Cuento Guaraní

También podría gustarte

Está en la página 1de 2

Arakae ndaye oiko metei pïte pöra jeese Gasparin vae omomora

yae oñemongoi metei īpa jembeipe kuae jae jëtarai, metei ara ndei
koemboye oke rambueve oendu metei ñemongoi ipöra yae vae
jare omomba, jare jaemai ojo oeka kiaguiko ou jokuae ñemongoi
ipöra yae vae, omboipi oguata kaa rupi oasa reve mbaemboavai
ete michirai ramo.

Había una vez una hermosa ranita que se llamaba Gasparin le


gustaba mucho cantar cerca de un lago el cuál era su casita, un día
por la madrugada mientras dormía gustosamente de repente
escuchó un hermoso canto que lo despertó, inmediatamente fue en
busca de dónde provenía ese canto tan impresionante, emprendío
el largo viaje por el bosque atravesando diversos obstáculos por
su pequeña estatura.

Ovaë rambueve maemīmba rokaipe oyepokoi alambre retape


jätivae kuae omaeñoa oipiti imae, guīramuiño oasa metei mita
ipöra yae vae jemimonde pïta ndive, oya pïteraīre ipīatītī oiko
paravete jare oyao reve jei chemborī jare mitaraī jei chupe
chepuereä añemongīa echako aja aï metei aretepe jare ojo,
jokogui ou metei kīiyu jareo echa rambueve pïteraī jei chupe,
cheirü chepuereä romborī oimetako ayapo metei guata imambae
pegua jare ojo.

Al encontrarse cerca de la granja quedó atrapada en uno de los


alambres de púa impidiendo alcanzar su objetivo, de pronto pasó
un elegante gato vestido con un traje rojo acercó a la ranita quien
estaba muy triste llorosa le pidió auxilio y el gatito le dijo no me
puedo ensuciar porque me dirijo a una fiesta y se fue, más tarde
pasó un grillo y al verlo a la ranita le dijo, amiga mía que
desafortunada no te puedo ayudar debo emprender un viaje de
emergencia y se fue.

Pïteraī ipiatītī yeyé jare omboipī oyao, guīramuiño ou ovaë metei


takareo Cocorico jae vae, tuicha jeivae iyatīra pïta kavi jaivae,
oecha rambueve pïteraī osusereta oï vae omboipī ombori, oasama
susere yave pïterai oyapo yasoropaiye takareope, jokuae guire
mokoi reve opīta reta metei irü rami jareo yapo reta ñemongoi
pegua.
Jare jokorai omboapī kuae araka ndaye.

La ranita muy triste se puso a llorar de pronto apareció el gallo


cocorico con su enorme cresta roja al ver que la ranita se
encontraba en peligro inmediatamente procedió a ayudar, una vez
libre la ranita agradeció al señor gallo infinitamente desde
entonces ambos se convirtieron en grandes amigos y formaron su
grupo de canto.
Colorin colorado este cuento se ha terminado.

También podría gustarte