Está en la página 1de 22
2 § 1—Quae satisdatio si omissa fuerit, utilis actio in arrogatorem datur. 20. ManceLivs libro XXVI. Digestorum. — ‘Hace autem satisdatio locum habet, si impubes decessit; sed etsi de pupillo loquitur, tamen hoc et in pupilla observandum est. 21. Garve bro singulari Regularum.— Nam et feminne ex reseripto Prineipis arrogari pos sunt. Bo. Unerasvs libro XXVI. ad Sabinum.— Si arrogator decesserit impubere relicto filio ado- plivo, et mox impubes decedat, an heredes arro- gatoris teneantur? Ht dieendum est, heredes quo- ‘que restituturos et (1) bona arrogati, et praeteres ‘quartam partem, § 1-Sed an impuberi arrogator substitere potsit? quaritur. Et puto non admitti subs tutio- hem, nisi forte ad quartam solam, quam ex bonis ius consequitur; et hactenus, ut ei usque ad pu- bertatem substituat. Ceterum si fidei eius commit. tat, ut quandoque restituat, non oportet admitti fidcicommissum, quia hoc non iudicio etus ad eum pervenit, sed Prineipali provident § 2.—Haec omnia dicenda sunt, sive in Jooum sive in locum nepotis aliquisimpuberem arro- 28. Pavuus libro XXXV. (2) ad Edictum. Qui in adoptionem datur, his, quibus agnaseitur, et cognatas ft, quibus vero non agnascitur, nec cognatus fit; adoptio enim non ius sanguinis, sed fus agnationis affert. Kt ideo si fillum adoptave- rim, Uxor mes iili mairis loco non est, neque enim ‘agaaseitur ei, propter quod nec cognata (3) eius ft, Item nec ‘mater mea aviae loco illi est, quon- iam his, qui extra familiam meam sunt, non agnasei¢ar; sed filise meae is, quem adoptavi, fra- tert, quoniam (4) in familia mea est filia, nu- ptlis tamen etiam corum probibitis. 24. Uveianus libro I. Disputationum. — Ne~ que absens, neque dissentiens arrogari potest. 25. I>em libro V. Opinionum.—Post mortem filiae suae, quae wt materfamilias qua cipata vixerat, et testamento seriptis heredibus ‘ecessit, adversus factam suum, quasi non jure ‘eam nec pracsentibus testibus emancipasset, pa- ter movere controversiam probibetar. § 1.—Neque adoptare, neque arrogare quis ab- sens, nec per allum eiusmodi solennitatem pera- ere potest. 26. Iutranvs libro LXX. (5) Digestorum.— Quem silus meus emanelpatus adoptaveri, ione- pos meus non est evans 8) oenat i, DIGRSTO.—LIBRO 1: THTULO VI § 1.—Sise hubiere omitido osta fanza, ‘unia accidn util contra el arrogador. 20. Manceto; Digesto, libro XXVI.—Mas esta flanza tiene lugar, s1 fallecis impibero; pero aun- que se habla de pupilo, no obstante, tam! hha de observar esto respecto de la pupila. 21. Garo; Reglas, libro tinico.~Porque por res- czipto dol Principe, también las hembras pueden ser arrogadas. 22. Unp1axo; Comentariosd Sabino, libro XVI. Sie] arrogador hubiere fallecido’ dejando un hijo adoptive impubero, y después muriese el im- pilbero, ,quedan obligados los herederos del arro- gador? Y sc ha de decir, que también los herede- Fos han de restituir los bienes del arrogado, y ademas In cuarta parte. '§ 1.—Pero, se pregunta, gpuede acaso el arro- gador sustituir al impubero? Y juzgo que no se ‘Admit la sustitaeién, como no sea solamente pa- ra la cuarta parte que de sus bienes consigue; y fen tanto que le sustituya haste la pubertad. Por To demas, sie hiciere un fideicomiso, para que restituya en cierto tiempo, no conviene que se admita el fideicomiso, porque esto no llega al arro- ado por propia voluuiad de aquel ino por ais- Posicion del Principe. § 2.—Todas estas cosas se han decir, cuando alguien hubiere errogado & un impdbero, ors en Inger de hijo, ora en lugar de nieto. 28. Pavio; Comentarios al Edicto, XXXV- El que te da on adopcién, se bace tambien cogna- do de aquellos para quiénes se hace agnado, y para quienes nove hace agnado, tampoco se hace Eognado; porque la adopeion no’ Uega consigo el Serecho de sangre, sino el derecho de aguacion, Y'por Jo tanto, si Yo hubiere adoptado & alguno oF hijo, mi mujer no esta para élen el ugar do madre, porque no se hace agnada de él, ni por lo. ‘tanto e hace sa cognada, Asimismo, tampoco mi madre estf para él on el lagar de ebuela, porque no se hace agnado para aquellos que estin fuera dde mi familia; pero este & quien adopté se hace hhormano do mi hija, porque mi hija esta en mi fa- milla, estando tambien prohibidas entre ellos las aupelas. 24, Uxerano; Disputas, libro L—No puede ser arrogado ni el ausente, ni tampoco el que disiente, 2B. Ex u1sx0; Opiniones, libro Ja muerte de su hija, que cual madre de familis habla vivido como emancipada en derecho, y fa- Hecié con herederos instituidos en su testamento, se prohibe que el padre promueva controversis contra su propio hecho, como si no la hubiese emancipado segin derecho, ni en presencia de tegtiges, : § 1.—Ninguin ausente puede ni adoptar, ni arro- far, ni cumplir por medio de otro semejante 60- jemnidad. 20. JousaNos Digesto, Tibro LEX.—No vert nieto mio aquel 4 quien mi bijo emancipado hu- Diere adoptado. (4) guandta, cron, epi anotacion de Hat sev promero,—zimno 1: TiTULo vit 27. IDem libro LEXXV. Digestorum.—Ex ado- ptive natus adoptivi locum obtinet in fure eivili, 28. Gares libro I. Institutionum. (1)—Liberam arbitrium est ei, qui fillum et ex ¢0 nepotem in potestate habebit, flium quidem potestate dimit- Rere, nepotem vero in potestate retinere; vel ex Aiverso fAlium quidem in potestate retinere, ne- potem vero manumittere, vel omnes sui furis eff Bore. Badem et de pronepote dicta esse intelli- gemus. 29, Cantistrarus libro IL. Institutionum.—Si pater nataralis logui quidem non posit, alio ta- fren. modo, quam sermone, manifestuim facere possit; vellé se fillum suum in adoptionem dare, perinde confrmatur adoptio, acsi iure facta esset, 90. Pauius libro I. Regularum—Et qui uxo- res non habent, filios adoptare possunt. Bi, Manctanus libro V. Regularum.—Non po- test filius, qui est in potestate patris, wllo modo compellere eum, ne sit in potestate, sive nature lis, ive adoptivus. 82, Parmcaxes Uro XEXI. Quaestionsm.— Nonmonguam autem impubes, qo adoptate it ulondas erty af puber facts smauclpart dest evel gue eusa!eognite per indleom statten im ent Fimporeior Titus Anloninus rscripat pr- vidnum sukin mui aloptare peraiieendua 88. Mancranvs libro V. Regularum.—Et si pu- bes factus non expedire sibi in potestatem elus redigi probaverit, aequam esse (2) emancipari eam a patre adoptivo; atque ita pristinam ius re- cuperare. 84, Pavtus libro XT. Quasstionum— Quaesi- tum ext (ai tI Slias In adoptionem bre lege sit datus, Wt post trienniam puta eundem mibi in adoptionem des, an actio ulla sit? Et Lebeo putat nullam esse actionem; nec enim moribus nostris convenit (4) lium temporalem habere. 85. Inex libro I. Hesponsorum.—Per adopti- gnem dignitas non minuitur, sed augetury unde Senator, etsi a plebeio adoptatus est, manet Sena tor; simliter manet et Senatoris fils. ‘96. Iza lidro XVII. Responsorum.—Emanci- pari filium a patre quocungue loco posse constat, Ut exeat de patria potestate, quam sortitus non est, et manum! Ptionem dari posse placet. 87. Ipny libro II. Sententiarum.— Adopta- sp ove a 4.108. Seen 27. Ex mismo; Digesto, tibro LXXXV.—El na- cide de un adoptive obti¢ne en el derecho civilel lugar del adoptivo. 28, Gayo; Institute, ibro L—Aquel que tuvie- re en ou potestad & un hijo y & un uieto nacido de 4, tiene ciertamente libre arbitrio para emanci- ar de su potestad al hijo, y retener en su potes- {ad ‘al nieto; 6 al contrario, para retener en ou Ppotestad al hijo, y manumithr al nieto, 6 paraha- Series 4 todos duefios de si mismos. ¥ lo mismo entenderemos que queda dicho también respecto al biznieto. 29. CarssTRATo; Institute, libro IL—8i el pa- dre natural no pudiera en realidad habler, pero de otro modo que con palabras pudiers manifes- targus quorie der su bij en atepeida, la adop- ma se confirma lo mismo que st hubiese sido hecha en forma de derecho. 80. Pavxo; Reglas, libro .—También los que no tienen mujeres en matrimonio pueden adoptar hijos. Bt. Manctaxo; Reglas, libro V.—BI hijo, ya.sea natural, ya adoptivo, que std bajo le potestad de fi padre, no puede compeler de ningtin modo & G86 pare que no le tenga en potestad. 82. Parussa4o; Cuestiones, libro XXXI—Mas algunas veces deberd ser ofdo el impubero que fue adoptado, si, hecho pibero, deseare ser eman- cipado;y osto s¢ habra de determinar por el juez, eon conocimiento de causa. '§ 1,—El Emperador Tito Antonino decidié por rescripto, quo debia permitirse al tutor adoptar & eu entenado. 88. Manctaxo; Reglas, libro V.—Y si hecho pi boro hubiere probado que no le convenia estar re- dueido & Ia porestad de él, que es justo sea eman- ipa por el padre adoptivo; y que ast recupere su primitive derecho. 84. Pavio; Cuestiones, libro XI—Se pregunté, spite hublere dade eh adopeién un ie, con in obligacién do que despues, por ejemplo, de un trienio melo des en adopeion, habria alguns ac- cidn? ¥ Labeon juzga que no hay ninguna accion; poraue no conviene & nuestras costumbres tener jo s6l0 por algin tiempo. 85. Ex m1sxo; Respuestas, libro I.—Por la adop- cidn no se disminuye la dignidad, sino que se au- menta; por lo cual un Senador, tado por'un plebeyo, permanece Sen: ma manera queda también el hijo del Senador. 86. Ex miso; estas, libro XVIIL.—Es constante que en cualquier jugar puede ser el hijo emancipado por el padre, de suerte quesalga de la patria potesiad. '§ L—Es permitide que se pueda manunitir y dar en adopeién ante el Procnsul, aun en aqué- lla provinela que no le toed en suerte. 87, Ex wts_o; Sentencias, libro 1.—Cualquicra (2) Quasi eat, omit ta 3 Scovenire fad bid 24 xe quis nepotis loco potest, ctiamsi filam non habet. § 1.—Eum, quem quis adoptavit, emsneips tum, vel in adoptionem datum iterum non potest adoptare. 88. Mancunuvs libro XXVI. Digestorum. — Adoptio non jure facta x Principe eonfirmari po- test; 89. Uceraus libro IT. de officio Conse (2) —nam ita Divus Marcus Eutyehiano reseripsit: ‘ 40, Mopasrino; Diferencias, libro I.—Arroga- do un padre de familia, los hijos que estaban bajo fu potestad se hacen nictos para él arrogador, ¥ vecnen juntamente con su padre en In potestad de ‘quel; fo que no acontece de] mismo modo en la om, porque los nictos habidos del adoptado fos en la potestad del abuelo natural. No solo cuando alguno adopta, sino tam- didn cuando arroga, debe ser mayor que aquel & guien para sl hace iio por le arrogacion,é por le Sdopeion: y elertamente debe aventajarlé el tiem- po dele plena pubertad, esto es, diez ¥ ocho afios. ’§ 2.—-Mediante Ia arrogaciOn, puede el expa- én procurarse un heredero suyo; y no le sirve de impedimento su defeeto corpora 41. Ex anemo; Reglas, libro IZ.—Si un padre hu- biere emancipade al hijo, del cual tuviere en su Potestad un nieto, v después lo hubiere adoptado, muerto él, no vuelve el nieto 4 la potestad del padre. ¥ tampoco el nieto que el abuelo hubiere retenido, al dar 4 su hijo en adopeién, vuelve & Ia potestad del padre, 4 quien de nueve readoptd. 42. Ex wisuo; Pandectas, libro I.—También podemos dar en adopcion al infante. 48. Pouroxto; Comentarios d Quinto Mueio, ti- bro EX.—Se hacen las adopciones no solamente en calidad de hijos, sino también al modo de nie- tos, de suerte que alguno parezea ser nieto nu: ‘tro, igualmento que si hubiere nacido de un hijo nudstro, 6 de otro deseonoeido. 44. Procuto; Epistolas, libro VITI.—Si aquel que de su hijo tiene un nieto, adopté 4 alguien én lugar de nieto, no opino que, muerto cl abue- {o, deban exist derechos de consanguinidad en- {re los nietos; pero silo adopté de modo que tam bign fuese Jegaimente su nieto, cual i hublese nacido, por ejemplo, de Luci, at hijo, y dela mu Jorde dete, jazgo lo contraris. 45. Pauro; Comentarios dlaley Julia y Papia, Woro ITT.—Las cargas de aquel que fué dado en adopcién se transfieren al padre adoptivo. 48. Urerano; Comentarios d ta ley Jutia y Pa- Dignero,—LisRo 1: TITULO Vit in servitute mea quaesitus mihi lias in plam ma meuth redigi benedcto Prizepis po- potest vrinam tamen um manere non dubitatur. var. vit. Dm DIVISIONS RERUM ET QUALITATE 1. Gatus libro IT, Institutionum (1). — Summa rerum divisio in duos articulos dedueitur (2); ham aliae sunt divini furis, aliae humani. Divini furis sunt velati (3) res sacrae et religiosae. San- Ctae quoque Tes, veluti muri et portae (4), quo- Gammode divini iuris sunt. Quod autem divinisu- Fis est, id nullius in bonis est; id vero, quod hu- Iman! juris est, pleramque alicuius in bonis est; jotest autem ot nullius in bonis esse; nam res ‘erediteriae antequam aliquis heres existat, nul- fins in bonis sunt. Hae autem res, quae humani furis sant, aut publicae sunt, aut privatae; quac publicae sunt, nalliue in bonis esse credunvurs Fpstas enim universitatis esse creduntur (6). Pri- vate aatem sunt, quae singulorum sunt (8). § 1,—Quaedam praeterea res corporales sunt, ‘quacdam incorporales. Corporales hae sunt, quae thng! possunt, veluti fandus, homo, vestis, auruin, argentum, et denique aliae res iunumerabiles- {neorporales sunt, quae tangi non possunt; qua- lia sunt ea, quae in ture consistunt, sicut heredi- tas, ususfructus, obligationes quoquo modo con- tractae. Nec ad vem pertinet, quod in hereditate res corporales continentur; nam et fructus, qui ex fundo pereipiuatar, corporales sunt; et id, quod ex aliqua obligatione nobis debetur, plerumgue corporale est, veluti fandus, homo, pecunia; nam ipsum fas eugcessionis, et ipsum ius utenai fruen- , et ipsum ius obligationis incorporale est. Eo- dem numero sunt ot iura praediorum urbanorum et rusticorum, quae etiam servitutes vocantur. 2. Mancranus libro IIT. Institutionum.—Quae- dam naturali {uro communia sunt omnium, qui dam universitatis, quaedam aulliug, pleraque si guloram, quae variis ex causis euique acquirun- fur. —Et quidem naturali jure onium eommu- nia sunt {lla: ar, aqua profiuens, et mare, et per hoe Iitora maris. 8. Fronawrivus libro YI. (1) Institutionum.— Item lapilli, gemmae, ceteraque, quae in litore invenimus, fare naturali nostra statim flunt. 4. Manoranvs libro III, Institutionum.—Nemo igitur ad litus maris accedere prohibetur piscan- ff causa, dam tamen villis, et aoiificiis, et monu- mentis abstineatur, quia non sunt luris gentium, Jost. 118 2.8.63 ) Sites Puig contra o (3) eta own Hat contro Saya, ) alate, tnserta ta Pui. contra Gove, pia, libro IV.—E1 hijo que yo tuve estando en Sselavitud puede reductrse 4 mi potestad por con- ‘eesidn del Principe; pero no se duda que queda Abertine, ‘TiTULO Vir. [DE LA DIVISION ¥ CUALIDAD Di Las COSAS. 1. Gavo; Instituta, libro 11.—La capital div sin de Ins cosas se reduce & dos especies; porque unas gon de derecho divino, y otras de derecho humano. Son de derecho divino, por ejemplo, las cosas sagradas y lee religiosas. ‘También las co- a5 santas, como los wuroe y Ins puerias, son en cierto modo de derecho divino. Mas lo que es de derecho divine, no esta on los bienes de nadie; ro lo que es de derecho humano, esta las mas fe lag veces en los bienes de algano; puede, no ‘obstants, no estar tampoco en los bienes de algu- ‘no; porque los bienes de la herencia, antes que haya algtin heredero, no estan en lot bienes de pertone alguna. Mas as cosas que son de derecho zumano, ¢-80n publicas, 6 privadas; las que son piiblieas ge reputa que no estan en los bienes de hadie; porque se considera que son do Ia misma Universalidad. Pero son privadas las que son de '§ 1.—Ademts de esto, unas cosas soncorporales, yy otras incorpéreas. Son corporales, las que pul den tocarse, como un fundo, un hombre, un ves- ‘tido, el oro, In plata, y finalmente otras innume- rables. Son incorpéreas, las que no pueden tocar- se; cnales son las que consisten en un derecho, como la herencia, ¢] usufructo, y Ins obligaciones de cualquier modo contraidas. Y no importa al feago, que en In herencia se contengan cosas cor- pareet: porque tambien los trator, que se per jen de un fundo, son eorporales; ¥ aquello que se nos debe por alguna obligacion, es corpéreo las veces, como un fundo, un hombre, ¥ al divers porgue el derecho mismo de sueesiés x jo mismo de usar y de disfrutar, y el jerecho mismo de una obligacion es ineorpéreo. ‘También gon del mismo mamero los derechos de los predios urbanos y risticos, que tambien se Haman servidumbres. 2. Mancrano; Instituta, tibro IIT.—Algunas co- sas son comunes & todos por derecho natural, otras son de la comunidad, otras no son de nadie, ¥ la mayor parte con de particulares, las cuales Se adquieren para cada cual por varias causas. '§ LY ciertamonte on comunes & todos por derecho natural estas cosas: el aire, el agua co- ‘lente, y el mar, y consiguientemente las costas mer. 8, FLorexnixo; Inetituta, libro VI.— Asimismo Ins piedras preciosas, as perlas, y Tas demée cosas que encontramos en'lasriberas, se hacen Same- jatamente nuestras por derecho natural. 4. Manotaxo; Instituciones, libro ITT — Asi pues 4 “nadie so le prohibe acoréarse & Ie orilla del ‘mar para pescar, con tal que no toque & Jas casas de recreo, & 10s edifcios, ¥ & Jos monumentos, 9 mu eave ered. omitelan Hal. ag goten rivatac sant, snguloram exlaton, Hcl 298 sicut et mare; idque et Divas Pius piscatoribus Formianis et Capenatis (1) reseripstt. § 1.—Sed flumina pacne omnis et portus publi- ca sant. 5. Gatus libro IL. Rerum quotidianarum sive qureoram —Riparain usus publicus est iure gen- tium, sicut,ipafus fuminis. Ttaque navem ad cas appeliere (2), funes ex @) arboribus ibi natis re Iigere, retia siccare et ex mari reducere, onus al guid ib his reponere cuilibet Liberam est, sicuti per ipsumfumen navigare. Sed proprietas ilorumn fest, quorum praediis haerent; qua de causa arbo- res/quoque ia his natae corundem sunt. § 1.—In mari piscantibus liberam est easam in re ponere, in (4) qua se recipiant, 6. Manctanvs libro IIL. Institutionum. — in tanium, ut et soli domini constituantur, qui acdificant, sed quamdiu aedificium manet; alto- quin aediGcio dilapso quasi iure postliminii re- Vertitur locus in pristinam causam et, si alius in eodem loco aedificaverit, eius fiet. § 1.—Universitatis sunt, non singulorum, vel- utl (6) quae in civitatibus sunt theatra, et sta dia, et cimilia (6), et si qua alia cunt communia. elvitatum. Tdeoque (7) nec servus communis cl- ‘itatis singulorum pro parte intelligitur, sed uni- veritatis, Et ideo tam eontra civem, quam pro eo posse servum civitatis torqueri Divi Fratres Foseripsorunt. [deo ot libortus eivitatis nou habet necesse Veniam Edieti petere, si vocet in ius all- quem ex civibus, 2.—Sacrae res, et religiosae, et sanctac nailius bonis sant. ‘8.—Saerae autem res sunt hae, quae publice consecratae sunt, non private; si quis ergo priva- tm (8) sibl sacrum constituerit, sacrom nom est, sed profanum. Semel autem aedesacra facta, ‘etiam diruto aedificio locus sacer manet. § 4.—Religiosum autem locum unusquisque sua yoluntate facit, dum mortuum infert in locum suum, In commune autem sepulerum etiam invi- tis ceteris licet inferro. Sed ot in alienum locum concedente (9) domino Ueot inferre, et licet post- fea ratum (10) habuerit, quam illatua est mortaus, religiosus locus fit. § 5.—Cenotaphinm quoque magis placet locum esse religiosum, sicut testis in ea re est Virgi- rus (11)5 7, Uneranus libro XXV. ad Edictum. — sed Divi Fratres contra reseripsorant. 8. Manctanus lidro IV. Regularum.—Sanetum DIGESTO.—LIBRO I: TITULO VII porque no son del derecho de gentes, como lo es el mar; ¥ esto decidié también el Divino Pio en rescripto 4 los pescadores Formianos y Capenates. “dite Cas! todos los riosy los puettos son pulblicos. 5. Garo; Diario, tibro I1—Es piblico por el derecho de’ gentes l uso de ins riberas, aat como 1 del mismo rio. Y ast, cualquiera tiene libertad ara acorear &ellas eu'nave, atar cerdas de los Arboles allt nacidos, tender’ secar y sacar del mar las redes, y scomodar en ellas alguna carga, {si como navéger por el mismo rio. Pero la pledad es de aquellos con cuyos predios eolindan; por euya causa son tambien de los mismos los ar” Doles en elles nacidos.. '§ L-—Los que pescan en el mar tienen libertad ra situar en In ribera una choza en que se al- rguen, 6. Manc .wo; Instituta, libro H1I.—de tal mo- do, que hasta se constituyan duefos del suelo los ‘que alli edifican, pero sélo mientras permanece el edificio; por lo demés, arruinado el edificio, vuel ve elsitio como por derecho de posliminio & su antigua condicion, y si otro hubiere edificado en el mismo sitio, se hard de él § 1.—Son dela comunidad, ¥ no de los parti. eulares, por ejemplo, los teatros que hay en la cindades, y los estadios, y otras cosas semejantes, ‘ast como también algunas otras que son comunes 4.los de las ciudades. Asi, pues, el esclavo comin de la ciudad no se entiende que es parcialmente do cada uno, sino de la comunidad. ¥ por esto de- eidieron por reeripto los Divinos Hermanos, que el esclavo de la ciudad puede ser atormentado pa- Fa que deciare asi en contra, como en favor de un ciudadano. ¥ porlomismo, tampoco el liberto de la ciudad tienenecesidad de pedirlavenia del dicto, aicitare 4 jufcio & cualquiera de los ciudadanos. § 2.—Las cosas sagradas, Ins religiosas, y las santas no estn en los bienes de nadie. ‘Mas son cosas sagradas, las que piblica, ne privadamente, fueron consagradas; asi, pues, Si alguno hubiere constituido privadamente si- grada para si una cosa, esta no es sagrada, sino profana. Mas una vox hocha sagrada una casa, atin después de derruido el edificio, queda sagra do el Iugar. ‘§. 4.—"Pero cada cual hace 4 su voluntad rell- gioso un lugar, con slo que en un lugar suyo entierre algun muerto. Es, no obstante, licito en- terrar en un sepulero comin, ain contra Ia vo- luntad de los conduetios. Pero también es Ieito gulerrar en lugar ageno con el permiso del due- fio, y aunque lo hubiere ratificado después que fué sepultado el muerto, el lugar se hace religios 5.—Asimismo, mas bien parece que el cenot fo'sea Iugar sagrado, como sobre esto particu- Tar atestigua Virgilio; 7. ULeraxo; Comentarios al Edicto, libro XXV. pero los Divinos Hermanos decidieron por res- exipto o eontrario. 8. Mancrano Reglas, libro IV.—Es santo lo que (} Memane, Hat, privat, Hat, ip) Wee fees a, (3) gon, qnberta acertodamante Hot. DIORSTO.—LIBRO 1: TITULO 4x ria hominum defensum atque cn, gut a yah sac lctam oat «magaintbus Ped pant ane a ae: end aatp seg quae cya eee i popu Homa frre nent no, ae seh ett ee reli anges marten cama gee mes ee ctecie gehanum ete eon, Cas er 9. Uzeraxus libro LXVIIL. ad Edietum.— Sa. era loca es sunt, quao publice sunt dedicata, si ve in elvitate sint, sive in agro, § 1—Seiendam est, locum publicum tune sa- eram fier! posse, quum Princops eum dedieavit, vol dedicandi dedit potestatem. 2.—Iilud notandum est, aliud esse sacrum lo- cam, aliud saerarium; sacer locus est locus con- seeratus; sacrarinm est locus, in quo sacra repo- nuntur (2), quod etiam in aedificio privato esse potest; et Solent, qui liberare eum locum religio- he volunt, sacra inde evocare. § 8.—Proprie dicimus sancta, quae neque sa- era, neque profena sunt, sed sanctione quadam confirmata, ut leges sanctae sunt, sanctione enim quadam sunt subnizae (4); quod enim sanetio- ne quadam subnizum est, id sanctum est, etsi Deo non sit consecratum. Et’ interdum in sanction bus adiicitar, ut, qui ibi aliquid commisit, pite puniatur. § 4.—Maros antem manic cob sine Principis vel Praesidis auctoritate, nec aliguid tis conlungere vel superponer §'5.—Ros sacra non rocipis aestimationem. 10. Poupowtus libro VI. ex Plautio (6).—Ai sto ait, sient id, quod in mare nedificatum sit, fe- ret privatum, ila quod meri occupatum sit, Beri publicum. 44, Pourosius (6) libro IZ. ex varie lection bus.Si quis violaverit muros, eapite punitar, sient si quis trensecendet seatis admotis vel ali ualbetFatione; nan elves Romanos als gam Per portas, egredi non leat, quum iilud hosile et Sbominandum sity nam et Romull frater Remus ecisua traditur ob id, quod murum transscende: sevoluerit. les nec reficere li- TIT. Ix. DE SENATORIBUS {0F. Coa, 111.24) 1. Unpranus libro LXI. ad Bdictum.—Consa- Jari feminae utique Consularem virum praeferen- dum nemo ambigit. Sed vir Praofoctorius an Con- sulari feminae praeferatur, videndum. Putem pracferri, quia maior dignitas est in sexu virili. fg myponts easen, al { Steanrenporiatey wat () nt aunt leges, quia Senet, quad, 237 ff defondido y protegido contra a injuia de oe '§ 1 —Mas se dijo sanctim (santo), de sagmen (eSrbcna). Boro som ins verbose eieetas Sorbus, truceueie leva oe egos fel pueblo Homano, fara que nadie los ofenda, al como los Legados Ue log Griogos llevan lo que laman caduceo. 2.—Redlere Cassio, que Sabino respondié acer- tadamente que en los municipios tambien son san- tos los muros, 5 que convenia se probibiera que nada se introdujese en ellos 9. Uxrraxo; Comentariosal Fdicto,libro LX VII. —Lugares sagrados con aquellos que fueron pi- diieamente dedieados, ya se hallen en la ciudad, ‘ya.en el camy § 1.—Ha de saberse, que un Jugar piblico en- tonces puede hacerse sagrado, cuando el Principe Todediee, 6 416 faculted pare dedtcarlo. “Hebe natarey aie ana cos cigar sgrado, y otra sagrarie; lugar sagrado os un lugar Eonanginio; sagrario es un lugar en el que se guardan las cosas sagradn el cual tambicn pae- fc estar en uo edifcio privadoyy tos que quieren librar de in religion este Tagat, suelen sacar de alli Tas cosas sagradas. § 5-—Propiamente lamamos santas & las cosas, que ni-son sagradas, ni profanas, pero que fueron Confirmadas con alguna suucion, dln manera que fon santas Ins leyes, porque estén apoyadas eon tina somelon; pues To que en una saneldn se apore ts aanto, aunque no este consagrado & Dios. V& ‘veces ee ntade on aa sanciones, que el que contra Ursanclonade hizo alge, sen catigado’ con pons capital. ‘4 —Mas nocslicito, sin sutorizacién del Prin- cipe 6 del Presidente, ni rebacer los muros muni- {rales aadslesbeobreponerle coma alguns. 'dLEa cosa sagrada no admite estimachon 10. Poxpoxt0; Doctrina de Plaucio, libro VI— Diee Ariston, que asi como ae haria privadolo que enel mar sehubiere edificado, asi también ae hace pUblico lo que por el mar haya sido ocupado. 11, Pouroxio; Doctrina de autores varios, libro ‘IL~Si alguno hubiere violado los muros, €# cas- tigado con pena capital, como por ejemplo, si al ing, los atravesare subiendo por escalas dose: jag 6 de otra manera cualquiera; porque no es Ueito que los eiudadanos Romanos salgan de otro modo que por las puertas, siendo aquello cosa hos- tily abominable; como que se cuenta que Remo, hermano de Rémulo, fas muerto por esto, por ha- ber querido atravesar el muro trepando por él. TirULo Ix. DE Los SENADORRS. (ose 06a. 111.16) 1, Uxrraxo; Comentarios al Edicto, libro LX. —Giertamente que nadie duda que el varén Con- salar ha de ser preferido 4 la mujer Consular. Pe- ro so ha de ver i el varén que ha sido Prefecto sora preferido 4 la mujer Consular. Yo juzgaria gue sea preforio, porque hay mayor digntdad ex el sexo viril. @ zee ) deta, 288 § 1.—Consulares autem feminas dicimus Con- sularium uxores; adlieit Saturninus etiam matres, quod nee usquam relatum est, nec unquam re: eeptum. 2. ManceLtus libro IIT. Digestorum.— Cassius Longinus non putat ei permittendum, qui propter turpitndinem Senatu motus nee restitutus est, iudleare, vel testimonium dicere, quia lex Iulia repetundarum hoe fieri vetat. 8, Mopmermus libro VI. Regularwm. —Sens- torem remotum Senatu capite non minui, sed Ro- sake morari Divus Severus et Antoninus permite runt (1). 4, Pouvontus libro XIT. ex variislectionibus — Qui indignus est infetiore ordine, indignior est su- poriore. 5. Usrramus libro I. ad legem Iuliam et Pa- piam.— Senatoris filium nccipere debemus non tantum eum, qui naturalis est, veram adoptivum quoque; neque intererit, a quo, vel qualiter ado- tatus fuerit; nec interest, iam (2) in Senatoria {ignitate constitutus eum susceperit, an ante di- guitatem Senatoriam. 8. Pavia libroII. ad legem Tutiam et Papiam. —Sonatoris flins est et is, quem in adoptionem ‘accepit (8), quamdin tamen in familia eims m net; emancipatus vero nomen filii emancipatione amittit § 1.—A Senatore in adoptionem fins datus ei, qui inferioris dignitatis est, quasi Senatoris flius Videtur; quia non amittitur Senatoria dignitas ‘dloptione inferiorisdignitatie, non magi, quam ‘ut Consularis desinat esse. 7, Unpuanos iro Tod piain.Emaneipatum a patre Zetoris liam haber! plage. em Tutiam et Par mnatore quasi Se- § 1—Tlem Labeo seribit, etiam eum, qui post mortem patris Senatoris natus sit, quasi Senato- ris filium esse. Sed eum, qui, posteaquam pater ‘lus de Senatu motus est, concipitur et nascitur, Proculus et Pegasus opinantur non esse quasi Senatoris Slium. Quorum sententia vera est; nec enim proprie Senstoris filius dieetur is, euius pa- ter Senatu motus est, autequam iste nasceretur. Si quis conceptus quidem sit, antequam pater elus Senatu moveatur, natus autem post, patri amissam dignitatem, magis est, ut quasi Senato- ris flius intelligatar, tempus enim eonceptionis spectandum plerisque placuit. § 2.—Si quis et patrom, et avum habuerit S« natorem, et quasi filius, et quasi nepos Senatoris, intelligitur. Sed ai pater amiserit dignitatem ante conceptionem huius, quaeri poterit, an, quamvis quasl Senatoris filins non intelligatur, quasi 1 os tamen intelligi debeat? Et magis est, ut do- ue avi potius el dignitas prosit, quam obsit ‘easus patris. ae Draesro.—uisro 1: Throne tx § 1.—Mas lamamos mujeres Consulares 4 las mujeres de los Cénsules; Saturnino afiadié que también @ las madres, cosa que ni en parte algu- na ge dijo, ni nunca se admitié. 2. Mancno; Digesto, libro TIT.—Cassio Longi- none eree que deba permitirse al que por uns ‘cosa indecorosa fué removido del Senado, y no fue restituido, juzgar 6 prestar testimonio, porque la, ley Julia de peculado probibe que se haga esto. 8. MopEstixo; Reglas, libro VI.—Los Divinos Severo y Antonino permitieron. que el Senador removido del Senado no ge disminuyese de cat za, sino que morase en Roma. 4, Pomrowro; Doctrina de autores varios, libro XIT—EI que es indigno del orden inferior, es ‘mas indigno del superior. 5. Uneraxo: Comentorios dlatey Juliay Papia, libro I—Por hijo de Senador debemos admitir no solo al que 1o ea natural, sino también al adopti- vo} ¥ no importaria de quién 6 de qué manera hu- Ddiere sido adoptado; ni tampoco hace al caso que Iohubiere adoptado, ya constituidoen la dignidad senatoria, 6 antes de tener esta dignidad. 8. PavL0; Comentarios d la ley Julia y Papia, Wivro H.—Ee hijo de Sendor también aquél & quien récibié en adopcion, perosolo mientras per- manece en su familia; pues el emaneipado pierde por sn emaneipacién ef nombre de hijo. 1.E1 hijo dado por un Senador en adopeién 4 aguél que es de inferior dignidad, es reputado como hijo de Senader; porque no se pierde la dig- nided senatoria por la adopeién del de inferior Aiguldad, del mismo modo que no se deja do ser 7, Unrraxo; Comentarios d la ley Julia y Po ia, libro L—Place que el emaneipado por un Gre, Senador, sea considerado como hijo de Se- nador. '§ 1-—~Asimismo escribe Labedn, que también ot como hijo de Senador el|que nacié después de te muerte de su padre, Senador. Pero el que, des- pués que su padre fué removido del Sendo, es Boneebido y dado 4 Inz, opinan Préculoy Pegaso pete en Feputado io ‘de Senador. La opinion pests en verdadera; porque no se ilamarh pro: piemente hijo de Senator, aquel cayo padre fue Fomovido del Senado, antes que él naciese, Si al- guno verdaderamente hubjere sido coneebido an- fos que su padre sea removido del Senado, pero hubiere nacido después de perdida esta dignidad de ou padre, hay més razén para que sea repata- do como hijo deSenador; pues plugo A los mas que debin stenderse al tempo de Ia concepeion. '§ 2.81 alguno hubjere tenido padre y abuelo Senadores, se entionde como hijo y come nieto de Senador, Pero ai el padre bubiere perdido esta dignidad antes de ia Eoncepciin de, aqueh, podria Bragamiare, aunque ng soa reputado co jo je Sonador, deba, sin embargo, set considerado como nieto’ ¥ hay mAs razon para que asi debs serlo; de suerte que mas bien le aproveche 1a dig- nidad del abuelo, que le perjadique In desgracia el padre. ( nectptt, Hat, piaesro.—Lipno 1: fruLo x libro VI, Fideicommissorum.— Femi- soe tapes csisinie peace” carximar orate (1) appellatione continentur, Clariss\- Te einer noma, Senatorum AAC. a naruM spe clariselmos soriitae sunt, non ‘haber We? remiais enim dignitaten clarissimam mariti tibaunt, parentes vero donee plebeii (2) nuptiis Pao copulatae. Tardy igitur clarissima, fem Remit, quamdia Senstori, nupta est, vel elaris a atk foparata aco ali inferiorls -dignitatis pon nupsit 9. Parmmtancs Hiro IV. Responsorum.—Filiam senatoris buptiag liberti secutam patris casus non facit uxorem: nam quaesita dignitas liboris pro pier castim patris remot) a Sonatu auferenda hon est, 40..Unpianus Horo XXXIV. ad Rdictum.—L- eros Senatorum acelpore debemus non tantum Senatorim filos, verum omnes, qui goniti ex ipsis| exre liberis corum dicantur; sive naturales, sive fdoptivisint liberi Senatorum, ex quibus nati di enatur. Sed si ex Miia Senatoris natus sit, specta- re debermus putris elus conditionem, 44, Paces Uibro XLT. ad Bdictum. —Senato- es, iieet in urbe domicillum habere vidoantur, famen et Ibi, unde orlundi sunt, habere domictli um intelliguitur, quia dignitas ‘domicili adiceti- ‘onem potius dediése, quam permutasse videtur. 42, ULPIANCS libro II. de Censibus. — Nuptae prius’ Consulari viro impetrare solent a Principe, Quumyis perraro, ut nuptac iterum minoris di- itatis viro nihilominus in Coneulari maneant jgoltate; ub sclo Antoninum —Augustum [ullae Mamaexe (3) consobrinae suae indulsisse. § L—Senatores autem accipiendam est eos, qui a Patric et Consulibus (1) usque ad omnes ‘ilu~ strs viros deseendunt; gula et hl soll In Senata sententiam dicare possunt, an. x DE OFFICIO CONSULTS (ef. Cod. X11. 8.) 4 ULPIANUS libro IL. de officio Consutis.—Ot- ficium Consulis est, consillum pracbere manumit= tere volontibus. § 1—Consules et seorsum singull manumittunt (®f, sed non potest is, qui apud alterum nomina ediderit, apud alterum ‘manumittere; separatae enim sunt manumissiones. Sane si qua ex causa coltega manumittore non poterit, infirmitate vel aliqua (6) iusta causa impeditus, collegam posse ‘manumissionem expodire, Senatus’ censuit. $2.—Consules apud se servos suos manumitte- ) feminarom, Hel } plebell, Vlg fa (8 Matimene, Mat. otros Marina; Vulp. Matronse, ‘Towo 1-30 29 8, EL msM0; Fideicomisos, libro VI.— Las mi- Jered casadas ‘con personas muy. esclarecidas se ‘omprenden en Ia donominacién do personas. muy tselareeidas, No se consideran con el Halo” de mu Joros muy esclarocidas las hijas de los Senadores, Salvo las que’ se han casado con varones muy es: clarecidos; porque los maridos dan & sus mujeres la dignidad’ de egclarecidisimas, -poro, los padres solo hasta que ellas se hubieren unido en nupelas con un plobeyo. Ast puss, la mujer ser muy es clarcelda mientras que esta eon un Sena- dor, 6 vardn muy esclarvcido, 6 mientras. separada fe dl'no se eas6 Con otro de inferior dlgnidad, 9. Parnmao; Respuestas, libro IV.— La remo- clin del padre no hace que sea cényuge a hija de tun Senador que contra mupeias com un bert; orgue por Ia desgracia del ‘padre, removido jenado no se ha de quitar & los hijos la dignidad adwulrida, 410, ULPIANo; Comentarios at Edicto, libro XXXIV. —Debemos admitir como deseendientes Ge Senadores, no solamente & 108 hijos do los Se- adores, sino también A todos los que se digan pro- cereados de ellos mismos 6 de sus ‘os ya sean Da furales, ya adoptivos los hijos de los Senadores, de Tos cuales ce dioon macidoa. Pero i hublere naci- dp do. una hija de Senedor, debemos atender & la condicida de su pare. 44, Pavio; Comentarios at Rdicto, libro XL Loe Senadores, aunque quo tienen ‘su do- micilo en la ciudad, se entiende, no obstante, que también ‘tones sy’ demic ail do “donde! son orfundes, porque la dignidad més parece haberles anmentado’ el domicillo, que habérselo permutado, 412. Une1ano; De los censos, libro I1—Las casa: das primerament con varén Consular suelen im- petrar del Principe, aunque muy raras veces, que tasadas después con varin de inferior dignidad, srmanezcan, no obstante, en la dignidad Consu= lar; como 86 que Antonino’ Augusto se lo concedié su prima hermana materna Julla Mamea, § 1.—Pero se han do entender como Senadores ajuelios que descionden desde los Patricios y Cén- sales basta todas los varonesHlustres; porgue es ‘tog solos puoden emitir su opinidn en el Sen: ‘TITULO x Deu canao DE Cosstt [Veane (is, X11. 8.) 4. UnPiANo; Del cargo de Cénsul, libro 11.—B8 oficio del Cénsul dar consejo A los que quieren hacer una manumisién. '§ 1.—Cada uno de los Cénsules manumite tam- bién por separado; pero cl que hublere mantfesta~ do ante uno de elios los motives, no puedes manu- mitir ante el otro; porque son manumisiones dis- tintas, Pero sl por alguna causa no pudiere manu- mitir on colega, por estar impedido por una enfer- medad i otra causa justa, determiné et Senalo due so olro colega polls eftetuar la manumistn. §2.—No bay duda alguna de que los Cénsules ee SEN Tt a os a, 230 re posse, nulla dubitatio est, Sed si ovenerit, ut minor vigittti annis Consul sit, apud se manumit~ tere non poterit, quam ipse ‘sit, qui ex Sonatus- consulto consili’ causam examinat; apud colle gam vero, causa probata, potest. mT. x1 DE OFFICIO PRAKPECTL PRAETORIO (Cp. Cod. 1..at, Vstt2. X14.) 4. Aurenits ARcaniis CraRisivs, Magister bellorum, (1) libro singulari de officio Praefecti practorio.—Breviter -commomorare necesse est, unde constituendi Prasfectorum prastorio officio 2) origo manaverit. Ad vicem Magistri equitum Praofertos practorio: antiguitus institutos esse, ‘ quibusdam scriptoribus traditum est. Nam quum apud veteros Dictatoribus ad tempus summa po- testas erederetur, et Magistros equitum sibl elt= gerent, qui associati participales curse ac mili tine gratia (3), sacundam post ons potestatem gererent, regimentis reipublicae ad Imperatores erpetuos (4) translatis, ad similitudinem Magi strorum equitum Praefecii Praetorio a Prineipibus electi sunt, data tis pleniore licentia (5) ad disel— plinae pubileae emendationem. §L—His canabalis (6) Prao‘ectorum auetori- tas initiata in tantum meralt angeri, ut appoliarl ‘a Praefectis Praetorio non possit. Nam quum ante quesitum fulseet, am Tieeret a Prae‘ectis Prueto~ rio appellare, et (7) iure lieeret, ot extarent oxem= pla corum, qui provocavorint, ‘postea publice sen- tentia Principalt Tectia appellandi facultas inter dieta ost; eredidit nim Priueops, eos, qui ob Singularem industriam explorata voram fide et Witate ad huiue offieil magnitudinem adhiben- hur, non allter iudieaturos ess0 pro saplentia ac luce dignitatis suae, quam Ipse ‘oret indicaturus, § 2—Subnixl sunt etiam allo privilogio Prac tectiPractorio, ne a sententiis “eorum minores actate ab allis' magistratibus, nisi ab ipsis Prac- feetis Practorio, restitul possint. TIT. XI De orvicto rnaszécr! vant (8) torent 1.983 4, ULplawes libro singulari de officio Practe- et Urbi.—Omnia omoino crimina Praefectura Ur is sibi vindicavit, nec tantum ea, quae intra ‘Urbem admictuntur, verum ex quogue, quae extra Urbem intra Italiam Bpistola Divi Severi ad Far bum Citonem (@), Praeietum Unb, missa deela- § 1.—Servos, qui ad statuas confugerint, vel ) Ghar. Mp. pmitton Hat @ crmet. Hraetecd pact, offetam orlzo, ial. y V: (si at eonjetura ncartadamante Gothorr en tax net snlitee gratin, Tove: ‘in dial. abeoc, pel igxsto.—LipRo 1: tiruLo xr pueden manumitir ante sf & sus esclavos. Pero si Aconteciere que el Consul eea menor de veintl- cinco aos, no podré manumitir ante sf, siendo 6 mismo el que por virtud de Senadoconsulto exami— ra la causa del consejo; pero puede hacerlo ante su colega, Una vez aprobada la causa, - ‘TITULO xt cango De PRerscto DEL PreTORIO ([Viaae 064. 1.96.21. FHL 4a. XIT.4.) 4. Avnetio Anospto Canssto, Socretario de pe- ticlones; Del cargo de Prefecto det Protorio, libro tinico.—Ts neccsario. hacer brevemente relacion die dondo haya procedido ol origen’ do constitulr el cargo de Prefecto del Pretorio. Reflgrese por alga nos escritores, que antiguamente {deren estable- ides los Prefectos del Pretorio para sustituir & los Macstres do la Cabatioria, Pues asi como entre los antigios se coneedia & lo Dictawores temporales In suprema potestad.y estos logian para af Mase ties dela Caballerla, quo mn parte para la administracién y"la milicia, eJerciesen dospucs do lly Ia sogunda potestad, transterido & os iin~ peradores. perpstuos el régimen de la Replica, fe eligioron por los Principes, & semejanza do los Musstres de a" Caballorta, Pretectos del Proton, hhabiéndosoles dado més amplia facultad para’ i6n de la disiplina pica ‘La autoridad de los Pretectos nacida con tales comienz0s logrd llegar & tanto ange, que no fe podia upelar do: los Provectos del Pretotio. Pues como antes se liubleso preguntado, el sorla lieito fpelar de los Profectos del Pretorio, y fuera Hcito enderecho, y hub-era. ejomples de guienos habian fapelado, después por senteneia dol Principe publi= camenté Tolga, ge" prohibio. 1a. facultad do. apelar; porgue erey6 ol Principe, que aquellos que. por sus Eingulares conocimiontos, después de probadas su felidad y ‘su. gravedad. ‘son ‘elevados “4 la. gran~ ddoza de este cargo, no habrian de juzgar por st sa bidona yar el’ do‘ dlgadat a8 otro mo io que él msm jaegacia 2 “Dotados”estavieron también los Prefecios del Protorio de otro privitegio, de que de sus sen tenelus no. puodan Ser restituides los menores de dad por otros magistrados, sino. por los mismos Profectos del Pretoria, ‘THTULO xT Det. caso ne Prepecto pe LA Ciupap [Wenge O34. 1,28.) 4. Unrtano; Del cargo de Prefecto dela Ciudad, bro tinico.—En In extta el Divino Severo. divigi- tia 4 Fabio Gllon, Protveto do ta Ciudad, 0 decin- que la Pretectura'de la Cludad avood.& tel. com oclmiento absolotamente We todos. los. erimencs, ho tan solo de aquellos que se eometen dentro ds {a Ciudad, sino también d® tos de fuera de la, Ciu= dad dontro de Italia. ‘§ 1---Oirh on sis querellas contra sus sefiores 1) Antal dete es plenior lentla, Tour.; plentorelicen- sin gobreanadito iy Figen Br "id practori, ender 3 Sppelian et an fare, Hal, (B tppetay & Gitotem, Fug, pigesro,—tipRo 1: THrvLo mt ‘sua pecunia emtos, ut manumittantur, de dominis ‘querentes andiet. §.2.—Sol ct patronos egentes de suis Ubertis quiidive sudet masime sacaros se ‘ase dleant, deetierentque a bors exhibes § 3. —Releg Ueportandique in _insulam, quam Imperator assignaverit, licentiam habet. § 4—laitio ctusdem Kpistolae ita seriptum est: Quam Urbem nostram fel tuae commiserimaso Quidquid igitur intra Urbem admittitur, ad Prao- fectum Urbl videtur pertinere; sod et si‘quid intra centesimum milliarium udmissum sit, at Pracfo— ‘chum Urb pertinot, si ultra ipsum lapidem, ogres ‘sum est Praofecti Urbi notionem (1), § 5.—Si quis servum saum adulterium commi- eisee dicat if uxorem stam, apud Praefectum Ur- iterit audiondus. {Sol et ex intordictis «Quod vi ant clams, ant interdieto +Undo vie audire potest. § 7.—Solent’ ail Praefocturam (2) Urbis romitti etiam’ tatoros sive curatores, qui male in. tutela sive clra. versatlgravioro imimadversiono | Ind gent, yam ub sufflat lis Suspoctorum.intamisy {juos probarl poterit vel_nomis tatis tutelam ooeu= passe, vel _praemio accepto param dedisse, ut hon idonous tutor alieui darctur, vel consulto’ ci 4 edondum patrimoniun quantitatem -minulsse, ‘ol evident! fraude pupilli bona aljenasse § 8—Quod autem dictum est, ut servos de do- minis querentes Praofeotus audiat, sic accipic— mus: non accnsantes dominos, ioe enim noqua- quam "servo permittendam est, nisi ex cattele Peceptis, sed si verscunde expostulent si saovim~ tam, si‘duritiam, si famem, qua eos promant (3) sl obscoenitatem,’in gua eos compulerint vel com= pellant, apad Praofectum Urbi exponant. Hoe quoque offieium Praefecto Urbi a Divo Severo da~ tum est, ut manoipia tueatur, ne prostituantur. §9.—Praetorea curare dobebit Praefoctus Uy bf, ut numularit probo so agant elrea omne nogo— tidm suum, et temperent his, quae sunt. proulbita, §10.—Quum patronus contemat ee a Liberte aixerit, vel contumeliosum sbi libertum quera~ tur, vel eonvielum se ab eo passum -Ibersque ‘gu0s vel uxorem, vel quid hule simile obilciat (4), Prasfectus Urbt’adiri volet, et (5) pro modo que relae corrigere eum, aut comminarl, aut fustibus castigate, ant ulterius procedor> in poona clue solet; nam et puniendi plerumque sunt Uberti, Corte si se delatum a, liberto, vel conspirasso eum contra se cum inimicls docéat, etiam metal Uf poena in cum statui debet. § 11.—Cura carnis omnis, ut iusto.pretio prae- beatur, ad curam Praefecturar pertinet; et Ide0 Q} lap. ogr. eat, praet orb, notio now at. Hal. ‘Hat ® pyefeecam, (& Mesoritesat faa eos premant, Vulg 231 ido & Ins osté~ 4 10s eselavos quo so, hubieren jo con su dinero tuas,"quo’ se bubloren comp pura ser manvimitide. §2.- Pero tambien ok & los patronos necesita do quo se querelion do sue ibattos, mayormonte sPPalegaran “que estan enformes, y"dosearen sor mantonidos po Lo ibotos Tene tnenltad para relegar y deportar & ta fin que ol Emporador hnbiere designido. f1-Rin pain dein misma cart oo bate asi escrito: Hlabiendy encomendado 4&0 fdelidad nesta cludad.» Par donde, todo To quo xe. come foventro dela chad, ae. Teputa. que pertencce al Profocto dola Clu mia st algo™ ee, hubiere eo moto dentro do clon mills, también correspon— dial Pretotn de Cad pao. 20 jeouara mas alld do ta eaatésima milla, su conceimiento no compete al Prefecto dela Ciudad. SS TS) alguno dijere que st Csclavo habla co- rétido alulterio ton su mijer, debord. “r -oldo fntecl Protesto de la Cada. 3 0.—Mas también pucte conocor en” los, intor- Aigtos Quod vb unt eta, o'en el aterdieto Undo vf. Susien también remitinse. & la. Prefectura de'ln Giodad los talores 6 Los etradores que, por Nabors conduelio mal en la tatela 6 en [a curadus Ha, aeoestan mis grave castigo, do Thode no Tos'haste la infamia' de ios soapochosos; aquellos & auieneshuiblerepotido. probarssles 0 que. ocupa~ fon la tutela por dinero que deron, 0 que por pro- fa relia procure ae no ses alguno {ator iddneor 6 que deliberadamente para. comer Se el patrimonto disminnyeron na ‘cantidad, @ ‘quo con evidente fraud enagenaron Toe biomes’ dl pupil. PS !—as toque antes ae dijo, de que el. Prefee- too los exclavos quo se quefelen de sus. SeFo~ res, fo entenderemos le este. moda: no acusando & Sus seiores, pus eato do ningim modo ha de pec~ Initirve al escivo, a no ser por las casas ‘aaitic ts, sino st nevaruntemento plorensatlsnecion, cuando expongan ante el Prefecto de la Ciudad 6 fnsevica, ota dureza. 6 el hambre con que I Oprimaay é fa obseentdaa que 10s" hubieraa con pelido-@ fos compelan. ‘También se did. al Prefoc~ {5 ‘de fa Ciudad por et divino Severo este cargo, fhe culde de fos etclavos, para que no sean ‘pros= etude 9: demas de esto, doberi culdar ol Pre'ee~ todo ia Gindad de que los cambistas s¢ eonduzcan con probidad en todos sus nogoctos, se absten gan de lo qu eath prohibido, $ 10,—Cuando el patron ublere dicho que es menospretiado por su liberto, 6. se querellass de ahi eato lv affenta, 0 do. quo aly sue hijos 0 su tjer han sufril por aqull agin eseandalo, ex puss algo eth seman, use rare feeto de la Chudad, y ncosturbra, segim a que~ relia comregirie, 6 conminarie, 6 castigare con fzolas, 6 procedor en si castigo mis. severamente, Bog taten algunas veces ag de Ser casting os los Itestos, Bn verdad, ef probare que ha sido ‘elatato por su bert, que este conepiro contra st con’ us enemigos, tambien. debe" decretarse conten ub la condeba & as nas. I1.-Pertenece al cargo’ do. ia. Profoctura. el culdado de todas las cares, para que se vendan & @) Heal.; obite, F &) pr. tab: adits pro modo, Hat.

También podría gustarte