Está en la página 1de 4

EDUCACIÓN A DISTANCIA

Asignatura:
CARRERA: LATÍN II

LICENCIATURA EN FILOSOFÍA

VOCES DEL VERBO LATINO

El latín posee tres voces: activa, pasiva y deponente.


En la voz activa el sujeto realiza la acción indicada por el verbo:
Di Caesarem admonet. Los dioses advierten a César.
En la voz pasiva el sujeto recibe, sufre o permite pasivamente la acción indicada por el verbo (el
término “pasiva” procede del verbo patior, pati, passus sum: sufrir, padecer, experimentar):
Caesar a dis admonetur. César es advertido por los dioses.
La voz deponente, a la que pertenece sólo un grupo específico de verbos, implica que la forma del
verbo (su característica morfológica) es pasiva, pero su significado activo.
Caesar nascitur in Roma: Julio César nace en Roma.

VOZ PASIVA

Observemos los siguientes ejemplos:


 Mali viri urbem delebant. Los hombres malvados destruían la ciudad.
 Urbs delebatur a malis viris. La ciudad era destruida por los hombres malvados.
 Hi cives patriam conservabunt. Estos ciudadanos salvarán a la patria.
 Patria conservabitur ab his civibus. La patria será salvada por estos ciudadanos.
 Caesar necatus est a Bruto. César fue asesinado por Bruto.
 Equus vulneratus erat ab hasta. El caballo había sido herido por una lanza.
 Lesbia amata erit a Catullo. Lesbia habrá sido amada por Catulo.
A partir de los ejemplos, podemos observar que en algunos casos el verbo ha cambiado las
desinencias personales activas por otras desinencias que son propias de la voz pasiva. En otros casos,
la voz pasiva se expresó, como en castellano, a partir de una frase verbal.
Todos los tiempos de infectum, es decir, que tienen tema de presente, forman la voz pasiva
cambiando las desinencias personales. Todos los tiempos de perfectum, es decir, los que se
forman a partir del tema de perfecto, construyen la voz pasiva mediante una perífrasis o frase verbal
de “sum” + participio.

1
EDUCACIÓN A DISTANCIA
Asignatura:
CARRERA: LATÍN II

LICENCIATURA EN FILOSOFÍA

1. PASIVA DE INFECTUM (MODO INDICATIVO)


Las desinencias personales pasivas para los tiempos del infectum (Presente, Pretérito imperfecto y
Futuro imperfecto) son las siguientes:

Persona Desinencia
1° sing. -R
2° sing. -RIS / -RE
3° sing. -TUR
1° pl. -MUR
2°pl. -MINI
3° pl. -NTUR

amo moneo rego audio capio


Presente amor moneor regor audior capior
amāris/-re monēris/-re regěris/-re audīris/-re capěris,
amātur monētur regĭtur audītur capěre
amāmur monēmur regĭmur audīmur capĭtur
amamĭni monēmĭni regĭmini audimĭni capĭmur
amantur monentur reguntur audiuntur capimĭni
capiuntur
Pretérito amābar monēbar regēbar audiēbar capiēbar
imperfecto amabāris/-re monebāris/-re regebāris/- audiebāris/-re capiebāris/-re
amabātur monebātur re audiebātur capiebātur
amabāmur monebāmur regebātur audiebāmur capiebāmur
amabamĭni monebamĭni regebāmur audiebamĭni capiebamĭni
amabantur monebantur regebamĭni audiebantur capiebantur
regebantur
Futuro amābor monēbor regar audiar capiar
imperfecto amaběris/-re moneběris/-re regēris/-re audiēris/-re capiēris/-re
amabĭtur monebĭtur regētur audiētur capiētur
amabĭmur monebĭmur regēmur audiēmur capiēmur
amabimĭni monebimĭni regemĭni audiemĭni capiemĭni
amabuntur monebuntur regēntur audientur capientur

2
EDUCACIÓN A DISTANCIA
Asignatura:
CARRERA: LATÍN II

LICENCIATURA EN FILOSOFÍA

2. PASIVA DE PERFECTUM (MODO INDICATIVO)

Los tiempos de perfectum (Pretérito perfecto, Pretérito pluscuamperfecto y Futuro perfecto) forman
la voz pasiva mediante una frase verbal: al participio perfecto pasivo del verbo, se añade el verbo
“sum” conjugado.

Primera conjugación. Verbo “AMO”

PRETÉRITO PERFECTO amatus, -a, um sum o fui


-------------------- es o fuisti
Yo fui o he sido amado -------------------- est o fuit
amati, -ae, -a sumus o fuimus
-------------------- estis o fuistis
-------------------- sunt o fuerunt / fuere
PRETÉRITO IMPERFECTO amatus, -a, um eram o fueram
-------------------- eras o fueras
Yo había sido amado -------------------- erat o fuerat
amati, -ae, -a eramus o fueramus
-------------------- eratis o fueratis
-------------------- erant o fuerant
FUTURO IMPERFECTO amatus, -a, um ero o fuero
-------------------- eris o fueris
Yo habré sido amado -------------------- erit o fuerit
amati, -ae, -a erimus o fuerimus
-------------------- eritis o fueritis
-------------------- erunt o fuerint

El resto de las conjugaciones verbales siguen el mismo modelo de “amo” (p.p.p. + verbo “sum”
conjugado).

3
EDUCACIÓN A DISTANCIA
Asignatura:
CARRERA: LATÍN II

LICENCIATURA EN FILOSOFÍA

VOZ DEPONENTE

Los verbos deponentes son morfológicamente pasivos, por lo tanto siguen el modelo de conjugación
de la voz pasiva. Sin embargo, tienen significado activo o reflexivo. En el diccionario los
distinguimos fácilmente porque aparecen en la primera persona del presente con una desinencia
personal activa, por ejemplo, al verbo “nacer”, que es –como vimos en los ejemplos- deponente, lo
encuentro como “nascor (dep.)”

Modelos de enunciados deponentes de las cinco conjugaciones:


 1era conj. miror, miraris, mirari, miratus sum, admirar
 2da conj. fateor, fateris, fateri, fatus sum, confesar
 3era conj. loquor, loqueris, loqui, locutus sum, hablar
 4ta conj. experior, experis, experiri, expertus sum, experimentar
 5ta conj. patior, pateris, pati, passus sum, padecer

Algunos tienen una traducción reflexiva:

 proficiscor, proficisceris, proficisci, profectus sum, ponerse en marcha


 utor, uteris, uti, usus sum, servirse de (rige ablativo)
 laetor, laetaris, laetari, laetatus sum, alegrarse

Los verbos deponentes conservan algunas formas activas con significado activo. Algunas de ellas
son:

 el participio de presente activo: hortans… el que exhorta


 el participio de futuro activo: secuturus, el que va a seguir o seguirá
 el infinitivo de futuro activo: experturus esse: haber de experimentar

También podría gustarte