Está en la página 1de 16

 Es un tiempo relativo que expresa una acción no realizada, e el

presente o proyectada en el fururo


Eg. No creo que vaya con vosoros al cine

No es posible que Juan venga mañana

 Por su capacidad de proyecion al futuro se usa :


 Para expresar duda : Quizás vaya mañana
 Para expresar deso: Ojála tenga tiempo
 En frases imperativas : Llegue usted puntual

HABLAR COMER VIVIR


hable coma viva
hables comas vivas
hable coma viva
hablemos comamos vivamos
habléis comáis viváis
hablen coman vivan
¿Cuándo se usa el presente de sujuntivo?
El presente de subjuntivo se puede referir tanto al presente como al
futuro. Se utiliza en oraciones simples o subordinadas para manifestar
probabilidad, incertitumbre o diversos sentimientos, como sorpresa,
asombro, agrado , alegría, etc.

Ejemplo
Quiero que mis amigos y yo juguemos al baloncesto esta tarde .
Sin embargo , no creo que que esta tarde haga sol.
Ojalá mis amigos tengan un plan altenativo.
Aunque llueva, podemos quedar para ir al cine.

 El presente de subjuntivose puede referir tanto al presente como al


futuro. Son los marcadores temporales los que indican en qué
momento se sitúa la acción.
 Puede que Paula esté ya en casa. (presente)
 Puede que Paula vanga mañana a casa. (futuro)

Uso del presente de subjuntivo


El subjuntivo se utiliza en español en dos tipos de oración : las oraciones
simples y las oraciónes compuestas.

Oraciónes simples
El uso del subjuntivo es obigatorio en español siendo el único verbo de
la oración en los casos suigntes :

o en oraciones que expresan la probabilidad de un suceso con


adverbio como :
 quizá(s)
 tal vez
 probablemente
 posiblemente
Quizá haga sol mañana.

o en oraciones exclamativas que expresan un deseo


Ojalá no llueva esta tarde.
¡Que te diviertas!

o en oraciones imperativas :
→la congugación en imperativo coincide con la del presente del
subjuntivo en el imperativo negado de cualquier persona , en el
imperativo de la 1ª persona del plural (nosotros) u y en el
imperativo de las formas de cortesia (usted/ustedes)

¡ No juegues al baloncesto con lluvia!


¡ Jugemos todos!
Pase, pro favor.

Oraciones subordinadas

En algunas oraciones compuestas , estando el verbo de la oración


principal conjugado en indicativo, el verbo de la oracion suboordinada
debe conjugarse en subjuntivo. Esto ocurre en los casos suigentes :
o en oraciones donde el verbo principal está negado y expresa una
suposición, creencia o hipótetis ;
No creoa que haga sol mañana

Si en lugar de negar el verbo pincipal se niega el verbo de la


oración subordinada, se usa el indicativo;
Creo que mañana no hará sol

o en oración donde el verbo principal expresa sentimientos de deseo,


valoración, alegría, agrado, sorpresa, miedo , etc...
Deseo que mis amigos me llamen pronto.
Me parece bien que vengas luego a mi casa
Me gusta que llueva de vez en cuando.
Me sorprende que mis amigos quieran ir al
cine.

o En oraciones concesivas que expresan un escenario hipotético

Aunque llueva, podemos quedar para ir al cine → hipótetis

El mismo enunciado expredsado en indicativo expresa una


realdad actual.

Aunque llueve, podemos ir al cine → realidad

o detrás los conectores suigetes:


 antes de que
 sin que
 cuando
 apenas
 en cuanto con valor de futuro
 hasta que
 mientras
 tan pronto como
Tan pronto como salga el sol, ire al a cancha de baloncesto

Los corectores :
 cuando
 Apenas pueden ir seguidos de un verbo en
 en cuanto indicativo pero el enunciado pasa
 hasta que a decir un escenario real que
 mientras acontece de forma habitual.
 tan pronto como

Tan pronto como sale el sol, los gatos se despietan.

Conjugaciones seguidas de subjuntivo

Presente No creo que Luis


hablara/hablase ayer con
El presente de subjuntivo se Marta.
utiliza tras determinadas
expresiones o fórmulas que Pretérito perfecto
describen una acción presente o
futura, según indique el El pretérito perfecto de subjuntivo
marcador temporal. El presente se utiliza tras determinadas
de subjuntivo también coincide expresiones en oraciones que
con ciertas formas del imperativo describen acciones ya
negativo. finalizadas que siguen estando
ligadas a la acción de la oración
Ejemplo: principal.
No creo que hable hoy con
Marta. Ejemplo:
No creo que ellos hayan
Pretérito imperfecto hablado aún sobre el tema.

El pretérito imperfecto de
subjuntivo se utiliza en oraciones Pretérito pluscuamperfecto
subordinadas tras determinadas
fórmulas. El subjuntivo puede Con el pretérito pluscuamperfecto
hacer referencia a algo sucedido de subjuntivo se expresan
anterior o simultáneamente al acciones que habrían sucedido o
momento del habla, en función habrían podido suceder en el
de si el verbo de la oración pasado en otras circunstancias.
principal está en presente o en
pasado. Ejemplo:
Habría hablado con Marta,
Ejemplo: si la hubiera/hubiese visto.
Indicativo/Subjuntivo Ejemplo:
Creo que Marta habla
En este apartado te proponemos siempre sinceramente.
una explicación comparada de No creo que Marta hable
los modos indicativo y subjuntivo. siempre sinceramente.

Verbos y expresiones seguidos de subjuntivo

Negación con verbos contentarse reconfortar


(con)
declarativos y de percepción
disfrutar sentir
mental
doler temer
NO + VERBO + QUE + SUBJUNTIVO dudar

No creo que sea una persona


arrogante.

Verbos Verbos de deso/mando


admitir jugar
VERBO + QUE + SUBJUNTIVO
advertir juzgar
asegurar opinar Nos han pedido que nos
afirmar pensar fúeramos acasa.
confesar presumir
creer reconocer Verbos
decir saber aceptar merecer
estimar sospechar aconsejar necesitar
imaginarse
advertir obligar
buscar ordenar
causar pedir
conceder perdonar
Verbos de sentimientos / conseguir permitir
estado de ánimo convenir persuadir
VERBO + QUE + SUBJUNTIVO criticar preferir
decir pretender
Lamenté que no hubieras venido.
dejar procurar
Verbos descartar prohibir
admirar extrañarse desear promover
(de)
desmentir proponer
alegrarse (de ) lamentar
esperar querer
arrepentirse perdonar
celebrar quejarse de establecer reclamar
evitar recomendar
Verbos Verbos
exigir reprochar (me)
(me) horroriza
hacer rogar atormenta
impedir solicitar (me)
(me) importa
avergüenza
implantar sugerir
(me)
indicar suplicar (me) cautiva
impresiona
lograr tolerar
(me) complace (me) indigna
mandar
(me) confunde (me) interesa
(me)
(me) irrita
desconcierta
(me) desespera (me) molesta
Verbos reflexivos de
(me) disgusta (me) motiva
sentimiento /estado de (me) divierte (me) pesa
animo (me) encanta (me) preocupa
(me) enfurece (me) satisface
VERBO + QUE + SUBJUNTIVO
(me) enoja (me) seduce
Me encanta que vengas a
(me)
visitarme. (me) sorprende
enorgullece

Verbos (me) entristece

(me)
(me) abate
entusiasma
(me)
Verbos de duda
(me) aburre
escandaliza /incertitumbre
(me) agrada (me) fascina
VERBO + QUE + SUBJUNTIVO
(me) angustia (me) gusta
(me) apena (me) halaga Verbos
(me) asombra (me) horripila dudar
extrañar

Expreciones que rigen subjuntivo

Conjunciones locuciones/conjunciones
a condición de que
Expreción + subjuntivo a fin de que
a no ser que
Mientras vivas en esta casa,
a pesar de que
deberás respetar las
normas. aunque
como si
locuciones/conjunciones Expresión
con tal de que es interesante
cuando es mejor
de ahí que es necesario
después de que es urgente
en el caso de que
hasta que
mientras que
Expresiones de duda
para que
por miedo a que expresión + subjuntivo
sin que
tan pronto como Probablemente ellos aún no
hayan llegado.

Expresión
Expresiones impersonales posiblemente
probablemente
expresión + que + subjuntivo quizá
quizás
Te compro lo que quieras
con tal de que seas feliz. tal vez

Expresión
a no ser Deseo/Mando
con tal de
es aconsejable expresión + subjuntivo
es conveniente
Ojalá
es fundamental
lleguemos a tiempo.
es importante
es posible Expresión
es probable
basta que
es imprescindible
importa que
es improbable
urge que
es incierto
ojalá

La conjugación en presente de subjuntivo


Verbos regulares
Para conjugar un verbo en presente de subjuntivo hay añadir las
terminaciones que aparecen en la tabla según termine el verbo en –AR
o –ER /-IR en infinitivo.

Persona -AR -ER -IR


Hablar Aprender VIVIR
yo hable aprenda viva
tú hables aprendas vivas
él , ella ,usted hable aprenda viva
nosotros/-as hablemos aprendamos vivamos
vosotros/-as habléis aprendáis viváis
ellos/ -as ,ustedes hablen aprendan vivan

Verbos irregulares
1. Algunos verbos se conjugan de manera irregular

verbos conjugación irregular


dar dé, des, dé, demos, deis, den
estar esté , estés , esté, estemos ,estéis, estén
haber haya , hayas, haya , hayamos, hayáis , hayan
ir vaya , vayas , vaya , vayamos, vayáis , vayan
saber sepa, sepas, sepa, sepamos, sepáis, sepan
ser sea , seas , sea, seamos, seáis, sean
ver vea, veas, vea , veamos, veáis , vean

2. Algunos verbos sufren un cambio vocálico en la última silaba de


la raíz.

Cambio Verbos Conjugación Otros verbos


vocálico modelo
E→I pedir pida , pidas, pida, pidamos, conseguir, corregir,
pidáis, pidan elegir, reír, sonreír,
seguir, servir
E → IE querer quiera , quieras ,quiera, calentar, cerrar,
queramos , queráis , quieran entender, empezar ,
pensar, perder, regar
E → IE / sentir sienta, sientas, sienta, sintamos, divertir, preferir,
I sintáis, sientan mentir
O → UE poder pueda, puedas ,pueda, podamos, contar, costar, doler,
podáis, puedan encontrar, llover,
mover, morir, oler,
recortar, sonar , soñar,
volar, volver
O →UE/U dormir duerma, duermas, duerma,
durmamos, durmáis, duerman
U → UE jugar juegue, juegues ,juegue,
juguemos, juguéis, jueguen

3. Algunos verbos incluyen una –G antes de la terminación. Esta


conjugación irregular que afecta a todas las personas en
subjuntivo proviene de la conjugación de la 1ª persona del
singular en presente de indicativo de estos verbos.

Verbos Conjugación
caer caiga, caigas, caiga, caigamos, caigáis, caigan
decir diga, digas, diga, digamos, digáis, digan
hacer haga, hagas, haga, hagamos, hagáis, hagan
oír oiga, oigas, oiga, oigamos, oigáis, oigan
poner ponga, pongas, ponga, pongamos, pongáis, ponga
salir salga, salgas, salga, salgamos, salgáis, salgan
tener tenga, tengas, tenga, tengamos, tengáis, tengan
traer traiga, traigas, traiga, traigamos, traigáis, traigan
valer valga, valgas, valga, valgamos, valgáis, valgan
venir venga, vengas, venga, vengamos, vengáis, vengan

4. A fin de no variara la pronunciación, hay que cambiar la última


letra la raíz en algunos verbos terminados en – ER / -IR .

CaZ mecer meza


GaJ coger coja
GU a G distinguir distinga
QU a C delinquir delinca

5. También se produce el caso contrario para ciertos verbos acabados


en –AR .

Z→C cazar cace


G →GU investigar investigue
C → QU provocar provoque

6. En los verbos acabados en – UIR hay que añadir una Y antes de las
terminaciones.
sustituir sustituya, sustituyas, sustituya, sustituyamos,
sustituyáis, sustituyan

7. En los casos de los verbos acabados en - DUCIR o en VOCAL + CER


se añade una – Z antes de la - C. Los verbos HACER, MERECER y
COCER NO siguen esta regla.

Verbos Conjugación Otros verbos


conocer conozca, conozcas, conozca, conducir, obedecer, parecer,
conozcamos, conozcáis, conozcan reconocer, traducir

Pero :
Hacer – haga
Mecer – meza
Cocer – cueza

8. Muchos verbos acabados en –IAR o – UAR, así como otros como


prohibir o reunir, llevaran tilde en la I,O,U en singular y en la 3ª
persona del plural

espiar espíe, espíes, espíe , espiemos, espiéis, espíen


actuar actúe, actúes, actúe, actuemos, actuéis , actúen
prohibir prohíba, prohíbas , prohíba, prohibamos, prohibáis, prohíban
reunir reúna, reúnas, reúna, reunamos , reunáis, reúnan
Prezentul de conjunctiv
Modul conjunctiv este un mod personal (predicativ) care exprimă o acțiune posibilă, realizabilă.
Modul conjunctiv poate fi recunoscut ușor datorită conjuncției SĂ , care se află în componența
verbului. Conjunctivul are două timpuri : prezent și perfect.
Modul conjunctiv este la fel de utilizat în limba spaniolă ca și în română. În limba spaniolă
prezentul de sujuntivo/ prezentul conjunctiv este folosit astfel:
a) Pentru a exprima un ordin , o comandă cu ajutorul lui usted sau ustedes , la forma afirmativă
sau negativă

1. Siéntense Ud. / Așezați-vă!


2. No se sientte Ud. / Nu vă așezați!
3. Cierren Uds la puerta. / Închideți ușa.
4. Digame Ud la verdad. / Spuneți-mi adevărul.

b) Pentru a exprima un ordin, o comanda negativă într-o formăa familială. ( tú)


1. No te sientes . / Să nu te așezi.
2. No entres. / Să nu intri.
3. No duermas. / Să nu adormi!
4. No lo hagas. / Să nu faci asta!

c) Pentru aexprima un ordin , o comandă negativă la persoana a II-a plural . (vosotros)


1. No os sentéis. / Să nu vă așezați!
2. No entréis./ Să nu intrați!
3. No durmáis./ Să un dormiți!
4. No lo hagáis./ Să un faceți asta!

d) Pentru a exprima un ordin , o comandă la persoana I plural, la forma afirmativă sau negativă.
1. Sentémonos. / Să nu ne așezăm.
2. No entremos. / Să nu intrăm.

e) După un verb care exprimă dorința, insitența, preferința, o sugestie sau o cerere.
1. Quiero que María lo haga. / Vreau ca Maria să facă asta.

*În acest exemplu este necesară o propoziție introdusă prin QUE, deoarece subiectul
din subordonată este diferit decât cel din principală. Este folosit prezentul de
conjunctiv/ presente de subjuntivo al lui HABER pentru că verbul din propoziția
principală este QUIERO, care exprimă o dorință. Dacă subiectul ar fi fost același în
ambele propoziții s-ar fi folosit infinitivul /infinitivo Quiero hacerlo / Vreau să fac
asta.
2. Insisto en que María lo haga. / Insist ca Maria să facă asta.
3. Prefiero que María lo haga. / Prefer ca Maria să facă asta.
4. Pido que María lo haga. / Cer ca Maria să facă asta.

f) După un verb care exprimă îndoială frică, bucurie, regretul sau ceva care ține în loc de
emoții. De remarcat , totuși, că în exemple următoare conjunctivul nu este utilizat în
română.
1. Dudo que María lo haga. / Mă îndoiesc că Maria va face asta.
2. No creo que María venga. / Nu cred ca Maria vine.
3. Temo que María esté enferma. / Mă tem că Maria este bolnavă.
4. Me alegro de que venga María. / Mă bucur că vine Maria.
5. Espero que María no esté enferma. / Sper că Maria nu este bolnavă.

g) După anumite expresii impersonale care arată necesitatea, îndoiala, regretul, importanța,
urgența sau posibilitatea. De remarcat , totuși, că în exemple următoare conjunctivul nu este
utilizat în română doar în anumite exemple.
1. Es necesario que María lo haga. / Este necesar ca Maria să facă asta.
2. No es cierto que María venga. / Un este sigur că Maria vine
3. Es lástima que María no venga./ Este păcat că Maria un vine.
4. Es importante que María venga. / Este important ca Maria să vină.
5. Es preciso que María venga. / Este necesar ca Maria săa vină.
6. Es urgente que Maria venga. / Este urgent ca Maria să vină.

h) După anunite conjuncții carre arată timpul, de exemplu antes (de) que ,cuando, en cuento,
después (de) que, hasta que, mientras și alte similare. Forma de conjunctiv a verbelor este
utilizată atunci când este precedată de una dintre aceste conjuncții ce arată timpul, dacă
timpul la care se referă este nedefinit sau se așează ca acțiunea să aibă loc în viitor. Totuși
dacă acțiunea a fost încheiată în trecut , se utilizează modul indicativ.
1. Lo hablaré a María cuando venga. / Voi vorbi cu Maria când va veni.
2. Vámonos antes (de) que llueva. / Să mergem înainte să plouă.
3. En cuanto la vea yo , le hablaré./ Imediat ce o văd , îi voi vorbi.
4. Me quedo aquí hasta que vuelva. / Rămân aici până se întoarce.

i) Dacă anumite conjuncții care exprimă o condiție, negație, scopul de exemplu a menos que,
con tal que, para que, a fin de que, sin que, en caso (de) que și altele similare. De remarcat
, totuși, că în exemple următoare conjunctivul nu este utilizat în română doar în anumite
exemple.
1. Démelo con tal que sea bueno. / Dă-mi-l cu condiția să fie bun.
2. Me voy al menos que venga. / Plec dacă n vine.

j) După anumite adverbe de timp acaso, quizá și tal vez .De remarcat , totuși, că în exemple
următoare conjunctivul nu este utilizat în română.
1. Acaso venga mañana. / Poate că vine mâine

k) După aunque dacă acțiune nu a avut încă loc. De remarcat , totuși, că în exemple următoare
conjunctivul nu este utilizat în română.
1. Aunque María venga esta noche, no me quedo. / Deși Maria poate că vine diseară,
un rămân.

l) Într-o subordonată atributivă/ relativă dacă determinantul este ceva sau cineva nedefinit,
negativ, vag sau inexistenet.
1. Busco un libro que sea interesante./ Caut o carte care să fie interesantă.
*În acest exemplu, que (care este un pronume relativ ) se referă la un libro ( o carete
–care este determinantul). Din moment ce un libro este nedefinit, verbul din
propoziția următoare trbuie să fie la modul conjunctiv (sea).
2. ¿Hay alguien aquí que hable francés? / Este cineva aici cares ă vorbească fracnceză?
*În acest exemplu, que ( care este un pronume relativ ) re referă la alguien ( care
este determinantul) . Din moment ce alguien este nedefinit și oarecum imprecis –
nu se știe cine poate fi acest cineva-, verbul din propoziția urătoare trebuie să fie la
modul conjunctiv (hable)

m) După por más que sau după mucho que. De remarcat , totuși, că în exemple următoare
conjunctivul nu este utilizat în română.
1. Por más que hable usted no quiero escuchar. / Oricât de mult ați vorbi, nu vreau să
vă ascult.
2. Por mucho que se alegre no me importa. / Oricât de bucuros ar fi, nu-mi pasa!

n) După expresia ojalá (que) care exprimă o dorință puternică. De remarcat , totuși, că în
exemple următoare conjunctivul nu este utilizat în română.
1. ¡Ojalá que vengan mañana! / Să dea D-zeu ca ei să vină mâine!

También podría gustarte