Está en la página 1de 2

I.E.S.

GRANDE COVIÁN LATÍN II


Departamento de LatínM2016 5. Las oraciones interrogativas

LAS ORACIONES INTERROGATIVAS


Las oraciones interrogativas pueden ser de varios tipos, definidos por las siguientes
características: cada oración presentará tres de ellas.

DIRECTAS SIMPLES TOTALES


INDIRECTAS DOBLES PARCIALES

1. DIRECTAS. Presentan una entonación de frase ascendente; gráficamente se representan


con ayuda del signo de interrogación, al final de la frase (?).

1.1. SIMPLES. Constituyen oraciones independientes.

1.1.1. TOTALES. La interrogación afecta al conjunto de la oración, a su verdad o


falsedad. La respuesta esperada es “sí” o “no”. Van introducidas por partículas (adverbios).

• -NE: no se traduce, actúa como el signo de interrogación inicial.


• NUM: ¿Acaso...? (Se espera respuesta negativa).
• NONNE: ¿Acaso no...? (Se espera respuesta afirmativa).

Vidistine meum patrem?: ¿Viste a mi padre?


Nonne tuam opinionem scio?: ¿Acaso no conozco tu opinión?
Num audes?: ¿Acaso te atreves?

1.1.2. PARCIALES. Se pregunta por un elemento sintáctico de la oración. Se utilizan los


pronombres-adjetivos interrogativos QUIS, UTER, o los adverbios interrogativos.

M. F. N. M. F. N.
SINGULAR
N. QUIS QUAE UTER UTRA
QUID UTRUM
AC. QUEM QUAM UTRUM UTRAM
G. CUIUS UTRIUS
D. CUI UTRI
AB. QUO QUA QUO UTRO UTRA UTRO
PLURAL
N. QUI QUAE UTRI UTRAE
QUAE UTRA
AC. QUOS QUAS UTROS UTRAS
G. QUORUM QUARUM QUORUM UTRORUM UTRARUM UTRORUM
D./AB. QUIBUS UTRIS

Quis vestrum ignorat?: ¿Quién de vosotros ignora?


Quem consul videt?: ¿A quién ve el cónsul?
Uter mecum veniet?: ¿Cuál de los dos vendrá conmigo?
Adverbios interrogativos:
• QUANDO: ¿Cuándo...?
• UNDE: ¿De dónde...?
• QUA: ¿Por dónde...?
• QUO: ¿A dónde...?
• CUR: ¿Por qué...?
• QUARE: ¿Por qué...?
• QUOMODO: ¿Cómo...?

Quo vadis?: ¿A dónde vas?


Quando vinisti?: ¿Cuándo viniste?

1.2. DOBLES: son dos oraciones interrogativas coordinadas disyuntivas (¿Vienes o te


quedas?); van introducidas por adverbios en cada uno de los elementos.

UTRUM / -NE… AN / ANNON

Utrum defenditis an impugnatis me?: ¿Me defendéis o me atacáis?

2. INDIRECTAS. Son oraciones subordinadas sustantivas, con función de Complemento


Directo, dependientes de verbos del tipo decir, preguntar, pensar, etc. El modo utilizado en latín
es el subjuntivo, pero se traducen por el mismo tiempo de indicativo.

2.1. SIMPLES. Una sola oración subordinada.

2.1.1. TOTALES. Introducidas, como en el caso de las directas, por las mismas partículas
interrogativas (conjunciones), que en este caso se traducen por “si”.

Videamus primum deorumne providentia mundus regatur. Veamos primero si el


mundo está regido por la providencia de los dioses.

2.1.2. PARCIALES. Se utilizan los pronombres-adjetivos o adverbios interrogativos.

Nescio quid agam: No sé qué hacer.


Nescio quid tu agas: No sé qué haces tú.
Ab homine quaesivi quis esset: Pregunté al hombre quién era.
Mihi quaerit cuius domus esset: Me pregunto de quién era la casa.
Senatores non sciebant quare imperator id iussisset: Los senadores no sabían por qué el
emperador había ordenado eso.

2.2. DOBLES: Se introducen, como en el caso de las directas con UTRUM o -NE en el
primer elemento, que se traducen por “si”, y AN, ANNON o NECNE (“o no”).

Videamus utrum animus inmortalis sit, an simul cum corpore pereat. Veamos si el
alma es inmortal o perece al mismo tiempo con el cuerpo.

LATÍN II. 5. Las oraciones interrogativas II

También podría gustarte