Está en la página 1de 6

BIBLIA

Yohananda
Alzando sus ojos hacia sus discípulos, decía; "Bienaventurados los pobres, por que vuestro es el reino
de Dios".
Cuando jesús enseñaba, les trasmitía a sus discípulos - tanto a través de la voz, como de los ojos- su
divina fuerza vital y su sagrada vibración, a fin de que serenamente se sintonizaran con el y se
llenasen de magnetismo divino, de manera que, mediante el entendimiento intuitivo, fueron capaces
de percibir plenamente su sabiduría.
Bienaventurados o bienaveturanza beatificar, es hacer supremamente feliz a alguien, es la
bendición, la dicha del cielo, por medio de estás palabras la vida del hombre quedo bendecida
colmada de bienaveturanza celestial.
La palabra "pobre", tal como se halla expresado en la primera bienaveturanza, significa
<<desprovisto de todo engalanamiento superficial externo relacionado con la riqueza espiritual>>,
aquellos que poseen verdadera espiritualidad jamás hacen alarde de ella; más bien expresan con
naturalidad una humilde ausencia de ego y de sus vanagloriosas adornos.
Ser <<pobres de espíritu>> significa que uno ha despojado su propio ser interno, su espíritu, del
deseo y apego por los objetos materiales, las posesiones terrenales, los amigos de mentalidad
mundana y el amor humano egoísta.
Sois benditos a causa de nuestra pobreza. Esta os abrirá las puertas hacia el reino de Dios, quien todo
lo provee y os aliviará tanto de las necesidades materiales como de las espirituales por toda la
eternidad.
¡ Bienaventurados los que tienen carencias y buscan a aquel que es el único que puede aliviar
nuestras deficiencias para siempre!.

Jesús en su parábola del hijo pródigo, que deja el hogar de su padre, dilapida su fortuna, se convierte
en un mendigo, y después es forzado por su sufrimiento a volver a casa. Cuando lo hace su padre lo
ama más que antes. El estado del hijo es el mismo que antes, sin embargo no es el mismo. Tiene
añadida una dimensión de profundidad. La parábola describe un viaje desde la perfección
inconsciente, a través de la imperfección y del “mal” aparentes, hacia la perfección consciente. Es
decir vuelve a recuperar auto-conciencia, pero a un nivel mucho más profundo que cuando la perdió.
Por lo tanto, muchas veces pasamos por etapas difíciles por la necesidad de despertar a nuestro
verdadero Ser.
Eckhart Tolle

Cine a inventat cele trei reguli de bază pentru a ne proteja?


1 - Distanță 📷
2 - Igiena mâinilor 📷
3 - Utilizarea măștii 📷
Aceste legi au fost date națiunii Israel, acum 3500 de ani.
Știați? Așadar, căutați-le în Biblie! 📷
1 - EXOD 30: 18-21 - Spălați-vă mâinile 📷📷
2 - LEVITIC 13: 4, 5, 46 - Dacă aveți simptome, păstrați distanța, acoperiți-vă gura și evitați contactul.
📷📷
3 - LEVITIC 13: 4, 5 - Cine este infectat, trebuie să rămână între 7 și 14 zile în carantină
Și mai sunt cei care se îndoiesc că Biblia este o carte a înțelepciunii !!!
IUBESC ACEASTĂ ANALOGIE
- Când DUMNEZEU a vrut să creeze pește, a vorbit cu marea.
- Când DUMNEZEU a vrut să creeze copaci, a vorbit cu pământul.
- Dar când DUMNEZEU a vrut să-l creeze pe om, s-a orientat spre SINE .
- Așa că DUMNEZEU a spus: “Să facem om după chipul și asemănarea noastră”.
Notă:
- Dacă scoți un pește din apă, acesta va muri; iar când scoți un copac din pământ, acesta moare și el.
- În mod similar, când omul se deconectează de la DUMNEZEU, el moare.
- DUMNEZEU este mediul nostru natural. Am fost creați pentru a trăi în prezența LUI .
- Trebuie să fim conectați cu El pentru că doar cu El există viața.
- Să rămânem conectați cu DUMNEZEU .
- Să ne amintim că apa fără pește este încă apă, dar peștii fără apă nu sunt nimic.
- solul fără copac este încă sol, dar copacul fără sol nu este nimic... Dumnezeu fără om este încă
Dumnezeu, dar omul fără DUMNEZEU nu este nimic.
~ Monahul Gherasim, mănăstirea “Sf.Ana” Rohia

Din cartea Înfruntarea jidovilor de Ieromonahul Neofit Cavsocalivitiu din Muntele Athos
Neofit a fost un popa jidovesc - rabin - pana la varsta de 38 de ani cand s-a crestinat.... acesta a spus
cateva din tainele evreilor.
Nu a fost un rabin de rand; Neofit a fost un savant teolog adânc cunoscator al Talmudului, adanc
cunoscator al Vechiului si noului Testament, in contact permanent cu jidovii pana la varsta de 38 de
ani - cand s-a crestinat.
Taină ascunsă, şi acum descoperită asupra jidovilor pentru sângele care il iau ei de la creştini, şi ce fac
cu dânsul, cu dovediri din Sfânta Scriptură.
Şi câteva cu bune dovezi şi mărturii, scriu aici pe faţă.
Mai întâi să se ştie că această taină nu este ştiută de toţi jidovii, ci numai de rabinii, hahamii lor, de
cărturarii şi fariseii lor, ce se numesc de dânşii Hasiindem, de aceia este ştiută.
Şi această taină păzesc ei cu mare sfinţenie. Dară pentru care pricină fac ei uciderea aceasta, este
pentru trei lucruri.
Întâi pentru mare urâciune ce au ei asupra creştinilor, părându-le că făcând această ucidere aduc
jertfa lui Dumnezeu precum şi Mântuitorul nostru, Iisus Hristos, au zis către Ucenicii săi: "Va veni o
vreme, că cine vă va ucide pe voi, i se va păr ea că aduce jertfa lui Dumnezeu." (Ioan Cap. 16, Stih 2)
Al doilea pentru multe dezdemonii, adică: pentru farmecele ce fac jidovii cu acest sânge.
Şi al treilea că sunt rabinii la îndoială, poate că au fost Iisus, Fiul Mariei, Mesia cel adevărat şi
stropindu-se ei cu acel sânge ce iau de la creştin muncit, "se vor mântui".
Din cartea Înfruntarea jidovilor de Ieromonahul Neofit Cavsocalivitiu pag. 25.
Mai spune ca nu se foloseste mult sange crestinesc pentru farmecele lor, se foloseste in cantitati
foarte mici.

Când ciocnesc un pahar, românii spun „Noroc!”, englezii „Cheers!”, nemții „Prosit” iar evreii
„L’Chaim!” (pentru viață).
Este un obicei vechi de cel puțin 2.000 de ani.
Dar de ce? Ce este atât de evreiesc în aceasta tradiție?
Există o serie de explicații:
1. Consumul de alcool poate avea consecinte mai puțin plăcute.
Unii considera ca Arborele Cunoașterii era de fapt o viță de vie. Moartea este astfel văzută ca o
consecință a faptului ca Adam și Eva au consumat struguri (sau poate vin).
Mai mult, după ce a supraviețuit Marelui Potop, Noe a plantat o podgorie și s-a îmbătat și puteți citi
despre dezastrul care a urmat în capitolul 9 din Geneză.
Apoi, în capitolul 19, citim despre Lot, ale cărui fiice l-au făcut să bea și l-au determinat să
păcătuiască.
Întrucât consumul de alcool poate duce cu ușurință la consecințe negative, ne exprimăm dorința ca
atunci când bem să fie „pentru viață”. Unii au chiar obiceiul de spune „the chaim tovim ul'shalom”,
adica pentru viață bună și pentru pace.
2. In Midrash găsim o altă explicație fascinantă:
După ce judecătorii tribunalelor evreiești deliberau, aceștia mai se adresau încă o data martorilor
pentru a le cere părerea dacă cel judecat trebuie sa trăiască sau nu, dacă cel judecat era crutat,
răspunsul era „L’chaim”, dacă nu, „“L’mitah”, adică „la moarte”.
3. Abordarea hasidică
La urarea „L’chaim”, Rabbi Dov Ber răspundea, „L’chaim v’l’vracha”, adică „pentru viață și
binecuvântari”. Odată, la o adunare hasidică, discipolul său, rabinul Schneur Zalman, a răspuns, de
asemenea, „L’chaim v’l’vracha”. După adunare, a urmat o dezbatere despre această expresie. Un
hasid a explicat: „Talmudul afirmă că atunci când vinul intră, secretele noastre ies la iveală.”
Când bem vin, emoțiile noastre sunt dezvăluite. Iar acest lucru trebuie binecuvântat pentru a fi de
bun augur. Cuvântul ebraic „levevracha” poate fi interpretat și ca o imbinare a două cuvinte, „leiv
racha”,adica o inimă „sensibilă (literal racha inseamna moale)”.

!!Arrepentíos, pues está cerca el reino de los cielos!!!.


Esto ha sido tremendamente, terriblemente malinterpretado por los Cristianos. El mensaje fue
malinterpretado desde un principio. La gente pensó que el mundo se iba a acabar y que Juan el
Bautista estaba pronosticando, estaba prediciendo, el fin del mundo.
Pues está cerca el reino de los cielos. La gente creyó que el mundo estaba llegando a su fin eso fue
lo que creyeron entender, así que esperaron. Juan el Bautista murió, y aún no aparecía ninguna
señal del advenimiento del reino. Este reino continuó, y aquél reino nunca llegó. Y entonces, Jesús
apareció hablando nuevamente de lo mismo: Arrepentíos, pues está cerca el reino de los cielos!!!. Y
entonces esperaron ...después, él fue crucificado ... y el reino nunca llegó.
Y desde entonces, los Cristianos han esperado durante veinte siglos, y que el mundo sigue estando
aquí.
Pero éste no era en absoluto el significado. El mundo no va a terminar; tú vas a terminar.
Cuando Juan el Bautista dijo: "Arrepentíos, pues está cerca el reino de los cielos", nunca quiso decir
que este mundo fuese a llegar a su fin. Simplemente, quiso decir que tú vas a desaparecer, y que
debes tomar contacto con el otro mundo antes de morir.
Arrepiéntete de todo lo que has hecho para poseer este mundo, arrepiéntete de la manera en que
has vivido este sueño como si fuera la realidad, arrepiéntete de todo lo que has estado haciendo y
pensando, porque todo eso no tiene fundamento.
A menos que te arrepientas, no podrás ver que el reino de Dios está a la vuelta de la esquina. Tus
ojos seguirán llenos de este mundo; no te será posible ver el otro. Antes de que te sea posible ver el
otro, tus ojos deben ser lavados totalmente de este mundo el mundo de las cosas; el mundo de la
materia; el mundo de la codicia, de la posesión; el mundo de la avaricia y la ira; el mundo de los celos
y la envidia; el mundo del odio; el mundo del ego.
Tus ojos deben ser limpiados, lavados totalmente antes de que puedas ver el reino de Dios. De
hecho, en el momento en que tus ojos alcanzan la claridad, este mundo desaparece.
El reino de Dios es una realidad y éste mundo es sólo un producto de tu mente.
Juan el Bautista y más tarde, Cristo estaban diciendo que tú vas a terminar, pero es difícil que la
mente comprenda eso. La mente puede concebir y creer que todo lo demás va a terminarse, pero
no que ella vaya a desaparecer. La mente sigue preservándose a sí misma, defendiéndose a sí misma.
Alguien muere. Ves el cuerpo muerto, pero nunca se te ocurre que tú también vas a morir.
Piensas acerca del muerto, piensas en la familia del muerto, piensas en el futuro de los niños
huérfanos, piensas en la esposa viuda, pero nunca piensas que esta muerte es también tu muerte.
Siempre te escondes, siempre te defiendes. Para sus adentros, nadie cree que vaya a morir. Siempre
son los demás los que se mueren.
La mente interpreta de tales maneras que yerra totalmente el punto. El mundo va a continuar;
siempre ha estado ahí y lo seguirá estando.
Sólo tú ya no estarás; la muerte te llevará consigo. Así como entraste con las manos vacías tendrás
que marcharte. Sólo si esa comprensión penetra en tu ser será posible el arrepentimiento. El
arrepentimiento no es otra cosa que obtener esta claridad de visión.
Esta palabra, "arrepentimiento", es muy, muy significativa. No hay otra palabra que sea más
importante en la terminología de Jesús, porque el arrepentimiento abrirá la puerta de lo divino. ¿Qué
es este arrepentimiento?
Por lo tanto, todo lo que has creído que el arrepentimiento es, es absolutamente falso. Trata de
entender. Cuando te arrepientes, no te arrepientes verdaderamente. Cuando te arrepientes estás, en
realidad, tratando de reparar la imagen. No es arrepentimiento; es una reparación de la imagen que
tenías de ti mismo, que se ha roto.
Te enfureciste y luego te arrepientes. Lo sientes; te has comportado mal con alguien. Te arrepientes
y pides perdón. ¿Piensas que este es el arrepentimiento a que se refieren Jesús y Juan el Bautista? Si
es así, no es gran cosa, porque te has arrepentido muchas veces y no has cambiado. ¿Cuántas veces
te has arrepentido? ¿Cuántas veces te has sentido furioso, codicioso, violento, agresivo, y te has
arrepentido de ello? Pero tu arrepentimiento no te ha transformado, no te ha acercado al reino de
Dios. No ha abierto nuevas puertas, nuevas dimensiones, sigues siendo el mismo. Tu arrepentimiento
y el de Jesús no son iguales. En realidad, son casi diametralmente opuestos.
Cuando Juan el Bautista y Jesús dicen: "¡Arrepiéntete!", se refieren a algo total y absolutamente
diferente. ¿A qué se refieren? Quieren decir: trata de ver, trata de comprender lo que has estado
haciendo. Observa una y otra vez, examina las raíces mismas de tu existencia, de tu ser, de tu
comportamiento y mira lo que has estado haciendo, qué es lo que has estado siendo. No es que
tengas que arrepentirte de ningún acto en particular; se trata de tu forma total de ser. Ni ira, ni
avaricia, ni odio no. Ni enemistad nada. No se refiere a ningún acto determinado: se refiere a tu
ser mismo, la forma, el estilo de tu existencia. No guarda relación con ningún acto aislado.

Cuando te arrepientes, te arrepientes de cierto acto. Tu arrepentimiento siempre se refiere a actos


determinados. El arrepentimiento que menciona Jesús no se refiere a actos determinados, se refiero
a tu ser. La manera en que has sido ha sido absolutamente equivocada. Puede que no hayas
sentido ira aún así has estado equivocado. Puede que no te hayas llenado de odio aún así has estado
equivocado. Puede que no hayas poseído muchas riquezas aún así has estado equivocado. No se
trata de lo que has hecho; se trata de cómo has sido. Has estado dormido, has estado inconsciente.
No has vivido con luz interior; has vivido en la oscuridad. Cuando dicen: "¡Arrepentíos!", quieren
decir, arrepiéntete de toda la forma en que has vivido hasta ahora, de tu forma de ser. No es
cuestión de pedirle perdón a alguien no, en absoluto. Es sólo un retorno. La palabra "arrepentirse"
significó, originalmente, "retornar". En Arameo el idioma que utilizaban Jesús y Juan "arrepentirse"
significa ''retorna, retorna a tu fuente; regresa a tu ser original".

Lo que dicen los Maestros zen: busca tu rostro original", significa arrepiéntete. Abandona todas tus
máscaras. Esto no es un asunto entre tú y los demás, es un asunto entre tú y tu Dios. Arrepiéntete
significa, abandona todas las máscaras y párate frente a Dios con tu rostro original tal corno El te
creó. Permite que ese sea tu único rostro: la forma en que El quería que fueses. Deja que ése sea tu
único ser. Retorna a la fuente original, regresa al centro más profundo de tu ser. El arrepentimiento
es un retorno; es uno de los más grandes giros espirituales.
~osho~. ven sigueme (charlas sobre Jesús).

Legea morala si ceremoniala


In calitate de conducator al poporul Israel, Moise a primit de la Dumnezeu mai multe feluri de legi,
unele avand caracter vesnic, iar altele fiind valabile doar local si pentru un timp limitat. Deoarece in
Biblie putem gasi, pe langa Legea morala, si legi civile, ceremoniale si sanitare, unii crestini sunt
derutati atunci cand incearca sa identifice acea lege desfiintata in Noul Testament, despre care
aminteste apostolul Pavel in Epistola catre coloseni:
“A sters zapisul cu poruncile Lui care statea impotriva noastra si ne era protivnic, pironindu-l pe
cruce.” ( Coloseni 2,14 )
La care dintre legile Vechiului Testament se refera Pavel in acest text ? Sa observam trei amanunte
ale enuntului facut de Pavel:
1) Cand vorbeste despre legea desfiintata la cruce, Pavel o numeste “zapisul cu poruncile Lui”
2) Aceasta lege vechi-testamentala statea “impotriva” omului
3) “Zapisul”cu poruncile Lui a fost pironit pe cruce.
Pentru identificarea “zapisului cu poruncile Domnului” care au fost pironite pe cruce ( desfiintate ),
un text din Vechiul Testament aduce lumina de care avem nevoie: Deuteronom 31, 24-26:
“Dupa ce a ispravit Moise in totul de scris intr-o carte cuvintele legii acesteia, a dat urmatoarea
porunca levitilor, care aduceau chivotul legamantului Domnului: “Luati cartea aceasta a legii si
puneti-o langa chivotul legamantului Domnului Dumnezeului vostru, ca sa fie acolo martora
impotriva ta.”
Asadar, Moise a primit de la Dumnezeu porunca de a scrie intr-o carte toate oranduielile primite.
Acesta carte ( sul ) trebuia asezata langa chivot, ca matora impotriva poporului. Este evident ca nu e
vorba de Decalog, caci acesta fusese scris nu de Moise, ci de Insusi Dumnezeu; si nu intr-o carte, ci pe
table de piatra ( Deuteronom 10, 1-5 ). Mai mult decat atat, tablele continand Legea morala au fost
asezate in chivot, nu langa el ( Exod 31,18 ). Cartea despre care vorbeste Pavel in Coloseni nu este
Legea morala, ci legea ceremoniala care continea toate prevederile care reglementau functionarea
sanctuarului.
Paralela intre Legea morala si ceremoniala
( I ) Legea morala
– Este numita si Legea lui Dumnezeu ( Romani 7,22.25; 1 Corinteni 9,21 )
– A existat inainte de Sinai ( Geneza 4,6.7; 2,2.3; Romani 2,14 )
– A fost scrisa de Dumnezeu pe table de piatra ( Exod 31,18; Deuteronom 10,1-5 )
– A fost pastrata in chivot ( Deuteronom 10,5 )
– Prescrie datorii morale si vesnice ( Romani 13,8-10; Matei 22,36-40 )
– Prescrie Sabatul zilei a saptea ( Exod 20, 8-11; Geneza 2,2.3 )
– Este o lege vesnica, neschimbatoare ( Matei 5,17; Evrei 8,10; Psalm 89,35 )
– Este o lege desavarsita ( Psalm 19, 8 )
( II ) Legea ceremoniala
– Este numita si Legea lui Moise ( Luca 2,22; 24,44; Fapte 13,39; 15,5; Evrei 10,28 )
– A fost data dupa Sinai ( Exod 24,3.4; Galateni 3,17 )
– A fost scrisa de Moise pe un sul ( Deuteronom 31,24; Ioan 1,17 )
– A fost pastrata langa chivot ( Deuteronom 31,24-26 )
– Prescrie datorii ceremoniale temporare ( Evrei 10,1-8; 7,28; Galateni 5,2.3 )
– Prescrie sabate ceremoniale ( Levitic 16, 29-31; 23,6.7.11 )
– Este o lege temporara, valabila pana la venirea lui Mesia ( Coloseni 2,14.16.17; Efeseni 2,15;
Galateni 3,10 )
– Este o lege care nu a adus desavarsirea ( Evrei 10,1; 7,16-19 )
Legea ceremoniala a avut un caracter temporar, caci toate prevederile ei erau legate de simboluri
care aratau spre Christos. In momentul jertfei, cand perdeaua din templu s-a sfasiat in mod
supranatural, cand tipul s-a intalnit cu antitipul, legile ceremoniale si-au incetat rolul. Atunci “zapisul
cu poruncile Lui” a fost pironit pe cruce.

También podría gustarte