Está en la página 1de 2

BIOÉTICA E DEONTOLOXÍA Data: 1/12/2021

NOME: Luz Marina Barreira Varela

<<Unha persoa, por unha serie de desgrazas, chegou ao desespero e sente tedio da
vida, mas está aínda bastante en posesión da razón para poder preguntar a si mesmo se non
será talvez contrario ao deber para consigo mesmo atentar contra a propia vida. E procura
agora saber se a máxima da súa acción se podería converter en lei universal da natureza. A
súa máxima, porén, é a seguinte: Por amor a min mesmo, admito como principio que, se a
vida, prolongándose, me ameaza máis con desgrazas do que me promete alegrías, debo
acurtala. Mais pregúntase agora se este principio do amor a si mesmo se pode tornar en lei
universal da natureza. Vese entón en breve que unha natureza, cuxa lei fose destruír a vida en
virtude do mesmo sentimento cuxo obxectivo é suscitar a súa conservación, se contradiría a si
mesma e por tanto non existiría como natureza. Por conseguinte aquela máxima non podería
de forma algunha darse como lei universal da natureza, e por tanto é absolutamente contraria
ao principio supremo de todo o deber.>>

I. KANT, Fundamentación da metafísica dos costumes, 1785

COMENTARIO (200-250) E CONCLUSIÓN (30-50):

En el este texto, el tema sobre el que Kant habla es el suicidio. Plantea hasta qué punto el
suicido entendido como método para ponerle fin al sufrimiento es indicado.
Este método presenta un problema, es a costa de atentar contra la propia vida y contra el
individuo como ente en sí. ¿Tendría entonces que primar la felicidad o la razón? Kant nos
dice que el individuo actúa de forma desesperada, pero que aún presenta algo de razón, lo que
le hace plantearse otra cuestión relacionada con el Imperativo Categórico I, ¿Este principio de
amor hacia si mismo se puede volver una ley universal? Por un lado, el principio categórico
dice que pensemos en que sucedería si las acciones que realizamos nosotros, las realizase
todo el mundo, y si ese resultado es positivo. Es decir, si todos destruyésemos nuestra vida
porque así lo sentimos ¿Qué ocurriría? Iríamos en contra de la ley natural, por lo que esta ley
no podría hacerse universal y por tanto va en contra de lo ético y moral. Si, por otro lado, nos
fijamos en los trazos del IC1, el de la autonomía dice que el propio comportamiento tiene que
proceder de la voluntad propia y no a la ajena, lo en este caso sí que aprobaría el suicidio,
aunque el de universalidad seguiría sin aprobarlo.
Comprendo lo que quiere trasmitir Kant, aunque no lo comparto del todo. Si una persona está
pensando en suicidarse, la forma más adecuada de hacerle cambiar de opinión no creo que
sea intentando hacerle comprender que, si todos hiciésemos lo mismo, la sociedad dejaría de
existir. Cuando una persona llega al punto de plantearse atentar contra sí misma, el método de
intervención debería estar centrado en la persona, no en los otros como parte de la persona.

También podría gustarte