Está en la página 1de 2

Latín 1º F. Hispánica (Grupo 2.

1)
Sintaxis

SINTAXIS DE LAS FORMAS NOMINALES DEL VERBO (III): GERUNDIO Y GERUNDIVO


I. GERUNDIO
El GERUNDIO es un sustantivo verbal que equivale a la flexión del infinitivo. Forma diferentes construcciones
sintácticas según el caso en que aparezca.
1. Gerundio en Acusativo
Es complemento de verbos o de adjetivos. Siempre va con preposición, generalmente con ad.

Con ad se traduce: a / para + infinitivo o sustantivo verbal:

hortor te ad legendum  “te animo a leer (a la lectura)”

Puede llevar un Complemento Directo en Acusativo:

ad delendum ciuitates > “para destruir las ciudades”

2. Gerundio en Genitivo
Es complemento de sustantivos o de adjetivos.

Se traduce por de + infinitivo o sustantivo verbal:

ars dicendi  “arte de hablar”


miles cupidus pugnandi  “soldado deseoso de luchar”

Puede depender de las “posposiciones” causa / gratia.


Se traduce por para + infinitivo:

bellandi causa  “para hacer la guerra, por causa de guerrear”

3. Gerundio en Dativo
Aparece en fórmulas fosilizadas. Es complemento de ciertos verbos (adsum) o adjetivos que indican aptitud,
profesión, inclinación (idoneus, aptus, etc.). Se traduce por a / para + infinitivo o por un sustantivo verbal.
Se sustituye por GERUNDIVO cuando lleva complemento: Impar ferendo oneri (“incapaz para/de soportar
la carga”).

scribendo adfuerunt
“asistieron a la redacción”

4. Gerundio en Ablativo
Expresa medio o manera, modo o instrumento.
Se traduce:
-Sin preposición: como el gerundio castellano: haciendo
-Con preposición: preposición + infinitivo o sustantivo verbal

hominis mens alitur discendo


“la mente del hombre se nutre aprendiendo (con el aprendizaje)”

7
Latín 1º F. Hispánica (Grupo 2.1)
Sintaxis
II. GERUNDIVO
El GERUNDIVO se usa en los mismos giros y expresiones que el GERUNDIO. La diferencia está en la concordancia
en género, caso y número con el sustantivo al que acompaña.
Por ejemplo:
GERUNDIO en Genitivo con C.D. en Acusativo:

cupidus legendi libros  “deseoso de leer libros”

GERUNDIVO en Genitivo concertado con el sustantivo:

cupidus legendorum librorum  “deseoso de leer libros”

GERUNDIO Y GERUNDIVO

GERUNDIO GERUNDIVO
Sustantivo verbal Adjetivo verbal
Sólo tiene 4 formas: Tiene toda la flexión de un
Ac. (ad) amandum adjetivo de 3 terminaciones:
Gen.: amandi
Dat.: amando amandus, amanda, amandum
Abl. : amando
Es activo. Es pasivo.
Equivale a un infinitivo. Su significado propio es “que debe ser…”
amandus “que debe ser amado”
Puede ir solo: Nunca va solo.
ars amandi “arte de amar” Como adjetivo concuerda con un sustantivo en caso, género
y número:
Y puede llevar un CD u otros
complementos: cupidus uidendae urbis
cupidus uidendi urbem

“deseoso de ver la ciudad”

El acusativo y el dativo pueden tener valor final:


ad audiendum “para oír”.
locus urbi condendae “lugar para fundar la ciudad”.

III. ANALIZA Y TRADUCE:


1. Ceperunt consilium migrandi.
3. Praedandi causa ad eos missi sunt.
2. Ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur. (1,3,2)
4. Diuiciacus auxilii petendi causa redierat.
5. Hostibus pugnandi potestatem fecit.
6. Galli sunt in consiliis capiendis mobiles.
7. Ea quae ad effeminandos animos pertinent important. (1,1,3)
8. Caesar legionem legato in hiberna ducendam dedit.

Recuerda:
-El GERUNDIO funciona como un sustantivo verbal y el GERUNDIVO como un adjetivo
verbal.
- Ad + GERUNDIO o GERUNDIVO en Acusativo es un giro de oración subordinada final.
-GERUNDIVO en Acusativo funcionando como Predicativo de un CD dependiendo de verbos
que significan “entregar”, encargar”, “recibir”, “encargarse de” expresa idea de finalidad.
- Causa o gratia + GERUNDIO o GERUNDIVO en Genitivo es un giro de oración
subordinada final.

También podría gustarte