Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Diego Montero
Facultad de Ingenierı́a
Introducción
Outline Notes
Introducción
Introducción
R
C V⃗ · u⃗ ds = ∇×V
⃗ dA = 0
C R
V⃗ Circulación neta alrededor de C
I ZZ
V⃗ · n⃗ ds = ∇·V ⃗ dA = 0
C R
Flux neto a través de C
u⃗
Soluciones de ∇2 φ = 0: teorı́a de
n⃗ Variable Compleja z ∈ C
Variable Compleja z = x + iy
Función Compleja f (z) = z 2 . f (z) es analı́tica
Potencial Complejo Φ(z):
∇2 φ = 0 ∇2 ψ = 0
Introducción
C
R
2
V⃗ 1. EDP
0
⇓
y
2. Solución de EDP define
⟨x, y ⟩ un Campo Vectorial V⃗
−2
⇓
3. EDO para una partı́cula
−4 en el Campo Vectorial V⃗
u⃗
−4 −2 0 2 4
x
n⃗ ẋ
ẏ
=
2x
−2y
=
2
0
0
−2 y
x
d x V1 (x, y )
x(t)
C1 e 2t
= =
dt y V2 (x, y ) y (t) C2 e −2t
Outline Notes
z: variable compleja
1 variable, 2 dimensiones: ℜ{z}, ℑ{z} =⇒ Plano Complejo C
ρ ρ2
x
a ρ1
1
a
x
x
f (z) = f (x + iy ) = (x + iy )2 + 3(x + iy )
= x 2 − y 2 + 2ixy + 3x + 3iy
u(x, y ) = ℜ (f (z)) = x 2 − y 2 + 3x
v (x, y ) = ℑ (f (z)) = 2xy + 3y
f (1 + 3i) = (1 + 3i)2 + 3(1 + 3i) = 1 − 6i − 9 + 3 + 9i
= −5 + 15i
u(1, 3) = −5
v (1, 3) = 15
lim f (z) = l
z→z0
z
f (z) está definida en alguna
f (z) vecindad de z0
l
z0
δ ϵ f (z) es continua en un dominio si
es continua en cada uno de los
u
x
puntos
∆z = z − z0 =⇒ z = z0 + ∆z
f (z) − f (z0 )
f ′ (z0 ) = lim
z→z0 z − z0
Importante: por la definición del lı́mite, f (z) está definida en alguna vecindad de z0 , y z
f (z) − f (z0 )
en f ′ (z0 ) = lim puede aproximarse a z0 desde cualquier dirección en el
z→z0 z − z0
plano complejo. Diferenciabilidad en z0 significa que a lo largo de cualquier trayectoria
por la cual z → z0 , el cociente siempre tiende a un cierto valor, y todos estos valores son
iguales.
(z + ∆z)2 − z 2
f ′ (z) = lim = lim (2z + ∆z) = 2z
∆z→0 ∆z ∆z→0
∆z = ∆x + i∆y
f (z + ∆z) − f (z) (z + ∆z) − z ∆z ∆x − i∆y
= = =
∆z ∆z ∆z ∆x + i∆y
II
∆x − i∆y z + ∆z
Si ∆y = 0 =⇒ = +1
∆x + i∆y
∆x − i∆y
Si ∆x = 0 =⇒ = −1 z
∆x + i∆y I
x
u x = vy uy = −vx ∀z ∈ D
f ′ (z) = ux + ivx
f ′ (z) = −iuy + vy
¿f (z) = z 3 es analı́tica?
f (z) = f (x + iy ) = (x + iy )3 = x 3 + 3x 2 iy − 3xy 2 − iy 3
ux = 3x 2 − 3y 2 vy = 3x 2 − 3y 2 =⇒ ux = vy
Encontrar la función analı́tica mas general f (z) cuya parte real sea
u = x2 − y2 − x
z = re iθ
z = r (cos (θ) + i sin (θ))
f (z) = f re iθ = u(r , θ) + iv (r , θ)
1
∇u = ur , uθ
r
(
ur = 1r vθ
Cauchy-Riemann = 1 (r > 0)
r uθ = −vr
∇2 u = uxx + uyy = 0
∇2 v = vxx + vyy = 0
∇2 u = 0 ux = 2x uy = −2y − 1
vy = ux = 2x vx = −uy = 2y + 1
dh dh
v = 2xy + h(x) vx = 2y + =⇒ =1
dx dx
h(x) = x + k k ∈R
v = 2xy + x + k función armónica conjugada de u
f (z) = u + iv = x 2 − y 2 − y + i (2xy + x + k)
f (z) = z 2 + iz + ik
e z1 +z2 = e z1 e z2
e z1 e z2 = e x1 [cos (y1 ) + i sin (y1 )] e x2 [cos (y2 ) + i sin (y2 )]
e z1 e z2 = e x1 +x2 [cos (y1 ) cos (y2 ) + i sin (y1 ) cos (y2 )
+i cos (y1 ) sin (y2 ) − sin (y1 ) sin (y2 )]
z1 z2 x1 +x2
e e =e [cos (y1 + y2 ) + i sin (y1 + y2 )] = e z1 +z2
Si z1 = x, z2 = iy =⇒ e z = e x e iy
Si z = iy =⇒ e iy = cos (y ) + i sin (y ) fórmula Euler
z = r [cos (θ) + i sin (θ)] =⇒ z = re iθ
π π
e 2πi = 1 e 2i = i e πi = −1 e − 2 i = −i e −πi = −1
q
e = |cos (y ) + i sin (y )| = cos2 (y ) + sin2 (y ) = 1 :
iy
e z+2πi = e z ∀z
x
−π < y ≤ π
−π
Región fundamental de e z
1 i(x+iy ) −i(x+iy )
cos (z) = e +e
2 2 2 2
|cos (z)| = cos (x) + sinh (y )
1 −y
= e [cos (x) + i sin (x)] 2 2
2 cosh (y ) = 1 + sinh (y )
1 y 2 2 2
+ e [cos (x) − i sin (x)] |cos (z)| = cos (x) cosh (y )
2
2 2
1 y + sin (x) sinh (y )
−y
= e +e cos (x) h i
2 2 2
= cos (x) 1 + sinh (y )
1 y −y
− i e −e sin (x) 2
+ sin (x) sinh (y )
2
2
1 y 2 2
−y = cos (x) + sinh (y )
cosh(y ) = (e + e )
2
1 y −u
2 2 2
sinh(y ) = e −e |sin (z)| = sin (x) + sinh (y )
2
|cos (x)| ≤ 1 |sin (x)| ≤ 1 x ∈R
cos (2 + 3i) = cos (2) cosh (3) − i sin (2) sinh (3)
|cos (z)| → ∞, |sin (z)| → ∞ cuando y → ∞
= −4.190 − 9.109i
cos (z1 ± z2 ) = cos (z1 ) cos (z2 ) ∓ sin (z1 ) sin (z2 )
sin (z1 ± z2 ) = sin (z1 ) cos (z2 ) ± sin (z2 ) cos (z1 )
1 z 1 z
e + e −z e − e −z
cosh(z) = sinh(z) =
2 2
[cosh(z)]′ = sinh(z) [sinh(z)]′ = cosh(z)
sinh(z) cosh(z)
tanh(z) = coth(z) =
cosh(z) sinh(z)
1 1
sech(z) = csch(z) =
cosh(z) sinh(z)
1 iz 1 iz
e + e −iz e − e −iz
cosh(iz) = sinh(iz) =
2 2
= cos (z) = i sin (z)
cos (iz) = cosh(z) sin (iz) = i sinh(z)
Logaritmo Notes
w = ln (z) para z ̸= 0
w
e =z z = 0 imposible e w ̸= 0∀w
w = u + iv , z = re iθ =⇒
e w = e u+iv = re iθ =⇒ |e w | = e u , arg(e w ) = v
|e w | = e u = r arg(e w ) = v = θ
u = ln (r ) ln (r ) log. natural real r = |z|
ln (z) = ln (r ) + iθ (r = |z| > 0, θ = arg(z))
Logaritmo Notes
v
−0.9 + 6π
−0.9 + 4π
−0.9 + 2π
u
−0.9
1 2
−0.9 − 2π
Sea z1 = z2 = e πi = −1
ln (z1 ) = ln (z2 ) = πi
ln (z1 z2 ) = ln (z1 ) + ln (z2 )
Si ln (z1 z2 ) = ln (1) = 2πi
Ln (z1 z2 ) = Ln(1) = 0
1 2 y
ln (z) = ln x + y 2 + i tan−1 +c c = 2nπ
2 x
f ′ (z) = ux + ivx
x 1 y
= 2 + i 2
− 2
x + y2 1+ y x
x
x − iy 1
= 2 =
x + y2 z
y
x
Rama: cada función
Corte rama: eje real negativo
Rama Principal: n = 0
z c = e c ln(z) c : complejo, z ̸= 0
c c Ln(z)
z =e valor principal de z c
posee un solo valor y es idéntica a
Si c = n = 1, 2, . . . =⇒ z n
la n-ésima potencia usual de z
Si c = −1, −2, . . . =⇒ similar
1 √ 1
Si c = , n = 2, 3, . . . =⇒ z c = n z = e n ln(z)
n
convencionalismo: si z = x =⇒ z c = e c ln(x)
az = e z ln(a)
Integración Compleja
Outline Notes
dz
ż(t) = = ẋ(t) + i ẏ (t)
dt
z(t + ∆t) − z(t)
ż(t) = lim
∆t→0 ∆t
n
X
Sn = f (ζm ) ∆zm
m=1
∆zm = zm − zm−1
|∆tm | = |tm − tm−1 | → 0 cuando n → ∞
=⇒ |∆zm | → 0
Z
lim Sn = f (z) dz
n→∞ C
Z I
f (z) dz f (z) dz C : trayectoria cerrada
C C
Suposición general: todas las trayectorias de integración son suaves por
secciones
Operación lineal (linealidad)
Z Z Z
[k1 f1 (z) + k2 f2 (z)] dz = k1 f1 (z) dz + k2 f2 (z) dz
C C C
Z Z Z z0
Revertir sentido f (z) dz = − f (z) dz
Z z0 Z Z Z
Descomponer la trayectoria f (z) dz = f (z) dz + f (z) dz
C C1 C2
dz
B Calcular la derivada ż(t) =
dt
C Sustituir z(t) por todo z en f (z) =⇒ x = x(t), y = y (t)
1
Método Integración 2: integral z alrededor de |z| = 1 Notes
I
dz
= 2πi C : circunferencia unitaria, sentido antihorario
C z
1
Integral z alrededor de |z| = 1 Notes
Z b
f (z) dz = F (z1 ) − F (z0 )
a
Z z0
Si z1 = z0 =⇒ f (z) dz = F (z0 ) − F (z0 ) = 0
z0
I
dz
= 2πi
C z
1
z no es analı́tica en z = 0
Cualquier dominio conexo simple que contiene a la circunferencia
unitaria, debe contener z = 0 =⇒ teorema ?? no aplica!
1 1 3
es analı́tica sobre la corona < z < , pero este dominio no es
z 2 2
simplemente conexo
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 64 / 258
Integración Compleja Integral de Lı́nea en el Plano Complejo
1
Integral zm con Potencia entera m Notes
y
C
Sea f (z) = (z − z0 )m , m es un entero y z0 es una ρ
f (z) = ℜ(z) = x
C∗ C2
a Integrar f (z) desde 0 hasta 1 a lo largo de C ∗
C1
b Integrar f (z) a lo largo de C , que consta de C1 y C2 x
1
Z
L longitud de C
f (z) dz ≤ ML constante tal que |f (z)| ≤ M
C
M
en todos los puntos de C
Demostración: n
X X n n
X
|Sn | = f (ζm ) ∆zm ≤ |f (ζm )| |∆zm | ≤ M |∆zm |
m=1 m=1 m=1
n
X
|∆zm | : longitud cuerda entre zm−1 , zm =⇒ |∆zm | = L∗
m=1
L∗ → L cuando n → ∞
Z
∴ lim |Sn | = f (z) dz ≤ ML
n→∞ c
1 z =1+i
Encontrar una
Z cota superior del valor absoluto de
la integral z 2 dz, C es el segmento de la recta C
C
de 0 a 1 + i x
1
Z
f (z) dz ≤ ML
C
p √
L = 12 + 1 2 = 2 |f (z)| = |z 2 | ≤ 2
2 √
z dz ≤ 2 2 ≈ 2.828
1
sec(z) = cos(z)
: no analı́tica en z = ± π2 , ± 3π
2
, . . ., fuera de C
1
z 2 +4
: no analı́tica en z = ±2i, fuera de C
Función no analı́tica
I Z 2π
z dz = e −it ie it dt = 2πi C : z(t) = e it circunferencia unitaria
C 0
1
Este resultado no es consecuencia del teorema de Cauchy, z2
no es analı́tica en z = 0
1 3 1
C contiene la corona 2
< |z| < 2
donde f (z) = z
es analı́tica, pero este dominio no es
simplemente conexo
∴ la condición de que el dominio D sea simplemente conexo es esencial!
I
f (z) dz = 0
C
I I I
f (z) dz = (u dx − v dy ) + i (u dy + v dx)
C C C
′
f (z) : analı́tica en D =⇒ f (z) existe en D
′ tienen derivadas parciales
f (z) = ux + ivx f ′ (z) = −iuy + vy =⇒ u, v
continuas en D
I ZZ
∂v ∂u teorema de Green
(u dx − v dy ) = − − dx dy
C R ∂x ∂y R: región acotada por C
ux = vy uy = −vx Cauchy-Riemann
I ZZ
(u dx − v dy ) = (0) dx dy = 0
C R
Z Z Z Z
f dz + f dz = 0 =⇒ f dz = − f dz
C1 C2∗ C1 C2∗
I I
f (z) dz = f (z) dz
C1 C2
Ejemplo: (
si m = −1
I
m 2πi
(z − z0 ) dz =
C 0 ̸ −1, m entero
si m =
Z z1
f (z) dz = F (z1 ) − F (z0 ) F ′ (z) = f (z)
z0
Z z
F (z) = f (z ∗ ) dz ∗ F (z) analı́tica en D?, F ′ (z) = f (z)?
z0
F (z + ∆z) − F (z) 1
Z z+∆z Z z
1
Z z+∆z
= f (z ∗ ) dz ∗ − f (z ∗ ) dz ∗ = f (z ∗ ) dz ∗ [A]
∆z ∆z z0 z0 ∆z z
Z z+∆z Z z+∆z
f (z) dz ∗ = f (z) dz ∗ = f (z)∆z
z z
Z z+∆z
1
=⇒ f (z) = f (z) dz ∗ [B]
∆z z
[A] − [B] → 0 cuando ∆z → 0 (?)
Z z+∆z
F (z + ∆z) − F (z) 1
− f (z) = [f (z ∗ ) − f (z)] dz ∗
∆z ∆z z
Z z+∆z
F (z + ∆z) − F (z) 1
− f (z) = [f (z ∗ ) − f (z)] dz ∗
∆z ∆z z
f (z) es analı́tica =⇒ continua. ∀ϵ > 0, ∃δ > 0
si |z ∗ − z| < δ =⇒ |f (z ∗ ) − f (z)| < ϵ
Z
Si |∆z| < δ, f (z) dz ≤ ML (L : longitud C , M : |f (z)| ≤ M)
C
Z z+∆z
F (z + ∆z) − F (z)
= 1 ∗ ∗ 1
− f (z) [f (z ) − f (z)] dz ≤ |∆z| ϵ |∆z| = ϵ
∆z |∆z| z
F (z + ∆z) − F (z)
− f (z)<ϵ
∆z
F (z + ∆z) − F (z)
F ′ (z) = lim = f (z)
∆z→0 ∆z
I I
f dz − f dz = 0
C1 C2
I
f (z)
dz = 2πif (z0 )
C z − z0
I
f (z)
dz = 2πif (z0 )
C z − z0
f (z) = f (z0 ) + [f (z) − f (z0 )]
I I I
f (z) dz f (z) − f (z0 )
dz = f (z0 ) + dz
C z − z0 C z − z0 C z − z0
I I
dz f (z) − f (z0 )
f (z0 ) = f (z0 )2πi dz → 0 (?)
C z − z0 C z − z0
I I
f (z) dz = f (z) dz f (z) analı́tica ∀D ∗ que contiene D y sus bordes
C1 C2
Reemplazamos C por un pequeño circulo K de radio ρ
∀ϵ > 0, ∃δ > 0 tal que ∀z ∈ |z − z0 | < δ =⇒ |f (z) − f (z0 )| < ϵ
f (z) − f (z0 )
Si ρ <δ =⇒ < ϵ
z − z0 ρ
I
f (z) − f (z0 ) ϵ
dz < 2πρ = 2πϵ desigualdad ML (ϵ > 0)
K z − z0 ρ
I
f (z)
dz = 2πif (z0 )
C z − z0
ez
I
dz = 2πie z = 2πie 2 ≈ 46.4268i
1
C z −2 z=2
z0 = 2 dentro de C
I 3 I 1 3
2z − 3
z −6 1 3 π
2 dz = 1
= 2πi z −3 = − 6πi
C 2z − i C z − 2i 2 z= 2i 8
1
z0 = i dentro de C
2
z2 + 1
Integrar g (z) = en sentido antihorario alrede-
z2 − 1
dor de cada una de las circunferencias, centros en
z = 1, z = 12 , z = −1 + 12 i, z = i
I
f (z)
dz = 2πif (z0 ) si f (z) analı́tica en D simplemente conexo, z0 ∈ D y C encierra z0
C z − z0
g (z) no es analı́tica en −1 y 1
(a) |z − 1| = 1 contiene z0 = 1
z 2 +1
z2 + 1 1
g (z) = = z+1
z +1 z −1 z −1
I 2 I z 2 +1 2
z +1 z+1 z +1
= = 2πif (1) = 2πi = 2πi
C z −1
2
C z −1 z + 1 z=1
1
(b) z − = 1 contiene z0 = 1 =⇒ mismo resultado 2πi
2
z2 + 1
Integrar g (z) = en sentido antihorario alrede-
z2 − 1
dor de cada una de las circunferencias, centros en
z = 1, z = 12 , z = −1 + 12 i, z = i
g (z) no es analı́tica en −1 y 1
1
(c) z − −1 + i = 1 contiene z0 = −1
2
z 2 +1
z2 + 1 1
g (z) = = z−1
z −1 z +1 z +1
I 2 I z 2 +1 2
z +1 z−1 z +1
= = 2πif (−1) = 2πi = −2πi
C z −1
2 z − 1 z=−1
C z +1
I
(d) |z − i| = 1 =⇒ g (z) dz = 0 (?)
C
tan (z)
Fracciones parciales: integrar g (z) = alrededor de la circunferencia
z2 − 1
3
C : |z| = 2 en sentido antihorario
tan (z) no es analı́tica en ± π2 , ± 3π
2 , . . .. Todos estos puntos están afuera del
contorno C
1 1
2
= no es analı́tica en 1 y −1
z −1 (z − 1)(z + 1)
1 1 1 1
= −
z2 − 1 2 z −1 z +1
I I I
tan (z) 1 tan (z) tan (z)
2
dz = dz − dz
C z −1 2 C z −1 C z +1
2πi
= [tan (1) − tan (−1)] = 2πi tan (1) ≈ 9.785i
2
2 2 1 1
∀z ∈ C =⇒ |z − z0 | ≥ d =⇒ ≤
|z − z0 |2 d2
d ≤ |z − z0 | = |z − z0 − ∆z + ∆z| ≤ |z − z0 − ∆z| + |∆z|
d d
Si |∆z| ≤ =⇒ − |∆z| ≥ −
2 2
1 1 2
d ≤ d − |∆z| ≤ |z − z0 − ∆z| =⇒ ≤
2 |z − z0 − ∆z| d
d
Sea L la longitud de C . Si |∆z| ≤ , por la desigualdad ML
2
I
f (z)∆z 2 1
dz ≤ KL|∆z| →0
C (z − z0 − ∆z)(z − z0 )2 d d2
I I
1 f (z) 2! f (z)
f ′ (z0 ) = dz f ′′ (z0 ) = dz
2πi C (z − z0 )2 2πi C (z − z0 )3
z 4 − 3z 2 + 6
I
4 2
′′
= πi 12z 2 − 6 z=−i = −18πi
dz = πi z − 3z + 6
(z + i)3
C z=−i
3 Para cualquier contorno para el que 1 este dentro y ±2i este fuera (sentido antihorario)
′
ez ez e z (z 2 + 4) − e z 2z
I
6eπ
dz = 2πi = 2πi = i
C (z − 1)2 (z 2 + 4) z2 + 4
z=1 (z 2 + 4)2
z=1 25
I
(n) n! f (z)
f (z0 ) = dz n = 1, 2, 3, . . .
2πi C (z − z0 )n+1
C : circunferencia de radio r y centro z0 . Aplicamos la desigualdad ML,
con |f (z)| ≤ M sobre C
I
(n)
n! f (z) n! 1
f (z0 ) = dz ≤ M n+1 2πr
2π C (z − z0 )
n+1 2π r
n!M
(n)
f (z0 ) ≤ n Desigualdad de Cauchy
r
Demostración
Hipótesis: |f (z)| está acotada, |f (z)| < K ∀z
f (z0 ) ≤ K ∀r (desigualdad Cauchy)
′
r
f (z) es entera: r → ∞ =⇒ f ′ (z0 ) = 0
z0 es arbitrario, entonces f ′ (z0 ) = 0 ∀z ∈ C y f (z) es una constante
Outline Notes
Sucesiones Notes
Sucesión infinita
z1 , z2 , z3 , . . . , zn , zn+1 {z1 , z2 , z3 , . . . , zn , zn+1 } {zn }
Convergencia lim z = c zn → c
n
n→∞
∀ϵ > 0, ∃N tal que |zn − c| < ϵ ∀n > N
y
ϵ
x
c c −ϵ c c +ϵ
in
1 i 1
1 = i, − , − , , . . . es convergente con lı́mite 0
n 2 3 4
n
2 {i } = {i, −1, −i, 1, . . .} es divergente
3 zn = (1 + i)n es divergente
1 4
4 {zn } , zn = xn + iyn = 1 − + i 2 +
n2 n
y
3 8 10i 15 6
6i, + 4i, + , + 3i, . . .
4 9 3 16
4
lim zn = c = 1 + 2i
n→∞
lim xn = 1 = ℜ{c} 2
c
n→∞
lim yn = 2 = ℑ{c} x
n→∞
1
Sucesiones Notes
c
|xn − a| < ϵ |yn − b| < ϵ b−ϵ
x
Recı́procamente: si xn → a y yn → b cuando n → ∞, y
a−ϵ a a+ϵ
b c
ϵ ϵ
|xn − a| < |yn − n| < b− ϵ
2
2 2
x
a− ϵ a a+ ϵ
2 2
Series Notes
Series Notes
∞
X
Convergencia absoluta: |zm | = |z1 | + |z2 | + . . . es convergente
m=1
∞
X ∞
X
Condicionalmente convergente: si zm converge, pero |zm |
m=1 m=1
diverge
|zn | ≤ bn para n = 1, 2, 3, . . .
m=0
diverge si |q| ≥ 1
Demostración
Si |q| ≥ 1 =⇒ lim |q m | ≥ 1, diverge
m→∞
Sea |q| < 1 sn = 1 + q + q 2 + . . . + q n
qsn = q + q 2 + q 3 + . . . + q n + q n+1
sn − qsn = 1 − q n+1
1 − q n+1 1 q n+1
sn = = −
1−q 1−q 1−q
1
n →∞ =⇒ serie convergente con suma s =
1−q
(en donde q < 1 es fija), entonces esta serie converge absolutamente. Si para
toda n > N
zn+1
zn ≥ 1 n>N
la serie diverge
1 1
c Serie armónica 1 + + + ...
2 3
zn+1 n
= =⇒ L = 1 y diverge
zn n+1
∞
X 1 1 1 1 1 zn+1 n2
2
=1+ + + + ... = =⇒ L = 1, converge
n=0
n 4 9 16 25 zn (n + 1)2
Z n
1 1 dx 1
sn = 1 + + . . . + 2 ≤ 1 + 2
=2−
4 n 1 x n
|100+75i|n+1
zn+1 (n+1)! |100 + 75i| 125
zn =
|100+75i|n
= = → L = 0 converge
n+1 n+1
n!
¿Converge o diverge?
∞
X i 1 1 i 1 i 1
3n
+ 3n+1 = i + + + + + + ...
2 2 2 8 16 64 128
n=0
zn+1 1 1 1 1
Razones = , , , , . . . =⇒ converge
zn 2 4 2 4
Ejemplo:
∞
X (−1)n 1 1 1
2n + 3
(4 − i)n = − (4 − i) + (4 − i)2 + . . .
n=0
2 4 7 19
r √ √
n |(4 − i) |
n |4 − i| 17 17
= √ = √ → L = > 1 diverge
22n + 3 n n
4 +3 n n
4 +3 4
z variable compleja
coeficientes: a0 , a1 , . . . constantes complejas (o reales)
centro z0 constante compleja (o real)
si z0 = 0
∞
X
an z n = a0 + a1 z + a2 z 2 + a3 z 3 + . . .
n=0
Comportamiento de Convergencia
Serie con términos variables: converge para algún z y diverge para
otros
Serie de Potencias: converge para a) un disco con centro z0 , b) todo
el plano z, c) solamente en z0
z1
Conv.
z0
z2
x
b Convergencia z = z1
lim an (z1 − z0 )n = 0
n→∞ y
Radio de convergencia
Cı́rculo Convergencia: incluye todos y
los puntos de convergencia Div.
|z − z0 | = R Conv.
R
z0
R radio de convergencia
Convergencia |z − z0 | < R x
Divergencia |z − z0 | > R
Circunferencia de convergencia:
puede converger o divergir
R = ∞ si converge para todo z
R = 0 si converge sólo en el centro z = z0
X
z n diverge ∀z
1
Sea L∗ > 0, convergencia si L = L∗ |z − z0 | < 1 =⇒ |z − z0 | < ∗
L
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 119 / 258
1
La serie converge en el disco abierto |z − 3i| < de radio R = 14 , y centro z0 = 3i
4
1 1 1
Secuencia de razones: ,2 2 + , , . . . no converge. Teorema ?? no
6 4 8 2 + 14
aplicable
1 p
n
p
n
R= L
e = lim |an | |an | converge?
L
e n→∞
q (
n 1n n impar 1
2
p
n
p
2
|an | = q lim |an | =
n 2+ 1
→1 n→∞ n par n→∞ 1
2n
1 np o
R= , l es el mayor punto lı́mite de la sucesión n |an |
e
l
e
l = 1 =⇒ R = 1. ∴ la serie converge para |z| < 1
e
∞
X
f (z) = an z n = a0 + a1 z + a2 z 2 + a3 z 3 (|z| < R)
n=0
Si una función f (z) puede ser representada por una serie de potencias con radio
de convergencia R > 0, entonces f (z) es continua en z = 0
Demostración:
X ∞
f (z) = an z n f (0) = a0 lim f (z) = f (0) = a0
z→0
n=0
∀ϵ, ∃δ > 0 tal que |z| < δ =⇒ |f (z) − a0 | < ϵ
∞
X
an z n converge absolutamente para |z| ≤ r , 0 < r < R
n=0
∞ ∞ ∞
X X 1X
|an |r n = |an |r n−1 =|an |r n = S converge (sea S su suma)
n=0 n=1
r n=1
∞ ∞ ∞
X X X
0 < |z| ≤ r , |f (z) − a0 | = an z n ≤ |z| |an ||z|n−1 ≤ |z| |an |r n−1 = |z|S
n=1 n=1 n=1
ϵ ϵ
|z|S < ϵ cuando |z| < δ, 0 < δ < r ∧ δ < =⇒ |z|S < δS < S = ϵ
S S
an = bn para todo n = 0, 1, 2 . . .
Demostración por inducción.
a0 + a1 z + a2 z 2 + . . . = b0 + b1 z + b2 z 2 + . . . (|z| < R)
Sumas de las dos series de potencias son continuas en z = 0 (teorema ??)
Considerar |z| > 0, y z → 0 en los dos lados, se observa que a0 = b0 : ✓ n = 0
Asumir que an = bn para n = 0, 1, . . . , m, es posible omitir términos iguales, y
dividir por z m+1 tal que z m+1 ̸= 0
am+1 + am+2 z + am+3 z 2 + . . . = bm+1 + bm+2 z + bm+3 z 2 + . . .
∞ ∞
" #" #
X X
k m
s(z) = f (z)g (z) = ak z bm z
k=0 m=0
= a0 b0 + (a0 b1 + a1 b0 )z + (a0 b2 + a1 b1 + a2 b0 )z 2 + . . .
X∞
= (a0 bn + a1 bn−1 + . . . + an b0 ) z n
n=0
s(z) converge absolutamente para todo z dentro del cı́rculo mas pequeño de
convergencia de las dos series. The suma s(z) = f (z)g (z)
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 125 / 258
∞
Z X ∞ Z
X
an z n dz = an z n dz
n=0 n=1
∞
X an n+1
= z
n=0
n+1
a1 a2
= a0 z + z 2 + z 3 + . . .
2 3
Series “bondadosas”:
∞
X n 1 (n)
f (z) = an (z − z0 ) donde an = f (z0 )
n=0
n!
f (z ∗ )
I
1
an = n+1 dz ∗
2πi C (z ∗ − z0 )
Integración antihoraria alrededor de C , trayectoria simple cerrada que
contiene z0
f (z) es analı́tica en un dominio que contiene a C
Serie de Maclaurin: serie Taylor con centro z0 = 0
Residuo después del término an (z − z0 )n
(z − z0 )n+1 f (z ∗ )
I
Rn (z) = ∗ n+1 (z ∗ − z)
dz ∗
2πi C (z − z0 )
z − z0 ′ (z − z0 )2 ′′ (z − z0 )n (n)
f (z) = f (z0 ) + f (z0 ) + f (z0 ) + . . . + f (z0 ) + Rn (z)
1! 2! n!
(z − z0 )n+1 f (z ∗ )
I
Rn (z) = ∗ n+1 (z ∗ − z)
dz ∗
2πi C (z − z0 )
f (z ∗ )
I
1 y
Demostración ?? f (z) =
∗−z
dz ∗
C z 2πi
1 1 1 z∗
= ∗ = z
z∗ − z
z − z0 − (z − z0 ) (z − z0 ) 1 − zz−z
∗ 0
∗ −z r
0 C
z0
∗
z − z0
|z − z0 | < |z − z0 | =⇒ ∗
<1
z − z0 x
1 − q n+1 1 q n+1
1 + q + . . . + qn = = − (q ̸= 1)
1−q 1−q 1−q
1 n q n+1 z − z0
= 1 + q + ... + q + q=
1−q 1−q z ∗ − z0
" #
1 1 z − z0 z − z0 2 z − z0 n 1 z − z0 n+1
= 1+ + + ... + +
z∗ − z z ∗ − z0 z ∗ − z0 z ∗ − z0 z ∗ − z0 z∗ − z z ∗ − z0
1 f (z ∗ ) z − z0 f (z ∗ ) (z − z0 )n f (z ∗ )
I I I
∗ ∗ ∗
f (z) = dz + dz + . . . + dz + Rn (z)
∗
2πi C z − z0 2πi ∗
C (z − z0 ) 2 2πi ∗
C (z − z0 )n+1
z − z0 ′ (z − z0 )2 ′′ (z − z0 )n (n)
f (z) = f (z0 ) + f (z0 ) + f (z0 ) + . . . + f (z0 ) + Rn (z)
1! 2! n!
z
(z − z0)n+1 f (z ∗ )
I
r
Rn (z) = dz ∗ z0
C
2πi C (z ∗ − z0 )n+1 (z ∗ − z)
|z ∗ − z0 | = r L = 2πr x
f (z ∗ )
|z ∗ − z| > 0 y analiticidad de f (z) dentro y sobe C =⇒ ∗ ≤M e ∀z ∗ sobre C
z −z
|z − z0 |n+1 f (z ∗ ) n+1
I
dz ≤ |z − z0 | e 1 2πr
∗
|Rn (z)| = ∗ n+1 ∗
M
2π
C (z − z0 ) (z − z) 2π r n+1
n+1
e z − z0
|Rn (z)| ≤ M r
|z − z0 |
|z − z0 | < r =⇒ <1
r
n+1
e z − z0
M r → 0 cuando n → ∞
Series Geométricas
1 n!
Sea f (z) = . Entonces se tiene f (n) (z) = , f (n) (0) = n!.
1−z (1 − z)n+1
Por tanto, el desarrollo de Maclaurin es la serie geométrica
∞
1 X
= zn = 1 + z + z2 + z3 + . . . (|z| < 1)
1−z
n=0
Función Exponencial
f (z) = e z es analı́tica para toda z, y (e z )′ = e z . La serie de Maclaurin es
∞
X 1 (n) 1 1
f (z) = an z n an = f (z) = e z =
n! n! z=0 n!
n=0
∞
X zn z2 z3
ez = =1+z + + + ...
n! 2! 3!
n=0
∞ ∞ ∞
iy
X (iy )n X y 2k
k
X y 2k+1
e = = (−1) +i (−1)k
n! (2k)! (2k + 1)!
n=0 k=0 n=0
iy
e = cos (y ) + i sin (y )
∞
X z 2n z2 z4
cos (z) = (−1)n =1− + − +...
(2n)! 2! 4!
n=0
∞
X z 2n+1 z3 z5
sin (z) = (−1)n =z− + − +...
(2n + 1)! 3! 5!
n=0
∞
X z 2n z2 z4
cosh(z) = =1+ + + ...
(2n)! 2! 4!
n=0
∞
X z 2n+1 z3 z5
sinh(z) = =z+ + + ...
(2n + 1)! 3! 5!
n=0
Logaritmo
∞
X 1 (n)
f (z) = Ln(1 + z) f (z) = an z n an = f (z0 ) = (−1)n−1
n!
n=0
z2 z3
Ln(1 + z) = z − + − +... |z| < 1
2 3
z2 z3
1
− Ln(1 − z) = Ln =z+ + + ... |z| < 1
1−z 2 3
z3 z5
1+z
Ln =2 z+ + + ... |z| < 1
1−z 3 5
Sustitución.
1
Encontrar la serie de Maclaurin de f (z) =
1 + z2
∞ ∞
1 1 X X
2
= = (−z 2 )n = (−1)n z 2n
1+z 1 − (−z )
2
n=0 n=0
= 1 − z2 + z4 − z6 + . . . (|z| < 1)
Integración
Encontrar la serie de Maclaurin de f (z) = tan−1 (z)
1
f ′ (z) = f (0) = 0
1 + z2
∞
X (−1)n z3 z5
tan−1 (z) = z 2n+1 = z − + − +... |z| < 1
n=0
2n + 1 3 5
esta serie representa el valor principal de w = u + iv = tan−1 (z), definido como el valor
en el que |u| < π2
1 1 1
= =
c −z c − z0 − (z − z0 ) z−z0
(c − z0 ) 1 − c−z 0
∞ n
1 X z − z0
=
c − z0 c − z0
n=0
z − z0 n
1 z − z0
= 1+ +
c − z0 c − z0 c − z0
z − z0
Converge : < 1 =⇒ |z − z0 | < |c − z0 |
c − z0
∞
1 −m n m(m + 1) 2 m(m + 1)(m + 2) 3
−m
X
= (1 + z) = z = 1 − mz + z − z + ... |z| < 1
(1 + z)m n=0 n 2! 3!
∞ ∞
z −1 n
n
1 X −2 z −1
X
f (z) = −
9 n=0 n 3 n=0 2
∞ n
" #
X (−1) (n + 1) 1 n 8 31 23 2
f (z) = − (z − 1) = − − (z − 1) − (z − 1) − . . .
n=0 3n+2 2n 9 54 108
Outline Notes
Si f (z) es analı́tica sobre dos cı́rculos concéntricos C1 y C2 con centro en z0 y en la corona entre éstos dos, entonces f (z) puede
representarse mediante la serie de Laurent
C1
∞ ∞
X n
X bn C
f (z) = an (z − z0 ) +
n=0 n=1 (z − z0 )n
2
= a0 + a1 (z − z0 ) + a2 (z − z0 ) + . . . + z0
b1 b2 C2
... + + + ...
z − z0 (z − z0 )2
Los coeficientes de esta serie de Laurent están definidos por las integrales
1 f (z ∗ ) 1
I I
∗ ∗ n−1 ∗ ∗
an = dz bn = z − z0 f (z ) dz
2πi C (z ∗ − z0 )n+1 2πi C
Cada integral se toma en sentido antihorario alrededor de cualquier trayectoria simple cerrada C que esté en la corona y abarque
el cı́rculo interior.
Esta serie converge y representa a f (z) en la corona abierta que se obtiene a partir de la corona dada al incrementar de manera
continua el cı́rculo C1 y reducir C2 hasta que ambos cı́rculos llegan a un punto en donde f (z) es singular.
En el importante caso especial en el que z0 es el único punto singular de f (z) dentro de C2 , este cı́rculo puede reducirse hasta el
punto z0 , con lo que se obtiene convergencia en un disco, excepto en el centro. En este caso las series (o suma finita) de las
potencias negativas se denomina parte principal de f (z) en z0 .
∞ ∞
X n
X bn
f (z) = an (z − z0 ) +
(z − z0 )n
n=0 n=1
f (z ∗ )
I I
1 1
an = dz ∗ bn = (z ∗ − z0 )n−1 f (z ∗ ) dz ∗
2πi C (z ∗ − z0 )n+1 2πi C
∞
X
f (z) = an (z − z0 )n
n=−∞
f (z ∗ )
I
1
an = dz ∗ (n = 0, ±1, ±2, . . .)
2πi C (z ∗ − z0 )n+1
∞
X z 2n+1
sin (z) = (−1)n
(2n + 1!)
n=0
∞ 2n+1 ∞
−5 −5
X
n z
X (−1)n 2n−4
z sin (z) = z (−1) = z
(2n + 1!) (2n + 1)!
n=0 n=0
1 1 1 1 2
= 4− 2+ − z + −... (|z| > 0)
z 6z 120 5040
La corona de convergencia es todo el plano complejo sin el origen. La
1
parte principal de la serie en 0 es z −4 − z −2
6
Ejemplo 2: Sustitución
1
Encontrar la serie de Laurent de z 2 e z con centro en 0.
∞
X zn
ez =
n=0
n!
1 1 1 1 1 1
z 2e z = z 2 1 + + + . . . = z2 + z + + + + ... (|z| > 0)
1!z 2!z 2 2 3!z 4!z 2
1
Ejemplo 3: Desarrollo de 1−z
1
Desarrollar (a) en potencias no negativas de z, (b) en potencias negativas de z
1−z
∞
1 X n
(a) = z válido si |z| < 1
1−z n=0
∞
1 −1 X 1 1 1
(b) = −1
=− = − − 2 − ... válido si |z| > 1
1−z z(1 − z ) n=0
z n+1 z z
1 1
=− − 5 − ... (|z| > 1)
z4 z
1 1
f (z) = − −
z −1 z −2
∞
1 X
(a) = zn (|z| < 1)
1−z n=0
∞
1 −1 X 1
(b) = = − (|z| > 1)
z 1 − z1
1−z n=0
z n+1
∞
1 1 X 1 n
(c) − = 1
= z (|z| < 2)
z −2 2 1 − 2z n=0
2n+1
∞
1 1 X 2n
(d) − =− = − (|z| > 2)
z 1 − z2
z −2 n=0
z n+1
II
I
II (c) y (b): válido para 1 < |z| < 2 x
z0 1 2
∞ ∞
X 1 n X 1
f (z) = n+1
z −
n=0
2 n=0
z n+1
III (d) y (b): válido para |z| > 2 Si f (z) es analı́tica dentro
∞ de C2 (|r | < 1), bn =
X 1
f (z) = − (2n + 1) n+1 0 =⇒ serie de Taylor
n=0
z
En general
cero z0 : f (z0 ) = 0
Series Taylor
Singularidades Notes
Singularidades Notes
Singularidades Notes
∞
X (−1)n 2n−4
1
f (z) = sin (z) = z , z = 0 polo de cuarto orden
z5 n=0
(2n + 1)!
X ∞
z n−3 0 < |z| < 1, z = 0 polo tercer orden
1
= n=0X∞
z3 − z4 1
− |z| > 1, Serie Laurent infinitos términos
z n+1
n=0
Singularidades Notes
Singularidades Notes
1
Ejemplo 3: Comportamiento cerca de una singularidad esencial f (z) = e z
Singularidad esencial en z = 0.
no lı́mite trayectoria eje imaginario
∞ trayectoria valores reales positivos
z → 0 =⇒ f (z) =
0 trayectoria reales negativos
c = c0 e iα , c ∈ ϵ−vecindad de z = 0
f (c)
1 1 e −iθ cos (θ) − i sin (θ)
z = re iθ =⇒ e z = e re iθ = e r = exp = c0 e iα
r
cos (θ)
iθ
f re = exp = c0 =⇒ cos (θ) = r ln(c0 )
r
sin (θ)
Arg f (re iθ ) = − = α =⇒ − sin (θ) = αr
r
cos2 (θ) + sin2 (θ) = r 2 [ln (c0 )]2 + α2 r 2 = 1
1 α
r2 = tan (θ) = −
[ln (c0 )]2 + α2 ln (c0 )
r puede ser arbitrariamente pequeño si α = α + 2nπ =⇒ no influye en c
z = 0 punto excepcional
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 156 / 258
Series Laurent — Residuo Singularidades y Ceros. Infinito
Singularidades Notes
Stereographic Projection
https://www.youtube.com/watch?v=VX-0Laeczgk
Riemann Sphere
https://www.geogebra.org/m/ https://www.geogebra.org/m/
jfemjwkr zqx4kxpc
1 1
Analizar f (z) para |z| grande: z = =⇒ f (z) = f ≡ g (w )
w w
en una vecindad de w = 0
Ejemplos:
1
f (z) = es analı́tica en ∞
z2
1
g (w ) = f = w 2 es analı́tica en w = 0
w
f (z) tiene un cero de segundo orden en ∞
f (z) = z 3 es singular en ∞ y tiene un polo de tercer orden
1 1
g (w ) = f = polo de tercer orden en w = 0
w w3
1
f (z) = e z : singularidad esencial en ∞ dado que e w tiene tal
singularidad en w = 0
cos (z) , sin (z): singularidad esencial en ∞
1 1 1 1
Si 3 = − 4 − 5 − 6 − ... (|z| > 1) =⇒ b1 = 0 ✗
z − z4 z z z
Polo Simple en z0
p(z) p(z0 )
Res f (z) = Res = ′
z=z0 z=z0 q(z) q (z0 )
p(z)
f (z) = , p(z) ̸= 0, q(z0 ) = 0 =⇒ f (z) polo simple en z0
q(z)
9z + i
E.g.: Res =
z=i z(z 2 + 1)
9z + i 10i
lim (z − i) = = −5i
z→i z(z + i)(z − i) −2
p(z0 ) 9i + i
p(z) = 9z + i, q ′ (z) = 3z 2 + 1 =⇒ Res = = −5i
z=i q ′ (z0 ) −2
50z
E.g.: f (z) = tiene un polo de segundo orden en z = 1
z 3 + 2z 2 − 7z + 4
50z
f (z) =
(z + 4)(z − 1)2
d 2
d 50z 200
Res f (z) = lim (z − 1) f (z) = lim = 2 =8
z=1 z→1 dz z→1 dz z +4 5
4 − 3z
I
Ejemplo 1: evaluar 2
dz en sentido antihorario de cualquier trayectoria
C z −z
simple cerrada tal que (a) 1 y 0 estén dentro de C, (b) 0 esté dentro de C y 1
esté fuera, (c) 1 esté dentro y 0 esté fuera, y (d) 0 y 1 estén fuera de C
4 − 3z 4 − 3z
f (z) = = =⇒ polos en 0, 1
z2 − z z(z − 1)
4 − 3z 4 − 3z
Res = lim (z − 0) = −4
z=0 z(z − 1) z→0 z(z − 1)
4 − 3z 4 − 3z 4 − 3z
Res = lim (z − 1) = lim =1
z=1 z(z − 1) z→1 z(z − 1) z→1 z
a 2πi(−4 + 1) c 2πi
b −8πi d 0
tan (z) 3
Ejemplo 2: integrar 2
en sentido antihorario alrededor de C : |z| =
z −1 2
π 3π
tan (z) no es analı́tica en ± , ± , . . .. Puntos fuera de C
2 2
z 2 − 1 = (z − 1)(z + 1) =⇒ polos en z = ±1
I
tan (z) tan (z) tan (z)
= 2πi Res 2 + Res 2
C z2 − 1 z=1 z − 1 z=−1 z − 1
" #
tan (z) tan (z)
= 2πi +
2z z=1 2z z=−1
= 2πi tan (1) ≈ 9.7855i
4 − 16
+ ze z dz, C es la elipse 9x 2 + y 2 = 9.
C z
z 4 − 16 = 0 en z = ±2i, ±2 =⇒ polos en ±2i
ze πz
πz
ze πz
πz
ze 1 ze 1
Res 4 = = − Res = =−
z=2i z − 16 4z 3 z=2i 16 z=−2i z 4 − 16 4z 3 z=2i 16
π π2
ze z : singularidad esencial en 0 con residuo
2
π2 π3 π2 1
π π
ze z = z 1+ + + . . . = z + π + + ... (|z| > 0)
z 2!z 2 3!z 3 2 z
I
1 1 1 1
f (z) dz = 2πi − − + π 2 = π(π 2 − )i ≈ 30.221i
c 16 16 2 4
Z 2π
J= F (cos (θ) , sin (θ)) dθ F (cos (θ) , sin (θ)) función real racional y finita
0
sin2 (θ)
e.g. F (cos (θ) , sin (θ)) =
5 − 4 cos (θ)
(
cos (θ) = 12 e iθ + e −iθ = 1
z + z1
iθ 2
e = z =⇒
sin (θ) = 2i1 e iθ − e −iθ = 1
z − z1
2i
F se convierte en una función racional de z, f (z)
dz dz
= ie iθ =⇒ dθ =
dθ I iz
dz
J= f (z)
C iz
θ ∈ [0, 2π], z = e iθ ∈ C : |z| = 1 en sentindo antihorario
Z 2π
dθ
Ejemplo: Demostrar √ = 2π
0 2 − cos (θ)
1 1 dz
cos (θ) = z+ dθ = C : |z| = 1 en sentido antihorario
2 z iz
I dz I I
iz dz 2 dz
√ 1 1
= √ =− √ √
C 2 − +2 z
z C − i
z − 2 2z + 1
2 i C (z − 2 − 1)(z − 2 + 1)
2
√ √
Integrando 2 polos: z1 = 2 + 1 fuera de C , z2 = 2 − 1
Res (f (z)) = lim (z − z2 )f (z)
z=z2 z→z2
1 1 1
Res √ √ = lim √ =−
z=z2 (z − 2 − 1)(z − 2 + 1) z→z2 z − 2−1 2
I dz
iz 2 1
√ = 2πi − − = 2π
2 − 12 z + z1
C i 2
C : trayectorias R + S ó R + S ′
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 176 / 258
Series Laurent — Residuo Evaluación de Integrales Reales
I Z Z R X
f (z) dz = f (z) dz + f (x) dx = 2πi Res f (z)
C S −R
Z R X Z
f (x) dx = 2πi Res f (z) − f (z) dz
−R S
Z
R → ∞ =⇒ f (z) dz → 0
S
z = Re iθ 0≤θ≤π grado denominador ≥ 2 × numerador
k
|f (z)| < 2 |z| = R > R0 , para k y R0 suficientemente grandes
|z|
Z
f (z) dz < k πR = k π
R2 (R > R0 ) Desigualdad M-L
S R
Z ∞ X
f (x) dx = 2πi Res f (z) (polos semi-plano superior)
−∞
1
f (z) = 1 + z 4 =⇒ 4 ceros de orden 1
1 + z4 x
πi/4 3πi/4 −3πi/4 −πi/4
z1 = e , z2 = e , z3 = e , z4 = e
=⇒ f (z) : 4 polos en z1 , z2 , z3 , z4 z3 z4
1 1
Res f (z) = = − e πi/4
z=z1 4z 3 z=z1 4
1 1 −πi/4
Res f (z) = = e
z=z2 4z 3 z=z2 4
Z ∞ dx 2πi πi/4 2πi h π i π π
4
=− e − e −πi/4 = − 2i sin = π sin = √
−∞ 1 + x 4 4 4 4 2
Z ∞
1 ∞
Z
dx dx π
= = √
0 1 + x4 2 −∞ 1 + x 4 2 2
Z ∞ Z ∞
f (x) cos (sx) dx f (x) sin (sx) dx s∈R y
−∞ −∞
Z ∞ X n h io
f (x) cos (xs) dx = −2π ℑ Res f (z)e isz
−∞
Z ∞ X n h io
f (x) sin (xs) dx = 2π ℜ Res f (z)e isz
−∞
e isz
f (z) = polo simple en z = ik
k2 + z2
e isz e isz e −ks
Res 2 2
= =
z=ik k + z 2z z=ik 2ik
Z ∞ isx −ks
e e π
2 2
dx = 2πi = e −ks
−∞ k + x 2ik k
e isx = cos (sx) + i sin (sx)
Z B Z a−ϵ Z B
f (x) dx = lim f (x) dx + lim f (x) dx
A ϵ→0 A η→0 a+η
Z a−ϵ Z B Z B
lim f (x) dx + f (x) dx Valor principal de Cauchy: pr. v. f (x) dx
ϵ→0 A a+ϵ A
Z 1 Z −ϵ Z 1
dx dx dx
e.g.: pr. v. = lim + dx =0
−1 x3 ϵ→0 −1 x3 ϵ x3
p(x)
Si f (x) es una functión racional y el grado del denominador es 2×
q(x)
grado del numerador:
Z ∞ X X
pr. v. f (x) dx = 2πi Res f (z) + πi Res f (z)
−∞
z 2 − 3z + 2 = (z − 1)(z − 2)
(z 2 + 1) = (z − i)(z + i) f (z) polos simples en:
1 1
z = 1 Res f (z) = lim (z − 1) =−
z=1 z→1 (z − 1)(z − 2)(z 2 + 1) 2
1 1
z = 2 Res f (z) = lim (z − 2) =
z=2 z→2 (z − 1)(z − 2)(z 2 + 1) 5
1 1 3−i
z = i Res f (z) = lim (z − i) 2 = =
z=i z→i (z − 3z + 2)(z − i)(z + i) 6 + 2i 20
z = −i semi-plano inferior (no se considera)
Z ∞
dx 3−i 1 1 π
pr. v. 2 − 3x + 2)(x 2 + 1)
= 2πi + πi − + =
−∞ (x 20 2 5 10
Mapeo Conforme
Outline Notes
w = u(x, y ) + iv (x, y ) z = x + iy
Transformada Z
plano z −−−−−−−−−→ plano w
(Mapeo)
Aplicaciones
Transformada Z : Análisis Discreto
Transformada Laplace: Análisis Continuo
w = iz + 1
f (z) = u + iv , w = u + iv plano w
v
u + iv = i(x + iy ) + 1 plano z
→∞
y
2
u + iv = ix − y + 1
u =1−y v =x →∞
u
x >0 0<y <2 x
−1 1
w = (1 + i)z + 2 − i
u + iv = (1 + i)(x + iy ) + 2 − i
Si y = 2 : u = x v =x +1
u + iv = x + iy + ix − y + 2 − i
v −u =1
u =x −y +2 v =x +y −1
Si x = 0
plano w
u =y +2 v =y −1 plano z
v
y 3
2
y =2−u v =1−u 2
Si y = 0 : u = x + 2 v =x −1 1
u
−3 −2 −1
u−v =3 −1
1 2 3 4
x
Si x = 1 : u = 3 − y v =y 1
−2
−3
u+v =3
1 Lı́nea →
− Circulo
w=
z Circulo →
− Lı́nea
1 1 1
w= =⇒ z = w=
z w z
1 u − iv
x + iy = w = u + iv = Re iϕ
u + iv u − iv
u − iv 1 1
x + iy = 2 Re iϕ = iθ = e −iθ
u + v2 re r
u v 1
x + iy = 2 −i 2 R= ϕ = −θ
u + v2 u + v2 r
u v 1
x= 2 y =− 2 Re iϕ = iθ
u + v2 u + v2 re
v
u v y
+ 2 =1
u2 + v 2 u + v2
u + v = u2 + v 2 1
1
2
x
2 2
u −u+v −v =0 1
u
2 2 1
−1 2
1 1 1
u− + v− =
2 2 2
(x − h)2 + (y − k)2 = r 2
1 1 1
(h, k) = , r= √
2 2 2
|z + 1| = 1 y
1
|(x + 1) + iy | = 1
p
(x + 1)2 + y 2 = 1
x
(x + 1)2 + y 2 = 12 −2 −1
x 2 + 2x + y 2 = 0
1 1 −1
w= =⇒ z =
z w plano w
u v v
x= 2 y =− 2
u + v2 u + v2
2 2 1
u 2u −v
+ + =0
u2 + v 2 u2 + v 2 u2 + v 2 u
− 12
1 + 2u 1 −1
= 0 =⇒ u = −
u2 + v 2 2
Propiedades inversión w = z1
1
Forma polar z = re iθ , w = Re iϕ . La inversión w = w
1 1 1
Re iϕ = = e −iθ =⇒ R = , ϕ = −θ
re iθ r r
|z| = r = 1 7→ |w | = R = 1; e iϕ = e −iθ
1
Mapping Inversion z
https://www.geogebra.org/m/qcghbyvc
1
w= : toda lı́nea recta o circulo 7→ circulo o lı́nea recta
z
plano−z
plano−w
Conformidad: las imágenes C1∗ y C2∗ de C1 y C2 forman el mismo ángulo
α (0 ≤ α ≤ π) en magnitud y dirección
(
f (z) es analı́tica ∀z ∈ D
Conforme
f ′ (z) ̸= 0
f ′ (z) = 2z
Si z ̸= 0 =⇒ f (z) es conforme
∴ w = z 2 es conforme ∀z ∈ C excepto en z = 0
(
f (z) es analı́tica ∀z ∈ D del plano z
Conforme
f ′ (z) ̸= 0
w = f (z) = e z =⇒ f (z) es analı́tica en todas partes
f ′ (z) = e z
Si z = 0 =⇒ e 0 = 1
∴ w = e z es conforme ∀z ∈ C
w = z2
u = x2 − y2 R = r2
v = 2xy ϕ = 2θ
w =z 2
plano z −−−→ plano w
Lı́nea →
− Parábola
w = z2 w = z2
2
u + iv = (x + iy )2 Re iϕ = re iθ
u + iv = x 2 + 2ixy − y 2 Re iϕ = r 2 e i2θ
u = x2 − y2 v = 2xy R = r2 ϕ = 2θ
u = x2 − y2 v = 2xy
1
Si x = =⇒ x
2 0.5 1
1
u= − y2 v = y
4
1
v2 = − u −
4 plano w
v
(y − y0 )2 = 4a(x − x0 ) (parábola)
2
1
(x0 , y0 ) = , 0 vértice
4 1
2 u
2
Si x = 1 =⇒ u = 1 − y v = 2y 1
4
1
v2
u =1− =⇒ v 2 = −4(u − 1)
4
4 v 4 v
3 3
2 2
1 1
u u
−5 5 −5 5
−1 −1
1 −2 −2 1
x= 2
y= 2
−3 −3
−43 y =2 −4 3
x= x =2 y= 2
2 y =1
x =1
|z − 1| = 1 =⇒ |(x − 1) + iy | = 1
p
(x − 1)2 + y 2 = 1
(x − 1)2 + y 2 = 1
r 2 = 2r cos (θ)
2 2
x − 2x + y = 0 2
r 2 = 4r 2 cos2 (θ)
Forma Polar w = z 2
1
ϕ 2 i2θ 2
R 2 = 4R [1 + cos (2θ)]
Re = r e =⇒ R = r ϕ = 2θ 2
R = 2 [1 + cos (ϕ)]
x = r cos (θ) y = r sin (θ)
[r cos (θ)] − 2r cos (θ) + [r sin (θ)]2 = 0
2
r 2 − 2r cos (θ) = 0
x u
1 2 −4 −3 −2 −1 1 2 3 4
Ejemplo 4: Conformidad de w = z n
El mapeo w = z n , n = 2, 3, . . . es conforme, excepto en z = 0, donde
w ′ = nz n−1 = 0
n = 2 =⇒ w = z 2 : en 0, los ángulos se duplican
arg z = θ 7→ arg w = 2θ
n en general: los ángulo en 0 son multiplicados por un factor n sobre
el mapeo
π
0 ≤ θ ≤ 7→ semi-plano v ≥ 0
n
Mapeo por w = z n
1
Mapeo Conforme. Transformación especial w = z + z Notes
1
w = u + iv = r [cos (θ) + i sin (θ)] + [cos (θ) − i sin (θ)]
r
1 1
u = a cos (θ) v = b sin (θ) a=r+ , b=r−
r r
x2 y2
|z| = r 7→ elipse + 2 =1
a2 b
|z| = 1 7→ segmento − 2 ≤ u ≤ 2 sobre el eje u
w =z+ 1
z
plano z −−−−−→ plano w
Lı́nea →
− Hipérbola
θ definida
Circulo →
− Elipse
r definido
1
Mapeo Conforme. Transformación especial w = z + z Notes
1
Ejemplo 1: Demostrar que la imagen del ángulo θ = β sobre w = z + es una ramificación de
z
hipérbola.
1
w =z+
z
1 −iθ (x − h)2 (y − k)2
u + iv = re iθ + e − =1 (hipérbola)
r a 2 b2
u + iv = r [cos (θ) + i sin (θ)] u2 v2
1 − =1
+ [cos (θ) − i sin (θ)] cos2 (θ) sin2 (θ)
r
u2 v2
1 − =1
u + iv = cos (θ) r + 2
cos (β) sin2 (β)
r
1
+ i sin (θ) r −
r plano z plano w
y v
1
u = cos (θ) r +
r
1 β x u
v = sin (θ) r −
r
u 1 v 1
=r+ =r−
cos (θ) r sin (θ) r
1
Mapeo Conforme. Transformación especial w = z + z Notes
r r 2
y v
u v
1
= cos (θ) 1
= sin (θ)
r+ r
r− r
x u
−2 2
x2 y2
2
+ 2 =1 (elipse) −2
a b
1
Mapeo Conforme. Transformación especial w = z + z Notes
1
Ejemplo 3: Mapeo w = z + . Aerofoil de Joukowski
z
1 (z + 1)(z − 1)
w ′ (z) = 1 − 2 =
z z2
′
w (z) = 0 en z = ±1, mapeo no es conforme
w = ez u + iv = e x [cos (y ) + i sin (y )]
u + iv = e x+iy u + iv = e x cos (y ) + ie x sin (y )
u + iv = e x e iy u = e x cos (y ) v = e x sin (y )
u = e a cos (y ) v = e a sin (y )
u 2 + v 2 = e 2a plano z plano w
y v
2 2 2
(x − h) + (y − k) = r (circulo)
(h, k) = (0, 0) centro x u
a ea
a
r =e
a > 0
e a > 1, r > 1
a<0 e a < 1, 0 < r < 1
a=0 e 0 = 1, r = 1
w = ez u + iy = e x [cos (y ) + i sin (y )]
u + iv = e x+iy u + iv = e x cos (y ) + ie x sin (y )
u + iv = e x e iy u = e x cos (y ) v = e x sin (y )
= x = = tan (b) x u
u e cos (b) cos (b) ea
|e z | = e x , Arg(z) = y
Lı́nea vertical x = x0 7→
circunferencia |w | = e x0
Lı́nea horizontal y = y0 7→ rayo
arg w = y0
Región fundamental
−π ≤ Arg z ≤ π 7→ plano w sin el
origen
0 < y ≤ π 7→ semi-plano superior
0 ≤ arg w ≤ π
parte izquierda (x < 0) 7→
dentro del disco |w | ≤ 1
parte derecha (x > 0) 7→
fuera del disco |w | ≤ 1
w = ez u = e x cos (y ) v = e x sin (y )
Si 0 ≤ y ≤ π
sin (y ) ≥ 0 =⇒ 0 ≤ sin (y ) ≤ 1 sin (x) cos (x)
y y
Si 0 ≤ x ≤ 1 1 1
e0 ≤ ex ≤ e1 x x
1 1
0 ≤ e x sin (y ) ≤ e =⇒ v ∈ [0, e]
π
Si 0 ≤ y ≤ =⇒ cos (y ) ≥ 0 plano z plano w
2 y v
π 3π π e
Si ≤y ≤ =⇒ cos (y ) ≤ 0
2 2
− 1 ≤ cos (y ) ≤ 1
u
− 1 ≤ e x cos (y ) ≤ e
x
1 −1 e
− 1 ≤ u ≤ e =⇒ u ∈ [−1, e]
w = sin (z)
u + iv = sin (x + iy )
sin (A + B) = sin (A) cos (B) + cos (A) sin (B)
u + iv = sin (x) cos (iy ) + cos (x) sin (iy )
cos (iy ) = cosh (y ) sin (iy ) = i sinh (y )
u + iv = sin (x) cosh (y ) + i cos (x) sinh (y )
u = sin (x) cosh (y ) v = sinh (y ) cos (x)
Ejemplo 2: Demostrar que la transformada w = sin (z) mapea la mitad superior (y > 0) de la
π
lı́nea x = c1 , para − < c1 < 0 en una relación uno-a-uno sobre el semi-plano (v > 0) de la
2
u2 v2
rama izquierda de la hipérbola 2
− =1
sin (c1 ) cos2 (c1 )
u2 v2
w = sin (z) u = sin (c1 ) cosh (y ) v = sinh (y ) cos (c1 ) 2
− =1
sin (c1 ) cos2 (c1 )
π plano w
Función Coseno
1
w = cos (z) = sin z + π
2
1
Mapeo w = sin (z) precedido por una traslación hacia la derecha π
2
unidades
az + b Mapeo Inverso
w=
cz + d
dw − b
z=
a, b, c, d: constantes complejas o −cw + a
reales tal que ad − bc ̸= 0
(
′ a(cz + d) − c(az + b) ad − bc f (z) es analı́tica
w = =
(cz + d) 2 (cz + d)2 f ′ (z) ̸= 0 si ad − bc ̸= 0
w =z +b (Traslación)
w = az |a| = 1 (Rotación)
w = az + b (Transformación Lineal)
1
w= (Inversión en el cı́rculo unitario)
z
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 218 / 258
Transformaciones Fraccionarias Lineales. Transformada Möbius,
Mapeo Conforme Transformada Bilineal
az + b
Mapeo Bilineal w =
cz + d
Si cz + d ̸= 0 =⇒ z 7→ w
d c
Si c ̸= 0 ∧ z = − =⇒ cz + d = 0 z = − 7→ w = ∞
c d
a
Si z = ∞ =⇒ w = si c ̸= 0 ∧ w = ∞ si c = 0
c
dw − b
Mapeo Bilineal Inverso z =
−cw + a
Si − cw + a ̸= 0 =⇒ w 7→ z
a a
Si c ̸= 0 ∧ w = =⇒ −cw + a = 0 w= 7→ z = ∞
c c
Montero, Diego (MA-18563) Análisis Complejo 219 / 258
Puntos Fijos w = f (z): puntos que son mapeados sobre si mismos (“se
mantienen fijos”)
w = f (z) = z
Puntos Fijos
az + b
w= (ad − bc ̸= 0)
cz + d
w =z mapeo identidad
az + b
z= =⇒ cz 2 − (a − d)z − b = 0
cz + d
· = · y
w − w3 w2 − w1 z − z3 z2 − z1
w − (−1) −i − 1 z − (−1) 0 − 1
=
w − 1 −i − (−1) z − 1 0 − (−1) x
z −i plano w
w=
−iz + 1 v y =5
x = −2 x =2 y =1
y = 1/2
x−i
z = x =⇒ −ix+1
=⇒ |w | = 1 y =0
x = −1 x =1
u
z = i =⇒ w = 0 1
x = −1/2 x = 1/2
z = 0, i, ∞ 7→ w = −i, 0, i
eje ℑ positivo
z 7→ S : u = 0, −1 ≤ v ≤ 1
w − w1 w2 − w3 z − z1 z2 − z3
· = ·
w − w3 w2 − w1 z − z3 z2 − z1 x
x = −1
1−∞ x = −1/2
x = −2 y = 1/2
=1 y =1
z −∞ y =5
z −i u
w = 1
z +i x = 1/2
x =2
x =1
1−z
Si |z| < 1 x
!
1+z 1 1+z 1+z
ℜ = +
1−z 2 1−z 1−z y = .4
plano w
v
x = .6 y = .1
1 1+z 1+z 1 2 − zz
= + = x = .4
x = −.4
2
1 − |z| u
= >0
|1 − z|2 y = −.9
y = −.1
w −1 y = −.4
z=
w +1
z +1
w=
2z + 4
x
x +1 −2 2
z = x =⇒ u = recta plano w
2x + 4 v
sobre x
iy + 1
z = iy =⇒ w =
2iy + 4 y =1
2 + y2
y =2
y x = −1
x =1
y =5
x = −3
u= v= u
2y 2 + 8 2y 2 + 8 1
semi-circunferencia y ≥ 0
z = z0 7→ w = 0
y =0
1 x u
z0 = B A A∗ B∗
2 z0 1 z0 1
2z − 1 y = 1/2
=⇒ w =
z −2
z3 − 1
Mapeo de regiones angulares sobre el disco unitario: w = i
z3 + 1
Outline Notes
Introducción Notes
∇2 φ = 0
Ecuación de Laplace
∇2 φ = φxx + φyy = 0
∂2φ ∂2φ
∇2 φ = + =0
∂x 2 ∂y 2
φ(x = −1) = φ1
φ(x = 1) = φ2
Potencial entre placas paralelas: Encontrar el
x
potencial φ del campo entre dos placas conduc- −1 1
1 1
φ(x) = (φ2 − φ1 ) x + (φ2 + φ1 )
2 2
φ1 = 0 φ2 = 110
2
φ
=
Potencial entre cilindros coaxiales. Encon-
2)
(r
φ
1
φ
=
trar el potencial φ entre dos cilindros conductores
1)
(r
x
φ
coaxiales que se extiende hasta el infinito por am- r1 r2
φ′′ 1
φ depende solamente de =−
φ′ r
r = x 2 + y 2 : φ′′ = 0
p
ln φ = − ln r ′ + ae
′
2
φ
=
Potencial entre cilindros coaxiales. Encon- 2)
(r
φ
1
φ
=
x
φ
(r1 ≤ r ≤ r2 )
φ(r ) = a ln (r ) + b 1 φ2 − φ1
b= φ1 + φ2 − [ln (r2 ) + ln (r1 )]
φ(r1 ) = φ1 φ(r2 ) = φ2 2 ln (r2 ) − ln (r1 )
φ(r1 ) = a ln (r1 ) + b = φ1 φ2 − φ1
φ(r ) = ln (r ) +
φ(r2 ) = a ln (r2 ) + b = φ2 ln (r2 ) − ln (r1 )
φ2 − φ1 1 φ2 − φ1
a= φ1 + φ2 − [ln (r2 ) + ln (r1 )]
ln (r2 ) − ln (r1 ) 2 ln (r2 ) − ln (r1 )
2b = φ1 + φ2 − a [ln (r1 ) + ln (r2 )] φ(r1 ) = φ1 φ(r2 ) = φ2
φ2 − φ1 1 φ2 − φ1
φ(r ) = ln (r ) + φ1 + φ2 − [ln (r2 ) + ln (r1 )]
ln (r2 ) − ln (r1 ) 2 ln (r2 ) − ln (r1 )
φ(r1 ) = φ1 φ(r2 ) = φ2
φ1 = 0 φ2 = 110
2 2.0 1
1.5
100
1.0
80
0.5
3
0.0 0 60
6 40
20
2π
α= 3
)
1 1
a + b − α = φ1 a + b α = φ2
2 2
φ2 + φ1 φ2 − φ1
θ = Arg(z), (z = x + iy ̸= 0) es a= b=
constante sobre los rayos θ =const. 2 α
1 1
θ armónica; es la parte imaginaria de φ(x, y ) = (φ2 + φ1 ) + (φ2 − φ1 ) θ
2 α
una función analı́tica: Ln(z)
y
φ(x, y ) = a + b Arg(z) θ = tan−1
x
α α
φ = φ2 φ − = φ1
2 2
1 1
φ(x, y ) = (φ2 + φ1 ) + (φ2 − φ1 ) θ
2 α
y
θ = tan−1
x
α α
φ = φ2 φ − = φ1
2 2
φ1 = 0 φ2 = 110
1
3
100
75
0
50
25
0
3
Φ(z):
ψ Armónica conjugada de φ: Φ(z) = φ(x, y ) + iψ(x, y ) satisfacen
Cauchy-Riemman φx = ψy , φy = −ψx
ψ =const. intersecan con las lineas equipotenciales φ =const.
formando ángulos rectos (excepto en Φ′ (z) = 0)
dirección fuerza eléctrica: lineas de fuerza
Ejemplo 2’: φ = a ln (r ) + b
φ = a ln (|z|) + b
ψ = a Arg(z) Lineas de fuerza: rectas que pasan por
Φ(z) = a Ln(z) + b el origen
z
θ2
−
θ1
y
θ2 θ1 x
−c c Lineas equipotenciales y lı́neas de fuerza (discontinuas)
400 400
1 1
300 300
0 0
200 200
1 1
100 100
2 2
1 1 0 1 1 0
2 0 2 2 0 2
∗ 2z − 1 Φ∗ (w ) = a Ln(w )
Φ(z) = Φ (f (z)) = a Ln
z −2 2z − 1
a = −158.7 w = f (z) =
z −2
2 1.0 2 2.0
1 1
z = 25 0
0.8 1.5
0.6 100
1.0
0.4 20
75 0.5
0.2
3 3
0.0 0.0 0 40
0
50
6 6
60
25
4 4 80
0
5 5
6 6
25 25
4 0 4 0
5 5
Encontrar el potencial entre dos placas semicirculares P1 y P2 con potenciales −3000V y 3000V.
1 Mapeo disco unitario sobre mitad derecha plano w
1+z
w = f (z) =
1−z
|z| 7→ u = 0 (eje v )
z = −1, i, 1 7→ w = 0, i, ∞ y z = −1 7→ w = −i
Semicirculo superior 7→ mitad semiplano superior
Semicirculo inferior 7→ mitad semiplano inferior
2 Encontrar el potencial φ∗ (u, v ) en la mitad derecha del plano w
1 1 y
φ(x, y ) = (φ1 + φ2 ) + (φ2 − φ1 )θ θ = tan−1
2 α x
1 1
φ∗ (u, v ) = (−3000 + 3000) + (3000 + 3000)β
2 π
6000 v
φ∗ (u, v ) = β β = tan−1
π u
∗ ∗ 6000i
φ(u, v ) = ℜ {Φ (w )} =⇒ Φ (w ) = − Ln(w )
π
Ln(z) = ln(|z|) + i Arg(z)
Encontrar el potencial entre dos placas semicirculares P1 y P2 con potenciales −3000V y 3000V.
6000i 1+z
Φ∗ (w ) = − Ln(w ) w = f (z) =
π 1−z
6000i
Φ(z) = Φ∗ (f (z)) Φ∗ (w ) = − Ln(w )
π
6000i 1+z 1+z
Φ(z) = − Ln w = f (z) =
π 1−z 1−z
2 1.0 1.0
1 2
0.8 1
3000 0.8 3000
0.6 0.6
2000 2000
0.4 0.4
0.2 1000 1000
3 0.2
3
0.0 0 0 0.0 0 0
6 1000 1000
6
2000 2000
4 3000 4 3000
5 5
1000 1000
6 6
2000 2000
4 3000 4 3000
5 5