Está en la página 1de 6

Fonética del latín

1. Alfabeto latino
24 letras, dos de las cuales (Y, Z) fueron incorporadas del griego
en tiempos de Augusto.
Letra Nombre Pronunciación Pronunciación Ejemplos
en latín LClasica Eclesiástico
(restituta)
A a a
amor
amicitia
B be b baculum
C ce k =ch ante e/i cado
cedo LE chedo
cinis LE chinis
classis
cohors
cum
D de d dare
deus
dies
domina
dum
E e e effundere
F ef f fides
G ge g (de “gato”  Y ante e/i galea
siempre)  g+n=ñ genitor LE yenitor
gigno LE yiño
gratia
gutta
agnus LE añus
H ha aspiración o Ø habere
heri
hic
homo
humus
I i i  La distinción i / j iacto LE yacto
es moderna iam LE yam
 Delante de vocal ieiunium LE
en LE = y yeyunium
ignis LE iñis
ille
immittere
inanis
iustus LE yustus
K ka k (en palabras Kalendae
arcaicas)
L el l Latium LE Latsium
latere
laus
legio LE leyio
liber
loqui
lux
M em m mater
mens
miles
moderatio
mulier
multus
N en n nauis
neque
nimis
noster
numen
O o o oblivium
obvius
oleum
orator
P pe p pater
perficere LE
perfichere
pontifex
praetor LE pretor
pugna LE pugna
Q qú ku qua
quaestio LE questio
quercus
aliquis
quod
R er r rapere
reficere LE reficere
rivus
robur
rosa
ruina
S es s sc = sh ante e/i sacer
saepe LE sepe
sceptrum LE sheptrum
scire LE shire
Scipio LE Shipio
sedes
sol
speculum
studium
suavis
esca
T te t ti = tsi tabella
tegere
gratus
gratia LE gratsia
triumphus
tum
V u u/w Distingue u vocálica ubi
de v consonante y umbra
se mantiene unus
gráficamente en uado LE vado
textos modernos ualere LE valere
uincere LE vinchere
uinum LE vinum
uirgo LE virgo
uirtus LE virtus
uulnus LE vulnus
X xi / ix ks Xerxes
Y i graeca i Hymenaeus LE
Hymeneus
martyr
Z zeta dz Zephyrus
zeugma

Las consonantes aspiradas ch (k), ph (f) y th (t) corresponden,


salvo algún caso particular, a préstamos del griego:
chaos (káos)
chorus (kórus)
Christus (Krístus)
phalanx (fálanx)
philosophia (filosófia)
theologia (teológia)
thesaurus (tesáurus)

2. Vocales (puede formar sílaba por sí mismas ≠ consonantes):


ă ĕ ĭ ŏ ŭ 5 vocales breves
ā ē ī ō ū 5 vocales largas
pŏpulus: pueblo
pōpulus: álamo

Cantidad vocálica: vocal breve o larga.


A la hora de leer no se tiene en cuenta la cantidad vocálica
, pero puede marcarse.
3. Diptongos ae oe au eu
LE e e
caelum > LC káelum o káilum / LE chélum
poena > LC póena o póina / LE pena

Atención: en poeta ae m. “poeta”, préstamo del griego, no hay


diptongo, la palabra presenta tres sílabas: po-e-ta. En esos casos,
en los manuales, suelen utilizarse diéresis para marcar el hiato:
poëta.
4. Acento tónico
Por no general no se marca, salvo en textos destinados a la
recitación litúrgica: misales, leccionarios, antifonarios, etc.
Sílabas tónicas: aquellas que reciben el acento.
Sílabas átonas: las no acentuadas.

Dos posiciones del acento en latín:


1) Penúltima
- X - tiene que ser larga amāmus
2) Antepenúltima
X - - la penúltima tiene que ser breve amábĭmus

Si la palabra tiene dos sílabas el acento va a caer siempre,


salvo contadas excepciones, en la penúltima. No hay palabras
agudas en latín. O son graves o esdrújulas.

También podría gustarte