Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
PARA ALUMNOS DE
LATÍN 4º ESO
(Corrección de los textos)
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
ANEXO I
TEXTOS
In imperio Rōmāno sunt multae prōvinciae. Hispānia et Gallia sunt prōvinciae Rōmānae.
Britannia quoque prōvincia Rōmāna est. Hispānia et Gallia et Britannia trēs prōvinciae in
Eurōpa sunt. Ubi sunt prōvinciae Syria et Aegyptus? Syria in Asiā est, Aegyptus est in
Āfricā. Britannia īnsula est. Num īnsulae sunt Gallia et Hispānia?
2
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
Iūlia, fīlia Iūlii et Aemiliae, est parva puella laeta quae cantat et rīdet. Sed iam nōn cantat
puella neque rīdet, sed plōrat: “Uhuhū!.” Cūr plōrat Iūlia? Puella plōrat quia Mārcus eam
pulsat. Mārcus est puer improbus quī parvam puellam pulsat − et rīdet!
Aemilia audit fīliam quae plōrat.
Iūlia Iūlium vocat: “Pater! Pa-ater!”
Māter fīliam audit, neque pater eam audit. Aemilia Syram ancillam interrogat: “Ubi est
vir meus? Iūlia eum vocat. Cūr nōn venit?”
[2] PENSVM B: Verte in linguam Hisp ānam:
Syra: “Dominus dormit.”
Aemilia Iūlium nōn videt, sed audit: “Ssst−rrrch, ssst−rrrch!” Iūlius dormit neque Iūliam
audit.
Aemilia: “Ō! Fīlia plōrat − et pater dormit!”
Iūlia: “Uhuhū! Mārcus mē pulsat!”
Mārcus rīdet: “Hahahae!”
Pater audit fīliam quae plōrat et fīlium quī rīdet. Iam nōn dormit Iūlius.
Ecce Iūlius venit et Aemiliam interrogat: “Cūr Iūlia plōrat et Mārcus rīdet?”
Aemilia respondet: “Mārcus rīdet, quia Iūlia plōrat, et Iūlia plōrat et tē vocat, quia
Mārcus eam pulsat. Puer improbus est Mārcus!”
Iùliùs Màrcum vocat. Màrcus venit et Iùlium ìràtum videt. Iam nòn rìdet puer. Pater ìràtus fìlium
improbum verberat!
Sira: “El señor (amo) duerme”.
Emilia no ve a Julio, pero lo oye: “Ssst-rrch, sst-rrch!” Julio duerme y no escucha a Julia.
Emilia: “¡Oh, la hija llora- y el padre duerme!”
Julia: “¡Uhuhu, Marcos me pega!”
Marcos ríe: “¡Hahahae!”
El padre oye a la hija que llora y al hijo que ríe. Julio ya no duerme.
He aquí Julio viene y pregunta a Emilia: “¿Por qué Julia llora y Marco ríe?”
Emilia responde: “ Marco ríe, porque Julia llora, y Julia llora y te llama, porque Marco le pega. ¡Marco es
un niño malo!”
Julio llama a Marco. Marco viene y ve a Julio enfadado. El niño ya no ríe. ¡El padre enfadado azota al
niño malo!
[3] QVAESTIONES (respondè in Lingua Latinà)
1.- Quis Iùlia est?
Iūlia, fīlia Iūlii et Aemiliae, est parva puella laeta quae cantat et rīdet
2.- Cùr Màrcus puer improbus est?
Quia parvam puellam pulsat
3.- Quem audit pater?
Pater audit fīliam quae plōrat et fīlium quī rīdet
4.- Num Màrcus Iùlium laetum videt?
Non videt Iùlium laetum, sed iratum.
3
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
4
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
5
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
Dēlia verbis Syrae dēlectātur et sē ad eam vertit. In oculīs Syrae lacrimas videt.
6
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
Iūlius et Cornēlius sunt dominī Rōmānī. Iūlius est dominus pecūniōsus, quī magnam
vīllam habet et magnam familiam, id est multos servos. Etiam decem equōs fōrmōsōs
habet Iūlius.
Cornēlius nōn tam pecūniōsus est quam Iūlius: is decem tantum servos habet, et ūnum
equum album. Cornēlius equum suum amat.
Iūlius imperat: “Dūc equum ante ōstium, Syre!”
Ex decem equis Iūliī Syrus sūmit illum nigrum quem dominus ante aliōs amat eumque
ante ōstium dūcit. Iam dominus in equo est. Iūlius equō vehitur Tūsculum ad amīcum
suum Cornēlium.
Iūlius ante ōstium Cornēliī cōnsistit et amīcum suum, qui exit, salūtat: “Salvē, amīce!
Sūme equum tuum et venī in silvam!”
Amīci duo oppidum relinquunt et per vallum ad silvam eunt. Equī laetī per campum
currunt. Oves, quae errant in campō, equōs timent et ad pāstōres suōs accurrunt. Canēs
pāstōrum lātrant.
7
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
8
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
9
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
La madre ríe y da un beso a su hijo: “No es un hombre malo, sino un mujer buena, que espera a su
hombre (marido) bueno. El padre está fuera, pero tu madre está aquí junto a ti.”
Marco y Emilia ríen y de nuevo se dirigen a la cam.
Iūlius, quī pāstōrem suum et ovēs aspicere vult, campum petit cum Mārcō et Quīntō fīliis.
Fīliī ambulant, pater equo vehitur.
Dum Iūlius pāstōrem interrogat et cum eō ovēs numerat, puerī per campum errant. Sōl
lūcet in caelō sine nūbibus. Ovēs herbam carpunt et edunt. Quīntus quoque herbam
carpit neque ipse herbam ēst, sed ovibus dat. (Herba est cibus ovium, asinōrum,
equōrum aliārumque bēstiārum, nōn hominum!) Ovēs laetae herbam edunt quam
Quīntus ante eas tenet.
Avēs in āere volant et canunt, neque enim aquilam timent, quia ea procul in monte
abest. Mārcus magnam avem suprā sē volāre videt.
10
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
pequeños ven volar al águila, se esconden entre las hojas y las ramas.)
Quinto no responde, pues el corre hacia el burro, que coge hierba cerca del río. Quinto que quiere ir en
burro, como su padre va a caballo, sube al burro. Ya el niño se sienta sobre el asno y grita: “¡Corre, burro!”
Pero el burro, que no quiere llevar al niño gordo, se para y no se mueve.
¡Ya Marco va corriendo y pega al burro con un bastón! ¡El burro asustado golpea a Marco con el pie y
corre! Quinto cae al suelo. Marco, cabreado, corre detrás del burro, pero no puede cogerlo; cansado se para
y bebe agua del río.
Julio acude corriendo con el pastor hacia Quinto, que yace en el suelo, y quiere sostenerlo y no es
necesario sostenerlo, pues el propio niño puede caminar.
Julio llama a Marco: “¡Ven, Marco!” Marco oye que Julio lo llama y viene hacia él.
Los señores romanos no van en burros, sino en caballos o son transportados por los esclavos en litera.
8. Puer in silvā
[1] PENSVM A: Termin āti ōn ēs compl ē:
Iūlius cum Mārcō et Quīntō fīliīs in campō est apud pāstōrem. Iūlius oves aspicit et cum
pāstōre eas numerat: “Ūna, duae, trēs, quattuor, quīnque... centum.” Numerus ovium est
centum, nūlla ovis abest.
Dum pater ovēs aspicit et numerat, Quīntus in campō cum Cerberō 1, cane pāstōris,
lūdit. Parvum rāmum, qui sub arbore iacet, sūmit et ante Cerberum tenet: “Ecce rāmus,
Cerbere! Quaere eum!” Iam rāmus per āera volat et procul ā cane ad terram cadit.
Cerberus rāmum ut avem volāre videt et post eum currit, rāmum dentibus capit et ad
Quīntum portat. Canis rāmum ante pedēs Quīntī pōnit et caudam movet. Quīntus rūrsus
rāmum sūmit...
Mārcus silvam post rīvum aspicit et in eam intrare vult. Mārcus (ad Quīntum): “Ō,
quam lūcet hīc sōl! Ecce silva in quā umbra est. Venī post mē in silvam!” Quīntus autem
in silvam intrāre nōn audet, quia bēstias feras timet. Mārcus igitur Quīntum in campō
relinquit et silvam petit. Iam Mārcus sine timōre inter arborēs ambulat.
[1. Cerberus-ì: Cerbero]
11
I.E.S. “ALAGÓN” (CORIA)
DPTO. DE LATÍN
12