Está en la página 1de 12

TOMO L. Mayo, 1907, CUADERNO ν.

BOLETÍN
DE LA

REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA


t->t <A

INFORMES

ι
EL FUERO DE LOGROÑO

Por más de un siglo tuvieron los primitivos reyes de Navarra


dominio real en la pequeña colonia agrícola de Logroño, suce-
sora directa de la guerrera Cantabria, castillo y antemural de la
antigua ciudad de Vaí'ia ó Varea, sin que sepamos á qué seño-
res feudales obedecía cuando dichos reyes la donaron al Monas-
terio de San Millán de la Cogolla en el año 926, ni cuando el
conde de Castilla, Fernán González, la impuso, en 934 ó 939, el
tan debatido tributo del Voto de San Millán. Por una escritura
de la reina Doña Estefanía hecha á los monjes de Albelda en
1056, sabemos que era señor y juez de Logroño, D. Martín; en
1064, Gómez Zorraquín; y aunque los documentos, hasta el pre-
sente conocidos, nos oculten el régimen que usaba la villa de
Logroño, debemos suponer la importancia que entonces tenía la
ocupación de su puente y castillo, teniendo, hasta el 1045, por
enemigos tan valientes y osados como los moros de Calahorra.
Este fué el motivo de que edificasen en Logroño sus palacios los
reyes de Navarra, y que D. Sancho el de Peñalén firmase, el 6
de Octubre de 1074, una donación de ciertos solares de Calaho-
rra en favor de Sancho Aznar en su Palacio de Sania Maria,
hoy iglesia de Santa María de Palacio. A los dos anos» y como
TOMO L. 21
326 . BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA.

consecuencia de la traidora muerte de este r e y , se apoderó A l -


fonso VI del territorio de la actual Rioja, y entonces sufrió Lo-
groño un golpe inesperado. Tenía el rey D. Alfonso, en el año
1092, por comandante de la Rioja á su pariente García Ordóñez,
conde de Nájera, Señor de Calahorra y de Logroño, y enemigo
irreconciliable del Cid. Alfonso VI intentó sitiar á Valencia y
por falta de comestibles levantó el campo; al saberlo el Campea-
dor, que con sus moros estaba en Zaragoza, « entró por el Con-
dado de Nájera y Calahorra, tomó á Alberite y Logroño, taló y
destruyó campos y lugares. Todo lo pasó á sangre y fuego,
arrasó pueblos como Logroño, destruyó iglesias y llevó la desola-
ción por todas partes». (Malo de Molina, Rodrigo el Campeador,
pág. 85.) Esta fué la causa de dar Alfonso VI, en 1095, el famo-
so fuero á los repobladores de Logroño.
El alfoz de Logroño recibió mancomunidad de pastos con to-
dos los pueblos inclusos en el territorio y límites marcados en el
Fuero; mas no tenía verdadera comunidad ni señorío con juris-
dicción judicial, sino en sus aldeas propias; y aunque en dicho
territorio había pueblos que se repoblaron con su Fuero, cuales
eran Clavijo, Alberite, Entrena, Navarrete y Briones, estas villas
eran independientes.
«Por lo que hace á los pobladores de Logroño, el rey los de-
clara francos, esto es, libres, sean francígenas ó hispanos; donde
se ve que franco no siempre significa francés, como se ha pre-
tendido. El alfoz se marca, estableciendo así su límite territorial
y jurisdiccional. Estos son los términos que tienen los poblado-
res de Logroño: de San Julián (aldea de Ocón), hasta la villa de
Ventosa; desde aquí, por Viguera, hasta Marañón de Navarra y
hasta Legarda.» (D. Vicente Lafuente, Las Comunidades de Cas-
tilla y Aragón, pág. 12.) Principia la enumeración por la parte
de Oriente, ó sea por San Julián, aldea de Ocón, que se despo-
bló en 1839, de la que quedó la iglesia parroquial, hoy ermita;
continuaba el límite por Ventosa, Viguera y Marañón, pueblos
hoy sumamente conocidos; mas no sucede lo mismo con Legar-
da-. Esta villa, hoy destruida, existió á un kilómetro de Menda-
via, en Navarra, perteneció al convento de Irache, y aún subsis-
EL. FUERO D E LOGROÑO 327

te.la ermita de Nuestra Señora de Legarda á la orilla izquierda


del Ebro.
Tanto el Diccionario de Ceán Bermúdez, como D. Pedro Ma-
drazo en su obra Navarra, y Logroño (πι-5 5°) y l ° s autores rio-
janos, aseguran que San Juan de Ortega edificó el puente de L o -
groño. El Fuero se dio en el año 1095. Habla de la iglesia jura-
dera de San Juan, que estaba al principio del puente. Si tenemos
en cuenta que San Juan de Ortega falleció el 1163 ó 1173> dedu-
ciremos una consecuencia notable. Al referir la muerte de San
Gregorio Hostiense, acaecida en 1044, dicen que su cadáver pasó
el puente de Logroño^ para dirigirse el caballo á Los Arcos; luego
San Juan de Ortega no construyó el puente primitivo, sino que
debió reedificarlo.
La confirmación hecha en I I 4 6 por el Emperador Alfon-
so VII, aparece dividida en dos partes: una, interpolada en el
texto, y otra al final. La data de esta confirmación, como la de
su hijo D. Sancho, creemos están equivocadas.
Confirmaron, además, el Fuero de Logroño:
Alfonso VIII, en Mayo del año 1184.
Alfonso X, en Burgos, el 26 de Septiembre de 1264.
D. Sancho el Bravo, siendo Infante, en Falencia, el 22 de
Marzo de 1282.
El mismo, en las Cortes de Valladolíd, el 22 de Mayo de 1293.
D. Alfonso XI, en Valladolíd, el 28 de Junio de 1314.
El mismo, en las Cortes de Valladolíd, el 13 de Enero de 1326.
D. Juan I, en Burgos, el 5 de Agosto de 1379·
D. Juan II, en Alcalá de Henares, el 6 de Mayo de 1408.
D. Enrique IV, siendo Príncipe de Asturias, el 10 de Mayo
de 1445.
El mismo, en Segovia, el 7 de Febrero de 1466.
Los Reyes Católicos, ¿en Toledo?, el 2 de Marzo de 1477·
El Emperador Carlos V, en* Logroño, el 13 de Febrero de
1520.
Felipe II, en Valladolíd, el 6 de Julio de 15 59-
El texto del Fuero (años 1095, 1148, 1157 y II67) que acom-
paño, lo tomé y copié del manuscrito Q çi.fo/. ij, que se con-
328 BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA.

serva en la Biblioteca Nacional. Es mucho más puro que los tex-


tos publicados por Landázuri, Llórente, Zuaznávar, Yanguas,
Govantes y Muñoz y Romero, y que los de otros tres manus-
critos (Ce ¿?o, D 52, D 63) asimismo existentes en la Biblioteca
Nacional. Excuso el añadir las variantes que resultan de estos
manuscritos y de aquellas ediciones, cuya mayor parte indicó el
Sr. Muñoz y Romero (i). Sólo notaré las variantes que nacen
del texto (incompleto), perteneciente al archivo de la iglesia de
Santiago en Logroño, Siendo éste, á lo que entiendo, fuente de
aquel, viene indicado en las notas con la letra A .
«Sancti Christi nomine Dei divina clementia, videlicet Patris
et filii et spiritus sancti amen. Ego Ildefonsus (2) Dei gratia totius
Hispaniae Imperator una cum Consilio uxoris mese Berengaria (3)
facímus hanc cartam ad illos populatores de Logroño omnibus
presentibus et futuris sub potestate nostri imperii atque Reg-
ni (4) in Dei nomine constitutus (5)> pax et felicitatis temporum.
Notum facimus qualiter (6) Dominus Garcia Comes fidelis-
simus et con] us ejus Comitisa dopna Urraca qui fuerunt gloriae
Regni nostri gerentes, Nazarensium scilicet atque Calagurren-
sium previdentes utilitati nostri Palatii, nostro Consilio et assensu
decreverunt populare villam quse dicitur Logronio. Qua gratia (7)
populantes prefecere (8) et consilium dederunt qui ibi populare
voluerint legem et fuero, ut ibi habitare possint, darem, ne mag-
nani opresionem servitutis gravari accepta ocasione et amiso
loco (9) factum nostrum inane esset, et glorise regni nostri in-
famia imputaretur. Quorum Consilio tota devotione foventes de-
crevimu eis dare fuero et legem in quo omnis qui modo in pres-
senti in supradictum locum populantes vel deinceps usque ad

(1) Colección de fueros, tomo 1, pág. 334. Madrid, 18 .


(2) A. «Aldefonsus*.
(3) No fué Ber (engarza), sino Ber (¿a).
(4) A. «regni nostri atque imperii»,
(5) Debe ser «constitutis».
(6) A. «facimus itaque quali et».
(7) A. «quam etiam».
(8) A, «preferunt».
(9) A. «occasione cum ipso loco».
EL FUERO DE LOGROÑO 329

finem mundi Deo iuvente populaverint tam Francigeni quam


etiam Hispani vel ex quibuscumque gentibus vìvere debeant ac
foro de Francorum se manteneant per bona ñde auctoritate
huius scripturse et Regali adstipulatione decernentes impom-
mu stia:
Ut nulius Sayo intret in suas casas ut rem bo nam (i)accipiat
aut tollat per victum.
Nulius Senior qui sub potestate Regi ipsa villa mandaverit,
non faciat eis vim nec forzam neque suo Merino neque suo
Sayone, non accipiat ab eis ullam rem sine volúntate eorum.
Neque habent (2) supra se fuero malo de saionia nec de hospe-
dera, neque anutada, neque maneria, neque ulla vereda faciant
sed liberi et ingenui maneant semper; et non habeant foro de
bella dicere, neque de ferro, neque de calida, neque de pesquisa
et fide. Si super hanc causam Merinus sive Sayo voluerint intra-
re in illa casa de alicuius populatore, occidantur, et proinde non
pectent homicidium. Et si ilio Saione fuerat male (3) et deman-
daret nulla causa supra directum ut bâtant ei bene et non p e c -
tet plusquam V solidos. Non pectent homicidium pro nomine
mortuo qui fuerit inventus infra terminum vel in villa; nisi ipsi
populatores, nìsi alicuius de eis occident alium populatorem aut
aliquem hominem et (4) scierint vicini, qui eum occident, pec-
tet suo homicidio ipsum quod fuerit, et veniat Merinus accipiat
eum usque donet X I fidanzas uel pectet suo homicidio quingen-
tos solidos et non amplius et de ipsis cadant medios in terra pro
anima Regís et si aposuerint eis homicidium faciat judicìum quod
ìudicaverit Rex.
Et si nulius homo traxerit pignus de illa cassa per forzam
pectet sexaginta solidos, medios in terra et reddat ei suos pig-
nos ad dopno de illa cassa, ubi ipse recepit; et qui includeret
nulius homo in domo sua pectet sexaginta solidos medios in ter-
ra. Et nulius homo qui traxerit cultrum perdat pugno; et si non,

(1) A. «alienarvi».
(2) A. «habeant».
(3) A. «malo».
(4) A. «ut>.
330 BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA.

redimat se ad Principi terrse si potuerit firmare pro foro de villa:


et insuper de hanc populantes ibi perçussent alîum que facîet
sanguinem. pectet decem solidos medios in terra, et si per-
cuserit (i) eum et non fecerit sanguinem V solidos medios in
terra, et si non potuerit firmare audiat sua iura.
E t si nullus homo expoliaverit eum de nuda carne, pectet
medio homicidio medios in terra: E t si pignoraverit nullo nomi-
ne capa vel manto neque alios pignos a torto, pectet cinco soli-
dos medios in terra cum suas firmas sicuti est foro.
E t si nullus homo perçussent ad mulierem coniugatam et
potuerit firmare cum una bona muliere et cum uno bono nomi-
ne vel cum duos homines pectet sexagìnta solidos- medios in
terra, et si non potuerit firmare audiat sua iura.
Et si se levaret nulla mulier pro sua lozanía et percusserit à
nullo homine, qui habeat sua muliere legale et potuerit firmare
pectet similiter sexagìnta solidos.
E t si acceperit à nullo homine pro barba vel per genitaria (2)
aut per capillos et potuerit firmare, redìmat sua manu; et si non
potuerit, redimere ea, quod sedeat fustigata.
E t insuper damus eis iusta illam vineam Regis imam sernam
de Regali Pajatio ingenuam; et de una parte de subtus advenit
mansiones et de aliam partem subtus illorum cassas unde currit
fiuvium Iberi, de eiusdem mansiones usque in fiuvium damus eis
totum ad integrum (3), desuper et de subtus ipsum terminum
supra scriptum, ut faciant hortos et quocumque eis placuerit.
Et si isti populatores de ilio Grgnio invenerint nullo homine
in suo horto vel in sua vinea ut faciat ei dapnum in die, pec-
tet V solidos medios ad opus de ilio senior cui est illa honore,
et alios medios ad Principi terrai et si negaverit eum illa iura de
ilio senior cui est illa radice; et si de nocte acceperit eum decem
solidos medios ad Ìlio senior, cui est illa radice et alios medios ad
Principi terrœ et si negaverit eum illa iura de ilio senior cai est

(1) A. omite,lo que desde «alium» hasta percusserit, inclusive.


(2) A. «genetaria».
(3J A. omite todo lo restante del texto hasta la confirmación, donde
dice «hac Regali scriptura».

Siguiente
EL FUERO DE LOGROÑO 33 I

illa radice, et de unaquaque domo donent per singulos annos


•duos solidos ad Principi terrse ad Pentecosten, et iterurh habeat
Rex in ista villa fumo suo, et ipsì de hanc villa coquant in eo
panem suum et de unaquaque fornata donent portionem Regi
unum panem.
Senior qui subiugaverit ipsa villa et mandaverit omnes nomi-
nes, non mitat alio Merino, nisi populator istius villse: similiter
mittat Alcaldes; similiter Saiones.
Et Alcaldes qui fuerìnt in villa non accipiant novena de nullo
populatore qui calumnian! fecerit: similiter Saione non accipiat
inde, non Senior qui fecerit de ipsa villa ipsi eos paget de nove-
na et de Arenzatgo.
Si ille Senior habuerit rencoriam de alìcuius homine istius villse
demandet eis fidanza, et si non potuerìt habere fidanzam levet
eum de uno caput villse usque ad alium et postea fidanza, et si
non invenerit mittat eum in carcere, et quando exierit de illa
carcere donet de carceradgo tres medallas: et si ille senior habet
rencuria de. homine de io ris, et non potuerìt directo conplire,
mittat eum in carcere, et quando exierit de illa carcere non pec-
tet de carceradgo nisi 13 dineros et medalla. E t si nulla volta se
fecerit nullo mercato, ipse qui fuerit rencuroso firmet eum qua-
licumque duos homines potuerìt habere in ipso die de ipso mer-
cato et pectet sexaginta solidos medios in terra et si trocierit
ilio die respondeat altero die ad foro de illa villa. Et si habet
rencura homo de vicino de villa ista et demostrat ei sigillum de
Sayone de villa et trasnoctaret Ìlio sigillo supra eum eum suos
testes quod non ante paravit eum fideiussores, pectet quinqué
solidos medios in terra.
E t isti populatores de Logronio habent absolutam licentiam.
per comparare hereditates, ut ubicumque voluerint comparare;
nullus homo ìnquirat eis morturam, ñeque sayoniam, neque v e -
redam, sed habeant salvam et liberam et ingenuam, et si. necese
habuerint pervendere, vendant ut ubicumque voluerint: et nu-
llus populator de hac villa, qui tenuerit suam hereditatem uno
anno et uno die sine ulla mala voce, habeat solta et libera, et
qui inquìsierit eum postea pectet sexaginta solidos Principi
332 BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA.

terrae si ipse fuerit intra terminum istius villae et cadant medios


in terra.-Et ubicumque potuerit infra terminum invenire heremas
terras quas non sunt laboratse, laborent eas; et ubicumque inve-
nerint hervas perpascere, pascant eas; similiter secent eas, sive
ad faciendum fenum, vel pascant omnia ammalia: et ubicumque
potuerint invenire aquas perrigare peças et vineas sive per m o -
linos vel ad hortos sive ubicumque habuerint, accipiant eas: E t
ubicumque invenerint ligna montis rades ad cremare, vel domos
faceré, sive ubicumque opus habuerint, accipiant eas sine ulla
ocasione.
Et istos términos habent isti populatores de Logronio de Sanc-
to Juliano usque ad vîllam Ventosam, et de Veguera ad Maraig-
nora et usque in Legardam.
E t dono vobis meis populatoribus de Logronio infra istos tér-
minos supra scriptos, terras, vineas, hortos, molendinos, cañares,
et totum quantum potueritis invenire, quod ad meara Regalem
personam pertinent, vel pertinere débet, ut habeatis et pos-
sideatis hoc meum donativum firmiter absque ulla ocasione vos
et filii vestri et omnis generado vel posteritas vestra.
E t insuper si aliquis populator fecerit molendinum in illa terra
de dominio Regís, id accipiat ilio anno primero toto ipso qui fe-
cerit illud molendinum et non partat ei Rex in ilio primero anno
et de hic in antea accipiat Rex totam suam medietatem et mit-
tat totas suas missiones pro medîetate, et ille populator qui fe-
cerit molendinum pro sua manu mittat Ìlio molinero. Et si aliquis
populator fecerit molendinum in sua hereditate, ut habeat salvum
et liberum et non det Regi partem neque Principi terrse.
E t si venerit aliquis homo de foris fiumen Iberi qui inquirat.
juditium ad aliquem populatorem, respondeat in sua villa vel in
capite Pontis a Sancto Ioanne.
Et si venerit alius homo de foris villa ex parte de Camberò
vel de Najera et inquisìerit nullum juditium ad istos populatores,
respondeant in Sancta Maria de Caput villa?: et si venerint ad
sacramentum, non vadant ad alienanti Ecclesiam nisi ad Sanctam
Mariam Caput villae pro dare et pro prendare.
E t si aliquis homo de foris inquisìerit juditium ad nullum pò-
EL FUERO DE LOGROÑO 333

pulatorem vel ad vicinum de villa et non potuerit firmare cura


duobus testimoniis legalibus vicinis de villa qui habeant suas
cassas et suas hereditates in villa, et si ipsas testimonias non
potuerit habere audiat sua iura in Sancta Maria capite vïllse.
E t habeant absolutam licentiam de comprar ropa, trapos, bes-
tias, et tota animalia pro carne; et non donent in ilio auctore nisi
illa iura quse ipse comparavit.
E t si ule populator comparavit mulam, vel equam, aut asinum,
vel cavallum, aut bovem parar cu m autorgamento de mercato
vel in vía de Rege et non scit de cui cum sua iura et non det ei
maius auctore et ipse qui demandaverit redat ei toto suo habere
cum sua iura que tanto fuit comparato; et si ipse voluerit recu-
perare suo habere, donet ei cum sua iura quod ille non vendìvit,
neque donavit Ìlio ganáto, sed quod fuit ille invento.
Senior que mandaverit illa villa si inquisìerit indicium ad
nullus populator ei dixerit «perge mecum ad Dominum nostrum
Regem», et ipse populator non pergat de Calagorra in antea, et
de Veguera in antea, neque de Sancto Martino de Zaharra in
antea.

Et ego Rex imperator totius Hispanise dono et concedo ad


istos meos populatores de Logronio totos istos foros supra scrip-
tos sicut constituit Rex Aldefonsus de Castella meo abolo, ut
non donent Lezda in Logronio, neque in Nazera.
Et nullus homo qui tenuerit sua casa un año et uno die simi~
liter non donet portaticum in Logronio neque in Najera.
E t nullus homo qui inquirit iudicium á nullo populatore non
donet fide iussores nisi de Logronio.
Senior qui subiugaverit istam Villam neque Merino neque
Sayoni vel Principi terrse si inquisìerit nulla res a nullo popula-
tore, saívet se pro suo foro id est pro sua iura et non amplius.
334 BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HrSTORIA.

Et nos nomines de Logronio maiores atque minores reddimus


gratias Deo et domino nostro Regi Aldefonso qui tam magnam
misericordiam super nos fecit, et Deus donet super eum miseri-
cordiam. Unde coram vivo Deo Ego Adefonsus Rex de Castella
et uxor mea Regina admonemus Regni nostri sucessores, ut
nullus eorum tam grandi quam nulli personse factum hoc nostrum
regali auctoritate in presentía donata et confirmata in hac pagina
scriptum et sine aliquo quodlivet perverso ingenio perturbare
non audeat et si quod pertentaverit atque pervicturm nec de
nullius ocasione dìsrumpere voluerit, ex parte Dei omnipotentis
et Beatae Dei genìtricis Virginis semper Mariae, et ex parte Bea-
torum Apostolorum, et omnium Sanctorum eius, sît maledictus
et confusus, cum his qui dixere Domino Deo «recede á nobis»
et quasi iudens et heretìcus ab omni cetu christianorum anathe-
matizatus sit atque post mortem cum diabolo et luda traditore
in inferno deputatus in sécula seculorum (i). Hac regali scriptura
modo atque in perpetuum fìrmissimum obtineat roborem et us-
que ad finem mundi stabílem valorem (2) habeat.
Ego Adefonsus Rex confirmavi istam cartulam quando ambu-
lavi ad illum comitem (3) sucurrendum de persona prenominato,
in caput ieiunii (4) in Alberith, et de manu mea hoc signum ffi
feci. Episcopo Domno Petro in Nazera, qui et ipse testis est.
Facta carta Era MCXXXIII Regnante Adefonsó Rege in T o -
leto et in Leon. Subtus ejus imperio comité Domno Garcia d o -
minante Nazera et in Calagorra.
Domnus Garcia Infans filius Domini Sancii Regis confirmans.
Infans Domna Urraca sóror Regis conf.
Infans Domna Alvira soror Regis conf.
Inians Domna Stephania conf.
Domnus Garcia Comes et Domna Urraca Comitissa conf.
Domnus Petrus Comes conf.

(τ) A. Prosigue aquí su texto después de la gran laguna que se ha


visto.
(2) A. «uxorem».
(3) Garda.
(4) Miércoles de Ceniza (9 Febrero).
EL FUERO DE LOGROÑO

Senior Semenes Fortuniones de Camberò conf.


Senior Lope Lopez de Maragnon conf.
Gomez Gonzalviz Armiger Regis conf.
Senior Eneco Acenarez de Veguera conf.
Cidi Gonzalvez Maìor domino Regis coni.
Senior Lope Monioz de Metria conf.

Translata est hsec carta, sub iussione Domini nostri Adefonsi


imperatoris totius Hispanise, Era M C L X X X I V ( ι ) in mense
mayo Regnante Adefonso imperatore totius Hispanise in Cordu-
ba sive in Almería: Sub eius imperio Comes Amalrric in Estre-
madura et in Baieza (2).—-Garcia Rex in Pampilona et in T u t e -
la.—Comes Latron in Alava et in Stivaliz.— [Comes don Lop
in Castella Viella.]—Comes don Ponz in Almería.—Guter F e r -
nandez in Soria.—Dorana Maria Bertrán et filìus e jus Retro S e -
menez in Logronio: subtus eius, Alcalde Garsia Lopez de Torre-
llas.—Guillen Beatrix Merino.—Dîscurrentes indicio Arnald de
illos Arcos et don Petro Pescator.

Ego Sancius Rex filius imperatoris pro anima patrìs et matris


mese et Petro Xeraeno meo milite qui me multum rogavit, dono
et concedo ad bonos hommes de Logroño foro qui semel in anno
mitant Arehatt (3) pro sua manu et manu senìoris qui domina-
verit illa villa; et hoc fuit factum in Ìlio anno quando Rex San-
cius de Navarra se fecit vasallo de Rege Sancio de Castella ñlio
imperatoris in Soria et per nomen die Sancti Martini (4).
Ego Sancius Rex Navarra confirmo.
Comes Amalric conf.

(1) Año 1146; pero debe ser «Era MCLXXXVI (año 1148).»
(2) A. «Baieça».
(3) A. «Archaet», significa «alcalde».
(4) 11 Noviembre 1157.
336 BOLETÍN DE LA REAL ACADEMIA DE LA HISTORIA.

Comes Lope conf.


Comes Gonzalvus Maior domino Regís conf.
Et ego Petrus Xemenus qui sum Dominus de illa Villa autor-
go propter amorem Dei Confirmo. Era M C L X X X X V .

Ego Rex Sancius de Navarra dono et concedo toto Concilio


de Logroño tam pressentibus quam futuris corseras pro foro de
Estella in aqua et sic non vaia (i) aqua de Estella usque ad Ebro
en aqua et Vancin (2) en aqua é de Maragnon e de Legarda en
aqua. Era MCCV.»

Madrid, 19 de Marzo de 1907.


NARCISO HERGUETA,

li
SAN PEDRO DE VILLANUEVA, MONUMENTO NACIONAL

Me ha confiado nuestro digno y respetable señor Director el


encargo de informar acerca de la petición dirigida al señor mi-
nistro de Instrucción Pública y Bellas Artes por el Párroco y
vecinos de San Pedro de Villanueva, para que se declare monu-
mento nacional el exmonasterio de religiosos benedictinos que
lleva el mismo nombre.
Sobre la ribera del Sella, á dos kilómetros de la villa de Can-
gas de Onís, en la carretera que se dirige á Oviedo, está situado
el que fué monasterio de la Orden de San Benito, convertido hoy
en iglesia parroquial de San Pedro de Villanueva.
Refiriéndose al primitivo convento, que se dice fabricado en
el siglo vm, cita Sandoval una escritura de dotación otorgada al

(1) A. f et si cum vaia».


(2) A. «Danein».

Anterior Inicio

También podría gustarte