Está en la página 1de 113

GARVM

RRR
GARVM

Para llegar a tu integridad se necesitan ánforas de


terracota y un desencriptado de nebulosas… La
recompensa es Garvm y un firmamento despejado.
In Terra de Avania

Edición Bilingüe: RRR (2015)


Portada: Graffiti en Baiona
Deseño (Diseño): Amazon KDP
Revisión: (08-2022)
GARVM

Si todo es incierto, qué es la certeza. Si todo es


verídico, qué es la falsedad.
Nadas, ya que no puedes naufragar en una hembra ni
sumergirte hasta el Mar de los Sargazos. Nadas de boya
en boya. Te agarras a una argolla y procuras un dulce
bikini en la eslora o una sirena en la ola. Nadas como
una pimbola amedrentando a las gaviotas.
Sales a la calle y no sabes qué hacer con el lastre. En
una mano una bolsa y en la otra la vejación se adelanta
a los pronombres. Observas el esfínter de tu cánido y
suspiras confiado, pero algo ha salido mal, algo ha
salido de su ano hacia su amo y te ha mirado de
soslayo, igual que un depravado instrumento del
diablo.

Quiero un amante con utilitario, de marcha corta, de


marcha atrás, pero también una locomotora o un
motocultor.

5
GARVM

No nos hemos guardado una sola verdad, por eso


nadie nos toma en serio. Nosotros, los versificadores,
tenemos que prostituirnos en todos los antros posibles.
Poetas de calzón y litera, de contumacia y preservativo,
de terciopelo y herida, de ego y pedantería. Románticos
y afligidos, nostálgicos empedernidos, maleantes y
farsantes; burgueses y proletarios, plebeyos y
cortesanos; creyentes y herejes, sensatos e
imprudentes, galanes y descorteses; honestos y
funestos, mujeriegos y mujer-hombres.

Existir es el único conocimiento que se nos permite.


Somos medio cielo, medio infierno, medio culo sin
lavar; medio estiércol, medio injerto, medio boñiga,
medio cabra.
Observa hasta que punto una conducta relajada y
perniciosa es susceptible de alterar el clima, y piensa...,
piensa en la preeminencia de aquellos nublos. A veces
nos apetece más la insuficiencia que la copiosidad, el
vacío a la redundancia.

6
GARVM

Europa oculta con su degenerado proceder,


Lampedusas.
Africano, que sólo posees tú pobreza, que únicamente
detentas tú miseria, asalta las concertinas, llega a la
Moncloa y echa cal viva sobre los políticos.

El postfranquismo cosió con despojos el régimen del


78. A través de una monarquía constitucional
pretendieron enterrar el cadáver y lavar las heridas. El
pueblo no ha tenido más voz ni voto que el auspiciado,
y seguimos como grey el auspicio. Desde entonces a la
basura de derechas le corresponde un grotesco desecho
socialista; maleables y dúctiles, ambos suponen una
auténtica polución. Los corruptos esgrimen la libertad
como credo y gobiernan interesadamente. Castrados y
censurados apestamos como ganado estabulado. ¿El
parlamentarismo? Si el Gran Puerco gruñe todos
hozan, desean un lugar en la piara y seguir al
inquisidor.
Mientras a los revolucionarios sedentes les crecen
muñones en el recto; a ti, español, pollo descabezado,
gusano descerebrado, miserable inepto, docto imbécil,
te corresponde poner las posaderas para Sus
Ilustrísimas.

7
GARVM

Es más peligroso un tonto aparecido que un tonto


perdido. ¡Qué más da si tienes barriga cervecera,
cráneo cervecero y corazón de oktoberfest!
Deseas una mujer, pero en el fondo anhelas un
Crossover sin pasar por la casa de empeños.
¿Vegetal, mineral o carcamal? No me estornudes en la
orquídea, amor, es mejor felar la flor.
¿Lo has notado? Es la putiscencia alejándose. Si un
macho de pistacho atesora veinticinco hembras
injertadas, un piscolabis es venial y no banal.
Un país que se precie encarcela a sus gobernantes, sean
independentistas o no.

Me muero por una musaraña de cincuenta para


arriba, operada de las amígdalas, cualquier
amanecer bajo un cimbrear de olivas frescas.
Si supieras quién soy te carcajearías. Si supieras quién
no soy te consternarías.
Ya no eres bien amado por las vulvas pelágicas, así que
bienvenido a las cloacas de los pájaros.
El amor es ese recochineo, esa burla, esa bazofia de
sexo... Tan cierto que nunca he desconfiado de tus
afectos.

8
GARVM

Tu alma es delicada y frágil como la más tierna


flor…, yo soy quebradizo y débil como el peor de los
floreros.
También puedo ser un Dandy (Mamón Dandy) y tener
la mente limpia como un dodotis usado.
En aquella relación coexistían demasiadas razones
ante la insuficiencia de las exclamaciones. Si puedes
poseer a quien te plazca: ¡complácete! Alguien debe
elevar la insensatez al grado de impunidad.

Comuníquese al facineroso su cese. Comuníquese al


facineroso su toma de poder. ¡Aplauden los
facinerosos!
Pretendía parar un trasatlántico con un tridente
cuando el mar estaba a su favor. Generalmente, todos
los mandatarios son patanes a la hora de legislar.

9
GARVM

¿Usted cree en la ocupación por la fuerza o en la


fortaleza de los desocupados?
¿Le importa si fumo? ¿Le importa si me esfumo?
Poeta, ya tienes tu inmensa soledad para lamer vaginas
de calamar.
—Necesito que me folles...
—¿Aquí, en la oficina, delante de todos?
—¡No, tonto, delante de tu madre!

¡Ríete de los pechos afilados como guadañas y del


cepillo de Puigdemont!
—Votarem! Votarem! Votarem!
—Disculpe. ¿Qué dicen éstos?
—¡Follaremos! ¡Follaremos! ¡Follaremos!
—¡Bravo por nuestros estudiantes!

10
GARVM

Dame un poco de azul celeste y plumas de papagayo


en la sopa.
Con el dispendio de tus ojos se podría abastecer un
ejército; con el desprecio de tu mirada, librar una
contienda.
He aquí los vencidos: ciegos resortes de una llama
extinta en antiguos burdeles.
Desperdicias el afecto si no te detienes en el ojo
ciclónico de las tormentas.
Tus besos son la ponzoña con la que se desea morir.
Ama como si te lo hubieran hurtado todo. Vive como si
no poseyeras nada.

Cualquier dama, cuando se da cuenta de las


intenciones de un galán, piensa que ha sido atracada
por un aparcacoches.
¿Señora o señorita? Lo pregunto para conocer su grado
de insatisfacción.
Tengo roto el corazón de amar sin escuadra ni
cartabón.

11
GARVM

¿Te has apresurado a asesinar las estrellas para


ponerte a salvo de la luz?
Hay los que ante el umbral de la certeza nunca
pondrán su fe en lo posible.
¿Para qué desvestir Ángeles si no podemos acostarnos
con la bondad, ni siquiera con persuasión? El poema
jamás se equivoca, él es nuestra presunción.
En este país, los imbéciles reputados escriben
correctamente y los analfabetos cultivan la genialidad.

Nana para un niño con suerte

Hay que hacer de este mundo una casa de citas, para


que cuando duerman los infantes se solacen los padres.
No quiero una maruja, prefiero un marrajo y mandarlo
todo al carajo por Poseidón y las Musas.

12
GARVM

Dios es ateo, por eso estoy considerando ser creyente.


A veces te rompes como un fractal porque la totalidad
es un jodido estreñimiento.
No sabemos quién es el dueño del lupanar pero San
Pedro tiene las llaves.
Las niñas buenas no van al cielo y el barquero prefiere
cobrarle a las feas.
Una fabada a medianoche hace que nos adentremos
directamente en la mediunidad.

No somos el trasero perfumado de Adonis, pero por


más que nos rechacen el mundo no se acaba en una
mujer, empieza en otra.
¿De qué sirve un coño depilado como la isla de Rapanui
sin un Moái entre las piernas? Haz el amor y siempre la
guerra.
Corazón de alcachofa, te deshojé y sólo hallé una
alcachofa. ¡Puro y copa para un affaire desairado! De
camino a la ebriedad, la poesía es el vino y el poeta un
tire-bouchon.

13
GARVM

El verso es plenamente consciente de su necesidad


de bajarse las calzas.
El perfecto encanto femenino es un tweet en la arena,
recreando el mar en su interior como una caracola
vacía.
La sutileza con un mondadientes es mi ideal de
perfección.
Los pobres no se dedican a pagar vientres de alquiler:
los joden y se joden con ellos.
Antes que mi pájaro aterrice en tu cielo quiero amarte
avec plaisir. Más tarde, mi crueldad, como un coucou
malade, librará nuestro nido de polluelos.

Amar la literatura es como ocultarse en una


madriguera de tejón.
Érase un hombre atrapado en un cuerpo de medusa y
una Eretmochelys Imbricata que se alimentaba de
esponjas marinas.
Parezco un chocho peludo y sin lavar, si no fuera por
eso sería un chichi.
Una cobaya le rompió las bragas al rompe-bragas, y
desde aquella sólo se acuesta con animales oníricos.
Dicen que allende la des(composición) una estrofa
repica campanas, clama ardores y apesta a yunque,
fragua y fuelle de herrería.

14
GARVM

& Billy

—¿Qué gratificaciones nos deparará el futuro?


—A mí, en particular, la más absoluta decepción y la
hilarante sensación de tener un palo de escoba entre
los glúteos.
—Pues..., a barrer el polvo del camino y a cuidarse de
las aviesas intenciones de los barrenderos. No te
preguntaré si tienes a mano el recogedor!!!
—La vida es wonderful!
—La vida es wonderbra!

Es tan difícil pensar bien de alguien que no puedo


perder el tiempo pensando mal.
Somos un canto lejano en la noche de los paparazzi.
Pongo serios reparos a la conveniencia de un peinado
rockabilly en la toma de Okinawa.
La vara sucumbe a la templanza.

15
GARVM

La ostra está cerrada para el grillo carnicero, y un


cojón empedernido desea una situación embarazosa.
¿No es lo mismo escote que estocada, senos que
espada? ¿Qué, cuando te dan una patada en el mismo
corazón de la zarzuela; a ti, que adoras a todas las
mujerzuelas?
El avestruz no querrá hacerlo con el babuino sin
ocultar su bajeza, mas cualquiera que se precie lleva la
redención escrita en la frente.

Día tras día, la belleza es traicionada por las


apariencias.
El destino es lo posible, pero lo posible nunca ha sido
tan inverosímil.
Mujeres, vicio..., y un hermoso Edén para delinquir.
Estoy de acuerdo con cualquier religión que no nos
impida ser incorrectos e inmorales.
A ninguna persona le interesa el arte (me atrevería a
afirmar que ni siquiera a los propios artistas), a no ser
por la pretensión de creernos algo más que unos
simples estafadores.

16
GARVM

Los verdaderos amantes no se ocultan a la


inconveniencia de las miradas. La cristiandad
también iluminó la noche con antorchas humanas.
Huelo entre mis dedos tu merced. ¿Por qué disimular al
Neanderthal con colonia? El peor de los salvajes es un
hombre civilizado.

Hollypenis

¿Algún literato ha dejado en el baño una peste perra


con su firma? ¿No es el poeta un santo pene, una
gloriosa insatisfacción y el peor de los gangosos?
Algunos aedos son como esos locos terribles con ganas
de reyerta y el afán presuntuoso de cabalgar un ganso.
Cuando el destino se desprende de la matriz, libera a
los nonatos de sus entrañas.

17
GARVM

Ámame con la ternura de un amor viciado, ya que


para algunos, joder es una clase de acritud
socialdemócrata (las rameras y el estado nunca dejan
de golfear).
Inopinadamente, siempre me he sentido más
muñequera que reloj.
Como un nadador compulsivo en una bañera de sales
aromáticas, una mácula en un mar no contradice al
océano.

Traicionarse y adulterarse deben ser las máximas,


antes y después de la reconciliación.
Lo que procede del sentimiento no hay que pervertirlo
con razones.
—¿Qué le disgusta de su amante?
—Los dientes de sable.
—¿No es un buen sableador?
—Los dientes de Sartre.
—¿No es un buen salteador? En un poema impecable la
mentira divina abraza a todos sus muertos.

18
GARVM

¡Qué poco musculado está el bardo, un ser a mitad de


camino entre un huevo cocido y una beluga, con esa
barriga adiposa y unas piernas raquíticas que apenas
sustentan su endeblez! Así el poema se aproxima como
sombra para hacer sarcasmo del enjuto y del obeso a la
vez.
Con pecar uno solo de tus cabellos se conformaría,
hasta sentirse como un dinosaurio canalla, un
auténtico fósil en manos de una paleontóloga sexy.

Trabajo con un tipo que siente auténtica debilidad


por los los nidos de paloma y los huevos de gorrión,
y esto me agrada infinitamente, pues yo mismo le
besaría el trasero a un banco de peces.
Uno siempre acaba con la persona equivocada,
maldiciendo su error. Me comporto como un déspota
lamiendo tu conejo, comiéndome los gazapos de
nuestra intrahistoria.
Mi patética condescendencia desea implosionar en tu
virtud como una estrella difunta.
Congeniamos bien, nos llevamos bien, pero en ningún
momento quedarás conmigo para leernos el catón.

19
GARVM

Deseo una vivienda con una puerta inmensa para


tus ancas, unas ventanas enormes para tus senos y
una ingente claraboya para tus ojazos (no puedo
imaginar mejor habitáculo para mi absorta lírica).
Ámame, corazón bobo, subnormal y tarado. ¿No soy yo
la costra del moco y el moco de pavo?
Quien tiene un querer para existir puede aguantar a
cualquier Quasimodo. Si una mona está dispuesta
puede acostarse con un mono. No hay ninguna
contingencia que no resista un coño.
Da mucha animadversión compartir la cama con un
homínido, un homónimo, un heterónimo o un
seudónimo.

No dejes pasar una rosa negra y escotada por tu


indiferencia. Me saciaré con el colesterol de tus venas
hasta que reviente de caviar.
¿Quién considera la sensualidad de una mofeta o la de
un poeta? Generalmente, cuando amamos, tropezamos
con la realidad de una parodia, y no hay nada peor que
meter el nabo en el culo de la mujer herbicida.
Caliente orín de perros sobre perros, España es un país
de rastreros.

20
GARVM

¿Cuándo dices amar a alguien, no será que has estado


ausente Sine Die? Tal vez estés tan perdido como un
poema en una cápsula del tiempo y la humedad eterna
acreciente el moho eterno.
Dios creó Los Cielos y La Tierra con muselina de
Macedonia.
A mi zafia poesía le gustan tus canillas. ¿Qué
romanticismo no lleva a los fieles de la mano al
sacramento? Nos trastabillamos más con lo que brilla
que con lo que se mitiga.

Los sepultos nunca sabrán que están en sus tumbas.


Huye de cualquier definición y ocúltate en un perfume.
Empiezo a desconfiar de esa gente que cobra una
nómina sin el mínimo rictus de desaprobación en su
entrecejo.
No sé qué hacer entre versificadores, si cebarme o
ensañarme, si afirmarme o negarme. Tal vez podríais
invitarme a cenar (me acostaré con cualquiera que
recite una tropelía).

21
GARVM

¿Vale la pena ser hetero en una existencia tan


etérea? ¿Mesa para dos o un banquete para
enamorados de la promiscuidad?
El día que estés vivo, plenamente vivo, sabrás cuánto te
desprecian.
Pásate por mi casa y házmelo a conciencia... Sopla y
sopla hasta que entren los lobos y se derritan las
candelas.

Un ratón azul me susurra tu nombre en cada sueño.


(Aitor Suárez)

Me yergo cagado y meado de azulete sin un control de


plagas.

22
GARVM

Para querer y necesitar hay que bajar la guardia y


arrastrarse por la guarida.
Dicen que la mortaja nos iguala, pero no por ello
dejamos de admirar lo inimitable. Algunos, para
ahogarse, buscan el mal trago de un querer. Salus Per
Aquam. ¡Oh, Spa, Spa, adoro la caricia de una meretriz
y la delicadeza de una pompa de jabón!
Cuando decimos que es necesaria una muerte para
cambiar el mundo sólo somos salteadores de ideales.

Billy, María y &

—Cayó muerto de ipso facto tan seco como un palo.


—Directo al cielo de los patos sin pasar por taquilla.
—Ya inane, es una tontería no llevar al difunto de
procesión en las tripas.

23
GARVM

Está claro que necesitamos una niñera porno y unos


pañales mayestáticos.
¿Por qué querer llegar a Marte cuando podemos yacer
con Marta?
Somos una eyaculación de los Dioses, infinitos
orgasmos en un arrecife de coral.
Convencernos de algo es plantear un pretexto y
argumentar una argucia.
Si el poeta no consigue penetrar la hermosura, bien
haría ésta en atrapar al pájaro en su jaula.
La lujuria es una forma de acupuntura en el sacro.
Flirteando con un mozo metiste los dedos en mi copa y
mi bebida se convirtió en tu jaculatoria.

Yani (con cuatro años)

—Vamos a hacer limpieza para desprendernos de lo


innecesario. Aquí, en este saco, meteremos a las perras.
—No. ¡Son bonitas!
—Defecan por doquier y no hacen más que alborotar.
—Pero... Pero... ¡Lamen!

24
GARVM

¿Una mente despoblada no es lo mismo que unas


cejas espesas? ¿En qué prefectura del paraíso no se da
traslado al buen ebanista?
Semejamos bestias entretenidas con lo probable y la
inocencia innata para sublimar.
Con este calor lo que más apetece son unas cachas
frescas, un par de tetas frías y una raja de citrón.
El celo de una fémina barre el colchón de todos los
polvos acumulados, y el alma está dividida en dos
partes proporcionales con un orificio para defecar.
Nuestro amor es el afelio; aun así, temo que nunca
lleguemos a abrasarnos.

Aitor, &, Prozac

—El Jefe Máximo ha colgado el cartel de “Do not


disturb”.
—Se lo está haciendo con la oficinista.
—Según pasé por el pasillo número 3 del cielo, nube 7
estaba despejado y eché una visual y no, no estaba con
la secretaria, se lo estaba montando con Cupido.

25
GARVM

A los que todavía creemos en la magnificencia de los


cielos nos parece adecuado seducir a las nubes.
Un corazón que se pierda por nosotros. ¿Qué lata? No,
que no dé la lata.
No me interesa la naturaleza de las algas, aunque sean
bellas bajo los reflejos de una galerna, mi único placer
consiste en atormentar tus nalgas.
No todo lo penetrable es asumible. No todo lo que se
perpetra es aceptable.
La vida es una simple elucubración si se malgasta el
instante de cohabitar con lo eterno.

¿Qué ave no intenta emprender el vuelo? Sólo


volando, como dice Benedetti, se puede hacer el amor.
¿De qué sirve un simposio de rimadores si no vas a
yacer con nadie? ¿De qué vale una orgía si no vas a
hallar poesía?
No tenemos nada en el cerebro, excepto una
mosquitera para insectos. Somos animales de rutinas,
felices con nuestras inclinaciones y dilataciones.

26
GARVM

Niña ingenua e inmoral, nunca sopesé que arrasarías


con mi alma.
Haz un repaso de tus amantes, debe haber alguna que
se parezca a Groucho Marx y te haya pedido una cita.
Cosas simples animan una simple voluntad y con el
afecto únicamente podemos transigir.
Rorcual viejo con tinta de calamar en los ojos busca
ballena adinerada.
¿No debería una novia, la noche de bodas, hacer lo que
fielmente ha evitado todas las noches?
¿Qué tienen en común el vicio de una ola y una vagina
tragaperras?

Qué prodigiosa, qué admirable chapuza… todo lo


vivo. (Aitor Suárez)

Así podemos apreciar mejor la divina perfección del


Chapucero.
Podría considerarse un altar, ese cajón de ánimas con
dádivas, cirios y cera, porque ella es todas las
catedrales del mundo.
Más Replicantes que humanos, el deseo es
inconsecuente hasta que pretendemos que sea real

27
GARVM

Querida, regresa con el orgasmo a nuestro lecho y


cerraré los ojos al grávido peso del adulterio.
—Quiero hacer el amor contigo.
—¿Conmigo?
—No. Contigo.

El ahorro está en el (des)precio.

Si me deseas, no cejes de insistir en el ardid. La mente


es un hervidero de serpientes y el amor las devora a
todas.
El verso no hace al carpintero aunque lo clave.
¿Qué se dice del genio? Detrás de un geranio hay una
gran consorte que cultiva plantas.
El entresuelo está lleno de Heinekens vacías, y a no ser
que te empotres contra una potranca, el déyà vu de la
vida carece de importancia.
Conozco centenares de célibes con una mente perversa
y un montón de pervertidos con una mente pulcra.
¿Es usted un probador de señoras en una gran
superficie comercial? ¿Qué hace para mantener el
perchero ordenado?

28
GARVM

Descifrando a Marx

Las revoluciones apelan a las más altas intenciones


para excusar su ignominia.
Si el perro es el ser supremo para las pulgas, los
hombres son parásitos de Dios.
De cada cual según sus incapacidades; a cada cual
según sus prejuicios.
El afecto no es una falacia, porque amemos sin
reciprocidad.
Impotente o desgraciado, creador de frustraciones,
incitador o arrasador de cavernas vitales; pero ¡ay!,
amadores, guardaros, cuidaros de no corroeros con
falsas esperanzas.

29
GARVM

El encanto de estar contigo es menos grato que el


atractivo de estar sin ti. ¿Qué hacer para que
despierte de su sueño el mediocre desnudo que se cree
vestido?
Un chascarrillo hace que el tiempo se detenga para
hacernos cosquillas en el calcañar.
No entiendo, a estas alturas, que aún se sigan
fomentando los derechos de autor y edición, y no la
gran multiplicidad del verbo y la negación de los
nombres.

En el interior de un político se comete a diario un


magnicidio.
¿Qué pensar de una mujer que no mira de reojo
cuando es observada? ¿Ha entrecerrado un párpado y
creíste en el designio? ¿Cómo interpretar un parpadeo?
Ningún unicornio desea morir en un establo. ¿Qué
sería de lo antitético sin la abstracción figurativa
cuando somos la antítesis de nuestros pensamientos?

30
GARVM

—¡Su lencería es mía, así que creo poseer algún tipo


de sugestión sobre su alma! Usted es una culta e
interesante pelandusca.
—(Después de dar un responso y cobrar por el
obituario, el clérigo se subió a un BMW). Y usted un
inteligente y hábil canalla.

La servidumbre viva necesita un amo que la


reprenda. Mantén el aseo limpio como los ángeles
para que Satán entre en el excusado.
Hay más de un infierno en la sangre y un estúpido
corazón bipolar aguardando.
La buena lectura nos reconcilia con los fantasmas. El
cristianismo se basa en el amor, el catolicismo en su
degeneración.

No hay mejor pasión que vivir sin dogmas ni


estigmas. (Ortega Palomares)

Igual que vivir sin sarpullidos.

31
GARVM

Pasea a su bebé lámpara en un carricoche. Se


enciende cuando los extraños le dicen que es una
preciosidad y tiene los vivos colores de una centella.
Brillo de luciérnagas, y la luz inasible quiere aparearse.
A veces la exultante pasión se burla de los amantes y,
como de costumbre, nuestro escaparate sigue con las
mismas prendas desfasadas.
Era un lírico mediocre hasta que su degradación lo
convirtió en virtuoso.
¿Qué aguardar de una hembra más que la razón de una
profilaxis?

El arte es largo y la vida corta como una navaja


mellá. (García Ginés)

E, inclusive así, el arte necesita de la faca.

Conozco más personas que creen en Dior que en


Dios. (García Ginés)

La creencia más elegante tiene más adeptos.

32
GARVM

Un bobo, en cualquier circunstancia, no deja de ser un


hombre serio cuando tropieza con su idiota.
La felicidad es un estado de indigencia asumible y
deseable (la carencia es la más pertinente de las
posesiones).
El mal es optimista; el bien, pesimista por naturaleza.
El diablo habla francés en la intimidad y canta en
tudesco bajo la ducha.

Entre mujeres, hombres y viceversa, ¿quién carajo es


viceversa? Hace mucho que pasamos del sexismo, del
sectarismo y las convenciones…, de los penes para las
mujeres a los penes para los peces (nuestra orientación
sexual es una pecera).
Como en "Casablanca" siempre quedará París para los
bonobos.
Inclusive en una inconsecuente pedicura podemos
hallar la trascendencia.
Idílica felicidad, me he asomado a tu sonrisa y ahora
añoro mis dientes podridos.

33
GARVM

La sensiblería de los poetas les obliga a actuar como


cheerleaders ante los perros de presa.
Observa las formas, el cubicaje, el ojo de lechuza que
babea lascivia y ese esfínter de lavadora cuyo selector
ha puesto en marcha el más hermoso de los desagües.
En el lecho conyugal el paraíso está vagando, o
virtualmente inapetente, o naturalmente roncando.
¿Qué existencia es capaz de amar sin perpetrar el
crimen de lo amado? Sólo podemos ser auténticos
desapareciendo.
Los ególatras ponen su nombre a todo lo que aman.
¡Perros lulú, mujeres Lola! Triste..., el día que nadie se
baje las bragas por ti.

—Tiene usted unas ojeras impertinentes.


—Ojos que no follan corazón que no siente.
—¿No se le cansa la vista de tanto hacer el amor?

34
GARVM

Alguien aseveró que no se pueden tener amigos


pobres. Alguien apostilló: ni ricos de espíritu con los
bolsillos vacíos.

Contigo, lo conveniente es pensar constantemente en


lo inadecuado. Me dirijo hacia un mare magnum
aunque tenga que achicar todas las naves.
¿Churumbeles y alguna sonrosada hembra victoriana
en el gineceo? Evitando las inundaciones, morimos a
los pies de una ablución.
Nada es irremediable: la mortalidad, la moralidad o la
castidad.

—Soy un coñoadicto, ¿y usted?


—¡Una telenovela rosa!
—Encantado de desconocerla.

35
GARVM

¿Una galería de soles y ninguna aurora que


alumbrar? Ayer me pareció vislumbrar en su rostro el
deseo, creí escuchar de sus labios lo imposible.
Si un alma tiene cuerpo cómo no va a permitirse la
heterogeneidad. Si un cuerpo además tiene alma cómo
no va a permitirse la homogeneidad. Nos tienta lo
natural de cualquier naturaleza.

Según Ortega Palomares la escritura es el anhelo de


la perdurabilidad del ser; o más bien, diría yo, un
olor a jactancia insoportable.
¿Sabes rimar un ripio o esgrimir un verso con el
prepucio? ¿Escribimos la alegoría de la sangre o una
simple transfusión? Somos de los que buscan la
introspección en la morgue, pero a veces nos
deleitamos infinitamente con lo viviente.

36
GARVM

—¿Tiene fuego en las tetas?


—Lo siento, no fumo.
—¡Vaya!
—No me malinterprete, nunca he dejado el vicio del
tabaco.

¡Oh corazón, corazón de estafeta! Los poetas son


como niñas pijas y bolleras.
A determinada edad los caprichos y los complejos
dejan de ser honestos o dejan de existir.
Preguntemos al espejo estrambótico quién es el efebo
más hermoso. ¿Cómo comprender el origen de las
especies sin tratar la elegancia de la especiación?
Cuando escriban la perfecta historia de nuestro
bestiario tendrán que acostumbrarse a la zoofilia.
Cuando describan nuestro vestuario tendrán que
acostumbrarse al horror.
A partir de cierta decadencia todo es secuencial. A
partir de cierta comprensión todo es secundario.
¿Qué es un príncipe originado de batracio sin su
heredad de moscas?

37
GARVM

Posiblemente el presente sea la consustancialidad


de un inmediato.
La veracidad no necesita creyentes ni adeptos, sólo la
medida de tu integridad y las medias de tu
preponderancia.
Si Sabina es capaz de llorar con las más cursis películas
de amor, qué será de aquellos que se enternecen con el
más puro romanticismo de la peor filmografía gay.

Si nuestros antepasados procedieran de los monos


no les habrían enterrado en un cementerio
cristiano. (Chéjov)

A lo sumo, es curioso que los simios fueran capaces de


construir pirámides antes del catolicismo.

Blanquita (5-4-21)

Y ahora, ¿qué lágrima viva volverá a renacer?

38
GARVM

La fe no se basa en verdades sino en creencias, y las


suposiciones hacen suyos todos los prejuicios.
Ni tú me amarás ni yo seré parte de ese prurito
condescendiente (no hay placeres convencionales para
un individuo solitario).
¡Gruñe tu portento, animal de la sangre! Nada pretendo
con este querer de estraperlo.

Por una temporada a uno de los jefes se le dio por


hacer un reconocimiento. Lo tenía pegado a mis
talones, mascando el sudor de mis calzones, pero
siempre me encontraba con la herramienta entre las
manos y cuando necesitaba ir a algún sitio no
regresaba de vacío.
Un buen día se dirigió a mí y con absoluta
estupefacción infirió:
—Usted le da a todo, ¿no?
—Sólo a las mujeres.

39
GARVM

¡Qué desagradable es regresar sin ganas a lo cierto!


Persigue el sol y el cardumen de aguas turquesas, la
soledad en sus riberas.
El mar estiliza la figura de los peces. El mal le sienta
bien a las mujeres. Un mástil reflejado en las aguas es
un electrocardiograma con tu nombre.
La belleza desproporcionada nos hace aspirar a lo
descomunal, y hay lugares en los que la lengua tiene
más que ver con el sexo que con el intelecto (la
concupiscencia se reconoce por la forma de lamer un
cucurucho).

No seas tan estúpido como para buscarle tres patas


al milagro que te hace bien. (García Ginés)

Ni siquiera a un prodigio que cojea ostensiblemente.

Pregunté al Todo: “—Todo, ¿qué te propones?”. No


contestó. (Aitor Suárez)

Es como inquirir del Tonto un planteamiento y


anticipar una respuesta.

40
GARVM

¿En qué otro plano o dimensión seríamos todos


felices? (Aitor Suárez)

En el mundo de las perdices.

La insensatez es el verso del mañana, y lo


inaceptable confirma a cada paso su existencia.
Demasiada algazara para una noche sin convicciones
en el anfiteatro de los sueños, y los hermosos rapsodas
se comportan como viejas rameras en un vestuario de
caballeros.
No somos nada si mantenemos intactas nuestras
posesiones.
Existen hombres que perecen por fatalidad y otros por
convicción.
Esa forma de hacer literatura convierte cualquier
estupidez en crema depilatoria o un bálsamo para las
espinillas.

41
GARVM

Me he perdido en el triste puerto, en la triste


estibación hacia tus entrañas. Ámame con la impiedad
de ser, el capricho de un iluso y un verso en tu costado.
¿A qué edad se dejan las muñecas para construir
prisiones convencionales? No hay una sola forma de
pecar que sea incorrecta, no hay una sola forma de
amar que no mortifique. Piedras en los zapatos y
ningún diamante con una inscripción de matrimonio.

¿Insistes en la cuadratura de los pechos? ¿A quién le


importa las verdades de un hipócrita, o los
padecimientos de un hipocondríaco?
Es mejor acostarse con una fulana que ser engañado
por la decencia (nuestro lirismo es una risotada a la
altura de un histrión).
—Señora, usted no es bien amada por ninguno de mis
desafectos.
—¿Cómo consigue hacerse más pajas que un
pajidermo?

42
GARVM

¡Vivirlo hoy, morirlo hoy! Nos hemos mantenido al


borde del abismo mientras otros nos servían de
asidero, de tal manera que amarnos es como mirarle el
diente a caballo regalado.
No se necesitan mamaderas para lactar de las nubes.
Con disposiciones se pierden los pollos, con cereal se
engorda la pitanza.
No es amar por amar; sino, más bien, hacer el amor
sobre tocinillo de cielo.
En algún momento el mal o el bien serán como gotas de
lluvia resbalando por los cristales.

La memoria debería ser pornográfica para asimilar


la vejación sin previo estudio. Por supuesto, la
divinidad se sirve de estigmas para martirizar y
prostituir.
Estaba asediado, sobrepasado por su trabajo en el
matadero, mientras ensoñaba una novela de Jane
Austen. Afirmo que nuestro presidente, cuando tiene
entre manos los graves problemas de la nación, se
evade con un libro de Johanna Spyri.

43
GARVM

Ingratitud, conozco tu nombre y tu rostro, pues es mi


oficio tu condescendencia. Deseamos ser amados e
importunados por ese desatino.
Sólo un animal sin depilar puede ser fiel a sí mismo.
A veces el apéndice de un hombre ni siquiera sirve
para espantar tábanos o declamar una comedia.
Alguien se burló de nosotros cuando nos supuso una
inteligencia; sin embargo, nos concedieron el don de la
ironía.

La belleza, siempre preparada para estorbar hasta


hacer del capricho una necesidad.
Lo que puede ser es posible, puesto que también
amamos la posibilidad. ¿Cómo no enamorarse de Alí
Babá y los cuarenta ladrones, las mil y una noches?
Cuando no nos aceptan y nos sentimos desmerecedores
del desprecio, lo único que podemos hacer es aceptarlo,
ser consecuentes o refrendar la indiferencia, pero
siempre con la cordialidad que se desentiende del
oprobio.

44
GARVM

& Prozac

—Para el dislate jamás nos falla el sentido.


—Y para el bien hay quien no está preparado.
—La benevolencia no perdura tanto como la
maleficencia.
—Quizá no has disfrutado la verdadera felicidad.
—En tal caso la desmemoria no sería un consuelo.
—Ni el recuerdo una maldición.

Sube a la burra, Diosa, que la burra es menos tozuda


que tú. Te aconsejo que arrees al asno con el placebo de
tus encantos.
Sube a la burra, Diosa, que tu pernil me sofoca... Si una
lleva tacones, la otra calza herrajes; si una viste sedas,
la otra enjaeza arreos. Estoy por decir: ¡Burra, sube a la
Diosa que me apeo!

45
GARVM

& Prozac

Cateto: Te amé tanto que hipé... Hipotenusa: ¿Cómo


bajarle el tanga a un triángulo?
—Esto lo dejo al sexappeal del youtuber y a sus
seguidores.
—Próximo estreno: El Misterio de la trigonometría
embrujada.
—También os lo dejo para vosotros.
—Las formas angulosas y ampulosas necesitan de una
dama.
—Sí, pero no creo que de ésta en concreto, o más
concretamente esta mujer y esos vídeos son
incompatibles, me crean cortocircuito cerebral.
—¿No aprecias la acuciante electricidad del marasmo,
el humor vivo y sarcástico de una perilla?
—Eso sí, lo reconozco. Quizá debería preguntarse el
cateto cómo bajarle las bragas a un círculo.
—Supongamos que la circunferencia usa lencería, y,
respetuosamente, nos abrazamos a su perímetro para
colocar la punta del compás en el centro, le soplamos
detrás de la oreja y le decimos afectuosamente: ¡cariño,
hazme sitio! ¿A qué esfera no se le encogen los
leotardos?
—Se me han encogido a mí, que soy un cuadrado.

46
GARVM

Sería muy triste que dos fueran el peso necesario


para el hundimiento cuando uno solo representa la
salvación.
¿Qué parte de tu anatomía tiene que atiborrarse de
mantecados para intentar pronunciar lo
impronunciable?
Comprendo que no atiendas a mis salutaciones. El
amor era ciego antes de la contingencia de su grave
demencia.
Hay quienes desean sacarle beneficio al libre tránsito, a
lo irrefutable e inmarcesible, así paguemos aranceles
en ésta y en la otra vida.

Hoy quiero hablarte del daño, porque el daño puede


ser subjetivo y real a la vez, y para ello no existe
noción, convicción o norma.
Nunca hubo un abandono para regocijarnos con el
regreso. Humillé la mirada hasta los cordones de tus
zapatos; mas, hasta en las suelas hallé algo admirable.

47
GARVM

No me extrañaría que un día se estudiaran lenguas


clásicas en las pescaderías.
¿Superará el código al codificador? ¿El cifrado de la
inteligencia será descifrado?
¿Piensas que el Cielo no nos asistirá, que la redención
no llegará, que no seremos salvos? Tamaña tribulación
no está escrita en los salmos.
Sería indecente imaginar un Ferrari con tapacubos.
¿Por qué vamos a engañarnos? La belleza no se acuesta
con la muerte sin una retribución.

La base de las relaciones sociales es el atropello. La


base de las relaciones sentimentales es el abuso de
poder.
Podría estar eternamente pegado a tu grupa como un
moscardón molesto, arlequín deshonesto, sin otra
pretensión que el firmamento de tus crines. Me dan
ganas de clavarte rosas en los ojos y tirar de las
espinas.

48
GARVM

& Prozac

—¿No sería más romántico hacerlo con un ser grosero


y vulgar, una noche de cervezas baratas?
—No me gustan los hombres ordinarios ni las bebidas
de supermercado. Para sufrir, mejor en una cama con
tachuelas.
—Entonces, ¿prefieres la tortura de caballeros
introvertidos y licores caros?

¿Es cierto que las extraterrestres se depilan el


monte de Venus con una uve de Visitante o de
Victoria por necesidad? En el buen gusto hay algo
refinado, delicado y permisivo que nos agravia.
Nadie puede culparnos de que con la apariencia de
sencillez, incluso de fragilidad, elevemos las alas hacia
lo imponderable.
Lo más loable es dejarse ensuciar y persuadir por la
inspiración (me complace que aún tengas ese estricto
desapego por el aseo).
Esta es la mandanga que me va: una poesía detrás de la
poesía o una poesía por detrás, simple como una
alegoría o un sueño de piel indeterminado.

49
GARVM

Todas las veces que naces, naces por primera vez.


(Aitor Suárez)

Todas las veces que mueres no es la última muerte.


Tener un universo propio es especular con un lucro
inmerecido.

Se busca político con certificado de discapacidad o


incapacidad permanente. Trabajo fijo con incentivos
y comisiones. Jornada indiferente. Tareas a resolver:
mantenimiento propio del cargo.

Si tratas así a tu musa, por muy cierto que sea, te


veo con cara de lechuga fea. (J. Alcalá)

Por supuesto, una musa tiene que coquetear con la


crueldad de una ensalada. Prefiero la sinceridad al
deber, el afecto a la deuda.

50
GARVM

Y si pudieras borrar un solo error, ¿cuál desharías?


(Aitor Suárez)

El intachable acierto.

¿Cuándo hablas y te solazas con los nombres, sientes


las mieles del deseo o es sólo una forma de magrear el
alma para acariciar palabras y sentimientos sin
pertenencia?
¿Cómo puede concitar algo idílico aquél que ha sido
compelido a la barbarie sin otro pretexto que la
desconsideración?
A estas alturas ella crea y yo descreo, ella es habilidad y
yo desacierto. Con nuestras palabras podemos fingir un
mundo homónimo.

No importa que nos gobierne un facha, el peligro es


ser gobernados por la desfachatez.
¿Qué te hace pensar que la lascivia no está detrás de
todas las religiones?
Venimos de torturar, masacrar, gasear, cremar en
campos de exterminio... El precedente no es más que
una broma falaz teniendo en cuenta los antecedentes.

51
GARVM

Usar tres páginas para no decir nada no es estilo, en


el sentido serio de la palabra.

Ezra Pound

Utilizar un poema para la nulidad y la futilidad es


estilo, en el sentido más amplio de la acepción. Escribir
para nadie no es lo mismo que escribir sin
motivaciones y rigor.
Tú lo observas por el rabillo del ojo, pero el poeta
patógeno te observa por el ojo del rabillo, espasmódico,
como un rabino salmodiando la Torá.
Esa misma indolencia, secuestrada en un útero,
prodigaría un imposible que haría temblar la totalidad
de los cimientos.
Te acostumbrarás a desangrar rosas y a deshojar
pétalos como sueños.

52
GARVM

Todo lo que existe evidencia un despropósito. Los


extremistas construyen sus idearios con cuentos de
hadas, ogros y encantamientos. El mundo está lleno de
escándalos asexuales, y el hombre más nervioso de
España acaba de pasar por el quirófano para someterse
a una vasectomía.

Señorita, usted es mía, por desagradable que ésto sea


no es de nadie más. Lo digo acosado por el contingente
de sus amantes, lo digo desde la inmerecida credulidad
de un afecto.

Para un trovador, más lento que una clepsidra en


defecar pero igual de exacto que el mecanismo de
Anticitera:
Es tan repugnante tu lírica que no gano para
ungüentos. Acuérdate de los mortales antes de
maldecirnos con tus muertos. Si no somos tus siervos,
por qué nos colmas con tus dones, tus defunciones, tus
meteoros, tus geodas e infusiones. Guarda tu virtud y
talento para quien no pueda olerte.

53
GARVM

Renaceremos en la naturaleza de las máquinas y la


metalurgia del espíritu en los futuros chips de
incoherencia residual.
Me agrada esa preciosidad nórdica, rubicunda, de coño
rasurado y ojete azul, por no hablar de las rotundas
pestañas de las Hébridas.
Tienes talento pelando cebollas pero no sé si será
suficiente para encandilar a una moza (causa desazón
intentar ascender inútilmente a la sublimidad).
Fuiste amado por una entelequia, puesto que no
detentas conciencia ni recompensa de tal fortuna.
Somos un kindergarten, un parvulario. Algunos aún
sollozan, mientras que a otros, los más reservados, les
va asolando una lúgubre intrascendencia. La guardería
es la metáfora de una sociedad indolente, una
ingeniería de damnificados, una sinergia encaminada a
que no despertemos de nuestro letargo y sigamos
siendo dóciles con nuestros instructores y aplicados en
los deberes.

No sé si votar se puede calificar como delictuoso,


pero está claro que quienes quieren que votemos, que
ejerzamos ese supuesto "derecho", son unos
delincuentes.

54
GARVM

Ahora comprendo esos anuncios en los que aparece


el cuerpo de una Diosa junto a un utilitario, se trata
de que los Dioses muevan los rabos en la bandeja de un
maletero.
Después de la versión dialogada viene la versión
palpada o la total animadversión.
Es absolutamente necesario pasar por ingenuos y locos,
inocentes e inmorales. Las mejillas no desconocen la
suerte del beso y se abandonan a su prestancia.
Alabo tu buen gusto a la hora de repudiar hembras de
chimpancé con aliento a cebada, y a desconsiderar lo
que otros estiman como aceptables atributos (hay que
aprender a torear con las musas que se parecen a
Lannister, el enano).

Un poeta de verso grueso y oscuro sonríe a su nieta,


aposentada en la parte posterior del vehículo, y lanza
anatemas salvajes para provocar una sonrisa de
ingenuidad, hasta que la dulce chiquilla, cansada del
juego pueril, responde tajante al tarareo: ¡Cuántas
tonterías dices!

55
GARVM

No creo que nuestros lugares comunes sean "la


nada", el narcisismo, la vanagloria y los supuestos de
la superficialidad. Yo casi siempre escucho la misma
melodía y no llego al hastío; la misma rutina hasta que
las absurdas reiteraciones se convierten en un
depurativo o un carminativo. Lo nuestro, tal vez tenga
que ver con un disco rallado, pasado de moda.
La reticente nada, de ningún modo implica vacuidad o
vulgaridad. La vida del poeta puede ser anodina,
aunque recree otros mundos y anhele tocar sus llamas:
un subterfugio, un estímulo, una inútil escapatoria,
más allá de la pródiga inconsecuencia y el aroma a
carne tiznada.

56
GARVM

Algunos observan en una mujer el paraíso; otros, en


cambio, un precipicio hacia la bancarrota. A mí me
gustaría, por ejemplo, hallar un acuífero o un viaducto.
Una aventura de sábanas calientes y corazones tibios
es enrollarse como un gasterópodo en las babas.
Los Dioses también persiguen gallinas, y no es
contranatural que estas se acuclillen.
Para quien sabe leer entre lineas, todas las muertes
escriben en nosotros.

57
GARVM

Para chegar á túa integridade precisan-se ánforas de


terracota e un desencriptado de nebulosas... A
Recompensa é Garvm e un firmamento despexado.
GARVM

Se todo é incerto, que é a certeza. Se todo é verídico,


que é a falsidade.
Nadas, xa que non podes naufragar nunha femia nin
mergullar até o Mar dos Argazos. Nadas de boia en
boia. Aferras-te a unha argola e procuras un doce
bikini na eslora ou unha sirena na onda. Nadas como
unha pimbola escorrentando ás gaivotas.
Saes á rúa e non sabes que facer co lastre. Nunha man
unha bulsa e na outra a vexación adianta-se aos
pronomes. Observas o esfínter do teu can e suspiras
confiado, pero algo saíu mal, algo saíu do seu ano cara
ao seu amo e albiscou-te de esguello, igual que un
depravado instrumento do diaño.

Quero un amante con utilitario, de marcha curta, de


marcha atrás, pero tamén unha locomotora ou un
motocultor.

61
GARVM

Non nos temos gardado nin unha soa verdade, por


iso ninguén acredita na nosa seriedade. Nós, os
versificadores, temos que nos prostituír en todos os
antros posibles.
Poetas de calzón e liteira, de contumacia e
preservativo, de veludo e ferida, de ego e pedantería.
Románticos e aflixidos, nostálxicos empedernidos,
galdrapeiros e farsantes; burgueses e proletarios,
plebeos e cortesáns; crentes e herexes, sensatos e
imprudentes, galáns e descorteses; honestos e funestos,
mullereiros e muller-homes.

Existir é o único coñecemento que se nos permite.


Somos medio ceo, medio inferno, medio cu sen lavar;
medio esterco, medio enxerto, medio bosta, medio
xena.
Observa até que punto unha conduta relaxada e
perniciosa é susceptible de alterar o clima, e pensa...,
pensa na preeminencia daquela nebulosidade. Ás veces
apetece-nos máis a insuficiencia que a excelsitude, o
baleiro á redundancia.

62
GARVM

Europa oculta co seu dexenerado proceder,


Lampedusas.
Africano, que só posúes a túa pobreza, que unicamente
dispós da túa miseria, asalta as concertinas, chega á
Moncloa e bota cal vivo sobre os políticos.

O postfranquismo coseu con despoxos o réxime do


78. A través dunha monarquía constitucional
pretenderon soterrar o cadáver e lavar as feridas. O
pobo non ten máis voz nin voto que o auspiciado, e
seguimos como rabaño o auspicio. Desde aquela ao lixo
de dereitas corresponde-lle un grotesco refugallo
socialista; maleables e dúctiles, ambos supoñen unha
auténtica polución. Os corruptos esgrimen a liberdade
como credo e gobernan interesadamente. Castrados e
censurados apestamos como gando estabulado. O
parlamentarismo? Se o Gran Cocho rosma todos fozan,
desexan un lugar na piara e seguir ao inquisidor.
Entrementres aos revolucionarios sedentes medran-lles
cotos no recto; a ti, español, polo descabezado, verme
descerebrado, miserable inepto, douto imbécil, non tes
outra que poñer as pousadeiras para As Súas
Ilustrísimas.

63
GARVM

É máis perigoso un bobo aparecido que un bobo


perdido. Que máis ten se tes barriga cervexeira, cranio
cervexeiro e corazón de oktoberfest!
Desexas unha muller, pero no fondo anhelas un
Crossover sen pasar pola casa de empeños.
Vexetal, mineral ou carcamán? Non esbirres na miña
orquídea, amor, é mellor felar a flor.
Notaches-lo? É a putiscencia afastando-se. Se un macho
de pistacho atesoura vinte e cinco femias enxertadas,
un aperitivo é venial e non banal.
Un país que se prece manda á cadea aos seus
gobernantes, sexan independentistas ou non.

Estou a morrer por unha musaraña de cincuenta


para arriba e operada das amígdalas, calquera
amencer baixo un cimbrar de olivas frescas.
Se soubeses quen son botarías unha gargallada.
Consternarías-te se soubeses quen non son.
Xa non es amado polas vulvas peláxicas, así que
benvido ás cloacas dos paxaros.
O amor é esa moca, esa burla, esa bazofia de sexo... Tan
certo que nunca desconfiei dos teus afectos.

64
GARVM

A túa alma é delicada e fráxil como a máis tenra


flor..., eu son quebradizo e débil como o peor dos
floreiros.
Tamén podo ser un Dandy (Mamón Dandy) e ter a
mente limpa como un cueiro usado.
Naquela relación coexistían demasiadas razóns ante a
insuficiencia das exclamacións. Se podes posuír a quen
che praza: comprace-te! Alguén debe elevar a
insensatez ao grado de impunidade.

Transmitan ao facinoroso o seu cese. Comuniquen ao


facinoroso a súa toma de poder. Aplauden os
facinorosos!
Pretendía parar un transatlántico cun tridente cando o
mar estaba ao seu favor. Xeralmente todos os
mandatarios son panocos á hora de lexislar.

65
GARVM

Vostede cre na ocupación pola forza ou na afouteza


dos desocupados?
Importa-lle se fumo? Importa-lle se me esfumo?
Poeta, xa tes a túa inmensa señardade para lamber
vaxinas de lura.
—Quero que me fodas...
—Aquí, na oficina, diante de todos?
—Non, langrán, diante da túa nai!

Fai burla dos peitos afiados como gadañas e do


cepillo de Puigdemont!
—Votarem! Votarem! Votarem!
—Desculpe. Que din estes?
—Foderemos! Foderemos! Foderemos!
—Bravo polos nosos estudantes!

66
GARVM

Dá-me un pouco de azul celeste e plumas de


papagaio na sopa.
Co dispendio dos teus ollos podería-se abastecer un
exército; co desprezo do teu ollar, librar unha
contenda.
Velaquí os vencidos: cegos resortes dunha chama
extinta en antigos bordeis.
Desperdicias o afecto se non te detés no ollo ciclónico
das tormentas.
Os teus beixos son a pezoña coa que se desexa finar.
Ama como se todo o teu fose furtado. Vive como se non
posuíses res.

Calquera dama, cando cae na conta das intencións


dun galán, pensa que foi atracada por un aparcacoches.
Señora ou señorita? Pregunto-o para coñecer o seu
grado de insatisfacción.
Teño roto o corazón de amar sen escuadra nin
cartabón.

67
GARVM

Apresuraches a asasinar as estrelas para gardar-te


da luz?
Hai os que ante o limiar da certeza nunca poñerán a
súa fe no posible.
Para que desvestir Anxos se non podemos deitar coa
bondade, nin sequera con persuasión? O poema
endexamais se equivoca, el é a nosa presunción.
Neste país, os imbéciles reputados escriben
correctamente e os analfabetos cultivan a xenialidade.

Nana para un neno con sorte

Hai que facer deste mundo unha casa de citas, para que
cando durman os infantes se comprazan os pais.
Non quero unha maruxa, prefiro un marraxo e
manda-lo todo ao carallo por Poseidón e as Musas.

68
GARVM

Deus é ateo, por iso estou considerando ser crente.


Ás veces estás a rachar como un fractal porque a
totalidade é un fodido estrinximento.
Ignoramos quen é o dono do lupanar mais San Pedro
ten as chaves.
As nenas boas non van ao ceo e o barqueiro prefire
cobrar-lle ás feas.
Unha fabada a medianoite fai que adentremos
directamente na mediunidade.

Non somos o traseiro perfumado de Adonis, malia


que nos rexeiten o mundo non remata nunha muller,
comenza noutra.
De que serve un cona depilada como a illa de Rapanui
sen un Moái entre as pernas? Fai o amor e sempre a
guerra.
Corazón de alcachofa, esfollei-te e só achei unha
alcachofa. Puro e copa para un affaire desairado! De
camiño á ebriedade, a poesía é o viño e o poeta un
tire-bouchon.

69
GARVM

O verso é plenamente consciente da súa necesidade


de se baixar as calzas.
O perfecto encanto feminino é un tweet na area,
recreando o mar no seu interior como unha bucina
baleira.
A sutileza cun escarvadentes é o meu ideal de
perfección.
Os pobres non se dedican a pagar ventres de alugueiro:
foden-os e foden-se con eles.
Antes que o meu paxaro aterre no teu ceo quero
amar-te avec plaisir. Despois, a miña crueldade, como
un coucou malade, librará o noso niño de pitiños.

Amar a literatura é como agochar nun tobo de


porco teixo.
Era un home atrapado nun corpo de augamar e unha
Eretmochelys Imbricata que se alimentaba de esponxas
mariñas.
Semello un chocho peludo e sen lavar, se non fóra tal
sería un chichi.
Unha cobaia rompeu-lle as bragas ao rompe-bragas, e
desde aquela só deita con animais oníricos.
Din que alén da des(composición) unha estrofa repica
campás, clama ardores e apesta a bigornia, fragua e fol
de ferrería.

70
GARVM

& Billy

—Que gratificacións nos deparará o futuro?


—A min en particular a máis absoluta decepción e a
hilarante sensación de ter un pau de vasoira entre os
glúteos.
—Pois..., a varrer o po do camiño e a coidar-se das
avesas intencións dos varredores. Non preguntarei se
tes a man o recolledor!!!
—A vida é wonderful!
—A vida é wonderbra!

É tan difícil pensar ben de alguén que non podo


perder o tempo pensando mal.
Somos un canto afastado na noite dos paparazzi.
Poño serios reparos á conveniencia dun peiteado
rockabilly na toma de Okinawa.
A vara sucumbe a temperanza.

71
GARVM

A ostra está pechada para o grilo carniceiro, e un


collón empedernido desexa unha situación
embarazosa.
Non é o mesmo escote que estocada, seos que espada?
Que, cando che dan unha patada no mesmo corazón da
opereta; a ti, que adoras a todas as rameiras?
O avestruz non o quererá facer co babuíno sen agochar
a súa baixeza, mais calquera que se prece leva a
redención escrita na fronte.

Día tras día, a beleza é traizoada polas aparencias.


O destino é o posible, pero o posible nunca foi tan
inverosímil.
Mulleres, vicio..., e un fermoso Edén para delinquir.
Estou de acordo con calquera relixión que non nos
impida ser incorrectos e inmorais.
Ningunha persoa está interesada pola arte
(atrevería-me a afirmar que nin sequera aos propios
artistas), a non ser pola pretensión de nos pensar algo
máis que uns simples estafadores.

72
GARVM

Os verdadeiros amantes non se ocultan á


inconveniencia das olladas. A cristiandade tamén
iluminou a noite con fachos humanos.
Ulo entre os meus dedos a túa mercé. Por que disimular
ao Neanderthal con colonia? O peor dos salvaxes é un
home civilizado.

Hollypenis

Algún escritor deixou no escusado unha peste can coa


súa sinatura? Non é o poeta un santo pene, unha
gloriosa insatisfacción e o peor dos fungóns?
Algúns aedos son como eses tolos terribles con ganas
de refrega e o afán presuntuoso de cabalgar un ganso.
Cando se desprende o destino da matriz, libera aos non
nados das súas entrañas.

73
GARVM

Ama-me coa tenrura dun amor viciado, xa que para


algúns, foder é un xeito de acritude socialdemócrata (as
pendangas e o estado nunca deixan de golfar).
Inopinadamente, teño-me sentido máis pulso que
reloxo.
Como un nadador compulsivo nunha bañeira de sales
aromáticas, unha mácula nun mar non contradí ao
océano.

Traizoar-se e adulterar-se deben ser as máximas,


antes e despois da reconciliación.
O que procede do sentimento non hai que o perverter
con razóns.
—Que lle desgusta do seu amante?
—Os dentes de sabre.
—Non é un bo sabreador?
—Os dentes de Sartre.
—Non é un bo salteador? Nun poema impecable a
mentira divina aperta a todos os seus mortos.

74
GARVM

Que pouco musculado está o bardo, un ser a metade


de camiño entre un ovo cocido e unha beluga. con esas
pernas raquíticas e o bandullo adiposo! Así a
penitencia achega como sombra para facer sarcasmo
do descarnado e o obeso á par.
Con pecar un só dos teus cabelos conformaría-se, até
sentir-se como un dinosauro canalla, un auténtico fósil
en mans dunha paleontóloga sexy.

Traballo cun tipo que sente auténtica devoción


polos niños de pomba e os ovos de pardal, e isto
agrada-me infinitamente; pois eu mesmo bicaría-lle o
traseiro a un banco de peixes.
Un sempre acaba coa persoa equivocada, maldicindo o
seu erro. Comporto-me como un déspota lambendo o
teu coello, xantando os cazapos da nosa intrahistoria.
A miña patética condescendencia desexa implosionar
na túa virtude como unha estrela defunta.
Conxeniamos ben, levamos-nos ben, pero nunca
quedarás comigo para nos ler o catón.

75
GARVM

Desexo unha vivenda cunha porta inmensa para as


túas ancas, unhas fiestras enormes para os teus seos e
un inxente ollo de boi para as túas pupilas (non podo
imaxinar mellor habitáculo para a miña absorta lírica).
Ama-me, corazón bobo, subnormal e tarado. Non son
eu a costra do moco e o moco de pavo?
Quen ten un querer para existir pode aturar a calquera
Quasimodo. Se unha mona está disposta pode deitar
cun mono. Non hai ningunha continxencia que non
resista un cono.
Dá moita animadversión compartir a cama cun
homínido, un homónimo, un heterónimo ou un
pseudónimo.

Non deixes pasar unha rosa negra e escotada pola


túa indiferenza. Fartarei co colesterol das túas venas
até que rebente de caviar.
Quen considera a sensualidade dunha mofeta ou a dun
poeta? Acotío, cando amamos, tropezamos coa
realidade dunha parodia, e non hai nada peor que
meter o nabo no cu da muller herbicida.
Quente ouriño de cans sobre cans, España é un país de
rastreiros.

76
GARVM

Cando dis amar a alguén, non será que estiveches


ausente Sine Die? Talvez esteas tan perdido como un
poema nunha cápsula do tempo e a humidade eterna
acrecente o mofo eterno.
Deus creou Os Ceos e A Terra con muselina de
Macedonia.
Á miña estúpida poesía gustan-lle as túas canelas. Que
romanticismo non leva aos fieis da man ao
sacramento? Afociñamos máis co que brilla que co que
mitiga.

Os sepultados nunca saberán que están nas súas


tumbas. Foxe de calquera definición e agocha nun
perfume. Empezo a desconfiar desa xente que cobra
unha nómina sen o mínimo aceno de desaprobación no
seu cello.
Non sei que facer entre versificadores, se azacotar ou
asañar, se afirmar ou negar. Talvez poderiades
convidar-me a cear (deitarei con calquera que recite
unha arbitrariedade).

77
GARVM

Paga a pena ser heterosexual nunha existencia tan


etérea? Mesa para dous ou un banquete para
namorados da promiscuidade?
O día que esteas vivo, vivo de verdade, saberás canto te
desprezan.
Pasa pola miña casa e fai-mo a conciencia... Sopra e
sopra até que entren os lobos e se derretan as candelas.

Un rato azul musita o teu nome en cada soño. (Aitor


Suárez)

Ergo cagado e mexado de índigo sen un control de


pragas.

78
GARVM

Para querer e necesitar hai que baixar a garda e


azorrar-se pola guarida.
Din que nos iguala a mortalla, mais non por iso
deixamos de admirar o inimitable. Algúns, para se
afogar, procuran o mal grolo dun querer. Salus Per
Aquam. Oh Spa, Spa, adoro ao aloumiño dunha
meretriz e a delicadeza dunha pompa de xabón!
Cando dicimos que é necesaria unha morte para
cambiar o mundo só somos salteadores de ideais.

Billy, María, &

—Caeu morto ipso facto, tan enxoito como un pau.


—Directo ao ceo dos parrulos sen pasar por recadación.
—Xa inane, é unha parvada non levar ao defunto de
procesión nas tripas.

79
GARVM

Está claro que precisamos unha aia porno e uns


cueiros maxestáticos.
Por que querer chegar a Marte cando podemos xacer
con Marta?
Somos unha exaculación dos Deuses, infinitos
orgasmos nun arrecife de coral.
Convencer-nos de algo é suscitar un pretexto e
argumentar unha argucia.
Se o poeta non consegue penetrar a fermosura, ben
faría esta en atrapar ao paxaro na súa gaiola.
A luxuria é un xeito de acupuntura no sacro. Flirteando
cun mozo metiches os dedos na miña copa e a miña
bebida tornou na túa xaculatoria.

Yani (con catro anos)

—Imos facer limpeza para desprender-nos do


innecesario. Aquí, nesta saca, meteremos ás cadelas.
—Non. Son bonitas!
—Defecan por todas as partes e non fan máis que
rebumbio.
—Pero... Pero... Lamben!

80
GARVM

Unha mente despoboada é o mesmo que unhas


cellas espesas? En que prefectura do paraíso non se dá
traslado ao bo ebanista?
Semellamos bestas entretidas co probable e a inocencia
innata para sublimar.
Con esta calor o que máis apetece son unhas cachas
frescas, un par de tetas frías e unha regaña de citrón.
O celo dunha femia varre o colchón dos pos
acumulados, e a alma está dividida en dúas partes
proporcionais cun orificio para defecar.
O noso amor é o afelio; aínda así, temo que nunca
cheguemos a nos abrasar.

Aitor, &, Prozac

—O Xefe Máximo pendurou o cartel de “Do not


disturb”.
—Está coa oficinista.
—Segundo estaba a pasar polo corredor número 3 do
ceo, nube 7 estaba despexado e botei unha visual e non,
non estaba coa secretaria senón con Cupido.

81
GARVM

Aos que aínda creemos na magnificencia dos ceos


parece-nos adecuado seducir ás nubes.
Un corazón que se perda por nós. Que lata? Non, que
non dea a lata.
Non me interesa a natureza das algas, aínda que sexan
fermosas baixo os reflexos dunha galerna, o meu único
pracer consiste en atormentar as túas nádegas.
Non todo o penetrable é asumible. Non todo o que se
perpetra e aceptable.
A vida non é máis que unha elucubración se
malgastamos o instante de cohabitar co eterno.

Que ave non intenta emprender o voo? Só voando,


como di Benedetti, pode-se facer o amor.
De que serve un simposio de rimadores se non vas
xacer con ninguén? De que serve unha orxía se non
atopas poesía?
Non temos nada no cerebro, agás unha rede para
insectos. Somos animais de rutinas, felices coas nosas
inclinacións e dilatacións.

82
GARVM

Nena inxenua e inmoral, nunca sopesei que


arrasarías coa miña alma.
Fai un repaso das túas amantes, algunha haberá
idéntica a Groucho Marx que che pedira unha cita.
Cousas simples animan unha simple vontade e co
afecto unicamente podemos transixir.
Rorcual vello con tinta de lura nos ollos procura balea
adiñeirada.
Non debería unha noiva, a noite de vodas, facer o que
fielmente evitou todas as noites?
Que teñen en común o vicio dunha onda e unha vaxina
tragaperras?

Que prodixiosa, que admirable chapuza… todo o


vivo. (Aitor Suárez)

Así podemos apreciar mellor a divina perfección do


Chapuceiro.
Podería considerar unha ara, ese caixón de ánimas con
dádivas, cirios e cera, porque ela é todas as catedrais
do mundo.
Máis Replicantes que humanos, o desexo é
inconsecuente até que pretendemos que sexa real.

83
GARVM

Querida, regresa co orgasmo ao noso leito e pecharei


os ollos ao grávido peso do adulterio.
—Quero facer o amor contigo.
—Comigo?
—Non. Contigo.

O aforro está no (des)prezo.

Se me desexas, non deixes de insistir no estrataxema. A


mente é un fervedoiro de serpes e o amor devora-as a
todas.
O verso non fai ao carpinteiro aínda que o crave.
Que se di do xenio? Detrás dun xeranio hai unha
grande consorte que cultiva plantas.
O soto está cheo de Heinekens baleiras. A non ser que
te encaixes contra unha poldra, o déyà vu da vida non
importa.
Coñezo centenares de célibes cunha mente perversa e
unha chea de pervertidos cunha mente pulcra.
É vostede un probador de señoras nunha gran
superficie comercial? Que fai para manter o colgadoiro
ordenado?

84
GARVM

Descifrando a Marx

As revolucións apelan ás máis altas intencións para


escusar a súa ignominia.
Se o can é o ser supremo para as pulgas, os homes son
parasitos de Deus.
De cada quen segundo as súas incapacidades; a cada
quen segundo os seus prexuízos.
O afecto non é unha falacia, porque amemos sen
reciprocidade.
Impotente ou desgraciado, creador de frustracións,
incitador ou devastador de cavernas vitais; pero, velaí!,
amadores, gardade-vos, coidade de non vos corroer con
falsas esperanzas

85
GARVM

O encanto de estar contigo é menos grato que o


atractivo de estar sen ti. Que facer para que esperte
do seu soño o mediocre espido que se pensa vestido?
A sorna fai que o tempo se deteña para facer-nos
cóxegas no calcañar.
Non entendo, a estas alturas, que aínda se sigan
fomentando os dereitos de autor e edición, e non a gran
multiplicidade do verbo e a negación dos nomes.

No interior dun político comete-se a diario un


magnicidio.
Que pensar dunha muller que non olla de esguello
cando é observada? Pechou unha pálpebra e creu no
designio? Como interpretar un chiscar?
Ningún unicornio desexa morrer nun cortello. Que
sería do antitético sen a abstracción figurativa cando
somos a antítese dos nosos pensamentos.?

86
GARVM

—¡A súa lencería é miña, así que creo posuír algún


tipo de suxestión sobre a súa alma! Vostede é unha
culta e interesante candonga.
—(Logo de dar un responso e cobrar polo obituario, o
crego subiu a un BMW). E vostede un intelixente e
hábil rapeño.

A servidume viva precisa un amo que a reprenda.


Mantén o aseo limpo como os anxos para que Satán
entre no escusado.
Hai máis dun inferno no sangue e un estúpido corazón
bipolar agardando.
A boa lectura reconcilia-nos coas pantasmas. O
cristianismo basea-se no amor, o catolicismo na súa
perversión.

Non hai mellor paixón que vivir sen dogmas nin


estigmas. (Ortega Palomares)

Igual que vivir sen proídos.

87
GARVM

Pasea ao seu bebé lámpada nun carriño. Acende-se


cando os estraños din que é unha preciosidade e ten as
vivas cores dunha faísca.
Brillo de vagalumes, e a luz non sustentable quere
aparear-se. Ás veces a exultante paixón fai chacota dos
amantes e, habitualmente, o noso escaparate segue
coas mesmas vestiduras desfasadas.
Era un lírico mediocre até que coa súa degradación
tornou en virtuoso.
Que agardar dunha femia máis que a razón dunha
profilaxe?

A arte é longa e a vida curta como unha navalla


roma. (Ginés)

E, mesmo así, a arte precisa da faca.

Coñezo máis persoas que creen en Dior que en Deus.


(Ginés)

A crenza máis elegante ten máis adeptos.

88
GARVM

Un babeco, en calquera circunstancia, non deixa de ser


un home serio cando tropeza co seu idiota.
A felicidade é un estado de pobreza asumible e
desexable (a carencia é a máis pertinente das
posesións).
O mal é optimista; o ben, pesimista por natureza. O
diaño fala francés na intimidade e canta en tudesco
baixo a ducha.

Entre mulleres, homes e viceversa, que carallo é


viceversa? Fai moito que pasamos do sexismo, do
sectarismo e as convencións..., dos penes para as
mulleres aos penes para os peixes (a nosa orientación
sexual é un viveiro de pescado).
Como en "Casablanca" sempre restará París para os
bonobos.
Inclusive nunha inconsecuente pedicura podemos
achar a transcendencia.
Idílica ledicia, asomei ao teu sorriso e agora teño
saudade dos meus dentes podrecidos.

89
GARVM

A afectación dos poetas obriga-lles a actuar como


cheerleaders ante os cans de presa.
Observa os xeitos, a cubicación, o ollo de curuxa que
babea lascivia e ese esfínter de lavadora cuxo selector
puxo en marcha o máis fermoso dos desaugadoiros.
No leito conxugal o paraíso está vagando, ou
virtualmente inapetente, ou naturalmente roncexando.
Que existencia é capaz de amar sen perpetrar o crime
do amado? Só podemos ser auténticos desaparecendo.
Os ególatras poñen o seu nome a todo o que aman.
Cans lulú, mulleres Lola! Triste..., o día que ninguén se
baixe as bragas por ti.

—Ten vostede unhas olleiras impertinentes.


—Ollos que non foden corazón que non sente.
—Non se lle cansa a vista de tanto foder?

90
GARVM

Alguén aseverou que non se poden ter amigos


pobres. Alguén apostilou: nin ricos de espírito cos
petos baleiros.

Contigo, o conveniente é matinar constantemente no


inadecuado. Vou cara un mare magnum aínda que teña
que achicar todas as naves.
Cativos e algunha rosada femia vitoriana no xineceo?
Evitando as inundacións, finamos aos pés dunha
ablución.
Nada é irremediable, inclusive a mortalidade, a
moralidade ou a castidade.

—Son un cono-adicto, e vostede?


—Unha telenovela rosa!
—Encantado de a descoñecer.

91
GARVM

Unha galería de soles e ningunha aurora que


alumar? Onte pareceu-me albiscar no seu rostro o
desexo, crin escoitar dos seus labios o imposible.
Se un alma ten corpo como non se vai permitir a
heteroxeneidade. Si un corpo ademais ten alma como
non se vai permitir a homoxeneidade. Tenta-nos o
natural de calquera natureza.

Segundo Ortega Palomares a escritura é o anhelo da


perennidade do ser; ou máis ben, diría eu, un cheiro a
xactancia insoportable.
Sabes rimar un ripio ou esgrimir un verso co prepucio?
Escribimos a alegoría do sangue ou unha simple
transfusión? Somos dos que procuran a introspección
nun depósito de cadáveres, pero deleitamos-nos ás
veces infinitamente co vivinte.

92
GARVM

—Ten lume nas tetas?


—Sinto-o, non fumo.
—Vaites!
—Non me interprete mal, nunca deixei o vicio do
tabaco.

Oh, corazón, corazón, alma de estafeta! Os poetas


son como nenas cursis e tortilleiras.
A determinada idade os caprichos e os complexos
deixan de ser honestos ou deixan de existir.
Preguntemos ao espello estrambótico quen é o efebo
máis aposto. Como comprender a orixe das especies
sen tratar a elegancia da especiación?
Cando escriban a perfecta historia do noso bestiario
terán que se afacer á zoofilia. Cando describan o noso
vestiario terán que se afacer ao horror.
A partir de certa decadencia todo é secuencial. A partir
de certa comprensión todo é secundario.
Que é un príncipe orixinado de batracio sen a súa
herdade de moscas?

93
GARVM

Posiblemente o presente sexa a consubstanciación


dun inmediato.
A veracidade non precisa crentes nin adeptos. Poesía,
dá-me a medida da túa integridade e as medias da túa
preponderancia.
Se Sabina é capaz de bagoxar cos máis susceptibles
filmes de amor, que será daqueles que se entenrecen co
máis puro romanticismo da peor filmografía gay.

Se os nosos antergos procedesen dos macacos non


os terían soterrado nun camposanto cristián.
(Chéjov)

Con moito, é curioso que os simios fosen quen de


construír pirámides antes do catolicismo.

Blanquita (5-4-21)

E agora, que bágoa viva volverá renacer?

94
GARVM

A fe non se basea en verdades senón en crenzas, e as


suposicións fan de seu todos os prexuízos.
Nin ti quererás amar-me nin eu serei parte dese
prurito condescendente (non hai praceres
convencionais para un individuo solitario).
Gruñe o teu portento, animal do sangue! Nada
pretendo con ese amor de mercadoría.

Por unha tempada a un dos xefes deuse-lle por facer


un recoñecemento. Tíñao pegado aos meus talóns,
mascando a suor dos meus calzóns, pero sempre me
cachaba coa ferramenta entre as mans e cando
precisaba ir a algures non regresaba de baleiro.
Un bo día dirixiu-se a min e con absoluta estupefacción
inferiu:
—Vostede dá-lle a todo, non si?
—Só ás mulleres.

95
GARVM

Que desagradable é regresar sen folgos ao certo!


Persegue o sol e o cardume de augas turquesas, a
señardade nas súas ribeiras.
O mar estiliza a figura dos peixes. O mal favorece ás
mulleres. Un mastro reflectido nas augas é un
electrocardiograma co teu nome.
A beleza desproporcionada fai-nos aspirar ao
descomunal, e hai lugares nos que a lingua ten máis
que ver co sexo que co intelecto (a concupiscencia
recoñece-se polo xeito de lamber un cornete).

Non sexas tan estúpido como para procurar-lle tres


patas ao milagre que nos fai ben. (García Ginés)

Nin sequera a un prodixio que coxea ostensiblemente.

Preguntei ao Todo: “—Todo, que te propós?”. Non


contestou. (Aitor Suárez)

É como inquirir dun babiolo un desenvolvemento e


anticipar unha resposta.

96
GARVM

En que outro plano ou dimensión seriamos todos


felices? (Aitor Suárez)

No mundo das perdices.

A insensatez é o verso do mañá, e o inaceptable


confirma a cada paso a súa existencia.
Demasiada algarabía para unha noite sen conviccións
no anfiteatro dos soños, e os fermosos rapsodos
comportan-se como vellas rameiras nun vestiario de
cabaleiros.
Non somos nada se mantemos intactas as nosas
posesións.
Existen homes que perecen por fatalidade e outros por
convicción.
Ese xeito de facer literatura converte calquera
estupidez en crema depilatoria ou un bálsamo para as
espullas.

97
GARVM

Extraviei no triste porto, na triste estiba cara ás túas


entrañas. Ama-me coa impiedade de ser, o capricho
dun iluso e un verso no teu costado.
A que idade se deixan as bonecas para construír
prisións convencionais? Non hai un só xeito de pecar
que sexa incorrecto, non hai un só xeito de amar que
non mortifique. Pedras nos zapatos e ningún diamante
cunha inscrición de matrimonio.

Insistes na cuadratura dos peitos? A quen lle importa


as verdades dun hipócrita, ou os padecementos dun
hipocondríaco?
É mellor deitar cunha fulana que ser enganado pola
decencia (o noso lirismo é unha risada á altura dun
histrión).
—Señora, vostede non é ben amada por ningún dos
meus desafectos.
—Como consigue facer-se máis pallas que un
pallidermo?

98
GARVM

Vivi-lo hoxe, fina-lo hoxe! Mantivemos-nos ao bordo


do abismo entrementres outras vidas servían-nos de
asa, de tal maneira que amar-nos é como mirar-lle o
dente a cabalo agasallado.
Non se precisan mamadeiras para aleitar das nubes.
Con disposicións perden-se os polos, con cereal
engorda a pitanza.
Non é amar por amar; senón, máis ben, como un anxo
fai o amor sobre unto de ceo.
Nalgún intre o mal e o ben serán como pingas de
chuvia escorregando polos cristais.

A memoria debería ser pornográfica para asimilar a


vexación sen previo estudo. Por suposto, a divindade
serve-se de estigmas para martirizar e prostituír.
Estaba asediado, desbordado polo seu traballo no
matadoiro, mentres soñaba cunha novela de Jane
Austen. Afirmo que o noso presidente, cando ten entre
mans os graves problemas da nación, evade-se cun
libro de Johanna Spyri.

99
GARVM

Ingratitude, coñezo o teu nome e o teu rostro, pois é o


meu oficio a túa condescendencia. Desexamos ser
amados e importunados por ese desatino.
Só un animal sen depilar pode ser fiel a si propio.
Ás veces o apéndice dun home nin sequera serve para
espantar tabáns ou declamar unha comedia.
Alguén fixo chacota de nós cando nos supuxo unha
intelixencia; con todo, concederon-nos o don da ironía.

A beleza, sempre preparada para estorbar até facer do


capricho unha necesidade.
O que pode ser é posible, posto que tamén amamos a
posibilidade.
Como non namorar de Alí Babá e os corenta ladróns, as
mil e unha noites?
Cando non nos aceptan e sentimos-nos desmerecedores
do desprezo, o único que podemos facer é acepta-lo, ser
consecuentes ou referendar a indiferenza, pero sempre
coa cordialidade que se desentende do oprobio.

100
GARVM

& Prozac

—Para o desacerto xamais nos falla o sentido.


—E para o ben hai quen non está preparado.
—A benevolencia non perdura tanto como a
maleficencia.
—Seica non gozaches da verdadeira felicidade.
—En tal caso a desmemoria non sería un consolo.
—Nin a lembranza unha maldición.

Sobe á burra, Deusa, que a burra é menos cazurra que


ti. O meu consello é que arrees o asno co placebo dos
teus encantos.
Sobe á burra, Deusa, que o teu pernil me abafa... Se
unha leva tacóns, a outra calza ferranches; se unha
viste sedas, a outra porta arreos. Estou por dicir: Burra,
sobe á Deusa que me apeo!

101
GARVM

& Prozac

Cateto: Amei-te tanto que salouquei... Hipotenusa:


Como baixar-lle o tanga a un triángulo?
—Isto deixo-llo ao sexappeal do youtuber e aos seus
simpatizantes.
—Próximo estreo: O Misterio da trigonometría meiga.
—Deixo-vo-lo tamén para vós.
—As formas angulosas e ampulosas precisan dunha
dona.
—Si, pero non creo que desta en concreto, ou máis
concretamente esta muller e eses vídeos son
incompatibles, crean en min curtocircuíto cerebral.
—Non aprecias a perentoria electricidade do marasmo,
o humor vivo e sarcástico dunha perilla?
—Iso si, recoñezo-o. Quizabes debería preguntar-se o
cateto como baixar-lle as bragas a un círculo.
—Supoñamos que a circunferencia usa lencería, e,
respectuosamente, apertamos-nos ao seu perímetro
para colocar a punta do compás no centro,
sopramos-lle detrás da orella e dicimos-lle
afectuosamente: Cariño, fai-me sitio! A que esfera non
se lle encollen as calzas?
—Encolleron-se-me a min, que son un cadrado.

102
GARVM

Sería moi triste que dous fosen o peso necesario


para o afundimento cando uno representa a
salvación.
Que parte da túa anatomía ten que fartar de polvoróns
para intentar pronunciar o impronunciable?
Comprendo que non atendas aos meus cumprimentos.
O amor era cego antes da continxencia da súa grave
demencia.
Hai quen desexa sacar-lle beneficio ao libre tránsito, ao
irrefutable e inmarcesible, así paguemos aranceis nesta
e na outra vida.

Hoxe quero falar do dano, porque o dano pode ser


subxectivo e real á vez, e para iso non existe noción,
convicción ou norma.
Nunca houbo un abandono para nos congratular co
retorno. Humillei tanto a ollada que cheguei aos
cordóns dos teus zapatos; mais, até nas solas achei algo
salientable.

103
GARVM

Non me estrañaría que un día se estudasen linguas


clásicas nas peixerías.
Superará o código ao codificador? O cifrado da
intelixencia será descifrado?
Pensas que o Ceo non nos asistirá, que a redención non
chegará, que non seremos salvos? Tamaña tribulación
non está escrita nos salmos.
Sería indecente imaxinar un Ferrari con tapacubos. Por
que nos enganar? A beleza non se deita coa morte sen
unha recompensa.

A base das relacións sociais é o atropelo. A base das


relacións sentimentais é o abuso de poder.
Podería estar eternamente pegado as túas ancas como
un moscardo molesto, arlequín deshonesto, sen outra
pretensión que o firmamento das túas crinas. Devezo
cravar-che rosas nos ollos e guindar das espiñas.

104
GARVM

& Prozac

—Non sería máis romántico face-lo cun ser groseiro e


vulgar, unha noite de cervexas baratas?
—Non me gustan os homes ordinarios nin as bebidas
de supermercado. Para sufrir, mellor nunha cama con
chatolas.
—Entón, prefires a tortura de cabaleiros introvertidos e
licores caros?

É certo que a rasura das extraterrestres é unha uve


de Visitante ou de Vitoria por necesidade? No bo
gusto hai algo refinado, delicado e permisivo que nos
agravia.
Ninguén nos pode culpar de que coa aparencia de
sinxeleza, mesmo de fraxilidade, elevemos as ás cara
ao imponderable.
O máis loable é deixar-se lixar e persuadir pola
inspiración (comprace-me que aínda teñas ese estrito
desapego polo aseo).
Esta é a macana que me vai: unha poesía detrás da
poesía ou unha poesía por detrás, simple como unha
alegoría ou un soño de pel indeterminado.

105
GARVM

Todas as veces que naces, naces por primeira vez.


(Aitor Suárez)

Todas as veces que morres non é a última morte. Ter


un universo propio é especular cun lucro inmerecido.

Se tratas así á túa musa, por moi certo que sexa,


vexo-te con cara de leituga fea. (J. Alcalá)

Por suposto, unha musa ten que coquetear coa


crueldade dunha ensalada. Prefiro a sinceridade ao
deber, o afecto á débeda.

Procura-se político con certificado de discapacidade


ou incapacidade permanente. Traballo fixo con
incentivos e comisións. Xornada indiferente. Tarefas a
resolver: mantemento propio do cargo.

106
GARVM

Se puideses borrar un só erro, cal desfarías? (Aitor


Suárez)

O acerto sen tacha.

Cando falas distraída cos nomes, sentes os meles do


desexo ou é só un xeito de apalpar a alma para
aloumiñar palabras e sentimentos sen pertenza?
Como pode concitar algo idílico aquel que foi impelido
á barbarie sen outro pretexto que a desconsideración?
A estas alturas ela crea e eu descreo, ela é habilidade e
eu desacerto. Coas nosas verbas podemos finxir un
mundo homónimo.

Non é significante que nos goberne o despotismo, o


perigoso é ser gobernados polo cinismo.
Que che fai pensar que a lascivia non está detrás de
todas as relixións?
Vimos de torturar, masacrar, gasear, cremar en campos
de exterminio... O precedente non é máis que unha
broma falaz tendo en conta os antecedentes.

107
GARVM

Usar tres páxinas para non dicir nada non é estilo,


no sentido serio da palabra.

Ezra Pound

Utilizar un poema para a nulidade e a futilidade é


estilo, no senso máis amplo da acepción. Escribir para
ninguén non é o mesmo que escribir sen motivacións e
rigor.
Ti observa-lo pola comisura do ollo, pero o poeta
patóxeno observa-te polo ollo da comisura,
espasmódico, como un rabino salmodiando a Torá.
Esa mesma indolencia, secuestrada nun útero,
prodigaría un imposible que faría tremer a totalidade
dos alicerces.
Afarás-te a desangrar rosas e a esfollar pétalos como
soños.

108
GARVM

Todo o que existe evidencia un despropósito. Os


extremistas constrúen un ideario con contos de fadas,
ogros e sortilexios. O mundo está cheo de escándalos
asexuais, e o home máis nervioso de España acaba de
pasar polo quirófano para someter-se a unha
vasectomía.

Señorita, vostede é miña, por desagradable que isto


sexa non é de ningún outro. Digo-o acosado polo
continxente dos seus amantes, digo-o desde a
inmerecida credulidade dun afecto.

Para un trobador, máis lento que unha clepsidra en


defecar pero igual de exacto que o mecanismo de
Anticitera:
É tan repugnante a túa lírica que non gaño para
ungüentos. Acorda dos mortais antes de nos maldicir
cos teus mortos. Se non somos os teus servos, por que
nos colmas cos teus dons, as túas defuncións, os teus
meteoros, as túas xeodas e tisanas. Garda a túa virtude
e talento para quen non te poida cheirar.

109
GARVM

Remaneceremos na natureza das máquinas e a


metalurxia do espírito nos futuros chips de
incoherencia residual.
Agrada-me esa preciosidade nórdica, rubicunda, de
virgo rasurado e ano azul, por non falar das rotundas
pestanas das Hébridas.
Tes talento pelando cebolas pero non sei se será
suficiente para persuadir a unha moza (causa pesar
intentar ascender inutilmente á sublimación).
Fuches amado por unha entelequia, posto que non tes
conciencia nin recompensa de tal fortuna.
Somos un kindergarten, un parvulario. Algúns aínda
saloucan, mentres que aos outros, os máis reservados,
vai-lles abordelando unha lúgubre intranscendencia. A
gardería é a metáfora dunha sociedade indolente, unha
enxeñería de damnificados, unha sinerxía encamiñada
a que non despertemos do noso letargo e sigamos
sendo dóciles cos nosos instrutores e aplicados nos
deberes.

Non sei se votar pode cualificar-se como delituoso,


pero está claro que quen quere que votemos, que
exerzamos ese suposto "dereito", son uns delincuentes.

110
GARVM

Agora comprendo eses anuncios nos que poñen o


corpo dunha Deusa xunto a un utilitario, trata-se de
que os Deuses movan os rabos na bandexa dun
maleteiro.
Logo da versión dialogada vén a versión palpada ou a
total animadversión.
É absolutamente necesario pasar por inxenuos e tolos,
inocentes e inmorais. As fazulas non descoñecen a
sorte do beixo e abandonan-se á súa prestancia.
Encomio o teu bo gusto á hora de repudiar femias de
chimpancé con bafo a cebada, e a desconsiderar o que
outros estiman como aceptables atributos (hai que
aprender a tourear coas musas que se asemellan a
Lannister, o anano).

Un poeta de verso groso e escuro sorrí á súa neta,


apousentada na parte posterior do vehículo, e lanza
anatemas salvaxes para provocar un sorriso de
inxenuidade, até que a doce nena, cansa do xogo
pueril, responde severamente ao tarabeleo: Cantas
parvadas dis!

111
GARVM

Non creo que os nosos lugares comúns sexan "a


nada", o narcisismo, a vangloria e os supostos da
superficialidade. Eu acotío escoito a mesma música, a
mesma canción e non chego ao fastío; a mesma rutina
até que as absurdas reiteracións tornan nun
depurativo ou un carminativo. O noso, talvez teña que
ver cun disco raiado, pasado de moda.
A reticente nada, de ningún xeito implica vacuidade ou
vulgaridade. A vida do poeta pode ser anódina, aínda
que recree outros mundos e anhele tocar as súas lapas:
un subterfuxio, un estímulo, unha inútil escapatoria,
alén da pródiga inconsecuencia e o arrecendo a carne
tisnada.

112
GARVM

Algúns observan nunha muller o paraíso; outros, en


troques, un precipicio cara á bancarrota. A min
gustaría-me, por exemplo, achar un acuífero ou un
viaduto.
Unha aventura de sabas quentes e corazóns mornos é
enrodelar-se como un gasterópodo nas babas.
Os Deuses tamén perseguen galiñas, e non é
contranatural que estas estean a anicar-se.
Para quen sabe ler entre liñas, todas as mortes escriben
en nós.

113

También podría gustarte