Está en la página 1de 27

Edipo Rey

SÓFOCLES
Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι νέα τροφή,
τίνας ποθ᾿ ἕδρας τάσδε μοι θοάζετε

Edipo rey ἱκτηρίοις κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι;


πόλις δ᾿ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει,
Sófocles ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων·
Sophocles. (1997). Ajax. ἁγὼ δικαιῶν μὴ παρ᾿ ἀγγέλων, τέκνα,
Electra. Oedipus ἄλλων ἀκούειν αὐτὸς ὧδ᾿ ἐλήλυθα,
tyrannus. (H. Lloyd-
Jones, Ed.) Londres: ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος.
Loeb Classical Library.
ἀλλ᾿, ὦ γεραιέ, φράζ᾿, ἐπεὶ πρέπων ἔφυς
πρὸ τῶνδε φωνεῖν, τίνι τρόπῳ
καθέστατε,
δείσαντες ἢ στέρξαντες; ὡς θέλοντος
ἂν
ἐμοῦ προσαρκεῖν πᾶν· δυσάλγητος γὰρ ἂν
εἴην τοιάνδε μὴ οὐ κατοικτίρων ἕδραν.
Presentación de la fuente
Manuscritos: vetustiores y deteriores, comprenden
solamente los llamados veteres.
Los vetustiores son:
L : Florencia, Laurentiana, 32, 9, un pergamino de
final del siglo X o principios del siglo XI.
A : Leyden, un pergamino de finales del siglo X o
principios del siglo XI, palimpsesto, cuya escritura superior
de Antonio Sinaita y Sofronio de Jerusalén, se data en el
siglo XIII.

Liaño, J. M. (1955). Sófocles, edipo rey, verso 250. Helmántica: revista de filología clásica y
hebrea, 197-201.
Presentación de la fuente
Los que pertenecen a la familia ρ son:
G: Florencia. Este es un pergamino, palimpsesto cuya
escritura superior, que es la Sofoclea, es del año 1282.
R: Vaticano del siglo XV. Contiene las siete tragedias, es el
más completo de los ρ y por él es la familia recibe dicho
nombre.
M: Modean, del siglo XV, contiene antiguos comentarios
sobre Sófocles, pero no los textos poéticos.
Q: París, del siglo XVI, contiene Ayax, Filoctetes y Edipo en
Colono.

Liaño, J. M. (1955). Sófocles, edipo rey, verso 250. Helmántica: revista de filología clásica y
hebrea, 197-201.
Presentación de la fuente
Los deteriores representan también la vieja tradición, pero no
tan puramente como los vetustiores, porque contienen muchas
interpolaciones bizantinas, procedentes de MoschopuIus,
Thomas y Triclinius.
Se dividen en dos clases:
El Φ del cual el más representativo es el F (Laurentiana 82, 25),
del año 1300.
El otro más representativo es el Π (Laurentiana, 32, 40) de
finales del siglo XIII.

Liaño, J. M. (1955). Sófocles, edipo rey, verso 250. Helmántica: revista de filología clásica y
hebrea, 197-201.
Presentación de la fuente
Otros manuscritos de esta clase son:
El U Venecia, 407, del siglo XIV
El Y: Viena, del siglo XV
El manuscrito Y sirvió para la edición Aldina (1502) e
influyó así en otras ediciones del siglo XVI, en primer lugar, en
la de Turnebus (1552).
Luego adquirió gran importancia el A con Brunck (1786) y han
venido hasta los siglos XIX y XX ejerciendo influjo sobre las
ediciones de Sófocles.

Liaño, J. M. (1955). Sófocles, edipo rey, verso 250. Helmántica: revista de filología clásica y
hebrea, 197-201.
Aparato
crítico
Crosby, H. (1866). The
Œdipus tyrannus of
Sophocles : with English
notes, for the use of students
in schools and colleges. New
York: D. Appleton & Company.
Aparato
crítico
Sophocles. (1826).
Sophoclis Oedipus rex. (F.
H. Bothe, Ed.) Lipsiae.
Aparato crítico
Aparato crítico
Aparato
crítico
Barby, J. (1807). Oedipus
rex. Bibliopolium Scholae
Realis.
Aparato crítico
Aparato crítico
Aparato crítico
Aparato crítico
Aparato crítico
Aparato
crítico
Sophocles. (1549).
Tragoediae septem.
Brubachius.
Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι νέα
τροφή,
τίνας ποθ᾿ ἕδρας τάσδε μοι
θοάζετε
ἱκτηρίοις κλάδοισιν
πόλις δ᾿ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων ἀλλ᾿, ὦ γεραιέ, φράζ᾿, ἐπεὶ
γέμει, πρέπων ἔφυς
ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ πρὸ τῶνδε φωνεῖν, τίνι τρόπῳ
στεναγμάτων· καθέστατε,
ἁγὼ δικαιῶν μὴ παρ᾿ ἀγγέλων, δείσαντες ἢ στέρξαντες; ὡς
τέκνα, θέλοντος ἂν
Análisis gramatical
Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι
Interjección Vocativo Genitivo Artículo Adverbio
Plural Singular Genitivo de tiempo
Neutro Masculino Masculino
Singular
νέα τροφή, τίνας ποθ ͗ ἕδρας
Adjetivo Nominativo Pronombre Adverbio Acusativo
Nominativo Singular Interrogativo de tiempo Plural
Singular Femenino Acusativo Femenino
femenino Plural
τάσδε μοι θοάζε ἱκτηρίοι κλάδοισ
Pronombre Demostrativo Pronombre
Femenino personal τε ς ιν
Plural Dativo Presente Adjetivo Participio 1er grupo
Acusativo Singular 2da persona Dativo Dativo
  1ra Persona Plural Plural Plural
  Voz Activa Masculino Masculino
   

ἐξεστεμμέν πόλις δ͗ ὁμοῦ μὲν


Nominativo Conjunción Adverbio Adverbio
οι; Singular adversativa fijo fijo
Modo subjuntivo Femenino      
Voz pasiva    
Tercera persona
Plural

θυμιαμάτων γέμει,
Genitivo Presente
Plural Singular  

Neutro 3ra Persona


  V. A. – M.
Indicativo
Oh vástagos, descendencia nueva del
Traducció antiguo Cadmo. ¿Por qué, en cierta ocasión,
me mueves rápidamente hacia estos
n asientos que hayan sido coronados con
ramos suplicantes? Por otra parte, la ciudad
propia está en verdad llena, al mismo tiempo, de
incienso.
Otras
traducciones
Sófocles. (1985).
Tragedias completas. (J.
Vara Donado, Ed.)
Madrid: Cátedra.

Traducción basada en el
texto de A. Dain.
Otras
traducciones
Sófocles. (1974). Edipo
rey. Santiago de Chile:
Editorial Universitaria.

(Esta traducción sigue de


cerca el códex (L)
Laurentianus)
Otras
traducciones
Estala, P. (1793). Edipo
Tirano, tragedia de
Sófocles, traducida del
Griego en verso Castellano,
con un discurso preliminar
sobre la tragedia antigua y
moderna por Don Pedro
Estala, presbítero. Madrid:
Imprenta de Sancha.
Referencias
Barby, J. (1807). Oedipus rex. Bibliopolium Scholae Realis.
Bonifazi, A., Drummen, A., & De Kreij, M. (2016). Particles in Ancient Greek Discourse: Five
Volumes Exploring Particle Use across Genres. Washington D. C.: Center for Hellenic
Studies.
Crosby, H. (1866). The Œdipus tyrannus of Sophocles : with English notes, for the use of
students in schools and colleges. New York: D. Appleton & Company.
Estala, P. (1793). Edipo Tirano, tragedia de Sofocles, traducida del Griego en verso
Castellano, con un discurso preliminar sobre la tragedia antigua y moderna por Don Pedro
Estala, presbítero. Madrid: Imprenta de Sancha.
Liaño, J. M. (1955). Sófocles, Edipo Rey, verso 250. Helmántica: Revista de filología clásica
y hebrea, 197-201.
Sófocles. (1974). Edipo rey. Santiago de Chile: Editorial Universitaria.
Sófocles. (1985). Tragedias completas. (J. Vara Donado, Ed.) Madrid: Cátedra.
Sophocles. (1549). Tragoediae septem. Brubachius.
Sophocles. (1826). Sophoclis Oedipus rex. (F. H. Bothe, Ed.) Lipsiae.
Sophocles. (1997). Ajax. Electra. Oedipus tyrannus. (H. Lloyd-Jones, Ed.) Londres: Loeb
Classical Library.
 

También podría gustarte