Está en la página 1de 17

o?

z
S\k o
x

TIO KONTA STHN


EAAAAA
AOIEPQMA XTON AffEAO EIKEAIANO

Mes cttoü Aiovúoov tt]v dyiedÁT]

FACULTAD DE FILOLOGÍA
BIBLIOTECA DE
FILOLOGÍA CLÁSICA
MÁS CERCA DE GRECIA

N° 18 2002 - 2005
’A. SiKeXiavoü MEHSTON MAeHMA

MEriETON MAOHMA

“A, iráis ÓKOÚovTav tó awTápaxo tov ttóvtov irá’ -J' ~ ¿dxia,


tóv npaiTov ópOpo, pavpo aáv Tq pavpq aíyíóa
tov 0eov, pe 4>opepovs darepiapovs ypappévo,
a* óipa ttov oí <|)Xé{3es £a4>viKá <j>ovoKwvovv Kaí aapu. óuv
tó Aóyo pea’ ánó Ta 4>peva pas,
KaOajs Ta KvpaTa ttov £epi£cóvovv
án’ tó pvOó Ta <|>VKia Kaí Ta pyávovve aTqv áppo,
k’ oí aKéipes, ano t’ ápoXóyqTO tó pe vos
tov airXáxvov, 4>épvovv ó£(o, airó Tqv ápvaao avppévrj,
Tq pvpovÓtá Tqs irpcÓTqs tovs, tt^s yevcTqaias pí£as’. 10

’A, irtüs ÓKovyovTav ó póxtos tov ireXáov otó ppáxia dnávw,


KaOcos Tá KvpaTa óXoeva án’ Tqs vvxtós tóv ávepo peOovaav,
ki óXo peOovaav, Kaí yvpevav v’ áve(3ovve
pe twv á<|)pwv tís yXwaaes, 0á ’Xees, tó povvó, otó épqpovqai,
va tó aKeiráaovv, ki óXo ^epiCtóvovTás to
án’ tq OepéXia, vá tó ndpovv otó pvGó pa£í tovs!

Kl úaTÓao oí "Oaioi, péaa ara KeXiá KXeiapévoi,


ot’ “Opos dirdvw, ^aypvnvovaave koi peXeTovaav,
|T óXovuxTÍag 4>aApoús, tó xpóvo ttws va tóv Sapdaow,
OÍ VIOÍ p€ VtÓ<|)WTq áaKqaq Ovpov k’ oí yépOL 20
CqTtóvTas v’ diroXr|apovqaow otóv áyúva
ttws ó ttoXvs Katpós tovs áanpiae tq yevia...

Má airrós ó ^é<¡>pevos ttov 4>vaaye ave pos diró^e


8ev fyrave aáv áXXoTe, va ttovv ttojs exei

— 276 —
A. SlKELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

MÁXIMA LECCIÓN

¡Ah! ¡Cómo se oía el estruendo del mar contra las rocas,


con la primera aurora, negro como la negra égida
de Dios, de terribles constelaciones tachonado,
al tiempo que de súbito se hinchan las venas y barren
la Razón de nuestras mentes;
igual que las olas al arrancar
del fondo las algas y sacarlas a la arena,
así los pensamientos, desde el inconfesable furor
de las entrañas, sacan fuera, arrastrada desde el abismo
la fragancia de su primera raíz genésica! 10

¡Ah! ¡Cómo se oía el estrépito del piélago contra las rocas,


en tanto las olas sin cesar del viento de la noche se embriagaban,
y se embriagaban sin descanso; buscaban con las lenguas
de espuma, diríasc, escalar la montaña de la isla desierta,
para cubrirla y, desde los cimientos arrastrándola
entera, llevársela consigo al fondo! I
I

Mientras tanto los Puros, en sus celdas encerrados,


sobre el Monte velaban y meditaban,
con salmos de vigilia, cómo domeñar el tiempo,
con el neófito ejercicio del celo los jóvenes, los viejos 20
buscando olvidar en la contienda
que el correr de los años les encaneció la barba...

Pero ese viento desbocado que soplaba esta noche


no era como antaño, al decir que tiene

— 277 —
’A. SakcXiqvoü MEHSTON MA6HMA

rq YB YLa ciúvopo, tóv ttóvto, q tóv aiOépa*


8ev qTav pavtaapévos ávepos va Tivéei
óxTpó? otó TrXoia, fiopiás Sév r¡Tav q peXTépi
KaXoKaipvó, q Tqs ávoi^qs paOus ¿Y^pas
va ÉavaKpáCei Tá XovXoúSia airó tó x^P-01'

Tqs irXépias MéOqs qTav ó ávepos ó p.€Yas» 30


aápTTwg va YÚpeue óXa ttíow va tó ^avanápei
QTqv aYKaXiá tou, OáXaaaa Kai YH k’ aíOépa,
QTqg áYKa^ias tou tó Ocíkóv aYKÓXiaapa YLa •

Kai TÓT€ OÍ lólOL OÍ "OaiOl, VlCüOoVTaS TT(i)S toDto

0a ’TaV€ pqVUpa TOU AlOVUOOU --- OTICOS VLCÓOOUV


Tá x^XiSóvia oXa pa£i rqv nvoq tou xivoTrí¿pou
Tqv ITpWTq, KOI OUVá£oVTai TTUKVa V* áTTOÓqpqOOUV—,
óXoi OKioOqKave pa£i Kai auvaxTqKav
va náv otó yépo - ‘lepo4>ávTq, ttou tóv aicóva
€Íxe Trepáaei pá óórfyós tous eaTCKe, (ti áir’ óXous 40
Trió viós écfjávTaCe ki ópOtóvovTav aá aKquTpo
ttou tó Xeiávave yeveés, Kai tó paXXí tou
^YYoXoyovae aáv tó páXapa curó Tqv áaTrpáóa),
va tóv pürrqaouv t’ elvai ó ave pos ttou irvéei ctovtos...

Ki aÚTÓs tovs €11T€:


“TTvépa ¿xúOq peca a’ ÓXa,
irvépa Tqs MéOqs Tqs irpoaicüvias, Tqs peYáXqs,
k’ eivat pía aTÓXa d.Tróip€ q OáXaaaa, pía aTÓXa póvo
otó aepviKÓ paaTÓ tou Oeoü tou YÍYavTá pas—

”Má ’Eaeis óttoú ’otc ó puotlkós aTpaTÓs tou, paCwxT€iT€ Tíópa


pe Tq aeipá, ws q 4>úaq KaOevós npoaTáCei, 50
aró KÓXeapá tou, oí SáTupoi k’ oí "Oaioi,
k’ oí ZeiXqvol k’ oí ’lepo^ávres, paCwxTetTe
va KaTc^oupe otó YiaXó ttoú ’vai aqpáÓL

— 278 —
A. SlKELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

por frontera la tierra, el mar o el éter;


no era un viento enfurecido al soplar
contra los barcos, viento del norte no era ni meltemi
estival, ni el aire intenso de la primavera
al llamar de nuevo desde la tierra a las flores;
era el gran viento de la plena Embriaguez, 30
como si buscara volver a tomar todo de nuevo
en su regazo, mar y tierra y éter,
en el divino abrazo de su regazo para siempre...

Y entonces los mismos Puros, sintiendo que esto


había de ser mensaje de Diónisos —como sienten
las golondrinas a un tiempo todas del otoño el primer
aliento, y se reúnen prietas para emigrar—
se levantaron todos a un tiempo y se reunieron
para ir al viejo Hierofante, quien había
ya rebasado el siglo pero continuaba siendo su guía (porque de todos 40
parecía el más joven, y como un cetro se erguía
al que las generaciones habían pulido, y su pelo
como el oro deslumbraba por su blancura),
para preguntarle qué era aquel viento que soplaba...

Y él les dijo:
“Un espíritu se ha vertido sobre todas las cosas,
espíritu de la grande, ancestral Embriaguez,
y el mar esta noche es una gota, solamente una gota
en la ubre viril de nuestro gigante Dios...

”Pero Vosotros, que sois su hueste secreta, unios ahora


en orden, según la naturaleza de cada cual determine, 50
a su llamada, Sátiros y Puros,
Hierofantes y Silenos, unios
para bajar a la costa, que es señal

— 279 —
"A. SiKeXiapoü MEnZTON MAOHMA

toü x^piapoü pag dn* tóv KÓopo, (¿xnrou to KXqpa


va ye^vpwaei yq Kai iréXayo kl áoTépta,
vq £coq va apí^ei pe to OávaTo), Kai TreÍTe:

” "ílapOevoi épxópaoTe pirpooTÓ Sou, pe Tqv dpeTñ tov


yupvq ó KaOevas pag, úg anápOq airó to anópov,
epeTg pe to 4>aXXó, k’ épeig pe Tqv KapSiá pag,
pe Tq oitinrqv épeig itoü 8ev Tq apí^ape pe Xóyia 60
4>Tqvá, k’ épeig ttou doKqaape to paüpo pÓTt
Tqg Oecopíag, t’ dnúOpeva va okcl toü aiOépa...

” "Má, to peSoúXi ttoü oto KÓKaXá pag pévei airóle,


kl ó paüpog apóXog toü puaXoü pag, ttoü 4>ouoküjv€i
ano Tq vúxtü TOÚTq úg ápTog, Kai ttoü irdoKei
v’ dvoí^ei toü Kpavíov pag TÍg pa<|>ég, Kai toüt’ q pirópa
toü KoapiKoü TraXpoü, ttou yiyavrwvei
Kai pag Tpapdei oáv KqTq ot’ dvoiXTá toü OKÓTOug,
XoyiáCctg mbg PoXei va Ta xopTáaei q Aéfq;
Ti q Súvapq 2ou, má, yupvq pág TrXqppvpáei, 70
Kai voüg, KapSiá pag, owpa, eivai aTpappéva Tiópa
OTqv "Apvoaó Sou, onou aupirvCyei ó ’ApiOpós, Kai pás ^aivá^ei
va peTpqOoüpe pía yiá irdvTa pe to péya TTáOos!

” "’Q 4>o|kp€ pas Oeé, peyáXq ápaeviKiá pas


Xapá, ttou Éeirepvás tóv ‘'OXvpno Kai Káveis
tís Xúpeg va aiyav, tí ’Eav piXás pováxa
pe Tq povPq piXtá twv paúpwv aTepewpdTWV,
diró<|j€ &úoe pas va moüpe áir’ tóv KpaTqpa
Tqs TravToSvvapías Eov, Kctye dnó t’ ác^áXi
Tq yq Kai pnáa’ Tq OTqv dOdvaTq Tpoxtá Sov, 80
Xúa’ Tq dir' Tq <wvq toü ”HXlou, aúráyyeXTq, aTq NúxTa!" ”

*Et<j* eiire ó yépovrag Kai, naípvovTag to Oúpoov,


éTpdPqfe pnpoaTd, Kai oí áXXoi dKoXouOoüaav...

— 280 —
A. S1KEUANÓS MÁXIMA LECCIÓN

de nuestra separación del mundo (hasta que la Vid


puentes tienda entre la tierra, el piélago y las estrellas,
y una la vida con la muerte), y decid:

” "Vírgenes venimos ante Ti, con su virtud


desnuda cada uno de nosotros, según fue sembrada a partir de la semilla,
nosotros con el falo, y nosotros con el corazón,
con el silencio nosotros, sin adulterarlo con palabras 60
baratas, y nosotros, que hemos ejercitado el ojo negro
de la teoría, para rasgar lo insondable del éter...

” "Pero el tuétano que en nuestros huesos queda esta noche


y el negro grumo de nuestra mente, que como pan
la noche hincha y que se esfuerza
por abrir de nuestro cráneo las suturas; y esta tormenta
del cósmico latir, que se agiganta
y nos arrastra como a cetáceos mar adentro en la tinicbla,
¿crees que le es fácil a la Palabra saciarlo?
¡Porque Tu poder, ya desnudo, nos inunda 70
y nuestra mente, corazón y cuerpo están ahora vueltos
hacia Tu abismo, en el que el Número ahoga y nos llama
a medimos, de una vez por todas, con la gran Pasión!

”"Oh, nuestro terrible Dios, nuestra muy masculina


alegría, que sobrepasas el Olimpo y haces
callar las liras, ¡porque sólo Tú hablas
con la voz muda de los negros firmamentos!
¡Daños esta noche a beber de la crátera
de tu omnipotencia, córtale a la tierra el cordón
umbilical y hazla entrar en Tu inmortal órbita, 80
libérala del cinturón del sol, soberana de sí misma, en la Noche!"”

Así habló el anciano y, cogiendo el tirso,


echó a andar; y los demás lo seguían...

— 281 —
"A. SAKeXiavoü MEFISTON MA6HMA

’AXX’ óg óXoéva KaTepaivav ot’ áKpoyiáXi,


Oappeig ó Oeóg, aáv ávapáTqs ónou oKÚpei
p’ eva xaiSóXoyo ot’ áXóyou tou t’ oútí, k’ ¿Keívou
ó KaAiraapóg ó áairéSioTog pepiág áXXáCei
a’ eva ttXqtu puOpóv, ÓKÓpa áirávwOe Toug
tó yeveTqoiov ev¿5 o<¡)úCave a<|)uypó tous

ó ’O4>ioüxog, ó ’Qpíwvag, ó ’Avrápqg, 90


q "Y8pa, q Méóouoa, ó Kq4>éag, q ’Av8pope8a,
ánó Tqv núXq tgjv daTepiapwv Trepvwvrag
tóv ávepo, tóv épirare, PaOúirvoo, arq yaXqvq,
oé pía yaXqvq véa' Kai q 'Vuxq ^ou upcoTa,
aáv Tqv ’lcb Kuvqyqpévq airó tóv “Apyo,
Tq poupq toü poxTOÜ Tqg dKXoúOa, q aáv éKeivog,
ir’ dKoúovrag vúxto v’ dvTqxáv Tá PqpaTÓ tou

ÓinXd, 4>opáTai Káiroiog iríaco tou irwg Tpéx^i,


óppoüae ÓKpÓTqTq vá 4>úyei Tqv Tpoxtd Tq?,

fá4>vou aTqg "EKaTaaqs PuOíaTqKe tó péya 100


Xoirrpó, Kai vá: ot’ áKpGrrqpioü tó péya ppáxo,
aá aé pwpó ipqXóv dirávco ir’ dvaSúOq
án’ Tqv rrXqppúpa rqg vuxTÓg, Oapird, ánXwpévo,
yuvaiKag ^exwpíaave Koppí, VTupévo
pe aáfkivo, ki dirávwOe, pe ópOég (JjTepoüyeg,
ávrpa yupvó rroú, pe airaOl otó ’va tou X^Pl»
éyepve dOávaTq Tqv ¿xpq, (¿9 vá Opqvoüae...

“Koipqaou, áyairq pou... Aé Xóyia£es KaOóXou,


ÓTav otó aTépva pou áKoupiroüaeg tó Ke^áXi,
a’ aura Tá orépva ttou xTvná q Kapóiá toü KÓapou, 110
ttws Xíyo áKÓpa Kai yiá irávTa Oá Koipóaouv;

”Toü Oeoü tóv € perra óXq yúpeueg rq ^coq Eou,


Kái vd ttou aqpepa dve^aívei ó OpíapPóg Eou!

— 282 —
A. SlKELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

Pero, según bajaban directos a la playa,


diríase que Dios, cual jinete que con lisonjas
al oído de su corcel se inclina
y su galope desbocado al punto paso largo
se toma, mientras todavía palpitaba
por encima de ellos el latido genésico
de Serpentario, de Orión, de Escorpio, 90
de la Hidra, de Medusa, de Cefeo, de Andrómeda,
haciendo pasar el viento por la puerta de las constelaciones,
viento de profundo aliento en la serenidad lo depositaba,
en una nueva serenidad. Y el Alma, que antes,
igual que ío por Argos perseguida,
el ruido de su esfuerzo seguía, o como aquel
que, en la noche oyendo resonar sus pasos
redoblados, teme que alguien tras él corra,
impetuosa se precipitaba a escapar de su órbita,

sumergióse de pronto en el gran baño 100


del Éxtasis y, he aquí, en la gran peña del cabo,
como sobre un elevado altar que hizo emerger
la inundación de la noche, tendido distinguieron
de manera borrosa un cuerpo de mujer, cubierto
con una mortaja, y encima, con alas desplegadas,
un hombre desnudo que, espada en mano,
inclinaba su rostro inmortal, como lamentándose...

“Duerme, amor mío... ¿En absoluto imaginabas,


cuando en mi pecho apoyabas la cabeza,
en este pecho donde late el corazón del mundo, 110
que al punto y para siempre dormirías?

“El amor de Dios buscaste toda tu vida.


¡He aquí que Tu triunfo hoy se eleva!

— 283 —
WA. XiKcXiavoü MEHSTON MA6HMA

” ’Q án\ÓTT)Ta, irou 8e yvwpí^eis tóv éauTÓ Xou,


ttcós dir’ tt)v dpuaaov éXÚTpoxjes tt) Ocia pop4>i] Sou!
Má I8es ttcós k’ t) ápuaao tóv TréirXo tt]S d<t>r|vei
yiá Ee, Káí Xdp-rrei, Xtípirei pea’ dir’ tó oxotóSi
f| T8ia 2ou áiroOécücni, xopTaapós koí ttóOos
pa£í- ki á, I8es, pea’ dir’ rr|S apunaos Tá páOq,
ttcós (^tóvci dváepa tó are<|)ávL Eou, ’ApiáSvq!... 120

”Má Tcópa, é8có, Ta4>f] povdxa va Zoü 8cóaouv


piTOpOÜV OÍ dvOpCÓTTOl, TTOV tóv OdvaTou 8ev £épouv
tó péyav óXpo, ottcüs tóv yvcópiaes pa^í pou
tt) vúxTa aún], TuvaÍKa pou ’lepi], arqu irXáaq...
Ti ’Eaú tt)v TpiKvpiá, yiá tt) 8ncq pou áyáiTT),
tt)v ¿Ix^S Koúvia, Kal tó OávaTO Ccof] tóv ¿ixes...
Tcópa xapᣀi, k’ cycó iraípuoo Tqv ^ou
iríaoj car’ tó 4>ws- pá tó Oe'iKÓ Zou tó Kou4>ápL
ycá pió aTiypfjv as t’ ávTtKpíaovvc aKuppévoi
oaoi ttlotoí, curó tóv dpáaTaxTO naXpó tous 130

pe tó Muanípio yiá va apífouve, 8ev exouv


dvairapó va irdpouv aXXo airó tó 6dpa
ttou ’v’ f| Mop4>r|, aáv etv’ yiá irávTa dvairapévT|!”

Elttc' kl toad OaXaaaáiTÓs ir’ airó eppo ppdxo,


avvras áicoúaei févo iráiTipa, 4>T€pwvei
Poupós, dndvcü dnó Tá KÚpaTa ó ©eos éxdOq,
kl axjTÓao f| XiTaveía pe 8éos éCúytüve tóv tótto
ttou i| ÉanXtüpévq eKeÍTovrav Mop^rj, pirpooTa otóv ttóvto...

Kal vd* oaa t’ ápeTpo ouvTdpaxo Sev irf¡pev


dir’ rqv KapSid tous, tt) 4>povrí8a, Kal tó póxto, 140
Kal tt] 8ouXeía toü xpóvov, óao íuywvav
TT)V KoipTlpéVT) TT) Mop^T), TÓ OUV6TTf|p€
tó xvdpi tó PaatXiKÓv óirou dpxivoüae

— 284 —

''
A. SlKELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

”Oh, sencillez que no te conoces a Ti misma,


cómo salvaste del abismo tu divina figura!
Pero mira cómo también el abismo para ti soltó su peplo
y brilla, brilla en medio de la oscuridad
tu propia apoteosis, saciedad y deseo
unidos. ¡Y, ah, mira cómo desde las profundidades del abismo
llega etérea tu corona, Ariadna!... 120

"Pero ahora, aquí, sólo sepultura darte


pueden los hombres, que no conocen de la muerte
la gran felicidad, tal como la conociste conmigo
la noche aquella, Sagrada Mujer mía, en el universo...
Porque Tú, en aras de mi amor, la tempestad
tenías por cuna y la Muerte por vida...
Amanece ahora, y yo tu alma me llevo
en pos de la luz. Pero Tu divino cadáver
por un momento véanlo cabizbajos
todos los fieles que, en su ansioso pálpito 130
por unirse con el Misterio, no tienen
otro alivio que tomar sino el milagro
que es la Figura, ¡cuando ya descansa para siempre!”

Así habló; y, como águila marina que desde desnuda roca,


al escuchar una extraña pisada, despliega silenciosa
sus alas, desapareció Dios sobre las olas,
y, sin embargo, con temor se acercaba la procesión al lugar
donde tendida yacía la figura, frente al mar...

Y, he aquí, lo que el desmedido estruendo no se llevó


de sus corazones, la preocupación, la fatiga 140
y la esclavitud del tiempo, según se iban acercando
a la Figura Dormida, fue llevándoselo
la regia estela que dulcemente

— 285 —
"A. EuceXiavov mehston ma ghma

va yXuKotjiéyyei, k’ eixe tó ’va Tqg tó x^Pl»


návw <xtt’ tóv nénXo nou Tq aKena^e, arqv áyta
TqV qpq ÓKOUpnqpévO p’ ávOlXTT] naXápq,
Kái tou noSioü tó péya SáxTvXo, pováxo,
é^é^yaive án’ tó oá^avo, óg pappápivo, otóv áepc

Kai má Sev q^epav, óg e4>eyyev áyáXia,


av t* oúpavou ’Tave tó KÚpaTa q tou nóvTOV 150
Kai má Se x<¿PLCav Tq yqv ánó Ta oúpávia,
pá Ta pouvá rjTav 8íx<og pápog, ki óXa xávav
péoa Kai. yúpa Toug tó pápog Tovg, icat apíyav
aiwvia Kt dvapxa Ta páOq Tqg KapStág tous,

ti ÓXa auyKXívave ot’ áOávaTO tó xpápi


Tfjg Oeíag Mop4>f|g, tt’ ávaTravóvrave yiá Trávra...
!
Ki óXoi eva kúkXo Kápav tótc óXóyupá Tqg,
ano paicpdOe, eKOTaTiKoí, Kai Se piXovaav,
yiaTi q ipuXH €^X€ dywva pe tó Aóyo,
p.á, óg OTqg Mop4>qg épUkCóvrave tó 0á|rrrog, 160
ápxq ócv eppiaKav pqS’ aKpq Tqg auüirqg tovs...

Móvo, napápepa, ó Tpavóg 'lepo^ávrqg


otó ppáxo ¿KáOiae Kai, OKÚvovrag Tq x^atva,
t’ áonpo Ke<t>áXi tou ánoaKénaae, paOiá tou

aá vá CqToüae mó íepq rqv áyia Oéa


vá favanXáaei, mó íepq Kai mó peyáXq...

Má fa4>viKá, aá vá ’pyaive óXog ano péaa


án‘ Tq oiyq, ki ánó Tq Oéa favaviwpévog,
ÉavaaqKtüOqKe, Kai. Xeg nóg q 4>wvq tou,
pe Toug naXpoug áXa4>poapíyovTag tou aiOepa, 170
ávaToXq ’tüv n’ ávq<t>óp€i ánó 0aOiá tou...

“ ’Opnpóg, ópnpóg, t’ dyio as aqKwaoupe Kou4>ápi,

— 286 —
A. S1KELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

empezaba a amanecer, y tenía una de sus manos


sobre el peplo que la cubría, en su sagrado
pubis apoyada, con la palma abierta,
y sólo la punta del pie, como marmórea,
de la mortaja sobresalía al aire...

Y ya no sabían, según iba lentamente amaneciendo,


si del cielo eran las olas o eran del mar, 150
y ya no separaban la tierra de los cielos,
sino que las montañas sin peso estaban, todo
dentro y alrededor perdía su peso, y en la eternidad se unía
sin principio y sin fin el fondo de sus corazones,
porque todo convergía en la estela inmortal
de la Divina Figura, que descansaba para siempre...

Formaron todos entonces un círculo en tomo a Ella,


de lejos, en éxtasis, y no hablaban,
porque no se enfrentaba el alma a la Razón,
sino que, en tanto se sumergían en la luminosidad de la Figura, 160
principio no hallaban ni el confín de su silencio...

Sólo el poderoso Hierofante, en la roca


aparte se sentó y, levantándose el manto,
cubrió su blanca cabeza, como si en su interior
buscara recrear más sagrada aún la santa
visión, más sagrada y más grande...

Pero al punto, como si de dentro del silencio todo él


saliera, por la visión rejuvenecido,
levantóse de nuevo y, diriase, su voz,
al mezclarse con los latidos del éter, 170
era como un oriente emergiendo de sus adentros...

“¡Adelante, adelante! Alcemos el cuerpo sagrado

— 287 —
’A. SkKeXtavoü MEFISTON MA 0HMA

KaOcbs tó 8iáTa£e TrpCüTVTepa ó Oeós p.a?...


Ti, jiiá UTiyirn ’vai p.óvo tovtt), ttov arjiccóvei
tt) Éinqv árrávoj dn’ Tq £cür|, p.é tov OavdTov
ttjv TTptÓTri á<|)T|, yXv^T) yiyávria p.npós otó TrdvTa...
Tov KÓap.ov oí 0ópv|3oi oXoi aprjvouvc [iirpooTÓ tt)S,

oX’ €iv’ f) TrXáüT) óXóyvpd rqs aá Xipávi,


k’ f] eiprjVT] ópiirpós pas dvaTéXXei Tfjs dpvoaov...
STiyp.f) eivai toútt) f| ttló iieyáXr) áir’ oXes ocres 180
ott) yf] p.ás xáplCT€. MeOq Tou, ó Oeós p.as,
a’ oaous ttiotoús, án’ tóv ápáoTaxTO naXp.ó tous
p.€ tó MuuTTjpLo yiá va ap.ííjow€, 8ev €xouP
ávairap.0 va irápovv áXXo airó tó 0áp.a
ttoú ’v’ í) Mop<t>r|, aáv eiv’ yiá návTa ávaTia|iévq...

”Má Xéiü, cjt’ dXf|6€ia, tt’ ó 0€Ós P-ás 8oiapd£€i


tov’ tt) aTiyp.q, tt) crePaaTÓTepqv áir’ oXes—
Píxv'ei erra pdOrj p.as oá 8óXwpa tó anópo,
|iá, (¿s P-cis ápp.áToxre pe tó i8ta Tov tó 8wpa,
<|xüTdei tó vov pas fa^viicá Kai pás KevTpíCet, 190
áv eiv’ dváyKT), va TTaXéipovp.6 ga£í Tov...
Ti vd, ere Xíyo 0yaívei ó nXios, k’ rj p.€ydXi]
yXv4»n T°Ü TCÓOoV 1T€<|>T€l, d)S TT€4)Tei ^dcJíVOV T| OTdXTT]
iVnXfjs Tivpás tt’ óXa xpvaá tó 4xóto€ TTpwTa...
’0p.TTpós... óp.npós... t’ áyio as ar|Kcóaovp.€ Kov<|>ápi,
k’ éS<I>, aá 8óaovp€ Ta^q otó efaíoto awp.a,
giá ÍIvXt] dTTÓvwOe as ar|KoSaovpe, va Xéd
ttcüs ¿tt’ tó Xpóvo irpoxwpá f] Aíwvlótt)...

”Má óxi yiá gas... Más 4>tóv€i rj Síipa otóv éavTÓ Tris,
oá ppíaKci póvq tó Kpaaí, ttoü diroOrráei, 200
Kat 8ia>xv€i t’ opio, yiá ttjv v^iott] Tq MéOq!
Tctoios ó Otos fias Tpopepós, ir’ curó tóv 1810
CnTá€i iiiáv wpa fa^viKa va XvTpwOovpe,

— 288 —
A. S1KELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

según lo antes establecido por nuestro Dios...


Porque un momento es sólo ese que levanta
la vida sobre la vida, al primer contacto
con la Muerte, cual gigantesca escultura frente al todo...
Todos los ruidos del universo se apagan ante ella,
toda la creación a su alrededor es como incienso,
y la paz del abismo aparece ante nuestros ojos...
Ése es el momento más grande de todos los que, 180
en Su Embriaguez, nos regaló en la tierra nuestro Dios
a cuantos fieles, por su insoportable latir
para unirse con el Misterio, a su disposición
no tienen otro alivio sino el prodigio
que es la Figura, cuando ya descansa para siempre...

”Pero en verdad digo que nuestro Dios nos pone a prueba


en ese momento, el más venerable de todos...
En nuestro interior arroja como cebo la semilla,
pero, al armamos con sus propios dones,
ilumina de pronto nuestra mente y nos fustiga, 190
si es necesario, para que luchemos con Él...
Porque he aquí que en breve sale el sol y la gran
escultura del deseo cae, como cae de repente la ceniza
de una alta hoguera que antes, en su áurea luz, todo lo iluminaba...
Adelante... adelante... alcemos el cuerpo sagrado
y aquí, tras haber dado sepultura al excelso cuerpo,
alcemos una Puerta encima, donde diga
cómo a través del Tiempo la Eternidad avanza...

”Mas no para nosotros... A nosotros nos basta la sed en sí misma,


cuando ella sola encuentra el vino que busca 200
¡y aleja el límite para la altísima Embriaguez!
Tal es nuestro terrible Dios, que en un momento de repente nos pide
que de Él mismo nos liberemos

— 289 —
"A. EiKEXiavoü MEriSTON MA3HMA

otóv ayiov 1X1770, (Ixjttou póvo tou va oirdaci


toü voü tó vg^os, ki ÓX’ oí xeíPaPP01 v°- ttgoouv
toü véov 4>üjtós ott)v TravToxn TÜS niOupiás Ras
KaTaKXvapós, KpaTf|aGi ó voüs pas Sgv KpaTfjOGi...
Ti épcig naXaípc pe tó OávaTO óXocva,
kl áv f| Mop4>r¡ 71a pía 0Ti7p.fi pás dvaTraÚGi
otó vototo oúvopo t* dycóva, Ocia a4>payí8a, 210
aúvopo ó OdvaTos 8c v epaXe otó 0gó pa?...

”Má, tt) Mop4>f|, kl dirou Mop4>f] yiá pás xapᣀt.


as TTjv KpaTápc irávTa otó vQjos toü 0avdTov,
ti airró 71a pás tó póvo ctv’ á£io oúvopó Tris!”

“Eto’ cine’ ki 0X01 tótc £vy<nvav dvTápa,


t’ áyio Kou<t>ápi cvXaPiKá ytá va ot)kcóoouv...
Ki cñ 9áp.a p.€ya- tó KOppi 8c or|KtüvóvTav!...
Má cix’ eva yívci p.c tó ppáxo, k’ cixe yívci,
papp.apwpévo, cva, Tpiyúpa, pe tó Trávra...

Ti, o,t’ €X€i apífei p.€ tó Aióvuao kl cós p.éaa 220


tó p.voTiKÓv éyeírn] OávaTo paOtá toü,
TTpixoü tó OávaTo tóv áXXov ávriKpíoei,
8c oTapaTá peaoaTpaTis ottjv Aííovlótt],
pá, CÍ)S TT|V TTVOf| TOU oXt] TT)V fÓSdpe OTO SíñpO
Kai tt)v <|>uxn Tou T0v éyúpvuxjev f| ‘Ayairq,
yvpvó 0á irápci Tqs ’Apúaaov tó OTCtJjávi’ 226

— 290 —
A. SlKELIANÓS MÁXIMA LECCIÓN

en el vértigo santo, hasta que por sí sola se quiebre


la nube de la mente y todos los torrentes de luz
nueva como cataclismo caigan sobre la esperanza
de nuestro anhelo, aguante o no aguante nuestra mente...
Porque nosotros luchamos con la muerte todo el tiempo,
y, si la Figura nos reconforta un instante
en la frontera última de la contienda, sello divino, 210
la Muerte no puso a nuestro Dios frontera...

"Pero la Figura, y allí donde una Figura despunta para nosotros,


¡conservémosla siempre a la altura de la Muerte,
porque ésta es para nosotros la única frontera digna de ella!”

Así dijo; y todos juntos entonces se acercaron


para levantar con devoción el cuerpo santo...
¡Y, oh gran milagro, el cuerpo alzar no era posible!...
Uno con la roca se había hecho; marmóreo, ¡

se había hecho uno con el Todo en derredor...

Porque lo que se ha unido con Dióniso y hasta lo más profundo 220


de sus entrañas la mística Muerte ha saboreado
antes de enfrentarse a la otra muerte,
no se detiene a medio camino de la Eternidad,
sino que, al haber gastado todo su aliento en la ofrenda
y al haberle el Amor desnudado su alma,
¡desnuda tomará la corona del Abismo! 226

Traducción de Femando Castejón

— 291 —

También podría gustarte