Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
J. Luis
Querido sanitario:
Es verdad que en una situación como la que estamos viviendo ahora, es muy
importante el trabajo de muchos profesionales , pero ninguna tan indispensable
como la vuestra.
Sabemos que, a pesar de lo que nos cuentan los representantes del gobierno,
estáis trabajando, en la mayoría de los casos, con poca o ninguna protección,
exponiéndoos a un contagio y sufriendo un estrés y una presión casi
insoportable.
Por eso salimos todos los días a aplaudiros porque vosotros sí que estáis
haciendo lo imposible para que esto se solucione, arriesgándoos pero al mismo
tiempo sin perder la humanidad tan necesaria en los momentos difíciles de la
vida.
Gracias por estar siempre cuidando de nosotros pero sobre todo GRACIAS por el
esfuerzo sobrehumano que estáis haciendo, por la capacidad de improvisar e
inventar cuando no se dispone de medios, por pasar tiempo alejados de vuestras
familias, por trabajar hasta la extenuación ,por coger la mano y dar unas
palabras de aliento a los que sufren...
La medalla se la pondrán otros cuando todo esto pase, pero los verdaderos
HÉROES sois vosotros.
Solo puedo mandaros todo el ánimo que tengo para que , en los momentos de
flaqueza, no desesperéis porque sois el orgullo de un país que ahora mismo solo
confía plenamente en vosotros.
Un abrazo muy grande y todo mi amor y agradecimiento para vosotros.
Desirée.
Desireé
¡Estimad@ Profesional de la Sanidad el hospital Clínico
de Valencia:
Muchísimas gracias
Maite
Estimados sanitarios,
Mi nombre es Sendra, y soy una joven escritora valenciana que
está en su casa junto a su familia. Pero el asunto no va sobre mí.
Los protagonistas sois vosotros, y quiero dirigirme a todos, desde
los médic@s, enfermer@s, celador@s, hasta los servicios de
gestión de almacenes, farmacia, limpieza… ¡A TODOS!
SALUDOS.
JESÚS
V
D E S D E
N U E S T R O C O N F I N A M I E N T O , M I F A M I L I A Y Y O
, Q U E R E M O S T R A S L A D A R T O D A L A E N E R G Í A
P O S I T I V A D E L M U N D O ! ! ! Q U E T E N G Á I S
E S P E R A N Z A E N Q U E P R O N T O E S T A R É I S E N
V U E S T R A S C A S A S , Q U E T O D O P A S A , Y C O N
L A A C T I T U D P O S I T I V A Y S I E M P R E A L E G R E
, P A S A R Á A N T E S ! ! ! Y D A R M U C H O Á N I M O A M I
A M I G O R O B E R T O Q U E S E Q U E E S T Á M A L I T O
T A M B I É N , A U N Q U E S É Q U E H A M E J O R A D O .
M U C H O ! ! ! Á N I M O A T O D O S , Y T O D A S ,
P A C I E N T E S , M É D I C O S , E N F E R M E R A S ,
C E L A D O R E S , L I M P I A D O R A S Y T O D O E L
P E R S O N A L E N G E N E R A L . C A D A T A R D E A L A S
2 0 H S A L I M O S A N U E S T R A V E N T A N A P A R A D A R
A P O Y O Y A L E G R Í A E N E S T A E S T Á D U R A D E
E N F E R M E D A D
A N I M O O O O O O O O
Hola amigo,
podemos por falta de tiempo, restricciones o por carga de trabajo poder acercarnos
a conoceros y ver como os sentis todo lo que nos gustaría. Para poder conocernos
un poco mas te vamos a contar como es nuestro dia a dia, que en realidad tampoco
Sentimos que hemos vuelto a ser como neonatos o como tamagochis. Solo comemos,
que sepas que no estas solo y que hay mucha gente tirando del carro. Mi compañera
por ejemplo, con una lesión de tobillo se ha cogido el alta voluntaria para poder
poner su granito de arena en todo esto que nos esta pasando a todo el pais, porque
esto al final es una cosa de todos y debemos estar todos unidos. Unos desde dentro
todo el mundo hace lo que buenamente puede o sabe, pero la sensación es que
esta todo el mundo implicado y así es como vamos a poder con todo esto.
Todas los dias a las 8 de la tarde sale la gente a los balcones a aplaudir y dar
ánimos a todos, los que estan peleando y los que estan peleando en los hospitales,
la verdad e que son unos momentos emotivos y dan mucha buena energia, en esos
momentos sabes que todo esto va a pasar y que al final algo bueno saldrá de todo
esto. La gente puede estar junta y puede ayudarse, te das cuenta que al final no
estabamos tan solos como creiamos estar, cada uno en su pequeña casa, en su
pequeña isla, pero al final ves que todas se pueden unir por pequeños puentecitos y
guitarra, un pequeño castigo a los vecinos que toleran bien. Es una ilusión muy
grande para nosotros cada vez que tocamos algo juntos (aunque somos bastante
malillos..). Así que, puedes empezar a pensar en algo que te gustaría hacer y que
tiempo y hacerlo cuando salgas del hospital. Mucho ánimo y todos estos abrazos
que nos estamos guardando durante todo este tiempo no desaparecen, se guardan
esperando que pase todo esto. Lucha y recuerda que no estás solo en esto.
Muchas cosas bonitas te están esperando fuera, solo hay que tener un poquito de
Amunt sempre!
¡Hola!
Quería enviar con este correo mucho ánimo y fuerza a
llegar.
MIL GRACIAS.
Mina
Miro la ciudad por la ventana de la cafetería, y a ti, si a ti, te pido que sonrías. No voy vestida de
verde, ni de blanco, ni de azul, no estoy ahí, estoy a unos kms de distancia, pero te pido que sonrías,
con más fuerza que nunca. Porque sí. Porque todo irá bien, porque en nada te volverás a reencontrar
con los tuyos, y darás todos los abrazos que llevas guardados en la recámara, y reirás todo lo que
no has reído estos días, y volverás a reír, una y otra y otra vez.
Escribo sin saber a quién, pero si lo que pretendo, darte un poco de mi cariño, enviarte desde aquí un
poco de ánimo y mucha mucha fuerza para sobrellevar esta dura situación. ¿Cómo son las cosas, no
crees? Hemos pasado a crecer como humanidad,
y a enviar cartas a quién no conocemos, para robarles un poquito de tiempo, un poquito el corazón y
unas cuantas sonrisas…
Ojalá pudiera estar ahí ayudándote, cambiando tu vía, tomando tus constantes, entrando con un EPI
y disfrazada de verde solo para preguntarte ¿Cómo estás? O simplemente para cogerte de la mano
y darte un fuerte apretón, eso sí, dejando ver mis ojos
achinados, que delatan que detrás de la mascarilla, mi sonrisa te dice: Todo esto, pasará, todo irá
bien.
Aunque confío en que mis compis enfermeras están cuidando de ti y dando lo mejor de ellas para
que no te falte de nada y que de todo esto, te lleves gente con vocación en el corazón que te ha
ayudado a llevar estos días, dentro de todas las posibilidades, de la mejor forma.
Desde Sueca, con amor, con el corazón más ahí, que aquí, en esta carta y cargado de abrazos,
besos, ánimos y mucha mucha fuerza, sólo espero, que algún día, eso que llaman destino, de una
forma u otra, me haga saber que has salido de esta fuerte como nunca, y que mi carta, te ha hecho
sonreír, aunque sea un pelín.
P.D: aquí te dejo una de mis canciones favoritas, La mujer de Verde – Izal, para que la escuches
cuando puedas… Creo que nunca una canción podrá describir mejor lo que todo el personal
sanitario, vestido de verde, está haciendo a día de hoy,
por vosotros, por todos nosotros, regalando sus superpoderes y uniendo y fortaleciendo lo que
llamamos humanidad, TODOS ESTAMOS CON VOSOTROS….
DESDE MI CONFINAMIENTO ME
ENTRISTECE NO PODER ESTAR EN PRIMERA
LINEA DE BATALLA PERO... DESDE CASA ,
AQUÍ CONFINADAS MANTENEMOS LAS
DIRECTRICES ESTABLECIDAS PARA QUE NO
OS DEMOS MÁS TRABAJO.
FORÇA¡¡
BUENAS NOCHES,
QUERÍA
AGRADECER A TODOS LOS SANITARIOS EL
ESFUERZO QUE ESTÁIS REALIZANDO, YA QUE POR
DESGRACIA HE ESTADO MUCHAS VECES EN EL H.
CLÍNICO Y SIGO YENDO POR UN PROBLEMA DE
HIDROCEFALIA Y HE PODIDO VER LA CAPACIDAD
DE TRABAJO, EFECTIVIDAD E IMPLICACIÓN EN
TODOS LOS EQUIPOS EN GENERAL; SIN VOSOTROS
NO SERÍA POSIBLE NADA, Y ESO SIEMPRE LO HE
TENIDO PRESENTE,
UN ABRAZO
MUY GRANDE
IVANA
Queridos amigos, médicos, enfermeros, auxiliares, personal de los diferentes servicios y
departamentos del Hospital Clínic de València y por supuesto, pacientes que estáis ingresados
Sin lugar a dudas cuando leí que tenía la posibilidad de acercarme a vosotros por correo
electrónico no lo dudé. Creo sinceramente que es una oportunidad única de valorar el trabajo
que estáis haciendo ante esta grave situación y que nos está golpeando duro. Muy duro. Quizás
Situaciones dramáticas y de enorme estrés que hacen que la vida de un hospital, por si
complicada, se convierta en una verdadera locura. Sois una cadena en la que cada eslabón es
imprescindible para poder seguir encadenando con fuerza a este enemigo que entró en nuestras
El tiempo valorará esta historia, como lo atajasteis, como lo vencisteis y como salisteis de ella
victoriosos. Y eso es gracias a vuestro trabajo anónimo haciendo grande a la gran familia
sanitaria. Nuestra querida y admirada sanidad pública que nos enorgullece como país.
Con vuestra pericia podéis hacer que las personas que acuden angustiadas y enfermas les
intentéis dar una solución. Siempre no es posible, pues así es la medicina de despiadada muchas
veces, pero que se engrandece, nos llena de gozo y orgullo cada vez que cura a un ciudadano
dándole el alta médica. Personas, entre las que me incluyo, que han visto cambiar su vida, como
cambia el día a la noche, como cambia un cielo soleado para que empiece una espantosa
tormenta. Por eso tenéis que tener la esperanza de que el sol vuelva a brillar. Tiene que ser así y
así será, y dejaréis atrás todas vuestras tristezas, penas y sinsabores de estos terribles días
nublados, pero tendréis en vuestras memorias a aquellos que pudisteis curar y a otros que
Es ahora cuando quiero acercarme a los enfermos por este coronavirus y dedicarles unas
palabras de aliento, de ánimo, sin saber que yo, quizás mañana, quizás no, esté en esa misma
situación y con la incertidumbre de qué me pasará. Por eso quiero mandaros mucha fuerza y
plena confianza en el personal del Hospital Clínic, que penséis que dentro de muy poco estaréis
paseando por nuestra querida Valencia, riendo por los mercados en compañía de vuestras
familias y amistades, contando las historias de esos días en el hospital en los que el coronavirus
os arrebató un poco de
felicidad.
Estar fuertes, unidos con la familia, en paz con vosotros mismos es muy importante para afrontar
esta situación que acabará bien, porque sois grandes, sois únicos e irrepetibles y porque
queremos que volváis sanos a vuestros domicilios con aquellos que os quieren.
Confiad plenamente en los médicos que se acercan a vuestras camas ofreciéndoos los mejor de
cada uno de ellos y pensar en ese mañana que está con los brazos abiertos para abrazaros. No
quiero pensar que os vas a ir de este mundo por culpa de esta situación. No va a pasar. Tened la
Un ciudadano de Valencia
Bon dia
El meu fill Marc us vol enviar una carta + dibuix per a suport i
per donar ànims als pacients ingressats i als professionals
sanitaris
Molta força i com diu ell "tot anirà bé"
Atentament
¡Hola a todos y a todas!
Soy Marta, una maestra valenciana de 25 años, y voy a intentar poner mi granito de arena
para animaros y daros fuerza en estos duros momentos.
No sé muy bien por dónde empezar, hay tantas cosas que decir. Primer de todo, me gustaría
daros las GRACIAS, tanto a los profesionales que estáis salvando vidas diáriamente
poniendo en riesgo las vuestras, como a las personas que estáis luchando por sobrevivir. No estáis
solos, tenéis todo nuestro apoyo y fuerza, aunque sea desde la distancia.
Pienso mucho en cómo os tenéis que sentir, si para mí está siendo duro estar encerrada en casa,
no quiero ni pensar lo difícil que debe ser vuestra situación. Pero tenéis que ser fuertes y pensar
que todo acabará antes de lo que creemos, ¡que juntos
lo conseguiremos!
Ahora me gustaría que pensarais en todas las cosas que vais a hacer cuando acabe todo esto, ¡en
lo genial que os vais a sentir! Es algo que hago a diario, y me ayuda a motivarme y ver la luz al
final de este túnel. Ese abrazo que estáis esperando, el paseo por vuestro lugar favorito, la
comida con vuestra familia, la cena con vuestros amigos y amigas, sentir de nuevo la libertad, los
rayos de sol sobre nosotrxs, la tranquilidad de saber que todo está bien, que nuestros
seres queridos están a salvo... ¡Ese momento llegará!
Y creo que esta es una buena situación para que nos demos cuenta de la importancia de las
pequeñas cosas, que antes no apreciábamos porque íbamos corriendo a todas
horas, y que ahora estamos notando lo necesarias que son en nuestra vida. Tal
vez esta catástrofe nos sirva de aprendizaje para saber lo que realmente
importa y no volver a descuidarlo jamás.
¡Espero que esta carta os ayude a despejaros un poco y sintáis el apoyo y la energía
positiva que os envío! Podemos con esto, muchísimo ánimo!!!! En un tiempo miraremos atrás y
solo recordaremos los aspectos positivos que vamos a sacar de esta experiencia!
Os admiro mucho, sois nuestra fuerza para continuar cada día.
Y recordad: no hay mejor medicina que los pensamientos alegres, nuestros días
bonitos volverán, ¡ganaremos la batalla!
Mucha fuerza,
Marta.
Buenos días,
buenas tardes o buenas noches... porque desde donde te
enfrentas al "enemigo invisible" no hay amaneceres, sol ni
atardeceres bonitos...
GRACIAS,
GRACIAS Y MIL GRACIAS.
Buenas tardes, soy una ciudadana de Valencia
y os envío tanto a los pacientes ingresados
como a los profesionales de la medicina
muchísimo ánimo y fuerza para todos/as. Sé
que son instantes duros para todos/as, tanto
para la gente que estamos en casa en
cuarentena debido al confinamiento.
Mucha fuerza y
ánimo. Esto pasará.
Hola,
Gracias por
elegir ayudar.
P. D.
Recordar, esto también pasará.
Bon dia.
Estic molt orgullosa de pertànyer al sector públic.
Des de diferents sectors de l’Administració la meua enhorabona a
qui està donant la cara en aquest moments. En diversos sectors
Sanitat, Seguretat, Educació, Hisenda, etc etc.
Normalment mal vistos per la societat, ens fan passar dures proves
per accedir i has d’estar disposat en tot moment, sobretot com ara.
Però l’agraïment del públic no és massa cordial. Ara som estrelles,
un moment d’esplendor, però dia rere dia rebem cada vegada
menys paraules agradables i moltes exigències. Quan la cosa
anava bé com deien alguns polítics ningú es va recordar de
nosaltres, ara que va malament som els herois.
En Sanitat sou especials, vaig poder comprovar-ho perquè vau
atendre ma mare durant 4 mesos seguits. Jo podia eixir del Clínic,
però ella no, a un hospital sabem quan entrem, però no mai quan
eixim. I vaig compartir molts moments amb vosaltres, tots lluitàrem
per ella (4 mesos, moltes hores, moltes nits, molts torns, moltes
especialitats, moltes proves, molta humanitat).
La història de ma mare va ser una lliçó constant de
superació i de desesperació alhora. Ella em va ensenyar tantes
coses i vosaltres tantes més. Al final molt dèbil, molt malmesa, com
un pardalet va poder estar a sa casa amb els seus i la vida va tornar
a nosaltres, això sí amb hospitalització domiciliària que són més
que especials. Encara va viure uns quants anys més i va superar-
se, però una quarta pneumònia se la va emportar del nostre costat.
Tot arriba, però arriba quan toca mentres, hem de lluitar.
Irene
Queridos trabajadores de la sanidad, muchas gracias por
seguir peleando en primera línea. En momentos como este
la capacidad de trabajo y la categoria humana de los
sanitarios resplandecen lo mismo que el altísimo nivel de
la sanidad pública aún con los recursos y los medios muy
recortados.
No queremos entrar en detalles como la imprevisión del
Estado que provocó una alarma innecesaria y ha
expuesto a los trabajadores que tienen a su cargo el
cuidado de nuestra salud a unos riesgos excesivos por lo
que pagan un precio demasiado alto.
Tiempo habrá de tocar el tema y exigir remedios.
Ahora es el momento de felicitaros y daros un abrazo. Y es
lo que hacemos.
ANIMO!!!
Isabel
ESTIMAD@S
SANITARI@S!
MI NOMBRE ES
JAVI, TENGO 31 AÑOS Y SOY VECINO DE VALENCIA, ME
DIRIGO A VOSOTR@S PARA AGRADECEROS TODO EL
ESFUERZO QUE ESTÁIS HACIENDO POR FRENAR AL MALDITO
BICHO.
SE QUE SON MOMENTOS DUROS, NO PODÉIS VER A
VUESTRAS FAMILIAS TODO LO QUE OS GUSTARÍA,
ÁNIMOOOO!
Desde nuestro aislamiento estámos
con vosotros.
Pido a Diosque os acompañe.
Un fuerte abrazo.
Gràcies a tots i totes que esteu ajudant a passar este
camí tant dur!!!!
Un saludo,
Juliana
Buenas tardes,
María
Hola.