Está en la página 1de 4

Elías Cairel

Ir a la navegaciónIr a la búsqueda

Elías Cairel.

Manuscrito de Elías Cairel en la Biblioteca Nacional de Francia.

Elías Cairel.
Elías Cairel (también Elias Cayrel, Cairels, Carelz o Caire) fue
un trovador provenzal que nació y murió en Sarlat (Dordoña) del que se conoce
que tuvo actividad literaria entre 1204 y 1222.
Era orfebre de profesión, pero enamorado de la poesía, se propuso descubrir el
mundo.1
A partir de c. 1190 hubo un importante trasvase de poetas, entre ellos Cairel,
con origen en el sur francés hacia las ricas cortes de los nobles del norte de
Italia, que se incrementaría con el comienzo de la Cruzada albigense en 1208.2
Viajó con la Cuarta Cruzada y se estableció en el Reino de Tesalónica en la
corte de Bonifacio de Montferrato (1204-1208/10) antes de regresar a Europa
occidental, donde residió en España (en la corte de Alfonso IX, 1210-11)
y Lombardía (1219-1222/24).
De su obra han pervivido catorce textos: diez canciones, una tensón,
un descort, un sirventés y una canción de cruzada. Le gustaba
utilizar rimas con estribillo y coblas capfinidas, donde en el primer verso de
cada cobla aparece una palabra del último verso de la anterior.
La vida (en occitano) de Elias se conserva en tres manuscritos con una
variante en un cuarto diseñado para refutar los otros tres. 3 Según su biógrafo,
era orfebre de oro y plata y un armero que al final se dedicó a la juglaría. Sus
canciones, composiciones, música de instrumentos de cuerda y dicción eran
considerados como "malos", pero su biógrafo también dice que "bien escribió
letras y canciones", lo que implica una distinción entre su composición y su
texto.4 Supuestamente regresó de Rumania para morir en Sarlat. 3
Elias compuso su único tensón con la trobairitz Ysabella, que pudo haber sido
una noble de alto rango de Italia o Grecia, o tal vez solo una muchacha local
del Périgord a quien Elías hubiese conoció en su juventud. Ella es también el
destinatario de otros dos poemas. Elias también dedicó una cansó: Totz mos
cors e mos sens a Roiz Dies, probablemente Ruy o Rodrigo Díaz, identificado
frecuentemente como Rodrigo Díaz de los Cameros, noble español, y otro
a Conon de Béthune (mon seignor Coino), uno de los más importantes señores
de su tiempo, que fue también trovador y cruzado. Elías también pudo haber
estado presente en la batalla de Las Navas de Tolosa en 1212.5
En su Toz m'era de chantar gequiz, el trovador boloñés Rambertino Buvalelli le
pide a Elias que lleve el poema a Beatrice d'Este cuando viaja a la corte
de Azzo VII en Este (Véneto).

Índice

 1Obras
o 1.1Cansós
o 1.2Cansó de Cruzada
o 1.3Descort
o 1.4Sirventés
o 1.5Tensones
o 1.6Composiciones atribuidas de otros trovadores
 2Referencias
 3Bibliografía
 4Enlaces externos

Obras[editar]
Cansós[editar]

 Abril ni mai non aten de far vers


 Ara no vei puoi ni comba
 Estat ai dos ans (dedicada a Ysabella)
 Freit ni ven, no·m posc destreigner
 Lo rossinhols chanta tan dousamen
 Mout mi platz lo doutz temps d'abril (dedicada a Ysabella)
 Per mantener joi e chant e solatz
 Si cum cel qe sos compaignos
 So qe·m sol dar alegranssa
 Totz mos cors e mos sens (dedicada a Ruíz)
Cansó de Cruzada[editar]

 Qui saubes dar tan bo conselh denan


Descort[editar]

 Qan la freidors irais l'aura dousana


Sirventés[editar]

 Pois chai la fuoilla del garric


Tensones[editar]

 N'Elyas Cairel, de l'amor (con Ysabella)


Composiciones atribuidas de otros trovadores[editar]

 Amors, ben m'avetz tengut (Elías de Barjols)


 Ar agues eu mil marcs de fin argen (Pistoleta)
 En atretal esperansa (Guiraut de Salignac)

Referencias[editar]
1. ↑ Imago Mundi (ed.). «Elias Cairel». Consultado el 11 de febrero de 2018.
2. ↑ Medieval Italy: An Encyclopedia. Nueva York: Routledge. 2004. p. 564. ISBN 978-0-
415-93929-4.
3. ↑ Saltar a:a b Egan, 31.
4. ↑ Aubrey, 28-29.
5. ↑ Riquer, 1144-45.

Bibliografía[editar]
 Aubrey, Elizabeth. The Music of the Troubadours. Indiana University
Press, 1996. ISBN 0-253-21389-4.
 Bertoni, Giulio. I Trovatori d'Italia: Biografie, testi, tradizioni, note.
Roma: Società Multigrafica Editrice Somu, 1967 [1915].
 Bruckner, M. T.; Shepard, L. y White, S. Songs of the Women
Troubadours. Nueva York: Garland Publishing, 1995. ISBN 0-8153-
0817-5.
 Egan, Margarita (ed. y trad.) The Vidas of the Troubadours. Nueva
York: Garland, 1984. ISBN 0-8240-9437-9.
 Gaunt, Simon, and Kay, Sarah. "Appendix I: Major Troubadours" (pp.
279-291). The Troubadours: An Introduction. Simon Gaunt and Sarah
Kay, ed. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 0-521-
57473-0.
 Jaeschke, Hilde, ed. Der Trobador Elias Cairel. Berlín: Emil Ebering,
1921. Texto en archive.org
 Martín de Riquer. Los trovadores: historia literaria y textos. 3 vol.
Barcelona: Planeta, 197

También podría gustarte