Está en la página 1de 2

LA APOSICIÓN EN GRIEGO Y LATÍN

La función de la aposición es la de añadir información sobre el sintagma principal o


explicarlo de alguna forma (un sustantivo que complementa a otro sustantivo).
Encontramos dos tipos:
1. La aposición especificativa: suele formarse por un sustantivo y un nombre propio,
y, además, añade información fundamental. Esta no hace falta marcarla
sintácticamente.
Ej. τὸν Φᾶσιν ποταμόν “El río Fasis”.
Diana dea silvas amat “La diosa Diana ama los bosques”.
2. La aposición explicativa: va entre comas (en griego no siempre) y la información
que proporcionan podría omitirse. Esta aposición consta de un sustantivo (núcleo)
que va en el mismo caso que el sustantivo al que acompaña, y, además, lleva un
adjetivo o un genitivo en su construcción. La aposición puede serlo de un sintagma
con cualquier función: sujeto, complemento directo, indirecto, etc., pero lo normal
es que sea del sujeto o del complemento directo. Por tanto, el núcleo estará en
nominativo o acusativo.
Ej. Δευκαλίων, Προμηθέως παῖς “Deucalión, hijo de Prometeo”.

Nom./Suj. Gen./CN Nom./Núcleo


aposición explicativa
Iuppiter, rex Olympi, deus fulminis est “Júpite, rey del Olimpo, es el dios del
rayo”.
Minervam, sapientae deam,... “Minerva, diosa de la sabiduría,...”
Actividades
Sicilia, Italiae insula, magna est.

Minerva dea hastam et galeam portabat.

Puellae Dianam, lunae deam, amant.

Antoniam, dominae filiam, videmus.

Diana, dea silvae, feras captat.

Musae, deae artium, novem erant.

Catullus Lesbiam, puellam suam, amat.

Philipus, Macedonum rex, Alexandri Magni pater erat

Urbs Roma in Latio est.

Σιλανὸς ὁ μάντις.

᾿Αλέξανδρος, ὁ τῆς Μακεδονίας βασιλεὺς, θεὸς ὠνομάζει.


αἱ Μοῦσαι, αἱ κόραι τοῦ Διὸς.

También podría gustarte