Está en la página 1de 83

Pbro. Ricardo M.

Román

SINOPSIS
DE LA GRAMÁTICA DEL

HEBREO BÍBLICO
basada en la Gramática de

Thomas O. Lambdin
(INTRODUCTION TO BIBLICAL HEBREW)

10ª edición

Buenos Aires
2011
Al padre Santiago Bretón, S.J., excelente profesor
y amigo del Pontificio Instituto Bíblico de Roma,
que con increíble paciencia, cariño y buen humor
acometió año tras año la tarea de guiar al pueblo
elegido por el desierto de la gramática hasta
introducirlo en la tierra prometida de la exégesis.

Y a todos los amigos y alumnos que “con paciencia


incansable y afán de enseñar” me fueron indicando
los errores de las ediciones precedentes.
A MODO DE PRÓLOGO
Esto no es una traducción de la gramática de Lambdin 1 . No contiene tampoco todos los
temas (basta ver el número de páginas para que ello sea evidente). No pretende reemplazarla
en el estudio, pues uno de los grandes méritos de la obra de Lambdin es precisamente su
pedagógica unión de temas, vocabularios y ejercicios.

¿Qué es entonces esta “Sinopsis”?

1) Un subsidio para aquellos que, habiendo estudiado los temas en Lambdin, desean te-
nerlos agrupados, ya sea para repasar antes de un examen, o bien para consultar en medio de
un trabajo, sin tener que buscar frenéticamente por toda la gramática: (“¿Dónde era que estaba
eso del šewa compuesto...?”). Antes que nada, por tanto, es una sinopsis: los temas que
Lambdin ha desglosado en varias lecciones, aquí están reunidos como tema aparte.

2) Una organización sintética de los temas: Lambdin trata los verbos “irregulares”, p. ej., a
medida que va estudiando los tiempos verbales. Aquí están tratados por paradigmas.

3) Un complemento, al añadir los utilísimos paradigmas que se encuentran al final de la


gramática de Gesenius 2 y la tabla de acentos de la BHS 3 , en un tamaño legible que no requiera
una lupa para descifrarlos.

4) Finalmente, un descanso para mis compañeros de habla hispana del Bíblico, para que
puedan leer una gramática –o parte de ella– en la hermosa lengua de Cervantes, abandonando
al menos por un momento el dialecto calpense de Lambdin. 4

Cuando preparaba por mi cuenta el examen de precalificación en un ardiente ferragosto


romano de 1991, no me hubiera venido mal una síntesis así. Ojalá que ahora esta “Sinopsis”
pueda ayudar a otros a superar más fácilmente las dificultades iniciales del hebreo bíblico. Y si
hay errores (que los habrá, sin duda), sepan disculparlos... y corregirlos.

‫וּב ָר ָכה‬
ְ ‫ָשׁלוֹם‬

Ricardo M. Román

1 TH. O. LAMBDIN, Introduction to Biblical Hebrew (New York 1971).


2 W. GESENIUS - E. KAUTZSCH, Hebrew Grammar (Oxford 1960).
3 K. ELLIGER - W. RUDOLPH, Biblia Hebraica Stuttgartensia (Stuttgart 19873).
4 Calpense (adj.): de Calpe o Gibraltar.

1
EL ALEFATO

I.- LAS CONSONANTES.

A. CUADRADO A. CURSIVO
NOMBRE Transcripción Valor num.
Inic.-Med. Finales Inic.-Med. Finales

’ālef ‫א‬ ‫א‬ ’ 1

bêt ‫בּב‬ ‫בּב‬ b 2

gîmel ‫גּג‬ ‫גּג‬ g 3

dālet ‫דּד‬ ‫דּד‬ d 4

hē ‫ה‬ ‫ה‬ h 5

wāw ‫ו‬ ‫ו‬ w 6

zayin ‫ז‬ ‫ז‬ z 7

ḥēt ‫ח‬ ‫ח‬ ḥ 8

ṭēt ‫ט‬ ‫ט‬ ṭ 9

yōd ‫י‬ ‫י‬ y 10

kaf ‫כּכ‬ ‫ך‬ ‫כּכ‬ ‫ך‬ k 20

lāmed ‫ל‬ ‫ל‬ l 30

mēm ‫מ‬ ‫ם‬ ‫מ‬ ‫ם‬ m 40

nûn ‫נ‬ ‫ן‬ ‫נ‬ ‫ן‬ n 50

sāmek ‫ס‬ ‫ס‬ s 60

‛ayin ‫ע‬ ‫ע‬ ‛ 70

pēh ‫פּפ‬ ‫ף‬ ‫פּפ‬ ‫ף‬ p 80

ṣādēh ‫צ‬ ‫ץ‬ ‫צ‬ ‫ץ‬ ṣ 90

qōf ‫ק‬ ‫ק‬ q 100

rēš ‫ר‬ ‫ר‬ r 200

śîn ‫שׂ‬ ‫שׂ‬ ś 300

šîn ‫שׁ‬ ‫שׁ‬ š


tāw ‫תּת‬ ‫תּת‬ t 400

3
1) El hebreo se escribe de derecha a izquierda.
2) Cinco letras tienen una forma especial a fin de palabra: k, m, n, p y ṣ.
3) En las inscripciones hebreas y fenicias más antiguas (s. X aC) no se indicaba ninguna vocal en
la escritura. Entre los siglos IX y VI aC (antes del exilio Babilónico –587 aC–), se comenzaron a
usar las consonantes y, w y h al fin de una palabra para indicar las vocales finales. La y
indicaba una “î” y la w una “û”; la h servía para indicar las restantes vocales.
4) En el período postexílico la y y la w comenzaron a usarse como indicadores vocálicos también
dentro de una palabra, con valores un poco distintos a los anteriores: la w pasó a indicar “û” y
“ô” y la y pasó a indicar “î” y “ê”. La letra h permaneció sólo al final de la palabra para indicar
cualquier vocal menos las indicadas previamente.
5) Estas tres letras ‫ ה ו י‬en su función de indicadores vocálicos son llamadas matres lectionis
(madres de la lectura).

II.- LAS VOCALES.


SONIDO NOMBRE ESCRITURA TRANSCRIPCIÓN

[Qāmeṣ-Yōd] ‫◌י‬
ָ â
A Qāmeṣ ◌
ָ ā
Pataḥ ◌
ַ a
ḥāṭēf-Pataḥ ֲ◌ ă

[ṣērê-Yōd] ‫◌י‬
ֵ ê
[Sᵉgōl-Yōd] ‫◌י‬
ֶ ệ
E ṣērê ◌
ֵ ē
Sᵉgōl ◌
ֶ e
ḥāṭēf-Sᵉgōl ֱ◌ ĕ
I [ḥîreq-Yōd] ‫ִ◌י‬ î
ḥîreq ◌ִ i

ḥōlem-Wāw ‫וֹ‬ ô
O ḥōlem ◌
ֹ ō
Qāmeṣ-ḥāṭûf ◌
ָ o
ḥāṭēf-Qāmeṣ ֳ◌ ŏ
U Šûreq ‫וּ‬ û
Qibbûṣ ◌
ֻ u

Šᵉwā’ ◌ְ ᵉ

4
III.- ALGUNAS PARTICULARIDADES.
1) Notas sobre el dageš:
En el interior de algunas consonantes suele aparecer un puntito, llamado “dageš”. El dageš
puede ser de dos tipos:

a) Dageš forte : Reduplica la consonante que lo lleva. Así ‫ מּ‬se transcribirá “mm”, ‫ סּ‬se transcri-
birá “ss”, etc.
b) Dageš lene (o suave) : Lo usan sólo algunas consonantes (bgdkpt), llamadas
consensualmente “BeGaD-KeFaT”, cuando no están precedidas de vocal. Esto afecta la
pronunciación de las mismas. Las BeGaDKeFaT con el dageš lene tienen una pronunciación
“oclusiva” : B G D K P T. Si están precedidas de vocal, suenan “aspiradas” : V G D J F Z. De
hecho, nosotros sólo hacemos distinción entre la K / J y la P / F. Cuando sea necesario,
transcribiremos la K aspirada ḵ ( = j ) y la P aspirada f .
c) Una BGDKPT precedida de vocal, si lleva dageš, es un dageš forte que la reduplica. La
BGDKPT reduplicada es siempre oclusiva.
‫ = ִתּתֵּ ָנּה‬tittēnnāh ‫ = יִ בָּ ֵרא‬yibbārē’ pero ‫ = בָּ ָרא‬bārā’ ‫ = וּבָ ָרא‬ûbārā’
‫ = ֫ ֶפּסַ ח‬pésaḥ ‫כּסֶ ף‬ֶ ֫ = késef (la transcripción correcta, no obstante, es késep).
d) La ‫ ה‬final a veces lleva un dageš especial, llamado mappîq, que indica : a) que la he es una
auténtica consonante, no una mater lectionis; b) y que por lo tanto se pronuncia. ‫לכָּ ה‬ ְ ַ‫מ‬
(reina = malkāh) pero ‫לכָּ הּ‬ ְ ַ‫( מ‬su –de ella– rey = malkāH ). Notar la forma de transcribir la he
con mappiq (no hay un signo propio, éste es convencional).

e) Puede surgir inicialmente alguna confusión entre el šureq (‫ = וּ‬û ) y la waw con dageš forte (‫וּ‬
= ww). Pero si hay alguna vocal, es una waw reduplicada (es muy raro encontrar dos vocales
seguidas).

2) Silabación.
a) Con muy pocas excepciones, una sílaba debe comenzar con una consonante simple seguida
de al menos una vocal. Esta única regla debería bastar para dividir con precisión una palabra
en sílabas. Consideren los siguientes ejemplos:

‫ִמ ְדבָּ ר‬ midbār mid-bār desierto

‫אָ ִביו‬ ’ābîw ’ā-bîw su padre

‫ְדּבָ ִרים‬ dᵉbārîm dᵉ-bā-rîm palabras

‫ִממֶּ נִּ י‬ mimmennî mim-men-nî de mí

‫בּוֹרים‬ ִ ִ‫גּ‬ gibbôrîm gib-bô-rîm guerreros

‫יִ ְשׁלָ חֵ נִ י‬ yišlāḥēnî yiš-lā-ḥē-nî él me enviará

‫מַ ְל ְכָּך‬ malkᵉḵā mal-kᵉ-ḵā tu rey

‫מַ ְלכֵ יכֶ ם‬ malḵêḵem mal-ḵê-ḵem vuestros reyes

En ninguno de estos ejemplos hay otra división posible sin violar la regla básica.

5
b) Las sílabas son de dos clases: abiertas y cerradas. Una sílaba es abierta si termina en vocal; es
cerrada si termina en consonante.
c) Al dividir en sílabas hay que tener en cuenta que una consonante reduplicada, como bb o
mm, siempre debe dividirse en dos. Esto no indica que haya que hacer una pausa en la
pronunciación. Una consonante reduplicada simplemente es más larga que una simple. Ver
la diferencia entre connatural y conocer (en español). Algunos ejemplos:

‫ ִל ְבָּך‬libbᵉḵā lib-bᵉ-ḵā tu corazón

‫ ִמ ְמָּך‬mimmᵉḵā mim-mᵉ-ḵā de ti

‫ הַ שָּׁ ֫ ַמיִ ם‬haššāmáyim haš-šā-ma-yim los cielos

3) Acento.
a) Normalmente las palabras en hebreo son agudas (acento en la última sílaba). Algunas
palabras son graves (acento en la penúltima). No hay palabras esdrújulas. Cuando aparezcan
palabras graves, indicaremos su acentuación con el signo ◌
֫ .
b) La sílaba acentuada se llama tónica; la anterior se llama pretónica y la tercera propretónica o
antepretónica.

4) Reducción vocálica.
a) Reducción propretónica. Las vocales ā y ē regularmente se reducen a šᵉwa en sílabas
propretónicas abiertas. Esto es, cuando en el curso de una inflexión el acento se corre de
modo que estas dos vocales han quedado en posición propretónica, se realiza este
reemplazo. Por ejemplo, cuando se agrega la terminación del plural masculino îm a la palabra
nābî’ (profeta), el acento está en la última sílaba, dejando la ā en posición propretónica.
Así:
‫ ִ◌ים‬+ ‫ נ ִָביא‬nābî’ + îm → * nā-bî’-îm * → ‫יאים‬ ִ ‫ נְ ִב‬nᵉ-bî’-îm profetas

‫ וֹת‬+ ‫ לֵ בָ ב‬lēbāb + ôt → * lē-bā-bôt * → ‫ ְלבָ בוֹת‬lᵉ-bā-bôt corazones

Este tipo de reducción es más común en los sustantivos que en la conjugación verbal.
b) Reducción pretónica. Las vocales ā y ē se reducen a šewa también en sílabas pretónicas
abiertas. En la inflexión del sustantivo, esto ocurre sobre todo cuando la vocal propretónica
no puede reducirse (por ser una vocal larga incambiable o la sílaba es cerrada).

‫ ִ◌ים‬+ ‫שׁפֵ ט‬
ֹ šōfēṭ + îm → ‫שׁ ְפ ִטים‬
ֹ šō-fᵉ-ṭîm jueces

La reducción pretónica es muy frecuente en los verbos, independientemente de la vocal:

‫ וּ‬+ ‫ יִ ְכתֹּב‬yiḵtōb + û → ‫ יִ ְכ ְתּבוּ‬yiḵ-tᵉ-bû ellos escribirán

‫ וּ‬+ ‫ יִ תֵּ ן‬yittēn + û → ‫ יִ ְתּנוּ‬yit-tᵉ-nû ellos darán

‫ וּ‬+ ‫ יִ ְשׁמַ ע‬yišma‛ + û → ‫ יִ ְשׁ ְמעוּ‬yiš-mᵉ-‛û ellos oirán

Le damos importancia a este punto porque la redución vocálica aparece prácticamente en


todas las inflexiones a estudiar. Lamentablemente, no es siempre posible predecir qué tipo de
reducción va a aplicarse, por lo que hay que estudiar con cuidado cada paradigma.

c) La regla del šᵉwā’ : El hebreo no tolera dos sílabas seguidas con šewa a principio de palabra.
Cuando se da esta secuencia, se realiza este reemplazo:

6
• si ambos šewas son šewas simples, el primero pasa a i ◌ ִ y el segundo se vuelve un
šewa medio (desaparece en la transcripción y cierra la sílaba, pero no altera las
BGDKPT). xᵉ + xᵉ… = xix…
• si el segundo šewa es un šewa compuesto bajo una gutural, el primer šewa toma la vocal
breve correspondiente, sin ulteriores cambios.
‫יאים‬ִ ‫ נְ ִב‬+ ‫יאים → ְל‬ִ ‫( ִלנְ ִב‬no ‫יאים‬
ִ ‫) ִלנְ ִבּ‬
lᵉ + nᵉbî’îm para unos profetas → linbî’îm (no lᵉnᵉbî’îm ni linᵉbbî’îm )
‫ָשׁים‬ִ ‫אנ‬
ֲ + ‫ָשׁים → ְל‬ ִ ‫אנ‬ֲ ַ‫אמֶ ת ל‬
ֱ + ‫אמֶ ת → ְבּ‬ ֱ ֶ‫ אֳנִ יָּה בּ‬+ ‫בָּ אֳנִ יָּה → ְבּ‬
lᵉ + ’ănāšîm → la’ănāšîm bᵉ + ’ĕmét → be’ĕmét bᵉ + ’ŏnîyāh → bo’ŏnîyāh

5) Las guturales y la reš (GR).


a) Las guturales ( ‫ ) ע ח ה א‬y la ‫ ר‬no se reduplican.
b) Las guturales nunca llevan šewa móvil simple . En su reemplazo usan las “vocales reducidas”,
ḥāṭēf-pataḥ, ḥāṭēf-sᵉgōl y ḥāṭēf-qāmeṣ ( ă ĕ ŏ ), que son vocales breves compuestas con el
šewa ( ‫א‬
ֲ ‫א‬
ֱ ‫א‬
ֳ ).
c) Cuando una palabra termina en ‫ע‬ o ‫ ח‬o ‫( הּ‬he consonántica) precedidas por î, ē, û, ô, se le
agrega un pataḥ eufónico, llamado pataḥ furtivo. Este pataḥ furtivo va colocado bajo la
consonante gutural, pero se pronuncia antes; (en las buenas tipografías aparece un poco
corrido hacia la derecha). Así ‫רוּח‬
ַ se pronunciará rûᵃḥ. Nótese la forma peculiar de
transcribir el patah furtivo: una pequeña “a” exponencial. El pataḥ furtivo no es una
verdadera vocal (rûᵃḥ es una sola sílaba).

6) Un no pequeño problema.
La vocal larga "ā" y la vocal breve "o" tienen ambas el mismo signo en hebreo. Esto produce
una dificultad no pequeña para la lectura: ¿cuándo debe leerse “a” y cuándo “o”?
Lamentablemente, a pesar de las indicaciones que daremos, la solución última en algunos casos
sólo puede darla la traducción: si leo con “a” me da esta palabra; si leo con “o” me da esta otra;
por el contexto decido que la primera no va y por tanto debe ser “o”. Dicho de otro modo, hay
que saber traducir para poder leer (al revés que en la mayoría de las lenguas, donde primero leo y
después me pongo a traducir). Ejemplos: ‫ חָ ְכמָ ה‬puede leerse ḥoḵmāh y significa sabiduría, o
puede leerse ḥāḵᵉmāh y significará ella fue sabia. ‫ אָ ְכלָ ה‬puede leerse ’oḵlāh y significa comida, o
puede leerse ’āḵᵉlāh y significará ella comió.
Reglas:
• El qāmeṣ-ḥāṭûf ("o") aparece siempre en sílabas cerradas no acentuadas (nunca lleva el
acento). La única excepción sería una sílaba abierta no acentuada cuando la sílaba siguiente
lleva la vocal “ŏ”. (Ver el último ejemplo de 4.c = bo’ŏnîyāh )
• El qāmeṣ ("ā") va en todos los demás casos (sílaba abierta, acentuada o no; sílaba cerrada
acentuada).
• En los casos dudosos, los masoretas indican que es "ā" con una pequeña línea vertical
colocada a la izquierda del qāmeṣ, llamada meteg.
‫( הָ ְקטַ ל‬hoqṭal no hāqᵉṭal ) ‫( ָ ֽק ְטלוּ‬qāṭᵉlû no qoṭlû ) ‫’( ָ ֽא ְכלָ ה‬āḵᵉlāh )
↑ ↑

7
7) El maqqef.
Algunas palabras suelen unirse por medio de un pequeño guión, llamado maqqef. Cuando
están así unidas, la primera palabra se vuelve proclítica, es decir, cede su acento a la siguiente.
Esto produce a veces un acortamiento de la vocal (redución propretónica).
Ejemplos:
‫עַ ל־הַ ַ֫בּיִ ת‬ ‛al-habbáyit sobre la casa
‫אֶ ל־הַ ַ֫בּיִ ת‬ ’el-habbáyit hacia la casa
‫ כֹּל יִ ְשׂ ָראֵ ל‬/ ‫ כָּ ל־יִ ְשׂ ָראֵ ל‬kōl yiśrā’ēl / kol-yiśrā’ēl todo Israel.

8) Resumiendo...
Hemos visto muchas palabras nuevas, que suelen confundirse fácilmente: dageš, mappîq,
meteg, maqqef. Este esquema ayudará en caso de duda:

Dageš: • un punto en el interior de una consonante, que indica que está reduplicada: ‫מּ‬
• en las BGDKPT: - si precedidas de vocal, indica que están reduplicadas.
- si no precedidas de vocal, indica el sonido “duro” u “oclusivo”.
Mappîq: • un dageš dentro de la hē final que indica que es verdadera consonante y se
pronuncia: ‫הּ‬
Méteg: • una rayita (por desgracia casi invisible) colocada a la izquierda del qāmeṣ para
indicar que se lee “ā” y no “o”: ‫ָ ֽא‬
Maqqef: • un guión elevado que une dos palabras: ‫ְדּבַ ר־יהוה‬

EL ŠEWA
1) En cuanto a su función, puede ser:

a) Quiescente: Cierra una sílaba. No se pronuncia ni se transcribe.


• A fin de palabra: ‫ ֫ ֶמלֶ ְך‬méleḵ 5

• El primero de dos šewas consecutivos: ‫טלוּ‬


ְ ‫יִ ְק‬ yiqṭᵉlû
• Debajo de la consonante que cierra una sílaba: ‫ יִ ְקטֹל‬yiqṭōl
• Normalmente, cuando la vocal anterior es breve: ‫ מַ ְלכָּ ה‬malkāh
! Después de un šewa quiescente, las BGDKPT llevan dageš lene.

5 Sólo cuando sea necesario para mayor claridad usaremos el signo ḵ para indicar el sonido “j” de la kaf
aspirada.
8
b) Móvil: Siempre en sílaba abierta. Se pronuncia y se transcribe.
• Al principio de palabra: ‫ ְמלָ ִכים‬mᵉlāḵîm
Excepción: ‫ ְשׁ ֫ ַתּיִ ם‬štáyim ‫ ְשׁתֵּ י‬štê (es un šewa quiescente)
• El segundo de dos šewas consecutivos (menos a fin de palabra):
‫ יִ ְק ְטלוּ‬yiqṭᵉlû ‫ קָ טַ ְל ְתּ‬qāṭalt
• Cuando la vocal anterior es larga: ‫ ָ ֽק ְטלָ ה‬qāṭᵉlāh
• O bajo la primera de dos consonantes idénticas (no importa qué vocal preceda):
‫ ִצ ְללֵ י‬ṣilᵉlê
! Después de un šewa móvil, las BGDKPT no llevan dageš lene.
c) Medio: Aparece en verbos y sustantivos ante algunos sufijos, en el plural masculino
constructo y cuando hay dos šewas consecutivos en medio de palabra (cf. nº 3).
• Cierra la sílaba (como si fuera un šewa quiescente).
• No se pronuncia 6 ni se transcribe (como si fuera un šewa quiescente).
! Después de un šewa medio, las BGDKPT no llevan dageš lene (como si fuera un šewa
móvil).
‫ ְדבַ ְרכֶ ם‬dᵉbarḵem (no dᵉbarᵉḵem) ‫ כָּ ְת ִבי‬kotbî (no kātᵉbî )
‫ מַ ְלכֵ י‬malḵê (no malᵉḵê ) ‫ ִשׁ ְמָך‬šimḵā (no šimᵉḵā ni šimkā)

2) En cuanto a su pronunciación, puede ser:


• Simple: ‫ ְמ‬mᵉ
• Compuesto: Toma el “color” de otra vocal breve (a, e, o)
ă = ḥāṭēf pataḥ ‫מ‬
ֲ mă
ĕ = ḥāṭēf sᵉgōl ‫מ‬ֱ mĕ
ŏ = ḥāṭēf qāmeṣ ‫מ‬ ֳ mŏ
! El acento NUNCA puede ir en una sílaba con šewa, ya sea simple o compuesto.

3) Una palabra no puede comenzar por dos šewas.


a) Si a una palabra que comienza con šewa simple se le agrega una partícula con šewa, el
primero se vocaliza “i” y el segundo se vuelve medio.
‫ ְשׁמוּאֵ ל‬+ ‫ ִל ְשׁמוּאֵ ל = ְל‬lišmû’ēl ‫ ְלבָ ְבָך‬+ ‫ ִבּ ְלבָ ְבָך = ְבּ‬bilbābᵉḵā́
b) Si la sílaba inicial es ְ‫ י‬, se vocaliza "î" y el segundo šewa desaparece.
‫ל ִם‬
ַ ֫ ָ‫ יְ רוּשׁ‬+ ‫ל ִם = ְבּ‬ ַ ֫ ָ‫ ִבּירוּשׁ‬bîrûšāláyim
c) Pero si la palabra comienza con šewa compuesto, la partícula toma la vocal breve
correspondiente.
‫ חֲלוֹם‬+ ‫ בַּ חֲלוֹם = ְבּ‬baḥălôm ‫ אֱמֶ ת‬+ ‫אמֶ ת = ְבּ‬
ֱ ֶ‫ בּ‬be’ĕmet
d) Si hay un šewa simple en medio de palabra, y ante él debe ir un šewa compuesto, el šewa
simple se vuelve medio y el šewa compuesto toma sólo la vocal breve correspondiente.
‫ הָ עָ ְמ ָדה → *הָ ע ְֳמ ָדּה* → הָ עֳמַ ד‬ho‛ŏmad → *ho‛ŏmdāh* → ho‛omdāh

6 Seguimos en esto a Lambdin, pro pace in domo, el cual ni menciona al šewa medio. Joüon, en cambio, sostiene
que el šewa medio se pronuncia [cfr. P. JOÜON, Grammaire de l'Hébreu Biblique (Roma 1923), §8d ]. Ciertamente afecta
la pronunciación de las BGDKPT.
9
EL ARTÍCULO
En hebreo no hay artículo indefinido. ‫ = ִאישׁ‬hombre, un hombre.
Para todos los géneros y números, el artículo definido es ַ‫ה‬

1) Regla general: El artículo se une a la palabra, reduplicando su consonante inicial.


‫ ֫ ֶמלֶ ְך‬+ ַ‫ הַ ֫ ֶמּלֶ ְך = ה‬hamméleḵ

2) Excepciones a esto:
a) ַ‫ ה‬sin reduplicación posterior (aumento virtual):
• Ante ‫ ה‬y ‫ח‬: ‫ח ֶרב‬ ֶ ֫ ַ‫ ה‬haḥéreb ‫ הַ הֵ יכָ ל‬hahêḵāl
• Ante ְ‫ י‬y ‫( ְמ‬partícula):
‫ הַ יְ לָ ִדים‬haylādîm ‫ הַ ְמ ַרגְ ִלים‬hamraggᵉlîm 7
Excepción: Cuando la segunda consonante es ‫ ה‬o ‫ע‬
‫הוּדים‬ִ ְ‫ הַ יּ‬hayyᵉhûdîm
b) ָ‫ ה‬sin reduplicación posterior (aumento compensatorio), ante ‫ע ר א‬
‫ הָ ִאישׁ‬hā’îš ‫ הָ ָרעָ ב‬hārā‛āb ‫ הָ ִעיר‬hā‛îr
c) ֶ‫ ה‬sin reduplicación posterior:
• Ante ָ‫ ע‬o ָ‫ ה‬no acentuadas. ‫ הֶ עָ ִרים‬he‛ārîm ‫ הֶ הָ ִרים‬hehārîm
• Ante ָ‫ ח‬, acentuada o no. ‫ הֶ חָ כָ ם‬heḥāḵām

3) Aprenderse estas irregularidades:

‫ֶ֫א ֶרץ‬ ’éreṣ ‫הָ ָ֫א ֶרץ‬ hā’āŕ eṣ tierra ‫ פַּ ר‬par ‫ הַ פָּ ר‬happār novillo

‫הַ ר‬ har ‫הָ הָ ר‬ hāhār montaña ‫ חַ ג‬ḥag ‫ הֶ חָ ג‬heḥāg fiesta

‫עַ ם‬ ‛am ‫הָ עָ ם‬ hā‛ām pueblo ‫’ אֲרוֹן‬ărôn ‫ הָ אָ רוֹן‬hā’ārôn arca

‫גַּן‬ gan ‫הַ גָּן‬ haggān jardín

7 Esta es una exquisitez de Lambdin que puede causar estupor, pues se aplicaría sólo a aquellos sustantivos con

el prefijo ‫ ְמ‬provenientes de participios Piel o Pual, como en el ejemplo señalado. Los sustantivos “normales” no
siguen esta regla: ‫ ְמלָ ִכים‬con artículo es y será ‫ הַ ְמּלָ ִכים‬hammᵉlakîm.
10
LA CONJUNCIÓN “Y”
Normalmente se agrega ְ‫ו‬ a la palabra, sin ulteriores cambios.
‫ וְ ֵ֫ספֶ ר → ֵ֫ספֶ ר‬wᵉsḗper ‫ וְ הַ ֵ֫סּפֶ ר → הַ ֵ֫סּפֶ ר‬wᵉhassḗper

Excepciones:
a) Vocaliza ‫וּ‬ • ante MiPiBa (‫)מפב‬
‫וּמֹשֶׁ ה‬ ‫ וּפַ ְרעֹ ה‬ûpar‛ōh ‫ וּבַ עַ ל‬ûba‛al
ûmōšeh
• ante šewa inicial ‫וּכ ָר ִמים‬
ְ ûkᵉrāmîm
b) Vocaliza ‫ וִ י‬ante ְ‫י‬ ‫ל ִם‬
ַ ֫ ָ‫ יְ רוּשׁ‬+ ְ‫ל ִם = ו‬ַ ֫ ָ‫ וִ ירוּשׁ‬wîrûšāláim
c) Ante šewa compuesto toma la vocal correspondiente ‫ ַועֲבָ ִדים‬wa‛ăbādîm
d) En palabras “en yunta” y si la segunda palabra está acentuada en la primera sílaba, vocaliza ‫ָו‬
Día y noche ‫ָליְ לָ ה‬ַ ֫ ‫ יוֹם ו‬yôm wāláylāh ( pero ‫ליְ לָ ה וְ יוֹם‬ַ֫ )
Oro y plata ‫ָכסֶ ף‬
ֶ ֫ ‫ זָהָ ב ו‬zāhāb wākésep ( pero ‫כּסֶ ף וְ זָהָ ב‬
ֶ֫ )

LA PREPOSICIÓN ‫( ִמן‬DESDE)
1) Normalmente cae la nûn y se une a la palabra siguiente, vocalizando ‫ִמ‬ y reduplicando la
consonante inicial:
‫ ֫ ֶמלֶ ְך‬+ ‫ִמ ֫ ֶמּלֶ ְך → ִמן‬ mimmélek

2) Ante el artículo, vocaliza ֵ‫ מ‬o bien ‫ ִמן־‬:


‫מֵ הַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬ o ‫ ִמן־הַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬mēhammélek o min-hammélek

3) Ante GR, 8 vocaliza ֵ‫מ‬ (sin reduplicación):


‫ מֵ ִעיר‬mē‛îr ‫מֵ ר ֹאשׁ‬ mērō’š

4) ...‫ִמיּ‬ vocaliza ...‫ִמי‬ :


‫יהוּדה‬
ָ ‫ ִמ‬mîhûdāh (por *‫הוּדה‬
ָ ְ‫*מיּ‬
ִ miyyᵉhûdāh )

5) Esta preposición se usa para expresar el comparativo “más... que”:


‫הָ ִאישׁ חָ כָ ם מֵ הַ ַנּ֫עַ ר‬ el hombre es más sabio que el joven.

Y también la relación “demasiado... para”:


‫ֲבוֹדה ִמ ֫ ֶמּנּוּ‬
ָ ‫קָ שָׁ ה הָ ע‬ la tarea es demasiado difícil para nosotros.

8 O sea las consonantes que no pueden reduplicarse: las guturales y la ‫ר‬

11
6) La preposición ‫ִמן‬ se une a los sufijos personales de esta manera:

SINGULAR PLURAL
1c ‫ ִמ ֫ ֶמּנִ י‬mimménî de mí ‫ ִמ ֫ ֶמּנּוּ‬mimménnû de nosotros
2m ‫ ִמ ְמָּך‬mimmᵉḵā de ti ‫ ִמכֶּ ם‬mikkem de vosotros
2f ‫ ִממֵּ ְך‬mimmēḵ de ti ‫ ִמכֶּ ן‬mikken de vosotras
3m ‫ ִמ ֫ ֶמּנּוּ‬mimménnû de él ‫ מֵ הֶ ם‬mēhem de ellos
3f ‫ ִמ ֫ ֶמּנָּה‬mimménnāh de ella ‫ מֵ ֫ ֵהנָּה‬,‫ מֵ הֶ ן‬mēhen, mēhḗnnāh de ellas

Notar que ‫מּנּוּ‬


ֶ ֫ ‫ ִמ‬es idéntico en la 3ms y la 1cp (de él = de nosotros). !

SER - ESTAR - HABER


En hebreo hay varias maneras de expresar el predicado nominal. Si la acción se desarrolla en
el presente, lo normal es recurrir a una forma predicativa sin el verbo “ser”. Esto puede darse por
medio de:
1) Adverbios:

‫אַ יֵּה הָ ִאישׁ‬ ¿Dónde está el hombre? ‫הָ ִאישׁ שָׁ ם‬ El hombre está allá.

2) Preposiciones:

‫הָ ִאישׁ בַּ ַ֫בּיִ ת‬ El hombre está en la casa. ‫הָ ִאישׁ ְכּ ֫ ֶכלֶ ב‬ El hombre es como un perro.

3) Adjetivos en función predicativa, sin el artículo:


‫ הָ ִאישׁ טוֹב‬/ ‫טוֹב הָ ִאישׁ‬ El hombre es bueno.

4) Participios:
• En función atributiva (con el artículo):
‫הָ ִאישׁ הַ כֹּתֵ ב‬ El hombre escribiente o el hombre que está escribiendo.
• En función predicativa (sin el artículo):
‫הָ ִאישׁ כֹּתֵ ב‬ El hombre está escribiendo.

5) Sustantivos:
‫ ָדּוִ ד ֫ ֶמלֶ ְך טוֹב‬/ ‫ָדּוִ ד ֫ ֶמלֶ ְך טוֹב הוּא‬ David es un buen rey.

6) Pronombres:
‫אַ תָּ ה הָ ִאישׁ‬ ¡Tú eres el hombre! (Tú eres ese hombre)

‫ֵ֫אלֶּ ה הַ ְדּבָ ִרים‬ Estas son las palabras...

12
7) La palabra ‫יֵשׁ‬ :
a) Normalmente con el sentido de “hay”: ‫יֵשׁ ִאישׁ‬ Hay un hombre.
b) Se niega con ‫ אֵ ין‬: ‫אֵ ין ִאישׁ‬ No hay un hombre.
c) Con la preposición ‫ְל‬ significa “tener” :

‫כּסֶ ף‬ ֶ ֫ ‫יֵשׁ ִלי‬ Hay plata para mí. Tengo plata.

‫כּסֶ ף‬
ֶ ֫ ‫אֵ ין ִלי‬ No hay dinero para mí. No tengo dinero.

8) Finalmente, si se quiere indicar que la acción ocurre en otro tiempo que el presente, se usará
el verbo ‫הָ יָה‬ (ser).

‫הָ ִאישׁ טוֹב‬ ‫הָ יָה‬ El hombre era bueno.

‫הָ ִאישׁ בַּ ַ֫בּיִ ת‬ ‫הָ יָה‬ El hombre estuvo en la casa.

‫֫ ֶכסֶ ף‬ ‫הָ יָה‬ Hubo plata.

‫ִלי ֫ ֶכסֶ ף‬ ‫הָ יָה‬ Tuve plata.

‫הָ יָה ֫ ֶמלֶ ְך טוֹב‬ ‫ָדּוִ ד‬ David fue un buen rey.

a) La negación se hace con ‫ היה‬+ ‫ל ֹא‬ en todos los casos.


‫ל ֹא הָ יָה הָ ִאישׁ טוֹב‬ El hombre no era bueno.

‫ל ֹא הָ יָה הָ ִאישׁ בַּ ַ֫בּיִ ת‬ El hombre no estuvo en la casa.

‫ל ֹא הָ יָה ֫ ֶכסֶ ף‬ No hubo plata.

‫ל ֹא הָ יָה ִלי ֫ ֶכסֶ ף‬ No tuve plata.

‫ָדּוִ ד ל ֹא הָ יָה ֫ ֶמלֶ ְך טוֹב‬ David no fue un buen rey.

b) Notar que el verbo ‫ הָ יָה‬se conjuga, y deberá por tanto concordar con su sujeto en perso-
na, género y número. En español el verbo haber se va fosilizando en la 3ª persona
singular.

‫הָ יְ תָ ה הָ ִאשָּׁ ה טוֹבָ ה‬ La mujer era buena.

‫ל ֹא הָ יוּ נְ עָ רוֹת יָפוֹת בֶּ חָ ג‬ No hubo chicas lindas en la fiesta. (¡Qué desastre!)

c) El verbo ‫ הָ יָה‬se combina también con las preposiciones ‫ל‬


ְ y ‫ְכּ‬ con otros matices:

• Con ‫ְל‬ significa “llegar a ser”:


‫הָ יָה ָדּוִ ד ְל ֫ ֶמלֶ ְך טוֹב‬ David llegó a ser un buen rey.

‫הָ יְ תָ ה שָׂ ָרה ְלאַ ְב ָרהָ ם ְל ִאשָּׁ ה‬ Sara llegó a ser esposa para Abraham
Sara fue la esposa de Abraham.

• Con ‫ ְכּ‬significa “ser como”, “llegar a ser como” (es decir, sin serlo realmente):
‫הָ יָה הָ ִאישׁ לַ ַנּ֫עַ ר ְכּאָ ב‬ El hombre fue como un padre para el joven.

13
LA NEGACIÓN (FORMAS MÁS COMUNES)
1) ‫ל ֹא‬
a) con perfecto e imperfecto = negación simple.
‫ל ֹא כָ תַ ב‬
no escribió ‫ ל ֹא יִ ְכתֹּב‬no escribirá
b) con la 2ª persona del imperfecto, indica una prohibición permanente.
‫ל ֹא ִתגְ נֹב‬ no robarás
c) en una oración nominal, con más énfasis que ‫אֵ ין‬
‫ל ֹא ִאישׁ אֵ ל וִ כַ זֵּב‬ Dios no es un hombre, para mentir
2) ‫)אַ ל־( אַ ל‬
a) con la 2ª persona del imperfecto, indica una prohibición puntual.
‫אַ ל ִתּ ְכתֹּב‬ ¡no escribas! (ahora)
b) en poesía se usa a veces con el imperfecto para indicar la negación simple ( = ‫)ל ֹא‬

3) ‫ ַ֫איִ ן‬/ ‫אֵ ין‬


a) Es la negación de ‫יֵשׁ‬
‫לחֶ ם‬
ֶ ֫ ‫יֵשׁ ִלי‬
tengo pan ‫לחֶ ם‬
ֶ ֫ ‫ אֵ ין ִלי‬no tengo pan
b) Se usa a menudo con los sufijos personales, normalmente negando un participio
‫אֲנִ י שֹׁמֵ ַע‬ estoy escuchando ‫אֵ י ֫ ֶננִּ י שֹׁמֵ ַע‬ no estoy escuchando

4) ‫ְל ִב ְל ִתּי‬ niega el infinitivo constructo. (Cfr. pág. 45)

EL SUFIJO DE DIRECCIÓN ‫ָה‬


1) El sufijo -āh añadido a un sustantivo indica dirección hacia. El sustantivo puede ser común o
nombre propio, llevar artículo o no. Atender a que este sufijo nunca está acentuado.
2) Algunos sustantivos cambian su vocalización original, al agregarle el sufijo direccional.
Véanse los siguientes ejemplos:

‫ֶ֫א ֶרץ‬ ’éreṣ ‫ַ֫א ְרצָ ה‬ ’árṣāh Hacia la tierra

‫הַ ר‬ har ‫֫ ֶה ָרה‬ hérāh Hacia una montaña

‫ִמ ְדבָּ ר‬ midbār ‫ִמ ְד ָ֫בּ ָרה‬ midbāŕ āh Hacia el desierto

‫ִמ ְצ ַ ֫ריִ ם‬ miṣráyim ‫ִמ ְצ ַ ֫ריִ מָ ה‬ miṣráymāh Hacia Egipto

‫֫ ֶנגֶב‬ négeb ‫ֶנ֫גְ בָּ ה‬ négbāh Hacia el Néguev

‫הַ ַ֫בּיִ ת‬ habbáyit ‫הַ ַ֫בּיִ תָ ה‬ habbáyitāh Hacia la casa


3) Nótese su uso en los siguientes adverbios direccionales:

‫’ ָ֫אנָה‬āń āh ¿A dónde? ¿A qué lugar? (Relacionar con ‫אַ יֵּה‬ )


‫שׁמָּ ה‬
ָ ֫ šām ́ māh Hacia allá (Relacionar con ‫שָׁ ם‬ )
‫ ֫ ֵהנָּה‬hḗnnāh Hacia acá (Relacionar con ‫פֹּה‬ )

14
LA PARTÍCULA INTERROGATIVA ‫ה‬
ֲ
1) Se une directamente a una palabra, sin reduplicación de la consonante siguiente,
transformándola en una pregunta:
ָ‫הכָ תַ ְבתּ‬
ֲ ¿escribiste?

2) Ante guturales y no guturales con šewa, vocaliza ַ‫ה‬


‫הַ ֹאכֵ ל‬ ¿está comiendo? ‫הַ ְכתַ ְבתֶּ ם‬ ¿escribisteis?

3) Ante guturales con qāmeṣ o qāmeṣ-ḥāṭûf vocaliza ֶ‫ה‬


ָ‫הֶ ָ ֽא ֫ ַכ ְלתּ‬ ¿comiste?
4) A veces aparece la reduplicación de la consonante siguiente:
‫הַ ְכּתַ ְבתֶּ ם‬ ¿escribisteis?

EL INDICADOR DEL COMPLEMENTO DIRECTO ‫אֶ ת־‬


1) Cuando el complemento directo de un verbo es un sustantivo definido (con artículo o sufijos)
o un nombre propio, suele ser precedido por la partícula ‫ אֶ ת־‬o, -sin el maqqef-, ‫אֵ ת‬.

‫וֹרה‬
ָ ‫הָ ִאישׁ שֹׁמֵ ר אֶ ת־הַ תּ‬ El hombre observa la Ley

‫ת־דּוִ ד‬
ָ ֶ‫הָ עָ ם אֹהֵ ב א‬ El pueblo ama a David

2) Si el sustantivo es indefinido, no lleva la partícula.

‫הָ ִאישׁ כֹּתֵ ב ָדּבָ ר‬ El hombre escribe una palabra

3) Este indicador debe repetirse para cada uno de los objetos que componen el complemento
directo
‫תּוֹרה וְ אֶ ת־הַ ִמּ ְצוֹת‬
ָ ַ‫ָשׁים שׁ ְֹמ ִרים אֶ ת־ה‬
ִ ‫אנ‬
ֲ ָ‫ה‬
Los hombres observan la Ley y los mandamientos
4) Cuando el complemento es un pronombre, se suele utilizar el indicador ‫אֶ ת־‬ unido a los
sufijos personales, del modo siguiente:

SINGULAR PLURAL
1c ‫’ א ִֹתי‬ōtî a mí ‫ֹתנוּ‬
ָ ֫ ‫’ א‬ōtāń û a nosotros
2m ‫’ א ְֹתָך‬ōtᵉḵā́ a ti ‫’ אֶ ְתכֶ ם‬etḵem a vosotros
2f ‫’ אֹתָ ְך‬ōtāḵ a ti ‫’ אֶ ְתכֶ ן‬etḵen a vosotras
3m ‫’ אֹתוֹ‬ōtô a él [‫’ אֹתָ ם ]אֶ ְתהֶ ם‬ōtām (’ethem) a ellos
3f ‫’ אֹתָ הּ‬ōtāH a ella [‫’ אֹתָ ן ]אֶ ְתהֶ ן‬ōtān (’ethen) a ellas

‫הַ ֫ ֶמּלֶ ְך שֹׁלֵ ַח אֹתוֹ אֶ ל־הָ ִעיר‬ El rey lo envía a la ciudad (envía a él...)

15
‫כָּ ל־ כֹּל‬
1) La palabra ‫ כֹּל‬precediendo al sustantivo determinado (con artículo o nombre propio)
significa “todo”. Si el sustantivo es indeterminado significa “cada”.

2) ‫כֹּל‬ puede existir como palabra independiente o unirse al sustantivo con el maqqef y será
entonces ‫כָּ ל־‬. Véanse los siguientes ejemplos:

‫כֹּל יִ ְשׂ ָראֵ ל‬ kōl yiśrā’ēl todo Israel

‫כָּ ל־יוֹם‬ kol-yôm cada día

‫כָּ ל־הַ יּוֹם‬ kol-hayyôm todo el día, el día entero

‫כָּ ל־הַ יּ ִָמים‬ kol-hayyāmîm todos los días

‫ל־עיר‬ ִ ָ‫כּ‬ kol-‛îr cada ciudad

‫כָּ ל־הָ ִעיר‬ kol-hā‛îr toda la ciudad, la ciudad entera

‫כָּ ל־הֶ עָ ִרים‬ kol-he‛ārîm todas las ciudades

3) La expresión ‫כָּ ל־אֲשֶׁ ר‬ significa “todo lo que”. Si es complemento directo de un verbo


estará precedida por la partícula ‫ אֶ ת־‬.
‫נָתַ ן לוֹ אֶ ת־כָּ ל־אֲשֶׁ ר קָ נָה‬ Le dio todo lo que había ganado

4) Con un adjetivo, ‫ כָּ ל־‬tiene un sentido pronominal indefinido: ‫ כָּ ל־חָ ָדשׁ‬cualquier novedad.

5) La negación ‫כָּ ל־‬ ‫אֵ ין‬ se traduce por “no hay nada”: ‫שּׁמֶ שׁ‬
ֶ ֫ ַ‫אֵ ין כָּ ל־חָ ָדשׁ ֫ ַתּחַ ת ה‬ no hay
nada nuevo bajo el sol.

EL SUSTANTIVO
I.- GÉNERO.
1) En hebreo hay sólo género masculino y femenino.
2) El femenino suele tener la terminación āh, at, et.
‫ מַ ְלכָּ ה‬malkāh reina ‫ בַּ ת‬bat hija
‫ ַ ֫דּעַ ת‬dá‛at conocimiento ‫ ִתּ ְפ ֶ֫א ֶרת‬tip’éret
gloria
3) Sustantivos con otra terminación suelen ser masculinos. Notar sin embargo estas
excepciones:
‫’ ֶ֫אבֶ ן‬ében piedra (fem.) ‫‛ ִעיר‬îr ciudad (fem.) ‫’ ֶ֫א ֶרץ‬éreṣ tierra (fem.)

II.- NÚMERO.
1) En hebreo encontramos sustantivos en singular, dual y plural. El dual y el plural se indican
por terminaciones especiales, el singular no.
2) El dual se usa poco, generalmente para las partes del cuerpo que son dobles y en algunos
números. La terminación normal es -áyim [ ‫◌יִ ם‬
ַ ֫ ]: ‫ י ַ ָ֫דיִ ם‬yādáyim (dos) manos.

16
3) El plural se indica por las terminaciones -îm y -ôt (ōt). Casi siempre la terminación -îm
corresponde a un sustantivo masculino y la terminación -ôt a un sustantivo femenino. Hay
algunas excepciones interesantes como:
‫אָ ב‬ ’āb padre plural → ‫’ אָ בוֹת‬ābôt (masculino)
‫ִאשָּׁ ה‬ ’iššāh mujer plural → ‫ָשׁים‬
ִ ‫נ‬nāšîm (femenino)
(Notar en estos casos que el género permanece el mismo, independientemente de la
terminación del plural).

EL ADJETIVO

I. GENERALIDADES.
1) Los adjetivos concuerdan en género y número con el sustantivo que modifican. Las
terminaciones son uniformes: -āh para el femenino singular, -îm para el masculino plural y -
ôt para el femenino plural.
‫ טוֹב‬ṭôb bueno ‫ טוֹבָ ה‬ṭôbāh buena
‫טוֹבים‬
ִ ṭôbîm buenos ‫ טוֹבוֹת‬ṭôbôt buenas

2) Los adjetivos de dos sílabas con ā en la primera sílaba tienen la reducción propretónica al
agregarle las desinencias: el ā se reemplaza por ᵉ .

‫ גָּדוֹל‬gādôl grande ‫דוֹלים גְּ דוֹלָ ה‬


ִ ְ‫גְּ דוֹלוֹת גּ‬
‫ חָ כָ ם‬ḥākām sabio ‫חכָ מָ ה‬
ֲ ‫חכָ ִמים‬
ֲ ‫חכָ מוֹת‬
ֲ
3) Los adjetivos monosilábicos (son muy pocos) reduplican la consonante final ante las desi-
nencias. Si esto no pudiera hacerse por ser GR, se alarga la vocal anterior (aumento compen-
satorio).

‫ַרב‬ rab mucho ‫ַרבָּ ה‬ ‫ַר ִבּים‬ ‫ַרבּוֹת‬


‫מַ ר‬ mar amargo ‫מָ ָרה‬ ‫מָ ִרים‬ ‫מָ רוֹת‬
‫ַרע‬ ra‛ malo ‫ָרעָ ה‬ ‫ָר ִעים‬ ‫ָרעוֹת‬
‫עַ ז‬ ‛az fuerte ‫עַ זָּה‬ ‫עַ זִּ ים‬ ‫עַ זּוֹת‬
‫חַ י‬ ḥay viviente ‫חַ יָּה‬ ‫חַ יִּ ים‬ ‫חַ יּוֹת‬
‫ַדּל‬ dal pobre ‫ַדּלָּ ה‬ ‫ַדּ ִלּים‬ ‫ַדּלּוֹת‬

4) Los adjetivos terminados en -eh tienen las formas siguientes:

‫ יָפֶ ה‬yāpeh bello ‫יָפָ ה‬ ‫י ִָפים‬ ‫יָפוֹת‬


‫ קָ שֶׁ ה‬qāšeh difícil ‫קָ שָׁ ה‬ ‫קָ ִשׁים‬ ‫קָ שׁוֹת‬
5) Otras formas son irregulares, como qāṭôn (pequeño). Se verán a medida que aparezcan.

‫טן‬
ֹ ָ‫ְקטַ נּוֹת ְקטַ נִּ ים ְקטַ נָּה ק‬

17
II. USO DEL ADJETIVO.
1) El adjetivo tiene dos funciones: atributiva y predicativa. En la función atributiva el adjetivo
modifica al sustantivo y forma con él una unidad dentro de la oración. Ejemplo: yo leo un
buen libro.El adjetivo en función atributiva sigue al sustantivo y concuerda con él en género,
número y definición (esto es, si el sustantivo lleva artículo, el adjetivo lo llevará también).

‫ִאישׁ טוֹב‬ ’îš ṭôb (un) hombre bueno

‫הָ ִאישׁ הַ טּוֹב‬ hā’îš haṭṭôb el hombre bueno

‫טוֹבים‬
ִ ‫ָשׁים‬ִ ‫אנ‬ֲ ’ănāšîm ṭôbîm (unos) hombres buenos

‫טּוֹבים‬
ִ ַ‫ָשׁים ה‬
ִ ‫אנ‬ֲ ָ‫ה‬ hā’ănāšîm haṭṭôbîm los hombres buenos

‫ִאשָּׁ ה טוֹבָ ה‬ ’iššāh ṭôbāh (una) mujer buena

‫הָ ִאשָּׁ ה הַ טּוֹבָ ה‬ hā’iššāh haṭṭôbāh la mujer buena

‫ָשׁים טוֹבוֹת‬ ִ ‫נ‬ nāšîm ṭôbôt (unas) mujeres buenas

‫ָשׁים הַ טּוֹבוֹת‬ ִ ‫הַ נּ‬ hannāšîm haṭṭôbôt las mujeres buenas

‫ִעיר גְּ דוֹלָ ה‬ ‛îr gᵉdôlāh (una) ciudad grande

‫הָ ִעיר הַ גְּ דוֹלָ ה‬ hā‛îr haggᵉdôlāh la ciudad grande

‫עָ ִרים גְּ דוֹלוֹת‬ ‛ārîm gᵉdôlôt (unas) ciudades grandes

‫הֶ עָ ִרים הַ גְּ דוֹלוֹת‬ he‛ārîm haggᵉdôlôt las ciudades grandes

2) En la función predicativa, el adjetivo cumple la función de predicado nominal. Al traducirlo


deberemos usar el verbo ser en el tiempo y modo que el contexto nos dé a entender. El
adjetivo en función predicativa nunca lleva artículo y puede ir antes o después del
sustantivo, con quien concuerda en género y número.

‫ הָ ִאישׁ טוֹב‬o ‫טוֹב הָ ִאישׁ‬ el hombre es (fue, era, será) bueno

‫ הָ ִאשָּׁ ה טוֹבָ ה‬o ‫טוֹבָ ה הָ ִאשָּׁ ה‬ la mujer es (fue, era, será) buena

‫טוֹבים‬
ִ ‫ָשׁים‬
ִ ‫אנ‬
ֲ ָ‫ ה‬o ‫ָשׁים‬ִ ‫אנ‬ֲ ָ‫טוֹבים ה‬
ִ los hombres son (...) buenos

‫ָשׁים טוֹבוֹת‬ ִ ‫ הַ נּ‬o ‫ָשׁים‬


ִ ‫טוֹבוֹת הַ נּ‬ las mujeres son (...) buenas

3) Los adjetivos pueden concatenarse en cualesquiera de sus funciones.

‫ הָ ִעיר הַ גְּ דוֹלָ ה וְ הַ טּוֹבָ ה‬hā‛îr haggᵉdôlāh wᵉhaṭṭôbāh la ciudad grande y buena.


‫הָ ִעיר גְּ דוֹלָ ה וְ טוֹבָ ה‬ hā‛îr gᵉdôlāh wᵉṭôbāh la ciudad es grande y buena.
‫טוֹבָ ה הָ ִעיר הַ גְּ דוֹלָ ה‬ ṭôbāh hā‛îr haggᵉdôlāh la ciudad grande es buena.
4) Si el sustantivo regente es indeterminado (sin artículo), se produce una ambigüedad que sólo
el contexto puede resolver: ‫טוֹב‬ ‫’ ִאישׁ‬îš ṭôb un hombre bueno o bien algún hombre es bueno.
5) Los adjetivos pueden llevar el artículo y ser usados como sustantivos, normalmente con el
sentido “el que es...”: ‫ הֶ חָ כָ ם‬heḥākām el (que es) sabio, el sabio; o con el sentido más abstracto
“lo que es...”: ‫ הָ ָרעָ ה‬o ‫ הָ ַרע‬hāra‛ o hārā‛āh lo (que es) malo, la maldad, el mal.

18
EL ORDEN DE LAS PALABRAS EN LA ORACIÓN
1) El orden normal es: verbo, sujeto, complemento directo, otros complementos.

‫כָּ תַ ב הָ ִאישׁ אֶ ת־הַ ָדּבָ ר הַ זֶּה בַּ ֵ֫סּפֶ ר‬ El hombre escribió esta palabra en el libro

2) Si la oración comienza con otra palabra que no sea el verbo, normalmente es para darle
énfasis a esa palabra o para formar una oración disyuntiva (el waw inicial habrá que
traducirlo por “pero...”).

‫לחֶ ם‬
ֶ ֫ ‫ל־א ֶרץ ִמ ְצ ַ ֫ריִ ם הָ יָה‬
ֶ֫ ָ‫וּבכ‬
ְ ‫וַיְ ִהי ָרעָ ב ְבּכָ ל־הָ א ֲָרצוֹת‬
Hubo hambre en todas las tierras, pero en toda la tierra de Egipto hubo pan.
3) Dado que el verbo en su flexión indica persona, género y número, es común omitir el sujeto si
el verbo en sí mismo no da lugar a ambigüedad.
‫זָכַ ר אֶ ת־הַ ְדּבָ ִרים‬ Él recordó las palabras

‫ז ְָכ ָרה אֶ ת־הַ ְדּבָ ִרים‬ Ella recordó las palabras

4) El perfecto se niega con ‫ל ֹא‬, ubicado siempre inmediatamente antes del verbo.
5) El orden de los complementos es: 1) directo; 2) indirecto ( lᵉ- ). Pero si el complemento
indirecto es pronominal, precede al complemento directo. Si ambos complementos son
pronominales, vale la regla general enunciada.

‫יֵשׁ זָהָ ב לַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬ El rey tiene oro

‫יֵשׁ לָ הּ זָהָ ב‬ Ella tiene oro

‫יֵשׁ לוֹ לָ הּ‬ Ella lo tiene

LAS PREPOSICIONES BACALAO


1) Hay tres preposiciones que se unen directamente a la palabra siguiente:
‫ְבּ‬ (en) ‫ְכּ‬ (como) ‫ְל‬ (para)

‫ ֫ ֶמלֶ ְך‬méleḵ un rey ‫ ְכּ ֫ ֶמלֶ ְך‬kᵉméleḵ como un rey


‫ ְבּ ֫ ֶמלֶ ְך‬bᵉméleḵ en un rey ‫ ְל ֫ ֶמלֶ ְך‬lᵉméleḵ para un rey

2) Cuando el sustantivo lleva artículo, estas tres preposiciones se combinan con el artículo
llevando la misma vocal que éste.
‫ הַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬hamméleḵ el rey ‫ כַּ ֫ ֶמּלֶ ְך‬kamméleḵ como el rey
‫ בַּ ֫ ֶמּלֶ ְך‬bamméleḵ en el rey ‫ לַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬lamméleḵ para el rey

3) Con ‫ֱֹלהים‬
ִ ‫א‬ vocalizan ‫אֹלהים‬
ִ ֵ‫ בּ‬,‫אֹלהים‬
ִ ֵ‫ כּ‬,‫אֹלהים‬
ִ ֵ‫ל‬

19
4) Muchas veces se encuentran estas preposiciones (y adverbios de lugar, o partículas
interrogativas) formando oraciones predicativas sin verbo. En los ejercicios supondremos el
verbo ser / estar en presente indicativo. En los textos bíblicos hay que ver según el contexto.

‫ הַ ַנּ֫עַ ר בַּ ַ֫בּיִ ת‬.‫אַ יֵּה הַ ַנּ֫עַ ר‬ ¿Dónde está el muchacho? El muchacho está en la casa.

‫ הַ זָּקֵ ן שָׁ ם‬.‫אַ יֵּה הַ זָּקֵ ן‬ ¿Dónde está el anciano? El anciano está allá.

‫מַ ה ְשׁמוֹ‬ ¿Cuál es su nombre?

5) Cuando el objeto de las preposiciones es un pronombre, se une a ellas como un sufijo. Las
preposiciones ‫ל‬
ְ y ‫ְבּ‬ lo hacen de un modo prácticamente idéntico.

SINGULAR PLURAL
1c ‫ִלי‬ para mí ‫ִבּי‬ en mí ‫לנוּ‬
ָ֫ para nosotros ‫ָ֫בּנוּ‬ en nosotros
2m ‫ְלָך‬ para ti ‫ְבָּך‬ en ti ‫לָ כֶ ם‬ para vosotros ‫בָּ כֶ ם‬ en vosotros
2f ‫לָ ְך‬ para ti ‫בָּ ְך‬ en ti ‫לָ כֶ ן‬ para vosotras ‫בָּ כֶ ן‬ en vosotras
3m ‫לוֹ‬ para él ‫בּוֹ‬ en él ‫לָ הֶ ם‬ para ellos ‫ בָּ ם‬,‫בָּ הֶ ם‬ en ellos
3f ‫לָ הּ‬ para ella ‫בָּ הּ‬ en ella ‫לָ הֶ ן‬ para ellas ‫בָּ הֶ ן‬ en ellas

‫לחֶ ם‬
ֶ ֫ ‫לנוּ‬ ָ ֫ ‫הָ ִאישׁ נֹתֵ ן‬ El hombre nos da pan (El hombre da a nosotros pan)

‫כּסֶ ף‬ ֶ ֫ ‫אֵ ין ִלי‬ No tengo dinero (No hay para mí dinero)

‫יֵשׁ לָ הֶ ם ֫ ֶמלֶ ְך וְ יֵשׁ לָ הֶ ן מַ ְלכָּ ה‬ Ellos tienen un rey y ellas tienen una reina
(Hay para ellos un rey y hay para ellas una reina)

6) La preposición ‫ְכּ‬ es algo diferente:

SINGULAR PLURAL
1c ‫כָּ ֫מוֹנִ י‬ como yo ‫כָּ ֫מוֹנוּ‬ como nosotros
2m ‫כָּ ֫מוָֹך‬ como tú ‫כָּ כֶ ם‬ como vosotros
2f ‫כָּ מוְֹך‬ como tú ‫כָּ כֶ ן‬ como vosotras
3m ‫כָּ ֫מוֹהוּ‬ como él ‫כָּ הֶ ם‬ como ellos
3f ָ‫כָּ ֫מוֹה‬ como ella ‫כָּ הֶ ן‬ como ellas

‫אֵ ין כָּ ֫מוֹנִ י בַּ ֫ ַמּיִ ם‬ No hay ( nadie ) como yo en el agua

20
EL PRONOMBRE
I.- DEMOSTRATIVO.
1) El adjetivo demostrativo y el pronombre demostrativo son idénticos en hebreo (por el
contrario, en español, “aquel” es adjetivo y “aquél” es pronombre; no son idénticos).

SINGULAR PLURAL
MASC. ‫זֶה‬ este, éste ‫ֵ֫אלֶּ ה‬ estos, éstos
FEM. ‫ז ֹאת‬ esta, ésta ‫ֵ֫אלֶּ ה‬ estas, éstas
MASC. ‫הוּא‬ ese / aquel, ése / aquél ‫הֵ ם‬ esos / aquellos, ésos / aquéllos
FEM. ‫ִהיא‬ esa / aquella, ésa / aquélla ‫֫ ֵהנָּה‬ esas / aquellas, ésas / aquéllas

2) El adjetivo demostrativo se comporta como cualquier adjetivo en función atributiva (lleva el


artículo y sigue al sustantivo). Si hay otros adjetivos, el demostrativo ocupa el último lugar de
la serie.
‫הָ ִאישׁ הַ זֶּה‬ Este hombre

‫הָ ִאשָּׁ ה הַ זּ ֹאת‬ Esta mujer

‫הָ ִאישׁ הַ טּוֹב הַ זֶּה‬ Este hombre bueno

‫הָ ִאשָּׁ ה הַ טּוֹבָ ה וְ הַ יָּפָ ה הַ זּ ֹאת‬ Esta mujer buena y bonita

3) Sin artículo y precediendo al sustantivo, tiene el sentido de un pronombre y equivale a un


predicado nominal.
‫הוּא הָ ִאישׁ‬ Ese es el hombre

‫ָשׁים‬ ִ ‫֫ ֵהנָּה הַ נּ‬ Esas son las mujeres

‫ֵ֫אלֶּ ה הַ ְדּבָ ִרים‬ Estas son las palabras

II.- PERSONAL.
• La forma independiente del pronombre personal se usa normalmente como sujeto, casi
siempre en oraciones sin verbo. Indica un cierto énfasis en el sujeto.

SINGULAR PLURAL
1ªc ‫ אָ ֹנ ִכי‬/ ‫אֲנִ י‬ yo (‫֫חנוּ‬
ְ ‫ ַנ‬/ ‫֫חנוּ )אֲנוּ‬
ְ ‫א ַנ‬
ֲ nosotros
2ªm ‫אַ תָּ ה‬ tú ‫אַ תֶּ ם‬ vosotros
2ªf (‫אַ ְתּ )אַ ִתּי‬ tú ‫ אַ ֫ ֵתּנָּה‬/ ‫אַ תֶּ ן‬ vosotras
3ªm ‫הוּא‬ él ‫ ֫ ֵהמָּ ה‬/ ‫הֵ ם‬ ellos
3ªf ‫ִהיא‬ ella ‫֫ ֵהנָּה‬ ellas

‫אֲנִ י טוֹב‬ Yo soy bueno ‫אֲנִ י ִאישׁ‬ Yo soy un hombre

‫אֲנִ י הֹלֵ ְך‬ Yo estoy caminando ‫אֲנִ י בַּ ַ֫בּיִ ת‬ Yo estoy en la casa

21
III.- INTERROGATIVO.
1) ‫¿ ִמי‬Quién? Sin variación de género o número.

‫ִמי עָ שָׂ ה אֶ ת־הַ ָדּבָ ר הַ זֶּה‬ ¿Quién hizo esta cosa?

‫ִמי אַ תֵּ ם‬ ¿Quiénes sois vosotros?

‫בַּ ת ִמי אַ ְתּ‬ ¿De quién eres hija?

‫כּסֶ ף‬ֶ ֫ ַ‫ָתתָּ אֶ ת־ה‬ ַ ֫ ‫ְל ִמי נ‬ ¿A quién diste el dinero?

2) ‫מַ ה‬ ¿Qué? Sin variación de género o número, aunque varía su vocalización según la letra
inicial de la palabra siguiente, más o menos como el artículo:
• Normalmente vocaliza ‫מַ ה‬ más la reduplicación de la consonante siguiente.
• Ante ‫ ר ה א‬vocaliza ‫מָ ה‬
• Ante ‫ ע ח‬vocaliza ‫מֶ ה‬
3) Cualquiera de los dos pronombres puede unirse a la palabra siguiente con el maqqef.
4) ‫ִמי‬y ‫ מַ ה‬se unen a veces a un pronombre demostrativo, que no es necesario traducir,
como en
ָ‫מַ ה זּ ֹאת עָ ִשׂית‬ ¿Qué hiciste? (¿Qué es esto que hiciste?)

‫ִמי זֶה הוּא‬ ¿Quién es él?

IV.- RELATIVO: ‫אֲשֶׁ ר‬


1) Nuestro relativo “que” se expresa con la palabra ‫ אֲשֶׁ ר‬, que no es afectada por el género o el
número de su antecedente.

‫הָ ִאישׁ אֲשֶׁ ר בָּ ִעיר‬ El hombre que está en la ciudad

‫הָ ִאשָּׁ ה אֲשֶׁ ר בַּ ַ֫בּיִ ת‬ La mujer que está en la casa

‫הַ מַּ ְלאָ ִכים אֲשֶׁ ר שָׁ לַ ח הַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬ Los mensajeros que envió el rey

‫הַ נְּ עָ רוֹת אֲשֶׁ ר כָּ ְתבוּ אֶ ת־הַ ֵ֫סּפֶ ר‬ Las jóvenes que escribieron el libro

2) ‫ אֲשֶׁ ר‬no se usa normalmente delante de adjetivos o participios. Así, el hombre que es sabio
será simplemente ‫ הָ ִאישׁ הֶ חָ כָ ם‬o sólo ‫ הֶ חָ כָ ם‬, no ‫הָ ִאישׁ אֲשֶׁ ר חָ כָ ם‬. El hombre que
está sentado se dirá ‫ הָ ִאישׁ הַ יֹּ שֵׁ ב‬, no ‫הָ ִאישׁ אֲשֶׁ ר ֹישֵׁ ב‬.
3) En español unimos “que” a diversas preposiciones (al que, con el que, en que, etc.). En hebreo
esto se logra usando un pronombre personal, un pronombre demostrativo o un adverbio
dentro de la oración de relativo. Esto da unas frases un tanto extrañas, que deben ser
traducidas no a la letra sino según el sentido correcto. Véanse estos ejemplos:

‫כּסֶ ף‬
ֶ ֫ ַ‫ָת ִתּי לוֹ אֶ ת־ה‬ ַ֫ ‫נ‬ ‫אֲשֶׁ ר‬ ‫הָ ִאישׁ‬ El hombre al que di el dinero

‫י ְָצאוּ ִמ ֫ ֶמּנָּה‬ ‫אֲשֶׁ ר‬ ‫הָ ִעיר‬ La ciudad de la que salieron

‫ָשׁבוּ ִאתּוֹ‬ ְ ‫י‬ ‫אֲשֶׁ ר‬ ‫הָ ִאישׁ‬ El hombre con el que se sentaron

‫יָשַׁ ב שָׁ ם‬ ‫אֲשֶׁ ר‬ ‫הָ ִעיר‬ La ciudad en la que habitó

‫שׁמָּ ה‬ ָ ֫ ‫הָ לַ ְך‬ ‫אֲשֶׁ ר‬ ‫הָ ִעיר‬ La ciudad a la que fue

22
4) Cuando ‫אֲשֶׁ ר‬ se refiere al objeto directo del verbo, puede omitirse este pronombre: el
hombre que envié puede ser ‫ל ְכ ִתּי אֹתוֹ‬
ַ ֫ ָ‫ הָ ִאישׁ אֲשֶׁ ר שׁ‬o bien ‫הָ ִאישׁ אֲשֶׁ ר שָׁ לַ ְכ ִתּי‬ .

5) A pesar de lo dicho antes, a veces ‫ אֲשֶׁ ר‬se une a algunas preposiciones, con un sentido
particular. Las formas más usuales son:

‫ַי֫עַ ן אֲשֶׁ ר‬ Porque (lit.: A causa de que)

‫אַ ח ֲֵרי אֲשֶׁ ר‬ Después que

‫כַּ אֲשֶׁ ר‬ Como, según, del modo que, cuando

6) ‫אֲשֶׁ ר‬ suele introducir una frase completa, con un sentido levemente causal: “El hecho de
que...”, “a causa de...”, “cuando...”. No pocas veces se deja caer en la traducción. Véase por
ejemplo Jer 14,1:

‫ל־דּ ְב ֵרי הַ בַּ צָּ רוֹת׃‬


ִ ַ‫אֲשֶׁ ר הָ יָה ְדבַ ר־יהוה אֶ ל־יִ ְר ְמיָהוּ ע‬
(???) Vino la palabra de YHWH a Jeremías sobre la gran sequía.

7) La clasificación exhaustiva de estos y otros usos de ‫ אֲשֶׁ ר‬es compleja y muy apropiada para
una noche de insomnio: JOÜON le dedica al asunto varias páginas (156k; 157abcef;
158aefghijklmnopqrs; 167j; 168f; 169; 170ef) y GESENIUS muchas más. Videant consules.

23
EL PLURAL DEL SUSTANTIVO

I.- PLURAL MASCULINO


• Se agrega ‫◌ים‬
ִ ( ‫) ִ◌ם‬
• La primera sílaba vocaliza en šewa
• Las guturales toman šewa compuesto
prefieren sonido "a" ( ֲ◌)
‫ָדּבָ ר‬ → ‫ְדּבָ ִרים‬
‫אָ ָדם‬ → ‫א ֲָד ִמים‬
‫גָּדוֹל‬ → ‫דוֹלים‬
ִ ְ‫גּ‬
‫חָ ִסיד‬ → ‫ידים‬ ִ ‫ח ֲִס‬

1) Monosílabos.

a) Vocalizados ‫ ] ִ◌[ ִ◌י וֹ וּ‬no cambia nada.


‫סוּסים‬
ִ ‫ירים‬ ִ ‫ָדּ ִמים ִשׁ‬
b) Vocalizados ◌ ַ [pataḥ]
• Normalmente permanece el ◌ ַ y se reduplica la consonante final
‫עַ ִמּים → עַ ם‬
• Si la consonante final es GR, alargan en ◌ ָ [qāmeṣ] (aumento compensatorio)
‫הָ ִרים → הַ ר‬
c) Vocalizados ◌ ֵ [ṣērê]
• Algunos no cambian ‫צים → עֵ ץ‬ ִ ֵ‫ע‬
• Otros - el ◌ ֵ pasa a ◌ִ [ḥîreq]
- reduplican la consonante final ‫צּים → חֵ ץ‬ ִ ‫ִח‬
d) Vocalizados ◌ ֹ [ḥōlem]
• El ◌ ֹ pasa a ◌ ֻ [qibbûṣ]
• Reduplican la consonante final ‫חֻ ִקּים → חֹק‬

2) Bisílabos.

a) Con 1ª sílaba cerrada, agregan ‫ ִ◌ים‬sin más problemas.


‫ִמ ְשׁפָּ ט‬ → ‫ִמ ְשׁפָּ ִטים‬
‫מַ ְלאָ ְך‬ → ‫מַ ְלאָ ִכים‬

24
b) Con 1ª sílaba abierta con una vocal larga incambiable y ◌
ָ o ◌
ֵ en la 2ª sílaba
♦ la 1ª sílaba no cambia
♦ en la 2ª • el ◌ֵ pasa a šewa
• el ◌
ָ se mantiene
‫ֹאיֵב‬ → ‫ֹאיְ ִבים‬
‫כֹּהֵ ן‬ → ‫הנִ ים‬
ֲ ‫כּ‬ ֹ
‫כּוֹכָ ב‬ → ‫כּוֹכָ ִבים‬
‫הֵ יכָ ל‬ → ‫הֵ יכָ ִלים‬

c) Vocalizados ִ‫◌י‬
ַ ‫◌י‬
ֵhacen‫ֵיתים → ֫ ַזיִ ת‬
ִ ‫ז‬
Excepción: ‫בּיִ ת‬
ַ֫ → ‫ָ ֽבּ ִתּים‬
d) Vocalizados ‫◌ה‬ ֶ cambian por ‫וֹת‬ ‫שָׂ דוֹת → שָׂ ֶדה‬

II.- PLURAL FEMENINO


1) Se cambia el final ‫◌ה‬
ָ por ‫וֹת‬
2) Normalmente no hay más cambios (notar que no se agrega un sufijo, que es lo que causa las
metafonías, sino que se cambia uno por otro).
‫תּוֹרה‬ָ → ‫תּוֹרוֹת‬
‫ְבּ ָרכָ ה‬ → ‫ְבּ ָרכוֹת‬

3) Nota: Hay algunas “complicaciones” que se comprenderán (?) al estudiar los segolados:
♦ Los femeninos que provienen de una raíz qatl - qitl - qutl hacen ‫◌◌וֹת‬
ָ ◌ְ (xᵉxāxôt)
‫( מַ ְלכָּ ה‬malk = qatl) → ‫ְמלָ כוֹת‬

III.- PLURALES IRREGULARES


Algunas palabras de uso muy frecuente tienen plurales irregulares, ya sea porque toman en el
plural una raíz diferente de la del singular, o porque toman una forma distinta a la del género del
sustantivo (plural femenino para un sustantivo masculino, plural masculino para un sustantivo
femenino). Las más comunes son:
SINGULAR PLURAL
‫אַ ב‬ ’ab padre (m.) ‫אָ בוֹת‬ ’ābôt
‫ִאישׁ‬ ’îš hombre (m.) ‫ָשׁים‬
ִ ‫אנ‬ ֲ ’ănāšîm
‫ִאשָּׁ ה‬ ’iššāh mujer (f.) ‫ָשׁים‬ ִ ‫נ‬ nāšîm
‫בֵּ ן‬ bēn hijo (m.) ‫בָּ נִ ים‬ bānîm
‫יוֹם‬ yôm día (m.) ‫י ִָמים‬ yāmîm
‫ִעיר‬ ‛îr ciudad (f.) ‫עָ ִרים‬ ‛ārîm
‫ר ֹאשׁ‬ rō’š cabeza (m.) ‫אשׁים‬
ִ ‫ָר‬ rā’šîm

25
LOS SUFIJOS POSESIVOS
SINGULAR PLURAL

1c ‫ִ◌י‬ ‫נוּ‬
2m ‫ָך‬ ‫כֶ ם‬
2f ‫ְך‬ ‫כֶ ן‬
3m ‫]הוּ[ וֹ‬ ‫◌ם‬
ָ ‫הֶ ם‬
3f ‫◌הּ‬
ָ ָ‫ה‬ ‫◌ן‬
ָ ‫הֶ ן‬
Ligeros Pesados

FORMACIÓN DEL POSESIVO:


1) Estos sufijos se agregan al sustantivo en estado constructo.
2) Si el sustantivo termina en consonante y el sufijo empieza también con consonante, se
recurre a una vocal de unión que es normalmente un ṣērê (cf. # 4).
Excepción: ‫ ָך‬se une con šewa móvil y los sufijos pesados se unen con šewa medio.
3) Si el sustantivo (en singular) termina en vocal, los sufijos de 3ª persona singular son ‫ הוּ‬en
vez de ‫ וֹ‬para el masculino y ָ‫ה‬ en vez de ‫◌הּ‬
ָ para el femenino.
4) El constructo masculino:
a) En el singular, ante los sufijos ligeros la sílaba final se abre y reaparece la vocal original;
ante los sufijos pesados la sílaba permanece cerrada y se mantiene la vocal breve del
constructo (cf. # 6).
abs. ‫ ָדּבָ ר‬cst. ‫ְדּבַ ר‬ c/suf. lig. ‫ ְדּבָ ִרי‬c/suf. pes. ‫ְדּבַ ְרכֶ ם‬
b) En el plural, la vocal de unión es la vocal del estado constructo, que
• vuelve al estado primitivo de ‫י‬ en 1cs [áy], 2fs [áyik = âik] y 3ms [âw] ;
• se abrevia en sᵉgōl yōd ( ‫◌י‬
ֶ ) con acento tónico ante el sufijo de 2ms y 3fs ;
• permanece invariable delante de los sufijos del plural .

5) El constructo femenino ( ‫◌ת‬


ַ / ‫ ) וֹת‬:
a) En el singular, ante los sufijos ligeros la sílaba final se abre y reaparece el qāmeṣ original;
ante los sufijos pesados la sílaba permanece cerrada y se mantiene la forma del
constructo ‫◌ת‬
ַ ( cf. # 6).
b) En el plural, a la terminación ‫וֹת‬ se agrega la forma del constructo plural masculino
( ‫◌י‬
ֵ / ‫◌י‬
ֶ ) como vocal de unión y los sufijos correspondientes. 9
6) El šewa antes de los sufijos pesados de la 2m y 2f es un šewa medio: la sílaba es cerrada pero
la kaf siguiente permanece aspirada (sin dageš lene). (En el caso de ‫ סוּס‬, por tener una vocal
larga incambiable, debe “abrirse” la sílaba y el šewa será móvil: sû-sᵉ-ḵem / sû-sᵉ-ḵen. En
palabras que tengan una vocal permutable, ésta se acorta, la sílaba permanece cerrada y el
šewa es un šewa medio: dābār → dᵉbar → dᵉ-bar-ḵem / dᵉ-bar-ḵen ).

9 En la práctica, esto equivale a considerar el constructo femenino plural como si fuera un masculino singular
(horribile dictu!) y agregarle las terminaciones propias del mismo.
Ej: ‫]◌יכֶ ם[ סוּסֵ יכֶ ם → סוּס‬ ֵ ‫]◌יכֶ ם[ סוּסוֹתֵ יכֶ ם → סוּסוֹת‬
ֵ
26
7) Notar finalmente que todo sustantivo con el sufijo posesivo es definido. Por tanto:
a) Nunca lleva artículo.
b) El adjetivo en función atributiva lo lleva siempre. ‫סוּסי הַ טּוֹב‬
ִ
c) Si es objeto directo, lleva el ‫אֶ ת־‬. Vi mi caballo = ‫ת־סוּסי‬
ִ ֶ‫יתי א‬
ִ ‫ָר ִ ֫א‬
d) Excepción: Las partes del cuerpo no llevan ‫אֶ ת־‬. Vi su mano = ‫א ִתי יָדוֹ‬ ֫ ִ ‫ָר‬

Pferdanschauung:
MASCULINO : ‫סוּס‬
SINGULAR PLURAL

S 1cs ‫סוּסי‬ ִ sûsî ‫סוּסַ י‬ sûsay


I
N
2ms ‫סוּסָך‬
ְ sûsᵉḵā ‫סוּסיָך‬ֶ֫ sûsệḵ́ ā
G
U
2fs ‫סוּסֵ ְך‬ sûsēḵ ‫סוּסיִ ְך‬
ַ֫ sûsáyiḵ
L
A
3ms ‫סוּסוֹ‬ sûsô ‫סוּסָ יו‬ sûsâw
R 3fs ‫סוּסָ הּ‬ sûsāH ָ‫סוּסיה‬
ֶ֫ sûsệh́ ā

P 1cp ‫סוּסנוּ‬ֵ֫ sûsḗnû ‫סוּסֵ ינוּ‬ sûsếnû


L 2mp ‫סוּסכֶ ם‬ ְ sûsᵉḵem ‫סוּסֵ יכֶ ם‬ sûsêḵem
U
R 2fp ‫סוּסכֶ ן‬ ְ sûsᵉḵen ‫סוּסֵ יכֶ ן‬ sûsêḵen
A
L
3mp ‫סוּסָ ם‬ sûsām ‫סוּסֵ יהֶ ם‬ sûsêhem
3fp ‫סוּסָ ן‬ sûsān ‫סוּסֵ יהֶ ן‬ sûsêhen

FEMENINO : ‫סוּסָ ה‬
SINGULAR PLURAL

S 1cs ‫סוּסָ ִתי‬ sûsātî ‫סוּסוֹתַ י‬ sûsôtay


I
N
2ms ‫סוּסָ ְתָך‬ sûsātᵉḵā ‫סוּסוֹתיָך‬
ֶ֫ sûsôtệḵ́ ā
G
U
2fs ‫סוּסָ תֵ ְך‬ sûsātēḵ ‫סוּסוֹתיִ ְך‬
ַ֫ sûsôtáyiḵ
L
A
3ms ‫סוּסָ תוֹ‬ sûsātô ‫סוּסוֹתָ יו‬ sûsôtâw
R 3fs ‫סוּסָ תָ הּ‬ sûsātāH ָ‫סוּסוֹתיה‬
ֶ֫ sûsôtệh́ ā

P 1cp ‫סוּסָ תֵ ינוּ‬ sûsātḗnû ‫סוּסוֹתינוּ‬


ֵ֫ sûsôtếnû
L 2mp ‫סוּסַ ְתכֶ ם‬ sûsatḵem ‫סוּסוֹתֵ יכֶ ם‬ sûsôtêḵem
U
R 2fp ‫סוּסַ ְתכֶ ן‬ sûsatḵen ‫סוּסוֹתֵ יכֶ ן‬ sûsôtêḵen
A
L
3mp ‫סוּסָ תָ ם‬ sûsātām ‫סוּסוֹתֵ יהֶ ם‬ sûsôtêhem
3fp ‫סוּסָ תָ ן‬ sûsātān ‫סוּסוֹתֵ יהֶ ן‬ sûsôtêhen

27
8) El modelo ‫ סוּס‬es cómodo porque tiene una sola vocal que permanece inalterada durante
toda la flexión del sustantivo. Sin embargo, cuando los sufijos se unen a una palabra bisílaba
ocurren algunos cambios vocálicos en ésta:
a) Frente a los sufijos ligeros, tanto en el singular como en el plural, reaparece la vocal
original del sustantivo (la sílaba se abre).
b) Frente a los sufijos pesados, tanto en el singular como en el plural, se mantiene la
vocalización del constructo.

SINGULAR PLURAL
‫ ָדּבָ ר‬cstr. ‫ְדּבַ ר‬ ‫ְדּבָ ִרים‬ cstr. ‫ִדּ ְב ֵרי‬
S
I
1cs ‫ ְדּבָ ִרי‬dᵉbārî ‫ ְדּבָ ַרי‬dᵉbāray
N 2ms ‫ ְדּ ָ ֽב ְרָך‬dᵉbārᵉḵā ‫ ְדּבָ ֶ ֫ריָך‬dᵉbārệḵ́ ā
G
U 2fs ‫ ְדּבָ ֵרְך‬dᵉbārēḵ ‫ ְדּבָ ַ ֫ריִ ְך‬dᵉbāráyiḵ
L
A
3ms ‫ ְדּבָ רוֹ‬dᵉbārô ‫ ְדּבָ ָריו‬dᵉbārâw
R 3fs ‫ ְדּבָ ָרהּ‬dᵉbārāH ‫יה‬
ַ ‫ ְדּבָ ֶ ֫ר‬dᵉbārệh́ ā
P
1cp ‫ ְדּבָ ֵ ֫רינוּ‬dᵉbārḗnû ‫ ְדּבָ ֵ ֫רינוּ‬dᵉbārếnû
L 2mp ‫ ְדּבַ ְרכֶ ם‬dᵉbarḵem ‫ ִדּ ְב ֵריכֶ ם‬dibrêḵem
U
R 2fp ‫ ְדּבַ ְרכֶ ן‬dᵉbarḵen ‫ ִדּ ְב ֵריכֶ ן‬dibrêḵen
A
L
3mp ‫ ְדּבָ ָרם‬dᵉbārām ‫ ִדּ ְב ֵריהֶ ם‬dibrêhem
3fp ‫ ְדּבָ ָרן‬dᵉbārān ‫ ִדּ ְב ֵריהֶ ן‬dibrêhen

LOS SUSTANTIVOS SEGOLADOS


I.- NOTA FILOLÓGICA:
1) Antiguamente existían tres tipos de sustantivos: en a , en i , en u .
2) Se designan según el modelo “qṭl” en tipo “qatl”, “qitl” o “qutl”.
(Para nuestro propósito, utilizaremos un hipotético “malk” para el tipo qatl, un “sipr” para el tipo qitl y un “qudš” para
el tipo qutl.)
3) Posteriormente se introduce en estos sustantivos una vocal eufónica, que es siempre una e
breve (sᵉgōl). Quedan así málek, síper, qúdeš. Notar que el acento permanece en la vocal
principal.
4) Por último, la vocal principal se mimetiza con el sᵉgōl eufónico, de esta manera:
• tipo qatl = el pataḥ pasa a sᵉgōl. malk → málek → mélek [ ‫מלֶ ְך‬
ֶ֫ ]
• tipo qitl = el ḥireq pasa a ṣērê. sipr → síper → sḗper [ ‫] ֵ֫ספֶ ר‬
y en algunos pocos casos a sᵉgōl. → ṣédeq [ ‫] ֫ ֶצ ֶדק‬
ṣidq → ṣídeq
• tipo qutl = el qibbuṣ pasa a ḥōlem. qudš → qúdeš → qṓdeš [ ‫] ֹ֫ק ֶדש‬

28
5) La vocal original reaparecerá en los compuestos (plural constructo, sustantivo + sufijos, etc.)
y en la formación del femenino. Por ejemplo: ‫֫ ֶמלֶ ְך‬ hará ‫ ֵ֫ספֶ ר ;מַ ְל ִכּי‬hará ‫ֹ֫ק ֶדשׁ ; ִס ְפ ִרי‬
hará ‫שׁי‬
ִ ‫[ קָ ְד‬la “u” no reaparece o lo hace muy raramente].
En los femeninos tendremos, por ejemplo: ‫( מַ ְלכָּ ה‬de ‫) ֫ ֶמלֶ ְך‬, ‫( עַ ְב ָדּה‬de ‫) ֫ ֶעבֶ ד‬, etc.
6) Notar que en la formación del femenino:
• Reaparece la vocal original en lugar del primer sᵉgōl.
• El segundo sᵉgōl cae y aparece un šewa quiescente (¡sílaba cerrada!).
• ‫◌ה‬ָ .
Se añade la terminación del femenino
méleḵ → *máleḵ * → *malk * → malkāh

II.- LOS SEGOLADOS GUTURALES:


1) Si son de I-G, los qitl vocalizan normalmente, mas luego cambian el ḥireq por un sᵉgōl.
Ej: ‫( ֫ ֵע ֶדר‬rebaño); mi rebaño = ‫( עֶ ְד ִרי‬no ‫ ;) ִע ְד ִרי‬pl. cst. ‫( עֶ ְד ֵרי‬no ‫) ִע ְד ֵרי‬.
2) Si son de II-G, vocaliza ◌ ַ ◌ַ Ej: ‫( ֫ ַנעַ ר‬joven).
3) Si son de III-G, vocalizan ◌ ַ ◌ֶ Ej: ‫( ֫ ֶפּשַׁ ע‬pecado).
! Esto último crea no pocos problemas, pues no es posible deducir por la forma del

absoluto singular si es un segolado qatl o qitl. Por ejemplo, ‫ֶז ַ֫רע‬ es un qatl que hará el
constructo plural ‫ז ְַרעֵ י‬, pero ‫֫ ֶפּשַׁ ע‬ es un qitl, que hará el constructo plural ‫ ִפּ ְשׁעֵ י‬.
Agreguemos a esto que, como vimos (#1), algunos segolados qitl también vocalizan ◌ ֶ ◌ֶ
[ ‫ ֫ ֶצ ֶדק‬,‫ֶ֫בּ ֶרְך‬ (rodilla), etc. ], y tendremos un panorama absolutamente desolador.

Consejo: Aprenderse en cada caso a qué tipo de segolado pertenece el sustantivo en cuestión:
el diccionario nos da las pautas necesarias para deducirlo.

III.- FORMACIÓN DEL PLURAL.


1) Los segolados en plural siguen todos el esquema -ᵉ-ā-îm para el masculino y -ᵉ-ā-ôt pa-ra
el femenino.
‫ְמלָ ִכים → ֫ ֶמלֶ ְך‬ ‫ְמלָ כוֹת → מַ ְלכָּ ה‬
2) Los segolados de I-G toman šewa compuesto, normalmente ֲ◌
‫עֲבָ ִדים → ֫ ֶעבֶ ד‬ ‫עֲבָ דוֹת → עַ ְב ָדּה‬
‫א ֲָרצוֹת → ֶ֫א ֶרץ‬
3) Los segolados qutl mantienen la vocalización en “o”, tomando el hatef qames ֳ◌

‫ֹ֫שׁ ֶרשׁ → קֳ ָד ִשׁים ֹ֫א ֶרח → ֹ֫ק ֶדשׁ‬ ‫שׁ ֳָר ִשׁים → א ֳָרחוֹת‬
(pero ‫ְפּעָ ִלים → ֹ֫פּעַ ל‬ ) ?

29
IV.- LOS SEGOLADOS CON SUFIJOS POSESIVOS.
1) Masculino y femenino retoman la vocalización primitiva en el singular (SS y SP). 10
2) El masculino usa la raíz del plural absoluto en el PS y el PP con sufijos ligeros (1cp). En el
resto del plural (PP) los sufijos pesados se añaden directamente al plural constructo.
3) El femenino plural utiliza una única raíz para todos los sufijos ( cf. ‫לכוֹת‬
ְ ַ‫) מ‬.
4) El šewa de la 2ª consonante del sustantivo es quiescente en todo el singular y medio en todo
el plural (tanto masculino como femenino) ‫כּי‬
ִ ‫מַ ְל‬ ,‫ מַ ְלכֵ יכֶ ם | ;מַ ְלכָּ ִתי‬,‫מַ ְלכוֹתַ י‬.

MASCULINO SINGULAR : ‫מלֶ ְך‬


ֶ֫ PLURAL : ‫ְמלָ ִכים‬

S 1cs ‫מַ ְל ִכּי‬ mi rey ‫ְמלָ כַ י‬ mis reyes


I
N
2ms ‫מַ ְל ְכָּך‬ tu rey ‫ְמלָ ֫ ֶכיָך‬ tus reyes
G
U
2fs ‫מַ ְלכֵּ ְך‬ tu rey ‫ְמלָ ֫ ַכיִ ְך‬ tus reyes
L
A
3ms ‫מַ ְלכּוֹ‬ el rey de él ‫ְמלָ כָ יו‬ los reyes de él
R 3fs ‫מַ ְלכָּ הּ‬ el rey de ella ָ‫ְמלָ ֫ ֶכיה‬ los reyes de ella

P 1cp ‫כּינוּ‬ ֵ ֫ ‫מַ ְל‬ nuestro rey ‫ְמלָ ֫ ֵכינוּ‬ nuestros reyes
L 2mp ‫מַ ְל ְכּכֶ ם‬ el rey de vosotros ‫מַ ְלכֵ יכֶ ם‬ los reyes de vosotros
U
R 2fp ‫מַ ְל ְכּכֶ ן‬ el rey de vosotras ‫מַ ְלכֵ יכֶ ן‬ los reyes de vosotras
A
L 3mp ‫מַ ְלכָּ ם‬ el rey de ellos ‫מַ ְלכֵ יהֶ ם‬ los reyes de ellos
3fp ‫מַ ְלכָּ ן‬ el rey de ellas ‫מַ ְלכֵ יהֶ ן‬ los reyes de ellas

FEMENINO SINGULAR : ‫לכָּ ה‬


ְ ַ‫מ‬ PLURAL : ‫ְמלָ כוֹת‬

S 1cs ‫מַ ְלכָּ ִתי‬ mi reina ‫מַ ְלכוֹתַ י‬ mis reinas


I
N
2ms ‫מַ ְלכָּ ְתָך‬ tu reina ‫כוֹתיָך‬ֶ ֫ ‫מַ ְל‬ tus reinas
G
U
2fs ‫מַ ְלכָּ תֵ ְך‬ tu reina ‫כוֹתיִ ְך‬ַ ֫ ‫מַ ְל‬ tus reinas
L
A
3ms ‫מַ ְלכָּ תוֹ‬ la reina de él ‫מַ ְלכוֹתָ יו‬ las reinas de él
R 3fs ‫מַ ְלכָּ תָ הּ‬ la reina de ella ָ‫כוֹתיה‬ֶ ֫ ‫מַ ְל‬ las reinas de ella

P
1cp ‫מַ ְלכָּ ֫ ֵתנוּ‬ nuestra reina ‫כוֹתינוּ‬ֵ ֫ ‫מַ ְל‬ nuestras reinas
L 2mp ‫מַ ְלכַּ ְתכֶ ם‬ la reina de vosotros ‫מַ ְלכוֹתֵ יכֶ ם‬ las reinas de vosotros
U
R 2fp ‫מַ ְלכַּ ְתכֶ ן‬ la reina de vosotras ‫מַ ְלכוֹתֵ יכֶ ן‬ las reinas de vosotras
‫מַ ְלכָּ תָ ם‬ ‫מַ ְלכוֹתֵ יהֶ ם‬
A
3mp la reina de ellos las reinas de ellos
L
3fp ‫מַ ְלכָּ תָ ן‬ la reina de ellas ‫מַ ְלכוֹתֵ יהֶ ן‬ las reinas de ellas

10 Estas siglas indican: la primera, el número del sustantivo; la segunda, el número del pronombre. SS y PP no
traen problemas: “mi rey” (SS), “nuestros reyes” (PP). SP (singular del sustantivo, plural del pronombre) será “nuestro
rey”; PS (plural del sustantivo, singular del pronombre) será “mis reyes”. Las siglas siguen el orden de las palabras en
hebreo.
30
EL ESTADO CONSTRUCTO
El estado constructo expresa en hebreo la relación entre dos sustantivos, correspondiente a lo
que en español indica la preposición “de” (no en el sentido de “desde”). El estado constructo
modifica la parte con relación al todo, inversamente al caso genitivo que modifica al todo con
relación a la parte.

I.- REGLAS GENERALES:


1. La forma normal se llama “estado absoluto”. En la cadena del constructo, el primer
sustantivo es el regente y va en estado constructo: el o los siguientes (regidos) van en estado
absoluto.

2. La palabra en estado constructo normalmente pierde el acento, “apoyándose” en la palabra


en estado absoluto. Esto causará modificaciones vocálicas, que se verán en el punto II.

3. Sobre la definición:
a) Una palabra en estado constructo es siempre definida, y por lo tanto nunca llevará
artículo, pero un adjetivo referido al sustantivo en estado constructo siempre llevará
artículo. El sustantivo siguiente (absoluto) puede llevar artículo o no, según el sentido.
b) La relación “un X de Y”, donde “Y” es definido (p.ej. un nombre propio) no puede expre-
sarse con el estado constructo. Para ello se emplea la preposición ‫ְל‬

‫ְדּבַ ר הַ ֫ ֶמּלֶ ְך‬ la palabra del rey


‫קוֹל הַ נּ ִָביא‬ la voz del profeta
‫קוֹל ְשׁמוּאֵ ל‬ la voz de Samuel
‫קוֹל נ ִָביא‬ la voz de un profeta, voz de profeta
‫ָדּבָ ר ִל ְשׁמוּאֵ ל‬ una palabra de Samuel
‫ִמזְ מוֹר ְל ָדוִ ד‬ un salmo de David
‫יאים‬ ִ ‫ְדּבַ ר הַ נְּ ִב‬ la palabra de los profetas
‫ִדּ ְב ֵרי הַ נּ ִָביא‬ las palabras del profeta
‫יאים‬ִ ‫ִדּ ְב ֵרי הַ נְּ ִב‬ las palabras de los profetas

4. El adjetivo debe seguir a toda la cadena de sustantivos, aunque se refiera al primero


(constructo). Esto puede dar lugar a alguna ambigüedad si ambos sustantivos son del mismo
género, pero normalmente el contexto aporta luz suficiente. Nunca se usan dos adjetivos,
uno para el constructo y otro para el absoluto.

‫ְדּבַ ר הַ נּ ִָביא הָ ַרע‬ la palabra del profeta malvado


?
la mala palabra del profeta
‫יאים הָ ָר ִעים‬
ִ ‫ְדּבַ ר הַ נְּ ִב‬ la palabra de los profetas malvados
‫ִדּ ְב ֵרי הַ נּ ִָביא הָ ָר ִעים‬ las malas palabras del profeta
‫יאים הָ ָר ִעים‬
ִ ‫ִדּ ְב ֵרי הַ נְּ ִב‬ las palabras de los profetas malvados
?
las malas palabras de los profetas

31
‫ֵ֫אשֶׁ ת ִאישׁ טוֹב‬ la esposa de un hombre bueno
‫ֵ֫אשֶׁ ת הָ ִאישׁ הַ טּוֹב‬ la esposa del hombre bueno
‫ֵ֫אשֶׁ ת הָ ִאישׁ הַ טּוֹבָ ה‬ la buena esposa del hombre
‫נְ שֵׁ י הָ ִאישׁ הַ טּוֹבוֹת‬ las buenas esposas del hombre
‫טּוֹבים‬
ִ ַ‫ָשׁים ה‬
ִ ‫אנ‬ֲ ָ‫נְ שֵׁ י ה‬ las esposas de los hombres buenos

5. Los participios pueden funcionar como verbos (normalmente llevarán artículo) o como
sustantivos en estado constructo. Como verbos indicarán una acción concreta, como
sustantivos una actitud general.

‫תּוֹרה‬
ָ ַ‫הַ שֹּׁמֵ ר אֶ ת־ה‬ el que observa la Ley (aquí y ahora)
‫תּוֹרה‬
ָ ַ‫שֹׁמֵ ר ה‬ el que observa la Ley (siempre)

II.- FORMACIÓN DEL CONSTRUCTO.


1.- Reglas generales.
a) La palabra en estado constructo normalmente “pasa” el acento a la palabra siguiente. En
consecuencia, la última sílaba será pretónica y la anterior, propretónica.
b) El qāmeṣ pretónico se cambia en pataḥ.
c) El ṣērê pretónico normalmente no cambia; en sílaba cerrada, a veces se cambia en pataḥ.
d) Qāmeṣ y ṣērê propretónicos se cambian en šewa.

2.- Formación del masculino singular.


a) El constructo masculino singular se distingue del absoluto sólo por el cambio vocálico.
b) Los sustantivos derivados de participios [vocalización xōxēx] y los segolados no varían. (Los
segolados mantienen el acento tónico en la penúltima sílaba).
c) Particularidades:
• Los monosílabos en ṣērê no cambian ‫עֵ ץ → עֵ ץ‬
Única excepción: ‫בֶּ ן־ → בֵּ ן‬
• Sustantivos en ‫◌ה‬ ֶ vocalizan ‫◌ה‬ ֵ ‫ְשׂ ֵדה → שָׂ ֶדה‬
• El diptongo ִ‫◌י‬ ַ vocaliza ◌ֵ y el diptongo ‫◌ ֶו‬ ָ vocaliza ‫וֹ‬
‫בֵּ ית → ַ֫בּיִ ת‬ ‫מוֹת → ֫ ָמוֶת‬
• ‫ אָ ב‬y ‫ אָ ח‬agregan una ‫ ִ◌י‬en el constructo.
‫א ֲִחי → אָ ח א ֲִבי → אָ ב‬
d) Algunos ejemplos:
Absoluto Constructo Absoluto Constructo
mano ‫יָד‬ → ‫יַד‬ anciano ‫זָקֵ ן‬ → ‫זְ קַ ן‬
lugar ‫מָ קוֹם‬ → ‫ְמקוֹם‬ juez ‫שׁפֵ ט‬ֹ → ‫שׁפֵ ט‬ ֹ
profeta ‫נ ִָביא‬ → ‫נְ ִביא‬ corazón ‫לֵ בָ ב‬ → ‫ְלבַ ב‬
estrella ‫כּוֹכָ ב‬ → ‫כּוֹכַ ב‬ corazón ‫לֵ ב‬ → ‫לֵ ב‬

32
Absoluto Constructo Absoluto Constructo
templo ‫הֵ יכָ ל‬ → ‫הֵ יכַ ל‬ rey ‫֫ ֶמלֶ ְך‬ → ‫֫ ֶמלֶ ְך‬
precepto ‫ִמ ְשׁפָּ ט‬ → ‫ִמ ְשׁפַּ ט‬ libro ‫ֵ֫ספֶ ר‬ → ‫ֵ֫ספֶ ר‬
ladrón ‫ַגּנָּב‬ → ‫ַגּנַּב‬ joven ‫ַנ֫עַ ר‬ → ‫ַנ֫עַ ר‬
palabra ‫ָדּבָ ר‬ → ‫ְדּבַ ר‬ camello ‫גָּמָ ל‬ → ‫גְּ מַ ל‬

3.- Formación del femenino singular.


a) El constructo femenino singular cambia la terminación ‫◌ה‬
ָ en ‫◌ת‬
ַ con los cambios
vocálicos ya indicados.
b) Variantes las hay a montones. El eterno femenino es impredecible.
c) Algunos ejemplos:

Absoluto Constructo Absoluto Constructo


año ‫שָׁ נָה‬ → ‫ְשׁנַת‬ cadáver ‫נְ בֵ לָ ה‬ → ‫נִ ְבלַ ת‬
consejo ‫עֵ צָ ה‬ → ‫עֲצַ ת‬ guerra ‫ִמ ְלחָ מָ ה‬ → ‫ִמ ְל ֫ ֶחמֶ ת‬ !
reina ‫מַ ְלכָּ ה‬ → ‫מַ ְלכַּ ת‬ familia ‫ִמ ְשׁפָּ חָ ה‬ → ‫ִמ ְשׁ ֫ ַפּחַ ת‬ !
resultado ‫ְתּבוּאָ ה‬ → ‫ְתּבוּאַ ת‬ alberca ‫ְבּ ֵרכָ ה‬ → ‫ְבּ ֵרכַ ת‬ ?
oración ‫ְתּ ִפלָּ ה‬ → ‫ְתּ ִפלַּ ת‬ pena ‫צָ ָרה‬ → ‫צָ ַרת‬ ?
bendición ‫ְבּ ָרכָ ה‬ → ‫ ִבּ ְרכַּ ת‬11 mujer ‫ִאשָּׁ ה‬ → ‫ֵ֫אשֶׁ ת‬ ?
4.- Formación del plural.
a) Los masculinos cambian la terminación ‫◌ים‬ ִ en ‫◌י‬ֵ con los cambios vocálicos ya indicados.
(Hay algunos irregulares que no reducen la vocal propretónica).
b) Los femeninos conservan la terminación ‫ )וֹת(◌ֹת‬con los cambios vocálicos ya indicados.
c) Los segolados retoman su vocalización original (qatl qitl qutl).

5.- Ejemplos.
a) Para formar el contructo plural (se procede de izquierda a derecha):
‫ ְדּבָ ִרים‬: → ‫( ְדּבָ ֵרי‬4a) → ‫( ְדּ ְב ֵרי‬1b) → ‫( ִדּ ְב ֵרי‬regla del šewa).
‫ ְמלָ ִכים‬: → ‫( ְמלָ כֵ י‬4a) → ‫( ְמ ְלכֵ י‬1b) → ‫( מַ ְלכֵ י‬4c).
‫ָשׁים‬ִ ‫אנ‬
ֲ : → ‫אנָשֵׁ י‬ֲ (4a) → ‫( אֲנְ שֵׁ י‬1b) → ‫( אַ נְ שֵׁ י‬regla del šewa).
‫ ְבּ ָרכוֹת‬: → ‫( ְבּ ְרכוֹת‬4b-1b) → ‫( ִבּ ְרכוֹת‬regla del šewa).
‫ שָׂ דוֹת‬: → ‫( ְשׂדוֹת‬4b-1b).

11 Notar el dageš irregular. Lo normal sería ‫בּ ְרכַ ת‬.


ִ
33
‫‪b) Algunos ejemplos útiles.‬‬
‫‪Nota: Se han elegido los sufijos de 1cs y 2mp y se han mantenido en todos los sustantivos para‬‬
‫‪mayor claridad, aunque no figuren todos ellos en el texto bíblico.‬‬

‫‪Absoluto‬‬ ‫‪Constructo‬‬ ‫‪c/suf. ligeros‬‬ ‫‪c/suf. pesados‬‬


‫‪S‬‬ ‫‪día‬‬ ‫יוֹם‬ ‫יוֹם‬ ‫יוֹמי‬
‫ִ‬ ‫יוֹמכֶ ם‬
‫ְ‬
‫‪P‬‬ ‫י ִָמים‬ ‫יְ מֵ י‬ ‫יְ מַ י‬ ‫יְ מֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪padre‬‬ ‫אָ ב‬ ‫א ֲִבי‬ ‫אָ ִבי‬ ‫א ֲִביכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫אָ בֹת‬ ‫אֲבוֹת‬ ‫אֲבוֹתַ י‬ ‫אֲבוֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪hijo‬‬ ‫בֵּ ן‬ ‫בֶּ ן־‬ ‫ְבּנִ י‬ ‫ִבּנְ כֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫בָּ נִ ים‬ ‫ְבּנֵי‬ ‫ְבּנַי‬ ‫ְבּנֵיכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪hija‬‬ ‫בַּ ת‬ ‫בַּ ת‬ ‫ִבּ ִתּי‬ ‫ִבּ ְתּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫בָּ נוֹת‬ ‫ְבּנוֹת‬ ‫ְבּנוֹתַ י‬ ‫ְבּנוֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪pueblo‬‬ ‫עַ ם‬ ‫עַ ם‬ ‫עַ ִמּי‬ ‫עַ ְמּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫עַ ִמּים‬ ‫עַ מֵּ י‬ ‫עַ מַּ י‬ ‫עַ מֵּ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪hombre‬‬ ‫ִאישׁ‬ ‫ִאישׁ‬ ‫ישׁי‬
‫ִא ִ‬ ‫ישׁכֶ ם‬
‫ִא ְ‬
‫‪P‬‬ ‫ָשׁים‬
‫אנ ִ‬
‫ֲ‬ ‫אַ נְ שֵׁ י‬ ‫אנָשַׁ י‬
‫ֲ‬ ‫אַ נְ שֵׁ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪mujer‬‬ ‫ִאשָּׁ ה‬ ‫ֵ֫אשֶׁ ת‬ ‫ִא ְשׁ ִתּי‬ ‫ִא ְשׁ ְתּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ָשׁים‬
‫נ ִ‬ ‫נְ שֵׁ י‬ ‫נָשַׁ י‬ ‫נְ שֵׁ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪cabeza‬‬ ‫ר ֹאשׁ‬ ‫ר ֹאשׁ‬ ‫ֹאשׁי‬
‫ר ִ‬ ‫ֹאשׁכֶ ם‬
‫ר ְ‬
‫‪P‬‬ ‫אשׁים‬
‫ָר ִ‬ ‫ָראשֵׁ י‬ ‫ָראשַׁ י‬ ‫ָראשֵׁ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪ciudad‬‬ ‫ִעיר‬ ‫ִעיר‬ ‫ירי‬
‫ִע ִ‬ ‫ירכֶ ם‬
‫ִע ְ‬
‫‪P‬‬ ‫עָ ִרים‬ ‫עָ ֵרי‬ ‫עָ ַרי‬ ‫עָ ֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪montaña‬‬ ‫הַ ר‬ ‫הַ ר‬ ‫ה ֲָר ִרי ‪ /‬הַ ְר ִרי‬ ‫הַ ְרכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫הָ ִרים‬ ‫הַ ְר ֵרי ‪ /‬הָ ֵרי‬ ‫הָ ַרי‬ ‫הַ ְר ֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪nombre‬‬ ‫שֵׁ ם‬ ‫שֵׁ ם ]שֶׁ ם[‬ ‫ְשׁ ִמי‬ ‫ִשׁ ְמכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫שֵׁ מוֹת‬ ‫ְשׁמוֹת‬ ‫ְשׁמוֹתַ י‬ ‫ְשׁמֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪flecha‬‬ ‫חֵ ץ‬ ‫חֵ ץ‬ ‫ִח ִצּי‬ ‫ִה ְצּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ִח ִצּים‬ ‫ִחצֵּ י‬ ‫ִחצַּ י‬ ‫ִחצֵּ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪palabra‬‬ ‫ָדּבָ ר‬ ‫ְדּבַ ר‬ ‫ְדּבָ ִרי‬ ‫ְדּבַ רכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְדּבָ ִרים‬ ‫ִדּ ְב ֵרי‬ ‫ְדּבָ ַרי‬ ‫ִדּ ְב ֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪anciano‬‬ ‫זַקֵ ן‬ ‫זְ קַ ן‬ ‫זְ קֵ נִ י‬ ‫זְ קַ נְ כֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫זְ קֵ נִ ים‬ ‫זִ ְקנֵי‬ ‫זְ קֵ נַי‬ ‫זִ ְקנֵיכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪casa‬‬ ‫ַ֫בּיִ ת‬ ‫בֵּ ית‬ ‫יתי‬
‫בֵּ ִ‬ ‫יתכֶ ם‬
‫בֵּ ְ‬
‫‪P‬‬ ‫ָ ֽבּ ִתּים‬ ‫ָ ֽבּתֵּ י‬ ‫ָ ֽבּתַּ י‬ ‫ָ ֽבּתֵּ יכֶ ם‬

‫‪34‬‬
‫‪Absoluto‬‬ ‫‪Constructo‬‬ ‫‪c/suf. ligeros‬‬ ‫‪c/suf. pesados‬‬
‫‪S‬‬ ‫‪olivo‬‬ ‫֫ ַזיִ ת‬ ‫זֵית‬ ‫ֵיתי‬
‫ז ִ‬ ‫ֵיתכֶ ם‬
‫ז ְ‬
‫‪P‬‬ ‫ֵיתים‬
‫ז ִ‬ ‫זֵיתֵ י‬ ‫זֵיתַ י‬ ‫זֵיתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪enemigo‬‬ ‫ֹאיֵב‬ ‫ֹאיֵב‬ ‫ֹאיְ בַ י‬ ‫ֹאיִ ְבכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ֹאיְ ִבים‬ ‫ֹאיְ בֵ י‬ ‫ֹאיְ בַ י‬ ‫ֹאיְ בֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪rey‬‬ ‫֫ ֶמלֶ ְך‬ ‫֫ ֶמלֶ ְך‬ ‫מַ ְל ִכּי‬ ‫מַ ְל ְכּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְמלָ ִכים‬ ‫מַ ְלכֵ י‬ ‫ְמלָ כַ י‬ ‫מַ ְלכֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪siervo‬‬ ‫֫ ֶעבֶ ד‬ ‫֫ ֶעבֶ ד‬ ‫עַ ְב ִדּי‬ ‫עַ ְב ְדּכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫עבָ ִדים‬
‫ֲ‬ ‫עַ ְב ֵדי‬ ‫עֲבָ ַדי‬ ‫עַ ְב ֵדיכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪alma‬‬ ‫֫ ֶנפֶ שׁ‬ ‫֫ ֶנפֶ שׁ‬ ‫נ ְַפ ִשׁי‬ ‫נ ְַפ ְשׁכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫נְ פָ שׁוֹת‬ ‫נ ְַפשׁוֹת‬ ‫נְ פָ שַׁ י‬ ‫נ ְַפשֹׁתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪joven‬‬ ‫ַנ֫עַ ר‬ ‫֫ ַנעַ ר‬ ‫ַנע ֲִרי‬ ‫נַעַ ְרכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫נְ עָ ִרים‬ ‫ַנע ֲֵרי‬ ‫נְ עָ ַרי‬ ‫ַנע ֲֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪libro‬‬ ‫ֵ֫ספֶ ר‬ ‫ֵ֫ספֶ ר‬ ‫ִס ְפ ִרי‬ ‫ִס ְפ ְרכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְספָ ִרים‬ ‫ִס ְפ ֵרי‬ ‫ְספָ ַרי‬ ‫ִס ְפ ֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪tumba‬‬ ‫ֶ֫קבֶ ר‬ ‫ֶ֫קבֶ ר‬ ‫ִק ְב ִרי‬ ‫ִק ְב ְרכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְקבָ ִרים‬ ‫ִק ְב ֵרי‬ ‫ְקבָ ַרי‬ ‫ִק ְב ֵריכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪raíz‬‬ ‫ֹ֫שׁ ֶרשׁ‬ ‫ֹ֫שׁ ֶרשׁ‬ ‫שָׁ ְר ִשׁי‬ ‫שָׁ ְר ְשׁכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫שׁ ֳָר ִשׁים‬ ‫שָׁ ְרשֵׁ י‬ ‫שׁ ֳָרשַׁ י‬ ‫שָׁ ְרשֵׁ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪obra‬‬ ‫ֹ֫פּעַ ל‬ ‫ֹ֫פּעַ ל‬ ‫פָּ ע ֳִלי‬ ‫פָּ עָ ְלכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְפּעָ ִלים‬ ‫פָּ עֳלֵ י‬ ‫ְפּעָ לַ י‬ ‫פָּ עֳלֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪pasaje‬‬ ‫ֹ֫א ַרח‬ ‫ֹ֫א ַרח‬ ‫אָ ְר ִחי‬ ‫חכֶ ם‬
‫אָ ְר ֲ‬
‫‪P‬‬ ‫א ֳָרחוֹת‬ ‫אָ ְרחוֹת‬ ‫אָ ְרחוֹתַ י‬ ‫אָ ְרחוֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪campo‬‬ ‫שָׂ ֶדה‬ ‫ְשׂ ֵדה‬ ‫שָׂ ִדי‬ ‫שַׂ ְדכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫שָׂ דוֹת‬ ‫ְשׂדוֹת‬ ‫ְשׂדוֹתַ י‬ ‫ְשׂדוֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪reina‬‬ ‫מַ ְלכָּ ה‬ ‫מַ ְלכַּ ת‬ ‫מַ ְלכָּ ִתי‬ ‫מַ ְלכַּ ְתכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְמלָ כוֹת‬ ‫מַ ְלכוֹת‬ ‫מַ ְלכוֹתַ י‬ ‫מַ ְלכוֹתֵ יכֶ ם‬
‫‪S‬‬ ‫‪bendición‬‬ ‫ְבּ ָרכָ ה‬ ‫ִבּ ְרכַּ ת‬ ‫ִבּ ְרכַ ִתי‬ ‫ִבּ ְרכַ ְתכֶ ם‬
‫‪P‬‬ ‫ְבּ ָרכוֹת‬ ‫ִבּ ְרכוֹת‬ ‫ִבּ ְרכוֹתַ י‬ ‫ִבּ ְרכוֹתֵ יכֶ ם‬

‫‪35‬‬
‫‪EL PRONOMBRE PERSONAL Y LOS SUFIJOS‬‬

‫‪Pronombres‬‬ ‫ְל‬ ‫ְבּ‬ ‫אֵ ת‬ ‫אֵ ת‬ ‫ִעם‬ ‫ִמן‬ ‫ְכּ‬ ‫אֶ ל‬ ‫עַ ל‬ ‫‪Sufijos‬‬
‫‪personales‬‬ ‫)‪(para‬‬ ‫)‪(en‬‬ ‫)‪(Acus.‬‬ ‫)‪(con‬‬ ‫)‪(con‬‬ ‫)‪(desde‬‬ ‫)‪(como‬‬ ‫)‪(hacia‬‬ ‫)‪(sobre‬‬ ‫‪verbales‬‬

‫‪1cs‬‬ ‫אֲנִ י‬ ‫ִלי‬ ‫ִבּי‬ ‫א ִֹתי‬ ‫ִא ִתּי‬ ‫ִע ִמּי‬ ‫ִמ ֫ ֶמּנִ י‬ ‫כָּ ֫מוֹנִ י‬ ‫אֵ לַ י‬ ‫עָ לַ י‬ ‫◌נִ י‪ ,‬נִ י‬
‫◌נִ י‪ַ ֫ ,‬‬
‫ֶ֫‬
‫)אָ ֹנ ִכי(‬ ‫) ִעמָּ ִדי(‬
‫‪2ms‬‬ ‫אַ תָּ ה‬ ‫ְלָך‬ ‫ְבָּך‬ ‫א ְֹתָך‬ ‫ִא ְתָּך‬ ‫ִע ְמָּך‬ ‫ִמ ְמָּך‬ ‫כָּ ֫מוָֹך‬ ‫ליָך‬
‫אֵ ֫ ֶ‬ ‫ליָך‬
‫עָ ֫ ֶ‬ ‫◌ָך‪ָ◌ְ ,‬ך‪ָ ,‬ך‬
‫◌ךָּ ‪ֶ ֫ ,‬‬
‫ֶ֫‬

‫‪2fs‬‬ ‫) ַ֫א ִתּי( אַ ְתּ‬ ‫לָ ְך‬ ‫בָּ ְך‬ ‫אֹתָ ְך‬ ‫ִאתָּ ְך‬ ‫ִעמָּ ְך‬ ‫ִממֵּ ְך‬ ‫כָּ מוְֹך‬ ‫ליִ ְך‬
‫אֵ ֫ ַ‬ ‫ליִ ְך‬
‫עָ ֫ ַ‬ ‫◌ְך‪ְ ,‬ך‬
‫◌ְך‪ָ ,‬‬
‫◌ְך‪ֵ ,‬‬
‫ֶ‬

‫‪3ms‬‬ ‫הוּא‬ ‫לוֹ‬ ‫בּוֹ‬ ‫אֹתוֹ‬ ‫ִאתּוֹ‬ ‫ִעמּוֹ‬ ‫ִמ ֫ ֶמּנּוּ‬ ‫כָּ ֫מוֹהוּ‬ ‫אֵ לָ יו‬ ‫עָ לָ יו‬ ‫◌הוּ‪ ,‬ו‪ ,‬הוּ‬
‫◌הוּ‪ ,‬וֹ‪ָ ֫ ,‬‬
‫ֵ֫‬

‫‪3fs‬‬ ‫) ִהוא( ִהיא‬ ‫לָ הּ‬ ‫ָבּהּ‬ ‫אֹתָ הּ‬ ‫ִאתָּ הּ‬ ‫ִעמָּ הּ‬ ‫ִמ ֫ ֶמּנָּה‬ ‫כָּ ֫מוֹהָ‬ ‫ליהָ‬
‫אֵ ֫ ֶ‬ ‫ליהָ‬
‫עָ ֫ ֶ‬ ‫◌הּ‪ ,‬הָ‬
‫◌הָ ‪ָ ,‬‬
‫ֶ֫‬

‫‪1cp‬‬ ‫֫חנוּ‬
‫א ַנ ְ‬
‫֫חנוּ( ֲ‬
‫) ַנ ְ‬ ‫לנוּ‬
‫ָ֫‬ ‫ַ֫בּנוּ‬ ‫ֹתנוּ‬
‫א ָ֫‬ ‫ִא ֫ ָתּנוּ‬ ‫ִע ֫ ָמּנוּ‬ ‫ִמ ֫ ֶמּנּוּ‬ ‫כָּ ֫מוֹנוּ‬ ‫לינוּ‬
‫אֵ ֫ ֵ‬ ‫לינוּ‬
‫עָ ֫ ֵ‬ ‫◌נוּ‪ ,‬נוּ‬
‫◌נוּ‪ָ ֫ ,‬‬
‫ֵ֫‬

‫‪2mp‬‬ ‫אַ תֶּ ם‬ ‫לָ כֶ ם‬ ‫בָּ כֶ ם‬ ‫אֶ ְתכֶ ם‬ ‫ִא ְתּכֶ ם‬ ‫ִעמָּ כֶ ם‬ ‫ִמכֶּ ם‬ ‫כָּ כֶ ם‬ ‫אֲלֵ יכֶ ם‬ ‫עֲלֵ יכֶ ם‬ ‫ְ◌כֶ ם‪ ,‬כֶ ם‬

‫‪2fp‬‬ ‫)אַ ֫ ֵתּנָּה( אַ תֶּ ן‬ ‫לָ כֶ ן‬ ‫בָּ כֶ ן‬ ‫אֶ ְתכֶ ן‬ ‫ִא ְתּכֶ ן‬ ‫ִעמָּ כֶ ן‬ ‫ִמכֶּ ן‬ ‫כָּ כֶ ן‬ ‫אֲלֵ יכֶ ן‬ ‫עֲלֵ יכֶ ן‬ ‫ְ◌כֶ ן‪ ,‬כֶ ן‬

‫‪3mp‬‬ ‫) ֫ ֵהמָּ ה( הֵ ם‬ ‫לָ הֶ ם‬ ‫בָּ הֶ ם‬ ‫אֹתָ ם‬ ‫ִאתָּ ם‬ ‫ִעמָּ הֶ ם‬ ‫מֵ הֶ ם‬ ‫כָּ הֶ ם‬ ‫אֲלֵ יהֶ ם‬ ‫עֲלֵ יהֶ ם‬ ‫◌מוֹ‪,‬‬‫◌מוֹ‪ָ ֫ ,‬‬‫ֵ֫‬
‫)בַּ ם(‬ ‫) ִעמָּ ם(‬ ‫◌ם‪ ,‬ם‬‫◌ם‪ָ ,‬‬ ‫◌ם‪ַ ,‬‬‫ֵ‬
‫‪3fp‬‬ ‫֫ ֵהנָּה‬ ‫לָ הֶ ן‬ ‫בָּ הֶ ן‬ ‫אֹתָ ן‬ ‫ִאתָּ ן‬ ‫ִעמָּ הֶ ן‬ ‫מֵ הֶ ן‬ ‫כָּ הֶ ן‬ ‫אֲלֵ יהֶ ן‬ ‫עֲלֵ יהֶ ן‬ ‫◌ן‪ ,‬ן‬
‫◌ן‪ַ ,‬‬
‫ָ‬
‫)מֵ ֫ ֵהנָּה(‬
LOS NÚMEROS
“Esto... es seguramente una artimaña urdida por
Israel a fin de confundir al pueblo palestino”.
Yasser Arafat (1929-2004)
I.- LAS UNIDADES.
a) Del 1 al 10 hay masculino y femenino, absoluto y constructo, cardinal y ordinal.
b) 1 y 2 concuerdan en género con el sustantivo regente.
c) Del 3 al 10 se usa el cardinal femenino para un sustantivo masculino y el cardinal
masculino para un sustantivo femenino. Los ordinales concuerdan con el género del
sustantivo.
d) Del 2 al 10 el sustantivo regente va en plural. Los sustantivos colectivos pueden ir en
singular.
e) El número en estado absoluto normalmente precede al sustantivo. En estado constructo
siempre.
f) Un sustantivo indefinido puede usar un numeral en estado absoluto o constructo. Un
sustantivo definido (con artículo, o en estado constructo, etc.) debe usar el numeral en
constructo.
‫ָשׁים‬
ִ ‫אנ‬
ֲ ָ‫ְשׁ ֹ֫לשֶׁ ת ה‬ : los tres hombres; ‫ ְשׁ ֹ֫לשֶׁ ת ְבּנֵי הַ נּ ִָביא‬: los tres hijos del profeta.
g) El dual aplicado a un sustantivo significa 2 (no se utiliza el número): ‫ י ַ ָ֫דיִ ם‬dos manos.
Aplicado a un número indica “veces”: ‫ אַ ְרבַּ ְע ֫ ַתּיִ ם‬cuatro veces, ‫ ִשׁ ְבעָ ֫ ַתיִ ם‬siete veces.

CARDINALES ORDINALES
Regente Regente Regente Regente
masculino femenino masculino femenino
Absoluto Constructo Absoluto Constructo
1 ‫א‬ ‫אֶ חָ ד‬ ‫אַ חַ ד‬ ‫אַ חַ ת‬ ‫אַ חַ ת‬ ‫ִראשׁוֹן‬ ‫ִראשׁוֹנָה‬
2 ‫ב‬ ‫ְשׁ ֫ ַניִ ם‬ ‫ְשׁנֵי‬ ‫ְשׁ ֫ ַתּיִ ם‬ ‫ְשׁתֵּ י‬ ‫שֵׁ נִ י‬ ‫שֵׁ נִ ית‬
3 ‫ג‬ ‫ְשֹׁלשָׁ ה‬ ‫ְשׁ ֹ֫לשֶׁ ת‬ ‫שָׁ ֹלשׁ‬ ‫ְשֹׁלשׁ‬ ‫ישׁי‬
ִ ‫ְשׁ ִל‬ ‫ישׁית‬
ִ ‫ְשׁ ִל‬
4 ‫ד‬ ‫אַ ְרבָּ עָ ה‬ ‫אַ ְר ַ֫בּעַ ת‬ ‫אַ ְרבַּ ע‬ ‫אַ ְרבַּ ע‬ ‫יעי‬
ִ ‫ְר ִב‬ ‫יעית‬
ִ ‫ְר ִב‬
5 ‫ה‬ ‫ח ֲִמשָּׁ ה‬ ‫ֲמשֶׁ ת‬
ֶ֫ ‫ח‬ ‫חָ מֵ שׁ‬ ‫חֲמֵ שׁ‬ ‫ישׁי‬
ִ ‫ח ֲִמ‬ ‫ישׁית‬
ִ ‫ח ֲִמ‬
6 ‫ו‬ ‫ִשׁשָּׁ ה‬ ‫שׁשֶׁ ת‬
ֵ֫ ‫שֵׁ שׁ‬ ‫שֵׁ שׁ‬ ‫ישּׁי‬
ִ ‫ִשׁ‬ ‫ישּׁית‬
ִ ‫ִשׁ‬
12
7 ‫ז‬ ‫ִשׁ ְבעָ ה‬ ‫ִשׁ ְבעַ ת‬ ‫שׁבַ ע‬
ֶ֫ ‫ְשׁבַ ע‬ ‫יעי‬
ִ ‫ְשׁ ִב‬ ‫יעית‬
ִ ‫ְשׁ ִב‬
8 ‫ח‬ ‫מנָה‬
ֹ ‫ְשׁ‬ ‫מנַת‬
ֹ ‫ְשׁ‬ ‫מנֶה‬
ֹ ‫ְשׁ‬ ‫מנֶה‬
ֹ ‫ְשׁ‬ ‫ְשׁ ִמינִ י‬ ‫ְשׁ ִמינִ ית‬
12
9 ‫ט‬ ‫ִתּ ְשׁעָ ה‬ ‫ִתּ ְשׁעַ ת‬ ‫֫ ֵתּשַׁ ע‬ ‫ְתּשַׁ ע‬ ‫יעי‬
ִ ‫ְתּ ִשׁ‬ ‫יעית‬
ִ ‫ְתּ ִשׁ‬
10 ‫י‬ ‫עֲשָׂ ָרה‬ ‫ֲשׂ ֶרת‬
ֶ֫ ‫ע‬ ‫֫ ֶעשֶׂ ר‬ ‫֫ ֶעשֶׂ ר‬ ‫ירי‬
ִ ‫ֲשׂ‬
ִ ‫ע‬ ‫ירית‬
ִ ‫ע ִשׂ‬
ֲ

12 Estas formas se usan solamente para los números 17, 19, 700 y 900. En todos los demás casos, el
constructo es igual al absoluto.

37
II.- DEL 11 AL 19.
a) Se antepone al 10 la unidad respectiva, sin la conjunción “y”.

b) El 10 tiene una forma diferente a la vista en el párrafo anterior.


masculino: ‫עָ שָׂ ר‬ femenino: ‫עֶ ְשׂ ֵרה‬
c) 11 y 12:
• concuerdan con el género del sustantivo regente en la unidad y la decena.
• 11 tiene dos formas diversas. En ambas la unidad va en estado constructo.
• 12 tiene absoluto y constructo.

d) En los restantes (13 a 19):


• el 10 concuerda con el género del sustantivo regente.
• si el sustantivo regente es masculino las unidades van en femenino absoluto.
• si el sustantivo regente es femenino las unidades van en masculino constructo.

e) El sustantivo regente va normalmente en plural.


‫ ִאישׁ‬, ‫שָׁ נָה‬, ‫יוֹם‬, ‫ ֫ ֶנפֶ שׁ‬y ‫שׁבֶ ט‬
ֵ֫ prefieren el singular.

f) En la notación hebrea, en los números compuestos el mayor precede (a la derecha), así


‫ = יא‬11, ‫ = קכא‬121. Pero 15 se escribe ‫( טו‬9+6), no ‫( יה‬por ser las primeras letras de
‫ ;) יהוה‬similarmente 16 se escribe ‫( טז‬9+7), no ‫( יו‬que en los nombres propios, como
‫יוֹאֵ ל‬, equivale también a ‫)יהוה‬.
Regente masculino Regente femenino
11 ‫יא‬ ‫אַ חַ ד עָ שָׂ ר‬ ‫אַ חַ ת עֶ ְשׂ ֵרה‬
‫עַ ְשׁתֵּ י עָ שָׂ ר‬ ‫עַ ְשׁתֵּ י עֶ ְשׂ ֵרה‬
12 ‫יב‬ ‫ְשׁנֵים עָ שָׂ ר‬ ‫ְשׁתֵּ ים עֶ ְשׂ ֵרה‬
‫ְשׁנֵי עָ שָׂ ר‬ ‫ְשׁתֵּ י עֶ ְשׂ ֵרה‬
13 ‫יג‬ ‫ְשֹׁלשָׁ ה עָ שָׂ ר‬ ‫ְשֹׁלשׁ עֶ ְשׂ ֵרה‬
14 ‫יד‬ ‫אַ ְרבָּ עָ ה עָ שָׂ ר‬ ‫אַ ְרבַּ ע עֶ ְשׂ ֵרה‬
15 ‫טו‬ ‫ח ֲִמשָּׁ ה עָ שָׂ ר‬ ‫חֲמֵ שׁ עֶ ְשׂ ֵרה‬
16 ‫טז‬ ‫ִשׁשָּׁ ה עָ שָׂ ר‬ ‫שֵׁ שׁ עֶ ְשׂ ֵרה‬
17 ‫יז‬ ‫ִשׁ ְבעָ ה עָ שָׂ ר‬ ‫ְשׁבַ ע עֶ ְשׂ ֵרה‬
18 ‫יח‬ ‫מנָה עָ שָׂ ר‬
ֹ ‫ְשׁ‬ ‫מנֶה עֶ ְשׂ ֵרה‬
ֹ ‫ְשׁ‬
19 ‫יט‬ ‫ִתּ ְשׁעָ ה עָ שָׂ ר‬ ‫ְתּשַׁ ע עֶ ְשׂ ֵרה‬
Ejs.: ‫אַ ְרבָּ עָ ה עָ שָׂ ר ִאישׁ‬ 14 hombres

‫שֵׁ שׁ עֶ ְשׂ ֵרה ֫ ֶנפֶ שׁ‬ 16 personas

‫סוּסים‬
ִ ‫מנָה עָ שָׂ ר‬
ֹ ‫ְשׁ‬ 18 caballos

‫ְתּשַׁ ע עֶ ְשׂ ֵרה סוּסוֹת‬ 19 yeguas

38
III.- LAS DECENAS.
a) Las decenas son el plural de la unidad correspondiente, con la excepción de 20, que es el
plural de 10.

b) Si el sustantivo sigue al número, va siempre en singular; si lo precede, puede ir también en


plural.

c) Se utilizan también como ordinales, de tal modo que, p. ej., ‫ִבּ ְשׁנַת אַ ְרבָּ ִעים‬ puede
significar o “en el año cuarto” o “en el año cuarenta” (cfr. 2 Sam 15,7)

d) Las decenas son de género común y van siempre en estado absoluto.

e) En los números compuestos, la unidad se une a la decena con la conjunción “y”,


vocalizada
ְ‫ ו‬por lo general
‫ ָו‬ante numerales con acento en la penúltima
‫ ַו‬ante ֲ◌
‫ וּ‬ante šewa simple

f) En los números compuestos, generalmente la unidad precede a la decena (uno y treinta),


pero también se puede usar el orden inverso (treinta y uno).

g) La unidad va en estado absoluto. 1 y 2 concuerdan con el género del sustantivo; de 3 a 9


llevan el género opuesto.

20 ‫כ‬ ‫עֶ ְשׂ ִרים‬


30 ‫ל‬ ‫ישׁים‬
ִ ‫ְשׁ ִל‬
40 ‫מ‬ ‫אַ ְרבָּ ִעים‬
50 ‫נ‬ ‫ח ֲִמ ִשּׁים‬
60 ‫ס‬ ‫ישּׁים‬
ִ ‫ִשׁ‬
70 ‫ע‬ ‫ִשׁ ְב ִעים‬
80 ‫פ‬ ‫מנִ ים‬
ֹ ‫ְשׁ‬
90 ‫צ‬ ‫ִתּ ְשׁ ִעים‬

Ejs.: ‫ישׁים וְ אֶ חָ ד סוּס‬ ִ ‫ ְשׁ ִל‬o ‫ישׁים סוּס‬ ִ ‫וּשׁ ִל‬


ְ ‫אֶ חָ ד‬ 31 caballos

‫ישׁים ַוח ֲִמשָּׁ ה סוּס‬ ִ ‫ ְשׁ ִל‬o ‫ישׁים סוּס‬ ִ ‫וּשׁ ִל‬


ְ ‫ח ֲִמשָּׁ ה‬ 35 caballos

o ‫ישׁים‬ ִ ‫וּשׁ ִל‬ ְ ‫סוּסים ח ֲִמשָּׁ ה‬ ִ /‫סוּס‬...


‫ עֶ ְשׂ ִרים וְ אַ חַ ת סוּסָ ה‬o ‫אַ חַ ת וְ עֶ ְשׂ ִרים סוּסָ ה‬ 21 yeguas

‫ָתשָׁ ע סוּסָ ה‬ ֵ ֫ ‫ ִתּ ְשׁ ִעים ו‬o ‫֫ ֵתּשַׁ ע וְ ִת ְשׁ ִעים סוּסָ ה‬ 99 yeguas

o ‫שׁ ִעים‬ ְ ‫סוּסוֹת ֫ ֵתּשַׁ ע וְ ִת‬/‫סוּסָ ה‬...

39
IV.- LAS CENTENAS Y EL MILLAR.
a) Se antepone la unidad en constructo a la palabra correspondiente, sin la conjunción “y”.

Singular Dual Plural


Absoluto Constructo Absoluto Constructo

100 ‫מֵ אָ ה‬ ‫ְמאַ ת‬ ‫אתיִ ם‬


ַ ֫ ָ‫מ‬ ‫מֵ אוֹת‬ ‫ְמאוֹת‬
1000 ‫ֶ֫אלֶ ף‬ ‫ֶ֫אלֶ ף‬ ‫אַ ְל ֫ ַפּיִ ם‬ ‫אֲלָ ִפים‬ ‫אַ ְלפֵ י‬
10000 ‫) ִרבּוֹ( ְרבָ בָ ה‬ ‫ֹתיִ ם‬
ַ ֫ ‫ִרבּ‬ ‫ִרבּ ֹאוֹת‬

b) ‫ מֵ אָ ה‬es femenino, así que las unidades irán en masculino. ‫ ֶ֫אלֶ ף‬es masculino, así que las
unidades irán en femenino. ☺
c) En la notación hebrea, 100-400 se indican con las letras ‫ ת־ק‬, los números de 500 a 900
con ‫=( ת‬400) y la adición de las centenas faltantes. El millar se suele indicar con la
consonante que indica la unidad, con dos puntos encima.

100 ‫ק‬ ‫מֵ אָ ה‬ 1000 ‫א‬


ׄׄ ‫ֶ֫אלֶ ף‬
200 ‫ר‬ ‫אתיִ ם‬
ַ ֫ ָ‫מ‬ 2000 ‫ב‬
ׄׄ ‫אַ ְל ֫ ַפּיִ ם‬
300 ‫ש‬ ‫ְשֹׁלשׁ מֵ אוֹת‬ 3000 ׄׄ‫ג‬ ‫ְשׁ ֫ל ֹשֶׁ ת אֲלָ ִפים‬
400 ‫ת‬ ‫אַ ְרבַּ ע מֵ אוֹת‬ 4000 ‫ד‬
ׄׄ ‫אַ ְר ַ֫בּעַ ת אֲלָ ִפים‬
500 ‫תק‬ ‫חֲמֵ שׁ מֵ אוֹת‬ 5000 ‫ה‬
ׄׄ ‫ֲמשֶׁ ת אֲלָ ִפים‬
ֵ֫ ‫ח‬
600 ‫תר‬ ‫שֵׁ שׁ מֵ אוֹת‬ 6000 ׄׄ‫ו‬ ‫שׁשֶׁ ת אֲלָ ִפים‬
ֵ֫
700 ‫תש‬ ‫ְשׁבַ ע מֵ אוֹת‬ 7000 ׄׄ‫ז‬ ‫ִשׁ ְבעַ ת אֲלָ ִפים‬
800 ‫תת‬ ‫מנֶה מֵ אוֹת‬
ֹ ‫ְשׁ‬ 8000 ‫ח‬
ׄׄ ‫מנַת אֲלָ ִפים‬
ֹ ‫ְשׁ‬
900 ‫ְתּשַׁ ע מֵ אוֹת תתק‬ 9000 ‫ט‬
ׄׄ ‫ִתּ ְשׁעַ ת אֲלָ ִפים‬

d) En los números mayores, ‫אלֶ ף‬


ֶ֫ suele ir al final en singular.

13000 ‫ְשׁ ֹ֫לשֶׁ ת עָ שָׂ ר ֶ֫אלֶ ף‬ 70000 ‫ִשׁ ְב ִעים ֶ֫אלֶ ף‬


20000 ‫עֶ ְשׂ ִרים ֶ֫אלֶ ף‬ 100000 ‫ְמאַ ת ֶ֫אלֶ ף‬
25000 ‫עֶ ְשׂ ִרים ַוח ֲִמשָּׁ ה ֶ֫אלֶ ף‬ 200000 ‫אתיִ ם ֶ֫אלֶ ף‬
ַ ֫ ָ‫מ‬

e) Lo más normal es que a estos números siga el sustantivo en singular. ‫ מֵ אָ ה‬puede usarse
en absoluto o constructo.
‫מֵ אָ ה שָׁ נָה‬ o ‫ ְמאַ ת שָׁ נָה‬: cien años

f) Los números compuestos normalmente siguen este orden: a(fem.)-mil y b(masc.)-cientos y c


(unidades) [y decenas (20-90) si las hay] . Sólo el elemento “c” (unidades) es afectado por
el género del sustantivo.

40
‫‪g) Algunos ejemplos tomados del libro de los Números (¿qué mejor?):‬‬

‫‪Nu 1,21‬‬ ‫‪46.500‬‬ ‫ִשׁשָּׁ ה וְ אַ ְרבָּ ִעים אֶ לֶ ף ַוחֲמֵ שׁ מֵ אוֹת‬


‫‪Nu 1,23‬‬ ‫‪59.300‬‬ ‫וּשֹׁלשׁ מֵ אוֹת‬ ‫ִתּ ְשׁעָ ה ַוח ֲִמ ִשּׁים אֶ לֶ ף ְ‬
‫‪Nu 1,25‬‬ ‫‪45.650‬‬ ‫ח ֲִמשָּׁ ה וְ אַ ְרבָּ ִעים אֶ לֶ ף וְ שֵׁ שׁ מֵ אוֹת ַוח ֲִמ ִשּׁים‬
‫‪Nu 1,27‬‬ ‫‪74.600‬‬ ‫אַ ְרבָּ עָ ה וְ ִשׁ ְב ִעים אֶ לֶ ף וְ שֵׁ שׁ מֵ אוֹת‬
‫‪Nu 1,29‬‬ ‫‪54.400‬‬ ‫אַ ְרבָּ עָ ה ַוח ֲִמ ִשּׁים אֶ לֶ ף וְ אַ ְרבַּ ע מֵ אוֹת‬
‫‪Nu 1,46‬‬ ‫‪603.550‬‬ ‫וּשֹׁלשֶׁ ת אֲלָ ִפים ַוחֲמֵ שׁ מֵ אוֹת ַוח ֲִמ ִשּׁים‬ ‫שֵׁ שׁ־מֵ אוֹת אֶ לֶ ף ְ‬
‫‪Nu 3,43‬‬ ‫‪22.273‬‬ ‫ְשׁנַיִ ם וְ עֶ ְשׂ ִרים אֶ לֶ ף ְשֹׁלשָׁ ה וְ ִשׁ ְב ִעים וּמָ אתָ יִ ם‬
‫‪Nu 3,50‬‬ ‫‪1.365‬‬ ‫!‬ ‫וּשֹׁלשׁ מֵ אוֹת וָאֶ לֶ ף‬ ‫לָ קַ ח אֶ ת־הַ כָּ סֶ ף ח ֲִמשָּׁ ה וְ ִשׁ ִשּׁים ְ‬
‫‪Nu 7,17‬‬ ‫‪2, 5, 5‬‬ ‫תּוּדים ח ֲִמשָּׁ ה ְכּבָ ִשׂים‬ ‫ילם ח ֲִמשָּׁ ה עַ ִ‬ ‫ְשׁנַיִ ם אֵ ִ‬
‫‪Nu 7,88‬‬ ‫‪24, 60, 60‬‬ ‫ילם ִשׁ ִשּׁים עַ תֻּ ִדים ִשׁ ִשּׁים‬ ‫עֶ ְשׂ ִרים וְ אַ ְרבָּ עָ ה פָּ ִרים אֵ ִ‬
‫‪Nu 26,7‬‬ ‫‪43.730‬‬ ‫ֹלשׁים‬‫וּשׁ ִ‬ ‫וּשׁבַ ע מֵ אוֹת ְ‬ ‫ְשֹׁלשָׁ ה וְ אַ ְרבָּ ִעים אֶ לֶ ף ְ‬
‫‪Nu 26,37‬‬ ‫‪32.500‬‬ ‫ֹלשׁים אֶ לֶ ף ַוחֲמֵ שׁ מֵ אוֹת‬ ‫וּשׁ ִ‬ ‫ְשׁנַיִ ם ְ‬
‫‪Nu 26,51‬‬ ‫‪601.730‬‬ ‫ֹלשׁים‬ ‫וּשׁ ִ‬ ‫שֵׁ שׁ־מֵ אוֹת אֶ לֶ ף וָאָ לֶ ף ְשׁבַ ע מֵ אוֹת ְ‬

‫‪O esta selección del libro de los Jueces...:‬‬

‫‪Jue 2,8‬‬ ‫‪110 años‬‬ ‫בֶּ ן־מֵ אָ ה וָעֶ שֶׂ ר שָׁ נִ ים‬


‫‪Jue 3,14‬‬ ‫‪18 años‬‬ ‫ְשׁמוֹנֶה עֶ ְשׂ ֵרה שָׁ נָה‬
‫‪Jue 4,6‬‬ ‫‪10.000 hombres‬‬ ‫עֲשֶׂ ֶרת אֲלָ ִפים ִאישׁ‬
‫‪Jue 4,13‬‬ ‫‪900 carros de hierro‬‬ ‫ְתּשַׁ ע מֵ אוֹת ֶרכֶ ב בַּ ְרזֶל‬
‫‪Jue 7,3‬‬ ‫‪22.000‬‬ ‫וּשׁנַיִ ם אֶ לֶ ף‬‫עֶ ְשׂ ִרים ְ‬
‫‪Jue 7,6‬‬ ‫‪300 hombres‬‬ ‫ְשֹׁלשׁ מֵ אוֹת ִאישׁ‬
‫‪Jue 8,10‬‬ ‫)!‪15.000 (¡este femenino constructo es irregular‬‬ ‫חֲמֵ שֶׁ ת עָ שָׂ ר אֶ לֶ ף‬
‫‪120.000 hombres‬‬
‫מֵ אָ ה וְ עֶ ְשׂ ִרים אֶ לֶ ף ִאישׁ‬
‫‪Jue 8,26‬‬ ‫‪1.700‬‬ ‫וּשׁבַ ע־מֵ אוֹת‬ ‫אֶ לֶ ף ְ‬
‫‪Jue 10,2‬‬ ‫‪23 años‬‬ ‫עֶ ְשׂ ִרים וְ שָׁ ֹלשׁ שָׁ נָה‬
‫‪Jue 10,3‬‬ ‫‪22 años‬‬ ‫וּשׁתַּ יִ ם שָׁ נָה‬‫עֶ ְשׂ ִרים ְ‬
‫‪Jue 12,6‬‬ ‫‪42.000‬‬ ‫וּשׁנַיִ ם אָ לֶ ף‬‫אַ ְרבָּ ִעים ְ‬
‫‪Jue 16,5‬‬ ‫‪1.100 siclos cada uno‬‬ ‫ִאישׁ אֶ לֶ ף וּמֵ אָ ה כָּ סֶ ף‬
‫‪Jue 20,25‬‬ ‫)!‪18.000 hombres (¡este femenino constructo es irregular‬‬ ‫מנַת עָ שָׂ ר אֶ לֶ ף ִאישׁ‬ ‫ְשׁ ֹ‬
‫‪Jue 20,35‬‬ ‫‪25.100 hombres‬‬ ‫עֶ ְשׂ ִרים ַוח ֲִמשָּׁ ה אֶ לֶ ף וּמֵ אָ ה ִאישׁ‬
‫‪Jue 20,47‬‬ ‫‪600 hombres‬‬ ‫שֵׁ שׁ מֵ אוֹת ִאישׁ‬
‫‪4 meses‬‬
‫אַ ְרבָּ עָ ה ח ֳָד ִשׁים‬
‫‪Jue 21,12‬‬ ‫)אַ יֵּה אַ יֵּה( ‪400 jóvenes doncellas‬‬ ‫אַ ְרבַּ ע מֵ אוֹת ַנע ֲָרה ְבתוּלָ ה‬

‫‪41‬‬
EL PARTICIPIO ACTIVO
1) El participio es similar al adjetivo en su sintaxis e inflexión. Tendrá masculino y femenino,
singular y plural.

Veamos el participio activo de ‫ישׁב‬ (estar sentado, habitar).

SINGULAR PLURAL
masc. ‫ יֹשֵׁ ב‬yōšēb ‫ ֹי ְשׁ ִבים‬yōšᵉbîm
fem. (‫ֹשׁבָ ה‬
ְ ‫ֹשׁבֶ ת )י‬
ֶ ֫ ‫ י‬yōšébet (yōšᵉbāh) ‫ ֹי ְשׁבוֹת‬yōšᵉbôt
2) El participio, como el adjetivo, puede ser usado en forma atributiva (con artículo) o en
forma predicativa (sin artículo).
• Atributiva: ‫ הָ ִאישׁ הָ כֹּתֵ ב‬hā’îš hakkōtēb el hombre escribiente
el hombre que está escribiendo
• Predicativa: ‫ הָ ִאישׁ כֹּתֵ ב‬hā’îš kōtēb el hombre está escribiendo, el hombre escribe
3) El sentido del participio es una acción continuada o en progreso. El tiempo en que se
desarrolla la acción debe tomarse del contexto, pero normalmente será o el presente o el
futuro inmediato. Si la acción es pasada, se suele usar el verbo ‫הָ יָה‬ como auxiliar.

‫לחֶ ם לַ ַדּלָּ ה‬
ֶ ֫ ‫הָ ִאישׁ נֹתֵ ן‬ El hombre está dando pan a la mendiga
El hombre da pan a la mendiga
El hombre va a dar pan a la mendiga
‫ֹתבֶ ת‬
ֶ ֫ ‫הַ ִאשָּׁ ה הָ יְ תָ ה כּ‬ La mujer solía escribir, escribía

4) Cuando la segunda consonante del participio es una gutural, toma šewa compuesto (ă).

‫ צֹעֵ ק‬ṣō‛ēq clamando ‫צע ֲִקים‬


ֹ ṣō‛ăqîm
‫ֹעקֶ ת‬
ֶ ֫ ‫ צ‬ṣō‛éqet ‫צעֲקוֹת‬ ֹ ṣō‛ăqôt
5) Cuando la tercera consonante del participio es una gutural, puede suceder lo siguiente:
a) Si la consonante es ‫ע‬o ‫ח‬
• En el masculino singular aparece un pataḥ furtivo.
• En el femenino singular aparecen dos pataḥ.
‫ בּ ֵֹר ַח‬bōrēᵃḥ huyendo ‫ בּ ְֹר ִחים‬bōrᵉḥîm
‫ֹרחַ ת‬
֫ ַ ‫ בּ‬bōráḥat ‫בּ ְרחוֹת‬ ֹ bōrᵉḥôt
b) Si la consonante es ‫ א‬, el femenino singular lleva ē
‫ ק ֵֹרא‬qōrē’ llamando ‫ ק ְֹר ִאים‬qōrᵉ’îm
‫ ק ֵֹראת‬qōrē’t ‫ ק ְֹראוֹת‬qōrᵉ’ôt
c) Si la consonante es ‫ ה‬, se trata de una mater lectionis, no de una consonante del verbo,
que en este aspecto se comporta como bilítero. Las terminaciones propias del
participio serán:

‫בּנֶה‬ֹ bōneh construyendo ‫בּנִ ים‬ֹ bōnîm


(‫בּנִ יָּה‬
ֹ ) ‫בּנָה‬
ֹ bōnāh (bōnîyāh) ‫בּנוֹת‬ ֹ bōnôt

42
EL VERBO
I.- VERBOS ACTIVOS Y ESTATIVOS.
1. Los verbos activos (vocalizados qāṭal ) indican una acción; pueden ser transitivos o
intransitivos.

2) Los verbos estativos (vocalizados qāṭēl o qāṭōl ) indican un modo de ser, más que una
acción. En castellano utilizamos normalmente el verbo ser y un adjetivo.
‫זָקֵ ן‬ ser viejo, envejecer ‫כָּ בֵ ד‬ ser pesado ‫טן‬
ֹ ָ‫ק‬ ser pequeño

Son casi todos intransitivos.

II.- LOS TIEMPOS.

1) EL PERFECTO se traduce por


a) Pasado, con todos los verbos. Es el sentido más normal.
‫כָּ ֫ ַת ְב ִתּי‬ yo escribí (o escribía, he/hube/había escrito)
b) Presente (opcional)
• Con verbos que indican percepción, actitud anímica y estado físico o mental.
‫י ַ ָ֫ד ְע ִתּי‬ yo sé (o sabía, o supe, he/hube/había sabido)
‫אָ ֫ ַה ְב ִתּי‬ yo amo (o amaba, o amé, he/hube/había amado)
‫ז ַָ֫קנְ ִתּי‬ yo soy viejo (o envejecía, o envejecí, he/hube/había envejecido)
• Raramente en prosa, pero más común en poesía y proverbios, indicando una acción
habitual.
Prov 3,13: ‫אַ ְשׁ ֵרי אָ ָדם מָ צָ א חָ ְכמָ ה וְ אָ ָדם י ִָפיק ְתּבוּנָה‬
Prov 14,6: ‫ִבּקֶּ שׁ־לֵ ץ חָ ְכמָ ה וָאָ יִ ן וְ ַ ֫דעַ ת ְלנָבוֹן נָקָ ל‬

2) EL IMPERFECTO se traduce por


a) Futuro. Es el sentido más normal.
‫א ְכתֹּב‬
ֱ yo escribiré
b) Presente, cuando indica una acción habitual.
‫ א ְֱכתֹּב‬yo escribo (habitualmente escribo, soy escritor)
c) Potencial, según el contexto.
‫יִ ְכתֹּב‬ él escribiría, es posible/probable que escriba, etc.

III.- LOS MODOS.


1) EL PARTICIPIO indica una acción continuada, en el presente o en el futuro inmediato.
‫הָ ִאישׁ כֹּתֵ ב‬ el hombre está escribiendo / el hombre está por escribir
El participio puede ser activo ( ‫ כֹּתֵ ב‬escribiendo) o pasivo (‫ שָׁ תוּל‬plantado). Coincide con el
sujeto en género y número, como un adjetivo. El femenino activo suele tener una forma
segolada:
ms: ‫יֹשֵׁ ב‬ mp: ‫ֹשׁ ִבים‬
ְ ‫י‬ fs: ‫שׁבֶ ת‬
ֶ ֫ ‫ֹי‬ fp: ‫ֹי ְשׁבוֹת‬

43
2) EL IMPERATIVO.
a) En general.
• Se usa sólo con la 2ª persona.
• Para indicar un deseo u orden en 3ª persona, se usa el Yusivo (= imperfecto, a veces
abreviado).
• Para la 1ª persona se usa el Cohortativo (= imperfecto, a veces con el sufijo ‫◌ה‬
ָ ֫ ). La
vocal del imperfecto normalmente se reduce a šewa ante este sufijo (reducción
pretónica).
‫ְכּתֹב‬ ¡escribe!
‫יִ ְכתֹּב‬ que él escriba
‫¡ נִ ְכ ְתּ ָ֫בה‬escribamos!
• Se suele utilizar la partícula ‫)־נָא( נָא‬ para dar énfasis al imperativo.
‫ ְכּתֹב נָא‬, ‫ְכּתָ ב־נָא‬ ¡escribe!
• El imperativo se niega con el imperfecto + ‫אַ ל‬ o ‫ל ֹא‬

b) El imperativo en cadena.
• Imperativo + we + imperativo: no hay problema.
‫אמֹר‬
ֱ ‫ ֶו‬... ‫וְ לֵ ְך‬... ‫אכֹל‬
ֱ come... y vé... y di
• Imperativo + we + perfecto: indica una continuidad.
ָ‫וְ אָ ֫ ַמ ְרתּ‬... ָ‫ל ְכתּ‬
ַ ֫ ָ‫וְ ה‬... ‫אכֹל‬
ֱ come primero y luego vete y di
• Imperativo / yusivo / cohortativo + we + imperfecto (yusivo / cohortativo): indica
una consecuencia o finalidad (“para que...”)
‫וְ ת ֹאמַ ר‬... ‫וְ ֱ֫תלֵ ְך‬... ‫אכֹל‬
ֱ (come para que vayas y para que digas)
come para que puedas ir y decir...

3) EL INFINITIVO.

a) El infinitivo absoluto.
• Enfatiza un verbo finito.
Ex 3,7: ‫יתי‬
ִ ‫ָראֹה ָר ִ ֫א‬ (ver he visto) ciertamente he visto...
• Complementa otro infinitivo absoluto.
Jue 14,9: ‫ַויֵּלֶ ְך הָ לוְֹך וְ אָ כֹל‬
(y marchó marchar y comer)
y se fue, caminando y comiendo...
• Sustituye un verbo finito (generalmente un imperativo).
Ex 20,8: ‫זָכוֹר אֶ ת־יוֹם הַ שַּׁ בָּ ת‬ (Recordar el día sábado...) Acuérdate del día sábado...

b) El infinitivo constructo.
• Sobre todo se usa con las preposiciones ‫ְכּ ְבּ‬ para indicar una situación temporal
(cuando...) y con ‫ ְל‬para indicar finalidad (para...).
‫שׂ ְמחוּ‬
ֽ ָ ‫אכֹל‬
ֱ ֶ‫אכֹל וּב‬
ֱ ֶ‫ בָּ אוּ ל‬Vinieron para comer y cuando comieron se alegraron
• El sujeto de la acción se indica en el infinitivo constructo por medio de los sufijos
personales.

44
• Al añadir los sufijos y/o prefijos, a veces se intercambian las vocales del infinitivo
constructo (metátesis): el šewa (que estaba en primer lugar) pasa al segundo puesto
(casi siempre quiescente) y el holem pasa al primer lugar, como “o” [◌
ָ ] .
Perfecto Inf. cstr. + sufijos
‫קָ טַ ל‬ ‫ְקטֹל‬ (mi matar) qoṭlî ‫קָ ְט ִ֫לי‬
‫אָ כַ ל‬ ‫אכֹל‬
ֱ (nuestro comer) ’oklḗnû ‫לנוּ‬ ֵ ֫ ‫אָ ְכ‬
‫אָ מַ ר‬ ‫אמֹר‬ ֱ (tu hablar) ’omrᵉkā ‫אָ ְמ ְר ָ֫ך‬
• El infinitivo constructo se niega con ‫) ִבּ ְל ִתּי( ְל ִב ְל ִתּי‬
‫אכֹל אֶ ת־הַ ְפּ ִרי‬ֱ ‫ְל ִב ְל ִתּי‬ no comer el fruto
‫ְל ִב ְל ִתּי ְשׂרֹף אֶ ת־הַ ְמּגִ לָּ ה‬ no quemar el rollo

IV.- LAS CONJUGACIONES.


Activo Pasivo Reflexivo
Simple QAL (Qal Pasivo) NIFAL
Intensivo PIEL PUAL
(Factitivo) HITPAEL
Causativo HIFIL HOFAL

1) EL QAL Y EL QAL PASIVO.


a) El Qal indica la acción simple en voz activa.
b) Quedan algunas formas arcaicas de un antiguo Qal Pasivo, que se asemejan a un
perfecto Pual y a un imperfecto Hofal. Es tema de discusión de los gramáticos y los
diccionarios las indican.
c) Algunos ejemplos:
‫ לֻ קַּ ח → לקח‬,‫ יֻקַּ ח‬ser tomado
‫ יֻלַּ ד → ילד‬ser engendrado
‫נתן‬ → ‫ יֻתַּ ן‬ser dado
2) EL NIFAL.
a) El Nifal corresponde al reflexivo o medio-pasivo del Qal.
b) Matices. De hecho sólo el contexto permitirá decidir cuál es el matiz de traducción más
apropiado, y en la mayoría de los casos –y muy especialmente con el matiz resultativo–
se empleará un verbo diferente en español.
• Pasivo: “La ventana fue rota”.
• Impersonal: “La ventana se rompió”.
• Reflexivo: “Juan se lavó”.
• Resultativo: “La ventana está rota”.
‫( ָראָ ה‬Qal: ver) → ‫נִ ְראָ ה‬ ser visto, ser visible, aparecerse
‫( אָ כַ ל‬Qal: comer) → ‫ֶנאֱכַ ל‬ ser comido, ser comestible
‫( י ֵָרא‬Qal: temer) → ‫נוֹרא‬
ָ ser temido, ser temible o terrible

45
3) EL PIEL Y EL PUAL.

a) El Piel es la forma activa y el Pual es su equivalente en voz pasiva.


b) Generalmente se llama a estas conjugaciones “Formas Intensivas”, pero ese matiz de
intensidad no es siempre discernible.
c) Matices principales:
• Factitivo: El Piel hace transitivos verbos que en Qal son intransitivos o estativos.
‫גּ ַָדל‬ (Qal: ser grande) → ‫גִּ ֵדּל‬ agrandar
‫אָ בַ ד‬ (Qal: perecer) → ‫ִאבֵּ ד‬ destruir
‫בָּ עַ ר‬ (Qal: arder) → ‫ִבּעֵ ר‬ quemar
‫לָ מַ ד‬ (Qal: aprender) → ‫ִלמַּ ד‬ enseñar
• Denominativo: Deriva de un sustantivo más que de una forma Qal.
‫ָדּבָ ר‬ (palabra) → ‫ִדּבֵּ ר‬ hablar
‫ֵ֫ספֶ ר‬ (libro) → ‫ִספֵּ ר‬ relatar
• Intensivo: ‫קָ טַ ל‬ (Qal: matar) → ‫ִקטֵּ ל‬ masacrar

4) EL HIFIL Y EL HOFAL.

a) El Hifil es el causativo activo del Qal y el Hofal es su equivalente en voz pasiva.


b) Matices principales:
• Causativo: ‫יָצָ א‬ (Qal: salir) → ‫הוֹציא‬
ִ hacer salir
• Denominativo: Deriva de un sustantivo, como el Piel.
‫ֹ֫אזֶן‬ (oído) → ‫הֶ אֱזִ ין‬ prestar oído, escuchar
‫֫ ֶע ֶרב‬ (tarde) → ‫הֶ ע ֱִריב‬ hacer algo por la tarde

5) EL HITPAEL.

a) Es el reflexivo de los intensivos y causativos (participa del Piel en la reduplicación y del


Hifil por la preformativa).
b) El Hitpael es siempre intransitivo.
c) Matices principales:
• Reflexivo o intencional: Hacerse algo o hacer algo en provecho propio.
‫ ִה ְתקַ ֵדּשׁ‬santificarse ‫ ִה ְתגּ ֵַדּל‬agrandarse ‫ִה ְתחָ נֵּן‬ pedir misericordia
• Recíproco: ‫ה ַדּבֵּ ר‬ ִ conversar ‫ִה ְת ָראָ ה‬ mirarse
• Repetitivo: ‫ה ְתהַ לֵּ ְך‬ִ ir y venir continuamente
• Denominativo: ‫ָביא‬ ִ ‫( נ‬profeta) → ‫ ִהנַּבֵּ א‬profetizar

‫ִה ְת‬
d) La preformativa suele sufrir transformaciones:
• Ante ‫תנכטד‬ (NaDieṬeToKa) la ‫ ת‬desaparece, reduplicándose la consonante
siguiente:
‫ִהנַּבֵּ א‬ por *‫*ה ְתנַבֵּ א‬
ִ ‫ִה ַדּבֵּ ר‬ por *‫ה ְת ַדּבֵּ ר‬
ִ *

46
• Ante las sibilantes ‫ צ שׁ שׂ ז ס‬normalmente se produce una metátesis entre esta
consonante y la del prefijo: *‫*ה ְתשַׁ מֵּ ר‬
ִ → *‫*ה ְשׁתַּ מֵּ ר‬
ִ . A veces se produce otra
asimilación posterior, donde zt → zd y ṣt → ṣṭ. Así, por ejemplo, el verbo zkr hará el
Hitpael *hitzakkēr* → *hiztakkēr* → hizdakkēr ; el verbo ṣdq hará el Hitpael
*hitṣaddēq* → *hiṣtaddēq* → hiṣṭaddēq.

V.- LA SECUENCIA NARRATIVA: wayyiqṭōl y wᵉqāṭaltî.


El hebreo une complementariamente el perfecto y el imperfecto en los textos narrativos. Si
el primer verbo de la oración está en perfecto, los siguientes irán en imperfecto; si el primer
verbo de la oración está en imperfecto, los siguientes irán en perfecto. Todos estos verbos –
salvo el primero– van precedidos de la conjunción “y” ( ְ‫ )ו‬:
a) Si el verbo secundario está en imperfecto, se le une la conjunción ‫ ַו‬y se reduplica la
consonante siguiente. Solemos decir que se trata de un “imperfecto convertido” o un
wayyiqṭōl . Normalmente si la primera vocal del imperfecto es un šewa, la reduplicación se
omite (ver la diferencia entre ‫וַיּ ֹאמֶ ר‬ y ‫וַיְ ִהי‬ ). Si la primera consonante es GR (no
reduplicables), ‫ ַו‬se alarga en ‫ ָו‬.
b) Si el verbo secundario está en perfecto, se le une la conjunción ְ‫ ו‬y el acento se desplaza
normalmente a la última sílaba en la 1ªcs y la 2ªms : ‫תּי‬
ִ֫ ‫ וְ קָ טַ ְל‬,‫וְ קָ טַ ְל ֫ ָתּ‬, sin ninguna otra
metafonía. Solemos decir que se trata de un “perfecto convertido” o un wᵉqāṭaltî .
c) Hablamos de “perfecto / imperfecto convertido” porque de hecho hay que traducir
cambiando el sentido del tiempo. Si el primer verbo es perfecto, el sentido del perfecto
domina toda la oración, que ocurrirá en el pasado, y los imperfectos con wa- no deberán
traducirse como acción futura, sino como acción pasada. Si el primer verbo es imperfecto,
toda la sección tendrá sentido de futuro o acción habitual / durativa, y los perfectos con
wᵉ- deberán traducirse concordantemente. Por eso esa waw se llama waw conversiva o
waw consecutiva.
d) El perfecto / imperfecto convertido puede aparecer en docenas de oraciones, todas
dependientes de un verbo inicial que puede estar muy lejano. De hecho, es tan común el
uso del wayyiqṭōl que suele iniciar directamente la secuencia narrativa, sin ningún
perfecto de “apoyo”.

‫רשׁ‬ֹ ‫ קָ ם הָ ִאישׁ וַיִּ ְד‬Se levantó el hombre y buscó


‫ עָ מַ ד וַיִּ ְק ָרא‬Se paró y gritó
...‫יָשַׁ ב ֵ֫אצֶ ל הַ הֵ יכָ ל וַיִּ ְק ְראוּ הָ עָ ם וַיִּ ְשׁמַ ע אֶ ל־קוֹלָ ם‬
Se sentó cerca del templo y clamó el pueblo y escuchó su voz...
‫כּסֶ ף‬
ֶ ֫ ַ‫ יִ ְמצָ א אֹתוֹ וְ נָתַ ן לוֹ אֶ ת־ה‬Lo encontrará y le dará el dinero
‫ל ְכדוּ אֶ ת־הָ עָ ם‬ֽ ָ ְ‫יִ ְשׂ ְרפוּ אֶ ת־הָ ִעיר ו‬ Quemarán la ciudad y llevarán cautivo al pueblo

...‫יִ ְק ָרא אֶ ת־הַ נּ ִָביא וְ אָ מַ ר‬ Acostumbraba llamar al profeta y decir...

47
VERBOS FUERTES
Son los verbos que tienen una gutural (o más) en la raíz.
Los verbos que tienen un ‫א‬ en la primera consonante [‫ ]פ״א‬y los que tienen un ‫א‬ o una ‫ה‬
en la última [‫ ל״א‬,‫ ]ל״ה‬se estudian aparte (verbos débiles).

Reglas generales:
• Las guturales (y la ‫ ) ר‬no se reduplican.
• Las guturales (raramente la ‫ ) ר‬toman šewa compuesto.
• Prefieren sonido “a” ◌ַ o próximo ◌ ֶ

I.- VERBOS I-G.


Verbos modelos: ‫( עָ מַ ד‬pararse), ‫( חָ זַק‬ser fuerte). Ejs.: ‫ עֲמַ ְדתֶּ ם‬,‫חז ְַקתֶּ ם‬
ֲ (šewa compuesto).

1) El ḥireq en el imperfecto Qal es


• ◌
ַ para los verbos activos. (‫→ יִ ְקטֹל )עָ מַ ד‬ ‫עמֹד‬ ֲ ‫ַי‬
• ◌ ֶ para los verbos estativos. (‫→ יִ ְכבַּ ד )חָ זַק‬ ‫חזַק‬
ֱ ‫ֶי‬

2) En los otros casos (perfectos Nifal y Hifil) es siempre sᵉgōl .


NI = ‫→ נִ ְקטַ ל‬ ‫ֶנעֱמַ ד‬ HI = ‫הֶ ע ֱִמיד → ִה ְק ִטיל‬

3) En el imperfecto (y derivados) Nifal, al no poderse reduplicar la gutural, se alarga en ◌


ֵ
imperfecto = ‫יֵעָ מֵ ד‬ imperativo = ‫הֵ עָ מֵ ד‬ inf. cstr. = ‫הֵ עָ מֵ ד‬

4) El šewa compuesto de la gutural, ante un šewa simple retoma la vocal correspondiente y el


šewa simple pasa a ser un šewa medio. Ver los siguientes ejemplos:

Impf. Qal Perf. Nifal Perf. Hofal 13 Impf. Hofal 13


‫תַּ עַ ְמ ִדי‬ ‫תֶּ חֶ זְ ִקי‬ ‫*הָ ע ְֳמ ָדה* נֶעֶ ְמ ָדה‬ ‫הָ עָ ְמ ָדה‬ *‫*תָּ ע ְֳמדוּ‬ ‫תָּ עָ ְמדוּ‬
‫יַעַ ְמדוּ‬ ‫יֶחֶ זְ קוּ‬ ‫*הָ ע ְֳמדוּ* נֶעֶ ְמדוּ‬ ‫הָ עָ ְמדוּ‬ *‫* ָיע ְֳמדוּ‬ ‫יָעָ ְמדוּ‬
‫תַּ עַ ְמדוּ‬ ‫תֶּ חֶ זְ קוּ‬ *‫*תָּ ע ְֳמדוּ‬ ‫תָּ עָ ְמדוּ‬

13 Believe it or not, esto se lee ho‛omdāh, ho‛omdû, yo‛omdû, to‛omdû.


48
II.- VERBOS II-G.
Verbo modelo: ‫( זָעַ ק‬clamar)

1) La vocal “ō” del imperfecto e imperativo Qal casi siempre es reemplazada por pataḥ.
‫יִ זְ עַ ק → *יִ זְ עֹ ק* → יִ ְקטֹל‬ ‫זְ עַ ק → *זְ עֹ ק* → ְקטֹל‬

2) Las GR toman šewa compuesto. 14

3) El problema se presenta en las formas intensivas Piel, Pual (y Hitpael). Al no poder


reduplicar la GR toman aumento compensatorio: el pataḥ alarga en qāmeṣ, el ḥireq en ṣērê
y el qibbûṣ en ḥōlem.

a → á i → é u → ó

PI = perfecto ‫ בֵּ ֵרְך → ִקטֵּ ל‬imperfecto ‫יְ בָ ֵרְך → יְ קַ טֵּ ל‬


PU = perfecto ‫ֹרְך → קֻ טַּ ל‬ ָ ‫ בּ‬imperfecto ‫יְ ב ָֹרְך → יְ קֻ טַּ ל‬
HIT = perfecto ‫ה ְתקַ טֵּ ל‬
ִ → ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬
• Algunos verbos tienen sólo aumento virtual: ‫בּעֵ ר‬ ִ (quemar)

III.- VERBOS III-G.


Verbo modelo: ‫( שָׁ לַ ח‬enviar)

1) Las vocales permutables cambian en pataḥ.


‫יִ ְשׁלַ ח → *יִ ְשֹׁלח* → יִ ְקטֹל‬

2) Si la vocal permanece aparece furtivamente un pataḥ furtivo.


Part. Qal = ‫ֹל ַח‬
ֵ֫ ‫שׁ‬
Perf. Hifil = ‫יח‬ַ ‫ ; ִה ְשׁ ִ֫ל‬Impf. Hifil = ‫יח‬
ַ ‫ַשׁ ִ֫ל‬
ְ ‫י‬

3) En todos los perfectos, la 2fs reemplaza el primer šewa por un pataḥ no acentuado. Notar
que se mantiene el dageš del sufijo, probablemente para indicar el “empate” entre dos
opciones de vocalización: ‫לחַ ת‬
ַ ֫ ָ‫( שׁ‬sin dageš ni šewa) y el regular ‫ שָׁ לַ ְח ְתּ‬.
Qal ‫קָ טַ ְל ְתּ‬ → ‫לחַ ְתּ‬
ַ ֫ ָ‫שׁ‬ NI ‫שׁלחַ ְתּ → נִ ְקטַ ְל ְתּ‬
ַ ֫ ִ‫נ‬
PI ‫ִקטַ ְל ְתּ‬ → ‫לּחַ ְתּ‬
ַ ֫ ‫ִשׁ‬ PU ‫קֻ טַ ְל ְתּ‬ → ‫לּחַ ְתּ‬
ַ ֫ ֻ‫שׁ‬
HI ‫להַ ְתּ → ִה ְקטַ ְל ְתּ‬
ַ ֫ ‫ִה ְשׁ‬ HO ‫לחַ ְתּ‬
ַ ֫ ‫הָ ְקטַ ְל ְתּ → הָ ְשׁ‬
HIT ‫לּחַ ְתּ* → ִה ְתקַ טַּ ְל ְתּ‬
ַ ֫ ַ‫*ה ְתשׁ‬
ִ → ‫לּחַ ְתּ‬
ַ ֫ ַ‫ִה ְשׁתּ‬ !

14 La ‫ ר‬tiene un comportamiento errático. Normalmente toma šewa simple, pero en el imperfecto Piel (y
derivados) y en todo el Hitpael toma šewa compuesto, salvo en la 3mp y 2mp del imperfecto y en la 2mp del
imperativo. Así resulta que ‫ִה ְתבָּ רֲ כוּ‬ será perfecto HIT y ‫ ִה ְתבָּ ְרכוּ‬será imperativo HIT. !
49
VERBOS DÉBILES
Son los que tienen una consonante débil (permutable) en la raíz.
Se clasifican según la posición que ocupa esta consonante:
• Si en primer lugar: ‫פ״י)ו( פ״ן פ״א‬
• Si en segundo lugar: (‫ע״ע ע״ו)י‬
• Si en tercer lugar: ‫ל״ה ל״א‬

‫פ״א‬
Normalmente se comportan como verbos I-G.
Los verbos propiamente dichos ‫ פ״א‬son cinco nomás: ‫( אָ בַ ד‬morir), *‫( אָ בָ ה‬querer),
‫( אָ כַ ל‬comer), ‫( אָ מַ ר‬decir), *‫( אָ פָ ה‬cocinar). (* ‫ אבה‬y ‫ אפה‬son además ‫)ל״ה‬
Cuando comió lo que había cocinado dijo: “¡Quiero morir!”
1) En el imperfecto Qal
• el ‫ א‬se vuelve quiescente (sin vocal y mudo).
• la preformativa vocaliza en “ō” que deriva de la “a” primitiva.
• la segunda vocal es un pataḥ que puede alterarse en un ṣērê o un sᵉgōl.
• ‫א‬+‫א‬ = ‫א‬ (1cs).

‫י ֹאמַ ר‬ ‫ֹאמרוּ‬ ְ ‫י‬


(‫ֹאמ ְרנָה תּ ֹאמַ ר )תּ ֹאמֵ ר‬
ַ֫ ‫תּ‬
‫תּ ֹאמַ ר‬ ‫ֹאמרוּ‬ ְ ‫תּ‬
ְ ‫ֹאמ ְרנָה תּ‬
‫ֹאמ ִרי‬ ַ֫ ‫תּ‬
‫אֹמַ ר‬ ‫נ ֹאמַ ר‬

2) Con el waw conversivo normalmente (no ante pausa) ‫ י ֹאמַ ר‬,‫ תּ ֹאמַ ר‬y ‫ נ ֹאמַ ר‬despla-
zan el acento y vocalizan en sᵉgōl: ‫ וַיּ֫ ֹאמֶ ר‬,‫ַתּ ֹאמֶ ר‬
֫ ‫ ו‬,‫ו ַ֫נּ ֹאמֶ ר‬. Ante pausa ‫ וַיּ ֹאמַ ר‬etc.

3) El imperativo es regular (con ‫א‬


ֱ )

(atar) ‫אסֹר‬ ֱ ‫אמֹר‬ ֱ


‫ִא ְס ִרי‬ ‫ִא ְמ ִרי‬
‫ִא ְסרוּ‬ ‫ִא ְמרוּ‬
‫אס ְֹרנָה‬ ֱ ‫אמ ְֹרנָה‬ ֱ

50
4) En el infinitivo constructo (‫אכֹל‬
ֱ ) el ‫א‬ permanece fuerte y vocalizado después de
‫אכֹל( ְל ְכּ ְבּ‬
ֱ ֶ‫ בּ‬,‫אכֹל‬
ֱ ֶ‫)ל‬. La excepción es ‫אמר‬ que vocaliza ‫לֵ אמֹר‬ .

5) Todos los otros tiempos son regulares como verbos I-G.

‫פ״ן‬
Como regla general, recordar que la ‫נ‬ con šewa quiescente cae y reduplica la consonante
siguiente.
El verbo ‫( נתן‬dar) modifica también la segunda nûn. Lo veremos aparte.
El verbo ‫( לקח‬tomar) se comporta como ‫( פ״ן‬asimila el ‫)ל‬.

1) La asimilación de la nûn ocurre en el imperfecto Qal, en el perfecto Nifal, en todo el Hifil y


en todo el Hofal, que vocaliza en “u” [◌ ֻ ]
Qal = ‫( נפל‬caer) → *‫ יִ פֹּל → *יִ נְ פֹּל‬,‫ ִתּפֹּל‬,‫ ִתּ ְפּ ִלי‬,‫אפֹּל‬...
NI = *‫ נִ פַּ ל → *נִ נְ פַּ ל‬,‫ נִ ְפּלָ ה‬, ָ‫ נִ פַּ ְלתּ‬,‫ נִ פַּ ְל ְתּ‬,‫נִ פַּ ְל ִתי‬...
HI = ‫( נגד‬narrar, contar. Sólo en HI) *‫*הנְ גִּ יד‬ ִ → ‫ ִהגִּ יד‬,‫ידה‬ ָ ‫ ִה ִ֫גּ‬, ָ‫ ִהגּ ְַדתּ‬...
*‫ יַגִּ יד → *יַנְ גִּ יד‬,‫תַּ גִּ יד‬... Yusivo: ‫ ; הַ גֵּד‬Inf. cstr.: ‫ ; הַ גִּ יד‬Inf. abs.: ‫הַ גֵּד‬
Imperativo: ‫ הַ גֵּד‬,‫ידי‬ ִ ‫ הַ ִ֫גּ‬,‫ הַ ִ֫גּידוּ‬,‫ ; הַ ֵגּ ְ֫דנָה‬Participio: ‫מַ גִּ יד‬
HO = *‫ הֻ גַּד → *הָ נְ גַּד‬,‫ הֻ גְּ ָדה‬, ָ‫הֻ גּ ְַדתּ‬...
*‫ ֻיגַּד → *יָנְ גַּד‬,‫תֻּ גַּד‬... Inf. abs.: ‫ ;הֻ גֵּד‬Participio: ‫מֻ גַּד‬

2) Los verbos que tienen imperfecto en “a” hacen un imperativo corto (sin nûn) y un
infinitivo constructo regular, si bien prefieren otro de tipo segolado (sin nûn y con ‫ת‬
final)
Ejs.: ‫( נגע‬golpear) y ‫( נגשׁ‬aproximarse)

Impf. Impv. Inf. cstr.


‫יִ גַּע‬ ‫)נְ ג ַֹע( ַגּ֫עַ ת גַּע‬
‫יִ גַּשׁ‬ ‫)נְ ֹגשׁ( ֫ ֶגּשֶׁ ת גַּשׁ‬

3) El verbo ‫ לקח‬se asimila a los ‫ פ״ן‬en el imperfecto y derivados.


Imperfecto = ‫ יִ קַּ ח‬,‫תּקַּ ח‬ִ ...
Imperativo = ‫ קַ ח‬,‫חי‬ ִ ‫ ְק‬,‫ ְקחוּ‬,‫ַ֫ק ְחנָה‬
Infinitivo constructo = ‫קחַ ת‬ ַ֫

51
4) El verbo ‫ נתן‬asimila también la segunda nûn y tiene un imperfecto en ◌
ֵ :

Perfecto Imperfecto Imperativo


‫נָתַ ן‬ ‫נ ְָתנוּ‬ ‫יִ תֵּ ן‬ ‫יִ ְתּנוּ‬
‫נ ְָתנָה‬ ‫ִתּתֵּ ן‬ ‫ִתּ ֫ ֵתּנָּה‬
ָ‫ָתתּ‬ַ֫ ‫נ‬ ‫נְ תַ תֶּ ם‬ ‫ִתּתֵּ ן‬ ‫ִתּ ְתּנוּ‬ ‫ְתּנוּ תֵּ ן‬
‫נָתַ ְתּ‬ ‫נְ תַ תֶּ ן‬ ‫ִתּ ְתּנִ י‬ ‫֫ ֵתּנָּה ְתּנִ י ִתּ ֫ ֵתּנָּה‬
‫ָת ִתּי‬ַ֫ ‫נ‬ ‫ַתנּוּ‬ ַ֫ ‫נ‬ ‫אֶ תֵּ ן‬ ‫נִ תֵּ ן‬
Infinitivo constructo: ‫תֵּ ת‬

5) ‫ ְל‬vocaliza ָ‫ ל‬ante el infinitivo constructo: ‫ לָ ַג֫עַ ת‬,‫ לָ ֫ ֶגשֶׁ ת‬,‫ לָ תֵ ת‬,‫ לָ ַ֫קחַ ת‬.

(‫פ״י)ו‬
Son verbos que ahora comienzan con ‫י‬ pero que antes comenzaban con ‫ו‬ (son los más
numerosos). Otros comenzaban originalmente con ‫( י‬verbos propiamente ‫) פ״י‬.

‫פ״ו‬
1) La waw primitiva reaparece en las preformativas del Nifal, Hifil y Hofal, que
originalmente eran na, ha y hu.
Esto produce las siguientes contracciones: na + w = nô [‫]נוֹ‬
ha + w = hô [‫]הוֹ‬
hu + w = hû [‫]הוּ‬

Verbo modelo: ‫)וָשַׁ ב( יָשַׁ ב‬


NI = Perf.: *‫נוֹשַׁ ב → *נַושַׁ ב‬...; Impf.: ‫ ;יִ וַּשֵׁ ב‬Participio: ‫נוֹשָׁ ב‬
HI = Perf.: *‫ושׁיב‬ ִ ַ‫הוֹשׁיב → *ה‬...
ִ ; Impf.: *‫ַושׁיב‬ ִ ‫יוֹשׁיב → *י‬ ִ ...
Yusivo: ‫ ; יוֹשֵׁ ב‬con waw conversivo: ‫ ; וַיּוֹשֶׁ ב‬Participio: ‫מוֹשׁיב‬ ִ
HO = Perf.: *‫הוּשַׁ ב → *הֻ ושַׁ ב‬...; Impf.: *‫יוּשַׁ ב → *יֻשַׁ ב‬...; Participio: ‫מוּשַׁ ב‬

2) La yod se impone cuando es inicial y vocalizada.


Perf. Qal: *‫יָשַׁ ב → *וָשַׁ ב‬...; Inf. abs.: ‫יָשַׁ ב‬ ; Part. act.: ‫ֹישֵׁ ב‬ ; Part. pas.: ‫יָשׁוּב‬

3) La yod/waw cae si es inicial con šewa.


Imperativo Qal: ‫ שֵׁ ב‬,‫ ְשׁ ִבי‬,‫ ְשׁבוּ‬,‫שׁ ְבנָה‬
ֵ ֫ (*‫*יְ שֵׁ ב‬ etc.)

52
4) Hay dos clases de imperfecto Qal con estos verbos:

Activos (‫)ישׁב‬ Estativos (‫)ירשׁ‬


‫יֵשֵׁ ב‬ ‫ֵשׁבוּ‬ ְ ‫י‬ ‫ירשׁ‬ ַ ִ‫י‬ ‫ירשׁוּ‬ ְ ִ‫י‬
‫תֵּ שֵׁ ב‬ ‫שׁ ְבנָה‬
ַ ֫ ֵ‫תּ‬ ‫ירשׁ‬ ַ ‫ִתּ‬ ‫יר ְשׁנָה‬
֫ ַ ‫ִתּ‬
‫תֵּ שֵׁ ב‬ ‫תֵּ ְשׁבוּ‬ ‫ירשׁ‬ ַ ‫ִתּ‬ ‫ירשׁוּ‬ ְ ‫ִתּ‬
‫תֵּ ְשׁ ִבי‬ ‫שׁ ְבנָה‬ַ ֫ ֵ‫תּ‬ ‫יר ִשׁי‬ ְ ‫ִתּ‬ ‫יר ְשׁנָה‬
֫ ַ ‫ִתּ‬
‫אֵ שֵׁ ב‬ ‫נֵשֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ַ ‫ִא‬ ‫ירשׁ‬ ַ ִ‫נ‬
Inf. cstr.: ‫שׁבֶ ת‬
ֶ ֫ ,‫ ; ֶ ֫רשֶׁ ת‬con waw conversivo: ‫ַו ֫ ֵיּשֶׁ ב‬
• ‫י ַָדע‬ (conocer) mantiene el pataḥ en el imperfecto [‫ י ֵַדע‬,‫תֵּ ַדע‬...] por ser III-G. !

5) El verbo ‫( הָ לַ ְך‬ir, marchar) [*‫ ]*ולְך‬se asimila a los ‫ פ״ן‬.


Qal: impf.: ‫ יֵלֵ ְך‬, impv.: ‫ לֵ ְך‬, inf. cstr.: ‫לכֶ ת‬
ֶ ֫ ; Hifil: perf.: ‫הוֹליְך‬
ִ , impf.: ‫יוֹליְך‬
ִ , etc.

6) El verbo ‫( ָיכֹל‬ser capaz de; prevalecer [+ ‫]ל‬


ְ ) agrega una ‫ וּ‬a la preformativa del imperfecto.
‫ יוּכַ ל‬,‫ תּוּכַ ל‬,‫תּוּכ ִלי‬
ְ ... , etc.

‫פ״י‬
• Son siete nomás y todos estativos; por tanto no tienen Hofal.
• Conservan la yod inicial en todos los casos.
Verbo modelo: ‫יָטַ ב‬ (estar bien).

Imperfecto Qal Perfecto Hifil Imperfecto Hifil


‫יִ יטַ ב‬ ‫יטבוּ‬ ְ ִ‫י‬ ‫יטיב‬ ִ ֵ‫ה‬ ‫יטיבוּ‬
ִ֫ ֵ‫ה‬ ‫ֵיטיב‬ ִ ‫י‬ ‫ֵיטיבוּ‬ ִ֫ ‫י‬
‫יט ְבנָה ִתּיטַ ב‬
ַ ֫ ‫ִתּ‬ ‫יטיבָ ה‬ ִ֫ ֵ‫ה‬ ‫יטיב‬ ִ ֵ‫יט ְבנָה תּ‬
ֵ ֫ ֵ‫תּ‬
‫ִתּיטַ ב‬ ‫יטבוּ‬ ְ ‫ִתּ‬ ָ‫הֵ י ֫ ַט ְבתּ‬ ‫הֵ יטַ ְבתֶּ ם‬ ‫יטיב‬ ִ ֵ‫יטיבוּ תּ‬ ִ֫ ֵ‫תּ‬
‫יט ִבי‬
ְ ‫יט ְבנָה ִתּ‬
ַ ֫ ‫ִתּ‬ ‫הֵ יטַ ְב ְתּ‬ ‫הֵ יטַ ְבתֶּ ן‬ ‫יבי‬
ִ ‫יט‬
ִ֫ ֵ‫יט ְבנָה תּ‬ֵ ֫ ֵ‫תּ‬
‫ִאיטַ ב‬ ‫נִ יטַ ב‬ ‫יט ְב ִתּי‬
ַ ֫ ֵ‫ה‬ ‫יט ְבנוּ‬ַ ֫ ֵ‫ה‬ ‫יטיב‬ ִ ֵ‫א‬ ‫ֵיטיב‬ ִ ‫נ‬
Inf. cstr.: ‫יְ טֹב‬ Imperativo Hifil Inf. cstr.: ‫יטיב‬
ִ ֵ‫ה‬
Inf. abs.: ‫יָטוֹב‬ ‫הֵ יטֵ ב‬ ‫יטיבוּ‬ ִ֫ ֵ‫ה‬ Inf. abs.: ‫הֵ יטֵ ב‬
Waw conv.: ‫ַויִּ יטַ ב‬ ‫יבי‬
ִ ‫יט‬ִ֫ ֵ‫ה‬ ‫יט ְבנָה‬
ֵ ֫ ֵ‫ה‬ Yusivo: ‫יָטֵ ב‬
Part. act.: ‫יֹטֵ ב‬ Waw conv.: ‫ַו ֫ ֵיּטֶ ב‬
Part. pas.: ‫יָטוּב‬ Part.act.: ‫יטיב‬ִ ֵ‫מ‬

53
‫ל״א‬
Verbo modelo: ‫( מָ צָ א‬encontrar) para los activos y ‫( מָ לֵ א‬estar lleno) para los estativos.

La conjugación de estos verbos se asimila a la de los ‫ל״ה‬ , con estas particularidades:

1) El ‫ א‬pierde su valor de consonante y la sílaba precedente permanece abierta.


2) Tienen el imperfecto en ◌
ָ tanto activos como estativos.
3) Tienden a sustituir el ◌
ַ por ◌
ֵ ante los sufijos: ָ‫]נִ ְק ֫ ַט ְלתָּ [ נִ ְמ ֫ ֵצאת‬
4) Tienen el Hofal con la vocalización antigua ֻ‫ ה‬/ ‫ֻי‬

Qal Nifal Piel Pual Hifil Hofal Hitpael

Perfecto
‫מָ צָ א‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫ִמצֵּ א‬ ‫מֻ צָּ א‬ ‫ִה ְמ ִציא‬ ‫הֻ ְמצָ א‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫מָ לֵ א‬ [‫] ִדּכָּ א‬ [‫]ק ָֹרא‬
Imperfecto
‫יִ ְמצָ א‬ ‫יִ מָּ צֵ א‬ ‫יְ מַ צֵּ א‬ ‫יְ מֻ צָּ א‬ ‫י ְַמ ִציא‬ ‫י ְֻמ ִציא‬ ‫יִ ְתמַ צֵּ א‬
‫יִ ְמלָ א‬

‫ל״ה‬
• Primitivamente eran ‫ ל״י‬.
• No hacen distinción entre verbos activos y estativos.
• Hay gran similitud entre las diversas formas.
Verbo modelo: ‫( גָּלָ ה‬descubrir, revelar).

1) Suprimen la ‫ י‬primitiva ante terminación vocálica.


Ej.: ‫גָּלוּ → *גָּליוּ* → ָ ֽק ְטלוּ‬

2) Mantienen la ‫ י‬primitiva ante los sufijos que comienzan con consonante. En esos casos la
vocal de unión es ḥireq o ṣērê. Muchas veces es optativa (ver el paradigma).
Ejs.: ָ‫ תּ‬+ ‫ תָּ → גָּלָ ה‬+ ‫גּ ִָ֫ליתָ → גּ ִָלי‬
ָ‫ תּ‬+ ‫ תָּ → נִ גְ לָ ה‬+ ‫ליתָ → נִ גְ ִלי‬
ֵ ֫ ְ‫נִ ג‬

3) Hay que notar la 3fs del perfecto con un final en ‫֫ ָתה‬


‫ גּ ְָלתָ ה‬,‫ נִ גְ ְלתָ ה‬,‫ גִּ ְלּתָ ה‬,‫ גּ ְֻלּתָ ה‬,‫ ִהגְ ְלתָ ה‬,‫ הָ גְ ְלתָ ה‬,‫ִה ְתגּ ְָלּתָ ה‬

54
4) La ‫ י‬primitiva final es reemplazada por una ‫ ה‬que no es sino una mater lectionis que lleva
la vocal.
Esta vocal es la misma en todas las formas.

TODOS LOS Qal Nifal Piel Pual Hifil Hofal Hitpael


...perfectos en ◌
ָ ‫גָּלָ ה‬ ‫נִ גְ לָ ה‬ ‫גִּ לָּ ה‬ ‫גֻּלָּ ה‬ ‫ִהגְ לָ ה‬ ‫הָ גּלָ ה‬ ‫ִה ְתגַּלָּ ה‬
...imperfectos en ◌
ֶ ‫יִ גְ לֶ ה‬ ‫יִ גָּלֶ ה‬ ‫יְ גַלֶּ ה‬ ‫יְ גֻלֶּ ה‬ ‫יַגְ לֶ ה‬ ‫יָגְ לֶ ה‬ ‫יִ ְתגַּלֶּ ה‬
...imperativos en ◌
ֵ ‫גְּ לֵ ה‬ ‫ִהגָּלֵ ה‬ ‫גַּלֵּ ה‬ ‫הַ גְ לֵ ה‬ ‫ִה ְתגַּלֵּ ה‬
...participios en ◌
ֶ ‫גֹּלֶ ה‬ ‫נִ גְ לֶ ה‬ ‫ְמגַלֶּ ה‬ ‫ְמגֻלֶּ ה‬ ‫מַ גְ לֶ ה‬ ‫מָ גְ לֶ ה‬ ‫ִמ ְתגַּלֶּ ה‬
...constructos en ‫וֹת‬ ‫גְּ לוֹת‬ ‫ִהגָּלוֹת‬ ‫גַּלּוֹת‬ ‫גֻּלּוֹת‬ ‫הַ גְ לוֹת‬ ‫ִה ְתגַּלּוֹת‬

5) En el participio pasivo Qal reaparece inesperadamente esta ‫ י‬final: ‫ גָּלוּי‬,‫בָּ נוּי‬


6) Hay formas abreviadas, que pierden la ‫ ה‬y la vocal. Ej.: Imperativo PI : ‫ גַּלֵּ ה‬o ‫גַּל‬
! Entre estas formas abreviadas, destaca el Yusivo (forma breve del imperfecto), que es
el que normalmente se usa con el waw conversivo. La pérdida del ‫◌ה‬
ֶ final ha producido
en algunos casos una vocalización impredecible. Se recomienda leer la útil lista de
Lambdin # 122, reproducida (y aumentada) en la página siguiente.
Importante: El Hifil con waw conversivo difiere del Qal “convertido” sólo en la primera
vocal, normalmente ḥîreq o ṣērê en el Qal, y sᵉgōl en el Hifil. Por ser algo regular, se
dan sólo dos ejemplos en la página siguiente.

7) Mención aparte merece el verbo ‫( חוה‬reverenciar, prosternarse), que normalmente aparece en


la forma Hištafel ‫חוָה‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬ 15 .

Las formas más comunes de este verbo son:

Perfecto Imperfecto Imperativo


3ms ‫חוָה‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬ ‫חוֶה‬
ֲ ַ‫יִ ְשׁתּ‬
2ms ָ‫ח ִ ֫וית‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬
2fs ‫חוִ י‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬
3mp ‫חווּ‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬ ‫חווּ‬
ֲ ַ‫יִ ְשׁתּ‬
2mp ‫חווּ‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬
2fp ָ ‫ח ֶ֫וין‬
ֲ ַ‫יִ ְשׁתּ‬
Inf. cstr. Waw conversivo Participio
‫חווֹת‬
ֲ ַ‫ִה ְשׁתּ‬ ‫וַיִּ ְשׁ ֫ ַתּחוּ‬ ‫חוֶה‬
ֲ ַ‫ִמ ְשׁתּ‬

15 Antiguamente se creía que era la forma Hitpalel de una raíz ‫ שׁחה‬.

55
‫‪Verbos‬‬ ‫‪ - YUSIVO Y WAW CONVERSIVO‬ל״ה‬
‫‪PERFECTO‬‬ ‫‪IMPERFECTO‬‬ ‫‪YUSIVO‬‬ ‫‪WAW‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫‪1cp‬‬ ‫‪CONVERSIVO‬‬
‫‪2ms‬‬
‫‪construir‬‬ ‫בָּ נָה‬ ‫יִ ְבנֶה‬ ‫ִי֫בֶ ן‬ ‫ו ִַ֫יּבֶ ן‬
‫] ַו ֫ ֶיּבֶ ן ‪[HI:‬‬
‫‪despreciar‬‬ ‫בָּ זָה‬ ‫יִ ְבזֶה‬ ‫ִי֫בֶ ז‬ ‫ִ֫תּבֶ ז‬ ‫ו ִַ֫יּבֶ ז‬
‫‪llorar‬‬ ‫בָּ כָ ה‬ ‫יִ ְבכֶּ ה‬ ‫ֵי ְב ְךּ‬ ‫֫ ֵתּ ְב ְךּ‬ ‫ַו ֵיּ ְב ְךּ‬
‫‪revelar‬‬ ‫גָּלָ ה‬ ‫יִ גְ לֶ ה‬ ‫ִ֫יגֶל‬ ‫ו ִַ֫יּגֶל‬
‫‪prostituirse‬‬ ‫ָזנָה‬ ‫ִתּזְ ֶנה‬ ‫ִ֫תּזֶן‬ ‫ו ִַ֫תּזֶן‬
‫‪acabar‬‬ ‫כָּ לָ ה‬ ‫יִ ְכלֶ ה‬ ‫ִ֫יכֶ ל‬ ‫֫ ֵתּכֶ ל‬ ‫ו ִַ֫יּכֶ ל‬
‫‪girar‬‬ ‫פָּ נָה‬ ‫יִ ְפנֶה‬ ‫ִ֫יפֶ ן‬ ‫֫ ֵתּפֶ ן‬ ‫ֵ֫אפֶ ן‬ ‫֫ ֵנפֶ ן‬ ‫ו ִַ֫יּפֶ ן‬
‫‪comprar‬‬ ‫קָ נָה‬ ‫יִ ְקנֶה‬ ‫ִי֫קֶ ן‬ ‫ו ִַ֫יּקֶ ן‬
‫‪multiplicarse‬‬ ‫ָרבָ ה‬ ‫יִ ְרבֶּ ה‬ ‫ִי ֶ֫רב‬ ‫֫ ֵתּ ֶרב‬ ‫ַתּ ֶרב‬
‫ו ֵ֫‬
‫ַתּ ֶרב ‪[HI:‬‬
‫]ו ֫ ֶ‬
‫‪beber‬‬ ‫שָׁ תָ ה‬ ‫יִ ְשׁתֶּ ה‬ ‫ֵשׁ ְתּ‬
‫י ְ‬ ‫אֵ ְשׁ ְתּ תֵּ ְשׁ ְתּ‬ ‫ֵשׁ ְתּ‬
‫ַויּ ְ‬
‫‪capturar‬‬ ‫שָׁ בָ ה‬ ‫יִ ְשׁבֶּ ה‬ ‫יִ ְשׁ ְבּ‬ ‫וַיִּ ְשׁ ְבּ‬
‫‪II-G‬‬
‫‪apacentar‬‬ ‫ָרעָ ה‬ ‫יִ ְרעֶ ה‬ ‫ֵי ַ֫רע‬ ‫ַו ֫ ֵיּ ַרע‬
‫‪ver‬‬ ‫ָראָ ה‬ ‫יִ ְראֶ ה‬ ‫ֵי ֶ֫רא‬ ‫֫ ֵתּ ֶרא‬ ‫ֵ֫א ֶרא‬ ‫ַויּ ְַרא‬
‫‪perderse‬‬ ‫תָּ עָ ה‬ ‫יִ ְתעֶ ה‬ ‫֫ ֵתּתַ ע‬ ‫ַתּתַ ע‬
‫ו ֵ֫‬
‫‪I-G‬‬
‫‪responder‬‬ ‫עָ נָה‬ ‫ענֶה‬
‫ַי ֲ‬ ‫ַי֫עַ ן‬ ‫֫ ַתּעַ ן‬ ‫ַ֫אעַ ן‬ ‫ַו ֫ ַיּעַ ן‬
‫‪subir‬‬ ‫עָ לָ ה‬ ‫ַיעֲלֶ ה‬ ‫ַי֫עַ ל‬ ‫֫ ַתּעַ ל‬ ‫ַ֫אעַ ל‬ ‫ַנ֫עַ ל‬ ‫ַו ֫ ַיּעַ ל‬
‫‪hacer‬‬ ‫עָ שָׂ ה‬ ‫ַיעֲשֶׂ ה‬ ‫ַי֫עַ שׂ‬ ‫֫ ַתּעַ שׂ‬ ‫ַ֫אעַ שׂ‬ ‫ַנ֫עַ שׂ‬ ‫ַו ֫ ַיּעַ שׂ‬
‫‪concebir‬‬ ‫הָ ָרה‬ ‫֫ ַתּהַ ר‬ ‫ַתּהַ ר‬
‫ו ַ֫‬
‫‪acampar‬‬ ‫חָ נָה‬ ‫חנֶה‬
‫ַי ֲ‬ ‫ִי֫חַ ן‬ ‫ו ִַ֫יּחַ ן‬
‫‪enojarse‬‬ ‫חָ ָרה‬ ‫ֶיח ֱֶרה‬ ‫ִי֫חַ ר‬ ‫ו ִַ֫יּחַ ר‬
‫פ״ן‬
‫‪extender‬‬ ‫נָטָ ה‬ ‫יִ טֶּ ן‬ ‫יֵט‬ ‫תֵּ ט‬ ‫ַויֵּט‬
‫‪Irregulares‬‬
‫‪ser‬‬ ‫הָ יָה‬ ‫יִ ְהיֶה‬ ‫יְ ִהי‬ ‫ְתּ ִהי‬ ‫א ֱִהי‬ ‫נְ ִהי‬ ‫וַיְ ִהי‬
‫‪vivir‬‬ ‫חָ יָה‬ ‫יִ ְחיֶה‬ ‫יְ ִחי‬ ‫וַיְ ִחי‬

‫‪56‬‬
‫ע״ו‬
Verbo modelo: ‫( קוּם‬surgir)
No se designan por el perfecto Qal [‫ קָ ם‬,‫ ]שָׂ ם‬sino por el Infinitivo constructo [‫ קוּם‬,‫] ִשׂים‬.
‫( מות‬morir) tiene un perfecto Qal irregular (ver el paradigma en la página 72).
1) La waw SE MANTIENE:
a) En el imperfecto Qal, con vocalización ‫( וּ‬salvo ‫ בוא‬que vocaliza ‫ )וֹ‬que se mantiene
en todas las formas, aún recurriendo a vocales de unión.
• En la 3fp del imperfecto hay una forma abreviada optativa:
‫תָּ ֹ֫ק ְמנָה‬ por ‫קוּמינָה‬
ֶ ֫ ‫ְתּ‬
b) En todo el Nifal, con vocalización ‫ )וּ( וֹ‬que se mantiene en todas las formas, aún
recurriendo a vocales de unión. [La preformativa del perfecto Nifal vocaliza ‫])נְ ( ָנ‬
‫ נָקוֹם‬,‫ נ ָ֫קוֹמָ ה‬, ָ‫קוּמוֹת‬
֫ ְ‫ נ‬,‫ יִ קּוֹם‬,‫ ִהקּוֹם‬,‫נָקוֹם‬
c) En todo el Hofal, donde la waw pasa a la preformativa y vocaliza ‫וּ‬
‫ הוּקַ ם‬,‫ יוּקַ ם‬,‫מוּקָ ם‬
d) En todo el Pôlel y todo el Pôlal.
2) La waw NO SE MANTIENE:
a) En el perfecto Qal, donde hay una vocalización debilitada en a tónica (caracterís-tica
del Qal), que es
• qāmeṣ en la 3ª persona singular y plural: ‫ קָ ם‬,‫ ָ֫קמָ ה‬,‫ָ֫קמוּ‬
• pataḥ en los demás casos: ָ‫ק ְמתּ‬ ַ֫ ,‫ קַ ְמ ְתּ‬,‫ ַ֫ק ְמ ִתּי‬,‫ קַ ְמתֶּ ם‬,‫ קַ ְמתֶּ ן‬,‫ַ֫ק ְמנוּ‬
b) En el participio activo Qal, que es igual al perfecto Qal 3ms: ‫קָ ם‬
c) En todo el Hifil, donde vocaliza en ‫◌י‬ִ o◌ ֵ : ‫ הֵ ִקים‬,‫ י ִָקים‬,‫ הָ קֵ ם‬,‫ הָ ִקים‬,‫מֵ ִקים‬
• En la 3fp del imperfecto hay una forma abreviada optativa:
‫תָּ ֵ֫ק ְמנָה‬ por ‫ימינָה‬
ֶ ֫ ‫ְתּ ִק‬
d) En el imperfecto Qal y derivados de los pocos verbos ‫ ע״י‬: ‫ ]י ֵָדן[ י ִָדין‬,‫ִדּין‬
3) Delante de las desinencias que empiezan por consonante, la vocal de unión es
a) ‫◌י‬ֶ para los imperfectos Qal, Nifal y Hifil: ‫קוּמינָה‬
ֶ ֫ ‫ְתּ‬ ,‫קּוֹמינָה‬
ֶ ֫ ‫ ִתּ‬,‫ימינָה‬
ֶ ֫ ‫ְתּ ִק‬
b) ‫וֹ‬ para los perfectos Nifal y Hifil: ָ‫קוּמוֹת‬
֫ ְ‫ נ‬, ָ‫ימוֹת‬
֫ ‫ה ֲִק‬
4) Como formas intensivas estos verbos tienen el Pôlel y el Pôlal. ?
a) El ‫ וֹ‬se mantiene constante.
b) La consonante final se duplica (esto elimina el dageš forte tradicional).
c) En la primera de estas consonantes el šewa es siempre ֲ◌
‫ קוֹמֲמָ ה‬,‫ קוֹמֲמוּ‬,‫יְ קוֹמֲמוּ‬
d) Hay gran similitud entre estas dos formas:
• los perfectos son idénticos salvo la 2ª vocal de la 3ms;
• en el imperfecto coinciden la 2fs y todo el plural salvo la 2ª vocal de la 1cp.

57
‫ע״ע‬
Verbo modelo: ‫( סָ בַ ב‬rodear)
Son los verbos más locos. Aquí pasa de todo.
Algunas reglas (sólo algunas) para sobrevivir en el ‫תֹּהוּ ָובֹהוּ‬:

I.- Las consonantes:

Las dos últimas tienden a fundirse. Pueden darse tres casos:

1) Estado trilítero (raro).


Esto sucede cuando no hay fusión, porque las vocales son características o necesarias
para evitar ambigüedades (sin-fusión no hay con-fusión), y ocurre en:
• Participio activo: ‫סֹבֵ ב‬
• Participio pasivo: ‫סָ בוּב‬
• Infinitivo absoluto: ‫סָ בוֹב‬
• 3ª persona del perfecto Qal: ‫ סָ בַ ב‬,‫ סָ בֲבָ ה‬,‫סָ בֲבוּ‬

2) Estado bilítero con reduplicación.


Es lo más frecuente y se trata de mantener aún usando vocales de unión.
Ej.: Perf. Qal: ָ‫בּוֹת‬
֫ ַ‫ ס‬,‫ סַ בּוֹת‬,‫בּוֹ ִתי‬
֫ ַ‫ ס‬,‫ סַ בּוֹתֶ ם‬,‫ סַ בּוֹתֶ ן‬,‫בּוֹנוּ‬
֫ ַ‫ס‬

3) Estado bilítero sin reduplicación.


Cuando la consonante no es seguida de ninguna vocal y por tanto no puede redu-
plicarse.
Ejs.: Perf. Ni: ‫נָסַ ב‬ ; Impf. Qal: ‫ָיסֹב‬ ; Impv.: ‫ ; סֹב‬Inf. cstr.: ‫סֹב‬

II.- Las vocales:

1) En cuanto a los estados bilíteros la vocal que se conserva es habitualmente la segunda


del verbo regular.
• ◌
ַ para el perfecto Nifal: ‫סָ בַ ב‬ y perfecto e imperfecto Hofal: ‫ הוּסַ ב‬,‫יוּסַ ב‬
(El Qal mantiene el sonido “a” tomando šewa compuesto ֲ◌ )
• ◌
ֹ para los imperfectos Qal y derivados: ‫ָיסֹב‬
• ◌ֵ para todo el Hifil: ‫ הֵ סֵ ב‬,‫ יָסֵ ב‬,‫ הָ סֵ ב‬,‫מֵ סֵ ב‬

2) Las vocales de unión del estado bilítero reduplicado son (como en los verbos ‫) ע״ו‬
• ‫◌י‬ֶ en el imperfecto: ‫ְתּסֻ ֶ֫בּינָה‬
• ‫ וֹ‬en el perfecto: ָ‫בּוֹת‬
֫ ַ‫ס‬

58
III.- Además...:

1) En los imperfectos aparece otra forma que reduplica la 1ª consonante, como en los
verbos ‫פ״ן‬
Qal: ‫ יִ סֹּב‬,‫ ִתּסֹּב‬... ; Hifil: ‫ ; יַסֵּ ב‬Hofal: ‫יֻסַּ ב‬

2) Otras formas recuerdan los verbos ‫ע״ו‬


a) La primera vocal se vuelve “u” ?
• en los femeninos plural del impf. Qal: ‫ְתּסֻ ֶ֫בּינָה‬
• en el impf. Qal con sufijos: ‫יְ סֻ ֵ֫בּנִ י‬
b) Tiene un perfecto Nifal en “nā”
‫ נָסַ ב‬,‫ נ ַָ֫סבָּ ה‬,‫נ ַָ֫סבּוּ‬
c) La preformativa del Hifil es
• ֵ‫ה[ ה‬ֲ ] en el perf.: ‫ הֵ סֵ ב‬, ָ‫יבּוֹת‬
֫ ‫ה ִס‬
ֲ
• ‫ ָי‬, ָ‫ ] ְתּ[ תּ‬en el impf.: ‫ ]יַסֵּ ב[ יָסֵ ב‬,‫ תָּ סֵ ב‬,‫ְתּ ִס ֶ֫בּינָה‬
d) El Hofal vocaliza en ‫וּ‬
Perf.: ‫ הוּסַ ב‬,‫הוּסבָּ ה‬
ַ֫ , ָ‫בּוֹת‬
֫ ַ‫הוּס‬...
Impf.: ‫ ]יֻסַּ ב[ יוּסַ ב‬,‫ תּוּסַ ב‬,‫בּי‬ ִ ‫תּוּס‬
ַ֫ ...
Part.: ‫מוּסַ ב‬

e) Como formas intensivas tienen el Pô‛el y el Pô‛al, 16 que


• mantienen el ‫ וֹ‬en todas las formas;
• no reduplican la segunda consonante,
• en la cual toman šewa compuesto ֲ◌ y
• tienen formas muy parecidas.

Qal Nifal Hifil Hofal Poel Poal


Perfecto ‫סָ בַ ב‬ ‫נָסַ ב‬ ‫הֵ סֵ ב‬ ‫הוּסַ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫סוֹבַ ב‬
Imperfecto ‫יִ סֹּב ָיסֹב‬ ‫יִ סַּ ב‬ ‫יְ סוֹבֵ ב יֻסַּ ב יוּסַ ב יַסֵּ ב יָסֵ ב‬ ‫יְ סוֹבַ ב‬
Imperativo ‫סֹב‬ ‫ִהסַּ ב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬

‫ ע״ע‬es idéntico al Polel/Polal de los ‫ ; ע״ו‬la diferencia consiste en


16 A simple vista, el Poel/Poal de los
que en el Polel/Polal no hay segunda consonante y se repite la tercera; en el Poel/Poal hay segunda y tercera
consonantes, pero son iguales.
59
LOS SUFIJOS VERBALES
• Cuando un verbo lleva como complemento directo un pronombre personal, se puede
utilizar ‫אֵ ת‬ con el sufijo correspondiente, o unir en forma directa el sufijo personal al
verbo.
• Esto ocasionará cambios en la acentuación y vocalización de la forma verbal.

Después de consonante, con vocal de unión Después


acentuada no acentuada de
Perfecto Imperfecto Perfecto vocal
1cs ‫◌נִ י‬
ַ֫ ‫◌נִּ י‬
ֶ ֫ ‫◌נִ י‬
ֵ֫ ‫נִ י‬ ‫נִ י‬
2ms ‫ְ◌ָך‬ ָ‫◌ךּ‬
ֶ֫ ‫ָך‬ ‫ָך‬
2fs ‫◌ְך‬
ֵ ‫◌ְך‬
ֵ ‫◌ְך‬
ֶ ‫ְך‬
3ms ‫◌הוּ‬
ָ֫ ‫וֹ‬ ‫◌נּוּ‬
ֶ ֫ ‫◌הוּ‬
ֵ֫ ‫הוּ‬ ‫וּ‬ ‫הוּ‬ ‫ו‬
3fs ‫◌הּ‬
ָ ‫◌נָּה‬
ֶ ֫ ָ‫◌ה‬
ֶ֫ ‫◌ה‬
ָ ָ‫ה‬
1cp ‫◌נוּ‬
ָ֫ ‫◌נּוּ‬
ֶ ֫ ‫◌נוּ‬
ֵ֫ ‫נוּ‬ ‫נוּ‬
2mp ‫כֶ ם‬ ‫כֶ ם‬ ‫כֶ ם‬ ‫כֶ ם‬
2fp ‫כֶ ן‬ ‫כֶ ן‬ ‫כֶ ן‬ ‫כֶ ן‬
3mp ‫◌ם‬
ָ ‫◌ם‬
ֵ ‫◌ם‬
ַ ‫ם‬
3fp ‫◌ן‬
ָ ‫◌ן‬
ֵ ‫◌ן‬
ַ ‫ן‬

1) En cuanto a la vocal de unión:


a) Si la forma verbal termina en consonante y el sufijo comienza en consonante, se
recurre a una vocal de unión, que es normalmente
b) ◌
ַ /◌ָ en el perfecto: ‫לנִ י‬
ַ ֫ ָ‫ ְקט‬,‫ ְקטָ לָ הּ‬,‫ְקטָ לָ ם‬
c) ◌ֶ /◌ֵ en el imperfecto: ‫לנִ י‬ ֵ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬, ָ‫לה‬
ֶ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬,‫יִ ְק ְטלֵ ם‬

2) En cuanto al acento:

a) Cae siempre sobre los sufijos pesados (‫)כֶ ן כֶ ם‬ y sobre la 2ms (‫)ָך‬ cuando
precedida de šewa.
• Excepción: la 3fs con sufijo de 2ms acentúa ‫ל ְתָך‬
ַ ֫ ָ‫ְקט‬
b) Si el verbo termina en sílaba tónica el acento cae normalmente sobre la vocal de
unión. ‫לנִ י‬
ֵ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬,‫ט ְל ָ֫ך‬
ֽ ָ ‫ יִ ְק‬,‫לְך‬
ֵ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬,‫להוּ‬
ֵ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬, ָ‫לה‬
ֶ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬,‫לנוּ‬
ֵ ֫ ‫ יִ ְק ְט‬,‫יִ ְק ְטלֵ ם‬

3) En cuanto a la forma verbal:


a) Hay caída de vocales, por reducción pretónica:
‫ֹלנִ י* → יִ ְקטֹל‬ ֵ ֫ ‫לנִ י → *יִ ְקט‬
ֵ ֫ ‫יִ ְק ְט‬
‫ִקטֵּ ל‬ → ‫לנִ י‬
ַ ֫ ‫ ִק ְטּ‬,‫ִקטֶּ ְלָך‬

60
b) Reaparece la forma femenina antigua en ‫◌ת‬
ַ , lo que produce contracciones con los
sufijos:
*‫*קטָ לָ ה‬
ְ → ‫ְקטָ לַ ת‬ → ‫ל ְתהוּ‬ ַ ֫ ָ‫ְקט‬
*‫*קטָ לָ ה‬ְ → * ָ‫ל ְתה‬
ַ ֫ ָ‫*קט‬ ְ → ‫לתָּ ה‬ ַ ֫ ָ‫ְקט‬
*‫*קטָ לָ ה‬
ְ → *‫ל ְתהוּ‬ ַ ֫ ָ‫*קט‬ְ → ‫לתּוּ‬ ַ ֫ ָ‫ְקט‬
c) Algunas formas verbales se confunden:
‫( ְקטַ ְל ִ֫תּיהוּ‬2fs + 3ms = 1cs + 3ms)
ָ‫( ְקטַ ְל ִ֫תּיה‬2fs + 3fs = 1cs + 3fs)
d) Los verbos que tienen imperfecto en “ō” o “ē” pierden esa vocal ante la vocal de
unión de los sufijos; los verbos que tienen imperfecto en “a” no la reducen sino que
la alargan en “ā” antes de la vocal de unión.
‫לנִ י → יִ ְקטֹל‬ ֵ ֫ ‫יִ ְק ְט‬
‫֫ ֵתּלֵ ד‬ → ‫ֵ ֽתּ ְל ֵ ֫דהוּ‬
‫יִ ְשׁמָ ֫ ֵענִ י → יִ ְשׁמַ ע‬
e) La primera vocal del verbo debe reducirse a šewa por ser antepretónica. Si esto no es
posible (p.ej. en el Piel), se reduce la segunda:
‫קָ טַ ל‬→ ‫לנִ י‬ ַ ֫ ָ‫ ְקט‬,‫ט ְלָך‬ֽ ָ ‫ְק‬
‫ִקטֵּ ל‬ → ‫לנִ י‬ ַ ֫ ‫ ִק ְטּ‬,‫ִקטֶּ ְלָך‬
f) Los verbos ‫ ל״ה‬unen los sufijos a la raíz bilítera (sin la terminación ‫◌ה‬
ָ o ‫◌ה‬
ֶ ):
‫בָּ ֫ ַננִ י → בָּ נָה‬
‫יִ ְב ֫ ֵננִ י → יִ ְבנֶה‬
g) ‫( אָ הַ ב‬amar), ‫( יָלַ ד‬engendrar), ‫( י ַָרשׁ‬heredar) y ‫( שָׁ אַ ל‬preguntar) tienen formas irregulares,
con la inserción de una ‫ ת‬antes de la vocal de unión, que también es peculiar.

‫אֲהֵ בָ תֶ ְך‬, ‫יְ ִל ְד ִ֫תּיָך‬, ‫יְ ִר ְשׁתָּ הּ‬, ‫ְשׁאֶ ְלתֶּ ם‬


h) Otras irregularidades deberán verse sobre la marcha. "Neither paradigm is complete in
itself" (Lambdin # 192).

61
‫‪PARADIGMA DEL VERBO REGULAR‬‬

‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬


‫‪Activos‬‬ ‫‪Estativos‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫קָ טַ ל‬ ‫כָּ בֵ ד‬ ‫נִ ְקטַ ל‬ ‫ִקטֵּ ל‬ ‫קֻ טַּ ל‬ ‫ִה ְק ִטיל‬ ‫הָ ְקטַ ל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫ָ ֽק ְטלָ ה‬ ‫כּ ְב ָדה‬ ‫ָֽ‬ ‫נִ ְק ְטלָ ה‬ ‫ִק ְטּלָ ה‬ ‫קֻ ְטּלָ ה‬ ‫ִה ְק ִ֫טילָ ה‬ ‫ִה ְתקַ ְטּלָ ה הָ ְק ְטלָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫קָ ֫ ַט ְלתָּ‬ ‫כָּ ַ֫ב ְדתָּ‬ ‫נִ ְק ֫ ַט ְלתָּ‬ ‫ִק ֫ ַטּ ְלתָּ‬ ‫קֻ ֫ ַטּ ְלתָּ‬ ‫ִה ְק ֫ ַט ְלתָּ‬ ‫הָ ְק ֫ ַט ְלתָּ‬ ‫ִה ְתקַ ֫ ַטּ ְלתָּ‬
‫‪F‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫קָ טַ ְל ְתּ‬ ‫נִ ְקטַ ְל ְתּ כָּ בַ ְד ְתּ‬ ‫ִקטַּ ְל ְתּ‬ ‫קֻ טַּ ְל ְתּ‬ ‫ִה ְקטַ ְל ְתּ‬ ‫ִה ְתקַ טַּ ְל ְתּ הָ ְקטַ ְל ְתּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫קָ ֫ ַט ְל ִתּי‬ ‫נִ ְק ֫ ַט ְל ִתּי כָּ ַ֫ב ְד ִתּי‬ ‫ִק ֫ ַטּ ְל ִתּי‬ ‫קֻ ֫ ַטּ ְל ִתּי‬ ‫ִה ְתקַ ֫ ַטּ ְל ִתּי הָ ְק ֫ ַט ְל ִתּי ִה ְק ֫ ַט ְל ִתּי‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫ָ ֽק ְטלוּ‬ ‫כּ ְבדוּ‬ ‫ָֽ‬ ‫נִ ְק ְטלוּ‬ ‫ִק ְטּלוּ‬ ‫קֻ ְטּלוּ‬ ‫ִה ְק ִ֫טילוּ‬ ‫הָ ְק ְטלוּ‬ ‫ִה ְתקַ ְטּלוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ְקטַ ְלתֶּ ם‬ ‫נִ ְקטַ ְלתֶּ ם ְכּבַ ְדתֶּ ם‬ ‫ִקטַּ ְלתֶּ ם‬ ‫קֻ טַּ ְלתֶּ ם‬ ‫ִה ְתקַ טַּ ְלתֶּ ם הָ ְקטַ ְלתֶּ ם ִה ְקטַ ְלתֶּ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ְקטַ ְלתֶּ ן‬ ‫נִ ְקטַ ְלתֶּ ן ְכּבַ ְדתֶּ ן‬ ‫ִקטַּ ְלתֶּ ן‬ ‫קֻ טַּ ְלתֶּ ן‬ ‫ִה ְתקַ טַּ ְלתֶּ ן הָ ְקטַ ְלתֶּ ן ִה ְקטַ ְלתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬
‫קָ ֫ ַט ְלנוּ‬ ‫נִ ְק ֫ ַט ְלנוּ כָּ ַ֫ב ְדנוּ‬ ‫ִק ֫ ַטּ ְלנוּ‬ ‫קֻ ֫ ַטּ ְלנוּ‬ ‫ִה ְק ֫ ַט ְלנוּ‬ ‫ִה ְתקַ ֫ ַטּ ְלנוּ הָ ְק ֫ ַט ְלנוּ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יִ ְקטֹל‬ ‫יִ ְכבַּ ד‬ ‫יִ קָּ טֵ ל‬ ‫יְ קַ טֵּ ל‬ ‫יְ קֻ טַּ ל‬ ‫י ְַק ִטיל‬ ‫י ְָקטַ ל‬ ‫יִ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּ ְקטֹל‬ ‫ִתּ ְכבַּ ד‬ ‫ִתּקָּ טֵ ל‬ ‫ְתּקַ טֵּ ל‬ ‫ְתּקֻ טַּ ל‬ ‫תַּ ְק ִטיל‬ ‫תָּ ְקטַ ל‬ ‫ִתּ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּ ְקטֹל‬ ‫ִתּ ְכבַּ ד‬ ‫ִתּקָּ טֵ ל‬ ‫ְתּקַ טֵּ ל‬ ‫ְתּקֻ טַּ ל‬ ‫תַּ ְק ִטיל‬ ‫תָּ ְקטַ ל‬ ‫ִתּ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּ ְק ְט ִלי‬ ‫ִתּ ְכ ְבּ ִדי‬ ‫ִתּקָּ ְט ִלי‬ ‫ְתּקַ ְטּ ִלי‬ ‫ְתּקֻ ְטּ ִלי‬ ‫ילי‬‫תַּ ְק ִ֫ט ִ‬ ‫תָּ ְק ְט ִלי‬ ‫ִתּ ְתקַ ְטּ ִלי‬
‫אֶ ְקטֹל‬ ‫אֶ ְכבַּ ד‬ ‫אֶ קָּ טֵ ל‬ ‫אֲקַ טֵּ ל‬ ‫אֲקֻ טַּ ל‬ ‫אַ ְק ִטיל‬ ‫אָ ְקטַ ל‬ ‫אֶ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬
‫‪F‬‬
‫‪3mp‬‬ ‫יִ ְק ְטלוּ‬ ‫יִ ְכ ְבּדוּ‬ ‫יִ קָּ ְטלוּ‬ ‫יְ קַ ְטּלוּ‬ ‫יְ קֻ ְטּלוּ‬ ‫י ְַק ִ֫טילוּ‬ ‫י ְָק ְטלוּ‬ ‫יִ ְתקַ ְטּלוּ‬
‫‪E‬‬
‫‪3fp‬‬ ‫ֹלנָה‬‫תָּ ְק ֫ ַט ְלנָה תַּ ְק ֫ ֵט ְלנָה ְתּקֻ ֫ ַטּ ְלנָה ְתּקַ ֫ ֵטּ ְלנָה ִתּקָּ ֫ ַט ְלנָה ִתּ ְכ ַ֫בּ ְדנָה ִתּ ְק ֫ט ְ‬ ‫ִתּ ְתקַ ֫ ֵטּ ְלנָה‬
‫‪C‬‬
‫‪T‬‬
‫‪2mp‬‬ ‫ִתּ ְק ְטלוּ‬ ‫ִתּ ְכ ְבּדוּ‬ ‫ִתּקָּ ְטלוּ‬ ‫ְתּקַ ְטּלוּ‬ ‫ְתּקֻ ְטּלוּ‬ ‫תַּ ְק ִ֫טילוּ‬ ‫תָּ ְק ְטלוּ‬ ‫ִתּ ְתקַ ְטּלוּ‬
‫‪O‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫תָּ ְק ֫ ַט ְלנָה תַּ ְק ֫ ֵט ְלנָה ְתּקֻ ֫ ַטּ ְלנָה ְתּקַ ֫ ֵטּ ְלנָה ִתּקָּ ֫ ַט ְלנָה ִתּ ְכ ַ֫בּ ְדנָה ִתּ ְק ֹ֫ט ְלנָה‬ ‫ִתּ ְתקַ ֫ ֵטּ ְלנָה‬
‫‪1cp‬‬ ‫נִ ְקטֹל‬ ‫נִ ְכבַּ ד‬ ‫נִ קָּ טֵ ל‬ ‫נְ קַ טֵּ ל‬ ‫נְ קֻ טַּ ל‬ ‫נ ְַק ִטיל‬ ‫נ ְָקטַ ל‬ ‫נִ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ְקטֹל‬ ‫ְכּבַ ד‬ ‫ִהקָּ טֵ ל‬ ‫קַ טֵּ ל‬ ‫הַ ְקטֵ ל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִק ְט ִלי‬ ‫ִכּ ְב ִדי‬ ‫ִהקָּ ְט ִלי‬ ‫קַ ְטּ ִלי‬ ‫ילי‬‫הַ ְק ִ֫ט ִ‬ ‫ִה ְתקַ ְטּ ִלי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִק ְטלוּ‬ ‫ִכּ ְבדוּ‬ ‫ִהקָּ ְטלוּ‬ ‫קַ ְטּלוּ‬ ‫הַ ְק ִ֫טילוּ‬ ‫ִה ְתקַ ְטּלוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ְק ֹ֫ט ְלנָה‬ ‫ִהקָּ ֫ ַט ְלנָה ְכּ ַ֫ב ְדנָה‬ ‫קַ ֫ ֵטּ ְלנָה‬ ‫הַ ְק ֫ ֵט ְלנָה‬ ‫ִה ְתקַ ֫ ֵטּ ְלנָה‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫י ְַקטֵ ל‬
‫‪W conv.:‬‬ ‫וַיִּ ְקטֹל‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫קָ טוֹל‬ ‫כָּ בוֹד‬ ‫ִהקָּ טֹל‬ ‫קַ טֹּל‬ ‫קֻ טֹּל‬ ‫הַ ְקטֵ ל‬ ‫הָ ְקטֵ ל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ְקטֹל‬ ‫ְכּבֹד‬ ‫ִהקָּ טֵ ל‬ ‫קַ טֵּ ל‬ ‫הַ ְק ִטיל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫קֹטֵ ל‬ ‫כָּ בֵ ד‬ ‫נִ ְקטָ ל‬ ‫ְמקַ טֵּ ל‬ ‫מַ ְק ִטיל‬ ‫ִמ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫קָ טוּל‬ ‫ְמקֻ טָּ ל‬ ‫מָ ְקטָ ל‬

‫•‬ ‫‪La 3cp del perfecto y la 3mp y 2mp del imperfecto suelen agregar una‬‬ ‫‪ final (nûn paragógica):‬וּ ‪ a la‬ן‬
‫‪ִ .‬תּ ְק ְטלוּן‪ ,‬יִ ְק ְטלוּן‪ֽ ָ ,‬ק ְטלוּן‬
‫ִתּ ְק ְט ִלין ‪◌ִ :‬י ‪• A veces, también la 2fs del imperfecto agrega la nûn paragógica a la‬‬

‫‪62‬‬
‫‪PARADIGMA DEL VERBO REGULAR CON SUFIJOS‬‬
‫‪Sufijos‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫‪1cp‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫‪3fp‬‬

‫‪3ms‬‬ ‫לנִ י‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫ט ְלָך‬
‫ְק ָ ֽ‬ ‫ְקטָ לֵ ְך‬ ‫להוּ‬ ‫ְקטָ ֫ ָ‬ ‫ְקטָ לָ הּ‬ ‫לנוּ‬
‫ְקטָ ֫ ָ‬ ‫ְקטָ לָ ם‬ ‫ְקטָ לָ ן‬
‫ְקטָ לוֹ‬ ‫ְלבֵ שָׁ ם‬

‫‪3fs‬‬ ‫ל ְתנִ י‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫ל ְתָך‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫לתֶ ְך‬
‫ְקטָ ֫ ָ‬ ‫ל ְתהוּ‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫לתָּ ה‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫ל ְתנוּ‬
‫ְקטָ ֫ ַ‬ ‫לתַ ם‬
‫ְקטָ ֫ ָ‬
‫לתּוּ‬ ‫ְקטָ ֫ ַ‬

‫‪2ms‬‬ ‫ְקטַ ְל ֫ ַתּנִ י‬ ‫ְקטַ ְל ֫ ָתּהוּ‬ ‫ְקטַ ְלתָּ הּ‬ ‫ְקטַ ְל ֫ ָתּנוּ‬ ‫ְקטַ ְלתָּ ם‬
‫‪PERFECTO‬‬
‫ְקטַ ְלתּוֹ‬
‫‪QAL‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ְקטַ ְל ִ֫תּינִ י‬ ‫ְקטַ ְל ִ֫תּיהוּ‬ ‫ְקטַ ְל ִ֫תּינוּ ְקטַ ְל ִ֫תּיהָ‬ ‫ְקטַ ְל ִתּים‬

‫‪1cs‬‬ ‫ְקטַ ְל ִתּיְך ְקטַ ְל ִ֫תּיָך‬ ‫ְקטַ ְל ִתּיו‬ ‫ְקטַ ְל ִ֫תּיהָ‬ ‫ְקטַ ְל ִתּיכֶ ם‬ ‫ְקטַ ְל ִתּים‬ ‫ְקטַ ְל ִתּין‬
‫ְקטַ ְל ִ֫תּיהוּ‬

‫‪3cp‬‬ ‫ְקטָ ֫לוּנִ י‬ ‫ְקטָ ֫לוָּך‬ ‫ְקטָ לוְּך‬ ‫ְקטָ ֫לוּהוּ‬ ‫ְקטָ ֫לוּהָ‬ ‫ְקטָ ֫לוּנוּ‬ ‫ְקטָ לוּם‬ ‫ְקטָ לוּן‬
‫אֲהֵ ֫בוָּך‬
‫‪2mp‬‬ ‫ְקטַ ְל ֫תּוּנִ י‬ ‫ְקטַ ְל ֫תּוּהוּ‬ ‫ְקטַ ְל ֫תּוּנוּ‬
‫‪1cp‬‬ ‫ְקטַ ְלנ֫וָּך‬ ‫ְקטַ ְלנוְּך‬ ‫ְקטַ ְלנ֫וּהוּ‬ ‫ְקטַ ְל ֫נוּהָ‬ ‫ְקטַ ְלנוּכֶ ם‬ ‫ְקטַ ְלנוּם‬

‫‪3ms‬‬ ‫לנִ י‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֵ‬ ‫יִ ְקטָ ְלָך‬ ‫יִ ְק ְטלֵ ְך‬ ‫להוּ‬ ‫יִ ְק ְט ֫ ֵ‬ ‫להָ‬‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬ ‫לנוּ‬ ‫יִ ְק ְט ֫ ֵ‬ ‫יִ ְקטָ ְלכֶ ם‬ ‫יִ ְק ְטלֵ ם‬
‫‪IMPERFECTO‬‬ ‫יִ ְל ָ ֽבּ ְשָׁך‬ ‫יִ ְלבָּ שֵׁ ְך‬ ‫שׁהוּ‬
‫יִ ְלבָּ ֫ ֵ‬ ‫יִ ְק ְטלָ הּ‬ ‫שׁנוּ‬
‫יִ ְלבָּ ֫ ֵ‬
‫‪QAL‬‬ ‫‪+ nûn enérg.‬‬ ‫לנִּ י‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬ ‫לךָּ‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬ ‫לנּוּ‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬ ‫לנָּה‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬ ‫לנּוּ‬
‫יִ ְק ְט ֫ ֶ‬
‫‪3mp‬‬ ‫יִ ְק ְט ֫לוּנִ י‬ ‫יִ ְק ְט ֫לוָּך‬ ‫יִ ְק ְטלוְּך‬ ‫יִ ְק ְט ֫לוּהוּ‬ ‫יִ ְק ְט ֫לוּהָ‬ ‫יִ ְק ְט ֫לוּנוּ‬ ‫יִ ְק ְטלוּכֶ ם‬ ‫יִ ְק ְטלוּם‬
‫‪IMPERATIVO‬‬
‫לנִ י‬
‫קָ ְט ֫ ֵ‬ ‫להוּ‬
‫קָ ְט ֫ ֵ‬ ‫להָ‬‫קָ ְט ֫ ֶ‬ ‫לנוּ‬
‫קָ ְט ֫ ֵ‬ ‫קָ ְטלֵ ם‬
‫‪QAL‬‬
‫קָ ְטלָ הּ‬
‫‪INFINITIVO‬‬ ‫קָ ְט ִלי‬ ‫כָּ ְת ְבָּך‬ ‫קָ ְטלֵ ְך‬ ‫קָ ְטלוֹ‬ ‫קָ ְטלָ הּ‬ ‫לנוּ‬
‫קָ ְט ֫ ֵ‬ ‫ְקטָ ְלכֶ ם‬ ‫קָ ְטלָ ם‬ ‫קָ ְטלָ ן‬
‫‪QAL‬‬
‫לנִ י‬
‫קָ ְט ֫ ֵ‬ ‫ְקטָ ְלָך‬ ‫כָּ ְת ְבּכֶ ם‬
‫‪PERF. PIEL‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫לנִ י‬
‫ִק ְטּ ֫ ַ‬ ‫ִקטֶּ ְלָך‬ ‫ִק ְטּלֵ ְך‬ ‫ִק ְטּלוֹ‬ ‫ִק ְטּלָ הּ‬ ‫לנוּ‬
‫ִק ְטּ ֫ ָ‬ ‫ִק ְטּלָ ם‬ ‫ִק ְטלָ ן‬
‫‪PARADIGMA DE LOS VERBOS I-G‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬

‫‪3ms‬‬ ‫עָ מַ ד‬ ‫ֶנעֱמַ ד‬ ‫הֶ ע ֱִמיד‬ ‫הָ עֳמַ ד‬


‫‪P‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫ָע ְֽמ ָדה‬ ‫נֶעֶ ְמ ָדה‬ ‫ידה‬ ‫ע ִ֫מ ָ‬ ‫הֶ ֱ‬ ‫הָ עָ ְמ ָדה‬
‫‪E‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫עָ ֫ ַמ ְדתָּ‬ ‫ֱמ ְדתָּ‬‫ֶנע ֫ ַ‬ ‫ֱמ ְדתָּ‬‫הֶ ע ֫ ַ‬ ‫ֳמ ְדתָּ‬‫הָ ע ֫ ַ‬
‫‪R‬‬

‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫עָ מַ ְד ְתּ‬ ‫ֶנעֱמַ ְד ְתּ‬ ‫הֶ עֱמַ ְד ְתּ‬ ‫הָ עֳמַ ְד ְתּ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫עָ ֫ ַמ ְד ִתּי‬ ‫ֱמ ְד ִתּי‬‫ֶנע ֫ ַ‬ ‫ֱמ ְד ִתּי‬‫הֶ ע ֫ ַ‬ ‫ֳמ ְד ִתּי‬‫הָ ע ֫ ַ‬
‫‪C‬‬
‫‪3cp‬‬ ‫ָע ְֽמדוּ‬ ‫נֶעֶ ְמדוּ‬ ‫הֶ ע ֱִ֫מידוּ‬ ‫הָ עָ ְמדוּ‬
‫‪T‬‬
‫‪2mp‬‬ ‫עֲמַ ְדתֶּ ם‬ ‫ֶנעֱמַ ְדתֶּ ם‬ ‫הֶ עֱמַ ְדתֶּ ם‬ ‫הָ עֳמַ ְדתֶּ ם‬
‫‪O‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫עֲמַ ְדתֶּ ן‬ ‫ֶנעֱמַ ְדתֶּ ן‬ ‫הֶ עֱמַ ְדתֶּ ן‬ ‫הָ עֳמַ ְדתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫עָ ֫ ַמ ְדנוּ‬ ‫ֱמ ְדנוּ‬‫ֶנע ֫ ַ‬ ‫ֱמ ְדנוּ‬‫הֶ ע ֫ ַ‬ ‫ֳמ ְדנוּ‬‫הָ ע ֫ ַ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫עמֹד‬ ‫ַי ֲ‬ ‫חזַק‬ ‫ֶי ֱ‬ ‫יֵעַ מֵ ד‬ ‫ַיע ֲִמיד‬ ‫ָיעֳמַ ד‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫עמֹד‬ ‫תַּ ֲ‬ ‫חזַק‬ ‫תֶּ ֱ‬ ‫תֵּ עָ מֵ ד‬ ‫תַּ ע ֲִמיד‬ ‫תָּ עֳמַ ד‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫עמֹד‬ ‫תַּ ֲ‬ ‫חזַק‬ ‫תֶּ ֱ‬ ‫תֵּ עָ מֵ ד‬ ‫תַּ ע ֲִמיד‬ ‫תָּ עֳמַ ד‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫תַּ עַ ְמ ִדי‬ ‫תֶּ חֶ זְ ִקי‬ ‫תֵּ ָע ְֽמ ִדי‬ ‫ידי‬‫תַּ ע ֲִ֫מ ִ‬ ‫תָּ עָ ְמ ִדי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫עמֹד‬ ‫אֶ ֱ‬ ‫חזַק‬ ‫אֶ ֱ‬ ‫אֵ עָ מֵ ד‬ ‫אַ ע ֲִמיד‬ ‫אָ עֳמַ ד‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫יַעַ ְמדוּ‬ ‫יֶחֶ זְ קוּ‬ ‫ֵע ְמדוּ‬ ‫י ָֽ‬ ‫ַיע ֲִ֫מידוּ‬ ‫יָעָ ְמדוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫תַּ ע ֲ֫מ ְֹדנָה‬ ‫ח ַז ְ֫קנָה‬ ‫תֶּ ֱ‬ ‫תֵּ עָ ֫ ַמ ְדנָה‬ ‫ֲמ ְדנָה‬
‫תַּ ע ֫ ֵ‬ ‫ֳמ ְדנָה‬
‫תָּ ע ֫ ַ‬
‫‪C‬‬
‫‪2mp‬‬ ‫תַּ עַ ְמדוּ‬ ‫תֶּ חֶ זְ קוּ‬ ‫תֵּ ָע ְֽמדוּ‬ ‫תַּ ע ֲִ֫מידוּ‬ ‫תָּ עָ ְמדוּ‬
‫‪T‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫תַּ ע ֲ֫מ ְֹדנָה‬ ‫ח ַז ְ֫קנָה‬ ‫תֶּ ֱ‬ ‫תֵּ עָ ֫ ַמ ְדנָה‬ ‫ֲמ ְדנָה‬
‫תַּ ע ֫ ֵ‬ ‫ֳמ ְדנָה‬
‫תָּ ע ֫ ַ‬
‫עמֹד‬ ‫ַנ ֲ‬ ‫חזַק‬ ‫ֶנ ֱ‬ ‫נֵעָ מֵ ד‬ ‫ַנע ֲִמיד‬ ‫ָנעֳמַ ד‬
‫‪O‬‬
‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫עמֹד‬ ‫ֲ‬ ‫חזַק‬ ‫ֲ‬ ‫הֵ עָ מֵ ד‬ ‫הַ עֲמֵ ד‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִע ְמ ִדי‬ ‫ִחזְ ִקי‬ ‫הֵ ָע ְֽמ ִדי‬ ‫ידי‬‫הַ ע ֲִ֫מ ִ‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִע ְמדוּ‬ ‫ִחזְ קוּ‬ ‫הֵ ָע ְֽמדוּ‬ ‫הַ ע ֲִ֫מידוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ע ֲ֫מ ְֹדנָה‬ ‫ח ַז ְ֫קנָה‬ ‫ֲ‬ ‫הֵ עָ ֫ ַמ ְדנָה‬ ‫ֲמ ְדנָה‬
‫הַ ע ֫ ֵ‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫ַיעֲמֵ ד‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫עָ מוֹד‬ ‫ַנעֲמוֹד‬ ‫הַ עֲמֵ ד‬ ‫הָ עֳמֵ ד‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫עמֹד‬‫ֲ‬ ‫הֵ עָ מֵ ד‬ ‫הַ ע ֲִמיד‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫עֹ מֵ ד‬ ‫ֶנעֱמָ ד‬ ‫מַ ע ֲִמיד‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫עַ מוּד‬ ‫מָ עֳמָ ד‬

‫‪64‬‬
‫‪PARADIGMA DE LOS VERBOS II-G‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hitpael‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫שָׁ חַ ט‬ ‫בֵּ ַרְך )בֵּ ֵרְך( נִ ְשׁחַ ט‬ ‫בּ ַֹרְך‬ ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫שָׁ חֲטָ ה‬ ‫נִ ְשׁחֲטָ ה‬ ‫בֵּ ְרכָ ה‬ ‫בּ ְֹרכָ ה‬ ‫ִה ְתבָּ רֲ כָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫שָׁ ֫ ַח ְטתָּ‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַח ְטתָּ‬ ‫בֵּ ַ ֫ר ְכתָּ‬ ‫ֹר ְכתָּ‬
‫בּ ַ֫‬ ‫ִה ְתבָּ ַ ֫ר ְכתָּ‬
‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫שָׁ חַ ְט ְתּ‬ ‫נִ ְשׁחַ ְט ְתּ‬ ‫בֵּ ַר ְכ ְתּ‬ ‫בּ ַֹר ְכ ְתּ‬ ‫ִה ְתבָּ ַר ְכ ְתּ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַח ְט ִתּי שָׁ ֫ ַח ְט ִתּי‬ ‫בֵּ ַ ֫ר ְכ ִתּי‬ ‫ֹר ְכ ִתּי‬
‫בּ ַ֫‬ ‫ִה ְתבָּ ַ ֫ר ְכ ִתּי‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫שָׁ חֲטוּ‬ ‫נִ ְשׁחֲטוּ‬ ‫בֵּ ְרכוּ‬ ‫בּ ְֹרכוּ‬ ‫ִה ְת ָבּרֲ כוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫נִ ְשׁחַ ְטתֶּ ם ְשׁחַ ְטתֶּ ם‬ ‫בֵּ ַר ְכתֶּ ם‬ ‫בּ ַֹר ְכתֶּ ם‬ ‫ִה ְתבָּ ַר ְכתֶּ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ְשׁחַ ְטתֶּ ן‬ ‫נִ ְשׁחַ ְטתֶּ ן‬ ‫בֵּ ַר ְכתֶּ ן‬ ‫בּ ַֹר ְכתֶּ ן‬ ‫ִה ְתבָּ ַר ְכתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַח ְטנוּ שָׁ ֫ ַה ְטנוּ‬ ‫בֵּ ַ ֫ר ְכנוּ‬ ‫ֹר ְכנוּ‬‫בּ ַ֫‬ ‫ִה ְתבָּ ַ ֫ר ְכנוּ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יִ ְשׁחַ ט‬ ‫יִ שָּׁ חֵ ט‬ ‫יְ בָ ֵרְך‬ ‫יְ ב ַֹרְך‬ ‫יִ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּ ְשׁחַ ט‬ ‫ִתּשָּׁ חֵ ט‬ ‫ְתּבָ ֵרְך‬ ‫ְתּב ַֹרְך‬ ‫ִתּ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּ ְשׁחַ ט‬ ‫ִתּשָּׁ חֵ ט‬ ‫ְתּבָ ֵרְך‬ ‫ְתּב ַֹרְך‬ ‫ִתּ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ֲטי‬‫ִתּ ְשׁח ִ‬ ‫ֲטי‬‫ִתּשָּׁ ח ִ‬ ‫ְתּבָ רֲ ִכי‬ ‫ְתּב ְֹר ִכי‬ ‫ִתּ ְתבָּ רֲ ִכי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֶ ְשׁחַ ט‬ ‫אֶ שָּׁ חֵ ט‬ ‫אֲבָ ֵרְך‬ ‫אב ַֹרְך‬ ‫ֲ‬ ‫אֶ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪F‬‬
‫‪3mp‬‬ ‫יִ ְשׁחֲטוּ‬ ‫יִ שָּׁ חֲטוּ‬ ‫יְ בָ רֲ כוּ‬ ‫יְ ב ְֹרכוּ‬ ‫יִ ְתבָּ ְרכוּ‬
‫‪E‬‬
‫‪3fp‬‬ ‫ִתּשָּׁ ֫ ַח ְטנָה ִתּ ְשׁ ֫ ַח ְטנָה‬ ‫ְתּבָ ֵ ֫ר ְכנָה‬ ‫ֹר ְכנָה‬
‫ְתּב ַ ֫‬ ‫ִתּ ְתבָּ ֵ ֫ר ְכנָה‬
‫‪C‬‬
‫‪2mp‬‬ ‫ִתּ ְשׁחֲטוּ‬ ‫ִתּשָּׁ חֲטוּ‬ ‫ְתּבָ רֲ כוּ‬ ‫ְתּב ְֹרכוּ‬ ‫ִתּ ְתבָּ ְרכוּ‬
‫‪T‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫ִתּשָּׁ ֫ ַח ְטנָה ִתּ ְשׁ ֫ ַח ְטנָה‬ ‫ְתּבָ ֵ ֫ר ְכנָה‬ ‫ֹר ְכנָה‬‫ְתּב ַ ֫‬ ‫ִתּ ְתבָּ ֵ ֫ר ְכנָה‬
‫נִ ְשׁחַ ט‬ ‫נִ שָּׁ חֵ ט‬ ‫נְ בָ ֵרְך‬ ‫נְ ב ַֹרְך‬ ‫נִ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪O‬‬
‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ְשׁחַ ט‬ ‫ִהשָּׁ חֵ ט‬ ‫בָּ ֵרְך‬ ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ֲטי‬‫שַׁ ח ִ‬ ‫ֲטי‬‫ִהשָּׁ ח ִ‬ ‫בָּ רֲ ִכי‬ ‫ִה ְתבָּ רֲ ִכי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫שַׁ חֲטוּ‬ ‫ִהשָּׁ חֲטוּ‬ ‫בָּ רֲ כוּ‬ ‫ִה ְתבָּ ְרכוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ִהשַּׁ ֫ ַח ְטנָה ְשׁ ֫ ַח ְטנָה‬ ‫בָּ ֵ ַ֫ר ְכנָה‬ ‫ִה ְתבָּ ֵ ֫ר ְכנָה‬
‫‪C/sufijos:‬‬ ‫יִ ְשׁחָ ֫ ֵטהוּ‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫שָׁ חוֹט‬ ‫נִ ְשׁחוֹט‬ ‫בָּ ֵרְך‬ ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ְשׁחֹט‬ ‫ִהשָּׁ חֵ ט‬ ‫בָּ ֵרְך‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫שֹׁחֵ ט‬ ‫נִ ְשׁחָ ט‬ ‫ְמבָ ֵרְך‬ ‫ִמ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫שָׁ חוּט‬ ‫ְמב ָֹרְך‬

‫‪65‬‬
‫‪PARADIGMA DE LOS VERBOS III-G‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫שָׁ לַ ח‬ ‫נִ ְשׁלַ ח‬ ‫ִשׁלַּ ח‬ ‫שֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬
‫ִה ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫הָ ְשׁלַ ח‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫שׁ ְלחָ ה‬ ‫ָֽ‬ ‫נִ ְשׁ ְלחָ ה‬ ‫ִשׁ ְלּחָ ה‬ ‫שֻׁ ְלּחָ ה‬ ‫ִה ְשׁ ִ֫ליחָ ה‬ ‫הָ ְשׁ ְלחָ ה‬ ‫ִה ְשׁתַּ ְלּחָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫ל ְחתָּ‬ ‫שָׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחתָּ‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחתָּ‬ ‫ִשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחתָּ‬ ‫שֻׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחתָּ‬ ‫ִה ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחתָּ‬ ‫הָ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחתָּ‬ ‫ִה ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫לחַ ְתּ‬ ‫שָׁ ֫ ַ‬ ‫לחַ ְתּ‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּחַ ְתּ‬ ‫ִשׁ ֫ ַ‬ ‫לּחַ ְתּ‬ ‫שֻׁ ֫ ַ‬ ‫לחַ ְתּ‬ ‫ִה ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לחַ ְתּ‬ ‫הָ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּחַ ְתּ‬ ‫ִה ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫ל ְח ִתּי‬ ‫ל ְח ִתּי שָׁ ֫ ַ‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְח ִתּי‬ ‫ִשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְח ִתּי‬ ‫שֻׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְח ִתּי‬ ‫ִה ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְח ִתּי‬ ‫לּ ְח ִתּי הָ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ִה ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫שׁ ְלחוּ‬ ‫ָֽ‬ ‫נִ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫ִשׁ ְלּחוּ‬ ‫שֻׁ ְלּחוּ‬ ‫ִה ְשׁ ִ֫ליחוּ‬ ‫הָ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫ִה ְשׁתַּ ְלּחוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫נִ ְשׁלַ ְחתֶּ ם ְשׁלַ ְחתֶּ ם‬ ‫ִשׁלַּ ְחתֶּ ם‬ ‫שֻׁ לַּ ְחתֶּ ם‬ ‫ִה ְשׁלַ ְחתֶּ ם‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ְחתֶּ ם הָ ְשׁלַ ְחתֶּ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ְשׁלַ ְחתֶּ ן‬ ‫נִ ְשׁלַ ְחתֶּ ן‬ ‫ִשׁלַּ ְחתֶּ ן‬ ‫שֻׁ לַּ ְחתֶּ ן‬ ‫ִה ְשׁלַ ְחתֶּ ן‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ְחתֶּ ן הָ ְשׁלַ ְחתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫ל ְחנוּ‬ ‫ל ְחנוּ שָׁ ֫ ַ‬ ‫נִ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנוּ‬ ‫ִשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנוּ‬ ‫שֻׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנוּ‬ ‫ִה ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנוּ‬ ‫הָ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנוּ‬‫ִה ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יִ ְשׁלַ ח‬ ‫יִ שָּׁ לַ ח‬ ‫יְ שַׁ לַּ ח‬ ‫יְ שֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬ ‫ַשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫י ְ‬ ‫ָשׁלַ ח‬ ‫י ְ‬ ‫יִ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּ ְשׁלַ ח‬ ‫ִתּשָּׁ לַ ח‬ ‫ְתּשַׁ לַּ ח‬ ‫ְתּשֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬ ‫תַּ ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫תָּ ְשׁלַ ח‬ ‫ִתּ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּ ְשׁלַ ח‬ ‫ִתּשָּׁ לַ ח‬ ‫ְתּשַׁ לַּ ח‬ ‫ְתּשֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬ ‫תַּ ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫תָּ ְשׁלַ ח‬ ‫ִתּ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּ ְשׁ ְל ִחי‬ ‫ִתּשָּׁ ְל ִחי‬ ‫ְתּשַׁ ְלּ ִחי‬ ‫ְתּשֻׁ ְלּ ִחי‬ ‫יחי‬‫תַּ ְשׁ ִ֫ל ִ‬ ‫תָּ ְשׁ ְל ִחי‬ ‫ִתּ ְשׁתַּ ְלּ ִחי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֶ ְשׁלַ ח‬ ‫אֶ שָּׁ לַ ח‬ ‫אֲשַׁ לַּ ח‬ ‫אֲשֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬ ‫אַ ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫אָ ְשׁלַ ח‬ ‫אֶ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫יִ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫שּׁ ְלחוּ‬ ‫יִ ָ ֽ‬ ‫יְ שַׁ ְלּחוּ‬ ‫יְ שֻׁ ְלּחוּ‬ ‫ַשׁ ִ֫ליחוּ‬ ‫י ְ‬ ‫ָשׁ ְלחוּ‬ ‫י ְ‬ ‫יִ ְשׁתַּ ְלּחוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫ל ְחנָה ִתּ ְשׁ ֫ ַ‬
‫ל ְחנָה‬ ‫לּ ְחנָה ִתּשָּׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה ְתּשַׁ ֫ ַ‬‫ְתּשֻׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנָה‬ ‫תַּ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנָה‬
‫תָּ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה‬
‫ִתּ ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִתּ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫שּׁ ְלחוּ‬ ‫ִתּ ָ ֽ‬ ‫ְתּשַׁ ְלּחוּ‬ ‫ְתּשֻׁ ְלּחוּ‬ ‫תַּ ְשׁ ִ֫ליחוּ‬ ‫תָּ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫ִתּ ְשׁתַּ ְלּחוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ל ְחנָה‬‫ל ְחנָה ִתּ ְשׁ ֫ ַ‬‫לּ ְחנָה ִתּשָּׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה ְתּשַׁ ֫ ַ‬‫ְתּשֻׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנָה‬ ‫תַּ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנָה‬‫תָּ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה‬‫ִתּ ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫נִ ְשׁלַ ח‬ ‫נִ שָּׁ לַ ח‬ ‫נְ שַׁ לַּ ח‬ ‫נְ שֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬ ‫ַשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫נ ְ‬ ‫ָשׁלַ ח‬ ‫נ ְ‬ ‫נִ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪O‬‬ ‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ְשׁלַ ח‬ ‫ִהשָּׁ לַ ח‬ ‫שַׁ לַּ ח‬ ‫הַ ְשׁלַ ח‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ח‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִשׁ ְל ִחי‬ ‫ִהשָּׁ ְל ִחי‬ ‫שַׁ ְלּ ִחי‬ ‫הַ ְשׁ ְל ִחי‬ ‫ִה ְשׁתַּ ְלּ ִחי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִשׁ ְלחוּ‬ ‫ִהשָּׁ ְלחוּ‬ ‫שַׁ ְלּחוּ‬ ‫הַ ְשׁ ְלחוּ‬ ‫ִה ְשׁתַּ ְלּחוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ל ְחנָה‬
‫ל ְחנָה ְשׁ ֫ ַ‬
‫ִהשָּׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה‬
‫שַׁ ֫ ַ‬ ‫ל ְחנָה‬
‫הַ ְשׁ ֫ ַ‬ ‫לּ ְחנָה‬
‫ִה ְשׁתַּ ֫ ַ‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫ַשׁלַ ח‬
‫י ְ‬
‫‪C/sufijos:‬‬ ‫יִ ְשׁלַ ֫ ֵחנִ י‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫לוֹח‬
‫שָׁ ַ‬ ‫לוֹח‬
‫נִ ְשׁ ַ‬ ‫שַׁ לֵּ ַח‬ ‫הַ ְשׁלֵ ַח‬ ‫הָ ְשׁלֵ ַח‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ֹלח‬
‫ְשׁ ַ‬ ‫ִהשָּׁ לַ ח‬ ‫שַׁ לַּ ח‬ ‫יח‬
‫הַ ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫שֹׁלֵ ַח‬ ‫נִ ְשׁלָ ח‬ ‫ְמשַׁ לֵּ ַח‬ ‫יח‬
‫מַ ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫ִמ ְשׁתַּ לֵּ ַח‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫לוּח‬
‫שָׁ ַ‬ ‫ְמשֻׁ לָּ ח‬ ‫מָ ְשׁלָ ח‬

‫‪66‬‬
‫פ״א ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬

‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬

‫‪PERFECTO‬‬
‫אָ כַ ל‬ ‫ֶנאֱכַ ל‬ ‫הֶ א ֱִכיל‬ ‫הָ אֳכַ ל‬

‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫י ֹאכַ ל )׳כֵ ל(‬ ‫יֵאָ כֵ ל‬ ‫ַיא ֲִכיל‬ ‫ָיאֳכַ ל‬


‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫תּ ֹאכַ ל‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫תּ ֹאכַ ל‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ֹאכ ִלי‬‫תּ ְ‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫ֹאכַ ל‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫ֹאכלוּ‬ ‫י ְ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫ֹאכ ְלנָה‬
‫תּ ַ֫‬
‫ֹאכלוּ‬ ‫תּ ְ‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬

‫ֹאכ ְלנָה‬
‫תּ ַ֫‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬
‫‪O‬‬
‫נ ֹאכַ ל‬
‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫אכֹל‬ ‫ֱ‬ ‫הֵ אָ כֵ ל‬ ‫הַ אֲכֵ ל‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִא ְכ ִלי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִא ְכלוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ֹלנָה‬
‫א ֱ֫כ ְ‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫אָ כוֹל‬ ‫הֵ אָ כֹל‬ ‫הַ א ֲִכיל‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫אכֹל‬
‫אכֹל‪ֲ ,‬‬
‫ֱ‬ ‫הֵ אָ כֵ ל‬ ‫הָ אֳכַ ל‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫ֹאכֵ ל‬ ‫ֶנאֱכָ ל‬ ‫מַ א ֲִכיל‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫אָ כוּל‬ ‫מָ אֳכָ ל‬
‫‪W cons.:‬‬ ‫ו ַ֫יּ ֹאמֶ ר‪ ,‬וַיּ ֹאכַ ל‬

‫‪Regular como verbo I-G‬‬

‫‪67‬‬
‫פ״ן ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬

‫‪P‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫ָנ ַגשׁ‬ ‫נָפַ ל‬ ‫נִ גַּשׁ‬ ‫ִהגִּ ישׁ‬ ‫הֻ גַּשׁ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫נִ גְּ שָׁ ה‬ ‫ִה ִ֫גּישָׁ ה‬ ‫הֻ גְּ שָׁ ה‬
‫‪R‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫נִ ֫ ַגּ ְשׁתָּ‬ ‫ִה ֫ ַגּ ְשׁתָּ‬ ‫הֻ ֫ ַגּ ְשׁתָּ‬
‫‪F‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ַשׁ ְתּ‬ ‫נִ גּ ְ‬ ‫ַשׁ ְתּ‬ ‫ִהגּ ְ‬ ‫ַשׁ ְתּ‬ ‫הֻ גּ ְ‬
‫‪E‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫נִ ֫ ַגּ ְשׁ ִתּי‬ ‫ִה ֫ ַגּ ְשׁ ִתּי‬ ‫הֻ ֫ ַגּ ְשׁ ִתּי‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫נִ גְּ שׁוּ‬ ‫ִה ִ֫גּישׁוּ‬ ‫הֻ גְּ שׁוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ַשׁתֶּ ם‬ ‫נִ גּ ְ‬ ‫ַשׁתֶּ ם‬ ‫ִהגּ ְ‬ ‫ַשׁתֶּ ם‬ ‫הֻ גּ ְ‬
‫ַשׁתֶּ ן‬‫נִ גּ ְ‬ ‫ַשׁתֶּ ן‬‫ִהגּ ְ‬ ‫ַשׁתֶּ ן‬‫הֻ גּ ְ‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬
‫‪1cp‬‬
‫נִ ֫ ַגּ ְשׁנוּ‬ ‫ִה ֫ ַגּ ְשׁנוּ‬ ‫הֻ ֫ ַגּ ְשׁנוּ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יִ גַּשׁ‬ ‫יִ פֹּל‬ ‫יִ ָנּגֵשׁ‬ ‫יַגִּ ישׁ‬ ‫ֻיגַּשׁ‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּגַּשׁ‬ ‫ִתּפֹּל‬ ‫תַּ גִּ ישׁ‬ ‫תֻּ גַּשׁ‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּגַּשׁ‬ ‫ִתּפֹּל‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫תַּ גִּ ישׁ‬ ‫תֻּ גַּשׁ‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּגְּ ִשׁי‬ ‫ִתּ ְפּ ִלי‬ ‫ישׁי‬‫תַּ ִ֫גּ ִ‬ ‫תֻּ גְּ ִשׁי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֶ גַּשׁ‬ ‫אֶ פֹּל‬ ‫אַ גִּ ישׁ‬ ‫אֻ ַגּשׁ‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫יִ גְּ שׁוּ‬ ‫יִ ְפּלוּ‬ ‫י ִַ֫גּישׁוּ‬ ‫יֻגְּ שׁוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫֫שׁנָה‬‫ִתּ ַגּ ְ‬ ‫ִתּ ֹ֫פּ ְלנָה‬ ‫תַּ ֫ ֵגּ ְשׁנָה‬ ‫תֻּ ֫ ַגּ ְשׁנָה‬
‫ִתּגְּ שׁוּ‬ ‫ִתּ ְפּלוּ‬ ‫תַּ ִ֫גּישׁוּ‬ ‫תֻּ גְּ שׁוּ‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬

‫֫שׁנָה‬
‫ִתּ ַגּ ְ‬ ‫ִתּ ֹ֫פּ ְלנָה‬ ‫תַּ ֫ ֵגּ ְשׁנָה‬ ‫תֻּ ֫ ַגּ ְשׁנָה‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬
‫‪O‬‬
‫נִ גַּשׁ‬ ‫נִ פֹּל‬ ‫נַגִּ ישׁ‬ ‫ֻנגַּשׁ‬
‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫גַּשׁ‬ ‫נְ פֹל‬ ‫ִה ָנּגֵשׁ‬ ‫הַ גֵּשׁ‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫גְּ ִשׁי‬ ‫נִ ְפ ִלי‬ ‫ִהנָּגְ ִשׁי‬ ‫ישׁי‬‫הַ ִ֫גּ ִ‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫גְּ שׁוּ‬ ‫נִ ְפלוּ‬ ‫ִהנָּגְ שׁוּ‬ ‫הַ ִ֫גּישׁוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫֫שׁנָה‬
‫ַגּ ְ‬ ‫ֹלנָה‬
‫נְ ֫פ ְ‬ ‫ִה ָנּ ֫ ַג ְשׁנָה‬ ‫הַ ֫ ֵגּ ְשׁנָה‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫ַיגֵּשׁ‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫נָגוֹשׁ‬ ‫נִ גּוֹשׁ‬ ‫הַ גֵּשׁ‬ ‫הֻ גֵּשׁ‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ֶגּ֫שֶׁ ת‬ ‫נְ פֹל‬ ‫ִה ָנּגֵשׁ‬ ‫הַ גִּ ישׁ‬ ‫הֻ גַּשׁ‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫ֹנגֵשׁ‬ ‫נִ גָּשׁ‬ ‫מַ גִּ ישׁ‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫נָגוּשׁ‬ ‫מֻ גַּשׁ‬

‫‪68‬‬
‫פ״י ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬

‫‪VERBOS‬‬ ‫פ״ו‬ ‫‪VERBOS‬‬ ‫פ״י‬


‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Qal‬‬ ‫‪Hifil‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫יָשַׁ ב‬ ‫י ַָרשׁ‬ ‫נוֹשַׁ ב‬ ‫הוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫הוּשַׁ ב‬ ‫יָטַ ב‬ ‫יטיב‬ ‫הֵ ִ‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫נוֹשׁבָ ה‬ ‫ְ‬ ‫הוֹשׁיבָ ה‬ ‫ִ֫‬ ‫הוּשׁבָ ה‬ ‫ְ‬ ‫יטיבָ ה‬ ‫הֵ ִ֫‬
‫‪2ms‬‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫נוֹשׁ ְבתָּ‬
‫ַ֫‬ ‫הוֹשׁ ְבתַּ‬
‫ַ֫‬ ‫הוּשׁ ְבתָּ‬
‫ַ֫‬ ‫)‪(Regular‬‬ ‫יט ְבתָּ‬
‫הֵ ֫ ַ‬
‫‪R‬‬

‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫ֹנשַׁ ְב ְתּ‬ ‫הוֹשַׁ ְב ְתּ‬ ‫הוּשַׁ ְב ְתּ‬ ‫הֵ יטַ ְב ְתּ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫נוֹשׁ ְב ִתּי‬‫ַ֫‬ ‫הוֹשׁ ְב ִתּי‬
‫ַ֫‬ ‫הוּשׁ ְב ִתּי‬
‫ַ֫‬ ‫יט ְב ִתּי‬
‫הֵ ֫ ַ‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫נוֹשׁבוּ‬ ‫ְ‬ ‫הוֹשׁיבוּ‬ ‫ִ֫‬ ‫הוּשׁבוּ‬ ‫ְ‬ ‫יטיבוּ‬ ‫הֵ ִ֫‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫נוֹשַׁ ְבתֶּ ם‬ ‫הוּשַׁ ְבתֶּ ם הוֹשַׁ ְבתֶּ ם‬ ‫הֵ יטַ ְבתֶּ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫נוֹשַׁ ְבתֶּ ן‬ ‫הוּשַׁ ְבתֶּ ן הוֹשַׁ ְבתֶּ ן‬ ‫הֵ יטַ ְבתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬
‫נוֹשׁ ְבנוּ‬ ‫ַ֫‬ ‫הוֹשׁ ְבנוּ‬
‫ַ֫‬ ‫הוּשׁ ְבנוּ‬
‫ַ֫‬ ‫יט ְבנוּ‬ ‫הֵ ֫ ַ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יֵשֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ‫יִ ַ‬ ‫יִ וָּשֵׁ ב‬ ‫יוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫יוּשַׁ ב‬ ‫יִ יטַ ב‬ ‫ֵיטיב‬ ‫י ִ‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫תֵּ שֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ‫ִתּ ַ‬ ‫ִתּוָּשֵׁ ב‬ ‫תּוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫תּוּשַׁ ב‬ ‫ִתּיטַ ב‬ ‫יטיב‬ ‫תֵּ ִ‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫תֵּ שֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ‫ִתּ ַ‬ ‫ִתּוָּשֵׁ ב‬ ‫תּוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫תּוּשַׁ ב‬ ‫ִתּיטַ ב‬ ‫יטיב‬ ‫תֵּ ִ‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫תֵּ ְשׁ ִבי‬ ‫ִתּי ְר ִשׁי‬ ‫ִתּוָּ ְֽשׁ ִבי‬ ‫יבי‬‫תּוֹשׁ ִ‬
‫ִ֫‬ ‫תּוּשׁ ִבי‬ ‫ְ‬ ‫יט ִבי‬ ‫ִתּ ְ‬ ‫יבי‬‫יט ִ‬ ‫תֵּ ִ֫‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֵ שֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ‫ִא ַ‬ ‫ִאוָּשֵׁ ב‬ ‫אוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫אוּשַׁ ב‬ ‫ִאיטַ ב‬ ‫יטיב‬ ‫אֵ ִ‬
‫‪F‬‬
‫‪3mp‬‬ ‫ֵשׁבוּ‬ ‫י ְ‬ ‫ירשׁוּ‬ ‫יִ ְ‬ ‫ֽשׁבוּ‬ ‫יִ וָ ְ‬ ‫יוֹשׁיבוּ‬ ‫ִ֫‬ ‫יוּשׁבוּ‬ ‫ְ‬ ‫יטבוּ‬ ‫יִ ְ‬ ‫ֵיטיבוּ‬ ‫י ִ֫‬
‫‪E‬‬
‫‪3fp‬‬ ‫שׁ ְבנָה‬
‫תֵּ ֫ ַ‬ ‫יר ְשׁנָה‬
‫ִתּ ַ ֫‬ ‫ָשׁ ְבנָה‬
‫ִתּוּ ֫ ַ‬ ‫תּוֹשׁ ְבנָה‬
‫ֵ֫‬ ‫תּוּשׁ ְבנָה‬
‫ַ֫‬ ‫יט ְבנָה‬
‫ִתּ ֫ ַ‬ ‫יט ְבנָה‬
‫תֵּ ֫ ֵ‬
‫תֵּ ְשׁבוּ‬ ‫ירשׁוּ‬ ‫ִתּ ְ‬ ‫ִתּוָּ ְֽשׁבוּ‬ ‫תּוֹשׁיבוּ‬ ‫ִ֫‬ ‫תּוּשׁבוּ‬ ‫ְ‬ ‫יטבוּ‬ ‫ִתּ ְ‬ ‫יטיבוּ‬ ‫תֵּ ִ֫‬
‫‪C‬‬
‫‪2mp‬‬

‫שׁ ְבנָה‬‫תֵּ ֫ ַ‬ ‫ִתּי ַ ֫ר ְשׁנָה‬ ‫ָשׁ ְבנָה‬


‫ִתּוּ ֫ ַ‬ ‫תּוֹשׁ ְבנָה‬
‫ֵ֫‬ ‫תּוּשׁ ְבנָה‬
‫ַ֫‬ ‫יט ְבנָה‬
‫ִתּ ֫ ַ‬ ‫יט ְבנָה‬
‫תֵּ ֫ ֵ‬
‫‪T‬‬
‫‪2fp‬‬
‫‪O‬‬
‫‪1cp‬‬ ‫נֵשֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬ ‫נִ ַ‬ ‫נִ וָּשֵׁ ב‬ ‫נוֹשׁיב‬ ‫ִ‬ ‫נוּשַׁ ב‬ ‫נִ יטַ ב‬ ‫ֵיטיב‬ ‫נ ִ‬
‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫שֵׁ ב‪ַ ,‬דּע‬ ‫ִהוָּשֵׁ ב‬ ‫הוֹשֵׁ ב‬ ‫הֵ יטֵ ב‬
‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ְשׁ ִבי‬ ‫ִהוָּ ְֽשׁ ִבי‬ ‫יבי‬‫הוֹשׁ ִ‬‫ִ֫‬ ‫יבי‬‫יט ִ‬ ‫הֵ ִ֫‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ְשׁבוּ‬ ‫ִהוָּ ְֽשׁבוּ‬ ‫הוֹשׁיבוּ‬ ‫ִ֫‬ ‫יטיבוּ‬ ‫הֵ ִ֫‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫שׁ ְבנָה‬‫ֵ֫‬ ‫ָשׁ ְבנָה‬
‫ִהוּ ֫ ַ‬ ‫הוֹשׁ ְבנָה‬
‫ֵ֫‬ ‫יט ְבנָה‬
‫הֵ ֫ ֵ‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫יוֹשֵׁ ב‬ ‫יֵיטֵ ב‬
‫‪W cons.:‬‬ ‫ַו ֫ ֵיּשֶׁ ב‬ ‫ירשׁ‬
‫וַיִּ ַ‬ ‫וַיּ֫ וֹשֶׁ ב‬ ‫וַיִּ יטַ ב‬ ‫ַו ֫ ֵיּיטֶ ב‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫יָשׁוֹב‬ ‫הוֹשֵׁ ב‬ ‫יָטוֹב‬ ‫הֵ יטֵ ב‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫שׁבֶ ת‬
‫ֶ֫‬ ‫ִהוָּשֵׁ ב‬ ‫הוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫הוּשַׁ ב‬ ‫יְ טֹב‬ ‫יטיב‬‫הֵ ִ‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫יֹשֵׁ ב‬ ‫נוֹשָׁ ב‬ ‫מוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫יֹטֵ ב‬ ‫יטיב‬
‫מֵ ִ‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫יָשׁוּב‬ ‫מוּשָׁ ב‬ ‫יָטוּב‬

‫‪69‬‬
‫ל״א ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬

‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬

‫‪P‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫מָ צָ א‬ ‫מָ לֵ א‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫ִמצֵּ א‬ ‫מֻ צָּ א‬ ‫ִה ְמ ִציא‬ ‫הֻ ְמצָּ א‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ָ ֽמ ְצאָ ה‬ ‫ָ ֽמ ְלאָ ה‬ ‫נִ ְמ ְצאָ ה‬ ‫ִמ ְצּאָ ה‬ ‫ִה ְמ ִ֫ציאָ ה מֻ ְצּאָ ה‬ ‫ִה ְתמַ ְצּאָ ה הֻ ְמ ְצּאָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫לאתָ מָ ֫ ָצאתָ‬ ‫מָ ֫ ֵ‬ ‫נִ ְמ ֫ ֵצאתָ‬ ‫צּאתָ‬ ‫ִמ ֫ ֵ‬ ‫צּאתָ‬ ‫מֻ ֫ ֵ‬ ‫ִה ְמ ֫ ֵצאתָ‬ ‫צּאתָ‬ ‫הֻ ְמ ֫ ֵ‬ ‫צּאתָ‬ ‫ִה ְתמַ ֫ ֵ‬
‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫נִ ְמצֵ את מָ לֵ את מָ צָ את‬ ‫ִמצֵּ את‬ ‫ִה ְמצֵ את מֻ צֵּ את‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ את הֻ ְמצֵּ את‬
‫‪1cs‬‬ ‫אתי‬ ‫אתי מָ ֫ ָצ ִ‬
‫ל ִ‬ ‫אתי מָ ֫ ֵ‬
‫נִ ְמ ֫ ֵצ ִ‬ ‫אתי‬ ‫צּ ִ‬ ‫ִמ ֫ ֵ‬ ‫אתי‬ ‫צּ ִ‬ ‫אתי מֻ ֫ ֵ‬
‫אתי ִה ְמ ֫ ֵצ ִ‬‫צּ ִ‬ ‫אתי הֻ ְמ ֫ ֵ‬
‫צּ ִ‬ ‫ִה ְתמַ ֫ ֵ‬
‫‪E‬‬
‫‪3cp‬‬ ‫ָ ֽמ ְצאוּ‬ ‫ָ ֽמ ְלאוּ‬ ‫נִ ְמ ְצאוּ‬ ‫ִמ ְצּאוּ‬ ‫ִה ְמ ִ֫ציאוּ מֻ ְצּאוּ‬ ‫הֻ ְמ ְצּאוּ‬ ‫ִה ְתמַ ְצּאוּ‬
‫‪C‬‬
‫‪2mp‬‬ ‫נִ ְמשֵׁ אתֶ ם ְמלֵ אתֶ ם ְמצָ אתֶ ם‬ ‫ִמצֵּ אתֶ ם‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ אתֶ ם הֻ ְמצֵּ אתֶ ם ִה ְמצֵ אתֶ ם מֻ צֵּ אתֶ ם‬
‫‪T‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫נִ ְמצֵ אתֶ ן ְמלֵ אתֶ ן ְמצָ אתֶ ן‬ ‫ִמצֵּ אתֶ ן‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ אתֶ ן הֻ ְמצֵּ אתֶ ן ִה ְמצֵ אתֶ ן מֻ צֵּ אתֶ ן‬
‫‪O‬‬
‫‪1cp‬‬ ‫לאנוּ מָ ֫ ָצאנוּ‬ ‫נִ ְמ ֫ ֵצאנוּ מָ ֫ ֵ‬ ‫צּאנוּ‬ ‫ִמ ֫ ֵ‬ ‫צּאנוּ‬ ‫ִה ְמ ֫ ֵצאנוּ מֻ ֫ ֵ‬ ‫צּאנוּ‬ ‫צּאנוּ הֻ ְמ ֫ ֵ‬ ‫ִה ְתמַ ֫ ֵ‬
‫‪I 3ms‬‬ ‫יִ ְמצָ א‬ ‫יִ מָּ צֵ א‬ ‫יְ מַ צֵּ א‬ ‫יְ מֻ צָּ א‬ ‫י ְַמ ִציא‬ ‫ֻי ְמצָ א‬ ‫יִ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּ ְמצָ א‬ ‫ִתּמָּ צֵ א‬ ‫ְתּמַ צֵּ א‬ ‫ְתּמֻ צָּ א‬ ‫תַּ ְמ ִציא‬ ‫תֻּ ְמצָ א‬ ‫ִתּ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּ ְמצָ א‬ ‫ִתּמָּ צֵ א‬ ‫ְתּמַ צֵּ א‬ ‫ְתּמֻ צָּ א‬ ‫תַּ ְמ ִציא‬ ‫תֻּ ְמצָ א‬ ‫ִתּ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּ ְמ ְצ ִאי‬ ‫ִתּמָּ ְצ ִאי‬ ‫ְתּמַ ְצּ ִאי‬ ‫ְתּמֻ ְצּ ִאי‬ ‫יאי‬‫תַּ ְמ ִ֫צ ִ‬ ‫תֻּ ְמ ְצ ִאי‬ ‫ִתּ ְתמַ ְצּ ִאי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֶ ְמצָ א‬ ‫אֶ מָּ צֵ א‬ ‫אֲמַ צֵּ א‬ ‫אֲמֻ צָּ א‬ ‫אַ ְמ ִציא‬ ‫אֻ ְמצָ א‬ ‫אֶ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫יִ ְמ ְצאוּ‬ ‫יִ מָּ ְצאוּ‬ ‫יְ מַ ְצּאוּ‬ ‫יְ מֻ ְצּאוּ‬ ‫י ְַמ ִ֫ציאוּ‬ ‫ֻי ְמ ְצאוּ‬ ‫יִ ְתמַ ְצּאוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫ִתּ ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּאנָה ִתּמָּ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּאנָה ְתּמַ ֫ ֶ‬ ‫ְתּמֻ ֫ ֶ‬ ‫תַּ ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫תֻּ ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּאנָה‬ ‫ִתּ ְתמַ ֫ ֶ‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִתּ ְמ ְצאוּ‬ ‫ִתּמָּ ְצאוּ‬ ‫ְתּמַ ְצּאוּ‬ ‫ְתּמֻ ְצּאוּ‬ ‫תַּ ְמ ִ֫ציאוּ‬ ‫תֻּ ְמ ְצאוּ‬ ‫ִתּ ְתמַ ְצּאוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ִתּ ְמ ֫ ֶצנָה‬ ‫ִתּ ָמּ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּנָה‬ ‫ְתּמַ ֫ ֶ‬ ‫צּנָה‬ ‫ְתּמֻ ֫ ֶ‬ ‫תַּ ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫תֻּ ְמ ֫ ֶצנָה‬ ‫צּאנָה‬ ‫ִתּ ְתמַ ֫ ֶ‬
‫‪O‬‬ ‫‪1cp‬‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫נִ מָּ צֵ א‬ ‫נְ מַ צֵּ א‬ ‫נְ מֻ צָּ א‬ ‫נ ְַמ ִציא‬ ‫ֻנ ְמצָ א‬ ‫נִ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪I 2ms‬‬ ‫ְמצָ א‬ ‫ִהמָּ צֵ א‬ ‫מַ צֵּ א‬ ‫הַ ְמצֵ א‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִמ ְצ ִאי‬ ‫ִהמָּ ְצ ִאי‬ ‫מַ ְצּ ִאי‬ ‫יאי‬‫הַ ְמ ִ֫צ ִ‬ ‫ִה ְתמַ ְצּ ִאי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִמ ְצאוּ‬ ‫ִהמָּ ְצאוּ‬ ‫מַ ְצּאוּ‬ ‫הַ ְמ ִ֫ציאוּ‬ ‫ִה ְתמַ ְצּאוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫ִהמָּ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּאנָה‬ ‫מַ ֫ ֶ‬ ‫הַ ְמ ֫ ֶצאנָה‬ ‫צּאנָה‬ ‫ִה ְתמַ ֫ ֶ‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫י ְַמצֵ א‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫מָ צוֹא‬ ‫נִ ְמצ ֹא‬ ‫מַ צּ ֹא‬ ‫הַ ְמצֵ א‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ְמצ ֹא‬ ‫ִהמָּ צֵ א‬ ‫מַ צֵּ א‬ ‫הַ ְמ ִציא‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫מֹצֵ א‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫ְממַ צֵּ א‬ ‫מַ ְמ ִציא‬ ‫ִמ ְתמַ צֵּ א‬
‫‪Part.pas.:‬‬ ‫מָ צוּא‬ ‫ְממֻ צָּ א‬ ‫מֻ ְמצָ א‬

‫‪70‬‬
‫ל״ה ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬

‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫גָּלָ ה‬ ‫נִ גְ לָ ה‬ ‫גִּ לָּ ה‬ ‫גֻּלָּ ה‬ ‫ִהגְ לָ ה‬ ‫הָ גְ לָ ה‬ ‫ִה ְת ַגּלָּ ה‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫גָּ ְֽלתָ ה‬ ‫נִ גְ ְלתָ ה‬ ‫גִּ ְלּתָ ה‬ ‫גּ ְֻלּתָ ה‬ ‫ִהגְ ְלתָ ה‬ ‫הָ גְ ְלתָ ה‬ ‫ִה ְתגּ ְַלּתָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫גּ ִָ֫ליתָ‬ ‫ליתָ *‬ ‫נִ גְ ֫ ֵ‬ ‫גִּ ִ֫לּיתָ‬ ‫לּיתָ‬ ‫ֻגּ ֫ ֵ‬ ‫ִהגְ ִ֫ליתָ *‬ ‫ליתָ‬ ‫הָ גְ ֫ ֵ‬ ‫ִה ְתגּ ִַ֫לּיתָ‬
‫‪F‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫גּ ִָלית‬ ‫נִ גְ לֵ ית‬ ‫גִּ ִלּית‬ ‫ֻגּלֵּ ית‬ ‫ִהגְ ִלית *‬ ‫הָ גְ לֵ ית‬ ‫ִה ְתגּ ִַלּית‬
‫‪E‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫יתי‬ ‫גּ ִָ֫ל ִ‬ ‫יתי‬‫ל ִ‬ ‫נִ גְ ֫ ֵ‬ ‫יתי *‬ ‫גִּ ִ֫לּ ִ‬ ‫יתי‬ ‫ֻלּ ִ‬‫יתי * גּ ֫ ֵ‬ ‫ִהגְ ִ֫ל ִ‬ ‫יתי‬ ‫ל ִ‬ ‫הָ גְ ֫ ֵ‬ ‫יתי‬ ‫ִה ְתגּ ִַ֫לּ ִ‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫גָּלוּ‬ ‫נִ גְ לוּ‬ ‫גִּ לּוּ‬ ‫ֻגּלּוּ‬ ‫ִהגְ לוּ‬ ‫הָ גְ לוּ‬ ‫ִה ְתגַּלּוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫גְּ ִליתֶ ם‬ ‫נִ גְ לֵ יתֶ ם‬ ‫גִּ ִלּיתֶ ם‬ ‫ִהגְ לֵ יתֶ ם * גֻּלֵּ יתֶ ם‬ ‫הָ גְ לֵ יתֶ ם‬ ‫ִה ְתגּ ִַלּיתֶ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫גְּ ִליתֶ ן‬ ‫נִ גְ לֵ יתֶ ן‬ ‫גִּ ִלּיתֶ ן‬ ‫גֻּלֵּ יתֶ ן‬ ‫ִהגְ לֵ יתֶ ן‬ ‫הָ גְ לֵ יתֶ ן‬ ‫ִה ְתגּ ִַלּתֶ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫גּ ִָ֫לינוּ‬ ‫לינוּ‬ ‫נִ גְ ֫ ֵ‬ ‫גִּ ִ֫לּינוּ‬ ‫ֻלּינוּ‬ ‫גּ ֵ֫‬ ‫ִהגְ ִ֫לינוּ‬ ‫לינוּ‬ ‫הָ גְ ֫ ֵ‬ ‫ִה ְתגּ ִַ֫לּינוּ‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יִ גְ לֶ ה‬ ‫יִ גָּלֶ ה‬ ‫יְ גַלֶּ ה‬ ‫יְ גֻלֶּ ה‬ ‫יַגְ לֶ ה‬ ‫יָגְ לֶ ה‬ ‫לּה‬ ‫יִ ְת ַגּ ֶ‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫ִתּגְ לֶ ה‬ ‫ִתּגָּלֶ ה‬ ‫ְתּגַלֶּ ה‬ ‫ְתּגֻלֶּ ה‬ ‫תַּ גְ לֶ ה‬ ‫תָּ גְ לֶ ה‬ ‫לּה‬ ‫ִתּ ְת ַגּ ֶ‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫ִתּגְ לֶ ה‬ ‫ִתּגָּלֶ ה‬ ‫ְתּגַלֶּ ה‬ ‫ְתּגֻלֶּ ה‬ ‫תַּ גְ לֶ ה‬ ‫תָּ גְ לֶ ה‬ ‫לּה‬ ‫ִתּ ְת ַגּ ֶ‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּגְ ִלי‬ ‫ִתּגּ ִָלי‬ ‫ְתּג ִַלּי‬ ‫ְתּג ִֻלּי‬ ‫תַּ גְ ִלי‬ ‫תָּ גְ ִלי‬ ‫ִתּ ְת ַגִּלּי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אֶ גָּלֶ ה‪ִ ,‬א׳ אֶ גְ לֶ ה‬ ‫אגַלֶּ ה‬ ‫ֲ‬ ‫אגֻלֶּ ה‬ ‫ֲ‬ ‫אַ גְ לֶ ה‬ ‫אָ גְ לֶ ה‬ ‫לּה‬ ‫אֶ ְת ַגּ ֶ‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫יִ גְ לוּ‬ ‫יִ גָּלוּ‬ ‫יְ גַלּוּ‬ ‫יְ גֻלּוּ‬ ‫יַגְ לוּ‬ ‫יָגְ לוּ‬ ‫יִ ְת ַגּלּוּ‬
‫‪E‬‬
‫‪3fp‬‬ ‫לינָה‬ ‫ִתּגְ ֫ ֶ‬ ‫ָלינָה‬‫ִתּגּ ֫ ֶ‬ ‫ַלּינָה‬
‫ְתּג ֫ ֶ‬ ‫ֻלּינָה‬
‫ְתּג ֫ ֶ‬ ‫לינָה‬‫תַּ גְ ֫ ֶ‬ ‫לינָה‬ ‫תָּ גְ ֫ ֶ‬ ‫לּינָה‬‫ִתּ ְת ַגּ ֫ ֶ‬
‫ִתּגְ לוּ‬ ‫ִתּגָּלוּ‬ ‫ְתּגַלּוּ‬ ‫ְתּגֻלּוּ‬ ‫תַּ גְ לוּ‬ ‫תָּ גְ לוּ‬ ‫ִתּ ְת ַגּלּוּ‬
‫‪C‬‬
‫‪2mp‬‬

‫לינָה‬‫ִתּגְ ֫ ֶ‬ ‫ָלינָה‬
‫ִתּגּ ֫ ֶ‬ ‫ַלּינָה‬‫ְתּג ֫ ֶ‬ ‫ֻלּינָה‬‫ְתּג ֫ ֶ‬ ‫לינָה‬ ‫תַּ גְ ֫ ֶ‬ ‫לינָה‬‫תָּ גְ ֫ ֶ‬ ‫לּינָה‬ ‫ִתּ ְת ַגּ ֫ ֶ‬
‫‪T‬‬
‫‪2fp‬‬
‫‪O‬‬
‫‪1cp‬‬ ‫נִ גְ לֶ ה‬ ‫נִ גָּלֶ ה‬ ‫נְ גַלֶּ ה‬ ‫נְ גֻלֶּ ה‬ ‫נַגְ לֶ ה‬ ‫נָגְ לֶ ה‬ ‫לּה‬ ‫נִ ְת ַגּ ֶ‬
‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫גְּ לֵ ה‬ ‫ִהגָּלֵ ה‬ ‫גַּלֵּ ה‪ ,‬גַּל‬ ‫הַ גְ לֵ ה‬ ‫ִה ְתגַּלֵּ ה‬
‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫גְּ ִלי‬ ‫ִהגּ ִָלי‬ ‫גּ ִַלּי‬ ‫הַ גְ ִלי‬ ‫ִה ְתגּ ִַלּי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫גְּ לוּ‬ ‫ִהגָּלוּ‬ ‫גַּלּוּ‬ ‫הַ גְ לוּ‬ ‫ִה ְתגַּלּוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫לינָה‬‫גְּ ֫ ֶ‬ ‫ָלינָה‬
‫ִהגּ ֫ ֶ‬ ‫גַּלֶּ ינָה‬ ‫לינָה‬‫הַ גְ ֫ ֶ‬ ‫ַלּינָה‬
‫ִה ְתגּ ֫ ֶ‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫ִ֫יגֶל‬ ‫יִ גָל‬ ‫יְ גַל‬ ‫֫ ֶיגֶל‬ ‫יִ ְתגַּל‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫גָֹּלה‬ ‫◌ה נִ גְ ֹלה‬
‫גַֹּלּה‪ֵ ,‬‬ ‫הַ גְ לֵ ה‬ ‫הָ גְ לֵ ה‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫גְּ לוֹת‬ ‫ִהגָּלוֹת‬ ‫גַּלּוֹת‬ ‫גֻּלּוֹת‬ ‫הַ גְ לוֹת‬ ‫ִה ְתגַּלּוֹת‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫גֹּלֶ ה‬ ‫נִ גְ לֶ ה‬ ‫ְמגַלֶּ ה‬ ‫מַ גְ לֶ ה‬ ‫ִמ ְתגַּלֶּ ה‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫גָּלוּי‬ ‫ְמגֻלֶּ ה‬ ‫מָ גְ לֶ ה‬

‫ִ◌י ‪* Posibilidad de vocalizar‬‬ ‫‪o‬‬ ‫◌י‬


‫ֵ‬

‫‪71‬‬
‫ע״ו ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Polel‬‬ ‫‪Polal‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫קָ ם‬ ‫מֵ ת‬ ‫נָקוֹם‬ ‫הֵ ִקים‬ ‫הוּקַ ם‬ ‫קוֹמֵ ם‬ ‫קוֹמַ ם‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫ָ֫קמָ ה‬ ‫֫ ֵמתָ ה‬ ‫נ ָ֫קוֹמָ ה‬ ‫הֵ ִ֫קימָ ה‬ ‫הוּקמָ ה‬ ‫ְ‬ ‫קוֹמֲמָ ה‬ ‫קוֹמֲמָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫ַ֫ק ְמתָּ‬ ‫֫ ַמתָּ‬ ‫קוּמוֹתָ‬‫נְ ֫‬ ‫ימוֹתָ‬ ‫ה ֲִק ֫‬ ‫הוּק ְמתָּ‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמתָּ‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמתָּ‬
‫ַ֫‬
‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫קַ ְמ ְתּ‬ ‫מַ ְתּ‬ ‫נְ קוּמוֹת‬ ‫ה ֲִקימוֹת‬ ‫הוּקַ ְמ ְתּ‬ ‫קוֹמַ ְמ ְתּ‬ ‫קוֹמַ ְמ ְתּ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫ַ֫ק ְמ ִתּי‬ ‫֫ ַמ ִתּי‬ ‫וֹתי‬‫קוּמ ִ‬
‫נְ ֫‬ ‫וֹתי‬ ‫ימ ִ‬‫הוּק ְמ ִתּי ה ֲִק ֫‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמ ִתּי‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמ ִתּי‬
‫ַ֫‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫ָ֫קמוּ‬ ‫֫ ֵמתוּ‬ ‫נ ָ֫קוֹמוּ‬ ‫הֵ ִ֫קימוּ‬ ‫הוּקמוּ‬ ‫ְ‬ ‫קוֹמֲמוּ‬ ‫קוֹמֲמוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫קַ ְמתֶּ ם‬ ‫נְ קוֹמוֹתֶ ם מַ תֶּ ם‬ ‫הוּקַ ְמתֶּ ם ה ֲִקימוֹתֶ ם‬ ‫קוֹמַ ְמתֶּ ם‬ ‫קוֹמַ ְמתֶּ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫קַ ְמתֶּ ן‬ ‫נְ קוֹמוֹתֶ ן מַ תֶּ ן‬ ‫הוּקַ ְמתֶּ ן ה ֲִקימוֹתֶ ן‬ ‫קוֹמַ ְמתֶּ ן‬ ‫קוֹמַ ְמתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫ַ֫ק ְמנוּ‬ ‫֫ ַמ ְתנוּ‬ ‫קוּמוֹנוּ‬ ‫נְ ֫‬ ‫ימוֹנוּ‬ ‫ה ֲִק ֫‬ ‫הוּק ְמנוּ‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמנוּ‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמנוּ‬
‫ַ֫‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫יָקוּם‬ ‫י ִָדין‬ ‫יִ קּוֹם‬ ‫י ִָקים‬ ‫יוּקַ ם‬ ‫יְ קוֹמֵ ם‬ ‫יְ קוֹמַ ם‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫תָּ קוּם‬ ‫תָּ ִדין‬ ‫ִתּקּוֹם‬ ‫תָּ ִקים‬ ‫תּוּקַ ם‬ ‫ְתּקוֹמֵ ם‬ ‫ְתּקוֹמֵ ם‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫תָּ קוּם‬ ‫תָּ ִדין‬ ‫ִתּקּוֹם‬ ‫תָּ ִקים‬ ‫תּוּקַ ם‬ ‫ְתּקוֹמֵ ם‬ ‫ְתּקוֹמֵ ם‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫וּמי‬ ‫תָּ ֫ק ִ‬ ‫תָּ ִ ֫דינִ י‬ ‫וֹמי‬ ‫ִתּ ֫קּ ִ‬ ‫ימי‬ ‫תָּ ִ֫ק ִ‬ ‫תּוּק ִמי‬
‫ְ‬ ‫ְתּקוֹמ ֲִמי‬ ‫ְתּקוֹמ ֲִמי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אָ קוּם‬ ‫אָ ִדין‬ ‫אֶ קּוֹם‬ ‫אָ ִקים‬ ‫אוּקַ ם‬ ‫אֲקוֹמֵ ם‬ ‫אֲקוֹמֵ ם‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫י ָ֫קוּמוּ‬ ‫י ִ ָ֫דינוּ‬ ‫יִ ֫קּוֹמוּ‬ ‫י ִָ֫קימוּ‬ ‫יוּקמוּ‬ ‫ְ‬ ‫יְ קוֹמֲמוּ‬ ‫יְ קוֹמֲמוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫①‬ ‫קוּמינָה‬
‫וֹמינָה ְתּ ִדי ֫ ֶנינָה ְתּ ֫ ֶ‬
‫ִתּקּ ֫ ֶ‬ ‫②‬ ‫ימינָה‬
‫ְתּ ִק ֫ ֶ‬ ‫תּוּק ְמנָה‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמנָה‬
‫ְתּ ֫ ַ‬ ‫קוֹמ ְמנָה‬
‫ְתּ ֫ ַ‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫תָּ ֫קוּמוּ‬ ‫תָּ ִ ֫דינוּ‬ ‫ִתּ ֫קּוֹמוּ‬ ‫תָּ ִ֫קימוּ‬ ‫תּוּקמוּ‬ ‫ְ‬ ‫ְתּקוֹמֲמוּ‬ ‫ְתּקוֹמֲמוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫קוּמינָה‬
‫קּוֹמינָה ְתּ ִדי ֫ ֶנינָה ְתּ ֫ ֶ‬‫ִתּ ֫ ֶ‬ ‫תָּ ֵ֫ק ְמנָה‬ ‫תּוּק ְמנָה‬
‫ַ֫‬ ‫קוֹמ ְמנָה‬
‫ְתּ ֫ ַ‬ ‫קוֹמ ְמנָה‬
‫ְתּ ֫ ַ‬
‫נָקוּם‬ ‫נ ִָדין‬ ‫נִ קּוֹם‬ ‫נ ִָקים‬ ‫נוּקַ ם‬ ‫נְ קוֹמֵ ם‬ ‫נְ קוֹמֵ ם‬
‫‪O‬‬ ‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫קוּם‬ ‫ִדּין‬ ‫ִהקּוֹם‬ ‫הָ קֵ ם‬ ‫קוֹמֵ ם‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫וּמי‬‫֫ק ִ‬ ‫ִ ֫דּינִ י‬ ‫וֹמי‬
‫ִה ֫קּ ִ‬ ‫ימי‬‫הָ ִ֫ק ִ‬ ‫קוֹמ ֲִמי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫֫קוּמוּ‬ ‫ִ ֫דּינוּ‬ ‫ִה ֫קּוֹמוּ‬ ‫הָ ִ֫קימוּ‬ ‫קוֹמֲמוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ק ְמנָה‬
‫ֹ֫‬ ‫][‬ ‫][‬ ‫הָ ֵ֫ק ְמנָה‬ ‫קוֹמ ְמנָה‬
‫ֵ֫‬
‫‪Yusivo:‬‬ ‫קם‬
‫ָי ֹ‬ ‫י ֵָדן‬ ‫יָקֵ ם‬
‫‪W cons.:‬‬ ‫ַו ֫ ָיּקָ ם‬ ‫ַו ֫ ָיּ ֶדן‬ ‫ַו ֫ ָיּקֶ ם‬
‫‪C/ sufijos:‬‬
‫שׁוּפנִ י‬
‫ֵ֫‬ ‫יְ‬ ‫יְ ִדי ֫ ֵננִ י‬ ‫ימנִ י‬
‫יְ ִק ֫ ֵ‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫קוֹם‬ ‫דּוֹן‬ ‫ִהקּוֹם‬ ‫הָ קֵ ם‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫ִדּין‪ ,‬דּוּן קוּם‬ ‫ִהקּוֹם‬ ‫הָ ִקים‬ ‫הוּקַ ם‬ ‫קוֹמֵ ם‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫קָ ם‬ ‫ָדּן‬ ‫נָקוֹם‬ ‫מֵ ִקים‬ ‫ְמקוֹמֵ ם‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫קוּם‬ ‫ִדּין‬ ‫מוּקָ ם‬ ‫ְמקוֹמָ ם‬

‫‪① También‬‬ ‫תָּ ֫ק ְֹמנָה‬ ‫‪② También‬‬ ‫תָּ ֵ֫ק ְמנָה‬


‫‪72‬‬
‫ע״ע ‪PARADIGMA DE LOS VERBOS‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Poel‬‬ ‫‪Poal‬‬

‫‪P‬‬
‫‪3ms‬‬ ‫סָ בַ ב‬ ‫תַּ ם‬ ‫נָסַ ב‬ ‫הֵ סֵ ב‪ ,‬הֵ סַ ב‬ ‫הוּסַ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫סוֹבַ ב‬
‫‪E‬‬
‫‪3fs‬‬ ‫סָ בֲבָ ה‬ ‫֫ ַתּמָּ ה‬ ‫נ ַָ֫סבָּ ה‬ ‫הֵ ֵ֫סבָּ ה‬ ‫הוּסבָּ ה‬
‫ַ֫‬ ‫סוֹבֲבָ ה‬ ‫סוֹבֲבָ ה‬
‫‪R‬‬
‫‪2ms‬‬ ‫סַ ֫בּוֹתָ‬ ‫נְ סַ ֫בּוֹתָ‬ ‫ה ֲִס ֫בּוֹתָ‬ ‫הוּסַ ֫בּוֹתָ‬ ‫סוֹב ְבתָּ‬
‫ַ֫‬ ‫סוֹב ְבתָּ‬
‫ַ֫‬
‫‪F‬‬
‫‪2fs‬‬ ‫סַ בּוֹת‬ ‫נְ סַ בּוֹת‬ ‫ה ֲִסבּוֹת‬ ‫הוּסַ בּוֹת‬ ‫סוֹבַ ְב ְתּ‬ ‫סוֹבַ ְב ְתּ‬
‫‪E‬‬
‫‪1cs‬‬ ‫וֹתי‬ ‫סַ ֫בּ ִ‬ ‫וֹתי‬ ‫נְ סַ ֫בּ ִ‬ ‫וֹתי‬ ‫ה ֲִס ֫בּ ִ‬ ‫וֹתי‬ ‫סוֹב ְב ִתּי הוּסַ ֫בּ ִ‬
‫ַ֫‬ ‫סוֹב ְב ִתּי‬
‫ַ֫‬
‫‪C‬‬ ‫‪3cp‬‬ ‫סָ בֲבוּ‬ ‫֫ ַתּמּוּ‬ ‫נ ַָ֫סבּוּ‬ ‫הֵ ַ֫סבּוּ‬ ‫הוּסבּוּ‬
‫ַ֫‬ ‫סוֹבֲבוּ‬ ‫סוֹבֲבוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫סַ בּוֹתֶ ם‬ ‫נְ סַ בּוֹתֶ ם‬ ‫ה ֲִסבּוֹתֶ ם‬ ‫סוֹבַ ְבתֶּ ם הוּסַ בּוֹתֶ ם‬ ‫סוֹבַ ְבתֶּ ם‬
‫‪O‬‬
‫‪2fp‬‬ ‫סַ בּוֹתֶ ן‬ ‫נְ סַ בּוֹתֶ ן‬ ‫ה ֲִסבּוֹתֶ ן‬ ‫סוֹבַ ְבתֶּ ן הוּסַ בּוֹתֶ ן‬ ‫סוֹבַ ְבתֶּ ן‬
‫‪1cp‬‬ ‫סַ ֫בּוֹנוּ‬ ‫נְ סַ ֫בּוֹנוּ‬ ‫ה ֲִס ֫בּוֹנוּ‬ ‫הוּסַ ֫בּוֹנוּ‬ ‫סוֹב ְבנוּ‬
‫ַ֫‬ ‫סוֹב ְבנוּ‬
‫ַ֫‬
‫‪I‬‬ ‫‪3ms‬‬ ‫ָיסֹב‬ ‫יִ סֹּב‬ ‫יִ סַּ ב‬ ‫יוּסַ ב‪ ,‬יֻסַּ ב יָסֵ ב‪ ,‬יַסֵּ ב‬ ‫יְ סוֹבֵ ב‬ ‫יְ סוֹבַ ב‬
‫‪M‬‬ ‫‪3fs‬‬ ‫תָּ סֹב‬ ‫ִתּסֹּב‬ ‫ִתּסַּ ב‬ ‫תָּ סֵ ב‬ ‫תּוּסַ ב‬ ‫ְתּסוֹבֵ ב‬ ‫ְתּסוֹבַ ב‬
‫‪P‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫תָּ סֹב‬ ‫ִתּסֹּב‬ ‫ִתּסַּ ב‬ ‫תָּ סֵ ב‬ ‫תּוּסַ ב‬ ‫ְתּסוֹבֵ ב‬ ‫ְתּסוֹבַ ב‬
‫‪E‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ִתּ ְסּ ִבי תָּ ֹ֫ס ִבּי‬ ‫ִתּ ַ֫סּ ִבּי‬ ‫תַּ ֵ֫ס ִבּי‬ ‫תּוּס ִבּי‬
‫ַ֫‬ ‫ְתּסוֹב ֲִבי‬ ‫ְתּסוֹב ֲִבי‬
‫‪R‬‬ ‫‪1cs‬‬ ‫אָ סֹב‬ ‫אֶ סֹּב‬ ‫אֶ סַּ ב‬ ‫אָ סֵ ב‬ ‫אוּסַ ב‬ ‫אֲסוֹבֵ ב‬ ‫אֲסוֹבַ ב‬
‫‪F‬‬ ‫‪3mp‬‬ ‫ָי ֹ֫סבּוּ‬ ‫יִ ְסּבוּ‬ ‫יִ ַ֫סּבּוּ‬ ‫י ֵָ֫סבּוּ‪ ,‬יַסֵּ בּוּ‬ ‫יוּסבּוּ‬ ‫ַ֫‬ ‫יְ סוֹבֲבוּ‬ ‫יְ סוֹבֲבוּ‬
‫‪E‬‬ ‫‪3fp‬‬ ‫ִתּסַּ ֶ֫בּינָה ִתּ ֹ֫סּ ְבנָה ְתּסֻ ֶ֫בּינָה‬ ‫ְתּ ִס ֶ֫בּינָה‬ ‫סוֹב ְבנָה תּוּסַ ֶ֫בּינָה‬
‫סוֹב ְבנָה ְתּ ֵ֫‬
‫ְתּ ַ֫‬
‫‪C‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫ִתּ ְסּבוּ תָּ ֹ֫סבּוּ‬ ‫ִתּ ַ֫סּבּוּ‬ ‫תָּ ֵ֫סבּוּ‬ ‫תּוּסבּוּ‬ ‫ַ֫‬ ‫ְתּסוֹבֲבוּ‬ ‫ְתּסוֹבֲבוּ‬
‫‪T‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫ִתּסַּ ֶ֫בּינָה ִתּ ֹ֫סּ ְבנָה ְתּסֻ ֶ֫בּינָה‬ ‫ְתּ ִס ֶ֫בּינָה‬ ‫סוֹב ְבנָה תּוּסַ ֶ֫בּינָה‬
‫סוֹב ְבנָה ְתּ ֵ֫‬
‫ְתּ ַ֫‬
‫ָנסֹב‬ ‫נִ סֹּב‬ ‫נִ סַּ ב‬ ‫נָסֵ ב‬ ‫נוּסַ ב‬ ‫נְ סוֹבֵ ב‬ ‫נְ סוֹבַ ב‬
‫‪O‬‬ ‫‪1cp‬‬

‫‪I‬‬ ‫‪2ms‬‬ ‫סֹב‬ ‫ִהסַּ ב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬


‫‪M‬‬ ‫‪2fs‬‬ ‫ס ִֹבּי‬ ‫ִה ַ֫סּ ִבּי‬ ‫הָ ֵ֫ס ִבּי‬ ‫סוֹב ֲִבי‬
‫‪P‬‬ ‫‪2mp‬‬ ‫סֹבּוּ‬ ‫ִה ַ֫סּבּוּ‬ ‫הָ ֵ֫סבּוּ‬ ‫סוֹבֲבוּ‬
‫‪V‬‬ ‫‪2fp‬‬ ‫סֻ ֶ֫בּינָה‬ ‫ִהסַּ ֶ֫בּינָה‬ ‫ה ֲִס ֶ֫בּינָה‬ ‫וֹב ְבנָה‬
‫ס ֵ֫‬
‫‪W conv.:‬‬ ‫ַו ֫ ָיּסָ ב‬ ‫ַו ֫ ָיּסֶ ב‬
‫‪C/sufijos:‬‬ ‫יְ סֻ ֵ֫בּנִ י‬ ‫יְ ִס ֵ֫בּנִ י‬ ‫ֲבנִ י‬
‫יְ סוֹב ֵ֫‬
‫‪Inf. abs.:‬‬ ‫סָ בוֹב‬ ‫ִהסּוֹב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫סוֹבַ ב‬
‫‪Inf. cstr.:‬‬ ‫סֹב‬ ‫ִהסֵּ ב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬
‫‪Part. act.:‬‬ ‫סֹבֵ ב‬ ‫נָסָ ב‬ ‫מֵ סֵ ב‬ ‫ְמסוֹבֵ ב‬
‫‪Part. pas.:‬‬ ‫סָ בוּב‬ ‫)‪(f‬‬ ‫נְ סַ בָּ ה‬ ‫מוּסָ ב‬ ‫ְמסוֹבָ ב‬

‫‪73‬‬
‫‪CUADRO COMPARATIVO DE LOS VERBOS‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬
‫‪REG.‬‬ ‫קָ טַ ל‬ ‫כָּ בֵ ד‬ ‫נִ ְקטַ ל‬ ‫ִקטֵּ ל‬ ‫קֻ טַּ ל‬ ‫ִה ְק ִטיל‬ ‫הָ ְקטַ ל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪I-G‬‬ ‫עָ מַ ד‬ ‫ֶנעֱמַ ד‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הֶ ע ֱִמיד‬ ‫הָ עֳמַ ד‬ ‫®‬
‫‪II-G‬‬ ‫שָׁ חַ ט‬ ‫נִ ְשׁחַ ט‬ ‫בֵּ ַרְך‬ ‫בּ ַרְך‬
‫ֹ‬ ‫®‬ ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪III-G‬‬ ‫שָׁ לַ ח‬ ‫נִ ְשׁלַ ח‬ ‫ִשׁלַּ ח‬ ‫יח שֻׁ לַּ ח‬
‫ִה ְשׁ ִ֫ל ַ‬ ‫הָ ְשׁלַ ח‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪PERFECTO‬‬

‫פ״א‬ ‫אָ כַ ל‬ ‫ֶנאֱכַ ל‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הֶ א ֱִכיל‬ ‫הָ אֳכַ ל‬ ‫®‬
‫פ״ן‬ ‫ָנגַשׁ‬ ‫נָפַ ל‬ ‫נִ גַּשׁ‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫ִהגִּ ישׁ‬ ‫הֻ גַּשׁ‬ ‫®‬
‫פ״י‬ ‫יָשַׁ ב‬ ‫י ַָרשׁ‬ ‫נוֹשַׁ ב‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫יטיב‬
‫הֵ ִ‬ ‫הוּשַׁ ב‬ ‫®‬
‫ל״א‬ ‫מָ צָ א‬ ‫מָ לֵ א‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫ִמצֵּ א‬ ‫מֻ צָּ א‬ ‫ִה ְמ ִציא‬ ‫הֻ ְמצָ א‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫ל״ה‬ ‫גָּלָ ה‬ ‫נִ גְ לָ ה‬ ‫גִּ לָּ ה‬ ‫גֻּלָּ ה‬ ‫ִהגְ לָ ה‬ ‫הָ גְ לָ ה‬ ‫ִה ְתגַּלָּ ה‬
‫ע״ו‬ ‫קָ ם‬ ‫מֵ ת‬ ‫נָקוֹם‬ ‫קוֹמֵ ם‬ ‫קוֹמַ ם‬ ‫הֵ ִקים‬ ‫הוּקַ ם‬ ‫®‬
‫ע״ע‬ ‫סָ בַ ב‬ ‫תַּ ם‬ ‫נָסַ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫סוֹבַ ב‬ ‫הֵ סֵ ב‬ ‫הוּסַ ב‬ ‫®‬
‫‪REG.‬‬ ‫יִ ְכבַּ ד יִ ְקטֹל‬ ‫יִ קָּ טֵ ל‬ ‫יְ קַ טֵּ ל‬ ‫יְ קֻ טַּ ל‬ ‫י ְַק ִטיל‬ ‫י ְָקטַ ל‬ ‫יִ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪I-G‬‬ ‫מד‬
‫ע ֹ‬
‫ַי ֲ‬ ‫חזַק‬
‫ֶי ֱ‬ ‫יֵעָ מֵ ד‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫ַיע ֲִמיד‬ ‫ָיעֳמַ ד‬ ‫®‬
‫‪II-G‬‬ ‫יִ ְשׁחַ ט‬ ‫יִ שָּׁ חֵ ט‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫יְ בָ ֵרְך‬ ‫ב ַרְך‬
‫יְ ֹ‬ ‫יִ ְתבָּ ֵרְך‬
‫יִ ְשׁלַ ח‬ ‫יִ שָּׁ לַ ח‬ ‫יְ שַׁ לַּ ח‬ ‫יְ שֻׁ לַּ ח‬ ‫יח‬
‫ַשׁ ִל ַ‬
‫י ְ‬ ‫ָשׁלַ ח‬
‫י ְ‬ ‫יִ ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫‪IMPERFECTO‬‬

‫‪III-G‬‬
‫פ״א‬ ‫י ֹאכַ ל‬ ‫יֵאָ כֵ ל‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫ַיא ֲִכיל‬ ‫ָיאֳכַ ל‬ ‫®‬
‫פ״ן‬ ‫יִ גַּשׁ‬ ‫יִ פֹּל‬ ‫יִ ָנּגֵשׁ‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫יַגִּ ישׁ‬ ‫ֻיגַּשׁ‬ ‫®‬
‫פ״י‬ ‫יֵשֵׁ ב‬ ‫ירשׁ‬
‫יִ ַ‬ ‫יִ וָּשֵׁ ב‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫יוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫ֵיטיב‬
‫י ִ‬ ‫יוּשַׁ ב‬ ‫®‬
‫ל״א‬ ‫יִ ְמצָ א‬ ‫יִ מָּ צֵ א‬ ‫יְ מַ צֵּ א‬ ‫יְ מֻ צָּ א‬ ‫י ְַמ ִציא‬ ‫י ְֻמצָ א‬ ‫יִ ְתמַ צֵּ א‬
‫ל״ה‬ ‫יִ גְ לֶ ה‬ ‫יִ גָּלֶ ה‬ ‫יְ גַלֶּ ה‬ ‫יְ גֻלֶּ ה‬ ‫יַגְ לֶ ה‬ ‫יָגְ לֶ ה‬ ‫יִ ְתגַּלֶּ ה‬
‫ע״ו‬ ‫יָקוּם‬ ‫י ִָדין‬ ‫יִ קּוֹם‬ ‫יְ קוֹמֵ ם‬ ‫יְ קוֹמַ ם‬ ‫י ִָקים‬ ‫יוּקַ ם‬ ‫®‬
‫ע״ע‬ ‫ָיסֹב‬ ‫יִ סֹּב‬ ‫יִ סַּ ב‬ ‫יְ סוֹבֵ ב‬ ‫יְ סוֹבַ ב‬ ‫יָסֵ ב‬ ‫יוּסַ ב‬ ‫®‬
‫‪REG.‬‬ ‫כָּ בוֹד קָ טוֹל‬ ‫ִהקָּ טֹל‬ ‫קַ טֹּל‬ ‫קֻ טֹל‬ ‫הַ ְקטֵ ל‬ ‫הָ ְקטֵ ל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪I-G‬‬ ‫עָ מוֹד‬ ‫ַנעֲמוֹד‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הַ עֲמֵ ד‬ ‫הָ עֳמַ ד‬ ‫®‬
‫‪INFINITIVO A B S O L U T O‬‬

‫‪II-G‬‬ ‫שָׁ חוֹט‬ ‫נִ ְשׁחוֹט‬ ‫בָּ ֵרְך‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫ִה ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪III-G‬‬ ‫לוֹח‬
‫שָׁ ַ‬ ‫לוֹח‬
‫נִ ְשׁ ַ‬ ‫שַׁ לֵּ ַח‬ ‫®‬ ‫הַ ְשׁלֵ ַח‬ ‫הָ ְשׁלֵ ַח‬ ‫®‬
‫פ״א‬ ‫אָ כוֹל‬ ‫הֵ אָ כֹל‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫®‬
‫פ״ן‬ ‫נָגוֹשׁ‬ ‫נִ גּוֹשׁ‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הַ גֵּשׁ‬ ‫הֻ גֵּשׁ‬ ‫®‬
‫פ״י‬ ‫יָשׁוֹב‬ ‫®‬ ‫®‬ ‫הוֹשֵׁ ב‬ ‫®‬ ‫®‬
‫ל״א‬ ‫מָ צוֹא‬ ‫נִ ְמצ ֹא‬ ‫מַ צּ ֹא‬ ‫הַ ְמצֵ א‬ ‫®‬
‫ל״ה‬ ‫גָֹּלה‬ ‫נִ גְ ֹלה‬ ‫גַֹּלּה‬ ‫®‬ ‫הַ גְ לֵ ה‬ ‫הָ גְ לֵ ה‬ ‫®‬
‫ע״ו‬ ‫קוֹם‬ ‫דּוֹן‬ ‫ִהקּוֹם‬ ‫קוֹמֵ ם‬ ‫קוֹמַ ם‬ ‫הָ קֵ ם‬ ‫®‬
‫ע״ע‬ ‫סָ בוֹב‬ ‫ִהסּוֹב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫סוֹבַ ב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫®‬

‫‪74‬‬
‫‪CUADRO COMPARATIVO DE LOS VERBOS‬‬
‫‪Qal‬‬ ‫‪Nifal‬‬ ‫‪Piel‬‬ ‫‪Pual‬‬ ‫‪Hifil‬‬ ‫‪Hofal‬‬ ‫‪Hitpael‬‬
‫‪REG.‬‬ ‫ְקטֹל‬ ‫בד‬
‫ְכּ ֹ‬ ‫ִהקָּ טֵ ל‬ ‫קַ טֵּ ל‬ ‫הַ ְק ִטיל‬ ‫ִה ְתקַ טֵּ ל‬
‫מד‬
‫ע ֹ‬
‫ֲ‬ ‫הֵ עֲמֵ ד‬ ‫®‬ ‫הַ ע ֲִמיד‬ ‫®‬
‫‪CONSTRUCTO‬‬

‫‪I-G‬‬
‫‪II-G‬‬ ‫ְשׁחֹט‬ ‫ִהשָּׁ חֵ ט‬ ‫בָּ ֵרְך‬ ‫®‬ ‫®‬
‫‪III-G‬‬ ‫ֹלח‬
‫ְשׁ ַ‬ ‫ִהשָּׁ לַ ח‬ ‫שַׁ לַּ ח‬ ‫יח‬
‫הַ ְשׁ ִל ַ‬ ‫ִה ְשׁתַּ לַּ ח‬
‫פ״א‬ ‫אכֹל‬
‫ֱ‬ ‫אכֹל‬
‫ֲ‬ ‫הֵ אָ כֵ ל‬ ‫®‬ ‫הַ א ֲִכיל‬ ‫הָ אֳכַ ל‬ ‫®‬
‫פ״ן‬ ‫֫ ֶגּשֶׁ ת‬ ‫נְ פֹל‬ ‫ִה ָנּגֵשׁ‬ ‫®‬ ‫הַ גִּ ישׁ‬ ‫הֻ גַּשׁ‬ ‫®‬
‫פ״י‬ ‫שׁבֶ ת‬
‫ֶ֫‬ ‫יְ טֹב‬ ‫ִהוָּשֵׁ ב‬ ‫®‬ ‫הוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫יטיב‬
‫הֵ ִ‬ ‫הוּשַׁ ב‬ ‫®‬
‫ל״א‬ ‫ְמצ ֹא‬ ‫ִהמָּ צֵ א‬ ‫מַ צֵּ א‬ ‫הַ ְמ ִציא‬ ‫ִה ְתמַ צֵּ א‬
‫‪INFINITIVO‬‬

‫ל״ה‬ ‫גְּ לוֹת‬ ‫ִהגָּלוֹת‬ ‫גַּלּוֹת‬ ‫גֻּלּוֹת‬ ‫הַ גְ לוֹת‬ ‫ִה ְתגַּלּוֹת‬
‫ע״ו‬ ‫קוּם‬ ‫ִדּין‬ ‫ִהקּוֹם‬ ‫קוֹמֵ ם‬ ‫הָ ִקים‬ ‫הוּקַ ם‬ ‫®‬
‫ע״ע‬ ‫סֹב‬ ‫ִהסֵּ ב‬ ‫סוֹבֵ ב‬ ‫הָ סֵ ב‬ ‫®‬
‫‪REG.‬‬ ‫קֹטֵ ל‬ ‫כָּ בֵ ד‬ ‫נִ ְקטָ ל‬ ‫ְמקַ טֵּ ל‬ ‫מַ ְק ִטיל‬ ‫ִמ ְתקַ טֵּ ל‬
‫‪I-G‬‬ ‫עֹ מֵ ד‬ ‫ֶנעֱמַ ד‬ ‫®‬ ‫מַ ע ֲִמיד‬ ‫®‬
‫‪II-G‬‬ ‫שׁחֵ ט‬
‫ֹ‬ ‫נִ ְשׁחָ ט‬ ‫ְמבָ ֵרְך‬ ‫®‬ ‫ִמ ְתבָּ ֵרְך‬
‫‪PARTICIPIO A C T I V O‬‬

‫‪III-G‬‬ ‫שֹׁלֵ ַח‬ ‫נִ ְשׁלָ ח‬ ‫ְמשַׁ לֵּ ַח‬ ‫יח‬


‫מַ ְשׁ ִל ַ‬ ‫ִמ ְשׁתַּ לֵּ ַח‬
‫פ״א‬ ‫אֹכֵ ל‬ ‫ֶנאֱכָ ל‬ ‫®‬ ‫מַ א ֲִכיל‬ ‫®‬
‫פ״ן‬ ‫ֹנגֵשׁ‬ ‫נִ גָּשׁ‬ ‫®‬ ‫מַ גִּ ישׁ‬ ‫®‬
‫פ״י‬ ‫ֹישֵׁ ב‬ ‫יֹטֵ ב‬ ‫נוֹשָׁ ב‬ ‫®‬ ‫מוֹשׁיב‬
‫ִ‬ ‫יטיב‬
‫מֵ ִ‬ ‫®‬
‫ל״א‬ ‫מֹצֵ א‬ ‫נִ ְמצָ א‬ ‫ְממַ צֵּ א‬ ‫מַ ְמ ִציא‬ ‫ִמ ְתמַ צֵּ א‬
‫ל״ה‬ ‫גֹּלֶ ה‬ ‫נִ גְ לֶ ה‬ ‫ְמגַלֶּ ה‬ ‫מַ גְ לֶ ה‬ ‫ִמ ְתגַּלֶּ ה‬
‫ע״ו‬ ‫קָ ם‬ ‫ָדּן‬ ‫נָקוֹם‬ ‫ְמקוֹמֵ ם‬ ‫מֵ ִקים‬ ‫®‬
‫ע״ע‬ ‫סֹבֵ ב‬ ‫נָסָ ב‬ ‫ְמסוֹבֵ ב‬ ‫מֵ סֵ ב‬ ‫®‬
‫‪REG.‬‬ ‫קָ טוּל‬ ‫ְמקֻ טָּ ל‬ ‫מָ ְקטָ ל‬
‫‪I-G‬‬ ‫עָ מוּד‬ ‫®‬ ‫מָ עֳמָ ד‬
‫‪II-G‬‬ ‫שָׁ חוּט‬ ‫ב ָרְך‬
‫ְמ ֹ‬ ‫®‬
‫‪PARTICIPIO P A S I V O‬‬

‫‪III-G‬‬ ‫לוּח‬
‫שָׁ ַ‬ ‫ְמשֻׁ לָּ ח‬ ‫מָ ְשׁלָ ח‬
‫פ״א‬ ‫אָ כוּל‬ ‫®‬ ‫מָ אֳכָ ל‬
‫פ״ן‬ ‫נָגוּשׁ‬ ‫®‬ ‫מֻ גָּשׁ‬
‫פ״י‬ ‫יָשׁוּב‬ ‫יָטוּב‬ ‫®‬ ‫מוּשָׁ ב‬
‫ל״א‬ ‫מָ צוּא‬ ‫ְממֻ צָּ א‬ ‫מֻ ְמצָ א‬
‫ל״ה‬ ‫גָּלוּי‬ ‫ְמגֻלֶּ ה‬ ‫מָ גְ לֶ ה‬
‫ע״ו‬ ‫קוּם‬ ‫ְמקוֹמָ ם‬ ‫מוּקָ ם‬
‫ע״ע‬ ‫סָ בוּב‬ ‫ְמסוֹבָ ב‬ ‫מוּסָ ב‬

‫‪75‬‬
Tabula Accentuum
qui in Biblia Hebraica Stuttgartensia inveniuntur
I.- Accentus communes (in libris XXI) 25 Telišā’ parvum (postpositivus) ֩ ‫ָדּבָ ר‬
A.- Distinctivi vel domini 26 Galgal vel Yeraḥ ‫ָדּ ָב֪ר‬
Sillûq Semper notat finem versus ‫ָדּ ָ ֽבר׃‬
1
(Sof pasûq)
27 Māyelā’ ‫וַיֵּ ֖צַ א־נ ַֹח‬
2 ’Ăṭnāḥ ‫ָדּ ָב֑ר‬ II.- Accentus poëtici
3 Sᵉgoltā’ (postpositivus) ֒ ‫ָדּבָ ר‬ (in libris Psalmorum, Iob, Proverbiorum)

4 Šalšelet ‫ָדּ ָ֓בר ׀‬ A.- Distinctivi vel domini

5 Zāqēp parvum ‫ָדּ ָ֔בר‬ 1 Sillûq ‫ָדּ ָ ֽבר׃‬


‛Ôleh wᵉyôred vel Mêrᵉkā’
6 Zāqēp magnum ‫ָדּ ָ֕בר‬ 2
mahpakatum (Mêrᵉkā’ cum mahpāk)
‫בר‬֥ ָ ‫ָ ֫דּ‬
7 Rᵉbîᵃ‛ ‫ָדּ ָ֗בר‬ 3 ’Ăṭnāḥ ‫ָדּ ָב֑ר‬
8 Ṭipḥā’ (ante ’Ăṭnāḥ et Sillûq) ‫ָדּ ָב֖ר‬ 4 Rᵉbîᵃ‛ magnum ‫ָדּ ָ֗בר‬
9 Zarqā’ (postpositivus; ante Segoltā’) ֘‫ָדּבָ ר‬ 5 Rᵉbîᵃ‛ mugraš (R. cum Gereš) ‫ָ ֜דּ ָ֗בר‬
10 Pašṭā’ (postpositivus); ֙ ‫ָדּבָ ר‬ 6 Šalšelet magnum ‫ָדּ ָ֓בר ׀‬
si sonus apud pænultimam ֙ ‫מֶ ֙לֶ ְך‬ 7 Ṣinnôr vel Zarqā’ (postpositivus) ֮ ‫ָדּבָ ר‬
11 Yᵉtîb ‫מֶ ֚לֶ ְך‬ 8 Rᵉbîᵃ‛ parvum ‫ָדּ ָׄבר‬
12 Tᵉbîr ‫ָדּ ָב֛ר‬ 9 Dᵉhî vel Ṭipḥā’ præpositivum
(præpositivus)
‫דּבָ ר‬ ָ֭
13 Gereš vel Ṭereš ‫ָדּ ָ֜בר‬ 10 Pāzēr ‫ָדּ ָ֡בר‬
14 Garšāyim ‫ָדּ ָ֞בר‬ 11 Mᵉhuppāk lᵉgarmēh (M. cum Pāsēq) ‫ָדּ ָב֤ר ׀‬
15 Pāzēr ‫ָדּ ָ֡בר‬ 12 ’Ăzlā’ lᵉgarmēh (’Ăzlā’ cum Pāsēq ) ‫ָדּ ָ֨בר ׀‬
16 Pāzēr magnum vel Qarnê pārā’ ‫ָדּבָ ֟ר‬ B.- Conjunctivi vel servi

17 Tᵉlišā’ magnum (præpositivus) ‫֠ ָדּבָ ר‬ 13 Mûnaḥ ‫ָדּ ָב֣ר‬


18 Lᵉgarmēh (Mûnaḥ cum Pāsēq) ‫ָדּ ָב֣ר ׀‬ 14 Mêrᵉkā’ ‫בר‬֥ ָ ‫ָדּ‬
B.- Conjunctivi vel servi 15 ‛Illûy ‫ָדּ ָ֬בר‬
19 Mûnaḥ ‫ָדּ ָב֣ר‬ 16 Ṭarḥā’ ‫בר‬ ֖ ָ ‫ָדּ‬
20 Mahpāk vel Mᵉhuppāk ‫ָדּ ָב֤ר‬ 17 Galgal vel Yeraḥ ‫ָדּ ָב֪ר‬
21 Mêrekā’ ‫ָדּ ָב֥ר‬ 18 Mᵉhuppāk vel Mahpāk ‫בר‬ ֤ ָ ‫ָדּ‬
22 Mêrᵉkā’ kepûlā’ (Mêrekā’ duplex) ‫ָדּ ָב֦ר‬ 19 ’Ăzlā’ vel Qadmā’ ‫ָדּ ָ֨בר‬
23 Dargā’ ‫ָדּ ָב֧ר‬ 20 Šalšelet parvum ‫ָדּ ָ֓בר‬
24 ’Ăzlā’ (cum Gereš: Qadmā’) ‫ָדּ ָ֨בר‬ 21 Ṣinnôrît (ante Mêrᵉkā’ et ‫בר‬
֥ ָ ֮ ‫בר( ָדּ‬
֤ ָ ֮ ‫) ָדּ‬
Mahpāk in syllaba aperta)

INDICE
76
A MODO DE PRÓLOGO ..............................................................................................................................1
EL ALEFATO .............................................................................................................................................3
I.- LAS CONSONANTES......................................................................................................................... 3
II.- LAS VOCALES................................................................................................................................. 4
III.- ALGUNAS PARTICULARIDADES. .................................................................................................... 5
1) Notas sobre el dageš:............................................................................................................... 5
2) Silabación. ................................................................................................................................ 5
3) Acento....................................................................................................................................... 6
4) Reducción vocálica.................................................................................................................. 6
5) Las guturales y la reš (GR)....................................................................................................... 7
6) Un no pequeño problema. ..................................................................................................... 7
7) El maqqef.................................................................................................................................. 8
8) Resumiendo... .......................................................................................................................... 8
EL ŠEWA...................................................................................................................................................8
EL ARTÍCULO .........................................................................................................................................10
LA CONJUNCIÓN “Y” ..............................................................................................................................11
LA PREPOSICIÓN ‫( ִמן‬DESDE) ................................................................................................................11
SER - ESTAR - HABER .............................................................................................................................12
LA NEGACIÓN (FORMAS MÁS COMUNES) ................................................................................................14
EL SUFIJO DE DIRECCIÓN ‫ ָה‬.................................................................................................................14
LA PARTÍCULA INTERROGATIVA ‫ה‬ ֲ ........................................................................................................15
EL INDICADOR DEL COMPLEMENTO DIRECTO ‫אֶ ת־‬..................................................................................15
EL SUSTANTIVO .....................................................................................................................................16
I.- Género........................................................................................................................................ 16
II.- Número..................................................................................................................................... 16
EL ADJETIVO ..........................................................................................................................................17
I. Generalidades. ............................................................................................................................ 17
II. Uso del adjetivo......................................................................................................................... 18
EL ORDEN DE LAS PALABRAS EN LA ORACIÓN ..........................................................................................19
LAS PREPOSICIONES BACALAO...............................................................................................................19
EL PRONOMBRE .....................................................................................................................................21
I.- Demostrativo............................................................................................................................. 21
II.- Personal. ................................................................................................................................... 21
III.- Interrogativo. .......................................................................................................................... 22
IV.- Relativo: ‫ אֲשֶׁ ר‬........................................................................................................................... 22
EL PLURAL DEL SUSTANTIVO ..................................................................................................................24
I.- Plural masculino ....................................................................................................................... 24
II.- Plural femenino ....................................................................................................................... 25
III.- Plurales irregulares ................................................................................................................ 25
LOS SUFIJOS POSESIVOS .........................................................................................................................26
FORMACIÓN DEL POSESIVO:...................................................................................................................26
LOS SUSTANTIVOS SEGOLADOS ..............................................................................................................28
I.- Nota filológica: .......................................................................................................................... 28
II.- Los segolados guturales: ......................................................................................................... 29
III.- Formación del plural. ............................................................................................................ 29
IV.- Los segolados con sufijos posesivos. .................................................................................... 30
EL ESTADO CONSTRUCTO ......................................................................................................................31
I.- Reglas generales: ....................................................................................................................... 31
II.- Formación del constructo. ..................................................................................................... 32
EL PRONOMBRE PERSONAL Y LOS SUFIJOS ..............................................................................................34

78
LOS NÚMEROS .......................................................................................................................................37
I.- Las unidades.............................................................................................................................. 37
II.- Del 11 al 19. .............................................................................................................................. 38
III.- Las decenas. ............................................................................................................................ 39
IV.- Las centenas y el millar. ......................................................................................................... 40
EL PARTICIPIO ACTIVO ...........................................................................................................................42
EL VERBO ...............................................................................................................................................43
I.- VERBOS ACTIVOS Y ESTATIVOS. ..................................................................................................... 43
II.- LOS TIEMPOS. ............................................................................................................................. 43
III.- LOS MODOS. .............................................................................................................................. 43
IV.- LAS CONJUGACIONES. ................................................................................................................ 45
1) El Qal y el Qal Pasivo. ............................................................................................................ 45
2) El Nifal. ................................................................................................................................... 45
3) El Piel y el Pual. ...................................................................................................................... 46
4) El Hifil y el Hofal. ................................................................................................................... 46
5) El Hitpael. ............................................................................................................................... 46
V.- LA SECUENCIA NARRATIVA: wayyiqṭōl y wᵉqāṭaltî. ...................................................................... 47
VERBOS FUERTES ...................................................................................................................................48
I.- Verbos I-G. ................................................................................................................................. 48
II.- Verbos II-G. .............................................................................................................................. 49
III.- Verbos III-G............................................................................................................................. 49
VERBOS DÉBILES ....................................................................................................................................50
‫ פ״א‬........................................................................................................................................................50
‫ פ״ן‬.........................................................................................................................................................51
(‫ פ״י)ו‬....................................................................................................................................................52
‫ פ״ו‬.................................................................................................................................................... 52
‫ פ״י‬.................................................................................................................................................... 53
‫ ל״ה‬........................................................................................................................................................54
Verbos ‫ ל״ה‬- Yusivo y Waw conversivo ....................................................................................... 56
‫ ע״ו‬.........................................................................................................................................................57
‫ ע״ע‬........................................................................................................................................................58
LOS SUFIJOS VERBALES ...........................................................................................................................60
PARADIGMA DEL VERBO REGULAR ..........................................................................................................62
PARADIGMA DEL VERBO REGULAR CON SUFIJOS .....................................................................................61
PARADIGMA DE LOS VERBOS I-G............................................................................................................64
PARADIGMA DE LOS VERBOS II-G ..........................................................................................................65
PARADIGMA DE LOS VERBOS III-G.........................................................................................................66
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ פ״א‬...........................................................................................................67
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ פ״ן‬............................................................................................................68
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ פ״י‬...........................................................................................................69
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ ל״א‬..........................................................................................................70
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ ל״ה‬..........................................................................................................71
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ ע״ו‬............................................................................................................72
PARADIGMA DE LOS VERBOS ‫ע״ע‬............................................................................................................73
CUADRO COMPARATIVO DE LOS VERBOS ................................................................................................74
Tabula Accentuum......................................................................................................................................76
INDICE...................................................................................................................................................76

79
Se terminó de imprimir en Buenos Aires
(REPÚBLICA ARGENTINA)
el 24 de febrero de 2011

Todo esto se escribió con WORD 2003


– en el tremendum et fascinans Windows XP –
utilizando los siguientes tipos de letra:
Arial
Arial Narrow
Brush Script
Courier New
Frankenstein
‫( אבגד‬Ezra SIL Unicode)
‫( אבגד‬SBL Hebrew)
Formal Script
Medusa
Monotype Corsiva
Utopía
Vivaldi
Wide Latin
WINDINGS ☺
y la Doulos SIL Compact,
para las transliteraciones.
No tratéis, hermanos, de escribir letras como
ḥṭṣś ᵉ āēīōū ăĕŏ
con una tipografía normal porque no lo conseguiréis...
Si desea conocer el sistema para escribir en Hebreo (y
Griego) y transliterar, puede bucear en
http://cablemodem.fibertel.com.ar/hippo
http://sites.google.com/site/whippo2011

Si desea hacer algún comentario sobre esta Sinopsis,


puede escribir a:
Ricardo Miguel Román
Salta 1629 - 4º A
(1137) Buenos Aires
REPÚBLICA ARGENTINA
rmroman@fibertel.com.ar
rmr.hippo@gmail.com

También podría gustarte