A las flores de

Heidelberg
( Sa mga Bulaklak ng Heidelberg )

ni Dr. Jose P. Rizal

BACKGROUND
 Ang tulang A Las Flores De Heidelberg (To the Flowers of
Heidelberg o Sa mga Bulaklak ng Heidelberg) ay isinulat ni
Dr. Jose Rizal noong April 22 1886 habang siya ay nag-
aaral sa Germany sa Universitaetsplatz 12.

 Ito ay orihinal na nasulat sa wikang Kastila.

 Isinulatniya ang tulang ito dahil naalala niya ang kanyang

bayang Calamba.

 Habang gumagala, nakita niya ang kanyang paburitong

bulaklak, ang light-blue na forget-me-nots.
 A las flores de Heidelberg
ni Dr. Jose P. Rizal
Id á mi Patria, id extranjeras flores Decíd que cuando el alba,
sembradas del viajero en el camino, que roba vuestro aroma,
y bajo su azul cielo, cantos de amor jugando os susurraba,
que guarda mis amores, él también murmuraba
contad del peregrino cantos de amor en su natal idioma...
la fe que alienta por su patrio suelo!

Que cuando el sol la cumbre

Id y decíd: decíd que cuando el alba del Koengsthul en la mañana dora,
vuestro cáliz abrió por vez primera, y con su tibia lumbre
cabe el Neckar helado, anima el valle, el bosque y la espesura,
le vísteis silencioso á vuestro lado el Saluda ese sol, aún en su aurora,
pensando en su constante primavera. al que en su patria en el zenith fulgura.
Y contad aquel dia
cuando os cogía al borde del
sendero,
entre las ruinas del feudal Castillo
orilla al Neckar ó en la selva umbría...
Llevad, llevad, ¡oh flores!
amor á mis amores
paz á mi pais y á su fecunda tierra,
salud á dulces seres
fé á sus hombres; virtud á sus mujeres,
que el paternal, sagrado hogar
encierra...
Cuando toquéis la playa,
el beso que os imprimo
depositadlo en alas de la brisa,
porque con ella vaya,
y bese cuanto adoro, amo y estimo.
Mas, ¡ay! Llegaréis, flores,
conservaréis, quizás, vuestros colores;
pero lejos del patrio, heróico suelo,
á quien debéis la vida
perderéis los olores;
que aroma es alma, y no abandona el
cielo
cuya luz viera en su nacer, ni olvida.
 Sa mga Bulaklak ng
Salin Heidelberg
ni Jose M. Buhain
Tungo sa bayan ko, tungo, mga banyagang
bulaklak
Na itinanim sa daan ng kung sinong
biyahero,
At sa ilalim ng langit niyang bughaw
Na sa mga pag-ibig ko’y nagmamatyag,
Ang pananampalataya nitong dayo
Sa iniwan niyang lupa’y inyong ipagbigay-alam.
Tungo at inyong sabihin… sabihin na nang
simulang
Buksan ng bukangliwayway ang inyong mga
takupis
Sa tabi ng ilog Necktar
Ay napansin ninyo siyang tahimik sa inyong lugar
At ang bayan niyang laging tagsibol ang iniisip.
Sabihin na nang bumuka ang liwayway-
Na numanakaw sa inyong kabanguhan-
At nagbubulong sa inyo ng mga kantang pag-
ibig
Siya ay nagbubulong din at umaawit
Ng mga kantang pag-ibig sa dilang kinamulatan;
Na nang umaga sumikat yaong araw
At ang tuktok ng Koenigsthul ay ginintuan,
At sa hindi kainitan nitong ilaw
Ay pinukaw yaong lambak, ang gubat at
kakahuyan,
Siya’y bumati sa araw ring yaong nagliliwayway
Na sa kanyang Inang Bayan ay matingkad na
ang kinang.
At ibalita rin ninyo yaong araw
Nang sa may tabi ng landas ay
pinupol niya kayo
Sa gitna ng guho-guho at lumang
mga kastilyo
Sa may pampangin ng Necktar, sa
ilalim ng kagubatan.
Ibalita ninyo yaong inuusal niya sa
inyo nang buong malasakit
Na sa mga lumang dahon ng
libro’y kanyang inipit
Ang inyong mga talutot sa sariwa’t
bagong pigtal.
O mga bulaklak, kayo ay magdala
Ng pagmamahal sa aking mga
sinta,
Kapayapaan sa aking bayan at
lupang mayaman,
Pananalig sa lalaki, pag-aasal na
maganda
Sa babai, kalusugan sa balana
Na sakop ng mapagkupkop at
sagrado kong tahanan.
Pagsapit ninyo sa kanyang
pampang-dagat,
Ang halik na itinatak ko sa inyo
Sa mga pakpak ng hangin ay
ilagak
Upang mahalikan sa kanyang
paglaganap
Ang lahat ng sinasamba,
tinatangi’t pag-ibig ko.
Ngunit – ay, mga bulaklak! – kung
kayo man
Ay dumating na sariwa pa rin ang
kulay na taglay,
Sa pagkakalayo ninyo sa magiting
ninyong lupa
Na pinagkakautangan ninyong
buhay
Ay mapapawi ang inyong
bangong mahal;
Pagkat ang bango’y kalulwa at
hindi nagpapabaya
Ni nakalilimot ito sa langit na
sinilangan.
PANANAW NG SUMULAT
 Isinulat ito ni Rizal dahil naalala niya ang
kanyang Inang Bayan.

 Nakaramdam siya ng pagkakasala sa

kanyang bayan.

Ninanais niya sa tulang ito na sana ay

makamtan na ng Pilipinas ang Kapayapaan at
Kalayaan.
KONSTEKSTO NG TULA
 Humihingi
si Rizal ng pabor sa mga bulalak ng Heidelberg, na
siyang makipag-usap sa Pilipinas sa ngalan niya.

 Ang buong pusong pagmamahal ni Rizal sa ating Inang Bayan.

 Ang mga inaasam-asam ni Rizal na mangyari sa Pilipinas.

 Angpagsusumamo ni Rizal sa mga nangyari sa kanyang laban

para sa bayan.
KATANGIAN NG TULA
 Ang tula ay ginamitan ng Simbolismo at
Imagery.

 Ginamitan din ito ng Personipikasyon o

Pagsasatao.

 Ang tema ng tula ay Pag-ibig sa Bayan.

 Ito ay may mga matalinhagang pahayag.

URI NG LIPUNAN
 Patuloy pa rin ang pananakop ng mga Kastila
sa bansa.

Ilan sa mga Pilipino ay naging balimbing noon.

 Marami sa mga Pilipino ang tikom pa rin ang

mga bibig sa mga pang-aalipusta ng mga
Kastila.
KAHINAAN NG TULA
 Naisulat ito sa wikang Kastila kaya karamihan
sa mga Pilipino ang hindi nakaunawa.

 Nasa malayong bansa si Jose Rizal.