Está en la página 1de 12

PLAN DE REFUERZO

PARA ALUMNOS DE

LATÍN 4º ESO
(Corrección de los textos)
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

ANEXO I
TEXTOS

1. Prōvinciae Rōmānae (cap. I)


[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:

In imperio Rōmāno sunt multae prōvinciae. Hispānia et Gallia sunt prōvinciae Rōmānae.
Britannia quoque prōvincia Rōmāna est. Hispānia et Gallia et Britannia trēs prōvinciae in
Eurōpa sunt. Ubi sunt prōvinciae Syria et Aegyptus? Syria in Asiā est, Aegyptus est in
Āfricā. Britannia īnsula est. Num īnsulae sunt Gallia et Hispānia?

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


Nōn sunt īnsulae; sed Corsica, Sardinia, Sicilia īnsulae sunt. Magna īnsula est Britannia.
Sicilia quoque et Sardinia et Corsica magnae sunt īnsulae. Melita īnsula parva est.
Quid est Brundisium? Brundisium oppidum est. Quid est Dānuvius? Dānuvius est
fluvius. Rhēnus quoque fluvius est. Rhēnus et Dānuvius sunt duo magnī fluviī in Eurōpā.
Nīlus quoque magnus fluvius est. Estne Nīlus in Eurōpā? Nōn in Eurōpā, sed in Āfricā est
Nīlus. Num Rhodus fluvius est? Nōn fluvius, sed īnsula est. Rhodus est īnsula Graeca. In
Graeciā multae sunt īnsulae parvae et magnae.
INSVLA et OPPIDVM vocābula Latīna sunt. In vocābulō INSVLA sunt sex litterae: littera prīma I,
secunda N, tertia S... I est littera et numerus. Numerī prīmī sunt I, II, III, litterae prīmae A, B,
C.
No son islas; pero Cŕcega, Cerdeña, Sicilia son islas. Britania es una isla grande. Sicilia y también Cerdeña
y Córcega son islas grandes. Malta es una isla pequeña.
¿Qué es Brundisio? Brundisio es una ciudad. ¿Qué es el Danubio? El Danubio es un río. El Rin también
es un río. El Rin y el Danubio son dos grandes ríos en Europa. El Nilo también es un gran río. ¿Está el
Nilo en Europa? No está en Europa, sino que el Nilo está en África. ¿Acaso (quizás, tal vez) Rodas es un
río? No es un río, sino una isla. Rodas es una isla griega. En Grecia hay muchas islas pequeñas y grandes.
INSVLA y OPPIDVM son palabras latinas. En la palabra INSVLA hay seis letras: la letra primera I, la
segunda N, la tercera S... I es letra y número. Los primeros números son I, II, III, las rimeras letras A,B,
C.
[3] QVAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)

1.- Quid est in imperiò Romanò?

In imperio Rōmāno sunt multae prōvinciae


2.- Num Brundisium fluvius magnus?
Non, Brundisium oppidum est.
3.- Quid est in Graecià?
In Graeciā multae sunt īnsulae parvae et magnae.
4.- Quid est oppidum?
Oppidum vocābulum Latīnum est

2
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

2. Pater dormit (cap. I−III)


[1] PENSVM A: Terminātiōnēs complē:

Iūlia, fīlia Iūlii et Aemiliae, est parva puella laeta quae cantat et rīdet. Sed iam nōn cantat
puella neque rīdet, sed plōrat: “Uhuhū!.” Cūr plōrat Iūlia? Puella plōrat quia Mārcus eam
pulsat. Mārcus est puer improbus quī parvam puellam pulsat − et rīdet!
Aemilia audit fīliam quae plōrat.
Iūlia Iūlium vocat: “Pater! Pa-ater!”
Māter fīliam audit, neque pater eam audit. Aemilia Syram ancillam interrogat: “Ubi est
vir meus? Iūlia eum vocat. Cūr nōn venit?”
[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:
Syra: “Dominus dormit.”
Aemilia Iūlium nōn videt, sed audit: “Ssst−rrrch, ssst−rrrch!” Iūlius dormit neque Iūliam
audit.
Aemilia: “Ō! Fīlia plōrat − et pater dormit!”
Iūlia: “Uhuhū! Mārcus mē pulsat!”
Mārcus rīdet: “Hahahae!”
Pater audit fīliam quae plōrat et fīlium quī rīdet. Iam nōn dormit Iūlius.
Ecce Iūlius venit et Aemiliam interrogat: “Cūr Iūlia plōrat et Mārcus rīdet?”
Aemilia respondet: “Mārcus rīdet, quia Iūlia plōrat, et Iūlia plōrat et tē vocat, quia
Mārcus eam pulsat. Puer improbus est Mārcus!”
Iùliùs Màrcum vocat. Màrcus venit et Iùlium ìràtum videt. Iam nòn rìdet puer. Pater ìràtus fìlium
improbum verberat!
Sira: “El señor (amo) duerme”.
Emilia no ve a Julio, pero lo oye: “Ssst-rrch, sst-rrch!” Julio duerme y no escucha a Julia.
Emilia: “¡Oh, la hija llora- y el padre duerme!”
Julia: “¡Uhuhu, Marcos me pega!”
Marcos ríe: “¡Hahahae!”
El padre oye a la hija que llora y al hijo que ríe. Julio ya no duerme.
He aquí Julio viene y pregunta a Emilia: “¿Por qué Julia llora y Marco ríe?”
Emilia responde: “ Marco ríe, porque Julia llora, y Julia llora y te llama, porque Marco le pega. ¡Marco es
un niño malo!”
Julio llama a Marco. Marco viene y ve a Julio enfadado. El niño ya no ríe. ¡El padre enfadado azota al
niño malo!
[3] QVAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)
1.- Quis Iùlia est?
Iūlia, fīlia Iūlii et Aemiliae, est parva puella laeta quae cantat et rīdet
2.- Cùr Màrcus puer improbus est?
Quia parvam puellam pulsat
3.- Quem audit pater?
Pater audit fīliam quae plōrat et fīlium quī rīdet
4.- Num Màrcus Iùlium laetum videt?
Non videt Iùlium laetum, sed iratum.

3
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

3. Liber novus (cap. I−V)


[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:
Cornēlius est dominus Rōmānus, qui duōs līberōs habet, Sextum fīlium et Cornēliam
fīliam, et decem tantum servos. Pauci sunt servī Cornēliī, quia Cornēlius nōn magnam
pecūniam habet. Neque magnam vīllam habet Cornēlius, sed multos libros Latīnōs et
Graecōs habet. Cornēlius est dominus quī libros et litteras amat. Bonī et pulchrī librī eum
dēlectant. Etiam Sextus, fīlius Cornēliī, librōs et litterās amat.
Cornēlius suum Libanum servum vocat: “Veni, Libane!”
Libanus venit et dominum salūtat: “Salvē, domine! Ecce, servus tuus adest.”
Cornēlius salūtat servum suum: “Salvē, Libane! Tacē et audī!”
Servus tacet et audit. Cornēlius eum interrogat: “Ubi est liber meus novus? Cūr hīc in
mēnsa nōn est?” Libanus tacet neque respondet.
Cornēlius imperat: “Respondē, serve!”
Libanus: “Nōn mē, sed fīlium tuum interrogā!”
Cornēlius: “Quid?”
Libanus: “Liber tuus novus est in cubiculō Sextī. Fīlius tuus habet librum tuum.”
Cornēlius: “Quid agit puer cum libro meo?”

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


In cubiculō suō Sextus habet librum Cornēliī. Titulus librī est GRAMMATICA LATINA.
Sextus Cornēliam vocat: “Venī, Cornēlia! Ecce liber novus. Titulus eius est GRAMMATICA LATINA.
In librō multa capitula sunt. Titulus capitulī prīmī est LITTERAE ET SYLLABAE. Ecce litterae
Latīnae in pāginā prīmā: A, B, C, D, E, cēterae. Iam respondē, Cornēlia: quot litterae sunt
in vocābulō LATINA?”
Cornēlia litterās numerat: “Ūna, duae, trēs, quattuor, quīnque, sex. In vocābulō LATINA
sunt sex litterae: L, A, T, I, N, A.”
Sextus: “Et quot syllabae?”
Cornēlia: “Trēs: syllaba prīma LA, secunda TI, tertia NA.”
Sextus rūrsus eam interrogat: “Vocābulum GRAMMATICA quot litterās habet?”
Cornēlia litterās numerat et respondet: “Decem.”
Sextus: “Et quot syllabās?”
Cornēlia: “GRAM-MA-TI-CA: quattuor syllabās habet.”
Ex ātriō Cornēlius fīlium suum vocat: “Sexte, venī!”
Sextus pāret: ex cubiculō venit cum librō Cornēliī.
Cornēlius īrātus fīlium interrogat: “Estne liber meus novus in cubiculō tuō?”
Sextus librum in mēnsā pōnit: “Nōn est. Ecce liber tuus in mēnsā!”
Iam Cornēlius rīdet neque īrātus est. Pater, quem librī et litterae dēlectant, laetus est
quia etiam fīlius librōs et litterās amat.
Sexto tiene en su habitación el libro de Cornelio. El tulo del libro es GRAMMATICA LATINA
(GRAMÁTICA LATINA).
Sexto llama a Cornelia: “¡Ven , Cornelia!” He aquí un libro nuevo. Su título es GRAMMATICA LATINA.
En el libro hay muchos capítulos. El título del capítulo primero es LTTERAE ET SYLLABAE
(LETRAS Y SÍLABAS). He aquí las letras latinas en la primera página; A, B, C,D, E, etcétera. Responde

4
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

ya, Cornelia: ¿Cuántas letras hay en la palabra LATINA?”


Cornelia cuenta las letras: ¡” Una, dos, tres, cuatro, cinco, seis. En la palabra LATINA hay seis letras: L,
A, T, I, N, A.”
Sexto: “¿Y cuántas sílabas?”
Cornelia: “Tres: la primera sílaba LA, la segunda TI la tercera NA.”
Sexto le pregunta de nuevo: “¿Cuántas letras tiene la palabra GRAMMATICA?”.
Conelia cuenta las letras y responde: “Diez”.
Sexto: “¿Y cuántas sílabas?”
Cornelia: “GRAM-MA-TI-CA: tiene cuatro sílabas”
Desde el atrio Cornelio llama a su hijo: “¡Ven, Sexto!”.
Sexto obedece: viene desde su cuarto con el libro de Cornelio.
Cornelio enfadado pregunta a suhijo: “¿Está mi nuevo libro en tu habitación?”
Sexto pone el libro en la mesa: “¡No está. Mira tu libro está en la mesa!”
Ya Cornelio ríe y no está enfadado. El padre, al que agradan los libros y las letras, está contento, porque
también su hijo ama los libros y las letras.
[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)
1. Quid Cornèlius habet?
Cornēlius est dominus Rōmānus, qui duōs līberōs habet, Sextum fīlium et Cornēliam fīliam, et decem
tantum servos.
2. Quid Cornèlius interrogat servò (al esclavo)?
“Ubi est liber meus novus? Cūr hīc in mēnsa nōn est?”
3. Ubi est liber Cornèliì?
Est in cubiculō Sextī
4. Quid agit Sextus cum (cuando) pater suus eum vocat?
Sextus pāret: ex cubiculō venit cum librō Cornēliī.

4. Speculum Aemiliae (cap. I−VII)


[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:

Syra et Dēlia ancillae ex ātrio exeunt.


Syra: “Venī in cubiculum Iūliae. Illīc bonum speculum est. Iūlia speculum Aemiliae in
cubiculō suō habet.”
Syra et Dēlia in cubiculum Iūliae intrant. In cubiculō eius est parva mēnsa. Syra videt
speculum, quod in mēnsā est.
Syra. “Ecce speculum in mēnsā. Claude oculōs, Dēlia!”
Dēlia oculōs claudit. Syra speculum sūmit et ante Dēliam tenet.
Syra: “Iam aperi oculōs!”
Dēlia oculōs aperit et sē videt in speculō, quod ā Syrā tenētur. Oculī Dēliae pulchrī sunt
et fōrmōsus est nāsus eius. Dēlia est ancilla fōrmōsa.
Syra: “Ecce oculī tuī pulchrī et nāsus tuus fōrmōsus.”

5
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

Dēlia verbis Syrae dēlectātur et sē ad eam vertit. In oculīs Syrae lacrimas videt.

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


Dēlia: “Quid est, Syra? Ecce lacrimae in oculīs tuīs!”
Syra: “Oculī meī nōn tam pulchrī sunt quam tuī et foedus est nāsus meus .”
Dēlia: “Ō Syra! Tergē oculōs! Oculī plēnī lacrimārum pulchrī nōn sunt. Sine lacrimīs
pulchrī sunt oculī tuī, neque nāsus tuus foedus est, sed tam fōrmōsus quam − hoc
pirum!”
Syra oculōs terget et Dēliam interrogat: “Iamne pulchrī sunt oculī meī?”
Delia rīdet et eī speculum dat: “Ecce speculum. Vidē oculōs tuōs in speculō.”
Syra speculum ante sē tenet − neque rīdet neque lacrimat.
Aemilia in cubiculō suō ancillās suās exspectat, neque ancillae veniunt; itaque Aemilia
eās vocat: “Syra et Dēlia! Venīte!”
Ancillae, quae dominam suam audiunt, ex cubiculō Iūliae exeunt et in cubiculum
Aemiliae intrant. Illīc nōn sōlum Aemilia, sed etiam Iūlia adest.
Aemilia imperat: “Syra, ī cum Iūliā in hortum! Illīc inter rosās ambulāte, nam Iūlia rosīs
dēlectātur.” Syra cum Iūliā discēdit.
Aemilia (ad Dēliam): “Sūme speculum, Dēlia, et ante mē tenē!”
Dēlia: “Sed speculum tuum hīc nōn est.”
Aemilia: “Quid? Ubi est speculum meum? Cūr in mēnsā meā nōn est?”
Syra: “Speculum tuum est in cubiculō Iūliae. Iūlia speculum tuum habet.”
Aemilia: “Quid agit Iūlia cum speculō meō?”
Delia: “¿Qué hay (pasa), Sira? ¡Vaya, lágrimas en tus ojos!”
Sira: “Mis ojos no son tan bonitos como los tuyos y mi nariz es fea.”
Delia: “¡Oh Sira, Seca tus ojos! Los ojos llenos de lágrimas no son bonitos. Tus ojos son bonitos sin
lágrimas y tu nariz no es fea, sino tan hermosa como -esta pera!”
Sira seca los ojos y pregunta a Delia: “¿Ya son bonitos mis ojos?”
Delia ríe y le da el espejo: “He aquí el espejo. Mira tus ojos en el espejo.”
Sira sostiene el espejo ante si – ni ríe ni llora.
Emilia espera a sus esclavas en su habitación, y las esclavas no vienen; así pues Emilia las llama: “¡ Sira y
Delia, venid!”
Las esclavas, que oyen a su señora, salen del cuarto de Julia y entran en el cuarto de Emilia. Allí no solo
está presente Emilia, sino también Julia.
Emilia ordena: “¡ Sira, ve con Julia al jardín!” Allí pasead entre las rosas, pues Lulia se deleita con las
rosas.” Sira se aleja con Julia.
Emilia (a Delia): “¡ Coge el espejo, Delia, y sostenlo ante mi!”
Delia: “Pero tu espejo no está aquí.”
Emilia: “¿ Qué?, ¿dónde está mi espejo?, ¿por qué no está en mi mesa?”
Sira. “Tu espejo está en la habitación de Julia. Julia tiene tu espejo.”
Emilia: “¿Qué hace julia con mi espejo?”
[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)
1.- Unde exit Syra?
Syra ex ātrio exit
2.- Quō Syra intrat?
Syra in cubiculum Iūliae intrat

6
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

3.- Quās domina exspectat?


Aemilia in cubiculō suō ancillās suās exspectat
4.- Ubi eae sunt?
In cubiculo Iuliae sunt
5.- Respondè latinè:
5.1. “bonum speculum” nōminātivus plurālis? bona specula
5.2. “nāsus foedus” datīvus singulāris? naso foedo

5. Dominī et equī (cap. I−IX)


[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:

Iūlius et Cornēlius sunt dominī Rōmānī. Iūlius est dominus pecūniōsus, quī magnam
vīllam habet et magnam familiam, id est multos servos. Etiam decem equōs fōrmōsōs
habet Iūlius.
Cornēlius nōn tam pecūniōsus est quam Iūlius: is decem tantum servos habet, et ūnum
equum album. Cornēlius equum suum amat.
Iūlius imperat: “Dūc equum ante ōstium, Syre!”
Ex decem equis Iūliī Syrus sūmit illum nigrum quem dominus ante aliōs amat eumque
ante ōstium dūcit. Iam dominus in equo est. Iūlius equō vehitur Tūsculum ad amīcum
suum Cornēlium.
Iūlius ante ōstium Cornēliī cōnsistit et amīcum suum, qui exit, salūtat: “Salvē, amīce!
Sūme equum tuum et venī in silvam!”
Amīci duo oppidum relinquunt et per vallum ad silvam eunt. Equī laetī per campum
currunt. Oves, quae errant in campō, equōs timent et ad pāstōres suōs accurrunt. Canēs
pāstōrum lātrant.

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


Iam equī fessī ante rīvum cōnsistunt. Dum equī aquam bibunt e rīvō, dominī caelum
aspiciunt. Nūlla nūbēs vidētur, sōl lūcet in caelō sine nūbibus. Itaque Iūlius et Cornēlius
umbram petunt: campum relinquunt et in silvam intrant. Iam in umbrā sunt sub
arboribus. Equī iam nōn currunt, sed inter arborēs ambulant.
Hīc equus Cornēliī consistit et hinnit: “Hihihī!” Equus terram ante sē aspicit et nāsum
pōnit ad terram.
Iūlius equum suum vertit et interrogat: “Cūr equus tuus cōnsistit?”
Cornēlius: “Quia vestīgia videt in terrā.”
Iūlius: “Quae vestīgia?”
Cornēlius in terrā ante equum vestīgia quaerit et lupī vestīgia reperit. Vestīgia digitō
mōnstrat: “Ecce vestīgia lupī. Nōn procul abest lupus ipse.”
Lupus autem procul in monte ululat: “Huhuhū!”
Equus Cornēliī, quī lupum audit, rūrsus hinnit: “Hihihī!” Equus Iūliī, quī nōn tam bene
audit quam Cornēliī, nōn hinnit.
Cornēlius: “Equus meus lupum timet.” Cornēlius equum suum tenet.
Iūlius: “Meus equus nōn timet lupum!”

7
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

Cornēlius: “Neque lupus equum tuum timet!”


Cornēlius, quī prope vestīgia lupī etiam alia vestīgia reperit: “Quid hoc est? Nōn sōlum
lupī, sed etiam ovis vestīgia hīc sunt!”
Iūlius: “Quid agit ovis in silvā cum lupō? Num lupum amat ovis?”
Cornēlius: “Nōn lupum ovis, sed lupus ovem amat – atque amīcam ēst!”
Ya los caballos cansados se detienen ante el río. Mientras los caballos beben agua del río, los señores miran
(observan) el cielo. No se ve ninguna nube, el sol luce en el cielo sin nubes, así pues Julio y Cornelio se
dirigen a la sombra. Dejan el campo y entran al bosque. Ya están en la sombra bajo los árboles. Los
caballos ya no corren, sino que andan entre los árboles.
Aquí el caballo de Cornelio se para y relincha: “¡Hihihi!” El caballo mira la tierra delante de él y pone la
nariz hacia (junto a) la tierra.
Julio vuelve su caballo y pregunta: “¿Por qué tu caballo se para?”
Cornelio: “Porque ve huellas en la tierra.”
Julio “¿Qué huellas?”
Cornelio busca en la tierra las huellas delante del caballo y encuentra huellas de lobo. Muestra las huellas
con el dedo: “He aquí huellas de lobo. El mismo lobo no está lejos.”
Pero el lobo aulla lejos en el monte: “¡Huhuhu!”
El caballo de Cornelio, que oye al lobo, relincha otra vez: “¡Hihihi! El caballo de Julio, que no oye tan
bien como el de Cornelio, no relincha.
Cornelio: “Mi caballo teme al lobo.” Cornelio retiene a su caballo.
Julio: “¡ Mi caballo no teme al lobo!”
Cornelio: “¡Ni el lobo teme a tu caballo!”
Cornelio, que cerca de las huellas del lobo también encuentra otras huellas: “¿Qué es esto?” ¡No solo hay
aquí huellas de lobo, sino también de oveja!”
Julio: “¿Qué hace una oveja en el bosque con el lobo?, ¿acaso la oveja ama al lobo?”
Cornelio: “La oveja no ama al lobo, sino el lobo a la oveja- ¡Y come a su amiga!”

[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)

1.- Quid Iūlius habet ?


Iulius magnam vīllam habet et magnam familiam, id est multos servos. Etiam decem equōs fōrmōsōs
habet Iūlius.
2.- Quō equus vehit Iūlium?
Tūsculum ad amīcum suum Cornēlium.
3.- Cūr equus Cornēliī cōnsistit?
Quia vestīgia videt in terrā.
4.- Respondè latinè:
4.1. “equī fessī” - nōminātivus singulāris? equus fessus
- accùsàtìvus singulāris? equum fessum
4.2. “pāstòres suōs” - datīvus plurālis? pastoribus suis
- ablàtìvus singulāris? pastore suo
4.3. "ovem nigram" - accùsàtìvus plurālis? oves nigras
- datīvus singulāris? ovi nigrae

8
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

6. Pater abest, adest māter (cap. I−X)

[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:


In villā Iūliī sunt multa cubicula. Dāvus cum multīs aliīs servīs in ūnō cubiculō dormit.
Nōn magnum est cubiculum servōrum, in quō multī servī dormiunt. Dum dormiunt,
anima in pulmōnes intrat et rūrsus ex pulmōnibus exit. Dāvus, qui est vir crassus, stertit:
“Sssst− rrrch, ssst−rrrch.....!” Lēander et aliī servī, quī prope Dāvum iacent, dormire nōn
possunt, quia Dāvum stertere audiunt. Ergō Lēander digitum suum in nāsō Dāvī pōnit!
Iam nōn stertit Dāvus, is atque cēterī servī bene dormiunt.
Līberī quoque bene dormiunt in cubiculīs suīs. Sed Aemilia dormīre nōn potest, quia
sōla iacet in magnō lectō sine virō suō. Cūr Aemilia sōla est in cubiculō? Aemilia sōla est,
quia Iūlius, vir eius, abest. Ubi est Iūlius? Iūlius Rōmae est.
Aemilia exit ē cubiculō, ōstium post sē claudit et intrat in ātrium, ubi circum impluvium
ambulat.
Mārcus, quī hominem in ātriō ambulāre audit, timet et sē interrogat: “Quis est quī
ambulat in ātriō, dum servī et līberī dormiunt?”

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


Mārcus vult vidēre hominem quī in vīllā ambulat, dum familia dormit. Ē lectō exit atque
ōstium aperit, neque ē cubiculō suō exīre audet. Baculum, quod post ōstium iacet, sūmit,
quia virum illum improbum, quī in vīllā ambulāre audet, pulsāre vult: “Pater familiae
Rōmae est. Cum dominus ā vīllā abest, fīlius eius est dominus! Necesse est sine timōre
virum improbum petere...!”
Aemilia, quae ōstium aperīrī audit, ad cubiculum Mārcī sē vertit; sed Mārcus, quī
hominem per umbram ātriī ad sē ambulāre audit, perterritus est: baculum pōnit, ōstium
claudit, et mēnsam post ōstium pōnit! Māter, quae ōstium aperīre vult neque potest,
imperat: “Aperī, Mārce! Māter tua est.”
Mārcus vōcem Aemiliae audit, et ōstium aperit.
Mārcus: “Ō mamma! Vir improbus in ātriō ambulat et...”
Māter rīdet et fīliō suō ōsculum dat: “Nōn est vir improbus, sed fēmina proba, quae
virum suum probum exspectat. Pater abest, sed māter tua apud tē adest.”
Et Aemilia et Mārcus rīdent et rūrsus lectōs suōs petunt.
Marco quiere ver al hombre que anda en la villa, mientras la familia duerme. Se levanta de la cama y abre
la puerta, y no se atreve a salir de su habitación. Coge el bastón, que está tirado tras la puerta, porque
quiere golpear a aquel hombre malvado, que se atreve a andar en la villa: “El padre (cabeza) de la familia
está en Roma. ¡Cuando el señor está fuera de la villa, su hijo es el señor! Es necesario buscar al hombre
malo sin temor...!”
Emilia, que oye que la puerta se abre (que es abierta la puerta) se vuelve hacia la habitación de Marco;
pero Marco, que oye que un hombre camina (que oye caminar a un hombre) por la sombra del atrio hacia
él, está asustado: pone el bastón, cierra la puerta y ¡coloca la mesa detrás de la puerta! La madre, que
quiere abrir la puerta y no puede, ordena: “¡Abre, Marco! Soy tu madre”.
Marco oye la voz de Emilia y abre la puerta.
Marco “¡Oh, mamá! Un hombre malo anda en el atrio y...”

9
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

La madre ríe y da un beso a su hijo: “No es un hombre malo, sino un mujer buena, que espera a su
hombre (marido) bueno. El padre está fuera, pero tu madre está aquí junto a ti.”
Marco y Emilia ríen y de nuevo se dirigen a la cam.

[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)


1.- Cùr Lèander et aliì servì nòn possunt dormìre?
Dormire nōn possunt, quia Dāvum stertere audiunt.
2.- Quid Lèander facit Dàvo si dormìre vult?
Lēander digitum suum in nāsō Dāvī pōnit
3.- Quid Màrcus timet?
Timet hominem qui in ātriō ambulāre audit
4.- Quid Màrcus facit cum audit hominem in villà ambulàre?
Baculum, quod post ōstium iacet, sūmit, quia virum illum improbum, qu ī in v īll ā ambul āre audet,
pulsāre vult
5.- Quid facit Aemilia cum Màrcus dicit 'hominem improbum in villà ambulàre'?
Māter rīdet et fīliō suō ōsculum dat

7. Asinus quī currit (cap. V-X)


[1] PENSVM A: T ERMIN ĀTI ŌN ĒS COMPLĒ:

Iūlius, quī pāstōrem suum et ovēs aspicere vult, campum petit cum Mārcō et Quīntō fīliis.
Fīliī ambulant, pater equo vehitur.
Dum Iūlius pāstōrem interrogat et cum eō ovēs numerat, puerī per campum errant. Sōl
lūcet in caelō sine nūbibus. Ovēs herbam carpunt et edunt. Quīntus quoque herbam
carpit neque ipse herbam ēst, sed ovibus dat. (Herba est cibus ovium, asinōrum,
equōrum aliārumque bēstiārum, nōn hominum!) Ovēs laetae herbam edunt quam
Quīntus ante eas tenet.
Avēs in āere volant et canunt, neque enim aquilam timent, quia ea procul in monte
abest. Mārcus magnam avem suprā sē volāre videt.

[2] PENSVM B: V ERTE IN LINGUAM H ISP ĀNAM :


Mārcus: “Aspice illam avem, Quīnte! Estne aquila?” (Illa avis nōn est aquila, nam cum
parvae avēs aquilam volāre vident, inter folia et rāmōs arborum sē occultant.)
Quīntus nōn respondet, is enim currit ad asinum, quī prope rīvum herbam carpit.
Quīntus, quī asinō vehī vult, ut pater eius equō vehitur, in asinum ascendit. Iam puer
super asinum sedet et clāmat: “Curre, asine!” Sed asinus, quī puerum crassum vehere
nōn vult, cōnsistit neque sē movet.
Iam accurrit Mārcus et asinum baculō pulsat! Asinus perterritus Mārcum pede pulsat et
currit! Quīntus ad terram cadit. Mārcus īrātus post asinum currit, neque eum capere
potest; fessus cōnsistit et aquam bibit ē rīvō.
Iūlius cum pāstōre ad Quīntum, quī in terrā iacet, accurrit atque eum sustinēre vult,
neque necesse est eum sustinēre, nam puer ipse ambulāre potest.
Iūlius Mārcum vocat: “Venī, Mārce!” Mārcus Iūlium vocāre audit et ad eum venit.
Dominī Rōmānī nōn asinīs, sed equīs vehuntur, aut lectīcā ā servīs portantur.
Marco: “¡Mira aquel pájaro, Quinto! ¿Es un águila?” (Aque'pájaro no es un águila, pues cuando lo pájaros

10
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

pequeños ven volar al águila, se esconden entre las hojas y las ramas.)
Quinto no responde, pues el corre hacia el burro, que coge hierba cerca del río. Quinto que quiere ir en
burro, como su padre va a caballo, sube al burro. Ya el niño se sienta sobre el asno y grita: “¡Corre, burro!”
Pero el burro, que no quiere llevar al niño gordo, se para y no se mueve.
¡Ya Marco va corriendo y pega al burro con un bastón! ¡El burro asustado golpea a Marco con el pie y
corre! Quinto cae al suelo. Marco, cabreado, corre detrás del burro, pero no puede cogerlo; cansado se para
y bebe agua del río.
Julio acude corriendo con el pastor hacia Quinto, que yace en el suelo, y quiere sostenerlo y no es
necesario sostenerlo, pues el propio niño puede caminar.
Julio llama a Marco: “¡Ven, Marco!” Marco oye que Julio lo llama y viene hacia él.
Los señores romanos no van en burros, sino en caballos o son transportados por los esclavos en litera.

[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)


1.- Quò it Iûlius, cùr illìc it et cum quò it?
Iūlius, quī pāstōrem suum et ovēs aspicere vult, campum petit cum Mārcō et Quīntō fīliis.
2.- Cur Quìntus herbam non èst?
Quia herba est cibus ovium, asinōrum, equōrum aliārumque bēstiārum, nōn hominum!)
3.- Cùr aves aquilam nòn timent?
Quia ea procul in monte abest.
5.- Quid facit asinus cum Quìntus in eum ascendit et super eum sedet?
Asinus cōnsistit neque sē movet.
4.- Quid asinus Marcò facit?
Asinus perterritus Mārcum pede pulsat et currit!

8. Puer in silvā
[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:

Iūlius cum Mārcō et Quīntō fīliīs in campō est apud pāstōrem. Iūlius oves aspicit et cum
pāstōre eas numerat: “Ūna, duae, trēs, quattuor, quīnque... centum.” Numerus ovium est
centum, nūlla ovis abest.
Dum pater ovēs aspicit et numerat, Quīntus in campō cum Cerberō 1, cane pāstōris,
lūdit. Parvum rāmum, qui sub arbore iacet, sūmit et ante Cerberum tenet: “Ecce rāmus,
Cerbere! Quaere eum!” Iam rāmus per āera volat et procul ā cane ad terram cadit.
Cerberus rāmum ut avem volāre videt et post eum currit, rāmum dentibus capit et ad
Quīntum portat. Canis rāmum ante pedēs Quīntī pōnit et caudam movet. Quīntus rūrsus
rāmum sūmit...
Mārcus silvam post rīvum aspicit et in eam intrare vult. Mārcus (ad Quīntum): “Ō,
quam lūcet hīc sōl! Ecce silva in quā umbra est. Venī post mē in silvam!” Quīntus autem
in silvam intrāre nōn audet, quia bēstias feras timet. Mārcus igitur Quīntum in campō
relinquit et silvam petit. Iam Mārcus sine timōre inter arborēs ambulat.
[1. Cerberus-ì: Cerbero]

11
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN

[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:


Lupus, quī per silvam errat et cibum quaerit, ululat. Mārcus lupum audit et perterritus
est. Puer consistit neque sē movēre audet, nam lupum rūrsus prope sē ululāre audit.
Mārcus sē inter arborēs occultat.
Iūlius quoque, dum ovēs numerat, lupum ululāre audit. Circum sē aspicit neque
Mārcum videt. Pater sē interrogat: “Ubi est Mārcus?” et ipse respondet: “Nōn in campō,
sed in silvā est! Necesse est eum in silvā quaerere.”
Iūlius et pāstor cum cane ovēs relinquunt et Mārcum in silvā quaerunt.
Pāstor imperat: “Quaere Mārcum, Cerbere!” Canis vestīgia puerī in terrā reperit.
Iūlius magnā vōce clāmat: “Mārce! Venī!”
Mārcus clāmōrem Iūliī audit neque respondēre audet, quia lupus prope est eumque
reperīre potest.
Iam lupus puerum videt, sed ecce canis accurrit et post eum Iūlius cum pāstōre.
Cerberus lātrat et dentēs ostendit, Iūlius baculum movet et clāmat: “Abī, lupe! Abī! Puer
nōn est cibus tuus!”
Lupus videt baculum, hominēs, canem īrātum − atque in montem abit.
El lobo, que anda errante por el bosque y busca comida, aulla. Marco oye al lobo y está aterrado. El niño
se para y no se atreve a moverse, pues oye, de nuevo, aullar al lobo cerca de él. Marco se esconde entre los
árboles.
Julio también, mientras cuenta las ovejas, oye que el lobo aulla.. Mira a su alrededor y no ve a Marco. El
padre se pregunta. “¿Dónde está Marco?” Y él mismo responde: “¡No está en el campo, sino en el bosque!”
“¡Es necesario que vaya a buscarlo!”
Julio y el pastor dejan las ovejas con el perro y buscan a Marco en el bosque.
El pastor ordena: “¡Busca a Marco, Cerbero!” El perro encuentra las huellas del niño en la tierra.
Julio con una gran voz clama: “¡Ven, Marco!”
Marco oye el grito de Julio, pero no se atreve a responder, porque el lobo está cerca y puede encontrarlo.
Ya el lobo ve al niño, pero, entonces, el perro va corriendo y detrás de él Julio con el pastor. Cerbero ladra
y enseña los dientes, Julio mueve el bastón y grita: “¡Vete lobo, vete. El niño no es tu comida!”
El lobo ve el bastón, a los hombres, al perro cabreado-y se aleja hacia el monte.

[3] QVUAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)


1.- Quid agit Quìntus ramò?
Parvum rāmum, qui sub arbore iacet, sūmit et ante Cerberum tenet: “Ecce r āmus, Cerbere! Quaere eum!”
2.- Quid agit canis ramò qui Quìntus eum iacit?
Post eum currit, rāmum dentibus capit et ad Quīntum portat.
3.- Cùr Quìntus in silvam intràre nòn vult?
Quia bēstias feras timet.
4.- Quid agit puer cum lupum audit?
Puer consistit neque sē movēre audet. Mārcus sē inter arborēs occultat.
5.- Quid Iùlius canisque agunt cum lupum vident?
Canis Cerberus lātrat et dentēs ostendit, Iūlius baculum movet et clāmat

12

También podría gustarte