8. Schiller.

Contexto
Ilustracin
Esta no d iscurri en Alemania con la misma fuerza ni en la misma direccin que en Francia o las Islas
Britnicas, donde los ilustrados pud ieron contar con el apoyo tcito o explcito de una burguesa en ascenso
y cada vez mejor organizada.
Ese atraso vena a consistir en la situacin de fragmentacin nacional (con una Alemania dividida
en incontables principados y ducados soberanos, semifeudales) y, por ramo,
determinada por una d ramtica falta de art iculacin eco n mica y social en
sentido mo derno. Se trataba, pues, de un co ntexto en donde las tareas preparatorias de la revoluci n burguesa no podan sino rropezar con los mayores o bstculos polticos e ideolgicos, de modo qu e tuvieron que cumplirse
bajo el signo de la tensin, del aislamiento y la desconexin respecto al cuerpo vivo de aqu ella sociedad de la que deba alimentarse la cu ltura.
dos po los na Ilustracin alem:
- Po r un lado , hubo una o rientaci n liberal, bieni ntencionada, ms o menos ortodoxa en
su racio nalismo, aunq ue de irregu lar origin alidad , cuya ms em blemtica
representacin podemos reco nocer en gentes como Baumganen , Cottsche d
o Sulzer, o en las reunidas en torno al crculo berl ins de Fried rich N icolai,
al que se asociaron crticos como Ma ses Mcndelssohn o, en algn momento , el propio Lessing.
- Por o tro lado, sin embargo, existi tamb in una especie de corriente subterrnea, cuyas fuent es podran remontarse hasta el mstico H amann, que fue la im pulsada po r figuras de la magnitud de Herder o
el joven Ooerhe, y q ue pronto se conocera co n el poco circunspecto nombre de Srurm und Drang (nada menos que Tempestad e Impulso).
Klopsrock,
- universidade de Jena
Universidad d e Jen,!- All, ms o menos durante el per odo comprendido
entre 1788, a o del nombramiento de Sch iller co mo p rofeso r de Historia,
y 1806, co n la entrada d e Napolen en la ciudad (..Hoy he visto pasar la
Razn a caba llo, dira H egel), tuvieron lugar casi todo s los hechos de cisivos que sellaron el vnculo entre romanticismo e idealismo. En jena coincid ieron en un o u otro momento, co mo p rofesores o como estud iantes, o simplemente la frecuentaron por entonces, adems de los ya citados Schiller y
H egel, personajes del calib re de Goerhe, Fichre, Holderlin, Novalis,
Schelling, Hum bold t, los hermanos Schlegel, etc.

Doutrina da ciencia de Fichte (1794).

Autoposicin do Eu como fundamento absoluto, liberdade absoluta. Confrontacin a un Non-eu para
coecerse a si mesmo e finalmente descubrir a unidade entre Eu e non eu nun suxeito absoluto.
Isto mesmo lvase esttica.

Vida
A casa patrucial e a escola
Friedrich Schiller foi fillo do oficial e cirurxin Johann Caspar Schiller e de Elisabeth Dorothea Schiller, (de
solteira. Kodwei). O futuro escritor foi o nico fillo home dos seis da parella, e naceu cando o pai se
atopaba loitando na Guerra dos sete anos. En 1763, despois de que o pai conseguira unha praza de oficial de
recrutamento, a familia trasladouse a Lorch, en Wrttemberg. Pouco despois do nacemento de Luise, unha
das irms de Schiller, en 1766 a familia mdase, obrigada pos seus problemas econmicos, a Ludwigsburg
onde, nese mesmo ano, Schiller entra na escola latina. O estudo das linguas clsicas era axeitado para a
futura carreira eclesistica que o destinaban seus pais. Con trece anos escribe das pezas teatrais que non se
conservan. Absalon e Die Christen.
Schiller atraeu a atencin do duque de Wrttemberg, Karl Eugen, e, por orde ducal e contra a vontade de
seus pais, tivo que entrar na academia militar de elite Karlsschule en 1773. Esta academia fundada polo
propio duque e que se atopaba no castelo Solitude, preto de Stuttgart foi trasladada recinto da cidade en
1775 e transformada en universidade en 1781. Schiller comezou estudos de dereito. Os alumnos eran
educados con disciplina militar, e o feito de que Schiller sufrira de enurese ata os 15 anos custoulle duros
castigos por das veces. Schiller tomaba rap en secreto e el e os seus compaeiros lan libros prohibidos.
Estudos de medicina
Casa natal de Schiller.
En 1775, despois do traslado a Stuttgart da academia, Schiller cambio de carreira e comezou a estudar
medicina. Nesa poca leu en avidamente a sobras dos poetas do movemento do Sturm und Drang e os
poemas de Klopstock. No mesmo 1775 escribiu outra obra dramtica non conservada, o drama Der Student
von Nassau ("O estudante de Nassau"). A sa primeira obra publicada, o poema Der Abend ("A tarde"), ve a
luz o ano seguinte. Schiller le as obras de Plutarco, Shakespeare, Voltaire, Rousseaus e Goethe. En 1776
empeza a traballar na obra Die Ruber ("Os ladrns"). En 1779 pasa primeira exame de medicina e pide ser
liberado do posto de medico militar, solicitude que lle foi concedida s despois de ler a sa tese Versuch ber
den Zusammenhang der thierischen Natur des Menschen mit seiner geistigen ("Ensaio sobre a relacin entre
as naturezas animal e espiritual do home").
Die Ruber
En 1781 Schiller acaba a redaccin da obra teatral Die Ruber, ("Os ladrns"), que foi impresa
anonimamente ese mesmo ano. Nesa poca entra en contacto co poeta Christian Friedrich Daniel Schubart.
encarcerado na fortaleza de Hohenasperg, na cidade de Asperg, preto de Stttgart. O 13 de xaneiro de 1782
estrase con gran xito (en especial entre o pblico mis novo) Die Ruber, no teatro nacional de Mannheim.
A obra amosa o conflito entre dous irmns aristcratas. O mis vello, Karl Moor, conduce a un grupo de
estudantes rebeldes s bosques de Bohemia onde se converten nunha banda de bandidos estilo de Robin
Hood. O mis novo, Franz Moor, intriga para herdar as terras de seu pai. A crtica corrupcin social e os

ideais protorrevolucionarios da obra converteron a obra nun gran xito e valronlle, anos despois, a Schiller
ser nomeado membro honorario da Repblica Francesa. Grupos de xoves liberais crearon nos meses
seguintes no sur de Alemaa varias "cuadrillas de ladrns". Schiller estivo presente na estrea co seu amigo
Andreas Streicher, malia a prohibicin do duque o que lle custou ser condenado a 14 das de cadea e a
prohibicin de escribir futuras comedias e material semellante.
Fuxida de Stttgart
A noite do 22. 23. de setembro de 1782 fuxe con Andreas Streicher de Stuttgart e dirxese a Mannheim,
onde entrega a Dalberg, intendente do teatro local, o seu novo drama Die Verschwrung des Fiesco zu
Genua, ("A conxuracin dos Fiesco de Xnova"). Viaxa a Frankfurt, Oggersheim e Bauerbach. Streicher
relatou a fuxida no libro Schillers Flucht von Stuttgart und Aufenthalt in Mannheim von 1782 bis 1785, ("A
fuxida de Schiller e a sa estancia en Mannheim de 1782 a 1785"). A finais de 1782 aparece a Anthologie auf
das Jahr 1782 con 83 poemas, mis deles de Schiller.
Os anos inseguros (17831789)
En 1782. gracias axuda do seu amigo dos tempos da universidade Wilhelm von Wolzogen, Schiller atopa
abeiro na casa da mai deste, Henriette, en Bauerbach. Al coece a bibliotecario Reinwald de Meiningen, que
casara mis tarde con Christophine, a irm de Schille. En Bauerbach acabou Luise Millerin e empezou a
escribir Don Karlos.
Invitado por Dalberg regresa en 1783 a Mannheim, para ocupar un posto no teatro. Al enferma de febres
nerviosas (malaria), enfermidade naquela poca endmica do val do Rin en setembro de 1783 . En
Mannheim coece a Charlotte von Kalb. En xaneiro de 1784 estrease o Fiesco, en abril Luise Millerin, que
foi renomeada die Kabale und Liebe por August Wilhelm Iffland. En xuo le o discurso "Die Schaubhne als
eine moralische Anstalt betrachtet", ("O teatro como institucin moral")[1]. En decembro recibe do duque
Carl August von Sachsen-Weimar o ttulo de conselleiro de Weimar . Carl August estivera presente na
primeira representacin de Don Karlos. Despois dun ano, Dalberg non renovou o contrato de de Schiller no
teatro de Mannheim, o que case provocou que o escritor acabara na cadea por dbedas.
En abril de 1785 Schiller marchou a Leipzig cabo de Christian Gottfried Krner, que lle axudou a superar as
dificultades econmicas. A amizade con Krner, que editou entre 1812 e 1816 as obras completas do autor de
Marrbach, era resultado dunha carta sen firmar que este dirixira autor xunta co seu amigo Ludwig
Ferdinand Huber e as irms Anna Maria (Minna) e Johanna Dorothea (Dora) Stock, na que amosaba na sa
admiracin polos dramas de Schiller. Os autores da carta eran das parellas matrimonios, que se enfrontaban
a resistencia das familias (as irms Stock eran fillas dun traballador manual de Leipzig) e que se sentan
identificados co drama Kabale und Liebe. Medio ano despois, Schiller respondeu sinalando que as sas
cartas [] atpanme nun dos momentos mis tristes do meu corazn. O 7 de agosto de 1785 Christian
Gottfried casou con Minna.

No vern de 1785 Schiller escribiu a peticin de Krner, que era membro da masonera, a Ode an die Freude
(comunmente traducida por Oda alegra). Esta peza estaba destinada a loxia masnica Zu den drei
Schwertern de Dresden. No outono Schiller seguiu a Krner Loschwitz. Durante a estada en Loschwitz o
escritor coeceu, na vila de Blasewitz, fronte ro Elba a Johanne Justine Segedin, filla dun fondista, que
inmortalizara en 1797 en Wallensteins Lager como Gustel von Blasewitz. En 1786 apareceu na segunda
entrega da revista Thalia o conto Verbrecher aus Infamie. Eine wahre Geschichte, que foi publicado mis
tarde c ttulo de Der Verbrecher aus verlorener Ehre.
O 21 de xullo de 1787 Schiller viaxa a Weimar onde coece a Herder e Wieland. Durante unha viaxe por
Rudolstadt coece a Charlotte von Lengefeld e a sa irm Caroline, mis coecida polo seu nome de casada
de Caroline von Wolzogen, despois de que esta publicara anonimamente na revista publicada por Schiller
Die Horen a novela Agnes von Lilien, que foi en parte atribuda mesmo Schiller.
En 1788, despois de regresar da sa viaxe a Italia, Goethe entrevstase con Schiller o 7 de setembro nos
xardns da familia Lengefeld en Rudolstadt, pero non se desenvolveu unha corrente de interese mutua.
Schiller acabou o primeiro e nico tomo de Geschichte des Abfalls der Vereinigten Niederlande von der
spanischen Regierung e as doce Cartas sobre Don Carlos.
A. Graff (contra 1790): Friedrich Schiller.
Na dcima carta da coleccin Schiller escribiu que non era nin illuminati nin masn. O bisneto do escritor,
Alexander von Gleichen-Ruwurm, afirmaba, porn, que Schiller fora membro da loxia de Rudolstdt,
Freimaurerloge, Gnther zum stehenden Lwen, da que foi membro tamn Fichte. [2]. En 1829 dous
membros desta loxia queixronse da sa disolucin, na que finalmente tera entrado Schiller, malia que non
hai probas documentais deste feito.[3]
A consolidacin econmica 1789-1799
No ano 1789 Schiller obtivo o posto de profesor da universidade de Jena, sen un soldo establecido. Deu
clases de historia por ben que era profesor de filosofa. Obtivo a sa cualificacin profesoral coa sa
Geschichte des Abfalls der Vereinigten Niederlande (Historia da cada da Unin dos Pases Baixos). O
recordo do xito de Die Ruber provocou que a noticia da presenza de Schiller en Jena provocou un gran
entusiasmo. A leccin inaugural Was heit und zu welchem Ende studiert man Universalgeschichte? ("Para
que se estuda a historia universal?") provocou unha expectacin enorme e obrigou a habilitar a sala meirande
da universidade para poder dar entrada a todo o pblico asistente.
O 22 de febreiro de 1790 casa con Charlotte von Lengefeld, e ao ano seguinte enferma de gravidade: o 3 de
xaneiro prodcese o primeiro ataque, con tose e desmaios, o que seguen recadas posteriores. A doenza,
probablemente tuberculose, acompaouno o resto da sa vida. En decembro do mesmo ano Ernst Heinrich
conde von Schimmelmann e Friedrich Christian von Augustenburg concdenlle unha pensin anual de 1.000
tleros para aliviar a sa precaria situacin econmica.
Casa de Schiller na actual Schillerstrae.

En 1792 foille concedido o ttulo de cidadn honorario da Repblica Francesa, mesmo tempo que Friedrich
Klopstock, Johann Pestalozzi, George Washington e Tadeusz Kociuszko. Neste nomeamento tivo mis que
ver a sona de rebelde do escritor que a sa postura real. O apoio inicial de Schiller revolucin francesa
mudou bruscamente durante o goberno dos xacobinos e a instauracin do Terror.
Nese ano completou a redaccin da Geschichte des Dreiigjhrigen Krieges e as obras Neue Thalia e ber
die tragische Kunst. En 1793 aparece ber Anmut und Wrde (Sobre a pobreza e a honra) e Schiller fai unha
visita a seus pais en Ludwigsburg. O 14 de setembro naceu o seu primeiro fillo, Karl Friedrich Ludwig, En
1794 Schiller entrou en contacto co editor Friedrich Cotta, que se mostrou disposto a editar a revista mensual
Die Horen e o Almanaque das musas.
A relacin con Goethe
A relacin de amizade con Johann Wolfgang von Goethe deu lugar a unha intensa relacin epistolar. En
setembro de 1794 Schiller pasou das semanas na casa de Goethe, tempo no que este tentou agachar a sa
relacin libre con Christiane Vulpius. Christiane e o seu fillo de cinco anos permaneceron fora da vista do
visitante, que describiu a relacin coma o nico punto feble de Goethe e criticouno nunha carta polo seu
concepto equivocado da felicidade domstica, que Goethe defina coma relacin de parella sen
cerimonias. Pola sa parte a Goethe amolbano a paixn polas cartas e o hbito de fumar de Schiller. A
ancdota de que Schiller s poda escribir se cheiraba a mazs podres procede de Goethe.
En 1795 aparece o primeiro nmero da revista Die Horen na que colaboran os escritores e filsofos mis
coecidos da poca, coma Johann Herder, Johann Gottlieb Fichte, August Schlegel, Wilhelm von Humboldt,
Alexander von Humboldt, Johann Heinrich Vo e Friedrich Hlderlin. Nese mesmo ano Schiller completa
ber naive und sentimentalische Dichtung.
En 1796 morren a irm do escritor, Nanette, e seu pai e nace o seu segundo fillo Ernst Friedrich Wilhelm.
Entre 1796 e 1800 dirixe tamn a revista literaria O almanaque das musas na que escriben Goethe, Johann
Herder, Ludwig Tieck, Friedrich Hlderlin e August Schlegel. 1797 foi para Schiller o ano das baladas. Neste
ano acabou as baladas Der Taucher, Der Handschuh, Der Ring des Polykrates, Der Gang nach dem
Eisenhammer e Die Kraniche des Ibykus fertigstellte. En 1798 apareceron Die Brgschaft e Der Kampf mit
dem Drachen..
Os anos de Weimar
En outubro de 1799 naceu a sa filla Caroline Henriette Luise e o 3 de decembro a familia trasladouse a
Weimar. Ese mesmo ano deu por acabado Wallenstein. En 1800 rematou o drama Maria Stuart, en 1801, Die
Jungfrau von Orleans (A doncela de Orlens) e o poema Der Antritt des neuen Jahrhunderts (A chegada do
novo sculo) ('Nobre amigo. onde se atopa a paz?', | Onde atopara asilo a liberdade? | O sculo di adeus
nunha tormenta | e o novo comeza con asasinato | ...). O 16 de novembro de 1802, recibira o titulo
nobiliario, que lle permitira presentarse no futuro como Friedrich von Schiller. O mesmo ano morreu sa

mai.
En 1803 acaba Die Braut von Messina, en 1804 Wilhelm Tell e comeza o Demetrius, que deixara inacabado.
En xullo de 1804 nace a sa filla Emilie Friederike Henriette. Nesta poca as recadas da a enfermidade son
cada vez mis frecuentes.
A morte, 1805
Poucos anos antes morrer Schiller, un xornal publicara xa a noticia falsa da sa morte. De feito en febreiro de
1805 o seu estado agravarase moito e o seu derradeiro encontro con Goethe foi o 1 de maio. Schiller tivo
tempo anda de acabar a traducin da traxedia de Jean Racine Phdre).
O 9 de maio morreu dunha pulmona causada probablemente por unha afeccin tuberculosa. Segundo o
informe forense o seu pulmn esquerdo estaba completamente destrudo, o mesmo cs riles. Os seus restos
foron depositados. no cemiterio de Jacobsfriedhof de Weimar. O seu cranio foi retirado en segredo por
Goethe da biblioteca Herzogin Anna Amalia. Finalmente o os restos foro trasladados en decembro de 1827
Panten dos Prncipes do novo cemiterio de Weimart. Posteriormente Goethe foi enterrado, por desexo seu,
seu carn.
Obras

Fragmento de Cartas sobre a educacin esttica ().

A beleza ten un p en cada un dos dous mundos:
- mundo da forma e o pensamento, accin, pensar
- mundo da materia e sensbel, paixn, sentir
estes dous estados nunca poden unificarse.
A beleza sitanos no medio de accin e paixn. A beleza capaz de xuntar estes dous estados opostos,
separados por unha distancia infinita.
A beleza ten que conseguir unha unin na que non quede resto ningn dos dous elementos anteriores.
As teoras sobre a beleza anteriores cometeron un destes dous erros:

- ou ben non partiu dunha divisin convenientemente - ou ben non conseguiu chegar a unha unificacin,
feita entre o sensbel e o pensamento.

posto que simplemente falaron de dous elementos

separados, que nunca chegaban a unirse.

Por exemplo, aqueles filsofos que se basearon

exclusivamente no sentimento non puideron lograr
un concepto da beleza, porque no sensbel non foron
capaces de distinguir a parte intelixbel.
Ex: Hume.

Ex: Hegel.

Estes primeiros filsofos partiron dun sentimento Estes filsofos partiron dun concepto e temeron
unitario e temen negar dinamicamente a beleza se negar a beleza loxicamente no seu concepto ao
separan os seus elementos.

xuntar cousas que de por si van separadas.

Estes queren pensar a beleza tal e como acta

Estes queren que a beleza acta tal e como pensada

Temen roubarlle a liberdade beleza se a dividen Temen destrur a precisin da separacin que fai a
demasiado

beleza

mediante

unha

unificacin

demasiado

aventuradaa
Esquecen que a liberdade harmona, necesidade Esquecen que a liberdade determinacin no sentido
interior

de inclusin absoluta de tdalas realidades

Os sentidos unifican

O intelecto separa

A razn volve unificar

O estado esttico cero no sentido de que nel non hai efectos particulares e determinados. Non hai
actividade, se queremos.
O estado esttico da alma realidade mxima, posto que nel desaparecen tdalas limitacins. Por isto se
pode dicir que o esttico a actividade mis proveitosa para a moralidade e para o coecemento, posto que o
esttico rene o conxunto do humano.
Supera o particular e apunta a algo humano. Vai mis al das eleccins individuais e funda a posibilidade de
todas estas.
O resto das actividades do esprito danlle unha destreza peculiar e especfica. A actividade esttica conduce

ao ilimitado.
Calquera outro estado no que podamos caer remite a outro anterior.
Ex: Por que son moral? Porque son bo?. Por que son bo? Porque ...
O esttico contn en si mesmo as condicins do seu nacemento e duracin, formando un todo en si mesmo.
O esttico libranos da cadea do tempo e permite que a humanidade se amose con total pureza.
O obxecto sensbel fainos aptos para recibir
impresins novas, pero ao mesmo tempo

O obxecto intelectual permite ofrecer unha certa

impide resistencia ao sensbel, centrarnos no obxecto

calquera anhelo, calquera ir mis al: traducido por abstracto, pero provoca unha especie de indiferenza
esforzo aqu [Streben].

fronte ao sensbel.

Parte material

Parte de enerxa plstica

Parte pasiva

Parte activa

Divertido

Seriedade

Repouso

Movemento

Condescendencia

Reaccin

Pensamento instintivo

Pensamento absoluto

Tanto o primeiro como o segundo provocan esgotamento.

Na beleza, polo contrario, prodcese unha suma e control das potencias pasivas e activas ao mesmo tempo.
A obra de arte debe combinar:
Forza e vigor

Ecuanimidade e liberdade

Impresin

Accin

No esttico teen que combinarse accin e paixn; senn non se trata dun efecto esttico puro.
Por outra parte, nunca hai un verdadeiro efecto esttico puro, porque o ser humano est sempre dependendo
destas das forzas: sensbel e intelixbel. Nunca chega a emanciparse das das e conseguir unificalas para
facer esquecer a sa divisin.
Unha obra ser tanto mis valiosa canto mis se acerque a este ideal
Por exemplo, unha obra pode alcanzar moita liberdade, pero iso non implica que non estea sempre nunha
perspectiva ou orientacin determinada. A obra de arte ten que facernos esquecer que estamos ante unha
obra de determinada corrente, actitude ou tcnica, para levarnos a atender exclusivamente o feito esttico
contido nela. Canto mis o consiga, mis excelente ser.
A liberdade esttica non depende
A

msica

esperta

nosa A msica ten demasiada relacin dos sentidos

sensibilidade.

cos sentidos

A poesa axita a nosa imaxinacin. A

poesa

depende

do

caprichoso da imaxinacin.

xogo O

Unha

estatua

espera

noso

belo

non

esttico

depende de nada.

A escultura ofrece un concepto O

demasiado determinado

verdadeiramente
concepto

indeterminado

intelecto.
Cando as artes progresan e gaan nivel, confndese: a msica acta como a escultura, a escultura convrtese
en msica, etc.
A perfeccin do estilo en cada unha das artes fai que finalmente se borren as limitacins especficas de cada
unha. As boas obras de arte chegan a un punto de xeneralidade e de nivel esttico tan alto que se esquecen as
particularidades dos seus tipos de arte e tamn as particularidades da propia obra. As obras gaan as un
carcter universal.
Nunha obra verdadeiramente bela o contido non nada. A forma o todo. O contido acta s sobre algunhas
facultades en particular. A forma acta sobre o ser humano enteiro. O contido limita o esprito. S a forma
pode conseguir unha verdadeira liberdade esttica.
A forma debe aniquilar a materia.
Non hai que perderse en exceso na materia, senn empregala para pasar logo forma. Por exemplo, nas
traxedias as paixns deben ser empregadas con cautela. O nimo debe permanecer libre e non dominado
polas paixns.
A beleza debe liberarnos das paixns, as que non pode reducirse a provocar paixns.
Por outra parte, esta beleza non coincide con nada didctico nin con nada moral, senn que unha tendencia
indeterminada do esprito.
O espectador debe empregar tanto os sentidos como o entendemento.
As veces o espectador incapaz de apreciar unha boa forma dunha obra de arte. O nico que pode facer
desfacer a obra en singularidades e non ser capaz de captar a harmona do todo.
A traxedia ou a epopeia non deben servir de edificacin.
Friedrich Gottlieb Klopstock foi um poeta alemo (Quedlimburgo, 2 de Julho de 1724 - Hamburgo, 14 de
Maro de 1803). Antigo aluno da escola de Schulpforta, estudou teologia nas universidades de Jena e
Leipzig. Discpulo de Johann Jakob Bodmer e da escola sua, descobriu com entusiasmo a obra de John
Milton. Decidiu escrever uma epopia religiosa chamada Messias, qual se dedicou durante vinte anos
(1748/68). Com esta obra em vinte cantos, Klopstock tornou-se o poeta mais admirado da jovem gerao.
Antes de public-la, j se consagrara com suas primeiras odes (An Meine Freund, de 1747).
Anacreonte (Teos c. 570 a.C. 478 a.C.) poeta grego lrico. Soldado na sa mocidade, estivo en Samos
invitado polo tirano Polcrates e en Atenas por Hiparco. Autor de cinco libros de himnos, cantos erticos...
dos que s se conservan fragmentos, entre eles dous himnos dedicados a Artemisa e a Baco nos que o amor,
o vio e a danza constiten os principais temas, e deron orixe posteriormente s composicins coecidas
como anacrenticas.
Catulo
Sbese pouco sobre a vida de Catulo. Tanto Suetonio (Vida dos doce csares) como Ovidio (Amores III.XV)
sinalan a cidade de Verona como a sa patria natal. Proceda dunha familia da orde ecuestre, anda que
vivira case sempre en Roma. Catulo lgase a un crculo de poetas de ideais estticos comns, aos que

10

Cicern chama poetas novos (modernos), termo para el cargado de sentido pexorativo. Ese grupo de poetas
rompa co pasado literario romano (mitolxico), pasando, entre outras caractersticas, a utilizar unha temtica
considerada menor polos seus crticos.
Acrecntase s caractersticas da poesa de Catulo, a linguaxe coloquial (p.ex. Ineptire, no canto VIII), a
simulacin frecuente de improvisacin na sintaxe (frases interrompidas por oracins paratticas, repeticin
de palabras e expresins, movemento circular da elocucins), versos lixeiros e a simulacin do accesso aos
recantos mis ntimos do ser humano.

11

12