Está en la página 1de 17

EIMENSAJEDEIANllLO

LEE EL SIGIJIENTE TEXTO=

Elreydijoalossabiosdelacorte:
-He encargado un precioso anillo. Tengo un excelente
diamante,yquieroguardardentrodelanilloalgtinmensaje
que puedaayudarmeen momentos de dificultad, de manera
que quepa bajo la piedra.
Sus oyentes eran sabios, grandes eruditos, y podrfan haber
escrito extensos tratados; pero componer un mensaje de
pocas palabras que le pudieraayudaral rey en un momento
de desesperaci6n era todo un desafio. Pensaron, buscaron
en sus libros, pero no pudieron encontrar nada.
Elreytenfaunancianosirvientequetambi6nhabiasidosirviente
de su padre. La madre del rey habia muerto joven y este sirviente habfa cuidado de 61, por lo
que se le trataba coma un miembro de la famjlia. El monarca sentfa un inmenso respeto por el
anciano, y le consult6. Este le dijo: -No soy un sabio, ni un erudito, ni un acad6mico, pero
conozco un mersaje. Durante mi larga vida en el palacio me he encontrado con todo tipo de
gente, y en una ocasi6n conocf a un mfstico. Era invitado de tu padre, y yo estuve a su servicio.
Cuando se iba, coma gesto de agradecimiento, me dio este mensaje-el anciano lo escribi6 en
un diminuto papel , lo dobl6 y se lo pas6 al rey-.
Pero no lo leas, mant6nlo escondido en el anillo. Abrelo s6Io cuando todo lo demds haya
fracasado cuando no le encuentres salida a una sjtuaci6n.
Este momento no tard6 en llegar. El territorio fue invadido y el rey perdi6 el trono. Estaba
hnyendo en su caballo para salvar la vjda y sus adversarios lo persegufan. De pronto, lleg6 a un
lugar donde el camino se acababa y no habia salida: se encontraba frente a un precipicio. Ya
pod fa escuchar el trote de los caballos enemigos.
De repente, se acord6 del anillo. Lo abri6, sac6 el papel y encontr6 el pequeffo mensaje: "Esto
tambi6n pasar6". Mientras lo lefa, sinti6 que se cernfa sobre 61 un gran silencio. Los enemigos
que lo persegufan deb fan haberse perdido en el bosque, a quiz6 habfan equivocado el camino,
pero lo cierto es que poco a poco dej6 de escuchar el trote de las bestias.
El reyse sinti6 profundamente agradecido con el sirvientey con el mistico desconocido,
pues aquellas palabras habfan resultado milagrosas. Dobl6 el papel, volvi6 a guardarlo en el
anillo. Logr6 juntar a su ej6rcito y despuds de varias batallas, entraba victorioso a la capital.
Hubo una gran celebraci6n con mdsica y bailes. El anciano, que iba a su lado en el carro, le dijo:
-Sefror, lee nuevamente el mensaje del anillo.
-6Qu6 quieres decir? -pregunt6 el rey-. Ahora estoy victorioso, la gente celebra mi
regreso. No me hallo desesperado, en situaci6n sin salida.
-Este mensaje no es s6Io para sjtuaciones desesperadas, tambi6n es para situaciones

placenteras. No es s6lo para cuando estds en derrotado, tambi6n es para cuando eres el
dltimo, tambi6n para cuando eres el primero.
|1Oulw SIHOI,lal
•Ow!uD ns Djupua+ anb a+uDulD!p lap Ori]qap arDsuau ia uD3Oi03 Djuanb ^aJ |a

•ioau a+loo Dun ua uapaons SOwoau Sol
•SDPD9!pu! so+sands3i sol ap own Opt)3 DiDd
a+ua!^i!s - ouo!Ouo . o6!uD - ajqod .
atua!^J!s - ou!3a^ I a+ua!^u!s -o6!uD a
•aJpt,d ns ap
ani u?!quiD+ anb a+ua!^J!s un o!ua+ ^aJ |a ©
so+!pnJa - sl)+s!+JOD so+!pnua -so!qt)s a
sD+aod -so!qt)s 0 saJquou - souanq 0
sapuDJ6 A uoja so+ua^o sns ©
iDpn^D - afDSu3u 0 uo.6aio - a+uoo D
uo+!3aj -I)uaod D •D-+sni! -o+aJ3as D
up6io oii!uD lap oituap jDpiDn6 oJa!nD©
arD!^ - |!^9iuo+nD D a|uDuo!p - oi|!uD .
ofoqo.+ - roiaJ D osJn.uo. - ou.a+ .
a+ua|aoxa
un aua!+ anb o^ oso!3aud un opD6iD3ua ojqDu anb or!p ^aJ i] ©
•so!3Ddsa sol o+aiduio3 06an| .I)+9a.io3 D^!+Dula+io I)I
'SDS03
sol ap Dlus!u D!9uasa I)I uos anbJod 'Dza|DJn+ou D| ap pDp!|onp o| ap a+Jod ouJoo solo+d?3v
•oza+s!j+ ap so+uauou A DjJ6aiD ap so+ualuou ^ou 'aH.ou Di A Djp |a olug? .sa+uouDUJad
uos ug!3ouia Dun6u!u 'ug!ODn+!s I)un6u!N .oui)!3uD ia or!p ai- Dsod opo+ anb Dpjan3ati-
•arDsuau ia JapuaJduo3 ap gu!u-a+ sa3uo+u] .op!3aJt)dt)sap
D!qou o|in6uo ia :anbsoq lap o!3uoi!s ouis!u ia A zod ous!ui o| g!+u!s 't)qD|!t)q A oqoJqa|ao anb
a-quinpaiiOniu I)I ap o!paui ua .„pJDSDd u?!quo+ o+s]`` :aftysuau ia g^ai A oii!uD |a g!JqD^aJ |]
NUMERA del 1 al 9 como sucedieron los hechos:

00 El mensaje lo deberfa leer en un momento de dificultad.

El rey entr6 victorioso a la capital y todos festejaron.

D
00
EI ancjano sirviente escribe un mensaje breve en un papel y se lo entrega al rey.

El territorio fue invadido y el rey despojado de su trono.

El mensaje no s6lo es para situaciones diffciles sino tambi6n para

00 situaciones placenteras.
Sus oyentes eruditos y sabios no podfan componer el mensaje.

00 El rey sac6 el mensaje lo ley6 y los jnvasores desaparecieron.

El rey encarg6 un anillo para guardar en 61, un mensaje.

El anciano sjrviente le pide al rey que vuelva a leer el mensaje.

Marca con una X en los hechos que no suceden en la lectura.

I El anciano tambi6n habfa sido sirviente del padre del rey.


C] El mensaje se lo dio el padre del rey.
C] La madre del rey habfa muerto may joven.
C] El rey estaba agradecido con el anciano y con el mistico.
C] Despu6s de escuchar la lectura del mensaje todos siguieron festejando.

tema de la lectura es:

C] El anillo del rey.


I El mensaje del anciano sirviente.
C] La fugacidad de la vida.
C] El rey es despojado de su trono.

la lectura encontramos emociones coma:

I Tristeza, paz, alegria.


C] Odio, amor, desesperaci6n.
• Amor, responsabilidad, paz.
C] Venganza, fastidio, alegrfa.
•po+inog!p Dun Ja3ua^ oJDd osJn3aJ 'o+Xa+aJd |
•aiDs as apuop Jod a+JDd I
•ug!Oon+!s Dun o 5P!i5i Iou+uo3ua oN
•ui)+uo3 ap o+9a}a a u9!93V .
•^a. lap D^!+!uo3 oi uoufo+u! anb souosJad ap o+unruo3 I
•5F55 D| ap so!qDS Sol uoo 9|qt}H
•pn+!+3o oiin 'a||D+ap un I
•Doanw .oJ+SOJ lap ug!SaJdxa I
•arDsuau un o!p au a+ua!u!9apDi6D ap 5556 ouo3 ©
•sjod o OPD+sa un ap ozaqoo A |od!3u!Jd Popn!3 D
•opDinunoD Dzanb!tl I
i5giv oi D OsO!IO+.!^ Dqo.+ua ©
•sauo!3ojo sol ua Dpo+|i)saj ojqoiod oi ap opD3g!u6!s ia X Dun uoo
op!nJ+su!D a+uoJou6! I ouanq I o+3nJa Dt :oiipn.I ®
ouafDSDd] oJapDJnpD oP!JJan60[ o+|n.Dt ..aiuarmunlau®
OJJDuosapD ozuojadsa I o+9a|Dsap I D!+sn6uo ]t..ugioD.adsasoo ®
a|qopDJ60SapD D6oidD oSo+!a|apD o!iduD-t ..oualue®D|d®
•opo3D+sap oJqo|od D| ap oui!ug+uo ia apJa^ ap A ou!ugu!s |a o||!JDuo ap o+u!d
6Hoj}!P ug!90n+!S Dun atuD JaoDH souaqap gnD? ®
i.p.rosodu„quD. a.s]„ :arosuau |a aJqos sDu!do gnD? ®
DonATOMASAypEDRro
I.EE EL SIGulENTE TEXTO=

EI primerdiadeclaseque Doha Tomasaseenfrent6a sus


alumnos de quinto grado, les dijo que ella trataba a todos los alumnos
por igual y que ninguno era su favorito. En la primera fila sentado
estaba pedrito, un niho antisocial, con una actitud intolerable, que
sjempre andaba sucio y todo despeinado. El afro anterior, Doife Tomasa
habfa tenido a Pedrito en una de sus clases. Doha Tomasa vefa a Pedrito
coma un nifio muy antip6tico. A ella siempre le daba mucho gusto poder
marcar con l6piz rojo todo el trabajo que pedrito entregaba, con una "F".
En la escuela donde Doha Tomasa ensefaba se requerfa revisar el archivo
de historia de cada alumno y el de pedrito fue el tiltimo que ella revis6.
Cuando ella empez6 a leer el archivo de Pedrito, se encontr6 con varias
sorpresas. La maestrade Pedrito de primer grado habia escrito:
"Pedritoesunnihomuybrill,anteymnyamigable,siempretiene

unasonrisa en sus labios". El hacesu trabajo a tiempo y


tiene muy buenos modales. ``Es un placer tenerlo en mi
clase".Lainaestradesegundogrado: Jaw
"Pedrito es un alumno ejemplar, may popular con sus compaiferos, pero tiltimamente

muestra tristeza porque su mama padece de uno enfermedad incurable".


La maestra de tercer grado: "La muerte de su mama ha sido may dificil para 61, Pedrito
trata de hacer lo mejor que puede pero sin inter6s". Tampoco el papa demuestra ningdn
inter6s en la educaci6n de Pedrito. ``Si no se toman pasos serios, esto va afectar la vida de
Pedrjto". La maestra del cuarto grado: "Pedrito no demuestra inter6s en la clase". Despuds de
leer todo esto, Doha Tomasa sinti6 vergtienza par haber juzgado a Pedrito sin saber las
razones de su actitud. Se sinti6 peor cuando todos sus alumnos le entregaron regalos de
Navidad envueltos en fino papel, con excepci6n del regalo de Pedrito, que estaba envuelto con
un cart6n de la tienda. Doha Tomasa abri6 todos los regalos y cuando abri6 el de Pedrito, todos
los alumnos se rieron al ver lo que se encontraba dentro. En el cart6n habfa una botella con un
cuarto de perfume y un brazalete al que le faltaban algunas de las piedras preciosas. Para
suprimir las risas de sus alumnos, ella se puso inmediatamente aquel brazalete y se puso un
poco del perfume en cada mufieca. Ese dfa Pedrito se qued6 despu6s de clases y le dijo a la
maestra: "Doha Tomasa, hay usted huele como mi mama". Despuds que todos se marcharon,
DohaTomasa sequed61lorando porunahora. Desde ese dfa ella cambi6 sum6todo.
En vez de ensehar solo lectura, escritura y aritm6tica, escogi6 ensehar a los njfios. Doha
Tomasa empez6 a ponerle mds atenci6n a Pedrito. EIla notaba que mientras mds 6nimos le daba
a Pedrito, con mds entusiasmo reaccionaba 61. Al final del afro, Pedrito se convirti6 en el mds
aplicado de la clase, y a pesar de que Doha Tomasa habfa dicho el primer dia de clase que todos
los alumnos iban a ser tratados por jgual, Pedrito era su preferido.
Pasaron seis afros y Doha Tomasa recibi6 una nota de Pedrito, Ia cual decfa que se habia
graduadodelasecundariayquehabiaterminadoentercerlugar.Tambi6nledecfaqueella
era la mejor maestra que 61 habia tenido.
•9+ua!iDs9Jqos a aiqDJ!uipD
•DuosJad Dun ap ug!3Donpa i]i uDratlau anb o+ua!uD+joduoO
•odJan3 lap Dun+sod
•D!Oua.a}aid uoo opD!Oa.dD A opDu!+sa
•spuap sol a+uD aiqopi)i6Dsap sa ua!nb
•SaJoio^ ap DiD3Sa Di o D!uou+uo3 D+9npuo3 ap
uapuodseuio"nbsDj;:,:]a£:aso'.S+:,;::3::gj:6;S3S°A:
•„i!+Dj3ouoOa+anbi)+sl)L|-o#asuaD!qosouo^!u.a+uauou!nua6au.Ds3ua+u!uo3oios'iD!3adsa
o6|o JaOou D!pod o^ anb ggasua au anb |a a+s!n} p| .opo3o^!nba sp+sa 'oJpad„ :g!puodsaJ a|
'sofo sol ua solu!J6gi uoo 'osDuoj. Dgoq .„o+!xg uoo a+uo|apo J!|Ds o!pod anb A a+ul)I.Jodu! DJa o^
anb J!+uas ovoau ouJaqi)u Jod sD!3oJ9,, .„ju ua opjaJ9 Jaqou Jod sD!3Dj6 'DSDuioi D#oqu :o+! roq
flu op!o ia ua or!p a| oJ!uo+iv .Jq ia A a+Ian} whu uo-i]zouqD as 'uoui].iuoOua as opuon3
•t)qDsn ot!Jpad ap puDu Di anb oun}-ad ia u?!qunt A opD|D6aJ D!ql)u a| o+!Jpad anb
sa+uDii!uq u!s a+aiDZD-q ianbD osnd as oiia 'opoq oi ap D!p ia coZ!u ?nb uaqDs A? 'D!u6a|D I)l|9nu
Woo o+da3o Dsouo]. t}goq anb ojoi3 .sp-+a sogD so!Jo^ ob!.a||l)} D!qDu pdod ns anb oql)9!|dxa
ai u?!quD]. .o!^ou lap saJpod sol I)JDd a+uauiionsn opD^uasai uD6n| ia jDuo+ A Dpoq oi D -I+s!sD
o;ipod Pst)uoi D!oq !s iaqDs Djlanb A Jl)so. o Dq! as Ion. o| uo. oli3l)li3nu t)un D oP!3ouo) I)!qol|
anb oqoo!idxa ai apuop o+I-pad ap a+uo3 Dun J!q!3aJ D g!^|o^ Dsouo]. DWoC| 'DJa^Du!Jd I)I u3
•!iio Du!iuJa+ ou o!jots!ii oi
'ouan8 .„oJ!uD+|V oJpad .Jq„ uoo 0PouJg oqo+Sa a+Ji)9 Di Za^ D+S] .Dp!^ ns ua op!ua+ Djqou anb
DJtsaou Jorau Di DJa I)Ilo anb ttqDpuooaJ a| u?!quJo+ oi!Jpad DiJD9 a+se ua .ug!3Donpa ns J!n6as
op!p!3ap i]jqDu anb A oin+j+ ns op!J!nbpD DjqDii anb oqi)3!idxa a| I? o+Jo9 a+sa ua .o+!Jpad ap
Jaqos o a^ian^ osouoi t}goq opuDno sgun sogo saJ+ uoJosDd .Dp!^ ns ua op!ua+ Djqou anb oJ+saDu
uofau o| opua!s ojn6as o|ia o!^opo+ anb osi)uo]. Dgoq a 9un6aso ai A 'saJoiiou uo3 pop!sJa^!un
Di ap o!JonpoJ6 as o+uo-d whu anb oJad |!Oj}!p ^nu ou3au ojqou a| as anb g!q!J3S9 a| I? 'Za^
t>+sa .a+!Jpad ap so!3!+ou J!q!3aJ o g!^io^ Dsouoi. I)goo opuon3 sogo sai+ uoiosDd jiii] aq
I
ut SORPRESA DE VURINO
LEE EL S\GU\ENTE TEXTO=

Los alumnos del Colegjo Peruano Japonds "Los Alamos''


esperaban emocionados el Dia de las Culturas del Mundo. En este
diademuchafiestahabriamdsica,bailes,comidaynarraciones
de cuentos de muchos paises. A Ios alumnos se les anim6 a que se
pusierantrajestfpicosdelpaisdesusantepasados.Lospadres
deYuriko habian nacidoenelJap6n y ambosse habian
mudado al perd al terminar la segunda Guerra Mundial.
Ellasoffabaconvisitaralgtindfalatierradondehabfan
nacido sus padres y le encantaba escuchar sus historias
decuandoelloseran nifios enelJap6n. Cuando su abuelo
vinoa vivircon su familia hace tres afros,suspadres le
hablaban en japonds. Ella escuchaba atentamente. Luego,
suabuelo aprendi6 a hablar castellano yYuriko extraff6 oir el
hermosoidiomajaponds.
Uno noche, Yuriko se qued6 contemplando la fotografia de
su abuela que estaba sabre el tocador de su abuelo. En la foto,
el pelo brillante y negro de lajoven mujer estaba sostenido
suavemente con peinetas. Vestia un kimono japon6s, que es
unattinicalargaconunafajaquesirvedecintur6n.Paraella,suabuelalucfacomounaprincesa.
-Te pareces a eHa -dijo el abuelo, parado en la entrada del cuarto. EIIa se mir6 en el
espejo. Con el pelo largo cayendole sobre la camiseta, Pens6 que ella no se parecia en nada a la
hermosa mujer de la fotografia. Al dfa siguiente despuds de clases, su abuelo le dio una hoja de
papel de color amarillo brillante que doblada formaba un pdjaro. El abuelo era may hdbil en el

#:rJ:anpt°:fidE:'t:r:.:::;¥j::ab;au:€::ycu°dnavre6r:i::ncau#rp:fg:°j?edd:j:acpoen'uennaT::rhj=a.figuras
Yuriko observ6 el p6jaro amarillo que ten fa en la palma de la mano y se pregunt6 qu6
significaria. Cerr6 los ojos y respir6 lentamente como su abuelo le habia ensehado. "Una mente
serena es coma una puerta abierta", habfa dicho 61. ``Cuando relajas la mente, las ideas flnyen".
El tenia raz6n. Cuando ella se esforzaba demasiado en recordar algo, generalmente no lo
lograba. Su abuelo le habia ensehado a relajar la mente cuando necesitaba resolver un
problema a pensar en una idea para un proyecto de la escuela.
Yuriko entr6 a la cocina. En una jaula, en un rinc6n soleado de la cocina, su canario cantaba
alegremente. Encima de la jaula habia otra figura de origami. Era verde y tenia la forma de un
6rbol. Luego sali6 afuera y bllsc6 en las ramas del drbol que estaba enfrente. Encontr6 una
pequeha casa de papel. Se volte6 en direcci6n a su casa. Luego se acord6 de algo y corri6 a su
cuarto.
Al lado de su casa de mufiecas habfa una caja grande envuelta en papel plateado, la abrj6
lentamente. Su abuelo la observaba desde la plierta de su cuarto. Dentro de la caj a encontr6
un kimono de muchos colores. Lo levant6 sorprendida. -6Es 6ste el kimono de la abuela?
-Sf-dijoelabuelo-.Ahoraestnyo.Hayalgomdsenlacaja.
•t)ian}D p+sa anb ioqip ap souDJ SDI ua DOsn8 0
•o6iD IDi+uo3ua DJt)d st)+S!d an6!s 0
•Dianose D| ap o+9a^oid un D-Dd Dap! Dun ua DSuo!d .
•sDin6tl iou.o} I)Jod |adt)d ap sozDpad Jo|qop D apuaidv o
".o¥!Jn^ oug3 aJqos a+uau|od!ou!Jd o+oJ+ a+xa+ |]
•oian3Sa ouS!u D| D uD^ and I
•oporasuooo ou oun saua!nb v I
•aiiD9 oius!u o| ua ua^!^ and I
•D!i!uD} Dun ap Di D saio!ia+uD s3uo!9oJaua6 aQ 0
•..souosjad iioo opDuo!9i]iau o3g!u6!s 7iraiis]®wy oJqD|l)d
6To+xa+ ia u]
•D!i!uO} ns uoo u!^!^ I) ou!^ o¥!jn^ ap o|anqo |] .
•pJad |D uoJopnuJ as o¥!Jn^ ap saipod sol I
•o|t)6au ap ouou!¥ un g!q!.aJ o¥!Jn^ I
•sD+®u!ad uo3 oiad |a g!6o.aJ a| o¥!Jn^ ap Punu D| I
cg!JJnOo anb oJau!Jd |a an} so+ua^a so+s3 ap ipn3?
•'O''our'„ ©
:O,®'''ad ®
•sorai ui>+ Oqo+sa ou o^ iDu+sa9uo uti6Ou
ns anb g!3aJod a| 'ugdof |a ua opua!^!^ asJDu!6ou! |v .a+uau t}i i) ou!^ ai o6io 'si).qi)|od sosa
J!9ap iv .a+uaua^Dns of!p-oiia D ion6! oa^ aw-.oradsa |a ua gJ!u as o6an| A oj|oJ6o|o} D| gJ!W
•oianqo ns ap o+jDno io an| 'D|an3sa D| o asJ! ap sa+uv .sD+au!ad sol UOO o|ad |a g!6o3aJ a| puou
ns A o|anqo ns ap ouou!H |a osnd as o¥!Jn^ 'opunw lap st)Jn+|n3 st)I ap DjQ lap Duo#Ou D|
•o3uD|q Dpas ap iadod ua a+uau/osopop!n3 so+ian^ua
'oro3 I)I ap opuo} |a ua uDqo+sa Dj}I).6o+o} oi ua sD+sand D!ua+ DianqD ns anb sD+au!ad sol
^ N N x IN s ] N 0 d v r ^ a a a d s n a
• a o o N A 9 d tl I N x n I. z 8 i v a M
a d 0 9 IN I t] D a X J. I H a ^ ] X ] IN X
vlJNIJd a
|WVDIHO a
H n oM . a ^ v I ] v t] 9 o i o ] s ] ]
v!±vtlDOJ.or o
X X N X 1 d Z IN N 8 N d 0 ] I I 0 0 Z 1
vlJngv o
i x o r a M o N v i i ] I. s v . 9 IN ^ IN
vsltlNOS 0
o v IN z v D ] D ] ^ z x I x I n ] v s r
OtNryd 0
n s I H ^ i s s s ] s I v d ] ti ^ I s N
s?Nodvr o
i z M a H o a I ^ o x tl I tl n N ^ v I ^
ONVIIJISVJ a
A d c] z N n 0 N H I d 0 tl IN 8 N d N ^ I iviaNnw o
n v ti t] ] n 8 n I 9 ] v x 9 v v N ^ I H "HJnD a
o z I i ^ i IN I a ] 9 z ] I r 9 o ] i z sJSJvd a
^ S V N H IN a 0 H 1 d 8 i V t] d I N S i sOwvly o
v N x N s ^ i i d 0 ] I ti M i n i t] ^ N Ol,Ilo, a
0 i x r t> x IN a N . D 0 ] tl . ] A v 0 N O„lun^ a
•D+sandsaJ n„3g!+snf €a+uDsaJa+u! DJnt3a| Dun op!3aJod ou ai? ®
6D-n+3a| D| ap ioj+uao®rDuos-ad lop sDu!do ?nD? ®
EisiuBiDODEiR«isEnoR
LEE EL SIGU\ENTE TEXTO=
j3J=
Unavezunviajerosepusounamahana
encaminoparairaldcapital,dondetenfaunos
asuntos que resolver. Iba admirando la belleza
de la campifia, cuando se encontr6 con otro hombre
quellevabasujetoalacinturauntalegodemijo
cnyos granos iba esparciendo por la carretera.
"Este hombre debe estar loco -pens6 el viajero-
ic6mo puede esparcir la simiente en el camino, donde
ni un solo grano crecerd!" Y cuando lleg6 hasta 61, le dijo
en voz alto:
-iEh, buen hombre! ¢Pero no ve usted que lo que estd
hacienda es una tonterfa? Las carreteras son de todos y en ellas no se puede sembrar.
Ademds, en seguida vendrdn los p6jaros y se comerdn todos esos granos de mijo que usted
est6desperdiciando.
Alofraquello,elhombresedetuvoy,dirigi6ndosealviajero,lecontest6:
- Voy a demostrarle que las cosas no son siempre lo que parecen. Venga, si6ntese aquf
unos momentos al lado del camino y le contar6 algo que sucedi6 hace mucho tiempo.
Los dos hombres se acomodaron bajo un 6rbol, y entonces el que habia estado
esparciendolasemillahabl6deestemodo:
uHace muchos, muchisimos afros, el rey que gobernaba habia depositado su confianza en

un tesorero. Era 6ste un hombre de oi.igen humilde, pero par su propio esfuerzo, inteligencja y
honradezhabfallegadoahacerfortunayaganarselassimpatiasyelfavordesusoberano.
Como sucede siempre, esta preferencia hizo que may pronto los mds importantes
personajesdelacorteempezaranasentirenvidiadelfavoritoyamaquinarasechanzascontra
61.
- Lo que tenemos que hacer es demostrar al rey que ese hombre es un malhechor y que,
traicionando la confianza que ha depositado en 61, est6 tramando un complot para asesinarlo y
sentarse en su trono -dijo el chambel6n-.
-Y, ¢c6mo lo conseguiremos? -observ6 uno de los grandes sefiores alli reunidos-. El rey
le hard mds caso al tesorero que a nosotros y no prestar6 ofdos a nuestras palabras.
- Nada mos f6cil -le contest6 el chambel6n-. Sobornaremos a unos cuantos testigos,
quienesconfesardnbajojuramentoqueeranc6mplicesdeltesorero.
Todos aprobaron esta idea, y enseguida pusieron manos a la obra. Cuando tllvieron
comprados los testigos se fueron a ver al soberano y, simulando una gran indignaci6n, Ie
hicieronverqueeltesoreroeraunmalvadotraidor.
- Entr6guenos a ese hombre -le dijeron- para que hagamos caer sobre su cabeza
todo el peso de la justicia.

EDICIOWES
izill zzzz=
•aiq!sod a+uau|!3p} spu oi
souDJ6 sol JOJ+uooua uopand sou-o+uo3 sol ua
uo^!^ salogas!nj so+uDn9 anb opou ap 'or!u ap o69io+
un jDipa I) 'op!^ Di uaplad ap o+und o o^n+so apuop ji)6ni lap
sapDp!u!xoJd sol ua '!nbo ul)Ja!u!^ `ogo iD za^ Dun 'anb sa+ua!pua3sap
snso opuDuaplo o+ua!u!3apD16o nsap o!uoiu!+sa+ uorap os!nb^
o!Jots!ii D+sa ap ouauosa+ ia an| anb 'oianqD-D+Dt !u I) Dp!^ oi o^ios
ai Jogas!nJ ianbo :pn+!+I)J6 Jod ou!iuD3 ia ua oii!iuas D+sa ozlodsa o^
•-aJquou |a gluD|9xa €op!puauduoo oii oi ou onb s]? -
•t}ja+ai.09 Di ua o|oPuPJ!+ oPuo!3Du
pal.sn oqo+s3 anb of!u ap o.-I)}i!dsap ia uoo jaua+ apand ug!9DiaJ
?nb oa^ ou ojad :o+!uoq sa D!uo+s!ii oi .-olaro!^ |a or!p-ua!q p+s]-
„...ojauo!s!ud lap ozaqoo oi D o+unr 'a!pou Jod o+s!^ Jas u!s 'opDsod o!qou as anb
Jogas!nJ un ap sand .-aJqluou |a 9^npuo0-cop!q|!s |anbD ou!^ apugp ap pa+sn aqDs? '^-
•Pt)P|t)u ns oput)Sa}uoo sDii!poi ap uoia^D3 A
so!q ap o!3!+snr oJa anb uoJDJap!suo3 'op!pa3ns o| asiD9!idxa opua!pnd ou A 'opa!ui ap uo-Duo|i
as opDinqD}uoO ui)jqou as I? uo3 anb saJOHas sapuoJ6 sol A upiaquiDu3 ia 'o!quo3 ua
•o+!.o^o} ns ap o!9uaoou! Di a+uouD-I)io oqt}j+souap anb guap!suo3 sand
'^aJ |O DjJ6a|t) uoJ6 gsnDO ouoau |anbv .opDtD DqD+sa apuop jD6n| lap a+uapaooJd op!qi!s opn6D
A opo6uo|oid lin 9ipnosa as '!iiD ul)qoJ+uooua as so+uDn3 ap A ouauo!s!jd o!doud lap osajdJos
oi a+ui) 'o+uo.d ap opuDn3 'D!3ua+uas co!p!+o} D| Jo!9unuoJd D uP|aqul)uO |a oq! D^
•o+ua!iu!^ou oganbad spu ia ja3Du a|q!sodu! DJa ai anb oJl)9
oi ap soin3spu sol sop!6ju A i]n6uai Di Dpoiiou!u uD+ '09as uot o3oq oi o!ua+ :op!qi!s un Djarnpo-d
as anb opou ap soiia ap a?^i]u+ o ai!o ia -Dsindui! a so!qDi sns JD+unr ojDd ozjan}sa uoi6
un a+s? oz!u ouo^ u] .o.auo!s!.d lap oJn6gDi ua sDpoJ!u sns opuo.tuaouoo 'D^!+D+Oadxa
oi D uo-a!3auouuad sopo]. .o!9ua|!s uDj6 iin ornpo.d as 'sDJqD|od so+sa sDPD!3uniioJd
•ug!3!l)Jt o+|o ap o+!iap lap oaJ ouoo 'Duad Diu!+ip I)I j!u}ns D a+I)Igdaid 'ou !s :I)!9ua3ou! n+
OPDJ+souap pJDpanb 'sa3Dii o| !sD !s .saq|!s anb ouapJo a+ o^ 'aJquiou ns ua .I)qanJd ou!+ip Dun
a a+ua+auos a.a!nb 'pl)puoq uD16 ns ua '^a. a.+sanu o-ad :opD^iDu un A jop!ou+ un sau] -
:osaJd iD !sD or!p a| A up|aquouo ia g+uDiapD as 'i? o uoJi)6aH opui)n? .anbsoq
|1) g!6!J!p as A ou!lut)O ua osnd as 'i)zaqi)3 Di o ^au ia uo9 'D^!+!uoo ui)J6 Dun 'ojp o.+o iv
•sttpnpapi!ioso!upodugiD'opouianbDap'anbuaopuotluoO'D+sandoJdi)|9+da3l)^aJ|a
•aiqDd|nopJas'ou!s^`a+ua3ou!
sa 'o|Jaoou oJ6oi !S .aq|!s anb a|soupp!d A o|Ja^ a souDAD^ .Dqanud Dun o oisoulp+aluos
•DdinO ns p-t>sa}uoo spuor anb apuDJ6 uo+ o+!|ap un op!+auoO ou aJqluol| asa 'Jquas -
:or!p ai A ^au io ua^ a ant
'o.aioso+ lap sa+uD o+uDn3 asia3DvS3p oput)asap 'uP|aqulDli. |a 'odua!+ asa ap OqD9 |v
•uaqaq !u Jauio3
u!S 'Sau3ou a+a!s A so;p a+a!s a+uDJnp a|qDdino osio} ia g!9aut)uJad j||o A 'jsD uoJa!9!u o|
•odinOnsaseguoOanbD+soiHoqJpunDopo+o!|ioo|uar?p
A D!p ia opo+ a+uoJnp I? aJqos o6!D9 ios ia apuop -or!p-anbsoq lap oJop un D oiua^?|| -
•a+-anuapt)uadoiDp!n6asuouoiD9!idDa|
anb os!nb ou ^aJ ia 'uo!nq!.+o ai anb +oiduo3 ia opDn6oJ} Jaqou a+uaulopun+ou Dqo6au a+s? anb
Dja!nb oluo3 'opo+ uoo .oJaJosa+ ns ap ug!3!DJ+ o| J!+!lupD anb o!pauaJ sgu o^n+ ou oul)Jaqos
uanq ia anb 'uoia!+s!su! ai o+uD+ A o+uo+ oJad .JaaJ9 ojJanb o| ou ^aJ |a 'o!d!9u!Jd |v
::e¥:r:#p"o'n:.::uas:oases?g:'j;:::::::sL%fpBa:aLbAr::
espacio grande de terreno llano dedicado al cultivo.

saco largo y angosto.

mal aprovechamiento de alguna cosa.

extender lo que estd junto.

disponer a arreglar de modo conveni [TffHLEu``

semjl'a.

dell al 4 como sucedieron los hechos:

aa El rey le hard mds caso al tesorero que a nosotros.

Se habfa posado junta a la cabeza del prisionero.

aa D6jenlo atado a un 6rbol hasta que confiese su culpa.

Yo esparzo esta semilla en el camino por gratitud.

LEE y ESCRIBE V o F segdn sean las oraciones:

El tesorero fue condenado a muerte.

EI tesorero era un verdadero ladr6n.


I
El rey confiaba ciegamente en su tesorero.
I
i
)
i.
11

También podría gustarte