Está en la página 1de 5

Romanización del griego

Ir a la navegaciónIr a la búsqueda
La romanización del griego es la representación de textos escritos en alfabeto
griego utilizando el alfabeto latino. Existen varios sistemas de romanización,
dependiendo especialmente de si el idioma escrito con letras griegas es griego
antiguo o griego moderno, o si se pretende realizar una transliteración (grafémica)
o transcripción (fonética).

Índice
1 Transliteración
1.1 Tabla de transliteraciones
1.2 Signos de acentuación
2 Transcripción
2.1 Griego antiguo
2.1.1 Tabla de transcripciones
2.1.2 Otras adaptaciones
2.2 Griego moderno
3 Véase también
4 Notas
5 Referencias
6 Enlaces
Transliteración
Artículo principal: Transliteración del griego
La transliteración consiste en trasladar el alfabeto griego al alfabeto latino
grafema a grafema, de modo que se pueda recuperar la grafía original a partir del
texto transliterado.1 En el caso del griego antiguo existen dos sistemas
principales: el tradicional, basado en las transcripciones latinas de textos
griegos; y el científico, más reciente y fiel, al ser totalmente reversible, al
contrario que el sistema tradicional. Con todo, las diferencias entre ambos
sistemas son mínimas, reduciéndose a tres sonidos consonánticos («ζ», «κ» y «χ»),
la duración de las vocales y la representación de los diptongos. Dado que la
correspondencia entre grafías y sonidos del griego antiguo es muy alta, el
resultado es muy parecido a una transcripción.

Para el griego moderno también existen varios sistemas de transliteración, siendo


los más comunes los dos expresados en la tabla inferior. Pese a tratarse de
sistemas de transliteración, intentan transmitir también, en mayor o menor medida
la realidad fonética del griego moderno, considerablemente distinta de la del
griego antiguo. Es por ello que estos sistemas son más complejos y ninguno consigue
ser totalmente reversible.

Tabla de transliteraciones
Griego Sistema tradicional2 Sistema científico21 ISO (ISO 843:1997 TR)
ONU (ELOT 743/1987)
Griego antiguo Griego moderno
α a
β b v
γ g
δ d
ε e
ζ z z, dz z
η e ē i
θ th
ι i
κ c k
λ l
μ m
ν n
ξ x
ο o
π p
ρ r, rhnota 1 r
σ ς s
τ t
υ y u y
φ ph f
χ ch ch, kh ch
ψ ps
ω o ō o
Combinaciones de vocalesnota 2
αι ae, e ai
αυ au av,nota 3 af,nota 4 aynota 5 av,nota 3 afnota 4
ει i ei
ευ eu ev,nota 3 ef,nota 4 eynota 5 ev,nota 3 efnota 4
ηυ eu ēu iv,nota 3 if,nota 4 iynota 5 iv,nota 3 ifnota 4
οι oe, e oi
ου u ou ou, oynota 6 ou
υι ui yi
Combinaciones de consonantes
γγ ng
γξ nx
γκ nc nk gk
γχ nch
μπ mp b,nota 7 mpnota 8
ντ nt d,nota 7 ntnota 8
Diacríticos (sólo griego antiguo)
̔ hnota 9 (espíritu áspero)
̓ nada (espíritu suave)
ͅ (i) (iota subscrita)nota 10
Letras obsoletas
ϝ w
ϙ q
ϛ st
ϻ s, ś
ϡ ss
Signos de acentuación
El griego clásico desarrolló un amplio sistema de diacríticos para reflejar todas
las particularidades de la pronunciación, así como ciertos rasgos etimológicos. No
obstante, desde el griego helenístico el sistema tonal y fonético se fue
simplificando, por lo que muchos de estos símbolos quedaron obsoletos (entre ellos
los espíritus y los acentos grave y circunflejo).

En 1982 se introdujo la ortografía monotónica oficialmente para el griego moderno,


en la que los únicos signos de acentuación que se mantienen son la tilde aguda
(indicando la sílaba acentuada), y la diéresis (indicando cuando dos vocales
consecutivas no deben ser combinadas). Tanto la tilde aguda como la diéresis se
mantienen tal cual en el proceso de romanización recomendado por las Naciones
Unidas, por lo que deben escribirse al transliterar griego moderno. Hay una
excepción: en las combinaciones de vocales αύ, εύ y ηύ la tilde se mueve de la -υ-
(que se convierte en v o f) a la vocal precedente.

Transcripción
Griego antiguo
La transcripción de palabras del griego antiguo al español suele conllevar
adaptación morfológica además de fonética.1 La práctica totalidad de los cultismos
griegos del español están transcritos y no transliterados. Pese a que existen unas
normas generales de transcripción, adaptadas de las transcripciones latinas, hay
palabras, generalmente de uso frecuente, que han seguido otros sistemas.1

Tabla de transcripciones
Griego Transcripción1 Ejemplo
Griego Transliteración Transcripción
α a Ἀσία Asía Asia
β b βουκολικός boukolikós bucólico
γ g γαλαξίας galaxías galaxia
δ d Ἀλέξανδρος Aléxandros Alejandro
ε e Ήλεκτρα Ēlektra Electra
ζ z ζῳόμορφος zōiómorphos zoomorfo
c ζέφυρος zéphyros céfiro
η e ἐπιδημία epidēmía epidemia
θ t θεώρημα theōrēma teorema
ι i μελαγχολία melancholía melancolía
j ἱερογλυφικός hieroglyphikós jeroglífico
κ c κατάλογος katálogos catálogo
λ l κύκλος kýklos ciclo
μ m οἰκονομία oikonomía economía
ν n εὐφωνία eufōnía eufonía
ξ x ἀξίωμα axíōma axioma
j παράδοξα parádoxa paradoja
ο o πρόλογος prólogos prólogo
π p παιδαγωγός paidagōgós pedagogo
ρ r ῥήτωρ rētōr retor
σ ς s Διόνυσος Diónysos Dioniso
τ t ναύτης náutēs nauta
υ i κύκλος kýklos ciclo
j ὑάκινθος hyákinthos jacinto
φ f φάντασμα phántasma fantasma
χ c χορός chorós coro
qu χίμαιρα chímaira quimera
ψ ps ἔλειψις éleipsis elipsis
ω o Πλάτων Plátōn Platón
Combinaciones de vocales
αι e παιδαγωγός paidagōgós pedagogo
αυ au Λαύριον Láurion Laurio
ει i εἰρωνεία eirōneía ironía
ευ eu εὐφωνία eufōnía eufonía
ev εὐαγγέλιον evangélion evangelio
ηυ eu ηὕρηκα hēurēka eureka
οι e οἰκονομία oikonomía economía
ου u βουκολικός boukolikós bucólico
Grupos consonánticos
γγ ng ἄγγελος ángelos ángel
γκ nc ἐγκώμιον enkōmion encomio
γχ nc μελαγχολία melancholía melancolía
-τ(ε)ι- ci περιπέτεια peripéteia peripecia
Diacríticos
̔ h ἑξάγωνος hexágōnos hexágono
̓ nada έξάνθημα exánthēma exantema
ͅ i combinada τραγῳδία tragōidía tragedia
nada ζῳόμορφος zōiómorfos zoomorfo
Terminaciones
-α -a ἀγορά agorá ágora
-εύς -eo Ὀδυσεύς Odyséus Odiseo
-eus Ζεύς Zéus Zeus
-η -a στροφή strophē estrofa
-e ψυχή psychē psique
-ης -a ναύτης náutēs nauta
-ις -is ἔλειψις éleipsis elipsis
-ia τηλεκύνησις tēlekýnēsis telequinesia
-ος -o Διόνυσος Diónysos Dioniso
-ον -o μαγνήσιον magnēsion magnesio
-on κώλον kōlon colon
-ρ -r ῥήτωρ rētōr retor
Otras adaptaciones
Consonantes geminadas: Por regla general, las consonantes geminadas se transcriben
sencillas en español. Por ejemplo, συλλογισμός, con doble λ, se translitera
syllogismós pero se transcribe silogismo. De la misma manera γραμματικῆ (gramática)
o ἐννεασύλλαβος (eneasílabo).
E protética: Las palabras que comienzan por grupos consonánticos anómalos en
castellano (στ-, σπ-, σκ-, σθ-, σφ- y σχ-) añaden una e protética al inicio de la
palabra: σκελετός > esqueleto; σχῆμα > esquema, etc.1
Acentuación: Al transcribirlas, las palabras del griego antiguo suelen adoptar en
español la acentuación latina, que convertía en llanas las palabras cuya penúltima
sílaba era larga y en esdrújulas aquellas cuya penúltima sílaba era breve.1 No
obstante, las irregularidades creadas por una tradición anómala pero generalmente
aceptadas son mucho mayores en este aspecto.1
Griego moderno
La transcripción de palabras del griego moderno al español se utiliza menos que la
transliteración y suele ser puramente fonética, adaptando la pronunciación estándar
a los grafemas españoles. Aunque no existe ningún sistema de transcripción adoptado
oficialmente, por regla general:

Se obvian las palatizaciones de los fonemas [e] y [i].


Se transcribe 'ζ' por «ds», «s» o «z».
Se transcribe 'θ' por «z» o «th».
Se transcribe 'χ' por «j» o «kh».
Se conservan los diacríticos (acento agudo y diéresis).
Véase también
Transliteración del griego
Alfabeto griego
Idioma griego
Lineal A
Lineal B
Notas
Con espíritu áspero.
Excepto cuando haya una diéresis ( ¨ ) en la segunda vocal.
Antes de β, γ, δ, ζ, λ, μ, ν, ρ y las vocales.
Antes de θ, κ, ξ, π, σ, τ, φ, χ, ψ y al final de una palabra.
Cuando la vocal que se encuentra antes de υ esté acentuada, o υ tenga diéresis.
Cuando la vocal que se encuentra antes de υ esté acentuada, o υ tenga diéresis.
Al principio de una palabra.
En el medio de una palabra.
En una vocal: h antes de la vocal; en ρ: rh.
Bajo vocales largas.
Referencias
García Gual, Carlos; Lucas de Dios, José María; Morales Otal, Concepción (2004).
«Normas de transcripción: Transliteración y transcripción». Griego 1 (1ª edición).
Santillana. p. 35-37. ISBN 8429482563.
Berenguer Amenós, Jaime (2002). Gramática griega (37ª edición). Barcelona: Bosch.
ISBN 84-7676-964-4.
Enlaces
Romanización del griego, colección de tablas de transliteración del griego, de
Thomas T. Pederson (inglés).
Informe del Grupo de Trabajo en Sistemas de Romanización del Grupo de Expertos de
las Naciones Unidas en Nombres Geográficos (UNGEGN) (inglés).
Control de autoridades
Proyectos WikimediaWd Datos: Q466126IdentificadoresMicrosoft Academic: 2780723622
Categorías: EscrituraIdioma griegoRomanización
Menú de navegación
No has accedido
Discusión
Contribuciones
Crear una cuenta
Acceder
ArtículoDiscusión
LeerEditarVer historial
Buscar
Buscar en Wikipedia
Portada
Portal de la comunidad
Actualidad
Cambios recientes
Páginas nuevas
Página aleatoria
Ayuda
Donaciones
Notificar un error
Herramientas
Lo que enlaza aquí
Cambios en enlazadas
Subir archivo
Páginas especiales
Enlace permanente
Información de la página
Citar esta página
Elemento de Wikidata
Imprimir/exportar
Crear un libro
Descargar como PDF
Versión para imprimir

En otros idiomas
‫العربية‬
Brezhoneg
Català
English
Français
Türkçe
Tiếng Việt
5 más
Editar enlaces
Esta página se editó por última vez el 12 mar 2021 a las 03:01.
El texto está disponible bajo la Licencia Creative Commons Atribución Compartir
Igual 3.0; pueden aplicarse cláusulas adicionales. Al usar este sitio, usted acepta
nuestros términos de uso y nuestra política de privacidad.
Wikipedia® es una marca registrada de la Fundación Wikimedia, Inc., una
organización sin ánimo de lucro.
Política de privacidadAcerca de WikipediaLimitación de responsabilidadVersión para
móvilesDesarrolladoresEstadísticasDeclaración de cookiesWikimedia FoundationPowered
by MediaWiki

También podría gustarte