1

podcast

Al pie de la letra
Doslovno
 Español con Juan es un podcast en español para
aprender español. Si tienes un nivel intermedio o
intermedio alto de español, nuestro podcast te puede
ayudar a mejorar tu nivel de comprensión y a
aprender gramática y vocabulario en contexto de una
forma natural,
Španjolski s Juanom je podcast na španjolskom za učenje
španjolskog. Ako imate srednju ili višu srednju razinu
španjolskog, naš podcast može vam pomoći da poboljšate
svoju razinu razumijevanja i naučite gramatiku i vokabular
u kontekstu na prirodan način,
 escuchando los comentarios y las divertidas
historias de Juan, puedes leer la transcripción de
cada episodio en nuestra página web: 1001 Reasons
To Learn Spanish.
slušajući Juanove komentare i smiješne priče, možete
pročitati transkript svake epizode na našoj web stranici:
1001 razlog za učenje španjolskog.
 ¡Hola chicos! ¿Qué tal? ¿Cómo va todo? ¿Cómo va la
semana? Espero, espero que todo vaya bien. Espero
que, espero que estéis contentos. Espero que estéis
bien. Y espero que estéis ahí. No sé dónde. Quizás en
 2

la casa. Quizás en el jardín. Quizás haciendo la

compra. No lo sé. El caso es que me estáis
escuchando a mí y yo os lo agradezco porque hay un
montón, un montón de podcasts para aprender
español. Y vosotros habéis elegido ahora, en este
momento, escucharme a mí, Español con Juan.
Bok ljudi! Kako si? Kako je sve? Kako ide tjedan? Nadam
se, nadam se da će sve biti dobro. Nadam se, nadam se
da ste sretni. Nadam se da si dobro. I nadam se da si
tamo. Ne znam gdje. Možda u kući. Možda u vrtu. Možda
u kupovini. Ne znam. Činjenica je da me slušate i ja vam
zahvaljujem jer ima puno, puno podcasta za učenje
španjolskog. A ti si odlučio sada, u ovom trenutku, slušati
mene, španjolski s Juanom.
 Eso es fantástico. Fantástico. Muchísimas,
muchísimas gracias. Espero, espero no defraudar.
Espero que os guste este episodio y espero que
bueno, que os ayude también a pasar un rato, un rato
entretenido. No pretendo nada más. Si, además, si
además os ayudo a aprender un poquito de español.
Si aprendéis alguna palabra, alguna expresión, os
recuerdo alguna estructura (¡Qué palabra tan fea!
¡Qué palabra tan fea! Estructura. Pero bueno...) si os
recuerdo alguna estructura gramatical que
seguramente ya conocéis, porque vosotros tenéis un
nivel muy, muy alto de español, no necesitáis
aprender mucho más, pero quizá, quizás yo os puedo
recordar alguna estructura que tenéis un poquito
olvidada. Como por ejemplo, espero que con
 3

subjuntivo: espero que todo vaya muy bien. Pues

muchísimas gracias por estar aquí. Muchísimas
gracias por escucharme.
To je fantastično. Fantastičan. Hvala puno, puno. Nadam
se, nadam se da neću razočarati. Nadam se da vam se
sviđa ova epizoda i nadam se da je dobra, da vam
pomaže da se malo zabavite. Ne tvrdim ništa drugo. Da,
također, ako vam također pomognem da naučite malo
španjolskog. Ako naučite neku riječ, neki izraz, podsjetit
ću vas na neku strukturu (Kakva ružna riječ! Kakva ružna
riječ! Struktura. Ali hej...) ako vas podsjetim na neku
gramatičku strukturu koju vjerojatno već znate, jer imate
vrlo, vrlo visok u španjolskom, ne trebate učiti puno više,
ali možda, možda vas mogu podsjetiti na neku strukturu
koju ste malo zaboravili. Kao na primjer, nadam se s
konjunktivom: Nadam se da će sve biti jako dobro. Pa,
hvala vam puno što ste ovdje. Hvala vam puno što ste me
saslušali.
 También muchísimas gracias a todos y todas los que
estáis escribiendo reseñas, críticas, reviews, en las
plataformas donde escucháis este podcast, por
ejemplo en Apple podcasts, en Google Podcasts...
Muchísimas, muchísimas, muchísimas gracias. Os lo
agradezco un montón, porque eso está ayudando, eso
está ayudando a que este podcast se conozca cada
vez más, se conozca cada vez más, porque eso es
importante.
Također veliko hvala svima vama koji pišete recenzije,
kritike, recenzije, na platformama na kojima slušate ovaj
 4

podcast, na primjer na Apple podcastima, na Google

Podcastima... Puno, puno, puno hvala. Puno vam
zahvaljujem, jer to pomaže, to pomaže da se ovaj podcast
sve više zna, da se sve više zna, jer je to važno.
 Tenemos que llegar a más gente, tenemos que llegar
a más gente, que haya, que haya más amigos de Juan,
de Español con Juan, porque si no, si no es muy
solitario, si no es muy solitario. La vida hay que vivirla
en comunidad, hay que vivirla con otras personas.
Moramo doprijeti do više ljudi, moramo doći do više ljudi,
da ih ima, da ima više Juanovih prijatelja, iz španjolskog s
Juanom, jer ako ne, ako nije jako usamljen, ako nije jako
usamljen. Život se mora živjeti u zajednici, mora se živjeti
s drugim ljudima.
 Me estoy enrollando como una persiana, me estoy
enrollando ya desde el principio y yo no quería hacer
esto.
Zamotam se kao slijepa, motam ispočetka i ovo nisam
htio.
 Quería dar las gracias también a los chicos y chicas
de Patreon. Gracias a ellos, pues claro, gracias a ellos
puedo continuar haciendo todas estas cosas: el
podcast, los vídeos, en fin, todo, todo lo que, todo lo
que hago en Internet, que no sé, no sé si es mucho,
no sé si es poco, pero es lo que hago, es lo que... es
lo que sé hacer.
 5

Htio sam se zahvaliti i dečkima i djevojkama na Patreonu.

Zahvaljujući njima, naravno, zahvaljujući njima mogu
nastaviti raditi sve ove stvari: podcast, videa, pa, sve, sve,
sve što radim na internetu, što ne znam, ne znam ako je
puno, ne znam je li to nedovoljno, ali to je ono što radim,
to je ono što ... to je ono što znam raditi.
 Chicos, quería hablaros de algo. Hoy quería hablaros
de algo muy, muy, muy, muy interesante para mí. Para
mí es interesante, no sé para vosotros. Cuando yo
vivía en España, cuando yo vivía en España, era
joven, yo era joven y guapo, alto, atlético.
Ljudi, htio sam s vama razgovarati o nečemu. Danas sam
želio s vama razgovarati o nečemu meni vrlo, vrlo, vrlo,
vrlo zanimljivom. Meni je to zanimljivo, ne znam za vas.
Kad sam živio u Španjolskoj, kad sam živio u Španjolskoj,
bio sam mlad, bio sam mlad i zgodan, visok, atletski.
 No iba al gimnasio porque no necesitaba ir al
gimnasio. Yo era yo, yo era guapo, así, natural; tenía
un cabello negro, una melena, una melena fantástica.
Nisam išao u teretanu jer nisam trebao ići u teretanu. Bio
sam ja, bio sam zgodan, takav, prirodan; imao je crnu
kosu, grivu, fantastičnu grivu.
 Todas, todas, todas las chicas me decían "Juan, qué
qué pelo tan bonito tienes". De hecho, una vez el
peluquero me dijo "qué, qué pelo, qué pelo tan bonito,
qué pelo tan bueno; tienen una calidad especial, da
gusto cortarlo", me dijo, el peluquero me dijo una vez
 6

que daba que daba gusto, daba gusto... Dar gusto. Dar
gusto significa que tienes placer en hacer algo.
Entonces, el peluquero me dijo que le daba gusto, que
era un gusto cortarme el pelo porque mi cabello tenía
una una textura especial. Yo no sé, yo no sé lo que
quería decir el tío. Yo no sé lo que quería decir, pero
eso me dijo y a mí me gustó mucho. Y yo se lo dije,
claro, se lo dije a todos mis amigos para darles
envidia, para darles envidia, para que se pusieran
verdes de envidia. Les dije que mi peluquero, que mi
peluquero me había dicho que tenía un pelo especial,
con una textura particular. Y claro, ellos se murieron
de envidia, pero eso hace muchos años, hace muchos
años. Ya no tengo el pelo así, pero recuerdo que en
aquellos años yo escuchaba un programa de radio,
era una tertulia... En España hay muchas tertulias.
Una tertulia, una tertulia es hablar, hablar de algún
tema, ¿no? Hablar de algún tema.
Sve, sve, sve cure su mi rekle "Juane, kakvu lijepu kosu
imaš." Zapravo, jednom mi je frizer rekao "što, kakva
kosa, kakva lijepa kosa, kakva dobra kosa; oni imaju
posebnu kvalitetu, užitak je to šišati", rekao mi je, frizer mi
je jednom rekao da je to zadovoljstvo, bilo mi je
zadovoljstvo ... pružiti zadovoljstvo. Ugoditi znači da imate
zadovoljstvo raditi nešto. Tada mi je frizer rekao da mu se
sviđa, da mi je užitak šišati kosu jer mi je kosa imala
posebnu teksturu. Ne znam, ne znam što je stric mislio.
Ne znam na što je mislio, ali to mi je rekao i jako mi se
svidjelo. I rekao sam mu, naravno, rekao sam svim svojim
prijateljima da im zavide, da im zavide, da ih ozelene od
 7

zavisti. Rekao sam im da mi je moj frizer, da mi je frizer

rekao da imam posebnu kosu, posebne teksture. I
naravno, umrli su od zavisti, ali to je bilo prije mnogo
godina, prije mnogo godina. Nemam više takvu kosu, ali
sjećam se da sam tih godina slušao radio program, bilo je
to druženje... U Španjolskoj ima mnogo društvenih
okupljanja. Skup, skup priča, priča o nekoj temi, zar ne?
Razgovarajte o nekoj temi.
 Las tertulias normalmente son literarias. Los grandes
escritores, los intelectuales, los poetas, los directores
de películas, de cine, los directores de películas, la
gente que hace películas, todo este mundo de
intelectuales y de gente importante... Los
periodistas... Pues en España tradicionalmente
tenían... Yo creo que ya es algo que no se hace, pero
antes sí se hacía mucho, ir a una tertulia en los cafés,
en los cafés. En España, en ciudades como Madrid,
Barcelona, en Granada también, en cada ciudad había
al menos uno o dos cafés. Este tipo de cafés muy
bonitos, con muchas mesas de madera, en fin, muy,
muy tradicionales, ¿no? Y entonces los intelectuales
iban allí y se sentaban y pasaban horas y horas y
horas con un café, un café, un vaso de agua o algo
así. Porque esta gente era muy pobre, normalmente
no tenía mucho dinero. Entonces iban a la tertulia, al
café, iban a la tertulia y se sentaban allí con un café y
pasaban horas y horas bebiendo un cafelito y
hablando, hablando de cosas importantes; de la
metáfora, por ejemplo, hablando de la metáfora. Los
escritores se pasaban la vida hablando de la metáfora,
 8

las figuras literarias en Rubén Darío, por ejemplo, o

no sé, la poesía, la poesía de Borges, en fin, o el
principio, las primeras líneas de Cien años de soledad
de García Márquez... Podían pasarse horas y horas en
una tertulia literaria.
Skupovi su obično književni. Veliki pisci, intelektualci,
pjesnici, filmski redatelji, filmski redatelji, filmaši, ljudi koji
snimaju filmove, cijeli ovaj svijet intelektualaca i važnih
ljudi... Novinari... Pa, tradicionalno u Španjolskoj imali su...
Mislim da je to nešto što se ne radi, ali prije se puno
radilo, idi na neko druženje u kafiće, u kafiće. U
Španjolskoj, u gradovima poput Madrida, Barcelone, u
Granadi također, u svakom gradu postojala su barem
jedan ili dva kafića. Ovakvi tipovi vrlo lijepih kafića, s
mnogo drvenih stolova, pa, vrlo, vrlo tradicionalni, zar ne?
I onda bi intelektualci otišli tamo i sjedili i provodili sate i
sate i sate uz kavu, kavu, čašu vode ili nešto slično.
Budući da su ti ljudi bili jako siromašni, obično nisu imali
puno novca. Pa bi išli na skup, na kavu, išli bi na skup i
sjedili bi tamo uz kavu i provodili sate i sate pijući kavu i
pričajući, pričajući o važnim stvarima; metafore, na
primjer, govoreći o metafori. Pisci su život proveli pričajući
o metafori, književnim figurama u Rubén Daríu, na primjer,
ili ne znam, poeziji, Borgesovoj poeziji, ukratko, ili
početku, prvim stihovima Garcíinih Sto godina samoće.
Márquez.. Mogli su provesti sate i sate na književnom
skupu.
 Bueno, y ahora lo que hay en España son tertulias en
la televisión y en la radio, claro, y son tertulias que no
 9

tienen nada que ver, solamente el nombre, el nombre,

el nombre, sí, se llaman tertulias, porque hay unos
tertulianos ¿vale?, las personas que participan son
tertulianos. Y yo en esas tertulias, cuando yo vivía en
España, yo aprendí mucho. Yo aprendí mucho de esas
tertulias. Yo he aprendido mucho en la escuela, de
mis profesores, y también escuchando la radio y la
televisión, sobre todo la radio. ¿Por qué? Pues
porque... Ahora no tengo tiempo de ponerme a
explicarlo todo, pero mi familia no era una familia con
mucho dinero. Y en mi casa no había muchos libros.
Mi familia no, no tenía... Eran personas mayores y
eran otros tiempos. Mis padres, mis tíos, pues habían
trabajado siempre y entonces ellos tenían una cultura
muy básica, muy limitada. Algunas personas de mi
familia ni siquiera sabían leer, bueno, sabían leer,
pero muy mal, ¿sabes? Muy poquito. Y escribir,
también muy mal. Eran prácticamente analfabetos. Y
claro, yo me eduqué, me crié en ese ambiente.
E, sad ono što postoji u Španjolskoj su društvena
okupljanja na televiziji i radiju, naravno, i to su društvena
okupljanja koja nemaju veze s tim, samo ime, ime, ime,
da, zovu se društvena okupljanja, jer ima neka okupljanja,
u redu? Ljudi koji sudjeluju okupljaju ljude. I ja sam na tim
druženjima, dok sam živio u Španjolskoj, puno naučio.
Puno sam naučio iz tih druženja. Puno sam naučio u školi,
od svojih učitelja, a i slušajući radio i televiziju, posebno
radio. Zašto? Pa zato što... Sad nemam vremena sve
objašnjavati, ali moja obitelj nije bila obitelj s puno novca.
A u mojoj kući nije bilo puno knjiga. Moja obitelj nije
 10

imala... Bili su stariji ljudi i bila su druga vremena. Moji

roditelji, moji stričevi, oni su oduvijek radili i tada su imali
vrlo osnovnu, vrlo ograničenu kulturu. Neki ljudi u mojoj
obitelji nisu znali ni čitati, pa, znali su čitati, ali vrlo slabo,
znate? Malo. I pisanje, također vrlo loše. Bili su praktički
nepismeni. I naravno, školovala sam se, odgajala sam se
u toj sredini.
 No todos, no todos eran así, pero muchos eran así,
muchas personas de mi familia eran así. Y entonces,
claro, era, era muy limitado, era muy limitado para un
niño crecer en ese ambiente. Pero gracias a Dios,
gracias a Dios, yo era de otra generación. Yo era de
otra generación.
Nisu svi, nisu svi bili takvi, ali mnogi su bili takvi, mnogi
ljudi u mojoj obitelji bili su takvi. I onda je, naravno, bilo,
bilo je jako ograničeno, bilo je jako ograničeno da dijete
odrasta u tom okruženju. Ali hvala Bogu, hvala Bogu, bio
sam iz druge generacije. Bio sam iz druge generacije.
 Y entonces, claro, porque mis padres y mis abuelos,
mis tíos y mis primos, pues ellos habían conocido una
España mucho más pobre que la que conocí yo. Ellos
vivieron la posguerra, vivieron el hambre, vivieron
todas, todas las penurias y todas, todas las tristezas y
toda esa vida tan dura, ¿no? de los años 40, los años
50, donde la gente tenía hambre, tenían hambre. La
gente pasaba hambre.
I onda, naravno, zato što moji roditelji i moji djed i baka,
moji stričevi i moji rođaci, jer su poznavali mnogo
 11

siromašniju Španjolsku od one koju sam poznavao. Živjeli

su poraće, živjeli su gladni, živjeli su sve, sve tegobe i sve,
svu tugu i sav taj težak život, zar ne? Od 40-ih, 50-ih, gdje
su ljudi bili gladni, bili su gladni. Ljudi su umirali od gladi.
 Los años 40, 50 en España fueron fueron muy duros
y la gente no iba a la escuela. La gente tenía que
ponerse a trabajar. Los niños empezaban a trabajar
desde, bueno, desde desde muy temprano, desde que
eran niños, desde que eran niños pequeños, ¿no?
Mi... Yo qué sé, mi madre, por ejemplo, pues estudió
poquísimo, muy poco. La pobre no no... Vivió unos
años muy duros.
40-te, 50-e u Španjolskoj su bile jako teške i ljudi nisu išli
u školu. Ljudi su morali krenuti na posao. Djeca su počela
raditi od, dobro, vrlo rano, od kad su bili djeca, od male
djece, zar ne? Moja ... ne znam, moja majka je, na
primjer, jako malo učila, jako malo. Jadnica, ne, ne...
Proživjela je vrlo teške godine.
 Lo que quiero decir es que yo yo me eduqué, yo me
crié. Yo nací en ese ambiente, pero gracias. Gracias a
la escuela, gracias a la escuela, pues yo fui diferente,
pero no no no gracias a lo que estudié. Un poco
también, pero no, no exactamente lo que yo estudié,
sino el hecho de que yo podía ver en la escuela otras
personas diferentes: los profesores. Los profesores
para mí eran modelos diferentes porque eran gente
mayor, ¿vale? como mis padres, como mis tíos, pero
hablaban de cosas interesantes, hablaban de historia,
hablaban de política, hablaban, hablaban de geografía,
 12

contaban anécdotas, sabían idiomas, en fin, me daba,

me daba un modelo, me daba un modelo muy
diferente.
Ono što mislim je da sam se školovao, odgajan. Ja sam
rođen u tom okruženju, ali hvala. Hvala školi, zahvaljujući
školi, bio sam drugačiji, ali ne ne ne zahvaljujući onome
što sam učio. I malo, ali ne, ne baš ono što sam učio,
nego činjenica da sam u školi mogao vidjeti različite ljude:
učitelje. Učitelji su za mene bili različiti modeli jer su bili
stariji ljudi, u redu? kao moji roditelji, kao moji stričevi, ali
pričali su o zanimljivostima, pričali su o povijesti, pričali su
o politici, pričali su, pričali su o geografiji, pričali su
anegdote, znali su jezike, pa on mi je dao, dao mi je
model, dao mi je sasvim drugačiji.
 Y claro, yo quería ser como como mis profesores.
Había profesores que me gustaban más y había
profesores que me gustaban menos, pero por lo
menos yo creo que eso me me cambió mucho la vida,
porque yo recuerdo lo que decían mis profesores,
pero no tanto, no tanto los conocimientos que me
transmitieron, no tanto las fechas o no sé, las batallas
y las guerras o o no sé los nombres de los escritores,
que yo, sinceramente, para ese tipo de cosas soy muy
malo, tengo muy mala memoria y no recuerdo
prácticamente nada de lo que, de lo que estudié en la
escuela.
I naravno, htio sam biti poput svojih učitelja. Bilo je učitelja
koji su mi se više svidjeli i bilo je učitelja koji su mi se
manje svidjeli, ali barem mislim da mi je to puno
 13

promijenilo život, jer se sjećam što su moji učitelji govorili,

ali ne toliko, ne toliko znanja koja su mi prenijeli , ne toliko
datumi, ili ne znam, bitke i ratovi, ili ne znam imena
pisaca, pošto sam iskreno jako loš za takve stvari, jako
loše pamtim i Ne sjećam se praktički ničega od čega, što
sam učio u školi.
 
Lo que sí recuerdo fueron... Lo que sí recuerdo es lo
que decían a nivel personal. Ellos me transmitían la
idea de que había algo más que no era simplemente
trabajar y comer y dormir.
Ono čega se sjećam je... Ono čega se sjećam je ono što
su rekli na osobnoj razini. Prenijeli su mi ideju da postoji
nešto više od rada, jela i spavanja.
 
¿No? Me transmitían la idea de un mundo donde había
música, donde había cultura, donde había historia,
donde había libros, donde se podía pensar, donde se
podían debatir las ideas, donde se podía, donde,
donde se podía reflexionar. Eso me lo transmitían, me
transmitían esas ganas de aprender idiomas, de
viajar, de conocer otras culturas, no tanto por lo que
ellos me enseñaban de los libros, sino por lo que me...
por lo que yo veía que ellos eran como personas. No
sé si me explico. No sé si me explico. Entonces, eso
me salvó.
 14

Ne? Prenijeli su mi ideju svijeta u kojem je bilo glazbe,

gdje je postojala kultura, gdje je postojala povijest, gdje su
bile knjige, gdje možete razmišljati, gdje možete
raspravljati o idejama, gdje možete, gdje, gdje možete
mogao odraziti. Oni su to prenijeli na mene, prenijeli su mi
tu želju da učim jezike, putujem, upoznajem druge kulture,
ne toliko zbog onoga što su me naučili iz knjiga, koliko
zbog onoga što su oni ... zbog onoga što sam vidio da bili
su kao osobe. Ne znam da li se objašnjavam. Ne znam da
li se objašnjavam. Tako da me to spasilo.
 
Me salvó la vida, ese tipo de profesores me salvó la
vida a mí. Y también me salvó la vida, me salvó bueno,
entre comillas, ¿vale? me entendéis, ¿no? Me salvó
de no ser una persona como mis padres o como mi
familia, de tener, de tener otras ambiciones, de tener
otro punto de vista sobre la vida, de tener, de tener
también más educación, pues las tertulias en la radio,
las tertulias de la radio.
On mi je spasio život, takav učitelj mi je spasio život. I
također mi je spasio život, spasio me dobro, pod
navodnicima, u redu? razumiješ me, zar ne? To me je
spasilo od toga da nisam osoba kao što su moji roditelji ili
moja obitelj, od toga da imam, od drugih ambicija, od
drugog gledišta o životu, od toga da imam, da imam više
obrazovanja, jer radio emisije, radio razgovori pokazuje.
 
 15

Yo a veces le digo esto a mis amigos y me dicen

"¡pero qué dices, tío! Las tertulias de la radio son una
chorrada, son muy estúpidas. La gente habla de
cosas que no sabe, dicen tonterías, son muy
comerciales. Y es verdad, es verdad, es verdad. Las
tertulias de la radio o la televisión de España a mí me
gustaban mucho, pero si, hombre, si las analizas
seriamente, pues sí, son, muchas veces... Es gente
que habla de todo, de todo, absolutamente de todo y
que no son especialistas de nada. Es gente que,
bueno, algunos son periodistas y otros, otros ni
siquiera son periodistas, ni nada. Es gente famosa,
que se ha hecho famosa, yo no sé por qué... Porque
son simpáticos o porque son divertidos. Y entonces
los invitan a las tertulias y ellos hablan, comentan la
actualidad, comentan la política, comentan los
cotilleos. Los cotilleos son cotillear... Cotillear es
hablar de otras personas, de lo que hacen otras
personas: Si un hombre va con una mujer, si una
mujer tiene un hijo secreto... ¿Entendéis? Si, si
alguien tiene un amante.
Ponekad to kažem svojim prijateljima i oni kažu "šta to
govoriš, čovječe! Radio emisije su sranje, jako su glupi.
Ljudi pričaju o stvarima koje ne znaju, govore gluposti,
jako su komercijalni. I istina je , istina je, istina je. Jako su
mi se svidjela radijska ili televizijska okupljanja u
Španjolskoj, ali da, čovječe, ako ih ozbiljno analiziraš, pa
da, jesu, puno puta... Oni su ljudi koji pričaju o svemu,
svačemu , apsolutno sve i koji nisu specijalisti ni za što.To
su ljudi koji su, eto, jedni su novinari a drugi, drugi nisu ni
 16

novinari, niti bilo što. Oni su poznati ljudi, koji su postali

poznati, ne znam zašto. ...Zato što su fini ili zato što su
zabavni.I onda ih pozivaju na okupljanja i
pričaju,komentiraju aktualnosti,komentiraju
politiku,komentiraju tračeve.Trač je trač...Trač je pričanje o
drugim ljudima, onoga što drugi ljudi rade: Ako muškarac
ide sa ženom, ako žena ima tajno dijete... Razumijem li
je? Da, ako netko ima ljubavnika.
 
Ese tipo de cotilleos, que siempre se ha hecho,
siempre se ha hecho, toda la vida. Pero se puede
hacer también ahora en la televisión, en la radio.
Claro, entonces todo eso es. Ahora se hace también
en YouTube, los cotilleos. Y entonces, bueno, pues es
un poco estúpido, ¿no? Me dicen mis amigos, "pero
hombre, eso es...Esas tertulias son tontas" Y tienen
razón. Tienen razón. Pero cuando yo vivía en España,
en los años 90, los años 80, los años 90, no eran tan
estúpidas como ahora, creo.

Ta vrsta ogovaranja, koja se uvijek radila, uvijek se radila,

cijeli život. Ali to se može učiniti i sada na televiziji, na
radiju. Naravno, onda je sve to. Sada se tračevi rade i na
YouTubeu. I onda, pa, to je pomalo glupo, zar ne?
Prijatelji mi kažu, "ali čovječe, to je to... Glupa su ta
druženja" I u pravu su. Oni su u pravu. Ali kad sam živio u
Španjolskoj, 90-ih, 80-ih, 90-ih, mislim da nisu bili tako
glupi kao sada.
 17

Es decir, no era, no era todo sobre cotilleos.

Mislim, nije, nije se radilo samo o tračevima.
 
Muchas de estas tertulias eran interesantes porque a
mí me permitían ver personas diferentes, personas
que eran divertidas, que hablaban de cosas que
podían ser interesantes. Me daban diferentes puntos
de vista, me hacían pensar, me hacían pensar, me
daban... Eran modelos, eran modelos. Y yo aprendí
mucho de esta gente, yo aprendí mucho de esta
gente.
Mnogi od ovih skupova su bili zanimljivi jer su mi
omogućili da vidim različite ljude, ljude koji su bili duhoviti,
koji su pričali o stvarima koje bi mogle biti zanimljive. Dali
su mi različita gledišta, tjerali me na razmišljanje, tjerali
me na razmišljanje, davali su mi... Bili su modeli, bili su
modeli. I puno sam naučio od tih ljudi, puno sam naučio
od tih ljudi.
 
Una cosa que yo aprendí de esta gente es a
interpretar las cosas en contexto.
Jedna stvar koju sam naučio od tih ljudi je tumačenje
stvari u kontekstu.
 
 18

Hay que interpretar las cosas en contexto, interpretar,

interpretar un poco las cosas con sentido del humor,
¿vale? A no, a no interpretar todo al pie de la letra.
¿Entendéis? Esta expresión es muy interesante: al pie
de la letra.
Moraš tumačiti stvari u kontekstu, tumačiti, tumačiti stvari
pomalo sa smislom za humor, u redu? Ne, ne tumačiti sve
do slova. Da li razumiješ? Ovaj izraz je vrlo zanimljiv:
doslovno.
 
Recuerdo, por ejemplo, recuerdo...
Sjećam se, na primjer, sjećam se...
 
Recuerdo que a mí me me impresionó un poco... Una
vez, yo seguía mucho una tertulia que hacían en la
radio todos los días, de lunes a viernes. Era muy
cortita, sólo media hora, pero me gustaba mucho
porque había unas personas que a mí me me caían
muy bien, me caían muy bien. Unos periodistas,
escritores que... Muy diferentes. Había gente muy de
derechas, muy... Bueno, casi casi extrema derecha y
otros que eran de izquierdas.
Sjećam se da me se to malo dojmilo... Jednom sam jako
pratio okupljanje koje su radili svaki dan, od ponedjeljka
do petka. Bilo je jako kratko, samo pola sata, ali mi se jako
svidjelo jer je bilo ljudi koji su mi se jako svidjeli, jako su mi
 19

se svidjeli. Neki novinari, pisci koji... Vrlo različiti. Bilo je

ljudi vrlo desnih, vrlo... Pa, gotovo ekstremno desnih i
drugih koji su ostali.
 
Pero bueno, era muy divertida y entonces usaban
mucho el sarcasmo, usaban mucho el sarcasmo,
usaban mucho, usaban mucho la ironía, ¿no?
Recuerdo, por ejemplo, que había un escritor, había
un escritor que era de extrema derecha.
Ali hej, bilo je jako smiješno i onda su puno koristili
sarkazam, puno su koristili sarkazam, puno su koristili,
puno su koristili ironiju, zar ne? Sjećam se, na primjer, bio
je jedan književnik, bio je pisac koji je bio s ekstremne
desnice.
 
Ya ha muerto este escritor. Se llamaba Fernando
Vizcaíno Casas. Probablemente no, no, no, no, no
habréis escuchado hablar de él porque ahora ya nadie
habla de este hombre. Fernando Vizcaíno Casas. Pero
era, era muy famoso en los años, los años 80. Se hizo
muy famoso. Estaba en todas las tertulias. ¿Por qué?
Pues porque defendía, defendía a Franco, defendía el
régimen de Franco; escribía libros de tipo
humorístico, sarcástico, muy irónicos. Yo leí dos o
tres, dos o tres libros suyos porque me hacían, me
hacían reír, me hacía mucha gracia. Y era un hombre
que criticaba, criticaba la transición democrática,
 20

criticaba lo que había pasado, defendía a Franco,

atacaba a los comunistas.
Ovaj pisac je već mrtav. Zvao se Fernando Vizcaíno
Casas. Vjerojatno ne, ne, ne, ne, niste čuli za njega jer
sada više nitko ne priča o tom čovjeku. Fernando Vizcaíno
Casas. Ali bio je, bio je vrlo poznat u godinama, 80-ih.
Postao je vrlo poznat. Bio je na svim društvenim
okupljanjima. Zašto? Pa zato što je branio, branio je
Franca, branio je Francov režim; pisao je knjige duhovitog,
sarkastičnog, vrlo ironičnog tipa. Pročitao sam dvije-tri,
dvije-tri njegove knjige jer su me razveselile, nasmijale,
učinile su me jako smiješnim. A on je bio čovjek koji je
kritizirao, kritizirao demokratsku tranziciju, kritizirao ono
što se dogodilo, branio Franca, napadao komuniste.
 
Todo muy humorístico, muy irónico, ¿no? Uno de sus
libros más famosos que publicó en el año 78. Porque
Franco murió en el año 75, y Fernando Vizcaíno Casas
en el año 78, publicó un libro que se llamaba "Y al
tercer año resucitó". Porque él se refería a Franco,
¿no?
Sve vrlo duhovito, vrlo ironično, zar ne? Jedna od njegovih
najpoznatijih knjiga koju je objavio 78. Budući da je Franco
umro 75., a Fernando Vizcaíno Casas 78. objavio je knjigu
pod nazivom "I treće godine uskrsnuo". Zato što je mislio
na Franca, zar ne?
 
 21

Al tercer año resucitó. Y es un libro que cuenta qué

pasaría si Franco resucitara a los tres años de haber
muerto y se encontrara con la España, con la España
democrática, ,no? con todo lo que había pasado
después de su muerte.
U trećoj godini ponovno je uskrsnuo. I to je knjiga koja
govori što bi se dogodilo da je Franco uskrsnuo tri godine
nakon što je umro i upoznao Španjolsku, s demokratskom
Španjolskom, zar ne? sa svime što se dogodilo nakon
njegove smrti.
 
Y creo que ese era el argumento. Ya hace mucho que
lo leí.
I mislim da je to bio argument. Davno sam ga pročitao.
 
Creo que ese era el argumento. Era un juego de, era
un juego de palabras también. Porque en la Biblia, en
el Nuevo Testamento, se habla de Jesucristo, cuando
muere y después resucita a los tres días, ¿no? Se
dice "a los tres días resucitó". Por eso, el libro de este
escritor franquista, de este escritor de extrema
derecha, se llamaba "Y a los tres años resucitó".
Mislim da je to bio argument. Bila je to igra, bila je to i igra
riječi. Jer u Bibliji, u Novom zavjetu, govore o Isusu Kristu,
kada umire i nakon tri dana uskrsne, zar ne? Kaže se
"nakon tri dana uskrsnuo je". Iz tog razloga, knjiga ovog
 22

frankističkog pisca, ovog krajnje desničarskog pisca,

nazvana je “I nakon tri godine uskrsnu”.
 
Y Sus libros eran muy divertidos, a pesar de que era
de una ideología muy conservadora, eran muy
divertidos. Y él también era divertido. Era divertido
escucharlo, ¿no? No estabas de acuerdo con él. Yo no
estaba de acuerdo con él, con lo que decía, pero, por
ejemplo, decía que él nunca, que él nunca, él nunca
había querido aprender inglés, ¿no? Yo estaba
estudiando inglés y me gustaba mucho el inglés. Y
este señor decía "yo no voy a aprender inglés nunca
hasta que los ingleses no nos devuelvan Gibraltar". Él
decía, decía que no quería aprender inglés hasta que
Inglaterra no devolviera a España Gibraltar, ¿no?
Sabéis que Gibraltar, en el sur de España, es un...
España reclama este territorio ¿no? a Inglaterra
desde, desde siempre. En fin, entonces uno no sabía
muy bien si estaba hablando en serio o estaba
hablando en broma.
I njegove knjige su bile vrlo smiješne, iako je bio vrlo
konzervativan u ideologiji, bile su vrlo smiješne. A bio je i
zabavan. Bilo je zabavno slušati, zar ne? Niste se složili s
njim. Nisam se slagao s njim, s onim što je rekao, ali, na
primjer, rekao je da nikad, da nikad, nikad nije htio naučiti
engleski, zar ne? Učio sam engleski i jako mi se sviđao
engleski. A ovaj čovjek je rekao: "Nikad neću naučiti
engleski dok nam Englezi ne vrate Gibraltar." Rekao je,
rekao je da ne želi učiti engleski dok Engleska ne vrati
 23

Gibraltar Španjolskoj, zar ne? Znate da je Gibraltar, na

jugu Španjolske, ... Španjolska polaže pravo na ovaj
teritorij, zar ne? u Englesku od, zauvijek. U svakom
slučaju, tada zapravo nisi znao misliš li ozbiljno ili se šališ.
 
Y recuerdo. Recuerdo una vez que en esa tertulia
donde estaban estos, estos periodistas que a mí me
gustaba porque cada uno tenía una ideología
diferente. Ya os digo, este señor era de extrema
derecha. Luego había otros de extrema izquierda y
cada uno, cada uno usaba mucho el sentido del
humor, el sarcasmo,¿no? Y uno aprendía, uno
aprendía a no tomarse las cosas demasiado en serio y
a interpretar todo con un poco de sentido del humor,
¿no?
I zapamtite. Sjećam se jednom na tom skupu gdje su bili
ovi novinari koji su mi se svidjeli jer je svaki imao drugačiju
ideologiju. Već sam vam rekao, ovaj čovjek je bio s
ekstremne desnice. Zatim su bili drugi s ekstremne ljevice
i svaki je koristio puno humora, sarkazma, zar ne? I
naučio si, naučio si ne shvaćati stvari previše ozbiljno i
sve tumačiti s malo smisla za humor, zar ne?
 
Y recuerdo una vez, una vez, que... Algo que me llamó
mucho la atención. Y es que recuerdo una vez
empezaron diciendo que odiaban, odiaban a la gente
que aparcaba los coches en doble fila. ¿Entendéis?
 24

Aparcar un coche en doble fila significa poner el

coche, aparcar el coche donde hay otro, hay ya otro
delante y entonces tú pones tu coche delante del otro
y... Y el otro coche no puede salir, no puedes salir.
Entonces está, está encerrado, está bloqueado, está
bloqueado. Eso es aparcar en doble fila, ¿no?Es
ilegal, claro, pero hay gente que lo hace. Entonces
estas personas, estos periodistas empezaron a decir
"¡Ay! Esto, la gente que aparca en doble fila, fusilados
al amanecer, fusilados al amanecer, sin juicio, todos
fusilados al amanecer!
I sjećam se jednom, jednom, da... Nešto što mi je privuklo
pažnju. I sjećam se da su jednom počeli govoriti da mrze,
mrzili su ljude koji dvostruko parkiraju aute. Da li
razumiješ? Dvostruko parkirati auto znači staviti auto,
parkirati tamo gdje je drugi, već je drugi ispred i onda
staviš svoj auto ispred drugog i ... A drugi auto ne može
otići, ne možeš otići . Tako je, zaključano je, zaključano je,
zaključano. To je dvostruko parkiranje, zar ne? To je
protuzakonito, naravno, ali postoje ljudi koji to rade. Onda
su ti ljudi, ti novinari počeli govoriti „Oh, ovo, ljudi koji se
dvaput parkiraju, pucali u zoru, pucali u zoru, bez suđenja,
svi streljani u zoru!
 
Claro, yo tenía... Yo era muy joven,¿no? Tenía, no sé,
22 años o así, 20 años, y aquello me... Me pareció un
poco fuerte, hablar de fusilar a la gente porque
aparcaba en doble fila.
 25

Naravno, imao sam... Bio sam jako mlad, zar ne? Imao
sam, ne znam, 22 godine ili nešto, 20 godina, i to... Malo
mi se činilo jako, pričati o pucanju na ljude jer su se
parkirali.
 
Pero claro, ese es el tipo de humor que usaban ¿no?.
Y claro, eso te empuja, te lleva, te lleva a reflexionar.
Ali, naravno, to je vrsta humora koju su koristili, zar ne? I
naravno, to vas gura, vodi, navodi na razmišljanje.
 
Claro, no están hablando en serio. Están de broma.
Están, están simplemente expresando su mal humor,
su enfado con, con, con esta gente, ¿no? Con estas
personas. Claro, están diciendo que hay que fusilarlos
al amanecer. Pero no es verdad. No es verdad. Hay
que interpretarlo en contexto, ¿no? Es algo
humorístico, ¿no?
Naravno, ne misle ozbiljno. Oni se šale. Jesu, oni
jednostavno izražavaju svoje loše raspoloženje, svoju
ljutnju na, na, na ove ljude, zar ne? S ovim ljudima.
Naravno, govore da ih morate ustrijeliti u zoru. Ali to nije
istina. Nije istina. Morate to tumačiti u kontekstu, zar ne?
Malo je duhovito, zar ne?
 
 26

Entonces, ¿entendéis lo que quiero decir? Yo, yo

escuchaba mucho estas tertulias, escuchaba también
a mis profesores, que también usaban este tipo de
humor muy a menudo. Y así aprendí, quizá, no sé, así
aprendía a no interpretar todo al pie de la letra, al pie
de la letra. Es decir, hay que interpretar las cosas en
contexto. Hay que saber que a veces se dice algo, se
dice una cosa, pero se quiere decir lo contrario.
Muchas veces es así, ¿no? El sarcasmo, la ironía,
muchas veces se hace eso, ¿no? Yo puedo, por
ejemplo, me levanto por la mañana, miro por la
ventana y veo que está lloviendo, que hace frío, que
que, que qué ha nevado. Yo que sé, muy mal ¿no? Y
entonces puedo decir "¡Vaya! ¡Otro día maravilloso,
fantástico! ¡Qué vida, qué vida tan feliz!" Y claro, lo
que quiero decir es lo contrario, quiero decir lo
contrario. A mí eso ahora me parece obvio, ¿no? Me
parece obvio, pero claro, me he dado cuenta, me he
dado cuenta de que no es tan obvio para otras
personas. No es tan obvio. Hay gente que, por las
razones que sea, no son capaces de interpretar las
cosas en contexto y... Interpretan todo de forma
literal, interpretan todo de forma literal. No se dan
cuenta de que a veces se dice algo, por ejemplo,
cuando se hace una parodia, cuando se hace una
sátira, cuando se hace ironía, se dice algo, pero lo que
significa es diferente.
Dakle, razumiješ li što mislim? Ja, puno sam slušao te
skupove, slušao sam i svoje učitelje, koji su također vrlo
često koristili ovu vrstu humora. I tako sam naučio,
 27

možda, ne znam, tako sam naučio ne tumačiti sve na

slovo, na slovo. Odnosno, stvari morate tumačiti u
kontekstu. Morate znati da se ponekad nešto kaže, kaže
se jedno, a misli se suprotno. Mnogo puta je tako, zar ne?
Sarkazam, ironija, mnogo puta se to radi, zar ne? Mogu,
recimo, ustati ujutro, pogledati kroz prozor i vidjeti da pada
kiša, da je hladno, da ono, da je pao snijeg. Što ja znam,
jako loše, zar ne? I onda mogu reći "Vau! Još jedan
prekrasan, fantastičan dan! Kakav život, kakav sretan
život!" I naravno, ono što mislim je suprotno, mislim
suprotno. To mi se sada čini očitim, zar ne? Čini mi se
očito, ali naravno, primijetio sam, shvatio sam da drugim
ljudima nije toliko očito. Nije tako očito. Ima ljudi koji iz bilo
kojih razloga nisu u stanju protumačiti stvari u kontekstu
i ... Oni sve tumače doslovno, sve tumače doslovno. Oni
ne shvaćaju da se ponekad nešto kaže, na primjer, kada
se radi parodija, kada se radi satira, kada se radi ironija,
nešto se kaže, ali ono što znači je drugo.
 
No es eso lo que se quiere decir. Es es otra cosa,
¿no? Por ejemplo, yo esto no sé si me estoy
explicando. Yo esto lo veo muy a menudo en algunos
de mis libros, en algunos de mis libros. Al final
siempre termino hablando de mí. Lo siento, lo siento,
pero lo veo en algunos de mis libros. Por ejemplo, yo
tengo un libro que se llama ¿Me voy o me quedo? Es
un libro donde yo quería hacer una crítica a la gente
que tiene estereotipos. Todos tenemos estereotipos,
¿no? Entonces yo puse, yo puse... Escribí, escribí
 28

esta historia con una serie de personajes. El

personaje principal es un chico inglés que tiene
muchos estereotipos sobre los españoles, que piensa
que los españoles comemos tapas todos los días, que
solo bailamos flamenco, que llegamos tarde a todas
partes, que comemos aceitunas y tiramos los huesos
de las aceitunas al suelo. En fin, todos estos
estereotipos que tenemos, que todo el mundo tiene
sobre otros pueblos, sobre otra gente. Entonces este
personaje tenía muchos estereotipos sobre los
españoles y en el libro también hay otros personajes
que tienen otros tipos de estereotipos.
To nije ono što se misli. To je nešto drugo, zar ne? Na
primjer, ne znam objašnjavam li ovo. To vrlo često viđam
u nekim svojim knjigama, u nekim svojim knjigama. Na
kraju uvijek pričam o sebi. Oprosti, oprosti, ali to vidim u
nekim mojim knjigama. Na primjer, imam knjigu pod
nazivom Idem li ili ostajem? To je knjiga u kojoj sam želio
kritizirati ljude koji imaju stereotipe. Svi imamo stereotipe,
zar ne? Pa sam stavio, stavio... Napisao sam, napisao
sam ovu priču s nizom likova. Glavni lik je engleski dječak
koji ima mnogo stereotipa o Španjolcima, koji misli da mi
Španjolci svaki dan jedemo tapas, da plešemo samo
flamenko, da svugdje kasnimo, da jedemo masline i
bacamo koštice maslina na zemlju. . Ukratko, svi ti
stereotipi koje imamo, koje svi imaju o drugim narodima, o
drugim ljudima. Dakle, ovaj lik je imao mnogo stereotipa o
Španjolcima, a u knjizi ima i drugih likova koji imaju druge
vrste stereotipa.
 29

 
Hay una chica española que tiene estereotipos sobre
los ingleses. Hay otra chica que tiene estereotipos
sobre los extranjeros. En fin, yo puse en cada
personaje, puse estereotipos sobre otros grupos,
sobre otras personas. ¿Cuál era mi objetivo? Mi
objetivo era criticar los estereotipos. Hice una
parodia, hice una parodia, una parodia para criticar la
mentalidad de algunas personas, que a veces pasa....
Bueno, no de algunas personas. La mentalidad que
todos tenemos. Era una autocrítica. Es una autocrítica
porque la chica del sur de España tiene estereotipos
sobre la gente del norte de España. La gente del norte
de España tienen estereotipos sobre la gente del sur
de España. La gente que tiene estereotipos sobre los
inmigrantes, los inmigrantes, que tiene estereotipos
sobre sobre la gente del país donde van. Todo el
mundo es culpable. Todo el mundo... Todo el mundo
tenemos esto, es inevitable. Entonces, este libro era
una autocrítica o una crítica de este tipo de
mentalidad, de estos estereotipos, ¿no? A mí me
parecía bastante claro que era una parodia, una sátira.
Pues resulta que hay gente... Hay algunas personas
que se lo toman en serio. Hay algunas personas que
han escrito críticas o que me han escrito emails
diciendo que mi libro "es muy difícil de leer porque
está lleno de estereotipos."
Postoji jedna španjolska djevojka koja ima stereotipe o
Englezima. Postoji još jedna djevojka koja ima stereotipe
 30

o strancima. U svakom slučaju, stavljam u svaki lik,

postavljam stereotipe o drugim grupama, o drugim
ljudima. Što mi je bio cilj? Cilj mi je bio kritizirati stereotipe.
Napravio sam parodiju, napravio sam parodiju, parodiju da
kritiziram mentalitet nekih ljudi, što se ponekad dogodi....
Pa ne nekih ljudi. Način razmišljanja koji svi imamo. Bila je
to samokritika. To je samokritika jer djevojka s juga
Španjolske ima stereotipe o ljudima sa sjevera
Španjolske. Ljudi na sjeveru Španjolske imaju stereotipe o
ljudima na jugu Španjolske. Ljudi koji imaju stereotipe o
imigrantima, imigrantima, koji imaju stereotipe o ljudima
zemlje u koju idu. Svi su krivi. Svi... Svi imamo ovo, to je
neizbježno. Dakle, ova knjiga je bila samokritika ili kritika
ovakvog mentaliteta, ovih stereotipa, zar ne? Činilo mi se
prilično jasnim da je to parodija, satira. Pa ispada da ima
ljudi... Ima ljudi koji to shvaćaju ozbiljno. Postoje ljudi koji
su pisali recenzije ili su mi pisali e-poruke u kojima kažu
da je moju knjigu "jako teško čitati jer je puna stereotipa."
 
Pues claro que está lleno de estereotipos. Es una
crítica a los estereotipos. Yo es que esto, esto... Yo no
sé cómo explicarlo. Yo no sé cómo explicarlo. Esto...
El sentido del humor consiste en eso. El sentido del
humor consiste en decir algo que significa lo
contrario o que significa una cosa diferente. Se trata
de jugar con las palabras, de jugar con las imágenes,
de hacer, de hacer metáforas... En fin, de decir algo
inesperado. El sentido del humor es eso, ¿no? La
parodia, la sátira, es parte del sentido del humor y no
 31

puedes interpretar las cosas al pie de la letra. No

puedes interpretar las cosas al pie de la letra, porque
entonces no sé...
Pa, naravno, puna je stereotipa. To je kritika stereotipa. Ja
sam to ovo, ovo... ne znam kako to objasniti. Ne znam
kako to objasniti. Ovo... Smisao za humor se sastoji od
toga. Smisao za humor sastoji se od toga da se kaže
nešto što znači suprotno ili što znači drugačije. Radi se o
igranju riječima, igranju slikama, činjenju, stvaranju
metafora... Ukratko, reći nešto neočekivano. Smisao za
humor je to, zar ne? Parodija, satira, dio je smisla za
humor i ne možete stvari tumačiti na pravi način. Ne
možete stvari tumačiti doslovno, jer onda ne znam...
 
Alguien ha escrito también, alguien ha escrito también
un comentario un poco que me ha dejado un poco un
poco traumatizado, si queréis, un poco chocado, en
otro libro donde yo describo, yo describo... Hablo de
mí mismo. Es un personaje que soy yo en realidad. Y
digo que, bueno, yo soy una persona tímida y tengo...
Soy muy inseguro. Tengo muchas dudas sobre cómo
comportarme con las mujeres... Que es un juego, un
poco es un juego. Es un poco verdad o un poco
mentira.
Netko je također napisao, netko je napisao i komentar koji
me je malo traumatizirao, ako hoćete, malo šokirao, u
jednoj drugoj knjizi gdje opisujem, opisujem... Govorim o
sebi. To je lik koji sam zapravo ja. A ja kažem, pa, ja sam
 32

sramežljiva osoba i imam... vrlo sam nesigurna. Mnogo

sumnjam kako se ponašati sa ženama... Da je to igra,
malo je igra. To je malo istina ili mala laž.
 
Es una exageración. Puede ser, es una exageración
para que sea divertido, ¿no? Y entonces, en esa
historia, que es la historia, el libro se llama La historia
del año. Pues yo cuento todo lo que me pasa, todo lo
que le pasa a este personaje inseguro, tímido, que no
sabe cómo comportarse con las mujeres, que es
torpe, torpe con las mujeres. Que le preocupa mucho
lo que piensen los demás. Que le gusta, le gusta
cuando los amigos lo envidian. Todo eso está escrito
de una forma muy, muy inocente, creo, como una
autocrítica también. Pero bueno, no he visto nunca en
ese personaje ningún problema en ese tipo de
historias. Te puede hacer gracia o no te puede gracia,
te puede hacer reír o no te puede hacer reír. Pero hay
gente, hay gente, por el amor de Dios, que ha
interpretado que yo me estoy riendo de una persona
poco inteligente, casi, casi un retrasado mental; que
me estoy burlando de alguien que tiene problemas de
aprendizaje, de alguien que es retrasado. Es increíble.
Y dice que es algo que es muy difícil de leer, que es
embarazoso leer ese libro, que hay situaciones en las
que me burlo de la gente que tiene problemas.
To je pretjerivanje. Možda je pretjerano učiniti ga
zabavnim, zar ne? I onda, u toj priči, koja je priča, knjiga
se zove Priča godine. Pa ja pričam sve što mi se događa,
 33

sve što se događa ovom nesigurnom, sramežljivom liku,

koji se ne zna ponašati sa ženama, koji je nespretan,
nespretan sa ženama. Da mu je jako stalo do toga što
drugi misle. Da voli, voli kad mu prijatelji zavide. Sve je to
napisano na vrlo, vrlo nevin način, mislim, kao i
samokritika. Ali hej, nikad nisam vidio nikakav problem s
tim likom u takvoj priči. Može vas nasmijati ili vas možda
ne nasmijati, može vas nasmijati ili ne nasmijati. Ali ima
ljudi, ima ljudi, zaboga, koji su protumačili da se ja smijem
neinteligentnoj osobi, gotovo, gotovo mentalno zaostaloj
osobi; da se rugam nekome tko ima poteškoće u učenju,
nekome tko je retardiran. Nevjerojatno. I kaže da je to
nešto što se jako teško čita, da je neugodno čitati tu
knjigu, da ima situacija u kojima se rugam ljudima koji
imaju probleme.
 
Pero, pero, pero, pero, pero yo... Yo sinceramente me
quedo, me quedo sin palabras cuando veo este tipo,
de este tipo de interpretaciones, de estas historias, de
estos libros que yo escribo o no sé, es algo, es algo
que no me entra en la cabeza cómo hay personas que
no pueden interpretar las cosas en contexto.
Ali, ali, ali, ali ja... Iskreno ostajem, bez teksta sam kad
vidim ovu vrstu, ovakve interpretacije, ove priče, ove
knjige koje pišem ili ne znam, to je nešto, Nešto mi ne
pada na pamet kako postoje ljudi koji ne mogu tumačiti
stvari u kontekstu.
 
 34

Yo entiendo que todos tenemos puntos de vista

diferentes, que todos tenemos opiniones diferentes,,
pero a veces, a veces pienso que un problema
importante que hay es no saber interpretar las cosas
en contexto, es decir, a veces lo que tienes que, lo
que tienes que mirar no es lo que se dice literalmente,
sino la intención con la que se dice, el contexto, por
qué se dice. Yo creo que eso es fundamental.
Razumijem da svi imamo različita gledišta, da svi imamo
različita mišljenja, ali ponekad, ponekad mislim da je
važan problem ne znati interpretirati stvari u kontekstu,
odnosno ponekad što moraš, što što ti Treba gledati ne
ono što je doslovno rečeno, već namjeru s kojom je
rečeno, kontekst, zašto je rečeno. Mislim da je to
temeljno.
 
Te puede gustar o no te puede gustar el libro, te
pueden hacer gracia los chistes que hago, las
historias te pueden parecer divertidas o no. Eso es
muy respetable. Perfecto.
Knjiga vam se može svidjeti ili ne, možda će vam se šale
koje zbijam smatrati smiješnim, priče vam se mogu činiti
smiješnim, a možda i ne. To je vrlo respektabilno.
Savršen.
 
 35

No tengo ningún problema. Lo que me preocupa.

Bueno, no me preocupa, pero me me pone nervioso y
me...
Nemam problem. Što me brine. Pa, ne brine me, ali me
čini nervoznim i...
 
Me enfada y me cabrea y me pone de los nervios.
Ljuti me i ljuti me i ide na živce.
 
Es la gente que no interpreta las cosas en contexto.
Ljudi su ti koji stvari ne tumače u kontekstu.
 
La gente que no ve la intención. Por ejemplo, si vais a
Argentina, si vais a Argentina. En Argentina existe un
insulto que es boludo, che, boludo, boludo es una
palabra que dicen todos los argentinos todo el tiempo.
Boludo, boludo, boludo, boludo. Boludo tiene dos
significados. Puede ser un insulto.
Ljudi koji ne vide namjeru. Na primjer, ako idete u
Argentinu, ako idete u Argentinu. U Argentini postoji
uvreda koja je boludo, che, boludo, boludo je riječ koju svi
Argentinci izgovaraju cijelo vrijeme. Boludo, boludo,
boludo, boludo. Boludo ima dva značenja. To može biti
uvreda.
 36

 
Si vas con el coche y le dices a una persona boludo,
lo estás insultando porque ha habido un problema de
tráfico y entonces tú te pones nervioso. Bajas, bajas
la ventanilla, bajas la ventanilla del coche y le gritas a
la otra persona ¡Boludo! Eso es un insulto.
Ako odeš s autom i kažeš nekome glupost, vrijeđaš ga jer
je došlo do problema u prometu i onda postaneš
nervozan. Spustite, spustite prozor, spustite prozor auta i
vičite na drugu osobu Boludo! To je uvreda.
 
Pero también se usa como una forma cariñosa. En la
Argentina tú le dices a tu amigo, a tu mejor amigo, le
dices boludo, ¿qué haces? Boludo, vamos al cine.
Boludo, vamos a tomar una cerveza.
Ali se također koristi kao ljubazan način. U Argentini kažeš
svom prijatelju, svom najboljem prijatelju, kažeš idiot, što
radiš? Boludo, idemo u kino. Boludo, idemo na pivo.
 
Y eso es algo cariñoso, eso es algo positivo. Eso es
algo bueno. ¿Entendéis? Todo depende del contexto.
Todo depende de cómo se dice. Todo depende de la
intención. También en Argentina, por ejemplo, y en
otros países se dice "mis viejos", "mi viejo". Viejo
significa, bueno, una persona vieja, ¿no? ¿Entendéis?
Viejo, alguien que tiene muchos años. Y se puede
 37

decir como un insulto "Oye, viejo, viejo, eres un

viejo". Eso es un insulto. Pero en Argentina también
se usa para hablar de tu padre. "Mi viejo" y tu madre,
"mi vieja". No es un insulto, no es hablar mal, es todo
lo contrario. Es muy cariñoso. Solo se dice "mi viejo"
cuando hablas de tu padre. "Mi vieja" cuando hablas
de tu madre. No es un insulto, es algo. Es algo que es
algo que se dice con cariño, con amor. Es la intención
lo que tienes que... lo que tienes que juzgar es la
intención, ¿vale?.
I to je ljubavna stvar, to je pozitivna stvar. To je nešto
dobro. Da li razumiješ? Sve ovisi o kontekstu. Sve ovisi o
tome kako se kaže. Sve ovisi o namjeri. Također u
Argentini, na primjer, i u drugim zemljama kažu "moji
stari", "moj stari". Staro znači, dakle, stara osoba, zar ne?
Da li razumiješ? Starac, netko tko ima mnogo godina. I
možete kao uvredu reći "Hej, stari, ti si starac." To je
uvreda. Ali u Argentini se također koristi da se govori o
vašem ocu. "Stari moj" i tvoja majka, "stara moja". To nije
uvreda, nije klevetanje, već je upravo suprotno. Vrlo je
privržen. Samo kad govoriš o svom ocu kažeš "moj stari".
"Moja stara" kad govoriš o svojoj majci. To nije uvreda, to
je nešto. To je nešto što se kaže s ljubavlju, s ljubavlju. To
je namjera koju morate ... ono što morate procijeniti je
namjera, u redu?
 
Entonces, yo no sé cómo explicar esto, pero me pone
muy nervioso, me pone muy nervioso de verdad que
haya gente que no sepa interpretar la ironía o que no
 38

sepa ver la sátira o el humor en una parodia. Que

piensen que, que cuando yo estoy escribiendo...
Cuando estoy hablando de un personaje que tiene
problemas para relacionarse con las mujeres y lo
estoy exagerando y estoy haciendo una parodia y
estoy intentando provocar una sonrisa... que vean eso
como un insulto a las personas que tienen poca
inteligencia o a las personas tímidas o las personas
con ansiedad social. ¿Cómo se puede hacer esa
interpretación? Es algo que no me cabe en la cabeza.
No lo entiendo.
Dakle, ne znam kako to objasniti, ali me čini jako
nervoznim, stvarno me čini jako nervoznim što postoje
ljudi koji ne znaju protumačiti ironiju ili koji ne znaju vidjeti
satiru ili humor u parodija. Neka misle to, da kad pišem...
kada govorim o liku koji ima problema sa ženama i
pretjerujem i radim parodiju i pokušavam da izazovem
osmijeh... da oni vide to kao uvredu ljudi koji imaju nisku
inteligenciju ili sramežljive osobe ili osobe sa socijalnom
anksioznošću. Kako se može napraviti takvo tumačenje?
To je nešto što mi ne štima u glavi. Ne shvaćam.
 Gracias a Dios, gracias a Dios. La mayoría de la
gente, la mayoría de la gente no es así. La mayoría de
la gente lo entiende, sabe sabe distinguir, sabe
distinguir lo que es, lo que es una parodia, una sátira,
algo dicho de forma irónica. Saben distinguir eso de
un insulto.
Bogu hvala, Bogu hvala. Većina ljudi, većina ljudi nije
takva. Većina ljudi to razumije, znaju razlikovati, znaju
 39

razlikovati što je, što je parodija, satira, nešto što je rečeno

na ironičan način. Oni to znaju razlikovati od uvrede.
 Espero, espero que sea así. No, estoy seguro, estoy
seguro de que es así, porque la mayoría de la gente
que escribe sobre lo que yo hago, sobre mis libros y
sobre las historias que cuento normalmente,
normalmente es gente con sentido del humor, gente
que se ríe, que se lo toma todo como hay que
tomárselo, como hay que tomárselo con sentido del
humor.
Nadam se, nadam se. Ne, siguran sam, siguran sam da je
tako, jer većina ljudi koji pišu o onome što radim, o mojim
knjigama i pričama koje inače pričam, obično su ljudi sa
smislom za humor, ljudi koji se smiju , da sve uzima kako
treba, kako se treba shvatiti sa smislom za humor.
 Hay que distinguir. Hay que distinguir cuando es un
insulto de cuando es una parodia o cuando quieres
decir algo diferente de lo que estás diciendo, ¿no?
Morate razlikovati. Morate razlikovati kada je uvreda od
kada je parodija ili kada želite reći nešto drugačije od
onoga što govorite, zar ne?
 En fin, yo qué sé.
Uostalom, što ja znam?
 Hoy tenía esto dentro. Tenía esto dentro de verdad.
Tenía esto dentro? Y quería, quería. Quería
desahogarme un poco. Quería desahogarme un
 40

poquito. Porque de verdad es algo, es algo que no

soporto. Es algo que de verdad es superior a mí, es
superior a mí. Hay dos tipos de personas que no
soporto: La gente que se salta la cola en el
supermercado, en el cine, donde sea. Normalmente
cuando vas a un lugar hay que hacer la cola, ¿no?
Pues la gente que se salta la cola, la gente que
digamos, sin decir nada tin, tin, tin, tin, tin, se cuela.
Eso se llama colarse, ¿no? Así, mientras tú estás
distraído,¿no? Tú estás hablando con tu amigo y esta
persona llega a tin tin tin, tin tin y se cuela ¿vale?. Tú
no te das cuenta, tú no te das cuenta y se pone
delante de ti.
Danas sam imao ovo unutra. Stvarno sam imao ovo
unutra. Jesam li imao ovo unutra? I htio, htio. Htio sam se
malo odužiti. Htio sam se malo odužiti. Jer to je stvarno
nešto, to je nešto što ne mogu podnijeti. To je nešto što mi
je uistinu superiorno, superiorno je meni. Postoje dvije
vrste ljudi koje ne podnosim: Ljudi koji preskaču red u
supermarketu, u kinu, bilo gdje. Obično kada idete na
mjesto morate čekati u redu, zar ne? Pa ušuljaju se ljudi
koji preskaču red, ljudi za koje kažemo, a da ništa ne
kažemo tin, tin, tin, tin, tin. To se zove šuljanje, zar ne?
Dakle, dok ste rastreseni, zar ne? Razgovarate sa svojim
prijateljem, a ta osoba dođe u tin tin tin, tin tin i ušulja se
unutra, u redu? Ne shvaćaš, ne shvaćaš i stoji ispred
tebe.
 Eso, esa persona, esa persona, ese tipo de personas,
ese tipo de personas y la gente que no entiende, la
 41

gente que no entiende el contexto, la gente que no

entiende la intención de las cosas... Eso es que me
pone, me pone, me pone de los nervios.
To, ta osoba, ta osoba, taj tip osobe, taj tip osobe i ljudi
koji ne razumiju, ljudi koji ne razumiju kontekst, ljudi koji
ne razumiju namjeru stvari... , to čini mene, čini me
nervoznim.
 
¡Uy! Bueno, chicos... Ups! Pa momci...
 Aquí, lo vamos a dejar aquí, porque ya esto está
siendo muy largo ¿vale? Espero, espero que no os
haya asustado hoy porque creo que he hablado muy
alto, ¿no? He gritado un poco, pero es que, de verdad,
es que me apasiono. Hay veces que me apasiono. Tío,
es que hay cosas que me parecen insoportables, de
verdad. Es superior, es superior, es superior a mí. Es,
es algo que no puedo, no puedo soportar, de verdad.
Pierdo, pierdo los nervios, pierdo la paciencia con
este tipo de gente.
Evo, ostavit ćemo to ovdje, jer ovo već traje predugo, u
redu? Nadam se, nadam se da te nisam uplašio danas jer
mislim da sam govorio jako glasno, zar ne? Malo sam
vikao, ali to je da sam, zaista, strastven oko toga. Ima
trenutaka kada sam strastven oko toga. Čovječe, postoje
stvari koje mi se stvarno čine nepodnošljivim. On je
superioran, on je superioran, on je superioran meni. To je
 42

nešto što ne mogu, ne mogu podnijeti, stvarno. Gubim,

gubim živce, gubim strpljenje s ovakvim ljudima.
 
Bueno, chicos, que nada, que no me, no me enrollo
más, que lo dejamos aquí, que si os apetece, pues
nada, nos volvemos a ver. No, no nos vemos. Nos
escuchamos la próxima semana. Un saludo. Hasta
luego.
Pa dečki, to ništa, da ne, ne valjam više, da to ostavimo
ovdje, da ako vam se prohtije, onda ništa, vidjet ćemo se
opet. Ne, ne vidimo se. Čut ćemo se sljedeći tjedan. Sve
najbolje. Pozdrav.
 
Hasta aquí el episodio de hoy. Muchísimas gracias
por escuchar hasta el final. Si quieres leer la
transcripción de este episodio o de los episodios
anteriores de nuestro podcast, visita nuestra página
web 1001 Reasons To Learn Spanish. Allí encontrarás
también ejercicios y muchos recursos para aprender
español. Hasta pronto.
Do sada današnja epizoda. Hvala vam puno što ste
odslušali do kraja. Ako želite pročitati transkript ove
epizode ili prethodnih epizoda našeg podcasta, posjetite
našu web stranicu 1001 razlog za učenje španjolskog.
Tamo ćete također pronaći vježbe i mnoge resurse za
učenje španjolskog. Vidimo se uskoro.
43