Está en la página 1de 163

ACTAS Y DECRETOS

SACROSANTO ECUMÉNICO CONCHO


VATICANO .
hasta su suspensión en XII de octubre de MDCCCLXX,
COS I I APÉSBICE m CONTIENE U BULA .

APOSTOLICAE SEDIS
de f • d e Octubre d e 1 8 « 9 ,

SOBRE LIMITACIÓN DE LAS CENSURAS

I A T A B SESTEICITAE,

y algunas declaraciones y advertencias para su recta


inteligencia.

' ZARAGOZA.
Tipografía de D. José María Magallon,
* AÑO DE MDCCCLXXIII.
SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI

PII
PAPAE IX
L I T T E R A E APOSTOLICAE
QVIBVS INDICITVR OECVMENICVM CONCILIVM ROMAE HABENDVM
ET DIE IMMACVLATAE CONCEPTIONI DEIPARAE VIRGINIS SACRO
AN. MDCCCLXIX INCIPIENDVM.

PIVS EPISCOPVS SERVVS SERVORVM DEI


AD FVTVRAM REÍ MEMORIAM

AEterni Patris Unigenitus Filius propter nimiam, qua


nos dilexit, charitatem, ut universum humanum genus a
peccati iugo, ac daemonis captivitate, et errorum tenebris,
quibus pnmi parentis culpa iamdiu misere premebatur, in
plenitudine temporum vindicaret, de coelesti sede descen-
clens , et a paterna gloria non recedens , mortalibus
ex Immaculata Sanctissimaque Virgine Maria indutus
exuviis doctrinam , ac vivendi disciplinan! e coelo d e -
latam manifestavit, eamdeinque tot admirandis operi-

El Hijo Unigénito del Eterno Padre, por la excesiva


caridad con que nos ha amado, para librar en la ple-
nitud de los tiempos á todo el género humano del yugo
del pecado, de la cautividad del demonio y de las ti-
nieblas del error, que le oprimían tan miserablemente
desde largo tiempo, bajando de su trono celestial sin sa-
lir de la gloria del Padre, y vestido de la naturaleza
mortal de la Immaculada y Santísima Virgen Maria, ha
revelado una doctrina y regla de vida traída del cielo,
y la ha atestiguado con un sinnúmero de admirables
4 ACTAS Y DECRETOS

bus testatam fecit, ac semetipsum tradidit pro nobis


oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis. Antequam
vero, devicta morte, triumphans in coelum consessurus ad
dexteram Patris conscenderet, misit Apostólos in mun-
dum universum, ut praedicarent evanpreliuní omni crea-
turae, eisque potestatem dedit regendi Ecclesiam suo san-
guine acquisitam, et constitutam, quae est columna et /ir-
mamentum veritatis, ac coelestibus ditata thesauris tutum
salutis iter, ac verae doctrinae lucem ómnibus populis o-
stendit, et instar navis in altum saeculi huñts ita natat,
ut, pereunte mundo, omnes quos suscipit, servet illaesos
[S. Max. Serm. XCIV). Ut autem éiusdem Ecclesiae régimen
recte semper áteme ex ordine procederet, et omnis chri-
stianus populus' in una semper fide, doctrina, charitate et
commumone persisteret, tum semetipsum perpetuo afí'utu-
rum usque ad consummationem saeculi promisit, tum etiam

obras, y se ha entregado á sí mismo por nosotros, ofre-


ciéndose á Dios como oblación y hostia en olor de sua-
vidad.
Pero, vencida la muerte, antes de subir triunfante
al cielo, para sentarse á la diestra del Padre, envió sus
Apóstoles al universo mundo, para que predicasen el
Evangelio á toda criatura, y les dio la potestad de re-
gir la Iglesia adquirida y constituida por su sangre:
la cual Iglesia es columna y sosten de la verdad; y enri-
quecida de tesoros celestiales, enseña á todos los pue-
blos el camino seguro de salvación y la luz de la ver-
dadera doctrina, flotando cual nave sobre la alta mar
de este siglo, para guardar sanos y salvos á todos los
que acoge, mientras el mundo perece (S. MÁXIMO, Sermón
94). Y para que el Gobierno de esta misma Iglesia obrase
siempre con rectitud y orden, y todo el pueblo cristiano
perseverase constante en unidad de fe, de doctrina, de
caridad y comunión, no solo prometió asistir El mismo
perpetuamente á la Iglesia hasta la consumación de los
siglos; siuo que escogió además entre todos singular-
DEL CONCILIO VATICANO. 5
ex ómnibus unum selegit Petrum, quem Apostolorum
Principem, suumqúe hic in terris Vicarium, Ecclesiaequé
caput, fundamentum ac centrum constituit, ut cum ordi—
nis et houoris gradu, tum praecipuae plenissiniaeque au-
ctoritatis, potestatis, ac iurisdictionis amplitudine pasceret
agnos et oves, confirmaret fratres, universamque regeret
Ecclesiam, et esset coeli ianitor, ac ligandorum solven-
dorumque arbiter, mansura etiam in coelis iudiciorum
suorum dcfmitione [S. Leo. Serm. II). Et quoniam E c -
clesiae unitas et integritas, eiusque régimen ab eodem
Cliristo institutum perpetuo stabile permanere debet, ic—
circo in Romanis rontificibus Petri successoribus, qui in
hac eadem Romana Petri Cathedra sunt collocati, ipsissi-
ma suprema Petri in omnem Ecclesiam potestas, iurisdi-
ctio, primatus plenissime perseverat ac vi^et.
Itaque Romani Pontifices omnem Dominicum gregem
pascendi potestate et cura ab ipso Christo Domino in

mente á Pedro,, constituyéndole Príncipe de los Após-


toles, su Vicario sobre la tierra, cabeza, fundamento y
centro de la Iglesia, para que por este puesto de orden
y de honor, y sobre todo por la primacía y plenitud
de la autoridad, del poder y de la jurisdicción, apa-
centase los corderos y las ovejas, confirmara á sus her-
manos, rigiera á la Iglesia universal, y fuese él portero
del cielo, el arbitro de lo que debe ser atado y desatado,
cuya sentencia permanecerá en toda su fuerza en el cielo
mismo (S. LEÓN. Serm. 2.°). Y porque la unidad y la integri-
dad de la Iglesia y su régimen instituido por el mismo
Cristo, deben permanecer perpetuamente estables; el
mismo poder supremo de Pedro sobre toda la Iglesia,
su jurisdicción y su primacia perseveran y continúan vi-
gentes en toda su plenitud en los Romanos Pontifices,
sucesores de Pedro colocados en esta su misma Cátedra
Romana.
Por eso los Romanos Pontífices, usando del poder y
cuidado de apacentar toda la grey del Señor, cuyo
6 ACTAS Y DECRETOS
persona Beáti Petri divinitus síbi commissa utentes, nun-
quam intermiserunt omnes perferre labores, omnia susci-»
pere consilia, ut a solis ortu usque ad occasum omnes
populi, gentes, nationes evangelicam doctrinam agnosce-
rent, et in veritatis ac iustitiae viis ambulantes vitam as-
sequerentur aeternam. Omnes autem norimt quibus inde-
fessis curis iidem Romani Pontífices fidei depositum, Cíe-
ri disciplinam, eiusque sanctam doctamque institutionem,
ac matrimonii sanctitatem dignitatemque tutari, et chri-
stianam utriusque sexus iuventutis educationem quotidie
magis promoveré, et populorum religionem, pietatem, mo-
rumque honestatem fovere, ac iustitiam defenderé, et i-
psius civilis societatis tranquillitati, ordini, prosperitati, ra-
tionibus consulere studuennt.
Ñeque omiserunt ipsi Pontífices, ubi opportunum• exi—
stimarunt, in gravissimis praesertim temporum perturba-

cargo les ha sido confiado divinamente por el mismo


Cristo en la persona del bienaventurado Pedro, nunca
han cesado de soportar .todos los trabajos, ni de tomar
todas las medidas, para que, desde donde sale, el sol
hasta su ocaso, todos los pueblos, gentes y naciones
conozcan la doctrina evangélica, y caminando pof la
senda de la verdad y de la justicia, consigan la vida
eterna. Y todos saben con qué incesante cuidado, los
mismos Romanos Pontífices han vigilado, para conservar
el depósito de la fe, la disciplina del clero y su santa
y docta educación; para defender la santidad y digni-
dad del matrimonio; y para promover cada dia más la
educación cristiana de la juventud de ambos sexos, fo-
mentar en el seno de los pueblos la religión, la pie-
dad y la honestidad de costumbres; para defender la j u s -
ticia, y contribuir por todos los medios á asegurar la
tranquilidad, el orden y la prosperidad de la misma so-
ciedad civil.
Y no han omitido tampoco los Papas, cuando lo han
creido oportuno, sobre lodo en las gravísimas perturba-
DEL CONCILIO VATICANO. ?

tionibus, ac sanctissimae nostrae religionis civilisque so-


cietatis calamitatibus generaba convocare Conciba, ut cum
totius catholici orbis Episcopis, quos Spiritus Sanctuspo-
suit regere Ecclesiam Dei, collatis consiliis, coniunctisque
viribus ea omnia provide sapienterque constituerent, quae
ad fidei potissimum dogmata definienda, ad grassantes er-
rores proñigandos, ad catbolicam propugnandam, illustran-
dam et evoívendajii doctrinam, ad ecclesiasticam tuendam
ac reparandam áreciplinam, ad corruptos populorum mo-
res corrigendos possent conducere.
Iam vero ómnibus compertum exploratumque est qua
horribili tempestate nunc iactetur Ecclesia, et quibus quan-
tisque malis civilis ipsa affligatur societas. Etenim ab acer-
rimis Dei hominumque hostibus catholica Ecclesia, eius-
que salutaris doctrina,- et veneranda potestas, ac supre-
ma hujus Apostqlicae Sedis auctoritas oppugnata, procul-
cata et sacra omnia, despecta, et ecclesiasüca bona dire-

ciones de los tiempos, y en las calamidades de nuestra


santísima Religión y de la sociedad civil, convocar Con-
cilios generales, con el fin de proveer y establecer sa-
biamente en unión con los Obispos de todo el orbe ca-
tólico, á quienes el Espíritu Sanio instituyó para regir
la Iglesia de Üios, mediante una deliberación y esfuerzo
común, lodo cuanto pudiese conducir principalmente á
definir los dogmas de fe, á destruir los errores domi-
nantes, á defender, ilustrar y desarrollar la doctrina ca-
tólica, á sostener y restablecer la disciplina eclesiástica,
y corregir las costumbres corrompidas de los pueblos.
Ahora, pues, conocida y sabida es de todos la hor-
rible tempestad que combate hoy á la Iglesia, y cuan
grandes males afligen á la misma sociedad civil. Porque
los encarnizados enemigos de Dios y de los hombres
atacan y conculcan la Iglesia católica y su doctrina sa-
ludable, su veneranda potestad y la autoridad suprema
de esta Sede Apostólica; desprecian las cosas sagradas;
dilapidan los bienes eclesiásticos; vejan de todas maneras
8 ACTAS Y DECRETOS

pta, ac Sacrorum Antistites, et spectatissimi viri divino


ministerio addicti, hominesque catholicis sensibus prae-
stantes modis ómnibus' divexati, et Religiosae Familiae
extinctae, et impii omnis generis libri, ac pestiferae ephe-
merides, et multiformes pernitiosissimae sectae undique
diffusae, et miserae iuventutis instituí io ubique fere a Cle-
ro amota, et quod peius est, non paucis in locis iniquita-
tis et erroris magistris commissa. Hinc^cum summo Nos-
tro et bonorum omnium moerore , et ftunquam satis de-
plorando animarum damno ubique adeó propagata est
impietas, morumque corruptio, et effrenata licentia, ac
pravarum cumsque generis opinionum, omniumque vitio-
rum, et scelerum contagio, divinarum humanarumque le-
gum violatio, ut non solum sanctissima nostra religio,
verum etiam humana societas miserandum in modum per-
turbetur ac divexetur.

á los Obispos y á los hombres más venerables consa-


grados al ministerio divino y á las personas eminentes
por sus sentimientos católicos; extinguen las Comunida-
des religiosas; y los libros impíos de toda clase y los
periódicos pestíferos son esparcidos por todas partes, di-
fundidas por donde quiera las sectas perniciosas de todo
género-, y la enseñanza de la mísera juventud es arrancada
en casi todas parles al clero, y, lo que es peor, enco-
mendada en muchos parajes á maestros de error é ini-
quidad. De aquí han nacido con gran dolor Nuestro y
de todos los buenos, y con daño de las almas, que
nunca se deplorará bastante , la tan general propagación de
la impiedad, la corrupción de las costumbres, la licencia des-
enfrenada y el contagio de opiniones perversas de to-
do género, de todos los vicios y crímenes, la viola-
ción de las leyes divinas y humanas; de manera que
no sólo nuestra santísima religión, sino también la hu-
mana sociedad, están lastimosamente perturbadas y com-
batidas.
DEL CONCILIO VATICANO. 9
In tanta igitur calamitatum, qjiibus cor Nostrum obrui-
tur, mole supremum Pastorale mmisterium Nobis divinitus
commissum exigit, ut omnes Nostras magis magisque ex—
eranius vires ad Écclesiae reparandas ruinas, ad univer-
si Dominici gregis salutem curandam, ad exitiales eorum
ímpetus conatusque reprimendos, qui ipsam Ecclesiam,
si ñeri uncmam posset, et civilem societatem funditus ever-
tere connituntur. Nos quidem, Deo auxiliante, vel ab ipso
supremi Nostri Pontificatus exordio nunquaní pro gravis-
simi Nostri officii debito destitimus pluribus Nostris Con*
sistorialibus Allocutionibus, et Apostolicis Litteris Nostram
attollere vocem, ac Dei eiusque sanctae Écclesiae causam
Nobis a Christo Domino concreditam ¿>mm studio constan-
ter defenderé, atque huius Apostolicaáfeedis, et iustitiae
veritatisque iura propugnare, et inimicorum hominum in-
sidias detegere , errores falsasque doctrinas damnare, et

En tal cúmulo de calamidades que oprimen nuestro


corazón, el supremo ministerio pastoral á Nos divina-
mente confiado Nos impone el deber de poner en ac-
ción cada vez más todas nuestras fuerzas para reparar
las ruinas de la Iglesia, procurar la salvación de toda
la grey del Señor, detener los perniciosos esfuerzos y
rechazar la furia de los que se empeñan en destruir
hasta sus fundamentos, si tal pudiera suceder, la igle-
sia misma y la sociedad civil. Nos en verdad con el
auxilio divino, desde el principio mismo de Nuestro Su-
mo Pontificado, no hemos cesado jamás, por medio de.
Nuestras Alocuciones consistoriales y Nuestras diversas
Letras Apostólicas de levantar Nuestra voz y defender
constantemente con todas nuestras fuerzas la cauea de
Dios y de su santa Iglesia á Nos confiada por Nuestro
Señor Jesucristo, y los derechos de esta Sede Apostólica,
de la justicia y la verdad, de manifestar las asechanzas
de los enemigos, de condenar los errores y las falsas
doctrinas, de proscribir las sectas de la impiedad, y de
.vigilar y proveer á la salvación de toda la grey del
10 ACTAS Y DECRETOS
impietatis sectas proscribere, ac universi Dominici gregis
saluti advigilare et considere.
Verum illustribus Praedecessorum Nostrorum vestigiis
inhaerentes opportunum propterea esse existimavimus, in
Genérale Concilium., quod íamdiu Nostris erat in votis,
cogeré omnes Venerabiles Fratres totius catholici orbis
Sacrorum Antistites, qui in sollicitudinis Nostrae partem
vocati sunt. Qui cmidem Venerabiles Fratres singulari in
catholicam Ecclesiam amore incensi, eximiaque erga Nos
et Apostolicam lianc Sedem pietate et observantia spe-
ctati, ac de animarum salute anxii, et sapientia, doctrina,
eruditione praestantes, et una Nobiscum tristissimam rei
cum sacrae tum jautblicae conditionem máxime dolentes
nihil antiquius hfflbont, quam sua Nobiscum communka-
re et conferre consilia, ac salutaria tot calamitatibus ad-
hibere remedia. In OEcumenico enim hoc Concilio ea o -
mnia accuratissimo examine sunt perpendenda ac sta-
tuenda, quae liisce praesertim asperrimis temporibus ma-

Señor. Pero, siguiendo las huellas de Nuestros ilustres


predecesores, hemos creido oportuno, por todo lo expues-
to, reunir en un Concilio general, como lo deseábamos
hace mucho tiempo, á todos Nuestros Venerables Her-
manos los Prelados del orbe católico, que están lla-
mados á participar de Nuestra solicitud. Inflamados es-
tos Venerables Hermanos de ardiente amor por la Igle-
sia católica, esclarecidos por su insigne piedad y reve-
, rencia hacia Nos y hacia esta Sede Apostólica, ansiosos
por la salvación de las almas, ilustres por su sabiduría,
su doctrina y su ciencia, y juntamente con Nos en ex-
tremo afligidos por el tristísimo estado de la religión y
de la sociedad civil; nada desean más vivamente que
deliberar y poder comunicar con Nos, y aplicar á tan-
tos males saludables remedios. Porque en este Concilio
ecuménico se examinará y determinará con el mayor
cuidado lo que conviene mejor en estos difíciles tiem-
pos para la mayor gloria de Dios, integridad de la fé,
DEL CONCILIO VATICANO. 11
iorem Dei gloriam, et fidei integritatem» divinique cultus
decorem, sempiternamque hominum salutem, et utriusque
Cleri disciplinam, eiusque salutarem solidamque culturam,
atque ecclesiasticarum legum observantiam, morumque
emendationem, et christianam iuventutis institutionem, et
communem omnium pacem et concordiam in primis re—
spiciunt. Atque etiam intentissimo studio curandum est,
u t , Deo bene iuvante, omnia ab Ecclesia et civili so-
cietate amoveantur mala, ut miseri errantes ad rectum ve-
ritatis, iustitiae, salutisque tramitem reducantur, ut vitiis
erroribusque eliminatis, augusta nostra religio eiusque sa-
lutífera doctrina ubique terrarum reviviscat, et quotidie
magis propagetur et dominetur; atque ita pietas, hone-
stas, probitas, iustitia, chantas omnesque chnstianae vir-
tutes cum máxima humanae societatis utilitate vigeant et
efflorescant. Nemo enim inficiari unquam poterit, catho-
licae Ecclesiae eiusque doctrinae vim non solum aeternam

esplendor del culto divino, eterna salvación de los hom-


bres, disciplina regular y secular, y ortodoxia y solidez
de su instrucción, observancia de las leyes eclesiásticas,
enmienda de las costumbres, educación cristiana de la
juventud, y para la paz común y concordia universal.
También se practicarán las más exquisitas diligencias para
alejar, con la ayuda de Dios, lodo mal de la Iglesia y
de la sociedad civil ; para volver al recto camino de la
verdad, de la justicia y de la salvación á los desdi-
chados que se han apartado de é l , y para que, repri-
midos los vicios y desvanecidos los errores, nuestra
augusta Religión y su doctrina saludable reviva en toda
la tierra, se propague y domine más y más cada dia;
se fortifiquen y florezcan la piedad, la honestidad, la
probidad, la justicia, la caridad y todas las virtudes
cristianas para bien de la sociedad humana. Porque la
influencia de la Iglesia católica y de su doctrina, no
sólo se refiere á la eterna salvación del hombre, sino
19 ACTAS Y DECRETOS
hominum salutem. spectare, verum etiam prodesse tem-
porali populorum bono, eorumque verae prosperitati, ordi-
ni ac tranquillitati, et huinanarum quoque scientiaruin
progressui ac soliditaíi. veluti sacrae ac profanae historiae
anuales splendidissimis factis clare aperteque ostendunt,
et constanter evidenterque demonstran!. Et quoniam Chri-
stus Dominus illis verbis Nos miriíice rocrcat, reficit et
consolatar *ubi sunt diio reí tees congeeijati in nominé
meo, ibi sum m medio eoettht» Math.,c. 18, t?. 20 1. ir-
circo dubitare non possuinus, quin Ipsein hoc Concilio N o -
bis in abundantia divinae suae gratiae praesto esse velit,
quo ea omnia statuere possimus, quae ad maiorem E c -
cli-siae suae sanctae utihtatem quovis modo pertinent. Fer-
ventissimis igitur ad Deum luminum Patrem in humili-
tate cordis Nostri dies noctesque íusis precibus, hoc Con-
cilium omnino cogendum esse censuimus.
Quamobrem Dei ipsius omnipotentis Patris, et Filii, et

también, y nadie podrá negarlo, contribuye al bien tem-


poral de los pueblos, á su verdadera prosperidad, or-
den y tranquilidad, y no menos al progreso y solidez
de las ciencias humanas, como lo prueban clara y ma-
nifiestamente los hechos más brillantes de la historia sa-
grada y profana. Y pues que Jesucristo Nuestro Señor
nos anima, conforta y consuela con aquellas palabras:
*AIU donde estuvieren dos ó tres congregados en mi nom-
bre, allí estoy yo en medio de ellos» (Mat. c. 18. v. 20.),
no podemos dudar que se dignará asistirnos con la
abundancia de su gracia divina en este Concilio, para
que podamos disponer todas las cosas, de manera que
conduzcan á la mayor utilidad de su Sania Iglesia. He-
mos creído, pues, de toda necesidad reunirle, después de
haber dirigido á Dios, autor y padre de las luces, du-
rante dias y noches, las más fervorosas y humildes ora-
ciones.
Confiados, pues, y apoyados en la autoridad del mismo
Dios omnipotente Padre, Hijo, y Espíritu Santo y de sus
DEL CONCILIO VATICANO. IS
Spiritus Sancti, ac beatorum eius Apostolorum Petri et
Pauli auctoritate, aua .Nos quoque ín terris fungimur,
"freti et innixi, de Venerabilium Fratrum Nostrorum S. R.
E. Cardinalium consilio i -u sacrura OEcumenicum
Le Concilium in hac alma Urbe Nostra Roma
futuro anuo millesimo octingentesimo sexagésimo nono in
Basílica Vaticana habendum, ac die octava mensis deceni-
bris Immaculatae Deiparae Virginis Mariae Conceptioai
sacra incipiendum, prosequendum, ac, Domino adiuvante,
ad ipsius gloriain, ad universi Christiani populi salutem *
absolveiiduní et perficiendam, hisce Litteris indicimus,
annuntiamus, convocamus et statuimus. Ac proihde vo—
lumus, iubemus, ornnes ex ómnibus locis tam Venerabi-
les Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos, quam
Dilectos Filies Abbates, omnesque alios, quibus jure, aut
privilegio in Conciliis geueralibus residendi. et sententias
in eis dicendi facta est potestas, ad hoc OEcumenicum

bienavenlurados Apóstoles Pedro y Pablo, autoridad que


ejercemos Nos mismo en la lierra; después de haber toma-
do consejo y recibido el asentimiento de nuestros Vene-
rables Hermanos los Cardenales de la Santa Iglesia Ro-
mana; Nos ordenamos, anunciamos, convocamos y deter-
minamos por las presentes Letras la celebración de un
.sagrado Concilio ecuménico y general en Nuestra Santa
ciudad de Roma y en ia Basílica del Vaticano; el cual
Concilio empezará el 8 de diciembre del año pró-
ximo venidero 1809, festividad de la Concepción de la
Inmaculada Virgen María, Madre de Dios, para ser con-
tinuado y conducido hasta su fin con ayuda del Señor,
para gloria suya y salud de todo el pueblo cristiano. Y
por lo tanto, queremos y mandamos que todos Nuestros
Venerables Hermanos de todos los lugares de la tierra,
tanto Patriarcas, Arzobispos y Obispos, como nuestros a-
mados hijos los Abades , y aquellos á quienes por de-
recho ó privilegio se ha dado potestad de asistir á los
Concilios generales, y de exponer en ellos su dictamen,
14 ACTAS Y DECRETOS
Concilium a Nobis indictum venire deberé ; requirentes,
hortantes, admonentes, ac nihilojmñus eis vi iurisiuran-
di, quod Nobis, et huic Sanctae Sedi praestiterunt, ac san-
ctae obedientiae virtute, et sub poenis iure aut consue—
tudine in celebrationibus Conciliorum adversus non acce-
dentes ferri et proponi solitis, mandantes arcteque prae-
cipientes, ut ipsimet, nisi forte iusto detineantur impedi-
mento, quod tamen per legítimos procuratores Synodo
probare debebunt, Sacro huic Concilio omnino adesse et
interesse teneantur.
In eam autem spem erigimur fore, ut Deus, in cuius
manu sunt hominum corda, Nostris votis propitius a n -
nuens innefíabili sua misericordia et gratia efficiat, ut o-
mnes supremi omnium populorum Principes et Modera-
tores. praesertim catholici, (juotidie magis noscentes máxi-
ma bona in humanam societatem ex catholica Eccleeia
redundare, ipsamque firmissimum esse Imperiorum R e -

vengan á este Concilio ecuménico por Nos convocado, re-


quiriéndolos, exhortándolos y amonestándolos, á fin de que
se presenten y asistan en persona, bien sea en virtud
del juramento que han prestado á Nos y á esta Santa
Sede, bien en virtud de la santa obediencia,, y bajólas
penas de derecho y costumbre decretadas y aplicadas á
cualquiera que no concurra á esta convocación; á me-
nos que no esté retenido por justo impedimento, Jo cual
debe hacer constar ante el Sínodo por medio de procu-
radores legítimos.
Abrigamos la esperanza de que Dios, en cuya mano
están los corazones de los hombres, mostrándose propi-
cio á nuestros votos, por su inefable misericordia y por
su gracia, hará que todos los Príncipes supremos de los
pueblos, y en particular los Soberanos católicos, aprecian-
do cada vez más los grandes beneficios, que emanan de
la Iglesia católica en favor déla sociedad humana, y r e -
conociendo que esta Iglesia es el más sólido fundamento
de los imperios y de los reinos, no sólo no impedirán á
DEL CONCILIO VATICANO. 15
gnorumque fundamentum, non solum minime impediant,
quominus Venerabiles Fratres Sacrorum Antistites, aliique
omnes supra commemorati ad hoc Concilium veniant, ve-
rum etiam ipsis libenter faveant opemque ferant, et stu-
diosissime, uti decet catholicos Principes, iis cooperentur,
quae in maiorem Dei gloriain, eiusdemque Concilii bo—
num cederé queant.
Ut vero Nostrae hae Litterae, et quae in eis continentur
ad notitiam omnium , quorum oportet, perveniant, nevé
quis illorum ignorantiae excusationem praetendat, cum prae-
sertim etiam non ad omnes eos, qmbus nominatim illae
essent intimandae, tutus forsitan pateat accessus, volu-
mus et mandamus, ut in Patriarchalibus Basilicis Late-
ranensi, Vaticana et Liberiana, cum ibi multitudo populi
ad audiendam rem divinam congregan sólita est, palam
clara voce per Curiae Nostrae cursores, aut aliquos públi-
cos notarios legantur, lectaeque in valvis dictarum Eccle-

nuestros Venerables Hermanos los Obispos y demás per-


sonas eclesiásticas arriba designadas que acudan- á este
Concilio; sino que los favorecerán y auxiliarán gustosos
como corresponde á Príncipes católicos, y cooperarán con
ellos á todo cuanto pueda contribuir á la mayor gloria
de Dios y bien del Concilio.
Y á fin de que estas nuestras presentes Letras y el
contenido de las mismas llegue á conocimiento de todos
aquellos á quienes corresponde, y para que nadie pueda
excusar su ignorancia, en iazon sobre todo de que no siem-
pre están expeditas las vias para hacerlas notificar singu-
larmente á cada uno de aquellos á quienes se dirigen;
queremos y ordenamos que sean leídas públicamente y
en alta voz por los Nuncios de Nuestra Curia Apos-
tólica ó por notarios públicos en las Basílicas patriar-
cales de Letran, del Vaticano y en la Liberiana á la
hora en que la muchedumbre de fieles se congrega para
asistir á los divinos oficios, y después de esta lectura
que estas Nuestras Letras se fijen en las puertas de las
16 ACTAS Y DECRETOS
siarum, itemque Cancellariae Apostolicae portis, et Campi
Florae sólito loco, et in alus consuetis locis affigantur, ubi
ad lectionem et íiotitiam cunctorum aliquandiu expositae
pendeant, cumque inde amovebuntur, earum nihilominus
exempla in eisdem locis remaneant afñxa. Nos enim per
huiusmodi lectionem, publicationem affixionemque, o-
mnes et quoscumque, quos praedictae Nostrae Litterae com-
prehendunt, post spatium duorum mensium a die Littera-
rum publicationis et affixionis ita volumus obligatos esse
et adstrictos, ac si ipsismet illae coram lectae et intima-
tae essent, transumptis quidem earum, quae manu p u -
blici notarii scripta aut subscripta, et sigillo personae ali-
cuius ecclesiasticae in dignitate constitutae munita fuerint,
ut lides certa, et indubitata habeatur, mandamus ac d e -
cernimus.
Nulli ergo omnino aominum liceat hanc paginam Nos-

referidas Iglesias, en las de la Cancillería apostólica,


en el Campo de Flora, y en los demás parajes de cos-
tumbre, donde permanecerán expuestas por algún tiem-
po, á fin de que todo el mundo .pueda leerlas y tener
conocimiento de ellas, y cuando se las quite de allí,
queremos que" queden sin embargo ejemplares fijos en
estos mismos parajes. Porque es nuestra voluntad que
por la lectura, publicación y fijación de estas Nuestras
Letras, todos y cada uno de los que en ellas están com-
prendidos se consideren obligados y compelidos después
de ¿Jos meses de plazo, á contar desde el momento de
la lectura, publicación y fijación de dichas Letras, lo mis-
mo que si estas Letras les hubiesen sido notificadas per-
sonalmente y leídas á su presencia. Queremos y orde-
namos también que se considere como título auténtico é
indubitable cualquier extracto de estas mismas Letras,
escrito por mano de notario público ó firmado por él y
autorizado con el sello de un dignatario eclesiástico.
A nadie sea permitido infringir estas Nuestras pre-
DEL CONCILIO VATICANO. 17
trae indictionis, aimuntiationis, convocationis, statuti, de-
creti, niandati, praecepti, et obsecrationis infringere, vel
ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attenta-
re praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei, ac Bea-
torum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incur—
surum.
Datum Romae apud Sanctum Petrum anno Incarna-
tionis Dominicae millesimo octingentesimo sexagésimo o -
ctayo tertio kalendas Iulias.
Pontificatus nostri Anuo Vicesimotertio.
f EGO PIVS
Catholicae Ecclesiae Episcopus.
Loco f Sig-ni
(Soquuntur subscriptiones Eminentissimorum Cardinalium Curiae
adstantium.)
M. CAED. MATTEI, Pro-Datarius,
Loco f Plumbi.
Reg. in SecretariaBrevium.
N. CAED. PAEACCIANI CLAEELLI,
Visa de Curia D. Bruti
I. Cugnonius.

sentes letras de indicción, anuncio, convocación, estatuto,


decreto, mandato, precepto y ruego, ú oponerse á ellas
con temeraria audacia. Y si alguno osare hacerlo, tenga
entendido que incurre en la indignación de Dios Omni-
potente y de sus bienaventurados Apóstoles, Pedro y
Pablo. ..'
Dado en San Pedro de Roma el. año de la Encar-
nación del Señor, mil ochocientos sesenta y ocho, tercer
dia antes de las calendas de julio (29 de junio,) año
vigésimo tercero de Nuestro Pontificado.
YO PIÓ Obispo de la Iglesia Católica.
18 ACTAS Y DECRETOS

SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI

LITTERAE APOSTOLICAE
AD OMNES

EPISCOPOS ECCLESIARUM RITUS ORIENTALIS COMMUNIONEM CUM

APOSTÓLICA SEDE NON HABENTES.

PIUS P P . IX.
Arcano Divinae Providentiae consilio, licet sine ullis
meritis Nostris, in hac sublimi Cathedra haeredes Bea-
tissimi Apostolorum Principis constituti, qui jitxta prae-
rogativafn, sibi a Deo concessam firma et soíidissima pe-*
tra est, super quam Salvator Ecclesiam aedificavit [S.
Greg. Nyssen. Laudatio altera S. Steph. Protomart. ap.
Galiana. VI, 600.), impositi Nobis oneris soilicitudine ur-
gente, ad eos omnes in qualibet terrarum Orbis regione

Constituidos por secreto designio de la Divina Provi-


dencia, aunque sin ningún mérito de nuestra parte, en
esta Cátedra sublime, heredero del bienaventurado Prín-
cipe de los Apóstoles, que es, según la prerogativa que
le ha sido conferida por Dios , la piedra firme y soli-
dísima sobre la cual el Salvador ha edificado la Iglesia,
é instados vivamente por la solicitud del cargo que nos
ha sido impuesto, ardientemente anhelamos y Nos es-
forzamos por extender nuestros cuidados á todos cuan-
DEL CONCILIO VATICANO. 19

degentes, qui christiano nomine censentur, curas Nostras


extendere, omnesque ad paternae charitatis amplexus ex-
citare vehementissime cupimus et conamur. Nec vero
nbsque graVi animae Nostrae periculo partem ullam chri-
stiani populi negligere possumus, qui pretiosissimo Salva-
toris Nostri sanguine redemptus, et sacris baptismi aquis
in Dominicum gregem adlectus, omnem sibi vigilantiam
Nostram jure deposcit. Itaque cum in omnium procuran-
dam salutem, qui Christum Iesum agnoscunt et adorant,
studia omnia, cogitationesque Nostras indesinenter con—
ferré debeamus, oculos Nostros ac paternum animum ad
istas convertimus Ecclesias, quae olim unitatis vinculo
cum hac Apostólica Sede conglutinatae tanta sanctitatis
caelestisque doctrinae laude ñorebant, uberesque divinae
gloriae et animarum salutis fructus edebant, nunc vero
per nefarias illius artes ac machinationes, qui primum

tos llevan el nombre de cristianos, cualquiera que sea la


comarca del mundo en que habiten, invitando á todos
á recibir los abrazos de nuestra caridad paternal.
Y ciertamente no podemos sin grave peligro de Nues-
tra alma descuidar á ninguna porción del pueblo cris-
tiano, que ha sido rescatado por la preciosísima sangre
de nuestro Salvador, y que por las sagradas aguas del
bautismo ha entrado á formar parte del rebaño del Se-
ñor, y tiene por lo tanto derecho á toda Nuestra vi-
gilancia. Esta es la razón por la cual, debiendo como
debemos aplicar toda Nuestra solicitud y Nuestros pen-
samientos todos á procurar incesantemente la salvación
de cuantos reconozcan y adoren á Jesucristo, volvemos
Nuestras miradas y Nuestro corazón paternal hacia aque-
llas iglesias, que estrechamente unidas en otro tiempo á
esta Sede Apostólica por el vínculo de la unidad, bri-
llaban tan gloriosamente por la santidad ,y la celestial
doctrina, y producían copiosos frutos para la gloria de
Dios y salvación de las almas; y que ahora, á conse-
cuencia de los criminales artificios y de las maquina-
20 ACTAS Y DECRETOS

schisma excitavit in coelo, a communione Sanctae Roma-


nae Ecclesiae, quae toto orbe diffusa est, seiunctae ac di-
visae cum summo nostro moerore existunt.
Hac sane de causa iam ab ipso Supremi Nostri P o n - .
tificatus exordio Vobis pacis charitatisque verba toto cor-
dis affectu loquuti sumus. [Epist. ad Orient. In supre-
ma, die 6 Ianuarii an. 1848.) Etsi vero haec Nostra ver-
ba optatissimum minime obtinuerint exitum, tainen nun—
quam Nos deseruit spes fore ut humiles aeque ac ferven-
tes Nostras preces propitius exaudiré dignetur clementis-
simus ac benignissimus salutis pacisque Auctor, qui ope-
ratus est in medio terrae salutem, qaique oriens ex al-
to pacem sibi aeceptam et ab ómnibus acceptandam evi-
denter ostendens, eam in ortu suo Angelormn ministerio
bonae voluntatis hominibus nunciavit, et inter homines
conversatus verbo docuit, praedicavit exemplo. [Epist. B.
Greg. X ad Micliaéíem Palaeologum Graec. Impcr. die 24
Octobris anno 1272.)

ciones de aquel, que primero excitó el cisma en el cielo,


permanecen, con gran dolor Nuestro, alejadas y sepa-
radas de la comunión de la Santa Iglesia Romana, que
está difundida en todo el universo.
Por esto, desde los primeros dias de Nuestro ad-
venimiento al Pontificado Supremo, os hemos dirigido
con todo el afecto de Nuestro corazón palabras de paz
y caridad. Y aunque estas palabras no hayan obtenido
el éxito que Nos tan vivamente deseábamos, jamás he-
mos perdido la esperanza de que Nuestras humildes y
fervientes súplicas serán favorablemente oidas por el
Autor clementísimo y benignísimo de la salud y de la
paz, que ha obrado la salud en medio de la tierra, y que
descendiendo de lo alto y manifestando an todo su esplen-
dor la paz que ama, y que quiere que sea de todos ama-
da, la ha auunciado en su nacimiento por ministerio
de los ángeles á los hombres de buena voluntad; y al ha-
bitar entre ellos, la ha ensenado con su palabra, 'y la ha
predicado con su ejemplo.
DEL CONCILIO VATICANO. 21
Iam vero cum nuper de Venerabilium Fratrum Nos-
trorum S. R. E. Carainalium consilio oecumenicam Sy—
nodum futuro anno Romae celebrandam, ac die octavo
mensis Decembris Immaculatae Deiparae Virginis Mariae
Conceptioni sacro incipiendam indixerimus et convocave-
rimus, vocem nostram ad vos rursus dirigimus, et maio-
re, qua possumus, animi Nostri contentione Vos obsecra-
mus, monemus et obtestamur, ut ad eamdem generalem
Synodum convenire velitis , quemadmodum Maiores Ves—
tri convenerunt ad Concilium Lugdunense II. a recol.
mem. B. Gregorio X. Praedecessore Nostro habitum, et
ad Florentinum Concilium a fel. record. Eugenio IV.
item Décessore Nostro celebratum; ut dilectionis antiquae
legibus renovatis, et Patrum pace coelesti illo ac saluta-
ri Christi dono quod tempore exaruit, ad vigorem iterum
revocata (Epist. LXX. al. CCXX. S. Basüii Magni ad
S. Damasum Papam), post longam moeroris nebulam et

Y como ha poco tiempo que con consejo de nuestros


Venerables Hermanos los Cardenales de la Santa Iglesia
Rom'ana, hemos anunciado y convocado un Concilio .ecu-
ménico, que ha de celebrarse en Roma el año próximo
venidero, y ha de comenzar el dia 8 del . mes de Di-
ciembre consagrado á la Inmaculada Concepción de la
Bienaventurada Virgen Maria, Madre de Dios; os diri-
gimos una vez más Nuestra voz, y con todas las fuer-
zas de Nuestra alma os suplicamos, amonestamos y con-
juramos, para que vengáis á este mismo Concilio, de la
misma manera que vuestros antepasados acudieron al se-
gundo Concilio de León celebrado por nuestro predecesor
el bienaventurado Gregorio X, de gloriosa memoria, y
al Concilio de Florencia, convocado por nuestro prede-
cesor Eugenio IV, de feliz recordación, á fin de que r e -
novadas las leyes de nuestra antigua estimación, y r e -
cobrando su vigor la paz de nuestros padres, don ce-
lestial y saludable de Jesucristo, que el tiempo ha se-
cado; brille á los ojos de todos tras una larga noche
22 ACTAS Y DECRETOS
dissidii diuturn'i atram ingratamque caliginem serenum o-
mnibus unionis optatae iubar illucescat. [Defín. S. oecum.
Synodi Florent. in Bulla Eugenii IV. Laetentur Caeli).
Atque hic sit iucundissimus benedictionis fructus, quo
Christus Iesus nostrum omnium Dominus et Redemptor
immaculatam ac dilectissimam Sponsam suam catholicam
Ecclesiam' consoletur, eiusque temperet et abstergat l a -
crymas in hac asperitate temporum, ut, omni divisione
penitus sublata, voces antea discrepantes perfecta spiritus
unanimitate collaudent Deum, qui non vult schismata es-
se in nobis, sed ut idem omnes dicamus et sentiamus A-
postoli voce praecepit; immortalesque misericordiarum Pa-
tri semper agantur gratiae ab ómnibus Sanctis súis, ac
praesertim a gloriosissimis illis Ecclesiarum Orientalium
antiquis Patribus et Doctoribus, cum de coelo prospiciant
instauratam ac redintegratam cum hac Apostólica Sede
catholicae veritatis et unitatis centro coniunctionem, quam

de aflicción, y tras negras tinieblas de una división pro-


longada, la apacible estrella de la deseada unión.
Sea este el fruto gratísimo de bendición, con el cual
Jesucristo, Señor y Redentor de todos nosotros, con-
suele en estos desventurados tiempos á su Inmaculada
y carísima Esposa la Iglesia Católica, modere y enjugue
sus lágrimas, y borrada euteramente toda división, Jas
voces antes discordes se empleen en alabar con per-
fecta unanimidad de espíritu á Dios, que no quiere que
haya cismas entre nosotros, y que nos ha ordenado por
boca del Apóstol no tener más que un mismo lenguaje
y un mi?mo sentir; y asi sean tributadas inmortales a c -
ciones de gracias al Padre de las misericordias por to-
dos sus santos, y principalmente por aquellos glorio-
sísimos y antiguos Padres y Doctores de las Iglesias
orientales, cuando de lo alto del cielo vean restaurada
y restablecida la unión con esta Sede Apostólica, centro
de la verdad católica y de la unidad: unión por la
cual ellos han trabajado con tanto ardor y con infati-
DEL CONCILIO VATICANO. 23
ipsi in terris viventes ómnibus studiis atque indefessis la-
boribus fovere et magis in dies promoveré tum doctrina,
tum exemplo curarunt, diffusa in eorum cordibus per Spi-
ritum Sanctum charitate Illius, qui médium maceriae pa-
rietem solvit, ac per Sanguinem suum omnia conciliavit
et pacavit, qui signum discipulorum suorum in unitate
esse voluit, et cuius Oratio ad Patrem porrecta est: Ro-
go ut omnes unum sint, sicut et Nos unum sumus.
Datum Romae apud S. Petrum die VIII Septembris
auno MDCCCLXVlñ.
Pontificatus Nostri Anno Vicesimotertio.

PIUS PAPA IX.

gable celo, promoviéndola con su doctrina y con su


ejemplo durante su vida terrenal; porque el Espíritu
Santo habia derramado en sus corazones la caridad de
Aquel, que ha derribado el muro de separación, que
todo lo ha reconciliado y pacificado con su sangre, que
ha querido que la unidad fuese el signo por el que se
reconociesen sus discípulos, y que ha dirigido á su Pa-
dre esta oración: Yo ruego que todos sean una cosa, como
nosotros somos también una cosa.
Dado en Roma en San Pedro el 8 de Setiembre de
1868, y de nuestro Pontificado el vigésimo tercio,

PIÓ PAPA IX.


24 ACTAS Y DECRETOS

SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI

PAPAE IX.
L I T T E R A E APOSTOLICAE

AD OMNES PROTESTANTES, ALIOSQUE ACATHOLICOS.

PlUS P P . IX.
Jam vos omnes noveritis, Nos licet immerentes ad hanc
Petri Cathedraní evectos, et iccirco supremo universae ca-
tholicae Ecclesiae regimini et curae ao ipso Christo Do-
mino Nobis divinitus commissae praepositos, opportunum
existimasse, omnes Venerabiles Fratres totius orbis E p i -
scopos apud Nos vocare, et in OEcumenicum Concilium
futuro anno concelebrandum coceré, ut'cum eisdem V e -
ñerabilibus Fratribus in solicituoinis Nostrae partem v o -
catis ea omnia consilia suscipere possimus, quae magis
opportuna ac necessaria sint, tum ad dissipandas tot pe-

Sabreis ya todos vosotros, que elevados, aunque sin me-


recerlo, á esta Cátedra de Pedro, y encargados por lo
tanto del gobierno supremo de toda la Iglesia Católica y
de la misión que nuestro Señor Jesucristo mismo divi-
namente Nos ha confiado, hemos creido oportuno convo-
car á todos nuestros Venerables Hermanos los Obispos.de
todo el mundo, á un Concilio ecuménico que debe cele-
brarse el año próximo, para poder, en unión de estos
Venerables Hermanos, llamados á compartir nuestros cui-
dados, tomar todas las medidas oportunas y necesarias,
DEL CONCILIO VATICANO. 25"
stiferorum errorum tenebras, qui curn summo animarum
damno ubique in dies dominantur et debacchantur, túm
ad quotidie magis consütuendum et amplificandum in
christianis populis vigilantiae Nostrae concreditis verae
fidei, iustitiae, veraeque Dei pacis regnum. Ac vehemen-
ter confisi arctissimo et amantissimo coniunctionis foede-
r e , quo Nobis et Apostolicae huic Sedi iidem Venerabi-
les Fratres mirifice obstricti sunt, qui nunquam intermi-
serunt omni supremi Nostri Pontificatus tempore splen-
didissima erga Nos, et eamdem Sedem fidei, amoris et
observantiae testimonia praebere, ea profecto spe nitimur
fore, ut veluti praeteritis saeculis alia generalia Concilia,
ita etiam praesenti saeculo Concilium hoc OEcumenicum a
Nobis indictum uberes, laetissimosque, divina adspirante
gratia, fructus emittat pro maiore Dei gloria, ac sempiter-
na hominum salute.
Itaque in hanc spem erécti, ac Domini Nostri Iesu

ya para disipar las tinieblas de tantos mortales errores,


que diariamente se levantan y derraman por todas par-
tes con gran daño de las almas; ya para aGimar y pro-
pagar más y más en los pueblos cristianos confiados á
Nuestra vigilancia, el reino de la verdadera fe, de la
justicia y de la verdadera paz de Dios. Y muy confiados
en esta unión tan estrecha y afectuosa, con que están ad-
heridos de una manera admirable á Nos y á nuestra
Sede apostólica estos mismos Venerables Hermanos, que
no han cesado jamás, durante todo nuestro ponti-
ficado, de dar los más brillantes testimonios de fide-
lidad, de amor y de deferencia á Nos y á la Santa Se-
de, tenemos la firme esperanza de que con el auxilio de
la divina gracia, este Concilio ecuménico, convocado por
Nos, producirá en el siglo presente, como en los pasa*
dos los otros Concilios generales, los frutos más abun-
dantes y satisfactorios para la mayor gloria de Dios y
salvación eterna de los hombres.
Animados, pues, con esta esperanza, y excitados y
2C, ACTAS Y DECRETOS

Christi, qui pro universi humani generis salute tradidit


animam suam, cháritate excitati et compulsi, haud pos-
sumus, quin futuri Concilii occasione eos omnes Aposto-
licis ac paternis Nostris verbis alloquamur, qui etiamsi
eumdem Christum Iesum veluti Redemptorem agnoscant,
et in christiano nomine glorientur, tamen veram Christi
fidem haud profitentur, ñeque catholicae Ecclesiae com-
munionem sequuntur. A-tque id agimus, ut omni studio.et
cháritate eos vel máxime moneamus, exhortemur et ob-
secrémus, ut serio considerare et animadvertere velint,
num ipsi viam ab eodem Christo Domino praescriptam
sectentur, quae ad aeternam perducit salutem. Et quidem
nenio inficiari ac dubitare potest, ipsum Christum I e -
sum, ut humanis ómnibus generationibus redemptionis suae
fructus appliearet, suam hic in terris supra Petrum u n i -
cam aediñcasse Ecclesiam, id est, unam, sanctam, catho-
licam, apostolicam, eique necessariam omnem contulisse
potestatem, ut integrum inviolatumque custodiretur fidei

obligados por la caridad de nuestro Señor Jesucristo, que


dio su vida por la salvación de todo el género huma-
no, no podemos menos de dirigir, con ocasión del próxi-
mo Concilio, Nuestra voz apostólica y paternal á todos
los que, reconociendo á Jesucristo por su Redentor y glo-
riándose con el nombre de cristianos, no profesan sin em-
bargo la verdadera fé de Jesucristo, ni están en comu-
nión con la Iglesia católica. Y así procuramos amones-
tarlos, exhortarlos y conjurarlos con todo nuestro celo y
caridad, á que consideren y examinen seriamente, si si-
guen el camino prescrito por Nuestro Señor Jesucristo para
conseguir la salvación eterna.
Y en verdad, nadie puede negar ni dudar que el mis-
mo Jesucristo, para aplicar á todas las generaciones h u -
manas los frutos de su redención, estableció en la tierra
sobre Pedro, una sola y única Iglesia, que es una, san-
ta, católica y apostólica, y que le dio todo el poder n e -
cesario para que el depósito de la fe se conservase ín-
DEL CONCILIO VATICANO. 27
depositum, ac eadem fides ómnibus populis, gentibus, na-
tionibus traderetur, ut per baptisma omnes in mysticüm
suum corpus cooptarentur nomines, et in ipsis semper
servaretur, ac perficeretur illa nova vita gratiae, sme
qua nemo potest unquam aeternam mereri et assequi vi-
tam, utque eadem Ecclesia, quae mysticüm suum consti-
tuit corpus in sua propria natura semper stabilis et i m -
mota usque ad consummationem saeculi permaneret, vi-
geret, et ómnibus filiis suis omnia salutis praesidia sup-
peditaret. Nunc vero qui accurate consideret, ac medite-
tur conditionem , in qua versantur variae et inter se dis-
crepantes religiosae societates seiunctae a catbolica E c -
clesia, quae a Christo Domino, eiusque Apostolis sine in-
termissione per legítimos sacros suos Pastores semper ex-
ercuit, et in praesentia etiam exercet divinam potesta-
tem sibi ab ipso Domino traditam, vel facile sibi persua-
dere débebit., ñeque aliquam peculiarem, ñeque omnes si-

tegro é inmaculado, y para que esta misma fe se comuni-


cara á todos los pueblos, gentes y' naciones, y por el
bautismo todos los hombres fueran unidos á su cuerpo
místico; y esta nueva vida de la gracia, sin la cual na-
die puede merecer ni conseguir jamás la vida eterna, se
conservara y creciera siempre entre ellos; y para que
esta misma Iglesia que conslituye su cuerpo místico, en
su propia naturaleza permaneciera siempre firme, inmu-
table y llena de vigor hasta la consumación de los siglos,
y suministrara á todos sus hijos los auxilios necesarios
para la salvación.
Empero, el que ahora considere y estudie atentamente
la situación en que se encuentran las varias é incohe-
rentes sociedades religiosas, separadas de la Iglesia ca-
tólica* la cual desde Nuestro Señor Jesucristo y sus Após-
toles ha ejercido siempre y sin interrupción, y ejerce
todavia por sus legítimos Pastores el divino poder que
el mismo Señor le dio; se convencerá fácilmente de que
ninguna otra sociedad particular, ni todas juntas reuni-
28 ACTAS Y DECRETOS
muí coniunctas ex eisdem soeietatibus ullo modo consti-
tuére, et esse illam unam et catholicaní Ecclesiam, quam
Christus Dominus aedificavit, constituit, et esse voluit,
ñeque membrum aut partem eiusdem Ecclesiae ullo mo-
do dici po?se, quandoquidem sunt a catholica unitate vi>
sibiliter divisae. Cum enim eiusmodi societates careant
viva illa, et a Deo constituta auctoritate , quae nomines
res fidei, morumque disciplinam praesertini docet, eosque
dirigit ac moderatur in ns omnious, quae ad aeternam
salutem pertinent, tum societates ipsae in suis doctrinis
continenter variarunt, et haec mobilitas, ac instabilitas
apud easdem societates nunquam cessat. Quisque vel fa-
cile intelligit, et clare aperteque noscit, id vel máxime
adversan Ecclesiae a Cliristo Domino institutae, in qua
veritas semper stabilis, nullique unomam immutationi ob-
noxia persistere debet, veluti depositum eidem Ecclesiae
traditum integerrime custodiendum, pro cujus custodia

das, constituyen ni son en manera alguna esta Iglesia una


y universal, que Cristo Nuestro Señor estableció, consti-
tuyó y quiso que existiera; y de que ninguna de ellas
puede considerarse tampoco, como miembro ó parte de
esta misma Iglesia, pues que están visiblemente sepa-
radas de la unidad católica. Porque careciendo las tales
sociedades de esta autoridad viva y divinamente consti-
tuida, que enseña á los hombres las verdades de la fe
y !a regla de las costumbres, y que los dirige y conduce
en todo lo que se refiere á la salvación eterna; y ha-
biendo variado constantemente en sus doctrinas, sin ce-
sar nunca en ellas esta movilidad é instabilidad; cualquiera
puede entender y comprender claramente que todo esto
dista mucho de parecerse á la Iglesia establecida por Nues-
tro Señor Jesucristo, en la cual la verdad es siempre la
misma, sin estar expuesta jamás á cambio alguno, como
un depósito confiado á esta misma Iglesia para ser guar-
dado perfectamente intacto, y para cuya guarda le han si-
do prometidas la asistencia y socorro del Espíritu Santo.
DEL CONCILIO VATICANO. 29
Spiritus Sancti praesentia, auxiliumque ipsi Ecclesiae fuit
perpetuo promissum. Nem.0 autem ignorat, ex hisce do-
ctrinaruin, et opinionum dissidiis socialia quoque oriri
schismata, atque ex his originem habere innumerabiles
communiones et sectas, quae cum summo christianae, ci-
vilisque reipublicae damno magis in dies propagantur.
Enimvero quicumque religionem veluti humanae socie-
tatis fundamentum cognoscit, non poterit non agnoscere,
et fateri quantam in civilem societatem vim. eiusmodi
principiorum ac religiosarum societatum inter se pugnan-
tium divisio ac discrepantia exercuerit, et quam vehe-
menter negatio auctoritatis a Deo constitutae ad humani.
intellectus persuasiones regendas, atque ad hominum tuna
in privata, tum in sociali vita actiones dirigendas exci-
taverit, promoverit et aluerit hos infelicissimos rerum ac
temporum motus et perturbationes, quibus omnes fere po-
puli miserandum in modum agitantur et affliguntur.
Quamobrem ii omnes, qui Ecclesiae catholicae unita-
tem et veritatem non tenent (S. August. Ep. LXI. al.
CCXXIL), occasionem amplectantur huius Concilii, quo

Y nadie ignora por otra parte que de estas disidencias


de doctrinas y opiniones nacen divisiones sociales, y de
aquí las innumerables comuniones y sectas, que se propa-
gan cada vez más, con grandísimo detrimento de la so-
ciedad religiosa y civil. Y en efecto el que conoce que
la religión es el fundamento de la sociedad humana, no
podrá desconocer y negar la acción que ejercen en la so-
ciedad civil está división de principios, esta oposición y esta
lucha de sociedades religiosas entre sí, y cuan fuertemente
la negación de la autoridad establecida por Dios para
regir las creencias del espíritu humano y dirigir las a c -
ciones del hombre, así en su vida privada como en su
vida social, ha influido e í los cambios deplorables de las
cosas y de los tiempos, y en las perturbaciones que agi-
tan y afligen hoy á casi todos los pueblos.
Aprovechen, pues, lodos los que no poseen la unidad y
la verdad de la Iglesia católica, la ocasión de este Conci-
30 ACTAS Y DECRETOS
Ecclesia Catholica, cui eorum Maiores adscripti erant, no-
vum intimae unitatis et inexpugnabilis vitalis sui robo-
ris exhibet argumentum, ac inaigentiis eorum cordis re-
spondentes ab eo statu se eripere studeant, in quo de sua
propria salute securi esse non possunt. Nec desinant fer-
ventissimas miserationum Domino offerre preces, ut divi-
sionis murum disiiciat, errorum caliginem depellat, eos-
que ad sinum sanctae Matris Ecclesiae reducat, in qua
eorum Maiores salutaria vitae pascua habuere, et in qua
solum integra Christi Iesu doctrina servatur, traditur et
coelestis gratiae dispensantur mysteria.
Nos quidem cum ex supremí Apostolici Nostri mini-
sterii officio Nobis ab ipso Christo Domino commisso o-
mnes boni pastoris partes studiosissime explere, et omnes
imiversi terrarum orbis homines paterna cnaritate prose-
qui et amplecti debeamus, tum has Nostras ad omnes
christianos a Nobis seiunctos Litteras damus, quibus eos

lio, en que la misma Iglesia católica, á la cual pertenecían


sus padres, da una nueva prueba de su estrecha unidad y
de su invencible vitalidad; y satisfaciendo las necesidades
de su corazón, esfuércense por salir de ese estado, en el
cual no pueden estar seguros de su propia salvación. Y
no cesen de dirigir las más fervientes oraciones al Dios
de las misericordias, á fin de que rompa el muro de divi-
sión, disipe las tinieblas del error, y los reduzca al seno de
la Santa Madre Iglesia, en la cual sus padres encontraron
la saludable fuente de la vida, y en la cual únicamente
se conserva y se trasmite íntegra la doctrina de Jesu-
cristo, y se dispensan los misterios de la gFacia celestial.
Nos, pues, á quien el mismo Cristo Nuestro Señor ha
confiado el cargo del sumo ministerio apostólico, y que
debemos por consiguiente, cumplir con el mayor celo to-
das las funciones de un buen pastor, y amar con amor
paternal y estrechar en nuestra caridad á todos los hom-
bres esparcidos por la tierra-, dirigimos estas Letras á
todos los cristianos separados de Nos, y con el mayor
DEL CONCILIO VATICANO. 31

etiam atque etiam hortamur et obsecramus, ut ad uni-


cuin Christi ovile rediré festinent; quandoquidem eorum
in Christo Iesu salutem ex animo summopere optamus,
ac timemus ne eidem Nostro Iudici ratio a Nobis ali-
quando sit reddenda, nisi, quantum in Nobis est, ipsis
ostendamus et muniamus viam ad eamdem aeternam as-
sequendam' salutem. In omni certe oratione et obsecra-
tione, cum gratiarum actione nunquam desistimus dies
noctesque pro ipsis coelestium luminum et gratiarum a-
bundantiam ab aeterno animarum Pastore humiliter, eni-
xeque exposcere. Et quoniam vicariam Eius hic in t e r -
ris licet ímmerito gerimus operam, iccirco errantium fi-
liorum ad catholica^ Ecclesiae réversionem expansis ma-
nibus ardentissime expectamus, ut eos in coelestis Patris
domum amantissime excipere, et inhexaustis eius thesau-
ris ditare possimus. Etenim ex hoc optatissimo ad veri-
tatis et communionis cum catholica Ecclesia reditu non

encarecimiento los exhortamos y conjuramos á volver apre-


suradamente al único rebaño de Cristo. Porque desea^
mos ardientemente su salvación en Jesucristo, y teme-
ríamos haber de dar cuenta á Él, que es nuestro juez,
de no haberles mostrado y proporcionado, en lo que en
Nos cabe, el medio seguro de reconocer el camino que
conduce á la eterna salvación. Ciertamente en todas nues-
tras oraciones, peticiones y acciones de gracias, no cesa-
mos dia y noche de pedir para ellos humildemente
y con grande instancia al Pastor Eterno de las almas
abundancia de celestiales luces y gracias. Y como, á pe-
sar de Nuestra indignidad, ejercemos sus veces en la tierra,
esperamos con los brazos abiertos y con el más ardiente
deseo la vuelta de los hijos errantes ú la Iglesia Cató-
lica, á Gn de recibirlos con todo amor en la casa del
Padre celestial, y enriquecerlos con sus inagotables te-
soros. Pues que de esta tan deseada conversión á la ver-
dad y á la comunión de la Iglesia Católica depende, no
solamente la salvación de los individuos, sino también en
32 ACTAS Y DECRETOS
solum singulorum, sed totius etiam christianae societatis
salus máxime pendet, et uuiversus mundus vera pace per-
frui non potest, nisi fiat unum ovile et unus pastor.
Datum Romae apud S. Petrum die X I I I Septembris
MDCCCLXVI1I.
Pontificatus Nostri Anno Vicesimotertio.

PIUS PAPA IX.

gran parte la de toda la sociedad cristiana: que el mundo


entero no puede gozar de paz verdadera, si no se con-
vierte en un solo rebaño bajo un solo. Pastor.
Dado en San Pedro de Roma, á 13 de Setiembre de
1868, y de nuestro PontiGcado el año vigésimo tercio.
PIÓ PAPA IX.

Con fecha de 11 de abril de 1869 publicó Su Santidad una


indulgencia plenaria en forma de jubileo para todos los fieles
de Cristo, que practicasen las obras prescritas en aquellas Le-
tras apostólicas con amplias facultades á los confesores y fie-
les, á fin de que purificados por medio de los sacramentos,
pudiesen acercarse con más confianza al trono de Dios y con-
seguir su misericordia. No insertamos aquí estas Letras, aunque
expedidas con motivo de la convocación del Concilio, porque
á su tiempo han sido publicadas y ejecutadas en todas las
diócesis. Y solamente advertiremos que la misma indulgen-
cia pueden ganarla todavía los fieles las veces que quie-
ran, practicando las mismas obras entonces prescritas, que son
lá visita de las dos iglesias designadas por el Ordinario ó de
una dos veces, pidiendo á Dios devotamente por la conversión
de todos los infelices extraviados, por la propagación de la
santa fe y por la paz, tranquilidad y triunfo de la Iglesia Ca-
tólica, el ayuno tres dias miércoles, viernes y sábado, aun-
que sean de distintas semanas, pero no de témporas; alguna
limosna á los pobres y recibir debidamente los sacramentos
de la Penitencia y Eucaristia. Pero los que hayan sido a b -
sueltos ya una vez de casos reservados por las "facultades de
este jubileo, no pueden volver á serlo en virtud del mismo.
DEL CONCILIO VATICANO. 33
Próximo ya el solemnísimo dia de la apertura del Sto.
Concilio ecuménico Vaticano, nuestro Smo. Padre y Señor Pió
IX dispuso que se verificase una reunión preparatoria, ó sea
Congregación presinodal de todos los Emmos. Cardenales y
Rmos. lJadres del Concilio, que habían llegado ya en cre-
cido número & Roma; la cual, previas las intimaciones cor-
respondientes, tuvo lugar el día 2 de diciembre de 1869 en
la Capilla sixtina. En dicha congregación, además de pro-
nunciar Su Santidad la alocución, que luego insertaremos, y
de hacer distribuir un ejemplar de ella á cada uno de los
Padres, al mismo tiempo que se les entregaba otro del Bre-
ve apostólico Multíplices, que habia de observarse durante el
Concilio y servir de norma para todos los actos conciliares,
prestaron su juramento ante Su Santidad los oficiales del Con-
cilio designados en el mismo Breve, de desempeñar fielmente
su oficio y guardar secreto. He aquí la alocución, y á conti-
nuación el Breve mencionado.

ALLOGVTIO
HABITA IN CONG-REGATIONE PRAESYNODALI
a Smo. Domino Nostro
PIÓ PP. IX.
die 2 Decembris 1869.
VENERABILES F R A T R E S
Sacri OEcumenici Vaticani Concilii coñventus post pau-
cos hinc dies auspicaturi, nihil opportunius Nobisque iu-
cundius existimavimus, VV. F F , quam ut Vos univer-
sos hodierna die iuxta Nostra hic desideria congregatoa

Habiendo de abrir dentro de pocos días el santo Con-


cilio Ecuménico Vaticano, nada hallamos más oportuno ni
más grato, Venerables Hermanos, que poder hablaros á
todos hoy aquí reunidos según nuestros deseos, y expre-
3
34 ACTAS Y DECRETOS
alloqui, ac praecipuam caritatem, quam intimo corde ali-
mus, Vobis aperire possemus- Cum enim de re máxima
agatur, qualis est illa in qua de remediis comparandis
agitur tot malis, quae Christianam et civilem societatem
hoc tempore perturbant, putavimus Apostólica Nostra sol-
licitudine dignum esse, et tantae rei magnitudini consen-
taneum, ut'antequam Conciliarium rerum actio initium
habeat, in omnis gratiae auspicium Vobis caelestis B e -
nedictionis opem a Deo clementissimo precaremur; ac
necessarium censuimus, Vobis eas tradere normas, Apo-
stolicis Nostris Litteris consignatas atque editas, quas ad
omnia in Conciliaribus actionibus rite et ordine agenda,
constituendas esse iudicavimus. Hoc autem illud est, VV.
F F . , quod Deo et Immaculata Deipara YOÜS Nostris an-
nuente hodierno die in amplissirno hoc Vestro conventu
peragimus; nec satis verbis explicare possumus ingentem
eam consolationem, quam Vestra haec exoptata, et debita
Apostolicae vocis obsequio frequentia Nobis ingerit, cum

saros el distinguido y entrañable afecto que os profesa-


mos. Tratándose de un negocio tan importante, cual es
el de buscar remedio para tantos males como perturban
en el día la sociedad cristiana y civil, nos ha parecido
en verdad digno de nuestra solicitud apostólica, y muy
conforme con la magnitud de la empresa, antes de dar
principio á los actos conciliares, implorar de Dios clemen-
tísimo sobre vosotros el auxilio de la bendición del cie-
lo, como prenda de toda gracia, y entregaros al mismo tiem-
po las reglas consignadas y publicadas en nuestras Letras
Apostólicas, que hemos juzgado convenientes para que t o -
do se haga en el Concilio metódica y ordenadamente. Tal
es, Venerables Hermanos, el objeto de esta solemne reu-
nión, que Dios y su Inmaculada Madre han concedido hoy
á nuestros deseos. Y no tenemos bastantes palabras para
explicar el inmenso consuelo, que nos produce este gran
concurso vuestro, tan deseado como propio de la defe-
rencia debida al llamamiento apostólico, viendo como ha-
DEL CONCILIO VATICANO. 35

Vos tándem ex ómnibus Catholici Orbis partibus in hanc


almam Urbem, indicti a Nobis Concilii causa, convenis-
se, et summa animorum consensione Nobiscum coniun-
ctos aspiciamus, quos eximia erga Nos et Apostolicam
Sedem devotio, mirificus ad navandam Christi Regno
operam ardor, et in pluribus etiam, tribulationum pro
Cnristo perpessio iure efficit cordi Nostro carissimos. Haec
autem, VV. F F . , haec Vestra Nobiscumconiunctio eo gra-
tior Nobis accidit, quod in ea haerentes Apostolorum ve-
stigiis insistimus, qui suae unanimae et constantis cum
divino Magistro coniunctionis luculenta Nobis exempla
reliquerunt. Nostis enim ex sacris litteris, cum Christus
Dominus Palaestinae regiones peragrans iter faceret per
civitates et castella, praedicans et evangelizans regnum
Dei, Eius lateri Apostólos pari omnes studio adhaesisse,
et duodecim cum 111o, uti Sanctus Lucas (Luo. 8, l.)lo-
quitur, fideliter.quacunque iter haberet, esse versatos.

beis acudido de todas las partes del orbe católico á esta


ciudad por causa del Concilio que hemos convocado,
viendo la perfecta conformidad de vuestros sentimientos
con los nuestros, y no pudiendo dejar de haceros muy gra-
tos á nuestro corazón vuestra adhesión especial á Nos y á
la Sede Apostólica, y vuestro admirable ardor por e x -
tender el reino de Cristo, y hasta los padecimientos y tri-
bulaciones que muchos de vosotros habéis arrostrado
por su causa.
Esta unión, Venerables Hermanos, es para Nos tanto
más preciosa, cuanto seguimos las huellas de los Após-
toles, que nos han dejado grandes ejemplos de su unión
íntima con el divino Maestro. La escritura santa nos mues-
tra en efecto, que cuando Nuestro Señor Jesucristo r e -
corría las ciudades y las aldeas de Palestina predicando
y anunciando el reino de Dios, los Apóstoles, movi-
dos por el mi>mo celo, se hallaban á su lado, acompa-
ñándole los doce, como dice San Lúeas, por donde quie-
ra que iba. Esta misma unión de los Apóstoles resplan-
36 ACTAS Y DECRETOS

Atque haec Apostolorum coniunctio splendidius etiam eni-


tuit eo tempore, cum caelestis Magister docens in Ca-
pharnaum de divinae Eucharistiae mysterio coram He—
braeis fusiori sermone pertractavit: tune enim cum gens
illa carnalis et obtusioris sensus sibi de tantae caritatis
opere persuadere non posset, atque ita Magistri pertae-
sam se ostendisset, ut multi discipulorum, Ioanne testante
abirent retro et [loan. 6, 67.) jam non cum Illo ambula-
rent, Apostolorum tamen amor in Magistri veneratione
et obsequio ímmotus perstitit, et Iesu Apostólos percun-
ctante num et ipsi vellent abire, graviter id ferens1 P e -
tras in eas voces erupit, «Domine ad quem ibimus ? ac
rationem adiecit quare Dominum constanti fide sequi vel-
le statueret, «verba vitae aeternae habes, » Haec nos ani-
mo recolentes, quid dulcius aut iucundius hac nostra con-
iunctione reputare, quid porro etiam firmius ac stabilius
tueri debeamus? Non deerunt certe Nobis, una licet in
Christi nomine coniunctis, non deerunt contradictiones ac

deció aún más cuando el Maestro celestial, levantan-


do la voz en Cafarnaum ante los judíos, discurrió lar-
gamente sobre el misterio de la divina Eucaristía. En-
tonces en efecto, cuando aquella multitud, dejándose lle-
var de una idea grosera y carnal, no pudiendo creer
en tal maravilla del amor, se separó como con disgusto
del Maestro; cuando muchos discípulos también, según
el testimonio de San Juan, se alejaron y dejaron de se-
guirle ; no sufrió detrimento el afecto íntimo y la vene-
ración de los Apóstoles, y habiéndoles preguntado Jesús
si también ellos iban á abandonarle, Pedro, afligido por
la duda, exclamó: «Señor, ¿á quiéo iremos?» Y dio al
punto la razón que le hacia seguir al Señor con fé cons-
tante: «Tú tienes palabras de vida eterna.»
Trayendo á la memoria estos recuerdos, ¿qué cosa
más dulce podemos imaginar ni tener más profundamente
grabada en el corazón? Ciertamente, ni aún en esa reu-
nión formada en nombre de Jesucristo, nos libraremos de
DEL CONCILIO VATICANO. 37
dimicationes subeundae, nec inimicus homo segnis erit,
nil magis cupiens quam superseminare zizania; at Nos
memores Apostolicae firmitudinis et constantiae, quae Do-
mini praeconio laudari meruit, « vos estis qui permansi-
stis mecum in tentationibus meis» (Luc. 22, 28.), m e -
mores Redemptoris Nostri diserte denunciantis «ajii non
est mecum, contra me est,» officii pariter Nostri memo-
res esse debebimus omnique studio curare, ut inconcus-
sa fide ac firttiitate Christum sequamur, Illique omni tem-
pore concordibus animis adhaereamus. In ea enim, VV.
F F . , conditione constituí! sumus, ut in acie adversus mul-
típlices eosdemque acérrimos hostes , diuturna iarn con-
tentione versemur. Utamur oportet spiritualibus militiae
Nostrae armis, totamque certaminis vim, tum divina i n -
nixi auctoritate, tum caritatis, patientiae, precationis et
constantiae clypeo sustineamus. Nihil autem metus est, ne

la lucha y de las contradicciones. El hombre enemigo,


que desea más que todo sembrar cizaña, no estará ocio-
so; pero el recuerdo de la firmeza y constancia apostó-
licas que merecieron este elogio del Señor: «Vosotros ha-
béis permanecido conmigo en los dias de prueba;» el
de la declaración positiva de Nuestro Redentor: «Quien
no está conmigo, está contra mí'»; y en fin, nuestro de-
ber nos obliga á hacer todos los esfuerzos posibles para
seguir á Nuestro Señor Jesucristo con fe inquebranta-
ble, permaneciendo siempre con corazón unánime adhe-
ridos á Él.
Tal es en efecto, Venerables Hermanos, la situa-
ción en que nos vemos, y en la que desde hace mucho
tiempo venimos librando rudos combates con numero-
sos y terribles enemigos. Es, pues, necesario que nos
sirvamos de las armas espirituales de nuestra milicia, y
que soportemos todo el choque del combate, apoyándo-
nos en la autoridad divina , y parapetados con el escu-
do de la caridad, de la paciencia, de la oración y de
la constancia. Y no se tema que las fuerzas nos falten
38 ACTAS Y DECRETOS-

vires nobis in hac dimicatione deficiant, si in Auctorem


et Consummatorem Fidei nostrae oculos animosque conii-
cere voluerimus. Si enim Apostoli oculis et cogitatione
in Christo lesu defixi satis ex hoc animi viriumque sum-
pserunt, ut adversa quaeque strenue perferrent, Nos pari-
ter lpsum adspicientes in salutari pignore Redemptionis
nostrae, ex hoc aspectu, unde divina manat virtus, nos
eam vim roburque inveniemus , quo calumnias, iniurias,
inimicorum artes superemus, ac salutem nobis, totque
etiam miseris a via veritatis errantibus ex Christi Cruce
haurire laetabimur. Ñeque vero Redemptorem Nostrum
respicere contenti, eam quoque mentís docilítate m indua-
mus necesse est, ut Eidem hbenter toto cordis affectu au-
dientes simus. Hoc est enim quod ipse Pater caelestis
Maiestatis suae auctoritate praecepit, cum revelante Chri-
sto domino gloriam suam m monte praecelso coram ele-

en esta lucha, si queremos fijar nuestros ojos y nuestro


espíritu en el Autor y consumador de nuestra fe. Porque
si los Apóstoles fijando su vista y su pensamiento en Je-
sucristo, alcanzaron fuerzas y valor para soportar vale-
rosamente todas las pruebas; nosotros también, contem-
plándole en el misterio de nuestra Redención, de donde
emana una virtud divina, encontraremos fuerza y ener-
gía para triunfar de las calumnias, de las injusticias y de
los engaños de nuestros enemigos, teniendo el gozo de
conseguir de la cruz de Cristo la salud para nosotros
mismos, y aun para los muchos desgraciados que viven
fuera del camino de la verdad.
Pero no es bastante la contemplación de nuestro Re-
dentor; es necesario que esta contemplación vaya reves-
tida de una gran docilidad de espíritu á fin de que e s -
cuchemos su enseñanza con toda la humildad y ternura
de nuestro corazón. Porque esto es lo que el Padre ce-
lestial ha ordenado en el momento en que Cristo nuestro
Señor revelaba su gloria en la cumbre de una montaña
DEL CONCILIO VATICANO. 39

ctis testibus, « hic est, inquit, Filius meus dilectus, in quo


mihi bene complacui: Ipsum audite ». Iesum igitur prono
mentís obsequio audiamus utique in omni r e , at in ea
praecipue quam Ipse ita cordi habuit, ut praenoscens díf-
íicultates quibus ípsa obnoxia futura esset in mundo, de
illa ipsa Patrem suuní obsecrare in novissima coena ef-
fusis iteratisque votis non omiserit; Pater Sánete, serva
eos in nomine tuo, quos dedisti mihi: ut sint unum sicut
et Nos [loan. 17, 11.) Una itaque anima cum uno cor-
de in Christo Iesu sit cunctis. Non aliud sane Nobis
maiori consolationi futurum est, quam si obsequentem
Christi monitis aurem cordis iugiter praebuerimus, quo
pacto et nos esse cum Christo agnoscemus, et perspicuum
aeternae salutis pignus inesse reperiemus in nobis: qui
enim ex Deo est, verba Dei audit [Toan. 8. 47.)
Has Pontificiae Nostrae cohortationis voces ex intimo
corde depromptas Omnipotens et Misericors Deus, Deipa-

á presencra de los elegidos: «Este es mi Hijo amadísimo


en quien Yo he puesto todas mis complacencias, escuchad-
le»; y nosotros debemos cumpliilo oyendo á Jesús con
respetuosa atención, y escuchándole en todo sin duda al-
guna; pero más principalmente en lo que Él mismo, pre-
viniendo las dificultades con que se habia de luchar, hi-
zo muchas veces objeto de ruego á su Padre, y tuvo
presente en la última cena: «Padre Santo, conservad en
vuestro nombre á los que Vos rae habéis dado, á fin de
que ellos sean uno, como nosotros somos uno.» Que to-
dos tengan en Jesucristo una sola alma y un solo cora-
zón. Ningún consuelo habrá mayor para nosotros que el
de prestar dócil oido á las advertencias de Cristo; pues
por esto podremos reconocer que estamos con Él, y
encontraremos en nosotros la prenda evidente de eterna
salvación: « Porque el que es de Dios, escucha la palabra
de Dios.»
I Que Dios Todopoderoso y misericordioso, por la in-
tercesión de la Virgen Inmaculada, confirme con su gra-
40 ACTAS Y DECRETOS
ralmmaculata deprecante, potenti sua ope confirmet, ef-
ficiatque propitius, ut uberious fructibus augeantur. Con-
vertat demde faciem suam ad Vos, VV. F F . , ac tum cor-
pora, tuna ánimos vestros benedictionis suae gratia pro-
sequatur: corpora nempe, ut labores omnes qui a vestro
sacro ministerio abesse non possünt, strenue alacriterque
ferré valeatis; ánimos vero, ut caelestibus auxiliis abun-
de repleti, sacerdotalis vitae exemplis et virtutum omnium
splendore in Christiani gregis salutem praeluceatis. Hu-
ius autem benedictionis gratia Vobis continenter adsit,
atque ómnibus vitae vestrae diebus ciernenter adspiret, ut
dies pleni inveniantur in Vobis, píen i sanctitatis et iu-
stitiae, pleni sanctorum operum fructibus, in quibus v e -
rae nobis divitiae et gloria continetur. Atque ita Nobis
continget feliciter, ut expleto mortalis peregrinationis cur-
su in novissimo illo vitae die dicere cum Propheta Rege
non vereamur a laetatus sum in his quae dicta sunt mihi:

cia estas palabras de nuestra exhortación Pontificia , que


salen del fondo de nuestro corazón, y que Nos sea pro-
picio para que ellas consigan numerosos frutos! ¡Que el
Señor vuelva su rostro hacia vosotros, Venerables Herma-
nos, y que colme con la gracia de sus bendiciones vues-
tros cuerpos y vuestras almas: Vuestros cuerpos, para
que tengáis la fuerza de sufrir valientemente y con ale-
gría las fatigas inseparables de vuestro ministerio ; y vues-
tras almas, para que, henchidas de gracia celestial, deis
el glorioso ejemplo de verdadera vida sacerdotal y de to-
das las virtudes, que son necesarias para salvar el reba-
ño de Cristo! ¡Que la gracia de esta bendición os acom-
pañe constantemente, y os inspire todos los dias de vues-
tra vida, á fin de que ellos sean llenos de santidad y
de justicia, obteniendo el fruto de vuestras obras, en las
cuales encontraréis la verdadera riqueza y la verdadera
gloria I Y que también Nos podamos, después de haber
recorrido dichosamente nuestra mortal peregrinación, de-
cir en el último dia de nuestra vida: « Me he alegrado
DEL CONCILIO VATICANO. 41

in domum Domini ibimus»; atque aditum Nobis patere


plañe confidamus in Montem Sanctum Sion, Caefestem
Hierusalem.

de las palabras que se me lian dicho; iremos á la man-


sión del Señor; s y nos sea dado encontrar abierto el
camino de la santa montaña de Sion; de la Jerusalen
celestial. »

SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI

PII
DIVINA PROV1DENTIA

PAPAE IX
L I T T E R A E APOSTOLICAE
QVIBVS ORDO GENERALIS
IN SACROSANCTI OECVMENICI CONCILII YATICANI CELEBRATIONE
SERVANDVS CONSTITVIT.VR.

PIVS PAPA IX.


AD FVTVRAM REÍ MEMORIAM

Multíplices inter, quibus divexamur angustias, ad Di-


vinae Clementiae, Quae consolatur Nos in omni tribulw-
tione nostra {II. Corinth. 1. 4.) gratias persolvendas má-
xime excitamur, qua propitiante, illua celeriter Nobis
continget, ut sacrosanctum genérale et Oecumenicum Con-
42 ACTAS Y DECRETOS
cilium Vaticainim iam a Nobis, Ea adspirante, indictum,
feliciter auspicemur. Gaudium autem in Domino iure prae-
cipimus , quod salutares Concilii eiusdem conventus so—
lemni die Immaculatae Dei Matris Mariae semper Vir-
ginis Conceptioni sacro, atque adeo sub potentibus m a -
ternisque auspiciis Eius aggressuri sumus, eosque in Va-
ticana Nostra Basílica inituri ante Beatissimi Petri cine-
res, qui in accepta fortitudine Petrae perseverans susce-
pta Écclesiae gubernacula non reliquit, et in quo omni-
wm Pastorum sollicitudo, cum commendatarum sibi o-
vium custodia perseverat (S. Leo P. Serm. 2. in An-
niver. Assumptionis stiae).^ Iamvero memores hoc oecu-
menicum Concilium a Nobis convocatum fuisse, ut extir-
pandis erroribus, anos praesertim buius saeculi conflavit
impietas, removendis malis, quibus Ecclesia affligitur,
emendandis moribus et utriusque Cleri disciplinae instau-
randae, coniuncta Nobiscum sacrorum Écclesiae Antisti-
tum adhibeatur opera, ac probé noscentes, quo studio in-
tentaque sollicitudine curare debeamus, ut ea omnia quae
ad rectam rationem tam salutaris negotii gerendi, tractan-
di ac perficiendi pertinent, ex sancta maiorum disciplina
institutisque statuantur, idcirco Apostólica Nostra aucto-
ritate ea quae sequuntur decernimus, atque ab ómnibus
in hoc Vaticano Concilio servanda esse praecipimus.

I.
De modo vivendi in Concilio.

Reputantes animo quod omne datum optimum, et o-


mne donum perfectum desursum est, descendens a Paire
luminum {Iacob. I. 17.), quodque nihil Caelestis Patris be-
nignitati pronius est, quam ut det spiritum bonum pe-
tentibus se {Lite XI, 13.), iam Nos, dum Apostolicis Nos-
tris Litteris [Litt. Nost. 11 Aprilis 1869.) die undécimo
Aprilis hoc anno datis, Écclesiae thesauros Sacrosancti
huius Concilii occasione, Christifidelibus reseravimus, non
solum eosdem Christifideles vehementer hortati sumus, ut
emundantes conscientiam ab operibus mortuis ad servien-
áum Deo viventi (Ep. ad Ileorae. IX, 14.), orationibus,
DEL CONCILIO VATICANO. 43

obsecrationibus, ieiuniis, aliisque pietatis actibus insistere


velint: sed etiam Divini Spiritus lumen et opem in Sacro-
sancto Missae sacrificio celebrando , quotidie in universo
Orbe Catholico imploran mandavinius, ad prosperum a
Domino huic Concilio exitum, et salutares ex eo Eccle—
siae Sanctae fructus impetrandos.
Quas quidem adhortationes et praescriptiones modo re-
novantes et confirmantes, id praeterea iubemus, ut in huius
Almae Urbis Nostrae Ecclesiis, Sacrosancta Synodo per-
durante, singulis diebus Dominicis hora, quae pro fideli
populo magis congrua videatur» Litaniae aliaeque oratio-
nes ad hunc finem constitutae recitentur.
At longe his maius aliquid et excellentius ab Episco-
pis, aliisque qui in sacerdotali ordine censentur hoc Con-
cilium concelebrantibus, praestandum est, qiios, uti mi-
nistros Christi et dispensatores mysteriorum Dei oportet in
ómnibus seipsos praebere exemplum bonorwm opemim in
doctrina, in integritate, in gravitate, verbiim stmum, irre-
prehensibile: ut is qui ex adverso est, vereatur nihil habens
malum dicere de nobis(Ep.ad Tit. II, 7.). Quare veterum
Conciliorum ac Tridentini nominatim vestigiis inhaeren-
tes hortamur illos omnes in Domino, ut orationi, sacrae
lectioni, caelestium rerum meditationibus pro sua cuius-
que pietate studiose intendant; ut puré casteque sancto
Missae sacrificio, quam fieri possit, frequenter operentur;
animum mentemque ab humanarum rerum curis immu-
nem servent; modestiam in moribus, in victu temperan-
tiam, et in omni actione religionem retineant. Absint ani-
morum dissidia, absit prava aemulatio et contentio, sed
ómnibus imperet, quae inter ceteras virtutes eminet cha-
ritas, ut illa dominante et incolumi, de hoc sacro Epi-
scoporum Ecclesiae conventu dici possit: «ecce quam oo-
nmn et quam iucundum habitare fratres in unum {Ps.
CXXXIÍ, i.). Evigilent demum Patres in domesticorum
suorum cura, et Christianae ab eis sanctaeque vitae disci-
plina exigencia, memores quam gravibus verbis Paulus
Apostolus praecipiat Episcopis, ut sint suae domui bene
praepositi [/. Timoth. III, 4 J.

o
44 ACTAS Y DECRETOS

II.
De ture et modo proponendi.
Licet ius et munus proponendi negotia, quae in San-
cta Oecumenica Synodo tractari debebunt, de iisque P a -
trum sententias rogandi nonnisi ad Nos, et ad hanc Apo-
stolicam Sedem pertineat, nihilominus non modo optamus,
sed etiam hortamur, ut si qui inter Concilii Patres ali-
quid proponendum habuerint, quod ad publicam utilitatem
conferre posse existiment, id libere exequi velint. Cura
vero probé perspiciamus hanc ipsam rem, nisi congruo
tempore et modo perficiatur, non parum necessario Con-
ciliarium actionum ordini officere posse, idcirco statuimus
eiusmodi propositiones ita fieri deberé, ut earum quaeli-
bet 1. scripto mandetur, ac peculiari Congregationi nonnullo-
rum, tum VV. F F . NN. S. R. E. Cardinaliuin, tum aliorum
Synodi Patrum a Nobis deputandae privatim exhibeatur:
2. publicum rei christianae bonum veré respiciat, non sin-
gularem dumtaxat unius vel alterms Dioecesis utilitatem:
3. rationes contineat, ob quas utilis et opportuna cense-
t u r : 4. nihil praeseferat, quod a coristanti Ecclesiae sen-
su, eiusque inviolabilibus traditionibus alienum sit.
Peculiaris praedicta Congregatio proposil iones sibi ex-
hibitas diligenter expendet, suumque circa earum admis-
sionem vel exclusionem consilium Nostro iudicio submit-
tet, ut Nos deinde matura consideratione de iis statua-
mus> utrum ad Synodalem deliberationem deferri debeant.
1IL
De secreto servando in Concilio.
Prudentiae hic ratio Nos admonet, ut secreti fidem,
quae in superioribus Conciliis non semel, adiunctorum gra-
vitate exigente, indicenda fuit, in universa huius Conci-
lii actione servandam iubeamus. Si enim unquam alias,
hoc máxime tempore haec cautio necessaria visa est, quo
in omnem occasionem excubat invidiae conflandae contra
DEL CONCILIO VATICANO. 45
Catholicam Ecclesiam eiusque doctrinam, pluribus nocen-
di opibus pollens impietas. Quapropter praecipimus ómni-
bus et singulis Patnbus, Officialibus Concilii, Theologis,
Sacrorura Canonum peritis, caeterisque, qui operam suam
Patribus vel officialibus praedictis quovis modo in rebus
huius Concilii praebent, ut decreta et alia quaecumque,
quae iis examinanda proponentur, nec non discussiones
et singulorum sententias non evulgent, nec alicui extra
gremium Concilii pandant: praecipimus pariter ut Offi-
ciales Concilii, qui episcopali dignitate praediti non sunt,
aliique omnes, qui ratione cuiusvis demandan a Nobis
ministerii Conciliaribus disceptationibus inservire debent,
iuramentum emittere teneantur de muñere fideliter obe-
undo, et de secreti fide servanda circa ea omnia quae
supra praescripta sunt, nec non super iis rebus, quae
specialiter ipsis committentur.

IV.
De ordine sedendi, et de non inferendo alicui praeiudicio.
Cum ad tranquillitatem concordiamgue animorum tuen-
dam non parum momenti habeat, si in (piibuslibet Con-
ciliaribus actibus, unusquisque suae dignitatis ordinem fi-
deliter ac modeste custodiat: hinc ad oñensionum occa—
siones , quoad eius fieri possit, praecidendas, infrascriptum
ordinem inter diversas dignitates servari praescribimus.
Primum locum obtinebunt YV. F F . NN. S. R. E,
Cardinales Episcopi, Presbyteri, Diaconi: secundum P a -
triarchae ; tertium, ex speciali Nostra indulgentia, P r i -
mates, iuxta ordinem suae promotionis ad Primatialem
gradum. Id autem pro hac vice tantum indulgemus, a t -
que ita, ut ex hac Nostra. concessione nullum ius vel ipsis
Primatibus datum, vel alus imminutum censeri debeat.
Quartum locum tenebunt Archiepiscopi, iuxta suae ad Ar-
chiepiscopatum promotionis ordmem; quintum Episcopi,
pariter iuxta ordinem promotionis suae; sextum Ábbates
Nullius Dioecesis; septimum Abbates Generales, aliique
Generales Moderatores Ordinum Religiosorum, in quibus
solemnia vota nuncupantiu-, etiamsi yicarii Generalis t i -
46 ACTAS Y DECRETOS
tulo appellentur, dnm tamen re ipsa cum ómnibus supre-
mi moderatoris iuribus et privilegiis, universo suo Ordi-
ni legitime praesunt.
Ceterum ex superiorum Conciliorum disciplina institu-
toque decernimus, quod, si forte contigerit, aliquos debito
in loco non sedere, et sententias etiam sub verbo placet
proferre, congregationibus interesse, et alíos quoscumque
actus faceré, Concilio durante, nulli propterea praeiudi-
cium generetur, nullique novum ius acquiratur (Conc.
Trid. Sess. II. Decret. de mod viv. % Insuper).

V.

De Iudicibus excusationum et querelarum.

Quo graviorum rerum pertractatio, quae in hac Sacro-


sancta Synodo agi gerive debent, minus quam fieri possit,
impediatur, aut retardetur ob cognitionem causarum, quae
singulos respiciunt: statuimus ut ipsa Synodus per sche-
dulas secretas quinqué ex Concilii Patribus eligat in Iu-
dices excusationum, quorum erit procurationes et excu—
sationes Praelatorum absentium, necnon eorum postula-
ta, qui, Concilio nondum dimisso, iustam discedendi cau-
sam se habere putaverint, excipere, atque ad normam con-
ciliaris disciplinae et SS. Canonum expenderé: quod cum
fecerint, non quidquam de hisce rebus decernent, sed de
ómnibus ad Congregationem generalem ordine referent.
Praeterea statuimus, ut eadem Synodus pariter per sche-
dulas secretas, alios quinqué ex Patribus eligat, in índi-
ces querelarum et controversiarv>,i.
Iii porro controversias omnes circa ordinem sedendi,
vel ius praecedendi, aliasque, si quae forte inter congre-
gatos oriantur, iudicio summario atque oeconomice, ut a-
iunt, ita componere studebunt, ut nulli praeiudicium infe-
ratur: et quatenus componere nequeant, eas Congregatio-
nis generalis auctoritati subiicient.
DEL CONCILIO VATICANO. 47

VI.
De Officialibus Concilii.
Quod vero et illud magni refert, ut necessarii ac ido-
nei ministri et officiales, iuxta conciliarem consuetudineni
et disciplinan! ómnibus in hac Synodo actibus rite et le-
gitime perficiendis designentur, Nos huiusmodi ministe—
riorum rationem habentes, infrascriptos viros ad ea deli-
gimus et nominamus, scilicet:
1. Generales Concilii Custodes, Dilectos Filios Ioan-
nem Columna et Dominicum Orsini Romanos Principes
Pontificio Nostro solio adsistentes.
2. Concilii Secretanum, Venerabilem Fratrem Iose-
hum Episcopum S. Hippolyti, eique adiicimus cum of-
E cio et titulo Subsecretarn, dilectum ñ'lium Ludovicum
Iacobini e Nostris et huius Apostolicae Sedis Protonotá-
riis, nec non adiutores, dilectos filios Canónicos Camillum
Santón et Angelum Iacobini.
3. Concilii Notarios, dilectos filios Lucam Pacifici,
Aloisium Colombo, Ioannem Simeoni, Aloisium Pericoli,
et Dominicum Bartolini Nostros et huius Apostolicae Se-
dis Protonotarios, eisque adiungimus dilectos filios Salva-
torem Pallottini et Franciscum Santi Advoeatos, qui No-
tariis eisdem adiutricem operam navent.
4. Scrutatores Suffra^iorum, dilectos filios Aloisium
Serafini et Franciscum Ñardi causarum Palatii Nostri A-
ostolici Auditores; Aloisium Pellegrini el Leonardum
E>ialti Nostrae Camerae Apostolicae Clericos; Carolum
Cristofori et Alexandrum Montani Signaturae Iustitiae
Votantes; Fridericum de Falloux du Coudray Nostrae
Cancellariae Apostolicae Regentem, et Laurentium Nina
Abbreviatorem ex maiori Parco. Hi autem octo scrutato-
res in quatuor distincta paria distributi, ita ad excipien-
da suffragia procedent, ut bina'paria unura Conciharis
Aulae latus, totidemque alterum ODeant, ac praeterea sin-
gula paria singulos ex Notariis secum habere debebunt,
dum in muñere fungendo versantur.
5. Promotores Concilii, dilectos filios Ioannem Bapti—
50 ACTAS Y DECRETOS

ventu coraponi possint, tum ea ratio ineunda erit. quam


huic infra statuimus . ut stabili et opportuno modo huic
rei provideatur. Volumus itaque, ut ab ipso Concilii exor-
dio quatuor speciales ac distinctae Patrum Congregatio-
nes seu Deputatioiies instituantur, quarum prima de r e -
bus ad fideni pertinentibus, altera de rebus disciplinae
ecclesiasticae, tertia de rebus Ordinum Regularium, quar-
ta demum de rebus ritus Orientalis, Concilio perdurante,
cognoscere et tractare debebit. Quaevis ex praedictis Con-
gregationibus seu Deputationibus numero Patrum quatuor
et viginti constabit, qui a Concilii Patribus per schedu-
las secretas eligentur. Unieuique ex iisdem Congregatio-
nibus seu Deputationibus, praeerit unus ex VV. F F . NN.
S. R. E. Cardinalibus a Nobis designandus, qui ex Con-
ciliaribus Theologis vel luris Canomci peritis, unum aut
plures in commoaum suae Congregationis seu Deputatio-
nis adsciscet, atque ex iis unum constituet. qui Secreta-
rii muñere eidem Congre^ationi seu Deputationi operam
navet. Igitur si illud contigerit, quod supra innuimus, ut
nimirum in Generali Congregatione quaestio de proposito
schemate exorta dirimi non potuerit, tum Cardinales e -
iusdem Generalis Congregationis Praesides, curabunt ut
schema, de quo agitur, una cum obiectis diíricultatibus
examirii subiiciatur illius ex specialibus Deputationibus,
ad quam, iuxta assignata cuique rerum tractandarum ge-
nera pertinere inteltigitur. Quae in hac peculiari Depu-
tatione deliberata fuerint, eorum relatio typis edita P a -
tribus distribuenda erit iuxta methodum a INobis superius
praescriptam, ut deinde in próxima Congregatione Gene-
rali, si nihil amplius obstiterit, rogatis Patrum suffragiis,
decreti vel canonis Conciliaris formula condatur. Suffra-
gia autem a Patribus oretenus edentur, ita tamen, ut i -
psis integinim sit etiam de scripto illa pronuntiare.

VIII.
De Sessionibus Publicis.
Publicarum nunc Sessionum celebratio exigit, ut r e -
bus et actionibus in ea rite dirigendis, congrua ratione
DEL CONCILIO VATICANO. 51

consulamus. Itaque, in unaquaque publica Sessione, con—


sidentibus suo loco et ordine Patribus, servatisque ada-
mussim caeremoniis, quae in rituali instructione iisdem
Patribus de mandato Nostro tradenda, continentur, de
suggestu "decretorum et Canonum formulae in superiori-
bus Congregationibus generalibus conditae, voce sublata
et clara iussu Nostro recitabuntur, eo ordine, ut primum
cañones de dogmatibus Fidei, deinde decreta de discipli-
na pronuncientur, et ea adhibita solemni tituli praefatio-
ne, qua Praedecessores Nostri in eiusmodi Conciliari a-
ctione utí consueverunt, nempe: Pins Episcopus Servus
Servorum Dei, sacro appróbante Concilio, ad perpetuara
rei memoriam. Tune vero rogabuntur Patres, an placeant
cañones et decreta perlecta; ac statim procedent scruta-
tores suffragiorum , íuxta methodum superius constitutam,
ad suffragia singillatim et ordine excipienda, eaque ac—
cúrate describent. Hac autem in re declaramus suffragia
pronunciari deberé in haec verba, placet, aut non placet:
ac simul edicimus, minime fas esse a Sessione absentibus
quavis de causa, suffragium suum scripto consignatum
ad Concilium mittere. Iamvero suffragiis collectis, Conci-
lii Secretan us una cum supradictis scrutatoribus penes
Pontificalem Nostram Gathearam, iís aecurate dirimendis
ac numerandis operam dabunt, ac de ípsis ad Nos refe—
rent: Nos deinde supremam Nostram sententiam edice—
mus, eamque enuncian et promulgan mandabimus, hac
adhibita solemni formula & decreta modo lecta placuerwit
ómnibus Patribus nemine dt'ssentiente (vel si qui forte
dissenserint), tot numero exceptis; Nosque, sacro appró-
bante Concilio, illa ita decermmus, statitimus atque san-
cimas, ut lecta sunt». Hisce autem ómnibus expletis, erit
Promotorum Concüii rogare Protonotarios praesentes, ut
de ómnibus et singulis in Sessione peractis, unum vel
plura, instrumentum vel instrumenta conficiantur. Deni-
ue, die proximae Sessionis de mandato' Nostro indicia,
essionis conventus dimittetur.
52 ACTAS Y DECRETOS

IX.

De non discedendo a Concilio.

Tniversis porro Cohcilii Patribus, aliisque qui eidem


interesse debent, praecipimus sub poenis per SS. Caño-
nes indictis, ut ne quis eorum, antequam Sacrosanctum
hoc Genérale et Oecumenieum Concilmm Vaticanum ri-
te absolutuin et a Nobis dimissum sit, discedat, nisi dis-
cessionis causa iuxta normam superius defínitam cognita
et probata fuerit. ac impetrata a Nobis abeundi facultas.

X.

Indidtv.m Apostolicum de non residentia pro its


qui Concilio intersunt.

Cum ii omnes qui Gonciliaribus actionibus interesse te-


nentur, ea in re universali Ecclesiae deserviant ; Praede-
cessorum Nostrorum etiam exemplum sequuti [Pe.idus III.
Brev. 1 Iannarii 1546. Pius IV. Brev. 25 Nov. 1561.)
Apostólica benignitate indulgemus, ut tum Praesules alii-
que sufíragii ius in hoc Concilio habentes, tum caeteri
omnes eidem Concilio operam quovis titulo impendentes,
suorum beneficiorum fructus, reditus, proventus ac distri-
butiones quotidianas percipere possint, iis tantum distri-
butionibus exceptis, quae inter praesentes fieri dicuntur;
idque concedimus Synodp perdurante, et doñee quisque
eidem adsit aut inserviat.
Haec volumus atque mandamus, decernentes has Nos-
tras Litteras et in eis contenta quaecumque, in próximo
sacrosancto generali et Oecumenico Concilio Vaticano, ab
ómnibus et singulis ad quos spectat, respective et invio-
labiliter observan deberé. Non obstantibus, quamvis spe-
ciali, atque individua mentione, ac derogatione dignis, in
contrarium facientibus quibuscumque.
DEL CONCILIO VATICANO. 53

Datum Romae apud S. Petrum sub Annulo Piscatoris


die XXVII Novembris anno MDCCCLXIX. Pontificatus
Nostri anuo Vigésimo quarto.

N*. CARD. PARACCIANI-CLARELLI,

:
« M W / W > A

« Creemos inútil traducir al español este Breve que sólo


sirve para el objeto á que fué destinado; pero cuyo texto
insertamos sin embargo como prueba de que nada se omi-
tió por su Santidad, para que el Santo Concilio produjese con
la ayuda de Dios los más felices resultados.)»

PRIMERA SESIÓN DEL poNCiuo,

Amaneció el dia tan deseado de todos, 8 de diciem-


bre de 1869 Solemnísimo por la festividad de la Inma-
cidada Concepción de la Santísima Madre de Dios, lo
será más desde hoy por la apertura del primer Conci-
lio Ecuménico del Vaticano, décimo nono de todos los
reunidos en la iglesia durante diez y ocho siglos. Todo
estaba oportunamente prevenido. Los setecientos Padres,
reunidos ya entonces en Roma, habían sido notificados
acerca de la hora, sitio y forma en que debian concur-
rir al Palacio apostólico; y ó, las ocho y media de la
mañana aguardaban á su Santidad en el gran salón que
•se extiende sobre el pórtico de la Iglesia de S. Pedro,
adornados con las vestiduras sagradas y mitras cor)-r¿-
54 ACTAS Y DECRETOS

pondientes á sus diferentes ritos. Allí apareció á breve


rato Su Santidad igualmente revestido de pluvial y mi-
tra y con todo el acompañamiento prevenido en el cere-
monial; y después de haber entonado el Veni creator
Spiritus, descendieron procesionalmente á la gran Basíli-
ca para adorar allí al Santísimo Sacramento, y entrar
luego en el aula conciliar. Hallábase esta en el extremo
del brazo derecho del crucero, convertido para este efec-
to en un espacioso salón, casi en forma de anfiteatro,
cuyo testero ocupaba el trono pontificio, y d sus lados
los bancos de los Émmos. Cardenales, continuando por
uno y otro costado varias groadas de asientos para más
de mil Padres, y otros para los ministros y oficiales
del Concilio. Un altar cubierto y preparado para cele-
brar el santo sacrificio, y un pulpito cerca ae él, esta-
ban en medio del salón, á poca distancia de su entrada.
Y habiá además dispuestas grandes tribunas para las
familias reales, para el Cuerpo Diplomático, para los
teólogos y canonistas del Concilio ó de los Padres, y pa-
ra los procuradores de los prelados ausentes; quedan-
do espacio suficiente á, la entrada para los caballeros
del orden de Jerusalen. protectores y nobles pontificios,
y para la guardia suiza.
Entrados, pues, todos en dicha aula, y colocados los
Padres del Concilio según su dignidad, grado y tiempo
de su promoción, celebró la misa solemne de la fiesta el
Ernmo. Cardenal Patrizi y predicó el Emo. Arzobispo
de Coigni, rezándose después la Letanía de los Santos;
y cantado el evangelio Designavit Dominus por el Emmo.
Cardenal Borrmneo, pronunció Su Santidad la alocución
siguiente;
DEL CONCILIO VATICANO. 55

ALLOGVTIO

SSmi. D. N. Pii PP. IX


HABITA

AD PATRES CONCILII VATICAM


IN PRIMA SESSIONE.

VENERABILES F R A T R E S
Quod votis ómnibus ac precibus ab Deo petebamus,
ut Oecumenicum Concilium a Nobis indictum concelebra-
re possemus, id insigni ac singulari Dei ipsius beneficio,
datum Nobis esse summopere laetamur. Itaque exultat cor
Nostrum in Domino et mcredibili consolatione perfundi-
tur, quod auspicatissimo hoc die Immaculatae Dei Geni-
tricis Virginis Mariae Conceptioni sacro, Vos qui in par-
tem soUicitudinis Nostrae vocati estis, iterum maiori quam
alias frequentia, in hac catholicae Religionis arce prae-
sentes intuemur, aspectuque Vestro perfruimur iucundis-
simo.

VENERABLES HERMANOS: Grande es nuestra alegría al


considerar el insigne y singular beneficio, qae Dios nos
ha concedido, de poder celebrar el Concilio Ecuménico
por Nos convocado : beneficio que pedíamos á Dios con
todo fervor en nuestras oraciones. Por ello se regocija
nuestro corazón en el Señor, y se llena de increíble con-
suelo en este felicísimo dia consagrado á la Inmaculada
Concepción de la Virgen Maria Madre de Dios, al veros
á vosotros que estáis llamados á compartir nuestra soli-
citud, reunidos en mayor número que otras veces en es-
te alcázar de la religión católica, y gozar de vuestra gra-
tísima presencia.
fjfi ACTAS Y DECRETOS

Vos autem nunc, Venerabilcs fratres, in nomine Chri-


sti congregad [Matth. 1&, 20. adestis, ut Nobiscum te-
stimonium perhibeatis Yerbo Dei et testimoniími Iesu
Christi (Apoc. 1 , 2.\ víamque Dei in veritate omnes ho-
mines Nobiscum doceatis {MúÚ. 22. 1(3.), et de opposi-
tionibus falsi nominis scientiae [I Ttm. G, 20.), Nobiscum
Spiritu Sancto duce iudicetis [Act. Apost. 15, 19.).
Si enim unquam alias, hoc máxime tempore, quo veré'
luxit et defluxit térra infecta ab habitatoribus suis [Isai.
24, 4. 5.), divinae gloriae zelus, et Dominici gregis salus
a Nobis postulat, ut circumdemus Sion et complectamur
eam, narremus in turribus eius, et ponamus corda Nostra
in virtute eius [Psah/i. 47. 11. 12.;.
Videtis enim, Yenerabiíes Fratres, quanto Ímpetu an-
tiquus humani generis hostis Domum l)ei, quam decet
"sanctitudo, a^gressus sit et iisque agí?rediatur: Eo aucto-
re funesta illa impiorum coniuratio late grassatur, quae
coniunctione fortis, opibus potens, muiiita institutis, et

Estáis ahora, Venerables Hermanos, congregados en


nombre de Cristo, para dar con Nos testimonio de la
palabra de Dios, el testimonio de Jesucristo, para ense-
ñar con Nos a todos los hombres el camino de Dios en
la verdad, y para con Nos juzgar bajo la inspiración del
Espíritu Santo las. oposiciones de la falsa ciencia.
Porque si hoy más que nunca llora y desfallece la
tierra infestada por sus habitantes, el celo por la glo-
ria divina y la salud de la grey del Señor exigen de
nosotros que demos vueltas al rededor de Sion, y la
examinemos por todas partes, y contemos sus torres y
consideremos atentamente su fortaleza.
Pues ya veis, Venerables Hermanos, con cuánto furor
el antiguo enemigo del género humano ha acometido y
todavía acome4e á la Casa de Dios, á la cual va unida
la santidad: él es el autor de esa funesta y vasta cons-
piración de los impíos, que fuerte por su unión, pode-
rosa por sus riquezas, provista de sus reglamentos, y dis-
DEL CONCILIO VATICANO. 57

velamen habens malitiae libertatem (I Petr. 2, 16.), acer-


rimum adversus Sanctam Christi Ecclesiam bellum, omni
scelere imbutum urgere non desinit. Huiús belli genus,
vim. arma, progressus, consilia non .ignoratis. Versatur
Yobis continenter ante oculos sanarum doetrinarum, qui-
bus humanae res in suis quaeque ordinibus innituntur,
perturbatio et confusio, luctuosa iuris cuiusque perversio,
multíplices mentiendi audacter et corrumpendi artes, qui-
bus iustitiae, honestatis et auctoritatis salutaria vincula
solvuntur, pessimae quaeque cupiditates inflammantur, Chri-
stiana Fides ab animis funditus convellitur, ita ut certum
hoc tempore Ecclesiae Dei metueudum esset exitium, si
ullis hominum machinationibus et conatibus exscindi pos-
set. At nihil Ecclesia potentius, inquiebat Sanctus Ioan-
nes Chrysostomus, Ecclesia est ipso cáelo fortior. Caelum
et térra transibunt verba autem mea non transibunt. Quae

frazada con la máscara de libertad para encubrir su ma-


licia , no cesa de promover contra la santa Iglesia de
Cristo una cruelísima guerra acompañada de toda clase
de maldades.
Vosotros no ignoráis qué clase de guerra es ésta, ni
tampoco ignoráis su fuerza, sus armas, sus progresos,
sus consejos y planes. Continuamente estáis viendo la
perturbación y confusión de las sanas doctrinas en que
estriba lodo el orden de las cosas humanas, el lamen-
table menosprecio de todo derecho, las múltiples artes
de mentir audazmente y de corromper, con las que se
disuelven todos los saludables vínculos de la juslicia, de
la honestidad y de la autoridad, se encienden las más
infames concupiscencias y se arranca de los corazones
la fe cristiana, de tal manera que seria de temer en es-
tos tiempos la ruina de la Iglesia de Dios, si esta Igle-
sia pudiera desaparecer por algunas maquinaciones ó es-
fuerzos de los nombres. Pero ¿qué cosa más poderosa
que la Iglesia ?, decia San Juan Crisóstomo. La Iglesia
es más fuerte que el mismo cielo. El cielo y la tierra
58 ACTAS Y DECRETOS
verba? Tu es Petrus, et super kanc Petrum aedificalto
Ecclesiam meam, et pórtae úifet'í non praevalebunt ad-
stu eam Homil. ontr exü. n. !.)•
Quamquam vero- Civitas Domini virtutum, Civitas Dei
Nosiri inexpugnabili fundamento nitatur, tamen agnoscen-
tes ac intimo corde dolentes, tantam malorum congeriem
animarunaque ruinam, ad quam avertendam vel vitam po-
neré parati essemus, Nos qui aelerni Pastoris Vicaria in
Terris procuratione fungentes, zelo domus Dei prae cae-
teris incendamur necesse est, eam viam et rationem ine-
undam Nobis esse duximus, quae ad tot Ecclesiae detri-
menta sarcienda utilior et opportunior videretur. Ac illud
Isaiae saepe animo revolventes «ini consilium, coge con-
cilium»; et reputantes huiusmodi remedium in gravissi-
mis rei christianae temporibus a Praedecessoribus Nostris
salutariter esse usurpatum, post diuturnas preces, post

pasarán , pero mis palabras no pasarán. ¿Qué palabras?


Tú ERES PEDRO Y SOBRE ESTA PIEDRA EDIFICARÉ MI IGLESIA, Y
LAS PUERTAS DEL INFIERNO NO PREVALECERÁN CONTRA ELLA.
Mas aunque la ciudad del Señor de las Virtudes, la
ciudad de nuestro Dios, descanse sobre inexpugnables
fundamentos; todavía, conociendo y lamentando de lo ín-
timo del corazón tanto conjunto de males y tanta ruina
de las almas, para evitar la cual daríamos hasta la vi-
da, Nos que, haciendo en la tierra las veces del Eter-
no Pastor, necesitamos más que ólro alguno abrasarnos
en el celo de la casa de Dios, hemos creído deber se-
guir el - camino, y emplear aquellos medios que parezcan
más útiles y oportunos para resarcir á la Iglesia de tan-
tos daños.
Y recordando con frecuencia aquellas palabras de
Isaías, Ini consilium, coge concilium, toma consejo, reúne
el concilio, y considerando que este remedio fué adop-
tado con feliz éxito por nuestros predecesores en los tiem-
pos más difíciles de la Iglesia; después de Iarga3 ora-
ciones, después de haber deliberado con nuestros Vene-
DEL CONCILIO VATICANO. Mt

collata cum Venerabilibus Fratrihus Nostris Sanctae Ro-


manae Ecclesiae Cardinalibus consilia, post expetita etiam
plurium Sacrorum Antistitum suffragia , Vos, Venerabiles
Fratres, qui estis sal terrae, Custodes Dominici Gregis
et Pastores, apud hanc Petri Cathedram censuimus evo-
candos ; atque hodie, divina benignitate favente, quae tan-
tae rei impedimenta sustulit, sanctae Congregationis ini-
tia solemni maiorum ritu celebraraus. Tot autem sunt,
tamque uberes caritatis sensus, quibus hoc tempore affi-
eimur, Venerabiles Fratres, ut eos in sinu conünere non
valeamus. Videmur enim in Vestro conspectu universam
Catholicae gentis familiam, carissimos Nobis Filios prae-
sentes intueri: cogitamus tot amoris pignora, tot fer—
ventis animi opera, quibus Vestro impulsu . ductu et ex-
emplo suam pietatem et obs^rvantiam Nobis et huic
Apostolicae Sedi miriñce probarunt, ac porro probant;

rabies Hermanos los Cardenales de la Santa Iglesia Ro-


mana, y de haber pedido también su parecer á otros
muchos Prelados; hemos resuelto convocaros, Venerables
Hermanos, en torno de esta Cátedra de Pedro; á vos-
otros que sois la sal de la tierra, guardianes y pastores de
la grey del Señor; y hoy, por favor de la misericordia
divina, que ha removido tantos obstáculos, inauguramos
con el solemne rito de nuestros mayores esta santa reu-
nión.
Son empero tantos y tan abundantes los sentimien-
tos de caridad de que Nos hallamos poseídos, Venerables
Hermanos, que no podemos contenerlos en el pecho. Nos
parece ver aquí en vuestras personas á toda la familia
cristiana, á nuestros queridísimos hijos delante Nos. Pen-
samos en tantas pruebas de amor, en tantas obras de
ánimo ferviente con las cuales, á ejemplo vuestro, á
vuestro impulso y con vuestra guia , han demostrado y
demuestran su devoción á Nos y á esta Sede Apostó-
lica -, y considerando esto, no podemos menos de dar
testimonio en esta gran reunión con expresiones públicas
60 ACTAS Y DECRETOS
atque hac cogitatione Nobis temperare non possumus, quin
in vestro amplissimo coetu, Nostram erga eos omnes gra-
tissirnaní voluntateni, solerani et publica significatione
r^rofitentes, Deura enixe adprecemur, ut probatio eorum
íidei multo pretiosior auro, mveniatur in laudeni et glo—
riam et honorem, in revelatione Iesu Christi (/ Petr. 1.
7. . Miseram deinde etiam tot bominum conditionem coo-»-
tamus, qui a via veritatis et iustitiae, ideoque verae i
licitatis decepti aberrant, eorum que saluti opem afierre
desiderio desideramus, memores Divini Redemptoris et
Magistri Nostri Iesu, qui venit quaerere et salvum fa-
ceré quod perierat. Intendimus praeterea oculos in hoc
Principis Apostolorum Trophaeum apud quod consisti-
mus, in hanc almam Urbem , quae Dei muñere tradita
non fuit in direptionem gentium, in Romanum hunc po-
pulum Nobis dileetissinium, cuius constanti amore, fide,
obsequió circumdamur, atque ad Dei benignitatem extol-
lendam vocamur, qui divini sui praesidii spem in Nobis

y solemnes de nuestro grande reconocimiento hacia to-


dos ellos, al mismo tiempo que pedimos de corazón al
Señor que la prueba de su fe , mucho más preciosa que
el oro, sea bailada digna de* alabanza, de gloria y de
honor en el dia de la manifestación de Jesucristo.
Pensamos ta rabien en la mísera condición de tantos
hombres , que engañados se alejan del seno de la verdad
y de la justicia, y por lauto de la felicidad verdadera,
y ardientemente deseamos poder ayudarles á salvarse,
recordando al divino Redentor y Nuestro Maestro Jesús,
que vino á buscar y salvar lo que habia perecido. Fi-
jamos luego los ojos en este trofeo del Príncipe de los
Ap ístoles en que nos encontramos, en esta alma ciudad
que por el favor de Dios no fué abandonada á la devas-
tación de las gentes, en este pueblo romano, carísimo a
Nos, de cuyo constante amor, fidelidad y obsequio e s -
tamos rodeados; y todo esto nos mueve á exaltar la
bondad de Dios, que ha querido en este tiempo so*te-
DEL CONCILIO VATICANO. 61

hoc tempere , magis magisque fuleiré et confirmare vo-


luerit. Át praecipue Vos cogitatione complectimur , V e -
nerabiles Fratres, in quorum sollicitudine, zelo et concor-
dia, magnum momentum ad Dei gloriam operandam po-
situm nunc esse intelligimus; agnoseimus ilagrans stu-
dium, quod ad Vcstrum íiiuiius ímplendum auulistis, ac
praesertim praeclaram et arctisshnam illam Vestrum o-
mnium cum Nobis et hac Apostólica Sede coniunctionem,
qua, ut semper alias in maximis Nostris acerbitatibus,
ita potissimum hoc tempore nihil Nobis iucundius, nihil
Eccíesiae utilius esse potest; ac vehementer gaudemus in
Domino Vos ita esse animo comparatos, ut ad certam
solidamque spem uberrimorum fructuum et máxime opta-
bilium, ex Svnodali hac vestra coitione concipiennam
impellamur. Ut nullum í'ortasse aliud infestius et callidius
beUum in Christi Regnum exarsit, sic nullum fuit tempus
in quo magis Sacerdotum Domini cum Supremo Gregis

ner y confirmar nuestra esperanza en la divina protec-


ción.
Pero particularmente volvemos el pensamiento á Vos-
otros, Venerables Hermanos, cuya solicitud, celo y con-
cordia juzgamos ahora de mucha importancia para hacer
resaltar la gloria de Dios ; reconocemos el fervoroso ar-
dor con que habéis acudido á cumplir con vuestro de-
ber, y especialmente la admirable y estrechísima unión
de todos vosotros con Nos y con esta Sede Apostólica;
lo cual no puede ser más caro para Nos ni más útil
para la Iglesia, como en otras ocasiones de amargas an-
gustias lo fué; y tan grandemente nos alegramos en el
Señor viendo vuestros ánimos así dispuestos, que no po-
demos menos de concebir cierta y firme esperanza de
que por esta vuestra reunión obtendremos los más copiosos y
deseados frutos. Así como nunca tal vez se hizo guerra
más astuta y encarnizada al reino de Cristo, así tam-
poco nunca fué más precisa la unión de los sacerdotes
del Señor con el Pastor supremo de su grey , la cual
U-¿ ACTAS Y DECRETOS
Eius Pastore uuio, a qua in Ecclesiam mira vis manat,
postularetur; quae quioem unió, singulari divinae provi-
dentiae muñere et spectata virtute Vestra, ita iugiter r e -
ipsa constitit, ut spectaculum facía sit, et futuram magis
confidamus in dies, mundo et angelis et hominibus.
Agite igitur, Venerabiles Fratres, confortamiiii in Do-
mino : ac in nomine ipsius Trinitatis Augustae, sancti-
ficati in verltate [Joann. 17, 3 9.). induti arma lucis, do-
cete Nobiscum viam, veritatem et vitam, ad quam tot a-
gitata aerumnis gens humana iam non adspirare non po-
test; date Nobiscum operam, ut pax regnis, lex barbaris,
monasteriis quies, Ecclesiis ordo, clericis disciplina, Deo
populus acceptabilis restitui possit [S. Bern. de Cons. 1.
4. c. A.). Stat Deus in loco . sancto suo, Nostris interest
consiliis et actibus, suos Ipse ministros et adiutores in
tam eximio misericordiae suae opere Nos adlegit, atque

ÚQ una fuerza admirable á la Iglesia: y esta unión, mer-


ced á la divina Providencia y á vuestra egregia virtud,
se ha realizado y afirmado de tal manera que es, y con-
fiamos que será cada dia más, maravilloso espectáculo
al mundo, á los ángeles y á los hombres.
Así, pues, Venerables Hermanos, confortaos en el Se-
ñor; y en nombre de la Trinidad Augusta, santificados
en la verdad, vestidos con las armas de la luz, ense-
ñad con Nos el camino, la verdad y la vida á que no
puede menos de aspirar el género humano después de
tantas desgracias ; ayudadnos, para que pueda restituir-
se la paz á los reinos, la ley á los bárbaros, el sosie-
go á los monasterios, el orden á las iglesias, la disci-
plina á los clérigos, y á Dios un pueblo aceptable. Dios
está en su lugar santo y asiste á nuestros consejos y
nuestros actos ; El mismo nos ha elevado á ministros y
coadjutores en una obra tan grande de su misericordia,
y quiere que trabajemos en este ministerio de manera.
DEL CUXCiUO VATICANO. fio

lmic ministerio ita Nos inservire oportet, ut lili unice hoc


tempore mentes, corda, vires consecremus.
Sed nostrae infirmitatis conscü, Nostris dií'fisi viribus,
ad Te levamus cum fiducia oculos, precesque convertí—
mus, o Divine Spiritus, T u f o n s verae lucis et sapientiae
divinae, Tuae gratiae lumen praefer mentibus Nostris, ut
ea quae recta, quae salutaria, quae óptima sunt videa-
mus; corda rege, fove, dirige, ut huius Concilii actiones
rite inchoentur, prospere promoveantur, salubriter perfi-
ciantur.
Tu vero, Mater pulchrae dilectionis, agnitionis et sanctae
spei, Ecclesiae Regina et propugnatrix, Tu Nos, consul-
tationes, labores Nostros ín Tuam maternam fidem t u -
telamque recipias, ac Tuis age apud Deum precibus , ut
in uno semper spiritu maneamus et corde.
Vos quoque Nostris adeste votis, Angelí et Archangeli,
Tuque Apostolorum Princeps, Beatissime Petre, Tuque

que en todo este tiempo consagre/nos únicamente á Él las


inteligencias, los corazones y las fuerzas.
Pero conocedores de nuestra flaqueza , desconfiando
de nuestras fuerzas, á Tí levantamos con fe los ojos, y
dirigimos nuestras súplicas, oh Divino Espíritu; Tú, oh
fuente de luz verdadera y de sabiduría divina, llena nues-
tra mente con la luz de tu divina gracia, para que po-
damos ver qué cosas son rectas, saludables y óptimas;
dirige, conforta y gobierna los corazones, para que los
actos de este Concilio empiecen rectamente, continúen con
felicidad y terminen saludablemente.
Y Tú, oh Madre del hermoso amor, de la inteligen-
cia y de la santa esperanza, Reina y defensora de la
Iglesia, acógenos y acoge nuestras discusiones y tiabajos
bajo tu maternal protección y tutela, y haz con tus rue-
gos ante Dios, que permanezcamos siempre unidos en un
mismo espíritu y corazón.
Vosotros también secundad nuestros votos, oh Ánge-
les y Arcángeles: y tú, oh Príncipe de los Apóstoles,
H4 ACTAS Y DECliETOS

Coapostole Eius Paule, doctor gentium, et praedicator


veritatis in universo mundo , Vosque omnes Sancti cae-
lites , et praecipue, quorum ciñeres hic veneramur, poten-
ti Vos deprecatione efficite, ut omnes, ministerium nos-
trum fideliter implentes, suscipiamus misericordiam Dei
in medio Templí Eius , Cui honor et gloria in saecula
saeculorum.

beatísimo Pedro ; y tú, su coapóstol Pablo, doctor de las


gentes y predicador de la verdad en el universo mundo;
y todos vosotros, oh Santos del cielo, y particularmen-
te aquellos cuyas cenizas veneramos! haced con vuestras
poderosas oraciones, que todos nosotros cumpliendo fiel-
mente nuestro ministerio, recibamos en medio del templo
de Dios la misericordia de Dios mismo, á quien sea da-
do honor y gloria por los siglos de los siglos.

Terminada esta alocución, el Rmo. Obispo de Fabria-


no y Matelica fué encargado de leer desde el pulpito el
siguiente decreto:
Pius Fpiscopus Servus Sen'orum Dei, sacro approban-
te Concilio, ad perpetuara rei memoriam. Rmi. Paires,
placetne Vobis ad laudem et qloriam Sanctae et indi-
viduae Trinitatis, Patris et J^ilii et Sjtiritas Sancti, ad
incrementum et exaltationem fidei et religionis catholi-
cac, ad extirpationem grassantium errorum, ad refor-
matíonem cleri populique christiani, ad communem o—
mnium paceta et concordiam, sacromneti oecumeniei Con-
cilii Val kttium fieri et jam factura esse declaran?
Y contestando los Padres por aclamación: PLACET,
Su Santidad en voz alta y clara añadió:
«Decretum modo lectum placuit Patribus, nemine
dissentiente, Nosqve,- sacro approbante Concilio, ita de-
cernimus, statuimvs uc sancimus, ut lectum est.»
DEL CONCILIO VATICANO. 65
Segunda vez ascendió al pulpito el Sr. Obispo de F a -
briano y leyó este otro decreto:
Pius Episcopus Servus Servorum Dei, Sacro appro-
bante Concilio, ad perpetuam rei memoriam. •=Rmi. Pa-
ires, placetne Vobis proocimam Sacrosancti •Concilii Oecu-
menici Vaticani Sessionem haberi die festo Epiphaniae
Domini, qui dies erit sextus mensis Ianuarii anno Do—
mini 1870?
Y contestado igualmente por los Padres, PLACET,
dijo Su Santidad:
« Decretum modo lectum placuit Patribus, nemine dis-
sentiente, Nosque Sacro approbante Concilio, ita decer-
nimus, statuimus, ac sancimus ut lectum est.»
Dos abogados Consistoriales, nombrados Promotores del
Concilio, rogaron entonces a los Protonotarios Apostóli-
cos allí presentes que extendiesen documentos auténticos
de todo lo obrado; y concluyó la sesión con un solem-
ne TE-DEUM.

Asistieron á esta sesión 47 Cardenales, 9 Patriarcas,


7 Primados, 117 Arzobispos, 477 Obispos y 39 Abades y
Superiores generales de órdenes ó congregaciones religio-
sas , que hacen un total de 706 Padres, cuyo catálogo
daremos al fin de las sesiones.

Antes de pasar adelante; queremos decir aquí algu-


nas palabras sobre la organización del Concilio, para que
todos puedan apreciar los trabajos que en él se hicie-
ron , el orden y la plena libertad de las discusiones, y
con cuánto cuidado se pesaban todas las palabras de los
decretos ó definiciones del mismo Concilio, antes que estos
fuesen sometidos á la aprobación definitiva y confirma-
dos por su Santidad en una sesión pública.
Aunque la iniciativa de las materias, que habian de
66 ACTAS Y DECRETOS
tratarse perteneciese d la Sede Apostólica, Su Santidad
no solo permitió, más también exhortó á los Padres á
que propusiesen cualesquiera otros puntos, eme creyesen
convenientes a la publica utilidad; si bien La convenien-
cia y oportunidad de estas proposiciones debia ser some-
tida previamente á una congregación especial.
Existían] muchos trabajos hechos de antemano, y has-
ta preparadas las minutas de varios decretos por comi-
siones de teólogos, canonistas y peritos en las diferentes
materias que pudieran ser objeto del Concilio, los cua-
les habían sido llamados por S. S. para este efecto, no
sólo de Roma é Italia, sino también de otras naciones ca-
tólicas. El Concilio por su parte debia nombrar y nom-
bró en efecto á pluralidad de votos cuatro comisiones ó
diputaciones conwuestas cada una de- 24 Padres, y pre-
sidida por un Émmo. Purpurado: la 1.a para materias
de fe', la segunda para las de disciplina eclesiástica; la ter-
cera para lo que se refiere á órdenes regulares y la
cuarta para materias del rito oriental y misiones apos-
tólicas. A las cuales comisiones correspondía examinar
todos los trabajos hechos, rectificar y corregir las mi-
nutas ó presentar otras nuevas, que luego eran someti-
das á las congregaciones generales de todos los Padres;
y con vista de las observaciones y modificaciones pro-
puestas. por cuantos quisiesen hablar' ó proponer algo,
la coyniston respectiva redactaba de nuevo la minuta ó
proyecto de decreto para su aprobación en otra Congre-
gación general, y solo después de haber sido aprobado
por mayoría de votos, era sometido á la definitiva en
sesión pública presidida por Su Santidad.
Conforme a esto, pues, fueron elegidas dichas cuatro
comisiones en las Congregaciones generales de 14, 20, y
28 de diciembre y en la de 14 de Enero.
Además de esto en la Congregación general de 10 de
diciembre fué leída la relación de 12 Emmos. Cardena-
les y otros 14 Rmos. Padres nombrados por Su Santidad
para la congregación especial que debe examinar las
proposiciones de cualesquiera puntos que los Padres del
Concilio tengan á bien proponer. Y en la misma se eli-
gió también por mayoría de votos d cinco jueces llama-
DEL CONCILIO VATICANO. 67
dos de excusas, porque deben dar su parecer sobre las
que alegasen los Padres ausentes para no haber veni-
do al Concilio ó para ausentarse de él antes de su con-
clusión ; y otros cinco para satisfacer á cualesquiera que-
jas 6 controversias que pudieren ofrecerse sobre el or-
den de asientos, derecho de precedencia ó cualquiera
otra cosa.
No terminaremos estas breves indicaciones sin hacer
mérito de la Constitución Cum Romanis Pontificibus pu-
blicada y distribuida á los Padres en la Congregación
general de 10 de Diciembre, relativa á la elección del
Romano Pontífice, si acaeciese vacar la Sede Apostólica
durante el Concilio, la cual sin embargo no creemos ne-
cesario insertar aquí. Diremos solamente que por ella se
establece lo que ya en casos análogos se habia constitui-
do y declarado por otros Sumos Pontífices, que la elec-
ción de Papa pertenece única y exclusivamente al Cole-
gio de Cardenales de la Sta. Iglesia Romana, sin que la
circunstancia de hallarse reunido el Concilio pueda ni
deba alterar en nada lo que sabiamente está determina-
do ya sobre esta materia.
Advertiremos también que habiendo fallecido el pri-
mer presidente de las Congregaciones generales designa-
do por Su Santidad en las Letras apostólicas para el
orden general del Concilio, que en su tugar hemos inser-
tado ; el Santo Padre se sirvió nombrar en su lugar al
Emmo, Cardenal de Angelis; y por diferentes quiró-
grafos designó también para presidir la diputación de Fi-
de al Emmo. Cardenal jBilio; para la de disciplina ecle-
siástica al Emmo. Caterini, y por enfermedad de este
al Emmo. Capalti; para la de negocios de órdenes regu-
lares al Emmo. Bizzarri, y para la de Ritos orientales y
Misiones apostólicas al Emmo. Cardenal Barnabó.
He aquí ahora los nombres de los Padres elegidos pa-
ra estas comisiones ó diputaciones.
68 ACTAS Y DECRETOS

Congregatio specialis a SSmo. Domino nostro deputata pro


recipiendis et expendendis Patrum propositionibus.

EMINENTJSSIMI AC REVERENDISSIMI CARDINALES

Constantinus Cardinalis Patrizi.


Camillus Cardinalis di Pietro.
Philippus Cardinalis de Angelís.
Cosmas Cardinalis Corsi.
Sixtus Cardinalis Riario Sforza.
Ioseph Othmarus Cardinalis Rauscher.
Henricus M. G. Cardinalis de Bonnechose.
Paulus Cardinalis Cullen.
Laurentius Cardinalis Barili.
loannes ígnatius Cardinalis Moreno.
Raphael Cardinalis Monacho La Valleta.
lacobus Cardinalis Antonelli.

REVERENDISSIMI PATRES

Gregorius Iussef, Patriarca Antiochenus rit. graec. melch.


Iosephus Valerga, Patriarca Hierosolymitanus
Ioseph Hippolytus Guibert, Archiep. Turonensis.
Alexander Kiccardi di Netro, Archiep. Taurinensis.
Marianus Barrio y Fernandez Archiep. Valentinensis.
Raphael Valentinus Valdivieso, Archiep. S. lacobi de Chile.
Martinus loannes Spalding, Archiep. Baltimorensis.
Franciscus Xaverius Apuzzo, Archiep. Surrentinus.
Alexander Franchi, Archiep. Thessalonicensis.
Petrus Giannelli, Archiep. Sardianus.
Henricus Eduardus Manning, Archiep. Westmonaste-
riensis.
Victor Augustus Dechamps, Archiep. Mechliniensis.
Conradus Martin, Episcopus Paderbornensis.
Petrus Ieremias Michael Ángelus Celesia, Episcopus Pa-
ctensis.
DEL CONCILIO VATICANO. 69

ludices excusationum a Patribus in Congregatione gene-


rali die 10 Decembris maiori suffragiorum numero
electi.

Paulus Melchers* Archiepiscopus Coloniensis.


Benvenutus Monzón y Martin, Archiep. Granatensis.
Ioachim Limberti, Archiepiscopus Florentinus.
Ioannes Baptista Landriot, Archiepiscopus Retnensis.
Franciscus Pedicini, Archiepiscopus Barensis.

ludices querelarum et controversiarum a Patribus in Con-


gregatione generali die 10 Decembris maiori suffra-
giorum numero electi.

Iosephus Angelini, Archiepiscopus Corinthiensis.


Gaspar Mermillod, Episcopus Hebronensis.
Innocentius Sannibale , Episcopus Eugubinus.
Ioannes Rosati, Episcopus Tudertinus.
Antonius Canzi, Episcopus Cyrenensis.

DKPVTATIO
PRO REBVS AD FIDEM PERT1NENTIBVS.
PARITER A P A T R I B V S ELECTA MAtORI SVFFRAGIORVM NVMERO,
VTI ET DEPVTATIÓNES SEQVENTES.

REVERENDISSIMI PATUI

1. Emmanuel García Gil Archiepiscopus Caesaraugusta-


nus.
2. Ludovicus Franciscus Pie Episcopus Pictaviensis.
3. Patritius Leahy Archiepiscopus Casseliensis.'
4. Renatus Franciscus Regniér Archiepiscopus Camera-
censis.
70 ACTAS Y DECRETOS
5. Ioannes Simor Archiepiscopus Strigoniensis.
6. Andreas Ignatius Schaepman Archiepiscopus Ultraiec-
tensis.
7. Antonius Hassun Patriarcha Ciliciae Armenorum.
8. Bartholomaeus D'Avanzo Episcopus Calvensis et Thea-
nensis.
9. Miecislaus Ledochowski Archiepiscopus Gnesnensis et
Posnaniensis.
10. Franciscus Aemilius Cugini Archiepiscopus Mutinensis.
11. Sebastianus Dias Larangeira Episcopus S. Petri Flu-
minis Grandensis Australis.
12. Ignatius Senestrey Episcopus Ratisbonensis.
13. Victor Augustus Dechamps Archiepiscopus Mechli-
niensis.
14. Ioannes Martinus Spolding Archiepiscopus Baltimo-
rensis.
15. Antonius Monescillo Episcopus Giennensis.
16. Petrus losephus De Preux Episcopus Sedunensis.
17. Vincentius Gasser Episcopus Brixinensis.
18. Raphael Valentinus Valdivieso Archiepiscopus S. I a -
cobi de Chile.
19. Henricus Eduardus Manning Archiepiscopus West-
monasteriensis.
20. Fridericus María Zinelli Episcopus Tarvisinus.
21. losephus Cardoni Archiepiscopus Edessenus.
22. Walterus Steins Archiepiscopus Bostrensis.
23. Conradus Martin Episcopus Paterbornensis.
24. losephus Sadoc'Alemany Archiepiscopus S. Francisci.
E Secretaria Concilii Vaticani die 16 Decembris 1869.

IOSEPHUS
Ep. S. Hippolyti, Secretar.
DEL CONCILIO VATICANO. 71

DKPVTATIO
PRO REBVS DISCIPLINAE ECCLESIASTICAE.

REVERENDISSIMI -^PATRES
1. loannes Mac-Closkey Archiepiscopus Neo-Eboracensis.
2. Guillelmus Ullathorne Episcopus Birminghamiensis.
3. loannes Mac-Hale Archiepiscopus Tuamensis.
4. Pelagius Be Lavastida y Davalos Archiepiscopus Me-
xicanus.
5. Pantaleon Monserrat y Navarro Episcopus Barcino-
nensis.
6. Anastasius Yusto 'Archiepiscopus* Burgensis.
7. Iulius Arrigoni Archiepiscopus Lucanus.
8. Franciscus Baillargeon Archiepiscopus Quebecensis.
9. Paulus Ballerini Patriarcha Alexandrinus, ritus latini.
10. Claudius Plantier Episcopus Nemausensis.
11. Theodorus de Montpellier Episcopus Leodiensis.
12. Stephanus Marilley Episcopus Lausanensis et Gene-
vensis.
13. Francíscus Xaverius Wierzchleyski Episcopus Leo-
poliensis, ritus latini.
14. Georgius Stahl Episcopus Herbipolensis.
15. loannes Ambrosius Huerta Episcopus Puniensis.
16. Carolus Fillion Episcopus Cenomanensis.
17. loannes Baptista Zwerger Episcopus Secoviensis.
18. Nicolaus Sergent Episcopus Corisopitensis.
19. Michael Heiss Episcopus Crossensis.
20. Marianus Ricciardi Archiepiscopus Rheginensis.
21. Leo Meurin Episcopus Ascalonensis.
22. loannes Guttaaauro di Reburdone Episcopus Calata-
nisiadensis.
23. Marinus Marini Archiepiscopus Episcopus Urbevetanus.
24. Iosephus Aggarbati Episcopus Senogalliensis.
E Secretaria Concilii Vaticani die 23 Decembris 18G9.
IOSEPHUS
Ep. S. Hippoh/ti, Secretar.
72 ACTAS Y DECRETOS

DEPVTATIO
PRO REBVS ORDESVM REGYLARIVM

REVERENBISSIMI PATRES
1. Franciscus Fleix y Solans Archiepiscopus Tarraco-
nensis.
2. Andreas Raess Episcopus Argentinensis.
3. Godefridus Saint-Marc Archiepiscopus Rhedonensis.
4. Ferdinandus Blanco Episcopus Abulensis.
5. Ioannes Derry Episcopus CÍonfertensis.
6. losephus Benedictus Dusmet Archiepiscopus Cata-
nensis.
7. Félix Cantimorri Episcopus Parmensis.
8. losephus Ignatius Cneca Archiepiscopus Quitensis.
9. Fridericus de Fürstenber^ Archiepiscopus Olomucensis.
10. Carolus Pooten Archiepiscopus Antibarensis et Sco-
drensis.
l í . Paulus Micaleff Episcopus Typhernatensis
12. Stephanus Vincentius Ryan Episcopus Buffalensis.
Í3. Simón Spilotros Episcopus Tncaricensis. *
14. Alexander Angeloni Archiepiscopus Urbinatensis.
15. Ignatius Moraes Cardoso Episcopus Pharannensis.
16. Franciscus de Leonrod Episcopus Eystetensis.
17. Guillelmus losephus Clifford Episcopus Cliftoniensis.
18. Thomas Michaél Salzano Episcopus Tanensis.
19. Ioannes Ioseph Faiet Episcopus tírugensis.
20. Maria Ephrem Garrelon Episcopus Nemesinus.
21. Aloisius Nazari di Calabiano Archiepiscopus Medio-
lanensis.
22. Georgius Ebediesus Chaiiath Archiepiscopus Amadien-
sis Chaldaeorum.
23. Gaspar Willi Episcopus Antipatrensis.
24. Ioannes Thomas Ghilardi Episcopus Montis Regalis.
E Secretaria Concilii Vaticani die 31 Decembris 1869.
IOSEPHVS
Ep. 8. Hippolyti, Secretar.
DEL CONCILIO VATICANO. 73

DEPVTATIO
PRO REBVS RITVS ORIENTALIS,
IN QVA TRACTABITVR ETIAM DE APOSTOLICIS
MISSIONIBVS.

ÍIEVERENDISSIMI PATRES

1. Petrus Bostani Archiepiscopus Tyrensis et Sydonien-


sis rit. Maronit.
2. Vincentiüs Spaccapietra Archiepiscopus Smyrnensis.
3. Carolus Lavigerie Archiepiscopus Algerianus.
4. Cyrillus Behnam Benni Archiepiscopus Mausiliensis rit.
Syr.
5. Ambrosius Basilius Audou Episcopus Mariamnensis rit.
Graeco-Melchit.
6. Ioseph Papp-Szilagyi Episcopus Magno-Varadinensis
rit. Graeco-Rumaen.
7. Aloysius Ciurcia Archiepiscopus Irenopolitanus.
8. Aloysius Gabriel de la Place Episcopus Hadrianopo-
lítanus.
9. Stephanus Ludovicus Charbonneaux Episcopus I a s -
sensis.
10. Thomas Grant Episcopus Soutlrwarcensis.
11. Hilarius Alcázar Episcopus Paphensis
12. Daniel Mac-Gettingan Episcopus Rapotensis.
13. Iosephus Pluym Episcopus Nicopolitanus.
14. Melchior Nasarian Archiepiscopus Mardensis rit. A r -
men.
15. Stephanus Melchisedechian Episcopus Érzerumiensis
rit. Armen.
16. Augustinus Georgius Bar-Scinu Episcopus Salma-
siensis rit. Chalcl.
17. Ioannes Lynch Episcopus Torontinus.
18. Ioannes Marango Episcopus Thenensis et Miconensis.
74 ACTAS Y DECRETOS
19. Franciscus Ioannes Laouenan Episcopus Flaviopoli-
tanus.
20. Antonius Carolus Cousseau Episcopus Engolismensis.
21. Ludovicus Goesbriand Episcopus Burlingtonensis.
22. Ioseohus Valerga Patriarcha Hierosolymitanus.
23. Iacoous Quiím Episcopus Brisbanensis.
24. Carolus Poirier Episcopus Roseusis.
E Secretaria Concilii Vaticani die 18 Ianuarii 1870.
IOSEPHUS
Ep. S. Ilippolyti Secretar.

JSEGUNDA SESIÓN,

Reunidos todos los Padres en el aula conciliar en la


forma y hora preso-das, y notificadas de antemano, y
entrado también y recibido según ceremonial nuestro Smo.
Padre Pió IX, celebró la misa solemne de la Epifanía
el Emmo. Cardenal Pafrizi; rezáronse las oraciones dis-
puestas para el Concilio; y cantado el evangelio Descen-
dens Iesus por el Emmo. Cardenal Diácono Capalti, y
el himno Veni, Creator Spiritus que Su Santidad entono,
y terminó cantando el verso y la oración, acercáronse
al trono Pontificio dos promotores del Concilio, suplican-
do con instancia que siguiendo la antigua costumbre de
dar principio a las deliberaciones conciliares por una so-
lé i une profesión de fe, se sirviese disponer que se cum-
pliese este acto conforme á la fórmula establecida por
el Sumo Pontífice de feliz memoria Pió IV.
Estimada, pues, esta instancia por Su Santidad, el
mismo Sto. Padre pronunció en alta y clara voz el pri-
mero de todos dicha profesión de fe, comenzando con las
palabras Ego Pius Catholicae Ecclesiae Episcopus firma
DEL CONCILIO VATICANO. 75
flde credo et profiteor etc.; y subiendo después al pul-
pito el Rmo. Obispo de Fabriano, la recitó en nombre
de todos los Padres hasta el sic me Deus adiuvet et san-
cta Dei Evangelia; acercándose luego por el orden de
dignidad y promoción cada uno de ellos, al solio del Su-
mo Pontífice, de rodillas y puesta la mano derecha so-
bre el libro de los santos Evangelios, ratificó dicha pro-
fesión con las palabras siguientes: « Ego rí. N. Episco—
pus N. spondeo, voveo, et iuro iuxta formulam praele-
ctam. Sic me Deus adiuvet, et haec Sancta Dei Evange-
lia, » y besó el libro.
Terminado todo, ordenó Su Santidad á los Protono-
tarios apostólicos presentes, que testificasen todo lo oblea-
do, y acabó la sesión con el Te Deum y la oración cor-
respondiente.

Halláronse presentes en esta sesión 706 Padres, á saber,


47 Emmos. Cardenales, 9 Patriarcas, 7 Primados, 121
Arzobispos, 481 Obispos, 1G Abades y 25 Superiores
Generales de Congregaciones y Ordenes religiosas.

Después de esta sesión nada notable tenemos que men-


cionar hasta la siguiente; sino que haciéndose muy lar-
gas las discusiones en las Congregaciones generales, Su
Santidad, oido el parecer de los Emmos. Presidentes y
el de la Congregación especial deputa da para examinar
las proposiciones de los Padres, y apreciando debidamente
los deseos manifestados por muchos de estos, se ha ser-
vido dictar las reglas que copiamos d continuación, y
que fueron publicadas en la Congregación general de 22
de Febrero.
1." Distributo schemate Concilii Patribus, Cardinales
Praesides Congregationum generalium congruum tempus
praefigent, intra quod Patres ipsi , qui aliqua in sene-
mate animadvertenda censuerint, ea scripto tradere d e -
beant.
70 ACTAS Y DECRETOS

2.* Animadversiones hoc ordine exarandae erunt; ut


primum illae scripto adnotentur* cmae schema geñeratim
respiciunt site integrum sive divisum, pfout a Praesidi-
bus indicatum fuerit; deihde ilíae quae ád singulas sche-
matis partes referentur, schematis ípsiUs ordine servato.
3.a Qui ex Patribus animadversiones veí iñ verba vel
in paragraphos propositi schematis afferendas putaverint,
novam verborüm vel paragraphorum formulam sübjicient
in locum prioris in schemate substitueñdam.
4.a Animadversiones a Patribus Concílii hac ratiohe
exaratae et propria subscriptione münitae Secretario Con-
cilii tradentur, eiusqüe opera ad respectivas Episcoporum
Deputationes transmittentur.
5 a* Postquam liuiusmocíi animadversiones expensae
fuerint in conventu eius £)eputationÍs, ad quam pertinent,
singulis Patribus distribuetür schema. reformatüm unacum
summaria relatione* in qua de propositis animadversioni-
bus mentio fiet.
G.a Schemate una simuí cum supradicta relatioüe Pa-
tribus Concilii commuñicato , Cardinales Praesides diem
statuent Congregationis generalis in qua discüssio inehoa-
bitur.
7.a Discüssio fiet primum geñeratim de schemate in-
tegro vel 'diviso , prout Cafdinalibus Praesidibus yisiim
fuerit; eáque absoluta* de unaqüaque singillatim schema-
tis ipsius parte dísceptabitur; proposita semper in hac
singularum partium discussionS ab Oratoribus formula ex-
pensi schematis periodo vel paragrapho substituenda, ac
Praesidibus post habitum sermonem scripto exhibenda.
8.a Qui de reformato schemate loqui voluerint, dum
suum disserendi propositum Praesidibus significandum cu-
rabunt, innuere panter debebunt utrum de toto schemate
in genere, vel de eius partibus in specie acturi sint; et
quatenus in specie, de qua schematis parte sibi agendum
esse statuerint.
9.a Liberum erit cuique ex respectivae Deputationis
Episcopis, impetrata a Praesidibus venia, Oratorum dif-
ficultatibus et animadversionibus responderé, ita tamen ut
facultas ipsis sit vel statim post Oratoris sermonem elo-
qui, vel pluribus insimul Oratoribus eadem super re di-
DEL CONCILIO VATICANO. 77

sceptantibus reponere, idque vel eodem, vel alio die per-


ficere.
10.* Oratoruní sermones intra fines propositi argu-
menti cohibeantur. Si quem vero Patrum extra metas va-
g a n contingat, Praesidum erit ad própositam quaestionem
ipsum revocare.
11." Si discussionum series, re proposita iam satis
excussa, plus aequo protrahatur, Cardinales Praesides,
postulatione scripto extibita a decem mínimum Patribus,
Congregationem generalem percontari poterunt, an velit
disceptationem diutius continúan; et exquisitis per actum
assurgendi vel sedendi suffragiis, finem discussioni irnpo-
nent, si id maiori Patrum praesentium numero visum
fuerit.
12.a Absoluta super una schematis parte discussione,
antequam transitus ñat ad aliam, Cardinales Praesides
suffragia Congregationis generalis exquirent, primum qui-
dem super propositis in ea ipsa discussione emendationi-
bus, demde super integro partis examinatae textu.
13.a Suffragia tum super emendationibus, tum super
singularum partium textus ita a Patribus Concilii feren—
tur, ut Praesides distinctis vicibus ad surgendum invi—
tent primum eos qui emendationi vel textui assentiuntur,
deinde eos qui contradicunt: recensitis autem suffragiis,
id decernetur quod maiori' Patrum numero placuerit.
14." Cum de ómnibus schematis partibus hac ratione
suffragia lata fuerint, de examinato schemate Patrum sen-
tentias Cardinales Praesides rogabunt Haec autem suf-
fragia oretenus edentur per verba placet aut non placet;
ita tamen ut qui conditionem aliquam adiiciendam existi-
ment, suffragium suum scripto tradere debeant.
Datum Romae die 20 Februarii anno 1870.
Philippus Card. de Angelis Praeses.
Antonius Card. de Luca Praeses.
Ioseph Andreas Card. Bizzarri Praeses.
Aloysius Card. Bilio Praeses.
Hannibal Card. Capalti Praeses.
Iosephus Episcopios S. Hippolyti
Secret. Concilii Yaticani.
7K ACTAS Y DECRETOS

JERCERA SESIÓN.

Señalado por Su Santidad con vista del resultado de


las discusiones conciliares el dia 24 de Abril, octavo de
la Resurrección del Señor, para la tercera sesión, verifi-
cóse ésta con el aparato, forma y solemnidad de la an-
terior ; y cantada la Misa de Espíritu Santo por el Emmo.
Cardenal Bilio, el evangelio Undecim Apostoli por el Car-
denal Borromeo, y el himno Veni, Creator Spiritus alter-
nando los PP. y cantores, el Rmo. Obispo de Fabriano,
subiendo por orden del Sto. Padre al pulpito, leyó en
alta y distinta voz lo siguiente:

CONSTITVTIO DOGMÁTICA DE FIDE CATHOLICA

PIVS EPISCOPVS
SERVVS SERVORVM QEI
SACRO APPROBANTE CONCILIO
AD PERPETVAM REÍ MEMORIAM.

Dei Filius et generis humani Redemptor Dominus Nos-


ter lesus Christus, ad Patrem coelestem rediturus, cum

Pió, Obispo, Siervo de los siervos de Dios, con la


aprobación del Sacro Concilio, para perpetua me-
moria.
Jesucristo Señor Nuestro, Hija de Dios y Redentor del
género humano, estando para volver al Padre celestial,
DEL CONCILIO VATICANO. 79
Eoclesia sua in terris militante, ómnibus diebus usque ad
consummationem saeculi futurum se esse promisit. Quare
dilectas sponsae praesto esse, adsistere docenti, operanti
benedicere, periclitanti opem ferré nullo unquam tempo—
re destitit. íiaec vero saiutaris eius- providentia, cum ex
alus beneficiis innumeris continenter apparuit, tum iis
manifestissime comperta est fructibus, qui orbi christiano
e Conciliis oecumenicis ac nominatim e Tridentino, m i -
quis licet temporibus celebrato, amplissimi provenerunt.
Hinc enim sanctissima religionis dogmata pressius defini-
ta uberiusque expósita, errores damnati atque cohibiti;
hinc ecclesíastica disciplina restituta firmiusque sancita,
promotum in Clero scientiae et pietatis studium, parata
adolescentibus ad sacram militiam educandis collegia, chri-
stiani denique populi mores et accuratiore fidelium eru-
ditione et frequentiore sacramentorum usu instaurati. Hinc

proraelió que permanecería todos los dias, hasta la con-


sumación de los siglos, con su Iglesia militante sobre la
tierra. Por lo cual, en ningún tiempo ha dejado de es-
tar al lado de su amada Esposa, de asistirla en su e n -
señanza , de bendecirla en sus obras y de socorrerla en
sus peligros. Pero esta saludable providencia, que ha bri-
llado constantemente por otros innumerables beneficios,
se ha manifestado de una manera especial por los fru-
tos abundantísimos que el orbe cristiano ha reportado de
los Concilios ecuménicos, y en particular del Tridenti-
no, apesar de haber sido en tan aciagos tiempos cele-
brado. Y en efecto, de aquí provino que los dogmas
santísimos de la Religión hayan sido definidos con mayor
precisión y expuestos con más amplitud, los errores con-
denados y reprimidos, la disciplina eclesiástica restable-
cida y afirmada con mayor vigor, promovido en el Cle-
ro el amor de la ciencia y de la piedad, establecidos
colegios para los jóvenes aspirantes á la sagrada milicia,
y en fin mejoradas las costumbres del pueblo cristiano,
tanto por la más cuidadosa instrucción de los fieles, co-
80 ACTAS Y DECRETOS

praeterea arctior membrorum cum visibili Capite conimu-


nio, universoque corpori Christi mystico additus vigor;
hinc religiosae multiplicatae familiae, aliaque christianae
pietatis instituía ; hinc ille etiam assiduus et usque ad san-
guinis effusionem constans ardor in Christi regno late per
orbem propagando.
Verumtamen haec aliaque insignia emolumenta, quae
per ultimam máxime Oecumenicam Svnodum divina ele—
mentía Ecclesiae largita est, dum grato, quo par est, ani-
mo recolimus; acerbum compescere haud possumus dolo-
rem ob mala gravissima, inde potissimum orta, quod eius-
dem Sacrosanctae Synodi apucl permultos vel auctoritas
contempta, vel sapientissima neglecta fuere decreta.
Nemo enim ignorat, haereses, quas Tridentini Patres
proscripserunt, dum, reiecto divino Ecclesiae magisterio,
res ad religionem spectantes privati cuiusvis iudicio per-

nio por el más frecuente uso de los Sacramentos. De


ahí también procede el haberse estrechado más la unión
de los miembros con la Cabeza visible, y haber recibido
nuevo vigor todo el cuerpo místico de Cristo ; de ahí el
haberse multiplicado las asociaciones religiosas y otros
institutos de piedad cristiana; y de ahí también ese asi-
duo y constante ardimiento , hasta derramar la sangre,
en propagar el reino de Cristo por todo el mundo.
Sin embargo, mientras recordamos con ánimo justa-
mente agradecido estas y otras insignes ventajas, que Ja
clemencia divina ha concedido á la Iglesia, principalmen-
te por medio del último Concilio Ecuménico; no podemos
reprimir un sentimiento de acerbo dolor, considerando
los gravísimos males, nacidos sobre lodo de que muchos
han menospreciado la autoridad del Sacrosanto Sínodo, ó
han desatendido sus sapientísimos decretos.
Pues nadie ignora, que las herejías proscritas por
los Padres de Trento, habiendo rechazado el divino ma-
gisterio de la Iglesia y abandonado al juicio privado
de cada uno los asuntos concernientes á la religión, se
DEL CONCILIO VATICANO. Si

mitterentur, in sectas paullatim dissolutas esse multípli-


ces, quibus ínter se dissentientibus et concertantibus, o-
mnis tándem in Christum fides apud non paucos labefacta-
ta est. Itaque ipsa sacra Biblia, quae antea christianae
doctrinae unicus fons et iudex asserebantur, iam non pro
divinis haberi, imo mythicis commentis accenseri coepe—
runt.
Tum nata est et late nimis per orbem vagata illa ra-
tionalismi seu naturalismi doctrina, quae rehgioni chri-
stianae utpote supernaturali instituto per omaia adversans,
summo studio molitur, ut Christo, qui solus Dominus et
Salvator noster est, a mentibus humanis, a vita et mo-
ribus populorum excluso, merae quod vocant rationis vel
naturae regnum stabiliatur. Relicta autem proiectaque chri-
stiana rehgione, negato vero Deo et Christo eius, prola-
>sa tándem est multorum mens in pantheismi, materia—
fismi, atheismi barathrum, ut iam ipsam rationalem na-

han fraccionado poco á poco en muchedumbre de sectas,


que con sus mutuas disensiones y luchas han hecho per-
der á no pocos toda fe en Jesucristo. Así es que la
misma sagrada Biblia, que antes era por ellos tenida co-
mo la única fuente y único juez de la doctrina cristia-
na, no sólo no la consideran ya como divina, sino que
han empezado á contarla entre las invenciones fabulosas.
Así es como nació y llegó á extenderse profusa-
mente por el mundo la doctrina del racionalismo ó na-
turalismo, que, oponiéndose en todo á la religión cris-
tiana, como que ésta es institución sobrenatural, esfuér-
zase á todo trance en desterrar de los corazones huma-
nos, y de la vida y costumbres de los pueblos, á Cristo
Nuestro único Señor y Salvador, á fin de establecer lo
que llaman « el reinado de la razón ó de la naturaleza.»
Mas, abandonada y rechazada la religión cristiana, ne-
gado el verdadero Dios y su Cristo, de tal suerte se ha
precipitado la inteligencia de muchos en el báratro del
panteísmo, materialismo y ateismo, que, negando la mis-
82 ACTAS Y DECRETOS

turam, omnemque iusti rectique normam negantes, ima


humanae societatis fundamenta diruere connitantur.
Hac porro impietate circumquaque grassante, infelici-
ter contigit, ut plures etiam e catholicae Ecclesiae filiis a
via verae pietatis aberrarent, in iisque, diminutis paulla-
tim veritatibus, sensus catholicus attenuaretur. Variis e-
nim ac peregrinis doctrinis abducti, naturam et gratiam,
scientiam humanam et fidem divinam perperam commi—
scentes, genuinum sensum dogmatum, quem tenet ac do-
cet Sancta Mater Ecclesia, depravare, integritatemque et
sinceritatem fidei in periculum adducere comperiuntur.
Quibus omnibusperspectis, fieri qui potest, ut non com-
moveantur intima Ecclesiae viscera? Quemadmodum enim
Deus vult omnes homines salvos fieri, et ad agnitionem
veritatis venire; quemadmodum Christus venit, ut salvum
faceret, quod penerat, et filios Dei, qui erant dispersi,
congregaret in unum: ita Ecclesia. a Deo populorum ma-

ma naturaleza racional y toda regla de lo justo y de lo


recto, dirige sus ataques á destruir los primeros funda-
mentos en que descansa la sociedad humana.
Y ha sucedido por desgracia, que extendiéndose es-
ta impiedad por todas partes, muchos, hasta de entre los
hijos de la Iglesia católica, se han extraviado del camino
de la verdadera piedad, y oscurecidas paulatinamente en
ellos las verdades, ha llegado a debilitarse el sentido ca-
tólico. Pues que, cautivados por varias y extrañas doc-
trinas, confundiendo malamente la naturaleza con la gra-
cia, la ciencia humana con la le divina, véselos alterar
el genuino sentido de los dogmas, que cree y enseña la
Santa Madre Iglesia, y poner en riesgo la integridad y
sinceridad de la fe.
Ante la consideración de tales cosas ¿cómo no han de
conmoverse profundamente las entrañas de la Iglesia? Por-
que así como Dios quiere que todos los hombres se sal-
ven y vengan al conocimiento de la verdad; y así como
Cristo vino para salvar lo que habia perecido, y para
congregar á los hijos de Dios que estaban dispersos; así
DEL CONCILIO VATICANO. 83

ter et magistra constituía, ómnibus debitricem se novit,


ac lapsos erigere, labentes sustinere, revertentes ample-
cti, confirmare bonos et ad meliora pro venere parata sem-
per et intenta est. Quapropter nullo tempore a Dei ve-
ritate, quae sanat omnia, testanda et praedicanda quie—
scere potest, sibi dictum esse non ignorans: Spiritus meus,
qui est in te, et verba mea, quae posui in ore tuo, non
recedent dé ore tuo amodo et usque in sempiternum (Is.
LIX. 21).
Nos itaque, inhaerentes Praedecessorum Nostrorum ve-
stigiis, pro supremo Nostro Apostólico muñere veritatem
catnolicam docere ac tueri, perversasque doctrinas repro-
bare nunquam intermisimus. Nunc autem sedentibus No-
biscum et iudicantibus universi orbis Episcopis, in hanc
Oecumenicam Synodum auctoritate Nostra in Spiritu San-
cto congregatis, innixi verbo scripto et tradito, prout ab
Ecclesia catholica sánete custoditum et genuine exposi—

la Iglesia constituida por Dios en madre y maestra de


los pueblos, se reconoce deudora para con todos, y siem-
pre está dispuesta y pronta á levantará los caídos, sos-
tener á los que vacilan, abrazar á los que vuelven, con-
firmar á los buenos y guiarlos á la perfección. Por lo
cual en ningún tiempo puede dejar de atestiguar y pre-
dicar la verdad de Dios que lo sana todo, no ignoran-
do que se le ha dicho: «El Espíritu mió que está en
tí, y mis palabras que puse en tu boca, no se aparta-
rán de tu boca desde ahora y para siempre.»
Por eso Nos siguiendo las huellas de Nuestros Pre-
decesores, y en cumplimiento de Nuestro supremo car-
go Apostólico, nunca hemos dejado de enseñar y defen-
der la verdad católica, y de reprobar las doctrinas per-
versas. Y ahora, sentándose y juzgando con Nos los Obis-
pos de lodo el orbe, congregados en el Espíritu Santo
por nuestra autoridad, en este Ecuménico Concilio, apo-
yados en Ja palabra de Dios escrita y tradicional, según
la hemos recibido santamente conservada y genuinarnen-
84 ACTAS Y DECRETOS

tum accepimus, ex hac Petri Cathedra in conspectu o-


mnium salutarem Christi doctrinam profiteri et declarare
constituimus, adversis erroribus potestate nobis a Leo
tradita proscriptis atque damnatis.
CAPUT I.
DE DEO RERUM OMNIÜM CREATORE.

Sancta Catholica Apostólica Romana Ecclesia credit et


confitetur, unum esse Deum verum et vivum, Creatorem
ac Dominum coeli et terrae, omnipotentem, aeternum,
immensum, incomprehensibilem, intellectu ac volúntate
omnique perfectione infinitum; qui cum sit una singula-
ris, simplex omnino et incommutabilis substantia spiri-
tualis, praedicandus est re et essentia a mundo distinctus,
in se et ex se beatissimus, et super omnia, quae praeter

te expuesta por la Iglesia Católica, hemos determinado


enseñar y declarar en presencia de todos desde esta Cá-
tedra de Pedro la saludable doctrina de Cristo , proscri-
biendo y condenando con la potestad que Dios nos ha
concedido, los errores á ella contrarios.

CAPÍTULO I.

DE DIOS, CRIADOR DE TODAS LAS COSAS.

La Santa Iglesia Católica Apostólica Romana cree y


confiesa que existe un solo Dios verdadero y vivo, Cria-
dor y Señor del cielo y de la tierra, omnipotente, eter-
no , inmenso, incomprensible é infinito en su entendi-
miento, en su voluntad y en toda perfección; el cual,
siendo una sustancia espiritual singular, absolutamente
simple é inmutable, debe decirse que es real y esencial-
mente distinto del mundo, felicísimo en sí y por sí, é
DEL CONCILIO VATICANO. «5
ipsum sunt et concipi possunt, ineffabiliter excelsus.
Hic solus verus Deus bonitate sua et omnipotenti vir-
tute non ad augendam suam beatitudinem, nec ad acqui-
rendam, sed aü manifestandam perfectionern suam per
bona, epiae creaturis impertitur, libérrimo consilio simul
ab initio temporis utramque de nibilo condidit creaturam,
spiritualem et corporalem, angelicam videlicet et munda-
nam, ac deinde humanam quasi communem ex spiritu et
corpore constitutam [Conc. Later. IV. c. 1. Firmiter).
Universa vero, quae condidit, Deus providentia sua
tuetur atque gubernat, attingens a fine usque ad finem
fortiter, et disponens omnia suaviter (Sap. VIII. t). 0-
mnia enim nuda et aperta sunt oculis eius [Cf.Hebr. IV.
13), ea etiam, quae libera creaturarüm actione futura sunt.

inefablemente excelso sobre todas las cosas, que fuera de


El existen y concebirse pueden.
Este solo verdadero Dios, por su bondad y omnipo-
tencia, no para acrecentar su felicidad, ni para adqui-
rirla, sino para manifestar su perfección por medio de
los bienes que concede á las criaturas, y por sola su li-
bérrima voluntad, crió de la nada desde el principio de
los tiempos las dos clases de criaturas, espirituales y cor-
porales; á saber, la angélica y la mundana ; y luego la
humana, que, como constituida de espíritu y de cuerpo,
es en cierto modo común á ambas.
Y todo esto que Dios ha criado, lo conserva y go-
bierna con su providencia, abarcando fuertemente del uno
al otro confín, y disponiendo todas las cosas con suavi-
dad. Porque todas están desnudas y claras ante sus ojos,
aun aquellas que han de suceder por la acción libre de
las criaturas.
86 ACTAS Y DECRETOS

CAPUT II.
DE RÉVÉLATIONE.

Eadem Sanda Mater Ecclesia tenet et docet, Deum,


rerum omnium principium et finem, naturali humanae ra-
tionis lumine e rebus creatis certo cognosci posse; invi-
sibilia enim ipsius, a creatura mundi, per ea quae facta
sunt, intellecta, conspiciuntur [Rom. I. 20): attamen pla-
cuisse eius sapientiae et bonitati, alia, eaque supernatu-
rali via se ipsum ac aeterna voluntatis suae decreta hu-
mano generi revelare, dicente Apostólo: Multifariam, mul-
tisque modis olim Deus loquens patribus in Prophetis: no-
vissime, diebus istis locutus est nobis in Filio [Hébr. I.
1-2).
Huic divinae revelationi tribuendum quidem est, ut ea,

CAPÍTULO II.

DE LA REVELACIÓN.

La misma Santa Madre Iglesia cree y enseña que Dios,


principio y fin de todas las cosas puede ser conocido
ciertamente con la luz natural de la razón humana por me-
dio de las criaturas: porque las cosas invisibles de Dios se
hacen inteligibles á la criatura del mundo por las obras
que el mismo Dios ha hecho. Sin embargo plugo á su sabi-
duría y bondad revelarse Él mismo al género humano;
y revelarle también los eternos decretos de su voluntad
por otro medio diverso y sobrenatural, conforme á lo
que dice el Apóstol: Dios que en otro tiempo habló á
nuestros padres en muchas ocasiones y de muchos modos
por medio de los profetas, nos ha hablado últimamente
en nuestros dias por medio de su Hijo.
A esta divina revelación es debido, en verdad, que
DEL CONCILIO VATICANO. 37

quae in rebus divinis humanae rationi per se impervia


non sunt, in praesenti quoque generis humani conditione
ab ómnibus expedite, firma certitudine et nullo admixto
errore cognosci possint. Non hac tamen de causa reve-
latio absolute necessaria dicenda est, sed quia Deus ex in-
finita bonitate sua ordinavit hominem ad finem supera a-
turalem, ad participanda scilicet bona divina, quae h u -
manae mentis intelligentiam omnino superant; siquidem
oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis
ascendit, quae praeparavit Deus iis, qui diligunt illum
(1. Cor. II. 9.).
Haec porro supernaturalis revelatio, secundum univer-
salis Ecclesiae fidem, a sancta Tridentina Synodo decla-
ratam, continetur in libris scriptis et sine scripto tradi-
tionibus, quae ipsius Chrisli ore ab Apostolis acceptae,
aut ab ipsis Apostolis Spiritu Sancto aictanté quasi per
manus traditae, ad nos usque pervenerunt [Conc. Trid.

aun en el estado présenle del humano linaje, puedan


todos conocer con claridad, firme certidumbre y sin mez-
cla alguna de error, las cosas divnas que no son de
suyo inaccesibles á la razón humana. De lo cual em-
pero no debe inferirse que la revelación sea absoluta-
mente necesaria, sino en cuanto Dios por su bondad in-
finita ordenó al hombre á un fin sobrenatural, que es,
la participación de los bienes divinos, que exceden
totalmente la inteligencia del alma humana; puesto que
ni el ojo del hombre ha visto, ni su oreja ha oido,
ni ha podido apetecer jamas su corazón lo que Dios tie-
ne preparado para aquellos que le aman.»
Esta sobrenatural revelación, según la fe de la igle-
sia universal, declarada por el santo Concilio de Tren-
to, se halla contenida en los libros escritos, y eu las
tradiciones no escritas, que, recibidas por los Apóstoles
de boca del mismo Cristo, ó dictadas á los mismos por
el Espíritu Santo y trasmitidas como por la mano, han
llegado hasta nosotros. En cuanto á los libros, tanto los
88 ACTAS Y DECRETOS
sess. IV. Decr. de Can. Script.). Qui quidem veteris et
novi Testamenti libri integri cum ómnibus suis partibus,
prout in eiusdem Concilii decreto recensentur, et in ve-
teri vulgata latina editione habentur, pro sacris et cano-
nicis suscipiendi sunt. Eos vero Ecclesia pro sacris et ca«
nonicis habet, non ideo quod sola humana industria con-
cinnati, sua deinde auctoritate sint approbati; nec ideo
dumtaxat, quod revelationem sine errore contineant; sed
ropterea quod Spiritu Sancto inspirante conscripti Deum
E abent auctorem, atque ut tales ipsi Ecclesiae traditi sunt.
Quoniam vero, quae sancta Tridentina Synodus de in-
terpretatione divinae Scripturae ad coércenda petulantia
ingenia salubriter decrevit, a quibusdam hominibus prave
exponuntur, Nos, idem decretum renovantes, hanc illius
mentem esse declaramus, ut in rebus fidei et morum, ad
aedificationem doctrinae christianae pertinentium, is pro
vero sensu sacrae Scripturae habendus sit, quem tenuit ac

del antiguo como los del nuevo Testamento, deben ser


de todos recibidos como sagrados y canónicos, íntegros,
con todas sus partes, como se mencionan en el decreto
del mismo Concilio, y se ven en la antigua edición la-
tina de la Vulgata. Pero la Iglesia los tiene por sagra-
dos y canónicos, no porque los haya aprobado con su
autoridad, aunque hubiesen sido compuestos por indus-
tria humana, ni tan sólo porque contienen la revelación
sin error; sino porque, escritos bajo la inspiración del
Espíritu Santo, tienen por autor á Dios, y como tales
han sido á la misma Iglesia confiados.
Y por cuanto algunos entienden mal lo que, para re-
primir á ingenios petulantes, tan saludablemente decretó
el Santo Concilio Tridenlino acerca de la interpretación
de la divina Escritura; Nos, renovando el mismo decre-
to, declaramos, que la mente del Concilio es, que en las
cosas de la fe y de las costumbres que conciernen á la
edificación de la doctrina cristiana , baya de tenerse por
sentido verdadero de la sagrada Escritora el que ha en-
DEL CONCILIO VATICANO. 89

tenet Sancta Mater Ecclesia, cuius est iudicare de vero


sensu et interpretatione Scripturarum sanctarum; atque
ideo nemini licere contra hunc sensum, aut etiam contra
unanimem consensum Patrum ipsam Scripturam sacram
interpretan.
CAPUT III.
DE FIDE.

Quum homo a Deo tanquam Creatore et Domino suo


totus dependeat, et ratio creata increatae Veritati peni-
tus subiecta sit, plenum revelanti Deo intellectus et vo-
luntatis obsequium fide praestare tenemur. Hanc vero fi-
dem, quae humanae salutis initium est, Ecclesia catholi-
ca prontetur, virtutem esse supernaturalem, qua, Dei a-
spirante et adiuvante gratia, ab eo revelata vera esse cre-
dimus, non propter intrinsecam rerum veritatem naturali
rationis lumine perspectam, sed propter auctoritatem ipsius

tendido y enliende la Santa Madre Iglesia, á quien per-


tenece determinar el verdadero sentido é interpretación de
las. sagradas Escrituras; y que por tanto á nadie es lí-
cito interpretarla en sentido contrario, ni contra el uná-
nime consentimiento de los Padres.

CAPÍTULO III.

DE LA FE.

Dependiendo el hombre enteramente de Dios, como


de su Criador y Señor, y estando la razón creada, su-
bordinada en lodo á la Verdad increada, sigúese que es-
tamos obligados á prestar con la fe un completo home-
naje de nuestro entendimiento y de nuestra voluntad á
Dios revelador. Y esta fe, que es el principio de la sal-
vación del hombre, enseña la Santa Iglesia Católica que
es una virtud sobrenatural, con laque, inspirados por Dios
90 ACTAS Y DECRETOS

Dei revelantis, qui nec fallí nec fallere potest. Est enim
fides, testante Apostólo, sperandarum substantia rerum,
argurnentum non apparentium [Hebr. XI. 1).
Ut nihilominus fidei nostrae obsequium rationi consen-
taneum esset, voluit Deus cum internis Spiritus Sancti
auxiliis externa iungi revelationis suae argumenta, facta
scilicet divina, atque imprimis miracula et prophetias,
quae cum Dei omnipotentiam et infinitam scientiam l u -
culenter commonstrent, divinae revelationis signa sunt
certissima et omnium intelligentiae accommodata. Quare
tum Moyses et Prophetae, tum ipse máxime Christus Do-
minus multa et manifestissima miracula et prophetias e-
diderunt; etde Apostolis leginius: lili autem profecti prae-
dicaver-unt ubique, Domino cooperante, et sermonem con-
firmante, sequentibus signis {Marc. XVI 201. Et rursum
scriptum est: Habemus ñrmiorem propheticum sermonem,

y ayudados de su gracia , creemos que son verdaderas


las cosas que El nos ha revelado; no por haber pene-
trado la verdad intrínseca de las cosas con la luz de la
razón natural, sino por la autoridad de Dios que las re-
vela, el cual ni puede equivocarse ni engañarnos. Por-
que la fe, según el Apóstol, es el fundamento de las co-
sas que han de esperarse y la razón de las que no se
ven.
Sin embargo, para que el obsequio de nuestra fe fue-
se conforme con la razón, quiso Dios agregar á "los in-
teriores auxilios del Espíritu Santo pruebas exteriores de
su revelación; á saber, ciertos hechos divinos, y entre
ellos principalmente los milagros y profecías, que demos-
trando con toda certeza la omnipotencia é in6nila cien-
cia de Dios, son señales ciertísimas de la divina reve-
lación acomodadas á la capacidad de todos. Por eso Moi-
sés y los Profetas, y especialmente Cristo nuestro Señor,
hicieron muchos y muy manifiestos milagros y profecías.
Y de los Apóstoles se lee : « partieron y predicaron- por
todas partes, ayudándolos Dios y confirmando su predi-
DEL CONCILIO VATICANO. 91

cui bene facitis attendentes quasi lucernae lucenti in ca^


liginoso loco (2. Petr. 1. 19).
Licet autem fidei assensus nequáquam sit motus animi
caecus : nenio tamen evangelicae praedicationi consentiré
potest, sicut oportet ad salutem consequendam, absque
ílluminatione et inspiratione Spirittis Sancti, qui dat o-
mnibus suavitatem in consentiendo et credendo veritati (Syn.
Araus. II. can. 7). Quare fides ipsa in se, etiamsi per
charitatem non operetur, doiium Dei est, et actus eius
est opus ad salutem pertinens, quo homo liberam prae-
stat ipsi Deo obedientiam, gratiae eius, cui resistere pos-
set, consentiendo et cooperando.
Porro fide divina et catholica. ea omnia credenda sunt,
quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur. et ab
Ecclesia sive solemni iudicio, sive ordinario et universa-
li magisterio tamquam divinitus revelata credenda pro-
ponuntur.

cacion con milagros. Y en otra parte está escrito : «Te-


nemos un testimonio más firme en la palabra de los pro-
fetas, al cual hacéis bien en atender, como antorcha que
brilla en un lugar obscuro.
Mas aunque el asentimiento de la fe no sea un mo-
vimiento ciego del alma ; nadie puede sin embargo ad-
herirse á la predicación del Evangelio, como es menester
para salvarse, sin la iluminación é inspiración del Espí-
ritu Santo, que mueve á todos suavemente á consentir
y creer la verdad. Por lo que la fe misma en sí, aun
cuando no obra por la caridad, es don de Dios, y su
acto una obra perteneciente á la salvación en cuanto por
él presta el hombre á Dios libre obediencia, consintien-
do y cooperando á su gracia, á la cual podría resistir.
Deben, pues, creerse con fe divina y católica todas las
cosas contenidas en la palabra de Dios, escrita ó trasmi-
tida por tradición, y que la Iglesia, bien sea por un juicio
solemne , bien por su magisterio ordinario y universal,
propone para creer como divinamente reveladas.
92 ACTAS Y DECRETOS

Quoniam vero sine fide impossibile est placeré Deo, et


ad filiorum eius consortium pervenire; ideo nemini un-
quam sine illa. contigit iustificatio , nec ullus, nisi in ea
perseveraverit usque in finem, vitam aeternam asseque-
tur. Ut autem officio veram fidem amplectendi, in eaque
constanter perseverandi satisfacere possemus, Deus per
Filium suum unigenitum Ecclesiam instituit, suaeque m -
stitutionis manifestis notis instruxit, ut ea tamquam cu-
stos et magistra verbi revelati ab ómnibus posset agno-
sci. Ad solam enim catholicam Ecclesiam ea pertinent o-
mnia, quae ad evidentem fidei christianae credibilitatem
tam multa et tam mira divinitus sunt disposita. Quin etiam
Ecclesia per se ipsa, ob suam nempe admirabilem pro—
pagationem, eximiam sanctitatem et inexhaustam in o-
mnibus bonis foecunditatem, ob catholiGam unitatem, i n -
victamque stabilitatem, magnum quoddam et perpetuum
est motivum credibilitatis et divinae suae legationis testi-
monium irrefragabile.

Y por cuanto sin la fe es imposible agradar á Dios


y llegar á tener parte entre sus hijos; por eso nadie
sin ella se ha justificado jamas, ni conseguirá tampoco la
vida eterna, si no perseverare en ella hasta el fin. Para
que pudiésemos, pues, cumplir la obligación de abrazar
la verdadera fe y de perseverar en ella constantemen-
te, Dios por medio de su Hijo unigénito fundó la Iglesia,
dotándola de manifiestas señales que la acreditan de ins-
titución suya, á fin de que todos pudieran reconocerla
por guarda y maestra de la palabra revelada. Pues á
sola la Iglesia católica convienen las cosas tan abundan-
te y maravillosamente dispuestas por Dios para hacer
evidente la credibilidad de la fé cristiana. Y lo que es
más, esta Iglesia por sí misma, esto es, por su admira-
ble propagación, por su eminente santidad y fecundidad
inagotable en toda suerte de bienes, por su unidad cató-
lica y su estabilidad indestructible, es un grande y per-
petuo motivo de credibilidad, y un testimonio irrefraga-
ble de su divina misión.
DEL CONCILIO VATICANO. 93
Quo fit, ut ipsa veluti signurn levatum in nationes (Is.
XI. 12), et ad se invitet, qui nondum crediderunt, et fi-
lios suos certiores faciat, ñrmissimo niti fundamento fi—
dem, quahí profitentur. Cui quidem testimonio efficax sub-
sidium accedit ex superna virtute. Etenim benignissimus
Dominus et errantes gratia sua excitat atque adiuvat, ut
ad agnitioneni veritatis venire possint; et eos, quos de
tenebris transtulit in admirabile lumen suum, in noc eo-
dem lumine ut perseverent, gratia sua confirmat, non de-
serens, nisi deseratur. Quocirca minime par est conditio
eorum, qui per coeleste fidei donum catholicae veritati
adhaeserunt, atque eorum, qui ducti opinionibus huma-
nis, falsam religionem sectantur; illi emm, qui fidem sub
Ecclesiae magisterio susceperunt, nullam unquam habere
possunt iustam causam mutandi, aut in . dubium fidem
eamdem revocandi. Quae cum ita sint, gratias agentes
Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sancto-

De manera, que ella es como una bandera levanta-


da á la faz de las naciones, que á un mismo tiempo,
llama á sí á los que hasta ahora no han creido, y con-
vence á sus propios hijos de que la fe que profesan, es-
tá asentada sobre firmísimo fundamento. Pero á este tes-
timonio se agrega el auxilio eficaz del poder divino. Por-
que el Señor muy misericordioso excita y ayuda con su
gracia á los extraviados, para que puedan venir al co-
nocimiento de la verdad; y á los que desde las tinieblas
ha trasladado á su admirable luz , confírmalos en ella
con su gracia; no abandonándolos si ellos antes no le
abandonan. Por donde se vé cuan diversa es la suerte
de los que por el don celestial de la fé se han adheri-
do á la verdad católica, y la de aquellos que, guiados
de opiniones humanas, siguen una falsa religión; pues
aquellos que abrazaron la fé bajo el magisterio de la
Iglesia, nunca pueden tener motivo justo para abandonar
oponer en duda su fe. Y pues esto es así, dando gra-
cias á Dios Padre, que nos hizo dignos de participar con
94 ACTAS Y DECRETOS

rum in lumine, tantam ne negligamus salutem, sed aspi-


cientes in auctorem fidei et consummatorem Iesum, tenea-
mus spei nostrae conlessionem indeclinabilem,
CAPUT IV.
DE FIDE ET RATIONE.

Hoc quoque perpetuus Ecclesiae catholicae consensus


tenuit et tenet, duplicem esse ordinem cognitianis, non
solum principio, sed obiecto etiam distinctum: principio
quidem, quia in altero naturali ratione, in altero fide di-
vina cognoscimus; obiecto autem, quia praeter ea, ad quae
naturalis ratio pertingere potest, credenda nobis propo—
nuntur mysteria in íjeo aDscondita, quae, nisi revelata
divinitus, innotescere non possunt. Quocirca Apostolus,

su luz de la herencia de los santos, procuremos no des-


preciar tan gran salud, antes bien poniendo nuestros ojos
en Jesús, autor y consumador de la fe, conservemos in-
concusa la confesión de nuestra esperanza.

CAPÍTULO IV.

DE LA F£ Y LA RAZÓN.

El perpetuo consentimiento de la Iglesia católica ha


profesado también y profesa que existen dos órdenes de
conocimientos distintos, no sólo por su principio, sino tam-
bién por su objeto : por su principio, porque en el uno
conocemos con la luz natural, y en el otro por la fe di-
vina ; y por el objeto, porque se nos proponen para creer
no solamente aquellas cosas que la razón natural puede
Jlegar á conocer, sino misterios ocultos en Dios de que
sólo podemos tener conocimiento por la divina revelación.
Por eso el Apóstol que asegura que por las cosas cria-
das conocieron los gentiles á Dios, dice, sin embargo,
DEL CONCILIO VATICANO. 05

qui a geiitibus Deuixi per ea, quae facta sunt, cognitum


esse testatur, disserens tamen de gratia et veritate, quae
er Iesum Christum facta est (loan. I. 17), pronuntiat:
E toquimur Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita
est, quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam
nostram, quam nemo principum huius saeculi cognovit:
nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum : Spiritus
enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei (1. Cor. II. 7-9).
Et ipse Unigenitus confitetur Patri, quia abscondit haec
a sapientibus et prudentibus, et revelavit ea parvulis
[Matth. XI. 25).
Ac ratio quidem, fide illustrata, cum sedulo, pie et SQ-
brie quaerit, aliquam, Deo dante, mysteriorum intelligen-
tiam eamque fructuosissimam assequitúr, tum ex eorum,
quae naturaliter cognoscit, analogía, tum e mysteriorum
ipsorum nexu inter se et cum fine hominis ultimo; nun-
quam tamen idónea redditur ad ea perspicienda instar ve*
ritatum, quae proprium ipsius obiectum constituunt. D i -

hablando de la gracia y de la verdad que nos fué traí-


da por Jesucristo: «anunciamos la sabiduría de Dios en
el misterio, la sabiduría oculta que Dios antes de los si-
glos predestinó para nuestra gloria , y que ninguno de
los grandes de éste siglo ha conocido; pero á nosotros
nos la ha revelado Dios por su Espíritu: porque el Es-
píritu todo lo escudriña, aun los arcanos del mismo Dios.»
Y el mismo Unigénito glorifica al Padre, porque ocultó
estas cosas á los sabios y prudentes, y las ha revelado
á los pequeñuelos.
Y en verdad, cuando la razón ilustrada por la fe
discurre atenta, piadosa y sobriamente, alcanza con el
favor de Dios alguna inteligencia de los misterios, que le
sirve de mucho; ya arguyendo por la analogía de las
cosas que conoce naturalmente, ya por el enlace de los
mismos misterios entre sí y con el último fin del hom-
bre ; nunca sin embargo, será capaz de conocerlos al mo-
do que conoce las verdades que son objeto propio de la
96 ACTAS Y DECRETOS

vina enim mysteria suapte natura intellectum creatum sic


excedunt, ut etiam revelatione tradita et fide suscepta,
ipsius tamen fidei velamine contecta et quadam quasi ca-
lígine obvoluta maneant, quamdiu in hac mortali vita pe-
regrinamur a Domino: j>er fidem enim ambulamus, et non
per speciem (2. Cor. V. 7).
Verum etsi fides sit supra rationem, nulla tamen u n -
quam Ínter fidem et rationem vera dissensio esse potest:
cum idem Deus, qui mysteria revelat et íidem infundit,
animo humano rationis lumen indiderit; Deus autem ne-
gare seipsum non possit, nec verum vero unquam con-
tradicere. Inanis autem huius contradictionis species inde
potissimum oritur, quod vel fidei dogmata ad mentem
Ecclesiae intellecta et expósita non fuerint, vel opinio-
num commenta pro rationis effatis habeantur. Omnem
igitur assertionem veritati illuminatae fidei contrariam o-
mnino falsam esse definimus (Conc. Lat. V. Bulla Apos-

misma razón. Porque los divinos misterios de tal suerte


exceden por su naturaleza el entendimiento .criado, que
aun enseñados por la revelación y recibidos por la fe,
quedan todavía cubiertos con el velo de la fe misma, y c o -
mo envueltos en cierla oscuridad, mientras peregrinamos
ausentes del Señor en esta vida mortal, pues caminamos
á El por la fe v no por visión.
Pero aunque la fe sea superior á la razón , nunca
puede haber oposición verdadera entre una y otra, pues
que el mismo Dios que revela los misterios é infunde la
fe, ha dado al alma humana la luz de la razón, y Dios
no puede negarse á sí mismo, ni una verdad contrade-
cir á otra verdad. La engañosa apariencia de esta con-
tradicción procede de que, ó los dogmas de la fe no han
sido entendidos y explicados según la mente de la Igle-
sia, ó de que se dan por verdades inconcusas de la ra-
zón opiniones arbitrarias y sin fundamento. Definimos,
pues, que toda aserción contraria á una verdad bien en-
tendida de la fe es absolutamente falsa. La Iglesia que
DEL CONCILIO VATICANO. 97

tolici regiminis). Porro Ecclesia, quae una cum apostóli-


co muñere doceiidi, mandatum accenit, fidei depositum
custodiendi, ius etiam et officium divinitus habet ialsi no-
minis scientiam proscribendi, ne quis decipiatur per phi-
losophiam, et inanem fallaciam (Coloss. II. 8). Quapro-
pter omnes christiani fideles huiusmodi opiniones, quae
ñdei doctrinae contrariae esse cognoscuntur, máxime si ab
Ecclesia reprobatae fuerint, non solum prohibentur tan-
quam legitimas scientiae conclusiones defenderé, sed pro
erroribus potius, qui fallacem veritatis speciem prae se fe-
rant, habere teñen tur omnino.
Ñeque solum fides et ratio inter se dissidere nunquam
possunt, sed opem quoque sibi mutuam ferunt, cum recta
ratio fidei fundamenta demonstret, eiusque lumine illu-
strata rerum divinarum scientiam excolat; fides vero ra—
tionem ab erroribus liberet ac tueatur, eamque multiplici
cognitione instruat. Quapropter tantum abest, ut Ecclesia

juntamente con el cargo apostólico de enseñar ha reci-


bido el mandamiento de custodiar el depósito de la fe,
tiene también de Dios el derecho y la obligación de pros-
cribir la falsa ciencia, á fin de que nadie sea engañado
por una filosofía vana y falaz. Por lo que todos los fie-
les cristianos no sólo no pueden defender como conclu-
siones legítimas de la ciencia esas opiniones que conocen
ser contrarias á la doctrina de la fe, especialmente cuan-
do la Iglesia las ha reprobado ya ; sino que deben te-
nerlas y reputarlas absolutamente como errores, encu-
biertos con la apariencia de verdad.
Y no sólo no pueden disentir jamás entre sí la fe y
la razón, sino que antes bien se auxilian una á otra;
por cuanto la recta razón demuestra los fundamentos de
la fe, é ilustrada por esta cultiva la ciencia de las co-
sas divinas; y á su ver la fe libra y preserva de erro-
res á la razón y la enriquece con diferentes conocimien-
tos. Por esta causa lejos de oponerse la Iglesia al culti-
vo de las artes y ciencias humanas, las fomenta y pro-
98 ACTAS Y DECRETOS

humanarum artium et disciplinarum culturae obsistat, ut


hauc multis modis iuvet atque promoveat. Non enim com-
moda ab iis ad hominum. vitam dimanantia aut ignorat
aut despicit; fatetur imo, eas, quemadmodum a Deo, scien-
tiarum J)pmino, profectae sunt, ita si rite pertractentur,
ad I)eum, iuvante eius gratia, perducere. Nec sane ipsa
vetat, ne huiusmodi disciplinae in suo quaeque ambitu
pro.priis utantur principáis et propria methodo; sed iustam
nanc libertatem agnoscens , id sedulo cavet, ne divinae
doctrinae repugnando errores in se suscipiant, aut fines
proprios transgressae, ea, quae sunt fidei, occnpent et
perturbent.
Ñeque enim fidei doctrina, quam Deus revelavit, ve-
lut phiíosophicum jnventum proposita est humanis ingeniis
perncienda, sed tanquam divmum depositum Christi Spon-
sae tradita, fideliter custodienda et infallibiliter declaran-
da. Hinc sacrorum quoque dogmatum is sensus perpetuo

mueve de muchas maneras. Porque DO desconoce ni tie-


ne en poco las ventajas que reportan para la vida hu-
mana; y confiesa por el contrario que estas artes y cien-
cias, trayendo su origen de Dios que es el señor de los
ciencias, conducen también á Dios, mediante el auxilio
de su gracia, si son cultivadas, como es debido. Ni prohi-
be la Iglesia tampoco que estas ciencias usen de sus prin-
cipios propios y de su método propio, cada una dentro
de su esfera; pero reconociendo esta justa libertad, pre-
cave con todo cuidado que no caigan en errores desen-
tendiéndose de la enseñanza divina, ni invadan y per-
turben lo que es del dominio de la fe, saliéndose de sus
propios límites.
Y en verdad la doctrina de la fe, que Dios ha reve-
lado, no ha sido propuesta á los ingenios humanos, co-
mo un descubrimiento fdosóüco susceptible de perfeccio-
narse, sino entregada á la Esposa de Cristo como un de-
pósito divino para ser fielmente custodiada é interpreta-
da de una manera infalible. De donde se infiere que una
DEL CONCILIO VATICANO. 99

est retinendus, quem semel declaravit Sancta Mater Ec-


clesia, nec unquam ab eo sensu, altioris intelligentiae spe-
cie et nomine, recedendum. Crescat igitur et multum ve-
hementerque proficiat, tam singulorum, quam omnium,
tam unius hominis, quam totius Ecclesiae, aetatum ac
saeculorum gradibus, intelligentia, scientia, sapientia: sed
in suo dumtaxat genere, in eodem scilicet dogmate, eodem
sensu, eademque sententia [Vine. Lir. Common. n. 28).

CAÑONES.
I.
DE DEO RERVM OMNIVM CREATORE.

1. Si quis unum verum Beum visibilium et invisibi-

vez declarado por la Santa Madre Iglesia el sentido de


los dogmas , debe ser conservado perpetuamente sin que
sea lícito apartarse de él en ningún tiempo, bajo el títu-
lo ó pretexto de uña más elevada inteligencia. Crezca,
pues, y progrese enhorabuena el talento, la inteligencia,
la ciencia, el saber de todos y cada uno de los hombres,
de cada individuo como de toda la Iglesia, durante el
curso de las épocas y de Jos siglos; pero sea solamente
en su especie, es decir, dentro de la misma doctrina,
del mismo sentido y de la misma sentencia.

CÁNONES,

DE DIOS CRIADOR DE TODAS LAS COSAS."

1." Si alguno negare que hay un solo Dios verda-


100 ACTAS Y DECRETOS
lium Creatorem et Dominum negaverit; anathema sit.
2. Si quis praeter materiam nihil esse affirmare non
erubuerit; anathema sit.
3. Si quis dixerit, unam eandemque esse Dei et re-*
rum amníum substantian* vel essentiam; anathema sit.
4. Sí quis dixerit, res finitas, tum corpóreas tum spi-
rituales, aut saltem spirituales, e divina substancia ema-
nasse;
aut divinam essentiam sui manifestatione vel evolutio-
ne fieri omnia;
aut denique Deum esse ens uni vérsate seu indefinitum,
quod sese determinando constituat rerum universitatem in
genera, species et individua distinotam; anathema sit.

dero, Criador y Señor de todas • las cosas visibles é invi-


sibles; sea anatema.

2.° Sí alguno no se avergonzare de afirmar que fue-


ra de la materia no existe ninguna cosa; sea anatema.

3.° Si algano dijere que es una sola é idéntica la


substancia ó esencia de Dios, y la de todas las cosas; sea
anatema.

4.° Si alguno dijere que las cosas finitas, asi cor-


porales como espirituales, ó por lo menos las espiritua-
les, son emanaciones de la divina substancia-,
Ó que la esencia divina manifestándose y desenvol-
viéndose en sí misma se hace todas las cosas;
Ó finalmente que Dios es un ser universal é indefi-
nido, que determinándose á sí mismo constituye el uni-
verso en sus distintos géneros, especies é individuos; sea
anatema.
t)ÉL CONCILIO VATICANO. 101

5. Si quis tton confiteatur, mundum, resque omnes,


quae in eo continentúr, et spirituales et materiales, se-
cundum totam suam substantiam a Deo ex nihilo esse
producías;
aut Deum dixerit non volúntate ab omni necessitate
libera, sed tam necessario creasse, quam necessario amat
seipsum;
aut mundum ad Dei gloriam conditum esse negaverit;
anathema sit.
II.
DE REVELATIONE.

1. Si quis dixerit, Deum ünilni et verimi, Creatorem


et Dominum nostrum, per ea,, quae facta sunt, naturali
rationis humanae lümihe certo cognosci non posse; ana-
thema sit.
2. Si qüis dixerit, fierí non posse, aut non expediré,

5.* Si alguno no confiesa que el mundo y todas las


cosas espirituales y materiales que hay en él* han sido
producidas por Dios de la nada, según toda su sustancia;
Ó dijere que Dios no las creó con voluntad entera-
mente libre, sino tan necesariamente como se ama á sí
mismo;
Ó que el mundo no ha sido hecho para gloria de Dios;
sea anatema.
II.
ÜE LÁ REVELACIÓN.

\.° Si álgurto dijere que Dios uno y verdadero, Cria-


dor y Señor nuestro» no puede ser conocido ciertamen-
te por la luz natural de la raíon humana, por medio de
las cosas creadas; sea anatema.

2.° Si alguno dijere que no es posible ó convenien-


102 ACTAS Y DECRETOS
ut per revelationem divinam homo de Deo, cultuque ei
exhibendo edoceatur; anathema sit.
3. Si quis dixerit, hominem ad cognitionem et perfe-
ctionem, quae naturalem superet, divinitus evehi non pos-
se, sed ex seipso ad omnis tándem veri et boni possessio-
nem iugi profectu pertingere posse et deberé; anathema sit.
4. Si quis sacrae Scripturae libros Íntegros cum ómni-
bus suis partibus, prout iUos sancta Tridentina Synodus
recensuit, pro sacris et canonicis non susceperit, aut eos
divinitus inspiratos esse negaverit; anathema sit.

III.
DE FIDE.
1. Si quis dixerit, rationem humanam ita indepen-

te que el hombre sea instruido por medio de la revela-


ción acerca de Dios y del culto que se le debe dar; sea
anatema.

3.° Si alguno dijere que el hombre no puede ser


levantado por Dios á un conocimiento y perfección sobre-
natural, sino que por sí mismo, mediante un progreso con-
tinuado, puede al ñn y debe llegar á la posesión de
toda verdad y de todo bien; sea anatema.

4.° Si alguno no recibiere por sagrados y canónicos


los libros de la sagrada Escritura, íntegros con todas sus
partes, según los enumeró el santo Concilio Tridentino, ó
negare que son inspirados por Dios; sea anatema.

III.
DE LA FE.
a
1. Si alguno dijere que la razón humana es de tal
DEL CONCILIO VATICANO. 103
dentehí esse, ut fides ei a Deo imperan non possit; ana-
thema sit.
2. Si quis dixerit, fidem divinara a naturali de Deo
et rebus moralibus scientia non distinguí, ac propterea ad
fidem divinam non requiri, ut revelata veritas propter au-
ctoritatem Dei revelantis credatur; anathema sit.
3. Si quis dixerit, revelationem divinam externis si-
gnis credibilem fieri non posse, ideoque sola interna c u -
msque experientia aut inspiratione privata homines ad fi-
dem moveri deberé; anathema sit.
4. Si quis dixerit, miracula nulla fieri posse, proin-
deque omnes de iis narrationes, etiam in sacra Scnptura
contentas, inter fábulas vel mythos ablegandas esse; aut

suerle independiente, que Dios no puede mandarle la fe;


sea anatema.

2.° Si alguno dijere que la fe divina no se distingue


de la ciencia natural que trata de Dios y de* la moral,
y por tanto, que para la fe divina no es necesario que
la verdad revelada sea creida por razón de la autoridad
de Dios que revela; sea anatema.

3.° Si alguno dijere que la revelación divina no pue-


de hacerse creíble por señales exteriores, y por lo mis-
mo que los hombres deben moverse á creer por la sola
experiencia interna ó inspiración privada de cada uno;
sea anatema.

4.° Si alguno dijere que son imposibles los milagros,


y por tanto que todas las relaciones que de ellos se ha-
cen, aun las contenidas en la sagrada Escritura, deben
contarse entre las fábulas ó mitos; ó que los milagros
nunca pueden ser con certeza conocidos, ni por ellos
104 ACTAS Y DECRETOS
miracula certo cognosci nunquam posse, nec iis divin«ni
religionis christianae originem rite probari; anathema sit.
5. Si quis dixerit, assensum fidei christianae non esse
liberum, sed argumentis humanae rationis necesario pro-
duci; aut ad solam fidem viyam, quae per charitatem ope-
ratur, gratiam Dei necessariam esse; anathema sit.
9. Si quis dixerit, parem esse conditionem fidelium
atque eorum, qui ad fidem unice veram nondum perve-
nerunt, ita ut catholici iustam. causam habere possint, fi-
dem, quam sub Ecclesiae magisterio iam susceperunt, as-
sensu suspenso in dubium vocandi, doñee demonstratio-
nem scientificam credibilitatis et veritatis fidei suae absol-
verint: anathema sit.

puede probarse legítimamente el origen divino de la re-


ligión cristiana; sea anatema.

5. Si alguno dijere que el asentimiento de la fe cris-


tiana no es un aclo libre, sino resultado necesario de los
argumentos de la razón humana : ó que sólo para la fe
viva que obra por la caridad es necesaria la gracia de
Dios; sea anatema.

6.° Si alguno dijere que es igual la condición de los


fieles y la de aquellos que aun no han llegado á la úni-
ca fe verdadera, de manera que los católicos pueden te-
ner justo motivo para suspender su asentimiento, y po-
ner en duda la fe que ya han recibido bajo el magis-
terio de la Iglesia, hasta que hayan completado la demos-
tración científica de la credibilidad y verdad de su fe;
sea anatema.
DEL CONCILIO VATICANO 105

IV.
DE FIDE ET.RATIONE.

i; Si quis dixerit, in revelatione divina nulla vera et


proprie dicta mysteria contineri, sed universa fidei dog-
mata posse per Vationem rite excultam e Daturalibus prin-
cipas mtelligi et demonstran; anathema sit.
2. Si quis dixerit, disciplinas humanas ea cum libér-
tate tractandas esse, ut earum assertiones, etsi doctrinae
revelatae adversentUr, tanquam verae retinen, ñeque ab
Ecclesia proscribi possint; anathema sit.
3. Si quis dixerit, fieri posse, ut dogmatibus ab.Ec-
clesia propositis, ali<juahdo secundum progressum scientiae
sensus tnbuendus sit alius ab eo, quem ititellexit et in-
telligit Ecclesia; anathema sit.

IV.
DE LA FE Y LA RAZÓN.

1." Si alguno dijere que en la revelación divina no


se contienen ningunos misterios verdaderos y propiamen-
te dichos, sino que todos los dogmas de la fe pueden ser
eutendidos y demostrados por los principios naturales de
la razón bien cultivada; sea anatema.
2.° Si alguno dijere que las ciencias humanas deben
6er tratadas con tal libertad que sus aserciones, aunque
se opongan á la doctrina revelada, pueden sostenerse co-
mo verdaderas, y la Iglesia no puede proscribirlas; sea
anatema.
3.° Si alguno dijere que puede suceder que los dog-
mas propuestos por la Iglesia reciban en algún tiempo
con el progreso de la ciencia , distinto sentido de aquel
en que los ha entendido y entiende la Iglesia: sea anatema.
106 ACTAS Y DECRETOS
Itaque supremi pastoralis Nostri ofíícii debitum exe-
quentes, omnes Chnsti ñdeles, máxime vero eos, qui prae-
sunt vel docendi muñere fungimtiir, per viscera Iesu Chri-
sti obtestamur, nec non eiusHem Dei et Salvatoris nostri
auctoritate iubemus, ut ad hos errores a Sancta Écclesia
arcendos et eliminandos, atque purissimae fidei lucem
pandendam studium et operam coñferant.
Quoniam vero satis non est, haereticam pravitatem
devitare, nisi ii quoque errores diligrenter fugiantur, qui
ad illam plus minusve accedunt; omnes officii monemus,
servandi etiam Constitutiones et Decreta, quibus pravae
eiusmodi opiniones, quae isthic diserte non enumerantur,
ab hac Sancta Sede proscriptae et prohibitae sunt.

Así, pítese cumpliendo con el deber de nuestro supre-


mo cargo pastoral, conjuramos por las entrañas de Jesu-
cristo á todos los fieles cristianos, y muy especialmente á
los que están al frente ó tienen el cargo de enseñar, y
con la auloridad del mismo Dios y Salvador nuestro les
mandamos que trabajen con todo celo y empeño para
alejar y desterrar de la Santa Iglesia estos errores, y ha-
cer brillar !a luz de la Te en toda su pureza.
Y por cuanto no basta evitar la herética pravidad,
si no se huye también con diligencia de aquellos errores
que más ó menos se le aproximan; les recordamos el
deber en que se hallan de observar también las Consti-
tuciones y Decretos en que esta Santa Sede ha proscrito
y prohibido esas opiniones depravadas que no se enume-
ran aquí expresamente.

Leida muy despacio y distintamente esta Constitución


con todas sus partes, el mismo Rmo. Obispo de Fabriano
preguntó á los Pad?*es del Concilio, si merecia su apn*o-
oacion con estas palabras:

Reverendissimi Patres, ¿placentne Vobis decreta et


cañones qui in hac Constitutione continentur?
DEL CONCILIO VATICANO. 10T

Y oída la respuesta de cada uno en particular •, se-


gún que los iba llamando por su orden el Rmo. Subse-
cretario del Concilio, y conocidos los votos unánimes de
todos, eocpresados por la palabra PLACET, dicho Rmo.
Subsecretario, acercándose á las gradas del Solio Ponti-
ficio, lo hizo constar así diciendo:
Beatissime Pater Í Decreta et cañones placuerunt ómni-
bus Patribus, nemine excepto.
Y levantándose entonces su Santidad, pronunció su su-
prema sentencia y solemne confirmación con la siguiente
fórmula :

Decreta et cañones qui in Gonstitutione mo-


do lecta continentur, placuerunt ómnibus Patri-
bus, nemine dissentiente, Nosque> Sacro ap-
probante Concilio, illa et illos ut lecta sunt de-
finimus, et Apostólica auctoritate confirmamus.
Dos abogados consistoriales promotores del Concilio pi-
dieron que se tomase acta de todo extendiendo los i n s -
trumentos oportunos, y terminó la sesión con el canto del
Te Deum y-la bendición apostólica de Su Santidad.

Tomaron parte en esta sesión 43 Émulos. Cardenales,


9 Patriarcas, 8 Primados, 107 Arzobispos, 456 Obispos,
1 Administrador Apostólico de la diócesis de Polotzk, 20
Abades y 23 Superiores generales de Congregaciones y
Órdenes religiosas.
108 ACTAS Y DECRETOS

PüARTA SESIÓN*

En ía Congregación general de 10 de Julio se anunció


d los Padres que Su Santidad, enterado del estado de la
discusión sobre la Constitución 1.a de Écclesiíi Christi,
íiabia tenido d bien señalar el dia 18 para la sesión pú-
blica , en que emitirían sus Sufragios todos los Padres
sobi*e dicha Constitución con la palabra placet ó noli pla-
cet.
Se les comunicó asimismo que después de dicha se-
sión, los Padres qué por causa de sU salud o de negocios
de sus iglesias quisiesen ausentarse del Concilio, podrían
hacerlo, dando parte por escrito de su marcha al Se-
cretario del Concilio, y debiendo regresar para la fies-
ta de S. Martin dia 11 de Ñoviembt*e del mismo año.
En esta misma congregación fué leida con general
aplauso y Calmosa aprobación de los Padres una pro-
testa enérgica rechazando las indignas acusaciones é in-
fames calumnias propagadas por algunos periódicos, fo-
lletos y libros anónimos contra la dignidad y libertad
del Concilio, y contra, los derechos de la Santa Sede y
de la augvMa persona de nuestro Smo. Padre.
Llegado, pues, el dia señalado 18 de Julio de 1870 tu-
vo lugar la cuarta sesión Con las previas intimaciones y
el ceremonial de costumbre. Y después de reunidos to-
dos tos Padres y oficiales del Concilio con Su Santidad,
y celebrada, la misa de Spiritu Sancto por el Cardenal
Barili, y cantado el Evangelio Venit Jesús del. capítulo
Í6 de S. Mateo por el Émmo. Cardenal Capáltiy el him-
no Veni, Creator Spiritus como en las sesiones anteriot*es,
el Rmo. Obispo de S. Hipólito, Secretario del Concilio
entregó delante de Su Santidad al de Fabt^iano y Ma-
telica, y este leyó desde el pulpito la siguiente
DEL CONCILIO VATICANO. 109

CONSTITVTIO DOGMÁTICA PRIMA DE ECCLESIA CHRISTI.

PIVS EPISCOPVS
SERVVS SERVORVM DEI
SACRO APPROBANTE CONCILIO
AD PERPETVAM REÍ MEMORIAM.

Pastar aeternus et episcopus animarum nostrarum, ut


salutiferum redemptionis opus perenne redderet, sanctam
aedifícare Ecclesiam decrevit, ín qua veluti in domo Dei
viventjs fideles omnes unius fidei et charitatis vinculo con-
tinerentur. -Quapropter, priusquam clarificaretur, rogavit
Patrem non pro Apostobs tantum, sed et pro eis, qui ere»
dituri erant per verbum eorum in ipsum, ut omnes unum

CONSTITUCIÓN DOGMÁTICA
PRIMERA DE LA IGLESIA DE CRISTO.

Pío Obispo, Siervo de los siervos de Dios, con apro-


bación del sagrado Concilio para perpetua me-
moria,
El Pastor eterno y Obispo de nuestras almas, que-
riendo perpetuar la saludable obra de la redención, d e -
terminó edificar la santa Iglesia, en la cual, como en ca-
sa de Dios vivo, estuviesen recogidos todos losfielescon
el vínculo de una misma fe y caridad. Por esta causa,
antes de ser glorificado, pidió al Padre, no sólo por los
Apóstoles, sino también por los que mediante la predi-
cación de éstos habían de creer en Él, que todos fuesen
110 ACTAS Y DECRETOS
essent, sicut ipse Filius et Pater unum sunt. Quemadmo-
dum igitur Apostólos, quos sibi de mundo elegerat, misit,
sicut ipse missus erat a Patre; ita in Ecclesia sua Pasto-
res et Doctores usque ad oonsummationem saeculi esse vo-
luit. Ut vero episcopatus ipse unus et indivisus esset, et
per cohaerentes sibi invicem sacerdotes credentjum mul-
titudo universa in fidei et communionis unitate conserva-
retur, beatum Petrum caeteris Apostolis praeponens in
ipso instituit perpetuum utriusque unitatis principium ac
visibile fundamentum, super cums fortitudinem aeternum
exstrueretur templum, et Ecclesiae coelo inferenda subli-
mitas in huius fidei firmitate consurgeret [S- Leo M. sei^m.
IV. (etl. III.) cap. 2. in diem Natcdis mi). Et quoniam
portae inferí ad evertendam, si fieri posset, Ecclesiam
contra eius fundamentum divinitus positum maiori in dies
odio undique insurgunt; Nos ad catholici gregis custo-
dian!, incolumitatem, augmentum, necessarium esse iudi-

una cosa como el mismo Hijo y el Padre son una cosa.


Y así como envió á los Apóstoles que se habia escogido
del mundo con la misma misión que Él habia recibido
del Padre; así quiso que hubiese siempre en su Iglesia
Pastores y Doctores hasta la consumación de los siglos.
Mas para que el episcopado mismo fuese uno solo é in-
diviso, y para que por la cohesión de los sacerdotes en-
tre si toda la muchedumbre de los fieles se conserva-
se en la unidad de fe y de comunión; escogiendo entre
los demás Apóstoles al Bienaventurado Pedro, le consti-
tuyó en principio perpetuo y fundamento visible de esta
doble unidad, sobre cuya fortaleza habia de construirse
un templo eterno, y levantarse sobre* la firmeza de su fe
una iglesia que debia llegar hasta el cielo. Y por cuanto
contra este fundamento de la Iglesia puesto por Dios,
se levantan de todas parles, con mayor encono cada dia,
las puertas ó potestades del infierno, con el fin de des-
truir, si posible fuese, á la Iglesia misma; Nos para guar-
dar, preservar y aumentar la grey católica, juzgamos ne-
DEL CONCILIO VATICANO. 111

camus, sacro approbante Concilio, doctrinam de institu-


tjone, perpetuitate, ac natura sacri Apostolici primatus,
in quo totius Ecclesiae vis ac soliditas consistit, cunctis
fidelibus credendam et tenendam , secundum antiquam at-
que constantem universalis Ecclesiae íidem, proponere,
aíque contrarios, dominico gregi adeo perniciosos, errores
proscribere et condemnare.

CAPUT I.
DE APOSTOLICI PRIMATUS IN BEATO PETRO

INSTITUTIONE.

Docemus itaque et declaramus, iuxta Evangelii testi-


monia primatum iurisdictionis in universam Dei Ecclesiam
immediate et directe beato Petro Apostólo promissum at-

cesario proponer con aprobación del santo Concilio la doc-


trina que conforme á la antigua y constante fe de la
Iglesia universal deben tener y creer todos las fieles acer-
ca de la institución, perpetuidad y naturaleza del sagra-
do primado Apostólico, sobre el cual estriba toda la fuer-
za y solidez de la Iglesia misma; proscribiendo y con-
denando al propio tiempo los errores contrarios que tan-
to daño causan en la grey del Señor.

CAPÍTULO I.

DE LA INSTITUCIÓN DEL PRIMADO APOSTÓLICO EN EL

BIENAVENTURADO PEDRO.

Enseñamos, pues, y declaramos que según los testi-


monios del Evangelio, Cristo nuestro Señor prometió y
confirió inmediata y directaraenle al Bienaventurado Após-
tol S. Pedro el primado de jurisdicción sobre toda- la

ftí£b%
o
112 ACTAS Y DECRETOS

que collatum a Christo Domino fuisse, Unum enim S i -


monem, cui iam pridem dixerat: Tu vocaberis Cephas
{loan. I 42), postquam ille suam edidit confessionem in-
quiens: Tu es Christus, Filius Dei vivi, solemnibus his
verbis allocutus est Dominus: Beatus es, Simón B a r - l o -
na : quia caro, et sanguis non revelavit tibi, sed Pater
meus, qui in coelis est. Et ego dico tibi, quia tu es Pe-
t r u s , et super hanc petram aedincabo Ecclesiam meam,
et portae inferí non praevalebunt adversus eam. Et tibi
dabo claves regni coelorum. Et quodcumque ligaveris su-
per terram, erit ligatum et in coelis: et quodcumque
solveris super terram, erit solutum et in coelis [Math.
XVI. 16-19). Atque uni Simoni Petro contulit Iesus post
suam resurrectionem summi pastoris et rectoris iurisdi—
ctionem in totum suum ovile, dicens: Pasee agnos meos:
Pasee oves meas {loan. XXI. 15-17). Huic tam mani—
festae sacrarum Scripturarum doctrinae, ut ab Ecclesia

Iglesia de Dios. Pues sólo á Simón, á quien ya antes


había dicho : a Tú serás llamado Cefas,» después que este
hizo su confesión diciendo : «Té eres el Cristo Hijo de Dios
vivo,» dirigió el Señor estas solemnes palabras: «Biena-
venturado eres, Simón hijo de Juan, porque no te ha re-
velado esto la carne ni la sangre, sino mi Padre que está
en los cielos. Y yo te digo que tú eres Pedro y sobre esta
piedra edificaré mi Iglesia, y las puertas del infierno no
prevalecerán contra ella. Y á tí te daré las llaves del rei-
no de los cielos, y lodo lo que sobre la tierra atares, ata-
do será también en los cielos: y todo lo que sobre la tier-
ra desatares^ en los cielos será igualmente desatado. Y á
solo Simón Pedro confirió Jesús después de su resurrec-
ción la jurisdicción de supremo pastor y rector sobre to-
da su grey dieiéndole; Apacienta mis corderos: apacienta
mis ovejas.
A esta doctrina tan manifiesta de las divinas Escri-
turas, entendida como la entendió siempre la Iglesia ca-
tólica, contradicen evidentemente los que pervirtiendo la
DEL CONCILIO VATICANO. 113
catholica semper intellecta est, aperte opponuntur pravae
eorum sententiae, qui constitutam a Christo Domino in
sua Ecclesia regiminis formam pervertentes negant, solum
Petrum prae caeteris Apostolis, sive seorsum singulis, si-
ve ómnibus simul, vero proprioque iurisdictionis prima-
tu fuisse a Christo instructum ; aut qui affirmant, eundem
primatum non immediate, directeque ipsi beato Petro,
sed Ecclesiae, et per hanc illi ut rpsius Ecclesiae mini-
stro delatum fuisse.
Si quis igitur dixerit, beatum Petrum Apostolum non
esse a Christo Domino constitutum Apostolorum omnium
principem et totius Ecclesiae militantis visibile caput; vel
eundem honoris tantum, non autem verae propriaeque
iurisdictionis primatum ab eodem Domino nostro Iesu Chri-
sto directe et immediate accepisse; anathema sit.

forma de gobierno establecida por Cristo Señor en su Igle-


sia, ó niegan el verdadero y propio primado de juris-
dicción dado por Cristo á S. Pedro sobre los demás Após-
toles, separados ó reunidos; ó afirman por lo menos que
este primado no fué á S. Pedro conferido inmediata y
directamente, sino más bien á la Iglesia, y á Pedro por
medio de ésta en calidad de ministro suyo.
Si alguno, pues, dijere que el Apóstol S. Pedro no
ha sido constituido por Cristo Señor príncipe de todos
los Apóstoles y cabeza visible de toda la Iglesia militan-
t e ; ó que él no ha recibido directa é inmediatamente
del mismo Jesucristo Señor nuestro, no sólo el primado
de honor, sino también el de una jurisdicción verdadera
y propia; sea anatema.

8
114 ACTAS Y DECRETOS

CAPUT II.
PE PERPETUITATE PRIMATÜS BEATJ PETRI

JN ROMANIS PONTIFICIBUS,

Quod autem in beato Apostólo Petro princeps pastoram


et pastor magnus ovium Dominus Christus Iesus in per-
petuam salutem ac perenne bonum Ecclesiae instituit, id
eodem auctore in Ecclesia, quae íundata super petram ad
finem saeculorum usque ñ'rma stabit, iu<nter durare n e -
cesse est. Nulli sane dubiura, imo saecuíis ómnibus n o -
tum est, quod sanctus beatissimusque Petrus , Apostolo-
rum princeps et caput, fideique columna et Ecclesiae ca-
thoíieae- tundamentum, a Domino nostro lesu Christo, Sal-
v atore humani generis ac Redemptore, claves regni a c -
cepit; qui ad hoc usque tempus et semper in suis succes-

CAPÍTULO II,

DE LA PERPETUIDAD DEL PRIMADO DE S. PEDRO EN LOS


PONTÍFICES ROMANOS.

Mas lo que en el bienaventurado Apóstol Pedro ins-


liluyó el Principe de los pastores y gran Pastor de las
ovejas nuestro Señor Jesucristo para perpetua salud y
permanente bien de la Iglesia, preciso es que por dispo-
sición del mismo Señor permanezca y se perpetúe en la
Iglesia que fundada sobre la piedra, ha de mantenerse
íirme hasta el fin de los siglos. Y en verdad para nadie
es dudoso, sino antes bien reconocido en todos los si-
glos que el santo y beatísimo Pedro, príncipe y cabeza
de los Apóstoles, columna de la fe y fundamento de la
Iglesia católica recibió de nuestro Señor Jesucristo, Sal-
vador y Redentor del linaje humano las llaves del reino,
y que hasta el presente y siempre vive, preside y juzga

f
DEL CONCILIO VATICANO. 115
soribus, episcopis sanctae Romanae Sedis, ab ipso fun-
datae, eiusque consecratae sanguine, vivit et praesidet et
iudicium exercet (Cf. Ephesini Ccmcilii Act. III). Unde
quicumque in hac Cathedra Petro succedit, is secundum
Christi ipsius institutionem primatum Petri in universam
Ecclesiam obtinet. Manet ergo dispositio veritatis, et bea-
tus Petrus in accepta ibrtitudine petrae perseverans sus—
cepta Ecclesiae gubernacula non reliquit [S. Leo M. Serm.
III. (al. II.) cap. 3). Hac de causa ad Romanam Eccle-
siam propter potentiorem principalitatem necesse semper
fuit omnem convenire Ecclesiam, hoc est, eos, qui sunt
undique fideles, ut in ea Sede, e qua venerandae com-
munionis iura in omnes dimanant, tamquam membra in
capite consociata, in unam corporis compagem coalesce—
rent (S. Ir en. Adv. haer. 1. III. c. 3. et Conc. Aquilei.
«. 381. ínter epp. S. Ambros. ep. XI).
Si quis ergo dixerit, non esse ex ipsius Christi Domini
institutione seu iure divino, ut beatus Petrus in primatu

en las personas de sus sucesores, que son los obispos de


la santa Sede Romana fundada por él y consagrada con
su sangre. Por lo que cualquiera que sucede á Pedro en
esta Cátedra, obtiene según la institución del mismo Cris-
to el primado de Pedro en toda la Iglesia. Subsiste, pues,
en su vigor lo dispuesto por la verdad, y perseverando
Pedro en la fortaleza de piedra que le ha sido dada, no
ha soltado de su mano el timón de la Iglesia que se le
entregó. Y de aquí es la necesidad rconocida siempre de
acudir y conformarse con la Iglesia Romana, como más
excelente y principal, todas las demás iglesias, es decir,
los fieles de todas las naciones, á fin de constituir un
cuerpo solo, unidos como miembros á su cabeza en aque-
lla Sede de la cual provienen á todos los derechos de
una santa comunión.
Si alguien dijere, pues, que no es de institución del
mismo Cristo Señor, ó de derecho divino, que S. Pedro
tenga sucesores perpetuos en su primado sobre la Iglesia
116 ACTAS Y DECRETOS

super universam Ecclesiam habeat perpetuos successores;


aut Rornanuin Pontificem non esse beati Petri in eodem
primatu successorem, anathema sit.
CAPUT III.
3)E VI ET RATJONfi PRIMATUS ROMANI PONTIFICIS.

Quapropter apertís innixi sacrarum litteraruna testimo-


•niis, et inhaerentes tum Praedecessorum Nostrorum, Ro-
manorum Pontificum, tum Conciliorum generalium diser-
tis, perspicuisque deoretis, innovamus oeeumenici Concilii
Florentini definitionera, qua credendum ab ómnibus Chri-
sti fidelibus est, sanctam Apostolicam Sedem, et Roma-
num Pontificem in universum orbem tenere primatum, et
ipsum Pontificem Romanum successorem esse beati Petri
principis Apostoloruin, et verum Christi Vicariuní, totius-

universal; ó que el Pontífice Romano no es sucesor del


bienaventurado Pedro en dicho primado; sea anatema,

CAPÍTULO III.

DE LA NATURALEZA Y ESENCIA DEL PRIMADO DEL


ROMANO PONTÍFICE.

Apoyados por tanlo en testimonios expresos de las


sagradas Letras, é insistiendo en las claras y manifiestas
decisiones, así de nuestros predecesores los Romanos Pon-
tífices, como de los Concilios generales, renovamos la de-
finición del Concilio Ecuménico Florentino, por la cual
todos los fieles de Cristo están obligados á creer que la
santa Sede Apostólica y el Romano Pontífice tienen el
primado sobre todo el orbe; y que el mismo Pontífice
Romano es sucesor del bienaventurado Pedro príncipe de
los Apóstoles, verdadero Vicario de Cristo, cabeza de to-
da la Iglesia y Padre y Doctor de todos los cristianos;
DEL CONCILIO VATICANO. 117
que Ecclesiae caput, et omnium Christianorum patrem ac
doctorem existere; et ipsi iñ beato Petro pascendi, regen-
di ac gubernandi universalem Écclesiam a Domino flostro
Iesu Christo plenam potestatem traditam esse; quemad^
modum etiam in gestis oecumenicortim Conciliorum et in
sacris canonibus contiuetur.
Docemus proinde et declaramus, Écclesiam Roínanam
disponente Domino super omnes alias ordinariae potesta-
tis obtinere principatum, et banc Romani Pontificis iu-
risdictionis potestatem, quae veré episcopalis est, imme-
diatam esse: erga quam cuiuscumque ritus et dignitaiis
pastores atque fideles, tam seorsum singuli quarrT simul
omnes, officio hierarchicae subordinationis, veraeque obe-
dientiae obstfinguntur, non solum in rebus, quae ad íi-
dem et mores, sed etiam in iis, quae ad disciplinam et
régimen Ecclesiae per totum orbeni diffusae pertinent; ita
Ut custodita cum Komano Pontífice tam communionis,

y que al mismo en la persoúa de Pedro ha sido dada


por nuestro Señor Jesucristo plena potestad de apacentar,
regir y gobernar á toda la Iglesia, como consta también
por los hechos de los Concilios ecuménicos y por los sa-
grados cánones.
Enseñamos* pues, y declaramos que' la Igle.-ia Roma-
na tiene por disposición divina sobre todas las otras el
principado de potestad ordinaria, y que esta potestad de
jurisdicción del Romano Pontífice, verdaderamente epis-
copal, es inmediata: y tal, que todos los pastores y fie-
les, de cualquiera rito y dignidad, ya separados, ya jun-
tos, eslán á ella jerárquicamente subordinados, y deben
verdadera obediencia, no sólo respecto á la fe y cos-
tumbres \ sino también en las cosas que se refieren á la
disciplina y gobierno de la Iglesia extendida por lodo el
orbe; de tal manera que, conservando la unidad de co-
munión y de profesión de una misma fe con el Roma-
no Pontífice, la Iglesia de Cristo es por este hecho una
sola grey bajo un supremo pastor. Esta es la verdadera
118 ACTAS Y DECRETOS
quam eiusdem fidei professionis unitate, Ecclesia Christí
sit unus grex sub uno summo pastore. Haec est catholi-
cae veritatis doctrina, a qua deviare, salva fide atque sa-*
lute, nemo potest.
Tantum autem abest, ut haec Summi Pontificis pote-
stas offíciat ordinariae ac immediatae illi episcopalis iu-
risdictionis potestati, qua Episcopi, qui positi a Spiritu
Sancto in Apostolorum locum successerunt, tamquam ve-
ri pastores assignatos sibi greges, singuli singulos, p a -
scunt et regunt, ut eadem a supremo et universali Pasto-
re asseratur, roboretur ac vindicetur, secundum illud san-
cti Gregorii Magni: Meus honor est honor universalis
Ecclesiae. Meus honor est fratrum méorum solidus vigor.
Tum ego veré honoratus sum, cum singulis quibusque
honor oebitus non negatur (Ep. ad Ealog. Alexandrin.
1. VIII. ep. XXX).
Porro ex suprema illa Romani Pontificis potestate gu-
bernandi universam Ecclesiam ius eidem esse consequi-

doctrina católica, de la cual nadie se puede separar sin po-


ner en peligro su fe y su salvación.
Tan lejos está sin embargo de que esta potestad del
Sumo Pontífice perjudique á aquella ordinaria é inmedia-
ta de la jurisdicción episcopal, por la cual los Obispos
puestos por el Espíritu Santo para suceder en lugar de
los Apóstoles, apacientan y rigen como verdaderos pas-
tores la grey que respectivamente está encomendada á
cada uno, que antes bien esta misma potesíad y juris-
dicción episcopal les es asegurada, fortalecida y defendi-
da por el Pastor supremo y universal, conforme á estas-
palabras de S. Gregorio Magno: Mi honor es el honor de
la Iglesia universal. Mi honor es el vigor sólido de mis her-
manos; y entonces soy yo verdaderamente honrado, cuan-
do no se niega el honor debido á ninguno de ellos.
De la suprema potestad del Romano Pontífice para go-
bernar la Iglesia universal sigúese indudablemente su de-
recho de libre comunicación para el ejercicio de su car-
DEL CONCILIO VATICANO. 119

tur, in huius sui muneris exercitio libere communicandi


cum pastoribus et gregibus totius Ecclesiae, ut iidem ab
ipso in via salutis doceri ac regí possint. Quaré damíia-
raus ac reprobamus illorum sententias, qui hanc supremi
capitis cum pastoribus et gregibus communicationem lici-
te impediri posse dicunt,- aut eandem reddunt saeculari
potestati obnoxiam, ita ut Contendant* quae ab Apostólica
Sede vel eius auctoritate ad régimen Ecclesiae constituün-
tur, vim ac valorem non habere, nisi potestatis saecula-
ris plácito confirmentur.
Et quoniam divino Apostolici primatus iüre Rornanus
Pontiíex universae Ecclesiae praeest, docemus etiam et
deciaramus, eum esse iudicem supremum fidelium [Pii
PP. VI. Brevet Super soliditate. d. 28 Nov. 1786), et
in ómnibus causis ad examen ecclesiasticum spectantibus
ad ipsius posse iudicium recurri (Concil. Oecum. Lug-
dun. II.); Sedis vero Apostolicae, cuius auctoritate maior
non est, iudicium a nemine fore retractandum, ñeque

go con los pastores y rebaños particulares de toda la


Iglesia, á fin de poder enseñarlos y conducirlos por el
camino de la salud. Por lo cual condenamos y reproba-
mos las opiniones de aquellos, que dicen que esta comu-
nicación de la suprema cabeza con los pastores y fieles
puede ser lícitamente impedida, ó que la subordinan á
la potestad secular, hasta pretender que, sin el beneplá-
cito de ésta , no tiene fuerza ni valor lo que la Sede
Apostólica determine, ó por su autoridad se establezca pa-
ra gobierno de la Iglesia.
Y por cuanto el Romano Pontífice en virtud del de-
recho divino de su primado apostólico preside á toda la
Iglesia, enseñamos también y declaramos que él es el
juez supremo de los fieles, y que en todas las causas
pertenecientes al fuero eclesiástico, puede recurrirse a su
juicio; pero el juicio de la Sede Apostólica, como supe-
rior á todos, por nadie puede ser revocado, ni cabe otro
juicio sobre él. Así que van muy lejos de la recta sen
120 ACTAS Y DECRETOS
cuiquam de eius licere iudicare iudicio [Ep. Nicolai I. ad
Michaelem Imperatorem). Quare a recto veritatis trami-
te aberrant, qui affirmant, licere ab iudiciis Romanorum
Pontificum ad oecumenicum Concilium tamquam ad aucto-
ritatem Romano Pontifice superiorem appellare.
Si quis itacjue dixerit, Romanum Pontificem habere
tantummodo omcium inspectionis vel directionis, non au-
tem plenam et supremam potestatem iurisdictionis in uni-
versam Ecclesiam, non solum in rebus, cmae ad fidem et
mores, sed etiam in iis, quae ad disciplinam et régimen
Ecclesiae per totum orbem diffusae pertinent; aut eum
habere tantum potiores partes, non vero totam plenitudi-
nem huiüs supremae potestatis; aut banc eius potesta-
tem non esse ordinanam et immediatam si ve in omnes
ac singulas ecclesias, si ve in omnes et singulos pastores
et fideles; anathema sit.

da de la verdad los que tienen por lícito apelar de los


juicios de los Romanos Pontífices al Concilio ecuménico,
como á autoridad superior al mismo Romano Pontífice.
Si alguno, pues, dijere que al Pontífice Romano corres-
ponde solamente el oficio de inspección ó dirección, y no
una potestad de jurisdicción plena y suprema sobre toda
la* Iglesia» así en las cosas pertenecientes á fa fe y cos-
tumbres» como también en las que tocan á la disciplina
y régimen de la Iglesia extendida por todo el mundo; ó
que dicho Romano Pontífice tiene en esto la parte prin-
cipal, pero no toda la plenitud de la suprema potestad;
ó que esta potestad suya no es ordinaria é inmediata so-
bre todas y cada una de las iglesias, y sobre lodos y
cada uno de los pastores y fieles» sea anatema *
DEL CONCILIO VATICANO. 121

CAPUT IV.
DÉ RÓMANI PONTIFICIS INFALLIBILI MAGISTERIO.

Ipso autem Apostólico primatu, quem Rotnanus Ponti-


fex tamqüam Petri principis Apostolorum successor in uni-
versam Ecclesiarn obtinet, supremam quoque magisterii
potestatem comprehendi, haec Sancta Sedes semper t e -
nuit, perpetuus Ecclesiae usus comprobat, ipsaque oecu-
menica Concilia, ea imprimís, in quibus Onens cum Oc-
cidente in fidei charitatisqiie unionem conveniebat, decla-
raverunt. Patres enim Concilii Constantinopolitani quarti,
maiorum \ estigiis inhaerentes, hanc solemnem ediderunt
professionem: Prima salus est, rectae fidei regulam cu-
stodire. Et quia non potest Domini nostri Iesu Christi
praetermitti sententia dicentis: Tu es Petrus, et super

CAPÍTULO IV.

DEL MAGISTERIO INFALIBLE DEL ROMANO PONTÍFICE.

En el mismo primado Apostólico que el Romano Pon-


tífice, como sucesor del príncipe de los Apóstoles S. Pe-
dro, obtiene en toda la Iglesia, está también comprendi-
da la suprema potestad del magisterio, como lo demues-
tran la creencia constante de esta Santa Sede, el uso
perpetuo de la Iglesia, y las declaraciones de los mis-
mos Concilios ecuménicos, y señaladamente de aquellos
en que aparecían unidos en la misma fe y caridad el
Oriente y el Occidente. Así es que los Padres del Conci-
lio Constanlinopolitano cuarto, siguiendo las pisadas de sus
mayores, adoptaron esta solemue profesión; «La prime-
ra salud es guardar la regla de Ja recta fe. Y como
no puede faltar la sentencia de nuestro Señor Jesucris-
to que decía: Tú eres Pedro,, y sobreestá piedra edifi-
122 ACTAS Y DECRETOS
hanc petram aedificabo Ecclesiam raeam, haec, quae d i -
cta surit, rerum probantur effectibus, quia in Sede Apo-
stólica immaculata est semper catholica reservata religio,
et sancta celebrata doctrina. Ab huius ergo ficle et d o -
ctrina separari minime cupientes, speramus ut in una
communione, quam Sedes Apostólica praedicat, esse me-
reamur, in qua est integra et vera Christianae religionis
soliditas [Ex formula S. Hormtsdae Papae, prout ab
Hadriano II. Patribus Concilii Oecumenici VIII. , Con-
stantinopolitani IV., proposita et ab iisdem subscripta
est). Approbante vero Lugdunensi Concilio secundo, Grae-
ci professi sunt: Sanctam Ramanam Ecclesiam summum
et plenum primatum et principatum super universam Ec-
clesiam catholicam obtinere, quem se ab ipso Domino in
beato Petro Apostolorum principe sive vértice, cuius Ro-
manus Pontifex est successor, cum potestatis plenitudine
recepisse veraciter et humiliter recognoscit; et sicut prae
caeteris tenetur fidei veritatem defenderé, -sic et, si quae

caré mi Iglesia ; eslas palabr.ns se bailan comprobadas pol-


los efeclos ; pues que en la Sede Apostólica se ha con-
servado inmaculada siempre la Religión católica, y como
santa ha sido celebrada su doctrina. No queriendo, pues,
separarnos en ningun modo de su doctrina y fe, espera-
mos hacernos dignos de perseverar en la comunión de
la misma Sede Apostólica, en la cual se halla la íntegra
y verdadera solidez de la Religión cristiana.
En el Concilio Lugdunense segundo profesaron los Grie-
gos con aprobación del mismo Concilio, que «la Santa
Iglesia Romana obtiene el sumo y pleno primado y prin-
cipado sobre toda la Iglesia Católica ; principado y pri-
mado que juntamente con la plenitud de potestad reco-
noce veraz y humildemente haberlo recibido del mismo
Señor en el bienaventurado Pedro, príncipe y cabeza de
los Apóstoles, de quien el Romano Pontífice es sucesor.
Y así como tiene un deber más estrecho que nadie de
defender la verdad de la. fe, asi también á él compete
DEL CONCILIO VATICANO. 123
de fide subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio
definiri. Florentinum denique Concilium definivit: Ponti-
ficem Romanum, verum Christi Vicarium, totiusque E c -
clesiae caput et omnium Christianorum patrem ac docto-
ren! existere; et ipsi in beato Petro pascendi, regondi
ac gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro
Iesu Christo plena'm potestatem traditam esse.
Huic pastorali muneri ut satisíacerent, Praedecessores
Nostri indeí'essam semper operam dederunt, ut salutaris
Christi doctrina apud omnes terrae populos propagaretur,
parique cura vigilarunt, ut, ubi recepta esset, sincera et
pura conservaretur. Quocirca totius orbis Antistites nunc
singuli, nunc in Synodis congregati, longam ecclesiarum
consuetudinem et antiquae regulae formam sequentes, ea
praesertim pericula, quae in negotiis fidei emergebant,
ad hanc Sedem Apostolicam retulerunt, ut ibi potissimum
resarcirentur damna fidei, ubi fides non potest sentiré

el juicio definitivo de cualesquiera cuestiones que sobre


la misma fe se susciten.» Finalmente el Concilio Floren-
tino definió que «el Pontífice Romano es el verdadero
Vicario de Cristo, la cabeza de toda la Iglesia, y el pa-
dre y doctor de todos los cristianos; y que á él ha si-
do dada en el bienaventurado Pedro por nuestro Señor
Jesucristo la potestad plenaria de apacentar, regir y go-
bernar á la Iglesia universal.
En cumplimiento, pues, de este deber pastoral, nues-
tros -predecesores no han perdonado jamas á ninguna fa-
tiga, asi para llevar á todos los pueblos de la tierra la
saludable doctrina de Cristo, como también para mante-
nerla en toda su sinceridad y pureza, donde ya hubie-
se sido recibida. Y por esta causa los Obispos de todo
el orbe, ya en particular, ya reunidos en sínodos, siguien-
do la larga costumbre de las iglesias y la forma de la
antigua regla, acudieron á esta Sede Apostólica, sobre
todo cuando ocurrían peligros graves en materias de fe,
para que allí principalmente fuesen reparados los daños
124 ACTAS Y DECRETOS

defectum [Cf. S. Bcrn. Epist. CXC). Romani autem Pon*


tifices, prout temporum et rerum conditio suadebat, nunc
eonvocatis oecumenicis Conciliis aut explorata Ecclesiae
per orbem dispersae sententia, nunc per Svnodos parti-
culares , nünc alus , quae divina suppeditabat providen-
tia, adhibitis auxiliis, ea tenenda detiniverunt, quae sa-
cris Scripturís et apostolicis Traditionibus consentanea
Deo adiutore cognoverant. Ñeque enim Petfi successori-
bus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante n o -
vam doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente traditam
per Apostólos revelationem seu fidei depositum sánete cu-
stodirent et fideliter exponerent. Quorum quidem aposto-*
licam doctrinam omnes venerabiles Patres amplexi et san^-
cti Doctores orthodoxi venerati atque secuti sunt; ple-1
nissime scíentes, hanc sancti Petri Sedem ab omni sem-
per errore illibatam permanere, secundtim Domini Sal—
vatoris nostri divinam póllicitationem discipulorum suo-

de la fe, donde la fe misma no puede sufrir detrimen-


to. Y los Romanos Pontífices, según se lo permitía lar
condición dé los tiempos y de las cosas, ora convocando
concilios ecuménicos, ó bien explorando el sentir de la
Jglesia dispersa por el mundo, ora por medio de conci-
lios particulares, ora en Pin valiéndose de otros medios
que la divina Providencia les suministraba, definieron fo
que debia creerse, y que hallaron con la ayuda de Dios
ser conforme á las sagradas Escrituras y tradiciones apos-
tólicas. Porque no ha sido prometido el Espíriru Santo á
los sucesores de Pedro para que enseñasen una nueva
doctrina revelada ; sino para guardar santamente y expo-
ner con fidelidad la revelación enseñada por los Apósto-
les y contenida en el depósito de la fe. Y esta apostó-
lica doctrina han abrazado, venerado y seguido lodos los
venerandos Padres y Santos Doctores ortodoxos, plenísi-
mameníe convencidos de que esta Sede de S. Pedro, se
ha conservado siempre libre de lodo error, conforme á
la divina promesa hecha por nuestro Señor y Salvador
DEL CONCILIO VATICANO, 125
rum principi factam: Ego rogavi pro te, ut non deíiciat
lides tua, et tu alienando conversus confirma fratres tuos.
Hoc igitur ventatis et fidei numquam deficientis cha-
risma Petro eiusque in hac Cathedra successoribus divi-
nitus collatum est, ut excelso suo muñere in omnium sa-
lutem fungerentur, ut universus Christi grex per eos ab
erroris venenosa esca aversus, coelestis aoctrinae pábulo
nutriretur, ut subíate schismatis occasione Ecclesia tota
una conservaretur, atque suo fundamento innixa firma
adversus inferi portas consisteret.
At vero cum nac ipsa aetate, qua salutífera Apostolici
muneris efíicacia vel máxime requiritur, non pauci inve-
niantur, qui illius auctoritati obtrectant; necessarium o -
mnino esse censemus, praeros:ativam, quam unigenitus
Dei Filius cum summo pastorali officio coniungere digna»
tus est, solemniter asserere.

al príncipe de sus discípulos : « Yo he rogado por tí que


no falte tu fe , y tú una vez convertido confirma á tus
hermanos.»
Este don, pues, de verdad y fe indefectible ha sido
conferido por Dios á Pedro y á sus sucesores en esta
Cátedra, para que empleándole por su sublime cargo en
bien y salud de todos, la grey toda de Cristo fuese pre-
servada por su medio de los pastos venenosos del error,
y nutrida con el alimento de la celestial doctrina; y pa-
ra que de este modo, quitada toda ocasión de cisma, se
conservase la Iglesia toda en la unidad, y permanecie-
se firme sobre su fundamento contra las puertas del in-
fierno.
Y porque en estos mismos tiempos en que más
que nunca aparece necesaria la saludable eficacia del su-
premo cargo apostólico, se hallan no pocos que resisten
y rebajan su autoridad, juzgamos de todo punto necesa-
rio afirmar solemnemente la prerogativa, que el Unigé-
nito Hijo de Dios se ha dignado reunir con el supremo
oficio pastoral.
126 ACTAS Y DECRETOS
Itaque Nos traditioni a fidei Christianae exordio per-
ceptae fideliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris nostri glo-
riam, religionis Catholicae exaltationem et Christianorum
populorum salutem, sacro approbante Concilio, docemus
et divinitus revelatum dogma esse definimus: Romanum
Pontificem, cum ex Cathedra loquitur, id est, cuín omnium
Christianorum Pastoris et Doctoras muñere fungens, pro
suprema sua Apostólica auctoritate doctrinam de fide vel
moribus ab universa Ecclesia tenendam definit, per assi-
stentiam divinam, ipsi in beato Petro promissam, ea in-
fallibilitate pollere, qua divinus Redemptor Ecclesiam
suam in dennienda doctrina de fide vel moribus instru-
ctam esse voluit; ideoque eiusmodi Romani Pontifteis de-
finitiones ex sese, non autem ex consensu Ecclesiae irre-
formabiles esse.
Si quis autem huic Nostrae definitioni contradicere,
quod Deus avertat, praesumpserit: anathema sit.

Por tanto Ños insistiendo en la Iradicion fielmente re-


cibida desde el principio de la fe cristiana, para gloria
de Dios nuestro Salvador, exaltación de la Religión ca-
tólica y salud de los pueblos cristianos, con aprobación
del sagrado Concilio, enseñamos y definimos que es un dog-
ma revelado por Dios que el Romano Pontífice, cuando ha-
bla ex calhedra, esto es, cuando ejerciendo el cargo de pas-
tor y doctor de todos los cristianos, define en virtud de
su autoridad apostólica la doctrina que debe seguirse por
toda la Iglesia en materias de fe y costumbres, goza
por la divina asistencia que en S. Pedro le ha sido pro-
metida , de la infalibilidad de que el divino Reden-
tor quiso dotar á su Iglesia en las definiciones doc-
trinales sobre la fe y costumbres; y por consiguiente
que semejantes definiciones del Romano Pontífice son ir-
reformables de sí mismas, y no en virtud del consen-
timiento de la Iglesia.
Si alguno, pues, osare contradecir á esta nuestra de-
finición, lo que Dios no permita; sea anatema.
DEL CONCILIO VATICANO. 127

Terminada la lectura de esta Constitución, el mismo


Rmo. Obispo de Fabriano y Matélica preguntó á los Pa-
dres del Concilio, si eran de su aprobación los decretos
y cánones leidos, con los siguientes palahms; -

REVERENDISSIMI P A T R E S :

Placentne vobis decreta et cañones qui in hac Consti-


tuüone continentur ?
Y descendiendo del pulpito, y ocupando su lugar el
Rmo. Subsecretario del Concilio, fué llamando en par-
ticular a vada uno de los Padres, observando el orden
de su dignidad y de la antigüedad de la promoción, pa-
ra que con arreglo á lo prescrito en las Letras Apostó-
licas MULTLIPLICES Í N T E R de 27 de Noviembre de
1869 , se sirviesen emitir ó dar Su voto, según fuesen
nombrados, contestando PLACET ó NON PLACET. Lo
cual verificado, y anotadas cuidadosamente las respues-
tas de todos por los proto-notarios y escrutadores alli
presentes, resultó que todos los Padres habian contesta-
do PLACET . exceptuando solamente dos que dijeron
NON PLACET.
En vista de lo cual, levantándose Su Santidad en su
trono, y usando de su autoridad suprema, aprobó y con-
firmó solemnemente la Constitución leída, con la siguien-
te fórmula :
Decreta et cañones qui in Constitutione modo lecta
continentur, placuerunt Patribus ómnibus, duobus exce—
ptis; Nosque, sacro approbante Concilio, illa et illos, ut
lecta sunt, definimus et Apostólica auctoritate confirma-
mus.
128 ACTAS Y DECRETOS

Dos- abogados consistoriales como promotores del Concilio, ro-


garon entonces á los Protonotarios apostólicos presentes que ex-
tendiesen las actas y testimonios auténticos de todo lo obrado, y
terminó la sesión con el Te Deum y bendición apostólica como
las anteriores.

Después de esta sesión, en que tomaron parte 42


Emmos. Cardenales, 6 Patriarcas, 6 Primados, 81 Ar-
zobispos, 359 Obispos, 16 Abades y 24 Superiores Gene-
rales de Congregaciones y Ordenes religiosas; una gran
parte de los Padres, usando de la autorización conce-
dida por Su Santidad, se ausentaron de Roma. Por lo
cual siendo la voluntad de Nuestro Smo. Padre que los
trabajos del Concilio no se interrumpiesen, y se tratase
por entonces de las materias pertenecientes á la discipli-
na eclesiástica, se acordó por los Emmos. Presidentes
completar la Diputación encargada de dicha disciplina,
nonwrando en lugar de los Vocales que faltaban, á otros
de los que permanecían en Roma; y en efecto en la con-
gregación general de i 3 de Agosto fueron elegidos por
mayoría de sufragios los siguientes:

1. Vincentius Jekefalusy, Episcopus Alba-Regalensis.


2. Michael Paya y Rico, Episcopus Conchensis.
3. Benvenutus Monzón y Martin, Archiepiscopus Gra-
natensis.
4. Jacobus Quinn, Episcopus Brisbanensis.
5. Josephus Targioni, Episcopus Volaterranus.
6. Franciscus Norbertus Blancnet, Archiepiscopus Ore-
gonopolitanus.
7. Petrus Paulus Trucchi, Episcopus Foroliviensis.
8. Alexander Franchi, Archiep. Thessalonicensis.
9. Iacobus María Bailles, Episcopus iam Lucionensis.
10. Vincentius Moretti, Episcopus Imolensis.
DEL CONCILIO VATICANO. 129

Pero habiendo sido poco tiempo después impíamente


asaltada v ocupada la Capital del orbe cristiano por las
tropas del Rey del Piamonte, Su Santidad se vio preci-
sado á suspender enteramente el Concilio en 20 de Octu-
bre de 1870. Insertamos á continuación el texto de las
Letras Apostólicas á este acto referentes, asociando nues-
tro dolor, lamentos y protestas al dolor, lamentos y pro-
testas de nuestro amantísimo y atribuladísimo Padre Pió
IX, y reprobando, condenando y anatematizando con él
la sacrilega é impía ocupación cíe sus Estados y Capital,
del centro mismo del cristianismo, de la herencia y s e -
ulero de S. Pedro y S. Pablo, del patrimonio exclusivo
S e Jesucristo.

PIVS EPISCOPVS
SERVVS SERVORVM. DEI
AD FVTVRAM REÍ MEMORIAM.

Postquam Dei muñere Oecumenici Vaticani Con-


cilii celebrationem inire anno proxime superiori N o -
bis datum est, vidimus, sapientia, virtute ac sollicitudine
Patrum, qui ex ómnibus orbis terrarum partibus frequen-
tissimi convenerant, máxime adnitente, ita res gravissi-
mi huius et sanctissimi operis procederé, ut spes certa No-
bis affulgeret eos fructus, quos vehementer optabamus, in
Religionis bonum et Ecclesiae Dei humanaeque societa-
tis utilitatem ex illo fore feliciter profecturos. Et sane,
iam quatuor publicis ac solemnibus sessionibus habitis,
salutares atque opportunae in causa fideí Constitutiones
a Nobis, eodem sacro approbante Concilio, editae ac pro-
mulgatae fuerunt, aliaque tum causam fidei, tum ecclesia*
sticae disciplinae spectantia ad examen a Patribus revo-
cata, quae suprema docentis Ecclesiae auctoritate brevi
sanciri ac promulgan possent. Confidebamus istiusmodi
130 ACTAS Y DECRETOS

labores communi tratcrnitatis studio ac zelo suos progres-


sus habere, et ad optatum exitum facili prosperoque cur-
su perduci posse ; sed sacrilega repente invasio hujus al-
maé Üi'bis , sedis Nostrae, et reliquarum temporalis Nos-
trae ditionis regionum, qua contra omne fas civilis No-
stri et Apostolicae Sedis Principatus inconcnssa iura in-
credibiü perfidia et audacia violata sunt, in eam Nos ro-
rum conditionem coniecit, ut sub hostili dominatione et
potestate, Deo sic permittente ob imperscrutabilia iudicia
sua, penitus constituti simus. In hac luctuosa rerum con-
ditione, cura Nos a libero expeditoque usu supremae au-
ctoritatis Nobis divinitus collatae multas modis impedia-
mur, cumque probé intelligamus minime ipsis Yaticani
Goncilii Patribus in hac alma Urbe, praedicto rerum sta-
tu manente, necessariam libertatem, securitatem, tranquil-
litatem suppetere et constare posse ad res Ecclesiae No-
biscum rite pertractandas, cumque praeterea necessitates
fidelium in tantis iisque notissimis Europae calamitatibus
et motibus tot Pastores a suis ecclesiis abesse haud pa-
tiantur; idcirco Nos, eo res adductas magno cura ammi
nostri moerore perspicientes, ut Vaticanum Concilium ta-
li in tempore cursum .suum omnino tenere non possit,
praevia matura deliberatione, motu proprio eiusdem Va-
ticani Oecumenici Concilii celebrationem usque ad aliud
opportunius et commodius tempus per hanc Sanctam Se-
dem declarandum , apostólica auctoritate tenore praesen-
tium suspendimus, et suspensam esse nunciamus, Deum
ad precantes auctorem et vindicem Ecclesiae suae, ut
submotis tándem impedimentis ómnibus, sponsae suae fi-
delissiraae ocius restituat libertatem ac pacem. Quoniam
vero quo pluribus et gravioribus periculis malisque vexa-
tur Ecclesía, eo magis instandum est obsecrationibus et
orationibus nocte ac die apud Deum et Patrem Domini
nostri Iesu Christi, Patrem misericordiarum et Deum to-
tius consolationis, volumus ac mandamus, ut ea quae in
Apostolicis Litteris die 11 Aprilis anno proxime superio-
ri datis quibus indulgentiam plenariam in forma Iubilaei
occasione Oecumenici Concilii ómnibus Christifidelibus
conc-essimus, a Nobis disposita ac statuta sunt, iuxta mo-
dum et rationem iisdem Litteris praescriptam in sua vi,
DEL COMCILIO VATICANO. 131
firmitate et vigore permaneant, perinde ac si ipsius Con-
cilii celebratio procederet.
Haee statuimus, nunciamus, volumus, mandamus, con-
trariis non obstantibus quibuscumque; irritum et inane
decernentes si secus super his a quoquam quavis aucto-
ritate scienter vel ignoranter contigerit attentari. Nulli
ergo oinnino hominum liceat hanc paginam Nostrorum
suspensionis, nunciationis, voluntatis, mandati ac decreti
iní'ringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem
hoc attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis
Dei et Beatorum Petri ac Pauli Apostolorum Eius se no-
verit incursurum. Ut autem eaedem praesentes Litterae o-
mnibus quorum interest innotescant, volumus illas seu
earum exempla ad valvas Ecclesiae Lateranensis et Ba-
silicae Principis Apostolorum nec non S. Mariae Maioris
de Urbe affigi et publicari, sicque publicatas et aftixas
omnes et singulos quos illae concernunt perinde arctare,
ac si unicuique eorum nominatim et personaliter intima-
tae fuissent.
Datum Romae apud S.. Petrum sub annulo Piscatoris
die X X Octobris Anno MDCCCLXX.
Pontificatus Nostri Anno Vicésimo quinto.

TV. Cardt. Paracciani Clarelli.

Terminadas las actas del Concilio Vaticano


hasta su suspensión, queremos dar ahora la lista
de todos los Padres que asistieron, bien á todas,
bien á algunas de sus sesiones. Y como hayan
fallecido algunos de ellos durante este tiempo,
una cruz indicará á dichos finados, cuyo eterno
descanso recomendamos á las oraciones de los
lectores.
132 ACTAS Y DECRETOS

EMINENT1SS1MI AC REVEREMSSIM1 PATRE3


QUISACRO

OECUMENICO CONCILIO VATICANO

ADSTITERUNT.

Ií'itñiti. et Rmi. Dmnini S. R. E. Cardinales

ORDINIS EPISCOPORUM.

Constantinus Patrizi, Episcopus Portuensis et S. Rufinae


(Porto y S. Rutina).
Aloysius Amat, Episcopus Praenestinus (Palestrina), S.
R. E. Vice-Cancellarius.
Nicolaus Paracoiani Clarelli, Episcopus Tusculanus. (Fras-
cati).
Camillus Di Pietro, Episcopus Albanensis (AlbanoV
losephus Milesi Pironi Ferietti, Episcopus Sabinensis (Sa-
bina).

ORDINIS PRESBYTERORUM.

Philippus de Angelis, Título S. Laurentii in Lucina, A r -


chiepiseopus Firmanus (Ferino, Estados Pontificios).
Aloysius Vannicelli Casoni, tit. S. Práxedis, Archiepisco-
pus Ferfariensis (Ferrara).
Fridericus Schwarzenberg, tit. S. Augustini, Archiepisco-
pus Pragensis (Praga).
DEL CONCILIO VATICANO. 133

Cosmas Corsi, tit. SS. Ioannis et Pauli, Archiepiscopus


Pisanus (Pisa).
Fabius María Asquini, tit. S. Stephani in nionte Coelio.
Dominicus CarafadeTraetto, tit. S< Mariae Angelorum, Ar^
chiepiscopus Beneventanus (Benevento).
Sixtos Kiario-Sforza, tit. S. Sabinas, Archiepiscopus INea-
politanus (Ñapóles).
Jacobus María Mathieu, tit. S. Silvestri m Capite , Ar-
chiepiscopus Bisuntinus (Besanzon, Francia
Franciscus Augustus Donnet, tit. S. Mariae in Via, A r -
chiepiscopus Burdigalensis (Burdeos).
Carolus Aloysius Monchini. tit. S. Ónuphrii, Episcopus
Aesinus (íesi, Estados Pontificios).
Ioachim Pecci, tit. S. Chrysogoni, Episcopus -Perusinus
(Perugia, Estados Pontificios).
losephus Othmarus Rauscher, tit. S. Mariae de Victoria,
Archiepiscopus Vindobonensis (Vielia, Austria .
Ale~xander Barnabó, tit. S. Susannae.
Antonius Benedictas Antonucci, tit. SS. Silvestri et M a r -
tini ad Montes, Episc. Anconitanus et Humanensis (An-
cón* y Tiuaiía, Estados Pontificios).
Henricus Orfei, tit. S. Balbinae, Archiep. Ravennatensis
(Raveíia, Estados Pontificios ).
Petrus de Silvestri, tit. S. Marci.
Carolus Sacconi, tit. S. Mariae de Populo.
Ángelus Quaglia, tit. SS. Andreae et Gregorii in monte
Coelio.
Antonius María Panebianco, tit. SS. XII Apostolorum,
Maior Poenitentiariüs.
losephus Aloysius Trevisanato, tit, SS. Nerei et Achillei,
Patriarca * Venetiarum.
Antoninus de Luca, tit. SS. Quatuor Coronatorum.
losephus Andreas ííizzarri, tit. S. Hieron3rmi Illyricorum.
Ludovicus de la Lastra y Cuesta, tit. S. lDetri ad Vincu-
la, Archiepiscopus Híspalensis (Sevilla).
Ioannes Baptista Pitra, tit. S. Calixti.
Philippus María Guidi, tit. S. Sixti, Archiep. Bononiensis
(Bolonia).
Henricus María de Bonnechose, tit. S. Clemeutis, Archiep.
Rothomagensis (Rúan. Francia).
134 ACTAS Y DECRETOS

Paulus Cullen, tit. S. Petri in Monte Áureo, Archiep.


Dublinensis (Dublin, Irlanda).
Gustavus D'Hohenlohe, tit. S. Mariae in Transpontina.
Aloysius Bilio, tit. S. Laurentii in Panisperna.
Lucianus Bonaparte, tit. S. Pudentianae.
Innocentius Ferrieri, tit. S. Ceciliae.
Eustachius Gonella, tit. S. Mariae supra Minervatn, Epi-
scopus Viterbiensis f (Viterbo, Estados Pontificios).
Laurentius Barili, tit. S. Agnetis extra moenia.
Iosephus Berardi, tit. SS. Marcelini et Petri.
loannes Igrnatius Moreno, tit. S. Mariae a Pace, Archiep.
Vallisoletanus (Valladolid).
Raphael Monaco Lavallettaj tit. S. Crucis in Sessorio.

ORDIMS DIACONORÜM.

Iacobus Antonelli, Diaconus S. Mariae in Via-Lata.


Prosper Caterini, Diaconus S. Mariae Scalaris (S. Maria
della Scala.)
Gaspar Grassellini, Diaconus S. Mariae ad Martyres.
Theodulphus Mertel, DiaconUs S. Eustachii.
Dominicüs Consolini» Diaconus S. Mariae in Domnica.
Eduardus Borromeo, Diaconus SS. Viti et Modesti.
Hannibal Capalti* Diaconus S. Mariae in Aquiro*

REVERENDÍSSIMI DD. PATRIARCHAE.

Rogerius Aloysiüs Antici Máttéi, Constantinopolitanus.


Paulus Ballerini, Alexandrinus.
Gregorius íusséf, Antiochenus rit. graec; melchit.
Paulus Brunoni, Antiochenus rit. latin.
loseph Valerga, Hierosilimitanus»
Ioseph Audu, Babylonensisj rit. chald.
DEL CONCILIO VATICANO. 135

Thomas Iglesias y Barcones, Indiarum Occidentalium.


Antonius Hassun, Ciliciensis rit. armen.
Clemens Bahus, jam Antiochenus, rit. grajee- melchit.

REVERENDISSIMI DD. PR'IMÁfES.

Maximilianos* de Tarnocz\v Archiepiscopus Sálísburgen-


sis (Salisburgo, Austria).
Carolus Poótfeii. Archiopiscopus Antiberensís, et Scodren-
sis (Antibari y Scutari, Albania).
Antonius Saloíiionef Arehiepis'copns Salerñitánus (Salerno,
Dos Sicilias).
Emmanoeí da Silveira, Archiep. S: Sálvátoris in Brasilia.
Miecislaüs Ledochowski, Archiep'. Gnesnensis et Posna-
niensis (Gnesne y Posen, Prusia).
Franciscus Fleix y Solans, Archiep. Tarraconensis (Tar-
tOgóúA). f
Ioamtes SimorV Archiep. Strigoniensis (Strigonia, Hungria).
Victor Aifgustüs Dechamps, Archiep. Mechliniensis (Ma-
linas, Bélgica).
Daniel Mac Gettingan. Archiep. Armacanus íArmach, Ir-
landa;.

REVERENDISSIMI DD: ARCHÍEPISCOPl

Laurehtius PontilTo, Consentinus (Úosenza, Dos Sicilias).


Ioannes Mac Hale, Thuamensís (Tuam, Irlanda).
Lauren-tius lYioche, Babylonensrs, rit. lat.
Tobias Aun, Berytensis rit. lat. (Berito 6 Bairut, Siria).
Godefridus Saint Marc, Rhedoiiensis (Rennes, Francia).
Ignatius Kalybgian,jam Amasenus, Archiep. Episc. rit.
armen (Amasia, Ponto).
Petrus Apelian, Germaniciensis seu Marascensis, Archiep.
Episc. rit. arm. (Germanicia ó Marasc de Cilicia).
136 ACTAS Y DECRETOS
Iosephus Giagia, Cyprensis, rit. marón. (Chipre).
Petrus Cuento, Rossanensis (Rossano, Dos Sicilias'.
Alexander Asinari de Sanmarzano, Ephesinus in part. infid.
Alexander Angeloni, Urbinatensis (Lrbino, Estados Pon-
tificios).
Franciscus Norbertus Blanchet, Oregonopolitanus 'Oregon,
Estados Unid«
Georgius Hurmuz, Siniensis in part. infid. rit. armen (Si-
mta 6 Sine, Armenia).
Felicissimus Salvini, Camerinensis (Camerino, Estad. Pon-
tificios), Administ. perpet. Eccles. Treiensis (Troja.
Estados Pontificios).
Petrus Richardus Kenrick, S. Ludovici [S. Luis, Estad-»>
Unidos i.
Eduardus Hurmuz, Siracensis in part. infid. rit. armen.
Si race. Armenia .
Raphael Valentinus Valdivieso, S. Iacobi de Chile.
Raphael d'Ambrosio, Dvrrachiensis (Durazzo, Romelia).
Augustinus Georgius Barshino, Salmasiensis, rit. chaldaic.
(Salmas).
Ioseph de Bianchi Dottula, Tranensis, Nazarenus et Ba-
rulensis (Trani, Nazaret y Barletta, Dos Sicilias).
Gregorius Ata, Emesenus et Apamensis, rit. graec mel-
cnit. (Emeso ó Hems, ú Homs y Apamea, Siri
Iulius Arrigoni, Lucanus (Luca, fosean a .
Geregoríus de Luca, Compsanus, Administ. perp. Eccles.
Campaniensis (Conia, Administ. perpet. ae Campagna,
Dos Sicilias).
Ioseph Rotundo, Tarentinus (Tarento, Dos Sicilia
Antonius Claret y Ciará, Traianopolitanus in part. infid.
(Trajanópolis, Tracia).
Iacobus Bhatiariam, Amidensis, Archiep. Episcop. rit. ar-
men. Amadia ó Amida, Kurdistan).
loannes Hagian, Caesariensis in Cappadocia Archiep. Epi-
scop. rit. armen.
loannes Baptista Purcell, Cincinnatensis (Cincinnati, Ohio,
Estados Unidos).
Renatus" Franciscus Regnier, Cameracensis (Cambray,
Franci
Beniaminus Eusebides Dimitrio, Neapoleosensis (Naplous
DFX CQNCILIO VATICANO. 137

o Naplouse, Siria), rit. graec.


Ioseph Matar, Aleppensis, rit. maronit (Alepo, Siria .
Silvester Guevara. S. Iaoobi de Venezuela.
Ionnnes Zwyaen, jam", Ultraiectensis Utrech, Holanda , nunc
Kpiscop." Boscoducensis v B°i s 1€ Duc. Holanda
Fridericus de Fürstenberg, Olomucensis (Olmütz. Monv
Ioseph Sadoc Alemany, S. Francisci California .
Phihppus Cammarota, Caietanus (Gaeta, Dos Sicili.
Vincentius Taglialatela, Sipontinus Manfredonia , Adminis.
perp. Eccl. Vestanae. (Viesti, Dos Sicilia
Ioannes Tamraz, Korkurensis seu Kerkukensis rit. chal-
daic. (Kerkuk, Persia).
Vincentius Tizzani, Nisibenus in part. infid. Nisibe, Me-
sopotamia .
Franciscus Xaverius Apuzzo, Surrentinus Sorrento. Dos
Caietanus Rossini. jam Acheruntinus et Matheranensis,
nunc Episco. Melphicti, luvenacii et Terlitii (Antes
Arzob. ae Acerenza y Matera. Dos Sicilias; v ahora
Obispo deMolfeta, Giovenazzo y Terlizzi, (Dos Sicilias.
Andreas Gollinayr, Goritiensis el Gracianus (Gorizia y
Gradisca, Iliria).
Petrus Villano va Castellacci, Petrensis in part. infid. (Pe-
tra. A ral» i
Vincentius Spaccapietra.'Snryrnensis (Soturna, Anatolia).
Georgius Errington. Trapezíintinus in part. infid. Trebi-
sonda, Asia menor .
Franciscus Cugini, Mutinensis Móde:
Marianus Riccíardi, Reginensis (Reggio, Dos Sicilias
bus Bosagi, Caesareensis in Palestina in part. infid.
rit. arm.
Raphael Ferrigno, Brundusinus ^Brindis, Dos Sicilias .
Gregorius de Scher, Moracensis et Frisingensis (Municli
y Frisinga, Baviera .
Salvftor Nobili Vitelleschi, jam Seleuciensis in part. i n -
fid. Seleucia, SiriaK nunc Episcop. Auximan. et Cin-
gulan Ossimo y Cíngoli, Estados Pontifici
Alexander Franchi, Thessalonicensis in part. infid. (Te—
Salónica, Macedonia .
Aloyaos de Marinis, Theatinus Chi<'ti. Dos Sicilias. Adin.
138 ACTAS Y DECRETOS
perp. Eccl. Vastensis (Vasto).
Petras Bostani, Tyrensis et Sydoniensis rit. marón. (Ti-
ro y Sidon. Siria).
Ioseph Guibert, Turonehsis (Tours, Francia).
Patritius Leahy, Oasseliensis, Cashel, Irlanda). Administ.
perpet. Eccl. Emlyliehsis.
Marinus Marihi, jam Palmvrensis in part. infiel, mine
Episcop. Urbevetanus (Orvieto, Est. Pon ti f..
Gregorius Michael Szymonowicz, Leopoliensis rit. armen.
(Leopold ó Lemberg, Gallitzia
Ioachim Limberti, Florentinus (Florencia).
Caietanus Pace Forno, Khodieilsis (Rodas) in part. infiel.
Ep. Meliteftsis (Malta.
Phillipus Gallo, Patracensis in part infid ¡Patras. Acaya).
Petrus Gianíielli, Sardianus in part. infid. (Sardi, Lidia).
Franciscus Pedicini, Barensis (Bari, Dos Sicilias).
Michael de Deinlein, Bambergensis íBamberga, Baviera).
Petrus Michael Bartatar, Sertensis rit. chald. (Seert, Kur-
distan).
Eramanuel García Gil, Caesaraugüstanus (Zaragoza),
Thomas Connolly, Halifaxiensis (Haliíax, Nueva Escocia).
Arseniíts Avak-Wartan Angiaraltian, Tarsensis in part.
iníid. (Tarso, Cilicia).
Iulianus Florianus Félix Desprez 4 Tolosanus (Tolosa,
Francia).
Ignatius Ákkani, Hauranensis, rit. melcli. (Hauran, Siria).
Franciscus Xaverius Wierzchleyski, Leopoliensis (Leopold
o" Lemberg, Gallitzia), rit. lat.
Spiridion Maddalená., Corcyrensis (Corfú* Islas Jónicas).
Gregorius Ebediesus Khayyath. Amadiensis (Amadia ó
Amida, Kurdistan) rit. chald.
Gregorius Balitian, Aleppensis (Alepo), Arclliep. Episcop.
rit. arm.
Marianus Barrio y Fernandez, Valentinus (Valencia, Es-
paña).
Leo Korckoruni, Melitenensis (Melitene ó Malatia, Arme-
nia menor) rit. armen.
Carolus de La Tour d' Auvergn-Lauraguais, Bituri-
censis (Bourges, Francia).
Gregorius Martínez, de Manila. .
DEL CONCILIO VATICANO. 13!)

Petrus Püch y Solona, de Plata 6 Charcas (Bolivia).


Cyrillus Behnam Benni, Mausiliensis, rit. syriac. (Mossul,
Mesopotamia .
Benvenutus Monzón y Martin, Granatensis (Granada.
Petrus Doimus Maupas, Jadrensis (Zara, Dalmacia).
Dionysius Georgius Scelhot, Aleppensis rit. syriac. (Alepo)"
Athanasius Cíarchi, Babylonensis, rit. syriac.
Georgius Darboy, Parisiensis (Paris).
Pelagras de Labastida y Lávalos, Mexicanas (Méjico).
Paulus Hatem, Aleppensis rit. graec. melchit.
Andreas Casasola, Utinensis (Üdina, Véneto).
Ludovicus Dubreil, Avenionensis (Aviñon).
Melchior Nasarian, Mardensis rit. arm. (Mardin, Meso-
potamia).
Laurentius Bergeretti, Naxiensis (Naxos, Archipiélago
griego).
Martinus Ioannes Spalding, Balümorensis (Baltimor, E s -
tados Unidos).
Ioannes Mac-Closkey, Neo-Eboracensis (]Sueva-York,
Estados Unidos).
Darius Bucciarelli, Scopiensis (Scopia, Servia).
Placidas Casahgian, Antiochenus 4 Archiep. Episcop. rit.
arraen.
Ludovicus Haynald, Colocensis et Bacsiensis (Colocz y
Bacs, Hungría).
Marianus Escalada, de Buenos Aires, f
Ioannes Paulus Lyonnet, Albiensis (Alby, Francia).
Henricus Manning, Westmonasteriensis (Westminster).
Paulus Melchers, Coloniensis (Colonia).
Franciscus Xaverius de Merode, Melitenensis (Melitene,
Armenia), in part. infidelium.
Antonius Rossi Vaccari, Colossehsis in part. infid. (Colos-
si 6 Cona, Frigia).
Alovsius Ciurcia, írenopolitanus, in part infid. (Irenópolis,
Isauria), Vic. Ap. Aegipti et Arabiae.
Gualterius Steins, Bostrensis in part. infid. (Bostra, Ara-
bia Pétrea), Vic. Ap. Calcuttae.
Alexander Riccardi di Netro, Taurinensis (Turin).
Aloysius Natoli, Messanensis (Mesina, Sicilia).
Ioseph Benedictus Dusmet, Catanensis (Catania, Sicilia;.

o
<
Í40 ACTAS Y DECRETOS
Ioseph Cardoni, Edesselius, in part. infid. (Edesa, Meso-
potamia).
Aloysius Nazari di Calabiana, Mediolanensis (Milán).
loannes Landriot, Remensis (Reinas, Francia;.
Carolus Allemand Lavigerie, Algerianus (Argel).
Athanasins Kauam, Tyrensis rit. graec. melch. (Tiro, Si-
ria).
Aloysius Puecher Passavalli, Iconiensis in part. infid.
(Icoiiio, Lioaonia).
Víctor Bernardou. Senonensis (Sena, Francia), Episcop.
Antissiodorensis (Auxerre).
Franciscus Baillargeon, Quebecensis (Quebec. Tañada'.
Anastasius Rodrigo lusto. Burgensis (Buru
Bernardas Pinol y Aycineíia, de Guatiinala 'Guatemala,
America).
Andreas ígnalius Schaepman, tlltraiectensis (Utrecht, Ho-
landa) "
Ioseph Checa, Quitensis (Quito. América).
Petrus Loza, de Guadalaxara (America).
Stephanus Stephanopoli Philippensis inpart. infiel, rit.graec.
Filipos, Macedonia).
Carolus Eyre, Anazarbensis, ín part, infid; (Anazarba,
Cilicia), Deleg. Ap. Scotiae.
loannes Vanesa, Fogarasiensis et Albae lüliae rit. rumen.
(Fogara y Alba Iulia, Transilvania).
Ignatius Arciga, Mecoacanensis (Mechoacan, Méjico).
Ioseph Angehni, CorinlhiensieJ, in part. infid. (Corinto,
Acaya-
Timotheus Altar, Amidensis, sen Diarbekirensis, rit. Chal-
daic. (Amadia ó Amida y Diarbekir, Mesopotamia).
loannes Lynch, Torontinus* (Tóronto, Canadá).
Hvacint.hus de Ferrari, Naupactensis in part. infid. (Le-
panto, Etolia).

REVERENDISSIMI DD. EPÍSCOPI.

loannes Petrus Losana, Bugellensis (Biella, Piainonte).


DEL CONCILIO VATICANO. 141

Ioannes Negri, Dertonensis (Tortona, Piamonte).


Leonardus Todisco Grande, Asculanus et Cerní iolensis.
(Ascoli y Cerigiiola en la Pulla).
Guülelmus Sillani Aretini, jam Terracinensis (Terracina,
Estados Pont).
Gaspar Labis, Tornacensis (Tournay, Bélgica).
Theodosius Koiungi, Sidoniensis rit. graec. melchit (Si-
donia ó Saida, Fenicia). .
Ignatius Bourget,' Marianopolitanus (Saut Sta. Maria Mi-
chingan, Est. Un.).
Laurentms Biale, Ventimiliensis (Ventimiglia, Est. S a r -
dos .
Ioseph Maria Severa, Interamnensis (Terni, Est. Pont.).
Fridericus de Marguerye, Augustodunensis (Autun, Fran-
cia).
Franciscus Lacroix, Baioneñsis (Bayona).
Aloysius Moreno, Éporediensis (Ivrea, Piamonte).
Franciscus Victor Rivet, Dirionensis (Dijon, Francia).
Enimanuel Verrolles, Columbicensis in part. infid. (Co-
lumbica ó Colon, África), Vic. Ap. Leao Tnng.
Angustus Allou, Meldensis (Meaux, Francia).
Nicolaus Golia, Cariatensis (Cariati, Dos Sicilias),
Ludovicus Besi, Canopensis in part. infid (Canopo, Epipto).
Stephanus Bagnoud, Bethlemensis, in part. inhd. (Befen).
Georgius de ¡Stahl, Herbipolensis (Wurtzburgo, Baviera).
Carolus Gigli, Tiburtinus (Tívoli, Est. Pont.).
Andreas Raess, Argéntinensis, (Strasburgo).
Richardus Vincentius Whelan, Wheelingensis (Wheeling,
Virginia, Est. Unid).
Eugenius Desfleches, Sinitensis in part. infid. (Sinita 6
Sina, Armenia), "Vic. Ap. Sutchuensis orientalis.
Franciscus Vibert, Maurianensis (S. Juan de Moriana,
Saboya).
Stephanus Charbonneau, Iassensis (Jaso, Caria), in part.
infid. Vic. Ap. Mayssurii.
Nicolaus Crispigni, Fulginatensis (Foligno, Est. Pont).
Ioseph Gi^noux, Bellovacensis (Beauvais, Francia).
Ioannes Hilarius Boset, Emeritensis (Mérida, Venezuela).
Eleonorus Aronne, Montis Alti (Montalto, Est. Pont.).
Ioannes Baptista Berteaud, Tutelensis (Tulle, Francia).
142 ACTAS Y DECRETOS
Caietanus £arli, Almirensis in part. infid. (Almira, Fenicia).
Paulus Dupont Des Loges, Metensis (Metz, Francia).
Ioannes Aloerti Syrensis (Sira, Archip. griego) Vic. Ap.
Graeciae.
Ioannes Thomas Ghilardi, Montis Regalis (Mondovi, Pia-
monte).
Ioseph Iannuzzi, Lucerinus (Lucera, Dos Sicilias).
Petrus Severini, Sappensis (Sapa, Albania).
Ioannes Martinus Henni, Mihvauchiensis (Milwauckee,
Wiscousin, Est. Unid.).
Ioannes Doney, Montis Albani, Montauban, Francia).
Salvator Fertitta, Cavensis et Sarnensis (Cava y Sarno,
Dos Sicilias.)
Ioannes Baptista Montixi, Ecclesiensis (Iglesias, Cerdeña).
Petrus Iosephus de Preux, Sedunensis (Sion, Suiza).
Carolus Roussalet, Sagiensis (Seez, Francia).
Gabriel Grioglio, Euriensis in part. infid. (Euria, Epiro).
Aloysius Moccagata, Zenopolitanus in part. infid. (Zeno-
polis, Cilicia).
Fidelis Suter, Rosaliensis in part. infid. (Rosalía, Pisidia).
Bonaventura Atanasio, iam Liparensis (Lípari, Sicilia).
Philippus Viard, AVellingtoniensis (Wellington, Nueva Ze-
landia).
Bernardus Mascarou Laurence, Tarbiensis (Tarbes, Fran-
cia).
Alexius Wicart, Vallis Vidonis (Laval, Francia).
Ioannes Brady, Perthensis (Pert. Australia).
Ioannes Pellei, Aquaependiensis (Acquapendente, Est Pont.).
lacobus Maria Bailles, iam Lucionensis (Lucon Francia).
Daniel Murphy, Hobartoniensis (Hobart-Jown, Vandie-
men).
Stephanus Marilley, Lausanensis et Genevensis (Lausana
y Ginebra, Suiza).
Petrus Bigandet, Ramathensis in part. infid. (Ramata,
Palestina), Vic Ap. Birmaniae.
Guillelmus Üllathorne, Birminghamiensis (Birmingham,
Inglaterra).
Alexius Canoz, Tamassensis (Tamasso, Chipre) Vic. Ap.
Madurensis.
Theodorus Forcade, Nivernensis (Nevers, Francia).
DEL CONCILIO VATICANO. 143
Modestas Demers, Vancouveriensis (Vancouver, Nueva
Georgia. Est. Unid .
Aloysius Maigret, Arathensis. Arat, Arabia) in part. in-
fid. Vic. Apost. Sandwichianus.
Petrus Paulus Trucchi, Foroliviensis (Forli, Est. Pont.).
Bartholomaeus Legat, Tergestinus et Justinopolitanus
(Trieste y Capo d'Istria, Austria).
Franciscus Mazzuoli, S. Severini (S. Severino, Est. Pont.)
Félix Cantimorri, Parmensis iParma).
Philippus Mincione, Miletensis (Mileto, Dos Sicilias).
Vincoiitius D'Alfonso, Pennensis et Atriensis (Penne y
Atri, Dos Sicilias).
Amedeus Rappe, Clevelandensis (Cleveland, Ohio, Est.
Unidos .
loseph Novella, Patarensis (Patara, Licia; in part. infid,
Petrus Yranken, Colophoniensis (Colofonia ó Altobosco,
Asia menor) in part. intid. Vic. Ap-in Batavia.
loseph Serra, Dauliensis (Daulia) in part. intid.
Aloysius Ricci, Signinus (Segni, Est. Pontif).
Joannes Derry, Conflertensis Cionfert, Irlanda).
Iacobus Goolcl, Melburnensis (Melbourne, Australia me-
ridional).
Eugenius Chagües, Owtawiensis (Qwtawa o* Bytown, Ca-
nadá.
Franciscus Gandolfi, Cornetanus et Centumcellensis (Cor-
neto y Civitavecchia, Est. Pont.).
Hilarius Alcázar, Paphensis Palo, Isla de Chipre) in part.
infid., Vic. Apost, Tunchini Occidentalis.
Ioannes Balma, Ptolemaidensis (Tolemaida, Libia Penta-
polis) in part. infid.
Aloysius Kobes, Methonensis (Medone, Grecia) in part.
infid. Vic. Apost. Senegambiae.
Mauritius de Saint Palais, vincennopolitanus (Vincennes,
Est. Unidos).
Patritius Xaverius de Moura, Funchalensis (Funchal, Is-
la de la Madera
Iulianus Meirieu. Diniensis (Digne, Francia).
Laurentius Renaldi, Pineroliensis (Pinerolo, Piamon'
Antonius Ranza, Placentinus (Piacenza, Itali
Ioannes Foulquier, Mimatensis (Mende, Francia.
144 ACTAS Y DECRETOS
Antonius Boscarini, S. An^eli in Vado et Urbaniensis
(S. Angelo in Vado y Urbanía, Estados Pontif.)
Aloysius Vetta, Neritonensis (Nardo, Dos Sicilias).
Ianuarius Acciardi, Anglonensis et Tursiensis [Anglona y
Tursi, Dos Sicilias).
Ludovicns Caverot, S. Deodati (S. Diez, Francia).
Franciscus Kelly, Derriensis (Derry, Irlanda).
Guillelmus Keane, Cloynensis (Cloyne, Irlanda).
Rudesindus Salvado, Victoriensis in Australia (Puerto Vic-
toria) Abbas nullius Novae Nursiae.
Livius Parlatore, S. Marci et Bisinianensis (S. Marcos y
Bisignano, Dos Sicilias).
Félix Dupanloup, Aurelianensis (Orleans).
Ludovicus Franciscus Eduardus Pie, Pictaviensis (Poitiers).
Ignatius Sellitti, Melpkiensis et Rapollensis (Melfi y Ra-
polla, Dos Sicilias).
Petrus de Dreux Brezé, Moulinensis (Moulins, Francia).
Armandus de Charbonell, Sozopolitanus in part, intíd.
(Sozopolis, Tracia).
Joseph Arackial, Ancyranus, rit. armen. (Ancira, Ana-
tolia).
Raphaeí Bachetoni, Nursinus (Norcia, Est. Pont.).
Franciscus Xaverius Petagna, Stabiarum seu Castrimaris
(Castellamare, Dos Sicilias).
Guillelmus Emmanuel de Ketteler, Moguntinus (Maguncia).
Ioseph Georgius Strossmayer, Bosniensis et Sirmiensis
(Bosnia y Sirmio, Slávonia).
Petrus Uriz y Labairu, Pampilonensis et Tudelensis (Pam-
plona y Tudela).
Alexander Taché, S. Bonifacii (Canadá).
loannes Baptista Lamy, S. Fidei in America (Sta. Fe,
Nuevo Méjico, Estados Unid.).
loannes Mac Gilí, Richmondiensis (Richmond, Estados
Unidos).
loannes Baptista Miege, Messeniensis (Messenia, Acaya)
in part. infid. Vic. Ap. Kansas ad orientem montium
Saxosorum.
Ioseph Hyacinthus Sohjer, Gadarensis (Gadara, Palestina)
in part. infid. Vic. Ap. Cochinchinae septentrionalis.
Hieronimus Verzeri, Brixiensis (Brescia, Lombardia).
DEL CONCILIO VATICANO. 145
loannes Fariña, Vicentinus (Vicenza, Véneto).
Antonias Cousseau, Engolismensis (Angoulema, Francia).
Eduardus lacobus Wedekin, Hildeshemiensis (Hildeshein,
Prusia).
Petrus Lacarriere, iam Guadalupeiisis (Guadalupe, Isla de).
Franciscus Allard, Samariehsis (Samaría, Palestina) in
part. infid. Vic. Ap. Natal.
Phíl ippus Fratellini, Forosempronieiisis (Fossombrone, Es*
lados Pont)
Aloysius Margarita, Oritanus (Oria ó tiritaña, Dos S i -
cilias).
Ludovicus Pallü du Pare, Bleseiisis (Blois, Francia).
Anselmus Llórente, S. Iosephi de Costarica.
Thomas Grant, Southvarcensis (Southwark Inglaterra), f
Guillelmus Turner, Salfordensis (Salford, Inglaterra).
lacobus Brown, Saloniensis (Shrewsbury, Inglaterra).
Mathias Augustinus Mengacci, Civitatis Castellanensis,
Hortanus et Gallesinus (Chita Castellana, Orte y Ga-
llesi, Estados Pont.).
Vincentius Bisceglia, Thermularum (Termoli,Dos Sicilias).
loannes Petrus Mabile, Versaliensis (Versailles, Francia).
loannes Valerianus Jirsik, Budvicensis (Budweis, Bohe-
mia).
Colinus Mac Kinnon, Arichatensis (Arichat, Isla de Capo
Bretone).
Paulus Hindi, Jazirensis (Gezira, Mesopotamia) rit. chald.
Aloysius de la Place, Hadrianopolitanüs in part. infid.
Adrianópolis, Bitinia) Vic. Ap. Tche-ly septentrionalis.
Ioseph Aloysius Pukalski, Tarnoviensis (Tarnovia, Gal-
litzia).
loannes lacobus Guerrin, Liñgonehsis (Langres, Francia).
loannes Ioseph Longobardi, Andriensis (Andria, Dos S i -
cilias).
Aloysius Sodo, Thelessinus seu Cerretanus (Telesse ó Ce-
rreto, Dos Sicilias.)
Bartholomaeus D'Avanzo, Calvensís et Theanensis (Calvi
y Teano, Dos Sicilias).
Raphael de Franco, Catacensis (Catanzaro, Dos Sicilias).
Franciscus Landeira y Sevilla, Carthaginiensis. (Carta-
gena)-
10
14G ACTAS Y DECRETOS
Ludovicus Eugenias Regnault, Carnutensis (Chartres,
Francia).
Antonius La Scala, S. Severi (Dos Sicili.i
Theodorus De Montpellier, Leodiensis (Lieja .
Jesualdus Vitali, Ferentinus (Ferentino, Estados Pontif.}.
Aloysius Philippi, Aquilanus (Aquila, Dos Sicilia
lacobus M. Achules Ginoulhiac, Gratianopolitanus (Greno-
ble, Francia).
Franciscus Ioseph Rudigier, Linciensis (Linz, Auslri
Ioseph Caixal y Estrada, Urgellensis (Urgel, España .
Ioannes Loughlin, Brooklynensis (Brooklyn, Nueva York,
Estados Unidos).
Richardus Roskell, Nottinghamensis (Nottingham, Ingla-
terra) .
lacobus Roosevelt Kayley, Nevarcensis (Newark, Nueva
Jersey, Estados Unidos).
Ludovicus De Goesbriand, Burlingtonensis (Burlington,
Vermont, Estados Unidos).
Taddaeus Amat, Moritereyensis et Angelorum (Monterey
y los Angeles, California).
Augustus María Martin, Natchitochensis (Natchitoches,
Luisiana, Estados Unidos).
Aemygdius Foschini, Civitatis Plebis (Cittá della Pieve,
Estados Pont.).
Vincentius Materozzi, Rubensis et Bituntinus (Ruvo y Bi-
tonto, Dos Sicilias).
Henricus Foerster, Wratislaviensis (Breslau, Prusia).
Petrus Aloysius Speranza, Bergomiensis (Bergamo, Lom-
bardia).
Tilomas Michael Salzano, Tanensis in part. infid. (Tañes
6 Tanis, Egipto).
David Moriarty, Kerriensis et Aghadonensis (Kerry y
Aghadon, Irlanda).
Ignatius Pérsico, Savannensis (Savannach, Georgia, Est.
Unidos).
Benedictus de Riccabona, Tridentinus (Trento, Tirol Me-
ridional).
Vincentius Zubranich, Ragusinus (Ragusa, Dalmacia).
Carolus Colina, Tlascalensis (Tlascala ó Puebla de los An<
geles. Méjico).
DEL CONCILIO VATICANO. M7
Hyacinthus Barberi, Neocastrensis (Nicastro, Dos Sicilias].
loseph Fanelli, S. Angeli Lombardorum et Bisaciensis
(Sant Angelo de Lombardi y Bisaccia, Dos Sicilias).
Aloysius De Agazio, Triventinus (Trivento, Dos Sicilias).
Félix Romano, Isclanus (Ischia, Dos Sicilias).
loseph Salas, SS. Conceptionis de Chile (Chile).
Ioannes Leahy, Dromorensis (Dromore, Irlanda).
Ludovicus Forwek, Leontopolitanus (Leontopolis, Bitinia)
in part. infid., Vic. Ap. in regno Saxoniae.
Franciscus Maiorsini, Laquedoniensis (Lacedonia, Dos Si-
cilias).
David Guillelmus Bacon, Portlandensis (Portland, Maine,
Estados Unidos).
Nicolaus Renatus Sergent, Corisopitensis (Cornovailles ó
Quimper, Francia).
Innocentius Sannibale, Eugubinus (Gubbio, Est. Pont.).
Ioannes Rosati, Tudertinus (Todi, Est. Pontificios).
Caietanus Rodilossi, Alatrinus (Alatri, Est. Pont.).
Dominicus Zelo, Aversanus (Aversa, Dos Sicilias).
Philippus de Simone, Nicoterensis et Tropiensis (Nico-
tera y Tropea Dos Sicilias).
Franciscus Gallo, Abellinensis (Avellino, Dos Sicilias).
Franciscus Giampaolo, Larinensis (Larino, Dos Sicilias).
Petrus Rota, Guastallensis (Guastalla, Duc. de Modena).
Ioannes loseph Vitezich, Veglensis (Veglia, Dalmacia).
Franciscus Roullet De La Bouillerie, Carcassonensis (Car-
casona, Francia).
Guillelmus Vaughan, Plymutensis (Plymoutth, Inglaterra).
Nicolaus Pace, Amerinus (Amelia, Est. Pont.).
Iosenh Formisano, Nolanus (Ñola, Dos Sicilias).
Raphael Morisciano, Squillacensis (Squilace, Dos Sicilias).
Ioannes Benini, Pisciensis (Pescia, Toscana).
Claudius Henricus Plantier, Nemausensis (Nimes, Francia).
Ludovicus Augustus Delalle, Ruthenensis (Rodez, Francia).
loseph Del Prete-Belmonte, Thyatirensis (Tiatira, Lidia)
in part. infid.
Ildephonsus Renatus Dordillon, Cambvsopolitanus (Cam-
oisópolis, Cilicia) in part. infid. Vic. Ap. Insularum
Marchionum.
Vincentius Moretti, Imolensis (Imola, Est. Pont. .
148 ACTAS Y DECRETOS
Joannes Renier, Feltrensis et Bellimensis (Feltre y Bellu-
no, Véneto).
Antonius loseph Henricus Jordany, Foroiuliensis et Tolo-
nensis (Frejus y Tolón, Francia).
Laurentius Gilooly, Elphinensis (Elphin, Irlanda).
Ioannes Farrel, Üaniiltonensis (Haniilton, Canadá).
Daniel Mac Gettingan, Rapotensis (Raphoc, Irlanda).
Patritius Moran, Dunedinensis (Dunedin, Nueva Zelandia!.
Hadrianus Languillat, Sergiopolitanus (Sergiópolis, Siria)
in part. infid, Vic Ap. Nankinensis.
Elias Antonius Alberani, Asculanus in Piceno (Ascoli,
Est. Pont.).
Thomas Passero, Troianus (Troya, Dos Sicilias).
Henricus De Rossi, Casertanus (Caserta, Dos Sicilias).
lacobus Bernardi, Massanus (Massa di Carrara, Duc. de
Módena).
Claudius lacobus Boudinet, Ambianensis (Amiens, Francia).
Marcus Calogera, Spalatensis et Macarensis (Spalatro y
Macarska, Dalmacia).
Conradus- Martin, Paderbornensis (Paderborn, Prusia).
Zephyrinus Guillemin, Cybistranus (Cibistra, Capadocia),
in part. infid. Praefect. Ap. Hai-non in Sinis.
Philippus Vespasiani, Fanensis (Fano, Est. Pont.).
Clemens Fares, Pisaurensis (Pesaro, Est. Pont.).
Vincentius Gasser, Brixinensis (Bressanone, Tirolj.
Franciscus Marinelli, Porphyriensis (Porfirio, Fenicia) in
part. infid.
Thomas Furlong, Fernensis (Ferns, Irlanda).
lacobus Fridericus Wood, Philadelphiensis (Filadelfia, Est.
Unidos).
Ioannes Mac Evilly, Galviensis (Galway, Irlanda).
Guillelmus Henricus Eider, Natchetensís (Natchez, Missis-
sipi, Est. Unidos).
Guillelmus Iosephus Cliffbrd, Cliftoniensis (Clifton, Ingla-
terra).
Ludovicus Delcusy,'Vivariensis (Viviers, Francia).
Petrus Gerault de Langalerie, Bellicensis (Belley, Fran-
cia).
Petrus Maria Ferré, Casalensis (Cásale, Piamonte).
Amandus Renatus Maupoint, S. Dionysii Reunionis (S.
DEL CONCILIO VATICANO. 149
Dionisio 6 Reunión, Isla Borbon en el Océano Indico).
loannes Solar, S. Caroli Ancudiae (S. Carlos de Anecud,
Chile).
loannes Baptista Scandella, Antinoensis (Antinoe, Egipto)
in part. infiid. Vic. Ap. Calpejisis (Gibraltar).
Petrus Ruffeti, Britinoriensis (Bortinoro, Est. Pont.) Ad-
ministr. Ap. Eccles. Sarsinatensis (Sarsina).
loseph Targioni, Volaterranus íYolterra, Toscana).
Aloysius Maria Paoletti, Montis Politiani (Montepulciano,
Toscana.
Eustachius YitusModestos Zanoli,Eleutheropolitanus (Eleu-
teropoli, Palestina) in part. inñd. Vic. Ap. Upensis.
loseph de los Rios, Lucensis (Lugo).
Micnael O'Hea, Rossensis (Ross, Irlanda).
Patritius Lynch, Carolopolitanus (Charleston, Carolina,
Est. Unidos
loseph Maria Papardo del Parco, Sinopensis (Sinope, Asia
menor) in part. infid.
Clemens Pagliari, Anagninus (Anagni, Est. Pont.)
loannes Petrus Sola, Niciensis (Tsizza).
Georgius Dobrilla, Parentinus et Polensis (Parenzo y Po-
la, Istria).
Gregorius Smiciklas, Crisiensis (Crisio, Croacia) rit. ruthen.
Cosmas Marrodan y Rubio, Tirasonensis (Tarazona).
Bernardus Conde y Corral, Zamorensis (Zamora).
Franciscus Benavides, Seguntinus (Sigüenza).
Ferdinandus Blanco Abulensis (Ávila).
Malthaeus Jaume y Garau, Minoricensis (Menorca).
Paulus Carrion De Portorico (Puertorico).
Augustinus Verot, Savannensis (Savannah, Georgia, Est.
Unidos).
Franciscus Mac Farland, Hartíbrdiensis (Hartford, Estad.
Unidos .
Eduardus Horan, Regipolitanus seu Kingstoniensis (King-
stown, Canadá).
Carolus loannes Fillion, Cenomanensis (Mans, Francia .
loannes Sebastianus Devoucoux, Ebrolcensis (Evreux,
Francia, f
Ignatius Senestrey, Ratisbonensis (Ratisbona, Baviera).
lacobus Jeancard, Ceramensis (Ceramo, Caria) in part. infid.
150 ACTAS Y DECRETOS
loannes Pinchón, Polemoniensis (Polemonía, Capadocía in
part. infid. Vic Ap. Sutchucensis occiduo-septentrio-
nalis.
Franciscus Kerril Amlierst, Northantoniensis (Northamp-
ton, Inglaterra .
Paschalis Vuicie, Antiphellensis (Antifello, Licia) in part.
infid. Vic. Ap. Bosnensis.
Ludovicus Ideo, Liparensis (Lípari, Sicilia).
Michael Paya y Rico. Conchensis in Hispania (Cuenca).
Andreas Rosales y Muñoz, Almeriensis (Almería).
Iacobus Etheridge, Toronensis (Torone, Macedonia) in
part. infid. Vic. Ap. Gucianae Uritanieae.
Doininicus Fanelli, Dianensis (Diano, Dos Sicialias).
loannes Antonius Augustas Belaval, Apamiensis (Pamiers,
Francia).
Pancratius Dinkel, Augustanus Vindelicorum (Augsbur-
g o , Baviera).
Petrus Cubero y López de Padilla, Oriolensis (Orihuela).
Ioachim Lluch, Salmanticensis (Salamanca) Administr.
Ap. Civitatensis (Ciudad Rodrigo).
Ignatius Papardo del Parco, Mynclensis (Mindo, Caria) in
part. infid., Praelatus nullius S. Luciae de Milis.
Valentinus Wiery, Gurcensis (Gurck, Carintia).
Petrus Tilkian, Brusensis (Bursa ó Brusa, Anatolia) rit.
armen.
Carolus Poiríer, Rosensis (Roseau, Isla Dominica, en las
Antillas).
Antonius María Valenziani, Fabrianensis et Mathelicen-
sis (Fabriano y Matelica, Est. Pont.).
Hyacinthus Luzi, Narniensis (Narni. Est. Pont.), Admi-
" nistr. Apost. Eccl. Mandelensis (Poggio Mirtetoj.
Melchor Lo Piccolo, Nicosiensís Herbitensis (INicosia, S i -
cilia).
loannes Guttudauro di Reburdone, Calatanisiadensis (Cal-
tanisetta, Sicilia).
Ferdinandus Arguelles y Miranda, Asturicensis (Astorga). f
Iacobus O'Gorman, Raphanensis (Rafanea, Siria) in part.
infid. Vic. Ap. Nebraskae.
Antonius Josephus Peitler, Vaciensis (Vaccia, Hungría).
loannes Zepeda, De Comayagua (Rep. de Honduras).
DHL CONCILIO VATICANO. 151
m
Iacobus Quinu, Brisbanensis (Brisbane, Queensland).
Antonios Halagian, Artuinensis (Artuin, Armenia) rit. ar-
men.
Carolus Macchi, Regiensis in Aemilia (Reggio, Duc. de
Módena).
loseph Teta, Oppidensis (Oppidp, Dos Sicilias).
Aloysius Riccio, Calatinus (Cajazzo, Dos Sicilias).
Michael Miella, Anrutinus (Téramo, Dos Sicilias).
loannes Bautista] Siciliani, Caputaquensis et Vallensis (Ca-
paccio-Vallo, Dos Sicilias).
Franciscas Xaverius d' Ambrosio, Muranus (Muro, Dos
Sicilias).
Andreas Emmanuel Asmar, Zachuensis (Zaku, Mesopota-
mia) rit. chaldaic.
loannes Lynch, Torontinus (Toronto, Canadá).
loannes Quinlan, Mobiliensis (Mobiie, Alabama, Estados
Unidos ^.
Simón Spilotros, Tricaricensis (Tricarico, Dos Sicilias).
Felix Petrus Fruchaud, Lemovicensis (Limoges, Francia).
Ludovicus Maria Epivent, Aturensis (Aire, Francia).
loseph. López Crespo, Santanderiensis (Santander).
loannes Sweeny, S. Ioannis (S. Juan, Nuevo Brunswik).
Petrus Pichón, Helenopolitaus (Elenópolis, Bitinia) in part.
inñd. Vic. Ap. Sutchuensis meridionalis
loannes Monetti, Cerviensis (Cervia, Est. Pont).
Alexander Paulus Spoglia, Comaclensis (Comacchio, Est.
Pontificios).
Aloysius Mariotti, Feretranus (Montefeltro, Est Pont.).
Valerius Laspro, Gallipolitanus (Gallípoli, Dos Sicilias).
Aloysius Lembo, Cotronensis (Cotrone, Dos Sicilias).
Petrus Jeremias Michael Ángelus Celesia, Pactensis (Patti,
Sicilia).
Bartholomaeus AVidmer, Labacensis (Laibach, Carniola)-.
Ambrosius Abdou, Mariamnensis (Mariamma, Siria) rit.
graec. melchit.
Petrus Mac Intyre, Carolinopolitanus (Charíottetown, Isla
del Príncipe Eduardo ó Nueva Escocia).
Iacobus Rogers, Chathamensis (Chatam, Nuevo Brunswich).
Patritus Dorrian, Dunensis et Connovensis (Down y Con-
nor, Irlanda).
152 ACTAS Y DECRETOS
Petrus Dufal, Delconensis (Delcon, Tracia) in part. infid.
Vic. Ap. Bengalae orientalis.
Bonaventura Rizo, Saltensis (Salta, Buenos Aires).
Ludovicus Faurie, Apolloniensis (Apollonia, Macedonia)
in part. infid. Vic. Ap Kouei-Tcheou.
Eugenius O'Connell, Vallispratensis (Marysville,'Estados
Unidos).
Alexander Bonnaz, Csanadiensis et Temesvariensis (Csa-
nad y Temeswar, Hungría).
Sebastianus Dias Larangeira, S. Petri Fluminis Granden-
sis (S. Pedro en el Rio grande, Brasil).
Aloysius Antonius dos Santos, Fortalexiensis (Fortaleza ó*
Ciará, Brasil).
Michael Domenec, Pittsburgensis (Pittsburg, Pensilvania,
Est. Unidos).
Thomas Grimley, Antigonensis (Antigona, Hlesponto) in
part. infid. Vic. Ap. Promontorii bonae spei. (Cabo de
Buena esperanza.)
Antonius de Macedo Costa, Belemensis de Para (Belem
de Para, Brasil).
Claudius Theodorus Magnin, Anneciensis (Annecy, Saboya).
Emmanuel Ravinet, Trecensis (Troves, Francia).
Antonius de Vasconcellos Pereira de Mello, Lamacensis
(Lamego, Portugal).
Gerardus Petrus Wümer, Harlemensis (Harlem, Holanda).
Georgius Butler, Limericensis (Limerik, Irlanda).
Carolus Colet, Lucionensis (Lucon, Francia).
Franciscus Ioseph le Courtier, Montis Pessulani (Mont-
pellier, Francia).
Ioseph Esteves de Toral, Conchensis in America (Cuenca,
Ecuador).
Antoninus Monescillo, Giennensis (Jaén).
Henricus Maret, Surensis (Sura, Eufrates) in part. infi.
Robertus Cornthwaite, Beverlacensis (Beverley, Ingla-
terra).
Fridericus Maria Zinelli, Tarvisinus (Treviso, Véneto).
Aloysius de Canossa, Veronensis (Verona, Véneto).
Basilius Gil y Bueno, Oscensis et Barbastrensis (Huesca
y Barbastro) f
Benedictus Viilamitjana, Derthusensis (Tortosa).
DEL CONCILIO VATICANO. 153
Franciscos Crespo y Bautista, Arcensis (Archis, Fenicia)
i a part. infid.
Augustiuus David, Briocensis (S. Brieuc, Fraacia).
Ludovicus Nogret, S. Claudii (S. Claude, Francia).
Pantaleoa Monserrat y Navarro, Barcinonensis (Barcelona .y
loseph Fessler, (Saacti Hippólyti, Austria).
Mathias Eberhard, Trevireasis (Tréveris, Prusia .
Igaatius Guerra, de Zacataecas (Méjico).
Constaatiaus Boaet, Geruudeasis (Geroaa).
Beraardiaus Trionfetti, Terraciaeasis, Priveraeasis et Se-
tiaus (Terracina, Piperao y Sezze, Est. Poat.).
loaaaes Bravard, Constaatiensis (Coutaaoes, Francia).
Antonios Galecki, Amathuatiaus (Amatuato 6 Limisso,
Chipre) in part. iañd. Vic. Ap. Cracoviensis.
Claudios Maria Dubuis, Galvestoaiensis (Galveston , T e -
jas, Est. Unidos).
Iacobos Maximilianos Stepischnegg, Lavaatiaus (Lavaat,
Stjria).
Nicolaus Coaaty, Kilmoreasis (Kilmore, Irlanda).
Nicolaus Adames, Halicaraasseasis (Hlicaraaso, Caria) in
part. iafid. Vic. Ap. Luxemburgeasis.
loseph Papp-Szilágyi de Illesfalva, Ma'gno-Varadinensis
(Graa Varadino, Huagria) ritus rumen.
Ioannes Baptista Greith, S. Galli (S. Gallo, Suiza).
Fidelis Abbati, Saactoriaeasis (Saactorino, Archipiélago
griego).
Fraaciscus Suarez Peredo, Verae Crucis (Vera Cruz, Mé-
jico). f
loaaaes Baplista Ormaechea, de Tulaaciago (Méjico).
Ambrosius Serraao, de Chilapa (Méjico).
loaaaes Baptista Gazailhaa, jara Veaeteasis (Vaaaes,
Francia .
Ephrem Estateos Tocmagi, Karputhensis, Bugauaeasis et
Adiameasis (Karputh, Turquía Asiática) rit. syriac.
loaaaes Tissot, Milevitaaus (Milevi, Numidia) in part in-
fid. Vic. Ap. Vizigapatami.
Aloysius Ello y , Tipasitanus (Tipasa, Mauritaaia) in part.
infid. Cuadiutor1 Vic. Ap. Oceaaiae ceatralis.
Michael Haakiason, Portus Aloysii (Puerto Luis, Isla Mau-
ricio).
154 ACTAS Y DECRETOS
Hilarión Sillani, Callinicensis (Callinico, Mesopotamia) in
part. inlid. Vic. Ap. Columbi Ceylani.
Antonius loseph Pluym, Nicopolitanus (Nicópolis, Arme-
nia in part. iuful. Administr. Ap. Vicariatus Vala-
chiensis.
Ioannes Zaííron, Sebenicensis (Sebenico, Dalmacia).
loseph Nicolaus Dabert, Petrocoricensis (Perigueux, Fran-
cia).
Petrus Marcus Le Bretón, Aniciensis (Le Puy, Francia).
Ignatius Moraes Cardoso, Pharanensis (Faro , Portugal).
Eugenius Lachat, Basileensis [Basilea, Suiza).
Ioannes Jacovacci, Aerytlirensis (Eritrea, Asia menor) in
part. infid.
Aloysius de Tola, Berissensis (Berissa, Armenia) in part.
infid
Flavianus Matah, Jazirensis (Gezira, Mesopotamia) rit.
syriac.
Franciscus Andreoli, Calliensis et Pergulanus (Cagli y
Pérgola, Est. Poní ).
Paulus Micaleff, Typhernatensis (Cittá di Castello, Est.
Pont.).
Antonius Pettinari, Nucerinus (Nocera, Est. Pont.).
Ioannes Petrus Dours, Suessionensis (Soissons, Francia).
Aloysius d' Herbomez, Miletopolitanus (Melitopolis, Misia)
in part. infid. Vic. Ap. Columbiae britanicae.
loseph Salandari, Marcopolitanus (Marcópolis, Mesopota-
mia) in part. infid. Yisit. Ap. Moldaviae.
Elias Mellus, Akrensis (Akra, Caldea) rit. chaldaic.
Isidorus Clut, Aeryndelensis (Arindela, Asia) in part. in-
fiel., Auxiliaris Vic. Ap. Mac-Kenzie.
Ioannes Elliot Bet-etme, Episc. Syncellus Patriarchae Sy-
rorum, rit. syriac.
Ioannes Strain, Abilensis (Abila 6 Abelia, Fenicia) in part.
infid. Vic. Ap. districtus orientalis Scotiae.
Thomas Nulthy Midensis (Meath, Irlanda).
Eduardns Dubar, Canáthensis (Canata 6 Chonato, Siria)
in part. infid. Vic. Ap. Tchec-ly orient.
Edmundos Franciscus Guierry, Danabensis (Dañaba, Fe-
nicia in part. infid. Vic. Ap. Tche-Kiang.
Ioannes loseph Faiet, Brugensis 'Brujas, Bélgica!.
DEL CONCILIO VATICANO. 155
Ferdinandus Amatas Augustinus Dupont, Azotensis Azo-
to 6 Azo. Palestina) Vic. Ap. Siamensis-(Siam).
Hyacinthus Vera, Megarensis (Megara, Acaya) in part.
' infid
Gaspar Hermillod, Hebronensis (Hebron, Palestina) Auxil-
Genevensis (Ginebra).
Agapitus Butnani, Ptolemaidensis (Tolemaida ó S. Juan
de Aere, Siria) rit. graec. melchit.
Ángelus Kraljevic, Metellopolitanus, (Metelópolis. Frigia
Pagaeiana) in part. infid. Vic. Ap. Ercegovinae.
Iacobus Donelly, Clogheriensis (Clogner, Irlanda).
Eligius COSÍ, Prienensis (Priene, Bitinia) in part. infid.
^Coadiutor Vic Ap. Kan-tung.
Claudius María Bepommier, Crysopolitanus (Crisópolis,
Celesiria) in part. infid. Vic. Ap. Coimbatourii.
Ioannes Ghiuregnian, Trapezuntinus (Trebisonda , Asia)
rit. armen.
Michael Fogarasy, Transsirvaniensis (Transilvania, (Imp.
Austríaco.)
Guillelmus Renatus Meilgnan, Cathalaunensis (Chalons,
Francia).
Franciscus Nicolaus Gueullette, Valentinensis (Valence,
Francia).
Stephanus Ramadié, Elnensis (Perpignan, Francia).
Raymundus Garcia y Antón Tudensis (Tuy).
Hyacinthus Martinez, S. Cristophori de Habana (La'Habana);
Henricus Bracq, Gandavensis (Gante, Bélgica).
Ioseph Gelabert, Paranensis (Paraná, Buenos Aires).
Ioannes Huerta, Puniensis (Puño, Perú).
Ioseph Moreyra, Ayacuquensis (Guamanga ó Ayacucho,
Perú).
Emmanuel del Valle, Huanucensis (Huanuco, Perú;.
Nicolaus Power, Sareptanus (Sarepta, Palestina) in part.
infid. Coadiutor Laonensis (Killaloe, Irlanda).
Laurentius Shiel, Adelaidopolitanus (Adelaida, Australia).
Patritius Augustinus Fechan, Nashvillensis (Nashvilíe,
Tennesee, Est. Unidos).
Ioannes Ioseph Conroy, Albanensis in America (Albany,
Nueva York, Est. Unidos).
Raphael Popow, Episc. Administr. Apost. Bulgarorum.
156 ACTAS Y DECRETOS
Stephanus Pérez Fernandez, Malacitanus (Málaga).
Sebastianus Arenzana, Calaguritanus et Calceatensis (Cala-
horra v la Calzada .
Ferdinandus Ramirez y Vázquez, Pacensis in Hispania
(Badajoz).
Ioseh Alves Feijó, S. Iacobi Capitis virídis (Isla de Ca-
boverde en el Atlántico).
Emmanuel Ulloa, de Nicaragua (Rep. de id.)
loannes Marango, Tenensis et Miconensis (Tine y Mico-
ne, Archip. griego).
Boniíacius Toscano, Neo-Pampilonensis (Nueva Pamplo-
na, Reí), de Nueva Granada .
Nicolaus Frangipane, Concordiensis (Concordia, Véne¡
Augustinus Paulus Valíala, Litomericensis (Leitmeritz,
Bohemia).
loannes Lozano, Palentinus (Patencia.
Antonius Jordá y Soler, Vicensis (Vich).
loannes Ioseph Williams, Bostoniensis (Boston, Massa-
chusetts, Est. Unidos).
Abraham Bsciai, Cariopolitanus (Cariópolis 6 Clarióbolis,
Caria) in part. infid., rit. copt. Vic. Ap. Coptorum.
Carolus La Rocque, S. Hvacinthi (S. Jacinto, Canadá).
Stephanus Israelian, Karputhensis (Karputh, Turquia asiá-
tica) rit. armen.
loannes Hennessv, Dubuquensis (Dubuque, Iowa, Est.
Unidos). >
Eduardus Fitzgerald, Petriculanus (Petrícola 6 Little-Rock,
Arkansas, Est. Unidos).
Bernardus Petitjean, Myriophitensis (Miriofidi, Tracia) in
part. infid. Vic. Ap. Iaponiae.
Stephanus Melchisedecniam, Erzerumiensis (Erzerum, Ar-
menia) rit. armen.
Carolus Philippus Place, Massiliensis (Marsella).
loannes Baptista Ioseph Lequette, Atrebatensis (Arras,
Francia .
loannes María Becel, Venetensis (Vannes, Francia).
Petrus Grimardias, Cadurcensis (Cahors, Francia .
loannes Henricus Becksmann, Osnabrugensis (Osnabrük,
Prusia).
Ignatius Ordoñez , Bolivarensis (Riobamba , Rep. del
DÍ5L CONCILIO VATICANO. 157
Ecuador).
Georgius Dubocowich. Pharensis (Lesina, Dalmacia}.
Marianas Brezmes Arredondo, Guadixensis (Guadix .
Ioseph de la Cuesta y Maroto, Auriensis ;Orense).
Marianus Ortiz Urruela, Teiensis ¡Téia, Asia in part.
infid., Coadiutor Ep. S. Salvatoris (América central).
Ángelus di Pietro, Nyssenus (Nissa, Capadocia) in part.
infíd.
Iacobus Chadwick, Hagulstadensis et Novocastrensís (Hex-
ham y Newcastle, Inglaterra).
Ludovicus La Fleche, Anthedonensis (Antedona, Palesti-
na) in part. infid., Coadiutor Trifluvianensis (Trois Ri-
vieres, Canadá.
Guillelraus Lanigan, Gulbornensis (Goulbume , Australia
meridional.
Ioannes Langewin, S. Germani (S. Germán de Rimouski,
Canadá).
Ioseph Aggarbati, Senogalliensis (Sinigaglia, Est. Pont),
Ioseph Maria Bovieri, Faliscodunensis (Montefiascone,
Est. Pont).
Iulius Lenti, Nepesinus et Sutrinus (Nepi y Sutri, Est.
Pont.).
Thomas Gallucci, Recinetensis et Lauretanus (Recanati y
Loreto, Est. Pont).
Iannes Baptista Cerruti, Savonensis et Naulensis (Savona
y Noli, Est. Sardos).
Ioseph Giusti, Aretinus (Arezzo, Toscana).
Hannibal Barabesi, S. Miniati, (S. Miniato, Toscana).
Ioseph Rosati, Lunensis-Sarzanensis et Brugnatensis (Lu-
ni-Sarzana y Brugnato, Est. Sardos).
Anselmus Fauli, Grossetanus (Grosseto, Toscana).
Salvator Ángelus Demartis, Galtellinensis-Norensis (Gal-
telli-Nuoro, Cerdeña).
Franciscus Zunnui Casula, Uxellensis et Terralbensis (Ales
y Terralba, Cerdeña).
Iacobus Ians, Augustanus (Aosta, Estados Sardos).
Vincentius Iekelfalusy, Albae Regalensis (Alba, Real,
Hungría).
Ladislaus Biró de Kezdi-Polany, Szathmariensis (SzathmarT
Hungría).
I 58 ACTAS Y DECRETOS
Franciscas Gross, Tarantasiensis (Tarantasia, Saboy
Flavianns Hugonin, Baiocensis (Baveux, Francia .
Franciscus Leopoldus de Leonrod, Eistetensis (Eichstátt,
Baviera
Philippus Manetti, Tripolitanus (Trípoli, Lidia in part in-
fid. Administr. Apost. Abbatiae nullius Sublaquensis.
Conceptas Focaccetti, Lystrensis (Listri, Licaonia) in part.
intuí. Adm. Ap. Aquipendii.
Amatus Pagnucci, Agathonicensis (Agatonica, Tracia) in
part. intuí. Coadiutor Vic. Ap. Xen-si.
Caietanus Franceschini, Maceratensis et Tolentinus (Ma-
cerata y Tolentino, Est. Pont).
Antonius María Fania, Potentinus et Marsicensis Poten-
za y Marsico Nuovo, Dos Sicilia
Andreas Fórmica, Cuneensis, (Cuneo, Piamonte).
Carolus Savio, Astensis (Asti, Piamonte).
Laurentius Gastaldi, Salutiarum (Saluzzo, Piamonte).
Eugenius Galletti, Albae Pompeiae (Alba Pompea, P i a -
monte).
Antonius Colli, Alexandrinus Statelliorum (Alejandría de
la Paglia, Piamonte).
Henricus Bindi, Pistoriensis et Pratensis (Pistoya y Pra-
to, Toscana).
loannes Zalka, Iaurinensis (Giavarino, Hungría).
Benedictus Leo Thomas, Rupellensis (La Rochelle, Fran-
cia).
loseph Alfredus Foulon, Nanceiensis et Tullensis (Nancy
y Toul, Francia).
Augustinus Hacquard, Virodunensis (Verdun, Francia).
Félix de les Cases, Constantinianus et Hipponnesis (Cons-
tantina, Argelia).
Leo Meurin Ascalonensis (Ascalona, Palestina) in part.
infid. Vic. -Ap. Bombayensis.
Gabriel Capaccio, Mellipotamensis (Melipotamo, Creta) in
part. infid.
Antonius Grech Delicata Cassia Testaferrata, Gaudisien-
sis (Gozo, Isla cerca de Malta).
loannes Baptista Callot, Oranensis (Oran, Argelia).
loannes Baptista Zwerger, Secoviensis (Secovia 6 Seckau,
Stiria).
DEL CONCILIO VATICANO. 159

Amatus Victor Franciscas Gnilbert, Vapincensis (Gap,


Francia).
Dominicas Raynaud, Aegensis (Egea, Cilicia) in part.
iniid. Vic. *Áp. Sophiae et Philippopolis.
Cornelius Mac Cabe, Ardapradensis (Ardagh. Irlanda), f
Raphael Oorradi, Balneoregiensis (Bagnorea, Est. Pont).
Franciscus Candozo Ayres, Olindensis (Olinda ó Fernam-
buco, Brasil), f
Theodorus Gravoz, Namurcensis (Namur, Bélgica).
Philippus Kreraentz, Varniensis (Ermland, Prusia).
Wenceslaos Achaval, S. Ioannis do Cuyo (S. Juan de Cu-
yo. Rop. de Buenos Aires).
Antonius Canzi, Cyrenensis (Cirene, Libia Pentapolis)
in part. infid.
Michael Iacopi, Pentacomiencis (Pentacomia, Siria) in part.
infid. Vic. Ap. Agrensis.
Paulas TOSÍ, Rhodiopolitanus (Rodiopolis, Licia) in part.
infid. Vic. Ap. Patnensis.
Stephanus Fennelly, Thermopylensis (Termopolis, Acaya)
in part. infid. Vic. Ap. Madraspatanus.
Gnillelmus 0' Hará, Scrantonensis (Seraton, Est. Unidos).
Ieremias Shanahan, Harrisburgensis (Harrisbourg, Estad.
Unidos).
Ioseph Melcher, Sinus Viridis (Green Bay, Est. Unidos).
Michael Heiss, Crossensis (La Crosse, Est. Unidos).
Ioannes Hogan, S. Iosephi in America (Est. Unidos).
Bernardus Mac Quaid, Roffensis (in America)..
Guillelmus Mac-Closkey, Ludovicopolitanus (Louisville ó
Bardstown, Kentucky Est. Uníaos).
Tobias Mullen, Eriensis (Eric, Pensilvania, Est. Unidos).
Stephanus Vincentius Ryan, Buffalensis (Buffalo, Nueva
Jork).
Iacobus Gibbons, Adramytensis (Adramitto ó Landramitti,
Troade) in part. infid. Vic. Ap. Carolinae septentrio-
nalis.
Ludovicus Lootens, Castabalensis (Castabala, Cilicia in
part. infid. Vic Ap. de Idaho. •
Ioannes Perger, Cassoviensis (Cassovia, Hungría).
Carolus Bermudez, Popayanensis (Popayan, rsueva Gra-
nada).
1G0 ACTAS Y DECRETOS
Sal valor Magnasco, Bolinensis (Bolina, Acaya) in part.
infid.
íoannes Bagalá Blasini, Cydoniensis (Cidonia, Isla de Cre-
ía) in part. infid.
Thomas Gentili, Dionysiensis (Dionisia, Arabia pétrea) in
part. infid. Coadiutor Vicar. Apost, Fo-kien.
Ivo Maña Croe, Larandensis (Laranda, Licaonia) in part.
infid. Coadiutor Vic. Apost. Tunchini meridionahs.
Georgius Marchich, Catarensis (Cattaro, Dalmacia).
Benedictus Sanz y Forés, Ovetensis (Oviedo).
Ioseph María de Urquinaona, Canariensis et S. Christo-
pliori de Laguna (Canarias y S. Cristóbal de la L a -
guna).
Vincentius Márquez, de Antequera (Antequera ú Oajaca,
Méjico;.
Franciscus Adulphus Namszanovrski, Agathopolitanus (Aga-
topolis* Emimomente) in part. infla.
Franciscus Laóuenan, Flaviopolitauus (Flaviopolis, Cili-
cia) in part. infid. Vic. Ap. Pundicherii.
Ephrem María Garrelon Nemesinus (Neniesi, Chipre) in
part. infid. Vic. Ap. Quilonensis.
Leonardus Mellano, Ólyrapensis (Olimpio, Licia) in part.
infid. Vic. Ap. Verapolytanus.
Christophorus Bonjean, Medensis (Medea, Tracia) in part.
infid. Vic. Ap. Jaflnensis.
Petrus Nuñez, Cauriensis (Coria).
Petrus de Lacerda, S. Sebastiani Fluminis lanuarii (S.
Sebastian de Rio Janeiro, Brasil).
Calixtus Clavigo, Pacensis in Bolivia (Paz, Rep. de B o -
livía).
Ignatius Mrak. Marianopolitanus et Marquettensis (Saut
Santa María y Marquetta, Michingan, Est. Unidos).
íoannes Mac Donald, Nicopolitanus(Nicopolis, Armenia) in
part. infid. Vic. Ap. districtus septentrionalis Scotiae.
íoannes Baptista Maneschi, Verulanus (Veroli, Est. Pont.).
Joseph Emmanuel Orrego, de Serena (La Serena, Chile).
Gaspar Willi, Antipatrensis (Antipatro, Palestina) in part.
infid. Auxiliaris Cauriensis.
Gabriel Farso, Mardensis (Mardin, MeSopotamia) rit. chal-
daic.
DEL CONCILIO VATICANO. lf.l

Stephanus Lipovniczky de Lipovnok, Magno Varadinen-


sis (Gran Varadino, Hungría) rit. lat.
Félix Ridel, Philippopolitanus (Filipopolis, Arabia) in part.
infid. Vic. Ap. Coreanus.
Petrus Van Ewjik, Caraacensis (Camaco ó Chemack, Ar-
menia) in part. infid Vic. Ap. de Curacao.
Sigismundos Kovacs, Quinqué Ecclesieusis (Cinco Iglesias,
Hungría).
Alexander Valsecchi, Tiberiadensis (Tiberiades, Palestina)
in part. infid.
Timotheus O'Mahonv, Armidalensis (Armidale, Australia
meridional).
Martinus Griver, Tloanus, (Tloa, Licia) in part. infid.
Ioannes Marcellus Touvier, Olenensis (Ólene ó Caminitza,
Acaya) in part. infid. Vic. Ap Abyssiniae.
Basilius Ñasser, Heliopolitanus (Eliopolis ó Balbek, Feni-
cia: rit. graec. melch.
Carolus Josephus de Heí'ele, Rotemburgensis (Rottemburgo
Wtirtemberg 1 .
Germanus Villalvaso, de Chiapa (id. Méjico).
loscphiis Lizarzabaru, Guayaquilensis (Guayaquil, Rep.
del Ecuador).
Ioannes Cirino, Derbensis (Derbe 6 Dervase, Licaonia) in
part. infid. Auxiliaris Panormitani.
Ioannes Barbero, Dolychensis (Doliche, Siria) in part. in-
fid. Vic. Ap. Hyderabad.
Ioannes Cameron, Titopolitanus (Titopolis, Isauria) in part.
infid.
Petrus Paulus de Cuttoli, Adjacensis ¡Ajaccio, Córcega).
Carolus Aemilius Freppel, Andegavensis (Angers, Francia).
Ioseph Reyne, Guadalupensis (Guadalupe, Isla de)
Emmanuel Restrepo, Pastopolitanus (Pasto, Nueva Gra-
nada).
Thomas Power, S. Joannis Terrae Novae (Isla de Terra-
nova .
Henricus Carfaguini, Portus Graciae, (Harbour Grace, Is-
la de Terranova.
Thomas Croke, Auckopolitanus Auckland, Mueva Zelandia •.
Aloysius Serafini, Viterbiensis et Tuscaniensis (Viterbo y
Toscanella, Est. Pont.)
11
162 ACTAS Y DECRETOS

R. D. Casimiras Sosnowski, Decanus Ecclesiae Cathe*


dralis Lublinensis, Administr. Apost. Dioecesis Podla-
chiensis in imperio Russiae (1).

ABBATES NFLL1US DIOECESEOS,

Guillelmus de Cesare, Generalis Congreg. Virginianae


Montis Virginis (Monte Vergine, Dos Sicilias).
Iulius de Ruggero, Ord. S. Benedicti, SS. Trmitatis Ca-
vensis (Cava, Dos Sicilias;.
Carotas de Vera, Ord. S. Benedicti, Montis Cassini (Mon-
te Cassino, Dos Sicilias).
Ioannes Chrysostomus Kruesz, Ord. S. Benedicti, S. Mar-
tini in monte Pannoniae (Hungría}.
Leopoldus Zelli Iacobuzi, Ord. S. Benedicti, S. Pauli de
Urbe. (S. Pablo fuera de los muros dé Roma).
Romaricus Flugi, Ord. S. Benedicti, Ss. jNicolai et Be-
nedicti Monoeci (Monaco .

ABBATES GENERALES
ORDINUM MONASTICORUM MITRAE USÜM
HABEXTES.

Henricus Van den Wymelenberg, Abbas monasterii S.


Agathae Cuykensis, Magister Generalis Ordinis Cano-
nicorum Regularium Ordinis S. Crucis.
Hieronymus Ioseplius Zeidler Abbas Monasterii Straho-
vien^is, Praeses generalis Ordinis Canonicorum R e -
gularium Praemonstratensium Congregationis Austro-
Himgaricae. f

(i) Hic intert'uit Concilio ex speciali SSmi. Domini concessio-


nc et privilegio, cum nolhas ex Poloniae Episcopis in Concilio
sederet.
DEL C01SXILIG TATICANO. 163

Albertos Passeri, Abbas Canonicae S. Agnetis extra Ur-


bis moenia, Vicarius Generalis Congregationis Cano-
nicorum Regularium Lateranensium SS. Salvatoris.
Henricus Sclimid, Abbas Monasterii S. Mariae Einsied-
lensis Ord. S. Benedicti, Praeses Congregationis Hel-
vetiae.
Richardus Placidus Burchall, Abbas Monasterii S. Petri
Westmonasteriensis, Ord. S, Benedicti- Praeses Con-
gregationis Angliae.
Bonifacius Wimmer, Abbas Monasterii S. Vineentii in
Pensylvania Ordn. S. Benedicti, Praeses Congregatio-
nis Americanae in statibus foederatis Americae septen-
trionalis.
Utto Lang, Abbas Monasterii S. Michaelis Mettensis Or-
dinis S. Benedicti, Praeses Congregationis Bavariae.
Henricus Corvaja, Abbas Monasterii S. Flaviae Calatani-
siadensis Ordin. S. Benedicti, Praeses Congregationis
Italiae.
Germanus Gai, Abbas Monasterii S. Práxedis de Urbe,
Generalis Congregationis Vallis Umbrosae.
Theobaldus Cesari, Abbas Monasterii S. Bernardi ad Ter-
mas de Urbe, Generalis Ordinis Cisterciensis.
Adamus Adami, Abbas Monasterii S. Benedicti Fabria-
nonsis, Generalis Congregationis Silvestrinae.
Elisaeus Elias, Ordinis S. Antonii, Abbas Generalis Con-
gregationis S. Hormisdae ritus chaldaici.
Basilius Grifoni, Ordinis S. Benedicti, Abbas Monasterii
SS. Andreae et Gregorii in monte Coelio, Vicarius
Generalis Congregationis Camaldulensis.
Timotheus Gruyer, Abbas Domus Dei B. Mariae de Trap-
pa, Vicarius Generalis Ordinis Cisterciensis recentio-
ris refbrmationis in Gallia.
Ephrem vander Meulen, Abbas Montis Olivarum B. Ma-
riae de Trappa, Vicarius Generalis Ordinis Cistercien-
sis antiquioris refbrmationis in Gallia.
Benedictus Santini, Ordinis S. Benedicti, Abbas Archi-
coenobii Montis Oliveti maioris in Hetruria, Vicarius
Generalis Congregationis Olivetanae.
I'i4 ACTAS Y DECRETOS

MODERATORES GENERALES CONGREGATIOSI "M


KT ORDIXUM REL1GIOSOROL

Alexander María Teppa, Praepositus Generalis Congre-


gationis S. Pauli.
Bernardinus Sandrini, Praepositus Generalis Congrega-
tionis Somaschae.
Petrus Beckx, Praepositus Generalis Societatis Iesu.
Quiricus Quirici, Rector Generalis Congregationis Matris
Dei.
Ioseph. á Calasanctio Casanovas, Praepositus Generalis
Congregationis Scholaruui piarum.
Franciscus María Girino, Vicarius Generalis Congregatio-
nis Clericorum Regnlarium.
Ioseph Maria Novare, Vicarius Generalis Congregationis
Clericorum Regularium Minorum.
Camillus Guardi, Vicarius Generalis Congregationis Cle-
ricorum Regularium Infirmis Ministrantiuín.
Rinaldus Lesti, Ordinis S. Benedicti, Maior Eremiíarum
Camaldulensium Congregationis Montis Coronae.
Carolus Maria Saisson, Prior Generalis Ordinis Carthu-
sianorum.
Vincentius Jandel, Magister Generalis Ordinis Praedi-
catorum.
Bernardinus a Portugruario, Minister Generalis totius Or-
dinis minorum.
Ludovicus Marangoni, Minister Generalis Ordinis Mino-
rum Conventualium.
Nicolaus a Sancto Ioanne, Minister Generalis Ordinis
Minorum Capuccinorum.
loannes Bellomini, Prior Generalis Ordinis Eremitarum
S. Augustini.
Dominicus a Sancto Joseph, Praepositus Generalis Ordi-
nis Carmelitarum Discalceatorum. f
loannes Ángelus Mondani, Prior Generalis Ordinis Ser-
vorum B. Marine Virginia.
Raphaél Ricca, Corrector ^Generalis Ordinis Minimorum.
Benedictas a Virgine. Minister Generalis F F . Discalcea-
DEL CONCILIO VATICANO. 1G5

torum Ordinis SS. Trinitatis Redemptionis Captivorum.


Carmel us Patergnani, Generalis Ordinis Hieronymiani
Congregationis B. Petri a Pisis.
Victorius Menghini, Generalis Ordinis F F . Poenitentiae.
Franciscus Salemi, Vicarius Generalis Tertii Ordinis Re-
gularis S. Francisci.
Innocentius a Sancto Alberto, Vicarius Generalis Ordinis
F F . Discalceatoram S. Augustini.
Ángelus Savini, Vicarius Generalis Ordinis Carmelitarum
Veteris Observantiae.
loseph Maria Rodriguez, Vicarius Generalis Regalis et
Militaris Ordinis B. Mariae de Mercede Redemptio-
nis Captivorum.
Antonius Martin y : Bienes, Vicarius Generalis Primi Or-
dininis SS. Trinitatis.

También podría gustarte