Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Αἴσονος δὲ καὶ Πολυμήδης υἱός (ἐστιν / ἦν) Ἰάσων. Οὗτος οἰκεῖ ἐν Ἰωλκῷ, ὅπου
Πελίας ἐβασίλευεν. Ὅτε ὁ Πελίας χρᾶται περὶ τῆς βασιλείας, ὁ ϑεὸς αὐτῷ
ἐμάνϑανε, αὖϑις δ' ὕστερον μανϑάνει. Ὅτε γὰρ ἐπὶ τῇ ϑαλάττῃ Ποσειδῶνι
ἐϑύετο, τὸν Ἰάσονα προσκαλεῖ, οὗτος δὲ, διότι φιλίᾳ γεωργίας ἐν τῷ ἀγρῷ ἦν,
Ἐν ᾧ ὁ Πελίας αὐτὸν ἔβλεπε, ὁ τύραννος ἔλεγεν· “τί εἰκός ἐστι πράττειν ὅτε ὁ
χρησμὸς ἀγγέλλει ὡς πολίτης τις τὸν τύραννον ἀποκτείνειν βούλεται; ”τότε δ' ὁ
Ἰάσων ἀποκρίνεται· “τὸν πολίτην κέλευε τὴν χρυσόμαλλον δοράν σοι φέρειν”.
* La segunda persona del singular media presenta en el imperfecto la terminación -ου como consecuencia de la pérdida, tras
aspirarse, de la silbante en posición intervocálica, y la posterior contracción de las vocales en contacto: *ἐλύεσο > *ἐλύεhο >
ἐλύεο > ἐλύου.