Está en la página 1de 46

Un resumen de lo primero Moriologío del

P. Froncisco Sudrez
pof
J. À. o¿ Àr,o¡¡'r¡, S. I.

INTRODUCCION

Hace bastantes años los investiÉ,aðores suarecianos franceses


encontraron en Ia Biblioteca Vittorio Emmanuele de R.oma mgõ57t
(Gesuit. t44Z) fol.SOf-$rO un fesumen de unas ,rQuaestíones de
B. Maúa VítÉ,ine>, atribuídas aI P. Francisco SuÁrez. Se trataba
sin cluila de unas explicaciones tenidas por Suôrez en R.oma eI cur-
so 1584 a f585; como se ve, y el ilato es del mayol interés, siete
años antes de la aparición ie su Marioloéla definitiv& en el De Mys-
teyiís vítae Cfuis]¡. No es un autóérafo; ni siquiera una copia de
clase. Es un resumen hecho sobre las lecciones más extensas, Seéún
p¡rfece, por el P. Fabio de Fabiis. Eso sí, la fiilelidad ðel resumen
ã"¡" r.i perfecta, a 1ozé,o por une prueba q'e podemos hacer fá-
cilmente. En efecto, sí se compara la cuestión 1,2 ãeL fesumen con
una cuestión sobre Ia Inmaculada, que eilitO Malou, puede apfe-
ciarse úna corfespondencia completa.l El resumen es ilel todo fiel'

r J.B. M¡lou, R-. P, Íruncíscisuarezíìopusculasexinedita (Bruxellis t859)p,zã4as'


Eriu h".t o ei""t" qou l* citaila por lrdalou su lemonta a 1584, v en niàéún modo
"o*tiii
l-l" iøil.ïo.r" du .rt" "o^p"ob"ción {ue &puntÂmos en el texto, poilemos añailir ahora'
,".iu,'tu comunicación j.in. p. Eieuietio-Élorcluy, que acaba de enco¡rtralse en R'oma
".,
;i;;;-;;;;; ¿"-iur-Qo"""¿¡à"es, 4ue formeto¡ la base ilel tesumen que aqul publicaooe '
29¿ T. A. DT ÄLDÄMÀ S. T

Y ese hecho nos sirve para juzgar de su exnctitud en las dem¡âs


cuestiones. En las siéuientes páginas editamos por primerr\ vez ese
lesumen' que nos comunica la primera MarioloÉía suarecíana.
Para hacernos caráo cle su importancia, vamos a encuadrarla his-
'tóricamente.

1. Ánleced-enfes hislóricos

surirez no cre& de la nada su MarioloÉ,ra. paro cusndo él lle-


éa a la cátedra, son muchos los que se han ocupado de estudiar las
grandezas de María. De todos es él tributario, y sín ellos
su Mario-
Ioéla sería del todo inexplicable.
y sin embaréo, con todas estas salvedades, Surârez es el crea-
ilor de Ia Marioloéía cientlfica.
iQ.ué elementos mariolóéicos encuentra su¡irez cuando abor-
d.a por primera vez e! tratado teológico marianor se sabe que Ia
Saérada Escritura es sobría cuando se trata de la Santfsima vir-
éen. Más sobría de Io que hubiera querído nuestls de.¡cción filíal,
-âunqrle sienpre ser:á .¡erdad q.ru están e::. e!!a, eomo en ¿ie;inen,
todas Ias érandezas maríanas. Los Santos Þadres comentaron esos
hellos pasajes y dedujeron más de una vez las virtualidades que en
ellos se contenían. Þero síempre de un modo ocasionar y frr!^urr-
tario. Cuando las audacias de un Nesrorio, de un Helvíiio, o de un
Jovinieno les obliéaban a levantal su voz pera defender eI honor
mancillado de la Señora. o cuando orrr trrdi.ion les
introducla en los secretos desiÉnios de la providencia"¡ost¿lica
através de la
fecunda antítesis Eva-María. Þero esas joyas patrfsticas, perlas d-
qulsimas de la corona ãe Marfe, son aún *lgo ãisperso y
esporeili-
co. Àhi no existe todavía un afiin de sfntesis, ni un eurfeño de sis-
tema. Es imposible hablar aún de cíencia mariológica.
La siéuíente continuación histórica produce dos eorriente-<
distintas, que vamos a ver desembocar en Suárez. trna corriente
refleja ante todo las preocupaciones de Ia piedad. Son 1os hijos que
investiéan con entusiasmo y con pasión filiales las érander", ,o-
periores de su Madre del cielo. Dirfamos que es una especie de in-
tuición amorosrr del corazón, ese factor que tanta pate ha tenido
en la evolución de los doémas marianos, cuyo influjo en el de Ia
Àsunción Io subrayó viéorosamente el Romano poitifice al defi-
nirlo. Tendrlamos que pronunciar los nombres venerândos de Ber-
nardins dc ssçtisr dc Pclbqrtq de Tcmcsyrar, y rÐ{ie préximqç e
SUÂREZ 293
UN I¿&SUMEN Dg LÀ PRIMERÀ M.ARÏOLOGÍÀ, DEL P'
y
Sqárez, ile Santo Tomás cle Villanueva, del Beato Juan ile 'Àvila
ile San Lorenzo ile Brinilis entre otros'
La otra corriente refleia pteferentemente las preocupaciones
de la ciencia. Didamos que es la tazôn, iluminada
por la fe' que
los
viene también a, rendir tributo de admiración a la Señora. Son
y las placi-
;;;üd;, y f..orr¿ltrimos sermones de San Bernarilo Àlberto Maéno,
ilrh;r v åri"d*s cuestiones del Marial de San
los breves tratados del Pseuilo Äáustín v ilel Pseudo Jeróni-
"o*o
mo. Peto sobre todo es el Doctor Änéélico, el que a{uí como en
tantas otla' co'a' erLca.oza. definitivamente todos eSoS esfuerzos eî
cuatro o cinco cuestiones maéistrales ile Ia Sumu'
Es imposihle trazat los oríéenes ile la Marioloéía sin referir-
se a esas ctrestiones ile Santo Tomris. La ciencia
mariológíca bro-
taró de ahf, y sus,r,irtualiilailes insospechaðas serán siempre obieto
enMarioloéla
ål .rr"Jl"'ir"* los Marióloé,os, que .,na vezntâs principios que
aprenderán uI Doctor Común los m¡ás seÉuros
"tt Nuestra Señora.
¡i." "f desarrollo de una verdadera teoloéía de
la se-
Pero con ser esto así, hay que confesaÏ que en la Suma está
milla fecunda de Ia MarioloÉía; pero ]a MarioloÉía misma aún no
.rii. Sr",o Tomás estudia la fiéura de María subordinada, aul'
metoilolóÉicarnente, a Ia fiéura del Redentor. Por eso en la suma
,ro un trrt*ðá
-811" sobre la Virgen. Los problemas teoló-
"*irt. "p*rte
o{r".", suréen ocasionalmente aI estuáíar los miste-
;l;;;;;;" de su
;i;;;" i; oià" du Cristo; mág concretamente' los misterios ilel salvailor
irr{*rr"i*. Es claro qtre la concepción el y nacimiento
per-
î"î n".¿en abordar diénamente sin enconttar a Marla, cuys' Tomás
sone y acción están ahl tan lntimamente mezclaðas' Santo
exclusiva-
no estuðie propi"*"rrt" a Marfa; santo Tomós estudis.
d" J"s'is' De ahl que' aun con el acier,to definítivo
;;;;;ilù;dr" al reileilor de
å"-ol"rrt*, todos t"tï"i"t"t estudíos mariolóéí'cos no son
i" Ji"h" materníilað,las cuestiones maríanas de 1a Suma y consistencia'
oo-r"*iu¿o teolóéico Cue tené'a por sl mísmo cuerpo
lu pt"pectiva más amplia de-la
Son sólo aspectos ""
"""ti"^¡Ã
obra ilel Redentor. Decidiilamente en la suma no ha
nacido toila-
vía la Matioloéía científica'
Nitampocoensusprimeroscomentaristas,eunquehayadue
reseïvar un puest; ã" Iro""" en Ia historia ðe 1a Marioloéla a Ca-
;;;;;; dt"rolo*¿ ile Meilina' Ni u'enos se 1a encuentra pn los
."*r"*-¿rres del M*r*"q ile les Sentenciasr PaÍ r¡rás gue flccoto
296 J. Ä,. DE å.LDÀMÀ S. I.

preserrte títulos más que suficientes poro. llarnarlo


el Doctor Ma-
riarro.
trn nuevo factor, sin embargo, iba a venir a reu'ir estos rfi-
ferentes arroyuelos en el c€ruce ,rrr.ho du t* M*"iotãJt,,
Me refiero a la Pseudoreforma con su despiadaila i"Jo*rorir*.i0, "iurr,ifi.".
de María. El protest¿,ntisrno de la prímera hora ha aplicado
vigoro-
samente la piclueta demoledora a la bella imaéen que largos
siélos
de piedad v de ciencia habían tailado d" I* Moilr";;
Di"r. por u^
momerlto hubiera podido pÉrrecer que torlo se clerrumbaba,
f-uera poïque la impuénación era tan poco seria, que
si no
ûun en er gran
concilio, qae rchizo en fórmuras rapiãaría, r; ;*r;;;;ìrac{icion.r
de Ia lélesia, sólo encontró liéeros *ou .uo. destrucción
sistemátien
cle la fidura de María.
En cambio hay un nombre eÉ,teÉio,que sustit ay6 pieza pot
piezala demolició' mariana del Þrotestantismo.
Àludo S",, Þ"å;;
canisio y a su obra De luIaúa vírÉíne Írtcomparabili, " que
ilena
realmente una época y cubre unâ. etepa. en Ia historia de
Ia mario_
Ioéía. Podrla tr)eïecer que canisio ,ro, da ra
n"r*"r" uarioroéía
científica. su obra Io es en muchos aspectos. E,' **t*ia-I patrís-
"i
tíco acumulado, en las acusaciones protestântes reunid.as y clasiÍi-
cadas, en las respuestas firm"mente delíneadas, ;;;;;"nro
pe_
renrie a Ia ciencia teolóéÍca de su a.utor. pero el ;.1;*.;
de Cani-
sío es una obra de controversia. Þor eso su mismo esqueme
no tie-
ne pretensiones nínéunas de síntesis científíca. EI
"squ"m,
Iógico' la vida histórica de María, Ie basta pera encasillar
las"rorro-
dife-
rflrtes objecíones protestantes y pa.ra desarrollar, o påpOrito
de
ellas, verdaderos capírulos itisg""Judo, d" ;;-d;or"-ürrioloÉía.
Þor eso en Canisio Ia Mariologíe científic* ,u ,¿lioirrr, ä p".ri.rr_
tei peta todsvía no se puede decir que ha nacido.
- Err esta, coyuntura histórica aparece la figura de ,Surírez. lln
él confluve' Ia vieja corrienre de hånda pi.d"¿,-q"" d*,ã;
los días
cre los ùentos paclres viene filialmente cantando ias grandezas
Maríe, y Ia otra corríente que ha encontrad.o .o.r." d.firritivodey
profundo en las cuestiones de Ia suma, y Ia novísima
corríente
due entre los clespeñs.deros del Norte u" hu ido ,"**,,r"rrdo en el
Iaéo limpio v terso de la obra imperececle"* d" cnririo.todo
transformalse en sus mâ.nos, y todo va 6r ser encauaado por
r* *
su plu-
ma. Porque sobre todos estos elementos crisperrou, s;;;;;
v& a. rener
la visión del Éenio" va a cl-ar r:níde¡l t¡ tít+oaia t, nt-+-.------..
bieudo .on riia r*"'*ilia*¿;;;Ëil"iîiT" ií"t- ri.';i'åffi"i*
UN RE,SUM,E,N DE LÀ PRIMtrRÀ M.âN.IOLOGIÂ DET, P. $UÅR.ÉZ 297

de su época, va e creer con perfectas exiÉencias científicas Ia pri-


mera verdadera Marioloéla.
Suárez tíene perfecta conciencia de Io que hace. Sabe que es une
innovación en las escuelas teológicas. llasta intenta una defensa.
<No se ha de penser, dice en el próIoÉo, que la materia de las presen-
tes disputas, sobre todo en cuanto se refieren a la Víréen María, sea
ajena a la finalidaá escol,istica, porque los doctores de la Escuela
la traten brevísimamente, o porque no pueda fundarse en princi-
pios ciertos rle Ia teoloé,ía, sino tan sólo en lazones probables o en
piaðosas conjeturas. Lo que es yo' áespués del conocimiento del
mismo Dios y de Cristo, ninéún otlo conocimiento reputo más
útil o más diéno ilel verdadero teóloéo. Ni entiendo por qué los
teóloéos disputan cuidadosamente äe la Éracia de los ánÉeles, de sus
méritos, de su estado de vía, en {in de su Éloria y de sus ilemás ¿lo-
nes y ministerios; y en cambio, de la Reina de los Änéeles, de su
diénidad, É,racia, ciencia, méritos y sinéular bienaventuranza, poÍ
qué no se ha de disputar con ililiÉiencia mucho mayol. Siendo así
que €sta doctrína es poï sí misma más digna y a$radable y nás
acomoðada para la piedadn.t
Ya antes, en una bella páéina al lector, Suárea habia consié'-
naðo sus impresiones científicas con maïcado ðeio de confidencia.
Siempre le había parecido Ia teoloéía en este punto demasiado bre-
ve y demasiaðo concisa. Por eso él se ha deciilido a tomper los
moldes y dejar correr libremente Ia p1uma, movida por su devo-
ción y por su celo.
Pero dentro siempre de la preocupación acusadamente cientí-
fica, (ue es carácter evidente de su peïsona, Esa preocupacíón cien-
tífica Ie lleva ante todo a intentar una vísión de coniunto. Es preciso
para eIIo arnpliar el punto de vista de Santo Tomris, d,óndole una
perspectiva mêyor. ls urÉente dar cuerpo a un tratado mariolóéico
indiviiluado en sus características sinéulares. Se necesita sobre to-
do encontrar trn rruevo orden íntimo de las partes, fruto de una
síntesis y desarrollo de un prímer nrlcleo éerminal, que articulan-
do lógicamente los diversos elementos dé oriéen a un tratado teo-
16Éico verdaderamente científico. La emplesâ es eminentemente crea-
dora. Si se loÉ,ra, tenð¡emos ahí la verdadera MarioloÉía científica.
Para conseéuirlo Suárez se ve a mover con libertad. Con to-
da la libertail que Ie exiée el ansia de sfntesis y de sístema. Su Ma-

L De Ìvlystetis vírae Cårisri, praef.


298 J. À. DE, ÄLDhMÀ S. I.

rioloéía est6. penss.da sin duda en el esquema de Santo 'fomás. Pe-


ro, sÍntiendo las trabas due Ie pone eI ceñido comentario a las cues-
tiones de la Suma, pensadas y escritas con otras preocupacioncs; se
va a desligar de ellas. En un arranque inícial, perfectamente; des-
pués, por desgracia, sólo a medias. De no haber retrocedido,la apa-
rición de la Marioloéía científica como trataclo teológico aperte, se
hubiera adelantado varíos siglos en las Escuelas.
Porque se da eI hecho sinÉular de que Suárez estructuró dos
veces su Marioloéía. ffna primera vez en Roma por los años 1584
a 1585. Otra vez, y ésta definitiva, en Àlcalá por los años t59o a
t59z.E,l fruto maduro de esta seS,unda Marioloéía nos 1o conser-
van las páginas imperecederas de Ia monumental obra De Mysteriis
vítae Chrisrí. tln esbozo, bastante detallado, del primer intento
mariológico suareciano, lo tenemos en las Quaestíones que hoy
presentemos.

2. El plan primitivo
Cì.ue Surirez ãescle ei princípio concibió ei plan armónico de
un tratodo sobre Nuestra Señora, salta a la vista a {uien comp{¡râ.
Ias Qr¡aesrioRes con los pasajes correspondientes de la Suma. Su¡i-
rez se ha desliéado de ésta, ha renunciado a comentarla en su mis-
mo orden, y ha iileaðo una nueva trabazón interna de los proble-
mas, con un a{án de sfntesis evidente.
Hemos clicho antes due Santo Tomás nos ofrece un esquemq
mariolóéico, pensado todo é1aI mar¡len de su Cristoloéía. Que Io
que estudía propíamente es la Mailre de Jesús. Ànte todo en su
pdmera santificacíón, (ue era Ia preparación a- su maternidad
(q,z¡), Después en su viréinidad perpetua,líÉada a ésta indísoluble-
mente (q,.2Ð. Más adelante en su inmediats. preperación histórica,
pot el matrimonio con San José (q,.29) y por la Ànunciación (q.õo).
SiÉ,..r finalrnenie el esíudío de la concepción mísma (q.õt-õ4) y å,e't
nacimiento (q.35).Àhí pueile decirse que acaba toda la Marioioéía
de la Suma.
Fácilmente se aprecia que no es una. MarioloÉía completa;
eunque ofrece el acierto defínitivo de orientar todos los futuros estu-
dios mariológicos alrededor de la divina mate¡nidad. Þero además,
tampoco es un tratado {ue tenga por sf cuerpo y consistencia. Son
sólo aspectos ocasionales en Ia perspectiva más amplie- 4ue presen-
ta la persona del Redentor. Su6rea va a intçntar resolver âmbos
uN RESUMEN DE I.Ä DnIMEpÀ MÀRroLoGlÀ DÍ,L
p' suÁRÉz 299

ptoblemas, ilesligándose de las trabas del comentario de la Suma.


.Ante todo va a formar un tratado de contornos propios e in-
áependientes; una verdadera Marioloéía. La prueba la tenemos en
las Quaes¿ íones de B. Vfuéine, q:g¡e ya en su título forman ün cüer-
po dolt"iorl, constítuyen un toilo. Después va a dar cabíila a ottos
'*o.ho,
p"otlu1,r", marianos, algunos sin conexión inmediate con
i;;;;; ile Cristo. Va a tener empeño por completar el tratado
teolOéico ðe Nuestra Señ.rra. Àsl se inteé,tan los ternas históricos
de su muerte, resurrección y asunción, y los temas especulatívos
ðe su viila interior, ðel culto que se le ilebe y ile |a veneración
a que
es acreedora su acción benéfica con los hombres. Finalmente
todo
urtu de temas y problemas, que fotman ese csefpo doctri-
"lrr¡""to
,r"t l"¿up"ndiente, se van a articular siÉuiendo un orden nuevo,
ilistinto ilel orden de Santo Tomás, LIn orden que va a ser una
mezcla entre el orden cronológico y el orden !óÉico, cuyas llneas
éenerales vamos a estuðiar.
Suár ez empieza por asentar firmemente el hecho histótico de
Ia maternídail de Jesrls:
Q..r." Chrístus ex VfuÉ,ine conceptus.
Q..¿." B. Vtéo [uít matet ChristL
Q..ã.' Intet Chtistum et B. VfuÉinem Íuit vera rcLatío'
Estu h"cho da oriéen a dos nuevos problemas. El primero es
de Ia mayor imPortancia:
Q..4.' Quanta B. VtuÉínís díé,nitas.
El seÉunðo pafece acusaï preocupaciones doct¡inales ilel mo-
mento histórico, y contíene en é,ermen una especíal orientacíón de
la MatioloÉfa.
Q..5." Homine non peccante, etíam B, VtÉo [uisset elevata
ad hanc díénitatem
A.un expuesto así, el problema que late en eI fonilo es el de la
elección . l" ãioirr* materniilail. Esta incluye además |a viréiniilad
;;;;". No sabemos si esa aprecíación patrística, tan ptofunda-
*"it. teolóÉiica, es la {ue llevó a Suárea a considerar a continua-
ción este tema:
Q..6." B. VfuÉo semþet virÉ,o in cotøote'
Q.7." Fuit etiam setnpet virÉ'o in aníma'
En conexión íntima con |a maternidað virélnal está su ma-
trimonio con San José:
Q,.8." luit vçrum mattimonium ínter loseph et B' Vfuéinem'
3oo t. À. DE,.ILDÄMÀ s. r.
Establecido así eI hecho de la maternidad clivine como fun-
damento de todas las érandeaas de María, Surírez aborda Ia realiza-
ción histórica de la vida de Nuestra Señora. .A,nte fodo su primer
oriÉ,en. Para tratarlo plenamente empie za r)or lo más exteÍno.
Q.9.' Perfectíssima Íuit naturalíter ín corpore et anima,
Q,.ro.u Geneal.ogia B. Vfuéínís et canseduenter Christi,
À continuacíón entra Suárez en el problerna central: la santi-
ficación oriéinal de María, considerada en sí misma y en sus con-
se cuencias mr{s inmediatas.

Q..tr." Sanctífr.catío B. VfuÉinis in utero.


Q.re." sanctifrcatio ab instantí creationis et ptaesetvatío a
þeccato oriéínali.
Q.rõ.t Fomes ín prima sanctífr.catíone ablatus est vítÉíni et
omnis motus ex eo ptocedens,
Q.r4." Confrrmatío ín Ératia a príma sanctifr.catíone,
Q.r5." Impecca.bílítas ín ß. Vfu¿íne, dualís.
En este punto se inserta el problema del crecimíento y desa-
rrollo de la éracia en Marla, y los límites superioreg que obtuv.
ésta ai frn rie su vída.
Q..r6." Gratiae accessio, et modus.
Q.r7.u Sunma peúectío þtatiae ín B. Vitgine.
El mérito de ]a <liví'a maternidaá es un caso partícular, aun-
que sinéularísimo, que exige trataïse por separado.
Q..r8." An merueút B. Virgo esse matet Dei.
Finalmente, junto L esa. santificación fundame'tal del alma
de María, es precíso considerar los demÁs dones sobrenaturales
due Ia acompañaron.
Q.r9." Coénitío mystetíotum et scíentia B. VirSinis.
Q..eo." Omnes étatias gratís datas habuit.
De este modo la consideración d.e Ia santiilad oríginal nos ha
llevaclo al estuãio cle Io más íntimo y más verclsdero en Ia vida to-
.1o Ão M^*l^ C,, .,:J^
vu v¡u4 Í.-: 7^ rrccltu
¡us uË L--r- - Lr.û¿l
.. t1
vlu¿l cle glacla, en I& qu.e
1

ésta se desarrolló de continuo hasta alcanzar cimas superiores a


todos los San.tos y Ànéeles juntos. No queda sino acercarnos aI fin
de sus días sobre la tierra.
Q.¿r." Resurrectío B, VírÉinis post mortem, et assumptio.
Q..zz." PerfectÍo beatitudinis B, VfuÉínís.
Y estud.iar las relaciones que ligan a 1os hombres con EIla,
sea por xaz6n de su maternidad divina, sea por su acción a favor
dei mundo.
Q.gã." Adoratío B, Vtuéinís, eualìs,
uN REsuMEN DE LÀ pnlliEÞÀ MÄRror.oelÄ DEL p' suÅR¿z 3ol

Q.,24." Quid nobis profuit B. Vfuéo, ac proinde duomodo rc'


coÉ,noscenda et otanda.
Tal es el primitívo plan ile la Marioloéía suatecíana. El plan
trazado en Roma po" 1o, años 1584-1585. Bn é1 la vida lntima de
Mu"i, queila urr"u*ilruda entre los esplendores iliciales ile su con-
t"mac'laða y la éloria süpremâ de su asunción: una vida
""f;i6,'
de gracia y una viða de âmoï a Dios. Pero toda ella estri esencial-
-urr*" portol*dt por su maternidail divina, que p9r lo mismo es
f"..iro-consiilerar primero. Y ilel conjunto se dedalcen nuestras
ãbkguciones pâïa cår, É11*, que hay que estú¿liat alJinal. R.edu-
;i.;ã" " .rr, "rqo"*a todo el armónico plan de esta Matíoloéía' te-
nemos:
1.o Problema funáarnental: la maternidail ilivina (q. r-8).
z.o La santificacíón oriéinal (q. 9-r5).
3.o El desarrollo vital de la santidail (q. 76'2C)'
4." La élorificación fínal (q. 27'22)'
5.o EI culto v la veneración de Marla (q' zg-z¿)'
Este orden no es pulamente cronolóéico, como Io prueban el
primero y el quinto p"obl"rrr*. Pero tarnpoco es puramente lógico'
.o*o se aprecía .r, los restantes. Lo que sl hay que afirmar es qu3y
se treta J" orru concepción teolóéica perfectamente orientada
todo
convenientemente articulaila en sus païtes. Subrayemos sobre
el ínneéable acierto cle poner como fundamento de todo la divina
*ri""rri¿"d. Nailíe iénora las copíosas virtualiilades que ahí se en-
;i;";, y el valor que esta ilecidida innovación había de tener en
el desarrollo posterior de la Marioloéía'
Ha siilo sin embaréo preciso desliéarse ilel ceñiilo comentario
ile la Suma. No sólo para dar cuerpo a un tratado mariológico
in-
diviiluailo en sus características sinéularesi ni sólo para ampliar el
punto de vista de Santo Tomás; sino sobre todo para encontrar un
,ro"oo orden, qtie enlazando los diversos elementos diera oriéen
a
que ha operado en eI
on tr*t"ilo .i"ntlfl'.o. Véase Ia inversión se
orden de los problemas:
Q..t."-5." de Suárez : Q.g5 ð" la Suma.
Q..6."-7." de Suárez : Q.z8 de la Suma.
Q..8." de Suárez : Q.z9 ðe la Suma.
Q..g.u-to" de Suárez : Q.go d" la Suma.
Q.rt"-t5o de Suárez : Q-,27 ð'e la Suma.
Q,.t6"'24" cle Suórez Sín patalelo en la Strm^.
loâ ¡. å. o¿ ¡.¿o¡,ri¿ s. i.

Àsí nacíó Ia primera MarioloÉía de Suárez. Þor deséracia, el


åutor no mantuvo toda su valiente innovación, y volvió a rehacer
el plan de su Madoloéía años después. cuarrdo
n"bri.J"" t59z sa
obra De Mysteúís vítae Chris¿¿ .ã"rur"ó sin duda las líneas
¡!ene_
rales; pero sacrificó éran parte de la cohesión v d. l" uriructura
Ii-
bre e indenenclíente de las cuestiones rom&nas. y sobre todo la
nueva Marioloéfa' aun constituyendo en su mente <<la primera par,
te> rlel maénlfico volumen, quedó de hecho diruída a lo largo del
esqueme tomista de Ie vida de Cristo, con la necesaria inserción
de especiales problemas mariológicos entre Ia vida oculta y la vida
pública del Señor. Todo ello por Ia necesidad de comentar tod,as
las cuestiones de Ia Suma por su orden. Decididamente Ia Mario-
loÉía cientffica, creada en 1585, dió un paso atrás en su evolución
histórica en r59?. De no haberlo dado,la MarioloÉía como tratado
autónomo se hubiera impuesto muy pronto en las Escuelas. sin
duda mucho antes de cuando se ha impuesto en nuesfros clías.
uN REgtil'tEN Dl¿ tÀ pRIMERÀ ttln¡or.oeil DEL p. suinr,z åoå

QUAESTIONES DE B. MARIA VtRGtNE QUATUOR E'l'VIGINTI


IN SUMMAM CONTNACTAE

Quaestio 1.u

Chrlstus ex Virgine concePtus

Àil Gal.4 l4)z [actum ex mulíere. Illud eÍ notât concursuûr,


quíaChristus ex substantia et purissimis sané,uinibus matris nêtus
est. Luc.f [35] Auod ex te nascetut sanctum; ex semíne Davíil
[Rom.f,õ]; et Ä.uéustinus 2.o de Gratia Christi c,27. Ld.eo coeÉit
b.o, Àb".h*m (Gr.. zA lzs)') pooete m&nurn ín [emorc ad íuran-
dum, un fréutatet Chtistum, caíus substantía eotpotea ex femore
eíus Pro{tediebatur.l
2
, Galatinus frnéit (I.? de arcanis c.4) Deum ex Àdamo sepa-
," pârtem substantiae, et illam praesery&sse ab omni leée peccâ-
"*ssu
ti; quam fecit per ofrrnes posteïos inteé,ram transire ad Viréinem,
st ex illa formaretur caïo Christi purissíma. Sei[ hoc viðetur com-
mentum iudaicum. Nam sic vel illa pars debuisset esse incorrup-
tibilis, quod est contre fiilem, vel miraculose 1¡ansfusa, quod est
Ératis dictum.
Maéister dícitn, ftrisse qsi¿lem peccato in parentibus obno-
xiam, at in instanti incarnationís mundatam; {uod ex falso funda-
mento procedít. Àt potius viáetur dicendum, cg.fnem Christi non
actu, se potentia fuísse in parentibus ante Virginem, et sic caro
Christi in nullo pârente potuit fieri obnoxia peccato; quia ibi non
erat actu, nec in potentia secundum seminalem Virtutem, ita ut
posset macr¡lari ab illis, sed solum illa poterat ab eis maculari,
qqem potefant pfocïeare per virtutem seminalem. Caro autem

L De Ératia cÁtisti et de peccato oriÉinali: ML 44, 4or, No {aé Dios a .abraLán, oino
Àbrahén a st' siervo, quien maniló poner la ¡nano suð [emote, Su¡[rcz mismo lo co¡rige en
De Mysteriis vítae Chtísti ilisp.to s.t n't.
2 Dc arcanís catholícae veútatís (Dasilea t66t) t7z-t76
5 Sententiae 5 diøt,3' c.r (Àil Claras À4u¡e, t,z p,557*).
3ö4 J. À. DE irúÀ¡r¡, s, r.
C_hristí utcumque erat in potentia in illis; ut autem praecessit ín
Virgine, eadem numeto nunqua.m subiacuit peccato,a

Quaestio 2.^

B, V. vere fuit Mater Christi


Vere et propríe B. VírÉo concepit Deum, et humanitas Christi
in eodem instanti, in quo coepit esse, coepit esse unita Verbo clivi-
no in Virginis utero. Itaque in uno et eodem instanti corpus chris-
ti fuit conceptum, perfectum, animatum, et unitum. Fuit autem
instans, non in quo angelus absolvít: Ðomínus tecum, ut aliqui
patres volunt, sed in quo B. viréo perfecit: FÍat míhi, etc., consen-
sum verbis exprimens, ut voluntarius esset conceptus, et declarare-
tur. Motus autem localis necessarius ad organizaiionem et ad con-
éreéandum sanéuinem in matrice praecessit iilud instans. Itaque
omnia fuerunt disposita et singulae partes san¡iuinis constítutae in
suis locis, ita tamen ut nulla interim forma media intercederet sub
illa c,inilensítate et Íiéuratione, preeter formam sanguinis; quibus-
o¡iinibus recte constitutis,statim fuit intormatum anima, et adsump-
tum corpus a divínitate, sicut etiam in Àáae creatione praecessit
formatio corporis, statim(ue subsecuta est inspiratio animae. In
Christo iéitur non fuit prius embrio {uam ho^.i, ne d.icere co¡lamur
prius {uisse unitum Deurn embrioni quam homini, aut certe Virg¡-
nem príus concepisse quid aliud, qrlarn Deum. Fuit autem coïp.us
Christí in prírno instantí in miníma quicLem quantitete su{ficíentí.6

Quaestio 3.u

Inler Chr.istum et B. V. fuit vera relafio


In christi humaniiate f-.iit aliq*a relatio ¿¡d matre¡n¡ r&n-
quam effectus ad suam c&usam. Quae tamen relatío non refert
proprie humanitatem ad B. viréinenr, sed proprie hunc hominem
Chdstum. Et haec relatio fuit vera filiatio, et eiustlem speciei cum
aliis. Q.uod si aliquo modo differr atrr aliis, illucl est
scilicet quatenus terminetur ad subsistentiam incrt:atam."lcidentale,
Nr:n enim
4 I,a maæ-ria tratada aqul se cncuentra pooteriormente elolrorada por SuÁrez en De Mys
teriís vitae Cårisri disp.r s.1 n.9 y disp.lo s,1,
5 CL, De Mystetiis vitae Chtistí diep. 1 s.r û.g.12; ¿[iep. 1.1.
tlN nisùr'lÈN or Ll þntMrn¡, t'iietotocie DEL Þ' suÀnE'e '3ot

B. Virgo, sicut aliae matres, producit subsistentiam cfeatam et per-


sonem in Christo.
ì

per
Q.uoif aute[r in filio et relatione eius est substantiale et
se, id est, ut habeat a matre veram naturam eiusdem speciei per
éenerationem et nativitatem,hoc accepit Christus a B' Viráine;
ãuoil autem hanc naturam habeat ctrm propria, vel aliena subsisten-
da, hoc est accidentale.6
Quaestio 4.'

Quanta B. V. rlignitas

DiÉnitas B. ViréinLs ín se collíéitur, ptimo, quia vere et pro-


prie conçurrit ad fabricanilum Christo et Deo corpus'
Secundo, quia aliquid substantiae VirÉinis re vera uní-
tum est hypostatice Verbo, scílicet pars i|la, ex qua Christi corpus
constitutum est, et materia, qua ftrit auctum tum in Ventre matrig
usque ad nativitatem, tum postea quandiu lacte matris nutriebatur.
Ui¿" quartus rnodus, preeter tres commrlnes, quibus Deus est in
creaturís, Viréinis proprius habetur, per identitatem.? Ilnile proba-
bílis est coniecttrra, partem illam Christi ex B. Viréine sumptam
nunquâÍ! fuisse totam dimissam, vel resolutam'
Tertio, quia sirréularem quandam propinquitatem habet ad
Deum, et velulti quoildam ius að bona Deí et f ilii. Si autem çorn-
paretqr cum aliis dignítatibus, est quidem multo inferior iliÉnítati
uniorris fiypostaticae, at vero excedit incomparabiliter omnes alias
diÉnitates creatas, excepta íller ailoptionig per ératiam, de qua est
diversa opinio inter Patres.s
Nam qui praeferunt adoptionem, funðantur in eo quod iste
ponit p""f".tiorr.m é,ratiae et éloriae; illa vero rnaternitatis solum
ielationem. Q.ui veto contrarium sentiunt, i11ferunt ex maternitate
omnes ératiae excellentias irr B. V. 'in Éraclu excellentissimo, {uia
se habet tan{uarn forma praecipua, adoptio vero ut dispogitio ail'
istam.e
Prc solutione dicot Sí coniunctio B. Vírdinis cum Christo se-

6 CÍ, De MystetiÍs vitae Chtísti disp. tZ


7 Cf, S. Petius Damíanus, Serno d" Notìuitot" Mat'ìae: uCum Deus in aliis rebue eit
tril"r ãoãir, ln VitÉine fuít quarto speciali moilo, scilicef pet íilentitatem, quía idem est
quoil ípsa,: ML 144,768.
S C{. De Mystetiis vitae Chúati ilísp. t s,s n'¿.
9 CÍ. De Mysteilìs vitae Chrìstí clisp. r s.? n'õs'
20
3o6 l. l. b¿ ¡,lo¡,tte s. ¡.

cundurn câ.rnem consideretuÌ quetenus Chdstus est homo habens


solam excellentiam creatam separand,o dignitatem personae, sic
dignitas matris est inferior, er sic intelleÉitur Luc.ll. Iigl, eu¡n ¡^-
mq beatí ùui audíunt, etc. Si vero quatenus habet af{initatenr, ut
vocat d. Thomas 2,2 q,roõ a.4 ad 2, et srtfuitualem coniunctionem
cum Christo, sic se habent ut excedens et excessum, n&m simplici-
ter praefertur adoptio.lo
In maternitate vero sunt hae excellentíae: 1.o est spirítualis
coniunctio scilicet ad Deum. 2,o ex suo éenere est infinita. õ.o ra-
tione huius debetur VirÉini excellentioi ailoratio. 4.o posrulat na-
ture sue magnam excellentiam gratiae et participatíonem bonorum
Dei: 1.o quia hoc specrat ad ÉIoriam Íiläi 2." quia dona gratiae
dantur in mensura requisita ail illud munus debite .*u".urrd.r,o,
ergo effectus maternitatis et ilebitae exercitationisi õ.o quia hoc est
quodammoclo debitum naturae, etc, Í,t secundum has excellentias
videtur maternitas esse radix prioris adoptionis, et istam virtute
continere ín Éradu perfecdssimo.ll

Quaestío 5..
Homine non peccante, etiam B. V. l.uisset elevala ad
hanc dignitatem

. Þrobabilíus est, etiamsi homo non peccâ.sset, B. Viréínem as-


sumendam fuisse ad hanc dignitatem maternitatis. Nam Christus
ante pra.evisionem peccati non modo fuit praedestinatus homo, sed
etiam filius hominis; ergo, etc.
Probo consequentíam: prim o, q:uia sicut pdme mulíer ex solo
viro facta est, íta vir ex sola muliere fieret¡ secundo, quia aliorum
hominum generationes fuissent non exsistente peccato, ergo et
Christi¡ tettío, ne excellentissima ératia et éloria Viréinis videatur
ordinata a Deo oecasione peccati; euatto, maternito.s haec est ex-
cellentia {uaedam sínÉularis alteríus ordinis ab omni creata; euínto,
sic maÉis commendatur divina ératia eré,a homines.
Sunt alia atéumenta in contrariun, sed facíle respondetur,
scilicet non esse absurdum, quod Christus factus fuisset tunc ín
utero Víréinís incorruptibilis et impassibilis. .A.n vero in quântite-
te etiam ordinaria sicut alii homines, non constat, nec quod élorio-
1o CÍ, De ?øysferÍis vìtae Chústì ilisp. 1 s.t n.5.
lr CL. De MvstetÍís vítae Christi iliop. ! s.2 \,7,
'tlx Þ?suM¿N Ds l,À'pnil¡hhl r,lÂn¡br.beln oül p. sulnrz 3ol

suÉ quoed corpus futurus esset, quamvis non sit id inconveniens.lz

QuaestÍo 6.4

B. V. senrper fuit vingo in corpore


l. Mariae víréínitas in Filii conceptíone inteé,ta et illaesô
permansit. Est de fíile.
Probatur scripturis, patríbus, figuris, symbolo fidei, conffruen'
tiis: 1.e ut Dei {ilius non ex hominis semine, seil Dei conciperetur.
z,n re esset obnoxius peccato oriéinali ex semine virí conceptus.
Ilnde, non sensit B. V. taed'ium molestissimum, quod aliae
éravidae cum voluptate seminis concipientes.
Nec proptereo dicendus Spirítus sanctus pater Christi, seð
solum auctor, quetenus Christus est homo. Quia lprimo] non Ée-
nuit ut hominem de sua substantia; secunðo, non produxit sibi si-
milem ín natura ex vi huius productionis. Unile proprie dícítur
homo ex vel e Spiritu Sancto, non t&men de Spiritu Sancto; quia
de connotat consubstantialitatem' eN vero ef{icientiam.Unde Matth.
r laol de Spítitu Sancto, habetur in flraeco åxllveú¡re.tdç [åc;rv 'À/ou].
Et iileo haec conceptio secundum quid potest dici naturalis, scilicet
ex parte materiae et naturalium dispositionum, Simpliciter tamen
est miraculosa tum ex parte e{{icientis, turn modi, quo mater con-
currit.13
e. Christu s nascendo non minuit viréinítatem B. Mariae, seä
tam perfecte reliquit, sicut antea. Est de fiile. Isa.7, t4z Paúet [í'
lium, Hieronymqs defendit contra hebraeos et haereticos.la
Probatur ex Patribus, perpetua traditione, conciliis, et ratio-
nibns etiam: IPúmol, quia non decebat violari víré'initatem a filio,
qui erat Deus, et poteret conserva.re . Secundo, quia Chrístus nasce-
batur propter inteéritatem et incorruptibilitatem humaloe naturae.
Tettío, ne partu coïrsueto utetetur Deus. Quatto. quia nascebatur,
ut animas faceret viréines et persuaderet virÉ,initatem: eréo, etc.15
Falsum est autem, non exiísse Christum de utero via communi
et naturali, r'el non exsístendo ín medio, vel dilatatas fuisse pâltes
corporis quentum. esset necesgarium, ut corpu;cculun transiret per
t2 CI. De Mysteriís vìtae ChtÍstÍ dísp, ! e.ã î'7e.
rA Cf , De Mystcriis vitee CÁn'eti disp' 5 s'r.
!4 In Isaíam 3,7t, ML 21, to7-tto.
15 Cf- De lúystetìis vítae Chtistí díep' 5 s.2 î't'72,
3o8 t. À. ÞE å.LDÄM.f, s. t.
illam viam. Ñam vere chrístus transiít per víam ord,inaríam, simul
exsistendo penetrative in partibus corporís B. Viréinis, et íntactas
illas relinquendo, sícut exiit e sepulçro clauso et intiavit ianuis clau-
sís. Quoð si concomitanter necessarium fuisset simul penetrare peï
alias alíquas partes Chdsti corpus, id potuít fíeri sine minutione
verae nativitatís, quamvis Chrístus pofuerit ita se accommodare et
penetrative,ponere simul pêrtes omnes sui corporís,'ut sine trlla
imperfectione per solam viam naturalem exíret.
, Ättribuit vero viréo vim influxivam in hac parte, sicut solent
metres ad emittendam prolem, sine vÍ tamen et labore, sed potius
imperio voluntatis, sicut fieret in statu innocentiae. Factum est
autem divina virtute, ut partes intermedia corporis B. V. non re-
sisterent.
' Hinc sequitur, 1.o sine dolore peperisse, quía dolor ex divisio-
ne vel extensione corporís materni provenit, tum quia dolor est
poene voluptatis, tum quia filius potuit, et amabat matrem.
â.o'partum fuisse ímmunem ab omní inmunditíá; qu.d eutem
dicít Hieronymrrs contre Helvidium t lunþ,e, si Líbet, nàturo" oon-
Itttne'linc ñ^1tÞ6 aatõeat^
wLvL øttl J^^^?^^^^-t^-^ I^-¿ilt- , 1ß
^onoil^"o tr.ÐvtçJLçrtlc¿It t¿rù.LIUI¿I gIc. , per
ôs^,('{^-^+:^-^^ 7:-:-,,- t7 ., lr 1 r r

¿.; ;; ;^;;", "*;; ;- ;;;ffii ;, ï ä;;ï;:i ""ï:i;''ï i: :


quentibus; õ.o non indiliuísse purifícatione legali, qui" ,ron
ptehendebatur verbis legis, nec peccati libidinem hatuerat.tt "om-
6, Post chtístum natuÍn, toto tempore vitae, conservavit in-
teflerrimam viréinitatem mâ.ter Dei. Est de fíde. E zech, 44,2z por-
ta haec cl.ausa..A.lias, sí Christus habuisset fratres, non comrneri-
dasset lohanni mâ.trem in cruce.
_ , , Þrobatur. [r.o] sicut Chrístus erat uni!,enitus patris, ita
deb_uít et fuit sacrarium Spiritoç ,ro.ti, õ.o fuisset
matris. 2.o quía
in Viréine summa inératituilo, inconstantia, et intemperantia¡ tha-
lamum Christi foedare humano semine, et perdere viréinitatem
divinitus conservatam,4.o Ioseph fuit iustus et castus,. sicut,aliu:s
Ioseph, 5,o ut daretur exemplum viráinitatis exemplo; matris, et
¡.1 ..
t_1111.

.Math.t,t8 anteeuam convenirent, intelleÉitur neéare, rfuod


fuit factum priori tempore. Ad Gal.4 l4l [actum ex nulíere, ibl est
nomen sexus, non statug, vel condicionis; sicut dicitur de Heva
ante peccatum, item dicitur per antonomasiam dc B. VirÉíne.
76 Ailvetsus Helvidìum r8: ML zg,2o2.
17 Ct, Ðe Mystetiís vìtae Ciltístí disp, 6 s,? p,,t4ø.
UN RSSUMEN DE LÀ PR,IMER..A, M.â.RIOLOGÍÂ. DEL P. SUÅI¿E,Z 3O9

Math. 7,2õ ãicitar primort,enitus,r:ron quía habuerit sequentes, seð


ut excludat priorem.ls
Nec probetur mihi sententia patrum quorundam, quod Io-
seph, quando duxit B. Víréinem, erat víáuus octogenarirJs, et sus-
ceperat ex alia uxore filios, qui dicuntur in evangelio Christi fra-
tres. Nam puto illum quoque fuisse virÉinem secunðum Auéusti-
1lum, llíeronymum etc.ls Vide Lippomanum in vita B. Ioseph.z0
Nan decuit, Virginem matrem non dari in custodiam nisi viréi-
ni.?I Dicebantur vero fratres Christi, quia propinqui erarit coé,no-
mine.22

Quaestio 7.?

F'uit etianr semper virgo in anima

Prímo, B. Viréo ab initio usus ratíonis habuit propositum


perfectum servandi perpetuam viréinitatem. Probatur: nam aliter
non habuisset Érailum virginitatis, et fuisset a multis viréinibus
superatu, cum tamen sit ipsa exemplar et dux aliarurn, et moveba-
tsr a Spiritu sancto.z3
Secundo. Ànte incarnatíonem Christi habuit perfectum et ab-
solutunr votum vitÉinitatis. Colliéunt patres id ex responso: Quo-
modo Íiet istud Quía vítum non cognosco? [Lc.t,õ4]. Nam si ha-
buisset arrimum cognoscend.i, non erat quod interrogaretr duomò-
do, e'tc. Eréo habebat propositum, immo et votum, quia ali-
ter cum solo proposito potuisset consentire angelo' révelanti 'ex
Deo.z{
Nec ilicenilum est, fuisse votum condicionatum, si Deus dis;
posuerit ita, quasi condicio suspends.t obliéatiorrem voti. Sed ta-
men co!ìcedo in alio sensu, id. est, nisi Deus aliter de me disposue-
rit. Quae conðicío sic in omni voto intellegitur, etiamsi non adda-
tur.25
Quod â.ufem dicitur in contrarium, copulam coniusalem et
18 CÍ, De Mystet'iis yitae Chtistí disp. 5 s.3.
tg ÞsÄuéustinus, De annunciatÍorie serm. r95: MI, õg, zttot S, Híeronymus, Àdyer¡uç
HelvÍdíum 19: ML 25,2o5.
20 Vitae Sactotqm t,489-491.
2r CÍ, De MystetÍìs vitae Chtistí disp. 5 s.4 n.9ss.
22 CII- De Mysteriis vitae Christi ãisp. 5 s.4 ¡.1t.
26 CL, De l4ysterÍis vitae Ohristí disp. 6 s.7.
21 CÍ. De Mysteriís vitae CLfistt disp.6 s.2 n.5ss.
A6 Ç*. De Mysteriis vitae ÇÁyisti disp. 6 s.2 n.41 :i
3ro T. À. DE ÀLDÀMA S. T.

matrímonium fuisse in praecepto in íllo lege, ex Deuter. 7 lt4l et


Exodo z8lz6\, neÉotur.
Púmu Q.uia non est locus in tota lege, rlui tale praeceptum
inilicet. Verba ílla Deuter. 7z Non etit in te steñIis est promissío,
quae non est posita in humano arbitdo; et petet, non esse posse
materiam praecepti, quia additur: Nec ín hominíbt s, nec in iumen-
tis, etc,
Secundo, multi sancti selvêvetunt viréinitatem in illa leÉe,
Elias, Elisaeus, Daníel, Essaeni relidiosi, Iohannes Baptiste; eréo
non fuít tunc matrimoníum melius. Creilendum est ením, ístos ali-
duid perfectius fecisse.26
Quod autem dicít Auéustinus de bono coniuÉali c.9,2? fuisse
op portunius his temporibus matrimonium, intellegitur proptet spem
Messiae viréinibus ile tríbu luda, et propterea quod erat maior
occasio multiplícandi matrimonium, quam modo sit. Et forte B.
Viréo habuít specialem revelationem de hoc, .quod votum in pro-
posíto non impediret Messiae promissionem.
Sive eutem {uerit votum sollemne, sive simplex, parum refert,
cu¡o he.ec åístínctio eit ex.Iege pociti.rê, quse fi*rnc ncn er.et. Sûtie
est, quod sollemnítas illa non impedisset matrinonium, et perfecta
vi:téinitas in matre Christi stetisset inteé,ra.¿8
Quamvis a.utem non constût, alium ante íllam emisisse tale
vÕtum., contrarium tamen non potest certo esseri, cum multi ante
illam servaverint virginitatem. Epiphanius, haer. 78, dicit fuisse
consuetudínem eliquerum ecclesiarum vovendi viréinitatem in ho-
norem Deiparae. Basilius, Bernardus, Àbulensis, Catthusianus,
Viéuerius in Institutionibus c.zo $ 9, W'aldensis, qui citat Bedam
tom,2 c.l.6o, dicunt fuisse ducem omnium virÉinum.¿g

Quaestio 8.u
Fuit verum matrimonium inter loseph et B. Virginem
r. B. Virgo contraxit verum matrimonium cum loseph. Est de

26 CL De MystctLls vltae Chtìstì disp,6 e.1 n,6se.


27 Debonoconìu{ali 9:ML4o,38o¡cf, DeMystetììsvítaeChtistì ilisp.6s.rn.7.
28 CÍ, De tulystetíis vítae CÁrístÍ ãisp, 6 ¡.5 n.8,
zg S. Epiphoniue, Ailvetsus åaereceo 78: MG 4t,?tzt S. Basilius, Homìlia in Sancfarn
Chtistì êenetationem: MG ar, ú6/.¡ S. Bernerilus, ,Se¡mo in Dominìcam inlta octavam
AssumptìonÍs 9 : ML t8õ' lãgt Àbuleneis, In4 P.eéum t8 cap.19¡ Luil. Carthu¡íaous, Tita
Chtíatì p,i cp,2¡ Vigueríus, InsiÍiutíones cp,zo n.9 (Veactii¡ 1566 p,272l¡ Th. W'alilensi¡,
De Sac¡amenris t.2 csp.llo-(Ve.etíie t57t,p, rr4)l Beila, Il E cqrp 1¡ ã1; MI,g?rtl8, çf,
þc Mystetiís vitae Chtìstí dilp. I ç.1,
MÀR,TOLOGIÀ DÉL P. SUÂRÉZ 3T Ì
UN R.ÉSUMTN Dg LÀ PRIMÉR'À

fide. Patet communi theoloéorum et patfum cofrsensu, triditione,


et ratione. Àué,ustinus dicit:uo proptius dici potetat patet Christi
Ioseph, duaÍn sí eum in |ilíum adoptasset, Quia exercuit in eum
omnia pattis of[icía, etccepta É,enetatione.
Illa vero ratio Iénatii a Hieronymo recitala,sT rlt occultatetur
diabolo pattus, intelleéitur, {uod fuerit medium valde conveniens
uil o..uli.rrdum, licet non fuerit simplíciter necessarium: 1.o ut dae-
moníUm avertetetur a cgriosa Scrutatione conceptioniS et partuS vir-
ginei; ?.o quia si intelleéeÍet non esse ex matrimonio, nunquem cre-
iliilisset esse ex concubitu illicito ob illius víréinítatem, etc.; ã.o ne
in daemonibus etiam caderet suspicío mala de B. Virgine. Itaque
Deus voluit moðum huius viréinitatis occultari daemoni, tanquåm
supranaturalem, licet evídenter ðaemon inteéritatem corporis
B. Virúinis in sua sgbstantia nosse posset.
Quando åutem alíqui patres dicunt, non fuisse coniuéium
verum, neque losephum maritum, loquuntur de matrimonio con-
summato.s?
Z. Í.oit autem perfectum matrimonium ante annuntiationem.
llnde, tempore incainationis, cohabitabant in eadem domo ad vi-
tandam iniamiam. Immo aliqui patïes dicunt, fuisse B. Virginem
datam loseph in custodiam, cum esset undecim annorum' nomi-
1.r" ,noor*". Q"ud autem ilicitur Matth. r lzol ab anÉelo:
Nolitime-
re aiciperc..., non intelleéitgr de acceptatione in matrimonium, vel
in domum, r.il p"" quanãam sollemnem caetemoniam' çfue traðe-
batur uxor marito, cum benedictíone sacerdotalizGer-14 et19'
"ii.-
Vel intelle Éitttt,non de acceptatione exteln&, seil de coéitatione et
consilio inlerno loseph coÉitantis illam relinquete'33
Díces: Si n. Vitgã contraxít matrimonium, et non in ordine
ad incornationem,quippe ante illam contraxit cum voto Ilotl coll-
summandi, eréo frustra contraxil. R-espondetur, fecisse' ut accom-
modaret se suae É,enti,et hoc non repuénabat substantiae matrimo-
nii, quia votum pef se non facit matrímonium nullum¡ cúIn cofi-
n"rrri, absolutus in copulam non sit de essentia matrimonii,
immo nec condicionale propositum, id est: reddam, si alter petíerit.
Nam animus núnquam reddenili non ímpeðiret mafiimonium
60 De Consensu evanlelistaram 2,7t* ML 61,to7z' Ci'Se¡mo 51 n'r65: MIrã8t
642ea,
51. S. Ilícronyrru s, In Math' t, 8, ML 26' 24.
ã2 Cf, De Mystetìis vitae Chtìsti ilisp' 7 s.1'
qe Ç1, De Mysteçiis vitae Çhliyi ãiap, 7 s..2.
\.r2 J. À. DE .A.LDå,MÀ S. I

lâtum. Sed solum est de essentía conserlsus ín vinculurn rnatrirno-


níale, et voluntas tradendi potestatem corporis alteri, Iicet posset
habere ac{iunctam voluntatem nrlnquam redíéendi iliam in actum
secundum. Votum erÉo Virginis non fuit ile non nubenclo, sed de
virdinitate.
Quod vero fere omnes scholasticí d,icunt, intercessisse pa.ctum
ínter Ioseph et B. Viréinem ante matrimonium, ut uterque castita-
tem voveret, non videtur necessaríum; ímmo contrarium probabi-
lius est, quia tale pactum multum deroÉat veritati matrirnonii, nec
est necessarium ad perfectionem voti.sa
Ex hac {uaestione collíÉitur diénitos sancti foseph.ss
Dultítant hic, an B. viréo, si intelleÉeïet non foiuu" futursm
matrem Dei nisi amissa viréinitate, quid praeelegiss et. Responile-
tut, tr.eternjtatem; quia est maius bonum, et díÉinitas, et h<¡nestas,
quem amor virÉinitatis
Quod autem aliqui dicunt, christurn sui verbi e{ficacía fecis-
se Iohannem evangelistam filium narur{rlem virginis, ac si fuisset
ex ílla na.tus, implícat contïadictionem, esse relationcm sine fun-
ciamento.

Qrraeslio S."

Perfectissinra fuit naturarifer in eorpor.e et a¡r!rna

t. B, viréo [uit concepta ex vira et {emína, sícut ceteri homí-


Res. Nam alias non fuisset redempra a christo; tum opus concep-
tionis sine viro fuit proprium Christi.s6
z. Tamen non Íuit concepta B, vfuÉa síne aLíquo miraculo et
vfutute suptanatutalL crtrn À,nna esset sterílis et senex, at impetra-
vit B. VirÉinem precibus summis. Dilatío ergo conceptionis fecit
míraculum notius, tum parentíbus ad se disponendum locum dedít
pro talí {rt1¡1t¡, orationib';s obtinenco. Denique, id eiiar.r Isuac ei
Iohanni Baptistae concessum fuit.
Quod si dicas, maius miraculum {ore, si iuvenis corrcepisset
ex Spiritu sêncto, rrcé,attrr; quía hic reperitur virtus activa et passí-
vs, et, posíto extraordinario concursu Spiritus sancti, totus concep-
tus esset naturalis et per carnis concupiscentiam, et iste vere des_

81 CÍ, De Mystetiis ttìtae ChtÍsti dísp, 7 e,t q,gs.


oÐ Cí, Ðe Ìvi.ystefiis vitae Chtistì diøp. g s.r,
Q6 ÇL D9 }-ulvotcríis vitqç Christi ãisp. z q.t 4.1
p' 3I3
uN Þ.EsuMr,N DE LÀ pqlM¿p'.â' Mi\RroLoGfA D¿L suÅRgz

cendit ex A,damo per scrninalem rationein et ex vi oriéinis


contra-
hit peccatum otiÉinale.r?
3. Corpus B. VirÉinís {uit in maxima per{ectione' Quqm in
suo sexu hrb"r" potuit. Etat enim ex eo formandum Christi cor-
;;.-T;* .lebuit esse rnaxim* similitudo intcr corpus Christi et
b. Virgirrls, notÌ rn.odo in rnoribus, sed etÍarn in complexione et
affe ctibr¡s.
Hínc ptima colliÉítut, {uisse pulcherrimam, vultu anÉielico' a
Deosculptta statutt,i\3 qtranta scilicet in humano corpore
potuit esse
dono,
n;i.lr"itå¿o. Excitabat tamen ad castitatem, ératiae cuiusdam ið
il;-;;il ,r"ior*,liu forma, virtus et moðestia non sufficiant
pTaestate, ;

secundo coLLÍÉ,itur, non inciáisse in aeédtudinem propter


optimam complexionem et motlerationem maximam''
4. .[n anima sottita est per:lectionem maximam. Haec errim est
rna$is necessaria, et huic inservit ea corporis"t''

Quaestio 10'u

Genoalogia ß. Virginis eÚ eonsertruerlter Christi

7. ß. v;.rÉo descendit ex lucla per David. Ést de fide. Nec


proptereâ dici p<¡test Christus filius loseph' Nam vere secundum
.o"rr.* i["r.u.oãit ex semine Daviil et dicitur fuisse in eius lumbis:
ps,7ãL,t1 de |ructu etc.; Ilom. r [41. Licet autem Matthaeus nomin.et
iou"pho* in Christi é,enealod,ia, id fecit út servet morem scripturae,
oriéinem {iJ.iorum virís attribuentis. Àt in Christiconceptione non
ftrit servatgs modus natgralis. Q.trare evanéelista :ostendit' esse
utrufnque ex eadem tribu et familia, Ioseph et virgitrem, eandem
esse unié,enitarn, et heredem patris. Unðe secundum leéem' Deu-
tet,25, dãb*brt copulari propinduíori in {amilia, Quare etíam trí-
butgm solutura ascendit Bethleem cum Ioseph msÉis ratione here-
ilitatis quâm peïsonae. Ideo describebantur mulíeres heredes. Vo-
luit ðenique evané,elista confirmare vefum matrimonium, et loseph
torlqua?fl caput honorare.ro
2. Descendít ß, VirÉ'o .þavid per lineam masculinam, et
"*
37 Cl. De Mysterìls vitae ChtlstÍ ãisp.2. s.1 n'3s'
38 S. .A,näreas Cretensis, Ser¡no c/e Assttmptíone: MG 97, 7092'
69 CÍ, De MysterÍís vítae Chtisti Aisp' 2 s,2'
4q Ç1, De Mysteúís vitae Chtisti iliep. z s.3' Q'3-6'
314 À. D¿ å,I,DÄUÀ S. I.
'.
non tantun per tnattem. Videtur clara ex Hebr.7 1t4l, ubi Chris_
tus de tribu Iuda esse affirmatur, neÉatur v.ero de-Levi. Distinctio
âutem tribuum per líneam masculinam observabatur.al
3, DescendÍt B. virÉo ex David per Nathan, non directe pet
Salomonem. Potest colliéi exHier.zi l3ol, sctibe virum sterílim,
scilicet Ieconiam. Item, Luc.6z FíLíus loseph, 4ui putabat:rr.,, fìIiu;
ÍIelí.Est duplex opinio: 1.8 ut üui rcIeni ,roi lor"ph, sed chris-
turn, ut christus sit nepos Heli. ¿." modo ut referat Íoruph, ,ro'
quod sit naturalis fílius, sed ratíone B. Viréínis¡ sic enim
socer vo-
cari solet; Heli vero sit pater B. viréinis, qui aliter dicitur loachim,
sunt enim similia in scriptura Eliachim et loachim, et brevitatis
causo, dictus est Heli. Sed haec expositio repugnat toti antíquitati.
sed potius concedunt fuisse duos fatres los"phi, n"turalemetleÉa-
lem; qui erant fratres inter se u* pâ.tre, non matre.a¡
"od.*
4. ProbabíIe tamen est, alí4ua vía B. vfuÉínem descendisse
ex Levi. Erat enim coé,nata Elisabeth, quae erat ex fÍliabus
Aaron,
sive B. -A.nna fuerit ex tribu sacerdotali, sivu m.t"" Io".hi*. Decuii
vero' ut christus futurus rex et saeerdos, cx utraque tribu nascere-
*rr¡¡ *¡¡* ¿--2^ . í . .1r .a
-^ ^,- - ¡!¡¡Þrçue¡¡tt¡r l¡r¡rc
re¡s eqer/! LflD(tg, CUm lllucl,
rlebl'. -E AUll
7,t4 posser íntelleéi de linea mascuiina, quod Chr¡rro, non
fuit filius Levi, ut po.sset esse sacerdos leviiicus. Ät muiti descen-
dentes ex luda per lineam feminarum fuerunt,".""¿*.r.n,
Quaestio 11,*
Sanctiflcatio B Vlrglnis in utero
t,B. Vfuéo fuít sancta, antequam nasceretut Est communis
sententia, ita ut contraríum esset erroneum, licet non contre fidem.
Est traditio communis, et celebratur festum nativitatís ante looo
annos. Id concessum fuít etiam aliis: llieremíae c.r [5] antequam
exíres de vu|va, sanctilicavi te, etc, Q.uarnvis aliqui 'p.r"", dícant
íntelleéi secund.um praedestinationem divinam, ut ex ver_
bis sequentíbus, alii vero cum d. Thoma de efiectu "onij""t
inr", depu-
",
tatione, seu desiénatione ad ordínem illum. Ä.t de loh*rrr. Baptista
non ,lubitatur: Luc.l ltíl repletus spírítu sancto ex uteto. o*rr"
.*"* d."um ératiae communicatum alicui sive homini, siyg an.
1l Cl. De MystetÍís vítae Chtistí ãisp, 2 a.6 n,7.
12 CL De Mysterììs vÍtae Çfirísti disp. , s,J n.E_go.
4ø Ç1. Dç Mysteúis vítae CÄü'cti iljqp, ¿ s.ã n.r10.
uN RBsuMEN Dtr LÀ PRIMER-â MÀR.IotocIÀ Þ¿L p. suÅRÉz 3I5

É,eft¡, non fuit neéatum B. VirÉini; eréo, etc. Non enim est creclibi-
|e, Christum, fontem ornnis ératiae, lton communicasse matri om-
nia dona. Tum Vírginis dignitas infi'ite excedit o11¡nes alias, cum
sit sponsa et meter capitis Christi.a¿
Z, Sanctitas Viréinís in primo instanti suae sanctìfícationis
non [uít in ératia consLtmmeta, atQue adeo mec habuít ¿Ioriam.}l.oc
enim fuit solíus personae Christi privileéium connaturale. Nec
decuit eam vitlere Deum ante Christum; fuit enim redempta, et sa-
tisfactio pro tota riatura praecedere debuit. Denique debuit esse
viatrix, non têmen quod aliis mereïetur áratiam et éloriam, sicut
Christus, qui símul fuít etiam comprehensor.ou
3. Ifabuit tamen in prima sanctificatíone coÉ,nitíanem et amo-
tem Dei,pet duotum actus se dísposuit ad sanctitatem, Hoc modo
sunt sanciificati ané,e|i, primi homines, sonctus lohannes Baptista.
Lc1 l4tl exsultavit ín|ans, etc.; ulri Caietanus:nu Cum addatur in
É,aud'io, dícit spfuítua\em alîectum, 1ui non
potuit esse in lohanne,
nisí ex suptanatutaLi amore,. et omnes concedgnt, Iohannem ex ute-
ro Ch¡istum coÉnovisse.Éré,o non neéandum VírÉini, cum sit maÉ-
na perfectio sanctificari per propriam dispositionem'
Hinc [f.o] colliÉitur,I]. Viréinem meruisse in prima sanctifi-
catione prim*À éloriam, {uamvis non primam é'ratiam 'ü 2'o Ívis-
,u illi usum retionis, Christus êutem a se habuit hoc
"...]ur"tum
privileéium et per plenituilinem scientiae et vísionem beatam, etc.
Ñor, .orrrtat, an usus rationis in B. Virgine fuerit per dependen-
tiam phantasiae, sive per confottationem eius, nec est necessatium,
talen usum rationis perpetuo conservâtum fuisse ín B. Viréine,
quia accele¡atio solum fuit propter perfectum modum sanctificatio-
iis, et per modum revelationis; itaque non ad omnem materiam, secl
ad solam contemplationem supefnaturalem ex speciali dono Dei.at
4, Púma sanctilicatio' duoaå pet[ectionem Étatiae intensívam'
[uít petîectíor, euam u1La alia homínis, veL anÉeLi. Ex huius enim
ératiae vi non peccavit únçfuam, nec fuít ad malum propense; amg-
batur enim in illo instanti primo a Verbo divino, ut futura mâter.
Ita intellegitur ps.alm.86,tz Íundamenta eius ín montibus sancúl's,
id est, fundamenta sanctitatis B. Virgi¡is fuerunt ubi alii sancti
11 CÍ., De Mysteriis vitae ChtÍsti disp' 5 s.r'
45 Cl. De Mystetils vítae ChtistÍ diag' 4 s't n'r
16 In Evanê,elia, zo8.
17 CL, De Myateriis vitae Chtisti disp, 1 s.E.
18 Ci. þe Mvsteriis vitae Chtisti ãisp. 4 ç'7,
3t6 T. .â,. DE ÀLDå.MÀ S. T.

sunt consur'.Dr¿rrí: râ.tio est, q.oia homo {acttts est in ea, et ípse [un:
davit, etc. Qu'd ûutem dicit caíetanus art.5, non posse ín íntensi-
tate érs.tianr viatoris excedere ¡lratiam comprehensoris, f¡rlsum est;
licet verurn sit, si consicleretur perfectio status úratiae; rluía. seque-
ïetur, hanc ératiam B. virginis in morte eius non excessir¡se
sra-
tiam anÉelorum et beatorum, etc.4s

Quaestio 12 u
sanctificatio ab ir¡sfan[i primo creationis, e1 praeservatio a
poccalo originaliro
Supponítut, nonfuisse sanctifi.catam ante animarioncm,.nec
potuisse in eodem instanti símul concípi in peccato
oriéinali et
sancrificari per ftratiam.sl
Aliqui dicunt contraxisse peccatum oriéinare in prímo i's-
tanti conceptionis. Fundantur 1.o generaribus scripturae sententíis,
o
è+ñ . 4.
l)Ínnqs 'fre??eecÞ v.'.t F - -I - -.: eT, lvonclllofum
n..^+^-2+^¿- r;ccJ.eslae
rt quLrvrrLärs a1 .1.
quo_
rü*dam- 3.o Pafti¡nr' iiuoiuiÌ¡ aiii soiuirr christum a pec-
cëru
^^L^ -la a
urrèirrrärr
^^:a:,- I
rn 8enefal1,1. 1..
al'l a "*"ipìorrt
de 11. viréine ín particulari loquun_
tur, subobscure tâmen, aiii expresse dicunt, iri peccato originali
conceptam. 4.o rationibus, nam alias non fuisset red,empta, nec
christus mortuus pro omníbus coritra z cot.s ftalt tri^, i' íila
fuit proprie radix peccati originalis, id esf, .orr."ptio'cum hlridin";
item fuit'efTectus peccati orifiinalÍs, id est, rrrors; eréo et causa.
De_
nique, ne beata esset si ante Christum moïtua fuisset.bz
Secumda sententia est contraria.
Dico erÉo L.o: B, vfuÉa ex vi sttae conceptionís gter se consicre-
tatae, {uit obnoxia peccato origína\i, quía in Adamo pec,c^vit
Probatur ex fundamentis primae senterití*e, ei hac ratio'e:
caro B. Viréinis dicítur cero peeeati.ss
2,o díco: Cum hoc debÌto fretí potuít, ut nunQuam B, VfuÉo
coìnttaxerít peccatum oríþ,Ínale, sed a pdmo instanti conceptionis
esset sanctífrcata per þrati.am

49 CÍ., De Mysteriís vitae CLtistí disp.4 s.1 n.õss.


5o Esta cuestión es el resumen de la iuestióA publi.o;lo nor Malou, lr, zgg_253, por lo
tÀnto esrê rtltima cuesrión p€ltenece ,1
"ursoì584_r5a5,
fiernpos ile las controversias sobre el debíturn vio;;;j;;;;_;como cle los
peccati origínalis.
51 C,I- D" M-"t..iia,,it-- /1L-:^.J
v¡.¡¡e.¡ ):--^ uz srddr
u¡Þ!¡
,;
52 9|. ?" Mystetíís vítae CLtÍstí ãiip, 3.s,5 n.z-2,
õã Ci, Delulysteriis vitae CLtistí ãLsi,3 s,Z,
tl* nrsúr'r¿N DE LÀ pRrM¿RÀ ¡åluorce.l¿, ðÈr, p. suLpgz 3t]T

Deus enim potest ín eodem instanti, in quo animam creat, in-


funðere é,ratíam, per quam impeiliatur et praeveníatur peccetum
oriéinale. l

Nec id repuS,nat Dei immutabilitati, qui leéem et pâctum po-


suit Àdamo, etc. Nam potuit Deus, praevíclens peccatum oriéinale
Àdami, ín quo omnes posteri incluilebantur, velle praeservari B.
Viréínem, sicut exemit aliquos alios ab aliís poenis peccati, scilícet
a morte temporali.
Quod sí obícías, prius narura B. VirÉo fuít fiIia Àilae, quam
Dei, neþ,o; nam in illo priod nec sub culpa nec sub é,ratia ereü et
secunðum naturam quidem corruptam, futurum erat, ut statím
Àdam influeret peccatum otiéinale (et hoc est esse obnoxíum pec-
cato ori!,inali), Deus autèm praevenit, ératiam dando, sicut etiam
potest impedire, ne câ.usa producat effectum, et habitum indueat
actus.sa
Dico 3,o: B. Viréo Ín primo instantí suae conceptíonís fuít
sanctifrcata pet þtatiam Deí, atQue adeo a peccato oúÉ,inaLí ptae-
setvata.
Probatur iisilem quatuor fundamentis, quibus contraria sen-
tentia.
, Pfimo ad scrípturas. Sicut quoad alía privileéia non requiri-
tur expressa auctoritas, ita híc. Qsare strf'ficit auctoritas neé,ativa,
sícut etiam Concilium Tridentínum sess. 5 declarat, B. Viréinçm
non comprehendi sub sua definitione éenerali; eré,o. Nec É,enerali-
bus locutionibus; tum quia ex ératiae plenitudine ad rnaternitatem
requísitae et a scriptura eidem attributae, colliéitur perpetua inno-
centia et carentia omnis peccati; tum lquia] habentur multae scrip-
turae in sensu spirituali de hac re.55
lSecundo.f Quoad eccLesíatn,,Fere a 4oo annis, quibus coepit
in ecclesia tractari haec quaestio, omnium conserrsione recepta et
firrnata videtur haec veritas.
, Pfima obíectioz Celebratur non senctitas conceptionis, sed
maénum Dei beneficium. R-esçtondetur: idem clicam cle nativitate.
Secunda obíectio: Celebratur dies Éenerationis B. Víréínis.
Respondetur.'ímmo creationis et nnimationis, de quo non con,etat
quando fscrit praecise.

54 cr. De Mysteüis vitae Chtìstì ãisp, 6 s.4,


55 Cr. De Mysteúìs vitae Chrísti ili¡p, õ g,5 rr.9.
5tå r. å.. bË ÀLDÀr,rÀ s. r.

Habentur revelationes variorumi item, reliéio monialium corr-


ceptionis: item, definitio concilii Basileensis,licet non sit leÉitimum,
ut faciat rem de fide.
Tefiía obiectío: Officium conceprionis ablarum fuit a Pio
guinto. Respondetur: ista mutatio nihil obþtat, revocavit enim ad
antiquum morem officii sicut etiam abstulit ex kalendario sanctam
-A.nnam et sanctum Rochum, nihil eorum sanctitati derogando.ös
lTetíol. Quoad patres. 1.o alii in specie excludunt peccatum
otiÉinale: Damascenus, Cyrillus .Alexandrinus, Laurentius lus-
tinianus, etc.67 z,o alíi in Éenere excluðunt ab ea omne peccatum:
Àuéustinus, Cyprianus, Àmbrosius, Hieronymus, Brunus, Richar-
dus Victorinus, Þetrus Damianus.ó8 õ.o alii faciunt VírÉinem im-
maculatam, incontaminatam, puriorem anéelis: S.Iacobus in litur-
éia, Chrysostomus, Basilius, Ändreas apostolus referente Àbbia,
septima synoilus act, õ,concilíum Francofordiense, Ephrem, OúÉ,e-
nes, GreÉorius Neocesariensis, Àndreas Cretensis, Euthymius, Àu-
É,ustinus, Ä.nselmus, divus Thomas r dist. 44 afi,õ, Theoiloretus in
Cantica.õe 4." alä affirmant, omne donum vel privileéium é,ratiae,
concessum aliis sanctis, lrolt ne$atum B. víréini; quorum maxi-
mum est perpetua innocentia, et creatio in lratia ín primo instanti.ôo
5.o alii dicunt, per Viréinem desfructum esse peccatum originale.Gl
Q,ui vero pauci contrarii videntur primi ordinis, habent illum
sensum, quem Concilia et Scriptura, scilicet omnes esse natura fi-
lios irae; cum quo stat, Virginem per ératiam fuisse filiam Dei,
quod Christus solus habuit ex vi conceptíonis et netivitatis suae.
Conceilitur item secundi ordinis, cêrnem B. Vi¡éinís díci carnem
peccati, quia revera peccavit in Àilamo, et sic fuit obnoxía peccato.
Tertii ordinis sunt antiqui nonnulli, qui, novitatem reí timentes,
cum nondum ecclesia. romena. amplecteretur eam sententiam, ut
patet ex epistula t74 Bernardi; qui si modo viveret, mutaret sen-
tentiam; consuetudinem enim ecclesiae sanctus Thomas praefert
multorum sententiae, 2.2 q,.lt art. lZ, q.78 art. 7,q.8E*art. tl,q. gl
art. 1 et õ p. q.68 a. 10; idem dico de Bonaventura ã dist. ã q.!.0,

56 Cf. Dc MyøerÍìs vìtae ChristÌ disp, 5 s.5 n.1o-15.


'67 ,Cf. De M¡stetìis vitae Chtístì disp. õ e.5 n.t6e.
õ8 CÍ, De Mysteúis vìtae Christi disp. 3 s.5 n.r8.
59 Cl, De Mystetiis vÍtae CúrístÍ ãiep. õ s.5 n.r9s.
60 Cf . De MystetiÍs vÍtae Chrístí ilisp, ã e.5 n.at,
6t CL De MysterÌÍs vÍtae CÄtìstí diep, 6 e,ã n,ee.
62 CÍ. Dc MystetìÍs vitae CfuistÍ diep. 5 s,6 t.z8-,26.
tiñ nrsuuEN ÒE LÀ pR.rMER.À u¡,uor,oeir r¡Er, È,. suá,Rtz 3tg

IQuattol Cítca tationes ex decentÍa rcì. .Ptíma, ex parte Chris-


ti,quatenus DeusIestlet Filius Virginis, secundum quoil divus Tho-
mas probat, lMariaml immunem {uisse â peccato veníali. Eréo mul-
to maéís ab oriéinali, per quod maéis subilitur anima daemoni.6s
Secunda, maiorís bene{icentiae et potentíae esse praeveníte
c&sum, quam lapsum eri$ere.6a
Teftía, ex diÉnitate et officio B. Viréinis, scilicet maternitate.
Deus autem dat ératiam eo tempore, et modo, et in ea perfectione,
quae convenít cuique; eréo. Ne esset serva daemonis, vel uno mo-
mento, cum & sanctis dicatur fuisse cooperatrix Christi ad redemp-
tionem hominum.u6
Quatta, si neÉ,aretur hoc privileéium, enervaretur omnis qa-
tio affirmandi quodlibet aliud ile B. Viréine, immunitatem ab om'
ni peccato actuali, perpetuam viréinitatem, corporis incorruptio'
ri.em post m()rtem; cum hoc sit maéis neceggarium omnibus aliis.
Nec decuit, ut futura mater Dei minus ¿liliéeretur, quem anéeli in
illo instanti.66
Quínta, ex pafie omnium hominum et complemento benefí-
¡

ciorum Dei, ut non solum esset aliqua humana na.tura in Christo,


sed etiam persona creata humana perpetuo innocens.6T Nec Deus
permittit lapsum in culpa, nisí ob aliquod excellentius bonum, hic
vero impediret multa perfectissima bona. Nec valet, peccetum orí-
éinale inservisse ad humilitatem Viréinis; nam idem diceretur et
multo maÉis de peccato actuali, quoil habet plus de defectu volun-
tario. IIla vero humilitas, quae oritur ex perfecto lumine süperna'-
turali et cognitione Dei, et perfectione coÉ,nitionis, est perfectior (et
fuit in B. Viréine), quam quae ex experientia culpae.u8 Q,uod si
dicas, fuisse sanctificatam paulo post conceptionem, non video
caus&m ponendí hanc dilationem, cumaeque facile esset Deo utrum-
Cue. Effectus vero pecceti otíéinalís, cum sint duplices, quidam
culpae vel ad culpam inclínantes vel indecentiam continentes, alii
poenae síne indecentia, secundi fuerunt in B. Viréine, non primi,
ail Christi similitudinem.se
Obícíest Si tationes hae valerent, eti¿'m probarent B. Víréi-
6l CÍ. De Mystctìís vìtae ChtÌstÍ Ãísp. 3 s'5 n,27.
64 CÍ. De Mysteriís vitae Chrísti Ãísp. ã e.5 n.28.
65 CÍ. De Mysteriis vitae Chtìsti ãiep. 5 s.5 n.29.
66 Ci. De Mysteríís vitae Chústi àisp, ã e.5 n'38.
67 CÍ, De Mystetíis vitae Chtisti diøp. õ 0.5 n.õ7.
66 Ci. DeMyrtetíÍs vìtae Chtiati ãLsp. 3 ¡.5 ¡,3ã.
69 CÍ, De Mystetíls vítae ChrÍstí diap' 3 e,5 *ã1.
5za l. i. oÈ ainÀt'iÀ 3. i.
nem rion peccasse in Â,ðamo, non esse obnoriiem peccato, sed a
Deo exceptam a reéula éenerali, etc. ptopter Christüm et merita
eius praevisa, et sic non índiguísse mediatore nec morte Christi,
non red.emptem, non contraxisse moïtem ex Àdamo, sed volunta-
rie assumpsisse, etc. Responcletur neÉ,anclo sequelam. l.{am ista ex-
ceptio níhil refert ad perfectissimarn sanctitatem eius. Nam
Deus praedefinivit B. Víréini talem ératiam in primo instanti suae
conceptionis, supposita electione Viréinis ail diÉinitatem matris
ante prâ.evisum peccâtum oriéinale. Q.uanilo åutem Deus voluit
dare iustítiam Àclamo et in eo toti posteritati, ileilit etiam Viréíni,
ne excluderetur a communi bono totius naturae. Q.u*r" fuit in vo-
luntate Ädami ut eam iustitiam sicut conseïvare, ita etiam perdere
posset B. Virgini. Denique, postquam Deus vidit Àilamum et sibi
et Viréini perdídisse, ordinavít Chrístí redemptíonem, et per Chris-
tum d.are ératiam Virgini praeservanteûr e peccato oriéinali. Q.uu.-
re B. VirÉo, tam in mente Dei, c{uam in se, semper fuit sancta,.

solum vero ín rarlice et primo parente amisít iustitiam, quoil nihil


deroÉat spirituali per{ectioni eius. Si ergo moritura fuísset B. Viréo
ante Christum, ex leÉe ordinaría non viclisset Deum usque ad
Christi mortem. Iltrum vero Deus dispensasset cum B. VirÉine in
tali casu, n.escítur. Ideo providit, ne casu"e eveiriret.?0
Petes: Estne proxima fidei haec sententia, vel tam certa, quâm
certum est, sanctum canonizatum esse beatum, cum conceptio git
iam canonizataÞ
Díco r.o: Ecclesía nonpotest defíníre, B. VirÉinetm esse con-
ceptam Ín peccato originali, Q.uia non potest definire f¡iisum.
Secundo, Ecclesia liotest cle[inire hanc controvetsíam, et con-
seQuenter nosttam sententíam. Quia cst veritas supern"âturalis acl
pietatem maxime spects.ns; p()fest ¿rutem Ecclesi¿r pervenire ad sta-
tum, in quo habeat sufficientia motíya ail icl ,lefíniendum; nec sem-
¡a+ +ant¡içi+"-
yL¡ rvTe^r^ *-.'-I^+;^
Y !ÀsLÀV
,"---*^^.-,^
L:\Pr\,øJ4, .,^,1 q¡r(¿uú¡ruv
pç4 ^1.?-..,.-* )^ þSr¡ÁçIL
^,.f,i:^:* :l*^1:-:+^
¡¡¡¡lia¡LlL4,
ut, addita. ð.efinitione Ecclesíae cum assistentia Spirítus sancti, fiat
veritas de fiile. Habet âutem vim revelatíonis implícitae, hanc ve-
ritatem variis modis ínsinuatam esse in scripturis, ab antiquis pa-
tribus et apostolis tradita.rn, universalis Ilcclesi¿re consensu ïecep-
tam, it$ exponentis plenitadinem d,ratiae Viléínis. [,od"^ modo
definitum est, quosdam libros esse c&nonícos, p,ratiarn esfJe habitum
in{usum, B. Virginem caruisse ornni peccato a.ctunlí.
70 CI. De Mysteriie vìtae ChrÍsti illsp, õ s.5 n.4oae.
üñ hi,ðtiüi,ñ oh L¡,'b[nliinr r'hniörbei¡, ¡Èr, Þ. sul,erz lzl
Ifactenus tamen non fuit ab ecclesia definíta haec veritas, ut
habent Sixtus Iv et pius V. Festum vero corì.ceptionís {undatur so-
lgm in sanctitate, de qua non est certum, quoil habuerit in primo
instgnti. Quare contraria sententia nec est impia, nec temeraria¡
nostre vero est tam certa hoc tempore, quantum in latitudine opi-
níonis theoloéicae esse potest. Licet autem ex edicto Þií v non li-
ceat vulgari sermone et coram populo de hac re dísputare, non pro-
híbetur tamen, quin possit simpliciter doceri etc.?l

Quaestio 13.'
Fomes ln prima sanctifieationo ablatus est B. Virgini,
et omnis motus ex eo proeedens

Fomes non est sola naturalis inclinatio appetitus sensitivi ad


sensibilÍa, sed addit inordinatíonelìl contra ratíonalem appetitum,
provenientem ex privatione iustitiae oriéinalis.
Príma sententia est, in prima sanctiÊcatione non futsse abla-
ttrm, sed ligatum, in secunda vero, id est, in conceptione Filií, abla-
tum. Secunda sententia, in prima {uisse omnino ablatum.Tz
Díco l.o Nunquam B. VfuÉo in tota lríta habuit motam pto-
cedentem ex fomíte, íd est, fomítem ín actu secundo, neque motum
phantasíae aut appetítus ptaevenientís tatíonem. Est ilivi Thomae,
Caietani, etc.73
Díco 2.o In príma sanctífrcatíone Íuít omníno ablatas fomes.
Àd quid enim relinqueretur actus primus imperfectus, nunquam exí-
turus in secundum? Vix possunt distinéui in re extínéui seu tollÍ,
et Líéaú {omítem. Perfectior vero modus B. Viréini est tribuendus.
Non enim per solam exttínsecam Deí providentiam, vel per solos
habítus infusos, sed per utrumque data est Ératia B. Viréini, ne
unquem posset pati motum inordínatum. Habuít enim in prima
sanctificatione Ératias et virtutes heroicas ín Érads perfecto. Nec id
ðeroéat Christo, quod hanc perfectionem matri cornmunicaverit
ante suam incarnationem, sicut etiam ante sanctitatem animae
suae Christus communicavit sanctitatem aliis; immo id commen-
dat carítatem et meritum Chrístí. Praeter{uam quod sempeÍ reser-
vetur Christo quod est proprium eius, quia Christus per se habuit
7t CÍ. De Mysteriis vítac Chtistí disp. ã ¡.6.
7t CI. Dc MysterÍis vítae Chtístí clisp. 4 s.5 a.4s,
7t ct. Dc Mystctäs vítac Chtistì ilirp. 4 r.5 a.t.
2r.
\zà l. À. tE Àr,DÀtììÀ g¡ l.

hanc perfectionèm,èi ériiïnaturalem, et altíori modo, tamCuam Deus,


et beatus. flnde sua voluntate habebat dominium in omnes ac-
tiones guas, etiam naturales, et necessarias.Ta
Obícies: Fomes non est contra perfectionem, si quis non pec-
cet. Respondetur: Immo est maéna perfectio, nullum pati motum
contrarium divinae leéi, et ideo Christus âssumpsit illam et com-
municavit matri.?5
Secunda obíectío: Eréo habuit B. Viréo iustitian oríéina-
lem, quia habuít effectum potissimum eius. Responåetur cum ðivo
Thoma, neé,ando sequelam. Quia hoc donum non fuit in B. Viréi-
ne ex vi suae oriéinis, sicut in Àdamo, licet habuerit eundem cau-
sam, scilicet é,tatiam et perfectas virtutes cum Dei providentia, ut
sancta.?6
Tettía obíectío: Eréo appetitus B. Virginis cum senriebat fa-
mem, Iassitudinem, etc., repugnabat exercitio virtstum, ita ut fo-
mes tolleret tântum inclinationem ad malum, non arltem illfficul-
tatem in bonum. Respondeor Duplex est ¿lif{icultas in actu vírtu-
fío. -rímo ev nlripefn oo.rt-ão pv ãío.^oi+íÅ^o nrnnfar +o-
^-oro^fie
puénentian appetitasetliabit::s. Piii:ia non speeÉat ad {.c:::itesr,q'.Js€
r\tII rrl DJJ. 17:,-r:
1,,2-:,. ^t r,-
Y tlt'lrre- sL rrr /al-
vIrrISLu,
-t--- :,- qlru -. 1
rrr -.,- uupcl¿rpaI
-., st¿lflts,. trtI¡ocgrlf,l&e
r.

statum Virginis. Secunda si oriatur ex electione, non pertinet ad fo-


mitem, et itâ. f uit in Christo: Pa ter, sí possibile est, etc.; sí vero ex mo-
tu plaeveniente rationem,pertinetä.i[fomitem, et est motus inordina-
tus, et sic neéatur de B. Virgine. Nam voluntarie acceptavit cor-
poris incommoda, etíam per appetitum oboedientem voluntati.
Lltrum vero B. Viréini fuerit sublatus fomes, non modo
quoacl persorram, sed etiam quoad naturam, ¿íco, quoad pers,onam
tantum; íta ut si B. Viréo concepisset ex viro, sine ulla quidem vo-
luptate concepisset, filius tamen in peccato oriéinalí concíperetur,
tum quia id maéis communicatur per patrem, quem per matrem,
*rrm
lss¿
¡lrrio
aE¡*
mqóio nenápf pv ñpanaf^ Ä¡lo. ¡rrom
v¡slr¡¡¡ êv drr6nriñ rl¡o eB.^!
aEe
aÀ¡o-
titate matris impedíri possít. Potest tamen intelleéi tantae ératiae
communicatio Viréini ín ablatíone fomitis, ut, ratione eius, etíam-
si ex viro conciperet, nuliam inordinatam libidínem pateretur, si-
cut ín strtu innocentiae. Sed melius videtur concedere, quod etiam
a principio conceptionis habuit hoc donum.

71 CI. De Mystetiís vitae Chústi ãíap,4 s.5 n.6-tr.


,rl t-I f\-'lvr-.ø-i;-,.it-- l1l,-¡.t¡ ,1:-^ ,t . I ^ z
76 Cl. De Mysteúís vitae ChústÍ disp. 4 s.6.
tit ntsti¡irhN D¿ LA þnrr'¡äni ¡l¡niòloeil DtrL p' suÀn¿Z lz3'.

: . Quaestio 14.'
Confirrnatio in gratia a prima sanctificatione

Est de fide, B. Virginem in prima sanctificatione fuisse con{ír-


rnatam in é,ratia. Esû communis consensus, et tra¿litio ecclesiae'
Q.uanilo invenitur apuð Patres, e&m ilubítasse áe Filii
ilivini-
tate secundum prophetiam Sime or.'is, tuam ípsius animam, etc., ut
iot"liugoto" d" g6ãio scanáalí et ilubitationis, debet intelligi, non
qua sus-
de iltibítatione incredulitatis, sed stuporis et admiratíonis
p"nditur animus, ita ut videatur ilubitans'
Símiliter, quando dícunt, passem fuisse spåsmum, intelleéunt
á"1o""*-""* o.h.*"rrti ailmiiatione, non autern corporalem de-
fectum cum perturbatione sensuum, et contractione membtorum;
quia est corrtra eius perfectionem, et dominium in omnes actioneg
suas' etc'??
euaestio 15"
Impeccabilitas in B.' Virgine qualis

Príma. Nunduam peccavít veníaLíter B, VfuÉo ín tota víta.


Est d" fide, vel proxim* fiilui. Nott probatur, quocl dicunt aliqui,
eam potuisse dubitare de suo lapgu, et conseqsenter orare
plo sei
ii^itr" nobis debíta nostta,etc. Nam utebatur lumine perfectissimo
fidei et prudentiae, et perfectum domínium habebat sriarum actío-
sempef csm súmma advertentia, et forte huiu s
""*; "t-op""*b*tu1
beneficii revelationem habuit, saltem post íncarnationem'
Secunilo, Datum èst Vfuéiní a prima sanctiÎicatione, ut
pec-
per
cete nunquam possèt:, Lícet enim nunquâm {uerit impeccabilis
modum b1.torum, hubuit tamen ératiam a ptima sancdficatione'
per quam infallibiliter posset nunquam peccare'
Itaque con{irmatio Viréinis in prima et secuncla sanótifica-
tione noi differrtnt nisi secundum maius et minus, et étatia tam
hubito*lis quam actualis fuit aucta multum in conceptione, utraque
temen non excedit modunr possibílen viatori et personae cre&tae,
et semper libere operabatur. Post utrâmque in sensu composito
'rron pJr"rut cadere, in sensu autem diviso potetet'
Q.uare non vídetur dicenile símpliciter impeccabilis, sed
cuÀ

77 Cl. De Mystetiìs vitae Chrìstí âisp. 4 a,6'


324 ü. r. ot, Àio¡,r'r¡ s. i.

addito, per gratiam. Loqo"rr,lo tamen de matre Dei ut sic, videtur


posse dici; quia sr¡bintelleéitur tacite donum illuil ératiae cum tali
dignit*te conisnctum.Ts

Quaestio 16."
Gratiae accessio, et modus.

IPtímol. Gratía B. VírÉinís saepe aucta [uít ad modum ope-


tís operati:l.o enim ín ín{antia accepitremedium commune mulíe-
ríbus contra oriÉinale pecca.tum, licet hoc peccâtum ei ante fuerít
cblatum; sicut etiam Baptista fuít circumcisus, etc.
2,o in conceptíone filii, ob Christi praesentiam, sicut contulit
Iohanni et dat ín eucharístia; item, in die nativitatis, resurrectio-
nis, pentecostes, et probabiliter in die passionis.
õ.o per sacramenta: Baptismum tanquem medium omníbus
prâeceptum, et quia illa fuit perfectissimum ecclesiae membtum,
et duia Christus est baptizrtus (quoil etiam de Petro, Iacobo, et
T^L^--
IvueIIl¡ç ^ LIçsUl¡l
^-^7--^t.L^^1^¡:\. ^t --^-!^!^21:^^-
l¡IçU¡U5Ir/, tL VçIIùftUIlllg¡ ö l-L-2^.^ äçCCPIL.
- \/llllÐLU ^ ^^^^2¿ Tt^-ILClut
..^- E'.-^r-^-:^¿:^-
ysr !ruçuöIlÐL¡4¡lt T\^
^^¡:J:^ vç çz\Lfç¡llar
tUllUlc¡ ---^22^^^
^---*^* - lluçL¡(,rrc C:tL --^-t^a*:'t^ ¿--2-
^^- Vcl.t'l,¡ll¡llc, r{\¡ta
erat capex, r¡ec supponit peccatum necessario, nec incluilit imper-
fectionem. Confirmationem non accepít, sed effectum in adventu
Spírítus sancti, et characterem, unðe non erat reiteranda. Matrimo-
nium, ut est sa,cramentum novae leéis, non habet locum in illa.
Paenitentiae nullam habuít materiam. Ordinis non fuit capax ob
sexum.tt
Secundo, B. VfuÉo metuit suís actíbus ín tota hac víta ératíae
auÉ,mentum, et in alia beatítudínem. Est de fiile. Quod autem di-
cunt alíqui, in conceptione f ihi fuisse ératiam consumu,atam, est
falsum, nisi intelleg,atur per exaÉé,erationem ad commendandam
gratiam Virginis et índicandam radicem omnis perfectionis in
B. Virgine.
Dicitur autem semper plena Ératia ex pefie personae, non
Ératiae, Nam triplex est plenitudo gratiae: suf{icientiae, abunðan-
tiae, sinéularís excellentiae. Þrimam habuit a principio, secundam
in conceptione filii, tertíam in éloria.80
Tettío. Hoc auÉmentum [uít contínuum toto tempore vítae
78 Cl, De Mystefiis vitae ChtlstÍ ãiap, 1 a.1,
to f't 1\^ ¡'¡l..E.
\tf..^.^-::-.-:'-^ /tL-:-.t it--
v¡. ye v¡¡¡¡rr¡ s¡Þp¡ -o - ^
¡u 9.d,
80 CÍ. De My¡tetiic vítae Chrìsti diap. 18 e.t.
UN RESUMEN DE LÀ PR.IMERå MÀR,TOiOGIÀ DEL P. SUÅR.EZ 325

eius, et perfectíssímürn, Nam, p1âeter tempus soïrlni, sempef libere


operabatur; neque unquam erat oti<¡sa; nec habuit actus inilifferen-
tes ín individuo; nec inilelíberatos. Immo fre{uerttissime in Deum
referebat, â. quo non poterat involuntarie distrahi ob perfectum
dominium suoÍum ectuum. llnde, secundum alíquos, continuam
habuit attentionem ad Deum.
Sed potest tota víta eíus in tríplex tempus dividi.
Púmum usque ad incarnationem. Nam tertio anno fuit dicata
in templo a parentibus, ubi usque ad desponsationem vixit, Hiero-
nymustl et Bonaventurasz toto hoc tempole victum cotidianum
accepísse ferunt anéelorum minísterio, quod etiam Paulo eremitae
concessum fuit.ts
Secundum tempus usque ad Christi natlvitatem; cuius pqae-
sentia, familiaritas, doctrina, exerrlpla, labores et ðolores pro I11o
suscepti $ratías auÉ,ebant maxíme.
Tertíum, usque aá mortem; in cluo contemplationi soli va-
casse fertur. IInde perfectissímum vitae éenus habuit, tam in actí-
vitate, quam in contemplatione. De somno eius creditu¡fuisse
brevissimtrm ob temperantiam,optimam complexionem, et summam
eíus virtutem; immo sânctus Bernatdinus, serm.St stt.l dicít, non
fuisse ímpeilitam somno e contemplatione, Cant.$¡ EÉ,o dormio'
etc.; duod privileéium alíis ilicit esse communícatum etc.u¿ Et vide-
tur cánvenire illud ÀuÉustini 5 contra Iulianum c.9 de statu inno',
.centiae:8ó Si erat ín parcdís,o vícissítudo viéilandi et dormíendi, ubi
non etat malum concupíscendi, tam {elicia etant somnia dotmien-
tium, qaam vita vìéílantíum.e8
Auaestio 1? "
Summa perfectio gratiae in B. Virgine

Cum B. Virgo cooperate semper fuerit !,ratiae Dei, quantgm


poterat (ita ením et anéeli sancti, et Àdam ante peccatum; erat aü-
tem ín B. Viréine maior impulsus Spíritus sancti, lux spirítualis,
perfectior habítus Ératiae et virtutum, et maiora beneficia Csam in

81 Psllíe¡o¡ymus, Epistola 51 ile Nativítate S, MatÍae 8: ML 50, õo¿.


82 PsBooove¡tutø, Medítatíones vÍtae ChristÍ 3,
8õ S. Hiero¡ymus, VÌta S. PaulÍ Primi Eremitae: ML 23,25.
81 S. De¡nardinus Senensis, Sermo 51 (Venetiie 757r, í2 p,ítzl,
E5 Contrc lr¿líanu¡n 5,9: ML 44, 8o8.
06 ÇÍ. Ðç Mysterifs r1í-taç Ç$tisti. dísp.r8 e.4.
'326
,i. ¡.'pr ÀLDÀMÀ s. t.

aliis), cumque saepissíme exercuerit actus caritatís, vel aequalis, tel


íntensioris, quam esset habitus, accedente speciali Dei motione, per
quos actus merebatur, et statim conse{uebatur auémentum é,ratiae
ad aequalitatem sqcundum omnes $radus, seQuitur f.o¡ {uod B.
Víréo in {ine vítae pervenit a¿ summam perfectionem intensivam,
unde vocatul a sanctis mare spfuituale, omnis sanctítatis tltesautus,
caeleste ptodíéíum. Item, eius é,ratia immenga, et soli Deo coé-
nita, et privileéium meritorum eius ineffabile dicitur. Probatur,
4qia si supremus anéelorum uno actu merítorio consecutus est tan'
tam ératiam, ut, praeter B. Viréinem, nullus senctus illi praefera-
tgr, ídque solum quía habuit primam é,ratiam perfectissimern, et per
eam semel operatus est quantum potuit, cum prima ératia'8. Vir-
éinís superaverit illam anéeli, et infinities produxerit actr¡s adae-
quâ.tos illí ératiae, non tantum primae, sed etiam secundae, tertiae,
etc. infínities auctae; ergo perveniet ail incomprehensibile auémen-
tum, si multiplicetur. Nec id valet in aliis sanctis, quia senrper ho-
bent impeðimentum fomitis.
Seduitut 2.oz B. Virgínem ín intensitâte. et perfectione Éraliae
superesse sanctos omnes. In sensu distributivo, est de fide; in col-
lectivo, est pium, et probabile, Nam actus caritatís eius perfecti et
intensi sunt innumerabiles, fere sicut rlurnerus angelorum et sanc-
torum; et urro actu merebatur plus, duam multi sancti omnibus
actibus suis. Et hoc optime quadrat ðignitati Matrís, quae superat
infiníte in suo éenere omnes sanctorum diÉinítates. Tum, Ératía
respondet smorí; sed Deus plus amal B. Vírginem, quam onnes
sanctos simul, hic enim modus amoris ilebetur Matri. Tum, est
verisirnile etiam petiisse et obtinuisse a Deo, ut amaret Illum plus,
quam sancti omneg.
Dicesz Vicletur síc ae{uari ératiae Chrigti áratia B. Virginis.
Respondetar, negando. Nam gratia B. Viréinis con{ertur tantum
cum inferiodbus. À Christo ením tamquam capite et fonte, in quo
omnis Cratia conÉreÉata est, manavit ad B. VírÉinem, Christo con-
iunctissimam et cum lpso reÉnantem, tamquem ad aquaeductum;
demum ad sanctos temquam rivulos divisa çpt, et€.87

ç7 CL De Mystetiís t¡itae Çdri¡rr iliep,{E e.4r


UN RESUMEN DE LÀ PRIMERÀ Må,R'IOLOGfA DÉL P' SUÅREZ 327

Quaestio 18."
.An meruerit B. Virgo esse mater Dei

Pümo. B' VfuÉo nec åe condiÉ'no' nec de conÉÍuo metuít' ut


ptaedestinaîetut Mater Dei. Nam electio eius in mente Dei prae-
omnia opera, quae possunt esse fundamentum talis meriti.
""dit
Tum, quia haec electio antecedit electionem ail gloriam, quam IIec
B. VirJo, nec alius quisque meruit, er$o, etc'88
Secundo. Consecuta est B. Vfuéo pafiím dívína ÉÊatia,
partim
suis merítis, de condíÉ,no dispositíonem, pet duetn esset ídonea et
i¡À,n, Mater Dei. De dispositione est communis ðoctrina, et Eccle-
,iI ¿l.i*, (Jt diénum fr\ii tu¡ habitaculum etc.ee Cum autem ad sa-
píentiam Dei spectet ilispositio personae, cui confert diÉnitatem,
non te{uírit aequalitatem rei ad rem, sed proportionem 4uandam'
,i."tlr"r"anita; Chdsti dicitur ilísposita ad unionem. Cum autem
ail hanc dispositionem tria concufrant, prímum habitualia dona,
quidam,
secundtrm sìngularia privile$ia illi concessa, tertium actus
dualis ftrit consensus in anéeli annuntiationem, etc.,
prímum fuit
condigno velo quoad auÉ-
datum $ratis quoad prímam ératíam, ile
mentum; ,u.ondo*- omnino ératís; tertigm eÍÍecit libero arbitrio
*dioro ératia Dei. Itaque totum cumulum áratíarum, quibus Dei
quibus-
*"t", ¿igrr" effecta, non p'tuit ipsa mereri, potuit t&men,
"J,
dam acceptis ératiis operanðo ilispositionen complete, et ígxta
h;;" ;;l;- l"t"ri.eoitur varia áicta sanctotum'no
Tertio. B. Vtéo åe conÉtuo meruit esse mater DeiEst com-
munis sententia. Q.uia si Abraham meruit, ut Christus nasceÍetur
ex eius pro$enie (Quía Íecisti teñ 6tenc, etc'), eré'o a [ol.ti'oti'
Dí-
E"gã B. Vl"go meruit de coné'tso incarnationem' Respondetut
"""r
ne$ando conseqtlentiam. Q.uia non meruit nisi ex suppositione et
.oidl.iorru, sí D"us sumpturus erat carnem ex muliere' etc'; quoð
"positum erat in líbero decreto Dei.
Suarto. Non esú ímprobabile, meruisse etiam de condiéno
à,ir" |{rt"t De,Í. Nam patres absolute loquuntur, et sanctus Be¡-

'' 88' Cf: De MysteriÌs vitae Chtísti didp.l 3'ã n'?'


\' :89 Oratio Missae in iesto Immaculaiae Conceptionis,
9q ÇÍ' Ia tçttiatn ilisp.lo p'7 n'4ç1 '
3?8 I. À. DE ÀLDå,Må, S. ¡.

nerdinus serm. 5te1 dicit de illo consensu plus meruisse, quam om-
nes angelos, et sanctos omnibus actibus suís. ErÉo d"lrei intellegí
de dignitate altioris ordinis, scilicet Dei maternitatem,
-Quinto. simplÍcÍtet tamen prcbabíIíus est, non metuísse de
condiéno. Est communis theoloéorum. Probatur, quía, licet ératia
et opere supefnatulalia natura su& ordínentuf ad beatitudínern ab
íntrinseco, ad quam haberrt proportionem, non tamen ad ðisnita-
tem Matris. Meritum vero de condigno requídt talem ptoportío-
nem. Nec satis est gratia dispositionis ail tale munus a Deo con-
cessâ.. Síc enim .A,braham Chrísti successionem, etlohannes
Boptista
officium preecursoïis de condigno meruissent. Nam voluntas Deí
extrinseca nec ponit proportionem intrinsecum in operibus, nec
confert vim obligandi ex iustitia ad reddendum tale praemíum; ad
merítum vero ðe coniligno utrumque est necesserium, vel saltem
alterum. Quod autem Deus i¿l ilk promiserir, áratis dicitur. eu"re
B. Vírgo consequenter norr meruit titulos .orrrrqourr-
tes maternitatem Dei, esse reginam mundí, ", ""."1i""ti*
habere iuå ail bona fi-
lii, singularí adorarione diénam esse. Nec id dignitati B. VirÉinis
deroéat, etc.; immo commenda-t excellentie.nn.s¿

Quaestio 1g "
Cognitio rnysteniorum et sclentia B V.

Ptìmo, B. vitÉo in .hac víta habuit petÍectam {idem omnium


mþstetìotum, Tfinítatís, et Incarnationis. Est certa Du
ea dicunt patres illumínasse credentè.r,. vocant caput"orr.lorio.
ctedentíum,sÀ
unde erravii Lutherus praeferens fidei B. virgiiis fídem cenru,
rionis; et Erasmus dubitans, an in die nativítatís adoraverit Chris-
tum ut Deum.ea
Secundo. B. VfuÉo expressÍorem sectae s ct iptur ae ínt e 1 Ie
Éen-
tiam, et tetum theoloSícarum, quam uLlus viatotum, habuít. Haee
autem perfectío non fuit per solam ínfusíonem Dei, sed. e tiam per
gratiamrconcurrente eius dílígentía. Äccepit ením
fíden infusam
perfectam cum d,ono sapientÍae; erôt optímo ínÉenio naturali;
ani-
mo semper pacato fuit; vacavit ab inítío altíssinae contemplationi;
9L S..Der¡arclinug Senensis, Sermo d1 e.ð cp 1 (Veactlí¡ $gr,t.2 g.5t6l.
92 Cl. In tettíam diep 10 s.7 n,6-tt.
93 "Illuminatrix> llama ¡ Marfa eI ps8onaventura,
_,spcculum B.Mariae v, cp.5.y¡
a'tcs HÍero¡yuus., Denomifiíbuc Aebtaícis ìn Exodo: i¿i¡ã,-igï.
creile¡tÍump cf. .A,bulensis, Opeta 25,tze, 5oliJ.'il¡roto .*.ru,
?1 ÇL De Mystçtiis vítae Çþaí,sti diag,t9,.1 S.?sq.
UN R,ESUI,IEN DE LÀ ÞRTMtrRÀ MÀRIOLOGIÀ DEL P. SUÅREZ 329

versabatur in sacra scriptura; postulavit et.obtinuit a Deo eofum,


quae legebat, intelleéentiam; eréo, etc. Superavít enim apostolos ín
hac coénitione, quibus nulli ae(uiparantur. Ideo voc¿Ìtu1 nosttae
reîi¿ionís maéistta, docttix apostolorum. Hinc {orte tribuit ei Ec-
clesia, quod haereses interemit, scilicet: 1.o exemplo suae fiilei et
doctrinae¡ 2Î qsia Éenuit lucem Christum; 3.o prostravit díabolum
auctorem haeresum; 4.o sinéulariter iuvat defensores veritatis.es
Tefiío, B. Vfuêp, Quamvis non h.abuetít evidentíam supetna-
tutalem mysteríotum lideí, safuem ín habitu, tamen credibí|e est,
mu\torum mysteriotum habuisse' Prima pars patet, quia non ha'
buit scientiam beatorum, negue ilfusam omnium mysteriorum,
qualem solus Christus habuit in via. Potuit tamen in aliquo actu
et raptim habere alíquorum revelationem. Secundê pefs patet, duia
multa docuit apostolos, et experimento in se didicit, viilelicet con-
ceptionem sine dolore, subitam fetus animationem, pattum, inte-
riores affectus caritatis, hurnilif atis.')t
Quafto B.VfuÉo, luarnvis aliqua nesciveút, Úuae paulatim
didicit, nunquañ tamen habuit íÉnotantiam ptavae dispositíonís.
, Nam error est poenâ. Tum, in statu ínnocentiae non esset hic de-
fectus. Tum, plenissime instruebatu¡ s $piritu sancto ad sancte
operanðum, et habuit plenum dominium suorum actuum. Nec ié'
noravit quidquam eorum, {uae scire oportebat in sinÉulis actí-
bus et temporibus.
Q,uando ergo ilixit:
Quomodo [íet istud, non oportebat tunc
ante incarnationem scire modum illius, et se futulam matrem.
Quando perdidít Filium, nulla fuit imperfectio, sed ad maius meri-
tum et ostensionem caritatis. Illud: an nesciebatis, etc,, non inte-
llexetunt, forte ail loseph refertur; vel ail ipsam Viréinem, quia
non complehenilebat omnes causas facti illius. Q,uando admirata
ilícitur, id ex attenta consideratíone oritur. Q.uanðo docetur a
Simeone, patet etr ilictis.e?
Quínta, Quoad scíentìam natutalem, puto, Deo docente, co|-
novísse necegsaria, ad scripturae intelleáentiam et ad rnysteria fidei
cxplicanda, et ad perfectam moralem doctrinam. De alíis vero rebus
forte neque scíentiam, neque usum habuít¡ quia non pertínebant ad

e5 Cr. De Mystetiicvìtae Chtístí ilisp. 19 ¡.t n.5.


96 cI, De Mystetiís vítae Chtístí disp 19 s.ã,
e7 cl. De Mystetìís vitac Chtícti ilÍ¡p'r9 s'6.
33ô r. À. DE.trLDÀMÀ s. r.
ptofessionem et statum eius, et semlrer, quantum potetat, vacabat
supernaturali contemplationi.ss

Quaestio 20.û
Omnes gratias gratis datas habuit

Pümo. B. VirÉo habuit danum prophetíae. Probatur: 1.o Vo-


catur prophetissa prophetarum a patriblls, 2.o ex cantico Maéni[i-
caú, scripto eisdern verbís, et dictatis Illi a Spiritu sancto. 3.o ex
reveladonibus factis Eí, praesertím de Filii conceptione. Turbatio
vero illa in annuntiatione angelica vel fuit ob inusitatam speciem
iuvenis, cum ante eppâ.reïet in specie angeli, vel fuit in verbis, non
in vi'sione, et processit ex humiiitate. Item, ex revelatíone resutrec-
tlonis et aliis post s.scensionem Filii.
Àn autem viclerit divinitatern in hac vita, sicut Paulus, alií
ne$ant, cum non pertineat ad perfectionem sanctitatis, alii conce-
dunt tamquarn pium, quia confert ad privilegium ératiae ératum
facientis, ef est sÍgnum maximae amicitiae divinae. Q.uoil si etíam
neéaretur de Paulo, est probabile de Virgine, praesertim in die
tesurrectionis.r''
Secunda, ß, VirÉo habuit þ¡atiam ínterptetationis sertnonum,
et disctetionis s?tirituu¡n. Prima pars pâtet ex quaestione pr:aece-
denti. Secunda, {uatenus dícit instinctum Spiritus Sancti að dis-
cernendum ínternos animi motus, propríos vel alienos, utïunl
sint a Deo vel a diabolo, quae solet communicari spirítualibus
viris, et iuvatur pnrdentia, et usu retum spiritualium; símilíter,
quatenus dicit glatias coénoscenc{i internas cogitationes aliorum.
Primo nrodô, fuit perfectissima in B. VirÉine, et in éradu altiori.
Sécunilo modo, per modum scientiae habitualis, solum fuit in
Christoj ac per'actualem revelaiionern non est neganda B. Viréíní,
a--:^ ÞçurPçr
qu¡é l^-,-- ¿r(r
^^^^^- (¡öLr¡r - f ulrllláilenr
..,21;, ì ri
ålloItlm, r.
u[ eonllrmârgÏ convelsos
ad fídem.loo
Textío, B. VfuÉo habuit etiam, p;taeter alias, Ératias Quae ad
Setmonem spectant; sermonem Lo fidei, 2,9 scientíae et 3.o sapíen-
tiae ad explicanda Íidei mysteúa, l4.o) donum linÉuatum, Q,qia
undiqùe fideles tanquam ad maéistrarn reliéionis :concurrebantr.çt

98 CÍ. De Mysteúis pìtae Chüsti ilien. r9 s.5.


99 CL De Mystetiis vitae Christi dísp.ZO s.1.n,1s¡ ili¡p.r9 s.4,
rOo Çf. De Mystetíis vitae CÁricti d¡sp.sg e.l ntõ0.
UN P,ÉSUMtrN D¿ LÀ'PR'IMÉR.À M.AR'IOI'OGÍÀ
DÉL D' SUANE'Z 'I3I

Divus Thomas
forte quando ivit in -A.eévptum, indiéuit hac ératía'
doctoris' Q'uoil verum est
neéat B. VirÉini, qui* "åi ttu¡rrit munüs suo
privatim,_sicut statui
lu"¿lo"i"irrn n"ui"*, ,**uo potuit docere
;*Ji*ti u, aeilif icatio"i f td"lio^ conveniebat'lol atque adeo
;;""'*"ö;;;;;.
B, ilr;t hLabuít é'ra.tiam mtuaculotum'
(ail quoil requirjtur peculiatis fir-
'

sanitatis, ,nor, -o¿oili""n"Ii;"J. petenðum mira-


;i;;; lum fiduci., "firruiirctus spirirus sancti.að obtineatur) ut in
culum tali modo, tempore et loco, ut infallibilitet
nupriis de vino, tJ-;;;; efficienilo per imperium n-os1-Christi as-
censionem. Nam ";; opo"t"but o-""'intenilere ad Christum' Et
Eius; at
.Apostoli in nomine Cl'"i"i {aciebant að manifestationeln
B. Vitéo nllnqtlam subiit muïrus istud'102 Est R'u-
Quinta. Hubu¡t B' VfuÉ,o oÍnnes Statías Étatisplenam
-datas'
asselen-
p.rtirfi ot colliéitur ex patriLus omnibus' $tatiis r
tibus.lna '.

Quaestio âl 'u

Resurrectio B. Virginis post ntortetn' et assumptio


reé'ula' 2'o
Primo. B, VirÉo vete mottua est' :,'o est $eneralis
primo constaret eêete te-
patr"s íd traåunt. 5'" {uit conveniens' ut
passibilitatem
il;;t"";; ,u.ondl ui prssibilitas Eiuç attestaïetur
Chtisti; tertio, ut magis Christo assimilare tsr' 4'o ecglesia
celebtat
assumptionem.
' Q,uo anno mortua fuerit; est incettum' Fere conveniunt'vixisse
peperif exple-
usqlle ai[,christi ascensíonem añnos 48; na,m,Illum
to tl,Postea alii 1, alä 2, alä 25 annos supervixissequae volunt' Sed
est com-
verisinilius est¡ 15 &nnos, íta ut attiéetit 6ã annum;
muniot sententia.
Moilus mottis non ex corporis morbo propríe, sed eX vi
amo-
,i, *"ã"*ai*i*i ðesiilerii e.t intentissimae contemplatíonis cre-
", Tanta enim intensitate anima, his actibus- occupabatul, ut
áìro".
q"rri cofprls destitueretur, et paulatim ileficerent dispositiones cot-
poris, ne animam.retinerent '
, Mortua est sine dolore, quippe sine conc.upíscentia concêptti¡ et
conselvata sempefi et in morte Filii plus quam dolores mortís Éus-
.:+
101 Cl, De Mysterìis vìtae Chtístí disp. zo s'.2'
.to| CÍ. De Mysteriís vítae Cþtisti diap. zo s'3'
'ro6 In Cantica lib.r: ML 168, E11.
to4 Çt. De Mysteriis vitae Çhtistí ilísp. zo ç'ã n'2'
3¡¿ t. À. DE ÀtDÀI'lÀ S. l.
tarat. Revelatus eí transitusrefertur,etdivinitus con¡lregatos êpos-
tolos.loó
secr:ado. ,srarím post moftem anima Eíus Íuit þIoríosa, et ín
caelam assampta. Non enim {uit impedimentum, ,ru p"remium
reciperet et, in primo sui non esse in corlrore, viderit Deum. tlnde
continuavít actum divini amoris, quem in hac vit* sempe" aorrru"-
vaverat. Sunt enim actus eíusdem speciei, et tantum accidentaliter
differunt.los
Tettío. Paulo post mofiem tesuttexít, et assumpta est anima
et cotpore in caelum É,l.otíosa, Licet non sit dc fide, uivult
caieta-
nuo,10? tehen habet illum úradum ce*itudínir, qúu* sanctificatio
Eius in utero matris. Est enín communis sensus, celebratur fes-
tum assu6.ptionis antiquissimum. Ä.ntiquissimae historiae ferunt,
Thomam apostolum non ínterfuísse morti, deinde ;d;;;#i
apertum sepulchrum, et sola linteamína inventa.
christus et B. viréo sunt una caro. Hunc honorem Filius
debebat Matri. Et tale praemium debebatur t""*J
rifn +i e+
v¡ ,lili ¿-- +:^ - t- Tt rr:-.:, t, I ..
nir;r;;;:
b¡¡.ôv¡¡r¡qç. ^---- ^ rr.
vvryuÐ Vlr8lr¡r$ IUrf ql¡&Sl ltlstfumentuûf
h=:na::.ee sal-r¡tis. Videtur ír.ere.iiirile, esse
qua.m christus induit. Ànimae beatorum appetunt ";";*;;;L
éloriam"""rr"-,
corpo-
rum. lroc privilegíum maxime decuitchristum, et mJtrem, nec quic-
4-!am repugnat, immo Ecclesia consentit. sí probabile est, quí cum
Chdsto resurrexerunt, mansisse anima .*no""-Ll*r, erflo a
fortíori. ",
I,ícet atriquÍ dicant, quadradesimo die post mqrt€Þ r€eürr€_
xisse, alíi eodem díe, et nihíI sit :certum, tahen probabilíug
est,
tertio díe, propter similítudinem cum ch"isto .i n;il* dicta, ei
historias. IIIis vero diebus dicitur audíta
-"to¿i, uigulir" .ir."
sepulchrum. Inter resurrectíonem et assumptionem non fuít ncces-
saría inter.usrio molêe alicuius.ros
Quaesfio ZZ.a
Perfectlo beatitudlnÍs B. Virgínis
Prímo, B. vfuêo rn þlotia supëtat omnes t)uros homínes et an-
Éelos beatos. Est de fide. Patet ex perpetua traditione. Ecclesía ca-
loí Ct, De MystetÍÍs vìtae CÁtÍstí disp, ¿r s.r, ¿lo¡ile combíó il¿ opiaión ¡obrc
la cil¿il
ca que nurÍó
la Víróen.
106 CL, De Mysteríís vítae CLtÍstí disp. 21 s.2
ro7 €avetano dice 4ue er sentencie pfaiquien irÍce-tue
^,2a. ee de fe, ec
eu iopugnailor cata-
dno¡ cf._Dc M5.steúis vitae CÁtisti ¿¡ip. zi r.¿
loE Cl. De Mvstetíis vítae Chtístí d¡rp. sii;.".i.
tiN n¿Åtiú¿N ðt íl Bnir,i¿ni uin¡or,oeir DEt Þ. suiosz åå¡

nltz ExaLtata. est sancta etc.rog Est pium, et habetur prima synodo
art. õ,110 epistula ad Orientales.ttl
Secundo. Vídet B, VfuÉo ín Vetbo quídduíd al.íí beati, et plus
duam omnes símul, excepto Chrísto. Probatur de pertinentibus ail
statuñ cuiusque beatí, omissis communibus omnium, scilícet mys-
teríis ératiae, C,eneribus et speciebus lerum naturalium. Ea vero
sunt triplicia¡ 1.t de eodem mysterio plures ¡ationes nosse¡ 2." plu-
ra indiviilua et facta pertinentie ad proprium statumi ã.4 rationes
particulares.
De ptímís certum est Ean superêle omnes. Quia omnia
mysteria teferuntur ad duo, Trinitatis et Incarnationis; hoc secun:
dum maxime pertinet ad B. Viréinem; in primo non sunt aliae ra'
tiones, quam esgentíales et notionales ad intra, qgas necessalio
beati vident, at'8. VirÉo excedit alíos ín claritate maimi, et inten-
sione.
De secundis, cum quilibet sanctus videat in Verbo quiilquid
ad suum statum a principío spectat, et omnía, {uae ad statum bea-
torum spectant, pettineant ad B. Virginem suo modo, {uia coope'
leta est ad praeðestínatorum saltrtem consufnm¡rndam, eré'o etc.Tum
ad statum rnatris et dominae spectant, quae sunt proptio filiorum
et guorum.
De tettíÍs,quiilquid sít de coénitione beatorum círca particu-
laria nunquam futura, si quis ea videt ex per{ectione visionis, mul-
to maÉis B. Viréo.l1'
Tettío. B. Vfuéo vídet ín Deo quídAuid Deus vídet scíentía
vísíonis, exceptís 4uae ad íntefiores actus aRírnae Chrístí spectant.
[r.ol Penetravit enim, secundum divum Bernardum,lls profundis-
simum divínae sapientíae abyssum, et quantum, sine unione pet-
sonali, creaturae condício patitur, luci inaccessibili coniuncta est.
Quod intelleÉitur, non de capacítate sinpliciter, sed coniuncta cum
consequenti ratione et decentia. z.o Quia, licet beati singuli non
videant omnia, quae Deus scientia visionis, omnes tamen simul
verisimíle est videre omnia, praetet Christi coé,itationes. Omnia
ením sunt propter electos; eré,o, cum B. Viréo omnes simul superet

1o9 .Exaltata e¡t Sa¡cta Dei denitlix euper choroe aaÉelorua sal caelestia ledoar: Àn'
típh. p¡ima ail Motst. i¡ festo Àerurnptioníe B. M. V'
11o C[, De Mystetíís vitae Clttístí ilisp' 21 e.ã r.1.
111 Cl. De Mysteúis viúae Chfisti disp, zl c.6 t,!.
rr2 CL De Mietctiís vìtae Chtíctí ili¡p. ir s.5 n.õg,
ttt S. Bc¡¡¡¡,lu¡, Sc¡¡no de Daodciia pr¡c¡rol¡livÍs... In Do¡ii¡icl infra oct.ran
À¡¡r¡n¡¡tio¡i¡: ML rE5,45r. .
t'l+ ,';1i.' .ì ,. i. i. ts.ir,på,r,ijr s..1.. , ' . ,

in- visione, etc, 3,o Q.uia statûs B. Vírétnis beatificus est a¿l rnbåuûl
ceus&e universalis coniunctíssimae Chtisto; eré,o, etc.
Nec. propterea aequatur éloría Matris f'ilio. Nam anima
Christi infinite excedít in visione Dei ob lumen multo clarius; et
duia intensíori modo. Nec videt B. VítÉo coéitationes animae
Christi sine eius consensione, nec spectat iá ad eius statum, ctuippe
inferioris,lt{
Quatto. Prcbabile est, B, VfuÉinem in pefiectíone vísionís et
lumínís, supetare pet[ectíonem omnium beatotum, etíam in
unuti collectam. Fundamentum huius conclusionis ex q.19.' est
petendum; Nam sancti incomparabilíter de ea loquunfu!, etc.' ut
Cuae in se complectatur omnium alioium bona et perfectiones, et in
ea reluceat Éloria Dei maéis quam in aliis operibus Dçi'110
Ex ilictis facile conici potest élorie corporis B. Virginis, et
éloria animae accidentalis. Haec enim consequuntsr essentialem
animae, Dicenilum est, non caruisse aureola doctorum, quee
datur etíam iis, qui verbo vel doctrina saluti animarum cooperantur.
Viréinitatis habuit excellentissimam.
" De martyrii aureola aiii neéant, quia proprie non est passa
- î. a .
Ur testlmonlum tldel; alll êÎtlrm&nt cum -l-llelonymo'
- qul Yoc&r
Viréinem plus quam martyrem ex iTloztuam ípsíus antmam.Et pïop-
ter srrmmam cum Christo coniunctionem potest dici passa Christi
persecutiones, iniurias;' passiones, mottem. Perseverabet ením
constånter cum Filio propter Chtistum et in testimonium lid'ei, etc.
In essentiali vero éloría cettum est, habere quidquid respondet
perfectissimo merito martyrìi, in accidentali vero credibile est, ha-
bere aliquod insiéne suae excellentissimae fortitu¿linis et caritatis,
sive nqminetur suleola martvrii, eninentius , etc.L7?
:ïo"^n"t,
Quaestio 23."
Adoratio B. Virginis qualis
Primo. B. VfuÉo est adoranda cuku rc|íéíoso, Patet a fortio-
ride sanctís, ex usu Ecclesiae ín festis,'praesertim quatuol;1." an-
nuntiationís, cuius initium i$noratur et ab apostolis creilitur ob-
tt1 CL. De MystetÍis vìtae ChristÍ ãisp, 2L s'ã n.5s.
115 CL. De lulysteriia vitae ChrístÍ Ãísp. zt s.3.¡,7"
7!6 PsHieronynus,Epistola nona àd Paulem e.,t Eustqchium pe As,sunptionu B.V.lit'
MT øvt
r^. ¡su.
-ua f,l C usr¡ÈlgsÞt
n---^-J--- )--^)^^¿^ ^¿^rt:^- .L.4.
vlf aQA t<9
'g'¡! v¡. p. ^^ qsYu!!¡¡¡r Þ.Ytt^Ð.
zç'
tt? Cl' De Mystetiìs vítae Chtístì diap. 2r s,4,
iÌñ p'stil'i¿n òd, r,¡' pn'lr'iún'i ú¡'nror'oei¡' DEr' Þ' suil¿E'z 33i

qnile
selvetumi 2.o purificationis, quoil fuit ante ChrysostoÏnuqr;
errânt, qui putant a Iustiniano imperatore introductum;
3.o nativi'
et 4.o assumptionis, de quibus supre'
-- 'Áa¿tta
tgtis, ' i

suntiria alia in romana ecclesia: primum ad nives, ex


Dei revelaticlne ante annos 12OO; secunðum, visitationís in
latina
ecclesia novum, in é,raeca antiquissimum; tettium'.
exspectationls
pleesentationís; est prae-
ente 9OO ennos in Híspania, dtrartum'
secúndi'
a¿;*- a Sixto v, et ante 45o annos, tempore Caelestini
imperatorís plae-
ii"É; il", Manuelis Comneni
"onrriiotio'es
ceptum.
sunt praeterea {ere in omnibus catholicís p:rovinciÍs sollem-
nitates p"op"i*" ife B. Viréine ob sinÉuloria beneficía'
T"rr,t.*, dies sabbati in universa ecclesia, csius initium non
constat, clicitur tamen ante annos 5oo in concilio Clatomontano :

sub flrbano tr.


sunt infinita templa ínsiénia in honorem B. Virginis.1l8
Secundo. Non est aåorcbíLis B. VitÉo pet se latt,ia,
nec sic
intelleéituf lrorl
adorcnda.Debetur enim solí Deo, et in hoc sensu
aðoranda, sed horroranda.
Obicíes,vocatur spes nostta, é,auåium, salus et
pal( munå'L
¡^p"r*irl* saecuLi, reþenerattíx, auctríx netitL Respondeo omnia acci-
ista et similia ex modo et intentione, que proferunJu-r, Sensum
;**: ;t*t;; q;* e"^;ir redemptorena, et apuil lllum valgt qlu-
rímurn. tlnile interdum omnípotens dicitur, (trasi per'hypetbolem

:t' "**;;:T.:ä:: "#'"'j.i: latría; erÉ,o maéis virso. Responiteoi


id"" l;i;"";; i; conclusione; nam ob rationem extrinsecanr, sci-
portavit, posset
Christum, quem ¿ienuit, de sna substantia aluit,
li.cet
;d;;ü;;;"i;;i;; sive co*¿lorari. Tamen nec sic est adbranða,
ut in conclusione dícitur, quia esset peticulum inciilenilí in ertorem,
cum virgo sit per ," ,bsolute capax adorationis, Tum,
adoratío
relativa non requirit propriam .eicelle:ntiam ín adorate re¡ at Viréo
est mâio-
;;;;"" ailoratur ot pu"rorr* rationalis excellens. Denique, propriam ei-
ris hono"is ailoratio Virginis proptèr intrinsecafn, ef
cellentiamr duam alia extrinseca ob Christum, duae.
potius est
Christi, quam Virúinis.tl
pt o -
,T efi io.. B, VfuÉ,o p et s e e st . ador ab ilis hy p er duLia, t at ione'
.
.

l1E CÍ.. Ðe Mystetiis vÍtae Chústí alisp' 22 8'1'


rtg Cl, De Mystetíìs vitae Chtísti ãisp'.2?j e:5 .n'¿f ',
3stB r.'^. bi,irbÀMt ð. i.
ptíae excellentíae. Probatur: excelluít 1.o sanctitatei Z,o estmatéf
Dei, ei sic díéniorís excellentiae.
Notandum vero, deberi B. virginí hvperduriam duplic itetz r,o
ratíone excellentís gratiae, sanctitatis, et beatitudínis, et sic est
eadem specie cum aliis sanctis, a. quâ. non ðiffert, rrisiut'-"éís per-
fectum a minus perfecto.2.o ratione maternitatis Dei, et síc est
spe-
cies distincta, duía est excellentia ordinis alterius ,"n"rio"is omni
"t
excellentia creata. Tum, isra adorario título ,u¿lu-piiorris debetu¡
ch¡isto¡ erc,o et Matri, quatenus cooperata est petendo, .""*"ti""å.,
substantíam ministrando, offererr.lã Fihom. to-, q"i* ðlrirtl
ilo,
minÍum ín suos videtur spectare ad B. virdinem ob-coníunctionem
-----
cum Filio. flnile dicitur domína et rc!ína miai.-
Licet autem speculative possit sub hac duplici ratíone adora-
ri, moraliter tâ.men maxima omnium utenda ,.ili."i materni-
tatís, quae includit prímam ut díspositionem, "st,
etc-120

Quaestio 24.4
Quid nohis pr"+fu!t B" !¡irgc, ae proåride quoinodo
recognoscenda, et oranda

Púmo. B. VfuÉo non est ptíncípalis ca.usa nostrae


salutís, !ta_
tíae, vel alíorum bonotum, vel rcmlssionís peccatorum;
et id.eo
tatíone adoranda non est. Id enim est soíius D;.- ¿i";"do hac
vero
dicírur: solve víncla rcís, Míserere mihi, ; ;;h.,
ä1, E..turi.
explicare B. virginis poresrarem in impetrandis a Fírio
intenjil.
Denetlclis.
Secundo. B, Vfuéo níhíI de condíéno meret, vel unquam me-
ruít Est enim solius Christi privileéium. eo"rrdo dicunt
nobís.
?.:l:i-:?aras:e munlu2, esse causa m sal.utís, intelleéitur, q;i;
Åsrr u(Ë'¡rum lncarnatl.tllg, per quem proveniunt
omnia bona; et
suis orationibus obtínuit a Deo hoc beneficiumi ou., suis me-
ritis ínvitavit, ut ad se veniret.lzl ",
Tettío. otatío ad B. vfuéinem, ut sìt e[Iícax, {íeú d.bet in
Chrísto, et per Chrístum.Ipsu urri* urt ,ot,r, mediator.
Ita vocant
medíattícem, ad,vocatam, etc., non secund*- ;;;;rü,"ru^,
,.a
li¡r nÉ,srrr,ir,¡t os Ll ùnlMgce ¡ilnro¿osil oÈr, p. suÀprz 35i

secundum similituilinem et participationem secundatio, et minus


per{ecte, et pet Christum.
Quafto. Qaandíu vixit, pro homínum salute otavit, et nunc in
caelo orat, petens sinÉulis et obtínens ptopúa bene[ícía; immo ín
hoc munere orrrnes sanctos et catítate et eilicacÍtate antecel'lit. Þ¡-
ma pars pa,tet, qqia si iusti hoc {aciunt, eréo, etc. Þatet etiam lohan.
2.Tlu¡m, quia orare pro aliis est'officium caritatis, misericordiae, et
reliÉiionís; quae omnia in B. Viréine excelluerunt. Secunde p,4r.9
etiam patet ex q. 18 et 22; qttia plus sola potest, quem omnes alii
simul.122
Quínto, B, VfuÉo est a nobis oranda ptae omníbus sancúis.
Patet ex usu Ecclesiae, qqae frequentíus et excellentiori nod9 orgt
Viréinem; nec est díes in toto enr-ro, in quo non offerat Ei publicas
oratíones in missa, officio, contionibus, praeter multos festos di9s,
quibus sinéulariter orat B. Virginçm. Dices.' videtur melius, .et
maioris {idtrciae in Deum, immediate ad Eurn accedere. Resppn-
deo, esse bonum, et faciendum saepe; non tamen semper: 1.o ob ma-
iorem reverentiam divinae maíestatis; 2.o vult Deus sic Matrem
honorare¡ ã.o B. Viréinis intercessio supplet ínterdum defecttrm,
vel indispositionem petentis.
Q,uate, petere per Eam non est di{fidere de Deo, seå cle pro-
pria infirmítate. Et in hoc sensu vecâtur a patribus re[aÉium
unícum nostrum, Hinc etiam solemus a sanctis bene{icia {uaedam
partícularia postulare, ab hoc unum, ab altero aliud, etc.' ut lrsue
Ecclesiae habet; f&men a B. Vlréine omnia. Q.,¡ia in omnibus ept
efficax.
Hinc ilenique ad alios sanctos immediate accedimus' nec'1rrro
utimur intercessore ail alium, quia,licet inaequales in éloria, ,sunt
temen quasi eiusdem ordínis¡ ad Virginem velo tamquem aä re-
é,ínam et dominam utimur a'liis sanctis meiliatoribus. Sic oratio
anÉelíca offertur sâ.ncto Francisco, ut eem preesentet B. Viréini'
Denique, B. VirÉo plus nos amatf et plus potest apucl Deum,
quam omnes alii sa.ncti.1z3

tzz C{- De Mysteúìs vítae Chtísti Ãial, z8 t.z


tz, CL De Mystetíís vìtac Chústí diap, 28 ø.7
22
stcrAs
Ànc Ànóelícum :
Ànt Àntoníe¡um
ÀrchÀ6ust À¡chivo Àéustíniano
,AæhIIistDoculittM oy.âÉe .A.¡chíves d'histoire doctri¡ralç, 4 littétaire du
Moyen Àée
ÀrchHistSI Àrchivum tlistoticum Socictatis lesu
Boletln de h tfniversidad ile Granada
*IH¡:e"
Llenrom Clencia Tomísta
cdD Cíu<lail ile Díos
'CollFranc Collectanea Franciscana
ÐivThom(:ÞÐ Dívus Thomas (Píacenza)
EphMa¡ Ephemerídes Marioloéícsc '

Ept Estu¿lios
EstEol Estuilios EclesÍósticop
Man¡ Mantesa
Ma¡ Ma¡íanum
MíscCom MíscelÁnea Comíllas
Pens Þensamiento
RvF Razón y Fe
'RechS¿Rcl RechercLes ile Scíence R,elidieuse
RevÄscMyct Revue il'.A,scétique et de Mystíque
IlcvErpir R evísta de EspÍrituelÍilail
RevIlígt Revue Historique
RevHistEccl Revuç il'HistoÍre Ecclésiastídue
RívVitSplr Rivista di Vita Spfuítuale
Schol Scholastik
VDom Vcrbum Ðomíní
V¡dSobr Vída Sob¡enatural
vvid Verdad v Viila

También podría gustarte