Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Ejemplos 1111
Ejemplos 1111
e-mail: fnavarrina@udc.es
página web: http://caminos.udc.es/gmni
I Problema Conceptual
I Planteamientos Alternativos
I Método de Bubnov-Galerkin
obtenemos
ZZZ “ ”
div(σ̄) + b dV = 0 ∀V.
V
div(σ̄) + b = 0.
Donde:
I ECUACIONES DE COMPATIBILIDAD
(o relaciones deformación—desplazamiento):
u(r̄) −→ ε̄(r̄).
I ECUACIONES CONSTITUTIVAS
(o relaciones tensión—deformación):
ε̄(r̄) −→ σ̄(r̄).
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN CONSTITUTIVA)
a) FORMA ORIGINAL
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
◦
tal que R(r̄) = 0 ∀r̄ ∈Ω, RΓ(r̄) = 0 ∀r̄ ∈ Γσ , (*)
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
b) RESIDUOS PONDERADOS
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
tal que ω(r̄)R(r̄) dΩ + ωΓ(r̄)RΓ(r̄) dΓ = 0 ∀ω(r̄), ωΓ(r̄) (*)
r̄∈Ω r̄∈Γσ
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
Pues
◦
ZZZ ZZ
R = 0 ∀r̄ ∈Ω, RΓ = 0∀r̄ ∈ Γσ =⇒ ωR dΩ + ωΓ RΓ dΓ = 0 ∀ω, ωΓ
r̄∈Ω r̄∈Γσ
8 ZZZ
2
>
>
> ω = R, ωΓ = 0 → R dΩ = 0,
ZZZ ZZ >
< r̄∈Ω
ωR dΩ + ωΓ RΓ dΓ = 0 ∀ω, ωΓ =⇒
r̄∈Ω r̄∈Γσ > ZZ
> 2
: ω = 0, ωΓ = RΓ → RΓ dΓ = 0.
>
>
r̄∈Γσ
(*) Por este motivo se habla de una FORMULACIÓN DÉBIL (WEAK FORMULATION) del problema original.
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
tal que ω(r̄)R(r̄) dΩ + ω(r̄)RΓ(r̄) dΓ = 0 ∀ω(r̄)
r̄∈Ω r̄∈Γσ
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
c) MÍNIMOS CUADRADOS
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
que MINIMIZA Q[u] = R(r̄)p(r̄)R(r̄) dΩ + RΓ(r̄)pΓ(r̄)RΓ(r̄) dΓ, (*)
r̄∈Ω r̄∈Γσ
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIB.)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
(*) Las funciones de peso p(r̄) y pΓ (r̄) deben verificar p(r̄) > 0 ∀r̄ ∈ Ω, pΓ (r̄) > 0 ∀r̄ ∈ Γσ .
Hallar u(r̄) r̄ ∈ Ω,
dJ(λ)
tal que = 0 ∀δu(r̄) con δu(r̄) = 0 en Γu,
dλ λ=0
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIB.)
RΓ(r̄) = −σ̄ T n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
(C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
. . . o lo que es lo mismo
Hallar u(r̄) r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
ω(r̄)R(r̄) dΩ + ωΓ(r̄)RΓ(r̄) = 0 ∀δu(r̄) δu(0) = 0,
tal que r̄∈Ω r̄∈Γσ (*)
ω(r̄) = div(−γ grad δu)p(r̄), ωΓ(r̄) = −(−γ grad δu)T n̄ pΓ(r̄),
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIB.)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ , (C.C. NATURAL)
Γ
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
e) MÍNIMA ENERGÍA
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ
1
E[u] = − ε̄(r̄)T σ̄(r̄) dΩ
2 r̄∈Ω
que MINIMIZA ZZZ ZZ (*)
+ u(r̄)b(r̄) dΩ + u(r̄)g(r̄) dΓ,
r̄∈Ω r̄∈Γσ
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u, r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN DE COMPATIBILIDAD)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
Pero T
div(δuσ̄) = grad (δu) σ̄ + δu div σ̄.
| {z }
δ ε̄T
Luego
ZZZ ZZZ ZZ
T
− δ ε̄ σ̄ dΩ + δub dΩ + δug dΓ =
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
ZZZ ZZ
T
+ δu (div(σ̄) + b) dΩ + δu (−σ̄ n̄ + g) dΓ = 0.
r̄∈Ω | {z } r̄∈Γσ | {z }
=0 =0
Por tanto,
≥0 ∀δ ε̄
z }| {
1
ZZZ
T
E[u + δu] = E[u] + δ ε̄ γδ ε̄ dΩ
2 r̄∈Ω
˛
≥ E[u] ∀δu ˛ δu(r̄) = 0 cuando r̄ ∈ Γu.
˛
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ
T
+ grad (δu)σ̄ dΩ
r̄∈Ω
ZZZ
tal que − δub dΩ
r̄∈Ω
ZZ
− δug dΓ = 0 ∀δu δu(r̄) = 0 cuando r̄ ∈ Γu,
r̄∈Γσ
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u, r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN DE COMPATIBILIDAD)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
Pero
T
grad (δu)σ̄ = div(δuσ̄) − δu div(σ̄).
Y, por tanto,
ZZZ ZZZ ZZZ
T
grad (δu)σ̄ dΩ = div(δuσ̄) dΩ − δu div(σ̄) dΩ.
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω
En consecuencia, se obtiene
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZ
+ δu(σ̄ T n̄) dΓ
r̄∈Γ
ZZZ
tal que − δu (div(σ̄) + b) dΩ
r̄∈Ω
ZZ
− δug dΓ = 0 ∀δu δu(r̄) = 0 cuando r̄ ∈ Γu,
r̄∈Γσ
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u, r̄ ∈ Ω, (ECUACIÓN DE COMPATIBILIDAD)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
. . . o lo que es lo mismo,
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
ω(r̄)R(r̄) dΩ + ω(r̄)RΓ(r̄) dΓ = 0,
tal que r̄∈Ω r̄∈Γσ (*)
ω(r̄) = δu(r̄), ∀δu δu(r̄) = 0 cuando r̄ ∈ Γu,
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
PLAN DE TRABAJO
Hallar u(r̄), r̄ ∈ Ω,
ZZZ ZZ
tal que ω(r̄)R(r̄) dΩ + ω(r̄)RΓ(r̄) dΓ = 0 ∀ω(r̄)
r̄∈Ω r̄∈Γσ
◦
R(r̄) = div(σ̄) + b r̄ ∈Ω, (EC. DE EQUILIBRIO)
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω,
(EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
T
R (r̄) = −σ̄ n̄ + g(r̄) r̄ ∈ Γσ ,
Γ (C.C. NATURAL)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
Observamos que
♣ En el enunciado anterior las funciones de prueba u(r̄) se derivan dos
veces, mientras que las funciones de test ω(r̄) no se derivan.
♠ Si tenemos una aproximación a la solución uh(r̄) ≈ u(r̄) que no sea dos
veces derivable, el enunciado anterior no permite comprobar la bondad
de la aproximación.
♥ Si pudiésemos reducir el orden de derivación de u(r̄) podrı́amos intentar
obtener aproximaciones con menores requisitos de continuidad (por
ejemplo, poligonales a trozos)
Operando,
T
div(ωσ̄) = grad (ω)σ̄ + ω div(σ̄).
Y, por tanto,
ZZZ ZZZ ZZZ
T
div(ωσ̄) dΩ = grad (ω)σ̄ dΩ + ω div(σ̄) dΩ.
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω
TEOREMA DE LA DIVERGENCIA
ZZZ ZZ
T
div(ωσ̄) dΩ = (ωσ̄) n̄ dΓ
r̄∈Ω r̄∈Γ
ZZ
T
= ω(σ̄ n̄) dΓ.
r̄∈Γ
Luego,
ZZZ ZZZ
ωR dΩ = ω (div(σ̄) + b) dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZ
= ω(σ̄ T n̄) dΓ
r̄∈Γ
ZZZ ZZZ
T
− grad (ω)σ̄ dΩ + ωb dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZ ZZ
= ω(σ̄ T n̄) dΓ + ω(σ̄ T n̄) dΓ
r̄∈Γσ r̄∈Γu
ZZZ ZZZ
T
− grad (ω)σ̄ dΩ + ωb dΩ.
r̄∈Ω r̄∈Ω
En consecuencia,
ZZZ ZZ ZZ ZZ
ωR dΩ + ωRΓ = ω(σ̄ T n̄) dΓ + ω(σ̄ T n̄) dΓ
r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γσ r̄∈Γu
ZZZ ZZZ
T
− grad (ω)σ̄ dΩ + ωb dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZ
T
+ ω −σ̄ n̄ + g dΓ
r̄∈Γσ
ZZZ ZZZ
T
=− grad (ω)σ̄ dΩ + ωb dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZ ZZ
T
+ ωg dΓ + ω σ̄ n̄ dΓ,
r̄∈Γσ r̄∈Γu | {z }
gR
T
Hallar u(r̄) ∈ Hu, y la reacción gR = σ̄ n̄
ZZZ ZZZ ZZ
T
grad (ω)σ̄ dΩ = ωb dΩ + ωg dΓ
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
tal que ZZ
+ ωgR dΓ ∀ω(r̄) ∈ Hω
r̄∈Γu
σ̄ = −γ ε̄ r̄ ∈ Ω, (EC. CONSTITUTIVA)
siendo ε̄ = grad u r̄ ∈ Ω, (EC. DE COMPATIBILIDAD)
u = u0(r̄) ∀r̄ ∈ Γu. (C.C. ESENCIAL)
Observamos que
de forma que
ZZZ ZZZ
bi dΩ = Viδ(r̄ − r̄i) dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZZ
= Vi δ(r̄ − r̄i) dΩ
r̄∈Ω
= Vi.
ZZZ ZZZ ZZ
T
grad (ω)σ̄ dΩ = ωb dΩ + ωg dΓ
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
tal que ZZ
+ ωgR dΓ ∀ω(r̄) ∈ Hω
r̄∈Γu
siendo σ̄ = −γ ε̄,
ε̄ = grad u.
En general no será posible que uh(r̄) = u(r̄) ∀r̄ ∈ Ω (*), por lo que
uh(r̄) 6= u(r̄)
m
ZZZ ZZZ
T
no es posible que grad (ω)σ̄ h dΩ = ωb dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω
ZZ ZZ
+ ωg dΓ + ωgRh dΓ ∀ω(r̄) ∈ Hω .
r̄∈Γσ r̄∈Γu
(*) Salvo que u(r̄) − ψ(r̄) esté contenido en el subespacio generado por las funciones de prueba.
Pero
ZZZ ZZZ ZZ ZZ
hT h h h h h h h
grad (ω )σ̄ dΩ − ω b dΩ − ω g dΓ − ω g dΓ = 0 ∀ω (r̄) ∈ Hω
R
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γu
m
ν „ZZZ ZZZ ZZ ZZ «
X T h h
βj grad (ωj )σ̄ dΩ − ωj b dΩ − ωj g dΓ − ωj g dΓ = 0 ∀ {βj }
R
j=1 r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γu
„ZZZ ZZZ ZZ ZZ «
T T h h
β̄ grad (Ω̄)σ̄ dΩ − Ω̄b dΩ − Ω̄g dΓ − Ω̄g dΓ = 0 ∀β̄
R
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γu
m
ZZZ ZZZ ZZ ZZ
T h h
grad (ωj )σ̄ dΩ = ωj b dΩ + ωj g dΓ + ωj g dΓ, j=1,...,ν
R
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γu
ZZZ ZZZ ZZ ZZ
T h h
grad (Ω̄)σ̄ dΩ = Ω̄b dΩ + Ω̄g dΓ + Ω̄g dΓ.
R
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈Γu
Por tanto,
ν
ZZZ ZZZ ! ZZ ZZ
T X h
− grad (ωj )γ grad ψ + αi grad φi dΩ = ωj b dΩ + ωj g dΓ + ωj g dΓ, j=1,...,ν
r̄∈Ω i=1 r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈ΓuR
ZZZ ZZZ ZZ ZZ
T
“ ”
T h
− grad (Ω̄)γ grad ψ + grad Φ̄ ᾱ dΩ = Ω̄b dΩ + Ω̄g dΓ + Ω̄g dΓ
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈ΓR
σ
m
kji fj
ν „
z ZZZ }| «{ z
ZZZ }| ZZZ ZZ { ZZ
X T T h
− grad (ωj )γ grad φi dΩ αi = grad (ωj )γ grad ψ dΩ + ωj b dΩ + ωj g dΓ + ωj g dΓ, j=1,...,ν
i=1 r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈ΓuR
K f¯
z ZZZ
„ }|
e «{ zZZZ }| ZZZ ZZ { ZZ
T T T h
− grad (Ω̄)γ grad Φ̄ dΩ ᾱ = grad (Ω̄)γ grad ψ dΩ + Ω̄b dΩ + Ω̄g dΓ + Ω̄g dΓ
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ r̄∈ΓR
u
m
ν ZZ ZZ
h h
X
kji αi = fj + ωj g dΓ j=1,...,ν ⇐⇒ K ᾱ = f¯ + Ω̄g dΓ.
i=1 r̄∈ΓuR e r̄∈ΓR
u
ZZ
K ᾱ = f¯ + Ω̄(r̄)gRh (r̄) dΓ,
e r̄∈Γu
Por tanto, el sistema de ecuaciones que hay que resolver puede escribirse
en la forma
K ᾱ = f¯,
e
siendo
ZZZ
T
K = [kji] i=1,...,ν , kji = grad (ωj )γ grad φi dΩ
j=1,...,ν
e ZZZ r̄∈Ω
T
K= grad (Ω̄)γ grad Φ̄T dΩ
e r̄∈Ω
ZZZ ZZZ ZZ
T
f¯ = {fj }j=1,...,ν , fj = − grad (ωj )γ grad ψ dΩ + ωj b dΩ + ωj g dΓ
ZZZ r̄∈Ω ZZZ r̄∈Ω ZZ r̄∈Γσ
T
f¯ = − grad (Ω̄)γ grad ψ dΩ + Ω̄b dΩ + Ω̄g dΓ.
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
ν
X T
ε̄h(r̄) = grad ψ + αi grad φi ⇐⇒ ε̄h(r̄) = grad ψ + grad (Φ̄) ᾱ
i=1
MÉTODOS DE PROYECCIÓN
Los MÉTODOS DE RESIDUOS PONDERADOS también se denominan ası́,
ya que siendo
ZZZ ZZ
T h h h h h h
=⇒ grad (ω )(σ̄ − σ̄ ) dΩ = ω (gR − g ) dΓ ∀ω (r̄) ∈ Hω .
r̄∈Ω r̄∈Γu R
Algunas posibilidades. . .
1) MÉTODO DE COLOCACIÓN PUNTUAL
ωj (r̄) = δ(r̄ − r̄j ), j=1,...,ν con r̄j ∈Ω, r̄i 6=r̄j ∀i6=j. (*)
=⇒ No se puede utilizar en este caso, porque la delta no es derivable.
Si se aplica a la forma original de RP conduce a DIFERENCIAS FINITAS.
PONDERACIÓN DE BUBNOV–GALERKIN
Si se eligen como funciones de test las funciones de prueba, esto es
Hωh = Huh
m
ωj (r̄) = φj (r̄), j=0,...,ν ⇐⇒ Ω̄(r̄) = Φ̄(r̄),
se obtiene
ZZZ
T
K = [kji] i=1,...,ν , kji = grad (φj )γ grad φi dΩ
j=1,...,ν
e ZZZ r̄∈Ω
T
K= grad (Φ̄)γ grad Φ̄T dΩ
e r̄∈Ω
ZZZ ZZZ ZZ
T
f¯ = {fj }j=1,...,ν , fj = − grad (φj )γ grad ψ dΩ + φj b dΩ + φj g dΓ
ZZZ r̄∈Ω ZZZ r̄∈Ω ZZ r̄∈Γσ
T
f¯ = − grad (Φ̄)γ grad ψ dΩ + Φ̄b dΩ + Φ̄g dΓ.
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
Por tanto, el sistema de ecuaciones que hay que resolver puede escribirse
en la forma
K ᾱ = f¯,
e
siendo
2 ZZZ ZZZ ZZZ 3
T T T
grad (φ1 )γ grad φ1 dΩ grad (φ1 )γ grad φ2 dΩ . . . grad (φ1 )γ grad φν dΩ 7
6 ZZZr̄∈Ω ZZZr̄∈Ω ZZZr̄∈Ω
6
7
6 T T T 7
6 grad (φ 2 )γ grad φ1 dΩ grad (φ 2 )γ grad φ2 dΩ . . . grad (φ 2 )γ grad φν dΩ 7
K=6 r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω
7
.. .. ..
6 7
. . .
e 6 7
6 ZZZ ZZZ ZZZ 7
4 T T T 5
grad (φν )γ grad φ1 dΩ grad (φν )γ grad φ2 dΩ . . . grad (φν )γ grad φν dΩ
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Ω
8 ZZZ ZZZ ZZ 9
T
>
>
> − grad (φ1 )γ grad ψ dΩ + φ1 b dΩ + φ1 g dΓ > >
>
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γ
> >
>
> ZZZ ZZZ ZZ σ >
>
T
>
> >
>
<− grad (φ )γ grad ψ dΩ + φ b dΩ + φ g dΓ =
¯ 2 2 2
f = r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ .
> .. >
. ZZZ
>
> >
>
> ZZZ ZZ >
T
>
> >
>
:− grad (φν )γ grad ψ dΩ + φν b dΩ + φν g dΓ >
>
> >
;
r̄∈Ω r̄∈Ω r̄∈Γσ
∂E
= 0, siendo E(α1, α2, . . . , αν ) = E[uh],
∂αj
♥ SIMÉTRICA
K = KT
e e
♥ SEMIDEFINIDA POSITIVA
η̄ T K η̄ ≥ 0 ∀η̄ 6= 0̄
e
♥ DEFINIDA POSITIVA
η̄ T K η̄ > 0 ∀η̄ 6= 0̄ (*)
e
(*) Si la base de funciones de prueba ha sido correctamente elegida.
K es SIMÉTRICA, ya que
e
ZZZ ZZZ
kji = grad(φj )γ grad(φi) dΩ = grad(φi)γ grad(φj ) dΩ = kij
r̄∈Ω r̄∈Ω
m
ZZZ ZZZ “ ”T
T T T
K= grad(Φ̄)γ grad(Φ̄ ) dΩ = grad(Φ̄)γ grad(Φ̄ ) dΩ = K .
e r̄∈Ω r̄∈Ω e
m
„ZZZ «
T T T
η̄ K η̄ = η̄ grad(Φ̄)γ grad(Φ̄ ) dΩ η̄
e r̄∈Ω
ZZZ
T T
= grad(Φ̄ η̄) γ grad(Φ̄ η̄) dΩ
r̄∈Ω| {z } | {z }
g(r̄) g(r̄)
ZZZ “ ”2
T
= grad(Φ̄ η̄) γ dΩ ≥ 0 ∀η̄ 6= 0̄.
r̄∈Ω
T T
η̄ K η̄ = 0 =⇒ grad(Φ̄ η̄) = 0 ∀r̄ ∈ Ω =⇒ η̄ = 0̄.
e
APROXIMACIÓN ÓPTIMA
La solución aproximada uh(r̄) verifica
h h
∀v h ∈ Huh.
u − u
≤
u − v
Pues,
D E
h h h h h h h h h
u ,v ∈ Hu =⇒ u − v ∈ Hu =⇒ u − v ,u − u = 0,
luego
‚ ‚2 D E D E D E
h‚ h h h h h h h
‚u − u ‚ = u − u , u − u + 0 = u − u ,u − u + u − v ,u − u
‚
D E D E
h h h h h h
= u − u + u − v ,u − u = u − v ,u − u
‚ ‚‚ ‚
h‚ ‚ h‚
≤ ‚u − v ‚ ‚u − u ‚ ,
‚
y en consecuencia
‚ ‚ ‚ ‚
h‚ h‚
‚u − u ‚ ≤ ‚u − v ‚ .
‚ ‚
u − uh
≤
u − v h
.
Algunas posibilidades. . .
♣ Ejemplos:
B No es trivial plantear ejemplos de aproximaciones de este tipo en 2D/3D
B ...
(*) EL número de condición depende de la base de funciones de prueba que se hayan elegido.
♣ Ejemplos:
B a) Mallas de triángulos/tetraedros.
B b) Mallas de cuadriláteros/prismas.
B c) Mallas de elementos curvos.
ν
X
u(r̄) ≈ uh(r̄) = ψ(r̄) + αiφi(r̄), uh(r̄) ∈ Huh ⊂ Hu,
i=1
φ1(r̄) α1
( ) ( )
u(r̄) ≈ uh(r̄) = ψ(r̄) + Φ̄T (r̄) ᾱ, con Φ̄(r̄) = .
. , ᾱ = .. .
φν (r̄) αν
gR ≈ gRh .
En general no será posible que uh(r̄) = u(r̄) ∀r̄ ∈ Ω (*), por lo que
uh(r̄) 6= u(r̄)
m
(*) Salvo que u(r̄) − ψ(r̄) esté contenido en el subespacio generado por las funciones de prueba.
Pero
h h h h h h h h
a(ω , u ) − (ω , b) − (ω , g)σ − (ω , g )u = 0 ∀ω (r̄) ∈ Hω
R
m
ν
X „ «
h h
βj a(ωj , u ) − (ωj , b) − (ωj , g)σ − (ωj , g )u = 0 ∀ {βj }
R
j=1
„ «
β̄ T a(Ω̄, uh) − (Ω̄, b) − (Ω̄, g)σ − (Ω̄, g h )u = 0 ∀β̄
R
h h
a(ωj , u ) = (ωj , b) + (ωj , g)σ + (ωj , g )u, j=1,...,ν
R
h h
a(Ω̄, u ) = (Ω̄, b) + (Ω̄, g)σ + (Ω̄, g )u.
R
Por tanto,
ν
X h
a(ωj , ψ + αiφi) = (ωj , b) + (ωj , g)σ + (ωj , g )u ∀j
R
i=1
a(Ω̄, ψ + Φ̄T ᾱ) = (Ω̄, b) + (Ω̄, g)σ + (Ω̄, g h )u
R
m
kji fj
ν z
X h
}| { z }| {
a(ωj , φi) αi = −a(ωj , ψ) + (ωj , b) + (ωj , g)σ +(ωj , g )u ∀j
R
i=1
K f¯
z }|e T { z }| {
a(Ω̄, Φ̄ ) ᾱ = −a(Ω̄, ψ) + (Ω̄, b) + (Ω̄, g)σ +(Ω̄, g h )u
R
ν
X h h
kjiαi = fj + (ωj , g )u, j=1,...,ν ⇐⇒ K ᾱ = f¯ + (Ω̄, g )u.
R R
i=1 e
Por tanto, el sistema de ecuaciones que hay que resolver puede escribirse
en la forma
K ᾱ = f¯,
e
siendo
ᾱ = {αi}i=1,...,ν ,
K = [kji] i=1,...,ν , kji = a(ωj , φi),
e j=1,...,ν
K = a(Ω̄, Φ̄T ),
e
f¯ = {fj }j=1,...,ν , fj = −a(ωj , ψ) + (ωj , b) + ωj (L)F,
f¯ = −a(Ω̄, ψ) + (Ω̄, b) + Ω̄(L)F.
ν
X T
ε̄h(r̄) = grad ψ + αi grad φi ⇐⇒ ε̄h(r̄) = grad ψ + grad (Φ̄) ᾱ
i=1