Acerca de este libro

Esta es una copia digital de un libro que, durante generaciones, se ha conservado en las estanterías de una biblioteca, hasta que Google ha decidido
escanearlo como parte de un proyecto que pretende que sea posible descubrir en línea libros de todo el mundo.
Ha sobrevivido tantos años como para que los derechos de autor hayan expirado y el libro pase a ser de dominio público. El que un libro sea de
dominio público significa que nunca ha estado protegido por derechos de autor, o bien que el período legal de estos derechos ya ha expirado. Es
posible que una misma obra sea de dominio público en unos países y, sin embargo, no lo sea en otros. Los libros de dominio público son nuestras
puertas hacia el pasado, suponen un patrimonio histórico, cultural y de conocimientos que, a menudo, resulta difícil de descubrir.
Todas las anotaciones, marcas y otras señales en los márgenes que estén presentes en el volumen original aparecerán también en este archivo como
testimonio del largo viaje que el libro ha recorrido desde el editor hasta la biblioteca y, finalmente, hasta usted.

Normas de uso

Google se enorgullece de poder colaborar con distintas bibliotecas para digitalizar los materiales de dominio público a fin de hacerlos accesibles
a todo el mundo. Los libros de dominio público son patrimonio de todos, nosotros somos sus humildes guardianes. No obstante, se trata de un
trabajo caro. Por este motivo, y para poder ofrecer este recurso, hemos tomado medidas para evitar que se produzca un abuso por parte de terceros
con fines comerciales, y hemos incluido restricciones técnicas sobre las solicitudes automatizadas.
Asimismo, le pedimos que:

+ Haga un uso exclusivamente no comercial de estos archivos Hemos diseñado la Búsqueda de libros de Google para el uso de particulares;
como tal, le pedimos que utilice estos archivos con fines personales, y no comerciales.
+ No envíe solicitudes automatizadas Por favor, no envíe solicitudes automatizadas de ningún tipo al sistema de Google. Si está llevando a
cabo una investigación sobre traducción automática, reconocimiento óptico de caracteres u otros campos para los que resulte útil disfrutar
de acceso a una gran cantidad de texto, por favor, envíenos un mensaje. Fomentamos el uso de materiales de dominio público con estos
propósitos y seguro que podremos ayudarle.
+ Conserve la atribución La filigrana de Google que verá en todos los archivos es fundamental para informar a los usuarios sobre este proyecto
y ayudarles a encontrar materiales adicionales en la Búsqueda de libros de Google. Por favor, no la elimine.
+ Manténgase siempre dentro de la legalidad Sea cual sea el uso que haga de estos materiales, recuerde que es responsable de asegurarse de
que todo lo que hace es legal. No dé por sentado que, por el hecho de que una obra se considere de dominio público para los usuarios de
los Estados Unidos, lo será también para los usuarios de otros países. La legislación sobre derechos de autor varía de un país a otro, y no
podemos facilitar información sobre si está permitido un uso específico de algún libro. Por favor, no suponga que la aparición de un libro en
nuestro programa significa que se puede utilizar de igual manera en todo el mundo. La responsabilidad ante la infracción de los derechos de
autor puede ser muy grave.

Acerca de la Búsqueda de libros de Google

El objetivo de Google consiste en organizar información procedente de todo el mundo y hacerla accesible y útil de forma universal. El programa de
Búsqueda de libros de Google ayuda a los lectores a descubrir los libros de todo el mundo a la vez que ayuda a autores y editores a llegar a nuevas
audiencias. Podrá realizar búsquedas en el texto completo de este libro en la web, en la página http://books.google.com
Л/. CÜV.i.
IM i
h
 '•-■* > I,

<36602125240018 /" \

<36602125240018

Bayer. Staatsbibliothek

'■
 STEPHANUS

BYZANTINUS
CUM ANNOTATIONIBUS

Ь. HOLSTENII, A. BERKELII
ET TH. DE PINEDO.

VOL. IV.

LI PS I A E
IN LIBRARÍA kuehniana
MDCCCXXT.

ZÏ i '. * i. !. .
I Bayerische
i Staatsbibliothek
München
 a:-.- V

'Ш ■Oí .,

ANNOTATIONES
IN

S T E P H A N U M.
***■&>''
■,'и'Г . >

та

Stcphanus Vol IV.

I-
 THOMAE DE PINEDO

ANNOTATIONES.

"Л
A ßai, nókig Фапищ.] Abae numero plurali fuit civitas Phoci-
i
dis , Phocis vero regio Graeciae iuxta Parnassuin , cuius descri-
ptionem videsis apud Pausaniam in Phocicis. Fuere auteiu qua
tuor huius Hominis urbes, quaruin trium meminit noster Auctor.
Celebérrima erat Phocidis, secunda ftaliac, quam Cosmograpbus
loeat inter Volscos, Saenam, atque Saturniam, et Ebam vocat.
Ciuverio Italiae anliquae lib. 2. с. 3. videlur eadem, quae apud
Stephanum. tertia erat Cariae, Stcpliano tantum , quod sciam,
meinorata: quarta Arabiae, cuius meminit Diod. Sicul. lib. 32-
Écloga 1. ex Pbotii Bibliotheca. Caelerum Abaevocatae quoque
fuere Abantia neutro plur, ut claret ex Hesychio, cujus sunt verba :
Aßavxa (lege AßavTia) nókig 7ckr]o!ov IlaQvaúov , ïv&a Uqov
jinokXtùvoç i- e. ¿ibantia, urbs propc Parnasum , ubi iemplum
sfpollinis. Oppidorum nomina passim apud scriptores inveniun- 1
tur rnascul. foem. et neutro genere, et utroque numero, ut optime Ь
»fiuiit , qui in eorum lectione non sunt liospites. Abae vero di—
claesunt, vel ab Abante quodam , vel quod in liane urbem non
ingrederetur peregrinus , ut testatur Lycophronis Scholiastcs ad
«¡us carmen 1074. "Aßat ôè r¡ ¿no "Aßavros tivo¡, r¡ [Sià то ftij
ßaiwuv lv avrrj èivov.
— Avxótpctov.] íllud Lycopbronis carmen inveniltir in eius
Poematio, cui Alexandra numen, v. 1074. opus omnium Graeco-
rum Poematum dillicillimum.
— Kai to idvixóv. Variae sunt etbnicorum , scu gcntiliuin
terminationes apud Graecos, de quibus nunc agit Stepbanus: omni
bus utuntur Latini, sed quae in tvs desinunt,vel Graccam formain
A 2
 4 ТПОМАЕ DE PINEDO

relinqnunl, vcl in ensis transférant, ut Halicarnesscus, vel TTalicar-

nassensis, de quorum íorinalionc tractat adhuc in Bátrj et alibi saepe.
2 — Ai 6s"Aßai nôliç Фшхгйочк.] Yox"Aßai invenilur apud
4 alios cum acceutu in ultima, apud alios vero cum accenluin pen-
ultima, quin eliam et plurali, et singulari numero, codein modo
ac Thebae, et Tlicbe, luven. Sat. 15. v. 6.
Atque velus Thcbc centum iacel obruta partis.
— "Ev&a îiqÙv 'AnôXlmvo?. ] Abis Phocidis erat Apollinis
tcinplum, et insigne oraculuin Dejphico antiquius, quarum situs,
auetore Geographo lib. 9. baud longe erat ab Ilelicoue, et Mara
thone, non illo Atlicae Miltiadis victoria cclebri, sed Phocidis
quoque oppidulo," quarum oraculi meminit Strabo libro citato,
нес non Herodotus lib. 8- cuius sunt verba, Kai "Aßag- ïv&a í\v
foov 'AnókXavoc itlovawv, &t]acvooial te xai avaQi'juaci nokloïai
y.azeaxivaaitsvnv, etc. i.e., Ht Abas (incenderaut, loquitur de Per-
sis) ubi erat delubrum Apollinis locuples , el thesauris , et donariis
compluribus c.Tornatum , in quo et tunc et nunc est oraculum , hoc
delubrum posieaquam diripuere, incenderunt- idem delubrum aThc-
banis postMedos ilerum combustum fuit, utrefert Pausan, lib. 10,
Persas u,l plerumque Pausan, vocat Medos, ac no I atu dignum est
decrevisse Graccos, templa a Peçsis exusta non esse reslituenda,
.quo per опию tempus extarcut iuimiciliae monuinenla , quorum
plurima sua aclate, inquit illc, adhuc semiusta videbantur. lite—
Him cum inter onines políticas gentes el inter omites philosophes
couvenu'ût Dis templa construire, Pcrsac nulla Deo coiislil nehant ,
asscientes slultum esse, Deum, quem, lotus orbis capere non pos
set, domo yellc iucluderc. Quarecum bellum inferebaut, quot-
quot invpuicbant Deorum templa , igné ferroque vastabant. Ex
philosophie quoque Gargcllius ille senex hoc f'raudabat Deum ho •
nore , cipote cuius Dcus neque bene pro meritis capi , ñeque irá
■ taiigi, ñeque molestiani aliis, neque sibi facessere poterat, ocio—
ваш prorsus vitam extra mundi partes ageus , cui коуоОвшог]—
то; dicebatur, scilicet, quod ratioiie et mente tant uni, non
oculis concipi poterat; îuhilominus lamen de pietatc adversus
Déos libros scripsit. Utrumque testatur d iserlissiinus Romuli ne«
potum de îiatura Deorum lib. 1. cuius libet apponere verba: _¿í<
eliam de sanctitate , de pieiale adversus Déos , libros scripsit Epi
curus , at quomodo in his loquitur ? ut Coruncanum , aut Scaevo-
lam pontífices máximos le audire dtcas, non cum, qui suslulerit
Отпет 'fundilus religionem, nee manibus , ui Xerxes, sed ralio-
nibus Deorum immortalium templa , cl aras cvcrlit. Idem auctor
de Legibus lib, 2- inquit: Deorum delubra esse in urbibus censeo,
nee sequor 31dgos Persarum , quibus auctoribus Xerxes inßam—
 A NX 0 TAT 1 0 NE S.

masse templa Graecorum dicitur, quod parictibus includerent Deos,

quibus omnia deberent esse paieniia ас libera, quorumrjuehic тип-
dus omnis iemplum esset et domus. Inter dogmota quoque Zeno-
nis Cittici apud Diog. Laertium in eius vita unum erat, ц-цте ¡cob,
ui¡tt iixaar^ota, fiijis yvfivaoia im raîç nókteiv oi/.o5oticïa9ai, id,
est: Nec templa, пес tribunalia, in urbibus aedificanlor. Qua de
causa a Cassio Scepsio apud cumdem Laertium eodem loco mé
rito accusatur. Iuterpres Latiuus illorum verborum sensum non
]>ercepit, siquidem vertit, пес sacra, nee iudicia pro пес templa,
пес tribvnalia. Sacra enim et iudicia non aedificantur, sed tem
pla et tribunalia. et urbs et oraculum memoratur Hesycbio bisce
verbis: Aßaini<nzr)v Фш/.iàct тол:ос, ov pavzilov 'AnóKkuvog J£a-
ßalov, £осрокХг,д, id esl , Abae circa Phocidcm locus, ubi Ora.
euluni Apollinis Sabaci, Sophocles, pro Sabaei , legendum Abaci.
tJ б ciiiiu ex praecedenti diclione irrepsit. locus Sophoclis, quern о
ad testimonium vocat Hesychius inveuitur in eius Oedipo Tvranno ¡>
hoc mudo :
OvkÍzi zàv ä&ixrov tljll
Гад in opepeckov alßav
Ovó' elg lev Aßalsi vaóv.
Non ad sanctum posthac eo
Terrae umbilicum venerans
Nee ad iemplum , quod est Abis.
Notari debet, quod eodem modo dicitur apud Graecos vaag sou
vtùg , i.e. Iemplum naçù то vuliiv , i. e. ab habitando, quoniam
in eo Dii videbantur habitare, ас apud Hcbraeos rrO bailh, i. e.
domus, Isa. c. 56. v. 7. etc. лЬ'Зп rrO "что, etc, i. e. Domus mea,
domus orationis vocabiiur omnibus populis. Etsi non idem obser
vant etymon. Atlicnaeus quoque lib. 15. huius oraculi meminit,
apud quem perperam scribitur ilg "TßXav , i. e. in Hyblam, pro
ug"Aß<iv , i. e. in Abam. in Hybla enim nullum legitur fuisse ora-
culuní, ut annolavit Casaubonus in eundem Athenaeum lib. 15.
с. 4. in Ulis vero Sophoclis carminibus terrae umbilicus dicitur
oraculum Delpbicuui, quod in medio totius Graeciae csset, ut
rcfeii Strabo lib. 9. Cactcrum oracula , quorunr celoberrima,
Abaeum , de quo nunc est sermo , Delphicum , Dodonaeuin , et
libri Sibyllini, quos elhnici majori quam nos veneratione sacros
prosequebantur, fuere ex praecipuis ethnicae religioms fundamen-
tis , etsi Uculneis. Dios enim coqjíóruzoi fiágzvgtg tcstanlur nihil
aliud fuisse nisi meras Graecorum imposturas, seu mavis piasfrau
des vocare quae iam ante Christi nativitatem desieranl, quod
iguorant Ueipublicae literariae proletarii , qui chrouologiam non
 б ТНОМАЕ «fi PINEDO
curant , at his relictis , не quie nobis ilicat ovèlv nqoç dióvvaov,
ad Stephanum revertamur.
'uißaxalvo v.] Urbs Siciliae, cuius inter alios incniiiiit Cos-
uiographus lib. 3. cap. 4. cui Abacacna plurativo numero dicitur.
Frequenter enim Scriptores oppidorum nomina et sing, et plur.
num. et mascul. et foem. et neut. genere usurpant, cuius rei lo-
cuples est testis Geographus lib. 9-inBoeotia. Fuisse olimAbacae-
nuin urbem Siciliae nobilem, cuius nunc nedum vestigia apparent,
constat ex Diod. Siculi lib. 19. quandoquideui Agathocles cum ad
earn divertisset , plures хъ eius cives , quod ei adversareutur, iu-
gulavit. Quod fuit in causa, utAbacaenini ad Auiilcarem defice-
rent, ut codem libro tradit idem Auctor. nimia enim crudelitas
potius exacerbât subditos atquc ad iugum excutiendum excitât
quam obedientes vetinet, ut quolidie experiuntur reges. Verba
Diodori sm)t: 'O o"AyafroxkrjçnctQ£k9àv dg 'Aßay.aivov nókiv otîft-
fl«J[01', TOVÇÔOXOVVtaÇ ¿kkoroiwç h'%eiV7ZQ0Ç CtVTOV ¿TceOtpCtitV OVTttg
nktlovç TtSv neeaçaxovra etc. id est, Agathocles vero Ahacaenum
urbem sociclale coniunctam ¿libériens, plures хь adversan ipsi vi
sos iugulavit. Huius urbis etymon deducit Sam. Bochartus Partis
2 Geograph. Sacrae lib. 1. с. 27. a radîce Hcbraea in« abac, quod
semel tantum inSS. apud Is. с. 9. v. 18. inveniturin significatione
elevandi, ficulneo motus argumento, quod Cluv. -ex Fazello et
Bonfilio prope Tripim oppidum ruinas cuiusdam magnae urbis ex
tare testatur , atque has Abacaeni urbis ciñeres seu vestigia esse
suspicatur. Nimis profecto- violenta sunt huiusmodi etyma,' in
quibue praeter modum Bochartus luxuriat, ac praecipue cum non
constet liane urbem a Cartbaginensibus seu Phoenicibus conditani
fuisse, eius incolae dicebantur Abacaenini, ut Acragantini, Leon.
tini, ethnica Siculis valde usitata.
S — TtQtvTÏvoç.] Lege Taoctviïvoç. Sic legitur apud nostrum
a auctorem in Tûqaç.
'Aßavxlc, r¡ Evßota.] Abanlis, seuAbantias vocata fuitEu-
boea, quod in ea Abantes ovr, èka%ietTi ¡loÏQ«, i. e. non minima
portio fuerint, ut inquit Herodot. Hb. 1. Notât Eust. ad Iliad. 2.
v. 138. Homerum, cum Euboeam noverit, ac earn saepius hoc
nomine vocaverit, tarnen nunquam eius Íncolas Evpoiùç, i. e,
Euboecnses, sed semper Abantes appellasse, eodem etiam modo,
cum Troiam saepc Ilion appcllet , eius incolas nunquam 'Ikieïç,
i. e. Ilienses, sed semper Тоыад, i. е. Troes vocasse. Mea qui-
dcin sentenlia "id fecit poetarum parens , quod famosius потен
erat Tçaiç et "Aßavttc, quam' Ikietç el Evßomc, i.e. Ilienses el Eu-
boecnses. iidem Abantes ab eodem eadem II. v. 542- vocantur от-
&ev »Oftóovtic, i.e. retro comati, quoniam iu posteriore capitis
 ' ANNOTATIONES. 7

parte comam nutriebant. Sic cniin melius poterant cum hostibus

uianus conserere; et ob eandem causara lc¿imus Alexandrum Ma
gnum iussisse milites radi. Nain cum avtÂK/.êxovzai, si in anteriore
capitis parte comam gèrent^ facile ab hostibus impediri possunt.
— 'Sic 'Haioôoç Iv Alyi ] Citat noster Auetor Hesio-
dum ex opere , quod non extat inter eius opera nee eius fit men-
lio a Suida, Vossio de poelis Graecis, Lil. Gyraldo, Pausania
lib. 9- qui Hesiodi opera recensent; tarnen ex Athenaei libro un
décimo discimus illud fuisse Acgimion vocatum, cuius auctor fuit
m 1 llreiodus vel Cercops Milesius, quare pro iv Aiyi. . . • legen-
dum iv Aiyifiía.
— 'ЕхХт&ч Se ¿no''Aßavroc.] Nomen adeptam fuisse Eu- 3
boeam ab Abante héros iuquit, scilicet, quoniam Abantis dice."
batur, ut et íncola Abas eodein nomine, ас héros Abas, a quo
regio et gens nomen aeeepit.
— To KTTjuxôv, 'Aßavttioc.] Possess. Abantius per « for-
mari inquitac ideo semper produei innuit, ex qua regula excipitur
'Távriog apudApollonium Rhodium etJZoiávnog apud Homerum.
— 'Anoi.kmviog iv тш.] Lege 'ArcoMáviog iv ти /. id est,
Apollonius lib. S- Apud Apollonium enim Argonaulicorum lib. 3.
v. 1241- iuvenitur bemislichium illud, ubi loquitur de Neptuno,
cui sacra erat urbs Boeotiae Onchestus: de qua suo loco agemus.
Integrum appono carmen,
t] oye Aeqvrn
"Tôcoq, Tjixar akaog' TavTiov 'Oy%r¡otoio.
aut illae ad Lernae
Aquam, aut ad lucum Hyantii Onchesti.
— ""Hicaoà kóyov wff.] Hemistichium illud, quod ex inno
minate- poeta afTcrt, invenilur apud Maeonhim vatem Odyss. 3.
v. 190. cuius integer versus est,
Ev Se (DiAoxTijMjv Iloiávxíov ¿ykaov vîôv.
Bene autem PhilocUtem Poeantium illustrem filium.
ad quern locum Eust. To Si üoiavtiov ôià ÔKp&ôyyov o<ptî\ov
yçaçtjvat, <ôç xrrçrtxov, ¿7toßoXr\v ¡ладе rov s Sià fihgov: Pocan.
tium vero, cum deberet per diphthongum-scribi, ut possessivum, ab.
iecù mpëilon propter metrum.
— 'Яд ало rov Aeaßog, Aeaßlg, Aeoßiug.] Non sibi constat ч
»d luj.iiatiune Hominis Abantis et Abantias. priusa genitivo'/ißav- а
тц.с format Abantias, et a genitivo ".¿jSavTOç dedur.it Abuntis.
Deiucie inquil: quemadmodum a Lesbos, Lesbis, Lesbias, sic ctiaui
|>UB9C ÙlCI ÀUalilia, AualiLld». _ •
— 'Ax«ûSt 'A%atïac.] Eodcm modoinnuit dici Achaeis,
A. hacías, ас Abantis Abantias. Illud hemistichium quod affert
 8 THÓMAE DE PINEDO

ex innominato poeta , invenitur apud Homerum I]. 6. v. 424. cu

ius integer versus :
, ' T(3v riva xaQÇiÇovea 'Axai'iáScov Ivnínkav.
Earum aliquam dcmulccns Achaciadum pulchris peplis
in dutarum¿
— "Ояес xarà ßctoßctQixrjv rconr¡v , etc.] Inquít Abantiam
per barbaram versionem xov ß iti ц Amantiam quoque vocari,
non videtur fuisse barbara haec mutatio; quandoquidem ab Anti
gone in Periegesi Macedónica et a Callimacho , cuius max. affert
versiculum, sic vocata fuit, quin etiani apud Etymolqgici mag.
' Auct. Amantes, condidere Euboeam , unde Abantes vocati fuero,
quod testatur in "Afiavreg.
— КаШрсгцод Si 'Afi.avrlvr¡v.] In versioulo illo Callimachi
pro wy.r¡úctv , i.e. habitarunt, legit Salinas, in Pliii. cxercit. in Sol.
fol. 378. В. äxioav, i. e. condiderunt.
"Aßacvog, jíÓAíc, xcà %ыда ov.Qa xf¡g Падшгцд,] In bis
verbis, pro Ktti %(вра ¿'¡toot lege ex eodem Stephano infra in ea-
dem diotione, хы\%шда, xaï акоа , i. e. et regio et Promontorium,
ergo iuxla nostrum Auctorein Abarnus fuit urbs, et regio, et Pro
montorium Parianae. Pariana vero seu Pariane fuit regio Helles-
4 ponti, sie denominata ab urbeParion, cuius suo loco meminit epi-
J) tomator nosler, Plinius üb. 14- С 11. Pananam coloniamniemo-
rat, scilicet ab eadem urbe, quam Adrastiam ab Homero vocari
refert lib. 6. с. 32. .Homerus vero Adrastiam célébrât Iliad. 2.
v. 828- omnes autem, qui ab Abydo ad Adrastiam usque habita-
bant, erant Troes, teste Strabone lib. 13. atqui Pariani eraul eîus-
dem regionis circa Hellespontum , ut trad it Pausauias lib. 9.
— 'Hçoôoxog Si iv тЕгартл qirjeiv. ] Falso citât Herodol.
ex eius libro quarto , apud quern nulla lit Abarnidis urbis mentio.
— Ta yào tig t¡ cpdrjftíL тю iTijj rvTcm. ] Haec verba sunt
corrupta ; ratio clamât sic esse legenda , Ta yàç rig iç cpûrjôcï ты
ixr¡g тилю, cog Méacpiç, MEUcpixr¡g , i. e. Quae enim in is desinunt,
gaudent ites forma , ut Memphis, Memphitcs. Praecedit enim то
èi ' AßuQvig, de cuius ethnico quaerit, quae leel ¡о cl ¡am confirmatur
ex eodem Stephano in MiaKptç.
— ' Anoilcâviog.] Versiculus ille Apollonii Rhodii invenitur
epud eum Argonautic. lib. 1. v. 932.
— Tovzo Si Zo(poxlf,g. ] De huius urbis fabuloso etymo,
quod ex Sophocle affert epitomator nostor , diffuse admodum agit
Apollonii Scholiastcs ad carmen lib. I.V. 932. in praecedcnli nota
citatum. Nobis non placet inputidis Graecoruin fabulis immorari,
quibus historiae cordi sunt. Sophocles ille fuit unus ex tribus
Apollonii Rhodii Scholiastis ex quibus concinnata fuere Scholia
 ANNOTATIONES. 9

Ша, quae extant in hunc poetam: hi vero fuere Lucillus Таг-

rliaeue, Sophocles et Theo , auctore Апопушо quodani Graeco ad
Apollonii opus addito, 'de quo videsis Tractatum nostrum Au-
ctorum, quos ad testimonium vocat Stephanos.
A ß a or¡ v о i. ] Populi Arabiae sunt Abascni, forsitan ip- 5
eissimi qui nunc Abasini dicuntur, si aliquid valet nominum si- a
militado , de quibus est al tum apud alios silentium.
— H %tnQTi i<5v Aßaorjvmv c¡xvqvt¡v qtéçit, xaiöaaov, xal
Ovulapa, xal xionadov.] Abasinorum regio ferebat myrrbam,
osso'n , tliymiama, cerpathon , quatuor aromatum species, quorum
osson est incognitum , reliqua sunt nota. Myrrha enim , quae
Graecis ouvovr} dicitur, est jiomen corruplum, seu deflexum ab
Hebraeo *in mor. Sic enim apud Hebraeos myrrha dicebatur, ut
patet ex Exodo с SO. v. 23. et aliis SS. locis. Cerpathon verovel
Arabes a Graecis, vcl Graeci ab Arabibus aeeepere. Apud Hero-
dotum enim lib. S- haec leguntur , Ta 6i xúorpta tavxa, a rjutïg
ami (Poivíxwv (la&ovtig xakiatiev zivvkubiioi', i- с. haec carphea,
i. t. festucas Utas, quas nos a Phoenicibus edocii Cinnamomon vo~
camus. Kerphah vero apud Persas et Arabes significat Cinnamo
mon sylvestrem, quod testatur Teixeira oculatus testis in suis Re-
lationibus Regum Persarum o. 35. cuius appono verba: Llamanle
[a la canela] Persios , y Arabes a la de Seylan dar chiny Sey~\
lany , ijuc es palo de los Chins de Seylan, porque los Chins la Ira*
hian de Seylan a Harmuzo , Keis, y a la Persia, quando navega-
vari] aquel mar, y tenían aquel comercio , a la canela del mato
llaman con esta palabra Kerfah. Quod etiam confirmât Schind
lern* in suo léxico pcntaglotto in radice i"ip Karaph cuius sunt
verba, "04Í "WlbM ЛЭЧр Karphah aldar isihi, cortex exterior arbo-
ris tsini, id est Chinensis. Sic cnim Arabibus dicitur, quae vul
go canela, quia Chineuses, seu Sinenses earn asportabuiit, ut in-
quit Teixeira ; thymiama vero хат' t!¡o%r¡v dicitur thus , quod re-
cenlioris Latinita lis Auctores incensum vocant , ut inquit Salmas.
in Sohn. fol. 500. thus autem deducitur a verbo Graeco 9va)t
i. e. sacrifico. Antiquitus enim sous odoribus accensis Dii propi-
ciabantur, ac postea ubi victiinae maclari coeperunt, id abusive
de vicliinis usurpatum est, quod testatur idem Auctor in Solinum
fol. 951- nunc sacriliciis crucntis abolitis a religione Christiana,
incensum relic turn est ; de osso vero mihi incognito, vide Bochar-
tum Geograpliiae Sacrae lib. 2. C. 18- fuere etiam aliae aroma-»
tum species incognitae nobis, quas aflert ¡Arrhianus lin Periplo
maris Erythraei.
— I't'ofiyovai 6i nonqnni]v noítjv u/.ih¡v aipaxi Tvpiov xo-
■¿iLita-l In his verbis pro nooepvoijv noir¡v i. с. purpurara herbam,
 10 TH.OMAE DE PINEDO

lege no(/rpvQÍr¡v noír¡v , i. e. porphyream seu purpureum herbavt,

quod ratio clamât. Purpura eiiim non crut herba, sed crúor ex
Tyriiis concbyliis ; at purpura fiebat etiam alibi ex lierbis. De
hac purpurae specie loquitur Stephunus, quam in agris colebant
Abaseni similem Tyriac purpurae seu sanguini Tyriae concliae, ut
5 loquitur epitoinator ulster, apud quem eliam pro Tvqíov у.оуигш
Ъ lege Tvoíov *o%Uov. Haec eriim sunt verba Stepbani , qui lingua
cominuni scribit, in qua non uluntur illis genitivis.
— 'Aöoiyvoi-] Legenduni 'Aôaçrjvol ex ipso Stepbano in
ASaça.
"Aßörjoa.] Duas huius Hominis urbes memorat, primam
Tbraciae, secundam Iberiae. Abdera Tbraciae dicitur neutro plu-
rali, ut Phalera, Cylhera, Gadira, Hierosolyma, et alia huiusniodi
sexcenta , quam Tei , relicta patria , quam ceperat Arpagus Per-
sarum dux, condidere, auctore Herodoto lib. 1. cuius appono
verba; ' Eaßavreg izâvrtç lg та nXoîa ol'jjovro itklovreg Inl Ttjç
Вощглщд, xoi Ivdavza íxtiaav noUv "Aßdrjga , etc. id est, Omnes
(loquitur de ïeis) conscensis navibus iraiccerunt in Thraciam, ibi-
demque urbem AbAera condidere , cuius prior fundamenta iccerat
Clazomenius Timasius, qui nulio propterea emolumento accepta
a Teii expulsus fuit , nunc tarnen colitur ut herosr Abdcris ab
ipsis Teis. Fuisse vero urbem potentissiuiam, et niaritimain con
stat ex Diodor. Sicul. lib. IS. eius sunt verba: Merù èk ravie nltv-
aaç ilg"Aßor}ca , nooor]yaytTO nohv Iv raig ôvvaTaxaraiç ovaav
тоге tcùv Inl &cáxr¡g, i. e. Post haec navigans Abdera ad partes
suas adduxit civitatem tunc iemporis potentissimam omnium, quae
in Thracia. Ex Excerplis ex lib. 7. Strabonis patet eilam fuisse
ad orientales partes fluvii Nessi. Teii vero relicta Teo non feren-
tes Persarum contumelias migra veruiit Abdera, qua de causa il—
lud vulgo dicebatur
"AßSrjQa xakr¡ Tr¡tcav ¿noixta.
Abdera pulchra Teïorum colonia
Quo significabatur non déesse quo coiifugiamus , si nobis con-
tumeliae inferantur, ut feccre Teii, sed boc non semper febeiter
■olet evenire. *
— Ano AßorjQtTOVTOvvloii'tTnipov/HQaxllovglQwpivov.]
Nomen accepisse Abdera inuuitab Abderita filio Erimi , Herculis
amasio ; at cum ratio clarnet ab Abderita non deduci Abdera, pro
ano Apar¡QÍiov sine dubio legendum est ànà 'AßärjQuv , i: е. ab
Abdero. Sic enim vocabatur amasius iste Herculeus , ut constat
ex Apollonii üb. II. apud Salinas, in Solin. fol. 160. Solin. c. 16.
ait ab Abdera Diomedis sorore conditam nomeu accepisse.
Ел zavctjç yào nul Ai¡uóxQnog-¡ Democritmn üisigncm phi
 ANNOTATIONEN И

losoplium fuisse Âbderitam ex Abderis Thraciae inquit, ex cuius

foritibue horlulos suos rigavit olim Epicurus; quod furtunae in-
constantiam rideret, угАаом/ос vocatus fuit: quod потоп apud
Martiale]]) Epigram. Jib. 7> Epigram. 24- sumitur pro illa forma,
quae in facie ridentis apparet.
Nee citrus ipse iuvat morsu frauäatus accti,
Nee grata est faciès, cui gelasinus abest.
Diogenes Laertius мои Abderitam inquit fuisse Democritum, sed 6
Milesium, apud quem babes eius vitain, nee non apud Illustrium a
de Philosoph. Democritus fuit primus, qui átomos excogitavit,
per quas postea Epicurus Celebris evasit , ex quibus quatuor ele
menta , solem et lunam et reliqua omnia composita fuisse asscre-
bat, ac remota fide SS. cui omnes fidem adhibere debemus, quae
P«al. 33. nos docet, etc. поуэсэчою nw чапз i. e. Jrerba Adonai
coeli facti sunt, et spiritu oris eius omnis exercitus eorum. Li us
opinio pluriniis xäv iv naiStveti vero similior ac probabilior vi-
detur quam reliquorum Philophorum, qui cum de rerum crea-
tioue dissentirent, tarnen inter omnes conveniebat ex nihilo ni
hil posse fieri, at cum liominibns de omnibus rebus Andabatarum
more depugnandum sit, optimum est contra ignorantiae ictus au-
ctoritate SS. se tauquam scuto protegeré. Quid est eniin clarius?
quid aceto notius? tarnen nescimus, quid sit lux, quid sit acetum
nos latet, quare non possum non ridere, cum video queudam
pbilosopbastrum adeo loquacein, ut Dodonaea tintinnabula supcret,
ac lunae laboranti succurrere possit, de Deo, et aliis rebus dis—
serentem, quae excedmit aciem ingenii huinaui. Sed iterum
ad Stephan.
— 'H ôèScvriça, noliç vijç ' Ißijciac.] Altera Abdera (hu-
itumodi nomina foeinin. etiam genere, ас num. singul. proferuu-
tnr) fuit Iberíae , Hispaniae civitas post Exitanorum urbcm a
Phoenicibus condita, ut tradit Geograph, lib. 3. erat vero mari-
* ¿mum Baeticac oppidum , quod nunc vulgo Almería vocatur. Sic
opinatur Mariana Hi3t. Hisp. lib. 10. с 18. Nonius с 23. anno
Cbristi 1147- Mauris ab Hispanis erepta fuit, sociis Geuuensibus,
qaibus praemii loco datum est vas ex solido smaragdo , quod in
Genuae thesauris servatur, ut referont Auctores citati , etsi aliter
Ligurum Annales rem narrant. Noster Auctor prope Gadira earn
Iocat ex Artcuiidoro. Scito poslliac nihil nobis de Auctoribus,
quos ad testimonium vocat Auctor noster, dicendum esse, quo-
niam de omnibus agendum nobis est in Traclatu peculiar! ad cal
ceta huius operis addito.
— llkderoi as 'Aßdricitttt.] Abderitae tanquam stupidi male
audiebant, mide apud Ciceroncm Epist. ad Attic, lib. 7. Epist. 7.

Г
 12 THOMAE DE PINEDO

то 'AßSqcitixov pro Stuïtum aocipitur. 'AßdTjQoloyog etíam di-

cebatur, quimeras nugas loquebalur; sed lamen habuere viros
insigues, quos refert Auctor noster, inter quos Protagoras, quem
Atheniensee urbe et agro exterminarunt, et eius libros combus-
sere, quod de existentia Deorum in eis dubitarat. ex quo multi
6 ad haue sententiam profitendam tardiores facti sunt , qiiippe cum
b poeiiam ne dubitatio quidem effugcre potuisset, auctorc ilarpiualc
Philosopho de Nalura Deorum lib. 1. Fuit etiain Aaaxarchus phi-
losophus Abderita , teste 1 .aert ¡o in eius vita.
— "Ov EvSvÇoç îotoqsï xov í¡aao¡> xai xçdaacù kóyov itt-
novt]xêvai ] Haec verba nihil aliud sibi volunt nisi quod Prota
goras docebat discípulos de quacumque re in utramque partem
disserere ut ex eius vita claret apud üiog. Laertium.
'Л ßikrj.} Erat urbs ludaeae ad Iordanem lluvium iuxta Ste
phan! sententiam, quam etiam confirmât loseph. Antiquit. lib. 5.
с. 1. ubi iiiquit a Tordanc distare sexaginta stadiis, Hebraice di-
citur лЬам Abtiah. Huius Hominis diversas memofat lacobus Iu-
slu.s Hebraeus in Descriptione Terrae Sanctae , Iosepho de Bello
Iudaico Jib. 5. с. S- Abila neutro plural, dicitur (iam te monuimus
nomina oppidorum neutra plur. foem. quoque gen. et num. sing,
apud Auclores inveniri, ut Hierosolyma, orum, et Hierosolyma, ae)
ex Abila fuisse Elisaeum prophetam, tradit losephus Aiitiquitatum
lib. 8. с. 7. memoratur lib 2. ítegum с. 20. v. 14.
— "Eon ôè xa! ulkt) nóhg <Uoivixric"Aßda.] Abila neut. plur.
fuit urbs Phoeniciae, ex qua inquit noster Auctor fuisse Diogenem
celeberrimum Sophist am; at huius Abileni phi losophi nulla apud
alios, quod sciam fltmentio, urbis meminit Cosmographus lib. 5-
c. 15. cui Abila Lysami dicitur, atque earn inter Coelesyriae op-
pida locat. L. Holst, in Annot. Geographicis fol. 193. inquit vul
go dici Bellinas, lides sit penes Auct.
"Aß lo i, i&voç Zkv&ixÓv. ] Abu fuere populi Scythici,
quod conatur probare noster Auctor ex Homérico versículo , qui
legilur II. N. v. (J. Sed ex Homericis carminibus apparel fuisse
polius Thracicos populos quaui Scythicos. sic етш Нот. H. ci-
tata de eis loquitur:
©orjy.ujv xa&OQtóptvoc aîav
Mveâv г uyye¡iáyav , »al 'Ayavtñv ¡ящцоХум
riuKtotpáyuv , 'Aßiav te Siv.aioxáxav av&Q(óna>v.
Thracum despiciens lerram
Mysorumque continus pugnantium , et Agavorum Hippe-
molgorum
Lacté vescentium, Abiorumque iusiissimorum hominum.
ad qucui locum Eutt. diffuse aduiodum agit de coruru ctymo, cuius
 ANNOTATIONEN 13

reliuquo verba, ne prolixitato sua fas ti di um pariant lectori. Non

«usual qui dicant то 'Aßiav apud Homcruni non esse gentis no-
nien, sed ágavorum cpitlicluin, ut lestatux epitoinator noster.
— 3'AXi'^avdçoç.'] Diversa Abiorura Hominis etyma referuu- J
tur. Etenim , si ало ход ßiog , i. e. a vita id Hominis deducalur, a
significat pauperem, sinagà то ßtog, i. с. arcus, significat inermcni,
b. e. sine arcu, si лор« то ßicc, id est violentia, significat eum,
qui nullum iiifert iniuriam; ad quod videtur alludere Homerus.
Si то a sit partícula intensiva, significat eum cui nihil deest ad
victum, i. e. divitem, in qua significalione usus est Antipho, au-
clore Harpocratione in"^j3ioç, quemadmodum Horn. 11.11. v. 155.
vocavit uiv\ov sylvam, i. e. nolv^vkov, de quibus popuüs, si forte
fuere popoJi praeter auctores ab auctore nostro cilatos, et Stra-
boneui , qui ex Homero eos memora t, nullus, quod sciam , egit.
— Ayaßtuv.] Lege Ayavwv ex Horn, carmin, supra citaljs.
'A$OQiyïvtç.~\ Aborigiues fuere populi ex antiquissimis Ita-
liae, ut constat ex Plinii lib. 3- с. y. et ex eius simia Solino с 8. de
quibus consule sis Cluv. Italiae Antiquae lib. 3. et lib. 4. с. 16.
— Ti}v ¿Qxaíav 'Aßociyivyv ödato&v.] То 'Aßootyivriv pro- у
cul dubio est lectiouis monslrum. Id Hominis nee est Graecum, j,
nee Latinum ; sie vero Irgend inn esse existimo: xtjv ùçyaioloylav
AßoQtylvtg ¿liffwfov, id est , sirckaeologiam Aborigines servarunt.
Praecedit enim , usque ad bellum Troiunum. lialio videtur con
firmare nostram coniecturam. . ,.,
— 'Atta Aiovvawç о rAXmaQvaecvg.] Locum, quem ex Dio-
ins, llalicai'tiasro advocat noster auetor, invciiitur apud cumdem
auclorcm Antiquit. Rom. lib. 1. Obiter notandum, Dionysius sem
per de hominc, Dionyeua semper de Deo dici.
— "Exet Si ó уоцарос ovxm.] Huiua oraculi carmina quae affiirt
noster, ab oráculo Dodonaeo Pelasgis reddita fuisse traditDiony-
*ius Antiquit. Bom. lib. 1. quae L. Mamius vir non obscuras apud
eundem auetorem libro citato ait se vidisse Dodonae in Iovie.temr
pío antiquis literie insculpta in quodam tripode coram, qui inibi
.-i! ■ |н i im erant. Macrobius etiam Saturnal, lib. 1. с. 7. cadeiii af
ín t, apud quem in quarto versu pro KqovîSi] scribitur "Aötj.
— Jrx¿rr,v ¿{л/fiilíCírE.] Lege ixnifityaxt, secundum enim г 8
pro x per ineuriam irrepsit. a
— Ka\ та naxçï níuntxt фозт«.] То cptôxct est aequivocum.
Significat enim et virum et lumen, scu lucem. Qua de causa Her
cules cum per Italiam ex Hispania reverteretur, et incolac huma
nas Diu et Saturno sacrificarent illis carminibus persuasi a tain
nefando et impio sacrificio cos abduxit, ac persuasit, ut oscilla -
quaedain ad lîumanam efligiem formata accensis luminibus ofler- ■

"
 14 THOMAE DE PINEDO

rent. Quia то (рыта non solum virum , sed etiam lumen et lucem
significa t, ac sic elusit oraculi crudelitatem impiam. Quid non
suadebunt sub religionis praetextn homines hominibus etsi cru-
dele ? quandoquidem homines quoque sacrificare Dis seu potius
Daemonibus persuasere. Uude mérito canit Lucretius lib. I.
sacpius о lim
HcUigio peperit scelerosa alrjue impiafacta.
'Aßatttlvti, x<BQa Mvaiaç] Abrettine Epitoinatori nostro,
Abretene Straboni , Abrettane Suidae , erat Mysiae regio , cuius
regionis Íncolas Ábretenos célébrât Plinius lib. 5. с. 30. quorum
Deus Iupker Abrettenus, cuius saccrdos factus fuit Cleo quidam,
qui prius praedonum dux faerat , ac ab Antonio defecit ad Augu-
sl um , a quo multa accepit beneficia , ut reruin monumentis tra-
dit Geographus lib. 12-
— 'Ало Bqtxiíag Nv(Kpr¡c.] ab Abrettia Nympha inquit
epitomator noster nomen aeeepisse Abrettinen regionem Mj'so—
8 ruin, sed non bene deducitur ab Abrettia Abrettine 5 potius de-
Ь duceretur Abrettiane.
— To i&vixov , 'yí|3pETrí¡vo'c.] Lege 'Aßatcxivoc, го t¡ pro
t irrepsit per incuriam. ЛЬ Abrettine enini 'deducendum est gen
tile Abrettinus , non Abrettenus.
'Aßcorovo v.] Abrotonum fuit civitas Libyphoenicum. Me-
moratur Geographo lib. 17. Plinio lib. 5. c. 4.
— Exqttßav Si iv éxnaiosnátn] ' Lege iv inzaxaiSsxcnm , id
eet lib. 17. Strabo enim lib. 17. Abrotoni civitatis facit mentio
ned 1 , non lib. 16. ut inquit noster. scd liuiusinodi пасосацспа
apud Stephanum multa reperiuntur.
— KaXeîrai ai xai NcanoXtç.] Abrotonum civitatem voca-
tam quoque fuisse Neapolin ex Ephoro testatur; at apud Straboneni
et Plinium libris citatis Abrotonum et Neapolis sunt diversae
Africae urbes. Ecce illius verba ex lib. 17. supra citato: xol ¡icxà
ravxr¡v Aßooxovov noXiç, яа! cdXai xiviç, ovvt%<âç ôi NcânoXiç,
Mal Aêjttiv xctXovoiv , id est, Et post hanc (paludem) slbrotonum
urbs et aliae quaedam , continuo aulem est Neapolis, quam Leptin
vocant. Idem testatur Mela lib. 1. с. 7.
— Tô idvtxov otí» íaxiv iv iQr¡ati.] Abrotoni urbis ethni-
cuin non esse in usu inquit, sed posse ex arte h. e. secundum
Gramma (¡ene regulas formari, scilicet Abrotoneus ; iam te monui-
nias, Latinos uli omnibus Ethnicorum lbrniis quae apud Graecos
aunt in usu.
"Aßvdoi, TQtïç nóXtic.] tres memorat huius nominis urbes,
9 quas Milesiorum iuisse colonias inquit. Celebérrima omnium fuit
* Abydos Hcllcsponti , in cuius littore sita erat ad Asiaui e regione
 ANNOTATIONEN 16

Scsti, quae erat in adverso littore ad Europam. Utraque amoris

commercio insignia. Ems scilicet et Leaiidri ; ilia Sestias, bic
Ab)denus erat, quorum amores Musaeus ct Ovidius cecinere;
at iiiullo magis illustrât Abydon Xerxes ille Persarum rex, qui ad
eius oram , Asiam et Europam freto illo divisas, (ingeus et adrui-
randum facinus) ponte ausus est iungere, atque mare pedibus
peragravit , ut legimus apud Herodol. Ctesiam , Eust. ad Dio-
nys. et alios. Memoratur Andino Poetae Georg, lib. i. v. 207.
Fraeterea tarn sunt Arcturi siiera nobis
Hacdorumquc dies servandi , et lucidas anguis s •
Quam quibus in patriara ventosa per aequora vedis
Pontus et osirifcrifauces tentantur Abydi.
Ex. quibus carminibus patet fauces Abydi esse periculosas navi-
ganubus; nee propterca ussentior Casaubono, qui ad Athenaei
lib. IS. с 6. deducit hums urbis etymon ab Hebraeo verbo чан
abad , id eat, periit, propter sitiun ad mare periculosum. Endnm
de »Virusa muUo melius ei conveniret nomen Hebraeum r»SK aba-
don, id est, perditio ; sed Graecae civitatis etymon a lingua Ile-
braea petere est quoddatn dementiac genus, nisi forte velimus imi
tan Lyiimachum Historicum, qui apud Iosepb. cont. Appion.
lib.t. Hierosolymae etymologiain a lingua Graec. deducit, ut hac
in re una cum eo deliremus, Abydi igitur etymon apud Graecoa
quaerendum est. Alii aliud adducent, mihi illud apud Hesycb. se
offert, ''AfivSbv ßa9v, i. e. Abydon, profundum, quod accipiendum
est illo lento , quo apud Aescliylum dicitur äßvaaov nékayog , id
eet, ita profundum, ut sine periculo navigari non possit, non
quod mare , quoniam sit profundum , sit magis periculosum , sed
quod abysmus importe t secum periculum. In huius urbis gymna-
v.o adhuc Plinii aetate colebatur lapis, qui de coelo cecidisse
credebatur , ut idem Auctor refert lib. 2. с. 68. Talis cnim fuit
hotninum insania , ut поп solum aniinantia bruta, 3ed etiara lapi*
des adorarent. Solus inter etbnicos Gargettius ille senex hoc cog
novit puerorum deliramentum ; ad quod videtur alludcrc Lu- r
creC Kb. 5. • и
Nee pittas ulla est velatum saepe videri
f~ eriier ad lapident.
Sed de quacimque Deorum statua intelligendum est. Innuit enim 9
К oui a riorum consuctudiuem, qua Deos adorabant, dextroraum se Ь
verteil tee. Unde iocus ille apud Plautum Curculione Act. 1.
Sc. 1. v. 69-
Pbaedr. quo me vortam , nescio.
Paras. Si Déos solutas, dextrorsum censeo.
Has Ethnicorum. caercmonias una cum corum saci iliciis abolevit
 16 THOMAE DE PINEDO

Christiana religio , magno Ethnicorura dolore , ut videro est ap*ud

Eunapiumin vita Acdesii , de quibus consule eis Politicum Hb. 2-
c. 5. ad primam Livii Decadem. Sed bis relictis opus est ad ca-
. sl ra , 1 1 . e. ad Stcphanum redire. Nolo eniin nee emansor, nee de
sertor esse.
— rSlç diovvßiog.] Vcrsiculus ille , quem ex Dionysio affert,
legitiu"apud cum v. 516. ad quem locum inquit Eust. Abydon a
Dario Xerxac paire fuisse combusiam.
— Kai щ %ax Aiyvnxov.] Memorat etiam Epitomator noster
Abydon Aegypti urbem, quam Milcsiorum quoque fuisse coloniam
inquit, atque ab Abydo quodam nomen aeeepissc. Fuit antiqui
tus Meinnonis regia, ac Osiris templo inelyta, de quibus adisis Geo-
graphum lib. 17- Plin. lib. 5, с. 9. quod oppidum erat vu ас.
ccccc. pass, in Libyan) remotum a Ilumine, auctore eodem Pu
nió libro capiteque citato; de hodiern. nom. non convenit.
— Ka\ 7¡ ката r»)v Iunvyiuv.] Célébrât etiam Auetor no
ster Abydon Japygiae h. e. Italiae in Peucetiis , de qua ne hiluru
quidem apud scrip tores , quod sciam ; quam Abydon neutro ge
nere dietam fuisse tradit.
— El fi») à slnij x^v"AßvSov «RHv.] De qua Abydo hoc
adagium diceretur iuxla Auctoris nostri sententiam non convenit,
de quo videsis Erasmum, qui id adagii hoc modo aücrt: Ne te.
mere Abydon.
— To è&vixèv, 'AßvSrivog.] Abydeni tanquam calumniatores
male audiebant; undo forsitan Lab nit originem paroemia ilia prac«
cedentis notae, nisi etiam ad liuius urbis poriculosuni poilus in-
troilum sit allusio.
— Aiysxai Si xai то 'Aßvdtjvov litiq>¿Qt¡iia.] Est alia paroe
mia , Abydena illatio , de qua consulc sis Erasmum ; apud alios
, ■ scribitur'^jSuaijvôj/ èrtiq>âvri(iu , id est Abydena acclamatio , ac
sic debebat scribi apud Slephanum, quoniam inquit dici hoc ada
gium Int tcjv aijäwv.
10 'AßvSmv, àvoç, %(oqlov MexsóWaff.] Abydon, onis, re-
a gio, ecu locus Macedoniae, Eust. ad II. 2. v. 849. dicitur Paeoniae
urbs, quod Нош. Iliade citata inquit, Paeones hinc ad Troiam
auxiliatores venisse ; at ex Excerptis ex Strab. libri seplimi fine
constat fuisse Abydoncm, quam Нош. loco citato Amydonem vo-
cat , ad Axium fiuviura non longe a Pella Macedoniae olim pri
maria urbe , atque Alexandri Magni natalibus celebérrima.
— 'Sic Zxoußav.) TJt Strabo, legendum est rSlg"Ofit¡Qoc, ut
Homcrus. Nam statiin ad testimonium vocal eius versiculum,
quod est fcfi/ftovtxov огракри- Eumdem errorem errat Suidas in
1 Aßxibatv.
 ANNOTATIONES. 17

— TuXó&tv-"] Est versiculue Homericus qui invenitur П. 2*

v. 849. at Stephanus debebat ctiani apponere eiu» praecedentem
versum. Perbnet eniiu ad buius urbis antiquitatem. Uterque sic
se habentll. versuque citato:
Avxào nvQuí%nr¡c ays Iletlovctç ayuvlozó^ovs
Tqló&tv ¿S 'AfivôtSvoç , вя 'Al¡íov tiqv çiovroç.
At Pyraechmes ducebat Pacones curvis arcubus ùtenUt
Ex remota regione, ex Amyäone , ab Axio latefluente.
"AßvkXoi.] Abylli , populi ad Troglodyticen , i. e. ad re-
gionem Troglodylicam prope Nilum. Apud Alhenac. lib. 15- ce- Ю
lebratur civitas Abylon , sed nec de populis , nec de urbe aflert Ь
aliquid ir.emoratu dignum.
^Aßüvov ttî^oç.] Aboni tichos fuisse urbem parvam ad
Euxinimi Pon tum inquit. То тн%ос apud Graecos absolute dictum
•ignificat castellum munilum, vel muro ciuctuiu , de quo nihil
manini me legisse.
'Ay¿9t] , nolis Atyvav, r¡ Kskrùv.] Agathe, vel Agatheia
taxi naoaymytjv , quod est tralatitium in huiusmodi terminalione,
quam Timosthencs, ut inquit noster, 'Aya&r¡v rvyijv, id est, Bo-
пат Fortunam vocavit. Cosmographo Geographiae lib. 2- с. 10.
'Aya&ri xóhc , id est, bona urbs appellatur, quam inter Narbo-
nensis Galliae oppida locat. Auctori nostro Ligurum , vel Celta-
rum urb» dicitur. Scynino dicitur Phocaensiurn urbs, scilicet eo-
rum, qui Massiliam condidcre. Ipsissima est urbs , quam nescio
qua auctorilute fretus Const. L'Empereur "ad Beniaminis it in era—
hum pag. 5- 1. 2- esse inquit, quae nunc vulgo Gallis dicitur Mon-
pellirrs, Latinis nions Pcssulus.
— "Eart xaï vijaoç 'Ayá&n AvKÎaç."] Agathen Lyciae insu-
Ьтп célébrât, de qua ait uni apud alios est silentium. Cosmogra-
phus Geograph, libro capiteque citato célébrât insulam cum ci-
Titate cognomine , quae subiacebat Galliae Narbonensi.
'Ayabov Aetipovoç vijffoff.] Agathu Hacinónos, id est, Boni ц
Daemonù insula. Locatur Auctori nostro in mari Indico, cuius a
nulla, qaod sciam, apud alios fit mentio. Iluius nominis lluvium
memorat Ptolemae. Geograph, lib. 4- iam quando in huius nomi
nis mentioneni ineidimus , ac nihil , quod ad Geographiam perti-
neat, inviniebam , liceat dicere, quae ad eruditionem speetant.
'Aya&ov Aalfiovoç dicebatur apud Graecos poculum quod per
ada coena bibebant. Quare, qui non audcbaiit multum vini bi-
bere, petebant,ut poculum àya&ov ¿iaípovoc ipsis daretur. Ideo
¿ya&oôaiftoviOTai apud Hesych. sunt, qui parum vini bibuut; ac
quia in cooviviis statim post ùyaQov ¿Jaitwvoç poculum mensani
auferebant. Hinc iocus Dionysii Tyranui , qui cum vellet Apol-
Stephanus Vol. IV. В
 18 - THOMAE. DEt PINEDO

Unis mcnsam argcnteam auferre, Deo ¿yaQov Auiaovoç poculum

propina viL, ac mcusain auferri iussit; qua de re videsis Aclian. de
Уаг. Hist. Jib. 1. с. 20. cuius locum interpres Latinus non inlcl-
lexit, qui ad hanc consueludinem alludit. Idem refert Arpiñas
Philosophus de Nat. Dèoruin lib. 3- circa calcem.
'Ayú&voact, nôXiç £iKBÍíag.] Agathyrsa, urbs Siciliae ex
Polybiilib.9. ¡cuius libri non extant, nisi naQwßokal , Aguthyrsum
dicitur Straboni lib. 6. Agatbyrium Ptolemaeo Geographiac lib. 3.
с 4- AgatjTna I.ivio lib. 27- c. 14. idem fuit Siciliae oppidum,
- • licet ilivorsis noiiiinibus ab scriptoribus vocetur, ab Agallryriio
j quodain condiluni, ut rerum uionumcnlis Iradit Diodor. Siculus
Biblioth. Hisl. lib. 5. cuius sunt verba : 'Ayá&vQvog ös ßaailtvaae
tijç vvv ovofia^onévrjç Aya&VQVixlâoç %woag exztas nohv zr¡v an
etvzov xkr¡&eiaav'Ayá&vQVOV. id est: Agathyrnus auiem , cumin
rrgione nunc Agalhyrnitidc nomínala regnaret , condulit urbem,
¡¡чат ab se Agathyrnum vocavit. Eius nunc vix exstaL vestigium,
uuclore Fa^ello Decad. 1. lib. 9. с. 5. Cluv. Sic. Antiquae lib. 2 с. 5.
Ayá&voaoi, ¥&voç ívootÍou) той Aïu,ov.] Agalliyrsi fuere
populi Asialici, etEuropaei, ut et lberi, et Ligyes. Agalhyrsos
Europaeos Ptolemae. Geograph, lib. 3. с. 5 in Sarmaüae Europas
situ locat ; Agathyrsos vero Asiáticos tabula séptima eodeiii libro
inter Scytliiae populos, qui erant intra moiitem Itnauiu , Auiiii.
Marcell. lib. 22. una cum Gelonis eos descripsit, apud quos, iu-
H quit, esse udamanlis lapidis capiam ; ot si hoc esset verum, iner-
b catores connu regionem huius preciosissimi lapidis causa frequen-
tarent, qui lucri cupidine avia terrarum loca peragrant, nullius
ante irita solo, ut cum Lucretio loquar. Agathyrsorum mores de-
scribit Herodot. lib. 4. 'Ayù&voaoi ai aßcorazoi àvôçcàv tloi, xai
yaveocpÓQOi zà uúkioza, etc. id est, Agathyrsi aulem sunt viro-
rum pulclurrimi, ci excultissùni, et aurum maxime gestant, in com
mune cum mulieribus miscentur, ut inter se germani sintt ac dome-
slici omnes , nihil ñeque livoris , ñeque odii mutuo exercentes , in
ceteris ad Tliracum consueiudinem accessere. Pliii. lib. 4- с. 12.
cacruleo capillo Agathyrsos vocal, non quod nascerentur, sed
quod capillos tingerent. Ideo ab Andino Poeta Aeiicid. lib. 4.
V. 146. picti vocantur, ubi Servius: Picti autem non stigmata ha-
bentes, sicut gens in Britannia,, sed pulchri, h. e. cyanea coma
plácenles. lu novo orbe aliquae geutes diversis coloribus piuge-
bant corpora , cuius partes solebaut cliain perforare varii coloris
plu mis insertis ad venustatein et elegantiam. Apud nos etiam
foeminae perforant aures a tcneris annis, ex quaruin orificiis mar
garitas ct adamantes pendentes gerunt. Hebraeae etiam foeminae
anüquitus pro orientis consuetud i tic non solum aures, sed etiam
 ANNOTATIONES. 19

nares perforaban!, ex quibus margaritas gerebant pendentes, ut

claret ex Isai. c. 8- v. 21. Caeterum de Agathyrsis adisis Melain
lib. 2. с. i. Solin. с. 20.
— Miyaçaog, nôkiç ZixtXlaç.] Megarsus, urbs Siciliae,
lege Meíyaptfoe, nohç Kdixluç, i. e. Magarsus, urbs Ciliciae.
Magarsus enim non fuit urbs Siciliae, sed Ciliciae, ut literarum
monuments tradidit Plin. lib.5.c.[27. Earn quoque noster Auctor,
suo loco memorat , sed ei non urbs sed ¡.lêyioroç iï%&oç dicitur.
— Oïixai SI AiSt][ioç.] Lege AiSv¡tog. Est enim ¡uiprcssoi is
incuria.
'AyauqSrj xônoç ntol IlvQçav rrjç Aiaßov.] Agamede, lo- 12
eus circa Pyrrham Lesbi. Tàtanuç significat locum, i.e. oppidum. »
РуттЬа enim et Agamede fuere oppida Lcsbi ; Pyrrlia bausta fuit
mari, Agamede obiit. Non solum enim homines, sed urbes etiatn
et régna moriuntur; prius testatur Plinius lib. 5. с. 31. posterius
dies sapientissinii uaçrvgtç testaiitur.
— 'Earl xal xcr¡vi¡ 'Ayau^Stj-] Fuisse quoque fontis nomen
inquit ex Nicolai nono, cuius nulla apud alios, quod sciam, fit
mentio : ac fuit nomen foetninae ob veneficia illustris, cuius me-
minit poetarum parens II. Я. v. 759. nee non Eust. ad Pericgetae
v. 323- Celeberrimac enim ¿ца>\ ènaSàç xaï (pácuaxa fuere Me.
dea, Circe, et Agamede, auctore Eust. ad Carmen citatum.
Ayáfitta, anca xori hpr¡v nial rt¡v Tooíav-] Aganiea, ecu
Agamia (nomina enim apud Graecos in tía, Lalini per ea, vel per
ia proferunt) fuit Promontorium et portas circa Troiam ex Hel-
lanici lib. 2* cuius nulla apud alios, quod sciam, fit mentio.
— Aiytxai ôh xal 'Ayáut]. ] Agit nunc Auctor noster de for-
matione nomiah'Ayáfir¡ et 'Ayaptta, quae est valde tralatitia ia
WuMiiodi nominibus. Fit enim vel хата nacaycayr¡v , ut cum,
atoa то AyccuTj , fit Ayautta, vcl xarà evvaXoitpr¡v, ut cum лада
то 'Ayâuiia fit 'Ay¿ur¡. Sic sc. li.ibot 7Ah], Zikiia , IJr¡vtX¿ni¡,
lIr¡vcK¿iHa, et alia buius farinae sexcenta.
'¿4ya uoç, nólic ntçï 'HgáxXnav ] Agamus urbs circa He-
racliain Ponticam, sie dicta.ab antiqua regina, quae sc amavit vir-
ginem , et venatricem, qua de causa àyauoç, i. e. innupta perman-
!Ít ; de qua urbe a li uní apud alios est silentium.
— 'H azioiaaa nag&êvov, xa\ xw-t¡yov avir¡v.] То avxr¡vr>ro 12
lavxrjf. Soient enim Graeci uti hoc modo illo pronomine , ut ctv- b
toV ov xoiqpav xvvu; xçicpetç, i. e. cum ipsum. i. c. 1e ipsum alert
non possis , canes alis. Quare nullo asterisco notanda esse illa ver
ba existimo.
'jifßatava, noUyyiov Zvglaç.] Agbatana, urbecula Sy-
riae ex Herodoti lib. 3. apud quem libro ab Stephane citato с. 62.
В 2

Г
 20 THüMAE DE PINEDO

Syriae Ecbatana, поп Agbatana, utinquitnoster, vocatur; nunc, i.e.

aelafe Stephani Batanea dicitur. Id Hominis procul dubio corrup-
lum est ab Hebraeo №2 bclhan, i. e. palatium , parva ad Grae-
cam teruiinatiouem deflexioiie.
— Агцхутдюс Sé <pr}Giv Ayßaxava ôirzà , etc.] Duas buius
Hominis urbes ex Demetrio iuquit fuisse, alteram Mediae, alteram
Syriae. De Syriac Agbalanis in praeepdenti aniiolationc egimusj
Mediae, vero Ecbatana iussu Deiocis primi Medorurn regis aedifi-
rala fuei-e, ubi postea obiit Cambyses. Utrumque narrât líerodot.
lib. 1. memoratur ctiam Geograpbo lib. 11. Cosmographo Geo
graph, lib. 7.
— , Ev ты kayßa, та одула.] Sunt verba corrupta, quae
ncc Cous scnex sinealiorum codicum ope sanitati restituet. Pha-
vorini Aayßazov, quod ipse ex Hesych. babet, nihil commune
cuín hoc habere- existimo.
13 — naQuiTctjirivovç.] Lege ex Herodoti lib. 1. с 101. Па-
a ощхащуо-ид. Hi guim erant Mediae populi, non IlaQuiTáttrivol.
'Ayy tkr¡, èrjuoç Ttjç IJavôioviôog qivkijç.] Angele vel
Angela (Latiui pro libitu nomina Graeca in r¡ vel per e, vel per
a proférant) fuit populus Pandionidis tribus Athcniensiuin Hesych.
înemoratus ; de quo nihil inenioratu dignum memini me legisse.
'Луцвоос nókig 0с>«'х»;с.] Agessus urbs Thraciae, quae
Agasus dicitur Plinio lib. 3- с 11. Agassa vocatur Livio lib. 44.
c. 7. scd Macedoniae assignatur, cadcin fuit urbs. Macedonia enim
ct Thracia erant confínes. Idem Livius lib. 45- с 37. Agassas nu
mero plurativo vocal. Utrumque translativum est apud Scripte—
i-cs, ct regionum conliuia miscere, ct oppidorum nomina, numero,
genere ct teruiinatione variare.
"Аую v , толод 2xv&iag.] Agium locus Scythiae, in quo As-
13 clepius colebalur. Auctor noster in улубастахт) , oQog ayiov, i. е.
b montan Hagion, i. с. Sanctum vocat j qui antiquitus Scythae, nunc
Tartarí dicuntur.
"AyxvQct, nohç Гакат1вд. Oí Se (pnvyictç.) Ancyra, urbs
Galatiae , seu Phrygiac. Hae enim regiones erant iînitimae ; An-
gorim nunc dici inquit Paul. Iovius Histor. Jib. 13.
— 'Anolliùvioç St.] Ex historia illa , quam exApollonio re-
fert, dedncit etymon Ancyrae civitatis ¿яб щд ayxvoac , i.e.
ab anchara. Pausanias lib. 1. auctor est coiuliLun fuisse a Mida
Gonlii filio, cuius adhuc aetate , ut ipse refert, in Iovis sacello
ancbora illa a conditore inventa permanserat. Livio lib. 38. c. 24.
est nobilis urbs Tectosagum Gallorum in Asia, quorum regio Go-
latin dicebatur. Galli vero illi Tectosagcs fuere, qui in Gracciam
et Delphos celebcrrimani illam expeditionem fecere. Cosmogra
 ANN0TATI0NE3. 21

pho Geograpb. lib. 5. c. 6. dicitur esse metropolis Tectosacarum

in Asia. Tectosacae vero, et Tectosages iidem sunt Asiae populi,
qui a Tectosagibus Galliae originem trahebant, auctore Geogra—
pbo lib. 12-
— Го IdvMov, Ayxvgavóg-] Gentile, Ancyranus. Suidas au- 14
ctor eat Ancyrae Íncolas sua aetate vocari , qui dim Helhnogala- a
tae , seu Graeco—galli dicebantur, et anchoram, a qua civitas no.
men accepit, fuisse inveiitmii Anacharsidis Scythae Philosophi,
qui Croesi tempore lloruit. Fides sit penes Auctorem.
— Bôanoçov-] Lege Boojioqiov. Mens enim Stephaiiihoc in
nomine est , quemadmodum a Parion , Parianus , sic a Bosporion,
dicendmn esse Bosporianus.
Ayv.vnmv itôhç Alyvnxov. ] Ancyron, onis, vel Ancyro, 14
onis. Utroque enim modo Latin i nomina Graeca in tov proferunt. b
Fuit urbs Aegypti nomen adepta ¿no tijç ¿yxvoaç , i. e. ab an
chara; quia Latomiam habebat, ex qua anclioras faciebant. Ve-
lere» enim anclioras lapideas tanlum habebant, postea férreas fe-
eere, ut nunc ; at uibis nulla apud alios , quod sciain, fit mentio.
'Ayxàv, nôliç ThxtvTÍvmv,~] Ancón, vel Anco, iuxta regu- 15
lam praecedentis dictionis, vel etiam Ancona, ut Xpsjawv, Cre- a
mona; fuit urbs Picentinorum in Italia, quae adhuc liodie nomen
eervat, Celebris vino, tritico, et purpurac tincturu, ct olim morte
Lucii Cornelii Cinnae, qui hac in urbe ob nimiani crudelitatem'
ab exercitu lapidibus occisus est. A Syracusanis condrtam fuisse
testator Su abo lib. 5. cuius арропо verba : Ilohç ô' 'Aynàv 'Ek- l
hjviç £voav.ovaitùv xriauct , tojv tpvyôvTcov rr¡v Awwoiov tvqov-
viS*. y.EÎrai д in axçaç huiva itmsciXaußavovoric Tr¡ rtçàç r«s
aoxxwç lniOTQO(pr¡, GtpoSça è tvoivoç iari xcà ivrcvoocpOQOç , id
est, Vrbs aulem Ancon Graeca a Syracusanis condita, qui Dio-
nyñi 1yrannidemJ\igerant, sita vero est in promontorio, quod por
tion complectitur suo ad septentriones refleocu, vini autem, et tritici
est valde ferax. Idem conlirmat Solinus cap. 8. Plin. lib. 3. с. IS.
Cosmographus Geographiaelib. 3- с. 1. earn inter Picenorumoppida
nuuierat. Piceni sunt iidem, quos Epitoma tor nos ter Picentinos vo-
cat, quorum regio bodic vulgo Ilalis est La Marca d' Ancona.
Huius urbis etymon ¿mo rovàyxàivoç, i. e. a cubito deducitur ; cuius
descriptionem apposite expressit Mela lib. 2. c.' 4- audi eum lo-
quentein : Hinc ilia in angusto duorum promonloriorum ex diverso
eoeunfium sinu . inflexi cubiti imagine sedens, ac ideo a Graiis di— 15
eta Ancon, inter Gallicas, Italicasque gentes quasitcrminus interest, Ь
— Ewpvtïç yào яоос ¡iviwvaç ifyii Uéovç.) Auctor noster
inquit bis verbis, Aiiconaiii urbem nomrii adeptam esse, quod
haberet óptimos ad pistrina lapides: àyxùv enim Graece rupiutn,

r
 22 TIIOMAE DE PINEDO

seu pelrarum sinus ctiaiii signifient ; sed praestat Jioc in etymo se

qui JMelam, cuius verba in praecedenti annotatiqne apposuimus.
Caelerum si plura de hac urbe scire desideras, vide ¿luv. Ital.
Autiquae lib. 2, с 11,
'Ayvov'ç, áijfto^lv щ '-¿rwxflO Agnus, mrtis, pqpulus in
Attica Demetriadis tribus Auctpri nostro, Acamantidis Suidae,
Atfalidis Phrynicho, Aeolidis Hesychio, apud quem corrupte le-
gitur 'Ayilàç pro 'Ayvovg.
' -r- 7% 'AzxaUug~\ Lege t»js ' Arralidog. 'Arcakiç enim, non
'Atzalía dicebatur, Auctore nostro in ' Axxctlíg.
— Еккцдг) ôs etna rr}ç iv cevxtà c>voft¿vt/s eyvov.] Agnuntem
populum Atticae sic vocatum fuisse inquit ¿no xrjg, etc. a vitice.
quae ibi nascebatur. Eius forma , ut quae ab aliis planus deduci-
tur, est frequentisüima, quarum exempla ail'ert, quibus additoCe-
rasus, llhamnus. . .
• 'Ayvávtia, nólig 0cáxr¡g.] Agnonia, urbs Thraciae iuxta
Ampliipplim ab Agnone Atheniensium dure coiidita, cuius memi—
uit TJiucydides lib, 1. et 2. nulla urbis facta menlione.
'Ayvàx sç , i'ffvoe KeXriKtjç nugà xov Sixsavóv. ] Agnutes,
um, populi Celticae prope Oceanunj. Galli olini Celtae , Gallia.
Céltica dicebatur; quae nomina multas cpmprehendebaiit gentes
Eurupae: Agnoles vero sunt ipsisshni populi, quos l'linius lib. 4.
с. 19. Anagnutes vqoat, atque eos iuter Aquitaniae populos nu
meral; Aquitania vero eral pars non iguobilis Galliae.
16 'Ayoqà, nôhç èv X£Ó$ovT¡erp.~] Agora urbs in Chersoneso,
e per cuius medium Xerxjs terrestres adversus Qraeciam copiae.
transiere, atque hinc deílectentcs lluvium Mclana ebiberunt, re
ferente Herodoto lib. 7. quod in histórico non probaiiduin, in
poela laudanduni est. Poeta quidam Ilispanus grapbice depingens
uiililum multitudinein, et eoruiu sitie magnitudinein, canit:
De nuestra sed la puentefabricamos
Bebimos todos , y después pasamos. .
Agorae civitatis. m émirat quoque Scylax in Tinada; nomen sonat
Latine forum.
AyoQctïov Tiijfoç. nôï.iç Еьдющд iv EHr¡<movxa¡.]
Agoracuui tiehos, id est, Agoraeum castruin,vel castellum. то teî-
jjoç enùu apud Giaocos non solum murum , sed etiam castellum,
si'ii cast ruin muro пит ¿him sign ¡lirai , ut iam alibi annota vimus.
Agpraeum vero lichos fuit urbs Europae in Hellespont«, cuius nulla
apud alios , quod sciam , fit inentiq.
"AyQct, xfit "yáypKi , ^wp/ov.] Agra, numero singul. ctAgrae
num. plurali. Sunt enim plurinia oppidormn nomina, quibus utro-
que numero uluulur scriptorqs, ut iam alibi anuotavimus. Est

-N
 ANNOTATIONES. 23

oppidum , quod tanquam per avcrsionem nobis vendit Stephanus,

et bac conditioiic opus est id cmere ; cuius Hominis diversa fuere
«ppida , sed celeberrimum fuit Agra Leaiiitarum, »eu putius Aela-
nitaruin Arabum regia. Sic vero Arabes lii diccban tur ab Aelaini
urbe in illis regionibus celebérrima. Utriusque , et Agrae et Ac-
la пас, inter alios meminitPlinius, quos ego nunc tanquam per aver--
sionem laudo , nee cedain Stepliano.
"Eeri v.u'i щс 'Arcixf¡g nço rr¡s naltaç.'] Шее' verba sunt
manca ; sic autem legenda sunt : "Eazi xa\ щс Artmf[ç що zr¡c
'ikioeov nàkttoç, i. e. Est .et Atticae ante Ilissum urbem. Ali mu
errorem errat etiain Stephanus. Nam voeàt Ilissum urbem , euiri-
filent fluvius. Utrûmque apparet ex Pausaniae lib; 1 . cuius appojiö
verba, 'E&ikovaï Se 'A9r¡vutoíxa\ akkcov&ttSv îtoùv tlvM zov El-
lieoôv, xot» Movaûv вюцад In avriS iauv E&ioaictäwv. Ac paulo ' I
infra: /liaßnot xoî tov Elktaeàv, %<uçiov "Aygat xakovutvov t xm 1в
raôç'AyQOiiçaç loùv 'Асх^ибос, ivzav&a"AQtfuiv ngàzov {h¡- '»
otvaat liyoveiv, ik&ovoav ¡к Ar¡kov, i. e. Ilissum Athéniennes et-
aiii* Dis, et Musis sacrum putant ; quarum in eius ripis ara est
llissiadum Musarum dicta, non longe ab eo locus ostendiiur , ubi
Peloponnesii Codrum Melanthißlium, Atheniensium regem interfe-
cerunt. Ubi Ilissum fraieceiis , locum o/fendes , qui Agrae dicitur
et venatricis Dianaefanum. Hic enim primum venafam fuisse di~
cunt, cum ex Delo venissei , etc. :....-.
'Ayçaîoi, i&voc'Aoaßtov;] Agraei, populi Arabici, sic di-;
ctiab urbe Agra eorumregia, de qua suo loco eginius. Periegetav'
dicuntur 'Ayoêtç, i. e. Agraei v. 956. ••'"; \
' Akk' ïytoi Ttgàxoi (tiv vtÛq xkiziiv Aißavoto
'Atpvtiol vaíovaiv inotv^itijv Nttßaza'toi- •
"Ay%i 6i Xkaßkaaioi tí , xoi Ayçicç. '-' I
Sed primi quidem ultra declivitatem Libani
Divites habitant cognomento Nabataei,
Prope autem Chlablasiique , et Agrei.
Ad qruem locum Eustath. sic loquitur: Mtxà be Naßazaiovc Xka—
ßkaßtot, *aï' Ayottç, ovg 6 z'ù ifrvixà yçat^ag 'Ayoalovç kêysi.
id est , Poet vero Nabataeos Chlablasii, et Agrei, quos Eihnico—
non scriptor (Auctorem nostrum sic plerumque vocat) Agratos
appellat. Iidcm populi Paralipomenam -lib. I.e. 6- V.IO-.' vocan-
tar, D"403rviÄa Hagreim, quod septuaginta senes non bene trans-'
feront Agareni. Ex eodein libri capite constat ad orientem ( ¿aland
habitasse« pecoribusque fuisse ditissunos. lîubcnitae eniin ab eis
abegerunt quinquagiiita camcluruln millia , et oviiim 250 niillia,
de quibos consulc sis llollingeium Hist. ürienlalis lib. 2. с. 4- '
—; 'Äs éV ¿ххшоЕхасс) Zzqaßav. J Verba Slrabonis ex eiit»

r
 24 THOMAE DE PINEDO

lib. 16. ab Stepliano citato, sunt quae sequuntur: Ata Sh ttüv яо-
Qaxíifiévcov Aoußiav Idvcov , Nctßctraicov те , x«t Xavkotaiav, xal
Ayyatcov , i. e. Propier adiacentes Arabum gentes, Nabataeos,
Chaulotaeos , et Agraeos.
— "JEffn xal stiQov h'&vog nXr¡alov AKctovivtav.] Célébrât
alios Agraeos prope Acarnanes ex Thucydidis lib. 3- cuius sunt
verba: Kai iitsß^aav rtjg 'Ayoaiav ov/Ju AxciQvaviag, cpiUtt 61
CrpLat, i. e. Et ingressi sunt in Agraeorum agrum, non iam Acar-
naniae, sed ipsis amicorum. •..■',
— To fhjkvxav im xijg %ыоад , 'AyçaUt.] Foem. de regione,
Agraea , Thucydidi libro tertio dicitur 'Ayaatg. Eius appono ver
ba : Oí ô àkkoi ôiécpvyov ig tjjv AfQuî&ci, O|iiooov ovaav, i. e. Cae-
leri vero diffugerunt in Agraidcm, quae finítima erat.
17 'AyQctvkr¡, or}iioc'A9rivr¡sizrjg'EQí%\hiÍoog<pvXi¡g.] Agrau-
a le populus Erecbteidis tribus Athcnis. Aliqui Agryle sine a scri—
bunt, at per a Agraule scribendum est id Hominis. Nomen enim
accepit ab Agraulo Cecropis filia. Duplici invenitur accentu vel
in ultima, vel in antepenúltima. Agraulum Cecropis lili;;in me-
inorat Hai'pocration noster. Cum autem Epitomator nostcr impro-
bet lectionem rijg 'Ayoavkijg sine a; tarnen in subsequentibus lan-
quam canis redit ad vomitum.
— Tçtïg ös rjßav, ¿reo Twv uvI-Ovtcùv tovç хадттоьд ùvnuaa-
flivai.] Tres fuisse filias Cecropis iuquit, quibus nomen inditum
a rore. Erant vero Pandrosos , Herse , Agraulos. Aoóaog enim
Graece et toffTj significat Latine rorem , äyoavkog vero in agro
pernoetans dicitur, ac quia ros fruclus agrorum crescere facit,
ideo inquit Cecropis filias ab augenlibus fruetus nomen babere. Id.
videtur exigere ratio, aliter Auctoris noslri mentem aeeipere non
possum.
— AêyjtaiSe áiío то'жоис.] Lege ôvo to'vovç, scilicet, quod
t¿ 'Aygavkrj duplici accentu notetur vel in penúltima, vel in an
tepenúltima , ut nota quarta praecedenti notavimus.
'Ayoiui, içaeviy.càg, i'dvog IZaioviac.] Agriae, populi Pac-
oniae, qui Agraii quadrisyllabice, nee non Agríanos , et Agriani
17 dicuntur, quorum regio Agriartice dicitur apud Hesycbium. Iuxta
b epitomatoris nos tri sententiain erant inter liuemiini et Rhodopen.
Paeonia vero erat eadem regio, quae Pannonia, ab bac incolae
Panuonii; ab illa Paeones vocabantur, hodie vulgo Hungari di
cuntur-. Nomina ilia antiqua Agriae, Agraii, Agrianes, Agriani ab
Ungariae urbe Agria, quae hodic vulgo Erlaw dicitur, auctore
' Buuoue ad Cluverii Introduct. Gcograpb. lib. 4. c. 2. habuisse
verosimile est. Arrbianus Anabasrws Alex. lib. 1. diversos facit
Adrianos et Paeones, cius sunt verba; Avtog ôi in 'AyoiMVW,
 ANNOTATIONES. 25

«el Tlaióvav XQOvyágsi , id est , Ipse vero (Alexander) тл vfgria-

nes €t Paeones procedebat. Eoruni rex tunc teinporis erat Langa-
rus, cui Alexander sororem suam Cynam in uxorern promiserat,
quam Laogarus morte praereptus obtinere non potuit. Eos quoque
iiieniorat Herodot. lib. 5. Liv. 1. S3, c. 2.
— Eifii Neonzokeiwç , etc.] Est epigramma quoddam in
Neoptolemnni Pisidam , quod nee divinus senex sine aliorum co-
dicum ope sanitati restituet.
'A y prie, to ymaíov.] 'Ayçèç Graece dicitur Latine ager. La-
tini enim nomina Graeca in рос per er proferunt, ut èyçoç , ager, :
'AltlavÔQOÇ , Alexander, àyooç vero, de quo nunc agit noster
Auctor, ac si fuisset oppidum quoddam. Sonat Latine agram,
campum, rus , villam , pracdium , et regionem , de cuius deriva—
tis agit.
— Ka\ aypoixtjptjv rpvaiv.] Legendum existimo xcà ¿уоошц- 18
çoç qjvaic. Antecedentia enim id videntur innucre. a
'Ay via, тотгос irjiàv xi\v Iv TiJ nóket, etc.] Locus qui osten-
dit viaiu; quae ducitin urbem, uride Apollo Agyieus, seu Agyia-
tcs, qui praesidebat viae, alio nomine Ephodios dictus, ac si dí
ceres qui est ad viam. Erant etiam agyiae statuae dicalae , vel
Apollini, vel Dionyso, id est Baccho, vel Mercurio sine pedibus
et luanibus in viis positac, de quibus consule sis Liarpocrationem,
Hesychium, Suidam, qui diversa huius nominis etyma afl'erunl, ,
cius vero forma est ut ласа то адпц, i. e. faix, "Agnvict, i..e^
Harpyia, id est raptrix quaedam Dea, eiusdem forma e, ас ops'—
y via, unde ¿çyvia, id est orgyia, mensurae genus, a verbo ogéyta,
i. С pórrigo , ex leudo. „ ,,
AyvíXa, náhc T\>4^r¡víac,] Agylla, urbs Tyrrheniae, fuit
orbs antiquitate, divitiis, iustitia, potentia, lluvio , thermis, et
oppidanorum multitudine insignis, adeo ut renuerit Tullio Rom.
regi obedire propter eius generis humilitatem, Delphis ihesaurum
consccravit, quiAgyllaeorum vocabalur (eius enim oppidani Agyl-
htci vocabantur) ut rerum nioiiiiiuen lis tradit Geographus lib. 5«.
cuius sunt , quae scquunlur verba: Паса ôè roîç "ElKfjOiv ívdo—
y.íur¡aev i] núhc «vu] , 6iá те avñglav , y.aï Sixawovvr¡v , tcSv tí
yac IrjGrqoícov ¿niaytxo, xaírccQ uvva¡xevi¡ nXeïatov, xcù Tlvdoï tov
Ayv ¿ku tav xalovuevov oviíhjxe 9r¡oavgóv. i. e. Apud Graecos
vero ipsa urbs (Agylla) Celebris Juit ob Jorlitudinem , et iusticiam,
elenim a latrociniis abstiriuit , eisi poiens valdeforet , et apud Py—
ihlum ЛроШпст ihesaurum consccravit, qui Agyllaeorum vocabti-
tur. Eius conditores Pelasgi, primi iu Latiuin literas intulisse di-
cuntur , quod etiam gloríam ei addil, ut referunt Pliii. lib. 7- с. 56.
Solinus с. 8. distabat a mari quatuor inillia pass, iuxta Plinium,
 2« THOMAS DE PINEDO

ubi habebat suum navale, auetore Strabone libro citato. Eius quo-
quo felicitatein et civium multitudinem célébrât Dionysius Anti
quität. Rom. üb. t. fuit sila saxo, ac Mezentii regia a Lydis anti-
quitus babil ata, quod testatur Mantuanus vates Aeiieid. lib. 8. V. 478-
Haudprocul hinc saxo inccliiur fundata vetusto
Urbis Ágyllinac sedes, ubi Lydia quondam
18 Gens bello clara iugis insedit Etruscis.
Ь Hanc multosßorentem annos rex inde superbo
Imperio , et saevis tenuit Mczcntius armis.
Quod etiam confirmât Livius lib. 1. cuius postea apponomus ver-1
Ъа. Hufus tajitae urbis iain actate Strabonis vestigia tantum re-
nianebant. Civitates enim , et régna etiam moriuntur, banc legem
omnium rcruin artifex rebus omnibus imposuit. Ea enim, quae
princjpium habuere, finein tandem habitura sunt. Strabonis verba-
ex libro supra citato sunt, quae sequuntur: rH Si ovtoi кацлда,
' seal imtpavyc; itôkiç ï%vt] ewÇsi uóvov, i, e. ¿ideo splendida, et ü—
lustris civiias vestigia tantum serval. Celebris etiam fuit ob aquas
calidas, quas valetudinis causa frequentabant, Auctore eodem,
eodein libro, quae postea ¿4pollinares díctae fuere, Stillanas nunc
vulgo vocant, teste Cluv. Ital. Antiquae lib. 2. huius nobilissimae
urbis navale Pyrgi dicebatur, ubi erat fanuin valde opulentum,
quod Diouysius expilavit referente Dipdoro Siculo lib. 13. cuius
весе verba: Aiovvaioç iQr¡uázav aitooovpevoi iaxqáxtvatv inl
Tv^QTjvíav, l'jjwv ToiiípfíC é^r¡>iovxa, etc. i.e. Dionysius pecuniae гпЦ'
apia laborans in Hetruriam arpeditionem suscepit habeas sexogintœ
triremes, praetexlus erat, ut piratas everteret, sed verier causa, ut'
fanum quoddam sanctum , multisque donariis refertum expilaret ¡
situm-hoc erat in navaliJlgyllae urbis Tyrrhenidis, i. e. Hetruriae,
lávale autem vocabaiur Pyrgi. Quod Graece sonat turres. Plinius
lib. 3. с. 5. célébrât eius iluvium , nec non Andinus vates, cuius
]>08tea apponemus carmina, liodie Vacina fiume vocari testatur
Cluy. It. Antiquae libro citato. Caere etiam vocata fuit, de quo'
nomine suo loco ageinus.
— Avxóyoav.] Vcrsiculus ille Lycophronis invenitur in1
eius poemalio , duos praecedentes versus etiain apponam, ut fa-
cilius eius mentem percipias:
Av&tg dl x/oxoi TfKÔÎov Ixlelomoxsç ■■■
Ki[xipov te , y.ai %QV6içyà llaxxcalov noxà
Ayvkkctv Avoovïxiv £iö£x«uftoffav.
Deinde accipitres Tmolum relinquentcs
Cimpsumque , et aurífera Pacioli ßuenta • "■•
In Agyllam Ausoniiim irrucrunt.
Quai с apud Stephanum pro tieixú¡Kxacv lege tlatxápaúav. ''•
 ANNOTATIONES. . 27

— "Eau Si xxieaa t¿¡v ix &trtttXiaç Пскабуш.] Id testan- 19

tur diversi Scriptores inter quos est Strabo , cuius ex Jib. 5. sunt- a
verba : "Ayvkka ikoyiÇiTO то noórtaov tj vvv Kaîge, xaï kéyctat
Jlikaayâv xríüfia , Twv ix &txiakiaç àq>iyu,ivav etc. i. e. Agylla
prius reputabatur , quae nunc Caere, ас dicitur Pelasgorum esse
opus, qui ex Thessalia illuc pervenerunt. Id eliaiii affirmât Dio-
nys. Antiquit. Rom. lib. 1. et lib. 3. Nec non Solin. с 8.
— Mixwvou¿6&r¡ St Kaïçt-] Agyllatn urbein postea Caere
dictam fuisse inquit, quod inter alios confirmât Dionysius Roma
nar. Antiquität, lib. tert. cuius sunt verba: 'Eni xav Kaiçrjxaviàv
uoltv r¡yt ii¡v Svvuuiv , i} kqÓtsqov ¡lev "Ayvkka ixakciTO , Пека-
Cyùv avTTjv xaroixovvzav , íno Si Tv$$i]voïç yBvou,evr¡ Kaiçrjx«
fUimvouáa&ri , id est, Ad Caerelanorum urbem duxit exercitum,
qua* prius Agylla vocabatur, Pelasgis earn incolentibus , post—
quam auíem in potestalem Tyrrhcnorum venit, Caereta nomínala
fuit. £andeni huius iiumiiiis scu liistoriaui, seu etymologiam tra-r
dit Strabo lib. 5.
— To l&vixàv Katçsrâvoi, tag Zxgaßtov.] Oppidani a Caere,
dicebantur Caereiani, et Caeriies; ab Agylla vero, Graecis 'Ayvk->-
iaïoi, Latinis Agyïlani dicuntur, Caerites primi a Romanis sine«
suflragii iure bello Gaüico municipes facti sunt pro sacris rece-r.
pti» et custodies. Tunc temporis enim virgines Vestales aeter-
iiuiii ignem eecum ferentes ad eorum urbem confugere , ut con
stat ex. Livii libro quinto с. 50. at Cerites tabulae dicebantur in
quas Censores referre iubebant, quos notae causa suITragiis pri
vaban t, ut asserit Gell. lib. 16. с 13. Hinc apud Venusinum va-
tem Cerile Cera digni dicantur, qui ob iguominiam notabanlur,
cuius originem Acron et Porphyrion cius interpretes a Centum
historia deducunt, qui cum rebcllarent aliquando Romanis, post
ea bello subacti suüragii iure inultali fuere, et probibiti, ne le
ges, autcderent, aut haberent, numen vero Caere apud Lati-
uos etindeclinabile, et declinabile invenitur, scilicet Caere, etis, о«1
Livios lib. 1. Turnus Buiulique diffisi rebus ad florentcs EtrusçoA ..
rum opes Mezentiumque eorum regem confugiunl , qui Caere opu
lento tum oppido imperitabat. Virgil. Aeneid. libro citato v. 597-
Est ingens gclidum lucus prope Caeritis amnem.
llunc aronein Pliu. libro, capitcque citato vocat Caeretanum.* .•
'Ayvçrivtt, nôkiç £ixekiaç.] Agyrena, urbs Siciliae, di-. jq
verso modo reperitur apud Scriptores , Agurium dicitur C.osino- д
graph о Geographiae lib. 3. c. 4. Agyrinensis civitas vpcatur a di-
sertissimo Romuli nepotum in Verretn lib. 3- Orat. 8- ubi inquit
honeatani fuisse civitatem hominum locuplelium , suinmoruinquo
•и atoruiH , Pliuio hb. 3. c. 8- Agyrini ciue oppidani memorantur.

'
 28 THÜMAE DE PINEDO

Agyrion etiam dici , nescio ex quo Dionysio , inquit noster Au

etor. Fuit oppidum illustre, non solum Diodori Siculi natalibus,
ut ipse iu prooemio sui operis testalur, sed etiam antiquilate et
divitiis adeo ut tyrannos eliam liabuerit, qui. post Diom sium,
secundum in Sicilia locum habuere, ut apparet ex ipsius Diodori
Siculi Biblioth. Histoncae libro tertio et quarto, perperam apud
ipsum Diodorum in prooemio sui operis scribitur Et, AgyvQtov
pro í| ' Ayvgiov. Ultimum confirmatur ex nost.ro Auetore, ex
Ptolemaeo loco citato, et ex aliis; de qua urbe consule sis Cluv.
Siciliac Anliquae üb. 2. c. 6< qui inquit, hodie vulgo vocari S.
Philippo d'Agyrone.
'Ауцакг], nokiç Kûixlaç.] Ancliiale, urbs Ciliciae condita
ab Auebiale Iapeti lilia , a qua пошел aeeepit. Fuit civitas mari
tima non longe a Tarso; eclebratur inter alios Plinio lib. 5. с. 27.
Periegetae v. 875- cui '' АуцшШа per paragogen dicitur; alii a
Sardanapalo coudilam fuisse dicunt, de quo infra.
— AyyiaXia Tov naoaxsiu,tvov Ttoutfiov.] Innuit Ancbialeum*
iluvium aqua3 devolvere prope Aucliialen, cuius lluvii nulla apud
alios, quod sciam, fit incntio. Eustatlnum excipio ad Periegetae
carmen 875. qui ex nostro Auctore babet. Cacterum verba ilia,
quae ex Diodoro Grammatico videntur esse, nullam habenl cum
jiraccedcnlibus, nee cum subsequcntibus connexionem, nee Gram-
nialieac regulas observant. Cydnus vero iluvius qui nomen acce-
pit a Cydno Ancbialae filio post Anchialen urbem aquas exonera-
bat in mare , auctore eodem Eustatbio ad Dionysii carmen cita
tum. Eius sunt verba: Tavxr\ç zf¡c 'Ayxi¿\r\c vlàç KvSvoç , àq>
ev KvSvoç о iv Taçotà notapoç, ov e/.ßoXal fitra tijv Ay%aXf¡v
(lege Ayyiáktjv) nókiv . id est: Huius Anchialae filias Cydnus, a
quo Cydnus prope Tarsumfiuvius , cuius ostia post Anchialen ur
bem. Noster inquit Cydnum genuisse Parlhenium, a quo urbs
quoque Parthenia vocata fuit.
20 • — Tctçooç еккудг].] Inquit noster Auctor, sed sine Auctore,
a Anchialen postea a Parthenio Cydni filio vocatam fuisse Partlie-
niam , ac cadente hoc nomine Tarsum appellatam fuisse, cuius
rei apud alios altum est silenlium.
— Tivlç Sé q>aai Sagoavánaíov Svo nokeiç xrißai Ayyyá-
lt¡v avv Тадбф.] Cum prius afiirmaverit Aucliialen nrbein con-;
ditam fuisse ab Ancliiale Iapeti filia, nunc ex alioruin opinioue
inquit, Anchialem una cum Tarso a Sardanapalo conditam fuisse,
quam sententiam confirmant inter alios Slrabo lib. 14. Arrhiauue
Anabaseois Alex. lib. 2- qui cam vocal Anchialum.
— Ov ¡an seal то ¿туоаица môe.] Si mei arbitra res fo
ret, pro мог legerem tóoí. Epigrauiina illud Sardauapali , quod
 ANNOTATIONEN 29

aflert Epitomator noster, legitur etiam apud Strabonem et Ar-

rhianuni libris citatis, nee non apud Athenaeum lib. 12- quod
Cicero Tuscul. Quacslionuni lib. 5- Latinum reddit boc modo :
Hace habeo , quaeedi, quaeque exsaturata libido ■
Uauserat , illa iacent multa et praeclara relicta.
Fefellit Sardanapalum opiuio. Need um enim ilia quae ederat, lia-
1h bat. Caeterum epigramma illud apud Strab. lib. 14. ex sex con
stat carminibus.
— £ag6ctvánaloc ¿ Kwoctoal-ttu naïç, etc.] Haec Sardana-
pali inscriptio extat eliain apud Strabonem üb. 14- Quam aliqid
Assyriis li tiens consci'iptain fuisse dixere, ut relert idem Auetor
libro citato, id confirmât Arrliianus de Expeditione Alex. lib. 2.
fuit Sardanapalus Assyriorum regum ultimus Messalina Cl. Caesa-
ris uxore libidinosior ; qua de causa ab Arist. de Morib. lib. 1.
с 3. stylo proscinditur: ab Eusebio in Chronicis vocatur Thonoe
concolcros; ad quod Hominis monstrum debellaudum alio Her
cule opus est.
— jlêyerctt ôs xui'Ayxiáltia, и? Jtovvaioç.] Dionysio Pe-
riegetae v. 875- dicitur Anchiale кита naqayo>yr\v Anchialia,
quod in huiusmodi nominibus tralatitium est , ut &¡aaa?.uvi/.r¡,
Geaaakovíxtia , Еудыщ, Evoomua , BtQEví-щ, BíQtvíxtia, Kaí-
Itoxij , Kalkiónua , et alia huius farinae sexcenta , ut iam alibi
annotavimas.
— "Ean Sh xa! 'RXvqÍus akkt], xriaaa Tlagíav.} Auchialem
ÜJyriae a Parus conditam célébrât noster Auctor, sed sine au-
ctore, cuius nulla fit apud alios, quodsciam, inentio: fursitan
est eadem , quae Plolcmaeo Geographiae lib. S- с. 11. dicilur jin-
chialus et Thraciae adscribitur. Auetores enim saepe regionum
confinia miscent, et Dalmatia, Illyria, Macedonia, et Thracia
erant inter se finit iinae. Eodem etiam modo oppidorum termina-
tionem, genus, et numerum, Arrbiano de Expedit. Alex. lib. 2-
ut supra observavinius, Ancbialus dicitur, quae alus Anchiale.
la/n quando in Ancliiali mentionem incidimus, non ab re fore
existimaviiuus agerc de quaestione ilia, inter Criticorum filios ad
ti trasticlion illud Martialis facetissimi poétarum ex Epigram.
lib. 11. in Iudaeum quemdam poctam, qui Martialis puerum pac-
dicabat, cuius te trastiebi duo ultima carm. sunt:
Ecce negas, iurasque mihi per templa Tonantis ¡¿о
Non credo: iura Verpe, per -dnchialum. b
Ad quern locum, Dii boni, quae deliria effutit Domitius, pro-
culdubio nec caruerat febris со пес caeiiaverat, ut apud Plautuui
Cure. Ac. 1. Sc. 1. v. 17. lepide iocatur Polin, servus. Inter alia
tiiirn inquit : »иго per jinchialum , i. e. per numen Sardanapali.
SO THOMAE DE PINEDO

Sardanapalus enim condidit Anchialam Ciliciae littoralis urbem,

in qua erat statua lapídea conditoris , etc. vix risuin conliiiere
possum. Quid enim habet commune statua lapidea Sardanapali
cum iudaeo poëta? ancooStovvact ctiam sunt, quae ad hunc lo
cum afierunt Scaliger de Emendat. Temporum in Prolegomenis,
Salmasius de Hellenistica lingua , Hermolaus in Pliu. lib. 5. с 27.
Voss, ad Melae lib. 1. с. 8. qui illud facetissimi poctae pentame-
tron sic legendurn esse contendit:
Non credo : iura Verpe per ancharium.
Id est per asinuin , ac si ludaei unquam ab ethnicis derisi fuerinl,
quod per asiiium iurarcnt, quod conatur jirobare ex Petronii di-
sticlio :
Iudaeus licet ct porcinum numen adoret,
Et cilli summas advocet auriculas.
Quo in distichó non de ¡urn men lo, sed de Iudaeorum ndoratione
agitur. Etbuici enim fiiigebant ludaeos adorare porcos, tanquam
arationis inventores, et asinos, utpote, qui eis aquas in deserto
-ostenderant, ut in de Iudaea annotavimus. Solent Criticorum
naidig aflirmare ilia, quorum nunquam scriptoribus in nien-
tem venit. Iudaeorum iuramentum non est пЬм \"т, Chai
Alah, ut inquit Scaliger loco citato, nee ahv 4WI, hachai olam,
ut inquit Salmasius ; unde opinantur corruptum esse то' Anchia-
lum Martialis. Iudaeorum iuramentum est nin< v», Chai Adonai,
i. e. vivil Dominus, quo adhuc hodie utuntur frcquentissiinu.
tJnde nullo modo deduci potest iuramentum illud apud Martia-
Jem , in quo nihil Ilcbraicae eruditionis latet. Ancliialus vocaba-
tur Martialis puer, quem poëta ille Iudaeus efflictiin ardebat,
cuiuä amorem cum Martialis ei obiiccret, ille negabat, per tem
pla tonantis iuratus ; at Martialis dicebat, non credo tibi iurato
per Iovem , iura per Anchialum , id est, per puerum , quem de •
peris. Id noininis Ancliialus erat valde commune Ethnicis pueris,
servis , et viris. Anchiali cuiusdam meniinit M. Т. C. Epistol.
lib. IS- ad Mcniinium et ceteros. Epistol. 45. alterius meniinit
idem Cicero lib. 2. de Divinatione. Homerus eliam Odyss. 8.
v. 112- eiusdem farinae est illud Venusini poetae Satyr, lib. 1.
Sat. 5. v. 100.
credat Iudaeus Apella.
Ad quem locum Cntici interpretantur to Apella , id est sine pelle,
queniadinodum amens, aine mente, quia ludaei circumciduntur,
cum Apella fuerit пошел proprium lllo aevo frequens. Cuiusdam
Apellae tragoedi meniinit Sueton. in Calig. с 33. Nee obstat quod
11 oral ins id noininis altero p frauda verit propter carmen, quod
eat apud Poetas translalituin.
 •<ANNOTATIONES.tï 81

\\гАу%1в*1, nóltg' Ixallag.] Anchise fuit urbs Italiae noraen 21

adopta ab Anchis? Aeneae pâtre, ex Diouysii libro primo Нош. a
Auliquitatis , cuius sunt verba: Avtôv uiv ór¡ xr\v xs"Akßav kxL-
ßai, xol ¿'Ai ахти поНацата, Pojuov 6s Кстщу u,sv ало тог»
nçonamtov ' Ay%íar¡v 6î ало nçoitâxoçog ' Ayiíaov , etc. id est,
Ipsum deinde (Aseanium) Albam. condidisse et alia quaedam oppi-
tla , Romumvero Capuam a proavo Capye, Anchisen vero ab avo
Aiichite. Quidam enini opinanturRonium , id est Romulum, Ae-
веае iiliuni fuisse, alii ex filia nepotem, ut idem Dionysius eo-
dtiu libro referí: de Anclii.se vero urbe alt um est apud alios, si
bene iiienimi , silentium. :4wr.4Ía
"Аба va, KüioGct m'ùtç , ovdtztQtaç.] Ciliciae urbs, neu
tro plur. memoratur lMinio lib. Q. с 27. Ptoleniaeo Geograph.
lib. 4. с. 8- Scylaci Caryaudensi in Cilicia , apud quem perpe-
ПШ legitur Alane pro Adana.
— Tavxr¡v âxioev "Aôavog, «cl üágog] Conditores urbis
Ciliciae Adauorum fuisse inquit Adaniun, et Saruin , qui adver-
•us Tarsenses belligérantes victisunt, Adanus et Sarus duces, a
quibns conditam fuisse inquit Adana urbem. Sunt ex Graccorum
fermento facti, et bellum illud, quod adversus Tarsenses gesscre.
Sine dubio scriptum erat, in Diphthera Iovis.
i— "Eeti 6s o"A6avog yrjç xaï ovçavov jretg.] Haec sunt eius-
dem farinae ac praecedeutia, ego fabulas non amo, ideo nolo in
eis iujinorari ; si te délectant , consule Mylhologos.
i. <— "Eoxi 6i xalêuça jioAîç iv usooysía xijç svSatpovog Аса- gj
ßiac.] Aliain urbeui Adana célébrât Auctor noster in medi terra- j,
i nea paite A rabia с felicis, cuius oppidanus dicitur vel Adanenus,
vel Adaiiilcs modo Arabibus consuelo; fuit emporium Romano-
rum extra simún Arabicum , auctore Pliiloslorgio lib. 3. с. 4.
«x quo Nicephorus liausit. Mirum est eius non meminisse nee Pli-
nium, nee Strabonein, nee Ptolemaeum, Lucas Holstenius in
sais in Ortelium Annotation, auctor est esse Aden nobilissimum
Arabiae em))orium.
— Tov, Alokliog ?x«"ov.] Sunt verba corrupta et aliquid
eliam deíiccre videtur. Quare ex mea versione expunxi. suspicor
pro AlollSog ï%svov legendum esse AloUÖog ljó(isvov, i. е. Лео.
Udifiniiimum. intellige locum aliquem , vel oppidum. Illo enini
participio saepe utuntui- Geograpbi.
— Тцд ''Htxítovog.] Legendum existimo tr¡g tov 'Htxíavog-
Sic euiin amant loqui Graeci.
— "Roxi nui xçtxtj naitç nçog тш Evcpgaxy.] Aliara Adana
urbem ad fluvium Euphratem memorat, de qua ne hiluin quidem
apud alios, ut cum Lucrclio loquar.

r
 82 THOMAE DE PINEDO

AS ágov tcÔXiç, nólig TTíQCixtj.] Adaropolis, i. e. Aàari

civitas , urbs Pérsica ex Marciano in Periplo sinus Persi ci; me-
moratur ctiam Ptolemaeo Geograph, lib. ¡6. с. 6. necnon Nigro
Geograph. Asiae Comment. 6. de qua nihil memoratu dignum pro
ratioue instituti nostri inveniebam.
22 — "Egti Si я«1 "ASaga ovSbtÍq&s , K¿(ir¡ ucyáh].] Célébrât
a Adara neut. plur. pagum magnum tertiae Palaestinae. Tertiam
Palaestinam vocat Auctor noster Arabiam Petraeam , ut alibi an-
notamus. Adru perperam scribitur apud Ptolemaeum Geograph,
lib. 5- с. 17. pro Adaru. Erat vero sita (nomina oppidorum neut.
plur. possunt í'ocin. gen. et num. singul. proferri, ut Hierosolyma
et alia huius farinae , ut iain alibi annotavimus) inter Characmo-
bam, et Ariopolin, ut induit Auctor noster.
— Tgirr¡ nakaiarlvriç-] Legendum, Tgírr¡g ПаХснатм-гц.
ASiaßrivri , '/moa ftfsrç tûïv îtozapoUv.] Adiabone, regio
media inter duos fluvios, Euphratem et Tigrim, eum fefellit
opinio. Regio enim , quae erat media inter duos illos Jluvios , di-
citur Mesopotamia , quae nostro Auctori suo loco dicitur Miarj
TcSv noTttfiav, i. e. Media ßuviorum ; at ipse ex Quadrate existi-
mabat esse eauidem regionem Mesopotatniam et Adiabenen. lon
ge aliter se habet res. Adiabcne enim olim vocitata fuit Assyria,
auctoribus Plinio lib. 5. с. 12. Amm. Marcellino lib. 23. cuius
eunt verba , quae sequuntur : luxta hunc circuitum Adiabcna est,
Assyria priscis temporibus vocitala , longaque assuetudine ad hoc
translata vocabulum , ea re , quod inter Ocnam , et Tigridem sita
Ttavigeros flui'ios , adiri vado nunquam potuit. transiré enim , Sta-
ßaivtiv dicimus Graeci; nos autem didicimus, quod in his terris
anmes sunt duo perpetui, quos et transivimus , Diavas et Adia-
vas , iuncti navalibus pontibus , ideoque intelligi Adiavenam со-
gnominatam, ut a fiuminibus maximis , Aegypius Homero aucto-
re, et India , el Euphratensis antehac Commagena, itidem Iberia
ex Ibero, nunc Hispania, et a Baeti amne insignis provincia
Hiieti.cn, in hac Adiabena Ninus est civitas. Hue usque Ammia-
nus. obiter notabis nomen fiuvii Adiavas corruptum esse a Chal-
daeo a">in hadiab , id est lupus, qui fluvius Greece dicitur Ly
cos. Hadiab enim Chaldaice et lycos Gracce sunt nomina laoôv-
vauci. Apud Slrabonem etiam lib. 16- Adiabcne et Mesopotamia
sunt diversae regiones. Dion Cassius lib. 68. inquit: Adiabenam
esse partem Assyriae ad Ninutn pertinents; incolae dicebantur
Adiabeni, quorum reginam Helenam célébrât losephus Antiquit.
Iudaic. lib. 20. с 2. quae religionem Iudaicam , relicta ethnica,
secuta fuit, atque Hierosolyinie regiam et sepulchrum construxit
22bineinorabile, cuius etiam meminit Pausanias iu Arcadicis , et id
 ANNOTATIONS. 33

cnm Mausoleo Halicarnassi comparât , quod priscis temporihus

fait celeberrimura , a quo postea huiusmodi sepulchra Mausolea
Tocata fuerunt , idem Ioseph. de bello Judaico lib. 6. с. b. et 7.
iuxta versionciu Latinam , rcgiaui , et sepulchrum eiusdem regi-
uae célébrât. •
— "Httç xa\ Mearjvri dvófiaato.] Auctor noster, ut in prae-
cedenti observatione annotavimue, existimabat ex Quadrat i Hi
storia Adiabeucn et Mesopotamiam fuisse canidciu regionem; id
eo nunc inquit Adiabenen vocatam quoque fuisse Mesentn, i, e.
îîeJiam, scilicet inter duos flurios, Eu phratein et Tigridem.
"ASovltç, nókig Aldióiiav.] Adulis, urbe Aethiopum,
Cosmograpbo lib. 4. с 7. dicitur Adule, Plinio lib. 6. с 29.
Adnliton, et Adulitarum oppidum, fuit urbs Aetbiopiae ad mare
rubrum in sinuquodam, qui ab ca Adulicus vocitatur ; erat em
porium illaruin regionum celebre , in quod asportabatur ebur
optimum , inde Adulicum dictum ; unde in reliquas regiones in-
vehebatur, ut rerutn monumentis tradit Arrhianus in Periplo
maris rubri, cui 'Aôovkù dicilur, ad quern locum consule sis
Slukii Scholia.
— Oí Sh Ilavos VT¡aov avvf¡v xalovei. ] Inquit Adulum
Aethiopum urbcm ab aliquibus vocari Panos insula, at perpe-
ram. Nam Ftolcmaeo Geographiac lib. 4. c. 8- Ilavoç vrjaoç di-
xersa est ab urbe 'ASovh] , quam eodem libro с. "¡. in Adulico
tinu locat, ac Ptolemaeus hue in re maiorem meretur iideni
quam reliqui.
— AVt те Mvamv ßtßXia "ASovh, il%a tot? 5.] Quinam
fuerint isti Mysorum libri, ingenue fateor me nescire.
AS ç afivzT t Lov , nohç T)]ç xazà KctÏKOV Mvoiaç.] Adra-
myttium fuit urbs Mysiae iuxta Caicum. Caicus vero erat Mysiae
eiusdem fluvius, teste Plinio lib. б. с 30. qui urbis quoque me-
minit. Ptolemaeus Geograpbiae lib. 5. c. 2. earn inter Phrygiae
maiori* oppida memorat; Phrygia vero maior finítima erat Aeo-
Iidi, quae Mysia quoque quondam appellata fuit. Erat Adramyt-
tium urbs memorabilia, Alheniensium colonia, habebat portum,
et navium stalionem, ut memoriae prodidit S trabo lib. 13. ex
qua fuisse Xenoclem insignem oratorem inquit.
— Kéxktjzai ¿no 'ASoafiVTOV xTtotou.] Adramytium nomen
iccepisse ab Adramyto conditore, Alyattae Lydorum regis filio
Croeaique fratre tradit. ч
— Tiveç Se ttnè"Eçuœvoç xov AvSiöv ßaodiac, tov yào 03
"Eoutavu AvSol"ASoapvv xalovoi, (Dovyietí.] Aliquos, inquit, a
пошел accepisse Adramyttium ab Негпюпс quodam Lydoruin
rege , quem Lydi vocabant Adramyn Plirygum lingua , scilicet
Stcphanus Vol IV. С

Г
 84 THOMAE DE PINEDO

quia Lydi utébarrtur Phrygùm lingua ; banc erymologiam sequi-

tur Hesycli. et Scaliger Can. Isagog. lib. S. in regum 1л diac l)y-
uastia, scd earn pace Scnligeri explodit Epitoinator noster ex He-
rodiano , ct mérito. To Adramys enim non habet litterain т, quae
est in nomine urbis.
'ASçâvi], nôliç всеемхц.] Adrane, urbsThracica exTheo-
pompo; .-ilium est apud alios, si bene memini, de hac urbe si
icntium. Tbcopompi opera sunt depcrdila.
— HoXvßiog Si Sia roí r¡ rr¡v ¡lêvrjv Xiytt."] Inquit Adrancn
urbem Thraciae Polybio lib. 13. dici Adrenen. Liber tredecimus
Polvbii non extat.
"Ab oavov, noktg Zixtlíag iv тщ Aïxvy.] Adranon, sire
Adranius, urbs Siciliae in monte Aetna cum fluvio eiusdem Ho
minis; olim condita fuit a Dionysio, ac nojncn adepta a templo
(juodain insigni, cuius rei Auclor est Diodor. Siculus lib. 14. cu
ius cece verba: Torrcatv ôs nçaTToulvuv, Aiovvoiog filv iv %y
2ikMçç ли/ич Ir.TiOiv vno avtov rrjg АХгщд locpov, /.ai ало т(-
vog irtiepavovg teçov nçoariyôgevaev avrrjv"AS(ictvov , "i- e. His
oui tin gestis, Dionysius (pi idem in Sicilia игЬет condidit, sub
Aelnae collcm,quam ab insigni quodam fano Adranum appellavit.
Civitas nunc vulgo dicitur Adcrno, et Duvius Fiutnc d'Aderno,
auctorc Guv. Siciliae Autiquae lib. 2. с 8.
A 6 Q á a z £ i и , atralv IIqiÚtiov, xa» той J7aoiot).] Fuit no-
23 men urbis , el rcgionis inter Priapum, ct Parium , quae pertine-
Ь bat ad Troadem , babebat subiacentem campum eiusdem nominis,
in quo erat Oraculum Apolliuis Actaei et Diauae. nomen vero
acçepit ab Adrasto rege, qui primus Nernesi tcmplum posuit, ut
inquit Auctur noster, et testatur Callistlienes apud Strabonein
lib. 13. unde Epiloraator noster sua, sed confuse transscripsit.
Audi cum loqucntem: 'ЕхаЫги à' ц yuca avrtj Aôçâottia, nal
AÔQapTttaçntSiov, etc. id est, Vocabatur vero ea regio Adra—
sica, et Adrasteac Campus, more quodam eorum, qui unam rf—
gionem duplici nomine vocant , ut et T/ieben , et Thebes campum,
et Mygdoniae campum ; Callisthenes vero inquit Adrasteam ab
Adrasto regevocari, qui primus Nemesis templum constiiuit. Sita
est urbs inter Priapum et Parium Habens subiacentem campum
eiusdem nominis, in quo eliam Oraculum fuit Apollinis Actaei
et Dianae,
.. ■ — Eau di x«t TocoâSoç 'AScúonta голод ¿по , etc.] In
quit Adrasteam Troadis locum nomen aeeepisse ab Adrastea Me-
lissi filia; supra inquit urbem ab Adrasto rege nomen aeee
pisse. nihil mirondum, si fabulac inter sc non convenient. Ipsis
 ANNOTATIONES. 85

simuni enim accidit aliquando historiis bodiernis de familiis fa-

inigerabs.
— Meltaaov toi'Ifo/?.] Lege MAleaov tow rr¡g"I8f¡g.
— To 6' ovtó iou ytooiov , xaï i&vtxóv.] Mens Stephani est
to Adrastca esse Domen regionis , et gentile foem. h. e. et nomen
foeminae et regionis.
'A apio, nólig, xol nag avtr¡v nóXnog'ASqlag, »al «ota- 24
цос Suoiaç-] Adria fuit uibs Picentium, scu Picenorum, auctore a
Cosmographo Geograph, lib. 3. с. t. Noster oblitus est dicere,
cuius regionis fuerit urbs; satis ei visum fuit dicere, ab ea Adri
an) sinum et fluvium accepisse nomen: scribitur eius nomen cum
acpiratione , et sine ea. Fuit Tuscorum colonia , qui ante Rom.
Imperium terra mari que dominait fuere, ut rerum monumentis
tradidit Livius lib. 5- с. 33. cuius ccce verba : Tuscornm ante
Homanum imperium late terra, manque opes patuere, mari su
pero, inferoque, quibus Italia insulae modo cingitur , quantum
potuerint ; nomina sunt argumento , quod alterum Tuscum com
muai vocabulo génois, alterum Adriaticum mare ab Adria Tusco~
rum colonia vocavere Italiae gentes. Graeci eadem Tyrrhenum
atque Adriaticum vocant. Ab hac urbe Adriani Caesaris majo
res originem trahebant, ut tradit Aclius Spartianus in eius vita,
eadem urbs postquam oblivio Tuscum sepclivit imperium a Ro
mania etiam facta fuit colonia, ut videre est ex Livii lib. Ц. epi
tome, mare, quod Graecis dicitur 'AôçtctTHiov nikayog, seu
Aëfjiaç коктсод, Latinis dicitur Adriaticum , seu Adrianum , Poe-
tae Adriacum vocant, quod antiquitus vocabatur Alriacum , ut
et urbs Atria , referente Plinio lib. 3. с 16. hisce verbis: Omnia
ta fiumina Jossasque primi Asagi fecere Tusci, egesto amnis im
pela per transversum in Atrianorum paludes , quae Septem Maria
apptüantur, nobili portu oppidi Tuscorum Atriae , a quo Atria-
tirum mare ante appellabatur , quod nunc Adriaticum. Loquitur
Pl/nius de Pado fluvio, quern Graeci Eridanum vocant, qui tri-
ginta ilumina secum inmare Adriaticum deferebat. utrum Atria
et Adria fuerit eadem ci vitas, viderint doctiores; Auctor noster
diversas fuisse existimavit. Utramque enim suo loco célébrât, at
ipse plerumque ex una, eademque urbe duas solet faceré, ut
alibi annotamus.
— rSlg 8\g TÍxtfiv Tov êvtavTov.] In his verbis procul dubio 34
deficiunt haec verba: tàç aîyctç, i. e. copras. Loquitur enim de Ь
earum partu ; de quo agit Arist. de Hist. Animal, lib. 6- c. 19-
ac ultimum ti'xtíiv delendum est. *
— Kai tac aksxroçliag dig rlxrtiv.] Loquitur dc -gallinarurn
partu Adrianarum , quas memorat Arist. Hist. Anim. lib. 6- c. 1.
G 2
 36 THOMAE DE PINEDO

hoc aevo Anatomici invenere , omnia animantia ex ovis generari,

hominem quoque. Non omnia Naturae Daedalae mysleria vete-
res nobis revelarunt; adhuc occulta manen t plurima. In omnibus
do. с et eius summum artificem veneran, пес cuiquam л ¡Lio verti
debet, qüod cum suo modo colat.
"AS Qoxxa, ovStrsgmg %cuqÍov Iv AvSía.~\ Huius raaritimi
oppidi Lydiae nulla, quod sciam, apud alios fit nientio ; Sui-
dam in Evaricpiog excipio , sed nihil de eo memoria dignuin re
ferí.
— Tmv yac tig a ovötvigav.] Lege Ta yàa elg a ovôtxê-
qcùv. Id enim clamât ratio.
'AÔQvpr}ç, 'ASqvuíjtoc, Aißvtjg reoitç] Adrymes, etis,
vel Adrymetus, id est, priori forma mascul. foemin. et neutr. ge
nere dicitur. Fuit urbs Libyae, memoratur Plinio hb. 5. С 4. et
lib. б. с. 84. Straboni lib. 17. vocatur 'Абсурд. Fuisse oppi
dum munitum patet ex Diodori Siculi Biblioth. Historicae lib. 20.
quandoquidem Agathocles id obsidione cinxit; eius sunt verba,
Graecis relic tis, Latina appono : Dum haec geruntar, Agatha—
clés iam campesina in potestate habens castella vicina Carthagini
vi cepit , urbiumque alias metu , alias odio Carthaginensium ad
suas partes addujril , caslris vero prope Tunetum munitis et suf-
Jicienli relicto praesidio ad urbes mari viainas movit , primaque
vi capta nova urbe, cum viclis clementer se gessit. unde versus
Adrymeten progressus earn, obsidione cinrit.
25 'ASaQ%íoai, Aißvxov e'tfroc.] Adarchidae, Libyci populi
a exHerodoto, quem nobis tanquam per aversionem laudat, cui
lib. 4. с. 168- Adyrmachidae, non Àdarchidae, ut habet noster,
dicuntur. Eodem etiam modo Ptolomae. lib. 4. с. 5- Scylax in
Libya A^dyrmachiâas seu Adyrmachilas vocant. Quin etiam Lit—
terarum ordo exigebat, ut sic apud Stepùanum dicerentur; de
quorum etymo consulesis Bochartum. Ptolemaeus libro capite-
que citato eos locat inter Libyae supra mare Nomos.
'As Q la, TjAïyvnrog , naqà xàv aêga.] Aeria, Aegyptus ab
aëre dicta aliquando fuit: quod etiam testatur Aul. Gell. Noct.
Attic, lib. 14- с. 6- Quin etiam Creta sic vocata fuit, eodem au-
ctore libro capiteque citato; пес non Tliessalia apud Apollo-
nium Argonautic. lib. i. v. 580.
— Kaï yiiQ ijtoótfsoav ctvTt¡v qpaaiv-] Hace verba concoque-
re non possum. Innnií enim Aegyptum Aerian vocatam ab aere,
quod esset tenebrosa, Scholiasta Apollodori ad eiusdem Argo
nautic. lib. r. v. 580. inquit, Thessaliam vocatam fuisse Aeriam
паса то ¡.¡.ilaivav tlvai rrjv yijv, id est, quod terra esset nigra.
De quibus tuum esto iudiciuni, пес шеаш spectes seuteutiam.
 ANNOTATIONES. 37

Ego enim 1жк%<о, cam nost. in Aiyvnros dicat nomen accepisse a

Kcgc liuius nominis Beli, ex Aiiria filio.
— Eon xni KtkTty.r} я ¿Aïs Acola.] Célébrât civitatcm Cel-
ticam, id est, Gallicam Arrian, cuius in Gallia Narbonensi ine-
inincrc Piin. lib. 3. с. 4. Strabo lib. 4. cuius ecce verba : Eloi 6s
iv Tt;7 titrait) nôXtiç slvsviàv , xal'Aoavdimv, kuí'Aiqíu, ты ov
il, tfqisïv AQxt^tôaïQoç, 'Aegía, ôtà то irp vipovç îÔQvoaadai
utyaXor. ¡d est: In medio sunt urbes Avenio , et Arausio , et At
ria, fire, ut ail Artemidorus , A'cria , quod in excelso loco sita
esset.
— Eazi xa\ aXXij Äojjr»;c ovy. абгцгод.] Célébrât aliara ur-
bemCretae A'criam non obscuram, cuius nullani iuvoniebam apud
alios momoriam.
— "A iXlytro vr,aoc 'Atóla, xa\ 'ISaîa, etc.] Haec verba 25
de insula Creta intelligenda esso existimo , quae Aeria vocata b
fuit, ut iiKjuil noster, et confirmât Gell. Noct. Attic, lib. 14.
c. 6. Idaeam eliam dictam fuisse inquit Auctor noster, scilicet
vel a monte, Tel a Nyinpba buius Hominis; nee non Dolichen
propter Iongitudineni. AoXtyJig cniin signilicat idem , quod apud
Latinos, longus seu prolixus, Hoc nominis de aliis etiam insulis
dicebatur.
'AÇavlct, uéQoçrfjç'AQKaSiaçànS'A^ccvovç.] Azania pars
Arcadiac nomen adepta ab Azanone focmina Arcade , cuius no-
minis mons celebratur Slatio Theb. lib. 3.
Idaeis ululaiibus aemulus Azan.
Azaniae ctj-mon a verbo о Jo», id est sicco, deducit Eust. ad
И. l.v. 21.
— "Eex% Si fioioa TTjs 'Aoxadiaç 1} 'Atavia.} Esse partem
Arcadiae Azaniam inquit, ac Arcadiam in tres parles dividí,
hoc est, in Parrbasios, Azanes, Trapezuntios ; fuisse vero A'za-
nes Graecorum vetustissimos, tradil Strabo lib. 8- cuius sunt
verba: Aoucl ôe лаХсабтата ^&vr¡ tïvai то 'Açxaôixà ià~v 'EXXtj-
vtov etc. id est, Videniur autem Arcadiae gentes vetustissimae
Graecorum, Azanes et Parrhasii, et aliae huiusmodi, de quibus
consale sis Pausan, in Arcadicis.
'AÇavo}, Oçvyiaç nôXiç.] Azani, orum , urbs Pbrygiao
ex Strabouis lib. 12. cuius aíFert verba mutila. Sic vero apud
«um leguntur: Tijç à' 'Еямщхоу Oçvyiaç ' ÄCftvol xk eist, xul
Rar.óXíia, xol Koxvásiov , nal Mtôaïov , xol AoQvXâïov noXsiç,
set KaSoi' toi5c ai KâSavç b»toi zrjç Mvaittç qiaaiv, id est,
Epicteti vero Phrygiae sunt Azani, et Nacolea, et Coiyaeium , et
Mulaium , cl Uorylaium civitatis, et Cadi: Cados vero aliqui
Mysiae aiunl.

■'
 38 THOMAE DE PINEDO

— 'HgcoSiavog Iv »roœwj, etc.] Lege HçcaStevoç ntçï rvjç

xaQókov iv nQ¿zr¡ avkkaßi] ôià zfjg ai kêyei. Sic debeut concipi
linee verba ; Herodian. enim scripsit libruin , quem ntçl xr¡g xa—
QÔkov inscripsit.
26 — 'EQpoyêvrjç Si <pr¡6iv , ov Seî ovzwg, etc.] Hermogenes
a inquit non vocandam cSse Azanos Epicteti Plirygiae civilatem,
nec Azanium , sed Exuanum. Hoc nominis apud Phryges sona-
bat idem, ac apud Graecos iyivakwnrjí, , id est, echinovulpes,
exuanum vero corruptum videtur ab Hebraeo hvvv Sonhal, i. e.
vulpes , a quo nomen etiam Suel oppidi Hispaniae, cuius memi-
nit Plin. lib. S. c. 1. Mela lib. 2. с. 6 Suel enim et Malacca sunt
nomina Phoenicia. Pboenicum vero lingua erat Hebraeae velut
dialectus quaedam. Reliqua, quae affert, fabulas Poctarum re
dolent.
— "Евп Ss oftoiov toíí Bvdr¡vla etc.] Inquit Azanion dici,
eicnt Bytbenion , at pro Bvdrjvim lege Bi&vvim. Est enim incu
ria vel transscriptoris , vel impressoris. Ipse enim suo loco me—
inorat Bilbynium oppidum Bithyniae.
'AÇsicutai, Hiïvoç trjg TqcoUSoç.] Azeotae, seu Azei, po-
puli Troadis, qui 'ЛСшты, Aziotae dicuntur Hesychio. quie
vero ex quo corrigendus sit tuum esto indicium, de quibus ni
hil memoratu dignuiii inveniebam.
'stÇqvià , uq ШсоОш , etc.] Azcnia, lit Plothia, Lusia,
populus in Attica Hippothoontidis tribus, celebratur Hesychio,.
Suidae , Harpocratioui, sed nihil de eo memorabile referunt.
25 — rSlg aQ%itvg.] Inquit populärem populi Azeniae dici Aze-
b niensem , ut Archiensem. ac pro op%iîi)g lege EQ%i£vg , i. e. Er-
chiensis. Erchia enim , non Archia fuit populus Aegeidis tribus,
ut est apud Hesychium , et apud Harpocrationem , ex quo po
pulo fuit Xenophon Philosophus , Historicus , et Dux, auctore
Diogene Laertio in Xeiiophonte ; apud quem etiam perperam
scribitur '¿¿Qxuvg , ut prius annotavit Meursrus de populis At-
ticae.
¿4ti\ig, nókig Aißvijg.] Azilis, urbs Libyae, Herodoto
lib. 4. dicitur Aziris, Ptolcmaeo lib. 4. c. 5. Axylis; de qua
nihil memorabile inveniebam.
— Oí 6s jrfçi Zcdovoriov , ov TcôXiv , ¿kkà to'jtov-] Auctor
noster non vocat ad testimonium Auctores Latinos, nisi Grae-
ciue iure donatos. Itaquc proculdubio Salusliuiu in Graecum ser-
nioncm translatum advocat, sed cum tanquam per aversionem
nobis vendit.
"yifujpoç, nôktg Iltkayavictç, etc.] Azorus uibs Pelago-
niae Tripolitidis. Erat vero l'elagonia euperioris Macedoniae re
 ANNOTATIONEN 89

gio, Tripoliiis dicta, quod tribus urbibua constnret, quaruin

una fuit Azorus, auctorc Strabune lib. 7- Ptolemaco Gcograpbiao
üb. 3- c. 13^ cui Azorium cl ici lui- et inter Pclasgiotaruui oppida
numeratur.
"AÇtoxoç, «oÀtç IIalaWTÎvr]ç.] Azotus, urbs Palacstiuac, 27
cclebrís templo Dagonis, cuius fit mentio Samuel. 1. c. v. 4. лес B
non morte ludae Maccbabaei , circa quam obeubuit, auctore lo-
sepfao Antiquil. Jib. 12- с. 19. apud quem регрегаш legitur 'AÇcr
pro 'A&tov, ut apparet ex Macchab. üb. 1. с 9. v. 15. postea
lonathas ludae Maccbabaei frater earn cepit , et una cum templo
Dagonis incendit, referente Iosepho Antiquit. üb. 18. с 8. Mac-
cbab. üb. 1. c. 10. v. 84. Earn antiquitus cepit Thartan duxSar-
gonis regis Assyriorum , quem Sennacherib interpretan tur lie—
braei, ut patet ex Isaiae с 20. v. 1. Fuit munitissima urbs, ei-
quidem per undetriginta anuos obsidionem Psammetichi regis
Aegypti sustinuit, quam tandem cepit, ut rerum monumeiilis
Lradit Herodotus lib. 2. Nee obstat , quod earn Syriae magnam.
urbnn vocat. Namque sub Syria comprehendebatur Palacstinn,
Indaea, Phoenicia, et Idumaca, quud sciunt, qui noudum aere
lavantur. Fuit etiam Celebris Aiabicis mercibus, quarum erat
emporium, ut refert Mela lib. 1. с 10. Eius quoque roeuiiuero
Ptolemaeae Geographiae lib. 5. с 16. Plinius lib. 3. с 14.
— Kai ¿no lijç yvvctixoç avrov"AÇaç cavópaatv, о toxi etc.)
Nugatur Auetor noster, ut plerumque amant faceré Graeci in
eruendis etyuiis. Inquit enim Azotum urbem Palacslinae condi-
tam feisse a quodam exulc red eu nie a mari rubro, a quo nom en
ei impositum de nomine eius uxoris Azas, quod sigiûlicabat со—'
pram. Azotus est nomen parum deflexum ab Hebraeo mntyti As—
doa, nicuioratur Reg. lib. 1. с. 5- v. 5. ubi septuaginla senes
vertont ".¿Jíotov , cuius foeminae Nehem. с 13. v. 23. vocantur
птгкт Asdodiolh , i. e. Asdodiothides , quas ludaci in uxores
accipiebant , ac earum filii Azotice loquebantur, ut patet ex eo-
dí in capite v. 24- at Hebraico W ez significat capram. Unde Graeci
potuere deflectere Azan, sed nullo modo dici potest de urbe Azo
to. Eine enim nomen est corrnptuin ab Hebraeo inWM Asdoth,
ut supra diximus.
Adapavía, xto'ca'IUvQÍas, oî èe, &saoakiaç.] Atliama-
nia, regio IUyriae; alii vero, Tbcssaliae. Fauces, seu angustiao
quaedain earn dividebant a Tbessalia , auclore Livio lib. 32- cu-
ius regem Aminandrum celcbrat eodem libro. Memoratur quo
que Straboni lib. 7. et 9.
'At9i¡Vttí, nôlttç(xarà ¡iív^SIqov) nêvn.] Athenae, iuxla
Hoi um quinqué, iuxta Philonem sex, sed noven» célébrât Auetor 27 Ь

Г
 40 THOMAE DE PINEÜO

iioster. Omnium celeberrimae fuere Atliciiae Atlicao, quas per

excellentiam dicebaut aazv , astu, id. est, urbem. Quo nomino,
si benememini, usus est Terenlius in Eunucbo. Eodem et ¡am
modo Romani Romam vocabant urbem ; quod etiam de Alexan
dria et Ilio dictum alibi annotamus.' Ex Albenis Atticis huma-
nitatem, doctrinani , religionem, fruges, iura, et leges ortas,
atque m omnes terras distributas esse existiiuabant Romani , ut
lestatur disertissimus Romuli nepotum pro Lucil. Flaccu. l.'ndo
J_,uci clins de Rerum Natura lib. 6.
Primae frugíferos foetus morlalibus aegris
Dcdiderunt quondam pracclaro nomine Athenae,
Et recreaverunt vitam , legesque rogarunt '
Et primae dederunt solatia dulcía vitae.
Eas vocavit Thucydide? ingenioso rEi.Xá5og rEkXá5u, id est,
Graeciae Graeciam. Alii ' EikáSog uovailov , id est, Gracciae
museum, nunc Barbariae museum vocarc possumus. Illinc cniin
abbinc inultos anuos migrarunt Musae, id est litterae , in Latiuin,
Galliam, Belgium et Hispaniam. Ipsae vero sub Turcarum ty-
ranuido gemunt, de quibus vide librum cruditum ct sitigulareni
Joannis Meursü, cui epigraphen fecit Fortuna Attica, in cuius
calce inquit, ne nomen quidem incorruptum urbi mansisse, sed
Salliines nuncupari, ceu £a&i'¡vctg, ас si tlç 'Afa\vag díceres;
sed procul dubio cum fefcllit opinio. Satbines eiiim est pagus qui
dam prope Alhenas , ut ex Graeciae accurata charta Geographi
ca, mihi astendit о yvaçifiog èv it¡ netiSevati Guiliclmus Brouk-
huvsius. Idem mihi afürmarunt duo eruditi Graeci , Nicolaus aa-
tue Constantinopoli , et Ecclesiae Constantinopolilanae Sacella-
rius, Daniel Кощ Hieromonachus Ordinis Divi Basilii, qui Athe-
liis aliquando fuerat, et adliuc лошеп servare inquit.
— Evvoí-ма ioQti]v хатгогуваго.] Synoecia festum consti-
tuit Theseus in honorem Minervae , et in memoriam sui ipsius,
quod ipse primus, cum Attica ante oppidalim iucoleretur, cacle-
rorum oppidorum curias et magistratus sustulerit, unaque curia,
et magistratu constitute in Alhenas coegit, ut rerum mouumentis
inter alios prodidere Thucydides lib. 2. l'lularcbus in Theseo, uu-
de festo nomen Synoecia. Locum Tliucyd. infra p. 28- appone.
mo*.
g «— 'О поМщд , 'AQtjvaîoç , »aï &t¡lvií0V , 'AdyvaUt. ] Civis
n dli'ilui' Athenaeu», el foemina Athenaea, utrunique nomen, cum
djoitur de cive Athcniensi, vel viro, vel foemina, habet accentuni
circuí nllcxmn in penúltima, atprius cum siguificat nomen proprium
viri, habet accentuai in antepenúltima , 'A&r¡vaiog. Sic vocatur,
qui «erjpsil 1ÍPVQ8 UipnQsophistraimn. Secundum nomen, cum si
 ANNOTATIONES. 41
gnificat Псат , hoc est Minervam, habet acutum tonum in pen-
ultima, A9r¡vala, Athenaea , id est, Minerva, in quibus per in-
luriam a] ¡qui errant, ut et in nomino Dionysius, et Dionysus.
Plius enim dicitur de hoinine; secundum de Deo, id est Libero
Paire. Dicebantur etiam viri Attici, et foeminae Atticae, et re
gio Attica, quin etiam cives vocabaht ¿arovg, id est urbanos.
— "O&iv xkí tí¡ v uxqÓkoXiv avrmv etc.] Cum antea dicat Athe-
nienses urbes , scu civitatcs invenisse, nunc inquit ideo eorum
acropolin, id est, arcem, jróAiv, id est urbem, proprio nomine
vocasse. Sed vero similius videtur judicium Thucydidis, quilib. 2.
iuquit : Kal Svvoíxia ¿£ ¿xíívov 'A&rjvaïoi In xalvvvTJj Osa soq-
TIJV бцЛОХъЩ JTOlOÍÍOl, ТО Ь\ TtQO XOVTOV r\ tt-s.Qoitol.iq. 1] vvv ovoa,
xó'kic r¡v, xoí то vu aimjv nçàç voTOVfiákiaxu TtTQau,pévov, id est,
Et feslum (nomine') Xynoccia ab illo tempore seu mense Athcnitn-
sts adhuc et nunc Deae publice Jaciunt. Ante enim illud (tempus~)
quae nunc est arec, erat urbs, et ea pars maxime, quae sub ipsam
ad austrum vertitur.
— 'Adijvaîoi ôè KoôgiSai, y.al Ktxçomôat etc.] Inquit Athé
niennes quatuor habuisse nomina patronymica forma, quae maiori
in honore habebnnt, quam quae a patria suniebant. Vocabantur
mim Codridae, Cecropidac, Thesidae, Erechtidae, a quatuor eo- <
ruin regibus celcberrimis , scilicet Codridae a Codro, qui pro pa
tria mori non tiiDuit. Unde Venusinus vates сапи. libro tertio
od. 19. v. 2- canit:
Quantum distet ab Jnacho
Codrus , pro patria non timidus mori
Narras.
Cccropidae a Cecrope, a quo etiam urbs et regio dicta fuit Ce-
cropia. Poetarum Princeps Aencid. lib. 6. v. 21.
Tum penderé poenas
Cecropidae iussi.
Thesidae a Tbcseo , cuius supra mentionem fecimus. Idem Poeta
Géorgie, lib. 2- v. 383-
—— Et compila circum
Thesidae posuere.
Erechthidac ab Erechthco, cuius nunc nullum occurrit exemplum.
Herodotus vero lib. 8. с. 44- atictor est sub Erechtheo rege Athe-
niense.s vocalos esse, cum antea sub Cecrope rege Cecropidae vo-
carentur. Gloriabautur quoque se esse aizô-fiovaç, id est, indí
genas, ас ideo congostos in conum capillos aureis cicadis loco ii-
bulae adstrictos gerebant, quod capillitii genus in viris dicebalur
xoaißvloc, in faeminis xocvjißog, in pucris oxoçnloç , ad quae ab
ludunt carmina illa, quae Virgilio adscribuntur:
 42 ТНОЫАЕ DE PINEDO

Ergoomnis cano residebat cura capillo

Áurea solemni compium , quern fibula ritu
Ceçropiae tercti ncctebat dente cicadae.
— Atvríga, nóhg ylcty.caviKi'j] Secundo loco ab Allienis At-
ticis memorat Athenas Lacónicas, de quibus altum apud alios est
eilenlium.
2Э — néu7tvr¡ , hcdlaç.] Quinto loco ab Allienis Atticis cele-
a brat Athenas Italia e, quas Livius lib. 45. с. 16. vocat Minervium
oppidum; nam quae Graecis 'A9r¡vuía, seu 'A9r¡vr¡, diciturLatinis
Minerva, ac sicut ab illa apud Graecos denominantur Athenae,
sie ab hac apud Latinos vocatur Minervium , simili etiam modo,
Promontorium; quod apud Graecos dicitur Artemisium, apud La
tinos vocatur Dianium , hoc a Diana, illud ab Artemis. Sic enim
a Graecis appellatur Diana.
— "Exzt¡, Evßolac , Aiavros xtleua.] Sexto loco ab Alhc-
nis Atticis memorat Alhenas Euboeae Diades a Diante condi-
tas, at sibi non constat. Nam iu Aiov mutat sentcntiam, et ab hoc
oppido nomen accepisse inquit. Ltrumque potuitesse, nee bene
argumentativ Scaligcr in suis ad Euseb. Chronic. Animadvers. ad
N. 486. contra auctorem nostrum dicens: si verum esset a con-
ditore Diante Athenas coguominatas fuisse, non Diadas, sed Di.ni-
tidas oportuisse dici. Quid cniinobsl.it, si Dias vocabatur condi-
tor ; sed ipse intiuit a genitivo conditoris caruin nomen deducen-
dum esse et quare anominativo formari non potest? Strab. lib. 10.
inquit ab Athéniens, conditas fuisse Athenas Euboeae , ас a Dio
eiusd. Euboeae oppido Diadas vocatas fuisse innuit.
— O jïoAÎtijç 'Adijvaïoç.] Civis, sllhcnaeus Graecis, Alhc-
niensis dicitur Latinis. Innuit omnium Athenaruui oppidanos sic
vocari. Nam supra pag. 27. de Athenarum Atticarum cive tau-
turn loquitur. Caeterum tot sunt, quae de Athcnis Atticis dici po-
terant, et de Atheniensibus , ut exactiorcin calamum quam uieuni
desidcrent; nee adhuc pro rerum magnitudinc his fecit satis Meur-
sius. Mantissae loco esto duodecim fuisse urbes , non undeciin,
ut inquit noster, quas Theseus in Alhenas coegit. Eae vero erant:
29 Cecropia, Telrapolie, Epacria, Decelea, Eleusis, Aphydnae, Tho-
b ricus, Brauron,Cytherus, Sphettus, Cephissia, Phalerus ; referente
Sliabone lib. 9.
"Adlißig, 7c6liç Alyvnxov.'] Athlibis,seuAthrybis, (utroque
cnim inodo scribitur) uibs Aegypti, a quo Nomos Athribites di-
Ctus. Aegyptus enim in Nomos, id est praefeclwas , dividebatur.
Eins incolac adorabant mygalem , id est , murem araneum. Ea
enim fuit Aegyptiorum insania in rcligione , ut non solum bestias,
 ANNOTATIONEN 43

Um utiles , quam noxias bominibus in Deos consecraverint , sed

eliain olera. Lnde lepide luv. Sat. 15. lib. 5. v. 10.
Porrum , et сере nefas violare, et frangcre morsu,
O sanctas gentes, quibus haec nascuntur in horiis
Numina.
Caeterum Athlibis memoratur Strab. lib. 37. Herodot. lib. 2.
"Л&ио vo v, ovSirêçco;, ôi}u,oçTi}çKixQoni5oç.] Athraonium,
ntutro genere, populus Cecropidis tribus Atheniensium, cuius me-
minere Suidas, Harpocrat. Hesych. apud quos differenti termina-
tionc scríbitur. Sed boc apud Scriptores est tralatitium. Incolae
dicebantur Athmonei, seu mavis Aihmonienses, quos DianamAma-
rviiam coluisse tradit Pausan, lib. 1.
"A&vußoa, nókig Kaçiccç лсод MaiavSoop.] Athymbra, urbs.
Cariae ad fluvium Maeandrum , memoratur inter alios Straboni,
sed nihil de ea memorabile inveniebam. At Macander ex omnibus
lluviis est, qui pluries tlg iavxov 7iaXivÔQop£Ï. Unde ilcxus et'
gyn MaeanAri dicuntur, quem graphice inter omnes deschbit Sul-
iDou. vates Met. lib. 8.
Non secas ас liquidus Phrygius Maeander in unclis
l.tnlit , et ambiguo lapsu refluitque ßuitque
Occurrensque sibi venturas respicit undas :
Et nunc adfontes , nunc ad mare versus aperium
Incertas exercet aquas. о~
A&v сад, f.-iú'.'ioi', y.cà TCorauàçrtiQÏ то etc.] AtbyTas nava
le, et amnis circa Byzantium, memoratur inter alios Plinio Na
tur. Hist. lib. 4. с. 11. cuius ecce verba: Promontorium Chryso-
ceras. id est, aureum cornu, in quo oppidum Byzantium liberae
conditionis ante Lygos dictum, abest a Dyrrhachio septingentis un-
driim millibus passuum , lantum patet longitudo icrrarum inter
Adrinticum mare, et Propontidem, amnes Bathynias, Pydaras,
et Atkyras. Fluvius Atbyras memoratur etiam Ptolemaeo Geogra-
pbiae lib. 3. c. 11. in Thracia.
"A&uç, Sçoç воахцд ¿no "АЭсо yiyavroç.'] Athos fuit mona
Tfaraciae celeberrimus ab Atho gigante nomen adcptus. Erat inter
Macedonian), etThraciam. Quamob»-em aliiMacedoniac, alii Thra
cia« adscribunt. Hodie Hagion oros, Sanclus mons, Turcis Man-
jft'rdicitur, auctore Ortel. in Thesauro Geographico. Eum dici-
Ur obm perforasse Xerxes Persarum.rcx celeberrimus, qui Hcl-
lespontuin inter A by do n , et Scstuni, qua dividitur Asia ab Euro-
pa , ponte iunxit. Unde luv. Sa Lyra 10-
credit ur olim
Velificatus Athos.
Aiquc cumhaec fuerint opera tanto Rege digna, quae gloriae от-

Г
 44 THOMÂE DE PINEDO

bitione fecisse indico ; corura tarnen nulla fit menlio in Persarum

historia, quam Teixeira ex Tarik Mirkond exccrpsit. Erat hic mous
tantae allitudinis, ut per trecenta stadia uuibram diflunderet in
Lcmnuni usque iusujain, quae ab eo 72 millia passuum distabat.
Unde proverbio locus: "Адсод xaXvnxci nkevoàv Arjuvíag ßoog:
Athos operit latera Ijcmniae bovis. In cos dici soli In in, qui glo-
riam alieuius obscurant. Simulachrum enim bovis erat in Lemno
ínsula candido factum lapide, quod Alllos umbra sua obscurabat,
atque cliain in Myrinae urbis Lemni forum solstitio umbram' eia-
culabatur, ut rerum mouumentistradit Plin.Nat.Hist.lib.4- c. 12.
Itaque adeo sublimis erat, ut crederetur altius, quam unde im-
bres cadunt, surgere, tcstibus Mela lib. 2. с. Ц. Solino с 21. de
quo consulesis Herodotum lib. 7. c. 22. Solin. с 14.
— Sic Nixavôaoç TCt¡inxq) trjg Evgtoniíag.] Europia fuit
quoddain Nicandri opus , cuius meminit etiam Athenacus lib. 7.
* с. 12. ad quem locum Casaubonus pro Europia emendat 'Etiqoi—
oi'fiti'wi', quoil nunquam, iiiquit illc, Europiaca Nicandri noini—
nant иг. Ecce nunc îiominaiitur ab Stephano. Sic magni viri pru—
rigine corrigendi aliquando corrigunt quae corrigi non debeut.
— Xaíxig"A9a zóoov vtyog lôùv , etc.] Sunt îficandri ex
eius Europiacis carmina corrupta, quae nee divinus senex sani tali,
puto, restituet; quod conatur Vossius ad Melae Kb. 2. c. >11.
sod voti compos non est factus, ¿Sg yi /ioi ôokùv. Minis enim vio-
lcnlum est pro in uaxooig leg. an ¿yoov.
— "Og ¿vanovv %tioEeai.] Lege og ¿vaenav. Sequor enim
Vossii coniecturam, quae mihi videtur esse verissima.
— To Tonmov"Adwog уыа\д той i etc. ] Inquit то "A&toog
sine iota subscripto esse locale, eiusdem montis; at «¡>ыод cum
accenlu circumllexo et iota subscripto significare то ô^fiiov, i.e.
Jam ni erpers.
— "Eaxi, ôl ха1"Л#шс nôUç hA z^ASat.] Célébrât Auotor
л oster Alhon urbem in Atho monte , quae Acroathon , ac si dice,
ceres Summum - Athon dicitur Melae lib. 2- с. 2. ubi dùnidio lon-
gior, quam in aliis terris aetas habitantium erat , ut refert idem
Auctor ; at nus ter Acrothynos urbem suo loco in vértice montis
Atho memora t. utrum sit cadeiii, au alia ab ea, quam nunc me
minit, tu um esto judicium.
Ala, nóUg Kókywv , txxteua Alr¡rov.] Aea, urbs Colcho-
rum, quam circumíluebant amnes Hippos et Cyaneos.,. Et ur
bem et fluvios célébrât Plin. lib. 6- с. 4. hisce verbis : Maxime
inclaruit Aea XV M. pass, a mari , ubi Hippos et Cyanos vasiî
amnes e diverso in eum (Pbasin) conßuvnt. Obiter corrigendus est
Pliniw, apud quem porperam legilur Cyanos pro Cyaueos, quae
 ANNOTATIONES. 45

lectio non solum ex Auctore nostro confirmatur, sed etiam ex Pto-

l.in. ни, qui Geogrnpbiae lib. 5. c. 10. et Cyanei et Hippi fluvii
Ixßoiug in Colcbide memorat. Fuit Aea Colcborum urbium ce
lebérrima, quare ab Homero Odyss. 9. v. 32. Circes vocalur Aeaeat
quod esset ex Colcbide, ut tcstatur Lu.it. ad carmen Homericuni
citatum , cuius ecce verba ; To ôh Aiair¡ , ¿vt\ Ko\%wr¡ xux ina-
vvfiiav Tonixtjy, Ala yàg nohç Kokxlôoç. id est, Aeaea (sumitur)
pro Colchica per eponymian localem. Aea enim (erat,) civitas CoU
chidis. Quod etiam imitatusAeaeaeque
est Virgil.insula
Acncid.
Circes.
lib. 3. v. 386-

Passim etiam apud Apollon. Rhodium Medea vocatur Aeaea, et ab SI

Ovidio Metamorph, lib. 7. Aeaetias. a
Concipis inierea validos Aeaelias ignes. ч
Scilicet quod esset Aeactae filia, qui Colchide regnasse dicitur,
auctore Strabone lib. 1. Fuit antiquitus Aeae Colchicae regio non
solum пито et argento , sed etiam caeteris metallis dives ; quae
expeditionis causam Iasoni praebuerunt, alque Phi-yxum ante la-
sonem ad eandem navigationein impulerant. Quae sunt Graeco-
rum antiquissimae expeditiones multo ante Troiana témpora, quas
Poetae velleris aurei fabula involventes in maius, ut soient, au-
xerunt, de quibus consulesis Strabonem libro citato. Miruin vi-
detur Ptolemaeum nullaui fecisse huius urbis hoc nomine incn-
tionem. Quamobrem vera mihi videtur sententia Auctoris nostri
in AïoOxovoiàç , cum inquit Dioscuriadem , quae etiam Sebaslopo-
lit dicta fuit, prius Aeam dietani fuisse. Ptolemaeus enim in Col
chide primam huius regionem urbem memorat Dioscuriadem , seu
Sebastopolim.
— "Eoir.t Si xovvavrlov, l| avvijç ó Ah'¡rr¡c clvai.] Cum prius
dixisset Aeam urbem conditam fuisse ab Aeeta , inquit nunc
contrarium videri. Nam ab Aea denominari debet Aeetcs, ut ab
Asia, Asiates, sed priorem sententiaui videtur confirmare Strabo
libro primo , cum inquit Aeaetam Colchide regnasse, a quo prae-
cipuae Colcbidis urbi Aeae nomen inditum fuisse verosimile vi--
dt tur; quandoquidem legimus Cecropem Athenarum regem et
urbi et regioni nomen aliquando dedidisse. Cecropia euiin dicta
fait Attica , et ipsae Athenae, ut supra cum de Athenis egimus an-
notavirous pag. 28-
— Ta i&vixôv, Alaîoç, etc.] Gentile Aeaeus, et foem. Aeaea.
Sic Circes , et Medea passim a poetis vocantur, ut pag. 30. ob-
servavimus.
A iaur¡vr¡. ¿ç Ovçavioç lv AïaxiSàv divzloa).] Legenduin
existimo, pro iv Aiaxiôûv , 'Aoaßixav. Uranius enim Arábico
 46 THOMAE DE PINEDO

rum, non Aeacidarum libros scripsit, ас infra in Alavîxiç citalur

Arabici. rum secando.
AlßovSat. vrjaomivre rijç Bçttavvixrjç]. Aebudae Stepha
ne ex Marciano sunt Britanniae quinqué insulae, quae Ptolemaeo
Geographiae lib. 2. с. 2- dicuntur Ebudae; Solino с. S5. Haebu-
dcs. Audi eum loqucntem: Ultra Thulen pigrum esse ei concre—
tum mare , inde a Chalidoniae promontorio Thulen petentibus Ы—
** (lui navigatio est, excipiunt Haebudes insulae quinqué numero,
" quorum incolae nesciunt frugcs , piscibus iantum, et lade vivunt,
тех unus est universis. Nam quotquot sunt omnes angusla inter—
luvie dividuntur. Rex nihil suum habet, omnia universorum, ad
aequitatem certis legibus stringitur, ac ne avaritia divertat a vero,
discit paupertate iustitiam, utpote cui nihil sii rci familiaris , ve
rum alilur с publico, nulla illifoemina datur propria , sed per vi-
cissitudines in quameunque commotus juerit , usurariam sumit. De
carinii situ , numero , et iiominibus non convenit inter recentiores
et veteres , ut videre est ex Salmasio in Solinum fol. 248. et ex
Ortelii Thesauro Geograpliico in Ebudae. Quam diversae sunt
liominum opiniones in eis , quae nee videri , nee demonstran dí
gito possunt; ас sanenullae sunt incertiorcs, quam iliac, quas ma
xima pars ut certas amplectitur. Quae singula, ut cum Flinio lo-
quar, improvidam mortalilatem involvunt, solum ut inter ista
certum sit, nihil esse certi, nee miserius quicquain liomiue, aut
superbius.
AlßovQtt, nóíig 'ißrjQiag, w? ÜTnaßav. ] Aebura Auetori
nostro est urbs Iberiae exStrabone, apud quem tncuioratur üb. 8.
at per £ psilon et accentum circumflexum in penúltima 'Eßovga,
quam locatprope Baetim lluvium, cuius situs nonabludit abEbo-
ra Mclae quam lib. 3- с. 1. Castellum in littore vocat. Eandem
célébrât Topographus suo loco. Diversa ergo fuere Hispaniae op-
pida, Ebura , et Ebora, ab liac geutile dicebatur Eboreus, i. e.
Eborensis, ab illa, Eburacus; at ego fidcin adbibeo Livio, qui de
Ebura Carpetaniae lib. 40. sic loquitur: О. Fulvius Flaccus earn
obtinebat provinciam : is quia armare iuveniutem Celtiberos audie-
rat, et ipse quanta poterat aSociis auxilia contraxerai , sed ne
quáquam numero militum hostem aequabat. Principio veris exer—
citum in Carpetaniam duxit et castra locavitad oppidum Eburam,
módico praesidio in urbe pósito. Ex quibus verbis patet Eburam
fuisse oppidum Iberiae in (Jarpetania , inter cuius urbes locatur
Libora a Cosmograplio Geographiae lib. 2- c. 6. Dibora urbs, quam
loan. Mariana lier. Hispan, lib. 4. с. 13. opinatur esse eatidcm cum
Ebura Livii, quae nunc vulgo Hispanis dicitur Talavera de la
Reyna; otharuin nulla potest esse. (Situs enim obstat) Ebora Lu-

N
 ANNOTATIONEN 47

sitaniae, totius regni dempta Ulysippone celebérrima, quam no

stra aetatc Joannes Auslriacus iilius nullius Philippi Hispaniarum 32
regis, huius noininis quarti, armis expugnavit, sed brevissiiiio die- a
rum spatio earn recuperarunt Lusitani (gens inier Hispanos et ar-
inis et litteris et navigatione egregia) quae liberalitas Julia, vel ut
annotat L. Holstenius in Ortelium ex numo Tiberii Colonia Iulia,
Liberalis Augusta dicta fuit. ,
Alyaxqç, AlokiSoç axQa, ыд ¿xcaßcov.] Aegates Topo-
grapbo est Aeolidis Promontorium ex Strabone, apud quem non
Aegates , sed Aegan cum accentu circuuiilexo in ultima dicitur.
Eias sunt verba ex lib. 13- Avxi) de uiyQi xàv 'Açyivovaàv &ir\xu,
xa\ xi¡c vniçxti(iivr}ç èlgaç, íjv Aiyá xivtç ovouáCovoiv ¿¡.icoviiucoç
x¿¡ fwçj ' 6tï ôi и-ахошд ri¡v devxêçav avXlaßt]v ixrpiçtiv AlySv, cûç
Anuv , Y.ui AqxSv, ovtcù yàç xal то ôooç okov âvou,û£fzo , о
vvv Kávr¡v , xaï Kâvaç kêyovoi. i. e. Ea autem (Canaea regio) us
que ad Arginusas pertingit , et superiacens promoniorium , quoi
Aega aliqui naminant codent nomine, ас animal (саргаш). Opor
tet vero secundam syllabam longam proferre Aegan, ut Actan et
Archan. Sic enim quoque lotus mons nominabaiur, quem nunc Ca-
nam , et Canas dicunt. Quare pro Alyáxr¡c, Aioliàoç axQtt, lege
ex Strabonis verbis al la lis Alyâv xrjç Alokiôoç ¿кок, i. e. Aegan
Aeolidis promoniorium. Arliculus enim ttJs qui pertinebat ad di-
ctionem sequentem , per incuriam adiunctus est diction! praece-
denti , ac eadem incuria adempto t¡ factum est Alyáxt¡g.
Alyaîov itikayoç, kéytxat, xaï etc.] Aegaeum pelagus, seu
Acgaeus pontns. Est sinus maris interni a Sunio Alticae promon-
torio usque ad Ilellespontum extensus, diversa pro diversis regio-
mbus, quas alluebat, nomina sortitvs , liodie vulgo Archipelago
dicitur. Erat mare caeteris periculosius propter fréquentes sco-
puloí , et insula« , tum Cyclades, cum Sporades , uude adagio lo
cus, xov Alyaîov nkü , id est, Aegaeum navigat. Die i solituin de
eo , qui in magno periculo versatur. De eius etymo non convenit
inter auetores. PJin. lib. 4. с. 11. et eius simia с. 15- (sic Solinum
««lent vocare.) яар« xtjv Aïya, id est a capra , deducunt, quae
Giaecis dicitur Ali, 7oç, id est, Aex, Aegis. Strabo lib. 8- ab
Aegis Euboeae oppido noineu adeptum fuisse inquit. Alii alias af-
ferunthuius nominis etymologies, qua.s scienspractereo, de quocon-
sulesis Const. Porpbyrogen. Them. lib. 1. с 16.Eust.ad 11.2- v.41.
— "Eari xaï Alyaîov itedíov, avvánrov xrj Kt$$a. ] Célébrât
nunc Topographus Aegaeum campum prope Cirrham. Cirrha ve-
ru fait urbs antiqua sub Parnasso monte Apollini sacra, a qua
Apollo Cirrhaeus vocabatur, unde lu venal. Satyr. 7-v. 65. inquit:
 48 THOMAE DE PINEDO

Quis locus ingenio nisi cum se carmine solo

Vexant , et dominis Cirrhae Nysaequc ferunlur.
82 Apollinem et Baccbum vocat Satyricus dominos Cirrhae et Nysae,
Ь quae erant duo Parnassi montis iuga iuxla Boeoliam, in quibus
colcbatur Apollo et Liber Pater , de qua videsis Pausan, lib. 10.
— Atytzai лада ai-ja, jioif (ptQouívijv àwo той лго* го IIv-
diov ôçovç-] Sunt verba mutila, quae ex Eustatbio ad Pciïegctae
v. 131. sic sunt legenda: AéytTai ласа tov Aiyav Tcoiapov axçô—
¡iivov ало tov лсс\ то IJv9iov ôçovç, aq> ov, etc. id est, Dicitur
ab Aegajluvio , gui Aelabitur a monte circa Pythium, a quo cam
pus Acgaeus nomen habet. Nostram correctioncm non solum con
firmât tust, sed etiam Stephanus , cum inquit àa> ou xaï xo ni-
ôiov Alyaïov , i. c.aquoet Campus Aegaeus ; quodpraedicari non
potest de nomine aîya , cum capram signiucat. Tune eniin est
foem. gen. sed cum significat_/?uiuuwj. Tunc enim est mascul. ac
cadem de causa pro q)(Qo¡íívr¡v legendum est (picófievov.
Alyal лоХка\, jioAiç Kdixtas-] Perperam to JtoAAai scribi-
tur maiusculis litteris, ac si esset nomen quoque urbis proprium,
longe alia est Stephani mens. Innuit enim esse multas liuius no-
minis Acgae urbes. Primo loco locat Aegas Ciliciae urbem, quae,
ад yiaoi oor.tîv, omnium fuit celebérrima, templo Aesculapii oVîi-
солоцлоС; quod erat in hac urbe елмгщотатог , xaï atßäouiov
■toïç nákai, ut inquit Sozom. lib. 2. с. 4. quo plurimi confluebant
credentes Aesculapii insomniis illic homines roorbis, seu nialis
libérai i : quod templum diruit Constantius Constant. Magn i íilius,
cuius meminere Libanius in Oratione ad Theodosium Imp. pro
templis Gentilium, Pbilostrat. in vita Apollonii lib. 1. с 5. Const.
Porpbyrog. de Them. lib. 1. c. IS. Plin. lib. 5. c. 27.
— Maxtôovlaç , щпд Kai Mi}ioßoreica.] Célébrât nunc Ae
gas Macedoniae urbem, quae Melobotira quoque dicta fuit, ut
inquit noster , scilicet ab ovibus quas pascebat. Id enim sonat id
Hominis. Fuere vero Acgae Macedoniae, antiquorum liuius re-
gionis reguni sedes, in quibus eos sepiliri mos erat, refe
rente Iustino lib. 7. с. 1. et 2. Plinio lib. 4. с. Ю. Solino с. 14.
Quae urbs, cum prius AeAessa vocaretur, Caranus Macedoniae
rex gregem caprarum seculus earn occupavit, ac Aegeas, popu-
lum Aegeatas vocavit, ut narrât lustin. libro capiteque citato,
ct.si Cosmographo Geographiae lib. 3. c. 13. Aedessa et Aegaea
sunt diversae Einalbiae Macedoniae regionis urbes. In hac urbe
inquit Iosephus Anliquit. lib. ir. с 8. Philippum Alexandri M.
patrem a Pausania Cerastae Clio ex Orestaruin gente occisum fuis
se. Nee praetereundum, Perdiccam Clio praefatuin fuisse, regnuni
in familia mansurum quoad Aegis posterorum reliquiae conditae
 ANNOTATIONES. 49

forent, et ob siiperslítionem creditum fuerat extinctam in Ale

jandro stirpem, quia locum sepulturas mutaverat, ut rerummo-
numentis tradit idem Trogi brcviator libro supra citato.
— JCal tj iv Mv$$lvr¡ , iv xrj AloXíSt.] Memorat alias Aegaa SS
inMyrinaca Aeo,;dis regione. Sic enim logendasunt illa exeodem «
Steph. in Mvgiva, sc. Kaitj iv Mvoivaíu vijç Mvoivr}ç iv xñ
AloXíSt. Г)е qua urbe nil memoria dignum inveniebam.
— Kai Evßoiag, iïç"Out)ços ¿» та v.] Plerumque Topo
graphs laudat Horaerum tanquam per aversionem, nunc citat
eum Iv тф v. Sunt verba corrupta, quae sic legenda censeo: юс
"OfiTjpoç iv xr¡' IX. r. id est, ut Homerus II. v. hoc est, 13. ubi
memorat Aegas Euboeae v. 21. a quibus opinatur Strabo lib. 8.
потен accepisse Aegaeum pelagus, etsi Eust. ad eundem locum
aliter sentit. '
— Го idviwv , ènà uïv SiavXXaßov etc.] Innuit duplici
modo scribi Aegarum urbis nomen , et di'ssyllabum Aegae, vel tri—
sylkbum Aegaeae. Quamobrem gentile a disyllabo, Aegoeus, a
irisyllabo vero Aegeates , ut sevibitur apud Iustin. lib. 7. cl.
— Ano Si xciavXXaßov tvo¡¡rui xa! ovxoig Alyeáxrjg. ] Haec
verba sic legenda existimo: ¿no Si xQiavXXaßov, Aiyeúrr¡g, id est,
a trisyUabo , Aegeatcs Id enim ratio clamât, atque ex antece-
denlibus confirmatur, reliqua лс/QsXy.íi.
Aïyttça, nékiç'At%uîaç.] Aegira fuit urbs Acbaiae in Pe- .
loponneso iuxla Corintbiacum einum inter Aegium et Sicyonem
eiusdem regionis urbes. Sita erat in quodam colle áspero et dif—
ficili ad Parnassuin vergens, a mari distaus circiter septem studia,
auctore Polybio suae Hist. lib. 4. Cuius etiam meminit Ptoleraaeus
Geograph, lib. 3. c. 16. Navale habebat eiusdem cum urbe Homi
nis, teste Pausania in Achaicis, quod dis taba t ab urbe duodeciin
stadia-, sed de loci distantia non convenit inter Polybium et Pau-
saniam. Strabo üb. 9. inter Achaeorum oppida secundum habere
locum mquit, in quem Aegarum Íncolas ab Achaeis transía tos
fuisse refert.
— üavcavtag Si ?хтм Xiytt, xr¡v ' Tmcrjaiav Aïyttgav fisrm-
voa¿a&ai.~\ Inquit TopographusPausaniam dicere libio sexto Hy-
peresiam , postea mutato nomine vocatam fuisse Aegiram , cuius
alliTt verba interrupta , ut solet. Integra vero ego tibi propino.
Aliter enim Stephani mens percipi non potest. Ea vero sunt ex
Pausaniae libro séptimo, non sexto, ut inquit noster , quae hoc 33
modo sese habent : 'Em &aX¿oar¡ ¡ilv Srj Alytioâxaiç ovôêv ioxiv b
i; fivqvtjv, ¿Soi S' Im xov imviíov ovo axaöiav xai dix« ilg тт/v
суы nóktv , Ou,T¡QOv Si iv xoïg i'neoiv Tntcr¡aía ¿vófiaaxat, то
¿i ôvofia xo vvv iyivexo 'iuvav Inoixovvxav , iyívtxo ós in alxla
Slephanus Vol. IV. D
 50 THOMAE DE PINEDO

roiSSe. Eixvmvlotv ¿cplCtGdai вхоаход ífitXXív ctvtoïg noXéfitoç ig

xr¡v yr¡v , oí Ó£ (ou yào èoôxovv atwaayoi toïg ¿kxvtovtoig tlvai)
¿9çotÇov6iv aîyttg onûaai aq>i<Siv rjGav Iv xrj tcoça, ovXUJ-uvxeg as
iôrjaav яро? xoîg xéoaaiv avzäv ôàèaç , r.aï ¿g пдова vvxxoç 4"
i^ânxovei xàg ôàôccç. £iKvavioiàs (levai yao Guftficéjrovç roîç Тяг-
Qt¡aLívuiv -¡¡kmÇovJxal tfvai xi]v <p\óya h. xov iitmov qi-Ao'> tcvqqç)
o! fifv oïxaSe lTtavr¡Q%ovTO , Тясдцошд Se xrj nôXsi xà ovofia xo
vvv fttrifffVTO ¿ao xàv Alydïv. id est, Nihil vero in maritima ora
habent Aegiratae memoria ¿lignum. A navali superior urbs stadia
abesl xii in Homtri carminibus Hyperesia nominaia fuit , nomen
vero, quod nunc inditur, obtinuit , cum Iones earn ienerent coló—
niam. Obtinuit autem ex huiusmodi causa, cum Sicyonii comparato
exerciiu eorum regionem invasuri essent , intelligerentque Hypere-*-
sienses nullo pacto se pares Ulis numero et viribusfuturos , caprat
omnes, quae intra eorum regionis fines erani , in unum coegerunt,
adligatasque ad cornua faces , intempesta node accendere , hostest
{ignes eosessc ab auxiliaribus Aegiratarum suspicati, venturos enim
in eorum auxilium socios sperabant) domum rediere; a capris iia-
que (quas Graeci aiyag vocant) muíalo velerc nomine urbs Aegira
est appellata.
— nHv r'0(ir¡Qoc ' TntQr¡aír¡v cpT/eí.] Homerus meminit urbia
Hyperesiae, quae postea mutato ilumine vocata fuit Aegira, Я. 2.
v. 573. ad quem locum Eustatli. inquit sic vocatam fuisse ab Hy-
percle Lycaonie filio.
Alyslçovaa, nókig xrjg MtyaolSog.'] Aegirusa , urbs Me-
garidis ex Strabone , quem tanquam per aversionem nobis, seu
Tendit, seu laudat, apud quern lib. 13- non Aegirusa, sed Aegi—
rus, nec Megaridis urbs , sed Ъ/lelhymnaeaepagus dicitur; sed ni
hil de ca memorabile memoriae prodit.
— AtyixaixaX Aïyuqog, ыд &сопоцпод.] Dicitur etiam Ae-
girus Theopompo L'b. 56. Eodem etiam modo dicitur Straboni
lib. 13.
84 — "Egxikuí AlolídognóXig Alytíaovea.] Célébrât nunc ex He-
a rodoto urbem Aeolidis Aegiiusam, apud quern lib. 1. eiusüt men-
tio. Sed nihil de ea memoratu dignuin memoriae prodit.
Alytnxaioi, oí &(.anqaxo\aTtoxivog Alyiaxovi] Acgeslaeos
vocatos fuisse Thesprolos, inquit noster Auctor, sed sine auctore.
Thesproti vero fuere incolae Theeproliae regionis Epiri, Cbao-
niae proxiinae, nobilis fluvio Thyamide, Lacu Acberusia, ex quo
profluebal Acheron amnis, qui in Glycin) povtum iniluebal 1 ecipiens
plurimos íluvios, sic , ut dulcis sinus aquae fieret. Superiacebat
liuic siiiui Cichirus Thesprotorum civitas, quae oliiu Ephyra dice-
hatur, referente Strabone üb. 7. Win. lib. 4. с. 1.
 ANÎÎOTATIONES. M

— 'Sic 'Aftvnvaïov , kjiÔ ' Apv¡i.vov.] Amymnaei seu Amy-

mnt fuere populi seu Thesproti, seu Epirotici, ut inquit Epito-
mator nosterex fifaiano 'm"A¡ív¡xvoi, qui nomen accepere ab Amy-
uuio duce.
Al"/r¡Xc, (pvf.ii tijç Атпщс, ¿ко etc.] Aegeis una ex Atli-
cis tribubus nonicn adepta ab Aegeo Pandionis, quorum genealo
gía , ut et Atheniensium reguin , est valde confusa, de qui bus con
sulesas Meursium de Pop. Attic, et de Regib. Atheniensium.
AlytjloX, H&voç Mrjôixov.] Aegeli, populi Medici, id est,
Mediae. Medos et Persas coufundunt scriptores veteres, praeser-
tim Pausanias, et Amnn'an. Marcellin. apud quos plcrumquc Me
dí usurpantur pro Persis. Ideo Amni. lib. 22. с. 11 . inquit, Athoii
montem pervium fuisse с ce navibus Mediéis. Pausan, lib. 10. lo
quero deAbarurn oraculi incendio abexercitu Xcrxis et Thebanis
inquit: AtvxtQOv dl ovto» fterà Mifiovg, i'fioeav nvgt. id est, Se>-
cundo vero hi post Medos (Persas) igni dederunt. Quare suspicor
nostri Auctoris Aegelos, quos ipse Mcdicam gentem vocat, esse
Aeglos Pcrsarum apud Herodotuin, quos ipse in duodécima eorum
Satrapeia numerat. Satrapeias vocat praefecturas , quas Darius
Ну staspis (ilius instituisse inquit , ut apparet ex eius lib. 3. c. 92.
lam quando in huius Darii mentioiiciu incidiinus, non extra in- 34
»III uli nostri metas esse existima vitnus dicere, esse aliquos, qui Ь
dicant hune fuisse Estberis marilum, qui in eius nbrsa, megilah,
id est volumine, (sic vocant Hebraei librum Estheris) Acbasveros
vocatur, quod Herodotus duas huius uxores célébrât Artystonatn,
et Atossam, in quarum noininibus aliqua apparent vestigia etsi
corrupta Estheris et Vasti reginae; sed id totum cornil t, cum
Herodotus affirmct Artystonam et Atossam Darii uxores fuisse so-
ions et Cyri filias. Miruiu sane esthistoriaeEslher nullum extare
vestigium , nee apud Persas, nec apud Graccos. Sed desiiie mi-
rari. Multo enim celebriores fuere expeditiones Darii et Xerxie in
Graeciam , quarum tamen in historiis Persicis nulla fit mentio ;
in il.'ius memoriam misera gens suain dilapidât pecuniaiii , vino,
etbo, et comcssalionibus , in his quam simillima Romanis in Sa-
turnalibue, et Bacchanalibus; sed quae gens est quae aliquando
non ineptiat? ct sunt, qui nunquam cessant ineptire.
sftyialog, jutto|« Zikvûvoç etc.] Aegialus fuit inter Si-
eyonem ct Buprasium locus, cuius nulla fit, quod sciam, apud
■líos mentio. Id iioiiiinis sonat Latino sermone littus.
— "Eaxw htçoç ydlyialoç itQoee%r¡c тю Ilóvra.] Célébrât
ahum Acgialum prope Pontum post Carambin Promontorium, qui
habebat pagom cognominein, cuius memínit Poetarum parens II. 2.
т. S5j. ex qua licmislichiuin il lud, quod aller l, ad quem notât
D 2
 52 THOMAE DE PINEDO

nosier in aliquibus exemplaribus scribi Grobialon , non Aegialont

quod etiam annotavit Strabo Geograpbiae lib. 2.
— KQiúiivav г AlytaXóv гг. ] Est hemistichium Homericum,
apud quem invenitur II. 2- v. 855- ut praecedenti nota annota-
vimus.
— rçuipsTui ôh] Vide quae ibidem aiinotavimus.
AlyixoQsmg, ovx ïaxi ôijfioç rr¡g Arxixtjg. ] Aegicoretos
non est popujus , h. e. oppidum AUicae , etc. sed una ex quatuor
Atheniensium antiquis tribubus , quae AlyixoQtç dicitur aliis , de
quibus in 'Axzrj egiinus.
S5 — AiyoxtQÛg. ] Lege Alyixoqtïg , idque ob acpáXfta Chalco-
a grapbi , vel librara errorem.
Atyiila, ërjfioç rijç AvzioylSog q>vXrjg. ] Aegilia oppidum
Antiocbidis A tbcniciisium tribus, cuius caricae celebrantur Tlico-
crito Idyllio primo.
— AlyiaXtvç.] Lege AlytXnvç. Est enim popularis a tribu
Aegilia, a quo nomine non potest deduci Aegialeus, sed Aegilieus.
— "Eon xai vijaoç (itral-v Açrjrrjç, xai IliXonovvyaov.] Aegilia
fuit etiam insula inter ('retain, et Feloponnesum Styreorum, cuius
meminit Herodotus lib. б- с. 107. apud quem scribitur AiyLXti«,
ac eodem modo debet scribi apud nostrum, nonAiytáXna, quod est
vel i m press oris , vel transscriptoris naooquaa. Litterarum enim
ordo id exigit.
AiyiXnp, nh¡aíov Kçoy.vltiaç rrjî 'Htchqov.] Aegilips Epi-
tomatori nostro est locus prope Crocyliam Epiri, ut ex Homero
conatur probare, cuius affert carmen, quod legitur II. 2. v. 633-
Coulrarium affirmât Eust. ad eumdem locum; eius ecce verba: 'Ev
Ss ты AlytXma TQr¡%tíav , ovoaa fifi/ zónov v\ Tqayüa, èmdstov
Si то alylXvna. id est, in Ulis verbis Aegilipa Trachean, nomen
loci est Trachea , epithel am vero aegilipa. Quam ab Homero aegi
lipa vocatam fuisse inquit, quod capras pingues redderet. Id enim
sonnt nomen alylXiij;.
— Ka\ Toïv ¿ftoieov.J Sic concipieudus est bic locus, xa\ ztov
¿uotuv OWT)QriS о тбяод, vel if xqtjgiç. Sic enim ama I loqui Ste-
phanus , nee dan tur genitivi absoluti sine verbo ; vel legendum
xai t¿ 0,(101«.
Alylu,oqog, vrjcoç Atßvtjc-] Aegimoros, insula Libyae, quae
siiiuin claudebat , in quo Carthago, a qua triginta ferme millia di-
etabat, ut refert Liv. cuius ex lib. 30. с. 24. sunt quae sequun-
tur verba : Onerariae (naves) pars maxima ad Aegimurum insu—
lam {ca. sinum ab alio claudit , in quo sita Carthago est) triginta
ferme millia ab urbe. Ad haue insulam lioinani Fabio JJutcone
consule classem Cartliaginensium eccidere, auetore Floro lib. 2
 ANNOTATIONES. 53

Plîn. lib. 5. с- 7. plural! numero usus est , ас scopulos vciius, 85

quam Ínsulas esse inquit. Nihil referí quod a Livio Aegimurus, Ь
ab Auctore iiostro Atyiftoooc vocetur, ipsissima est insula.
A l'y i va », трас.] Tres esse Aeginas inquit; sed unam tan-
lum célébrât huius Hominis Cycladum insulam aere Aeginetico
ideo dicto insignem, auctore Plinio lib. 34. с 2. Ab Aegina Asopi
filia nom en adepta est, cum antea Oenone diceretur, ut inquit
noster; seu ut alii, Oenopia et Myrmidonia, cuius descriplio-
nem videsis apud Pausan, lib. 2. Aliquando maris imperium obti~
suit , et bello Pérsico in navali praelio ad Salamincm de prima I u
cum Atbeniensibus disceptavit, ut reriun monumentis tradidit
Strabo lib. 8. Fuit olim celebérrima ob Acacum, Achillem, Pa—
trocluui , Aiacem , Neoptolemura , ac denique ob Paulum Aegine-
tam medicum insignem ; ac cum non amplius ferret huiusmodi vi-
ros, fecit proverbio locum: Ta jiçwt' ¿qítotovs naïSaç Aïytv h..
içéçti, id est, Primum óptimos pucros Aegina a/il , clici solitnni
de eis, quae optimis princ-ipiis incipiunt, ас paula I ¡m in deterius
▼ergunt , ut soient та ¿v&cúniva, Lépale Demades Orator apud
Atbenaeum lib 3. inquit: Aeginam esse Piraei gramias.
— rOnolírt¡s Alytvevç etc.] Eius Íncola' Straboni dicitur
antea Aegineus. Alus Aeginctes , ante Myrmidones vocati fuere;
non , ut est in fabulis , quod magna oborta peste formicae Aeaco
votis id impetrante in homines inutatae luerint, sed quod forini- ■
t arum more terrain fodientes , (erat enini saxosa) seminaren t , qui
pi i/ni argen team monetam excudisse feruntur , ut referunt Strabo
libro citato, Aelian. de Var. Hist lib. 12. с. 10.
— 'О 61 zov Aiyivr¡zov cpÔQzoç, tj ôovkoç, Alyivijtai.] In
his verbis pro Alyivtjrai legendum existimo Aiyivrjxtxóc. Sensus
enim id exigit. Innuit enim , servum Aeginctae diet Aegineticum,
çfvemadmodumaRhodius, Pihodiacus. Infra ennn inquit, Aeginaeum
dici de íncola, cui opponere vide tur Aegineticum.
— *H xiquoç.] Lege xenauog.
— "Еви ok TQWtavov ai7toXix')v Xiocrfujjr»;?.] Est vero tere- 36
brain pattorale Ceramietes. Haec verba mutila et corrupta esse a
aospicor. -N ullam enim habeut cum praecedentibus, nee cum sub-
sequentibus connexionem. Nee apud alios , quod sciam, то xeça-
■i^ri/s »igiiificat terebrmn pastorale , nedum fortasse invenitur :
plane nescio, quid edicat Stephanus.
Alylviov, italic ' RXvQiêv , oís StQaßav.] Aeginium Illy-
riorum esse urbem, ex Strabone tradit, qui eius mciitionciu fe
cit lib. 7. Thessaliae assignat Livius, cuius ex lib. 32. с. 15. ecce
verba: Phaleria incensa ac dirtpta est, inde Aeginium petit, quern
locum , cum vel módico praesidio tutum , ac prope inexpugnabi-

r
 54 THOMAE I>E PINEDO

lern vidisset panels in stalionem proximam teils coniectts ai Gom~

phocum regionem agmen vertit. Loquitur Livius de Quintio con—
sule. Phaleria vero erat prima milium Tlicssal. ut idem Livius
Iradit eod. lib. Caesar de Bell. Civ. lib. 3- Obiectum, oppositum-
que Thessaliae fuisse inquit.
Aïyiov , nóXis 'Ayaîaç.] Aegium, urbs Achaiae exEudoxo,
cuius meminerunt Pausan, lib. 7. Livius lib. 38. Strabo lib. 9-
Ptol. Geograph, lib. 3. c. 16. Fuit urbs insignia, et iam inde ab
antiquis Lriiipuriliiis post deletam eluvionibus Helicon reliquis
Achaiae urbibus gloria et potentia praecellebat, cuius agros prae-
terlluebat arauis Phoenix, ex Septem vel octo pagis avvs^oUa£h¡,
ut inquit Slrabo lib. 9. In ea Achaeorum conventus aetate Рай
ка niac adhuo celcbrubantur ; queinadmodum ad Thermopylae et Del-
phos Amphicfyonuiu , ut refert idem auctor libro supra citato.
Apud Liviuin quoque lib. 36. с 47. Antiochi Aetolorumque lega-
tis a Quintio consule Aegii concilium datum datum est.
— 'О itokíxr¡c Alytevç, ¿ç o jfpjjcpoç. ] Oppidani Aegi»
Achaiae urbis, de qua in praecedenti nota egiraus, dicebantur
Aegiei, (Latino ore Aegienses) iuxta oraculum ipsis redditum,
cuius uuuiii tantuin apponit versum Auctor uoster, alii duos hoc
modo :
3S Tfitïç 6' Alyiltç, ovxe Toirot, otirs xixagxoi,
b Ovôk SvmôêxttToi , ovx' Jv Abyra , ovx Iv n'oiirfirJ.
Pot auiem Aegiei, nec lerlii, пес quartl
Nec duodecimi , пес in ratlone , пес in numero.
Quae locum adagio fecere, dici solitum in homines ignavos et con-
temptos; alii Mcgarensibus redditum fuisse existimaut, Erasmus
ad adagium Primum Aegina óptimos pucros allt ; Aeginensibus red
ditum fuisse inquit: sed cum fefellit opinio ex similitudine nomi-
uis Aegiensium et Aeginensium. .«
AlyôaQtva, nôliç Mtyaolôoç, oùoWpwç. ] Aegosthena
neutro plur. urbem fuisse inquit Megaridis ex Pansania, apud
quern lib. 1. Aegisthaena dicuntur. Eius ecce verba: 'H 51 ¿p«vij
xijs Mtyaolôoç tr,ç BoKùxàv iert оцодод, tv r¡ Mcyaçivai Hr¡ya\
nôUç, ixioa ôs Alyiaduivu äxiaxai. id est, Montana Megaridis
pars Boeo line finítima est, in ea Megarenslbus Pegae urbs, alia
vero Aegisthaena habitata fuere. Ex Pausania quoque corrigendus
est Plinius apud quern lib. 4. с. 7. perperam legitur Megosthcuien-
ses pro Aegosfheuenses, atque Pagaei pro Pegaei. Illi erant Aego-
slbaenorum, hi Pegarum incolae.
Alyoç norctuo't, Ttôhç èv ' ElX^enovxa.} Aegos potami, urbs
in IIcllcspoulo. Id Hominis sonat Latine caprac fiuvios. Plin.lib.4-
с 9- ilunien Aegos vocavil j nec propterca existimanduiu est fuisse
 ANNOTATIONES. 65

fhrrram. Ammian. Marcellin. lib. 22. с 12- utpote Graecus Ac-

gotpolamus vocat, quo in loco, inquit ille, lapide* casuros ex
coelo praedixit Anaxagoras, cuius uieminit quoque Euseb. in
Chronic Fuit urbs maritima, ut apparet ex Pausaniae lib.9. etS.
apud quam Lysandcr Lacedaemoniorum dux Atbeiiienscs vicit
classe maritima. Alterius etiam praelii ad Lane urbem meminit
Strabo Lb. 6. Numero etiam singulari utitur Herodotus lib. 9. с 1 1 &
ubiinterpres Latinus perperam vertit А1уоаяогарод Aegosfiuenta,
existinians esse пошей fluvii , cum sit urbis.
Aïyovaa, vijaoç Aißvtig etc.] Aegusa, insula Libyae, Li- »?
ЪуЪов dicebatur Kairia, pro quo legendumesse Capraria conten- a
dit Cluv. Sic. Antiq. lib. 2. с 15. quod Graecis Aegusa idem est
ac Latinis Capraria, pro quo corruptum esse a Libybus Katria
existimat; at, si verum est, quod inquit Auctor noster, iuxta L\-
byes dictam fuisse Catriam, scilicet ab ipsis, ut et verosímil«-,,
nomine imposito, non habet locum coniectura Chivera.- Quiu
etiam Latinis non Capraria, sed Aegates, et Aegades plurativo
numero dicuntur. Quamobrcm iudico illud nomen Katria nobi«
ignotum esse. Quicquid dicat Bochartus de Colon. Phoen. lib. 1.
с 27. ínsulas quasdam fuisse, ad quas Romani С. Luctatio, A.
Posth. consulibus Cartaginenses duce llannone navah praeho yi-
cerunt, inquit L. Florus lib. 2. с 2- Nee inaior in mari pugna, in-
quit ille; de quibus consulesis Melam lib. 2. с 7. Livmm lib. 3tt
с. 24. Strabonem lib. 6- Plinium lib. 3- с 8. Non solum Aegusa,
sed etiam Aelhusa dicitur.
Alyvnxoç, У.а\ щ %¿Q«, xoi e> яотииос.] Aegyptus, et re
gio, et fluvius, nomen adepta a rege huios Hominis Bell Mio ex
Aeria, qua« verosimile est Aegypto quoque aliquando dédisse
nomen; quandoquidem sunt, qui dicant Aegyptum vocatam fuisse
Aeriam , inter quos est Auctor noster т'Ашдк, ubi quasi sui ob-
litas Aeriam dictam fuisse inquit naga xbv ¿iget. Alu dieunt Ni-
Jum fluvium Aegyptum antiquitus vooatum fuisse, a quo regio a
recentioribus Aegyptus quoque vocata fuit. Inter hos est Gram-
maticorum eruditissimus Hcsychius, cuius sunt verba : Aiyvnxos
¿ Ntïioç ¿ «otefioff, «У oi x*l i¡ joîoa ¿ne xáv vtwxtgnv Ai-
yvrtroç Ыч*Ч, id est, Aegyptus, Nilus fuvius , a quoregvo a re.
wtioribus Aegyptus vocata est. Pro quibus fact Poetarum pa
rens, cui Aegyptus dicitur, qui rcliquis senptonbus Nilus, evi
dent! argumento suo aevo nonduni vocatum iuisse Nilum. Id1 no-
minis corruptum videtur ex Hebraeo Ьпз naal. Nam quemadmo-
dum Graeci ex bya baal, fecere Brjkov, sic verosimile est ex ^пз
naal fecisse JV«7ov; de quo vide quae suo loco amrotamus. Ae-
gyptiu vero regio Hebraice dicitur D'«4! mitsraim; undeab ьи-

-
 56 ТЦОМАЕ DE PINEDO

sebio Chronic. Hb. 1 . Mestraea dicitur. Illud vero потен accepit

a Mitsraiai filio secundo Chami, qui cclcbratur Genes, c. 10. v. 6.
quad Ioscpbus Ánliquit. lib. 1. с. 7. ad Graecam linguain deile-
cteus Mesren , Aegyptum , Mesraeos Aegyptios vocat. £ius sunt
verba; 'Ещщ&г\ es uccl Meoçaioiç r¡ хата rr¡v itco(lr¡yoQÍav ¡.ivi'jnij.
Tr¡v yac Alyvnxov , MéuQi¡v, xai Mcagaíovg Tovg AlyvTtríovc Snav-
t¡g oí ravxr\v oiy.ovvTtg xakovusv. id est, Senaia ctiam est Mes.
raéis iuxla appellationem memoria, Aegyptum enim Mesren, Mesi-
raeos Aegyptios vocamus omncs, qui hanc regionem incolimus.
Caeterum regio notier est, quam ut indigent referri, cuius descrip-
tionemhabee apud Plin. lib. 5. c. 9. Mel. lib. 1. с 9. Strab. üb. 17.
Ftolem. lib. 4. с 5. et alios.
T-f Ih) ко v naiç ùiv я al Atólas, Tjjg xai iloiautzidoç ,] In-
quit Acgy plum regem , a quo Aegypto regioni nomen, iilium fuisse
Beli ex Aëria, quae etiam Potamitis dicta fuit; a qua Aegyptus
Acria , et Potamitis dicta , ut paulo inferius inquit Auctor no~
iter, etsi in 'AiQÍa tanquani sui obliLus ait Aegyptum Aeriam
vocatam fuisse naçà tov á'soor.
—г- To l&vixov AlyvTtnoç.] Gentile Aegyptius ergo pro ra
tions insliluti nostri aliquid delibaijduin nobis est, dununodo tibi
non pariât fastidium, sed rçonog iv TtûoixakkieToç, quem obser
vare, scu teuere conabimur. Fuere Aegyptii vafrí , et imposto
res, unde verbum aíyvjmófa), id est, mores, linguam, et dolos
Aegypiiorum imitor. Quod etiam confirmât carmen illud iain-
beum, quod afl'crt noster ex Aeschylo, utputo, at in religiuni-
bus fuere non solum ridiculi, sed etiain insani. Nun coulenli
euiuiSoIem, Lunam, et Astra adorare, animant ia etiam bruta,
•J7 et olera coluere. Scarabaeos quoque pro Dis habuere, curiosa
b Appionis Grammalici intcrpretatione, qua colligebat Solis ope-
rum siiuililudincín buje animali esse ad excusandos geiilis suae
í'ilus, ut inquit Plinius lib. 30. o. 11. de quibus operae prctium
ç«t ewdire {gvepalem Satyra 15.
Wie
n Oppida iota eanem veneraniur , nemo Diaaam.
Porruin , et сере nefas violare, et frangere morsu,
Osanctas gentes , quibus hace nascuntur in, hortis .
■ Numina, lanaiis anitnalibus. absiinct omnis
Mensa , nefas illicfoetum iugulare capcllac,
Cariabas humanis vesci licet.
Qnao confirmât |)iodorus Siculus oculatus testis Bibliothecae Ili-
slcnicao lib. 1. Gl'aeçia rçliclis, appono Latina: Qui de besliis
Ulis apante aliyuam iuteremerit , capite plcctitur, excepta felis
et ibidis çattlfr,. quas si guis vel volens , vel invitas occident ad
 ANNOTATIONES. 67

mortem prorsus a multitudine concurrentium abrepius crudelissime

inierdum etiam absque iudicii senientia iractatur. Hie metus facit,
ut qui id genus animal extincium forte consptxerint , procul ab—
sistemes mortuum se invenisse hoc cum lamentis et attcslalione
proclament. ¿ideo vero animis hominum ista animalium religio
impresta est , et tarn obsiinatum ad ea veneranäum quisque a[f'e-
cium gerit , ut etiam , quo tempore Ptolemacus rea: a Romanis
nondum amicus erat denunciaius , et plebs omne Studium conje—
rebat , ut ea: Italia eo proj'ectos obsequióse coleret, utque eis nul—
lam eriminis , aut belli ansam praeberet, ob metum contenderet:
feie tarnen a Romano quodam inteijecia , populique ad aedes eins
coneursu Jacto , пес proceres a Rege ad deprecandum missi, neo
communis Romae terror hominem poenae eximere valuerit, quam-
vis citra voluntatem idjeeisset. Quod non auditu pereeptum reje-
rimus, sed ipsi in peregrinatione ad Aepyptum coram vidimus. Si
ßde maiora fabulisque similia iam memórala apparent , longe in-
iüleniiora dehinc memoranda videbuntur. Cum enim James ali—
Endo Aegypium premeret, mullos ad mutuam inter se carnis
lanae depastionem adactos Jerunt , sed neme de sacrosanetis
animalibus vel dégustasse aliquid aecusatus est. Nee mirum hoc,
« credebant Dcos esse. Opliuie enim, inquit Harpinas Philoso-
i'liu» de Natura Dcorum lib. 3- Ecqnem tarn amentem esse pu
tas , qui illud, quo vescatur , Deum credat esse? At non oiunes
Aegyptii cosdem babebant Deos. Apis enim Meniphi, MnevisHe-
liopoli , Crocodilus alibi , Ichneumon alibi colobatur. Allium et
caepas inter Deos in iureiurando habuisse, testatus Plin. lib. 19*
с. 6. Blitum certe infelix fuit, quaudoquidem in borum Deorum
collegium rion reeipiebatur , quando vero Apis reperiebatur. Вое
tiiiiii erat, non quieunque, «cd certis signis notatus, maxima
erat lud tentio inter populos, omnibus studiose certantibus, apud
quem deberet locari, quod aliquando turbas creabat, ut acci-
di&se refert Ael. Spartiajius in Adriano , ецш Adrianus impera
re!; si vero scire desideras sigua,' quae Apis debebat babere,
cónsules llcrudoi. lib. S. c. 23- Notatu diguuin est uunquain fas
fuisse Aegyptiis Deos placeré pccudibus, aut sanguine, sed pre
cious et tburc, ac ideo cuín Ptolemaeorum tyrannide pressi Sa
tin nuin, cui bostiae mactabantur, recepissent, fana ei extra po-
mocrium lacaverunt, ne urbana templa pecudum morte pollue.
rentur, cuius rei testis est locuples Macrobius Saturnal, lib. 1.
с 7. Atque si non satis aeslimari potest, ut itiquit Plin. lib. 30.
с 1. quantum Romanis debeatur, qui suslulerc monstra, in qui-r
bus hominem occidcre religiosissimum erat, iiiaudi vero ctiaiu
lalubcriiinum ; non satis etiam aeslimari potest , quantum Chri-

r
 58 THOMAE DE PINEDO

stiánae religioni debeatur,, quae tot religiunuin monstra sustulit.

Aegypli pyramides adeo sunt notar, ac carinii auctores ignoti,
iiistissinio casu obliteratis tantae vaiiilatis uuctoribus. Aliqui pro-
diderc in raplianos , allium, et caepas millo octingenta talenta
erogata. Regum pecuniae otiosa ac stulla ostentado , ut cum
88 Plinio lib. 36. с. 12. loquar, non mirabor, si aliquis dixerit
a Hebraeos, cum in Aegvpto essent, in liuiusniodi pyramidibus
potuisse laborare. losepbus enim Antiquit. lib. 2. c. 5. meam con-
iecluram exprcssis verbis confirmât.
— 'Exh'j&rj xal Mvaoa ij '{coca vrco Ooivixcav , etc.] Voea-
tam fuisse Aegvpttini a Phoenicibus Mvaran , et Acriain , et Po-
tamitidem inquit. In primo nomine aliqua etsi obscura valde ap
parent vestigia nominis Mestraea, seu Mesraea ad dialectum Grae-
cam deflexi , Acriam dictara fuisse ab Aeria Aegypli regis matre
verosimilius existimo quam ab aere, ut inqnit noster in 'Aeçia,
ас quia eadein Aëria vocata quoque fuit Potamitis, ut supra in-
quit, Aegyptas etiam Potamitis dicta fuit. Sic enim legendura est,
non srorcrfi/njs , quod est impressoris inertia.
— 'Allá xaV Slyvyia ixalcïto, etc.] Vocabatur etiam Ogy~
щга, scilicet propter antiquitatem, Hermochymios, scilicet a
Mercurio et Chamo, quemadmodum ab cius liliis Chus et Mil-
sraiui, quorum fit mentio Genesca>s capite uWciino. A Chamo
cnim Chcmia, cuius etiam meminit Plutarchus in libro de Iside,
vocata fuit , cuius nominis cxstant ciñeres apud Diodorum Sicu-
luin Bibliothccae Historicae lib. 1. apud ïhebaidem enim erat
urbs , quam incolae Chemmin vocabant, quin etiam Hebraice
fcn y-\H eretz Cham , id est terra Cham, dicitur Psalm. 105. v. 23.
et 27. et Psalm. 106. v. 21. qua de causa etiam ab Hebraeis
vocatar on 43 raw admaih bene Cham , i. e. terra fliorum
Chami, Eust. ad Dionysium v. 232. inquit Acthiopiam quoque
vocafam fuisse. Aethiopia vero et Chus sunt nomina laoSvvctfta.
Э1Ю Chus enim Estheris volamine v. 1. est Aethiopia et haec est
omnium pene Rabinorum consentiens opinio. WIclambolos vero
dicta fuit a nigris glebis, et Hephaestia ab igne, i. e. calore.
— "Eazi Si xa\ alXr¡ Aïyvntoç (iixça ] Est et alia Aegyptus
gg parva, lnnuit Topographus Aegyptum ab aliquibus in maiorem '
b et minorem divisam fuisse. Scriptores enim regiones suo quisque
modo soient dividere, de quo vide Auctores p. 37- a. cilatos.
Aïyvç, itiUç Aax<ovixr¡.] Aegys, urbs Lacónica, cuius
oppidani Aegylae dicuntur Pausaniae, apud quem lib, 3. haec
leguntur: ' Eni rovxov Aaatdaipóvioi noUum xcarr¡aavTCc itókiv
Ttôv THQiotxlSav r¡v$Qaito6lCovTO Aïyvv , vnomtvaavnç oîç oí
Atyvzai cpQOvovei rà 'AQxáatov- id est, Laccdacmonii sub hoc
 ANNOTATIONS!!. : 69

(Archeiao) bello subactam urbem Aegyn imam äeßnitimis in ser~

viiutem redegerunt suspicanies , quod Aegyiae partes Arcadum se-
querentur. Lbi interpres Latinus perperam vertit, exciderunt.
pro in servilutcm redegerunt. Fuit sita prope Arcad, ut inuuil no
tier in Kaçvaiôç, de qua videsis Strabonem üb. 10. .'•• "i
— Kaï navra xltj Oe o9 ovvtx Aiyvog xvvóg, etc.] Sunt caiv
mina Lycoplirojiis de Helena Lacónica intelligenda, quam vocat
canem Aegyam , i. e. Laconicam. Quia Aegys erat urbs Lacent-,
cae, in primo carmine pro ткцаеакг' ovvsxa lege tA^usO' t'ivixa.
Sic cuiiii apud cum legitur ; sed ctiam 1 . vcopbro ex noslro Au-
ctore corrigendus est, apud quem legitur Адуйад xvvóg, i. в*
Argivae canis pro Aiyvag xvvog , i. e. Aegyae canis. ;., , . .,1
Aidf¡i¡>og, nóhg Evßoiag, ÜTcaßatv ivvára.] Aedepsius,
orbs Eubocac ex Strabonis lib. 9. cuius ipsissima aflert verba,
quae apud ешн libro citato leguntur, Ptolemaco Geographies
fib. 2r. c. 15. dicitur Acdipsus , sed Larum vocalium ¡israßolrf
baud insolena est , £uboca vero tarn módico interiluentc Euripa
Boeotiae avulsa erat, ut poute iuugeretur, teste Flinio Hist.
Natu. lib. 4. с 12.
— "Onov rà Of Quà AotiTpà ' HçaxXèovç.] Haec verba sunt
Strabonis ex eius lib. 9- apud quera lib. 1. inquit Demetrius Ca-i
latianus, qui de terrae motibus Graeciae scripsit librum , quem 39
citât Strabo, calidas illas Herculis Tliermas terrae motu quodain a
per triduum cohibí tas, rursus fluxisse aliis eruinpentes font! bus,
quod etiam Thermis ad Thcrmopylas accidissc refer l. Spiritus
enim sub terris, si vehementer irascitiir, subvertil terras, iacu-
lalur mare, evomit Ínsulas, quod periculum magis subest Italiae,
quam Belgio , ctsi xooyváezt¡g iJle Boterus in suis Bclationibus
parte prima lib. 1. inquit: In Olanda si tiene, che innarizi a oU
tocento anni , sia stala sopra falta dell Océano: dal quale si с
ándala a poco, apoco riscotendo. Sed Ilolandi septis, Oceani
irapetum, magna adhibita .cura, coercentes Boteri nQüyvwoiv
non curant. His relictis ad Spartam nosti'ain mloainus.
Alèovawi, Ovpuayoi ' Patfiaiuv etc.] Aedusii, socii Bo-,
raanoruin prope Celticam Galatiam, h. e. Gallium Celticam,' ex
Apollodori Chronicorum lib. 4. horum hoc ¡11 nomine allum est
silentium apud Scrij)tores. Quare pedibus eo in sententiam Bo-
berti Stephani ad Dionis lib. 38. qui opinatur Aedusios esse He-
duo«, quorum fit mentio apud Livium lib. 5- et apud Cacsarein
fib. 1. et 7. qui primi omnium exterarum gentium ius Scnatorum
in urbe adepti sunt , auctore Tácito Aunal. libro undécimo , cap.
vigcaimo quinlo, apud quem Acdui vocanlur. Quare fratres po-
puli Romani a Marco Tul. Cic. vocantur Fpisl. ad Brulum lü.

r
 60 ТПОМАЕ DE PINEDO

Carolus Stephanus in suo Léxico, et Ortclíus in suo Thesauro

Geographico Burgundioncs quos nunc vocant esse existimant.
Al&aía, nôXiç Amicovixijç.] Aetkaea, urbe Laconicae. Una
de centum ex Philochoro , et Thucydide Jib. 1. apud quem Al-
&ttïç% Aethees, seu ore Latino Aeiheenses sine diphthongo in pe
núltima memorantur, de quibus nihil memoratu dignum refcrt.
Si extaret Polemonis Iliensis opus de Urbibus Laconicis , illiquid
exoptali forte inde discercmus; at vetustas nobis кос pariter at-
que alia multa invidit.
Aldákijj vrjaog Tuce^vuv] Acthale, ecu Aethalia Graecis,
quod in huiusmodi nominibus est tralatiliuin , I.alinis Ilva dici-
59 tur, auctore Plinio lib. 3. с. б- cuius ecce verba: Ilva cum Jerri
Ъ metallis, circuitu centum millia, a Populonia, a Graeci* Ae
thalia dicta, Memoratur etiam Andino vati Acueid. lib. 10.
Ast Ilva trecento»
Insula inexhausiis chalybum generosa metallis.
Ad quem locum inquit Servius : Cum in aliis regionibus , effossis
metallis terrae sint vacuae, apud Jlvam hoc esse mirum, quod
subíala renascuntur , et rursus de eisdem locis effhdiuntur. Quod
etiain confirma tur auctoritate Geograpki, Sic eniin ipse testis
ttvzó-тхцс inquit Geograpkiae lib. 5. EiSouev èi xa\ roui IgyaÇo-
fiêvovç etc. id est, Vidimus etiam , quiferrum ex Aethalia alla-
tum elaborarent. Non enim ea in insula Jvrnacibus liquari potest,
sed statim pcrferiur ex fodinis in contineniem. Porro hoc parado
xen habet Aethalia, et quod fossae, unde ferrum eruitur , rursus
tempore implentur.
— "Eoiks öh KtnXfje9ai ôià to etc.] Optiine interprétate-
Auctor noster or'jro rrjç al&álr¡c , id est , afuligine ношен insula?
Aetlialiae indituin fuisse, quibus "accinit Diodorus Siculus Biblio-
tkecae JJistoricae lib. 5- Id Hominis explicat Suidas suo loco то
i/, y.ai.iívov uikav, id est, ex camino nigrum, quod nihil aliud
est quam fuligo.
— Tov lv Al9-álr¡] Lege t¿v lv al&álr¡ sine liltera maiu-
scula. Hoc enim nomen nunc non accipitur de insula , sed fuli-
gine , a qua insula noincn accepisse videtur , quia in camiuis,
ubi ferrum elaborate*, fit plurima fuligo.
— Avo yio r¡eav ' ovzoç uiv £¿tiioc.] Cum prius dixerit
Lemnum insulara a Polybio lib. 34. Aethaliam vocatam fuisse,
ас ex ea fuisse Glaucum, unum ex eis, qui compactionern ferri
invenit, nunc inquit duos fuisse , kunc Sainium et alterutn Le-
inniuui. In quibus verbis iuest manifesta contradiclio , aut pro
ovToç ftíi» Xaawç, id est, hie quidem Samius, legenduin est tig
fiiv ¿¿¡¡нос, id est, unus quidem Samius. Tunc enim bene se
 ANNOTATIONES. ' 61

qüitur ó i' îrtQoç Arjuvioç, id est, alter vero Lemniiis. Alii di-
i mi t uiium tanturn fuisse , qui primus compactionem i'erri èÇevos, '
cuius opus celebre fuit patera parva ex ferro compactilis, quam
dedjcavit Alyattes Lydus cum ex morbo convaluissct, ac erat
spectatu digna inter omnia , quae fuere Delphis donaría, ut re-
runi r.ionu mentis tradidit Herodotus lib. 1. с. 25.
— Oanç xai loyov aorfiucorarov avé&r¡xsv Iv /JiXcpolg, ¿ç 40
'.ííoóáoroe.] Inquit Glaucum Samiuin, qui compactionem ferri a
excogitavit, Delphis celeberrinium opus dicasse, ut Herodotus
inquit, at fallitur. Herodotus enim lib. 1. с. 25- inquit Glaucum
t iiiuiii, qui aovvog Si¡ núvTíov av&Q0d7iav ferri compactionem ex
cogitavit, fuisse, qui pateram parvam ex ferro compactilem fe
cit, quam Alyattes Lydus, quum ex morbo convaluisset una
cum alia argéntea apud Delplios dedicavit.
AÏ9 alíSai, ôijiioç irjç Acovtiôog tpvkijç.] Aethalidac, po-
pulus, scu oppidum Leontidis tribus, memoratur Suiduc et
Harpocrationi. Hesychio dicitur Ai&aXià , sed puto ex nostro et
reliquis corrigendum esse Ai&aUSai. Consultais Meursiuui de
Populis Atticis.
A i 0 r¡ ç , о ьясо tÓv cà&ÎQa TtExvQWjiêvoç холод.] Aether lo
cus supra aclherem ignitus. Proculdubio tunc aut febri labora-
bat Stepbanus , aut non coenaverat , quando Aeihtrem sic ex-
plicabat. Melius Hesycbius. Inquit enim : А1\>щ S vkiq xà viq>r¡
холод, id est, Aether , supra nubes locus. Nee etiam in Geogra
phie aether habet locum , si qu ¡dem 11011 habita tur; at ego ini'/a.
Sunt enim, qui dicant non solum in aethere, sed etiam in igne
animantia quacdam vivere. Лес defuere etiam, qui credidere Lu.
nam quoque babitari. Quare de omnibus perdif'iicilibus Inèjfiv
optimum censeo.
Aldixia, ¿g Kilixia.] Aethicia , fuit regio Thessaliae,
coins incolac Aeihices dicebantur , ac in Pindo monte habitabant,"
ut inquit Auctor nosier. iMemorantur Poetarum parenti II. 2.
v. 744- Ad quern locum Eust. sic loquitur : Aï&ixtg es Oixxalt-
xöv idvoç vittQXtlptvov ri¡s ' Hntiçov , жата ôé tivciç , MaxcSovi-
xàv, y.uià ôè tiiQuvç , IIt§§atßiY.ov. Jtfpl тоитш v ôs xaï о уш-
yçatpoç arr¡OÍv. id est: Aeihices vero, Thessalici populi supra
Epirum siti, secundum alios vero , Macedonici, secundum alios,
Perrhatbici , de quibus et Geographus loquitur. Sic vero de eis
loquitur Geographus lib, 7. Hntiouxai д liol , xal Aucpikojßi,
xai oí vjttQxtíutvoi , xai avvártxovxsg roïg IXXvqixoÎç ooiai , тоа-
jtlctv olxovvxtg %toQav, Mokoxroí «, xal Adapávíg , xai Aldi-
xeç, %a\ Tvutpaiou id est, Epirotae vero sunt, et Amphilochi,
et, qui »ирга siti , et UlyricQs aitingentes montes, asperam inco—^i,
 62 THOMAS DE PINEDO

¡entes regiertem, Moloísique, et Alliamanes , et Aethices, ei

Tymphaei.
Aí&íoty , ¿ç Xiiif.] Duplici modo dicitur apud Graecos
Aethiops, scilicet Al&lorjJ, et Al&toJtevç, ut annotât Eust. ad
Odyiss. 1. ex Edilione Basileae fol. 13. v. 1. Aethiopes vero di-
Cti sunt, ut inquit idem auetor ad eandem Odyss. fol. 12- v. 50.
ad Homericum v. 23- ab Stephano citatum ёш то iniKtxav69ai
tíJv ótyiv vno rov r¡kíov etc. id est, quod faciem adusii sint a
sole, qui, ut aiunt, cum ad perpendiculum sit in Aethiopia,
magis adurit, Hebraice vocantur E¡Vü»3 Chusim , a Cbuso, filio
Cbami, ut testatar Ioscph. Anliquit. lib. 1. с. 7. cuius ecce ver
ba: Ttceâowv yàç Xa(iov naiôuiv yevofiivtov , Xovaaïov ulv ov-
Älv ¡ßkatptv o yçôvoç. Al&ionsç уид , a>v tjqIsv hi xaï vvv vno
êavTÙv tí , xaï èv tí¡ Aalçc itàvzwv Xovaaiot xaXovvrvt etc. id
est, Qualuor enim cum fuissent Chamo liben, Chuso nihil detri-
menti tempus attulit. Aethiopes enim , quibus imperavil adkuc et-
iam nunc, et a se ipsis, et ab omnibus, qui in Asia habitant,
Chusaei vocantur. Notatu dignum est, in Acthiopia eolem sólito
vehementiorem , rege Atheniensium Cranao, totam incendisse
Aethiopiain , ut rerum monumentis tradit Eusebius Chronieorum
lib. 1. I ¡ule Phacthontis fabula apud Poetas decantata originem
liabuisse videtur, sub qua hoc incendium latebat. Nee incredi-
bilis est Hispaniae siccitas inter Hispanos scriptores. Natura
enim volventibus annis prae nimia Iiuiniditatc diluvium; prae
nimio calore siccitatem et incendium mortalibus denunciat.
Unde opinio de totius orbis conflagratione. At nihil satis est, ut
improbi fiant boni , cum boni sint boni , non supplicii timoré,
lion praemii spe , sed suapte natura atque solo Summi Boni amo-
re. Nullum aliud incendium mernini me legisse praeter hoc. At
diluvia diversa celebrantur apud Scriptores Ethnicos. Sub eodem
Cranao fuisse in Thessal. Deucalionis diluvium inquit idem autor
loco citato. Ethnici omnium hominum primos extitisse Aethiopes
affirmant, naturalibus causis persuasi , ut videre est apud Diodô-
rum Sicuhinv Bibliolh. Historicae libro tertio statim in principio.
Quare ab eis avTO%9ov£ç vocati fuere. Aegyptios eorum colonos
41 fuisse, multis argumentis conanlur probare apud Diodor. Sicul.
a libro citato, apud quem, et Strabonem lib. 1. Herodot. lib. 7.
bifarie dividuntur, scilicet in Aethiopes trans Aegyptura, sive
ab ortu solis, qui l&VTQi%tç, i. e. recios crines habentes vocantur
ab Herodoto, et in Aethiopes exLibya, qui crispissimos omnium
hominum capillos liabcnt, eodem Herodoto auctore,. quod et
quolidiana expcrientia confirmât, ovkórarov тс1%а>иа eorum cri-
spissimum capillamentura una cum Herodoto possumus vocare.
 ANNOTATIONEN 63

Nnnquam Aethiopes ab exlernis regibue subacti fuere. Philoso-

pbi propter soil* niiiiiutii ardorem, quem caeteri homines per-
frrre non possunt, ipsi propter suam in Deos pietatcm id acci-
dissc interpretabantur, etsi Herodotus lib. 2. asserit, Sesostrim
Acgypti regem regno Aelbiopiae ])otitum fuisse, ас lib. 3. affir
mât Cambysem Persaruin regem Aelbiopes Aegypto contérminos
subcgisse , qui tertio quoque anno adbuc sua aetate muñera
Persaruin regibue portaban t, quod de illa Aetbiopiae parte Ae
gypto vicina inlclligendum est, non de tota Aelhiopia. Pudenda
circumcidebant, more inter aliquos Asiae populos recepto, ut
palet ex eoderu Herodoti lib. 2. ídem lib. 3- Auetor est , eos ge-
iiituraiii, non albani, ut caeteros homines , sed atram emitiere,
quod, uptime rei'ellit Stagirita Philosophus de Hist. Animal, lib. 3.
e. 22- cuius sunt verba: 'All! 'Hqoôotoç ôiiiptvarai yoonpaç rois
AiQionaç ngoï'tO&ai ¡xékaivav yovi]v , etc. i. e. Sed Herodotus
meniitus est, qui scripsit Aethiopes genituram nigram emiitere.
Genitura enim spuma quaedain est; omnis anlein fere spuma est
alba. Quare Etlniii i , qui sub fabulis , ut Arabes et Hebraei sub
allegoriis omnia tegebant, Veiierem vocarunt 'Acpqo6íti¡v ab spu
ma , quae Graecis uq>çàç dicitur. Quaerunt Criticorum itaîotç,
quare Homerus II. 1. v. 462. aïQona olvov , id est, aethiopem
vinum vocaverit, ad quem locum Eust. duus aflert causas, vel
quod adustum sit facie, vel nigrum, vel rubrum, vel quod ca-
hdum et adurens sit, quod ultimum confirmât Hesychius cum ai-
dona oîvov explicat &(Qpavrixôv , id est , calidum.
— Atdloneç , toi 6i%dà , etc.] Lege АШояид in accusativo
casu, non in nominativo. Est enini versjculus Homericus , apud
quem sic legitur Odj'ss. 1. v. 23- in quo Poetarum parens Ae-
ihiopet vocat últimos liominum, de quo videsis Geograph, lib. 1.
qui Homerum hac in re défendit.
— Tr¡v yào Atàionluv yr¡v niiojrrjv qpaal nayrjvai.] Aetbio-
piam primam terrarum compactam fuisse affirmât. Ethnici enim
omnium li oi и ¡nu m primos extitisse Aethiopes existimabant, ut
videre est apud Diodor. Siculum lib. 3. statim in principio; fere-
bat Aethiopia ebenum, etgossypium, etsi illud Mantuanus рое- 41
ta Géorgie lib. 2. v. 116. Indiae tantum tribuit b
sola India nigrum
Fert ebenum.
Audi Herodotum loquentem lib. 3. Auxr¡ ¡\ %ovOov те (péoti nol
le* , xei ôévÔQia nâvxa âyçia, xalißevov, i. e. Haec vero {Ae
lhiopia) et aurum mullum fert, et arbores omnes agrestes, et cbe-
Quod ctiam confirmât Lucanus lib. 10-
 64 THOMAE DE PINEDO

chenus Шагеоиса vastos

Non opcrit postes , sed stat pro robore vili.
Gocssypiuin vero ferre canit Andinus vates Géorgie, libro citât.
T. 120.
Quid nemora Aethiopum molli caneniia lana ?
Velleraque , utfoliis depectant tenuia Seres?
Descriptiouem veteris Aetbiopiae habes apud Diodor. Siculum
lib. S- Strabonein üb. 1. Ilerodotum lib. 6. et apud alios; ho-
diemae apud Franciscum Alvarez testem oculatum, qui eius iti-
iierarium scripsit lingua Lusitana , illuc ab Emanuele Lusitaniae
rege missus , et apud Osorium Hist. lib. 4. et 9. et apud alios,
Omnes eam dividunt in Orientalen] et occidcntalem. Mantissae
loco esto, Instituiiones Aclhiopicae linguae primum typis man
dasse Valcrium Doricum Romae anno Christi 1552. postea Jfil-
helmus Schickardus Ultraiecti cvulgavit eiusdem linguae Gram-
maticam. >
— J7owrot y.nl &10VÇ ¿tiutjßav, etc.] Primos Aetliiopes co-
luisse Deos , inquit Breviutor noster , cui etiam accinit Diodor.
Siculus libro tertio sub eoruin persona , cpaal Se naç' avroig
îiçujtoîç, etc. Apud se omnium primos Deos colère, sacrificiorum
pompas, et conventus solemnes, et alia, per quae /tontine* Deo
honorem impendunt , inventa aiunt. Ad quae videtur alludere Ho
rneras II. 1. v. 423- ubi lingit Iovem una cum reliquis Diis in Ae-
thiopiam ad saenficia , et epulum commune profectum,
dsol à afia nâvreç £?rovro.
DU vero simul omnes sequebantur.
Aîû lOTtiov , %toç>Lov Avôiaç, etc.] Aetbiopium Auetori
nostro est locus Lydiae ad Hyllum lluvium ; Harpocrationi et
Suidac est locus, seu oppidum Euboeae. Apud Aetbiopium Ly
diae colebatur Diana nomine Aethiopia , cuius diversas afl'crt
etymologies. Inter alias et яаса го aï&tiv, i. e. urere, arderé,
fulgere, quemadmodum etiam Minerva apud Lycophronem dici-
tur Ai&vta, auctore Eust. ad Odyss. prim, ex Basilcac editione
fol. 13- v. 5- de cuius uominibus videsis Coel. Kbodig. Antiqu.
Lect. lib. 14. с 18.
— Ot ôh ti?v avTr¡v rf¡ 6tlr¡vr¡.] Pueri, qui nondum aere la-
vanlur, sciunt Dianam, Lunam, Recaten, Proscrpinam eam-
dem fuisse Deam.
42 AïxaXov , qpQOVQiov тт/ç hulictç.] Aecalon, castellum
a italiae es Dionys. Antiquit. Bom. lib. 16. qui desideratur, Laiini
vocaiit Aeculanum, de quo vide quae in "АвкХод.
'Atlavov, italic Aoaßias.] Aelanum (sic scribendum exi
stimo) fuit urbe Arabiae prope Egram ad Aclaniteni sinum, cui
 ANNOTATIONES. в5

nomen dedit, auctore Plinio lib. 6. c. 28- audi cum Ibquentem':

Sinus intim us, in quo Leanitae , qui nomen eidedere, Regia co-
rum Agra, el in sinu Laeana, vel , ut alii, Aelana, nam et ipsum
sinum nostri Aelaniticum scripsere , alii Aelenaticum , Artemido-
rus Alenilicum , Tuba Lacniticum. Haec nominis diíl'crentia pro
cède a diverso urbis nomine , quod npud scriptores invenitur,
scilicet Aelat , Elana, Ailai, Ahilat , Ailoth-, Ela, Eilat, Ei-
lam, Haila, Ada, quae omnia ab Hebraeo ГтЧ-ч* Ailath deduci
videntur, cuius lit mentio Deuteron, с. 2. v. 8. Regum 1. с 9.
v. 26. ubi nib'« Ailoth dicitur. Sita vero fuit iuxta Esipti -ga
ber, ubi SeJomoh rex classent fecit, quae erat in littore maris
Rubriin ora Idumacae. Quare a Iacobo lusio Hebraeo in descri-
ptione terrae Sanctae , quam Christiane, liiiius nominis Quarto,
Daniae Begi dicavit, Idumaeae urbs dicitur, qua erat ab Indi is
ad Aegyptum trausitus. Eius quoque meminit iosepbus Antiquit.
lib. 9. с 12. tempore Achaz filii Iolhami regis ludah. Erat sub
potentate Iudaeorum, quibus sub eodem rege Resin Syriae rex
eameripuit, et Syriae restituit , ut apparet ex secundo Rogum
с 16. v. 6- Full. Miscell. Sacr. lib. 4. c. 20. eamdem iuquit esse
cam Albo Pago Strabonis et Arrbiani; sed locus Geogi'apbi Ara
bie, quem affert Bocliartus secunda parte Geographiae Sacrae
non facit pro Fullero. Regum lib. 4. c, 14. v. 22. dicitur Aza—
riah rex lehudali aediiicasso Aelath, ct cam restituasse regno
Indaeae.
AÏXict, Tigkiç nai.atatívr¡s , V nálai ' TiQoeókvua.] Aclia
Auctori noslro urbs Palacstinae , quae olim Hierosolyma ; ab Ac
tio Adriano Inipcratore sic vocatam fuisse llierosolyniaiu inquit
£pitomator nfister. Dio Historiae Romanae lib. 69. auct<>r est,
Atliam CapUolinam ab Adriano cognominatam fuisse, cum earn
eversam ianj iiistaurasset, scilicet, a se Acliam, a templo lovis
Capitolini, quod eo in loco, ubi veri Dei templum fuerat, aedi- 42
lirai it, Capitolinam ; iam antea Antioclius rex cum, ppnaretur Ь
extuiguere religionem Iudaicam , templum, quod erat Hieroso-
h mis, Olyiiipii lovis, et quod erat in monte Garazim lovis Pe-
regrini, id est, Hospitalis , templum appellavit, auctore Euse-
bjo Chronic. Canone num. 1840. Dcus enim , ut Ioquuntur He-
braeorum naiafç, est СЗ'ВХ -рм , id est, longue naribus. Audi
Dionem loqaentem, ct banc liumanaruni rerum catastropben con
templare. Sic enim il le libro citato, ' Eg 6e та ' ItQoaôkvua nu-
lit etc. id est, Quum autem in Hierosolyma urbem eversam du-
xisset coloniam (Adrianus) quamque Aeliain Capitolinam nomi-
navit , et in loco , ubi templum Dei fuerat , templum Tovi aliud
aedificasset , bellum haud partum , ct diuturnum motum est , lu—
Stephanut Vol. IV. E
 66 THOMAE DE PINEDO

daeis graviter ferentibus, quod exterae nationei in urban suam

habitation venirent , quodque aliena templa in ea aedificarenlur.
Tibi interpres Latinus non pereepit mentein Dionis : eiquidem itçù
íSov9j¡vai, quod est templa aedißcari, vertit, sacra fieri, quia
то ttp« est aequivocum. Apud Graecos euim significat sacra et
templa. Sed verbuiii iöov&ijvai , id est aedificari , adiinit amphi—
bolologiam. Sacra enim nouaedificantur, sed templa. Fuit hoc lu-
daeoruru bellum cruentuni, ut soient esse quae rcligionis causa
suspiciuntur. Eoruni dux fuit Cocbebas ille celeberi'imus auda
cia, qui sibi tiluluiii Mesiach tribuit, ac se vocavit Barcoche*
bah, id est /ilium stellae, alludens ad illud Num. с 24- v. 17.
Dp"'» 330 "p"l darac cochab mejahacob, id est, procedet Stella ex
Jacob. Postea Iudaci cum vocarunt ЮМПЭ p ben coziba , id est
filium mendaeii, ludentee in nomine. Donnitabat Hieronymus,
cum interpretaturus ilia Eusebii Chronic, libro posteriori ex edi-
tione Iansouii fol. 166. MtXQi *í¡$ xat Aôçiavov Iovôaiav ало—
eraoiaç, id est: Usque ad ludaeorum contra Adrianum rebellio-
nem. Ipso vertit, usque ad eversionem, quam ab Adriano per-
pessa est Hierusalcm. Hicrosolyma enim non fuit eversa ab Adria
no, sed instaúrala , ut apjiaret ex Dionis verbis. De Hierosoly-
íiHs vero vide quae suo loco aimolamus.
43 — Ei j'«p ласк zr¡v AXs^avÔQttav etc.] Inquit, Gentile Al e-
a xandreus, non deduci ab Alexandria, sed ab Alexandre, ut et
numen urbis. Quare, si res foret arbitrii mei, pro 'Aki'ÇavOQivSj
legerem ' AXtèavôçeicûç. Sic enim videtur argumentan : Alexan
dres non dicitur ab Alexandria. Sic enim diceretur Alexandri-
eus, atqui dicitur Alexandreus; ergo ab Alexandre dicitur, ut
et Alexandria. *
Al ¡.to vice, ц &ecru\ia, ало АЛцог'од.] Aemonia, fuit ve—
cata Thessalia ab Aemone. Thcssalia vero fuit regio Graeciae
celebérrima;' ношен adepta a Tliessalo Aemonis filio , de qua vi—
1 de suo loco Observationen nostras; пес поп Strabonem lib. 9. ubi
diversa eius nomina refcrt. De Aemonia vero sic loquitur Plinius
lib. 4- с. 7. Sequitur mutatis saepe nominibus Aemonia, eaderri
Pelasgicum Argos , Hellas; eadem Thessalia et'Dryopis, semper
a regibus nominaia, ibi genitus' rex nomine Graecus , a quo Grac*
cia , ibi Hellen , a quo Hellenes , hos cosdem Homerus tribus no-
minibas appellavit, Myrmidonas , et Hellenas el Achaeos. Cae-
terum Aemonius adiectiv. ut plerumque a Poetis sumitur, pro
Thessalicus. Sic Ovid. Trist, lib. 4. Elegia 1 . v. IS.
Fertur et abducta Lyrnesside tristis Achillis
Haemonia curas atténuasse lyra.
 ANNOTATIONEN 67

tbi Haemonia lyra est Thcssalica. Scribilur enim cum aspiratio-

ne et »ine ea.
— To Ttvxçog, ojff TQiytvíg etc.] Locutus de Ethnicorum
accentibus ex corum regula excipit то Teucrus, quod habet tres
generationes , hoc est, tria genera , Teucrus, a, um.
— Kai Aiuovia, nohg'AQXaSictg etc.] Aemonia, urbs Ar-
cadiae, nomen adepta ab Aemone Lycaonis filio ex Paus. 1. 8-
cuius aetate iam non extabat , nisi vicus , ut ipse rcfert eod. lib.
Aïfioç, cçog Эдащд.] Aemus, vel Aemum, Loe est mase. , 43
et lient, gen. Scribitur etiam cum aspiratione et sine ea. Fuit b
mons Thraciae, cuius meminit Maro Georg. 1. 1. v. 492.
Neefuit indignum superis bis sanguine nostra
Aemathiam el latos Aemi pinguescere campos.
Ubi Servius inquit, fuisse montem Thessaliae, sed cum fefellit
opinio. Strabo enim, Flinius et Mela Thraciae montem esse affir.
want. Poetarum Princeps illic vntcßoXixdig loquitur , ut occiso-
rum in illis praeliis multitudinem ostenderet, inquit non solum.
Aeniathiain , sed etiam Aemi campos, corum sanguine pingues
redditos fuisse.
Aïvtia, тояое вдащс, ¿g Äintia.] Aenea, locus Thra
ciae,, utAejiea, pro голос» id est locus, legercóAts, id est urbs.
Id enim ratio clamât, quia inquit, ыс A'íneiu, quae ab eo nóhg,
id est urbs, vocatur suo loco. Quin ctiam statim subdit Qiutv Al-
vttádag xavxT¡v xakcï , id est Theo Aeneadas hanc vocat , quod
referri debet тссод то noktç. Fuit vero Aenea, urbs abAcnea con-
dita in Thraciae peninsula nomine Pallene , in qua navigation»
pertaesos reliquerunt, quae ad Cassaudrum usque Macedonian
regem pennansit , quo régnante dirutis pristinis sedibus Aenea-;
tie eius incolae Thessalonicam recens conditam cum aliis mul.tis
habitatum ivcrc , ut refert Dionys. Hal. Autiquit. Roman, lib. 1.
Quod etiam confirmât Strabo in Epitome lib. 7. In hac urbe quot-
annis conditori Acneae sacrificium cum magna caeremonia fieri
•olebat, ut rerum monumentis tradit Livius lib. 40. Ex verbis
Tlu unis in Lycophronis ab Auctore nostro allatis apparct Aencaiu
in hac urbe a se condita sepelivisse patrem Anchiscn.
— eiav Aivtiúiag Tavvr¡v v.uki i.] Theoii Aeneadas vocat 44
quam alii appellant Aeneam urban Thraciae ab Acnea conditam. a
Maro etiam ut Theo pluratrro num. usus est Aeu. 1. 3-
Et liltore curvo
Irloenia prima loco , faiis ingressus iniquis
Aeneadasque meo nomen de nomine jingo.
Ubi Servius non audiendus est , qui pulat Poetam de Aeno Tlira-
ciae quotjue urbe hic fuisse loquutum , quae erat ab hac diversa,
E2

Г
 68 THOMAE DE PINEDO

ut claret ex nostro Auctore, tie qua vide quae suo loco anno-
taraus.
Alvla, Sià то« (, nóXig Tls^aißav-'] Aenia , per iota,
urbs Perrhaeborum , de quibus suo loco. Acniae incolae, Aenia-
nés et Aeniei, sea Latino ore Aenienses dicebantur; qua de urbe
audi Liv. loqueiitcm, cuius ex lib. 44. с 10. sunt verba, quae
sequuntur; Revocatis igilur in naves miliiibus , omissaque Thes—
talonicae oppugnaiione , Aeniam inde peiunt. Quindecim millia
passu um ea urbs abest, adversus Pydnam posila, feriili agro.
, Liv. Macedoniae adscribit et lib. 40. c. 5. Aeneam vocat, per
iucuriam transscribentis existimo ; ißsissima enim erat urbs.
— ' Exakovvzo Si oSç Mi¡heLc] Vocabantur vero ut Melien-
ses. Existimo baec Verba superabundare. lam enim dixerat Ai-
yovrat b\ seal Aiviëïç , id est : Dicuntur vero et Aenienses.
—■ ¿toaßav <5È îv tt¡ rcaeagtdKaiScy.áTrj.] Inquit Topogra-
pbus Sfraboilem lib. t4. alios Aenianas in Ponto locasse , qui suo
tempore Parsii vocabantur. Tria commisit Auclor noster jtetoo-
Quauxa. Strabo enim non libro 14. sed Ц. nee in Ponto, sed
iuxta mare Caspiuui Aenianas locat, nec Parsios , sed Parrhasios:
vocat. Eius ex libro citato sunt verba: Фяв\ ôe Tla^aoiov ti-
vàç etc. i. e. Aiunl quosdam Parrhasiorum habitasse cum Anaria-
cis , quos Parrhasios nunc vocari , Aenianes auiem in Vitia. mii-
nivisse urbem , quae nunc Aenianá vocatur.
— Ka\ rWaiKOff.] Lege nal А%а'Скос. Id nominis enim ana
logiam quandam habet cum A%aioç , cuius exempluin proponit
44 Stepb. quam cofréetionem accepi ab amico meo Theodoro НИ—
Ь lensbcrgio , qui una cum iuris pcritia 8 linguar. Cognitionen! con-
iunxit. Tria oliiri Enuii corda mirabatur antiquitas, quod sciret
Latine, Graece, Osee. Cecrops ille Atticae Hex ôicpvijç vocaba-
lur, quod Graecam et Aegyptiam linguain calleret; Theodorus
quandum linguarum diapason confecit.
Alvoç, TtóXii Одахтц, "Atyvv&oç xoXovfili/ij,] Aenus. quin
qué buius nominis urbes niemorat Auctor noster, celebrior erat
Thraciae vicina Macedoniae Apsynthos dicta, nec non Poltym-
bria, vel Poltiobria, quam célébrât Poetarum parens 11. 4-
v.520.
ßalt öl 6рт}хш> ¿yàç ¿vSoâv
Пиоас 'JußQaaiOTjc, oç &q AtvoOiv tiXtj).ov9ti.
percussit auiem Thracum dux virorum
Piros lmbrasides , qui ect-Aeno vencrat.
Tbraces enim Troianis auxiliaturi vénérant ex Aeno nrbe, au-
clore Eust. ad Homerieurn cannon citatum. Sic vero vocata fuit
ab Ulyssis socio illic sepulto , utEupborio, et Callimachus apud
 ANNOTATIONS. 6S
Serviam «a Aeneid. lib. S. v. 18- qui fallitur, ciuii ecribit Ae-*
ниш urbein fuisse ab Лепеа conditam, motus fortasse auctorilate
Mi Lip, qui lib. 2. с 2. inquit Aenum ab Acuca prófugo conci
tara. Aenia enim, non Atrios fuit ab Aenea condita, ut suo loco
annotaviinus. At illos Hominis naaovopaaícc decepit. Fuit Acnos
sita pi ope .Maronrain, auct. Liv. 31. C. 16- cuius sunt verba; Et
Ъ1атопеат quidem primo ímpetu expvgnavii; Лепит inde cum
magno labore, postremo per proditionem Ganymedis praefecti Pto-
lemaei cepit,
— ¿XQttßav £.] Advacat Strabonem ex libro séptimo. Hic
liber Strabonis integer non exlat. j at ex eius fragmento apparet
Aenon Poltiobriam voca tain fuisse , ac si diceres Poltii • civita-
lem. Quippe Bria Tbracum lingua civitatem signilicat nostro Au-
ctori in Miarjfißoia , sed Siù tíjv tvqxoviuv dicitur quoque Pol-
tymoria , ut Sellembria , Mesembria,
Alkavia, nohç Mayvnaiaç,] Célébrât Topograplius Ae- 45
xoniam, urbem Maguesiae. Magnesia vero erat regio iuxta flu- a
irium Maeandrum ; de qua urbe altum apud scriptores silent im 11.
— "Eati xaï Alicovi) ôrjuoç A'r/.oomöoc qtvXijç.] Aexoue
Cecropidis tribus oppidum celebratur , cuius oppidani carpeban-
tm* apud Albenienses tanquam maledici , ut inquit nostcr, nec
non Suidas , Harpocratio. Coel. Rhodig. Lect. Antiquar, üb. 18-
с 25. Ideo al^covtveodai significabat maledicere et aecusare: quo
verbo usus est Menander,- et Flato Philosopbus, nun Comicus,
ut inquit £rasmU3 in aiij,m>tvta9ai ex Harpocralione. Nam Plato,
quem citât Harpocratio illo loco, est Philosopbus, non Cpmicus,
quandoquidem eius de Fortiiudine librum laudat Harpocratio.
Alalia, vfjaoç Alólov-] Aeolia, insula Aeoli, ex Home
ro, apud quem iuvenitur illud bemistichiumOdyss. 10. v. 1. cu
ius integra carmina sunt, quae sequuntur:
AïoUtjv S' ¿ff vVjöov ¿ерморед' , ¥v9a ô ïvaitv
Alokoç ' Ix7iotúor¡s <pikoç uüavúxoioi &soï<Si
Пкатт) Ivï «ijeç».
In Aeoliam vero pervenimus , ubi habitabat
Aeolus Hippotades charus immortalibus Dis
Kavigabili in insula.
Quae Andinus vates imitatus est Aeneid. lib. 1. v. 56.
Ventorum in fui triam loca foeta furentibus austris
Aeoliam venit.
Ad quem locum Servius : Novem autem insulae , quae sunt circa
¡'return Ciliciue (Siciliae) vocantur Aeoliae ab Acolo rege Hippo-
tat filio , licet propria nomina habeant. Plinius lib. 3. с 8. Se.
ptem inqvùl fuisse, Citra vero Siciliam ex adverso Metauri am-

'
 70 THOMAE DE PINEDO

vis xil (xv) millibus ferme pass, ab Italia Septem Aeoîiae appel-
latae, eaedem Liparaeorum , et Hephaesliades a Graecis, a nostris
Vulcani Aeoliae, tjuod Aeolus Iliads lemporibus ibi regnabat.
Нас vero insulae тсАшткс, id est navigabiles dicebantur, quoniam
undequaque ad eas navigari poterat, ut testatur Periegeta v. 466.
45 quod etiam confirmât ad eundcm versurn Eust. Qua de causa ego
b i» tertio jilo I Ion it ii carmine nlarij ivl vr/0*a> vcrti navigabili in
insula , cum interprcs Latinus secutus Aristaiclii opinionem ver-
tat nalanii in insula ; sed male eius pace et Aristaiclii. To лАш-
■toç cnim non significat natantem , sed navigabilem. De earum no-
minibus non convenit inter auctores. Plinio libro capiteque ci
tato sic nominantur, Upara, Hiera, Strongyle, Didyme, Eri-
cusa, Phoenicusa , Euonymos; quarum maxima erat Lipara,
a, qua, tan quam a parte eminente omnesLipareorum insulae dice
bantur. Lipara vero olim "Meligunis quoquc vocata fuit, referente
Eustalliio ad Pcriegelae carmen citatum. Apud Liparam Duellius
consul primus Bomanorum navali praelio Cartilagineuses superá
vit, ас primus mari lim um egit triumplium , auetore Floro lib. 1.
с. 2. Inter has Ínsulas sola Lipara liodie habitatur.
— To i&vtxùv óitoítof etc.] Nomen gentile est idem ac con-
ditoris; ut Tliessalus, I talus. Quibus verbis innuit ab Acolo in-
sulani Acollam noinen accepisse , et Graece et Latine dicitur ea-
dem phrasiologia , quod negat Scaligcr Animadvers. in Euseb.
fol. 37. num. 594. Non solum enim dicitur conderc urbem , ut
Scaliger putat, sed etiam condere gcnlem, condere Parthos, quo
utitur Curtius lib. 6. c. 2* nee non Solinus с 8- iuquit: Quis
ignorât Iapygas ab lapyge Dacdalißlio condifos. Nescio quomo-
do eruditissimo viro non occurrebat illud Maronis ex Aeneid.
lib. 1. v. 37.
Tantae molis erat Romanam condere genlem.
In omnibus rebus dubiis intricatisque то Iniyzw estmelius, quam
affirmare, seu negare. Noster innuit Aeoliam insulam ab Aeolo
numen accepisse , quod earn seu condidisset , seu in cam colo—
niam deduxisset. Pliuius libro capiteque supra citato, auclor est,
sic vocalam , quod in ea Iliad's temporibus Aeolus regnasset. a
quo Aeolides vocatur Ulysses Maroni Aeneid. lib. 6.
Comes additur una
Hortator scelcrum Aeolides.
Scilicet, quod esset ncpos Acoli ex eius filio Sis vp lio.
46 Aïneia, nohç slaxttivixrjç.] Aepea, urbs Laconicae, cu—
a ins meminit Ilouierus in il lo heuiisticliio ab Stcphano citato. Eius
integer versus legi tur II. 9- v. 152. hoc modo:
 ANNOTATIONES. 71

KttXrfV z Âïnttav, «al ITr¡Sa<sov ùumXôtGGav.

Pulchramque Лереатп, Pedasumquc vilifcram .
ITaec erat una ex scptcm urbibus, quas Agamemnon apud Home-
rnm Achilli pollicebatur, de qua, quae sequuntur, sunt Slrabo-
nií verba ex eius lib. 8. 'H o' 4'intia vvv Oovgía y.altlxat , i¡v
ï<pauiv opoçov <Pi¡Qaic, ïSqvtcu 6 inï Xocpov vip)]lov , ¿tp ov xai
toÍ'vou». id est, ^(/ífo au/em Tburia nunc racaliir, quam fini—
timam Pheris dùrimus; sita vero est in sublimi colle, a quo et
nomen habet. Scilicet, quia Graece cumia Latine diu luv sublimit
sea alta. Nee alia est differentia, cum est nomen adiectivum, ac
cum est nomen urbis , nisi in accentu. Nam cum est nomen ur-
bis, babet accentum in antepenult. Cum vero est nomen adiectiv.
Labet accentum circumflexuin in penúltima. Nihil de hac urbe
memoratu dignum tueinini me legissc. Si extaret Polemonis Ilion—
sis opus de urbibus Lacón, aliquid indo expiscari possemus , scd
id vetustas, seu temporum calamitas nobis invidit.
— Ovza xal r\ Kvngov etc.] Sic et Cypri. Si res foret mei
arbitrii, legerem, ôtvziga Kvngov, id est sccundu Cypri. Sta-
tim enim sequi tur zgírr¡ Kgr¡zr¡g, id est leriia Cretac. Aepea igi-
tur ui lis Cypri , quam secundo loco célébrât Auctor nosier, con
dita fuit a Demophonte Tliesei filio ad Clarium montem, quant
postea Pbilocyprus rex Cypri suasu Solonis in subiacenteui et
puiebrum campum transtulit, ac in honorem Solonis Solos vo-
cavit, ut rerum nionumenlis tradit Plutarcbus in Solone.
Alnv, nôhç Mí6<¡T¡vías.] Aepy, urbs Messeniae celebra- 41»
tur Auctori iiosti'o. Messenia vero erat Peloponnesi regio. Illius . Ь
meminit Strabo Geographiae lib. 8. At nihil de ea memoria di
gnum tradit.
— Xal Gqvov , etc.] Est versiculus Homericus , quem iii-
noroinato Auctorc Auctor noster advocat, reperitur II. 2. v. 593-
ad quem locum inquit Eustalhius, aliquos in tçî evxzizov Alnv
Homérico, quaerere, utrum utrius sit epilhetuni, qui dicunt,
то tvxztzov esse epithetuni, zo alnv vero esse nomen urbis, quae
anô tov ßviißtßrjKOTog sic fuit vocala, iuxta Strabonem, quem
plerumque Geogi-aphum appellat. S trabo vero Eustatbii senten-
tiam confirmât libro Geographiae octavo, id Hominis sonat Latine
sublime.
— ''Ano xijç ÍQV(ivózt¡zos Alnv icaAovftfvij.] Aepy, urbs
Messeniae sic vocata fuit , inquit noster, ¿no z-rjç ¿piiftvonjroç,
i.e. quod munila esset • sed fallitur. Nomen enim acoepit quod
esset sublimis , h. e. excelso loco posita , ut observalione prae-
redenli apparet ex Eustathio et Strabone. At verum est oliiu mu
nila oppida in allis colhbus, et praeruplis locis aedificari , uo
 72 THOMAE DE piNE&O
inen vero , cum significa! urbein , habet accciitum circumflexum
in penúltima , cum est adiectiviiui , habet accent um gravem in
ultima , ac tunc significat altum seu sublime. Ad quod alludit Sta-
tius ljbro quarto Thcb. cum inquit:
et summis ingesfum montibus Aepy,
. Alaúarj, nóktg @gúy.r¡c.] Aesyme, urbs Tlirac.iae ex. Ho
mero, apud quem legitur carmen ¡¡lud II. 8. v. 804- a¿ quem
locum nihil memoratu dignum aflert Archiepiscopus Thessalo-
tiicae.
47 Aïaav, nokig Qeaaakiag ¿no, etc.] Aeson, onis, urbs Thes-
a saliae dicitur ab Epitomatore nosti'o , nomen adepta abAcsonela-
sonis patre, quam poético more Apollonius Rliodius Argoantic.
lib. 1. v. 411. Aesonida vocat.
Klvdi ¿'v«| Пауааад те, nokiv г Alamvlôa vaLmv,
/¡uài rex, qui Pagasas , et urbem Aesonida habitas.
Ad quem locum eius Schul ¡asta inquit, AlaavXgnóhg zrjç Mayvr¡-
ciaç uno toi" nctTQÓg láeovog, ¿g xol nivôaoog g>r¡ot, noci, Феое—
xvôtjç , id est, Acsonis urbs Magnesiae a paire lasonis, vt et Pin-
darus inquit, et Pherecydes, Eadem est urbs etsi Apollonii Scbo-
Jiasta, ut vides, iMagnesiae, noster Thessaliae adscribit. Magnesia
enim ct Thossulia crant finitiinac inter se.
— Slg Haioôog,TO et AÍ6oví5t¡g ¿no * tor Aïaovog, r¡el
G>¿Qr¡ia alsi-"] Sunt verba lacunosa , quae sic corrigenda st su2>-
plcnda existimo, »g 'jlaiûôog, то as Aioovíor¡g ¿no roí Aïaovog,
«ff "Ouqoog,
A'íaovu T r¡ol Феоцт , Aav&aovct & ínnio%aQiLr¡v
id est, Vt Hesiodus Aesonides vero ab Acsone, ui Homerus:
Aesonaquc, atque P/iereta, Amythaonaque equis gaudcntem.
Etenim Ilesiodus in Tbcogqnia v. 993. meminit Aesonidae,
quem locum subintclligit Epitomalor noster. in reliquis latebat
veisjculiiR Hoinericus, qui legitur Odyss. Ц. v. 257.
— Slg то xqÓzcuv ßaQvvtzai.] Apud Graccos, то xoórcav, est
aequivocuni, atque vcl significa! an ¡¡nalculuní, quod Latini rici-
num vocant , vcl est numen urbis , de qua euo loco.
ТГ- Jlávtmv íjxkícig ètù той SI.] Egit de accentu, quo de-
bent notari nomina urbium in cov, ac de eorum exceptione, ac
inquit , omnia declinan per o mega, non eadem potest da ri regula
noiuinum viroruin. Лада alia servant semper in reliquis casibus
.0 niega, alia amjttunt, quod ex usu observandum est.
A'¿tvr¡, nóhg £ixíkíag ¿no Kaxávt¡g 'Iío<ovog xriaua.]
Aetne, seu Latino ore Aetna, nrbs Sicilian , a Catana, Ilierouis
opus, inquit Broviator noster, cuius verbis lucein praebet histo
rie ÍWUS urbis, quam narrât Qeographus lib. 6. inquit cnim, Ca
 ANNOTATIONEN 73

tanain ш-bem prístinos expulisse incolas , deductis со alus дЪ Hie

rone , qui nomen etiam Catanac in Aetnam mutavit; atmortuo Hie—
rone Catanenses postliminio reversi eos expulerunt, qui loco cc-
deutes Inneaam, quae in Aetnae montaiiis erat, incoluerc, eunique
locum vocaverunt sletnam di.stanteiu a Catana stadiis í.xw cius-
que conditorem pronunciaverunt Hieronem. Sed praestat eumau-
dire loquentem •• 'Anißcds de TOiîf oi/.i)zoQaç zoíg tbaQXÍ¡4 V Ao¡- ^7
závr¡, xazoixíoavro; higovç ' lêç/m'oç zov £vQux.ovoiav zvqccv "
íoi', -/.cu XQoOayOQívaavzoc avri)v Al'zvnv avzl Kazávr¡g, xavz7js ôh
xai IlivSaçoç xzíozooa Uyci cxvzov , ¡íxuv tpi¡,
Zadécav líyav uuüívvui nazi]Q xziazog Aizvr¡g.
Ktetu 6i tíJv zeltvztjv zov rIéowvog xaxskdovzig oí Kazavaïot , zovç
rt Ívoíxodc t^ißalov xai zov zácpov uviaxatyav rov zvgávvov , etc.
id est, Pristinos auiem habiialores Catana expulit deductis eo aliis
ab Hierone Syracusanorum tyranno, quieam Aelnampro Catana ap-
pellaiit , cuius etiam conditorem eum Pindarus dicit , cum inquit :
üivorurn Hieron cognominis pater conditor Aetnae.
Sub mortem vero Hieronis Catanaei reversi inquilinos expulerunt,
et tyranni sepulchruw effoderunt, ¿ietnaci autem loco cedentes In-
nesam aetnae monianam partem incolueruni, alque ylctnam oppi
dum appellarunt, etc. Nisi fuisset Strabo, qui rerum monumentis
banc Aetnae et Catanae historiam tradidit, divinari non poterain,
quomodu inteligencia erant illa Stepliaui de bac urbe ; Diodor.
Sicul. Bibliotbecae Historicaelib. 14- id tribuit Dionysio. Sic enini
ille libro citato : O ôè /liovvcsiog, S zùv ¿voaxovaíeov zvoavvoç, etc.
i. e. Dionysius vero Syracusanorum tyrannus Campanil, qui Catanam
incolebant , persuasif, ut in earn, quae nunc vacatur Aetna, migra-
rent, quod esset castellum muniturn . Atepilomator noster sequulus
est Strabonis sententiam, qui Hieroni id tribuit; quid tenipusnon
consumet? cuius non extingueut memoriam vertentes illi Macro-
bii anni? haec civitas non solum aevo cessit; sed etiam de eius
situ non convenu inter auctores. Uptime etsi assa vo'ce canit Au-
dinus rates:
Tantum acvi longinqua valet mutare vetustas.
AiztoXía, %ыса,ат) AlztoXov, etc.] Aetolia, regio Grae-
ciae inter Acames et Locros, auctore Scylacu in Aetolia. Eius
etymon petit Epitomator noster ab Aetolo Endymionis filio, qui
profugus a Salmonio Pisalarum Rege Aetoliam de suo nomine
vocavit, cum antea Hyaniis diceretur; quod confirmât Plimus
lib. 7. c. ÓG- Strabo lib. 8- apud quern lib. 10. in duas dividitur
partes, quaruin altera, antiqua, altera, Í7tíxzr¡zog, i. e. adquisita
dicebator Eius praecipuae urbes fuere, Calydon, et Fleuron aevo
Strabouis Lumilcs, at oliui Graeoiae поаерцш, i.e. decusetorna
 74 THOMAE DE PINEDO
mentum ', ut ipse inquit. Ab illa nomen habet Calydonia sylva ,
ubi Meleager rairae magnitudinis aprum interfecit , quem Poetac
Calydonium ideo vocant, et maxime cebrant, ut soient Graeci, qui
suas res ad sidéra usque extollebant.
43 — To idvMov xel AhcoVtç, xal Ahmkioç. ] Gentile foem.
a Aetolis, Mascul. Aetolius, sed cliarn, ut infra inqnit, est Aetolus
adiectivum, et possess. Aetolicus. Ergo Aetoliae incolae diceban-
tur AetoK, sive Aelolii , qui umbilicum Graeciae incolore dicun-
tur apüd Liviitm lib. S5. c. 18- Hi primi Graecoruin Romanos in
Graeciam adduxerunt, unde tolius Graeciae servil us: sed durio—
rem experiuntur hodie sub Turéis, nec puto aliam esse geiitem
sub coeloinfeliciorem (Hcbraeam excipio) etsi ipsa se omnium fe-
licissimam existimat , atque si felicitas ab opinione propria depen-
det, non ab aliena, verc felix est, quamvis errore suo.
— *Ean Kel Alzmkùg iitldezov naga p>/,ua ta alztîv.] Inquit
adiectiv. Aetolus jrcroà то cttxcïv, i. e. a petendo deduci , cuius le-
pida paronomasia scu potius xctçouoiwoiç est apud Aristopbanem
in Equitibus paulo post principium; at apud Latinos amittit lepo-
roii). Illic Aristoph. proscindit Cleonem, tanquam, qui nun quam
cessaret a petendo, et furando, ac sic inquit:
Ta %tïo' èv Aixakoïg, о vovç à' iv KkamSmv.
JJtraque manus in Aetolis , mens vero apud Clopidas.
Lepos est in tçî Ahwkoïg, et in toi KkaniSiSv, in priori nomine
alludit ad verbum alum, i. e. peto, in secundo, ad nomen xkoTtijV
i. c. furtum, cum Aetoli sint incolae Aetoliae, Clopidac; op pida ni
populi cuiusdam Atbcniensium , quod dici potest in eos , qui cuín
non possunt petendo consequi, furantur.
A y. a (i r¡u na. yvuváaiov 'A9r¡VT¡aiv.] Academia, gymnasium
Allienis quoddam ab Academo quodam nomen adepta, ubi philo-
sopbi docebant, undc^'/cai/cmtcidiccbautur. Dicebatur etiam Eca-
dcinia, de qua suo loco.
48 Axaxi'jOiov, nókig AoxaSiag.] Acacesium, urbs Arcadiae
b nomen adepta ab Acaco Lycaonis filio ex Pausaniae lib. 8. cuius
sunt ex libro citato verba, quae seqmmtur : ' Tno xovko Si ги kó-
. tptp núkig ze f¡v 'Axaxr¡aiov, etc. i. e. Infra eum collem civitas erat
Acacesium, et Mercurii Acacesii e marmore simulacrum, nostra
etiam aetatc in colle est , enutritum illic Mercurium pucrum , et
Acacum Lycaonis ßlium eius nutrilium fuisse , Arcadum sermo
vulgavit.
— Axaktjaaevg, ¿g TvttTjCetvg, r}'Axokr¡aiog.] In his ver
bis suspicor esse mcnduni. Itaque pro 'Axakrjeasvg lege ' Axaxt\~
etvg. Innuit enitn gentile Acacesii urbis, non solum dici 'Axaxy—
ffwff, sed etiam Ахащамд, ut Tv(it¡aevg, ас 'Ахахувюд, ut 'Axa
 ANNOTATIONES. 75

itjffioç, pro quo hga'AxUrjaiog, quod est gentile ano ri¡c 'Axí-
lt¡s Lyciae, cuius paulo infra nicmiiiit. nihil certius nostra con-
iectura.
yfxepe'vTtov, jro'Atç xr¡g ficyálr¡c Фоиу/aç.] Acamantium,
urbsMagnac Phrygiae, de qua apud üeographos altum est silen-
tium, nisi forte sit, quae Athenaco lib. 1. Camantium dicitur, quam
Cyrum Persaruni primum regem Pytarcho Cyziceno dono dédisse
refert.
— Slievpixaxr¡actVTi jrodc roùc ZMvfiovc tÙv xónov SêStûxt.]
In baterra videtur dcficere aliquid, scilicet, qui dédit hunc lo
cum suo auxiliatori adversus Solymos quod ego divinare non
possum.
— Exàkiixo y.a\ ¡pvlrj ' Axafiavxlç.] Cclebratur ab Epiloma-
tore nostro Acamantis Atticae tribus memorata Suidae, Ilesychio,
Harpocrationi. Sic vero dicta fuit ab Acamante ïhesei fdio. Me-
raoratu digna nullam ob aliam rem , nisi quod fuerit Periclis 2>a-
tria , auctore Plutarcho in eius vita.
Axavdo ç, nôitç egay.Tjçàxâv&aiçctc.'] Acanthus, Stephane 49
urbs Thraciae , de cuius etymo sibi non constat. Scylax in Mace- a
donia, Plinius lib. 4. с. 10. Cosmographus Geographiac lib. З.с. 13.
Macedoniae, non Thraciae adscribunt. Macedonia enim erat Thra
ciae vicina. Euseb. Chronic, lib. 1. auctor est conditam fuisse ab
Argaco Macedonum rege.
Axav&oç, Мецаноос ¿níyovaa] Hace verba separando non
erantapraecedentibus, quod j'er incuriain factum fnit. Id enim ar-
guunt ilia quae praecedunt, 'éaxi xoi iv А'Сухтхы, i. e. est et in
Aegypto, scilicet Acanthus, quae àxav&ùv îio'Atç dicitur Diodoro
Siculo llistoricac Bibliothecae lib. 1. quam ultra Nilum locat;
txecentis viginli stadiis a Memphi distare iiiquit Epitomatornoster.
— AivxtQu , xrjç Axâvdrjç xijç Qijßaixrjc ctkooç.] Hace verba
«ic legenda esse existimo, ôtvxîga, xrjç @rjßa'iy.i]c, xaï akaoç, etc.
id est, Secunda, scilicet Acanthus, erat urbsThcbaicae regionis, et
lucus magnus, id est, cum luco magno. Genusphraseologiaeapud
Stcphanum haud iiisolcns , nee non apud Scylacem, ut nóíig, xol
¿lui, v. 11. e. urbs et portus, id est, urbs cum portu.
— To iùvtxùv zfjç 'Axáv9ov , 'Axûvdtoç, etc.] Acanthi, ci
vitatis gentile est Acanthius, uiide 'AxâvQtoç xérxtÇ, i. с. Acanthia
cicada, paroemiaquaedam de mutis dici sólita. Iluius enim regio
nis cicadae crant niutae. Mcminere adagium Suidas et Erasmus ;
ut apud eruditissimum Grammaticorum àxctv&iaç est cicadaruiii
species sic dicta , quod iv zaîç àxavoaiç, id est inter spinas reso-
net. Sic ctiam Aristot. Hist. Aniiii. lib. 5. c. 30. maguas cicadas ¿jre-
ta¡ vocat, ac si díceres resonantes.
 7$ THOMAE DE PINEDO

49 — Trjg Sa'Axávdov, 'Axav&oitoUir¡c.] In his verbis aliquern

Ь errorem latere suspicor. Videtur innuere gentile Acanthconpoleos
urbis Aegypti(sicenim vocatur Diodoro Siculo lib. 1.) dici Acan-
, thranpolites et Acantliapolites. Nostram coniecturam vidcntur con
firmare quae sequuntur, tag yleovrunolUij^, i. e. ut Lconiopoliíes.
"Axuvvai, bxTzó'nov TctQi xf¡v Eqv&qÙv &áíaaobv.] Acan-
4 пае, emporium circa шаге rubrum Ptolemaeus Geograph, lib. 4.
с. 7. id locat in Aethiopia, quae sub Aegypto; at Aethiopia quae-
dam hubebat ad marc rubrum emporia. Apud Arrhianum in Peri-
plo maris rubri Acannae est fluvii nomen, quem ipse alio nomine
vocal Daphncnta magnum , in cuius regione thus peraticum prae-
stantissimum nascebatur, ut ipse refert.
Ахи Qvciv t'a, yúoa xe%o)Qiapêvri raïv Kovcr¡r(uV. ] Асагпа-
nia Epitomatori nostro regio est separata a Curctibus prope Ache*
loum fluvium. Quare Curetés, ait Ше, xe.póftsvot, i- e. lonsi,
Acarnanes vero axovQivtoi i. e. inionsi vocabantur. At Pausanias
in Arcadicis inquit, Acarnanes dictos fuisse ab Acarnane, Alc-
niaconis filio , cum antea Curetés dicerentur. Fuit autem Acarna-
nia regio Graeciae , cuius meminere Scylax in Acarnania , Ptole-
mae. Geographiae lib. 13. с, 15. Strabo lib, 10. Plinius lib. 4. с. 1.
Thucyd. lib. 2. Pausan, lib. 8. el alii, apud quos cius descriptio-
nem reperies, hodie Vespotato dici inquit Mar. Niger.
— "iSvtot èî ¿ло ijQtooç zovvopa £'z«tv , etc. ] Nunc agit de
Curelum nominis etyinologia , de quibus suo loco agemus.
— 'Tito Пвобеыд.] Fidenter lege vno Песоюу. Id eniin
jj. Lconidae historiac , cuius lit inentio , clamât.
a — To i&vixov Axaováv,] Gentile, Acaman. Acámanos pro
pter iiiollitiein el lasciviam male audiebatit. Hinc parqemia Por-
cellus Acarnanius dici sólita de lascivis: at corum equi, ut exi-
mii laudabantur. Unde in proverbium abiere 'Axaoviy.o) г?гл:о.,
i. e. Acarnici equi. Annum sex mensibus explicabant, sou com-
pulabant, ut inquit Macrobius Salurnalior. lib. 1. с 12. gentile
Acaman invemtur apud Maron. Acneid. lib. 5. V. 298-
A*i<tTt¡, itóíic ¿ixeUag, лд "Aycata.] Aceste, urbs Si-
ciliae, ut Agesta , pro "Aytaza, lege 'Eyíoza. Ipse eniin suo loco
célébrât Egeslani, at non Agestain. Diversas Siciliae urbes existi-
mal Epilomator îiostcr fuisse Acestam et Egestam ; at Serv. ad il-
lud Maronis ex Aeneid. lib. 5. v. 718.
Urbem appellabunt promisso nomine Acestam ;
Unam eandenique fuisse urbem Acestam et Segestam inquit. Ege-
sla autem propter euphemiam dicta fuit Segesta; dc quibus vide
quae in 'Eytota anuotamus.
 ANNOTATIONEN 77

"Акт], noXig Q>oivtxr]ç.] Ace, seu Latino ore Аса, urbs Flioe-
niciae, Hebraice dieitur ">У$ Насо. Id noniiuis Graeci ctLatini ad
torum linguae proprietatetn , nt soient, deflexerunt. Postea a rege
Ptolemaeo Ptolcmaïs dicta fuit. Eins fit mentio varus SS. lucís,
ас praecipue Iudic. с t. v. 31. Machab. lib. 1. с. 10. v. 1. о. 11.
у. S- с. 12- v. 45. lib. 3. capite ultimo sub calcem vocutnv Pto-
lemais Bodophorus a natura loci: civitas vero Accaron, ut Lace
obiter notemus, quam memorat Anonymus belli Hierosolymitani
Scriptor, non est eadem , ut existimat Ortelius in suo Thesuuro 50
Geographico. Haec enim Hebraice npy Hccron dicitur. Unde Ac- Ь
carón parum corrupto seu deflexo nomine fecerunt, quae rtiam
memoratur ludicum libro capiteque citato v. 18- baec enim erat.
iu.xta Asraloncin. Acho autem , quae Аса iuxta Sidonem, ut con
stat ex eadem ludicum libro capiteque v. 31. Acadi dicitur Thu-
delensi in suo Itinerario, cuius descriptionem videsis apud Iose-
pbum de bello ludaico lib. 2. с. 9. Nec te moveat, quod a lu.se-
pho appcllatur Galilaeae civitas. Ilia enim Galilaeae pars adPhoe-
niciam pertincbat. Phoenicia autem et Palaestina sub Syria coin- ■•
prehendebantur, und« scriptores earuin oppida turn huic, cunt
Uli adscríbebant. Celebratur etiam a Plinio libro 5. с. 19. cuius
eCce verba: Iuxta Colonia Claudii Caesaris Ptolemais1 quae quon
dam Ace. In veteri mauuscripto esse scriptum Aeon, annotât
Dalecamp. quodadliuc minus dellecl.il a primitivo Acho. Fuit urbs
antiqna et magna, qua utebantur Persae pro opfujrijciw adversus
Aegyptum auctore Strabone lib. 16. Inter banc et Tyruni erát Hi
tas агепае tumulis obsitum, qui vitrai iam arciiam ferebant, quo
rum meminere locis supra citatis Strabo, ïhudelensis, foseplms,
cui Iudaic. Antiquität, lib. б. с 1. xocaiav Arce etActipus, quae
penitus explodenda esse; ac si fuissent verborum ministra, inquit
Fullerus Miscellaneis sacris lib. 4 c. 15. Sic Crilicoruin naîStç vel
corrigunt quae non sunt corrigenda, vel exploduntquae non sunt ox- el
plodenda. Arce enim etiam dicta fuit, auctore lusto Hebraeo in i2y a
Acn, litera gutturalisuegligitur, то щ in nomine huiusui bis conside
ran debet, atctinDamascus,quaeIIebraicepttJm öomoseA, et рдаяп
Darmasek Aicilur, Actipusvero deducitur ex Hebr. »тзл Kepilha,
quae erat pars urbis Aco , ut apparet ex Tbalmud Hierosolymi—
Uno traetatu iWEXi c. 6. ubi, quae sequuntur verba leguntur i. е.
>Э»Э№Л »31 M.1Í»3 ГО pSo ЮЭЧЗ ЧПНОП ВаЫ huh be Acho chama
chad bar nas Selak min Kepilha, i. e. Mabi (lehuda hanasi, i. е.
princeps, quem per excellentiam sic vocant) erat in Acho vidit quon
dam hominem ascendenlem ex Kepilha. Hinc lormavit Iosephus
потел Actipus, aquo etiam deilcctitur Ecdippa Plinio lib. 5* с. 19.
varia oliiii fortuna tum Acgypli , cum Syriae regibus, deinde Ho-

r
 78 THOMAE DE PIJNEDO

manís, postea Arabibus, deinde Christianis obediebat, nnne sub

ïurcorum tyrannide gémit.
— Kkctvôwç 6s "lovkog iv 7tQ(óxy OiHvíxwv, etc.] Affert To-
pographus fabulam ¡Наш Herculis, ex Claudio lulo, qua, ut ipsi
videbatur, probaba! urbi Acae nomen ab Hercule impositum fuisse,
quod ibi láfrn, i. e. curatus fuerit , sed haec sunt Graecorum nu-
gamenta, qui ex lingua Graeca Phoeniciae urbis etymon eruere
conantur. Sunt homines , quos huiusmodi fabulae délectant. Ni
colaus Leonicus de varia Historia lib. 1. с. 100. totam banc fabu
lam ex Auctore nostro transscripsit, tanquam occultum thesau-
ГШП detegens.
— TiTc S хадтсод, i¡ те (îifa, etc.] Suspicorlegendum qç ó* xav-
làç , etc. id est, cuius caulis, etc. sequitur ciiim ц те £/£«*, i. е.
radixque.
— Kokoaú'Cov ¡xBvioi. xakovoi zr¡v$í£av.] Legendum existimo
xoloxúüiov ¡xúv tí , etc.
61 — ' Ctyuv lôiav-1 Legendum opinor, otyiv rjSüav , i. e. ailspec-
Ь tum iueundum, de quibus videsis Salmas. in Solin.fol. 969- et Casau-
bon. in Athenaeum lib. 3. с. 1. quin alter alterius meminerit.
— H öi ntç\ rèv Bijkov-] Belus nunc non est Dei nomen,
sed fluvii, euius inter alios memiuit Flin. lib. 5. с. 19. quem vitri
fertiles arenas habere refert, atque e radicibus montis Carmeli
proflnere.
Акха ßixov тн%од, nókig neçï ràç r Hgaxkelovç Сщкад.]
Accabicon tichos, seu Latino oreAccabicus murus, то Teï%og, i. e.
murus, inhuiusinodi nominuin compositione dénotât castelluin rau-
nilum, urbem circa Hercúleas columnas fuisse inquit Ethnico-
graphus, cuius al tum apud alios est silcntium.
— Hv h'/.riaav Kc<()-/}¡¡sóvioi , tog içovu,tv iv tçî JKpi 2мк-
•fivr¡c-] Civitatem Accabicontichos prope Herculis columnas ab
Carthagiuensibus conditam fuisse inquit. De qua promittit se di—
cturum in de Salmyce, ubi sui oblitus de hac urbe negry quidem.
pro iv tçî ntçï 2akuvr¡g lege iv tçJ sitoi £akuvxr¡g. Est enim in
curia vel transcríptoris , vel impressoris. Salmyca enim, non Sal-
mya, fuit urbs circa easdem Herculis columnas, ut ipse suo loco
testatur.
— Sic ivQi'ioofievv iv iftî X.] Legendum , ¿g içovfiev iv
teî X, ut dicemus in ch id est in yjakùv гщод, quo in loco slat
promiseis.
Axpóvia, nóktg Ogvylag.] Acmon, urbs Phr)-giae a con-
ditore, ut ex Alexandre Polybislore inquit noster, nomen ade
pta, cuius meminit Ptolemaeus Geographiae üb. б- с. 2. quam
 ANNOTATIONEN 79

inter Pbrygîae maioris urbes locat. Ciceroni in Oral, pro L. Flacco

tl ici tur Acmonensis civitas. -,-t.
, — 'Enetötj xà dgtvg ¿no xijçov ytvixrjgyíyvcxai] Inquitelh- 52
nica tu; a genitivo nominis in од formari, ut ' Akt^avöccvg , ¿и a
»4P 'AXt^âviqov ycvixrjg, ut expressis verbis inquit in de Ale
xandria. ,„ ,,_ TÍK-
— Eon xaï akío Ax¡ióviov аквад, etc.] Célébrât Acmo-
nium nemus circa Thennodonteiu ex Apollonii lib. 3. qui eius-
dem libri versu 994. id nemus memorat, atque libri citali v. 992.
Amazonum originem ex Marte et Harmonia , quaui nunc célébrât
Epitomator noslcr.
, — "O&tv èi xíxkr¡rai, tiQr¡aexai Iv хф «fol "Tttvxog ntôiœ.~\
Promit lit se dicturuin, cum de Doeantibus egerit, quare ,Аща-
»■loi' ¿ikaoç circa Therinodontein sic dictum fuerit, ubi promissa
adimplet; quare pro ¿v та nt(>l"Tayxog iidenter legendum iv
TçJ ntçi Aoiâvxcav , in AoLavxtç euim id iiiquit.
'Axóvtti, Ttukíyviov it\r\aiov 'HçaxXtictç.] Aconae , arum,
nrbsprope Heraclcam, scilicet Ponticain civitatulam, seu urbecu-
lam , seu oppidulum vocat auctor noster. Portum veneno acónito
dir um vocavil Plinius Nat. Hist. lib. 6. с. 1. quod fuerit Celebris
acónito herba venenosa, quae ab bac urbe nomen- accepit ; adver-
sus cuius potionem renicdium erat rutam ante coinedere, ut ex
Atbeuaei lib. 3. refert Epitomator noster, cuius infra appoiiemus
verba. „v, .;'.'" '
Ovxcù yac xtg vijooç , Siarpígovact ¡j.ív хф navtvcpyua Tía-
i.] Memorat Topographus Aconas insulam e regioue in bis
Chalccdonis nomen adeptam a lapidibus, qui ibi deban t кцод axó-
*eç, 1. e. ad cotes, celebren! laudatissitno Patricio, atque omnium
Mpientissimo Magistro Petro, nec horura virorum , nec iiisulae 52
•pudrios inveniebaui memürianij ingenue fateor me nescire, quod Ь
ntscio.
ftgfr jiíytxat r.a\ axóvixov Sr¡lT¡xr¡Qiov q>ácitaxov , etc.] Cele
bra! nunc Topograpliu» aconitum, nocivum pbarmacum , quod
fiebat ¿x tow xavtiov , i. e. ex cicuta, sic dicta, quod in loco Aco
nae nomine nasceretur, qui locus erat circa Heracleam, quod ex
Athenaeo referí , adrersus quod rcmedium erat rutam ante com
edere. Verba Stephani lucem lucrantur ex Athenaei verbis, quae
apud ешп lib. 3- sic leguntur : Ov nçoycaav xiâv uixiùv noïv çpuytïv
xriyavov. Tovxo yctç xovç nqoyayovxag ¡ir¡eív núajHv nlvovxag xà
exovirov à nXr¡di¡vaí <pitai , Stà xo opviadai iv xana 'Axóvatg xa-
Xovpívtp, ovw ntçi xr¡v Hgúxktiav , id est, Non progrediebaniur
ex aedibus , priusquam comederent rutam. Qui enim hanc ante
comedunl, nihil mali patiuntur bibentes aconitum, quod «c appel
 80 TH'OMAE DE PINEDO

tari inquit (Thcopompus) cuta nascafur in loco qui dicitur Л со

пле circa Heracleam. i
— Mr¡S£V7táo%tiv Ix rovxmvitov.] Nihil patiuntur ex cicuta,
id est, ex venenata potione' ex acónito. Sic Causaubonus in Athe-
nae. lib. 3. cap. 8- interpretalur illuil Ix zov xcovííov nostri Au
ctoris, a cuius sententia discedere relligio mihi est.
'Ax o vT tía, nohg'JßrjQiag, xadà ¿rgaßcov-] Acutia, urbs,
Iberiae , hoc est, Hispaniae ex Strabonis lib. 3. apud quem non
¿icufia, sed Acontia legitur. earn praeterfluebat Durias fluvius.
Fuit Vaccaeorum urbs , Auctore eodem ; libro citato , cuius apud
reliquos Scrip tores altum est sileiitium. ,
53 'Axoâyavzsg, nôkiiç névtt-] Acragantes, quinqué huius
a Hominis urbes célébrât Ethnicographus. Omnium celebérrima fuit
Siciliae, quae singul. num. Acragcs, Acragas, et Acragantinorum urbs
dicitur apud Graecos, apud Latinos vero, ut plerumque s/grigen-
ium , Auctore Plinio lib. 3. с. 8- cuius ecce verba: Oppidum
ytcragas , quod Agrigentum nostri dixere. Post Scyracusas fuit
prima ac valde populosa, et omnium fere Graecarum in Sicilia
civitatum ditissima, utpote quae viginti hominum myriades, id
est ducpnta Iiominum millia habueril , ut rerum motlumentis tra-
dit Diodorus Siculus Blbliothccae Historicac lib. 4 Octuaginta
myriades , id est octingenta millia habuisse refert Diog. Lai i tins
in Empedocle. Deliciis adeo diffluebat, ut ipse Empedocles eius
civis dixerit, Axouyavzivoi Tçvqxôai. (itv а>д cwqiov anoQavovui-
voi, èlxlag öi xazaaxtvu^ovzai, cog návtec zov xqovov ßiaaufttvoi,
id est, Agrigentini deliiiis ita vacant, ас si eras moriluri, domos
ita exsttuunt et adornan!, ас si perpetuo victuri. Hanc illuatrem
civitalum duo etiam ilumina illustrabant , quae iuxta practcTllue-
baut: Acragas, a quo nomen accepisse verosiinilius est, ut exDu-
ride inquit Auctor noster, et Hypsas, nec non lacus maniffactus
Septem sladiorum ambitu, ac viginti cubitorum profunditate, Al
derivatis aquis magnam omnis generis piscium copiam, ne quid ad
delicias deesset, habebant, Auctore eodem Diodoi'o Biblioth. Hi-
storicae lib. '13- Fuit etiam Celebris Fhalaris ryrannide et crude-
litate, qui aeneo bovi inclusos homines torquebat , prius Perillo
huius inventi auctore, et artifice ei indito, iusta de causa, ut tam
crudelis inventi dolores primus experiretur; at magis hanc urbent
nobilitavit Empedocles Philosophus, qui de rerum natura libros
58 carmine conscripsit, quos vetustas, seu temporum calamitas no-
Ь bis invidit, etsi pro eis sex Lucretii libros eiusdem argumenti, sed
iuxta Epicuri dogma suppeditavit, cuimemoratur lib. 1. hisce carm.
Quorum Acragantiiws cum primis Empedocles est
Insula, quern triquetris ttrrarum gessit in.otis.
 ANNOTATIONES. 81

Banc tam,divitem, populosam, et antiquam urbem HimilcarCar-

thagincnsium dux vi captain dirait, ас diripuit, ас tandem aevo
ccssit , ne solus homo de inort ul ila te sua queratur , cum regna
quoque et urbes nioriantur. Audi Diodoruni Siculum loquentem
Biblioth. tlistor. lib. 3. Kara oh Sixtkiav ' Ifitkxao ¿gyofiivov той
Oíoovg xr¡v ftfv xav Axgayavxivav nókiv xaxioxatyt etc. id est,
In Sicilia vero Himilcar ineunie vere Agrigeniinorum urbem fun-
dlius evertit, lemplis auiem, quae non prorsus ab igne vastatafue ■
rani sculpiuras , et exquisite elabórala abscidit. De reliquis Jiuius
Hominis urbibus nihil inveniebam , quod referri mereretur.
'AxoaicpLu, nakiç Boimxlaç , etc.] Acraephia, urbs Boeo-
liae,quae aliis Acraephion; Pausauiae vero lib. 9. Acraephnion
dicitur, sita fuit in monte Ptoo , ubi quoque Apoll in ¡s Ptoi erat
templum, et nions et Apollo nomen acepere a Ptoo Athamanlis et
Themistus filio, ut ex Asió Poeta tradit Pausan, in Boeoticis, qui
eodem libro ait, se compcrlum habere confugisse illuc, hoc est
in Acraephnion prófugos e Thebanis homines , quo tempore The-
bas Alexander evertit , ibique esse quae spectentur digna , Li
ben patria aedes et signuni.
— Ka\ oçoç xkrftr¡vai ¿no IIxúov. ] Deficit in his verbum
çogI, quod supplendum est, ut oratio constet, et Ploiim monteni,
et Apollinem Ptoum a Ptoo nomen accepisse , testatur Pausanias
in Boeoticis, cuius etiam meminit Iulianus Aurelius de cognomi-
nibus Deorum.
"Axçtkka, nôlig Zixtkiaç, ov пауаы ZvçaxovCmv.'] Acrílla 54
nrbs Siciliaehaud procul a Syracusis, cuius nedum vestigia ex- a
«tant. Livius lib. 24. с. 35. Plutarchus in Marcello memorat Ac-
cillas. utrum hi ex Stephane, an Slephsnus ex his corrigendus sit,
t uuni esto iudiciuni ; ego existimo tandem fuisse urbem.
'AxQodvvot, nôktç è.i'i xrjs axoaç xuv *A9a>.] Acrothyni,
arum, urbs in vértice montis Atlio; quo in monte aliam etiam ur
bem eiusdem nominis cum monte celebravit. Utrum sit eadem
urbs an alia, tuuin esto iudiciuni. Vidcsis quae in "А&ыд annota-
vimos.
— "Eaxi ôi nctçà xo Кафс, nokiç Se iaxtv 'Aoaßiov. То i&vixov,
K.qbÎit]ç vofioç, il« toi a.] Est vero naça xo Katàç , id est, a
Cros. Urbs vero est Arabum. Gentile, Croitcs Nomos per o mega,
quae sunt verbe mutila , ас sic ex eodem Stephauo in Kqùç corri
genda : fort ôi Koùç, nokiç Alyvnxov. Ta i&vixàv Kçcoîxrjç xctï
* '-Voç A'fuaírijs ôiù то v m. ïexi xal KqcoÏç Aaaßav nakiç , i. e.
Ett vero Cros , urbs Aegypti. Gentile, Croites, et Nomos Croi—
tes per o mega, est etiam Crois Arabum urbs. De quibus extra li-
Slephanus Vol. IV. F
 82 THOMAE DE PINEDO

t era rum ordincm egit Epitomator, sed hoc apud eum non cít
insolcns.
'AxçoxÔqiv&oç , ¿¿fcvixov, etc.] Acrocorinthus, mascu-
linum. Nomen sonat^ arx Corinthi, quae ctiam Epope dicta fuit,
ut suo loco testatur Anctor nosier. Uc qua videsis quae in Co-
rinthus annotavinius.
'AxQoxvlsttt, v.ilzai I v тш K.] Acrocylia ; iacet in K. quid
sit Acrocylia omiltit dicerc, sed lcctorciu rcmittit ad nomina, quae
íncipiunt perK. ubi Crocylion inquiL fuisse vocatam instilani liha-
cam , et cius tertiani partem , ut illic viderc licet.
Л y.n ó Tioliç , nolic Aißvag, l'an èi xaï Ahaklag. ] Acro
polis, inbs Libyac, et Actoliae, de quibus nihil memora Lu dignum
inveiiicbam , a\. Acropolis хат' ¿|o%r/i» diccbalur Athenarum arx,
quemadmodum Alhenae ipsae nôKiç et Saiv , i. e. urbs et astu,
quo ultimo usus est ïerenlius in Euuucb. An in astu venu ? i. e,
an in urban venit ? sed adeo insolens est, ut apud alios non reperia-
tur. Quatuor vero in orbe civitates gavisac sunt appellatione noltrng
scu urbis per antonoinasiam, Roma, Atbcnae, Alexandria, et Ilium,
ut iam alibi annolavimue.
54. 'Axquqskx, ¿Îxqov Sçovg' iv ы oî ohovvrt g, ¿KçuQcïtai.]
b Acroria, summum montis, in quo qui babitabaut Acrorilae dice-
ban lui-. In tres q.uippe partes dividebant Graeci montem, quae
apud eos dicebantur, ix/.qÚqziu, i. c. vertex , илвргш, i. е. топ-
lis latus , tíу ua, i. с. extremum montis, ut testatur cruditisssimua
Grammaticorum in ' Axaaoeiaig , ct Suid in ' Акошаиа.
— OíÍtw ôi naoà 2ty.va>víoig hiuàro.] In his verbis deficit
numen Dei, qui apud Sicyonios nomine Acrorites, apud Metapon-
tinos nomine Eriphius colebatur. At cum sit incognitus , tarnen
non est üyvaotag ille Pauli, nee incertus ille Lucani, cuius dedita
Sacris ludaea erat. Elhnici pro Dis babucre illos, a quibus magna
utilitas ad vitae cullum esset inventa , ipsasque res utiles et sa-
lutares Dcorum vocabulis uuueuparunt; ac cum natura sui sit
blanda conciliatrice et quasi lena, et omnibus animanlibus prae-
scripserit , ut nihil pulclirius , quam suam speciem putarent , bine
factum fuit, ut Deos in hominum elîgiem iingerent , aut consilio
quodam sapientum, quo facilius ánimos imperitorum ad Deorum
cultum a vitae pravilatc convertercut , aut superstitione id sua-
dente , ut essent simulai'bra , quae venerantes Deos ipsos se adiré
crederent, quae in maius auxerc Poetae, Pictures et Opifices, ut
testatur disertissimus Romuli nepotum lib. 1. de Natura Deorum.
Quin cliain quidquid in rerum natura erat mirabile, id vocabant
Deum , quod opiimc expiessit Prudentius in Syminachuin v. 880.
 ANNOTATIONES. 83
- -t . * -*->
Quidquid humus, pelagus, coelum mirabile gignit
Id duxere Deos , colics, freía, fiumina , fiammas ,
Jíaec sibi per varias formata elementa, figuras
' Constitucrc paires , hominumquc vocabula mutis
Scripserunt statuis, vel Ncptunum vacilantes i
Oceanum.
Nos líos Déos ПиЬ'ОЗ "navb leobde pesilim, i. e. colenlibus scul-
r-tilia, ut loquuntur Hebraeorum jraídfs , relinquamus, ас ad Spar-
tam nostram revcrtamur.
.'lr.fi], ovreaç r¡ Ajuxr¡ ixalstzo , uno 'Axxutov rivóc.] 55
Acte, sic Atlica vocabatur a quodam Actaeo, unde apud Lyco-- a
pbronem, auclore Eustathio ad Dionysii v. 423. Attici Actaci ap-
pcllati fuere. Alii vero dicunt, sic vocutam fuisse, quod eins ma
gna pars pertingeret in шаге, ut ex Apollodoro etiam confirmât Au
etor imiter , in cuius rei testimonium placet etiaoi vocare Harpo-
cratioaem nostrum. Sit hoc ci inter blattas et tineas solatium,
i am quando blatteam vestem ipsi induere nequivimus, cum ci—
тет Romanum fecerimus: 'Axrr¡, inquit ¡lie, est maritima quae—
dam Atticae pars Hyperidi in Orat. rctol raoi%ovç , unde et acu
tes lapis, sic autem vocabant et Ailicam , alii'quidem a qvodam
rege, alii vero, quod maior regionis pars esset maritima. Idem te-
slatur Euseb. Chronic, lib. 1. Kêxçotp o 4itpvr¡q zijç топ 'Axrrjc,
Yvv Si Attixíjc, etc. id est, Cecrops Diphyes nomine regnavit ami.
).. in ca, quae lune dicebatur Acte, nunc vero Attica etc. Notalu
«lignum est, quod paulo infra inquit, scilicet, Cecrope régnante
in Attica, tunc in Acropoli, id est in arce Athenarum primuni
olivam ortaui esse , ac Cecropem bo vc-m sacrificasse. Antiquitus
er.iin primum farre et sale, deinde thure Deos colebant; cuius rei
locuple» testis est Naso Fastorum lib. 1. v. 337.
Ante, Deos homini quod concillare valeret
Far erat , et puri lucida mica salis,
ïïondum pcrtulcral lacrymatas cortice myrrhas
Acta per aequoreas hospiia navis aquas
Thura nee Euphrates , пес miserai India cosliim
Ncc j'itérant rubri cognita fila croci.
• Ara dabal fumos herbis contenta Sabinis
Et non exiguo laurus adusta sono.
Si quis erat , factii prati dejlore coronis
Qui posset violas adderc; dives erat.
Postea consuetudo sacrificandi pecudes inolevit, quam Cbristiana 55
religio penilus abolevit, magno Ethnicoruni dolore-, de quibus vi- Ь
dees lectioiies iiesiodeas loan. Georgii Graevii amici noslri inter
F 2

Г
 84 THOMAE DE PINEDO

r-rtiilit ¡ssiiims. Sed ne emansores, seu desertores simus , ad castra

nobis redcunduin est.
— Ai Sg rtüv ln\ Kixçonog cpvXàvT(Txaçav oveâv etc.] Qua
tuor fuisse sub Cccrope Alliciiicnsiiiin tribus inquit, quarum duas
i л ni uni nominat Actacam et Paraliam, rcliquae duae erant Cecro-
pis et Autochton, auctore Polluce lib. 8- с. 9. Sect. 31. Sub Cra-
nao vero mutato nomine vocalae fuere Crânais, Attliis, Mcsogaca,
Diacris; sub Erichtonio autem, Dias, Athenais, Posidonias , He-
phaestias; sub ErcchtbeoTeleontes, Oplitac, Aegicorei , Ergadei :
tandem sub AIcmacone factae decern, atque vocatae fuere, Erech-
theis , Cecropis , Acgcis , Pandionis , Acainantis , Antiochis , Leon-
tis, Oeneis, Hippothoontis, Acantis, auctore codem, libro citato.
— ££ ov то Axtíxov nêxça lv ту xçaycaôia avxï xov 'At—
TixotJ.] Ratio suadebat baec verba sic esse legenda: ¿ij ovxoaxrhrjç
nêxgu lv Trj Tçayipôlu avû той AxTiv.bg, i.e. ex quo aclites lapis
in Tragoedia pro Atticus, sed cum hoc sit ex Tragoedia pctiium,
quae suas habet allusiones, nihil aususfuimutare. Similis enim lo-
quendi modus apud Latinos ctiam reperitur. Sic Livius lib. 8- c. 18.
Aslurae flumen, lib. 43- c. 4. flamen Loracinac, Maro Aencid. lib. 1.
Troiac urbcm, Pliu. lib. 12. с 14- thuris arborem dixit, ct alia
sexcenta , quae nobis nunc non occurrunt.
"AxTta, rrôkiç 'Axaovávav , ¿no той, etc.] Aclia, orum,
neutro plur. et singul. ctiam Actium, apud Latinos et apud Grae-
cos utroque numero dicitur. Fuit Acarnanum urbs,iuxta quam Au
gustus Caesar Antonium et Cleopatram navalipraclio deyieit, et ur-
bem condidit, quam a victoria Nicopolin nominavit, ut memoriae
rerum tradit Plutarch, in Antonio, Dio Cass. lib. l. in qua agonem
Actiacum instituit , qui ¿киад Iosepho ¿Хшаволд lib. 1 .
56 — Ev xavxr¡ AitáXXavog yvfivixog àyàv , xaï tnmxàç, жсЛ
a nXotov etc.] Actii fuisse Apollinis gymnicum certamen et éque
stre, пес non navigiorum contentionemper singula triennia inquit,
quorum exemplo Augustus Caesar in Acliacae victoriae memoriain
Ñicopoli Actiacos ludos in honorem Apollinis instituit1, sed quin
quennales, ut referí Suetonius in Augusto, cuius sunt verba: Quo~
que Acliacae victoriae memoria celebratior inposterum essct, urbem
Nicopolim apud Actium condidit, ludosque illic quinquennale»
constituit et ampliato veterc Apollinis templo , locum castrorum,
quibusfuerat usus, exornatum navalibus spoliis, Neptuno ac Marti
consecravit.
— t/llycxai xaï'Axxaïog 'AnoXXav, xaï 'Axxiaxóg.] Ab Actio
urbe dicebatur Apollo Actaeus et Actiacus. Poetarum principi
Aencid. lib. 8- v. 704. dicitur Actius:
Actius haec cernens arcum iniendebat Apollo.
 ANNOTATIONEN 85

— Alytrtti xorl 'Аххашпд fh¡Xvxóv. ] Pro quibus legcndum

confidcnter Xêycxat xcrl 'Axxaimxig &-t¡kvxóv.
AxvXrjîa, nvkig %JtaXtag.] Aquileîa , urbs Italian, scribi-
rur etiani apud Graecos *AxvXla et 'Axovdrjîa. Earn memorat Stra-
bo Geographiae lib. 5. ас a Romanis conditam fuisse Iradit. Fuit
olim opulenta, auctore Mela lib. 2. quam expugnavit, et diruit At
tila, quem ßagcllum Dei vocarunt, dum mercaturae studio floruit
dives et populo frequens; sed caput exserentibus Vciieliis omnia
amisit. Naiiique ubi floret niercatura, sunt divitiae; ubi periit,
omnia in detcrius vergunt. Ex hac urbe fuit IluOnus D. Hiero-
nymi evyxpovog, qui primus Iosephi de Bello Iudaico libros Lalii
iure donavit. Fuit olim imperatoruin Augusti , et Tibcrii veluti
sedes, in qua a multibus occisum fuisse Maximinum iiiiperatorem
auctor est Eusebius Chronic, lib. 1. deinde redeuntibus annis pa-
triarchas liabuit quorum amplissimae ftiere facultates, de quibus
videsis Leandrum Alberlum in Italiae regionc decima octava, et 56
Quv. Ital. Antiq. bbro primo с 20. ' Ь
'AxvtÚviu, InaQi'ia rfjç KtXxixf¡g ГегАст'огс. ] Aquitaniam
fuisse eparcliiam h. e. praefecturam Celticac Galatiac , b. e. Gal-
liac, unam ex quatuor, inquit Topographus ex Marciano in cius-
dem Periplo. Idem confirmatur ex Ptolemaco Geographiae lib. 2.
с 7- qui Cellogulatiam in quatuor quoque dividit eparchias, sci
licet in Aquitaniam, Lugduiiensem, Belgicam.Narboiiensem. Aqui-
tania vero Gal lis nunc dicitur Guicnne, aliis Guascoigne; Ptole-
maeodicilur Crfroga/afia;Epitornatori noslro Céltica Galatia,|euius
descriptioucin babes apud Ptolcuiacum et Marcianuin loco cilalu.
"Axvxog* vjJooç Jtsoi Kvôaviav rijg KQr¡rr¡g.] Acytos, in
sula circa Cydoniam Cretae, cuius varia nomina recenset Plinius
Hist. Natur, lib. 4. c. 12- cuius ecce verba: Melos cum oppido,
quam Aristide* Uyblida appcllat , Arisiolelcs '¿cphyriam , Calli—
machus Mimalyda , Heraclides Sip/mum , et deyton; haec insu-
larum rotundissima est.
'Axvqiaç, nóXig fita rijg Aa>Qty.-T¡g xiXQcmóXia>g.] Acyphas,
antis, urbs una ex Dórica tetrapoli, quae alio nomine Pindus di-
«batur, ut tradit Strabo lib. 9. 'Tntoxtixai ôï S Ilívdog, etc. id
est, Supra situs est Pindus, qui in Ccphissum exit non procul 1Л-
naca. -Noimulli vero Acyphantem dicunt Piudum.
'Ax%r)vol, y&vog'Acaßtov.] Accbeni, populi Arabiac ex
l'ranii lib. 4. Arabicorum, qui cos local ad fauces scu angustias
maris rubri, ut inquit nosler: Anchitae dicuntur Ptolemaco Geo-
p.ipliiac lib. б. с. 7. qui cos inter populos Arabiac Pclicis reccu-
>cL Acchitac vocantur Plinio Ilistor. JNalur. lib. 6. с. 28- Nullus
 86 ÏHOMAE DE PINEDO

Jubito eosdem fuisse Arabiac populos, de quibus nihil memoratu

dignuin inveniebaui.
57. — A ka ßavoa, nokiç Kagiaç, r¡ nozl Avripxtia-] Ala—
a banda, urbs Carine, quae aliquaiulo Antiochia dicta fuit, subia-
cebat duobus tmnulis, seu collibus utrinque in acclive surgenti-
bus ita ut speciem aselli clitellis instrali referret: regio vero erat
plena scorpiis. Undo non illepide Apollonius Malacus apud Stra-
bonem libro décimo qnarto inquit: Alabandam esse asellum scor
piis onuslum. Duns huius noiuinis Caruin «vitales célébrât Au-
ctor nos ter, cum apud rcliquos scriptures una tantum celebretur.
Alteram, inquit, nomen adeptam esse ab Alabando Caris ex Cal-
lirrhoe (iiio, qui post equeetremvictoriam Alabandus vocatns est.
Cares eniin sua lingua ala equum, banda vero victoriam vocabant,
quem Alabandeis (sic huius urbis Cariae oppidanos vocat Cic. Epist.
ad Meinm. lib. 13. Epist. 56-) pro Deo coluere, auctore eodem de
Nat. Deoruin lib. 3. ubi eosdem Alabando* appel lat. Libet eius
appouere verba. Sunt eniin eius omnia auro contra chara : Nec
vero, inquit i] le, vulgi, atque imperiiorum insciliam despicere pos
sum, cumea considero, quae dicunlur a Síoicis. Sunt enim illa
imperiiorum , pisccm Syri venerantur , omne jere genus besliarum
Aegypiii consecraverunt. Tam vero in Graecia mullos habent ex
hominibus Déos, Alabandum Alabandi , Tenedi Teñen, Leuco—
iheam, quaefuit /no, et eius Palacmonem filium , cuneta Graecia
Herculem , Aesculapium , Tyndaridas, Romulum nostri, aliosque
complures , quos quasi novos et adscriptitios civeis in coclum re
ceptos putant. Apud eundem libro citato non inurbane Stratoni-
cus, cum quidam ei molestus Alabandum suae urbis comlitorein
Deum esse conürmaret, Herculem negaret: Ergo, inquit, mild Ala
bandus , libi Hercules sil iralus.
— "EtSxi ка\ iitça nôkiç Kagâv ïûrwjjïOTtîrij , etc.] Memo-
rat Topographus aliam Carum urbem Alabandam felicissimam, a
qua paroemia, ut ipse inquit, 'AkaßavSa Kaoûv tvxvxtor¿Tr¡ , i. е.
Alabando Carum Jortunatissima. De qua paroemia vide Eras-
mum : at civitatem luv. Sat. 3. v. 70. ut luxui ас deliciis dedi-
tam célébrât;
Hic Andró , Ule Samo, hic Trallibus, aul Alabandis
Esquilias , dictumque petunt a vimine collem.
Sed non ideo .sequilar, fuisse duas Alabandas Cariae civitates, ut
inquit Auctor noster: at Herodot. nos docet lib. 7. с. 195. fuisse
Alabandam in Caria, ас lib. 8- с. 136. áliam in l'Iiiygia célébrât.
Quam vero iutclligat lu venal, nescio.
— Evdiv nal ласа Pcofiaíoig, ßavdov tr¡v vixr¡v tpaeív. ]
57 b Cum prius dixisset bandum Carum lingua significare victoriam,
 ANNOTATIONES. 87

липе, iiiquit, iiide quoque apud Romanos bandum vicloriain di-

ennt, sed еиш utpote Иошипас linguae ignarum 1'efellit opinio.'
Suidas iiiquit Ilomanos siguuin militare vocasse bandum , sed non
vicloriam. Eius ecce tibi verba: Búvoov, oÜtui kuXovoi 'Pauaîoi
т</ 6i¡ueiov то lv jtoAífita ' id est, Bandum, sic vocanl Romani Si
gnum in bello. Eliaui Suidas falü'tur, sed potuit aetate Suidae sic
volл i inter aliquos populos Romanis obedientes. Nemo enim ctsi
infrunitus negabit signuui militare, quod llispaiii vocant bandera,
ab hoc nomine bandum deduci , quin etiain bando vocant decre-
tum militare per praeconem prumulgaluiu, ac cum quis sequitur
partes vel Caesaris, vel alterius, dieunt, Sigue el bando de Cesar,
ас si dixeris, sequitur vexilluui Causarle. «
— '££ ov *a\ 'AXaßttvoiaxoc ookor/.iOaciç , etc.] Inquitjb
Alabandis dici soloccismum alabandiacum , quod erat cum quis
ne prohibitivo ubtur pro non negativo, ut est in versículo illo,
quem innominate auclore afiert, qui invenitur 11.15. v. 41. lilud
vero adducit ex Philoxeiio in Odysseam. Neo mil um, cum Ala-
banda sit Carum civitas, quos ßacßuQoqxavovc vocat Horn. II. 2.
v. 867. Eiusdeni farinac est ¿Xaßavöiaxuv ovyyçauaa , i. e. . Ila-
èandiacum syngramma , i. e. opus, de quo sis vide Erasmum in
Adagüe.
'Alaßaarca, TtôXiç Q>çvyiaç.] Alabostra, urbs PLrygiae
exHerodoto, apud quern nulla huius urbis fit inciitio , sed Aia-
bandae Plirygiae, quam memorat lib. 8. с. 186- ideo suspicor fuisse
fu »¡iiui'Dîôv vfi¿QTi¡ua ex Hominis simililudine : Alabastravero urbs
Phrygiac nerniui, quod sciam, praeter Stcplianuui inenioralur.
— 'Ev таьгуМ&одбшыщос-] Innuit Alabastrae urbis Pliry
giae esse lapidan celebran , h. e. alabastritem, ab Lac urbe no-
шеп adepluin : at cum Alabaslrain Pbrygiac urbeni nemo praeter
SU|)liaiuim celebre!, et Ploleuiae. Gcograpbiac lib. 4. с. 5. ine-
iDDi et Alabaslrain Aegypti urban, et Alabaslriiium moiilein, ve-
rosimilius est vel ab urbe, vel a monte Aegypti Alabastritem la-
pideui numen accepisse; quod cliain vid clor couCrmare Plimus
.Nat. llist. lib. 3G. с 22. ubi Alabastritem Aegypiium vocat, quem
libro citato с 8. circa Thebas Aegyptias, et Darnaseuin Syriae
nasci asserit. Est genus lapiJis candidi , quem llispani alabastro
vocant, cuius fruquens in regiis teinnlis eL palalüs usus. Caete-
rum ridiculi milii videntur, qui alabastrum vasa verbo Graoco
laußava, i. e. capio , el ab a privativo deducunt, cum a lapide,
ел. quo /it, posait denominan.
'AXaßav, nôhç , «ai jrorauóg.] Alabon Stcpb. est urbs et "58
âuvius, sed ubi terrarum sit, nobis divinanduui rcliuquil ; nos a

Г
 88 THOMAE DE PINEDO

vero a formicie edocti , quae vacua horrea non intrant, alio di—
vertamus, ariolis banc urbem et íluvium relinqucntes.
'A X a f cu v , íSvoc ofiogov тоГс 2xv9aiç. ] Alazon est nomen
gentis Scythis íinitimae , quod o mega servat in obliquis , ut ab
adiectivo ¿Xat¡tav, i e. arrogans , ostentator , différât. Huiusmodi
gens inter onirics gentes invenitur, quae ab Aculo veiitorum rege
originem sine dubio traliunt. De illis agit Vax si. ad II. 2. v. 856.
quos Horn. Halizones vocat II. versuque citato.
AX al , nóXiaaa Вохыххад' Ilavoavlaç 7cêanxa>.] Halae , op-
pidulum Boeotiae ex Pausaniae libro quinto. Eius meniinit Pau
san, lib. 9- li. e. in Boeoticis, non lib. 5. hoc est in Ehacis. Ecce
eius verba : ' Ev ôiÇiù oí roxi norapov Boxioxùv ¡a%ctTot ravx-n nó-
Ххсцк oi/.ovGxv AXàçim 9aXáaar¡,i\ zrjv AoxçiSa íqmiQov ano xftç
Evßoiac tfm'pyft, i.e. Ad dexteram flximinis (Platanii) Bocotorum
extremi hic oppidulum Halas inhabitant , ad mare, quod Lacro—
ги7п continentem ab Euboect dividit.
58 — Kxiju-u KiXixiaç. ] Possessio Ciliciae. Quod si uialueris
Ь legere xrioua KiXtxiaç' i. e. opus Ciliciae, per nie licet; ac po
steriore sqepe utitur Epitoinalor noster.
'AXaXxop i v to v , jioÀte Botazlaç. ] Alalcomenium, urbs
Boeoliae Epiloinatori uostro, vicus dicitur Pausaniae in Boeoticis
sou lib. 9. ас num. plur. etfoeni. gcu. Audi eumloqueiitem: AkaX-
xouirul at, хшххг\ u>iv ¿axtv ov ficyálr} , etc. id est: Alalcomenat
vero non magnus est vicus , iacet vero ad imos pedes moniis hauA
valde editi. Loco nomen datum ab Alalcomene viro indígena, sub
quo Wlinervam enuiritam fuisse ferunt. Direre alii Alalcomeniam
Ogygifiliam fuisse, ulterius a vico plano in loco factum fuit 2Ш-
ncrvae templum , et signum antiquum ex ebore etc.
— Ov yào naçà to ¿XaXxcïv , ¿ç 'A(¡iaxaoyjoc. ] Optime ar-
gumentatur Épitomator noster adversus Aristarchum de JMinervae
Alalcoincneidis nomine , de qua videsU losepb. Scaligcr. in Euseb.
Caesarícns. Chron, Num. 229- et lulianuni Aureliuni de cognomi^
jiibus Deorum.
59 — Tifiara-] Lege riuSrcu. Irrepsit enim Vitium vel incuria
a impressoris, vel inertia transcriptoris.
Alaiiuv a\,ï&voç Ге Qfiavotç nçôeyagov.] Alamani, gensGcr-
manis finítima, quae totl Gei'maniac nomen dédit, quand oquidem
nunc de cius nomine Alemannia dicitur, de cuius ctymo non conve—
nit inter Criticorumfilios. Servius ad Géorgie, lib. 4-V.271- inquit:
Alómanos dici populos habitantes iuxta Leniannum fluvium, apud
quem pro Lemamtumßuvium , legendum est, Alemannum fluvium.
Aliter enim paronomasia non cohaeret. Idem error reperi tur eliaui
apud Isidor.Origin. lib. 9. c.2. Agatinas vero lib. 1. ex Asinio Qua
 ANNOTATIONS. 89

drato videlur rem tanquam acu tetigisse. Inquit enim, esse homines
convenas et permistos, et hoc valere apud eos eorum nomcti Ale-
maniii, quod corrupturu est ex vulgai-i allcmannen , quod sonat
omnes homines apud' cos. Ex eodem fere fonte est etiam Germa-
iiüi'iim nomen. Guermanncn enim sonat belli homines, hombres de
pterra dicunt Hispani, etsi Strabo lib. 7- inquit a Romanis Ger
manos vocatos fuisse, cum eos fratres esse Gallorum vellent
ostendere. Tacitus in áureo suo de Germania libello existimavit
avrojOovag esse. Sic enim ille : Quis porro praeter periculum hor-
ridi et ignoti maris , ¿isia , aut Africa , aut Italia relicta Ger—
nianiam peteret ? informem terris , asperam coelo , tristem cultu,
aispectuque , nisi si patria sit. Caesar Belli Gallici Comment. 7.
anctor est suo aevo Deorum numero solos duxisse , quos cerne-
bant, aut quorum opibus aperte iuvabantur, Solem, et Vulca-
iium et Lunam. Unde Cluv. Germaniae Antiquae lib. 1. с 29. co-
uatur probare eos agnovisse Catholicae Triadis mysterium. Eadem
phrenitide D. loan, de la Portilla Duque in libro, quem de Cru
ce, Hispánica lingua conscripsit, conatur probare Iacobum Pa-
triarcbam, et Pseudoprophetam Mahomedem crucem adorasse.
Quae quando uterque illorum scripserunt , pace eorum dixcrimy
vil dormitabant, vcl delirabant. Quasi huiusmodi dcliranicnta
religioni Christianae vires adderent, quae sua adolescentia ad-
eo fuit robusta , ut omnia religionum monstra sustulcrit. it illa
Cluverii , ao 1). Ioannis de la Portilla magis movent risum, quam
stomachum. De Germania vero videsis Taciti aurcum libellum de
«itu, inoribus et populis Gcrniauiae, et Cluver. German. An-
tiquam.
'¿XaçaSiot, fôvoç nto\ zov Tlóvrov.] Alarodií, populi
circa Pontum, ut Herodotus incjuit, sed fallitur. Herodotus enim
lib. 3. célébrât Alarodios una cum Want ¡cu i.s et Saspiribua, ubi
nulla Ponti fit mentio; at hb. 7. с. 79. inquit Alarodios et Saspi-
res codeen, quo Colclii ornatu militasse, ideo verosimile л ¡de-
tur fuisse populos pi'ope Colcbos; sed quia Coleb is terininabatur
ab occasu Ponti Euxini parte, auctore Ptolcmaoo Geographiae 59
lib. 5. с. 10. ideo inquit Auctor noster, Alarodios populus esse j,
gentem circa Pontum.
'uiXavàç, opoc 'Açuaxlccç.] Alanue, mons Harmatiae. pro
eooç 'jÎQiurtittç , lege oqoç £aouaziag , i. e. mons Sarmatiae.
Qui error Typographe vcl transscriptori referri debet ; qui sigma
praecedentis dictionis subsequenti etiam adbibuerunt pronuncia-
lionc. Translatitius quippe error in huiusmodi dictionibus, cum
eadem litera est ultima praecedentis diclionis et prima subsc-
quenlis. Alanus vero mons ncniini, quod sciuui, uclebxuluv.

r
 90 THOMAE DE PINEDO

Ptolemaeus Geograpbiao lib. 6. с. 14. célébrât Alanos montes Scy-

tliiao intra liiiaïuii uiuiilem, quae ab occasu Sarniatia Asiática
terminabatur, ut idem est auctor libro capileque citato.
"Akßa, itôkiç 'izakiaç, etc.] Alba, urbs Italiae olitn cele
bérrima, utpute quae suos habuerit lieges, ас cum stctisset per
quadriiigenturum an n omni spatium tandem eversa jjjiit a T. Ho
stil. Rom. rege, ас eius cives Romani tradueti, quae tunc tem
perie eius ruinis crcvit, ut refert Livius lib. J. с 29- Non pos-
sum non laudare Romanos, qui ex hostibus devictis socios ас
cives faciebaut. Uispani expeliendo cives suos indígenas ex sua
Arabia felici dcsertain Arabiam fecere. Epitomator noster inquit,
Albani condidisse Latinos a Lavinio oriundos , qui Troes , i. e.
Troiani eraut. Livius libro citato auctor est, Ascanium Aeneae
lilium eius conditorcm fuisse, quem sequi tur Virgil. Aeueid.
lib. 5.
haec certamina primus
Ascanius , longam muris cum cingeret Albam
Rctulit, et priscos clocuit celebrare Latinos.
— Eni xaï Ttoiccfiùç Akßag, o vvv kcyófievog Tißcgic.] Elh-
nicographo jluvius Abas dicitui* qui postea Tiberis, alludit ad
nomen Latinum Albula. Sic enim priue dicebatur, antequam Ti-
berinus rex, ut inquit noster, in eo mortuus fuisset, a quo post
ea nomen accepit. Utrumque testaturUvidius Fast. lib. 2. v. 389.
Albula , quem Tiberim mersus Tyberinus in unda
Reddidit , hibernis forte tumebat uijuis.
Videsis , quae in Tiberis annolamus.
— rSlç xoî olvoç 'Akßavoc, tjSvçTt, v.cù y.ctkoç.] Vinum AI-
bamitn célébrât etiain Strabo Geograpbiae lib. 5. Pbnius lib. 14.
с. 7.
— Aêytxai Jtol 'Akßavoc iv 'Itakia -голос.] Locus iste in
Italia dictas Albanus , in quo sacriíicia iiebant, non fini alius,
nisi nions Albanus, ubi erat tcmplnm Iovis Latialis, cui sacriíi
cia illa ficbant, quo Latiui quotaunis ad ferias Latinas conveuie-
bant, de quo vide Dionys. Rom. Hist. lib. 4.
60 — Kai kíavtj 'Akßavlg.] Palus Albanis , Latitiis dicilur La-
a cusAlbanus, ut nunis Albanus, nemus Albanuin ; at Lacus erat
in nemore, ut apparel ex Livii lib. 5. с. 15. ubi inter prodigia
(quae aiiiat Livius plus quam rcliqui oinncs Historici) refert. La-
cum in Albano ucniore sine ullis cacleslibus aquis, causave qua
alia , quae rem miraculo cxiiueret , in allitudincm insolitam cre-
visse.
'Akßavia , %ыоа noôç xoîç àvatokixoïç " IßriQGiv.] Albania,
regio ad orientait., iberos. Nam Ibères, sculberi eiaut eliani oc
 ANNOTATIONS. 91

ciJen tales, qui alio nomine Hispani, regio Iberia, sen Híspa
nla dicitur. Albaniae incolae , auctore Strabone lib. 11. habita—
bant inter Iberos orientales et шаге Caspium. Ab incolis Albania
nunc vocatur '/Attacha, ab alb's Garzena, quod aruspicinae eius
incolae sint intenti. Маш quos nos, in quit Niger in eiusdcui de-
•criptione , aruspices vocamus , Hebraei Garazenos vocant. Fal-
lilur bonus vir in rebus Geographicis, sed iu lingua Hebraica
suam ignorantiam patefecit. Haruspices possunt dici Hebraice
Cmii gazerim , a verbo "Vtogazar, id estsecuit, abscidit, ac si
díceres sectores, quorum fit mentio Daniel, с 2. v. 27. Ergo sí pa
ronomasia observancia est, Gazareni vocaudi erant, non Gara
ient. Ñeque ideo Âlbaniae incolaruni numen a lingua Hebraea
trabendum est, quae nihil cum Albania, nee cum eius incolis
commune habet. £ius descripüonem habes apud Ftolemaeum
Geograpbiae lib. 5. c. 12.
Akßiav, vrjaog Всептнщ.] Albion, onis, insula Bretta-
nica, id est, Briitannica, dc qua videsis, quae suo loco auno-
lamua.
'Alyldoç , nóXig ' IraXtag."] Algidue, urbs Italiae, quae
Straboui lib. 5- dicitur Algidon ac urbccula vocatur. Memoratm;
etiam eodem nomine Dionysiu Antiquil. Horn. lib. 10- At, Algi-
dus nun solum fuit urbs Italiae, sed etiam mons, cuius пошей cx-
primit eius etymon. Itaque gclidus Álgidas non illepide dicitur
Venus. Poëtae сагш. 1. 1. Od. 21.
Quaecunque aut gélido ^Álgido]
Nigris aut Erymanthi
Sylvis, aut viridis Cragi,
*AXt^avSçita, nokuç ¿xxaxaîôexo.] Octodecim Indus
Hominis urbes memorat Epitiüiiator nosier. Sane nobis labor, ti
bi taedium foret de omnibus anquirere. Quare de Alexandria
Aegyplia aliqua notalu digna apponemus , utpote quae fuerit
omnium celebérrima. Igitur Alexandria Aegyplia ab Alexandro
Macedonc, a quo nomen habet, condila fuii, ac nc quid adglo-
jiaiii deesset , eius locum per somnium Alexandro dcsigualuni
fuisse fabulabantur. Haec cniui erat veter um ill hui cor uni con-
suetudo, ut urbium et gentis primordia ad Deos déferrent, quo gc.
augustiora felicioraque e.sscnt, quae quamvis poëticis l'abulis \¡
quam simillima forent , pro veris tarnen habita sunt. Tanta luit
et plcbis stullitia, et homiuum calliditas. Fuerunt diversa eidem
indita nomina. Nun solum emmvoculaíuilAlexandriaAegypiia,
sed etiam Libyssa, lihacoiis, Pharos, Leontopolis , quod Olym-
piadis vcnler Leonis imagine notaretur, id <|uod ad Alexaudri
gloriain liclum fuisse arbilror. lluiuani cant vocavere Augu-

r
 92 THOMAE DE PINEDO

siam~, luliam, Claudiam, Domitianam , do horum imp. no

mine: a Graecis dicebatur Alexynteria , et xotr l%oyi\v nóAic,
i. e. urbs, ut sic fama acquaretur Áthenis , etRomac, quae hoc
nomine per antonomasiani insignitae fuere. Troia quoque apud
Лишении nóhg, i. e. urbs sine ullo epitheto vocatur. Uude
Alexander цнкоццоод sic Alexandriam appellavit, ut refert Eust.
ad II. 2. fuit regia Aegypti sedes, et metropolis. Celeberrimum
habuit totius Ethnici orbis, dempto Rom. Capitolio, Serapidis
templum. Earn quoque Ptolemaeus Philadelpbus bibliotbeca,
quae septuaginta voluminum millia babebat, decoravit; at illam
inagis illustrarunt celebres eruditione et sapientia' viri eius cives,
inter quos exsplendescunt Philo Iudacus, de quo paroemia ilia,
aut Philo platonizat; aut Plato philonizat ; Appio grammaticus,
quem Tiberius Caesar Cymbalum mundi, Plinius publicae famae
tympanum vocavit; Didymus Grammaticus, Claudius Ptole
maeus , etsi alii buic Pelusium patriam fuisse dixere ; Appiauus
II is tori cus ideo Alexandrinus dictue ; Orígenes , de quo fertur il-
lud: Ubi bene, nemo melius, цЫ male, nemo peius; Clepiens
Alexandrinus Stromatum auctor ; Alhanasius , Cyrillus , Didymus
caecus, et alii, quorum nomina nunc mihi non occurrunt. Ho-
die Alexandria a Turcis, sub quorum imperio gemit, vocatur
Simnderia, corrupto nomine ex Alexandri nomine , cuius cada
ver ex Mempbi hue tronslatum fuisse narrât Quint. Curtius
lib. 10. c. 10. quod in urbis quoque gloriam cessit. Bibliotbeca
Ptolemaei adeo Celebris , dum sub Iulio Caesare diripitur urbs,
conflagravit , auctore Amm. Marcellino lib. 22. c. 41. Puisse olim
totius orb ¡s maximum emporium testatur Strabo lib. 17. ad cuius
porlnm Ptolemaeus (alii id tribuunt Cleopatrae reginae) excogila-
vit turrim excelsam, quae Pharos ab insula eiusdem Hominis pro-
pe Alexandriam vocata fuit, praelucendi navibus nocturna sug-
gerens ministeria , a qua huiusmodi turres in postcrum codem
nomine insignitae fuerunt. Vigente in oriente religionc Christiana,
Pa tri archa tus sede insignita fuit Alexandria, de quo videsis quae
in Antiochia annotamus.
61 — 'Eliyno 6s хаг' ¿tojjijv nôhç, etc.] Alexandria Aegyplia
a per excellentiam dicebatur nafas, i. e. urbs. Quatuor urbes prac-
cipue hoc privilegio gavisae sunt , de quibus vide , quae in nota
praecedenti amiotavimus.
— ExXr¡9r¡ de ln\ tûJv 'Pwftatxoîv Zißaarrj, etc.] Sub Ro
manis vocata est Sebasto , h. c. augusta , Julia , Claudia , Do-
miiiana , de nominibus Impcratorum Augusti, Iulii, Claudii,
Doinitiani, ut supra anuolaviiuus ; sed non credo a Romanis
filbvocalam îvàsae Alcjcynteriam , ut inquit noster, pro quo legen
 ANNOTATIONES. 95

âum'^XtlT¡Tr¡clttv , i. e. Alexiteriam, h. e. arcentem mala, ac

remedia pracstantem.
— TnLOxait)txátr¡ , iv Махаону , t¡v naçct^tï, etc.] Re-
censet Topographus tertiam decimam Alcxandriam in Macarena
regioue: at cum h 11111ч regionis nemo praeter Topograpbum me-
niiiicul, atque Isiil. Characenue celebret civitatem Àlexandriam
in Sacasena regione , sine dubio pro iv Maxucr¡vi¡¡ legenduní est
iv ¿axaor¡v>¡, quod etiam confirmât Sahnasius in Solin. fol. 794.
— ' ЕпгахсиЗсхатг] , iv ту £oySiavr¡ , лада Падопашвса— gj
Baiç.] Memorat Etbnicograpfaus septimam decimam Alexandriam a
in regione Sogdiana prope Paropamisadas. Pro Ilagonaviaaôatg
enim legendum est Падолащааошд. Sic quippe apud alios legi-
tur id nominis. Plinius Nat. Hist. lib. 6- с. 16. in quit in ul li
nas Sogdianorum linibiis àlexandriam ab Alexandro Magno con-
ditam, ibique ab ipso, Hercule, libero pâtre, Semiramide et
1л го , quos Alexander aernulabatur , aras constituías fuisse; sed
jiiaol.it euni audirc sua ipsius lingua loquentem: Ultra Sogdia-
ni, oppidum Panda, etinuliimis torumfinibus Alexandria, ab
Alexandro Magno (oppidum) conditum ; Arae ibi sunt ab Her
cule, ас Libero paire constitutae , item Gyro et Semiramide , at
que Alexandro : Jinis omnium corum ductus ab illa parte terra-
rum, includente ßumine laxarte, quod Scythae Silyn vocant.
Alexander , militesque eius, Tanaim pulavcrunt esse. Transcen—
dit cum amnem Demonax Seleuci et Antiochi regum dux , quem
maxime sequimur in its, arasque Apollini Didymaeo statuit.
Apud Plinium forsitan ношен illud oppidi Panda corruptum est,
pro quo apud Ptol. Geogr. lib. 6. c. 12< inter Sogdianorum oppi-
da memoratur Vandabanda.
— Sic iv то» xgíxco UxoXspuioc unoipalvix«i.~\ Ut in tertio
scilicet libro Ptolemaeus ostendit. Hie Ptolemaeus , de quo lo
quitur noster, forte est Ptolemaeus rex successor Alcxandri, qui
eius historiam scripsit. Nam Ptolemaeus Cosmograplius Alexan
driam Sogdianorum Geographiae libro б. с. 12. non lib. 3. ut in-
quit noster, célébrât.
— Ntxttvtoq de 6 Ecptiov Iv xy ittol AXe^avSgilaç , etc.] gg
Memoratur ab Epitomatore Nicanor Hermiae filius, qui fuit Aie- jj
xandrinus et Stigmatias diet us, auctore Suida in NixávcúQ.
— "Eaxi nal ''AkslávSoeía ßorav»/ , v.aï qrvxóvS] Est Alexan
dria etiam berba et planta, quae ab alus Alexandra dicitur, ex
qua coronabatur Alexander in cerlaininibus. Haec erat laurus
Alexandria , teste Dioscoride lib. 4- cuius ecce tibi verba : Aá-
q)vr¡'AXt£ávaQiia, etc. b. e. Laurus Alexandria , quam alii LU-

Г
 94 THOMAE Ï)E PIi\Et>0

am, alii Danaen, alii ¿aliam, alii áutcm coronam Alexaniri

vocant.
eAlq6wç, ríjs "ffîiioç nkar}$, etc.] Halesius quidnam
sit, divinandum nobis relinquit. Eius nomen ab Alesio Sccluntis
filio deducit, qui fuit unus ex Hippodamiae procis. Quare per-
pcraiu per spiritum asperum in prima scribilur, quandoquidem
Alesius , qui ei nomen dedit , sine aspiratione scribitur. Fuisse
Arcadiae montem docet nos Fausauias in Ai'cadicis , quem sic vo-
catum fuisse tradit Stà vr¡v aktjv , i. e. propter errorem Rlicac,
opud quem sine aspiratione etiain scribitur.
'AX&ttla, nôhç ' Olxaôcov , etc.] Althaea, urbs Olcadnm.
Olcades vero fuere populi lberiae Carthagini ciusdem Iberiae ur-
bi iiiiiliiui ; Althaea vero fuit opulentissiiiia Olead um urbs atque
caput, quam Carteiam Livius vocat, de qua videsis quae in
Olcades annotamus. Olcadum gentem fuisse primam , quam Han
nibal Poenoruin imperio subiecit, ac Althaeam eius gravem et
opulentam urbcm, narrât Polybius Historiarían lib. 3.
A\ La от о ç, noliç В iiomac ' aoCevixóv.] Haliarlus Epito
pe matori nostro urbs Bocotiae masculino genere ex Homero , apud
a quem legilur hemistichium illud II. 2. v. 503. ad quern locum Eu-
stathíus eius etymon deducit ¿no akiícov , et agzov, id est a pi-
scatoribus et pane. Id enim sonat nomen. Eversam fuisse 1 rail il
in bello nçùç Пеооса, i. e. contra Perseum, ultimum Macedoniae
regem, quem P. Aemilius devicit, regionem vero habere Athe-
nienses ilomanoruin dono, atque foein. eliam genere inveniri;
quod ex Slrab. libro nono habet.
— AgfitvlSaç à' iv тв о 'AçLaçrôv g>ij<ji.] Lege Agijitvl-
Saç äto тог о Açlaçzov cp)¡Gt , i. e. Harmenidas per r Ariarium
inquit; id ratio clamât. Ñon est enim verosimile Ilarmenidam,
cuius alluin apud reliquos scriptores est silentium , 100 libros
acripsisse. Nostram coniecturam confirmât nomen 'Aoiaqxov,
quod sequilur.
'Aktsïç, nôhç Aaxavixrjç naoa&akctoaia.] Aliéis, urbs
Laconicac, h. e. Pcloponnesi marítima, quae alio nomine Tiryns
dicta fuit , de qua suo loco agonías.
— Kal not TV хсигЬ'|ю.] Lege xai noï tu xoOífwv. Parlici-
pium enim praecedens ct subsequens id confirmât.
sJXiÇùvcç, í'&vos г "0(ir¡Qog.] Halizoncs, gens ex Home
ro , apud quem II. 2. v. ¿56- invenitur hemist. illud, sunt ipsis-
eimi populi acAlazoncs, de quibus suo loco egimus.
— "Iciog ôh ош то vneoi¡(pctvov xovnlovzov, etc.] Al ludí t
ad nomen aka^cov , id est arrogans , superbus , gloñosus, quo
sensu miles gloriosus dicitur Plauto, ac inquit Halizoncs populos,
 ANNOTATIONES. , 95

qui iuxta Epliorum inter Mysiam et Cariam et Lydiam incole- 63

bant, sic forte vocatos fuisse quod esscnt ùlaÇoviç, verso то Ь
a in i.
'AXl*aova6ao ç, nôhç Kctalaç.] Hal ¡camns.su s, mascu
lino genere , urbs Cariae , quae et ¡am Isthmus et Zephyria voca-
ta fuit, quam auctore Strabone lib. 8. Anthes condidit, sita fuit
inter sinus Ceraunicum ct Issicum, cui postea Zephyria insula
adiuncta fuit, teste Plinio lib. 2- C. 89. unde Zcphyriam vocatam
fuisse nullus dubito. Fuit ol im Cariae regia illustris Mausoli regis
sepulchre ab Artemisia uxore et sorore constructo ; unde in-
posterum Regum Principumque virorutn sepulchra Mausoleo,
vocari coepta sunt. Fuit etiam patria Herodoti ct Dionysii , qui
ideo Halicarnasseis scu ore Latino Halicarnassenses dicuntur,
earn eyertisse Alexandr. M. refert Arrhianus eius expedit. lib. 1.
— "yívQtjc q>r¡aív i сто tov akla ntQifytaQui vr¡v Kaçîav.]
In his verbis aliquid vidctur defioere. Innuit enim ex Anthe Ha-
licarnassum dictum' fuisse , quod Alia fluvio Caria circiundaretur,
vel ex Apollodoro ало tov vuoaadai, id est, quod illuc transtu-
Irrxt , scilicet ex Troezeue Dymanan tribum.
' — 'ExaXtïto ôs 'loOiiôç, xctl Zsq>vçta, (од Ф/Яюу, xai Zs-
tpvgia.] Vocabalur vero Isthmus et Zephyria , accentu in ante
penúltima , vel in penúltima, supra ex Plinio lib. 2. c. 89. dixi-
mus Zepbyriam insulam, cum ante insula fuisset, postea Hali-
carnasso adiunctani fuisse, qucmadmodum Antissam Lesbo, unde
proctlldubio Halicarnassus Zephyria quoquc vocata fuit, ut in-
quit Epitomator nostcr.
'AlLnvovct, Kcó^rj'AnaQvavlaq' EToaßmv.] Halicyrna, pa- 64
gns' Acarnaniac , non memoratur Straboni , ut inquit nostcr, sed a
Scylaci. Caeterum de ea nihil memoratu dignum refert.
Aliuovg, dr/fioff Ttjç Atovxiâog a>vXi}ç.] Alimus, milis,
populus Leontidis tribus , memoratur Harpocrationi et Suidae.
Fuit insignis et illustris fano Cereris Qse^ocpôqov, et Proserpi-
iiac. auctore Pausania in Atticis ; sed magis eum nobilitavit Thu
cydide* natalibus suis , auctore Plutarcho in Cimone ; ideo Ali—
musius dictus fuit.
— rO Stjuoxtjç Ahfivutoç.] Lege'AXiuovaws. Est enim Vi
tium vel impressoris , vel transscribentis incuria.
"Ai iv a, nóhg Kaçtiaç, etc.] Alina, urbs Cariae, cuius
oppidan us Alindeus d ¡ceba tur. Ergo Alinda debet scribi , non
Alina ; ас sic scribitur apud Arrhianura , qui cam célébrât Ana-
basées lib. 1- et neutro pluxali, Alinda, orum.
 96 THOMAE DE FIJNEDO

64 'AXíaaova, nóXis TçaûSoç jfoipeç.] Alisarna, urbs Troa-

b «lis regionis , quae Haliserne dicitur Plinio lib. 5. C. 30. alia Ali
sarna in Caria raemoratur Straboni lib. 14.
'AixojXiv aï, nèktç iv 'I9¿nr¡ rr¡ vt;6ço.] Alcomenae, arum,
urbs in Itliaca insula , quam Plutarch, in Quaest. Graecis uilal—
comenas vocat, sic dicta ab Alcomeneo Boeotiae oppido, ubi
Anticlea Ulyssem peperit. Quare Ulysses Alcomeneus dicitur ab
Alcomenis Ithacae praecipua urbe, ut inquit noster.
'Aklá к ict , nókig èv Kvqvço щ vijaçp] Allulia, urbs in Cor
sica insula exHerodoto, apud quem lib. 1. с. 165- memoratur.
Hanc Phocenses vaticinio condiderunt, ac viginti post annos in
earn se contulerunt, relictis suis sedibus Medorum servitutem
metuentes, sed ea iterum relicta in Rhegium migrarunt, ut re-
rum monumentis tradit idem Auctor libro capiteque citato, apud
quern per unum Я tantum scribitur 'Akakit}.
gg 'A X к c¿ (i i с , nókig Tíjff Коущд.] Alloria , urbs Cretae , cu—
a ius nulla apud alios , quodsciam, fit mentio, praeter litterarum
ordinem locum occupavit.
'Ak(4jvf¡ , nóhg itQoç та Evasiva) яог/тю.] Almeno, urbs
ad Euxinum Pontum ex Arrhiano , qui in Periplo Ponti Euxini,
fins meminit, sed Harmene, non Almene ab eo vocatur, prae
ter litterarum ordinem locum obtinet.
'Akkoßuvytg, Hdvoç Swarazarov Гакапхог.] Allobry-
ges, seu Allobriges, seu Allobroges, fuere populi Gaíatici,h. e.
Gallici potentissimi , de quorum situ non convenit inter scriptu
res. D. M. Niger Geograph. Comment. 4. eos inter mediterráneos
Galliae populos describit, in regionis parte , quae nunc Delphi—
natu» vocatur, ас Vicnnenses hodie appellari inquit. Alexandri-
nus in sue Gcographico Léxico , Sabaudos esse affirmât. Ptole-
niaeus ííarbonensi provinciae assignat. Strabo Alpium convalles
Colcre asscrit ; alii aliter sentiunt. Sic omnes pene res humanae
proceduut. De omnibus Us est ; nihil certum inter nos , nisi mors.
Et miiainur Carneadem de omnibus Jubilasse; ego etiani meum
insx<o amo ; cum nihil luce clarius sit , ac tarnen non convenit,
quid Lux sit, nee inter plerosque medicos, quid Acetum sit.
65 'AXpamla, %¿qtt tr\g Maxtôoviaç.] Almopia, xegio Mace-
Ь doniae, quam incolebant Almopes, ex Lycophrone, apud quem
Almonia, non Almopia legitur; ac ctiam eius Scholiastae Al-
monium, urbs Macedoniae , non regio dicitur. Earn inter Mace—
doniae civitates memorat Const. Porphyrog. de Them. lib. 2.
Them. 2> utrum vero noster ex Lycoplirone, an Lycophron ex
nuslro Auctore corrigendus sit, tuum esto , Lector , iudicium.
 ANNOTATIONEN 97

'Alóitr¡. Tçlxt] Távrov , àq>' qg Tltv&satkda.'] Cum duas

urbes, alteram Thessaliae , alteram Alticae, nomine Alopen ев—
lebraverit , tertiain nunc Alopen urbera Ponti célébrât , ex qua,
Ut inquit , fuit Penlhesilca ilJa apud Poêlas decántala , ubi pro
Tóvzov lege nóvxov. *
— 'Ekdóvz' i£'Akónr¡c, од-" AuaÇovlScov yf'voç.] Citât Epi-
tomator noster carmen istud ex Homero, ac si essel Homerí-
сшп, apud quem non invenitur ; forte erat ex illis, quae Ari-
starchus ex Ilomericis expunxit. Noster in eumdem eirorem du-
xit Eustatbium ad 11. 2- v. 682. qui eius meminit ac si csset Но-
mericum, nec non Salmasium in Solinuin fol. 810. in quo pro
o&' lege ox'. Dictio enim quae sequitur spiritu áspero non no-
tatur, sed leni. Hoc Homeric, carmen sic conabatur legendum
Ephorus apud Strab. 1. 12«
— "Eexi Si xal 'Akntvg.] Lege (en Si xal 'Akonivg. Deest
enim o vel impressoris inertia , vel transscribentis incuria.
'АХоуцвод, mol r\g Oikntxoç , xal 'A9t¡vaioi Sitcpioovxo.] 66
Halones us, ac si díceres maritima insula. Duas lutins Hominis a
Ínsulas célébrât: alteram, de qua Pliilippus et Athenicnses de-
certarunt, quae ubi locorum fuerit, silentio praeterit; alteram
luiiiac , quam Strabo lib. 13. Mela lib. 2. с. 7. memorat. Earn
aliqoando , mari bus caesis foeminae tenuissc ilicunlur, au с turc
Mela libro capiteque citatis.
"AX о g, nóhg'A-/ataç , xcil (Píhumoog.] Alas, urbs Achaiae
et Fhtbiotidis. Achaia et Phthiotis eadem erat regio. Sunt verba
ilia desumpta ex Strabonis lib. 9. Audi cum loquentem: 'O Si
Фдшиход "Akog into га Ttéçaxi xiîzai xqg "09çvog ouovg щод
BOXTov xttpivov xrj O&uonôi , ele. id est , Phthioticus vero Alos
iacei tub finem Olhryos moniis versus sepienlrioncm imminentis
Phthiotidi , coniermini vero Tymphresio monli el Dolopihus , il—
line vero pertingentis ad vicina Wlaliaco sinui loca, distat vero
Ale» (ulroaue genere effertur et mascul. etfoem.) ab Ilono circiler
LX stadia: condidit vero Athamas Alón. Superiacet autem cam
po Crocio , alluente eius muros Amphrysso amne. Sub C'rocio
campo Thebae sunt Phthiotides , et ipsa regio dicitur Pkthiotis et
Achaica. Quere non possum non mirari Vussium ad Melae lib. 2.
c. 3- v. 56. qui sollicitât nostri Auctoris verba ilia v no to» nkoaxi
xtv"O&Qvog , ac ilia conatur suo modo legere, cum sint ipsis-
tima Strabonis, ac nullo addilamcnto indigeant, ut in tel ligan tur. gg
— Avo Si ¡laousvíexos akovg tatopfi- xov piv\ etc.] Duos Ь '
Alo« ex Parmenisco rcfert, alterum Maliacum sub Achille, cuius
nola praeccdenti fit mentio; alterum vero sub Protcsilao , cuius
etiam meminit Strabo libro 9. uterque erat Phthioticus. Nam
StephunusVol.IV. G •

Bayerifôe
'( etaatebíblíoü)cÍ
Швфеп

Г
 98 THOMAE DE PINEDO
г
Plitbii dicebantur, qui sub Achille, sub Protesilao, sub Phil о -
ctcta erant, qui ad Troiain in Graecorum auxilium iere.
— Akytta% %a\ açaivixùg , xal 9t}kvxàç.] Urbs Alos et ma-
scul. et form, genere di ti tur, quod ex Stiabonis lib. 9. habet,
cuius verba paulo ante attulimus.
— KaY'Akvttct oqt¡, xal 'AkßiaJ] Alpini, seu Albini mon
tes , qui Latinis dicuntur Alpes , sunt satis noti , et adhuc hodie
nonien retincnt, qui Italiam a Germania et Gallia, tanquam mu
ro quodam séparant , sic dicti a nivium candore. Olim enim Sa-
bini alpum dixcrc, quod Latini album, auctore Feeto in Album,
de quibus vide Strabonem lib. 4- et alios.
'Akni¡vo\, xtáfit) nkr¡aíov etçuonvkiSv, etc.] Alpcni Au—
ctori nostro plur. num. est pagus prope Thermopylae, et Locro-
ruin metropolis ex Herodoto, qui lib. 7. inquit: Alpenos esse pa-
gum prope Thermopylas , at Locrorum metropolim Alpenum vo-
cat, quam versus Melieuses locat.
67 'Akvßac, Tovrov oí u,tv MrtaitóvTiov í¡xoveccv xijç ' ha-
a líec.] Alybas iuxta alios est Metaponlium Ituliae , iuxta alios
est Thraciae urbs. Priorem scntentiam confirmât Tzelzes Chilia-
de 12. N. 404. cuius sunt verba: 'Akvßac ôe r¡ Mixaitovtoc. nó-
kiç Jiakiaç, i. e. Alybas vero est H'Ietapontus urbs Italiae: eo-
dem modo Latini Scriptores , Plinius et alii. Olim Meiabum dice-
batur, nunc Torre di mare, auctore Cluv. Ital. Antiquae lib. 4.
aliquod înciidmn suspicor esse in Stephan i verbis. Non solet enim
uti illa phrasi. Si res foret mei arbitra , sic illa legerein: 'лкх-
ßcic , xovxov oí ¡íív MíTcmóvriov zijç Ixakiaç kéyovai , i¡ xakovci,
zivi i 6i , etc. h. e. Alybas , hune alii guident Melnponlium Ita
liae, ici âicunt , vel vocant , aliquivero, etc. alio eliam modo
poterant legi, ut phrasis illa Auctori nostro insolens evitaretur ;
»ed hoc est And ab a I arum more pugnare, dum novi codices ve-
ram lectionem non indicant.
'Akvßtj.] Alybe, quae regio, et ubi locorum sit, nobis,
ut solet, divinandum relinquit, ac aflert carmen illud innomi
nate auctore, quod invenitur apud Hornerum II. 2. v. 857. dis
crepantes sunt auclorum sententiae circa regionem, et lectionem
67 carminis, ut videre est ex Stiabonis lib. 12. ct ex Euslalhio ad
b idem carmen, nee non apud Auctorem nostrum, ut annotavimus
praecedentium notai urn pag. 65. Eustatlnus has habet : ¿;
Akvßrjc, Q'Akvßav, IxXakx'ßav, еЦ'Лкояус, Q'Akoßqc, ix
KakvßtjC.
— Oí ztivttjv olxovvxsç, etc.] Fallitur Epitomator, cum
ex Strabone inquit Alybes vocatos fuisse, qui nunc Chaldaci.
Nam Si ru ho lib. 12. inquit Ckalybcs antiquitus vocatos fuisse
 ANNOTATIONES. 99 '

qui nunc ChaMaei. Eius sunt verba: Ol Sí vvv Xalüawt, Xa-

Ivßec to nakaiov oivofiafovTO, id est, Qui nunc Chaldaei, Cha-
lybes anliquitus nominabantur.
— "Oanç fiív xAmjv, etc.] Est versiculus Euphorionis,
ubi pro »iXxtjvlege, xiXißijv, i. e. poculum. Id eniin e.xigit épi
graphe fabulae Eupborionis ab Stephane citata погцдюхИJirrçç,
i. e. poculi-lalro , in qua quaerebatur, qui abatulcrat poculum
illud ex Alybe , i. e. argenteum , ubi erant argent! fodinac , iuxla
Homeri sententiam.
'Alávr¡, VTjffos itQoç Tjj KviUco , etc.] Alone, insula pro-
peCyzicum, quae Neuiis et JProchone vocabatur, quam memo-
rat Plin. Nat. Hist, lib 2. с 87- inter eas, quae repente appa-
mere. Fucrunt vero Dclus, Ilhodus, Melon, Anaphe, j\ca,
Thera , Therasia , Tliia et Alone.
'Akunixr/, Srjuog «jg 'Avtw%lSoç <pvHjç.] Alopece, seu gg
Alopecae , arum , populus , i. e. oppidum Aiitiochidis tribus Sui- a
dae , Uarpocrationi et alus memoratus , n ullain ob aliaiii rem cc-
lebrandus, nisi quod fuerit patria Socratis, auctore Laërtio in
Socrate. Quum semper in animo habuerim ea re ferro, quae no-
tatú digna sunt; dummodo non fuerint ancoaoiowaa , iam quan-
do in Socratis mentionem incidi , non possum non referre , quae
de eo notatu digna mihi visa sunt. Fuit i »¡tur Socrates , Pythias
testimonio, omnium sapieulissiuius, cum semper in ore haberet,
se ionium Гптп scire, se Nihil scire. Atque cum nihil memoratu
(lignum scripserit, tarnen fuit omnium Philosopborum celebérri
mas, mea quidem sententia, quod Plato in suis dialogis eum
frequenter introducit loquentem. Eum Ethnici miris extollcbant
laudibus ; nee illi obfuit aversae Veneris amor , cum Archelao
magistro, uxoris, cum Alcibiade, rnariti ofTiciis functo. Duns
babuit uxores, Xanthippen et Myrtoncn Aristidis Iusti filiam: ilia
ab omnibus decantatur , haec parum Celebris est. Nominis mini
fama fortunae quoque ludibrio est. Adversus eum conscripsit
Aristophanes celcbrem illam comocdiam , quae nunc extat, coi
epigraphen fecit Nttpikat , i, e. Nubes , in qua ab eo Melius vo-
catur; qua de re in Mtjkoç agemus. Primus Philosophorum da-
mnatus fuit iudtcum 281- sententiis; eius accusatores fuere Any-
tu« et Melitus , Lycone oratore. Crimen fuit, quod, quos Athe-
niciises crederent esse Deos, ipse non credcret. At postea Athe ■
nienses poenitentia ducti eum aerea imagine publice lionorarunt,
ex accusatoribus Melitum morte, rclirjuos exilio innltarunt. Scd
ad Spartuiu nostrum redcamus, his relictis.
— ' Акштищ&г , 'Akuncxijg-] Pro ''Ak(07ts*i¡0£ lege 'Akemt-
G 2
 100 TIIOMAE DE PINEDO

xtj'väf; pro 'АХаткщс lege 'AXantxytSiv. Haec eni'mest borum

localium forma, ut vidcre est in 'Ayyikf¡, et alibi saepe.
63 'iíiuTtexífí, vrçooç* £xcaßav tv5cxázr¡ ,] Alopecia, in-
Ь sula ex Strabonis libro undécimo , qui earn locat ad Maeolim pa-
ludem, quae ctiam Calaros et Alopeconesos , id est vulpium— in
sula vocat fuit, ut refert nostcr in Calaros , ubi eius etymon dc-
ducit ¿no rrjg ¿Xámxog, i. e. a vuïpe ex quadam fabula.
'AXansxóvi¡eog, nóXtg zrjç ' EXXr¡anovTÍag Xifáovi'ieov.]
Alopeconesus, urbs Hellesponliae Chersonesi, quam Scylax inter
civilates Tbraciae Chersonesi locat. Id nouiinis sonat vulpis-iu-
sulam. vide not. praeced.
— To idvixov, ¿Xconíxovíetog.'] Lege ¿Xantxovqaioç, est
enim vel typographi , vel librara incuria. Iluiusmodi тсасооарата
frequenter reperiuntur apud Stephanum.
"AXaoog, noXig Maxcôoviaç.] Alonis, urbs Macedoniae,
quae sita erat inier Axium et Peneum amnes, auetore Mela
lib. 2. с. 3.
'AiiaÇôviov, rónog Iv rrj 'Atnxrj, i'v&a, etc.] Amazo-
nium , locus in Atlica , ubi Theseus vicit Amazones. Loci et belli
jiieminit Plutarch, in ïheseo , cuius festum celebraban! Athe-
nienses mense Boedromibne. Phidias ille celeberriinus sculptor
facta Athenis Minerva cubitorum 26. in eius scuto intumescente
auihilu parmae caelavit hoc praelium Thesei adversus Amazones,
eiusdem concava parte Deorum et Giganlum dimicationem ; in
soléis vero Lapitharum et Ccntaurorum , ut rerum monuuientis
tradit Plinius Natur. Hislor. lib. 86. с. 5- nec non Pausan, lib. 1.
'A ¡x a £ ó v г g í9vog yvvaixHov nçàç rà ©tofioááov«.] Ama
zones esse gentem nmlicbrem ad ïhermodontem , quas nunc
Sauromatidas vocant, inquit Ethniconim collector, quae tarn
Historiéis , quam Poetis valde decautatac fuerunt, adeo ut i i г —
crcduKtate Carneadem superaret, qui eas fuisse n égare t; nihilo-
minus tarnen Strabo lib. H. Arrhianus Anabasetos Alex. lib. 7.
69 harum historiam fabulosam existimante ad Thermodontem flu-
a vium habitasse, ас suo aevo Sauromatidas vocari inquit, quod
in SauromaticaScythia habitassent ; Amazones vero vocatae fue
re duplici de causa, vcl quod unam lantum inaininain habercut;
dexteram enim ab infantia inui'ebant, ne sagittandi artem irupe-
diret, vel quod non mazis , sed ferarum carnibus alerentur, ut
narrai Eustath. ad Periegetae v. 828. ad quod videtur allusisse
Andinus vates Aeneid. üb. 1. v. 496-
Pcnihesilca furens , mediisque in millibus ardet
Aurea subncelens txscrtac cingula mammae
lic/lalrix, audelque viris coneurrcre virgo.
 ANNOTATIONEN 10l"

Sententîam Auctoris nostri de Amazonibus videtur confirmare

Coas scnex libro de acribus, aquis , lotis, capite, seu sectio-
ne 43. cuius libet apponere тегЪа : rEv 81 tjj Evcámy Hariv ¡Idvos
¿xvOixov , ö nto\ Tt)v kiuvi¡v oi/.il Mamxiv , etc. Id est, In
Europa vero gens est Scythica , quae circa paludcm Maeotim ha
bitat, dijjferens ab aliis geniibus, Saurornatae appellantur, horum
Jheminac cquitani , et sagitlant , et iaculantur ex equis, et pu-
gnant cum hoslibus, dum virgines sunt. Herodotus lib. 4. с. 110.
Auetor est ab Scythis vocari aloçnarà, i. e. aeorpala, quod in'
lingua Graeca valet àvôçoKxovot, Ъ. с. viricidae. Ephcsi Dianae
lemplum construxisse referunt Solinus et Mela; aliter senti un t
Plinius et Pausanias. Idem ternplum ab eisdem incensuru inquit
Eusebius in Chronicis; et iniruni videri poterit , quare suae fa-,
bricae non pëpercerint, cui Xerxes propter magniGcentiam , re-'
liquîs combustis, pepercit, s cd faeminae sunt viris cru cl cl ¡ores,
et in reliquis quoque aniini passionibus viros cxceduut, de qui-
bus consulc sis Iustin. lib. 2. Quint. Curtium lib. 6. Diodorum
Siculum lib. 3. et 5- Atque quamvis ego, mi Gaspar Ilispanoruin
eiuclitissinm, in plurimis rebus anuiii то Iniytiv , tarnen in bis
circa Amazones divini Scnis sententiain tanquum verosimilem sc-
quor ; de earum vero prof ectione ad Alexandrum et Troiam ini-
'/ы. Historiae etiam nobis xuppediluut quasdam foeminas , quas
ego Amazonidas soleo vocare, non quod Amazonibus editae
fuerint, sed quod Amazones fact is superaverint; cuiusmocli fuit
illa Volsca Camilla apud Pqetam nullius artis expertem Acncicl. gg
lib. 7. v. 803. Ь
Hos super advenit Volsca de gente Camilla
jlgmen agens equitum, etßorentes aere catenas
Jiellatrix: non illa coló , calathisve ]\linervae
Focmincas assucta manus , sed praelia virgo
Dura pati, cursuque pedum praevertere venios,
Ac relictis antiquis Deboris, Iuditbis, Zenobiis, una pro omni
bus sufficiet virgo illa Galilea , quae floruit rege Galliarum Ca
rol. VII. atque vulgo Gallis dicitur La pucellc d'Orlcans, cuius
historians sciunt, qui nouduii) aere lavantur.
— 'ExaXovvro 6c xnl £avoonári5ec , nuca то eavqaç naxùv,
%a\ ia&tuv.] Haeo verba suspicor esso corrupta , ac ex Eustatbii
ad Perfegetae v. 828. verbis corrigenda existimo hoc modo: ¿xa-
ioivro 6i xal ZavQ07tazl5ic ¡ià то aavgaç náaaa9ai; o èau yttí-
caadaí, тоюьгшу yào qGdiov xçeàv, vel то nattïv apud Stepb.
pro yfvta&at , 1, e. gustare, accipienduin est; qua significatione
usurpât Heiodot. lib. 2. с. 47. naxkovrcti %<5v »otmv , i. e. eorum
carnes gustant , pro quo saepe eodem libro ulilur verbo ytvo¡uii,
 102 THOMAE DE PINEDO

id est gusto , apud Hesycli. etiam legimus ITarhvio , lylvovxo

(lege èycvovTO.) Sauromatidae vero vocari potuere, quod habe-
rent bfiuaza xdiv oavQmv, h. e. laceriinos oculos. Sed hoc omni
bus septentrionalibus populis erat commune, quod gra phicex-
pressilluv. Satyr. 18. v, 164-
Caerula quis stupuit Germani lumina ? Flavam
Caesarian , et madido torquentem cornua cirro
Nempe, quod hace Ulis natura est omnibus una,
Itaque non dictu facile est , utrum Sauromatidae dictae fuerint
riecne, vel quod lacertinos oculos babuerint, vel quod in Sauro-
malica Scytbia babitaveriut, ut ait £pitomat. noster.
"Afia&a, ovUixioac rijs 'Acaßiag jfwpíov.] Amatha, oruru,
Arabiae, «eu oppidum, seu regionem inquit fuisse, cuius ety
mon praeter , vel potius contra rationem deducit ¿no xijç ipàfi-
fiov, i. e. ab arena. Sic enim Psammalha appellanduin erat, non
Amatha, quis quaeret praeter Graeculos Arabici oppidi etymon
in lingua Graeca; huius oppidi nullam apud alios inveiiiebam
memoriam.
70 'Лрадг], nóhg OoivUtjç.] Amntbc, es, eeu ore Latino
в Amatha, ae, urbs Phoeniciac, quae condita fuit ab undécimo
Cbanaan filio, qui Genes, с 10. v. 18- vocatur Chamathi, septua-
ginta senes vertunt Amathi, I). Hieron. Amathacum, íosepbus
Antiquit. lib. 1. с. 7- Amathum vocat. Audi eum loquenlem:
'Лиадос Ы' Afxá9r\v xktwx7jö£v, etc. i. e. Amathus vero Anath.cn
habilavit, quae adhuc exiai , et ab indigents adhuc hodie Ainathe
^'vacatur, Macedones autem earn Epiphaniam ab uno ex Regum
eorum posieris cognominaverunt. Iluius urbis fit mentio plurimis
SS. locis. cuius nomen interpretes et ecriptores diversis pro-
nunciant modis,, scilicet Amath, Hamalh, Emaih et Hemath,
nee non Chamath et Chammath, quae omnia ab eodem fonte He-
braeo, hoc est, a nomine condiloris VEn Ghamathi, procedunt,
apposita, velneglecta, ut solet fieri, littera gutturali. Diversae
vero videntur fuisse hu i us Hominis urbes, ut videre est apud
Adrichómium in suo Terrae Sanctae Theatro, et apud Iacobum
Iustuni Hebraeum in sua Terrae Sanctae Geographica cbarta.
— "Eon ка\ HixsUaç.] Memorat ethnicorum collector Ama-
then quoque Siciliae urbem, cuius apud alios al tum est silenlium ;
at 'AfiaOalncav, monstrum lectiouis mihi videtur; non sum Oedi
pus, ncc Herculçs adest.
'Âpadovç, jiôhç KvnQov ¿Q%awx¿ir¡.'] Amathus, urbs
Cypri antiquissima , Celebris trilico , ut Hipponax apud Strabo-
ncui lib. 8. teslalur hoc carmine,
 ANNOTATIONS. 105

Kvnolav ßhtoc (payovat, xal 'Afut&oveloav nvoóv.

Cypriorum partem edunl , et Amalhusiorum triticum.
Memoratur Straboni libro 14. Pausaniae libro 9- Scylaci in Cy-
pri descriptione , Constant. Porphyrpg. de Them. lib. 1. in Prae-
fe crura Cyprij Phoenicum proculdubio fuit opus , ut eius nouien
dénotât, ab Amatha Phoenicum urbe, cuius nota praecedenti
meminimus. Phoenices enim in plurimis maris Mediterranei oris
commercii causa oppida condiderunt , quod sciunt ctiam Reipu-
blicae litterariae proletarii; hodie Limisso vacarí inquit Phil. F.
Alex, in suo Léxico Geographico.
'jífioAtjxÍTKt, &h>oç 'EßoaVuov.] Amalecitae, gene He
braica, inquit Epitomator noster, venus dixisset, gens Hebra eis
inimica, cuius roemoriam &D»n nnn», mi— tachât hasamaim,
i. e. de tub coclo iubet deleri nunquam satis laudatus Mosch Deu
teron, с. 25. v. 19. quod in exitu Israel ex Aegypto fsraelitarum
extremum agmen percusserint , quo praecepto nunquain eorum
memoria delebitur. Verum ut illud praeceptum adiinpleret Saul
rex, Regum lib. 1. c. 15. ducit adversos eos ducenta lioiuinum
luillia- Saepe in SS. occurrit eorum »omen.
'Ацацаосо g, nóktg Kimoov , iv 13 xifxaxat , etc.] Amas-
sus, urbs Cypri, in qua colebatur Apollo Hylates, cuius nulla 70
-extat apud alios, quod se i am , memoria. Dionysius Bassarico- Ь
rum lib. S- apud Stephanum in 'Eova&na vocat earn íívakír¡v;
unde coniicitur fuisse maritimam urbem.
"Apavov, Slog jtooç rfi Ktltxia.] Amanon , mons ad Ci-
licism a Tauro monte descendons , ideo a Geographo lib. 12.
vocat ur ¿noonaapa xov Kdixtov Tavçov, i. e. Jrustum avulsum
Cilicii Tauri. Niger etiam Geographi. Asiae Commen. Ama—
num montem vocat partem Tauri , cuius incolae Amanitae ; at
disertissimo Rcunuli nepotum Epist. adC. Curionem et alios lib. 2-
Epist. 10. dicuntur Amanienscs , quos ipse vicisse refert, ex qua
victoria apud Issum Ciliciae .urbem Imperator appellatus fuit , ut
idem rerum monumentis tradit loco citato.
— 'laxoçovai Si xov 'Ociaxr¡v.] Innuit montem Amanum no-
rocn adeptum fuisse , quod illic Orestes a mania , h. e. furore li
berates fuerit. Graeci promiscuo nomme et insaniam , et furo-
rem vocant manían, qua in re Latini eos excedunt, cum in aliis
plunmis nominibus ab eis vincantur. Sunt enim feliciores , quam
Latini imponendis rebus nominibus. Huiusmodi furore celebra-
lur non solum Orestes, sed etiam Hercules, Athamanes, Alc-
maeon et Aiax.
— rO oÍx7¡toíq ' AfiuvLxi]ç] Montis Ainani incola, Amani
te* dicitur , inquit Epitomator nosier , at a Cicerone Amanten
 104 THOMAE 1)E PINEDO

ses eius íncolae vocantur, ut modo nota praeeedcnti annota-

vimus.
— Elo\ *eî 'Aupavltai , 8ш Svo pp yhog, etc.] Sunt ctiam
Ammanitae per duplex mm genus Nabatacorum Arabum, ex Io—
seplio, qui eorum meminit et SS. variis locis. Fuere vero Am.
monitae, quos noster Ainmanitas vocat, filii Loti ex minori filia.
Hebraice dicuntur p»S> 43 bene Amon , qui una cum Moubitis in-
colebant Cuelen Syi'iam, teste Iosepho Anliquilalis ludaicae lib. 1.
c. 12- eorum regia urbe nominabalur Rabath bene Amon Deute»
гон. с 8- v. 11. ubi erat Icctus ille ferreue Og gigantis regis Ba
san, qui solus exgigantibus remanserat, adversus quos gcssit Da
vid bellum duce Ioabo , ad quem eo in bello perduxit Unas epi-
stolam ilium, quae in proverbium abut. Etymon gentis refertur
Genesis c. 19. v. 38. "OV p TO» ИПрШ , Vatrica nemo ben ami,
hoc est, et vocavit nomen eius ben ami, li. e. ßlius populi mei.
Nota iuodestiaiu et verecundiam foeminae , quae in nomine filio
imposito, quem ex patre genuerat, dcdecus et ignominiam dissi-
inuluvil , cum vocans ben ami, li. c. /ilium populi mei; at eius
soror sine ullo pudore in filii nomine eversam pudicitiam osten-
tabat, cum vocans ШоаЬ , i. e. ex patre, ас sidicerct, ex pa
tre meo cum conoepi. Loti historia et filiarum eius cum eo con-
oubitus sunt quo vis notissimo notiora.
71 'Apavcía. Aiyovraixal"AßavTtg.] De Abantibus vide quae
a 8U0 loco annotavimus , scilicet in 'Aßuvrtg.
y/ fi «S« vTEt к, Sfjpoç TT/s ' Imto&omrrlSog,] Amaxantea,
populus Hipputlioontidis tribus, memoratur Harpocrationi et He-
eycliio, de quo nihil memoratu dignum inveniebam.
— Kat o^«|/«v3f.J'Lcge xa\ ¿italiavcdttvae. Id enim ratio
nominis exigit.
'Apatía, nólig Ti)e тоа%над KiXixlaç.~] Amaxia, urbs as-
perae Ciliciae ex Strabonis lib. 14. cuius sunt, quae sequuntur,
verba: Mezà ás то KooaxtjOiov £vSor¡ nôhç , cï& 'Apal-ia, etc.
id est, Pos* vero Coraccsium Sydre urbs, deinde Hamaxia in colle
oppidum quoddam navale habcns , ex quo materia navibus fabri-
candis educitur , cedrus autcm est plurima , cuiusmodi lignis isla
loca videniur abundare , quamobrem Antonius ea Cleopatrae tri—
bp.it , quod ad parandam classem essent idónea.
А и a\ it ôç, noHyyiov rijg TooiáSog.] Amaxilus fnit oppi-
dulum Troadis ex Strabonis lib. 13. apud quem libro citato eius
fit lucntio , iuxta quod erant Saliuae Tragesaeae , ubi sal sua
sponte cogebatur spiranlibus Etesiis, ut inibi retert idem auctoi*.
Eius qnoque niemiiiil Scylax in Troade, prope quod fuisse in-
*
 ANNOTATIONES. 105

quit templam Apollinis , ubi Cliryses ille Homericus sacra cele-

brabat. (
'Afiaçôol, i&voç 'Tçxavàv lyyvç.] Amardi, gens prope 71
Hyrcanos ex Strabonis lib. 11. cuius sunt verba: Kvx\a> as ntol *•
tjjv QáXaxxav usrà xovç Tgxavovç AuaoSovg те, etc. i. e. In ог-
bem vero circa mare post Hyrcanos, Amardos , et Anariacas , et
Cadusios et Altanos, et Caspios, et Cuintios , acfortasse etiam
alios habitare usque ad Scythas.
— Ela\ xaï IJfQCÔiv Maçôoï, Siyju toû a. ] Sunt etiam Per-
sarum Mardi sine a inquit Epitomator noster, sed suo loco id ob-
lirus tradit esse Hyrcanorum gentem. Strabo lib. Ц. Auctor est
c.\ Л'еагеЬо Mardos Pcrsis finítimos esse, à'tque praedando vivere.
'AuUqvv&oç, vjjöos Evßoiag. ] Amarynlhus est insula
EuboeaeEpitoniatori nostro exPausaniae lib. 1. at Pausanias non,-
inquit esse insulam £uboeae,scd oppidum, cuius incolae . /тагу-
fiim Dianam colebant , cui etiaui Alhenienses diem festuin age-
bant. Audieuinloqucntem: 'A&u,ovijç ôi Tifieàoiv 'Auaovoiav"Ao-
ttfiiv, itvv&avupevoç ôi aacpkç ovôiv, i. c. Athmonenses veto Ama-
ryñam Dianam colunt, de qua percunctatus neminem nancisci po—
lui, qui manifestam eius nominis causam explicarct, quantum vero
ipse coniectura assequor , est Amarynlhus in Euboea. Elenim, qui
illic habitant Amarysiam Dianam colunt, et ipsi etiam Athénien--
ses Amaryiaes Dianae festum celebrant nihilo quant Euboeenscs mi- yg
nori celebritate. Strabo etiam lib. 10- Aniarynthum tradit essepa- a
gum in Euboea. Huiusmodi яиоооацага apud Epitomatorem no
strum frequenter irrveniuntur.
'./.на Gît«, TTtv.i; TTovtixj), ¿a) t¡c Xzoaßav, etc.] Ama
sia, urbs l'on liia, ex qua erat Strabo Philosopbus Stoicus , fuit
urbs amplissúna et totiusi'egionis optima, auetore со dem Strabone
«jus alumno Geographiae lib. 12. Suidas suo loco memorat Stra-
bonem et Stratonem, utrumque Philosophum, et Geographuni,,
qnamobrem Franciscos Patricius cxisl imavi t Geographuni , quem
omnes Strabonem vocant, Stratonem dici operiere, adversus quem
Casaubonus in Comment, et Castigat. ad Strabonem statim in prin
cipio ubi agit de Strabone et eius scriptis promiltit üb nun, quem
videre mihi nonduin contigit : quod etiam iinprobat Gerard. loan.
Vossius de bistoricis Graeeis lib. 1. с. 20. Nee obstat, quod ali-
quaninnilta Strabonis loca, quae citât Iosephus Antiquit. libris
apud Strabonem non inveniantur. Strabo enim conscripsit etiam
históricos commentarios, ut ipse refert Geographiae lib. 1. quo—'
rum meminit Plutarclius in Lucullo, ubi refert huius ducis ad
versos Tygranem pugnam , quae fuit una ex admirandis et in-
credibilibus, quae leguulur. Quinqué enim ex Romanis tuntuui - J

r
 106 THOMAE DE PINEDO

desiderali sunt , ex barbarie vero cecidere centum millia pcditum,

et quinquaghita millia equitum. Ilaquc illa Strabonis loca , quae
advocat Ioseph, variis in locis Antiquitatum sine dubio sunt ex
historiéis Strabonis commentariis , quae nobis iniuria temporura,
Ut et alia multa, invidit.
"ApaexQig, nóUg Tlatplayovlag.] Amastris , urbs Paphla-
goniae, quae priue Cromna dicta fuit, inquit Epitomator noster;
sed cum fefrllil opinio, ut infra patebit; ношен vero adepta fuit
ab Amastride filia Oxjathrae fratrie Darii cius, qui contra Ale-
xandruni bellum gessit |infeliciter, auclore Strabone lib. 12- Fa—
masivo nunc vocari inquit l'hilip. 1er. Alexandrin, in suo Léxi
co Geograph,
72 — Koáuvav x', AlyiaXóv te, etc.] Versiculus iste, quem in
to iiominato poeta affert noster invenitur apud Maeonium vateni 11.2.
v. 855. apud quem sic legitur :
Äpwixvnv т ,Alyialóv xi, xel v^irjlovg Eçv&ivovg.
Cromnamquc , Aegialumque , et altos Erythinos.
— Ano yvvaiKOç UiçalSog 'AfiâazQiSoç, etc.] Amastris urbs
Faphlagoniae nomen adepta est ab Amastride Pcrsidc, ut reruin
nionumenlis tradit Strabo lib. 12. a quo noster sua transcripsit,
cuius ex libro citato sunt verba, quae scquuntur, Mtzà et tow
TlaoOei'iov noiajxóv lativ "AuaaxQig, id est, Post ßuvium vero
Parthenium est Amastris urbs eiusdem cum conditrice nominis, silo.
inPeninsula cuius isthmus uirinque partum habet. Fuit autem Ama
stris uxor Dionysii Heracleae tyranny, filia Oxyathrae, qui Da—
rii Jrater fuit , eius , qui contra Alexandrum bellum gessit. Ilia
igitur e quatuor pagis vrbem composuil , Sésamo, Cytoro, Cromna
(quorum eiiam in Paphlagonum recensione meminit Homerus) ac
1'eio. Ex quibus verbis apparet, Amastriin urbem non fuisse prius
vocatam Cromnam , sed ex Cromna , et aliis pagis ab Amastride
compositam.
"Afißaeov, fit¡TQÓ7tohc tcSv CPoryoîv.] Ambasum, metropo
lis Phryguin , iufelix profecto metropolis, cuius apud alios altuin
est silentium.
"ApßXaoa, nôhç üiaiSíag.] Amblada, urbs Pisküac ex
Strabonis lib. 12. cuius affert trunca verba ; integra vero sunt:
Eîel ai rolg (bjv'iiv ûfionoi, xv\ t¡¡ Kcíq'ui Tictßa, r.ai Zívóa, nal
AußlaSa, uùiv xaï ¿ Au,ßi.aStvg olvog fV.çpf'ytroi яоод ôiaitaç
laxQixaç lnixr¡fciog, i. с. Sunt vero Fhrygibus finitimi , et Cariae
Tiaba, et Sinda et Amulada , untie et Ainbladense vinum extra—
hitur ad diacias medicas aplum. Mcuioralur cliani inter alios Cos-
mographo Gcographiae lib. 5. с. 4.
 ANNOTATIONES. • 107

'Außcaxla , icohç вющсог'юд.] Ambracia, urbs Tbespro- 73

tiae in Epiro, de qua praestat audire loquentem Sti-аЪопеш , cu- а
ius ex lib. 7- sunt verba :г7МфжМтш 61 avxt¡ xov jii^ov uixçôv,
etc. i.e. Superiacet ipsa (Âmbracia) aliquantulum supra sinus ul
timum recessum condil a a Tolgo Cypseli filio , earn praetcrlabitur
Arachthus amnis, qui ex -mari adurbem sursum navigaiionem pau-
corum stadiorum habet, profluens ex Slympha monte, et ex eius la,
ieribus. Haec urbs aníiquitus prosperrima fiortuna est usa, sinus
igitur hinc nomen habet, maxime autem earn exornavit Pyrrhus
rex regia hac usus, Macedones vero postea , et Romani, et hanc,
et alius coniinuit bclUs propter rebellionem confecerunt. Ex liac
urbe fuit Cleombrotus ille, quem ideo Ambraciotam vocat diser-
tissiiuus Romuli nepotuiu Tuscul. Quaest. lib. 1. qui, leclo Pla-
tonis libro de aniinac iininoi talitate , ex muro Ambraciae in mare
praccipiteui se dedit, va. quem cxlat lepidum Callimaclii epi-
gramma :
Eïnaç fjlit %aÎQe , KXtoußooroc (à u,ßoaxicat7)c
"Нкат aq> vtytjkov Ttl%ioç tlç AÎ5i\v ,
«!»■ •»'A\iov ovôiv ISàv davárov xaxóv , ¿kkà THázcovog
Ev то mol 1//VX»)? youu>[i avakd-afievoc.
Dixisti, Sol, vale, Cleombrole o Ambraciota,
Dcsiliit ab excelso muro in Orcum,
Dignum nihil malum morte videns, sed Piatonis
De anima librum cum legisset.
Fuisse Ambraciaiii operibus Dipoeni refertam auctor est Pliiiius
lib. 36. с. 4- Dipoeuus yero et Scyllis maruiore scalpendo priiui
omnium îuclaruere, auctore eodem auctore , libro capiteque ci
tato, cuius signa aenca, marmoreaque, et tabulae piclae , quibus
ornatioi-.Ambracia , quia ibi Pyrrlii regia fuerat , quam caeterae
region is urbes erant, subíala omnia, avectaque Romani fuere,
cum Andbracienses M. Fulvio Consuli se tradidissent, referente
Livio lib. 38- с. 10. eius cives Augustus in suam Nicopolin ad
Aclium deduxit, teste Tansania lib. 5- Epuia quoque, et prius Pa
telia vocala fuit, ut tradit noster Auctor in 'Enovîa, Aristoteles de
Bepubl. lib. 5- с. 10. memorat Periandrum buius urbis tyramium
adeo impudentem, ut interrogaret puerum, quem amabat, An
esset ex se praegnans. Mérito mihi iniuriarum dicam scriberet £pi-
gonus ille Musicus peritissimus, qui fuies ènixoovag хата %ùoct
sine plectro, acmusicum quoddam instrurnent um iuvenil a se ini-
fivuov denominalum, nisi eum quoque celebrarem civcm Am-
braciotam, ac ab Si су onus iure civitatis donalum, ut refer uni
Pollux lib. 4. Atheiiac. lib. 4-

Г
 108 THOMAE DE PINEDO

— EvQr¡TBt «aï Sià tov n, ¿vtl toi; |3.] Anipracia cum p pro Ь
npudThucyd. lib. 2. passim invenitur; nostcr in huius rei testimo
nium nullum advocat testcm. Mirum est non meniorasse siinmi
78 Ambraicum , qui ab hac urbe noincn accepit, cuius meminitiuter
Ь alios Plinius Nat. Hist. lib. 4. с J. Polybius Historiarum lib. 4-
"Аивдаход, jroAfyvtov Ttjç'Hntlçov.] Ainbracus, oppidu-
lum Epiri diversum ab Ambracia, de quo audi Polybium loquen-'
tern Historiarum lib. 4. ' О yàç "Apßijaxoc Ian plv j[Wpíov tv xaxt-
axívaaaivuv , «ai itooxtrjiauaai xai хщи. xcixai ó' Iv Xtu^vaig,
píav ano rijg yt'iuíig exivr¡v , xai j№úxt¡v Ix03" ngóaoSov. Enixti-
rai o evxttigag rr¡ tí %ciça xcSv 'Außnaxioizuv xai rij ixóXzi. id est,
Est enim Ambracus locus probe instruetus cum castellis, promoe-
nibus, 1um muro ipso: situs est in paludibus , aditum a circumia-
cente regione unum habens , cumque angustum , et ex aggesta terra
nianum Jactum : imminet opportune et regioni Ambraciotarüm , et
urbi. Hoc oppidum cepisscPhilippumobsidione,tradit idem auetor.
Au.Iq tov , môkiç 'haUaç.] Amcrium, urbs Italiae, Lati-
nis, ut plerumque dicitur Ameria foeni. gen. fuisse urbem anli-
quissimam, constat ex ('.alone apud Pliuiuin Hb. 3. с 14. cuius
sunt verba: Ameriam supra scriptam Cato ante Persei bellum con-
ditam annis и 1. i. 1, i.xi ni prodidit. Servio ad Georgicor. lib. 1.
v. 265. dicitur Arnerijiuin oppidum, Amerina rctinacula, 1114ml
il le, virgas , de quibus viles religantur, quae virgae abundant circa
Amerinum oppidum Italiae, cuius crebram in Roscina facit Ci
cero meniionem. Gentile el Graecis et Latinis est ciusdem for-
111:1 с , Amerinus, ex bac urbe fuit Roscius ideo Amerinus dictus,
pro quo Cicero aetatis annum agens 27. celebrem illam orationem,
quam supra Servius Roscianam vocat, conscripsit, auctore Gel-
l!o Noct. Attic, lib. 16. c. 28. Huius urbis conditorem Festus in
Ameria vocat Amirum, cuius altum silentium apud reliquos scri-
ptores. Temporis enim caliginosa noxeum sepelivit. Adhuc etiam 110-
mini.s fama foi'tunae ludibrio est, et inbis,ut et in aliisplurimU.inique
se gerit. Huius oppidi facit nientionem inter alios Strabolib. 5. Fron-
•• tinus lib. dp Coloniis , Ptolemaeus Geograplnae lib. 3. c. 1. cui
'Ацесш more Latino dicitur, Ptolemaeus cnini ut plerumque se-
quitur Latinos in oppidorum nominibus; Amerina salix celebra-
tur Plinio Nat. Hist. lib. 24. c. 9. ex cuius semine fiebat psilo-
thrum, id est depila torium , huiusmodi virgulturn , Graeci (sunt
verba Plinii ex eodem libro capiteque) lygon vacant, alii agnon,
quoniam matronae thesmophoriis Alhcniensium castitaiem custo
díenles, his Jhliis cubitus sibi sternunt. Caeterum Amcria liodie
paruiii corrupto nomine Amelia vocal ur, ac Episcopali sede gau-
dct, auclorc Cluv. Italiac Ahliquae lib. 2. с 7.
 ANNOTÄTIONES. 109

'Арубтоагод, nókig Zixdiag.] Amestratus, urbs Siciliac,

ex Apollodoro, tres Jiuius pene Hominis diversas urbes scribit Au-
clor noster suis locis, cum una tanlum fucrit, sed diversis nomi-
nibus, ut solet fieri, ab Scriptoribus iiisignita, scilicet Amestratus j±
ex Apollodoro , Mytiserata ex Pi'.üisto, Mylistratum ex Polybio, a
quod suo loco oppidulum circa Carthaginem vocat, cum Siciliac
fuerit oppidum , ul illie ex eodem Polybio ostendemus, sed huius.
modi incuria saepe laborat noster Auctor. Sic Tynes Africae'ad-
scríbit SiciJiae, sic Bucinuam insulain, Siciliac oppidum inrjuit.
Amestratus bodie Dlistretta appellatur, Auctore Eazello Oecad.
lib. 10. Fuisse antiquitus urbeiii satis munilam , claret ex Excer—
ptis Diodor, Siculi lib. 23- quoniam Romani tertium obsessam tan
dem ceperunt, soloque aequarunt, si forte Phoenices condidere,
quod me latet, in eius nomine latent Deae Asiharoth, i. e. Asiar.
tes vestigia, ас si díceres xmnol) Сэу am astartha } i. e. populus
ÂUarthes, Amastra dicitur Sil. Ital. lib. 14.
comitata Nemacis
Venil Amastra viris, et parvo nomine T/iisse.
^AyuxovCÍu, vijaoç iv tí) 'Eqv&qcí дакаооц.] Amicusia in
sula in mari Rubro Epitomatori nostro, a cuius nomine deducit
gentile per periphrasiu ex Aniici insula, vel Amiconcsites , quae
innuunt protototypuní esse corruptum ac dicendum a¡iiKOVvt¡aoc,
vel àu,ixôvr}Ooç. Sic eniin huiusmodi nomina soient proferri, ut
'Ala¡7Zix¿vr)Ooc, at liuius insulae nemo, quod sciarov^íecit men-
tionem. id nominis est Latino- Graecum. Forte fuit aliqua insula
Herculi sacra, qui «rmicusdicitur Ilorat. Satyr, lib. 2. Sat. 6. v. 12.
quod thesauris inveniendis credebatur praeesse.
ut Uli
Thesauro invento, qui mercenarius agrum
Ilium ipsum mercaius aravit , dives amico
Hercule.
Non ignoro Amycum fuisse Neptuni filium et Bebrycum regein,
scd hoc in loco locum ei dare non licuit. Euin enim explodit lit—
terarum ordo.
"Afilio ç, nóhg'AcxaSíag, etc.] Amilus est urbs Arcadiae
ex Pausaniae lib. 8. qui cam inquit esse yaolov , ac aliquando
fuisse nóXiv , sed de ea nibil memoratu dignum prodidit.
"Afiiaau, nôliç TtQuaviag.] Amissa, urbs Germaniae, quae
Amisia dicitur Ptolemaeo Geograpliiae lib. 8- at lib. 2. Amasia,
Domen videtur habere ab Amasia íluvio,.qucm celebrant Ptole-
maeus Geograpliiae lib. 2- С. 11. Strabo lib. 7. IB quo inquit Dru-
sum viciseeBructcros Germaniae populos. De qua consulesis Clu.
Germ. Aiiliq. lib. 3. с. 18*
 110 THOMAE DE PINEDO

'Л fit ff о ff, itôhç ¿ItoAoyoff, etc.] Amisus, urbs in Ponto,

74 quae a Sinope distabat 900 stadia, ut inquit noster, at Arrhianus
Ь in PeripJo , cui maior fides debet adhiberi , ab Amisso ad Sinopen
1020 stadia numeral , fuit urbs Graeca Atheniensium colonia ad
mare sita, auctore eodem auelore in Periplo Ponti Euxini.
j4(t(i<av let, rt ¡isaayetog Aißvrjg] Ammonia Libyae regio
mediterránea, et tota Libya sic dicebatur ab Amnione, inquit Au-
ctor noster. Ammon vero est idem, qui Charnus, Hebraico dici—
tur tan Cham, ex quo Ammon factum est. Litterae enim guttu
rales promuiciatu difficilessaepe in versionibus negliguntur. Quin
etiam Ammun Aegyplii Iovem vocabant, ut prodidit Herodotus
lib. 1. с. 52. Aufiovv yàç Alyvircioi r.akêovai tov /lia, etc. i. e.
Ammun enim Aegyptii vocant Iovem; quod etiam confirmât Dio-
dorus Siculus lib. 1. unde Lucanus lib. 9. canit:
Quamvis Aethiopum populis , Arabumque bcalis
Gcntibus, atque Indis, unus sit IupUer Ammon.
Eadem etiam nominis etymologia invenitur in nomine Dn Cham
apud Hebraeos, atque in nomine Zevg, i. e. IupUer apud Grae-
СОЗ. сзп Cham enim Hebraice sonat calidum, seu fervidum , a
verbo ООП Chamam , i. e. caluil , incaluit ; Zivç , id est , IupUer,
apud Graecos nomenliabet jteoà то £¿<a, i. e. ferveo. Risum mihi
niovet Coel. Ehodig. Lectionum Antiquarum lib. 28. с. 38. qui
fretus Pausaniae auctpritate Ammonis etymologiam deducit a pa
storía nomine, a quo illi primum erectum simulacrum est: Siculi
Babyloniorum (inquit ille) Bclus ab Aegyptio quodam Belo cre
ditor nuncupatus; cum tarn cerium sit Belum a Chaldaico bl?3
beel, quod sonat dominum (ас Hebraice bi?3 Baal dicitur) quam
Amnion ab Hebraico an Cham deduci , de quibus ne Carneades
quidem dubitaverit. Sedhuiusmodiplurima effutiunt, qui lingua-
rum cognilionem non liabent, elsi aliis in rebus sint viri docti.
Ammonis Oraculum fuit apud Elhnicos valde celebre , cuius erat
cornibus ara, seu potius liara, frequens, de quibus alibi, et de
Libya etiam suo loco agernus. nunc sufliciet dicere cum Martiali:
Ncc Triviae templo molles laudentur honores
Dissimuletque Deum cornibus ara frequens.
Apvieôç, nôliç Кру]хг}д. Al zovrov yvpqpai etc. ] Ne du-
bites legendum esse Auvioàg, itôkiç, ка1 потарод Коутцд, id est,
Amnisus , urbs , et amnis Creiac. Quae enim sequuntur verba, ei
tovrov vvfupai 'Afiviotaotg nostram coniecfuram confirmant. To
toutou enim non nçog to rcóítg, sed nçàç то 7rorafio's referri de
bet. Nymphae etiam non civitatum, sed íluviorum , fontium, et
arborum Nympliae dicuntur. At ne noslrae coniecturae auctoritas
75 a desit, audi loquentem Didymum in Homerum ad Odyss. 19. v. 188
 ANNOTATIONEN Ht
'Apviohç Ttóhg x«l потаиод Коущс , id est, Amnisus, urbs ttflu^
viusCretae. Quern locum me adinonuit amicus meus Theodorus,
quem saepe in his observationibua honoris causa nomino. Est
cnim absolute eruditus. t'uit igitur Amnisus, urbs , et fluvius Cre-
tae celeberrimus , ad cuius oras Eiktídviav nal um fuisse fabula* ' «
bantur, ut refert Pausanias lib. 1. unde ab Iicsychio Amnisia vu-
catur. Memoratur etiam Poetarum parenti loco citato, Periege-
tae v.498. Apollon. Rhod. Argonautic. lib. 3. v. 876.
'Л цооуо g , vrjaoi ¡lia rùv Kvxkâôtav.] Amorgus insula una
Cvcladum, Tripolis dicitur ab Scylace in Cycladibus, quod tres
urbes haberet, quae nosier quoque nieuiorat, Arcesinen, Minoam,
Atrialen. Huius insulae etymon Criticorum naïStç ab Hebraico
JT31M argaman , id sonat Hebraico purpuram , deducunt , quod
amorginae tunicae , et vestes apud Cómicos celebrentnr, at amor-
gos erat species uni similis bysso, ex quo amorginae illae vestes
coiificiebantur, cuius meminere Harpocrat. Suid. et Hesych. Quod
nibil noog 10 J031M argaman Hebraicum attinet. Ámorgus vero
insulae Celebris fuit Simonide iamborum poeta, utrefert noster,qubd
cxSlrabonislib. 10- habet, qui earn inter Sporadcs Ínsulas célébrât,
led frequenter scrip tores Sporades et Cycïadcs Ínsulas coiiludunt.
— To á"yíf«óoy»voff z»twv, XQmpatos Fuiov.] De Amorgina
tunica et colore vide quae nota praecedenti annotavimus.
A ¿to 01 0 v, nôkiç Ttjç (iiyâkrjç Фдьу[ад.] Amorium, urbs
magnae Phrygiae ex Strubonis lib. 12. Sed apud Strabonem non
vocatur urbs. Audi euni libro citato loqueutcin: 'Тыоаещд'Ети-
»tijTOV Jiooff votov iaxiv t¡ utyákr] U>Qvyía, hrcovoa iv ¿qkshqÛ ,
t>jv ¡iiaivovvxa, nal та xeji 'Ooxaoovxoù; xaï Avxaovlav ' iv ôt~
|i«¿f Maiovaç, xaï vlvùovç, xaï Kétoaç. iv r/ caziv Ц te пасы- ,
esioj ktyofiévr} Oovyia, xaï 1) Jtpoç Ilieiäiav , xaï rà itfçï ' Ацб-
fi»w, xal Evu-tvLav, xaï £vvvûôa etc. id est, Supra Epiclelum
(Phrygiam) versus noium , id est , meridiem est magna Phiygia,
relinquens ad sinistram Pesinuniem , et quae sunt circa OrcaorycOs
et Lycaoniam; ad dextram Macones, et Lydos, et Cares , in qua
ut, quae parorios, id est, ad montana adiacens , dicitur Phrygia,
et quae ad Pisidiam, et ad ca, quae sunt circa Amorium et Eume-
niam, et Synnadem, deinde Apamia quae dicitur Cíbolos, et Lao-
dicea, quae sunt inaxiuiae Phrygiae urbium.
"Atfmtloç, nûkiç tiJs AiyvOTixijg. ] Ampelus, nrbs Ligu- 75
rue ex llecataei Europa. Id Hominis souat vitem, sed eius nec fo- b
Iium quidem rcinansit inter Sciiplores. Cluverium etiam latuit
haec Stepbani uibs. Aliqui Scriptoresirnilati Poetas, qui Chiinae-
ra» Hippocentauros, et id genus alia (inxcrunt, quae Daedala na
tura in lucem nunquain prolulit, etiam ipsi, ne ab iliis vincereu-
 112 ТПОМАЕ DE PINEDO

tur, fînxerunt loca, regiones, urbes, quae nullit» gentium inve-

iiiuiitur. Huiusmodi existimo fuisse haue Liguriae urbeni, quam
Hecataeus in sua Europa videtur somniasse, aut profecto nimis
infelixfuit, quandoquidem nulla eius apud scriptores, quodsciaui,
exstat memoria.
— "Eezi xa\ Sxqu Togavala>v"A!intkog Afyoftevij.] Promon
torium Toronacorum Ampclos nomine Italis dicitur Capo Canisiro.
Celebratur ab Herodoto lib. 7. quod ipse axgav ToQtavaítjv , Pro
montorium Toronacum vocat, quod nauticus Xerxis exercitus,
fossa in Atlio depressa navigata, praelernavigavit, et Ampclos
Promontorium, et Torone urbs inParaxia Macedoniae memora tur
Ptoleinaeo Geograph, üb. 3- c. 13. Toronaeum sinum memiuit
Uistoricoruin nokixóxaxos Annal, lib. 5- с. 10.
— "Eazi xaïizêga äxga zr¡g £áuov.] Ampclos Promontorium
Sami memoratur inter alios Strabom lib. 14.
— Ka\ akkij iv Kvgi¡vr¡.] Sine dubio legendum iv щ Kvqt¡-
vaía , id est, in Cyrenaea. Ainpelos enim Promontorium, de quo
Lie seriuo erat in Cyrenaea Africae regione, non in urbe. Cyrene
vero fuit Âfricae, seu Libyae urbs, de qua suo loco. Cuius pro-
montorii incolae apud Scholiast cu Aristophanis in Pluto, et apud
Suidam delation Delphus Silphii caulem consecrarunt, apud quos
vocantur Ampeliotac praeter Stephani seutentiam. Silphium au-
tem erat herba quaedam itokvzí¡Át]zog apud antiques, quandoqui-
dem ex Cyrenae regione Delphos honoris causa Apollini conse-
cranda deferebatur, cuius usum et id genus alia, quae apud ve-
teres erant in honore, icinpus abolevit, cuius est in res subluna
res despoticumimperium. Causam vero, quare haccpretiosahcrba
defecerit, invenios apud Strabonem lib. 17. ídem balsamo acci-
disse apud Judaeos alibi annotamus.
— Eozi xai Izaktag äxga , xa\ kiui)v , xa\ nókig. ] Infelix
Promontorium, poilus, et urbe, cuius nulla apud alios, quod
sciam , lit inenlio. Ainpelos iste Ilaliae et alter Liguriae forte me-
morabantur in diphtera Iovis.
76 — Ttùv 6c AoittcJv, Svvazov ¿pntki!¡Tt¡v five«.] In his verbis
a pro a{iJziXrizr¡v lege u^.7ctkízr¡v. Forma enim etlmicorum , quae de-
ducitur a linitis in off est afiJitAúije , ut aaçizTjg, et ttkcogizrjg, de
quibus agit suo loco. Diccbatur etiam ¿¡хлшыхцд , ut videre est
observatioue praecedenti. «
"А\хпц, nôkigngog zí}'Eqv&qS &akáacr¡. ] Ampe, urbs ad
mare Erythraeum , id est , Rubrum , ex Herodoti lib. б- qui libro
ab Stepbano citato с. 20. eius facit mentionein hiscc verbis: 'Ev-
nv&ev oí foygrjdévzig zo¡v Mikr¡oiav íjyovzo ig £ovoa ■ ßaatkevg
it Gfpiug JaQiiog xaxov oväiv äkko noii¡aa¡, xaroixiatini ту 'Eov
 ANNOTATIONES. 118

ÖP5 Kalco¡ifvri Oaláaeri Iv "Aumt nóki , nao' f¡v 7íycr¡c norctfiôç

neçctàyéav, Ig dákaoaav Щн, id est, Hinc , qui ex Milesiis viví
capti sunt Suso perducli fuerunt , quos rex Darius nullo alio sup-
plicio ajfîciens collocavit ad mare, quod Rubrum vocatur in urbe
Ampi, quamfluvius Tigres praeterfiuens exit in marc. Apud He-
rotlot. ut vides, scribitur "Aufm. Üteruam vero illorurn corrigen-
dus sit , tuo pennitto iudicio.
'Ap-vàù v, TtaUç JJaioviac.'] Amydon, onis, urbs Paeoniae,
ex qua missi sunt auxib'atores Troianis, ut claret ex Maconido
poetarum pareute 11. 2- v. 849. . ,
Avxào Пьдацццд ays Ilalovaç ¿ynvlozó^ovs
Tr¡Xo9(v l| Au.vo<5voç.
Sed Pyraechmes ducebat Paeonäs curvis arcubus utentes
Procul ex Amydohe.
ГЫ Eust. 'AuvSàv ôi щ киха ttvaç Aßvdcov , nôXtç TTaioviaç etc.
id est, Amydon vero, quae secundum quosdam Abydon, urbs
Paeoniae etc. At Steplianus Abydonem urbem Macedoniae suo loco
inquit fuisse. Amydonis etiam mentionem fecit luv. Sat. 3. v. 69.
Hie alta Sicyone, ast hie Amydone relicta. -
Eins etiam meminit Strab. in Excerpt, ex 1. 7. Varie legitur no-
meu buius urbis apud Horn, ut in 'A§vô(ùv annota viinus.
A ji zi x X ai, noXtç Аахюпу.^ tcúv íxaxóv.] Amyclae, arum,
fuit urbs Lacónica , una ex centum , quas haec regio habuisse di~
citur. Жат condidit Amyclas Lacedaemonis Alius. Eadciu refer t
Pausan, in Laconicie et Eustalbius ad II. 2. v. 585. Erant Amy
clae Apollini sacrac, cuius Templum fuit omnium in Lacónica
celeberrimuni , sed Amyclaci non solum colebant Apollinem , sed
fiiain Uacchum, quem Psilam coguominabant. Hoc Hominis so-
nat apud Dorienses alas. Hominibus enim, inquit Pausauias in La-
conicis, viiunii eifert et extollit animum, non minus quam alae ex-
tollunt aves. Poetae etiam Baccbo cornua tribuunl, vel quod cor- 75
nibus vc teres pro poculis usi sunt , ut patet ex A thenaeo , vel Ь
quod bibaces sunt plerumque pugnaces , ut inquit Torrent, ad
Venusini vatis Carm. lib. 2. Od. Id. Ex Pausaniae Laconicis appa-
ret, bis eversas fuisse Amyclas, primuni sub Teleclo Arcbelai
filio, secundum a Doriensibus , ex quo vie us tantum pcnnanscrc
Virgilius Géorgie, lib. 3. Amycleum canem vocat cancm Laconi—
cum ; quia Amyclae erant ex praecipuis Laconicae urbibus,
Amyclaeumque canem , Cressamque pharelram.
Memoran tur etiam Poetar um paren ti 11.2. v. 585.
Oír eo 'AuvxXaç tl/pv ,"E\oç x ïayaXov nxoXUd-Qov.
Quique Amyclas tencbant , Helosque maritimam urbem.
Ad quem locum Eustath. célébrât Amyclaides calccamcnti quod-
Stephanus Vol. IV. H

Г
 114 . THOMAE DE PINEDO

dam genus Atnyclis excogitatum ; at Amyclae memoralae Ppetarum

principi nullius artis experti Aen. libro 10. quas iacitas vocat,'
fuere oppidum Italiae inter Caietam et Terraciwam constitutum
a Laconibus, qui comités Castoris et Pollucis fuerunt, et cum
Glauco fitio Minois in Italiam venerunt, auct. Serv. ad Aen. lib.
citatum, ubi meminit adagii ex Lucilio, Mihi necesse est loqui.
Nam scio Amyclas tacendo periisse. Ad quod videtur alluderc
1 poeta Aen. lib. citato :
—— et lacitus regnavit Atnyclis.
Ac ¡liais epitheti alias aflert opiniones, etsi ad Spartam nostram
nrfn attinent. Satis enim existimavimus earn referre ad quam no
bis videtur alluderc Virgilius.
— Kkivtxai 6s xai'ApvKXa, etc.] Ostcndit duplici modo
declinan Amyclarum coiiditoris nomen , vel 'Ацьякад , a , forma
rev ©w/uàç, à, 'Avvißag, a, vel 'AfivxXaç , ovros, quod cilam
confirmât Eustatb. ad Horneri locum supra citatum.
— "Eaxi icôktç 'Afivxkaiov iv Ксцгц, %a\ op.uoç.] Cclcbrat
etiatn Amyclaeum urbcm in Creta cum porlu, cuius nulla apud
alios fit lucutio. Eustatliium excipio ad 11. versuuique modo cita
tum. Id enim ex Auetore nostro habet.
"A¡.iv(ivoi, í'&vog 'HmiQÎaxixov. ] Amymnos fuisse genteni
Epiroticam inquit. Ingentem gentem fuisse antiquilus Epiroticam,
argumento est Strabonpr» lib. 7. ex Polybio referre, Paulum Ae-
milium eorum 70 urbek eveïtisse, atque in servitntem abduxisse
150 hominum millia. Ac mirtim est cum eorum multos celebrct
populos , nullum Amymnaeorum menlionem faceré. Locum ilium
lacuiiosum nullo modo potui supplere, Coo seni relinquo, ut
cum pristinae vitae restituai , quam nisi ex novo códice redituratii
non credo.
77 'A¡i,vvrai, $&voç QsgtiqiutikÓv.] Strabo lib. 7. Thesproti-
a cam gentem memorat, sed apud eum nulla Ainyiitaruin fît inenlio;
liemislichium illud nescio cuius sit poetae. Ego eniiu divinare
non possum.
"AfivQoç, nôhç 0£GOaMaç.] Huius urbis, nulla apud alios,
quod sciam, fit mentio. Hemistichium illud, cuius integrum car
men paulo post aflert ex Hcsiodo , est ex aliquo eius opere, quod
non extat.
— Ku\ no ] Suspicor liunc locum supplendum esse hoc
modo : Kai потарас. Amyrus enim non solum fuit urbs Thessa-
liac, sed etiam fluvius, quem célébrât Valer. Flacc. hb. 2. Ar-
gonautic.
 ANNOTATIONEN tl5

Jntraniemque Amyron , curvas quaesita per oras

Aequora.
Memoratur etiam Apollonio Argonautic. lib. 1. v. 596.
AfivQoio çêtdça.
Amyri fiucnta.
Cbi eius Sclioliasta inquit, "ApvQog &ieaai.lag потарод íkqícov,
¡ига rr¡v Meiißoiav xiipevoç' nçoaayoQcvufievof ¿no 'yíuvoov
tov vîov Tloaitèàvoç. "Eazi nul jrôAie avro&i. id est, Amyrus fin.-
vius ex Tftessalia effluens , post ШеИЬоеагп ¿accus: cognominatus
ab Атпуто Neptunifilio. Est et urbs ibi.
— Evnohç 6è jífivQovg слЗтоис kéyct, n\r)Sioy¿Qovg rrjg Mo-
loTtiof. Ex, xovzov xol Âpvauïoi kêyovzai.] Verba inlelligo, men-
tern non percipio, ingenue fateor me nescire, quod nescio. Inquit
enim Amyraeos dici, quod Molossiaefiuilimiessent, quodveruni es-
set, li ¿'fii'ooç significaret finitimum, vel aliud quippiam simile. At
¿liVQOi apud Hesycliium sunt loca húmida et valde fluentia ¿ito
ïov uvçelv, id est flucre. Unde poetarum parens Odyss.5- v. 460.
Tocavït PJiacaca noxa\iàv ¿Uu.vy¡¡ivza , id estfiuvium in mari in-
fluentcm- ас forte eadein metaphora noster Amyros vocatos fuisse
Amyraeos- inquit, quod eoruin regio veluti fluvius iuûueret Molos- 77
liam , hoc est in trarct. j,
— Zovt&ag à iv tais ytvcaloylaig , ort ovtoí etc ] Suspicor
legend urn esse £. ö iv zoig &saaaki-/.oig vi iliv Qeaaakinoîg, qiioniain
ab ScfaoL Apollonii Rh. ad eius Argonaut. 1. 1. v. 554. sic citatur ;
nee non ab Strabone sub libri seplimi calcem ;' atque noster eum
advocat in testimonium Amyraeorum , qui erantThessaliac populi,
lire apud alios citatur Suidas in Genealogiis, quae omnia simul
iuvant nostram coniecturam. Hie Suidas vero diversus est a Le
xicographe , ex illo vero inquit noster Amyraeos vocari Eordos,
•c postea Leleges, etc. De quibus consulesis Strabonem lib. 7.
1 Ap.<p aval , nóhg ^upixi}.] Amphanae, urbs Dórica ex
Hecataeo, quae Theopompo dicitur Amphanea , cuius apud alios
nnlla, quod sciani, fit mentio. Hecataci vero et Theopompi opera
non extant.
— "JEew xa» %wqÍov впгаНад.] Amphanas inqnit ctiam esse
oppidum Tliessaliae ; apud Scylacem Caryandensem Amphinaeum
inter marítimas Tliessaliae urbes numeratur. Idem fuisse oppi
dum vix dubito.
'Лцд? "A^iov, Svo piorj loyov. ] Amp'Axion, sunt duae
orationis partes, ac si diceres circa Axion. Axius vero fuit am-
nia Paeoniac , qui illam regionem incolebat, dicebatur Amphaxi-
ttt , et regio Ampbaxitis ; шешога tur et fluvius et regio in Excer-
ptis ex Strabouis lib. 7.
H 2

Г
 116 THOMAE DE PIJSEDO

"Aptptia, nólig Mee^Vf¡c' Iluveavíag тепхотю. ] Amplíen

urbs Messtíniae ex Pausaniae lib. 4. qui libro citato inquil fuisse
oppidum Laconicac finitimum , non magnum, sed alto colle situm,
quod aquaruiii perennes fontes habebat; id cep ere Lacedaemonii
iuramento se obstringentes in bello, quin id Messeniis, utsolet fie-
78 ri, denunciarent, ex hoc oppido capto exarsit bellum inter Mcs-
a senios et Laccdaciuonios celeberrimum , quod nomen aeeepit nou
a Laccdaeuioniis, qui prius arma intulerunt Messeniis, sed a Mes-
scniuruiu clade Messenicum vocatum fuit. Eodem modo usus per-
vicit, ul Troianum bellum appellaretur, quod Graeci ad Ilium
gessere. Celebritatem etiam ei addidere duo celeberrimi scripto-
res, alter soluta oratione, alter carmine id referentes, fflyron
Prienensis, Historicus, et Rfiianus Benaeus Poeta, qui Messenio-
rum ducem Aristomenem suis carmimbus adeo exornabat, ac Ho-
merus Iliade Achillem, cuius lectione adeo delectabatur Tib. Cae
sar iit eius imaginen» et scripta publicis bibliothecis inier veteres
.et praeeipuos auetores dedieaverit , prout liuius rei auetor est
Suetonius in Tiberio с. 70. Nee non Pausan, lib. 4- citato.
'Aaqiiyiviia, itohç Miaaijviax^.] Ampbigenia, urbs Mes-
seniaca ex Strabonis lib. 8. apud quern libro citato urbs Macistiae
dicitur, cuius quoque meminit Poetarum parens II. 2. v. 593. ad
quern locum nihil ruemorabile afiert Archiepiscopus Thessaloni-
censis, tantum inquit Amphigcnium quoque dici.^Memoratur Sta-
lio Theb. 4.
Quos fertilis Amphigcnia
Planaque Messenc, monianaquc nutrit Jihone.
Apipixaia, nólig ФыуЛ&ос etc.] Amphicaea urbs Phoci-
dis ex Pausaniae lib. 10- qui earn etiam Amphiclaeam dixit, in-
■ quit Epitomator noster , at eum fefellit memoria. Haec enim urbs
a Fausania Amphiclaea tantum, ab Herodoto lib. 8. Amphicaea
vocalur. Et fuit una ex eis, quas Xerxis exercitus concremavit,
ex qua calamitatc notior facta fuit, quam antea erat, auetoribus
, Pausania libro citato, Herodoto eodem libro cap. 33- Hanc Hero
dotus, inquit Pausanias, veterem forma in sequutus Ophitcam vo-
cavit; sed nihil tale apud Herodotuin legitur, pace Pausaniae, qui
eodem libro auctor est , hac in urbe Orgia Libero patri fieri et
sai i i il cul uni divino afïlatuiristinctum, de futuris consulenles cer-
tiores faceré, quidnam magis admiratione dignum sit , au sacrifi-
culi astutia , an consulentium credulitas , an Pausaniae hac in re
leve iudicium , haud facile dices.
A(icpíko%oi, xai'Auq>do%ixoi.] Amphiloclii, et Amphilo.
chici dicebantur, qui ex Argis Amphiloclùcis crant, quod condi
 ANNOTATIONS. 117

disse ferunt Amphilochum Ampbiaraj liliuni in sinu Ambracico, 78

quod de patriae suae nomine Argos ас a se Amphilochicum voca-.' Ь
vif. Fuit urbs Celebris, ас potentísimos liabuit cives, ut rerum
monuiuentis prodidit Tbucyd. lib. 2- Audi sis eum loquentem:
'Aoyoç xo 'Apyikoyixov v.ttl Apayiko'iiav tijv ctkhjv sy.tlos utrà т«
Tgaïna oixaës c!vcr/agi¡octs , xaï ovx ¿Qtaxofttvoç rjj iv "Aqyti y.a-
raoïuan, Aucpiko-fjtç 6 Ацсршсш, èv im 'Aunpaxixà хокяш ¿;ш-
vvfxov rr¡ tavTOv ttcitqîôl' Açyoç ¿voiiuoaç. Kai 7¡v i/ nokig avTt¡
utyíart] rijg ,A(iq>ikoxlaç,xa\TOVç дгъатшгатоус (ïxtvoixriTOQCtç etc.
id est, u4rgos Amphilochicum , et reliquam Amphilochiam , Am-
philochus Amphiarai filius , post bellum Troianum , domum rever
tus cum rerum status, quiArgis erat, ei non plaçeret, condidit in
sinu Ampracico urbem , de eodem patriae suae nomine Argos. Et
erat hace urbs omnium Amphilockiae regionis maxima , et poten-
tissimos habebat Íncolas.
Aiirp i actlliov, nokiç Ксугуд.] Ampbimallion , urbs Crc-
tae, a qua АисрщаЩс sinus Ptolemaeo Geogr. lib. 3. cap. ultimo,
qui Sapbiano dicitur Golfo di Suda, ab arce Suda in scopulo sito,
quae Veiietis obedit.
— Aíytzai xa\ 'Aiupifiakka. ] Ampbimallion , urbs Crctae,
de qua nota praccedeuti. Dicitur etiam Ampbimalla. Sic etianr
Tocarur a Pbnio Nat. Hist. lib. 4. с. 12.
\lixq>í-x о kiç, nokiç Maxtôoviaç.] Ampbipolis, urbs Ma ce-
doniae iuxta Tbraciam , quae Novem viae, Crademna, Anadrae^-
mus dicebatur, ut inquit noster, Ilarpocratio ex Marsya in Ma—
cedonicis in 'Apq>inokiç auctor est prius Acram vocatam fuisse,
ac postea Jlmphipolin, eo quod ciruumbabilaretur locus ille ; ex
Thucydidis lib. 1. et 4. apparet, quod prius ' Evvéa ¿Soi, id est,
Novem viae voca la fuit, sed ab Agnono Atbeiiiensium duce capta
Amphipolis dicta fuit , quod a lluvio Strymone utrinque alluerc-
lur, quod confirmât Ifarpocrationissentenliain. Postea Christopo-
&s, dicta fuit, vulgo Christopoli, et ïurcis Emboli. Menioratur,
etiam Constantino Porpbypog. inter Macedonian ид-bes.
— Kcxkija&at ai Mvcíxr¡v, xaï 'Hïôvu, etc.] Vocatam fuisse
Ampbipolin Л/yricen, et E'iona inquit uostev, pro Mvolxr¡v lege
MvQxivov. Sic cniin scribitur apud Tbucyd. 1. 4. cuius etiam no-
»ter suo loco mcniiiii t , sed ex Tbucyd. libro citato claret Шугсг-
поп et Eiona diversas fuisse urbes ab Ampbipob, quamobrcui mi-
ror oscitantiam £pit. noslri in legendo Tbucyd.
— "£ext xai nokiç £vç!aç nooç to Evtpoaxr¡ etc.] Memora- 79
tur quoque Epiloinatori noslro Ampbipolis Syriae ad Eupbralcm a
a Selcuco condita , quae a Syris ; ut intjuit , 1'urmeda vocaba-
tur, quo in nomine latere videnlur cinci'es seu llebiaieac, seu
 118 THOMAE DE PINEDO

Syriacae lingaae, lis isur enim, Hebraice est rupes , ex quo per
inetathesim lhterarum s in с fit lin fur, quod apud Chaldaeos
sonat montent. T\VO tirah etiam Hebraice et Chaldaice significat
castellum, scu arcem. !~ПО Midah vero et Hebraice et Cbal
daice significat iribulum. Ergo Turmida erit velut castellum tri-
butorum , scilicet in quo congregatur tributum régi, «ibion í-пв,
midath hamelec , quae verba leguntur Nebeni, 5- 4. Huius urbis
nulla apud alios , quod sciant, fit mentio.
"A ft ф 1 a a a , nôliç OÇokav Aoxoàv.] Ampbissa , urbs Ozo-
lorura Locj-orum , maxima et celebérrima , distahat a Belpbis
120 stadia, nomen adepta ab Amphissa Macarei Aeoli filia, quam
Apollo adamavit, cuius monimentum adbuc aetate Pausaniae erat
in ipsa urbe, ut ipse refert lib, 10. Noster eius etymologiam de-
ducit per paragogen, quemadinodum ab ¿vu fit "Avxiooa , et ab
iiu,"Extoaa, sic ab ap-qn"Apcpieaa , quod ego «on probo. Am-
pbissam commigrarunt Aetoli ab Augusto Caesare sedibus pulsi,
auctore eodein auctore libro citato. Eius meminere inter alios Scv-
lax, et Strabo lib. 9. пес non Constantin. Porphyr, sed hic Hel
lade cam non locat de Them. 5. (eadem erat urbs) пес non Pto-
lem. lib. 3. с. 15. qui earn Locris Ozolis adscribit.
— Eon xcù %<¿Qtt xí¡g ¡.iikqùç Aoptviag A(ig>iaer}vr¡.] Ara-
79 pbissene, regio minoris Armenia« memoratur Stepbano ex Stra-
b bonis lib, 12, apud quem nullam inveniebam eiusmcntionem, пес
apud alios, quod sciam , eius lit mentio.
"A (i<p ovo о s , nókig Фшх/оос- ] Amphiysue , urbs Pbocidis,
ab aliquibus Ambrysus dicilur. Erat sub ipso monte Parnasso
sita, nomen ab Ambryso Heroc impositum fuisse putant, quam
Thebani bello contra Macedonum regem Philippum duplici muro
ciiixe'runt, ut refert Pausan, lib. 10.
— "Eazi ка\ потарос Mayvr¡aíug.] Est etiam lluvius Magne-
eiae, ad cuius oras qui babitabant, dicebantur Amphrysii, in
cuius confirmationem advocat Lycoplironis versiculum, sed apud
Lycophrouem et eius Scholiasten fluviss dicitur Aphrusus, inco—
Гае Aphrusii. Sic enim iste ad eumdem locum loquitur, 'Atpaov—
altov, Mnyvritmv. AtpQovoog yèa ъохарос Mctyvr¡aíag, i. e. Aphru-
sioriim, Magnetum. Aphrusus enim fiuvius Magnesiae. Erat etiam
Ampbrysus Tbessaliae lluvius, auctore Servio ad illud Virgillii
Géorgie, lib. 3. v. 2-
Pastor ab Amphryso
b. e. Apollo , ad hune enim fluvium Admeto régi armonta pavisse
fabulubantur. eadetn de causa ab eodein Poeta Aeiieid. lib. 6.
v. 898- vaiei Amphrysia vocalur Sibylla, quae Acucuin ad infe
ros ducebat.
 ANNOTATIONS. 119
Quae contra brer'iier fata est Ampnrysia vates.
E'O existimo eumdem fuisse fluviom, quem noster et Lycophro*
iiis Scholiasla Magnesiae , Servius'lhessaliac adscribit. ac Magno
lia erat Tliessaliae adnexa. Quamobrem verosimilior mihi videtur
Stephani lectio , quam quae apud Lycophroném , siquidem a Vir
gilio carmine allato confirmatar.
'A v и £ о о ß à, noliç KiXixlaç.] Anazarba, urbs Ciliciae, quae 80
a Suida suo loco Лла-гагЬо* dicitur; sic vocatani inquit Steplia- à
nus a praeposito , vel ab Azarba , lege ab Anazarba conditore.
Id enim clamât ratio Verba Stepliani lucem lucrantur ex Suida,
loco citato, ubi inquit: Nervam Imperatorem , terrae motu col-
lapsa Diocaesarea, Senatorem nomine Anazarbam ad cam instan-i
randam misisse , qui instauratam ex suo nomine Anazarbum earn
vocavit, cum oliin Kyinda, postea Diocaesarea vocarelur. Ex liac
urbe fuisse Dioscoridem medicuni auctor est auctornoster. utrum
idem sit, an alius qui a Suida Phacas vocatur ôtà xovç Ы ri¡g
о>ше v«*oiç, i. e. propter lentes in facie apparentes , qui
vixit apud Cleopatram sub Antonio, videnntdoctiores. Nam siliic,
ut verum est, vixit sub Antonio, et civitas Anazarbos id nomims
sub Nerva accepit, qui potuit ab urbe Anazarbeus vocan? Qua
in re Suidas a se ipso discrepat Célébrât etiain noster ex Lac
urbe Asclepiadem celebrem medicuni , de quo videsis Tractatum
nostrum auctorum quos in testimonium vocat Stephanus.
— 'B ¿no 'A&oßa.] Lege i¡ ало 'Ava&oßa.
— To l&vixàv, 'Ava&Qßivc ¿g Zxaçvavôivg.] Pro Zxtt-
(vavSsvç lege Kaçvavôa'ç. Scaryanda enim urbe a nemine, quod
seism, memoratur, Çaryanda vero, ox qua erat Scylaco, quare
Scarjandeus vocatur, a plurimis celebratur, de qua suo loco.
'Avala, *(»oo£im>vms, ov% ¿g А1Ша. ] Anaea, accentu 80
acuto in penúltima, non in antepenúltima, ut solet huiusmodi for- Ь
ma, fuit urbs Cariae e regione Sami. memoratur Thuc3'didi lib 4.
neutro plurali, at lib. 8. foein. êingulari. Huiusmodi enim nomina,
ut saepe alibi dicimus , utroque gaudent, ut Hierosolyraa, orum,
et Ilierosolynia , ae.
— To idvixov'Avaïog.] Gentile, Anaens, unde Menelaus
perinaUticus Philosoplius et magnus Historicus dictus est Anacus,
ouod esset ex bac urbe, de quo apud alios altum est silentium.
'AvaxTOQeia/AxaçvaviaçTiohg ovStrsomg.] Anacloria,
ncutr. plur. Acarnaniae urbs Corintrnqrura colonia, scilicet cuín
a Corinthiis capta fuisset illie colonie Corintbiis collocalis, auclorc
Thucydide lib. 1. quam postea A.thenienses et Acarnanes per pro-
ditiouein ceperunt, auctore eodem auctore lib. 4. nunc Vonizza.
 120 ТЦОМАЕ »Е PINEDO

— То &i¡Xv/.av 'AvaxroQiog, etc.] Lege то i&vixôv, etc. hic

ciùiu est frequens modus loculiouis apud Stephanuin , et ratio id
exigit. Sequitur enipi ''Avaxzôqiog, oppidani dicebantur Anacto—
rii, quos Augustus Caesar ad habitanduin Nicopoliin, quam in
jiirmoriam victoriac ad Actium contra Antonium aedifieaverat, de-
diuit colonos, ut rcrum memoriae prodidit Pausan, lib 5. Thucy
dide? libi'is cilatis Anactorium num. singul. et per iota inquit.
81 'Avaqtâxt\, nokig nqog rr¡ Kaaniçç etc.] Anariace, urhs
a ad mare Çaspium ex Strabouc, qui libro undécimo memorat ur-
beni Nabarcen in regione Anariacarum , apud quem pro Nabar-
ten legeuduni ex Stephano Anariacen, si tibi placet. Ego en ¡m
1лс'/ш. Scio namque Auctoris noslri incuriam. Audi loquentem
Strabonetn: £vzavdu ôh wi nokig Naßacy.rjv' Iv y , cpaGi, ôtix-
WTCti fiavtsïov iyxoifioiuivoiv, v.aï akket riva sO-vi] , etc. i. e. Ubi
et in bem Nabarcen : in qua, aiuni, monsiraiur Oraculum indormien-
iium } et esse alias gentes ibi latrociniis et militiac magis deditas
дицт agriculiurac. In Strabonis verbis pro ötixvvzai existimo ex
Stephano lcgcuduin ôuxvvc9ai. Anariacarum memiperunt Plin. et
Sohn, Amarjacae dicuntur Ptolcm. 6. с 2.
— MavTtïov xoiuco¡iívav.] Lege ex Strab. verbis nota prae-
cedenli allatis, (tavttîov iyxoijitajievcov : i. e. Oraculum indormien-
iium. Solebant eniui Etlinici Deorum templis indormirc, ut per
insomnia quid sibi faciendum esset, ostenderenL
Avava, nokiç Фдьу1ад, ад -ífoóooioc. ] Anava, neutro
plurativo, urbsPhrvgiae exllerodoto, apud quern lib. 7- eius no-
men legitur, sed de ea nihil memorabile refei't, quod in nostros
hortos derivare possimus,
'Aváq>7], vf¡eoc ¡lia rav SnoçâSav."] Anaphe, insula uua
Sporadura, prope Therani, quae Membliaros vocabatur, Argo-
uaulis dicta fuit Anaphe , quod eis apparuerit, a verbo uvaepaí-
vtiv, i. с. apparcre, quam Plin. lib. 2. с. 87. inter .Ínsulas, quae
Ciiatac sunt, numeral. Erat Therae Cyrenaeorum metrópoli vicina,
ab Acglctao Apollinis templo Celebris, ut tradit Strubo lib. 10.
gj Avátp kv aro ç, ôijpoç TÏtç 'Avrio%lôoç qivkrjg, etc.] Ana—
j, pblystus, populus, h. e. oppidum Anlioohidis tribus Atliciiicnsiuiii
ношен adepta ab Anaphlysto héroe ex Pausaiiiae lib. 2. cuius
sunt verba; TooiÇijvoç öi oinalö;c, Avctcpkvatog xaï ¿qnjros fia-
toixovOiv ig %r¡v 'AzTixrjV xal oí ôijuot. rà ovófiata h'xouaiv ano
touicev. i. e. Troezcni? veroßlii, Anaphlystus ct Sphetus migrant
in Atticam , cL populi , h. e. oppida ab his nomina habent. Scy-
luxetiam niter Alticac oppidalocatAiiaphlysluuuiiuruiu cum por-
iu ; eius quoquc jneinineic Sujd. et Harpocratfo,
 ANNOTATIC\NES.. . |ЗД

'AvSavia, nóhg Miaai\vii¡g , etc.] Ancianía, iirbs Messc-

riiae ciusdem cum regiune Hominis. Mcsseniam cniui inquit que
que AnJaniam vocaiï. Fuit vero Andania Poly caouis Lelegis iilii
regia: qui regionem illam de uxoris nomine Mcsseniam vocavit,
referente Pausauia in Messenicis staliui in principio , nec non Stra-
bone lib. 8- ■ i
i и—: 'Ex xavxr¡g 'Aciexofiívr¡g lysvtxo, etc.] Ex hac urbe fuit
Aristomenes celebcrriuius Messcniorum dux, qui adliuc aetato
Fausaniae inter Heroas apud Mcsseiiios eolebatur, cuius natales
illustrabaut memorantes Genium, vel Dcuin suinptn dracouis for
ma cum eius matre Nicoíolea concubuisse , ut de Olympiade Ma-
cedoues, de Aristodama Sicyonii referebant. Magnis enim viria
soient' homines aliquid supra mortale genus excogitare , ut ab Dus
genus truliere credantur; de quibus aliqua notalu digna leguutur
apud Pausan, lib. 4. unde Poetarum llos Aeneid. üb. 1. т. 881.
canit: . . .y
''<—►— et genus ab love snmmo.
Iliinc Aristomenem Rhianus Poeta in Heroem sui poematis assn in -
psit, sicut Homcrus Achillem; quem adeo exornabat cainiiuibus
ac Homerus Acbillem , cuius poetae lectione Tiberius Caesar de-
lcctabatar, ut supra ex Suctonio annotavimus.
"AvitiQa, nóhg ovosreoag, etc.] Andira,, scu Andera 82
neutro plurali. U tro que enim modo scribi potest apud Latinos, a
qui Graecorumd per (, vel per с in Latinum sermonen) amant
transferrer ut yvvaiY.iïov , fiovaeïov, ¿qigteiov, y.aXhatiïov et
alia liuius farinac sexcenta: Andira vero cuius regionis fuerit
uibs , Epitomator noster omisit dicere. Strabo lib. 13. ex quo
noster sua transscripsit, nos doect fuisse urbem Lelegum, quo
in libro refert, quae noster de lapide il lu, qui pluies formas
quam Proteus videtur acciperc, neo non de Andirena Deorum
matre. Audi eum loquentem: Mtxà 6è Zxfjtyiv "Avôi iQct , «a»
IJióvia, %a\ ij Гаоуиа1д. "Eaxt 6s M&oç ntçï xà"AvÔHçat. og
xaiôusvoç, eiSycog yiyvcxai, tlxa цеха yyg xtvog xauivtvQùg
¿Tiooiá&i tyivoUQyvQov , f¡ ncoaiaßovaa yalxov то bakovyiivov
yíyvixai хоаца , o xivig oQíí%aknov xaXovai. i. e. Post Scepsiti
vero sunt Andira, et Pioniaet Gargaris , est vero lapis circa An
dira, quiustus,fitferrumf deinde cum ierra quadam in camino
ercoctus stillat pseudargyrum i. e. falsum argeiitum , quaç acci-
piens acs, iemperamentum fit, quod aliqui orichalcuui vocant.
Ulrum igitur Strabo ex Auctore nostro , an vero Auctor noster
ex Strabane corrigendus sit, tuum esto iudicium j ego enim de
bis íntico.
 122 THOMAE DE PINEDO

— Orto» yap IxaXüzo r¡ pifrqp twv 6ewv IxtZ] Andirena

tnater Deorum voeabatur apud Andirenos, quod testatur Strabo
Jib. IS. hisce verbis : 'Tno it roïç AvSelçotg tcoôv lau firjrQÔç
eecSv Avôsiçrjvijç aywv, etc. i. e. Sub Anderis vero Janum est
fflairis Dcorum Andircnae sacrum, etc.
"Avôqo ç, vijaoi ¡xía twv KvxkáStov, etc.] Andros, in
sula una Cycladuiu. Cycludes vero insu lue dictae fuere, quod
circa Di him in orbem sitae iuerint, cuius rei locupletem habeo
testcm Plinium lib. 2. c. 12. Nat. Hist. Andros vero nomen ac-
ccpit , ut inquit noster, ab Andró Eurvniachi , vel Ananii fratrc,
quam primain Cycladuin ex Myrsilo Cauron , deinde Amanaron,
ex Calliiiiuclio Lasiam , ex aliis Nonagriam , Hydrussam, Epa-
grin cognominatam fuisse affirmât Plin. libro capiteque citato.
Dignum est pro iustituti nostri ratione, ut referatur lepidum il-
lud Andriorum apophthegma ad Themistoclem, qui cum ad cos
ab Atlipniensibus pecuniae cogendae causa missus esset, duabus
82 se Dcabus comitatuiu ad eos venire diccbat, Suada et Violentia,
b Andrii satis urbane, alias duas se habere Deas dicebant, Pauper-
iatem et Impotentiam. Memoratur Ovid. Metam lib. 7.
At non Oliaros, Didymeque, et Teños et Andros.
Iuvenali Sat. 3- v. 7.
Hie aha Sicyone, ast hie Amydone relicta,
Hic Andre; Ule Samo , hic Trallibus , nut Alabandis
Es quillas , dictumque pet uni a vimine collem. .
— Twv Olvoraónwv.) Qui fuerint hi Oenotropi, neduul An-
1 ¡si Wius, vel Diogenis lucerna quaesitos inveniri posso existimo.
Lcgesis OivoTQtSv.
Avepwoswi, nôhç OtoxlSoç, r¡ vvv '^ávíftoiAfta.] Ane
mona , urbs l'liocidis , quae aetate Stephani , Tel Epitoma taris
dicebatur Ancmolia. Praestat de ea audire loquentem Geogra-
phuru lib. 9. 'Hô' Avipéçtiu uvóaaazcu ало xov evußaivovzog
nâ&ovç ' xaxaiyi&t yctç tlç ovttjv 6 xakov(itvoç Квхотсхг/оюд %w-
q<iç , -/.pr¡uvóc tlç, ¿Tío tov IhtovttGGoS dnjxwv " ooiov ô' i]v о
tônoç oiroç Aikw<5v xaï Oaxêmv, etc. i. e. Anemoria vero no—
minaia est ab even tu: elenim procellas cum Ímpetu immiltit'in
tarn, locus nomine Catopterius , praeeeps a Parnasso eo pertin—
gens. Terminus vero erat locus hie Delphorum et Phoccnsium, etc.
Katonzy'iQiog %dÜQog dicilur Straboni, qui noslro KaxonxtjOtov
%mníov.
— О" x 'Avtpwgtiov, etc.] Est Homericus versiculus , qui
invenitur II. 2- v. 621- ubi senbitur Of x 'Avcpaoeiav, ac sie
scribendum csl. Mirum est Slraboneru libro supra citato asserere
tue muí tum , quae ab aliquibus Ancmolia dicebatur, postea
 ANNOTATIONES. 133

UvampoUm vocatam fuisse, cum ulramquc tanquem diversain in

Loc versiculo celcbret Humerus.
— Kai AvAoipQav , etc.] Afiert versiculum ctiam Lyco-
phronis in quo pro 'Avifiaotictg niSov lege ex ipso Lycophrone
x' 'Avtu-aotiag nêôov. Ad quem locum eius Scholiastae verba
sunt, Лиспа, y.cà 'Avenáosla, etc. i. e. lÂlaca , et Anemoria,
et Amphisa et Abat, urbes sunt Phocidis , Anetnoria vero sic vo
cal a J'uil , quoi esset .frígida et ventosa.
— 'Slvófiaoxui ¿ito xov evußaivovTog.] Anemoria dicta est 8S
ab accidente, i. е. «ли той avífiov- i. е. a vento. а
— ' TntQY.típ.ívov yccQ avxrjg to xaXovptvov xazonrijyiov j¡a-
píov, etc.] Sunt verba haec et praecedentia ex Strabonis lib. 9,
paulum immutata, quae, ut apud eum leguntur, pag. 82.
atluiiuius.
'Avdáva, nóXig Аахтпщ , ftíot etc.] Anthana, urbs La
cónica , una ex centum , quas Lacónica habebat, menroratür in
ter alios Thucydidi lib. 5. Plinio lib. 4. c. 5. apud quos nihil
de ea quod referri mereatur , inveniebam. . .
"Av&ita , itóhg IJcXoTtow^aov , etc.] Anthia, urbs Pelo- ':
pounesi , quae erat una ex septem , quas Agamemnon apud Horn. ■'•
il. 9- v. 149. promittit Achilli. Memoratur etiam Straboni lib. 8.
quam nonnulli eandcin esse, ac Thuriam intelligebant , ut idem
ti a Jit libro citato.
— "Eaxi r.al 'IxaMag, 'Ршргц n\r¡olov, etc.] Anthia est
etiam Italiae urbs prope Romam, quae Antion postea vocata
fuit, de qua videsis quae \n*Avttia annotamus.
•'Avetpovg, itôhç Max(ôoviaç.] Atithemus, untis, urbs
Macedoniac memoratur inter alios Plinio lib. 4. Nat. Hist. c. 10.
— KalZvgiag, ano Av&tfiovvxog-^ Anthemus etiam fuit
urbs Syriae, quam Tacitus Annal, lib. 6. С 41. Anthemusiada
vocat, Ptolem. lib. 5- c. 18. Anthemusiam Mesopotamiae regio-
uem memorat, in qua verosimile est fuisse Anthemuntem urbem,
quam Traianum cepisse referunt Sextus Rufus in suo Breviario,
et Paul. Diaconue Hist. Miscellae lib. 10. cui Aniemusium dici—
tur; nihil interest, quod alii Syriae, alii Mesopotamiae adscri
83
bant. Nam Syria comprehendebat Mesopotamiam ; eadem fuit °?
urbs. Regionen) Mesopotamiae Anthemusiam hodie Aliduli dici
dicunt.
— "Ettxt xal 'Av9t(iovaig UfiVf] , etc.] Anthcmusis, palus
Mariandj'noruin , quam Apoll. Argonautic. lib. 2. v. 726. vocat
AvOtftoitaiôa ; Mariandyni vero erant populi '¿¡wool llacplayóai,
auctore A pollona Stholiasta ad versum citatum.
 124 THOMAE DE PINEDO

'Av&tjSáv, itóktg Bottùrtaç. "Оцг]сод.] Anlhedon, urbs

Bocoliac ex Homero, apud quem iuvenitur illud Hemistichiutn
U. 2. v. 508- ubi Euslalliius: 'H ôè Av&T]Scov xakùiai. ¡iiv ovxco,
etc. i. e. jlnthcdon vero sic quidem vocatur propter dus florida,
vel ab Anthcdone, vel Anlhio Ncptuni pronrpotc. Incoluerunt cam
"J'liraccs , guare Lycophro Threiciam Anlhedona im/ »it. Earn
cliam célébrât Strabo ]ib. 9. et ipsissimum líomeri llcinisüchiuin
a Ht il. Audi sis cum loquentem: Mira ôè Zakyavia 'AvSh/oàv.
Tcvi.iç kiuivtt s%ovaa, lo/áxi] xf¡g Boiaxixijç nagakiag rijç nçog
Evßoici, Y.u&c'iKiQ 'лса o TLoir¡xris tigr¡xsv, etc. i.e. Post Salga—
veum Anthedon urbs est partum habens , ultima Boeotici ¿il loris,
guod ad Euboeam , quemadmodum et Poeta dixiti
Anthcdonacjuc ultimam.
— 'Ajio'Av&rjSovog, iov~ Aiov , rov'Av&ov, xov Нови—
èùvoç , etc.] Multo diversa est haec Anthcdonis genealogía ab
illa quam ex Eustalhio alLulimus nota praecedenti , sèd nilii l
Biiruni. Adbuc ctiaui hodic in upbilissimis fumihis res codent mo
do se habet.
84 — ¿vváxieav 6 avxr¡v Qgiïxtg, год Avxótpgaiv.] Anthedo-
a дет incoluisse Tinacos, inquit, ex Lycopbroiie, cuius aflert
versiculum, ad quem eius Scboliasta scntentiaui noslri Auctoris
confirmât.
— "Eon xa\ ivéoa núkig nhjalov rá£r¡g , etc.] Fuit alia An-
ihedon prppe Gazam , cuius ношен rex J [erodes in Agrippia-
dem mutavit , ut memoriae prodidit Iosephus Antiquit. lib. 13.
c.'21. cuius etiam memjnit Euseb. Chronic. Can. apud quern pro
'Ayglnnttov legendum est '' AygntmúSa. Agrippiuin enim non fuit
лишен urbis , sed domus cuiusdam rcgiae , quam Ilerodcs aedi-
iicavit, ut apparet ex Iosepho de Bello Iudaico lib. I. c. 16.
—r 'O nokíxTjc xrjg ядохедад, Av&rjôcoviog.] Cum duas rae-
lHoraverit hiiius Hominis urbes , scilicet Anthedonem Boeotiae et
Antliudonem Palaestinae; prions ethnicum iuquit esse Anthe-
donius, posterions Anthedonitcs, seu ore Latino Aulhodonita ;
sed hoc non adeo exacte solet observari.
'Av^i\lt], xcóffn* 'HgóSoxog ijîôoftr;.] Anthele, vicus ex
Herodoti lib. 7. apud quem non vious, sed urbs vocatur, da
qua nihil memoratu dignum memoriae prodidit.
"Av&iov , nóktg 'Ixakíag.] Vide sis quae de bac Italiao
urbe in "Avxtta aunotamus.
"Av&vk ka, nókig Alyvnxov , HgóSoxog Sivxiga.] Anthyl-
la , urbs Aegypti ex HerodoLi lib. 2- cuius aflert mutila verba,
integra vero sunt : Tovxêov àè r¡ ¡lev "Av&vkka iovaa koyiur/ n<!>-
fag ig ьяоег'щаха i$uioexuç ôiôoxai той aiû ßaaiktvovxog Aiyvnxav
 ANNOTATIONES. 125
i .
fñ vvynixi, etc. i. e. Harum vero urbium Anthylla, quae est in*-
signis urbs, daturpcculiaris in calceamenia uxori semper cius, qui "*'
in Acgypto regnat, quod factum est , ex quo Aegyptus fuit ditio'- **
nis Persarum. Noster pro t|aícírog legisse videtur èÇaioétmç.
*^i "A vv a , noliç rrjç lovôatctç , vrtcо Iîqov%ovvtci.] Anua,
urbe ludaeae supra Hierichuntem CPro ' ItçovxovvTCt lege 'Jepi—
•lovvxa) ex Ioseplio , liaec ludaeae urbs non vocatur a losepho
Anna, ut inquit noster, sed Ainan. Audi eum loquentem lib.
Antiquit. quinto, cap. primo: Шили XQiayikiovç олШад lrjOovç
tJç 'Atvav nôfor, etc. i. e. Mittit Jesus in Ailian urbem supra Hie
richuntem sitam tria millia armalorum. Haec urbs Hebraice di-
rîlur *V Hai losuc c. 7. v. 2. Scptuaginta senes vertunt Gai.
Nam V littcram gutturalem 70 senes per g amant verteré, ut
mío V Amorah , Gomorra , mV Aza , Gaza ; ex eodem Iosue с 8.
v. 29. constat iilios Israel sub eodem duce cepisse banc urbem et
cam combusisse , eius rege suspenso.
— To i&vixàv , 'Avvavirt]ç, íSg Чозвупос.] Gentile urbis
Ainan , non dicitur Iosepbo Annaiiites , ut inquit noster , sed Ai-
naitcs. Eius enim oppidauos vocat Ainaitas, qui Hebraice Iosue
capite citato v. 20- dicuntur чул 4M M anse ha Hai, i. e. viriHai;
incolas enim urbium Hebraei vocant viros seu homines addito ur
bis nomine, unde ludas Iscarioth, i. e. vir Carioth, i. e. incola
Cario th, a quo factum est Iscariotbes.
'AvTttiovaoXig, raóAis¿vyái'yújrTco.]Antaeupolis,seu Antaeo-
polis, ac si diceres Aniaei civilas , quam memorat Plutarchusin
libro de solertia animalium, ac mirum quid refert, quod a Pbilino
quodam oculato teste audierat, scilicet in hac urbe se vidisse ve-
tulam cum crocodilo dormicntcui.
"AvTavÔQog, nóUcvno rr¡v"lSr¡v, etc.] Antandros, urbs 85
sub Ida monte propc JYlysiam Aeolidis , quae tria nomina innuit a
liabuisse Epitomat. noster. Ea vero erant Antandros, Edonis,
Cimmcria. plura inquit Plinius, audi cum loquentem lib. 5. с. 30.
Rursus in lit lore Antandros , Edonis prius vocata , deinde Cim*
meris et Assos, eadem Apollonia. Strabo lib. 13. Auctor est
Alexandriam quoque vocatam fuisse, quod ibi a Paride, h.-e.
Alexandra Deae iudicatae fuerint , ab Alcaeo apud eundem au-
clorem libro citato Lelegum urbs dicitur. earn quoque memorat
Poetarum flos Aeneid. lib. 3. v. 6.
classemque sub ipsa
Antandro et Phrygiac molimur montibus Idae;
Obi Servius: Est autcm civiias Phrygiac dicta Antandro.», vel
quod de Andró insula earn condiderunt coloni , quasi oi>rt av-
aqáv , vel quia Graeci venientes per Thraciam ceperunt Polydo-

r
 THOMAE DE PINEDO
rum, pro cuius pretio hanc accepere civitatem , quae ex facto nc-
menaccepit, Antandros, id est, propter virum data. Ne mire-
ris Servium dicere, fuisse civitatem Phrygiae, ac Epitomatorem
nostrum fuisse sub Ida motile prope Mysiam Âeolidis. Mysia cnim
Aeolidis erat in Troade, cui iinitima erat Phrygia. Auctor etiam
nostcr eius Hominis elymologiam deducit ab Antandro Aeoleusium
ducc ; ac Servius alias aiTeit,quod in huiusmodi rebus est tralatitium.
"Avztuva, nóhg Eaßivayv etc.] Antemna , urbs Sabmo-
rum, una ex illis, quaeRomulo restiterunt. Subintelligit bellum,
quod memorat Dionys. Iialicarnass. lib. 2- Latinis ut plerumque
dicitur numero plurativo Antenmae , id nonunis tantundem est,
ac ante amnem positae, turrigeras vocavit, qui omnes omnium
Poetarum laudes merctur, Aeneid. lib. 7.
Quinqué adeo magnae posilis incudibus urbes
Tela novant) Atina potens, Tiburque superbum,
Ardea, Crustumcrique , et turrigerae Aniemnae.
Ubi Servius Turrigerae Aniemnae , bene muratae. Antemnae au—
iem dictae sunt, quod eas amnis praeterßueret , quasi ante amnem
positae.
"Avrsta, 7t6hç IzaXittç, ущкоод Pmaalav.] Antia, urbs
Italiae fuit, quae quia varus modis scribitur, scilicet "Avreia,
"Av9íia, "Av&iov, "Avuov , noster ex singulis nominibus singu-
las civitates fecit, cum Italiae, tum Sabinorum, Liv. lib. (3.
Volscorum fuisse urbem tradit , quae Antium plerumque dicitur
Latinis. Incolae Anrialcs. Fuit urbe maritima. Nam eius naves,
cum oppidaiii devicti fuissent a Romanis , et eis interdictum ma
ri , partim incensae fucrunt, rostrisque earum suggestum in foro
exstruetum adornari placuit, Rostraque templum appellatum,
referente Livio libro octavo, capite vigésimo quarto, boc oppi
dum illustrabat Fortunae equestris celebre templum , ad quam
estilla Venusini valis Ode carm. libro primo Od. trigésima quin
ta , in qua obsecrat Fortunam Deam , ut Caesarem servet iturum
g5 in últimos orbis ßritannos:
J, O diva , gratum quae regis Antium.
Cuius templum fuit maxime celebre, multorum etiam principum
virorum donis exorna tum, ut inibi narrât eius vêtus Scholiasta.
lu boc templo deposit um fuit donum illud, quod voverunt équi
tés Romani pro valetudine Augustae , ut rerum monumentis tra
dit Tacit us Ann. lib. 8. in quo etiam sortes fuisse auctor est Sue-
ton, in Caligula с 571, Monuerunt et sortes Antiatinae , ut a
Cassio caveret. Hic Cassius fuit, qui occidit Caligulam; sed hu
iusmodi res facile post eventum excogitantur.
— 'jExAijdij ök ojio" Kíqxi¡s жиоос.] Antia urbs Italiae vo-
 ANNOTATIONEN 1«7
cata fuit ab Antia filio Circes et Ulyssis. Sunt Graecornm míga
me uta. Graeci ciiim ut haue sibi gluriam acquirerent, tres Ulys
sis ex Circe lilios finxere, Romum , Antiam, Ardeam, de quo
rum nominibus nomen Roniae, Antio , Ardeae, urbibus ltaliue
iuiposituui fuisse fabulabantur.
— "Egti xö! "Avxiov , nûhç ovôcxiacag etc.] Antion neut.
■ gen. urbem, post Lorenlum Italiae eclebrat. Eadem erat urbs,
ut supra annotavinius , quae Annum dicitur Latinis , in
quam antiquitus colonos Romanos missos fuisse tcstaturLiv. lib. S»
Annum , propinquam , opportunam et mariiimam urbem coloniam
deduct posse , ita sine querelis possessorum plebem in agros itu—
ram; civitalem in concordia Jore ¡ hace sententia accepta est;
Triumviros agro dando créai T. Quintium, A. Virginium, P. Fw
rium. Iussi nomina dare, qui agrum accipere vellent , Jècit sta—
tim, ut fit , fastidium copia, adeoque pauci nomina dedere, ut
ad explendum numerum coloni, Volsci adderentur. Sub Nerone
eliani veteran i in eius colonos adscripli sunt, qui, Natam sibi
(sunt Taciti verba ex Annal. 15. c. 20.) ex Poppaea ßliam
Nero ultra mortalium gaudium accepit, appellavitque Au—
gustam , dato et Poppaeae eodem cognomento , locus puer
perio colonia Antium , ubi ipse generatus erat. Strabonis
aetate erat dicata Principum otio et vacationi civilium
occup¿>tionum ; ubi multa ideo crant magnifica acdiílcia ad
huiusmodi етбгщшд , ut memoriae prodidit idem auctor lib. 5.
cuius sunt verba: гЩцд ô' lox\v"Avxiov , àitpsvoç xaï avxi¡ nó-
liS" 'ÍÓQvrai <5' iiù летосид' o'if'jjfi dt xtôv Slaxímv tisqi 0"|' вти-
iiovç. JVwv fùv ovv àvsttat zoïg tiyiuaoiv , tlç aypXipf nui aviGiv
iwv noXixinàv etc. id est , Dcinde vero est Antium importuosa et
ipsa urbs , saxis sita; distat autem ab Ostia есьх siadiis. Ho~
die dicatur principum otio et vacationi civilium oecupationum, cum
occasionem capiunt, ac propierea sumptuosa illic sunt aedificia
permulta. Alirum est omnia tempus consumpsisse, quaiuloij in
dem cor um nedum vestigia remanent, de qua, si plura décide
ras, vide Leandruin Albertum in suo Latio, Cluverium Ital. An-
tiq. lib. 3. с. 7.
'Avxiyó vit a, nakiçXaovlaç Iv'Hndça.] Antigonia, urbs
Chaoniae in Epiro, memoratur Ptolemaeo lib. 4. с. 14. Inter c'i-
vitatcs Epiri mediterráneas Chaonum.
— 'Ecxt xcà itôhç Açxaâlaç , r¡ noóxtoov Mavtlviut.] An- 86
tigonia etiam erat urbs Arcadiae, quae prius Mantinea diceba- a
tur, memoratur Ptolemaeo lib. S. c. 16. utroque nomine; sed
Plinio Nat. Hist. lib. 4. с. 6. Antigonia et Mantinea sunt divcrsae
Arcadiae urbes , de quibus vide quae in Mavxivua aunotamus.

r
 128 ТЙОМАЕ DE PINEDO

' >— Tglvrj, MaxtSoviag, 'Avnyóvov чг/tffi«, rov Гогагоь.]

Tertia Antigotiia erat Macedoniáe urbs, ab Antigono Gonatae
filio condita, cuius memihit Plinius Nat. Hist. lib. 4. с. 10.
— Шрптп iv rij 2lvqícc, nlvfi'wv Avnoxsiag.] Quinta An-
tigonia erat Syriae prope Antiochiam, ex qua Antiochus Nicator
Antiochiam a se conditam habitatores traduxerat; haec vero An-
tigonia condita fuit ab Antigono Pbilippi filio; utriusque testis
estlocuples Strabo lib. 16.
'A vzixovdvXítg, oí Iv Botaría KóXoi Фдьусд.] Lege
KoïXôt Фдьусд, qui videnlur esse ex populis Phrygiae, qui aevo
cesserunt, ut Berecyntes, de quibus Strabo sub lib. 12. calcem.
'AvtÍxv qui, nôXugôvo, etc.] Memorat duas huius no-
' minis urbes, alteram Phocidis, alteram apud Maliensee, de qui
bus praestat audire loquentem Strabonem, cuius ex lib. 9. sunt
quae scquuntur verba: Elru'Avrixvça, ofimvvfiog ttj nata tov
MaXiaxóv xóXnov , tutti tijv OFnjv. Kai ôij (pctaiv ixBÏ rev iXXtßo~
QOv (pvid&ui tôv ¿oxiiov, ivTctv&u ÔÈ oxivú&o9at ßsXxiov' xal
tut tovro àrcoOJjftEîv Sevço noXXovg y.a&áoamg v.a\ дщапйад yá-
çiv , etc. id est, Deinde Anticyra , eiusdem nominis cum en, quae
ad sinum MaKacum et Oetam. ,* et dicunt illic clleborum nasci ur-
banum, i. e. optimum, hic vero melius apparari: et propterea.
proficisci hue inultos purgationis sanitatisque causa. Nasci enim
in Phocica Anticyra medicamentum quoddam sesami simile, quo
Oetacum clleborum apparatur. Auîus Gellius lib. 17. с. 15- et
Plinius Nat. Hist. lib. 25. с. 5. memoriae prodidere , Carneadem
Academicuin clleboro stumachum purgusse scripturum . adversus
Zenonis Stoici decreta , et Livium Drusum tribunum plebis cum
èomitialem morbum paterctur Anticyram navigasse , «t in ea in
sula elleborum bibisse, atquo ita morbo liberatum. Profecto si
hoc pro comperto habcrctur, plurimi ad banc insulam naviga-
rent , ut Medicis medium possent ostendcre digitum. Hinc ex
istimo ortum esse adagium, Naviget Anticyras, quo usus est
Horat. ad notandum quemdam Stoicum insanum Sat. lib. 2.
Sat. 3. Anticyra sumitur pro ellcboro ipso apud Iuvenalem
Sat. 13. v. 97.
pauper locuplctem optare podagram
Nee dubitet Ladas, si non eget Anticyra, nee
Archigcne.
86 Eadem significatione usurpatur etiam a Persio Sat. 4. v. 16.
Ь Anticyras melior sorberé meracas ?
'AvTivótia, TióXtg Alyíntxov , Antinoea, vel Antinoe, vol
Anlinoia , vel Antinoi civitas. Sic «nun cius nomen reperitur
apud scriptorcs. Fuit Aegypti civitas , nomen adepta ab Antinoo
 ANNOTATIONES. 129

Adrianí imperatoris catamito , quae etiam ab ipso Adriano Adria-

nopolis dicebatur, quam condidisse' in Äntinoi honorem refert
Anna. Marcell. lib. 22- c. 40. et earn in Aegypti Thebaide regione
locat. Audi eum loqucntcm: Jgiiur Thcbais multas inter urbes,
clariorcs aliis Hermopolim habet, et Coptum et Antinoon , quam
Adrianus Caesar in honorem Antinoi ephebi condidit sui. Anti-
uoon vocat Amin, quae Pausaniae üb. 8. dicitur Antinos. Fuit
Antinous ex ßilhynio Bitbyniae ci vi I al с, quem adeo deperibat
Adrianus, ut eum in Deos referret, et in eius honorem non so- .
lum templa et sacerdotes, sed etiam proplietas et agonem insti
tuent, et urbem condiderit, ut reruin monumentis tradunt Pau
san, libro citato, Spartianus in Adriano, Dio Cassius lib. 69-
Euseb. Chronic, libro posteriore , Casaubonus in Spartianuin in
Hadriano, Scalig. in Euseb. Chronolugica ad N. 2140. Libet
Pausaniae apponere verba: 'Evouía&ri ôh xa\ 'Avtîvovç ecpíaiv
tlvai Biôç, vamv al ív Mavziviia vcúraTOc o rov 'Avxívov vaog
ovtoç, etc. i. e. Sancitum vero fuit ipais (Mantinensibus) Anlinum
esse Deum , lemplorum autem "Nlantineae receniissimum est Anlini
templuin, quod eximie Imperator Adrianus exornavit. Ego eum
cum hominibus adhuc existentem non vidi, sed in statuts , et in
picluris vidi. Habet et alibi honores, et ad Nilum vrbs Aegyptio-
rum de eius nomine Antinus appellata est; colitur JYIantincae ob
huiusmodi causam. Genus eius erat ex Bithynia supra Sangarium
amnem , Bithynenses vero Arcades et Mantinenses antiquitus fue-
runt. Horum causa divinos ei honores IManlineae constituit Impe
rator, magna festaque per singulos annos , et quinquennalem
agoném. Domus in gymnasio est Mantinensibus , in qua Antini
tigna servantur , tum reliquis ornamentis , tum lapidum nobili-
tate, tum vero pictis Antini imaginibus insignü, Notatu etiam di
gna sunt verba üionis ex libro eius supra citato. G ra ce is relictis,
ne minium excrescat liber, Latina appono : In Aegypta quoque
civitatem aedificavit Aniinoi nomine. Erat Antinous ortus ex Bi-
thynio , civilate Bithyniae , quam Claudiopolim appellamus. Hie
Antinous, cum in deliciis eiusfuisset,in Aegypto mortuus est,
me quod in Nilum ceciderit , ut Hadrianus scribit, sive quod
immola tus Jucrit , quod verum est. Nam cum Hadrianus maxime
curiosas esset, ut supra dixi, tum vero divinationibus utebaiur,
etmagicis artibus cuiusvii generis. Itaque Antinoum, qui vel ob 87
amorem ipsius , vel ab aliam causam voluntariam mortem obierat a
{nam Adriano ad ea , quae parabat , opus erat anima voluntaria)
tanto honore a-ff~ec.it ut ut urbem in eo loco , in quo Ule obierat,
colonia adduciù aedificasset , et ab eius nomine nominasset et illius
statuas, in omni, utila dicam , orbe habilato , seu potius simu-
Stephanus Vol. IV. I

r
 ISO THOMAE DE PINEDO

lacra dedicaverit , stilus etiam Antinoi ipse se viâere' dicebai, li-

benlerque auscultabat eos , qui dicerent , veré ex Aniinoi anima
Slellam factum fuisse , et tunc primum apparuisse , sed Adrian us
ob hanc causam irridcbatur. Ea fuit Graecoruui adulalio, ut An-
tliiouiii, volente Adriano consecra verint, oracula per cum dari
asserciites, quae Ad nanus ipse composuisse iaetabatur, cuius rej
testes sunt Spartianus in Adriano et Hegesippus apud Eusebium,
qui Prophètes ctiam habuisse Antinoum iuquit.
— Ег.Хцдц r¡ nókic xtù ASçiavovitoltç.] Antinoea, quae
in Antinoi honorem, de qua praecedeiüi ñola egimus, ab Adria
no in regioue Aegvpti ïlicbaidc aediiieata fuit. Vocata est etiam,
inquit noster, ab ipso Adriano Adrianupolis , i. e. Adriani civi-
tas. Fuit cnitn Adrianas maxime gloriae ambitiosus, ac multas
civitates Hadrianopolis appellavit, ut ipsam Carlhaginem et
Atlienarum partem, etsi Ijlulos in operibus non amarct, ut nar-
rat Aeliue Spartianus in eius vita.
Aviiuytici, Síy.a Koktiç avayçcKpovrac. Eîoi Si nksiov;.]
Agit de Antiochia Epitomator noster, cuius Hominis tredecim uie-
morat urbes. Omnium celebérrima fuit Antiochia Syriae , huius
regionis capul, quae sub se coioprehendebat plurimas civitates,
«t regiones, utpole Phoenician! , Palaestinain, ludaeain, Meso—
potainiam et alias. Eius cives dicebautur Aniiochcnscs , quog
Adrianus Caesar ita odio habuit, ut Syriam a Phoenicia separare
voluerit, ne tot civilatum metropolis Antiochia connu ci vitas
dicerelur, Ut refert Ael. Spartianus in Adriano. Slrabo lib. 16.
Auctor est earn coudidisso Seleucum Nicatarcm , et a palris no-
mine Anfiochiam dénommasse, ab Л non vino , quem Iacob. Go-
tliofredus edidit, vocatur lotius Syriae primaria urbs , ubi domi.
nus rîjç oixovuivt]ç, inquit ille, sedet, Roman. Imperatorem in-
telligcns. Bomani enim Impera tores cum adSyriam perveniebaut,
Anliocliiae sedem habebant. Dio Cassius lib. 58- tradit rermn
monumentis, Imperatorem Traianum in ea hyemasse, cum Ce
lebris ille terrae motus accidit, ex quo per fenestras ex aedibus,
in quibus erat, eíTugit. Straboni libro supra citato dicitur Тс—
trapolis, quod ex quatuor urbibus constaret , quae et singulae
suo, et omiies communi muro circumdarcntur; Hebraic« dicitur
non Cliamath Num. 34- v. 8- ot ßabi Seiemob Iarclii (quem He-
braei per rase theboth, h. e. per literas eins nominis initiales Piasi
87 vocaut) celebei-rjmus in SS. commentator eodem loco asserit
b J03tB3K ft nan Chamat zu Antochia, id est, Chamal h , haec,
h. e. quae Antiochia; ego existimo haue non esse Antiochiam Sy
riae metropolim; meam sentenliam confirmât Justus Hebraeus in
sua Tabula topograph ica Terrae Sanclae: veroriuiilius eist cam
 ANNOTATIONES. Ш

esse, quae Amos c. 6« v. 2- dicitur rDi ПЮП Chamath Rabah,

i. e. Chamath magna ; at si Antiochia condita fuit a Seleuco Ni--
catore, nullo modo potest esse ca , de qua agit Amos, nee ca
de qua agitur Num. capite citato, lllae enim iam ante Seleucum
erant. Sed potuit instaurare earn Seleucus ; et Scriptorce urbium
irulauratorcs vocant cliaiii conclitores: ac Hebraei, quod esset
sita in rcgione ilia , quae -Hcbraice dicitur ПВп yin eréis Chamath,
Ъ. e. terra Chamath , ideo earn vocarunt Chamath. Eius etiani
meminit Beniamin Tudelensis in suo Itinerario ; nec non loan.
Tsetreí Hist. Chil. 7. Hist. 118. Plinius Nat. Hist. lib. 5. с. 21.
sudor est Epiphanem cognominatam fuisse, Straboni lib. 15.
Antiochia t¡ 1я\ daqjvyj , i. e. ad Daphnem dicitur , ubi Nicolaus
Damascenus vidit legatos Indoruin , qui ad Augustuni Caesarem
vénérant , ut refert idem Strabo libro citato. Theupolis quoque
Tocata fuit a Iustiniano post terrae înolum, ut tradit iioster in
Btowtohc, et Eustath. ad Periegetae v. 917.
— Toirif, Mtaoïtoxaptlaç , Mvyàovl« xalov¡névf¡ , etc.] Ter
tio loco îucinorat Antiochiam Mesopotamiae , quae Mygdonia,
inquit ille, vocabatur, sed fallitur. Mesopotamiam enim seuAdia-
benen Macedones Mygdoniam dixere a similitudine Mygdoniae
regionis Macedoniae , in qua regioue erat Antiochia, quam Nisi-
bin vocabant , ut apparet ex Plinii lib. 6. t. IS.
— Tixaçxt] , Iliaioiaç.] Antiochiam Pisidine célébrât quar
to loco, quae colonia Caesarea dicta fuit, auctore Plinio Nat,
Hist lib. 5. с. 27. memoratur Straboni lib. 12. Ptolem. lib. 5- c. 4.
— Tli^jfii], fiexa^v Kolkrjç Zvqîccç , etc.] Memorat quinto
I ico Antiochiam inter Coelen Syrian) et Arabiam , quam Plin.
Nat. Hist. lib. 5- с 24. Arabiae adscribit, ac Edessa dicitur,
quondam, inquit ille, antiochia dicebatur.
— ,£,vv¿xt\, ík\ ta Tavçm, lv KouyLuyr¡vr¡^\ Nono loco
memorat Antiochiam ad Taurum in Comtnagena regione, quae
Ptolcinae» Geographiae lib. б- с. 15- dicitur Antiochia noàç Tav-
?*> opa, i. e. ad Taurum montent.
— ' Kv6txáxr¡ , Kaolaç , rjuç xaí Hv&ônofoç ixaXttxo.] Un
décimo loco célébrât Antiochiam Cariae , Pythopolis etiain dicta,
quae memoratur Plinio Nat. Hist. lib. 5. c. 29. Ptolem. lib. 5. с 2.
— Tçtïç yvvaïxtç Í4Í6xr¡aav ovaç etc.] Legendum existimo
Ixiaxqeav хот ovaç. id est, inter somnia adstiterunt. Hie enim
at consuctus loquendi modus , л el supplendum eel то v.axct.
— 'Anô 6c xrjç ittjxdèç Avxto%iôoç , 'Avxtó%eiav.} Inquit An- eg
tiochum Seleuci filium a nomine mairie suae Aiiliocliidis urbem a
Antiochiam condidisse, de qua vide, quae annotavimus obser—
vatione pag. 70. at nunc taiiquam mantissae loco addimus , fuisse
I 2

Г
 152 THOMAE DE PINEDO

Antiochiam Syriae Patriarcliatus sede insignem. Na* tunc tem-

poris, cum religio Christiana in oriente florebat, quatuor fuere
Patriarchae , quorum singuli in sua dioecesi summum habebant
auctoritatem. Ii vero fuere Patriarcha Hierosolyraitanus , Alexan-
drinus, Antiochenus, Constantinopolitanus.
— 'Avnops ovv ovofia xctl trjg ftjjTpog е'с-] Antiochis est
vel nomen proprium matris Antiochi, vel gentile foem. urbis An-
tiochiae , vel nomen tribus Atbeniensium , quae meuiorarur Har-
pocrationi et Suidae.
— ¿¡voxaiôexarri iv Ttj Mücjiavij üagdvalav , tícqI »jç
grcißcav w£VT£xoiá£jtórt¡.] Duodecimo loco célébrai Antiochiam
in Margiana Parthyaeorum (sic saepe vocat Parthos) ex Strabo-
nis lib. 15- sed fallitur Epitomator noster. Strabo enim non libro
décimo quinto , sed libro undécimo hanc antiochiam Margianac
memorat, ut Ptolem. quoque Geographiae lib. 7. с. 10.
— TçiOxaiôexaTTi , r\ Taooóc.] Décimo tertio loco memo
rat Antiochiam, quae Tarsus dicebatur, ut ipse suo loco inquit.
— To idvixàv nàv etc.] Lege то i&vixov naamv , id est
gentile omnium, scilicet civilatùm, huius Hominis est Aiiliocheus,
seu ore Latino, Antiochensis, et Antiochaeus,,et foemininum An-
tiochis. Lalini utuntur etiam iorma in cnus.
'AvTinar QÏç, nakig' 'HowSiavog etc.] Antipatris, urbs
memoralur Epitomatori nostro ex Herodiano , condita sub Anto
nio Caesare ; sed cuius regionis fueriturbs, qui fuerint Antonius
Caesar et Herodianus, divinandum nobis reliquit. sed losrphus
Antiquit. lib. 16. c. 9. nos docet Antipatridein fuisse urbein Sa-
mariae, quam aedificavit Herodes in campo nomine Capharsaba,
et de nomine patris Antipatrida vocavit. Herodianus vero ille
fuit Gjammalicus , qui sub Antonino Lnperatore floruit, auctore
88 Suida, qui frequenter ab Epitomatorc n ostro citatur, non Hi-
1 Ь storicus. Nam apud hunc nulla Anlipatiidis urbis fit menlio, in
eius octo Historiarum libris , quos habemus. Antonius Caesar au-
tem sub quo Antipatris urbs ab Herode condita fuit, nullus alius
est nisi Marcus Antonius , qui Cleopatram Aegypti reginam , re-
pudiata uxore lulii Caesaris filia , in uxorem duxit , quem Caesa-
rem vocat, quoniam diviso veluti imperio cum Augusto Caesare,
toto oriente imperabat, ac fanüliaris fuit licrodi Antipatridis con-
ditori. Memoratur etiam Antipatris ab occasu Iordan. fluvii inter
Iudaeae urbes Ploiera, lib. 5. с. 16.
— 'AvTÍatíoa, ínlvuov Aaiívav.] Antisara, navale Datino.
ruin ex Herodiano memoratur, ac cura apud alios Dal ¡nor um
nulla fiat mentio, et noster suo loco celcbret Daton Thraciae ur-
bem et eius oppidauos, suspicor pro /tativmv legendum /iai-qvüv.
 ANNOTATIONES. 183

"Avrieea, nóhg Aießov etc.] Antissà, olini insula fue-

rat a Lesbo divisa, postea arcnarum aggestione Lesbo insulae ad-
iuucta fuit. Ovid. Metamorph. lib. 15-
Fluctibus ambitaefuerant Antissa, Pharosque
Et Phoenissa Tyros ¿ quorum nunc insula nulla est.
Id etiam confirmât Pliu. lib. 2. c. 89. loquens de insu lis, quae
continenti adiunctae sunt, primo loco Antissam célébrât, Bur-
svsabstulit, inquitille, insulae mari , îunxitque terris, Antis
sam Lesbo.
— Eqit^ijç ta> Ziyota.] Sigrium Promontorium m em ora tur
Ptolémaeo Gcographiae lib. 5- с. 2. apiid quem £íyyowv âxoov
scribitur. Ergo vel noster ex Ptolemaeo, vel Ptolemacus ex no-
»tro Auetore corrigendus est. Sed Ptolemaeus inter Acgaei maris
Ínsulas una cum Lesbo Antissam quo'quc célébrât.
AvzlcpeXXog, xa\ ФеХХод, %a>QÍa Avxiaç.] Antipliellus,
et Phellus Lyciae oppida mcraoraiitur Epitomatori nostro, Anti—
phellus vero inter Lyciae oppida iuxta Lycii maris littora nume
rator a Ptolemaeo Geograpbiae lib. 5. с. 3. Phellus vero eidem
Auctori libro capiteque citato locatur inter Lyciae civitatis ad
Masin tiuii inoiiLciu.
Avriq>oa, noU%viov AXe^avSçdag lyyvç , ov noXv ежа- gg
тг'ри даХааацд, etc.] Anlipbra, oppicluluin prope Alcxaudriaiu, a
non looge a mari, sunt pene ipsissiina Strabonis verba ex eius
lib. 17. apud quem Aniiphrae numero plurativo scribitur, cuius
verba sequenti observatioiie appono.
— Ovx ivoivov xàv à' oîvov xaXovdt Aißvxov.] Sunt
tranca Strabonis verba ex eius lib. 17. quae sic apud cum le-
guntur: JEÎt Avittpçai, ¡iixcov атеттедю ri]g OaXáaatjg. anuau
fiiv ц Хы9а et/tij ovx cvoivoç, nXtiw ôixopévov tov xeoáuov &á-
latxav , 7) oîvov , ov ór¡ xaXovOt Atßvxov' w Sr¡ unira £u#w то
^olv rpîXov '¿giJTui Tiov AXe^avSoemv ' Gxúnxovxai Si u,áXiGiu at
.hrlrpfjai. id est, Deinde Aniiphrae paulo longius a mari. Iota
haec regio non est viniferax , testa plus maris, quam vini reci
piente, quod Libycum vocant, quo et zytho, gens Alexandrina
utuntur; carpuntur vero maxime Aniiphrae.
'Avrçolv, nôXiç eirraXlaç, etc.] Antron, onis, urbs Thes-
lab'ac, sic dicta fuit, quod hnberet tovc xônovç ¿vroaoeiCf i. c.
hea cavernosa , Mela de situ orbis lib. 2. с. 3- Antroniam vocal,
attjue in Magnesia local, quia Magnesia erat Thessaliac annexa,
nullam ob aliam rem cclebrandain , nisi ab asiiios inusitatac ma-
-ml munis, unde in proverbium nbiit, Antronius asinus, dici so-
litum de magnis corpore et stolidis mente, ubi eliaiu lapides mo-

T
 184 THOMAE DE PINEDO

lares ingentis magnitudinis inveniebautur , quos Graeci quoque

ovovs , i. e. asinos vocant.
"¿jvvaiç, nókic Alyvxxov.] Anysis, urbs Aegypli, roemo-
ratur Herodoto lib. 2. c. 137. nomen vero est Ilebraicum ad liii-
guam Graecam deilexuin ОЗп chañes, seu hanes. Litterae cnim
gutturales sacpe negliguntur, nL iain alibi aunolavimus. Eins fit
mentio Isai c. SO. v. 4.
'Atice. "Eeti %u\ noXiç'IxaXitti.'] Cum paulo superius me-
moravcrit Aziam Locroruin Ozolarum civitatem , cuius apud nul-
luui, quod sciam, fit mentio, nunc memorat Axiain Italiae ur-
beiu , quam Cicero in Oral, pro A. Caccina Casiellum vocat. Ec-
89 ce eius verba ex eadem Oratione: Vaccina cum amicis ad diem
b venil in casiellum Axiain: a quo loco fundus is, de quo agitur,
non longe abest.
"A^oç, nókts Коцтгц, aç 'HqÔSotoç iv тггсг'огг/.] Axus,
urbs Cretae memoratur ex Herodofi lib. '4. apud quem legitur
"OaÇoç, non"sl£oç, ut inquit noster, cui ctiam suo loco "Oaá-oc
celebratur.
'A^ov(ítzt]f, aQecvmmç, (ir¡TQÓnohc Al&ióniov.] Axumi-
tes, ¡n.'iseul. gen. metropolis Aclbiopum, cuius oppidanus Axu
mites etiam eodem modo dicebatur , celebratur Arrhiano in Peri-
plo maris Erythraei hisce verbis : ''Ano es xavxrjç tlç ervnjv tijv
frtjTooTtoitv xèv 'Alovuixijv Xeyôficvov, etc. i. e. Ab hac vero (lo
quitur de Cabe urbé) ad ipsam meiropolim Axumitern nomine,
aliarum quinqué dierum via, h. e. iter est; Arrhiani testimonium
ijostri Auctoris sollten tiain confirmât. Quare uon audiendus est
Salmasius 6 nàvv in Vopiscum pag. 220. 23. qui putat pro Axu-
mites legendum esse Axumis. lam enini alibi ex Strabonis aucto-
ritate ex eius lib. 9. in Boeotia diximus, scriptorcs civitatum et
oppidorum nomina , et diverso genere , et numero et termina-
tione usurpare; sic haec Aethiopmn metropolis, quae Epitoma-
tori nostro, et Arrhiano Axumites gen. niaecul. dicitur, a Plo-
leinaco Geograpbiae lib. 4. с. 8- Axuine, foem. gen. appellatur,
in qua inquit esse regiaiu. Pluriini orientalium navigationum
scrij)lorcs i .'iiiidcin esse dicunt, quam nunc Сахитит , seu Cha-
seumum , seu Cassumum appellant, iuxta quam Actliiopiae rex,
qui vulgo Fresbyler Ioannes vocatur, sub lentoriis solet habitare.
— 'Onolivnç, ' A^ov¡iírr¡c.] Oppidanus, Axumites, et ore
Latino Axumita. Axoinilas eius oppidanos tanquam ab Axomites
vocat Vopiscus in Aurcliano, quos inter captivos gentium barba
rorum in eius triumpho duelos i'uisse referí, de quibus videsis
loseph. Seal, in noli« ad Computiuu Aelhiopicuui., Paulus Diaco
 ANNOTATIONS. 1S5

nus Hist. Miscellae lib. 16. с 22. Auxumilenses appellat, quo

rum regem debellasso Iustiiiianum imperii sui anno 16. inquit.
"Aovtç, %&voç Bomtiaç, aq> ¿v r¡,'Aovía.'\ Aones, po- 90
puli Boeotiae, a quibus Aonia regio, celebrantur Epitomatori a
nostro. Strabo lib. 9. auctor est, Bocotiam prius a barbaris Ao-
nibus habitatam fuisse, antequam Pboenices cum Cadino cam ,
occupassent; at Pausanias lib. 9. Aones indígena» Boeotiae, nou
advenas fuisse cxistimat, unde a Poetis Aonius pro Boeoticus
usurp atur.
— Ktt\"Aav, to 'tdvoç; x«l 'Aóvwc, etc.] Non solum Aon,
nis, *ed etiain Aonius , et foemina Boeotiae , Aonia, ut et regio
dicebatur. Quin etiain fons Boeotiae Aganippe, Aonia dicitur
ei, qui omnet omnium Poetarum laudes meretur, v.a\ ясрог ïzi,
Eclog. 10- v. 12- Satyricoruni princeps etiam (fuvenalem intel-
ligo) Sat. 7. v. 59. Musas Aonáes vocat, Periegetae v. 476. 'Ao-
vlœatô^ça dixit, pro Bototioferro , ut testa tur ad versum cita
tum Archiepiscopus ïbessalonicae , cuius sunt verba: ' Aôviov ôk
eíór¡Qov kiyn, шс e¿v tic tïnoi Boiúxiov. "Aovcg yeto è'&vo? ßctg-
ßcnjov, olxrjoáv «Ott iv Boiaxla, '¿v&a , etc. i. e. Aonium vero
ferrum dicit , ac si díceres fíoeotium : Aones enim , gens barbara,
quae ali(f uando habilavit in Boeotia , ubi Neptunus eolebatur, et
ubi sane optimum est Aonium ferrum.
"Aoovoç, nôkiç, àoatvixmç хой &r)Xvx<Sç.~] Aornus, urbs,
mascul. et foem. gen. inemoratur Auetori nostro , sed cuius re-
gionis fuerit urbs, oblitus est dicere ; ex Arrbiano de Alexandri
expeditione lib. 3. didici fuisse urbem in BactrianorUm regione,
quam Alexander cepit. Sed Arrhianus earn num. plur. Aoqvovç
vocat Aornus vero petra , (lioc nominis souat avibus inacccssam
petram) erat alia ab illa, quam etiam idem Auctor 1. 4. cepisse
Aloxandrum refert.
"Aooeot, l&voe, ntç\ ov Ztoafimv Ыехату.'] Aorsi, gens
ex Slrabonis lib. 11. apud quern sunt populi, qui habilabaut in
ter Maeotiin paludcm el mare Caspium, quorum rex Spadiuus
duccnta equitum niillia mittebat ad bellum, uiaxhnam partem
orae maris Caspii obtiuentcs , praecipue Tanaim accolcbant, ut
i el'ei I idem auctor eodem libro, in quibus, si verum est, quod
Strabo narrât, ne Oariicades quidcin dubitaverit, potcntiam
multo maiorem fuisse, quam fainaiii; sed fortuna etiam in fauiam
Imperium habet.
'Алию à ç, nôktç хата xi]v Toaaöct.'] Apacsus, urbsiuxta
Troadem ex Homero, quae etiam l'a es as dicebatur, de qua opc-
rae pretimn est audirc Strabonem Geograpbiac libro 13. Ev ôh
i« iíituíu Aauyúxov xaï Ilaoíov ilaioôç i¡v »oAic , xa* no-

Г
 186 THOMAE DE PINEDO

toftóg' xcettenaeto S' r¡ nóhg' oí Sh Jlatatjvol fittipxr¡eav elç

stáptyaxov, Milrjcícav ovxeç änoir.ot xcùavroi, хадатд xal oí
jlajiyaxrjvot. rO ôs noitjxtjs tÏQtjxcv ctfupoiiQac , seal nooedùs
xi\v 7tQ(ûir\v ovikaßi}v,
90 xaí ôt](iov 'AnaiGov
b xol ¿cpsldv,
off Q ivl Псийы
Naît 7toXvxzr¡ucuv.
ill est, Inter Jjampsacum ct Parium Paesus erat uros et amnis;
äirutavero fuit urbs, Paeseni autem commigrarunt Lampsacum,
cum essent Milesiorum coloni et ipsi, sicut etiam Lampsaccni;
Poeta vero dixit ulroque modo , et addens primant syllabam,
et populum Apaesi,
et adimens,
gui in oppido Paeso
Habitabat multa possidens.
Hue usque Strabonis verba ex ci us Geographiae lib. 13. citato.
— "O¡ir¡Q0s, etc.] Versiculus Ilouiericus, qui sequitur
П. 2. v. 828. sic legitur:
O'i ô' 'A8(jr¡0THav г tlfov xcà Srjjiov AnaiGov.
Qui vero Adrestianque habebant , ct oppidum Apaesi.
Ad quem locum Eustathius nihil novi afl'ert, praeter Strabonis
locum observatione praecedenti citatum.
"Oç ¿' ivl Лопав).] Est hemisticbiumHomericum, cu
ius integer versus invenitur apud eum II. 5- v. 612- hoc modo:
Kal §áltv"A¡tcpiov EtXáyov vlov , os ç' ivl Паюса
Naïi Twlvxxyuav , nolvlr/Coç, allá s ßotnu
Ну inixovorjoovza fiera Ilgiauov te xol vîag.
Et percussit Amphiutn Selagi filium , qui in oppido Paeso
Habitabat multa possidens , locuples ; sed eumjutum
Duxit auxiliaturum ad Priamumquc etfilios.
Ad quem locum etiam Eustath. nihil novi praeter dicta affert.
—г "Ofujoos etc.] Homericum hemistichium illud legitur
II. 5. V. 44. cuius integra carmina sunt;
Ioopsvivc б' ара Oalaxov ívygaxo Mr¡ovoc vlov
liúnov , i>ç ix Tâçvtjç iqißcolaxoc dlijkov&ei.
Idomeneus vero Phaestum interfecit Maeonisßlium]
Bori, qui ex Tarne glebosa venerat.
— Esxi xul vfjç Aavvlaç nôliç Памос, хат 'ÂQyvolnna.]
Celebrtttur Epitomalori uostro Paesus, urbs Dauniae prope Ar-
gyrippa. Daunia vero fuit regio Ilaliae nomen adepta ab urbe
Daunio, cuius nos ter ineuiiuit in Aavviov , sed urbis apud alius
 ANNOTATIONEN 137

nulla, quod seiain, fitmenlio; cum Argyrippam multi célèbrent,

inter quos ctiaiu est Auctor noster, qui earn célébrât suo loco.
Лкии,иа, 2vQÍctg nókig, ктго 'Aitûuaç etc.] Sex huius 91
Hominis urbes memorat. Omnium celebérrima erat Apamia Syriac, a
пошей adepta ab Арата Seleuci regis matre, ut inquit Auctor
lioster ; at Strabo lib. 16. auctor est, conditam fuisse a Seleuco
Nicatore, ac Apamiam ab uxore sua Apama vocasse. Sita fuit post
Eupliratem iuxta Zeugma urbetu celebrem, auctore Isidoro Cha-
iun.no, cuius sunt verba: /Siaßavxav ток Ev<pgárr¡v хата то
Zívyfia nèkiç lait 'Anáaua, ilxu Aulaga xwu,r¡. id est, Transcun-
iibus Euphratcm iuxta Zeugma est urbs Apamia, deinde Daeara
pagus. Erat una ex eis, quae propter concordiam dicebantur só
rores: eae vero fuerunt, Antiochia ad Dapbnen, Seleucia in Pie
ria , .¿/nam ia , et Laoclicea, quas omncs condidisse fertur Seleu-,
cus Nicator, ac eis nomen imposuissc, scilicet Antiochiae ab eius
patre Antioclio, Selcuciae a se ipso, Apamiae ab eius uxore,
Laodiceae ab eius matre. Erant iuxta Apamiam prata quaedam
pascendis equis etbubus amplissima, in quibus erant plus quam
triginta cquarum regis millia, auctore eodem auctore libro citato.
— Exki]9rj nui Xeçgovijeoç , ¿no iijç 7tf(uop;e rw v vöatav.]
Apamia Syriac vocata fuit eliam Cherronesus ; idnominis sonat ter-
restrem insu lain, scilicet, quod aquis circumdata esset, quod ex
Strab. lib. 16. sumsit: Kal or¡ xa\ Xf^úvíjooc lxkr¡\h}, inquit ille,
b. e. Et Cherronesus (АратГа) vocata est ab accidente, scilicet,
quod Orontesßuvius репс earn circumdabat.
— Ka\ JJckka, ¿no ti]ç iv Mar.tdoviot.] Apamia Syriao urbs,
Telia etiam vocata fuit aiMacedouiae Pella. Id ex Strabonis lib. 16.
¡■uni] '.sit, cuius ecce verba: 'Exakcho 61 xa\ IJikka noù vno toiv
xqghcov Maxtôovcov , ôiù to tovç nkeîatovç tàv MaxiSóvaiv iv-
tavdct olxrjaatrav erocrrftiofiévwV zi¡v oí Iltkkav ывлгд иутдояо~
hv ytyovívaí toóV Maxteúvav rí¡v Oikínnov xa\ 'Aktl-ávOQOV na-
TQÍOa. id est, Aliquando etiam vocabatur Pella a primis Macedo-
nibus, propterea quod plurimi Jllacedonum qui in Asia militave—
rant , hic habitavere. Pellam vero veluti metropolim fuisse Mace—
donum Philippi et Alexandri patriam.
— "Eaxi, »tel Skkr¡ èv ту Meerjvàv yy etc.] Est et alia Apa
mia in Mesen, terra circumdata lluvio Tigri, qui illic in duobra-
chia dividebatur, quorum cui ad dexterain Delas erat nomen, cui
ad sinistiam Tigris eiusdem nominis acantequauidivideretur. Mi~
et¡v , «eu Mtat¡vr¡v vocant Graeci regionein mediaiu inter duo flu-
mina, ut videre est apud Auctorem nostrum in Mêaij, et in Mio-
ot/vt|, quam Latini interamnem appellant. Epitomator noster di-
versam inquit fuisse Apamiam Mesen, ab Apamia Syriac ; at Amin.
 138 THOMAE DE PINEDO

Marc. lib. 23. imam candemque fuisse urbem iiiquit, quam in As

syria locat; verum Assyriam et Syriam saepc confundunt scriptu
res Etlmici , cum iii S. Script. Syria semper Qim агат, Ass}'ria
"" • semper tiwh Assur dicatuv. Verba ex Auuniani libro citato sunt:
In omni autcm Assyria multac sunt urbes, inter anas Apamia cmi-
net Mesenc cognominata , el 'Ihercdon, et s/pollonia, et Voló—
gessia.
—■ Логово? ¿tike/ç, etc.] Ex duobus brach ¡is Tigridis íluvii
alteram vocabalur Délas , alteram пошел Tigridis conservabat.
Salinas, in suis Pliirian. Exercit. in Solin. inquit, in Iibris, quos
ipse vidit scriptos iiiaini , legi ZtiXaç; lides sit penes auclorem.
— 'Outavvaac твГ u.tyúke>.] Allerum ex Tigridis bracluis de
qiiibus egit dicebatur Tigris codem nomine cum magno, Aoc est,
cum fluYio Tigride, antequam dividen tur.
91 — Toc i9vixá, Xs^ov?](5Írr]c etc.] Cum Apamia Syriaevocafa
Ь faeritClierronesus, et Pella, eius oppidaims etiam dicebatur Chcr-
rbonesites, et Pellacus, et Apameus, seu mavis ore Latino, Chcr-
ronesita, Pellanus, Apainensis. non jiossum non mirari Cl. Sal-
înasium, qui urbis Apamiaect\*mologiam in Solin. fol. 698- deducit
ex Hebraeo, «ySN aphaph, id est, circumdedit, et DK cm, id est,
mater, hoc est metropolis , quouiam aquis circumdata esset, ut
supra inquit Epitomator nosler, sed nullo modo audiendus est,
tum quod sit coiisentiens auctorum opinio Sclcucuin Apamiam
condidisse, ac ei de nomine seu matris , seu uxoris nomen impo-
suisse, tum quod Graeci et Macedones non a lingua Hebraea,
sed a Graeca, пес de nominibus Hebraeis, sed de Graecis nomina
urbibus imponebant, quod inter omnes nationes est valdc freqnens.
— " Eau %a\ tijç uixçclç Oçvyiaç, ц uç inaXtíto¡\ Célébrât
etiam Ethnicograpbus Apamiam Phrygiae minoris, quae alio no
mine vocabatur litlaenae'; sedfallitur. Elcnini AntiochusSoter ex
Kelaenis Fraustulit cives Apamiam, cuia matre Apama ipse nomen
fecit, filia Artabazi, quae nuptum data fuit Seleuco Nicalori,
ln'nc 2>rocedit «тог Stepliani , quem te monuimus paulo ante.
Ulriusque rci festem produco Strabonem ex eins libro 12. "Aa-
fíziti ai ano Kekaivajv kótpov tivàç , Iv ф nólig r¡v, оиымиос
тм koqxa, itnevdiv 6 uvaOrTjoaç Tovçàv&Qtaitovç о Ешщо Aviío-
%oç ilç X7]V vvv Ллии.е1М tjjç ur¡Tooc inávv¡xov rr¡v noktv omiôet-
Êev Anáfiag' ц&ууйтуо fiiv i)v AoraßaCciv' ôfâofif'vn ô' hvyx«ve
ngoç yáiwv £eísvxtn тф Mxatopi. id est, Oritur (Maeander llu-
vius) a Kelaenorum quodam túmulo , ubi urbs túmulo fuit cogno-
minis, atque hinc cives transtulU Anliochus Sotcr in earn , quae
nunc Apamia , cui a maire Apama ipse nomen fecit , quae quidem
eralßlia slrlabazi. Data vero fuit in nuptias Seleuco íiieatori.
 ANNOTATIONS. 139

At pro Auctore nostro stat Plinius, qui Nat. Hist. lib. 5- sic lo
quitur: Tertius Jpamiam vadit , ante appellatam Célaenas , dem
Ciboton, sita est in radke moniis Signiae, circunfusa Marsya,
Ohrima, Orga, fluminibus in Matandrum cadentibus. Strabom
etiam Apamia Phrygiae libio citato Cíbolos dicitur, ut et ftole-
maeo Geograpbiae libro quinto cap. secundo hocnominissonat ar-
саш, at scriplores nullam buius rei redduut rationein.
— "Eaxh xol Btdvvlaç, Htiopa Mr.our)6ovç xov 'Emcpavovç
etc] Memorat ctiam Auctor rioster Apamiam Bithyniae cívitatem,
quam conditain fuisse iuquit aNicomede Epiphane, id est, dlustri,
cuiu prius Myrlea vocaretur. Nicomedes iste, ni fallor ,1 fuit |fi-
lius Prusiae regis Bithyniae , sed lides in rebus Geograpbicis ad-
bibenda est Straboni, qui bacín re omnem omnium veterum di-
ligentiaiu superávit. Ule vero Geographiae lib. 12. inquit Prusiam
excitatas e ruderibus Ci um et Myrleam urbes, Ciuui Prusiadem
a se, Myrleam ab uxoreApameam dénommasse. Legesiscius verba:
'Av'akaßav д' ixtîvoç in tûîv lotmíav avxàç , Intúvóuuatv ¿cp iav-
xov uh» Псоьашоа nóliv xr¡v Kîov , xr¡v ôi Mvçltlav Anauitctv
¿то хГ,с yvvaixóc' oíros ó' lotlv o Ilçovdaç ¡> %a\ Avvißav 06-
|¿f«voc, ¿vaziocyeavTU Stvço f«T¿ tijv 'Avxióxov tjttov. id est,
Cum illee ruderibus excitarel eas , dum Prusiadem a se, Myr
leam ab uxore Apameam denominavit : hic est , qui Annibalem rc-
cepil , cum is ad ipsumfugeret post Antiochi ciadem.
Tu i&vixôv MvçXtavoç.] Ethnicum Apamiae urbis Bithy- 92
niae non solum erat Apamensis, sed etiam Myrleanus, quia haec a
uibs prius Myrlea vocabatur, ut nota praecedenti annotavimus.
Ex bac urbe videtur fuisse Asclepiades i\le Myrleanus, quemStra-
bo lib. 3. ait in Hispaniae regione Turditania doeuisse gramuia-
ticam, ac descriptionein quoque edidissc gentium quae eis in ter
ris erant. ,
— "Eon xel xrjç ШоОаЫс, 'ESiorisnocç ctoxxovç.] Célébrât
etiam Apamiam Persidis ad Edesac septcntvionem, non quod es-
set ia region« Persidis , sed quod esset sub Persie , sicut ipsi di
citur Susa, urbs Pérsica, quare pro xrjç Первмас legendum cen-
seo ti/c JhçaiSoq. Apamiae vero in regione Babylonia mentionem fe
cit Ptokraaeus Geographiae lib. 5- c. 20- sed nescio, cur earn Epi-
tomator noster ad Edesae septenlrionem locet, quae fuit etiani
Pérsica urbs, Äoc«<, ditionis Persicae. non ignoro etbmcoii ГОо-
oaioç. ab urbe Persa, cuius suo loco memiiiit Auctor nosier, sed
hoc in loco ei locum dare non ausus sum.
'Axaaiaxa\, Maeaaynav i&voç, etc.] Apasiacae, Massa-
getarum populi Stepbano memorantur ex Strabonis libio undéci
mo, apud quem non Apasiacae, ut iuquit uoster, sed Aspasia
 140 THOMAE DE PINEDO

trae dicuntur. Eius sunt verba : Ka&ánec xa) Brjeaog, xa] vazt-
qov oh ' Асаащс xôv KaXXívixov <pcvycov tlg xovg ' Ааяаашхсад
e%c>(jr¡at. Sicut et fícxsus, ac postea Arsaces Callinicum fugiens ad
Aspasiatras se contulit. Ad quem locum Casaubonus pro 'Авла—
Сшхоад lfcgit ex Auctore nostro 'Arictaictxác.
— if el üoXvßiog бехатг) , etc. ] Advocat noster in testimo
nium Polybium, cuius ex lib. Ю. affert verba, sed apud Poly-
bium populi isti Massagetarum , de quibus agil Epitoniator no-
ster , non vocantur j4pasiacae , nee Nomades, ut inquit noster,
eed Aspasiae. Ecoe eius ex libro citato verba : Oí if 'Aanaaiai
xaxoixovat, fiív ¿va uieov" O^ov , ele. i. e. Aspasiae vero habitant
inter Oxum et Tanaim. Arrhianus ctiam de Jixpedit. Alex. lib. 4.
Aspasios Indiae populos célébrât, ad cuius locum Nicolaus Blan-
cardus ait Apasias esse noslri Auctoris Apasiacos, qua de re
lnêya>. Nam Aspasii crant indiae populi iuxta Arrhianum; Apa-
eiacae vero iuxta Stephanum erant Massagetarum.
92 'Anáxov Q ov, to tîJs ,A(pqoiíxr¡g tfçov.] Célébrât Brevia-
Ь lor noster Veneris iemplum in urbe Fhanagoria ex Strab. libro 1 1.
cuius verba, aliter enim ab Epitomatore nostro transscribunlur,
sunt: "Eaxi öh xa\ Iv tij Фауауос'кх xrjg ''Aq>qo$lzr\g iegov Inicr^iov
rrjg Atcozovqov ixvpoXoyovOi öe zoeMÍdízov rijg &eov ¡iv9ov «va
ncoaxrjaáucvoi, wg Im&niivav ívxavQa xr¡ &m twi/ riyavxoov,
intxaXtaausvrjxov HçaxXéct, xçvtyai iv xiv&umvt xivi , tlxa x<Zv
riyávxíov exaaxov St%op.ivr¡ xa&' îvtt, rai' HoaxXtïnaQttôidoï ôoXo-
cpovtïv i£ алихуд. i. e. Est vero in civitate Fhanagoria Veneris
Iemplum insigne Apaturi: elymologiam deducunt ab cpitheto £)eae
■fabula sumpta, ibi locorum Venerem, cum cam Gigantes adoiircv-
1ur , Herculcm accivisse , inque spelunca quadam abscondidisse,
ileindc singulos Gigantes excepisse , et Hcrculi unum post alium
i\ anaxrjg h. e. per fraudem necandum praebuisse. Inter oppida
Bosphori Cimmerii memorat Plin. Natur. Hist. lib. 6. c. 6. Pliana-
goriarn , et pene desertum Apaturum.
— Exazaiog Sh xóXitov ol&s xov 'Anázovgov, etc.] Inquit
Hccalaeum célébrasse sinum nomine Apaturum in Asia. Sine du
bio erat mare ab Apaturo oppido numen adeptum. Apaturus euim
meinoratur Ptolemaco Geograpbiae üb. 5. c. 9. Tabula secunda
Asiae , in Sarmatia Asiae.
Anivvwv , '¿сод 5ш ft/ffj/c ' IzaXiag xexaulvov.] Apen-
ninus nions dicitur Latiuis, qui Graecis'^jtivviov oQog, de cuius
etyinologia meras nugas efluliunt Grammaticj , ut videre est apud
Cluv. Ital. Anliquae lib. 1. c. 4. Mons est celeberrimus, cuius va--
viae reperiunlur apud Scriptores descriptiones. Nosier sequitur
sentenliam Periegctae. Seite vacatur ab Andino vate Aencid.
 ANNOTATIONES. 141

lib. 12- v. 70S. Pater, quod apud veterc» cratnomen religionis,

undc ион solum Neptunus, lupileret Apollo dicebantur Patres,
ted etiam fluvii ct montes. Audito, Poelarum ilorem canentem:
**u: Quantus Athos, aut quantus Eryx , aut ipse coruscis
Cum frémit ilicibus , quantus gaudetque nivali
Vértice se attollens Pater Apcnninus ad auras.
Tr¡v ft гv tí uéerjv , etc.] Sunt duo hemisticltia, quo
rum integra carmina leguntur apud Perieget. v. 840. quo sequun-
tur modo : —
Míaaii о' àfiapuriçav naoanénzarai Avaovlg ala
IlovkvTiviiç , zr¡v uév te fiéarjv ônoç av5i%a lipvii 29
'Oq9ov, cíz èx az¿&ur¡g IdvpfLivov (ov* av inclvo . a
ISçiç ftWfiíjGiUTO ooçiijç vnotçyog A&r¡vr¡g)
"Ov ça ts y.va.ífiy.íivaiv 'Ajicvviov, Ik oh Boçeiijç
Ak7iiocaQ%ouivov SiKt\i¡v int no (tupida Щуп.
Jiledia aulem ambarum panditur Ausonis ierra
Longe-extcnsa, quam mediam mons bifariam secat
Rectus, velut ab amussi directus (non illum
Perilus reprehenderé posset sapicntis minister 31inervae)
Quem vocant Apennium , ex septentrionali vero
Alpi ineipiens Siculo in freio desinit.
Anieag, Soog zrjg Ntuiag, etc.] Apesas, antis , mons Ne-
iiii лс, niemoratur inter alios Pausaniae lib. 2. Kai zavzy y.cà ó'oog
Aniaag ¿aüv vnif xr¡v Ncu-éav ■ ïvdu Шосеа АЛ itocSxov &vaai
Uyovaiv 'Antaavzía , etc. i. e. Et hac mons etiam Apesas est sw
pra Nemeam, ubi Perseum Iovi primum sacrificasse Apesantio
diçunt.
— 'Acp ov Zrvg Aneaávziog.] Iupiter Apesantius celebratur
Pausaniae lib. 2. cuius verba nota próxima praecedenti altulimus.
— Kal ov% ¿Sageíav то5 'Atzíaavzi, etc.] Est versiculus cor-
rujitus ex Callimachi iambis , quem si res foret inci arbitrii , sic
corrigèrent :
R' ov% о Aaaüog Aníaavxi Au ï&vezv
Aoy.uèaç ïnnovç
Et non Darius Apesanti Iovi sacrißeavit
Arcades equos.
Sed ego nolo tollere tibi risum, ñeque deberé ludibrium; tu cor
rige, quomodo placuerit.
Ania, ovziog oi vecozlgot та"Аоуод, etc.] Apia recentio-
ribus Argos civitas dicta fuit, et oppidani, Apidones, non solum
■vero Argos, quod erat Peloponnesi urbs, sed etiam ipsa Pelo-
ponoesus Apia vocata fuit, ut tradit Eustatliiusad Periegetac car
men 415. et Alben, lib. 14. vel ab Apide Pboronei filio, ut ехЭЗЬ
 142 THOMAE DE PINEDO

Rliiano noster, vel a p}TÍs, quas apios yocabant, ut ex Istro in

Argolicis inquit Athenaeus libro citato.
— * HfiSTSQij roiTsy.va, etc.] Sunt carmina ex Rbiano ex
Achaic. 2. quibus manus medicas adhibere ausus non sum, quo-
íiiam Eustalhius ad Periegetae carmen 415- ex bis carminibus tan-
tum quae sunt sana adscribit reliquis relictis, sed apud eum
perperam Aççiavèg pro 'Pwtvoff scribitur. Ilhianus enim fuit poe
ta , Arrhianus historicus.
— Amoóvig èh xa\ oi AoxuSig, etc ] Apis Phoronei filius ex
Epiro veniens, relicto Peloponneso propter serpentes, circa Ar—
cadiam habitavit, a quo tota Peloponnesus ЛръаоМт vocata fuit,
et Arcades Apidones, auctore Eustathio ad Periegetae r. 415.
— H rov vtov (DoQcoviutç 'Amôavog.] Filius Pboronei di-
cebatur -Apis, non Apidon. Sic enim vocatur in 'Ania, ab eodein
Stephane.
— Ar¡ur¡tQiog ôi xol norafiov 'AmSavov rrjs, etc.] Apidanus
fluvius aliis Troadi, aliis Thessaliae adscribilur; tarde admoduiu
iluebat , unde a Lucano 1. 1. > ocatur nunquam celer :
il gurgite vasto
Apidanus nunquamque celer, nisi mistus Enipeus.
Ideo ab Ovid. Metam. lib. 1. v. 580. lepide vocatur sencx,
et irrequielus Enipeus
Apidanusquc senc.T , lenisque Amphrysos et Aeas.
— Фг]о1 oí xaï toc 'A%Q¿oac, etc.] Achradas ab exteriiis
Apias vocari quod in Apia regione nascerentur, h. e. in Lacónica :
êx Istro inquit Epitomator noster; atqui non solum externi, sed
eliam Lacones sic vocabant. Hesych. AjtfiàSa, antov Aáxtoveg.
h. е. Ас/irada, apion Lacones. Sic vero dicebatur, quod primum
in Peloponneso cum Apia diceretur, arbor haec visa fucrit, ut in-
quit Plutarch, in Quacst. Graecis, quod nouicn Latine interpre
tan possumus pyrum , et arborent et fructum.
g$ 'AníoXa, nóhg 'iraUag.] Apiola, urbs Ttaliae, ex cuius
a praeda Capitolium inclioasse dicitur L. Tarquinius , plur. num.
usus est Plin. Nat. Hist. lib. 3. с. 5. cuius sunt verba: Praeierea
auctor est Antias oppidum Latinorum Apiolas captum a L. lar-
ffuinio rege, ex cuius Praeda Capitolium is inchoavcrat. Dionysius
Halicarnasseue Rom. Antiq. lib. 3. auctor est banc urbem a L. Tar-
quinio rege direptam et combustam fuisse, et eius moenia diiuta.
Hace urbs eflugit ex Italia Lcandri et Cluverii.
'Ano ßotmrol, ыдВочого\, l!9vog Ahaklag. ] Apoboeoti,
ut Boeoti, populi Actoliae, ex Thucyd. lib. 3- apud quern, non
Apoboeoti, ut inquit noster, sed Apodoti vocantur. Ecce eius
verba: ' Em%ttQtïv 6e ixêkcvov jtocJtov ¡itv 'Ano&âwiç, Плеча
 ANNOTATIONES. 145

' OtptOVtvCl , h. t. Jubebant aufrm , ut primum invadercl apodó

los, deinde vero Ophionenses , atc/ue post hos Eurytanes. Ad quem
locum Thucydidis Scholiasta nihil adnotat ; uh um vero Stcpha—
nus ex Thucydide, an Thucydide« ex Steph. corrigendus sit, Шиш
esto iudicium.
'Лкохока, ovSlTSQcaç xaknoç iv tu Аоа^шы fiirçw.] Apo
copa, neuU plur. sinus in Arábico reccssu ex Marciani Periplo,
cuius sunt verba; Kai tiqùtoç u.ív TO>f tíiiGiJiitav хоЫос íoz'iv Iv
аьхш ó xttlovu.ivog'Anór.ona. i. c. Et primus quidem insignium
sinus est in ipso , (fui vacatur Apocopa. Barbárico de sitiu loqui
tur Mai'cianus, ut et Arrhiauus in Periplo maris Erythrai , cuius
sunt, quae sequuntur verba: Kai fitt« zavTr¡v , rijç y»]j vno%a>Qov-
or,¡ tÔv vóiov , etc. i. e. Et post hanc , terra vergente versus no—
turn, aromatum emporium et Promontorium ultimum ßarbaricae
continentis versus orientent Apocopon. Non est audiendus Salina-
sius, qui in suis l'liniaii. exercit. in SoJiu. fol. 798. pro 'Anóxo-
%ov, quod est ношен proprium, legit aitoxónav, quod est parti-
cipiuin a verbo аяохоятш, i. e. abscindo, Idem Arrhianus paulo
post memorat aha duo Apocopa.
'AnoHovia , потгт) nakiç Ikkvçiaç, etc.] Viginti quin
qué huius nominis urbes mcuiorat Epitomator noster, quibusOr- 94
telius in suo Tbcsaiiro Geographico alias septcm addit; ncscio Ь
saue, quomodo nie ex tot Apollonüs expcdiain. De omnibus cnim
aliquid cll'atu digjtum hivenire ¿óvvutov existimo ; sed salva res
est, seu Trágicos, sou Cómicos Poelas inn tubor. Amaban t on im
illj. cum se ex intricatofabulae argumento extricare non poleraiit,
ad Dcurn aliquein confugerc , qui fabulam solveret et extricaret,
unde proverbio locus lad us est. Sic ego ad Apollinem Capitolinum
confugio, ut tibi aliquid nolatu dignmu propiuem, quem M. Lu-
i uilus biiblaluui ex Apolliuis fauo, quod erat Apoilouiae Ponti, in
Capitolio dedica vit, unde Capilolinus vocatur a Pliniolib. 4. c. 13«
qui lib. 34- с. 7. inquit, fuisse opus xxx cubitorum , quare Co
lossus Apollinis dicilur Straboni Geograph, lib. 7. Appianus ciica
calcem libii, qui lllyricus inscribitur, Romain ex Gallia a Lucullo
adduetum fuisse memorat, apud quem pro ex Gallia legeudum est
ex Callatide. Callatis eniui non longe ab Apollonia distabat, ubi
erat Apollinis fanum, ut patet ex Strabonis libio citato, ubi etiaiii
ciu» artificem Calamidtm memorat, qui eodem libro aliam célé
brât Illyridis Apolloniam prope Aoum fluviumaCorinthiis etCor-
o% raéis condilam, ubi Augustus studiis vacavit, auct. Suet, in Au
gusto.
— Evisxárn Фшх/оос, ijv"Outjcoc Kvnáoieaúv q>r¡ai, etc.]
Cclcbrat Epitomator noster undécimo loco Apdlloniam Pbocidis,

r
 144 T HO MAE DE PINEDO

xjuam ex Didymo inquit ab Homero Cyparissum vocari ; Horneras

nctQÍaacuv etc. i. e. Diclam Cyparissum aiunt vocari a Gyparisso

filio Minyifratre Orchomcni. ЛШ vero a Cupressorum, quae illic
nascuntur, mulliludine • quorum c/ymologia ex carmine pelila, sci
licet quod xvït naçiaovç, i. e. gignit aequales Cypressorum ra
mos, haud valde antiqua est. Vocabant cam etiam Cyparissuuta,
et Apolloniada. -dnliquitus vero et Eraiinou per duplex h.
S5 — Eixoarrj rçÎTtf , Коущс r] nálai 'Ekivdtça , etc.] Vige—
a simo tertio loco memorat Apolloniam Cretae, nullam ob alîam
rem celebrcm , nisi quod fuerit patria Biogenis physici , qui ideo
a Diogene Laertio ^/W/ontaifsdicitur in Diogene, nec non Cliniae
Musici et Pbilosopbi Pythagorici, qui si quando ad iram provo-
caretur, suuipta citliara motus airimi lcniebat, ut refert Aelianus
de Var. Hist. lib. 14. с. 23. ego non tantam experior in Música
\*iiu ut animi perturbationes sedare omnino possit. Itaque liuius—
modi omnia, quae de veteribus Musicis leguiitur, byperbolicws
accipienda esse existimo, de quibus latius in Commentariolo no-
stro Auctorum quos ad testimonium vocat Stephanus in Ti—
motheus Milcsius agemus.
— Klivov narçiç.] Lege, Kktivíov ncirçiç. Clinias enim di-
cebatur Musicus iete, ut %údere est apud Aelian. de Var. Historia
lib. 14. с. 23.
■AnolXco voç nóXic etc.] Apolliiiis urbs. Tres buius nomi-
nis civitates célébrât Epitomator noster , duas in Aegypto , ter-
tiamin Aetbiopia. ex duabus prioribus prior vocabatur sipollinis
cwitas parva, secunda, ¿ipoUinis civitas magna, haec niemora-
tur Cosmographo in Hermontliite , illa in Copite Nomo, utraque
lib. 4. с. 5. quarum etiam meminit Geograpbus lib. 17. Quae erat
in Hermontbite Nomo fuit Crocodilis.inimica, ut refert idem au-
ctor со Jem libro ; quod magis miran debes, cum in aliis Aegypti
urbibus haec bellua pro Deo coleretur; adeo iusani et ridiculi
fuere Acgyptii in religionibus , si tarn preciosmn nomen merentur
huiusmodi superstitiones , de Apollonopoli vero Aetbiopiae nulla
apud alios, quod sciam, fit mentio , pro 'AnóÁíavoc noUç êv Al-
ууптт legendum existimo 'Aitókloivoe. nóktc, îw'Atj iv AiyvKxa.
Similis enim phrasis est in Aiàç Ttôfaç.
Aitç/oç, difivxav, noXiç Qq¿ky¡c.] Apros, foemin. gen. urbs
Tliraciae, ex Tbeopompi libro 26. cuius aflert verba -."Anaoi co
lonia dicitur Ptoleiuneo Geograpbjaelib. 3. memoratur Plinio lib. 4.
c. 11. liisce verbis: Colonia, quae a Philippis abest centum ocio—
 ANNOTATIONES. 145

ginta ocio mill. pass. Postea TheodoHopolis dicta fuit , auctore

Cedreno.
"Anxtga, iiohç Kçrtttiç ¿no rij? etc.] Memoratur Áptera,
mhs Cretae num. singul. et neut. Apteron dicitur Flinio Natur.
Hist. lib. 4- c. 12. et Apteria Ptol. lib. 4- c. 17. nunc Polaeocastro
vocari aiunt. Cuius Hominis etymologiam deducit noster a fabula
quadam Musarum et Sircnum, in qua irnmorari non placet ; vero-
(imiliue est, quod inquit Euscbius Clironicorum libro posteriorum
Num. DX. quod puto non contradicturum Georgium Syncellum,
scilicet, Aoc tempore in Creta regnavit épieras, qui et urbcm con
duit. Quod ctiam confirmât Pausanias lib. 10. cuius sunt verba:
Ало ioiÎtov ог tov Птедй xaï nohv KçrjTixrjv nQoefh'jxy yoáu-
uazoç AnxtQuiovç (pcto'tv ovofiitÇio9ai. i. e. Ab hoc vero Piera et
civilatem Creticam addita IIitera Aptcraeos aiunt vocari. De qua
videsis A usuniauas Scaligcri lectiones, et baec de hoc Crético op-
pido dicta suOiciant. Nolumus enim imitari Sophistidion illud seu
potius tentiunabulum Complutense, quod in omnibus rebus mira
sua loquacilate risuin potius nobis, quam stomacbuin movebat,
nos vero lectori nostro , ñeque loquacilate risum , nee longitu-
dine stomachum movere volumus.
— Ai Se nkr¡aiov vrjaoi, Aiv/.ai, etc.] Ab illa fabula Mu-
(icarum etSirenum, quam refert, inquit, próximas Cretae insulae
ínsulas Leucas vocalas fuisse, etsi id nouiinis alii accepisse refe
ront, ait idem, a Glauco Cyrenaei filio. Leuce insula contra Cy-
doniim Cretae urbem ас duae Budorae memorantur Plinio Nat.
Hist lib. 4. с. 12- cuius арропо verba: Et latere sepicntrionali,
iextera Creiam habenti contra Cydoniam Leuce : et duae Budo—
rae. Forsitan hae tres insulae sunt, quae ab auctore nostro vo-
cantur Leucae. Nam contra Cydoniam Cretae una tantum insula
nomine Leuce celebratur , quae nunc vulgo nautis Italis S. Theo- 96
doro dicitur, auctore Mich. Ant.Baubrand. ad Philipp. Ferr. Ale- a
xandrini Lexicon Geo™raphicum, cuius ecce verba: Leuce, insula
parva Cretae, in ora Boreali, nunc S. Theodore dicitur. Habet
arcem in monte salis muniiam et cognominem , quae prima expu -
gnalafuit a Turcis anno 1645- ocio milliaribus distat а Суdonc
in occasum , et vix uno aut altero milliari ab ora Cretae insulae.
Aq aß la, t¡ %t¿Qa, as Al'&ioniu.~\ Agit nunc de Arabia, quae
»Ь ео in duasdividitur partes, altera âçmutrtoqpopoc , i.e.aroma-
tifera, quae ab aliis ivöalfiav, h. e. felix dicitur, inter Persicum
et Arabicum шаге instar peninsulae inclusa , altera Svtixr¡ , h. e.
ocádentalis , versus occasum Aegypto , versus septentrionom Sy-
nac finítima; alii vero in tres partes dividunt Arabiam, scilicet
ittraeam , Desertam. Felicem , Hebraice dicitur 31» Arab , vel
Stcphanus Vol. IV. К

r
 146 THOMAE DE PINEDO

quod eius pare quaedam deserta sit, vel quod misil populi in ea
liabitarent, quorum celeberrimi fuere Nabataei, ct Sabaei, unde
7'hus Sabaeum ab Andino vate Aeneid. lib. 1. pro thure Arábico
sumitur, teste Servio, ad librum citatum v. 419.
Ipsa Paphum sublimis abit sedesque revisit
Lacla suas: ubi templum Uli, centumquc Sabaeo
Thure calent arae.
Mons Sinai in SS. celebrfctur1, ubi Moses nunquam satis laudatus
Iudacis suas dedit leges, ethnicis Scriptoribus Casius mons dici-
tur , ideo Solinus с 46. vocat Arabes nobiles monte Casio , in quo
fuit templum lovis, qui inde Cásius vocabatur, at deinde D. Ca~
iharinae sepulchrum Christianorum devotione celebre ; in eo quo-
que Magni Pompeii corpus iacebat , referente Straboue lib. 16.
cuius tumulum magnificentins exstruxit Adrianus, ut Ael. Spar,
tiaiuis memorat in Adriano, forsitan motus, ut erat cruditus
Adrianus, illo disticho celebérrimo:
"Marmore Licinus túmulo legiiur: Cato parvo,
Pompeius nullo : credimus esse Deos ?
Non me latet alium quoque fuisse huius Hominis montem Syriae,
quod est causa alicuius apud Scriptores confusionis; et haec de
"° Arabia suiliciant; si plura desideras, consule Strabonem, Ptole—
lhaeum, Plinium, et Bernardum Aldretum in libro, cui tituluin
fecit ï'arias Aniiguidades de Espanna, áfrica, y otras provincias.
— Tijç ö' av ïôoiç etc.] Sunt carmina ex Dionysio Pcriegeta,
in quibus graphice depinxit Arabiam , quae quia aliter apud cum
Jeguntur, ac apud nostrum, libuit apponere:
TVjç ô av ïSoiç лоогеою , votkÓtcqov olfiov odsvtov,
A§§aßwov noXnov (ivyctrov y.oqov , обте (isaf¡yv
Eilùxai £votr¡c TS xal A§§a$Lr¡s Iqccteivtjç
TVrdôv en ¿VTolír¡v tirçafiuévoç , à%ç>i ÄAevA».
Mane autem videbis ulierius , magis australem viam per—
gen*>
Arabici sinus intimum meatum (jropov) qui inter
Volvitur Syriamque et Arabiam amabilem
Paulum ad orientem conversus usque ad Selanos.
— Асатщус fifi/ {¡viti etc.] Est versiculus quidam, qui sine
nuctore circumfertur, dici solitum de Arábico tibicine, artem
vero tibia canendi olim Graeci tanquam sordidain contemnebant,
postea placeré coepit adeo , ut indoctus liaberetur, quisquís cius
esset expers , tandem Alcibiadcs oris de formitate ad speculum
conspecta tibias abiecit, átque ais i ter um vilescere, ut antea,
coepit.
 * ANNOTATIONES. 147

'AQttßic, «otados 'IvSixrjg Iv avTovóaa уыда.] Arabia,

flnvius Indicac terrae in regionc autónomo h. e. libera. Quod de-
sumpsit ex Arrhiano de expeditionc. Alexandri lib. 6. tt libro
Rerum Indicarum, cui 'Agaßaai ?&vog avrovouov dicuntur, qui
habitabant circa fluvium Arabin , et fluvius et incolae triplici gau-
dent nomine, fluvius enim diritur Arabia, Arbis, Arabiua, in
colae Arabitae, Arbitae, Arabii, Arabitae et fluv. Arabiua et
civitas Arbia mcmoratur Ptolein. Geography lib. 6. c. 21. in Ge-
drosia regione Indiae finítima.
'AcaßvCa, nóhgrrjg KavxavlSog etc.] Arabyza urbe, quae
ana aelale Pesines vocabatur, a nemiue, quod aciaui , celebra-
tur. Pro Ileaivijç legendnm auspicor Jlcaivig. Sed ego in corri
gendo Stephane Maaoretbaa Tiberiadia polius , quam Criticorum
iilius audacea imitari volo.
"Açuôoç, vrjcog Ooivtxr¡g.] Aradua, insula Phoeniciae He- 97
brace dicilur Til« Arvad, memoratur Exech. 27. v. 8- *|b tarent/ a
TO ITIN J1VX rat» VI i. e. lösche Isidon et Amad liai и satim lac,
i. e. Habilatores Sidonis et AmadJuere rémiges libi. Loquitur Pro-
pheta contra Tyrum urbem, ubi D. Hierouymua et aeptuaijinta senes
¿¡radii 1 ntei pretantur, то IosebcArvad. Erat in bac insula urbseius-
dem Hominis, ex qua Tyro etSidone conilata est Tripolis, teste Ste-
pbano in Tijinoi.iç. Paria eliani dicta fuit Aradus, ut refert Pliu.
Jiat. Hist. lib. 5- c. 31. In Phoenicia mari est ante Ioppen Paria,
iota oppidum in qua obieciam Andromedam belluae ferunt , ¿am
dicta Arados, inter quam et contincntem quinquaginta cubiia alto
mari, ut auctor est Mutùinus с foule dulcís aqua, tubo coriis ja
cto, usque ad vada trahitur. Et eius et fontis menlionem facit
Strabo Lb. 16. ubiiuquit, a quibusdam exsulibus Sidoniis conditam
fuisse; Pananos vero memorat losephua Antiquit. lib. 14* с. 17-
et de bello Iudaico lib. 3- с. 16. célébrât Andromedae catenarum
signa extantia circa Ioppae scopulos. Aradua vero Alexandre
Macedoni dedita est, ut referunt Quint. Curlius lib. 4* c. 1. Ar-
rluanua de expeditionc Alexandri lib. 2.
'А о a lO« Q fa, ovTtag r¡ Фкюьд náXai. ] Araetbyrea fuit re-
piouis nomen in Achaia, quae S Ira bon is aetate Phliasia dicebatur, ut
ipse tradit Geograpbiae lib. 8. cuius appono verba : 'AoaiQvota
i' iaùv , ■»/ vvv xcdiwuêi'tj Фкшаю, etc. i. e. Araethyrea est, quae
nunc vacatur Phliasia , urbem habebat regioni cognominem ad
monlem Coelossen , postea migratum inde est et triginta ultra Sta
da* urbs condita, quam appeliaverunt Pbliuntein. Phliuntem
vero Arantiam vocatam fuisse , auctor est noster Auctor in
'Aoatnta.
К 2

r
 148 THOMAE DE PINEDO

— "Opr¡QOC.] Hemisticliium illud in quo Araethyream Smyr-

nacus vates amabilem vocat, invenitur II. 2. v. 571. ad quem lo
cum Archiepiscopus Thcssalonicae nihil effatu dignum affert.
— Ilavactvíag OívxÍqo n£Qir¡yr¡aia>c 'Eíkáoog.] Saepe Epito-
mator noster advocat Pausaniae libros hoc titulo , et nunc ex eius
Corinthiacis verba affert, quae apud eum sic leguntur. Nam Au-
ctor noster rai-o lidi transcriptoris muñere fungitur: "Agavxog 5h
v[¿g"AoQig, xai9vyaxr¡Q iyévcxo Aouidvaalu. Tovtovç cpctal Okiá-
97 Gioi &r¡Q¿Gcu re Ipntiçovç ytvia&ui, xort xà ig vcókepov avaoEÍovg.
b ücoaTto&avoverjg oh AgaiQvQaíag, "AoQig èg (ivi'¡pr¡v тт}д ¿otlq>r¡c
HíTcavúuaasv AqaiQvqaiav xr\v ушдиу' xa\ 1л\ тп5£П0(1ТЦЗод zov¡
'Ayafiépvovog vjtr¡K¿ovg' Xttxukiya>v то ïnog ¿тгощасу'
Ogveiàg т ivifiovro , Aqui&vqíi\v т ÍQaxcivr¡v.
id est, Arantis vero filius Aoris, et filia fuit Araethyraea , hos
Phliasii aiunt et venandi et bellicaviriute excelluisse , mortuavero
ante Araethyraea , Aoris in memoriam sororis regionem Araclhy-
raeain vocavil; et ideo Homcrus Agamcmnonis impeño subditos
recensens carmen illud fecit :
Orneasnue colunt , et Araethyream amabilem.
Ex dictis et ex Pausaniae Corinthiacis patet, Arantiam, Araethy-
raeani, Phliuntem, Pliliasiam eamdem fuisse seu urbem, scu re
gionem , de quibus operae pretium est audire loquentem ApoIIo-
uii sçholiasten, cuius ad Argonaulicor. lib. 1. v. 115. sunt, quae
sequuntur verba: IZoAtç IIcIotiovvijOOV rj'Aoai&vçêa, ¿V ¿qîoiç
xi¡g £uivàvoç %u^ivr¡,r¡ vxlv ovo¡ia£onivr¡ qsliovau ¿по Фкюьгход
то v dwvvQov xcà X9ovoqivkr¡g ' xaï avxog 51 /liôvvaog ФкюИд ojvo-
fiâ&to, àito xov etc. i. e. Civitas Peloponncsi Araethyrea in finibus,
seu ierminis Sicyonis sita , quae nunc vocatur Phliusa a Phliunte
Dionysi ex Chthonophylafilio ; et ipse Dionysus Phlius vocabaiur,
etc. Nota obiter Araethyrea cum diphthongo ae in penúltima, et
cum e psilo scribi.
'Aoal, 'lutviag vrjcoi xgtïg etc.] Célébrât Epitoinator noster
tres loniac ínsulas nomine Aras, quarum nulla apud alios, quod
sciam, fit mentio; Athenaeus lib. 6. ex Dieuchida in Megaricis
memorat ínsulas Araeas, quarum etiam mentioucm fecit Eusta-
thius ad II. 5. v. 41 1. Utrum vero noster ex Athcnaeo etEusta-
thio sit corrigendus, an hi ex nostro, perinitto tuo arbitrio.
'Асах vv&og, ooog Boimxiag.) Aracyntbus, mons Boeo-
tiae; Plinius Nat. Hist. lib. 4. cap. 27. Aracynthum Acaruaniae
inontem agnoscit, Eustalhio in Periegetam v. 431. Aetolicus
mons dicilur. Potuit idem fluv. diversas perfluere regiones. Andino
Vati Actaeus Aracynthus dicitur., quod esset vcl littoralis vel sa—
xosus. Graeci eniin axir¡v a quo Actaeus , noil solum littoralcm
 ANNOTATIONES. 149

cram vocarrt , ecd etiam tojtov ncrçtôir) , locum saxosum ; ac Au

ctoris nostri sciiteiitiam vates illc confirmât, duro inquit Bucolic,
£doga 2. v. 23.
Canto, quae solilus , si quando armenta vocahat , 98
Amphion Dircacus in Aciaeo Aracyntho. a
Dircaeus cnini suraitur pro Thebanus. At Thebac erant in Boeo-
lia , ergo Amphion Dircaeus cantabal in monte Boeotiae, a quo
Minerva Aracyntkis dicta fuit Khiano, cuius noster allot versi-
culum.
'Aoavrltt, noliç, r¡ vaicqov (DAiovc etc.] Videsis, quae
pag 97- annotavimus.
'Agoutis, noTctfiiç'AQptvlas xa\ встхаНад etc.] Araxes,
duos liuius Hominis íluvios célébrât Stephnuus , alteram. Anne—
niae, alterum Thessaliae, qui Peneus celebriori nomine dicebatur;
tertium eiusdem Hominis Persidis nan longe a Persepolis moeni-
bus lluentem meuiorat Quintus Curtins lib, 5. Omnium celeberri-
mus hoc nomine erat Armeniae, qui antea Jiactros vocabatur, au-
ctore Auetore de lluminibits. oriebatur ex eisdem ac Euphrates
locis, sed deflectens ad orientem in mare Caspium aquas exonera-
bat, teste Plutarcho in Pompeio, cui libellas ille de üuminibus
tribuitur.
— '£* той 'Ayál-avTOS. ] Peneuin Thcssaliae ecleberrimum
lluvium Araxem quoque vocatum fuisse inquit, cuius etyuiolo-
giam deducit h. xov 'Aga^avrog, id est , Araxante, erudilissimus
CI. Salinasins (quidquid dicat Kerkoetius ille ; quia nullus est, qui
omnibus horis sapial) inSolin. fol. 1202. illud Auctoris nostri 1%
TOv'Aoa^avtog nimis violenter corrigit, ac pro eo legenduni esse
inquit ix tov Agaçai zà Té¡.mr¡, hoc est, quod perrumpal Tempe;
ego nondum tanluin imperium mihi in Stephanum arrogavi, ac 93
saepe nee Masorethas Teberiadis, nee Críticos Helladis imitari volo. ь
Nulla eiiim corrigendi libros porrigine corripior, praesei-tim cum
hie Stephani locus nulla correctioue opus habeat. Auetor enim de
lluniinibus Am.ris ctvinologiaui ab Araxe deducit, noster ab Ara
xante. Utramlibet elige.
'AQtí%va7ov, ¿"poç "Aqyovg etc.] Arachnaeus mons'Argo—
rum celebratur Auctori nostro , antiquitus ¿anvatkátav dietas;
de quo audi loquentem Pausaniam lib. 2. "Eozi, ôs ôooç vtciq tt]c
Ai¡aar¡g то Açaivaïov, nú\ui ôè £anvat\úze>v Ы\ Ivuypv то ovo-
uet f t'Àr/qptt. BuJ,uoi áí lîaiv h> avzm, Aïog Tf xaï Hoaç id est,
Es/ vero supra 1. essam mons Arachnaeus , aniiquitus auiem Sapy- •
bclatcon sub Inacho nomen acceperat. Arae vero sunt in eo, lo
tis Л lunonis. Pro ôià то« a legendum existimo diàzov at, et haec
 150 TH.OMAE DE PINEDO

seal tf¡v ílr¡g Si¿ той«, r¡ Sià той v expungenda censeo. Nam Au-
ctur iiostei' lantum agit de siniplicibus et composilis finilis in aiov.
'A о a % a o í « , nofaç ùvk ¿Jtoítev Maaaaysxàv. ] Memoratux
Aracliosia , urbs non longe a Massagetis ex Strabonis lib. 11. Ara-
ebosia Straboni libro citato non celebratur tanquam urbe , sed tan-
quani regio. Eius enim sunt, quae sequuiitur verba; Kai ц ' Aaa-
%v)GÍtt ai ov nolv ûnoùiv ion, xtù avrr¡ xoig voxtoig /luoeci rmv
ooàv v7t07ie:rztoKVÏa , y.al (iê%Qi xov Ivôov лотовой xsxafiévij ¡isgog
ovGa Tijs 'Açiavrjg. id est , Aracliosia etiam non procul abest, ipsa
(juot/iic meridionalibus moniium parlibus subiacens , usque ad In—
dum'amnem porrecla pars exislens Arianae.
99 __ гТло ZtuiQttucios XTie&tÎGtt ^Ttjetc] Cum priusAracho-
a siam urbein memorasset. , nunc, inquit nescio ex quo auctore, a
Semiramide conditam fuisse, quae etiam Cophen vocabatur. Si
epitomator nosler legissctscriptores Latinos, iurareru haec ex Pli-
riio'hausisse. Sic enim Nat. Hist. lib. 6. с. 23- loquitur: Arachosia
cum oppido , ßumine , ciusdent nominis, quod quidem Copben di~
xere, a Semiramide condilum. At Ptolemaeus Geographiac lib. 6.
с 2. ut el Strabolib. 11. Aracbosiam urbein non novit, sed regio-,
nein, inter cuius oppida Arachotum memorat. Terminabatur vero
Aracliosia ab occasu Drangiana, a septentrione Paropanisadis , ab
Oriente parte Indiae , a meridie Gedrosiac parte, auctore Ptole-
jnaeo libro capitequo citatis. Quare Arachosia civitas Plinio est
oadein, quae Ptoleinaeo Arachotus , de qua not. scqucnli agemus.
'Аоа^ыхоХ, nókig ' Ivôixrjç etc.] Aracboti, nuni.plur. et ac-
centu in ultima , urbs Indiae niemoralur Epitomatori uostro , quae
num. sing. mase, et acccntu in antepenúltima , Arachosiae inter
chítales celebratur Ptolemaeo Geographiae lib. 7. c. 20. Sed bu-
iusmodi ¡liTaßoltj tarn numeri, quam generis, atque reliquorurn
ti'anslalitia est apud Scriptorea,
— Eial nal alXoi Tch]aiov Maoaaytxmv etc.] Nunc agit de
Aracliotis populis , ac buius nomims duos fuisse inquit ex Stra
bonis auctoritate lib. Ц. alteros prope iMassagetas, alteros Indiae;
at si ego oscitanter non legi Strabonis librum undecimuin , id ex
Strabone non evincitur. Nam apud eum libro citato Eratosthenes
auctor est, Aracbolos et Massagetas iuxta Bactrios ad Oxum la
cere. Bactrii autem erant iuxta Paropauisadas. Paropanisades vero
versus septentrioncm Aracboti terminabantur, ut apparet ex Pto-
lcm. lib. 6. c, 20. Ergo iidein fuere populi, praesertim cuín Pto
lemaeus aliam'huius nominis nee gentem, nee regionem agnoscat.
Hos Aracbolos et Indos bis íinitimos Alexander Magnus in magna
rerum penuria, et summie militum laboribus subegit, referente
Arrhjano Aiiabaseojs Alex, lib. 3» Toto vero coelo aberrat Q. Cur
 ANNOTATIONES. 151

tins, qui lib 7. C.3. inquit, Alexandrum subegisseAracbotos, quorum

regionem ad roare Ponticum lucal; nee ab boc crrorc cum un-
quam vindicabit CI. Sahnasius, qui sua consueta erudilione id co
llator agere in suis Plinianis Exercit. in Solin. fol. 1176-
— Ai-¡üg ôî kcxxêov , %al 'Аса-цыхцд , xaï Ас>а%шход.]. Cum
opinarelur duos fuisse buius Hominis populos, duo coruiii ctlinica
fiiigit, Aracbotes, et Arachotus, quod propria tantum auctoritate
firmat; at de una cademque gente utrunque dici potest, quod est
apud Scriptures frequentissiinum.
'Acßaxr], nôkig iv Kckxißijglci, ojg'loßag.] Arbace, urbs 99
in Celtiberia celebratur ex loba, cuius ethnicuin, Arbacaeus, Ar- b
bachos Auctori de virie illuslribus, quos scribit a Q. Caccilio 31c-
lello dornilos, una cum Ortelio puto esse eosdem cum Arevacis
seu Arrcbacis Hispaniae quoque populis.
'Agßavtov. 'Aaßüxwg ctxxi'j. ] Lege 'Acßavtog ¿y.xt]. Nain,
enm egerit de ci vítate ad Poulum, quae Arbanium dicebatur, cu
ius nulla apud alios fit mentio, ac eius gentilitiuui dixeril esse,
Arbanius , ratio clamât scribendum esse 'Agßaviog ¿xnj , quau-
doquidem id in exemplum aifert.
'Acßat-uvol, i&voç Aiyvaxtxôv. ] Arbaxani , popùli Ligu-
stici memorantur ex Theopompo, sed innominate cuius sunt, quae
illico apponit verba ex eius lib. 43. quae mutila citât in 'Ityíxov- <
pet, unde didicimue esse ex Theopompi libro citato. Arbaxano-
rum vero nulla apud alios, quod sciain, fit mentio; uoster in
IÇ'ixovçoi eos vocat Arbatanos.
— 'Jiplxoçat.] Lege ' hpixovQoi. Sic enim cos vocat suo loco.
'AcßsXti , nóktg Huttkiaç.] Memoratur Arbele, Sicibae urbs,
ex Pliilisti de Reb. Siculis lib. 8. cuius nulla quod sciam, extut
memoria, nisi in adagio, cuius memiuit Suidas in 'Aoßikat hisce
verbis : 'Aoßikat, я олю'и« £ixikixov щ 'Agßekr] , oí ôh ivoixovvxíg
íxíioe iaúxuvv ivelaitáxijTOi ílvaí, %a\ ;r«potf*ta ' Tí ov уещщ
iùv iff 'Acßikac ; id est , Arbelae, oppidum Siculum, Arbcle, i/ui
vero iüic habilabant , Jacilc deeipi putabantur, et paroemia : Quid
non cris profectus Arbelas ? De eis dici soll ! um , qui peregre pro-
fecli magua sibi pollicentur freu simplicitate gentis, ad quam
probci«силtur.
"Aoßijla, nóhg IIíqOixi) ele ] Arbela, neutro plur. urbs
Pérsica dicitur Stepbano, non quod Pcrsidis urbs esset, sed quod
Persis subdita, ac si cui Antuerpia ci vitas Hispánica diceretur.
Sita fuit in Babylonia regionc, a qua ad Лптш seu Ninivcn Pa-
rasangac tantum iter ei at , teste ßemamiii. in suo 1 liner. Semira-
mis, »vu, ut alii credidcrc, Relus, cuius regia ülic oslctidcbatur,
banc «vitalem condidit, auetoru Curtió bb. 5- c. 1. Epilouiator

r
 162 THOMAE DE PINEDO

noster ex Strab. Jib. 16. inquit ab Arbelo Athmonei filio nomen

adeptam fuisse. Bochartus Geographiae Sac. partis primae libro 4.
с. 19. aliam aflert eiue Hominis etymologiain , sed cum fosephus
nos doceat in libello, quem de vita sua conscripsit, fuisse huius
nominis oppidum Galilaeae, quod etiam memoratur Machab. lib. 1.
с. 9. v. 2- нес поп Osee с. 10. v. 14- cui Ънэпн Arbel dicitur;
ideo'coniicimus fuisse id Hominis oppidis orientis commune, quin
etiam a Beniamine in suo Itinerario , eodem modo Ью-in Arbel
appellatur, unde Graeci parum deflexo nomine Arbela fecere.
100 Circa banc urbem divulgarunt Macedones Alexandrum vicisse Da-
a rium , cum re vein apud Gaugamcla id accidcrit, ut referunt Pto.
lemaeus et Arislobulus apud Arrhianum de expeditione Alexandri
lib. 6. пес пои Strabo lib. 16- et Plutarcbus in Alexandre. Cau
sam vero, quare Macedones id fecere, referunt Strabo et Ar-
lbianus libris citatis, scilicet, quod Gaugamcla vicus parvus erat,
nee tanta gloria et celebritate dignus.
"Acßig, похацод rrjç IvSiKtjç.] Arbis, amnis Indino, gens,
quae ad eius oras babitabat, Arbius , vel Arbitac, de quibus vi-
desis quae in" Aoaßig annotavimus.
'Acßovxalrj, nôliç ptyloTt] ifjç etc.] Arbucale, urbs ma
xima earum , quae intra Iberum fluvium ex Polybio Jibro S. cu
ius ecce verba: 'Aoßovxctkriv as ôià zo ¡iêys9og tîjç згоАгыс, xa)
то nkrj&oç etc. id est, Arbucalen autem propter magnitudinem ur-
£¿4, et multituilinem oppidanorum , et eorum virtutem magno la-
bore obses.iam vi capit. Fuit Arbucale Carteiorum urbs iuxta Va-
caeos Hispaniae populos, quam Livius lib. 21. с. 5- Arbacalam
vocat, Hcrmandica (inquit ille) et Arbacala Carteiorum urbes vi
captac (ab Annibalc) Arbacale et virtute et multitudinc oppidano
rum diu defensa. Eodem ore etsi non eadem lingua videntur loqui
Polybius et Livius.
Aoßav, -to'Aiç Ikkvolctç, Uokvßioc Sevriça. ] Arbo, urbs
Illyriae, ex Polybii lib. 2. cuius sunt verba: Of 6' Síkoi návrtc
Fqpvyov tlç xbv Acßava CxtSae&êvTtç , id est, Alii vero отпея
fugerunt Arbonem dispersi. Utitiir nomine urbis in genere mascu
lino, quod uiiruin est non notasse Stephanufn. Solet enim id an-
notare. Apud Polybiura vero eius vetus interpres videtur Iegisse
Narbonem, ut et Xylander in suo Polvbio Germánico, quod fa
cile solet accidere inhuiusmodi dictionibus, cum ultima littera di-
ctionis praecedentis applicatur subsequenti, ut est apud Polybium
tic xav 'Aqßäva pro tic tov Naoßuva. Sed cum huius Illyriae
civitatis apud alios ecriptores nulla , quod sciam, fiat mentio, non
possumus corto scire, utrum Arbo, an Narbo vocaretur.
'Aoya v9.wvis, Sqos Mvfftoj inl r¡j Ki<p etc.] Arganthonis,

I
 ANNOTATIONEN 153

mons Mysiae prope Cium Ponti urbem ab Arganthonide Rhesi'

uxore, Straboni lib. 12. Arganthonium dicitur; eius sunt ver- 10O
ba: 'Tnigr.iirai ôi Ttjff UgovOiaSoç Sgog, o xaXovoiv 'Agyavdm— Ь
viov ' ivrav&a ôi (iv&tvovtsi zov TKav iva tcív Hgay.Xsovg £t«í-
çav ovfiniivoavTa hú rijç Agyovg uvxm etc. i. e. Supra Prusia—
dem mons est , quern vocant Arganthonium; hie fabulantur Ну—
lam unum ex Herculis sociis , qui una cum со Argo navi vecius
fuit, dum aquatumexit, a Nymphis raptum fuisse. Cium vero et
hune ex Herculis sociis unum revertentem e Colchis, urbem sibi
cognominem isthic condidisse , et nunc quoque apud Prusienses fe
licitas quaedam celebraiur , et montes cum thiasorum choro con-
scenduntur y Hylasque vocaiur, quasi si ad eum inquirendum in
sylvas ivissent. Memoratur etiam Apollon. Rhod. Argonautic.
lib. 1. v. 1178. apud quem 'Agyavdávtiov peí- и m penúltima
scribitur :
'Auqn 'Agynv&ávttov одод пдо%оад *£ К1ою
Tovg piv li'lfiveaç Mvaol.
Circiter Arganthonum montem et efßuentias Cii
Jpsos quidem hospitaliter Mysi.
Ad quem locum nihil novi eius Scholia habent.
— Ano Agyâv&tovoç rPr¡aov yvvaixoç.] Lege 'Agyav&coví-
tog, id est, ab Arganthonide Rhesi uxore , etsi, ut notât noster,
el toemina cL nions Arganiho quoquc diccbattir, sed ego id de
foemina, quae montem habilahat, non de Rhesi uxore intclli-'
gcnduin puto. Quod si haec sententia tibi non placuerit, puta
hac vice me vel Masorctharum iure, vel Criticorum imperio in
Stephanum usum esse.
Aq ytvvoveu, vijaog пдод rr¡ r¡netga ri¡g Tgaáoog etc.]
Argennusa, insula ad continentem Troadis, iuxta Argcnnuin
Promontorium. Tres memorat Strabo lib. 13. inter Mitylenen et
Metliymiien , tut ¡dein Tliucydides lib. 8- Plutarcho in L)'sandro
Arginnusae dicuntur, ad quas celeberrimus il 1 e Lacedaemonio—
rum dux Ijysanaer navalem pugna ni una cum vita amisit, ut in*
ibi refert idem auctor.
— Паса xo'Açytvvov ¿notar?Joiov.] Argennum Promonto
rium, iuxta quod crant Argennusae insulae, quae nota praece-
denti memorantur. Celebratur etiam inter alios Straboni lib. 13-
— ' Avôgoztmv lv тггостю rrjg 'AtdtSoç ôià tov t.] Insula 101
Argennusa Androtioni lib. 4. Atthidis dicebatur Arginnusa, ut a
et Plutarcho in I.ysandro ; nec non Plinio Nat. Hist. lib. 5- с. 81.
'Acyiovvifiog, vrjoog fiixoà пдбд тю Kavmßm Atyvnzía.]
Memoratur Argei insula, insula parva propc Caiiubum, nomen
adepta ab Argeo Macedone ; supra in 'Açyaïç dicitur vrjaog 'Ад-

Г
 154 THOMAE DE PINEDO

yaíov , sed a nomine, quod sciara, memora tur, ac etsi ab Ar-

geo rege Macedoniae nomen accepit, incolae tarnen Argeoiae,
non Argcadac diccbuiilur. Argeadae eniín dicebantur Macedoniae
,' reges, ut patet ex versibus Sibyllae apud Pausan, lib. 7.
"Açyikoç, nóhg Ocáxrjc, ад @ovxvoíor¡c oydo't;.] Argilus,
urbs Xbraciae ex Thucydidis lib. 8. Non lib. 8. sed lib. 5- iiienii-
mt Thucydides Argüí civitatis, quare pro ¿ySór¡ scribe nêfirtzi],
de qua sic loquitur Herodotus lib. 7. Sic as ¿7to zov Xtijv^iovoç
Ikoqcvszo 6 axQuxàçt ivOavza ngèç rjkíov avcfiêav leu alyiukàç,
iv та» oixr¡uivr¡v "Agyikov nóktv ' Ekkáoa naotír¡ie. id est , Ubi
ab Strymone fluvio progressus est exercitus, Ulic ad salis occa—
sunt est littus, in quo sitam urbem Graecam Argilum practeriit.
— öinokhai, 'Açyikiot.] üppidani, eeu cives urbis Argili
dicebantur Argilii: eodein modo celebrantur Tbucydidi lib. 4.
"Açyoç, &iuGí]\íoxáxi¡] nokiç J7ïio.Toi'i'/,oov etc.] Argos,
urbs Peloponnesi, multis famigerata uominibus , singul. num. et
neut. genere dicitur tain apud üraecos, quam apud Latinos:
apud bos tantum in usu est nominat. accusât, et vocal, in num.
.plur. mascul. genere usurpant. Undecim liuius uominis memora t
¡Jtepbanus, sed omnium celebérrima fuit hacr, Pharonicum Ar
gos, sic dicta ab Pharoneo rege, Aegialia, a quodam Aegialco,
vel quod Argos et Aegialia sint looàvvciua. "Açyoç enim omnis
campus iuxta mare vocabalur, ut infra inquit noeter, de quat
pperae pretium est audire Slraboncm loquentem lib. 8. Tav
i>i хата Utkonovvr\aov nukeiov ¿vôofcorciTai ytyôvaai, xal ft£-
%Qi vvv tlaiv 'Açyoç T£ 2¡ltttQVr¡ ri' Siù ôh то nolvdovkfajtov,
■ir/.una Stï iiaxQokoyeîv jttpl avxwv , etc. i. e. Omnium vero, quae
in Peloponneso sunt , urbium illusirissimae fuere et adhuc usque
sunt Argos et Sparta, ас propter earum celcbriiaiem , minime
oportet de eis longum sermonem institucre , ne ab Omnibus dicta
répétera videamur. Antiquitus quidem fama Argos superabat : sed
inferioribus temporibus Sparlani omnibus modis superiores fue—
runt, libcrlatem suam perpetuo servantes.
— Kai' InnaßoTOv diu ni etc.] Argos Peloponnesi urbs Hip-
101 poboion quoque dicta fuit, non ex fabula, quam refert Epitoma-
b toi' noeter , sed quod campos baberet pasceudis equis óptimos,
Ut yidelur inuuere Suiyruaeus vates II. 3. v. 75.
' Aoyoç ig ImtópOTOV , y.ai 'yí/niíSa xakkLyvvaiy.tt
Argos in Hippoboton, et Achaïam pulchras mulicres ha
ben tem.
Ad quern locum Euslalliius eliam ad fabulas divertit, cum pus-
set ail rei veritatem. Strabo lib. 8. 'innoßorov iutcrpretatux íw-
niov, id est équestre.
 ANNOTATIONES. 155

— Eira, "Iaaov , ¿ico ' iáaov iov хат ivlovç itaroèç 'lovç.]
Postea Argos idem lason dictum est ab laso pâtre lus; £ustatli.
ad II. 3. v. 75. inquit ex Hellanico tres íilios rcliquis.se Pboro-
ucuiii Argiae regem , qui inortuo pâtre Argiain inter se diviserunt.
Ili vero fuere Pelasgus, lasus et Agcnor, a Pelasgo Pelasgicum
Argos, ab laso Iason Argos. ^Ab Agenore vero, quod t»)v rtaiçt-
r.t¡v tïktjrptv iTiJiov vocatum fuisse JJippoboton Argos. Praeter
consuetudinem nostram immorati sumus in buiusmodi bistoriis,
quae fabulas oient ; satis esto dicere Iason Argos ab Homero vo
tan Odys. 18. v. 245.
Elitâvréç at ÏSoisv ¿v" Iaaov"Agyog А%аю1.
Si onirics te vidèrent per Iason Argos Achivi.
— Kai /ííí¡jiov ôiù zr¡v ôLtyav tcSv voáicov.] Inquit etiam
Argos vocatum fuisse Dipsion ab aquarum siti, pro Jíiptov íiden-
ter lege Ilo/ivötyiov- Sic enim apud Strabonem vocatur ex Ho
mero , apud quem 11. 4- v. 171. sic appellatur:
Kai xtv ¡kiy%iOtoç лоХна"^10" "Aqyoç txoíurjv.
Et maxima notatus ignominia siliculosum , i. e. deside-
rabile sirgos veniam.
Strabo lib. 3. Homericum illud noi.v5ÍTpiov"AQyos explicat jeolu-
xÓ9í¡tov , id est valde desideratum , siti pro desiderio, transla-
tione poética, sumpta. Alias etiam addil explicaliones , quas
apud ешп videre licet: haec mihi videtur verosimilior, cum
príus dixerit nkáouá esse irgos aquis caruisse cum maiore sui
parte situm esset locis planis, ac prope urbem íluere Inucbum
amnetn per multas delapsum convalles. Argo adhuc dici inquit
Philip. Fer. Alex, in suo Lex. Gcographico.
— Aivztqa, "Aayoç то 'Autpiko%i>ióv.] Secundo loco memo-
rat Auetor noster Argos Amphilocuicum , quod in sinu Ambra-
cico condidisse Amphilochum Amphiarai filium post bellum Tro-
ianum , domum revcrsum , ac de patriae suae nomine Argos
Dominasse auctor est Thucydides lib. 2. Strabo lib. 7. ex Epbo-
ro inquit ab Alcmaeone conditum fuisse: ac denomine fratría
sui Amphilochicum nommasse, unaque aontcnliain Thucydidis
quam supra retulimus, refcrt.
— Toizr,, веаоаМас.] Tertio loco célébrât Argos Tliessa- Ю2
lia*, quod memoratServius ad Virgil. Aeneid. lib. 7. ex Lucaiio, a
cuius etiam offert sequeutem versiculum:
Ubi nobile quondam.
Nunc super Argos erat.
Vidësia quae p. 103. auuuUmus.
— rEßöaut], xurà Maxsôoviav.] Séptimo loco célébrât Ar
got iuceta Maccdoniam , quae ill Eparchia JMacedoniac sub duce
 156 THOMAE DE PINEDO

memoratur Constant. Porphyrog. de Them, libro 2. Them. 2.

Macedoniae.
— 'Oyoói¡,"AQyoc,O.QsaTixóv.] Octavo loco inemorat Argos
Oresiicnm , ab Oreste , cum ob matris caedem fugeret , condi-
tum in Epiro, auctore Strabone lib. 7. Argorum in Scythia nulla
lit apud alios nientio.
— "Açyoç ôi a^eôùv nàv mdíov кости dákctoaav.] Argos vo-
cari quoque inquit omnein fere campum iuxla mare , quod ex
Strabonis lib. 8. habet.
— To i&vixàv naacov, 'AQytïoç etc.] Omnium lutins nomi-
nis urbium gentile inquit esse то 'Açyùoç, id est Argivus , non
ab urbe Argos, sed a oonditore Argo, quem ituper somniavit,
cum ante nullius urbis ex omnibus , quas retulit , conditorem
eum nominaverit : diversas dcinde Argorum oppidanorum appel-
lulioncs tnemorat, quarum nullam reddit rationem; o unios de Ar-
102 gis Pdoponnesi , utpote celebérrima , intelligendas esse existimo,
Ь quam illustrabant arx Larissa , Inachuê íluvius, collis muni tus,
in quo erat Iovis ttmplum. Habuit etiam Junonis icmplum vetu-
slate et religione percclebre, a cuius Sacerdote foemina Argivi
.•unios numerabant, ut testatur Thucydidis Scholiasta ad eius
Jib. 2. Urbem r.elebrem celebriorem reddidit morte sua Pyrrhus
Epirotarum rex , qui captis per vim Argis , tegula a focmina Ar-
golide occisus fuit. Argis etiam natum fuisse equum illum Seia—
num. in historia celebrem refert A. Gellius Noct. Attic, lib. 3. с. 9-
Et haec de urbe Argis dicta suiïïciant ; si plura dcsidcras vide
Eust. ad Pcrieg. v. 418.
— KAi"Aßomv noirjTaîç àvazl&rjaiv.J Inquit omnia gentilia
illa patronymica Abronem tribuere poetis, ac quia èdvixà inlel-
liguutur, pro ад legendum a, id enim ratio clamât.
"Açyov ça , nôhç Qiaaaliaç , ту tcqÓtíqov "Aoyiaoa.] Ar
dura, urbs Theesaliae, quae prius Argissa, sita erat ad Pcneum
11 u vi mu, auctore Strabone, cuius ex lib. 9. sunt quae sequun-
iur verba: H ¡itv ovv Aoyioaa t] vvv Agyovça sm ты Ilrjvtiài
/..•¡г« dr. id est: Argissa igitur, quae nunc Argura, ad Pcneum
jluvium iacet.
— "Hv 6r¡ IIelaoyuiov"Aayoç £ÍK£v"Oiir¡Qoc.] Argissa, quae
aetate Strabonis dicebatur Argura, ut apparet ex eius verbis tio-
lOS ta praeccdeuti allatis, ab Homero vocatur Pclasgicum Argos,
л inquit Epitomator noster, scilicet II. 2. v. 681.
JViJv ó avrovç oaeoi то Ht\aayiY.ov"AQyoç ïvaiov.
Nunc vero ipsos quicunque Pclasgicum Argos habitaban!.
Ad quem locum, inquit Eustathius Thessalicum Argos quoque
dici , de quo videsis p. 102.
 ANNOTATIONEN 157

"Açyevvoç, vioç zijg Aiv-л avog, tov etc.] Pro rijcAevxto-

voç lege tov Atvxcovoç. Leucon ciiim fuit iilius Alliainatil ¡s , ut
« lai et ex Pausaniae libr. 6. et 9. cum Auctoris nostri institutum
sit agere de urbibus et populis, praeter eius institutum agit nunc
de genealogía Argenni lioeoti Agamemnonis catamiti, qui face-
tissirae poetarum Epigram, lib. 7. Epigr. 14. dicitur Arginus.
Ad cum enim videtur al lue! ere , quandoquidem in illo epigram-
mate memoratur una cum 1 h la Jlcrculis amasio etHylas epigram-
mate 49. eiusdem lib ri una .cum Ganymede, at apud Auctorem
nostrum aliqua suspicor delicere. luuuit enim oppidum, vel mon
tan aliqueui Argennum quoque vocari, cuius habitator, Argen-
nius diccbatur.
— Açiatocpâ vijc Se 'Aoyvvti , Sià diy&óyyov etc.] Si Cri-
ticorum impcriuni in Stephanum mihi arrogarem , pro 'Aoyvvtt
legerem Aayivvtioç , pro 'Aoyvvvioç vero 'Aoyévvios- Nam ipse
loquitur de Argenno et de Argeiinide Venere.
"Açyvça , fiTjrçonoUç iv 'Ivôixrj Taxcoßavr) vr¡aa>, etc.]
Argyra, metropolis in Indica Taprobana insula, quod est hordei
insulae. Etenim fertilissima est , ac plurimum facit aurum. Valde
oscitanter transscripsit haec Epitomator noster ex Ptolemaei Geo-
graphiae lib. 7. c. 2- apud quern sic leguiitur: 'laßaSlov, o ar¡-
fiaívti xQioijf vrjeoç. Evcpogwzúiij 6s kéyezai r¡ vijooç cïvut, y.cil
hmktïarov xQvaèv noitïv , I'jjîiv те urfxçovtoXtv , ovoua 'Açyvorjv.
id est labadiu , quod significat hordei insula. Fertilissima vero in
tuía dicitur esse , et praeterea plurimum aurum faceré (id est gi-
gnere) habereque mclropolim, nomine Argyren. Quare procul du
bio nostri Epitomatoris verbe sic ex Ptolemaei verbis allatis
corrigenda sunt: 'Aoyvçrj, ur¡Toóno\ic iv 'Ivôixrj 'laßaoiov vi¡Caf
о ¿at* xotiH/ç vijaoç etc. i. e. Argyre, metropolis in labadiu in
sula, quod est hordei insula etc. Et hanc existimo esse verain
huius depravad loci correctionem, et nominis labadiu interprela-
tiouem. Diu significare insulam ex Ptolemaei verbis allatis appa-
ret ; esse vero noiuen Persicum , inquit Vossius ad Melae lib. 3.
с. 7. Persae et commercio et armis frequentarunt oras Indiaema-
ritimas. Quare facile potuere ношен imponere insulae ab eorum
lingua, ut solet fieri. Adhuc hodie conservatur hoc nomen in re-
giooibus illis ; quandoquidem Lusitani cepere urbeiu celcberri-
mam Dio, quam Lusitanus Cygnus Cant. 10. Oct. 35. vocat il/a.
'trem ac eodem Cantu, Oct. 64. divitem appellat. Audi eum ca-
» en te m :
A este o Bey Cambayco soberbissimo
Fortaleza dará na rica Dio

'
 168 THOMAE DE PINEDO

Porque contra o Mogor poderosissimo

IJie aiude a defender o Senhorio.
Ad quem locum nihil crudilum affert eius praecipuus Commenta
tor Manuel de Faria amicus noster; Dio vero et Diu eadein est
iirbs ; sed rem veluti acu tetigit Petrus Teixeira in suis Relatio-
nibus Rcgum Persidis et Harrauzi с 22. qui omnes nebulas hac
IOS in re nobis discutiet: Y succedio , inquit ille, esto como dixe en
Ь la ciudad de Diu, que esta situada en la costa del Reyno de Cam-
baya: ado los Portuguezes tienen aquella famosa fortaleza, tan
celebre por las grandes villorías que en ella huvieron en varios
tiempos ; y pues la nombré, y no es devirtirme del Reyno de Cam-
baya, diré della una curiosidad advertida de pocos. El nombre
con que esta ciudad, es llamada de la gente Indiana ansi natural
como estrangera, es Dive, pronunciando la ultima e, suavissi—
mámente, y no es nombre proprio , mas común, que quiere dezir
Isla, como tanbien dizen , Ange dive, cinco islas: Naledive, que
los Portugueses dizen Maldiva , quatro islas. Sclandive , la isla
de Seylan- por manera, que Diu se llama Dive por excellencia
que es Isla: y quando hablando , o escribiendo la quieren distin
guir y hazer differentia de otras: la dizen Dive Nowlahà, que es
la isla île los nueve cuentos: porque referen, que pidiendo una
hija de un Señor de la isla, antiguamente d su padre algún don,
le concedió lo que imporiassen sus entradas o réditos de la Adua
na en aquel dia , y fuero nueve leques , que son nueve eventos de
la moneda de aquella tierra: dedonda le quedo el sobre nombre de
Dive Nowlahà: ansi que Diu o Dive quiere dezir isla y no es nom
bre proprio , mas común. Argyra vero, quae metropolis dicitur
Epitoniat. noslro, a Mela lib. 3. с. 7. vocatur insula. Eius sunt
verba: Ad Tamum insula est Chryse, ad Gangem Argyre. Al
tera aurei soli (ita Veleres tradidere) altera argentei: atque it a,
ut maxime videtur , aut ex re nomen , aut ex vocabulo ficta fa
bula est. De quibus regionibus sic loquitur PLolemaeus Geogra-
pliiae lib. 7. с 2- Tijçôs àoyvQàs %тоае , lv y nhïaxa íéysrai eï-
vtti aitctXXa aar¡uov , vneoxenui nfo]ai¿t,ovou roîç Br¡avyyT¡tatg ij
X:PT£H XSLPA, »tai avxr\ пкшха цегакка ï-(pvea %Qvaíov
etc. i. e. Super argentenm regionem , in qua multa esse dicuntur
mcialla argenti, superiacet AUREA REGIO, Besyngetis ap-
propinquans , quae et ipsa plurima habet auri metalla. Has vero
regiones locat Ptolem. libro capiteque citatis in India extra Gan
gem. Pliiiiiis lib. 6. с 11. confirmât scuteiitiam Ptolemaei. Sic
enirn ille: Extra ostium' Indi, Chryse et Argyre, fertiles metallis,
ut credo. Nam, quod aliqui tradidere, aureum argenieumque Us
solum esse haudfacile erediderim. Graecis Chryse et Argyre idem
 ANNOTATIONES. 159

est, quod Latin!» Aurea et Argéntea, nos verbis Latinis verti-

nas Graeca Ptolemaei. Caeterum opud eumdem Ptolemacum li
bro citato, capite quarto pro Simundu, legendum est Simuniliti,
de quibus videsis , quae in TaitQoßavn annotaraus.
— "O èori xQt&rjç vijeov.] Lege''0 loti xçi&rjç vijaoç.
A oyi o t vo i, i&voç fíüEtpíOTtxóv.] Inquit Argyrinos, po
pulos esse Epiroticos, sed еиш fefellit opinio. Fuere enini po-
puli Siciliae. Praestat audiro loquentem Isaacium ad Lycopliro-
nis v. 1017. ' O filv reoíijt^s euros, xai oî oiohciorcà atpákíovrat,
о ftiv, tovç Agyv^ivovÇf Agyvçlvovg klyav, öta то Ovvri&êvai
та fit roa, oías, ' Hm i'jtotixov ï&voç avTOvç kiyovßiv , ovx elôu-
tïç , Sri то 'Аду ¿¿giov nokl%vr¡ Ei/.ckiaç iaùv , oî>fi> r¡v S Ovy—
ygatptig Aiôëtagog etc. i. e. Hic quittent Poeta, et eius ScAolia—
stae errant, Poeta, Argyrrhinos vocans Argyrinos propter me-
trum, Uli vero , Epiroticam \gentem eos dicunt , nescientes Ar—
gyrrhium esse oppiduhim Siciliae , untie erat Diodorus historiáis,
nisi forte пес ipse sciebat , qúomodo sua ipsius patria vocabatur.
— Kai Avxótpgtov.] Carmen illud Lycopbronis legitur in 104
eius pocinalio v. 1017. ubi то 'Agyvgivovg duplici n scribilur. a
Açyv glnna, nokig xrjg Aavvlag etc.] Argyrippa urbs
Dauniae iu.xla sinum Ionium. Dr.unia vero sub Apulia compre-
liendebatur. Civitatem tria habuisse nomina , constat ex Strabo-
nis lib. 6. Argos Hippium, unde veluti contracte Argyrippe,
deinde Arpi. £ius appono verba: Ubnaiov èl xai 2a\ania, то
xäv 'AoyvQiJtTjvœv èrtiviiov. Ov jtoAw yàg St¡ tjjj 9aíárrr¡g vnéo-
xuvrai ôvo Tiôktiç, IV ys тю niôito (léyiaxat tûv IrakitoTÎôtuv yt-*
yowïai ngôxtgov, tog èx xtàv ncgißokmv ôijlov , ró rs Kavvvaïov
xttl t\ AoyvginTtrj , akXà vvv ikttrxovg tlaiv. etc. i. e. Prope est
Salapia Argyrippenorum navale, non procul a mari in planifie
sitae sunt diiae urbes , quae ut ambitus еагитп docet, olim ltalio—
tidum fuere maximae , sed nunc sunt minores, Cannysium et
Argyrippe , principio vero Argyrippe vocabatur Argos Hippium,
deinde Argyrippe, deinde nunc Arpi, uiramque Diomedes fcrlur
condidisse. Memoratur Andino vati Aeneid. lib. ti. v. 246.
lile urbem Argyrippam patriae cognomine gentis ;
Victor Gargani condebat lapygis oris.
Postquam introgressi, et coram data copia fandi,
Шипега praeferimus , nomen , patriamque docemus ;
Qui'bellum intulerint, quae causa attraxerit Arpos.
Dbi Servius, Hie in Apulia (Diomedes) condidit civitatem, quam
patriae suae nomine appellavit, et Argosippium dixit, quod no-
men postea vetusiate corruptum est, et factum est, ut civitas Ar
gyrippa diceretur , quod rursus corruptum, Arpos fecit.

r
 160 THOMAE DE PINEDO

— Avxócpgmv.] Carmen illud Lycophronis invenilur in eius

Cassandra v. 592. alterum ctiam appono carmen , ut Foetae raeu-
teiu percipias :
O S 'Aoyvoínnav Aavviav nay%hi\giav
HctQ Avoovïriv (pvlctfiov ÔOjXl'jCSTal.
Sic vero Argyrippam Dauniorum toíam possessionem
Iu.rta Ausoniam Phylamum acdificabit.
Ad quern locum Isaacius iiiquit, Diomcdem ab Aetolia eius pa«
tria pulsum Argyrippam uxbem, quae interpretatur Argos Hip-
pium aediílcasse.
—■ Avrr¡ Aápnr¡ ¡xateÏTo-] Argyrippam urbem Dauniae, in-
quit, Lampen quoque \ oca Lain fuisse, sed id nullu testimonio
urinal , nee apud alios, quod sciam, Im ¡ us cognominis seu no-
minis (it mentio. Fortisan id somniavit Epilomator nosier.
— Aiopriàw ft£T¿ xr¡v akaaiv t»/s Ríov etc.] Iuquit Diome-
dcm post captain Ilium muro circumdedisse Argyrippam, ас mu-
tato nomine vocassc Argos Hippium, sed Shabo et Servias aiunt
condidisse, (quorum verba allulimus supra, quod etiam coiilir-
ínat Isaacius ad Lycophronis v. 562.
— 7o ídvLxóv As/yvomniavóc. ZiQußav Aqyvomr¡vóc <pt]-
104 o»v.] Gentile Straboni dicitur 'Agyvçtnijvoç , quia ab ipso civitos
b etiam dicitur 'Acyvoínr¡ , ас eodem modo Epitoniatori nostro ab
Argyrippa dicendum erat Argyrippanus, non Argyrippianus.
Caeterurn si plura de bac urbe scire desideras, vide Clin . Italiae
Autiquae lib. 4- с. 12- eruditissimum virum , sed nescientem tol
lere inauum de tabula.
'Agh а к ios g, хсЛ AçSakitoziScç etc.] Ardalides et Arda-
liotides Musae Troezene colebantur. Troezen vero fuit Pelopon-
nesiurbs, ut ipse suo loco inquit. Nomen Las Musas accepisse
ait vel ab Árdalo , qui in earum honorem Tcmplum constituai,
vel a loco. Friorem sententiam confirmât Fausanias, cuius ex
libro secundo sunt, quae sequuutur, verba: Ov nougat ai íegov
MovocSv ton. Пощвен ôs Heyov avvo"Agöakov naïSa' Htpalaxov
etc. i, e. Non longe abest Musarum iemplum, r/uod construxisse
aiunt Ardalum Vulcani filium , quem et tibiam invenisse putant,
et Dlusas ab ipso Ardalides vacant.
— 'Ano 'Agôalov Tivôg iùyvaaah'ov etc.] Si res foret mei
arbitra, legerem ¿no Açôakov tivoç то íigóv ctvraïç íioveapí-
vov, ac sic. in versione mea lioruui verborum mentem exposui.
Nam in textu Graeco deficit то Upóv. Ardalus auteni fuit Vulcani
filius, .ut not. praecedenti ex Fausaniae lib. 2. claret.
— "Eßxiv ovv xoiî piv 'AoSakiàziç etc.J Cum prius dixerit
Ardalides et Ardaliotides fuisse Troezene Musas nomen adeptas ab
 ANNOTATIONES. 161

Árdalo , nunc tanquam si loquerelur de regione illa, insta quam

teniplum Musarum erat, quae Ardalitis et Ardalioiis vocanda
erat, ab Ardaliotie fingitur ipsi incola, Ardaliotes. Ab Ardalis
тего, Ardalus , ut Tliessaliis.
■t.'AoSta, xaxoixia rrjç 'haktaç • Zrcaßcov nlfinr^.] Árdea,
oppidum Italiae (то хатоша, apud Geographos, pro oppido
sumitur) ex Strab. lib. 5- ubi de ea sic loquitur: Kat ' Povrovloi,
oí rtjv aojje/ev Aqiéav ê%0VTtç etc. i. e. Et Rutuli, qui antiquam
hahebant Ardeam etc. memoralur inter Latinorum urbes medi
terráneas Ptolem. lib. 3. c. 1.
— 'ExXr¡9r¡ ¿no tvog rolv naiStov OSvaaíag, xetl Kloxr¡¡.]
Ardcam vocatain fuisse ab uno ex filiis Ulyssis inquit, quam sen-
téntiam proferí, ac si esset Strabonis; at Strabo nihil tale protu-
liL Id potuit legere apud Dionysium Antiquit. Rom. lib. 1. Sic
enimille: Stvuyóoac <5s o avyyçaqpevç iaroçù Oôvaoécoç, »aï
Kíqxi¡c viovç ytvéo&at TOtîi, 'PcSfiov, Avxiav, AçSêav etc. i. e.
Xenagoras historiens tradit Ulyssis et Circes iresfuissefilios , Ro-
mum, Aniiam, Ardeam, qui cum tres urbes conderent, eis ase
nomina imposuerunt. Sunt merae nugae. Graeci baec fingebant,
ut sibi banc arrogarent gloriam. Volebant enim Romain a Romo
Ulyssis ex Circe Clio conditam credi, de qua ad illud Maronis
AtueiJ. lib. 7. ... . , ,. ••
»УЯПМ" «JT"i— Et nunc magnum tenet Árdea nomen. ■■•• •
Sic Scrviu.s : Bene allusit. Nam Ardea, quasi ardua dicta est,
id est, magna et nobilis. Licet Iginus in Italicis urbibus ab au
gurio avis Ardeam dictant velit. Illud namque Ovidii in Uleta-
morphosi fabulosum est, incensem ab Hannibdle Ardeam, in 105
hone avem esse conversam. Puto fa Is um esse Serviurn, cum in- a
Suit Ovidium in Metaniorphosi dicere incensam ab Hannibale Ar
eata, «tc. Hamque Ovid. Meta morphoseem lib. 14. cum loqui
tur de Venere et eius filio Aenea et Turno, atque de Ardeae
evejsione, tandem inquit:
Congerie e media tum primum cognita praeges
Subvolat , tt ciñere» plausis everberat alis
Et sonus , etmacits, et pallor, el omnia, captant
Quae deceant urbem , nOmen quoque mansit in ilia
Urbis: et ipsa suis deplangilur Arpea pennis.
Plinias Nat. Hist. lib. 35. c. 10. célébrât Lac in urbe Reginae Iu-
nonis templum , quod picturis condecoravit M. Cudius Elotas,
qua de causa civitate donatus est, atque bis vcrsibus:
Dignis digna loca picturis condecoravit
Reginae lunonis suprcmac eoniugis templum
Slephanus Vol. IV. %

~:
 162 THOMAE DE PINEDO

r Marcus Ludius Elolas Aciolia oriundus,

, Quem nunc , et post semper ob arlem liane Ardea laudat.
Idem Auelor lib. 8. с 5. Ardeani a Danac Pcrsei matre conditam
fuisse inquit, quod chain confirmât eius seu simia, seu Epitoma-
tor Solinus с 8- Quam seutcntiam sequitur Andinus vates, nul
lius artis expers, Aencid. lib. 7. v. 410.
Quam dicitur urbem
Acrisioneis Danàc fundasse colonia
... l'vaccipili delata Noto. Locus Ardua quondam
Dictus avis, et nunc magnum manet Árdea nomen.
Michael Antonias Baudrnnd ad t'crr. Lexicon Geographic, anctor
est, Ardeanv hodie in minis ¡acere, ас esse tantuni castrum Mar-
cJiionatus Caesarinae genti« in ora maris Tyrrheni. Si plura de-
sideraa , vide Cluv.Ital. Anliq. lib. 8. c» 5.
., — Avrr¡ Tqela iXéysro , cíg Xáoeí.] Ardeam Troiam voca-
tam fuisse ex Charace inquit; sed id videtur soratliasse Charax.
Nei no cnini , quod sciam, id dixit. Liv. lib. 1. s la i i in in princi
pio auctor. est : Antenovem cum mullitudine Henelum, gui sedi—
iione ex Papklagonia pulsi, sedes, et ducem rege Pylaemene ad
Troiam amisso, quaercbant , veníase in intimum maris Adriatici
sinum: Eùgancisque qui inter mare Alpesque incolcbant, pulsis,
Henetos , Troianosquc cas tenuisse terras, et in quem primum
egressi sunt locum , Troia vocatur, pagoque inde Troiano nomen
est,, g£ní\fin¡iytrsa-Yeneti арреЦай. A^eneam ab simili clade do
mo projuguntj^sed ad maiora initia rerurn ducentibus fali» , primo
in Macedonian^ venisse , inde in Siciliam quaerentem sedes dela-
. .tum: ab Sicilia classe Laurcniem agrum tenuisse. Troia et huic
loço nomen est,. . . ,i,- •-. . -•,,•.. .
105 —fui abwvvTse, ,'Açôeârai] Incqlac civitatis Ardeae Ar.
jj deatae djquntur, Graecis , at I.atinis Ardeates , ut appare t ex Liv.
Ijb, 4- c. 7k, Legati ab ArdeatibuA Mfi.mam venerunt, ila de iniu-
ria querenies, ut si demeretur ea, in joedere aique amicilia man—
suros resiituto
"t? • agro appareret.
' ^'i »m ' '■■<-"B i''1™1-' . -. л a
' • т."' 'a''
— t,OTi not ÄoAtff MlVQiac, о>«, *oitJ,¿ сад ZxQaßmv. j Ar-

репе est Ardciá. Media autemPaeonîa , el ipsa tota sublinii.i. L.v

qiiihus verbis potius suspicarí posramuá fuisse regioném , quam'
civitatcnr.
'Açi9avi,a-,''it6ktç JEvolaç xaî Фсащд etei] ' Inquít Are->
tliusam, urbem fuisse Syriae'j îbrnciae et Euboeae, (nbi pro
Фафмц lege &йощ$$й» qui bus nihil invenicbam . qttod ïnerere-
 ANNOTATIONES. 165

tiff noatris observaliorñbus inserí. Quam nostcr Thraciae , Scylax

Macedoniae adscribit; quod plerutnque in rcgiouum coiiiinüs ac-
ciditapud Scriptures, pruut saepius annotavimua,.;.
— £au ко« xor^vn Zixtliae. xaï l&âxyç.] ¡Hoc modo diri-
genda sont illa Steph. Sic eniui i Ile amat luqui, non ut est in
textu.
— Г/ер' 'Aopoxoç nizçr) etc.] Haec etiam sunt' inversa, sic ■
тего sunt dirigencia , "Oftijpoe* c
IJao' KÔqcixoç яг'гру lui Tí xpijví} 'AoedovOrj. < ■ ■
Est eiBm vefsiculus Homcricua ex eius Odyss. 13. v. 408.
—■ AiSvfioç vno(ivr¡iutTÍ£tav etc.] inquit ex Didyuto ad ver-
*um llomcrii'uni praecedcnti nota citatum ocio fuisse fontes
Arelhusas, quorum celeberrimi fuere Siciliae et Itbacae, ulpole
Poelis decanta li. Fabulae me non délectant, nec volo in eis im—
morari. Videsis, quae hui us farínae all'crt Eust. ad Smyrnaei va-
tis carmen allatum. . .• :s -. .." .'. я
— 'Aq> ov nciaa xçrivn êm&tTixtSç oírte Hyttai."] Cum ex
Heracleone Glauci iilio ad eiusdem Odyss. versum . supra eitatum
ettulerit etymologiam lentis Arelhusae, mine ex codent inquit,
omuem fontem IniditixaçArethusam dici : alLiinen usus obliituit,
ul pro nomine proprio accipiatur. Peculiariter enim Arethusa. •
dici solet de fonte Siciliae seu Itbacae, utpote qui fuere celebrio- -
res reliquia. , I .. .- м ■ i:'¡' . :i'j..ú iIi'I ■ ,r
"A cu a, x$r¡vr¡ Iv &t)ßaic.] Sic concipienda sunt baec ver
ba: "Асна y.o/ji'v , хщщ iv &i'ißctic. Aliter cmmiion habet lo-
cum, quod inquit Epitoma tor noster, scilicet, quod ex duobus
noininibus fit uniim in gentilitio, b.c. ex Arta , Crene., gentile,
Arei. De hoc vero ' Thebarum fonte nihil apud auctorcs inve-
nitbaui. ■ •■>, b'.'i)|> .-г-. ...:;
"Antwç nâyoçr ¿xgioTiÍQiov'A9rivT¡atv.] Insigniter cor- los
ruptus est locus iste. Areopagus enim non fuit Promontorium, ut a
inquit Stephanus , aed tribunal , in quo Areopagitae eius iudices
caedis causai iudicabant. Quare pro ¿xçastriçiov lege lidenter ôi-
xaczi'/çtov, id est tribunal, quod erat Athenis in aire, cuius rei
locuples est testis Hesycbius. "Aotioç lláyog, inquit ¡lie, lv
'Abr¡vate ôwaeti'lQiOV , iv-VQ ¿xçoitokei. id esl , .Areopagus Aille
nt* tribunal in arce. (Athenarum arx Acropolis peculiai i nomine
dicebalur etPoZis, ut alibi amiotatur.) "Agetoç Jluyoç vero Lati-
nis dicetur Martius pagus , aed usus obtinuil , ut dicalur Areo
pagus. Erat etiam regio Atbenis ex quinqué in quas tota urbs ali-
quatulo fuit divisa. Eac autem lutte Aozonuyoi , Kqovov ndyoç,
TTavàç rtuyoç , TloauSàvoç nayoç t Epfiov тсиуос, quod testa tur
Uilduiitue in Üionysii Areopagitae vita. Tribunal л-его Areopagus
L 2

Г
 164 ТЫОМАЕ DE PINEDO

sic vocabatur , quod illic prímum Mare capitis causam dixerit,

ut tradit Pausan, lib. 1. Eius milices erant integri et iucorrupti,
unde paroemia , AçeioTcayixov oxv9q(07cotîqoç , id est Areopa-
gita severior , zt'AQtWKuyixov GiyuvôztQog, id est Areopagifa
iaciturnior. Utrumque vere de llispaniae inquisitoribus dici
potest.
. — Го Idvtxov i'Seï ' AQttomditvçJ] Quis non vîdet ante, baec
verba aliquammulta deficere. Gentde enim ab Areopagus non
potest Açeioneôievg esse, sed ' Асектиуицд. Ab AçeioneSiov
vero bene deduci potest 'AçeiofteStevg, de quo videbatur loqui.
— AiX ov% oroftofft Puiuixioiç о гг/яод.] Innuit loqui jrtpl
zov 'AgetoneSlov , id est Martius campus, a quo formabat gentile
■ 'Agtioneôtcvç-, ac inquit banc iorinam non convenire Romanis,
sed sicut ¿no xov ntSiov fit nsSîvoç vel ntoiavùç , sic ab 'Aquo—
ittoíov formandura esse ' AçiioneSïvog vu'AçeiomStavoç.
— Kai 'AgeoneSivóg.] Si ab neSiov dicitur nsôivoç vel яе-
-ëiavog, eodemmodoab 'AçeoneSiov debet dici 'AçeoneSïvoç et
i'AQtoJcsôiavog , non'Açeonefiwoç.
..." 'Açijvai-, ovo nóXug etc.] Duas huius nominis urbes me-
morat, alteram ;M»3sseniae, alteram Triphyliae. Hanc célébrât
lOSSmyrnaeue: vates ас omnium Poeterum parens Horaerus II. 2.
Ь -v. 571« ad quem locum Arcbiepiscopus Thessaloiiicae nihil me-
niorabile affert, quod nostris observationibus possit inservire.
Sita autem fuit iuxta fluvium, qui Minyius, ac postea Anigrus
vocatus est, referente Strabone lib. 8- Pausnnia inEHacis, qui
■ Samicum eani'quoque vecatam fuisse tradit, etsi Strabo libro ci-
,tàto Sainicum cius areem fuisse suspicatur, cuius suo tempore
neduin vestigia extabant, ut idem inibi refert; at Messeniae Are
nas nemo, quod sciani , meniorat.
— "Ourjçog.} Hemisticbium illud Homericum legi Lui- II, 2.
V. 571- Eius integrum carmen appono;
O'i Se Ilvkov x ivéfiovxo xaï' Agr¡vT¡v CQceTtivï]v.
Quique Pylum incolebant et Arenen amabilem.
( Açta i &г]кукые xai ovdnÍQmg Песету %ûioor.] -Aria, foe-
niin. cl üout. ренте , Pérsica regio : de bac re stÍjcw. Non oceur-
rit enim exemplum de regioue, quae foem. singul. et neut. plu-
rali vocetur. Aria vero Pérsica regio dicitur Epitoniatori nostro,
non quod Persiíleam comprehenderet, sed quud esset sub Persa-
ruin imperio.) Eius cnim dcscriptioucm babemus apud Cosniogra-
phum Geograph, lib. 6. с. 17- Tudelensi in itinerario dicitur
П*11> Aria-, at Paralipoui. lib. 1. с. 5. v. 26. vocatur Nin Ara,
unde delUxnm £st Gruecorum ct Tudelensis Aria, in quam Pul
et Tkjglaüipclneser Assyriorum reges ex Samaria Iudaeos trans
 ANNOTATIONS. 165
tulcrnnt , res ¡His temporibus frequens , cum incolae alicuius re-
gionis in fide non permanebant, eos in aliam victos transferebant,
ne iterum rebellarent, quod et in Humana bistoria mernini ше le-
gisse, sed temporis et Auctoris non venit mibi in inentcni.
— To l&vixóv, "Açioi etc.] Incolae Ariae regionis , dc qua
praecedenti nota egimus, dicebantur Arii. Sic olim vocaban-
tur Medi, ut rcrura monumentis tradidit Herodotus lib. 7. c. 67.
Exaktovzo di zcákai noàç nâvrtùv Aoioi- id est, Vooabantur au
tan antiquitus (Mcdi) ab omnibus Arii. Quai'e exisliiuo Апаш
fuisse regionem quae sub Media coraprebendebatur. In Mediant
euim Samaritae ab Assyriorum regibus translati sunt, ut apparut
ex lib. 4. Regum c. 17. v. 6- et ex Paralipom. lib. 1. с 5. v. 26-
'Aonxvta, Sdvoç 7tQ06i%lc roïç Kaôovaîoiç.] Ariania, gens 107
finítima Cadusiis ex Apollodoro lib. 2. de qua videsis Strabonem *
Geograpbiae lib. 15. Ammianum Marcellinum lib. 23. с. 29.
A o i a Q á 9 s ta , nókig nkv¡aíov Kc<n7taSor.iciç.~\ Aríaratbia,
orbs prope Cappadociam Ptolemaeo Geograph. Jib. 5* с 6. inter
Cappadociae civjtates numeratur , sed apud euin perperam scri-
bitur 'Açiaçadioa , quod ex nostro auctorc corrigendum est, ac
legendum 'Aoiaoudeta. Nam Iiaec ci vi tas sic vocata fuit ab Aria-
rathe rege Cappadociae , ut inquit noster.
— 'Ano 'AqiuqÚ9ov KannaSoY.iaç ßaaiktvaavxog.] Ariara-
thes rex memoratur ab Strabone lib. 12. i» Cappadocia, de quo
inquit: Паоаехтцаато S' avrovg 'Aciacá&r¡g о Ttgàzoç Ttgoaayo-
çtvdûç Kamtaôoy.ùv ßaaikevg. id est, AAiccit vero eos (Cataones
Cappadocibus) Ariaralhes , qui primus Cappaäocum rexfuit ap-
pellatus. Ac rairum est Strabonem nullam fecisse Ariaratbiae ur-
bis mentionem , cum regem Ariarathem iiieinorct.
'AoivStila, TQÎrtjç nalaïazivriç-] Videtur deficere то n¿-
t.iç, id est urbs. Sic enim ainat loqui Stepbanus, 'Aglvôrjka,
¡tôltç xçIztjç TIakaiezív>¡g , id est Arindela , urbs tertiae Palaesti—
пае. Iain alibi annotavimus iertiam Palacstinam vocari Arabian*
Petracam j sed de urbe nulla apud alios, quod sciain, fit mentio.
'Aoir.tia, nókig Aazlvtav , etc.] In bis verbis pro iv nip-
ггтг; intTO(ir¡g ç. lege iv exzro Pmjiaïxrjg ' Лауаюкоу1ад. i. e. lib. 6.
Rotrt. ./niit/. Sic enim alibi ci la tur Dionysius, cuius ex codein
hb. sunt verba: ¿wzvyyávovatv akkrjkoig ày%ov nóktag Aqi-
xiiaç, i¡ àit%ti azaSiovç ixuzov ci'xoo4 zijg Pbifirjç. i. e. Occurrunt
tibi invicem prope urban Ariciam , quae dislat с x X stadia a Ro
ma. (Sirabo lib. 5. CLX stadiis distare inquit, cui 'Açuiia dici-
tur.) Memoratur Virg. Aen. 1. 7. v. 763.
■ ■■ ■ insignem, quem maier Artcia misit.

Г
 166 THOMAE DE PINEDO

Ad quem locüm Servius : Aricia civitas iuxla Albam , Mater

autan propter Augustum dich, quijucrat ex Aricin a matre pro—
genitus. Jd ctiam patet ex lertia Philippica Ciceronis , alquo ex~
epístola Cassii Parmensis apud Sueton. in Augusto. Ncmoraïem
vocat facetissimus poetarum Epigram, lib. 13. Epigram. 19. quod
haberct optimum nemus; ut et Ovid. Fast. lib. 6.
Inspice , quos habeat nemoralis Aricia fastos
Et populus Laurens, Laviniumque meum.
In quo memore libenter Vitellius Imperator versabatur , ut re-
ruin monumentis tradit Tacitus Hist. lib. 3. c. 36. cuius etiam
meminit Philostratus de Apollonii vita lib. 4. c. 12. Bilbilitauus
Poeta loco citato eiue quoque porros célébrât:
Mitfit praecipuos nemoralis Aricia porros,
In niveo virides stipife cerne cornas.
Nee non Columella de cultu hortorum:
Brutia , quae tellus , et mater Aricia porri.
Parvum distabat ab urbe oppidum Aricia , ut ex Dionysio supra
ostendimus, unde, qua iter erat ad oppidum, iacebat clivus
Virbii idem ab oppidi nomine Aricinus dictus , in quo ob fre-
quentem trauseuntium numerum plurùui desidebant metidici, ut
in ponte Milvio, ad quod alludit luv. Sat. 4- v. 117.
Caecus , adulator, dirusque a ponte satelles :
Dignus, Aricinos , qui mendicaret ad axeis,
Blandaque devexae iactaret basia rhedae. \
107 Ad quern locum Turnebug sic loquitur: Clivus Aricinus erat ad
b portant Aricinam abundans mendicis ; ubi et fudaci, et Chrisfia*
ni mendicabant , qui ex urbe pulsiAriciam Iransierant. Erat enim
clivus hic extra uro cm , ob id ait eum non dignum esse, qui in
ponte urbis mendicet , sed qui extra urbem debeat migrare, Cli-
V4U, Virbii vero meinoratur Persio Sat. 6. v. 56.
accedo Bolillas
Clivumquc ad Virbi.
Prope Ariciam célébrât Leander coenobium Cisterciense , in quo
1). Tkomas Aquinas anno Christi 1274- vitam cum morte com
muta vit. Caeterum Ai ici a nunc parum corrupto nomine dicitur
La Biccia , quod ex praeposito linguae vulgaris articulo La,
ГAricia corruptum videtur euphoniae causa, ac Du ел tus titulo
gaudet: ci fere adiacet Lacus Aricinus nunc Lago di Ncmi di
ctus; loi tasse a neiuure illo nomine deflexo; ас quia ego, ас si
cfseni iuris peritus erubesco sine lege loqui, illius rei auctores
babeo Cluv. Italiae Antiquae lib. 3. с 4. Micliaelem Antonium
Baudrand да Philip, ¿err. Alexandria lexicon Geographicum.
 ANNOTATIONS. 167

"Aq »pe, "Oftijçoç etc.] Arima, neut. piar. Simillimus mi

ni videtur locus istc Sabaihioni Rabinorum iluvio. №mque de
eius situ nun convenit inter scriptores. Alii cnim in Cilicia, alii
in Lydia, alii in Mysia, alii denique in Pithecusis insulis iuxta
Tyrrbenos eum locant; quae diversitas discrejmntis sentcntiae
clamât fabulosum esse ct puetarniu figrncnlum, quod initium du-
cit аЪ Smyrnaeo vate. Eius bemistichium affert Epitomator Ho
tter, cuius integer versus legitur IL 2. v. 783. quo sequi lui-
JUk^oi v " '.. - « - . i* 'V T '" „St ■ " ■■ " '

Hv'AqI(ioiq} oíh q>aal Tvcpcoêog tixutvcti tvvug.

..In Arimis, ubi aiunt Typhoei esse cub Ilia.
Arimoruin cliain tneuiinit Hesiódus in Theogonia v. 804.
' H д ïqvz tlv jígífioiaiv vnà %9ôva Ivyoi) ï%t5va.
Algue corcebatur in Arimis sub ierra telra echidna.
Ad quiero locum (wg yê ¡iot Soxsïv) optime eruditissimus Grae-r
vius amicus noster in suis Lcctionib. Hcsiudcis то tiv 'Aoi^ototv
¡nterpretatur apud Syros. Arimos cnim vocatös fuisse Syros, te-
síatur Strabo Geograpüiae üb. 17. quod nomen corruptum est ab
Hcbraeo ta")M Aram. Sic enim Hcbraei Syriam vocabanl, et Sy
ros О'ПЧМ Aramim; undc Iosephus Antiquitatum üb. 1. c, 7.
Aramaeos vocat parum ad Graccisimum deflexo nomine, quos
Graeci Syros appellant. Quin cliam 70 senes Rcgum iuxta HeT
bracos üb. 2. c. 18- v. 26. ubi textus Hebraicus babet ¡-von*«
Aramith , ipsi transferunt Zvgioz), i. e. Syriace. Ab Homero de-
inde omiies poetae id aeeeperunt, ut et reiiqua. Quaro non in-
Ecete (jálalo pictor finxit Homerum evomentem , et reüquos poe
tas, quae ipse evomuerat, haurientes, auetore Aeliano de Va
ti« Hist. hb. 13- с. 22. Qtiaerunt Criticorum naïôtç, quid impu
tent Virgilium , ut ex duobus apud Homerum nominibus «V 'Agi-
f*oiç, in Arimis , uiium conilaverit. Sic enim ille Aeneid. üb. 9.
. Inarime /ovis imperio imposta Typhoeo.
Quod dubium solvit Turnebus Advers. üb. 20. с. 18- Inquit enim
Virgil, imitatum fuisse Homerum in fabula Typbei, sed non ad
Aiima Humeri allusissc, verum ad insulam Pùliccusam , quam
Inarimen appellatam fuisse nemo ignorât. Pünium deeepit Virgi-
lius, siijuidem Nat. Hist. üb. 3- с. 6- ail, Pithecusam insulam,
quam Aenariam Laiini vocant , Homero tnarimen dietam fuisse ;
qood falsum est. Nam Homerus nullam Inarimen insulam memo-'
rat. Si plura de Arimis desideras , vide Eust. ad Horn, locum ci
tatum. .
— Го l&vixov 'АоцихСос, ixalovvxo *cà "A(/t¡ioi.] Arimis 108
Homeri duplex assignat gentile , vel Arimaeus, vel Arimi num. a
pluraü ; priori utilur loseph. Anliquit. lib. 1. с. 7. posteriori
 168 THOMAE DE PINEDO

Strabo Geographiae lib. 17. Sic enim Syros vocatos fuisse inquit,
ut p. 106. annotavimus.
'АощаепоХ, tdvoe' Tneoßociiov.] Ariraaspi, populi Hy-
perboreorum, de quibus fabula fertur fuisse monóculos: AHma
«nui , inquit Herodot. lib. 4. с 27. Scythae vocant unum, Sou
autem oculum; sed ipsemet Herodotus, cura plurima fabulosa
pro veris referai, banc de Arimaspis fabulain non credidit, ut
apparel ex eius L 8. с 116. cuius appono verbat Alynai 61 ¿nig
Twv yamov адлфш Асцмвяо^д, Sväonc ¡нпнннр&Ниоьс- кй-
«OfiasovU ««to, oxe? povvoipfialuoi Svootç yvovrai, wvoiv
fyovreg %r,v иЩу ouotr¡v ioî<?» &Шш ¿vdoúnoiGi. i. e. Dicuntur
vero a gryphibus auftrre aurum Arimaspi, viri monoculi , quoi
пес credo vuosnasci monóculos, naturam hahcnUs aliam limi
tent alus hominibus. Sed praestat de eis audire loquentem Stra-
bonem libro undécimo; Oí d' fe naózsaov í,dámíf ro¿g &
vntçtoyEviitvov, xal Iotqov , *oi 'ylôoiov wtoixqvvtbs , 'T-
ntQßoQiovc Usyov , Ka\ Zavoonáras x«i 'Aoiuuanovç. etc. i. e.
Antiquiores autem ita diviserunt , eos quidem , qui supra Euxi-
*um, Istrum et Adriam incolebant, Hyperboreos dicebant , et
Üauromatasel Arimaspos etc. АШ vero dicvmt Arimaspos , h. e.
monocii/o« dictos fuisse, quod cum essent optimi sagiltarii, al
teram mflectebant oculum, ut sic melius coUimarent, ut solet
« " '"ncr,verosirailius est fabulam procederé. Fuisse populos
barmatiae Europaeae et habitasse ubi nunc Ingria et Ducatus
Koyogradens.s et Plescoviensis in Moscovia ,' auctor est Michael
AntomusBaudrand ad Pelip. F. Alex. Lexicon Geographicum.
i.A. 'à n''t'WV'»v,ro'A,c 'IraUaS- «wt x«2 norapóc.] Ariminum,
Prb et Ниш, habe, illa ab hoc „omen accepit, auctore Festó
»Апюшшп. UuvnnomenLatiminmascul. ge.,, usurpant. Civi-
tashod« parum corrupto nomine dicitur Rimini , fluvius Ma-
rechia, auctore Cluverio Italiae Antiquae lib. 2. с 5. de qua li-
bet apponere verba Strabonis ex eius lib. 5. Та 6"AqÍuivov'Ou~
£,?л"рÍatirZOf?> "У** Xtti ñ'P«o«we- №ш Ô' ¡not-
*ovs Papatoyç ixbxtça. »ЕХн ôi то 'Açlutvov Wv«, *«1 ¿uaS-
vvuov яотацоу. i. e. Ariminum Umbrorum est oppidum , sicut et
JHaw/ma, utrumque Romanos accepit incolas, Ariminum autem
nam íCf"Tf£UT ™впо™п"»- bter Ariminum et Raven-
aZnrT A Rub,C° Ше fluVÍUf ' Iu,H Caesaiis iacla a]<* debris,
fluctoreeodem auctore libro ¿iUto,- nunc est sub dominio Sum-
ïenfiSn '*' лТ eSt I™ retuli$se Slepba„um huius urbis
'? £lïbP7,Up, UUT dlCÜUr ***«**> « -о usus est
ь uvius Jib. 27. Planus Natur. НиЮг. lib. 10. cap. 21.
 ANNOTATIONEN 169

'Aolv9r¡, nóXtg OiVeúrpwv, lv MtaoTcoraula.] AiinLlie,

orbs Oenotrorum in Mesopotamia ex Hecat. Europa. Vel Stepha
nos, vcl Hecataeus délirât, vel somniat, vel est maximum trans-
scribentis naçaçaua. Quia unquam vidit Oenotros in Mesopota
mia , qui fuere Italiae populi notissimi , quos noster in Oivurgia
célébrât. Quare existimo vcl impressorem, vel transscribentem
per incuriam pro iv Mtor¡vij exarasse iv Мюолотар'ш. Míat¡vr¡
vero Stepliano in Míoar'¡vr¡ est regio a duobus fluviig uiaa^o(iévrj,
quam Latini Interamnen vocant, ac si dioeres inter amnes: quod
confirmât Gab. Barrius in sua Calabria , ubi Arinthen inter duos
amnes locat, quos Emulam et Sordum nomina t; ego suspieor
esse candem, quae supra auctori nostro dicitur ex Herodiano
Arianthe.
'A ¡310(3»;, niht tjjç Tçiùaâoç etc.] Celebratur Arisba , ci-
vitas Troadis , colonia Mi ty lenaeorum , cuius conditores inquit
fuisse Scamandriuni et Ascanium Aeneae filiuin, quod diversis
temporibus potuit fieri: ac etsi Arisba aetate Strabonis , ut ipse
refert lib. 13. erat ita obscura, ut de eius situ non conveniret in
ter scriptores; tamen semper Celebris permanebit, quandoqui—
dem et Homerus et Virgiliiis earn nominantes illustrarunt. Divi
num vocat Hem. II. 2. v. 835.
O'i о' аса UtQX(órr¡v, xai TIqUxxiov ¿uqyivi^ovro
Kai £r¡axov , «ai "Aßvöov s'/ov , xai ölav 'Agioßriv.
Qui Percoten , et Praciion incolebant
Et Seston , et Abydon et divinam Arisben.
Ex quibus apparet si tam fuisse" non longe a Sesto et Abydo; Vir-
giJius vero earn célébrât Aeneid. lib. 9.
Bina dabo argento perfecta, atque áspera signis
Pocula, devicta genitor , quae cepit Arisba.
Ubi Servius: Atqui secundum Homerum Arisba misit Troianis
uuxilium, et ab Achille subversa est, sed accipimus, aut ante
bellum Troianum Arisbam a Troianis captam , et in amicitiae
feedus admissam , aut certe pocula haec data ab Heleno, qui in
Achillis bona per Pyrrhi successit haereditatem , ut sit quae cepit,
pro quae accepit.
— Äfirai atraj-i TJcçxurj)ç xai 'Aßvöov.] Inquit situm
Arisbae Troadis, quam ex Homero didicit, ut claret ex eius 11.2.
▼. 264- quem praecedenti nota apposuimus. A'ain aetate Strabo
nis iam aevo cessera t , nedum eius situs nisi ex Homericis carini-
nibus coniici poterat , ut tradit Strabo lib. 13.
— "JSouv higa iv Aiaßm etc.] Memoratur etiam Arisba in Les-
bo insula, quam terraruni motu subversam fuisse tradit i'liiiius
Nat. Hist. lib. б. с 32- quod post Herodoti témpora accidisse

Г
Л
 170 THOMAE DE PINEDO

csJstimándum est. Nam Herodotus lib. 1. с. 151. inquit Arisbam

in Lesbo Alcthyinnaeos subiecisse. ...'.,
109 — rHooootoç Se xaï 'lâfcœv AcLßßTjv хаки ív ítoujtij.] Si
a mihi liceret per Sophistidium illud Complutense corrigere hune
locum, pro 'Aoiaßrjv legerem 'Acießav. Nam sic videtur argu
mentan Stepbanus , quam alii 'Aaiaßrpi Herodotus lib. 1. 'Aola-
ßav vocaL Nihil cerlius nostra coniectura, audi Uerodotum lo-
quentem Jib. I.e. 151. Ilcwt phv nóktic rr¡ vAiaßov viuovrai. Tr¡v
yàçe/.TTjv iv rr¡ Aiaßip oiy.io;iívt¡v'Aoiaßavr,v6Qana5ieav M-i]9v^l- ■
redo i , èuvraç ouaiuovç, i. e. Quinqué quidem civitates Lesbum
incolebant. Sextam enim in Lesbo habiialam Arisbam subiccerant
Methymnaei, cum eius oppidani estent eis consanguinitafe coniuncti.
Cum Heredólo concinere videturStrabo lib. 13. Sic enim de Lesbi
Arisba loquitur: ' Hv Se xaï iv Aiaßip nókig 'AoLaßa , ijg tijv %qj-
pov i/ovai Mri&v^ivaïoi. i, e. Fuit etiam in Lesbo urbs Arisba:
cuius regionem habent Methymnaei.
— "Eau xaï itotauoç &oax.cav"AQUsßoc.] Célébrât etiam, sed
sine auctore iluviuui Thraciae Arisbum, cuius memiuit Strabo
lib. 18.
'Açxadtç, nóhc Kor'¡rr,c etc.] Celebra tur Arcades, urbs
Cretaeex Xenioiiis Crelicis , memoratur Pol) bio lib. 4. Histwia-
ruju : Kaï UoXvQtjjjvtoi, fihv xaï Kt gérai xaï Aaunuïoi , nçoç Se
tovtolç Oowï рет 'AçxaSav 6u,odvjia5àv anoaiávTtc jrjcTcSv KvwG'
aliov cpikíag, ïyvwGav zoïq AvttÍoíc GVfiuaxHv , id est Polyrrhenii,
Ceretae, Lampaei , ac praeter hos Orii cum Aracadibus communi
consiUo a Cnossiorum amicitia ad Lytiiorum socieiatem deßeiunt,
— Ai¡u.i'¡tqwc Si ovx Aoxâôaç ryv nokiv , akk Aq-AoSiav
tprjaiv. ] Urbem Cretae, quam' alii Arcades ut nota praecedeiiti
aiiiiotavimus, yocabant, Demetrius Arcadiam voeavit, ле eodem
modo appellat Plin. Nat. Hist. lib. 31. с. 4. quem audi loquen-
lem : Prodiiur eerie in Creta expúgnalo oppido, quod vocabaturAx-
cadia, cessasse fontes, amncsque, qui in со situ -multi erant. liursus
condito post sex annos emersisse , ut quaequc coepissent partes coli.
' Аохас,Аохь6ос,а<р où'Aaxaôioç xaï AçxaSia.] Agitnunc
Epitoinator iioster de Arcadia, et eius diversis noœinibus. lùut
regio Graeciac famigerata , ut et omnia Graecorum , quae Poctac
semper in maius augebant; iacebat in medio Peloponncsi, magna
ex parte montosa. Quarc Plinius Nat. Hist. lib. 4* с. 6. inquit:
■Universa autem, velut pensante aequorum incursus natura, in mon
tes sex et sep tu aginia attollitur. Quorum altissimus dicebatur Chi
lene, de quo su« loco; inter eius urbes , quas Pliuius libro capi-
teque citato memorat, fuit Celebris Megalopolis, pabia Polybii,
«le qua exstat illud Comici apud Strabouem lib. 8* ' Eqi¡ilUí ¡j.eyúki¡
 ANNOTATIONEN L 17t

laùv MeyalónoXic. id est , Solitudo magna est "Megalopolis. Quod

sdagii vicem obtiucrc videtur; in Latino sermone amittit lepo-
геш, qui inest in noiniuibus utyáírj et MtyalimoXic. Omnium 109
autem eius civitatum celebérrima fuit Mañanea, quam Ëpami- Ь
Hondas victis ibi secundo praelio Lacedacinonüs uiorte sua nubi-
litaviL Ibidem enim occubuit. Pluviorum celebcrriini fuere Al~
pheus , Ladon, et Erymanthus: hunc recipiebat Alplieus, ilium
■liquando fluxum inliibuissc ferunt. Utriusque rei testis cstStrabo
lib. 1. etlib. 8. Regio fuit potius pecori.apta, quam agricultural
Ideo Pana pastorum Deum, veluti peculiare numen ipsis assigna-
Tit Poeta nullius artis expers Ecl. 4.
• • Pan Deus Arcadia mecumsi iudice certet,
Pan eiiam Arcadia dicat se iudice victum.
Eos ab studio AJusicac laudat Polybius coruiii alumnus Historia«
rum lib. 4. quam pueri, adolescentes, et im' enes ad annum usque
trigeaimum addiscebant; ac insuper Philoxeni et Timothei nomos,
qui fuere veterum .Musiten um uovaiy.á tara, unde poetarum eru-
ditissimus canit Eclog. 10. v. 52.
Soli cantare periti
Arcades.
A nt i qui t at e adeo gloriabantur, ut ante lunam se fuisse contenderent,
quare.Tooöi'i?/rot dicebantur. Inde Ovid. Past. lib. 2. v. 289. inquit:
Ante lovem genitum terras habuisse Jeruntur
Arcades , et Luna gens prior ilia fuit.
Et miramur esse, qui putent suos progénitures ante Adamuni
fuisse, quos non illepide quidam Praeadamiias vocabat. J il i us,
ut ita dicara , antelunii rahonem invenics apud Aristophanis Scho
lia inNubibus. Audi quam reddit Censorinus de Die Nataii c. 19.
Arcades irimestrem annum primo habuisse dicuntur, et ob id Pro-
teleni (Antelunares} appcllati : non ut quidam putant , quod ante
suit nan , quam lunae aslrum coelo esset , sed qaod prius habue—
rint annum, quam is in Graecia ad Ijunae cursum constilueretur.
Forsitan Poetae id detorsere pro libitu, ut soient. Celebraiitur
ettarn apud scriptores Arcadici equi et asini. Ipsi quoque Arca
des ut stupidi carpebantnr;Culpa unde docentis
luv. Sat. 7. V. 160- inquit;

Scilicet arguitur, quod laeva in parte mamillac,

Л i l salit Arcadico iuveni.
Ad quem locum Scholiasta vetus inquit: Arcadico asino , ac per
hoc slulto , hebeti.
'Anollôôtaçoç.] la illis Apollodori verbis aliqua verba
deficere quis non videt? sed ea supplere sine alioruju codicum
ope ¿¿vvatov existimo.

Г
 17Î THOMAE DE PINEDO
— "Innvç Si ó rPr¡ylvog llyntti nçâxog etc.] Hippyn Rhe-
ginum historicum, cuius nullum exstat opus, inquit fuisse, qui
primus, Arcadcsi vocaverit Proselenos: id est, Antelunares, sed
2j0 causam quare eos sic vocaverit, praetermittit ; de quibus vide,
a quae nota praecedenti annotavimus, et in l¡Qooih]voi.
— 'Ev to» 'Agava.] Lege iv тш ovgavcß. Id enim ratio
clamât.
— "Aqxx<û y«Q vq> "Jfgag etc.] Expunge то yào. pro Soxxco
lege aQKxov. Id enim ratio exigit.
— To drjkvxov, 'Agxaalç.] Si patronymicum dicitur, Ar-
cesidae, ut noster inquit paulo supra, hoc foemin. dici debebat
"stùxtaig quoque, non 'Alçxaa'ig, quod tuo relinquo arbitrio.
— "Eau Jtori 'AçxaSia , naça&akaaaiog noUç]> Esse Arca-
tliam quoque maritimem urbem inquit, sed cuius 'regióme, vel in-
sulae , divinandum lectori relinquil. Diod. Sic. liibliothecae Iiist.
lib, 15- nos docet fuisse oppidum Zacynthi insulae munitum ad
mare. Audi eum loquen I cm libro citato: Tovxov ovv nanuozr¡Ga-
ftci'üi avvccy¿v, xol otaßißaadivxtg tig xr¡v vijoov vn avxov , xa-
tekaßovxo %»o/ov ¿XVQOV naga &¿kaxxav. o ngoar¡yógsvov 'Agxa-
Síav, id est , Пипе igitur (loquitur de Timollieo Atbcniensium
classis duce) consiituenies coadiutorem , atque in insulam (Zacyn-
tlium) Iransvecti ab eo occupant oppidum munitum iuxta mare,
çuod appellabant Arcadiam. íurarem ex boc üiodori loco sua
transcripsisse Stepbanum , ac ex illis verbis apud Diodorum natía
&¿kaxxav , id est, iuxla mare, quae interpres Latinus praelermi-
sit, finxisse то пададакаавюд,
— "Eaxi xa\ 'Agxaoía, Alyvnxov nokig.~\ Célébrât etiam
Arcadiam Aegypti urbem , sed sine auctore; nos vero ex Eustathio
ad Pericgetae v. 251. didicimus Heptapolin Aegypti urbem Arca.
tliam ab Arcadio quodam rege vocatam fuisse , et ante Hcptano-
tnon, vel Hcplanomiam vocatam fuisse; sed praestat euiu audire
loquentem: On r¡ хот Aiyvnxov Enxanokiç, xaï Aoy.aSía, шс
ano xov ßaadtac Aoxadlov , vaxtgov ixki¡9i]' noó oh xovxov xa\
Enxavoftoc, i¡ xaYEnxavouia uvoaaa&r¡. Kaixovxo ftív èxaktïxo
6»à то inxà i'niv vóaovg, onoîovç xoiiç Aißvxovg r¡ avvij9t¡c <PQU-
aiç tlvai ßovktxai, ад âv xig tlnr¡ ivogtag. i. с. Quod Aegypti
Heptapolis , AIrcadia quoque , tanquam a rege Arcadio , postea
vocaia fuit- antea vero Heptanomos, vel Heptanomia appellata
fuit, ас sic vocabatur quod Septem haberet nomos, qualcs Liby—
cos consuetudo loquendi esse vult , ac si quis dixerit , términos.
Agxtalvn, ¡j.ia tcov tokJi' nôksmv zàv etc.] Arcesine, una
ex tribus urbibus, quae in Amorgo insula; memoratur Ftoleinaeo
Geographiae lib. б. С 2. apud quern interpres Latinus male babel,
 ÀNNOTATIONES. 173

Arctsine insula. Ftolemaeo enini Arcesine non dicitur insula , sed

celebratur tanquam urbs Amorgi iusulae, quae in Myrtoo pelago.
— rHeetv yac Mcíavía, Mívcoa, 'А$*1в1щС\ Tres urbes Amor- Ц0
gi insulae, quae erat in Myrtoo pelago, erant Melania, Minoa, Ar- b
cesine, ut inquit noster,- sed sibi non constat. Namque in 'Лцос~
yoç (J ¡lit tres Amorgi insulae urbes esse, Arcesinen, Minoan, et
Aegialen, buius loco ponit nunc Melaniam; Ptolemaeo Geogra-
phiae lib. 5. с. 2. dicuiiLur 'Ayxiaívrj, Bekyialiç> Mivoí'a. si per
Criticorum naïôaç liceret et Stephanum et Ptolemaeum ex Ste
phana corrigcrem. Apud Ptolemaeuin cniin pro Btlyial'ig legerem
AiytaVtç, pro Mivoía legerem Mívcoa; apud Stepbanuin vero
pro MtXavía existimo legendumesse Alyictkrjv, Huiusmodi ciiim
xaQOüáuttTa non abhorrent ab Steph. consuetudine.
— Ilolvßioc. ] Tanquam per aversioncm laudat Polybium,
quern inquit masculino genere ursurpasse Arcesinen, ac si esset
■ nominativo 'Aoxíaívr¡c, sed in lihris Polvbii qui exstanfhuiusrei
nullum est vestigium. Saepius te monuimus generis et termination^
Htxaßoltjv in oppidanorum nominihus apud scriptores non esse
insolentem.
— 'Диору/о»$, Mivaîzaiç, yloY.iCivivGiv.} Sunt verba ex
Androtionis lib. 6- Atthidis, quae mihi videntur wan us desiderarè
medicas. NamqUe pro '^ftooyioifflegendum est ' Auogylvoic. Eth-
nicum cniin Amorgi insulae est AmorgihUs, Ut atictor noster il lie
annotavit, pro Mivcoîtaiç legertduin est Mivaûruiç. Ab urbe cniin
Mívcoa, deduceudum est Mivuázrjí noii Mivbtrqç. JEx illis quoque
verbis discimus gentile Urbis ArcesineS dici Arcesinen.sis.
"Аощ^ nôXiç Фotv/x1¡e•] Arce, nrbsPhoeniciae; memoratur
ex Ioseph. Antiqultatis Iudaicae lib. 5. Suo etiain loco Ace Phoe-
niciae oppidum celebratur, acsi fuissent diversae civitates. Verba
Ioscphi ex Antiq. lib. 5> citato ab Auctore nostro libet apponere,
quae eiusdem libri c. 1. circa calcan , sic apud emu leguntur:
Acut) b\ Tcohg avtdv iv rrj ucqÍói r¡ ка\ AttTinovç, i. e. Arce vero
urbs erat eorum (Aseritaruin) in poríione, quae etiam Actipus.
Eadem erat urbs , Ace et Arce , quemadmodum ciiim Damesec , et
Darmasec inserto r fuit eadem urbs , quae Lalinis dicitur Damas-
cus , ut ni 'А/.ц etiain annotavimus; Arca dicitur Cosmographo
Geograpbiae lib. 5. с. 15. atque inter mediterráneas Phoeniciae ur
bes locatur, Ana Caesarea et Arcena appellatur ab Aelio Lam-
pridio in Alex. Severo , in qua asserit genitum fuisse hune impe-
ratorem ; cuius natalis die prima , toto die in eadem urbe stellam
primae magnitudinis visam fuisse trad it. in eadem urbe gcnituni
quoque fuisse Alexandrum Imperatoren! Mamaeae íiliuin, auctor
MtEuseb. Caesariensis prioreChron. libro. Ptolemais etiam vocata

'
 174 THOMAE DE PINEDO

fuit, tit in 'yfiet} nnnotavimTis. Igitor quatuor viáetur habuisse

.... nomina, Ace, Arce, Arlipvs, Etolemais • at Plinio Nat. Hist.
a
hb. 5- с. 19. Ace et Ecdippa tanquaiu diversa oppida memoran-
tur. Audi cum loquentem: luxia colonia Clavdii Caesaris JPtole—
mais, quae quondam Ace, oppidum Ecdippa. ■ Ptolemoe» etiam
Geographiae lib. 5. c. 15- Ecdippa, et Etoltmais et Arca tan
quaiu diversae Phoenician urbes mcinorantur. Sed his in rebus
maior íkles adhibenda eslloscpbo, cui Arce, Aclipus et Ptolemai»
eademest urbs. Mirinn est, Epitpmatorem nostrum non célébrasse
quoqae Accaroncm urbcm, cuius menniiitlosephus Antiquit. lib. 6»
c. 2. circa calcen». Haec cniin erat diversa ab Arco, de quibue
vide, quae in 'Ащ antiotovimus. ' ■í
— nH vvv'Aoxbt naXovuivrj.] Arcen, inquit, sua aetatè Ar
eas plur. num. ctící. Sic earn quoque vocat Euseb. libro priore:
*AXê£avSoog S Maualuç víog ¿v "Açxaig tijç rtaoaXov trfôiig Фоп-t-
щд. i. est, Alexander Mamaeae filius Arcis'nalus maritimae Phde-
niciae. lam saepe áhnotavimus quaedam oppidorum nomina et sin—
gui. et plur. num. proferri.
'AQ,*óvi¡aoc, vijaog A'agiag.] Memoratur Straboni lib. 14.
in Caria.- Eius sunt verba : "E%ei ô' ¿x.qqtîqXiv ij Ah/.anvaaaóg '
noójttizai ô' uvzijg y 'Aoxóvvr¡aog, id est : Habet vero arcem Hau—
çarnasius: ante eam¡ sita est Arconnesus. Cum duplici n sçribilur
apud Strabonem. Apud Stephanum vero cuín uno tantuui ; utro-
que modo inveniuntur huiusmudi nomina apud scriptore* utPelo—
ponneáus, velPclop.onesus., et alia huius farinae. Alia erat huius
Hominis insula prope loniam, de qua vide quae \n"Aanig annotamus.
"Aqxzuv vijaog' ovzag rj Kv&xog etc.] Arctunnesus , h..e,
vrsorum insula. Sic Cyzicum vocari inquit, ijuo íeuiittit auclorcni.
Illic ouini promitt.it se diclunnn , quarc sie vocaretur, seil id sui
ublitus non adùnplet. lu kv'¿ixog cnini non reddil huius rei ratio-
íicm. Ego nullain aliaiu suspicor, nisi vel quod á'oxtfflv figurae
Miuilis esset, vel quod in. illius regioue oQy.toi, id est uni esseut.
Agua, nókig Boimzíac rr¡g Tuvayotxrjç etc.] Célébrât Нат-
ma, mbcm Boeotiae Tanagricae , ex Pausan, lib. 9. cuius aelute
ruinae tantuin cernebantur. Audi cum loquentem in Boeoticis, hoc
est libro ab Stephano citato; rEÇi}g Öl лоХсад lotínti iextv.'"Aop,a-
Ttrç yaï MvxaXijaaev- xab T>j (livra ïiiloua iyêvczo acpavio&ivzoç,
toç- oî TttvttQyttîoi (pc<(5iv , èvrav&a Apyíagtícp tov aouaxoç etc. ici
est; Escinde Vero cernuntur ruinae Harmatis et Mycalessi , et Uli
nomen fuit , quod eoiii loeb'y non ubi Tkebani dicunt Amphiarai
aqua, h. e. currus evaniierit , ut 'IPaYr&graei aiunf. Memoratur
etiam Poetarum parenti II. 2. v. 499. 'tM célébrât Boeotia urbes,
 ANNÔTÀTIONES. 175

qHae advcrsus Troianos una cum rcliquis Graccis naves et milites «*

ducesque iniserunt. "
— 'Evravxra yàç r.ctTct(pvytïv rpacifitzà toû aof»«Toç.] Am-
phiarai fabulai» memorat Pausan, lib. 1. quem omnium primiOro-
pii in l>eoruin numcrum retulerunt , quos reliqui Graeci secuti
sunt: Possem eiiam (Gracca omitto,) inquit ille , alios recensere
tune homines , gui Dcorum apud Graecot honores habent. Ethnici
hoc tauquam ius sibi arrogarunt, ut homines in Deorum nume-
rum retulerint, vcl propter virtuteoi vel propter beneficium. Non
illcpide quidam apud Philippum de Commines lib, 7- с. 8. Ioan-
nem Galeazum Mdaneuscm ducem appellat Sanctum, cum fuerit
Ivrannus: Nous appelions en ce pais icy Sainéis, tous ceux , qui
nous font du bien. Apud шс lingua Lusitana, Hispánica, Itálica,
et Gallica non induuntur veste Latina. Latiuae enim sunt iiliae,
ac Lai mus Lector cas facile poterit intelligere. omnibus totius Eu-
ropae unguis praestant, sed quae ex illis tics reliquas sórores ele-
gantia superet, non facile dicas. Gallica habet plurimos et ópti
mos libros, quos frustra apud alios quaeres, sed non habet Poe
tas, qui possint cum Lusitanis, Hispanîs, et ítalis comparan, etsi
suo Petro Bonsard glorietur; Lusiluuus olor de sua lingua sic ca-
nit Caiitu 1. Oct. 3o.
Sustentara contra elle Venus bella
Afeiçaada a petite Lusitana
For guantas calidades via nella
Da antigua tarn amada sua Romana,
Nos fortes caracúes na grande estrella
Que mostra ram na Ierra Tingilana
Jtna lingua, nagual guando imagina
Corn pouca c.orrupçâ ere que he Latina.
— Earixai xije 'AxTi»rjçr'AQria.] Memorat nunc Ilarma At-
ticae, de quo sic loquitur Suidas suo loco: "Aoua, типид T»/g
'Ахпщд, xoi TiuQoíuía. "Otctv ai ¿(ifiatoç ■aozcatyy. ' En,\ icuv
Xçoviioc ycvofiêvuiv. id est, Harma, locus Atticae , et paroemia,
Çum per Harma fulguravcrii, de ils , guae tarde ßunt. De adagio
videsis Eiasnii adugia. Nae ridiculi sunt, qui eiymologiam nonù-<
nie Graeci a Phoenicia lingua petuiit, scilicet a nain charmah,
ijuod «b ilebraeo î-nn cherem, id est, exécrai io, anathema, de-
flovun est. Similes elymologiac sub nm, hoc est sub anathtr-
mate ex república litteraria Synedrii doctorum decreto expelli,
debent.
— J7>ol xrjv çwàijv Xttlovpivriv.] Cave tie accipias tr¡v <fiv^
¿jjv pro tribu, liltera inaiuscula notarï debet' ?i}v Ovkqv.- Iset

r .
 176 THOMAE DE PIflEDO

cnim populus, seu oppidum Oeneidie tribus, ut nos docet Auctor

noster in Ovlr¡.
112 — Kalilxai %a\ AovtqÙ Auqpiagáov.] Luira, h. e. Balnea
a Amphiarai vocai-i quoque Harma Atticae inquit , cuius liullam
apud alios invcuicbam liicinoriaiu. Forsitam ex bis Lutris, hoc
est , Balneis est aqua ilia Amphiarai, quam Atbcnaeus lib. 2.
cum aqua Eretria comparât.
Ao(i{vr}> тюиц Ilaqilayovtaç.] Armene, vicus Paphlago-
niae memoratur inter alios Straboni lib. 12. cui Sinopensiutn xicus
dicitur, qui portum habebat , de quo afFert hanc paroemiam :
"Oanç Hcyov ovôiv cl%ív, Aguévrjv ixuyiatv.
Qui negocium nullum habebat , Armenen muro cinxit.
Distabat a Sinope omnium illius regionis Urbe celebérrima stadia
i., inter Galatiac oppida locatur Ptol. Geogr. lib. 5- C. 6.
'AijuívÍc/, %шда nlrjaiov rwv IJioaäv etc.] Armenia, regio
Asiaeboc nomine Graecis et Latinis notissima. Graeci ab Armeno
Rhodio lasonis comité numen adeptam fuisse fabulantur: Thessa-
lum fuisse inquit Strabo lib. 1 ] . nunquam Graecis deficit vel dux,
velrex, a quo nomina civitatibus imponant, Hebraice dicitur
»TIN Ararat, in cuius montibus Noachi Xáovuxa consedisse fe-
runt. Montosam esse regionem testatur inter alios Strabo libro
citato, ex cius regionibus quaedam dicebatur Hebraice 'jB Minni,
cuius fit mcntio lerem, с. 51« v. 27. quam Nicolaus Damascenus
apud Iosephum Antiquit. lib. 1. с 4- Menyada vocat, in qua in-
quit esse magnum montem nomine Barim , in quo mullos prófugos
diluvii tempore servatos fuisse ferebant, ас quendam arca vectum
in eius vértice ¡nhacsisse, cuius lignoruui reliquias longo tempore
durasse , qui fortasse is fuit , inquit ille, de quo Moses Iudaeo—
rum legislator scribit. Cbaldaeus interprcs ubi lerem, capite ver-
suque citato habet "OD ETlN Ararat minni, ipse vertit ччачп har-
tnini, ac si díceres montem mini. Ex Harmini igitur verosimilius'
videtur Armeniam vocatam fuisse , quam ab Armeno Graecorum.
Dividebatur autem in maiorem et minorem, habens celebérrimos
rotius Asiae fluvios, quorum Phasis et Lycus in Euxinum mare,
Cyrus ct Araxes in Caspium, Tigris et Euphrates in Rubrum seu
Persicum (id enim confunduntscriptores) aquas exonerabant. Op-
112
. pida celebrabantur in minore, Caesarea, Aza, Nicopolis: in ma-
rore Arsamosata Euphrati proximum, Tigri Carcathiocerta. In ex
celeis autem Tigranocerta , at in cainpis iuxta Araxem Artaxata.
De bodierno nomine non bene convenu inter scriptures. Eius de-
scriptiouem videsis apud Ptolem. lib. 6. c.7. et с. 13. apud Slrab.
lib. 11. apud Plin. lib. 6. с 9.
 ANNOTATIONES. 177

— 'Açuivtoi Ss etc.] Sunt ex Eudoxo verba, quae aliter

iliquantuluin inveniunlur apud Eustalh. ad Perieg. v. 693.
— IluQtiovtai óh kídov xr¡v ykvcpovOav etc.] NotaAi^ov foe-
min. genere liic usurpari iuxtaMoschop. qui admonet mascul. gen.
esse, quuiu simpliciler Za/nciem' significat: foeminini vero, quum
vel lapidempretiosum vol expolilum- at qui lapis iste fuerit, quem
célébrât Epiloinator noster, ingenue fateor me ncscire; ac tust.
etijm ad Periegct. v. 693- cum Epitoinatoris nostri transscripserit
verba, nihil de hoc lapide loquitur.
— Kaï Açutvia то &T¡kv/.ov лиаа Sfvoajwvn.] Intelligit
¿гшеташ focminam , non regionem.
— "Eoxi v.ctï Ayuévwv óoog, 7taQ¿Tr¡v ctQ%r¡v тг;с Tçxuvtaç.]
Célébrât Annenium montem ex Dionysio, qui versu supra citato
pum memorat , ad quern locum nihil memoratu dignum refertAr-
cbiepiscopus Thessalonicae; tantum inquit Armenia quoquc neu
tro plurali dici. Ex hoc monte inquit Periegeta oriri Phasim
celeberrinium ilium iluvium.
Gor¡v ùntQvvytTui âyvrjv.] Est hemistichium Periege-
tae, cuius integer versus legitur apud eum num. 693. hoc modo:
Ev%iivov nozï %evp.a &or¡v êntçtvyszai ayyr¡v.
Euxini ad undam rapidam éructât spumam.
Ubi loquitur Dionysius de Phasi iluvio , qui ex Armenio monte
profluebat , apud quem perperam scribitur ènc ytvyexai pro ¿nt-
(jivycTtti, ut habet noster.
"Açva, nôhg Avxictg' ovrcoyàç щ Euvdog ixetküro.] Arnam,
urbem Lj'ciae , célébrât, quae Xanthus quoque dicebatur, de
qua in Sav&oç debebat loqui, ubi ne gry quidem. Eius ego nul-
lam apud alios inveniebam meinoriam.
'Agvsai. "Outjooç.] Afl'ert hemielichium ex Homero , cuius ПЗ
integer versus legitur II. 2. v. 571. hoc modo: a
'Ogvtiág v tvépovto, 'AQaiQ-v(>ér¡v г ÍQtativt¡v,
Kaï etc.
Orniasque habitabant , Araethyreamque amabilem ,
Ht Sicyona, ubi Adraslus primum regnavit.
Quare apud Stephanum pro 'Açvtiaç lege 'Oçvetàg, quin ctiain
ipse id innuit. Inquit enim t'en ô' wç'OqvioI.
"Aqvt¡, nókig Boiazíag-] Quatuor huius nominis urbes cé
lébrât; primo loco Amen Bocotiae uiemoratam Smyrnaeo лай
II. 2. v. 5o7- cuius allert hemistichium ; eius integer versus repe-
ritur loco citato, hoc modo:
OX r£ nokvazácpvkov "Agvr\v i'iov , o" tí Mtöttav.
Quique vitiferam Amen habitabant , quique Midiam.
Ad quem locum nihil memoratu diguuin, quod mihi placuerit,
btephanus Vol. IV. M
 178 THOMAE DE PINEDO

aflert Archiepiscopns Thessalonicae. Sed operae pretium est au-

dirc loquenlem Pausaniam in Boeotícis, spu lib. 9- cuius sunt,
quae sequunlur , verba : AeßaSewv ôk ïyovtai Xaiatovûç. 'Exa-
Xtîxo ös rj 7côhç xal TO¿Toig"A$vr¡ то uç%aïov , bvyctxiqa ôh tlvat
Xêyovoiv AióXov xfiv"Acvr¡v , ало ôh tuvti\ç xlrj&rjvai xal étiçav
iv QlGdaUq nôkiv. id est, Lcbadensibusjinitimi sunt Chacronen-
ses. Eorumurbsani¿quitus Arne vocabaiur. Arrien verofiliam Aeoli
fuisse dicunt , a quo .vocatam quoque fuisse aliam in Thessalia
urbcm.
— Kcù AvxótpQav.'] Affert versiculum ex Cassandra Lyco-
phronis, qui legitur apud eum num. 644- ad quem locum iiiquit
Isaacius Arnen fuisse Boeotiae urbcm , quae ante Sinousa diceba-
tur. Eius ctymologiam deducit ex Theseo Corinthiorum tertio a
fabula quadain Saturni et Neptuni , et ex Cratone quodam naçà
го"Âgvaç nolkovç fysiv, id est, quod multas agnos haberel , sed
nibil meuiorabile , quod nostris observationibus inservire possit.
— Aevriça , noXiç SeaaaUag etc. ] Ex liac expulsi Boeotii
auct. Thucyd. lib. 1. Arnen in Bocotia condiderunt, quae Chaero-
nea actale ScholiastaeThucydidisvocatur, eodem auctore ad Thu-
cydidis librum citatum , quod suo loco annotare oblitus sum.
A po íqvoi, l'fh'oç ßcr/iumraiov rtùv npoç tr¡ etc. ] Memo-
rantur Aroerni populi bellicosissimi prope Celticam Galataruin,
sic pleruinque Gallos vocat noster Aroerni aulem aliis Arveni di-
cuntur , quorum regionem Galli parum corrupto nomine Auvei—
gne vocoul , in quorum inonlibus auclor est Philipp. Ferr. Ale-
ЦЗ xandr. in suo Léxico Geographica fontem esse vini saporem lia—
b benlern apud Cuilam castrum, ubi incolae módico vino opus
haben t. Gerte terra, ubi aqua vini supplet vices, nunquam sa
tis laudari potest, sed ego «sol tovxov iníym. Huius regionis
praecipua urbs Claromons dicitur.
'A o ó r¡ , nóXic 'АцсЛад etc.] Aroë, urbs Achaiae merno-
ratur ex Pausaniae lib. 7. Plurinium mehercule debet Graeciaan-
tiqua Pausaniae, qui ex eius antiquitatis tanquam senilis plurima
memoratu digna luci publicae prostituit. Quae nunc de Aroë, ci-
vitale Achaiae affert noster, apud eum dilucide inveiiiuntur libro
citato , hoc modo : ТомтоИцои Si ix zrjç Atrixrjg ¿q>ixo¡iivov ,
Tov tï xaçitov Xafißavci zov !¡;ííoov , jcel о1щааь àt&ay&tls noi.iv,
Açôav lûvufiaOEv ènl rr¡ içyaaia rfjç yrjç. id est : Cum Triptolemus
i.r Attica venisset, a quo et fruges accipit (Eumelus) et ralioncm
urbis condendae, Aroan vocavit a terrae с ¡iltu.
— Aéyerai xaï Лигой».] Aroan, Achaiae urbem, Pairas
quoque diel am fuisse inquit. W etiam habet Epitomator noster ex
Pausania. Audi cum loquentem in Achaicis: llaTQsvç 6 Ilaevyi
 ANNOTATIONES. 179

vovç, tow 'Ayr¡vooog , ig (itv "Avduav xoi ig Mtaâxiv uij lvoi~

x/Jfa&tti toîç Ayuioig antïxi. neoißolov 6s TÛyovç лдод tr¡ 'Aqotj
ßakojitvog ftfífova, ïva ívzog toü ittQißokov xaïrj '¿4qÓt¡ yívr¡tai,
¡ívoun ¡¡дето aq> lavxov IJátcag rjjnóksi. id est, Paireus Preuge-
nisfilius, Agenoris ncpos , vichacos edicto veluit Anthean , et Mr-
satin incaleré: Ardes vero pomoerio amplíalo, veterem oppidi
ambit um novo inclusif, et Arden de suo nomine Pairas vocavit.
A çnécyia , ovôeTiçag тояос niçï KvÇuwv.] Harpagia neu
tro plurali esse locum circa Cyzicum inquit, quod ex Strabone
lib. 13. habet. 'Ev ôi тс, inquit Ше, цс&одштцд Kv^ixrjvijg ха'пцд
JlçtanTjvrjg, lexï то Aanuytiu голод, etc. i. e. In confinio vero
Cyúcenae et Priapenae regionis, est locus Harpageia, etc. Per
tt scribitur apud Strabonem et cum accentu circumllexo in pen-
ultima; at Athenae. Dipnosopbist. lib. 13. confirmât scripturam
Epitoma toris nostri. Nam apud eum libro citato 'Aqnáyiov íicut.
singul. per iota tantuin scribitur cum accentu in antepenúltima,
ut apud nostrum. Id Hominis ab ¿отсоса, id est, rapio, dedu-
cluni est.
— "O&tv T¡QTt¿a&ai tpaol ravvuiq$r¡v. ] Ex loco Harpagiia
circa Cyzicum raptum fuisse Ganymedem ai uni; id etiam habet
ex Strabonis üb. 13. Sic enim ille .• iE! ov t¿v rawpr¡8r)v pv&tvov-
oiv i¡onay9at etc. i. e. Ex quo (i. e. ex loco) Harpagiis arreptum
fuisse Ganymedem fabulantur. Alii vero circa Dardanium promon-
toriumprope Dardanum, Poeta fingunt Ganymedem raptum ab love,- ...
at veroEchemenes in Creticis apud Athenaeum lib. 13. nona love
teda Minoë Ganymedem raptum fuisse tradit, ut et Suidas in Ml-
vtaç. Aequales pene paederastae fuere oliin Romani Graecis; ac mi-
randa est Poetarum audacia, qui hoc vitium Iovi tribuere ausi sunt,
dequibus libet apponere verba Senecae de Vila Beata с 26. Quem-
admodum Jupiter Optimus Maximus ineptias Poetarum fert): quo-
rumoliusilli alas irhposuit, alius cornua, alius adultorum ilium in-
duxit, et abnoctantem: alius saevum inDcos, alius iniquum in homi
nes; alius raptorem ingenuorum , corruptoremque et cognatorum
quidem : alius parricidam, et regnialicni paternique expugnatorcm.
(Juibus nihil aliud actum est, qaam ul pudor hominibus peccandi
demcretur , si tales Deos credidissent.
"A(f7taaa, jtoAiff Kaflag, ¿na'AonaGov »roraitov.] Har
pas« , urbs Cariae , пошей adepta a fluvio Harpaso eclebratur, et
in Lein et fluvium memorat Pliuius inter Cariae urbes Mat. Hist.
Jib. 5- c. 29. urbem episcopalcm esse sub Archiepiscopo Stauro-
politano inquit Philipp. Ferr. Alexandr. in suo Léxico Geograph,
eidem Plinio lib. 2- c. 96. Harpasa neut. plur. oppidum Asiae di-
citur, iuxla quod cautes slabat horrenda, uno dígito mobilis.
M 2

Г
 180 . THOMAE DE PINEDO

Eadem si toto corpore irapellebalur, resistehat; huiusmodi pluri-

mas res prodit Plinius, de <jiiibus omnes, ut opinor, ànixoveiv.
Eandeni esse urbem credo , etsi a Plinio oppidum Asiae vocatur,
quia Caria erat in Asia minori.
"А'д'л iva , itôkig"HkiSoç etc. ] Quae de Arpiña urbe Elidís
aflert Epilomator noster, ex Pausaniae Eliacis seu lib. 6- habet.
Audi eumloquenteni: "Eau 6h xaï akkog'AQnivváxi\g xakovjiivog
потарод xaï ov nokv ало той яотацод, nókmg Aonlvvr¡g Skia
« fofí.TKí, xaï (lákiata oí ßcapol. Olxicai Si Olvóuaov rrjv nékiv,
nal &ée&ai то oi'Ofta ало rijg (ir¡Tcog kêyovôtv Aaniwt\ç. i. e. Est
n ni cm el alius fluvius nomine Harpinnates, et non procul a /liivio
visuniur civitatis Harpinnae rudera, ас maxime arae. Condir-
disse vero Ocnomaum urbem , et de matris Harpinae nomine no-
men imposuisse dicunt. Apud Pausaniam per duplex nn, apud
nostrum per simplex n scribitur.
— Ало ' Agnivng rrjg ''Aacanov etc.] Narrât genealogiam
Harpinae, quam etiain habet ex Pausaniae Eliacis. Sicenim ille:
Nefiêa ¡lïv tcûv aôikytàv nocóir), ¡istà 6è avrf¡v Ztvg ¿en kaußw
vójiívog Alylvng. Папа ôi tr¡v Aíyivav ^axr¡xcv"Agnivva , Tavr»
xa Hktitùv xaï (pkiaamv коуш avvtyivero "Aqtjç , xaï Olvouácp
114 ös ftijiijo тш jteoI tjjv nißaiav ßaGikevaavzl еагм'Аолмга. Мета
Ь Ô£ avti'jv Kooxvça те , xai ел avtrj @i'jßr]. Ttkcvraïog Si ¿ Aato—
nog- id est, Nemea quidem sororum prima , post earn lupiter Ae—
ginam manu appréhendons. Iuxta Aeqinam vero stelit Harpinna,
cum qua Mars, uti Eleorum el Fhliasiorum sermone prodilur, con-
suetudinem habuit , el ex ea genuit Oenomaum , qui Pisae regna—
vit : post earn est Corcyra , et deinde Thebe. Omnium autem po—
stremus Asopus.
'AÇçÉvTtia, nóktg 'itakiag.] Nulla huius urbis Italiae apud
alios, quod sciam, fit meiitio. Quare mérito Ortelio in suo The-
sauro Geographico suspecta lectio videtur, forsitan corruptum
est пошел ex Artena, quam memoratLivius lib. 4. vel ex Artona,
quam idem célébrât lib. Ц. vel ex 'Aoixtia, quam supra nos ter
memoravit, vel ex A§§r,uov, de quo sequenti nota.
'AQ§r¡riov, л6к1д Ib^Qîjvlag.] Arrhetium, urbs Tyrrheniae,
id est, Ètruriae, et eius olim caput, a Roma distabat mille sta-
dia auctore Strabone lib. 5. Creditur esse, quae hodie purum
corrupto nomine vulgo Italis dicitur Arezxo , teste Cluver. Ital.
Antiquae lib. 2. с. 3. eius lateritius murus celebratur a Plinio Nat.
Hist. lib. 35. с. 14. et eius quoque vasa fictilia eodein lib. с. 12.
Eius sunt verba: Maior quoque pars hominum terrenis utiturvasis.
Samia etiamnum in csculentis laudanlur. Retinel hanc Habilitaient
et Arttium in Italia. Quam lectionem aliqui Criticorum naïôig
 ANNOTATIONES. 181

imraerito sollicitant, lcgentes Eretum pro Arctium, quae est тега

lectio, et earn confirmât lateritius Aretii eiusdem niurus, cuius
znemiuit idem auctor libro capileque paulo supra citato. Poly-
bius Hisloriaruui lib. 2. vocat rdjv A(¡§r¡TÍvav nóXiv, id est Ar-
rhelinorum urbs. Latini plerumque Arctium dicunt.
'A$Q4%o\, %&voç Maioaiâv.] Arrlieclii, populi Maeota-
rum celcbrautur Stephana exStrabonis lib. 11. apud quern 'Aqçi-
yo\ Arrfiichi die:untur , ut et apud Melaui lib. 1. cap. ult. circa
calcem. Apud Ftolemaeum quoque Geograplnae lib. 5. e. 9. 'Aqi-
jfol etsi per шипи tautum r, Plinio lib. 6. c. 7. irclii procul du
bio pro Arichi vej Arrbichi dicuntur, iidem fuere populi. Faci-
lis eiiim est, ut iam alibi inonuimus, u,tTaßokrj tov i in r¡ et vice
Tersa, quia hae vocales apud Graccos pronunciatione non difle-
runt, etsi olim differebant ; sed non tanta düTercntia , quanta vo-
lunt, qui banc barbaram pronunciationem dissolvcndi diphthon-
gos amant. Ego existimo Stephanum e£ Strabone , etPtolemaeo,
et Mela corrigendum esse, ас рга'Ао'Сгцо!, legeuduin esse 'A§—
Ç40U
"Aqou, nólig r Iexavtaç.] Memoratur Arsa , urbs Hispaniae Ц5
•x Charace Chronic, lib. 11. quem Plolem. lib. 2. с 4. inter Tur- a
detanorum ui'bes locat; utrum nunc exstet, ignoratur. Aliqui
ficulneo freti argumento, scilicet vocis a Ilusione voluiit esse,
quae nunc Arvos, dicitur, sed ego inr/co-
'Agaay.ía, nóktg Mr¡5íu¡ entar¡uos-] Arsacia, urbs Mediae
usignis et reliquis Mediae orientalior , quae Rhaga ct Europus
dicta fuit, auctore nostro Auctore in 'Paya, Ptolemaeo Gcogra-
pbiae lib. 6. c. 3. inter Mediae civitates mediterráneas locatur,
cui Arsacia et Europus diversae sunt urbes. Casbin vulgo vocari
auctor est Philipp. Fcrr..Alex. in suo Léxico Gcographico.
— Oí oixT¡rop£j 'Aoactxioat , ало 'Açaaxov.] Incolae urbis
Arsaciae Arsacidas vocari inquit, non ab urbe Arsacia, sed ab
Arsace. Optimum foret, si huius rci produceret aliquem testem.
Aüacidae enim dicebantur Parthi ab Arsace. Lucanus lib. 1.
Plus illa vobis Acic, quam crediiis, actum est
Arsacidae.
Arsaciu* etiam pro Parthicus aeeipitur } ac sie usurpavit Poeta
runi facetissimus Epigram, lib. 9. Epigram. 56.
Seis quid in Arsacia Pacorus delibcret aula.
Parthorum quoque reges Arsaces, et Arsacidae dicebantur ab
Arsace primo eoruin rege , queuiadiuudum Cacsares apud Runia^
nos, Ptolemaci apud Aegyptios, et nunc Ludovici apud Gallos.
'Acaiv¿r¡, nvhç Aißvrjc, ¿na rr¡t; etc.] Arsinoë urbs Li
brae memoratur, пошел adepta ab Arsinoe Ptoleinaei Philadclplii
 182 THOMAE DE PINEDO

sorore et uxore. Urbis meminit Ptolemaeus Geograpluae lib. 4. с. 5-

Arsinoes vero Ptulemaei II. soioris, et uxoris, Strabo lib. 10.
Quam sub Veneris Zepherctidis nomine Aegyplii coluere , ut an-
notabimus in Ziipvowv. Philipp. Ferr. Alexandr. in suo Léxico
Geographico Arsinoen urbem nunc Sues vocari scribit. Bochar-
tus Geograpbiae Sacrae lib 2. c. 18. existima t esse random , ac
Clysma , cuius meminit Nubiensis quinta parte Climatis tertii, Cal-
zem corrupto nomine appellans: at ilia sententia Bocharti adver-
satur Ptolemaeo, qui Geograpbiae lib. 4. c.4. et с. 5. bas urbes
tanquam diversas célébrât, cui bis in rebus maior quam Bo
charte lidos adhibenda est.
— Asvxiqa, jióAic üctcctiTOvlov Atßvrjg, r¡ jrpówoov Tav-
%tiça. "] Altera urbs Libyae celebratur, quae prius Tauchira di-
cebatur, cuius nosier meminit in Tav^tça. Earn quoque memo-
rant Ptolemaeus Geograpbiae lib. 4. c. 4. Strabo Gegraphiae lib. 17.
quibus Ttxi'/iiqa , non Tav%eiQa , ut epitomatori nostro vocatur.
Quare nosier ex eis corrigendus est, apud quemscribilur Tail—
%fiQa. Paraetonium vero erat etiain Libyae urbs prope Alexan
drian! , quam Ammoniam vocabant , auctore nostro auctore in
HttQUlTOVlOV.
— TqÍz7¡, nóhg Hvçlag Iv Avkâvi.] Tertio loco mcniorat
Arsinoen Syriae urbem in loco Auloue. Si per Crilicorum filios
liccrel, pro ZvQÍac legerem 'Acaßiag, tum quod Strabo lib. 16.
Plinius lib. 5. c. 11. Mela lib. 3. c. 8. Arsinoen Arab'iae urbem,
non Syriae celebrant, cum, quod noster inquit banc urbem esse
Aulone. Atcjui Aulon erat Arabiae locus, ut Epitomator noster
tradit in Aviij'.v. Quare existimo, meam coniecturam esse certam.
115 — TítcÍotíj, щд Kolkr¡g HvQÍag.] Quarto loco memorat Ar
fa sinoen Coelesyriae, i.e. curvae, seu cavae Syriae ; cuius apud alios,
quod sciam , nulla fit nicntio. Suspicor banc quoque urbem in—
phano in Stcpbanum irrepsisse,
— nifuttij, Kikixiag. ] Arsinoe Ciliciae memoratur Ptole
maeo Geographiae lib. 5. c. 8. Straboni lib. 14. Plinio Nat. Hist,
lib. 5. c.^27.
—' Exrr¡ , rijg AlyvTirov itókigln\ tov Aikra.] Arsinoe Aegy-
pli urbs celebratur ab Ptolemaeo Geographiae lib. 4. с 5. a qua
nomen accepit Nomos Arsinoites, de qua et fossa, quae in Ru
brum шаге, et Arabicum ниши et in banc urbem exibat, operae
pretium est audire Straboncm loquentem lib. 17- cuius sunt ver
ba : "Akkr¡ S' ïaziv èvôiSovaa elg ttjv 'EqvQqÙv, xa\ zbv 'Agaßiov
v.ulnov , xa\ nokiv 'AQ0ivór¡v , f¡v h loi Kkionargiàa xakovai.
Aiciçgu SI xaï ôtà ràv 7itKQ(3v xakovfiiviùv li¡ivo)v, a'i Ttgoxsgov fiiv
•¡¡aav nw.QuL' T(ii¡&eíci}$ St xi¡¡ ôiatovjoç xi¡g kt%dtíar¡s ¡itxeßal
 ANNOTATIONES. 183

Яотто rr¡ tccáeti той woTcffiov" Kcà vvv tlaiv tvotjjot, uearaï es
zf.t Twv kiuvaitov ¿çvémv. 'Етрудт) ôs i] ¿Wptii; KaxaQ%èç ulv vnà
¿imoozQioç 7tçà xmv Tçmïxôv oí ai vno tov Wauuixiyov naiôoç,
liçiapivov póvov, tlx' ixkmôvxoç xov ßiov' ícxtgov de vno Ли-
gilov tov TtocúTov àiaôitriutvov xo l|r/ç i'çyov. Kai ovroç ôs «J¿£i/
tytvdtï 7iuedtiç ua>i¡xc то i'gyov niçï evvxektiav^on' íntíaun¡ yào
fUzíCuQOTÍQCív elvai. ttJv 'Egv&gàv dákaxxav xijç Aíyvnxov ,' xa\ il
èiaxontit] nùç о (itTaiv lo&uàç, lnixk,ve9r]oi<sS(n. ту фркаттг) tj}v
Aîyvnxov etc. id est, Alia vero est fossa, quae in Rubrum mare
el Arabicum sinum exitetinurbem Arsinoen, quam nqnnulliCieo-
patrideui vocant , atque per cos locus /luit, qui amar i vocanlur.
Hi, cum antiquitus amari essen/, Jacta fossa, et admixto flu—
mine sunt immutati: ac nunc bonos ferunt pisces, et aquatilibus
volucribus abundant. Fossa primum a Sesostri incisa est, ante res
Troianas : nonnulli earn a Psammitichojilio solum inchoaiam pil
lant, vita eum deficiente : postea Darium primum in operis absolu-
lionem successisse , et hic opus pene absolu tum deseruit. Falso
tnim ei erat persuasum , Rubrum mare Acgypto. esse sublimius:
idtoque si intermedius isthmus ineideretur , Aegyptum a mari ob-
rutum iri. Ptolemaici quidem reges eum incidentes, Euripum clau-
sumfecerunt , vt,, cumvcllent, in exterius mare navigarent , ac
rursum sine impedimento reverterentur. Toluin apposui Strabonis
locum , ut scires шаге Rubrum per Niluin comuiuuicari , qui ill
mare mediterraneum aquas exonérât. Sed Strabo circa ношен ur-
bis Arsinoes non sibi constat. Main cum dicat Arsiuoen ab aliqui-
bus Cleopatridem vocari, paulo infra Arsinoen et Gleopatridem tan-
guam diversas urbes memorat. íuquit eniin : Ilkrjaíov ôh xijç 'Aqoi-
votyçxal t¡ xürv Uqcûcûv laxl nôkiç, xa\i¡ Kksonaxçiç lv гм(иг/й той
/toaßiov xokreov nçoç Aîyvnxov. id est, Prope Arsinoen autcm est
Heroum civilas, et Cleopalris in Arabici sinus versus Aegyplum re-
cessu. Idem auctor eodem libro aliani memorat Aegypti Arsinoen,
quae prius Crocodilorum civitas diccbatur. Nam quemadinoduni
duac erant praefecturae, quae ab Arsinoe notnenhabebant, auctorc
Plinio Nat. Hist. lib. 5- c. 9. ita verosimile est duas fuisse ciusdein
noiiiinis urbes.
— 'Eßdoutj, Kvnoov, r¡ ngóxegov Múowv ktyouévr].] Sé
ptimo loco numeral Arsinoen Cypri , cuius merninit Ptolemaeus
Geograph, lib. 5. с. 14. Strabo lib. 14- Plinio lib. 5. с. 31. Con-
»tant. Porphyrog. de Tbeui. lib. 1. Them. 15. sed Marion prius cius
пэшеп omnes silentio praetereunt. id obliuuissc a Marico inquit
noster in Mâçiov
— 'Oyoór¡, Ahcûkittç.] Arsinoe Aetoliae ab Strabune libro 10. 116
adscribitur Acarnaniae; at Acarnauia erat iinitiuia Aetoliae. a

r
 184 THOMAE DE PINEDO

— 'Evvázrj, ylvxzov.] Nono loco numerat Arsínoen Lycti;

at Lyctus non erat regio , sed urbs Cretae , ut idem suo locotra-
dit. Quare existimo vel esse e¡púku.u (ivyuovuàv , vel fuisse co-
loniam Lycti ui bis Cr с tac , sed а пеюше , quod sciam , memo,
ratur.
— Лтатц, tt¡c TQayko8vTixi¡g, í¡ tzqotíqov ' Okßia xalov—
fif'i">í-l Hanc Arsiuoon Troglodyticae existimo esse earn , de ¡qua
Plin. Nat. Hist. lib. 6- с. 29. sic loquitur: Ene viae onirics Arsi-
no'cn ducunt conditam sororis nomine in sinu Charandra , a Pto—
lemaeo Philadelpho, qui primui Troglodyticen excussit , et amnem,
qui sirsino'én praeßuit, Ptalemaeum appellavit. Memoratur etiam.
St nib uni lib. 16. Prius vocatam fuisse Olbiam inquit auctor no-
ster , cuius rei nulla apud alios fit mentio , ac ipse id debebat
annotare in 'Okßia.
— "Eart seal akkr¡ Avxittg, ] Décimo loco numerat Arsinoën
Lyciae: do qua audesis Strabonem loquentem lib. 14. Mezà ôs
zov üav&ov IU'.TUoa, nal avzi] u,iy¿ki¡ nofog, ktfiêva Ijjovöa, xaï
leçà nokkà, xzíeua Ilazúoov. IIzoktu,aîog ô o 0ikáa¡kcpog im—
Qxtvctoag, Aoóivor¡v ixákcas zr]v èv Avxíct' Í7ccx(jair¡as Ô£ то ¿£-
PQf.VS ovinia, id est, Post Xanthum Palara, ipsa quoque magna
pros, quae habet partum , et templa mulle, a Pataro condila.
Piolemaeus Philadelphus cum earn auxisset, ab uxorc Arsiuoën in
Lydia voeavit , verum antiquum nomen obtinuit.
— 'Sic üokvßwg èvvûztp.] Liber nonus Polybii, in quo me-
minit Arsinoüs urbis Aetoliac , non babemus , sed id apparet ex
Atbenaci Dipnosophistarum lib. 10.
'Aoovaía, xwqíov r<àv 'Fúowr, xaï Xiov etc.] Pro ^шо/ov
lege %éqa. Non conveniuut enim yaçiov zoa%tïa xai akífievog, sed
%шаи zqaytïa xa\ ¿kiu.tvog, Maec enim trausscripta sunt ex Stra-
bone, apud quern lib. 13. ipsissima habenlur verba, pro twv Wv-
çav lege ràv WvqIcùv, id est, Psyriorum. Psyrii autem erant
incolae insulae Psyrorum , quae erat prope Cbium , auctorc no-
stro Auctore in Wvqa, cuius eliam meminit Strabo libro citato.
— Ou (iiuvr¡rai Zzcaßajv zíOaaoiexaiSsxázrj,] Pro пвоа-
ceoxaiStxázr¡ , id est lib. 14. legezQiaxaiStxazy , id est lib. IS.
Hoc in libro enim meminit Sfrabo vini Arsysini, cuius nosier at-r
tulit verba. Sic vero apud eum leguntur: EÎ0- t] Agiovaia %шоа,
TQcticïa y.cà akifiivog eraSícov 3aov zaictxoaitov , ou'ov «ptorov <p£-
çovaa ztôv ' EkktjvtxtSv, i. e. Deinde Ariusia regio áspera et im-i-
portuosa, stadiorum fere ecc , vinum jïreiis omnium Graccanico—
Ив rum optimum. Strabo etiain ex nostro Auctore corrigendos est,
b opud quem pro 'Aqiovaia leges ex Stephano 'Aqovaía, id eajm.
 ANNOTATIONEN 185

ordo litterarum exigit apud Stephanum ; quae de gentilibus ait,

non bene conveniunt.
, Aqxaïa, IIíQ<siv.r¡ %áca etc.] Artaca, Pérsica regio, quam
inoXiat , id est condidit, Perseus. Hoc in loco enim sic accipien-t
dum est verbum illud. Artaea vero non erat Pérsica regio , ut in«
quit tûïv l&vixàv avXXêxxrjç, aed Persis ipsa, ut et Persae Artaei.
Sic enim vocabatur oliui a se ipsis et ab accolis, antequam a Pcr->
bfu noincn accepissent, cuius reí locuples est testis Herodotus.
Audi eum loqucntem, si placet, lib. 7. о. 61- 'Exaliovro ôè яо-
lui i-'ло [ùv EXXr¡vtuv Kr¡<pr¡vcc, vtiÓ ¡lêvxoioçpêmv avxícov xalxtâv
niQioíxuv , Açxaïot, Елй 6i IIiQüevc ¿ Aavár¡¡ zz xa\ Jiôç àzi-
xixo naca Kr¡a>éa xov Br¡Xov,xa\ '¿ayi av той" xr¡v &vyuxéoct 'Avago*
pi5r¡v, yíyvtxa^ avxñ naig to ovofiu i'íhro n¿oat¡v. tovtov ÓÍ av'-t
то« »axaXtínti- Exvy%avs yàocutatç ècôv o Krjcpcvçl'çaivoç yóvov.
Ея1 xovxov <$£ ir)v Í7ttovv¡iír]v H%ov. id est : Vocabantur autem
quondam ^Persae) a Graecis Cephenes , a se ipsis atque ah acco
lis Artaei. Verum postcaquam Perseus 1 ¡amies et Jovis filius ad
Cepheum Selifilium commeavit , et Andromedam eius filiam du->
seit uxorem, susiulit ex eafilium , quem Persem appellavii, eumque
illic reliquit, a quo (nam Ccpheus erat sine virili prole) noincn
accepere [Persae]. Arteataevero, quos paulo infra meinorat, eraut
inter genera quoque Persarum, de quibus suo loco.
— 'Agxaiovç àï nêçaai , ¿ionio ot "EXXrjvtç etc.] Avínoos
Persae, ut et Graeci antiquos homines, id est heroes vocabanr.
alludit ad etymologiam Arloxerxis. Id Hominis apud Persas si-,
gnificaba t magnum bellalorem , ut inquit Herodotus lib. (j. с. 98.
cuius sunt verba : Avvaxai 6г xaxà 'EXXádu yXwaaav xavxa xà ov-
vouara, Aaotíoc, lg|eÍT/c* &íc£r¡c, àç^ïoç' 'Аохо&д&с pêyag
UQi't'ioc. id est , Valent vero in Graeca lingua haec nomina , Da-,
rius, idem quod 1с£щс , id est, coercitor; Xerxes idem quod
açrjïoç , id est, bcllator, id est, Mar,tius; Artoxerxes, idem quod
piyaç aor/ïoe, id est, magnus Martius, id est , bellator. Ilesy-
cbius etiam confirmai: sententiain nostri Auctoris. Sic enim inquit
ill«:' Açxaïoi, oí í¡Q<acc nagà néoGaiç, id est, Artaei, heroes
apud Persas,
— Taxa Si xol ivzivdiv poi Soxtï 'Açxa^êçlai, xnl Acxaßa-*
foi.] Ex eodem fonte , inquit, deduci haec nomina, Artaxerxae,
et Artabazi, quorum etymologiam nota praecedenti ex Herodoto
dilucidavimus.
— Siento Aiyvnxtotç xal MiXXâuavtç, xai IlavaTcoXXcaveç,]
Apud Aegyptios Millamones et Panapollones dicebantur, sicut "'
apud Persas Aïtaxerxae et Artabazi, quorum etymon vide su
pra, sed illa Aegyptia nomina apud neminem, quod sciain,

Г
 186 THOMAE DE PINEDO

117 rùeniorantur. Hesycliii Mimallones ovôiv xqoç ¿fióvveov. V¡-

a de , si cum illis aliquid habent commune Mameluci Aegyptii qui
dam, ас strenui milites, qui memorantur diversis scriptoribus
ac praecipue Petra Martyri in sua ad Aegypti Sultanurn legatione,
ad quem missus fuit a Ferdinande Catholico Hispanorum rege ;
nee non Francisco Alvarez, Lusitano in Aethiopiae Historia, et
alus.
yip та x »J, nôXtç Oçvylaç, iïnoixoç Mdtjaítov.] Artacen,
urbem Phrygiae fnisse Milesiorum coloniam, inquit, quod claret
ex Strabone, cuius ex lib. 14. appono verba: 'Av(tl-iuév7iç yovv о
Aau^axr¡vot ovtto <pr¡o\v , ou xaVlnaçov xj)v vi'oov xal Aiçov
Mifajotoi evvmxioav , xal ntçi ' EKIi¡okovzov èv uiv T77 Xi4(¡ovt'¡-
aat Aiuvaç, Iv ôè xrj 'Aaía "AßvSov, 'Agiaßav, IJaiaóv èv ôi xy
Kvlixijvav vt/öuJ, Agtaxr¡v, Kv'Çr/.ov. id est, Anaximenes quidem
Lampsacenus inquil IMilesios in Icarum insulam et lucrum misisse
colonias, et iuarla Hellesponium in Chersoneso in (civitatem) Li-
jnnas, in Asia in (oppida) Abydum, Arisbam, Paesum. In Cy-
zicenorum vero insula (in urbem) Artacen, et Cyzicum,
— 'Адхахщс xovxo uïv oqoç lotï xijç Kv&xt¡vijc etc.] Sunt
Timoslbenis verba, í ri quibus pro 'Agxáxr¡c legendum est 'Ag-
táxr¡. Id enim ratio exigit Grainmaticae. Ait igitur Timosthencs,
Artacen esse nomen insulae et monlis Cyzieenae. Pro Cyzicena in-
telligo Cyzici regionem, cuius etiam Artace fuit urbs, ut ex Slra-
bonis lib. 14. praecedenti nota annotavinius. et insula et nions ce-
lebratur eidem Straboni lib. 12. hisce verbis : 'Ev xuvzr¡ ôhxrjvqaro
râv Kv£ixr¡v(5v oqoç ietlv tvôevÔQOv Agxáxr¡ ' xaï vjjoiov Sptuvvfiov
ngoxuxai Tovrov. id est: in hac vero insula (Besbico) Cyziccno—
rum mons est arboribus consiius , et parva insula eiusdem nominis
ante eum iacei.
'Agxaxoï, k'&voç &gáxwv.~\ Artaci ,- populi Tbraciae cele-
brantur: Agxaxioi, Artacii dicuntur Dioni Hist. Rom. lib. 51.
quos M. Crassum devicisse tradit. Utrum Stephanus corrigeudus
sit ex Uione , an Dione , ex Stephano , nescio.
'A grabara, nôUç 'Agatviaç etc.] Artaxata foem. sing, vel
neut. plur. urbs Armeniae, ex Strabonis lib. 13. cuius mutila verba
2J7 adducit. Integra vero sunt, quae sequuntur: Ilakzic ö' elaiv'Ag-
Ь utviaç, Agráj-axa re , tjv xal Agxa^áaata xctXovaiv, Avvißa xxí-
oavxoç Acracia ты ßaoiki I. id est, Urbes Armeniae sunt Artaxata,
quam etiam Artaxiasata vocant, condente (earn) Annibale Artaxiae
regi. Quare apud Steplianuin ■рго'Аоха^шбшта legendum ex Stra
bone Адха^шааха. Puisse Armeniae regiani trndit idem auctor
eodem libro , cuius situm describit hoc modo : ГН öh ' Agxá^axa,
»o¿s Tw 'AQzapjvtú mala, avvtaxiapivri г.и/.шд, «a\ ßanikewv
 ANNOTATIONES. 187

о vGct tjJç %(açoç. KÛrai à' inï xfftçovrjGiuÇovzoç ¿yxavoç то xcî%oç

r.vxla 7iQoßeßkriixevov xàv потацог, rc\r¡v xoù laduov' xov la&¡iov
ô fjjti хасрпы xa\ '/¡асам xenXtiautvov ' ou nolv à ¡xnadív èaxi xi¡g
ïioXhùç Y.cà та Tiygtivov y.cï AQTttßaaoov yaïocpvlcc/.ict, woovquc
¡ovuva BußvQOtt tí, Y.ttï Okavrj. id est, Artaxata auUm ad canv-
pum Artaxenum condita est eleganter, et est regia Armeniac : ia~
cet in cubito quodam peninsulam referente (ad} fluvium circum-
cingentcm (eius) murum , nisi qua isthmus est. Isthmum vero ha
bet fossa et vallo inclusum : non procul ab urbe sunt Tigranis ct
Artabazi gazophylacia , castella munita, Babyrsa et Olane. Ego
puto Interpretern Latinum non assequutum sciisuui illorum ver-
borum то xeî%oç xvxkat ncoßißkrmevov xov noTuu,óv. Vertit enim,
cincta muri loco flumine. Strabo innuit esse ad íluvium eius mu
ros circumdautein. Araxemvero esse, qui Im ins urbis mocnia al-
luit, claret ex Tacili Annal, lib. IS- с. 39. quae nostrum inter*
pretationem confirmant.
— Aiysxai Ы t-Í]v nôUv oixicca Açxa^iav 'Açucvtaç ßaat-
lfvoira.] Magna fuit Stephani oscitantia. Nam cum haec, quae
de Artaxatis refert exStrabone transscripserit; tamen inquit banc
ui béni condidisse Artaxiam Ârineniae regem, cum Strabo lib. Ц.
cuius verba nota praecedcnti attulimus, afiirmet Antnbalem cam
Artaxiae regi condidisse. Hanc urbem Armeniae caput Corbulo.
dux, imperante Ncrone , cepit, oppidani portis sponte patcfa-
ctis, se suaque Romanis permitiere, quod sal utem ipsis atlulit,
Artaxatis ignis inunissus, delateque et solo acquata sunt, j efe
rente Tácito Annal, lib. 13. с. 41. Memoratur -etiam Satyricorum
principi Sat. 2. v. 170.
Sic practextafos referunt Artaxata mores.
Aqx sural, yivog Tlioaixov etc.] Arteatae, genus Pcrsi- 118
cum ex Herodoti lib. 1. cuius sunt verba: "Eaxi 61 üegaeav av- a
)¡v¿ yivta' Kai та fiiv avxitov о Kvqoç cvváliGt, xa\ avêntioe ànl-
oxaaQai ano Mr¡Smv. "Ecxt ôixâôc , ¿| av i'/.loi 7tavxiç, AqtsS-
toi, niooat, IJaaagyâôai, Mcpcttpioi, Máawi. etc. id est, Per-
snrum vero sunt complura genera, eorum quaedam Cyrus congre-
gavit ei persuasif ut a Medís deficerent. Sunt autem haec, ex qui-
bus alii omnes, Arteatae, Persae, Pasargadae, Meraphii, Ма
ши; horum Pasargadae sunt optimi, in quibus et Achaemenidae
sunt tribus, unde reges Persidae sunt oriundi. Noster in 'Açxaîa
inqnit llcrodianum Arlaros Persidis populos vocare Arteatas, unde
cuspicor fuisse eoedem populos, etsi nomen apud Persas signifi
care t Martios, id est, Martiales, seu bellicosos.
A Qt i fitoio v , TtúUg OiváizQav Iv utaoyeico.] Decern liu-
ius nominis antiqua oppida nuiuerat Ortelius in suo Tbesauro

r
 188 THOMAE DE PIJSEDO

Geográphico ; hoc, quod mcmorat Auctor noster, eral Ocnotria*

in Calabria. Nomen sonat Latino Dianium , quae hodie S. Agatha
vocatur; auc tore Barrio ; fides sit penes auctorem.
— "Eaxi Kai nakiç Evßoiac.] Artemisiuni esse el ¡am Eubocae
urbem inquil , quae inter liuius insulae celebres urbes coiiimciiio-
ratur a Plinio IVat. Hist. lib. 4. с 12. Miror Pausaniam eius non
meminisse, qui totius Graeciae accuratam periegesin fecit.
'AqtÍuitu, щвод Tv${ir¡vixr\.] Artemita, insula Tyrrhe-
nica , scilicet quod esset in mari Tyrrhene, scu Tusco, contra
Cosanum littus ; alio nojniue dicilur Dianium. utriusque rei lc-
etein produco Planum Nat. Hist. lib. 3> c. 6. qui dc hac insula sic
loquitur: Item Tgiiium et Dianium, quam Artemisiam (vacant),
ambae contra Cosanum littus. Nunc Palmaiola nominatur, au-
c tore Philipp. Ferr. Alex, in suo Léxico Geográphico: nihil dc
ea memorable referlur.
— naoaxrjv eálíiavvijaov, mç <PÜe>v.] luxta Thaliam ¡n-
eulam. Thalia non erat insula, sed una ex no vein Musis. Quani-
obrern pro ласк t»)v Qáktiav , existimo legendum esse jrcro« tt¡v
AídáXsiav , id est, iuxla Aethaliam. A cilia lia vero fuit insula,
quae Latinis Jlva dicilur, de qua suo loco ogimus.
— 'Sic ôs £tq¿¡3(4V, náXig nao&vaíav.] Artemita, iuxta
Slrabonciii est urbs Parthyaeoruui (sic plcrumque noster Auclor
vocat Parthos) non quod esset sita in Parlhia, sed quod csset sub
Parlhorum ditione seu imperio. Strabo enim earn locat in Assyria.
Audi eum loquentem lib. 16. "Egti Sinai Логцита, noliç ¿|io-
118 Xoyoç , ôii%ovaa Ttivraxoaiovç xijç 2cXtvxilaç craôiovç , tiqoç
b i'a> то nXlov , xa&ánCQ я aï r¡ 2.1такг\щ. id est, Est et Artemita
Celebris civitas , quingcntis stadiis a Seleucia distans, ad auro
rar» plurimum , sicut et Sitaccne. Plinius lib. 6. с. 25. earn locat
in Mcsopotomia; sed Assyria, Syria, et Mesopotamia linitimae
era at inter se, et auctores saepe eas confundunt.
— 'O Si Aqte(ií5(oqÓc (ptjaiv, o« etc.] Esse 'quoque Arte-
»nilaai insulaui circa Acheloi iluvii ostium inquit ex Aricándolo,
quod confirmât Plinius lib 4. с 1. cuius sunt verba, quae se—
' quuntur: Dcinde Acarnanum urbes Halyzea, Stratos, Argos Am-
philocfiicum cognominatum , anmis Achclous e Pindo fiuens, at—
cue Acarnaniam ab Aetolia dirimens , et Artemitam insulam as-
eiduo terrae invectu continenti annectens.
— 'HytviY.ri, '^prîfi/rac,] Genilivus, Arlemitas, sicut ab
_ Aela, et a Gela, et alia huiusmodi, quae noster suo loco сош-
jacniorat.
■» "Eaxi xol nXr¡alov xàv 'O'ésiàv etc.] Alia insula Artemita
Hicmoratur ab Stephano prop с Oxias ínsulas, üxiae aulcai in
 ANNOTATIONES; 189
snlae ipsi insula Dulichium est , nt in Jov\t%iov inquit : at Plinio
Nat. Hi»t. lib. 4. c. 12- Dulichium insula, et Oxiae , h. e. Acu-
tac , sunt diversae insulae.
— Nrjooig ' 0%fír¡at , xcrl 'Açxtair] etc.] In hoc Rhiani ver
sículo pro AQiifiit] lege 'jiuxtuiry. Noster enim eum ad testimo
nium vocat insularum, quae Oxiae et Ariemita dicebantur.
— Àià то xov TVTcov xoîg IléçGaig àvaioytîv.] Quod haeû
Ethnicorum forn;a Persarum analogiae respondeat. Dices, quare,
cum Artemita ' neC urbs , nee insula ad Persas pertineat, nunc
ethnicorum eiusformam ad Consuetudinem Persarum accommodât?
Scito Herodotum, nostrum Auctorem,, Pausaniam, Ammianum
Marcel I ilium, Servium et alios, confundere Medos, Parthos, Per*
sas, ас cum dicant Medorum, sçu Partliorum imperium, ut pl&*
rumqae de Persarum imperio intelligendum esse, cuius rei iam
alibi attulimus argumenta, ас hunc occunit exemplum apud He
rod, lib. 7- c. 136. tibi legati Lacedaemoniorum loquentes cum
Xerxe,aiunt: ^Slßaadcv Mi]3av , id est, о rex Medorum. At
cum noster memoret Ariemiiam Partliorum urbem, ideo nunc
inquit gentile formari Artemilaeus iuxta consuetudinem Per
sarum.
'Aqtv (ivrjeog, nóhg Avxlag, ûitoiv.oç Eav&ioiv.} De Ar-
tymneso Lyciae urbe altum est apud alios silentium, qUain Xün-
thiorum coloniain fuisse inquit. Xantbus autem fuit Lyciae ur—
bium maxima, quae Straboni lib. 14. dicitur Eivdog , et nôliç
Eav&ítov, id est urbs Xanthiorum appellatur.
— Oiti] Expungendum censeo. Sequitur enim infinitivus.
— Tovxmv ôk tjjv ftiv etc.] Cum praecedat tig roía ufot/, 119
sic existimo legenda , tou'roiv ôs то ¡tlv. Intelligendum enim est a
то uÍQog.
— Ao<pov exgoyyvXov y.c.TOiy.y¡aai, xaí xaAéffai rr¡v nóliv
Ilivágav etc.] Suspicor in bis verbis deficere coniuuctionem xa).
Sic enim concipienda existimo, xal kócpov etc. Strabo hb. 14. me-
morat urbem Pinara neut. plur. quae etiain erat una ex Lyciae
maximis , sed de Artymncso niliil refert.
AQ%avdoov7toXig, nóhg ív Aiyvnxta ] Celebratur Ar-
cfaandropolis urbs in Aegypto ex Herodoti lib. 2. cui libro ci
tato с. 97. dicitur AgxávOQov nókig. Eius sunt verba: rHô' êxi—
qt¡ nókig Soxítt poi xa ovvouu i'xtiv ало xov /lavaov , yapßgov
j1oi¿v6oov xov Odiov, xov 'Aiaiov. KaXúxai yàg or¡ 'jíg%ávSgov
TtoXtç. id est, Altera vrbs videlur mihi habere nomen ab Archan-
dro Danai genero, Phihii Achaei filio. Eius nullam fecit mentio-
nein Ptolemaeus : unde suspicor eius aevo iam aevo cessisse.

Г
 190 THOMAE DE PINEDO

"A ça (ici, noliç Al&ióniav etc.] Mcmorat Aromam urbem

Aethiopum ex Marciano. Ploleinaeus neutro plurali usurpât et
Promontorium et emporium Aethiopiae iii Avalite sinu inquit esse
lib. 4. с 7.
— Xzgußav , Agiazoç Мевоувицд olvoç 'Адшцсьс.] Cum
ante dixisset civem urbis Aromae dici Aromensem, nunc inquit
sie ab Strabone vocari vinum arómense; non uiagis distal Hypa-
nis a Véneto Erydano , quam Aroma urbs Aethiopiae ab Aroma-
tis pago Magnesiae ab Strabone lib. 14. meniorato, a quo vinum
Arómense celebratur, quod etiam Mesogiles dicitur eidem a
monte Messogide. Audisis eum loqucntcm: Kcà vtÛq zrjç лоисод
ív T(ü Jo» tíí Адоиата, GvetikXovxeç то o ygafiua' údzv адюход
Mtooa)yiiT}ç oïvog 5 Açoucvg. id est, Et supra urbem in monte
119 Arómala corripientes literam r: unde optimum vinum Blessogiles
b arómense. Quare apud Stephauum pro Mtaoytírng lege Mtaaa
yiíxr¡g, pro ' Agauivg lege ' Agopivg. Ex Strabonis verbis apparet
fuisse Aromata pagum quondam, cuius inentcm non assequutus
est interpres Lalinus; quoniam perpcram vertit, in montem Aró
mala pro in monte Aromata. Existimavit enini Aromata esse
raontem, ac situons in monte esse possit.
Aaßvaxa, nolis Aißvrjg, «al o nollzr¡g , 'Aaßvazrjg-^ As—
bysta , urbs Libyae, cuius civis dicilur Asbj'stes. Gentem Libyae
inquit fuisse Eustalhius ad Perieg. v. 211- apud quos locat lovis
Animonis oraculum. Id enim innuit Periegetes versu citato :
'Aaßvazai ô" iitï xoïai fitai\ntigoi zeXê9ovat
Kaï Ttuivoç ./IipvxoïoQtov Цаи-а&ср újió поХЩ
Kvgr¡vr¡ т evinnog.
Asbystae autem post hos meäiterranei sunt
Atque delubrum Libyci Dei arena sub multa
Çyreneque bonos habens eguos.
Memorantur etiam Ptolemaeo lib. 4. с. 4. Plinio lib. 5. с. 5- apud
quem perperam Hasbitae dicuntur pro Asbystae, de quibus He
rodotus lib. 4. с. 170. riyefiEoov àl ¡¡-¿orrai то ngàç £07itgi}ç Aa-
¡júoiui. Ovzoi то vniQ Kvgr¡vng oi/Juvai. 'Eni Qákaoaav ôh ov
xaii'jxovoi Aaßvaxai. То yàg naga 9¿tk«aaav Kvgi¡vaioi viftov-
тог». id est, Gygamas ab occasu contingunt Asbystae. Hi supra
Cyrenen habitaut. Ad mare autem non pertingunt Asbystae. Ша-
rilima enim Cyrenae incolunt. Solinus c. 31> óis <5i«i JtaGwv distat
averitate, cum inquit Asbystas lasere vivere. Iam enim planta
illa in Cyrenaica regione non inveniebatur, ut docte annotât Sal-
inasius in suisPlinian. Exercitat. in Solinuui fol. 381. Apud quem
in versículo illo Callim. quem ex nostro habet, male scribitur
 ANNOTATIONES. 191

itp' vSuetv'Aeßvexav pro IqJ vSaaiv 'Acßvarao, ut est apud Au-

ctorem nostrum.
-— Avo Sé tlei Toixavsg , о ftlv Aißvric, о 61 Боною j,] 120
Hace ultima verba sic legenda sunt : ó fiív Aißvac, 0 ôi Вош- а
xlag, scilicet duo fuere fluvii Tritones, Libyae et Boeotiae. Li-
byac Triton crumpebat ex Tritonide palude , a qua Pallas Tiito.
nis et Tritonia dicitur Poetis , quod circa hunc fluvium vel pa-
ludem primum apparuerit, undo Silius liai. lib. S. canit:
Hinc, qui stagna colunt Tritónidos alta paludia
Qua virgo (ut fama es/) bellattix edita lympha
Invento primant Libyen perfudit olivo.
Sed Graeci haue fabulam ad Boeotiae Tritonem derivabant , ut
apparel ex Pausaniae Boeolicis , cuius sunt verba : ' Ptî ók xaï
nozauàç ivxav&a ov ¡.lêyaç ■¡fiiuct^ijoç , ovofiaÇovGt ôè Tçixuva av-
xov , ôxi щу A&t]vSv TQctq>ï]vai nctqu nozctjup ToLztavt i'yji Aoyog*
aç at) xovxov xàv Tolzcova uvza, y.aï ov/\ xov Aißvtav , oç ig
xi¡v 7rp¿5 yltßvr]v ■d-ákaoaav exSiöwaiv ix rijç Tçiztovlôoç kípvr¡c.
id est : Hacfluit amnis non magnus torreas, quem Tritonem va
cant , quod fama est, Minervam ad amnem Tritonem educaiam
fuisse , quasi hic Ule Triton sit , non autem , Libyum , qui in
mare JLibycum aquas emittit ex Tritonide palude,
A a ô v v 1 ç , vijeoç xaxà xf¡v Mvoi8oç~Uu,vr}v.] Asdynis , in
sula iuxta paludeni Myrida. Palus autem Myris , seu notiore scri-
ptura JMoeris erat in Aegypto propter Aethiopiam, auctore inter
alios Strubone lib. 17.
'Aaia, noktç AvSlaç naçà ты Трака.] Agit ethnicogra-
phus de Asia Lydiae urbe iuxta Tmolum montem, quae fuit ce- 120
lebris , non modo, qnod in ea citbara trichordos inventa fuerit, b
sed quod ab ea maximae nostri orbis parti nomen inditum fuisse
credit ur, in quam coniluebant commercii gratia non solum Eu-
ropaei, verum etiam Asiatici et Nomades, ut inquit Epitomator
noster, ac miror banc tam celebrem urbem a nemine praeter Ste-
phauiiin et Suidam memorari, et Suidas a nostro accepit. nescio,
an ex diphlhera Iovis liane urbem deprompserit Auctor poster.
— A10 »coi 'Aaía r¡ r¡nticoc etc.] Agit de Asiae regionis va
rus etymis, de quibus vide sis Agathem. de Geograpbia lib. 1.
с. 1. (quem primus vulgavit Samuel Tennulius amicus noster)
llerodot. lib. 4- 45. Eustath. ad Perieget. 627. sed uibil veri
ex omnibus sciri potest, quod magis mirum est, cum nostri orbis
partium nomina, Asia, Africa, Europa Homeri aetate sint recen -
tima. Nullibi eniin earum mentionem fecit Humerus, at Libyan]
memorat Odyss. 4. v. 85- et alibi, quae erat Africae pars, quod
etiam infra notât Epitomator noster.
 192 THOMAE DE PINEDO
*•" 'l'adpèç Svm etc.] Versiculus iste, quem innominato
Poeta advocat , legitur apud Periegetam v. 20. iu quo pro vitíc*-
fang legendum vTzéçxazoç, tibi 'Aaiôoç aïrjç, id est, Asidis ter
rae, intelb'gitur de Asia. Sic eliam usurpât Ovid. Metam. lib. 5.
» . lam super Europen sublimis et Asida terram.
121 — ' Aaitù iv Atifiaji't. j Est bemistichium Homeficuin , cuius
а integer versus legitur IL 2> y. 461. sie:
'Aala iv ieiutàvi, Kavorolov aucpï çit&Qtt
Evûa xa\ IvQct nozmvzai uyaliofisvai, mtqvyteeu
Asiae in pralo Caystrii circa fiuenta
Hue et illuc volant gaudenies alis.
Perperam vertit interpres Latinus Asiático in portu pro Asiae in
prato , ut explica t noster nota sequenti, sed sibi non constat.
Nam in "Левое ait, Assum esse pratum in Celbiano Lydiae cam—
, po prope fluvium Caystrum.
— 'Avzï xov 'Aaiov etc.] Inquit xo ' Acia apud Homerum
carmine supra citato dici pro genitivo ,Aaíov , scilicet a nomina
tivo 'Aaiaç, quae erat palus prope Caystrium . quod etiam con
firmât Eustath. ad Periegetae versum supra citatum. Locum Hu
meri nota praccedenti allatum imitatur Homerus Mantuanus Ae-
neid. lib. 7. v. 701.
Ceu quondam nivei liquida inter nubila eyeni
Cum sese e pastu rcferunt, el longa canoros
Dant per colla modos, sonat amnis , et Asia longe
Pulsa palus.
Géorgie, lib. 1. v. 383. vocat Asia prata Caystri, ut xaxù noua
imite tur Poetarum parentem:
Jam varias pelagi volucres, et quae Asia circum
Dulcibus in stagnis rimaniur prata Caystri.
— 'Ayvotî yàç "Ujir]Qoç tijv 'Aaiav etc.] Vide , quae supra
pag. 120. annotavimus, atque illis insuper addo, Nili quoque iluvii
nomen actate Hoineri ignotum esse. Nam ab illo Aegyptus appel-
latur sicut regio , ut alibi iam annotavimus.
'AaívT¡, nôktç AuxaviM] , ànà Aalvtjç etc.] Asi ne, urbe
Lacónica memoratur inter alios Thucydidi , ex quo elucet por-
tum maritimum fuisse. Audi euni loquentem lib. 4. Kai xr¡ xcíxr¡
1л\ |vJL« lç urjxavàç TiaotKEfiipctv twv vecôv xivaç lç 'Aoîvtjv etc.
i. e. Et tertio die [Lacedaemonii] naves aliquot m [civitatem] Asi-
nam dimiserunt ad comparanda ligna ad machinas.
— Aiviéça, Miear¡vr\c, лаоа xr¡v AancoviKT¡v, olxiud-tïeu
¿яо 'Aoyûtov.] Inquit Asinam Messenes , seu Messeniae , condi-
tam fuisse ab Argivis vel iuxta Asinam Lacunicam , vol nomen
adeptam ab Asina Lacónica. Utroque eiuuimodo possumus iuter
 ANNOTATIONES. 19S

pretari tu Ttanà т»} j» Aaxmvixr\v. ultimum inquit Auctor noster,

quoniam primo loco posuit Asinen Laconicam. Asina Messenia-
ca , de qua nunc agit , eversa fuit ab Argivis , cuius incolae cum
fugissent ad Lacedaemonios , bi illis terrain ad mare assignarunt;
quam adbuc aetate Fausaniae tenebant. Utrumque testatur Гаи-
sanias , hoc libro 4. illud libro 2. hiece verbis : To Si èvttv&BV
ftttiv 'Agyiímv r¡ noxï Aaíva xalovf.ét>r¡. Kai 'AoIvtjç iatlv êgeiiua
h¿í &akáaar¡. Aaxiôaïuovifov ôè ко! той ßaadiag Nixâvôçov той
Xuoílkov rot; IJoXvôêxTov tor Evvou-ov xov novzavidoç той £iî-
gynâvroç, iç Tijv 'AgyoUSa iaßaXovxav arcaría cvvißaiov ea>i-
Giv oí Acívaloi , Kcà ¿ôrjaauv avv ixeívnig ti)v yr¡v. ág ôi S oró
lo? rtùv Aaxtôatuoviav anr¡k&iv oïxaôs , aigazzvovat ènl rrjv
'Aoivr¡v ot'Aoytïoi etc. i. e. Hinc est Argivorum [oppidum] ali
stando Asina vocata, cuius rudera sunt ad mare; nam quo tem
pore Lacedaemonii cum rege Nicandro Charilli filio , Polydectis
nepote, pronepote Eunomi, Prytanidis abncpote, atnepote vero
Euiypontis , in Argolidem ten-am hostiliter invaserunt , Asinaei
tuas cum illis copias coniunxere , ac simul Argivorum agros po
pulate sunt. Ubi vero Lacedaemonii domum exercitum rcporlarunt, 121
Argivi Eratum regem suum secuii, obsessum venere Asinen. Asi- Ь
naei alicfuandiu de mûris hostia impetum sustinuerunt , ас de Ar
galis cum alios, tum Lysistratum , unum inter eos, oui bellica
virtute enitebant, ceciderunt. Occupata tandem muri parte , uxo-
ribus ac liberis clam in naves impositis, urbe et regione cessere.
Argivi vero Asinen solo aequarunt , et eius regionem finibus suis
addiderunt. Ex Pausaniae verbis apparct, Asinen eversaui fuisse
ab Argivis, atque Asinaeos et urbem et regionem reliquisse coin-
mil tent t-s sese mari una cum uxoribus ct liberis; ct ex eodcm au-
ctore lib. 4- constat Lacedaemonios assignasse Asinaèis, quos Ar
givi eiecerant regionem iuxta mare. Тцс SI yijç т»/с Mtaarjviaç,
Aatvaioiç uiv avtaxrjxóaiv vno Açytlav ôiàôaaiv ¿ni даХибЩ
toiÎtijv, i}v xal vvv m oí Aoivaïoi vtfiovxai. id est: Agri Mes-
teniae partem Asinaèis , quos Argivi eiecerant , assignant [Lace
daemonii] cd mare, quam nunc adhuc incolunt. Jdeni confirmât
Slraho lib. 8- Otó' Ix ttjç'AoÎvtjç (xai a\nr¡ <5È xcóut¡ rrjç 'Aoyúac
nlrjaíov Navnktaç) AaxeSaiuovluv lç xr¡v Mtoorjvíttv iiertaxLodi¡-
eav ' r.ui etc. i. e. Oppidani Asina* (ipsa vero vicus Argiae prope
Naupliam) Lacedaemoniorum in JUesseniam migrarunt.
— Tcitr¡, Kvrtgov.] Tertio loco memorat Asinen Cypri,
cuius meminit Strabo lib. 8- sed de ea nihil memoria digiium
jefert.
'AaxáXav, noliç Zvçlaç nçoç rr¡ JovSaía.] Ascalo. onis,
nrbs Syriae prope ludaeajn, Ilcbraice dicitur pbpWN Askelon,
Stephanus Vol. IV. N
 134 THOMAE DE PINEDO

«¡nam oopit Teliuclah ludictim 'lib. 1. c. 1. v. 18. Fuit urbs anti-

«Idissiiii'a, distans ab Hierodolymis 720 stadiis , teste loseplio de
bello -Iudaico lib. 3. с 1. Sed liaec iam ante aetatem Bcniiamini
TlmdeJcnsis obicrat. namque ilia, quae eiuj aetatc exstabat, ab
Erra Sacerdote condítam fuisse narrât, eius appono yerba:
ntíibpoH1? MINCIS "Ott/ nom etc. id est: Et inde duaùus para—
sangis ad civitatem Ascalonem, quae est Ascalo nova, quant
Ezras Saccrdos piae memoriae in littore maris condidit, et voca—
bant earn ab initio Benbarall , et ipsa distal ab escalone antiqua,
■quae est deserta, quatuor parasangis, est urbs maxima et pulekra,
in quam commercii causa undique conjiuunt. Sita enim est in fine
termini Aegypti.
— Sav&oç iv Tsvttcvn AvSiaxtüv qnjaiv.] Ad confirman-
dntn etyraolagiam nonvinis Ascalonis duos producit testes Xan-
llimn ex Lydiacorum lib. 4. et Nicolaum Damascenum scilicet, ex
quarla historia, ox 'quorum auetoritate inquit Ascalum ducem
electum ab Acyamo Lydoiiun rege adversus S)'riam illic urbem
condidisse, atque de suo nomine nomen illi iuiposuisse , sed hace
puto esse ex Graecorum farina confecta seu conficta , quibus nuii-
quarn deficit Dnx, vel Heros , vel Rcx aliquis, qui urbibus no
mina imponatj at haec facile convincuntur , quoniam ex Iudi-
tvm lib. 1. с. I.V. 18- elucct lehudah filiuin lacóbi, qui anti-
quior fuit , quam Lydoruin reges , eam cepisse. Apud Nicolaum
f,eonicnm de Varia Historia libr. 3. cap. 42. Rex Lydorum, qui
Ascalum ducem in Syriern dicitur elegisse vocatur Acianus, cum
Epitomalor noster eum vocet Aciamum , sine dubio ineidit Leo-
fiicus in codicem Stephani apud quem sie invenil, sed inter lio-
vem Lydorum reges , quorum ultimus fuit Croesus, quos Euse.
bius Pampbili meniorat , nee Acianus , nee Aciamus numerantur.
122 — Aiysrencai ' AexuXávtov r¡ nóhc.] Ascalo urbs Syriae
a dicitur etiam neut. gen. Ascalonium, iam saepe diximus nomi.
num oppidorum tr¡v (trtaßoltjv esse inter auetores tralatitiam.
— IIoV.ol es ¿| avrrjç xi%Q7ifictTÍxaoi etc.] Memorat Topo
graphs noster et Philosophos, et Grammaticos , et Históricos
Ascaloiiitas, qui banc anLiquissimam urbem illustrarunt, sed
mullo magis eam natalibus suis illustravitffrrotfes ille Ascalonites,
qui ta Senalu Romano rex Indaeae fuit decl.ii alus , crudelitate
insignis et templo Hierosolymitano a se construeto, quod surn^
ptuosius et magnifreentius aedifieavit, quam rex Selomoh pri-
nium.
— Ka\ rj uev rcôXiç, ov itoàtôv <ruo4 elc] Célébrât etiam
carpas Ascalonaeas, lit etStrab. lib. 16. et Plin. üb. 19- c. 6.
cuius appono verba : Allium , caepasque inter Deos in iureiuran-
 ANNOTATIONEN 195

do habet Aegyptus , caepae genera apud Gráteos ; Sardia , Sa-,

molinada, Alsidena, Setania , Schista, Ascalonia [lege Asca-
lonaea] ab oppido Iudaeae nominata. ínter huiusuiodi Déos lo- 122
care debemus Veiierem Uraniam, cuius templum, omnium huius b
Исае vetustissiiiium , quod erat in bac urbe, scilicet cum esset
«üb Ethnicis , Scythae Psammiticho Aegypti rege spoliarunt, au*-
ctore Herodoto lib. 1. с 105.
'Aaxavltt, nôkiç Тса'Сщ.] Ascania, eturbis, et paludia
nomen, quam alii Troadi, alii Phrygiae , alii Mysiae, alii Bi-
tbyniae adscribunt, (bas regiones, clsi diversas utpote finítimas,
su сtores confundunt) de quibus nihil meinoratu dignum invenie-
bam; palus Ascania celebratur a Ptolemaeo üb. 1. c. 1. ac Bi-
Üiyniae adscribitur.
— <Poqy,vç av Фсьуад r¡y¿ etc.] Duo ista carmina, quae
innonünato poeta adducit, allerum invenitur 11. 2. v. 862. alte
ram II. 13. v. 793. quae Epitomator noster coniungit, ac si fuis-
seul ex una eademque Iliade.
— Tf¡c 61 Mvatctç, za» T»Jç uèv Фобу tov , z-fjçSi, Mvaiov.]
Нам verba corrupta esse existimo , sed eis maims medicas adhi-
bere non audeo.
— Kaï Ччко\ , 'Aa/Mviúv xt Navaí&oto~\ Est hemistich ¡um jjg
«x Euphorionis Cbiliadibus , in quo pro Vdoi legendum existí- B
ao Wíliov. Psilium erat fluvius iiilhy niac , et Euphorion inibi
loquitur de fluviis Ascauio et JNavaetho, ideo verosimile est Psi
lium quoque Bitbyniae fluvium célébrât Ptolem. lib. 5. с. 1.
— *P/kijç Mvalaç, NavaiÙoç'lzakîas] In bis verbis etiam
pro Wiirjc legendum existimo 4*LUov , quod erat fluvius Bilhy-
mie, auctore uostro auctore in ifïAiov. îuhil refert, quod hic
dicat fuisse Mysiae, illic Bithyniae. Лапище bae regiones saepe
confunduniur, et zpad Stepkanum, et apud alios, ut saepe an-
notiviraus.
A OKÍtai, ï&voç xuQOir.ovv tàv JvSixov xolnov.} Ascitae
pepuli habitantes ad sinum lmlii uni nomen adepli, quod ini
aoxùv, id est utrihus itavucareut. Si res mei fori foret, pro tov
h dix ü v xóknov, id est Jndicum sinum, legerem tov HtqCixov
tôiciov, kl est Persicum sinum. Vetcres saepe omîtes, qui occi-
dentem incolebaut Celios, qui austruin, eeu meridiem Aethiopet,
qui ultra Syriam Indos , qui boream , seu seplcntrioucm ScyiJiot
vocabant. Ascitae ver« era 11 1 populi Arabiae , qui commercia
ipsa iules tabyj*t -ex insulis utres bubulos sterneules ponte, ut in—
quit Plinius Xat. J list . lib. 6. с. 29. Quin et commercia ipsa infe-
"airi ex insulis Arabes Ascitae appellali, quoniam bubulos ulies
oinos sternentes ponte , piraticam exercent sagiitis venenaiis. V er-
N 2

Г
 196 THOMAE DE PINEDO

ba Plinii confirmant ctymologiam nostri Auctoris. Mcmorantur

etiam Ptolemaeo lib. 6- с. 7- inter Arabiae populos iuxta Sya-
grum montcui usque mare.
— Kai Ы\ ¿axai nXiov.~] Et ulre navigans, lege xol inï
¿OY.tàv nXêov , id est: et utribus navigans. Sic enim navigabant,
non ütre , quod etiam confirmât Ptolemacus lib. 6. с. 7. de Sa
chalins loquens , ¿rcl aaxùv ôiaJiXéovOi , id est utribus transna—
wigant.
— Kai avto xuXovpsvov 'Aa%aXit<Sv.] In bis Marciani ver-
bis pro Aa%aXizàv , existimo legendum esse Zayakircàv. Sachali-
tas enim, a quibus sinus Sachalites, inter Arabiae populos cé
lébrât Ptolemaeus lib. 6. с. 7. qui utribus transnavigabant, ut
nota praecedenti annotavimus.
"AaxXoç, noliç 'haXiaç.] Áselos, sou Asclon neut. gen.
Graecis fuit urbs Italiae, quae Latinis dicitur Asculum. Poetae
Latini metri causa Graecam formam usurpant, Sil. lui. 1. 8«
Aldria et inclemcns hirsuti signifer Ascii,
Fuere in Italia duo buius nominis oppida, alterum, Asculum Tí-
cenum, alterum Asculum Apuliae vocabant. Asculum Picenum
fuit Picentum caput, auctore Floro lib. 1. с. 19. Colonia Piceni
nobilissima dicitur Plinio lib. 3. с. 13. Asculum Picenum Cae-
sari de Bello Civili lib. 1. iacet in colle 20 milliaribus ab ora ma
ris Adriatici. Hoc oppidum cverlissc Strabonem Pompeium testa-
tur Florus lib. 'S. с. 19. a quo postea instauratum nescio. Forsi-
lan a Romanis illuc missa est colonia, quandoquidem a Plinio
libro capiteque citato dicitur colonia nobilissima. lllustrarunt
banc urbem olim Betuiius Barrus , quern omnium extra urbem
eloquen tissiuium vocavit Arpiñas Pliilosophus in Bruto , et Ven-
tidius I ¡tissus, qui altissimum dignitatis gradum adscendit, cum
esset ignobilissimus et despicatissimus. Nam cum Pompeius S tra
bo Pompeii magni pater Asculanos subegisset , ipse captivus una
223 cum ma tic , eius sinu ante Imperatoris curium vectus est: post
1) cum adolcvisset, victuin sibi aegre quaesivit, eumque sordide
invenit curandis mulis. Quarc Cicero Epist. 10. ad Fam. earn
mulioncm appellat. Tandem ad summas dignitates evectus est C.
Caesari nolus, ac de Parthis primus triumpbavit , de quo per
vias urbis, qui scquuntur versiculi, perscribebantur, auctore
Aul. Gell. lib. 15. с 4.
Concurrite omnes augures, aruspices,
Portentum inusiiatum conflatum est recens.
Nam mulos qui fricabat , Consul factus est.
Ad quod alludit Satyricorum princeps ( ignoscat mihi Persius )
Sat, 7. v. 197.
 ANNOTATIONES. 197

Si fortuna volet , fies de Rhetoie Consul;

Si volet haec eadem , fies de Consule Rhetor.
Ventidius quid enim? quid Tullius? an ne aliud quam
Siilus , et occulti miranda potentia Jati.
Еаш quoque nobilitavit natalibus suis Nicolaus IUI. Foutifcx Má
ximas , auctoribus Fialina et Pctraixha , elsi Blandus Nk-o-
1л um IIL Asculanum vocet; hodie vulgo рагищ corrupto nomine
Ascoli vocatur , ac Pontifici Romano obedit , ubi chis Dominii
temporalis, ut vocant, fuit iiiitiuní , cuius rei loeuples est testis
Leander Albertus in suacllaliac. regionc duodécima. Namque ohiin
Petrus nullum habuit temporale dominium. Nuuc Pontífices Ro
mani eo dignitatis devenerunt, etsi ab initio Ventidii Bassi for-
tunam vix excédèrent, ut Reges et Imperatores Christian) ad eo-
jura pedes devoluti eos adorent, atque eorum calceos osculentur;
sed ad Spartain nostram redeamus. Asculum Apuliae, a quibus-
dani vulgo Ascoli di San ¿ano vocatur, et est in regno Neapoli-
tano gaudens prineipatus titulo , cuius princeps foemina vidua
mea aetate Madriti babitabat. Aecalon vero, quod noster suo lo
co memorat, Ciceroni Epist. ad Atticum lib. 16. Epist. 11. dici-
tur Aeculanum. , Hodie vocatur Fricento, de quo videsis Cluv.
Ital. Antiq. lib. 4. 1.8-
"Aoxqti, nólig Botar tac] Ascre, urbs Boeotiae, a qua
Hcsiodiis Ascraeus dictus est, non quod fu mit eius patria, sed
quod ibi educatus fucrit, auctore Strabone lib. 9. et Hb. 13. Eius
enim pater ex Сшпа Aeolicarum urbium maxima illuc veniens il-
lic liabilavit, quarc a Suida dicitur Cumaeus: lamen usus obti-
nuit, ut Ascraeus dicatur. I mío Ascraeum carmen sumitur pro
Hesiodicum , teste Servio ad illud Maronis Georg, lib. 2-
Ascraeumque cano Romana per oppida carmen.
Fuit A sera sita in Tbespiensium regione ad dex train Heliconis,'
loco sublimi et áspero, distans a Tbespiis 40 stadiis. Ipse Hesio-
dus vicum vocat et earn proscindit Oper, et Dier. v. 637.
Náooazo ô' ayx Elr/.wvuç o'i&Qrj ¿vi хыиу
"Авхо-п %iïua xoxij, &íqíl ¿çyaièrj, oviinots ía9Xr¡.
Habiiavit autem prope Heliconem misero in vico
Ascra, hy eme malo, aestate molesto , nunquam bono.
Hesiodus contumeliose, ut vides, earn traducit, quia inultatus
ab ea fuit, ut rerum monumentis tradidit Veil. Patercul. Hist,
suae lib. 1 . Aetate Pausaniae nibil Imiiis oppidi , nisi única I in
ris exstabat , ut ipse refer t lib. 9. apud quem plura de 1юс vico,
invenios.
— 'Jomxwj сщцападнйа etc.] Inquit Ascren Boeoliae ur
ban Iónica forma proferri , scilicet verso a in r¡ , ac si "Aoxqi¡

r
 198 THOMAE DE PINEDO

124 in a desineret , cuius rei affert cxempla. Iones eniin soient utple-
a rumcjuc imitare a finale in t] , sed usus obtinuit uVAaxgi] dicere-
tur, atque in liac terminatione usurpât Pausan, lib. 9. et alii. Si
bene niciniiii, Herodotus nomina quae desinunt in a pur. per ц
ecribit, reliqua, ut &вХабва , relinquit, quin in t¡ mutet.
"Aeog, noXijyiov KqiJttjç.] Asus per unum tantum sigma,
urbecula Cretae , memoratur Plin. Kat. Hist. lib. 4. c. 12. cui
Asum ncut. gen. dicitur, fortassis per simplex sigma ecribitur,
ut différât ab Assús urbe Lyciae, de qua suo loe».
'jiVkbXi&eiûe, TtcXtç Taqilwv.] Mïmorat Aspalatbiam
Tapliiorum urbem, cuius nemo, quodsciani, fecit mentionem,
ipse ih Tácpbg Taphiorum meniinft , sed cuius urbis seu regionis
fuerint incolae , silentio praeterit , Antigonns in Mirabilibus cé
lébrât Täphium, LtfcrorUm Ozoloruai rioüien, in quo Nessum
Centaörum sèputtum fuisse narrât.
— NixavÖQog hsQOiovuivav ncmrn.] Est titulus Ktm Tîî—
candri, ut Qsoíoyov¡íev(uv , TçayaSovuêvav , ruwyçacpovjiivav,
Mv9oXoyov(iiv(ûv , IlaçuXtutofi'évtov , et alia hu i us farinae.
— ÀaiiaXâititt ßorjQOToc.] Existimavi legendum 'ЛбяаХа-
vtltt ßo^vouog. i. e. boves pascens.
"Aansvöog, noXiç IJanyvXiag, 'Acnivùov xtííftor.] Célé
brât Topograplius Aspendum Pamphyliae urbem, quam ab Aspen-
do conditain fuisse inquit. Nunquam enim Graccis desunt huius—
modi conditorcs. Sita erat nqog ixßoXag fluvii Eurymedontis , ad
quam adverso aniñe navigabalur, cuius rei locuples est testie
Scylax in Pamphylia. Merà 6i Avxiav iaxl ïlaucpvXiu ïdvoç , xol
noluç Iv avvy uiïôt, "Aajtivôog noXig , tlg ravzijv о àvanXovg yl-
124 vtrai xazà nora¡xev , о ôè nozauóg íaxtv EvQvuídmv. id est: Post
jj Lactam trulem est Pamphylia gens [regio] et urbes in ^л sunt пае,
jíspendus urbs in quam renavigatiofit secundum fiuvium. Fluvius
auiem est Ëurymedon. Sitam fuisse in edito loco et ab Argivis
conditam narrât Mela, cuius sunt verba ex lib. 1. с 14- It Pam
phylia est Mclas , navigabilis fiuvius : oppidum Sida, et alter
fluvius Eurymedon. Ъ/lagna apud eum 'Cimonis Asthenicnsium du
els adversus Phoenicas et Persas navalis pugna atque victoria fuit,
mare, quo pugnaium est , ex edito admodum colle prospectât
Auspendos: qam Argivi condiderant , possederefinitimi.
Aanlg, nóXtg Atßvtjg.] Aspis, Epitomatord nostro urbs
Libyae, Ptolemaeo lib. 4. с 3. inter Afrioae pppide mimera-
tur ; nomen sonat Latine scutum , seu clypeum , unde Sil. Ita
lic. Lb. 3. canit :
In cfype^speeiémcùrVtttisturribus Aspis.
 ANNOTATIONEN 199

Earn quoquc cckbrat Strabo lib. 6. quam Glypeam quoque vu—

cari iiiquit. i'ortasse nlludit ad sigtiificalionein nuininis, quam
lib. 17. inquit Agatlioclcm Siciliac lyraiiniuu condidisse, quo tem
pore adversus Carthaginoises classera duxit, etsi I'lulcm.uus li
bro с .[ilteque citato diversas facit urbes Clypeam et Atpùlcm.
— "Kotí xot a^Qùitrjçiov Aifoonlaç etc.] Aspis non solum
fuit uvbs Africae, ut nola praecedenti annotavimus , sed eliain»
Promontorium Aethiopiae, quae iuxta Aegyptum, quod iiienio-
litur Ptolemaco lib. 4. с. 7-
— IJqoç ¡du rncov Açxovrjeoç, irçoç 5i Tivmv AojUç-] Ar-
couesus insula Lcbedum et 'icon , quae alus Arcancms , ab alus
uispis vocatur, id ex Strabouis lib. 14- habet. Haec erat prupe
loniaui diversa ab alia Cariac , de qua vide, quae in 'Aoxó-

— WvQtov iyyvç-] Legß Wvçlcov. Psyrii euini vocabantur, 135

qui insu lain Psyram incolebaiit , ut videre est ex uostro auctore a
i" WvQtt. 1
— 'Sic Ilttvvaaiç ív 'HnaxlcUtç tvSexájr¡.] Heraclea est ¿«t-
yçatpi) pocinatis Panyasis, qui de Herculis laboribus scripsit, de
quo vide conimentariolum nostrum, ad hu ¡us operis calcem , au-
ciorura , quos ad testimonium vocat Stepb.
'Aon Ai; ôiù v, TtóAts Фшш'оос' Ilavoavluç ¿vvutm.J Epito-
niator noster existimavit , duas liuius noininis fuisse urbes ; alte
ram Pbocidis, alteram Boeotiae, sed non fuit nisi una eademque
Ullis, quam alii Phocidi , alii Boeotiae adscribunt. Pbocis eniiu •
Boeotiae adiacebat , auctore Strabone lib. 6- Fefellil Epitomato-
геш nostrum opinio, rum ex Pausaniae lib. 9. inquit, fuisse
Asplcdonein Pbocidis urbein. Pausanias enim libro citato earn in
ter Boeotiae urbes inemorat. Eius sunt verba : ' AGnXrjôova ôs ht-
hniiv tovç olxr¡íOQ¿í cpcioiv, vôaroç anavL^ovxaç. rsviodli àï
te ovofia ало Aonkrjôovoç vf¡ nóku. Tvvzov d¡ elvai Nvprprjç te
Aliôitaç xa\ IloOciôovoÇ' id est: Aspledoncm vero reliquisse h<t~
biiatores aiunt ob aquarum penuriam. Nomen vero urbi factum
fuisse ab Âspltàone. Hune auiem esse [ßlium ] Mitleae Nymphae
et Nepluni. Liber Pausaniae 9. alio nomine Boeotica, lib. 10.
Pbocica inscribitur, in hoc agit de urbibus, quae ad Phocidem,
in illo de eis , quae ad Boeotiam.
* — 'Ano 'Aon\t¡Sóvos, vtov Nrucpqg Miôiiaç ele] Sunt
тетЪа desumpta ex Pausaniae Boeoticis, quae nota praccedeuti
attulim us.
— ФаЛ toxis Alokclç nooxtoov BoKorovç xaXtia&ei, xovç àh
OQioptvbv etc.] In bis verbis oüqua verba videiitur deiieerc. itou

f
 (

200 THOMAE DE PINEDO

audeo supplere. Nolo enitn tibi tollere risum , en supplesis , ut

volueris.
— rgacpirai на\ %coq\s той « , ¿kk ov jrero* 'Ofiijpro.] An
notat Aspledonem urbem scribi eliam sine a; sed non apud Ho-
125 meruin; id habet noster ex Strabonis lib. 9. cuius sunt verba:
b Trtv 6' 'AajtkijSova ую'Ад xt¡c jrpcórijs Cvkkaßrjc ixákovv xiviç. tïz
Evâiielos (ittcùvofiâedri, xai ctviij xaï ц %wy«. id est: Aspledo
nem sine prima syllaba vacabant aliqui: dfinde, et ipsa et eins
regio Eudeielos est appellata, fortassis quod proprietatem quart—
dam peculiarem incolis ajjfcrret ex climate ad occasum vergenle.
Memoratur Homero inter Boeotiae urbes II. 2. v. 511.
'Aenovçyiavoï, ïovoç xav ntçt tr¡v Maiàxiv Muvriv.')
Aspurgiani, populi circa Maeotin paludem, ex Strabonis lib. Ц.
apud quem libro citato legitur 'Aonovyyixavoï, sed perperain ;
nam lib. 12. 'Aanovçyiavoï dicuntur.
— Tovxtov S' fiel xaï Aoitovcyiavol fisto|ù OavayoQtlctç.']
Sunt trunca verba ex Strabonis lib. 11. apud quern sic leguntur :
Tovxmv ô del xaï oí Aonovyyixavoï (ttT0f|v OavayoQtictç olxovv-
zeç y.aï Гооуттад, Iv TCtvxay.oaioiç axaôiotç etc. id est: De his
vero sunt Aspungitani ( lege Aspurgiani ) inter Phanagoriam , et
Gorgippiam habitantes ad Id stadia, quibus cum insidiarelur sub
amicitiac praetextu rex Polemon, rc comperta, bellum eis infe-
rens in polestatem eorum vivus venit et inferiit. Inter populos , qui
ad Maeotin paludem babitabant, eos memora t S trabo libro cita
to. I¡ vero fuere Sindi , Dandarii, Toreatae , Agri, Arrhichi,
Tarpetes , Obidiaceni , Siltaccni , Dosci et alii.
"Лава, nôkiç ixqoç хф"Ады etc.] Assa, uibs ad Athon
montem ex Herodoti lib. 7. cuius ex libro citato sunt, quae se-
quuntur, verba: O uiv ovv vavxixàç axçaxoç wç ¿пй&ц vno
ЗМсЦеа xaï ôiSTtkmSs xr¡v ошсу%а xr¡v lv xtà"A9<a yevopêvtjv,
èUyovaav ôi iç xókwov èv ты "Aaaa xe nokiç, xal JILôcoçoç xaï
£îyyoç xaï 2áoyr¡ oïxrjvxai etc. id est: Nauticus vero exercitus
ubi a JCerxe discessit , fossam enavigavit in Atho faclam ac per—
ductam ad sin um , in qua Assa urbs , et Pidorus et Singus et
Sarge habita ntur.
126 'Aaaaxr¡ vol, H&voç 'IvStxèv etc.] Assaceni, populi In-
a dici ex Arrhiani de Expeditione Alcxand. lib. 4. cuius sunt ver
ba: Evxtv&tv nsoï xr¡v xûv' Aaaaxtjvóv yâçav i)yev. idest,.Rr-
inde circa Assacenorum regionem duxit exercilum.
— "Ни in\ xoiç 'Aaaaxrjvovç.] Suut verba Arrhiani do ex-
peditione Alex, mutila et corrupta, quae ñola praecedenti addu-
juiuua integra , ut apud eum habentur.
 ANNOTATIONES. ' 201

A S a r¡ вед ,' nólig Mdr¡aíag yr¡g.] Assesus, urbs Milesiae

terrae, id est, Mileli. Noster vocat Milesiam terram, quam He- '
.rodot'.u lib. 1. с 18- Mujjö/ijv absolute, et eiusdem libri с 19.
%aygciv Mtki¡aÍT¡v, id est regionem Milesiam , utrumque est peri
phrasis Mileti. Fuit igitur Assesus urbs Mileti Celebris templo
Minei-vae, quod Alyates Lydorum rex combussit et Pytbiae Del-
pbicac iussu reparavit, auctore Harodoto lib. 1. с 19.
— Kai Aaar¡aía A&r\vâ, nuq Hçodôra.] Assesia Minerva
cclebratur Epitomatori nostro ex Herodoto , nomcii adepta ab
Asseso urbe Milesiae regionis , id est Mileti, cuius meminit Hero
dotus libro capiteque supra citato.
Aaaoç, nókig Avxiaç etc.] Assus Lyciac urbs erat si la
in edito, et praeruplo loco, adeo ut parum tutus ad earn ac-
cessus daretur. ünde iocus Nicostrati Musieij quem narrât no
ster desumptus ex Homericae II. lib. 6. ▼. 143. qui Latine amit- •
tit leporem. Nam consistit in Graecis nomimbus âaaov , id est
propias, quod lepide Nicostratus, seu Stratonicus citbaroedue
deilectebat ad urbem Asson, et dâaaov, quod signiiicat cuius,
ac si díceres, qui 'Aoaàv accedit, {ïâaaov périt. Urbis sit um
describit Strabo lib. 13. hisce verbis: "Eau SI r¡ "Aaaoç igvuinj,
*aï tvTíi%r,g ало &akáaat¡g nui tov Aiftlvof , ¿oQiav , «aï (luy.oàv
avaßaaiv '¿lovaa' шаг en avvfjç olxtiag rfyijodai ôoxeï то to¿7
ZxQaxovíxov tov Kidaçiarov etc. id est: Est vero Assus natura el
arte munila , a mari et portu rectam et longam habens adscensio-
nem, ut convertiré ei vidcatur illud Stratonici citharoedi:
Asson eas, ut ocyus ad exitii fines pervenias.
Porius magno aggere conslructus est. Hinc naius fuit Cleanthes
Stoicus philosophus , qui Zenoni Citiensi in schola successit, et
earn Chrysippo Solensi reliquit. Ibidem etiam Aristoteles commo-
ratus est ob adßnitatem cum Hermea tyranno. Fuit is Hermeas 126
Eunuchus, cuiusdam mensarii famulus : cumque venissel Alhenas, b
Platonem audivit et Anstotelem. Reversus inde, lyrannidem in
jitarnenses et Assios machinanti domino socium se praebuit : post
et successit, accivitque Aristotelem et Xenocratem, eorumque cu-
ram habuit: Aristoteli etiam filiam solrini nuptum dedit. At
Memnoti Rhodius , Pcrsarttm eo tempore administer, atquc dux,
simúlala amicitia Hermeam ad se vocavit , sub nomine kospitii et
simulaiorum negociorum , comprehensumque ad regem misil: ibi
Hermeas suspendió adfectus periit; Philosophi evaserunt , fugien-
Ut e locis, quae Persae obtinebant. Myrsilus Assum a Methymneis
conditam ait. Hellanicus Acolicam Jacit.
—• Пдод ov NiKÓatoarog м&адЮтуд iktys яа/fcav.] Hoc
apophthegma tribuit Strabo lib. 13. Stiatonico citharistae , ноц
 202 THOMAE DE PINEDO
Nicostrato, ut noster, uterque fuit citharistea, et utriusque me-
minit Aeli. de Varia Historia, Nicostrati lib. 4> с. 2. Stratoiiici
lib. 14. с. 14.
— 'Aaaov Ï9 ад xev &àaaav okidQov 5tEt'p«■9,* "щи1.~\ Est
versiculus Homericus supra cilatus, in quo ludebat Nicostralus,
seu Stratonicus citharoedus adversus urbeui Assoit. Sic vero de
bet veri i (nam lloiiicrus non ineinorat urbeui Asson, sed paro
nomasia гиь aaaov facit leporcui)
Propius accede, vi oeyus ad ejeitii términos pervenia*.
— /tívzéoa, nvkig AiaUöot etc.] Secundo loco memorat
Assum Aeolidis urbem , ex qua Persaruin regibus afferebatur tri-
ticuin, ut ex Syria vinuni et es iluvio Eulaeo aqua, auctore
Strabone lib. 15.
— 'Akliavôçog 5' ó Koovyhog ele] E* Alexandro Cornelio
célébrât tertio loco Assum Mysiae urbem , ubi sarcophagus , id
eat, carnívoras lapis fissili vena scindebatur, in quo condila de—
functorum corpora intra quadragesimuin dien) absumebantur, ut
referí Plinius lib. 36. с. 17. urbem banc Mysiae S trabo lib. 14.
Xroadi assignat, ac urbem uicuiorabilciu fuisse inquit; cuius
ctiam lit mentio Act. Apost, c. 20. v. Ig.
— "Eon ксЛ ktiuèv iv Kskßiavu etc.] Assús etiam fuit pre
lum iuxta Ca) strum Lydiae iluviuni , de quo vide, quae in 'Aaia
annotaviuius.
127 — Ex Se rijg "Aaaov, Kkwvdr¡g rtv ó ataïtiôg.] Ex urbe
« Asso fuisse Cleanlhem Pbilosopbum Stoicum , successurem scho-
lae Zenonis, quam Cbrysippo tradidit, inquit Sed ex qua Asso,
cum ipse quatuor meiuoret, silenlio prac teilt; hace traussenps>¡|
noster ex Strabonis lib. 13. emus verba atluliiuus p. 126. ex qi*i-
bus elucct Cleanlhem fuisse ex Lyciae civitateAsSQ, un Je ./¿-
sius vocatur a Lacillo in eius vita.
'Aaavoía, %Úqu Jtfot Baßvldävsg etc.] Assyria regia
Hebraice dicitur тек Assur, unde parum deflexo nomine et
Graecis et Lalinis dicitur Assyria, Iosephus Antiquit. Iudaic.
lib. 1. с. 7. inquit: 'Aaaovçag ее, Nívov oUi&i nókiv , ituà xovg
vitr\x.óovg, 'Aaavoiovg ínavópuatv , oí ¡lúkiarq svSatnóvrjaav.
id ist : fissuras vero, wbem condit Niiium , el subditos Assyrios
denominavit , qui maxime felices fuere. Qui losepbo Assuras,
Hebraice dicitur -fWH Assur, qui aedificavit Niniven urbem,
quam Ninum vocat Iosephus, utruinque elucet ex Gen. c. 10.
v. 11. пи p-n 11ШН г>4Х"> ï^inn yin:n» ПЧЧ etc. id est: E terra
hac egressus est Assur et aedificavit Niniveh et Rechoboth civiia—
tem el Chalach. Assur et virum etregionem, cui noineu dedil,
vocant llebracorum згсаигс. Aluria appellatur ab Strabone lib. 14
 ANNOTATIONEN 203
7Й», f, Hebracorum, Chaldaei in n, t, mutabaht, untie, qui
Hebra eis 11Ï/ sor, id est bos, Chaldneis "ИП thor , a quo fecera
Graeci тагоод, et ab his Laiini taurus. Syria vero comprehende-
bat Assyriern, Plin. lib. б. c. 12. ait Assyriam esse Syriae par
tem, quae postea vocata fuit Adiabene, cuius descriplioueni lia«
bes apud l'lul. lib. 6. c. 1. de qua vide, quae in Zvqqi aimo—
tainus.
— Ei'ei «oil moot ж«ра tovî Zvqovç-] Sunt et alii ¡uxla
Syros. Partícula y.cù corrunipit meutern Slepbani, et Geographiae
veritateiu. Itaque pro r.a\ Iegendum ai, ас tunc sic sunt ilia ver
ba vertenda: Sunt vero alii [diversi] a Syri*. Kam Assyria di-
versi fuere a Syris , sed non fuere duae gentes, sou populi, qui
Assyrii appellareirtur , Li Hebraico tamUK Assyrim , illi mm*
Aramim.
— £Wog>t5i/ ovtcû SiaürtlXti èv jtpwitj JEMijvtxwv.] Inquit
Xcnophonteni Hellenicorum lib. 1. distinguer« Assyrios a Syrie*
£go perlcgi totum libi'um, nibil taie reperitur. lu hoc euiin libra
non loquitur de Assyriis, sed de Syris, cuius арропо verba:
Merci óí rairct Kvqoç ¿'¿.ikavvei Otaduovç zéaaaocg, лаоаоаууад
tïnoOtv, lx\ zov Xakov ixotcmiov , 6'vta то evooç níídoov nÍt¡ot¡
¿' IfdvttV (liyákcOV KtÙ 7tQ0lê(ùV, OVÇ OÍ ZxiQOi &10VÇ ¿vófujov, xai
¿ôiKiiv ovx iïav ovöi ràç ntoiauoàç. id est: Post haec Cyrus ca- 137
ttris quarlis, parasangas XX ad C/wlum fluvium , cuius erat Ь
unius plelhri latiiudo , progreditur. Erat is magnis maiixuctisquc
piscibus refertus, quos Syripro Diis habebant , лес luedi cos pa-
tiebantur, sicuti ne columbas quidem. Foisilan Auctor nosier re—
spiciebat ad eiusdem Xenophontis locum ex cius de Cyri iustilu-
tione lib. 1. ubi haec leguntur verha: Kaxiaioityato àt £vo.ovç,
AaavQÎovç, "Aoaßuc, Каллаоокссс, Oçvyaç ¿uxportoovc, Av-
pot'ç, Kàoaç, OoîvïKaç, Bnßvltaviovc ele. id est : Subegit ver»
[Cyrus] Syros, Assyrios, Arabes, Cappadoces, Phryges utros-
que, JLydos, Cares, Phoenices , Babylonios etc.
'Aaobiffiov, nôXiç Zmckiaç etc.J Assoriurn, urbs Siciliae,
quam Assorum TQioviXaßwc vocavit Apolledorus Chron. lib. 4.
Oppidani et Graecis et Lalinis dicuntur Atsorini, quos inter
alios célébrât Diodo rus Siculus Bibliothecae Historicae lib. 14.
Oí ¿i £tK(ko\ nûktti fût' uioovvrtç zov Aiovvoiov etc. id est: Si-
culi vero iam pridem exosi Dions slum , Tunc cum occasionem re
bellions habercnt ad Carlhaginenses deficiunt , praeter Assorinos, t
отпев. Iu.vta Lane urbein praeterfluebat Chrysas lluvius, qui
apud Assorinos Dcus babobatur , et religioue maxima colebatur,
ut testatur Arpiñas Philoeophus Oral. 9. in Vcrrera^ лес miran-
dum Asiorinoe habuiaee iluviuiu pro Ueo. £thnici ciiiiu id onrnc,

'
 204 THOMAE DE PINEDO

a quo aliquod beneflcium accipiebant, Deum vocabant, et veno-

rabantur. Suscepit vita hominura [iuquit Cicero de Natura Deo-
rura] consuetudoque communis , ut beneficiis excellentes viros in
coeluni tolleret. Perseus quoque Zenonis auditor apud eumdein
Ciceronem de Nat. Deor. lib. 1. eos dicit esse hábitos Déos, a
qnibus magna utilitas ad vitae cultutn esset inventa, ipsasque res
utiles et salutrres Deorum esse vocabulis nuncupatas; sed Aegy-
ptii eo insaniae deveuerunt, ut animantia bruta etiam, a quibus
genus humanum mil lam accipiebat utilitatem , in Deorum nume-
xum retulerint. Quare Assorini, si magnam a fluvio Clirysa acci
piebant utilitatem , ac eum pro Deo coluerunt , iuxta Persei Ze
nonis discipuli scntenliam excusandi sunt, non absimili ratione
quidam apud Philipputn de Cominee lib. 7. с. 7. quoscunque be
nefactores vocat Sánelos,
"Aczaxog, nókig Bi&vvíag etc.] Astacus, urbs Bithyniac
ex Arrhiani Bithj'nicis , quae non exstant. in Arrliiani locum
subrogemus Strabonem , qui de Astaco urbe sic loquitur lib. 12-
Hv ô' iv ctvzà tá¡ xókna¡ xal 'Aazaxàg Miyaçêcov xzLoua, xaï
128 A9r¡vaía>v , xaï fitxa routa /jaiôalaov, u<p t¡g xal o xóknog covo-
a ¡iáü0i¡ ■ xaziexuq>T¡ 6 vnù Лгвцшуоъ* ■ zovç 6 o¡xt¡zooag fimj-
yaytv tig JVixofií/ásKsrv o xtíaac aizijv. id est: Erat vero in eo
■ sinu cliam Astacus, a Megarensibus et Atheniensibus condita, ac
postea a Daedalso , a qua et sinus [Astaceiius] vocaius fuit, fun-
ditus eversa est a Lysimacho : oppidanos autem in urbem Nicome-
diam iraduxit, qui condidit [insfauravit] eam. Astacenus sinus ab
;il iis Olbianus dicitur, Eusebius Caesariensis non est audieiidus,
cum Chronic. Can. inquit : Nixopr¡Sric BidvvcSv ßuadivc "Aoza-
»ov Imxziaaç Ntxo^rjôeiav œvouaat. id est : Nicomedes Bithyno-
rum rex cum Astacum instaurasset , Nicomediam vocavit. At
Constantin. Porphyrogen. qui multo post Strabonem damit,
utramque novit urbem. Thematum libro 1. ïliemat. 5. "Е-ци èl
nlikug imar¡(iovs zocavzaç, Tlcáztjv uiv Ntxo(ir¡5ciav xr¡v (tijroó-
szokiv. Aevzéçav ôh, 'Ektvovnokiv. Tcízr¡v , Hoaívtzov. Tezác—
rr¡v , "Aazaxov. Tlí^nzriv , TlaQ&tvovjiokiv. id est: Habet vero
urbes celebre» hasce. Primam quidem Nicomediam metropolin.
Secundam, Helenojiolin. Tertiam, Praenetum. Quartam , Asta
cum. Quintam , Parthenopolin. Trebell. Pollio in Galienis au—
ctor est Astacum, postea Nicomediam dictain , ab Scythis iti-
censam et graviter vastatam fuisse. Urbes ex aliarum ruinis so
ient crescere. Itaque nullus dubito Nicomediam ex Astaci ruinis
rrevisse. ídem commercii causa solet accidere: unde in laut am
magnitudinem exerevit A ms iE i, od а мим. Nisi per commer
cium adhibila magna cura, ut inter omneff civ es euiuseunque
 ANNOTATIONES. 205

conditionis ohservetur isonomia sine respectu pcrsonarum et re-»

Jigionis. Quid ciiiin lustitiae eiaví¡n]iixr¡ commune cum religio»
ne? Eius Cónsules semper ill ore bubent illud Maronis, Aen.
lib. 10- v. 108-
Tros Ruiulusvefuat, nullo discrimine habebo.
A pud illos enim:
Hex Tupiler omnibus idem.
Inter patricios vero cstquaedam isonomia nunquam satis laudata.
îs'unc subit in mentem mirari eos, qui Catholica Christianity te
ct fidci Areopago gloriantur, desinant glorian. Summum enim
religionis Christianae est imitari Christum , quifidemvi, annis,
et igne persuaden prohibuit, а с nihil magis, quam charitatem
commendavit: и 1 1 unique nullibi terrarum sic viget ut in Hollan-
dia , ubi nee in (idc, nee ulla in re ne m in I (it vis. Amstelo-
da ui solum (omitto reliquas Foederati Belga urbes) per singu-
los annos in pauperes et orphanos erogan tur plus quam I э с с с
iiiiliia ducatorum, ас omnes orphani, tarn mares quam foeini-
nae , docentur artes , quae ipsos possunt alere pro cuiusque stu
dio, nee ex orph ätiotrop h iis exeunt, quin eas norint. Portasse
culpabit non nemo Auglorum leges contra Calholicos, ' quae prae
illts illius Areopagi sunt ludus et iocus. In illo enim est per-
Tersa et praepostera iudiciorum forma , quae contra naturalem
aequitaicm, et oinnem legitimum ordinem in iurisdictione ilia
observatar. His adde tenebrosos et horribiles carceres , quibus
si comparaveris Dionysii Siculi Latomias, Thessalica Tempe cre-
des fuisse , in queis infelices rei inclnsi tanquam ferae (sunt qui
per deceit ilium et adhuc amplius) detinentur; nee non tormento-
rum immanitatem, quibus pleruuque contra veritatem quidquid
iudicibus libet, ab ill is miseris et saepe innocentibus, ut se cru-
ciatibus eximant, per vim extorquetur. Qui autem testimonium
adversus alios dicunt , sunt rei cum torquentur , ancillae expul-
sae e domibus , scorta , servi tia , tenebriones , ct alii hoc genus
homines, reipublicae faex. Testiuii autem nomina non eduntur,
quare sub hoc velo inimicitiae saepe ad eos deferuntur. Hoc enim
modo quisque iniurias acceptas facillime ulciscitur : quo Ct, ut
non tarn pietatis tuendae causa Areopagus ille inventus esse vi—
deatur, cui alia via satis ex antiqua Jtxclcsiae disciplina pro-
spectum erat, quam ut eversis ista ratione omnium fortunis, ho-
nori etiam et vi tac, quibus inter mortales nihil est pretiosius,
periculum crearetur. Reorum bona fisco cedunt regio , sed ex
tot myriadibus argenli, et auri facti et infecti per tot annos
miserae ilia genii ademptis parum aut nihil fisci regii rationibus
il la tu m est, omnia pene inter iudices reliquosque illius zov öixc<
 206 THOMAE DE PINEDO

atrioiov ministros sub salarii et cxpensae nomine dividuntur in

128 regie regnique vectigaliura damnum. At misen illi horribilem il-
h Jam carcerum torinenloruuique barinouiam Polvpbeini Musicae
quam similliuiam fugientes , patria relicta in alias regiones, ubi
commercium vigct, se conferunt, reculen tes illud Hispani Cygni :
Cera у салато unió (.que no déviera)
cien carias, cuyo bárbaro ruido
de mas ecos, que unió cáñamo, y cera
alboguez , duramente es repetido.
La selva se confunde, el mar se altera,
rompe Triton su caroco! torcido,
sordo huye el ¿axel a vela y remo
tal la Música es de Polyfemo.
Inique Arabes illi, qui pessimo consilio, praepostero quodam
religionis zelo , et pia crudeütate centum et sexaginta incolarum
Myriades, ab Abrabamo es Sara et eius ancilla originem traben-
tes, expulerunt ex Arabia illa felici, ideo nunc deserta dicant
cum С. Tácito in vita Agricolae : Dedimus profecto grande pa-~
tientiac documentum , et sicul vctus aetas vidi! , quid ultimum in
libértate esset , iia nos quid in Servitute , adempto per Inquisitio—
nes et loquendi audiendique commercio. Memoriam quoque ipsam
cum voce perdidissemus , si tarn in nostra potesiate esset oblivisci,
quam tacere. Hue respexisse videtur loan. Mariana ingenióse
eruditus, cum de eodem^ircopo^o loquens Hist. Hispaniae lib. 24.
e. 17. inhaec verba prorumpit : Quod usu salutare extitit, gra
ve initio provincialibus visum est. Jila maxime: parentum scelera
filiorum poenis lui. Occulta aecusaiore reosfieri : ñeque cum in
dice composites damnari, contra quam olim factum erat , pee cala
in reUgionem vindican morte. Illud gravissimum adimi per ln-
quisitiones loquendi libere, audiendique commercium, dispersis
per urbes et oppida et agros observatoribus , quod exiremum in
Servitute credeb ant. Sed non bene convenit illud Marianae , quod
usu salutare extitit , cum rthquis. <Juis enim nisi infruiutus cre-
det usu salutare unqaaui extitisse parentum scelera liliuruin poe
nis lui : occulte accusatore reos fieri : ueque cum indice compo
sites damnari, peccala in religoHetu vindicari morte, in tormiii-
tis necari , bonis publicatis , aeternis tenebris vinculisque da
mnari, post dmturnuin carcerera igne comburi et aliquando vi
ves, leviori tie causa bonorum parte amissa pro arbitrio iudicis,
ac in eius utilitatcm et expensam cessura, et reo et toti familiae
■eu parentela« (ut Lampridi verbo utar) ignominia perpetua in-
nsta, adimi loqurndi audiendique commercium, ас etiam fa-
cultatem queren di , quod ne daemon quidem lobo ademiL £i
 ANNOTATIONEN 207

enim linguam intactam reliqnit, ut questibus saltcm calaniitatem

siiam solaretur: quod si miseri illi loquentes audiantur, flagris
caeduntur, ac ideo pulsantes parietes alter allerum solantur et
intelligunt. Saepe Heccssitas fecit artem. Quemadmodum cnim
bommum industria invei^um est alphabetum , quo muti viden
tes litterarum figuras per dígitos formatas loquerentur, et inlel-
ligerent (quod ego saepe vidi) sic etiam inventum est alphabetum,
'qao se non videntes sine vocibus intelligerent pulsantes parietcs,
ac numerantes pulsus ad alphabet i litterarum numerum, quas
combinantes formant syllabas. Non inûcete id depingitur hocEpi-
çranuuate Hispano :
Caracteres confusos, cifra obscura
libro sin hojas , que imprimió el desseo
Sonde con el oydo aliento leo
de una invisible estampa la figura
Hieroglyphico mudo sin pintura
emblema, que la entiendo y no la veo,
cric que el tiempo guarda por tropheo
déla necessidad , que todo apura.
frozes articuladas en el viento
lengua de golpes, conque la memoria
earplica lo que quiere el pensamiento
Bien merece de Jama immortal gloria
quien de pluma , pinzel, y lengua essenfo
dio vida a la razón , alma a la histoiia.
Attatnen lioruin infclicium cura Areopagilas quietos solicitât. Et-
enitn ab eoruni Uno per statutum anni tempus miseri illi interro-
ganlur, ulrum aliqua re egeant, necne, adhibita magna cura,
ne iiabeant ullum cultrum, nec foríices, nec funem, quo se seu 129
etrangularc , seu occidere possint. Experienlia enim docuit ali- a
qunminultos coruin sibi mortem conscivisse diuturni carceris
vaeuio. Üed ad illud Marianae uicam quod res est , in huiusmodi
rebus testis uviónxrtf. si Mariana illud non adiecisset, omni«
■eias verba delerentur, et ipse dinturno carcere libertatis suae
poenas daret. In illa enim regione, nec dicere libere, quae velis,
necscribere, quae sentías , licet. Haud credent posteri iniquum
illuní iudicandi modum iniquiorefti adhuc in Lusitania. Pudct
proferto hoc prodere de gente, literis, legum ivrat-ia et armis
ht К la. Hic sisto gradum, non decet iiliurii in matris haul i bus
nlterius progredi. Illud enim eius laudes obscuret tarrqtiam Atlws
Lemniae bovis latera. Apud banc gentem non sufïicit reis omnium
miserrimis peccata sua confiten , veniain et reconciliationem cam
Ecciesia faumiliter petere, tenentur divinare testes (quis lalia cre--

Г
208 ТПОМАЕ DE PINEDO

det?) quorum nomina non eduntur, quod ni fecerint , flammis

ilan tur tanquam confessionc diminuti. lili quoque , qui testibus
convincuntur, quantumvjs negent obiecta, asscrcutcs se esse veré
Christianos, tanquam convicli comburuulur. Ác quod magis rni-
raberis, impostor quidam fuit, sed non Lusitanus, Saavedra no
mine, qui bunc fid ei Areopagum rege Ioanne huius nominis III.
Summi Pontificis falso diplomate in Lusitaniam invexit. verum
ista antehac inaudita Phalaritate nullus eoruin , qui Mosis seu
Macliomcdis castra sequuntur, Christi vexillum secutus est; at
horuiii plurími ad illorum castra il lain immanitalem fugientcs trans-
iere. Honor et dignitates, non vis et arma persuadent hominibus
religionem, quam profitentur non esse veram. Ventus, etsi ve-
hcniens, bomini pallium adimcre non potest, quod sol facile adi-
piscitur. Quid aliud putas vento significan, nisi vim? quid aliud
sole, nisi nohilitatem ? quae tanquam comes sequitur honorem et
dignitates. Soli Romani poliíaan calluere. Hi ex hostibus cives
faciebant. Hispani vano timoré , expulsis Mauris , ex ci vitatibus,
nciuora , ex civibus, hostes fecere, qui Africain antiquam pa-
triain repetentes , barbaros illos artium expertes accessu suo po-
tentiores artes docuerunt , unde in posterum maiori vi et dexte-
ritate piraticam fecerunt in Hispanorum ac totiusreipublicae Chri-
stianae damnum etignominiam. Exeamus iani ex hoc Areopago
ad Athenas nostras Deo Opt. Max. gratias agentes, quod salvi et
indemnes egressi sumus. Raro enirn illinc dalur exitus, nisi amis-
sis bonis cum vita, aut saltern parte bonorum una cum \ alela
dme et honore.
— "Eau xai Âxaovavluç jroiUç. ] Memorat nunc Astacuin
Acarnaniae urbem , de qua sic Strabo libro décimo: Eira ur.oa
A'oiOûjt») y.cà 'E%tvûôsç y.cù itô\iç 'Aaxaxoç, cjumvi'iicoj тг/ ntqï
Nixou,r¡oactv etc. i. e. Deinde promontorium Crithote, et Echina—
îles, et urbs Astacus cognominis ci, quae apud Nicomediam etc.
Apud Strabonem uotatur cum accentu in ultima , forsitau est er
ror typographe adscribendus.
Âazanaïoi, jlißvTjc Hdvoç, Anmavoç Í'kti.] Astapaei, po-
puli Libyae ex Appiani lib. 6. apud quem Astapaei sunt populi
llispaniae Carthaginensibus subditi ; non Libyae , ut inquit noster,
qui valde oscitanter videtur legisse Appianum. Sic enim ipse lo
quitur libro citato: 'Латала д' r¡v noiiç Kaçyr\5oviotç aiù 6ia-
fxtivaaa oiiaktijç etc. Jioc est: Erat autem Asiapa urbs, quae sem
per uno ore stabat pro Carthaginensibus. Huius incolae a Mar-
tio obsessi, ac praevidentes , se, si expugnareniur a RomanU, in
servitulem redigendos esse, pretiosissima rcrum suarum in Jorum
congerunt, et ligna construunt. Super eum cumulum ¡iberos con—
 ANNOTATIONES. 209

iugesque siatuunt. Deinde quinquaginia ex sefortlssimis virisiureiu-

rando adaclis praecipiunt, quum in eo rem esse vidèrent, ut urbs ca-
ptretur,muliercs libeiosqueulfcrronecarent,moxque succensoigni se 129
ipsos iugularcnt. Inde Déos contestaii adversus Blariium ingenti cum Ь
tumultu trumpunt: qui eerie nihil minus tunc ab hostibus iimebat,
quam ut egredi moenibus auderent , quare levis armatura équités-
que facile puhi : sed ubi ármala legio advenit , forlissime quidem
Asiapad in rerum omnium despcratione dimicabant , sed quibus
virtute non erant inferiores , multitudine ab Us vincebantur. Omni-
bus pugnando caesis , quinquaginia Uli in urbe foeminas et pueros
Irucidabant: demum succenso rogo, sese eodem iniecerunt, nullo
victoriae fructu victoribus relicto , Itíartius Astapacorum virtutem
admiratus in iecta non sacviit. Iniuriam facerem Livio et Hispa-
niae, si illius verba in huius fideli la lis gloriam cessura meis ob-
servationibus non iusererem. Sic ille loquitur lib. 28. c. 22. de
Astapa Hispaniae urbe, cuius oppidani Epitoraatori nostio et Ap-
piano dicuiitur Astapaei: Asiapa urbserat, Carthaginiensium sem
per partis : neque id tarn dignum ira erat, quam quod, extra ne
cessitates belli, praecipuum in Roman, gerebant odium. Nee ur-
' bem aut situ, aul munimento tutam habebant , quae ferociores Us
ánimos faceret, sed ingenia incolarum latrocinio laeta, ut excur
siones in finitimum agrum sociorum populi Romanifacerent, im
puteront, et vagos milites Romanos , lixasque aut mercatores ex-
ciperent, magnum etiam comitatum, quia paucis parumtutum fue- ■
rat, iransgredientem fines posiiis insidiis circumventum iniquo loco
interfecerant. Ad hanc urbem oppugnandam, cum admotus ex-
ercitus esset, oppidani conscientia scelcrum , quia пес deditio tula
ad tam infestos videbatur: пес spes moenibus aut armis luta ad
lam infestos videbatur : пес spes moenibus aut armis tuendae salu-
tis erat, facinus in se ac sitos foedum aeferum consciscunt. Lo
cum in foro destinant , quo preetiosissima rerum suarum congère— •
rent. Super eum cumulum coniuges ac ¡iberos considere cum iussis-
Ment , ligna circa exstruunt, fascesque virgultorum coniiciunt.
Quinquaginia deinde armatis iuvenibus praecipiunt , ut donee in—
certas eventus pugnac esset, praesidium eo loco fortunarum suarum,
corporumque , quae cariora fortunis essent , servarent. Sirem in-
clinatam vidèrent, aique in eo iam esse ut urbs caperetur, scirent
emnes , quos euntes in proelium cernèrent , mortem in ipsa pugna
chitaros. Jilos se per Déos superos inferosque Orare, ut memores
libertatis , quae illo die, aut morte honesta , aut Servitute infami
finiendo esset, nihil relinquerent , in quod saevire iratus hostis-pos-
set, ferrum ignemque in manibus esse, amicae, ac fidèles potius
ea, quae perituraforent, absumerent manus, quam insultareni superbo
btephanus Vol. IV. О

r
 210 T H ОМ А Е D Е Р I N E'D О

ludibrio li osles. Hisbdhortalionibus execratio Rira adieàta, si quem

a proposito ■spes'mollitiavc animi fiexisset. Inde concitólo agmi-
ne-palentihus portis ingenli cum iumultu erumpunl . Ñeque eral ulla
salis slatio opposita,, quia nil minus, quam egredi moenibus aude-
rerit, limeri-poierat. Perpaucac cquiium turmac levisquc armatura
repente castris ad id ipsum emissa occurrit. Acrior impetu attfue
animis., ¡quam càmpbsitior ordihe ullo pugna fuit. Jlaquc pulsus
eaves , 'qui primum hosti se obtuleral , terrorcm inlulit levi arma-
iurae. Pugna tumquc s'ub ipso vallo foret , nirobur legionum , per-
crimno ad ih'struendum dalo tempore, aciem direxisset. Ibi quoque
trtpidatiim parumper circa signa est, cum caeci furore in vulnera
ас •ferruntvecordi- audacia ruèrent. Diu velus miles adversuslemérn—
rios impetus pcrtinax*, öaede primorum insequenlessvppre^sit, co-
nntus paulo, post, ultrb i\lferte pedem-, Ut neminem cederé, atque
obstinatos mor* in vestigio quemque stto vidit: 'pulefacta ttcie
(quod utfacere pbsset . niultitudo armatorum facile suppèdilabat)
cornua hostiujfn amplcxus, inorbem pugnantes , ad unum omnes
ovcidit. yitque.haec tarnen hostium iratorum ac tum maxime di-
micaniiurn iure belli in annatos repugnantesque edebantur. Ьое-
dior alia in urbe trucidaiio' erat , cum iurbam Joeminarum, pue-
rorumquc imbcllàm inermemque cives sui caederent , et in succen.
sunt rogum semianima pleraque iniicerent corpora, rivique sangm-
nisfiummam arientem restinguereni •.postremo ipsi caede miseranda
ISO suörum fatigan, cum armis mendib se incedioiniecerunt. làmcaeili
a perpetralac viciares Romani súpervenerunt , ас primo conipectu
iamfocdac reí mirabundi parumper obslupuerunt. Dein cum aurum,
argentumque cumulo rerum aliarum intcrfutgens aviditale ingcnii
humará raperc ex igne vellent , correpti alii ftamma sunt , aid
amliusti afflatu vaporis : cum reccptus primis vrgente ab tergo ín—
geriti turba non esset. Tta Astapa sine praeda miUtumfcrrb igni-
. que absumpta est. Hucusque nullius auctoris prolixiora verba, quam (
liaec Livii in testimonium adduxi , iflque praeter consuetüdinem
meam; quod feci, ut vidercs fidelitatem Hispanorum. Nulla enim gene
eetßdelior rcgibus, sociis, advenís et höspitibus, etsi'Livius eoruhi
fidelitatem conatur obscurarc tanquam Athos Ai\\xvlaç jîooç latera,
eed ex ore adversarii non coacti extorquere veritsrtem in'landem ces-
surain argumentum veritalis et magna lausest. Illa verba Livii чн>-
tandu sunt, Astapa urbserat Carthaginensiilm se*nper partis, id
eo quia crut Carthaginensittm semper partis , vel'ut ihquk supra
Appiahus Kanyriôwioiç ahl ôiauêvovoct ¿цаШд, fidelts eröt, пес
volebat Kömanorum partes sequi, dtsi peiorerh partem «legit. Sed
sicut ürbuscu]ae>, quae rosas proferunt , spinas quoque ferurit:
ka Hispunia aliquot .percuelles ttilit, 'ínter quos Í7itoJ¿fto'rftro'*-fueite
 'ANNÖTÄTIONtrs. 211

ï'elliclu» JitKttitlphus yOppas Hispalensis praesul , TitKitniis'Come.t,

life profit* fîliam a regë Hutïcrico Vitiatam 'nomine 'Cdvam Мни-
rös in Hispaniam adduxit, quam brevi témporls spatiö gubiuga-
Türít, occiso Budcrico Vege ¡n praclio ad Caesatiaimm , (vtflgo
Xerez, oppitram Vocarit) in ijiso pUgntfenraore Opfpas cum s4j<>-
rum manu ad Mauros (ransfugit, ac Juliano Comíti coniuhetus Vi-
"Cloriüm Iioslibus , iiifamiam sibi compuravit. Id praelium acci-
disse feruirt enho Christi 714. ex quo Hispania per annos 778.
Äib Maurortlrn lihlperio geniutt, doñee Ferdinandus Cathoticus
anno 1492. Gránala 'capta, eorüm imperium íunditus delevit$
Yellidus Hie regeni Sanctium cognominefortem ad Zaiuurain Hi—
арапке ш-beni , cuius moenia.praeterüuit Durius fluvius, interfe-
ctt, cum ex urbe, quam tunc obsidebat rex per epeciem transfu-
gae ad cum accederet, tanquam urbis arcana proditurus, et qua
parte ad earn facilior esset accessus.: unde in postcrum , vulgo
Hi spa ni quemcunquc prodíLorem vél l)on Qppas vel Vellido vo—
caut. Sed ad Steplianum revertaniur. Oscitautiam auctoris nosü'i
excusare 'non possum, cujn4iiqùi't As'tapaeos Libyae gentein esse:
si dfxisset As'tapam esse Uitum'Cartliaginensiuiri, vel esse ùrboin
Lib\ cam, ipoterat inteflígi, esse urbë m ditionis Cariliaginich'siun»,
vel quae adLibyes, hocest, ad'Cartbaginenséspeilínebat. Sic enim
ille amat loqui, ¿ovoa, nvktg tl(QOiy.i), ¡il est , Susa, vrbs Per-
ñca, quod esset subdita Pcrsis; ас alia id genus, quae nunc mihi
non octurYüfrt, ас si qua 'dix'éris Arrfuei-piain «sffeur'bem'Hispa-
mensem , vèl Htepa'nicátn. Astapa 'ríun'c Siepa. vülgo Vbcaför. *^
'Ао'тссС'тг) , ïfieoÇ'lv JtíVío'nla.'] Astarte, insula in A'erliro-
piá exSJaVc'iarn periplo. TVlemorattirPtolenraeo Oèograpbiae Kbv£.
с. 8. •texte AeflflopiaA , qùrfc^mVia Aegyptum, Hi ATàbic6 \ИЩ
cui Astrate d/citor; sed Vera ¡lectio est apud Stcphauuni. ex quo
corrigendm «st I'lolc/jiaeus. Aslnrle enim nomen habet ab Aslar-
te Sidoniorum 'Bea, tpntc -Hebraic« >dicitur rnnvjv Astoret Regum
lib. 3. c. 1 1 . v. 5. ubi 70-S«iee4terhmt Astarten-irtteitn Hebraico di-
citA" esse Deus .Sidoniorum. Numen enim Dene non ilalur in Jin —
gua Hebraica. Iosephus etiam lib. 1. contra Appioiteul célébrât;
Attartum Tyri regem; at cum Sidonii el Tyxii maris rubri, ut ct
inferiii oras freqtieniareiit gratia comrriercii, vèrasimîle est "buic
insulac noAen imposuisse vel de regis vel de Ueäe nomine. Ha'nc
insulam nunc Caiassam vocari auclor est Slukius in periplum Ar-
rbiani maris. lirjtlu-aei.
'Àet tifia, nokig AvSlttç.] Asteria, úrbs Lydiá'e ex !Xan'thï
Lydiacorum lib. 4- nemini, quod sciam, praeter Suidam, memô'-
«•ater, rtri trrrafn As'teris, ■Htét '«actorin ostro did tur * sed de ea
riftfl iiremortAflcreferV . .•
02
 212 TIIOMAE DE PINEDO

— "Еби xaï vt¡aíov 'Aanoict, цвта^и Kiq>alr¡viag xu\ 'J&a-

щд.~\ Asteria etiain erat insula parva inter Ceplialeniam et Itha
cam, memoratur Straboni lib. 10. Asterida vocavit Poetarum pa
rens ас еаш inter Samuin et Ithacam local ; sed Sam us vocata
quoque fuit Cephalenia , auctorc Strabone libro citato. Vide se—
quentein nuinerum.
— "OiiriQoç AaxegiSa tovthjv optjaiv.] Homerus Asteriam in-
sulam inter Cephalenia m et Ithacam vocavit Asterida Odyss. 4.
v. 814. ubi сапшиа ilia quae noster afl'ert, leguntur, ad quem
locum Eustathius nihil notatu dignuni affert.
'Ле-zÍQioi, itóltg втиХ1ид-"'Оит]оод.] Memorat Asterion,
urbem ïhëssaliae ex Нот. apud quem II. 2. v. 735. legimus versi-
íiiluiu ilhiui , quem noster affert, ubi Euslathius ipsissima pene
Auctoris nostri verba refert. Memoratur etiam Straboni lib. 9.
— "ií vvv üioeaía.] Asterium, urbs Thesaliae, aetate nostri
Auctoris Piresia vocabatur. Hoc etiam nomine vocatur Apollonio
lthodio Argonautic. lib. 1. v. 37. ad quern locum eius Scholiastae
aiunt: Го ¿I <I>viliîov, ôoog Maxeiovlag, 'H Sh ITiQseía %u>qci, t¡
nókig ,ijg iyyvgr¡v rôQvlXtlov. id est: Phylleion, mons Macedonia*.
Piresia a iitcm regio, vel urbs , prope quam erit Phylleion mons.
Êandem existimo esse urbem. Auctores enim veteres saepe regio-
num coulinia conf uiiduul.
— Otila) vtyT¡Xov oqovç xciuívr¡, тоТд no¿§a>dw tug ¿агщо
1S1 cpcdvïxai etc.] Agit de etymologia Astcriiurbis Thessaliac, quam
a sic dictam existimat , quod , cum esset in sublirai monte sita , e
longe adspicieutibus ¿д ¿ахщо , id est , ut asirum appareret , vi-
detur respexisse Auctor noster ad illud Homericum ex IL 5. v. 5.
AaxiQ oKWQivm èvaXiyxiov, иеггг иакютсс
Aawnaov Ttauyctívijai kekovfiévog Sixtavoto.
Stellac aulumnali similis, quae maxime
Splendide lucet Iota in Qaeano. , . .
Quod Homerus de Diomedis galea et scuto dixit, ut eorum splen-
dorem exprimeret.
. — 'Aazsgovaia, ôoos JToijtrçç etc.] Asterusia, monsCre-
tac celebratur Epitoniatori nostro , cuius apud alios , quod sciatn,
nulla fit îiientio. Diodorus Siculus Bibliothecae Hist. lib. 4. me
morat Asterium Cretae regem , qui Europam , ex qua Iupiter tres
proerearat filies, Minoëm , Rhadamantuin et Sarpedonem, du—
xil uxorem.
"Aorv, {} xoivùç nólig, ôiayiçii Se, ort то ¡icv xzíaua ôqkot,
t] SI nókig acá toi)s nokíia¡.] Agit de differenlia, quae est inter
 ANNOTATIONEN 21S

то â($xv et xr¡v nôhv, id est, inier urbem et civitaiem. "Astv ejiim,

Ji. e. nr¿i,significat opus, ¡d est, aedißeium , nöXig, h. e. etui- *'l
/<и, et opus^t cives. Eadoin differentia est etiam apud Latinos ь
inter urbem et civitaiem, sed apud Latinos non observatur; à'ffrv,
i. с. игол хвт ¿|oj;ijv dicebantur Atlienae, Roma, Alexandria, et
Troia, ut alibi annotavimus.
— Aur¡raloi öl noûtoi xàv uXXav , âarv xa\ niXciç ¿¡xr¡—
e«rv.] Ideo apud Atbenienses festura quoddam institutuin fuit, quod
OvvoixiU in huius ici memoriam vocabant, de quo vide quae in
A9r¡vat annotavimus.
— EoaioxXijç 'AXs ] Lege Sophocles in Alexandra,
vel Alexandre. Erat enim sine dubio ertiycaq>f¡ fabulae cuiusdam
Sophoclis, quae in Ещаод non adeo trunca remansit. Hlic enim
AXe!; .... scribitur, cuius nullam apud alios inveniçbam memo
riam.
— EXg xs oi¡ Ooqixov xaXàv "xavtr ?5og. ] Sunt verba Era-
tosthenis in quibus pro ¡Sog videtur legendum Saxv. Prius enim
dixit Xtyixai aaxv xa\ о (hjfioç, in cuius confirmationem alibi
alla Eratosthenis verba, in quibus vocabat Thoricum dtjftov, id
est, populas Acamantliidis tribus aaxv, id est, urbem. Nam He-
cataeus quoque himc populuin civitatem vocavit, ut ait noster in
Sogixôç. Nostrani coniecturam videtur confirmare Epitomator
noster, cum inquit: on öl öijuog &oçixàg, ör,X6v laxi.
— "Oxi öl Jíal i) ' AXtCarogtia aaxv íxXr¡9r¡ , tÏQTjxai.] Ale- Í32
xandi ia per antonomasiam urbs vocabatur, de quibus vide quae a
in 'AXt%âvOçiia annotavimus.
'AaxvnaXaia, vijaog pia xmv KvxlaSuv.) Astypalaea, in
sula una Cycladum., memoratur Ptolemaeo Geographiae lib. 5.c. 2.
una cum urbe inter Ínsulas, quae in Myrtoo pelago sunt.
— *ExXr¡9r\ öl ¿no 'AaxvnaXaíag xi¡g 'Ayxaíov pr¡xoóg.]
Ast ypalaeuní insulam nomen adoptant esse inquit ab Astypalaea
Ancaei inatre. Astypalaea vero filia fuit Pbocnici ex Perimeda
Oenei filia. Ncptuuo vero ex Astypalaea filius fuit Ancaeus , au-
clore Pausania in Achaicis.
— Aivxlna, nóXtg iv Кы.] Fuit etiam Astypalaea urbs in
insuis Co [Straboni Coa] de qua Slrabo libro décimo quarto sic
loquitur: 'H öl xmv Kúav nóXig ixaXcîzoxà ttaXawv ' AaxvxáXaia,
xa) toxtixo iv SXXa xana Spoicog s-ti &aXáxxr¡' ¡¡лиха ôtà aiúoiv
fiT<axt}Oav tig xr¡v vvv nóXiv nuqà xo ZxavöaXiov , xa\ (itxavo¡ia-
Cav avrijv Kmv óiioiwc tij rijan, id est: Coorum urbs antiqaitus
dicta fuit Astypalaea, et alio in loco habítala fuitiiidem ad mare:
dríade ob »edilionem transmigrarunt in cam , quae nunc est , ыг— -
ban iuxla Scandalion , camquc nomine insulae Con vocarunl.

'
- '.'
 2U ТПОМА.Е DJ3; PINEDO

—г Тд'пЦу vrjeoç nôXi.vï.^Qvaa \uzu%v PoSov x«l Кд-цтус-.]

Tertio loco nienioral aliauj insu l.uu A^stypalacam cuir) urbe inter
lilioilum et Cretam, quam Slrabo libro dcciino circa libri cal-
ссш, unain Sporadura inquil esse, ас епш locat i|i mari Carpa-
tliio. Kaï Iv TfJ Kagnabim à' ilúl nol'i.ai xâv Zitoçaôcov fiEtajù
ti]ç Km fuÎAiar« , xià PôSov, xa\ Korjzrji' wv liai Aûzvnakaia te>
v.ai T-ijkoç , xal XaÍKÍa etc. id est: In mari Carpathio multae
.sunt Sparadum insula e , maxime inter Con, Rhodum, et Grelam,
quorum, e numero sunt Astypalaca , l^elus , Chalcia , et quas Hu
merus in Catalogo recense!. Ego existimo ипаш tantum fuisse hu-
ius Hominis insulam , etsi noster iluas referí. Namque noc Strabo,
nec Ptolemaeus, вес Pljnius, qui Astypalaqac quoque insulae me-.
mink, duns celebrant, sed ипаш latituin. Nee interest, quod
Ptolemaeus earn loco t in Myr.too pelago, ut nota praecedeiiti an-
notavimus ¡ et Strabo m Carpatbio, Nam ante Myrtoum pelagus
stalim scqucbaLur Carpathium, cl auclorcs vetcrcs miscçnt rcgio-
nuiu et maris coufinia.
— To i&viHQv, AaiV7i¡al(tievc, x«l Aazvjtaiaiazriç.] Asty-
palaeap insulae geutile, Graeçis Astypaleatcs , cl Astypalaeeus di-
cilur, Latino, ore Astypalaeata , et Astypalaeensis. disertissi-
nms. Roinanoruui d,e Nat.. Deorum lib. 3- inquit AetypaIinses(lego^
Aslypalaocnscs) insulanos Achillcm sanctissimum, pro Deo co-
luissc.
"jfatvQa,, nohç Mpalaç, ovSszloasç, щос tiJ Toatâôt.]
13% Asiyr.a, tfeutrq ]>lurali, urbs.Mysiap, ad Troadem , Slrabo lib. 13..
b ¡psi ïroadi assignat. Eius appono verba: ' Tnêowzai <5è ii¡e wv
Apvdt¡vtüv '¿адрес èv, z,r¡~ Tccoáitrif" Ajszvna , ä vvv ¡ley AßvörivtSv
iati, xar£a»afiftívij.JíóAíj, nQÓziqov oir¡v xav apzo, эдиоеГо '¿-/ovxa,
à vvv aitáv\á iatf.v, е^ацаксацЫа etc. id, est: Supra Abydenam
regionem, in Troaele sunt Astyra, urbs diruia, nunc Abydenorum,
olim sui iuris , et auri ntelallum Jiqbcbant, quod rarum nunc est
et, exhausturn , ut et Tmoli ad Factqlum.
— Aiytzai xal Imîxcîc "Aazvçov. J Cum dixerit Astyi-a My-
siae urbem propc Troadem neut. plur. dici. Nunc inquit neut.
siugui. etiam dici. Iain saepe te. adiuonuiinus, auclorcs usurpare
op|)¡il;¡uorum nomina per diversas tenniuationcs et diversa ge
nera.
— "jEffrt, xa} xtáur¡ nlr¡aíov roí 'A3çau,vzzlov etc. ] Mcmorat
nunc ïopographus Astyra pagum projie Adrainytliuin ex Stra-
bone, apud quern lib. tS. eclebratur Astyra Tioadis pague et lu—
cus As tyre пае Diauao sacer prope Adramylliuin,, Khft Açzvça.
xcaufl, xal â'Àaos Tijg 'AazvQtjvrjç 'AQieftioaCytf-yipy. ДЦс/ад <$' £v-
&v zà AÔQauviuov, 'Aíh¡yaíü)v.axowo$nókt£EjpvocLw\Uuéva,
 ANNOTATiONES. 215
i

ra\ YUveta&fiov. i. e. Dcindc Astyra pagus. rt> Incus Aslyrenae

Uianae sacer. Prope vero recia est Adramyttium , Athcnicnsium
colonia , vrbs habens ct portum et navium stationem,
— "Eoxi. xaï Tióíic ФоЫщд клхп 'Póóov^ Est ct urbs Phoc-
niciae in insula Rhodo. Sic existimo iiitqlligenda haec verba, Astyra
esse urban insulae Itbodi ditionis I'lmiinicupi . ac si d i cores, Anl-
verpiaui esse urbem Hispaniao in Mandria. De hac urbe lUiodi
nullum inveniebam ajiud alios memorial».
— Aaxvqiç. ] Haec quae sequuntur verba non debebanfc
separari a praecodentibus, quod ratio elaniatj sic scribenda sunt:
ty y trinar» ц 'A&t¡va 'AaxvoLç. id çst; in, qua colcbatur üt/¿—
nena Astyris.
— Eaxi xa\ Botcoxtaç, noàç xctîç Tlozvlaig etc.] Astyra Boeo-
tiae civitatoin prope Potnias meniorat ex Chara eis lib. 2. ас mi
rer nullain buius urbis mentionem fecisse Pausaniam in Boeoticis,
cum Potniarum ruinas mcininerit.
— Eaxi xtù %moa ' Ixakíag.] Astyra quoque esse Italiac rc-
gionem inquit. Fuit autein villa nunquam satis laudati MarciT. С
(qui omnium Roinuli ncpotuni non solum fuit disertissimus , seil
etiam срйоаауитатос;) ut elucet es Plutarcho in Cicerone, cuius ар-
pono verba: Пдаххоцеуозу ôsxovxcav , KixíoaiV r¡v ¡itv iv ¿yçoîs
№ioiç moi TovgkXov , ïymv xov ¿ôekcpàv ¡itd' avxov ■ nv&óuivoi ôl
rug itgoyQaqiaç , k'yvioaav tis"Atsxvça fiexaßijvat, %wpíov naçâhov
xov Kiy.ioœvoç ■ ixsi&tvôè nfoïv tîç Maxcôovîav nçoç Bqovxov. id
est: Dum haec aguntur, erat Cicero cumjratrein Tusculano (suo,)
nunciata proscriptione statuerunt villam marilimam Ciceronis
Astyra pelere. lllinc vero transmitiere in Macedonian* ad Brutum.
— Aq> ov то xrjç AexvQijvrjç 'AoTÎpiSoç teoóv.] Hoc Asty- jjg
renac Dia нас templum , forte erat vcl Aslyiis Troadis paga, vel а
in ciusdem luco Aslyrenae Diauac sacro, cuius fit mentio in ver
bis Strabonis pag. 132. citalis.
"Л«о»а|. Oirjôtirj.] Hoc est lectionis monstrum, adversus
quod Herculem. invoco, illc me damnabit voto, quin ei tem
plum ex marmore statuant, lege ar¡9r¡.
Axá ßvcov, ¿'рос' Pódov.] Atabyron, nions Rhodi, a quo
Rhodos Atabyria oliin dicta fuit , auctore Plinio Natural. Histor. ;
lib. 5. с. 31. Qui Straboni dicitur Atabyris lib. 14- El»' 6 'Axa-
ßvQic, ôpoç xàv Ivxuvda v\f)t¡Xóxaxov, iv <o hoàv Aïoç Axaßvoiov.
id est, Inde Atabyris , mous omnium in Ai.« locis allissimus, in
ouotemplum Iovis Alabyrii. loan. Tzclzee Hist. Cliil. 4. Hist. 138«
ex Piudaro et Callimacho auctor est fuisse iu boc monte aereas
voceas, quae niugituui einillere solebaut, iucumbcnlc Rlintlo ca-
laniitate. Pind. Olymp. 7. célébrât Atabyrium. loveui , ad» quem

r
 216 THOMAE I)E PINEDO

locum eius Scholiast, inquil: «íet ól %alxa\ (Soeç'Iv avrw , aitivfç

orctv (lêklei aztmóv tí ytvsedcti, iivxcôvxai. i. e. Sunt а и lein acreae
vaccae in ipso, quae quando aliquod malum imminebat , mugiunt.
Phoenicia Jiaec videtur esse fabula. Nam Phoenices Hhodmii fre-
quentabant, ac quia in templo Iovis Atabyni esset aliquissacerdos,
qui imminentia mala praemonebat, et buiusmodi dicitur »рЬк
ШП2П aluph menaches , quae verba sunt ambigua, quibus et do
ctor seu ductor, seu dux augur, et bos sui generis ductor, ex
aere significabatur. Hinc datus est locus fabulae.
— '££ ov xa\ 'sJtaßvQiüc Ztvç.] Vide quae nota praece-
denti annotavimus. Insuper tanquam mantissae loco acido, lovis
Atabyrii meminisse l.actantium de Falsa Religionelib. 1.
— "Ean xal Zixskiaç 'Azaßvoiov, ¿s Tipaïoç. ] Memorat
îimic Atabyrium Siciliae montem ex Timaeo. Pro 'Azaßvqiov le-
genduni opiuor 'Azaßvoov. Sic enim nota praecedenti Bbodi
mons vocatur, a quo Dornen accepit Siciliae mous, Atabyron,
si forte fuit mons. Nain Polybius oculatus testis lib. 9. inquit
arcem Agrigeuti Siciliae oppidi esse in vértice quodam prae-
rupto , in cuius summo vértice visebantur Minervae et Io—
vis Atabyrii aedes, sicut apud Rbodios. Nam Agrigentum erat
Rhodiorum colonia. Eius sunt verba ex libro citato : ' H ô' ar.oa
zijç izokemç vnloXEixai xut' avzàç xàç diçtvàç ¿vazokàs, xaxà ¡iiv
Tijv l'|(ai>£V inupuvtiav aizQoaiziù çpapayyi neQls%ou.êvt] ' xaxa ôezi)v
ivxoç, ¡tíav s'iovoa Tzooeoôov Ir. zrjç nôkicoç. Етй ôs xijç xogvcprjç
'A&yvàç iiQov i'/.xiazai, xa\ Atoç Axaßvoiov , ха&алед xaï naçà
Poôioiç , Tov yao AxQayavToç vito Poôiav cuimr.iGfiivov, ùxo-
rcaç о &coç oxjzoç xi)v avz-r¡v M'/ti îroocftjyopiai/, f¡v xaï Jtaorè toïç
Foàloiç. id est: Arx vero urbis [Agrigenti] supereminct versus
133 acstivum solis ortum , quae ab exleriore vorágine inaccessa cir-
Ъ cumdaiur , ab interiore unum habet aditum ex urbe. In vértice
vero Minervae templum conditum est, et Iovis jitabyrii, sicut et
apud llhodios ; nam cum Khodiorum colonia sit slgrigentumt
mérito hicüeus eodem nomine colitur alque apud llhodios.
— "Eoxtxuï G>oivíxr¡c.~\ Atabyrion Phoenicia e urbs memo-
ratur ab Epitomatore uostro , quae Jlcbraice dicitur "von Thabor,
eius Et mentio Paralipom. lib. 1. с. 6. v. 77. quae pertinebat ad
tribum Zebulon, a quo verosimile est nomen invenisse Atabyrium
moutem , et lovem insulae llhodi , quia Phoenices Rbodum insu-
lam frequentabant , et mentis, et Iovis nomen Appiano de Bellis
Mithrid. lib. Tabyrion dicitur sine a in prima. Iosepho Antiquit.
lib. б. с 1. Itabyrius mons dicitur. Urbe aulem Atabyrion me—
moratur Polybio Historiarum lib. 5-
 ANNOTATIONS. 217

'AxaXávxr], r¡ vno 'A9r¡valcov xiuOsúíe naga Aoxçoîç.]

In Lis verbis deficit то nôXtç , id est, urbs. Mens enim nostri Au
ctoris hace est. AxttXavxt] t¡ nofog vno ele. i. с Atalante, urbs ab
Atheniensibus coniUta apud Isocros , ex Thucydidis lib. 2. cuius
appono verba : ' Exei%io9rj ôh xol AxaXuvxtj vn Adr¡vctí(ov <poov-
çiov Tov &ÎQOVÇ xovzov xlXtvxàvxoç, r) inï Aokqoïç xoïç Onovv-
xlotç vijaoç ior¡fír¡ noóxtgov ovaa, xov fii) Xiaxàç [Хтцахад] IxnXêov-
wç ¿| Onovvxoç xol xijç àXXrjç , xaxovoytiv ri\v Evßotav etc. id
est: Mûris cincfa est Atalante ab Atheniensibus castellum sub f.
пет huius aesiatis, quae apud Locros Opuntios insula deserta
prius erat, ne praedones navigantes ex oppido Opunie, et ex aliis
Locridis oppidis Euboeae damna inferrent. Memoratur etiam Stra-
boni, cuius ex lib. 9. sunt quae sequuntur verba: Kai .jj 'Axa-
Xúvxt] 6è vijaoç, хата ' Onovvxa ïiçvxai , ¿atovvuoç xj¡ rico xijç
Azxi/.rjç. id est, Atalante etiam insula inxta Opuntem tita est,
eiusdem cum ea nominis , quae ante Atticam iacet.
— "Eaxi xol vijaoç.] Supra egit Epitomator noster de Ata
lante, tanquam de urbe. Urbem enim innuit vocari, quam Thu~
cydidcs rpaovniov, id est castellum, vocat, nunc inquit esse quo-
cjue insula»), utrumque clucet ex Thucydidis lib. 2. cuius verba
nota praecedeiiti attulimus. Idemoratur etiam Ptolemaeo Geogra—
phiaelib. S- c. 15. cui 'AxaX¿vxr¡c vrjoíov , id est Atalantes in
sula parva, dit i tur. Hodie vulgo nomine parum corrupto dicilur
Talandi auctore Sophiano. Plinius Natur. Hist. lib. 2. с. 88. in-
quit avulsam fuisse Euboeae. Eius sunt verba: Namque et hoc
modo Ínsulas rerum natura fecit. Avellit Siciliam Italiae, Cy—
prum Syriae, Euboeam Boeotiae, Euboeae Atalantem et Macrin,
liesbicum Bilhyniae , Leucosiam Sirenum promontorio. Unde Eu-
»eb. Chron. lib. 1. 'H nqôç Aoxooïç 'AxaXavxtj 0%ic9tïaa vijaoç
lytvtxo. id est: Apud L>ocros' Atalante scissa insula facta est. 184
l loi que ex Uiodoro Siculo videtur accepisse , qui lib. 12. sic lo- a
qui tur: TrjXiKOvxovç ôi avvißt] rovç ohouovç yivia&ai xorà u.éor¡
xijç ' E/.kâdaç etc. id est: Tantae autem terrae cancussiones in.
multis Graeciae partibus acciderunt, ut multas marítimas urbes
infusum mare desiruxerit et cum Locride peninsula esset , perrupto
ittkmo insulam fecerit nomine Atalanten.
— Kai SíXr¡ nçoç xà Iltiçaitï.] Est etiam alia ínsula Ata
lante ad Piraeeuin , quod ex Strabone habet noster. Sic enirn ille
de ea loquitur lib. 9. EW S <Pwowv /Uft?}v , xol r¡ WvxxaXía vr¡-
cíiiv ¡\jr¡u(iv ntxQtaôsç, oTtvfc tïnov Xipêvu xov IIciqcuccoç. nXr¡aíov
iè xol r¡ AxaXávxi] , óuávvaoc xr¡ ntoî Evßotav xol Aoxqovç '
y.a\ âXXo vqaiov Zumov tjj WvxxuXlet xol tovto ' eiù о Ihiaaievç,
y.ai avxàçiv xoïç ihjuots xaxxúfitvoi, xol ц Movv%lct etc. id est:

r
 2*8 THOMAE DE PINEDO

Inde Fûrum portus, et Psytlalia, ínsula saxosa ас deserta, quam

quidam Peiracei portum appellaverunt. Vi-.ina est Atalanta, Eu-
èoicae hocrensique cognominis : et alia parva insula Psyitaliae si
milis, tum Peiraeeus, quictipse inpopulis (h. e. in curiis) censelur, el_
lMonychia. Tumulus autem est B'Ionychia peninsulae formam red.
dens. Ac eodciu libro paulo post celebrulur , ciuus verba addu-
xiujus. supra pag. 133.
Azacßixig, nôhç lv zij IZopjrovt/á» vijffw.] Atarbicis,
urbe in insula Eorpontide. Duoi usunt lection is mm is tra: ad quae
dcbcllanda Herodotus pro lieiч ule iuvocandus nobis est. Sed
ci ex шаппоге tctuplum non statuenius. Igitur pro 'Aracßixic le-
gcnduui est ' AzacßTjxic. Pro èv zr¡ lloanovzioi vr¡ua> legenduin est
¿си} llgoeutnixiöi vífiv). Ac landein lulus locus siclegendus est:
Antgßri%ic , nókig èv zt¡ ItçoatoninSi «»¡бет. То ê&vixàv 'Aragßrj-
yjiijç, шд Ilgoaamlxyg. i. e. Aiarbechis, tubs in insula Prosopilide.
Gentile Atarbechites, ut Prosopites. Rcddo tibi, incae corre.ctio-
iiis ratioucui. Artabecbis fuiturbs Aegypti in insula Prosopitide,
ubi. templuni Veneris exstructum erat, in quo ossa bouin sepelie-.
bant: Aegyptii ex tota Aegyptoilluc asporlala,, ut rerum monu—
mentis tradidit Herodotus, ex quo noster Auctor sua ti'anscripsit.
Eius sunt verba ox lib. 2. c. 4L 'Emàu aï. aa¡zr¡, xkI tcqoolti о
zezayuévog XQOVog, amxvíizai èç íxáazr¡v.7ioktv. ßugig èx. zi¡g TIqo-
amnízi&og xukioatvr¡g vr¡Qov , rj ó' h'azi atv Iv za.Aikxa, negíuB-
zqoç ai avzijç um o%oïvoi ivvta. Ev zuvzij o'i) wv zîj IlgoacajiÍTidí
1S4 vi'¡aa> êi'fici fiiv xal ctkkat, nokitç ovyvaL 'Ex z/jg.àt ai ßagig na-
Ъ QuyivovzaiavaiQ7}QÓ(i6vat ràoozéa züv ßowV ov'uofia. zij Tiúkfi.
Azagßnj^ig. 'Ev è' avzr¡ 'АгрдоШщ hgov iïyiov ïSgvxai. id est: Ubi,
computruerunt (boum ossa) et statum iempus advenit, praesto est ad
svigulas urbes navis ex insula nomine Prosopilide., quae estin Delta,
habetque novem schoenorum ambitum. In qua aliae sunt fréquen
tes urbes, tum ea, unde proficiscuntur naves ad ossa iollenda, no
mine Aiarbechis. In eadem vero Veneris templum sanctum exstru-
ctum est.
'Axágvat, nókig цеха^о Mvaiaç xa\ AvSlaç nXr¡aiov Aio-
/9bv.} Atama, urbs inter Mysiani et Lydiam propo Lesbum in—
sulani memoratur a Topographo , quae Guograpbo lib. 13- dici-
tur Alarnçus. Audi ецш sua lingua loquentem : 'Ano èh Aixzov
fif'xpi Kaïxov Tzozuuov иа1 zcov Kavûv keyoutvav. Eazi za moi
Aeeov, xal Argaavvaiov, ка\ 'Azugi'tuxai Ihzttvriv, xtn zùv
iikaïxiv.ov xoknov oí? Tiàotv avzinagTjxii t¡ zàv Ataßicav víjaoc-
id est; A Ledo usque ¡id Caicum ßuvium et Canas nomine. Sunt
Assus , et Atramyttium.'.t et Alarncus , et Piiane , et Elaiticus si
nus : quibus omnibus ex?, adverso Lesbiorum, insula proientlitur. Кк
 AN;N,0tT4TÍCbNS$ $ф

eiHsden» auctoris libr,o citatq. apparut fiw>ae Ндпиедс tyranni rqn

giani. Scylaci ctiain in l.ydja dicilur Atariieus., utetSuidae.
Axékka, nolis 'unixâu Izakiuq etc.] Aulla , mhs Opico-
rum Itnliae inter Capuana qt Neapolim. Meinoralur inter alios
Straboni.lib. 6. Oppidanj ilicebanlur Atcllaui , mule fnhdlae Aid.
lanac, de quibus videsis Livius lib. 7. Ad quas aljudit Salyricu-
гЬш princeps Sat. 6» v. 70.
Urbicus ejeodip visum movet Alellanae
Gestibus Aleonáis, '
Pliilippus Fer.rarius Alexandrinus in suo Léxico Geographjço au-,
ctor est excisam fuisse a Carolu I. Neapolis rege. Cluv. in sua,
Italia Antiqua putat esse, quae nunc vulgo dicilur Aversa.
— 'Axikkai . . . etc.] Sunt verba mutila et corrupta ex Рот
lybii lib. 9. pro quibus lege 'Axtkkavol, noxi'Axekkaïoi. Nam nor
star iinprobat gentile 'Atskkaïog, et auctoritate Polybii probat то"
AxtkXavóg.
'Aft¡ vi}, 8tJiiog'Avzio%ldog tpvkrjg.] Atene populus seu cu
ria Autiochidis tribus, de qua vide Memsium de Populis Atticis,
qui pro TTJg Aiokiôog legit ArxaXiôog. Pro ''Axt\viav legit 'Attjviâ.
"Atkavxeg, i&vog Aißvxov.] Atlantes, populiLibyci ex He-
rodoto üb. 4. ouius appono verba ex libro citato, capite 184 'Ano
èî 1 U'jaíiuviujviii ukXémv oê/.u ijixsoébiv oöov, àkkôç akoçxeiwktavàç
жа vôu){\ xcù avQQunoi neçl avxùv oiV.fo vCi, toígí uú'voaa loiiv "At-
kavxtg' o'íavcovvuoí eiai uovvoi av.&Qiúncov zsôv ijpiîç ÏSu-ev. 'Акквь
uiv yuç atpi laxiv Azkavztç ovvoua , êvi ôk sxáexta avxJcov ov
voua ovôev nierai etc. id cet: A Garamantibus. decern. quoque
dùrum itinere alius salis collis. est claqua : accolealibus kominibus,
quibus nomen est Atlantes, qui soli omnium hominum, quos ipsi'
novimus anonymi h. c. sine nomine sunt. Nam omnibus, ipsis iun~
clis Jiomen. est Allantes. Singulis autem. eorum.nuU.um nomen im.
ponilur.
— A'oi on ov ßUjzovGiv ovxoi ¿v.îÎqovç. ] Inquit ex Rliiani
Acbaicis Allantes non videro insomnia. Herodotus libro capita—
que nota praecedenti citato auctor est, nee ulla animante vesci,
nee ulla soinuia cerneré, Eiussunfc verija: '2£я1 roíixov zpv ovçeog
oí avöQttmoi ovroi inavvjxoi iyívovxo ' ¡takeovxui y¿Q it) "Axkuv-
tig. Aíyovxaiae ovxe fyi/'vpv ovôev oirnoQai, ovze luvnvia ógeiv.
id. est: Ah hqc monte cognominantur hi homines: nam Atlantes
vocantur. Dicunlurquc nec ulla animante vesci., nec ulla. somnia
cerneré. De quibus sic quoque loquitur Plin. Nat. Hist. lib. 0. с. 8-
Degeneres sunt (Allantes) humani ritus , si, credimus, nam ñeque
nominum ullorum inter eos appellatio est , et solem orientan , ' oc-
cidentemquedira imprecatione cpntoenfur, ut exilialem ipsis, agris
 220 THOMAE DE PINEDO

que, ñeque insomnia visunt , qualia reliqui mortales. Vulgo At—

¿unies dicuntur II oui ¡ни ni simulachra sustinentia columnas, surn-
pta inetapliora ab Atlante, qui coelum bumemeris sustinere Cngc-
batur, forte, quia spbaeram et astrologiam dicitur invenisse, au.
ctore Plinio lib. 2- с. 8. lib. 7- с. 56. Unde Homerus Mantuanus
Aeneid. lib. 6. v. 796. canit : ,
Ubi caelifer Atlas
Axent humero torquet siellis ardentibus aptum.
Ac quia Jin ¡ iisinod i atlantes in aediíiciis duo apponi , vel aversi,
vel invicem sese intuentes, liinc iocus Martialis, Epigram, lib. 6-
Epigram. 77.
Non aliter ridctur Atlas cum compare gibbo.
Atlantes etiain dicunlur eadeui metaphora qui rempublicam sus-
tinent, de quibus v idesis Eustatbium ad Diouysii Periegetae v. 65.
— Kaï 'AzkavziM¡ &¿kaaact.] Innuit Atlanticum mare no-
men adej)tum fuisse a monte Atlante, vel a gente , ubi anliquitus
terrae erant, si Platoni credimus, ut iuquit Plinius Nat. Hist,
lib. 2. с. 90. Innuit Allantidem insulam Piatonis , quam aliqui
credidere fuisse , quae nunc America dicitur.
"Azçai, itôhç utTct!-v Evq>Qazov xaï Tíyoi¡tocJ] Atrae, urbs
iuter Euphratem etTigrimfluvios ex Arrliiani Parthicorum lib. 17.
185 Eius meminit Herodianus suae bistoriaelib. 3- Sed earn FeliciAra-
Ь rabiae adscribit, quam Severus imperator obsidione cinxit. Erat
urbs altissimo imposita munti, et maximis et validissimis niociii-
bus circumsepta. Quare Severus , re infecta , inde movit exerci-
luin , quod etiam testatur Dio Cassius lib. 75. ex Xipliilini epi
tome in Severo, ас insuper addit a Severo Iulium Crispum tri-
bunum praetorianorum militum occidi iussum fuisse, quod de-
fessus illius obsidionis et belli laboribus, ac ira incitatus cecine-
rat carmen Maronis poetae, quo carmine unus exrailitibus Tumi,
qui bellum cum Aenea gerebaut, dolet nulla ratione magnum nu-
merum militum perire, ut Turnus Laviniam in uxorem ducat,
innuebat carmen illudfex Aeneid. lib. 11. v. 371.
Scilicet ut Turno confingat regia coniunx,
Nos animas viles, inhúmala , inßetaquc turba
Sternamur campis.
Sed boc valde tralatitium est inter duces et reges, qui utliabeant
castcllum aliquod amplius, non dubitant L¿bitinae offerre viginti
millia militum , unde nou infaceto lepore dixit Venusinus vates:
Quicquid délirant reges, plectuntur Achivi.
'Arça^îzai, è'Ovoff Evdctipovoç 'Acttßiac.] Atramilae,
gens Fclicis Arabiae, ex Uraoii Arabicor. lib. S. quos Atrametitas
 ANNOTATIONEN 221

vocat Arternidorus. Varus inscribitur modis huíus gentis nomen,

tarn apud auctores ccclesiasticos, quam apud Ethnicos, scilicet
Asarmoth, Sarmoth, Asermolh, Adramytae, Chatramyiae,
Atramotitae , Atramitae , Chatramotitac , -quae omnia proveniunt
ab Hebraeo nomine froixrl chatsermavetk h. e. atrium mortis.
Forsitan ideo nomen adepta, quod esset regio voaaôrjç, vel.a.
Cbatsarmavetb filio foctanis, cuius fit nieiilio Genes, с. 10» v. 26«
llinc etiam dicitur Hadhramuth auctori GeograpLiae Nubiensis
parte sexta Climatis primi, cuius sunt verba Latina: Item Had-
hramuth ex urbibus est Mareb , quae tarnen nunc est diruta. Erat-
que haec urbs , ex qua erat oriunda Belcquis uxor Salomo nis filii
David. In borum region с gignebatur tbus celeberrinium , testé
Plinio Hb. 12. c. 14. cuius appono verba: In medio eius (Arabiae)
Jere sunt Atramitae , pagus Sabaeorum , caput regni Sabotha, in
monte excelso a quo octo mansio?iibus distat regio eorum ihuri-
fera Saba appella4a , quod significare Graeci mj'sterium dicunt,
spectat ortus solis aestivi, undique rupibus invia et ad extra ma
ris scopulis inaccessa. Illa verba Plinii , Saba appellata , quoi
significare mysterium dicunt, alludunt ad etymon Sabaeorum, , .
quos sic dictos fuisse Graeci nugabantur a verbo oeßouui, i. e.
coló, quod thure Dii colerentur.
"Л x o a i , v.a\ 'Atçaxla , nóXic BíCCaluic] Al rax et Atracia,
urbs Tbessaliae Pelasgiotidis portionis. Memoratur Ptolemáeo
Geographiae lib. 3- с. 13. inter Pelasgiotarum oppida. Strabo
lib. 9. auctor est earn vicinam esse Peneo totius Tbessaliae cele- 136
berrimo fluvio. Liviue quoque earn locat in Pelagonia, sed apud a
euin perperam scnbitui' , Athaco pro Atraci dativo casu. Audi
eum loquentem 1. 31. c. 34. Ipsum quoque regem terror coepit,
nondum iuslo praelio cum Romanis congressum , itaque revócalo
filio , praesidioque quod in Pelagoniae faucibus erat, ut iis,co-
piis suas augerei , Pleuroto Dardanisque iter in Ulacedoniam pa.
iefecit. Ipse cum viginti millibus peditum , quatuor millibus equi-
ium, ducibus transfugis ad hostem profecius paulo plus ducenlis
passibus a castris Romanis tumulum propinquum Athaco fossa ac
vallo communivit.
— To i&vtxov, 'AtqÚxiocí *«l &t¡lvxov 'Atoaxta.~¡ Gentile,
Atracius, et foemin. Atracia, seuAtrax, ut urbis пошел. Sta
ll us Tbeb. lib. 1. Atraciam artem vocavit magiatn seu veneficia,
quibus Thessalia famigerata erat:
Qualis per nubila Phoebes
Atracia rubet arte labor.
— Avxaqjoav.] In illo Lycopbronis versículo apud Lyco—
plnonem j>ro'ATQuxas IvKovg, i. e. Alraces lupos , legitur ao—

r
 M TïTOJttiÈ »Ë flNÊDO

*ityhrfc ШоЩ, i fe. Vfe/toc*» Zvpd¿ Ego puto veratn ïeationcm

■esse, quae est apifd-'Sfeiflianüm.
'Jfrçfà, wó'Aíc Tv$$i]vlaç, 2Hdyri¡8ovc xtfiffta etc.] Atria,
liirb's Tyrrhëniàe A. é. Etruriae a ftiomed'e 'condita, a quo prius
appellate fiûtAlbqla, id est Serena: "Quod perhyëmetn navigant»
fn'cölinnis évaSerk, 6c fléinde a h'aibaris eius numen Corruptüm
Bst , ëam "v'ocantibus 'jftQtáv pro Afoglctii. DiverSám 'ëxbtimat
Äüctor nostër haric tírbem ah Adria. Vide quaë illic aunóla-
Viinirs.
'Ax Q 0 it a'x itt , >btV'^itoort(?Tioç,] 'Atröpatia , secundum Ste-
Jftiafitíih eíát sedunfla Mediae part. In priuia ëiiirh eius parte erat
Ecbataha regia; nOinen adepta est ab Ätrtfpa4o flüce, a quo
'•MïQo'iiaxioç Modlet vbcatür ab Strabdhe (cüiäs postea Vërbà ap-
pbnrihllís) phrasi Afticbi,-Om peculiar! , qui amant iungérè adié—
ctiv. hiástíiil. ctitn 'nominibus íoéminirils. Hiiic • apud 'ЙёрЪапиш
pro 'Àtoonatla Xoi 'AtQoHáuoc ïcgéndum est 'ÀxÇoitûtia xaí
'AtQÓtíáziocTVItfo'ta. i. e. Atropada, et Attópatía Media. Vvilis
tfát'tioiñen subs'ta'ntivurn ;' secundum c¿t adlet'.tivum ab Àfropato
136 flüce föWnatütli. Ohiriia cfüae hác de ïëglo'në 'habet nostèr, trarts-
Ь SciTpsit, sed mutila, ëxStrabonis lib. 11. cuius apporio 'verba:
rH ôh Mr¡6ía Sízct биЦцфсн' xakovei öl xr¡vp.iv (ieyákr¡v, rçg ftij-
TQonohç га Exp¿titila , (leyákrj itoktç, xa\ to ßaaikeiov ï'yovaa
•Wjç Mrjôiav 'àojrjjg " ôtatiXovai. ôè y.ai vvv ol ЛасОгнмоГ tovta
j¿aá(i(voi ßaoikiia. Kaï deoíCóvoí te ivtav9a oí ßaadtig. ^v^oà
yàù r¡ JtàijSia, to Ш ztifxaSíov èiStiv avioïç iv Eikevxeíu tñ
htï 4<ô 'îïyçiSi itkrjbtov Baßvkavog • r¡ й' stéça ftEgt'ç iatw y
'Aioonauoc Mijota. Tovvopa'à etí^ev año xbv 'Aioonátov vfle-
ftót'o?, o\ txmkiíeív ьле iolç Maxsäoat yivto'Qei'xal tavti\v , (ié-
0OÇ 'o'vtíáv fieyaktjç Mrfiíag etc. i. e. media in duas dividUur 'par
les i tjuarum una, íliagna fZicifur, cúiiis primaria urbs IZcbntana,
hi'agh'a ürbs , ét Médoru'm regia: dlqiie eiidm ibi rcghi sedes Par-
fhts est, 'tic ibi ácsiiva hábént reges. Frigiaa eni'm est Nlèdia: Hi
berna S'eleucîae ad tîgridèni prope lîàby'lonem. Jíltér'a est Ttfeclia
Àtrbpàtki. 'ifbinen iiä'ec habet ab Hiropálb Hube, qui obstiüt ne
hace eliam in Macedonum poiestatem venirel, cum csset.p'arsnià-
gnaeiVïediac, quin èltam feàc decld^tfttís earn ab aliis Separatam
cOüstitutt : et sucéé'sib 'eius'durat in HiiHc usiju'e diem : cuín poitéfi
p'ér'mlptias'affîHifafes'bdhtr'axissènt cum Jirrneniorum ¿t Syi'bruih,
et postea cum Parthorum regibus. Sita ¡fst regio isla üb Xi'mc'ni»
et Matiana iVisus ó'^túifi'soíis-, a 'btagna HUedia versus occasum:
ab ut risque versus sepientrionem: its qüi ad infimdm sittum maris
Caspii et ftTdtüinäe sunt Hb austro adittcc't. <Haud exiguam esse
eiits pÖUtttlam ЯраШМЫез tretdif: bUptfleijttae ad X ¿q'iÜtUm, ХЪ
 ANNOTATIONEN. Й25

peuitum miliin. posnt supp'rüitare etc. Huios regionis praecipuii

tirbs Cyropolis-dicitvr fuisse, regio vulgo nunc Servan vocatu»,
testibus Leuttcl. et Philip. 'Ferr. Alexdndrino, in Alropatia, ad
quem locum Mich. Ant Baudrand. Parisinus inquit: Tabrisium,
seu Tainisium esse eitra praecipuain urbem, et regionem subdi-
tam esse regis Persa rum imperio.
— 'Ахоотющщ.] Atropatene, 'non solóte est gentilitiute
foemili. sed etium régi o ni s nomen. (Frópdteria dicitur 'Ptolemaeo
Geograph, lib. 6> e. 2- iioslro Atropdiia-, de qua nota praece-
denn" egimtrs.
'Axtikttu, nólt'g Avdtagetc.] Attalia, urbe Lydiae, prius 137
Açroeira , vel Alloeira dicto , Strabo Oeographiae lib. 1'4. earn a
inter Pamphyliae oppida meinorat hisce verbis: EÍtk nóitc '' Ax~
ttíUa, èr«ovwf*Oç'TOv Kxloavxog 0úadék<pov etc. id est: Deindè
Attalia urbf, rtoiHen 'hábens tío Alíalo Pfiiladelphb conditore,
qui et in Coricum oppidulum aliam c'olotiiam deduxit , cxiguum—
ijuc ambilum adiecif. Avunt infer Phdxclidêm et Attaliatn mon—
ilrdri Thébam'et Iiyrnesium. 'Celeberrimi atitiquitus fuere Attalici
rtges, quorum 'ultimus haeredem instihiit popuhim rlonianum,
connu 'brevis genealogía et historia invénitur apud'Strab. lib. 13.
in -Pe*gatnus.
'Axtu-X'ig, q)irlr¡ rfg 'AxttKÍjg etc.) Videsisíptee de liac
ttibu et'reliqtiis Atheniensimu «tínotahius in BiQtviy.iôai.
'Axxâl'v i'en, néhç AvdCaç, nxtelHtosit -¿»to "Avxvoç etc.]
Attályda, urbe'Lydiae, condita «b Attyè etc. TJrbis nullam in-
veniebam apud olio's riieinorinm. Attys vero et Lydus eius filins,
a quibus'hui« urbi потоп impositum 'fuisse inquit, ineraorantur
ablïeïodoto drversis locis, ac prùecique lib. 1. с. 7. ubi inquit
ab Ulis oriundos esse cos , qui anle Argonem Ileraclidarum pri— .
mum Sardium r«gem Sardibus regnarunt. A Lydo vero Lydii
vocati sunt et regio Lydia, cum autea Meones et Meonia regio
diceretur.
Jtva&á, *eri Avaaa ovStxiomg etc.] Auatha fbrtasse est»
oppidum Arabiae dësertac, quod Ptoîerriaeb 'Geographiac lib. 5.
с. 19. dicitur AuÛdtiha. De Auaris verö vide, quae p. 137. &n-
notavihius.
Avaktxijç, «ovUroç etc.] Aflalites sinus in défera parte
maris 'Rubri, cuius meminit ATrliiaWus in periplo maris Eiy-
tbraei , a quo 'AfîtAi-rtiç , et A¿á\ürr¡g serfbitur. Erat 'etiam por
tes circa quem shuts Arabicus valde angUstuserrit, 'teste со Jem
Arrhinno libro cifríto.
■Avaça, nófog 'Aoaßiug etc.] Auara, neutro phr/ali fuît 137
urbe Arabiae , попки sonat Greece -¿¿uxjjir, Latine albttm (юга-, ь

Г
 224 THOMAE DE PINEDO

culo mili nolo immorari. Olet enim Graecorum mi "amenta ) Tin

Chavar seu Ravar Syriace significat albus fuit , unde î-T>"yin Cha-
varilh seu Havariik dicitur Ciconia, quod sit alba plumas, quod
opüme expressit Virgil. Géorgie, lib. 2.
Candida venit avis nigris invisa columbis.
niin Chaurah seu Haurah eliam Arabice populus alba vocatur.
De Avaris autem sic loquitur auetor Geographiae Nubieusis quinta
parte Climatis tertii: Tum ad Chaurah oppidum populosum nobi-
iibus cultum incolis. Obiter notandum ab cadena radice nobiles
Hebraice dici D'lin chorim, i. e. albi, quod antiquitus liuiu.s-
modi homines vestibus candidis uterenlur. Sic 1er. с. 27. v. 20.
rrnn4 '•lin Ьэ ПН1 id est : Veet col chore Iehudah. i. e. et omnes
albos Iehudah, h. e. omnes nobiles Iehudah. Haud dis dirc naamv
distal, quod Latini soient dicere de homine ignoto, albus, an
ater sit, nescio. Memoratur Auara inter urbes et villas Arabiae
Petraeae a Ptolemaeo Geogr. lib. 5- c. 17>
Avao\g, nóXig Aíyvnxbv etc.] Auasis, urbs Aegypti, quam
ctiam Oasin vocant, inquit ïopograplius , a quo suo loco Hya-
sis et Oasis vocatur quaedam Libyae urbs. Ego ipsissimam ex
istimo esse, in Oasin et in Gypsum Aetbiopiae insulam, quae ab
Stephane Gypseis dicitur, solebant imperatores relegare exsilio
dignos, de quibus multa et erudita amiotavit D. Nicolaus An
tonius I. С. Hispalensis Divi Iacobi eques , amicus olim noster in
suo erudito libro de exilio lib. \i с. 14. num. 15- et 16. At eiy--
mon, quod affcrt ex Laelii Bisciolae llorar. Succis. parte 2.
Jib. 3. c. 10. est àixçoaôiovvaov. Auasis enim est nomen Aegy—
ptium, cuius etymon a lingua Graeca petere stullitiae est. Apud
jg8 Aegyptios vero significabat regionetn habitatam et desertis cir-
a cumdatam, teste Strabone lib. 17. cuius sunt, quae sequuntur,
verba: Avaattg ó oiAlyvnxtoi, ymIqvoi xàç olr.ovfíívag ушдад,
niQU%0(iivaç v.wla peyákaLg igrjuiatg, ад Sv viqaovg ntXayiag '
noXv öh xovx sexi xazà xtjv jiißvrjv. Tgùg о tlalv ai ngoaymgot
Tí) Aíyvnxco xa* 1л:' avxrj xixayfiévai. i. e. Anaseis veto Aegypiii
vocant regiones habítalas et magnis desertis circumdatas, (juasi
quasdam Ínsulas pelagi, guales sunt multae ad Libyam. Harum
1res sunt Aegypto finitimae et ei subditae. Perperain apud Strabo-
nem legitur 'Aváattg pro Avúaug. In Oasim relegatum fuisse lu-
venalem a Domitiano , quod eum vocaverit Calvum Neronem, an
notât eius vetus Scholiasta, perperam ad UJpianum leg. 7. de in-
terdiclis legitur in Masim relegare pro in Oasim relegare. He
braice etiam rvx nin havah tsiah signiGcat vicum deserium ab
f-iin havah, quod Num. с. SI. v. 41. Deuteron, с. 3. v. 14. si
gnificat villain, rvx Tsia vero les. с. 41- v. 18- sonat deserium,
 ANNOTATIONES. 225
sea locum aridum et sîccum. Ex bac urbe fuisse Âpionem illum
graramaticuin , advcrsus quem loscphus duos illos eruditos libros
scrípsit, in quibus tot auctores deperditi citantur, apparet ex
eodem Iosepbo contra cundciu Âpionem lib. 2.
— Eoixvïav naoSaXitx. KaxaOxtxTOç yag laxiv , etc.] Aua-
sin seu Oasim Aegypli urbem similem fuisse pardalis pelli, in—
terpunctam liabituüonibus inquit. Sunt verba desumpta ex Stra-
bonis lib. 2- ас male interpuncta et perversa, et in alium sens um
detorta. Natu Strabo illa inquit de Libya, non de Auasi urbe:
Mtxà óettji' Aaíav lailv r¡ Atßvrj, avvc%r¡c ovoct туте Alyvnxa
tai ту Aldionía etc. i. e. Post Asiam aulem est Libya contigua
Aegypto , et Aelhiopiae etc. Ac paulo post: "Еви ó' äarctQ oï те
ь/.koi dtjiuvöi, xa\ öi) xal Fvaîoç Tltiaav t]yifiùv yevopivoc Ttjç
luoaç, ÔHjyeixo щй\', ioiy.via TcctQÖakti,' хатааихтод yaç loTi
Taïç otm'tOiGt ntQizxou-tvatç ior¡u(p xaï avvSça yr¡. KaXovai de zàç
zotavraç olxtjOtiç Avuatiç oí Aiyvnxwi. id est, Est autem (lo
quitur de eadem Libya) sic et alii docent , el Gnaeus Piso , qui
tant provinciam rexit , nobis narrabit, parda /i similis , interpun
cta habitationibus , quae circumdantur terra deserta et aquae in—
(•pi. sitque huiusmodi thabitationes Aliases (lege Auases) vocant
AegypliL
— HqoSotoç Si xttl AovQtç, ракасшу etinjv covó^aaav vi¡-
eov.] Herodotus et Diu is beatorum earn vocaruut insulam. Durim
bistoricum antiquitas nobis invidit ; Herodotus, omnium histori-
corum antiquissimus , quorum historiae exstant; in Thalia seu
lib. a- c. 20. loquitur de Oasi urbe, quam non fiaxâçiov vijaov,
i. e. beatorum insulam, ut inquit noster, vocat, sed locum vel
regionem illam secundum Graecorum linguam sic inquit vocari:
Amxófitvoi ulv tpui'iQoi liai lç"OuGiv nóhv, tí)v ï-/javat ulv £w
(iioi тцд AlaxQifùviijç tpvkrjç liyôutvot tîvat , aKÍ%ovOi ôi imà
щ/Liqifov oJùv a.-rc] &rjßaia>v ôia tyápuov- OvvouaÇtxai ôt о уы-
çoç uvroçy.azà Ek).í¡va>v ylàaaav , Maxâçav vijooç. i. c. Ac per-
tenisse quidem eçs apparet ad urbem Oasim, quam incolunt Sa-
mii, iî qui dicuntur e tribu Aeschrionia esse , Septem dierum per
arenam itinere distantem Thebis , qui locus vocaiur secundum lia- 133
guam Graecam Maxáoav vfjaoç i. e. Beatorum insula. ¡¡
Avyúoioi, ¡¡fhroç MaaaayeTÓv. Zxcußcav (xxr¡ ovxa¡ q>r¡-
civ ] Augasii , populi Massagetarum ex Strabonis libro 6.
cuins adducebat verba, sed cum in textu Stephani deficient, ex
Strabone supplenda erunt, at Strabo lib. H. non 6. ut inquit
noster, agit de Massage lis. Qui vero nos tro dicuntur Avyáawi,
Straboni ' Azzúoioi vocantur. Eius sunt verba : Tov ¿i TcJf Mao-
Oaysxàv, xa» toív Zaxtüv tQvog, xa\ oí 'Axtáaioi etc. i. e. De
Suphanus Vol IV. P

'
 226 TJEOMAE DE PINEDO

Massagetarum et Sacarum gente sunt eliam Attasii. Ad quem ltf-

citth Casaubonus ex Auclore nostro inquit lcgcndum esse Av-
yúetot.
Avysía, itóhc Аохо15о;'"Оргцзос.] Augea , urbs Locri-
dis ex Homero , cuius afl'ert bcmistichium , qui buius urbis bis
"meininit il. 2- v. 532. et v. 584. ad quem locum Eustatbius xerá
nvótt scquitur Epitomatorem nostrum , quin aliquid atiiplius di-
!cat: Avyeim dh¡ ov fióvov Aokqiymi, wv 6 лоШус Аьугащс,
¿АЛа nui AaKiùvwn nóhg èoûv ofiftivujuoç. i. e. Augeae vero , nan
solum Locricae , quorum avis , Augeales , verum eliam Lacónica
civiias est eiusdetn nominis. Apud Homerum et apud Eustalhium
num. plur. et eccèntu in ultima scribitut Avytiai.
— "Etírt Kai ActxcovtKi) jióAte ] Est et Lacónica urbs.
Vacuus ille locus videtur posse suppleri ex Eustalhio, cuius no
ta praecèdeirti adduximus verba : "Eon x«l ло)лд Авхвнчх)} ofiaí-
iwfioç, i. e. list ci ïtrbs Eaconica eiusdem nominis. Sed fortasse
illo asterisco non est opus, bi-лт sensus sine eo nianet perfectus.
AÜjiXa, ovàtTÎQwç , tcoXiç Aißvr)c etc.] Augila, neutro
"plurali, uvbs Libyae ex Apollodovi lib. 2. Periegesctas , cuius
gentile dicitur Augilites, ut a Gabala, Gabalitesj Ethnicorum
formationis nulla, potest dari norma certa praeter auctorum usum.
Augîlitae atrtèVn' fuere populi Libyae, quorum urbs dicebatur
' Atigila rreiït. plur. Metuorantnr Ptolemaeo Geographiae lib. 4.
fc. 5- Melac lib. 1. с 8- Solino c. 44. hie solos inferos coluisse,
iifquit, ille manes, atqui Manes et Inferí apud Ellinicos idem
significabant. Sic apud Poetam cuius gloria nullius laudibus cre-
scit, nee viruperatioue ínínuítur, Géorgie, lib. 1. v. 243. iixtelli-
gcrfdum est illud;
7' Manesque profundi.
frerod'ottos lib. 4. с 172- videtur tnbuere Nasamonibus, quod
Mela Augilis. Aptid ilium Aegila neut. plur. locus dicitur, ad
quem ft'asamon'es decerpturi palmulas conscendebant sub aesta-
tem reliclis ad nrtire peco'ribus. Memorantur etihm Plinio Nat.
Hist. lib. 5. c. 4. Orinies existimo ab Hcrodoto acerpisse. Quare
apud Herodotum pro AïyiXa legendum opinor AvyiXct.
Avyovextu, nóXic ív Kdixía, xctl 'IraXla. ] Aiigustae,
xil Athenae, et aliac buius farinae. Fuit urbs in Cilicia, et in Ita
lia. Augustarum Ciliciae urbis meminit Ptoleiiiaeus Geographiafe
lib. 5- с. 9. cui Avyovara num. singa], dicitur. Augustarum verb
1S9 Italiae civitatis diversi fecere nientionem, sed cum in Italia hu-
* ins luuniiiis tres civilates celebrentur, scilicet Augusta Pràetoria
colonia , Augusta Taurinorum vulgo Turin Ducis Sabaudiae re
gia, Augusta Vagieuuoruin oppidum, ас nesciam de qua loqna
 ANNOTATIONS. «27

tur Epitomator iioster : (nescio enitn divinari) consultius fore re-

bar Lectorem in hortos seu Cluverii Jlaliae Anliqnac , seil Lean-
dri Alberli invitare, ubi quin ego adsim potest coenare.
Avivlav, nôktç Maeaakiae naoç xm PoSceva.'"] Avenio,
onis, urbs Massiliae ad líhotlaimni, Galliac Narbonensis celebér
rima , quam Joanna Siciliae regina dementi V\ Pontiiici Maximo
vendidit, teste Volaterrano Geographiae lib. 3- quo sedes Ponti
ficia ab eodcm demente , relicta Roma , transíala fuit artno Chri
sti 1S06. ibique permansit donee Gregorios XI. earn denuo trans-
tulit Roiiiam. Fuit urbs insignis septein septena riis, scilicet Sep
tem palatiis, septein parochiis, septein- virginum monaster! is,
Septem Monachorum conventibue, septein Cauonicorum collègue,
totidem denique porlis. In r'ranciscanorum templo visitor nioiiu-
ineiitum Laurae a Petrarcha caruiinibus celebratae. 'Vulgo civi-
tas dicitur Avignon partim corrupto vetere nomine. Memoratur
inter alios Strab. lib. 4. Eiol 6s iv хф /lexa^v nóktig Avtviàv,
ï.ul Açavaioiv , xu\ Atçia. i. e. Sunt vero in medio urbes Aucnio,
ti Aramio et pieria. Perperani in versione Latina legitur Arusio
pro Arausio , quae liodie Orange dicitur.
Avlal. El ó' ívixíd,- ikéytxo Avktj, tütpiiktv Avkixt¡c, i}
AvUth)ç etc.] Agit de gentilitiis , -> 'quae formantur a nomiuibus
(milis in r;, quorum nulla potest dùri norma certa; sed pleruin—
que quae proveniunt a disyllabis linitis in i¡ cum accentu acuto
íingunt gentile in îtt/ç, ut (pvkr¡ <pvkizr¡c. Quae veto' accentu
gravi nut an tur in penúltima , ut plcruttique faciunt gentile perij,
ut xoáfifj , xufiijtijç, £iôi] , £tu^Tt¡c, ex quorum regula 'ipse- ex-"
cipit Kaovixrjç a KaQvtj, et alia plurima possunt excipi. Eodeie
eiiim modo a £íyr¡ deducilur Ziyhyç, ab"Taßn, 'Tffßinjc, *t
alia liurasmodi sexcenta. .'
— Enwxaxiov.] Lego lmoxr¡T¿ov ex Simla in Atoytvtictvoç.
Av kí¡ , t¡ inavkiç.] Haec nomina sonant Latino sermone an- 139
lam, atrium, stabuluiu, caulam, quae ex consequentibus et ail- j,
tecedentibus dignosci debpnt.
— Xçavarj (tsv x' avkrjç etc.] Est hemistiebium Hoinericum,
qnod legitur II. 5. v. 138.
— Kai u'vkiov Svxçov etc.] Et aulium antrum. Haec verba
non sunt intelligenda ut sonant, ас si то avkiav stgnîlïcaret et-
iam antrum; sed Step 11. mens est antrum quoddam ab Apollon,
vocatum fuisse avktov, quod in eo choros agerent, id ex canm-
nib. Apollonii nota subsequeuti apponendis patebit.
— 'Sic 'Aitokkûrvioç. ] niud hemistich, quod afffcrt Epït.
noster ex Apolloiiio, est valdc corruptum. Invcnitur apud eum
Ai-goiiaulic. 1. 2. v. 907. cuius integra carmina appono:
P 2

Г
 228 THOMAE DE PIJSEDO

"Ev&' Ivbtovei Atog NverfCov vTa

'IvSàv 7¡víxa cpvka hnùv xcttiváoGaro Si'jßug
'Ocyiáaai, атцаса tí %oqovç âvtooio náooidtv,
Sil iv ¿(iciSr¡rovc ¿yiaç ivvefsro vvy.xaç,
' Et, ov *akll%0Q0v 3T0T«fiôv ntçivaiSTaovriç
'HSi %m avkiov «i'toov lTca¡vv\LÍr¡v xakiovetv-
ZJbi dicunt filium levis Nysacum
■ . . , Çuando reliais Indorum gentibus remigrabat Thebas
Sacra célébrasse , et instituasse choros pro antro
In quo terribiles iilas et sanetas dormiit nodes
Ex quo amnem callichorum incolae ,
Et antrum cognomentv aulium vooant.
Quare apud Stephanuin pro axt'\etxt %oqovs ¿vxolovst quae sunt
lectionum uionstra , lcgcndum est axijaal te -¿iùqovç âvxgoio лее—
çoii)tv, ut apparet ex Apollonii carminibus. Apud. Steph. etiam
pro avkiov legendum avkiov. Sic enùn scribitur apud Apollo-
jiiuin , ex quo vera lectio et scrip Iura peten Ja est.
Avklç, jróiic Boiaxiaç -лага Xakxiôa etc.] Aulis, urbe
Boeotiae iuxta Chalcidcm , ubi congregad fuere Graeci, scilicet
contra Troiauos, quod ex Нош. II. 2- v. 303- claret:
"Ог lç Avkîôa vijtç 'AynuZv
Hytql&ovzo , v.etY.à TLoiâutû xaï Tqwoi axçovaai.
Cum in Auliàem naves Achaeorum
Convenerunt, mala Priamo et Troianis ferentes.
140 Quod oplime iinitatus Virgil. Aeneid. lib. 4. v. 425. canit:
a Non ego cum Danais 7'roianam e.rscindere gentem
Aulide iuravi , classemve ad Pergama misi.
Ad quern locum Servius ita: Aulis insula est in Aegaeo marit in
qua coniurarunt Graeci se non ante reversuros ad patriam, quam
Troia caperetur. Fuit ergo et urbs et insula , in hac urbe Aga
memnon sacrificavil Dianae filiam suam Ipbigeniam , quare Lu
cretius id factum detestatus canit I. 1.
Aulide, quo pacto Triviai virginis aram
Iphianassai turparunt sanguine foede
Ductores Danaum dUectL
Ac deinde paulo infra :
Exitus ut classijelix, fausiusque darctur.
Tantum relligio potuil suadere malorum,
Quot scclcrosa et iinpia facta religionis seu nimio , scu praepo—
slcro zelo perpétrant mortales , at eius moderatus et pindén s ze-
lus ad pietatem, et'cbaritatem, ct iustitiain omnes suadet, sine
quibus nulla socielas nedum latronum, nulla respublica, nullum
regnum potest persistere, пес ulla religio sine iuimortalitatis ani-
 ANNOTATIONEN 229

mae fide diu potest durare , qua sine finget pictas et (baritas , пес
iustitia curatur, nisi inter óptimos л iros. Hi culm natura sua
semper bonorum virorum officio funguntur, quicquid credidc-
rinl, sod boruin magna penuria est, quod uptime notavil Saty-
ricorum princeps Sat. 13. v. 27.
Piari quippe boni; numerus vix est totidem, quot
Thtbarum porlae , vel diviiis ostia NUL
Sed nos ad Spartam nostram redeamus.
— "Eaxi S' Avkiôoç xaï Avlliui.] Lege ЛьШюд xal Avti
lia. Namque prius dixerat etfanicon Aulidis esse Aulideum et
Aulidcm, nunc inquit Aulidium et Aulidiatn quoque dici.
Av'kàv, nú K¡ g Aaxavixrj , ¡tía xcSv ixetoV] Aulon, onis,
uibs Lacónica, una ex centum. Memoratur Straboni lib. 8- Pu
nió Nat. Hist. lib. 4. с. 5. apud quem perperam scribitur Aulas
pro Aulon. Miror eius non nieiiiiiiissc loan. Meurs, in suis Mis-
cctl. Laconicis.
— "Eaxi *ct\ Avlùv , öv litóhattv Кпотшчатси, rjxiç tavo^
p¿6¡h] KavXuvíct-] Est et Aulon , quem condiderunt Crotoniatae,
quae Tocata est Caulonia: et masculino et foeminino genere usur
pât boc urbis пошеп. Fuit Italiae urbs; quae iam aetate Strabo- '
nis aevo cesserat. Nomen inveuit , quod esset sita iuxta conval-
lem, (id Graecis dicitur avXùv) noster a Crotoniatis conditam
fuisse tradit. Strabo autem lib. б- ab Achivis: Mtxà àï xr¡v Zu—
yçav 'Ayaiwv xxioua A'avt.aria, Tiçôxegov ô' AvXoavia Aeyoftlvi/,
Sià xàv TTOoY.i'uiivov avkùvci. "Edxt à ?gr¡uos etc. i. c. Past Sa
gram autem Caulonia ab Achacis condita quondam Aulonia dicta
ob conva Hem (id Graecis dicilur avXiov) ante sitam. Est autem,
deserta. Memoratur Virgilio Aencidos lib. 3. v. 553.
Hinc sinus Herculci (si vera est fama) Tarenti
Cernitur, attollit se diva Lacinia contra 140
Caulonisque arces. ь
Ad quem locum sic Servius: Cauîon, mons est Calabriae, Ho-
ratius: Et amicus Caulon fertilis Baccbo. In quo oppidum fuit a
Locris conditum , quod secundum Hyginum , qui scripsit de situ
urhium Jlalicarum olim non est, alii a Caulo Clitae Amazonie
filio conditum tradunt. Locus Horatii quem ad testimonium vo
cal Servius invenitur carni. lib. 2- Ode 6. V. 18*
Ver ubi longum , tepidasque praebet
Jupiter brumas, et amicus Aulon,
Fertilis Baccho minimum Falemis
Jnvidet uvis.
Memoratur etiam Martiali Epigrammatum libr. IS. Epigram. 125-

r ,
 230 THOMAE DE PINEDO

Nobilis et loris , etfclix vitibus Aulon

Del pretiosa tibi vellera , vina mild.
Et Horatius etMartislis videntur loqui deAulono, lanquain monte
vitibus consito, et vino fertili. Auctor nosier in Kavlcovía agit
iteruin de urbe et Italiae et Siciliae , ubisis potest cousulere notas
nostras.
Avatïç, Hdvoç Aißvrjc.] Auseíg, populi Libyae ex Apol-
lodori Periegese<as lib. 2. et ex Herodoti lib. 4- cuius sunt, quae
scquunlur, verba: Tovitav äe Fgovrat tûïv Mafkvtov Averjç. Ov
tot oí xctl oí Má%kvec я£0(| tjjv TotTwviäa kípvi¡v oixiovai. То
fiêaov ôi Oft, ovQÍCei o Tqít»v. Kai oí p.iv Maykvtç, га uniaco ко—
pèovOi Ttjç xtçpakijç. oí ôh Avayç та Ffinooff&fv. i. e. Tuxta hos
blachlyes iucolunt Auses: et circurn paludem Tritoniâem utrique
habitant, ila ut media palude Tritonide dirimantur , et Machlyes
quidem occiput crinitum geslant. Auses vero sinciput. Hodie Turci
crinitum geiunt capitis verticem, reliquam vero partem tonsain.
AvatySa, nôhç Ai§í)t¡c ovôtriçuç.] Ausigda , uruin, neut.
plur. uibs Libyae, quam practeriluebat Cinnypbus fluvius, ubi
Apollo colebalur. Eius meniinit Lycophron iu Alexandra apud
quem accenlu iu penúltima notatur;
Avaiyôa, Kivvvcpciog rjv xiyytav ç*oos
Naa¡xots kirtaívti.
Ausigda, CiniiypJiius quam humeclans decursus
Aquis foecundat.
Ave%ltat, '¿ûvoç Aißvtjc lîitfojSaxije.] Auscliitae, gens Li
byae super Barcam , illud lectionis monstrum то vni(ißaxr]c ty-
pograplio adscribendum est; pro quo legendum ex Herodoto, cu
ius mox apponenius verba: vitiy Unoxtjs» >• e. supra Barcam.
Auschitae vero ab Herodoto vocantur^íu^cAtsoc Veram lectionem
tuo arbitrio permitió. Eius ex lib. 4. с, 171. sunt verba, quae
' sequuntur: 'Aaßvariav 61 ¡¡zovrai то ярое £<¡JtÍQr¡c Ava%íaai, ov-
Tot vjiÎq Вадхцд otxêovai etc. i. e. Asbystarum occasum versus con
fines sunt Auschisae , hi supra Barcam habitant periingentes ad
mare iuxfa Euesperidas,
•141 ' Avamv 6 'Irukóc.] Auson, onis, Italus; scilicet Auson
a aeeipitur pro ítalo praeeipue a Poetis , ut et Ausonia pro Italia.
Fuere vero autiqui Italiae populi, et ut res antiquae plerumque
fubulis iuvolvuntur , quia еагиш origo ignoratur; ideo mihi vi-
detur flnxissc Ausonem UJyssie et Calypsus, seu ut alii Circes fi-
lium eis iKuiicii dédisse, quod testatur inter alios Arcbiepiscopus
Tbessalonicac in Dionysiuin Periegetani, qui eos célébrât v. 77.
E£dr¡c ô' ènï toîffi Aiyvariàg tkxzxai ak¡ir¡
"Lviï 'haXùv vif¡isen' ijtiííooío vfftovto*
 ANNOTATIONES. ¡Щ

'Ex Awg Av6ovii\tg àt\ (isycc xoioaviovztg

'AçlâfltVOt ßoQtTldEV $JW ItVXyV ¿ici я/ipr/V
"Л p« TE Ziy.lhxiií lici 7rt)pi>fU<5o? £(jól Jü)T«t.
Deinceps post host Liguslicum trahitur salum - .
l/6¿ Italorumfilíi in continente habitant
A love tusones semper longe lateque dominantes
Orsi a borca introrsum albam in petram
Quae quidem Siciliae in freto radices habet.
Ad quem locum Archiopiscopi Thessalonicensis verba sunt: "Ом
xovg'Ixalovg, ¿д tote povaoyovvxag , psya xoiouviuv Uyu, xaí
AvOoviijag, íjxoi Avoovug, ovofiáCil, y.ai аццгмИтси ote rovg
avraVi elvat XiynAvaovag xai JtaXovg. Aiyovxaidh Avaoveg ¿no
Avaovog, üg nomog ¡xiv tov хата rPá¡ir¡v ßaoikevoai щод uvav
icxoçtïxai, Oôvaoel ycyovàg ix xrjg Kloxrig' t¡ xavà xov xà idvi-
x¿ ycáipavxa , Ix KaXvtyovg ycvvrjdeïç хы"AxXavxi' ¿cp ov xai xo
liY.it.ix.ov nékayog Avoóviov éV.Aj/íh; лоте. etc. i. e. Quod ítalos,
ul tune solos imperantes, longe lateque dominan inquit, et Alt—
sónicas , sive Ausonas vocal , et notaluv , quod eosdem esse dicit
Ausones et líalos, Dicunlur autem Ausones ab Ausone, qui primus
quidem regnasse Romae ab aliquibus dicitur, Ulyssi natus ex Circe;
vcl cundumElhnicorum scriptorem ex Calypso genitus Atlanli : aquo
etiam Sic uluiu pelagus A usunium vocatum est antiquitus, etc. Idem.
pene ex nogtris testatur Sex. Pomp. Vestus: Ausoniam appellavit
Auson Ulyssis et Calypsus ßlius earn primam partem Italiae , in
qua sunt urbes Bencventum et ("ales , deinde paulatim iota quo—
que Italia , quae Apcnnino finitur, dicta est Ausonia ab eodem du
ce, a quo etiam conditam fuisse Aruncam urbemferunt. Scrvius
ad illud Virgilii ex Леи. lib. 7.
Et quos de collibus altis
Aurunci misère patres.
Inquit, Auruncos Greece Ausones nominan.
— Aai Avoóviog, xai Avaovía r¡ %<óoa.] Dicjtur Ausonius
adiectivuiu, et Ausonia ipsa regio, pro Italus, et Italia, Vir-
giL Aeneid. lib. 7. v. 198-
Quid petitis ? quae causa rates , aut cuius egenies .
Littus ad Ausonium tot per vada caerula vexit ?
Idem lib. 4. Aeneid. v. 83-
Non licuitßnes Italos, fataliaque arva
Nee tecum Ausonium [quicunque est) quaerere Tybrim.
Ausonia vero et ut adiectiv. et ut Substantiv, usurpalur. Ut sub- 141
»laiiliv. apud cundan Poetara Aeneid. lib. 7* V. 55- b

r .
232 ТЦОМАЕ DE PINEDO

BJuîti iltam magno e Latió , totaque petebant

Amonio. : petit ante alios pulcherrimus umita
Turnus avis, atavisque potens.
Et apud Ovidium etiam:
Iamque dies aderat, qua me discedere Caesar
Finibus exlremac iusserat Ausoniae
Ut adiectiv. autem apud Virgil. Aeneid. lib. 4. v. 349.
Si te Carthaginis arces
, • Phocnissam, Libycaequac aspectus detinet urbis :
Quae tandem Ausonia Teueres considere terra
Invidia est?
De Ausonia vero videsis loan. Tzetzam Hist. Chil. 5. Historia 16-
— 'О S' Avoovumv ayjt, Kâlxavxoç ranav.] Est versicu-
lus Lycoplironis, apud quem pro ày%i KâXyctvxoç tómov , legittlr
&Yl% KùlxavTOS zâcpuv. Quam ego lectionem in versione mea se-
quulus fui.
Av гко làxai, fôi'oç 0fC7rotoTixov.] Autariatae, gens Thes-
sprotica ex Cliarace Chronic, lib. 7. Autariatae Thcsprotici a ne-
mine, quod sciam, memorautur. Strabo autem lib. 7. célébrât
Autariatas Illyriorum genteni maximam'et optimum, cui quon
dam contra Aediaeos bellum fuit perpetuum de sale, qui in cou.
linio cogebatur ex aqua verno tempore ex quadain com aile de-
fluentc. Hace gens alias Illyriorum gentes domuit, ac etiam supra
Illyrios ctThracas sese cxtulcrunt, tandem potentia sua exuti sunt
a Scordiscis, deinde abipsis Romanis, qui Scordiscos etiam debella-
runt. Auloriatae Indi tnemorantur Aeliano neat Jtáciv lib. 17- с. 41«
Casaubonus ad locum Slrabonis citatum nescio utr uni inagis conGden
ter, an audacterinquit, non alios esse ab illis, quarelegendum, sic ilia
ait , Avxaqiàxai et vox lv5û\> vel in aliam mutanda , vel omnino
rciieenda est. Si liceret hoc modo argumentan, poterat etiam dici
apud Stephanum pro Осалошпхор legend uni esse 'iklvçixàv , vel
reiiciendam illain vocem , sod audaciam huius eruditissimi viri
contundit Agatharchid. cui Autariatae sunt populi ludiae.
AvrofialttKct, ycaçiov Atßvijc.] Automalaca, oppidum
Libyae ex Polyistore lib. 3. quod Apollodoro dicebatur Automata.
Sententiam Apollodori confirmât Strabo Geographiae lib. 17. Eius
sunt verba : EÎ9 of Oiiaivmv ßoiaoi ' r.tà utxà xovravç AvxouaXa
cpQovQiov , q>vXaxr¡v h'%ov , ÍSqvuÍvov xaxà xàv (iv%Sv xov xôinov
navxuç. i.e. Postea sunt Philacjiorum arac: el postea automala ca-
stellum praesidium habens, situm in iofius sinus recessu. Plolcmaco
Geographiae lib. 4. c. 4. Avtoiiúka!- tpQovqiov, Automalax castel—
 ANNOTATIONES. 333

Jum sen praesidium dicitur, atque in Cyrenaica pracfectura loca-

tur prope Depranum Promontorium.
AvropoXoi, fdvoç Ai&iomxov etc.] Automoli, populi Ae- 142
thiopici ex llcrodoli lib. 2. cuius verba corrupta aíTert Epitoma- a
tor noster , quae ex eiusdcin libro citato capite 30. sic sunt re-
»tituenda: Told Ы Avzo¡.u'ikoici roúroi at ovvouti Isxiv Аацах, ôvva-
rai ii tovto то &ios хота T))v EX).r¡vav ykäaoav oî ¿f eroiOTíoiJs %si-
c¿;rccioiatíí¡.4voi ßaaü.i'C etc. id est: Automalis istis nomtn est As-
mach, quod verbum secundum Graecorum linguam idem valet,
quod ex sinistra manuassislenies régi. Quare apud Stephanumpro
Aauáyrjv lege 'Aou¿Xj pro %fpoj lege %tiçàç, pro ßaodi Ï lege ßa-
cdiï. Nomen vero Asmach proculdubio deílexum est a lingua He-
braea, in quabmjw semo/ significat sinistram manum, unde verbum
Ъгстул hasmil, i. e. ad sinistram decedere: nee est ujiooOOiOvv*
00V quaerere etyraologiam Aetbiopici nominis , ut apparet ex
Aetbiopiae Historia , quam Franciscus Alvarez Lusitanus, qui
per sexennium elegit in Aethiopia , Lusitanica lingua conscripsit.
Automoli igitur Aegyptiorum fuere milites, qui ad Aethiopes trans-
fugerunt, ut claret ex eodem Herodoto libro citato, qui Slra-
boni lib. 17. memorantur, ac Scbritae dicuntur. Fortasse cor
rupto nomine ex eodem fonte, nonne adeo corruptum est hoc no-
uien Amveres apud Hispanos ex nomine Bélgico Antwerpen, et
alia liuius farinae sexcenta? itaprofecto.
'A <p a vv a i , ftoo'tov ¿txiliaç , fíar¡¡iov. ~\ Aphannae , arum,
oppidum Siciliac, cuius nulla apud alios, quod sciam, fit mentio.
Obscurum oppidum fuisse inquit noster, unde ab eo paroemiae,
Í tiç 'Aqjávvac, i. e. vel in Aphannas, de obscuris et absurdis. Sio
ciiim ctiani potest verti то lïizixomauivwv. Paroemiae meminere
Zenodotus cl Erasmus, qui nescio quare tiç'Aqxxvvaç verlit in
Aphannis, sed nos tri auctoris interpretamentum probat potius
quam Zcnodoti. Ego existimo Iiinc apud Latinos affanias dici, res
nullius momenti, quemadmodum apiuas et tricas a duobus Apu-
liaeoppidis, quae Diomcdes delevit, testante Plinio lib. 3. c. 11
cuius sunt verba: Diomedes ibi delevit gentes Monadorum , Dar~
dorumque et urbes duas, quae in proverbii ludicrum verteré, Api—
nam, Tricam. Quo lúdicro usus est Martialis Epigram. 1.
Sunt apinae, tricaeque, et si quid villus istis.
Quis nescit , vel quis tarn manifesta negat?
'Aq>tiSavttç, f*o7pa MoXoaaàv etc.] Aphidantes; portio 142
quacduin Molossoruin , scilicet ad Molossum Arcadiae iluvium, Ь
Domen adepti ab Aphidaiilc quodam rege-, quorum meminit Pau-
sanias in Arcadicis.

"
 THOMAE PE PINEDO

'Л (peral, Tcóh'evijg Mayvrjelug et«.] Aphetáe, arnm, шЬз

Magiiesiac, tiomen adepta vcl a fabula illa vcl bisturia, quam
referí ex Hcllanico, ut innuit. Nos earn apud Hcrodotuin legimus,
cuius ex Hb. 7. c. 193- sunt quae sequuiitur verba: Кац-ipavxiç
¿i xi)v £cxr¡v tjjc Mayvr¡aLr¡g, l&ñav hnksov ig rov xóknov xov
Jlayaaimv rptaovxa. "Eaxi 6i %¿¡Qog iv та яоктса xovzco xi¡g Ma-
yvr¡alr¡g , 'év'&a kiyixui rov Hoaxkiju xaxak(Mpdi¡vai vno Ir¡aovóg
te y.ai iciv ovvtxaioav ix zijg Aoyovg in' vöag ní^.q¡Qévza. Evz
im то кшид Hxkeov ig Alav %r¡v Kokji&a. Ev&tvziv yàq ïackkov
vôgtvcaïuvoi, ig го Tiíkayog a<pr¡otiv. Ex xovzov os zu %UQ<p °v~
го/»« yêyove 'Atpixcti. ' Ev zovzço tav Zqiíov oí Еео&со ènouvvzo.
I, e. Flcctentesque Promontorium Magnesiae, rectum cursum in si-
num, qui ad Pagasas Jcrt, ienebant. In hoc Magnesiae sinu lo
cus quidam est , in quo Jertur Hercules , quum с navi Argo aqua-
turn missus esset, derelictusfuisse ab Iasonc atque a sociis dum in
terram Colchidem ad vcllus navigarent. lllinc enim aquatum in
pelagus erant abituri. Нас de causa nomen loco Jèrtur esse Aphe-
tac , id est dfmissae. Hoc in loco staiionem habuerunt Xerxis na
ves. Apud Herodotura habet accentuai in penúltima ; apud no
strum in ultima.
"Atp&aka, xol 'Aqydaia, f¡ 'Ехахц] Aphthala, etApbtoaea,
Hecate , id est, Proserpina. Hunc locum corrupluni esse suspi-
cor. Videlur Stephanus oblitus esse dicere ubi colebatur Hecate
Aphthaea. Ego puto banc Proserpinam nedum Cereris generum
novisse.
— "Eaxtxal Av9Lxr¡g, vôuog Alyvnxov.] Est et Authites,
nomos, h. e. praefectura Aegypti, pro A¿9íxr¡g , ]egerAqi&ízr]g,
Id enim litterarum ordo suadet, atque etiam Aphthites Nomos
eclebratur ab Uerodoto lib. 2- c. 166.
"Aqjidva, or¡u.og'Axxixr¡g, xr¡g AsovxlSog Ovkijg."] Aplnd-
na, popuius h. e. oppidum Atticae, Leontidis tribus. Menioratur
Pausaniae in Atticis, quam cepisse inquit xovq Tvvôaoscù naîôaç
i. e. Tyndari filios scilicet Castorem et Polluceni, quos ideo Tyn-
daridas vocabant. Alii auteni Dioscuros, quod essen t lo vis filii:
ex Leda Tyndari coniuge.
148 — "Eaxi. ¡caí nókig 'AylSvai. "Ean xijg Aaxavixijg etc.] Est
a et urbs Aphidnae. Est et Laconicae. Mendum inesse existimo bis
verbis. Katio clamât sic legenda esse : "Eaxi xai nókig AcplSvaí
rr¡g Attxiûvixf,ç. i. e. Est et urbs Aphidnae , Laconicae. Tantum
expungo secundum tazi, quod puto per iucuriam irrepsisse. Apbid-
nas autein Laconicae meuiorat Pausanias in Lacoiiicis.
»•» "O&tv i)aav ai Atvxínmoig, <Poífti] xal Дсшр«. ] Ex
Apliidnis Laconicae fuisse Leucippides, l'hoebcnetliilairaunnijuil;
 ANNQTATIONES. . 235

alii Lcucippi filias fuisse aiunt; alii Apollinis, qnas Dioscuri cum
rapuisscnt, uxores duxeruut. Ego certum existimo fuisse The-
aeuiu , Pollucem et Castorcm heroes quosdam , sed eorum histo—
nam poetas fabulis involvisse opinor. De illarum raptu a Tynda-
ridis seu Dioscuris audi Ovidium Fastoruui lib. 5. v. 699.
Abstulerant raptas Phoeben Phoebcsque sororem
Tyndaridae fralres, hie eques, Ule púgil,
Bella parant , repetunlque suas et firattr et Idas ;
Leucippo fieri pa с lus uterque gener.
His amor, ut répétant, Ulis, ut reddere nolint ,
Suadet: et ex causa pugnat uterque pari.
Effugerere Oebalidae cursu potuere saj acutes:
Sed visum céleri vincere turpe fuga.
Liber ab arbovibus locus est, apta area pugnat
Constiterant illic : nomen Aphidna loco.
"Açvttov. 'Hltpvij, r¡ ncçï Ävjiieov, Avvînç. ] Est la-»
eus prppe Cyzicum, Aunitis etc. Pro Avvïxig lege 'Aq)vîxig. Id
euiin litterarum ordo exigit, ac codeiu modo vocatur ab Strabone
lib. 13. ab hoc lacu Aphneios vocari , quos Hoincrus locat ad flu-
\ ¡uni Aesepi, au сtor est idem auctor libro citato. Unde existima
Anclo rem nostrum fecisse urbein Pbrygiac Aphneium, cuius nulla,
quod sciam, apud alios lit meiitio. Aphneios autem Homerus ce
lebra t II. 2. v. 825.
— 'H nooxtcov 'Aaxvvía etc.] Aphnitidem lacum circa Cy
zicum prius vocatam fuisse Artyniam auctor est nosier Auctor,
sed sine auctore. Strabo autem lib. 13. tradit Aphnitidem lacum,
a quo Aphneios dici censent, esse eundem, qui Dascylitis vocatuc.
Eius sunt verba : "Eexiv ovv fitxù xr¡v tqîv KvCixr¡v<Hv nôkiv xaï
T»v A'iar¡nov, ¿Qf?i хцд Tcaáoog xu&"Op.r¡Qov. Aiyu ô' ixtïvo$
uiv ovico «fÇ» avxijg' i
<У1 ¿I Zíltwv Itaiov vnuï nóSa vtttnov"Ицд
Acpvetol, nivovrig vScùq uíXav Alaqnoio
TqcScç, xûv ovd' t]QfjE Avxáovog ¿ykaôg vto¡
JJavôaooç, w xaï xo£ov 'AnoXkiov avtog Hocoxtv.
Tovxovç 61 Ixâkti xaï Avxlovç. 'Arpvciovg ai ало njs 'A<pvÎh3qç
vofitÇovOi XÎiivtjç. Kaïyàç ovreo xuktïxai r} Aaoxvkïxig. id est: Est
igitur post Cyzenorem urbem h. e. post Cyzicum et Aesepum ini—
titan Troadis secundum Homerum. Sic enim Ule de ea loquitur l
Qui autem Zeleam habitabant sub pedem imum Idac
Aphncii bibenles aquam nigrum Aesepi
Troes , his rursus praerat Lycaonis clarusfiliu»
l'andurus , cui el arcum Apollo ipse dédit. t

r
 256 THOMAE DE PINEDO

Hos autem JLycios etiam vocat. Aphneios vero did censent ab

Aphnitide lacu. Sic enim vocatur Dascylitis. Interprcs Lalinus
Humeri deceptus est Hominis amphibolologia. Pro 'Aipvsiol cnim
vertit diviles, sed praestat sequi nostri Auctoris senlentiam, qui
Aplnmuin inquit esse urbem Phrygiae et Strabonis, qui lib. 13.
supra citato inquit Aphneios dictos esse ab Aphnitide lacu.
143 'AqpoQfiiov, голод Qtaxiicov etc.] Aphormiuni, locus
Ь Thespiensium. Quamvis Epitomator noster ex auctoritate Aphro-
disii seu Eupliemii inquit Aplionuium fuisse locum Thespien
sium, cuius oppidanus fuit Tiphys naris i II ins celebcrrimae gu-
bernator, ac praeterea aflert loci etymologiam a verbo àtpoçpiZa,
i. e. solvo eportu, seu enavigo, quod illine navis Argo una cuín
lieroibus enavigasset. Tarnen existimo liunc locum esse factum ex
Graecoruin fermento , quandoquidem eius non meminit Pausanias
accuratissimus omnium Graecorum in describehdis totius Graeciae
locis, cum in Boeoticis celebret et Tiphyn et Argo патет, et
oppidum Boeotiäe Tipbam , cuius oppidani Tipliyn navis Argiis
gubcrnatorein suiini civem fuisse asserebant. operae pretium est
eum audirc loquentem sua ipsius lingua in suis Hoeolicis : Паса-
nkiovzi ôi ctvxódi, nókiCfiá canv uv fiiyct ¿rri &aláao\] Títpa.
Hoaxltiov rs Titpetuvoív iexi , xa\ soqvijv üyovoiv ínéreiov. Ov-
TOi Bvicotiùv {lidiara lx nakaiov xà Oakáaaiu QéXovOiv dvaí aoipol,
Tíyvv avena nvnp.ovtíovTtg imyúqiov , ад 7inoxQt9iír¡ ysvíadat.
tijg 'Aayovg xvßtovqtqg. Anocpaívovaí ói xai 7tçà rijg nókitog Fv-
&ct ix Kókymv ¿7[íaoj xofufou,?'vt;i' xouíaaot>cu rr¡v 'yípyw kéyovGiv.
id est: Hinc rursum praeternaviganti modicum est oppidum ad mare
(nomine) Tipha , Herculis delubrum est Tiphaecnsibus, in quo fe-
slum agunt anniversarium. Hi prat cundís Bocotiis maritimarum
rerum peritiam iam tum ab initio sibi vindicant , Tîphyn praedi—
cantes, cui nominatim Argus navis gubcrnacula crédita sunt, suum
fuisse indigenam ; ostendunt etiam extra oppidum locum , quo
Argoipsam Colchis reversam applicuisse dicunt. Ilis insuper addc
Strabonem quoque illius oppidi Aphormii non meminisse, nec Plo-
lemaeum. At si patria Tiphys in obscuro antiquitatis sepulchro
iacet , eius nominis fama Graeriam illustrât parili ratione a Poe-
tis Latinis et Graecis famigerata. Ex omnibus elegimus, qui sc-
cjuuiilur: Apollonius Argonautic. libro 1. v. 105-
Ticpvg S' 'Ayvtaôqg £icpaia xúkkine ó/Jfiov
Btamímv.
Tiphys vero Agnei ßlius Siphensem rcliquit populum
Thespiensium.
Apollonius confirmât aententiam Paiisaniae, cum inquit Tiphyn
reliquisse Siphensem populum. JS'ainque oppidum, quod Pausa
 ANNOTATIONES.. 237

nias Tipham, Apollonius vocat Eupala Stjuov, i. e. Siphensem por

pulum , quod Ptolemaeo Geograph, lib. о, C. 15. dicilur 2Ätpai
plurativo numero ас Boeoliae adscribitur. YirgiliusctiauiEclog.4.
V. 34. Tiphyn célébrât: *
filter erit turn Tiphys , et altera quae vchat Argo
Deleclos heroas.
Ad quern locum Servius : Vel revera Tiphjs, vel quails Tiphys Ar-
gonautarum gubcrnator, sane specialia pro generalibus ponit. Nam
per Tiphyn, quemcunque gubernatorem accipimus: per Argo,
quamcunquc navem : per Troiam , quamcunque civitalem : per
Achulan, quemcunque virum fortem. Seneca eliam ia Medea Ti
phyn usurpât eodem modo ас Virgilius : <
Venient annis sécula seris
Quibus Oceanus vincula rerum
liaxet , et ingens pateat lellus
Tiphysque novos detegat orbes
Nee sit terris ultima Thule.
Quae carmina reipublicae litterariae proletarii cxistimant indicare
novum orbem , ac si Seneca Tragi eus foret propheta. De quibua
videsis nostrain sententiam in observationibus nostris ad ' Ißrjclat.
AcpQo die iùç , nôkiç Kikixtaç etc.] Aphrodisias, adis. urbe 144
Cíliciae. Diiodccim huius nominis urbes célébrât Epitoinator no- m
ster. I)c omnibus aliquid invctiire memoria dignum pro ratione
insti tut i nos tri ¿Svvazov existimo. Primo loco celebra t Aphrodi-
siadein Ciliciae urhcui , quam ex auc toril a te Alexandri Poly histo
rie ex Zopyro petita inquit nomen adeptam fuisse aW'njc 'Лсрцо-
Sirtjç, i. e. a Venere, cuius historiam Zopyrus scripscr.it. Me^-
moratur inter alios Constantino PorphyrogennetaedeThem. lib. 1.
Them. 13. Plinio Nat. Hist. lib. 5. c. 27. qui earn oppidum Vene
ris vocat, ac si Zopyri sententiam confirmaret. Eius sunt verba :
Promontorium et oppidum Veneris, a quo proxime Cyprus insula.
Hodie S. Theodoro dici aiunt Ortelius et Philip. Ferr. Alexand.
ex Coriolano Cepio.
— ¿tvxioa, ' Ißqoiac nçoe toïç Kikrotç.] Secundo loco me-
morat Apbrodisiadera Iberiae prope Celtas , quam urbem Strabo
lib. 4. vocat tsoov ri¡c IIvor¡valas 'AtpQoSizyç i. e. Templum Tyre—
naeae Veneris. Ptolem. lib. 2. с. 5- dicitur 'AtpQoiioiov , Aphrodi-
sium , ac si diceres Venereum. Fuit Promontorium cum opp. oliin
eiusdem nominis in ora Hisp. Citer, in Gall. Narbonens. confín,
apud Caucoliberini opp. hodie Cap de Creux vocatur.
— Taitt¡ , Víjeog r¡ naóxtQov 'Eovdtia ftíraiji) 'ißtjciag xal
leJt/ocov.] Tertio loco niemorat Epiloinator nos ter insulani Aphro-

r
 258 THOMAE DE PINEDO

¿Tisiáderh , inter Ibériam elGades, quae prius "Eryihtu Vocata fuit.

Memoratur Periegetae v. 558.
- "Hxoi ftsv vaiovai ßoorcoqjmv ¿¡iq>' 'Eçv&ttuv
Axkavxoç яео1 %еСца &tovôiiç Al9ionrjcç •
Maxooßltov vlijsç auvftovrç , oí под' Ïy.ovxo
Zîjovo'voç цеха jrórfiov ay^vogog.
Netnpe habitant boum nutricem circum Eryiheam
Atlantis circà undam pietatem in déos colonies Aclhiopes
3Iacrobiorum filii inculpati , qui olim advenerunt
Gerj'onis post mortem superbi.
At! tfnem гостя sic loquitur Archiepiscopus Tliessalonicae: "Oxi
Eçv&ua rj tov rrjQvóvov vrjaoç hiqíto %svfite Ion tov"'Axkavxoç,
i¡rot Ttfol то Axkavxixôv nèkayoç , xa\ o'p« o'rt tov tojtov, t/rot то
nikayoç, "Axkavea timv , ouwvvutuç тта i'jçtaï, ¿| ov xa\ avxà na-
çcavopaaxat T«vrt|v t»;v vrjaov ßovxaocpov ixtovópaae , 5ш trjv nt-
pwvcíuv twv ßoav di r¡aav t¿> .Tijot>eit¡«tc. i. e. Quod Erythea est
Geryonae insula circa fluentum Atlantis, vel circa Allanticum
t. pelagus , et vide, quod locum , vel pelagus, Atlantem dixit eo—
.dem nomine ac hcros Atlas dicitur, a quo et illud denominatum
,ett. Лапе insulam ßovxaocpov, i. e. boum nutriccu) vocavit,
propter abundanliam vaccarum, quas habebat Geryoncs. Qui Ge-
ryon Periegetae, Geryoncs dicitur Eustatliio, ut ex utriusque
verbis claret. At de Lrytbia insula, quae prius Aphrodisias
dicta fuit, ut inquitnoster, omnium optiine loquitur PliniusNat.
Hist, lib. 4. с. 22. Ab eo latere, quo Hispaniam spectat , pas-
sibus fere centum; altera insula est longa m mill. pass, lata, in
.qua prius oppidum Gadium fuit. Vocatur ab Ephcro et Philisiide,
Erydiia;a Timaeo et Silcno Aphrodisias, ab indigents Junonis:
Majorem Timaeus Coúnasam apud eos vocatam ait. Noslri Tattcsson
•appellant : Poeni Gadir, ita Púnica lingua septem significante. Ery-
thia dicta est, quoniam Tyrii ab origine eorum orti ab Erythrao
;tnari ferebantur. In hac Gayones habitasse a quibusdamexislimatur,
cuius armenia Hercules abduxerit. Sunt qui aliamesse earn et contra
Lusitaniam arbitrentur, eodemque nomine quondam ibi appellatam.
— 'EßSopr], Tiokiç Aaxavixîjç, (lia twv ixaxov. ] Septime
Joco memorat Aphrodisiadcm Lacunicam urbem , unam ex con-
tum, quas ltabebat Lacónica. Nolo tea témpora morari, Lector.
Audi Pausaniam loquentem in Laconicis: Tavxr¡v mxiae fiÈv Boiôç
twv ' Hoaxkttôâv, avvayaytïv Si SvSçaç ¿no tqlcov ig uvrf¡v kêyi-
t«t nôkiav, "Hziôoç, 'AcpQoSioiaôoç, xal £í8r¡g. Tàv ôi Ttôktav
to>v oro^niiov xàç uiv ôvo l¡ lxaXluv cprvyoviai Alvtittv nal vito
nvevfiáxaiv àmvey&ivxa lg rovxov tov xaUrov, uixioai tpaerv , xi\v
*ifcui5a Alvtlov èvyaxêqa kiyovxtç tlviu. Tijv xoíry¡v ôh *k.t)d*p>»ti
 ANNOTATIONS. 1339

ixóXeav Xiyovów ¿По <ri/ç. Attvuov £tSt¡g. i. è. Hañc [Botas

vrbem] cnntiiclit quidem Bocus unus ex Heraclidis, coloniam de-
du.risse diciiur eue tribuís civitatibus , Etide , Aphrodisiade et Side.
Hamm priscarum urbium ditas , in hunc sinum tempestóte dela-
tum Aentam in Jtaliam fugieniem condidisse feruni , Etiadem Ae-
neae filiam dicentes esse. Harum urbiutn terlium vocatam fuisse
dicunt a Sida Danai [filia. ]
— At/.á ii¡ , Kvxqov.] Décimo loco mimera t Aphrod ¡siadem,
vrbem Cypri. Pro Kvroov enim legendum. est Kiinçov. Id eno-
ris Typographi rationibus referendum est. Earn memorat Slrabo
lib. 14. Sed Aphrodision vocat ncut. gen. Eius sunt verba: £*r*
'Aipooöioiov, xa&' o attvíf t¡ vi/eoç" ït? yàç' £okauîva vitiqßuatc
ornó irav ißSourjxovta ' tlz A%aiàv Axxr¡. i. e. Drinde Aphrodè-
sium , ubi arda est insula. Ad Salaminem enim transitu» [est]
stadiorum ixx, dtinde Achaeorum Acte.
— Eloi xal ovo vneíSia aat/Gí'ov rfje Афщс.] Sunt etiam
dune insulae parvae prope Libyam , utraquc scilicet nomine
Apluodisias , qua.mm nulla apud alios , quod sciaoi', fit mentio.
Ptolemaeum excipio, qui Geograpbiae lib. 4. с 5. memorans Ín
sulas in Aegyptio pelago Libyae et AegVpto adjacentes, slatim
in Arábico sinu memorat Aphrodites -insulam , i.e. Veneris insu-
lam; ac existimo esse Unarn ex il lis duabus, quas nosier prope
Libyam locst. Aliam etiam Aphrodites insulam memorat Ptole—
nmeus eodem libro с. 4. post Libyae deserta, Herodotus etiam in
Melpomene с 169- duas Ínsulas célébrât prope Gigantas; alteram
•vocat Aphrodisiodem , alteram Platean, b'tfrsitan ad has respexit
Auctor noster. Verba Herodoti ex libro citato übet apponer«:
Tovxav éi $%ovxai Гьупасч , vtaofvtvoi trjv «aôç iántor¡v i<oqt]V, 145
pi%Qi ' A<pQoöiGu'i&oq vrjoov. Ev ¿£ Taj |utt«|t) '¿aom rovx<¡> íj те *
Пкихеа vfjOoc iruxéítai, tijf ïnxiaav Kvorjvaïof *«î iv rrj^nelçto '
Mivclâïoç lípr¡v ioxt. etc. i. e. His confines sunt Gigamae, locum,
'oui occasum spectat incolenies usque ad Aphrodisiodem insulam.
In /m ¿и s loci medio iacet insula Pia tea , quam condidere Cyrenaei i
atque in continente est portus Menelatus , et Aziris , quam (Jyre-
naei incoluere. Interprex Latinus pro illis xr\v k'xriaav Kvoyvaim,
verlit, ubi urbem condidere Cyrenaei; cum deberet verteré, quant
condidere Cyrenaei, ut nos vertimus. Nanique то v.xiaai »pud
Graecos , et condere apud Latinos , t am de urbibus , quam de
regionibus, diritur. Atque Herodotus lion mquit, C.vrrnaeos
condidisse in ilia insula urbem , sed inquit, Сугенаеов condidisse
iliam insulam , scilicet earn incoluisse conditis aliquibus oppidis.
Illam Graecorum et Latinorum phrasin contra Scaligcri scnten-
tiam ulibi annotâmes.
 240 THOMAE DE PINEDO

'A<pQo8lxtiç, JtóAtff жата "A&Qißiv etc.] Sic coneipienda

sunt haec verba: 'AtpQo8íxr¡g nóktg, nólig laxí etc. i. с. Aphro-~
dites polis, id est, Veneris urbs , urbs est iuxta Athribin, et Ae-
thiopiam el Thraciam. Aphrodites polis et Nomos Aphroditopo-
litcs lnemorantur Ptolemaeo Geograph, lib. 4. с 5- inter Aegypd
oppida et praefecturas, ut et SU'aboni et Plinio. Keliquarum non
venit mihi in mentein , ac ne Antisthenis quidem lucerna quaesi—
tas inveniri posse reor.
AçpooôtTia, -/waíov Aaxuviy.i'ji etc.] Aphroditia, oppi
dum Lacónica« ex Thucydidis lib. 4 apud quern Aphrodisia . non
Aphroditia, ut habet nosier, vocatur. Eius appouo verba: Mia
£i (pçovoà , rjjieç xaï tjfivvuro neçï Koçxvxav nal 'Acpooóioíav,
tÓv uív ü/lov tojv rpúíov iaxíoacuévaiv l(pó{h}Gtv èmoyouy, twv
vnkixùv âc^auivmv vni%f¿Qi¡OS náfov* i. e. Una vero praesidiaria
cohors , quae etiam hostes propulsavit circa Cortytam et Aphro—
disiam ■ palantem levis armaturae turbam Ímpetu facto ierruitt
sed cum gravis armaturae milites ipsam excepissent , rursus se re—
cepit. Tu, bénévole Lector , pro tuo arbitrio , vel Stephauuní ex
Thucydide, vcl Thucydidem exStephano coi-riges. N ¿tiuque Thu.
cydidis scholia ad hunc locum nihil nobis suppeditant.
Aq>vxr¡, щ "Acpvxtg , nóhg nçàç xf¡ Haíh'¡vT¡ Qoaxqç.]
Aphyte, vel Aphytis, urbs iuxta Pallenen Thraciae, ex Thucyd.
lib. 1. "Од ácpixóucvog iç rr/v Tlakhjvtjv , xai £¿j 'Atpvxios oqucÓ-
fttvoç nqoar¡yaye xq Jloxioaía xèv axoaxàv -лага ßga%v txqoïuv xai
tuiçav Sua xt]v yijv. i. e. Qui cum in Pallenen pervenisset , ac ex
Aphyti castra movisset , copias Potidaeac admovit paula tim pro-
cedens et depopulans simul agros. Pro depopulans agros est in
Giaeco xiioav zt)v yijv, i. e. tondens terramy pulchra inclaphora.
Exereitus enim, qua transit, tondet agros.
145 "-E<¡Xe ^ r¡ nóktg uavxeÍov"Auua¡vog-] Apbyten, seu Aphy-
Ь tin urhciii ad Pallenen Thraciae I1.4buis.sc oraculutn Aiiinionis in—
quit. Id desuuipsit ex Pausaniae lib. 3. Sic cuim ille de his lo
quitur: 'Aarviaîoi <5è xiaâaiv "Apa/ova ovôiv r¡aaov t¡ oí Aa-
ftcávtot Atßvav. i. e. Aphytaei aulcm colunt Ammonem nihilomi-
nus, quam Ammonii Libyum.
— Aiytxui xcel 'Acpvxcia, Г<Тю? ¿no tov 'Acpvxr¡.] Dicitur
etiam Aphytia , urbs Aphyte , seu Aphytis , ab Aphyte , scilicet
per paragogen, quod est valde frequens ¡11 huiusmodi nominibm,
de quibus videsis, quae m'Ayáatta observavimus.
'A%euta, naga xo 'A%<iiàg xvqiov.] Achaeia nomen iuvenil
ab Acliaeus, cum est nomen proprium. Lodern modo enim dici
tur etiam gentile; etsi hoc aeuto, illud gravi tono nota tur. At
si ab Achacus dicitur regio Achaca , non Achaeia debet dici , sed
 ANNOTATIONS. 241

obtinni t usus , ut 'petita et 'A%ata dicatur, ut et adiectiv. 'А%аЛ-

xoçet'Axaïxoç, teste EustaÜiio ad И. 1. v. 254. Duplex vero
fuit fauius nominis regio; altera Graeciae , cuius incolac dice—
bantur Achaei, Achivi, Hellenes, Graeci, Mirmidones, de quo
rum tribus testimonium perhibet Macouius vates П. 2. v. 684.
Mvgpiiôvtç ôi xultvvTO , xa» "EkXrjvt ç , %a\ Ayaioi.
Mj-rmidones vero vocabantur , et Hellenes, et Achaei.
Quorum regionem vocat idem Maeonides II. 1. v. 254. 'A%aitSu
■yaiav. id est , Achaeida lerram. De qua vide sis Plin. lib. 4- с. 9.
Pausaniam in Acliaicis. De Achaeia vero extra Graeciam, cuius
iiicolae quoejue Achaei dicebantur. Consule Plin. lib. 6. с. H.
'A^aifif vía, Ili'jary.i) poïça etc.] Acbaemenia, Pérsica
portio , ab Achaemene Aegei filio. Sunt merae nugae. Achaeme—
nes enim est nomen Persicum , a quo Achaeinenidarum tribus
apud Pasargadas , unde Persarum reges originem trahebant, ut
rerum nionuinentis tradit Herodotus lib. 1. с. 125- Et adliuc ho-
die nomine parum corrupto Persac vocantur Aqemis, teste Tei-
xera in Itinerario Indiac с 6- ubi agit de urbe Bagadad. Apud
Poetas etiam Achaemenius sumilur pro Persicus, unde Lucan.
lib. 2.
Achaemeniis decurrunt medica Susis
Agmina.
A%¿ ova , ôrjfioç rijç Olvr¡tSoc (pvXrjç.) Acharna, populus,
id est, oppidum Oeneidis tribus ex Herodiano, non histórico,
•ed grammatico , cuius popularis , seu oppidanus dicebatur
Acharneus et Achàmites , et ore Latino Acharnensis. A priore
nomen adepta est fabula Aristophanis, cuius épigraphe esl'A%ctQ-
rtîç Acharna, seu Acharneis , (sic Cicero solet fingere huius-
modl nomina) vcl Acharnenses , quod est Latinius et usitatius.
— Ka\ A%açvaïoç, xol A%aQvixoç.] Popularis huius tri- 14Д
bas, quae plurativo numero Acharnae dicitur Pausaniae in Atti- a
eis, non solum erat icharneus et Acharnites, sed etiam Achar-
naeus et Acharnicusj unde Acharnicae portae Athenis diceban
tur, quod per eas ex hoc oppido ad urbem intraretur, auctore
Besychio. Eius incolae traducebantur ut agrestes et rudes. Ilinc
Acharnici asini dicuntui' magni asi ni , auctore eodem auctore
in'Axaçvixoi. Cui populus 'A%açvri dicitur. Ergo Acharna, Achar
ne et 'Acharnae numero plurali dicebatur.
'A%tXtaoç , яогк/ioç 'AxuQvaviaç , etc.] Achelous, fluvius
Acarnaniae , Grammaticorum cruditissimo Arcadiae , utrumque
confirmât Pausanias in Arcadicis , qui tres huius Hominis amnes
memorat libro citato , hisce verbis : 'Aitlmta oè tnJ ' Aqxâdt ttolv
uiloi Svo ¿¡icovvnoi tt ovio) noiapoi xaï те ig ¿ó|av tpavcçdô-
Stephanus Vol. IV. ' Q

-
 242 THÜMAE DE PINEDO

TtQOi etc. i. e. Acheloo Arcadi vero cognomines alii duo атпеа

sunt , et quod ad gloria m clariores , eorum allerum ad Echinada»
Ínsulas per Acámanos et Aelolos decurrentem Homerus in Iliade
■/lui ¿um omnium regem esse inquit : allerum idem poelaßnxil e Ы-
pylo monte fluenlem , ipsumquc fluvium , et montent Sipylum ad
ea, quae de Niobe prodidit , adiecit. Tertio huic ipsi Acheloo no-
men est, qui propter Licatum montent labitur. Celebrior omnibus
fuit Acarnaniae , a quo veteres propter anliquitatem, quod pri
mus hic lluvias post diluvium e terra crupissc ferebatur, oinnem
aquaui vocabant Ackeloum , ut ex Orpheo, Aristophane et
Lplioro tratlit Serviue ad illud Virgilii ex Géorgie, üb. 1. v. 9.
Poculaque inventis Acheloia miseuit uvis.
Quod eliain testatur eruditissimus Grammaticorum , etsi id de
Acheloo Arcadiae lluvio iuquit. Eius sunt verba: 'ji%elc¡nct яо-
тацис 'Açy.aôiaç xoù nàv vôùio ovietg Xéynai. i. e. Achelous , flu-
vins Arçadiae, et omnis aqua sic dicilur.
— 'Exalcïjo 61 &6aç о погацод.] Achelous Arcadiae fluvius
Omnium bullís nomiiiis celeberrimus , ut nota praccedenti an-
notavimus. Thoas etiam vocabatur, ut inquit Epitomatoï uoster,
quod ex Slrabonis lib. 10. videtur desurnpsisse. Sic enim Strabo
libru citato de eu loquitur: E/.a).iiro àl üúetc ó 'AxtktSoç noais-
(lov. "Eau al ки\ о naqà ¿Svur\v оршмцод tovtoi, xadúneo clqi¡-
Tcrt , y.aï S л1о\ Aapittv. E'iQT¡iai öl xcti ou ¿gxyv *ov KoçtvOta-
xoù xûi.nov то crom* tovSt roi 7coza,uov qpciai. i. e. Vocabatur vero
(àûiiç Acbeloua prius. Eiusdem nominis fluvius est apud Dymam,
vt dictum est , et apud Lamiam. Dictum est etiam, quod aliqui
aiunt os huiusfluvii esse iniiium Corinthiaci sinut. Ex quibus ver-
bis apparet, Pausaiiiam y.uzà to'cJo sequi Straboiiem, qui huius
nominis 1res quoque célébrât lluvios, ut nota praecedeuti ашю-
taviuius.
146 'A%é$$ai, itôkiç peTttjjt) to« JláSov y.aï toîi/ 'Akniav.]
b Achcrrae, urbs inter Padum et Alpes, quam Acerras vocaiil La-
t ¡ni , Vafrias quoque cognominatas fuisse , et iuteriisse tradit
Plin. Nat. Hist. lib. 3- с. 14- Viderint doctiores , utrum sit eadem,
necne? quam Virgilius célébrât Georgicor. lib. 2. v. 225.
"Talent dives arai Capua et vicina Vesevo
Ora i*go, et racuis Clanius non aequus Acerris.
Ad quern locum ita Scrvius : Acerrae, civilas est Campaniae,
haud longe a Neapoli; quant Clanius praeterfluit jluvius , cuius
frequens inundado earn exhaurit , unde ait vacuis , id est infre—
quentibus. Hums situs non convenitcum situ illius, quare diver
sas fuisse verosimile est. Plinius etiam priorein célébrât in sexta
»egioiie llaliae, libro capí tuque citato. Acéranos vero, qui vi
 AMN0T1TI0NE3,- 243

den tur esse oppidani Acerrarum Yirgilii, memorat cap. 5. eius-

dem libri.
'AxiçvaV) 'A%êçovxoç, 'A%tQovoioç , 'A%toovaía, 'A%tçov-
Cíov.] Acberon, Acherontos, Acherusius, Acherusia, Acheru—
»um; quid sit, omittit dicere. si mihi divinandum esset, dice-
rem hoc modo: Acheron, ontis, Epiri fluvius iuxta Pandosiam
urbem ex Acherusia, palude Thesprotiae proiluens, a quo fit
Acherusius, a, um, quod me docuit inter alios Strabo lib. 7. in
Epirus.
— "Effri xei ' A%tQovaia И[1Щ.] Est et Acherusia palus. Et
Acberon fluvius et Acherusia palus erant in Thetprotia seuThes-
protide regione, ut et Сосу tus, quae cum vidisset Maeonius va
tes ас omnium poctaruni parens , quod esset aqua insuavissima,
in suaiii poesin transtulit , atque ad inferorum fabulam graphic«
aecommodavit. Cuius rei teslcm habeo omni exceptione maioreni
Paosaniam, in Atticis: Trjç èi yîjç zijç &taxoa>zldoç , ïazi (iiv
izov /.aï ixkXa &éciç ¿lia, Uçov rs Aïoç èv Acoàtûvij, xai uçà znv
©*ov epr¡yóg. TIqoç iè tjj Кцьссо, Aíp.vij zí sauv' А/íqovoíu %я-
iovfiivt) xaî лотацос Ajiauiv. Pit ök xai Kiaxvzùç vôaç ùnonê-
oxazov. "Opiiçoç zi ¡loi ôoxiï xctvxa iaottxùç , l'g zt zi}v ükkr¡v
xoMjatv 07toroAfti/6ai zdjv iv o.àov , xai <h) xai та oi'ófinra Toíg
xozauoïç ¿reo xcSv iv &eençu>iiôt &êa9ai. i. e. In regione Thespro—
tide quidem sunt et alia digna quae specientur et templum lovis
in oppitlo Dodona, et sacra Deo jagus. Ad Cichyrum Acherusia
est palus, et omnia Acheron. Flu.it vero et Сосуtus, aqua insua- ,
missima. Homerusque mihi videtur, haec cum vidisset in suant poe
sin transi ulisse , quae de inferís habet, atque etiam nomina ß-u-
viis iirf'erorum a 'fhesprotidis fiuviis imposuisse. Haec autein sunt
clariora, quam ut indicari egeant, quae postea omnes poetae ut
et omnia Homérica imitati sunt, quare nun inGcete Galaton pi-
ctor finxit Homerum evomentem , et reliquos poetas, quae ipse
evomuerat, deglutientes, ut rerum monumentis tradidit Aelia-
nu» de Var. Hist. lib. 13. с. 22.
A%ikkuoç AçôfiLoç, vr¡<Soc fiïtœ гтр> Tevçtx-^v.] Achil- I47
leus Droinos, i. e. Achillis cursus. Fuit insula ad Istri ostium, a
quod Psilum vocabatur, alio nomine dicta insula Achillis vol
Leuce , quod Latino sermone somit alba, de qua et Achillis in
ea templo, et eius miraculis d ill use adinodum agit Arrhianus in
Périple/ Ponti Euxini ad Adrianuin Imperatorem , quem videsie.
Me enini non délectant [tabulae , nee Etlinicoruin ficta miracula,
nee unquam delectaverunl: quod si ex huiusmodi rebus aliquam
percipereiu voluptatem , eas utique referrem. Nee eniin iti notis
: voló imitan eos, qui alienae tantuiu voluptali odoreui ge—
Q 2

r
 244 THOMAE DE PINEDO

runt, non sibi. Tpst enim non sentiunt, sed ut aliis placeant,
geruut. Ego vero has notas non Lectori modo ; sed niilii etiam
facicbain.
"A^okict, «¿Aiç Aißvng ele] Memorat Achollam. urbem
Libyae non longe aSyrlibus, Melitaeorurn coioniam. Hos Mile-
taeos existimo esse oppidanos Meules urbis, coloniae Carthagi—
nensium , quam ipse incmorat in Mtkírt¡. Cacterum Acholla uie-
moratur etiam Strabonilib. 17- et Ptolemoeo lib. 4- с. 3. qui ni
hil de ea memoria dignum referunt. jácolilanum oppidum voca-.
tur a Plinio Nat. Hist. lib. 5. с. 4. quod inter libera oppida Afri-
cae memorat. Sine dubio idem fuit oppidum. Namque ab Strabo-
iie libro citato Acholla et Zella liberae civitates dicuntur.
A%Qaôivrj , vrfoog H%ovou nókiv nçoç ratg £vçaxov6aiç.]
Achradine, insula habens urbem prope Syracusas. Tolo coelo
abcrrat Epitomator nosier , aut, nisi aberrat, öic öiic naaiav di-
stat a vero. Achradine enim , quae a Latinis dicitur sicradina,
non erat insula , nee urbem habebat prope Syracusas , sed erat
una ex. quatuor Syracusarum partibus habitata. Inter quas erat
147 etiam una quae Insula , et Graecc Dórica dialecto NasoS diceba-
b tur. De Acra dina vero consulesis observationes nostras in Xvça-
xovaai , ас etiam i quia Acradinae murus Jluclu alluebatur; id
eo inquit Epitomator noster fuisse insulam. In illius rei testimo
nium voco Livium, qui de ea lib. 24. sic loquitur: Inde ierra
manque simul coepla a Romanis oppugnari Syracusae ; ierra, ab
Hexapylo; mari, ab Acradina: cuius murus fluctu alluitur. De
qua vide Diodoruin Siculum lib. 11. et Plutarchurn in Marcello
et alios. Id enim estnotius, quam ut indicari egeat.
— nHv Í7toki¿Qxr¡ae Мадход SrPmu,atmv отдатууод-] Quam
obsedit Marcus Homanorum dux, scilicet M. Marcellus, cuius hi
storian! narrât Livius lib. 24. et vitam Plutarchus in Marcello.
— Ял« xai AyoctSivrj (lotija Zvoaxovoui' ] Sed et Achradine
est pars Syracusarum. Nunc rem tanquam acu tetigit Auctor iio-
stcr. Namque Achradine, quam Latini Acradinam vocant, erat
una ex quatuor Syracusarum partibus liahi talis , de quibus vide
sis notas nostras in Zvoaxoveai. nunc etiam paullo ante egimus
de Achradina.
'A%gaôovç; Sijuoç rijç',ATTixrjç-') Achradus, untis, po-
pulus Atticae ex Aristophane in Comoedia, cui litulus est èxxkrj-
CiâÇovaai, id est condonantes, sed Aristophanes risus causa, ut
erat lepidus et iocosus, id nominis formavil naoà ttjv ¿jfçcii«, id
est pyrum , ut refert Bisctus ad locum ciusdeni poetae citatum,
quem хота пода sequitur Latinus interprès, si quid cm pro A^ça-
SovCioç Achradusius , vertit pyrificus ; iocus poetae in Latino
 AN NOTATl ONES. 245

sermone amittit leporem , qui consistit in allusione ad populoni

Atticae et ad arborein pyrum.
'Ai> ÍXcii , a&voç £xv&ixov, yiixvuxÇov AaÇoïç.] Apsilae,
populi Scythici, vieilli Lazis, ex Arrhianoin Periplo Euxini pon-
(i ; cuius sunt verba : sla¡(3v oh A%>íXca i'xovzai , ßaaiXivg ôè av-
zàv Joviiavàç , ovtoç ix zov nazQoç zov oov, zr¡v ßuaiXsiav tyti.
Jïniaiç Ы ouoçoi , Aßaaxoi. i. e. Lazis ßnitimi sunt Apsilae,
res vero corum est lulianus , hie a paire luo regnum accept/ ,
Apsilis autem finitimi sunt Abasci. Apsilarum quoque meminit
Plin. üb. 6. c. 4- lloruin quoque una cum Suauis , Scymnis et
Abaseis meminit Iushnianus in Novellis suis, quae gentes , inquit
ille , permitiente Deo vel nosirae sunt , vel sociac. Agathias lib. 3.
sub Colcborum ditione scribit fuisse, sed eos Apsilios vocat.
"Ayvv&oç , itôXiç &Qc<y.r¡c.] Apsynthus, urbs Thraciaej a
nemine, quod sei a m , memoratur, at ApsinLhus Xiiraciae Jluvius
celebratur Periegetae v. 575. . - .p:-2 .
Ov% OVTttt ©OíjlXOg iit ijôeiv Afyiv&oio ■ ' * . / ..-.!>
Btoroviôsç xukéovaiv ioißoo^ov EÍQtttpiá>xr¡v.
Non sic Thracii iuoeta ripas Apsinihi ■•>. • • . , Л
Jnslonidcs [ Threissae] vocant multifremum ïraphiotem
'. \ [ Bacchum. ] ,
Quare Periegetae auctoritate fretus existimo Apsintluos vocari ub
Heiudolo lib. б. с. 34. TJiraces illos, qui circa Asintlti oras ha-
bitabant. Apud г pit orna torem nostrum Apsynthus per y psilon
scribitur, apud Periegetam per iota. Utroque enim modo id no-»
aiiiiis invenhuç., ut infra annotât ip^e. Ad. Periegetae locum ni
hil nolatu diguum offert. ArfiUiepiscopus Tliessalouicae. -, ■ ,,
— On @ioq>QKnxoç ¡v га що\ qpvzùv iwazai, etc.] Quad
ilieophraslus lib. 9. de planus, etc. inquit auctor noster vel ex
auctoritate Boli Democritei, vel suu nomine Thcophrastu m lib. <).
de Plantis dicere oves,, quae in Ponto apsintliiuiu pascunt, non
habere fel, at Thçophrastus id'tradit ex aliorum sermone. Eius,
enim ex lib. 9- с 18. sunt verba: 'E^tïxal то ètyivQiov та (isv
Ivtavda nooßaza ov ataoí zivtç víuiaOca , zà V lv roí Hóvzat vl-
/*"«i, xa\ yívitat niózíQct xál xaXXim , xa\ oíe Sr¡ uves kiyovaiv^
ovx (-¿ovia %oXi}v. i. e. Quoniam et apsinthium huías regionis oves
non pasceve aiunt aliqui, sed quae in Ponto pascunt , el pinguio-
T<* el pulchrioresfiunt , el utaliqui die uní, non habent Jel.
Ai\>v qxÍ6 cç, vt/Coi nooç ш Aôçia, vno Âtyvozov , nui-
iogAir¡xov.] Apsyrtides, insulae i ux ta Adriam h. e. iuxta mare
Adriaticunij nomen invenerunt »b Apsyrto Aeetae filio, ul in- 143
4u't noster, sed his contradicit Arrliiauus , qui in oppido Ponti Ь
Apsoro Apsyrli scpulchrum oateudi tradil ab eius sprore Medea

f \
 246 THOMAE DE PINEDO

in una еагшп occiso, eius apponain verba nota subsequent!. Ab—

syrtides dicuntur Plinio, ex quo conßrraatur senteiitia noatri Au
ctoris. Sic enini ¡lie Nat. Hist. lib. 3. с. 26. Jllyrici от mille ат-
plius insults frequentatur , natura vadosi maris , atstuariisque te—
nui álveo inlercursantibus. Clarae ante ostia Timnvi calidorum
Jontium cum aeslu maris crescentium: iitoria Jstrorum agrum,
Cissa , Pullariae , el Absyrtides Graiis dictae , a fratre Medeae
ibi interfecto Absyrlo. Ptulemaeus lib. 2. с. 17. Libarme«, íiniii-
in.ic Dalinnliac adscribit insulam Apsorum, Melae lib. 2. с. 7. iu
Adria notae sunt Apsoros et А рву rtis, eine dubio ipsissimae in-
sulac sunt, quas noster Apsyrtides vocat, de quibus videsis Ciar,
liai. Antiquae lib. 1. с. 21.
— "Eon -кал tónoc iv xm Evi-tíva rcóvtcp "Afyttoos, etc.]
Est et locus in Euxino Ponto Apsarus , prius Apsyrius dictus.
Eius merainit Aribiaims inPeripIo PontiEuxini: Kaï rtk&o fiiv лоо
t»7s u-teijußciac etaÖiovg nltíovag ij ncvtanoaíovg tic Л-фадог
ele. i. e. Et venimus ante meridiem confectis plusquam quingentis
stadiis in [oppidum] Apsarum , ubi sunt quinqué liomanae cohor
tes , et stipendia militibus persolvimus , et arma, mumm, fos-
sam , aegrofos, et reifrumentariae apparatum inspexi, de quibus
quae esset mea sententia Laiinis litteris seriptum est. Apsarum au-
iem oppidum , Apsyrtum olim aiunt fuisse appellatum^ ab Ар—
syrto ibi a WLedea occiso , cuius sepulchrum inibi ostenditur no
mine postea, tient in mullís alus 'fieri consuevit, a barbaris cor
rupto. • i
— Ka\ nal Si vi¡aov''Ai¡)vcrov ífftoctT.] Hoc in lo
co Andabatarum modo nobis depugnandum est. pro xcrí nol . . .
lege vel xcrl ITolvßtoc vel xat ПокьТатшо , frequentius citat no
ster Polybruni et Polybistorem , quam Poleinonem et Polychar-
muiii , quus in liac epitoma sölet laudare.
"Atyioçoç, nóhc'IXlvQÍag, etc.] Memorat Apsorum , ur-
bem Illyridis , quam sibi vicien inquít eamdem , ac praedictam,
scilicet Apsarum , quam in Euxino Ponto locat, dictione prae—
cedenti. sed non cobacrent Illy ría et Euxinue Pon tus, ut una ea-
demque possit ésseurbs; Ptolcmacus lib. 1. с. 17. in lllyride
memorat insulam Apsorum et urbem ín ea Apsorrhuní ; banc reor
esse , quae aucluri noslro dicitur Apsorus.

Ä .
149 Baß«\, italic Aißvt\c.~\ ВаЬас, urbs Libyae ex Marciarat
ü Pcriplo ipsius Libyae. Baba num. sing, dicitur Ptoleinaeo lib. 4.
с. 1. qui earn locW inter Libyae Matiritaniae Tingitanae oppidu.
 ANNOTATIONES. ■. 247

Babba per duplex I voeatur a Plinio, de qua sic loquitur lib. 6.

Nat Hist. c. 1. iii Ыхо xi. M. in mediterráneo altera Avgusli
colonia est Babba, Iulia Campesina appeUata. Esse creditur,
quae nunc Beni Tkeadi Marmol.
Baßvli,, «Ol ¿v 'OBoveaiç y.] &с puto supplen-
dumbunc locum, Baßvl-q, nôhç всащс У ОЬоьвиьс h. е. Ва-
byle, urbs Thraciae in Odrysi*, toy expungendum esse eenseu,
meam coniecturam videtur fulcire Steplianus ipse m Oooveca,
ubi inquit Odrysas esse gentem Thraciae. Igitur Babyle erat urbs
Thraciae in Odrysis. Sed huius urbis nulla extat apud alios,
quodsciam, memoria. .',
Baßvluv, ntçeix-nnoXiç, (it,TQonohç, 2iUv*tta *ctXov-
ulvv ] Babylon , Pérsica urbs , metropolis Sèleucta appellate.
Pérsica urbe dicitur auctori nostro Babylon, non quod sita esset
in Perside, sed quod esset Persarum ditionis. Erat cmm ш As
syria ас huius regionis olim metropolis, clarior, quam ut índi-
eari egeat. Hebiàice dicitur Ьзз Babel quod Confusionem sonat.
Ems saepe in san is libvis fit mcntio. Iam Strabouis aetate magna
ex parte deserta erat. Sic eiiitn ille de ea loqtnUir lib. 16- Kai
tunitftytiv «/с яо'Агие ta aèv Tlêçcai, та d o xpovoc, tun if
twv Maxiôovtov OXtytoçia ntoï та zoiavra «rol fieriwtcr inuàr} zr¡V
Stiivxnav Ы reo TiyçiSt nkr¡OÍov rijç BaßvXvvoc ív TQiaxoClois
*ov oradiúic htlim mimas ó JVtxaiwo. KaljaQ IxilVoe *«»_
ai a«' ctvtov Snavuç ntgï mint* ienovöaeav m «Л», *« «»
Boottf.ov Ivruti*« (Lttfayxav **\ it/ «tri vvv r, ulv yiyovt BaJSv-
làvoç ntifrv, V «' r9i)aoç 4 «oU^ftc h. e. Et urbis partem Fer-
sae dirucrunl, partem tempus etMacedonum negligentia ; prae-
«rtim postquam Scleucus Nicator Seleuciam ad Tigrim condidU
prove Babylonem stadiis ferme írecentis. Nam et «^ « past еюп .
omneshuicurbistuduerunt, et rrgiam eo iranstnhrunt, et nunc
Babrhne haec maior est , illa vero magna raí parte- deserta , ut
intrépide de Ча usurpari possit , quod de Megalopolï Jrcadiae ma
gna urbe quidam dirit Comicus : ' ."' ', r, t
Solitudo magna est Megalopolis. /','n ' _^
Straboni nerinitPlin. lib. 6- с. 26. cuius sunt vert»*:'»■«'« «*Г
hue ibi íBabylone) Iovis Béli ièmplum, inventor hiofldt siderahs,
scientiae, caeterum in solitudinem rediil exAausta vtcimlate be-
leuciae ob id conditae о NicatOre intra nonagesimum lapidem *n
confluente Euphratis fossa perducti, atque Tigrts,JUae tarnen
Babylonia cognominatur , libera hodic ac sui inns Mtícedonum-
pue maris; Ferunt eiplebis urbanae DC. м. «W. A« «dem capite 149
paulo post: fnvicem ad hano exhauriendam Ciesiphontem luocta Ь
tertium ab ea hpidem in ChalonUide condidere Fartki, quod nunc

r
 248 THOMAE DE PINEDO
est caput regni. Ilinc provenit error, existimantium Seleuciam et
Ctesiphontein fuisse Babylonem , in quem quuque incidisse vide-
tujr Epitomator noster , quouiaui inquit BaßvXwv, Нцким) na—
Xiç etc. i. e. Babylon, Pérsica uro? , metropolis, Seleucia appel—
lata.^ Similis error grassatur nunc inter reipublicae litterariae
proletarios , existimantes Babylonem esse, quae hodic Bagaclaal
vulgo diel tur, sod hunc errorein discuti t Teixeira or.ulatus testis
in suo itinerario Indiae ad Italiam capite sexto, cuius appono
verba: Esta ciudad de Bagadad confunden todos, lasque della
tratan con Babylonia, movidos, ami Juicio por la vicindad del
lugar ado aquella antiguamente estuvo, que de aquesta no dista,
mas que una buena Jornada , y para entender, que es cosa muy
différente una de otra , bastara,, saber , que Babylonia eslava so~
hrc el rio Euphrates , y Bagadad esta sobre el Tigris. Ex locis al-
latis appaiet, nee Seleuciam, nee Ctesiphontein ,' лес Bagadad;
esse Babylonian) ; îuillus dubito fuisse maxima») iirbciu, sed quod
de ea tradit Aristoteles de Bepubl. lib. 3. non est verosiinile, sci
licet, quod capta iam terlium cliein urbe quaedani inbi.s pais id.
non sensisset; tunc enim esset gcnlis potius, quam urbis nonieii,
Sed id ек aliorum fide refert Aristoteles} ill illius rei conforma—
tionem libet apponere verba Scaligeri ad Eus. s. mdccxiii.
Nam , inquit ille , qui Bagded Babylonem esse dicunt , iam fal-
luntur , quam qui Babylonem ante bis mille quingentos annos solo
aequalam fuisse ex falsa Prophelarum interpretation infesti et arT
mati oculis ignitis'et fumentibus buccis contendunt , quum adh.ua
ioiis moenibus suis integra, sed exinanita tempore Ammiani Mar.
cellini extaret, et nos sciamus longo post tempore sub Pcrsis a
multis millibus Iudaeorum habitatam fuisse , solo autem aequata
fuit anno Judaico 4797. Christiana mxxxvii. n,,„ ,,
— Bußviävoc àvSços strújflift rfakaízazov etc.] Inquit Auetor
noster Babylonem fuisse opus Bahylonis vi ri , sapientissimi íilii
Mi'}ôov h. с. Medí , lege Bi'jiov h. e. Bcli. Nam, quamvis haec
sint ex Graecoruui tabu lis, tarnen in eis nunijtiam Mcdus, sed
Bclus personam agit; non contentas his Stephauus, ас si illud
ex diplilhwa lovis exscripsissel , iinpugnat llerodotum asseien-
tem a Scmiramidc fuisse condilam, cum verosiinile sit, ab bac
hcroina seu instauralam scu auctain fuisse. J'ius primus condi-
tor iacet in autiquilalis scpulchro, iam miando omniscius ille
Propheta cum Bercsith c. 10; v. 10. Babylonem et cius rcgciii
Nimrodum cclcbrel, condilurcm silenlio praeter! t.
150 — "ДЛЯ K«t ¡v AiyvxTM Jióiic.] Célébrât Brcviator noster
я Babylonem quoque in Aegypto, cuius meminil Ptolcmacus Gep-
graphiae Bb. 4. c. 6- Strabo Lb. 17. cuiue libet арроцеге verb«.
 wANNQTATIONES. 249

'AvttnXtvtíavu i ieA BaßvXuv, tpçovoiov Iqvuvov, anoetávrcov

ívrav&a Bu ßvkavicov riviüv etc. h. e. Naviganti sursum est Baby
lon castcllum natura munitum a Babyloniis quibusdam condiium,
qui hue steedentes , eo in loco hahiiaiionem a regibus impetrarunU
Nunc in ea collocala est una ex tribus legionibus , quae Aegyplum,
custodiunt. Utrumne inibi condita post fuerit ci vitas, quae nunc
vocatur Alcairo, an alibi, viderint doctiores.
BkovtOjuj, nokiç Шоомц.] Babytace, urba Pérsica. Me-,
znoratur Plinio Nat. Hist. lib. б- с. 27. Cuius sunt, quae scquun-
lur, verba: In Septentrionali Tigris alveo oppidum est Babytace.
Abest a Susis с xx xv. mill. pass, ibi mortalium soli aurum in
odio contrahunt : id defodiunt , ne quo cui sit in usu. Verba Pli—
nii corrupta esse nullus dubito ; Salmasius in Solinum fol. 1194»
et Pincianus, uterque suo modo illa corrigunt; illius quoque Si
mla parura lucis ¡His praebuit. Sic ciiim de hoc oppido loquitur
ç. 58. A Susis Babytace oppidum centum trigintaquinque millia
passuum dislat , in quo mortales universi odio auri coemunt hoc,
genus mclalli, el abiiciunt iu terrarum profunda ; ne polluti usu
dus avaritia çorrumpant uequiiaiem. Praeter rationein videntur
illa , quae refcrunt Plinius et Solinus : verosimilius est usuiu
auri et argeuti inter eos prohibitum fuisse , ut inter Lacedaeuipr-
nio« Lycurgi legibus. . ,, , . ■_.,, -, . k ,.. . ,,•,-, ,\ , ..,,
Bayaèaovia, uoïça Kanitaôoxtaç vOTnaxatT].] Bagadao,
nia, pars Cappadociae australissima , perperam apud Strabonein,
lib. l,:;legilur Bayaäavia, pro quo ex nostro Auetore legciiduin
est Bayaàaovîa: apud Strabonem est planicies Cappadociae in
gerís inter Argaeuiii et Taurum montes sita. ;, :
Baôeaç nokiç, t»7s Evôatuovoç 'Aoaßiag] Badeos polis,
sróAic b. e. urbs foliéis Arabiae. Sic concjpienda sunt illa, quem.
admoduin ATtóiliavog nôltç, tuÍAic h. e. Apollinis polis, urbs.
Badeopqlis igitur fuit urbs- Arabiae felicis -in mari rubro, quae ISO
CosmagrapliQ Gcographiae' lib. 6. с. 7. di ci tu r Baùéov ßaoikciov, Ь
Ь. е. Badei regia , de qua nihil inemoratu dignum inveuiebam.
BaôiÇa, itókig Ttjç ByíTicívíag, По)..... тсюу.сипелатю.]
Celebratur Badiza urbs Britanaiae ex Polybio lib. 13. Sic ením
•uppleuda est lacuna illa, de urbe ne yçv quidem apud alius. ,
Baíxvka, nôkiç Ißijfjiag, тсуод raîç ele. J Baecyla , urbs;
Iberiae ad Herculis columnas. Polybius lib. 10. et 11. j>rope Ca-
Stuloiiein locat, et eins nomine, (bcminitio singul. et neut. plur.
uiilur. Perperam apud Liv. lib. 27. с. 20- scribitur Bartula pro
llaccula , quo utitur Ptolemaeus Geographiae lib. 2. с. 6- qui La>
tinos ut plerumque sequilur in oppidoruui nominibus. utruin lio-
die ex let sub alio nomine nec ne, dieendupi relinquo D. D. Gas-

'
 250 THOMAE DE PINEDO

pari Rybañez de Segovia et Peralta, 'qui in sua Hîspania Mù-

strata plurima huiusmorii tanquam alter Tiphye nobis deleget.
В a it a $qovç, xái-U] ftcyált] roUt¡c Пака1вт1гт]с.] Baetar-
rhus, untis, vi eu s magnus tertiae Palaestinae ; cuius incotae di-
cebantur Baeiarrheni, qui in Coele- Syria memorantur a Plinii»
Nat. Hist. lib. 2. с. 23. "
— "Eau xel nôhç Ktlnxij Balva¿$<t, r¡c ó -яоИтцс Betraf-
fttrii etc.] Est eliain urbs Céltica Baetarrba, cuius civis ßaetar-
rhites etc. Sic baec coniungenda esse clamant verba, quae se-'
quuntur. Inquit enim , civem Baetarrhae dici Baetarrhitem,
priorie autem h. e. Baetarrhuntis , Baetarrhusium ; nihil certius
nostra coniectura; huiusmodi errores tralatitii sunt apud Stepba-
num, typograpbi rationibus inferri deben t хата rrjv lpi'¡v. Caete-
rum Baetarrha urbe Céltica h. e. Gallien Ptolemaeo Geograpbia«
üb. 2. c. 5. Dicitur Baitiçat num. plurativo atque in Narbonensi
Gallia locatur, eadem videtur esse, quae Plinio Nat. Hist. lib. 3.
с. 4. dicitur Bliterae Septumanorum. Nam earn etiain locat in
Nnrbonensi provincia , Bikrioa dicitur Straboni lib. 4. quietism
earn locat in Gallia Narbonensi prope Narbonem. Lucas Hoist«-'
151 nius in Ortelium in Beterrarum sibi non constat in huius civita*-
a tis vero nomine. Inquit enim, [Beterrarum] BrjTijp^a'ttov. Nkm~
mus ab illusirissimo Peirescio ad me missus ostendit Plinii lectio
nem veram esse , nee sollicitandam , et olim Br¡vn^ca verumfuisse
civitatis nomen , pro quo Stephanus Bahtrfâtt habet: nam Blite
rae omnino corruptum est et Л loco A male substitutum. Imo po-
tius nummus ostendit Plinii lectionem non esse veram , sed Ste-
pbani magis ad veram lectionem accederé, si tarnen lectio nam-,
mi vera est, et non Stephani, quoniam apud Plihium Bliterae
scribitur, quam lectionem Holstenius corruptam esse inquit. Apud
Mel. lib. 2. c. 5. Septumanorum Baefirrä legitür.
Bait to v. ¿ivazai et хата tijv xkjynv Bamtvç.] Potest ve-
' ro eecundum artem esse Baetieus; videtur aliqnod Verbum prae-
cedens deficere, pula, tô i&vinàv Bahwç, Svvarat Si ката tlr,-
vr\v BctiTUVç. Sic ilia cencipienda esse existimo. Nainqiic ab hu
iusmodi nominibus non solum gentilia in tvg, sed etiani in toe for«
mantur, aBgváviov, Bováviog, a Bv£ávtiov¿ BvÇavuoç. Non
est amplius immorandum in gentili urbis, cuius nulla apud alios,
quod sciam , fit ineutio.
В a (Tic, Tiorafiàç хата 'Ißriclav, off Tllçurji kiyitai vfeè
tro» Iffwolavi] Baetis, fluvius in Iberia, qui Perces dicitur ab in-»
digenis. Baetis est fluvius Hispaniue celeberrimus in ea regiom»
parte, quae vulgo dicitur Andaluzia, a qua ipsa regio nometi
accepit. Baetica enim dicitur a Latinis; hunc íluviuui Percen di-«
 ANNOTATIONEN 251

ctum fuisse ab indigeiiis, inquit noster auctor ; Critium ab inco-

Jis appellari ait Liv. lib. 28. с. 22. Cirlim Apbrorum lingua то»
cari tradit Niger Geograpliiae lib. 8. Ciritum vocatum ab incoli*
refert Mariana de Kebus Hispaniae lib. 1 . с. 7. nescio qua au-
ctoritate fretus , nisi forte fuerit uvnuovixov ¿цастгцмг pro Crû.
tium Livii; то Cirlim Nigri ex eadem farina esse rcor, Mariana
Hebraicam vocem existimat esse. Sic enim ¡üe libro capitcque
«tato. Est autem vero propius quad numero et auctoritate polio—
res historici tradiderunt , Bacticam provinciam afluvio ipsam in*
ierßuenle dictant , quem incolae Ciritum , externi Baetim voca~
runt, fortassis Hebraica voce a crebris domibus, villi*, oppidis,
quibus deactra laevaque ob agri subiecti bonitatem , cultum col—
luienlemquc videbant. Vocem illam Hebraicam, quam ait Ma-«
liana nullum Hebraicam , quam ait Mariana nulla alia potest ess«
praeter ГЧ**|р Kiriath , quae apud Hebraeos urbem, sen oppidum
significat, at то Perces nostri auctoris verosimilius est corruptutn
esse a f-o-va Beracah, Hebraeo nomine a quo Arabes berca fe—
cere, quod apud uUosque significat piscinam, ct stagnum, ac
quia bic fluvius stagnubat, ut annotavit Bocbartus; vero propius
videtur ab Arabibus vocalum fuisse Berca li. e. stagnum , a quo
Ferces Stephani factum est. Facilis enim est transitus ex Berca in
Perces. Veteree Graeci Tartessum vocarunt, ut refert Strabo lib. 3.
bodie vulgo vocatur Guadalquivir, nomine a Mauris, qui His-
paniam tenuere , imposito, quod eorum lingua significaba t Jlu-
vium-magnum, quo in nomine insunt ciñeres Arabici Hominis
apud quos xvßc'to quybar significat magnum, quod est deflexum
•b Hebraeo 1*23 Cabir h. e. validus. Mauri vero , qui Hispaniam
tcnuerunt, loquebantur Arabica lingua corrupta et omnia pene, ■
quae ex eorum lingua affert Aldretus in libro quem titulum fecit 151
antigüedades de España, y Africa, sunt ex illa Arabica Mauro- Ь
rum lingua corrupta. De Kvßao vero videsis Constanlinum Por-*
phyrogennetam de Administrando Rom. imper. cap. 14. Seldenum
de Dis Syrie Syntagmate 2. с. 4. De Venere Syriaca.
Batoautya, яоА.с iv xm 'AQaßixu xókna. ] Baesampsa,
urbs in Arábico sinu circa mare rubrum, praetor litterarum or-«
dinem occupât locum. Id nominis corruptutn est ab Hebraeo H*i
ЧУеМз beth semes h. e. domus solis. Eius fit mentio Iosue С 21. V. 16-
I'trum eadem sit neene , viderint doclioree. .. ■• \».
"0 lexiv ofxoç Tjlíov.] Quod est Domus Solis. Optim«
interpretatur Stephanus nonien urbis Baesampsae , quod signifia
cat domum Solis. n*3 beth enim in regiinine ab Hebraeis dici-
tnr Domus, vny& Semes autem Sol a rati ice WSV Sammes b. е.
m in ¿il га vit : optima llebiaeorum paronomasia ab bac îadice di-

Г
 262 ТИОМАЕ DE PINEDO

ctus Sol, quod omnibus minis trat lucem. Vicus quidam íh tribu
Judae Ioscpbo Antiquit. lib. б- с. 2. Badoáfiíj dicitur, cuius \ ica-
rii Bi]'&aa¡iÍTai dicebantur, ex ead. etymol.
Baxy.alo v, 'lanavíac H&vog.] Lege Bay.xaïoi, Baccaei, po-
puli Hispaniae , qui Ptoleinaeo lib. 2. с. 6. dicuntur baccaei.
Fuere autem Castollac veterie populi; Castella vetus vulgo His
pañis dicitur Castilla la vieja.
Вактса, mUtc.] Baclra, orum, urbs ex Strabone ; scili
cet Bactrianae regionis, ab illa genlile ut plerunique num. plur.
Bactri, et Bactrii, ab hac Bactriani. Diccbatur etiam urbs ipsa
liacirium , quae fuit caput Bactrianae regionis; aliquando quo-
que Zariaspa dicta fuit, iuxla quam íluebat eiusdem noininis
nmuis ex adiacentibus montibus salis ramenta deferens, et in
Oxuin aquas devolvens, quodtestatur Strabo lib. ll.Plin. lib. 31.
с. 7. Bactra etiani a Poetar, principe Georg. lib. 2- sumuutur pro
ipsa regione: > •■:■ / '.
Nee pulcher Ganges, atijuc auro túrbidas Hermus
• "' 'Lau dibit s Italiae certent, non Baclra, ñeque Indi.
Ad quem locum Serv. Bactra , regio iuxta 'jissyrios , unde et po
puli Bàcitiani flicúnfur. Famigeratur Zoroaster Bactriaiiorutn rex,
qui primus artes Mágicas creditur invènisse, ut reruin lnonuuicn-r
tis tradidil. Plinius lib. 30. c. 1. ubi obiter buius farinae alios re—
censet; Báctra autem urbem liodie Ephram dici tradit P. Iovius
Hist. lib. 14. Bactrianae yero regionis descriptioiiem babes apud
Cosmograpbum libro 6. с. 9.
152 i- Bá%o? got, x«l Bmçvgiavoi, $dvoç лоое Пао&ок ка\ Mr¡-
a dote. ] Bacmos , et Bacyrianos [lego Bacurianos] esse populos
v > prope Partbos et Medoadnquit, quorum nulla lit apud alios înen-
4:, tio; tarnen Gabriel Sionita с 3- célébrât urbem Bochora vetustis-
einiara ad Eupbratis fluvium, sic inquit ille, non longe ab^oslio,
qua parte respicit Arabiae desertae montes sitam , pa triam Ho—
nain Abu Aliben-Sina, quem ¿ívicennam Latini vocant, quam
urbem ab Europaeis Bachora appellari tradit. forsitan buius op-
pidani sunt, quos noster prope Partbos et Mcdos locat. Nam de
populorum situ non est fidendum auctori nostro.
•\}'. .;B¿k%ov vïjooç, xal'AvTtßaxiov czcça etc.] Memorat no
ster Baccbi insulam, et alteram, quae Antibacchi dicebatur;
irtramque in Arábico sinu locat, supra Aethiopes Arotcras Plinius
lib, 6. с. 29. cui Bacchias et Antibacchias dicuntur; at Ptole-
tnaeus etat pro Stephano ; namque Geograpbiae lib. 4- с 9. inter
ínsulas iuxla Aetbiopiam, quae sub Aegypto in Arábico sinu, me
morat Baccbi et Autibacchi ínsulas.
 ANNOTATIONES. . 253
•■ Bàlct, nóXtg ti}ç raXtlalag, 'ïamjnoç.'] Agit de Bala, Ga-
lilaeae urbe, cuius iiiquit Iosephum meminisse, qui earn memoi'at
Antiquit. lib. 6- с. 6. in qua ait Sauluin regem recensuisse septua-
ginta inv riadas id est septingenta inillia miiitum absque tribu Iu-
dae , quae sola armavit septem myriades, id est, scptuaginta
millia ad versus Naasen Ammonitaruui regem , qui obsidione pre-
inebat urbem Iudacae labes nomine, quam historiam aliter relé—
runt Sacra Biblia, in quibus Sam. lib. 1. c. 11. v. 8. baec legun-
tur: Dipa-ч aivhvt rnlrrtnHi *\S* тмо «?Ьп Ь»гдо'чэ "row
piaa «]Ь« id est , El recensuit eos in Bezec [urbe] et fuere filii Is
rael trecenia millia , et vir Iehudah triçinta millia. Igitur, quae
urbs SS. dicitur Bezec, Iosepbo est Bala, in miiitum etiam nu
mero ôïg Sià nueâv distal Iosepbus a Sacra Scripture; at г~(Ьл
Bala civitas memoratur Iosue c. 19- V. 3. quae ad tribum Simeu-
nii pertinebat, ut inibi refertur.
BaXavéai, nóXig Ootvîxrjg, •>/ vvv Acvxâg.] Balaneae, urbs
Pboeniciae, quae nunc Leucas, inquit Auctor noster, sed sine
auctore, Balanaeae Ptolemaeo lib. 5. с. 15- inter Syriae urbes pro-
pe Phoenician] loca tur, eadem erat urbe, de qua non habeo, quid
referam.
BaXßovou, ovôîtIqcoç, nóXtg Avxlag.] Balbura neut. plur. ug
urbs Lyciae. Auctor noster in Bovßmv auctor est condilam fuisse ь
a Balburo pirata. Memoratur cliam a Ptolemaeo lib. 5- с. 5.
В ¿Xôoç, nóXtg (Poivtxrçç.] Baldom, urbem Pboeniciae ne
mo nisi Stephanus novit: Paltus a litem inter Syriae urbes prope
Phoeniciam celebratur a Ptolemaeo Geographiae lib. 5. с. 15.
— Jv&ùg, öuoiov тю потацсо. ] Indus est nomen gentis,
etfltivii, qui genti nomen dédit; a quo etiam regio India apud
Latinos , Ivoixr¡ apud Graecos dicitur.
— Mvvôôg, <¿g aqxovov o'^iÎvîtckî.] Myndos, ut mutum acui
tar, tu Mvvôoç cum accentu in penúltima scribitur ab llcsycliio,
apud quem significat mutum , et urbem Asiae , vel numine-affla-
tum. Sic enim ille: Miviog, äcpcovoc, xa» noXig 'Aalag, r¡ üv&tog*
Apud Ptolemaeum vero lib. 5. с. 2. inter Cariae urbes iuxta Myr-
toum pelagus memoratur, apud eumdem etiam libro capiteque ci
tato est nomen insnlae in Icario pelago.
BáXxeia , itoXig iteoï rr¡v Ilçonovxtôa.] Balcia, seu Bal-
cea, urbs iuxta Propontidem ; eaepc saepius admonuimus lecto-
rem diphthongum tiGraccorum ab auctoribusLatinis vel per i, vel
per e exprimí , pro cuiusque arbitrio. Haec urbs a Plinio Mat.
Hist. lib. 5- с. SO. Balcea dicitur.
BáXtg, nóXig Aißvrjg nçog ту Kvçrjvr) ano nvog BáXtmg
etc.] Balis, urbs Libyae iuxta (.л reuen eiusdem Libyae urbem,

■tIÍL
 254 ТН.ОМДЕ DE PINEDO

quae nomen habet a Baleo; nemo nisi infrunitus dubitabit, Car-

neadem excipio, qui de omnibus dubitabat, quamvis non esset
infrunitus , et nomen urbis , et Baléeos a bva ¿aal. i. e. Dominus
deduci, quod erat nomen Dei, Assyriis Pboenicibusqne com
mune : a Pboenicibus vero in Afxicae oris plurima oppida condita
fuisse , et eis nomina imposita , res est clarior in historia , quam
ut indican egeat, ideo ad hui us rei testimonium neminem voco.
— '0 nolixr¡c, BaMttjç.] Civis, id est oppidanus dicebatur
Balites. Forsitan eranthi, qui Curtió lib. 4- c. 12. in cxercitus
Daiii Catalogo Bcliiac dicuntur, quo in loco legendum existimo
Baliiae ex nostro auctore, si tarnen per Criticorum filios licet.
Balas enim et Bolus idem fuit Deus , vel potius idolum.
15S Bávxc ice , Ttóltg 'ixaklag, ] Banlia , urbs Italiae nicmoralur
a Plutarcho, apud quern in Marcello scribitur Búvxiu, 'E^ijk9£V
utxà xov OvvaçxovToç èni xov nóklfiov Mai noíkii uixa^v Bavxíag
noktwç xaï Btvovaiaç яа&уцыос ygixiÇe tov Avvißav. id est:
Exiii cum collega ad bellum, posiiisque inier Bantiam urbem et
fenusiam caslris saepe Annibalem lacessivil. Livius lib. 27- Ita—
que in Apuliam ex Brutiis reditum , et inter Venusiam Bantiam.
çue , minus trium millium passuum iniervallo cónsules binis ca
slris consederant. Ab hac urbe saltus Bantinos vocat Venusinus
vates с arm. lib. S- Ode 4. v. 15-
Salt usque Baniinos , el arvum
Pingue lenent humilis FerentL
— To idvtxov Bavxutvoi xai Bavxiûxai,.] Gentile, Bantiani
et Banliatae. Latinis Bantiani dicuntur, quos Plin. lib. 3. с. Ц.
inter Lucanorum mediterránea locat.
Bávxiui, idvoç вдакцд, 'Excrcaïoç-] Bantii, populi Tbra-
ciae. Polybius lib. 5. Macedoniae adscrihit. Noinque cum illic
tuemoret Calicoenos Macedoniae populos , in eis Bantiam urbem
describí t.
Bagáxrj, vrjaoç tiJç Геодсабшд. ] Barace, insula Ge—
drusiue incinoratur etiain Ptolemaeo lih. 7. c. 1. Arrbiano in péri
ple maris Erythraei Barace sinus dicitur, Septem Ínsulas gremio
su» coercens prope sinuin Barygazemum.
Bagßag о g , otîjf inï k'&vovç, ¿kkà int tpmvijç ikauBâvtxo.].
Barbants non de gente, sed de lingua accipiebatur. Cum anti-
quitus Graeci non haberent notitiam Barbariae regionis, a qua
Barbari eius incolae dicebantur , tunc id nominis de lingua tan-
tum usurpabatur, unde Homerus appellavit Cares ßagßagotptavovc
id est barbare-loquenies. Auctor noster inquit, quod essent lo—
num hostes, sed fallitur. Sic enim Homerus eos appellavit scili
cet U. 2. v. 867. quod bárbaro modo uterentur Graeca lingua su
 ANNOTATIONEN щ
mentes (irj pro ev» et ovx pro fuj , ut alibi annotavimus , reí ut
inquit Strabo lib. 14- et ex eo Euetath. ad Homericuin carmen
citatum, quod áv0fx<póoi»c, »ai охХгщщ > »ai ioa%itoç, id est
JiflicuÙer, et durUcr, nspeieque loqucltanlur. Gi'acci uiimos, qui
вин utebaotur lingua Graeca, barbaros votaban t, ut et Roinani.
Barbori etiam dicebantur ¿nutoívxoi, teite Hesychio in BagßaQoi.
— "Eaxi кш %ÚQ« n«çà xov ' AQixßiuv xólnov BaQßagln. ]
Est etiam regio iuxla Arabicum sinum Barbaría , cuius ineminit
Ptolemaeus hb. 5. c. 8. Ab liac noincu habere inquit loan. Leo,
quae nunc vulgo dicitur Barbaria, cuius vocis etyinologiam de-
diu: it ex historia regis Iphrici, qui cum ab Assyriis, seu Aetbio.
pibus regno pulsus Aegyptum peteret, sicque ab hostibus se pres-
sum videret, ut nesciret, quid sibi agendum foret, suos interro
ga vit , Qua via salus quaerenda esset, bi vero respond eruiit, bar,
bar, id est desertum, desertum, unde regioni nomen fuisse vero-
similc eat, si tarnen illa sunt vera , ut esse potuerunt.
Bágyaaa, Tióktg Kaciag etc.] Bargasa , urbs Cariae,
de qua Strabo lib. 14. EÏxa atxà KvLàov Шсацод xaï Bctayaûa,
noXi'/yia vnla 9aXáxTt]c. Eiíf' 'Ahy.açvaaeùç , to ßaoiXiiov xc5v
Tt~,ç Kaçiaç èvvaaxcov etc. id est ; Deinde secundum Cniáum Ce-
ramus , et Bargasa oppidula supra mare, Deinde Halicarnassus
regia dynastarum Cariae , etc.
— 'Ало Baçyasuv iovvCov Búcyf¡St *«« 'Hoaxliovg.] Bar
gasa , urbs Caria« , nomen adepta est a Bargaso Herculis filio ex
Barge, quemadmod um etiam Cyarda Cariae quoque urbs appel
late est a Cyardo Barum rege huius Bargasi filio , ut noster re-
i'ert in Kvapôa.
Baçyovaiot, cdvoçôvxixov nçùç xu"lßriQi потацф.] Bar- 154
gusii , populi occidentales ex Polybii lib. 3. apud quem haec le- a
gun tur verba: Kai oiaßac tov "Jßijpe ixoxapov , Kaxtoxçiq>txo то
ti xtôv Ikovçyrjtiûv i9voç, y.al Bagyovaitov, ïxi rovç Aiçtjvoaiovç,
Y.tt'l xovç Avàooivovç, ¡li%Çi TJ/S nQooayoQivn¡iívi]c r¡vQ7¡vr¡c. Id
est: Ac transiens amnem Iberum [/innibal] subegit llurgetarum
gentem , et Bargusiorum , item Aerenosios , et Andosinos • usque
ad earn , quae appellatur Pyrene. Cosmograpbus quoque lib. 2.
с 6. Bergusiam numeral inter Illergetum oppida. Ilurgetae au-
tem Polybii et Illergetes Cosmogra. iidem sine dubio fuere populi.
Bergusia vero creditur esse , qua« hodie Hispanis dicitur el Fer
ias accentu in ult.
— "Eati xaï Baçyovea, fiixçà noktç OoivUt\ç. 'O noXixtjç,
Bao%oiiorivoç.] Lilterarum ordo exigit, clamatque legendum Bâo—
yovoa , et Baçyovarjvoç. Fuit autera Bargusa, Phoeniciae urbs,
quae l'Iiiiio lib. б- с. 29. dicitur Baragaza.

Г
 256 THOMAE DE PINEDO

BâçyvXa, ovStTt'çag naXtç Kaçtaç.] Bargyla, neutro plur.

mils ('.iliac, quam Cares s/ridanum dicebant; Bargiliafoeininino
gen. dicitur Ptolemaeo üb. 5- c. 2. Straboni üb. 14. noster etiam
infra earn vocat Bargyliam. Iuxta quam fuit templum DianaeMyn-
diadis, quae Polybio lib. 16- dicilur Cindyadis, cuius templum
credebatur vulgo пес ningi , nee complui , ut narrant Strabo et
Polybius libris citatis. De similibus vero miraculis optimum est
judicium Polybii. Inquit enim dandam esse veniam scriptoribus,
si liuiusmodi miraculis et id genus fabulis indulgeant, ad con-
servaiidam vulgi pietatem erga numen, at quod niodum excedit,
id illis non esse condonandum censet. Perperam, ut haec obiter'
not ora , apud Polyb. ecribitur Cindyadis pro Mindyadis. Namquc
Myndus, a qua Diana пошел habebat, fuit urbs quoque Cariae,
prope quam et Jason erat Barg}' la, ut inquit noster.
— '£$ avxov ó 7tokítr¡c BaçyvXiaxijç.) Ex eodem sinu scili
cet civie Bargylorum, seu Bargiliae dicitur Bargyliates; si tibi
placucrit legere !£ avxijc scilicet nóXtoac, per me licet. Bargyle-
tacmemorantur a disertissimo Romuli nepotumEpistolarumlib. IS.
ad Memmium et caeteros Epistola 56.
Baor¡xiov, %<ooiov txqoç rà 'Aôçta. ] Baretium, oppidum
154 prone Adriam ex Theopompi libro 52. inquit esse; Ov¿Qt¡rov Ve-
Ь return dicitur Ptolemaeo libro tertio, cap. secundo. Straboni lib. 6.
qui libro citato tradit prius Barin dictum fuisse, IltQmXovç Si
Taçavcôç iaxinoàç Bçtvxéaiov, ué%çi ulv Bâoixoç [Borotdoc] no-
Mwriç j axáSioi. KaXovai as Bágiv oí vvv Ovéçtjxov xeîtot o?
1я\ xoïç ây.Qotç xrjç £aXtvxlvr¡c , %a\ то noXv niÇrj uàXXov r¡ xaxà
nXovv il? avxT¡v h той Tâçavxoç tvuaorjç q ¡t<pil;lç ioxiv. Id est:
Naiñ^atio vero a Tarento ad Brundusium usque ad Barin oppidu-
lum est stodiorum inc. Vacant autem Barin, qui nunc Veretum;
iacet in extremilatibus Salentinorum , ad quam plerunque a Tá
renlo facilior dalur accessus terra quam mari.
Báoig, »róAis, то i9vixov Baoíxr¡c.~\ Baris, urbs. Gentile,
Barites, inquit noster auctor, sed cuius regionis fuerit urbs, di-
vinandum nobis relinquit, ut solet. Ptolemaeus lib. 5- c. 5- cé
lébrât Barin inter mediterráneas Phrygiae in Pamphylia urbes.
Forsitan intelligit epitomator noster Barin Italiae urbein , quam
Veretum dictam fuisse tradit Strabo lib. 6. cuius nota próxima
praecedenti attulimus ipsissima verba.
jiíytxai Bácig 1J olxla etc.] Baris dicitur habitado se
cundum Posidippum, et cohabitatio secundum Epborum. Sui
das etiam inquit Barin significare aulam ; id Hominis parum cor»
ruptum deflcctitur ab Hebraeo mía birah, quod significat aulam,
palaiium.
 ANNOTATIOSES. 257

Baóv.ávioi, l'dvoç roïg ' Tgxuvoïç ôfiooov.] Barcanii, gens

Hyrcani» finitimi, Memoranlur Q. Curtió lib. 3. с. 2- i" lustra-
tiune excrcitus Darii adversus Alexandrum , cui Barçani dicun-
tur, Barcanorum , inquit ille , equitum duo militafuere.
Bá(jxrn nóhg ytißvT]c.~\ Barce, mbs Libyae. Huius urbis
originem et coiiditores repeines apud Herodotuin lib. 4. с. 160-
— "Hiig xai ntoltfiaîç.] Barcen, urbem Libyae Ptolemai-
dcui quoque dictam fuisse inquit, quod confirmât Si rabo lib. 17.
£l&' i¡ Bágxrj tiqÓtcquv, vvv os Ilrokeumç. li. e. Deinde Barce
/ч-iiis, nunc vero Ptolcmaís. Plitiws lib. 5. с. 5- Piolemais anti -
quo nomine Barce: at Ptolemaeo lib. 4. с. 4. Ptolemais et Barce
sunt diversae urbes.
— Kxíaua Ilegaícog.] Barcen a Perseo conditnm fuisse asse- 155
rit: longe aliter rem narrât Herodotus lib. 4- с. 160. a
— Kai Bágxaiov tov Aißvv (puai, xai Bágxftiov h'9vog.~\
Sic inlerpungenda et legenda sunt haec, aliter sensus non potest
percipi. Cum paulo ante dixisset gentile urbis Barces esse то Bar-
ceates et Вагсаеиз, nunc inquit Barcaeum dici Libyern, latiore sci
licet significa tione, quo sensu memorantur Poetae nunquain salis
laudato Aencid. lib. 4- v. 43.
Nee venu in mentem quorum consederis amis ?
Hie Gelulae urbes , genus insuperabile bello ,
Et Numidac infreni cingunt , et inhóspita Syriis:
Hinc deserta siti regio, laieque furentes
Barcaei. ', -
— Oí zàç L7tnoTQO(piaç etc.] Inquit noster Barcaeos equis
alcndis et curribus agitandis studuisse a Neptuno et Minerva edo-
ctos, in cuius confirmationemlibet apponere verba Hesychii: Bag—
xaioiç 5%otg. Aißvxoig, оито» yag ianovSttiov negi ' Iitnorgoylav.
Фао\ Ы aviovç ха\ ngútovg agjxa Jfti|at StSayßtVTag vtio TIoGti—
âtâvoç. То ôi r¡vio%íivvno A^r¡vag, ыс Mvadiag iv roïg negl Ai-
ßviig. id est: Barcaeis curribus, i. e. Libycis. Hi enim equis
alendis studebant ; aiunt vero eos primos currum iunxisse edocios
a Neptuno, aurigare autem a Hlinerva, ut Mnaseas in libris de
Libya.
BagvyaÇa, lanógiov r¿Sgaaíag etc.] CelebraturBarygaza,
emporium Gedrosiae ex. celebcrrimis, epitomatori nostro , quae
civitas emporium etiam vocatur a Ptolemaeo lib. 7- с. 1. sed non
in Gedrosia regione, at in Lárice locatur, verum eadem eraturbs.
Nainquc Lárice erat quaedam Jndiae regio, Gedrosia auteni tcr-
minabalur ab oriente, parte Indiae, ut apparet ex codem auetore
Jib. G. c. 21. Saepe memoratur ab Arrhiano in Periplo maris Ery-
tliraei, de qua tandem inquit: Kai Aiéiavâgog ¿gfii¡9£Íg ¿яо тиу
Stephanus Vol. IV. R

r
 258 THOMAE DE PINEDO

fuçûv TOvrcuv , 2j[P* tot; Гиуутд 8ii¡k9e y.axahjia,v tijv tí Aiu,v-

ptxijv xol t¿ vórto TJjç 'IvSturjç. 'Aq> ov f»¿XPl v^v ^v Baovyá^oic,
nakaial iiqoxíoqovoi ôqcc/juù, yaaujiaet ikkr¡viK0ig 1ухе%аоау-
fiêvai, lníar¡ua «ùv uità Ali^av&Qov ßfßctoiksvxatcuv 'Ляок-
koóózov xal MtvávScov. i. e. Ab his partibus Alexander pro -
fectus , ad Gangem usqnc pervenit relinquens Limyricam et austro*
lia Indiae, ex quo ad haec usque témpora Barygazis anliquae
drachmae per regionem procedunt lilteris Graecis sculptae, insignia
155 Appollodoti atijuc Menandri, qui post Alexandrum [illic] regna-
b runt, liluiiiiiuibiü vcrosimile videtur Barygazam fuisse in latere
Calccutiensi , non procul ab ostvis Indi íluvii , sed hoc est so—
miliare. Abhacurbe sinus Barygazenus nomcn habet, cuius me—
íuiuit Arrhianus in Periplo maris Erytliraei , quem L. Holstenius
in Ortcliuiu putat esse, qui nunc Golfo di Cámbala dicitur.
BáaiXíc, itôkiç Auxa&iaç, îlavaavtaç ¿yôoa>. ] Basilis,
urbs Areadiac exPausaniae lib. 8. apud quem libro citato Baoi-
ttç, accentu in ultima legitur: Toi ôi %coqlov, inquit illc, zov
¿voua^oaivov Ba&ovç Ozaôiovg wç ôsxa ¿cp¿az¡¡Ke xaiovuhrn Btt-
edÍQ. Tavxyç èyivezo о1кшхг\д Kvtyekoç, o Kgeotpóvzri та 'Aoi-
aiou,á%ov Tijv dvyazêoa ixôovç. 'Ел iaov ¡s loeíma r¡ BctoiViç jjv,
%«i 4í¡u,)¡t(>oc ieoôv iv avtoïç ikeimzo 'Ektvaiviag. i. e. Ab eo op~
pido, quod Balhos dicitur, stadia -ferme x disiat Basilis: cuius
fuit conditor Cypselus , qui Cresphontae Aristomachi filio filiam
nuptum dedil, meo aevo Basilidis rudera tantum cxtabanl, et in eis
Cereris Eleusinae templum.
Baezâovtti, e'ovoç tírelo zov " lazqov olxovv. ] Bastarnae,
gens supra Istrum habitans ex Dionysii Periegesi , cuius a liert
carmina, quae apud cum leguntur v. 303. ad quem locum nihil
du Baslamis affert Eustathius, tanluiii annotât Saínalas dici apud
Dionysium хата h'kkutyiv zov p, proSarmatas ; quem videtiir imi
tan Val. Flacc. lib. 6. cum Baslernas vocat Balernas propter me—
trum :
Atqueubi Sidonias inter pedes aequat Itabenas
Jllinc iuratos secum trahit Aea Baternas.
Pcucinos Germaniae populos ab aliquibus Bastarnos vocari, au-
ctor est Tacitus sub calcem libri de Germania: Peucinorum, in
quit, Venedorumque , et Fennorum nationes , Germanis an Sar— '
maiis adscribam, dubito, quanquam l'eucini , quos quidam Bá
stanlas üochíií, sermone, sede, ас domiciliis, ut Germani agunt :
sordes omnium , ac torpor , ceterum connubiis mixtis nonnihil in
Sarmalarum habilum foedantur. Idem tradit Plinius lib. 4. с. 14«
Meditcrranei (loquitur de Gennanorum generibus) Hermiones, quo
rum pars buevi, Hermunduri, Chatii, Cherusci, quinta pars Peucini
 AN NOTATION ÉS. Í59
qui et Bastârnae , tvpra diciis eontérmini Ddcts. Importât his ctf-
ronidem Strabo, cuius verba sub initium lib. 7. sic scliabent: Tov¿
Torç <paol xorl nitçà rov "lerpov olxiiv , Iq.' ixâztça koXkâxtç. ' E*
ii rjj ataoyala Baoráovat plv totç Tvçrjyizaiç ôuoobi xal Гесиа-
voîç, ajiiov tí r.al on; roi rov Teouctvixov ylvovç ovzig rïç nXilàt
<pv\a 6ir¡Ql¡pivoi etc. Id est: Hos aiunt efiam iuxin Istrum habi- 156
tare ad nframqve partem saepë, in mediterránea vero Bastarnae suhi a
Tyregetis et Germants eontérmini , ac fere ipsi quoque Gcrmanici
generis in plures divisi gentes. Nam alii Almoin vocantur, alii Si-
dones , at Peucini insulam /stri Peucen obtinentcs i
Bettor tai, avvotxlre 2volaç, jj Bazavêa fvíxwe.] Batánese
num. piar, cobabitatio, id est viens Syriae quae singulari etiaiu
num. Batanea dicebatur. Tres huius fere nominis Syriae urbes
niemorat suis loéis, Agbatana, Ecbatana, Batanea ; u t rum una eadem-
que merit urbs sen opjiidnm vidèrhitdoctiorés. JNoster aüetor сини
ex una urbe sold diversas urbes condere ; omnium пошей ex uno
fonte videtur derivan, scíhcet ab Hebraeo |ma bilhan, id est pa-
latium ; ex unguis auténi rugualis etymon crucrc hand absouum
nec ¿izooaSióvvaov est , sed ex Brabantico Teutonismo erueró
Hebraismum , ut quidam ßexxtaeirjvoc fecit , insania est , at non
atiKibilis , ut est poetarum: verum non solum poetas ludit insania,
sed etiani eruditos. CctcrUm, ut ad Bataneas fevertamur, Por—
phyrius a I). rlieronymo in l'racfat. ad Epist. Pauli ad Calatas
vocalur Bataneóles , ас si esset ex Batanea Syriae, cuius gcntilä
dicilur Bataneóles, ut inquit Sleplianus, de quo lalius in Com-
menlariolo nostro auctorum quos ad testimonium vocat Sic—
phanus.
ñtirf¡ , Srjitoç rfjç AlytjîSos (pvlîjç etc.] Bate, populus, ». è:
oppidum Aegeidis tribus, nullam ob aliam rem, quod sciam, me- .
morandus , quam quod turrit patria Abronis , qui Catliam Comi
eron explicavit, ut inquit noster, et Amynotnàchi, cui omnia sua
Epicurus testamento donavit, ut rcl'ert Laërtius in EpicurO.
В (¡rv ai, nokie vïjç'OfâoTJvriç.] Batnae ,'arum, num. plur.
nrbs Orrlïoënae, Batne singul. num. vocatur ab Amin. Marcell.
qui eius sit uni depingit lib. 14- с; 9. Batne , inquit ille, jnánici^ 15g
pium in Anthemusia coiiditum Blacedonùm manu priscorum , ab j,
Euphratc flttmine brevi spatio disparatur , refertum mercatorioi/i
opulentis: ubi annua solemnitate , prope Seplembi-is initium men
tis, ad nùndinas magna promiscuae Jortunae convenit multitude,
ad commercanda, quae Indi miltunt et Seres, aliaque plurimd
vehi terra manque consueta. Earn quoque memorat Dio ex Xiplii-
lino in vita Traiani, quem postquani Batnas et N isibin cepit Var-
ihicum appellatum fuisse tradit: Kai (¿vopúo-9r¡ (ih , inú ii xaï
R 2

'

:
 260 THOMAE DE PINEDO

Tjjv Tttoißiv tlks xal ràç Báxvag , üaQ&ixóc. i.e. Et vocatus est,
postquam Nisibin et Balnas cepit, Parthicus. iulianus imp. in
Epislolis eam non tantum describit, sed et summopere laudat
ab anioenitate, ita ut Thessalicis Tempis praeferat. Amm. Marceii.
lib. 23- с. 4. Batnas municipimn Osdroënae vocat.
В £ ß p v x ш v fôvtj ëvo ' to fièv repoç tçî J7óvto>. etc. ] Be-
brycum duac gentes, etc. Memorat epitomator noster duae Be-
' brycum nationes, alteram prope Pontum in Asia, alteram prope
Iberos in Europa, i. e. prope Hispanos : Stepliano somnianti, an
Graecorum nugaincntis Iiaec adscribam, dubito. Nemo enim un-
quam Bebryces prope Hispanos somniavit. Apud alios muí tantum
buius nominis gens cclebratur, quam a Pbrygibus abolitam fuisse
refert Slrabo lib. 14. QuodctiaiiitraditPlinius ex EratostbeneNat.
Hist. lib. 5- с. 30- Horum upud Poetas frequenter fit mentio, de
quorum situ vide Periegctam v. 805. Homerus Mantuanus eos
célébrât Aeneid. lib. 5- v. 371. ,.N
qui se
Behrycia veniens Amyci de gente fercbat.
Ad quem locum Servius inquit, Bebiyciam esse ipsam Bithyniam.
Eoruni quondam rex Amy rus non solum Virgilio, sed etiain Apol-
lonio Argouautic. lib. 2- v. 2- et alibi saepe celebralur.
157 Bekßiva, nah? AaxtaviM]. Iluvauvlaç oydów.] Belbina,
a uibs Lacónica ex Pausaniae lib. 8- apud quern Belemina scribitur.
Eius ex libro citato verba sic se habent: 'Ani/ovöi ôh ai Фа1шг
oiai erodio vg tïxoai tov £o,uaiov tov y.arà ßtktuivav. Aéyovm
(ilv di) oí Лохабсд zr\v BiltfiLvctv ri¡g oq/criçaç ovOav то aojjmov,
tatozt ¡dcSca Aaxiôaïuovtovç etc. id est : Absunt Phalaesiae sta
dia xx a Mercurii templo , quod ad Beleminam est. Dicunt Ar
cades Beleminam aniiquitus ad suam regionem pertinentem , a La~
cedaernoniis abscissam , etc. Ego existimo Stepbanum incidisse in
aliquos Pausaniae deprávalos codices, apud quem nunc lib. 3. non
modo 8. legilur Bske¡ilvct, non Bckßiva, ut apud nostrum, liter
eoruin corrigeudus sil , tumn esto iudicium.
— ' Aoxtiií&aQoc vijaov ctvxr¡v qsrçei.] Artemidorus insulam
eaminquit; sunt cpitoinatoris verba, ac si Artemidorus dixerit
Belbinam urbem. Laconicam esse insulam. Sic enim sonant illa,
sed aliter res sese habet: dis ôià naeàv distabat Bclbina urbs ab
insula Bclbina , quae erat circa Sunium Promontorium Atlicae;
cuius rei testein produeo omni exceptione majorem Scaryanden—
sem scriptorem, ei praebe aures vacuas. Sic eniui ille iur£o,uiwv
inquit : Eau Si ro £xvkíaiov гуд Tgot&jviaç , xctzuvTiXQv df av—
TOv",¿en £ovvlov ay.Qcûiijoiov xijç A&iqvaimv ftooag. Ката ôh row-
to Few vi¡aos Bikßiva, xa\ jio'Aij xoviov zov xóknov. Est vero Scyl
 ANNOTATIONS. 261

îaeum Troezenùte ; ex adverso eius est Sunium Promontorium At—

tirar regionis. Circa hoc est Belbina insula cum urbe. Memoratur
etiam Strab. lib. 8. . • «.
BtXyixrj, цутоа, ¿ç Bermxi} etc.] Bélgica regio, ut Bae-
tica, finítima Germaniis. Fuit olim Bélgica, tertia pars Galliaruin,
quae ideo Gallia Bélgica vocabatur, cuius termini fuere ab Scal-
dc ad Sequanam, teste Plinio lib. 4. c. 17. at nünc Bélgica, seu
Belgium. Sic eiiiin etiam appellatur. Septendccim provinciae sunt, ч
quae omnes sub imperio Caroli I. Hispaniarnm regis fuerunt: La-
rum Septem, rege eius filio Pbilippo II. iugum excusserunt ; ac
quia inito foedere libertatem armis tuebantur , Foedcratum Bel
gium appellalae sunt. Harum (cum liaec scribebam) tres Chri-
stianoruni Regum potentissimus et Christianissimus Galliaruin rex
Ludovicus liuius Hominis XIV. instar fulminis abripuit, quae quo-
modocunque ab eis, qui remansere foederati, Bclgis, si concor
des fuerint, volvcjilibus annis recuperandas esse niillus dubito,
nisi iinilcnliir Virgilianum pastorem, qui ovium ulceri adbibere
manua medicas abnegabat, atque meliora omnia Deos poscens se-
debat,- non votis enim , inquit Salu.stius in Catilina, neque suppli-
ciis muliebribus Deorum auxilia comparantur: vigilando, labo
rando, prospere omnia cedunt: ubi socordiae tete atque ignaviae
iradideris, neqiiicquam Deos implores, irati, injeslique sunt. Sed
cum liaec sub proelo sudabant, lam vaticinium nostrum ex qua-
dam rationis vi procedens adiinpletum erat, cuius ante eventum
testes inter alios fuere Theodoras Hillensbergh, loh. Georg. ■Grae-
vius, quos saepe in his observationibus honoris causa nomino.
Btlrjôôvioi, I'ffvos nag' 'Qxsavà. ] Beledonii: gens ad 157
Oceanaui. Quorum apud scriptores altum est silentium, nisi forte b
suit Aquitauiae populi, qui Plinio lib. 4- c. 19. dicuntur Belendi.
— IIcíQ\>ívtüc êv zJi'ikoi , Ov ô ¿no rtjUtav rav etc.] Sic
scribi debent хата xr¡v í,uj¡v haec verba: IlaQ&ivtoç ív 4r¡ka,
Ovó ало т»)Яой rwv пи$$ы ахоа Bifojùoviuiv.
Parlhenius in Délo :
Nec longe [est] promontorium , qui procul, Beledoniorum.
Est enim versiculus, ubi pro ¿no TnXíxcov legenduin ¿no rrjkov
vi 1 ¿na xrjki. Nam tolv partícula, quae pertinebat ad sequentem
dictionem, per incuriam adiuncta fuit praecedentí, ut solet fieri.
ßfP. itßvoi, oí avTol to~ç ylvattavoïç.] Belitanos eosdem
esse ас Lusitanos inquit ex Artemidoro. Graeci non habuerc Hi—
spaniae exactam cognilionem, ideo non credendum Belitanos eos
dem fuisse ас Lusitanos,- cos niemorat Plinius lib. 8. c. 3. ínter
llispaniae citerions populos.

Г
 262 THOMAE DE PINEDO

Bf Xu ça, noXiç 'IxaXlaç.] Belitra, urbs Ttaliac diritur, ad-

Jiuc bodie extare ac vulgo Vclilri, Belilri et Bcletri vocari inquit
Cluv. liai. Ântiquae lib. S c. S. Nunc est sub ditione l'uiitiiicuiu
Ronianorum, cuius Episcopatus imilus est Ostiensi, auctoreMicb.
Ant. Baudrand ad Alcxandrini Lexicon Geographicum j antiquam
esse urbein constat: quoniam Ancus Marcius Пошли, rex tain ob-
sedit, ut claret ex Dionysio Ilallcavnasseiisi Hist. Homonae lili. 3-
fyivtxo ai xpl noàg to хфу Ovulovaxav ¡fyoc tei Maçxla jróV
l.tfioç Xr¡Gzr¡gía>v xonmufv ¡¡"lóvituv 1щ zovç xtôv Papuímv ¿ygovg
y.u\ axoaxivaac in avrovç (nyahj ttQ%y, nolkyv ntQießakixo Xtiav.
tlôkti te avxcovOvellxQaig пдовха&^орюрС, etc. id est: Fuit vero
et adversas Trolscorum gent/i'm Mqrcio bellum, latrqciniis inde ex-
euntibus in Romanorum agroi. Quos cum exercitu alacriter adop
tas ? magnajn reportavit praedam , et xirbem eorum Velilras obsi—
dens etc. Hanc urbein nubilitavit olitn Octavia gcus , ex qua Au*
gustus Caesar originem trahebat, ut tradit Suetonius in Augusto,
с. 1. ßenlem Octaviam Velitris praccipuam olirn fuisse, multq,
declarant.
— Оь fPuu,t}ç аяеют/рш etc.] Hace verba sic corrigit Cluv.
It. Antiquae lib. S. ç. 8- Pcouijç ovx ¿naxêçto , ыд <pi¡oi Okêyav
iv Okvu.ni.aaiv , я ixaxàv iß5p^«ovxa ziaaaçai axaSioi.ç. id est:
Л Нота hand amplius , ut ait Phlcgon in Olympiadibus , sladiis
с i. xx и ) i. disions. Sed pace Cluverii dicam, hune locum esse
катин, ac nulla indigerc correctione. Tralatitium enini est apud
Géographes uli xcS ¿itazéça adverbio comparativo signiíicatipne
positivi, quo loquendi modo utitur noster tum in 'Avxîcpça, сицг
alibi saepe, quod cum non animad verteret eruditissinius vir, ¡п-
leliciter correxit quae non erat corrigenda.
— To bdvixov BikiTQiavôç.] Gentile urbis Belitrarum dici
j53 Beliirianus inquit; Ovtlixçavol dicuntur Plutarch, in Coriolano,
a ct OviXixinvoi cliani possunt dici, et Oviliintàoi ; in liuiusmodi
reb,us nulla potest dari regula , usus est optimus magister. Lati-
nis dicuntur Kflilrini et Velilerni. Sueton. in Augusto с. 94- Ve
litris antiquitus facta de codo parte muri, responsum est, cius
oppidi civem quandoque rerum poiiturum: qua fiducia Velitrini
ft tunc sialimet postea saepius paene ad exitium suicum pop. Rom.
belligeraverant : sero tandem documeniis apparuit omentum illud
siuguijli potentiam portendissc. Liv. lib. 8. c. 14. In Feliternoa
yeteres cives Romanos, quod toties rebellassent, graviter sacvitum:
et muri deiçcti, et senatus inde abductus: iu&siquc trans Tibcrin\
habitare,
В £ Я qp v , rco'tyf *«» torajièe iv xy Baizixfi etc.] ВеДоц , onis,
urbs et Uuvius iu Baetica Ilispaniae. gt urbs et fluvius, njgmqran
 ANNOTATIONS. 263
tur inter alios Straboui lib. 3. Elza MMctola Tctgi%(laç ï%ov6a
y.ai uczà xavxa Belàv Jro'/Uj, xaï лотовое- 'Evxtv&ev oí oíanlos
uáXiará tioiv eÎç Tiyyivxrjç Mavçixavtaç. id est: Deinde Mellaría,
ubi salsamenta condiuniur, ас postea Belourbs, et fluvius. Hinv
■maxime ad Tingin Mauritaniae navigationes sunt. Eadem urbs
paulo infra dicitur Br¡Xog, eed perperain; videsis quae illic an-
notamua.
В (¡.iß iv a, xwftr¡ хщ Niuiaç-] Bembina, vicus Nemeae ce-
Iebratur Straboni lib. 8. cuius sunt verba: 'Evririi&a ñi *al.i¡ .IV*-
ala ucxaív Kkttavâv , xai tpkiovvros , Xttl то aXaoç , iv ш »ol та
Hlfita ovvxektïv ¡&oç toîî 'Aqysloiç, %a\ r« ntoï xov Ntatatov
¡U'oi'T« uv!>( votiva , xa\ r¡ Bsixßlva x<úur¡. id est : lbi et Neme*,
{est] inter Cleonas ac Phliunlem ; et Lucus , in quo Nemea cele
brare consuetudo Argivis , et qua« de hone Nemeaeo Jabulaniurf
et Bembina vicus.
— rO 7toííxr¡c, Btußiv^xtjc, ¿ç Sxaynçlxtis etc.] Civis, Bero-
bùiites, ut Stagirites, pro BipßivqxTjc cuira Be^ßivixtjc scriberidum
est. Sicenimsci-ibitur .Eiorytiprérçs, quodaHertin excmplum, acple-
rumque nomina oppidorum in « et in щ formaut gentile in ixt]ç, ut
AvyiXaAvyiXixnc, raßaka raßaklxti? "Ta§r¡r Toßlxric et aim Ъшиш
iariiiac sexcenta. Sed potest eliaiii dici Biußwctxnc, ut Aiyivurt\çt
et verso a in t¡ Biußivt/xric , ut Alyivt]xr¡c, ас sic Btußivr)xtig Иы»
dicitur Paiiyasi in illo versículo pro leo Nemeaeus, Bembina enim,
erat vicus Nenieae , ut nota praecedenti diximus , quod est valde
tralalitium apad poetas. Saepe enim usurpant gentile alieuius ur—
bis pro tota regione seu gente , ut in Bú<¡y.r¡ nota praecedenti ex
Virgilio annotavimus et alibi saepe.
Bsve|SfVi¿5, %açlov Люицдоьс |у'1тоА/«.]Вепе voulus op
pidum Dioniedis in Italia. Quod neut. gen. plerumque dicitur La—
tiiiis, banc urbera Plin. lib. 3. с. 11. in secunda Italiae regione
amplexa Hirpinos, Calabriara, Apu liara et Salen tinos local, ac
Hirpinorura coloniam esse in quit Silabo, Ptolemaeus, et Livius
in Sainnio ; at Saurai um seu Samnitium , id «st Samnitium regio—
пет idem Plin. libro citato с. 12;. in Italiae regione quarla descri-
bit, omnes fere conveniunt aDiomede fuisse conditam, ideo noster 158
eanivocat Люиудоьс ycoijíov, i. e. Diomedis oppidum seu urbem. b
Idem affirmât Servius ad Virgilii Aeneid. lib. 8. v. 9.
Minitur et magni Venulus Diomedis ad urbem
Qui petat aujrilium.
Ad quem locum inquit ill e: Diomedes postquam reperit ira Vene
ris a se vulneratae , uxorem cum Cillabaro , ut Ijucilius, vel Co
meta, ut plcrique iradunt, lurpiter vivere, noluit revertí ad pa—
triam , vel ut dicitur ab adulteris proturbatut , sed ienuit partes

r
 264 THOMAE DE PINEDO
■ **
jépuliae:' et edomlta omni moniis Gargani multitudine in eoäenx
iraclu civitates plurimas condidit. Nam et Bencventum et jieauum
.Tuticum ipse condidit, ut Arpos; quae et Argiripa diciiur, ai
quam nunc Vcnulus mittitur: non s/rpinum , quam constat esse
Campaniae , unde Cicero arpiñas. Saepe evcrsaui et instauratam
fuisse, alque Adriano IV. Pontif. ¿Max. a Guilielmo Normanno Si-
ciliae rege declarato datam, auctor est Leander Albertus iu Sa-
mniles ex Platina et Blondo , ad quam a îieapoli XXX fere M. P.
intercederé inquit. Prolulit olim Orbilium Graiumaticuin , Cice-
ronjs syuchronuin, quem inter illustres Grammaticos cclebratSue-
tonius, et vixisse inquit prope ad ' centesimum aetatis annum,
amissa iam pridem memoria. iMemoratur eliain Horatio Epislola-
mm lib. 2. v. 71. cuius discijuilum se fuisse innuil, atque plago-
sum vocat, scilicet quod in discípulos esset naturae acerbae, ut
inquit Suet, loco citato. Produxit etiam Gregorium VIII. Pontif.
Max. testibus Platina et Blondo.
— Oiôi, ort кгi]fia ¿lioiiijSovç, ij xaï Malosvzàç ¿Ае'угто.]
In lus verbis suspicor, esse inenduiu . pro xzïjjxa , si res foret moi
fori, legerem xzíaiict, pro i¡ scriberem то. Praecedil еш'ш ^opior,
vel subintelligendum nokiç. Iam nota próxima praecedenli dixiinus
Beneventuiu fuisse urbem Italiae a Diomede conditam ; nunc in
quit noster dietam quoque fuisse Maleventum (pro MaXoevzôç
lege Maktßevzoc) quod testatur Livius lib. 9. Omisso ceriamine
caesi , captique Samnites, nisi qui Maleventum, cui nunc urbi
Benevenlum nomenest, perfugerunt. Ex quibus verbis apparet
prius Maleventum, postea per eupbemiam forsitan Benevenlum hoc
oppidum appellatum fuisse.
. ;— JÖ idvixov, Btvtßcvuvoc.] Gentile urbis Beneventi dici—
tur Graecis Btvißivzlvoc, at Latinis Bcneventani , Livius lib. 24.
Jîencvcnlani omnis turba effusa quam obviam ad portas cocissent,
i complecli milites , gratulan, vocare in hospitium.
— Eozi xa\ ixkír¡ Kaanavíac, día той ö, щ etc.] Esse
aliâm urbem Campaniae, Italiae regionis Benebendum per d,
cuius gentile Benebendeus , inquit noster auctor, sed sine au-
ctore. Forsitan error procedit hinc , quod aliqui locabaut Bene—
.. vcnluiu inter Uirpinos , alii inter Samnites, ut in Bevcßsvxoc ati-
notaviinii3.
159 Bévva, itiliç воихщ xaï Si cvàç v, xal Sià Svo.] Benna,
a urbs Tbraciae, et per unum n et per duo. Quorum gentile Ben-
iiae. Meuïorautur Piinio lib. 4. с. 11. inter Tbraciae populos. Eo-
rum regio Bennica celebratur a Ptolemaeo lib. 3. с 11.
Bivva pía ßovfo) zuv èv Есревю яеиктг) etc.] Meo quidem
iudicio pessime se babent baec verba, propter oscitantiqm , vel
 ANNOTATIONES. 265

typography, vel transscribentis; utriusque enim rationibas in-

ferri debet idaçpuAun. Sic legenda esse existimo: Bévva, pía ßov-
Aj) ràv iv'Ecpíeco ntvxe etc. id est: Benna , urtus ex quinqué in
Epheso senalus ordinibus. Et maiusculis lilteris sic erat scriben-
dum : В E N NA , pía ßovXri twv etc. Sed pla dictio per iiicuriam
adiuncta fuit praeccdenti diclioni, ac factum est В E N NA MI A,
quae lectio in eumdein crrorem traxit sccumOrtelium in suoThe-
sauro Geographico ; pro пеаптг] vero lego névrc ; sic enim noster
in eadein seclione habet, in qua memora t quinqué illos Senato-
rum ordiues, qui erant in oppido Epheso , quorum non venit
mihi in mentent ; utrumne ilia sint omnia verba Epbori , an no-
»tri auctoris, non estfacile dictu. Non enim babemus Ephorum.
Btoyn, Ttóhg &gáxr¡g , ярое trj Xtççiovtjac».] Berge, urbe .
Tbraciae prope Cbersonesum. Memoratur Ptolemaeo lib. 3. с. 13.
inter civitates mediterráneas Odomantices seu Edonidis Maeedo-
niac regionis, cui Bégya dicitur, quoniam Ptol. plerumque se
qui tur terminationes I, at ¡riorum in oppidoruni nominibus; eadeni
fuit urbs ; namque Tbracia erat Macedoniae contérmina.
— Siqúpav di xtápr\v ovrijv Myu, ¿| i¡g o etc.] In quit no—
eter Strabonem vocare Bergen urbem seu Thraciae, ut idem in-*- ,
quit, seu Macedoniae, ut Ptolemaeus , vicum seu pagum, unde
fuit Antiphanes Bergaeus dictus. Fallitur epitomator noster. Ber
ge enim non memoratur Straboni, sed Bergaeus, et Antiphanes
lib. 1. et 2. de quo videsis nostrum cominentariolum Auctorurn 159
quos ad testimonium vocat Steplianus. . . b
Btçcvixai, Ttôltiç с¡j. Пдыттц , vno IIv^pov etc.] Sex hu-
ius nouiinis urbes célébrât Auetor noster, quibus tres addidit
ЛЬ. Ortel. in suo Thesauro Geographico: primant inquit condi-
tam fuisse a Pyrrho iuniore; sed ubi terraruin, omisit dicere.
Plutarchus vero in Pyrrho nos id docet hisce verbis: Mtpvr¡pí-
*oc ôè BiQtvíxr¡c , xol rholiuciíov , naioíov psv avrm ycvóptvov
i£ 'AvTiyóvr¡c , ÜToktpaiov ¿vópaatv, olxíoac Se jiÓAiv iv ttj
Xt{iúovt'¡oi¡> T7JÇ Hrttígov, Bioevi/.íSa ngoar¡yóqivasv. id est: Be»
renices aulem ei Piolcmaci memor , naium sibi ex Antigonefilium
appellatrii Ptolemaeum , et civilatcm , quam in Cherroneso Epiri'
condidit , Bcrenicida vocavit. Nota Plutarchutn dixisse Bercnici~
da , quam noster Berenicen , quod est frequent issimum in oppi
doruni nominibus apud auctores. •
— Atvxiqa, vno q>ilaSêktpov IlxoXtpaíov.] Secundam Be
renicen condilam fuisse tradit a Pbiladelpho Ptolemaeo , sed ubi
Worum divinandum nobis, ut solet, relinquit. Ego autem reor
esse quae memoratur Plinio lib. 6- с 29. Berenice, oppidum ma-
irit Fhiladelphi nomine, ad quod iter a Copio diximus. Quam

r \
 266 THOMAE DE PIJSEOO

idem Auctor libro capiteque citato in sinu maris Rubri locat,

quem confundunt scriptures cum Troglodytico et Aethiopico.
Eius meminit Strabo lib. 2- Ev SI £vi'ivr¡ xaï Bujeví/.ij xr¡ iv то»
'yioußia> xókncp, xaï ту TomykoôvTixij , ката &toivàç tçoTtàç о
¿¡кюд xöta xoffvtprjç yíyvtTCit. id est: Syenac vero et Berenicae in
Arábico sinu et in Troglodytica Solstitio acstivo Sol supra verti—
нет decurrit. losephus Antiquit. lib. 8. c. 2. ait esse , quae in
öS. dicitur Asiongaber , in qua rex Selomoh celebrem illani clas-
«em aedifica vit , Evavnr¡yr¡aazo Si ¿ Batsiktvç iv xà AiyvnxutxtS
кокпы вхаащ nollà , xijç ¡Qvdoùç &akáaat¡c l'v xivi xóita Xtyofiê-
vco 'AaiwyyaßtQOc. Avxr¡ yàp Beçtvixi] xaksixai, ov по$$ш Eilet-
160 vijç nólttúc, f¡ %áoa xo kqIv ' lovSaíuv r¡v. id est: Hex vero [Se*
a lomoh] fecit in Aegyptiaco sinu multas naves, in quodam loco
maris Rubri , qui dicitur Asiongaberus. Hace enim Berenice vo-
catur , non longe ab Elana urbe, quae regio antea Iiidaeorum eral.
Memoratur etiam Ptolemaeo lib. 4. с. 8- et Arrhiaiio i» Periplo
maris Erytliraei, inter cuius insignes portus babuit seciuidum
locum.
—. То'пц , h ту TcuykoSvuxij.] Tertio loco memorat Bere-
tricen ia Troglodytica regione. Cuius tncminit Plin. lib. 2. c. 63.
(Jonstalquc in Berenice urbe Troglodytarum , et inde stadiis qua
tuor millibus весе. XX. in eadem genie, Plolemaide oppido,
auod in margine Rubri maris ad primos elephanlorum venatus con
dition est , hoc idem ante Solstitium , etc.
— "Exxr¡, 7¡TtQÓxsQov''EontQ\c, exijOy Si et«.] Sexto loco
célébrât Berenicen , quae prius Htsperis voca ta fuit, ношен ad
epta a Berenice Ptolemaei uxore, cuius etiara situm Diogenis lu
cerna quaerendum nobis relinquit , qua praelucente eüm inve-
niraus apud Solinum c. 40. Circa eoctimum , inquitille, Syrtùtm
cornu Berenicen civitatem alluit Lethon amnis , inferna , ut pu—
tant , exundatione prorumpens , et apud prístinos vates laticc me-
moratus oblivionis. Hanc Beronic* munivit , quae Ptolemaeo ter,
tio fuit nupia, et in maiori Syrte locavit. Berenice, et Berenice
eadem est et civilas et regina , sed sicut huius nominis diversa«
fuere civitates , ita diversae fuere foeminae. Huius vero nominis
foeminarum celeberriuiae fuere Berenice uxor et sóror Ptolemaei
Lagi, si bene nieinini, et mater Philadelphi cuius Theocritus
meminit, et earn maxime laudat ut et , Ptolemaeum Idyllio 18.
Haec repreliendit Plolemaeum marilum et fratrem apud Aelianutn
de Varia Historia, lib. 14. с. 43. quod inter aleae lusuni de bo-
miiium capitibus dcceiiieret, legente puero reoruin nomina, e
cuius niauibus accepto libello , nun perniisit ut ad finem usqu«
legeren tur, dicens non sic obiter adverlenduim aniinuiu esse,
 ANNOTATIONES. 267

qnum de hominis ealutc quacrilur , sod altius cogitandum et re-

bnquonda ludiera , où yào óuolav lïvcu xt)v màaiv ir¡v xäv «ú-
ßav, xot xr¡v TbTv G(o¡.iázujv. i. e. Non enim similem esse casum
seu laclum lesserarum et corporum. Altera Berenice fuit l'tule-
iiiiici Fhiladelphi ex Arsinoe» regina iilia , cuius capillum relulit
inter aidera Conoii insignisMalhematicus gratiam Ptulcinaci Ever-
gelae uiariti aueupatus, de quo Callimachus carmen conippeuit,
quod Catul. in Latinum seriuonem transtulit, et inter eius opera
iiivciiilur cum bac épigraphe, De coma Berenices 67. Graccis
dicitur Be üevÍxíjc nAóxvfioc. Latinis Berenices crinis, seu caplllus,,
sen coma. Ferperan) apud Ilcsych. scnbitur Begtvínr¡c якокаяод,
»pud quem etiani iactue quidam taloruni sic vocatur . de quo vi-
dcsis Meurs, de I,ud. Graec. pag. 8. £i ctiam Ftoleinaeus rex
niaritu» et frater Obeliscum erexit in Arsinoe , teste Plinio lib. 36.
с 9- ас earn Aegyptii coluerunt Veneris Ziephyriiidis nomine, ut
ad Ze cpv'jiov annotabimus. Et boc de Berenicis rçginis lanquaiu
parergon dictum sufíiciat. Rcvcrtuiuur ad urbçra Berenicen, quant
sexto loco inter reliques locat Auctor noster , et prius Hespéri
da dictant fuisse inquit, ad cuius testimonium adduxiitius ver
ba Solini, quae ex Plinii lib. 5- с. 5- transscripsit i Berenice , in-
quit, in Syrtls cxtimo согпц est, quondam tocata Hesperidum
supra tile latum , vagantibus Graeciae Jabulis. Nep procul ante
oppidum fiuvius Leihon , Lucus sacer, ubi Hesperidum horti mer
morantur. Abcst a Lepti ccclxxxv. M, passuum. Ejus ctiam
nulluni t Ptoleniaeus lib. 4. с 4. Beoevíy.r¡t ц xcà r Eqxtaiàtç. i. e.
Berenice , quae et Hesperides. Mela lib, 1. с. 8- Urbes, Hespe
ria . Apollonia, Ptolemais, Arsinoë, atque (unde terris потел
est) ipsa Gyrene. Quia baec Libyae regio habebat has quinqué ce
lebres urbes, ideo Pentapolitana regio, et ab urbe praecipua Cy
rene dicebatur Cyrcnaica. Sic enim hac de causa vocatur a Pli- jgo
uio libro capiteque citatq, circa quam innuit fuisse Hesperidum Ь
illos bortos a poetis decantato«, ad quos alludit Yirg. Aen, üb, 4*
v. 482.
Ubi maximus Atlas
Axem humero torquet stellis ardentibus aptum.
JJinc mihi Massylac gentes monstrata sacerdos
Hesperidum templi cusios ; epulasque draconi
Quae dabat.
Ad quem locum inquit Serv. [Sacerdos] praedieta, quae est
oriunda Massylla , aliquando liuili Hesperiduui Sacerdos , nunc
habitons circa Ailantem. Nam aliter non procedit , Massylla
tnim mediterránea est : Berenice cultas liibyae , unde kaud longe
»"«I horti Hesperidum. Atlas vero mon* mßximus iu Mauritania

r 4t
 268 ТЦОМАЕ DE PINEDO

est. Quidam tarnen йог/os circa lurres [lege Syrtes] pósitos fra-
dunt. Scrvius puta vit Virgilium loqui de Massiliensibus Gnlliae
populis mediterranei maris oram Hicolentibus , íicmpe non vcnit
illiin meutern Masaesyliorum, et Masyloensium Mauritaniae gen
tium, quas Periegeta célébrât v. 187. et Virgilio dicuntur Mas-
' sylae gentes. Quid illis vagantibus Graeciae fabulis de Hesperi-
dum bortis signifîcaretur non est nostri instituti aperire, prae-
eertim cum apinae tricaeque huiusinodi nobis non placeant. Hi
horti locaudi sunt una cum campis Elysiis in beatoruin insulis ;
alium situm eis adscribiré nescio. Ego cnim non poëlor, нес po-
dager, ut Ennius, de quibus videndus est Natal, lib. 7. Diod.
Bibliotliecae Historicae lib. 5. tantum apponam verba Solini ex
capite 37. Nam de hortis He.speridum el pervigili ríracone , ne fa-
тпае licentia vulnerctur , fides et ratio haec est. Fleccuoso meat»
aestuarium e mari fertur adeo sinuosis laieribus tortuosum , ut-vi-
eentibus proeul lapsus angueos fraeta verligine mentiatur. Id de—
sumpsit Solinus ex Plinii Hb. 5. с. 1.
— Еьсутаи «aï Btçevixeia.] Invenitur etiam Berenicia.
Nempe a Berenice per paragogen, sicut etiam ex Berenicia fit per
eynaloeplien Berenice , de quibus egimus in 'Луаина.
— "Eon «ai Skkrj ntoi £vqiuv, ijv Ilckkav xctkovoi.] Cum
in principio liuius sectionis, in qua agitur de Berenicis diversis,
dixerit sex fuisse huius nominis civitates, nunc tanquain super-
iniinerariam addit illis Berenicen circa Syriam, quam Pellam,
utinquit, vocabant, at in Pella ab codein Coelesyriae assigna-
*tur ас Butis non Berenice dicilur , de qua vide quae illic anuo-
tamus.
Beçéxvvroç, ytvwr) tijç tv&claç aQçijTOV.] Berecyutos
inquit esse genitivum a nominativo iuusitato, esse vero urbcin
Phrygiae ; Servio est castelluin ; eius verba infra appono. ur-
bemnemo, quod sciam, memorat: Berecyntes autem Straboni
lib. 10. est gens Phrygiae: 01 ôh BegEnvvrtc, Oovyuv « tpvkov,
jtai ¿лкшд oí Фдьусд , »toi xwv Toáatv oí яер» rr]v Iôrjv xaxoi-
xotjvrse, ' Piav phv xoî avrol xiuàoi , xal àoyiâÇovOt ravTT¡, u,r¡-
têça xakovvTtç &tcSv. id est: Berecyntes vero , quaedamPhrygum
gens, et simpliciter Phryges , el Troum, qui circa Jdam accolunt,
Rheam sane el ipsi colunt , et ei orgia -peragunt , matrem vocan~
tes üeorum. Ac quia Cybele mater Dcum in Phrygia praecipue
eolebatur, ideo a Poclis Berecynthia dicebatur. VirgiL suffieial
pro omnibus. Sic ille Aeneid. lib. 6.
—— Qualis Berecynthia maler
Jnvchitur curru Phrygias lurrita per urbes
Lacla Dcum partu.
 ANNOTATIONEN 269

Ad quem locum Servi us,' Berecynthos, casiellum est Phrygiae

iuxtaSangariumßuvium, ubi maier Dedm colítur. De huiusiny-
tbologia consule sis Lucretium graphice eam depingenlein et ex-
pikantem, lib. 2- Alii per i tenue, alii per th aspiratuni id 110-
minis scribunt.
— 'Aq> ov i\ Beotxvvxia %a>Qa , xal то ¿ùvr/.ùv , Bsqiy.vv- 161
tat etc.] Inquit regionem dici Berecyntiam, et gentile, Bere- a
c\ nlao, qaod noster interpretatur de urbe Phrygiae quam so-
niniavit. Hesychius inquit de Fhrygia. Sic enim ille: Btfjexvvxai,
dovyuv Tt yévoc, xal nçoxiçov Biçexvvxia r¡ <Dovyiu etc. id est:
Berecyntae, Phrygum quoddam genus, et prius Berecyntia,
Plirygia.
Bt Q tvi/.L Sen, Srjfioç xi}ç IJxokrpaîSos tpvkijç.] Berenici-
dac, arum, populus, i. e. oppidum Ptoleuiaidis tribus. Лишен
accepit , ut infra in eadem sectione inquit, a Berenice filia Ma
gue, eademque uxore Ptolemaei; Hesychio Btoovixiöai dicitur,
quia utroque modo diccbalur regina illa , nenipe Berenice et Be
renice, de quo populo vide Meursium de Pop. Attic.
— Aixa yap opvkàç ïiovxîç 'At}r\vuïoi etc.] Cum decern tri
bus, inquit noster, haberent Athciiienscs, eis addiderunt duas
Aniigonida et Demetriada: has duas postea vocarunt Aiiulida et
RoUmaida, scilicet a regibus Attalo et Ptolemaeo, propter be
neficia ab eis accepta,- cuius rei lue tiples est testis Pausanias
lib. 1. Placet omnium nomina referre , re altius repetita, quam
attigimus in Алхц. Sed praestat ea audire ex ore lui. Poliucis
lib. 8. с. 9. sectione 31. Kai ai <pvkai, xiaç usv ¿m Kîxqotwç,
ijeav xioGaotç, Ktxooniç, Avx6%9av , 'Axraia, llaçakia, im ôk
Kçavaov u,txcivou,áe{h¡Gav , Koavaïç, 'Axùlç, MíOÓyaia, Aia-
*çiç. Ertlù'c 'Eoi-fioviov, Aiàç, 'A&rjvaïç, rioasiôaiviùç, ' Hq>ai—
otutc. Ano b\ той Icùvoç nalSmv * inï igi%&ovctùç те ♦ xal Aeov-
los, Onkïxai, Aiyixoçtiç * Kâôiiç. 'Eni öi 'Akxucimvoç, ôêxa
iyévovxo ix Ttokktôv évouáxav, èçopêvov xov Ilvdiov , 'JEipfjjdlff,
KsxQontç , Alylç, Ilavôtovlç, 'Axafiavzlç , Avxiox'tç, Atovxlc,
O/vie, Inno&oavxlç , Alavxiç. IlQoasxê&rjaav ôi avxaiç ôvo,
Avxiyoviç, xal At]ui]xgiaç , aç vaxtçov ftcxcùvôuaaav, 'Axrakiôa,
xal Tlxoktuaiô.a. Id est: Et tribus quidem , usque ad Cccropem,
quatuorfuerunt , Cecropis, autochthon, Aetata, Paralia ; post
Cranaum vero adnominatae sunt, Crânais, At this, Mesogaea,
Diacris; sed post Erichthonium , Dias, uithenais h. e. Palladia,
fotidonias, h. e. Neptunia, Jiephaestias, h. e. Vulcaniaj ve
rum ab Tonis liberis * sub Erich/ /tonco * et Leonte , Oplitae, uie-
gicoreis, Cadeis. Sub ALlcmaeone autem, Apolline interrogate,
decern Jactae sunt ex mullís nominibus , Erechthis , Cecropis,
 UfÙ THOMAÈ DÉ PINEDO

161 Aegis, Pandioms, Acamahtis , Antiochis , Leontíé, Veins, Htp-

* pothoontis, Acantis; his vero addiderunt duas, Antigomda et
Demetriada, quas postea Attalida et Ptolemaida nominarunt. Jifa
mutila verba sic legunt aliqui: ht\ 'Eçt%9éwç Teliovriç, 'OnXî-
TCti , Alytxoçtiç , Açyâôtiç. h. e. Sub Erichlheo TelcOMes , Opli-
ttte, Aegicorcis , Argadeis. Inquit lui. Pollux sub Alcmaeone
decern factas fuisse tribus.- Herodotus autem lib. 5. с. 69. Cli-
sthenein id fecisse tradit. Eponymi vero dicebantur Heroes , a
quibus nomina aecepere, qu'os omnes memorat Pausanias in Al-
ticM; ac ne quid desideres, eorum nomina appono: Hippothoon
Neptuni films ex Alópe, Antiochtis Herculis e Meda, AiaxTels-
monis , ex Atbeniensibus Leo, Erechtheus, Aegaeus, Oeneus,
Acarhas Tliesei, Cecrops , Pandion, Attains Mysüi , Ptolem.
Aègyptius, id est, Attains Mysorum Ptolem. Аесурпотиптстех.
— 'Ano BiQrvixr¡c т-ijç Maya &vyérçog etc.] Cave, ne pu
tei Magam esse noiiirn foeminae. Fuit enim Magas iste Clins Be
renices, non, ut inquit noster, Berenice filia Magae, ut expíes-
sis verbis testatur Pausan, lib. 1. Kvor¡vr¡c Si anoGiíar¡c , Me
yas Btçtvlxriç vtog ПгоХща'ко rózt avvoixovGr¡c , ïtu nijinra ¡it-
ttt T)¡v aicóozaeiv file Kvor¡vr¡v. Cum ab eo descivisset Cyreriè,
JUlagas Berenicaeßlius, quam tunc in matrimonio habebat Ptote-
m'aeus , quinto post defectionem anno cam cepit. Adimerrt am-
phibolologiam auctor noster, si diccret ¿no Bfcevíxr¡c ti¡c rov Ma
ya (itjtQOc, sed in huiusmodi locutionibus, plerumque nominibus
virorum et foeminarum propriis non apponunt artículos, cuius
rei passim occurrunt exempla eis, qui non Sunt hospites in Gra*-
corum Auctorum lectione.
— Slvo;.iáe9r¡6ttv BsQtvixîScti , oí Sr¡¡iótai.] Bcrenicidae,
populus Ptolemaidis tribus dicebatur, ét popularle etiam, sed
(j uando id Hominis de populo dicebatur, habebat accentuin acu-
tum in penúltima, at quando de oppidañJsr áccentu circumflexo
íh eadem penúltima notabatur.
— M&akíoat y¿o, xa\ Bovráoat.] Quaere sis horutu itlruiri-
que suo loco.
— Ta tic tiicov, tic BtQtvtxt&mv <paat etc.] Huiusmodi I<*>
cutiones tralatitiae aunt, subintelligendinn Sijaov , scilicet tic
BfoïvixiôtSv Srjpov, ad Berenicidarum populum, Iv Biçtvnitâàw
<5>¡f«M in Berenicidarum populo , quod iam alibi mohuimus; La-
tini similem babent locutionem.
162 Bio o tot, nóktc Maxtôovlaç etc.] Diversas refert senten*-
a tias de Beroeae Macedoniae urbis conditoribus , quarum quae-
nam sit Vera, ne Chrj'sippus quidem edisscret. In tencbris ciiim
sine Antistbenis seu JHogenis lucerna lutein videre est ¿Sivcetov.
 ANNOTATÍONES. tf%

Eius situm nos docet Silabo in Excerptis ex Iibri seplimi fine:

"Ou r¡ ¡ligota nóil»; iv xaïç vnmottaiç y.tïiai xov Btapiov oçovg.
kl est: Quod Beroea urbs ad latus iacet Bermii montis. Plih.
lib. 4. с. 10. inter Macedoniae urbes primo loco numeral Pellam:
secundo Beroeam ; Ptolemaeus lib. 3. с. 13. inter Emalhiae Ma-
cedoniae regionis urbes earn locat. Memoratur etiam Constantino
Porphyrogenetae de Them. lib. 2. Them. Macedoniae , necnon in
Act. Apóstol, с. 17. ▼. 12.
— "Eau y.at tkjIiç Evoiaç, etc.] Est et urbs Syriae. Se
cundo loco memora t Epitoinator noster Beroeam, urbem Syriae,
a Seleuco Nicatore conditam, teste Eusebio Chronic. Can. quae
liodie Aleppo dicitur , illarum regionum emporium celebcrriniuiu
sub Turcis, decern dierum itinere a Damasco, testibus Alexan-
drino, in suo Lex. Geographico et Ortelio in suo Thesauro.
— Ol д' iy%aotoi, BfQouai, v.ai to i&vtxov, Btçoevç.Ji
Epitomator noster agnoscit dillercntiain inter tovç lyyatQÎovç et
то i&vixàv, quam non novit Ammonius Jtfol ¿ftoiW v.ai Siampçmv
iîittùv. Gentile vero Beroeus seu Latino ore Beroensis deducitnr
ab В ero ti. Sic eniin etiam dicebatur eadem urbs, ut inquit no
ster, al a Beroea debet deduci Beroeeus, seu Beroeensis, horurn
ultimo utitur Plin. lib. 5- с. 23.
Bioovvoç, ù>ç /lovydovvoç , 'iraXixq nôhg.] Berunus ab
Epitomatore nostro dicitur urbs Itálica, sed fallitur. Erat eniin
nrbsNorica, quae Ptolemaeo lib. 2. с. 14- vocatur Ovíoovvovt
Virunum , et inter Noricorum urbes locatur, ut et Pliuio Nat.
Hist. lib. 3. С 24. cui eodeui modo Virunum appellatur. Bt¡QOV-
»wv Virunium dicitur Suidae , cuius etymologiani aíTert ex lin
gua Latina Btjoovvog , i. e. Virunus. unde evincitur aetate Suidae
to i) pronuncian ut iota, ut et hodie jjronunciant Graeci. Ali—
quam olim fuisse difierentiam inter has vocales nullus dubilo,
sed non adeo magnam ac nunc faciunt non solum in hi*, verum
etiam in diphthongis, quidquid dicat Erasmus in erudito suo jçg
Dialogo de recta Latiui Graccique sermonis pronunciatione. ь
Certo certius est, nec de his елеусо, veram Linguarum, quae
aero cessere , pronunciationem sciri non posse. Hace eniin non
arte, sed viva voce discebatur ; sed ad Spartain nostrum reverta-
mur. Ex hac Auctoris noslri sectione de Beruno conatur probare
Уierius Valerianue Belunensis in libello , quem de antiquitatibus
suae patriae conscripsit, Berunum et Belunum fuisse idem oppi
dum, sed obstant Ptolemaeus et Plinius; apud huno lib. 3- с. 24.
Virunum, eiusdein libri с 19- Belunum, diversa sunt oppida,
äpud ilium lib. 3- с. 1 . Belunum inter civitates Venetiae mediter
ráneas numeratur, Virunum auteui eiusdeui lib. 2. с. 14. inter

Г v
 272 THOMAE DE PINEDO

Norici sub Danubio oppida locatur. Ac obiter nolandum , Nori~

cum neutro gen. de Noricorum regioiie dici apud scriptores.
— MíTogii tcSv' SIqixóv.] Inter Horicos, iidenter lege (it-
Tttijv TCDi/ Noiqixmv , inier Noticos. Hanc enim urban Ptolemaeus
lib. 2. c. 14. inter Noricorum urbes memorat, ut nota praece—
denti annotaviinus.
В é a ß ix oç , vrjßiStov nt q\ KvÇtxov , etc.] Besbicus, insu
la parva circa Gyzicum , apud quam in Propontidem aquas exo-
perabat Bbyndacus iluvius ; Cyzicus etiam erat insula in Propon-
tide, duobus poulibus continenti adiuncta, quae urbeni eiusdcm
Hominis ad ipso« ponies babebat, teste Strabone lib. 12. Besbi
cus autem antea erat contineiis Bilbyniae annexa. Namque (sunt
verba Plin. lib. 2. с 88.) et hoc modo ínsulas rerum natura fecit.
Avellil Siciliam Italiae, Cyprum Syriae , Euboeam Boeotiae,
.ЖиЬоеае Aialaniem et Macrin, Besbycum Bithyniae , Leucosiam
Sirenum promontorio. Idem auclor lib. 5. c. 32. Est et Antio-
chia, et contra fauces Rhyndaci Besbicus, decern et octo mill,
vircuitu.
— IlQOx¿vr¡eoc. etc ] Sunt Diogenis Cyziceni verba ex eius
lib. 1. de scptem circa patriam euam insulis, quibus in verbis
octo insularum inveniuntur nomina , rum Septem lantum insulae
nominandae essent, quamobrem suspicor aliquam ex eis duplici
nomine insigniri, de quibus nunc supersedeo dicere, eis suo lo
co locum daturas, Ulis scilicet, de quibus egerit epitomator
nosier.
163 В £ ex /к, itóhg Avoóvmv, etc.] Bescia, seu ore Latino Ve-
* scia, urbs Ausonum, memoratur Li vio lib. 8. c. 11. Qui Lati-
norum pugnae svperfuerant , multis iiineribus dissipait, cum se in
unum conglobassent , Vescia urbs eis receptaculum fuit.
— To è&vixov Btaxiárr¡c , etc.] Gentile Vesciae urbis Au—
кипит Graecis dicitur Besciates etBescianus, at Latinis Vcscini
dicerentur. Sic enim ab liuiusmodi forma gentile formatur; ex
plurimis esto in exemplum Nuceria , Aricia, Saturnia, Pollen-
tia, a quibus lit gentile Nucerini, Aricini, Saturnini, Pollentiiu.
eje a Vescia Vescini.
Bé%s tp, Sdvoç Zxvdixov, wç ZánetQ.] Bechir, is, gens
Scythica, memoratur Apollonio Hhodio Argonauticoruin lib. 2.
V.S96.
. — (Ddvoav ô' èqiv7teç9iv feat
Maxçcoveç , ¡xczà ô av тошаш cpvXa Be/úquv-
'Е&йцд ôi 2¿7ttiQts iní ccpiGi vauxiovoi,
Bv&iqí с à ' &rl Toioiv ¿цткахсд
 ANNOTATIONES. 273
Supra Philyres sunt
lUacrones , postea vero ingenies nationes ISechirum
Dónde autem Sapires prope ipsos habitant
Byzeres vero hisfinitimi.
Eaedcm gentes celebrantur etiam Periegctae v. 765-
BvÇngéç то» :roiJ:«, xa\ ay/p&i (pvXa BtytÍQav,
JMaxcavtc , OikvQtç is, Kai o'i uúeovvac t'^ovOí
¿tovçazêovç.
byzeres tibi primum , ас prope gentes Bechirunt
Macrones , Philyresque, et qui turres habent
Ligneas.
Ipsissimi lucre populi , quamvis Periegeta v. 763. eos locet in
ter Poiiti gentes Euxini.
Bytktfia, nôXiç IlttlaiOTlvrjç , etc.] Betlema, urbe Palae-
stinae apud Hierosolyma neutro plurativo. Ut et Hierosolyma.
Palaeslinam ethnici scriptores, ludaeam Ecclesiastic] semper vo-
cant fiegioiieui , in qua buius Hominis duae fuere urbes, prima
perlincbat ad tribuin Jcbudah , secunda ad tribuin Zabulón,
utriusque noincn corruptum est ab ílcbraea lingua , in qua dici-
tur СзпЬ ¡TO belh lechem i. e. domus-panis. Septuaginta senes non
curantes, ut soient, literam guturalem vertunt Bethléem; unde
Graeci ad Graecae linguae dialecluin deflexo nomme Betlema di—
xerunt. Prior fuit urbs celebérrima scpulchro Rachel adamatae
uxoris lucobi Patriarchae , prius Ephratha vocata fuit , ut appa-
rct ex Geneseais c. S5- v. 19- Earn quotjue illustravit Ibsan nu- 163
lucrosa sobóle, uiius ex Iudicibus Israël, de quo Iudicutn с 12. b
v. <i. legiraus habuisse triginta iilios, ac totidem filias, quos
omnex matrimonio iunxit: filiis uxores , filiabus mai ¡tus quae-
rens. Sed multo magis urbein nobilitarunt' Davidis et Iesu ÎVaza-
reni natales, quam postea Helena Const an tini Impera tor ¡s mater
templo insignivit, ас deinde Paula foemina Romana, quatuor
ibi iiislilulis monasteriis, et ut est rerum humanarutn vicissitude,
non solum Hebraea et Christiana , sed etiam Ethnica religione
fuit insiguis. Inibi enim fuit Lucus Thamuz, i. e. Adonidis, ac
cic ubi Christus parvulue vagiit, Veneris amasius plangebatur,
at inquit D. Hieronymus in Psalm. 85- et in Epist. ad Paulin.
None sub Mahometanis obscura iacet, ac paucissimos habet in
colas, sed multas ruinas inconstantis fortuuac lestes et testimo
nia. Ibi etiam Hieronymus inonasterium construxit, atque sepul.
tus fuit, auctorc Marcellino in Chronico, Indictionc quinta.
Iain quando inhuius ecleberrimi viri mentionem incidimus, non
ab re fore iudicavimus admonere lectorem communein omniuiu
pictorum errorem, qui eutu pingunt vestibus Cardinalities ; cum
Stephanus Vol. IV. S
 274 THOMAE DE PINEDO

eius actate nondum Cardinales essent in rerutn natura. Postea

cnim creati fuerunt óptimo consilio in Ecclesiae ('.In islianae au-
ctoritatem, et ut ex eis in Poiitificem eligeretur dignissimus ; sed
ad Betlema redeatnus. Altera liuius nominis urbs, quae pertine-
bat ad tribum Zùbulonis , celebratur Iosue c. 32- v. 15. de utra-
que vide sis Christ iaiiu/ii Adrichomium, et Christophori Heid—
manni Palacstinam.
— 'iúarinog Sé <pr¡aiv , Ix Br¡xX((iav.] Ioseplius vero dicit
Ex Betlecmis , scilicet forma Betlecmae , arum, lile enim Anti-
quit. lib. 6. с. 9. utitur liuius urbis nomine forma foem. et sin-
gul. num. E¡V Br¡&Xtfir¡v. i. e. ad urbem Belhlemen. Fuisse uiiam
ex decern Iudaeae toparcliüs testatur Plinius lib. 5. с. 14. apud.
quem male scribilur Betholenen , pro Belhlemen ; sed peius ad-
liuc apud losephum de Bello Iudaico lib. 5. с. 26. iuxta textunt
Graecum legitur: IlcóactOl (teta xrjg ¿ílkr¡g ôvvafitcoç ln\ xr¡v Bs-
&Xtnxr¡<pti>v TOJinpxíav. i. e. Proßciscilur cum caeteris copiis in
Bethleplepharum toparchiam. Perperatn etiam ill vei'sione Latina
dicilur Bethlepion loparc/Uam. Quae ex eodem nomine corrupta
esse existimo.
— "Eoxi Si itoXig xijg lovSa <pvXr¡g, etc.] Betlema esse ur
bem, quae pertinebat ad tribum Iebudah, inquit epitomator no-
ster: nos supra iu BifiXtpa ostendimns, duas fuisse huius Ho
minis urbes.
164 BijXog, r¡ xal MrjXog , jrpoç xalg HçctxXéovg oxrjXaiç.] Be-
a lus, vel et Moins, prope Herculis columnas. Lege sis BijXog i¡
jtotí Mr¡Xog, i. e. Belus , quae et Melus; sic enim plerumque lo
quitur cpilomator mister. Sed fallitur, Belus enim urbs Straboni
dicilur BeXùv, et Melus MeXXagia, prior nostro auctori quoque
dicitur BiXdv , de qua suo loco egimus; sed ipse ex una eadem-
que civitate , suo more fecit duas.
— Ta xovg ag^ctiovg ßfjXov Xêytiv xov ovSov xijg ê-vçag, etc.]
Nugatur Epitomator noster in eruenda etymologia ex nomine ur
bis BijXov, sed verum est |S»/Aôv non ßijXov significare xov ovdôv
eeu x»jc övoctg ut ipse inquit, seu tow owov , ut Hesycb. in Bw-
io'c. Quare apud nostrum pro ßijXov lege ßrjXov-
— MrjXoç Sk, Kai Mr¡X¿Qict, ôvoitoXnç, etc.] Epitomator
noster in BîjXog existimat Belutn et Melum eamdem fuisse urbem,
et nunc Mclum et Melariam duas diversas urbes esse opiriaturj
utraque sententia nulla nititur auctoritale, nisi Pytliagorica crû-
xiçtqia. Verosimilius est Belum et Belonem, de qua supra egi-
Dius eamdem fuisse urbem , quamvis scriptura et terminatione
différant, ut et Melum et Melariam. Huiusmodi enim terminatio-
num pexaßoXyv transía titiam esse saepe in hie nostris observation
 ANNOÏATIONES. 275

nibus lectorcm ailmonuimus; Melaría enim et Beb urbes simul

iiieuiuranlur a Mela lib. 2- с. 6. Atque linde nos sumas cingcnte
freto [sic Vadianus et Oliv, legunt , aliter Salinas, in Solinuin
fol. 288.] Melaría, et Belo , et Besippo. Strabo quoque easdem
urbes simul nominal, eins in liiloiv apposuimus verba. Plinius
eliain lib. 3. с. 1. Cuius ex adverso Gades inter Ínsulas dicendae,
Promontorium Junonis, portus Besippo , oppida Belon, Mellaría, ,
fretum ex atlántico mari Curleia Tartessos a Graecis dicta. Apud
Stepbaiium pro Mrjkaçta lege ex Strabone AhkXaçia. .
— Eni TOÎç nigaet Tt\v avztjv lacpaoiv üypvaiv.] Duae illae
civitates Melus et Melaria in Gne carinii nominum habent eandeni
emphasin, scilicet ut ipse inquit, аяо tijç xkr¡<J£ac xùv ¡i^kcùv.
Notior est fabula quam ut indicari egeat, ¡tijka Graece sunt et
mala , i. e. poma , et oves unde procedit poetarum Mala áurea,
et Vellus aureum. Sed illa etynia sunt ex Graecorum nugamen-
tis. Itaque relinquamus Stepbaiium nihil prorsus dicentem , at
que ad Stcphanum revertamur.
Bvvr¡, nóhc Kgr¡ry¡c, etc.] Byne, fidenter legendum B^vr¡
Bene; ordo enim literarum id exigit et gentile Br¡vaiog. Fuit
autera urbsCrelae. Eius etiam meminit Suidas in Br¡vr¡, cuius nota
sequenti appono verba, quae nostram lectionem Urinant.
— ' Piavàg yày 6 îtoiTjTtjç Br¡vaíog r¡v, 4¡ Keçcaxrjg, t¡
Kçrtç.] Rhianus poeta, de quo suo loco, fuit Beneus vel Cerea-
tes, [lege Ceretes] vel Cres. Bene autem ut sectione praecedenti
înquit Stephanus, erat urbs Cretan. Itaque iure óptimo dici po-
tuit ab urbe Beuaeus, ab insula Cres; pro Ktf/távtjc legendum
est KtQ¿vr¡g. Ceretae enim fucrunt eiusdem Cretae insulae populi,
teste Polyb. 1. 4. Kai nokvá$r¡vioi u(v y.aï KíQtxat xaï Aa^ixaïoi,
jryôj 6i xovioiç'Oinoi fiii Açnaôcov ou,o&v^aôov anoaxavxtg xrjs
rcôv Kvcoeoiav q>ikîag, ïyvaeav xoîg Avxxioiç avfiua^nv. i. e.
Et Polyrrhenii quidem , et Ceretae, et Lampaei, item Orii cum ißt
Arcadibus communi animo et consilio a Cnossiorum amicitia de— b
ficientes decreverunt Lyttiis auxiliari. Ceraetes etiam vocatur apud
Suidam, cuius verba promisse nota praecedenti sunt in 'Piavàç
buiusmodi: ' Ptuvôç. 'O xaï Kqtjç tôv Br¡vatog. Btjvr¡ Sh nokiç
Apijttjç. Tivig âe Kscaixqv, "Akkoi àl , ' J&áxr¡g xijg Mtaar¡vi¡g
avtôv laiócr¡OttV. i. e. Rhianus, gui Cres [Cretensis] et Benaeus
erat. Sene vero urbs Cretae. Quidam autem Ceraetem, alii vero
ex Ithaca Blessenes ipsum fuisse tradunt. Quare apud Stephan.
Telex Polybio legendum est Ktçêxrjg , vel ex Suida KcçaLtijç.
Interpres Latinus Suidae Aemil. Portus vir alioqui doctissimus
corrigendus est , qui Suidae mentem non percepit. Sic enim illa
Suidae vertit: Rhianus, qui Cretensis, et Benaeus erat. Bene
S 2

'
 276 THOMAE DE PIMEDO

enîm [est] urbs Crelac. Quidam vero Ceraeten [hanc~\ vacant, etc.
Exislimavit Ceraelen diet quoquc urbcin Benen , contra Suidae
m eut em , atquc in cundem crrorem induxit Ab. Orteliuin in suo
Thcsauro Geographico in Bena. Geraeteni vero vocatSuid. Rhia-
iiinii , non Benen urbem. ..
Br\oi&Qoç, ,-ro'Atç Tcto'ÍKr¡."\ Beritliros, urbs Troica, infe-
licior Troia , siquidem a nullo alio meinprutur. Supra Berylis
Troica quoquc urbs dicilur, ciusdein iufelicitalis parlir.eps.
Br¡cvt¿g, íióAic í>otvÍK»;e , etc.] Berytuui Phoeniciae ur
bem inqilit conditam fuisse a Saturno, quae autrquilate sua pot-
erat exultare cl ¡glorian, quoniain, ut loquitur eloquentissiinue
Hebraeoruin nnnip Qnp ^»'E i. e. a die'ius anliquis anliquitas
eius. Existimo id transa ipslsse Graecos ex diphlhera Iovis, si
quidem ¿oyatórtoa diphlhera loquitur auctor noster. Fuit Bery-
tus urbs maritima cum portu, teste Scylace in descriptione Sy-
riac et Phoeniciae, quae auctore Plinio lib. 5. с 50. colonia Но-
liianorum facta Foelix. Julia ap|>ellata fuit, quod factum fuisse
sub Augusto refort Euscb. Chronico Canone ; Anonymus , quem
Golhofredus vulgavit, legum sludiis celcberrimam fuisse lesta lu r
с 17- §• 8. Ex liac urbe fuit Taurus pbilosoplius Plalonicus Auli
Gellii familiaris, qui scripeit de differentia sectarum Platouis et
Àristoteiis, et alia, ut refert Suidas in Tavçoç. Sed ruagis uobi-
lilavil liaec urbem Sancbouinthqn omnium bistoricorum, dempto
Muscli, antiquissimus , qui de rebus Phocnicum Phoenicia lingua
scripsit, cuius operuin iactura magnum inflixit reipublicae lite—
raríae viiliius perpetuo dolcnduin. Eum Philo Byblius, non illc
VTcoßohualos ocio libris Graece interpretalüs est , teste Porpliy-
rio ns pi àxoyfjç , qui ctiam deperdili sunt , quamobrem \ u laus
illiitl factum est immedicabile.
— ' E%\r¡&4 № o*¿ *ô cvvSqov. Br¡Q yap. то cpçéaç nctç av-
roîç.] Agil nunc Epitomator npster de etymologia urbis Beryti,
quam sic vocatam inquit uià то cvvôçov i. e. quod esset aquosum
solum . uempe quia mullos puteos habebat. Bcr enim apud ipsos
est ¡¡ulcus quis ignorât Phoeniciam linguam fuisse vel prorsus
llebraeam, vcl eins Dialectum parum diversa in ? Hebraico "|Ю beer
dicitur puieiis. Hiuc Hesychius Br)p, to tpçiaç, £vgot. i. e. Her
puicus, Syri. Syrorum, Hebraeorum et Phpenicum linguae erant
simillimae.
165 — ' Iaxiulog o' Iv псыхт) , xi¡v loyyv ßrjnovxl Фои-г/.с/с ovo-
a ftójfiv qptjöiv , «V' ov y.ai xr¡v nú'uv , cíe ' jEAAádioc.J Hisiiaeus
vero lib. 1. robur beruli Phoeniccs vocare inquit, a quo et urbem,
ut Helladius; Sic haec verba legenda et intcrpnngenda censeo,
in quibus aliam etyinologiam Beryti urbis ex Ilistiaeo aíl'eil,
 ANNOTATIONEN. 277

nempe a ßijnovrl, quod Phoenices, ait ille, vocabant ßtjQovu rohur,

leu fortiludinem: ct illud ti finale est affixuin apud Hebracos,
quod significat meum , vel meani , quare ßijgovu debemus inter
pretan robur-tneum , seu fortiludinem -meam , ППЗ baruth oniin
significat cibum , alimenlum , et cum affixo V.VO beruthi, cibum.
meum , vel a Omentum - m eu m , id invenitur Psalm: ;69- 22- Sic
enim potuit vocari apud Phoenices robur , quod cibús addat vi
res, vel etiem potuit deduci a m<3 birah h. e. arx , quae Chai -
daice Est. '6. 2. dicitur i^n*P3 birtah. Ci'lTDM abrurùn eliain
apud liliab. sonat turres ex quibus Berytus potuit dici qued es
set munita vel arce , vel turribus. - : ; lit'! t!^ov
— £[6)¡;itítoTai то Mi\r¡aiog, etc.] A nominibus^bppido-
nim et regionum (iritis in to?, limit localia, seu Geiirçfta hïïioç,
ut BtQvróg, Btgvrioç, "AÇcorog, 'А^юхюд, Aïyvnxog, Atyvhxiog,
quod etiam scquuntur Lalini; sed ex hac regula excipitur in lo-
calibus то Miiijmof , ¿no xov Mllrjxoç, et in nominibus compo-
sitis то 0ioSôaioç , 'ASavámog, 'Afißcoatog , h. e. Theodosius',
Athanasius, ¿imbrosius. Composite enim sunt öioSoxog, a-*Deo-
dalus , à&ivaxog, sinc-morte , xal àujinuatoç, [lege außgoxog,]
immortaïis: â&âvttxog et Sußgoxog sunt nomina laoävvapa,
utruiiique significat immorlalem.
— Kai «/((iyóoioc.] Lege xel außgoxog. Nomina enim, quae
praecedunt &t¿6oxog et ndavaroc id confirmant. Ab bis enim no-
minibus compositis innuit deduci Tbcodosius, Alhauasius, Am-
biüsius.
— To öi Xagiaiog, ov xomxov.] Cum egerit de Iocalibus
liiiilis in aiog , ut Mihjawg, nunc inquit то Xaçlowg non esse
locale, nempe quia Cburisius fuit contutor urbis Arcadiae Chari-
aiarum, ut in Xaçiaiai ex Pausania annolabimus.
—• Iltgl xov Пгохшаюд ioovptv.] Promittit se dicturum
¡tfç 1 Tov Ihg/.áaioc , quod est locale urbis Troadis Percotes, sed
in IIzçxcûzi] , ubi debí bal promissa adiiiiplere, ne ygv quidem.
— /ttovvoíog ó ntQtriyqxriç.] Dionysius Periegela, est Dio- 155
nysins Afer vel Alexandrinus , saepe per excollentiam vocatur Ь
Periegcta , quod scripserit ntgir¡yr¡Oiv orbie, cuius nunc offert v
carmen, quod apud euinlegitur, v. 41 !• ad quern locum ne bi-
lum quidem Eustathius, quod miror.
— "Eoxi xaï nóltg 'Aoaßiag , f¡ ngóxtoov, etc.] Celebratur
alia Berytus, Arabiaeurbs, prius vocata Diospolis , cui in AïoÇ'
»oAiç nulluni dat locum, cum diversas buius nominis urbes mc-
uiorot illic. Eius nulla apud alios, quod sciain, fit mentio. •
Bijoaa, яоЪс AoKqâv.) Bessa, urbs Locrorum. Quae

r Y
 278 THOMAE DE PINEDO

Auctori iiosli'o urbs. Straboni lib. 9. in Locride dicitur ti mSlov,

i. e. quaedam planicies.
— 'АпоХкобщод 61 , etc.] Cum prius dixissct Ilerodianum
scribere nonren t^s Brjaaa ôtà cvàç в, nunc iiiquit Apollodorum,
el Epapliroditüin et Heracleonem per duplex sigma scribere, sed
versiculus illc truncus nullius horum est. Apud Homerum enim
invenitur II. 2. Vi 632. integer hoc modo :
Bijooáv тг, 2*ágcpr¡v tí, xaï Avyciàç içaruvaç. ■
• Jîessàmque, Scarplbtnque , et ¿4ugias amabiles.' .' .
■ <•—y. Slvoiiáad-ri ôh ojtô tjJç tov ronov qivataç, etc.] Bcssa,
sic vocata fuit a loci natura, quod vaná&ijg esset. Straboni lib. 9.
quod.^t^iiqáíjf;, eiusdem pene signilicationis. потен. Г. ¡us sunt
verba : Щ>]д as Bijaaa t» neôîov. KaXovOt ô ovrcoç ano tov
ev;t(iJh¡x¿roc tçJ tança, êQUfiaôrjç yeto ¿Oil. Tavxt]v nfv OW rr¡v
Btjenv lv xoig ôva\ yoajtiéùv во. i. e. Deinceps autan Bessa, quae
dam planicies , sic vero vocaiit ab accidente loco. Dumosa enim
est. Haec guident Bessa duobus SS. scribenda est. Bijocal ctiaui
Ilesycbio sunt Т07Г01 Jtotjfivot, i. e. Zoca abrupta, scissa, apud
Hebraeos etiam уха betsa eslfrustulum, segmentum a verbo уха
balsa concîdit, praecldii, sed non ideo loci Loçrorum. пошеп de-
duci debet a lingua Hebraea.
Br¡OBvya, ovôixêçtog, iunoQtov rrjç 'ivSwijc.], Bessyga,
neut. plur. emporium Indiae ; Ptolemaeo lib. 7. с. 2. Вцаиууа
Besyiiga dicitur.
-*— Kaï Bi¡aavyctc jrotKfioç.] Et fluvius Bessygàs ; Ptolemaeo
libro capileque citato nota praecedenti dicitur Bi\avyyag , Bc-
«yngas.
— Ka) Br¡a<SvyliM oí av&Qumoi , ovç tpadiv av&omnocpa-
yovcJ¡ Et Bcssygitae , homines, quos anthropophasos esse aiunt.
166 apud Ptoicmaeum libro capileque nota praecedenti citato legi—
a mus BEI2TrrHTSlN A NS Р£1ПО Ф ATSIN. i.e. Be-
lygetarum A"nihropophagorum ; iidem suru populi. non bene In-
terp. Latin, vertit Besyngetorum pro Besyngetarum. Quos Ptole-
maeus locat in sinu Sarabaco post Argenteain Indiae extra Gan
gem regionern. Arrhiamis in Periplo maris Erythraei prope Gan
gem célébrât Cirrhadas et Bargy sos , qui Anthropophagi esse fe-
• runtur, forsitan Bargysi Arrhiani sunt Besyugae Plolemaei, si-
quidem ulrique vescebautur carne humana.
BißXivri, %o'iça &gaxt]ç, etc.] Bibline, regio Tbraciae,
ab hac vinuin Biblinum. Quae nostro Bibline, Arnienidue apud
Athenaeum lib. 1. dicitur Biblia, cuius sunt verba: ' Enixagpog
et ano zivtav oqiSv BißXlvav a>r¡ai avxóv tavofiáadai. Açu-tviôaç
èi xrjs &сс<щс <pt¡al shai iÚquv zí¡ v BißXlav , j¡v avdig Tt,eàqr\v
 ANNOTATIONEN 279

xol Olaviti]vnf/oeaYOccv9t¡vm, èmtixàç 61 t¡ 0g кщ IdaimiÇtro

¿ç ijàvoivoç , xnî ovvôkaç xa nlijolov avrijç yajgíu. i. e. Epichar~
mus vero [loquitur de Biblino vino] a quibusdam Biblinis monti-
bus vocatum ait. Armenidas vero Bibliam Thraciae regionem es¡e
inr/uit quam deiniïc Tisarea et Oesymcn appellatam fuisse [aiunt]
admodum autem commendabatur Thracia ob viiii, quod Jerebat
suavitatem , ac dcnique loca eifinítima.
— ¿dijuoc ô' ó ¿r¡hoc xov Ná£ióv «pottftv.] Demus vero De-
lius Biblinum vinum inquit esse Naxium , quod Biblus erat Naxi
insnlae íluvius. Sic intelligenda sunt illa verba, quare pro <paaiv
legend um tpr¡ai. De Naxo vero ínsula suo loco agemus.
В lôoç cpQovQtov ¿v Zi/.tkía , ovatréçoiç] Bidos , castellum
iu Sicilia , neut. gen. Disertissimus Bomuli nepotuni in Verr.
lib. 2. Orat. 7. vocat Bidis oppidulum non longe a Syracusis , ad-
fauc hodie extare cius ruinas cum templo, quod vulgo dicitur
S. Giovanni di Bidini, testis est Cluv. Sicil. Anüquae lib. 2»
с 10.
— "Eaxt xiù íziQov ív T7j xwv TavQOfitviTBÍv %шоа , BÍSioc
tpQoviji or J Est et aliud in Tauromenitarum regione , Bidios ca
stellum. Huius nulla apud alios (it notitia.
— To £»vik¿v. Bioïvoç.] Geiilile, Bidinus. Flinius lib. 3.
с. 8- Inter Siciliae populos célébrât Bidinos. Utrumne hi Bidini
■inl oppidani prions castelli , quod Bidis oppidulum dicilur Ci
ceroni , au castelli in Tauromenitarum regione , tuo relinquo ar
bitrio.
Bisvvoç, 7Г()Я1ч' A'pjjrijç, etc.] Biennus, urbs Cretae. etc. jgg
IJuius Cretae urbis altum apud alios est silentium, cuius nomi- b
nia etymon ex i'ubulis conatur eiuere , in quibus inimorari nec
gaudeo, nec volupe mihi est, illis valde delectatur Nicolaus Leo-
bïcus, ijuoniani lib. 3- с. 41. de Varia Historia banc lectionem
uostri auctoris totaui transcripsit xaxà nööa, quin eum nominet
auctorain.
— "J/v ivrav&â qiaaiv ano .... "Slxov xorî Etpiâkxov tœv,
etc.] In bis verbis aliquod verbum deficit, Otus vero et Epbial—
tes fuere duo ira tres gigantes filii Neptuni, qui runa I i sunt inipo-
nere Ossain Olympo in bello adversus Deos, ad quod alludit
Poeta nullius artis expers Georgicorum libro 1. v. 280.
Et coniuratos coclum rescindere fralres;
"Ter sunt conati imponere Pclio Ossam,
Scilicet atqve Ossae Jrondosum involvere Olympum.
Eo« etiam célébrât Poetarum parens Odyss. 11. v. 307. quem Vir-
gilius imitatus est. Sed hoc in loco Houieruin non superávit.
Suavis enim canit Humerus Odyss. cítala v. 14- ,

"
 280 THOMAE DE PINEDO

"Oeeuv in 'OAu'fiJTM (léuaciav 9íptv, avtàç 1к"Оевтц

Tlijkiov clvoaícpvkkov , IV ovqkvoç ajißaroc lit].
Ossam super Olympum conati sunt importera , rursus Ossae
Pelium frondosum , ut coclum pervium esset.
Ad quem locum, si fabulae te délectant, vide Eustathiuin. No*
eiiim quae ad allusionem tautum pertinent narramus.
— "Еж scat ítiga nôkiç h FaXXla.] Olcbratur ab Auctore
jioslro BUnnusGAYiae urbs, quae reliquis Vienna dicitur, tan--
quam Bienni urbis Cretac Colonia. Menioratur Plinio lib. 3. с. 4-
Melae lib. 2- с. 5. quibus Vienna Allobrogiim dicitur, ad quam
ab Augusto Caesare Archelaus ludaeorum Ethnarclia in exiiium
missus est, teste loscpbo Antiquit. lib. 18- cap. ultimo, ubi
quaedaiu refert Archelai et Glapbyrae eius uxoris somnia, et eo-
rum interpretationem , quae ipsi credenda relinquimus. Huius-
modi enim añiles fabulae nee ad virtutis Studium , пес ad picta-
loui conducunt, nec ex eis animaruin ùiravtielaç et Divinae pro-
videntiae clç i« ¿v&çmrciva argumentum elici polest. Oscilanler
admoduin liuius urbis historiar» traiiscripsit Nie. Leonicus lib. 3.
с 4.' quoniam Ëiennam vocat Galilaeae civitatein , et lihodain
fluvium median) secare Galilaeam inquit , apud quem pro Gali—
laeae et Galilaeam legendum est Galliae et Galliam , pro Rho-
dam scribendum Rhodanum. ■
167 — H? (ivTinovevci nokkaxig Evaißiog Iv tjJ etc.] Bienni ur-
a bis Galliae inquit sarpe meminisse Eusebium in Ecclesiastica Hi
storia, qui eius meminit eiusdem Historiae lib. 5. с. 1. Fakkia
uev ovv ц %œo« r¡v xa& tjv то twv ôrjkovjiévtov Cvvsxqozhto ота-
èiov , rjç ¡.n]TQonók;ig ejiíar¡uoi, xaï naçà ràç âkkaç тшк avzódi
Sicupicovaat. ßtßorjVTat, AovySovvoç nal Bíevva, etc. i. e. Gal
lia auidem erat regio . in qua [ante] ostensorum constitutum fuit
stadium , cuius metropoleis illustres , et reliquarum facile princi
pes celcbralae sunt , Lugduntim et Bicnna. Quae uostro Biennos,
Eusebio dicitur, ul vides, Bienna.
— Tt]4 6} Êtivvrjç , Bitvvu7oç.] Ac si prius dixisset Bien—
num urbem Bicnnam quoque dici , ait nunc a Bienna gentile for
man Bicnnacus. . . .
Biftítj, íróAtc 0gúxr¡c, etc.] Bizyc, urbs Tbraciae, Asta-
ruin regia. Astae autem fuere ïhraciae populi, teste Auctore
nostro ui'Aaxal. Нас in urbe célébrât • Pliu. lib. 4. с It. Terei
regis arcein. Solinus etiain c. 15. iuxta Vadiani editiouem, ubi
assent esse oppidum invisiiui et inaccessiini liirundiiubus. Idem
pené annotât Paiis. lib. 10. de Aulidc, ubi lib undines, нес pa-<
Hunt nee excludunt ova, ncc tectorum laqucaiibus ai'h'gunt ni
dos; quod si verum est, ex aliqua terrae qualiUle accidebat.
 ANNOTATIONEN . ' S8I

Hirmido eniin babet a natura libcrtátém acdiCcandi in aedibus.

Quare pulc.lira parononiosia Hebraico dicilur "m deror. Ici Homi
nis utrumquesignilicat in ilia lingua, et liberlatem, et birundiiieiu. / •%
BiÇavrj, ло'/U? 77ovruc)¡.] ßizone, urbsPontica, meiuora-
tur Plijiio inter Thracipe oppida , sed tei'rae hiatu absorpta ; ea-
dem erat urbs. Namque Thraciae altero latere a1 Politico littare
jncipiebat, ubi ister ainnis iniinergcbatur , teste codem Plinio libro
capileque citato. ...... ih'ikwi
BiOvai, Çdvoç воахус. ] Bitliyae, populi Tbraertte, nt
inquit noster, accepere nomen a JBithy Martis ex Sele filio, sed ve-i
l'osimilius est id accepissse a Bithy fluvio eiuedem rcgionis me-
moralo apud Appianum in Mithridaticis, cjui Bathynius dicitur
Ptoleniaeo lib. 3. с. Ц. Bithyas foeminas geminas pupillae in оси- 167
lis habentcs célébrât Solinus cap. 6. qui id ex Plinii libr. 7. c. 2." Ь
desumpsit, cuius sunt verba : Huius generis, et foeminas in Scy-
ikia, quae vocanlur Bithyae, prodit j4pollinides ; Philarchus et
in Ponto Thibiorum genus, multosque alios eiusdem naturae: quo->
rum notas tradit in altero oculo geminäm pupillam, in altero equi
effigiem. Eosdem praeierea non posse mergi, ne veste quidem de—
grávalos, haud dissimile iis genus Pharnacum in jielhiopia pro—
didit Damon, quorum sudor iabem conteciis corporibus affirrat,
Foeminas quidem omnes ubique visu nocere, quae duplices papillas
habeant. Cicero quoque apud nos auctor est. ¿ideo naturae cum
Jerarum morem vescendi humanis visccribus in homine genuisset,
gignere etiam in toto corpore , et in quorundam oculis quoque ve
nena placuit: ne quid usquam malt esset, quod in homine non es
set. Huiusmodi foeminas vocat Hcsycliius tiißcic, de quibus con
sulesas Salnias. in Exercit. Plin. fol. 47.
Blí} vvíu , nçoç rea nóvxto %tá(w] Bitbynia regio ad Pont um
oliin Cronid , dein Thessalis , dein Maliandc, teste Plinio üb. 5-
c. 32. apud quem pro Maliande legeudum existimo Mariandyne.
Sic cnini antiquitus Bitbynia vocala fuit, ut narrât Euseb. Chrc—
liico Canone, cuius ad N. 594- sunt quae sequunlur verba: Bi-
&vvía h.tíadrj vno Ooíviy.oc, r¡ то no\v Maçiuvêvvn xaXovu.évr¡.
i. С. Bithynia condita fuit a Phocnice , prius Mariandyne vocata.
Ad quern locum inquit Scaligcr in paucis eruditissimus, Latin»
non dici , conacre Bithyniam, sed eum fefellit opinio. Hace cnini
pbrasis tain apud Graccos, quam apud Latinos est in usu, ut
iain alibi annotavi. Molo enim cramben repeterc, ne lectori fasti-
diiiin pariant. Bitbyuiam appellatam quoque fuisse Bebriciam,
auctor est Serv. ad Aeueid. Jib. 5- v. 373. De qua consulesis He-t
rodot. bb.7.c. 75- Cosmographumlib.6*c. 1. Geograpbuui lib. 12.
i'Iiiiiuni üb. 5. с. 32. et alios. .. . ». . . ! i
 282 THOMAE DE PINEDO

Bidvvwv, nóhg Bt&vviaç, etc.] Bithyrtium, urbe Bithy-

niae ex Pausaiiiae lib. 8. cuius sunt quae sequuntur: Févog 77p
168 о 'AvtÎvovç ix BiOvviaç rijç vnia ¿ayyaçtov потаио€. Oí 6i Ä—
a dwrtïç AoxáStg те fíat, xnl Mavtivtïç та ctvcodtv. Tovxmv uve—
xa ¿ ßctodivg , etc. i. e. Genus erat Antinus ex 'Bithynia, quae
supra Sanzarium amnem , Bithyneis vero Arcades sunt el Man~
tioeù untïjititus. Horum causa rex [imperator , nempe Adrianus]
consliluit ei in oppido Manlinea honores, et sacra Jiunt ei per «л-
gnîos ajwos , et agon quinquenalis. Epilomator nuster videtur le—
gisso apud Pausaniam ix Bi&vvíov tov vtÙq etc. i. e. ex Bithy-
mii supra Sangarium fluvium j ac sic existimo legendum. Л alo
que apud Strabonem eodem íuodo scribitur lib. 12. 'Ev ôi ту fit—
ooyaia rr¡c BtQvviaç, то те Bi&vvwv iariv VKfçxtiu,tvovTOv Tr¡Íov,
xoi fjteew.tijv niçi £âktova ¡¡¡woni', etc. i. e. In Mediterranea-parte
vero Bithyniat Bithynium est, supra Teium situm et habens regie
rtem circa Salonem, ubi optima sunt bourn-pascua, unde Sa.lo.nilt*
castus. Quod eliam íirmat Ptülemaeus lib. 4. с. 1. ex quo didici-
liius Claudiopolin quoque vocalam fuisse.
— 'O olitiûv Btdvvievç , xcù Btd-uviartjç.] Oppidanus Bithy-
jiii urbis dicebatur Jiil/i\ niais , Latino ore Bithyniensis. Quale
ctiain apud Pausaniam loco uota praecedenli allato pro Bibvviïg
legendum Bidvvitîç.
— Atp' ov IJivvtoc lyévito Paurjç ударцаиход. ] Ex bac
urbe inquit fuisse Pinytuin Ишиас graininalicum, Ephaphroditi
Neronis liberti libertinum , cuius nullum inveniebam apud alios
siemoriam. Falsus cnim est Conr. Gesnerus in siiu Onomástico,
qui eum ex Pausania memorat, cum eius apud Pausaniam nulla
fiat menlio. In eumdem etiam errorem secum traxit Nicol. Lloy-
dium ad Car. Stepbani Dictionarium, qui Pinytuin Gramiuaticum
nobilcni ex codem Pausania per aversionein nobis quoque vendit;
Epaphroditum vero servum Neronis a libcllis célébrât Suet, in
Nerone с 49. quem T. Flavius Domitianus capitali poena conde-
rnnavit, quod Nero in adipiscenda morte, manu eius adiutus ex-
istimabatur , auctore eodem auctore in T. Flav. Doniitiano с IS.
cum prius ab eo in exiliuin missus fuisset, sed postea, ut per
exemplum libertos suos deterreret ne quid tale commitlerent, cum
occidi iussit, teste Dione lib. 67. Epaphroditum autem Gramma-
ticuin Cliacronensem memorat Suid. suo loco.
Bikßiva, nókic lhceixr¡.] Bilbina, urbs Pérsica , praeter
literarum ordinem locum obtinet, cuius apud alios, ni fallor,
altum est silcntiuui.
Bia áktia , italic xal %03Qtt MaxtSovlag.] Bisaltia , urbs et
regio Macedoniae, urbs a netninc, quod »ciani, regio ab lieiod.
 AXNOTATIONES, 283

Kb. 7. с. 116. a Ptolcmaeo lib. 3. c. 13. memoratur, cuius urbes

erantArolus, Euporia, Calliterae, Ossa, Berta. >• .
— Jltçi xavxt)v oí layol extSov itavxig, etc.] Circa Bisaltiain 168
regionem lepores fere oinnes bina iecinora habere tradit ex Theo« Ь
pompo, et Pliavorino. Id eliatn legimus apud Aristotelcm de Mi-
rabilibus; inquit enim ; Феса) ôè xct iv ijj Kçaoxovia naoà xi)v
Btoakxmv x¿Qttv xovç akiaxopivovg kaycog ovo ijJiara ï^tiv. i. е.
jiiunl auicm et in Castronia prope Bisallarum regionem, qui ca-
piuntur lepores duo iecinora habere. In verbis allatis Aristotelis
pro Kçncxovlu legendum existimo Гсувхачш. Grestonia enim fuit
regio Thraciae inter Anthemuntem et Bisaltiam ipsam, ut ex Thu-
cyd. lib. 2. annolamus in r^axuvia. ' ч ■
— То i&vixdv Btoákxr¡g, etc.] A regione Bisaltia , gens Bi-
taltae dicebantur auctore Plinio lib. 4. с. 10. Celebrantur Géor
gie, lib. S- v. 46t. a Poeta , cuius gloria пес meis, пес Macrobii
laudibus crescere, пес vituperatione Caligulae, nee rJadriaui,
qui ei Eniiium praefcrebat, minui potest:
Bisallae quo more soient , acerque Gelonas '
Cumfugit in Rhodopen, atque in deserta Getarum,
Et lac concretum cum sanguine polai equino.
Ubi Serv. Bisallae populi Scytharum, ' qui fugientes equorum san
guine aluntur lacle permixto. Sed fallitur. Bisallae enim fuere po
puli Maccdoniae, ut patet ex Plinii libro citato, atque ex Ptole-
niaei lib. 3. c. 13. et ex aliis, Poetae autem libcrius in Geogra-
phia vagautur, ut et in aliis rebus, nee eius términos curant;
Bisallae fluvii nulla apud alios , quod sciam , fit mentio.
— AvxóqiQcov.] AlJert Epitoinator nosier Carmen illud Ly—
cophronis, ut probet Bisaltiam dici regionem , ac quamvis certo
cerlius sit Bisaltiam dici regionem; tarnen id non evincilur ex
jilo versículo , in quo to Btoakxla est adiectiv. non Substantiv. 1а
il lo quoque pro то (iiv lege xov piv. Sic enim scribitur aj>ud Ly-
copbronem.
BioávQt] , nôktç MaxiSoviaç xaxà Gcáxr¡v.] Bisan t lie, urb»
Maccdoniae iuxla Thraciam ; Ptolcmaeo lib. 3- с. 11. in 'linaria
localur, cui etiain Rhadeslon dirilur. Beniamini Thudelensi Bo—
dosto , qui tuquit ; a Pera pago quodam prope Consiantinopolià
distare bidui ilinerc ; procul dubio est idem oppidum, quod Pli
nio lib. 4. c. 11. vocatur Resiston, etsi apud eum libro capite— " '■
que citato Bisanthe et Besiston sunt diversa oppida.
— 'A<p 1/ç 'PcádiuoQ Ikcytlav noirjxrjg.] Célébrât Stephanus
Phaedimum poetam elegiacum, cuius nulla apud alios, quod sciaui,
fit mentio. loan. Vossius enim de Vcterum poctarum temporibut
ex л ostro eum memorat inter Poetae Graecos •

f ■ ■
 284 THOMAE DE PINEDO
169 BttSrtçoç, xóltc Эдащд, ¿g uiatiçoç.] Celebratur ab
« Stephano Bistiros urbs Tliraciae, quam Baoritçav vocat Suiil.
in Màaxtiça. Quae nunc Pistiros nostro , suo loco Pisliron di—
1 citur, et Pislira Suidae loco citato: igitur una cademque civitas
erat Pistirue, Pistirum, Pistira , verum huiusmodi nota et gen.
fiiToßukt} , ut saepe in his observationibus annotavimus, est trala-
titia apud scriptores.
BiOvavia, nôkiç ©paxi/ç, etc.] Bistoniam , urbcm Thra-
ciae esse episcopalem sub Arcbicp. Traianopolit. Quae et Porum
noniinabatur, auctor est sed sine auctore Philip. Ferr. Alcxau-
drinus in Lex. Geograpfaico, ad quern locum iiiquit Baudrand Pa-
risinus esse urbcm prope mare, quae nunc Bouron dicitur, sed
id nulla auctoritate fïrmat, nisi Pythngorica.
.. . ,;j— Ta iùvixvv , Battav.] Bistones mcmorantur Herodotot
lib. 7. С. 110. inter Tliraciae populos, per quos Xerxes iter fecit:
lii aulciii fuerunt Paeti , Cicones, Bistoncs, Eiloni, Satrae. 1 1 1 о s
eaepc Poclae accipiunt pro Tbracibus , ut cuiuscunque civitatis
Celebris oppidanos pro lolius regionis incolis, ut alibi annotavi-
mus. Eodein sensu usurpât Lucaiios lib. 7-
Sanguineum veluli quaiiens JBellona flagellum
. ... ... •. Historias, aut Blavors agitans.
pro Biarav vero lege Biorwv. Nomina enim quae sequuntur.
JlXárcov , Kghtav, id confirmant, nee non Herodotus apud quem
libro capiteque citato, Bioroveç lcgitur; uoster quoque infra
habet то Blazovoç.
— Tâv f i? xav SiavlXaßcuv ßaovvouivav. ] Haec sic puto
legenda, 7« tig ttov SwvlXaßa ßacxivixai. i. e. nomina in xtov dis-
eyliaba gravanlur, i. e. habent accentum in penúltima, ex qua
regula cxcipit nomina appellativa ut xporojv, zoirais lazcóv. Quae
Lab ent -accentum in ultima. Nam propria virorum et urbium ha
bent ill um in penúltima, sic xçoxàv notatur cum signifient auinial-
rulum illud, at cum significat urbcin huius Hominis, habet ac
centum in penúltima Kqotcov , de qua suo loco.
. . — H idvvxàv Sià xov o xhvoptvov , cog то Bíttrovo?, etc.]
Nulla potest dan regula certa, ulruiu nomina finita in ми in ob-
liquis debeant declinari per о micron, an per о mega ; id enim ex
usu discendum est.
169 _ To êtjlvxùv , Biaxovîç.} Foemin. Bistonis utroque mo-
ь do scribitur, ut iuquit noster , vel per о micron, vel per o mega
et habet accentum in ultima. Sic vocabatur Lacus quidam Tlira
ciae ; quia Graece Lacus dicilur l!uvt¡ , memoratur Ptolcmaeo
lib. 3. ci 11. Sti'aboni lib. 1. Dormitavit Ortelius in rebus Geo
graphies eruditissimus, cum in suo Thesauro Geographico in Hi—
 ANNOTATIONEN 285

/onus inquit, hunc Iacum Strabonein scripsisse lib. IS. sua tcm-
ore vocatum fuisse Aphnetin. Strabo euirn libro citato non la»
uitur de lacu Bistouide, scd Dascylitidc. £ius sunt verba: 'Aqy
fiovç ai ànà xijç 'Acpvluàoç vopiÇovot ktuvrjç. Kaï ynp ovina ««-
Xtïrett t/ Jciaxvklnç. i. e. Aphnios dici censen t ab Aphnifidclacu;
etenim sic vocaiur Dascylitis. Meuioratur etiam Herodoto lib. 7.
с 109.
— Kaï Biertôvioç пощпкшд. } Inquit Bistonius poetice dici
per o> mega pro Bistonius per o micron. Hoc ultimo usus est Ovid.
Met. lib. 13.
Est ubi Troia fuit , Phrygiae contermina icllus
Bistoniis habítala viris.
Biiekka, nôhç'hallaç.] Bitclla, urbs Italiae Latinis dici-
tur Vitelia, memoratur Liv. lib. 2. с 39. Sueton. in Vitcllio cé
lébrât coloniam ; et viam Viteliam : nostcr autem neminem ad te
stimonium vocat. . i ,
Bkiuvtç, ¡&voç ßaoßaoixov Aißvtjc.] Bleniyes, yum, vel
Blemiae , arum ; utroque enim nomine et scriptura iuvenitur id.
nominis apud Scriptores, nee non per duo m, fuit gens Libyae,
quam noster barbaricam , Etymologici magni auctor Barbaram
vocat. Memorautur praeterea Straboni lib. 17. Ptolemaeo lib. 4^
c. 8. Solino ex Camertis recensione c. 44. Plinio lib. 5. c. 8. Melae
lib. 1. c. 8. ex quibus tree ultimi locis citatis aiunt liuic genti ca
pita abesse, ore et oculi pectori affixis, quod etiam Augustinus
confirmât sermone 37. ad Eremitas, ad quos inquit se adiise, ut
eis Christi Euangelium praedicaret. Hoc de Blemyis puerorum
deliramentum totis viribus intendit probare amicus noster D. Io- '
sephus Antonius Gonsalus de Salas in suis eruditis ad Melae lib. 1.
с. 8- Illustrationibus, quas lingua vulgari scripsit, ut etbominum
in lupos mctamorpbosiu ad eiusdem Melae lib. 2. с. 1. a quibus
affaniis eum numquam potui il i vollere , ne eruditis risum toile—
ret, ego certe non poteram risum teuere quando i lie in suo mu
seo Jiuiusmodi paradoxa mihi referebat. liber ille Augustini pro-
cul dubio est vxoßohfxaioc , Gualtherus Ralegh Anglus, quem ad
testimonium vocat loco supra citato D.Iosephus Antonius etsi no~
bilis etBeginae Elisabethae Satellitum magister potuit mentiri, vel WO
saltern mendacium dicere, mihi sane non contigit videre eius li- *
brum in quo fabulosa illa referebat; eadem de eadem re est sen-
tentia Guill. Candeni Aniialib. Ber. Anglic, parte 4. anno 1595.
Sic enim ille: Si plura desideres , elegantem ipsius hac de re li-
brum consulat , in quo et regiones accurate quasi indígena descri-
bit, multa de Guaianae opulentia et splendenlibus marcasitis ibi
¿mentis, ex Hispanicis scriptis, ex barbarorumfide ,quos min-

"

Y
 286 THOMAE DE PINEDO

me intellcxit , ei spe crédula , поппиНа etiam, quae fabulosa vi—

denlur de Amazonibus , ei gentem, cui ex humerorum prominentia
vultus in peciore , enarrat. Sed quod nusquam gentium poetae et
peregre navigantes reperiunt. Sed haec fabula est antiqua. Hesio-
dus Semicanes , Capitones, et Pygmaeos finxit , Alemán Siegano-
podcs, i. e. pede—se-iegenles, Aeschylus auteni Canicipites, et Ster-
nophthalmos, 1. e. in-pectore—oculos habentcs, teste Strabone üb. 7.
Blemycs vero memorantur Amm. Marcellino lib. 14. Vopisco in
Probo et in Aureliauo, qui eos subogit et captivos Romam trans.
iiiisit. Solinus capite citato iilcinias ad mare Rubrum, et in Li
bya nicinoral; Bochartus üb. 4. c.29. aiTert buius gentil ingenio-
sam magis quam veram etymologiam.
— 'Ano Bkitivoç, êvôç toî» 4r¡QtáSov tçmv, etc.] Blemyas
nomen Labere inquit a Blemye uno ex tribus Deriadae ducibus.
Ipsissima verba leguntur apud Etymologici magni Auctorem ; no
mina vero illorum trium ducum erant, ut ait noster, Orontes,
Orobondas, Blemye; at apud Etymologici Auctorem in BUftvcç
pro 'OooßavSag legitur Ooouávor¡g.
Boßojvcia, Tiôhç 'hallas- ] Bobonia, urbs Italiae, Abr.
Ortel. in suo Thesauro Geographico, et Cluv. in sua Italia anti
que existimaiit epitomatorem nostrum vocare Boboniam , quam
reliqui Bononiam vocant. Non absimili enim errore Uanubium,
ürbeiii circa Bonam pro Lanuvium, Tabios Italiae urbem pro Ga
lios dixit. In illorum sententiam pedibus transeo, quoniam Bobo-
niae Italiae ofbis nul lam invenio apud alios memoriam, de Bo-
nonia vero consule sis Cluverii Italiam antiquam lib. 1. с 28. ас
adde fuisse quoque patriam Leandri Alberti, ut ipse inquit in Ro~
manula , de qua inquit plurimos libros scripsisse.
170 Boißog, nóhg 6saonXiag.] Beißt] legetiduin esse existimo,
Ь non Boißoc- Namque noster citât Homerum, qui earn Bolßqv \o-
cat, ut et Strabo lib. 9. de qua nihil inemorabile inquit.
— "Ofujçoç.] Versiculus Homericus, quem aflert noster.
«ic legitur II. 2. v. 712. *
. . Bolßrjv, xaï rka<pvoàs , xai èvxzi^évr]v ' Iaokxóv.
Boeben, et Glaphyras, et bene — aedificaiam Iaolcum.
— "Eaxt ovvxai я о Aie, xaï At'ftvtj Boißiac.] Quae nostro Вое- •
bias palus, Straboni lib. 9. Boißifig dicitur, cui imminebat
Boebe oppidum , de qua paullo ante egimus ; de utraque
Strabo lib. 9. 'H de Boißrßg kífivt] 7ckr¡eiáCti u.lv raig Oégatg '
ttvvânxti 6i xaï toîs ànolt]yovai той IlrjUov nîqaai, xaï tijç Ma-
yvtjGÎctç- Boißri ôi %coçlov Int tt¡ Aíuvjj xûjiivov. i. e. Borbeis au-
fem palus Pheris vicina est , et contigua extremitatibus Pclii ai—
 ANNOTATIONEN 287
çue Magnesiae. Boche auiem oppidum prope paluäem iacrt. Me—
moratur Poetarum parenti II. 2. v. 711. • • • '" t 1
Œ àlOéoaç iviuovxo nocet Boißrjtda itftvriv ,
Boißijv, y.al rkatpvçâç etc.
Qui vero Pheras incolebant ad Boebcida paludtm,
Soeben , et Glaphyras , etc.
Ad quem locum Eustath. nihil novi affert, tantuin narrât, quae
Geographus et Elhnicographus noster prodit. Euslathio etiam
Boißtfic dicitur. Quare apud Steplianum pro Boißiac legeudum
est Boißij'i'c. Ex noslris celcbratur inter alios Lucaiio lib. 7.
Ire per Osseam rápidas Boebeida sanguis.
Osseam vocat Lucanus, quia erat prope Ossam montem Thessaliae.
Boîkkat, nokiç Aatívav-] Boillae, urbs Latinorum, qui-
nus dicitur Bovillae, memorantur et apud históricos et apud poe
tas; Suetonius in Augusto cap. с. Corpus (Auguslï) Decuriones,
municipiorum et coloniarum a Ñola Bovillas usque deportarunt:
nociibus propter anni tempus , cum interdiu in basilica cuiusque
oppidi, velin aedium Sacrarum maxima reponeretur. A BovUlis
equesler ordo suscepit, urbique intulit, atque in vestíbulo domus col-
locavit. Persius Satyra 6.
Accedo ad Bovillas
Clivumque ad Virbi.
— 7*3 i&vixov , BoïUavàç ¿ç Jlovvoioç, etc.] Boillanus
dicitur oppidanus , ut inquit noster ex Uionysii Antiquit. Кош.
lib. 8. Verum apud Dionysium libro citato, ßolae urbs, Bolani di-
euntur oppidani: Ano Ы %а\>щс ¿vaaryoac trjç nôkstoç ïjkavvs
tùv aroarôv irtl BùiXàç, imrpavi] лоте ovaav, »ai iv okiyaiç nuvvl7l
xaîç tjyovuavaiç той Aaiivmv yévovç nókioiv Ü-etaCoiiévr¡v. ■ Kai a
yii'itai neçl TotÎTîj rrj nokei u.âx'n Kaortov. ov yào fiùiov ¿no xov
xtiiovç afivvnvro rovç nçoaiovza; oí Bcokavoi , akka y.al raç ni—
Aeç IÇé&tov ¿volyovTtç à&çoot. i. e. Ab hac vero urbe exerciium
admovit ad Bolas: [urbeiii] illustrem tunc, et in panels valde pri-
mariis Ijatinorum generis urbibus celebrem ; et fit circa hanc ur—
htm pugna acris Bolani enim non modo a moenibus hostes arce—
bant , sed etiam apertis poriis conferti prorumpebant. Epitomator
noster videtur incidiese in Diunysii codicem in quo Bo'Ckkavol scri
ptum erat. Nam ipse infra suo loco memoratur urbs Bàka.
Bolov, t¡v "Ofi^ços ¡оме Bolßtjv kêyuv.] Boeon, deficit
то nókic. i. e. urbs. Autor noster sibi non constat. Sectione enim
praecedenti dixit Boebum esse urbem Thessaliae , in cuius con—
firmationem attulit versiculum Homericum,- nunc inquit Boeon
esse urbem , quam Homerue videtur Boeben dicere , ac paulo in
fra ait esse urbem Doricaui.

r X.
 288 THOMAE DE PINEDO

-*- "Eon 81 /ítpotx»/ nôkig ovSttÎQuiç, etc.] Boeon esse ur-

bem Doricain ait, quae et neutro et íbetniniíio genere dicitur;
Boeon neutro genere meinoratur Scylaci Ja Mijheïg, Воеа vero»
foeni. in Aaxtoaificov , quae plur. foein. Boial nókig i. е. Boeac
urbs (licitur Pausaiiiae lib. 3- Perperam apud Ptolemaeum lib. ci.
с. 16. scribitur Boot pro Boial. Boeou autem Dórica urbs apud
Plin. lib. 4- c. 7. dicitur Boion.- Unde suspicor apud ¡Stepbanuui
ct apud Scylacem scribenduin esse Boior.
— Eiai xa\ Bowi l'&voç Ktktoyakazáiv.] Boios ait esse gen-
tem Celtogalatarum , sine dubio scribenduin est Boïoi Boii. Л ota
enim dissolutae dipbtbongi per incuriam omissa est, ac sic scribi
tur apud alios id Hominis. Hanc autem Gallorum gentera fuisse
antiquitus Komauorum agrie viciiiain, testatur Polyb. lib. 2. Tlokr-
koï (lev yao Tcüv Гакатшу vneôvovro rrjv 7tpà^n', ftaAitfra. ù of
Boïol, dta то awTiQiiovtlv rj/ ràv Pwfiaícov %(OQa. Nou-íuavzíg,
0v% vrtiç r¡yt(ioviíag г'п xaí èvvaaziiag ' Ptouaíovg то яоод avzovg
vwiijeaadai Tióktfiov , ¿kk' into ¿koGxtoovg è^avaaraasag xal xa-
raqp&ooàç. /Jióntq ev&éag та uêyiGza ztov èfrvàv, zozs zaSv Jaofi-
Pqwv xal Boïùv, GV(MpQOVt¡<¡ttVza , oitnljiizovzo 7CQ0Ç rovç r.azà
xàg"Akntig xal xov Poôavov nozauôv xazoïxopvzag FaXazaç, itqoO-
ayoçsvouévovg ôt:, дш ro (itG&ov azcazcvctv, Гаюатоьд- r¡ yàq
Ai|ic avzr¡ zovzo Gr¡uaívti xvgíiog. i. c. Multi enim Gala tarum
[Gallorum] populi praescrtim Boii in societatem eius belli nomina
dederunt , quod Romanis essent coniermini : quippe cénsenles non
iam de impelió , aut dominatione secum illos certare: sed ut ipsos
sedibus suis funilitus cverlerent aique perderent. blalim igilur com-
muni consilio duae inter se potcnlissimae gentes, Insubres et Boïi
legationem ad eos Galatas [Gallos] misère, qui inter Alpes et Rho-
danumßuvium incolebant, cognominatos vero Gacsatos, quod mer-
cede mererent. Jd enim vox illa proprie signißcat. Planus üb. S.
171 с. 15. auctor est ¡uteri issc banc gentcin, scilicet in aliam regionein
1, migrantes, In hoc tractu, inquit ille, interierunl Boii; quorum
tribus с xil fuisse , auctor est Cato: item Senones; qui ieperant
liomam. Coinmigrasse ad Istruin , cum sedibus suis expulsi es
sent a Romanis tradit Strabo lib. 5. To (itv ovv ctQ%aiov vrco Ktk-
tcîv ntçtaxtïzo zcSv nkiïazov о Па5ос 7zoza¡íog. Míyiaza i¡v av~
TcGv ti)vr\ Boi'oi XttX Jaoußooi, xa\ oí zr¡v Pioaaíiov rro.ui/ ¿£ tgpo—
Sov xazakaßüvztg Zêvtaveg. Tovzovg fttv ovv llé<p9eiçav vGziqov
Tíkéag P<au,aíot- Toi g Sí Boïovg i¡i¡kaaav ix tcJv zoncùv, Mtzá-
ezavzcg ó tic zovg tccqi xov "Igxdov zónovg, (itxa TavgÍGxoiv w-
V.OW , nokiuovvzig nçoç ¿láxovg i'arg amokovzo navé&vft. Id est:
Antiquitus igitur a Celtis circum habitabatur plurimis Padus ¡iu~
vius, quorum potentissimae gentes Boïi atque Insubres, et qui lio -
 ANNOTATIONEN 289

mam repentino aäventu ceperunt , Senones. Atque Tíos quidcm past

ea prorsus deleverunt Romani, Botos autem sedibus eiecerunt ; ч
qui deinde ad Istrum quum migrarent, apud Tauriscos habitarunt;
bellum contra Dacos gerentes; donee universa gens Junditus est
excisa. Iain quand» Buïi obiere , ne conemur eos ex antiquitatis
sepulcnris eruere , terra sit eis levis ; omnibus seincl obeundum
eat; at in defunctorum locum alii succèdent.
— Eüti ха\ liouivùv, jwliç £uvvixtâv.] Pro Boictvov, lege
Boïuvôv , i. e. Boïanum. £rat urbs Samnitium, quos Graeci Sau-
nitas vocant , adbuc hodie nomen retinet. Vulgo, eniin dicitur
JBoiano, episcopali digtiitate oppidum clarum , teste Cluverio Ital.
Antiquae lib 4- с. 7- Latitiis uliin dicebatur Eovianum , saepe in
ter alios memoratur Livio, ac praecipue lib. 10. с. 12. Cn. Ful—
vii Cos. clara pugna in Samnio ad Bovianum haud quaquam am—
biguae vicioriaefecit. Bovianum inde aggressus, пес ita multo post
Aufidenam vi cepit. Ptolcniaro etiam, qui saepe Latinos sequitur
Geograpbiae lib. 3. с. 1. dicitur Bovïavàv Bouianum; fuisse olim
opulentissimum iuxta ac potentissitnum , apparet ex Livio lib. 9.
С. SI. quandoquidem ihquit: Inde victor exercitus Bovianum du
ctus, caput hoc erat Penirorum Samnitium longe ditissimum atque
opulentissimum armis virisque. Ibi quia haud tantum irarum erat,
spe praedae milites accensi , oppido potiuntur. Minus itaque sae—
tilum in hostes est, praeda plus pene quam ex omni Samnio un-
quam egesium , benigneque omnis militi concessa. , :v.
Bo tear ía, aóvi/ rrjç'EUaôoç, etc.] Boeolja regio Graeciae
celebérrima tria aspiciebat maria , scilicet Siculum seu Âdriati—
cum, Aegyptium seu Cypriuin , Maccdonicurn seu Thessalicum,
ideo r>)i9akaGOoç, i- e. trimaris dicebatur aliquibus, quemadmo-
duiti Venusino vati Corinthus bimaris vocatur, quod duo specta-
Lat maria. Eius descriptioneiu , si übet, licet videre apud Stra-
Ьопеш et Pausaniam libro nono. ...... > i, . . >
i— rsvía&ai ôé (puai Boiarov' htâvov , etc.] < Narrât genea-
logiam Boeoti, (a quo secundum aliquos Boeotia nomen habuit)
nec non cius nominis etymologiam, in quibus non placet iniinu-
lari, videsis Eustatbium ad Periegetae v. 426- et Etymolog, ma-
pi auct. in Boiaxiu. .. .
— Ev<poQÎa>v.] Aflert Eupnovionis carmina , quibus firinat
Nicocratae sententiam, qui asseruit Boctum fuisse Neptuni ex 17„
Arue fil i uni ; ex quatuor illis Euphorionis carminibus tria ultima a
leguntur etiain apud Etymologici magui auctorem in Boitatôg.
— Kai Evaiiiiôt]ç.~\ Euripidem laudat tanquam per aversio-
nern, cuius etiam affert versiculuin in quo dicitur Boeoto nomen
esse a bove proiecto, cui et Euphoriouis ultimo cai'mim luccin
Stephanus Vol. W. . *■ T
 290 THOMAE DE PINEüO

praebct Magiii Etymologici auctox' in Boimrèç , ubi inquit: Boica-

xog, "Agvr\ rj- ftijTijo ovrov TtKovect uvxov , \abiiv ßovXouevr) TOV
nazi Qu , $$01Ц>м tig ßooiva. Паса то otîv fisrcx ßotuv TQcicpijrcti,
Bocoxàç xaï Bviatùç ixlydrj. i.e. Boeotus, Arne ipsius maier cum
tum peperisset, ас vellcl id latere patrem , cum proiecii in boum—
stercus ; igilur ab со, quod una cum bubus cducalus Juisset , Boo—
tus , tt Boeolus vocatus est.
— KáotiúQ àh ало tt]ç, etc.] Ex Castore inquit, nunc Boeo-
tiam dictaul fuisse a bove, quae Cadmum il lue. (lux it. Idem etiam
tradit Etymologici niagui auctor nota praecedenti citato,
. ; ... *■■ Tivtç as füg ovx ovxag Torfç ôiavolaig , etc.] Aliam afTert
etymologiam Boetiae reginnis, scilicet quud Boeoti ingenio tardi
erant; ii;iiii<|ii(i ut stupidi carpebantur, teste Eustalhio ad Perie—
-getae v. 426. bine Horatius Epist. lib. 2. epist. 1. v. 244- inquit:
• • ': Boeotum in crasso iurares aère natum.
Ex eodein quoque fonte proveniunl Boeotica sus, auris , can
tilena , et alia liuius farinae , de quibus si placet coiisule Erasini
adagia. • < ■■ i.. ■ •■•;
. , ■-*- 'ExaXtïxo Si'Aovia, etc.] Agit de diversis Boeotiae no-
mùlibus. Haue prius Aoniam ab Aonibus, qui earn incoluere,
quam Boeoliam a Boeoto dictam fuisse tradit Etymologici au
ctor loco citato nota'praer.edcnti.
ли —■- rSlg &ovKvoidr¡g.] Thucydide? lib. t. tantum inquitBoeotoa
sexagésimo post Ilium captum anno ex oppido Arne a Thessalis
puUi , quaiii muir, Boeotiom, prius Cafimeirfavocatamincoluis.se,
sic ipse loquitur: Botcozoí te yào, oí vvv, í^rjUoaxm ha (itxà
'liíov ákatélv ,' i£".4ovT¡g ¿vaazávxeg vno Giaaakav , líjv vCv ¡tiv
172 Boicotittv ,' ' 7íQ¿TC gov èh Ka5ur¡ÍÓa yrjv Kctkovuivr¡v oixrjaav. Quem
b locum noil bene Tertit inlcrpres Latinus hoc modo: NametBoeo-
tii,. ijui nunc sic npprl/anliir , seacagesimo post Ilii ecrpugnationem
anno Ame a Thessalis pulsi, eum agrum , qui nunc quidem Boeo
tus vocatur/-ante Vero Cadmeus incolucrunt. Cum deberet vetere,
quam nunc Bocotiam , prius Cadmcida ierram vel regionem voca-
I tam incoluetunU ■■ ■'•' ■ :i i .
¡ — "Ott i A&r¡ vaïoi n(o\ tijv vavxtxy)v Svvttfuv , etc. ] Ilaec
verba et sequentia affert noster, ac si essent ex Ephoro illo histó
rico, qui putavit Iberos csseunam civitatem, in quibus celebrantur
Athcnienses, Theseali, Boeotii, Cyrenenses, qua quisque re excel-
v lebat, de quibus tritum esse sennojicm inquit Eustatliius ad Dio-
nysii v. 426- sopra citatum. ' • «■ • *»■ •>! ■ %1л
, - — Hpùg ¿i rteol xr¡v xmv vóaav tvxa^iav.] Cum supra le—
eerit mentionrm Atheniensium, quos dixit nauticae arti studuisse
nunc sine dubio loquitur de Laconibus , quorum leges Lycurgo
 ANNOTATIONES. 291

Legislature laudabantur. Hinc possumus suspicari fuisse Stepha-

nnm Laconem. Nam Byzantini legurn studio uunquam celebrati
fuerunt; Herraolaus vero, qui Steplianum in epitomen redegit,
Lie locum habere non potest; Eustath. ad J)ionysii carmen nota
praecedenti citatum cum rcliqua apposuissetnostri anctoris verba,
liaeo de quibus nunc nobis est scrmo reliquit, quern difficultatein
doctioribus discutiendam reliuquimus.
— "Eatt Ss xßl Boicoría tv 0¡)OXT¡.] Quis vidit unquamBoeo-
tiam in Tbracia? Itaque pro Botcuxía , puto legendum Boxrla,
Bol lia, quae erat regio Thraciae, ut elucescit ex Thucydidia'
lib. 2. Kai ?rt xctl vvv IltCQixos nokitog xaXûxcti r¡ vno тш Пау-
yaiunoôq Válaeoav yi¡, Ix èè tíjj Boxxiag xaXovuévr¡c, Boxxiaîoi,
oí vvv o.uooot JíaXxtaécov olxovoi. i. e. Et adhuc et nunc Piericus
sinus vocatur regio , quae sub Pangaeo ad mare, ex ea vero, quae
Bottia vocatur, Boltiaei, qui nunc Chalcidensibus contermini ha
bitant.-
— To l&vixov, JBoiœto's.] In Ins verbis naçilxti то öuoiov,
itaque expungendnm censeo, incolae vero Boeotiae , Boeoti, et
Boeotii dicebanlur, ulroque modo reperiuntur apud scriptores,
«icutSyrf, etSyrii, Aeloli, et Actohi. •
— 'Acp ov f¡ TTuçuifiia , Botaría vç.] Vide quae nota1 prae- 17S
cedenti annotavimus. '■■• '•[.•■> . , • ■ a
В ó iß a t. "Eaxt xttl Bokßri, noltç xa\ Xíavr¡.} Ubinam terra-
rum fuerit Bolbe urbs et palus divinandum nobis rtlinquit Ste-
pbanus, Bolben autrui paludem Tbucyd. lib 1. in Macedonia vide-
tur locare, quae iuxta Bromiscuin in шаге aquas exoiierabat, ut
ipse narrât lib. 4. Kai ¿q>txôu.tvoç niQÏ oúh¡v ¿л» zùv Avkœva,
«al Bçtapioxov, r¡ r¡ BaXßtj kípvri i^íi¡aiv iç &ákaaaav, xa\ ôtixvo-
7ioti¡o¿nivoc, l^moii TTjv vvxxa. i. e. El cum circa Salis occasum
ad Auloncm et Bromiscum pervenisset , qua Bolbe palus ingredi—
tur in mare , çoenalusque nociu ire perrexit. Verum Tbucydides
Bulbes urbis nullam facit mentionem.
Bokßizivr], nôhç Aiyvnxov.] Bolbitine urbs Aegypti , a
quo Bolbitinum ostium inter septem Nili ostia uicmorulur Cosnio-
grapbo lib. 7. c. 5. Flinio lib. 5. с 10.
— "Evdev «öl Bokßlxivov aç^ia.] Bolbitinus currus ; si locus
est sanus liacc verba olent, sou potius sapiunt adagium , quod ad
meas auies nunquain perveuit, si vero nullus est adagio locus,
pro clofin, currus, legendum est агора, i.e. ostium. Bolbitinum
enim Nili ostium erat unum ex septem, ut nota praecedenti an
notavimus.
Bol ivy, nôkis 'Axataç.] Boline , urbs Achaïae ex Bhiano,
mcnioratur eliam Pausaniae lib. 7. cuius acvo iam aevo ccsscrat.
T 2
 292 THOMAE DE PINEDO

j73 Bolieaoç, italic Alolwr¡.] Bolissus , urbs Aeolica,' quant

j, inquit a Thucydide lib. 8. Boliscum vocari , aed apud Tbucydi-
dcm nunc legitur Bokiaaog , non BoXtaxoç ut inquit nosier. Eius
enim ex libró citato sunt verba : Kai èv te Kagoa¡ivkr¡ attoßavxtg,
*«1 êv BoXiaam тогс ngoeßorjOtjoavTag zàvXiav \iayri vixr¡oavTec,
etc', i. e. Et in [oppido] Cardamyle erposilis in terrant .copiis et
in [oppido] Bolisso Chiis praclio victis , multisque caesis, qui ad
vim arcendam oboiam sibi processerant , oppiia in hac [regionis]
parte sita everterunt.
— X«/ (paaiv on "OprjQos , etc.] Inquit ex Ephoro Home-
rum in oppido Bolisso, dc quo próxima sectione egimus, comrno-
ralum fuisse , quod eliam apparet ex Herodoto in Homeri vita,
apud quern Chins in oppido Bolisso degens Homerum ut suos 11-
lios erudiiet, accepit.
BoXoy ta ( à g, nókig лдод r¡5 Evcpoarr¡.] Bologesias, adíe,
urbs prope Euphratetn, quae Anim. Marcellino lib. 23- с. 20. di
citur Vologessia, Ptolemaeo lib. 5- с. 20. Ovokyiaía diciLur ac
, in Babylonia regione locator ,. Flinio lib. 6. с. 26. Vologocerta,
id est Vologesi-urbs мтр Carta enim Chaldaeis est urbs, uudc
, apud Uhabinos "nmp Carlani dicitur oppidauus.
•• JBoôç Kítpaka), голос, etc.] Boos cephalae , i. e. bovis ca
pita dicitur epitomatori uostro locus , in quo Prusias contra At—
taliini pugnavit. Ubi regionum fuer il, silentio praeterit ; ego apud
l'ausaiiiam lib. 2. inveuio Promontorium quoddam cui Bucephala
dicitur in Corinthioruin ditione.
174 — "Eaxt xai '/vSixrjg Bovxi<palu, etc.] Memoratur Buce-
a plinla. Indiae urbs ab Alexandre condita propter ripam fluvii
Hydaspi in memoriam eius equi, qui Bucephalas vocatur nostro ;
Straboni lib. 15. dicitnr Bucephalia. Eius meminerunt Plinius lib. 6.
с 20. At-rhianus de expeditione Alexandri lib. 5- Noster sui obli-
tus infra Bucephaliam quoque vocat. Gtl-fetcn hodie dici prodi-
dit in sua universal! Tabula Mercator.
— Jlók * mxiat Nixaiuv.] Haec videntur esse verba alicuius
auctoris; quae aflerebat ut ex eiue auctoritate firmaret duas ur—
■ bes condidisse Alexandrum propter Hydapsin fluvium, scilicet
Kicaeam , cui nomen iroposuit a victoria, quam obtinuit contra
Porum regem, ut refert Btrabo libro nota praecedenti ckato, et
Bucephaliam in Bucepbali eius equi memoriam, itaque pro nól *
lege Trókiv. i. e. urbem Nicaeam.
Bo op i а у. од, ¡joapt'ov MaxeSoviaç lv ai, etc.] Bormiscus, Ma—
eedoniae oppidum, quod Thucydidi lib. 4. dicitur Bomuiexoç
Bromiscus; in quo nos docet Stephanus Euripidem poetam a
 ANNOTATIONES. 293

canibus disccrplum fuisse ; prope cuius scpulcrum duo diversae

naturae rivi concurrebant in unum , ad quorum alterum accuin-
bentes viatores prausitare solebant propter aquae bonita Lou, cu
ius rei locuples est testis Vitruvius de ircliitect. lib. 8. c. 3. ex
quo mutualus est Flinius quae sequuntur verba ex eius lib. 31. c. 2.
In Macedonia, non procul Euripidis Poeiae sepulcro, duo rivi
confluunt, alter saluberrimi potus , alter moriiferi. In via ctiaui
quae ducebat ex Piraeeo ad Atbenas babuit Euripides cenola-
phium seu honorarium sepulcrura , de cuius mortis genere non
convenit inter auctores lestibus Pausania in Atticis, Suida in Ev-
Qiicior¡c , Erasmo in adagio Promeri canes.
Èôçatnna, Tcôfog Xaköaiuv ovôcicqoiç.'] Borsippa, orutn,
ut Hierosolyma, or um, utraque foem. etiam genere dicitur, ut
et atia sexcenta huius farinae. Fuit Chaldaeorum urbs , memora-
tur inter alios Straboni lib. 16- ex qua Astronómicos Borsippenos
célébrât, Hebraice dicitur «pD"N3 Borsiph, id nominis sonat pu-
leum-siccum. unde fihabinis adagiuni: minb VI \a^ù «poTDi Ьзз
i. e. Babel et Borsiph signum malum legi. Fuit in regione, turris
Babylonicee , cuius acr oblivisci faciebat homines , ut poetautur
Bbabini. Quare omnes suae linguae obliti fuere , unde linguarum
coAfusio; miranda sane huius aeris fuit ôvvapiç, siquidem in ob- 174
Jivioncni inducebat homines linguae nativae, et alias eos doce- Ь
bat. Videte sultis Buxtorfium in Léxico Chaldaico Iriginta anno-
rum opere in voce «^еччз, et Bochartum Geographiae Sacrae lib. 1.
с. 9- Iosepli. contra Appion. Hb. 1«
— rIeoa 'Ana kXwvoç xoi AoxiutSos, etc.] Sunt Strabouis
verba, quae apud cum inveniuntur lib. 16- de Borsippis loquens
boemodo: Ta ôh Bôçamna, itoà nakiç loxlv 'AçxîuiSoe xoti Anók-
iiovoç , kwovgytîov цсуа. nkrjQvvovai öl Iv avxrj vvxxeoiSeç uti-
¡ovç i(iiv Iv (tkkoiç Т07Г01?. AkiOY.OVXttl ô ft'ç ßotSoiv , y.ai xaçi-
livovrai i. e. Borsippa vero urbs est Dianae et j4pollinis sacra,
\ubi\ magnum linificium. Maxima aulemvespertilionum multitude,
qui longe maiores, quam in aliis locis capiuntur ad cibum et sale
condiuniur.
— Alytxai xaï &r¡kvx¿¡s.] Borsippa , urbs Chaldaeorum non
*olum neutro plurali, sed etiam foemin. singulari dicitur, ut et
omnia oppidorum nomina huisinodi, quod saepe in bis uotis an-
jiotavimus.
BoçvaOlvfjg, nôkiç, y.a\ лохацод xov IIovxov.] Memo-
xat Epitomator noster Borystbeneni urbem et fluvium Ponti. Flu-
vius fuit multo eclebrior quam urbs. Plinius autem fluiuen, la-
c-uin, gentem, et oppidum huius nominis célébrât. Eius sunt ex
lib. 4. с. 12. verba: Et a Туга * centum viginti mülibus pass.

'
 294 THOMAE DE PINEDO

flumen Boryslhencs , lacusque et gens éodem nomine , et oppidum

a mari recedens quindecim millibus pas.iuum Olbiopolis et Mileto»
polis, antiquis nominibus , rursusque in littore partus Achaeorum.
Insula Achillis túmulo eius vivi (leg* viri) clara. Fluvius (cuius
descriptionem et laudes hubes apud Herodot. lib. 4. с. 53.) inter
ecriptores adeo Celebris est, ut qui maxime, sed inter eos non
convenit de regione, quam praeterüuebat. Alii enim Scythiam,
alii Sarmatiam Europaeam , alii Poloniam dicebant. De eiue etiam
hodierno nomire dissident. Aliis enim Nieper, ahis Brisna, aliis
JBeresina, aliis Nester dicitur. Ortelius in suo Thesauro Geogra-
phico ex nostro auctore inquit a Graecis vocatum fuisse Helles-
ponlium, cum noster dicat Hellcsponlum ante Hellen vocatum
fuisse Borysthenem: ego autem inter tot discrepantes sententias
et auctores sequor Mich. Ant, Baudrand Parisinum , quia ad Phi
lip. Ferr. Alexandriui Lex. Geographicum hoc de fluvio sic loqui
tur : Boryslhencs, nunc Nieper dietus , fiuvius Poloniae praeci—
175 puus, testibus Cluverio , Sansone , Brietio , et aliis. Fontes habet
a in Moscovia; qua relicta, Poloniam ingreditur, ubi Smolenskum,
Orsam, Mohiloviam , et Rohaczoviam , Lithuaniae urbes , rigati
dein aucius ftuviis Beresina , Pripeto , Sosa, Desena , el aliis plu-
rimis , per Volhiniam inferiorem labitur iuxia Kioviam , et Cir-
cassium urbes praecipuas, et in mare Nigrum se exonérât prope
Oczacoviam , quae alias Olbia et Borysthenes etiam dicta fuit,
60 mill, passib. ab ostio Thyrae, et 100 circiier ab ostio Boreali
Istri in Septenlrionem.
— "Eaxt ко! nofoç' fîUtjvlff , etc.] Auctor noster duas diver-
gas huius Hominis urbes exisliniat fuisse, in qua haercsi fuit etiam;
Mela, qui Borysthenida , et Olbida tanquam diversas célébrât
lib. 1. Plinius vero imam eandemque fuisse credidit, qnae triplici
nomine gaudebat. Vocabatur enim Borysthenes, Olbia et Mileto-
polis, ut ex eius libro 4. с. 12. apparet, cuius verba nota pró
xima protulimus. Id etiam confirmatur ex Strabonis lib. 7. qui de
flu vio et urbe sic loquitur: Jiixtt ôh rov (¡тоиатод »J vijeog t'¡ Atv-
xij ötc<Q(ia Tin'Taxoaiujv aiaSiav, hoà tov 'АцХЫас, ntXayía. EÎzct
Boçva&ivtjç , яогаиод яХеатос lep tiaxoaíoig otaSioiç' xaï nlr¡aíov
ctkkoç логаиод" Tnavig' «aï vrjaoç яро xov orófiaroe toû -Boov—
«r&í'vovc t%ovGa hueva. TlkcveavTi Si ràv Boovadévr¡v oraôtovç
êiaxooiovg uiiwi i'hiooç ты потаиф nôktç, r¡ Ss avzrj y.cà Okßia xa-
ktïtat, uêya Iutcoqiïov, xziaua Mdt]aitav. i. e. Distal vero ab ostio
[Thyrae] insula Leuce traiectu ю stadiorum, Achilli sacra in alto
silq. Post ne stadia, ad Borysthenem veniturfluviumnavigabilem,
et m propmquo est alius fluvius Hypanis: el insula ante ostium Во—
17 burystheriis, porta praedita. Subvectus adverso amne Boryslhene
 ANNOTATIONES. 295
ad с с stadia ad urbem pervenies ei cognominem, eadem autcm
Olbia dicitur, magnum emporium a Milesiis condita. Agit delude
Auetor iioster de formatioue gentilium, a finitis in r¡c, et in oç ,
quorum eadein est forma. • • -.
Búa 7io çoç , nôXtç nóvzov, etc.] Bosporus, urbs Pontï
propter Cinimeriutn sinum ex Philone, et fretum eiusdem nomi--
ii is ex Aeschj lo in Proinetheo ligato celebrantur; urbis memiuit
Cosntantinus Porphyrogen. Them. lib. 2. Them. 12. ubi nostrum
Auctorem pene ad verbum transscripsit , duo nul cm ineniorantur
liuius nominis fréta, altcrum iuxta Constantinopolim, quod Bos
porus Tfiracicus dicebatur , quern Darius Persaruin rex poiiti iun-
xit, cuius architectus fuit Mandrocles Samins auctore Herodoto
lib. 4. c. 87. estque veluli Pouli ostium, per quodin Propontidem
inlluit, ubi dividitur Asia ab Europa. Numen adeptus est vcl a
bovis transitu, quod sit adeo angustus, ut bos eum perti'nnsire
possit, vel a fabula , qua lupiter fingitur in vaccain deformatus
eum transiisse, vel ut alii, Iolnachi filia; nunc Italie dicitur Stretio
di Constantinopoli, Graecis Lacmon, Turcie Bogazin, teste
Fetro Gillio in suo Bosporo, alterum erat in introitu Maeotidis
paludis, per quern in Pontum deiluit , quod Bosporus Cimmerius
vocabatur, prope cuius sinum célébrât noster urbem eiusdem no-
iiiinis, de qua supra egimus, nunc Gallis détroit de Caffa sea
etiam de Kern, teste Baudrand Parisino ad Philip. Ferr. Alex.
Lex ¡cum Geog.
— "Eau xa\ al\r¡ rijç 'IvSixt¡c.] Memorat Auctor noster, sed j^g
sine auctore, Bosporum Indiae urbem, cuius apud alios altuni
est silentium. Nam Eustatbius, qui earn célébrât ad Perregetae
v. 140. id ex nostro habet.
— Aíytrat xa\ Boa7i¿Qtov тог» RvÇarziov Хщг/v.] Inquit By-
zantii, quae nunc Constantinopoli*, portum , Bosporium dici j
apud Constant. Porphyrogenet. de Them. lib. 2- Them. 12. ait
Phavorinus , JStifavTiW Xiui)v Воолооод xakthat. i. e. Byzanii-
norum portus Bosporus vacatur, quod Const. Porphyr, loco citato
de Bosporo Thracio intelligit.
— Oí dl íyxtüQtoi Q>a><sq>ÓQiov вето xaXovot, etc.] Indíge
nas, Byzantii scilicet, Bosporium vocasse Phosphorium per para-
grammatismum vel ab historia illa Philippi Macedonia, quam
refert, inquit, quam historiain Const. Porphyrog. loco citato fabu-
losam existimat, etsi Eustatbius ad Dionyeii v. 140. tanquam ve—
ram narrât, ubi ad eatietatem usque agit de utroque Bosporo et
eorum nominibus, seu epithetis.
Вбегай, noktc'jioaßiac, etc.] Bostra, urbs Arabiae, neuf,
¡dur. et foem. singul. ut alia huius faunae plurima, memora lui

Г
 296 THOMAE DE PINEDO

inter Arabiae Petraeae oppida Cosmographo lib. 5- c. 17. Hebraice

dicilur .—П2С13 Botsra , unde Graecis parum deflexo nomine Bá
ciga vocatur; duas liuius nominis urbes reperio in S. Scriptura,
altera Idumaeae inter urbes Celebris, cuius meminere Prophctae,
lerem, с. 49. v. 13. Amps c. 1, v. 12. et banc puto esse ipeis-
simam , quam cthnici scriptures Arabiae Petraeae adscribunt.
Idumaea enim erat media inter Iudaeam et Arabiam Peliaeam,
quae Potro Teixeira in Relatienibus regum Persidis lib. 2. c. 2-
Basora dicilur, quam prope fluvios Tigrim et Euphratem locat,
ubi uterque coniunctus aquas in sinuin Persicum devolvunt. Earn
célébrât inter Arabiae praecipuas urbes Amm. Marcellinus lib. 14.
с 27. de qua Anonymus, quem vulgavit Golhofredus, sic loquitur:
Hg nólig fityíozr¡ iazï Bóazcr¡ , f¡ naayfiaztiag ¡itylazaç è'xttv ki-
ytzai, nkrjOiáCovaa toîç IJcçoaiç, xal ¿agaxrivoig. i. e. Cuius
[yírabiae] civitas maxima est Bostra , quae commercia maxima.
176 habere dicitur , propincua est Persis et Saracenis. A.Ortel. in suo
b Tbesauro Geograpbico auctor est sed sine auctore, fuisse patriam
Pbilippi Tiomanorum impcratoris; at Aurelius Victor in libro de
Caesaribus Tracbonitem fuisse tradit: Trachonitis vero erat pars
Arabiae, ac quia Bostra fuit, ut aiunt , Tracbonilidie metropolis,
ideo fortean Orlelius ex hac urbe fuisse dixit. Altera vero liuius
nominis urbs recensetur inter Moabitarum urbes 1er. с. 48. v. 24.
sed baec non fuit adeo Celebris ut altera.
Borçvç, nóktg (Poivîxtjç.] Botrys, urbs Phoeniciae me—
tnoratur Plinio lib. 5. с. 20. Melae lib. 1. с. 12. Polyb. lib. 5. De
qua nihil scitu dignum referunt; ego existimo fuisse urbem illam,
quae los. с. 21. v. 35. dicitur iX3 betser, septuaginta senibus Bo-
eoio , quae numeratur inter civitates quadraginta octo, quae Le—
vitis assiguatae fucrunt. Quemadmodum enim a Botsra factum,
est Bostra , sic a Betser vel Botsor formatum est Botrys.
— О TtoUrrjg , BozQvtjvoç, ¿g Tlavaavíac.] Gentile Botrys,
urbis Phoeniciae, estBolryenus ex Pausania, inquit Aucter noster,
quern per aversionem nobis vendit , qua de re eni^a. Namque
Pausanias de Graeciae, non de Phoeniciae urbibus scripsit.
liovßaazoc, nókig Alyvnzov , etc.] Bubastus, urbs Ae-
ЮТ'Ь quam Herodotus Bubastim vocat lib. 2. c. 136. a qua Bu-
bastitfs Nomos inemoratur Cosmographo lifc. 4. с 5. Geograph»
lib. 16- Plinio lib. 5. с 9- et alus , Ezechielis с. 30. v. 17. dici
lur Phi-beseih. ubi 70. senes reddunt Eubaslum , Hieronymus
Pubastum. Voluitenim, ut in urbis nomine plures apparerent ci
ñeres nominis corrupli. Herodotus libro capiteque citato auctor
est hac in urbe fuisse Diaiiae tcmpluni memorahile ; Bubastis vero
 ANNOTATIONEN 297
%e& rEll¿8ct ylwtftfav , ut ipse inquit, est Diana, quae eodem no
mine celebratur ab Ovidio Metamorph, üb. 9- v. 690.
Cum qua latrator Anubis
Sanciaque JBubastis, variusque coloribus Apis.
In hac urbe feles, quas Aegyptü tanquam Deos colebant, salitae
sepeliebantur , ut refert idem Herodotus eodem lib. с. 66.
Bovßtav, nôhç Avxlaç.] Bubon, onis, urbs Lyciae cele- yyy
bratur Plolemaeo lib. б- с. 5. Stráboni lib. IS. Plinio lib. 5. c. 27. a
Sed de ea niliil memorabile narrant, noster a pirata eiusdein no-
minis conditam fuisse refert , forsitan ut illinc piraticam commo-
dius faceret.
Roí ana, noUg Iv Mttyvrieta, etc.] Budea urbs in Ma
gnesia regione Macedoniae, cuius incolae Ovidio Melam. lib. 11.
dicuntur Magnetes:
Consisiere Pelea ierra
Faia negant , JMagnetas adit vagus.
At a Budea urbe Minerva Budea colebatur in Thessalia, ut inquit
Epitoma tor noster ex Lycophrone , cuius duus ail'ert versus , qui
apud с um leguntur v. 359. ad quem locum Isacius Tzetzes hoc
Minervae epitbeton non ab urbe deducit. Ait enim : Bovôeia yùç
i\ q>QOvi)Oiç , on xovg (3oaç ¿дотом xaï fuyorg vnooiti , xoi tî.uvei
та; avkcixaç. i. e. Budea enim prudentia seu inielligenlia , quae
botes aratro et iugo subligat , et secat sulcos. Sed haec etymolo-
gia mihi non placet , nostri Auctoris senlentiam vero similiorem,
esse reor ; pluriiua nomina epitheta babuit baec Dea apud i'Illi—
nicos, quibus symbolicus utebantur. Inter alia vocabatur etiam
IlvXaÎTiç quod iv xalg nvXaiç. i. e. in portis urbium et domorum
pingeretur, ut et in xçoaaxiioiç , i. e. suburbiis Mars pingebatur,
ut signiijcarent in urbibus et domibus, consilio et prudentia, ve
rum ad hostes extra urbes propulsandos armis opus esse.
— "0¡ir¡oog Bovôeiov ¡<pi¡.] Homerus urbem Budeam neutro
genere usurpât. In buius ici coiiiirmationem a Sert hemistichium
Honiericum , cuius integer versus legitur II. n. v. 572. hoc
modo:
"Oç 4 &v BovStho ivvatoutvei tjvaaat-
Qui in Budeo [oppido] bene habítalo impa-abat.
— "Eon y.aï BoiStta nôUç Oovyiaç.] Cum praecedenti se—
ctione Magnesiae adscripserit urbem Budeam , nunc earn Fbry— 177
giac assignat. Eust. ad carmen Ilomericum nota praecedenti ci- b
latum varias affert auctorum de urbe Budea opiniones. Alii enim
earn Magnesiae , alii Phrygiae, alii Thessaliac , alii Boeotiae, alii
Phthiac adscribebant , sed de ea nihil scilu dignum memorat.

г "V
V
 THOMAE DE PINEDO

— "Ean «al BovSioi F¡>voe Mr¡8ixóv.] Badios Mediae po

pulos célébrât Herodotus lib. 1. с. 101. "Евп ôi Mr¡Suv тобаде
у¿via, Bovaa'i, Пас>итащуо\, 2тооь%атес, j4qi£ccvtoI, Bovöiot,
Máyoí. i. e, Medorum vero genera tot sunt, Busac , Parataceni,
Slruchates, Arixanii , Budii, Dfiagi.
В ov 5iv oï , '¿dvoç 2v.vdiY.av , etc.] Budini populi Scythiae
memorantur Herodoto lib. 4- с. 108- Plin. lib. 4. с. 12. Melae
lib, 1. с. 19- Ainmiano lib. 31. с. 5. dicuntur Vidini, Ftolemaeo
lib. 3. с. б- Bodeni.
BovScoqov, axçmt^Qiov, etc.] Budorum, Promontorium
prope Salamineui memorat ex Tbucydidis lib. 3. at Tbucydides
libro citato non inquit fuisse Promontorium ; eius Scholiasts id
inquit. Tbucydides vero lib. 2. id vocat qpooúoiov. i. e. praesi
dium, propugnaculum , casiellum. Sic enini ille: KaTaSçofiovttç
tTJg ZaXufiivoç та лоАлк -/.ai av&uuxovç хш Iduv kaßovug, xa\
гас tqiïç vavç Ix tov BovSùidov tov tpgovgiov , хота t«%oç ini
TÏjç NiOalaç ïnXtov. i- e. Ъ/lagnam Salaminis partem excursioni—
bus — populati , caplis hominibus , praedaque , et tribus Ulis navi-
hus [quas] ex propugnáculo Budoro [ceperant] celeriter in Ni-
saeam navigarunt.
Bov9ói], nôhç ' RXvçlSoç , etc.] Buthoe, urbs Illyridis,
Plinio lib. 3. с. 21. dicilur Butua, oppida civium Romanorum,
inquit ille, Rhizinium , Ascrivium, Butua, Olchinium, etc.es:
nostro Auctore et ex Plinio existimo corrigendum esse Ptole-
tnaeum, apud quem lib. 2. С 17« dicitur Bvvluv a. Sic enim ille
178 libro capiteque citato : 'Ptoivov, ' EniSavooç , ' Aaxqoviov , rPi-
a fcoi'r/.oç xoknoç, BovXova, Ovkxiviov. i. e. Rhisinum, Epidaurus,
Ascruium, Rhhonicus sinus, Bulua, Ulcinium. Ex cuius verbis
apparet oppida quae a Plinio dicuntur Ascrivium, Butua, VI-
chinium, a Ptolcinaeo vocari Ascruium , Bulua, Ulcinium.
— ¿iia то Kaôfiov ini fevyov? ßomv, etc.] Agit de etymo-
logia urbis Illyriae Buthocs , de qua praecedenti not. egimus-,
ipsissimam etymologiam affert magni Etymologici auctor, apud
quem perperam scribitur: ini ßuüv Qavyovç ix Ghißtäv pro inï
ßotüv Çevyovç ix @r)ßav. i. e. in boum iugo ex Thebis. Apud
quem dicitur Cadmus ex Thebis venions ношен huic urbi impo-
suisse Otto rùv ßouv xcfi tov 9ошс ас ideo Bov9ór¡v vocasse.
— Oí ôi tov KáSuov , etc.] .Nunc aliam eiusdem urbis Bu-
' thoé's aflert etymologiam , scilicet Cadmutn eam sic appellasse a
Butone Aegyptia urbe, cuius infra meminit, ас. tune illins urbis
noraen scribendum erat Butoë, per /, ut scribitur apud Pliniitiii
libro capiteque p. 177- citatis. Sed per corruptionem то« г in 9
scribitur Bov&ót¡.
 ANNOTATIONEN 299
— Е%н S in\ xov fivxov 'PiÇova nôliv, etc.] Quam noster
vocat Ehizona urbem. Plinrus lib. 3. с. 21. appellat Rhizinium,
Ptolemaeus lib. 2. с. 17. Risinum: ab liac urbe iiomen inveiiit
Rhizonicus sinus memoratus eitlem Ptolemaeo eodem libro capi-
teque , at fihizana erat Dabnatiae urbs mediterránea , Ilbizinium
autem maritima, ut patet ex eodem auctorc eodem loco. Memo
ra t eliain Auctor noster lili i zona lluvium eiusdem cuín urbe no-
minis, et urbs et fluvius celebratur a Polybio Historiarum lib. 2.
H ôè Tivzanávv pix ¿Xiyav tlç xov 'Pi&vu оиоа&п, noXiepá- ,
Tiov iv яоос ¿jjupórjjra xaxtaxtvaoutvov , ауау.е/ыдтулид u,\v
ало xr¡c daXaxxtjç, Ы avxtà di xtíutvov xa ' PíCovt лотаиф. i. e.
Teuta [uxor Agronis] autem cum oppido paucis Rizona evasit, '
oppidulum egregie munition procul a mari recedens ad Rhizona
fluvium situm.
BovVqîoxoç, ztfâôvijooç Jtiçl Kéçxvoav.] Buthrotus, in-» •
quit, est Chersonesus circa Corcyrain insulain et urbs, scilicet
Epiri in ora contra Corcyram, memoratur Plinio hb. 4. с. 1;
Slraboni lib. 7. bac in urbe Medeam Aeetae Colchorum regis
filiara ab lasone sepultara, iiliumque eius Mai-sis imperasse tra->
dit Solinus с 8. Butlirotum portura Epiri célébrât Dionys. Roma. 178
Antiquit. lib. 1. qui Melesigeni Mantuano memoratur Aeneid. b
lib. 3. v. 292.
Protinus a'èrias Phaeacum abscondimu* arces
JAttoraque Epiri legimus, portuque subimus
Chaonio , et celsam Buthroti adscendimus urbem.
Ad quem locum Serv. Buthroti urbem. i. e. Buihrotium : ut fon->
*"" Timavi. Haec autem civitas est in Epiro, cuius pars est Chao-
ma, quae ante Molossia dicta est, posita est autem inS'aro quoi
man cingitur, in quo fans huius naturae esse perhibetur, ut cum
mare quietumfuerit, crescat, cum vero ßuetibus aitoUitur, de-1-
crescat.
BovxtcpúXeia, nôXtç , etc.] Bucepbalea de urbe, videte
sultis, quae in BoooxtyaXal annotavimus.
Bovxivva, nokiç ZixiXlaç.] Bucinna, urbs Siciliae, in-
quit Auctor noster ex Uionysii Bassaricorum lib. 3. verum his in
rebus majorem fidem mere tur Plinius, qui lib. 3. с. 8. post Si
ciliae descriptionem inter ínsulas in Africain versas memora t Bu-
cinnam hisce verbis : Insuîaesunt, in Africam versae , Gaulos,
Melita, a Camarina bxxiui. millia passuum, aLibybaeo cxin.
Cosyra, Hieronesos , Caene, Galata, Lopadusa, Aethusa,
quam alii Aegusam scripserunt , Bucinna; et a Solunte i.xxv.
millia Osteodos; contraque Paropinos Ustica, citra vero Sicilien
ex adverso Meta'uri amnis xxv. millia ferme passuum ab ha

r 'Si
 800 ÎHOMAE DE PINEDO

Ziavii. Atollat. Ergo ut apparet ex Pli mi verbis Bucinna non

fuit urbs Siciliae , sed insula prope Siciliam, quae potuit habere
urbem cognominem.
BovXivoi, Ç&vogntgl Ikkvçlav-] Bulini, gens circa Illy--
riaiu, qui Bulimei dicuntur Dionysio de situ orbis v. 387.
Kndiv ô tlç avyàg отсеют/ naçaavçeiai Skur¡
Qîvctç vno£vovca AißvQviSug, a¡x<pí т ÍQV(ivr¡v
' TXkiímv %9¿va nàauv oor¡ TiaoaxexAtrai la&am
Bovki¡iéav T кит«?.
Jnde vero ad auroram conversum advolviíur solum
] Aflora subradens Liburnica , circumque muniiam
Hylleorum terram omnem quaccunque inclinât ad /illinium
Bulimeorumqne lillora.
179 Ad quem locum Eustathius: Еу.й Sé, q:r¡oi, пей o? BovXiusïg,
a ovç Tiviç ôiù той v yyácpovoi BovXivtïg, r¡ Bovkivovg. Tag 5s
sltßvQviöceg vijaovç iarógi¡rca 7iig\ ц' tlvat xov aQi9(i¿V naqovo-
pa'ÇovTui àï ano Aißvcvuv. "E&vog 6í oí AißvovoMv xoig èvSotéça
xov ASoíov , arco Tivog Aißvcvov avôgog ivQovzog xà Aißvovixct
Ityóptva Gr.ú(pr¡. laxiuv di ом iv Attrivtxhi Xiíiy-ф {voirai ом
AißvgviSig vrjeg ai ¡laxcui. i. e. lllic Vtro', ait, et Bulimenses, quos
pern scribunt Bulinenses, vel Bulinos. Liburnidas vero Ínsulas
referunt numero esse circa quadraginta ; dcnominantur vero a Li—
tumis , gens veto Liburni in iuterioribus Adriae , a quodam viro
Liburno inveniente quae dicuntur Liburnicae naves. Sciendum ve
ro est, quod in Latino léxico invenitur, quod Liburnides sunt
naves longae.
Bovktg, nókig Фах1дод, etc.] Bulis, urbs Phocidis memo-
ratur Pausaniae lib. 10« cuius incolarum maxima pars conchy lia
piscabatur, ex quibus purpura extrahebatur , ut refert idem au-
ctor libro citato, Ptolemaeo lib. 3. с 15- Boiktiu Bulia dicitur
atque inter Phocidis urbes mediterráneas ultima locatur.
— Oí rroAÍTfíi, Bovkioi.] Cives urbis Bulidis seu Bullae d¡-
cebantur Bulii , Plinio lib. 4. с. 3- Bulenses , Livio lib. 44. с. 30.
Bulliaui, Ciceroni in Pisonem circa calcem Bulicnses ; Pausaniae
libro nota praecedenti citato Bulidii dicuntur.
BovviLua, nokig Hniigov ovScrigag.'] Buneima, urbs
Epiri neut. gen. ab Ulysse condita prope Trampyam eiusdeui
Epiri urbem celebra tur; sed sine auctore. Urbis conditor cele-
brior est , quam ut indicari egeat , sed urbs adeo obscura , ас
Tranipya prope quam condita dicitur. Itaque ad huius urbis Co
gnitionen] fideiussor , quem nobis oll tri , alio fideiussorc opus ha
bet. Ipse in Tgáfinva inquit Trauipyam sitam rsse prope Вшита,
ubi per iota tanlum schbitur.
 ANNOTATIONES. Ш
Bovnçâoiov, rcôXiç y.tù itOTotfioç, xaixcoçci, etc.] Bu-'
prasium, urbs et fluvius et regio Elidis, Hesychio dicitur Bov- •
nçaeiov , xônoç rrjg" Hkiëoç , r¡ xá[ir¡ lv"Hkiât. i. e. Buprasium,
locus Elidis, vel vicus in Elide. Memoratur Homero II. 2. v. 615.
aetate Strabonis iain non cxtabat, ut ipse refert lib. 8-
— Oï á' ¿roo, etc.] Est versiculus ex il. 2. v. 615. quem 179
innominate poeta citât. ■
— THv yàçt y.ctToixia xijç "HktSog , etc.] Sunt verba desuní^
pta ex Strabonis lib. 8- quae apud eum sic leguntur. *Hv ô' cîg
ïor/л xoroixia Ttjç Hkiiaç то BovkqÚgiov uÇtôkayog, îj vvv ovx-
ix ïoxiv , etc. i. e. Erat vero, ut videtur, Buprasium Eleae
[h. e. Elidis] oppidum memorabile , quod nunc non exiat.
Bov g et, jiiUiç ' Ayaîctç. ] Bura urbs Achaiae celebralur;
quae terrae motu quodam una cum Heiice deleta fuit, teste Pli-
nio, cuius sunt verba ex üb. 2. с 92. Pyrrham et Antissam
circa JUaeotim Pontus abstulit , Helicen et Buram in sinu Co*
rinihio , quorum in alto vestigia apparent. Eadem Strabö lib. 1;
Tansanias lib. 7. Euseb. Chronic, lib. 1. quibus coromdem injpo-
nit Sulmonensis vates Met. lib. 15- canens : '
Si quaeras Helicen , et Buram. Achàidas urbes
■■ Inventes sub aquis • '""" ''
— AvKotpQoiv.] AfFert ILycophronis carmen , quod apud
eins Cassandram num. 591. sic inter alia, quae appono, Ut sen-
turn eUcere possis, legi tur:
D)V o ftfv Aaxatv o%l&v J- c-
"Ayav &tQ¿mn¡g, дахедод S' an 'Slkívov ' • ;'r
Avftr¡g ** BovQtttotCiv ij/fftcäv Orootov.
Quorum alter Laconicam turbdm "' •■ '
Dubens a Therapne , alter autem ab Oleno ■'
Dymaque Buracis ductor exercitus.
Ad quem locum lsacius eius Scholiast;! inquit: Toïç BovçctloiCiv,
crvrtTOVt toJv Bovoaííüv , TTfpi ös Tctvzaç tetg Ttóltic . etc.' i. o.
Buraeis , pro Buraeorum [dictum a Lycophrone] circo hasúr^-
bes, scilicet Therapnam, quae urbs est Lacónica, et Olenum,'quá¿
est urbs Achaiae , et circa Dymam urbem vel regionem Achaiae,
prius compacta fíiit magua nebula , et factum fuit Deucalionis,
diluvium , et postea terrae motu a mari absorptae fuernnt , ut in-
quit Eratosthenes. Noster videtur incidíase in Lycophronis depra-
vatum codicem, quoniam legit dr\ur\ pro Jr¡ut¡g, et Oxókov pro
oxottxov. • "
' —- Еж xavxrjç t¡v Ilv&iaç Сыудекрод, etc.] Ex Bura Achaiae
urbe fuisse pictorem Pythcam inquit. l'y theain quemdam argenti
caelatura celebran célébrât l'un. 1. S3, c. 12.

Г
 302 THOMAE DE PINEDO

180 . . *■* 'Ляо тоцоусаср1ис ¿¡v.] Suspecta lectio mihi videlur.

a. Bovg uta, -noktç 'hakiaç, ало Bovçalov , etc.] Buraeain,
urban Italiae a Buraeo conditam , cuius «pud alios altum cet si-
lentium; noster auctor ex antiquitatis scrutis eruit, sed eius si-
tum silenlio praeterit.
BpvQX<*vtÇt vrjaoç Iv zg Kckrixrj, etc.] Burchanis,
i! insula in Céltica ex Strabonis lib. 1. niemoratur: at Strabo libro
citato earn in Germania inter Rheni Ínsulas célébrât liisce verbis:
Еуидыаихо à ov póvov rd¡v i&vcSv та nltlozu, ¿kkà xuï ràç iv
Tw ладалкш vr¡aovg , àv Ion Y.cii щ BvQxavlç, r¡v Ix nokwoxlaç
íUe. i. e. Subegit aulem [loquitur de, Druso Germánico] поп solum
gentium plurimas, sed etiam ínsulas in littore, quarum e numero
est Byrchanis, quam obsidione cepit. Apud Strabonem d ¡ci tur
Bvgyavlç cum accentu in ultima ; apud nostrum BovQ%aviç сип»
accent и in antepenúltima. Pimío lib. 4. с. 13, Burchana v oca-
tur. Eius sunt verba: Inde insulae Roman, armis cognitae, ea-
rum nobilissimae, Burchana , Fabaria a nosiris dicta a frugis
similitudinc , sponte provenientes. Camdenus apud Ortelium in
Th'esauro Geographico Borkum insularn intelligit ad ostia Airiasii
fluvii; cui aesentitnr Hieronymus Verratius Frisius, qui refert
adhuc hodie exstare turrim vulgo dictam Art boon-huys Germa
nice, quod Latine sonat fabarum domum.
., , Bovoat, ÏQvoi. Mr¡ecav , etc.] Uusae, gene Medorum ex
Herodoti lib. 1. с 101. 4r¡'¿óxr¡c fiiv ovv toMt¡6i»¿vM&vos Qvv
iaTQtty¡novvov, Kai TovTOu i}Q&v. "Eau SI Mrjôcav roaaôi yé-
vta, Bovaaï, IlaoïjTiwcijvol , £rçovxaxcç , '^pt|ovtol, BovSioi,
Máyoi. i. e. Deïqccx igitur solam Medicam subegit geniem, eique
imperayil. Sunt auiem Medorum lot numero genera, Busae, Pa-
retaceni, Stuchatcs , ¿irixanti, Budii, Magi.
Во v ai çiç , nokiç Aiyvnzov] Celobratur Busilis, Aegypti
urbs, a qua Busirites Nomos, i. e.^praefectura , Celebris morte
D.einetrjÍPhalarei Theopbrasti discipuli, qui trecenti* e$ »exa-
{¡iiila staluis ab Atbeniensibus, cuín corum rempublicain aduii-
nistiarct urbi a Cassandro Macedonum rege, Atlienis in dedilio-
nem acceptis, praefectus , bonoralus est; verum invidia et cum
paucis susceptae iiiiinicitiae tan tum valuerunt, ut Cassandra
moituo íugere in Aegypluiii coactus fuerit, staluasque eius motu
populi facto adversarii deiecerunt, cpnflavjeruntque , ut aliqui
dii-iinl, in niulu las, cuius rei locupletes sunt testes Diogenes La-
ërtius iii eius vita, Strabo lib. 9. qui etiam de bac urbe, e» praen
180 fectura etBusiride Ы> Д7. sic loquitur: IHr¡aiov ôi Mtvitjzoç
b ко* ¿dieanohç, xai ai ntçl avzrjv kl/ivat, xal Atovxonokiç, ûz
ànozloa »J BovoiiQit nôhç iv гф Bovotiyhy vóutp, xai Jùuvaa7ta->
 ANNOTATIONES. 803

Xiç- Фт]б\ 5' ' Eçazoadtvtjç , etc. i. e. Trope Mendetem vëro est
Diospolis et paludes circa earn, et Leontopolis. Deinde ulterius
in Busiritica praefeciura est Busiris civitas et Cynospolis. Jnquit
autem Eratosthenes , communem Sarbaris omnibus consuetudinem
esse, ut hospiies pellant. Aegyplios vero argui propter ea, quae
in Jabulis de Busiri.de et Busiritica praejeclura dieuntur , volen*-
tibus posteris loci huius inhospitalitalem calumnian: cum nullus
per Iovem rex, nee iyrannus fuerit Busiris. At ea est poetarum
vis et potestas , ut eos cliaiu qui nunquam exliterunt, .celebres
reddant. -Donec fuerint Virgilii carmina, erit Busindis illaudali
memoria, de quo sie ille canit Géorgie, lib. 3. v. 5- ...t ... m
Cuis aut Eurysthea durum ,. i
jiut illaudati nescit Busiridis aras ? .. ,.'. .,
Memoratur etiam inter alios Ptoleinaeo lib. 4. с. 5. quam et Co-
ptum evertisse Uiocletianum et Maximianum Imperatores, quod
a Romanis defecissent, auetor est Euseb. Chronic. Canon.
— 'Ev ravtr¡"Jaioç цсуMtov ttoóv. "lêavrat, etc.] lu urbe
Busiri fuisse maximum Isidis templum inquit Àuctor noster , urbe
vero ipsa structa erat in medio Aegypli in Delta , etc. quae ex
Hcrodot. transcripsit. Sunt enim huius ipsissima pene verba ex
lib. 2. с 59. Ev javrr¡ yào ór¡ trj тсоШ ¿<m (lêyiarov"Jaioçiça*.
"iSovtai ói r] nôkiç avzTj zijc Aiyvnruv Iv uiam той Aêira. "Iatç
¿I tau Katà tijv 'EkXt¡vmv ykàoaav Af]u.r¡rr¡a. i. e. In hac enim
urée est maximum Jsidis templum. Haec vero urbs Aegypli in
medio Delta sita est. Isis autem est secundum Graecorum linguam
Ai¡ur¡z>]o , id est Ceres. ■ .'. y\.. /.»■• .
— Otó' ort T07tep)fijç ijv о Bovaigiç, etc.] Videsis, quae
de Busiride Scholio praecedenli annotavimue. - : •« ..... ,, Л
— 'O itoíÍTT¡c , BovOiQÍTi¡c.] Urbis Busiris civis dicitur Bü-r
«irítes , ut et Nomos id est praefectura. Aegyptus enim in praefe-
c turas dividebatur , quemadinodum Persia , buius unaquaeque
Satrapeia , illiua Nomos, dicebatur, at Thracia in Strategies di
videbatur. . *
Bovráo a i, Sfjfioç vr]ç AtyrjîSog tpvktjç.] Butadae, popu
los, Aegeidis tribus. Harpocrationi, Suidae, et magni etymolo-
g ci auctori Oeneidis tribus populus dir.il ur, quare sine dubio
apud Stephanum pro 1175 Alyrjîooç legendum rijç Oivr¡Íooc. no-
nien iuvenil ab hero«; Bute , a quo familia quaedam Butadarum
nobilissitna apud Athenienses , a quibus aliqui falso gloriabantur 181
se originen) trahere , ас ве Buladas vocabant , id aegre fereutes, a
qui veri Butadae erant, se Eteobutadas i. e. veros -Butadas no
minábante ex quorum familia eligebantur Sacerdotes Miiiervae
Poliadis, quod testatur inter alios magni etymologici auclor:
 504 THOMAE J)E PINEDO

'ExtoßovxaSai , inquit illc, yfoog ti IniortfMV, ки\ ntçiçavig xoïç

5 j4d*r¡vaíoic. Oí ¿kr¡9ag ¿no zijg xov Bovzov ycyovozsg ' ix ôè
•tovrov xa&iazavzai ieotïai zijg ПоХшоод. i. e. Eteobutadae genus
quoddam insigne et illustre Aiheniensibus, qui veré a Bulac fami
lia originem trahtbant , a cuius descendentibus sacerdotes foeminae
FoliadLs Minervae consiituebantur. ídem populus alus Bovzda,
alus Bovría dicitur.
Bovzog, яо'/Uç Alyvnxov.] Bu tus , seu Buto, us, urbe
Aegypti, metropolis in Phthenote Nomo, in qua erat Latonae ora-
culum, quae inde Buto quoque dicebatur , ut inquil noster. Me—
nioratur Ptolemaeo üb. 4. c. 5. Straboni üb. 17. 'Ev &i rf¡ Bov-
tw Ar¡zovg loxt u-avziïov. i. e. In oppido vero Buto Latonae est
oraculum. Herodotus lib. 2. с. 155. célébrât et admiratur Luc
Latonae oraculum hisce verbis: Toi Se jrojjfftrço/ot; xov iv Alyv-
irtûj яо/Uà ¿nzfiv7Ja&T¡v t}Sr¡. Kalor¡ lóyov neçï avzov œç a|ú>u
iôvzoç itoir¡<So¡iai. "О у«о XQr¡6zi'¡Qwv xovio то iv Aiyvnxa, ¡¡au
fiÉv Atjzovg íquv, iv nóU ós fieyákrj [5çvu,évov , xazà то 2'tßtvvv -
xixàv y-aAf ófuvov агора toû Neliov , etc. i. e. De oráculo autem,
quad est in Aegypto , cum feci multa verba, tum faciam , vipote
tie re memoratu digna. Est enim oraculum hoc in Aegypto , sa—
■crum Latonae , positum in magna urbe, contra ostium JSili, quod
. Sebennyticum appellaiur a superiore parte maris subeuntibus; no-
men vero huic urbi , ubi oraculum est , Buto , ut et prius a me di
ctum est. Templum vero est in hac urbe Butane Apollinis et Uia-
Ttae. Et illud Latonae in quo redduntur oracula, grande est, et
porticum habet decern orgyis sublimem. Ubi quid mihi ex iis,
quae in aperto erant, máximo miraculo Jueril , referam. Est in
hocfano Latonae delubrum ex uno factum lapide , etc. Si plura
de hoc templo scire desi Jeras, adi Herodotum libro capiteque
citato. . • i • -• :i . • ■ i
— Tov Bovzâç , BovzQÎtt}ç , etc.] Pro xov BovxSg lege xijg
Bovzovg, sequitur enim ыд zijg .EafJoùs, ¿Mßotzrjg '.
181 BoiÍtoíov, шд' Ptjyiov , xrjg'ltaUag nóhg.] Butiïum, Ita,-
b liae urbs, quam Strabo Kayennae oppidum vocat, Plinius lib. 3.
с. 15- Nec procul a mari Umbrorum, Butrium, inlus colonia
Bononia Felsina vocata , cum princeps Helruriae esset. Memora-
tur etiarn Ptolemaeo lib. 3. c. 1. prope Tridenlum, cuius adhuc
nunc exiguum extat castelpain eiusdem nominis prope Cotignolara
! ; et I, ueuni, auctore Leandro Alberto in Itaüae regione decima
quarta.
Boaaiai, nóXig Aaxavixr¡.] Brasiae, num. plur. urbs La.
cónica ex Pausaniae lib. 3. qui de ea libro ab Stephane citato sic
loquitur : Bçaeiui di iax¿xt¡ piy xavzr¡ xtùv ' Ektv&tQoXctMüvtov
 i ANNOTATIONEN - ■ 8Q5

rrooç dalUGßrj 1вт\ , Kvcpávrcúv Si aní-¿ovai nlovv oraSlœv ëictxo-

otœv, etc. i. e. Brasiae extremum hac in parle Eleutherolaconum
ad mare est oppidum , disiat a Cyphantibus с с stadiorum naviga
tion, etc. At paulo infra inquit, banc urbem prius Oréalas no-
minataui, ac Brasias vocatam postea fuisse quadam de fabula,
qua/u apud cum poteris legere. Mihi cnim Jabulis immorari non ,
est volupe. Nostro Auctori etiain suo loco Uouoiai. Ptolemaeo
lib. 3. с. 16. IIquoLu dicitur, et in Argolico Laconiae sinu lo
cator.
Bgciv Qtov, Sîjiwç tiîç'Amxijç.] Brauron, onis , populus
Atticae , a quo Brauronia Diana , cuius fes tum Brauronia quo
ique, sed neut. plur. dicebatur. Populi et Dianae meminit inter
alios Pausanias in Atticis , cuius inibi erat ¡¡ùctvov àgyaiov , i. с.
Signum seu Simulachrum velus, quod Xerxem Darii filiura ex
Braurone avexisse refert idem auctor lib. 8* de quo vidcsis Meurs.
de Pop; Atticae. i -
Bq ayjiâv eç, IvSixùv ïdvoç , etc.] ßrachmanes, Brach-
mae, Brachniani, Brachmajiae , (sie enim apud Scriptores inve—
nitur hoc nominis) fuere Indiae populi philosopbiae dediti, quos
Ptolemaeus inter alios auetores meraorat Geographiae lib. 7. с. 1.
de quibus pluriiua narrantur apud Strabonem lib. 15. et apud
Coeliuui Rhodig. Antiquit. lib. 18- с. 31* Celebres auteur* inter
Indos philosophi fuere Brachmanes , Germanes , Pramnes , sed
omnium celeberrimi fuere Brachmanes, ex quibus erat Calanus
>Ue, qui coram Alexandra se combussit. Horum opiniones ex 132
Megasthene refert Strabo libro citato , scilicet «os de plurimig a
cum Graecis sentiré , quod mundus sit orlus , et corruptibilis, H
tphacricus ; quod eins administrator et condiior Deus Universum
eum pervadal : quod univcrsarum rerum primordio- diversa sint,
mundi autem aqua, aique praeter quatuor elementa quint am quart-
dam naluram esse asserebant ex qua cotlurn et asirá conslabant,
terram in medio universi sitam esse, de semine, de anima similia
oc Graeci opinabantur, admiscebant etiam fabulas quasdam ;
sicut Plato de ■ irnmarlalilatc animac, et de iudiciis , qua* apud
inferosfiuni i et alia huiusmodi non pauca. Ut videre est apud
auctorem citatum. . I. »
— Xçtàvrat 6s iadrjxi àîvjj, trj ix ntrçuv , etc.] De lino
incombuetibili ex pétris videeis quae annotamus in Kciçvazoç.
BqîÙ, itôUç tlç r¡v inomiav , etc.] Brea, urbs in quam
Athéniennes coloniam miserunt, celebratur ab Au clore no&tro,
»ed ubi reg ion uni fuerit, divinandum nobis relinquit. In Hispa—
nia liuius nominis est oppidum a Madrito novem leucas dislans,
quod pertinet ad Marchionem de Mondexar , unum ex Hispaniae
Stephànus Vol IV. " V

,
 306 THOMAIS DE PIJUEDO

regulis, qui coram rege caput operiunt, genus honoris inter Hi

spanos summum , cuius neptem in uxorein duxit amicus noster
I). D. Gaspar Ybariez de Segovia et Peralta , cui hoc Opus d ¡ca
mus , per qiias nuptias vel amicus noster, vel eius posteri huius
nobilissimae doinue possuut aliquando esse heredes , praescrlirn
cum exhac domo ¡animares defecerint. In haue Hispanain Bream
Athcnienses .coloniaiu non mise runt, verum ad amicum nostrum
Atdenae ipsae migrai mit; lieeat nobis in ipsius honorem hoc
praefari.
Bq é v 9ij , itohç' Лулайшс, etc.] Brenthe , urbs Arcadiae
et Brenthiates fluvius memorantur Pausaniac iuArcadicis: Jlctoat-
ßaolov öi v/txai itt&íov ílr¡-/.ovza axaôlmv uákioia, xai жолгеас
ÍQÚ-ца Begh9i]ç iorïv iv at£ia xr¡g óiov , xnl noraiiàç i'ÇetOtv au*
só9i Btctv9t¿xr¡c, oaov 51 axaôiavç iíooel9óvTi nívzi xársioiv iç
sov'Altpnóv. i» e. Adhaeret Paraebasio campus stadium ferme Li
Breathes urbis rudera ad viae dexteram se osiendunt; praeter—
jtuente Berentheate amne , qui hinc circiter stadia quinqué in Al-
182 phtum effiuit. Apud Pausaniam pro Btciv9i]c et BtQcv9i ¿xtjç le-
b gciiduin ex Auclorc nostro Bciv9r¡g et Bofv9tátr]g. Sic enim et-
lain apud Pausaniam libro quinto B(jív9iáxr¡g legitur. Error ille
impressoris rationibua inicrendua est, ... • /I;
— 'Slg HQi'iasrat naga xov Oo- *] Sunt Verba lacunoja , et
mutila quoque esse videntur. Promit tit enim se dicturum de gen.
lili urbis Brenthes, sed ubi, omisit diccre ; illa vero lacunosa
fursitan sic supplenda sunt: rc«p« tov 'Oçta9icog xov Avxáovog.
i. e. ab Oresthee Lycaonis filio. Orcslheus enim Lycaonis lilius
cuius noster meminit in ' ÜQio9r¡Ot.ov aliquot condidit urbes, au«
clore Pausania lib. 8-
Bçevrijeiov, nóhg nagà xov 'ASplav , etc.] Brentesion
•Graecis dicitur urbs Italiae, quae Latinis Brundisium el Brundu-
èium , vulgo Italis Brindisi. Eius mel et lanae laudantur Strabo-
ni lib. 6. Fait urbe tota Italia celebérrima, ac valde frequentata
eis , qui ex Asia et Graecia Romam proficiscebantur., necnon eis,
qui ex Koma in Aaiam et Graeciam cogitabant, quod inclytum
portum liaberct, ut refert Florus lib. 1. с. 20. De ео loquitur
Cicero ad Alticum Epist. lib. 4< epist. 1. cui etiam Brundieina
Colonia dicitur: Prid. Non. Sext. Dyrrhachio sum profectus,
ipso illo die, quo lex est lata de nobis Brundisium veni Non.
¿iext. ibi mihi Tulliola mea fuit praesto natali suo ipso die, qui
easu idem natalis erat et Brundisinae coloniae. ЛЬ Aetolis con-
ditain fuisse duce Diomede testotur Trogua Pomp, seu eius epito
ma tor lustinua lib. 12 c. 2. ex hac urbe fuisse Pacuvium poeta m
aiunt, qui Tarent i decedens lepidura epigramma de se ipso fecit,
 ANNOTATiONES^ Г »ОТ

Ы eiusdcm sepulchre íncideretur, auctore Asi. Gèl Nort. Attií.

car. lib. 1. с. 24. quod libuit hic apponere: ■ • ■>, . i
yídolescens, iametsi properas , hoc te saxvm rogat
Ut se auspicias: dcihde, e/uod scriptum est, ligas :
Hic sunt poetae Pacuvii Marci sita ;..'. '. >
Ossa, hoc volebam, nes&ius ne esses , vale.
Et baec de antiquitate Brundusri sufficient, nunc propemodum
dcsertum et collapsum est, etsi Archiepiscopali sede gaudet, ut
refert Leander Albertus m Ituliae regione nona. ; ; . ■,.
— Bçivnov yttç naçà Mtoaanioiç , etc.] Reddit causam,
quamobrem Bgevzrjaiov , i. e. Brundusium sic fuerit appellatura,
scilicet, qüod simile videretur cervi capiti. Bftvtrpsiov enim
Messapiormn lingua Cervi caput significabat , quod ex Seleuci Í8S
Glossaruni secundo affert. Id eliam testatur Strabo lib. 6. Quarte a
apud Stephanum pro ßgevxwv lidcnter legendum ex Slrabonis IL
bio citato ßctinijaiov. • ••':.'. -'.ил
Bçtzz ozía, vrjaoç iv t«I ASçtçt, etc.] Memoratur Brclto-
tia, insula in Adriático mari i quae fluviuin habebat Brettion,
quam Graeci Elaphussan i. e. Gervariam vocabànt; alii vero •
Brettanida. Vakle ignota est haec insula apud reliquos scripto-
rea. Plintus Hbj 4- c. 12. Elnphussam célébrât; utruin fuerit ea-
dem insula, vidcrint doctiores. Magni etymologici auctor in
BytzTctvoï ex nostro auctore, ut et alia multa, banc sectionem
transcripsit hoc modo: Bonzla oh r¡ vijöej iv te» ' AOQÍ«, яолр- ^
fidv tiovaa Bgivnov. Ot 8i, Boivtavtatxi. Kal то iévtxàv fá«
BoiVTiavèç , mç Ilokvßioc.i. e. Bretlia vero est insula, in Adritb,
fluvium habens Brentium ; alii vero , Brentanidaé ; et gentile de—
bebat esse Brenlianus , ut Polybius. Apud hunc pro Bgévzwv lege
Byhzxov, pro Bgtvxaviiti , kge Bgczznvíóa , pro Botvxmvoç, lege
Л о« morvùs ex nostro auctore ; sed noster etiam ex illo corrigen-
dus est. Namque pro Bgtixozía, legendum cerneo Bgtzzía.
■** 'Eni Bptzxtávijv róntov.] In his verbis suspicor subess*
mendum. si tibi placet , pro xóntov lege zónov. ¡',i . \
-— JVvv 8e Bgézzioi ké yovzcti.] Innuit incolas insulae ßret-
tîae dici Brettios sua aetate , cum antea Brelliani dicerentur;
infra in Bgizzog, quae erat Tyrrhenorum urbs, eius oppidanos
quoque Brettios inquit esse. Sic etiam apud Uraccos vocabantur,
qui apud Latinos Bruttii. Periegetae v. 362. Bgévzioi dicuntur.
— Eia\ xoi Boizzuviôiç, vijoot, etc.] Célébrât ínsulas Bret-
tauides, scilicet Angliam una cum Scotia et Hiberniam, et ea-
rum incolas Brettanos , nunc insula Britania , incolae Britani di
cuntur , ac sunt clariores, quam ut indican cgeant , et commer-
cio et viribus maritimis. Anliquitus Graeci et Romani nescie-i
V2

"
 508 THOMAE DE PINEDO

bant, urrum Britanla insula, an continens esset, auclore Dione

lib. 39. quarc Venusiiius yates vocat Britannos últimos orbis
carm. lib. 1. Od; 55. - ', v,- ',l
'Serves iturum Caesarcm in ultimes ■ , , . ' ¡
Orbis Britannos, ■ . . ".
Primus Romanôrum D. Jul. Caes, eos aggressus est, auctoreSuet.
¿n eius vita, post quem Claudius Caesar Messalina coniuge quam
f triumph» notier, de eis triumphavit, atque iilio suo Britannic*
nomen imposuit, .teste inter alius Paulo Diácono Hist. lib. 8. ad
quod videtur alludere luvenahs Sat. 2.
: .;. • Лгта- quidem ultra
Liltora Iubernae praemoi<imus , et modo captas ■/
'■ . с Oreadas-, /tc minima contentos node Britannos.
Ex Ciceronis epistblis ad Alticum Jib. 4. epístola 16. apparet,
non liabuissc olini Britannos argenti usuin. Sic enim í Ue : Britein-
niii belli exilus eorpeciatur. Constat enim aditus insulae esse mu
nilos mirificis molibus. Etiam illud iam cognilum est , negue ar
genti scrupuluth esse ullum in ilia insula. At nunc Britannia pro
pter commercium ditissima est, ас maris viribus valentissiina et
potentissima r de qua consule sis Polydorum VirgLHist. Anglica-
nac lib. 1. C. Caesarem Comment, lib. 5. Corn. Xaciluiu in vita
Agricolac et alios. .. ■•
183 — /Itoviaioç. ] Affert versiculum Dionysii de situ Orbis,
b qui apud eum legilur p. 284. in quo a nomine Bgexavol propter
iiiclruin adeinit alterum т. quod est trahit ilium inter omnes poe
tas, sed Dionysius in nomine Sarmatarum (quod magis mirabe—
ris) tô r etiam ademit propter nietrum v. 304..
. JV ottfívol £«aáxaut , If rat & Sua , BaOxáavaí Tí.
üermani, Samataeque , Getaeque simul, Bastarnaeque.
Poetarum parens primo suae Iliadis versu (id notatu dignmn est)
tres huiuSmodi errores prudens, conimisit, ut in commentariolo
noslio auetorum quos ad testimonium vocat auetor noster in
Homerus annotavimus.
— Kalakkai ovxut ôtà rov n, üceraviStg vrjaoi,'] Inquit
Ínsulas ßrettanides aliis scilicet Marciano in Periplo et Ptolemaeo
vocari Pretanides.; apud hunc nihil tale memíni me legisse, apud
ilium dicuiitur Pretanicae, quas duas esse inquit Albion , quae
nunc An »lia, Ivernia, quae nunc Hibernia , suo etiam loco Au
etori nostro celebra lur Pretanice.
Зсгттод, noXig TvcQtjvtüV , etc.] Brettus , Stepbano Tyr-
rbenorurn ci vitas ;dicitur fuisse, nomen adepta a Bretto Herculis
ex lialulia filio. Graecis nunqiiani desuní buiusmodi conditores;
Lalinis nee urbis, nee conditoris fit. tnenlio. Brettii autem, qui
 ANNOTATIONES.- i 509

1,,-iliiiis Bniltii faere populi Italiae celebres adco ut iuxta Antio-

chi sententiam, quam paulo infra inquit noster, tota Italia ah
eis Brettia prius quam Oenotria appellata furrit; ego suspicor
civitatem de quo nunc agi tur, fuisse corum civitatem, quod certo
quodam modo videtur innuere Trogi Pompci breviator, cunt de
buius gentis nomine agit lib. 23-' c. 1. Dein quasi [loquitur de
Agathocle, rege Siciliae] angustis insulae terminis clauderetur,
cuius imperii partem primis incrementis ne speraverat quidem , !»я
Ilaliam transcendit ; cxemplum Dionysii seculus , qui multas ci—
vitalen 1ta2iae subegerat. Primi igiiur hostes Uli Bruttii fuere , qui
et fortissimi tum , ei opulentis'simi videbantur, simulet ad iniu-
rias vicinqrum prompti. Nam multas civilales Graeci nominis ha-
lia expulerani: auctores qvoque suos JLucanos bello vicerant," et
pacem cum his , acquis legibusJecerant. Tantaferitas animorum
erat, ut пес origini suae parccrent. Namque I^ucani iisdertt legi
bus liberas suos, quibus et Spartani, instituere soliti erant. Quippe
ab initio pubertaiis , in sylvis inter pastores habebantúr , sine mi
nisterio servili , sine veste quam induerent , vel cui incubaient , ut
a primis annis duritiae parcimoniaeque, sine ullo usu urbis , as-
iueacerenl , etc. Ac paulo post: Itaque fatigatus querelis socio •»
rum Uionysius , Siciliae tyrannus , sexcentos uifros.ad 'campe—
scendos eos miserai , quorum castellum proditum sib i per- Bvut-
tiam mulierem , expugnaveruni ; ibique civitatem , concurrentibus
ad opinionem novae urbis pastoribus , statuerunt: Brutliosr/iie se
ex nomine mulieris vocaverunt. Primum Ulis cum Lucanis, ori-
ginis suae auctoribus , bellum fuit. Qua victoria erecli , cum pa
cem aequo iure fecissent , ceteros finítimos armis subegerunt ; fan
tasque opes brevi conscvuti sunt , ut perniciosi etiam regibus habe-
rentur. Denique Alexander, rex Epiri% quum in auxilium Grae-
carum civitalum , cum magno exercitu, in Ilaliam venisset , cum
omnibus copiis ab his dclelus est. Strabo lib. 6. auctor est Bret-
lios, Latinis Bruttios, a Lucanis sic vocatos fuisse, quod ab
ipais defecissent, Lucanorum enim lingua Breltios vocari rebelles j 184
'SlvvuaOTcti df, inquit i lie, to ïdvoç vito yhv/.avàv. Bçertlovg a
yep xakovoi tovï аповтатас. ' Апкащаау д , toç tpaöi, voiftalvov-
Ttg avroiç Tcninioov , tld' vito àviatmç èkiv&tçiaaavrig', i¡víxa
intOToâxtvet ¿tiiov ¿liovvoîa, etc. i. e. Haec gens [sic] о Lucanis
appellata fuit. Brettios enim vocant apostatas. Descwerunt au—
tem , ut aiunt , cum prius eorum essent pastores , deinde remissio-
ne liberlatem adepti, quando Dio bellum in Dionysium móvil, etc.
Quod etiam videtur probare Sil. I tal. lib. 8- ' . ..
. Brutius hand dispar animorum , unaque iuvenlus
Tjucanis excita iugis ' •-• u. . 1 1'. ¡ i •:" .

r \
 S:1Q THOMAE DE PINEDO

Aulus GeU. Noct. Atticar. lib. 10. с. S. autor est Brutioe a Ro

manis victos loco scrvorum hábitos fuisse quod priiiii tutius Ila-
liaa ad Aunibaleni desciveruut. Eins sunt vevba: Cum Annibal
Poenus cum exercitu in Italia esset , et aliquot pugnas populu»
Romanus adversas pugnavisset , primi iolius lialiae Brulii adAn-
nibalem desciveruut. Id Romani aegre passi, postquam Annibal
Italia dccessit , supcratiquc Pocni sunt , ßrutios ignominiae causa
non milites scribebant , пес pro sociis Imbebant ; sed magistrati—
bus in provÏAcias eu ntibus parère, el praeministrare serVQrum vi-
cem iusscrunt ; itaque ii sequebantur magistrates , tanquam in. sce-
nicis fabulis , qui dictbantur loraiii , et quqs erant iuad , vincie—
bant , aut verberabant , quod autem. ex Brutiis erant , appellati
sunt Brutiani. Videsis quae de Brutiis referí S trabo iu libri quinti
fino.
— Ka\ r¡ %¿ya BquiÍb, etc] Brcltia regio, dcscribilur ab
Strabone lib. 6. prop« Lucauos; Calabria hodie dicilur, auclore
Philippo Few. Alcxandrino iu suo Léxico Geographico.
—• Aoiazocpávrjc. ] Vendit nobis Arislopbaueiii per aversio-
nem: ego non sunt Oedipus, nescio qua fabula versiculus iilc,
quem altert, iuveniatur. Simile quid legi tur apud Hesych. Bqíz-
ría, fiíkaiva, j¡ ßaußaoug ¿no tov Boizta'mv S&vovç. i. e. Brel—
lia , nigra , vel barbara a Brettiorum gente. Apud magra etymo,
logici auctorein liaec eliain habentur: BqízzÍu , fií'kaiva nlaea.
Kaißacßococ ало tov BqittÍíovoc- i. e. Brcltia, nigra pur, et
Barbara a Brelione. Et apudllc.sych. то Botzzaícov et apuduiagni
Etymologici auctorem t¿ Boizíavoc , corrupta esse existimo, et
ad eundein íinein tendere scilicet ad nostri auctoris Brettios.
— j4vzÍo%oc Si Tt¡v ' hakíav , etc.] (nquit ex Antiocho Ita
lian) vota tain fuisse Brettiam , deinde Oenotriam, verum Iiac in
re non est audieiidus Anlioclius, utpote Graecus, de Italia La-
tinis potius quam Graecis credendum est, Oenotriae numen
longe antiquius est quam Brettiae, quandoquidem secundum lu.
stiiiuní lib. 28, с. 1. cuius verba paulo supra attulimus, Brullio-
runí ношен a Brultia foetnina Dionysii Siculi aetatc primum au-
dilum est. Quin cliam contrarium apparet ex eodem Antiocho
quern ad testimonium vocat noster, ut testalur Dionysius Hah-
carnasseus lib. i.. 'Avrioyog ói, inquitille, 'O £vçttnovaiog avv-
yatpnrg tzÚvv uoyaíog, iv ' Izakiag ululafia tovg nakawxázovg ol-
xtjzoçuç óit!-iwv, a>g enaazoí « fiéoog aviijg r.azilyuv , OÍvuzqovq
184 kíytk тфагоьд z<bv fivi¡fiovivofiívhiv iv avzrj ■¿ctzoix.ijoca , (ùiuv
b ads. 'Avzío-/og Etvotpúvtag záSe аыеудапч tkq'i 'baking, lu zùv
aQiaitov kaymv ta Kiazúzaza nui oacpiazaza. Ti¡v ytjv toviijv, tj'nç
vuv 'Itakia xakeizai, ta nukaiùv щоу Oivtazgoí. 'Entiza àilitk-
i
 ANNOTATIONES. fit

<9«îv St toottov lizoliTi vovro , xal ¿ç ßaodtvc iv avxoîç 'ixeXùç:

¿va ygóvov èyiv его , àq> ov ficxu)vouáaüi¡eav ' lxtthit . Toviov H
ti) v ao-/r¡v Mócyfjc ôieSé¿ото , aç> ou Aiopyt/rf g ixÀT/dijeai'. Äal
tJ$ £ix(làc, intÇtvm&ltç Moçyrjri, iôlav siQttzxav асхУ1', Sti-
aTrjae xo Idvoç. ' Emtpiotl ravzi. Ovza ai ¿ixtkol xel Móoyt]T( ç
i/ivovzo , xal /ro<À.ij/riç, lôvxtç Oîvuxool. hoc est: ¿itiliochu*
Syracusanus perantiquus historiáis in Italia« habit alione vetustissi—
¡nos eius incolas percenseus , ei quam dus partem singuii habuerinl,
Oenotros dicit primos omnium , quorum txsitt memoria , terrant
earn habitasse. Dicens hoc modo : Aniiochus Xenophanis filius, e
vetustissimis monimentis kaec , quaefide dignissima, et terlissima
erant , de Italia conscripsit. Terram hanc , quae nunc Italia dici-
tur , olim tenuerunt Oenotri. Deinde, commemoratis eorum mori~
bus ac forma reipublicae , et quod regnum tandem ítalo delatum
sit: aquo, mulato nomine , dieli sint /tali: Morgelemque huic
successive , a quo Morgetes sint vocati , et quod Siculus , a Mor~
pele hmpitio exceptio. , proprium sibi prineipatum quaerens, gen-
tem diremerit: haec inferí: Sic vero Siculi et Morgetes facti sunt
et Itali, cum essent Oenotri. Ex quibus verbis claret contrariurn
aaaeruisse Antiochiun illis, quae apud nostrum auetorem haben-
tiir, quamobrem noster proeul dubio faleus est, apud quem pro
tira legendum est nooxi aov.
Bpiytç, t(h>oç ©poxtxôr. 'Hgiiotoç IßSofi-n-] Briges , um.
pupuli Tliracii ex Herodoti lib. 7. cuius integra verba sunt: Oí
Ai Фогуд (ю? Maxcdóvtg Uyoiiat) IxaUovxo Bgiytç %qovov öaov
Evpwxy'ioi lóvitc avvoíxovv Ma/.iióai * utxaßavTtc 6i tff tijv
'Acírjv, aua TJ XíÚqti хп» то nvvoua ¡iirißakov ig Фдууас. i. е.
Phryges vero (ut Macedones aiunl) vocabantur Briges , donee Eu-
ropaei fuerunt , ac una cum Macedonibus incolebant [regionemj'
transgressi autem in Asiam , una cum regione et normen muiarunt
in Phryges.
— "E9voç Ы Fon Boerrevtxov oí- *] Haec lacuna supplenda.
mihi videtur addendo Boíyavxt f. Inquit eniin Brigantes esse gen-j l
tem Brettanicam, id est, Britannicam ; Ptolemaeus duus liuius
nominis populos inemoral, alteruín 'lib. 2. с. 2. inter Ivernia»
populos, alterum eiusdem libri с. 3. inter Albionis, Ьос est,
An^liae populos locat : Pausanias lib. 8. prodit Antoninuui Im-
peratorem eis ademisse agrorum partem , quod Genuino» P. B.
»ocios lacr-ssierant. Memorantur etiam luv. Sat. 14- v. 196.
Dirue Maurorum attegias castella Brigantum
Ut locupletem aquilam ubi sexagésimas annus
jtfferal. ... 4 u _ _, i .... ••! ■ 4 ...i

r
 312 THOMAE DE PINEDO

At cum liuius Hominis fuerint duo populi, ut ex Ptoliemato ap-

paret, non est facile dictu , de quibus loquatur l'ausanias et lu-
venalis. Noster eium de Brilanniae Brigantibus loquitur ; inter
scriptores non coiivenit de eoiuin hodierno nomine.
185 BpnuvWa, 7toUs ¿ixtkitii.] Bricinnia, urbe Sicjliae , sed
a sine auetore înciiioralur ; Thucydides üb. 4. Bricinnias num. plur.
vocat oppidum munituin iv rr¡ Atovzivr\. i. e. in Leontinorum re-
gione; Leontiui aulem lucro Siculi, ut apparet ex eodeui auetore
libro citato.
Bq ovT о ßr> ía , itôhç jifra£¿ Bahioç norcftoû.] Brutobria,
hoc est, Brutopolis, urbs Hispaniae intra Baelin fluvium et Ty-
ritanos li. e. Turditanos : Turditania vero alio nomine dicchalur
Baetica nomine deauinpto a Baeti iluvio , auctorc noslro auetore
in TovQÔiravia- Quare pro Tt/piTavôfi/ non dubito legendum
TovQÔiravûv. Bria aulcm Thracum lingua signilicabat civilaicm,
ut tradit Strabo lib. 7. V -'
Byovrzíci, /toíoa £ixi).iaç, etc.] Brut lia, pars Siciliae,
a qua genlile , Bruttii dicebanlur. Brultia non fuit Siciliae pars,
sed Italiae in regno Ncapolilauo , quae nunc Calabria cl ici tur;
' et hace lato modo Sicilia quoque dicebatur, ut diversis locis
Italiae Antiquae probat Cluverius, et adhuc hodie llispaniarum
rex, utriusque Siciliae rex in suis tilulis indigetatur Bey de en
trambas Sicilia» dicunt Hispani, id est, Siciliae ct regni Nca-
politani.
Bgváviov, jró/Uff QtOTiQaríac.] Bryanium , urbs Thespro-
tiac. Strabo lib. 7* earn memorat in Epiro ad Erigonern iluvium,
cui Bovavlçv cum accentu in penúltima dicitur; Livius lib. 31.
с,. 39- Bruannam vocat, quam non longe ab Ospbago iluvio lo—
catj Ospliagum vero iluvium ab incolis Erigonum vocari inquit;
ipsissiina fuit urbs et ipsissimus lluvius, quamvis diverso nomine
ab Strabone et Livio insigniantur.
jgg Bçyyiov, nôhç Max¿oovlac.'] Brygium, urbs Macedo-
jj niae , memoratur Plinio lib. 4. c. 10- non longe a promontorio
Canastraeo.
Bovxrjç, %a\ Bqvxui , Hùvoç &q¿xt¡c.] Bryces, et Bry-
cae num. plui'. gens Thraciae. Plinius lib. 4. с. 11. Brysas vo-
catr et eos' inter populos Thraciae numeral. A Philippe Ferra-
rip Alexandriiió in Lex. Gcographico inter Nestum et 'Hebruin
Thraciae ilumina celebrantùr, et Brysis corum urbs episcop. sub
Archiep. Iladrian'opolit. ex Curopalnte.
В Qvlkiov , nultç 'lv ^д IIqoxovtISi.] Bryllium , urbs in
Propontidë. Propontie, non solum dicebalut mare illüd, quod
erat ante Poiituni Euxinum, sed regio quaedam Byzantioruui,
 - ANNOTATIONES.- í 8,1*

auctore nostro Auctore in IJqonovxig. Memoratur Flinîo lib. 5-

с 32. f г ' ,s ■
> . .*— "EqWQog Si Iv ní¡irtvn Kiïov avxr¡v q>r¡aiv thai."] Epiio
ns lib. 6. Bryllium Propontidis urbem dum esse inquit. Verum
a Flinio libro capitequc nota praecedenti citatis Bryllium et Cio9
diversa habentur oppida: Postea, inquit ille, Sinus in quo flu
iden Ascanium , oppidum Bryllium , amnis Hylas , et Cíos cum
cppido eiusdem nominis,
— 2o i9vixov , BovXhavog."] Gentilia a finitis in ion , ut
plerumque desinunt in ios, nunc vero a BovXhov format Bovl-<
Xiavóc: quia buius rei nulla regula certa polest dari, ut alibi
monuimus. .<
Bqv£, to Ï&voç, «el Bçvyctl.] Bryx, gens, et Brygaa
num. plur. inter Macedoniae populos memoranturHerodoto lib. T.
c. 185. Straboni lib. 7. Noster auctor supra memoravit Brygium
et Brygiada Macedoniae urbes , de quibus nihil memorabile inve-
niebam , quod observationibus nostris inservire posset.
В çv eáxiov , nókig xrjg IIac9ívr¡g.] Brysacium, urbsPar-,186
tilines a nemine, quod sciam, memorata memoratur Âuctori a
nostro, qui nobis relinquit divinandum, quae regio ^fuerit Par.
thine , ac cum ipse in Пас9од dicat Partbum esse urbcm Jllyri-
cam, cuius gentile Ilag9r¡vog . bine divinare possumus Brysa
cium quoque fuisse urbem Illyricatn in regionc Partbene, ac id
eo pro tjjç nac9ivt¡g legendum existimo xijg TIaQ9r¡vijg.
— Ol nolïxui ,' BovoattoL] Oppidanos Brysacii dici inquit
Brysacos , pro Bgvaay.ol puto legendum Bgvoúxioi.
Bçvazaxict, nóltg Otvaroav.] Brystacia, urbs Oenotro-
rum, quorum regio Oenotria, nunc Calabria, Brystacia vero
urbs nunc Gab. Barrio dicitur Briatico, aliis Umoriaiico, urbs
Neapolitani regni in Calabria citeriori, ad Are tum amnem, de
qua videsis Cluv. Ital. Aul. 1. 4. с 15.
Bvßtj, noXtç xazù Tlivxtxiovg.'] Memoratur By be, urbs
secundum Peucetios; Peucetii vero fuere populi Italiae in Iapy-
gia regione , a Peucetio Lycaonis filio, qui ad illam Italiae par
tem appulit, nomenadepti, teste Dionysio accuratissimo rerum
Italicarum scriptore lib. 1. at Bybe urbs a nemine, quod sciam;
celebratur. • •• .••
— Го i&viKo*, Bvßatog] Suspicor legendum Bvßat. Nani
subdit esse quoque gen tern Thracicam , cuius gentile diccbatur
Bvßat lege Bvßol. Sequitur enim ыд Aor.nnl y.u\ JsXcpoi. Itaquo
Stepbani mentem existimo sic esse accipiendam: gentile urbis
Bybes dicitur Bvßat, Bybae quoque fuit gens Thracica, cuius
gentile, Bvßol, ut sloxyol %al dtXrpoi. Satis immorati minus

' ~4_
ч
 814 THOMAE DE PIKED О
agentes de gcnlilibus urbis et gentis, cuius nulla exstat apud
alio« memoria. .>
Bv ßaaeog, nôXtç Knçtaç, etc.} Bybassus , urbs Cariae, a
neminc, quod aciam, memoratur. Regio Bubassus celebratur a
Plinio lib. 5. с 23.
Bvßkog, nôliç Q>oivíxr¡g, etc.] Bybloe, urbe Phoenicia*
omnium antiquísima, a Saturno con dita celebratur ; ego existimo
Stephanum hunc huius urbis conditorem ex dipbthera Iovis da—
prompsisse, turnen urbem antinuissimam esse nullus dnbito. Me
moratur Straboni lib. 16- bisce verbis: 'H (itv ovv Bvßkog то xov¡
Kivvoov ßaaiknov , íeoú tan tov 'Aátóvtdog- t¡v xvgavváv¡iívT¡v
i¡kev9ÍQooO£ Поатсщос nekexîaaç Ixtivov' xthai 6' l<p v^iovg uvôç
pixonv aamdív rrjç &aktcxzr¡g. Elia uszà xuírrnv "slàmvig 7сотац6с.
»«( iïçog ХЯ/ftaí, xa t Bvßkog. [llcckaißvßkae] elfr' o Avxoç no—
VOfiôc xol B)]QVXog, etc. i. е. Ну bins quittent Cinyrae regia, est*
186 stdonidi sacra, quam tyrannide—oppressant liheravit Fompeiu»
b [Tyrannuui] ilium sectui percutiens: iacet in altitudine quadam
parum longe a mari. Post hanc est Adonis fluvius , et mona Cli
max, et Jiyblus : [Palaebyblus] deinde Lycus amnis et Berylus, a
Tiyphone diruia fuit , nunc vero a Romanis inslanrata , recipient
duas legiones, quas ibi Agrippas collocavit Sensum illoruin ver-
DOrum Strabonis Uoâ laxi той 'Adwvtëog, nun perceptt intapies
Lalinus, quoniam verlit, In qua Adonidis templa sunt ; cum de-
beret verteré: Est Adonidi sacra. Eius quoque meminere inter
alios 1'tolemaeus lib. 5. c. 15- Plin. lib. 5- c. 20. Arvliiunus do
Exped. Alex. lib. 2. Uionysio Periegetae v. 912. inter anliqiiissi-
mac Phoenicia« urbes locatur :
Oï x' ' lóntjv , xctl râÇav, Ekaîâa z èvvaiovat,
Ka\ Tvqov ¿yvyir¡v , Brjgvzov т aiav igavvyv ,
Bvßkov x' ày%ialov, xtù £ifiova ¿v9((iósaaar.
Quique Jopen, et Gazant, Elaïdaqut incolunt
Et Туrum vetustam, Berytique terrant amabilem ,
Byblumque maritimam , et Sidona floridam. ■:
Miror Eustatliiuin nibil ad hunc Diouysii locum attulisse. Scri
ptures ecclesiastisi contendunt esse cuudein, quaebai Gebal di-
cilur Ilcbraice Ezccb. c. 27. v.9. cuius uppidani Regum lib. 3-е. 5-
secundum Latinos, dicuntur П'Ьэз Giblim. i. e. Giblii. Лапище
70 senes loco Ezecli. citato pro Ьаз *Jpi zicne Gebal. i. e. senes
Gebal vertunt oí notaßvxtaoi Bißkimv. i. e. Séniores Bibliorum.
Fuit urbs Adunidi sacra , in qua eum per aingulus anuos et ain-
raissum plorabant, et repertum magna luelitia prosequebantui>
ac si in via incidebant in ajiquid, quod non posuernnt, nihil tot-
lebauL Non ciúm hoc invenlum , sed àùUijua ai biUabaiilun. Da
 *;NN0TATI0NE4. .• 815

quibus consulesis Aclian. de Varia Hirt. lib. 4. с. 1. Strab on. li-

Ьго citato, Seldenum de Dis Syris с. 11, Syntagm. 2-
— 'Ano BvßijjS t»7í MUqtov &vyitTQ¿c, ] Tres affert Bybli
Phoeuiciae urbis etymologies, unities ex Graecorum fermento
confecta« , de quibus consulesis magni etymologici auctoreiu iu
LvßUic. !
— Oí &e Sri èv uî>rà"l(Siç xXaíovOa"OGiQiv , etc.] Festuoi,
quod in Aegypto celebrabatur in honorem Osiris quam similli-
mum Adonidis testo in uppido 1'liocniciae Byblo adducit ad eruen-
dam etyuiulogiam Hominis liuius urbis; Adonidis fesli nota prae-
cedenti uieniininius. Osiris incininit inter alios luv. Sat, 8. v. 29. '
Exclamare libet populus quod clamât Osiri
Invento. . •>.•
BvÇavrtç, Aißvtg ntçi KuQiySóva , etc.] Byzantcs Li- 187
byae populi circa Carlhaginem , a quibus Byzantium urbe , quae *
Plinio lib. 5. с. 4. Byzacium dicitur , numen invenit. lllius ap-
pono verba : Mox Africae ipsius alia distinctio, Libyphoenices vo-
cantur , qui Byzacium incolunt, ita appellaiur regio с d.M. pass,
circuitu Jeriilitatis eximiae , cum centesima fruge agricolisfoenus
reddente terra. Idem auctur lib. 18- c. 10- inquit: Mint ex eo
loco [Byzacio] Divo Augusto procurator eius ex uno grano , ri*
credibile diciu, quadringenta paucis minus germina, exstanlque
at ел re episiolae. Huius regionis fertilitatcin notavit etiam Varr*
de H К. lib. 1. с. 44. In Syria ad Gadara, et in Africa ad By-
xacium item (dicunt) ex modio nasci centum. Ad quod alladit Sir
Ans lui. lib. 8.
Seu sint Byzacia cordi
Ruramagis, centum Cerewi fruticantia culmit.
— KalBvCávTioi, oí iv Афщ, etc.] Cum sectione ргаесе-
denti memoraverit Byzantes Libyes circa Carthaginem, Libyae
gen tern, nunc vidctur memorare alios Libyae populos, qui Jiy-
zantii dicebantur, sed huius rei nullum proferí idoneum testem ;
ego eosdem populos fuisse reor , qui Byzantes et Hyzantii dice—
banlur , etsi in duas partes di visos, ut nosier intjuit in huius se-
ctionis calce.
— Пао" Hçoôutca ¡i яахшс Sià tov. y,, JTvfavtsc. ] luquit
populos Byzantes perperam Gyzantçs «citib* spud HerodetutHt
apud quem lib. 4. 194. nunc Zy gantes legilur. Lius siuit verba.:
Tovtíov dt Zvyavztç eyovxai , èv xoïai piU ¡ilv noklov ¡хЩавт
KaTíQyú£ovTui , лоХХш 6' iu nltov kiynat ârf(U.ovoyovg avoçag
jtotiuv, MtXzovvrai à' ew xávug ovxoi, xoî nt9i]xo(payèovn> elcw
i. e. His finitimi sunt '/.ygantes, ubi magnamvim.meUts, ape» eon»

г
 816 THOMAE DE PINEDO
ficiunl , sei multo plus opificès virifaceré clicuntur. Omnes acutem
minio-inficiuntur , а с simiis' Vescuntur.
— üoXvßioc 6s BvaaláSa %<áoav tívaí qifjat mol ràç Zvç-
Tttç, etc.] Haec Polybii verba corruptissima esse inquit Salinasius
ó nicw (quidquid dicat Kerkoëtius ille) in suis Plinianis exercita-
' tionibus in Solinum fol. 320- с quae sic corrigit: IJoXvßiog ôh
BvÇaxiSa ywpav ùvcti щт ntçi ràç £vqteiç Iv ôcoôixarm, axaSiav
fièv ovaav Tijv neçlfisTQqv ètO/iXicov, xm ai a%r¡uari ntQitptQtj, го
iOviy.à v ти топа Bv^axlrrjç cír¡ , vvv öl jTuJexijvol Xiyovxai тот
êvriY.iJ) ictQaxtiiQi. i. e. Polybius vera Byzacida regionem esse in-
189 quit circa Syrtes in duodecimo , sladiorum quidem existentem pe—
Ь rimeiro duorum mill, figura vero circularem , gentile forma By~
zacites esset, nunc vero Gyzaceni dicuntur occidentali characiere.
Ego nondum tantum Imperium in Stepbanum mihi arrogavi; si
, Jiber duodeciinus Polybii exslaret, poterat ouines has nebulas dis-
cutere, sed cum non exstet, sole Salmasii feuere. , •• ».. i
■— "Ettzi Si ôiu(çr]ç r¡ BvCaxía , Kao%r]8óvoc ¿vaoríoio.] In
quit Auctor noster sed sine auctore Byzaciam, regionem Byzan-
tuin , quorum quatuor gen Lilia íiiigit , in iluas partes fuisse di-
л isain Carlhaginis interiore parte ; Strabo lib. 2. uiiain tantum liuius
Hominis gentem célébrât prope Cartbaginem, cui Byzacii dicuntur,
Julia, inquit ille, Zívxuc, v.ai BvÇuy.tovç, pfyot tjjç KaQirjôoviaç.
JloXXrj ô' iaxïv <f¡ KaQ%r¡6ovía. ovvànxovai ô' oí Nofiaôtç аоту.
i. e. Dcinde Sintas, et Byzacias, usque ad Cartkaginis regionem j
quae ampia est eamque Nomades attingunt.
BvÇâvTiov, то iv ©pebcrj ßnaikiiov , etc.] Byzantium,
urbs Thraciae , cuius descriptionem habes apud Dionem in -Se
vero, atque apud Petrum Gyllium de Topograpbia Constantino-
poleos. Eius miracula enarrat Beniamin Thudelensis in suo iti
nerario, notiore nomine dicitur Constantinopolis i. e. Constantini-
iirbs, quod Coustantinus magnug Imperator relicta Roma in eatii
Imperii sedem transtulerit propter Barbarorum incursiones , ut
Jiinc citius eis ob viain ire posset, qui novam Romam vocavit,
sed Constantinopolis пошей invaluit. De eius conditoribus non
convenit inter scriptores, sed omnes conveniunt esse civitalum
tolius Europae niaxiinani, quam Mahumetes Amuratbi iiius, liu
ius Hominis secuudus, Turcorum imperator cepit anno 1453.
magna Christianorum clade, et ignominia, nunc corrupto nomine
a Turcis vocatur Slambol vel Stampol, antiquilus Lygos vöcata
fuit, teste Plinio lib. 4. ell. Cuius sunt verba: Promontorium^,
Chrysoceras in quo oppidum Byzantium ILberae conditionis , an-
tea Lygos dictum. Ilinc Burdigalensis poeta de Boma, Const auti-
nopoli, et Cartilágine Epigram. 1 caiiit.* - ■' •'
 ¿ ANNOTATIOÎf ES4 v 817

; . Compone* vestros fortuna antitfua tumores. :\

Ile pares-tandem memores , tjuocl numine Divum .'
. . ¿ingusias muiasiis opes , et nomina ; tu quum ,
Bizantina Lygos , tu Púnica Byrsa Juisti. ■
— 2xíÁ.Xovi> ó' с5$, etc.] Pro £tikíovdi.-'
— Kai оитшс ixzio9i¡ ало BvÇavroç roxi КооЁввцс , etc.] 188
Byzantium conditum fuisse inquit a Byzante Iiyzae regis cl assis •
maritimae duce: Eusebius vero 'Chronico Canone ab ipso Byza
rege ïliraciae, seu , ut nonnulli, Megarensium, condituin as3erit,
sed melius deducitur Byzantium a Byzante,. quam a Byza, ac
potuit fieri ut dux Byzas iussu regis Byzae id oppidum condide-
rit. Quare non multum discrepat Euseb. ab Stepbano. Constan-
tinus Porpbyrog. de Them. lib. 2. с. 1. auctor est Byzantium fuisse
coloniam Megarensium, et Laceduemonioruiu, et Boeotorum Grae-
corum antiquissimorum. Quare incolac Dorieilsium lingua scite
utebantur.
— "If on xov atóXov trjç Biîfijç rjytucôv.] In his verbis pro
tt¡c Bvfijç lege той BvÇov. Eusebius enini nos do Cet loco nota
praecedenti citato Byzam fuisse regem seu Tbraciac seu Megaren
sium: BvÇâvuov èxtiodr] vno BvÇov ßaaikiac rrjç ©oaxrjç, «s
éitivtç, Mtyaomv. i. e. Byzantium conditum est a Byza rege
Thraciae, ut vero nonnulli, Megarensium. . ¡.
— Kaï ou oi l%ivoi ttlo&ijzixázaTOi , etc.] Prd xet on , 1&?
gendum censco i¡ ort , quia pracccdil alteruni r¡ un. Cclcruir. in
bis verbis aliqua videntur deficere. Echini eniin quod ventos ma
xime sentiant , quid habciit commune cum huius urbis nomine?
forsitan innuit ventos Лyetas sic diçtos ab inusitato verbo, ßveaco
seu ßv£o> i. e. implen , seu mugió , teste Eusta Lhio apud Нот.
Odyss. Ц. v. 20. Echini eniin praesagiunt terapestates, ut.tra-
dit Pliii. lib. 18. capite ultimo, ac sic nomen Byzantii a verbo
ßv^ü) potuit deduci: verum hoc est Andabatarum inore pugnare.
Mentem enim Stephani liar, in re nisi divinando assequi non pos-;
sum, et ego non sum Oedipus, nee Uayus voló esse.. „• , »
" — Mntovopaa&ti Si xol KtovoxavrtvovitoXiç, etc.] Byzan-,
tium niutato nomine vocatuui fuit Constantinopolis , i.e. Constan-,
iini-urbs , et nova Moma. Vide quae in prima parte huius sectio-
nis annotavimus. . , i
— "Eon xol Bv£avtiov ?«oov iv vq 'IvStxrj.] Byzantium,
aliud in India memoratur, cuius meminit Arrhiauus in Periplo,
maris Erythraei, el BvÇuvt'icùv Tonaçàv dicitursed corrupte, quod
e\ nos tro auctore et ex Ptolemaeo corrigendum est; BvÇuvuov,
' I-xkÓxovqcí. Ptolemaeus enim lib. 7- c. 1. inter Indiae intra Gan
gem civitates célébrât Byzantium et Bippocura.

r N
 $18 THOMAÈ DE PINEDO

Bv tvQ* ?» t&voç êv ta tloVr«.] Byiéres, populi in Ponto

memoratitnr ab Strabone lib. 12. a Plinio lib. б. с. 4. cui Buzeri,
188 Scylaci Buzeres dicuntur. ínter gentes Ponti eos numerat Perie-
b getu v. 765.
.' , <Poa£co ô' /x XoAjjwv xoi Фоочйос Iç ôveiv i}Si},~
Evî-clvov nttça icîkoç , inùaoèv h'&VEcc [Jovrov , ._
AiQi &or\iniov CTuacaoç, to'O» AVf.'.KK açovoa.
Bl'Jî;(j£ç rot луыгя , xel «y¡¡ó>>i (¡?rÀ« Br^tlotov.
Dissere aulem ex Colchis et rhaside ad occasum iam , ,
Euxini iuxtà labrum, turmalim gentes Ponti,
XJsque ad "Thrçcium ostium , ubi Chaléis terra :
'. "' ' Byzeres tibi prim um , et prope gentes Bechirum.
Ad quem locum EusL nihil de liac gente trudit. Eorum quoque
mciuiiiil Apull. Khod. Argonautic. lib. 2. v. 398. de quihus in
eiuü Scholiisne yijv quidem; apud poetas Latinos mciiiorantui' in
ter alios a Vol. Flaeco lib. 5. ("'
i.: Mossynichi, vos et slabiilis Mociones , ab altis , .... \\т
Byzeresque vagi, Philyraeque a nomine dicta
JJttora. . .■:• ' t
Bi'kliç, nôh^'lkXvçîSoç nttQaoalaàala.] Bylli» игЬй, H^
lyridis maritima, I'tolemaeo lib. 3. с. 13. Bullís di citar, qui»
Ptolemeeus plerumque йота nàSa sequitur Latinos , (ut saepe an-
iiotavimus) qui y psilon Graecorum in u mutant, sed earn inter
Mar.edoniae civitates loent, quia Macedonia lllyridi eral finítima :
gentile Graeco more Bulüdctis, Latino ore Bullideusis. Caesar de
bello civili lib. S- eos quoque in Macedonia local; Apàlloniafei
ad Caesarem legatos mittunt , oppido recipiuni. Hos set/uunfur
Bullidenses , Amdntiani , et reliquae firiitimat civitates, totaqúé
' Epirus. Quos Caesar Bullidenses , Cic. lüjiisf. ad Mennn. et caete
ra» lib. 8. epist. 42. vocat Bulliones, Ut et Plin. lib. S- с. 23j
Apollania quondam Corinthiórum colonia, VIL millia pasiuvtrt
a mari recedens , cuius in finibus celebre Nyniphaeum. Accolunt
barbari Amantes et Bulliones. Ne dubita eosdem fuisse populos
Bulliones et Bullidenses, sicut et Amantiani, ct Amantes, ct
Amantini. Namque oppidcrruní gentilia scripture» fingtmt pro li—
bitu, ac quia ego amo iurísperitos imitari, qui erubescunt sine
lege Ioqui, ni illius rei confirinationem produco testein omni ex—
ceplione maiorem Plininm , cuius adscribo verba ex eius lib. 4.
t. 10 Ötkrionei et liberi Amantini atque Orestae, coloniae Bul-
lidensis et üiensis. Hoc in loco vocat AmaHtinos et Bullidenses,
quoi supra libro capiteque citato appellat Amantes el Bulliones.
£vpa£o;( nóhc Ilaióvwv. "Etpoooç x|.] Huius urbia nul
 ANNOTATIONEN 319

lam apod alios ¡nvêniebam mcmoriam, pro "Ecpogog *£. lege

"Ecpogoç xf.
Bv£àç, Fíh»oe.] Inquit Auctor nostcr то ßvaog cum accetitu 189
in ultima esse geotein , sed cuius regionis silentio praeterit, eg» a
vero huius gentis nullam apud alios invënio notitiam: to ßvaoog
autem cum accentu in penúltima est lini genus , a quo ßuaatvov
dicitur, quod ex eo factum est, sed apud Hesychium sign ideat
etiam nogtpvQOV, clßvooiva, nogyvga- at ßvaoog per duplex в
accentu in ultima Ionice significat profunditatem, a quo fit aßva-
OOQ. i- e.abyssus i. e.Jundo-carens.
Bâla, ugNâka, nókig ' bakíag.] Bola, urbs Italiae, sci
licet Aequoruin in Latió celebratur a poeta nunquaui satis laudato
Aeiieid. lib. 6.
Hi Collaiinas importent moniibus arces
Pomelios castrumque Inui, Bolamque , Coramque.
Apud prosae scriptores semper num. plur. dicunturBolue, Livius
lib. 6- Victor Camillas ex Volscis in Aequos transit, et ipso»
bellum molientes , exercitum eorum , et Solas oppressif , лес cU^- "
stra modo , sed urbem etiam aggressus , Ímpetu primo cepit, F)io-
nysius Halicarn. Antiquit. Roman, lib. 8- Bcokavuv rcóktv.i. е. Bo-
Janorum urbem earn vocat , O is ax(/ttxr¡yag ¿nr]ye xr¡v Sv vctfiiv
int Baínrav noi.iv. i. e. Imperator [Hl. Coriolanus] copias hirió
duxit ad Bolanorum urbem. Hoc oppidum l'ün. lib. S. с. 5- inter
еа numeral , quae iam suo nevo sine vestigiis interférant. '
Boikiyya, Уд-voç 'ivolxóv, etc.] Pro Bûkiyya, lege BcSXiy1-
yet. Nomina enim gentium, plur. num. proferuntur. Fuere autem
populi ludici, quos Ptolemaeus lib. 7. c. 1. locat in India ad par
tem orientalem Vindii inontis. Memorantur etiam Plin. lib. 6.
c. 20. Hinc deinde accolunt Indum adversum evidenti demonstra- 139
none Amatar, Bolingae, etc. j,
Вшцо\, koqxu Aizcùlittç, oí xaxotKovvxcç, BcapitïçJ] Bomî,
colles Aetoliae, qui eos babitabant, dicebantur Btopuiç , quod
probat ex Thucydidis lib. 3- cuius profert verba, quae integral
adscribo: Tovç ôh Alxakovg ova Ikávdavtv avxr¡ 1] naoaexivr),
ovxt ort то noiHxov intßovklvixo , lntiir¡ xt ô oxçaxoç iatßeßkt}->
xft, nokki] xciqI lntßoi]&ovv nàvxtç' ¿íoxé xal olto-faxoi' Ocpioiccav
ol isqoç xáv Mt¡liuri6v xúknov xadiyAOvxeç, Bw^tfjç xol Kakkirjç
lßoi){h}Oav. h. e. Aelolos vero hic apparatus non latuit, nequt
cum primum [a Demosthene de Aetolis invadendis] consilium ini-
batur: et postquam eius exercitus [in Aetoliam] irrupit , omnes
[Aetoli] ingenti manu ei obviam iveruht, adeo ut et Uli, qui Ophio-
nensium sunt extremi et ad Meliacum sinum perlingunt , Somit li
sts et Callienses opem [suis] tulerint.

■"
SL
 820 ТВ-ОМ AE DE PINEDO

; — Keà ßaftwg, о rûitoç râv Qveitôv , etc.] Pró(3cáu.tos legè

ßtopog. Infra enim ponit locale ßa>u,iog, nunc vero agit mat xov
ßoauog i. e. ara, templum. i'requentissime vero accipitur pro ara.
UikIc proverbium; ayvcaoxot. oí ßa>u,oi roïg ivrvxovGi. i. e. ignotae
felicibus arae. Quonium homines in calamiUitibus frequentius tem
pla frequeiilant. Hinc Lucretius lib. 3. <.' •• , »
• Mulloque in rebus асстЫж'
Aerius adveriunt unimos ad rvlligionem*
Ba>ta%L8ai, zônoç Лдка&'шд, etc.] Botachidae, locus,
id est populus Arcadiae niemoratur ab aüctore nostro, qui Рли-
s'ariiae in Arcadicis dicitur Похищен, ас inter Tcgeatarum auli-
i ¡qieüs'pbpvdos numeratur. ' ' ••'■•-

190 '.,' fuß«, noh$ ГаЫа1ад>] Gaha, urï>s Galilaeae ex Iosephi

a Antiquit. lib. 5. meraoratur, cui libro citato с. 2. dicitur esse
chitas tribus Beniuininitidis, in qua nefarium ilhid.ac.elus ante Re
gían témpora in uxorem Levitae pu Irai uni est , propter quod uuî-
yersa tribus Betiiaminitis pene a reliquia ad internecionem usque
deleta est, ut claret ex eodem Iosepbo , atque ex libro Iudicum
can. 19. ubi Г-1ГЗЗ Gibbah dicitur. Регрегаш apud Stephanum
uotatur cum accentu in penúltima, cum apud Iosephum notetur
cum accentu circumilexo in ultima. Eiue sunt verba ex libro ca-
p'itequc citato: llacyv tig Faßav , q>vh)ç xrjç BcvittfilxiSog, i¡(ir¡
¿ipiuç ovaijç. Kai (i7¡Scvo¡ ¿ж» i,evíuv tùjv xaxà tt¡v ¿yoçàv avxàv
nayaxttkovvToç , noeeßvriig s| ayçov xotiujv, xrjg uiv Eq>q.ctu,ht-
¿oç gjvAiJs a>v, Iv ôi ту raßa àiuixautvoç , ewxvyiavtùv avxà,
'. Tiff тг <av í¡Qtzo , etc. i. e. Pervenit in urbem Gabam tribus Ben—
iamitidis, iam vespere, cumque in foro inveniret neminem, qui
se invitaret ad hospitium , senex quidam с rure rediens , Ephra—
mitidis tribus , Gabae vero habilans , îpsi occurrens quisnam sit,
interrogat, etc. Septuaginta senes nomen huius urbis vertunt
faßaa Gabaa , ex quo Iosephus fecit Faßü, ut ex ' Adt\vala fit
'jidyvà. Alia etiam fuit: civitas huius nominis, quae perlinebat
ad tribum Iehudah, cuius fit mentio iosue cap. \5. V. 47¿ quae
septuaginta interpretibus eodem modo dicitur Faßaa.
— To í&viy.ov raßr\voc, ¿ç avzôç ' Icóer¡TC0g.] Pro raßijvos
lege raßtttjvoc. Oppidani enim huius urbis saepe a Iosepho vo»
cantur Gabatni , non Gabeni. Eius aunt ex libro capiteque ci—
tatis verba: Oí öl Faßatjvol , ovxs vwvioxovg i&SoOav , Kai Ö£t-
vùv àkloxiiioiçvnuy.ovuv mjoozáyuaGí ууомюзюкерои yußca, etc
 ANNOTATIONEN '■'•■ 321

i. e. Gabatfii'vero пес iuvenes dederuni, et grave existimabant

alienis iussis parère belli timoré , etc. ' ■ ¡ ■■ <
Га0а<Н;, я<Ц«е laÀtin/nç. ] Gabaihe, urbs Galilaeae ex
Iosephi lib. 6* Iudaicae aiiliquitatis, memoratur Io'sepho libro
citato capite 5. £aovktp d àxiçyouèvai tiç I'aßa&ijv, ¿¿j t)ç vmjojrc,
Oui'i¡pX«i'T() Mokkoï uiv ayaOul t>)v nyoaqxovactv ßaatkti Ttfi)]v víi
fioitfç. i. e. -Saulum vero in [civiloteni] Gabathen , ex qua erat,
redcuntcin -multi boni [ vin | comitabantur debitum officium et ho
norem praestantes. Idem auctor codem libro capiteque utitur hu-
iu.s ui-bis nomine neutro plurali: " Ekíit ixei'&tv Ikirùv ttç raßa-
■0Ú. i. c. Indeque progressus ad urbem Gabatha. Noiuen signiücat
Hebraice Coltcm , quod eliam testatur loseph. libro citato с. 9.
Elç to ßaelXttov uvaßaivtt iTa/Sá* üi¡u,aívfi ai ßovvuv íyurjvivá—
fili'ov то vvoita. ЛЛ regiam Gaba ascendit , ijuod nomcn collem
significau (iiidje septuaginta senes Sam. lib. 1. с. 11. V.4' vertuiit:
Kai ykdov oí âyyikoi etc то /îojn'ôv Jtpôç £aovi* i. e. •el venerunt
nuncii ai coilcm Saulis. Pro quibus intexlu Hebraico sunt liaec
1x3-4 h-\i№ пиал o-OKbori i. e. Et venerunt nuncii GMath Saul.
Quam Auctor noster divcrsan» a praccedentb Gaba facit, cuiji i'ue- 190
vit una eadeiuquc civitas; ctsi a Ioscpho libro nota praecedenti Ь
citato vocatur Gaba ; ac lib. 6- с. 5. supra citato appelblur Ga»
bathe. Id nominis formavit Ioscpbus ex. Ilebraeo nri?23 Gibha- ¡ .
thah. i. e. in civiiatem- Gibhah. Illud enitn tha additum nomini-
bus propriis finitis in hah in lingua sancta siginTicat mol 11111 ad lo
cum , quod lippis et tonsoribus , utaiuut, no tum est, nisi sint
valde hospitcs in bac lingua; Samuelis Jib. 1. с 10. v. 26- dicitur
iviste Saul in domum suam ППУЗД Gibhatháh i. e. in civiiatem
Gibhah, quae civitas pertincbat ad tribum Beniaminitidcni, ut
patet losue с 18. v. 24. ubi газ Gabah dicitur, et septuaginta
»embus Iaßaa, eiusdem Sam. lib. 1. с 11. v. 4. dicitur biNia
r»3i Gibath Saul: unde quoque eidem Iosepho de bello Iudaico
lib. 6. c. 2. iuxta versionem Latinam dicitur raßadaaovkr] , sed
perperam pro TaßaOaaovk, Gabath Saul. Tres praecipue res banc
urbcin celebren» reddiderunti nempe Saul primus Hebraeoruin
rex, cuius fuit patria; Eleazari Sammi Pontificia Sepulchrum,
teate Iosepbo Antiquit. lib. 5. c. 1. et Sophoniae propbetae , au-
ctore Gersone libro Geiiealogiae iuslorum.
räßakct, nokiç <JJoivtxi]ç.'] Cabala, urbs Phoeniciae , cu
ius nomen Uecataeus foern. gen. usurpavit, quoniam omnia liu-
iusmodi oppidorum nomina pro libitu et neut. plur. ct focm. sing,
ut saepe saepius annotavimus, usui-panlnr. Aliqui dicunt esse,
quae Hebraica dicitur Ьэл Gebal, ac Ezech. с 27. v. 8- íncuio-
ratur, ubi 70. Senes pro Ьм "Opt zicne Gebal ve» lunt, Senes B'v
Suphanus Vol. IF. X
 822 THPMAE P£ PIN£í)0

bliorum, iuxta quorum sententiam Gebal fuit eadem, quae Biliös,

seu Byblos, utroque eniin modo scribitur, de qua suo loco egi—
mus. tírochardus description« terrae Sanctae с. 2- asserit a uau—
tis Italie Gibelet vocari ; fuere autem hujua urbis inculae archilc-
ctura periti, utpote qui inter Selomonici I em pli structures nib
merati fuerint Reguin lib. 1. с 5- v. 18. Nescio qua auctoritate
fretus scribit Scaliger in suis erudilis iu Euseb. animad vers, ad.
N. 2242. Heliogabaluuu ilium spureis.sinium lloiuan. ioiperaLoreut
ex hac urbe fuisáe. ... •• . , .'••,'-
— rü öl Etoäßatv , £vgíag, »It/otov AaoStxtiaç.] Strabo.
ßabalam, urbcui Pboeniciae, S yriae adscribit. £iue sunt ex üb. 16.
quae sequuntur verba: 'О öt паоажХоид ó komùg ¿no щд Aaor-
ài-'.t'iaç Í0i\ тоюогод. Tij yac ylaoàixila itítjGláCu naki/yia , to
te flootlSiav Mal то HoayJ.uov , -ла\ ta Fußala. id esl,líe¿i-
t/utim /il us a LaodUxaiia se habet. Laodiccae enim pixipinqua sunt
opfiidiila , Posidium, Heraclium, cl Ga bala.
— "Eozi xcti %à>oa 'sloußiac, etc.] Inquit nostcr aucjor.
se<l sine auctore Gabalam esse quoque Arabiae region-era, quae
Gehala dicitur, per с in prima , cui suo loco dicitur esse ttrtiae
.'■ Palaesiinne. Sic eiiiut nosier Arubiam Petracam ainal vooare , ut
alibi anmilavimus. ' . . .i / . . i
191 Paßaovnokic, rtoltgiijç rulilaiaç.] Gabaopolis , Gali-
a bieae urbs ex Iose|)hi lib. 6. Iudaicae auliqui talis , cuius aflert
verba, Hebraice dicitur р»ад Gihhon , Samuel lib. 2- c..$G. v. 8-
»bi 70 Senes vertunt Faßaatv , ut et losepbus; fuit urbs seu pe»
gus quadraginia tantuin s lad lis ab llierosolyinis di.stans , iuxta
quam lotib Duvidis dux Amasam eiusdem quoque regis ducem in-i
vidia et dolo ni lui laie cogitantem oeeidit ; circa haue urbcin
etiam refert historia sacra Solent ot Luiiam iussu Iosuae cursum
suiini repressisse , ac dient illuin sólito maiorem fuisse. Incolae
dicebanlur Gabaonitae, qui astu foedus cum (aaua percuseerunt,
quo detecto, tarnen foedus adiinpletum, ipsi in posterum Nathinaci
díctí sunt, quod »orvati fuerint, ul tabernáculo servilla ministe-
ria praeslarent. Non sin hodierni. Reges foedera observant.
— £аькод it dç raßaovnohv 'éftav tjxe.] Suut verba lose—
phi mutila, et corrupta, quae apud eum lib. 6. с. 7. sic legua-
tur: 2¿ovkog 6h tic raßamv jt-ÓAiv e%av Hanoaiovg (u9 ícevtañ
fxovov r¡y.t ovv 'iotvaSq г<5 JictiSí. i. e. Saulus vero habens tecum.
ionium sexcenlos [milites] venit in Gaboon urbem cum lonatfia,
filio.
rißßa, italic üvgiac.] Memoratur Plinio lib. 12. c.17-
His commereiis Crtrras oppidum aperuere, quod est Ulis nundi—
narum, In île Gab bam omîtes ¡x:tere solcbaní durum XX iíinere,
ii . '. Л \ • -.ci, à i и
 ANNOTATIONEN - S28

et Vahesiinam Syriam. Palaestiuam Syriam Vocant seriptoree Fu-

daeam : Ptolemaeus üb. 5- c. 1 6. TlaXcaetlvriç Zvytriç , îjtiç xaï
'JovSaía xaXtîrai , &éaig. i. e. Palaestinae Syriae,- quae et luâaea
vocatur, situs*
— iiç то l&vmov, raßiivoc, wç TIaveavlae ç>r)6Î. ] Urbis
Syriae Gabbae gentile inquit ex Pausania esse Gabenus ; at Pausnnias
non ineminit Gabenorum , sed Gabalorum. Inquit enim lib. 2.
Dotonis ¿y roßaXoig fuisse templum sanctum ; oppidani Gabbae
dicuntur, ab Strabone lib. 16. Gabaei. I'aßaloi à' eiç rrjv Xarça-
fttoztTív iv zixxaQUKovta yuigaiç. aquxvovvrai. i.e. Gabdei'vero in
Ckatromotitin regionem quadraginla diebus perveniunt. Ubi non
bene interpresLatinus transfert to acptxvovvtat proficiscuntur, pro
perveniunt, nee bene Casaub. locö Strabonis citato pro 7a^a(oi,sub-
stituit /fôpnioi, ut et alii Га^лои 111» enim lectio rov Faßaloi noil
eat sollicitanJa , quoniam ex nostro auctore et exPlinii loco nota
praecedenti citato apparet, Gabbam fuisse Syriae urbem.
rußioi, nôXtç yíarivwv.] Gabii , urbs Latinorum memo—"
ratur Diortysio Antiquitatis Homandc lib. 4- IlóXicyv toi Aaxivüv
yivovç , ' ^Xßavav ¿Jtoxttatç, etc. i. e. Urbs erat Latinorum gen- '
tii, Albanorum colonia, centum stadiis Л Roma distans, via
Praenestina, Gabios hanc vocani. Poeta etiam nullius artis expers
eam célébrât Aeneid. lib. 6» ▼. 772.
At , qui umbrala gerunl civili témpora quércu, 191
JXi tibi Nomenlum , et Gabion , urbemque Fidenam Ь-
m Collatinas imponent montibus arces.
In banc urbriil Sextus Tarquinrtu dolo receptus, cum mineium
ad palrcm nnsi.sstít «cisciteturil, Quidnam sefaceré vellct? nun
cio Tarqiiinius rex nihil voce respondí t, at in borlo papaverum ca
pita decutiebat ; quod cum nuncius retulissot , intelligens Sex.
Tarquín, quid pater ill il I is vellet significare, primores civitatis
inlefriuit, et sic civitatem patri in manum tradidil, ut refert
I.iv lib. \. c. 54. I» bac tube educates fuisse Romul um et Remuin
referunt Plutarchua in Romulo, Dion vs. Halicarnassensis lib. 1.
et noster m Taßiot, Sic Iiaec eadetn ürbs ab eo per incuriam vo-'
catur. Deceptus enim fuit similitudine literaruin J^et T. quae
cum olim fuerit ])otentissi)]la, prorsus interiit. Deçà videsis plura
apud Leandruin Albertuni et f.Iuveriuui in Italia autiqua.
rayai, uôkiç AvY.iaç.) Gagae , urbs Lyciae celcbratur ab
Scyla ce inter Lyciae oppida, apud quem perperam legitur Aiyala,
nôktiç pro rayai nôXtç. Sic enim ex nostro auctorc legend um
esse reor. Eius etiatn fecit tnentioiwm Plin. lib. 5. С. 27. Sed
num. singulari, quod non solum poelac, sed eliam solütae ola—
tionie «ciùptove» amant facer«. Apud batte urbem rtdtíriri lapi-v
X 2
 324 THOMAE DE PINEDO

dem Gangitin inquit Coel.' Rhodig. lectionum Antiquarnm ]¡b.-13*

c. 20- qui Pliiiio lib. 10. с S. et Hb. 36. с. 19. dicitur Gaga-
tes: Gagatis lapis nomen habet loci et amnis Gagis Lyciat,
ráyyQttj jioAiç dv,Xvxtâç.] Gaiigra , urbs Paphlagoniae,
non solum foem. sing, sed eliam neut. plur. ut et omnia oppido-
ruin nomina finita in a, memoratur .Straboni lib. 12. "Tatazoç ôb'
zrjç Ilttcpkctyoviaç i¡g^s ¿lr¡ióxago? Kaaroçog viàç o itgoaayoasv~
&ÙS ФЖаоекфос, то Mog£¿ovg ßaailtiov ïx<ov та Гаууса , по-
Xiouúriov аиа xaï q>govgiov. i. e. Ullimus Paphlagoniae rex fait
Deiotarus Castoris filius , cognomento Philadelphia , Morzeis re—
giam habeas, et Gangra oppidiilum simul et castellum. Nomen,-
huiusurbis deducit auctoi- nostei* a nomine cuiiudam caprae, quae
sic vocabatur, etsi alii ëxistiinarunt gangram l'aphlagouuni et
Henutorum lingua quam vis cuprum vocari , unde gangraenu mor
bus próxima quaeque instar caprae depascens. Philipp. Ferr.
Alexandriuus in euo Léxico Geographiço auctor est Gangram esse
urbein Archiepiscopalem et nietropolim Papblagoniae, аса Tur
éis Kiengara dici ; in concilio Ephesiiio Thcoclosia Gangrormm
dicitur, in qua Constantini tempore celebrata fuit Synoclus, ideo
Gangrensis dicta , Ut referlur in Chronico Carionis. Mala huius
urbis comparât Atbenaeus Dipnosoph. lib. S. cumMattianis malis,
quae Romae suo tempore vendebantur. i »
IDS Гаоада, jroAiç; xoUqç 2vgiaç , etc.] Gadara urbs Coeîe—
Syriae.j. c. Cavae Syriae, memoratur Plinio lib. 5- с. 18- Per—
pera m apud Ptulcmaeuin lib. 5. c. 15- scribitur Габшда pro Га—
öaon, cui etiam inter Coelesyriae urbes locatUr. Straboni lib. 1G>
non solum Gadara neul. plur. sed etiam Gadaris foem. dicitur:
Ev ôk ты fi£t«|i)., xaï t¡ Faôagîç icsziv , i\v xaï avrr\v ihSiáoavro
oí IovSaioi. Elz , АС,(от од , xaï1 Aaxáktov. i. e. Interiacet vero
Gadaris, quamipsam quoque Iudaei suam feceruni ; postea Azotus
et Ascalon. Earn quoque célébrât Ioseph. de Bello Iudaico lib. 1.
с 5. Avujcw'f» 61 xaï rádaoav., vito ' Iovôàlav xuztargau-tiivriv
Га5ао1тц zlvÏ тору îàioiv àntktv&tgàv Ar¡ur¡rgíip %agti;ouEVOç. In-
staura,vit ver.a [Porupcius] el Gadaram ab Iudaeis subversa'm, in
gyatiam cuiusdam ex liberiis suis Dermtrii Gadariiaé.
— Eyztvd-tv i¡v MéviTirtos, etc.] Haec integra sie haben—,
tur apud Jjlrabonem lib. 16. 'Evrtv&tv r¡v'Avzioyoç ó <pikóaoa>oc,
píxpov Ttyii ¡¡¡.Ш1/ yiyovág. Ex oh тык raàigav a>ii.óor¡uóg ze S
Emxovgcioç yryovtàg, xaï Mslêaygas , xaï Mévtxjzoç ¿ onovSoyt-
loïoç , xaï Qtaëagoç S xad' tjuàe ^?;ra)p. id est : Hinc erat An—
tiochus philpsophus , qui nos paululum aetatc aniccessit. Ex Ga
daris vero Philodemus Epicúreas, tí Melcager, et Menippus scrio-
ridiculus et Thcodorus orator nostra aetatc. Hinc debellanda sunt
 ANNOTATIONES. ' 325

illa verbornm nionstra quae leguntur in Hictionario Histórico С.

Stephan! : Gadetes, civila* Syriae, non longe ab Scalone , ex
qua Theo Rhetoricae praeceplor, qui Strabonis aetate floruit,
Gadarenus dictus est; sic restituenda sunt: Gadaris, civitas Sy
riae non longe ab Scalone, ex quaTbeodorus rbetor seu orator,
qui Strabonis aetate lloruit, Gadarenus dictus est. Miror id non
animadvertissse eruditissimum virum Nicolaum Lloydium, qui
illud Diclionariuni auxit et illustravit; sed ego non indignor;
Quandoque bonus dormitat Homerub.
r¿S Sa, yu>QÍov 'Aoctßiac.] Gadda, regio seu locus, seu
oppidum Arabiac. Haec enim tria significat zo %coqIov; Hcbraice
dicitur li Gad. Du as buius Hominis urbes célébrât Benjamin Thüi
delcnsis in suo Itinerario, altera distabatab Acco tribus parasan-
gis, in maris litlore condita, cui ex altero latere immjnebatmoiis
Carmelus, ac eius aetate Niphas dicebatur, altera distabat ab
oppido Capernalium sex parasangis, quae eius aetate vocabatur
Caesarea antiquitus Gad Paiaestinorum , priorem esse existimo
de qua loquitur nos' ter. Nam ludaea erat Arabiae finítima, et fre
quenter auetores conlundunt regionum confinia.
J'ádsiQct, nôkiç xnt wrjooç iv tçô Sbtcavm.] Gadira, urba
et insula in Océano Hispánico celebérrima, veteris orbis termi- 192
nus. Latini Gades, Hispani parum corrupto nomine Cadiz ар- Ь
pe) la ut urbem; elinsulam varia antiquitus fertur liabuisse nomina,
Erytkria, siphrodisias , hinotiia , Tartessus, Cotinussa uno rüv
xoTtvwv i. e. ab oleastris , quibus abundabat.' utrum vero fucrit
una tanliiin urbs et insula ut nunc est, necne, band facile uffir-
mari potest. Etiam Strabo üb. 3. Scylax in "Ißtjotc, Plinius lib. 4-
с. 22. duas ínsulas fuisse aiuiit. Pro omnibus loquatur Plin. libro
capiteque citato: In ipso vero capite Raelicae, ab osiio freti pass.
LX xv. mil. Gadislonga (ut Polybius scribit) xn. mil. lata III. mill,
pass, jibesta continente proximaparteminuspassus ce. reliquaplus
sepienx M. Jpsius spaiium XV. м. pass. est. Habet oppidum civium
Romanorum, i/nvtl appdlntur Augusta urbs Julia Gaditana. Ab
eo latere , quo Hispaniam special , passibus fere centum , altera
insula est longa ill. M. pass, lata, in qua prius oppidum Gadium
fuit. Vacatur ab Ephoro et Philistide , Erç'thria , о Timaeo ei
Sileno Apbrodisias, ab indigents Iunonia ; maiorem Timaeus Co-
liiiusain apud eos vocatam ait: nostri Tartcsson appellant, Poeni
Gadir, ita Punice lingua septem [lege septum] significante. Ery-
thria dicta est, quoniam Tyrii ab origine eorum orii ab Erythraeo
mari ferebantur. In hac Geryones habitasse a quibusdam existí—
malar , cuius armenia Hfreules abduxerit. Sunt qui aliam esse
earn et contra Lysitaniam arbitrentur , cademque nomine quondam
 326 THOMAE DE PINEDO

ibi appellatnm. Hodie tantum exlal una insula et in ca uibs, qtiare

alteram a muri absorptam fuisse nullus dubito ; antiquitus a con
tinente septingentis passibus distubat, nunc ponte cum conti
nente iungitur, apud eiusr íncolas olimin praei'ipuo cultu í'uit Her
cules Phoeniciue, seu Tyrius , cuius erat eeieberrimutn teuiplum ;
ei pretium addebant variae sculpturae, et donaría inter quae eraut
duodecim Uerculis labores, et oliva áurea cum baccis sruaragdi-
nis, sed nulla simulachra, ut Sil. Italicus canit lib. 3.
Sed ímllvc effigies, simulachraic nota Deorum •
Maiestote locum , et sacro implevere timoré
In Joñbus labor Alcidae. —
Hoc in templo Alexandri Magni imaginen) conspexisse Caesarem,
ad quam ferujit illacryninssc, refert Suetonius in eius vita. Ex
Gadibus fuit L. Corn. Bulbus , jiro quo exstat Ciceronis oratio,
qui primus de Garamantibus triumpbavit, ut refert Plin. lib. 5.
c, 5. qui ctiam a plebe ßomae consul factus fuit. Divitiis et ша-
gUfficeutia adeo suae aetatis homines superávit, ut morions Ro
manis per singula capita vicenos quinos denanos reliquerit,
193 teste Dione lib. 48- Domitia etiam Paulina Adriani imperatoria
a water Gadibus nata fuit, ul memoriae prodit Spartianus in Adriano.
Cclcbraiitnr ctiam pantoinimae Gaditanae, ut patet ex vetere Iu-
venalje Scholiasta ad Sat. 11. v. 162. Quare Martialis Epigram,
lib. 1. Epigram. 62. Gades iocosas \ocat, quo in epigrammate
Canium poetam Gaditanum célébrât. Si plura de Gadibus scire
desidcras , consule'sis Eustatbium ad Dionysium v. 65* Sit man.
tissue loco naves , quae per singulos annos ex novo orbe veniunt,
Gades appellcre argento et Indicis гаегсшиз onustas.
— Ovaa raivía rrjg yijç ática.] lu his verbis videntur de-
¿cere aliqua j ratio clamât , sic legenda esse ovaa œç raivia »ai
T4S yïjç ôiioà. i. e. velut fascia , et terrae collum. Graeci vocaut
Gades insulam et urbem ïaôitça et neut, plur. et foem. singul.
cuius etymon a lingua Graeca deducunt; ac si esset гцд yijç ètioa.
i. e. terrae collum. Quam sententiam sequilur nosler auctor, Sui
das, Eust. ad Dionysii v. 65. et alii; at Flato in Atlántico seu
in Ci ilia a Gadiro Ñepluni filio sic dictarn fuisse existimat, quae
sunt merae Graecorum nugae. Longe enim aliter se habet rea.
_, Gadira est nomen deflexum a Phuenicum lingua, in qua Gadir
septum signifícabat. Eius auleni condi lores fuere Phoenices, au-
clore PJinio libro capiteque nota praecedenti citato, Sulino c. 23.
Hcsy cilio in ïaaeiça, et aliis, quibus coronidem iniponit Avieuus:
Gadir prima freturn solida supereminet arce,
jitiolliique caput gemíais inserta columnis,
Hace Cotinusa prias fuerat su-b nomine prisco ,
 ANNOTATIONES.: 827
Tartessiimque dehinc Tyrä diarere coloni , ,-.
Barbara quin etiam Gades hanc lingua fréquentât , .
Poenus quippe locum Gadir vocat ¡indique septum.
FâSetoa, nókic IJakaiezívr¡g.] Gadara, urbs Palaeslinae
praeter literarum ordinetn hic occupât locum; supra, ubi agit de
Coelesyriae Gadara, ei locum dare debuerat, ni forte sit Guznra
quam célébrât losephus a rege Solomoue aedhu-atam. Eins sunt
ex Antiquität um lib. 8- с. 2- verba: '¡¿моооиуае ôi xcà naksiç tuiç
ßciQvzc'izaic Ivctaidpovc , "Aoatoóv tí xaï Mayiôav , vqv xqiti¡v ói
Г-аСаоитуу xrjç IlttkaiOTivùv %шоад ináaypveav , f¡v Фаоашч о
tolv Alyvnxiav ßaaikevc вточтеьоарсуос xaï локюдщвас alçsî
tiara xoûxoç, ¿noxxtivaçôt nâvfaçxovç êvoixovvzaç ctvzr¡v , xuzi-
axarpiv, lira ôcaçtàv i'Smxt ту avzov Ovycizol, ¿okopàvt yeya-
fit}aivT¡ " ôiô xaï ¿vr¡yn Qtv о ßctoikivc avxr¡v ovaav o%v(/àv rpvau
xa\ nçàç nokiuovç, xaï xùç xmv xaioav utxaßokac %or¡cl(ir¡v ùvui
ivvap.ivi\v. i.e. Condidil etiam urbes vel gravissimis annumeran—
das, A-sqrum et Wlagedonem ei iertiam Gazara Palacstinac , quant
Pharao rex jiegypû bello aggressus ас obsidens expugnaverat, oc~
cisisque omnibus oppidanis solo aequaverat, ac deinde filiae suae
Solomoninuptae dono dederat. Quamobremdenuorexeam instaura
nt, quod esset natura nrunita et ad bella rerumque novitates oppor- I93
tuna. Quaedesumpsitlospplius ex lib. S-Reg.c. 9. v.14, 15,16,17. b
Obi "ni Gazer seu Gezer vocatiir ; Gasaabonus totis viribus m-
tendit probare ad Straboneiu pag. dccl'ix. Gadaram esse Ga-
'zaratn, quae in sacrislitteris G«er appellator, ilaqiic non dubito
alteram harum urbium, quae auctori nostro Gadara dicuntur,
esse Gazara, praesertim cum auctor nos tor Gazara urbem non
celobret.
rix Ça, itôktç Фо1у!хг]с, vvv ôi IlaXaiaxivnç , etc.] Gaza,
uro* Phccniciae, nunc vero Palaestinae , inquit noster; antiqui
tus ad Palaestinos pertinebat, postea ad Iudaeos. Nam cam cepit
Iehnda ïudicum с 1. v. 18. Postea volventibus annis Alex. M.
earn expagnavit, in cetras obsidione vulnus in humero accepit,
ut tradit ÀiThianus de Expeditione Alexanclri lib. 2- qui eius si-
tum sic describit; 'Antin iè rj ГаСа rijç uii» &ak¿aar¡c ei/.oai fto-
haza eraôlovç, xaï lit» tyeujuiód»;? xaï ßct&eia clç avri)v 7] àvo—
èo; , xaï r¡ ftúkaaea r¡ xaxà xr¡t> noktv zcvayiùôriç паба. Mtyakr¡
Si nokiç r¡ jTaf« »Jv, x«i inï хшрато? vilnjkov ¿ixioro, xaï xiiyoç
Tctcifßt'ßXr]to avxTJ ojvgôv. 'Eex¿tr¡ ai wxnxo oîç In Alyvnzov ix
Ootvíxr¡g lómi inï Ttj ópyíj tijs {дгщоь. i. e. Distat vero Gaza a
mari quidem viginti stadiis , et est arenosus et profundus ad earn
odscensus , et mare, quod est iuxta urbem limosum omne. Vrbs
autem ipsa magna et in alto colle sita , validoque muro cineta est.
 S28 THOMAE DE PINEDO

Ultima porro incolitur , ex Aegypto in Phoeniciam eunii ad prin-

cipium eremi. Postea Alexander íudaeorum rex cam diruit, teste
Iosepho Antiquitatuin lib. 13. с. 21. Antiquitus Siinsou Hebraeo-
rum iudex morte sua еаш illustra vit Iudie. с. 16. v. 3- Ab liuius
sílu parmi) di.sl.it Gaza nova, auclore Iusto Ilcbraeo, ct D. M.
Nigro lib. 4. Conetantini Magni tempore a Constantia eius sorore
Consiantia dicta fuit, auclore Ensebio in Chronico : ex bac urbe
fuere Procópius Gazaeus , necnon Titnotbcus Gazaeus, qui sub
Anastasio iniperatore floruit, ut refert Suidas. In ea anno 1666
surrexit pseudoproplieta ille Nathan, qui una cum suo pseudo-
niasiach Scbathai sebi decepit stultos ludaeos, non cos quibug
Ex meliore luiofinxU praecordia Titan.
Facile homines praescrtim etulti credunt, quae desiderant.
— 'fixbjff»; xal^AÇa, etc.] Gaza, urbs vocata etiam fuit
Aza, nempe quialiterac gutturales in pronuitciatione soient negligi.
Hace enim urbs Hebraico scribitur mV et potest pfonunciari Aza,
vel Gaza. I.XX. senes enim banc lilteram gutturalem per g soient
proferre, et aliquando negtigunt.
— Ало "AÇovoç xov TtmSoç 'HoaxXiovç.] Gazam, seu Azam
urbem пошел habere inquit ab Azone Herculis filio ; sunt ex
Graecoruui nugamentis buiusmodi etyma. Gaza est purum putum
ношен Hcbraeum Uli, Aza, id Hominis soiiat Latine, munitum
fortem,
194 — "О над' гщ&с Ixâlovv Maçvàv , etc.] Toto coelo aberrat
a auctor noster in interpretation Hominis maman, cum inquit, in
terprétait Creta-natum, sic enim Cretenses virgiues vocabant, et
illuc, id est in civil alciu Gazam Minos una cum fra tribus Aeaco
et fthadamantbc advencrat, unde civitas, IMinoa vocala ct Iupi-
ter Cretcnsis nonieu invenit. Maman enim deflexum est a Syriaco
ую maran. i. e. dominus , a quo fit pía marañan, i. e. dominus^
noster, a quo Graeci fecere roaran. Sic absolute Gazaei vocabant
/ovan , ut nos Deuni vocainus Dominum nostrum, de quibus vi-
desis Seldcnum de Dis Syrie Syntagm. 2- c. 1. Scaliger in Anini-
advers. in Euseb. fol. 36. Salinas, ad Hist. August, in Ael. Lam«
prid. pag. 37. Caninii Disquisition, in loca aliquot N.T. ilocliatl.
Geograpbiae Sacrae parte 2. lib. 2. c. 12. et alios.
— Ka\ oí xiQttuot liyaviai Га&тсн , etc.] Inquit esse quae-
dam vasa fictilia, quae dicebantur Gazitae , scilicet quod in urbe
194 Gaza fièrent, quemadmodum etiam quae in insula Aegina fiebant,
b dicebantur Aeginetae , ex quibus verbis aliquam 'luccm lucra-
tur locus ille auctoris noslri corruplus, de quo in Aïyivai egi-
inus, quo iu loco, ut ex hoc elucet, innuit esse vas quod—
 ÀNNÔTATI0NE9,- 329
dam fictile, quod Aeginetes dicebatur, quod hac in insula fieret,
quae vasa in Lac sectione inquit esse Gazaea, et Àeginaea.
— Гамака, nôkiç ntytarri xijg MtjSlag.] Gazaca , urbs ma
xima Mediae. Amm. МагсеШпо lib'. 28- с. 23. Persidi adscribí—
tur j sed Ptolemaeo lib. б. С. 2. inter Mediae oppida numera I ur.
raÇoç, nóXtg Vvíix»), etc.] Huius urbis nullaminveniebam
apud alios memoriam; earn ex Dionysio Hassane, lib. 3. lineum
habuisse mut-uni inqiiil, quare in primo vers u pro xol oí* t£t-
%ta Jajov lege xctt oí kivottixcu JVt£ov. i. e. et qui lineum-murum
habentem-Gasum ; in secundo pro Toïov ¡iiv xkcivrolo legendum
existimo Toïov (isvxoi xkaaxoïo , ele. quod in versione шеа ex
press i .
Га'Сюсос, nôhç MaxtSovtug.] Gazorus, urbs Macedoniae 195
memoratur Ptolemaeo lib. 3. с. 13. inter Macedoniae civitatee a
Odomanticae et Edonidis regionis, sedipsiper а Гавтсод scii—
bitur. la^wQog enim per J eidein lib. 5- 0. 16. inter Syriae l'a-
laestiiiae b. e. Iudaeae oppida locatur.
FerOía», nóhg 'Aoxttiiag , etc.] Gatheae , urbs Arcadiae,
ex Pausaniae lib. 8- cuius corrupta, et mutila aifcrt verba, quae
apud eutn sic leguritur: 'Eg ôi xov Гадеахм tíqÓzíqov hi %âxiv
eiv о Kagvitov. Tovxa ¡ilv St) at пщусЛ yijg ïi'oi ri¡g AtyvnxiSog
i»o toù ' Anôkkavog xov KiQiáxa xà tioóv. Ты ГаЭгаху ól xrjg
KoauíziSo; %¿Qac iv Гадеснд. i.e. In Gatheaiam vero ßuvium
atl/шс prius influit Carnion. Cui fontes sunt in Aegyptide Ierra
infra Cereatae Apollinis templum. Gaikeatae vero in [urbe] Ga—
iheis Cromitidis regionis. Igitur Gatbeae seu urbs, seupagus fu ere,
de quibus niliil scitu dignum traditur, Gatheatas vero erat flu-
vius, qui assumpLo prius Carnione in Alplieuni influebat, ul re-
fertidemauetor eademlibro. Quare apud Slepbauum pro Faitearen
xijs ücafiluaog %<¿Qttg legendum ex Pausania : Tat Гадсахр ôi
TTJç Kçafiixiaoç yûçaç iv Га&еснд. i. e. Gatheatac vero [lluvio sunt
fontes in urbe] Gaiheis Cromitidis regionis.
raijovloi, $&vog Aißvrjc.] Gaetuli, populi Libyae , quo
rum regio Gaetulia, quae secundum Plolemaeuin lib. 4. с. 6. sub-
iacebat Maurítaniis, de quibus Salustius de Bello Iugurtbino ex
Lbris Punicis, regis Hiempsalis, quae »equnntur, refert: AfrxA
cam initio habucre. Gaetuli et Libyes , asperi, incultique, quia ci-
bus erat caro ferina , atque humi pabulum , uti pecoribus ; hi nc~
que moribns , ñeque lege, auf imperio cuiusquam regebantur, va
gi, palanles, quas nox coegerat, sedes habebant. Adhuc bodie
durât consuetude inter Mauritanos. Cibos enim humi sedentes
capiunt. Memorantur Sil. Itálico lib. 3.
 880 THOMAE DE PINEDO

Vos quoqut desert is in catira mapalibus itis

JUisceri gregibut Gaetuli assueta fcrarum ,
Indomitisque loqui, et sedare leonibus iras:
Nulla dorn us , plausiris habitant , migrare per arva
Шов, atque errantes circumvctare penales.
Et equis et leonibus celebrantur a poetis Gaetuli : Lucan. lib. 4.
A.dolóles, Numidaeque vagi , semperque paratus
Inculto Gaetulus equo.
Andinus votes Aeneid. lib. 5. v. 351.
Sicfatus, lergum Gaetuli immane leonis
Dat Salio vilis onerosam , atque unguibus aurcis,
Venusinus vates Carm. lib. 3- Ode 20.
Non vides quanto moveas periclo,
Pyrrhe , Gaetula catulos ledenae?
Dura post paulo fugies inaudaoc
Proelia raptor.
195 Ioseprrae Antiquit: lib. 1. e. 7. auctor est Gactulos esse, quos Sa
to era biblia JSvilaeos vocant: fides sit penes auctorein.
—r- ' Sic A\h'¡vaio<; , etc.] In Gaetulia regione nasci aspara-
gos mi-rae magnitudims inquit, quod confirmât ex Athenaci l)i-
pnosophist. lib. 2. cuius sunt verba : 'Eu Atßvrj ôé cpaoiv lv Гсн-
tóvUa yivta&ai na%oç utv KvnoLov xuXuuov, ¡ii]xo; noôàv öwöt-
*«, £v 61 ту ¿Qtivy, xal TtaQiuxeavUiöi na%oç u.lv (tsyulœv vao-
<h)xov , pvxoç ök niQÏ zovç cïxodt nt)%etç. i. e. In Libya vero,
àiunt in Gaetulia [asparagos] nasci crassitie arundinis Cypriae,
longiludine duodecim pedum, in montana, et vicina Océano re
gione crassitie quidem ferularum magnarum, longiludine vero cir
culer viqimi cubitorum. Quare apud Stephanum pro uijxoç ôi тщ-
yâv SvexaiSexa, i. e. longitudine cubitorum duodecim ; lege ex
Al heuaeo aijxoç ôï TtoScovöioöixa. i. e. Longitudine pedum duodecim ;
de horuiij uulem aeparagoruin maguitudine iшца. Nam oient nu-
gaces Graecorum fabulas.
rákaStt, ywQa'Aoaßiac, xctl raXa5r¡v>'¡-] losephus Anti
quit. lib. 13. с. 21. célébrât Galadenorum reginam Parthis bel-
bellum iiifcrenteui.
— ItaatjTioç Iv retâçra , etc.] Innuit Iosephumludaicae An.
tiquitatis lib. 4. Galadenen Arabia« rcgionein vocasse Galaditin,
at Auliquit. lib. I.e. 19. Galadenen vocat rcgionein , in qua Ia-
cobus patriareba cum socero Laban foedus pepegic, cuius (it шеи-
lio Geueseus с. 31. v. 44. quamobrem regio iIJa ivbJS Gained, i. e.
actrvus testis , dicta fuit, unde auctori nostro Galada, et Gala-
dene, et Iosepbo Galaditis forinatur, sed quoi' Iacobus patriareba
Hebraico vocavit -\vhi Galhed , Labanus Syriace Genesb capil«
 ANNOTATI0NES. S31
«ateto T. 49. appellavit Iegar-Sahaduiha , i. e. acervum Usiimonii;
eaindcm fuisse regionem opinor.
FaXaôçai, nôXiç Maxtôovlaç }i> Flicçia.] Galadrae, urbs
Macedoniae in Pieria regione ; quae ХаЛаоса diciturl'zetzae apad
Lycopbronem, v. 1440, cuius sunt verba: XctXaÔQa Si r¡ káva-
Oro« nókic y.aï Xiavrj MaxtSoviag ¿<p ->¡c oXt¡v rr¡v MaxtSoviav
cprjaív. i. e. Chaladra vero est Canastro, urbs et palas Wlacedoniae,
a qua tatam Macedonian! [Chaladram] vocal. Canastraeum autcm
Promontorium Macedoniae memorat inter alios Ptolemaeus lib. 3«
с. 13.
— slvxócpoav.'] A Dort carmen Lycophronis, quod apud
eum legitur v. 1444. ubi nunc scribitur XaçâSot)g non ГаХибоуд,
ut babet noster auctor , quo in carmine vocat Lycopbron Alexan-
drum Macedonem Charadrae lupum, id est, Macedoniae lupum,
quem т. 1441- appellavit Charadraeum leonem. Charadra enkn,
nt nota praecedenti annotavimus Tzetzac accipitur pro tota Mace.
doiiia apud Lycopbronem. >
— 'O поЧхщд FaXaSçaîoç. jivxótpQmv-] Civis Galadrae ur-»
bis Macedoniae dicitur Galadraeus , quod confirmât ex 1л со- 196
pbrone, cuius affert hemisticbium, pro quo iiescio utruni ¿Cal a
ГаХадошос Xíav. .i. e. et Galadraeus leo, legendum sit neene,
Apud Lycopbronem enim v. 1441 legitur
»toi XotoetSçaioç /.îiav.
Et Charadraeus leo.
Ac si diceret Maccdonius leo. Sic enim vocaLur a Lycophrone
Alexander Magnus, ut nota próxima praecedenti annotavimus, au
ctor vero noster incidit in Lycopbronis codiccin, in quo ГссХи-
iomíog scriptum erat.
— IloXvßtog, etc. ] Possessirum urbis Galadrarum inquit
esse Galadraïcum, sed Polybium üb. 3. usurpasse Galadraecum.
Non vacat nunc totum Polybii librara tertium percurrere , libro
quarto Charadram urbem vocat, non Galadram.
ruXáaiva, itóUg ZixtXtag , etc.] Galarina , urbs Siciliae,
quam Aretius putat esse, quae nunc vulgo Italie dicitur Gagliano,
Diodoro lib. 13. Galería ; Ol Si xv¡v raXtolav nóXiv olxovvzig ¿|-
tni tityav avraiç arçciTirôraç SnXlxag '¿iXiovg. i. e. Qui vero Galeriam
habitaban! mille milites ármalos subsidio miserunt. Eidem auctori
lib. 18- Galana vocatur: 'Oí èi mol x6v dtivoxcáxTjv qtvyáatg,
hjpvxtç rctÇovç ulv vnïo xovg XQM%illovg, l-xniig S' ovx ikáxxovc
SiayiXícov , xr¡v xaXovuivqv fciXayiav xaxiXußovxo , etc. i. e. Di-
mocrates vero cum exsulibus , Habens supra tria mi/lia peditum,
ei non infra duo millia equitum urbem nomine Galariam occu
pant.

r
 332 THOMAE DE PINEDO
-/ »г* Krleua Mócyov ¿íxíAov.] Galarinam seu Galariam Sí-
ciliae urbein conditam fnisse, a Morgo Siculo inquit, a quo Шаг—
gctes Itaüae populi numen invcnere , qui Morgeutiuin Italíae ur
bem condiderunt , ut testatur nostei' in Moçyévxiov, alii Morgen
in Italia regnasse aiunt, qui Morgetibus nomen dedil, qui pnus
Oenotri dicebanlur. ,
Takáxai, itçog vozov xoïg Ilaajkayootv, etc."] G alatae, ver
sus meridiem Paphlagonibus erant vicini, ut inquit nostcr, Asiae
miliaris regionem babitabant, oliin Gallograeci, regio Gallograc-
cia, postea Galatae, regio Galatia jnius Märiandeni vocati fuere,
teste Constant. Porphyrog. Thein. lib. 1. Tlieni. 6- Oí 5а Гака-
ttu 'ánuiY.oí liai xàv Qoâyymv. 'Eyèvtroii r¡ xovxav cítwikÍcc ¿v
таГс rjfitQais, iv alç r\v "Axxakoç o IltQyetfir¡vos xai NtKOfir¡it]c о
toi Zcntoitov tifoç. i. e. Galatae vero sunt coloni Francorum.
Facta autem fuit haec colonia iemporibus Altali Pergameni, et
îiicomedis Zepoeti filii. Eorum metropolis fuit Ancyra, teste
eodem auctore loco citato, de qua suo loco egiuius. Slrabo
lib. 12. in tres gentes eoe dividit, ex quo nostcr sua desumpsit.
: Sic enim lile libro oilato de eis loquitur: I7o¿£ vórov xoivvv del
toîç Ilacpkayóai Гакагиь. Tovxcov ó iax'iv $&vr¡ xa!a, ovo uiv rcov
9¡yípova>v ¿nwvvfta Tpo'xfio», xaí ToltOroßtayot. То xolrov ô ало
xov lv Kikrixrj s9vovç TtKXOOaysç. Äoilöjfov Si xijv %á<jav xav*-
it¡v oí Faluxai nkavr¡9ívxsg nokvv %govov , xal xaxàOQauovxcç
Tijv vno zoig ' Atxakixoíg ßaßiktvai ^cóoav, xal xoîg Biùvvoïg, шд-
я£с ixovxcov xrjv vvv Bi&vvíuv [raiaxiav] xat ГаккоусагЛаи ks-
jg- yofiévrjv. Acxr¡yog ôh (¡áktaxu ооки xijç ctg xi}v Aaíav ytvêa&ai
v AiovoQiog, etc. i. e. Versus meridiem igilur sunt Paphlagonibus
Galatae. Horum tria sunt genera , duo auidem a ducibus nomen.
haba i , Trocmi, et Tolistobogi. Tertium a Céltica gente Teclo-
sages. Hanc regionem Galatae occuparunt, cum diu vagati incur-
aionibus vexassent regionem jittalicorum regum, Bithynorumque,
donec volentibus Us acceperunt cam quae nunc Bithynia [ Ga
latia] et Gállograecia diciiur. Princeps traie ctionis horum inAsiam
praeeipue existimatur fuisse Leonorius. Livius quoque üb. 38.
c. 16. eos in tres gentes, ut Strubo dividit; qui ab Strabone di-
cunlur Tolistobogi , a Livio vocantur Tolisloboii, sed Livius ex
Slrabone cotrigendus est , a Ptolemaeo enim lib. 5. с. 6. Tolisto
bogi eliam dicuntur. Graeci Calatas vocant ulruinquc populuru
et qui Galaliam, et qui Gallium incolunt; Galatae enim orienta
les a Celticae Galatis h. e. a Gallis originem trahebant, ul in-
quit noster. Quare non audiendus est Ioseplius, qui Antiquit.
lib. 1. c. 7. cos'Goinareos a Gomaro laphcti lilio vocat. Ad Ga
latae exstat Epistola I). Pauli : Galat jae vero descriptionein babes
 ANNOTATIONEN 833

npud Ptólemaeum libro capiteque citato. De qmbus videsis Suid.

in Гакахсч, qui еогит historial» perstringiti v , ■: \\ i/ i
. —- ПаащЪц Se Tfr rakátrjc ix vov Гаккос, etc.] A#it none
de Etymologia nomùiis Gmlatarum , quam a nomine Gallus sub-
tracto altero l deducit. Magni Etymologici aiictor earn ex Ti—
maeo a Galata Cyelopc Galatiae filio dérivât, vel a multibus
(lallis; neutrum affirmari j>otest, at ceftum est a Graecis vocari
Guíalas et qui Europa m et qui Asi a m minorem incolebant, quod
adeo clarum est, ut indican non egeat. Quin etiam auctor no-'
«ter in bac eectione inquit: Galatas dici ало rùv iv rij Кскиу.тЦ
l'akctTÙv. i. е. a Galatis , qui in Céltica, h. e, in Gallia.
Гяквптсч, Sdvvç iv Ziztki« , ijf iv trj 'jiiuxy.] Galeo
tas inquit esse gentem , quo» in Sicilia ,. vel in Attica local, uc
cum eorum situm ignoret, lamen ctymologiám pallet. Graeci mini
sunt etymologiarum mirilici artifices. Fuere autem Galeotae Ну-,
blaruiii parvae Siciliae urbie oppidani , Ut pater ex nostro auciore
in" Tßkat,, quod eliam conlirmatur ex Thucydidis lib. G. ubi 1 1 v—
blani Golea I im Siciliae urbem célébrât; Tij ч ijuieiict xrjç iavzôv
ijkdov inl"Tßkav rr¡v l'ekeàuv nokffiíay ovOav- i. e. Cumqur di-¡
midia sui eretcitus parte adversas- НуЫат Gelcatin , qua* hostia
erat, venerunt. Quo in loco pro riktàuv puto legendum FakecS-
nv. Namque si Hyblae oppidaui vocabantur Galeotae, ipsa quo—
que debebat vocari Galeotis. ..: . 1 . '•■ ■ • ,'i
— 7bíc Sí, oVt raXítSttn uttvtiav îïSog Ziv.tlav*] Fuere
etiam Galeotae vates quidam in Sicilia, qui Dionysio imperiuin
pfaedixerunt Interpretes enim por/Mionztanominabantur, ut af» '-
firmat disertissimusRomuli nepotum de Divinetione lib. 1,- de qui«
boa videsis Aeliaiium de varia Historia lib. 12. с. 46. ' '
— laicùçù'c, 6 ¿Oxakußtorr]?.'] Pedio; (".varee alio nomine 107
dicitur ¿опакаßarrjc, qui Latinis Slelliv, a varietate macularuiu, a
quae per metapbo'ram Stellas vocantur. Erat animal terrestre et
piscis quidam, ut apparet ex Arcbippo inPiscibus, cuius duos
versus infra appoint noster auctor.
— Фьккюс Alyti.] Lege Oikvkkios Alyu , Philyllius in Ae-
geo ex Suida, qui Aegeum huius poetae fabulam célébrât in <Ih-
kvkkiog , perperam apud Salm, in Pliiuaiiis Exercit fol. 757. scri-
bitur <Ddvkkios -dvyy, etc. ,.,, .,. ¡. . .¡. .:
' —fc "ItSœç Siarttnoixikrai »ttffwv.] uptime correxit Salinas.
loco nota praeccdenti citato, fooic <5i« то ninoUikrai naifav,
scilicet Philylliuin in Aegeo vocasse yttktàv ¿aztníav, i. с. Slcl-
lionem stellarem , quod esset inaculis tanquam stellis variegatus,
quod fecit l'hilylliue ludens in vocabulo ¿ащ1ас} i. e. Slellarii.

Г V
 334 THOMAE DE PINEDO

—• Ktà*AQ%tmtoç 'I%9vau] Affert duo carmina ex Archippi

Piscibus, in quibus ludit in nomine yaktoi. Id noininis enim signi
fica t et pitee* quosdain marinos et vates , ut claret ex ipsis car-
minibue. Quin etiam apud Hesycb. legimus: Jo-Atol, páviac ov-
roi yicrzù £t*tkíttv ыщааг', Hat yévoç ú [li&vmv] cog rpr¡6i Oavó—
бгцлод, xai'Pív&av Taoavrivog. i. е. Гакго1, vates hi in Sicilia
habitavunt , et genus quod Jam [piscium] ut Phanodemus , et Rhin-
thon Tarentinus. Sic corrigendus locus iste liesy chii corruptissi—•
mue, et mulilus, apud quem deficit to ix&vatv , et perperam
scribitur ¿ivdmv TaQavrlvoi pro PivOcov TaoavTtvoo.
— Фао\ ós, etc.] Suspicor hunc locum esse niulilmn, at-
que hoc modo 1 cgenduni existimo : Фаа\ ôi rakicátijv xai Ttk-
¡iieoùv to nacSxov èk&tlv , etc. Aiunt vero Galeoiem et Telmis-
sum primum ex Hyperboreis venisse, quibus , etc. quod ratio cla
mât. Sequitur enim :■ ole %%ar¡otv о Qiog iv Atoôûvr] , etc. i. e.
quibus oraculum reddidit IJcus Dodonae. Verum , Ut quod son-
tío , dicanit Galeotem et Telmissum ex Graecorum fermento fa
dos esse reor. JSiliil enim aliud existimo fuisse praeter uibiuiii
cognominum oppidanos , qui haruspicinae erant dediti ¡ Telmes—
sus твго erat Cariae urbe , qua in urbe excellebat baruspkum
disciplina, ut testatur M. Т. С. de Divinat. Jib. 1. Fuisse vero-
Galeotas oppidanos Hyblarum, pag. 196. b. ostendiraus. Apud
Pausaniam lib. 6. celcbratur Thrasybulus ulcus vates, Cuius
magini yakt<áxr¡c, i. е- Slelîio ad huuiOFum dextrum repçbatj
197 quid autem haruspicina haberet cum hoc animante nescio; at ve
to rosimilius bine potuere dici Galeotae , quam a verbo Hebrae nbx
galcth , i. e. revelaviiy ut inquit Bocbartus. Siculi enim non ini-
ponebant nomina rebus ex lingua Hebraea sed ex lingua Graeca,
qua antiquitus loquebantur.
rakvtyoç, ïiôkiç &оащд, Kai Ucttóvav.] Galepsus, urbs
' Xbraciae et.Paeonum. Memoratur Herodot,o Hb. 7. c. 122. Scy
Iaci iu Thracia , de qua nihil scitu dignum inveniebain ; Rarpo-
cratio noster auetor est ex Marsya iuniore sie nominatam fuisse a
Galepso Thasio et Telepae filio, sed verosi'milior est Tliucydidis
senterttia , cuius verba Schólio sequenli apponimus.
— OovxvSiotjg rsrooTTj hiçttv kíytt.] Advônat nosterTliucy-
efidenvex eins libro qnarto-, tn qtio- aliani haius nominis urbeni,
ut innuit, célébrât, sed opinio fefellil- auctorem nostrum. Tbu-'
cydides enim ipsissimam urbem Throciae meinorai, quam ïlia-
siorum coloniam esse inquit. Sólito libexitius appono eius vecba.
Corrupta enim apud auctorem nostrum leguntur : Kai /«tyit/лос
ov niMJUo vßTfQov, y.a\ Üiavptt]. Eîal ôi avrab Qaaiotv ¿nowiai.
i. e, Et Gapsclus non mullo poet, et Octymc [idem fecerunl.j
 ASNOTATIONES. »$$.

Sunt aulem istac f crvitatwj Tkasiormm coloniae. Quare a pact

Stephanuro pro na\ if £vfir) lege uní 01вуцг\. Apud Thucydide»*
etiam pro Jwi^ijioç- lege ГаД^фо? ex nostro auctorc, et ex eins—
dem Thucydidis lib, 5- Sic etiim hoc in libro legitur: l 'ctkijipàv
èi xr¡v Oaoíwv anoixíav Xa^ßavn хата xpároc. i. е. Galepsum vero*
Thasiorum coloniam per vim capit. Va at roque libro perperam in1
versione Latina legimus Gampselum pro Galepsum^
Г a XX ice, iwôç 'Alnimv %taper, etc.] Gallia est regio Euro-»
рас notissima , quam nunc indigenae France, Hispani Francia
vocant; varie divisa fuit sub Romanis, Gothis, et ipsis Gal lis,
adeo ut olim imperii sedem habuerint Augustae Trevirorum, ut
nunc babent Lutetiie Parisioram , urbe totiiis Europae maxima,
Constantinopolim excipie, de quorum nominis etycnologià norr
convenit inter 'scriptores. Illud enim Baptistae Mantuani in Dio-*
ny sio suo ex Graecorum farina confectum eat :
ígnea mens Gallis, el láctea corpora , потек
A candore datum populis , muliehria pingit
Ora color Tyrius ■ '• í
Imiuit Gallos nomen habere a nomine yáXa, quod Latine sonart
Lac. nomen vero Francorum quo hodie gnudent, deductum est
a Francis, seu Francorribus Gerinn niae populis, qui antiquitus 19S
Galliam subegerunt, cuius nominis non puto fieri meiitionem in a
historia Romana ante Gallieni imperatoris témpora , ut nee Ale-
тапогиш ante Probuin Imperatorern , ne ideo nullus dubito lo-
sepbuin Bengorionis esse vnoßokii.uaov , quoniam ipse Francorúmí
meminit, nomen ilia aetate, - qua floruit verus Iosephus Bengo
rionis, inauditum, hic autern fuit coaetaneus fosepho Bemnatta-
thiae, cuius ipse meminit de Relio Iudaico lib. 2. c. 25. iuxtai
versionem Latinam. Graeci veteres Gallos vocabant Galatas ett
Celtas, seuCeltos, etsi nomen Celtarum, vel Celtorum plurimar
Europae nationes apud veteres comprehendebat. Illius rei testée1
produce Appianum in Iberia , Kilxol , oooi IaXázai те , xol ГаХ-ï
Xoivvv KQoaayoasvovrca. i. e. Celli, quotquót Galatae et Galli
nunc appellantur. Straboncni lib. 4. Tavta nhv vniç tcov гсцоце"
vtov TTJv Naoßoviziv ínixQvrttav Xíyoptv, ovç of ngórtQov KêXraç
cuvvuu^ov , etc. i. е. Haec dieimus de eis, qui Narbonensem pro-'
vinciam incolunt, ijuos priores Celtas vocabant ,' ab his vero arbi-í
fror universos Galatas a Graecis Celtas appellafos fuisse ob gentin
claritatem. A qui bus non mult um abluditAmm. Marccllinus lib. 15«
с. 23. -Amèigentes super origine prima Gallorum scriptores vetere»j
notitiam reliquere negotii semiplenam , sed postea 'Jïmagcnes: et
diligentia Graecus et lirtgua , quae diu sunt ignorata collegit еЗВ-
multiplicabas libris T cuius Jidem sei/uuti obscuritate dimota, ea-

r Л
336 TH.OMAE DE PINEDO

dem distincte doctbinius et aperie. Aborigines primos in his regio-

tubus quidam visos esse firmarunt } Celtas nomine regis amabilis,
et matvis eius vocabulo Calatas dictas; ita enim Callos sermo
Craecus appeüat. Calli et olim et nunc non solum armis , verum
etiaui ¡Uteris celebrantur inter omnes Europae populos, celeber-
rimis ineursionibus liuropani, et Asiani perturbarunt , et ipsam
Roinam , cui etiam Saturiiinum et Carum Imperatores dederunt,
teslibus ¿Tavio Vopisco in Saturnino et lorn, de reg. Successio-
ne, ac . nescio quo falo ex Gallia tumquam ex equo Troiano orbis
ruaximi JVIonarcbae prodicrunt, Iulius Caesar, Constant. Magnus,
Саг о lus Magnus, verba Vopisci in Saturnino suiiL notatu digna:
Saturninus oriundas fuit Gallis , ex gente hominum inquietissima,
et avida semper vil faciendi principis , vel imperii! Olim Massi-
ljae ingcnuaruui lileraruin studia adeo floruerunt, ut Romani pro
Atbenicnsi peregrinalioue Massilieiieeni umplcclerentur, ai; lan-
tum Graecaruui Ijterarum Studium apud Gallos excitarUiit Massi-
lienses, ut cuutractuum quoque formulas Greece conscriberent,
euctore Slrabone lib. 4. I'linius lib. 12. е..1. auctor est Gallos
qaussam primunrsuperfundendiseltaliae babuisse illectos ficis sic-
ois, uvis, oleoque, aevino, quae Heiko quidam ex Italia in
Calliain secum tuliseet. Quod si verum est, aero iiiinis bis rebus
usi sunt. Idem lib. 3. с. 1. inquit, aclinic suo aovo lioiiiiiicni sa-
crilicassc, quod Romani prohibuerunt; Nec satis aestiniari poi-
ts.tf quantum Romanis debeqtur, qui sustulere monstra, in qui-
bus hominem occidere religiosissimum erat, mandi vero etiam sa-
lub'rrimum. Anliquilus apud eos Druidae sacrorum curam, habe-
bant , de quibus et eorum buinanis victiuiis plurima narrât Cae
sar de Bello. Galltco lib. 6. quorum dirae immanitatis religionctrt
penilus abolevit Tiberius Claud. Caes, teste Suetonio in eius vita»
Nunc gens est nohtixa^artj et eorum rex Ludovicus XIV, qui
nunc regnal , tolius Christiauitatis potcntissimus , in quo videiu
lur esse aliquot Alexandri Magni scintillae, sed incertum quo
fala Iralianl. Afljrmaro esse gentein, quae nul lo laboret vitio de-
aiper,e est. Donee е.гшп fuerint homines , vitia. erunt, ad eisi to-
luin liominum genus pereat, et aliud alterius loco renascotur,
lamen sua liabcbit vitia. llaec enim sine magistro etiam discun-
twr.^acd. non possum non mirari P. Bcrtium, qui in suis Geogra
phica tabulis in Descriptioue Hispaniae plurima vitia inagis pro
pria Gallorum quam llispanorum obiicit Hispanis ac tandem in-
quit : Jn Hispania Ceremoniarum plurimum , fidei parum , in.
Gallia tuia fides, vidcrit ne illud , quod de Graecia dixit Eurip..
in Ipbig- Táurica, an de Gallia dici possit ? IJicrov 'EkXàç oîôev
ovSév. Opturem Bertiiun legisse auctoreui Galium et grayissi
 .-.AlWOTATIOKESiM' $37.

mum, qui vulgo Gallis dicilur Michel de Montaigne, qui lib. 2. 198
с 18- sic de sua ipsius genie loquilur: Le premier traict de la h
corruption des moeurs, c'est le bannissement de la vérité. Car
comme disait Pindare , l'cstre veritable, est le commencement d'une '
grande vertu, et le premier article que Platon demande au gouverr-,
neur de la Republique. Nostrc vérité de maintenant , ce n'est pas
ce qui est , mais se qui se persuade à autruy: comme nous appel
ions monnoye non celle qui est loyalle seulement , mais la faulse
aussi, qui a mise. Nostrc nation est de long temps reprochée
de ce vice. Car Salvianus JHassiliensis , qui estoit du temps de
F Empereur Valeniinian, dit qu'aux François le mentir et se
parjurer n'est pas vice; mais une façon de parler. . Qui vou droit
enchérir sur ce iesmoignage, il pourroit dire que ce leur est à prê
tent vertu. On s'y forme, on s'y façonne , comme- (l, un exercice
d'honneur. Car la dissimulation est des plus notables qualités de
ce siècle, slinsi j'ay souvent consideré d'où pouvqit naisire ceste
cousiume, que nous observons si religieusement, de nous sentir
plus aigrement offensez du reproche de ce vice, qui nous est si or-
ilinaire , que de nul autre:, ef que ce soit textreme injure qu'oit
nous puisse faire deparóle, que de nous reprocher le mensonge.
Sur cela ¡e treuve qu'il est naturel, de se deffçndre le plus des dé
fauts,' de quoi nous sommes le plus entachez. Il semble qu'en nous
ressentons de l'accusation, et nous en csmouvans , nous nous des—
chargeons aucunement de la coulpe ,. si nous l'ayons par effect , ou
moins nous la condamnons par apparence. Serpit- ce .pas aussi,
que ce reproche semble envelopper la. couardise et lascheté de coeur?
JEn est - il de plus expresse , que se desdire de sa parole ?. quoy se
desdire de sa propre science,? C'est un vilain vice,., que le mentir,
et qu'un ancien print bien honteusement , quand.il dit, que c'est
donner iesmoignage de mespriser Dieu , et quand et quand de
craindre les hommes. Il n'est pas possible d'en représenter plus ri
chement l'horreur , la vilité et le desreiùlement. Car que peut on
imaginer plus vilain , que d estre couard <i l'endroit des hommes^
et brave cl Tendroit de Dieu? Hfostre intelligence se conduisant
par la seule voye de la parole, celui qui fausse, trahit la société
publique, etc. Sunt quaedain vitia, quae pertinent ad oves, hoc
est, adg'entem, sunt alia, quae pertinent ad pastores, hoc est,
ad gubernatores , qui pelle ovina iilduti lupi sunt rapaces. Illud
Hispanorum adversus indos quod culpat P. Bertius loc'o supra
citato, ego etiain improbo et delestor. Sed hoc ad milites, пол
ad gentem tolam pértinet; uunquid meliora fad mit Galli milites?
boc genus homines cuiuscunque nationis sunt pessimi , quos du-
Stephanus Vol. IV. . Y
 2S8 THOMAE DE PINEDO
сев et»i sint optimi viri, aliquando non possunt reprimere. Gra
phice illorum nequitiam depingit Lucanus:
Nulla ß'des , pietasque viris qui castra sequuntur.
Sed nos ad Sbartam riostram revertamur , edocti ab indino vate
nun esse nostri institut« taiitam litem transiere : "• ■'■'
Non nostrum {Hier vos tantas componere lites
Et vitula tu dignus, et hic, et quisquís amores- '
Aut mctuet dulces , aut experietur amaros.
Claudite iath rivos pueti , sal prala biberuhi.
De Gallia, Gallbrumque vèteribus et recentibus moribus videsi«
Ioannem Bocnium de Europa lib. 3. с. 23. et obiter vide eiusdeni
lib. с, 24- de ffispania , et Jnoribiis Hispanorüm. .
FuXiXaïo i, fàvoç rrjç 'lovôaiaç.] Galilaei, gens Iudaeae,
règio vero Gajilaea dîcebatur. Duae autem fuere huius Hominis
regiones in Iudaea , superior et inferior, utraqUe Hébrâice dici-
Ь*>Ьз Galil, id est, convolutio iermînorum , a qüo parum deflexo
nomine Galilaea dicitur Graece et Latine. Utriusque déscri'ptio-
nehi habes apud Iosèphum de Bello Tudaico lib. 3. с. 2. iuxta
Versibnem Latinatn. In altera h'arum regionum Selomoh réx Be
gum lib. 'S. с. 9. v. 11, Chirámo Tyri régi vïginti urbes donavit.
Quia Jesus Nazarenus frequenter in bac rëgione versàbatôr , ideo
ïulîanTis ó naoaßaxric eum per contemptum Gàlilàeum, ètCbri-
stianos Galilaeos vtfçabat. Sic enim prius vocabàhtur Christianr,
qui .sub iinberat'àre Claudio , relicto Nazaraeorum et GafilaeonuA
ilumine, 'Christiahi "dicti sunt, ut testa tur Suid. in Nagrf0atOç.
199 — ГаХХод , norapàç Oovyiag.] Gállüs , fluViUS"îbrYgiaiè
a ineinoratûr inter alios Strabohi lib. 12. Cùnïs афме large potae
in Гшогет verteré ferebántur , úiide öv. Fast. Hb.' 4-
Inier, ait x viridtm Cybelén, altasque Cclacnas '< '•
, Aniñis it'irisàna, nomine Galhis1, aqua.
"Alus dícilür öuvius Biüiyhíae, qtiia Bitbynfá'm irrigabat proi.
fluctis ëx Celaenis'Plirygiáe monto, <|ua de causa ctiam ríóstrO)
vocatür Plírygiae'flúviu's, ac quia éfia'm Galatiam irrigabat Ga-
latiae ádscribilur a Plínio lib. 5c. 23.
— Oí neoíoixotnQOíta&lSáv'IToTaiioyaXX'nvol.] Öplie est Au>
gia'e stabulum repurg'are, quid eniní est îïlud lectióriis motislrum
'jtaou-adidáv ; síné Hercule , ratione ¡luce, corriile fortúrja, id
monstrum hoc modo debellamus: 01 ntQtoïriiivirtç xov nóiauiov
IIoTau,oyaXír¡vot. i. è. Qui circum — accolant fluvium 'ràïamogaT~
,leni. Similis phrasis reperitur apud auclorem nostrum in 'Slxàct-
vàç, ubi iiiquit: Oi naooixovvtcg , 'SlkkavVcat. i. e. qui'accolunt,
Occánitae.
— Xot on tóv ráXXov xal xov'Amv , 'etc.] Hàëc videntur
 ANNOTATiONES. ßflp

esse verba Polyhietoris ex eius 4c Phrygia lib. 3. «ed olent fal^u,- t

las , quae mihi non bene olent.
— Kai xov f*¿v ráklov il&iïv Ы1 xov TvQÍav norauóv] In-
quit Galium ilium, de quo nota praecedenti egimus, veiiissc аДЛц-
vium Tyriam , et ill ic habitasse . atque iluvium Galium a se ipso
vocasse , pro xov Tvelav lege Tvoav. Sic enim ex eodem Pplyhi-
«tore in 7vp«çvocathuncfluviumet urbem cognomincm. Mejnora-
tur etiam Ammiano Marcell. lib- 22- c. 18. lorn. deReb. Gclici.s. ,
— 'Ako ixtîvov yàç , etc.] Ab illo scüicet Gallu, d,e qup
in praecedentibus notis egimus, abscissos verenda, inquit, Cel
los vocari scilicet Mqtris Deorum Sacerdotes, quuiiiam exsecti
erant pudenda. Plinius lib. 5* c. 32. inquit: Flumina sunt in ea
praeter torn dicta, songarium et Gallus, a quo namen traxerf
Mairis Deurn Sacerdotes. Hues Jjuius nominis etymologies afiert
Magni Etymologici auctor: ТаШд, о xfi Mqxgi &mv ocyífófit-
»oç. 'O SUaç xiç ytvopevoc not ntxaßaXkuv %rjv tpiioiv Ц ¿vOqwv,
xal ovTt avt)ç ojv, ovif yvvij. E&Uu-vovxo ypQ oizfkovu,evot ,xy
SftS, i¡ ano râkkov .noxappv t»Jç <t»pvyi.orc itftç pvlztkçvvzo. i.. в.
Gallus, qui Matri Deorum otgia- peragit. О tikkog. i. е.. alius
ijuidam foetus et mutans naturam virilem , пес vir existent, пес
formina. Sectíbantur enim [pudenda] rjui ceremonias - peragebanf
Deae , vela Gallo fluvio Phr\ giae , propter quem ceremonias per-
agebant. (hid. last. lib. 4. secundan) clyniologiam .afiiruiaf.
Cur igitur Gallos , qui se excidere , yocaqnuf?
Cum taiitum a Phrygia Gallien distet humus,
ínter, ait, viridem Cybelcn, altasque Cclacnas
jimnis it insana nomine Gallus aqua.
Qui bibit indejurit. Procul hinc discedite, quís est *™
Cura bonac mentis. Qui bibil inde , furit. .
rápala, xawíxía 2vcíag.] Gañíala , .oppidum Syriac.
Noster auctor hoc in loco Syriaui accipil pro Syria Palacstina,
id est lu daea. Ilaec enim urbs erat ludaeae, non Syriae. Sueto-
nius ill Vespasiauo: Tariehacam et Gamalam urbes validissimaj
ludaeae in poiesiatem redegit. Hebraico dio tur Ьш Gomal seu
."ibm Gamala д figura cameli, qui Hebraico. quo^ue tUçitur Ьвз
gamal. Cameli enim specimen rcícrebat, ul rcrum mouumentis
tradit Ioscpbus de Bello Judaico lib. 4. с. 1, .uty eius situin gra—
pbice deptngit una cum ob.sidione: Urfccapta, inquit Iosephus
libro citato capite séptimo , Rumani nee infantibus pepercere,
quatuor millia oceiderunt , quinqué millia una cum uxaribus el
iiberis in vollem se pracci/iites dtderunt, quae sub arce in profun-
dum paiebat , idquc desperatione salutis , çum se.-und^que .çirçum,-
clusos vidèrent , пес quiyfxam falyus etasit , jtrarter йицз ¿çro
Y 2
 840 THOMAE DE PINEDO

res , quae Romanos laluerant. Hanc urbem instaurasse antea He

rodem, et a se Herodium nommasse prod it Eiiseb. Cluon. Can.
— /(ufftjJtoj iv гсхасты tijç IovSaïxrjç aQ%aiokoyiaçi] Lepe
Iv Tftcíprw той nooç Ptûjiaiovg TtoAffiov. i. e, lib. 4. de Sello ad-
versus Romanos. Hoc enim libro , non quarto Judaicae Antiqui-
tátis meminit Iosephus Gamalae uibis.
— roátptrai ii 8i¿ Sitpdóyyov.] Lege ypaipst« xal Svtv ¿i~
tp9óyyov. i. e. Scribitur eliam sine diphthongo, scilicet Gambreion.
Urbs Ioniae quae cum diphthongo et sine diphihongo in secunda
inquit scribî. -
rávoaoa, ' IvSàv %&voç.] Gándara, fiuloruin gens, er
1 Hecataei Asia, eadem , quae subsequenti seclione Gandri dici-
tur, Ganga Нал -die un tur Virgil.- Géorgie, lib. S. v. 26.
In foribiis pugnam ex auro , Solidoque elephant» -i.1
Gangaridum faciam, victorisque arma Quirini,
Memorantur Piinio lib. 6. с. 19. Ptoiemaeo lib. 7. cl. qui eos
circa ostia Gangis locat , et eoruni regiam Gangen célébrât ; Diod.
Sic. suae Bibliolhecae Historicae lib. 3. auctorcsl, Alexandrum,
cum reliquas ad orientem gentes vicisset, Gangaridas non alti-
gisse propter elephantorum multitudinem , quos liabcbant, de
quibus ad satietatem usque Salm; in Solin. fol. 992.
— Aêyovrai xal Pavaágtot.] Gaiidarae, populi Indi, di-
cuntur Gandarii Hecataeo: sic eliain vocantur abHerodoto lib. 3.
с. 91. et lib. 7. с. 66. *>
rávd Q oi, Sdvoç ' Ivotiïv , etc.] Gandri, gens Indorum,
de qua vide, quae nota praecedoiiti aiinotavimus.
JOO PooôftevTïç, Hd-voç /hßvTic, etc.] Gararaantes , gens
a Libyae ex Hcrodoti lib. 4. cuius affert verba , quae apud eum
libro citato çapite 174. sic leguntur: Tovitcov Si xarvxtodt яобс
vuTov ävtfiov, iv ту &i¡Qiiúaei oixiovai Гаоаиарнс, oï карта
avdQumov qxvyovei, v.aï Ttuvxàç «ftiAíijv, etc, i. e. Hos saper
[loquitur deNasamonibus] austrum versus, in loco feris^frequenii
habitant Garamantes, qui omnem hominem, et omnium commer
cium fugiunt , nullaque bellica arma habent, ñeque se defenderé:
sciunt. Memorantur Homero Manluano Aeneid. lib. 6« v. 794.
— Super et Garamantas el Indos
Proferet imperium , iacet extra sidéra tellus
Extra anni , solisque trias , ubi coelifer Allas
jixem humero torquet stellis ardentibus aptum.
Ad quern locum Servius: Garamantas , populi inter L.ibyam¡ et
j4fricam iuxta xtxavuévqv. h. e. torridam. Ptolemaeus lib. 4.
с. 6. Kai fiíyioza filv $9vn xavavífisrai rtjv ¿itßvtjv , то te roîv
Гаоацаугшг, Sïijxov ¿яо twi/ xov BayQadov iHnvpov- atjyùv
 ANNOTATIONEN • • 841

fifXQi щд Novßa kiuv7¡c- i. e. Et maximae gentes quidem incolunt

Libyam , Garamantum [gens] quae proiendilur a Jlagradae fluvii
fonlibus usque ad Nubam paludem. Garamaulas vicissc et de eis
triumpbasse Coriielium Balbum Gaditanura, rerum luonumcntis
IraJiilil l'lni. üb, 5- c. 5- Clarissimumque oppidum Carama, ca
put Garamanium; omnia armir, Rom. supérala, et a Cornelia
Saibó Iriumphala, unius omnium externo curru, et Quiritium
iure donato: quippe Gadibus nato civitas Roman, cum Ralbo
maiore patruo data est. Et hoc mirum , supra dicta oppida ab eo
capta, auctares nosiros prodidisse , ipsum in iriumpho Cydamum
et Garamam, omnium aliarum gentium urbiumque nomina ас si
mulacra duxisse , quae iére hoc ordine , etc. De quibus consule-
sis Solinum с 32- ,r )( -,
— râoyaça , rtoliç тГц Touâôoç , etc.] Gárgara, iicutr.
plur. a singul. Gargarns, ut Tartara sipgul. Tartarus, urbsTroa-
dis sita in cacumine monlisldae, alii Moesiae adscribunt, fru—
gum copia celebratur. Undc Virgilius Géorgie, lib. 1.
JSul/o tantum se Moesia eultu
Jaciai, et ipsa suas mirantur Gárgara messes.
Ad quem locum Scrv. Sane Gárgara mullí auctores Graeci, sic-
«i Serenus Sammonicus tradit , altitudinem Idae momia , et per
hoc abusive onmes summiiates montium Gárgara appellanies , esse
etiam Gar'gara civitatem in radicibus Idae mantis in provincia
JUoesia Asiae , etc. Ac paulo post: In tanlum ui mulii poetat 200
Graeçi Gárgara abusive pro cuiusvis rei multitudine vel copia b
posuerint. Hinc adagiutu: Gárgara bonorum ; et non inficete Ari-
«tophanes dixit 1^аи,иакоаюуасувда. Macrob. Saturnal, lib. 5.
с. 20. prodidit Gárgara esse in Mysia, quae erat Hellesponti pro-
yincia , cuius Hominis significationeni duplicem esse tradit. Nam
et cacumen uiontis Idae, et oppidum sub eodem monte, hoc nu-
mine vocabant, utille libro, capîteque citato inquit.
'yir— "i/v Alokixr\v. ôvoftejit Zrcnßav, etc.} Gárgara, urbem
Troadis in cacumine montis Idae, Gargarum Aeolicam. ab Stra-
hone, inquit voc.ari, cuius ex lib. 13. in Troas sunt verba: Ol-
xtimç т ovrwv x«l ttjv ¿tccmottav ¿q»op/fet /apyeoov «xçeot^ptov.
Jíol yiç vvv Faoyaçov iv TOÎfe Svo» (lêotoi rfjç"îitjç ôiixvvicit то-
iwç, ¿to' ov tu vvv ráoyttQU nohç Aío\tY.r¡. i. e. Convenienter et
iam [Hotnerus] summilatem eius distinguit Gargarum promonto—
rium. Nam ctiamnum in superioribus Idae parlibus Gargarum lo
cus ostenditur, a quo nunc Gárgara , urbs Aetolica.
.ir¿j>.-— Alufyo o« fiovvoç Ivi nsTQQdi -/.иПцтт, etc.] Duo isti
versiculi Arati in Diotiuium sic kguntur Jbloiileg. Var. Epigram.
W>. 2. ,40. v. . :, , ,
 &fè THOMAE DE PINEDO
Alita zfiOTifW», oç lv ñhgmti x¿9i¡tat
rcrçyaçttov nmaïv ßrjra xaï ukaxx Xiymv. b.e.
Deploro Dioiimum, qui in pétris sedet
Gàrgareorum pueris beta et alpha dicens.
— ."OVt ij piv«o»ie, etc.] Annotât ex Epaphrodito Garga-
ihiiri urb'em dtci foem. genere', et Gargarum Promontorium neu
tro , et utbs et Promontorium Gargarum dicitur Hesychio: T'âg-
yagov, ¿XQ'carqniov iïgovç íáíjc, xcrl nóXis Tgolaç nkyolov *Av-
xelvbgoSj. f. ê. Gargarum, Promontorium monïis Idae, et urbs.
Troiae prbpë Antah\lrnnf. Gárgaros foem. gen. dicitur MagniEty-»
mc-Iogïci shVétórí in Гад yerpoff.
— ТЩуЫ^ид, i&voç, S ptyvrrtctt WMff 'Apialôétv, etc.}
Gargarenses populi, quibus Amazones prolis procreandae causa
corpora »ñisecbant , теЪюгапгог êpitomatori îiostro ex Strahonie
lib. 14'. q'nî id referí libro undécimo , non décimo quarto , ut in
tuir позЧег , rie totain Amazonum historiara pro fabulosa habet
eodein libro-, : Nóstram sentcntiam circa Amazones habe« in 'А(ш-
£ovec.
— '&i Ei'gaßtbv xtaeáciexmSsxáxr¡.'] Lege t&ç £xqäß(ov tv-
oVxórt). i. ê. nt Strabo Kb. Ц. Libro enim undécimo, non dé
cimo quarto, ut nota praecedenti annotavimus, meminit Strabo
Gargar'eïïsium.
gel rác-^ti, nôltf AißuriC."] Garge, urbs Libyae. Abr. Ortc-
a ïîue in suó thesáúro Geographico videtur legisse ï&voç slißvyc.
î. e. gens Libyae , sed existimo fuisse fivijjiovixàv ¿¡xáotjjfia. Hu«-
ius urbis imllam apud alios iuveniebani notitiam.
JTeoyijtToe, nSkiç xaï iijuoç tifs AÏyrjtSoç tpvtfç.] Gar-
gettus, urbs et populus Aegeidis tribus, Celebris Epicuri natali-
bus, ideo Gargettius senex ab aliquibus appellator.
— 'Emxovçoc Neoxkéovç, Гадуухтюд.] Videntur esse ver
ba desumpta ex Diogenis Laertii lib. 10. in vita Epicuri. Sic enim
ill*: ' Enixovgoç Neoxktovç xaï Хсаомтсатцс, Aùtjvaioç, той
¿fjnov Гасут/тпос. i. e. Epicurus Neoclis et Chaerestratae [filiusj
uiiheniensis , populo Gargettius. De Epicuri vita et móribus vi—
<]esis eruditum Gassendi libelluui in octo libelles divisuin.
-¿— To Ix xénov Гадууттг;9ег , etc.] Lege Гадууххо&п , •
GùTgcltus enim aliter adverbium locale deduci non potest, quod
et sequentia confirmant.
— ' Evrav&á (paat tô Tötf Evgvuffimç xcieffoi вгамсг.] ,Гл op»-
pido Gargètto ahmt iaccre Euryítliei corpus. Quod testator etiaiu
erudifisslintis' vfeterum GTamniaticorum Graecorerti : /вр-^ттоС,
ai¡[iOi\lí}i¡i'r¡<n u]ç A¡yi¡ÍOo¡ cpvkijs- "Onov ooxeïxùo&at то сыри
 ANNQTATIQNE^í г ц$

EvçveQimç-ï* e. Gargelusx populus Athenis Aege'îiis tribus, цЦ

videlur iacere corpus Eurysihci. , {. '
ruaxçiùvla, %ща MaxeSoviaç.] GasU:onia, regio Maç^-
doiiiac, forsilau eadcm , quae paulo infra dicitur nostro Грцагох
via rtgio Tlirqciae props Macedonian} quae luemoralur Thucy-
фф^рЯ,; ' ' '.;" "( • "',.'. ' ' .:•'/..:. • . .'■' „a
Гаууви-ika, голос JltoqlSog ] Gaugaaiila,, seu Gauga-
niela, utroque mini modo reperitur , locus P.crautys ex Apollo- 201
duro. S trabo lib. 16. pagum,yo$at, ut et Arrbianus de Ехреф— Ь
tione Alex_lib. 6. Erat vero in Assyria , quae Straboni libio ci-j
tato dicituí• Aluria, nomen auteui pagi soiíat, ut idem inquit,
domum cameli. Id Hominis et a Parió llystaspis imposituní Cuisse
rs&eifc: ¿яща^уето in, iiDg^^ijçta, sj-jrùuça,!: cqmefum , ex qqaj
reliquae linguae id accepere. Ad Gaugamela ab Alexandre villus
eut Darius l'ersarum rc\, ctsi Arbela illius praelii sloriam tule-
mit , ut suo loco annotavuuus. Ltrumque nomen est neul.
plurale. , ... i i . ' .
Pot; A ps, vijooç »0O£.T£ Aerojrrçooi"'] Çaulus, insula аД
Cartliaeiriem,
-от. г Sa ■ :V.i quae
Г- .i- Straboni il r> lib. 6. dicitur
f'4 'l"i'"-i ; Gaudus.
rr existimo
ч '"•■'! ''i' es-
i'-r'"' -а/э
seniemluní; nam i < Iiquis imulus dicitur: luil una ex tribus ill-
»ulis a Cái'(|iagínehi¡bus' olím iibBi talis. Eae, Véjro fuere Melíte^'
Gaulue, Lampas,
¿... .!■'!.<■■ Hf w'. . auclorc .Scvlace
. ,-. ■■■■ líl.ilr'i • 'Vi'';' erat
U '• autem' in' SicuLo
»• ->!' .-■■•>.> --"T "freto
: ou
ACncara versus : ut tradit JHela.lib. 2. c. 7. in ea nee serpens
. .... ,»1.:' í ,..'.' -.41 :> 'к. ¿' L' "l<uim >
nascebatur, nee aliunde inveefus vivebat, quin etiam íaclus ex
ra quocunque: gentium pillas arecbat augues, scorpiones super-
iactu ilhus terrae
c.s?. pulvéris
; ■■■■■■ "-<'iÚicti■••-tíerintéb'atttur
■' ••---■, referenlc
• '•■ - Solino'■■;••
Геа, nolis nXrjaíov TttxçSv iv ''Acaßla] Ftokmaetls earn
beat lib. 6. С 1 5- inter civilalcs Arabiae Felicis,' cui Fain noXic,
Gaea,- urb's dicitur. "''• ' '■ '•' :
rißala, roírt) fioïça r^ff HalctiozLvfjç, etc.] Gebala, ter-
tia pars Palaestinae çx íosepho', verum puto falsmn esse epito-
matorem nostrum, qui nobis tamquam pec aversionem Gehala
terljain Palaestinae partem vendit; Ioeepbus Antiquitatum lib. 1,5.
с. Ц. (¡n hala, non Gebala, oppidum célébrât, quod in Gali-
laea tondidis.se tradit Hcrodem. Epitomatur poster supra in Га-
ßuka inquit ex Hccataeo Gabalam esse urbcin Phoeriiuiae, de
qua videsis quae illic aiinotaviinus.
-г-1 lîpaÀr/vr) t£ xai Aí¡iavhtc, {[ хщу 'ISоvpainV , elc>] Vi- 202
detur innurrc ilia verba esse Ioseplii, cuius librupi non citât, in a
quibiis dicitur', Gebalene et Haemanitis /tlumaeurum regio mu-
tato- nomine nomínala est ; quae yerba apud loseplunu non po-
tui reperire, at Antiquit. lib. lo- c. 11. in capitis cake quae

'
 844 THOMAE DE PINEDO

scquuntur, invèni: "Evtí таТ fieyàka itiSltp rtôv' IkiXtxrav Гж-

néiav Titç't civxóv ¿поккцошаас, , ywolov Ovvíxnaiv 1л1 ts тц Гв-'
XikaícL raßctka xalov¡livov. Kai rij nsoala rr¡v Ea&ficavîuv.i. е.'
Jnque magno campo [Herodes] sorte lectis equitibus castellum con-
didit, et in GalilaeaG-j,ba\a nomine: et in ultcriore parte Esth-
monitin. Utrum apud Stephan um pro Alfiavinç legeiidum sit eje
Ioscplio Esthmonitis, лес ne,'tuo relinquo arbitrio; apud Thar-
1 -gum Hierosolymitanum frequenter, ас 'praecipué Deuteron, с. 2.
' Se'lr. i. e. IJumaca »bis Gabla vocatur, a quo eine dubio defle-^
xum est Oebaïene , quod etiara confirmatur auctoritate Hierony-
mj in Ab'diam c. 1. Unus , atque idem tribu* nomirtibus appella—
für JEiaú, Edorii , 'Se'i'r , posseditque regionem , quae nunc Geha
ltene dicitur,et ih'ßnibvsest Elèùtkeropoleos , ubi ante habitave—
furit Hörraei. " "■■:.. i . ..• .л,
' rtßtavirai, H&v'óc nlriàîbv'hQbeoXvuav. etc.] Gebeo-
riitao, populi prope Hierosolyxná ex Iosepbo, qui Anliquit. lib. 5.
с. 1. euruiii historia ш narrât , quae habetur Iosue с. 9. quibus
etsi deeeptus Iosue, tarnen fidem iureiurando sancitam servavil,
exempluiu duefbus , viris prineipihus, regibus, et omnibus imi
tan dum reliuquens , quod paruui procedit. Improbi enim non ad-
e'o bene oh cd ¡u n t religioni , ac probi naturae. Apud Iosephum
non Gebeonitae'f ul iuquit nustcr , sed Gabaoriilac dieuntur, de
quorum urbe egimus in* Gabaopohs.
rtô g m ai a r %ыса. .Kai riSoáaioi, ü&vog ' IvStxóv.] Ge—
drosia, regio, et Gedrosii, gens Indica, cuius desqriptionem ha-
bemus apud Ptolemacum lib. 7. с. 21. inter cuius urbes meinorat,
Co'iambay quae hodie parum /corrupto nomine dicitur Combata,
ас est regtii caput, quod Olor Lusitanus Lusjadutn cantic. 7. oct.'
21. existima t fuisse Fori ill ¡us ah Alexandre devicti regnum:
' О Reyno de Cambayd- bellicoto ■''.*» ' ' ■' ' •
• (Dizem que joy de Poro Rey potente)
> O' Reyno de Narsinga poderoso
Ulais de ouro et pedras , que de forte gente i
u4qui se enxcrga la do mar undoso
Hum monte alto, que corre longamente,
Seii'indo ao Malavar de forte muro ¡
Com que do Cañara vive seguro.
Fuisse Alexandrum Magnum in Gedrosia apparet, ex Arrhiani
■'■ Periplo, cuius verba adduximus in BaovyaÇa ex Q. Curtió lib. 10.
с. Ю- ex Arrhiano de Expcd. Alex. lib. 6. ex Eustatlùo ad
Periegctae v. 1090. quare non est mirandum Lusitanum Poe-
lani assercre Forum , quem A lux. vicit, fuisse Gcdrosiae regem.
 ANNOTATIONESJ* 345
"■— Àtovvàwç Шдщ-ущт^с.] Affert versicnlam ex Diónysio.
Periegeta, qui legitur apud cum num. 1090. ubi agit de Gedro-
ais. Sic enim vocat ille Gedrosios. •i
— Ovxoîô« S^£vxiiv«ç.]inquit8enescireqnare Periegeta de- 202
cKnet Gedrosos pro Gedrosios , ас si hoc non esset commune et Ь
poetis et historiéis.- Eodcm enim modo dici tur Босо tus et Boeo-
tins , Syrus et_Syrius, sed eos ¿vakoytórtQov vocarct Gedrusia-
nos, quaiidoquidem regio Gedrosia dicitur. ••:•.••*
rila, nohç ¿ixtkiaç , etc.] Gela, urbs Siciliae , cuius ge*.
nitivus est rékag Graecis, ut sunt plurima oppidorum nomina ■
huras formae, utGaba, et alia de quibus alibi egimus, sed Io
nice, ut inquit noster, dicitur Fèhjç, ac sic usurpât Herodotus
Jib. 7. KnÇoftivtiç rikr¡s¿itó AivSíav , xäv ¿ж ' Púdov, etc. i. е.
Condita Gela a Lindiis qui ex Pihodo. etc. Eins conditores cé
lébrât ïhucydides lib. 6. hisce -verbis: Filav ós 'Avxlq>r)poç Ы
Pàiov xaï" Evxiuoç ix Коцхщ btotxovç uyuyôvxiç xoivq ïxxiauv
Fr« nifima xaï rteaaguxoazâ (itxà zi)v ¿vçaxovaâv oïxijeiv.
Ka\ tt¡ iiiv nôktt ¿no loti Fika тсохацоь xovvopa iyivero, го дг
ytooiov , ov vvv •>/ nôkiç iaùv , xa\ о KQcixov iniyiaOrj , stivètot
xukiixai. i. e. Gelam jintiphemus e Rhodo et Entimut e Creta cor
lónos ducentes communi opera condiderunt , anno xlï postquam
Sjrracusae condiiae fuere ; et urbi a ßumine Gela nomen imposi~
tum fuit: locus vero ubi nunc urbs est , quique prius communitu»
fuit, I.iiulii vacatur. Scilicet a Lindiis, qui ex lUiodo iiluc pro-
fecti fucrant, ut patet ex Hcrodoli loco supra oitato.
— Kaktïxai ai <*;«> noxauoü Пкч.] Tria huius urbis afl'ert
etyma, a fluvio Gela, propter quem sita erat, a Gelone, unde
gentile, Gelous, a verbo yekâv, i. e. ridere,, quod Antiphemus
ciu.s cuuditor loquente Pytliia , riserit, primum confirmatur ex
Thucydide , cuius nota praecedenti altulimus verba , nee no« «.
Andino vate Aeneid. lib. 3. v. 700. ■".*; ,i . л
• —■—■- Et fatis nunquam concessa moveri ■ •
' ulpparct Camarina procul , campique Geloï ■• , л „
Immanisque Gela ß.uvii cognomine dicta.
Dubitant Criticorum naïitç, quare immanis vocetur a Virgilio,
ego existimo, quod fucrit aliquando magna orbs, eodem sensu,
ас Aeneid. lib. 6. v. 19- inquit:
' ■ Posuifque immania templa.
— 'О bl тсотаиос, oxinokh}v 7i¿xvr¡v ytvvâ] Etymologiam
fluininis Gelac, a quo urbi cognomini nomen , deducit a nomine
yika, i. t.glacies, quam yêkav vocabant Opicorum Siculorum-
que lingua, et urbis et lluvii etymologiam ex verbo yskàv. L e.
ridere deducit Etymologus in Гека. Bochartus, utpote qui in <•'

'

,
 346 THÛMAE PE PINEDO
erueiidis etymis luxuriat ab Ilebraeo verbo deducit , sed tum est
audieudus. Nam oppidoruin et fluminum Siciiiae etymologiam de-
ducere a lingua Hebraea : seu Phoenicia, quin ostcndauius eoruiii
contutores et accolas fuisse Pboenices , desipere est.
,: —- HqÓCsvoc d t-v TíQwrr¡ tc5v neoi Jióotov , etc.] Vocat ad,
testimonium l'roxenum lib. 1. irepi nóowv, etc. i. e. de lliueribus
Siculis; ego legendum puto ntgl nóketov. i.e. de urLibus Siculis;
siiiiul enirn advocat llclbuicuin, qui etiam de. urbibus scripsit,
Ut nostcr inquit in Xaauwai.
2Q3 « To èO-vtxàv , rsXaïoç; ov Гскыод , etc.] Gentile G clac
a urbis Siciiiae inquit Gelaous, non Gclous ; ego suspicor in bis ver-
bis iuesse mendum, ac sic legenda esse: то lùvixàv, ГеАшос, ou
Flkaiog, i.e. gentile, Gelous, non Gelaeus. Coniecturam nostram,
v4dealur firmare quae sequunlur, нал i'ffcoç ¿ino toi IfAwvoç,, xç\
Гекшод. i. e. eiforsitam a Gelone , gentile, Gelous, jiiacsejliiii
cuín a Graccis et Latinis Gelous usurpe l m- , Uiod. Sicutus lib. 13.
Mira ôh xavza 1ц1кмад liù Fékctv Ttooívd-ис, Jiapti xov ouuvvaov
itorctuov xy kÔ/.u xaTfOTijazoTiéiivaev. ' E^ovrav àè rùv Fdtôoiv
Iktoç tïjç яокшд Апоккшшод uvôçLÔvra %ukxovv , acpûôga ucyuv,
avhiaavrig avxov aníviukav £igxr¡v Tvqqv. i. e. Pos< haec veto
Imilcas Gclam prafectus ad cognominem fiuvium urlii cailla posait.
МяЬепйЬия autan Gelais extra urbem, sipollitas stßtuam. acutum
va/de magnant , halte praedanies Tyrum mücrunt. Virgins, . Де.-^
B«d,lih..S. v. 701.
jipparet Camarina procul , campiqueficloi
Immanisque Gela. ', ,»
Fekavôv , Tióhg Zaguaríag xijg Епоащд , etc.] Gebnum,,
urbs Saruiatiac Kuropacae ex Hcrodolo cui lib. 4. с 1Ü8 dicilur
Gelonus. Bovaivotii, i'Svoç iôv pêya , qal, ,nor\kov ,, j>A««*qv чт*
itäv ieivncug lezLxalnvyQÓv. Ilókig oh lv uvioîai лелокютш st>-
kívr¡. Ovvofta ôs xr¡ nah èaxl Fiktovóg, Toil ¿¿ zsíyiog ujytöos
v-ùkov ¡Actoiov, ToitjxuvTct eraSíaiii laxl. etc. i. e. Budini ingens
nalio atque numerosa, vehementer caesiis oculis omnia ac rufa: urbs
vero apud eosdem constructs est lignea , cui nomen est- Gelonus ;
tumi autem magnitude per singula latera, trigmta stadiorum est,
aüus vero ei totas ligneus, aedes quoque et templa sunt ¿ígnea.
— "Eau 6i ij nókig !¡vkívT¡, xuuév>¡ lv Bovdivqie, et£.J .Gç.
lonum , urbem S.umaliae Europaeae esse apud Bodinos , ac to
tem ligfieara inquit, quod etiam habet ex Uerodoli lib. 4. cuius
verba alluliiuus nota praecedenti. . ,. . ,
—"' Паса Tovxotg £w«v &av¡.i¿aio v , o. ovofiáffwrt TaQUvàôç.]
203 Animal quodduin apud Gelonos noinine Tarandum , admiran-
b dum esse, inquit ex AriitoU'ljs Mirabilibus, cuius afiert verba iu
 AJSÍTOTAT10NES;, : ЩТ

terrupta et cofrnpta , quae apud eum sic leguntur : 'Ev Si 2%v-

&aiç -nttkovuivotç ГвкюУо1д ¡раб» &r¡olov yíviodei cnúviov uSv
vntoßoXy , o ovouóff to» Tdonvôog. Aiyitcti èe то »то itttaßukkfuf
tùg xçoaçrcôv тог/àv xat>' ovrônov y. Elvai écôtû те tovto ov6&i¡-
onrov , y.cn 9ш t))v fifxciôoh'jv. Kai yàg aívdotoi, «ai to7toiç, xaï
они; Èr ot; ¿V т/, тою ¿ro v ti) хро'к yívto&tti, &avutnjmtatov ós
то Tov Tpt^o fifr«í3(ÍAAfiv. 7« yc/p Хо<я«, тог yoùia , oíov о те
«¿apariAfay, ó jtoAv№ovcr то <5г fiêye&oç ше av il ßuvg, той di ji^og-
емгои vîinov ofiotov s'y и Ikacpca. i. e. In Scylhis , qui Geloni vo-
eantur, aiunt feram nasci, quae. Tarandas nominatur r qua«, fer-*
1ur capillorum colores rnulare , quocunque sit loco, quamobrem
renalu dißicilis est , el propter mutalionem. Etenim arbcribus , et
locis , ac denique uiicunque sit , colore similis fil , sed mirandum,
maxime est, quod pilos mutai. llcliqua cnim eolorem, Velut cAa-
maelaeo et polypus , magnitudine est ac boa , faciei veroforman»,
simitem habet cerv'o. Integrum apposai Aristolelis locum, et fide-«
liter interpreta (us sum, turn quod ex со Iiiccin lucratur Sie-
phaiii locus interruptus, tum quod Axistotelis iiiterpras Latinu»
in aliquibus dormitavit, et ab Aristo tdis menta ôis àià яаочом
distal. ., •" . .;.' .-,., • ■' ., . —x
< Г« ve à, -Acóur} A'ooívdov , etc.] Genoa viens, scu pagua Ca-
rintlri , cuius incola Geneates , liinc paruciuia illa ; et de pago et
de paroemia sic loquitur Strabo lib. 8. apud quem vicu.s Teñen
dicitar: Kaïrj Tivia ó' lau Jcoíf»« Kooiv'Jiug , Iv r¡ той TiVtátov
'Лпокшуод ífpov, XéyiTai ai xùï ' Aq-¡Ící ты anikccvji ti¡w fig Xv-
faxovoag catoixíav , tovc nktíaxovg tan inoixctv Iviivíicv ovvsncf
7iokovi>i)ütti , v.a\ ftftà ratita tv9t}vùv fió/UGí« twv akkuv t>)v %et*
roixíav rapvrpr. Та 6' vezara xa\ Jteö' aíizovg nokntvi a&ai , etoi
i. e. Est et Tenea Corinthii agri pagus , ibique Apollinis Teneaiae
templum, ferunl autem Archiam , qui Syracusas coloniam dedu-
geit, plerosque inde secutos socios: huneque pagum postea prat
nliis ßoruisse , et ad exiremum peculio rem sibi constituisse гетры*
blicam, ac a Corinthiis ad Romanos defecisse, Corinthoque exu-r
204
miae superfuisse , et cuidam ex Asia profcelo , cum sciscitareiur
a
craculum , an migrare Cprinihum expediret : responsum fuisse ;
Evôaifiuv ó Koqîv&Oç, lyà 6' f"t¡v Ttvtárr¡S- ' ' ' X
Fortunata Corinlhus', ego autem essem '/'incales.
JJllim'àni iiocem quidam per inscitianí in Tegeates mutaruni, Ibl
narrantfuisse á Polybó educatum Oedipum.
— V7M¿ Si Téfrtí ycátpov&f.] lege titit 3! Tivfà yQayovei
i. e. aliqui Tenea scribunt. In principio cnim huius section!« dé
Genea egit , quam ipse quoque suo loco Teneam vocal, ut et
Strabo , cuius verba altulinius nota praeceden ti.

Г ,
 348 THOMAE DE PIJSEDO
.:. -r'íVo«, KÓfog twV Jliyvoñv.'] Geno* epitömatori nostro- di-
citur, quacLatinis scriptoribiis Genua, Hispanas Genova, ttrbs
Italiae maritima, notissima, et cominercio celebérrima, eius Ho
minis varias afterunt etymologias , a genu , quod tum quam gen»
ïecuivnm a marie latere »spicienti appareat; a laño Italorum rege,
et alias id genus, quibus immorari non est volupe. Uliin capta
fuit a Magone Cartîragincnsium duce , teste Liv. lib. 28. circa
libri calceiï), deindc a Lucre lio exacdiíicala , eodem auctore lib. 30.
Ж< Lvcrelio prorogatum est Imperium , ut Genuam oppidum a Мл—
gone Poeno dirulum exaedificaret. Postea volventibus annis capta,
fuit a Rhotare Longobardorum rege, ab Stepbano VII. Pontífice
máximo, a Sarracenis, a Carolo V. imperatore, a Prospero Co
lumna, ас denique a Francisco Galliarum rege. Floruit cliam
armis, ad Tanaim usque imperium proferens. Theodosiam enkn
iirbem illarum regionuni celebcrrimam suae ditionis fecit j neenon
Cyprum Lesbum, Chium, et alias Thraciae urbes; liodie tantum
Liguriae et Corsicae imperat. Eius enim oppidani inagis mercatu-
_rae, quam1 armis sunt dediti , ut et omnes hodiernae respublicae,
cum antiqnitus celeberrímae armis potius, quam mercaturae ope
rara inipeiiderent. Respublica Genuae inter plurimas mari victo*
20* rias numerat, quam Slasio Assareto Duce ad Pontiatn insulam re-
* portavit, victis et captis Alfonso V. Aragoiiiae rege, Ioanne Na-
'. varrae, et plurimos alios principes Hispanos, qui A Konsum I\e-
jcm in illa expedilione secuti fuerant, enclore Mariana de Rebus
rlispaniae lib. 21. с. 9. Leandro Alberto in Liguria; earn quoque
illustrant natalibus suis Innocentais V. Adrianas ■ V. Pontifices
Ma >. ¡mi, et alii viri illustres , de quibus videsis Leandrum Ai-
bertum libro citato, Cluv. Ital. Antiqua lib. 1. et alios.
— ZiaUa %ctXov(iê\>r] vvv , etc.] Asserit epitomator noster
Genuam suo aévo Sfaliam vocal am fuisse, cuius liominis nulla
äpud alios-, quod sciam , Jit mentio, quamobrem Cluv. in sua Ita
lia Antiqua lib. 1. pro Sxukia legendum pútat 'Iávova. Sic enim
»■ fuit aliquando appellate , quae correctip niagis audacter quam
•• féliciter procederé mihi videtUr. , ■
/'грают èç, xtáfit], lv <n ttQOV îloetiSàvoç,] Geraeslus,
vicus , in quo ei-at Neptuni templum , inquit epitomator noster,
ecd cuius regioiiis fuerit vicus divinandum nobis relinquit,- fuit
vero Euboeae oppidum , cuius ineniinit S trabo lib. 10. Поаюгос
í tv ¡liv то! y.uicibóya tcav vtwv uvn ííoijiui, píavijzai ô Ó KQiT¡rr¡c
оцыс avrojJ.
. ..; ■ le ¿« ttoaiaiov
'Evvvzitti ¡штауото —-—
 ANNOTATIONES. . 349

Kai Srjloï Stau toîç oWpowciv ix xi]g ^Anlag rfg zt¡v 'Arrtxt)v,
inixaiçi<oç y.ñxai im 2oww'm nkqbiaÇev xo y<ooioV '¿yti ó' icçov
IIooîiSùvoç imer¡noTaTOV tiov ravxy . seed xaxotxiav uçioloyov. i. e.
Geraestus in Catalogo navium [HomeriJ non nominaiur; meminit
lamen eius Poeta ; • ,'.■.■.>
■ aá него Geraestum
• Nocturnas dcdtictac sunt —-— ... , ,.. д
Ostenditque ex Asia in yJtlicam traiicentibus opportune silam esse.
Sanio pro,pinquam , templum habet Neptuni, eorum quae Hi sunt
illustrissimum , et memorabilem habitationem. Duo ilia uemisti-
chia Homérica leguntur Odyss. 3. V4 177. v* 178. Etymologo di-
citur Гссамход , et Гедавход cum accentu in ultima , ut est apud
nostrum et apud Homerum, quare non bene apud Strabonem sei i.
bitur Féoctiaioç cum accentu in antepenúltima, ibi dicitur esse ,
Promontorium et navale Euboeae Neptuuo sacrum.
reçavtia, itôkiç Ф-jvyiag, etc.] Gerania, urbs Pbrygiae, лле
et moits inter Megara et Corinthnm. Urbem memorat Pliniuslib. 4. _
с 11. Sed Threckie adscribí!, ubi Pygmaeorum gens fabulosa íuisse
dicitur, Scylax Geraniam inter Mcgarcnsium urbes célébrât. Pau-
sauias lib. 1. meminit montera Geraniam, ad cuius verticeni Aie*
garus Deucalionis diluvium effugisse ferebatur gruum praetervo—
lantiuui vocem sequutus, uude monti numen. I'îqkvoi eiiim grues
Greece dicuntur ; sed haec fabulas Graecorom et oient et sapiunl;
vero propius est, quod inquitThucydidis Sçboliasta ad eius lib. 1.
scilicet, sic vocatuHi fuisse bec Promontorium a ligura .gruis,
quam referebat. . ',.1.,.
— To nacazórunov, r$g¿vtj' Ifijç Герата.] Videsis, qua?
de buiusmodi nominum forma anuotavimus in 'Ауациа.
rtçavdat, rroliç slaxtovixijç, etc.] Geranlbae, urbs La-
conicae , ex Paus. lib. 3* Bifariam scribitur b uius ш bis Laconi-
cae nomen apud Pausaniain libro citato Gerantbrae, et Geron-
tbrae , quare proculdubio apud Stcpbanuni pro l'tyavdui legen-
dum est 1 fpávdpaiGeiantbras igilur urbem, cum esset subAcbaeis,
Lacedaeraoiiii bello captara una cum aliis everteruntauetore eudciu
auetorein Laconicis : 'Eni tovtov nó/.íic Auxsóaiuóvwi xiàv nt pioixí-
¿av яоИцт x^aitjaavttç èÇtikov 'Auvxlav xtù Фар i v xa\ Гедау&оад
i%óvxmv ht Ayatàv. Tovxav Фаошеч xal I ерау&ратси xi¡v '¿epo-
èov ему Acùoimv xaianXaytvxcç , ¿ntlQüv íx IIiXonnvv¡¡cov cvy-
■jmoovvtai vnôanovSot.. i. e. Huius femporibus Lacedaemoniifiní
tima oppida , Amyclam, Pharin, Gerantkras, quas'Achaei oc—
cupabant adhuc, bello captas everterunt, ex his Pharitae et Ge—
ranthratae Uoriensium adventu territi, certis conditionibus e Pelo-
ponneso decesserant. Ac paulo post eodem libro idem auctpr do

r ,
 S50 THOMAE DE PINEDO

IlaC eadem urbe sic loquitur: 'Arto daknaorjc ôh avm Г^со¥&йы

arailovg ¿níxovaiv eiV.offi *et íxarov 'AüqiiüV' Taita* olnovpi-
vbg ftoii/ 'fíoaxktíSttg Ik&ttv tg IItkoftóvvr¡aov > trwír¡Quv ¿vaOxa-
xvvç ¿toquis oí AaKeSaiuova Ifyovtcç, etc. i. e. A marl vero su
pra Gcronthrae stadia distant cxx. ab Aerius ; karte nrbem ante Hera-
clidarum in Feloponnesum advenlum , üorienses , qui Lacedaemo-
nem habchanl , evtrterunt ; pulsisque Veteribus involis, coloniam
dedtirerunl • atriale quidem mea civitas haec in Elcuthervlaconum
ditione eratinipsa via, quaGeronlhras ab Acriis iter, pagus -est,
205 öui'Palaea Gome vacatur , Geronthris Mariis delubrum, et iueua ;
b Sacra ibi celebrant ttnnibersaria , quibus Joeminis est interdietum
in lucum. venire.
— '■Qno\irr[g, rtQav&Qarrig , etc. ] OppidamM urbie Ge-
ratithrarum dicitur ipsi Pausaniae Geranlhrotes. Pro Ttc*v&o<á-
тггд lege ex eodem Pausatiiae üb. 8. cuius nota praeccdenli verb*
adduxirnus Ггсаг9оатг;с. * ' • '
Têçaaa, TiôXtg tî/çko/Xtiç Zvp/oç, etc.] Gcrasa, urbe Gava«
Byria«. Memoratur loscpno lib. 2. с. 19. et 20. eius quoqüc ше-
minit Amm. Marcellinus lib. 14. с. 27. Sed earn Arabiae assignat
Flernmque enim vetere» scriptures regionum confitiiu confundunt»
— '£| avTtrjg, etc.] Gelebrat viros celebres, quibue natales
ftedit Gernsa urbs , sed celeberriinuin eerum Nicomacnum »nusi-
cum et philosoplium Pythagoricum , cuius «xtant ¿(yaovmi}g 4net-
çiôiov libri duo , siletrtio praeterit. ;. ••• ' ■"■»'
jHoytg, «OÀiçTooioç, etc.] GergM,i/Ä*s, seu Gergithus,
i; urbsTroiae; cuius oppidanus dicebatur Gergit-hius, Strabonjs
№.¡13. memorantur Gergetha, Gergetlies, Gergetbium dtversa-
rum regionem urbes. Exilia Troiae urbe füit Sibylla 'Gevgiihio,
quam ex Varrone octavam vocat Lactanrius de Falsa religioue
líb.' 1- с.'б. cuius ecce verba: Octavam Hellesponticam in agr»
Troiano natam, vico Marpesso , circa oppidum Gcigiihium,
»nam scribit Heraclùles Tonticus Solonis tt Cyri Juissefemporio
íus. Eodem libro refert Lactantius Sibyllarum historiara, quarum
îibri, qui Sibyllirri yicebantur; fuere apud Romanos magna in
veneratione, atque a decemviris ad id instilutis consuli solebant,
qui ab'StHicone magno cum Ethuicorum dolore, imperante Ho
norio, combusti sunt; atque cum apud oosmaiori in ücstima-
tione essent ac apud nos sacra Biblia, tarnen nihil aliud fuere
nisi piae ad eorum religionem fraudes, -de quibus sic loquitur
aberfissimui Romulinepotum de Nat. Dewrum lib, 2. Collide enim,
quiiUa composuit ,pérfecït, ut quodcunque accidissei , praedictfo*
viderehir, hominum , el lenrporum definition* subíala • adhibuit
■ttiarn latebram obscuñtatis , ut ¡idem venus «lias in altem rem
 ANNOTATIONEN. L 851
posse accofirmbiari vidtreniur. Suetonius in Augusto tractor eet,
cremavisse AugustUm supra duo millia librorum fatídicoruin , ас
solos relinuisse Sibyllinos , hos quoqoe delect ц habito. Ex simili
farina sunt confecta Carmina Sibvllaram Graeca, quae circum-
feruntur.
Геог)г1а, nôkiç xrfe Miaar\vi«ç, etc.] Gerenia, urbs 206
Messcuiac , quae etiam Gerenus dicta fuit, a quo Nestor Gerenivs a
appellabatur , ut prodidit Slrabo lib. 8- Eha Otjoal, оцодос
éovgía, «ai rtçyvoiç ¿q> ov tônov rVoi/vtov xov Matoco *kt)9i¡-
v«i (pnffi , ¿it» to ivTctv&ct ocôdrjvnL ttvtov , aï e nçotit)i']Y.autv. i. с.
Inde Pkerae [civitas] Thuriae confinis et Gerenis > a quo loco Ne*
slorem aiunt Gerenium vocatum fuisse quod ibi servatus fuerii , ut
supra dicrimus. Nescio qua auctorita'te fretus Casaubonus loco
apud Strabonem citato pro r>ot/votç legit Aotjviojç , cuín illa sit
vera lectio, ut patet «x nostro auctore et ex carminibus Hesiodi
ab Stephano allatis; caeterum Gerenia dicitur Homero II. 9-
V.150. Enope, auctore eodem Strabone , necnon Pausania lib. 3.
— 'Haioôoç naiakóymv.] Hesiodus scripsit yvvtmnSv ijo«*?4-
vav y.arákoyov in quinqué libris, teste Suida in ' Haio&oç, ex qui-
bus nosier altert carmina illa, quae sequuntur, quod opus (.leper
ii ¡tum est; ideo non possumus scire , quem libruni horum citet
epitomator noster noster, et quoniain numerus libri deficit in tcxtu
Graeco, puta xctralúya vkoÚtio- Sic enirn illa verba concipienda sunt.
— EvSexa, etc] Narrât Hesiod. duodecim fuisse filios Ne-
lei, ex quibus solus relictus fuit Nestor, quod etiam Houierut
IL 11. v. 691. > !
¿¿¡Sty.« yàç Nr¡kr¡og afivuovsç víítg f¡fitv ,
Taîv oîoç kinuurjv, oí ô akkoi reoftiç okovro.
Duodecim enim Nelei laudabiles filii eramus ,
Ex quibus solus relictus sum ; alii vero omnes pericrunt.
— 'El t/ç tv9tluç rrjç i} rior¡vog.] In his verbis sine dubio
irrepsit tô t¡ , quod expungenduin censeo. ■. .
riQixavÍKtia, nókig Evq>oarr¡elac.] Germanicia, urbe 305
Euphratesiae, i. e. regionis, Syriae, quae ab Euphrate nomen b
accepit, memoratur Ptolemaeo lib. 5. с. 15. inter Syriae urbes
mediterráneas incipientibus ab Septentrione Commagenae, quae
hodie, ut aiunt Adata dicitur. Ex hac urbe fertur fuisse Cele
bris ille haereticus Nestorius , ad versus quem sub Theodosio iu-
riiore Synodos convócala fuit, quod assereret matrem Christinen
esse appellandain ©foróxov. i. e. Deiparam.
Ti Qu ад а, Кгкищс tdvoç- ] Gerniara , gens Cetlica dici
tur fuisse auctori nostro , quae per diem non videt , ex Aristo.
tele de Mirabilibus; nihil tale legitur apud Aristotelem de Mira-

'

>
 352 THOMAE DE PINEDO
bilibus, quem ego liabebam, et gens et historia est prorsus fabu
losa; etsi Apollonius exEudoxo id scribat, uterque falsus est.
fiQovviov, nôliç 'Izalîaç. ] Gerunium, urbs Italiae in
Apulia, distabat a Luceria duccnta stadia, ut refert Polybius
lib. 3. О ôs агсатг]уос 'yivvißag Tzvv&avoutvoç ласа zûv яата-
Охолвзр , nltlátov vitaçxuv oîzov iv ту izigi xr¡v jiovxtoiav, xai
то xakovu-rvov rtçovvwv ¡(ßjccr, e*c' '■ e- Dux vero Hannibal, cum
audiret ab exploratoribus plurimum frumenti esse in regione circa
Luceriam et quod vocabatur Gerunium , ad cuius usum Gerunium
opportunum esse , illic cum hibernare siatuisset , eo duxit copias,
quod abesl a Lucéria ducenla stadia, Gerioneiu vocatLiv. lib. 22-
с, 18. Et Pelignis Poenus ßcxit iter, retroque Apuliam repelen» Ge-
rjoiicni pervenit , urbem metu , quia collapsa ruinis pars moenium
erat, ab suis desertam. Aliqui can J cm esse reiitur, quae Cirignola
vulgo dicitur, ubi Gulli ab Hispanis anno 15(J3. ducc Gonsalvo,
quem per antonoinasiain Hispani vocante¿ gran Capitán, ingeuti
Ï07 praelio caesi , fusique fuere, ul rerum inouumentis piodidil Ma-
a riana de Rebus Hispauiac lib. 27- с. 21- qui earn quoque Gerionem
vocat. ,
Jff'pp«, nókic Xa\Sala¡v."\ Gerrha, urbs Chaldaeorum, me-
moratur Ptoleinaeo inter Batanaeae regionis Syriae urbes, l'uni«
inter Arabiae , lib. 6. c. 28. Gerraicus sinus. Oppidum Gerra v.
Tnil. passuum magniiudine , turres habet ex Salis quadratis mol—
libus. Eadem erat civitas , ctsi Cosmograpbus eam Syriae Bata
naeae adscriba t. £a cniin Syriae pars erat Arabiae finítima, ut
videre est ex codem Cosmograpbo libro capiLeque citato. 4 ¡ ;.
ГесСос, TQTioç, «al izoïauàg n(f00t%r¡C zñ BoQVOdivu. ]
Gerrhus, locus, ctiluvius vicinus Borystbeni. Utrumque menio-
rat Herodotus lib. 4. с. '56. "Eßaouoc öe ¡'¿¿{¡oç itozafiôç ¿néayi-
ozai (iiv ¿no zov BoQvadívBOC , xar¿ xovzo zrjç %c¿Qr¡g iç o yivot-
mtsitti o Boova9ivT¡c' anioxiexai ¡ilv vvv Íkzovxov rotùjtDooii. ov-
vofia ôh ïxu zó ntQ S %ысос avzog , Пуоод. Piav u iç QáXao-
, , auv, ovotfet t»jv. zt zùv NouuSav %coçrjv xai zr¡v tcív ßaaiXrjttov
,: £xv&ia>v. i. e. Septimus vero Gerrhusßuvius diiimitur quidem a
Borysthene , circa id regionis , ad quod cognosciiur Jiorysthenes ;
diiimitur quidem nunc ab hoc loco ; nomen vero habet idem, quod
locus ipse, Gerrhus, distermiiiatquc regionem Nomadum et re—
giorum Scytharum. ,-
Гет1а, i\ %ÛQçt tû7v Ibwv.] Getia, regio Getarum, ut ait
auetor nostcr, qui eos in dúy.ia ad Pontum et orientem locat ; ali
qui veteruro confundunt Dacos , Getas, et Daos, vcruin dirersi
fuere populi etsi linitiini , ut apparet ex Stephane loco citato , et
ex Dione üb. 57. àixovç óí ovtov« nooouyoQtvw , ¿ionio jtoy
 ■ . ANNOTATIONS. 353
t
xnl avro] taVTOvg xa\ ot Pcopttïoi a<pâç ovouâÇovOiv, ovr. àyvomv
ort Eklr¡vav Tivig Птад avtovç íiyovatv , tïx oçQcSg, ílts y.cti
fti) ktyovveg. Eyà yàg oîSa Птад rovg vticq rov Aïu,ov nvgà xov
Jcxçov olxovvTag, i. e. Vacos vero eos appello , sicut ¡psi sese et
Romani vocant , non ignarus ab aliquibus Graecorum Gctas dici,
sii'e recle, sive maie dicentes. tEgo enim novi Gelas supra Haemurn
ad Danubium incalentes.
"'At—* "Eon ai Ooçfxixiîv fflvoc.] Gctas esse Thracicos populos
inquit, quod etiani assent Serv. ad illud Virgilii Aeneid. lib. 3.
v. 35. л : ...
. . Gradivumquc patrem, Gelicis qui praesidet aris.
Gelicis, inquit Serv. Thraciis. Eodc-ui sensu Statins Sylv. lib. 3.
Tyriont hace moenia plectro
¿4n Getica venere h ra
Eos olim Darium Hystaspis subegisse tradit Herodotus lib. 4. с. 93.
qui Zamolorim Getam célébrât, qui eis loges dédit, quas a Vcsta
accipere siuiulabat. Cum quoque inter celebérrimos lcguinlalores
memorat Diodorus Bibliotbecae Historicae lib. 7. meminit Zeutam,
et Deceueum phiiosopbos Getas, et eorum regem ßoerebisten,
qui plerisque linitimis gentibus subaclis transiens Jslruni HoinanÎs <%yj
quoque fuit terrori. Aliqui existimant Golhos esse Getas ex illo ^
Spartiani loco in Antoiiiiio' Caracalla, qui Geticus voralus fuit
per iocuin, quod Getam fratrein occidisset , et Golbi Getae dice-
rentur, quos ¡Ile ad orientent transiens tumultuariis praeliis dc-
vicerat. locus vero illeproccdebat exainpliibolia. Senlculiam no-
stri auctoris, qui Getas ad Poutuin locat loco supra citato, ve-
rissimam esse nullus dubito , quandoquidem Ovidius seu relega-
tus, ut ipse vult, seu exul a Caesare liane regionein fréquenta—
vit, cuius extant quatuor epístola ruin libri ex Tonto, quorum
primuju sic incipit:
Naso Tomilanac iam non novus incola terrae
Hoc tibi de Gctico littore mittit opus.
Quos ipse varus in locis proscindit tanquam barbaros , truces,
intonsos et inhumanos.
— "Kart r.a\ &r)kvKbïg Пщд ' ovreo yào , etc. ] Pro Пщд
lege ring. Jam enim supra egit de genlilitio Geles niascul. Gelin
vocatam fuisse uxorem Pliilippi filii Amyntae ait, quod nescio ex
quo desumpserit. Pliilippus iste, de quo sermo , fuit Alexandri
Magni pater, qui diversas uxorcs babuit. Gelen vero Ovidius sc
poetam \ oca vil , quod Getico sermone scripserit libelluu). Sic
enim ille de se loquitur Epístola 13- v. 17.
•.. Aire te mirari , si sint vitiosa , decebit
Carmina , quaejaciam paene poeta Getes.
Stephanus Vol. IV. Z

r
 854 THOMAE DE PINEDO

Ah pudet! el Getico scripsi sermone lihcllum

Slructaque surtí nosíris barbara verba modes,
rérpvoa, noktg Boiariaç. ] Gephvra urbs Boeotiae, quae
Tanagra, et Graea et Poemandria quoque dicta fuit, ut ait Etv-
mologus in l'tcfVQfí. id noiiiiiiis vero invciiissc inquit, quod eius
oppidani propter hicnieni ystpvçaiç utebanlur h. с pontibus.
— Tovç ctvxovç dé cpoai xnl Tavayoctiuvç , etc.] In bis ver-
bis videlur deficere о nokhrjç FeayvQctïoç, i. e. Oppidanus Gephy—
raeus. Sic eiiiui amatloquiStepbanus. Gephyraeos vero Tatiagraeos
vocalos fuisse inquit ex Strabone, qui lib. 9. id affirmât: KaXovt>-
toi as xaî ricpvyaîot oí Tavttyottiot « etc. i. e. Vocaniur vero
et Gephyraei Tanagraei. Ex bac urbe fuere Aristogiton et Наг*
modius apud Athéniennes celeberrimi tyrannicidae , quod occiso
Hipparcho Tyranno Athenienses tyrannide liberaverinl ; res est
notiov, quam ut nul ira ri egeat.
— Acp' ou nui yrcpvoaia i;ói>v.] Lege ytrpvQctla fjoovt, i. е.
gephyraea voluptas. Quod vicem adagii v^detur oblinere, in qui-
bug verbis latet allusio ad Atbenicnsium consuetudinem in Eleu-
siniis Sacris, inter quos cum haec Sacra in Cereris Eleusiuiae bo—
noreni celebrabantur iv z¡¡ ytcpvça. i. e. in ponte, vcl quidam
personalus, vel meretrix quaedam, quae ideo ytrpvolç dicebatur,
208 ut est apud Hesych. scoinniata in praetereunles iaciebat. Dice-
a batur eliam Pirpvgaia Sr¡»r¡J7\Q i. e. Gephyraea Ccres a popnlo
Attico retpvQfîç , teste etyinologo in Г(грисс1с. Potest etiam legi
¿q> ov xal FiqivQciia /lr]ur¡Tt¡(j. i. 6. unde Gephyraea Ceres, scili
cet quonianí in urbe Boeliae Gcpbyfa coleretur
rij, etc.] Tota haec sectio nec ad ïopographiam , nec ail
Geographianí, sed adLexicographos pertinet.
riyylv(iKÓTf¡, 0ot*Ur¡c, nóhc, etc.] Giiiglyrnote, Phoe-
niciae urbs, ac si díceres Adonidis- mors , numen compositum
ex Gingre. Sic enim Phoenices Adonidem , me moth xero mor
tem vocabant paruin corrupto nomine. Fuit autem Adonis filius
Cynarae, Cypriorum regis et eius íiliae Myrrbao, quem Venus
in delictis habuit: illud testalur Albenaeus lib. 4- 'OvouáCovrai
¿k oí avkoï ylyyçoi vko xmv Фоочхшг, ало toJv nto\ Aàwviv &щ~
vmv, xàv yàç"Aoa>viv riyyçi)v xntkiirs vpsïç oí Фш'ушгс, taç îaxo-
çeï ¿lr¡u.oxXslOT¡c. i. e. J'ocantur vero tibiae a Phoenicibus Gingri
ob lamenta , quibus Adonin deßent , vos enim Phoenices, ut nar
rât Démodes, Adonin Gingren vocatis. Facilis vero est Iransiltis
exgr in ¿>/: Here autem Adonin erat Aegyptioruiu, et Pboenicum
consuetudo, ut alibi ex Herodoto annotavimus, quod eliaui ine-
208 morat Ezecbiel с 8. v. 14- Cuius appono verba (Hebraica omitió)
b El adduxit me ad ostium portaedomus Adonai , quod est ad aquilo—
 ANNOTATIONES. 355

пет, et ecce ibi mulleres sedebant, plangentes Thanrmuz. i. е. Ado-

nim , de cuius sacris videsis Lueianuiu de Dea Syria. •
rtytavoç, nóhg все/худ, пдобг/jjg rrj Tlakkr\vr¡.] Gigonns',
urbs ïltraciae, adbaerens Pallenae. Memoratur Herodoto lib. 7.
с. 123. Avxai yàg tiai ai xr¡v vvv IIakkr¡vr¡v, ngóxigov 6e ФИ—
yçrjv *<tkfOuêvT]V i'f|i*0ftivni. Tlagankiav xol XOVXtjV X1)V 'ia>Qr¡v,
fxkts lg то ngotigrjuivov, Tictgctkaußcivwv axgaxir¡v xa\ txxcôv ngoa-
tjffiav kokiav tjj riakkr¡vr¡ , ouovgtovaecov 8s xm &tguaí(p хоктхгр'
т»/<П ovvóuaxá laxi xádt , Ainados, Kwaßgsia , Aiacù , Nyuvoç,
Káft-^a, Zfilka, Aïvtia' r¡ eíxovxítav %ojgr¡, Kooaaalr¡htxa\lg róos
xakíirtíi. i. e. Míe enirr/ sunt urdes silae in Pallena, Pblegra prius
appellala. Pernax'igata hac regione , ad praedictum locum navi—
gavit , sumpiis etiam militibus et vicinis Pallenae urbibus, conter—
minis vero Thermaeo sinui, quibus nomina sunthaec, Lipaxus,
Combrea, Lisae, Gigonus, Campsa , Smila , Aenea ; quarum
regio adhitc in hoc tenipus Crossaea vocatur.
Пкоа, itákig Aißvtjg] Gilda, urbs Libyae ; eaindein esse
reor, quae Silda dicitur Cosmogrnplio lib. 4. cl. atque inter
Libyàe mediterráneos urbes memoratur.
rikiyáp ßut, i&vog Aißvrtg, etc.] Giligambae, gens Li- „-„
Ьуае exHerodoti lib. 4. Cui eiusdein Iibri capitc 169. dicitur Gi
ganta. Tovxcov ôhi%ovxai Ttyauai, vtu,ou,tvot xr¡v пдод tonigr¡v
X¿cr¡t> , fií'xs" AtpQoSioiáoog v¡¡aov. Iv 81 tro uet«£v %a>ga> jovxaj
1) te flkuxla vfjOoç ¿nmíixai, xf¡v Hxxwav Kvgr¡vaíoi. i.e. His ad-
haerent Gigamae , locum qui occasum special incolenles, usque
ad Aphrodisiada insulam. In huius loci Medio iacet Platea insula,
quam Cyrcnaei condiderunt. Non bene interpres Latinus vertit
illud t»;w i'nTioav Kvçtjvaïoi, ubi urbem condiderunt Cyrenaei,
cum deberet verteré, quam [insulam] condidere Cyrcnaei. Kristin
enirn apnd Latinos non solum de urbibus , sed chain de re-
gjonibus dicitur, ut alibi annotavimue contra Scaligen sfntentiara.
rivSàvtç, Œdvoç Aißvxov kcaxocpáyov, etc.] Gindanes,
gen« Libya, lolophaga, i. e. quae loto vescebatur, sed alii etiam
erant Libyae populi, qui Lolophagi rocabantur eadem de causa,
ut videro est apud ilerodoturn lib. 4- с 176. Maxsav 8s xovxav
tyóusvoi Tivöavig flat. Tâv at yvvaïxsg nigiGqyvgia 8sgiiaxav
Tto/.kà ixáaxT] tpogéci жата xoiopôc ri, шд kíysxai. Kai avaga sxa-
exov (iif&hxa KigiOcpvQtov nigiôészai. r¡ 8' av nXtïara ï-щ > avxr¡
agioxrj êiôoKxai live« , ад vxo nktíaxiov avSguv rpikt¡9iiaa.
'Акту* 6h ngótipvaav lg xov nóvxov zovxwv twV rivSávtov vipov-
xai Avoxoqtáyoi. o'¿ tov xagítov (lovvov xov kanoii xgcayovxig feu
ovGi. O 6i xov katTov r.agnúg laxi (ilytdoç ocov то xijg o%tvov,
etc. id est: Horum Macarum finitimi sunt Gindanes, quorum
Z 2

r
 S56 THOMAE DE PINEDO

uxores fervnt fimbrias pelliceas singulae mullas, ob hoc, ut dici

tur, quoduta singulis vi) is Venercm passa est fimbriam circumligat^
quae vero plurimas habitent, ipsa, optima censetur , ianqmam aplu-
rimis viris amata. Oram in mareporrectam horum Gindanum inco-
lunt Lolophagi, qui с solo loti fructu comed-entes vivuni; p-uctus
vero loti magnitudine est instar lentisci, suaviiate vero palrmre fru—
ctus asimilis. Ex hoc fructuljotophagi vinum conficiunU Letophngím
iuxta mare vicini sunt JMachlyes , loto et ipsi vescentes , sed minus
quam qui prius dicti sunt. Quam ilivcrsac, «junin discrepantes,
et quam ridiculae sunt viris sapicnlibus res humana«, apud alios
lionori tribuilur quod apud alios ignominia« et vilio italur. Ve
rum nihil honestum est natura, sed positioue. rivdàvtç apud
auctorem nostrum nut a tur accru tu ciicumflexo i« penúltimo, apud
Herodotum accentu acut« in antepenúltima.
— Oï xov y.annov uúvov xov kcoxov ladíovTtc fcaffi, ] Sunt
verba Herodoti ¡n dialectum cominuneui formata. Sic euiui ille
lib. 4. с. 176. loquitur: Oí xov xagnùv ftoívoi'TOÍ Xcotov xçtâyov-
Tfg fwovo4. i. e. Qui fructum solum loti comedenics vivuni. Quae
verba intelligcnda videutur de Lotophagis potiua quam de Gin—
danibus. Pracccdit enim illud roïi» I 'iviávav vtpoviai yltoicxpáyot,
209 o'í xóv, etc. Sed noster auctor id de Giudanibus dici existiinavit,
b mihi de Lotophagis dici vero proprins videlur.
rívSaga, хшит) reoôc xr¡ 'Avrtoxtía.] Gindara vrcus prope
Antiochiam. Straboni lib. 16. Gindarus urbs appellatur, quam
arcem inquit esse C\ rrheslicae region is prope Antiochiam. £ius
sunt verba: Zvvánttt óhxovxoic r¡ kv¿tj)¡euxi) uí^qi dívgo naoa-
xdvovoa. 'Evxavda 6' laù nókig rivôagoç, ¿xoómllC xijç Kvq-
faoxixijç, xal kyotijQiov cvípvlg , xa\ 'Hoáxkcióv xi xukovpevov
nktjaíov, etc. i. e. Adhaeret vero his Cyrrhestica eo usque pretensa.
Ilic vero est urbs Gindarus, arx Cyrihesticae, et aptum latronibus
recep/aculum , et fíeraclium quoddam nomine. Circa haec loca
Pacorus , qui erat Partliorum regis Jiliorum natu maximus, cum
Syriern cum. exereüu invasisset , a Ventidio interfeclus est. Gin.
daro Pagrae adiacent, castellum vJntiochidis munitum. Gindarus
étiain dicitur Ptolemaeo lib. 5> qui earn inter Sclcucidis urbes lo
cal. Eadem vero fuit urbs, non longe enim hinc ipse locat Cyr—
rhislicam regionem, quae Straboni libro citato dicitur Cyrrhestica ;
ego Slraboneui ex Ptolemaeo corrigendum esse censeo.
rixxa, nôkiç Tlakaiaxivijç.'] Gitta, urbs Palaestillae ; He—
. braice dicitur r\i gath. Hicronymus, et lxx Senes 'transférant
Geth; unde Plinio lib. 5. с. 19. dicitur Getta; eius fit mentio Sam.
lib. 1. с. 27. v. 2. Cuius rex fuit Achis, qui vicit Saul uni ad mon
tera Gelboen, ut apparet ex Samuelis libro citato с 31. Ex. hac
 ANNOÏATIONES. 357

etiam urbe fuit itttuptyiarttToç ilk Go}¡athue apud sacros Scriptu

res decantatus, quem David singulari certainine vicit, et oc-4
eklît, ut narrant Regain tibi i, et loseplius Antiquilatuin lib. 6«
с. 10. Simonis quoque Magi patriatn fuisse scribit Zonulas ex Ju
stino martyre. Gitla vocatur a losepho libro eapiteque citato.
rkâvtç, itOTDfiog Kvung, âç Avxatpgav.] Glanis fluvius
Cumae ex Lycophronc , cuius affert versieulum , ad quem locum
eius Scboliasta ties huius Hominis fluvios, ut et noster, mc-
morat.
— Ka\ ¿7z avTOv ¡xdvç rXaviç, etc.] A fluvio Glani dici—
tur piscis glanis , qui glanius quoque vocatur; buius piscis rne-
minit Ftinius lib. 32. e. 10. Ferrucas lolíil gbani iecur illitum.
Foisilan scribeiulmii Glanii , ut sita nominat. Glanius.
— " Eon xa\ 'Ißtjoiag noxaaúg. "Eau ха111г-аХ1ад, etc.] Gla-
nîu» quoque inquit esse Iberiae et Italiae.fhavium, circa ïiberim.
Glanis Iberiae fluvii ail mu apud alios silnifiuiii; at Glanis Ilaliae
prope Tibcrim fit menlio apud Plinium lib. S. c. 5- cuius verba
hic subiieiam: Tiberis antea Tybríe appellatus, et prius Albula,
et media Jere longiludine Apennini , ßttibus Areiinorum profiuit,
tenuis primo , пес nisi piscinis corrivatus, emissusque- navigabilis,
»icuti Tinia et Glanis influentes in cum , etc.
rXavxin, TtoXi%vtov'lai'laç.~] Glaucia, oppidulum Ioniae, 210
quod Glauce Bucales dkitur ïhucydidi lib. 8. Oí ôi 'A&r¡vaiou a
Taïç ix £ápov vavai ôvolv xal Jj'à'oîjxovrn, at hvypv iv H.aiixy
.riji MvxáXrjg ¿Qftovttti (ôiéyjt fii ùXtyov xavxr] r¡ ¿.'â/xoç xrjg t¡nsí-
pov reoôç tí¡» Mt)x¿lijO tâç eiâov ràç xùv ns\onovvr}oi(iav vavg
imnktovattç , V7tti(úQT¡euv iç xr¡v ¿«fiov, etc. i. e. Athéniennes
vero cum Ulis duabus et octoginta navièus e Samo, quae in [op-
pidulo] Glauce ft'lycales Stationen habebant (ab hac autem parte,
aune Mycalen spectat , Samus a continente partim distat) cum
Pcloponncsiorum neves adnavigantes vidissent , in Samum se rece-
perunf , etc. Mycale vero erat Promontorium in continenti situai,
quod qua zephyro vento expositum est, ad Samum pel'tinebat,
in quam congregabantur Iones et celebrabant festum , cui posue-
runl потоп Panionia, auetore Herodoto lib. 1. с 148. quare sine
dubio Glauce Thucydidis est oppidulum, quod nostro dicitur
Glaucia.
I'inrpvn a\, nahe, @tcactXiaç."Ofifiçoç) Glapliyrae , num.
plur. urbs Tbessaliae ex Homero, cuius afleit hemislicliium,
quod apud cuín legitur 11. 2. v. 712- de qua videsis quae in
Boißoc annotavimus.
— "Eoxt v.ai v.áin] KiXixiaç , etc.] Jnquit Glapliyras esse
quoque Ciliciae vicum , cuius nulla apud alios lit iiientio, quod
 358 THOMAE DE PINEDO

«¡am, praeter Eustalhium ad II. 2. v. 712. qui id ex nostro au-

etcre habet. (
Tkijreç, Œdvoç 'lßi]Qixov, fiera tovç Kwyrctc."] Gletes,
gens Ibérica, post Cynetas. Ego existimo esse eosdeiu , quos
Strobo lib. S. vocat Jgletas, et poster in Tkijxtç; ïletcs ex He—
catuco , quod sine dubio factum fuit ex simili! inline literaruui
Graecarum Г et T. Cynetas vero memorat Avicuus in Iambis:
slmt amnis illic per Cynetas effluit
i Sulcatque glebam.
Fuisse vero /gletes пошел antiquum Hispanorum tradit Strabo
Jibro citato , sed anliqui tarn Latini quam Graeci peiTectam со—
210 gnilioitein Ilispaniae capere non potucrunt, ut app ret ex Poly-
jj bii lib. 3. quod salis arguit illud Epliori, qui pulavit Jberos esse
unain ci vita tem, teste Iosepbo lib. 1. contra Apionem. -
FA ¿off oc , -7toUç Boiaziaç.] Glissas, antis, urbs Boeo-
tiae pro]>e inontem Ilypatum, quam interfluere amnem Thermo-
dontem prodidit Herodotus lib. 9- с. 42. Memoralur eliam Pau-
saniac iib. 9- cuius aetate ruinae eius tantum extabant, Stra
bo quoque eius uieminit lib. 9.
J'oo pt; vr¡, %<vça ApaßLac, nkrjslov dupuCKOV. ] Goarene,
regio Arabiae prope Damascum. quae Goaria eliam dicebatur;
li oc nomine, sed per iota tantum in penúltima memoratur Ptole-
inaeo , non prope Damascum , sed inter Palmyrenes Syriae regio-
nis civitates üb. 5- c. 15-
Г оку oí, nóktc KvTtQov, etc.] Golgi, orum , quae neut.
gen. et num. sing. Golgum etiam dicitur, fuit urbs Cypii Veneri
sacra. Memoratur Calullo de Nuptiis Pelei et Thetidis:
Sande puer, curis hominum qui gandía misées
Quaeque regis Golfos, quaeque Idalium fiondosum.
Bcspexit Catullus ad illud Theocrili:
Jéeaoiv a Tukyáv re xal ' ISaUov еф1кавид.
Jiegina, quae, Golgum et Idalium amasli. ч
Idem poeta de eadein Venere inquit:
Quaeque Ancona^ Cnidumque arundinosam ,
Colis quaeque Amathunta , quaeque Golgos.
Lycophroni etiam Venus vocatur Golgorum regina:
yaíav r|ovtat &tûç
Гокутр uváaar)c
h. e. terram renient Deae
Golgorum reginae.
— 'Лпо rókyov rotJ r¡yr¡ea(iívov xr,ç , etc.] Nomcu Golgo
rum Cypri urbis deducit a Golgo Sicyonioium coloniae duce, at
Scholiaala Theocrili ad carmen supra citatum iúquit: l'okyoç,
 ANNOTATIONS. 359
■nóktc; Kvtcçov , íovopttOjitvr] uno Fof.yov nvoç AitoviSog xaí
'A<pçoôirt)Ç. i. e. Golgos , urbs Cypri, sic appellate a Golgo quo— 2Ц
dam Adonidis et Veneris. Bocliai lus id do/lucit a Pboenicio ЬдЬл a
golgol: Hebraci, inquit i He, G algal et Gilgal et Gilgul dixerinl,
ted el Golgol ¿rgi voluit Hieronymus in lacis: Golgol inquit quae
est Galgal. Huius nominis loca quaedam habuit terra Chanaan a
rotundiiate sic dicta. Graeci lokyov et rókyovg dicunt, finali Г,
abiecio , ut in 'Avvißa et 'Aaöcovßa. Haec sunt illius vorba ex-
sua Cli anna и lib. 1. с. 3- Sed parili fundamento lütitur eruditissi-
musvir, ac Graeci. Prius tiiiiu ostendendum erat Pbocnicios
condidisse Golfos, quodeum non constet, ad eoincertuiii estliu.
elyínon, ac illud Graecorum.
— 'Aq> ov ГокуСа r¡ 'AatcoSitTj.] QuiaGolgi urbs Cypri Ve
nen erat sacra, ut nota praecedeiití ostendiuius, ideo Golgia
jus rocabalur ab eodem loco.
rofioXízai, ï&voç zi¡c ' Iöovfialag.] Gouiolitae, gens Idu—
inaeae. íVcscio ex quo auctore liaec transscripserit Stepbanus,
nisi admodum oscitanter ox Ioseplio, apud quoin Gobolitis, non
Gomoliiis est Idumaeae regio. £ius verba hic subiiciam , ex An-
tiijuit. lib. 2. с. 1. 'Apákijxog yàç vÔ9oçr]V ix nakkar.ijg ovrw ye-
yovàiç, 0t(ivar¡c ôVofi«, ovroi xaxmxrjaav tîJç Idovpaicig ttji>
Гоßokir iv Xsyopevtjv , xcù Tijv ила Afxakr¡xov xkr¡9ñaav Араку—
xtziv. i. e. Amaleáis enim erat noihus ipsi [EJiphazo] ex Thamnae
concubina genilus , hi hahitavcrunt Idumaeae regionem , quae Go
bolitis dicitur, et earn, quae ab Amaleco Amalecitis vocata juit.
— " H azi' A¡iakr]y.ov , 'Ацакг)х1тг]с ixkr¡9r¡.] Si baec verba
intelligenda sunt de Iduinaca , pro 'yi(ioÀi;xmjs lege 'Ацикг}х1т1с,
sin tic eadem gente, Icgfiidum est "O ti pro 'ij. Rcfertur eniin
tuuc itnoç то ¡íd-voc. Ex lusepbi verbis nola praeccdenli adduclis
apparel , Idumaeae regiones quasdaiii dictas fuisse Gobolitin et
Amaleciiin.
rúftwoi, nokiç Qiaaak-îaç.] Goroplii, num. plur. înascul.
gen. urbs Tlicssaliae mejnoratur Constant. Porpbyrogenctae Tbem.
lib. 2- Tbem. 2. Iuxta banc urbeui delluebal l'eueus tulius Tlics
saliae celeberriinus flu vius, teste Plinio lib. 4. с. 8. Eain expu-
gna-v it Caesar, -et ad diripiendum uiililibus concessit, ut ipse re
ferí de bello civili Üb. 3.
róvooat, Oná/.iov Ü9voc , etc.] Gondrae, Thracia gens, 211
quae apud Hcrodotum dicitur Cindra, et Khonda, quorum ue 1,
numen quidem apud Hcrodotum legitur. Foi-lasse est fu'ij/iovtxôv
«ficíotmiu, et pro Hcrodoto alius ex voteribus scriptoribus substi
tutions est.

r N
 360 ТПОМАЕ DE PINEDO

rovtîç, nofoç &gáxt]g, etc.] Goncii urbs Thraciae, a ne-

mine , quod sciani mcmoratur; ab Scvlace vero in Thracia Ja-
voç dicilur. Viderint doctiores , ulruiu fuerit eadem , necne.
— (A ôè 'ASçiavoTtokhug tovtovç íxáíovv. ] Gonenses Go-
neorum urbis oppidanos alioqui Adrianopoliias vocabant, quare
non vocaretur etiam ipsum oppidum Âdrianopolis? si cuis oppi
dunos vocabant Adrianopoliias; Adrianopolis vero fuit urbs Thra
ciae celebérrima, quam Turci anno it ce с cu. ceperuut et sui
imperii regiain constituerunt, antequam Constantiuopoliii cape—
rent. Lampridius in Heliogabnlo auctorest, Hcliogabalum coudi-
disse urbem circa Hebrum Thraciae, et Orcsinm nominasse, quam
postea Adiianus Caesar su o nomine vindican iussit, ut idem aii-
ctor loquitur, id est de suo iiuuiine Adrianopolin iussit vocari.
Et hace sunt quae hac in re dicere babeo.
-Tói* voi, nólig IJi^occißiag, etc.] Gonni, num. plur. urbs
Perhaebiac , sic vocata a Guneo Cyphi nepote, ut ait Homerus,
inquit Epitomator noster. Al eius bona venia Homerus non célé
brât banc urbem , sed Guneum ducem , quem Perrhaebi iu expe-
ditione Graccoruin adversus Troianos seculi sunt, ut apparel ex
II. 2. v. 747. Fuisse vero Perrhacbicam urbem constat ex Eusta-
lliio ad ciusdem II. v. â75. el ex Strubone lib. 9. quibus Conos
singular! num. dicilur.
Го vo va a a, nókig IJiQ'iaißiag.] Gonussa, urbsPcrrhaebiae.
Memoratur Eustathio ad II. 2- v. 573* Gonoessa vero fuit Pro
montorium Pclleuae eodem auctore ad eumdem vcrsuni, cuius
meminit Homerus eodem carmine.
Го oyiititt«, nôhg 'lvSixi¡g,~\ Gorgippia , urbs, quae re
gio Slraboni lib. 11. dicilnr Sindice, in qua locat ipse Gorgip-
piain ; Sindi vero fuere populi circa Maeotim paludem, auctore
nostro auctore in Zivâoi. Sindae autem fuere iuxla magnum In-
diae sinuni; ul idem suo loco refer t: Ixibalas etiam locat epito
mator nosier prope l'ont uni fini timos Indicae , ergo 'lvSixr¡ apud
212 Graecos et de India et de Ponti quadam regiond dicitur, quae Sin-
a dice vocatur Straboni libro citato ; Herodoto vero lib. 4. c. 86.
Indice nominatur: 'Eg ôh &tfiiay.vQav tj)v ¿л1 &tQfiéSovti тсо-
хацш ix ri¡g ' IvSixijg (нага tovto yaç 1er» xov IIovtov evpvTorro«')
Tçiàv тг r¡[itQÍ<ov xaï Svo vvxràv лкоод. i. е. Ad Thcmiscyram,
quae est super /lumen Thermodontem ex Indice (hic enim Porç/t la—
tissimum est) trium dierum duarumque nociium est navigatio. Ubi
niniis audacter vertit interpres Lalinus e Scythica pro ex Indice.
Го iiij/finv, nôlig t»}ç (ifyairjg Oçvyiag , etc.] Gordieum,
urbs magnae Phrygiae prop'e Cappadociam , quam Sangarius flu.
vius inlcilluebat, teste Arrhiano de expeditione Alcxandri lib. 1.
 ANNOTATIONES. 861

circa calccm , cui , ut et Plutarcho in Alexandre , Gordium did—

tur ; inemoralur etiam Iustino lib. 9. c. 7. apud quern perperam
«cnbitur Gordien; banc urbem cepit Alex. Magnus, et iioduin
ilium Gordii pati'is Midae, a quo urbs nomen habet, gladio ru—
ptis loris dissecuit, do quo operae pretium est audire Curtium,
cuius ex lib. 8- c. 1. subiiciam verba: Alexander urbe [Gordio]
in suam dition cm redacta , levis tcmplum in trat , vchiculum , quo
Gordium Midae patrem vectum, esse constatât adspexit, cult»
haud sane a vilioribus , vulgatisque usu abhorrens. líptabile erat
iugum adstrictum compluribus nodis in semet ipsos implicates , et
celaniibus nexus. Incolis deinde affirmantihus éditant esse oráculo
sortent, Asiae potiturum, qui inexplicabile vinculum solvisset:
cupido inccssit animo sortis eius implendae. Circa regem erat et
Phrygum turba et ñlacedonum : illa exspectatione suspensa, haec
solicita ex temeraria regis fiducia, quippe serie xinculorum ila
adstricta, ut unde nexus inciperet , quove se conderet , пес ra-
iione , пес visu percipi posset. Solvere adgressus; iniecerat curam,
ne in omen verteretur irritum inceptum. lile nequáquam diu lucta-
1us Сит latentibus nodis; nihil, inquit , interest, quomodo sol-'
vatur: gladiaque ruptis omnibus loris , oraculi sortem vel elusit,
vel implevit. Àpposui omnia Curta verba , ut notares et AlexanT
dri audaciamet eius ingénu proiiiptitudiuem in exsequendo. Quae
cu ¡m solri non possunt, absondere expedit. Caeterum Cordimil
fuit Midae regia, referente codein auctore libro capiteque ci-
tatis.
Foçôiov rtïyoç, Tcôhç MiSov , etc.] Gordiotichos. i. e.
Gordii- murus, urbs Midae, scilicet in magna Phrygia, ubi re—
guavit Midas Gordii pater, quae Straboni lib. 12- dicitur Гоо-
iov Kcóuij. i. e. Gordi pagus , quae postea Iuliopolis dicta fuit,
ut refert idem auctor eodein libro. Eius oppidanos memorat Liv.
lib. 38. с. 13. Noster in 'Aanukvxna inquit Harpalyciam a Gor—
diotiebitis conditam fuisse.
roçôvaia, %аои Песвму.] Gordyaea, regio Pérsica, a
qua Gordyaei montes , qui ab aliis Cordyaei , Gordochi, Gordi, 21i
Garduchi; ut et incolae soient nominan; fuere vero montes Ar- Ь
ineniac . non Persidis, in quibus area Nochi quievit, qui Gene-
seos c. 8- v. 4. dicuntur BTin 'in hare ararat. i. e. montes Ar-
yneniae. Armenia vero erat Persidi finítima, de quibus ex Beroso
Cbaldaeo sic loquitur Iosepb. Antiquit. lib. 1. c. 4. Tov èl y.ctza- • ■
xXvopov zovtov, xa\ хцс Xáyvctxoc u,éiivr¡vrai ttuvxiç oí tag ßac-
ßagiKctQ tazoQÎaç ¿vnyoútpovTíc, tùv èazi xa) Вцосооаад o Xal-
èaioç. ôtiiyoïiaivoç yeto rà ntçl zov xataxlvauàv , ovzto jrou oi-
i'iuai. Aiyizai ht r.ui tov icXoLov iv xfj 'Aouivia nqoe rwi оси zùv

r
 S62 THOMAE BE PINEDO .
KoçSvaltùV tri pegos ti tlvtci к«1 voul&iv zivàç тгц ¿acpóhov
¿tpaïQovvraç. Xquvtcii èi ¡.icekiara oí av&Qwnoi тга xouiÇouivia
Ярое TOVf аяогротгши^ойс. i. e. Huius autem diluvii et arcae me.
wninerunt omnes barbaricae hisloriae scriptores , e quibus est eliain
üerossus Chaldaeus. Narrans enim de hoc diluvio , sic ferme edis-
seiit. Feriur vero et navigii huius pars quaedam in Armenia apud
montent Cordyaeorum ad/iuc esse, et quosdam bitumen hide abra-
eum reportare f quo vice amuleti homines maxime utuntur. lYIoino-
-raiitur cliaii) Q. Curlio lib. 4- c. 10. Hex [Alexander] ímpetu a ni
tnorum uiendum ¡alus secunda vigilia castra móvil, dextra Tigrim
habebat , a laeva montes, quos Gord\ aeos vocant. Arrbianus vero
de expedilione Alex. lib. S- Sogdianos , sed nun bene vocal; de
quibus videsis Fulleri Miscell. sacra lib. 1. с. 4.
Год ôvviu, noXiç Maxtaovlaç.] Gordynia, urbs Macedo-
tùae. Mciuuratur Ptolemaeo lib. 3. с. 13. cui Gardenia dicitur et
inter EaiathiaeMacedoniae regionis urbes nunieralur. IMijiio lib.4-
c. 10. Gordiniae nutn. piur. dicitur.
Pop-Tvv, nôUç Äpijti;?.] Gortyn , urbs Cretae, quae Gor-
tys postea dicta luit, ut inquit noster , Gortyna vero dicitur Stra-
Luui lib. 10. nôkctç 5' tiolv iv Tij KQi'¡rr¡ nXtlovç (ilv , uêyiozai
Si xaï lm<puvéazttzai zçeïç, Kvaieeàç, Voozvva, Kvöcorlu. i. o.
Urbes vero sunt in Creta plures quidem , maximae autem et illu—
slrissimae 1res , Cnossus , Gortyna, Cydonia. Anonymo, quoin
vulgavit lacobus Gotbofredus fol. 44. Gortine dicitur, quam ma-
ximam centum urbiuni Cretae inquit esse. "Entiza xr¡v Kç^zrjv
vrjoov tiQtjOtiç, fj éxazov acidia nóXtoi stExoofiTjfiívi; levï, /.ai
iaùv iv nâaiv nkovala xaï &avpaazrj, ïiovea nokiv usyiazrjv,
ovouem foorivjjv , etc. i. e. Postea Cretam insulam invenies , quae
centum numero civitatibus condecorata est, et est in omnibus di
ves et admirabilis, quae habet civiiatem maximam , nomine Gar-
tinem. Straboni etiani vocatur rooxvvlmv nôUç, i. с. Gortynio-
rumcivitas, libro décimo citato, ubi earn sic describit: Keïzat
. & iv пШш xaï r¡ tûîv roQTwlmv nôkiç , i¿ itctXaióv fièv ieag xt-
ttipO(lívT¡ , KaQÚlttQ XUl"Opl}Q0C SLQT¡Xt,
róczvvá tí zír/iáíoaav,
vtntçov i' ¿rzoßalovOtt тотеме? ix Ot¡itUa>v, xaï nâvxaxov %o6-
21S vov fieivaoa ùztifiOioc , etc. i. e. Sita vero est in planicie ei Gor—
a tyniorum, civilas, antiquitus quidem mûris cincta, ut tt Home
dixit,
Gortynaque mûris - cinctam,
postea mûris funditus dira lis , et per omne tempus sine moenibue
mansil. Nam PtcUmacus Philopaior aggressus earn mûris civeum-.
 ANNOTATIONES. 863
dare, duntaxat ad xxc stadia perduxil opus. Aliquando Шит
memorabilem habuii am bit urn ; ad L. stadia disiat a mari Liby-
<o , et a Leiene emporio ip*ius ad stadia XC. Habet et aliud ла-
vale , Meiallum • distat vero ab ca ex xx stadia. Totam ipsam.
perjlu.it Aethaeusßuvius.
— Фив\ di Tijv raurtTtKï'/i' ol fièv dmvilaßcoc, etc.] Accusa,
tivuin urbis Gortyjuae vel trisyllabice finiri inquit, nempe, u£
genitivi teminatio fuerit. Naui a riçxvvoc, fit accusatifs disyl-
lalius , a J'ufjTvç voç vero tiisyllabus , atque sic usus est Homo
rus, cuius illicit beiuisticbium , ut et Strabo supra , quoi] inve*-
nitur »pud Лошегшп II. 2. V. 646. Aliter se babeiit ilk Stepbaui
verba de bac urbe apud Stepbanum Salmasii au с ui orera , ut ipse
refert in suis l'liniaiiis cxercitationibus in Soliiiuin fol. 172. с
Sed ex Luiusmodi diversitate lectionis, non orietur tale Schisma
inter Crilicorum filios, ас inter ecclesiasticos sulet fieri. Mantis
se loco esto Pythium vacatura fuisse iiiüimmi Gortynae locutu,
in quo erat Apollinis teinpluni , cuius incoJae dioebantur Pylhioi,
ut noster tradit in ÍJvOiov. •
rótfroi, s'&voç ■nákai oixijauv ivzoçrijç, etc.] Gottbi, po.
pnli, qui oliiii intra Maeotidem paludem liabitarunt, postea in
inleriurein 'i'hraciae partein uiigraverunt , xA inquit noster, .pei
nes quem sit fides, borum nomen veteribus ignotum fuit ; postea
volveutibus annis maxime innotuit , ac inulloruiu sed praeeipue
llispanoruii] damno , aliiDacos, alii Getas fuisse aiuiit, ut cuín
de Getia egiinus, annottrviinus, de quibus erudite et cum iudicio,
ut solet, egit Mariana de Rebus Hispauiae üb. 5. e. 1. quoniain
Golhi per inultos annos in Hispauia regni sedem Toleti habue-
runt. Eius sunt verba : Multas gentes feras et indómitas in His-
paniam per haec témpora venisse , sequens narrâtio declarabit,
Pándalos, Suevos, Alanos, atque Silingos. Golthi in primis ex
antiquis sedibus dilapsi , cum orientis occideniisque solis oras sui
nominis terrorejamaque complcssent , atque victricibus armis Jta-
liam universam lustrassent , ad extremum in Hispania constile-
runt: in eaque imperii sedem caeteris nationibus qua pubis, qua
dorn it is collocarunt ас tenuerunt annis amplius trecentis. Ex se-
ptenfrwne omnes has gentes profecías sese in Homani imperii pro
vincias infudisse quaeslipnis non est. Ab ínsito corporibus ardore,
auem regionis frig us accendit, eibi et potus indulgentia, ad pro—
crcandam sobolem foecunditas maior existit • unde aucta saepe
multitudine , quo tempore praesertim nondum Christi religion»
tuscepta desultoriae Veneris licenlia ad unas nuptias constricía
erat: soli sterilitas nivibus el pruína plurimum rigeniis vitae sus—
tentandae necessitate cogebat innúmera hominum examina in mi—

'
,
 364 THOMAE DE PINEDO

tioresfertilloresque agros commigrare: Romanos rerum dominos

bello lacesscre: imperii provinciis , ni mature obsisleretur , cía-
218 dem exitiumque comparare. Quibus ex regionibus singulae hae
b nationes in Hispaniam commigrarint , quibus moribus et ingenio
essent (nam lingua, institulis iegibusque discrepasse satis constat)
explicare oratione , atque ita explicare, ut inter tot opinionum
tench ras verum invenisse vidcamur , ardua res est , ñeque diligen
tia deesset, si via se ostenderel laboranti: nunc coniecturis stan-
dum , quando rerum vetustas , et eorum temporum incuria certam
scriptionifidem derogat. Ravcnnas episcopus de Rebus Geticis c. 4.
de eis agit, quem consulere potest Lector. Eos dividunt auctores
in Ostrogotthos , h. e. Gotthos — orientales, ab oost deflexo nomi
ne, quod adliuc hodio in regionibus septentrionalibus et in Bel-
gio sonat orientent , et in Visigotlhos , h" e. Gotthos -occidentales
ab West deflexo etiain nomine , quo occidens adhuc hodie eis-
dem nationibus significatur. Ultimus eorum rex in llispania fuit
Budericus , cuius aetate Mauri eo victo totius pene Hispaniae im
perio potiti sunt, et in ea usquead Ferdinandum Calholicum va
ria fortuna perraanserunt, quos ipse victo Granatensi rege ex llis
pania tandem expulit. Has fortunae vicissitudines frequenter ex
historiae annalibus discimus. Sed his reliclis ad Spartam nostraut
rever tamur.
— 'Sic tíor¡ral fíoi Iv loïç JSufavTixoîç.] Ex bis discimus
auctorem nostrum scripsisse patriae suae historian] , cui lm—
yaaqn)v fecit BvCavxixa, quam temporum calamitas nobis, ut et
alia plurinia rerum monuments, invidit.
I o ai a, nókic 'EgtTQÍac,] Graea, urbs Eretriae, de qua
videsis , quae in Távayoa annolamus.
— AqyalçiOiç ylyovc xr¡c ag-p¡g , etc.] Aphacresin factam
fuisse a principio, dictionis scilicet, iiiquit, quoniam Tanagraea
dicitur, igitur то таг« per aphacresin ademptuin-ost.
— r£lç daydijatzai lv tw Tavayçaia.] Lege iv tçî Tavâyça.
etenim boc in loco inquit Tanagrain ab Homero vocari Гоа!аг,
et ab aliquibus Tavayoalav.
Гсачсод, ¿ "Ekkyv.] Graecue, et est nomen proprium;
et appellativum ; cum est proprium, accentu gravi notatur, cum
est appellativum, acuto: a Gracco igitur Graeci dieli fuerunt,
qui postea Hellenes dicti sunt ab Hellene Deucalionis Clio, qui
cum imperaret Phthiotidi, subditos sibi Íncolas pro Graecis Hel-
lenas voeavit, teste Constant. Porphyrogen. de Them. üb. 2.
1 hem. 5. Ekkàç ц %шда er.kí¡ih] ¿ко "Ekktjvoç tow ¿tvxakitovoç,
oç ôvvaazevaaç ti]ç ф&шпбос xovç vnrjxôovç iavtcô y{»ouêvovç
¿vu rcaiKtHv"Ei.kr]vas Ixáktoc. i. e. Hellas regio dicta fuit ab
 ANNOTATIONES. 865

Hellene Deucalionis filio , fui cum xlôrftinaius esset Phtniotidi,

subditos sibi incelas pro Graecis Hellenas nuncupavii. Graecum
vero , a quo Graeci vocati sunt , Thessali filium fuisse testât ur
iioster. Nam quemadmodum ab ,A%aiàç dicti sunt'^ecol, sie ab
I'çaiKoç Vocati sunjt /pauto!, Ht et a Mrjèoç dicti sunt JMtjSot.
Huiusmodi enim nomine ouotpiôvaiç tp лдттохгтт > ut noster
ainal loqui, proferuntur , illud ctiain confirniatur ex Euseb.
Chronic, lib. 1. Ката tovtovç xovç %q6vovç nçtâioç Ißaaiktvat
Qiaaakiaç Госихоь naïç ШаваХос. i. e. Per hate lempor» primus
regnavit in 1'hessalia Gixteci filius Thessalus^
. — Kttpákwv éi xal xóv Jloovtxov noTunov Ivxtv&cv, etc.] 214
Inquit ex Ce])halone Granicum íluvium hinc etiom, nempe a Grae- *
со пешей liabuisse ; ego vero nescio quid liabeat commune Gra-
nicus iluvius cum Graeco , sed haec verba videntur aliquam lu
tein lucran posse ex Porpbyrogenetae de Thein. lib. 1» capita
ultimo : 'Ano £r¡<sxov [lege Ackxov) xai tac AßvÖov > xc¡l avxijs
J7ooxíovtí¿os , xQi ¡ii%çt Kv&koV, xfíl Tov rtotctfiov Icrivinov,
starret ГдснкоХ ovouâÇovxai, xat xoivrj ôtaiéxxm xptevTiu, etc
i. e. A Sesto [lego Lecto] et usque Abydam, et ipsam Proponti-
dem , et Cyzicum , el flamen Granicum , omnes vocantur Graeci,
et cxmmuni dialecto utuniur , praeter üyzantios , quoniam £)o-
riensium est colonia. Caeterum Graccia fuit totius Europae regio
celebérrima, ex qua literae ad Jtuliam prim um, deiiide ad reli-
quas Europae regiones adductac sunt, puta Gallium, Belgium,
Hispaniam, Angliara. Nunc tota sub Turcorum tyranuide plorat;
eius praecipua pars olim Peloponnesus, nunc Morea, Turcie
omnia invert entibus , vocatur, ipsa Graeciu Livadia., Thessalia,
Ianna, Epirus , Canina, Macedonia vero, .quae Thraciae fini—
tima, Jamboli, quae Thessaliae , Camenolitari, quae Illy ridi scu
Dalmatiae, Albania. Olim urbium celeberrimae fuerunt Athenae,
Lacedaemon, nunc Thessalonica et Dyrrhachium, haec vulgo
Durazzo, ilia Salonichi appcllalur, auctore Gluv. Introductione
Geographiae lib. 4- с 11.
— To ôh Fçaixoç tô xvqiov, ßacvvtxm.] Auctor noster
bic tractât more tralatitio Grammaticorum Graecorum, quibus
oinnis syllaba scripto destituta tono censetur acceutum habere
gravem , quem ob id vocant syllabicum.
Fcaaxtlkog, ¿çeevixiàç, itahç MaxtSoviaç, etc.] Gra-
stillus, mascul. genere, nrbs Macedonia e , quae Prastillus aid—
tur Ilesychio et Thraciae adscribí tur, puta in utriusque region»
conlinibus fuisse.
Ttfuoxavia, %¿qu всамце, etc.] Grestonia, regio Thra
ciae prope Macedotùam , ex Thucydidis lib. 2. Sed Tliucy dides 214
b

Г ч
 866 TUOMAE DE PINEDO

eom Macedomae, bon Thraciac adscribit. Eius hic subiiciaui ex

libro citato verba: J¡x&átt¡aav as xaï tuv áklwv l&váv oí Ma-
xtSevt ç oi>TM , a Ktti vvv- ïxi fyovei , tóv tt Avdifiovvra xaï I'pjj-
Útavíav, к«! Busalxíav, xaï MaxíSávuv avrmv nolXíjv. Ti os
íúftnofi'. Muxíóovía xaXtirai. i. e. Macedón*», [qui in reri us ha
bitant] in suam po eslaiem redegerunt et alias gentes, 'anas nunc
etium habent , Anthemuntem , et Grestoniam , et J3isaltiam , et
magnam eorundem Macedonum partem, [qui superius habitant]
vmne vero Macedonia vocatur.
rpt'voi, noU-pHov Kvor¡vate>v. etc] Gryni , paTva-civi-
faa Cyrenaeorum , quae etiain Grynia , foem. singul. et lieut.
plur. dicebatur, scd quinam fuerint hi Cyrenaei, divinandum
nobis relinquit. Strabo erit nobis h»c vice tnagnus Apollo, cuius
verba, sed corruptissima transcripsit epitotnator nosier. Sic
enim ille lib. IS. £лта noMjviov Mvqtvcâov, Tovviov , xaï U-
QOV 'AjtoiXtavoC , %«i fMrviftev aayatov , xaï vlmç nokvttlr¡c Xí'áov
Itvr.ov. i. e. Deindc oppidulum Myrinaeum, Grynium , etfanum
Apollinis , et velus oraculiim , et templum sumptuosum ex albo
lapide. Quaie apud Stephanum pro KvQT¡r>aia>v legendum est
Mvoivaiav. i. e. Myrinaeorum. At Strabo etiaui correctione in-
, A\«c.\ , apud quem pro Mvgivaiov leges Mvoivaiiov; quia, etium
Aldimis codex habet MvQivuíav i. e. Myrinaeorum.
— Aéyítcti xaï ravvuoç ' АлбХХшу ] Grynaeus Apollo et
eiu3 templum et Oraculiim ex albo lapide celebiatur St ru boni
lib. 13. cuius nota praecedenli adduxifnus verba. Poetarum Prin-
eipi Aeneid. lib. 4- v. 345. vocatur Grvnaeus:
Sed nunc Ilaliam magnam Grynaeus Apollo
Ilaliam l.yciae insiere capesserc sortes.
Ad quem locum sic Servias: Clamómeпае , civilas est Asiat , «li
je Hoi alius [Sat. lib. 1. Sat. 7. v. 4-]
——- Dives agebai
Cluxomtnis -•——
luxfa han с nemus est Grynaeum , ubi Apollo colitur. Cuius ne-
ravris meminil Poeta Écloga 6. v. 1%. Obiter notandum Ethnicos
liemora omnia ApolhiR consecrassc. '
215 Паоос, vi¡Ooe (tía tàv £tzoq¿o(bv, etc.] Gyarus, insula
a una Sporadum , quae foem. gen. dicitor. Arteniidoro apud Sira-
boneni lib. 10. Cycladurn insularum una vocatur; in quam ßo-
Dwui iioxioe relegabwit , undc luv. Sat. 1. v. 73. inquit,:
Aude alii/iiid brevibus Gyaris et carcere dignum,
Si vis esse aliquis: probitas laudatur et alget.
Ac ri diceret: si vi» in aliquo esse pretio , committe aliquod fa
cialis, ul in Gyarum relegerie. Meinoratur Tácito Aiuiul. lib. 3.
 ANNOTATIONEN 867
\
с. 68- L- -Piso aqua, et iane, Syllano inter dicendum censet,
ipsumquc in insulam Gyarum relegan dum. l£x eodeni Annul, lib. 4¿
с. SO patet Gyarum et Duiiusaiti ínsulas egcnas aquae esse. Stra-
bo libio supra citato extra Ínsulas Cyeladas cam local, ac asse
nt vicum exiguum esse a piscatoribus liaLilatum, qui ad Caesa-
rcm Augustum unuin ex ipsis niiserunt ad petendum tribuli di—
nimutionem. Pendebant enim с l. drachmas, cum aegre possent
centum solvere, de qua videsis I). Nicolai Antonii amici nustri
inter eruditos de exilio lib. I.e. 16- п. 6. L. Holstenius in suis
in Ortelium Annotationibus non dubitat, quin sit, quae Caloira
vocatur in tabulis Naulicis Batavorum , et sic And. Thevetus in
epere ms. de insulis lib. 4. с 41. ubi figuram eius cxhibct. . r
rvÇavrtç, i&voç Aißvxov, taç »sat 'Ярооитос , etc.] Gyu
zantes, gens Libyca, ex Herodoti lib. 4. apud quem Zygantes,
non Gyzantes, ut inquit noster, appellantur, eius ex libro citato
sunt verba: Tovrmv ai Zvyavteç ï%ovxai, iv tötet (iiU ftft> яоХ-
kùv piíicaai xartyçaÇovrai, noklcS à m nXéov Xéyttat àtjuiovQ-
jove âvâffuç noiittv. MiXrovvrai ô' fov navrsç ovfot, xaï jwöij-»
*Q<puyiovai. Oi êê ffqpt acpOovoi, iïani èv ruîai ovçtet ytvovtat*
I.e. His finitimi [loquitur de Zabecibus) sunt Zygantes , apted
qnos magnam copiant mellis apes conficitint , sed multo plus opi—
fices viri faceré dieuntär; omnes vero minio ~ inßciuntur , ас li
mits vescuntur quorum affatim gignitur its , qui in montibus dt—
gunl. Videsis quae in BvÇavztç annotavinius.
rv&ttov, jro'Atc Aaxtovixr].] Gylheum, vel Gythium,.
utroque enim modo reperitur, fuit urbs Lacónica I.acedaemonio- 215
rum navale, a quorum urbe dlstabat ¿tadiis trigintá, ut apparet Ь
ex Polybii lib. 5. £7iot£Îro zr¡v noçiiav napa róv vctveut&uov
tùv AaxtSaiuovíav , o xaXthat alv Fv9tov, etc. i. e. Iter fm-
ciebai ad I^acedaemoniorum navale, quod quidem. Gythium vo
catur; habet vero partum tutum , ab urbe vero distat trigintá sta->
dia. Memoratur etiam Livio lib. 35. cui Gytheum dicilur.
— Avxqoiqwv.] Versiculus ille Lycophronis eic apud eutn
legitur: \
Aiaaàç cahtußac xàn\ rvdiov nXûxaç.
h. e. Ad geminas fenestras et adGythii tabulas
i. e. ad aequorn , sumpta metaphora a tabularuin planicie ; pro
geminis fenestris gemina promontori» sunt intelligeiida , ut adino-
net Lycophronis .Scholiasta ad versum citatum.
rvíáxti«, ovtcoç ¿xaktixo t) zqç ' IXXvçluç 'AnokXavia*]
liylacia, sic vocabalur lllyriae Apollonia , a Gylace Corinthio,
scilicet Corinthiorum culoniae duce. Quare cxistiino esse hanc
Apolloniam quam l'iinms lib. 4. с. 23- Macedoniae adscribit :

Г N.
 868 THOMAE DE PINEDO

quoniam inquit, quondam Corinlhioruin colonia m fuisse. Eius

sunt verba: yipollonia, quondam Corinthiorum colonia, vu. M.
pass, a mari recedens , cuius infinibus celebre Nymphaeum. Nihil
interest, quod Steplianus cam Jllyriae, Plinius Macedonian attri
buât. Пае eniin regiones non longo altera ab altera distabat.
rv/t vrjeia i. ovo vj/ooi Ttipl ttjv Tvoeijviöa.] Gymnesiae,
duae insulae circa Tyrsenida , i. e. circa шаге Tyrrhenum , quod
Graccis dicilur Tvçaqviç, auetore nostro aueture in Tv¿gr¡vía.
Gymnesiae autem dietae sunt, vel quod aestate eorum incolae
nudi incederent, vel quod Boeotorum aliqui facto naufragio illuc
nudi appulerint, ut referunt Eust. ad Periegetae v. 456. et Iza-
cius ad Lycophronis carmina ab Slephano citala : Baleares etiam
dietae fuerant, quod nomen usus obtinuit naçà то ßakknv. i. е.
lacere, quod eius incolae optimi funditores essent, non quod id
nominis eorum lingua aa>tvSovr¡aai. i. e. fundam-iorquere signi-
216 íicabat, ut inquit noster, et Eust. loco citato; ad íllud videretur
a respexisse Plinius lib. 3. с. 5. qui eas funda bcllicosas vocat, et
Gymnesias dictas a Graecis inquit; Slrabo lib. 3. eas dividil in
maiorem et minorem. Hinc corrupto parum nomine Latino vul
go vocantur Mallorca et Minorca apud Hispanos , quorum Re-
gibus obediunt; lacobus Aragonum rex anno I960 suo regno ad-
iecit, devictis Mauris, qui eas tencbaut, de quibus Mariana de
Bebus Hispuniae lib. 1. c. 16- sic loquitur: Ergo Carthaginenses
in insula Ebuso , urbe ciusdem nominis aedificata , duas alias ad
crlum ínsulas adiverunt ab Iiispaniae liltore sexaginta passuum
' millibus seiunctas , inier se, iriginta : has Graeci quoniam a nu-
dis hominibus incolebaniur , dixere Gymnesias, afundvs, quibus
certissime collimabant , Baleares : et alioqui minorem , Nioiam,
maiorem Columbam Fiorianus dictas ex vintenio ait. Jucolae a
duplici iusularum nomine duplex nomen habebant, Saleares
enim et Gymnetes dicti fuere. Violenter admodum Bocbartus in
sua Cbauaaii lib. 1. c. 35- deducit seu potius trahit eorum ety
mon ex Hebraea lingua , ac si Hebraice diceretur ПТ Ь^З baal
jaroh. i. e. magister vel dominus proiiciendi , ad quod enm mo vit
Slrabo lib. 14. ubi inquit Gymnetas a Pboenicibus Balcaridas
dici, quia exercitationes ßaktaaiSac dicebant, et apud Hebraeos
exercitium lapides funda iaculaiidi erat valde in usu, ut apparet
ex Iudicum c. 20. v. 16. ubi narratur historia illa de septingen-
tis il lis funditoribus ex Gaba , qui funda iaciebant lapidem ad
capillum, rteque aberrabant, quod vntoßoli-лыс intelligendum
est, ut summa artis peri lia in eis fuisse osteiideretur. Quin etiam
David lapidibus et funda instructus gigantem Philistacum pro—
■traviese legitur in Begum historia, sed ideo non evincitur Balea
 ANNOTATIONES. 869

res ïiomen ab Hebraea lingua iiivenisse. Eorum dexteritatem cé

lébrât Liv. lib. 28- с. 37. JVicc qtiisquam alterius units lanium ea
arte, quantum inter alios omnes Baleares excellunt. Florus lib. 3.
с. 8- Tribus quisquefundís praclialur , certos esse, quis miretur
ictus, сит касс sola genti arma sint , et unum ab infantia Stu
dium, çibum puer a maire non accipit, nisi quem ipsa monstranie
percussit. Romani cos subegerunt duce Metello Macedonia Me-
telli filio, unde Balcaricus vocatus fuit, auctore eodem a'nctore
libro capiteque citato: ni ¡m tanta cuniculbruiu copia abunda*
bant, cum aliunde mas et ibemiiia tantum advecti essent , au
ctore Enstatliio ad Periegetae carmen supra citatum , ut popula,
tis messibus famem eis attulisse dicantur, adversus quorum pro-
vi ni uni , nu \ il i uni militare a Divo Augusto petisse constat ex Fun.
lib. 9. С. 55. Cuius legationis quoquc meiiiiiait Strabo lib. 1. Nee
auro, nee argento usos olitn fuisse auctor est Diodorus Siculus
lib. 6. Ne Carneades quidem dubitaverit, una cum auri et ar- ***
genti usu omnis generis scelcra irrepsissc.
— /ívxócpocov.] Aflert epitoinator noster Lycophronis car
mina, quae apud eum legunlur v. 633. in quibus ínsulas Gymne-
sias vocat yotná&ac , sump ta similitudine a pétris, quae Choera—
des Tocantur, quod poico natanti similes appareaut с longinquo
aspicicntibus , barum vero incolas cancro* appellat, quod instar
cancrorittn navigabant iuxtaeius Scholiastae sententiam in tertio
versu. Scapula in 'Лцлссьа pro vtjA.rrov, i. e. descalceatam , le
git ¡'¡Uxot. i- e. stulli. Ex maiore Balearidum fuit Raymmidus
Lulius, quern Baleares tanto prosequuntur honore et veneratio—
ne, ut loco Aristotelis adolescentibus illum exponant, Schola
etiam Barcinone, et Valentiae eius libris explicandis dicata: vi-
ginti amplius volumina sermone patrio de rebus tum divinis, cum
liumanis scripsit. Latinas enim literas nesciebat, quarum seien -
tiam a Christo se ucccpissc dicebat , de quibus varie diseep tat um
est, alii quasi inepta, et noxia culpare, alii quasi coelo delapsa
.laudare, ut plcrumque stolidi et liypocritae id faciunt. Optimo
enim Lucretius cecinit:
Omnia enim stolidi magis admirantur, amantque
Jnversis , quae sub verbis latitantia cernunt,
Veraque consiituunt , quae belle längere possunt
yiureis, et lepido, quae sunt fucata sonore.
Sic enim ille scripsit, ut in teil ig i nedum a doctissirais possit,
quingentos ex cius scriptis errores in Religiouem Chrisliauain
Gregorii Fontificis Maxim i iussu Aveuione anatbematis ignominia
nutatos fuisse auetorcs sunt loan. Mariana de Rebus Hispnniae
lib. 15- с. 4. Nonius iu sua Hispaiiia с. 95. elsi 1). Alfonsus de
Stephanus Vol. IV. Аа
 370 THOMAE DE PINEDO

Zope Ja eius acerrimus defensor in illins vita , quam lingua His

pánica conscripsit, aliter sentiat. Ex eadem etiain insula est
D. Nicolaus Oliverius de Fullona literis ct astrologia eruditus,
qui novum Atlantem ultimae impressionis auspiciis loan. Blaeu
Ницца Hispánica ab homine ignaro ante scriptum augebat, et
corrigebat, at imperfecto opere relicto, niilitiac nomen deditpa-
rum felici exitu in hoc calamitoso bello contra Gallos pro foede-
ratis Belgis; illud enim Iuvenalis ex Sat. 3- v. 164. est certo
certius :
Haud Jacile emergunt , quorum virlulibus obstat
Res augusta domi.
Fvv aiKÓnokic, 7cóhc OotvUav, etc.] Duas huius no-
niinis urbes meinorat, alteram Phoeniciae, alteram Aegypti.
Haec celebralur а Plinio lib. 5- с. 9. a qua Gynaecopolites No
nios, il lius nulla , quod sciain, fit menlio apud alios.
217 J'vqtmv, itôkiç Qiaeakiag, etc] Gyrto, urbs Thcssaliae
, et Perrhaebiae , scilicet rcgionis Perrliaebi , urbis Thcssaliae, cu
ius ipse meminit suo loco. Strabo quoque lib. 9. earn Perrhaebi-
cam urbein vocat: Tavtfjv rt)v foigav itooxtoov fiev toxovv П($-
(/«ip'oi, то jroôç гг] &akaaer¡ ¡xéçoç viu,óu,svoi, xnl ты Hijvtiâ ftl-
3(oi TTJç ¡Kßokr)c aVTov xai Fvptcôvoe nóktag ШфоафИод, etc.
i. е. Нале regionem primo tenuerunt Perrhaebi , partem, quae ad
mare est et Petitum , usque ad ipsius ostia et Gyrtona Perrhaebi-
cam vrbem.
— "Hv "Ourjoog rvQTcívTjv xaktï, etc.] Ilonirriis vocavit
Gyrtona urbem Thcssaliae, de qua nota praecedenti egimus,
Gyrtonen , scilicet II. 2. v. 738.
Oï Й"' Açyiaaav ifyov xai rvQTt¿vr¡v hlaovxo.
Quique Argissam habebant, et Gyrtonem incolebanU
— Ало rvQTiovoç tov Okeyvov aôiktpov, etc.] Gyrtonem
urbem nomen habere inquit a Gyrtoue conditore , Phlegyae fra-
tre, Quare Strabo lib. 9. Gyrtonios eius oppidanos Phlegj/as
quoque vocatos fuisse tradidit a Phlegya Ixionis fratre. Nee ob
stat , quod noster dicat Phlegyam Gyrtonis fratrem , et Strabo
Ixionis; utruiiiqiic enim potuit habere fratrem. Eius appono ex
libro citato verba : Tovç uiv yàa rvçzajviovç Фкеуьад nçôreçov
ixakovv , ¿no <Dktyvov Toù'lÇiavoç àôtkipov. i. e. Quippe Gyr
tonios prius Phlegyae vocabant, a Phlegya Ixionis fratre.
— rO nokirrjç , rvQTtovioç.] Civis urbis Gyrtonis , seu Gyr-
tones dicebatur Gyrtonius , de quo vide notam praecedentem.
rvtyritç, vijeoç /tifrioniag.') Gypseis, insula Aelbiopiae,
Cosmographo lib. 4. с 8- Gythitcs appellatur, quam, inter Ín
sulas Aethiopiae, quae sub Aegypto, numcrat. Cytia , eed perpe
 ANNOTATIONES. 871

ram tlicitur Plinio lib. 6. c. 29. Gypsus iurispêntis, in quam no

centes relujare solebant Romani impcratores, ut an nota vit I). Ni
colaus Antonius de Exilio üb. 1. c. 14. num. 15. et 17. a qu»
p'erperam Aegypti insnla nuncilpatur, scilicet deeepit cum Go-
thofredus in Notis ad lustin. Novell. 22. c. 8- ubi liane insulam, 217
Aegypli insulam vocat ex nosfio auetore, cum nosier non Aegy. Ь
pti, sed ¿elbiopiae insulam dicat esse.
Гау o gr¡ vr¡, %(ùqIov titzaív Kók-¿a>v , etc.] Gogarene, re
gio inter Colches et Ibères orientales. Memoratur Straboni libro
undécimo: Ex x<Zv mcutíiiiévcov èdvàv aTcorifióficvoi jUfpTj- i»
Mt\à<ùv uiv tr¡u tí Kaaniavr¡v xol Oavvlziv , y.al BaaogonéSav,
Jßijctov oí tj]V tí noycopínv TOv Ilnovaägov xal zr¡v KooCnvT¡v,
xorí I'(oyaQT)v7}v , níoav ovaav ton Kvqov. i. e. Ex circumadiacen-
ilbus gentibus abscimlenlcs quasdam parles, e ñledis quidem Ca—
spianam , Phaunilim et Basöropedam ; ex /beribus monlanam re-
gionem Paryadri, et Gorzenen, et Gogarenam. Jam cj liando de
Lac regione nil amplius haberuus dicere, ne locus remaiieat va
cuus, übet liic septa faceré eaque cingere insigni С Taciti por-
ticu ail versus Zoilos et invidos. Scimus enim eos carpore nostrum
H ONO KAR I ü M TUM U LU M, tamquam rem insolentem ne-
que ab alio hue usque factam ; ас eliam irridere illud de integri-
tate vitae nostrae in Iiuias operis dedicatione ingenue prolatum,
tamquam non ininori vanitate , quam audacia dictum. Ad quae
C. Tacitus in vita Agricolae sic respondet: Sed apud priores , ut
agere memoratu digna pronum , magisquc in aperfo: ita celebér
rimas quisque ingenio ad prodendam virtutis memoriam sine gra
tia , aul ambitione , bonae tantum conscientiae pretio ducebatur.
Ac plerique suam ipsi vilam narrare, fiduciam poiius morum,
quam arrogantiam arbitran sunt. Ex omnibus vitiis nullum certe
est peius IN VI DIA; reliqua enim ail cru ut scciiiu nescio quid'
voluptatis, at Invidia nihil nisi aegritudinem et animi dolorem ex
alienis bonis: bona vero mea etsi adeo sunt parva, ut invidiam-
mihi faceré posse non putarim; tarnen fecere. Relinquamus igi—
tor illis tormentum quo maius, ut inquit Venusinus vates,
Siculi non invencre Tyranni,
et ad Alhenas nostras revertamur.

J.
¿laïc, Zr.v&txov ?d~vo¡.] Lege ¿/¿oí, error Typograpbí ra- gis
tionibus referendus; fuere vero populi Scythici Nomades, h. е. a
qui vitam vagam degunt sine domiciliis. Eoruui regio a mari Ca
spio incipiebnt, Ht lerem-monumentis tradit Geograplius ДЬ. 11.
Aa 2
 372 THOMAE DE PINEDO

Tovç Sa ovv Iv ¿çiaxcgà tîenkéovxi trô Káamov nékayoç nagoi—

•/.ovvtaç Nou.aôaç , ¿laaç oí vvv ngoOayoozvovoi- i. e. Eos, qui
ad sinistram intranii Caspium mare accolunt Nomades, Daas,
qui nunc, vacant. Idem auctor eodem libro paulo infra inter
Scytharum gentes meniorat: Ev aoieitoù ôi rovroig uvxmagú—
XEiTttl Ettv&ixà h'&vrj, r.cù x« Nop.u5i.xa, ú.zaaav ixx/.ijnovvtct
Tijv |3óp£iov itkivQav. oí filv oí) Ttkííovg t(ûv Zxvd-âv «зго tfjç Кв-
aniciç (íktkaxxr¡g uo%upsvoi, Aáai ncpcayoQivovxai. Tovç ôi jrooe-
twovç xovxcov acikkov Maaaayétaç , v.cà Euxttç ovo,«.« £ovei. Tovç
S' âkkovg xoivvjç ¡iev £y.v&aç ovouaÇovet, lóíot ó iZç ixuamvç.
"Anavttç ô' ¿g ixvnokv Noixâôiç* i. e. In laeva parte kis npponun-
iur Scythicae génies ac Nomadicae, iolum compltntes boréale
latus; pleriquc Scytharnm a mari Caspio incipientes , Daae ар—
pclianiur: orienti viciniorcs Massagetas et Sacas vocant; reliquos
connu ¡mi nomine Scytbas dieuni , peculiari vero singulos; omnes
veno ut plerumque Nomades sunt, id est vagam degunt ritam.
Loruni quoque ineminit Mantuanus Hoinerus Aeneid. lib. 8.
Euphrates ibat iam mollior undis
Extrcmique hominum Morini , Pihenusque bicornis
Indomitique üaae, et pontem indígnalas Araxts.
Ubi Servius: Daae, Scythiae populi a parte septenirionali iuncti
Persidi. liilein fuere populi. Nam S trabo etiam lib. 7- eos circa
Hyrcaniam local; Herodoto vero hb. 1. с. 125. Аа<л dicuntur,
et eos inter Pcrsarum gentes numerat.
/laüíxai, i'&voç Utgatxóv. rHgoSorog eßSou-n.] Dadicae,
gens Pérsica , ex Herodoti lib, 7. Qui de eis libro ab Stepliauo
citato с. 66. sic loquitur: IJao&oi oí xaï Xogáau,ioi , я ai £оу~
Soi те y.a\ Favôugioi ясЛ daàixai, t»)v avn¡v axtvr¡v ïyovxiç xi\v
ма\ Báxxgioi, aroanvovro. i. e. Parthi vero et Chorasmii et So-
gdi, et Gandarii et Dadicae eamdem in exercitu quam Bactrii
armaturam gerebant. Eosdera una cum üandariis célébrât idem
auctor lib. 3. с. 91. inter Satrapeias Persarum, Nomo séptimo.
A aoóxtoxa, jiQovQiov (ic'ya xr¡s Aoutviaç , etc.] Dado-
certa castellum magnum munitum Ârmeniae, inter Mediaui. No-
218 men compositum a nomine Chaldaico ктр, Cariha, quod in illa
j, lingua significat urbem , ut iam alibi annotavimus, forma Tigra—
nocerta A. e. Tigranis urbs, verum Dadocerta a neiiiiuc, quod
sciam, memoratur.
,Aaiôaka, itôktç xí}¡ 'PóSov, ij %e>oíov, etc.] Daedala,
[neut.'plur.] urbs Bbodi vel regio ex Strabonis lib. 14. cui regio,
non urbs dicitur. Sic enim ille. libro citato: 'Адщ oí x¿ Acdàctkcc
xijç'Poôiaç %a>QÍ0V. Шдад ôi то y.aktivjisi'ov ó'oog Фопч£, x«i
revio xi¡c roôlag- Поохнхол à" 'Ekíovcct vijeoç , ôiêzovau xi¡s
 ANNOTATIONS. 373

'PóSov eraSIoiç Çxcitov tïxaai. ». с Inittum vero Daedala Rho-

tfiae [contineittis] regio ; fimis autem mons nomine Phoenix , et
¡Lie Hhoàiae; ante hune aulem sita est Eltusa insula, aladas с XX.
a Rhode dis/ans.
— "Eari xa\ oqoç tijf Avxluç xù ¿taiSaXa.) Est et nions
Lyciae Dadala. Postquam egit de urbe Bhodiae Daedalis, agit
nunc de monte Lyciae illins urbis cognomine, quod etiam babel
ab eodem Strabone libro nota praecedenti citato: Mizàzoivvv /lai-
SaXct zu zùv PoSimv , oqoç lazï zrjç Avxlaç ofuavvpov avzoïç ¿fat-
iaXa , uq> ov Xapßuvit zt¡v uçyrp> о naçanXovç anctç о Avxtuxoç'
ezaôleov uhv wi> %iXítav ínzaxocíav tïxoot. i. e. Post fíkodio-
rum Daedala, mons Lyciae est eiusdem nominis ac Daedala, a
y no sumit principium totum ¡itus Lyciacum, stadiovum ouidem
t 1.1 I »ccxx.
— 'H ôs JtôXtg , ало ¿tttidáXov zov 'Ixc'çov, ij lv Avr.ía.]
Postqnam niemoravit Daedala urbem Rhodi, et monten) eiusdem
Hominis in Lvcia, célébrât nunc urbem Lyciae Daedala, cuius
meminit Plinius lib. 5- с. 27- etsi eain Cariae adscribit, eadpin
erat tubs. Nam Lycia, Pamphylia et Caria erant regiones finita
inae, ut apparet ex codem Plinio libro capiteque citato, perpo-
ram a pud Ptolemaeum lib. 5. с. 3. ¿âàSôaXa scribitur, men:ora-
tur etiam Livio lib. 37. с. 22. *f
— /¡in zov Nivov reorauov.] Non possum concoquere aquas
liuius fluvii nomine Nini, euius nemo fecit mentioneui. Plole-
macus duos tantuni Lyciae fluvios célébrât libro capiteque nota
praecedenti citatis, nempe Xanthum et Limyrum, netí plures
Cluv. Introduct. Geograpli. lib. 5. с. 19. quibus in Jocis uterque
Lycîam describit. •
— "Eau r.al IvSixyç , r.eîi Kçt'jzrjç a/Ut;.] Daedala , neutro
q noque plur. urbs Indiae inemoratur etiam a Ptolemaeo lib. 7. с. 1.
prope Aornon petram. At Cretae Daedala adeo ignota sunt, ас
iiolus Daedalus, et Cretae Labyrintho et aliis suis operibus.
¿í((ii)'«irif¡, itôXtç'lzaXiaç, etc.] Daedalia , vcl Daedalea, Jig
utroque enim modo dici potest, fuit urbs Italiae a Daedalo, ut a
inquit noster, condita, quae nostri auctoris aetate Julia voca-
baturj buius urbis sub nomine Daedalea non invenitur apud
alios memoria, at sub nomine Iulia tres celcbrantur Italiae ur
bes Cluv. Hal. Antiq. lib. 1. с. 10. et с. 18. et с. 27. Sed nihil
probat veterum auctoruin auetoritate.
AaièuXlôui, àijuoç zijç KtxQoniSoç rpvXrjç.] Daedalidae, ,
populas, id est curia, scu oppidum Cecropidis tribus, cuius ín
colas a Daedalo Athenicusi, qui caedis ex sorore nepolis causa,
quem ob ingenii invidiam iuterfecerat, illuc rugiente . noinen in-
 ST4 THOMAE DE PINEDO

voiiisse tiadit Diod. Siculus lib. 4- Bibliuthecae Hist. Кагцуост)-

ôiiff ôs Kfxl xaxa5ixaa9e\g vnà xùv AceonayixcSv cpôvov, to ¡tiv
jrpwTOV È'çprj'EV sïc ziva Twv xazà xi}v Axtixi]v öt)uav , iv m zovç
xazoïxovvzag ¿л Ixiivov AaiSaliôag jrpoacf/opfvfrtjvai. i. e. Ac-
cusatus vero et condemnalus [Daedalus] caedis ab Areopagitit,
primum qtiidem fhgit ad quandam Atticae curiam , ira qua habi
tantes ab illo Daeclalidas vocari [aiunt.]
A a y. Í a , %o>qcc n\i\oiov Bogvadivovç , etc.] Dacia , regio
ad Borystlienein , cuius incolae Daci , vel Daces ; aevo Suidae
Palzinacitac vocabautur: Aâxtg, niquit ille, oí vvv Uazfyvaxï-
za.i Ityôfitvoi. Nosler auctui- dividit Dacos in Daos et Gctus, quud
ab Strabune \ id dur accepisse. Sic enjui ille lib. "¡. réyovi de xai
aUuç xrjç %ш9а5 pcQiauùg ov/tuh'œv ix nalaiov , TQVÇ uiv yào
Aaxovg mjoaayoQivovai , Toi)ç ôï Птад. Птад (lev, xovg Jtpôç
tov IIovtov xc/.Xtuévovg , »tal ярос zr¡v г<в. Aaxovg ôs, tovç tlç
xàvavzla noàg reçjictviav , xai xàg xov"lazoov nr¡yag , ovç olfiai
Aavovg xakHodai xù jtaíaióv. i. e. Est et alia regionis divisio,
quae ab antiquo perdurât, ut alii Daci, alii Gctae appellentur.
Getae, qui versus Pontum et orientent inclinant. Daci, qui in con-
irarium ad Gcrmaniam et Istri fontes vergunt , quos puto anti—
quitus esse Dauos appellatos. Antiquitus Dacia comprehendebat
provincias, quas nunc Lngariam, Transylvaniam , Valacbiam,
Moldaviam vocant , teste Cluv. Introductione Geograpliiae lib. 4.
с. 18. Qui vero fuerint Decorum Plisti, quos Iosephus Antiquit.
Jib. 18. с. 2. cum Essenis comparât, ingenue fateor me nescire,
sed ex comparatione licet coniieere fuisse inter Dacos quosdain
Ilumines religiosos atque a plebe separa tos, quos Plistos vocat
Iosephus; nulla enini respublica sine religioue, quoquomodo sit,
лес sine iustitia , quae est omnium virtu tum regina , diu potest
persistcre, et sine armis ab aliaium gentium invasione defendí
aùri'ttxûv ion. Sit manlissae loco , Traianum iinperatorem in pro-
vinciae formam Daciam redegisse constructo in Istro eximio pon
te, qui apud scriptures maxime celebratur, de quo .alibi egimus.
— Kai лад ' Axxixolg oí та xtàv olxtxcàv , etc.] Haue de
servis domesticis secLionem, quos Âttici Daos et Gelas vocabant,
a nomine nemjie liarum gentium, noster quoque ex Strabunis
219 lib. 7- traiiscripsit Sic enim ille; 'Aq>' ov xai ласа zoïg'Azzi-
b xoiç bitnó\aOí xà zàv oixêzàv ¿vó^uexa JTiiat xa\ Aavoi. Tovzo
yaq m&ttvcúxcQOV, i¡ ало xtSv Jlxv&íov , ovg xuXovai Aàa/g. Iló¿-
pw yao ixtïvoi 7itpi xt\v Toxaviav xa\ ovx fixog ¿xîiftiv xouiÇe-
Tot avÙQuTtoèa cig n)v Axxixr)v. ' E¡- wv y«p екоц1£(хо , »} toîç
ïûvioiv Ixiivoig üuüji ruin'v ¡xákovv tovï oixîxag, »g ylviôv, xal
£î'Qov, r¡ wig èmxQÎaÇqyoïv èxù o'vofiaci 7it>o(¡tiyÓQívuv , ыс
 ANNOTATIONES. 375
Mivriv?, MlXav, xov Ogiya. Tiß.ov ii, tov ПоуХаум. i-e.
Viae ellam apud Atticos in - usu - fuerunt senorum nomma, be.
iae et Uaui: id enim probabilius est , quam a beythis , quos va
cant Vaas: procul enim Uli circa Hyrcaniam, et non est veroia-
tnile illinç affcrri mancipia in Alticam: ex quibus enim оfere-
bantu r , veteas naiionibus Ulis eiusdem nominis vocabant servos,
KtLydxmei Syrum , vcl nominibus , quae illic errant- in-usu op.
pella bant , ut Murium , vel Midam , Phrjrgem : Tibium vero , Pa-
phlagonem. »'■'• »»■ , .'
¿¡¿Xuiov, n6Xiç4aXuaztaç, etc.] Dalmium , *eu Domi
nium , urbs Dalmatiae inter Illyriam et Italiam. eodem modo de-
soripsit banc regionem Pericgeta v. 95. (
¿ç fiiv lavzi
Jt^iriQtjv хата %tïon qjatlvtrai 'IXXvqiç ala,
JaXuazl-q ô' i<pvniç9tv , ivvuXítov niôov uvSoáy,
£яащ ô' Avaoviav naçtminxuTat рбяегос ItrbumÇ,
IJüvkvttvr¡c , TQiaOyOi matôçotioç ¿u-qjiToltatc,
rvQOr¡vr¡ , £шХу tí xaï 'Aôçiiôi itXtidovoy. h. е.
Intranti quidem
Dextram ad manum apparet Jlfyris terra
Dalmatia vero supra [ultra] Martiorum solum virorum.
«,-v. Ad laevam vero Ausoniorum expandiiur immensus Isth
mus,
Longe porrectus tribus circumfluus amphitritis. ,
Tyrrhena, Sicula, Adriade inundante.
Ad quern locum Eust. aliquanimulta noslri auctoris verba Iran-

_ То i9vi*¿v ôuoiov, q Jakpuvç.) Cum egcrit de urbe

Dalmatiae Ualmio , nunc agit, ut solet de eius gentibbus, ac in-
quit eius gentile esse simile, пешре ipsi Dalmimo , id est Dalmi-
nius a, uni, vel etium Iblmicus et Latino ore Dalniiensis.
_"Iá,ov ôi zùv AuX^atiav, etc.] Haec noatri auctoru
verba pene ipsissima transcripsit Eustathius ut solet ad Periege-
tae Carmina sell olio praecedenti citato. Sic enim ille: Oaoiöi
«<ù toiJs JaXpaziîç 6i ¿xratrnQÎÔoç nouïoQai т^е ^(.ctc «v«6a-
euàv, etc. i. e. Aiunt vero et Dalmaienses singulis ocio annisja-
cere resionis divisionem , etc. '
— 'Anmavèç ôh i»}» nóXiv ¿tXfUviov каХп, etc.] Inquit
Anpianum vocasse Dalmium urbem Dalmatiae Delmmium , et
Quadratom appellassc Dalmium. Verba Appiani Graeca ant.qui-
taa nobis invidit, Latina reliquit in eius de iiell.s Illyncis libro,
et sunt quae sequuntur : Figulus [Marcus Figulus consul] raius cos
inopiné aggredi posse, discurrentes undique ad eius impetum ex

■"
ч
 S76 THOMAE DE PINEDO

220 oppidis ofjfcndens , in fugam vortit, donee ad urhem Deîminium , a

a qua Dalmalarum nomen Ulis indilum, ierga dare compulit. Ergo
liaec Daluiatiae urbs duo liabuit nomina iuxta nostri auctoris sen-
tentiara ex Quadrato cui Dalmion , et ex Appiano , cui Delmi-
nion clicebatur , tertium addit Eustalhius ad Pericget. v. 97. Ai-
%eJç Se xo Fftvoç Ae')'£tcu, ней Ликаитса xat ЛаХцытс Iç ' rj ôi nôXiç
aviûv, ¿laluiov, r¡ ¿¡(¡.{líviov, r¡ ¿Jikuivov. i. e. Duplici modo
vero gens dioilur , et Dalmaiae et Dalmateis. Urbs vero eorum
Dalmion , vel Delminion , vel Dclminum.
— Фко\ 6ï avtoxiç xnl Jakaâruç ] Oppidanoe urbig Dalinii
Dalmaias dici inquit, pag. 219. et Dalmios et Dalmieis , En—
stathiue vero ad Dionysii carmen citatum Dalmateis quoque di-
ctos fuisse tradit. Namque oppidorutn gentilia scriptures pro li~
bitu sibi íingunt.
Аацаахо{ , nóXtg Svçtaç, etc.] Damascus, urbs celebér
rima, QÜm Syriae capul et regia teste cloquentissimo Prophela-
ruin с 7. v. 8- ^чп рс?»т uîîoi риат Q1M шип чз li. е. Nam ca
put Aram. h. e. Syriae Dammcscc , et caput Dammesec est Relsin.
Erat Damascus sita sub monte licrmonc, ex quo dcilucbaut duo
- ilumina Amana et Parpar, quorum Amana mèdiam perfluebat ur-
bem, Parpar, quem Graeci Cluysorrhoa vocabant, extra urbem
aquas dévolvebat , teste Benjamine Thudelensi in suo itinerario,
quorum fît qnoque uientio Keg. lib. 4. с. 5. v. 12- Latina He-
bi aicis rclictis appono : Nonne meliores sunt Amanah et Parpar
fluvii Dammesec omnibus aquis Israelis? annon [si] lavero [nie]
in Ulis, тип dus ero ?
— 17tol zov BacSívr¡v яогацог1.] Circa íluvium Bardinem
locat epitom. nostcr Damascum, quo in nomine adhuc remanent
vestigia Hominis Parpar, de quo nota praeced. egimus.
— Slvàuâedi] öh, Sri dç ïtôv yiyávtmv Aaxag.] Agit nunc
de etymo urbis Damasci, et quae affert, sunt ex Graecorum fer
mento confeeta: eadem pene habet Etymolog, in Jajiaaxàç sed in
• eis aliqua latent antiquitatis scruta. Ascos enim ille gigas corru~
plum nomen est ab illius nomine, qui Thudelensi in suo Itinera
rio dicitur Abcamaz, cuius costain ipse refert vidisso in palalio
quodam Damasci ; quae longitudine spithamas iiovcin , latitudine
duas aequabat; vero propius videtur hoc, quam illud D. D. Gas
paris Ybañez de Scgovin et Peralta , qui nomen illius gigantis de-
ducebat ab illo Sacrarum literarum p3» 43 bene Anac i. e. ßlii
Anac , a quo corruptuin esse contendebal tô 'Aoxàç , quod ma
nu propria upposuit ad marginem Stepliani, quem mihi dono do-
dit, sed ego in nullius iuravi verba magislri. Nee etiam arridet
illud Isidori Originum lib. 15. с 1. Nullo enim nitilur funda
 ANNOTATIONEN 877

monto, nee auctorîtate. Ipse enim sommât quondam Damascum

Abrahami Patriarchae dispensatorem , a quo urbi nornen imposi- аал
tum fuis.se Jnquit; eius conditor iacet in antiquitatis sepulchre, j,
etsi Iosephus antiquit. lib. 1- с 7. circa caloem edisserit, Usen
Anmi filium, cuius Genesecos c. 10. v. 23. fit mentia earn con-
didisse.
— * EnQct%{h¡ /fagftaaxog. . . . "] Locus lacunosus est , nee
suppleri facile poterit nisi manuscripto aliquo códice; at Dar~
mascus etiam pro Damascus dicitur Hebraice Paralipom. lib. 1.
с 18. T. Í. "•••
— 'Onolhrig, Лацабхфос, Hal jj ftSott , etc.]' Civis Da-»
moscenus; et regio et, urbs Damascene. Tulit Damascus aliquant-
mullos viros celebérrimos, inter quos primuni locum te.net Nico~
laus Damascenes , philosophus peripateticus , qui inter alia ecri-
psit historiam xadohxrjv librorum lxxx secundum Sùidam;
exxiv. íuxta Iosephum ; сь secundum Athenaeum lib. 7." ex qui-
bus paucula fragmenta extant. Fuit Herodi Magno lamiliaris, et
Augusto Caesari amicissimus adeo ut placentas quasdam ab eo ad
se missas Nicolaos л оси ret , teste Hesychio Illustri in Nicolaus;
palmarum quodduni genus fuisse tradit Plin. lib. 18. o. 4, l'lut1,
Symposiaccui/ libr. 8. Quaest. 4. ab eo sic denominatum." Fuitetiant
ex bac urbe loa mi es Dauiasceiius cognomento Mansur, ut inquit Sui
das, ovôtvoç itvTiçoç tîùv xar avtov lv xai&tictXa^tpávtov. i. е.
atlelis suae nulli eorum, qui eruditiohe fuere illustrée, see malus.
Quem in coelum usque extollit Suidas, utsüntGraeci genus in glo
rian), suam eflusissimum. Elsi vero Damascenus (inquit Vossius de
Histor. Graecis üb. 2. c. 24.) virjorei egregie eruditus, ac magni
nominis: tarnen in plerisque credulus fuit plus satis. Hoc Osten*
aunt historiae ab eo relatae in sermonibus. Sane agnoscit etiam
liaronius, in multis eius scripfis fidem vacillare et compluribu»
ipsum scaterc mendaeiis. Quod eius indicium Casaubonusßrmat
ecrercitalione xill adversus Baronium Sect, xxxviu. ubi varios,
et spissos errores annotavit. Eliam aliis in scriptis iudicium den—
deres: inier caetera in narratione illa de anima Falconillae preeibus
ß. Thfclae , primae martyris , ab inferorum supplieiis liberatae¡
etsi in genlili errore , et iaololalria , obiisset. Item quod ait , ani—
mam Traiani Imp. similiter poenis infernis exemptam preeibus
Gregorii M. Quorum utrumque legas apud Damascenum oratione
de his, qui inßde migraverurit, etc. Equidem valde credulus sit
oportet , qui crediderit condemnatorum ánimos supplieiis mulie-
bribus ab iuferorum supplieiis liberari. Celebrantur eliam pruna
Damascena ab hac urbe llomaut advehi sólita una Ч:шп Cottanis.
linde luv. Sat S. v. 83. •■

"

Ч
 $7$ THOMAE DE PINEDO

Herum ego non fugîam conchylia, me prior Ule , <„ . .,

Signabit, fultusque thoro meliore recumbet ,
Adveclus Homam , quo pruna et cottana vento.
221 Erant cottana, ut Iiaec obiter armotemus species ficorum parvo-
• гшн, leste Hesychio in Kizxava, sic dicta ab Hebraea voce pop
Caton. i. e. parvus. Unde non illepido lepore Martialis Epigram,,
üb. 13. Epigram. 28- cecinit:
Haectibi, quae torta venerunt condita meniha ,
Si maiorajorent cottana , ficus erat.
Significaba t etiam id nominia apud Cretenses Virginem, auctore
eodem auctore loco citato , quod ab eadem radice diductum est
DJtsp Ketana i. e. parva scilicet puelia. Si plura. de hac anliquis-
eiina urbe et regione scire desideres , leges itinerarium Thude-
leusis. ,
AavSaçiOi, ï&voç ntoï rov Kavxaaov.] Dandarii, gone
circa Caucasum montan ex Hecataei Europa. Inter Maeotarum
gentes numerantur ab Strabone lib. 11. Tùv Maimxäv è síeiv
ctvToí те oí ZívSoí, «al AavSánioi, etc. l. e. De Maeotis sunt
Sindi , Dandariique , et Toreaiae, etc. l'linius etiam lib. 6, с. 7.
inter gentes, quae circa Maeotim locat, cui Dandari dicuntur;
C. Tácito Annalium lib. 12. Dandaridae; quorum quoque civi-
tatem Sota et regionem Dandaricam vocat idem auclor libro ci—
fato с. 16. Sic pulsus hostis , venlumque Soza oppidum Dandarir
C<te, quod desertuma IWiihriditate , ab ambiguos popularium áni
mos obtineri relicto ibi praesidio visum.
A av&aXrjz at,1 i'ûvoç ©oaxtuóv.] Dantbaletae, gens l'hra-
cica ex Theopompi lib. 48. Horum strategia seu praefectura
Danlheletica celebratur Plolemaeo inter Tbraciae regionem iuxta
Mysiam utramque et Acmuiii montem, quos Liv. Denihelelas
vocat lib. 40. с. 44. llai/ue unum iantum moratus diem , quietis
eorum causa, quos habuerat secum , itinere inde simili fugae in
Dentheletas transcurrit, socii erant, sed propter inopiam haud se-
cii.4 quam hostium fines Macedones populati sunt. Loquitur Livius
de Philippu Macedonum rege Persei pâtre, quem cupido ceperat
in verlicem Acini mont is adscendendi, a cuius vértice biduo est
dígressus , a quo non longe locat Dentheletas , qui Pliuio lib. 4.
С. 11. dicuntur Denseletaâ,
Aavovßiov, naktç яео\ ryv 'Páu,t¡v.] Danubium, urbs
circa Homam. Nemo omnium fecit liuius urbis mentionem in tota
Italia, quare puto Lanuvium inteliigere, quam Strabu lib. 5- vo
cat Lavinium et ab Aenra couditam trail it, nomino de íiliae no-
mine imp osito: Фао1 ôh Aivtiàv fittà тог! narçùç 'j4y%ioov, r.«\
%0V naiàos Aoxuviov xuiûgaviu ¡s Aavçivxov , nltjaîov xùv
 ANNOTATIONES. 379
'SIotÎuiv, xa\ rov Tißtoitäc, etc. i.e. Aiunt vero Лспсат cum
paire Anchise, et filio Ascanio Laurentum appulisse, prope Osliam
et Tiberim, et in liltore oi/xxiv stadia supra mare urbem con—
didissc: supervenisse autem Latinum ¿uboriginum regem, qui lo
cum ilium habitnbant , ubi nunc est Roma, socio Aenea и sum
fuisse aduersus ricinos Rutulos, gui Ardeam tenebant (stadia vero
sunt ab Árdea Romam tu.) partaque victoria, Lavinium urbem
Laviniae filiae suae cognominem prope condidisse. At Appian. Je
Belli« Civil, lib. 2. est auctor Dioiiiedem post captuui Ilium pri-
íiiaiu iu Italia urbem Lavinium condidisse : MíxQt pctQvSh>u,<¿v o
Mtitov , ас xní ntol avvùv dnlarov ytvoujvov тог» Поцящоь, èç
TtivnaxQÍoa Aaßovtviov e£r¡ei,í¡v <diou,r¡oi}q>uoiv ¿kóutvov l!; D.iov,
я-pcu'rjji' iv tí} halla nófov uly.ijaai xaí tíaiv ano' P<ó(ir¡i iç avxr¡v
стадии níVTr¡xovTU xaï íxaróv. i. e. Doñee gravi animo ferens
Jtíilo , quod erga se PompehimUnfidus esset-, ad patriam Lavinium
profectus est , quam lYiomedem dicunt post captum llium, pri
mant in Italia urbem condidisse , et sunt a Roma ad earn stadia
cl. lu versione Latina dicitur Aeneas earn condidisse , quod est
contra textum Graecum. Fuit antiquitus Celebris templo, achico 2Î1
Iunonis Sospitae, auctore Livio lib. 8. necnon natalibus Milouis, u
pro quo extat elegantísima illa Ciceronis oratio, ut ex Appiani
verbis allatis apparet. lluic quoque urbi debet natales Imp. Com»
modus, ut prodidit Ael. Lampridius in eius vita. Vulgo nunc
dicitur Civilas Jndovina, teste Leandro Alberto in sua Italia, do
qua videsis quae in Aaßiviov. Nec mireris a nustro scribi ¿¡avov-
[itov pro Aavot'ßiov. Non absiniili enim errore invenitur apud
cum suo loco Boßdvcia pro Bovúvta, Taßtoi pro rußioi et alia
adbuc crassiora , ut ex lectione huius operis patebit. ,
Aavov ßig, ■»/ Aavovaic.] Lege Aavovßioc, щ AavovOtog,
Danubius, vel Danusius auclori nostro dicitur qui alio nomine
Jster. Apud Graecos et Latinos superiori sui parle ut plerunique
Danubius, inferiore vero Ister, teste Strabone, quod non adeo
stricte observatur. Est Germanise fluvius iiotissimus et totiue
Luropae maximus, qui Germanie dicitur die Donaw. Ac si Hispa-
Jilee díceres el Danubio, nomine a pago propter quem parvus ad
buc Huit iiiiposito; eius oliin fontes adeo incerti inter scriptores
liiere, ut et Nili; nec minor de numero eius ostiorum controver
sia, de quibus adbuc liodie inter eos pleno пои coiivenit, quod
magis iJiiruui , cum per nostram fluat Europain in Pontuui Euxi-
num non ultra Garántanles et Indus. Ас пои possum non mirar»
Gcrmanoruin Principum, qui sui cclebcrrími lluvii ixßolag ci.
fontes incertos esse patiuntur, de quibus conculcáis Stuckii Scho
lia in Periplum Arrbiaiù Ponti Euxiui. i :

Г ,
 S80 THOMAE DE PINEDO
i" • ■ — Jlílai Marôctç xeloíitiívoc, etc.] Antiquitus regnator
jste aquarura totius Eurupae vocatus fuit Maioas , id nominis
apud Scylhas sonat idem, ac apud Graecos "Aeioç, i. e. Limb-
ens; propter« quod nihil noxae damnive accepissent, cum eum
saepc traiicereut; ai cum quaedam calamitas eis aliquando trana-¡-
eu'ntibus eum accidisset, mutalo nomine Danusius est vocatus,
quod noinen apud eoe significat qui errandi culpam habet. Ego
eic intelligendum esse existimo hune locum , atque eodem modo
vidctur inLellexisse St^ckius loco nota praecedenti citato. Quare
si per Criticorum naïôag licerct , sic legendus erat: Ilákai Ma-
rôaç xalovptvos, ou iiyttai lç xr)v ' Eíkr¡ví8cc уХыааау Aoioç,
OTiTcoXkâr.tç itiçaiovuevoiovôcv èntnovbnouv , ovutpoqàç èï rotç
£r.v9aiç cmneaover¡c AavovOioç lxkr¡9r], 6 èè rp.mjvEiîiTor», wffjrtp
rov afictQUÏv ¥%fav aklav- Í. e. Antiquitus Matoas vocatus, quod
dicilur secundum Graccam lingua* "Aeioi i. e. Limosos, quod
saepe eum iraiicientes nihil damni passifuissent , quadam vero ca-
lamitate Scvthis contingente Danusius appellatus csi tamquam ha—
bens errandi culpam. At Eust. ad Periegetae v. 301. sic scribit
haue nostri auctoris sectionem etsi sub nomine Slrabonis, quod
puto esse uvr/uovixov арадттща: Q>r¡ol et о avroç yicoyçacpoç
■xal о« о "Iotqoç nox¿ Maxoaç Шуесо , о ¿ff» state "Ekkrp/aç i
"Aaioç. xol on iwkkaxiç ulv oí 2xv9ai 6t avxov ntgaiovaivoi ov-
iivïnaaxav. avuq>oçàç di лоте aixolç еянвпееоьоцс [lege ¿ntjre-
aovar,ç] i¡cur¡vcv9r¡ Aavovaioç, r¡ Aavovßioc, (oOkíQ tov a¡iao-
xciv Ixtívovc ahlctv '¿x<ov. i. e. Inquit vero idem Geographus
quod Isler olim Matons dicebatur, quod est secundum Grae
cos "Aoioç, i. е., Limosus; et quoi saepe Scythae per eumtra-
iicentes nihil passi sunt; calamiiatc vero aliquando contingente,
intcrprctaiusfuit Danusius , vel Danubius , tanquam qui esset in
culpa quod Uli aberrassent. Atque ex his Eustalhii verbis appa-
ret apud Stephanum pro Aotvovßic r¡ Aavovaiç legendum esse
Aavovßioc 17 Aavovaioç. De huius autem fluvii celeberrimi di
vergís nominibus videeis eumdem Stuckium loco citato.
«22 Aaovsç, l'ftvoç xrjç ' Iv&ty.rjç uno Aaovoç. ] Daones, gens
a Indiae. Memorantur Cosmographo lib. 7. с. 2- cui Daonae vo-
cantur, ipse iuxta fluvium cognominem cos local, a quo forsitan
numen habuere , ut et aliae multae gentes, quare illud Stephani
«яо Aaovoç' i. e. aDaonc possumus interpretan a Daone fluvio.
Aaoatya, nôkiç Banrolaç, o>ç Zxoaßav.] Darapsa , urbs
Bactriae ex Strabone, qui libro undécimo et-Bsctriam regionem
describit cturbem Darapsam memorat. Hic eius subiiciam verba:
3Vjs Si Banvoiaç (líorjaiv xiva ttj Agía nccißißkrjxai nçog uqkwv,
xùnokkà à' vkIqxuxui naos ta' nokkr¡ à' taxi nul mx^icpogoç,
 ANNOTATIONEN ЭД1

nXijv D.aíov. Teeovtov ¡s ïoxvectv oí ¿павще'avetç"1'EXlijvtç av-

T»JV Ôltt TÍJV «PiXrjV Ztjç %ti>ÇttÇ, UHSïi XTJÇ Af>iavf¡C ÍKtXQUTOVVy
xai Ttàv ' Ivdàv, ¿¡s <pi¡Giv ' AnoWoStaooc о A6caavTtr¡vuc , y.cil
ji/Uíw l'9vr¡ xaueTQÍtyavTO > ^"jí/Lícovápoc , etc. i. e. Bactriae vero
qunedam parte», Ariae versus septentrionem circumdantur : pie—
racijuc aiilcm versus orientem porriguntur. Ampia est regio, el
omnium-rerum Jcrax praeter oleum, lanía Vero fuit Graecorum^
qui earn abaíienaruni , potcntia ob soli pracstantiam , ut et Aria-
nam obtinuerint, et Indiam, ut ail Apollodorus Adramyilenusi
ac plures quam Alexander gentes subegerint, et maxime Шепап—
¡1er t siquidem is et Hypanim transivit versus ortum et ad Isamum
usque pervenil. TJacc enim partim ipse egit, partim Demetrius
Eutkyaemi ßlius Лadrián orum regis. Non modo autem Pállale—
nem occuparunl. Sed et reliquat orae marilimae , el Tessariosli
quod dicitur , et Sigerlidis regnum. Omnino autem Ule inquit to—
tius Arianae praecipuam partem esse- JBaclrianam, Quin et usque
ad Syros et Phoenices dominium suum proiulerunt. Urbes habue-
runt Bacira (quae et Zariaspa dicilur, eamque jluvius eiusdem no-
minis pcrfluit in Oxum aquas exonérons) Darapsam et alias
plures.
AuQout, 'Ivjtxov 2&V0Ç, etc.] Dardae, Indica gens, etc.
Memorantur Nonno Dionysiac. lib. 26. v. 61. non Straboni lib. 15-
qui eos Derdas vocat, et niagnani gentem esse inquit planiciem
quandam montanam habitantes, sub qua auvifadinae sunt, ex .
quibus formicae vulpibus magnitudine aequales aurum effodiunt,
terrain per h y einem ad ostium accumulantes , ut soient lai рае,
ubi inveniuntur auri ramenta, quae Derdac clam rapiunt; aperte
enim non possunt, prohibentibus huiusmodi foriuicis, quae si
eos comprehenderint, una cum iumentis occidunt, quae secum
ferunt a<I deportanda huiusmodi rameuta. At liaec redolent Grae-;
corum nugamenta ; homines enim armis facile se a feris defen- .
dunt, sed non adeo facile ab. hominibus. Homo enim boni i ni lu- 222
pua est j,
Auqôuvoç, nohç TçcoaSoç, r¡ noóreoov Tevxolc.] Darda-,
nus, urbe Troadis, quae prius Tcucris. Memoratur inter alios
Herodoto lib. 5- с. 107. Scylaci in Tçaaç. Dardanium earn vocat
Lycophro in Cassandra, ad quern locum Ieacius Tzctzes aliam
buiue nominis célébrât supra Illyrios et Macedones. Ulius et pi'o-
montorii Dardanidis meminit S trabo lib. 13- "Ear/ xoívvv atx
"AßvSov %те Aaoôaviç ахда, r¿? uixçm ncóaOev eftviqadyucv , xcil
чц Tcóhg r¡ Jaoôavoç, iii-¿ovaa rrjç AßvSov eßoofi^xovza aiuöiovc,
etc. i. c. Post Abydum igitur est Dardanis Promontorium , cuius
paulo ante feeimus-mentionem , et urbs Dardanus ixx stadiis ab

'

Л
 382 THOMAE DE PINEDO

Aby do disions , inter has Rhodius effiúit amnis, propter quem in

Gherrhoneso est Cynossema [canis-sepulchrumj quod sepulchrum
Jlecubae esse aiunt; sunt qui Rhodium ab Aesepo excipi dicunt,
et sane unus eorum, qui ab Homero memorantur, est hie:
Rhesusque heptaporusque, Caresusque, llhodiusque.
Ipsa Vero Dardanus , urbsprisca, ila contempfui habita fuvtr ut
alii [Uomanorum] Jmperatores Abydum transtulerint, alii inpri~
stinum remigrare locum incolas iusserint , ibi conveneré Cornel.
Sylla Romanus dux et Mithridaies Eupator , ut pacta inirent de
bello pacefiniendo.
— "On ¿tâoSavoç fxtfi *. Ix toxi vea xrje Adrjvâç, etc.] Pro
схоч *videtur legend um txóvltíoac , sed tunc non erat opus al
tero participio ¿ijáfitvog, utiumque enim hoc in loco idem signi-
íicuul. Servius ad ¡Па Virgilii ex lib. 3. Aeneid.
Effigies sacrae divum Phrygüque penates
Quos mecum a Trota, mediisque ex ignibus urbi
Ertuleram.
Iiiqull , Quamvis alio loco alias opiniones secufus diversa dixerit.
Sane hos Déos Dardanum ex Samothracia in Phrygiam , Aeneam
vero in Jlaliam ex Phrygia transtulisse , idem Varro testa tur.
-'— Kai aitoatiUiu tov ¿jáoSavov tic *r¡v Aaiav, etc.] Hoc
in loco pro Asiam intellige Phrygiam, Erat enim Phrygia in qua
Teucrus regnavit in Asia in quam inquit noster niissum fuisse
Dardanum ad Teucrum, ideo Dardanus iste Virgilio Aeneid. lib. 4«
v, 134. dicitur:
Dardanus Iliacae primas pater urbis , et auctor.
—' KcAnaktV coxiot AaoSavoç, x«l ¿facSavlav, etc.] Dar
danus urbera condidit, et regionem quae Tcucris prius vocaba-
Inr, Durdaniam dixit. Quodetiam testatur Euseb. Chronic, lib. 1.
ad' Num. dxxxvih AâoSavoç Нпсв 4ai¡oavíav i. e. Dardanus*
condidit Dardaniam. ■
22$ — Kal daoSáviot, xal JaoSaviôai.] Dardanií, et Dardani-
a che , et de urbe , et de regione , et de eis , qui a Dardano origi-
nem trahunt, dici potest; Homerus II. 2. v. 819-
/laoSavlav avz i¡í»xev ivç naiç Ау%1бао
Dardaniis rursus imperabut bonus filius Anchisae.
Ac quia huiusiuodi l'ormac nomina non solum in ios , sed etiam in
os desinunt , utraque usus est Horneras , priore versu citato, po
steriore U. З. v. 456.
KixXvxi ¡xtv Toàtç xaî dáoSavot ijá' ¡mr.ovQOt.
Audiie me Troes et Dardant et auxiliares.
Virgrl. Aeneid. lib. 4. v. 646-
 ANNOTATIONEN S83

Ensemqut rcclu3.it
Dardanium, Non Bos quaesitum muran in Usus,
Нога D. S. v. 303.
Toto« 61 AagSav(Sr¡c ITçlcifioç pera fxv&ov hint.
HU auiem Dardanides Priamus verbum dixit.
Virg. Aeneid. lib. 1. v. 563«
Cuncti simul ore ß-cmebant
Dardanidae.
/IciQctl, ov * çag tpaaï qigovyiov, etc.] Lege Aaoui , ov
*ol jdâçaç çpaal, etc. Darae, et quod Darás vocant caslcllum
Anastasii civitatis, etc. Quae lacuna suppletur ex Procopio, cuius
verbis et buius Loci lectio et oppidi historia confirmatur. Sic enim
ille Persic, lib. 1. >Avaaxâ<siàç as ßaatlevc nóhv iöii^aro iv %a>QÍtp
AÚoag, l6%voáv Tí vncQ<pv¿c koyov d^iav, avtov ßaadiag Inúvv-
jiov. i., e. Anastasias vero imperator urbem aedificavit in regione
Darás, munitam valde et memorabilem , ipsi Imperatori cognomi-
nem. Etymologici magni auctor in Aaçaç a net or est, nomen ac-
cepisse a Dario, ibi comprebenso ab Alexandre, quod oppidum
postea ab Anastasio conditum, vocatum est Ânasiasii urbs. Aá—
pac лам! то iv га avia у.ис/ы CvXXr¡<pdr¡vai Aaotiov vno AXt^ttv-
ó'jov. vno Si 'Avaaxaaíov xxiadiv, ixXr¡dr¡ Avaaxaaíov nóktc.
i. e. Darás nomen invenit quod in eadem regione ab Alexandra
comprehensus fuerit Darius, ab Anastasio vero conditum, voca
tum fuit Anasiasii urbs. Idem Procopius libro citato earn locat a
Nisibi 95. stadiis distantem.
— 'Sit Eovaao, ZovaaQt¡vóc. ] Lege Xovoa, ¿ovor¡vóc; 225
genus erroris, quod- ex lypographi incuria procedit; ipse enim b
illicit id in exemplum zov Jaca , Jagt¡vóc. Fuit vero Sura, ora-
culum Lyciae, cuius suo loco íiicininit.
— Avvaxai mai Aay<jaioç. ] Lege Aagatog. Nam a Dará,
non potest deduci Darrhaeus, sed Daraeus, vel Darcnus, vel
Daranus.
— EîotdlAafâal Sià ôvo op, fdvoç, etc.] In principie»
buius eeclionis egit de Dora, seu Paris castello, quod 95. stadiis
aberat a Nisibi, am- tore Procopio Persic, lib. 1. supra citato;
nunc agit de Pan-bis per duplicem rr, gente propemare Rubrum,
quos célébrât Ptolemaeus lib. 6. c. 7. inter Arabiae Felicis po
pulos , quae mari Rubro a meridie adiacebat, auctore eodem au-
ctore libro capiteque citato. Ab bac gente deduci potest gentile
Darrhaeus, vel Darrhenus, a qua verosímil с est origincm tra-
here Daras African populos, quos loan. Leo Africae descript. lib. 6.
eclebrat, de quibus vide Aldretum de Africa lib.S. с 14. ■ *

r
 884 TIIOMAE DE PINEDO

¿bqic*t¿víi. "E<sn St xa! t'&voç Aaortai.] Est vero et gens

Daritaci llerodoto lib. 3. c> 91. Actotïtai dicuntur et sub Satra-
peiis Persarum meuwrantur, quorum regio Daiitis inter Mediae
regiones çelebratur a Ptöleniaeo lib. 6. Ci 2i
¿Jc.qOcvlu, nôXiç IvSiKt) , etc.] Darsania, urbs Indica,
in qua in uno die mulieres vestera texunt, ex üionysio .Hassan—
coi mu A. с. Dionysiacorum Jib. 3. cuius affert Carmina multa et
corrupta, quae sine ope alicuius Hippocratis пес restituí sunitatt,
nee resarciri possunt. Еа iinitalus est Nonnus Dionysiacorum
lib. 26. v. 170. el tortean melius et breviüs, cui haec ci vi tas In
dica non Darsania, at iii.ju.il nosier, sed yirsánia dicitur;
OÏ T typv Aoeavlijv iv&dü.ov, rfti yvvoixfç
Eiç p-iav i'iQiyívíiav ¿Эч'цюп Flcdiuöog íaico
0|e/kíc naiáfiyaiv ôkov teksovói ^ittöva.
Quique liabcba.nl Arsaniain ad-óccasum-oene-silam, ubi
mulieres
Jn unam diem consueta Palladis tela
Velocibus manibus lofam absolvunl iunicam.
224 AagOioi, %9voç ©oaxiov.] Darsii, gens Thraciae ex He-
a cataei Europa. Memorantur Appiano de Bellis Illyricis statim in
principio , cui /líiíjiiuL dicuntur , sed fuerunl iidem populi etsi
ipsi dicuntur Darsi) nostro Darsii, quoniam haec íioniinum gen-
tis forma utroque modo dicitur, veíuti Syrii, Syri, Boeotii,
Boeoli, Dardani, Dardanii, et alia, quorum nunc nun venit
mihi in meutern. Nee obstat, quod noster Lane gentem ex, Heca-
taeo adscribat Tbraciae , et Appianus Illyriae assignat. Thracia
eniin et Illyria erant finititnae.
Aaosai, nukic'AonoSixt).] DaSeae , urbs Arcadica ex Pau-
saniae lib. 8. cuius aetate ruinae tanlum extabant, a quo neut.
plur. dicuntur /Inda. Sic enim illc libro citato: Mua 61 èi'o
«rao Tov 'AX<ptwv Gittdiovç , Maxaçécav iailv èotinia, Avrv&tv as
Jç ioUnia â\\a rà Aaacmv етгк doi arâôioi, etc. i. e. Post sta.
dia vero duo ab Alpheo sunt Шасагеогит ruinae ; Inde ad Da-
seorum ruinas alias septem sunt stadia , etc.
A aoKvlio v , nôhç Kaçiag, etc.] Quinqué huius nominis
urbes célébrât auctor noster, de quibus nihil notabile inveniebam,
quod observationibus meis inservire posset.
— 'Ano AaOKvínv tov víov IJtoinvùov.} Dascylium urbem
Cariae inquit nomen habere a Dascylo Periaudae seu Periaudi fi
lio , qui numquam a nie auditus est, notius est Periandri nomen,,
si tibi placet hune loco ¡il le ri us subslilucre, penne licet.
— TetÚQTTj , jtfpl Bi&vvíav-] Quarto loco numerat Dasc}--
lium urbem circa Bilhyniam i. c. iu Bitbyuia, quae Ptolemaeo
 ANNOTATIONS. ' 885

lib. 5. с. 1. dttCY.vkuov dicitur,' ut et Straboni lib. 12. Melae

lib. 1. c. 19. Dascylos, quam trans Ryndacum locat. Fuit vero
llyndacus fluvius ciusdcin Bilhyniae , ut apparet ex Ptolemaeo
libro capiteque chatis. Adliuc bodie Daschylo parum corrupto
nomine dici inquit Niger Geograph, primo Asiae Comment.
— "Eazi ôk xal Ja<SY,vUr7]ç Xífivr}, iy /luGy.vXia.} Pro /tao-
xvlfrrjç lege Jaa/.vlixig , quae erat lacus Phrygiae auctore Stra-
bone lib. 12. '' Tniqxuvzai öl гуд /JaOY.vXiziàog aXXai ôvo Xiuvca
liiyáUa, щ т£ AnoXXaviáxig >j zs Mtlr¡zoizoXízig ' жоод (.ilv oJvrñ
AaaxvXiztöi ¿íckSy.vXiiOv TttiAiç. i. e. Superjacent Dascylitidi aliae
duae pa ludes magnae , Apolloniatis , et Miletopolitis : ad Dascy- 221
litidem Dascylium urbs est. l
— Jivùai[toç, etc.] Lege Ev5r¡¡iog , sic enim vocabatur au-
ctor iste, ut in nostro commentariolo auctorum quos ad testim
vocat noster, annotamus.
— ¿;à zi¡í íi oitp&óyyov уоафогх» zr¡v Xi avXXaßtjv.] Inquit
Eudaemum et Arcadium scribere Dascylium per ei in penúltima
ut et apud Ptolcmaeum et Straboneiu scribitur , ut supra anuo-
tavimus.
/láa-/.Mv, ZtxtXiag jrwo/ov.] Dascon, onis, Siciliae oppi.
dum ex Pbilisto. Memoratur etiam Thucydidi lib. 6. Kai zà iy-
yvç Sêvôga xótyavztg, xal xazeveyxóvxtg inl rr¡v dáXaooav , naaá
ti zàç vavç axavomuct 'ínr¡^av , xal ÍtiI ты ¿láaxavi. i. e. Et pró
jimas arbores caedentes et ad mare deferentes iuxla naves et pro
pter Dasconcm vallum fixerunt.
Jaaaaçlzat, S9vog 'iXXvolag, etc.] Dassaritae, gens Illy-
riae memoratur ex Polybii lib. 8. cuius libri tantum habemus naa-
ixßoiac, in quibus Dassaritaruin nulla lit înentiu ; at lib. 5. Das-
sarelidem regionem célébrât.
— Akyovzui xa\ ¿taaoaor¡vol, xal Aaaaaolrtoi etc.] Das
saritae , gens Illyriae , dicebantur eliam Dassarcni et Dassa-
ritii: ultimo usus e«t Л p pian us de lîellit, Illyricis libro ; Dassare-
tii vero d.icuntur Livio lib. 37. с. 84. Dividenti praedam , capti-
vosque (Juerunt auiem quatuor millia hominum, pecorumque omnia
generis ad viginti millia) nuncius ex Macedonia venit : Eropum
tjucmdam corrupto arcis praesidiiqve praefecto, Lycnidum cepiss'e,
tencre et Dassarcliorum quosdam vicos el Bárdanos eliam concire.
' ¿iâzov,,noXiç &çaxt]g.r HQoSorogn¿H7irr¡.] Datum, urbs Thra-
cjae ex Herodoti 1. 6. Totum Herodoti librum 5. perlegi ut ex coillam
apud Stcplianuiu lacunain adiiiiplerciu, sed spes crédula mefefellit
quia in il lu libro nulla lit Dali uibis Thraciae memoria; at
lib. 9. ex quo illa quae deliciuut verba suppleri non possunt.
Datum vero celebratur apud £xcerpta ex iibri 7. Strabouis linei
Stephahus Vol. IV. В b

Г N
 386 THOMAE DE PINEDO

ulpotc urbs, quae óptimos haberet agros ct naupegia ct nuri me-

talla h. e. locum, ubi naves compinguntur, et auriiodinam: Etaiv
225 ¿I jifpí xov Stqvuovixov xolrtov nóíug x<A cxegai, olov Mvgxivoc,
a 'Agy'úog, ¿dottßioxog, Aáxov. Ото xal aQÍatr¡v é^n ymoav xa\ tv-
xctgnov , «ot vcevnr¡yía, xm jrorffov nírcu.la. Atp ov xorl nctooiuia,
AÚxov aya&ñv, tac xa\ uyadiov aya&íSig. i e. Sunt vero circa
Strymonicum sinum -urbes d aliae , ut Myrcinus, Argilus,
Drahiscus, Datum • quod ei oplimam habet regionem ctfertilem , et
itaupegia , et auri metalla , untie paroemia: Datum bonorum, ut
bonorum glomi. ScYlax in Thracia- auetor est a Callislrato Athe—
niensi eonditam fuisse, quae postea cum a Philippo insfaurata
fuisset, Philippi voçata fuit, et antcquam Datum seu Datús,
utroque erñm med-o dicilur, Crenides cliaiu appellabatur, quoil
%or¡vtti i. e. fontes inibi scaturrrent, ut tcstatur Appianus de
Bcllis Civilibus lib. 4. Oí ai Ф1\тло1, rcókig laxiv , tj Atíxog àvo-
¡laÇtTa nakoi , 'xbi Kor¡ví6tc üxt пор Aaxov ' xçrjvat yac tlai ittgi
rtfi lotpca vttuaxcuvnolltxí' ФСкпттсас ôl шд tvcpvlç ¿л1 &оакад grro-
olov ta%vgtooé Tf, xaï ¿tp êavxov Odinnovç ngaaelntv. "Eoztôi
t¡ noktg ¿ni ).uq>ov niQixQijuvov , xtaavxrj то fiíytdog , ooov ioxl
tov lócpov xo evQog, etc. i. e. Philippi vero, urbs est quae anti-
quitus Datus nominabatur , et adhuc etiam ante Datum Creni
des : xofjvaí enim id est fontes circa cum tumulum scaturiunt.
Philippus autem hunc locum, ut opportunumnatura adversus Thra—
ces munivit et a se ipso Pliilippos appellavit. Silaest urbs in prae-
rupto túmulo, tanta magnitudine , quanta est tumuli laiitudo.
Habet a septentrione saltus , per quos exercitum Cassianum ira—
duxit Rascupolis : versus meridiem est ei próxima palus et marc
post earn : versus orientem fauces Sapaeorum , el Turpilorum : ex
occidente planifies palet usque ad Murcinum et Drabiscum et flu-
vium Stiymonem stadiorum circiler с с VL.fertiUs admodum et amoe-
na, ubi raptam dicunt Proserpinam , cumßorcs legeret. Fuit hace
urbs celebérrima »pugna inter Augustum et Caesaris percussoresj
qua de causa ab Andino vate celebralur Géorgie, lib. 1. v. 490.
Ergo inter sese paribus concurrere tells
Homanns acies iterum vidre Philippi.
Ad quera locum Servius: Philippi civitas est Thessaliae, in que*
primo Caesar et Pompeius , postea Augustus et Brutus cum Cassio
dimicaverunt. Loquitur Servius contra hisloriae veritatem ex Poe-
tae mente, qui poética licentia loquutus est. Campi cnini Pharsa-
lici, ubi Caesar et Pompeius dimicarunt, diversi fcunt a Philippi.
eis, ubi Augustus cum Jlruto pugnavit. Hanc urban alii Thes
saliae, alii Tliraciae, alii Macedoniae adscribunt, erant enim
hae regiones finkimae.
 ANNOTATIONEN 587

Javklç, nohg ФсохИод, ív r¡ та хата TíoÓkvy¡v , etc.]

Daulis, urbs Pliocidis, ubi accidisse aiunt illud Procnes et Phi-_
lumeluê. Fuere istae Pandioni.i. regís Athenicnsium filiac, quas
in aves conversas fuisse l'abulabaiilur , Slrabo lib. 9. 'Ev 5г тп
(itauyalçt pira Atkqtovç юс tiqoç tjjv ш Aavklg jroX/jn'tov , ояоч
Trjçêa tov Qgñxá cpaoi ôvvaorivaca, xal ici лго! Фйоццкуу xoi
J7ço'xvr;v ixù pvdtvovci. i. e. In mediterraneis vero post Delphos
ferme versus orientent Daulis est oppidulum, ubi Tereum Thracem ем
aiunt régnasse , et illud ¿e Philomela et Procne illic accidisse fa-, }¡
bulaniùr. Fabula Terei , Pliilumelae et Procnes ex Mythologie,
si cui placet , disceuda est. Uude Procne Daulias aies vocatur
ab Ovidio Epist. 15. Sapphus ad Phaonem v. 154.
Sola virum non ulta pie moestissima mater,
Concinit Ismarium Daulios aies Ityn.
— "Оиудод.] Hemistichium illud Homericüm legitur D. 2.
v. 520. cuius integra carmina sunt:
Ol Kvnagioaov %/ov , Ilvfravu tí 7ctTQr¡t05ov ,
KçiCGuv те ^u&ci¡v , xal AavkíSu , xal IIavo7ir¡a.
Qui Cyparissum habeoant , Pythonaque petrosam
Crissamque divinam, et Daulida , et Panopea.
Aavkov Si, то Saav , Aáoña ее r¡ nóí.ic , oí S' vaztoov
Aavkl «pair;.] In bis verbis pro AavXl lege ex Strabonis lib. 9.
AavXíav. Sic enim illé Tovvofia Si tov xónov yiyovivái ¿reo lot?
Sáaovg' Savkovç yùo y.aXovoi та Saarj. "0¡ir¡Qog fiiv AavXiSa tî-
ntv, oí о vOrtçov Àavkiav, i. è. nomen locifactum fuisse a deh-
silale: Savkovg enim vacant densitalein, h. e. loca slirpibus con—
sita,- Homerus quidem Daulida dixit, quam posteriores Dauliam.
Sed sicut ex Strabone correximus Stephanum, sic etiam éx Ste-
phano, corrigendus estStrabo, apud quem loco allato pro SavXovç
lege Savka ' Snvkov enim ut scribitur apud nostrum est то ôaav,
quod confirmatur ex Hesychio , qui eodem modo inquit Aavkov,
èaoxi.
— TTavateviaç Si Stxaztp к'яо Nvpq)T]ç AavkiSog.} Pausanias
libro décimo ab Stcphano citato de hac urbe et eius etymologia
sic loquitur: Ilavonéug Si oaov aruàta inrà ¿nl%ti Aavkig. Ot
¡l Ivravdà av&QQTCOi, nkijdog (xiv tiaiv ov nokkol, ¡xiyé&li Si
xal Iç ipi fn SuxifiUTctioi Ocoxlcov. To Si ôvofta ту nóket xt&ij-
vtu Xéyovaiv ало AavkiSog Avftaf^j. Gvyaxiga Si ilvai tov Kr¡-
tptaeov Tt)v AavkiSa, Tuîç Sé loTtv tig^fiivov dg to yoioiov i'vda
i¡ rcóktg axía&t] , naçrixtio avvtxrj SlvSça, xaktïedai Si xà Sa—
oia vnà t<5v nâkai Savha. 'Énl хоьтт Si xal Alsrûkov tov tkäv-
xov tov 'Av&ijSovlov yévewv V7irjv?jv avojiaxtvai Sdvkov. etc. i. e.
A Panopco iiero çirciler stadia septem distal Däulis. Oppidàni in
Bb 2

'
888 THOMAE DE PINEDO

ea numero quidem sunt non muid, magnitudinc vero et jortitudine

adhuc etiam mea delate Phocensium celeberrimi nqmen urbi posilum
fuisse dicunt a Daulide Nympha , Cephissi filia, Ab aliis vero di
ctum est, locum, in quo nrbs condita fuit, habere densas arbores,
vocari vero densa ab antiquis öuvkia ; hac de causa Aeschylum
Glauci Anthedoriii mentutii barbam nominasse ôavkov, i- e. den-
sum etc. In quibus Pausaniae verbis pro önvkia legcndum Savia,
iuxta ralionem, quam nota praecedeuti reddimus. Quin etiam in
versione Latina pro vnr¡vr¡v i. e. barbam legitur monlem maxima
interprets \el Typograplii incuria. Quod admoneo, non tam re-
prehendendi iuterpreteni studio , quam meos errores cxcusandi
causa. Nullus est cnim, qui omnibus lions sapiat.
Aavviov , nóltg Irakiag.] Nemo omnium, quod sciam,
dixit unquam Daunium ítaliae urbem; at Dauni urbs usurpatur
ab Andino vale, iuxta Servii sententiam pro Ardea ad Aeneid.
lib. 10. v. 688.
Et patris aniiquam Dauni defertur ad urbem.
Daunia vero erat italiae regio, quae Lodiè vulgo Italie dicitur Pu
cha piaña, Latinis dicebatur Apulia, cuius racolas Graeci Dau-
nios vocnbant , auctore Strabone lib. 5- О ôi naounXovç ano rijç
J7»x£vW»i/j int'rovç 'Anovkovç, ovç oí "EUtjvfç /lawiovç xa-
Iovgi oxctèicùv loriv oeov vv. i. e. Nayigatio vero secundum lilus
a Piceniina ad Apulos, quo Daunios Graeci vacant, stadiorum
est circiier ce с cl.
— Av%óq>oav.\ LycophroH, cuius carmen affert noster,
non célébrât Daunios tanquam urbem, sed tanquatu regionein.
Sic enim se babent eius carmina ex Alexandra seu Casaudra :
KxLczi is ymçav iv zônoiç BoQCiyovmv
rTn(Q Aazivovç, Javviovç te axiau,evr¡v
IlvQyOVÇ TQUC/.OVXU
Condet vero regionern in tocis Borigonnm
Ultra Latinos , Dauniosquc habitatam
Turres Iriginta
Quarc apud Stcpfaanum pro wffiOpivrçv lege cpxtxsahrjv.
/làtpvi], TtçoâcTtiov írtiatiuÓTatov rrjç ?a>, etc.] Daphne
suburbium celeberrimum orientis Antiocliiae, ideo expresse di
xit tíjs ?ûj 'Avuoxtiaç. Multaé enim fuere Antiocbiae, de quibus
suo loco egimus. Fuit vero Dapliue mediocris vicus, et lucus in
gens et opacus, fontanis aquis iiriguus, in cuius medio erat fanum,
Apollinis ас Dianae, et asylum, quo Anliocbènses aliique fi-
nitimi ad festa celebranda de more conveniebant, teste Strabone
lib. 16. 'TntQXHXM ôh геггаоахома aiaôlovc щ Júa>vt¡, у.агиг/.ía
 ANNOTATIONS. 889

¡.tiróla' fiiya Si xoî avvn]çetpig Skaog, Sia^eófievov nrjyaioiç

vôuciv ' iv fif öw Si aOvkov xipivog, xcà ve<oç Anokkcovog, xcù 'Aazt-
utSog, 'Evxavda Sk navqyvoi&iv e9og 'Avxioytvoi r.a\ xoïç ¿azv-
ytÍToai • xv-лкод SI xov akaovg ¿ySoT¡xavxtt otâSwt. Pcï Se xrjg na-
kteag nkrjaiov Oqovztjç noxapog, etc. i. e. Vlterius-sita est Da
phne slarfiis XL. mediocris habitado ; magnus vero et opacus lu-
cui irrigvusfontanis acjuis , in medio autem est asylum , delubrum,
et templum Apollinis et Dianac • hic conventus-habere est cousue
ludo Antiochensibus et vicinis. Luci ambitus est stadiorum xxc.
Prope urbem fluit Orontes amnis , qui ex Coelesyria initia habens
postea sub terrant demersas , iterum emtrgit: et per Apamiensium
regionem ad Antiochiam procedens in mare Seleuciae proximum 226
defertur. Is cum prius Typhon dicereiur, muíalo nomine ab iîlor Ь
qui in eo pontem fecit, Orontes est appellants, Huius celeberrimi
Aiitiochiae suburbii tabulam babea apud Abr. Ortelium in Theatri
orbis terrarum Parergo tab. xlviii. Adhuc aetate luliani Apo—
statae erat illic oraculum, quod ipse in Misopogone toties inquit
adiisse, ut quoties memoria non tenuerit. sed cum baec Ethni-
corum oracula nihil aliud essent, praeter meras imposturas, ut
inm alibi annota vimus, omnia Principes Chi is lian ¡ sustulerunt, ut
et coruin templa magno Ethnicorum dolore , ut videre est apud
Eunapiam in vita Âedesii, ubi queritur pro Dus qui mente con-
cipiuntur, obtrudi ossa et capita hoiuhiuiii salita. Ex hoc sub
urbio fuit Theon philosophus Stoicus, qui scripsit Socratis apo-
logiam , ut refert Suidas in Slav. In eodem linivit Germánicas
ultimum diem, teste Tacita Ann. lib. 2.
— "Eon я«! akkr¡ nkijalov rit¡knveíov.] Memoratur alia Da
phne prope Pelusium Aegypti oppidum, quod Herodolo lib. 2.
с. 30. dicitur num. plurativo, Daphnae Pelusiae, in quibus et in
Eiephantina urbe tempore Psarametichi regis Aegypti inquit col
locate fuisse adversus Aethiopes ducenta et ocla inillia militum
Aegyptiorum , quibus in locis etiam suo tempore Persarum mili
tes excubabant : Eni Urctu(ir¡tíiov ßaoikicag cpvkaxccl xaxíoxaaav
?vt£ Ekttpttvzivn nôksi noèg Aidioncav, xui iv Aaa¡v>¡així¡ai IIr¡-
kovalr¡oi' ukkri Si ngog Acaßltov tí xai 'Aoavotnv xal iv Maoirj
naèç Афщд akkt]. l'xi Si in iyav xcù. Htçalcov xuxà xavxà ai <pv-
i.ay.ai ïyovai cognai in\ 'Fauurjzíypv r¡aav. Kaiyàf} iv 'Ektcpavxlvy
IJiQCai ¡pqovqIovOI, xcti iv ¿Jútpvijei, i. e. Sub rege Psammeti-
cho fuerunt in praesidiis collocati et in urbe Elephaniina adversus
Aethiopes et Daphnis Pelusiis , alii vero adversus Arabes et Assy-
rios , et alii in urbe Marea adversus Libyam } adhuc vero mea
aetate et Pérsarum praesidia excubabant, quemodmodum sub Psam-
mctiçho ; ctenim in Elephantina [urbe] et Daphnis Ptrsae excu
 890 THOMAE PE PINEDO

bant. Memoratur etiam Antonino in Itiner. cui Daphnus did tur, sed
huiusmodi terminationum (uroyoAijapud scriptores est translative.
.'/«rpi'oiiç, Фшулул) noktç, açasvixàg, etc.] Daphtius,
untis, urbs Phocica, sed iam aetute Strabonis diruta, ut ipse re-
rum monumentis tradit lib. 9. 4a<pvovg èh vvv fiïv катеахакты'
t¡v 61 цохе xijg Фшх1ёод nokig aitxo¡iívr¡ i?;g Evßo'CKtjg &akúaar¡g,
àtainovott E7Cixvr¡¡iiSíovg AoxQovg , etc. i. e. Daphnus vero nunc
quidem eversa est , fuit aulem aliquando Phocidis urbs Euboicum
tangens mare, dividens Epicnemidios Locros.
227 — "Eaxi xol ¿ityvmov xwftij.] Ego reor Stepbanum falsum
a esse et hune vicum esse eumdem, qui seclione praecedeiiti dict-
tur Daphne prope Pelusium , quippe hic in Antonini Ilinex. cuei
llir Daphnus, de quo pag. 26. egimus.
¿/ a x a p i] v о 1 . edvoç 'Aoaßiag ¿rto Naßarov, etc.] Dacha—
renos, getitem Arahiae, nemo, quod sciant, praeter Ptolemaeum
lib. б. с. 7. memprav.it. banc aNabate appellatam fiiisse Nabataeam
inquit noster. Ue JNabataeis vero videsis quae suo loco anno»
tatuus.
— Zriu.aiv.ti <5i то 4a%aQr¡vot aoasvixtôç. ] In his verbis pro
aoatvixàç.i. e.masçuliixclege auotviy.ovçi. e. masculinos. M rus en im
Stephani est Oacharenoruin nomen signiñeare masculos, quod
eliain confirmât Euslathius ad Pericgetae v. 955- nostrum aucto-
rcin ad voraus : О ôè xàv i&vixiôv ¿vayoatpivg, inquit ille , liyci
oxi xai 4a%ctQ7)vol xô towjîtov é'&vo? íxki'¡&r¡, о èexiv agatvixoi.
i. e. Ethnicorum scriptor inquit hanc gentem, scilicet Nabataeos
vocatamfuisse Ûacharcnos, quod est masculini. Nejnpe a ЧЭТ dacar,
quod apud Arabes signiiicat marem , ab Hebraeo n3t zacar, tnu-
tato x in d.
Jemviàg, *.¿¡x<n 0(oettkiaç niçl jiaçiaeav.'] Memoratur
ah auctore, nqstro Dipuias vicus Thessaliae prope Larissam, cui
nomen imposituin inquit ab illa Apollinis fabula; nemo, quod
scia m, huius vici meminit, nisi Philippus Ferr. Alcxandrinus,
çui Daphne dicitur, ubi Daphncn a Phocbo adamatam fuisse in
quit, ad quem fulcicndum, ne sine anctoritate corruat, affert ver-
siculum Ovidii ex eius Metamorphose«»! lib. 1. qui apud hune
poelam legitur libro citato v. 452.
Primus amor Phoebi Daphne Pencia , quem цоп
Sors ignara tulit.
227 Sed pace tanti viri liceat mihi diccre, nihil habere cum Phoebo
b commune vicum, sed Nyuipham, nec ex eo evinci in illo vico
fuisse Daphncm a Phocbo adamatam,.
¿Icioatitg, Sijfiog xijg AtoviiSog tpvkijg.] Dirades, popu-
lus h. e. oppidum Leontidis tribus, cuius ineiuinere IJarpucratio
 ANNOTATION ES. 391

et Suidos; ex lioc oppido célébrât Plutarcbus in Alcibiadc'Phry-

nicbuin ducciii Alcibiadi adversarium, de quo videsis Meurs, de
populis Atticao.
/Jtn>i), Suça xoî néltg optovvрод , etc.] Dire, Promonto
rium et urbs eiusdem nominis prope Actliiopiain ex Strabonis
lib. 15. qui eius incininit lib. 16. non décimo quinto, ut incjuil
uoster; sed est aqiáluct ftvrmovixáv. Eius hic subiiciaui verba: Jlottï
et iïxaa i¿ aztvà tiqoç Tijv Aldioniuv, Atiçrj xaAovfjévrj . xol no—
lípitov ¿uóvvpov avzrj' xazoïxovai ôè ' I%&vo<páyoi. Kai cpctoiv
ivxav9a вщкцу tîvai ¿toúoxoiog roi Alyvnziov , fttjvvovaav h-
qoîç ygáufiaai tijv Staßaoiv avrov- <Paívtxai yào tt;v Albúmina,
%a\ rf¡v Tçtoyioovzixyv nomzog xaxaCxQi%>anivog ovroç, ele. i. е.
Facit vero Promontorium angustias versus Aelhiopiam Uire nomine,
et oppidulum eiusdem nominis; habitant auiem Ichtyophagi.
Et aiunt ibi calumnam esse Sesosirie Aegyptii significantem sacris
litteris transitum ipsius. Hie enim primus videiur Aelhiopiam, et
Troglodyiicam subegisse, etc. Menioratur etiam Ptolcmaeo lib. 4.
с. 7. Mtzà zà ezevà èv ztj Iqv&çù &akáaer) Ar'¡cr¡ nokiç ¿v uxnct.
i. e. Post angustias in rubro mari Dcre urbs in promontorio. Ea-
dem est urbs et quae meinoratur ab Strabone, et quae a Ptole-
inaco celebratur in mari rubro, quippe Aetbiopia in hoc mari ali-
qua elsi pauca oppida babebat. Nee interest, quod opud Stra-
bonem Altor; et apud Ptolemacuiu Ar¡fir¡ scribatur. Hoc enim baud
est insoleus apud scriptores in oppidorum nominibus.
Amikeia, Srjuog xrjg, etc.] Decelea, populus Hippo- 228
llioontidis tribus ex Ilerodoti lib. 9- qui libro ab auctore uoslro a
citato c. 72. memorat Decelura , a quo innuit noster buic populo
namen iiidil util , qui Dioseuris, hoc est Tyndaridis Helenam quae-
reutibue viam ostendit in Aphidnas, ex eo populo célébrât So-
pbanem , qui extrenue se gessit in pugna ad Plalaeas adver-
sus Persas. Hoc oppidum Lacedaemonii initio anni decitninoni belli
Peloponesiaci munierunt, ex quo mulla damna Atbeniensibus fe-
ccrunt, auctore Thucydide lib. 7. 'Hytlxo ¿l "Ayig 6 'Aq%iS¿^ov^
Aaxíoaifíovíav ßaaütvg. Kai nomov ¡liv xrjg %¿Qag xa mgi та
ntöiov ISyaaav , Win« /tïY.lUiav hfiyiÇav, r.cirà noXnç uuioftt-
voi та ¡oyov. 'Aitiiíi Si t¡ Atxéketa axaSíovg fiáUaxa xtjg xa¡v
'A9t}vaiav яоХешд dxoai y.ul í/.ctróv: naaanlrjaiov ai ov noklâ
Ttltov ки\ inl xrjg Boiaxiag. etc. i. e. Dux erat vero Agis Archi-
damifilius Lacedaemoniorum rex. Ac primum quidem regionis
pjaniliem circumiacentem vcslarunt , deinde Decelcam munierunt,
opus inter civitates partili. Abest vero Decelea maxime ab Alhe-
niensium urbe centum elvigintistadiis , similiter vero non multo plus
a Boeotia. ídem teslatur etiam Pausanias ¡n Laconicis : 'EvißaXf

Г
 392 THOMAE DE PINEDO

Si xai lg ir¡v 'Azuxrjv awt^ùg ¿"Aytç orouula, xaï înrttlyies

ípQOVQiov 'A9i¡vaíoig то ¿v AixtXzla. i. e. Intulit vero in Atiicam
continuo Agis bellum , el munivit сa s teilum adversus Alheniensea
quod erat in oppido Decelea. Adeo celebre fuit hoc castellum ut
ab eo Peloponnesiacum bellum a parte ultiini, Decelium dicere-
tur, auetore Harpocratione in AexeXetxèg, apud quem pro Jms-
Xtixog, nescio an scribendum sit AcxtXuaxùg, neene, ut et apud
Strabonem lib. 9-
— 'О бциощд, AtxtXtiivg, то romxov AsxiXtiàdtv, etc.]
Popularis Decelieus, locale AcxtXtiudtv , et /JixtXtifibëv. i. e. ex
Decelea, secundum terminationem nominatîvi. Quare apud He-
rodotutu lib. 9. с. 72- iuxta nostri auctoris scripturam in bis ver-
bis 'A9r¡vaicav Si Xtyitat (vôoxiurjecti £cotpávt¡g ó EvTv%t6eta , i%
Syuov AiY,tXi\9tv. i. e. Ex Athcniensibus vero dicitur eminuisse
Sophancs Eutychidae filius e populo Decelensi; pro AextXrjdív
scribendum est AcxtXtiijdív, ut et popularis AextXeiivç, sed He-
i4)doto, populus AextXlt] , et ille a quo nonien accepit /¡ir.iXoç,
et popularis AsxiXcvg dicilur, utrum recte, neene, tuo rclinquo
arbitrio : pro auctore vero noelro etat Thucydides , cui populus
iete AtxtXtia dicitur, ut apparet ex ejus verbis nota praecedenti
allatis.
Atr.êvTioi, a&vog Ilavvoviag, etc.] Decentii, gens Pan—
noniac memoratur, a nemine quod sciam memórala; Ioseph.
Scalig. in suis ad Euseb. Chronic. Animadvers. N. mmccclxix.
aft'ert hanc nostri auctoris sectionem , sed nibil novi addit.
Atxir\xov, noXiç JtaXlaÇj то Idvixov Aixiijrai.] Decie-
tum , urbein Italiae célébrât, cuius cives diccbantur Dicietae;
Plinio Deceatcs dicunlur, qui eos lib. 3. с 5. inter Ligurum cele-
223 berrimos populos inemorat. Eius sunt verba : Ligurum celeber-
j, rimi ultra Alpes Sallyi, Decèates, Oxubii. Memorantur etiam
Straboni lib. 4. üoXvßiog Si ngoorLd-^ai toïg ôval cpvXoig tcjv Ai'
yvto'v roïg Xtfôeïoi то tî tcÎv O|uj5icov, xaï то tojv Atxrfiröiv. i. e.
Polybius vero addit duabus gentibus Ligurum dictis gentem Ooty-
hiorum et Decettarum, Strabo videtur respexisse verba Polybii
quae in eius Eclogis neçï noießuäv cxxxiv. leguntur: 'H Si
CvyxXr¡xog nv9ofiivt¡ то ytyovóxa , naçaxçijua xovjva tcuv «ни-
%av Koïvtov Otúixwv i^anéaxtiXt fiET« ovváuicoc, noXsur¡aovxct
toíc O£vßlotg , xal Atxirizaiç. i. e. Scnatus vero de Us quae acci—
derant faclus certior extemplo alt erum Cos. Q. Opimium cum exer-
citu proficisci iussit ad bellum cum Orybiis et Decietis gerendum.
Quare cum Polybius, Strabo, ct Plinius Dccietas memorent inter
Ligurum populos , eorum quoque urbs Liguriae, non Italiae, ut
inquit uoster , debet adscribí.
 ANNOTATIONEN 395

¿tifiaría, 'Italia? %(ôça.] Delraatia nostrd, Italiae regio,

quae aliis Dalmatia et verius lllyridis seu lllyrici pars dice tur,'
numen accepit ab urbe Dalminium , seu Delminium, quae no—
stro auctori dicitur Dalmion, de qua suo loco egimus, ac quia
Illyris comprehendebat Dalmatian], et Liburm'ain llistriae con-
terminam, ideo noster earn Italiae regionem vocal; quam sub
Augusto, ut refert Florus lib. 4. с 12. subegerunt Romani, Got-
tbi dein Je vastarunt, postea Sclavonii occuparunt, a quibua
Sclavonia dicebatur. Sclavonios Hungari, Húngaros Turci sub-
iugarunt; Dalmaliae maritimam Oram tcnent Veneli, cxceptis
aliquibus civitatibus. De qua videsis Ptolcmaeum Geagrapbiae
lib. 2. c. 1 7. ('In v . Introduct. Geographiae lib. 4. с 4.
— Oí o(x»'¡TO(ifc, ЛаХратнд xoi /Jalu-arai.] Incolae Dalma—
tiae dicuntur Dalmateis et Dalmaiae, in Dalmion vero înquit
huius urbis cives sic etiam dici, quare Dalmatae et Dalmateis de
regione et de urbe intelligi possunt.
4ikra, nakiç tiqoç tij Svqící , »toi vijaoç Aîyvnxov.] Delta,
orbe propc Syriam ; et insula Aegypti. De Delta Syriae urbe al-
tum est silentium apud scriptores : Delta vero , quod nostro di
citur Aegypti insula, nonicn est adepta a figura lilerae Delta,
quam referebat. Ptolemaeus lib. 4. с. 5. memorat tres huius no-
minis regiones in Aegypto, scilicet magnum et parvuui Delta,
neenon tertium Delta: ex quibus, illam, quae erat propter Ale-
xandriam, lliitius de Bello Alexandrine nobilissimam vocat. Lo
cus est fere regionum illarum nobilissimus , non ita longe ah Ale
xandria, ijui nominalur Delta, quod nomen a similitudine lilerae
cepit. Erat ex clarioribus insulis, quas efïiciebat Nilus, teste
Ammiano lib. 22. с. 36. Chiens autem [loquitur de Nilo] unde di- '<
clurn est , propellitur a paludibus adusque Cataracta.-,- , insulasque
efficit plures : quorum aliquae ita porrectis aquis dicuntur exten-
lae , ut singulas aegre tertio die relinquat. Inter quas duae sunt
clarae, Meroè et Delta, a triquetrae lilerae forma hoc vocabulo
signatius appellata.
JtXtpoi, nôltç in\ toû ITaovaaaov , nçoç rf¡ Ocoxiôi.] Del-
phi, oriïm, urbs in monte Parnasso iuxta Phocidem, umbilicus
terrae Graecis dicta , quod iam alibi annotavimus. Ex nostris
etiam id inquit Liv. lib. 38. с. 47. Etiam Delphos, quondam com
mune humani generis oraculum , umbilicum orbis terrarum , Galli
spoliaverunt , пес ideo P. R. his bellum indi.rit , aut intulii. Ao
si ubicunque terrarum non possit existiman terrae umbilicus, cum
terra sit rotunda ; sed , ut inquit Plinius , fuere Graeci genus in
gloriara suam effusissiiuum, habebat tempi uni, et oraculuin Apol-
linis tota terrarum orbe cclebcrrimuui, douis mullarum gentium,
 394 TIIOMAE DE PliNEDO
et Regum auelum, quod quiuquies aedificatum fuisse refert Pau-
sanias lib. H). cuius actate adbuc extabat; inccnsum fcrtur a
Fhlegyis, a Pyrrho Acliillis iilio, aThracibus, ab exercitu Xer-
xis , a Pisistralidis, a Gallis; aliqui а Phlegya .significante vinirii
huh gcntem incensum fuisse rcferunt, inter quos est Euseb, Chro
nic, lib. 1. quod fulcitur ctiain ex vate Andino Acncid. lib. 6.
v. 618-
Phlcgyasque miserrimus omnes
¿Idmonet , et magna lestatur voce per umbras,
DISCITE IUSTITIAM moniti, et non temnere Divos.
Tantain auctoritafem babuit oliin inter Etbnio.os hoc oraculum,
ut inde adagium diceretur, wg ¿x xçinoôoç. i. e. tamquam e trí
pode, de certis et indubitatis dici solilum. Ex trípode enim Py-
thia furore afilata oracula reddebat, de quo operae pretium est
audire Strab. lib. 9. 4r¡kovai о o'i xt ftijcsavcol ovff xa\ o'ijuot xai
vvvûozai xaxcOxcvaaav , ttç ovç. хал хдт'щаха uvtûdei'xo itaôifpia-
(lévw xaï Hoya xcôv agÍGxcav dr¡inovgyiov , nal o ayrav o TIvQlkoç,
xai то Tikrjdoç xùv [axogovpcvav j¡oí¡Cfic5v. Фио\ ó íivm то fiov-
itïov , avxgov xoïkov хата ßa&ovc, ov рака tvgvaxopov' ¿va-
qpígto&ai o i^ avxov nvivpa lv9ov6iaaxixóv vnêgxtiodai o£ той
oxofiíov xgînoâa v\\nqkàv , íq> ov xf¡v IJvdiav ¿vaßctlvovOav , ôe-
jjo/Mi'i/v то nvivpa, OKO&tSmlíiv ïpptrgâ x¡ xalupexga, ívxtí-
vtiv di xai xavxa tic péxgov noitjxaç wviec vnovgyovvxaç тм íegrS.
Jlgáxrjv èè Q>t]povÓT¡v epaai yívtabaí rivftíuv ' xcy.kyaQai ôi xai
Ttjv ngoiprjxiv ovxto , xai xr¡v nbkiv «яо тог" nvdíeQai. i. e. Osten-
Hunt vero [prias máximo fuisse in honore hoc Dclphicum Oracu
lum] thesauri, quos populi et Uynastae appararunt, in quos conse-
cratac pecuniae fucrunt reposilae , et opera optimorum artificum,
et agon Pythicus , et mullitudo vulgatorum oraculorum. Aiunt
vero ornculam esse antrum cavum profunde ostio non admodum
lato : efferri vero ex eo spiritum enthu.siasiicum , supra orificium
iacere tripodem sublimem , quo conscenso Pythia ubi spiritum ex-
ceperit , oracula— reddit ligala, solutaque oratione, haec autem
poetas quosdamjani administros in metrum redigere. Primant au
tem Phemonocn aiunt fuisse Pyihiam : vocatamque fuisse prophe—
iissam sic , et urbem ano ход nv&éo&ai. i. -e. a percunctando.
1аш tempore Strabonis omnia oracula defeccrant, ut ipse testa,
tur lib. 7- ЕкЫкоть fié лыс xa\ xè uavxeïov xà iv ¿lcùàaivt] xa—
229 &ájiiQ xakka. i. c. Sed et oraculum Uodonaeum defecit, quemad-
h modum et reliqua , de quorum defectu videsis Plularchum in li
belle peculiuii, cui titulum fecit jifpi tùv hlikoinóxav ygr\atr¡-
(u'uii', neenon Cir.eroiiem de Divinatione, quae omnia fuere гае-
rae Ethmcoruu) iijiposlurae, cum homines erant simpliciores,
 ANNOTATIONEN 395

postea cautiores facti non adeo facile credebant. Sybillini ctiam

libri ex eadem farina cran t cqnfecti. Callide enim , qui illa cora-
posuit, pcrfecit, ut quodcunque accidisset, pracdictum viderc-
tur, bominum, et temporum definitione subíala. Adhibuit ctiam
latebram obecuritatis , ut iidem versus alias in aliam rem posse
accommodari viderentur, iuxta Lucretii sententiam lib. 1.
Omnia enim siolidi magis admirantur amantque
Inversis quae sub verbis latiiantia cernunt:
Veraque conslituunt , quae belie iangcrc possunt
Aureis, el lepido quae sunt fucaia sonore.
Dicam mihi mérito diceret ille celeberrimus pbil.osopborum. Ther-
sites, si Helarium, ilhul Delpborum advcrsus ецт scelus hie ион
commémorassent, unde in adagium abiit Alaamiiov alun. i. е.
Aesopeus sanguis , dici solitum de eis, qui ¡uñiste ociñluntur,
Ut Irailit Suidas: a Delphis enim Delphis iniujte occisus fuit. ¡Nie—
scio apud quem legerim citbaram Ncronis Delphi's servaUim fuisse^
cuius suavitate chordarum poterant lenire crudelitatem illam §d-
versus Aesopum.
— "Epyov 'Ayapi'iôovs x«l Tooqowv/ov.] Inquit fanum Dcl-
phicum opus fuisse Agamedis et Trophonii; nempe secundo ae-
dilicatum, quod testatur Strabo, ex quo noster sua eolct tran-
scribere. Sic enim ille lib. 9. Tov èi Sivtiqov Tçvipmviov r.aï
'Ayapi'jSovç i'çyov <paei' tov ¿h vvv Au<fixcvovt¿ xareoxivaaav.
i. e. Secundum Trophonii et Agameàis opus esse aiunl, kodier—'
пит Ampkiclyanes constmxerunt.
— "Eazt jcni Aikcpovaa tov tói»o« npjjvij.] Nemo omnium,
quod sciam , memora t Delpkusam Delpborum fontem. Thelpu-
eqro regionem legitime apud Pausaniam in Arcadicia , ubi cliuni
memoratur Tkelpusa urbs Arcadiue, (|uac epitomatori noslro di-.
citur Delpkusia.
— "Eon %a\ Adcpnvnict , яоЯ(С 'Aottañíac.] Quae epitoma—
tori noslro dicitur Delphusia , civitas Arcadiae, Pausaniae in
Arcadicis vocatur Thelpusa: Mixà ai xijs ' Ektvaivîaç то ítgov,
tal tííknovaav ri¡v nokiv o Aáatov Ttctoíiuoiv ív açtareçà' v.n-
/i/víjv ntv iit\ Xoq>ov (ityaXov , то! jiktiio ôè ¿<p í),uwv ípij/iov. i. c.
Post Eleuiiniae vero templum, et Thelpusam urbem Jjadon praeter-
fiuit a lacva, quae iacet in magno túmulo, sed maiore ex partí
nostra aetate deserta.
Jilrpíviov, cppoi'otov Xímv , юс &ovnv5í5r¡c ¿ySór¡.]
Delphinium, Caslellum Chiorum, h. e. insulae Chii, ex Thucyd,
lib. 8- apud quem haec leguutur; Oí ôè 1л щс Aeoßov'A&r)vaiot
•цощ itaßtßijxouc %t¡v Xiov ту arcaría xcl xoarovvric, тщ yrje *°i
Ouíúeai¡s, Atlq>íviov íií¡ii'¿ov, уш-jíuv ükkiog te i/. yr¡$ xaouoov

'

i
 896 THOMAE DE PINEDO

2S0 xeî Xiulvaç %%ov , xei «Jç ток Xiav îto'Xtojç ov izolv &nt%ov. i. e.
a Athenienses vero T.csbo ad Chium cum [suis] copiis iam appulsi,
et terra et mari potiti Delphinium muniverunt , locum alioqui et
a terra munilum , et portus habrntcm , пес procul a Chiorum ur
be distantem.
A c). >>« i'ior, nôXiç ftla tciSv ntQift,ayr¡xav , etc.] Delthaniî,
urbs una carum , quae erant in conßnio Messcnioruui et Lacedae-
inoiiiuruiii , de qua aliquando inter se decertarunt, ubi erat tem-
plum Dianae Limenitidis, de quo coram Tiberio Lacedaemonio-
ruui et Messeniorum Legati contenderunt, ut apparet ex С. T.
Annalium lib. 4- с. 43- Auditae dehinc Lacedaemoniorum et Mes
seniorum legationes, de iure templi Dianae Limenitidis, quod
suis a maioribus, suaque in terra dicatum, Lacedaemonü firma-
bant annalium memoria, vatumque carminibus. Sed Macedonia
Philippic cum quo bellassent , armis ademptum; ac post G. Çoe-
earis , et M. Anlonii sententia , redditum. Contra Messenii vete—
rem inter Herculis posteros divisionem Peloponnesi protulere , suo-
que régi Dentheliatcm agrum , in quo id delubrum , assisse; то—
nimentaque eius rei sculpta saxis , et aere prisco manere , quod si
vatum , annalium ad testimonia vocentur, plures sibi ac locuple—
iiorcs esse, neque Philippum poientia , sed ex vero sta laisse, idem
regis Antigoni, idem imperatoris Mummii iudicium , sic Milesios
permisso publice arbitrio, postremo Atidium Geminum Praetorem
Achaiae decrevisse. Jta secundum Messenios datum. Tacitus ex
nostro auctore corrigendus est, apud quem scribitur Denthelia—
lern agrum , pro Uelthaniutem agrum.
Aé${ia, холод Aaxavixrjç.] Derrhae, locus Laconicae, ubi
erat Dianae Derrbeatidis fauum , et loci et Dianac incrainit Pau—
sanias, apud quem lib. S. locus Aî{k'jiov , Diana Aiçyiàxiç dici-
tur: Tovzó те ovv то Aaní&aióv iaziv lv т» Tavytiw, %aï ov
nó$(¡a¡ dioúiov, ïv&ce 'AgzêuiSoç ttynkfict Iv inaídoto At^Qiâzièoç,
etc. i. e. Hoc igitur Lapithacum est in Taygeto , пес longe abest
Derrhium , ubi sub dio Dianae Derrhiatidis simulacrum. Qua re
spud Stepbanum pro AeocúziSos, legendum existimo Ai§$tá-
uôoç.
A¿Q(h¡, cpQovQiov 'ioavçiaç, y.ai kiut'¡v] Derbe, castellum
Tsauriae et portus. Strabo lib. 12. idLycaoniae adscribit in latere
Isauriae prope Cappadociaui: iZaof^ov öl xot Pauaíoic noúyuctza,
2S0 y.aï rrß íeavoixo) nooaeyoQivbkvxi üovßkia SeoßMtt), OV ?/fl£Í¿
Ь tîôo(icv' os xaï Tavzav7têza£trPmualoiç, xal та noXkà rav ntt—
çazâv iovuazu Qcíkizo , rà ia\ Ttj dakûzzn. Tijç 6' 'Icavoixijç
ianv iv Ttkivçaiç t) Aioßt), uáliaza rij Калка6ок1а, etc. i. е.
Üxhibucrunt hi [loquitur de pira tie Isauriae] Romanis negotium.
 ANNOTATIONS. 397

et Publie Servillo înde Isaurico appellate, quem nos vidimus. Qui

et haec Romanis subegit, et multas plratarum munitioncs excidit,
quae ad mare erant. In latere Isauriae est Derbe maxime versus
Cappadociam. Memoratur etiam Act. Apost. Xvviàovxcç xtttÉq>v~
yov ils xàç Tiokeig xijç Avxuoviaç AvBxoav , xaï Ai<jßi\v. î. e. 13
videntes confugerunt in urbes Lycaoniae Lystram et Derben. Ex
hac urbe fuisse Timotheum Pauli Aposloli discipulum auctor est
eed sine auctorc Gesuerus in Derbe. ,
— Aiynai 6 lacoç xaï Aégcptia.] Pro Aígrptia legendum
existimo Aioßtia, forma Aya¡ir¡, 'Ауац{ш, de qua in 'Ауации
cgiiiius , nostram coniecturam Confirmant quae eequuntur xaï го
i&vixèv At(jßih)]c.
Atlßlxxat, ídvoc nXr¡ólov xùv ' TpxcrvcSv. Delbiccae, po-
puli prope Uyrcanos. Literaruui ordo clamât scribendum esse
Aeqßixxai : aie etiam vocaiilur a Ptolemaeo lib. 6. с. 10. КсЛ xe»
tixovatv avrfiç rà ¡ih> noèç toj "й|ш потаиы Aegßixxai. i. e. Et
ienent ipsius [Maigianae] quae iuxta Öxutn Derbiccae. Melae
lib. 8. etStraboni lib. Ц. Derbices dieuntur: ' Exîqoiç 6h, urjôêvu
unoxreívtiv xàv Qauagxóvtav xà uiyiora, àU* ¡frgifciv fióvov
цпа xíxvav , vnti/avziœs *оГр Acgßi^i ' xa\ yàç Inl [ttxgoiç ovrot
cqjaxrovm' aißovxai ôh yrjv oí Aigßixtg, etc. i. e> Aliis in more
posit um est neminem eorum, qui maxima commiserunt crimina
occidere, sed iantum cum liberis extra suos términos ablegare ;
contra Derbicibus • hi enim ob levia morte multant. Venerantwr
vero terram Derbices. Dercebii dieuntur Periegetae v. 734.
ayxt ôh MaqSoi
Tçxuviot, TánvQol t iitï ¿é aqiiaiv ¿Axóv ¡Шеи > t
MuqSoç , AEQXlßiaV TE xai игр vsicJv Ttóua BâxXQtoV-
prope vero Mardi
Jfyrcanii, Tapyrique post autem ipsos tractum sinual
Mardus , Dcrcebiorumque et divitum potus Bactrorum.
Si nimia corrigendi libros prurigîne teneris ac apud Periegetam
pro AtQxeßiav volueris legere Atcßtxiwv per me licet; ego enim
haec non multum curo , quia nullum inde schîsma in reinpubli-
cam literariam timeo.
Asoaïot, Qgâxiov a&voç- 'HqoSoxoç Aegaalov?, etc.] Пе- 231
raei, Tbracia gens ; Herodotus Dcrsaeos eos vocat. Nenipe lib. 7. a
с 110. Edvtu ôh &Qr¡Uu)v, ai av xrjs %uçijç 6ôùv inoiêero, то—
eaóV ЛаГто», Kixovsç, Biaxovtç , Sanaioi, Atoouioi, 'Môa-
VOÏ , £axçat. l. e. Gestes vero Tkracum , per quarum regionem
iterfecit [Xerxes] hae sunt, Paeti, Cicones, Bislones, Sapaei,
Dersaei, Edoni , batrae.

r
 THOMAE DE PINEDO

Aêçrav, nólig jítyvQtSv.] Derton, onis, urbs Liguruni

•Craecis, quae Deríona dicitur Latinis, ut et Ptoleniaeo lib. 3.
'С. ï. qui plerumque seqaitur Latinos; Derthon vocatur áb Stra-
Ъопе lib. 5. "JEffn ôi r¡ dtfjdav nôkiç a^iakoyoç xsiuivrj y.azà це-
<¡%v rt/t» Sôôv, trjv ало revovaç slg IJi.ay.(VTtav, ixarioaç Sifyov-
ca axa&iovç v. i. e. Est auiem Dertbon , urbs memorabilis sita
medio inter Genuam , ci Placentiam itincre , ab utraque distans
stadiis с (¡ce. De hac urbe cónsules!« Leandri Lombardiam, ubi
reperies aliquot de hac urbe Graecoruin allumas.
— uJQTiuiScûQOÇ iv innoar¡ rtùv la xr¡v Xakovuivr¡v Aig-
tücve nóhv.) Sunt verba ex Artemidori Epitome undecim Libro-
rum, in quibus pro //¿prouva existimo legendum Aiotava.
Ar¡kiov, noUyyiov Boicûtiaç, etc.] Delium, oppiduluin
Boèotiae in regione Tanagraeorum. Memoratur Pausaniae lib. 9.
"Eau Si Ttjç Tavayoaîaç ira &akáaar¡ KctXovjHfvov Arfkiov, iv Si
Btîrw liai AgriuiSos xol Atjrovg ienv ¿yákuata. i. e. Est verb
Tanagraeae ad mare quod vocatur Delinrtij in eo sunt et'Dianae,
itLatonae signa. Ex nostfïs quoque, id célébrât Li v. lib. 3Í. с. 45.
Plus aliquanto Graecos Romana signa, armaque non ante visa,
¡mimique militum tam prompte succedentium -muro ierruere. Ita-
tjue fuga extemplo in arcem facia est, urbe hostes potiti, et in
arce cum biduum locisemagis; quam armorum fiducia tenuis—
tent; tertio die pacli ipsi praesidium que, ut cum singulis vestí—
tnentis Delium Boeoiiae transveherentur.
-*- 'Ev Taváyoa.] Lege iv Tavaygaltí. 'Tdhagráea ehith rióft
Tanagra vocabatur haec regio , ut anparet ex verbis Pausaniae
sota praecedenti allatis.
-**■ Kai [íqov ' Axúkkmvoc. ] Delium templum Apoll mis,
(quod erat in ipso oppido Boeotiae Delio , de quo supra egimus),
et oppidum laudat Strabo, letnplum, quod esset constructu m ad
exemplar jllius, quod erat in Üclo insula, oppidum, quod ibi
praelio victi Alhenicnses, cum effuse fugerent, delapsum in fuga
ab equo Xenophontem Socrates ¡ihilosopbus, qui amisso equo
pedes pugnabat, in bumeros suos sublatum per multa stadia por-
tàvit. Eius sunt ex lib. 9. verba : Elxu Ar'/kiov to liQou roí ' 4nók-
kmvog ix Aijkov aqiôçvuêvov, Tavayoatwv naki^viov , AvkiSoç
Sil%ov araSiovç roiáxoina' onov a¿xr¡ kèlydêvreç 'A9i¡valqt пдо~
t(on#Sr¡V ïtpvyov , etc. i. e. Deinde Delium tcmplum yfpollinis ad
rius quod in Délo est exemplar conditum , Tanagraeorum oppidu-
lum ab Aulide disions xxx stadiis. Ubi praelio vicfi Alhcnienses
cum effuse fugerent , dàlapsum in fuga ab equo Xenophontem
Grylfi filium iacere videns Sbcrates p/tilosophus , qui amisso equo
pedes pugnabat, in humeros receptum suos per muita stadia por
 ANNOTATIONEN. 8Ö9

tatlt atque eripuit, dum fuga slsterelur. Ex Straborm verbis ар- 231
paret hoc oppidum Boeoliae d))i.inv hçàv , i. e. Delium janum, Ь
vel iemplum vocátum quoque fuisse., sic quoque dicitur Scylaci
iu Bolearía : Kai tariv iv avrij nçùrov itqàv ¿í-i¡liov. i. e. Et est
in ta primum Janum Delium. • ■
Jijioç, vijeoç (lia tcJv Kv*\áf¡mv.] Delus, ínsula, tina
Cycladum , ovx ôidijA-oç Apollinis natalibus , ut est , in fabu>lis , et
templo, neenon mercatu celebérrima , tautaeque auctoritatis re—
ligione inter Ethnicos, ut ne Persae -qu-idem, cum bellum toti
Graeciae, Dus, hoiuinibusqtie indr&issent , et mille naviutn clas-
•sem ad Delum adveherent, quicquam conarentur aut violare, aut
attingere, ut narrât disertissimus rVomttli nepotum Oratione sexi-
ta in Verrem: vocata fuit antiqaíttts, Arteria, Pelasgia, Chla
mydia, Scylhias, '-Orlygià, Lagia, Pyrpile, igné iM primum
reperto, ut tradit Plinhis lib. 4. с. 12. ab Homero Mantuano
Oeorgic. lib. S. Latonià vócatur; ' , ''
Cui non dictus Hylas puér? et Latonia Délos,
Videlicet, quod-in ea Latona enixa filent АроШпеш, et Diaiiain,
ut ad eumdem locum refeit Servius, non licebat in Delo caueia
alere, nee hominis cadaver cremare, vel «epelire, quare Uelii
in Rhenea insula deserta propc Deluin scpulclira habebant , teste
Strabonc lib. 10- Eius etymi variar, redduntur rationes. l'lin. .li
bro eapitcqne citato ex Aristolele inquit, Delum vocatain fuisse,
quod repente apparuerit enata, scilicet naiu\ то ôijlov , sed id
al i is etiam insulis acçidisse legi mus apiid cumdein Plinium lib. 2.
с. 87. tredecim enim ínsulas enatas memorat, inter quas celeber-
rimae Delos et Rhodos fuere ; alii eius etymon deducunt ab ipsius
nomine, quod illic Apollo manifesta oracula , cum alibi obscura
redderct. Utrumque rerum monimentis tradit' Serv. ad AeneicL
lib. 3. v. 76. Delos aulem dicitur , quia diu latuit , et postea ар—
paruil. Nam drjkov Graeci , manifestum dicunt , vel quod vertus
est, quia cum ubique Apollinis responso obscura sint , manifesta
illic dabantur oracula. Delos auiem civitas dicitur, el insula,
Unde Apollo Delius dicebatur, cuius tempi um opus fuisse Ery-
sicbtboriis filii Cecropis, auctor est Euseb. Chronic, lib. 1. Ety
mon vero , quod affert Bochartus Geographiae Sacrae parte 2.
Kb. 1. c. 14. ab Aramca Itngua scilicet ¿no tot» *«Vrn dachala.
i. t.iimor, prorsus violentnm est. Obiter nofamlum non recte
scribi apud eum bm pro nbm; Graecorum enim nominuin etyma
non sunt pctcuda ab externa lingua. Notabile est quod narrât
Plin. lib. 2- c. 103. in hac insula esse fontcm nomine Inopum,
tpii codcin quo Nilus modo, ас paritei- cum eo decrescit auge-

r
 400 THOMAE DE PINEDO

turque ; fides sit penes auctorem. Inopus enim erat íluvius , qui
insulam perfluebat, teste Strabone lib, 10.
— ¿)rjXov exvxktúeavxo , etc.] Versiculus iste, quem iiino-
minalo poela affert, invenitur apud Periegetam v. 526. in quo
inquit Cyclades ínsulas vocatas fuisse, quod Jrjkov Ixvxkcáaavxo.
h. e. Delum circumdederunl. Ab initio duodecim numerabantur,
sed accesserunt pluies, ut teslalur Strabo, qui de Délo et eis
sic loquitur lib. 10. ' H fùv ovv Лцкод iv rccôia xíifteVífv Éjjfi xr¡v
nókiv , xul t¿ leQOV той Axókka>vog xcti то jiíjtwov' vnégxuxctt
282 ál t?js nóktag ogog vii)t}kàv 6 Kvv&og, xai тавр. Потарод ôè
a Stvàfai xr¡v vijaov 'Ivomàç ov fiiyaç, xuï yàg ?; i'r}tfoç (iixoà , etc.
i. e. Dclus igilur in planicie sitam habet urbem et Janum Apolli—
nis, et Letoui». t. e. Latonae • templum. Supra urbem est mons
excelsus atque asper Cynthus; perfluil insulam Inopus fluvius non
magnus , etenim insula est parva etc. Ac paulo infra: "EvSo^óy
ô' inoítjOav avTJjv al niQioixí&tg vrjaoi xakovuevai Kvxkaôtg, ха
та tífiíjv nifinovaai. 6t}¡io6Ía &taçovç те xetï dvaiaç, xai %o-
aovç naçdêvoov , navr¡yvgtic te h avty evváyovaai (iiyakag. Ka-
тооукс utv ovv ôcoSexu kiyovxai, nooaiyivovro 6s xa\ nkflovç, etc.
i. e. Celebrem vero earn fecerunt circumpositae insulae, Cyclade»
•nomine , honoris causa publice mittentes , qui sacra frequentartnt,
et victimas , et choros virginum , et panegyreis in eadem agitantes
magnas. Ab initio xii numerabantur : sed accesserunt plures, etc.
Duodecim insularum Cycladum nomina leguntur apud Eust. ad
Pericgetae versum citatum hoc modo: Cythnos, Paros, Amar
gos . Délos, Teños, los, Seriphos, Myconos, Syros, Siplmos,
Andros , Naxos.
— "H naçà tàç yovàç , r¡ pavxttag.) In bis verbis sine du
bio superabundat illud r¡ pavxeíag. Hic enim agit de Deli etymo.
logia,' quam sic innúit vocatain naçà xog yovâç. h. е. a natalibus
Apollinis ; in ea geniti ; postea vero inquit щ àià гад pavxtictg,
3e quo nota sequenti agemus. Itaquè tôt* ¡lavrEÍag expiing'endum
censeo. Per incuriam eniut irrepsit Vel typographi vel transcri-
bentis.
>L —. *# Sià tàç (lavxtlaç, Si)kov<sa v¡v xà Svasvgtxu.] Nunc,
inquitïnsulam Delum sic vocatam fuisse propter divinatioues ex
quibus iôljkovTO xà âvetVQexa* i. e. manifestaßebant , quae invenr
tu crant difficile ; ultima illa verba liuius sectiouis , scilicet Si¡-
loica ?¡v xà ôvaevçixa, sic legenda esse censeo: ôrjkovaag та
7¡v övotvgsxa. i. e. manifesta -focíenles , quae erani inventu-dif-
ficilia. Vel ex E.ustathio ad Penegetae^y.526. sic sunt corrigen
da: щош xàg lv avx(ui«vxtitte , i£K$vJ6r¡kovxo та SvetvQtxa.
 ANNOTATIONES. 401

Le. VA propter clivinationes in ipsa, ex quibus manifestabantur

invenlu difficilia.
— '' Exaktixo 5s Kvv&og , ele] Agit nunc de diversis insu—
lae Deli nominibus, de quibus egimus nota praecedeiiti , inter
quae ponit quoque Kvv9og , cum hoc fuerit пошел montis ipsius-
insulae supra mbem , ut apparet ex Strabonis verbis supra alia-
lis, a quo etiarn Apollo Cynthius , Diana Cynthia frequenter a
poetis vocantur, quamvis uoster dicat Apollinem Cynthium vo-
cari a Cynllio filio Oceani»
A >i firjTQ ià s, nóktg Qseattklaç, etc.] Demetrias, urbs
Thessaliae. Memoratur Const, Porpliyrogennetae de Them. lib. 2.
Them. 2. Slraboni lib. 9» "Exxiac de Агци)хаюд ó nokiooxtzqg,
húvvuov savxov xt¡v Artin\TQiá&a , fi£T«£t> Nqkíag, xal Пауавыу
1я\ dakaoßri , xàg nkrjOÍov nokíjyag tig avxr¡v evvoixíeag, Nr¡- 232
kiav zs r.al ПауаОад xal OQpêviov' %xi es PiÇovvxa, £r¡máea, Ъ
'Okífava, BolßTjV, ImXxàv , al &i vvv fiai xcSuai xijg Ar¡ar¡xgiá-
Soç. Kai di xaï vavaza&iwv >]v zovto xal ßaoiksiov uixQi nokkov,
roig ßaGiktvOi tcöv MaxsSoviov ,~ etc. i. e. Condidil vero Demetrius
Poliorceta, et a se denominavit Demetriadem, inter Neliam et
Pagasas ad mare, vicinaque oppidula in cam congregans , Ne
liam, Pagasas, Ormenium, Rhizuniem , Sepiadem, Olizonem,
Boebcn , Joleum , quae nunc sunt pagi Demetriadis. Quin etiant
navale fuit et regia longo tempore regibus Macedonum , sub se au
tein habebat Tempe et ambos monies Pclium et Ossam.
— Ало Ar¡arjzyíov ßaaiksvaavzog.] Demetrius Poliorceta
condidil Demetriadem, ut apparet ex Strabonis lib. 9. cuius ver
ba atlulimus nota praecedeiiti , a quo urbi потен.
—'■ Kai xàg vjc¿ to Tlijkiov , etc.] Haec verba vide» tur esse
alicuius auctoris, quem ad testimonium vocabat.
— Atvziga Maxtôoviag.] Secundo loco inemorat auctor no
sier Demetriadem Macedoniae, cum prius Thessaliae Demetria
dem commemorasset; ego puto eanidem fuisse ci vitalem. Quam
alii Thessaliae, alii Macedoniae adscribebant. Macedonia enirti
comprehendebat Thcssalium , ut videre est apud Ptolemaeum
lib. S- c. IS. et ipse Ptol. eliam inter Macedoniae, non inier
Thessaliae urbes cam numeral libro capiteque citato.
— 7'pirtj, TlfQoioog nQog'Aoßijktp.] Tertio loco numerat
Demetriadem Persidis prope Arbcla, quae celebra! ur ab Strabone
Lb. 16. sed cam in Assyria locat: П(с\"Aaßr\ka ôê iaxi xal Ar¡—
(ir¡xoiag nókig. i. e. Circa Arbcla vero est Demetrias urbs. Apud
Stephanum pro 'Acßrjkia lege'Aoßtika, quod est error Typogra
phy ut ego reor. Nosier saepe confundit Persidem cum aliis re-
giouibus vcl ipsi finilimis , vel sub cius imperio.
Stephanus Vol. IV. С С
 40* THOMAE DE PINEDO
Aq цуто iov , голос mal OtaaaXlav, etc.] Demetrium,
locus circa Thessaliam. Mcinoralur Scylaci in .lyaioí. Nec non
i» trabo tu lib. 9- cuius elymologiam deducit ano xijg ¿li]ar¡XQog.
i. e. a Cerere , ac si díceres Cereris- fanuin , qui Pyrasuní quo-
que vocatum fuisse tradit, eius sunt verba : Ta ôt Ji¡u)'¡touiv,
Aí¡ur¡tQog пауке xéutvog, xaï ixáktas lliígaaov , r¡v ¿s nókig cv-
Xifiívoc i¡ llvQueoç iv oval Ozadioiç, i'^ovOa /di'¡ur¡rcog «¿croc,
jcort îfoàv ayiov, SiizovOu 0T)ßcov Ota&iovç cïxoat. i. e. Demelrium
vero , Cereris dixitjanum , et vocavit PyrasUm. Erat autem urb»
commotio porta pmedita Fyrasus duobus stadiis habens Cereris la-
cum et fanum sanctum, distans a Thebis [L'hthiolicis] stadia XX.
Jix noslris cplebratur Livio lib. 28. с. 6. Macedonum praesidium
vonglobntum sub arcis muro s/etit , пес fuga effuse petita, пес
pertiiiatiter praelio iniio. Eos Piator venia a Sulpicio impétrala
in naves imposilos ad Demetrium Phthioiidis cjrpoauit , ipse ad
Alialum sc recepit.
ggg — Пвд\ го Kooxmtov ntSíov xúuevog, etc.] Inquit Dcme-
a triuiu fuisse locuui circu Crocoluin cauipum , iacentem circa Am-
phrysuui; at opus est repurgare Augiae stabulum nulla pacta nier-
cede per Alpheum b. e. per Strabonem. Itaque pro nto'i то Kqo-
xoaxov neôiov lege moi tu Kçoxwv ncâlov. i. e. clrca Crocium
campum, pro neci rov"Aaq>çvaov lege jifpl xov Afißcveov noxu-
■uiv-, i. e. Circa Ambrysum fiuvium: ex Strahonis enim lib. 9. pa-
tet Demetrium h. e. Pyrasum xx stadiis dislasse a Thebis Phlhio-
iicis ad quaruin medilerraueain partem erat Crocius campus ad
unes Othrys montis, per quoin iluebat Anibrysus amnis. Eius hic
subiiciam verba: ' Тпсдхс(vre« èi ïlvgàaov &i,ßw Gtjßuv à' ¿p
■nj utaaya'ia то KqÓy.wv ntSíov Ttçàç Jtaï xaxalriyovxi xtjç"OdQV0St
il ov о Außovaoc ргГ noxapóg. i. e. Infra Thebas xx stadiis ia—
-eet Pyrasus A. r. Demetrium. yid Thebas in mediterraneis est
Crocius campus ad fines Othrys montis: per quem fluit Ambrysus
amnis.
— "Eexi xalnôkig AloUôog.] Memorat quoque Demetrium
Aeolidis, cuius nullarn apud alios inveniebam tneinoriam. Qu aie
cuspicor nostrum auctorem ex uno loco duos fecisse, ut as—
solet
— rO noltxrjç, ArjtiritQitvç.] Civis luiins loci dicebatur De-
metrieus, seu ore Latino Demetriensis , ас quant vis eodem modo
dicebatur gentile urbis Demetriadis, tamen fuere diversa oppida.
Utrumque eru'm célébrât Livius; Demetrium lib. 28- с. 6- cuiue
verba Itabos nota tertia praecedénti. Demcti'iadem vero lib. 27.
С 34. Omisso igùur Achaïco atque Aetolico bello , relictis tamen
duobus millibui et quingeniis omnis generis armatorum , cum A/e>
 f ANBTUTjO'IOtfES'. " 403

nippo *t Polyphonie ducibus ad praesidium sociorum profectus ab

Dymis per ¿ichaiam Boeotiamyuc et Beboeidem deoimis castris
Demctriadem in Thessaliam pei-venit.
Jtlfiôvyaoç, ntçi Xakxndóvtt vrjaoç.'] Demonesus, insula
circa Clialcodonem. Cbalccdo vero fuit urbs ad Pouluui e regio—
neByaantir, auclore nostro auctoro in Xakxijômv. Duas autem
iliius noinhii» ínsulas eel ob rat Hesych. , circa Byzantium, quaruin
altera Chaiçitis, altera Pilyusa dicebatur. Sic euim ille in Лцио-
vfjGioç ytikxoç: dvo fiai яоос та» BvÇavxitp vrjooi. Koivrj fùv Jtj-
fióvr¡aoi kryouivtti , idla àî diakkáxxoveai , i¡ uiv yag Xttkxïtiç, «
Ó£ ilirvovaa. i. e. Duae sunt prope Byzantium insulae , comrnu—
niter quidtm Deinonesi dictar, peculiariter vero différentes , altera
guident Cbalcitis, altera vero Pityusa. Plinio ctiaui Demonesus et
Chalcitis duae insulae in Propohtide racmorantur, quae xaxà ttjv
lut)v ipsissimae fuej'unt. Noster auctor in Xakxr¡owv tncmiirit
Ghalcilidis insulae. Aeiis iliius l)emonesii,*nempe ab insula со-'
gnoiniuc noincii adepti meminit Aristot. in de Mirabilibus: Oí Si
tof %akxàv oijvxxovxiç , olvàfgxiaxaxoi yiyvovxai, xaï oî ßktqxx-
çièctg fir) fyovxtç, çpvovot, nago xaï oí ¿axgoi toi av&ci xov tuk-1
xov xaï xr¡ xîcpuct xr¡ Фоку/ге -¿gurxai ngùç xovg otp&akpovç. i. e.' 233
Qui vero aes effodiunt , viiu - acutissimi fiunt , et qui palpebras Ь
non liabent , ipsis nascuntur, Quapropter medici flore aeris et ci-
nere Phrygio utuntur ad oculos.
—*• " Eyti à ó холод v.vavov u-êxctkkov , etc.] Sunt verba Ari-
stotclis de Mirabilibus maie accepta ab uuctorë nostro. Sic eniiii
apud eum leguntur: "E%ei öl о холод xvavoCv xo uéxakkov, xal
%QvOoxokkr¡c. xavxrjg O t) xakkioxrj tiqoç iqvoÍov tvoiav.u xifir¡V.
Ka\ yag tpáguaxov ¿cp&akucSv laxiv. i. e. Habet vero locus inte
caerulcum metallum et chryíocollae • huius optima tanti acstima—
tur ac aurum. Etenim medicamentum oculorum est. Interpres Lar
tinus ôtç <)ià naoùv díelat a mente Aristotelis. Sic enim ille ver-
tit illa : Ubi cacruleum metallum reperitur , et Chrysocolla ad au-
ri venas pulcherrima , oculisque medicandis cum primis utilis.
Alíenos errores non adinoneo lectorem reprebendendi gratia, sed
ut »ciat neminem esse j qui omnibus lioris sapîat, atque Ut ad-
versus mees dementem Aristarchum se gerat; obiter notabit per-
регат apud Aristotelem scribi sJr¡uóvijaoc r¡ Kao-¿>¡doi'ítav vijoog
pro /1tt¡ióvi¡oog r¡ Xaky.ijôovioov , et ex Aristotelis verbis corri-
get auctoris noslri corrupta et praepostera. Ex illís enim lucent
lucrantur, neinpe pro y.vavov legat xvctvovv, pro ^ovaoy.ókkov
vero iQvooxókkr¡c , reliqua ut apud Arístotclem sunt legenda.
— 'O vqoíantjc, dt¡[toi>i¡etoc.] Ineularie, Ikiimmsiiis.
liiuc cliaiu Hesychio dicitur /li¡u.ovi¡aiog yjakxoç, i, e. üemone*
Ce 2
 404 THOMAE DE PINEDO
siunt ае.ч, cuius meminit Aristot. de Mirabilibus. Eius paulo su
pra attulimus verba.
¿jijpoç, nao' Adrjvalnç v Jtw'fnj , etc.] Demos, apud
Athenienses vicus , vel multitudinis collcclio. Tota Attica in hu-
iusmodi vicos scu pagos fuit divisa. Quare tolics boc noiniuis
apud auctovem nostrum invenitur, quod etiam lato modo oppi
dum solet dici a [.atims intcrpretrbu*. Id iirmatur Ciceronis au-
ctoritate ex eius lib. 7. Epist. ad Atticum Epist. 3- Qaod si dij—
uovç oppida valumus ease , lam est oppidum Sunium-, quam Pi—
raeeus. lleliqua nostri auctoris illius Hominis inturpretainenta
sunt itimis Kuhlilin ; in omnibus ab eo allatis inris sensus optime
explican potest ex sola populi signiGcatione. Аг'цюд enim Latine
redditur popului.
— zbjuw ivi Tçacav-. ] Est hemistichium Iloinericuui ex
Odyss. 13. v.'266.
— Eùvijv T alSofifvr,v, etc] Est vêrsiculus Honicricus;
invenitur Odyss. It), v. 75. apud quem sic degiturc
Evvijv t aiSofifvrj noaioç àijuoio xc tpijuw.
Quare apud Stephanuin pro cti5ouévr¡v leg« al5ouívi¡ , pro <pr¡ui]v
vero lege qprçfuv.
— títoc ö' ыс исто $r¡ua ] Est heniislichium Hemerium. Ie-
gitur H. 5. v. 78.
234 — Ka\ то näv * ¡Hg Iv titnevßi.] Ex his verbis asteriscus
a il lo est delendus. Nihil eniin deficit, pro iv 'Imiivai. i. e. in
Equitibus, lege iv 2*<pr¡'í\ . i. e. in Vespis. In hac enitu Aristopha-
nis fabula legitur vêrsiculus lile subsequens v. 39.
*— Äwt avv&tza* ariur¡kári)c. Aia^vkog '/KEtijtfiv.] In bis
verbis pro &rRLr¡l-áxr¡<; lege ¿jjfujÀnroç, pro rJx£n/04v vero lege 'ixt-
rlaiv. Sic eiiim legitur vêrsiculus ill«. Aescbyli fabula citata
v. 620.
"Atiuov flvai |0v (pvyrj Sr¡fir¡l¿tai.
■*- ' Ayiatoyâvriç ' fantvoiv.] Vêrsiculus ille, quem ex Ari-
etôpbanis Eqtiitibus citât invenitur apud «um eodem modo v. 102-
A r¡go va aï о t, Ifrvoç IIsQaiY.óv. HqÔôotoç a.) Derusaei,
gens Pérsica. Ex Herodoli lib. 1. citât noster verba Hcrodoti tam
maie accepta ut si Flcrodotus ano DVa i. e. de cum Ttrortuis , ut
loquuntur Hebraeorum naiôfç, resurgeret, ea non agnosceret,
verba ex eius libro citato с 12-5- sunt: "Akkoi di IJéçoat, liai oï-
<5î , ]Iav¡}i'¡i.c40í, /Itjúrivatcñoi , Fiofiávioi' ovToi [tlv navxtt apa-
Ttjpf'ç liai, oí 61 ükkoi, vouáScg, Aóoi, Mâçôoi, ^оогпхо«,
¿ayaÇTloi. i. e. Alii vero Persae hi sunt, Panlhclaei , Derusiaei,
Grrmanii: hi quidem omnes aratores sunt, alii vero nomades,
Daï, Mardi, Dropici, Sagartii. Quare apud Stepbanuin nu
 ANNOTATIONEN 405

mina trium ilLirum Persidis gentium sunt legenda, ut ecrfbuntur

apud Herodotum»
jila, nôXiç 0esaaXiaç etc.] Navem buius nominis urbes 234
mcruoiat nostcr auctor, quas apud scriptores itivenire, quamvis Ь
eas Antisthcnis seu Diogenis lucerna quaesieris, ùàvvawv esse
existimo.
— Ela'i xel д vijaoi Alai Xiyôyitvai.} Sunt etiam quatuor in.
Milac Dine dichte. Harum prima numeratur Л'а.гол , quae eliam
Strongyle , Dionysias , Sicilia minor , et Cnllipolis vocata fuit,
auctore Гlinio lib. 4. Ç. 12. de. qua. videsis quae suo luco anno-
tamus.
— Ttzáaxri, xctr« Kvaaaov Ксутус.] Quar|o loço nume
ral lliain iusulam iuxta Cuossum Cretae: cuius meminit S(rabo
lib. 10, "Eßxi es ftaxQct r¡ &r¡Q<¡t ôitixoalav ovaa xyv ntgificrpov •
araôlav xu(ilvr¡ ôè хата Aí«v vrjaov tijv tcqoç 'HçaxXtta то?
Kvtoooiça, etc. i. e. Est vero Thera longa ambiiu sta.diorum ce.
iacens iuxia Diam insulam, quae est ad HeracUum Cnossiumt
aLcsl a Creta ad stadia lxx,
. — "OSfv y.a\ Ji¿5;c 'Adyvai.] Gentile tamurbium, quam,
insularum, Diadum masculin um est Dieus seu Dieusis , foem. Dias.
Unde inquit nostcr Diades Alhenae dictae fuerunt , nempe nrbs
ЕиЬцеде Atbenicnsium colonia , teste Geograpbo lib. 10. quam
epitomator nosler, cum de Athents egit , inier liuius nominis ur
bes sexto luco numeral, ubi ci us ношен a Diante, a quo conditam
fuisse inquit, perperam deducit. Sic eniin Atbeuae Dianiides vo-
candae erantj non Diades; melius nunc a Dia Euboeae quaque
urbe Diadum ALhcuaruiu eiusdem Euboeae urbis ношен de—
flectit.
A i«ßrtxait ytjaot wfp) £vfit]v.] Diabetae, insulae circa 235
Symen. Sjme vero fuit urbs. Carica, de qua suo loco ageinus a
evv'&eu. quatuor Diabctas memovat Ph'uius lib. 5- c. 31.
/tiafir¡zi¡, vi¡aoc Svouir.azéQci 2aQ$ovç, etc.] DwbeteA
insula occidentalior quam Sardinia et Corsica. Mcmoratur Cos~
înograpbo lib. 3. с. 3« cui Diabate dicilur,
A iaSô%ov noXiç 77foejjtt} , ou пв$$то x etc.] Haeç verba-«ic
«unt legenda : Aia&oypinoXiç, nchç Tlínisixy , etc, i. e. Dia Jocho-
polis, urbs Pérsica. Sicut raßxtoinoXig , nóXig, rvvaixónoXig,
ítóXig ct alia plurima buiusmodi, quae apud auctorcui nostrum
inveniuntur; at vero de Diadochopoli urbe Pérsica non longe a
Ctesipbonte altum apud alios est silentiuin; omnes urbes quae
»unt extra Persidem , quas noster Pérsicas vocat, inteilige fuisse
ditiouis Persarum , quod alibi ¡am mouuiuius.
 406 ÏHOMAE DE PINEDO

Ai ú ж of i a, q>vli) xrjç 'Arxixt'iç.] Diacria, tribut Atticae.

Populares diccbantur /itctvoiu; , ergo Aiaxçia quoque tribus vo-
raitda osl, quae Aiax<t\ç diciliir lui. Polluci lib. 8. c. 9. Aiaxgia
того Hrsycbio est locus Atticae et regio, quae ducebat a monto
Parnethc ad Brauronein. Miror banc Atticae tribuin eu'ugisse cru-
dilissiniurn viruin loan. Meurs, in suo de populis Atticae libello.
/lí'/ijíini, ffrvoe Qoáxtov.] Digeii, gens Tbraciac. Memo-
ratur Plinio lib. 4. с. Ц. inter Tbraciae gentes, quae laevo la
tere Stryuioueiu accolebant.
A ièv pu, ovôeriçcoç, тотос xai uavrtlov MiXtfrov . etc.]
Didynia, neut. plur, locus et oraculum Mileti lovi et Apollitii
e.-icruin. Hoc oraculum Brancbidarum prius fuisse vocatum le-
Statur Plin. lib. 5- с. 29. Ionia , ab Tasio sinu incipient numero—
siore ambitu litorum flectitur. In ea primus sinus Hasilicus , Po—
sideum promoniorium et oppidum , oraculum Sranchidarum ар—
pella i inn , nunc Didymaei Apollinis a litore sladiorum viginti. Et
inde centum octoginta Miletus Joniac caput. A Xerxc boc oracu
lum incensuiu incumrat Strabo lib. 14. Mtrà it то TioatíSiov то
Mikrtciov , Í|j)s leu то fuivttïov roù AlÔV/lêaÇ 'AnOkktOVOC то £V
Bijcty/inaiç, uvaßavzi ôoov ¿xrcoxaiiexa araôiovç' ivtnot¡adr¡ й'
vno Zíoiov , xtt&c>TciQ xaï akXu Itou nki)v toù iv Etpiaat • of ós
Bçayyiîiai tovç 9r¡(SaVQ0vc toi Otov naçrtSôvTfç тс» Л/рвт/ a>iv —
yovri , ovvanfiQav , etc. i. e. Post Posideum [b. e. Neptunium]
235 ЛМг.«'и7п deinceps est oraculum Didymei Apollinie, quod in Branr-
j, chidis sursum versus circiler xiix stadia. Jncensum est a Xera~et
al et alia omnia templa , praeter Ephcsium. Branchidne vero cunt
Jitgienti Persae thesnitros dei ttadidist'nt, una abieruiit , ne pot-
nas darent sacrilegii et prodilinnis. Ex eodem auetore codeiu lo
co constat Milcsios postea inibi tcinplum consli uxissc omnium
maximum, quod ob magnitudinein sine culmine uiausit. Nam
ambitus delubii qmplitudinem pagi aequabat.
— Elal xol xçijvai, dal xol &saaakiaçj] Haec sie existimo
legenda; Eioí na\xci¡vui OtaaaUag,
— F! r,l seed ô i/o vr¡cti 5i« nooç xt¡ Sí; oro.] Haruni insularum
uiillam inveniebum apud alios incuioriam. Ab. Orlclius in su«u
Tbesauro Geograpbico in Didyma pro noog ttj £vq(u videlur le—
gisse Tiyiij xjj ¿V.iîpiu. EtSyrus, et Scyrus fuere iiisiilac, de qui-
bus suo locu agit nostcr auetor.
Aiöviiq, fila toîv Aiokov vijaeov rico tov, etc.] Didyme,
una АсоЦ insularum a figura sic nomínala. Scilicet quod gemina
•dspicieuti viderelur, quam inter Septem Aeoli Ínsulas quarto lo
co locat Plin. lib, S. с. 9. quorum nomina eraut, Lipara, Hiera;
 ANNOTATIONEN 407

Slrongyle, Didyme, Ericusae, Phoenicusae , Euonymot. Totidem

nuincrat Strabu lib. 6. 'Enáveiiitv ô' (я\ то f|ijs àtp. tuvneç i^i-
ßijutv. Tijv ufo ôt] Aiitaçav xol ti)v fysQfiiooav tiçrJHapev. 'H ôi
XrçoyyvXrj xulnrai (ifo аяо tov охгщатод, l'en ôi xaï avtr¡ Siá-
nvQoç, ßia lifo ykoyoç Xwrofiíiri , tw ai cpfyytt wXtovtxTOvott.
Evrav&a Si xùv Al'oXov oUijaai <puoiv. Тетастг) ô êoù AiSC^-n,
xui avTfj S ало tov Oyi¡¡iatociüvó¡ia(Srai. taîv of koincov Eçixov-
Oa itlv , xaï Ooivtxovaoa ànà zàv çpvzùv xixXr¡vrai. Avtïvtat fis
ilç vouaç. EßeofAri S f'oriv Evcovvpoç , mXayta цаХюта xttï Iqt¡-
(ioç. 'SlvouaOrai à' ou pediera toiç ix Ai-nâçaç tlg EixiXíav nXí-
OvOiV fti'ivvfiuç Ion. ï. e. Pieverlamur eo deinde unde egressi su-
mus. Diorimus de Lipara et Thermissa.- Slrongyle vero vacatur
quidem aßgura[i. e. rotunditate] est etiam ipsa Ígnita, violenlia
sanefiammae minor , fulgore autem excellens , iii Acolum habi—
tasse aiunt. Quarla vero est Didyme, et ipsa aßgura [quasi ge-
minurn dicas] nomínala est. Pteliquarum Ericti.isa quidem, etPhot-
nicuss» a slirpibus [erica et palma] vocalae juerunt , dicalae vero
sunt in pabula. Séptima aulem est Euonymos in-allo — xila, maxi
me ас deserta, Sic vero vocalafuil, quod a hipara in Sicilian*
naviganùbus tvwvvuoç , i. e. ad-laevain est,
— AçT[(ii5a>ooç Si ovo vtjoía , Alôvfiâ q>t¡oi.] Célébrât JS6
duas parvas ínsulas nomine Didyma (hoc Hominis sonat gemina) a
ex Artemidoro, quarum si tum silentio praeterit, seclione praece-
denti easdem prope insulam Syrum »eu Scyrum memoravit, qua-
ruiii altuin est apud alios silentium, nisi forte fuerint, quae in
Lycio mari celebrantura Plinio lib. б. с. SI.
AíSvfiov, Tit%oç, nôXtg Kaoiaç.] Eodem modo et scri-
ptura baec Cariae urbs et eius appidani meinorautur a Suida suo
loco. Folybius llbloi iuniin lib. 5. etsi de alia urbe Jiàvaa тй^Ч
plurativo num. usuipavit.
Aiiriçoç, nóXtg ' IXlvolSog.] Dizerus fuit fluvius Illyridis,
non urbs, ut inquit noster. Lycopb.ru eniin, cuius aU'ert versi-
culum, de (lu vio, non de urbe loquitur, quod etiam confirmât
то ovo(iaa9ùç,i. e. nominatus, quod sequilur. Id eiiim non jrooç
to nôXiç, sed nçàg tô noraftôç referendum est. Quare apud Ste-
pbaiiuiu pro nóXig. i. e. urbs, lege lideulcr яотацод, i. «.lluvias,
ic crrorein transcriptoris rationibus infer.
Atxttia, nóXtc ®QttX7]g, etc.] Dicaea , urbs Tbraciae me
mora tur Scylaci in Tbracia, Plinio lib. 4- e. 11. quam Diceas
num. plur. vocat, at Dicacain Macedoniae in Termaico siuu com
mémorât libro citato с. 10.
— "Eon xal Ыоа iv toî Гг>^1}«'»хо» xo'fote.] Est eliain alia
 408 THOMAE, DE PINEDO

Dicaea in Tyrrhenico sinn , quae etiam Dicacarcliia et TotioU V(H-

cata fuit, de qua agit in sequciili sectione.
/liY. a i а о-/ F i«, Ttó/.ig ' Irakiaç , etc.] Dicacarcliia, urbs
Italiac, quae Potioli etiam vocala fuit, inquit epitoiuator nostcr,
parum scilicet corrupto Latino nomine. Naiuquc a Lalinis Puieoli
vocatur. Sic C. Tacitus Annal, lib. 14. c. 27. At in Italia vetus
oppidum Puieoli, ius coloniae, et cognomentum a Ncrone adipi-
scuntur. JS'ostcr praecedeuli sectione Ipnuin fuisse colgniam in-
quit, scd sui lainqiiani oblitus in IIoxloXoi Samiorum opus vocat.
* Beniamin Thudelensis in suo itinerario auctor est sed sine aucto-
re, Surtnto oliin d ¡clam fuisse et a Tsinsan Hadar Ezer, cuius
fit mentio Samuel lib. 2. c. 8. v. 3. conditam fuisse, cum fugeret
a facie David, ut loquuntur Hebraeoruin filii, quam fabulai»
etiain Iosephus ille Ben Gurionis v7r,ußo).ij.icdoc lib. 1. c. 3. refert,
256 sed contrarium patet ex Ptpl. apud quem Geogr. lib. 3. c. 1. Pu-
** teqli et Surentum sunt dirersa oppida.. Memoratur "etiam a Iose-
pbo ben Mat at bias in libella , quem de vita sua scripsil ; Diene.
a ri lúa ut plerumque dicitur a (Ira с eis, Colonia Dicaearchia d¡-
oitur Plinio lib. 3- с. 5. ex Livio lib. 34. cqnstat Puteólos, Vul-
turnum , Litcrnum colonias civium Rpmanprum deducías fuisse
P. Cornelio Scipione Africano II. et T„Seinpronio Longo Coss.
trecenas homines щ singula*, forsitan ius Coloniae ami.serat,
quandoquidem Corn. Tacitus Annal, lib, 14- с 27. supra citato
testatur Puteólos ius colpniae a Nerone adeptos fuisse. Nunc Poz-
zuolo parum corrupt" nomine dicitur Italis, ad cuius molles a
Bais medium intervallum tri um inillium, et sexcentoruni fere
passuutn ponte coniunxit C. Caesar Caligula vel Xerxis aemula-
tioue, qui Hellesnonlum coulabulavit , vel quod liuius immensi
opcris famà Germaniam et Britanniam, quas bello jnvadebat,
vellet territare, vel quod verius est, quoniam Thrasyllus, ma—
tbematicus praedixisset, non magis Caium imperaturu'm , quam
per Baianum sinum equis discursurum, ut refert Suetonius in
Caligula. M. T. Cicero villain suam Puleolanum sic vocavil , quod
esset prope Puteólos , ubi sepultuiii fuisse Adrianum Imperato-
rein auctor est Ael. Spartianus in eius vita , quo in loco Antoni
nus Pius eius successor templum ei pro sepulcbro const ¡luit, et
quinquennale certamen, et Hainines, et sodales, et mulla alia,
quae ad bonorein quasi nuuiinis pertinebant, ut narrât idein
Spartianus; in urbis medio tempi um antiquissimum cernitur, vi
terrae moluuui nonniliil déformai um, oliin Augusto, nunc I). Pra-
culo sacrum, ubi ossq humana vastissimae maguitudinis visun—
tur , ut refert Leander Albertus oculatus testis in sua Campania.
In bac emm Jtaliae regipne local banc urban.

Ч
 ANNOTATIONS. 409

— IJóxta Si , xà <pQtata zetXovai 'Pcouaïot.) Ex his apparet

Stepljanuni prorsus ignorasse Latinum sermonem. Inquit enini a
Romanis puteos vocai'i polia.
Ляху, ¿qoç Kqi¡tt¡c.] Dicte, monsCretae, mniioratur
Cosmograj)Lo lib. g. c. 17. Strabojii lib. 10. Dictants dicitup
Plinip. lib. 4, с. 12,
1-п- КаШрауод è * то iSvixóv.] Citatur Callimachus ex аЦ-
quo eius opere, puta lv'{Tpvoig, vel Iv'lapßotg.
¿J tv ù pv.fi»/, itôkiç Maasôoviaç , etc.] Dindryme«, urbis *^7
Macedoniae altum apud alios est sileiitium, at eius oppidaiioi-ищ *
meminit Goltzius ex nummo С Caes. Aug.
¿fívávfi«, Ôotj t»7s Тошабре ¿Ф wv, etc.] Dindyma,
neut plur. montes Troadis, a quibus liliea. A. *. Cybele Dindy-,
mené dict'batur. Memorantur Andino vati Aeneid. lib. IQ. v. 252.
Alma parens JJaca Deum , cui Dindyma cordi. '
Ad quern locum Servius inquit esse monteni Plirygiae, sed Troas
in Phrygia camprehendebatur.
—г Ka\ rr¡v &£¿v jdivSvfiívriv.'] Et Deam Dindymenen vo-,
cant lam supra dixerat iUieam Dindymentn a Dindymis Troadis
monte dici, nunc videtur innucre Deam dici Dindymentn, quin,
addalur lihca. Sic etiam usus est Horat. Carm. lib. 1. Ocje lg. v. 5,
Non Dindymene; non adytis cfuatit
Mentem sacerdotum incola Pyihius
Non Liber aeque; non acuta
Sic geminant Corybantts aera
Tristes ut irae
•¿nSfitta, ováfitpoc, Sijpoç rrjç AlyriîSoç cpvXijç.] Diomea,
vel Diomia, neut plur. oppidum Aegeidis tribus, cuius memi-
nere Suidas et Hesychius inter alios, nomen invenit &Dioma Her-
culis aiuasio Colytti filio, qui in Deorum catalogum scriptus fuit,
ut ex nostri auctoris mutilis verbis apparet. Nec mjrum est Her-
culis amasium in huiusmodi Deorum numerum relatum fuisse,
quandoquidem Adrianus Aniinoum suum quoque amasium Deum,
fecit, eique templum construxit ac sacerdotes, ut in 'Avnvôau
annula viiiuis. bine Aiohhov templum Diomi, Athcnis, ubi conr
gregubanlur sexaginta viri , qui de rebus iocosis agebant, tanta,
auctoritale, ut in adagium abierit ot t|»Jxovr« xovr' tlnov. i. e.
texaginia viri id di.rerunt , vel âjio'.TOÎv í£r¡xovTa iozapett. i. в,
a sexaginta viris venia , quorum memincrunt Alhenaeus Dipoo-
soph. lib. 14- et Erasmus in proverbio о sexaginta viris venia,
Huiusmodi acaderaiae mea aetate solcbant fieri Madriti feïci exi-
tu et festivo lepore, quas aliqui ex meis condiseipulis, sed prac-j
eipue poelae frequentabant. Egu л ero uuuquam

r
 410 THOMAE DE PIÍJEDO

i ' Fonte labra prolui Caballino.

JíOfn'iüita, nókig /tavvicov, xríaua zho/Mjíou?-] Diome-
dia, ui'bs Dauniorum , a Diomede «indita; absque dubio haec
Dauniae urbs est, quam Virg. Aetieid. lib. 8- v. 9. vocat Diome
dis urbem :
Miltitur et magni Venulus Diomedis ad urbem
Quipetai auxilium.
Eodem modo vocat Ovid. JNlctamorph. lib. 14.
jit Venulus frustra profugi Diomedis ad urbem
Venerat.
Ad illud Virgilii ita Servius: Diomede» postquam reperit ira Ve
neris a se vulneraiae uxorem [Àegialiam] apud sirgos cum Cilla-
boro, ut Liucilius, vel Cometa, ut plerique tradunt, iurpiter vi—
237 veré, noluil revertí ad patriam , vel, ut dicitur , ab adulleria
Ь proturbaius; sed tenuit partes Apuliae : et edomita omni mantis
Gargani multiludine , in eodem tractu civitates plurlmas condidit.
Nam et Bencvenlum et Aequum Tuticum ipse condidit , et Arpos,
quae et Argyrippa dicitur, ad quam nunc Venulus miltitur: non
Arpinum , quam constat esse Campaniae , unde Cicero Arpiñas.
Sane sciendum Apiiliam unam dictam vocabulo : scd huius par
tem , quam Diomedes tenuit , Messapiam et Peucetiam a duobus
fratribus dictam , qui illic imperarent. Item Damnum a Dauno
rege Apuliae. Videsis quae in Aoyvoiima annotavimus.
—i Kul vrjeog ij ¿iouijSeш , Iv r¡ ioa>6io\ , etc.] Est etiam
insula Diomedia, in qua ardcae cicures, inquit auctor noster.
Diomedis insulam vocut Plinius monumento Diomedis coiispicuam,
in quam ipsius Diomedis tumuli gratia priinum invectaiii esse per
Ionium mare platanutn antiquis umbrae tantmn causa celebratam
inqu.il.. Eius ex lib. 12. c. 1. sunt quae sequuntur verba: Qui»
non iure miretur, arborem umbrae gratia tan tum ex alio pelitam
orbe У Platanus haec est , per mare Ionium in Diomedis insulam,
eiusdem tumuli gratia primum invecta, inde in Siciliam transgressa,
atque inter primas donata Italiae, et iam ad Morinos usque per-
Vecta ad tributarium etiam pertinens solum , ui gentes vectigal , et
Ïro umbra pendant Aves illas, quas célébrât noster, plcrumqua
alini Diomedeas aves vocant, quas sola haec insula nutriebat, te-
slibus Solino c,8> Plinio lib. 10. c. 44. cuius appoiiere verba e
re fpre iudicavimus. Explicanl eniin tabulae Graecorum involu
cra; Nee Diomedeas praeteribo aves: luba catarractas vocat,
eis esse dentés, oculosque ignco colore. Caetero candidas Ira-
dens: duos semper iis duces: alterum ducere agmen, alter urn
cogeré, scrobes excavare rostro , inde crate consternere, et ope-
rire terra, quae ante fuerit egesta: in his foetificure , fores

Л
 AJSKOTAÏIONES. 4U

Linn s omnium scrohibus: orientem spcciare , quibus exeant in pas->

сип: oc casum , quibus redtant , alvum exoneraturas subvolar«
semper et contrario flatu , uno /me in loco iotius orbis visuntur,
in insula , quam diximus mobilem iJinmeciii túmulo , atque delu-
bro , contra Apuliac oram, fulicarum similes , advenas barbareé '
elangore infestant , Graecis tantum adulant ur , miro discrimine,
telut generi Diomcdis hoc tribuentes , aedemt/ue earn qunlidie,
pleno gutture, madentibus pennis perliciunt aique purificante
ttiule origo fabulac Diamedis socios in eorum effigies muiatos. Ca.
tarractes veru ,. ut haec obiter notemus, erat avis quaedani ex ge-,
неге aquilarum, sic dicta wç äva>9cv «axa^óáactov èv toJ drjQtvsiv-
T« OQvia. i. e. quod desuper impetuose décidât , cum aves venatur j
sunt F.iblalbii verba ad Periegetac v. 221. Duas illius Hominis
iusulas célébrât l'iinius lib. 3. с, 26< totidrm Strabo lib, 6. qua-»
rum allera suo aevo colebatur, altera erat deserta, at Piole-,
niaeus lib. 3. с. 1. quinqué ait esse Ínsulas Diomedcas, sed eaa
non nominal;, erant vero in Ionio mari ante Promontorium (<ar-
gani montis baud procul A pul is litoribus, quavum imam Tacilus
Aniialium lib. 4. Trimerum vocat, in quam Augustus Caesar ne-»
ptem suum adultera convic.tam relegqvit.
— "Eati xai Jiofii'jäeia nkr¡aíov 'Aoyvoi *.] Lego nXr¡alov 238
'Лдугоьпщс , uoster auctor, ut videtur ex. oius verbis, exislima-г a
■vit diversam fuisse Diomediam ab Argyiippa, sed contrariuin ap-,
paret ex Servii verbis in hac sectione supra allatis
Jiov, nóXic Evßaia'c, mçl то Ki'jvetiov, etc.] Diuni, urbs
Euboeac circa Cenaeum Promontorium ex Homero; cuius aflerÇ
versiculum, qui legitur 11. 2. v. 538- Meinaratur etiain Straboni
lib. 10. "£<Ju ôl xà'Slosà xovza то xt Kyvawv 7tXr¡ aiov , xcà
¿je avxñ xo /iïov, xut Adtjvai al Jiaôiç, v.ufffia A9r¡vuimv,
vxtçxciuevov xov ht\ Kavvov лоодцоь. i. e. Est vero huic Oreo
Cenaeum fpromontorium] vicinum et prope illum Dium , et Athc
пае Diades, Athtniensium opus supra freturn ad Caunon.
—- "Eaxi xai McmiSavlaç, etc.] Secundo loco memoratDium
Macedoniae. Eiusmoininit Pausanias lib. 9. Mamôovtç áioi^ee—
ffv xi)v vnà oçoç tijv IJifÇiiav e^ovxtc ца\ nuiiv Aiov, qpreeiv vko
xâv yvvaiKÔv yivéoSai xr)v xtXevxyv ivtavQa гы Ooq>íí. lóvxi ôi
ix Jíov xr¡v InXxo oçoç , xol OTctôia TCQOtXr¡Xvdoxi eI'hoçi, xí'iov t¿
iaxiv iv Setiñ , xal ini9r¡u,a inl xcß kíuvi, vooía Xí&ov. " Eyti as
là oaxà xov 'Oocpéaç ij vôoia, яа&а oí ¿rtfxwpiot Xlyovoi. i. e.
Macedones vero qui subiectam regionem monti Pieriam habent et
urbem Dium, aiunt eodem in loco a foeminis occisum Oipheum
fuisse. Eunti vero ex Dio ad montem , et stadia xx progresso,
columna est ad dexteram, superimposila columnae esl lapídea

r
 412 THOMAE DE PINEDO

urna y habet autem ossa Orphei liaec игла , sicui regionis eius in-
colae (Ucunf. Mirum est Pausaniam, qui accurate stylo totius
Graeciae urbes descripsit , non célébrasse Olympiçum. agonem in
faac urbe celebran solitum, , ut inquit noster.
— To iûvixàv , Auvg. Ilavoavlaç ôi Ашахьд (pi¡ai.~\ Gen-,
tile Dil oppidi, est Dieus et ore Latino Diensis ; Paus, vero Diastas
elicit. In aliquem depravatum Pausaniae codicetn videtur auetor
tioster iueidisse, quandoquidem inquit Dii oppidauos a Pausania
Diastas dici, cum a Pausania libro nota praccedenti citato Diatae
dicantur. Tovtov oí Aiàxai xov noxafiov im$çcïv ôià navxog tjj
yrj xà l^açyrjg фоб/, i. e. Huncßuvium [Heliconem] Diatae aperto
g38 quondam álveo deeurrisse supra ierram aiunt.
Ъ, — Taíxr¡, вдащд, пдод ты'Адаз, (од ©ovxvSiStjç-^ Ter
tio loco célébrât Dium ad montem'Allion ex Thucydide, qui eius
mcininit lib. 4. Ka\ 6"А&юд avxijg oçoç w}ir¡k¿v xsktvrà ig to Al-
yaîov nikayog. Dókug ôi Щ_н £ávrjv uiv-, ' Avôgiutv ¿nowiav, nao*
ervtíjv rr¡v dtcóovga, ig tô itgog Evßoiav nikayog xtxgamiêvqv.
Tàg ôi akkag, &vaeov, xol Kkiavàg, xai ^xpo&oiovç, xttï Okotpv-
|ov, xaï ¿tîov. j. e. Et Alhos ipsius mons ecccelsus liesinit ad Aegacum
pelagus ; urbes vero habet Sanen quidem, Andriorum coloniam, ad
ipsam Jossam, versus mare, quod Euboeam spectat; alias autem,
Thyssum , et Cleonas , el Acrolhoos , et Olophyxum, et Dium.
— Ttxágxr] , @taaakiag.] Quarto loco numerat Thessaliae
Dium, quod célébrât Thucyd. lib. 4. Oí ôi Iligaißol, avxtSv
vn r¡xooi ovxtg Qtaaakùv, y.nxiexr¡eav avxàv èg Aïov xr¡g TJigôUxov
ttQ%rjçt àvnà xà Okv(ina> Maxtôoviag noog Gtaeakovg nökiaua x«-
rui. i.e. Peraebivero, qui Thessalorum imperio parent, ad Dium
usque deduxerunt , quod oppidum in Perdiccae dilione, sub Olym-
po Macedoniae monte , Thessaliam versus , situm est.
— ''Eßtieuri Koíkt]g £vQÍag, xxíau-a ' Aktl-ávOQov , etc.] Sé
ptimo loco eclebrat Dium Cavee Syrian, ab Alexandre conditum,
ас Pellam etiam vocatum , nempe a Macedoniae Pella. Memora-
tur Plolemqeo lib. 5. in eadem Coelesyria, vcruinapud cum Dium
et Pella sunt diversa oppida eiusdem regionis.
— Kal xó i&vixôv , AiTjvog, o5f ôrjkoi то imygaufia.] Gen
tile Dii urbis inquit quoque esse to Atr¡vog, ut apparct ex epi-
granimate , quqd aflert , in cuius primo versu pro r'jviôe scribitur
apud Eust. ad II. 2, v. 538. i¡v ôi yt. i, e. quod si.
— Slg ôrjkovatv ni' ye jrpoç ravxrjv r¡aav Aiaôtg, etc.] Iam
alibi anhotaviinus Alhenas Diades fuisse oppidum Euboeae, quod
noinen accepit a Dia Euboeae uibe, cuius oppidanos nunc inquit
jithenailas vocari , et a Dio eiusdem Euboeae oppido nomen ha
bere , in quo sibi nan constat , ut viderere est ex nota p. 234- b.
 ANNOTATIONEN ■ 41$

/íiovvCov nólic) li> тт nóvra, etc.] Lege diovvaónokig, 2S9

TtóJUc iv toi Ilóvra. i. e. Dionysopolis , urbs in Ponió. Sic eniín a
amat loqui noster auctor, ut Twaixoiiokig , nókic, Vel 'ÂQfav-
¿çovnokig, italic, etc Fuit vero Dionysopolis, Urbs in Punto, tit
inquit noster. Plinius autein earn in Thracia locat. Sum Thracia
altero latere a Politico lilore iticipiebat. Eius ex lib. 4. с. Ц. sunt
verba: Namque Thracia altero latere a Pontico litore incipient,
ubi Ister amnis immergitur, vel pulcherrimas in ea parte vibes
habet Isiropolin Wlilesiorum , Tomos Calatinque qnae antea Aceroë.
tes vocabatur: Heracleam habuit, et Bizbnem terrae hiatii raptam.
Nunc habet Dionysopolin, Crtinos antea dictant. Memora tur etiain
Ptolemaeo lib. 3. с 10.
— Toíxt¡ xijç 'IvStxrjg.] Tertio locó numeral: Dionysopolin
Indiae memoratam a Ptolemaeo lib. 7. c. 1. cui Nagará quoque
dicitur.
.¿ios ttQov, nolt%Vio* Itoviag."] Dios liicron, oppi-
tlulum Ioniae, cuius gentile Diosieritcs , nemiui, quod sciam, .
memoratur; at suspicor esse idem , cuius oppidani Plinio lib. 6.
c. 29. dicuntur Apollónos hieritae , eos enim locat in Ionia.
/j toaxovQiá ç. "Eaxi na\ txtqa ntoi rôv nóvxov, r¡xic, etc.]
Ratio clamât legeiiduin esse ïexi xal nahe, etc. i. e. est etiamurbs
circa Ponlum, quae Sebastopolis vocatur, etc. Mam Dioscurias,
quae Sebastopolis et prius Aea vocabatur, non erat insula, sed
urbs celebérrima circa Pontum, cuius meininit Arrhianus in
Periplo Ponti Euxini иьг'олхцс testis: Zxá&ioi àno ¡icv Xcißov tig
£tßuaxonokiv XQiá/.ovxa xal ÍE,axóaioi , uno ToaittÇovvtog ôi
tig SißaOTonakiv í'¿,i¡xovxa xaï ¿icixóoioi ка\ ôiGiikioi, r¡ ai
£lßaoxanokig nikca ¿Jwoxovoiùç ixaktïxo, anoixog Mikrjainûv.
i. e. Stadia a Chobo quidem Sebastopolin ti'ecenta et seocaginta, л
Trapezunte autem Sebastopolin duo milita ducenta et seoragintat
Sebastopolis vero olim Dioscurias vocabatur, colonia Milesiarum,
Ex cuius verbis scimus liane celeberrimam urbein a Milesiis fuisse
conditam, quod noster auctor silentio praeterit. Memoratu digna
sunt, quae lie ea narrât Plin.lib. 6- c. 5. Pieliqua litorum ferae na.
1 iones lenent , Dlelanchlaeni, Coraxi, urbe Colchorum Dioscuriade 33g
iuxtaßuvium Anthemunta, nunc deserta, quondam adeo clara, ut jj
Timosthenes in earn ci: t. nationes , quae distimiUbus Unguis ute—
rentur, descenderé prodiderit , et postea a nostris cxxx interpre-
iibus negotia ibi gesta ; sunt qui conditam earn ab Amphiio et Tel-
chio Castoris ac Pollucis aurigis putent, a quibus ortam Henio—
chorum gentemferam constat. Veropropius est quod tradit Strabo
lib. Ц. Zvvéuyio&ai yovv tlg avxtjv ißäoprjxovia, oí ôi xaï rota-
хо'ош i'9vr¡ çaaîv. i. e. Convenue igitur in earn septuaginta, alii
 414 THOMAE DE PINEDO
Vero et trectntas naílones aiuM. Niger tertio Geographiae cotameii-
tario stalim in principio pro trecentas vi Je tur legisse Iriginta ,*
Quo папе in loco, inquit ¡lie, Prezunda oppidum est. Illustre
• Mme exemplum incoustantiie , volubilitalis et vicissitudmis rcrutn
lin maii.i in m ; urbes et régna commercio florrnt, eo extmclo pau-
latim extinguunlur. Quo exemple tlispani praecipue inter Luro-
paeus opus liabent, qui felicein Anibiam possidentes desertain
reddere totis earn viribus conantur commercium negligentes, ас
proeul dubio votis dainnabuntur magno aumulurum gaudio.
— "Eati xai Iv rrj 'Egv&ga Qekáaorj vi}aoç AioOxogioov."]
Insula Dioscoridu in man Rubro Celebratur a Plinio Hb. 6- c. 28-
a Ptolemaeo lib. 6. с. 15. opud quem perperam scribitur Awc-
xoglöov t/ nôkiç pro ¿lioaxouiöov vijooc xai nókic i. e. Dioscori
du, insula et vrbs; perperam etiam interpres Latinus pro Diosco
ridu vcrlit Dioscoridis. Nanique то du in huiusmodi nominibu«
est corrûptum pro diu,- quod lingua Indoruin et Persarum signi
fica t insulam , ut videre est ex observât, nostris in "Адуьдв. ' '• .
■ • Aioaxovgav, xíáft»/ Aißvtjc, etc.] Dioseurœn, vicus Libyae,
inemeratur l'tolemaeo inter Marmaricae oppida( cui Dioseonan
dicilur.
•*—' Ex ôvo 'èv nagaymazov.] Pro nagaymaróv lege vel тгада-
yaryov, velnagriyuêrov, Velxara itttgaywyijv. Sic enirn amat loqui
nosier auctor aliis in locis. Cum ex duobus nominibus utiuni IJL,
tot in hacsectione, ex Aioaxovguv» хо5нг; fit ¿iioffxot'ooxBfKjrrçç.
Atognákig, i¡ fif y«kr¡ nókig TTJç Aiyvntluç, etc.] Uiospolit
* i. c. Joins urbs erat magna urbs Aegypliae Thehaidis, quae tie—
calotnpylos dicta fuit, videlicet quod centum haberet portas, ab
Osiride et Iside condita, ut inquit nuster; verum de eius cundi-
toribus non conveniebat, nee inter scriptorcs, nee inter san riló
les Aegyptios, ut videre est apud Diod. iJiculum lib. 1. KtLoai
6i çporat tovç mot Tov "Ooioiv nókiv kv t¡¡ &t]ßatSi rr¡ хат Aïyvrt-
xov hcuTojinvkov. f\v èxtivovg ¡isv irceovv¡iLov noirjoca ri¡c u,t¡tgoc,
rovg di fitrayiviarigovg ctutijv ovoftajfiv Aïoç nôkiv, Iviovg ùi
&rtßaa. A¡upiop7]TtÍTai à t¡ xxieig хцд noktag xctvzrg ov fioi>ou
naçà xolg avyygaqxvaiv, akka xal лад avroiç xoh' xax Alyv-
nzov iiQîvGi. ílokko'i yag isxogovoiv , ovj; vnô xav ntg\ tov Ooi-
çiv xriodrjvai tkç Sr/ßac, ¿ki.à nokkoig iaxtgov UrsOiv vno nvoç
ßuoikkmg. i. e. Condidisse vero aiunt Osirin urbem in 'Tliebaide
Aegypli centum portarum, quam mains cognomento insignierit j
posteriores autem ear» nominare Aiùç itôkir h. e. lovis urbem, non--
nulles vero Thebas. De cuius condifore dubitalur , non solum
apud scriptures, verum eliam apud ipsos Acgypti sacerdotes, ñlulli
eniiii rerum monumentis traduni , non ab OsUide conditas fuisse
 i ANNOTATIONEN ; 415

Thehas, sed muliis post annis a quodam rege. Ex Diodori verbis

elucet prius Thehas appellatain fuisse , sc delude Dios polín, id
est /oris urbern; quod eliam Unnatur Strubonis auclontete, cuius
ex lib. 17. sunt verba : Меха ¿i t7jv 'Arioikavoc noAiv. ai QtjßaC
xa/U irai öi vvv AïoçnôXlç. i. e. Post Apollinis urbem, Thebae ; va
catur vero nunc Dios polis. Hub. s i'ei evideiis argumentum eat
quod ab Hotnero et Herodoto liaec Aegypti celebérrima urbe non
Dios polis, sed Thc/jac vocatur; lúe eilis fecit ineiiliontm lib. 1.
с S. Ше H. 9. v. 381.
— J7olv 6i vno Пеавюг ¿<pavia&i¡vaí q>r¡at Kátmv.] A Per-
sis eversam fuisse Diospolin ex Catone ihquit; cuius aliquod opus
in Graecum sermonen) erat traiislatuin. Nam auctor »ester non
citat auctores Latinos, nisi Graecos factos: fuisse vero Dios
polin eversam a Cambyse Persarum rege, qui expeditionem in
Aegyplios suscepit, ut claret ex Herodoti historia, iiinuit Slrabe
Jib. 17. Mr^xqonoliv xtdívxt ç rrjç Aíyvnxov xavxt¡v xui vvv oií-
V.WXUI ä' ïjjvij rot» u,tyê9ovç avxijç ¿л\ ¿ySoi¡xovxu oxadlovç те
ut] zog' É'ffrí 6' if çà nXtía. Kaï tuvxuv be xà iu>kià i]xça>xf)çtaas
Kau.ßvOi]C' vvvï äi xatfitjSàv evt'uiKtïxai: i.e. liane Aegyptimt—
tropolin ponentes : tt nunc ostendи niur vestigia magnitudinis eiu*
louait adine xx с fere stadiorum ; sunt tero templa quamplurima;
et horum multa Cambyses mutilavit; nunc autem vicatim habitatur.
— ' Exaxov ai nvXat , etc.] Centum portas habuisse inquit
et alia eius magnitudinis baud verosimilia; verum quae de ea Ca- 240
nit poetarum parens satis ostein! un t eius niagnitudinem, popuii *•
multitudiaem et divilias. Sic enim il lo 11. 9. v. 381.
otô oea Otjßac
Aîyvitxiaç, o&i nXûoxa èvuoiç Iv ххщтха xtïrui,
Aï x ixuxófinvkoi tiot , 8ir\/.úaioi ó' àv ér.áaxr¡v
'Avlqtç iloi%vivai ovv ÏKiioi6i xa\ o%(a<piv.
nec quanta Thebas
u4egyptias fadvehuntur] ubi multae in domibus opes lacent,
Quaeque centum-poriarum sunt, ducenti vero per singula*
Viri egrediuntur cum equis et curribus.
Ad quem locum videsis Eustath. et observations nostras "m&yßat;
mil um est Sacra biblia non iiieiiiinis.se tarn Celebris urbis; m
senes Ezecbielis prophetae c. 30. v. 14. ubi prophète habet Ю No,
vertun t Diospolin, utrum eadem fuerit песце, plane nescio, ■ •
— Etui ôh v.ai allât ¡xty.Qai iv Alyvnxm теааадес.] Postquain
memora vit Diospolin Thebaidis Aegyptiae, inquit fuisse alias huius
nominis quatuor parvas urbes, e quarum numero una Diospolis
parva celebra tur a Plolemaeo lib. 4. с. 5> una cum Nomo Dios-
P°lite- . ...

r
 416 THOMAE DE PINEDO

•^ Mt)Se той rtoTOffíoC yívó¡itvoi > fi^á' tí вфодсЫ llybivtó.'}

Pro yivó(ievoi legendum existimo yevófiívoi. Facilis enim est trans-
itus TOv v in v, et ex aiitcccdcntibus conOrmatUr hace lectio.
Manique si in antris et -puteis colebantur lii erocodili, hon pote*
Tantjtuvii h. e. Nili aquas gustare. In lilis verbis etiam men—
dum suspicor, sed eis manus medicas adhibere-non audeo. Me-»
üus est enim incorrectüm relinquefe locum, quam non recte cor*
rigere; hoc enim est depravare»
— Eßaofitj Ilakaiaxívr¡g , etc.] Séptimo loco célébrât Dios-»
polih Palaeslinae, prope quam praeiium coininissuin fuisse inter
ludaeos et Arabes narret Iosephus Antiquit. üb. 15. c. 6. Herode
Iudaeae rege et Marco Antonio orietitis imperium obtineüte ante
Actiacam cum Augusto pugnam.
/lÍ7icu.ct, itókig 'Açxaôictg.^ Dipaea,urbs Arcadiae. Memo!
ratur Pausaniae lib. 3. cui Amaitïg dicitur num. plun et uiascul.
gen. Oi de dmuiùg iv rrj Maivakia пакюца Aoxaôav rfîav. i. е.
Dipacis vero in ШаепаИй Arctidum parva civilas erant.
— То èdvixàv Ainaievg.] Gentile Dipaeeus; existimo legen
dum /jinaiùg pro /diTtaitvç, ex verbis Pausaniae notapraecedeiiti
allalis, quod etiam videnlur confirmare verba, quas apud aucto-
rem nostrum scquuntur. Saepe enim oppidorum nomina et ojipi-
dani num. plur. hac forma inveniuntur.
AoßriQOg, nóhg Ilaiovíag. olnokïroti Aoßijgtgi] Dobcrus,
" urbs Paconiae , cuius cives Doberes. Qui inter Paeoiium popu-
* los numerantur ab Herodoto lib. 5- с. 16. üoberus vcro-Paeoiiiae
in Macedonia inemoratur a Ptolemaeo lib. 3. с. 13- cui AijßoQoc
dicilur; at lectio rov Aoßr\gog apud nostrum atictorem conlirma-
tur a Plinio, cüi üb. 4. c. 10- Doberienses memorantur inter Paeo-
niae gentes > et ex Thucyd. üb. 1. cui Aoßijoog quoque dicitur.
Quere apud Ptolem. pro Ai'ißocog legendum AoßtjQOC.
Joiuvrtg, ntäiov Oqvyiag.~\ Auetori nostro Doeantcs est
campus Phrygiae , qui Apollon. Rhodio Argonautic. üb. 2.
V. 373t dicitur Doeantis campus:
"Evôa ôf Aoiavxog neôiov ' ßxtöodcv ôs nokijcg
Tgidaal AfictÇoviôav.
Ubi est Doéantis campus: prope vero urbes
Tres Amazonidum.
Ad quem locum buius poetae Scholia ex tribus auetoribus confiât«
haec dieunt: Ли/се r.a\" Ah/.uav , ¿Sekq>oi. Tivog öi naxgog, ov
tpiqttai\, ¿ig cpr¡tSi Otgtxvôriç- IJkrjaíov ÓE, tpi¡G), tow Joiavroç
ticàiov liai TQtïg nóktig, iv9a xcrtróxovv ai АцаСоусс slvxaoría,
@fuiexvça, xnt Xakvßin. i. e. Dotas et Alcmon, {lege Acnion]
fralres; cuius vero patris, non ferlur, ut ait Plierecydes" prope

\
 ANN.O/r-HiriQ'KEe. ■ .. ¿ft

, inr/uit, Doeanlis campum sunt tres tiroes, ubi habitabant

Amazones, Lycasiia , J'hemisçyra , et Chalybion.t.., •; yt<
— "Axy.ova yac %a\ Aoiavxtt cpctciv à&iktpobç.] Лсшопсш
et Dpcanteni fuisse fratresiuquit,/quod Labet £jt Pbereçyde, quem
ipse advocal, \ty'Axu,ávia, el uos eius verba adduciiuus nut.i prae-
cedenti, ab.illis fratribus Uoeantium et Acmonium nemus seu lu-¡
cum vocalum fuisse inquit, de quibus videsis quae in notis ad;
'Ay.uóviu dixiinus. linde apparet non recto apud Âpollodori Rbo-
dii Scbolia legi "AXk¡uuv-, cum legend inn sit 'АЩ^М- \
AoxLusiov, jiókif Фдиу/aî. ] Dociincum ,• urps,, Pbrygjac»
Ptolcmaco álib. 5. с. 2...dicitur Aoiuuaïpv et inter .PJirygiaçij urbe§
numerator , .Straboni vero jib,, lg,. ¿Joxifucr xápr¡. i. ç. Docimia
pagus appellator, cuius yerjbaipfra appono. , (ll i, ;r„ii ,. ' i
To i&vixQv Jqxiytys,, XPT<X, t^vt¡'i»KetF4 QppJJani UI*J
bis Docimci die' hankie /JocÍoh-íimv.- , 1 1 Dudmeui, aliqui putant""""
esse eosdçm, quos JuL Capitol, in JMar«o .Antopino pb'iloso-r
pho vocal Dioçmitas; sed I'.illunLir Kam Dip,cmitae. Capitoiini 341
crant quidam milites , quos sic vocubaii t a verbo Graeco ùiur/.ы. b
i. e. pencquor, sexjuor.,, ut palet ex. Ашш. ;Ma,rçellhio lib. 27,
С. 20- Adlábitis semiermibus рои eis , quos Diocmitas appellant. ,,
— Aq> ou та uáouuQa oviui rpaaí.¡ Unde шаглиига sic din
cunt, fai Цас urbe &eu pago Daciuieo seu Doeiinia -erat, lupidicina
Synnadici lapidis , ex .quo lapide columnae el ta|?u)a¡e inagnitu-^
«line et pulcbritudinc admiranda lljiiiiain dcpui tabanlur a net,
Slrab. lib. 12. EuvvuSa ôA ieùv ov utyáki] n.álf$,*, щакелеа $'
vvxfj ikçtoanixov nidíov, ú'cfov í^y.ovxa evaljtaV,.ixí¡Mivct;.iJL Èox\
¿toxituo y.o>ui¡, xoi то kaxópiov xpv £vvvaui.?'.ov,kíPov ' оугы ц1ц
Pvauuïtn v.aXovaiv ' oí d' глг/ыпкн Арглрьщу; ;як1) APXWÍW
xaray/àçjiîv uixçàg ßaikovc Ixàlàovxoç той (Hxâk^pv'. ,$ià ai xi)V
vvvi xo^ytèkct-av xmv Pwptxíav xioyiç tiaiyov.yxçunovpiliQoi ft£—
yákoi nkr¡<Sia'¡ovxíc tí¡? 'AkaßadTQiiy kí&a кащ ri] y qtoixikíav ioute
я«/д£0 Tzokii'ç vvûijg Ti¡s im. pakaxxav ayca.yajç zioi> ttjktxovxaíu
tpoiixibiv , c'ficdb яо' kíovej '-tûî лка/.tg tic' Рыи.ц\> y.oni:.ovxci Üuv-
fitcaxctl xaxà. x¿^tyt&oc,. xuï xukkoç. i. e. Synnadavero est non
magna nibs,. ante cam шее! campus oleis consitus, slmUm-um Cff-
ciieri.x. ab altera parte est Docimia pagus et, Ifapidiçina |зуцпа-«
dici lapidis, sic quidem Romani votant , inoolae vero .Dueiniitciij
et l)pcimaean.? ,a¿ initio parvas glebas proferenie lapidicina • sed
ob mul/<qs sumptus Komanorum , eruvntur columnac solidi 1арйЩ
magnae , varictaie ad Alabasirilem lapidem accedentes , adeo -ut
quamvis multum huiusmodi antrum ad mare deducá! иг , tarnen
et cotumnae et tabulae Romam asportenlur magnitudinc et pulchri-
ludine admirábales.
btepkanus Voh IV. ' D cí
 418 THOMAE Í)E PINEDO

/JôlloJVç',' bi it)v Kv£iy.öv' ohovvtsg.] Doliones, qui- Cv-

7¡cuin habitabant,' dicebantur ; scilicet, quia Cyzicus antea Dö-
lionis vocatafuitj ut refert I'll ni us Jib'. 5. c. 32. Vitra 'îhsula,
guaní coniiheníi iunxit Alexander, in qua oppidum Mibrsiorum
Cyziciim , antea vo cita turn Arconnesós, ei Dolionis, et Rindymw,
cuius a vértice mons Üindymiis, De Cyzico vero vidé quae suo
Joco annotairius.. ■■ ? ■'■' •'••■ " •'
"'"• ¿}olt%rj, rrjaoç reoôç ttJ Avxta, etc.] Douche, insula ce-
lebratur prope Lyciam, quam Alexander in Periplo Lyciae Do-
lichisten vocat. Sic etiatn appellator a Plinio lib. 5. с. 31. et a
Ptoleroaeö libro 5-' С 5. a neiuiiie vero, quod sciain, nisi ab Ste
phane nominator Doliche; Icarus vero insula Doliche ■ dicta fuit,
ut testatur noster in" IxaQoç , et Plintos lib. 4. c. 12.
-,_ — "Eon %a\ АоЪ-р]^ , 7toXiç t^ç Koiiurrj'tjvryçj etc.] Pro
/ioXiyr¡vl¡ lege -¿l<tlfjfí¡.' Sic cu ¡ni legítut apud Ptolemaeum lib. 5.
a
с. 15- et gentile-, quod noster affert id conürniat, uempe „¿oil- ;-
j[ttïoç Zeig', i. e. Dólichaeus lupiter , verum iiicolaé, Ut inquit,
Bo'licheni dicebantur. Fuit vero Coiminagertes regionis urbs. Coin-
magene aulein erat Syriae regio inter cuius civitatcs mediterrá
neas a seplentrionali Comniagcnes plaga numeratur a Ptoleui.
libro capitequte citato;
'— Го tbytkiv, ' 4o\i%aïoç Ztvç.] Plcrumqúe ta l0pixöi>
additur articulús то, quod per iricuriam quaiïdam puto rclictum ;
Verum lupiter iste Dulicliacus in inscriptione marmórea, Нота ad
Abr. Ortelium tnissa, ut ipse in suo Tbesauro Geographic« iti-
qïiit, diciturÓvilic!venus:IOVI. OPTIMO. MAXIMO. DO-
LICIIENO. UBI. FERRUM. NASCITUR. USEMPKÜ-
NIUS. RECTUS. CENT. 7. FRUMFNTA RIÜS. I). I).
¿ókpyxoi, fftvoç ®o«x»;ç, etc.] Doloiici gens Thraciae.
Memorantur Herôdpto lib. 6. с. 34- Plinio lib. 4. с И. cui Do-
loHcae dicuntur. Solino. c. 16. Dolorigii. Sed vera lectio ex no-
stro auctore pétendír est. Sic enim ápud Herod oturn libro capite-
qtte citatis vocàntur ; ex quo relrqurtraiisscrips'criiht.
volonte, Ulrvoç êeaaaXâv Иууюта.] Dolopes populi pro
ximo Thessalos , qui adversus T roíanos una cum Graefcis prófect!
Sunt; íhcoluere Verb extrema PhLhíae Pindó vicihi, aüetore StraJ
bone lib. 9. Tovg Si Aókortag <poá£a xorl о «oitjrtj? íxavtüg, Zti
Ircï tuîç íaiariaig íío> rijg Ф91ад. xal 3tl vn¿ ты «vrra'ijyf^oi't i¡-
cav ты Пи]Ш , outoÍ те xa\ óf (Píhcatal ,■ IWtov yorp {(pr¡btv) itixa-
titjv cpfrÍTjg, etc. i. e. Dolopes vero Poeta satis indicat ,■ in ex
tremo Phihiac incoluisse , et sub codem principe fuiise Peleo hos
el Phlhiotos ,• habitabant cnim (inquit) eiftremitateto Phthiae [Ac
paulo post] reíTVíft oí rj¡ JJivöfa xal xoïc ntçi ,avxi¡v -/wqÍui
 ANNOTATIONEN. ¡M.
StTTaXtxoïç ùvai гоГс nli l'eroiç, i. e. Vicina aulem est regio Pimío ' .'
et circumiacentibus locis, quorum plurima Thessalica sunt. L'anus '■
vero poetarum Dolopes célébrât 11.9. v. 480- ■■> >ч
' "Naiov <5 iexctTit]v Ф&1гц ¿¡ulomaatv uvaaamv- •'«•■•i
Habitabam vero extremitatem Phthia-c, Dnlopibus imperansk
Ex quo vcrsu sunt illa, quae affert Strabo. Thucydide« ver*
lib. 1. aructor est incolnis.se insulain Scyrum in Aegaeo mari sitan>, 2 fu
atque ab Athcniensibus subaclos fuisse duce Ciinune Älilliades fi«- b
lio: 7/yrJroj' fiii' HïovuTTjV Inï £nc>vfiovi, Aíijáwv ixavrav, noii-
oov.lci i ïkov , xaï ijvSocmooiaav , Ktuuvoç, tov Ahkiiadov arça—
Ttjyoivr«;. Entixa ZIavqov T7¡i' ¿v roi Aiyaicp vijanv , ijv uîkiiuv
/tôkontç, r¡vSQaizó5ioav , xaï ¿xtaav ctvxoi. i. e. Primum quident
Eionem , quae ad Strymonern est, quam Medi tenebant , obsidiane
cepervitt , et in serx'itulem redegerunt, duce Cimorte l\liltiadis filió.
Deinde rero Scyrum insulam in j/iegeo [mari] quam iacolebant UoV
lopes in servitutem redegerunt 'Ç et ipsi incoluere colonia eo missa.
Memorantur etiam poetarum Principi Aeneid. lib 2. v. 7. . ">o
■■ ■ ■* .o!. ... ■ ■' Quis lalia fundo •''■•,
■ Myrmidonum , Dolópumve , aul duri miles Ulyssi .>..<>, k'
■Temperet a lacrymisf- /i'.Z
/}o(tiTiovTio\iç, laavola; nohç] Dometiopolis, Isauriac
urbs. Memoratur Constantino- Porphyrogenetae de Them. lib. Il
Them. 13. Seleuciae; at Seleucia erat par»' Isailriae, ut eodein
locoinquit idem auctor: Ptolemato lib. 5. с. &• inter Ciliciae ur-r
bes nuineraliir, quae erat etiam «Seluuciae iiniliina, adclore co-
iliiii Constantino loco citato. Quare , quainvis noster Isauriac,
Ptolemâeus 'Ciliciae, Constautiniis Seleuciae cam adscriban! , ea-
dem erat civitas , quod in regionum oonfínio inter scriptures au-f
tiquoí est tfalalitium. '■''■■' ■ .' • • ■ ■■>"*
¿ovovcia, vijooí fctxp« rP¿Sov, etc.] Donusia , insula
parva Rhoili xct¿ recrp«<p©oo¿v sic dicta , cum deberet dici Dio-r
nysia; incmorulur Eustathio ad Dionysii v. 530. apud quem per-r
perain Nóvala pro ¿ovovaía legilur; Tácito Anual, lib. 4. с. ЗОу
Donusa dicitur, Melae vero lib. 2- с. 7. Donysa, quem séquito*
Homcrus Mantuanus Aeneid. lib. 8. v. 125. -m::
lÀnquimus Orlygiae partus , pelagnquc volamvs
Bacchatamqne iugis Naxon , viridemqw Donysam^ .л
Ad quem locum inquit Servius viridem a poeta vooeri val p co
lore mariuuris Lacedaemonii, vel quod sylvestris esset. Kíger taii-
quam diversas Ínsulas célébrât Dioiivsianí et Dionysnm. .-'\
¿oolexoç, nahe воащс.} l)oriscus, urbs Thraciae, «*
eampus , seu planities , ubi Xerxes exereitum мани adversus
Graecos recensuit implens multibus locum, per diversas vice*,'
Dd 2
 420 ТЦОМАЕ DE PINEDO
ИЗ qui per singulas vices recipiebat myriadem hominum, boc est,
a tlcLxiu millia; ac sic numera vit cenlum et septuagint*. myriades,
id est decies septies centena millia hominum. ridée sit penes Her
rodotum, qui id refert lib. 7. с. 60. Erat vero Donscus non so
lum urb s et campus Tbrnciae, ut in quit uoster, sed cti.-uu litus,
teste eodem auctore libro citato с. 59. 'О èè 4оа1акод, lis« xijç
(дощьще cciyiakoç xe r.al jteAiuv цеуа' Sià di avrov ре« norajiôç
ftéycrç , "Eßgog, èv tçî tetaos te ¿ôtôfitjxo ßanih'fiov , tocto то 6r¡
doçiaxoç v.¿x\r¡zat , xnt II¿Q6Í<av (pQ0VQr¡ iv ctvim r.ariaxr¡y.is vno
jáuQtíov it ineívov xov %góvov íitú tí trù Xr.vdaç latçaievexo.
"ilôoçr ¿v tío SiçÇ-n о %cà-goç ùv&i 1тщ$воц èvôtaxâ^cti rs xaï í|o-
çifrfifjaai Tov axQvzov xm skoÍís тайге, i. e. Uoriscus vero , est
■ C/'hraciae litus et campus ingens, per quem fluit magnus emnis Her
irus, in quo extrucius est murus regius, qui Uoriscus -vocatus
fuit, et Fersarum praesidium in ipso constitutum fuit a Dnrio
ex illo tempore, cum adversus Яс\ titas copias ducrit. Visus
est igitur Xerri locus esse idonens ordinandis recensendisque со—
■piis , et sic fecit. Keliqua petes ab eodem Herodoto. Plinius ex.
noslris inter alios célébrât üoi'iscum lib. 4- с. 11.' et in' to etiani
Xerxem exercitum dinunierasse refert ;'■. libet ad argueuduiu Grae-
cornm in suis rebus vanitatem uti testi<no;iio Amuiiani Marçellini
hominis Graeci et de historia Romana et Groeca bene menu cv
eias lib. 18- с. 15. Quousque nobÍ4,Doriscum Ihraciae oppidum et
agminaiim intra consepta erercilus recensiios Graecia, fabulosa
narrabis. Nugae enim vidcnlur esse, Xerxem non \ intim sed ag-
ininatim exercitum numerasse. .. : ;.-, ..,,;, ^ ¡ ¡.
zioooxOTTopoç, nokiç Гакехш.] DorocQttofe», mbs Ga-
latarum, id est Gallorum. Graeci enim saepe sic votant Gallos
tara Euvopae , quamAsiae; hoc oppidum Caesari d« Bello Gal-
lioo lib 6. Dorocortorum Rhemorumdieilur, Ptolemaeo lib. 2.
e. 9. Durocottorum ; Gallis vulgo Reyms, ubi ept'utn reges in—
tm$uatur:<deo; coelitus, ut ipsíaiunt, delapso, quod comiiieuti
genus est. optimum, ut populue inaiori veneraúone reges prose-
quatur. Miror hoc inter Hispanos in desueludinem abiissc,- ulli-
înus enim Hispànorum rex inunclus fuit Alfonsus xi huius Ho
minis, auctore' Mariana de Reb.us liispuniae lib. 16. с. 2. verum
Hispani oleum de coelo delapsuin non asserebant.
•' ■> doovkás i о v , jto'Aiç Oçvylaç-'] DorylaeUm, uxh*. Phry-
giae Ptolemaeo lib. 5. с. 2- dicitur Doryleum, Straboni lib. 12.
Dorylaïum ; eius oppidani Ciceroni pro L. i'lacco Doijlenses di-^
cuntur tainquam лЪ Doryleum.
¿¡ovkLiw v, u.iu xùv ' Eifwáftwv vtjacov. ] Dulichium, una
243bEcLinadum huularum, quae eliam ¡Jolicha vocala fuit, etX)xeae>
 .' ANNOTATIONES.. . 421

fpiatn'Thoas- Poeta ctîxit. ' Sunt verba dcsumpta ex Strabonis 1.10.

Sic enim ille dc Dulichio insula loquitur: Ka\ rorviijg ôè xa) 7tjç
Kt(palkr¡víac 7tQoç ш ràg' K'/ivûôaç ¡ôovo&at vr¡aovg ov^ßißrjxsv,
mv т»> te ¿íovkíytóv ion (xkAovöi àè vvv ¿loU%av) xaï ai'Ol-Htn
xalovfitvai , aç 6 noir¡Tr¡g ©вас eine , etc. i. е. ЛЬ hac et Ccpltal-
lenict versus orienlcm Echinadcs iacent insulae-, qumrum una evt
Dulichium {nunc Dolithau vecanl) et- Oociae vocatae. quas Pacta
Thoas dixit. Quare apud Stephanum pro r¡v 0oùç lege aç Qoaç.
Et nosler et Strabo aiunt Poetam insulain Oxias, vocasse Thoos,
de quo nullus dubito, sed forsitan erat in aliquo Odysseae versu,
(nain Eust. ad 11 2. v. 625- inquit Homeruin in Odyssea Oxias
Ínsulas ïboas dixisse) quem Aristarchus ex Homeri opere expu-
lit; at Dulichiun memorat Humerus Iliade versuque citato; Vir
gil. Aeneid. 3. v. 271. •'
Jam medio apparatfluctu nemorosa Zacynthos
Diihchiumque , Sameque , et Ncritos ardua sajris.
Eius sil um sic describit Strabo libro supra citato: Ka\ r¡ ptv ¿o-
Aíjja xtlxai хата Oivtaèaç xalyujv ixßoktjv roí JlyjXúov, ôtê%Ovoct
idgá^ov zf¡g TíSv Hksícov Skqciç eradiovç ixcixôv. i. e. Et Dolicha
quidem iacet iuxta Oeniadcs et ostia jícheloi distans ab Araxti
EJeorum promontorio stadiis centum. Aliqui exisliniarunt, Duli-
ehiuin et Cepballeuiam caindem fuisse insulam, ut tradit Strabo
libro citato, sed contra stat Humerus, cuius auctoritas in Gra»-
ciac urbibus et insulis est maxima, adeo ut oliin in barum re-
ruin controversia litem vincevent ii, quibus ille in poemate mi»
favebat; at ipse Dulichium et Cephalleniatn diversas facit Ínsulas.
Mam 11. 2. v 625- Медее praeest nayibus, quae ex Dulicbio vé
nérant, eadem vero Iliade v. 631. Ulysses ducit Cephallcnenses.
Virgil. Écloga 6. v. 76. Dalichias vocavit rates, h. e. Ulysseas,
quod in hac insula Ulysses credatur régnasse: qua de causa etiam
ipse Ulysses Dulichius vocatus fuit, auctore Servio ad eundeni
locum. Dulichius etiam dicitur Irus , qui propter pauperlalcm
in pruverbium abiit , Propertio Eleg. 3-
JLydus Dulichio non disfat Croesus ah Iro.
¿la v). ы v nokiç. "Sic <pr¡ai Koazîvog.] Existimo legeiidum
oîîroj tpi¡oi Kgarivog. i. о. Sic inquit Cratinus. Nam hic porta
fuit, qui contra sentential» Apollonii iinmutavit пишем Dulopo-
leuts , cuius versus affert duos, in quorum secundo pro l'ç ft no'
hv ùtô'jàv videtur legendum iç zt nôXiv àvaocôv ôovkcov. Aliter
enim versus non constat, nee vestigia uoininis urbis Vuluh nôlsoç
apparent, de qua igitur in bac sectionc. »
d ov fia&a, nôkiç 'jlortßlac.] Dumalha , urbs Arabiae. Me- 244
uioraUir etiam Ptolciuaeo lib. 5. с. 19. inter Arabia dcserlae op- a

"
 422 THOMAE DE PINEDO

pida Suita Mesopotamíam, cui ЛаьцаХда dicitur; ego existimo

I'tolciiiaeuin ex nostro corrigendum esse»
¿fovga, nóUc Msooitorauíag, etc.] Memoralur Dura, urbs
Alcsopotamiae ex Polybii lib. 5. qui earn célébrât libro ab Ste
phane citato neut. plur. Kai rr¡v uiv naganora¡iíav [úygi rtoktaic
Evuánov xatia%í , rr¡» öe Meaonozauíav шд ¿iovçtov. i. e. Et
regionem quidem Parapotamiam , id est , ad amnem xitam usque
ad Europum urbem oecupavit; Mesaposamiam vero , id est inter-
amnem regionem usque ad Dura. Procul dubio est ipsissima quae
Plolcmaeo üb. 5- с. 20. dicitur Duraba et iuxta Euphratis iluvii
partein locatur.
/Iovqîokoç, nóhg MaxtSoviag, etc.] Duriopus urbs Ma-
ccdoniae ex Slrabonis lib. 7. apud quem legitur /JivQtoitog , et
eodein modo apud Liv. lib. 39. с. 53. Relicta inde ad Philippopo-
lin praesidio , quod hand multo post ah Odrysis expulsum est,
oppidum in Deuriopo condere instituit. Paeoniae ea regio est prop*
Erigonum fluvium; qui ex Jllyrico per Paeoniam fiuens in Axium
amrtem editur. Hauil procul Si ubis , velere urbe, novam urbem
Perseida , ut his filio maiori habcretur honos , appellari iussit.
Apud Livium, ut ex eius verbis apparet, non est urbs, sed re
gio Paeoniae, quae crut Macedoiiiae regio; in qua absque dubio
erat urbs eiusdem Hominis nostro auctori memorata ex Slrabonis
l.b. 7. ...
A a v a a fi i), акопсХод , xu\ xoovqji) vtpr¡Xozázri.] Dusare, es,
scopulus, seu cacumen altissiinum Arubiae , sie dictum, ut in-
quit nostcr, a Dusare quodain Deo Arabuni et Dacliarenorum ; erat
vero Dusares idein, ас Dionysus Graecis, auetore Ilesycliio: Aov-
aagrjv , tov ¿liövrOov , Maßaraioi-] i. e. Dusaren, Dionysum,
Malmtaei. [loge Nabataei] Nabalaei eniin , non Älabataei fuere
Arabiao populi; sed huius Arabioe scopuli etymologiam melius a
"IMUfi dasar , quod apud Arabes significat montosam terram,
244 >. e. montem, teste Schiudlero in suo Léxico polyglollo in radice
b *wi dasar, deduci potest; iam alibi notavimus Dionysus do Deo,
scilicet Raccho, vel Idbero l'atre, Dionysius de bomine dici,
in quo soient errare vi ri ctiain eruditissimi.
Ад aßijaxo д, &gáxi¡g ytoglov.] Drabescus Thracian locus,
seu regio, seu castellum seu oppidum ex Thucydide; 'apud quem
libro primo hace leguiitur ; IJgoiX&ovzig as rijg вдакуд lg fitoó-
ytiav , oie<pdcior¡aav iv Agttßijaxto zij' HSavtxrj vnó zùv Ogaxuv
¡¡vuTCtti'zav , 04 7ioXíuiov i¡v то %cogíov at Ivvia ooVí xzi^óutvov.
1. e. Progressi vero in mediterranean! Thraciac partem , profligati
fuerunt in urbe Drabesco Edonica ab uhiversis Thracibus , quibus
hostile erat oppidum , quod condebalur , No vein viae nomine. Ex
 ANNOTATIONEN 42S
cuius verbis apparct fuisse regioncm, sed apud Excerpta ex StraV1
bonis libri sepliini line inter urbes circa ätryinoiiicum sinum im-
uieratur. Lbi doaßioxoe > »ed nun reetc ecríbilur.
¿tfúyyat, eOvoç nnfOtKi'is , etc.] Draugae, gens Persic»
ex Strebonis lib. 15- cuius sunt verba: Oí öi Лдаууси niQGÍ'Cov-
xiç T âi.kaxaxaxov ßiov, oïvov onctvi£ovOi, yiyvtxat ôînaç «i roie
xaxxîxfQOÇ. i. o. Drangae vero in aliis more Persarum vivunt, viai
penuria laboran! ; nascitur autem apud eos stannum. Idem auclor
inibi iuquit Alexandruni, cum esset in Drangiana, Pliilotam Par-,
uienionis lilium in insidiis deprehcnsuni occidisse. Diudorus nie ■
reus l'bilutae casum , Paruieniunem quoqnc occisuin fuisse h'adit
Biblioibecae Hist. Jib. 17. Erat vero Drangiana cuiileiinina Arias
ab occasu et se])teutriuue . Aracbusiae ab oriente, Gedrqsiae *
mendie, teste Cosniographo lib, 7. с. 19. í)iod»ro libro eilato-
¿}ui-yyivi¡ dii.il ur, quod ex uostro puto corrigendum esse; apud
<jui.ni baec regio ¿)cayynvr¡ dicitur. \
— ¿.'iiKf tjvot yào, »toi '^/pagijroí.] In bis verbis aliqua deb-
ciunt, (juibus explicanda eraut autecedcnlia. Sopheni vero et
Araxcni fuere populi Arineniae, auctorc Strabone lib. 11.
J qÚxov ov , iïooç vr¡aov xr¡c 'ixaoiaç, etc.] Di aconuní, 245
mons insulae Icariae, et. urbs ex Slrabunis lib. 14. apud quem л
non nions , sed pronioutoriuin et oppidulnm vueatur; eius sunt
e libro citato verba :"Eaxi ôi xai'dcxluioocieoavxakovptvov Tctv-
(JO.TuÀiov iv xtj 1 >/0f.) , xiïi noXwuaxiov Oivoijt xaï aklo Aoaxvtr-
vov óutúvtmov xi¡ ¡¡хаи içp y ïôqvxbi kqÓooquov ïyov. i. e. Est vero
et Dianae j'nnum nomine Tuuropolituu in insula [Icaria] et oppi-
tlnlum Oenoe , et al¡uni Dracanum eiusdem cum promontorio no-
minis, in quo situm est, locum habens appellcntibus navibus nplum.
Apud Strabon. legitur ¿¡uáxavov; apud nostrum ¿Joáxovov; alte-
ruin ex allein corriges pro libitu. Quod si porrigiiie corrigendi
teneris, apud Steplianuiu pro ô'ivoc lege axoa, pro nùhç scribe
nokiOjiaxtov ex Slrub. lib. citato.
A о» я tí vr¡ , r¡ <l>ui(txítt. I Drepane, insula maris Ionii, non
prucul ab Epiro ; Homero Schtria et Phaeacia, Calliraaoho Dre
pane dicta, auctore Plinio lib. 4. с. 12- noliore nomine Coroyro,
sub dilione Vcnctorum, vulgo Corfu dicilur; dotnavt] vero et
ioénavuv Latine sunat falcem : unde insula et oppida liiiius no-
minis sie videntur appellate, quod taléis figurara redderent.
— r£ls Xtiçttvç.] Lege »с ZitQievc ox nostro auctorc in
£%ioia.
— Kai dotnctvtt ovôttiçcoç, 7tóhg SixtUaç.] Drcpana,
neu t. plur. urbs Siciliae. Std ctiani ncut. singul. liuius urbis no-
mine utuntur auctores Um Latini , quam Graeci: Polyb. lib. 1.

r
/ 424 . THOMÀE D£ PINEDO

гО ó*e 'dvvißac O-inXtvee (itrù T(Sv vtùv tlç то /ígintcvov, i. е.

Annibal vero cum navibus navigavil Drepanum. Liv. ]¡b.28- c. 41.
Ab Urepano atque Eryce delrajrisse Amilcarcm , quam Italia ex—
pitlisse Poenbs atque Annibalcm malis ? Erat vero urbs maritima,
nt patet ex Polybii libro citato: /lia. yao tijv ívxaicíav rov ró-
яои xcà то xâkkoç loti nigi то ¿Içénavov kiusvoç, au (ityakrjv
IAoiovvto rr\v 6kovÔi)v oí Äap-^Jov/o» mol n¡v (pv\axr¡v av-
TOv. i. e. Ifatn propter loci Opportunitäten^ et pulchritudinem Dre-
pani portus , magnam semper curam adhibucre (Jarihaginenses
circa eius custodiam. Fuisse vero niunitissimum argumento est,
Romanos oliin prius totius Sicilia« imperio potitos esse, quam
Deprani , ut patet ex ciusdcin Polvbii lib. 1. tit oí то ßotj&dv iyí-
vovto , v.cii naqaßttkktoQai xal nùv vrwfiêvtiv vntg rijç ncoticr¡-
pivr¡c nókttag, àiù to iit]dt(ilav aqaoouijv xaxaktiicsaQai cçri et,
nacijç 6s ti¡c Skkr¡g Xixcklaç, ènixaurslv ' Pcouaiovç. i., e. In со
ioii eranl , ut opem ferrent , et auidvis auderent , etc nil non susti—
fièrent pro ea urbe servanda, proplerca quod nulla alia occasio
ipsis relinquebatur, omnem aliam Siciliam Romanis tenentibus,
praeter Drcpana. Hoc in portu amisisse Anchisein genitorem in-
! quit Acneas apud Virgil. Aeneid. lib. S- v. 707.
£4$ иг ■•■ Jrlinc Drepani me portus, et illaeiabilis ora
b .. Accipili heic pelagi tot tempestatibus actus ■
JJeic genitorem omnis curae , casusque levamen
Amitto Anchiscn.
Ad quem locum ejus situm sic describit Servius: Drepanum, ci—
vitas est unte pedan montis Ery eis , trans LUybaeum ,' dicta, vel
propter curvnlurqm litloris, in quo siia est, vel quod Saturnus
post ampútala virilia Coelo pairi, illuc Jhlcem proiecerii , quae
¿¡oiiittvoc dicitur Graece, etc. Amat Servius ad fabulas defléetere;
caelum pene ad oiusdem poetae locum inquit Pompon. Sabinus.
Cluv. Siciliae Antiquae lib. 2- exisumat esse oppidum, cui nunc
Vulgare vocabulurn Trapani.
— "Ecti xa\ ¿Qtnavov nôfoç Aißvrjc-] Nunc meinorat Dre
panum urbetri Libyae; Ptolemaeo lib. 4. c.5. dicitur Promonto
rium, ut et Strabón i lib. 17. . ■•
— FÀa\ y.a\ vt]OÍa ovo rrfol sîtpiv&ov] Inquit duas quoque
fuisse parvas iusulus circa Lebiiilhum, huius Hominis, scilicet
quae Drcpana dicebantur; Lcbiuthus vero erat insula' maris Ae-
gaci vicina Lcriae et Palhmo, ouclore ¡»trabune lib. 10. quae
Ovidio lib. 2. de arte amandi dicitur Lcbynthos :
Dfjctra Lebynihos erat, sylvisque umbrosa Calydne.
Memoralur eliaiu Melac lib. 2. c. 7. inter alias pluriuius Ínsulas,
sed apud hoiuui neminem Drcpana insulae ceiebranlur. .
 •. JLîîNQTATIONEe.;; : 425

— "JEari *«i jâçtnâvti Bi9~vvteç nçoç та>, etc.] Célébrât

nunc Drepaneii Bilhynia'e.urbcm ad Aslacenuin sinum; quaeiue-
moratur in addilis ad Eusebii Cbronicorum libruin posteriorem,
j». M'Mcccxi.ill. ubi dicitür : Drepanum Bithynia» civilatem in
honorem marlyris Lucani ibi conditi Consianlinus instaurons езс
vocabulo matris suae Ueleuapoliui nuniupaiil. Memoratur etiam
Ainmiano Marccllino lib. 26. с. 22- Ñuncvpotum imperatorem
stipaiumque de more consentientes in unum reduxerunt ad castra,
lestati more miliiiae Iovem , invicium Procopiutn fore. Huicper-
duellium prosperiiati, lattior ßccessit. liumilalca cnim tribunus in
aodttalem Procopianorum adscitns et suseepta cura palatii, di—
gesto mature consilio, permis-toque cum mililibus , mari ad Dre'~
partum antea, nunc ilclcnopolim venit , exindcque ¡\iceam spe
célérités occupant. .».■.< ,«,
■— Tijç àh Bi&vviae, etc.] Defleetit nqsl.er ad fabulas aç ip-
quk Drepanen Bithyniae sie vocalam fuisse a Salurni falce; fa
bula est lippis et tonsoribus , ut aiunt, nota. AQmávt[ enim sonat
faleem, quod confirmât versículo illo poelae anonymi, ac si eadern'
fabula omnibus huius Hominis oppidis aliisqjue id genus ассшпшо-
dari non possit ; vero propius est huiusmodi loca a simili! inline
T)ji' ôçtnnvnç , i. e.Jalcis, quam referebaut, iiomen ¡nvenissc.
/JQiXu ¡, ßvvoiy.ia zijç IlovTixijç , etc.] Drilac, oppidum a ojg
Política Trape/.uutc baud longe. Ex Xenophontis Aiiabaseus 1. 5. a
cuius sunt verba : Er. тоигои Xaßiov ó Aivocpuv fjyifióyas xóv
ToantZovvTÍmv, t!-áyei tic ¿IpiXaç то "ipuev xov отсатеирагос , то
ôi ?íftieu cpvXavTitv явтеХте то (Гтраголгао)'. i. е. Deinde Хспо~
phon acerptis ducibus 'iTapezuntiorum , edueil in Drilas dimi-
diam partem copia rum, alteri vero dimidiae . parti custodienda
reliquù castra. Ex verbis Xeuophönüs allai is apparel falsuiu fuisse
Stephanum, cum inquit Drilas esse oppidum seu babilationcni
baud procul Pontica Trapezunte; nainquc Xenophon de Drilis ut
de gente , non ut de oppido loquitur. Eunidem Xenophonteui ad-,
vocat etiam Arrbiauus. in Pernio Pputi Euxini : Tça7i(iovvriois
fiiv xaQanig *ctt fiavotpoîv Xiyu , KoX%otôfxoQoi, xa\ ovç Xeytt
тог-ç ¡.utxtixwzarovç , xnl iyßQOTaiovg tïvai toîs Тдалс JovvtÎoiç, ■
ixtivoç itèv JgiXnç uvofiaÇa , i/toî ös ôorovoiv oi Zavvoi ovxoi
tïvai. i. e. Trapezuntiis quidem , ui Xenoplian quoque inquit, CoU
chijinitimi neenon quos dicit bellicosissimos et injéstissimos esse Tra^
pexuntiis, Ule sane Drilas nominat ; miliiautem videntur Sanni*sse.
A ij v it) at.] Gens Galatica, boc est Gallica , et philosopha,
ex.Diogene Laërtio, qui eorum meminit in prooeuiio suae Listo-
riae pliiloeophicac bisco verbis: To- tjJç qnXuaocpíac í'pyov £v»oí
tpaoiv ¿ло (icíQfjúauv ¿oj-oV ytytvqodtH yùn яао« ptv iHaoaic

Г
 426* THOMAE DE PINEDO

Máyovg, nagà ôi Bnßvlavlotc i) ' ¿aovçiotç'XctlSalovç, x<A Ггр*

voaocpiaràg nagà IvSolg' naga ts Kekzoïç исг! ißAntaij tovc ка-
lovuivovg ¿JgvîSaç xert StUvo&êovç. i. e. Philosophiae opus , [boo
est philosophiam] a barbaris incoepisse nonnulli dicunt ; Juisse
cnim apud Persas quidem, Magos, apud Babylonios vero velyissyrios,
Chaldaeos , et Gymnosophistas apud Indos: apud Cellos et Gala'
tas, qui vocantur Druidae et Semnoihei. De Druiilis voro operaa
j)i< (¡щи estaiidirc prirnam iniperutorern Joquentein lib. 6. de bello
Galileo: Sed de his duobus generibus , alterum est Druidum , a¿—i
ierum equitum , Uli rebus divinis intcrsunt , sácrificia publica , ao
privaia procurant , religiones interpretantur, ad hos magnus ado—
lescentum numerus disciplinae causa concurrit, magnoque. ii sunt
' àpud eos honore. Nam fere de omnibus controversiis publicis pri-
vatisque constituunt , et si quod est admissum Jacinus , si caedee
facta, si de haereditaie , dejínibus controversia est, iidem-decer—
Ttunt, praemia , poenasque constituunt : si quis aut privatus , aut
publicus eorum decreto non stetit, sacrificiis interdicunt. Haec
poena apud eos est gravissima , quibus ita est interdictum in nu
mero irnpiorum , ac sceleratprum habeniur ,' iis omnes decedunt ,
aditum eorum sermonemque defugiunt. De Sapientibus Hebraco-.
rum putares loqui Caésarem: Druidae affirtnabaut animas homi-
248 num esse immorlales, ac ab aliis ad alios post mortem transiré: his
j> maxime homines, mctu mortis negleclo, ad virtulem excitan
crediderunt. Unde Lucanus lib. 1. canit: . •*«
Felices errore suo , quos illc timorum ' ■
Naximus haud urgct lethi mcius : inde ruendi
Jn ferrum mens prona viris , animaeque capaces
Mortis, et ignavum est rediturae parcere vitae.
At quoniain hominem sacrificabant, eorum religionem sub Au
gusto iam intcrcjictam abolere penitus conatus est Claud. Impe
rator , referente Suetonio in Claud. Caesare; decorum Hominis
Ct3'mologia disceptant »criptorcs; aliqui inter quos Plin. lib. 16.
С ultimo , uno ti¡g igvog , i. e. ab arbore robore numen habuisse
putarunt. Eligebant enim roborum lucos , auctore eodem Plinio
libro capiteque citato, cuius appono verba: Nihil habent Druir?
dae (ita suos appellant Magos) visco et arbore in qua gignatur.
(si modo sit robur) sacratius. Jam per se roborum eligunt lucos:
пес ullu sacra sine ea fronde conficiunt, ut inde appellati quoque
interprctaiione Graeca possint Druidae videri. Enimvero quicquid
adnascatur Ulis , e coelo missum putant , signumque esse electae
ab ipso Deo arboris. Est autem id rarum admodum inventa, et re-
pertum magna religione pctitur , etc- Tanta gentium in rebus fri-
volis pleruuique religio est, ut incjuit idem auctor eodem loco.
 ANNOTATIONEN " 437
Alii vero, cameorum disciplina ex Britannia in Galliam translata
fucrit, ut narrât Caesar eodem libro, verosimilius existiman^
sic dictos fuis.se , quod a Saxonibus in Britannia Magi тосагеи-
tur Drii, ut testatur Alfricus in suo gtossario Saxonico Britanni-
со, Saxones enim antiquitus Britannos subegcrunt. Sit inaulissao
loco, Druides Graecis Ji tin-is in publicis privatisque ratiunibua
usos fuisse, ut pro dit idem Caesar libro supra citato, de quibua
videsis quae in Maoocikia aunotamus. - ,..
JqvuvI7 itoXiç Aißvag, etc.] Dryme, urbs Libyae ex Strabonis
1. 1 6. sed apud Strabonem 1. 17. non 1. 16. urbs 'ASovutj, non ¿Qvpr},
nt inquit noster,mcmoratur : "Eati 61 xal Mikizr) vijsog iv jmvtctxo-
cloiç araSioiç алб ri}ç Koaaovçag ' tîza jíSqv¡h¡ nókig, iv r¡ xal
vecûQia 7)V , etc. i. e. Abest vero et Milite insula a Cossura siadiis
çuingentis ; deinde Aàryme urbs, in qua etiam navalia erant. Earn»
dem urbem existimo fuisse, quam alii Adrumctum vocant, de
qua videsis quae in 'A5ov[tr¡c annotavimus.
Agvpia, nókig Фсох15од, etc.] Drymia, urbs Phocîdis ex
Pausaniae lib. lfj. cuius trunca et corrupta affert verba, quaç
apud euni sic leguntur: 'Аяе%ц di xA¡i<pixkdug y Agvpaiu oza-
iíovg ¿yoo7¡xovza cinoTQanivzi Igâgiezigà xazà' Ugaôozov kóyovg.
Tfavßokug ôi та agxatóztga, nal olxiaxyv oí èvxav&a yevêaùtti
tpaai (Dwxov ncàôarov Alaxov. Лгц1Т)хдод ôi @íeu.o«pógov ¿qv- %*j
(iaiotçJiQov taxiv orjijjcnov xal iïyakua ¿q&àv kîOov nenoiqxai. Kai a
evrj} 0fO¡iO(pÓQia ¡oçzijv ànàyovaiv Inîztiov. i. e. Abest vero ab
Amphîcïea Drymaca stadia i.xxx. ad laevam flectenti iuria He*
rodoti hisioriam: Naubolenses vero antiquitus, et condiiorem in-
colae fuisse aiunt Phocum Aeaci filium: Cereris auiem Thesmo-
phari Drjmaeis fanum est anliquum , et statua recta ex lapide
Jacta est, et Thesmophoria festum celebrant ei anniversarium.
Herodotus, quem ad testimonium voeat Pausauias lib. 1. с, 145;
vocat 4qvu.i¡v hanc urbem, de qua nunc agitur, at lib. 8. с 33,
Agvu-ov appellat; quam a Persis incensam fuisse tradit. Hato
Harpocrationi Agvuôg dicitur atque inter Boeatiam et Atticam,
' loCHtur. Apud 6'teplianum pro Agvuta lege ex Pausaniae libro
citato Açvuctia, ac pro ¿gvjtioiç lege Agvpcttoig, eodem mod»,
pro dgvuatvç legend um Agvuanvg.
А и v :i. о ii с it a , vrjaog 'loving , etc.] Drymussa , insula lo-
niae exTbucydidislib. 8, apud quem Jgifivaea iegitur: At дк
Skkaivijeg xaíhjgav lg zag ènixttpévaç zeig Kka^ofitvalg vr¡aovg,
Maga&ovoav, xal IIí¡lr\v , xal JotpvoOav. i. e. Caeterae vero1
naies appulerunt ad ínsulas Clazomenis adiaecntes , Maraihusam,
et Pelen , et Drimyssam. ж"

r ■-,
 4*8 ТЦОМАЕ DE PINEDO

/jçvoitif, noktçntgX trjv'EgiiióvK, etc.] Dryope , • quae et

Pryopa, îubs circa Hermionem Magnesiae urbem; Magnesia ve
ro erat Macedoniae regio vicina Thcssaliae. . .
— Oí <5È Titçï tt)v Oityjv /¡QvoTitç, etc.] Cum Drjopes cir
ca Oeteu Thcssaliae memoict, innuil alios fuisse, quos in Pelo»-
ponneso locat Strabo 1. 9- horum mater fuit Drvopis Tliessaliae,
a.t ciarcl ex eodein auctore. libro citato: Пдод voxovàl ry Olzaiay
£IÇ TieaautOXttLSlXU ÔrjpOVÇ ÔirjQUÎvrj , Hguy.kllaV.Tt y.ai ЛдЬОт-
niôct, ztiganokiv ytyovvïav яотг xadántg xai zi)v ¿duigíóa, fir¡—
tgonokiv u£ tcü v iv Ihkonovvijotp /ÍQvómov voui¡oiiévr¡. i. e. Ver-i
¿us meridiem anient Oetaeae in xi v. pagos divisa [Paracheloïtis
regio] Heracleamque et Diyopidem; quae olimjuii letrapolis , sic*
vt el Doris, et Drjopum , qui in Peloponneso sunt , mater *x—
islimatur.
247 — "Eon xcà /JQvoní« tcîv dovómov, ntçl Tocr/tva.] Quae
Ь nunc epitomatori noslro Dryopia , Straboni lib. 9. dicilur Dryo-~
j>is, ac in Thessalia locator.
— Kai ¿Jgvomfiç, xa\ /iovonia.] Haec verba de regione
videntur intelligeuda. Ilaque subaudiendum est i'j yoga. Nam in
aiitecedenlibus iam dixit i'axt xal dovonia, quae de ci vitale Dryo-
риш Thcssaliae intelligeuda sunt; Dryopcs vero celebrantur Vir
gilio lib. 4,
mislique altaría circum.
Crctesque, Dryopesquejrernunt, pictique sfgathyrA
A qvç, nókig &Q¿y.r¡c, etc.] Drys , yos, urbs Thraïiae ex
Hecataei Europa; celebratur Scylaci inter Thraciae oppida; no-
men sonat, qUod Latinis quercus; duas liuius Hominis memorat
Harpocralio in ¿çvç, alteram Epiri, alteram Thraciae, haue ab
Iphicrate conditqin fuisse. ex Theopompi lib. 25. inquit.
— Eati xa\ Псыхазошр OlvcúTQfov.] Ne Carncades quidem
dubitabit esse hoc lectionis monslrum , quod sine aliorum codi-
cum ope, loco Herculis, debellare àôûvazov existimo. Quis enim
BTiquam audivit Ptocostarum Oenotrorum nomen, nisi in Utopia,
quae nihil habet commune cum Italiac Oenotris.
jdvaàv, tpvkov ¿JwQitav. r\aav 6è zgeîg, etc.] Dynian,
tribus Doriensium ; erant vero tres , etc. Sic concipiendus est
locus iste; quare apud Stcplianum pro ¡pvkov lege q>vkr¡. No-*
strain lectionem conlirmant quae sequunliir verba, tjßav öl
TQiiç. i. e. erant vero tres, quae iiullo modo ad то tpvkov, sed ad
^ô q>vkr¡, reí'erri possunt ; quin etiaiii eis addit vim Herodotus
qui lib. 5. с. 68. de cisdem tribubus loqueiis cas vocat q>vkàg ¿ioa-
Çtétav. i. e. tribus Doriensium, quas inquit Clisthenem mutasse
¿S -uvg Tkkíag xu\ Ilapqivkovg xai Jvpavóxag. i. e. in Hyllcos
 ANNOTATIONESu V 429

et Pamphylos et Dymanates. Hos Ultimos nostervocat AvfiSvtçi

Herodotus vero Ava.aváxag, ut ex eius verbis apparet; TÍeraní
Icclioncm lectori« arbitrio relinquo , mihi indicasse sttis sit.
Av^ir), nókig 'A%aiágt 1о%агц itçàg ôvaiv.] Буше, urbs 2í8
Acbaiaó, ultima ad occasüm. Videntur esse verba dcsumpta ея •
Strabonis lib. 8. qui liac de urbe sic loquitur: 'Eqttlijg &' iaûv
t¡ Av(ii] nokig alLfitvoC) naowv оиоцманащ , acp ou xaï xobvo-^
pa' nçOTEQOv ¿' txaktixo £xçaxog' Ôiulqû öl avtí¡v ¿no х-цд lu*
ktiag xqxw xo Sovnçaaiov S Aaoïaog noxapôg çèmv, üg ooovg' .
TOVTO ô' oí ¡ilv £xôkkiv xakovaiv , "Oft7]çog ôh nixor¡v ■ ílktvirjv.
i. e. Oeinceps vero est B)-mc urbs porlu carcns , omnium ad occa~ c:2
sum ultima, untie et ipsi'nomen: prius'vero vocabaturl'Slralus; '•
dividit autem cam ab Elea iuxta ßupfasium Larisus amhisßuens
ex monte ; hunc alii quidem Scollin vocant , JHomerus vero pe-
tram Oleniam. Memoratur Ptolciuaeo lib. 3. c. 16¿ Sdyláclnuí
'Aicuoii : ■ no '■<u¡«.|í1 n ■ ! : 1 1 .-•.t't
. . — !AvTl¡ia%og 5è, Kavxmvtda ravtyv q>r¡a\v t ияо, etov]
Inquit Antimacbum vocasse ])з'шеп Achaiae tirbem, CaUconiksa
a Caucoiie iluvioj quae verba etiam desumpeit ex Strabonis lib. 8-
Ita cniiii i lin : Tov ó' 'Avxijia-^ov Kuvxiaiíoáxl\i> Avfitjv iinôvxoçi
oí (liv èàé^avTo ¿ло xcSv Kctvxoívcov èmOixag ft'oijoöei avxo , (iê~
'/ni à lio о xaörjy.ovrojv , xaQánto tnávtx> ngodnu(icv o! ö qnq
Kavxavog norauqü xivog , ¿g ai &rjßai Aiqxaîai, xa\ Aßtoitiatg,
■Açyog à Ivctxnov , Tüota at Xiuovvrict i. e. Cum Dymcn slnii*
machus dixcrit Cauconidem, quidam censucrunt , sic earn vocasse
a Cauconibus loco epitheti, qui eo usque pcrlingebant , sicut sut-
prii diximus , alii vero aßuvio quodam Cáucone , quemadmodunt
Я liebae Dircaeae , et Asopides , Argos au lern- Inachium, Troia
¿iimuntis. Ex Sclioliasla Lycophronis ad illud riusdeiu poetae: r
■d-átioog à' ¿n 'SiÀivov
!■. .A¿u,r¡gxi .i.i •
• ,.' .... '. ' —— alter vero ab OUno
Dj meque —.—:— ... •■..•" •{*'»
Didici Antimacbum in Thebaide earn Cauconidem vocasse, apud
(jLicui Scboliastam perperam Kaxcûviôa legitur pro KavxmvLöa.
Avgßaio i, É'0-voç xatHJKOV ùg Bâxxçovg, etc.] Dyrbaei)
populi pertingentes ad Bactros et Indium , ex Ctesiae rerum Fer+
sicarum lib. 10- cuius affert verba mutila, et laciinosa quae ex
fragmento eiusdein Stopliani, in Avcßaioi quod luci primus de^-
dit Sam. Tennulius, amicus noster, supplenda sunt ; illud babe—
bis sub calceni nostii operis. Apud Stephanum pro ¿JvQßaloi le-
gendum existimo Avcßaicov , ]>ro ovz anoxrivvvovxig âv&oa-
nov , lege oír' ¿xoxitívovxt$ âvQomnov; quas correctiones hi
 430 THOMAE DE PINEDO

verelone nostra scruli eumus; de hac vero gente a pud al ¡oj al tum
cet silentium. . . .•; • .- - .;.•,•.,.'
Jvo óájio v, nâhç IllvQixr/, ' EjU5ap.voç , etc.] Dyrrba»
chiitiii, tubs Illyrica, Epidamnus vocata. Meinoratur Melae lib. 2-
ù С. 3. Urbium prima [Illyricarum] est Oricunt , secunda Dyrrha-
chium , Epidamnus ante erat, Romani nomen mulavere , quia
velut in damnum iiuris , omen id visum est. Quod t lia m lepide de
more suo dixit Plautus in Mcnaech.
£ropterea huic urbi nomen Epidamno inditum est, •: \
Quia nemo ferme hue sine damno divortitur.
S48 > . Me. Ego istuc cavebo: cedo dum mihi hue marsupium.
h Mes. Quid eo vis? Me. Jam abs te metuo de verbis i и is.
>. . Mes. Quid mciuis't' Me. Ne mihi damnum in Epidamno
-•■•.... . .' '. i.- ■«■' ■ duis.
Ludit Plautu» in urbis vocabulo, non quod sic a Romanis vocata
fuerit; hi enim propter omen eius noinen mutaverunt atqile Dyr-
rhachiitm vocnrunt, cum antea Epidamnus dicerctur, ut appa-
ret ex Slrabonis lib. 7. cuius infra apponemus verba : quiu etiam
Thucydides Dyrrhackium non novit, cum de Epidamno diffuse
adniudum loquatur lib. 1. ' Eniaapvôç hù nokiç iv ôilià ¿c.tàé-
ovti Tov Ioviov xoÍTiov ' itooçoixovoi 6 avzi}v Tavkuvtwi ßag-
¡ßaooi , IXIvqixov i'övoc. TavtrjV UTMüxiauv uev Kzoy.voaioi, oi-
iuezr)ç ô iyévtzo ФаХюс EgnzuxXsiaov , Kooív&iog ylvoç, to»
¿<p' 'HqbxXîovç, etc. i. e. Epidamnus est urbs sita ad dextram
nauiganti Ionium sinum ; iuTla — habitant Taulantii barbari, pens
Illyrica- hanc Corcyrari quidem missa colonia condiderunt, co-
loniae vero dux fuit Ehalius Eratoclidac , Corinthius genere , ab
Hercule oriundus> etc. Hodic vulgo dicitur Durazzo. Verum enim
veil) Graeci Epidamnum beroëm antiquum fume dicunt, a quo
urbs nomen accepit, in qua liaeresi fuit Constantinus Porphyroge-
neta lib. 2. de Them. Them. 9. 4v$$¿%iiOv, nóítg 'EM.x¡*ixr¡, r.a\
Eniâauvoç xXr¡9ilaa vxo Emôaavov tov aofaiov r¡c(aoc, xovxov
&vyazr\Q McXiaaa, rjç rçoâcfh; lloaetôùv о jdv§!>a%ioç . . . vep 04
iatt zaicoç iv Extôauvtp MeXiaaâvioç , ïv&a Tloaeiôâv avzrj aw-
t'jkih , etc. i. e. Dyrrhachium civitas Graecanica, et Epidamnus
appellata ab Epidamno héroe prisco , huic erat filia Melissa , cu
ius amore caplus fuit Neptunus Dyrrhachius a qua locus
est in urbe Epidamno Mclissonius, ubi Neptunus cum ea concubuit,
etc. Apud Constant. Porphyrogenetam pro vito ' Entóápvov lege
an¿ Eniôàuvov , pro vçp oîç lege nop' 'JS- Quae lecliones coniir-
manlur ex nostro auctorc; hanc urbem a Corcyraeis conditam-
fuisse, ac Dyrrhachium, a peninsula in qua sita erat, sua ae-
tate diclain prodidil Sliabo lib. 7. qui eius situm sic describit:
 ANNOTAT 1СШЕ8.Л : 451

Mita 6e rùv' PiÇovr/.ôv y.ûknov, Aiaaúg Icn nôkig xetl AxQbkic-

ooç , xeî 'Eniôapvog KcQxvgaiav xzíoua, i] vvv AvrlÇttyiov , autà-
vvfiaç Tij fi§§ovi¡aq> kcyouévr), itp' r¡g ïoavrcu. i. e". Post verá
Hhizonicum sinum, IAssus est urbs et Aorolissus-, et Epidamnus
a Corcyraeis condita , (june nunc Dyrrhachiuin eiusdern nominis
cum peninsula , in qua sila est» ■ ■> < • •■- ■} ...
■ ■'..— Tovrov bvyáx^o ЛШ«<гс«, i;ç xnl той, etc.] Hujus filia
Melissa, cuius ct Ncptuni Dyrrhacbius. Haec sunt Stephan! ver
ba manca, quae ex verbis (Jonstunlini nota praecedenli allatis re- . ^
sarcienda sunt hoc modo: Tovtov дьуатгщ Mèkioca , ijj r¡oá- ;
c9r¡ IloÓeiSiav 6 Av$$á%iog. i. e. Huius filia Melissa', cuius
атпоте captus fait Nepiunus Dyrrhachius. Quare apud Stephanuln
J>ro rçg Y.ai tov IloaeiivSvog AvQÇàyioç. i. e. Cuius etNeptuni Dyr-
rhachius, legéndum,, i¡g г]оаа&п ilootidûv o .¿/u^á^íOí. i, е., Cut
ius amore captusfuil Nepiunus Dyrrhachius, ,. ¡
— "Eotí ко« -ákkr¡ Aaxcovur) , ¡tía t¡¿v .aceró v.] Nunc agit 249
de Dyrrhacbio Lacónica , cuius altum est apud alios silentium, a
nisi forte sit quae in Eliac. posterior, siye lib. 6. memoratur Pau-
eamae hisce verbis: Emoáuvioi ai yúonv ucv rjvneo ка\ О-адуус,
п /'Ли' «Si ov xr¡v ¿Qxctiav ln\ r¡u<av h'xovotv , Ixttvijg ôe ¿(piàTrjxvT-
cv okíyov, u'voua óf rg nókei rjj vvv , /Jv^áyiov ano tov olxl-
arov. i. e. Epidamnii vero nostra aetate regionem, quam ab initio^
urbfnx autem -non antiquum ; sed аЬ illa parum dislantem, f¿->
runt • ñamen aulem, hodiernac urbi est Dyrrhachium a conditore.
Ava'nóvTiov, rcókig ÏIioctiagY Dyspontiuin , urbs Pisáeaéi
fa. e. Pisaeorum regipnis , quae Pisatis dicitur Straboni, quorum
ne nomen quidem superesse inquit hb. 8- Habuere autem octo
urbes, inter quae ana erat Dyspontium , de qua sic loquitur eo-
deoi lib. Avxi] Si lari xaï то Kvxr¡oiov xùv oV.rcó • nal tô Avanóv-
Tiov «are zt)v ¿ôov Tj]v e¡¡"Hkioog tic Okvpriiav , iv neóia xtí-
(iivov ' i£r¡keí<p9r¡ sôs , xaï ¿nrjgav oí nkitovg. tlg 'Emoa¡ivov xa\
Artokkmviav. i. e. Jpsa vero est etiam Çycesium ex ocio • et Dys
pontium , situm in via quae Elide Olympiam ducit , in planicie:
verum deserta est , eiusque incolae plerique Epidamnum et Alpol—
loniam commigraverunt; ...... }..
A w6(üvr¡, nóktg T¡¡g MokooaíSog lv 'Hnsíqm.] Dodone,
ui-bs Molossidis regionis in Epiro , Dodonaeo love, oráculo, et
neinore iiavriY.ij q>r¡ya consito celebérrima ; fuit hoc oraculum ex
Gi'aéborUm autiquissimis , auclore Herodoto lib. 2. с. 52. qui eo-
<1рш libro capite ivn. explicat fabulam illam Columbarum, quas
ibi responea dare fabulabantur; de urbe et queren fatídica ita
Constant. Porpliyrog. de Tbem. lib. 2. capite octavo : MrjVQOTto-
kiç öi tov Эецагод nókig. Atooávt} $ iq> y t¡ ôovg r¡ a>&tyyopêvi]

4
 482 THOMÄ.E DE' PIN-EDO
та TMV dtttfiôvav^OxqQia , otíov pvqfLÓv.tvñ util ó &toloyàç IV1?"
убоюд kêymv ovroa. ). . ч' .. . <.i .' -, , ,; ',„,,.>

' "H KaaxaXiar ¡lavxixmratov по(Ш>

' Exûffe'yàg i¡v mjyri KaazctXíag ovojia k'xovact. i. e. Metropolit ve.
ro huius Themalis urbs Dodone , in qua aucrcus est quae Dacmo—t
пит mysieria loquebatúr , cuius ctiam incminit Gregorius -thcolo—
gus dicens sie: • •■''. )\ • ..r . ...... I Л'
249 ' - • '■ '■ Vtl querçus Dodonaeae migamcnla, .>,.
Ь - ' ". !-■ Pel Gastaliae fatidicum /?o/u'm» : ■. >i. ! .(•., i i. :
Jlîic'ènim erat Jons , ^qui'. Gàstaliae nomen habebat. Eust. a.d Pc—
riegetàa v. 480. et ad II. 1<JV v. '234.' memnufc urbis ¿ el; ora<;uli,
quod iam sua actate 4lefecisse, ut et .caetera auctpr est. Straho
lib.' 7. Memoratur .ctiam Virg. Georgia. lib. J>.v. 147.! , ГЛ . i
Prima Ceresferro mortales verteré ierrarn -, • »"'ora-vi ein
Institute, cum' iam glandes, àlqite arbuta sacrae
дш!, v DeßccrenV'sylvae, et victumDodona negaret. ■ ' ." '■'
Ad quae Scrvius : Dodona civitas Epiri est iuxta quam nanus est
Jovi sacratum , el abiindans glandibus semper , de cuius' hem'ôrù
arboribus columbae oraciila peientibus dare cotisueverant. Et'îdéo
у.иг £i07i)i' Dodonae efficit mentionem. Videos quae ad" Stephan!
irqgnientuin in jja¡8a>vr¡ annotamus.
^rl ¿/cüáffiVÍ/S ptMíOV SvG-/tl¡lÍQOV — ] Est llfllli.llicllilllll Ho-
iBcricura , cuius integri versus leguutur apud Horn. II. 16.' V." 235-
hoc i nudo: .,,4 _ ,
<■' ... (.•-, Zev uva AaSavalt, ПеХабуш, rr¡),Q&i v«íu)V, .,. ,Г1 0„
r.i/jwà'av'nç piôicov ёивцинедоУ #цд>1 M 2Що1 ,.; ,,.,,,
■ £ol vaíova' tiTtoyiJTUL avimónoSts %afivievvat. ,p щ j,
. Jupiter reje Dodonacc , Pelasgieei procvl habitan*. ...
Dodonae Imperium tenens frigoriffus^expositae' circum
vero Selli
jeiu , t
Te habitant vates illoli-pedibus , humi durmientes., ,
- •■ ,'■—' Tèv ai ¿coôtovctîpit , ïltyov Kcuvaïuv,] Meutern Stapha-
ni in his sic accipiendain esse existimo, videlicet, lovera {hdo~
naenm dictum Fuisse' eliam Bodonaeum , vel ah urbe üodqne , vel
álJodone; cuis «oster meuiitiit iu Baoúvr¡; quare pro J{awai6vt
si tibi placet, leges Bmàavaîov. ..,' . ¡-i ■ ч a
— ZtjvóóoTog аг youtpeiTmveîoç,'] fidenter legendum, e,st
Ghjytovaït. Verba enim quae scquuntur id confirmant, , ènù tu
4wdt¿vr\ jtpcSrov q>r¡yec èfiavxivero , пес »ion fragineutuin SÇew
pliani in quo legitur Zijvoàoi.oç 6k yoaçpet Oqymvaie- i. c. Ze«o—
dolus yero scribit , fhegouaee. . . ,.:.'. . , ■„.-,: û
 ANNOTATIONEN 488

— TTókiv yàç tïvai BaSúvav.] Pro BcoSávav lege BtaSá- 250

vijv; Noster enim suo loco memorat urbem Baoávr¡v , quae le- a
ctio confirmatur eliam ex fragmento Stepbani.
— "Eau oí «ai nagoiuía, ¿Imôtovaïov yaXxtîov. ] De hac
paroeraia videsis quae ad Stepbani fragmentum annotamus.
Лап«, vijaog ív ти Пвовмш xóXmo-] Dora insula in sinu
Pérsico ex Strabonis lib. 15. qui lib. 16. non lib. 15. ut inquit
noster, memorat insulam in Pérsico sinu Dorada nomine; quae
Ptolemaeo lib. 6. с. 8. adhuc corruptius dicitur Qaccá. Veram
lectioucm tuo arbitrio relinquo.
А ы (j to v, Ttó'f.ic ¡da tiôv ToicùV, etc.] Dorium, urbs una
ex tribus, quae celebrantur ab Homero И. 2. v. 595- cuius alTert
hemist*chium , cius iutegri versus sunt :
Kal IJzektov, xaï"EXoç , xcù ¿ttooiov, h'vdá ts ¡wvaai
Avroutvai QáfiVQiv zov ®QrfCv.a navaav ttoiorjc.
EtPteleon, et Iieios, et Dorion , ubi musae
Occurrentes Thamyrin Threicium privarunt caniu.
Memorat ur ab Strabone lib. 8- inter Elidís urbes: Aúgwv Si ol
¡iiv ó'oos , of es ntilov tpaaiv ovötv vvv ¿EÍxvvzai, oucoç 5í Uviol
rr¡v vvv"OXovgtv , r\"OXvgov iv таз xaXovuívta AvXâvi rrjs Mee-
Ofjvíag xsiuévr¡v, Aágwv XéyovOi. i. e. Dorium vero sunt, qui mon
tent , sunt qui planiciem dicunt. Nihil vero nunc monstratur; non-
nulli lamen Olyridem , sivc Olyrum in Aulonc , quem vocant Mes-
seniae sitam , Dorium dicunt. Videsis fragmentum Stepbani.
Ao oL&eo s iv avrfi trj itókti <pr¡elv vjco , etc.} Dositbeus
auctor est in urbe Dorio , a Thamyra , inven tam fuisse Harmo—
niani quae dicitur Dorius, ab bac urbe; sed vcrosimilius est mo
dos canendi apud veteres Graecos nomen accepisse a Gentibus, 250
quae illo peculiari musicae modo gaudcbant. Septem vero modi Ь
nuiaerantur а Boülbio de Música Hb. 4. с. 14. quorum nomina
sunt baec, Hypodorius, Hypopbrygius , Hypolydius , Donus,
Phrygius, Lydius, Mixblydius; scilicet a Dorienábus, Phry-
giis, Lydiis.
Aagog, nóXig <I>oivíx-ng, ¿S xa\'Icóar¡7coc. ] Dorus, urbs-
Phoeniciae ex Iosepho,- qui earn varus in locis memorat, ас con
tra sententiam Apionis Grammatici, qui earn in Idumaea locabat
ignarus, Phoeniciae urbem inquit esse lib. 2. contra eumdem
Apioneui : 'H pev 'ISovfiaia trjg r\uizègag %<ageç ioxiv o/àoqoç,
хата rá£av xti(iivr¡ , xaï Аыоа та\>щд èazïv ovóejiía nóXtg. Tijg
aivzot (Daivixia лада то Kao^rjXiov одод Acaga m>Xig ovouâfczai,
HrçoÈi/ Imxoivavovca zoïç 'Aniatvog q>Xvagi¡paGi. Tedoágav yàg
■>t[itniZv ooàv zrjç' Jôovualag acpéartjxev- |i. e. Idumaea quidem no-
strae regioni est finítima, posita iuxta Gazam , et nulla huius ci—
Slephanus Vol. IV. Ee
 484 THOMAE DE PINEDO

vita» Dora ist ; Phoeniciae vero iuxla montem Carmelum -Dora

civilas nuncupalur , quae nihil commune habet cum sfpionis nu—
gameniis; quatuor enim äierum itinera disiat ab Jdumaea. Vide-
sis quae de eadem urbe ad Stephaoi fraguientum annutamus.
— ilavaavtag ôs ¿itaçiûç aviovç qn¡Gtv. ] P«usanias iste,
quem tamquam per aversioneni nobis vendit, di versus est aPau-
sania Cappadoce, de quo vide cotnmeiitarjoluin nostrum aueto-
rum <|iios ad testimonium vocat auetor uoster.
¿dúrtav, nókig Gtooctkiaç, etc.] Dotiuui, urbs Thessaliae,
quam Mugnesiae adscribit Plinius lib. 4. с, 9. eadem erat urbs.
Magnesia eniin erat Thessaliae annexa.

$51 . B.
"Eaçsç, l&voç'lvSixov., tcîv като jdr¡oiá3ov, etc.] Ea-
res, gens Indica earum , quae una cum Deriadc adversus Diony-
sum bellum- gesscrunt. De liac Indica gente altum apud alios est
silehtium; at Deriades ¡По cuius saepe memiuil auctor nosier,
fuit rex Indoruin , qui adversus Dionysum bellum gessit; quem.
saepe saepius célébrât Nonnus Dionysiacorum libris ac praecipuc
lib. 21; v. 228- ubi negat Deos esse Dionysum, Solem, lovem.
et astra , Saturnum etreliquos, ac solum novit Deos terram ct
aquain; Liber pater , Bacchus, et Dionysus idem est, etsi tri
bus nominibus дай dot ; ac obiter notandum Dionysum semper
dici de Deo : Dionysium vero de Ilumine , in quo mullí etiain viri
eruditi peccant, tit iam alibi aiuiotavimus.
"EßoQit, nokiç naQouy.savlnç ¡xsià tù ГаЗнра.] Ebora,
urbs ad oceanum post Gades ; loquitur epitomator uoster de
Ebora Lusitaniae oppido, quod vulgo Lusitauis dicitur Ebora
icAlcobaza, auctore Duarte Nunez regio consiliario in descri-
ptione Lusitaniae, quam vulgari lingua conscripsit, cuius etiam
meminit Mela lib. 3-е. 1. quod Casulluih in litio re x o cat ; ñeque
aliud invenitur oppidum huius Hominis in totius Hispaniae mari
tima ora, post Gades; quod etiam aeeipi potest de Ebora cele
bérrima Lusitaniae urbe. Veteres enim Geograpbi celebres urbes
etsi longe aliquantulum a mari dislarent, marítimas vocabant , ut
sciunt qui in eorum Lei ¡one non sunt hospites; de qua videsis
L. And. Resendium de antiquitutibus Eborae , lacobum Menoe-
tiiim Vasconcelli Lusitauum de Municipio Eborensi; at de Ebura
Carpetaniae urbe, quae ab aliquibus £lbora appellator, ас vul
go dicitur Talavera de laüeina, nullo modo accipi potest. Quam
longissime enim a mari distat, de qua videsis quae in jilßovQa
annolavimus , ас insuper nunc ei reddimus alumnum suum loan
 ANNQTATIONES. 435

nein Marianam Hispnuiae historicorum facile principem, qui earn

natalibus suis illustravit.
'Eßgatoi, ovtcoç ' loviaîoi ano'Aßgaßiuvoc, etc.] Hebraci,
sic Iudaei, ab Abrabone ex Cbarace. Sane noster auctor elegit
auctorciu valde hospiteui in Hebraeoruin robus; siquidem inquit
Hebraeos dictos fuisse ab Abrabone; nempe ab Abrabamo; He-
braearum vero потен nullo modo deduci potest ab Abrabamo,
imo potius Abrabainus fuit primus, qui Hebraeus fuit vocatus;
i"\2V Hebri enim h. c. Hebraeus id est iransiens dicitur Geneseus
с 14- quod relicta patria transient Eu pli га Lern , undo Hebraei
videntur dicti ; et optime misera gens adimplct nominis sui ety-
mologiam. Transeúntes enim ex regione ad regionem vagantui ,
bine illuc eiccti et expulsi adeo ut et in parocmiam cesserint Gal-
lis. Apposite enim hi soient dicere comme un Juif errant de Ilu
mine, qui iiullas habet sedes, sed vagus bac et illuc errat. Alii
ab Heber patriarcha eorum nomen dedueunt, in cuius familia re«
mansit incorrupta lingua Hcbraea , quam ideo vocare soient 131)
\wh ïeson Heber, i. e. linguam Heber, quam opinionetn sequitur
losephus Antiquit lib. 1. с. 7. Postea Iudaei vocati fuere a lud ah
filio Jacob palriarchae, de quibus suo loco ageinus.
'Ejicaiv, »óiUc iv Xavavuia rrjç Iovdataç.] Ebron, onis; 251
urbs in Chananaea Iudaeae celebérrima olim Abrahami naooveítr, Ь
et Davidis Regis per sepiera anuos regia. He'utaice dicitur pan
Chebron, sed lileram guturalem Gracci et Latini plerumquc ne-
gligunt, prius 3?3ix rmp Kiriath arba, i. e. urbs arba vocaba-
tur, ut refcrlur Iosue с 14. versu ultimo. Id nomiuis hoc in lo
co est nomen proprium, sed signißcat cl ¡am in lingua Hebraica
quatuor , qua ampliibolia aliqui decepti putarunt sic appellatara
fuisse liane urbem , quod ibi sepulti essent quatuor patriarchae,
Adam, Abraham, Isach, Jacob, et baec est recepta opinio in
ter proletarios triuin religionmii, quem locum olim Christians
templo inibi structo ab Helena , nunc ïurci , Moschea (sic ora-
tionis domum vocant) facta vcucranlur prohibito aditu ludacis
et Chrislianis , sed patríarcharum monumenta seu Cenotaphia
per fenestram osteuduntur, ut referunt qui per ¡liara regionem
peregrinati sunt. Mullae sunt opiniones magis iueertae, quam
quae pro certissimis ab omnibus vulgo recipiuntur. Libct expen
deré verba losue ex eius capite versuque supra citato pan OEM
Htn mp3»3 \nnin Сэпмл УЗ-ik ГгПр ОЧцЬ i. e. fesem Chebron le-
phanim Kiriath Alba ha adam hagadol baanàhim hu. i. e. Et no
men Chebron antea Kiriath Arba homo magnus inter АпаЫт
ipse. Haec sunt ipsissima verba, quae хата noöa iutcrprelatus
sum; ex amphibolia duorum illorum nominuin i>3im et ent*;
Ее 2
 456 THOMAE DE PINEDO

quae sunt nomina propria, et appellative proccdit error, qui

totus oomilt , cum №N adam liabeat articulum л ka praepositi-
vuni, qui in liac lingua nominibus propriis non pracponitur, sed
appellativis. Quare hoc in loco то adam nou est nomen proprium
sed appella tivum, ас tunc signiíicat hominem. Rabini vero dicunt
sic dictam fuisse , quod illio fuissent quatuor illi gigantes, quo
rum fit mentio Num. с. 13. v. 23. liisce verbis (Hebraica omitió)
Et adscenderunt per meridiem , et venerunt usque ad Chebren: et
illie jtchiman , Sesai , et Tkalmai filü Anne. Chcbron vero Se
ptem annis aedificaiafuit ante Soan [Tanim] Aegypti. Sed sen-
tenlia Rabinorum vacillât, quia post то 1*3 ix arba. i. e. quatuor
sequi tur illud 01НЛ , kaadam h. e. homo , ас innuit то arba prae-
cedens esse noinen proprium. Ex sacro textu, tantum constat
tres l'a triarchas fuisse illie sepultos, Abralianiuni, Isachum et
Iaoobum , ut videre est ex Geneseces c, 49. v. 29. et 30. et ex
с 50. v. 13. Antiquae Chcbronis ruinae tantum in monte ubi si
tar erat, apparent; nova ab anliqua loco dill'"it , teste lusto He-
braeo in sua Terrae Sanctae Charta geographica ; aiiliquu vero
Chebron fuit una exCivitatibus refugii, ut ap'paret cxlosue c. 20.
v. 7. de qua sic loquitur losephus Antiquit. lib. 5. с. 2. Kai zr¡v
p\v K¿ta laßuvzsg avv %oúva nuvtag i'xztwav zoiig ivoixovvxaç,
iaXtnr\ 6 r¡v •>] xa&VTitpdev avxoîç aíag(H¡vai , xu%äv oxvQÓzrjTt
fc«i tptiatt xov ncSíov. oöw uizéazçazeTtêôevaav dç Xtßgova, xaí
zavrr¡v íkávzeg , xzûvovaxv návxag. vatitixEzo èi то zav yiyavzav
ïziykvoç, o'l ètà oau,axtav \ir/l{h}y y.a\ iwatpùç ovàevzoig äWoig
ttv&QCûTtOLç 7tttQa7ih¡aíac , Tictnaöo'iov 4]Ouv 'ahina, r.cà àcivov
252 uxovaua. Aûxvvvzai ó lizi xa\ vvv tovzcov ¿Gzà, ¡ir¡8iv xeïg uno
a niaztv igyouevoig èoixoza. Kal zovxo uèv rolg Atvîzaig ilaiçszov
yêçctg eóouuv , etc. i. e. Et capta inferiore eias parle [loquitur de
llicmsolviiin] omhes kabitatores terrae occiderunt. Superior vero
eral diffîcilis captu murorum munitionibus et loci natura, und*
duxciunt - copias in Cliebronem, el earn copíenles, occidunt omnes.
Superstes adhuc erat ibi gigantum genus , qui corporum magnilu-
dine et forma caeteris dispares erant paradoxum spcctaculum et
horribile itutlitu ; ostenduntur adhuc hodie liorum ossa incredi-
bilibus similia: hoc oppidum Levins honoris gratia cohcessum
est etc.
'' EyjaSa, '/.¿¡.a] pryuhj, xX-naiov ¿odo'ftwi' Aoaßiac.] En
gada , pagus magnùs prope Sodoma Arabiae. Sodoma pertinebant
ad Iudaeam, non ad Arabiani; Hebraico dicilur *>ча.*р» cngedi
i. e. fons , seu oculus hoedi. Vocatus etiam fuit Chascsou thamar,
ut apparel ex Paralipomenmn lib. 2. c. 20- v. 2- causam et ety-
mologiam nominis ignoro.* Ioscpho de bello Iudaico lib. 5. c. S.
 ANNOTATIONES. 437

iuxta Rufiui cHstinclionem Engaddi dicitur et ito\i%V7¡. i. e. oppi-

duhim vocatur; cius vincas cclebiat Selomo-h rex Cántico Conti-
coruní c. 1. v. 14. Plolemaeus quoque earn memorat lib. 5. с. 16.
et inter Iudaeae oppida numeral.
EyysXàv tç, H&voç'lklvQÎaç, etc.] Engelanes, gens Uly-
riae, iidem cum Encheleis, quos paula infra celebra t, quorum
etiam Hiemwiit Scylax in 'Ey%eXcîg.
'Eyyvtov, nôltg 2iKskiaç.] Engyion, urbe Siciliae, quam
Cretenses condiderunt nomine imposito a fontis nomine, qui pro-
pe fluebat, auctore Diodoro Siculo historíele bibliotbecae lib. 4.
Plutarclius quoque in Marcello cam memorar.
'Eye ata, noXiç ZtxtXíag , etc.] Egesta, urbs Siciliae bal-
neis Celebris, a qua Egestanae aquae; ipsa noinen accepit ab
Egcsie Troiana, qui Andino vati Aeneid. lib. 1. diciltir Acestes,
sunt et Siculis regionibus urbes
Arma que , Troianoque a sanguine clarus Acestes.
Ad qnem locum Servius, post fabulani, quam de Aceste affert,
inquit Egestutn, quem poeta Aceslem vocat, ex matris nomine
civitatem Troianis condidisse , quae antea Egesta , postea Segesta
dicta est. Cur vero Segesta vocata fuerk, expressis verbis refert
Festus de verboruni significatione. Sic enira ille: Segesta, quae 252
nunc appellatur , oppidum in Sicilia est, quod videtur Aeneas Ь
condidisse, pracposilo ibi Egesio , qui earn Egcslam nominavit,
sed praeposita est ri s litera, ne obscoeno nomine appellaretur , ut
Jactum est in Malcvcnto , quod Beneventum dictum est, ct in
Epidamno , quod usurparunt Dyrrhachium. Diodorus Siculus
lib. 20. auctor est, ab Agalliocle Syracusanorum tyranno exci-
sam fuisse, atque Dicacopolin \ocaiaw. Eins oppidanos eoluisse
virorum effigie Porpacem, Criuiissuin, et ïelmissuin fluyios re
fert Aeliaous de varia historia lib. 2. с. S3- Elbnici erjiin lluvioa
etiam vel virorum vel bourn effigie, vel ctiiogcpovi , veneraban—
tur, rodeni teste libro capiteque citato. Uude Virgilius Aeneid,
lib. 8. v. 77. canit:
Corniger Hespcridum ßutius regnator aquarum,
Adsis о tandem, et propius tua nwnina firmes.
Epilomator noster existimat Egestam et Acestem fuisse diversas
urbes, siquidem ulramque suo loco célébrât , quod ct Salinasius
i.i Solinuiu fol. 112. confirmât, at coulranuni asserit Serv. ad il-
lud Virgilii ex Aeneid. lib. 5- v. 718.
Urbem appellabunt permisse nomine Accstam.
"Eyça, no'Mc'Ayaßtac.] EgYa fuit urbs Arabiae ad Aelani- .
tem sinum ; menwratur Plinio lib. б. с. 28. Ptolcinaeo lib. 6. с. 7.
inter Arabiae Felicis urbes locator ; diversa fuit ah Agra Leaui-
 433 i THOMAE 1)E PINEDO

la pu m Arabum regia, quoniam ulramque suo loco célébrât epito-

matornostcr, et Plinius libro , capitcque citato. Bochart. Geo
graph. Sacrae parts prior, putat, esse quae Arabibus dicilur
Algiar.
'EyxsXtïç, H&voç 'RlvQiov.] Encbeleis, gens Illyria, quae
cliam dicebatur Encheleae et Engelanes, ut in hac sectione et in
'Eyyflùviç inquit noster, de qua nulla menioratu digna inve—
niebam.
"ESôceva, nôkiç itoèç тш Еьсрдатг).] Eddana, urbs ad Eu-
])liratein, riiius apud alios nulla, quod sciani , fit mentid ; in
textu Gracco buic lectioni subcst asteriscus, cum nulla videan-
tur dcíicere verba.
— T¿ idvixov, 'ESißqeesvc, «ai 'ESißqaaioc.] Cumprius
dixcrit Eddanam urbem nomen babuisse a duce Eddano; nunc
inquit cius gentile dici Edcbesseus et Edebessius, quod est pror-
sus irreguläre. Longe enim recedit a prototypi forma , a quo de-
bebat formar! Eddaneus, vel Eddanus, Vide ergo ne sil aliquod
leclionis nioiistruni.
253 "Eôeaaa, nókic Svçlaç.) Edessa, urbs Synae. Alii Meso—
a potamiue, alii Osroënae adscribunt; eadem erat urbs. Namque
Syria Mesopotainiam , et Osroënam compreliendebat. Africauus
apud Euscbium Cbronicorum lib. 1. auctor est. Edessae serva-
luin fuisse pastorale tentorium palriarcbae Iacobi , quod impe
rante Antonino fulmine combustum fuisse tradit; non credo, пес
sunt ferendae fabulae, quae пес ad pietatem , пес ad mores
conducunt. Inter Edessam et Carras Imp. Antonius Caracalla oc-
cisus fuit, cum levandae vesicae gratia ex equo dcscendisset,
auclore Ael. Spartiano in Caracalla, quod eliam prodit Eus. Cliro-*
nie. lib. 1. apud quein perperam legitur nçèç Kaotctis pro tcqos
Kâççatg. Imperator enim ¡Ile, cum occisus est, tendebat ex
Edessa, ubi biemaverat Carras Luni Dci visitandi causa, qui
apud ("aírenos colebalur, teste codem Spartiano loco citato; for-
tean Carreni non credebant esse Deos foeiniiias. Itaque ex luna
fecere lunum. Quin etiam in lingua Hebraea non est nomen
Deae, undo Aslhoretli quae apud Latinos dicitur dea, in Sacra
Scriptnra dicitur Deus Keg. lib. 1. secundum Hcbraeos , sen tertio
secundum Laliiios с. 11. v. 5. Q">21S Tib* p-irrav ^ins* nahvi чЬч
i, e. V'aielec Selomoh achare Aslhoret elohe Siilonim. i. c. et abiit
¿jelomoh post Asihoret Deum Sidonorum. Graecis et l.atinis dici
lur Astarlc Dea. Apud Straboncm lib. 16- legimus Bambyccm,
Eclessam , Hierapolim, uiiani caindemque fuisse с i vi ta lein , in
quo sftargatis Dea colebatur: in Clironico Carionis lib. 5. dicitur
a 'furcia vocari Orpha , ubi fuit tumulus Gothofridi Biliouei.
 ANNOTATIONES. 459

' — Ata xrp) Twv vSatmv ¿vur¡v, etc.] Tnquit cpitomator 110-
rter Edessam vocatam fuisse hanc Syriae urbcni ôià xr¡v tcdv vdá-
to>v QVfir\v, i, e. propter aquarum impetum ; nescio ex qua lin
gua id declucal : ас deinde addit ало rijg ¿v Maxsdóvi, lege ало
«¡ç ¿v MaxsSovla , videlicet Edessam Syriae urbem nomen acce-
pisse ab Edessa , quae in Macedonia , cuius meminit Constant.
Porpbyrog. de Tliem. Hb. 2. Them. 2. Macedouiac, Strabo lib. 7.
ted nihil niciiioralu dignum de ea referunt.
'ESov ¡taïot, Œ&voç 'j4aaßiov.~] Breviator noster videlur
duns diversas gentes faceré Edumaeos, et ldumaeos. Nam in bac
sectione inquit Edumaeos esse gentem Arabiae, in 'iSovuaiot ve- 25S
io inquit Idumaeos esse gentem Hebraeorum, setl íalülur. Nam b
una eademque gens fuit, de qaibus videsis quae in 'läovuaio*
annotamus.
— Twig (il Sià zov » yçâcpovoi , ¿g, etc.] Inquit ab aliqui-
bus Edumaeos scribi per iota i. e. Idumaeos, de quo promillit
se dicturum in litera i. ubi sui oblitus nihil dicit. Ergo si aliqui-
bus Edumaei scribuntur Idumaei, iidem fuere populi.
ElSoulvr¡ , nókig MaxsSovlaç."] Idomtfuc, civitas Macedo-
niae ex Thucydidis lib. 2. memoratur, cuius libro citato sunt
verba : 0 ös атдагод rav Qquxuv èx tijg ¿¡oßrJQOv loißaks ngurov
fièv ig T?)v Ф|А£яяои ncóiioov oröav ao%>}v , xaï tïktv EIôousvtjv
psv xatà Küútog, roQTwíav 6s xaï 'Arakávtfjv , xaï à'kka Sri«
'/¡úoíct , etc. i. e. Exercitus vero Thracum Dobero profectus, pri-
■mum quidem irrupil in regnum . quoâ prius eral Phi'lippi, et Jdo—
menem quidem per vim cepit , Gortyniam vero, cl Alalantem , et
alia quaedam oppida , etc. Tluius uppidani ldomenii diccbanlur;
Plinio vero lib. 4. с. 10. Jdomcnenses dicuntur.
Etkíaio V "Our/cog.] llcsiuui ex Homero célébrât cpito
mator noster, cuius aü'crt henmlicliium. Eius integer versus
H 2, T. 499. sic legilur :
ОГт аиа>"Лси IvénQVTO , «aï Eiksaiov , xaï EçvdQuç.
Quique circum Herma habitaban! , et Jlexium , et Erythros.
Ex Strabonis lib, 9. apparel fuisse oppidum Hoeotiac, oc sic di
ctum fuisse: лада то ¡кос. i, e. a lacu, iuxta quem silurn erat:
" Екод т£ xaï 'Ektiov, xaï Eíkiatov ixki'¡9t¡ 6i¿ то Ini roïg tktoiv
[S'jvodaf vvv os ov¿ oftoíug c'yfi та jiavr«, 1¡ avaixiadévTcav,
r¡ zijg kt¡ivr¡g ¿Vi nokv Tanstva&riotjg, 6ià гас vatcçov ytvouévaç
ixQVOSig. i. e. Helos quoque et Heleoo , et Heilcñon dicta fuere,
quod prope] locus sitae cssenl : quae omnia nunc non eodem modo
яе habent , vel quod de int-gro condita sunt, vcl quia postea tem-
poris aqua deßuente palus admodum subsederit.
 440 THOMAE DE PINEDO

EIXti&vîag, nóXig Alyvntiaxri.] Saepe saepius in buius-

inoili oppidorum nominibu« peccatur in scriptura apud Stepba-
nura , quud iam alibi annota vimus. Sic debet scribi, Elkii&viaç
núkig, Ttúlig А1уьлхшкц. i. e. Jlilhyiaepolis , [Lucinae urbs] urba
Acgyptiaca. Hit ю gentile Ihthyiopoliles. Meiuoratur Ptolemaeo
lib. 4. с 5. in Thebarum Nomo.
254 'Exaoi'met^a, »j 'Axadr¡ptia.'] Ecadomia, sen Academia,
a erat gymnasium A (bonis celeberrimum, ubi philosophi se exerce-
bant , qui inde Academici dicebantur j tria vero fuere Athcnis
gymnasia celebérrima, Lycaeum, Cynosarges, Academia, au-
■ clore liarpocratione in ''Azvayuia.
— Kai A&r¡)iT}<si T07ios ó KtQctpixoç-] Inquit Acadcmiam
quoque dici locum Alhcnis, qui Ceramicus dicebatur. Id etiain
legimus apud Hesychium in ' Ат8гцх1а. Eius sunt verba : A'tyi-
xcti df xal yvnváouv 'A&i}vr¡(Stv ¿no Акаощоь ava&èvzoç , aaï
голод , xaXtîzai yàç ovztoç 6 Ke оарнкод. i. e. Dicilur vero etiam
¡¡ymnasium Aihenis [Academia] ab Academo , [qui] id consecra-
vit, et locus, vocatur enim Ceramicus.
— ' О уошд ôè, Siù Tov e yociçittoii.] Heros a quo nomen
accepit Academia per e scribitur , ut inquit noster , sed apud Har-
pocrationcm et Hesychium locis citalis per a dicitur Academus.
Utroque modo invenitur , ut testatui Etymologus in 'Ar.a5^fitov.
ExáXr¡, Si¡(ioc zijg Atovzlôog atvlrjç.] Hecale, populus id
r est, oppidum Lcontidis tribus, cuius popularis , id est oppida-
nus, dicebalur Hecalius, unde Jupiter Hecalius, ut inquit noster,
qui a Plutarcho in Theseo celcbratur ; apud Hesycb, vero Iupiler
Hecalius ab Hecale, qui cum consecravit, nomen habere dicitur.
Fuit aillent Ilccale heroina, in quam scripsit poema Calliniachus,
cui sacrificabant, quod ïheseum hospitio exceperit, auctorcEty-
mologo.
' E-Aurr¡eitt, ovzag rj'ISolag nóXig IxaXeïxo Kaciaci] He-
catesia, urbsCariae, quae /drias vocabatur, et Chrysaoris , au-
clore ilustro anctorc in 'iáotag, dicta vero fuit Hecatesia, ut in
quit noster, ¿ко rov tpvyovxog, etc. animal vero illud erat Xayt-
ôiov. i. e. lepusculus, a quo nomen accepit dea Laginifa, cui
iz>¡eia. i. e. annualia /esta cclebrabant.
rExaTÓvv7¡6oi, obra neyï rt)v Aiaßov vr¡aía x.] Hecaton-
nesi, sic 20- parvae - insulae circa Lcsbum dictae fucrunt, ab
Apolline Hcculo ex Slraboue , qui de eis lib. 13. sic loquitur:
Kaxà àè zàv noQ&pov zèv(isTaS.v zí¡g 'Aaíag, xcà zi¡g Aeofiov\vr¡oía
254 ¿eil jtf ot iÏY.nût ' ¿\g ùè Ti¡jioodívr;c cpr¡GÍ , rtzzagáxovza ' xaXovv-
b tdti Exaruvvr¡aoi avv9íz(og , (og Ilikonovvriaog , xaza id-од t*
loi JV усирцаход aXeovúCovzog èv zolg lotoúroi;, ¿g Mvóvvr¡aoc,
 ANNOTATIONS. 441

s« al nçoy.ovvrjaog liytxat, xai 'AXóvvr¡Gog' Sert ' ExctTÓvvr¡coí

tíoiv y oíov 'A7tallúvvr)Goi. "Exaxog yac o Anollov ' яаса naaav
yàç xt)v naçalictv xavxt¡v 6 'Anókkav ly.zexíutjzai f»%)i Tevéoov,
2(nvdtvg i¡ KtXXaïoç y.alovuivog, t¡ rçvvcvg, i¡ uva ¿iklr¡v ina-
vvpíav ^tov. i. e. Iuxla freturn , quod inter Asiam ctLcsbum, in-
sulae parvae sunt circiter viginti: Timosthenes xi inquit: cae uno
nomine lleca tonnesi, voce »i Peloponnesus composita: abundante
ex quadam consuetudine in his altero N , ut in Myonnesus etiam,
et Proconnesus , Halonnesus. Sunt igilur Hecatonnesi Apollonnesi
[Apollinis insulae] Hecatus cnim Apollo. Etenim in tota isla ora
colitur Apollo usque ad Tenedum , Smintheus , vel Cillacus nomi~
naius, vel Orj iicus , vel aliquod aliud cognomenium habens.
— 'AS Zxoaßav, ntoi xáv"Exaxov, etc.] Sunt verba Stra-
bonis trunca et inversa , quae integra altuliuius nota praeccdenti,
praetercapro nto\ xov".Ey.axovxov Anolkwva lege nana xov Exa-
tov, etc. Namque hae insulae dictae sunl Hecatonnesi , non quod
cssent circa Hecaton Apollincui, sed ab Ilccato Apolline.
'Ехахоцпькод, nóhg Пао#/ас.] Hecatonipylos, urbs
Fartbiae, id nominis sonat Centum portae , quam Graeci coiidi-
derunt , auctore Q. Curtió lib. б. c. 2. Urbs erat ea tempestóle
clara Hecatompylos condita a Graecis; ibi siativa rex habuii,
commeaiibus un dique advectus. ' Fuisse vero Parthorum regiain.
apparct ex Slrabouis lib. 11. Ela't Si ало Kaanímv nvläv tie filv
'Payàç axttôwi ntvraxóaiot,, ¿ígq>r¡etv 'AnoUôôcoçog , tig ó' 'Exa-
?óu.7tv\ov, та T(5v Tlag&vatcav ßaaiknov, flhoi Siaxóaioi ijiijxovra.
i. e. Sunt vero a Caspiis portis ad Rhagas stadia 13, auctore Apot-
lodoroi ad Hecatompylon autem Parthorum regiam cía с с i. x.
De eius hodierno nomine non convenu inter rccentiores.
'Exßaxava, i\ utyâki] ptçlg xijç Mrjilag.] Ecbatana, ma- 355
gna pars Mediae. Quod apud nullum aliuin memini me legisse; a
apud Aeschyl. vero in Pcrsis lit mentio Agabatarum , ubi eius
Scboliasta inquit, esse Persarum gentem , quod non inultum ab-
ludit ;il> Stepbani mente. Fuere etiam Ecbatana Syriae urbs, de
qua in 'Ayfiâxava egimus; alia fuit etiam buius nominis Mediae
civitas, in qua Daniel ßaotv, i.e. lurrim aedificavit, ubi reges
Persarum , Mcdorum , atque Parthorum , cepeliebanlur, cuius
custodia, ¡îdliiic aetate Iosepbi, Iudaeo sacerdoti ci'edebalur
ut ipse refert Antiquit. lib. Ю. с. 12. de qua videsis Scaligerum
in Etiseb. ad N. hcccix. et notas nostras loco citato.
'Ekccía, nóhg xijg'Aoíag , Aíohxy. ] Elaea, urbs Asi.ie,
uoiupe minons , Aeolica. Idem est ac si dixisset , esse urbem
Aeol ulis, Pcrgainenorum navale fuisse inquit, quod videlur der
Bumpsisse ex Strabouis lib. IS. Sic euim Щс de bac urbe loqui-

r
 44* THOMAE DE PINEDO

tor; ' Ev óf тс» itlçav rov Kaîxov SúSixa dtiyovOa rotJ потацод
ezaiíovg, ' Ekala nólig Aioitur], nui avzr\ IItQyctur¡vwv iitlvtiov,
Ix«tov »cal fiJtoot azaôîovç ôiêxovea rov Uígyáaov. i. c. Trans
Caicum ~xil aßumine stadiis Elaea est urbs ЛеаИса , cadcmque
Perpamenorum navale, с x x si adUs distans a Perpamo. Memora-
tur inter alios Pausaniae quoque lib. 9. Ex hac Elaea fuisse Ze-
iioncm et Parmenideih putat Philippus Ferrar. Alexandrinus in
euo Léxico geograpbico , sed fallitur, ut patebit in 'Elia.
— "Eoxi Y.ai izcQci Izukiag ош тог E if/iAov. ] Dum sections
praeeedenti egeril de Elaea Aeolidis uibe, nunc agit de Elea Ita-
liac urbe quae per epsilon scribitur, ut itiquit noster, de qua
suo loco agemus.
— 'E^g'Ekeárai. Tijç Se nçorêçaç 'Èkatîrm.] Exurbelta^
liae Elea gentile est, Eleales , quod etiam confirmatur ex Laertio
in vita Zenonis , a quo Zeno Eleaics vacatur ; ex Elaea vero
Aeolica dicitur Ela'ites : quare apud Stcplianum pro 'Ekatïzai lege
'Ekatzai ex Suida in 'Ekia. Sic enini ille : Aiyizat, Se xol trica
nókig'Ekaía ôià ôiçpdoyyov, r¡g ¿itokírrjg'EkaCzt¡g. i. e.Diciluvvero
255 et altera urbs Elaea per diphthongum, cuius civis Elaitcs. Et apud
jj Suidainal apudLaërtium invita Zenonis perperam scribitur prius
iiomen Eleae"Tki¡, pro 'Ttkr¡, ut est apud Slrabonem, cuius
verba apponcmus in Ekia.
'Ekawvg, 7iókig iv r Ekkt¡an¿vra.] Elaeus, muís, urbs
i ti HellespontQ. Meinoratur Ptolemaeo lib. 3. с. 12. in Cherson-
neso Tbraciae; cadein erat urbs. Nam Chersonuesus Thraciae
ab oriente baud longe distabat ab Hellesponto: ut apparet ex to
llem auetore loco citato. Eius quoque fit mentio in Excerptis ex
Strabonis lib. 7- fine, in fine, ubi 'Ekeovg scribitur, ас mascu
lino genere dici annotatur.
'Ekatovaaa, núkig Ktkvtiag.~\ Elaeussa, insulae Ciliciae.
Memoratur Iosepho Antiquil. lib. 16. c. 8. apud quem Eleussa sine
dipbthongo scribitur, quod in buiusmodi uoininibus apud aucto-
res frequenter contigit. sic nota praecedenti 'Ekeovg apud Stra-
bonem, 'Ekctiovg apud nostrum et apud Ploleinaeum lcgimus,
idem accidit quoque in accentibus; Elaeussae quoque inemiuit
Sliabo lib. 12- Kal та iv zrj zoctyjia Kikixta, iv # ' Ekaiovcaav
vqolov tvr.aqnov Owénziosv 'Aafikaog , etc. i. e. Et quae in ás
pera Cilicia sunt, in qua Elaeussam insulam pawam ferlilcm
condid it Archelaus, etc.
— nH vvv Etßaazi] , nçàç ira Ka>glxa>. ] Elaeussam Ciliciae
aspcrae insulam ]>arvam sua nelatc Scbasten i. e. Auguslam di
ctant fuisse dici t, quod clam testatur Iosephus libro capiteque
 ANNOTATIONEN 443

nota praecedenti citato; Conçus fuit urbs eiusdem Ciliciae, pa

tria Oppiani poetae , dc qua suo loco.
— £iYt öi y.cti ¡¡U.ai vrjooi глтк.] Iiiquit esse alias quorjuc
huius Hominis Ínsulas septem , quarum apud alios nulla, quod
sciam, lit incntio; l'lin. lib. 5- С 31. quatuor lneminisse videtur.
Eius eniui sunt ex libro citato verba : In eodem situ Eleusa insula
est quatuor ante promoniorium ex adverso Syriae, Clides. Forsi-
tan quae Plinio dicuntur Clides, liostro vocantur Elaeussae.
'¿lettuce, nóíig utyíoxr¡ Фю*1дод.] Elatca, urbs maxima 256
Pbocidie. Id ex Strabonis lib. 9. videtur desumpsisse. Sic cnini a
ille : Ekaxiia èi , on naaäv (ityiaxr¡ tcôv èvxav&a nokmv, xal
IxiY.uiQoiûn] oui то Im у. йодai xoiç Cts votg, у.ш zvv ецогха xavxr¡v
fyiiv rag lioßoi.ac rag tig tijv Фсоулоа xa\ x->¡v Boia>xíav, etc. i. е.
Elataea vero [est nota] quod omnium in istis partibus urbium est
maxima et opportunissima , со quod sita sit in ipsis faucibus, et
qui' cam habeat , In sua poiestate habeat aditus in Phocidem ec
Moeotiam, etc. Post Homeri aetalem •coiulitani fuisse tradit idem
auctor libro citato. De qua si plura desideras scire, lege Pausa-
iiiae Fhocica, seu lib. 10.
— "Eoxi xal Otxxakiag.] Elatca« Thessaliae urbis altum est
apud rcliquos auctorcs silentium.
— "Eari xa\ ßeangaxiag, etc.] Elatria Tesprotiae urbs rae-
moralur ab Strabone lib. 7- Kai 'Ekáxgia, y.al IJavdoaia, xal
Banni lv uteoyaía. i. e. Et Elatria, et Pandosia, et Batiae in
mediterránea parte. Eius quoque îneniini t Harpocratio in Ekaxua.
Ekaq>óvr¡ao g , pía xdv 2£nooáoav, etc.] Elaphonesus,
una Sporadum insularum cum urbe cognomine. Memoratur Phnio
lib. 5- с. ultimo: Insulae in Propaniide ante Cyzicum Elaphonnc-
sus , unde Cyziccnum marmor : eadem Neuris el Proconnesus dicta.
Scylaci Proconnesus et Elapbonnesus, tamquam diversae inshlae
celebraiitur, scd huius agrum Proconnesii colebaut, inquil ille
in Oovyia: Kara ravxa vi¡aóg ieziy.cn nókig IJgoxó vvr¡aog, xalhéga
vïjaoç tv/Jiitvog E).aq>ovvr¡aog. rtcogyovai <5 avxrjv Ilgoxovvn-
Cioi. i. с. Circa hace loca est Proconnesus , et alia insula bonos
porius hnbens Elaphonnesus. Colunt vero cam Proconnesii. No3lro
etiam diversae sunt insulae. Ut videre est suis locis.
Ekßiaxiot. Kai Maoxirjvoí.] Lege xal MaGxiavoi. Sic
cnim nominantur suo loco ab eoruni urbe Maaxia. At Elbestio—
rum gentis Libyae , quos ex Philisto auetore deperdito célébrât,
nulla apud alios, quod sciam, lit mentid. >
'Ekßm, vijaog' 'йдббоход Scvzéga.] Elbo, insula ex He-
rodoti.Jib. 2. et mérito praetermitlit dicere cuius regionis fuerit
insula, quouiam ex Herodoto non potest discerní, utruin sit Лс-

г
 444 THOMAE DE PINEDO

thiopiae , an Aegypti insula : eins tantura nomen ct magnitudinem

déclarât libro citato с. 140. Ovvoua èh zavrr¡ vijcw 'Ekßm. Ms-
ys9Óg ¿«Tri srávtíj Siria araóítov. i. e. Nomen vero huic insulae Elbo ;
magnitudine est omnino decern stadiorum.
856 'Elia, nôkiç ' hctXlaç , ад típijTOt.] Eloa; urbs Italiae, ut
Ь dictum est. Tamquani in naooöov egit in 'Ekttia de Elea Italiae
urbe , quae fuit Celebris liatalibus Parmenidis philosopbi , qui
primus in quinqué zonas terram divisis.se creditur, ex quibus
duas tantuni vetercs babitatas fuisse credidcrunt, necnon Zeno-
nis , qui ideo a Cicerone Tuse. Quaest. lib. 2. Elcates vocatur,
ut et a Diogene Laiirtio in eius vita: de quibus sic loquitur Strabo
lib. 6. Kayityavxi ô' akkoç awc%r¡g xókrxog , iv o» nóki g • ijv oí ¡iiv
xzíaavrtg Фсохтйд rT¿ki¡v, oí oi"Ekkr¡v ало xor¡vnc zuvog, oí
Sk vvv 'Ekéav ¿vofiáCovatv , ¿Î; i¡g Httoyi.iví5r¡c xa\ Ztjvwv iyévovro
ttvSçtg JTv&oyóostoe. i. e. Inde [ex Posidoniate sinu] ubi cursum
fiexeris, alias est contiguus sinus, in quo urbs, quam conditores
Phocaeenses Hyelam , alii Ellam , a fonic quodam, qui vero nunc
Elcain nominant , ex qua Parmenides etZenoerant viri Pythagorii.
De bac urbe videsis (".luv. Ital. Antiquae lib. 4. с. 14.
— 'ExuktÏTO SI Bvh].~\ Eleam Italiae urbem, de qua nota
praeeedenti egimus inquit vocatam quoque fuisse Bylen ; at cum
id Hominis apud nullum alium inveniatur , suspicor esse ineuduro,
ac pro Bíikr¡ legendum esse ' Jikr¡. Sic enim a conditoribus Pbo-
caeensibus nuncupatam fuisse prodit Strabo lib. 6. cuius verba
numero proximo attulimus; non absimili etiain errore inquit in
Gvika vocatam fuisse Thyellam ex Herodoto, apud quem lib. 1.
c. 167. rTíkr¡ dicitur, quod nostram coniecturam iirmat; buius
verba in Qvzka apponemus.
— '' SlvotxâaÙT] Hh'Ekêa,ano rovnaca^giovrog norauov^] Ab
amiie practcvfluente Eleam dictam fuisse dicit: frequenter Graeci
fingunt vel dueem vel regem , vel fluvium a quibus nomina op-
pidis imponunt , nunc noster Gngit fluvium a quo urbs Elea no-
menaccipit; sed vero propiiis est, quod Scrv. ad illud Virgilii
ex Aeneid. lib. 6. v. S59.
Ni gens crudelis
Inquit, J clia auicm dicta est a paludibus , quibus iungitur , quas
Graeci ?kt] diçunt; fuit ergo Helia; sed accepit digammon, et
facta Vclia, ut Henetus Vendus.
— 'H vvv Bckia."] Eleam Italiae urbein dictam fuisse В eleam
inquit, Velia dicitur Lalinis: at Graeci V Lalinorum per В quo
que scribunt in aliquibus oppidorum et virorum nominibus. Vo-
cari vero a Latini3 Veliam prodidit Plia. lib. 2. с. 5. Oppidum
 ANNOTATIONES. 445

Praestum , Graecis Posidonia appellation , sinus Pracsianus , op

pidum Helia, quae nunc Vclia*
' Ekiyt ici , y_a>í/íov itêyav EvcpoaTOv. ] Elegía, oppidum 257
trans Euphiateui. Anuenia fuisse oppidum apparct ex Xiphilini a
epitome lib. 71- 'O yào Ovokóyaiaog noUiiov t¡Q^e, xal отрвто-
nioóv tí oíov' Pa fiaïxàv го vjtà £cßrjciava xnay¡j.évov ív rñ'Ekt-
yeía, %coçltp Tivl rfjç Açaevlag itoÓ%atv itúvzo&sv, avroig r¡yiiiócn
■y.uTiTÚÍívas xal ódcp&HQí, xal rrjg ¿vgiag ralg nókíGi nokvg inq-
fi xal moßcoog. i. e. Vologaesus enim bellum incepil, et totum
Homanorum êxercitum a Severiáno collocatum Elegiac , quod est
oppidum Armcn'we, inierclusum una cum ducibus sagittis confecil
atque delcvit, et Sjriae urbibus magno numero formidolosus if^
ruebat. Ex nostris memoratur Plinio lib. 5- С. 24-
— A$Qiavcç Iv UaqQixcôv v.] Lege ív TlaqQiKÓív t¡. Partbi-
corum lib. 8. Arrhianus cnira taulum scripsit Parlliicoruin lib. 17.
ас facilis est transitus то ù r¡ in то v.
'Ekévsiog, голо; jtío'i ти Kavaßcp.] Elenius locus iuxta Ca-
nobum Aegypli exHecataeo periegesi Libycorum memoratur; eiüs
quoque nieminit Eust. ad Periegetae y. î3. ciii'Ekêvtov, Helenium,
insula dicitur, nomeu ab Helena deduetum.
'Ekévt], i?i¡oog 'Axtim¡c.] Helena j insula Atticae ex He-
cataei Europa, stupro Heleuae adeo nota, ас Salamis excidio
elassis Persicae, auctore Mela lib. 2. iacebat ante Thoricum et
Siiiiiuni áspera et deserta in loiiguin porrecta spacio circiter ir
stadiorum, ut refert Strabo lib. 9. Aiunl eandem esse, quam
Horn. II. 3- v. 445. Cranaen vocat ab Alexandri et Helcnae con-
cubitu, postea Helena dicta auctore eodem Strabone libro citato. N
Eksvdêça Ktkixta, (¡ici] avzijg , etc.] Eleuthera Cilicia,
h. e. libera Cilicia; partes quacdam Ciliciae sic vocabantur, et in- '
colae Eleutherociliccs , quorum nieminit Cic. Epist. ad Attic,
lib. 5- Epist. 20. quorum oppidum Pindenissum munitissimum
armis cepisse refert. Nam si frequenter toga cedit armis , nunc
parili gradu incedunt. Obiter notandum, multo melius in armis se
gessisse Ciceronem , quam Demosthenem. ■
'Ekevdeoal, nakig Boicariag.] Eleutherae, urbs Boeotiae.
Memoratur Straboni lib. 9. Elal yàg 'Ektv&iQai nkr¡aíov , ад of
(ifv x<Sv Пкаташг, of oh xr¡g Boicotlag tpaaiv. i. e. Sunt enim prope
Eleutherae , quas alii Plataearum , alii Boeotiae esse dicunt.
— "Eau liai Ксущд. ] Eleutherae sunt etiain Cretae urbs,
quam num. singul. célébrât Dio lib. 36. "Akkoig те ovv nokkoïg
ixcïvog iivpiflVttTo , xal Ekev9êçav rt)v nókiv ix nooSoalag tkiov,
t)QyVQ0koyr¡(5l. i. e. Jtaque Ule [Metellus] multis aßlictis, Eleu
therae urbi per proditionem acceptae argentum imperavit. Houc

r
 446 THOMAE DE PINEDO

Cretae urbeni Saorum quoque dictam fuisse inquit noster a Nvm-

plia Saore, cuius nominis altum apud alios est silentium.
'EXtv&éqva, nóhg Kqt¡ti]s-2 Num plur. memoratur Pli—
ido lib. 4. с. 12.
258 'Ekevolç, ôrjpoç т>]д r Imto&owvziSoç cpvlrjç , etc.] Eleusis,
a populus Hippothoontidis tribus, cuius popularis dicebatur Eleu—
siitius. Aliis dicitur urbs , celebérrima Cereris templo et sacris
quae Eleusinia dicebantur, nomen adepta, vel ab heroë cogno-
inine, ut refert Paus, in Atticis, et Harpocratio in ' Ek-evoivut,
vel êia tijv xr\ç ¿Jr¡ur¡iiQog ïktvaiv. i. e. propter Cereris adventum,
ut inquit Etymologici auclor in 'Ektvotç, ubi alias offert huius
nominis etymologias : fuere autem Eleusinia sacra inter Graeco—
rum celebérrima , ас tantae venerationis , ut commune mysterio-
rum nomen illis xaz ¿£о%>р tribueretur ; magni vero aestimabatur
participen! fieri horum mysteriorum, quia persuasum habebaut,
initiates non solum in summa tranquilízate vilam traducturos,
sed etiam earn optato exitu terminaturos , ac post obitum quoque
melioiis sjiein esse certam. Sed non est miran Juin, quoniam in
ter oiiines gentes vulgus est valde credulum , soli docti sciunt то
ènê%tiv. ínter Hispanos creditur animas defunctqrum, qui Fran
ciscano fuñe ligati et veste induti sepeliuntur , omnes saluiem et
gloriam aelernam consequi, quin per purgatorii poenas transoaiit,
ас ideo vestes illas et funem emunt, ex quorum credulitatc et
pia erga D. Franciscum , qui ilium ordinem instituit, devotione,
tot £<pr¡xav seu Kijcpr¡vau uiillia, ignavuin reipub. pecus aluntur.
Multo melius cum Hispania actum esset, si id genus homines agros
colerent, et artes exercèrent. Sed ad Cereris mysteria reverta—
mur, quorum duo erant genera, parra et magna; ad parva re-
cepti Mystae, ad magna Epoptae dicebantur, ut refert Harpo
cratio noster in Enoomtvxótav , bis res sacras inspicere Iiceba t,
reliquis id non permittebatur , mysteria vero vulgare erat piacu-
lum magnum: qua de causa Diagoras proscriptus ab Atheniensi-
bus legitui', quod in his quoque religio нет violasset; ad quorum
silentium videtur alludere Venusinus vates Carra, lib. 3. Od. 2-
Est etßdeli tuta silent ¡о
Merces; vetabo , qui Cereris sacrum
Vulgaret arcanae, sub iisdem
SU trabibus, fragilemve mecum
Solvat phaselum.
Praeco etiam aderat profanos submovere iubens, qui proclamábate
Ey.aç êxaç aartç akirçôç.
Procul , procul, quicunque scelestus.
 AN NOTATl ONES, . 44?

Vel ut alii voltint : >.'>■'

"Efiaç, tY.aç lail ßißrjloi. ,
Procul, procul este profani.
Unde illud Virgilii ex Aeneid. lib. 6. v. 258.
Procul, 6 procul este profani.
.Conclamat vates
et Horntii Сагш. lib. 3- Od. t- 25á
Odi profanum vulgus et arceo , l
Favele Unguis
Quare Nero referente Suet, in eius vita Eleusiniis sacris, quorum
initiatione impii et scclerati Voce praeconis submovebantur, inter"
esse non a usus est: verum Augustum, Adrianum, M. Antonium,
ct alios celebres viros bis sacris initialos fuisse constat ex historia
Romana , et bine etiam patet corum vencratio inter Ethnicos.
'Ektvxioi, sdvog «jS 'ltmvyíuc.] De hac Iapygia gente,
nulla apud alios, quod sciain, fit mentio.
—r Ilaodivtoi ôl ' Ekerpaviîôct avzyv çjijOi.] Sine dubio haec
verba separanda sunt a praecedentibus. Nihil enim habent com
mune Eleulii, populi Iapygiae, cum Elephanh'de urbe. Sic vera
coneipienda sunt: 'EXtq>avxivi¡ , nakiç Aiyvixxov. IIuç&lvioç öi,
etc. i. e. Elephantine , urbs Aegypti\ Parthenius vero Elephanteda
[lege Elcphantida] earn vocat. Gentile, etc. Dt in vcrsione Latina.
Id literarum ordo exigit. Post ' Ektvxioi enim debet sequi ' Ekt—
tpavrivT], cuius ui bis saepe meminit Herodotus lib. 2. ad quam
ее quoque venisse inquit eodem libro с. 29. Melae lib. 1. c. 9.
Elephantis, Josepho de bello Iudaicolib. 5. с. 11. iuxta divisio-
iii'iii capitum Latinam 'Ekeq>úvzav nóXtg dicitur , ad quam usque
Is'ilus navigabatur, ulterius enim progredi Cataractae prohibebant,
quod etiam testatur Plin. lib. 5- с 9. Mela libro capitequc citato.
Nostram lectionis coniecturam confirmât Isaacus Vossius in suis
eruditis ad Melam observationibus.
'EX i ßvoyTj , nólig TaQtr¡aeov. ] Elibyrge, urbs Tartessi.
Cum nulla apud alios fiat huius urbis mentio , ac noster dicat ex
Hecataei Europa fuisse Tartessi urbein , Tarlessus vero fuerit in
Betica , non absurdum est snspicari loqui auctorem nostrum de
Hliberi antique prope Granatam urbe, a qua concilium Illiber-
lanum celebre apud Hispanos nomen accepit, ab illa adhuc hodie
porta quacdam Granatae, vicinUsque urbi mons Elvirac nomen
vulgo retinen! , quo in nomine corrupta quaedam nominis urbis
vestigia apparent, lllurgavonenses enim Hiepaniae populi , quo
rum Caesar meminit de bello Civili lib. 1. flumen Iberuin attinge-
bant, nee ad Ülepliani Elibyrgen pertingere possunt, quae erat
in Betica , ut nee Ilurgis Ptolemaei, quam ipse lib. 2. c. 4. ver-

^
 448 THOMAE DE PINEDO

sus Tarraconensem regionem locat, quae longe distabat a Betica.

Videsis Noniuiii medicum in sua Hispania с 21.
Ei. íxt], nókig nekonovvr¡aov. "Our¡coc.] Hélice, urbs Pe—
loponnesi ex Homero, apud quem II. 9. v. 203. invenitur herni-
stichium illud ab Stephane citatum ;• in hac urbe colebatur Ne-
ptunus ab ea Heliconius dictus, cuius templum una cuín urbe a
mari terrae motu quodam magno obrulum fuisse refert Strabo
lib. 9. Videsis quae in Bovqu annotavimus.
259 'EXipsia, sw'its Maxsôovlag • Etgußonv EßSoptp.] Elimea,
a ùrbs Macedoniae ex Strabonis lib. 7. apud quern libro citato Ai—
fita dicitur: Поос 5è zovxoiç AvyxiaTCtl TS xaï щ ¿ivatonog, xei
щ TontoUxiç Tlslayovla, xal'Eoçôol, xccl Aípia , x«l 'jEpótvpe.
j. e. Iuocia hos vero Lyncistae et Deuriopos , et Trïpolilis Petago—
nia, etEordi, et Limia, et Eratyra. Kadern urbs ei dem paulo
infra vocatur Al'[itu: Kai Si] xal та nsçl AvyxiVzov , xal ílíla-
yovlav, xal' OosenâSa , xal Alplav , tt]V âva MaxtSovíav ix¿-
hjvv. i. e, Et quae circa Lyncistum , et Pelagoniam , et Oréstia-
dem, et Aemiam, superiorem Macedonian) vùcabant . Utroque loco
Iulerprcs Latinus vertit Elymiam; Livius lib. 8 1 . с. 39. Elimeam
Tocat: ha angustiae mino. . certamine , quam quod animis propo-
suerant, superataei et in Erduaeam pérvenlum, ubi pervaslatis
passim agris , in Elimeum se recepit.
— ~"H ¿no 'Ekêvov.] Haec verba concoquere non possum.
Elimea enim ab Heleno qui potest dednci? I taque vel irrepsere
bue , vel pro ij ¿no 'EMvov legendum est xov Elivov. i. e. filü
Heleni.
— To Idvtxov ЕХщсшщс.] Gentile Elimeae urbis Macedo-
niae dicebatur Elimeotes, Elymi vero fuere populi Siciliae, Ely-
maei autem Persidis.
'Elit;oia, vtjcoç ' ïkfcßooecov , ovx Ikâaamv Zixeklac.]
Elixoea , insula Hyperboreorum , non minor Sicilia , cuius in-
colae afluvio Cerambyca dicebantur Gerambycas vocat Hyperbo-
259 reorum iusulam describit Diod. Siculus lib. 2. Bibliotliecae histo-
Ь ricae iuxta Oceanum in locis contra Celticam, sed cam nomine
proprio non nomina t; ipsissimam esse existimo , cuius apud alios,
quod sciam, nulla fit mentio.
'Ek-làç, jroAiç GtoaaXiaç.] Hellas, adis, urbs Tbessaliae ex
Homero, apud quem II. 9. v. 395. invenitur versiculus illc, quera
noster innominate poeta aflert , ubi intcrpres Latinus non recte
vertit ilia ultima verba ,
tcv rEi.XaSa те Odiijv те.
transfert enim in Graecia Phthiaque.
 ANNOTATIONEN 449

Hoc eiiim in loco Hellas el Phthia , non sunt regionum sed ur-
bium Thessaliae nomina , quod etiam confirmât Const. Porphy-
rog. Them. lib. 2. Tbem. 5- et Eustalli. ad eumdem versum, sed
interpretein decepitvox 'Ekkàç acquivoca, quae signilicatet Grac-
ciam, et urban Thessaliae , Helladem.
rEkkr¡ vánokig, nôhç Bt&vvíag, etc.] Hellenopolis , urbs
Bithyniae Niceph. Callistus auctor est a Constantino magno dema-
tris nomine sic vocatam fuisse, quarellelenopo'lisuno tantum /debet
ecribi ; noster inquit post instaurationem Iliihalbenvocatam fuisse,
cuius nominis nullam apud. alios inveniebam notitiam, at Drepanum
dictam antea fuisse , legebam apud Amin. Marcell. lib. 26. с. 22.
Piumitalca enim iribunus in societatem Procopianorum adscitus, et
suscepta cura palaiii, digesto mature consilio , permixtoque cum
mililibus, mari ad Drepanum antea, nunc Helenopolim venit , ex-
indeçue Niceam spe celerius occupavit. 260
'Ekkr¡ vtxó v. 'Лср' <av rEi.kr¡vonín<phai, etc.] Lege rEk- a
Xi}vtxo¡ítiitpírai , sicut KctoiKOfieucpirai. Nec oppidorum , nec op-
»idanoruiii extat apud alios memoria.
'EllqaTtovTOç, t] %aoa пасакниечг] , etc.] Hellespontus
non solum dicitur de rcgionc, sed etiam de freto, quod erat in
ter Abydon et Seston , at noster , cuius scopus est agere de ur—
bibus et populis , tantum de regione loquitur, quae erat iuxta
id fretum, per quod Xerxes Persarum rex constrato navibus
ponte duxit exercitum ; sic vero vocabant primas Ponti angu
stias; utrumque testatur PJin. lib. 4. C. 12. Primas Ponti angu
stias Hellesponium vocant. Нас Xerxes Persarum rex constrato
navibus ponte duxit exercitum : porrigitur inde tenuis Euripus
bxxxv. M. pass, spatio ad Priapum urbem Asiae , qua Magnus
Alexander transcendit , inde spatiatur aequor, rursusque in arctum
coil: Laxitas Propontis appellatur , angusliae, Thracius JBospho-
rus, latitudine с с с с с pass, qua Darius pater Xerxis copias ponte
ii-ansvexit.
— "Eazi ô' àno ëvo ttacyypivov.] Inquit Hellespont! nomen
a duobus deduci, videlicet ab Helles genitivo et Pontus, sicut
et alia , quae in exemplum aflert.
— IIîqÏ яоти/чы, Паосспогацюс.] Pro niçi поташа lege
itaçà íiorafióv. Scqueiis enim nomen Пвоаяотарюд id clamât, et
antecedentia etiam ыд nao' wxsavov , HaQuxiaviuc id con
firmant.
'Ekkonía, xwq'lov Evßolac, ele] Ellopia, locus Euboeac,
et ipsa quoque insula Euboca Ellopia vocata fuit ab Ellope lonie
fiho, quod ex Slrabonis lib. 10. babet. Sic enim ille: X«i 'jEAAo-
nla ai1 (üvoij.cta!)i¡ ало "Еккояод rov "Iavog. i. e Et Ellopia vero
Stephanus Fol. IV. Ff

'

\
 450 THOMAE OE PINEDO

[Euboca] nomínala tst ab Ellope Ionis filio. Perperam in versione

• Latina dicitur Iovis F. Error typographe imputandus.
— 'Eklycxo xcl f¡ îteçI Aa>5(óvr¡v %(óoa EkXonía. ] Dicebatur
etiam regio quaedam circa Dodonem Ellopia , cuius incolae Elli,
et Selli pro diversa lectione illius hemistichii Homerici quod in-
venitur II. 16. v. 234. dicebautur, quod etiam confirmât Eust.
ad eumdem locura.
'EAftovtíXi), «óAic'JjSjjpíag, etc.] Elmantice, urbs Ib e-
riae, quae intra Iberum fluviuin, ex Polybii lib. 3. Eius sunt
verba: Ты ó' imycvofiêva déçu nuhv oQ¡ii¡6cig Ini Ovatwiovç,
' Elu.avxi*t¡v (ilv l\ itpôSov noiTjoâfievos nooeßolac xaxêaxtv. i. e.
260 Sequenti vere suscepla in Vacaeos expedilione Elmanlicam repen-
Ь lina invasione occupavit. Loquitur Polvb. de Annibale ; Ludo-
vicus Nonius in sua Hispania capite 38. auctor est, Elmanticen
Stephani et Hermandicam Liyii lib. 21. с. 5- esse quae nunc Sal-
maniica dicitur; Plutarcho de mulierum virtulibus Salmalice,
cui eodem libro Salmatides foeminae celebrantur; Polyaeno vero
Strateg. lib. 7- Salmans dicitur; vulgo autem vocatur Salamanca,
urbs notissima Ilispaniae et academia omnium scientiarum, cele
bérrima, quam Ferdinandus III. lui ¡us nominis , Castellae rex
hue tratistulit anno 1240. cum antea esset Pallentiae, auctore
Mariana de rebus Hispaniae lib. 13. с 1. Cosmographus lib. 2-
c. 5. Salmanticam vocat sed earn inter urbes Lusitanorum medi
terráneas numerat , ut el auctor Geographiae Nubiensis. : Aliqui
cnini ex veteribus illam Castellae veteris partem Lusitaniae ad-
scribebant ; sita est in Castella veteri , ad Torment fluvium , qui
aquas in Durium devolvit, antequam intret Lusitaniam. Durius
mini fluvius ad Lusitaniae oppidum, quod vulgo dicitur О Porto
in mare aquas exonérât. Ab Elmantica vero potuit dici Salman-
tica, sicut ab Elyrus dicitur Salyrus Scylaci in Kcr¡xr¡, spiritus
enim asper mutatur in sigma. Huiusmodi nomina utroque modo
reperiuntur.
nEXos, nóhc Aaxavixr¡.] Helos, urbs Lacónica ex Homero,
apud quem П. 2. v. 594. legitur illud hemistichium , quod in no
minate poeta affert noster ; fuit urbs maritima, quare idem poeta
eadem II. v. 584- %<palov nxoUe&çov. i. e. maritimam urbem vo
cat. MemoraturStrab. lib. 8- PausaniaeinLaconicis: 'Em&akcíeai)
«ói»efio"£Xog qv , ov or¡ Küí "Óticos íavq^óvtveiv iv хвтоЛоу»
Aaxtôaifioviav'
Oír' ¿V 'AuvxXctç sï%ov, "EXoç xeêg>aXov ntoXU&çov.
Tovxo mxkIï (ilv"Ehoç vtcáxaxog xav Пеоаеюс naiöcav , Amquïç
il nttqsGT-qGttVXO voxzqav noXioqxla. i. e, Ad mare oppidulum fuit
 ANNOTATIONES. 451

H*los f cuius etiam Homerus meminit in Cataloga [navium] La-

cedaemoniorum :
Quique Amyclas habebant , Helosque ad mare oppidum.
Soc deducía colonia condidil Helias Persei liberum natu minimus^
Dorienses vero per obsidionem postea sui iuris fecerunt. lam eius-
dem Pausaniae aetate ruinae tantum huius oppidi extabant. Sic
eniin ille codoii libro: UqoíX&Úvtl ôi ¿no Tçivaeov aráSia uîç ¿y-
Sot',y.ovTa, TOv"Ekovçxà lotíma vxúXoirta r¡v. i. e. Progredientivero
a Trinaso circiter lxxx sladia reliqua sunt rudera, ubi fuit Helos.
— Паса то ¿v rékei tívoí.] Helos , urbs Lacónica nome i ac-
cepit, quod in paludo sita esset. Quod ex Strabonis lib. 9. vide-
tur desumpsisse. Sic enim ilie:"EAos те xal rEXeàv, xal EíXé-
ttiov ¿jíAijíbj oía то èitl roiç eXeaiv iÔQvadai. i. e. Helos quoque et 261
Heleo , et Heilesium dicta fuerunt, quod prope paludes sita essent. a
— Oi rtoklrai ЕГ/lamj.] Huius Laconicae urbis cives dice-
b autur Heilotes, Heilotae, Heleii, et Heleatae, qui a Lacedac-
moniis subiugati in eervitutein omnes redacti sunt, hac condi-
tione, ut domino non liceret, nec libértate donare?, nec extra
Spartae fines venderé, auctore Strabone lib. 8- hinc verbum t[-
Xmxevnv. i. c. servira apud Harpocralioncm ; ex his Helotis, qui
erant probatae fidei dicebantur'^pj/eîot, teste Hesvcbio. At'fhu-
cydidis Scholiasta ad eius lib. 1. inquit, Lacedacinone.s, quod
semper cum Helotis dissiderent, per iguominiam et imuriam suos
servos, vocasse Helólas. Eius appono verba : "EXoç, nûktç rrjç
ylaxiavixijç , r¡c oi noXhai £x«Ao¿vto EXltaxeç, oí ovv slaxtàai-
uôvwi 6ià то ¿e'i outcpotiuvç cîvat ¿kkr}koiÇ, xovç Snvkovç avroiv
IxâXovv EïXtoraç xaxà áxtuíav , xal vßoiv. i.e. Helos, urbs Jla
cónica, cuius cives vocabantur Heilotes; Lacedaemonii igitur,
quod semper cum ipsis dissiderent , suos servos per ignominiam,
et iniuriam vocabant Heilotes. Sed banc litem inter Straboncm et
Thucydidis Scboliastain tamquam bonorarius iudex componet
Pausanias , ex cuius verbis apparet Heilotes in servitutem reda
cto« publice fuisse a Lacedaemoniis, ac deinde reliquos alterius
gentis servos Heilotes quoque apud eos vocatos fuisse. Eius sunt
ex Laconicis verba : Kai nçàxoi ye iyêvovxo outo» AaxeSaiaovlav
iovkoi Tov xoivov, nai Etkcaxeç ixh'¡&r¡oav nqñxoi, xaQáixeo ye
xotl i¡oav. To ôl olxixixov то imxxr¡9lv vaxeçov Jcoçiàei, MeGorj—
vîovç ovraç ovoutte9i}vai xal tovtovç l¡-tvlxr¡oev Eïkonaç' nab
OTtxctl £kkr¡vac то Ovpnav yévoç ало tî/ç iv &e<seaXiçc лоте xa—
kovuívr¡c Ekkaôo;. i.e. Et primiisti [¿acedaemoniorum servi publi-
ci fuere , et Heilotes vocati fuerunt primi, sicut erant; quidquid
vero servorum a Doriensibus acquisitum est, [etiam] si essent Mes-
senii, usus obtinuit, ut et ipsi vocarentur Heilotes. Dorienses ist i
F f 2

I
 452 THOMAE DE PINEDO

aunt ¡Idem ас Heilotes. Helos enitn urbem , n quo' Heilotes потоп

occeperunt, in suam potestatem redegcrunt, ut claret ex codem
Pausania, cuius verba pag. 260. b. attulimus. De Servorum
vero nominibus ínter Elbnicos iam alibi annotavimus quae ad
eruditionem pertinebaut.
'Elovßcc-, nóhgxijc vvv pív Ilalmexivijç, etc.] Elusa, urb»
261 nunc tertiae Palaestinae, olim Arabiae , (iam alibi annotavimus
jj ieriiam Paîaestinam vocari Arabiam Palraeam) Cosmograpbus
lib. 5. с. 16. inter [dumae'ae urbes earn numeral, in ea Sarraceni
Venerem colebant, ut refert Hieronyinus in vita Hilarionis; ego
reor eandcm esse quae Geneseos с 16. v. 7. dicitur lio Sur. Lej
Рс/га; quoniain Ilierosolymitauus interpres reddit id noruiuis
rwbn Haluisah: Oucelos vero per laoövvajiov vertit man Ha
grah, i. e. Petra ; apud Arabes enim чзл hogar est Petra , oppi
dum f ad quod fugit Agar ancilla Abrabami.
'Eknla, noliç iv Aavvíoig, xxíaua' PoSlav.] Elpia , urbe
Dauniae a Rbodiis condita. Id ex Strabonis lib. 14. desumpsit,
cuius sunt verba: ' A<p ov xal ftfjtpi 'Ißtjciac ïitltvaav , y.axti u¿v
%r¡v 'Paôtjv SKziaciv, fjv vezeoov MaooaliuJxca xazia%ov iv ¿h
xolç ' Omxoïç xt¡v IJag9evónT¡v' iv èh Aavvlotç (itxu Kamv El-
mag. i. e. Ex quo [Rhodii] et usque ad Hispaniam navigarunt et
iilic Phoden condiderunt , quam postea Massilienses occupaient :
et in Opicis Parthenopcn ; in Dauniis una cum Cois lupias.
'EXviiai, %шда ' AaavQÍcov Ttoàç rr¡ Песету.] Elymae, re
gio Assyriorum ad Persidcm prope Susianam, cuius praecipua
urbs erat Elymais , in qua erat templum Dianae valde opulentum
argento, etauro, et variis donis, quorum pluiima Alex. Macedo
illic rcliquerat, ut narratur Macbab. lib. 1. с. 6. v. 1. etc. Hanc
urbem propter illius templi divi'ius Antiochus rex voluit diripere,
et haue fuisse eius mortis causam a Deo inquit Polybius Megalo-
polita apud ioseph. Antiquit. lib. 12- c. IS. at Iosephus verosi-
milius esse inquit id ei accidisse , quod Hierosolymitanum lein-
plum diripuissct ; uterque suae religiouis contemptum Antiocho
mortis causam fuise coutendit. Simili modo apud cumdem lose-
phum Antiquit. lib. 8- c. 7. Menander histoiicus antiquus causam
pluviarum, quam historia sacra Reg. lib. 3. c. 18. precibus Eliae
prophetae tribuit, ipse Itbobali Tyriorum regis supplicatiunibus
assignabat. Macbab. lib. 2. c. 9. Antiochus conatur Persepolim
occupare et templa spoliare Qiullibi enim argen I um et aurum tata)
Eadcm necne sit urbs Persepolis ct Elymais, ignoro.
"EhvQoç, nóhc KQr¡x7]c. ] Elyrus, urbs Cretae. Memora-
tur Scylaci in Kçtjxt] cui 2¿Ívqoc dicitur eodem modo ac ab Eí-
auvnxi] factum est ZuXuúvzw.a ; de qua sic Paus. lib. 10. "Eau
 ANNOTATIONEN 453

êi lv rotç Kçvjuxoîg ôçeat xaï xaz* iui F« "EkvQog nôhç. ovzoi

ovv nlya %ttlxr¡v ¿níaztikav ig dikcpovç. i. e. Est adhuc aelale
mea in Cretae montibus Elyrus; hi [id est, eius oppidani] ça—
pram aeneam Uelphos miserunt.
"Ekaoog, nókig ¿ixtkiag, ¿no Ekmçov лотовой.] Elorus, 862
urbs Siciliae nomen adepta ab Eloro fluvio ; fauius urbis nulla apud a
Latinos fit mentio -, at incinoratur apud Ptoleinaeum lib. 3- с. 4- ,
inter civitates Siciliae mediterráneas, apud Scylacem vero in 2t-
vrlia neutro genere et accentu áspero scribitur nókig "EkcoQov.
tluvius autcni Elorus , a quo urbi ношен, celebratur inter alios
Andino vuti Aen. lib. 3. v. 698-
■ et inde
Exsupero praepingue solum siagnaniis Helori.
Hinc altàs cauieis, proiectaque saxa Pachyni
Radimus.
— "Os kiytzai u&uoaove !%dvs ?%«"•] Amnis Elorus seu He-
lorus habebat cicures pisces, qui ex manu olí eren ti uni sumebant
cibos: quod ex Apollodori Chronic, lib. 1. aflert îioster. Id etiam
afllrmat exNymphodoro Athenaeus lib. 8- ex nostris vero Plinius
in Eloro Siciliae casteWo id accidere inquit lib. 32. c. 2- E manu
Vescuntur pisces in pluribus quidem Caesaris villis : sed quae ve—
teres prodidcre in siagnis, nonpiscinis, admiratif in Eloro Si
ciliae caslello , non procul Syracusis.
— "Ban xa\ MaxiSoviag ¡Ikkt].] Cum prius memoraverit Sici
liae Eloruni , nunc célébrât Macedoniae urbcm Eluruiu, quae
Scylaci in Maxtôovia dicitur 'j/ktoQig, Minio- vero lib. 4. c. 10.
Olorus.
— @ovxvdiЗуд Si iv ехту , *al 'Ekoaoivtjv ¿"Jul/ <p»?<rf.] In-
quit Thucydidem lib. 6. memorasse viam Elorinam , quae noraen
videtur acccpissc non a Macedoniae, sed Siciliae Eloro. Sic cniui
ille libro ab Stephane citato : Oi Si 2vçaxoveioi, ¿&(toiß9tvTsg
ig tijv 'Ekaçivyv oöov, xal ug ix zùv naçovzmv |vvta£«fi£voi»
fg xs ta Okv^niuov ôutog eqxùv ctvzcSv nuoímutyav <pvkaxr¡v. i. e.
Syracusani vero in via Helorina congregali, ac ut pro praesenti
verum statu acte inslructa , praesidium tarnen e suorum numero ad
Olympieum miserunt.
Epßctzov, zôitog Tis *Egv&çaiag.] Embatus, locus Ery-
tbraeae ex Theopompi Uellenicorum octavo. Eius quoque inemi-
nit Thucyd. lib. 3- nooeiit^avTig S' an avzijg ту Ixáoto leeî Mv-
xôvm , nvvùàvovzat. ttçàxov ozi ■>) Mizvh'¡vr¡ iákatxi. ñovkóutvoi
Ы то oatplç ilSîvat , xazênkcvcav ig"E^ißttzov xrjg Egv^çaiag.
i. e. Cum vero ab ea [Uclo] profecii ad learum et Myconum perve-

-
 454 THOMAE DE PINEDO

vissent, tunc primvm audiunt Milylenen captant esse: Sed cum

rem cxploratam habere vellent, ad EmbatumErythraeae navigarunt.
Ad quern locum eiue Sclioliasta inquit: 'Ec'Eußaxov] то anvàv
го (tfto|v Xiov xa\ 'Eqv&qSç. i. e. Ad Embatum] angustiae, in--
1er Chium et Erythram.
"Epia a, nôXiç Ooivty.qç Aißavovaiac."] Emisa, urbs Pboe-
niciae iuxta Libani regionem. Memoratur Ptolemaeo lib. 5- с. 15.
2fî2 (cln inter Apamene» civitates locatur;) Amm. Marcellino lib. 24.
b C. 26- Post hanc acclinis Libano manu Phocnice regio, plena gra-
liarum et venustatis , urbibus decorata magnis et pulchris: in qui-
bus amoenitaie celebrilatcque nominum Tyrus excellit , Sidon et
Berytus, iisdemque pares, Emissa et Damascus, saeculis candi-
iae priscis. Ex bac urbe , quae eti^in Emesa dicitur, fuere Ну-
psicratrs bistoricus, cuius meminit Lucianus de Macrobiis, He—
liodorus , qui Aethiopica scripsit , teste Vossio de bistoricis Grae-
cie lib. 4- с. 18. Nicepborus lib. 12- с. 84. auctor est, cum Syno-
ilus provincialis statuisset, ut vel libelli Heliodori comburerentur,
vel ipsi episcopatus abrogaretur (erat enim episcopus) maluisse
Heliodorum episcopatu se abdicare, quam scripta sua comburere.
..— ¿jiovvoioç 6 жои^гдо.] Dionysius iste poeta , non est Pe-
riegeta ille; forsitan est qui Bassaricorum , id est, Dionysiaco—
rum opus scripsit, in cuius hemistichio pro ttjç ôh reçus ahokít¡c
lege щсбв jzqoç ¿VToktrjç i. e. iuxta orientera.
'Eftjro' oiov, nôhç KiXnv.ii., xtlapcc Maaeaharàv.] Empo
rium , urbs Céltica , opus Massiliensíum. Ilaec urbs erat in ora
maritima Catalauniae, quae ad Hispaniam, non ad Galliam per—
tinet; sed auetori nostro tota illa ora dicitur Céltica. Ptolemaeu*
lib. 2. с. 6- faem. gen. et. num. plur, utitur huius uvbis nomine,
Ul et Livius üb, 34 с 9. qui duo buius Hominis oppida muro tan-
tum divisa célébrât hisce verbis : lam tunc Emporiae duo oppida
erant , muro divisa. Unum Graeci habebant a Phocaea , unde et
Massilienses oriundi: alterum Hispani, sed Graecum oppidum in
mare expositum , Шит orbem muri minus quadringentos passus
patentem habebat, Hispanis relraciior a mari lrium millium pas-
. suvm in cireuitu murus erat, Tertium genus Romani coloni ab
divo Caesare post devictos Pompeii liberos adiecii, nunc in со)—
pus unum conßtsi omnes : Hispanis prius , postremo et Graecis in.
civitatem Piomanam adscitis. Memoratur ctiam inter llispaiiiae
urbes Sil. Itálico üb. 3,
Dat Carthago vires Teucro fúndala vetusto,
Phocaicae dant Emporiat , dat Tarraco pubem
Vitífera.
 ANNOTATtONES. 455

Ideo Phocáicas Emporios yocíit eruditissimus poeta, quia Massi-

lienscs a Phocaea oriundi eas cuiuliderunt , ut ex dictis apparet.
— TvcÚQzr¡ Kafxnavíag. ] Quarto loco mcmorat Campaniae
emporium; cuius meminit Liv. lib. 21. e. 57. Emporium prope
Placcntiam fuit, et opere valido et magno muniium praesidio. Eius
casielli oppugnandi яре cum equitibus ас levi armaiura profectus
uinnibal, cum plurimum in celando incoepto ad cff'eclum spei ha.
buisset , node adortus nonfefellit vigiles , tantus repente clamor
est sublatus, ut Placentiae quoque audiretur.
'Eve rol, "OfirjQoç.] Eneti celebrantur ex Homero, cuius S63
afTert versuin, qui apud eum legitur II. 2. v. 852. in quo Caecus ' ft
ille (caecum fuisse Homerum inquit disertissimus üoiinili íiepo-
tum Tuse. Quaest. lib. 5.) vel potiu« poetarum omnium ПМ1 roeh.
i. e. videns, ut loquuntur Hebraeoruin naïôtç, meminit mularum
agrestium exEnctisPaphlagoniae. Mulae vero et niuli quosGraeci
nomine utrique sexui communi jjuíoi'ouc. i. e. semiasinos vo—
cant discriminante genus ailiculo, nullibi terrarum generosio—
res gignuntur, quam in Hispania, quae non solum in procrean—
dis mulis et niulabus, equis et equabus, sed etiam alus in rebus
quod ad praestantiam attinet , primum inter oinnes tolius terra
rum orbjs regiones locum tenet. Nascunlur autern non solum ex
equo et asina, verum etiam ex asino et equa , ac cum eint simil-
limi, tarnen facillimo negotio dignoscuntur, tum rostro et labris
cum auribus ; mulae enim et niuli, qui nascuntur ex asino et
equa sunt pulcbriores et celeriores, non habent enim tam magnas
aures, nec simas nares , пес tam túrgida labra, quam qui na
scuntur ex equo et asina. Huiustnodi enim animantia matri assi-
milantur magnitudine corporis, facie, et robore, ut testatur
pliilosophoruui Humerus de bist, animal. 1. 6- c. 23. a matre et
iam denomiuationem accipiunt. Nam mulae, et niuli, equini,
q nos equa; asinini, quos asina peperit, dicuntur; horum mares
antiqui hinnos, ¡llurnm mulos vocabant. Quae sunt ita nata , sci
licet ex duabus diveisis speciebus, non gignere. in omni ani—
œantium genere, ideirco muías non parère , rUi aliquaudo pe-
pererunt, prodiga loco liabitum, auctor est Plin. hist. nat. 1. 8-
c. 44- In Hispania mulae cquinae, ulpote j)ulcbriores et celerio
res et niaiores corpore trahunt currus urbanos, postbabitis equis,
non solum nobilium, equituin, reguloruin, ecclesiaslicorum,
sed etiam regum ; at regum tantum cum extra regiam civitatem
proficiscuntur ; inuli voro portant lecticas, inulis vero, qui non
sunt tanta corporis magnitudine praedili portandis oneribus, uiu-
labus arandis agris utuntur, celerius enim et plus araut, quam
bo ves vel maxime aratores: ex Gcneseas c. ¿(j. v. 24- apparet

r >
 456 THOMAE DE PINEDO

Anali invcnisse mulos in deserto. Sic enim intelligenda sunt ver

ba illa, non de aquis calidis. Quia quae illic sequuntur verba,
id videntur confirmare: Cum pasceret asina* patris sui. Mulae
autem et iiiuli qui in Syria liasciiiilui- diversi sunt ab illis; horum
nieuiinitSlagirita philosophus de hist, ашш, lib. 6. с. 24. et c.S6.
quae ex mutuo maris et foeminae eiusdem speciei coitu naseun-
tur, et propter similitudinem mulae appellantur. Harum etiam.
meminit Plin. lib. 8- с. 44- etsi per ineuriam testem advocat
Theopbrastum loco Aristotelis, et in Cappadocia inquil huius-
modi mulas nasci. Seilten tiam meam confirmant illa, quae de
longaevitale muH affert, qui lxxx annis vixit, ac dimissus per
seneetam, cum templum aedificaretur commeans iunienta ad ope
ra exbortabatur , quare Atheniensium decreto saiicitum fuit, ne
a frumentorum acervis arceretur quae Aristot. de hist. anim. L 6.
C. 24. tradit.. Nou possum non mirai i lui. Caes. Scaligerum, qui
verissimam illam Aristotelis sentenliam de similitudiue liarum ani-
mantium cum matre, corporis magnitudine, facie, et robore im-
pugnat. Scilicet ipse, vel numquam viderat buiusraodi animantes,
263 vel ab aliis huno errorem accepit : ego vero ut testis «lírórcnjg
" verissimam esse lestor Aristotelis sentenliam,- illius ad Aristote
lis lib. б. с. 23. sect. 349. sunt quae sequuntur verba : Nam quae
mulae coc asino et equa procreantur , sane sunt contumaces , ut
pater, et autibus longioribus , neque natura sunt gradariae, sed
artefiunt, neque equae pulchritudinem repraesentant , contra quae
ex equo et asina palri simillima , generosae, tractabilts, specie
insigni , auriculis colloque , ас pectore patris , etc. Quae omnia
sunt falsa , et contrario modo intelligenda. Obiter notandum mu-
las , quibus olim utebautur Ilcbraei хата n)v 1¡j>)i> fuisse ox illa
mularum specie , quae in Syria nascebantur. Praestabant enim
ecleritate, ut testatur Aristoteles de hist, animal, lib. 6. с 86.
Ac super huiusuiodi mulo videtur equitasse Absalomus Sam. 2.
c. 18. v. 9. ubi "ПЭ pered. i. e. mulus dicitur, et Selomoh Meg.
lib. 3- c. 1. v. 38. imposilus fuit super mulam iussu Davidis pa-
trie sui, ubi mía pirdah. i. e. muía vocatur. Muli enim illi,
quos Genesems capite supra citato invcnisse dicitur Anah in de
serto O4»' iemim. i. e, muli vocantur.
— "Slixovv 61 naca Ilacpkayoviav.] Eneti habitabant circa
Paphlagoniain. Consentions auctorum opinio est fuisse Paphlago-
Jiuni populos, qui seditione ex Paphlagonia pulsi rege Pylaemene
ad Troiam amisuo venerunt in Italiam, ac ibi sedes posuerunt,
Utapporet ex Livii lib. V с. 1. Strabonis lib. 12. Soliui cap¡te56.
Ab his Vénetos originem trahere testificatur Q. Curtius lib. 3. с 1.
/amque ad urban Апсугащ ventum erat, ubi numero copiai um
 ANNOTATIONES. 457

initio Paphlagoniam inirat: huic iuncti erant Endi unde quidam

Venetos trahere originrm crcdunt.
— jíéyovrai ш 'EvetlSfç ïnnoi.] Momorat Enetides equos,
quos Hesych. Enetidi circa Adriam; Sclioliasta Euripidis in Hip-
jiolyto v. 1131. Paplilagoniae tribuit: Strabo vero lib. 5. llesy-
cbii sententiam confirmât, ac inquit Diunysium Siciliae Tyran-
liuui armenia equorum ad certamina educandorum instituasse.
Obiter notandum Гяяос apud Graecos significare marem et foe-
minam, articulo discriminante genus.
— "Eau xai nokiç 'Evezoç.] Nunc uieniorat nostcr Enetura
urbera , a qua Eneti videntur denominati ; quae Solino capite su
pra citato dicitur Henetus, Zenodoto apudStrabonem lib. 12. He-
neta , ac esse credilur, quae postea Amisus dicta fuit, alii vero
apud eumdeni Strabonem aiunt Enetos apud Homerum esse pa-
guin in littore x seboenis ab Amastri dissitum.
— *A(p i]ç yv Mv(!u\¡¿, etc.] Inquit Myrraeccm philoso-
pliuni fuisse ex Eneto urbe, ас in hu ins rei testimonium advocat
Diogenein Laërtium, sed somniat epitoniator roster, extra Aes—
culapii templum; nihil tale legitur apud Lacrtiuin. Relinquamus
igilur eius somnium Iosepho interpretanduin.
'Eviant], nôXtç ' AçKaoiaç.] Célébrât Enispen Arcadiae ur-
bem ex Homero, cuius est hemistichiuin illud, quod in nominate
poeta affert, apud quern legitur 11. 2- v. 606. Enispen vero me—
moral Strabo lib. 8- cuius aetate iaiu erat deserta, ut ipse rei'ert
eodem libro.
"Evva, nôkiç 2ixtUa$, xtIouu JZvçaxovaiav.] Enna, urbs
Siciliae a Syracusanis condita , celebérrima templo , ас simula
cro Cercris omnium antiquissimo , ob illud Cerería templum fa-
inain habuisse banc urbem inter onnies Siciliae urbes, praeci- 264
puam , auctor est Mela lib. 2. с. 7. urbs fuit sita loco praecelso a
atque praerupto; auct. I.iv. lib. XXillI. Enna, in excelso loco
ac praerupto undique sita, cum loco inexpugnabilis erat, tum
praesidium in arce validum habebat. Ennensis vero Cereris , quae
bac in urbe maxima rcligione colebatur, tanta fuit inier Eunucos
veneralio, ut Gracchanis temporibus, cum aditum esset ad li
bros Sibyllines, ao in eia inventum, Cererem antiquissimam pla
can oportere, ex amplissimo collegio decemvirali sacerdotes po-
puli Romani, cum esset in urbe Cereris puleberritnum et magni-
ficentissimum templum ; tarnen usque Euuatn profecti sint , refe-
rentc Cicerone in Orat. 9. in Verrem et ex eo Lact. Firm, de ori
gine erroris lib. 2. Eius simulacrum sustulil Verres auetore eo-
dem Cic. in Verrem Orat. 5. quod ipse orationc citata sie depin-
git: Simulacrum Cereris Ennae ex sua sede, ас domo susluíit,
 458 THOMAE DE PINEDO

quod erat tale , vi homines cum vidèrent, out ipsam videre se Ce—
rerem , aut efftgiem Cereris non humana manu faciam, sed coció
delapsam arbitr'arentur. Emiae vicinnin eratnemus, quod Sicir-
liae umbilicus vocabalur. Erat cniiii in medio insulae, omni 11o-
rum genere abuudans, ut prae nimia fragrantia canes odoratu
feras investigare non posseut ; unde Plutunem rapuisse Proserpi—
nam fabulabantur, auctore D. Siculo lib. 6.
— О 7юШт)с, 'Evvaios.] Civis urbis Eimae, dicebatur
Ennaeus; unde Lniiaea Ceres apud Ciaudian. de raplu Proser-^
pinae lib. 1.
Ennaeae Cereri proles opiata virebat
Única, пес tribuit sobolem Lucina secundam.
Sic enira legendumest, non Aetnaeae, ut nunc legitur: Latinis
historiéis dicitur Ennensis: Liv. Ub. 24. Ennensium principes ur—
bem arcemque suae potestatis aiunt deberé esse,
'Evónt), nokiç tifs Mear¡vlag.] Enope, urbs Meseniae ex
Homero apud queni II. 2. V. 150. inveuitur hemistiebium illud ;
fuit vero Enope una ex septem urbibns, quas Agamemnon pro-
mittit Achilli apud eumdem Homerum eadem Iliade; acuite l'uu-
saniae Gerenia uuncupabatur, ut idem pudor referí lib. o. de qua
videsis quae in rsçijvia.
"EvTtla, nôkiç £ixcliaç.] Entela, urbs Siciliac vetuslis-
Mina, in monte eiusdem nominis , quem praecisae undique, et
inaccessae rupes, et unicus adilus munilissiinam reddebant, in
264 vértice planiciem habebat culturae aptissimam. Ab Entelo Tro,
" iano Aeneae socio coudita ferlur, hodie non extat. Excisa enim
fuit a Eriderico II. Imperatore, auctore Eazello Dec. 1. lib. 10.
— THeav ô' ol olxovvtcç Ka¡mavoí.] Jucolas urbi Entelae
gcuere Campanos fuisse inquit, ac Cartbagiuiensium socios; id
eliam affirmât Diod. Siculus lib. 14. in eiiim expulsi a Dionysio,
quod eis non fideret, En triam proferí i persuasis Entelinis, ut in-
quiJinorum ius sibi concédèrent, noctu per insidias oppressosEnr
felinos trucidarunt iuvenes, uxoribusque coi uni in malrimouiuui
adscitis obtinuerunt urbem , ut refert idem auctor libro citato.
rEHayvïoç, nohç JSixtllaç. ] Hexpgyios , urbs Siciliae,
cuius al turn apud alios est silentium ; scripturam Atticam babuisse
tradit epitomator nosier, id est, literas Atticas. Plurimae enim
Siciliae urbes et lingua et Uteris Graecis ulebantur, sed praeci-
pue dialecto Dórica.
'jEo oôaîa i, ovo %àçat, Mvy5oviaç.~\ Eordaeae, duae re
giones Mygdotiiae. Mygdonia vero erat Macedoniae regio; Con-
etant. Porphyrogcn. Tlicm. lib, 2. Tbem. 2. inter Macedoniae ur
bes numerat Eordaeos. Livius Üb. 45. c. 30- ait quartana Mace
 ÀNNOTATIONES. 459

doniae regionem Eordeos et Lyncestai et Pelagones incolcrc, li->

Ъго vero 42. с. 52. Eordeam seu urbein , seu regionem uiemon
rat; sed ex Thucydidis lib. 2, claret fuisse regionem. Sic «lim
ille; 'Avéatr¡aav ùs xa\ ix tr¡S vvv 'Eogôiaç xalovuívtis '-Eo-ooovg'
(¿v oí uiv яо/Uol dtscp9áQr¡aav , ßoaiv &é ti avzàv Jitoi Ovaxav
натфщтш) xaï ¿§ 'Акрют«! , 'Akuánac. i. e. Ex illa eiiam, quae
nunc Eordia vocaiur , eicceruni Eordos; (quorum plerique pcrie* •
runt, sed exigua quaedam ipsorum pars circa Physcam habitat')
ctexAlmopia, Almopas. Loquitur Thucydides deMacedonibus.
'EnáxQia, uía Tcov inl Kêxçonoç, etc.] Epacria, una ex
duodecim civitatibus, ad quae Cecrops Athenienses, cum antea
xoftijó'ov. i. e. vicatim habitarent, reduxit. Sio euim intelligen-
dum est illud aivoix ucduoùv ; duodecim vero illae civitates fue-*
re Cecropia, Tetrapolis, Epacria, Decelia, Eleusis, Aphidna,
Thoricos, Brauro, Cotheros, Spheltos , Ccphessia, Phalcros,
quas postea in unam urbem , neinpe Alhenas Theseus dicitur
congregasse, cuius rei auctores babeo Etymologici auctorfem iu
'A'naxoía (sie apudeum notatur) et Strabouem lib. 9. in quorum
íncmoriain singulis annis Athenienses feslurn celebrabant, quod
Xvvoixia, quasi dicas cohabitationes , vocabant, ut rcfert uoster
in 'A&ftvui, uec non Thucyd. lib. 2. Plularchus in Theseo.
— Аш to кцХ&оЬм vno Kaotôv.] In hac sectione vel aliqua 265
verba antecedents deticiunt , vel aliqua debent pro aliis poni ; a
nihil enim commune Carum latrocinia cum Epacria Atticae ha-
bent , de qua agit Elymologus , sed de eius etymologia ne yçv
quidem; apud Hesychium 'EndxQioç Ztvç dicitur, о ¿ti taïv
axQfov Tbiv ¿Q(Sv iôovuévoç; si noster diceret Epacriam dictan)
fuisse eadem de causa, verosimile videretur, at illud ala to Aijí-
ÇtoOui vno KctQÛv concoquere non possum.
'EnaQÍxai, i'&voç 'Aoxaäiug.] Eparitae, gens Arcadiao,
quorum inquit meminisse Xenophontem et Ephorum , et Andro-
tionem, horum duos últimos seu incuria, seu temporum calami
tas nobis in vidi L , Xenophon vero Eparitos célébrât, non Epari
tas, ut inquit noster. Eius ex Hellenic, hb. 7. appono verba:
Kvxkto ôè neçtayovzoç avxov bù tovto то laçiov , oîg tïôov oí
nçodéovTtç ntzaarai zov 'AQ%iôauov toiîç ' Eitaoirovç s'|oj tôt?
aravQcofiuroç , inixt&Evtai a'zoïç- i. e. Cum ad eum locum am-
bitu quodam circumduceret copias , posteaquam praecurrentes Ar-
chidami regis cetrati extra vallum Eparitos viderunt , in eos ir-r-
ruunt.
Entiol, ol'Hktïoi, ànà'Enuov ßaodiac.] Epëi, Elëi,
sic dicti ab Epeo rege. Et Epeorum et Epei regis , a quo Epei id
est Elei nomen acccpcrunt , meminit Pausanius in Eliacorum 1. 6-

'
 460 THOMAE DE PINEDO

"Едщхв Ai xcà h 'Okvpntci dçôpov roïg naiolv ¿yùva 'Ev8v(ilcov

inlg rrjg ¿g%i}ç. Kaï ivixrjoe, xaï ïays rrjv ßaeiksiav 'Eneiog xel
'Entiol ngcSxov тоге (ùv r¡gytv, tovouáodyaav. i. e. Posuitvero%
id est insliltiit in Olympia cursus certamen de imperio filiis En—
dymio; et vicit et habuit regnum Epeus¡ et Ep'èi primum tune,
auibus imperabat , nuncupati sunt.
— Aíyovzai xaï narçiavvfiixâç 'EvSvfuavtádai.] Dicuntur
ctiam Epëi patronymice Endymioniadae, scilicet ab Endymione
Epéi pâtre. Cuius meminit Paus. lib. б. eius verba attulimus no
ta próxima praecedenti.
'EjilSafivoç, nóktg' RkvgiSoç.~\ Epidamnus, urbs Illyri-
dis sita in Cherroneso nomine Dyrrhachio. Memoratur inter alios
Straboni lib. 7. Mstà ôh xovcPi$ovixov xóknov, Aieaog lex\ nó-
Я(с xaï 'Лхдбкмаод, xa! 'Етбацгод Kcgxvgalmv y.ríaua, i¡ vvv
Av§§¿%lOV , OfíuJVVftWC TjJ %í!JQOVT¡e<p ksyOllêvrl , í(p T¡g ÏÔQVTCCt.
i. e. Post Rhizonicum vero sinum, Lissus est urbs et Acrolissus,
et Epidamnus a Corcyraeis condita, quae nunc a cherroneso, id
est peninsula, in qua sita est, Dyrrhachium dicitur. Phalium
Corcyraeum eius conditorem célébrât Tbucydides lib. 1. 'Eni—
Safivóg taxi nóktg lv St^ià lanklovxi xov ' Imviov xóknov tíqoooi-
y.ovaí ó' «línjv Tavkávxioi ßagßagoi 'Ikkvgixov ëdvog- Tavxi¡v
365 anœxieav ¡xlv Ktgxvgaíoi , olxiaxr¡g ô' lyêvcxo Фикюд , etc. i. с.
b Epidamnus est urbs ad dextram naviganfi Ionium sinum, huic
autem finitimi sunt Taulantii barbari, Jllyrica gens; hanc Cor—
cyraei quidem missa colonia condiderunt, Coloniac vero dux juit
Phalius Eraioclidae [filius] genere Corinthius ab Hercule oriun—
dus, etc.
— "Eart à' higa lv tcî 'iavla xôknça.] Est vero alia Epi
damnus in Iónico sinu. Ego puto , epitomatorem nostrum extra
Aesculapii templum somniare, cum aliam urbem Epidamnum lo
cal m Ionio sinu, praeter illam de qua nota praecedenti egimus,
quae erat ad dextram naviganli Ionium sinum, ut ¡ex Thucydidis
verbis illuc allatis apparetj reliqui omnes affií'mant Epidamnum
mutato nomine dictam fuisse Dyrrhachium, ас esse unani earadem—
que civitatem ; solus Appianus de Bellis Civil, lib. 2. contrarium
asserit; quod non credo. Est enim contra Strabonie sententiatn;
Thucydidcs ctiam non nominat Dyrrhachium sed Epidamnum,
quod argumento est borum nominum ultimum fuisse eius velue
ношен, de quibus vide quae in ¿/v(3j5«jrtov annotavimus.
'Eniôav рое, nôkig tcqÙç хы"Лдун.] Epidaurus, urbs
mix (a Argos i'oi'in. gen. etsi ci epitheta addautur masculina, quod
apud poetas et Atticos est translaüvum; memoratur inter alio«
Ptoleinaeo lib. 3. с. 86.
 ÀNNOTATIONES. 461
♦— To yac . etc.] Heraisticbium , quod sequitur dcsumptum
est ex D. 2. v. 561. cuius integri versus sunt:
Œ ô'"Aoyoç x tlfov Tiavvdá те XH%ióca6av,
rEQ(tióv7}v, 'Aaívr¡v те, ßa&vv -/.«та xókTtov ifpveaç
TqoiCíjv, 'Hïôvaç tt, xaï a¡intlócvx 'Ejií'óWoov. H. e.
Qui autem uirgosque habitant , Tirynthaque muratam
Hermionen, Âsinenque, profundum sinum habentes
Troezena Eïonasque et vilihus consiium Epidaurum.
— 'Sic то , etc.] Est quod sequitur hemistichium Nicandri,
opuci cum legitur v. 129. in quo more Atticorum epithetum ma
se ul. tribuitur nomini foeniineo , ut et in Homeri hemistichio
praecedenti.
— lïviç Sk ActuiqQtjv cùijjv q>aei , etc.] Aliqui Epidaurum
urbem Limeren dicunt, quod keiiuovaç. i. e. prata haberet; liuius
urbis etymologiae altum apud alios silentium.
— 'ЕхаЫхо ôh Mtthaala, xal АЪрща, etc.] Nunc agit de
Epidauri nominibus , quae MiXceía, [sic legendum est ex Eust.
ad II. 2. v. 561.] et Haemera dicebatur quod continue ara Aescu-
lapii sacrificioruoi sanguine maderet. Fuit enim Epidaurus Cele
bris Aesculapii templo , de quo Strabo lib. 8* Kai avril ô' ovx
aarjuoç r¡ noliç, xal uâlwttt ôià xtjv ixHpavtiav тог» АвхХтц-
Ttiov Qeoaneveiv vooovç navxoSanaç mniGxsvfisvov , xal то Zeqqv
jtkr¡Qtc '¿-/ovroç ¿ù tav te xupvóvxav , xaï xàv avaxuuêvcav tuvu- ggg
xa v , h oîç <xvayiyoau\iivtti xvyxúvovGiv aï Qtçantiai , xadttTtiQ a
iv Кы te xal Toixxij. Kiïrai ô i] nokiç èv fivjjw tov Zkqovixov
xóXnov, xov nsQÎnkovv ¡-¿ovocc axaiimv ntvxtxaiSzxa , ßkenovaa
7CQ0S àvaxoXàç Otçivaç' ntQixltUxai è âçtaiv vi¡)i]íolg , fiîxQi
яро; xi)v dâkaxxav , ш'сг icv¡ivi¡ xaxtaxtvaaxai (pvatxwç navxa-
%6&cv. i. e. Hace r/uoque urbs [Epidaurus] obscura non est, ma
xime propter aesculapii claritatem , crediturque omnis generis
morbos dcpellere, semperque templum refertum habet aegrotanti—
Ъиа, ac dedicatis tabellis, in quibus scriptae sunt curaiiones, sic-
ut et in Co , et Triccae. Sita est Epidaurus in intimo secessu sinus
Saronici x v stad. circumitione navali, aestivo ortui opposita : ad
mare usque montibus alt is includitur, ut natura loci undiquaque
sit probe munita.
— Elxa 'Emxavçoç , xal ' EntSavQoç.] Haec videntur de-
sumpta ex Strabonis lib. 8- sed praepostero ordine. Sic enim ille
libro citato .* Л ' EnLSavQOç ô' Ixaldxo EtiÍzovooc ' <pi¡al yàç
'АоьбхохИцс , xaxaaiiïv oiÎtîjv Kaçaç, aansg xal 'Eçfttovriv. i. e.
Epidaurus vero vocabatur Epitaurus; inquit enim Aristoteles Ca
res ienuisse earn sicut et Hermionem. Propter rationell), quam ex
Arislotele reddit Strabo , pro 'EmxuvQog inquit Casaubonus ad

'

¡
 462 THOMAE DE PINEDO

eumdem Strabonem legendum esse *Entr.aoog. Sic etiam Eust. ad

II. 2- v. 56L apud nostrum legit.
— 7'iv£5 бе Asiur¡guv Aax<ovixr¡v Xiyovat.] Nonnulli Lime-
ron Laconicaih Epidaurum dicunt, quod inultos habeat portus,
pro Atiur¡Qov lege Aiuygáv- Sic enim earn vocat Thucyd. lib. 4.
Ex f avràv negtercXiVoav ig 'Eitiôavçov rt)v Ащуом. i. e. liinc
vero dusse circumvecti Epidaurum Limeram profecii sunt. Idein
auctor lib. 2- Epidaurum Peloponnesi vocat : A(pixóu,tvoi de ig
' EníSaiicov zr¡g ílikonovvrjtsov , heuov тт]с yrjg zt)v tcoXX^v. ii e.
Cumque Epidaurum Peloponnesi pervenissent , rigionís muham
partem vastarunt. Cum hae duae urbes propter idem ношен et
propterea quod altera esset in Argia, altera in Lacónica quae
erant inter se vicinae apud auetores confundantur, sufíiciet di—
Cere, alteram fuisse in Argolico sinu Laconicae , alteram in Sa—
ronico Argiae, ut apparet ex Ptolemaeo üb. 8v с 16. sed inirum
est Stepbanum non memorasse celeberrimam huius nominis Dal-
matiae urbem in ora maritima ad mare Adriaticum , quae Ragusa
vulgo dicitur, cuius borrendi terrae motus Fama ad aures nostras
pervenit, quem aeeidisse dicebant die 6 Aprilis anno 1667. Equi
Epidauri Argiae in honore apud veteres fuere una cum Arcadicis
et Argolicis, auetore Slrabone lib. 8. "Eon ôh xal то yivoç шс
Xnnav iïçiazov zo'AQXaóixóv xa&ártFQ xal то 'Açyofoxov, xal
266 то 'EiuSavoMV. i. e. Est vero et genus equorum optimum Arcadi-
b cum; sicut et^ArgoIicum , et Epidaurium. Hinc poetarum Phoe-
nici Géorgie, lib. 3. v. 44- Epidaurus vocatur domitrix equorum
domiirixque Epidaurus equorum.
Ad quem locum Scrv. Epidaurus , Epiri civilas est equis nobilis.
Immerito reprehenditur a Beroaldo Servius, quod banc urbem
Epiri urbem dixerit; seu loquatur poeta de Argiae seu Pelopon
nesi civitate, non ideo reprebendendus est Servius; nam Epirus,
Argia , Peloponnesus erant regiones vicinae.
'Extnolat, ftoQÍov ¿nóxct}fivov , etc.] Epipolae, locus
praeruptus, Syracusis f miliums ex Tbucydidis lib. 6- cuius sunt
verba: Kai oí Zvoay.ovoioi zov oûiov &îqovç шд invSovro zovç
те inníag rjxovzag ioïî 'A9f¡vaíoig, xal pekkovzag í¡Sr¡ èm atpàç
levai, voploavztg, èàv fi») xùv EnmoXàv XQUzqawatv oí А&ц-
vaitíi, ¡{юс/о« anoxcT¡uvov те xal tuteo zijg noXtcog evdvg xuuévov,
ovx av gaoíwg otpug , ovo eí xoaroivTO f*«ZT? > anoriixtodijvai,
oievooñvzo rag ncooßaaeig avzmv q>vX¿aaav, etc. i. e. Et Syracu—
sani cadem aestate cum intellexissent , équités ad Athenienses ve—
russe , et iam adversus se venire stal uisse , existimantes, si Athe
nienses non occupassent Epipolas , locum praeruptum et urbi im-
minentem, se non facile, circumvallatum tri, ne si praelio qui~
 ANNOTATIONES. 468

dem euperati fuissent , aditus ipsorúm tueri constiíuerunt , ne per

hos clam se ascenderent hostes. Videsis , quae in ZvQaxovaai an
notamus.
'EntxûXiov, nólig rrjs TçitpvXluç.] Epitalium, urbs Tri-
pbyliae ex Polyb. lib. 4. Mera èh xttvxa Ttaçayevofiivmv jrpoç av-
tov, xa\ tùv иЯЯшу ¡xi9-' ixtzi]QÎaç, naoiXaßt <Poit,av , £rvXXâ—
y»ov , 'Enaov , Bú/.ay.a , Tlvçyov , EnixâXiov. i. e. Post haec ve»
ro cum ad eum supplices alii accédèrent , accepit in /idem Phri-
xam , Styllagium , Epium , Bolacem , Pyrgum , Epitalium. Tri-
pbylia vero erat eadem quae Elis auctore nostro auctore in Tçt-
cpvXia ; Epitalium vero urbem vocatam fuisse ab Homero Oqvov
et 0QvótOOav, quod tota illa regio, maxime amnes alga abunda-
rent , quae Oqvov Graecis dicitur, auctor est Strabo lib. 8-
Enitpávzia, TtóXig Svqíag, xuxà ' Paq>avkaç.~\ ¡ Epipha-
nia , urbs Syriae prope Rhaphaneas. Ex Ioseph. Antiquit. lib. 1.
с. 7. discimus, prius vocatam fuisse Amathen: "Aaa&oç ó' ''Auá-
%r¡v xara>xr¡aiv , íj'ng lox\ xa\ vvv vito uiv rtSv iiti%aQÍav Лррдт]
xaXovuévr) , MaxeSóvtg ôh avtr¡v 'Emqpávt tnv àçp ivàç twi> ¿no-
yovfov Inavofiaaav. i. e. Amathus vero condidit Amathen, quae
tul hue nunc ab indigents Amatlie vocatur, Macedones vero earn
ab uno ex Regum ncpoiibus Ëpipbaniam huncaparunt.
— 'Aq>' r¡g Еьщахщд о Zxmïxog cpiXôaotpog.] Ex Epipbania 267
Syriae urbe inquit fuisse Eupbretern, Stoicum philosopbum, eu- a
ius tantum apud Uiouem ex Xiphilini epitome lib. 69* memoriam
invenio. Graecis omissis Latina appono: Quo anno haec facta
sunt, Euphrates philosophus obiit mortem voluntariam, cum ei
Hadrianus propter senectutem et morbum cicutam bibere conces-
sisset. Ac cum Dionis lectio de buius Pbilosopbi nomine nostri
auctoris auctoritate firme tur, perperam Leunclavius ad cumdem
Dionis locum pro EvtpQ¿xr¡g emendat Evcpoudqc, tamquam si ab
orationis elegantia ei nomen impositum fuisset.
— Aivxioa , Kdixtaç-] Epipbania Ciliciae memoratur Pto-
Icm. I. 5- c. 8. Plin. I. 5- c. 27. quae antea, ut ipse inquit, di—
cebatur Eniandos. Eius quoque iiictiiinil Ammianus lib. 22. c. 27.
— ЕхХщ&щ il xa\ 'Аохшхеоага, etc.] In bis verbis pro
'Aoxiaixiauxa lege 'Açxeaixtçxa. i. с. Arcesii civiias, forma 7Л-
yçavôxfста; nomen corruptum a мтр carta, quod apud Chal-
daeos signiGcabat idem, quod apud Hebraeos nip Kent, id est
Civiias, unde 'imp Karlani apud Rabinos oppidanus , ut iam
alibi annotavimus.
Enovïa, nóXic, ц vvv 'Außaaxla.] Videsis, quae in'Ap-
ßaaxla annotavimus.

r
 464 THOMAE DE PINEDO

'E^tKKOfi i¡rai, ßagßagoi, etc.] Hcptacometae , id est

Septem pagani, barbari, qui Scythicum habitabant montera. Me-
morantur Straboni lib. 12. ex quo nostcr suadesumpsit. Sic ciiiin
ille libro citato; Лщка ôè ôià zovztov o, te 2xvSlaarjg одод zqu-
yyzazov cvvânzov Toïff Moa%ixoïç ogtai zoïç vjiiq zijg ,KoX%lôoç,
ov та ахда v.uxíiovGiv oí Елтк-лыццтса , etc. i. e. Pertransit vero
per hos Scydisses , morts asperrimus, qui coniungitur Bloschicis
tnontibus qui supra ColchiJcm sunt , euius verticem tenent Hcpta
cometae.
— Twig Si zovztov ixalovvto xa\ ВьСудвд.] Sunt etiam ver
ba desumpta ex Strabonis lib. 12- quae apud cum sic leguntur:
Exakovvzo ôh zovtcov ztvèg zdv ßagßagmv xal Bvfygeg. i. e. Vo-
cabantur vero horum barbarorum aliqui et Byzeres. De quibus
suo loco egimus.
"Egßrjaooc, SixsUag itoAiç.] Erbessus, Siciliae urbs me-
moratur ex Philisti lib. 2. Erbessi ad Agrigentum meminit Poly-
bius lib. 1. qui Erb ess m »um urbem vocat; Razióos zr¡v z<âv 'Eq-
ßrjeaimv nókiv. i. e. Occupavit Erbesseorum urbem. Ac paulo
post: Ovötvog à ¿¡moöiuv uvzoîç íezct¡iívov , nageioneaovxtg ôi-
ijçnaaav zi}v nôkiv. Kaï tioXXùv ¡iiv ocopazmv , nokXrjg ôè xal
267 navzoôanijg iyêvovzo xataextujjç íyy.gazeig. TVJs ó' àyyiktag àcpi-
Ь xopêvtjç elg zr¡v avyxktjzov zcSv Pauaiav vnèg xtàv xazà zùv
'Axgáyavza , 7tegi%açEÏç ytvofwot , etc. i. e. Nemine vero impe—
diente irruentes dirlpuerunt yrbem, ac mullís mancipiis, multo—
que omnis generis apparatu poiiuntur : ubi perîatus esset, ad JRo-
manum senatum nuncius de rebus ad ¿igrigentum gestis, onirics
laeti, etc. Circa Syracusas meniorat Hcrbcssum Liv. lib. 24. с. 30.
Exercitum ducunt Blegaram , ipsi cum paucis equitibus Herbesum
proficiscuntur; spe territis omnibus per proditionem urbis potiun-
dae quod ubi frustra eis fuit inetpium, vi asendum rati, postero
die Jtfcgaiis castra movent , ut Herbesum omnibus copiis oppa-
gnarent. Megara enim non longe a Syracusis distabat; igitur ex
Polybii loco supra allegato apparct fuisse Erbessum ad Agrigen
tum, et ex Liviilib. 24. claret fuisse Herbesum prope Megaram,
quae non procul aberat a Syracusis. Nee interest, quod apud Li-
vium scribalur Herbesus, apud Polybium Erbessus. DilTerentia
enim non consistât in spiritu Ieni, aut áspero, aut in duplici SS.
sed in situ oppidi; quippe huiusmodi nomina utroque modo in-
veniuulur apud auctores.
"Eoßtza, nûliç ZixiUaç.~\ Erbita, urbs Siciliae Ptolemaeo
lib. S- c. 4. Herbita dicitur, atque inter civil ates Siciliae medi
terráneas locatur. Mcnioratur Diod. Siculo bibliolbecae bistori-
cae lib. 14. 'Exù&tv ô' ùva&vj;ag, tijv zàv 'Egßizaitov nôiiv
 ANNOTATIONES. 465
itOQ&tîv im%tlçrjetv. o-ôôkv ôk nQciaaav , ярос ¡ikv tovtouç (Iq>¡-
Vr¡v Ьхощвахо , xr¡v öf Svvauiv ?¡yayev ln\ Kaxavtjv. i. e. Et il—
Une castris molis Erbiiensium urbem oppugnare adgressus est :
sed cum res non succederet , cum his quidem pacem fecit , copias
vero contra Catanam duxit.
— To i&vixov 'Eoßixaloe. ] Gentile, Erbitaeus, Graecis;
ideo Diodorus, cuius verba adduxiams nota praecedenü, 'Eq—
ßixaiav nóXiv vocavit: Latinis dicitur Herbitensis ; Cic. Verrina8.
Videamus , Herbitensis civitas, honesta, et antea copiosa, quem-
admodum spoliata ab isto ac vexata sit. Gentile in «Го; apud
Graecos, a Latinis in ensis foriuatur , ulrEaßixaloc , Herbiten
sis, AmaQcàoç, Liparensis , et alia buiusmodi sexcenla.
' Eçysxiov , nôUç EmtUaç.] Ergetium, urbs Siciliae, cu
ius oppidanus, Ergetinus; Ergetiuos inter Siciliae populos me-
niorat Plinius lib. 3. с 8. ipsbsima eral urbs, quae Eeoyévxiov
dicitur Ptolemaeo lib. 3. c. 4. ac inter Siciliae civitates mediter
ráneas numeratur ; ab ' Eqyixiov vero factum fuit Sergetium,
quemadmodum ab1" E\[ictVTir.r¡ factum est Eixkuavxinu , et áb"Ekv-
ÇOÇ, ZttkvQOÇ'
'Eceßiöai, (isqoç Aaxorpáycov.} Erebidae , pare Lotoplia- 268
gorum. Memorantur Ptolemaeo lib. 4. с. 3. apud quem legitur а
EPEBEIAAI.
'EcEußol, i&voc'Aoaßav.] Erembi, gcnsArabum exHo
mero; cuius afFert hemistichium , quod apud llouicruui legitur
Odyss. 4- v. 84. integri versus sunt:
Atàlonâç &' lxó¡ir¡v, «ai Ziôoviovç, v.cà 'Eonißovg,
Ktt't Aißvrjv, Iva x açvtç atpao v.sqcioI xili&ovGl.
jiethiopesqueadii, et Sidonios , cl Erembos,
Et Lybiam, ubi agni prOlinus cOrnuii sunt.
De Erembis vero sic loquitur Strabo lib. 1. Шо1 àk tmv 'Еощ-
ßav rcoMà fùv tÏQijxai ' ni&avúxaxoi ô' tlalv oí vofil^ovxts xov¡
ylqaßac lêycadat. Zyvtov ö' 6 tjuixsaoç xel yçâçti ovxtag' ■'
At&íonác 9' íxófitji/, ка\ 2i5ot>ioi>c"AQaßag tí.
Tr¡v flip ovv yoa<pr¡v ovx ¿váyxT¡ xivtïv ncdcaciv ovoav , etc. i. e.
De Erembis vero multa sunt dicta ; verósimillima auiem vidéntur
dicerc, qui trabes significan existiman!; Zeito vero noster sic
scribit Homericum versttm :
Aethiopesque adil¿ et Sidonios, Arabesque.
Sed scripturam muíare , cum sit vetusta, non est nécessitas, etc.
— Tovxovç ôê 99770ч xovç Tçtaykoâvxaç , etc.] Noster auctor
Erembos Homeri iutelligit esse Troglodytes , propter etyinologiam
quam ipse soraniat. Erembos cnim diclos fuisse innuit a'.-rd roí tig
xïjv k'qui' ßaivtiv. i. с. quod sub terrain ingiediantur , idem fere
Stephanus Vol. IV. Gg

г ,
 466 THOMAE DE PINEDO

significante Troglodytarum nomine; sie eliain vocantur ab Eusla-

thio ad Dionysii v. 180.
— Aiyovzut »tai 'EctitßalotJ] Erembi , Arabes , seu Tro-
glodylac dicuutur eliam Erembaei Sic etiam vocantur ab Etymo-
logo pro quibus alios intelligere Troglodytas, alios vero Indos
inquit. Sed non est facile dictu, qüinam populi intclligantur ab
Homero, cum eorum apud alios nulla fiat mentio, nisi aqua de
rívala ab Homérico fonte.
"EQtooç, nôhç iv Aloßtp.] Eresus, urbs in Leebo insula.
Memoratur inter alios Straboni lib. 13. Eh' "/iyecaóg ien (terà
ti)v lTv$§ctv ïôovxai ô èni koepov, xadr/Kti rs èm frálurzav. i. е.
Dciiide est Eressus post Pyrrham , in colle sita, pertingitque ad
rnare. Eius agri fuere celeberriini frumento , adeo ut eius polli-
nem Mercurius ad Deos, si quaudo pane vesci volebant , vehere
fmgeretur, quod Arcbestratus poeta grapbice expressit versibus
quibusdam , quos Latine reddidit Hadrianus Iunior Animadvers.
lib. б- с. 4. hoc modo:
Uberc agri dives Eresus circumßua ponto
Fert nive.candidiusfrumcntum, aique indefarinant
Si quando est usus Superis Cyïlenius emptat.
In oppido Ereso colebatur Mesopontius Neptunus auclore nostro
auctorc in Mieonôitzwç. ■ ч ■
,., — ££ i\s &£ocpçaatoç ' AQiazoTÊkovç yvaçiuoç , etc.] Haec
268 sunt dcsuinpla ex Sfrabonis lib. 13. Sic enim inibi loquitur de
b Tbcopbrasto etPbania Aristotelis discipulis: '£| 'Eçtoeov ô yeav
Gíü(pQctOT¿c te, atorl Фаутд , oí ¿к zcàv tifqitzUtcuv epdóoocpm,
'Açiexozékovç yvÚQiuoi. Tvozapoç ¿' èxulmo ngozscov o 8íó-
cpQaOTog, (itza>vó(ia6í S' avràv ¿'jiQiaroxéXfjç &eóq>gaatov, etc.
Ex Ertsso vero erant Theophrastusque , et Phanias philosophi pe-
ripatclici, Aristotelis auditores: Tyrlamus vero vocabatur prias
Tlieoplirastus ; sed Aristoteles eum muíalo. priore nomine vocavit
Theophrastum : simul quidem fugiens prioris nominis cacopho-
niam , simul vero eius dictionis praestantiam significans; omnes
enim discípulos facundos fecit Aristoteles , faeundissimum vero
Theophrastum.
Eçtxaia, nôUç Evßotac.] Ere tria, urbs Eubocae' ex Ho
mero, cuius aiTert heinislicliiuin. Eius inlegri versus legunlur
II. 2. v. 566. hoc modo :
Oï S' Evßoiav fyov uévta nvtiovrtç"Aßavttc,
Xakxiôa r' EIqÍzqiÓvzs , itolvatácpvlóv ä' 'iatiuiav.
Qui autem Eubocam habitaban! robora spirantes Abante*,
Chalcidaque, Erclriamqiit, abundantejnquc uvis Histiaeam.
 ANNOTATIONES. 467

Fuit Erctria Euboicarum urbiuni, dempta Chalcide, maxima,

antebellum Troianum ab Alheniensibus condita , auctoro Stra-
bone lib. 10. Jifero oí xtjv ríoaiGxov 'Eoézota nókig ¡isyiezi] щд
Evßoiag fiera XaXxlSa ' sntix r¡ Xakx'ig {inxQOizokiç ttJç v^aov
TQÔnov xtvà, in ctvxco гю Evglma iiffvfiivr) '■ ¿aq¡óxioat ôh яро
TÛv Tçaîxwv vit A9r¡vatmv è/.ziodui kêyovxai. i. e. Port Gerae-
stum vero Erctria urbs maxima Euboeae post C/ialcidem : deinile
Chalcis metropolis insulae quodam modo , supra ipsum Enripian
sita: ambae ante bellum Troianum conditae ab Atheniensibus di-
CUntur. • v • ii
— ' Exakilro ¿è Mtkavrjîç.] Erctria, urbs Eubocac prius
vocata fuit Melaneis et Arotria cuius pague erat Amarynthus ;
earn Pcrsac delcverunt; utrumque tcslatur Strabo lib, 10. Mcka-
vrftg ô ixakñro TtoóríQOV r¡ 'EçixQia, xai ''Aooxola. Tavxr¡g i'
ioxl у.шпц r¡ Auáovv&og t &<f> Ых« axaôimv xov xtí%ovg. Tr¡v filv
ovv (tQyidav nókiv xaxioxatyav ïliooai, aaynvtvGuvxtg ыд (pi¡aiv
Hgoôoxog xovg av&ganovg xaS nkr¡9ti, ntQiy¡y&ivxa>v z<3v ßctoßa-
çtùv то5 xii'iti' xa\ SuxvvovOiv hi tovç &eu(ktovg' xctkovoi us ~.xu-
Xaiàv EçlxoiaV ц èsvùv ¿néxxiaxai. i. e. Melaneis vero votaba-
tur prius Eretria et Arotria : huius vero est pagus Amarynthus .«г—
plcm stadiis a moenibus: anliquam quidem urbem deleverunt Per.
saet cum iamquam sagena, multitudine circumvenisseni , ut in—
quit Herodotus, oppidanos , circurnfusis barbaris circa muros;
el ostendunt adhuc -fundamenta , vocant vero antiquam Erctriam:
quae nunc autem denuo condita est. Herodotus lib. 7. c. 102- tra-
dit Persas Eretria per proditiouem potitos fuisse.
— "Eaxi xa\ tícooedíac.] Memoratur Eretria Thessaliae, cu- 269
ius circa Pbarsalum meminit Strabo lib. 10. sed de ea nihil no- a
tabile rcfert.
"Eçi] uo ç, xa\ vijaûç iaziv eci¡ur¡.] Haec sic videntur esse
legenda : "Eçrjuog, nókig xijg Kikixtag, etc. Eremus, urbs Ci>-
liciae, etc. Ad quod me movet Scylax; hie enim in Kikixlu in-
quit: £aqitT¡6av nokig, "Ectjuog, xal похацод , Zókoi nokig Ek-
kr¡vlg. i. e. Sarpedo urbs, Eremus, etfluvius, Soli urbs Hellcnis
li. e. Graeca. At insulae Eremes nulla apud alios, quod шешше-
í'iin , fit mentio.
'Eqixovggcí , fita xäv Alókov vi)o<ov, etc.] Ericussa una
ex Aeoli insulis ; crant vero septem : Upara , Thermissa , Strong
gyle, Didyme, Ericussa, Euonymos , Plioenicussa. Aeolus in ca,
quae Strongyle diccbatur , habitasse fertur ; Ericussa , ct Phoe—
nicussa ab stirpibus, erica et palma, quae Graecis dicitur phoe
nix, nomen habent. Omnium iucolae, Liparaei dicebantur ad—
dito insulae nomine : nempe Liparaci exEricusa, et sic do reli-
Gg 2

T
 468 THOMAE DE PINEDO

cjLiis : Lalinis huiusmodi genlilitia in acos dcsinunt in cnsis*; ТЛ-

parenses itaquc dicebanlur , qui olim insignes fuere piratao, ut
apparet ex Livii lib. 5. с. 28- Cratcramque aurcam donhm j4pol-
linis Delphos Tcgati qui ferrent , L. Falerius, L. Sergius, Jl.
JUanlius missi longa una nave, hauil proculjrcio Siculo a pita-
lis lÂparensium excepti devehuntur Liparas. Mos erat civitatis,
veluti publico latrocinio pariam praedam 'dividere. Forte eo anno
in summo magistrate, erat Timasitheus quidam Romanis vir simir-
/tor, quam suis; qui legalorum nomen , donumque et deum cui
mittebatur, et doni causam veritus ipse , multiludincm quoque
quae semper ferme regenii est similis, religivnis.iustac implevit:
adductosquc in publicum hospiiium legatos, cum praesidio etiam
navium Delpkos prosecutus , Romam inde sospilcs rtstituit.
269 'Eçtv soc, italic dbiodav vno zov IJaovacóv.] Erineus,
b urbs Doriensium sub Parnaso. Memoralur Tbucydidi lib. 1. Kal
Ocaxéav atqartvaávrvív èç Люошд , trjv AuHtSctiuovíiav utjTqóno-
Atv, Boiov, x«i KvtIviov, xai'Eoiviov , xal skóvtav'iv t¿¡v no-
Xtau,árav Tovrav . etc. i. e. Cum autem Phocenses expediiionem
suscepissent contra Dorienses, Lacedaemoniorum metropolin,
Басит, Cytinum et Ermcum, cumque unum horum oppidorum
cepissent, Liacedaemonii , etc. Ad quem locum Aem. Porlus in-
quil: Botov , xa\ Kviiviov, xaï 'Eqivsov] aurai oí tqiïç noktiç
ittqi tôv llanvaocôv ttoi. i. c. Bocum , cl Cytînium , et Erineum]
hac tres urbes circa Parnassum sunt. Eadem oppida celebrantur
a Ptolcmaco in Doridc regione Achaiac lib. S. с 15. 'Eqivsàg,
Kvrtîviov, Boiñ, r¡ Blov, pro qnibus substitue 'Eqiveàç, Kv-
rlviov, Boiàv. i. e. Erineos, Cylinium, Носит. Sic cniiu scri-
buntur apud Thucyd. lib. 1. apud Slrabouem lib. 9-
— "Eaxixai Itailaç akh¡.} Erineus Italiae a nemine, quod
eciain, memoralur ; at Thessaliac Erineum, célébrât Strab. lib. 9.
itaquc si tibi placet, pro '¿azi xa\ 'Izakíag akkr¡ lege fori seal @¿a-
cediaç eikhj ; per incuriam enim similes errores inveniunttir apud
nostrum, quos suo loco adinonemus.
— Kal 'Ajataçl Erineus Achaiae , est ipsissiuia urbs Dori-
dis p. 269. a. celébrala. Regio enim Doris erat in Acbaia, ut ap
paret ex Ptolemaci lib. S. c. 15.
'Eqi viázr¡c, xáuy MtyttQÍSoíJ] Eriuiates, pagus Mcga-
ridis, ex Pan sania. Memoralur Pausaniae lib. 1. cui Eqiveia di-
citur, now'E'Qiviazijç, utinquit noster: Kal root akko ijxovaa
iv 'Eqeviiajfj Meyaqiav xw'fuj. i. e. Et aliud audivi in pagoEre-
nia Megarensium,
 ANNOTATIONS. 469

'Eqxvviov, ¡iooç'Izctkiaç.] Hercynius mons Italia e cele- 270

bralur ex Alcxandri Еш'ора. Hunc Italiac montem somniavit Ale- a
xan Jer , ex quo nedum ridiculus mus nasci potest.
■ "Eouiov, xal 'Ecpiavti'] Hermion, et Hermione , ubi loco-
rum fuerint, divinandum nobis reliquit: fuisse vero in Argivo—
rum regione apparet ex Straboius lib. 8- a qua sinus Hermioni-
cus ношен accepit, quem alii pontum , alii iransitum dicunt: Eh
о ¿ctQcoviy.ùg xóhzog' oí ôs nóvxovkkyoveiv » o? Sh aoqov , xai>
ö r.al níkuyog kíyszai 2acavixóv. Kctkíhai ôi nàg o Gvvánzav
szócog ало x^g -Eqhiovw>¡s xa\ zijg itigl zov lo9¡.iov &ukazzt]ç, xtp
те MvqtÚco nekáyei xal ты Xíjjjtikw. i. e. Deinde Saronicus sinus,
quem alii pontum, alii transitum vacant, undo pelagus dicitur
Saronicuin ; sic vero vacatur transites Ule, gui ab Hermionico et
circa- Isthmuni mari contingit Myrtoum et Creticum pelagus, üer-
uiione vero memoratur poetarum parenti II. 2- ▼• 560.
04 о'*Асуод т tlyov , TIqvvQu xb xtifiátaaav,
гЕоу,1оугрт'х 'Aaívrjv xe ßadvv „
Qui vero sirgos tencbant , lïiynthaque muratamf
Jlermionenque, Asinenque profundam
Scylaci in 'Eopiav 'dicitur 'Еоцшу nôkig, xal fauyv. i. e. Hermia
■urbs , et portes. Quare apud Stepbaniun pro™Ec¡wov fortasse le-
gendum est 'Eoutcôv Hermio.
— 'Exakûzo Sh xa\ AaxêQtiai] Hermionen dictum fuisse La-
ccriam inquit, at idem iu Ла/.inua, duas huius nominis fuisse
urbes tradit, alteram Magnesiae, alteram llaliac, nulla facta
Hcriniones mentione.
— Tè i&vixàv, rEgu.iovtvç.] Gentile urbis Hermiones dice-
batur Hermioncus, et oi'e Latino Hermioncnsis. Memorantur Stra-
boni lib. 8. ' Eofiiovtvai. ôk zi&Qvkkijzat, xr}v, tig aäov xaxaßaatv
evvzofiov tlvai • ôiûnsg ovx IvxiQiaaiv èvxav&a тоГг vexooïg vav- (
Xov. i. e. Apud Hermionenses dicitur brcvis descensus ad inferos
esse: quare ibi moHuis naulum non imponunt. Ellniiu enim de-
fuuetorum ori naulum imponebant, uthabcrent, unde Charanti
portorium solvercnt. Antiquilus etiam Cbrisliani Eucbarisliam in
defunctorum ora ingcrebant, quod deinde prohibitum, fuit, ne 270
genlilismum olere videretur. b
'Eguoxv ußislg , noîoa той» (xaiîficov lv Alyvni®.~\ Her-
motymbiei, pars quacdaui bcllicosorum iu Acgypto, ox Aristo-
дога. Hi apud Hcrodolum lib. 2. c. 164. vocantur ' EquaxiCíitc,
Hcrmotybies , qui militiae tantuin operam uavabant.
— Oí avzoï v.a\Aa§açùçi\ Inquit geuus illud Iiuminum pu-
gnaloi'um in Aogypto, qui Hermolymbies dicebantur, vocatos
quoque fuisse Actßaottg Labareos. Herodotus libro capitequo

-
 470 'ГНОМА E DE PINEDO

nota próxima citato cum in scptem bomitium genera dividat Ac-

gyptuin a suo quaeque artificio appellate, eos quibus arma cu-
rae , Calasirics et Hermotybits vocat : Oí Sh fiáyiuoi uiixsav xa—
liovTtti (tcv KttXaaiçiêç та »aï ' EofioTvßicc. i. с. Bcllicosi vero sea
pugnaiores eorum vocantur quidem Calasirics , et Hcrmotybies.
'Eq aovnoliç, Alyvmov nóktc.] Hermupolis , seu Her—
mopolís, utroque enim modo potest dici , fuit urbs Aegypti, cu
ius nomen sonat M.ercurii civilatem, a qua Hermopolites Nomos
nomen habet ; et Nomos et urbs memoratur Ptolemaeo üb. 4.
c. 5. Plinio lib. б. с. 9. Amin. Marcelino lib. 22. с. 40. cuius
sunt verba : Jgilur Thebais multas inter urbes clariores aliis Her—
niopolin habet, et L'opium , et Antinoon, quam Hadrianus in ho
norem Antinoi ephebi condidit sui: Hecatompylos enim Thebas
nemo non novit. Hanc ahmt liodie Benisuaif dici, quam descri
bí! loan. I, col ¡ni adeo feracem , ut universae Acgypto id- suppe-
ditet, ct imle Tuneluni usque exportetur.
■»- Kai о' хата 'Pv^oviv."] Quartam liuius nominis urbem
fuisse inquit iuxta Rhyinuin, uliquatn Aegypti praefecturam , ut
eratThnmis, sed liuius memiiierc Ptolemaeus , et Ammianus li-
bris citatis, al tenus nemo, quod ego sciam, fecit menlioneni.
— Kaî é ел\ то« яотарои.] Quintain eiusdem nominis ur
bem inquit fuisse iuxta fluviuin, Nilum iiitellige. Sed reliquarum
liuius nuniiuis urbium, quas memorat praeter primaiu Aegypti,
allum apud alios est silentium.
"71 — О 7roiiit;ç , E(>u,oKoUTt¡c.] Cives urbis Heimopolis di—
e cebaulur Hermapolitac f qui Cynocepbaluni oolcbant, ut refert
Slrabo lib. 17. Pluriroae enim Aegypti civitates diversos habe-
bant Deos, undc inter Aegyptios odium plusquam Vatiuianum.
liinc luv. Sat. 15. v. 33.
Ínter finítimos vetus, atque antiqua simultas
Immorlale odium , et numquam sanabile vulnus
Ardet adhuc , Ombos et Tentyra: summits utrinque
JudeJuror vulgo, quod Numina t'ictnorum
Odit uierquc locus, cum solos crcdat habendos
Esse Deos , quos ipse colit.
liijuwvaaoa, vijaoç fiit'jù, etc.]- li rmonassa, insul»
parva cum urbe in C.inunerio Bosporo , ex Peiicgcle. Sic per an-
tonomnsiani vocatur Dionysius Alcxandrinus , seu Afer, apud
quern I ii rnioikissa non videtur esse insula, sed urbs, propc
quam inquit fuisse insulam quamdam jiunieusain. Sic euiui illc
v, 560,
 ANNOTATIONES. 471

Kinfiîçiov 6 âoa roi ¿là BôonoQOV tv&vg lovit ■>

" АШ] ùnaotahj vrjaog xte'Aei , Ц $á xs íípv>¡g
"EvÖo&i 6фг1с1] Muiariùog iaiyoixzai,
Hg inï QaivayoQT) iE, xaï tvxxtxog Еоцан'авва,
"Ev9u re vaiitáovaiv IcavíSog h'xyovot cuije, b. с
Cimmerium vero per Bosporum recta eunti
u4.Ua immensa insula est, quae paludem . ,
Intra Maeotidem dextera firmata est
Quam supra Phaenagoreque , et bene conslrucla Hcr^
monassa
Ubi habitant Iónica oriundi terra.
Ad quem locum Eust. ita : "Oxi ivzog zijg Matmrtôoç vij6og ¿nti-
çtcit] iazr¡(íiy.xai, i¡v xakovûi Tavçixi'jv. 'Ev ц Фаи'ауоца xaï rEg-
fiwvaaaa Jlmúvtúv unoixoi nôlttç, wv v¡yr¡aazo Oaivayoaaç zïg
xaï r Eqiicov , uq> uv ot zoitoi xalovvzai. i. e. Quod intra Maeo
tidem insula immensa sita est, quam vocant Tauricain ; in qua
Phaenagora et flermonassa Paeonum coloniae urbes , quibus prae-
erant duces Phaenagoras quidam et Hermon , a quibus oppida
vocaniur. Apud Eust. pro IJaióvmv lege 'itóvmv. Est cniiii ащ-
(lovtxov ¿цаопща , ut claret ex eodem Pcricgeta, apud quem
dicuntur 'IcavíSog i'xyovot al'r¡g illic habitare , quin cliani noster
Hermonassam vocat 'lavcav Snoixov.
— nóhv ï%ovaa iv гю Ktuu-ioiat /Зоблорш.] Noster exisli-
in.ivit Hermotiassam fuisse insulaiii cum urbe eiusdem Hominis in
Ciinuierio bosporo ; sed contrarium apparet ex Periegeta loco su
pra citato, et ex Strabonc cui lib. 11. Plianagoria et Heraionassa
urbes vocaiitur: EionXtvOavzi es ilg zt)v KoQoxovöa^ijziv , í¡ rs
<DavayoQÍa í<Sz\ itóhg uíiúXuy од, xaï Krjitog, xaï 'Eopávaaou,
y.cà то AnarovQov то zrjg 'Aq>QoSízt¡g hoóv. wv r¡ <Pavayoola xaï 271
o KtJTCoçxarà zi¡v ks%&cioav vrjaov ÏSçvvzai, tlenktovxi tv agi— b
Cziçà, ai ai AoiTrai núkíic iv deba. i. e. Naviganti in Coroconda-
melim Phanagoria est memorabilia urbs et Cepos et Hermonassa ;
et ufpalurum Venerisfanum , quorum Phanagoria et Kepos sitae
sunt in dicta insula naviganti ad laevam ; rcliquae vero urbes ad
tlecctram. Cimmerîus vero bosporus in qua iiiquit fuisse Hermo-
iiassain, eral ostium Macotidis paludis, tcsLe Eustathio ad Perie-
щ tae v. 552. To ói ffrófta xijg MuiûziSog , Ktuueçixog lêytxat
ßoanoQog, mol ov яоогуроом? , h'vda zo той noç&(iov oxzvûxaxov,
ozuùia x . i. e. Ostium vero Maeotid'ts, Ciuunericus dicitur bos
porus, de quo ante scriptum est, ubi sunt transitu! angustiae
siadii 20.
— £zoaßa>v ißoour] r Eouávaxxog xúpr¡v (p)¡oí.] Iiiquit Slra-
boneiu lib. 7- Tocare Hermoiíassam, ricum Hcrmonactit ; sed

■
r
 472 THOMAE DE PINEDO

quem Strabo vocat victim Hermonacús, nihil habet commune

cum Hermonassa: haec enjin erat in ostio Cimmerici bospori , ille
vero in ostio fluvii Tyrae, Eius sunt verba ex üb. 7. 'Eni ös то>
CróftKrt той Tvça, nvQyoç iaxiv NeoTtToUfiov xaXovfievog, xat
y.wai] EcfiávttKTog keyo¡iivr¡. i. e. In ostio vero Тугае turris est,
quam Nçoplolemi turrim tocan/ , et vicus qui Hermonacús di.
cilur. • ■ i
"Eopmv&iç, xôliç Alyimov.] Hermonthis, urbs Aegypti
ex S trabón ¡s lib. 16. celebratur, sed est (ivrifnovixàv acpâkua.
Strabo enim banc urban et Hermonthitem Nomon memorat 1. 17-
in qua Hermontbites quoque Âpollo et Iupiter colebatur, apud
quem" Eçfiovdiç per о micron, ut et apud Ptolemaeum lib. 4.
с, 5- scribitur. Nosier addit illic quoque fuisse Isidis templum.
"Eqviheç, H&voç jlaztvav.] Hernices, gens Latinorum ex
Dionysii Romanae antiquitatis lib. 8- apud quem írequens connu
fit menlio. Servius ad Aeneid. lib. 7. v. 684. auctor est Hernicos
populos vocatos fuisse, quod saxosa loca incolercnt. Sabinorum
enim lingua saxa , Hernae vocabantur. Quare poetarum ingenio-
sissimus et eruditissimus libro versuque citato canil:
1 Et roscida rivis
' Hernica saxa cohint , quos dives Anagnia pascit.
Horum metropolis fuit Anagnia , cuius inter alios meminit Strabo
lib. 5. Poetac dicitur dives, vel quod 1er lilis, vel quod Anto
nius , Augusti sororc contempla , postquam Cleopatram duxit in
uxorcm , monetam eius nomine in eadem civitate iussit feriri , te
ste eodem Servio ad eumdetn locum.
'Eoo iciô ai, örjiios irjs ' ImwdoavTtdoç,.] Mcmoratur Har-
pocralioni et Hesychio , sed nihil de boc populo notabile rc-
■ 1erun t.
g72 'Eovdeia, vrjaoç rr¡Qvóvov iv ты 'Sl/.eavù.~\ Erythca, in-
a sula Geryoni in Océano , scilicet Gaditano , quae postea Лркго-
disixis vocat a luit, auctore nostro auctore in 'Aygoôioiùç, quam
inibi locat inter (beriam et Gadcs , de qua videsis quae eodeiu
loco annotavimus.
— Aêyttai ôb xcù xEo¿Qr¡ xarà Gvvuloirprjv.] Immerito cul-
pat Salin, in Solin. fol. 283- nostrum auctorcm , quod dicat Ery—
t beam dici per Synalocpbcu Erythem , de quibus videsis quao in
Ауацна annotavimus.
— r£lç"OfiriQ0ç.] Extra chorum saltare videtur cpitomalor
Hosier, cum ailert versum Honieiicum, qui legitur Odyss. 1.
v. 23. ubi agit de Aelhiopibus. ldco suspicor apud Stephanum
aliqua verba doheere iu quorum coniirmationcm ail'erebat versum
Шиш, scilicet, ut oslendcret Aethiopes occidentales , quos Ho
 ANNOTATIONEN 473

inerus mem ora t babilassc banc insularo, quae abuudabat bubus,

quos Geryoni abslulei.it Hercules. Sic enim de ea loquitur Perie-
geta v. 558.
я "Hxoi ¡itv vctiovoi ßooTQocpov wftoj' 'Eçv&tiav
Axlavxoç itíQi ^tvfia &covdéeç Al&ionijiç,
MctKQoßitav viijsí àfiwftevïç, oï яо&' i'xovio
rtiQvôvoç цеха nóxfiov eyijvopoe. h. o,-
Nentpe habitant boum nutricem circum Erytheam
Atlantis circa undam pietatem in déos colentes Aethiopes
Macrebiorumßlii inculpait, qui olim advenerunt
Geryonis post mortem superbi. . ..
Ad quem locum ita Eus!. "Oxi 'Eçv&eta 1} tov VtfQvèvov. vijco;
îtïçi xo %tvpû ¿от» xov "Axkavxoç, íc¡xoi nto\ то ' Axlavxixov néka-
yoç. i. e. Ouod Erythea Geryoni insula est circa undam Atlantis,
v*l circa Atlanticum pelagus. MarcianU3 etiani in sua l'oriegesi
inquit, Aetbiopcs occidentales cam incoluisse, apud quem perpc-
ram 'Oçtovîa pro 'Eov&eta legitur. Eius versus corrigit Salin, in
Salin, fol. 284.
'£pv#tvol, nôhç naylayovtaç.] Erythini, urbs Pa-
plilagoniae. S trabo lib. 12. Erytbinorum meminit, sed duos sco-
pulus fuisse iuquit, sic dictos a colore rubro: ' Eaudtvovc ói A£-
yiaOaí (past tot) vvv ' Eovdoívovc ¿no xijç %ооадш ôvo ó tlal ву.6-'
mXoi. i. с. Erythinos vero dici aiunt quos nunc Eryihrinos dicunt
a colore- sunt autan duo scopuli. Memorantur ctiam Ptoleinaeo
lib. 5. с 1. cui олот\о1 vrjtsoi dicuntur.
— 'AitokXcavioc.] Sub nomine Apallonii ajlert bemisticliium 272
illud, quod legitur apud Homerum 11. 2. v. 855- cuius integer Ь
versus e&t : ,•
Kçuuvav t' Alyiakov it, seal vtlttjlovc'Eovfrlvove*
Cromnamque Acgialumque , et sublimes Erythinos.
Apollonius etiam Argonauticorum lib. 2. v. 943- memorat Erytbi- «
nos , sed eos aimivovç. i. e. arduos vocat. Libet cius Íntegros
versus duos apponore:
2r¡aauov, aimivovç xt naQS^ivéovx' Egvdivovç
Kcatßiakov , Kçuuvavxe , xcù vkrjtvxci Kvxmçov.
Sesamum , arduosque praeternavigarunt Erylhenos
Crobialum , Cramnamqut et sylvosum Cyiorum.
'Eçv&oà , r¡ dâlaaaa , ¿nà 'Eov&qov, etc.] Erytlira, mare,
ab Erytlira boron. Haec est vera etymologia maria rubri , quod
Erythra dicitur Graccis. Nam proletarii reipublicae literal iae cx-
islimanl sic vocatum fuisse, quod cius aquae rubeaiit: nostram
et auctoris noslri scnlenliam fulcimus auctoritalc Q. Curlii ex eius
lib. й- с. 9- Шаге eerie, quo alluitur ne colore quidem abhorret
 474 THOJVIAE PE PINEDO

ß ceteris; ah Erythro rege inditum est nomen , propter quod ignari

rubere aquas credunt. Id ipsuin asserit Agatharcides in execrptis
ex lib. 8. et 4. quem Laurhodomannue Lain iure donavit. Illc
Erythros a quo nomen acccpisse dicunt, est Esau, qui a rubedine
Edom vocatus fuit, ul apparel eSacris Bibliis Gencsems C.26. v. 25-
Nomina vero ' laoôvvaua suut Erythros Graece , Edom Hebraice,
Jluher Latine, Vcrmejo Hispanice, Rouge Gallice; unde apud
G ráceos iQvdoà &ákaoaa, apud Latinos rubrum mare, apud Hi
spanos mar Vcrmejo , apud Gallos mer rouge dicilur; sed in Sal
era Scriptura «po a* iam Suph. i. e. mare ¿unci vocatur , quod
huiusmodi virgultis abundare!. ; alluebat vero tan« yix eréis
Edom, i. e. Idumaeam. Hoc in mari Sclomob rex classcm i Наш
constius.it, cuius fit mentio Kcgum lib. 1. iuxta Uebraeos с. 9.
V. 26. dig ôià naemv distal a vero loan, ßarrius Lusitaiius , qui
Asiae Decade 2. lib. 1. c. 1. causam Hominis arcnae rubrae iri-
liuil:, ceteras huius rei ctyniologias , quas ail'ert nosier ilocci
ПОП lacio.
— Kct\ £7tí]v ßcdky , etc.] In bis verbis pro y.cù ini)v lego
Kot Ind.
273 'Eqv&qÙ ßukog, nóXtc Alyvnxov.'] Ecytbra bolos, i. е.
a Rubra gleba, urbs Acgypti , ex Herodoti lib. 2, cui libro citato
ab Stcphano c. 3. dicitur 'Hqv&çi] ßtökog modo Iónico , ubi nar
rât earn concremasse Pheronein Aegypti regem Sesostris /ilium,
et alia ex putidis Aegyptiorum fabulis, quo vitio laboral Hero
dotus.
'Eqv&qÙ, nókig'lávmv.] Erytbra, urbs íoniim. Plurativo
numero usurpa vit Strabo, qui de bac loiiuni urbe lib. 13. sic lo
quitur: Кати fiéaov o¿ nov zov motokovv ai ' Eov&çal , nókig
'Juvixij , ktpéva ïyovaa, xaï vrjaiôaç itgoxeifiivag хкгхаоад"Innovç
7takov¡ievag. Tlçïv ô èk&sïv inl гад Eov&oàg , repoôrov (icv rtoai
Ttoklfyiov . i. e. Juxta medium vero periplum Erythrae , urlis Ió
nica , partum habens et Ínsulas ante cum siias quatuor Innovç.
i. e. Equos nomine, y/ntequam vero Erythros vcniaiur , primum
Cerae oppidulum. Ptolemaeus lib. б. с. 2- in Icario pelago cam
locat. Icarium vero pelagus erat prope Ioniam ; ut patet ex со -
dem auctore.
— "Eari xa\ Tloiaiiaç.] Inquit etiam Erylhram fuisse Boeo-
liae urbem, cuius erat colonia Erytbra loniae, de qua nola prac-
cedenli egimus , quod tcslalur SI rabo in Booolia scu lib. 9. IJviot
St T«g Tatoç, Tqíi¡v kiyeoihtí q,aei, xrjg Паои0ыя1ад ovuav
vno таТ A tíhnouJi'i, . nkr¡aíov Env&cav iv ti] (iiaoyaía. i.e.Non-
nulli vero Hysias , llvriain dici aiunt , ad Farasopiam, [id est ad
Asopuui] шит sub (Jithacrvnc prope Erythros in mediterránea
 AÜSNOTATIONES. , 475

parie. Ло paulo post: Тш» 6' 'Eov&çeJv rovrtov Snoixoi al Iv

Icaviôi 'KifvOfjoL i. e. Harum vero Erythrarum çoloniae aunt lo-
nine Erythrae. .'•■ t
— Kat Kvkoov alht¡ , f¡ vvv Ла<род.] Videsis quae in Па
фос annotamus.
'E qvki¡, 2r/.tXixr¡ jióAic.] Ery ce , Siciliae urbs ex Fhilisto
rer. Sicul. lib. 2. Duris apud nostrum in 'Ar.çayavieç dixit no- '
шеи adeptam fuisse a lluvia coguomine; de eius situ, ortu, et
obitu non constat. Falso queritur de natura sua genus humanuni,
quod moríale sit, quaudoquidem urbes et régna moriuntur.
— Го i&vixov 'Eovxatog. ] Gentilia oppidorum in r¡, vel
in aloe vel in r¡vog formantur , sic ab 'Eqvxij 'Eovxaïoç vel
Jiçvxtjvoç .•
Eovpav&oç., oçoç xai noraftoç- J Erymanlhus, mous et
iluviits, scilicet Arcadiac, teste Pausania Jib. 5- 'Ex Ss rrjs Klti- 37$
roçifov Aciöav èx 6h' Eqvh¿v9ov roi oçovç oatovvuog то> op«. Ь
ovrai (lív il dnxa&iciç Karinen' ig тш' AXtptiov, i. е. E Cliiorio-
rum region?- Ladon • ex Eryniant/w vero monte cognominis monti
fiuvius: /liquident ex Arcadia in Alphcum descendant. Ex eodem
auctore lib. 8. constat Erymanthum fuisse quoque urbem eiusdem
Arcadiae, quae postea Fhegia dicta fuit a Phegeo rege, de qua
nihil notabile refert; in monte pervulgatum est Herculeiu iussu
Eurysthei apruin confecisse Erymanthium inde dictum, ad quad
alludit Virgil. Aeneid. lib. 6- v. 801.
Nec vero Alcides iantum tclluris obivit
FLxerit aeripedem cervam licet , aut Erymanthi
Plaçant nemora. . .
— "Hxazà Tnvytrov, etc.] Est versiculus Horn, invenilur apud
euin Odyss. 6. v. 103.
— 0&sv"Ou.r)oog jkçI хцд'Aatit/uSoç (pyai.] Cum prius di-
xisset in nioulibus Taygeto et Erymantlio non gigni leones, in
suae sententiae coniirinalioncm altert versum ex Odyss. 6. v. 104.
ubi Humerus depingit Uianam venantem apros et corvos, ас ideo
infert nosier hoc in monte non gigtii leones , ас si in aliquo £u.
ropac monte gigiierentur; leones in Asia ct in Africa solum gigili
icor, ctsi alii aliter sentiaut. Versus Homerici sic se liabent:
O'ir} 6 "jlQttpiç liai xaz ovotoç ¡o%éaiQ« ,
H хата Tr¡vy£T0v jwptfíijxEtov , r¡ 'Eovu-av&ov,
TrpTOfiii'j; хаяроки xaï axilyç ikcxpoiai.
Qualis aulcm Diana incedit per monies sagittis gaudcnst u
Aut per Taygctum longum , aut Ervmanthum
Oblectans sesc apris el velocibus ccrvis.
Obiter uolaiiduui siatpog ul plcrumque usurpari foeni. genere.

r \-
 476 THOMAE DE PINEDO

— To i&vixov 'Eçv(tav9tog. ] Gentile Erymanthius. Unde

aper Erymanthius apud poetas celeberrimus , de quo supra
cgimus.
. — Kai &r¡lvxov ' Eçviiav&lç.] Et foem. Erymanthis. Id de
Arcadia usurpavit Ovidius Metamorpbos. lib. 2-
Nexilibusque plagis sylvas Erymanthidis ambit.
274 "Eqví,, núkig Ziy.tlíaq ¿QOEvixtàç-] Eryx, urbs Sicilia о
a masculino genere celebérrima templo Erycinae Veneris. Eius si-
tum sic describit Strabo lib. 6. Olxeîiai öl xol ¿"Eovl-Хофос vifrrj-
Agç, ísnuv í-f(uv 'ArpQoaíiijc, TificSfxivov ошфсооитад , isooöovkav
yvvaiKuv TiliJQSç го nakaiùv, Sç ¿vi&iaav «ai tvjpjv oïx i» Stxc-
Aiog1 y.al i%a>9ev nokkoi. Nvvl ô' aonio uvvt\ r¡ xaxoixla, Itinav-
Ôqû xcù то tcoov , xaï xtàv ttoàv aauáxiov ixltkoms то rclijftoc-
i.e. Habiiatur vero Eryx tumulus sublimis, Ja пит haben* Ve
neris, praccipua cullum religione , hicrodulis mulieribus plenum,
quas iuxia votum dedicabant tum Siculi, cum alii multi exteri:
nunc ut oppidum ipsum virorum, ct penuria laboral , iia eljanum,
etsacrorum corporum dejecit multiiudo.
■ — 'Ano"Eqvxoç toi 'ЛфооНщс xal Bíiov. ] Amát auctor
rosier fabulas, ideo cum posset deduccre noinen Erycis urbis
a monte Eryoe, id deducit ab Ei усе filio Veneris et Bytae. Nam
Graeci babenl optimam oflicinani, ex qua facile producunt reges,
duces, et virus a quorum noininibus nomina urbiuin prolibitu do—
ducunt. Mous Eryx erat omnium qui in Sicilia, denipto Aetna ша -
xiiuus, teste Polybio lib. 1. Meyêdtt ôh naçà jcokv ôiacpiçav xcSv
y.axà £txû.iaç o'ooJv Jtiljjv xi¡g A'¿Tvr¡g. i. e. Magniludine vero longe
superal omnes Siciliac montes praeter Aclnam. In huius tnonlis
vértice erat planicies, in qua si tum erat Veneris Erycinae tem-
plum, quod sine controversia fuit illustrissiinuiii omnium, quae
in Sicilia, et divitiis et reliquo eultu, cuius quoquo uiemiuit
poetarum eruditissimus Aeneid. lib. 5- v. 759-
' ./ . Tum vicina astris Erycina in vértice sedes
• Fundatur Veneri Idaliac.
Fuit adeo vencrabile et donis opulentum, ut Scnatus Romanus
si alione ducenlorum militum id iusscrit custodiri, ut refert Diod.
Siculus üb. 4. sub calcem. Erant ibi plurimae foeminac hicroduli
i. e. sacrorum famulae , quae Veneri nierebant, ut ct in Veneris
templo apud Coriiilhios, quarum ineininit inter alios Strabo. Me-
274 liore saue consilio in Híspanla el alibi Virgincs consccraulur, quae
Ь perpetuam virgiuitatein servant, quin unquam ex coenobio egre-
diantur quarum sunt multa Coenobia in Hispania ditissima, ct
veneratione et cultu rcligiosissiina. Erycinae Veneris templum Ti
berius instaurare iusait. PcrvuJgalum eiiim erat id ab Ácuea Ve
 ANNOTATIONES. 477

neri matri dicatum fuisse, a quo Romani originen» traherc glo-

riabantur, nuctore Tácito Ann. Jib. 4. quod Claudio impcratori
tribuit Suetonius in Claudio. In iilis verbis Stepbani pro Bv—
Tov suspicor legendum esse Bovzov. Bules eiiim, non Bytes ce-
lebratur apud alios.
— Kai '£ptixivij 'Л<роо81щ h rPtóar¡ xa\ £ixelia.] De Ery- f
ciña Siciliae Venere et eius templo nota praecedentiegimus: nunc
inquit noster fuisse quoque Romae Eryeinem Vtnerem, quod ex
Mi abone videtur desumpsisse. Sic cniin ille, postquam cgit de
templo Veneris Siciliae Erycinae, de Veneris Erycinae templo
Homae loquitur lib. 6. 'Acpiôovua й* latí xaï iv ' Ршрп vrjç déov
xccvzr¡c zo noo rijç яькуд tjjc KokXivtjç , itaov 'Aq~cooíxr¡g 'JSov—
xivrjç Isyufitvov , l'/ov y.aï veùv xaï azoàv TCBctxti(tivr¡v ¿Çiukoyov.
i. e. jíeAificium vero est Romae huius Dcae ante portant Colli—
nam , sacrum Veneris Erycinae dictum, habens et ttmplum el por- .
ticum circumiacentem insignem.
'Eqv ode ici, nôkiç Kvnçov.] Erystbia, urbe Cypri, in
qua colcbatur Apollo llylatcs, qui in urbe quoque Cypri Hyle
colebalur, auctore nostro auctore in" Tir}. Quare in iUo primo
versu, ex Dionysii Bassaricorum lib. 3* pi'o 'Tkuoio legcudum
est ' Tkàroio- .
'Eovcíxt], noXiç 'Âxuovcivîaç , etc.] Erysice, urbs Acar-
naniac, quae postea Oentaäac vocata fuit; Ocncadac vero me-
morantur Pausaniae lib. 1. Straboni lib. 10. apud quos de Ery-
sicealtum est silentium.
— To i&vtxov ' EavOixaloç. ] Agit de acccntualione Luius
gentuitii'Eçvatxaîoç, quod pro diverso accentu diversara, ut ipse
explicat, babet significationcm ; haec Sectio videtur aliquantulum
confusa, cam non audeo interpolare.
— 2vvá-/£ic] Lege avvú\tu . 275
— To ôè ovàè 7toifir¡v.] In his verbis videtur supplendum a
esse то 'EqvoÍi«loí. Quae enim sequuntux', id videntur innuere.
Praedicari enim non possunt ntçl tov 7ioiur¡v.
'Eçt%9la, 6-ijnoç rtjç 'Attiktjç, etc.] Erechthia, populus
Aegcidis tribus in Attica. Nomen accepit ab Ercchtlieo, qui Ce-
rerem hospitio excepisse ferebatur, nullam ob aliam rem memo—
randus , nisi quod fuerit patria Isocratis celeberrimi Athénien-
sium oratoris.
Eantaia, i] fivaiç , xaï то Svtixàv uIqoç-] Hesperia , oc-
casus , et occidental» pars. Dicitur cliam de Italia , et de llispa-
nia praccipue a])ud poetas , quas sic discernunt, cum Ilesperiam
solum dicunt, tunc significant Italian) , ut apud Virg. Aeneid.
Hb. 3. v. 163. .........
 478 THOMAE DE PINEDO

Est locus, Hesperiani Graii cognomine dicunt :

Terra antigua , potent armis , atque ubcrc glcbae,
Oenotrii coluere viri: nunc Jama, minores
liaiiam diorissc ducis de nomine gentem.
Idem Acncid. 2. v.781-
Ad terrant Hesperiam venies: ubi Lydius arva
Inier opima vinim , leni fluit agmine Tybris.
Cum yero Hispamam volunt significare , addunt uliimam. Horaliui
Carm. lib. 1. Ode 36-
Qui nunc Hesperia sospes ab ultima.
De Italia vero et Hiepania suo loco agemus. >
' Eanto\g, noitç Aißvrjg, etc.] Vide quae de hac urbe an«
notavimus in Bi otvixai pag. 274. b.
875 'Earlata, itókig Evßolag' "Ofiijpoö.] Hestiaea, vclHistiaea,
b urbe Euboeae ex Homero, apud quem 11.2. v. 537. invenitur he-
misticlnum illud, sed apud cum ' leriuiav scribitur per i iu prin
cipio, quod noster in ' laiiaiu inquit esse ex scriptura Iónica:
haec eadem urbe Tocata fuit 'Qqeoç, ut tradit Si rabo lib. Ю.
jdr¡uoadévt]e ó vno Oikínnov xaraatadijvaí rvoavvóv cpijot, nal
Toll' ' ílonrcúv tô» (JhkiOTcläriV. оьты yàç mvou>úa&i¡oav votiqov oí
TIe*uutïç, xa\ t¡ ttÓAic avxï Janaiag Slçtôç. i. e. Demosthenes
inquit Philisiidem a Philippe etiam Oi-itisimpositum fuisse tyran—
num. Sic cnim postea Histiaeenses nuncupati fuerunt , et urbs pro
Hisiiaca, Oreos. Sed adbuc actate Pausaniaetionnulli Oreuin an-
tiquo nomine л oraban t Hestiaeam, ut ipse refert lib. 7- de Ну—
peresia loquens: Enù -лаг iu,i rjoav fri oí'ílccov xjjv ¿v Evßotu
tm uvófiuTi Eaxiaíav Ixakovv roí clcyaím i. e. Siquidcm mea ac
tate erant adhuc, qui Oreum in Euboea veteri nomine Hestiaeam
vocabant.
— 'O яоМщс, Евпакатпд , r¡ GirzakixT] fioïçe , xotí
' Eouaievç. ] Haec sunt interpólala , sie mihi videntur legenda,
¿ nokírtjc ' Eeuatevç. -Kai 'Eartaiátng ri}g &£ztahxrjg uolçaç. i.e.
Civis, Hestiaceus. Et Hcsiiaeotes Thessalicae portionis. Apud no
strum enim iii'íoríeríolegitur xa\' Iazimzr¡gzi]c 0STzttkixr¡g. Thes-
salia enim dividebatur in quatuor partes, quarum unar Eaztuiùzi;
dicebatur auctore Strabone lib. 9.
'Ezctsïç. 'Sic ¿Jintôislç.] Lege юс z/ипшГс. Sic enim diceba-
lur urbe Arcadiae, auctore Pausania lib. S. cuius noster memi-
nit in dinata, at ¿tncôteïç nemo quod sciam memoravit.
'Erttovèç, nokiç Evßolag' "Ourjgog.] Eteouus, urbs Eu
boeae ex Homero. Fallilurauctor noster. Eleonus enim non erat
urbs Euboeae, sed Boeoliae, ut claret ex Catalogo navium apud
Homer um II. 2. v. 497- ubi legitur hemistiebium illud ab auctore
 ANNOTATIONEN ' 479

rtostro citatum ; Homero autem hac in re tanta erat apud Grae-

cos auctoritas , n( cum de iurisdictione urbiUm disceptarent,
Homericis vcrsibus ad quaestionis Solutionen) tamquam lege Ute*
rentur , ut tradit Eustathius ad eumdem locum. ■ ■>
— КаЫгсч ¿i Yvv 2xác<pi). ] Inqait Eteonum Boeotiae
mbem sua aclate vocari Scarphen , quod ex Strabonis lib. 9. de-
sumpsit. Sicenim ille: 'O 'Ettarvàç ôt Zxc'tgcpi} ptrmvo(iá<sdr¡ t xal
аьтц ai г>]д Ilaçaatoniaç. i. e. Eteonus muíalo nomine vocatut
est Scarphe ; et ipsa est Parasopiae regionis. -
Eva, nakiç 'Aoxaôiaç. ] Eua, urbe Arcadiae ex Theo-
pompi lib. 6. Pausan, lib. 2. in Argia locat et victim maximum
omnium illius regionis , non urbem vocat : 'A-xo 6c rav nolvav—
OQÍasv i'óvit, 'A9r¡vr¡ ri lativ lç i]v Atyivr¡zuí -соте ¿¡kijoov, y.ctï
hêoa y.ioui} Ntjçls , rçitrj 6s Eva utyieirj tàv wouav. i. е. A
polyandriis vero , id est, a sepulcretis eunti , Athene est , in qua
al u/un nd о Aeginetae habilaverunt , et aller vicus Neris, iertius
vero Eua y maccimus omnium licorum. '•
Evßoia, vijooç (lia rùv inxà] Ingenue fateor me nescire
quaenam sinl hae septem insulae , e quibus unam esse Euboeam
inquit noster auctor ; aisi sinl Sardinia , Sicilia, Cyprus, Creta,
Euboea, Corsica, Lesbus, quas hoc ordinc memora t S( rab. 1. 14.
Fait autem Euboea insula Aegaei maris inter Sunium Atticae Pro
montorium et Tlicssaliam longitudiue extensa, atque Boeotiae
avulsa tain módico interfluentc euripo, ut ponte iungeretur ; nunc
Europaeis Negro ponte dicitur. Vocata fuit etiam Macris ¿ко rije
fictxpót-jTO;. i.e. a longitudine, ideo rifoifi^xrçç. i. e. oblonga
nun с up а tur ab auctore nostro; ChalcodontU et Chaléis etiam
dicta fuit quod inibi jtoAxoc. i. e. aes invenlum fuerit, Asopis, 276
teste Plinio lib. 4. с. 12. Hellopia , auctore Philochoro apud Ь
Strabonem lib. 7. necnon Aonia , referente Eustatbio ad I1T 2*
v. 497- ab Aonibus, qui earn etiam incoluere. Fuere autem
Aones, ut idem refert loco citato, gens Boeotia , Jiomo rjuo-
que Tocata fuit, ut est apud Hesychium, cuius etymologiam
deducit Bochartus Geograph. Sacrae lib. 1. с. 13- ab He-
braco nomine 1~полЗ behemoth, i. e. besiiae, ferae, pecudes, sci
licet quod haberct inultos boves , sed hoc est Andabatarum more
pugnare, etsi verosimile est, id noininis huic ineulae a Phocni-
cibus inditum fuisse. Fuit enim Phoenicum colonia , ut refert
Eusl. loco supra citato; fuit . Celebris marmore Carystio, cuius
meminit Plin. lib. 4. c. 12. necnon epitomator noster in Kaov-
axoç; oius praecipua urbs fuit Chalcis. Fretumillud, quod erat
inter Euboeam et Boeotiam vocabant euripum , ac si díceres ra-
pidum mare, quod alterno cursu septic3 die , ac septies nuctc,

r
 480 THOMAE D£ PINEDO
fluctibüs invlcem versis adéo ¡mmodicc fluebat, ut inquit Mela
lib. 2- c. 7. ut ventos etiain , ac plena ventis navigîa frustraretur.
In hunc Euripumsesepraecipitcm dedisso Arislotelem aiunt, cum
eius Í1 uxus et relluxus causam percipere non posset ; utrumquc
est possibile, sed ego neutrum credo j de Euboea vero videsls
Straboncin lib. 10. in principio.
— ' HqOôotoç.] Herodotus fecit mcnlionem Euboeae lib. 5«
с 31- Ev&tvrtv ôè o9fi£tuft£voç , Evnerèng tniO-jjoecci Evßoig
vr¡0(p ¡ayáhj те ка\ tvôaipovt , oi% ikácaoví Kvtcçov , xaî xáoia
svissriï %Fioa>0&T¡vat. i. e. Hinc [ex insulis Cycladibus] profeclus,
haud difficile invades Euboeam insulam magnam et bcalam , nea
inferiorem Cypro , ac facilem valdc vaptu.
— То ièvtxov zrjç vr¡eov Evßoitvg.] Gentile ЕцЬэеае insu-
lae dicebatur Euboeensis, vel buboensis Graece Evßoitvg, vel
Evßotvg. Homerus tarnen cum Euboeam célébrât, eius Íncolas
numquam Euboecnses nee Euboenscs, sed Abantes nomina t, ut
annotât Sliabo lib. 10. Causam liuius rei alibi diximus, quae
nobis verosimillima videtur.
277 Ev8tlnvi¡, vijaog Aißvtjg <Poivíxa>v.\ Videsis quae in 'Inès
a annotuiuus.
Evsoyéxai, Zkv9ikov i'&voç.] Euergetae, Seythica gens
înemoratur ex Strabone , ac quandoquidem eum per aversionem
nobis vendit, non est inventu facile eius locus, quem supplcbit
Diodorus Siculus Bibliotbecae liisloricac lib. 17. 'Ало ôè rovrav
ytvôfitvog , Jcel tn хот« TTjv Acayyívr¡v умхаогцвид, uvífcvís
fiera r>jç ôvvaftscag ¿ni tovç itouxeçov fiiv 'АищаОлоьд, vvv 6'
Evtgyêxag ovofiaÇopivovç, ôià toiaiitttc rivàç tùiiaç. i. c. His ex
pédias , cum per Dranginen agenda constiluissel : exercitum du—
xit in Arimaspos prius quidem , nunc vero Euergetas nuncupatos
propter huiusmodi quasâam causas , etc.
— 'Extï yào xoiç Aoyovç , etc. ] Causam uiutati nominis
Arimasporum in Euergetas tribuit beneficio Arimasporum in Ar
gonautas ; id Diodorus libro citato tiibuit bormn beneficio in Су-
rum Persarum primuni regem.
EvtontQiasç, nikiç Aißvrji, xctl ívixas , etc.] Euesperi-
des, urbs Libyae, quae singul. quoque numero JSucspeiis dicitur;
de qua videsis quae inBlQtvíxaq). 274- b. unnotaviiniis. Eadcui cniin
erat urbs. Ab line videntur nouien babuisse populi Libyae , quos
Herodotus lib. 4. с. 171. vocat Euesperidas , et Pausauius in Mes-
senicis Euespcritas.
— Aèyexui xaï %B>Qtg xov tv ftvoiov rEewiçig.] Urbs Libyae
Euespcri s dicitur eliain Hesperia, de qua abunde salis diximus in
BtQSvïxuïp. 274, b. pro jftooisxov tv ¡ivqîov lege xuolgzov tv (xoqíov,
 ANNOTATIONES.it 481

id enim ratio clamât. Sacpe cnini apud nostrum auctorcm inveni-

tur toteo? pro rvnog, {ivqiov pro ¡.wqiov , et alia huiusmodi.
Ev&tjval, nalig Kaolag.] Euthenae, urbs Cariae. Plinius
lib. 5- c. 29. in Doridis sinu locat earn, а с dein in Caria Eutanias :
Doridis in sinu , Leucopolis , yimaxitos, Elaciis , Euthene. Dein
Cariae oppida, Pilaium, Eutaniae, Halicarnassus.
— Поксишу öi Kai Ev&r¡vírac çjjjoîv.] Oppidani urbis Eu—
tbenarum Cariae dicebanlur Eutbenaei , et Eutbenenses , quos
Polemo Euthcniias dixit./ Pro libitu enim auctores nomina oppi- 277
dorum et eorum gentilitia fingunt. Eutbcnitarum quoque memi- b
nit Thesaurus Goltzii, ex nummo.
Evlnnri, orjuog Kaolag.] Euippe, populus Cariae. Me-
moratur Plinio lib. 5. c. 29. Intus et Thyaiira alluitur Lyco , Pe-
lopia aliquando , ei Euhippa cognominata. Bene scribitur apud
Plinium Euhippa , perperam ad eius marginem Euhippia ; ne du-
bita notis marginalibus ad Plinium saepe depravan Plinium ; Pe-
lope scribendum est apud eum , ut est a]>ud nostrum in ТШбщ,
cui vicus Lydiae dicilur, unus et idem fuit populus, etsi noster
diversos facit,
EvxuQTcict, drjpoç ще (two«S Q>Qvylaç.] Eucarpia, po
pulus minoris Phrygiae. Ptolemaeus lib, 5. с 2, inter Phrygiae'
maioris civitates earn locat. Memoratur etiam Straboni lib. 12-
Eius nomen sonat Latino sermone fertiliiaicm , atque si vera sunt
quae noster ex Metrophanc refert, óptimo iure nomen illud ade
pta est ; desinant igitur increduli mirari magnitudinem racemorum
Terrae Sanctae; nihil est rarum et adniirabile in sacra Scriptura,1
quod in historia profana hon habeat simile.
— Eau «oí EvKUQTiícc, cpQovoíov Sr/.tXlac ¿v zofg, etc.] Muius
castelli Siciliae nemo, quod sciam , fecit mentionem, quemad-
iziodum nee Timaeorum in quibus id locat, in hoc castello naLirn
Laidem i Ham, ecleberrimum scortum inquit, etsi alii aliam pa—
triam ei adsignabant, scilicet Corinthum, Hyccai-a, Crastum, Hi-
niaeram , Cariara, Eucarpiam. Casaubonus Animadvers. in Athen,
lib. 13. c. 3. inquit: Futre qui Pancarpiae in Fhrygia naiam di-
cerent. Sed est uvyuovixov oqiakfia. Legendum est, Eucarpiae
in Sicilia, ut apparet ex hac nostri auctoris sectione. Eius mo-
numentum ostendebatur Coriuthi , ut refert Pausanias in Corin-
thiacis , et in Thessalia ad Pcncuui cum epigrammatc tclraslicho,
quod aflert Athcnaeus lib. 13. Latinum libet apponcre. Non su- .
lum enim Graecum aequat, sed etiam superat: . ., ' 0.(
Invictos potuit forma , quae vincerc Achitos,
Eximiaeque isthic Laidos est tumulus, ■
Stephanus Vol. IV. Hü"

r
 482 THOMAE DE PINEDO

Cut nuirix Ephjre, genitorfuit ipse Cupido,

Thessaliae in campis nunc lamen illa iacel.
278 Evxçarlôct, nokiç Baxrçav.] Eucratida, urbs Bactrorum
a ex Strabonis lib. 11. ajiud quem Eucratidia Bactriorinn legitur :
nokttç à' tî%ov тага Bâxxça, ijvneç xaï Zaoiúanav xakovoiv ■ (tjV
ôiaççcï Sfimvvuoç яогииод ¿fißakkoiv dç toi/ "Oijov,) xal Aáqa-
ibav, xcà cikkaç nktlovç' tovtuv ô' r'¡v ш Evxçanaia tojJ açl-av-
Tuç Intùvvuoç. i. e. Urbes vero habuerunt Badta, quam et Zarias-
pam vocant, (quant perfluit eiusdem nominis ßuvius in Oxum ia-
fluens) et Darapsam, et alias plures: harum autem erat et Eu
cratidia a principe nomen habens.
— Jlaçà rov Evxçaztôav.] Hic Eucratidas fuit ille quem
Strabo loco, nota praecedenti, citato vocat ¿'clavier, i. e. imperan—
lern, seu prineipem, quem cm urbes Iiidiae, et Bactrianae sub
sua potestate babuisse tradit lib. 15.
Evuivtia, Ttôkiç Oçvyiaç.] Eumenia, urbs Phrygiae , cui
nomen imposuisse Attalum regem iuquit a nomine Eumenis Phila-
delphi , niemoratur Euscbio Chronic, lib. post. N. 1828. ubi dici-
tur, Eumenes fraier regit Atiali , qui Eumeniam in Phrygia con-
didit , clarus habetur. Sed nihil horum in lextu Graeco legitur,
forsitán per incuriam, ut sold accidere, omissa fucrunt. Eius
quoque meminit Ptolemaeus lib. 5- с. 2. quam in confinio Mysiae,
etLydiae, et Phrygiae locat.
— *Я " Tkkaç xakûç utivaç, tovóuaotv ovrat. ] Scaliger ad
Eusebii Chronic. N. nota praecedenti , citatum, bunc nostri aucto
ris locum sic legit: r¡ "Tkkai xakovu-êvaç ¿voaaesv ovztoç, i. е.
vel Hyllas dictas nuncupavit sic. Sed si sie licet legere , quare
pro ij non legemus о, ас tunc sensus erit; Eumenia, urbs Phry
giae, vacante Általo ab Eumcne Philadelpho , qui [banc urbem]
Hyilas vocatas , sic nuncupavit.
— ¿levTiQu, Kaçtaç.] Secundo loco memorat Eumeniam Ca-
riae , quae erat Cludio fluiniiii apposita , teste Plinio 1. 5. с 29. ,
278 Evvai, xcktç Kaçtaç-] Puas huius Hominis urbes memo—
b rat , alteram Cariae , alteram Argiae , neutrius apud alios , quod
sciam , fit mentio , ut nee fluminis Eunaci.
— "Hv äxovv KvQovQioi.] Eunas Argiae urbem incoluisse
Cyrurios inquit, sed cum noster auctor suo loco non memoret
Cyrurios, sed Cynurios , oppidanos urbis eiusdem Argiae quae
ipsi Kvvovça dicitur, fidenterpro Kvçovçioi legendum est Kv-
vovçioi.
Evnakia, nôkiç Aoxçtôoç.] Eupaha, urbs Locridis me-
moratur etiam Plinio lib. 4. с. 3.
 ANNOTATIONES. 485

— "flv EvnáXiov 'ActCfttdaaog (pr¡ei. ] Enpaliam , urbem

Locridis Artemidorus Eupalium neutro genere dixit. Eodem modo
usurpavit Liv. hb.28. c.8. Inde navibus acccplis ab Achaeis (erant
aulem tres quadriremes , et biremes iotidem) Anticyram traiccit,
indi quinqueremibus Septem, et lembis viginti amplius, quos ut
adiungeret Carlhaginiensium classi , miserat in Corinthium sinum
profectus atl Erythros Aeiolorum , quae prope Eupalium sunt, ex-
scensionem fecit. Memoratur etiam Straboni qui banc urbem ad-
scribil lib. 10. Aetoliae ¡nixz>'¡rm, quae Locris erat annexa, ut
apparet ex eodem auctore libro citato: ' Entt)tzr¡rov 6ï, tí}v xoïç
Sloxçoïç avvanxovaav , ¿g ïitï Navnaxrôv ri xaï Evxukiov, tço-
yvxÎQttv тг , Y.ai XvtiqoxÍquv. i. e. Epicietum. b. e. acquisitam vero
|_Aetoliam] quae Locris est annexa, ut Naupactum versus, et Eu
palium, asperiorem, et steriliorem.
Evnoçla, nôXiç Maxsiovlaç ; etc.] Euporia, urbs Mace-
doniac , ab Alexandre Magno condita , nomine imposito a fertili-
tate. Id enim sonat eius nomen. Memoratur Ftolemaeo Hb. 3.
с. 13. inter Bisaltiae urbes: Bisaltia vero erat una ex Macedoniae
regionibus , ut claret ex eodem auctore loco citato.
Evnvçlôaiôiju,og Asovxldog çpvlrjg.] Eupyridae, populus 879
Leontidis tribus, de quo nihil notabile traditur; sed erat etiam a
locus A thenis , ut patet ex Hesycliio , apud quem sic reperitur :
Evrnqotoai , ог]цод xaï голод 'A&t¡vr¡aiv. i. e. Euperidae , popu
lus et locus Athenis.
Evovafunoç, jtóAts Mayvr¡oíag.] Euryampus, urbs Magne-
siae, iuxta Amphrysum íluvium, quare a Lycophrone, cuius af-
fert versiculum , oppidaui vocantur Amphrysii Euryampii. Vi-
desis quae in "Apepovaog p-278,b. annotavimus.
EvQvrjlog , ovtíus t¡ MaxgónoXtg toíw 'Ejïi7ToXo7v.] Eu—
ryelus, erat tumulus in extrema Syracusarum parte, in quo
erat arx, teste Livio lib. 25. c. 25- Quare apud Stephanum pro
fiaxQonuhç lege ¿xqônoli д. Verba Livii ex libro capiteque citato
sunt quae sequuntur: Tenebant Acradinae portas, murosque ma
xime transfugae , quibus nulla erat per conditiones veniae spes:
ii nee adire muros, пес alloqui quemquam passi, ilaque Wiarcel-
lus postquam id incoeptum irritum fuit ad Euryalum signa rcferri
iussit. Tumulus est in extrema parte urbis versus a mari , viaeque
imminens ferenti in agros, mediierraneaque insulae , percommodus
ad commeatus excipiendos. Qui auctori nostro Euryelus , Livio,
nt vidisti, Euryalus. II odie incolis vulgo dicitur Belvidere, teste
Cluv. Siciliae Antiquae lib. 1. с 12-
— Tœv ' ЕлтоЫу.] Eipolae, erat etiam pars Syracusarum, de
quo suo loco egimus.
Hh2

r
 484 THOMAE DE PINEDO

— HoU%viov Si rovTO ZvQaxoveéüv.] Eurietuai , inquit esse

oppúluliim Syracusaruin , cuín esset queque earuin pars, de quo
pag. 278- b. egitnus. De Syracusarum veí'o род libas , in quas
tola urbs dividebatur, videsis quae in Suoaxovaai annotamus.
Evqv fiéSvv , логацбд Ilc/ficpvXiaç. j Еш-yuiedoa, íluvius
Pamphyliae, apud quern accidit celebérrima illa navalis pugna Ci-
monis MiJliadis íilü adversus Phocnicas et l'osas; utriusque me-
minit Mela lib. 1. с» 14. In Pamphylia est Melas, navigabilis fiu~
vius: oppidum Sida, et alter fiuviut Eurymedon. Jttagna apud
tum Cimonis Aiheniensium duels adversus Phoenicas el Persas na
valis pugna , nique victoria, Fluebat vero iuxta Aspendum eius—
dem Pamphyliae urbem , teste Periegeta. v. 852.
Ksïài à av a&Qi}eti.aç vJtiioáXiov titoUí&qov
"Aamvèov , itoxa^oïo notait poov Evçvjiéôovioç.
279 lllic vero videris supra mare oppidum
b Aspendum , ßuvii iuxta ffuentum Eurymedontis.
Fuit illa Cimonis Miltiadis íilü victoria inter Graecorum celebér
rimas, quam a Médis obtiuuisse tradit Thucydid. lib. J. Plutar-
cbus in Cimonc , a Pcrsis. Persas enim et Medos confundunt vc-
y teres auc lores , ut alibi annotavimus.
Evov(iivtti, nahç 6eaa«Uag.] Eurymenae, urbs Thés—
saliae , ex Hccataei Europa. Scylaci in Mayvrixbç inter Magne—
tum oppida memoratur. Iloruin enim regio Magnesia erat Thee-
saliae uni tima, ex nostris eclebratur a Livio iib. 39. с 25. In\
controversiam auiem veniebant, Fhüippopolis , Triccá , Phaloria,
et Eurymcne, et caetera circa eas oppida : utrum Thessalorum,
iuris , cum vi adempiae possessaeque ab Aetolis forent {nam Phi-
lippum Aetolis ademisse eas constabat) an Aetolica antiquitus ea
oppidajouissent. Numeri in oppidis (хето/ЗоЯ») translative est apud
auetores.
Evqvxûveç, yjvoc'httkixóv-] Eurytanes gens Itálica ex
Lycophrone. Eius singularis num. est Ëuritan, ut Aenian, Paean:
Fallitur auctor noster. Ex Lycophrone enim non constat fuisse
gentem kalicam, imo potius ex Lycopln'onis Scholiasla constat
fuisse gentem Aetolicam: ' AQiGwzébjç, inquit ille, çpqalv . iv
I&axijGÎcov Jtoittîiçi, EvqvzSvuç l'&vog uvai t^ç Ahaliaç, ovo—
uaaùh ало Evavrov, nao' oïç eïvui fiavziïov Oôvaeèuis' то ó
сито xaï Nixavôoaç cprjGiv iv Airuloiç. i. e. Aristoteles inquit
in Ithacesiorum república, Eurytanas gentem esse Aeloliac , sic
nominatam ab Euryia, apud quos esse oraculum Ulyssis, itlem
etiam Nicandcr inquit in Aetolis. Memoratur Straboni lib. 10.
Thacydidi lib. 1. ad libri calcein: ' Emyjiosw à' èxêkcvov ngcSiov
¡.itv Anoômzoïç, '¿.тепа ôè'Oqpiovivai xaï fttrà tovtovç, Lvijv -
 A
ANNOTATIONES. 485

xSeiv {onto (liyiOTov fisco? iaz\ rùv AlxaAàv' ¿yvaözozazoi i\

yXaGdav xa\ ùfiocpâyot ualv, cSç lêyovxai) rovztov yàq lr¡q>&evzav,
Ççcdlcoç xerl zakf.cc nQoe%a>Qr¡atw. i. e. Suadebant autem ut primum
qu'idem invaderet Apodólos , dcinde vero' Ophionenses , post hos
.Eurytanes, (quae est maxima Aetolorum pars, sermone vero sunt
ignoiissimi et carnibvs crudis vescuntur , ui dicunt) his enim ca—
plis facile reliqua processura.
EvQUfioç, nóltt Kaoiaç.] Euromus, urbs Cariae, ex Apol-
loiiio Caricorum Hb. 17. Mcmoratur quoque Straboni üb. 14. ex
nostris Plinio lib. 5- cui Eurome dicitur ; eadem fuit urbs. Nu
meri enim mutatio frequens est apud scriptores in oppidoruui
noininibus, ut snepe saepius annotavinius.
EvQcóm¡, qyàqa, ix zrjç <&oivtxr¡c , etc.] Europa, regio 280
ex Phoenice, filia Agenoris, quae Europa vocata fuit; a qua Europa a
terlia veteris orbispars nomen aeeepit iuxta coiimreiiem auctoruin
seutentiam. Eusebius vero Chronic, lib. 1. auetor est, Europam
nomen aeeepisse ab Europe Sicyoniorum rege, qui tempore Abra-
Iiami floruit. Eius limites veteribus ignoti fuere, auetore Hero—
doto lib. 4. с. 45. пес unde hoc nomen aeeeperit, ab aliquo
morlaliuin compertum est, ut refert idem auetor libro, capiteque
citato; non esse vero id Hominis valde antiquum, argumento est
Homeriim Еш-opctm írullibi nominasse. Princeps vero poetaruin
Lusitanorum graphice earn depinxit Cant. 3. oetav. 6- et dein-
ceps, sed eleganter Strabo lib. 8- ineipiendo ab Iberia, id est,
Uispania, quae est optima eius regionuin, si praestantiam , non
abundantiam eorum, quae gignit, attenderis, etsi Plinius Italiae
priuium locum tribuit. Totius Europa e maximac urbes sunt Con-
staniinopolis , Lutetia Parisiorum , Londinum. Eluviorum maxi—
inus sine controversia Danubius. Europaei armis, literis, inge
nio, arliDBs , acquitute et iustitia reliquos totius terrarinn orbis
incolas excellant. Fere omîtes sequuntur religionem Christianam,
ас ideo Christîanos sese vocaiit, ab Asiaticis vere franki dicun-
tui'. Turci Graecos vocant Romeos , reliquos ouines Franhos.
EvQtonoç, izôhç MaxtSovlaç. ] Europus, urbs Maccdo-
niae. Mcmoratur Constant. Porpbyrogenelae Them. lib. 2. Them. 2-
inter Macedoniac urbes tertio loco, a cuius nomine Piltagcia'm in
Media Nicator vocavit Europum , quam Partbi Arsaciam , teste
Strabone lib. H. Verum Ptolemacus lib. G. с 2. Europum Me
diae diversam facil ab Arsacia. Sic Hispani urbes quas in Noyo
Orbe coudiderunt, de urbium Hispaniae nomine denominabant.
— "Eoxi xa\ ZvQÍag SXír¡.] Europus Syriae nrbs memora-
tur a Ptolemaeo lib. 5. с. 15. inter Syriae civitalcs iuxta Eu-
phratem.

'
 486 THOJVIAE DE PINfiDQ i

¿80 — "Ean xa\ 5ílt¡ Kaçiaç.] Tertio loco memorat nostcr au-
b ctor Europum Cariae , quam ldriadem dictam quoque fuisse in-
quit, et in 'IôqiÙç ait Jdriadem prius Chrysaoridcm vocatam
fuisse , sed huius trini nomiriis urbis nulla apud alios , quod
sciam , fit raentio.
Evtuia, itoki; 'Any.aSlaç.] Eutaca, urbs Arcadiae ex Xe-
nophontis Helleuicorum lib. 6. Eius sunt verba: 'О 'Ayi¡aíkaoc,
inù iyêvcxo avzñ xà eiaßaxi]qia , tv&vf'¿gcóost ini vijv 'Aaxaôiav.
Kai nuxuXaßav nófov o\xoqov oveav Evtaíav , nal tvoùv hsï xovç
¡liv nQeoßuxeoovc , nul xàç yvvaï/.ag , xcù tovç itaïôaç olxovvxaç,
iv xaïç oly.iaig , etc. i. e. ¿îgesilaus factis sacrificio pro discessu
staiim iura dit Arcadiam , et cum caperet urbem finiiimam Eu—
laca m , et inveniret illic séniores, et mulleres, et pueros habitan
tes in domibus , etc. Perperam apud Pausaniam. in Arcadicis le—
gitur Eviaoiov , 'Ацахноу , pro Evxala , Zovpaxtiov.
Evxaijoic, -лсоиц.) Eutresis, vicus celebratur, ex Ho
mero, cuius afiert bemistiebium, quod legitur 11.2. V. 502. Eius
meminit Strabo lib. 9. 'О èi twi^tî-Jç iq>i£r¡c xaïç Kámaií, Ev-
xor\aiv xídtjGi xuuiov QiOxiiiov • Iviav&á tpaßtv Zrj&ov, xoi Afi-
tptova olxijaat no\v ßaoiktvoai &t]ßav. i. e. Poeta vero post Co
pas ponit Eutresin vicum partum Thespiensium ; hicaiuni Zethum,
et Amphionem habitasse, antcquam Thebis rtgnarent. Euin locat
Strabo in Boeotia. Existimo esse eumdem , qui Scylaci in Bota—
toi dicitur Aifii] v Evtqi]zoç, i. e. portus Eutretis.
— 'Ехкцдц 61 Evtqt¡oic ôià xo nokkaîç, etc.] Agit nunc de
Eutresis Boeotiae pagi ctymologia ■ sed cum eius verbis nulla ap
parent buius rei verosimilis ratio , pro ¿ice то noklaïç enîtijv noó-
xíoov xQVOaa&ai yvjiats (liaec est ratio quam reddit) legendum
existimo ex Eustatbio ad bemislicbiuin Homeri citatum: ôtà то
iwlXuic ervri)v $vfiozopiaiç , oíovi't CvvTSrçrja9ai. i. e. quod muí—
Its viarum sectionibus , quodammodo perforata esset.
J81 — гАа> ov 'Anókkav EvxQqahr¡c, etc.] Huius Apollinis Eu-
а li'csiínc, qui in bon Boeotiae pago colebatur, ut eius t'a ni, et
Oraculi meminit etiam Eustatbius ad locum Humeri in bac se
ccione citatum.
— Го yào EvxQijotov, noXtç 'AoytaSlaç, etc.] Eutresium
urbs Arcadiao. Eutresioruin Arcadiae incmiuit Pausanias in Ar
cadicis seu lib. 8.
Evcpoavxa, nôkiç Atßvxri,] Eupliraiila, urbe Libyca ce
lebratur ex Alex. Eibyc. lib. 3- Ilvçyog Evtpoivxa, i.e. iurris, Eu-
phranta dicitur Ploleinaco lib. 4. c. 3. alque inter Syrlie Magnae
oppida localur. Eiiil limes Cartbaginensis et Cyrenaicae regionis
Ptolemaeo subditae, auclpre Strabone lib. 17. £vvf%i?ä is S Ev
 ANNOTATIONEN 487

фоахуд nvçyôg ècxtv, Sqíov rtjç naórcgov Kaçyrib'ovlaç y{¡g, xorl

■zijg Kvcr¡vaíag iijg vno Пгокщи1ю. i. e. Prope [Syrtim] est Eu
phrates tun is , terminus prius Carthaginensium terrae , et Cyrenai-
cae , quae sub Ptolemaeo. Apud Slrabonein pro Ехнрцатцс lege
EvtpQÚvza ex и os tro et c.\ Ptolemaeo libro capiteque citato.
Ev cp octvxiç, i]EvQÍa, ¿ito xov, ele] Euphrantis Syria d¡-
cebatur, a praeterlluentc fluvio, hoc est Euphrate; quod nullius
auctoritate (iriual; qui lmius amnis elymologiam deducunt a lin
gua Gracca , A?;oovg(. Euphratis eiiim пошел deflexum est ab IIc-
bmco ma «in Au perath, qui Genesecos c. 2. V. 14. dicitur quail us
fuisse ex Paradisi lluviis ; septuagiuta Senes et Hieronynius Eu-
phraiem interpretantur. Non cou venit inter scriptoresEcclesiasticos
et profanos de quatuor illoruiii Paradisi fluviorum origine, quod
fuit in causa, ut Pbilo, Origenes et alii crederent, Genescws U-
luum allegoricaîs scriptum fuisse.
Evai voftîroi, ê&voç ¿ilyvnxiov ярое wj Al&tonla. J Euo—
ïiymitae , gens Aegyptia prope Àetbiopiam. Hos Ptolemaeus lib. 4«
с. 8. Plinius lib. 6. с. 29. Actbiopiac adscribunt.
"Etptaog, nóhg * ¡toviuc, etc.] Epbcsus urbs louiac illu-
strissima, el por tus in sinu. Ab Epbeso, quem Caystri lluininis
(ilium fuisse fabulabantur , auctore Puusuniu lib. 7.
— 'Hçôôoxog ôk ylvàiaç avxt¡v rpyjai. ] Inquit Herodotum,
quern tamquam per avcrsionem laudat dixisse Ephesum esse Ly-
diae uibem, fides sit penes auctorem nostrum ; Scylax quoque 281
inter Lydiae urbes memorat Epbesum cum portu. b
— 'ExaXtïxo 6i £(ivQva. ] Agit nunc epitomator noster de
diversis uominibus Epbesi. Vocata enim fuit, Smyrna, Samorna,
Trachea , Ortygia , et Ptelels seu Ptclea. Arsinoc quoque dicta
fuit ab uxore Lysimachi, ut inquit noster, quod ex Strabonis
lib. 14. habet, cuius postea apponemus verba-, Sisyrbam quoque
partem quamdam Epliesi dictam esse ait noster in £iavoßa. Alopes
etiam dicebatur, cum ad Troiam puguatuin est, teste Plinio
lib. 5. с 29.
— Kai Tgt/la, xel 'Oçxvyia, xeti ПхсХсгц,) Lege Toayjtla
ex Euslalhio ad Dionysii v. 827. ToiÎtwv ¡i ßoQttoxtoa t¡ "EÏps-
вод (ч *«» xçaxtïa nozcxh]9daa, xa} 'Ooxvyta, xal ïlxûia) nô-
lig'Jfôvmv xoia ôi rHçôSoxov AvStag. i. e. His sepientrionalior
Ephesus (aliquando Trachea vocata, et Ortygia, et Ptelea) urbs
Ionum, secundum Herodotum vero Lydiae. Quod eliain confir-
matur ex Plinio lib. 5. с. 29. Epkesus , Amazonum opus , multis
antea expetiia nominibus , Alopes , cum pugnatum ad Troiam,
est, mox Ortvgia, et Morges vocata et, est Smyrna cognomine
Trachea , et Samornion , et Pyclea, altollitur monte Pione, allui
 488 THOMAE 1)E PINEDO'

tur Cayslro in. Cylbianis iugis orto. Apud Plinium loco alisto pro
Alopet et Merges existimo legendum Alopis ct Morgis, pro Sa-
mornion et Pyelca lege ex nostro auctore Samorna et Plelea. Sic
euim Ephesum vocatam fuisse inquit ipse non solum in hac se—
ctione , sed etiam iu Eúpoovoi et in Iltikia , quare pro Iltfteqç
lege Пхскеси- .ii;j,i ••• ••- ' - - -•;
— *Hvôh xai 'AoripiSoç itçôv hñ.] Nunc célébrât tcm-
plum Dianne Ephesi, quod fuit ex Septem orbis miraculis unuin,
cuius primus arcbitecton fuit Chersiphon, teste Strabone lib. 14.
quadringentis annis tota Asia exstruemte pcractum fuisse inquit
Plin. lib. 16- C.40. ac scpties rcstitutuni ; sed ipse' sibi non con
stat. Etenim4ib. 36. c. 14- inquit ducentis vigirili arinis a tota
Asia fadum , inibiqneeius structurant depingit; hoc adeo sum—
ptuosum ct magnificum templum Herostratus coBibussit, ut no-
men memoria sceleris extenderet, tit inquit Solinus, cuius ex
c. 43. hie subiiciam verba: Epheso decus templum Dianae, Ama—
xonum fabrica , adeo magni/icum , vt Xerxes cum omnia Asia—
282 tica templa igni daret, kuic uni peperccrit : sed haec Xcrxis cle-
a mentía sacras aedes non diu a malo vindicavit. Namque Hero-
stratus, ut nomen memoria sceleris extenderet, incendium nobilis
fabricae manu sua struxit: sicut ipse fassus est, voto 'adipiscen-
dae famac laiioris. Noiatur ergo eadem die conßagravisse templum
Ephesi , qua Alexander IVIagnus Pcllae natus est , ljui oritur (ut
Nepos c<lidit) M. Fabio Ambuslo, T. Quinctio Càpitolino , con-
sulibus, post Romam condita m ánno trecentcsimo nonagésimo nono.
Id [templum] cum postmodum ad cultum augustiorem Ephesii re-
Jhrmarcnl, faber operi Dinocrates pracfuit ¡ quem DinOcratem Ale-
xandri iussu Alexandriam iam in Aegypto metatum , supra ex-
posuimus. Lepido dixit Timaeus in sua historia, ut refert Cic.
de Nat. Deorum lib. 2. Nihil mirandum, si eadem node, qua
natus est Alexander, Dianae Ephcsiae templum deflagraverit, quia
Diana cum partui Olympiadis xxdesse voluisset, domo abfuil.
— Ka\ Ппкмхщд, 6 no\kr\S ' то èO-vixov xov Záfioova,
SauoQvctïoç- ] Haec verba interpolata videntur esse extra suuin
locum. Nain debebant sequi post ilia , quae jjaulo supra relulit,
sic : О ИоЫщд HxsXalo; xal Птекващд. To îdvixov tow £â-
ftopvn, ZupoDvaloç. llv öh y.ai 'AoziptSos lcqov èxeï.
— ЕкХцдп 5è àzà puâç xáív At*atóv(ov. ] Ephesus vocata
est nb una Л ma/un шп, scilicet Smyrna, Samorna, et Ephesus, quod.
testatur Eust. ad Periegctae v. 829. ad quem locum alla t alias
Ephesi ctymologias, quibus immorari mihi hou est volupc, quod
praefisciiic dictum voló.
 ' ANNOTATIONEN 489

1 *-"" H Se nóhg iv xotXa гола хвтотвЭнва.] Ephcsus urbs -

erat cavo in loco condita, scilicet antiqua de cuius conditoríbus
non conrcnit inter auctores, Plinius lib. 5. с 29. Solin. с. 43.
opus et fabricant Amazomim fuisse trach'derunt; Strabo lib. 14.
ab Androclo Codri Atheniensium regis filio conditam fuisse ац-
ctor est; Pausanias in Atticis Agathoclem Lysimacbi filium eam
condidisso prodidit; sed cum hyeme quadam inundata fuîsset, Ly-
simachum cam transtulisse, inquit noster, ubi eius aetate erat,
ac de nomine uxoris Arsinoes Arsinoeh Tocasse tradit, quod ex g82
Strabonis libro citato videtur desumpsisse. Sic enim ille: Aval- b
ца%од ôi ri¡v vvv nóítv xti%latxg, ¿rçd'cîç ràv ¿vdoartccv fttíhow-'
pivtav, rrjcyOag xazaoàxii]v '¿{ißcov , ovvrjoyr^s xaï avrog, xaï
iovç $ivov%ovç èvêçpQa&v, ¿¡ers xtnctxXvacti rr¡v nóXiv ' oí ôh fts-
тгощвссг aOfiivoi' Ixàktes 6h 'Açaivôrtv ¿no rrjg yvvawoç rr¡v яа-*
AíV intxQ¿zr¡Gs ¡livrai ro ¿qyxtïov '¿voua. i. e. Lysimachus autan
cum nodiernam urbem mûris circummunisset , et videret oppidanos
non ubcnicr e prioribus sedibus migrarc : obsérvate praecipiii im-
bre, ipse eum adiuvit obstruais cïoacis per quas agua effiutre *»-»
¿chat , ita ut diluvio urbem infestante Hbenter oppidani prístinas
sedes muiaverint. J^ocavit vero urbem Arsinoen ab uxore; sed ve
lus abtinuit nomen. Ex eodem auctore libroque paulo infra con
stat fuisse urbem, emporium, Asiae еохиш , quae sunt intra Tau—
rum montern maximum ас sua aetate propter locorum opportuni--
talem quotidie augeri. ,.
— Qfictrai SI AovQiSog Шусаииа.] Illud Duridis Elaitae
epigramma, quod apponit, invenitur Florilçg. Var. Epigram. :
lib. 1. in Civitates с 80. Epigrammate 18- ex quo apud Stepha- ,
iium quinto carmine pro eavriJQcg, lege aaarijotc, sed in epi
grammate Florilegii codera carmine ex nostro auctore pro ации
lege ¡¡pua, ac sic lioc in loco par pari refert epitoraator noster.
■— To i&vixov , эЕ<р«<Т1ос.] Gentile, Epbesius, Ephesites,
Ephcseus, Ephesii viricí'ito'Aoyo» fuere, Heraclitue ille celebcr-
rimus axorsivog , i. e. obscurus d'nlus , propter orationis stylum,
et Hipponax poeta, noc non Parrbasius et Apelles exiniii picto-
res, ut refert Strabo lib. 14. Dicuntur etiam 'Eq)ieiu yoáuuara.
ь e. Ephesiae literae, adagium dici eolitum de eis, qui mira feli
citate quidquid optant, assequunlur. Olitn enim creditum est
Ephesios magicis quibusdam verbis usos esse, dc quibus Hesy-
chius 'cgit suo loco. Modus decipiendi stultos optimus , qui ere-
dunt vi quorumdam vcrborum maguas res effici posse , cum Ver
ba Mill verba , non opera.
— Out» yep iv 'Aks$ * £oq>OKlT¡c.) Lege iv 'Aks'euvöoa. Est23Sa

r
 49Q THOMAE DE PINEDO

eniiii noraen culusdam fabulaeSoplioclis dcperdilae, cuius Imyoa-

ащ erat 'AkéÇavôoa, vel 'ЛкеЦссиоаод.
i— 'Sic slßQi * <pr¡oí- ] Lege us "A¡3qcov neo\ naotuviipiuv
q>i¡oí. Sic cnim in Aula , et alibi cita tin-.
. . "Eq>voa, nohç'Hjteioov.] Epbyra, urbs Epiri inter Py-
lum et Elidem ex Parmenisco , cuius nullmii extat opus , ношен
adepta ab Ephyro Âmaracis cuius longain texit genealogiam. Hoc
ctiam nomine Corinthus dicta fuit, auctore nostro auctore in
£.¿qiv9o$, ab Epbyro Myrmecis , uxoris Epimethei iiliu. Hinc
Ephyreia aera pro Coiinihiaca dixit poetarum princeps Géorgie.
Üb. 2. v. 464.
, . Nee varios inhiant pulohra tcstuäinc posies
lllusasque auro vestes , Ephyreiaque aero.
bais quoque , quod aliqui eius patriam Corintbum esse dixerunt
a Propertio Ephyraea vocata est:
Non ita complebant Ephyraeae Laidas acdes.
Corintliiacae quoque puellae Claudiano de bello Gelico circa cal-
cem dicuntur Ephyreiades :
tu.:. . . Scilicet Argolicas , Epkyrcidasque puellae, .*
Coeperat, et pulchras iam Jastidirc Lacaenas.
' — Ex TovTov Aarvó^r) , t¡ uyjrno Tkr¡itokz\iov , юс a>t¡aiv
"Oprjçoç.] Inquit ex Homero Astyochen fuisse mattem Tlepolemi,
quod refert poetarum parens 11. 2- v. 653-
Tîwv (ilv Ткцпокгцод SovçtxkvToç rjyipóvsvtv,
"Ov xixtv 'Aaxvôytta ßlfj ' HQCtM,l7¡ttr¡.
283 Herum guident 'J'lepolemus hasta slrcnuus dux erat
b Quem peperit Astyochia vi Hercúlea, i. e, Herculi.
, ' ■-r— JIqoç ccvaTolàç oncovvTi,] Lege tiqoç avotokàç {нк/Jovrt ;
ad orientem aedificanti, Glaucus cuini fuit qui Corintbum aedifi-
cavit, ut suo loco annotamus,
— "Oftt]Q0ç ovv то 'Eq>vQt¡ ntol xr¡c Koolvdov Нащ-] Home-
rus Epliyrcn de Corintho dixit. Diversis locis îneminit Humerus
Epliyres ac praccipue П. 6. v. 152- et v. 210. Eustalhius ad П.2.
v. 570. inquit Corintbum vocari Ephyren : 'HvUa tJçcùïkOv lart
то kakovv nqôaatnov, i, e. quanda Heroica est quae loquitur
persona.
— "JEfftt xotl SAAij 'Eq?vcf¡ Kcuwovg ktyoftiirn.'i Lege ex eo-
dem Slcpliaiio in Kçâvcov , tart xol Skktj 'Etpvor) Koávmv keyo-
fih'i¡. i. e. est et alia Ephyre , Cranon dicta, vel lego Koâvavoç
ex eodem Stcpbano loco citato.
— Tijht] , Olvót¡.'\ Tertio loco meniorat Ephyren , quae
Oenoe diccbatur; Oenoc vero memoratur Straboni lib. 14-
 AaNNQTATlüJSES, 491
i
'E%ii}8(ti, ¿(Jfioj xi¡g 'Лхищс, ало ' E%lfiov щи?!."] Пасс
ex Etymologic! auctoic sic sunt legenda: 'E^díSat, öijjxoi i¿}f
'Axxixijç, «яо totJ '£^£'Aoi; ijçwog. i. e. EcheUaae, populas Attic-
cae, ab Échelo héroe. Ita enim ille: "E%tkoít í!¡Q(og яаоа 'A&i¡-
vaiotç iificófifvoc, x a i oi}¡iog xr¡$ 'Ахищд 'ExtkíStg.i. e. Echelus,
heros apud Athenienses cullus , et popvlus Atlicae Echelides.
— 'Od»;fíóti¡c, 'ifyffiíoifs.] Lege 'EjsAííijí, populus enim
'E%slt&cti dicebatur, ut nota praecedenti annolaviiuus. ;.,
'E%izça, nóktg ' Izakíag.-] Echetra, urhs Italiae ex Dia- S84
nysio Antiquit. Rom. lib- 10. memoratur, cuius sunt verba: 'Eni a
vqv ' Extxoávav Jiókivr¡ys zr¡v ovvaptv , i¡ záxs i]v xov Ovokovaxftv
$&vovg intq)uvtaxúxr¡ xc , xa« zvt xouxiaxtp zóaa цакмха xiiufyi},
i. e. In Echetranorum urbem duxii copias, quae 1unc УоНясогищ
genùs erat, ïllustrissimaque et óptimo loco maxime sita, Livius
lib. S- с. 10- Ecelram vocat : Volscos et Aequos , etsi accisac rea
tint , reficere exercitus. Antii summam rei positam. Ecetrae An.-*
tiates colonos palam concilia faceré : id caput , eos vires belli
esse.
— Aiacpegei Ovokovoxoiç.') Differt Volscia. Haec verba de
excellentia Ecetrae urbis sunt iutelligepda,, ac si dixeris, excel-
lit inter Volscorum urbes. . ' . , . ,¡ ( -
'E%ïvai, vijaoi ntiji xr¡v Aïxtùkiav , etc.] Ecbinae, seu
Ecbiiiades, insulae circa Actoliam, inter ijuas numerantur, Ar-
temia et Dulicliium, per quas médius iluebat Achelous iluvius,
cuius aggeeto limo aliquae earum rjnticavxai, id est, factae suât
contiiiens terra, ut loquitur Tliucydides lib. 2. et sperandum, in-
quit ille , non longo temporis spatio caeteris id eventurum. Quod
îam suo aevo acci disse auctor est Eustalbius ad Dionys. v. 435,
Пае ornnes insulae erant asp era e, et steriles, teste Slrabone 1. 10.
Kaï zavTtjç àh xuï xi¡g Kt<pukkr¡víag яоод (a , xàg 'E%ivâôaç tôov-
Gdai vtjOovs cvußißtixsv' wv то, zs ¿}ovki%iov iozt (xakovai Si
vvv Aokí\av) xa» ai Oljûai xakovuevat, ад 6 лощхцд &oùç eins"
xcà ■>] uhv Aoki%a xtïxai xaxà Olvtâôae xaï tjjv ¿xßokrjv toû 'Avs-r
Xwov , Sik'/fivOa Açaçov x-ijç zàv Hktitov Sxoag axaôiovg êxaxov ' 284
•Mt\ ai koiricà 6' Exivuô;ç nktiovg liai, nàdai kvn¡iu\ xa\ xoctyiiui, h
r.ui n.uô u]ç ixñoki¡g zov Ayjikwov , nivxixaiSexa oxaàiovg ùçpe-
вхюаа щ алыхата " i] ö ' lyyvxáxm nivzt , nikayí'iovaa nooxtQov '
¿kk rifflvg, то; fiív l£r¡niÍQ<oxtv tcizñv -¡¡(hi, zàg di цеккы, яоЛт
ki) xttxaçpeçOfiévT] , etc. i. e. Ab hac et Cephallenia versus ацго-
ram , Echinades sitas esse ínsulas confiait ; quarum una est Du ¡ir
chium (nunc vero Dolicliam vocant) et Oxiae , i. e. aculae nomine,
quas poeta Tlioas voeavil. Dolicha quidem iacet iuxta Oeniades
et ostium Acheloi , dislans ab Araxo Eleorum promontorio sla-

r
 492 THOMAE DE PINEDO

äiis centum- Sed et reliquae Echinadcs complures sunt, omncs

steriles et asperete, et ante ostium Achcloi xv stadiis remota, quae
longissime, quae proxime quinqué , cum prius in alto esset, sed
limns aggestus alias iam cum continente coniunxit, alias vero
coniungct, copiosus advecius, etc. Ex Strabonis verbis claret
fuisse has omnes Ínsulas Echinadcs steriles et asperas ; tarnen,
ut erant Gracci genus in gloriam suam eiTusissimum , tarn histori
éis, quam poelis valdc celebrantur.
'Eyïvoi, nóMs'Ar.aQvavíctc.] Echinus, urbs Acarnaniac.
Memoratur Plinio lib. 4. с. 1. Civitas Anactoria , locus Pando-
sia. Acarnaniae , quae antea Curetis vocabatur, oppida Hera.'
clia , Echinus, et in ore ipso colonia Augusti Actium , cum tem—
£lo Apollinis nobilii ac civitaie libera Nicopolitana. Alia fuit
uius Hominis urbs Phtbiotidis regionis ¡Macedonian cuius îiicmi-
ncre Ptolcmaeus lib. 3- с. 13- Polyb. Historiarían hb. 17. Slra-
bo lib. 9. Miror Stephanum ei us non meuünissc.

z.
fSS ZußtSa, y.róut} iv roí ptGoyttc/}, etc.] Zabida, pagus
a seu vicus in mediterránea parte Arabiae Eelicis ex Uranii
Arabic, lib. 8. Memoratur Beniamini Thudelensi in suo Itiner.
■эОТ tnv cotí -bn-iu^ ou? J4<i ел "pi со* nvzw jbiab ovni
r-rara^a «дам vnnb oto1" ranvt cunoi "ВЧйяз o*iini oui vatb o'E'
Ьн*тегч5 оъч о'Ьпа ein .—tai icbnaa wm pv N'ai jsnva нлр!г\
CT4Î bw On-bv |W nain i. c. Unde in Colan septem diebus per
mare , et illie non erat Israelita , et hinc duodecim diebus Zcbid,
et hic pauci Judaei. Hinc diebus octo in Indiam continentem:
quae Baadan vocatur, estque eadem cum Adán in Telassar sita.
Hic magni montes plurimique Jsraelitae, nulli gentium iugo sub—
diti; creditur esse quae Ptolemaeo lib. б. с. 7. dicitur "Or.Tjítg
ifinÓQiov , i. e. Ocelis emporium, de qua videsis Stukiuin in pe-
riplum maris Erythraei. Vidcrunt doctiores an sit eadem, quae
Eezabde dicitur Amm. Marcellino lib. 20. с. 20. et lib. 21. c.25-
Záyxlrj, jró/Uc £шМас.] Zancle, urbs Siciliae ex Heca-
taei Europa. Postea Messene fuit vocat», teste Herodoto, lib. 7-
Latims scriptoribus dicitur Messana, Plinio lib. 3- с. 8- Melae
lib. 2. с. 7. Solino с. 9. cuius sunt verba : Oppidum 31cssana
Rhegio Italiac oppositum est: Vulgo appellalur Messina parum
corrupto nomine; nunc est adco Celebris, ac ohm Syracusae
fuere , ас rebelliono sua fit cclcbrior ; dies oo<pázaxoi iu'cqivqsç
indicabunt , utruin in gloriam , an in ruinam libera contumacia
sibi sit cessura. Reipublicac guberuatorcs debent imitari bonos
 ANNOT ATI ONES, 493

pastores, quorum est opportune tempore tondero pccus, non de-

glubere, sed id Hispani etsi edocti a Belgis , a Catalaunis, a Lu
ft ¡tanis, ac nunc a Messinensibus non sapiuut; nos vero lus omis-
sis ad Alhenas nostras revertamur.
— Ol phv ¿no ZayxXov , etc.] Nunc agit de etymologia ur- .
bis Za nclcs, cuius reddit diversain rationera ; veram puto inye-
niri apud Thucydidcni lib. 6. "Ovopu Oh то ¡.ùv nçàxov Záyxlt]
itv viro Tiùv £ixeXûv xhjdñou on ôqsnavoHÔhg то ycaotov x>)v
lôêav laù , xo ôh ôoênavov ot 2ixiko\ fáyxAov xakovei. vökoov
il tív'roí ahv vno Haultov xuí ákXcov Imvmv IznÍTizovoiv , oï М.Ц-
¿ovç qptiyovxtç ncoaeßakov Eixtlía. Tovç ôh 2apiovç 'AvaÇlkaç, £85
Ptjytvtav TVQCtvvog , о v iroAAw votcqov cxßakltuv , xai ztjv nóhv b
ttvxoïç ivfifiiy.xav avQofûmav olxiouç, MíOGi¡'¡vt¡v ало tî]ç cctvrov
то açiaïov naiçiSos avzcovofiaoc. b. e. Nomen vero erat primum
Zancle, sic a Siculis tocata, quod speciem falcis locus habet,
falcem autem Siculi zanclon vocani ; postea vero ipsi a Samiis,
cl ab aïiis Tonibus cxpulsi sunt, gui Malos cum fugerent, ad
Siciliam appuieront: Samios autem Anaxilas , Rheginorum iy—
rannus non multo post eiecit , urbemque hominibus cum ipsis peí—
mixtisfréquentent reddidit , el nomine mutato Messeneu a sua an-
tiqua patria nominavit. Sed postea Mamertini Campanorum gens
earn incolucre, atque apud Messanenses adeo invaluere, ut sub
suam potestatem redegerint civitatem , et eius cives ab omnibus
Mamertini potius , quam Messanenses appcllarentur; regio vero
erat vini ferax, quod eliam Mamertinum , non Messanense dice—
batur, quod erat ex optimis Italiae, auctore Strabone lib. 6.
Toaovxov ôh íntxQ¿Ti¡aav oí Maptaxlvoi лада xoîç Mioaqvioiç,
»OTE ел ixsivoiç VTtTJg&v t¡ 7T(ÎÀiç. Kcdovoi ôh MapiQiivovç ftôA-
Xov ctnavxiç avxovç, <n Miaarjvlovç. Evolvov xc CcpoÔQa xijç ¡{w-
çaçovoijs, ou Miaai'jviov v.alovoi xàv oïvov, àklà Maatqxlvov
xoïç aotaxoiç èvâuûlov ovxa x£v 'ixakixav. i. c. Adeo vero inva-
luerunt 3Iamcrtini apud Messanenses, ut sub suam potestatem re.
degerint urbem • eos autem Mamertinos potius , quam Messanen
ses vocant. Cumquc admodum vini ferax sit regio, non Messa
nense vacant vinuin, sed Mamertinum, quod cum Ttalicorum
optimis certare potest. Quod etiam videtur innuerc Flinius lib. 3.
с. 8. Oppidum, Messana civium Romanorum, qui Mamertini
vocantur. Si plura de hac urbe scire desi lleras, vide Nicolaum
Leonicum de Varia hist. lib. 2- с. 50. Cluv. Siciliae Antiquac
lib. 1. с. 6. Thucydidem lib. 6. Fausaniam inMcssenicis el alios.
Zaô çapt}, ßaelltiov xàv KivatôoxoXmxiuv.l Zadranic,
regia Cinaedocolpitaruin Arabiae Felicis. Et gentis, et regionis,
et cius regiae meminit Ftolemaeus in Arabia Felici lib. 6. с. 7
 494 ТИОМАЕ DE PINEDO

cui regía hm"Us,gentis dicitur Zaaçàn [et fuxfa Palatinum Codi-

Cem Zaßoau] ßaaiktiov. i. e. Zaaram, regia; forsitan ex nostro
áuctore legendum est Za5Q¿¡*r¡.
J86 ZáxavQa, nóktc 'ißrjciag.] Zacantlia, urbs Iberiae, quam
a cepit Annibal. Eamdem existimo fuisse , quae Zacynthos , et Sa-;
gunios dicitur auctori nostro, de quibus suo loco agemus.
Záxvv&o ç, nókig , ano Zaxvv&ov rot) ¿Jaçiavov.'] Za-
cyntbus, ürbs a Zacyntho Dardani filio. Non solum fuit urbe,
sed etiam insula , et urbs cum portu , teste Scylace in "Hkig.
Erat sita ante sinum Corinthiacum , auctore Strabone lib. 2. Kai
i<ps£rjç теса Tot; ¡KoQivdfuxov xoknov KetpaXhjvia, x«l l&áxrj,
%a\ Záxvv&og, xaï' E%tváStg. i. e. Jit deindc ante Corinthiacum
sinum Cephallenia , et Ithaca , it Zacynthus , et Echinades. Me-
moratur etiam inter alios Constant. Porphyrog. de Them. lib. 2.
Them. 7.
— ''Acasvixeg" Our¡ooc , xaï {hjAi/xwg.] Inquit Homerum
usurpasse Zacynthum et iiiascul. et foem. gen. cuius affert duo
hemistichia, primum invenitur Odyss. 9» v. 24. cuiue integer
versus est:
¿ovktnóv те, Zany те, xal vkijtaisa Zuxv\>9oç
Dulichiumque , Samtquè , et nemorosa Zácynthos.
(¿nod Virgilius Aeneid. lib. 8. v. 270. imitatus est:
lam medio apparet fiuctu nemorosa Zacynthos.
Alterum hemistichium , quo mascul. gen. accipit Zacynthum, re-
peritur Odyss. 16. v. 125. cuius integer versus est:
¿lovXiitm те, Z¿ur¡TS, xaï vkqivri Zaxvv&a.
Dulichio , Samacque, el nemoroso ¡Zacyntho.
Quare apud Stephanum pro vkr¡tvTa Záxvv&ov legendum est vAij-
BVTi ZaxvvQtp , ut est apud Homerum.
— Jtvtiqa, 'ißrjgiag.'] Secundo loco meniorat Zacynthum
Iberiae urbem, quae suo loco ab eo quoque vocatur Zàxav9a;
utramque eamdem fuisse existimo , ас Sagunrum , fide , constan-
tia, et sua ruina nobile Hispaniae oppidum, de qua ita Liv. 1. 21.
С 7. Civitas ea [Saguntum] longe opulentissima vitra lberum fuit,
sitapassus mille ferme a mari, oriundi a Zacyntho insula dicun -
tur, mistique etiam ab Árdea Rutulorum quidam genere. Livium
286 sequitur хата n¿5a loan. Mariana de ßebus Hispaniae lib. 1.
Ь с. 12. Eius situm describit Strabo lib. 3. his verbis: nákiv д'
¡ni dállQCt TOV Z0VXQB>V0Ç ¡¿mi Ы Tt¡V *X|SoAl}v TQV"IßljQOC, £¿-
yovvtov, xriaua Zaxvv&iav • r¡v 'Avvlßag хагаахац>ад naçà ta
Ovyxeiaiva пдод 'Pcoualovç, roi/ isvriçov «iWs i|»/i/>e reóAfftov
itço'ff KuQ%r¡6ovlovg , i. e. Bursus in alteram Sacronis partem eunti
versus ostia Jberi, Saguntum a Zacynthiis conditum ; quam cum
 ANNOTATIONES, 495
Annibal delevisscl contra pacta ctlm Rotnanis, secundum ipsis
excitavit bellum contra Carthaginenses. loan. Mariana de Rebus
Hispaniae libro citato Hispánica lingua scripto putat esse, quae
nunc vulgo dicitur Monviedro. Vidcsis, quae in Eâyovvxoç anno-
tamus.
ZctQTj^, AÓXic Actxcovixrj псод vq (НхХаввг}-] ZareXj urbe
Lacónica ргоре шаге ex Pausaniae lib. 1. Memoratur Ploleniaeo
lib. 3. с. 16. in Argolico sinu Laconicae prope Epidaurum eius-»
dem Laconicae oppidum ; Zarax dicitur Pplybio lib. 4. ' Eniôav-
Qov 8s araôiovç êxaxov ¿ле%ы ZaçctÇ, Skkag fisv tvkt(itvov %co~
QÍov, xav Si Eksvdiookaxúvuv paliara xovxo IxxsxQvyaxai'
'Eníl xoí Kktúvvfiog, 6 KXsofiévovç , xov 'Ay>¡amókiiog, fióvov
TotJTO TbTv Auxmvixâv nokiopaxtov lnolr¡oev avaaxaxov. i. c. Epi-
dauro [Laconicae] stadiis cenlum abest Zetrax , oppidum caetéro—
quin bonum partum habens , Eleuiherolaconum maxime hoc Op
pidum vexatum fuit ; quoniam Cleonymus , Cleomenis filius , Age-
sipolidis nepos solum hoc Luconicorum oppidorum excidit.
ZÛQTjxa, v.gr¡vi] vjtèo zijç Kal%r¡Soviac дакиоаус. ] Hic
idem fons memoratur Straboni, qui Ataritiam eum vocat lib. 12.
"E%tl & V %ÚQct alv ¡íixijüv V71ÍQ tjjs 9akáxxr¡g xar¡w¡v 'AÇaotxlav,
TQÍrpovGuv xQoxoôtlkovg pixçovg ' inet г exoe%exai rûv Xakxrjôo—
vav rfiùv , 6 Аахащуод xakov ¡.tevoç xókixog , цсрод wv xrjg Ппо-
jxovxiôog , lv (f r¡ NixouTjàtia ixxwtai) incovvuog êvog twv Bi&v-
vtav ßctadewv xov xxiaavxog avxtjv. i. e. Habet Vero regio paulo
supra mare fontem Azaritiam , qui crocodilos parvos alit; dein-
cleque subsequitur Chalcedonum litus, sinus vocatus Astacenus,
pars Proponiidis , in quo Nicomedia condita est, потел habens
ab uno Bithyniae rege, qui earn condidit.
Zetoiaana, ij Zact¿am¡, nóktg Baxxotavr¡.] Zariaspa , vel 287
Zariaspe, quae etiam neutro plurali dicitur , urbs Bactriana, ce- a
lebratur ex Strabonis lib. Ц. Пакад 6' sl%ov xá те Вахтой, r}v
этго xaï Zaçiaanav xakovaiv ' ijv Siafâeï брюмрод яохацод. i. е.
Urbes vero habebant Bactra, quam etiam Zariaspam vocant, quam
perflucbat fiuvius eiusdem nominis. Memoratur inter ab'os Polybio
lib. 10. in libri calce, Arrhiano de expeditione Alex. lib. 4. ex
nostris Pbnio lib. 6. с. 16- Baciri, inquit ille, quorum oppidum
Zariaspe, quod postea Bactrum , a flumine appellatum est,
Zavijxeg, t&vog Aißvtjg' 'HoóSoxog J'.] Zaueces, Libyae
gentem célébrât epitomator noster ex Herodoti lib. 7. sed est pvtj-
fiovtxóv atpákua. Herodotus enirn hanc gentera memorat lib. 4.
с. 193- non lib. 7. ut inquit noster; eius sunt verba: Malvuv t)t
Aißvav Zavrpug '¿-(pvxai, xoloi aiyvvatxeg r¡vio%cvai та uqhutu

"
 496 1Ц0МАЕ DE PINEDÜ

lg tov n¿Xí(iov i. с. Шахуит Libyum Zaucccs sunt confines, qui—

bus mulleres aurigantur currus in bellum. .
Zí/Síjcíj, nóXiq щд r<xíiíaíac.~] Zebece, urbs Calila cae ex
Ioseplii íudaicae antiquitalis lib. 5. ft. 2. Xavctvaîoi ô' ¿xuatóv-
rwv ctvzoïç хат txcivov xov xaigov zav ядиуи-azav , ozgazu fie—
yáXtp v.txzà Zißexrjv aviovg vnêfievov. i. c. Chananaei vero , quo
rum res tune florebant } cum magno exerciiu apud Zebecam eos
[Ilebraeos] exspectabanf.
— ¿rjualvti 8h то óvoft« xVQltog.) Sunt verba trunca, ex
quibus Stephan! mens nullo modo accipi potest, sed ex Iosepbi
antiquitatum libro capiteque nota praecedenti citato resarciendo,
s un l, ex quo noster ea desumpsit. Sic cnim ill e ; Ты ßuoiXti
tcúv Zsßixrjvmv Aöcovißs £kxt¡> zr¡v t)yt(ioviav í rtirgityavzcg, то 61
о г о ft« roblo Gtinuívii Bi fcuqvüiv xvoioç. А5ыу1 yàç xrj 'Eßgaiav
уХшхху , hvqioç Xiytxai. i. e. Régi Zebecenorum Adonibezeco Im
perium commiltenles , hoc vero nomen signifient JBezecenorum do-
ooy minus. Âdoni enim Hebraeorum lingua , dominus dicilur. Quai e
jj apud Stephanum pro xvoiag i. e. proprie, lege xvgioç , i. e. do
minus.
ZêXsia, TtôXiç TgaiSoç.] Zelia, vel Zelea vel Zelie, urbs
Troadis, cuius meminit Homerus II. 2. v. 824. ubi legitur hemi—
stichium illud , cuius integri versus sunt :
Oí Sh ZêXtiav i'vcitov wcaï izóoa vtiaxov"I5t¡g,
'AtpvEioï, mvovrtç ьоыд fiiXav s1ÍGr¡noio
Тдшд, xmv avz i¡g%i Avxáovog ¿yXuog vîoç
Háviiagog.
Qui auiem Zeleam habiiabant sub pedem imum ldae
Divites , bibentes aquam nigram Aesepi
Troes , his rursus praecrat Lycaonis illustris filius
i -
Pandarus.
Ad quern locum ita Eustatliius: Kñzai Si cpciotv t¡ Zíkíict , tv ntt-
цшдешту vaxázrj zT¡g"I8r¡g xazà го Ofujgixov, го vzo nóSa veía-
Tov " 13i]g* Kvt¡íxov ¡thv ¿jzéyovaa azadíovg ixcizov ívtvijxovTa,
&aXáaor¡g ôh гщд eyyvxáxat, xa& r¡v íxSíaaoiv о лотацод Aíai¡-
nog, oaov oxaoíovg oyoot¡xovxa. ncgigyéu à tmvnv TagGiog no—
zccfiog. i. e. Sita vero est , ut aiunt, Zclea in ultima montis ldae
parte secundum Homericum illud , vtzo nóSa vtíazov *'ISrjç , i. e.
sub pedem imum ldae; distabal quidem afiyzico stadiis 190- mari
próxima , iuxta quam fiuvius Aesepus aquas exonerabat , ferme
stadiis 80. circumfluebat autem earn Tarsius fiuvius. Iu bacurbe
fuisse quondam oraculurn auctor est Strabo lib. 13- sed iam sua
aetatc defeccrat ut ct alia , ut ipse refert.
 ANNOTATIONES. 497 .

— IJoelSimtoç Si návSctoog, etc.] TTaec verba non sibi

cotisèrent. Posidippus enim fuit poeta; Pandaras vero Lycaonis
(¡uns, cuius meminit Homcrus versibus.nota praecodenti allatis;
quare sic legenda esse suspicor : IJccvSaçoç Si nagà тй 2ittovi'zt
zi9anxai , ¿íg tpr¡et IloolSiititoç. i. e. Pandarut vero iuxta Simún-
tem sepultas fuit , ui inquit Posidippus. Carmina illa, quae se-
qunnUir ratio clamât esse Posidippi ; mihi non bene sana viden-
tur, scd ego eis inanus medicae adhiberenon nudeu.
Z,Evyptt, TtoXiç £vniaç èni zto EvcpQc'tTy.] Zeugma, oppi- 288
dum Syriae ad Eupbratcm, eius transitu nobile , teste Plinio I. 5. a
с 24- Item Zeugma lxxii. millibus passuum a Samosatis, trans
itu Euphratis nobile. Ex adverso Apamiam Seleucus , idem utrius-
quc conditor , ponte iunxerat. Uraeci id ei ношен iniposuere , а с
ei díceres navium coniunctionem , a verbo Çtvywpu > i- e. tungo,
cadena ratione, ас Graminatici Zeugma vocant figuram, quae
connectit plura uno verbo. Memoratur Dioni Cass. lib. 40. Pto—
lemaeo lib. 5. с. 15. ■ ■ •
-— "Ov 'AkéÇavôçoç fiv|oç ákvetat , etc.] Inquit pcrEuplira»-
tem , ponte catcnis iuncto , Âlexandruin transvexisee exerriturn,'
quae adliuc Plinii actatc incorruptas exetabemt, ut ipse prodidit
lib. 34. с. 15. Ferrum accensum igni, nisi duretur ictihus, cor-
rumpitur. Rubens non est habile tundendo , ñeque antequam albe-
scerc incipiat. Aceto , aui alumine illitum fit aeri simile. A rubi—
gine vindicatur cerussa et gypso , el liquida pice, Haec est tempe
ratura a Gratéis antipathia dicta. Ferunt quidam et religione
fjuiidnm id fieri. Et cortare Jerream catenam apud Euphratem
amnemin urbe, quae Zeugma appellatur, qua Alex. Magnus ibi
vinxerat pontem , cuius annulos , qui refecti sunt , rubigine infe
stan, carentibus ea prioribus.
Zítpv Qinv , í/ Akixaovaaeoç щд Kaoiaç.] TIalicarnassuni
Cariae urbem Hcrodoti patriam Zephyrium vocatam fuisse in-
quit; idem in AkixaovatSOoc Zephyriam dictam fuisse Iradit, Ze-
pbyra dicitur Straboni, cuius ex lib. 14. sunt verba: EÏ&' rAXc-
xaovaaoog , то ßaeiktiov rwv rrjç Kaolaç ovvaOrcSv, Zttp'vaa xa-
Xovuivij kqotíqov. i. e. Dcinde Halicarnässus , tegia Cariae dy-
nastarum, Zephyra vocata prius. Auctores saepe utunlur pro li-
bitu nominum oppidorum diversa tcrminatione.
.— Ovruç h.aktïzo xaï nôkiç Kihxlaç-] Zephyrium Cílicíao
oppidum nicinoratur Scylaci in Klkixla, Livio lib.: 85. с 4- £<,_
races! um со tempore Antiochus operibuk oppugnabat : Zephyrio,
etSolis, et Aphrodisiade , et Coryсо , et\uperato Anemurio (pro:
montorium id quoque Ciliciac est) Sclinunte recepto, omnibus his-
alusque eius orae castcllis aut metu , aut volúntate sine certamine
Siephanus Vol. IV. Ii
Л
 49S THOMAE PE PINEDO

in deditionem acceptis, Coracesium praeter spem clausis portis

tenebal cum.
— "Eaxi xal 'Itakíag ZicpvoioVf acp ov Aoxqoí Em&cpv-
oíoi.] Ilaliac Zepbyrium, a quo Locri Epizephyrii memoratur
Strabqni , ex quo nostcr sua vidctur txaiiscripsisse. Sic ciiini ille
lib. 6- Mttà Öl TO ' HqÚkIuOV , UY.QCt XÏJÇ slOK'jÎÔOÇ, Î] XukiÎTCtt
Zi(pîi(jiov, ïfpvOa xotg sCniQÍoig avéfioig kifiéva, ¿| ou xal xov—
288 voua' eï&' щ nókig oîAokqoi oí' EjiiÇeawQioi. i. e. Post vero He.
Ь racleum , Promontorium Locridis , quodvocatur Zephyrium, Ha
bens portum veniis ab occasu fianiibus exposition, ex quo el no-
men; deinde urbs Locri Epizephyrii.
— "Eaxi xal àxoa xrjg Aíyvntov , óqp r¡g r¡ АсраоЫщ , xa»
'Aosivóri Zeyvolxig-] Cclebrat nunc Zephyrium, Promontorium
Aegypti, a quo Venus, et Arsiuoe Zephyrilis dicebatur, auctore
CaUimacho, inibi Arsinoen Philadelphi regis Aegypti uxorem
Veneris Zepheritidis nomine çoluerunt Aegyptii , in quam extat
epigramma eiusdem Callimachi, et Posidippi apud Atbenaeum
üb. 7. illiiis, ut longum reliuquimus brevitati studentes, huius
Ut brevius apponimus :
Torito xal iv похаца xai Íx\ x&ov\ vf¡$ <ßda5ikrpov
KvtcqiSoç tkáoxead' hoàv 'Aoaivórjg,
"Hv ¿vctxoiQttvtovcav ittl Z((pvor¡Teog ctxxijg,
JTpwroç 6 vavaQioç d^xato K.akkiXQ¿xr¡g
' H ói xal tvnkoÍr¡v 6áati, xal^fífta« цЕвбсо
То nkaxv kweofiêvoiç екктауп nikayoç*
Hoc et inßuvio, et in terra Philadelphi
Cypridis veneramini templum Arsinoes
Quam Dominant Zcphereidis Uteris
Primus nauarchus consecravil Callicratès
Quae foelicem navigationem dabit , ac tempesiate media
Amplum süpplicibus pinguefaciet i. e. secundabit mare.
Quae Catullo quoque memoratur hoc disticho :
Ipsa шит Zephyrilis со Jamulum legarat
Grata Canopcis íncola litloribus.
De quo videsis Scaligerum in Catullum , et Turnebum Adversar.
lib. 1. c. 7.
Zijka, холод 'Aouevíag.] Zela, locus Armeniae, Zela neut.
plur. quae noster inquit fuisse locum Armeniae; Strabo lib. 12-
urbem vocal, quam in Zeletide eiusdem Armeniae regiouc local:
H dl Zr¡ki\xig è'ïï» nókiv Zfjka im %iouaxi ¿if(iii>á¡ii3og tfztixusftí-
vtjv , ï'jfivaav xo îtaàv xi¡g 'Avaïtiôog, rjvnig xai oi'Aouévioi oé-
ßovxai. i. e. Ztletis vero [regio] habet urbem Zela in aggere Semi
 ANNÖTATIONES. í|99

ramitlis muro cinciam , quae habet Anaitidis templnm, quam et

Armenil colunt.
— "H * 'AçtiaiSt Sáxítt. j Hace sic legenda esse existimo
iv tt¡ AgtífiíSi Sánala, i. e. in qua urbe Dianáe Sacaea , id est
festum sic dictum cfclebrabatur ; ex Strabonis enim lib. Ц. elu-
cet Sacaea Celebran sólita in bac urbe in bonorem Anaitidis. Sic
enim ¡lie: Ka\ tô fi¡c 'Avaîriôeç, xaï tô тюк evußmumv Qißv 289
tsQov iScvöavto Slpavoü itaï 'AvctvSoátov IJzQGixàv oaiuúvcov a
¿rcêdsi^âv te ftavyyvQiv кат UTOçteoùv, та Sáxttia f¡v fitj¡oi vvv
Irtittkoveiv oí rà Zrjka Fjiovrfç* ovrw yc>Q xakovoi xov rómv. i. e:
Jbique Anaitiäis et eisdem nris gauientium geniorum Persicoruni
Omani, tt Anandrati templum posuerunt , -et Sabana; conventum
per singulos annos sacrum statuerunt , quem ctiam nunc célébrant,
сиг Zela ienent ; ila enim vacant locum. Quam Strabo Anaitixlem; ~
noster vocal Diana m ; causam huius fes ti late persequitur Strabo
loco chato; ad banc urbein I. Caesar vicit Pharnacem Mithrida-
tis iHíus ccleberrimi filium, do qua victoria propter eius culerita-
tem adeo gloriatus est, ut inter pompae feícula lituluni praetule-
rit horum verborum: VEiNf, VIDI, VICI. Hums victoriae me-
minere Dio lib. 42- Suet, in D. Iul. Caes. Ad camdem urban vi-
cera t Mitbridates Triarium, eodem Dione auctorc.
— "Eau xaï Zíii'f.a tQiOvkkaßtBc , nókig KarcxaSoxlac.] Cé
lébrai nunc Ziela uibem Cappadociae, quae l'linio dicitur nobi—
lie clade Triarii et victoria С, Caesaris. Sed Dio Cassius et vi-
ctoriam Caesaris et cladem Triarii apud Ármenme Ziktiav (sic
Zela urbein , do qua pag. 288. b. egimus vocat) aeeidisse tradi£
lib. 42.
Zïfkoç, «olis tcúv EúTtsoíav Aln-iónav.] Zclus, urbs Ae-
thiopum Hcsperiorum ex Strabonis lib. 16. sed faílitur auctot;
noster. Strabo enim lib. 17., memorat Aethiopes Hesperios, i. e.
occiduos : Tjiiq таьщд è' ioilv im ту %£a> dakáaay , t] xáv
Kattioíouv xakovuévav AlQiónav 'fáqa, хикыс oly.ovuívtl t¿
itkeov. i. e. Supra hanc [MaUritaniam] ad exterius mare est Ae-
ihiopum, qui llesperü vocantur, regio magna ex parie male ka—
hílala. Eidem codem libro urbs Zr¡kic, non Znjkog > ut iuquit,
nos ter memora tur : £15 dâ t?Jv ixToç dákuTiav nkéovoiv ¿ло Aty-
yoff, nóktc iaû 'Луис, xaï Tiya, tltttT<üv'EnTUa§tkq>uJvuvr¡-
(laxa, xaí то vnoxtificvov qqoç avoua 'Aßuki}, nokv&tiQov , xaï
ucyakôôevôgov. i. е. A Linge in exterius mare navigantibus , civi-
ias est Ztlis, et lîga , deinde Septem 'fratrum monumenta, et
subiacens mons multis feris , et magnis arboribus plenus.
Zr¡v oSoxiov , nôkig OîoojJvîjç , nkrj&iov ./Vtjtjjqpog/ov.]'
Zenodotium, urbs Osroenae, prope Niccpftoriüín ex Arrhiani
Ii 2
 600 TIIOMAE DE PINEDO

ParLliic. lib. 2. Utriusque mcminit Dio Cnssius lib. 40- qui has
urbes in Mesopotamia videtur locare ; aliqui enim Osrocnem Me-
289 sopotamiae, aliqui Syriac adscribunl, utrasque Syria compre-
Ь Lendebat Dionis sunt verba: Tayii as хш S Ксаваод xáxs rpgov-
çitt xcù xàç Tioltiç zàg EXhp'iôaç fiúhaxa, xàg te ctXlaç xai то
Ifixr¡(püQiov tûvoj.iaouii>ov , nooasKOi-tjaaxo. i. e. Celeriter vero
Crassus et erstellet et civiiaies recepit, Craccas praccipue , el alias,
et Nicepboriuni nuncupatum. Ac paulo infra: IDaprcs olxs Zjjvo-
Soxíov oixtjwQcç ¡itTinifixjiciv xivuç avxeSv , ¿g xai ^era6ri¡oófi{VOi'
Ítcci¿i¡ ùi i'vSov iytvovxo, anikctßov те avxovg y. ai ôiécpO-iiQav , v.a\
ôià xovxo avtax)]Oiv avxovg. i. e. Soli incolac Zcnodotii, accersi—
lis aliquibus eorum , quasi sein eorum fidem daturi, postçuam
intra J'ucrunt, receptos oblruncarunt , atque propter hoc eos de-
îevii.
Zqçvv&o ç , nohç xal ¡xvtqov £x«mjç, iv ©páxfl.] Zeryn-
tlius, urbs et antrum llccatac in Tliracia, ex Lycophrone. Uu-
ius ailert versum maie sanum, qui apud Lycophronem sic le-
gitur: »
Zi¡otv9ov SvTQov tïjs xwodqxwovg &tâ$
Ainàv-
Zerinthum antrum canivorae deae
Linquens.
Quare apud Stepbanum pro Zr¡Qw9og lege Zr¡oivrov , pro cpi]<s\v
lege IxTtmv. Quod est principium alterius versus. Apud utrumque
pro xvvoaa>ávovg lege xvvotpáyov. Sic enira Lycophro vocat He-
catcn, quod canis ei sacrificaretur, qucuiadmodum Inno apud
Spartanos alyoqxxyog, i.e. caprivora diccbatur, quod ipsi capra
immolarclur. Zerinthium Apollinis célébrât Liv. 38- с 41. Eo
die ad Hebrumflumen pcrvenlum est. Inde Aeniorum fines praeter
Apollinis Zerinthium, quern vocant incolac, templum superant.
Alia angustiac circa Tempyra excipiunt (hoc loco nomen est) nee
minus confragosae , quam priores , sed quia nihil silvestre circa
est , ne latebras quidem ad insidiandum pracbent. Et Zerynthia
litlora et Tempyra memorautur ab Ovidio Tristium lib. 1. Ele-
|ia 9. v. 19. et 21.
Inde levi vento Zerynthia littora nactis
Thrciciam tetigit fessa carina Samon
Saltas ab hac terra brevis est Tempyra petenti. '
Z óapa, npXiç IIeQOixr¡.] Zoara, urbs Pérsica, scilicet
Persarum dilionis. Ñamque Ptolemaeus lib. 5. с. 17. cam inter
mediterráneas Л rabiae Pctracae urbes mimerai. Memoratur cüam
Iosepho de bello Iudaico lib. 5. с. 5. iuxta versionem Laliuain. .
 ANNOTATIONEN 501

— "Eeri xol хыащ цсуаХг] , ipQOVQiov iv IlaXmerlvr).] Nunc 290

mcznorat vicum magnuin , cum castcllo in Palacstina Zoam ncut; a
plur. prope Asphaltidem mare (sic vocat Lacum slsphaliifertj
quem alii mare mortuum dicunt) Hebraico 11>2£ Tsoar Céneseos
с. 19. ▼• 22. Zówp dicitur loscpho Antiquit. lib. 1. с. 12. Se-
ptuaginta senes vertunt 2i¡yág.
— 4r¡loí os xrj 'Eßgaiav qjavr¡ то fiixoóv.] Optimo inquit
nomen Zoora significare Hebraeorum lingua, parvum\ erat enim
urbs parva, ac ideo sic vocala fuit, ut apparût ex Genesis capite
versuque citato , cum antea Belah dicerclur , ut constat ex cius^
dem Genesis с. 14. v. 2-
— "Onoi ó Aux' fyvyt.] Zoara Palaestinao castellum fuisse,
quo fugit Lot , inquit , quod videtur deeumpsisse ex Iosepbi An
tiquit. lib. 1. с. 12. Aiacptvyst ô' ttvtàç ptxà twv dyyaxioav tig
ßcayv xi %(oçiov -/.aráü/av, mgiygatpsv vno xov nvgog. Zowp en
xol vvv Xsyixat. KaXovsi yàg oStmç ' Eßgaloi то oXiyov. i. c. Fugit
vero ipse una cumfiliabus in parvum quemdam locum evadens cir
cumscriptum ab igné ; Zoor adhuc nunc dicitur ; sic enim vacant |
Hcbraei parvum.
Zolxziov, noXtg'AçxaStaç.'] Zpeteum, urbs Arcadiac, ex
Pausaniae lib. 8. rncmoratur , cui lib. citato dicitur Zoluov, et
Zoíxia, neut. et foemin. gen. eius conditorem Zocteum Tricoloni
li'liiiin fuisse inquit libro citato: Zoixtav ôh ¿лыхесы uivTçtxo-
Itóvmv névxt nov xaï ôêxct ciaSiovç , xtifUvr]v ôs ov xax tv&v,
a'U' ix TqixoX¿v(ov lg ¿aiaxíoav, Zoixêa olxícaixov TotxoXàvoy
Xeyovoi. i. e. Zoeliam vero longius a Tricolonis xv circiler stadiis,
sitam vero non recto itincre, sed ex Tricolonis ad laevam, Zoc
teum condidisse dicunt.
— Aiytxat xaï ZíÍteiov.] In his verbis defecit, то xaï Zoí-
tíkí, de qua statiiii loquitur, ас si de ca loquutus fuisset.
Zov%tç, nóXtg Aißvri; ncgl xrjv Evqxiv.] Zuchis, urbsLi-
byae circa Syrtin, ex Strabonis lib. 16- Haue una cum lacu co-
gnomine memorat Strabo lib. 17. Cnon "D- 16- ul inquit "«ster)
hisce verbis: Мехь ôh tijv Zvqtiv Zovik ion Xti\vr¡ axaSlaiv xt- 330
xQuxoalav, Cztvovïypvaa ti'anXovv, xaï nag avxtjv 7roAtg ofioj- b
vvuog noccpvQoßacela i'yovßa, «ai xaQiytiag navxoSanng. l. e.
Post Sj-rtim vero est lacus Zuchis и с с с siadiorum , angustum ha
ben* introitum , et iuxta cum urbs eiusdetn nominis purpurae tin-
duras et salsamenta omnígena habens. Quai'C apud Stcphanum
pro êxxaiôixaxij lege ixxaxaiSíxárn.
Zvytval vijtfos ¿v xy'EQV&QÛ 9aX¿car¡.] Zj'gena, jnsula
in mari Rubro meinoratur Ptolcmaco lib. 6- с. 7- cui Zvyaiva
dicitur et inter Ínsulas iuxta sinuui Arabicum locatur.

r >
 THOMAE 1>E PINEDO
5U2
Zvyttvtlff, nahe Лфиця.) Zyganüs, urbs Libyae çx He-
cataei Asiae periegesi, cuius cives Zyganies dicebantur. Hos me~
morat HerodcJus üb. 4. с 194- cuius nota sequenti apponemus
verba. . .ir/
— O'îrivcçtà Sv&r¡ evUlyovrtç, fidmoiovoiv, etc. J ty
pantes niel coníicerc e lloribus melle apum niliilo detenus refert
ex Eudoxo Cqidioj cuius rei meminit etiam Herodotus libro ca-
piteque nota praecedenti citatis: Tovzwv ôl Zvyavxts s^avxai, iv
■soíaiuíh \àv na\làv рвШам xartgyaCovxai , поЦф ô Ы nkeov
léytxai ¡5>¡uiovQyo¿c âvSçaç JtottEiV titkiovviaid WKWntOUIOi,
x«l m&ï)*o<payiov0i. i. e. Hisfinitimi sunt Zyganies, inter quo*
maguan, copia-m mellis apes confidant, sed multo mawvem opifi-
çesvirijacere dicuntur; minia vero omnes infiduntur, ас simus
vescuntur, . .. ,- ~ .••••<.«■ ,
Zvyo\, пак ш щс 'Aalae BoonoQ<?.] Zyg», popul. luxta
Bosnovum Asiae meinorantur ex Strabonis lib. 11. cm eodem li
bro Zuyol ct Zvyioi dicuntur, ut et religua .buuu foruiaç nomina,
veluti, Syri, Boeoli, Syrii, Boeotii.
— Tov'toiv ?oixe x«l v ZvyônoUç, etc.] Zygoruin seu Zy-
giorum urbem inquit fuisse Zygopolim iuxta Trapezuntem ex Stra-
bqnislib. 12. cuius sunt verba: Elxa zijç,' Eq nava actis nh]6iov
« ïieuffois' Л»'« AoixíS' ívxav&a 6è nov im xal ZvyonoUç.
I e. Deindc prope Hermonassen Trapezus; demdc Colchis; Aie
vero circiterest etiam Zygopalu. Videsis L. Höhten, iq Ortelium
ulliino folio, •
Z»./3'i5ef, fôvos «lijeíov Xaçuav/cis.] Zobidoe, gens pi o-
291 pe Carmaniam ex Quadrali Parlhicorum lib. 2. memorantur, quo
а rum meminit Ptolcmaeus lib. 6. с. 5. sed liic ZaßiSag yocat:
Л/г&' i¡v ъцое, tîjv Kaçuavlav, Ц Ти^ЦЩ naoaKiiuívQVQ fZov6«
tous ¿ußISac, i.e. JPost quam [Arücenen] macla Larmaniam,
Tabicne adiaccnUs kabens Sabidas.
ZuÍvíj, n¿hS Kiy.óvmv.] Zone, urbs Ciconum. Fuere Li
bones ïbraciae populi , quorum foeminae Orpbeum occulerunt,
velquod obscqcni concubitus fuerit inventor, vel quod ab eo
spretae fueriut. Unde Virgil Géorgie lib. 4. v. 520. canit;
Spretae Ciconum qua muñere matres
Inter sacra Deum , noctumaquf orgya Bacchi
Uiscerptum late iuvenem sparsere per agros.
Euominao vero, quae Orgya Baccbo celebraban!, yocabautur
Sassarides, Edonides, Euantes, Jhyades, Mimallanidcs , Mae-
nßdes, et alia etiam nomina babebant, quorum non vemt imbi in
mentcin; Zones vero urbis meniinit Scylax in Tliracia. Herodo
tus lib. 7. c. $9, cam locat prope Doriscum , ubi Xerxes euas
 ANNOTATIONEN 503

rec ensuit copias: Tag piv iij victg xèg náactg ¿mxouivag ig Ao-
oiaxov, oî vavaQipi, xíktíeuvxog Segueta, ig xov alyialov xov 291
Ttçoaijéa Aogía-яш ixófiíaav ■ ív toí 2áh] xs £a(io9gi]ÍKi¡ nenóh- b
axcti nohg, xctl Zwvn. i.e. Omites naves Doriscum appulsas , ha-
varchi , iubcnte Xerxe, ad liius Doi"isco aclhagrens advexerunt :
ubi Sale, Saino t h racia urbs sita est, ei Zone.
Zcooxi)q, xijg 'Axxtxrjg laQpog.] Zoster, Atticae isthmus.
Memoratur Herodoto lib. 8. с. 107. et Straboni, ex cuius Jib. 9»
sunt, quae sequuntur: Mexa£v Ss xu v ksxdivxcov oqpmv , (lay.gà
axça jtown; fitrà tovg Al^mveag Zaaxr¡g. i. e. Inier dictos popu
los, longum promantorium primum post Aexonènses est Zoster. •
— "Oitov cpaal xi\v Ar¡x<¿ Ivoai xr¡v Cúvr¡v , etc.] Petit ety-
inologiam Zosterist populi et Islhmi Atticae a fabula Latonae,
cuius ctiam, sed alio modo ac noslcr referí, niemiuit Pausanias
lib. 1. Ttxtïv ¡ikv ovv Ai¡xü) tovg nalSag ivxav9a ov qiaei, kvoa-
o'i)«i 61 xov Çeaoxijga шд xt^ofthrjv, xal xm ¡(Moíw íi« xovxo yevé-
cí>ai tá övojxa. i. e. Peperisse quidem hie Lalonam ßlios non di-
cunt, solvisse vero zonam , velut parituram , et ideo loco nomen
impositum fuisse. ,
— 'Evxavda Qvovoi ¿lutg Af¡xoí, xal 'Agxéuidi , etc.] In
IsLhmo et populo Atticae Zostere sacrificare piscatores imjuit La
tonae, Dianae et Apollini Zosterio, quia iu boc populo ad raare
erat ara his numinibus dicata, auctorc Pausania, lib. 1. ' Ev Za>-
axr¡gi ùè Ítií 9ak¿aar¡ xal /foftôç 'Adrjvàg, xal Anokkavog , xal
'Agxê^iôog , xal Arjxovg. i. e. Zosters vero ad mare est ctiam ara-
Minervas, el Apollinis, et Dianae, et Latonae,

ff,
HScovol, S&vog &cáxr¡g.] Edoni, gens Thraciae , quorum
nomen deducit noster ab Edone Mygdonis fratre , alii vero ab
£doiie Thraciae monte , aquo foeminae illae, quae sacra Bacchi
furentes celebraban t Edonides diclac fuere , cuius mcininit Vir—
gilius Aenoid, lib. 12. v. 363.
Ac velut Edoni Boreae cum spiritus alto
Jnsonat Aegaeo , sequiturque ad littorafiuctut,
Qua venii incubucre, fugam dant nubila coelo:
Sic Turno , quacunque viam sccat , agmina cedunt,
Convcrsaeque ruunt acia.
'Hcxtúv eta, ovxœç щ hêça tov Jlstçatlmg cíxper.] Eetio-
nia , erat alterum Piraei Promontorium, nomen iuvenil ab Ее-
lioiic, de qua videsis Thucydidem lib. &• arcem Piraeci vocat
 604 ТЦОМАЕ DE PINEDO

Ilarpocralio, scilicet erat Promontorium cum arce eiusdem no-

miiiis. ,
292 'Hïràv, nóhe tv Xifâovf'iee).] Eion, urbe in Chersoneso ex
a Thucydide , qui cam memorat lib. 4. Kara ùî zàv avxov jrpúvow
¿iuuvîùijç A&t¡vccÍcúv атоищуад Ilióva zt)v èni вg акг/д MívSaíatv
anoiníav , noXijxíuv èè oveav ^vííétag, 'Adt¡vaíovg та aXíyovg ix
zûv cpQOVQÍmv , xaï tùv ¿Kiívr¡ ov^iaúy(¡>v 7tki¡9o.g 7iQoiïiëou.évr)v
ne{xél(i¡j£ , etc. i. e. Per idem iempus Simonides yJthcniensium
dux, colleclis paucis Sthenicnsiurn ex praoidiis , el sociorum il—
lie habitanlium mulliiudine, Eioncm in Thracia Mendaeorum co
ló niam , hostilcm urban per prodilionem crpit, etc. Ex со Jem
■ vero Thucydide lib. 4. constat ad Strymonein lluvium sitam
fuisse , Hendina autem a rocenlioribus Graecis vocatur, auctore
fhilippo Ferr. Alejandrino in suo léxico Geograpbico.
'Hktxrol 5tg, vi¡aot èv aïg tlai, etc.] Elcctrides, insu-
lae iuxta Eridanmn fluvium, iiomcn adeptae ab electro, memo-
ranlur. Sed imitas huiusniodi ínsulas fuisse circa Eridanum, id
est Padum Italjae fluvium testalur Plinius lib. 37. C. 2- Glessa-
ri.is vero instilas in mari Germánico Electrides vocalus fuisse,
quoj ibi elcctrum nascerctur, refcrt idem auctor lib. 4. с 16.
Et ab aílverso in Germanicum mare sparsae Glessariae, quas Ele
ctrides Graeci reccntiorcs appellavcre , quod ibi clecirum nascerc
tur. LI eel пи и vocabant Germani glessum, teste Tácito et PJinio.
Andreas Althamcrus in suis commentariis in C. Taciturn de mori-
bue Germanorum ait: Glessum vçteres Germani appellarunt suc-
clnum , obnllorem, quod instar vitri lucent , quam vocem verna—
cuius Germanorum sei mo eilamnum retinet, vitrum cni/n glas, et
gloser appellant. Nondum convenit inter scriptores , quacnam
fuerint hae iusulae , ncc olim inter vcteres convenicbat, quibus
in terris cleçtrum nascerctur, de quibus libct apponere verba
Plinil ек cius lib. 87. c. 2- Super omnes est Sophocles Tragicus
192 poeta, quod equidem miror tanta gravitate cothurni, ct praclcri-
\t tae vitaefiama , alias principe loco genitus Altheins , rebus gestis,
exercitu duelo, hic ultra Indiam fieri dixit с lachrymls Ше1еа-
gridum avium IVleleagrum defientium, quod ct credidisse eum, vel
sperasse alii pcrsuadere posse , quis non miretur, quamvc pueriliam
1am impcrilam posse reperiri, quae avium ¡¡lorn lus annuos crcdat,
lachrymasve 1am Brandes, avesque e Graecia-, ubi Ddcleagcr pcr-
iil, ploralum isse in Indos. Quid ergo? non mulla aequo fabulosa
produnt poclac? sed hoc ea in re, quae quotidie invchalur, at-
quc abundet, el hoc wendacium coargual, serio quemquam Aixis-
sc , summa hominum contentio est, et inlulcramla mendaciorum
impuritas. Sed idem auctor subaequenli çapitQ iqqujt, cerium
 ANNOTATIONES. 505
esse in ¡nsuli's scptcmtrionalis Oceani glgni , et a Germania glcs-
sum appellari. Olim infantibus aNigari succinum pro amuleto so
lebat, alquo catkin de causa l'oppaeam Ncronis uxorcm inter ca
pillos id gcstasse memini me legisse , nescio apud quern auctorcm.
Keliqua , quae de Jus insulis , et electro alTert nosier , redolent
Graccorum nugas et poclarum figmenta , quae iam coarguit Pu
nías libro capiteque supra dicto.
rH к tala, oiKuarriQiov ' A9r¡vaioi>v.] Ilcliaea , fuit tribunal
Athenlcnsiuin , omnium Athcnis maximum, auctorc Pausauia
lib. 1. cuius iudices Heliastae diccbantur. Eorum numcrum aliter
refer t noster, ac Suidas, et Harpocratio, qui suo loco asscrunt,
hoc ôr/.ctGMjQiov babuisse duo millia Iudicurn , ct adhuc amplius.
Tot iudices non .solum Alhenas et Atticam , sed ctiam tuluiii tcr-
raruui oibem polerant iudicare ; hace et buiusmodi alia sunt cer
ta vanitatis Graccorum documenta. Eius elymologiam deducit 110-
ster naçà tu caí? , i.e. talis, abunde, coaceivalim. Suidas vero
ттада то vnb roi rjklov ßakkca&at, i. e. quod a sole ferirelur. Erat
ctiini in sub dtul i loco.
'Hkiovnokiç, nóktc Alyv7crov.] Hcliupolis, id est Solu 293
urbs, fuit urbs Aegypti, quam Graeci Thebas vocabant, ut re- a
fert Diodorus Siculus Bibliothecac Hist. lib. 1. Mît« ôk xavra
xaxaextt&ivzoç ßaoiksac Bovûîqiôoç , xai rtôv toutou nákiv ixyô-
Vfùv иятш, Tov xikivxulov ujáuvvuov otra tw irpwrw epetoï v.xiaui
T4V vito fiív Aiyvizxtatv xakovuívqv Jioç nókiv т-qv ¡ityakriv, {mo
<$« Twv Ekktjvav ©îjjîaff. Tov f*sv ovv mgißokov avxov v7to6vr¡-
Gctoítai axaSlcov ixaxov y.al xEaaaoáy.ovxa , oiV.ouofojfiafft íe ЦЕуа-
Aoiç xai vuoïç tvnotTzíai xai тоГс akkoiç ¿Vaíhjftaei xoapijoui öav-
(laaiùç , otio/íoj ó¿ xai T¿g tcûv iùmxàv olxîaç , iïç plv TET(ia>oó-
rpovç, aç ôi nsvxaçoqtovç xaxaoxiváeai , xai xadákov tijj» noAtv
tv6ctifiovcatátr)v ov póvov toív хат' Äiyvnxov , àkkà xai xuv ¿tk-
Xurv naacSv noirjaai, etc. i. e. Post haec vero Jhtsiridem in regent
erecium fuisse , et eius nepotes ocio post eum, quorum postremum
eiusdem nominis cum primo , magnant illam urbem condidisse di,
cunt quam Aegyptii Diospolin , id est, Iovisurbcm, Graeci vero
Tliebae nuncupant. stmbitum ipsum fuisseferunt схь sladiorum,
magnis aedificiis , et decoris templis et aliis donariis ornasse mi-
rum in mo dum , eodem modo et privalorum domos, alias аЛ
fjuarlam , alias ad quintam contignationem usque const ruxissc,
atque denique urbem beaiissimam non solum Aegyptlarum, sei
aliarum omnium fecisse ; ideo cum fama propter eius opum et po-
lentiae magnitudinem ubique locorum increbuisset , eius quoque
meminissc Poelam dicunt. Poeta vero, id est, Humerus eius nie-
minitll. 9. v. 381-

:
 606 THOMAE PE PINEDO

ovó' оба Qiißas

AlyvTczíag, o&t nkûcxa ôôfioiç hi xxi'jiiaxa xrfzai,
Aïd' íxatóimvkoL tlai, oii¡xóatoi á' aV exáexr¡v
Avêqtç tl-oiyyivoi avv ïvinoiei xat o%eetpiv.
■ ñeque quoi Thebas
Aegyptias, ubi mullac in domibus opes reconditae iacent
Quacque centum portas habent, ducenli autem per singulas
Viri egrediuntur cum equis et curribus.
— "Hv ¡Ixzicív 'Axxlg ó r¡ki * çaôrjç. ] Hic locus sic vide-
tur mihi resti tuen Jus ; jjfy èV.Ti Cfv 'Axrlç o 'Hkíov naïç , xcù- 'PÓ-
dov. i. e. quam condidit Actis Solis et Hhodi filius. Namque apud
Diodorum Bibliotbecae Historicae lib. 5- incuiini me legere Acliui
fuisse filium Solis ex Bhodo Neptuni filia, a qua insulae Rhodo
ношен ; "Hktov ôi хат« fiâv tov uv&ov tQaçdêvxa xijç 'Poôov , xi'¡v
T£ vfj6ov ало avxrjç ¿vouaaai (¡óSov, xat то smnokâÇov vöa>Q
ucpavíoat. i. e. Sol vero secundum Jabulam Rhodi amore captas
et insulam ab ca nominavit Rhodum, el innatantcm aquam cjc-
siccavit. Ac paulo infra memorat eins septem filios , inter quos
est Aclis, quorum nomina sunt , Ochimus, Cercaphus , Macar,
Aclis, Tenages, Triopas el Candalus ; condidisse vero Actîna
Heliupolim de nomine patris nomine imposito auctor est idem su
dor eodem libro; "Ar.riç à' elç Aïyvjxxov алаоасгхгметцч'Шюь-
TtoAtv ovoua£ouévt)V , ano xov txuxqoç dêfiivoç xr¡v Tzooaijyogiciv.
i. e. Aldis vero in Atgyptum profeclus Heliupolim condidit, pa
tris nomine imposito.
— 'Jfooooioj ôtvxiçci.] Saepe inciniiiit Herodotus lib. 2.
Heliupolis Aegypti urbis , apud quem Thebae , et Heliupolis sunt
diversae urbes, ad utrasque ciiim iuquit se contulisse: Kai Sr¡ xai
ig &yßac xe »aï ig 'Hkiovnokv avxêoiv tivtxtv íxqanóat¡v , è9éka>v
tlôêvcti si evußrjoovxai TOtct kóyoioi roîai Iv Miptpi. Oi yay Hkt-
293 оьлоШси liyovxai Aiyvnxítav úvaí koyipuhaxoi. i. e. Quin ctiam
b Thebas et Heliupolim harum ipsarum rerum gratia me canluli,
volens scire, numquid convenirent cum iis, quae mihi Memphi
dicta Juerant. Jlcliopolitac enim dicunlur esse Aegyptiorum diser-
tissimi. Sed hace non obstant Diodori sententiae , quae fu Ici tur
Homeri auctoritalc, cui Tbebae Acgyptiac Hecatompyli dicunlur.
Unde luv, Satyra 15. V. 6- inquit quoque:
Atque velus Thebe centum iacet obruta portis.
Ab Heliopoli dicitur Hcliopolitcs Nomos, ubi apud Eusebium
Chronic, ("añone, Guias l'lolcinauo rege permitiente, urbem el
tcmplum Hierosolymitatiis simile condidisse ici tur.
— Kai r¡ KOqh/öqs 'HktovJtoliç èkéytxo.] Corinthus Heliu
polis , id est Solis urbs diccbalur , scilicet , quod esset Sacra Sali,
 ANNOTATIONS, 607
ut videre eat ex Diodori lib. 5- 'Axolov&mg Si zovzoig voiucfyif-
vat vqv vjjffov Uq'uv HXiov, -/.al xovg {itrà zavza ygvojiévovg'Bof
iíovg , ôiazcléoai niQiTtîniQov T(Sv '¿Ikuv &euv ztfiàvzag zov * H-
7.WV. i. c. Consentaneum vero his existiman insulam sacram Soli,
et natos postea Rhodios coluisse prae aîiis Dus Solem. Eadem de
causa existimandum est Пауод quoque Corinthum diclam , quod
Sol exsiccaverit innatantem aquuni , ac ita terra conpacta fuerit,
ut palet ex eiusdem Diodori verbis nota praecedenti allatis, de
jEphyre vero, sic enim eliam Corintkus vocata fuit. Videsis quae
euo loca aiinotavimus,
— "Eazi ка\ Iv Фоич'хт).] De lïcliopoli Phoenîciac loquitur
Anonymus, quem vulgavit Gothofredus iu Hexegesi totius nnmdi
§• 10. Hkionohç, ni¡ лЩ<на&1 tcî Aißava og£i, yvvaïxug svpóo-
giovg ßoaxH, a'i naçà návzwv ovo¡iá£oviai , Aißavoziöcig , onov
ft¡v KvTtQiv fiiyakvvœç gißovai' tpaol уев «vzr¡v èxti olxiïv , seal
%aîg yvvai£i zr¡v %áoizu zijg EvuoQtpíag ôiôôviu. i, e. HeliopoUs,
quae propincua est Líbano monti, mulleres formosas alit, quae
ab omnibus nominantur Libanotides, 11Ы Cyprin [Venerem] ma
gnifiée colunt; ilicunl enim earn illic habitare, el mulieribus gra-
liam formae dare,
Hkiç, яоА«£.] Elis, fuit, urbs Eliac, regionis maritimae,
quae inter Achaiain et Messeniam erat, atque ad mediterranean)
partem, quae ad Arcadiam iusta Pholoen, et Azauës, et Par-
rbasios altingebat , auctore Strabone lib, 8. Nvv uiv or¡ nâ-
aav Hkeîctv ¿vouaÇovoi , tijv (urc<|ù A%ctiàv zs xal Míogr¡víu>v
nwjaUuv àvî%QvBttv ilç tijv fieaôymav ti/v jtçôç Aaxaôia zrj xat«
<PoAo't)v, xaï'AÇàvaç, xa\ Haù'jaaiovg. i. e. Nunc quidem totam.
Eliam nominant oram mariiimam inter Achaeos et NIessenios al—
tingentem ad mediterraneam iuxia Arcadiam secundum Pholoen,
et Azanes , et Parrhasios. In hac igitur rey ¡une locat Strabo Eli-
dem , quam aetate Humeri non dum iuisse conditam refert eodem
libre: Hhg ¿è r] vvv nólig ovma exziazo хиЭ- "Oftïjoov, oU т/
yaca wpiir¡5ov ыхйто' Ixuliho èè y.oílr¡ Mhg ùnà zov ovjißcßt)-
xórug. ToiavzT} yac foziv r¡ nlsíazi} xal ¿oloxr) o\ph ôé jwtî avvtjk-
ftov ílg zTjv vvv núliv zr¡v Hkiv , (iczà zà Iliçaixà , etc. i. e.
lilis vero y quae nunc est urbs nondum condita erat aetate Home-,
ri, sed regio per pagos incolebatur. Vocabatur autem Cáele [Ca
va] Elis ab eventu; huiusmodi enim est maxima et optima [eius
pars,] Sero tandem convenerunt in earn urbem , quae nunc Elia
post témpora Pérsica,
— llQog zfi Aíyvnzí« 'OAvfui/«.] Esse Elidcm prope Aegy-
ptiaui Olympian) inquit ; nescio quare Olympiam vocet Aegy-
ptiam , nisi putes AegvpUos Arcadiae , quus inemorat Pausauius

'
 608 THOMAE DE PINEDO

294 lib. 8- aliquid Iiabuissc commune cum Olympia; apud Straboncm

a vero lib. 8. Elis , Pissatis regio , cuius Olympia erat pars et Tri-
phylia , et Cauconum regio simul memorantur: Ouxa Si xal ц
1Mkig ix tùv nsQioixiöuv cvv£jwkíai)r¡ ¡lía xovxav * 'Peï 8h Ôià tïJç
Itákemg o üqvtieg itaxapog nagàro yv^váoiov avxr¡g' ¡hsçal-av dh
zovzo"Hkiioi %govoig iSoxegov nokkoïg xrjg ¿'S avxovg цехавхаоше
Twv %<agí(ov xcSv vnà rtS Nêaxogf Hv is xavxa r¡ xs Jliaaáxig i¡g tj
'Okvpnla pêgog, xal r¡ Tgicpvkía, xa\ r¡ xav Kavxávav. i. e. Sic
vero eliam Elis ex circumAabitatis pagis in urbem coaluit * Per
itrbem Pcncus amnis defluit propter gymnasium ipsitis, quod Elci
Jcccre multo post tempore, quam ad eos convenerunt pagani Uli
ioconim, quae Nestori parucrunt ; eaauiem erant Pissatis, cuius
Olympia pars, et Triphylia, et Cauconum regio.
— 'Ana Hkeiov xov Tavxákov naiôôç.] Elidem Eliae regio-
nis urbem ab Eleo Tantali filio , scu conditatn, seu ношен ha
buissc innuit. Puusanias, cui maior fides bis in rebus adbibenda
est, inquit lib. 5. Oxylum ex aliis pagis ampliorem reddidisso
EUn : Aiytlai Si ыд xal rovg avdgájiovg ix ràv xmacSv oero» xov
rei%ovg ov nokv ¿tpeaxyxeoav , xaxcl&aïv h'ntiatv ig xr¡v nókiv ' xal
vitijdci te olxrjxógmv , xal ptiÇova xol tvôatjiQvtatêgav ig xà Skka
¿Tti(pr¡ve xr¡v Hkiv. i. e. Dicitur [Oxylus] incolis tx circumvici-
nis pagis , qui non multo a mûris distabant , persuasisse, ut in
vrbem, cenvenirenl; et multitudine incolarum , et maîorem et bca-
tiorcm reddidisse Elin. Eadcm tradit Ephorus apud Straboncm
lib. 10.
— "Eaxi xal аккщ 'AgxaSíag.] Elidís Arcadiae nulla apud
alios, quod sciatn, fit mentioj ego sane existimo Elidem Eliae,
et Elidem Arcadiae eamdem fuisse urbem, quoniam post Eliam
sequebatur statim Arcadia , ut videre est ex Strabonis ct Pausa-
niae libris ci ta Lis et ex Scylace ia'AgxaSla: Msxà ös"Hktv 'Лд-
xaSta s&vog laxlv. i. e. Post EUn Arcadia gens est.
— "Орцдод 6' 'Entiovg avxovg <pr¡ai.] Inquit noster , Ho—
incruiu Eleos voçare Epeos. Videtur respexisse ad Odyss. v v. 275.
*H tig "Hkiôa èïav , o&t xgaxtovoiv 'EtwioL
jiut in Elida divinam, ubi dominantur Epei.
Id eliam nos docet Plinius lib. 4. c. 5. Inde Eleorum ager, qui
antea Epei, vocabantur, ipsa Elis in mediterráneo, et a Pylo
XII M. pass, intus delubrum Olympii Jovis ludorum claritatefa
stos Gracciac complexum. Fuir Elis fano dclubroque Olympii lo-
vis , ct ipso quidem simulacro (quod Phidjae opus erat) maxime
iiobilis, teste Mela lib. 2- c. 3. ad cuius fanum cum aliquando
venisset Diouysius tyraniius , aureuni ci detraxit amiculum , gran
di pondere , quo lovem ornarat Gclo tyraniius , cavillatus ac
 ANNOTATIONES. 509

state grave esse aureum amiculum, hycme frigidum, ciquc la-

iiciini pallium infecit) cum id esse ad опте anni tempus, dice-
ret, ut refert M. Т. C. de Nat. Deorum lib. S. Iupiter hie Olym-
pius diccbalur , quod in urbe Olympia colore tur , a qua ludi illi 294
totius Graeciae coleberrimi in eius honorem Olympia vocati fue-1 Ь
runt, olim ab Hercule, vel ut alii ab Eleo iiislituti; bine Virg.
Géorgie, lib. 3. v. 202.
Hie vel ad Elei metas , el maxima campi
Sutlabii spatia, et spumas aget ore cruento.
Ilorum ludorum fama adeo percrebuit, ut ab eis Graeci, sícut
a consulibus Romaui, anuos computarent. Quinto quoque anno
celebrabantur, quod temporis spatium, Olympiqs dicebatur.
Qui in his ludis vincebat Olympionices uuncupabalur, et olea,
seu oleastro coronabatur ; gloriosiue vero erat Ltic vincere , quam
Romae triumphassc.
— Ku\ xnjnxoic Xiytxab 'Hkiaxóg.] Postqunm egit de Elidís
incolarum varus nominibus , nunc inquit Possessivum dici *Hkm~
под, undc aÏQzeiç 'Шита, i. e. naeresis, id est, secta Eliaca,
cuius auctor fuit Phaedon philosophus , quem ctsi servitutem ser
vierst, divinus Plato nobilissiinum fecit , cum eius nomini ill uni
librum divinum de imtnortalitatc animue dédit , auctore A. Gel-
lío lib. 2. с. 18- Cui Elidensis dicitur, formato gentilitio a geni t.
"HXiiSoç, ut nos ter docet. Sit mantissae loco, Elidem babuisse
quoque familias Iamidarum , et Cluditarum haruspicinae nobili—
täte celebres, ut prodidit Cicero de Divinatione lib. 1.
'Jlkávrj, nolis J7ï^patj3txij.] Elono, urbs Perrbaebica sci
licet in Tbessalia. Perrbaebus euiui fuit urbs Thessaliae , ut in-
quit noster suo loco.
— "Oftrjçoç.] IlludHomeribemisticbiumlegitur II. 2. v. 739»
cuius integri versus sunt:
Œ oVAoyiaaav ¡%ov , xal rvqzávr¡v ¡vêfiovto
Oo&rjv, Hktóvtjv te, nûkiv г 'ükooooóva Itvxrjv
Tâv av&' T¡ytuóv(vs utvsnTokiuoç IIolvnotrr¡s-
Quique Argissam habebant , et Gyrtonen incolebant
Orinen , Elonenque, civitaicmque Oloossona albam
I'Iorum rursus dux erat bellicosus Polypoetes.
— JViJv Ss Лаашщ, ôtà tov iv avty Isiuava] Eloncn,'
urbeni Pcrrbaebicam Thessaliae sua aetate dici Limonen inquit
iià tov , etc. i. e. quod pratum in ea esset. Conditam fuisse ab
Hercule asserit Eustathius ad IL 2. v. praecedenti nota citatum:
£xtla9r¡ ôè vnor Hquxklovg inl ira duvâxa xùv KtvTuvoav. Mt-
rsßttke ob QjeOí Tovvoua ¡lg Aeifiuvqv Siù tov iv avzrj keiaùva.
Кагеешфу ог xciuévt¡ ягой vnà tw 'Okv¡imp , ov swÀiî anodsv

'
 510 THOMAE DE PINEDO

той Evoúrov каг« tov Pimyoatpov » ov o 7toir¡rr¡c TitaQrjeiov 11-

ytu i. e. Condita aulcm [Elonejyiu'í ab Hercule post Centauro*
rum песет, mutavit vero nomen,, aiunl, in Limonètn propter
prafum, quod in ca erat. Eversa fuit , Cum aliquando esset silA
sub Olymp о , non mullo lohge ab Eurota ßuvio secundum Geo—
graphum, quem Poeta Titaresium dielt.
295 Hpadía, nakiç »ai %a>oíov , tj vvv Merxtíovía. ] Euma^
a tilia urbs et regio quae nostri auctoris aetate Macedonia. Urbs a
nomine, quod sciam, memoratur; regionem Ptolemaeus lib. 3.
с. 15. 'inter Macedohiae regiones numerat, qUae antea Emathia
dicta fuit, auctóre Plinio lib. 4- c, 10- Macedonia postea centum
quinquaginta populorum , duobus inclyla regibus quondamquè
lerrarum imperio , Emathia antea dicta. Eius frequens est apud
poetas nomen, suo quodam iure regierte* confûndentes y Virgil,
Georg, lib. 1. v. 492.
Nee fuit indignum superis bis sanguine nostro
Emathiam, ¿i latos Haemi pinguescere campos.
Lucanus quOque sic incepit opUs sum»:
Bella per Emathios plus quam civilia Campos
' , , Jusque datum sceleri canimus.
Uterque intelligit campos Pharsalicos, qui erant in Thessalia,
Thessali vero , quorum regio Thessalia inter Macedoniae populos
numerantur a Ptoleinaeo libro capitequê citatis.
rHutQo6KonsTov, Ktlußt'jQcov nohç, etc.] Heineroscoí
pium Celtiberorum urbs> Phocenshmi colonia ex Artemidori
Geographumentan lib. 2. Id nominis significat diumarn speculum,
Strabó Massiliensium oppidum vocat ,' videlicet , quod ab his co
lonia illuc deducta conditum fuerit. Eius ex Hb. 3. sunt quae sc-
qunntur verba : Mcra^v uiv ovv tow Hovxçmvoç , xa\ zijç Kaç-
%r¡6ovoc , rola nolí%vta Maoacthioràv cldïv ov nokv Snoftev то«
itotapov. Tovtcov ö lau yvmcifimraTov то Н(идовхолпоу ?%оу
inl tjj икса tí/ff Ecpttsiaç 'Aoriiiiobc fcçov 6q>6Sça tificófitvov,
ф ехсцваго ¿Q¡ir¡tr¡Qla y.atà dálarrav ZiQtotiwç Iqvu,v&v yáo le»
xuï Ír¡azQi»¿v, xaxontov ôi 1% noXlov totç naçaJtkiovat. I. e. Tn
ter Sucronem et Carthaginem tria sunt Massiliensium oppida, non
procul a fluvio , quorum notissimum est Hcmeroscopium , habens
in arce fanum Dia пае Ephesiae magna veneratione cultum, quo
adres marítimas receptáculo usus est Sertorius. Munitum enint
est et praedis scu latrociniht aptum, longeque adnavigantibus cerni
potest. Ex Strabonis verbis apparet esse ßianium oppidum de quo
agitur quod vulgo Hispanis dicitur Denia , а с ne quis Carneades
bac de re dubilet, statim ipse Strabo subdit: Kaktucu öl din-
viov, ofov 'AoTiniatov. etc. i.e. Focuturvcro Dianium quasi Ar
 ANNOTATIONES. 611

iemisium. Dianium enim apud Latinos et Artemision apud Grae-

C08 estnómen laoSvvafiov; a Dianium parum corrupto nomine vo-
cant llispani Dtnia, oppidum bodic inter Hispanos notissiinum.
'Hptx vveg, ïdvoç ov ло(3рш Maaaayszàv , etc.] Hemi-
cynes, gens haud pfocul a Massagctis et Hyperboreis, quorum
no men sonat Latine Semicanes ; at ego existimo nullibi loco rum ¿95
in veniri hanc gentem , nisi forte in Utopia , aut iuxta Nephelo-* Ь
coccygiam Arislophanis. Nanique quemadmodum poetae suos lia—
bent HippocentauroS et Chimaerain , aliqui etiam scriptores illis
invidentes hanc gentem et id genus alias íiuxcrunt, de quibus vi-
desis , quae in Вкецьсд arinotavimus.
—r 'Ev 'Anokkavia.] Locus corruptissimus , lege 2iu¡itag
iv ''Anokkavi. i. e. Simmias in Apolline. Illa enim carmina quae
sequuntur , in nominato poeta, sunt Simmiae ex eius opere, cuius
imyawpii erat, 'Anikknv, ut claret Tzctza Hist. Chiliad. 7- c. 144.
ubi agit de buius farinae populis, cuius sunt versus:
IIcqí tüv rHfiixvvcov ôh, Twv xa\ Kvvoxtqsákav,
Zifxfiíac iv 'Anákkavt хат h'rcoç оьхш yoátpti.
De Semicanibus anient , et his , qui habent canis capita,
Simmias in Apolline ad verbum sic scribit.
Ac deinde apponit versus illos , qui apud nostrum auctorem cor-
ruptissimi leguntur, apud ilium vero loco citato sic se habent: '
rJJaixvvav t tvorjaa yêvoç moiuowv avÔQtZv, , '
Tmv coaiov ècpvKcçdtv iverçetpétov, xvvcov y.yàç, .,,
TkxQtttps ya(i(fn¡ky6i moi y.oariiaaiv iovpvov, .
Tav fiivfr wars xvvùv vkaxr) nikti, ovôé ti xtiye
AkkfùV ayvaaoovat ßcoitüv оуора xkviov uvàtjv.
Semicanumque animaclverti genus inclytum virorutn .. . >
Quorum humeris superne bene coronatis , caninum caput,
Nutrivit maxillis firmis munitum,
Horum qu'ulem sicut canum lairatus est , тис sane
jlliorum ignorant mortalium celebrem loquelam.
Quare apud Stephanum in primo versu pro 'HfiLxvvco lege 'Hpi-
y.vvav, pro ivór¡6ci nigiáaiov, lege ivór¡aa yévoç ntoiáaiov , se—
enndus versus apud Stephanum legendus est , ut apud Tzet—
zam. Asteriscus efiam ille expungendus est, nihil enim deficit
in tertio versu pro lovavâç lege iovuvôv. Huiusmodi lectionum
monstra sine Tzetzae gladio iugulari non poterant; sed etiqm
apud Tzetzam in tertio versu pro ictol xooritUffiv, lege ex nostro
auctore ntoiy.Qaxitoaiv , in quarto versu pro ovôé ti Tí/yc lege
ovói tí tolyt , in ultimo pro ovoft« xivrov lege ¿vo^xkvtov.

■Г
 512 TIIOMAE DE PINEDO

—*• Kai HsloSoç.] Vocabat ad testimonium Semicanum gen

u's Ilesiodum, Bed eius vereus non apposuit; apud Hesioduui au-
tem in liis quae exstant nulla Scmicauum gentie fit mentio. ■
296 Hvio%eta, %аоа naget tçî Kavxáam. ] Heniochia regio
a iuxta Caucasum ex Strabonis lib. Ц. optid quem haec lcguntur:
Miiù 6k tijv 2iv5iy.>] v, xaï Tqv rooymniav tnï vñ QaXátit] r¡ rôv
Ayaiàv , xaï Zvycov , xaï rHvióx<ov naqalía , то nXiov àkt^zvoç,
xcà OQSiVT) , toi? Kav/MGQV (iÎqoç ovaa, £ш<н ôi ¿tío tûv y.urà
ftûkciTtav Ai/<m/oicdv ¿катш fyovtcc Xtaxà, Oisvà, xaï xova>a, ooov
civ&Qtârcovç nîvTB xaï tïxooi Ss%ôp£va- i. e. Post Sindicam , et
Gorgippiam ad mare ora jleliaeorum est, et Zygorum, et Heniocho-
rum , maxima sui parte importuosa , et montosa , cum Caucasi
pars quaedam sit, vivunt vero e praedis et lalrociniis mariiimis
lembos habenics exiles , angustos , et leves , hominum fere vigintl
rjuinque capaces. Huic regioni nomen dedere Rhccas et Auipbi-
etratus Lacones, qui in lasonis expeditionc fuerunt, Dioscuro-
гиш aurigac. Graecis enini ijvj'ojcor sunt aurigae, auclore Strobonö
libro citato.
"Hneiçoç, »J ysvtxt) yjaça.] Epi rus , generalis regio, id-
est terra conlincns. £go existimo hoc in loco montem Stepbani
accipicndaui esse, ac si diceret, ouinein terrain vocari Epirum,
at: ideo subdit, alios divídele terrain in duas, alios in 1res,
alios in quatuor partes: sed postea peculiarity Epirus vocata
est ilia Gracciae regio, in qua olim regnavit Pyrrhus, quae pri—
tnuin Molossia, dcinde Chaonia, nunc vero Albania dicitur,
de qua miror nihil retulisse Stephanum; Strabo lib. 7. ex Theo—
pompo inquit Epiroticas gentes fuisse xîy. Idem eodem libro in-
quit ex Polybio Paulum Aemilium septuaginta Epirotaruiu urbes
evertissc. Equos Epiri célébrât eruditissimus poctarum Georgi-
corum hb. 3- v. 121. ■>••'
Et pairiam Epirum referai , fortesque Mjcenas
Neptuniquc ipsa deducat origine gentem.
Eius descriptioneni videsis apud Plolcmacum lib. 3- c. 14.
«__ "i/rciov, nóhg Tçtcpvkiaç, etc.] Epium. urbs Trip3rliae.
■ IHemoratur Herodoto lib. 4. c. 148. (apud quern "Eniov scribitur)
ex nostris Pliuio lib. 4. c. 6. qui earn inter Arcadiae urbes nume-
rat; eadem erat urbs,. Nonnulli çnim Minyamm loco gentis Txi-
phyliae, Arcades poncbant, auctore Strabone lib, 8- cuius nota
subscfjuenti subiiciam verba.
— "-HV Юлии itQoadaßovro. ] Triphylia dicta fuit quod
тс/а tpvka, i. e. tres gentes in cam convenerant, quaruin EIci
poslrcmi praevaluerunt, ideo auctor nostcr inquit Elcos accepissc
Epium iirbcinj illiue xeitestem produco Sfruboijem lib. 8. Tqi-
 I
ANNOTATIONEN ' 513

tpvhoi è ltikr¡fht¡euv ¿no тог» avu,ßißi]xozog , ¿по rov zçta tpvla

avvekr¡kv9evai, zá , te zmv ил сгрх% Eattuùv, на\ то snoixrjaáv-
ravvazsçov Mivvwv, y.cùrà zâv varara imxctczr¡atívzav 'Hksíuv.
Œ 5 avrï zùv Mivvtôv , AçxàSag tpacïv a^(ptaßi]r'tiaavrag rüg '
%tooaç nokkâxig, ¿(p ov xai 'AoxaSixôg l'Ivkoç ixkr¡9r¡ о avrog
xaï Toirpvkiaxoç. i.e. 'friphylii ab cvcniu vocati Juerunl , quod
ZQict cpvkct , id est , tres pentes convenevinl: quae ab initio Epeo-
rum , et quae postea Blinyarum , et quae postremo praevalucrunt
Jïlei; alii vero pro Minyis, Arcades dicunt contcndentes saepcnu~
mero de regione , unde et Arcadius Pylus vocatus est, idem ct
Triphyliacus.
'Hq ala, axou ovza Ityojiêvr] , etc. ] Heraea , Promonto
rium, sic dictum e regiono Chalccdonis.Mcuioratur auctori noslro,
a nemine, quod sciam, memoratum; in cuius rei conßrmationom
affert quosdam versus Demosthenis Bitliyniacorum scriptoris ma
le sanos, quorum in secundo pro zcqyovoa putolegendum zQt¡%sítt,
in séptimo pro lvixr¡(¡eav legebam ivéxvooav , i. e. inciderunt, a
verbo Kvçtù.
— "Akkoi 5s "Hqiov , etc.] Âlludit ad significationem notni-
nis, nQÍa en im, i. e. sepulchra dicunlur ласа tijv h'qav i. e. a terra,
u.t apparct ex Suida in Hqla, oí zácpoi- i.e. Eria, sepulchra.
— "Een xai nókig 'Açxaôiag. ] Est etiam Heraea, urbs 297
A vcadiae, ' cuius conditor fuit Heraeeue, auctore Pausania lib. 8. a
' Hoctievoi ôs oixtazi)g (isv yiyovsv 'Hoaisvg o' Avxâovog , xùrai as
7¡ nókig èv ое£ш zov Akqinov , zù ¡isv nokkà voépa uçooavrsi , zà
ôs nal In, uvzov xaOïjxu rôv Aktpsiúv. i. e. Heraceos vero condi-
äitquidcm Hcraeeus Lycaonisjilius , iacet autem unbs ad dexte-
ram Alphei amnis, plurima pars occurrit mollilcr surgens, reliqua
pars ad ipsum usque pertingit Alpheum. Loco supla citato haec
urbs Pausaniae dicitur 'Hoaielg, at paulo infra eodcín libro ap-
pcllatur "Щаш, ex qua célébrât Demaralum, qui primus Olym-
piac .innato cursu vicit; "£лп xa'i vaog sv zrj' Hcaía Ilavog, azs
zoig Aqxáaiv í7ii-¿coqíov. Тцд es"H(¡ag zov vuov xai ükka íqsíxuc
xai xíovcg i'n ikiínovzo. 'A&krjzàg as v:tóaoi yeyóvaaiv Açxaaiv,
intQr¡Qxt щ Ô05J7 ArniÚQUzog'HQattvg, ügzov on.kíxr¡v ogáuov iví-
-/.i]Oív Okvfinia лпштод. i. e. Est et templum Panos Heraeae , ut-
pote Arcadibus indigenae ; templi autem Iunonis ct rudera et co-
lumnae ad/tuc reliquae sunt • athlelas vero omnes quotquot fuere,
Arcadibus, gloria superávit Demaratus Hcraeeus, qui ármalo
cursu vicit Olympiae primus. Meinoratur ctiaui Ptolcwaeo lib. 3.
с. 16. inter Arcadiae urbes.
— "if ikéyszo Zokoyoçyoç. ] Inquit auctor uoater sid sine
Stephanus Vol. IV. Кк
 614 THOMAE DE PINEDO

auctorc Hctacam Ârcadiao urbcm üicj quoque Solùgorgum , cuius

Hominis altuin e.st apud alios silentium.
'Hçalov, nôiiç воахуд' 'Hoôôoxoç zíxácxr¡. ] Heraenm,
iirbs Tliraciae ex Hcrodoli lib. 4- apud quem libro cilato с. 89.
baec legunlur : rOâàç о' lit avxág lexi i'eij l| ' Hotciov п nôkioç fr/ff
naçà IIíQÍv&<p яа5 ¿£ Anokka>vír¡c tijç iv xm Evasiva nôv-
то). i. е. Tantumdcm viae est ad cos [fontes] ex Hcraeo urbe,
quae iuxla Pcrinlhum , ac ex s/pollonia, quae in Euxino ponto.
Women sonat idem quod Laliuis Iunonium, qucmadmodum Arle-
misium sonat Dianium.
— TàêsTtixpç, rHgaïov, etc.] Haec verba sunt male in
terpolate; sic mini videnlur legenda: r¡ xai'Hpaïov tttjoe, oí
nokiiat, 'HipetOi, rov 6i etc. Quae et Heraeon tichos, i. е. Нас—
racus murus , cives, Hcraei, ab Hcracum tichos vero Hcraeoli—
chitae; Heracon tichos enim id est Iunonius murus dicitur Har-
pocratiotii codent Tbraciae urbs , quam a Samiis condilam tradit.
' Haáxktia, nókic ©oáxijg, etc.] Viginli 1res buius Homi
nis urbes et inter cas 1res Ínsulas célébrât auctor nosier. De
omnibus aliijnid iuvenile, quod bis nostris observationibus inserí
posait, difCcile est, pro virili tamen aliqnid dicere de harum
nonuullis conabimur. Heraclcae nomcii ab Hercule deducitur,
qui celeberrimús fuit apud Graecos, ac praecipuc apud poetas,
qui eius historian) in mains auxerunt, euo iure plutima fulgentes,
inter quos procul dubio primum hac in re obtincbat locum Pi—
sander, qui de eius rebus poema conscripsit, cui nonten impo-
suit Heraclia, teste Strabone lib, 14. et 15. ígitur primo loco
célébrât Heracleam Tbraciae ad Pontum , nempe litare illud cuius
ostium vocabatur Thracius Bosporus, quae Ptolemaeó lib. 5.
ir. 11. rlicilw TJÍQtvdoc, цто1 'НоажХиа , Perinihus ,• sive Hcra-
clea. Alia enim fuit Heraclea Pouti) nempe regionis inxta Bilbv-
fiiom, quae erdem''au€tdri libido 5. el. vocatur flóvxov'Hgif-
xkeict, Ponti' Heracica , quam nobilitavit natalibus suis Hcracli-
des Ponlicu's Platonis discipulus et familiaris , cuius ingeiiii mo-
297 numciita pracclára atque optima recenséntur a Laertio in eius
Ь vita. Fuit baec trrbs eo potcntiaeerecta, ut potentísimos habue-
rit tyrennos , de quibus multa m Excerptis ex Memnone memo-
rantur.
— ß' , HixiHaç."] Secundo loco m'emorat Heracleam Siciliae
quae etiam Heraclea Minoa dicta fuit, Polyb. lib. 1. Ktto-jfldó—
»4o» Si nevTtjxovxa w\ xoiaxoolaic vavai xoxatpgáxxoic avcntkev-
Gctvxtg, yidvßata ngotsieypv' ivxev9tv Si itgog 'HoaKksiav xr¡v
Mtváciv y.ciOoyi¡;(iú'J)¡acif. i.e. Carthaginenses cum cetî. navibut
cataphractis in altum provecti Lilvbaeum appellunt ; inde ad He
 ANNOTATIONEN 515

racltam Mînoam classent in porta coñstituunt. M moa vero appel-

lala fuit, quod a Minoc condita fuerit, ut reruin t шин ulis
tradit Diodorus lib. 16. Aíatv ai xarénlívas zijg 'Axoayavzivng
elgzijv ¿vo(iaCotiévr¡v Miváav. Avzt] 6i то ulv TcaXaiov vxo Mi-
víüoc ixxía9i], той ßaaüiüig Kqijtùv, xa& óv xaioov , &}zav Aaí-
ù«Àov, Lrs^tvu\h¡ Ktoxáka , riß ßaQikll T(3v Zixavwv. i. e. Dion
vero ad yigrigenlinae regionis urbem nominalam Minoatu adnavi—
gavii, ipsa vero antiquitus a Wlinoe rege Crelensium condita fuit,
quo tempore, quaerens Daedalum hospitio excfptus fuit a Cacalo
Sicanorum rege. Ex nostris uiemoratur Liv. lib. 24* с. 35- Per
idem fere tempus et Himilço, qui ad Pachyni Promontorium, clas
sent diu tenuerat , ad Heracliaiu , quam vocani Mino а и , quinya*
et viginti millia peditum , tria equitum x 1 1 elcphantos exposkit.
Vide Cluvcrium Siciliae Antiquae lib. 1. с 17.
— у , ylvSíag.] Tertio loco célébrât Ileracliain Lydiac , a
qua 'Haaxkda kidog, lapis Hera,clius nomcn accepit alio nomine
sideiilis , Hcracleotis , et ab hac Lydiac urbe Sophocles Avôiav
kí'Jov , Lydium lapidem vocavit, auclore llesycliio in ' ffoaxktia.
Sic enim ille: Réxkr¡zaí ôî oiirtuç àito Hoaxktiag zrjg iv AvSta
nôltag' ôtô xcà £o<poxkijç Avàiav t.ídov avztjvxakei' oí àè, £¿-
itçiziv , OÍ 61 'Hoaxktùxiv. i.e. Vocatus fuit autem [Heracliu»
lapisj sic, ab Hcraclia Lydiae urbe ; qua propter et Sophocles
Lydium lapidem, eum шее/, alii vero, Sidwilin, alii autem,
Heracleotill. • >
— ç', ' Izakiug.] Sexto loco célébrât Heracliam Ilaliae,
Strabo lib. 6- auctor est a Tarentinis сопфЦш l'fiisse: El&" Haa-
tcktújzokig, uiv.Qov vtÙq tjjç dakazxsjç, wxi яргаио! ovo nkcaxol,
"jixiciig xal £ioig, ¿a> ov nókig t¡v 'Jqoíi/.i¡. Xq6vo> ôt zijç 'Н#л-
nktíag ivziùQ-tv oixioQiío-цд «яо Taoavzívav , inívtiov аищ r.',v
Haaxkiazùv vni¡o^(. i. e. Deinde Heracleopolis paullum supra
snare et fluvii duo navigabiles ¿iuris et Siris, ubi urbs erat Troiana,
postea vero elapso tempore Hcraclia hic condita a Tarcntinis , na
na le ipsa Heracleotarum fuit. Idem ex nostris affirmât Liv. Üb. 8-
c. 24- Caeterum (ut fermefugiendo in media fala ruitur) cum saepe
íJiulias Lucanasque legiones fudisset: Heracleam Tarentinorunz
COloniom , Consentiam ex Lucaaii , Sipontumque , Brutiorum co-
luniam Acerinam , alias inde Messapiorum , ac Lucanorum ce—
pisset urbes, etc. Loquitur- Livius de i'yrrho Epirolaruni rege.
— £', Kíkzixijg.] Séptimo loco célébrât Heracleam Celticae,
quam in ostio Uhodani fuisse inquit l'linius lib. 3- с. ,4* &>"' au
tores, et Heracleam oppidum in ostio Uhodani fuiste.
— 4 t ÖfGMrt/etff'J Octavo loco pooit Heracleam Thcssa-
Iiae , cuius meminit Strabo lib. 9.
К к 2

'
 516 THOMAE DE PINEDO

' — i y, Svolag.] Décimo tertio loco, mcmorat Hcracleam

Syriae, cuius meminit Plolcmaeue lib. 5. c. 15- •'
598 — * t't ■Koijrrçs.] Décimo séptimo loco ponit Heraclcam
a Cretae, quam Plinius lib. 4. c. 12. inter liuius insulae urbes liu-
inerat, Ptolcmaeo lib. 3« с 17. HcánXttov Hcraclium dicitur.
— i &', Kctçiaç.] Décimo nono loco célébrât Heradeam
Cariae, cuius meminit Ptolemaeus lib. 5. с. 2. cui 'Hçaxltia ngoç
An-cu-a Hcraclca ad Latinum dicitur, de qua sic Strabo lib. 14.
rE£T¡c 5' ítstiv о Auxuixbç коЫос, iv ф 'Hçâxleia r¡ ¿яо Аатиа
Xcyoutvr¡, noUyyiov vxpoQpov i'yov íxaXtlxo 6s noóxtaov Aaxpoç
ofiwvúftas TW vntgxtifisva ôon. i. e. Deinde seqaitur Latmicus
sinus, in quo Heraclea sub Latmo dicta, oppidulum navium stationem
hafiens- vocabatur prius Lutmos eodem nomine cum supra iacente
monte. Plinius diversas facit urbes, Heracieam Cariae, et Hera-
cleain ad Làtmon. Ita cnini ille lib. 5. С. 29- Ad decimum a Mi-
leto stadium lenis [Maeander] illábitur mari. Inde mons Latmus,
oppida, Heraclea montis eius , cognominis C'aricac. Supra' eodeui
capitc memmerat Heracleac Cariae.-
— H Xsyouivfj 'Alxfiavioç^ Heracleam Cariae urbem, ¿flc-
maniam dictam fuisse inquit, néenon- Plistarckiam , ut ipse pro-
dit in JJltiatciQiia -, quorum nominum nulla apud olios, quod
sciara, fit mentio. •• ' •-'•'• • •
""**- x fi', ' Nijaog'iv râ'AxXuvrtxm.] Vigésimo secundo loco
célébrât Heraclcam , insuîam in Atlántico Occano, cuius insulae
nullam apud alios inveriiebam notitiam ; at Heracléamurbcm Cal-
pae monti impositanr, quae postea Gibraltar fuit vocala, mc
morat Mariana dS Rebus Hispaniae Kb. 6. с. 22. lis copiis Calpe
mons primum est occupatus , Heracleaque urbs Uli monti imposita .
ex eo Gibraltàris nomen accepit a Tarifet Gebal, quae vox mon-
tem significa l , nomine duplicato. Ab eodem duce Tariffae nomen
vicino oppido est factum, ni plerùjue arbitrantur, cum olim
Tartessus diceretur.
— x y, MaxeSovlaç, etc.] Vigésimo tertio loco ponít He
raclcam M.icedoniae, quam in cm Orat Porphyrogen. de Them.
lib. 2- Them. 2. Macedoniae, Plinius lib. 4. с. 10. Ptolemaeo
lib. S. с. 13. ' HoàxXtia 2ivrtxr¡ Heraclea Sinficc dicitur, ex no-
stris eclebratur a Lirio lib. 45- с. 29. Deinde in quatuor regiones
dividí Macedohiam , unamfore et primant partent , quod agri in
ier Strymonem et Niessum amncm sit: accessurum hutc parti Irans
Nessum ad orientent versum , qua Perseus ienuisscl vicos, castella,
oppida, praeter Aenum et Tllaroneam et Abdcra: Irans Strymo
nem auiem vergentiu ad occasum Bisalticam omnem cum Heraclea,
quam Sinticen appellant.
 ANNOTATIONEN 517

'HoaxXt oßo VK ó А о», yHyvnxia-лу) avvoty.ia-] Heracleobu-

coli, Aegyptiaca cohabitatio h.'e. oppidum, sic dicta \idclur,
quod prope Heracleopolin , cuius in subsequent! dfclioue memi-
nit , sila esset, unde Bucolicum, ostium quoddam Nili non l9a—
ytvlg, sed eflassum did vide tur, quod memora tur ab lierodolo 293
lib. 2- quod Hcracleoticum dicitur Ptolemaeo lib. 4. С 5. b
rJlçc:xktovnoliç, Ttúíig jílyvmla. ] Tres huius. nöminis
Aegypti urbes célébrât, Ptolemaeo' lib. 4- с. 5. duae tantuni më-
morantur, altera parva, cm'HoccxMovg ¡хмда nóXig, i. e. JJercu-'
lis parva urbs, altera magna 'Hçankèovg nóhg ftíyáAij, i.e. Her-
culis urbs magna dicitur.
•— 'Ej; r¡g @eoq>ávr¡g 5 qiveixóg.] Ex Heracleopoli Acgyplia
urbe fuisse Theopbanem pbysicum inquit , sed quo tempore flo-
ruerit, et quae scripserit me latet. Nullus enim est eorüm quos
jnemorat Vossius de Historiéis Graecis lib. 1. c. 23- apud Suidain
autem tantum legimus @£otpávr¡c , ovo/i« xvqiov, i. e. Theopha-
7ies , nomen proprium.
"HoTjrog, nólig 2aßlvwv.~\ Eretus, urbs Sabinorum. Fuex-e
Sabini, gensltaliae, de quibus suolóco; Eretus vero urbs La-
tinis dicitur Heretum , et Ereium , memoratur Slraboni lib. 5-
Dionysio Halicam. Roman. Antiquilatis lib. 4. ubi inquit, ad
Eretum Sabinos victos fuisse a Tarquinio Superbo, uccnoit An
dino Vati Aeneid. lib. 7. v. 711.
Ereti ¡nanus omnis, oliviferaeque Mutuscae.
Ad quern locum Serv. cius etymologiam afl'ert ¿no xi}g "Hqag,
i. c. a Tunone. Hera enim Graecis dicitur, quae Latinis Juno.
Solinus c. 8. Herctum a Graecis in honorem Herae , sic enim
Graecilunoncm x'ocant. Ab hoc oppido Eretinac mentes, id est,
stupidae ilicinilur, ac si díceres mentes argillaceas, quod Hcreti
terra essct argillacea, ut observât Turnebus lib. 26. с. 10- Non
multum abludil jiiud Pcrsii Sat. 6- v. 122-
Nee cum sis caeterafossor.
Id est, Stulln i. Huiusmodi . enim homines mum cornil ¡ouïs
expertes sunt; at hodie multi équités sunt veluti Persii fossores,
ct multi fossores sunt veluti iurisperiti. I iriusquc sortis homines
vidi saepe in Hispania, bos laudaban), illos vituperabam. Sed
ad Spartam nostram rcvertamur: Eretum vulgo Italia dici Monte
HUondo auctor est Cluv. in sua Italia Antiqua lib. 2- c. 9-
rHoà, nóXig AtyuntLa.] Hero, us, urbs Aegyptio. Memo
ratur Ptolemaeo lib. 4. с. б- Slraboni lib. 17. ambo earn vocant
'HqÚojv 7iot.iv, i. e. lia опт urban ; alque in intimo Arabia siuus
1 ccessu lucajit.

'
 518 THOSlAE DE PINEDO

— 'Й Aïaaç i*Xr¡fh] , Stàxoxàv TvcpàS, etc.] Ad hanc fa

bulant alludil Apollonius Argonauticoruin lib. 2. v. 1218. vide-
sis eius Scholia , mihi cnim l'abulis imuiorari non est volupe.
— XTgaßmv bï jjocooov nókiv avtr¡v xkAsí.] Strabo vocal banc
urbcm Heroum urbem , scilicet lib. 17. Tlínroi à «v, inquit, tg
fiiv xud 'Jípwiav nókiv rr¡v lv tri pvyw xov 'Agaßiwv xólnov.
i. e. Incident vero ab oliera parte iuxia Heroum urbem, quae est
in intimo Arabici sinus rcca.su.
299 'Всю vía, r¡ Saç^ccav %ujç>k.] Erionio, regio propo Sardes,
a quae Asia quoque dicebalur, regionis altuni est apud alios eilen-
(¡um , Sardis vero et Asia Lydiae urbes suo loco memorantur ab
auctorc nostro.
'Нес à g, nôhg ytoHoià'oç.'] Essns, urbs Locridis ex Thucy-
didis lib. 3- apud quem non urbs Essns , sed Essii eius oppidani
mcmorantur quos'HöCtöt/c Hessios cum spiritu áspero in prima
vacat. "Rmixu ' Invtug , v.aX Mtaaamovg, x«t Tçixauag, v.a)
XaXlalovg , xal Tolocpoviovç , xoi ' Hcalovg, nal Oiavdíag. i. е.
Veinile Jpnenses, et Messapios , et Tritaeenses, et Challaeos, et
Tolophonios , et Hessios , et Oeanthenses.
'Hxia, Sijfioi Aaxcùvwjg.] Etia, populue , id est, oppidum
(in liac eniiw significatione usurpa tur ab Stephano id Hominis)
Laconicae; "Hng dicitur Pausaniae in Laconicis, quam ab Acnca
conditam ac de nomine filiae Etiadis appellassc tradit, cum ad
Boeoliacum siuuin tempestate dtjalus fuisset. Noslro suo loco di
citur 'Exaüg.
■—■ *H tfjg Kcr¡T7]g nóítc. ] Cum prius memorqverit Etiani
oppidum Laconicae; nunc inquit, fuiesc cliam Cretae urbem,
quam ex Eulliypbrone Iieraclijae Pontici filio célébrât Laerlius
»i vita Mysonis, apud queui "Нхеш scribUur per ct.
r—"Odtv цу MvOmv, fíe топ' invù coepav. ] Ex Etia vel
Laconicae oppido, vel Cretae urbe fuisse Mysoncm, unum ex Se
ptem Graeciac sapientibus inquit, de cuius patria non convenit
inter scriptores, ut videre est apud Diog. Laertium in eius vita.
Atque, ut liacc obiter annolcmus, Pythagoras fuit primus qui
Valium jllud Sapienluiii noinen fugiens philosophum , id est, sa~
Íñeniiae amalorem sese vocavit. Alio Pytbagora habebant opus
iebracoruui О'пэп chacamim , i. e. sapientes, qui lioc vanum no-
incn inutaret in прэп "Слм Ohacc chocmak , i. c. amatares sa-
picniiac.
299 rH<paiCtla, буцод'АкацаЫЬосгрьЦд.] Inquitllcpbaestiam
Ь fesse oppidum Acamanliilis tribus cuius oppidanus dicebatur He-
phaestiadas. Locaba vero ¿£ ' Htpatanaöav cl caetera ; unde con-
ijtitur oppiduni quoque dicendum esse 'Hcpçuenudui , no« 'Htpuir
 ANNOTATIONEN ч 519

Czict. Apud Ilesychiiuu legiinus ' llqmiouáSai , 'A9r¡vaíoi. Hoc

est, Hephaestiadae , AthenUnses, lluiiis oppidi nulla apud alios,
quod (¡ciain , lit mcntio.
rH<pctiOTÍa, nolis &v Лцрлнр.] Hepbaestia , urbs in Lemno
insula exHecataei Europa. Meiuoralnr Plolemaco lib. 3. с lo.
Hesycbio suo loco, Eustatbio ad Pericgetae v. 622- quam Pé
laseos aliquando incoluissc inquit expulsos ab Atlieiiiensibus ex
Allien: die xal nólsa¡v ncgl avzijv ôvoovoàv, i¡ fila Hcpaiaria
llífixo. Aéyovzai os xal zavzijv TJtluayoí nozs oíxrjatti, oí ¿x
tíJc 'Arxixrjcvno 'Ad7]val(ov ü-ila&évzec , ы$ aôixoi xalaanaypc.
i. e. Quare ex duuhus urbibus quae erant in ea [Lemuo] altera He~
phaestia dicebatur ; quam Ptlasgi aliquando habitasse dicebantur
ex Attica ab Athenicnsibus expvlsi, tamquam iniqvi el rapaces.
Quod etiaui ex Dionysio Cbalcidcusi affirmât Harp o ci a Lio i»
rHq>aiazia,
— "On Mvorjituoi ztüv IIiXcGyixuv, etc.] Lege "Ort Mvpi->
vttïoi. Myrinaci eiiiin erant oppklani Myrinac urbis quoqucLemni.-
Nam duas urbes tantum babebat Leinuus insula IMyriuam, et He-
pbaestiaui mediterranean], auctorc Ptolemaeo lib. JJ- с 14. Ai¡-
/ivoç vtjooe, iv r¡ nólcic]ovo, Mvoiva, xni Htpaiorttt (tëooytioç,
j. e. Lemnus insula, in qua urbes ilи и с, Wfyrina et Hephatstia
mediterránea. Pcrperaui apud Plolcuiaeuui scribilur Au¡ivuc et
'Hcpaioziùç pro Aijuvoç et Нгршотла.
— TvQctvvog wv.] Jn bis verbis то mv expungendum, Aliter
eniin dicendum trat noraen lyranni Hcpbaestieiisium.

0.
Oulaucti, noUçtris Mteaqvlaç.'] Thalamae, urbe Messe- 30O
niae ex Tlieopompo , cuius omnia opera deperdita sunt, memo- a
ratur ; fuit Celebris Pasipliaae templo et oráculo , teste Plutarcho
in Agido , et Cleom. sed ab со Thalamiae dicitur. Lins quoque
»îcminit PausaniasinLaconicis. Polybius Historial uni lib. 5- Шй-
Ozi) à ítnoaxiv ij, x<ù nlùexoç ofloç t]9ooLoQr¡ acouâruv seal ö'QEfi-
(lariùv tlç то %eo0t'ov о xalovOt ОаХацис. i. e. Plurima vero su—
pcllex , plurimaque corporum pecorumque turba congregata fuit
in oppido , quod Tbalamas vocant.
eâlnovaa , vókig zrjç'AQKaSiag.] Thalpusa , urbs Arca-
diac. Fuit Celebris Aesculapii, et duodecim Deorum templo; sita
vero crut in uiagiio colle, sed magna ex parte actate Pausaniae
erat deserta, ut ipse refert in Arcadicis, oui Thcl/Hisa dicitur,
in cuius linibus erat Cereris cognomento Eleusiniae fauum auclorc
eodcmauctoïc libro citato.

"
 620 ТЫОМЛЕ DE J>I#£j)Q

0л Я «ft ttv а Го i, $»vo; nêçaais ™*i?koov.] Thalamanaei,

gens Persia subdita ex Hcrodoti Jib. S. apud quern libri citati c.a-
pile 93- Tliamanaei, non ïhalamanaei, ut inquit îioster, inler
Pcrsarum Satrapeias memorantur: 'Ano àe ZayaoxLtov , xcù 2a—
Qayyainv, xal Qauavaiav , xcà Ovzímv , y.cà Méxcav , x«\ xàv
évxpi vr¡aoioi ohtôvrtùv xàv iv xrj 'Eçvdçy ual¿aar¡, etc. i. e.
ASagartiis vero, et Sarangaeis , et Thamanaeis, et Utiis , et
Mecis, et Us, qui in ruhri maris insulis habitant , etc.
Qáuvu, nohç IlakaiOTÎvriç.] TUainna , urbs Palaeslinae
ex Iosepho Antiquit. lib. 5. Duae huius nominis urbes memo
rantur, altera pertinçbat ad tribum Dan, ut apparet exlosue ç. 19
v. 48. Ubi vooatur ППЗЮП Thimnathah, et a 70 senibus Baavà '
ïuxta quam Shnson discerpsit leonem atque inibi duxit ex Palae-1
stinis virginem in uxorcm, ut narratur Iudicum с 14. ubi quo-
que in textu Hebraico codem modo scribitur, et a 70 senibus ва-
(iva&à vocatur, quam célébrât Joseph, libro, ab auctore nostro,
çitato с 10. A<ptxóuevoe ai uexàxàv yovsav elç &auvànokiv Па-
latenvav, nctvtiyvçtmç ¿y0tiévr¡c, iaà naodêvov xùv èmxcooicov.
1. e. Lumwnisset autem una cum parentibus in urbem l'alacsti-
novum Thamna, convenir tempore, amove captas fuit virgin,
300 mdtgenarum. Altera autem pertinebat ad tribum Ephraim" ас
t> data fuit Josué celebérrimo duci in haereditatem , in qua quooue
sepultus est, ut constat ex eodem Iosue c. 19. v. 50. ubi mo won
ihimnatk bevach dicitur, Iudicmn vero с. 2. v. 9. vocatur тип
Bin I tumnath Chères. Serach autem et dieres idem est nomen per
transpositionem literarum, quod in hac lingua non est insolens.
Sjceunn d.citur ЮЗ cébese ЧюЭ Ceseb, utrumque significat,
mem, agnum. n»bu Salmah et nW simiah, i. e. vestís, seu ve-
Tf "1? Ct í" hums,nodi- Memoratur quoque Ptolemaeo lib 5.
с. lö. Ab cadein séptima íudaeac toparchia dicebatur Thamni-
tíca, cuius meminit Plinius lib. 5. с. 14. in qua usquo ad aetatem
Bieronyini sepulchrum celeberrimi illius ducis ostendebatur, su
per quod figuram Solis descripserant, eo quod solc.n stare fêcis-
»et ut apparet ex ipso Hieronymo et Chiistiano Adricbomio in
Ephraim пцш. 96.
' 1„„„ &aflovS^ Kaßutaiav ydxav xàv 'Aoaßiov.] Thauiuda,
nosSaulT0' 8еи^Г,Ь (¡d Cnim noHs di^n^dum reliquii
muai; P?î PI'OPO ™*la™ A™bes, cuiqs incolac ei Tba-
Pl • I Ря1о1с,,,асо ЬЬ. 6. с. 7. Thamyditac, ct Thamydeni
PJilUo J,b. 2. С 28. ïhamudei dicunlgr. У '
A^IÍZ^™5 "^ ^ @^щ'] ThassU8' ¡"«uU mar»
bus X l V hlaclai»' Lc'n"0 insulae próxima, Celebris viti,-
bu*, vino, et marmove, VngiJ. Géorgie üb. 2- v. 91. canif
 ANNOTATIONES. 521

Sunt Thasiae vites, sunt et Ularcotides albae.

Plin. lib. 14. c. 7. infer transmarina vina célébrât Tliassium et
(-liium, quae in summa gloria fuisse inquit. A pud Aristophancm
in Pluto, cum anus quaedam diceret suam cutein suaviter olere,
subdit per iooum Chrcmylus :
El &âaiov èvixtiç , tlxoxmç ys vf¡ ¿tía.
Si Thasium infundís, mérito per Iovem.
Aeliauus de Varia Historia lib. 13. с. 6- duplex vini genus in
bac insula tradit fuisse, alterum . quod suavcm soiimuni, alte-
rum , quad vigiliam ail'crcbat. Thassium vera шагшог célébrât
Flinius lib. 36. с 6.
—» "Ev&a Tr\\itf*i rj rijç Еуошщ;, ele] Quae hic Teleplie, SOI
eidein in ¿¡aoôevoç dicitur Telephae. .. a
— THôi ytvcaîç 'Hoaxkéovç «aï &âoaoç, etc.] Legenduui
existimo r¡v ôe, etc, i. с. erat vero, ele. de Tliasso cnim , qui in-r
sulae nom en dedit, loqui videtur a quo Hcrculis generationes re-
censet.
— "Ott ôs xcù 'Acgía ц &¿ggoc.] Supple íXíytzo, i.e. dice,
Ъа-tur , Tliassum vero Aeriam dictam fuisse testalur Plinius lib. 4.
с. 12. ЛЬ ел [Leuino] Thassos libera auinque M. pass, olim
Acria, vel Aelhria dicta. Pcjiegeles v. 522. Ogygiam vocavit
propter antiquitatem, et Cereris acien, propter fertilitatem, Hinc
paroemia Ouaaoç ¿yct&wv , i. e. Thassas bonorum; alii eanulem
paroemiam sic dicunt dâxoç ¿ya&uv i, e. Dalus bonorum , teste
£usiailiio ad Pcriegetae vcrsum citatum,
•w "Ayysúov n«QÎoiç, etc.] Sunt versus redditi ab oráculo,
Archilocbi filio, in quo pro Tiksalxkuç legendum existimo Teks-
aixkrjç. Sic mini Archil i ubi lili us vacabatur, etsi apud Suidam
in Лоу_1\о-/ос alitor scribuliir. Parios vero condidisse Thassum
affirmât Strabo lib. 10. 'Tnà ôi Ilaçiav ixxía9r¡ вааод, xc¡l
Jlaqíov iv xr¡ ÜQonovxib'i nôkiç . i. о. Л Parus autem condita est
'l'hasus , et Parium, urbs in Propontidc. Pariorum coloniam,
vocavit Thasum Thucydidcs lib. 4>
Qavfiaxla, nokig Mayvqatuç.] Thaumacia, urbs Magne-
eiae ex Homero. Cuius aflert versiculum , qui apud eum logitur
H. 2- v. 716- ad quem ita Eustalhiusi Trjv de Qavuaxiav , nôkiv
JHayvr¡alas 6 xàv l&vixtov Ovkkixxr¡t q>r¡ai , kêyav xa\ ixioav tïvai
Qavuaxiav -лага xov МцХш xôknov , xcù vijaov Ss ofxcovvfxov, oí
ôi Ttükhíii xr¡s Qavuaxiaç Qavuaxol i. e. Thaumaciam vero ethnico-
rum collector [sic nostrum auctorero vocat] Magncsiae urbem esse
innuit, dicens et aliam esse "Thaumaciam iuxta Meliacum sinum, et
insulam cognominem, cives vero Thaumaciac , Thaumaci. Nihil
 522 THOMAE DE PINEDO

addit novi Eustathius ; ex uostris mcmoralur Plinio lib. 4. с. 9.

cui Taumachia dicitur. I
— ¿Icviéga , nôliç хата rov Mr¡Xia jcoAjtov.] Secundo loct»
nicmoral Tbauinaciam iuxta Meliacum seu Mali.icuin sinutn, uti o-
301 que eniui modo vocatur sinus iste, quam S trabo lib. 9. appellat
b tiavjJiay.DVÇ , quem sequitur Livius , quii liane urbcui ЦЬ. 32- с. 4.
jla dcscribil: Namque Tkaumaci a Pylis, sinuque Maliaco per
ÍMmiam eunfi loco alto siti sunt, ipsis Jhucibus imminentibug,
quam Coelen vocant : T/iessaliacque Iranscunti conj'ragosa loca,
implicaiasque ßexibus vallium vias. Ubi ventum ad hanc urban
est, repente velut maris vasii , sic immensa panditur planifies , ut
subiecips campos terminare oculii ha ud facile queat. Ab eo mira-
culo Thauuiaci appellati. Nec altiludine solum tula vrbs, sed quod
saxo undique abscisso rupibus imposita est, Hae dificúltales , et
quod haud satis dignum ianii laboris periculique prelium erat, u(
absisteret incoepto Philippus, effecerunt. Alludit I.ivius in urbis
nomino ad signifícatiouetn. Oavuct eiiini Gracce est miraculum,
(ravpácioc vero mirabilis, undo nom en urbi iinpositum fuisse
innuit.
(•'uv и (' cío v, oqoç AçxaSiaç, Iv ы tov llOov о KqÔvoç
xaxtmtv.] Thaumasium, mous Arcadiae , in quo Salurnus lapi-
dem pro love pucro , quem H beam illic peperisse fabulabaiitur,
dcvoravil iuxla fabulant ; et fabulant et montent supra Molotluin
Arcadiae fluriuin célébrât Pausanias in Arcadicis.
& i'< i!> a x 0 ç , JioAiç £vçlaç nçoç ты Evcpgarrj.] Tbapsacus,
urbs Syriae prope Euphralcm ex Tbcopompi Philippic, lib. 3
Mcmoralur Q. Curtió lib. Ю. с. 1. 'jiVur Mesopotamia« praetori-
bus imperavit , materia in Libano monte caesa, devectaquc ad
vrbem Syriae Thapsacum , ingenfium carinas navium poneré : se-
ptircmes omnes esse, deduciquc Babylonem , Cypriorum regibus
imperatum , vi aes stuppamque et vela praeberent. Ptolemacus 1. 5.
c. 19. cam inter Arabiae desertac urbes prope Euphrateni local.
Ex Strabonis lib. 16. constat fuisse commercio celebran, ad quam
usque Gerrhaei per Euphrateni navigabant. Iosepbus Antiquita,
tum lib. 9. с. Ц. Thapsam vocat, ac perpcratn eius interpres
Latinus Thapsam ctlliarsen confondit, cum fueriut duae urbes,
и1 npparet ex lib. 4. lieg. с. 15. v. 14. 16. ubi пх"п Thirsah et
rioan Thipsach memorantur ; hinc parum deflexo nomine factum
est Thapsa , et Thirsa , quae ab auct. uostro in Taneàç voca-r-
tur Tàoaa.
S02 ßatyoc, 7ru.l1? jiißvijc. ] ïltapsus, urbs Libyae ex Stra-
a bonis lib. 16. qui lib. 17. non lib. 16- ut itiquit nosier, eam cé
lébrai: £»ô ai TaQt%ttut Isyôfitvai, vt¡ola nokKà xoi nvxvá • m«
 Ли N0 TA TI ON ES. 52J

Gatyaç italic"1 xetl ftET¿ ictúw/v vï/coç ntlayia AonúSovCa i. e.

ñeinde Taricbiae (tictac, insvlae parvae, multae et densae ; ileinde
jHiapsus urbs: et post ha ne insula in pelago Lapadusa. Memora-
tur etJam Ptolemaeo lib. 4. с 8- prope Leptim parvam.
— "Eeri xei ¿ixtkiaç."] Secundo loco memorat Tliapsum
Sioiliac urbeni. Chersonesuin illius iioiuinis a Syracusis Siciliae
non longo distantem, in qua forsitan erat urbs eiusdem noininis,
eclebrat Thucydide« lib. 6. Tctïç t£ vavalv ig tí¡v Sáipov hq&oq*
fiiaa^tivoi. "Eati él %tQCÓvr}Ooc fttv iv orivtà ia&um , ngov^nvea
ig то nikayoç, xrjç Si £vQctHovoía>v локмод ovrs nkovv ovxt oâov
nnkki)v arriad, i. e.Navibusque Thapsum subiere [ubique stalioiicin
liiibucrunt Athenienses]. Est autem peninsula, in angusto ist/imo
in mare prominens , пес multuin a Syrarusanarum civitalc, sen
mari, scu terra, distal. Earn quoque célébrât Virg. Acneid. lib. 8.
v.688.
Vivo practervehor ostia saxo
Pantagiae , Wegarosque sinus Thapsumque iacentem.
•— "Ecri xaï itgoôvqooç iv тго etevà tov lo9(iov.] Haec dc-
sumpta videntur ex Thucydidis lib. 6. cuius verba adduximus
nota praecedenti , нес quia Tbucydides ¡nquit fuisse Chersonesuin
iv axtvà Vö&ftM i. e. in angusto Jsthmo , et noster iv ra attvm
*ov ' Io&nov , i. e. in anginta parte Jsthmi, ideo corrigendus est.
Hoc enim esset nimia corrigendi porrigine laborare.
Qtâyytka, nôkiç Kaoiaç.] Tbcaugela , Cariao urbe. Me-
moratur Plinio libro quinto caj)ite 29.
Gfßi&a, cppovpiov МеОопотацмд.] Tliebilha, caslclluin
Meeopolaïuiac ex Arrbiani lib. 11. Cuius incola, Thebenus dice-
batur, ut inquit noster, sicut ab Ecmatha , Ecmathenus. ErgQ
Î>rototypos erit &tßa, id norninis significat domum Hebraico;
luius castelli altura apud alios cet silentium.
0 ? i о о « , nohç 'yiçKaôiaç.] Thisoa , urbs Arcadiae ex Pau- S02
saniac lib. 8- qui eam célébrât libro citato ab Stepbano: Taïç b
Ttvfupftiç ii ovouara, vq> tav toi/ /lía rçaipijvai kiyovat, ridcvtat,
(rttioóav, r.tà NíSav , xoi ''Ayvm' xa¡ ¿na fttv внабад nókig
uiKiiro iv tí¡ Пад'о'аош. Ta) ôè in íuov , uoiçctç rijg MtyakonokL-
tiöoc Iötiv r¡ ÖEKJo« яшаг]. i. e. Nympharum vero nomitta , a qui
tus Jovem educatum fuisse dicunt , Thisoa, et Neda, et Hagnoj
et a 4'liisaa quiilem urbs hahilala fuerat in Parrhusia; aetatc au-
lem mea partis Megalopolitidis est Thisoa pagus.
(■h a ¡jqî iifioç, Tiúkig A'«pi'«j.] Tcmbriemus , urbs Cariae,
sino nui'lorc nicinoraliir ab aurtorc noslro, existimo camdein esse,
quae 7 hymbria dicitur Straboni, cuius ex lib. 14- sunt verba;
"EvQtv Iv aiaôioig xiaaagOi xtu'fr/; Као.1Щ &v(ißcia' яао' r¡v.aoq-

с ■«
 524 THOMAE DE PINEDO

vóv Iß« om/lmov ícqov, Xagáviov Xsyóutvov, èkt9olovç Ifaov

¿лофоаад. i. c. Hinc quatuor stadiis pagus Caricus Thymbria ;
iuxia quam avibus invia est spclunoa sacra, Cbarouium nomine ,
pesiilenles habeas exhalaiiones.
— * Ano Ocu-ßgifiov.] A Thembrimo vocatain fuisse nrbetn
Curiae Thembriem um iiiquit, quarc vel noincn urbis, vel Tbeni—
bricuii corrigendum est, atque eodem modo oppidaiii numen.
0f|i(öüti()«, jtoAiç.] Tlieiniscyra, quae ct Themiscyria,
urbs e regione Tberuiodonlis. Merooratur Slraboiii lib. 12. "E%ti
6k xr¡v t£ aXXr¡v iwoav xcA?}v , xol xr¡v &eu,[<ry.vçav го x¿t> Ap.a~
¿óviav ohr¡xr¡ciov , xol xt¡v ¿»¿t/vijv. "Eaxi ôh r¡ @eu,íúxvQu ntbtov,
tfl (i£V vno ntluyovg xXvCóuevov, offov £$r¡xovia Ctaôiovç i?)ç яо-
ItWÇ ÖliyOV Ту Ô Vnà TÍ¡C OQtlVr¡C, EvÔêvSoOV Xol Ôia$$VTOV ло-
xapoïç, evioôsv гид яч/jyàg Syovqiv. 'Ex uhv ovv xovxav nli]Qov~
¡itvog ánávtcov ilç похацод ôiêÇaai то ncôiov 0£¡>f«úóW xaÂov-r-
fifvoç. i. e. Habet autem cum aliam rcgionem bonam, tum The-
miscyram Amazonum olim domicilium , et Sidenen. Est vero The
miscyra planifies , quae ab altera parte mari alluiiur circiter 1-х.
ttadia ab urbe disions, ylh altera vero montosa^ nemorosa elfiu-
viis pervia, illinc fontes habenlibus; Ex quibus omnibus implelus
unus amnis planiliem percurrit Thermodon nomine.
SOS веиюоод , nóhg Kaotag.'] Themissus, urbs Cariae, quae
* aliis Thelmissus, Plinio lib. б. с. 29. dicitur Thelmessus , ut et
Ciceroni de Diviiiat. lib. 1. Thelmessus in Caria est, qua in urbe
excellit haruspicum disciplina. Strabo lib. 14. El Scylax Lyciac
tribuit. Caria cnim et Lycia crant inter se liniliniae.
— "Ov Ivxoi SiexQyGavTo.'] Existimo legendum ov Xvxot Ó4E-
yEiojjeovro ;, per rae licet retiñere priorem lectionem.
0t(u6<o vwv, %agíov G>Qvytag.] Themisonium, oppidum
Pbrygiae. Mcmorantur Straboni lib. 12. Pausaniae lib. 10. 0£-
t-uGioviov ôh to vnkg Aaodixsiag Фоуугд ¡itv xol тогго ofxov04v.
i. e. Themisonium vero quod supra Laodiceam Phryges quidem et
Jioc incolunt.
— To sdvir.ov, &eni6túviog.] Sicut oppidorum , sic Genii—
hum nomina euctores formant pro libitu, noster format nunc
genlilitium Thcmisonii, Themisonius; Pausaniae libro nota prae-
cedenU citato dicitur Qtuiawvivg. "Ors ôh o" Taiatûv отоаход
EqDfçs xcà tjytv Itùviav y.aï laving tàou,OQa, ot Q£u,iOavEtg q>a—
Oiv ttixoïg 'HgctxXéa ßotjtfov xol 'AnóXka>v(t ysvéc&ai xol rEgu,í¡v.
id est, Cuando чего Galatarum [üalluruin] exercilus Ionium, el
Joniae finítima depopulabaiur , Thcmisonci aiunt ipsis auxiliaio-
rem fuisse llayuUm, e( ApolUnem, et Д1а curiam.

/
 ANNOTATIONEN 626

ßevSoela, Tavoixr¡ nóXtg naçakla.] Theudosia, Taurica

urbs maritima ex Strabonis lib. 7. apud quem nunc legilur Qeo-
Soaia. Eius sunt verba: Меха 6s xàv xtöv Zvußolav Xi¡.iéva xov—
xov pêxQt &eoôoaiag яакшд r¡ Tavoixr¡ itacaUct, yiXíwv nov orce-*
d'iW xó uijxoç, Tpn^ti«, xaï uoítvTj. i. e. Post Symbolorum por-
turn hunc usque ad Theodosiam urban Taurica maritima ora [por-
rigitur] cid circiler stadiorum longitudinc , áspera et montosa.
Idem auetor libro citato auetor est habuisse portum vel centum
navibus reeipiendis aptum t Mtxù ôs tr¡v ¿auvr¡v zr¡v Xt%9eÏGav,
■íj QeoSoela xeïxai nóhg, iteölov evyaiov k'%ovaa xa» Xtfiiva vavál
xa\ txaxov ÍKlxr¡5twv. i. e. Post monlosam kanc dictam regionem
Theodosia sita est) campum fertilcm Habens, et portum navibus
ctiam centum reeipiendis aptum.
QeovnoX^g, t¡ ¡leyiaxrj xi¡g ей nóXtg.] Theupolis , ас ei di-
ceres Dei civiias, maxima totius orientis urbs, scilicet Aiitioclúa,
quam post quemdam terrae niotum a lustiniano sic vocatam fuisse
trad it, quod ctiam testatur Lust, ad Pericgetae v. 920. dc qua
iam suo loco cgimus. .-■ . • •. n
Qêoau-v ci, nóXig Aaxmvixr¡, í¡v rivsg 2n¿Qxr¡v epetcív. J
Theramnac , urbs Lacónica , quam Spartam nonnullos appellasse SQ5
inquit. Sed id nullius auctoritate fuma!. Pausaniae Qeoanvt] di- b
citur, cui a Therapne Lelegis filia numen impositum inquit, at-
que inibi fuisse Mcnelai templum, etMenelaum, ct Hclenain sei
pultos; attende eius ex lib. 3- verba: Qtqánvn de ovoft« luv tai
%а>о1ы yíyovev ало xijg AíXeyog &vyaxgog. MevtXáov 5é èoxiv Iv
avxr¡ vaog , xai Mivékaov , xal Eíívtjv ivxav&a xacpr¡vai XíyovOi.
i. e. Therapne vero nomen oppido Jacium fuit a Lelegis filia. Me-
nelai auiem est in ipsa templum , quem et Helenam hic sepultum
fuisse dieunt.
— Eaxt xaï гопод , í%cov vetov xàv ¿ftoexovçmv Stà x¿ , etc.]
Epitoma tur nos ter Thcramnas urbemLaconicam et locum , in quo
erat Castoris et Polluais templum , diversa existimat fuisse oppi-
da ; quod si ita fuisset, non rcticeret Pausanias, qui omnium
uptime totius Graeciac oppida descripsit. Sed fuit etiam huius
Hominis locus Lacedacmone cuius nieminit Harpocratio. Obiter
auctor noster deducit loci etyiuologiam a verbo dsgantva., i. e,
coló, servio, quod illie Dioscuri colerentur, ас ideo etiam locus
vocandus erat &еоатсщ , non 0¿Qu¡ivai, ut ipse habet. Sed ni-
liilomiiius tarnen Pausaniae sententia vero similior videtur, qui a
Therapne Lelegis filia loco nomen impositum tradit libro nota
proxime pracccdculi citato. '
— Zi¡u.ctívei xal ti)v olxíccv.] Legendum existimo ei¡p.aívu
y.tti xt)v olxsrictv. i. с significat etiam famüiam , hoc est, servir-

'

V
 626 THOMAE DE PINEDO
Hum, quo modo olr.ixtjç dicilur srrvus domesticus. Bsghrrciui
ejiim non solum significal coZo, sed cliam servio, unde dfynrci'»;
serva, ad quod viclelur allusissc ätephanus; ab codem Verbo et
signiücatione dicebatur apud Laceducinonios festum quoddaiu 0t-
çanvariôia , cuius inejitioncm fecit Ilesycjiius suo loco. Er-joSle-
phaui mens est Therapuus ecu Laconic. ie urbciii, seu Spartae lo
cum sic dictam fuisse ало xov dtgemtviiv , a quo cliam ftcoajcvq
dicitur ancilla. aie accipio hune locuiu, uec curo Zoilos.
Géçfia, yautov XiY.ùiaç.] Theiyu« ucut. plurali oppidum
Siciliae ex Pbilisto. Sed cum lmius opera deperdita fueriiit, pro
illo substitue Diodorum Siculum , qui de bac urbe sic loquitur
lib- 18. Oí 6e Kagyrjàôvioi ¿v pîv ri] Aißvq pcyâkaç nùQiGAtva-
Çovzo ôvva^iiiç , ircid-viwvvTiç âneteaç xàç it> xrj щвв> aàkeiç xa-
TuSovkeveaa&at ¡ nglv ij Sh xà ozgazonsäa otaßißaiuv, xazaiéçuv-
TSÇXcSv TtoUrùiV XIVUÇ, JCOrl tàv akkoiV y/lßUlOV XOVÇ l'JOt'Àutlc'l'Ot'Ç,
ey.TiGav iv xrj Eixskltt 7tçoç avzoïç xoiç Of q;ioïç v'ôaei rcûkiv , ovo-
S04 ftnfoiTfs tísguá. i. e. Cai-thaginenscs .cnùn in lJiya magnum со—
a gebant exercitum , desiderantes omnes insulae ftrùes subiugare, an-
icquain vero corèreitum iransvexissent , delectu habito ex civibus
aliquibus , aliisque voluniariis Afris , condiderunt in. Sicilia ad
ipsas calidas aquas urbem, nuneupantes Therma. Ac quia ab
aquis calidis, quae Graecc tffouà vöaxa dicunLur Пишем Labet
ui-bs, ideo sin« dubio cius noincn ecribimdum est @iQp¿, nun
&i<j(ia , ut habetur apud nostrum, cui cliam, eadetu de causa
Qtouov dicitur in 'Ахдауад ас ei vöttf, i. e. aqua intelligeretur,
ideo cliam Latine Thermae dicuiilur , quia aquae intelliguntur.
— To Idvixov Biçiutioç.] Gentile ur.bis Thcriuaruui Sit iliac
dicitur Therinaeui. Apud Cicerouem vero üb. 2. iu Veri-сш
Orat. 7. Thermitani dicuntur eius oppidaui , apud qups Stcsichori
poetae statuam fuisse inquit, senilem, incurvam cum libro, sum-
mo artificio factatn.
&ÍQIJ4], nôkiç &gáxt¡g.] Thermo, civitas Tliraciac, ше-
moratur Thucydidi lib. 2. aquo, ut inquit noster, Macedoitiae
adscribitur : ¡Zvvtßißaot ôs xaï xov Iltgöixxav zoîç Aûrjvuiaiç,
xai &ÍQ¡jLt¡v croza i'ntiaiv ànoôovvca. i. *. Concüiavit vero el Per-
dicam cum Alheriiensihus , ct [ipsis] persuasit , ut ci Thermen red-
àerent. Nainquc Atlienicnses cain.cepcnmt, Perdiccas vero erat
Macedonum rex. Memoratur ctiam Scylaci in Maxtuovia.
ь ■.*— ^Eaxixal &tgu,ctioç xóknog.] Est.et Tfaerinaeus sinus, qui
rtemen habet a Thermo Maccdoniae urbe. Eius meminit im:r alios
plurimos Scylax in MaxcSovía. In excwrplií ex lib. 7. ¡Stxabouis
naec beguntur: "Ozi fifr« то v 'A\iov Ttozapóv r\ QeaaakovLx*] loxiv
rto'Aíc, <¡\ ngóxtgav &égur¡ èxakûxo. i. e. Post Axium jluvium
 ' ANNOTATIONES. 627

Thessalonice est urbs , quae prius TLft-me vocabatur. Undo aliqui

putant Thermaeiim sinum esse eum, qui Tulgo Itaiis dicitur
Golfo di Salohichi. Jtali eniin Thessalonicen vocant Salonichi,
ïliraciae autem urbs Harnocralioni et »uidae dicitur Therman.
вес иод, nnXí%viov ЖтюХ'шд.] Thermos oppidum Aetoliae
ex Polybio, qui cius mcrainit lib. 5- sed neutro genere usuipat,
non masculino, ut noster. Sic enim illc: THxt noXXijg ¿¿(¡ас ínl
то &íc¡iov- i» с. Cum adhuc dici mullum superesset, Thermum ve
nu. Èx codem auetore apparet fuisse locum totius Aetoliae muni-
fissimura, ac veluti arcem, ште tijç еурлгищс AlxmXlaç blov
¿xçonoXcaç 2%tiv iá|tv. i.e. Adeo ut lotius jieroliae, tamquam
amis locum haberei ¡ inquit ille. Ab Strabone, Pausania, et aliis
vöcalur Thermopylae, Amphictj'onum conventu celebres.
— To l&vixov Qíouiog.] Gentile Thermi, Aetoliae urbís
erat Thermius, Polyb. lib. 5. Kai катавтсатош&еувад, c'cprjxe
ztjv ôvvafiiv гад тг moioixiSaç хшиад noo&tív xaï то toSv Qtouimy
ntàfov èjcnçhtiv. i. e. Et positis castris [ad Tbcrmum] exercilum 304
aimlsit, ut popularetur circumvicinos pagos cl TJiermiorum agros b
incursaret.
— Kai то xtíjtucov Qtouixóg.] Possessivum eiusdem Aeto
liae urbis Thermi, dicebatur Thermicus , quod usurpavit Polyb,
in Excei'ptis, ex eius historiis, Lcgationibus c. 9. Kv'àécoç ¿л
ixíívov %caçia9h'Tcg , r¡xov Ini щу zùv btquixàv avvoSov, v.ài
naçû9ôvTtg tig та nkr¡dr¡ , naazxáXovv zoiiç AltaXovg diu яХи-
óvcov , utîvai ín\ zr¡g 1% ¿QXV? aíoiazcag, xoti ôiacpvXazteiv tíjv
noog Pœuaiovç ivvoiav. i. c. Extemplo ab eo discedentes , vene-
vunt ad Thermicorum synodum , et adcuntes multitudinem b. e.
populum, multis verbis Aetolos exhoriabantur , ut in priori seil
ten ti« manerent , et custodirent adversus Romanos benevolentiam.
Tibi audacler niinis jnlerpres Latinus vertit, Extemplo Corneliu*
ab eo discedens Thermopylas ad Graecorum conventum venit, .
QtQGÍrai, h'&voç' IßriQtxcv.] Tliersitae, gens Tbcrica, id
est 7/ispanica ex Polybii lib. tertio. Ilávv ô' lantíoag , xci q>QO—
vluatç IxXoyiÇoiitvog , ix ph Афщд tig 'ißijuiav, ix à' 'jßtjclac
ш1д Aißvnv oitßißaCs сгоаисотад , èxStautvcov «}v ixatiomv nloxiv
tig uXXyXovg Sià Ttjg Toiaviyç oixovopUtg. Haav ó' oí otaßavztg
tig t»}v Aißvtjv ©fpflíToi, Maaziavo'í , jiqoç Se rovTOig , ¿Qtîrat
IßtjQtg, OXxââtç. i. e. Magna vero experientia et prudentia ra—
tiocinatus ex JAbya iii lberiam , ex Iberia vero in Ldbyam traie-
cil milites, vinciens uirorumque fidem mutuo hac disposilione :
crant autem,. qui in iÂhyam transibant Thersitae, Masliani, -ac
praeter hos montani Ibères , Olcades. ■ i . ....

'
 528 THOMAE DE PINEDO

' весле ta, tzúhc Boiattaç.'] Thespia, urbs Boeoliac ex

Homero, apud quem IL 2. v. 49a. invenitur Lemisücbium illud,
cuius integri versus sunt:
Oïfr TqItjv ivêuovxo, xaï AvXíSa 7ttrcr¡(oaav
2%oivóv xi Zxùkôv те noXvxvTj^úv x 'Exttovèv,
веаянаг, Fquiuv tí, y.ctl tvfjv'iogov Mv7.ah\acùv.
H. e. Quique lïyrien habitabant , et Auliàa pclrosam
Schoenumque , Scolumque iugosumque Eteonum
. Thespiam, Graeamque, et amplurn Mycalessum.
Ad quem locum Eustath. ' H ôk Qiamiu v¡ Jipas tûî 'EitxoTvt tumo
voxicoxéoa avxov. i. Q. Thespia autem, ad Heliconem sita erat au-
etralior ipso. Id videtur Eustalh. ex Pausania transcripsisse. Sic
, enim i 11 f lib. 9. веслеш ¿tío to oooç xov 'EhxoSva (¿/.tarai, i. e.
Thespia infra montent Heliconem conditafuit. Ex liac urbe fuisse
Glyccram meretricem, quam alii Gîycerium , alii Phrynen vocaut,
rcferunt scriptores, ac inter eos Strabo lib. 9. quae in liac urbe
dedicavit Cupidinem illüm decantatuin , a Praxitèle sculptuiH, ac
805 síbi dono datum, cuius videndi causa initio proflciscebanturTlie-
o spias, cum ibi nihil aliud esset spectatu dignum, ut inquit Stra
bo libro citato, quod ctiani testatur Cicero accusalionis in С
Verrem lib. 4. de signis Orat. 9. Idem opinor ariifex eiusdem mo
di Cupidinem fecit ilium , qui est Thespiis , propter quern The—
spiae visuntur. Nam alia visendi causa nulla est. Quem Cupidi
nem a Caio Rom. imperatore e sede sua amotum , Thcspiensibus
remisisse Claudium , ac Neronem iterum ltomam reportasse , ubi
igne consumptum fuisse prodidil Pausanias in Boeoticis. Fuit au
tem Pbryne Thespiensis adeo dives, ut inquit Herodicus apud
Athenaeum lib. IS. ut Thcbarum moenia strucluram sc pollicere-
tur, si adscriberetur: Alexandrum diruisse , Phrynem vero rae-
retricem refecisse; pro qua Hypcrides orator cuui orationfem fe-
cisset, et iam manifestum esset calculis iudicum , utpote capita-
lis criminis ream condemnandam esse , in apcrtum earn produxit,
disiissis tuniculis, pectoreque nudato ; ac postrema orationis
parle, illiiis conspecta pulchriludine, ita perora vit, ul tamquam
ministram sacerdotemque Veneris iudices religione capli et mise
ricordia couibioti liberam cam dimiscrinl ; plebiscito dcinde san-
citum fuit, ne qui causas reoruin dicerent, commiscralionem ex—
citarent, acne quis reus coram iudicibus sentciiliaui pronuncia-
turis sisteretur, ul refert Alhenaeus libro citato.
— Qiomáeov Kxíaua, etc.] Tbespiam, Boeotiae urbem a
Xhespiade condilam fuisse inquit noster auclor, sed sine aucto-
re, Pausanias vero lib. 9- vel a Thespia Asopi filia, vel a.The-
spio Ei'cchlhci nomen ciindiluui fuisse tradit: Qvyaxiqa ôitlvcu
 ANN0TATIONES.1 ; 629
Gienttttt UyovOiv'AetoKOv , xa\ ¿no rçevttjç xkr\dr¡vai tí)v núkiv.
Oíos Gíanióv cpaúiv Ü-'A&tivuív ik&ávxa xo ovofia zr} nóku óoí-
vai. Гг/ovêvai oí àno 'Eqí%&ícoc avxóv. i. e. Filiam aulcm Tlie*
spiam Asopi dicunt fuisse, et ab hac vocatam esst urbem; alt i ve
ro Thespium Alhcnis venientem nomen urbi dédisse; ipsum aulcm
ab Erechiheo genitum fuisse. . . . ...-, •..'..,-,!. ■•. , ; j .., •
— Atuiaxíxwv.] Lege ex Eustalh. ad versuiu Hoinericmn
pag. 304. b. citatum h'ipaxi xuv. Per incuiiam eitim vel transcri-
bentis vel typograplii coniunctum fuit, quod disiuiigendum erat,
error inter typographes frcquenlissimus. ' ..u,.Wl »» i.*') ,„..■
— nky&vvzixùç ôh Gtoxial, etc.] Inquit Thespias numero
quoque plurativo dici, et miratur quomodo singulare per n diph-
thongum scribatur, magis mirandmu est in singulare habere ас-
centum in antepenúltima , et in plurali acceutu in ultima notari,
quod rarissiiiiuiii est, simile invenitur in Plataea Boeotiae quoque
urbe, quae Шахам et Jlktíxaia'i dicitur. . ■ . ,i \„ц >•; v
&eançaxla, nôkiç xa\ %ада, etc.] ïhesprotia, urbs et
regio extra Ambra ci cum sin um , quem noster nunc Ampracicum
vocat, sic etiain alii cum nommant, at 'l'hesprolia urbs a nomi
ne, quodsciatn, memora tur, ïhesprotia vero regio, quam The- 305
sproti mcolebant, erat parva quaedam post Cliuuiiiani regio vi- Ь
catim habitata , bonos habens portus , ac Celebris JIuviu Ache-
route, et Acherusia palude , ex qua Acheron amiiis iluebat, ibi
с tiain Cocytus , quae Cum vidisset Homerus in suain poesin trans- „
tulisse cxistimat Pausanias lib. 1. cuius verba altulimus in 'A/J—
çmv ; Thesproti vero memorantur inter alios Scylaei in &tança'
■toi hoc modo : Меха 6i yaovíav @e07iQ(uxoí ùaiv É'&voç. Olxov-
ei 61 xal ovxoi xaxà хацад ' È'ati ôi xaï avxrj tvkl(isvo&. i- e. Post
Chaoniam vero Thesproti sunt gens. Habitant auttm et hi per vi"
cos ; estque haec regio bonis praedita portubus. Alexander Mace—
do a Lycopbrone in Alex, vocatur QtCncrnxoc kêav Tbesprotua
leo, quod eius mater fuerit Epirotis. Chaonia enim et ïhesprotia,
seu ïhesprotia erant Epiri regiones, ut videre est apud Ptole—
maeuiH hb. 3. c. 14. Plinius lib. 87. с. 7. meminit gemmae an-
thracitidis, quae in ïhesprotia inveniebatur.. Thesproti etiaui
Aegestaei eb Aegcstu quodam duce., et Amymuaci ab Ainyiuno
Tocati fuere, ut refert noster in Alytexalot.
&ieoukiu, ¿no &sacakov.'\ Tessalia, regio Graeciae Ce
lebris a Thessalo, quae prius Pelasgia, unde Homero passim
'Pelasgicon Argos dicitur. Thessaliae enim nomen apud cum non
reperitur, quare, qui de temporibus ïroiauis loquuntur, cum
Thessaliae ношен usurpant, xaxà naokijifJiv id agimt ; olini Pyr—
rhaea a Pyrrha Deucalionis uxore, Aemonia ab Aemouo, Pan-
SuphanuêVohlV., Ll

"
 530 TfföMAE ПЁ PINEDO
Join a Dciicalionis matre, Ncsonis a Nesorto Thossáli filio, ас
tandem Thessaiia a Thessalo Aemonis filio , ut Strato lib. 9. vcl
fssonis et Medeae, ut Diodorus lib. 4- dicta fuit. Strabo libro ci
tato cam dividit in quatuor partes Phthiotidem , Estiatotidem,
ThrvsaliotitUm , Pelasçioliilcm , quae omnes I'lolomaeus lib. 8-
c. 13. Macedouiae ndscribit ; celebérrima fuere eins Tempe, quo
rum desc.ripiionem liahcs apud Ovid. lib. 1. Motamorph. v. 568-
apod'AArv Ortel. in Tliealri orbie tcrrarum Parergo tabula 47.
Nee ininue inter fluvios Celebris fait Penen*, inter montes Olym
pus, Ossa et Pelion. Ipsa el ¡am fuit celebérrima Deucalionis di
luvio, quod Gráeci vjteçfioXtitoïç ut omnia sua rel'erunt id eliam
poetae tnimpiam iurè suo in iiiaius auxerunt, cuius descriptio-
nem babee apud Ovid, Metamorphosean libro citato v. 818- et
tWiicepSv TheBiallâfê incolae olim tainquam veneficia a Medca
édtycti proscindebantur, undo Plautus in Atnphitryone :
Ego pol Шит ulclscar hodie Thcssalum veneficum.
Claudia-nu* itt'Ruf. lib. 1.
' ' Л' • -■■" Núvi quo Tkessala canlu.
Eripiat' túnate iubar —i—
1 Qtlare StdeaXiKr) yvvi) , i.e. Thessalien mulier suiiiitur pro vene-
' ficé, ac Vihi adagü habet, de quo et alus videsis Erasinum; de
Thessaliu Vero ai plora scire dosidcias, lege Pausauianl, l'limmii,
Éttaboiiein ,• Biodorum, ct alios.
S06 ' Ö*«tfttAoW**), jróAic MccKiSoviaç.] Thessalonice, шЪя
a Macedonia* , coiTiipii adliuc ndininis vestigia servaos, vulgo>
ebifuv&olôhioki vocatur. : < ' i! '(<•••'.;
.>:.'¿л. "Htig Sçtt èitaXrïtoAlla, Kaocâvèçov y.tíaua.} I« lu*
verbis pro Üqci Suspicor legendum nilai , vel «oórsoov. Sic enimv
Stephan iis ninat loqui ; inqXiit vero Thessaloniceii , cum prius
Haiiä vocarelur, a (¡aseaiinW instaurât«« farsee, eió enini intel-
li«cnd inn est hoc in loco -tô xíí«fi« ; sed huius prioris Hominis al-
tiiin est apüd »Hé* etfentlum, Thermen autem prius vocatam
fuisse dis«itrius éx excerptis ex Strabonis üb. 7. Haec ciiim illic
legunturr^O« uetti tÙv AÇtov Xovttuov щ @c06aXovU»] ifrw ita
lic, i¡ itQÓttQOV eípur) ixuXtho, xr/öft« 6' ¿tfnlv Kadacivôçov,
ïj «Vi rm 6vó(itévi tijg êctvtov yvvuixoç; nwtiôff 6e <24iUrtW0« tow
Ацьухри, ¿vóuaatv, pezáxiatv öl т« 3rfjj4 noXijpta "ttf* tcvxrjv,
olov XaXa&tÇtH)^ Alvlav, Ktoeiv, *al rivet кса иХки. i. a Post
Adtium ßuviumest Tncssàlonice Urbs, quae print Therme vocaba-
iur, opus vero est (Jdssañdt i , qui earn de nontine suae итоги,
filiac Philippi filii AmynMe Theeealoniccn nominavii , finitsmornm
Gppidorum incolis in earn deduoiis, velut Chalastrae, Aeneae,
Cissi, tt aliornm nuonue quoriondam. Eral Vieil» Thennaco si-
- • ' . .. . . V с . . .
 ANNOTATIONEN. $81
Bui, qui я Therme rumien bauet, unde creditor esse, qui hodie-
vulg» Italie dicitur Golfo di Salonichi, ut alibi nnnolavbmis.
Fuit patíia Theodori Gazne Graecis et Lutinis uteris éruditissimi,
qui libros Aristotelis de historia ammalium Lstii iure donatos Six
to вмято Pon tiliii dedica/vil , ас ei auro et holoserico pulcro
ornatos obtulit, quos cum Poníifex vldisset, interrogavit, quanti
constarei ornatus ii№i Gaza quadraginla coronatis constare di
xit: quos ei Sixtus reddi iussit, ae praeter«« nihil; cum vir ille
in tanta pawpertate vixifiset, ut, nisi euiu Dax Ferrariensis ad se1
rocasset, fame ipsi morienduin fuisset: nesrio utrutn magis mi- 306
rer, an Sixti snmmi Pontificia illiberslitatem , an Theodori infe- Ь
licitatern. Sunt enim plerumque crudili infelices.
•J-i "Ебыпе JV/xtj zce<pmr.] Lege ¿foWe Nlm¡ rçitpttv.
—k Ztoaßav ii &tOW\wt*ttuv ttvztjv tptjOt.] Hoc translatif
mm est in huiusmodi nominîbus , ut supra in 'Ayápua di—
linius. • v
— 'T5'l(h>ixov @E(S<SaXovixtvs.] GentíTé úi-bis MaCcdoniae
TTiesealoiiicaë dicitur Thessaloniccus ; sed Latinis huiusmodi gen-
tilia frequenter formantur in ensis , ut alibi annutavimus. Ad
Thcssaloiiicenses vero extaet epistolae duae Pauli.
OiGziöeiov , xokiç &taoa\ovír.i]<:.] Thestidium, urbs
Thessalonicae , quae Qszlôiov dicitur sine a Slraboui lib. 9. ' Ev
ai rr¡ %v¡Qa tavtij xai то OlzlStov iazi nkrjalov zûv Фаааакаг ¿¡jl-
<poïv, tifa к ликсийд, «ei ЩЯ vêaç. i. e. In Лас vero regione et
Thetidium. est prope ambas Pharsalos , veUrem et novam. Latin us
interprés existiinavit &tziôtov apud Straboncm libra citato signi—
li< are Thctidis fanuiu, ideo vertiL Thelidis sacellum ; sed falsus
est. Alibi enim id significat, illo ùi loco est oppidi notnen, ut
apparet ex nostro auctore, et ex Polybii lib. 17. Tñ i' íoitoaín
iiQoûOuvzsç iazQUToniötvGav ФШпяод (liv inï то Mekaußiov
nçouayoQivônsvov zijç 2xorovGGatctç' Tizos ai ntoi zo Geziôiov
■life ФаовиМад. и e. Postera die progressi ambo castrametati sunt,
Pliilippus quidem ad Melambium sic cognominaium Scotussaeae ;
Titus vero circa Thetidium JHharsaliae.
— 'Ekkávir.oc Ы o*íj¡« тою S tpqalv ¿xo ©iridoc.} In his тег-
his pro Slxu vov S lege Si%a tov ev error typographe imputandua.
Nam si a Thetidc deducit HeJlanicus Thetidium , sine s scriben-
dum est, ut videro est apud Strabonem et Polybiuin, quorum
verba nota praecedenti atlulimus. ■
ihj/fy, nôktç Boiartaç êtûmjuoç.] Thcbe, нгЪв Boootioc 307
insigáis, ac poetis valde decantata , cuius muros Amphionem ad а
ljram «rexisse rabutobantm», und« ab Horotíp m Arre poética
L12

Г
 532 ■." THOMAE DE PINEDO

dicitur Thebanae condilor arcis , vocata vero fuit Jlepbapylos,

quod Septem portas haberct, ad quod alludit luv. Satyra 13.
Jiari quippe boni, numero vix sunt iolidem, quot
Thebarum porta et tlivilh ostia iSili,
Earn nobilitarunt Hercules, et liber pater, tcsfe Plinio lib. 4.
v. 7. qua de causa videtur Dicaearchus dixisse Tlicbas deovg q>i-
Qtiv , i.e. Deosferre; buiusraodi nomina et sing, et plur. num.
dicuntur; ex cadem etiam fuere Epaminondas et Pelopidas duo
celeberrimi Thebanoruin duces , пес non Pindarus. Cadmum еаш
condidisse ferunt, nee bine abludit Plinius, qui üb. 5- с 19. in-
quit Sidoiia urbeui Phoenician* fuisse parentem Thebarum Boeo-
tiarum. Cadmus enini, qui primus literas in Graeciam adduxisse
dicitur, fuit Phücuicius. Cadmcam quoque vocataiu fuisse testa-
tur Strabo lib. 9- Earn delevisse Alexandruiu, Pindari tantum
domo et stirpe sérvala, auetor est Arrliianus de expedilione Ale-
xandri lib. 1. Vocatae etiam fuere Tkebae Dircaeae et Asopides,
auet. Strab. lib. 8. unde Ilorat. Carm. lib. 4. Od. 2- vocat Pinda-
riini Dircaeum eyenum. Si plura de hac urbe scire desideras, adi
Pausaniam in Bocoticis. .
— 'Ano @t'i&r¡c rr¡g Псору&еас,] Nomen Thebae Boeoliae
urbis a Thebe Promethei Elia dedueit , sed fallitur. Nam , cum
Cadmus Pboenicius earn condiderit , ut nota praecedenti annota -
vimus, Vero propius est, cum urbi a se conditae nomen impo
sasse a linguà' materna , in qua , ut et in Hcbraca МП tkebak si-
gnificat arcam, seu cht am, nt videre est ex Geneseos c. 6. v. 14.
et ex Exod. с 2- v. S. et sequentibus, nee laluit Hesychium
haec siguiOcatio. Sic enim ille: 9í¡(!a, nóktg Boimrtaç, r.aï xi-
ßcoriov. i. e. Theb~a, urbs Boeotiae , et eistet.
-L— "Eau xcl akXrj lv Alyvmlu.] Nunc memorat Thebas Ле-
gyptias in Aegyptia , sie Acgyptum nunc et alibi vocat , forma
plurimis regionibus communi. Nolo enim Ыс suspicari mendum,
de quo non contendam. Fuere Aegyptiae Thebae Thebaidis Aegy-
pti regionis metropolis , Becatompylos nuncupate , quod centum
portas haberet, unde Iuvenalis Sat. 15- inquit:
Atque relus Thebe centum iacct obruta porlis.
Diod. Siculus lib. 2. auetor est Busirim Aegypti regem earn con
didisse; Cambysem vero Persarum regem diruisse, et eius ingen.
tes opes in Asiam transportasse, inquit Amni.Marcellinus lib. 22.
postea sub Romanoruin imperio Corn. Gallus ab Augusto Aegypti
procui-ator factus саш quoque exhausit , ut refert idem auetor
lib. 17. с. 6- Longe autem postea Cornelius Gallus, Octaviano
res tenente Romanas , Aegypti procurator exhausit civiiaiem plu-
rimi* intcreeptis ; reversusque cum furtorum arccsscrctur , etile
 ANNOTATIONES. 538

pcpulalae provinciae , ntclu nohililalls acriler indígname , cui ne

gotium spedandum dederat Imperator, ¿trida incubuit ferro. Is est,
ai rede existimo, Gollus poeta, (juem flens quodammodo in postrema
BucoUcorum parte Virgilius carmine leni décantât. In hac urbe
inter labra ingeniia , dwersasque molesfigmcnta Aegyptiorum Nu-
minum exprimenies, obeliscos vidimus plures, aliosque iacentes SO?
et comminutos; quos antiqui reges bello domitis gentibus, aut Ь
prosperitatibus summarum return elati , moniium venis vel apud
exiremos orbis incolas perscruiaiis excisos eredosque, Uiis supe-
ris in religione dicarunt, etc. Videsis quae in ¿/tog nókig anno-
tavimus.
— Tolrr¡ , Qtoaakíag v¡}c Ф&шп ¡од.] Tertio loco célébrât
Theb"am Thessaliae Pbthiotidis , maritimum quondam Thessalis
emporium , quaestuosum et frugiferum , cuius meminit Liv. 1. 59.
c. 25. Thebas Phihias unum maritimum emporium Jîtisse quon
dam Thessalis quaestuosum et frugiferum, ibi nOvibus onerariis
comparatis regem, quae praeter Thebas Demetriadcm cursum di
rigèrent; negociationem maritimam отпет eo avertisse. Noster in
Ф»Л»яяо1 Philippos vocatam quoque fuisse tradit, scilicet a Phi
lippe Annibalis synchrono Macedonuni rege, de quibus sic loqui
tur Polyb. Historiarum lib. 5. Fivoptvog de xvçtog roSv &qßt3v,
xovç ftiv wtÎQXovxaç о1щтооад ê^rjvôganoôiaaro. Maxeôôvag 6
tiaomiaaç , Oiklnnov tj)v jróAiv avri &t\ßav nartùvofiaoïv. i. e.
Cum vero Thebarum dominus jactus esset, íncolas quidem in ser-
vituiem redcgit, deductaque eo Maccdonum colonia Philippi ur-
hem pro Thebis vocavit. Strabo lib. 9- eas vocat ©ijjSas tag Ф9юг-
nôag.
— Тегаотт), h KiXixía* Tnonlaxíci.] Quarto loco numerat
Theben in Cilicia Hypoplacia, quam Homerus II. 1. v. 366. vo-
c¡il J'hebcn sacram uibein Eetionis , ex qua Chryseidem captain
fuisse ferunt, quae urbs ab Eustathio ad locum citatum vocatur
&i¡fit¡ ' Ттюпкаяюд , et @i~ßuir Tnonkaxwi , quare apud Steplia—
n um, si tibi placet legere, Тетаатг) iv Ktkttdc/ ' Тяопкаяюд ktyo-
pé*r¡, i. e. quarta, in Cilicia, Hypoplacios dicta, periné licet.
Idem auctor ad II. 2. v. 691. explicat huius nominis significatio-
neiu hoc modo: ' Enû ôh xai' Тполкакм èv roïg l£»7ç «cu al toi-
ctvTui kiyovrat GijßaL, q>r¡etv 6 IloQtpvQiog.™ Ott Tnonkaxia, 1}
iv т» Byßrig ntôita jtôkiç. "O at¡aaivti vnontôog ка\ Xùoç. i. е.
Siquidem et Hypoplacii in sequenlibus huiusmodi dicuntur Tfte-
luie , inquit Porphyrius • quod Hypoplacia , in Thebes campo urbs
dicebatur; quod significat , campestris et planus.
-— Hkr¡aíov tíjc Tooíag.] Propc Troiain inquit fuisse The
ben Hypoplaciam Ciliciac cuius memiuit Homerus, ut nota piae

1
 ¿S* THOMAE 1)15 fiïEDO

ccdeiiLi .-uinolavñnus. Cilices eninj llomeiici tenebaut , quod ac

uite XI г.-iboiiis Adr.-imyll oui, Alarmai , et l'itanaci, ut ipse referí
lib. IS- Мета óf xüvg AÍXí yaç ti} i' í'ir¡g ¡icioatiav w'xovi' KÍUxíC
tttt&'''Op,r¡{>ov, qv ój} vvv k'%ovisw 'AäoaiiviT^vui re »aï Ataovcâ-
гв* - y-ai llizavctloi ¡ilj[{U xi¡¡ ixßolrje год Kaï'xov. 4iyçr)vTO ô
tiç ôvo ôvvaaiuaç oí Kihxeç хаЭилсс tïnoatv, zi'jv if wtà хф
'i/fTÍcavt, x«i wjv vüo гф Mí/щи. i. e. Post Lclegts vero oran
tnariiimam ineolebant Cilices secundum Homerum, quant nunc
habent AJramylleni, et Alarnaiiae et Pitanaei usque ad Calci
Ostium. Oivisi autem fuerunl Ciliqes in duos dynastias , sicut di—
ximus, alteram sub Eetione, alteram sub IMynete.
— 'Oyoóij , 'Itaklttc.] Octavo loco numeret Theben Italiae,
duo huius Hominis loco ineinorantur in Italia, alteruni Thebas
Lucanas vocat l'Jinius lib. 3- c. 11. Praeterea interiisse T/iebas
Lucanas Cato auctor ett. Alteram in Sabino agro, via Salaria,
non lou&Q a Reate memorat Vano lib. 3. R. ß.
"08 — 'Evvárri, ZvqUxç.) Nono loco nieraorat Theben Syriae,
a cuius allum apud alios sileiitium, nisi forte Joqualur de 'Thebe
Syriac Palaesiinae. Sic euim Iudaea vocatur, in qua Abiiuelec
fragmento inolae ictus a foemina e turri occubuit ; cum septua-
ginta ira 1res occidisset, cuius fit mentio Iudicum c. 9. v. 50. ubi
fan Thcbets vocatur, septuaginta Senes 6t}ß^s vocant, Ioseph.
Antiquit. lib. 5. с. 9. ®rjßa£ appellat.
d)->'¡oa, vijffos xtùv £7tooâôa>v.'] Thera, insula Sporaduin,
de qua sic S trabo lib. 10. IJioi Si iyv Kaq%t¡v elaï vijaot, ®цоа
fùv rj xûv KvQtjvctiwv utjXQOxofoç , anoiy.oç Aaxe6aif.wiíu)V xnl
nlijolov xavrrjg 'Avácpt] , iv y xo xov AlyXrjxov ylirôilcovog leçôv.
i. e. Circa Си lam sunt insulac , Thera qvidem Cyrenaeorum me
tropolis, Lacedaemoniorum colonia; et prope hone Anaphe, in
qua Aegletac Apollinisjanum. Ac paulo post; "Еви 61 fuaxçà ■>)
&t¡ga ôtcty.ooicov ovOa xr¡v negltiezQOv Ozaöiav. Kiiaitiff Sh ком
Aíav vijaov ri)v пайс 'НоахШа» хф Kvaoeíp * SU%ei Si xt¡g Kor¡-
xr¡g tlg inxaxooiovg azaSlovg nXr¡eíov d' avzijg í¡ те 'Avácpy , xul
6h}QttOta. i. e. Longa vero est Thera ambitu stadiorum с с. sita
iuxia Diam insulam , quae est ad Jleracleum Cnossium ; distal a
Creta ad i. xx. stadia , prope ipsam vero et Anaphe, et Therasia.
Quia Theraei Cyrencn in Africa condiderunt, ideo S trabo loco
supra citato vocat Theram Cyrenaeornm metropolim ; Thera au
tem quondam Caliste vocabalur, natalibus Calliuiachi poetae illu-
slns, teste eodem Strabone, lib. 17. cuius verba breviUtis gra
tia praetermitto ; illud etiain íuquit Plinius lib. 4. с. 12. Thera
cum primum emersit, Callislc dicta, ex ea avulsa postea Thera
sia, atque inter duas enala post Automate,, tadem Hiera et in no
 ANNOTATIONEN 58$
ehe aevo Thla. Tempus vero , quo id aeeidit inquit ¡dein auetor
lib. 2. C. 67. Inter Суciadas Ofympißdis exxx v. anno quarto,
Thera et Therasia. Inter easdem post annos слхх. Jliera, ea-
demque Automate , et ab duobus siadiis post annos с x. in nostra
aevo, M. Iunio Scyllauo, L. Malbo Cass, ei/vni, Idus Julias,
Thia. -л . : A >.. i'v i„ /••■•... i, ,, „;,

&7¡caeía , vrjeoç iv »oí uerctgiî жора» Ксщщс r.tà Kvqij-

vaiag.] Therasia, insula media inter Cretam et Cyrenacam, . de S08
qua vide , quae in Ьгща annotavimus , ac tamquain mantissae 1«- ь
со esto, quae de ea inquit Seneca Natural. Quaest. Jib. 7. «. 2Ïv
Jgnem Spiritus concitat : aquae, si venium dctrahas , inertes sunt;
Tunc demum impetum sumunt , cum illas agit flatus: qui pafeet
ëissipare magna spaiia terrarvm , et novos monies subvenios estttil-
1ère i et Ínsulas non ante visas, in medio mari poneré. ThéraHam\
nostrae aetatis insulam , spectantibus nantis in Aegaeo mari ena$-
tarn, quis dubiiat , quin in lucem spiritus veiceritt
— Мегилу Tijs &T¡Qttc x«i @t]Qaaias-] Inter TLeram et'The-'
u. In Iris verbis procul dubio déíJciunt aliquot, ego exisji-'
rasiam,

vt¡v ¿ç Sv ¿oynvixâç, xaï awTtdeifiev^v ix ¡ivlgtav vijaov, etc.

i. c. Medio enim inter Theram, et Therasiam loco è mai-iflammaè
emicuerunt per dies quatuor sic ul totum jerveret^'atque orderet
mare, eaeque paulatim elatam vcluti instrumentis quib'usdam, ac
ex massis compositum insulam ediderun I , ambitu xn. st,adiorumf
postquam illua inc&idium cessavit primi omnium Jihodii tunc ma
ris imperium tenenies , ¡nusi sunt ad locum istum navibus accederé,
et Janum Neptuno Asphalio, id est Tutelari, seu Siabilitori iu
insula poneré.
... I .»I«' .' '■ ; ri
ßqßa'Cc, lónoff ngùg »çï navra, ¿no ¡.час , etc.] Thebaic>
locus prope Pon tura ниш tu iuvenil ab uua Ашагопцш üb llcnule
«ceba. Pro &r)ßalq legeuduju puto Qißa'u çxa£usla,tlHo ad P.P,-
»icgetae v. 828. Sic euini ille: Kai ngùg те» Jlúvzoi tí i[lu iCiuç
ôià lov ( ï'juv ЩУ aaçalyyovaav , ало jAiàe w v<p IijQQULkîovs
ùratoiafioiôv jlnaçoviûv o%ovcu xi¡v xXi¡ow. Et iuxla Ponium
Thiba locus per iota ùt penúltima , ab una ex /4ma¿o.eibps ab
Hercule inter/ectis , nomen liabais. Quare upad Ski jIkuiuui el
€»Á/fy et &ißwc lcgenduui c^l ■••■.,
— Tnúvtáv те.] Lege ex Eust. ad loi. um supra г ii alum 7'yáA-
luvzí. Apud -quem celeb emmae Amazones sunt Тцикки , 'Joox.nct-
пш, Щи, TákXa. .. . • v. ...

'

"i
 636 ТНОМЛЕ DE PINEDO

509' — "Eeù dl ÍOvos ßaoxavrixov.] Thibios esse gentem fasci-

a nati'icem inquit, dequibus, et oliis buiusmodi attende Flinium
sic loquentem lib. 7. с 2. In eadem Africa familias quasdam ef-
fascinahtium Isigonus , et Nymphodorus iradunt , quorum lauda-
tione intereant probata , arescant arbores , emoriantur infantes esse
eiusdem generis in Triballis et lllyriis adiicit Isigonus, qui visu
quoque effascinenl , interimantque , quos diutius intueantur, ira-
tis praecipue ocuiis , quod eorum malum facüius sentiré púberes,
(¡ notabilius esse, quod pupilles binas in ocuiis singulis habeant.
Jfuius generis , et foeminas in Scythia, quae vocantur BiLhyac,
prodit Apollinides. Fhilarchus et in Ponto Thibiorum genus, mut-
losque alios eiusdem naturae : quorum notas tradit in altero oculo
geminam pupillam , in altero equi effigiem. Eosdem praeterea non
posse mergi, ne veste quidem deprávalos , hand dissimile iis genus
Phamacum in Aeihiopia prodidit Damon, quorum sudor iabem
contractis corporibus afferat , foeminas quidem omnes ubique visu
nocerc, quae duplices pupilla s habeant , Cicero quoque apud nos
ductor est. Adco naturae, cum ferarum more vescendi humanis
viscenbus m homine rabiem genuisset , gignere eiiam in toto cor
pore, et in quorumdam ocuiis quoque venena placuit : nequid us-
quam mail esset , quod in homine non esset.
Qißooc, noltç ' Avxóqxov.] Thibrus , urbs ; ex Lycophro-
ne roemoratur, apud quem non &ißaoc, sed @lyyooç dicitur;
fuit autem Doriensium urbs, qui Lacmonem Pcrrhaebiae montem
incolebant, ut apparet ex Lycopbronis scholiasta ad eumdcm
versunj , quare vel noster ex Lycopbrone , vel Lycophron ex au-
ctore noslro corrigendus est , quod arbitrio lectoría permitto.
€>iyyr¡, JióAíg Aißvijc.] Thinge, urbs Libyae, id est, Afri-
cae. Graeci emm Libyen vocar.t, quam Laiini Africam; vulgo
dicitur Tanger, corrupti adhuc Hominis vestigia servons, de qua
ita Strabo lib. 17« JIkr¡alov ôl xoîi noUyyiov uixqov vnÎQ tjjç 9a-
Achmjff, onto Tlyya xaXovatv oí ßaoßaQOi, Aiyya SI 'Aozeuioa*-
çoç noar)yÓQtvxs , 'Eoaroedivrc ôl Ai£ov, xtïtai ó' àvxinoo&uov
toïç raosînoiç, iv Ъшорап araSíav ¡xtaxoaitav, öaov éxáríoa
èii%u toff x«tft r¿¡ Zrrjkaç noQ&iwv. i. e. Prope vero est oppidum
parvum supra mare, quod Tinga vocant barbari, Ariemidorus
autem Linga appellavit, Eratosthenes vero Lixum, iacet contra
S09 Cades cursu m с ce. stadiorum, quantum utraque distat a frèlo
b çolumnarum. E nostris memoratur Melae lib. 1. -с. 6. Eius orae
finis, Mulucha: caput atque exordium est Promontorium , quod
Graeci Ampclusiam, Afri aliter, sed idem significante vocabulo,
appellant, in eo est specus Jlcrculi sacer: et ultra specum Tinge
oppidum peivetus, ab Antaco (utjerunt) condiium. Exlat rei
 ANNOTATIONEN i 637

signum , parma elephanlino iergore exsecta , ingens, et 08 magni*

iudinem nulli лило habilis; quam locorum accolae ab illo gesta -
lam pro vero habent , traduntque, et indc cximie coluni. Deinde
est mons praealius , ei , quem ex adverso Hispania attollit obie—
eins ; hunc Abjlain , ¡Пит Calpen vacant. Quod eliain testatur
Plin. lib. 5. с. l.atque addit, postea a Claudio Caesare cum colo—
uiam faceret, appellatam fuiase Traductam luliam; Ptolemaeo
Jib. 4. с. 13. dicitur Tiyyiç Ц nal Kaioáotiu, Tingis quae et
Caesarea; ab liac urbe Mauritania Tingitana notnen aeeepit, de
qua videsis, quae in Tiyyiç annotamus; idein est oppidum eist
liic Tinge, et uibs Libyae, iliic Tingis et urbs Maurusiae dicitur.
01c, nókts AlyvTtxia, itktjaiov'Aßvdov-] This, urbs Aegy-
pli celebratur ab äuetore nostro pi-ope Abydum, de qua altum
apud alios si loiliuui ; de Abjdo vera vide , quae in "Aßvoos
nota 52. annotavimus. • -г» \
Oiaßt], nôhç Боют'ас.] Thisbe, urbs ßoeob'ae ex Ho
mero, cuius aflert he^ústicliium , quod legitur 11.2. v. 502. me-
inoratur Straboui lib. 9. 'H ôi bioßtj , Qicßai vvv Uyavrai ' ol~
xtïxai ai uixqov vnsQ zijç оаХсювцд ouoqov Qtenitvai то -/cùqîov,
nal rr¡ KoQmviá»r¡ vnoaeitjmxoç ек toi vovíov uioovç ta 'Elt-
xtSvi r.a\ ctvxô ' ixivsiov ô' е'х« iutqoôsç, mQMxtçmv uearàv, etc.
i. c. Thisbe, nunc Thisbae dicunlur, habitatnr vero id oppidum
pauîum supra mare finitimum Ihespiensibus , et Coroniacae re—
gioni, ab australi parte ipsum quoque subiectum Hcliconi , navale
habet saxosum, columbis referium, etc. Ex hac urbe fuisse jrs-
piTrörov ilium tibiciiicin Isinetiiain inquit noslcr, quisnam vero
lue rit alter ille avkr¡zyc Erclricnsium ctiain Eustath. lacet,
cum [irions fecerit uicntionciii ad versum Homericum supra
citatum. ,',.,
Qpovïç, nôXtç Alyvnrov, mç Sotç.) Thmuis, urbsAegy-
pti, quam Cosmographus lib. 4. in Mendcsio Nomo beat; Am—
nùanus Mareellinus lib. 22. с. 40. iuter Aegypti máximas urbes
numera t: Aegypius ipsa, quae iam inde , ut Romano imperio дю
iunctaest, regiiur a praefectis, exceptis minoribus mullís; Athri- a
Ы , et Oxyrryncho , et Thmui , et ШетрЬг maximis urbibus ni-
iet. Hinc videre est fallí Ortelium in Tbesauro suo Geograpbico
■ vere Thesauro, et Bertium in Ptolemaeum libro citato c. 5. qui
asseruut Ammianum legere Thmui, cum apud Amiuianum Thmui
sit ablativue casus a nominativo Thmuis. Saepe magni viri in mi
nutie dormitant et aliquando ctiain in uiagnis. In liac urbe, et No
mo colebatur hircus , qui in Aegyptiaca lingua Mendes dicebalur,
a quo Mendesius Nomos, unde apud Graecos parocmia ó öfiovi-
x»v joáyos, Thmuitarum hircus, dici sólita de homme mulie-
 538 ÏHOMAE DE PINEDO

roso ; ideo hircus ab Aegyptiis colebatur tamquatu generationis

typus. ;. . . •
Bocal, dtjaog ri¡g 'Avrio%iôoç tpvlrjç.] Thorae, popul us Аи-
liocbidis tribus nullaii) ob aliam caueaiu memorandum , jiisi quod
protulerit Andocidem oratorem genere nobilem, cuius extant
aliquot oraliones. Eiusrci testis est Plutarch us in And ocúJe, quem,
vi« illc in dabium revueat, utrum ex Thorii, an ex Cydathe-
naco fuerit. . '
Ooçixoç, ¿»Jfioç zr¡g 'Axaaavrioog (pvXrjg.'] Thoricus, po-
pulus Acamanlidis tribus , nobilis smaragdis , et argentante iiic-
ialiis, auetoro Plinio lib. 87. с. б. ■ ■ ■
— Exarttîog 6k zr¡v nóliv aizr¡v q>ijat.] Tboricom Acaman
lidis tribus populum Hecataeus urbern dixit esse, quod etiam
«x nostrîs inquit Mela lib. 2. Thoricos , et Brauron alim urbes,
iam ianlum nomina. . .¡
&ÓQva'%, oqoç rife Aaycavmijs-] Tliornax, mons Laco-
nicae, memora tur Pausaniae lib. S- pro» S partum Laconicae
caput: Ano 61 Qoovaxog xQosk&óvti, tat Li- i¡ nóhg , £xáoxt¡
ulv ¿уоцас&йаа l'^aQyfjg, щоО/laßovaa 6è àvà %oàvov xai Aa/.t-
¿aíu<ov f¡ avrrj хакно&са. i. e. A Thornacc progredienti , est urbs,
Sparta quidem ab initio nominata, poster-is deinde iemporibus
etiam Lacedaetnon nuncupata.
&ov A r¡, vtjtsoç (ity¿kt¡, etc.] Tbule , insula magna iii
Oceano, ultima terrarum crédita olim , nude cruilitissimus poe-
tarum Géorgie, lib. 1. v. 80. inquit
. ' Tibi serviat ultima Thule.
Hinc Seneca tragicus in Medea : *.
Tiphysque novos detegat orbes
Nee sit terris ultima Thule.
Ad Vlrg. locum ita Serv. Thule , insula est Oceani inter stpten-
trionalem et occidentalem plagam, ultra Britanniam , iuscla Or—
ehodas et Hiberniam .' in hac Thule cum Sol in Cancro est,
dies continuus sine nootibus esse dicitur. Praeterea miracula dc
hmc insula feruntur , sicut apud Graecos Çtesias, et Diogenes,
apud Latinos Sammonicus dicit. Idem assent Ptolemaeus lib.. 8.
c. 2. Europao tabula prima. Viccm adagii obtinere videtur, quod
inquit Amin. Marcell. lib. 18. с. Ц. Etiam si apud Tkulen mo-
S10 raretur , i. e. etiamsi in rimotissimo loco csscl • ac quainv is íucri t
b apud veteres nomine Celebris , tarnen inter recentiores non con-
venit, quae nunc sit; sed plerique tuisse aiunt, quae nunc
Yslandt dicitur, hoc voeabulurn Bélgico sigmfiral glacLci terra,
cl liaec fuit Scaligen sententia , quam Timarme Hist. lib. 21. ini-
probat, ac earn esse, quae nunc boandinavia dicitur, veteribus
 ANNOTATIONCÍJ. 639

insula crédita, cum sit peninsula, iuquit; alii Lac de r« aliter

scnliunt, ut eg« inter tot discrepantes eeiiteiitia» tuqi nttatàv iitiff».
OovqíOI, m'ifoç 'fraltaç, <q постt gov £vßticic.] Тпнгй,
urbe Italia, príus Sybaris: ídem assent in £vßaoic; sed de Italia«
ci vitatibus iiiaior fides adnibenda est Latinis «críptoribus , quam
Graecis; Flinius autem lib. 3. с. 11. memorat oppidum Tiiuriuiu,
sic etiam vocatur , inter duos aniñes Arathin [lege Crathin, et
Sybarin, ubi fuit urbs codera nomine, ut ipse iixjuit, nempe
Sybaris , de qua suo loco agcmus. Quod etiam apparet ex Stra-
bonis lib. 6. Ekôvxtç yàç tijv naliv ènriyayov tÔv 7toi«fiôi' , xe»
xaTÍxlv6av' votíqov i' oí 7itQiytvó¡itvoi , ovvtl&óvTtc ¿люхогм»
¿klyot * XQÓvqs de «ei ovtoi Sntp&açriaav vnè 'A&rjvalmv , »ai «A»
lav 'EÍXr¡vtov oí evvoixvaavriç ulv èxtivotç ¿epixovto' xwre-
«ppevjjtfevwc. ôi av'táv, rovç fxlv ои%нс1бсчпо , tijv tí nóliv ¿ff
fiteov róxov ntri9i]xav »rAijeíov , xai Qovçiovç ^goorjyóoeveav
¿no xpijvfjc oumvvuov. i. e. Captam enim urbem [Sybarin] -ím-
missoflumine aquis obrueruni • postea vero qui cladi superfuerunt,
со conveniente» habitarunt pauci- et hi aliqunnio post ab Ath-C'*
nicnsibus et aliis Graecis deleti sunt; qui una cum ipsis habitatum
renerant, sed eos contemnentes interfecerunt , urbemque in alium
prope locum iranslatam Tburios appelhrunt a fonte eiusdem
nom in is.
— 'Aito Qovolag irqyrjs-'] Tburios oppidum, a fonte Thurio
nomen babuisse inquit, quod ex Strabone habet, cuius verba
nota praecedenti altulimus.
— "TaxtQov SI Kanlat] Idem oppidum Tburios Copias
fuisse diel um tradit, quod etiam ex Strabone desumpsil. Sic
enim illc lib. 6. BovQioi à' tvxv%riaavxi£ noliiv %gôvov, vito Axv-
xuviùv iivSguno&ÎG'àtjOav. Tuqavxivtav i' àcptXouévav ixcivovç,
ixl P(û(iatovi xaricpvyov ' oí of niftsfiavjts OvvoixQvg ¿iiyav-
àgovot, u-irtovouaBuv Koitiàç tijv iwhv. i. e. Thurii vero multo
temporefortuna usi secunda, tandem a Lucanis in servitutem re—
dacti sunt. Tarentinisque eos opprimentibus , ad Romanos con—
fugerunt. Hi autem colonos miserunt ipsis iam al iritis, Copias—
que urbem mutato priore nomine vocarunU Scüicvet Romano no
mine rem significante, cuius coloniac meminit quoqucLiv. lib. 34.
с. 52. Exùu huius anni Q. Aelius Tubero trib. pleb, ex Senatus*
consulto tulit ad plebem , plebesque seivit , ut Lalinac duae colo-
niac, una in Bruños, altera in Thurinum agrum, deduecretur,
his deducendis triumviri creaii, quibus in iriennium imperium es
set : in Brutios Q, Naevius , M. Minutiös Hufus , M- Furius Gas-
sipes: in Thurinum agrum A. Manlius, P. Aelius, L. Apuslius.

r<
 640 THOMAS DE PINEDO

SU' — AiytxatKuX Qovota, xu\ Qovçlov.] Agît nunc de diver-

a eis Tburiorum oppidi termina tionibns, quod Thurii,y Thuria,
Thurium dicebatur; Tliurios mascul. gen. vocavit Strabo lib. 6.
cuius verba adduximus pag. 810. b. Tburia vero foeinineo
genere, sed liumeru plurativo dicitur Livio lib. 10. с 2. Eodem
anno classis Graccorum Cleonymo duce Lacedacmonio ad Italiae
lilora appulsa, Thurias urbem in Salentinis cepit. Adversus hunc
hosiem Cos. Aemilius missus, praelio uno fugatum compulit in
naves. Thuria reddilae veten cultori. Thuriiun vero dicitur non
solum in epigrammale illo in Herodotum , in quo vocatur patria
IliTodoli, non quod eius patria fueril, fuit enim ex Halicarnasso
Cariae sed quod socium se pracbuerit deducendae in Tliurios co-
loniae ac ideo Thurius appellatus fuit , ut testatur Strabo lib. 14.
AvSatg 6i iysvovio ¿S avvT¡g 'Ноодогоды 6 ovyyoacptvg, ov vati-
Qov OovQiov ixáleeav, Siù го xoivavijoai tt¡c tig Qovotovç ояо(-
xlag ' xaï Hoáxítirog 6 noir¡T>)g, o KaXfouú%ov ётсапод , %a\ хад
1цшд diovvoioç о Ovyyouipivg. i. e. Viri vero [illustres] fuere ex
ea [Halicarnasso] Herodotus historiae scriptor, quem deinde Tbu-
rium vocarunt , quod socium se deducendae in Thurios coloniae
praebuisset ; el Heraclitus poeta , Callimudù socius, et nostra ac
inic Dionysius historiae scriptor.
— Kai &ovoîvog oîvog , ыд Ztoeßiov.'] Tliurinum vinum
célébrât ex Strabone, qui libro 6- id inter nobilia fuisse ti neuf;
Kai о QovQivog ôh, ràv èv ovôuazi oXvav laziv. i. e. Et Thuri-
num vinum eorum , quae in nomine , id est, in honore sunt. Eius
meminit Plinius lib. 14. с. 6. Tburiiius quoque vocalus fuit Au
gustus, vel quod eius proavus fucrit ex pago Thurino, quod ei
exprobrabat Antonius, vel quod in regione Thurina recens eo
nato, pater Octavius adversus fugitivos rem prospere gessit,
utriusque rei produco testem Suetonium in Augusto : Marcus
Antonius, ei proavum exprobrat resiionem ex pago Thurino. Et
paulo post: Jnfanti cognomen Tburinus inditum est, in memo—
riant maiorum originis; vel, quod in regione Thurina recens eo
nato, pater Octavius adversus fugitivos rem prospere gessit. Quod
etiam confirmât naclus puerilem iniagunculam eins aeream vc-
terem , hoc nomine inscriptam , quam dono a se datam Principi
Adriano inquit, quae inter cubicularcs colebatur , ac tandem au
dit: Sed a M. Antonio in epistolis per contumcliam saepe Thuri-
nus appellatur. \
— ÏJavOaviaç Si "Avfciav avzyv tptjoi.] Fallilur auctor no-
eter , cum inquit, Pausaniam Tburios vocasse Anthiam ; id enim
Pausanias lib. 4- Strabo lib. 6. de Tburia Mcsscuiae tradiderunt,
non de Thuriis italiae.
 ANNOTATIONES.Í $41

— Twig Si Qovvlav, xoi 0ovviuzt)g. ] In his verbis su-

spicor inesse шеи dum typographi rationibus infcrcndum. Itaque
existimo legen Juni , Oovq'iuv, y.al 0ovQtátr¡g; quidquid dixerit
garruluni illud Sopliistidion , de quo optime dici potest , quod de
luscinia, tota vox, praeierea nihil. Sed bis oniissis ad Spartan»
nostrani rcvcrtauiur , illius urbis nedum ruiiiae extant.
QQcexr,, ¿ко Nv(nqn\g Tixaviôoç, etc.] Deducit noster no- Sil
men Tbraciae a Nymphae Titanidis nomine, quod nihil habet Ь
commune cum Thracia, itaque pro ano Nvtuprfç Tizavtôog, etc.
lege ¿nó 0g¿y.r¡g Nvu<pr¡g Tizuviôog, ¿tp r¡{, etc. i. e. a Thrace
Nympha Tilanidc, aqua, etc. Eust. enim ad Periegetae v. 323.
ex Arrliiano meniorat Thraccn Nympham, a qua nomen Thra,-
ciae inditum est: 'O ó' ctvzog 'A$$iavog xai Ooáxrjv zivà tazooeï ■ .f>
NvH<pr¡v ao(p>)v ùficp\ btmôâç te xcù (paçfiay.a. i. e. Ipse vero Arr- I
hianus Thracen quandam memorat Nympham sapieniem circa in-
canialiones et veneficia. Ac paulo post iuquit: Kai ano zavztjç
tr¡s &уащс Soxiï óvoitÚG&ai i¡ %áoa, Шонг] nozi y.alovuévr]. i. e.
El ab hac Thrace videtur regio nomen habuisse, Perce aliquando
zocata. Quin ctiam noster in Ei&vviu inquit: EiOvvía, noig z¿¡
novia %(úqu, ¿no Bi&vvov zov dioç, xai &oot)tr¡g tÍJS. 2Vra-
viôoç. etc. i. с. Bit hynia, ad Pontum regio, a Bithyno, Iovis,
et Thracae , Titanidis, Pro arbitrio tuo interpretare то lije ïl-
zuviôoç ; ego nunc puto esse patronymicum , huius cni.n Nym
phae genealogía non est adeo nota et clara , ас Davidica. -
— "Eazi oh ï/ &çaxrj.] Thracia, regio Europae celebérrima
et latissima , quae viginti duas . comprehendebat gentes , ut ex
Geographo tradit Eust. ad II. 2- V. 844. de cuius etymologia sic
Iosephus Antiquitatum lib. 1. с. 7. QeÎQtjç es Stiçcg psv ixáíi-
cev , lov tjç^cv, "Ekkijvtg ôè вдахад avzovg ftsruvufiaoav. i. e,,
Thires vero Thiras quidemrocavit , quorum Juit princeps , Graeci
autem Thraces eos vocarunt' Iosepbum sequilur A. Montanus яо-
kvykmazog ille Hispanus in suo Phalec. Fuit vero Thires sextus
filius Iaphet , cuius fit mentio Genesis с. 10. v. 2. alii vero sic,
vocatani fuisse rentur ¿no zijg zaa-/vzr¡zog , i. e. ab asperitate , m
cuius rei confirmationem certo quodaui modo Thrachia pro Thro-,
cia scriptum invenitur apud mediae aetatis auetores. Ohm dicta
fuií Dolencia , Perce, Odrysse, Crestona , Arsa, Aemonia, JBi-
stonia, ücythonia, Aria, i. e. MartiaUs. Erant enim Thraces
jroAffuGrcù , ас Martern colebant, quare Eurípides Thraciam
vocavit "Aotog olxr¡xr¡Qiov. i. e. Martis domicilium. In strategies,
ас si diceres ducatus , quinquaginta dividebatur , auctore Plinio
lib. 4. с. 11. ab ea Tfiracesii vocati fuere omnes Asiae minoris in-
colae, ut testatur Constant. Porpbyrogen, Them. lib. 1. Them. S-

г s
 ¿42 THOMAE DE PINEDO

Earn ittuetrabent fluvii, Jfehrua, StrywHm, later, Busporux

Thrasiue, Fropontia, Hcllespontua , qua Septem tun tum statin*
Europa ab A*ia disterminabatur. Omnibus addit decus Constan—
tinopolis ßaaiXlvovaa tiüv nóXimv, regina нгЫит, lioclie Christ Ki
norum priwcfpum dedecorc ТшГООГиит regia; eius incolae vrri,
Thraces, i'ueminae Thrassae, et Threissae dicuntnr, quorum po
steriore poctac, utplerumqneutuntur, Virg. Aeneid.lib. li.v-.859.
<'- :l.!i .. Dt'aftf ,• et aura Ia volucrem Tliieissa aagillam
Deprompsit pharetra.
WH etiairt a Thracia adicctiv. Tbracioe et ïhreïcius , quorum po-
atremum poetae fréquenter usurpant; Virgilius Acneid. üb. 3.
v>«, ■•■
gl2 Jnfelix Priamua furtim manilarat alenclum
0 •* Threicio regi, cum iam divideret armia
Dardaniac, cingiaue urbem obsidionc videref.
Hodie Vttlgo vocatur Turckia, eeu Romania, cuius descriptio-
nêm reperics npud Ptolemaeum lib. S- с. 11. Meiern lib. 2. c2.
Рйл. JnV4. e.ll. Solin. с, 16. «
SqLu, drjpoç tfjç OlvfjtSof ipvlijç.} Thria, populas Oe-
neidis tribus, nullam ob aliam rem memorandas, nisi quod fue-
rft patrie1 Cratetis philosophi , qui ideo a Diogene Laertio in eius
vi(>a Thriasius Vocatur; Athenis quoque quaedam portae dieeban-
tur Thriaaiae, teste Hesychio, quia illac in hune populuni
iretur; fuisse prope Eleuain Atticae apparet ex Strabonis lib. 9.
< -**ь Kétl éçtâetov niêiov. ] Thriasiue campus, et litas me-
inorantur Strâboni Kbro citato nota praecederiti: ¿Гт« reí вонг-
04ov TiiSíov , %tà St*tfa>vfH)ç alyiaXàç «ol dijfto?, fió4' if íxoa >/
'AfíqH¿lf¡> i. в. Deinde Tkriasiu» campus, et eiusdem nominix liiua,
et populus , dtinde Promontorium jímphiale.
812 в o* el ¡l al (MVtixul tyijtpot. ] Thris«, divinatofii calculi,
Ь диеппи meœinerant Etymologus , HesycMue, et Suidas; Phi->
leeborus apud Zeiíodotnnt auctor est, tres Nymphes ApoHini«'
nutrices Parrtassum öBin meoluiése, quae Tkriae dicebautur, unde
postee receptum fait, Ot calculi, fofteeque divirtorum Tkriae
dieerentur, hinc 7%fioMi dicti fuero, qui iArtas, id est cálen
los i\\ó» divinatorioa Ve! sortes in urnatt*' iáciebant, ad quod aN-
ludit Apolle m illo versu, quem noster affert, in quo pro &çtô-
ßocot legendem est Gotoßokoi, sic cniin apud Suidani in Sotal
eeribitur; versiculus vero flle ndagii habet vim, de q*> videsia
Erasmum.
, Oq-oviov, nôhç jiOKçmv' "Oftrçftog.J Thronium, urbs
Locrorum- ex Homero; apud quem H. 2. v. 558- invenitur versus
ilia, memoratur etiam ab Strabone Hb. 9. a Plimo lib. 4- с. 7.
 ANNOTATIOSES. 54S

a Pausania lib. 5- cuius appono Verba: 'Я Si 'Aßavtlg xuXovuívt]

%таа, Mal-nóliOfUt iv ccirtfj &Qo'viov, tijç &i07tQmiiôoç faav 'Hmi-
Qov хвт« те осу là Ktcavvta. ZxEOao&siecâv yào "EXXtjaiv ¿ç 313
ixofufovto iS ' JÀiov tdSv vtoïv, AoxQotrs 1% Booviov rijç inï Boa- a
yçica norauà Mai "Aßavrci ¿no Evßoiac, vttvolv o*t«J cvvauqio-
теро» «pos т« ОСЧ xawivtyßrieav те Xfpotvví«. Oixijöavws os lv-
rav&ct, *«l »óJUv ойм'саутгс ®ooviov, «et» tijc yifs ¿o> o«ov áv¿-
рогто y 'Aßavttüoe oVofia ¿яо xoivoù Xóyov ftipsvoi. i. e. Regio
quae voeatur Abantis , et in ta oppidum Throrùum Thesprotidis
Kpiri erant iuxla montes Ceraunios. Navibvs cnim Graecorum
dispersis cum exilio redirent, Locri ex Thronio ad Boagrima
fiuvium Abantes ex Euboea , octo utrique navibus ad Ceraunios
montes delà li sunt ; cum autem hic habitassent, et urbem condir*
dissent Thronium , quantum terrae incolebant , commun sermon»
Abantidem nominarunU
&OVOV, noXiçrrjç Mteerptetç.] Thryon, urba Messeniae,
lîiemoratur Straboni lib. 8* cuius aetata Epiialium vocabatur , de
qua suo loco egimus ; e nostris memoratur I'linio lib. 4. с. 5. inter
Messeniae oppida. ..1 , . ,-. u.-i
—' slêyerai 61 ¿no tov ¡pvrov Sgvotiç, xorl бдуавбва-]
ïhiiura urbs Messeniae a planta cognomine quae apud Latino»
significa I iuncum, nom en habet, ас ab endem planta dicta etiam
fuit Thryois , et Thryoessa; miror Stephanum , cum fucrit phi-
lomerus, non citasse Homerum, qui haue urbem celebra t, et
Thryon vocat II. 2. v. 591. ■ ■"' ' ■ -.•■•.;■.'■, ,V
CE il Ilvkov r IvífiovTO меЛ '' Agí\vr\v iqatuv^v,
Ka\ Qovov 'sHqetoîo nógov. • w:a
' Quique Pylum incolebant et Arenen amabiltm ..:>
Et Thryon Alphei transitum. . .il
Thryoossam Vero vocavit Б. 11. v. 710.
"Eau ôi tic Qovotcaa nôktç, almïa xoitewj , Ч
-•■ ' Tr¡Xoü in 'AXtptim. li > .
■ Est vero quaedam Thryoessa urbs , altus tumulus, ., t
Longe ad Alpheum.
— Kfixaiô' -rynoUentolzov 'AXcp uw'v.] Tbryum, urbem Mes- 313
seniae sltam fuisse àd Alpheum inquit, quod ex Homero habet, ь
versibus supra allatis, Strabo lib. &. annotat 'AXtptwv noçov va-,
cari ab Homero, quod iliac Alpheus pedibus transiri pot erat.
Ovántoa, nôXiç Avôlaç.~\ Thyatira , urbe Lydiae, me
moratur Ptoleinaeo lib. 5. с, 2. a quo Metropolis voeatur neC non
loan. Apocalyps. с. 1.
— 'H 7tQ¿ttQov ПвХопна, uta Siuiçapiç.] Thyatira ; urbem
I.ydiae Felopiam , et Semiramin vocatam fuisse inquit; nescio

f
 844 THOMAE DE PINEDO

tinde id desnmpsit; Plinius lib. б. с. 29. Pelopiam, et Enippani

cognominataui fuisse tradit , nc fluvio Lyco allui. itaenimille:
Thyatíra alluitur Lyco, Pelopia aliquando el Euippa cognominata.
— Ало Sekivxov xov JVixáxoQog.] Agit nunc de etyiuolo—
gia Thyatirorum uibis Lydiae, ia qua sibi поп constat. Nanique
primo asscrit sic vocatam fuisse a Seleuco Nicatore, cum audi-
ret, or» dvyuxyg avxm ytyovs, i. e. quod /ilia ipsi nata Juisset,
ac paulo infra a fieri fabulam de cerva, ac inquit sic vocatam
fuisse èià то ditiv xaï xçoyaÇuv тт/v 'ikutpov. i. e. quod cerva
curreret et citato gressu festinarct. Nihil magia ridiculum excogi
tan, posse reor. ..'..•!«' i . ■ i ... •'-... ...
— Kai ?dst &f¡i.vx<Sg ' vvv Si о ùôexcç wg cpaaív.] lam eaepe
saepius monuimus huiusmodi nomina et foemin. singul. et neul.
plurali usurpari , quidquid dicat Stephanus.
— 'Exaieïxo ôs xal Mvoûv 1вуащ^\ Thyatíra, Mysorum
ullimnin dictam fuisse inquit, quod desumpsit ex Slraboue. Sic
eniin illo lib. 13. 'Eni ôs xov voxov oQtivt) pájjiC iittlv , ijv vxto-
ßaai, xa\ ßaoiCovaiv Ы\ Eaoôtig, îroAtg èor'iv iv aoiaitoñ Bvá-
Tfío«, Kttxoixta Maxtôovov , i¡v MveóSv ia-¿árr¡v nvíg cpaoiv. i. e.
Versus austrum aulem montosum est dorsum ; quo superato in iti
nera versus Sardes, urbs est ad sinisiram Thyatira, Macedonian
colonia, quam Mysorum ultimam nonnullL dicunt.
314 — Aq> ov RixavÔQog удаццалход fyvaztiQrjVog, etc.] Geu-
a tile urbis Lydiae Thyatirae dicitur Thyatirenus , a quo Nicander
iThyatirenus vocatur, qui de populis scripsit , ut noster, de
cuius patria dubitat, quoniam eum Thyatirenum , vel Colopho-
nium appellat , sed prioiem sententiam confirmât Harpocratio,
cui in SvQycoviôai Thyatirenus dicitur, et eius librum de popu
lis citat.
QvslXa, nôhg Olvtotolag.] Thyella, urbs Oenotriae ex
Herodoti lib. 1. Ocnolria vero fuit Italiae pars quaedam, sic di
cta a vini pracstantia, quod Graeci olvov vocant; apud Herodo-
tum autem non legitur Qvskka, sed 'Tskt¡¡ eius ex libro citato
sunt , quae sequuntur , verba : Oí ôs avzùv ig to Ptjyiov хаха-
tpvyovTsç, tv&ivzsv ¿9ft£cúfi£voi Uzijaavzo [lege èxzioavzo] nóliv
- УЧ9 TI]S OlvtùZQ (Jjg ravztjv , íjzig vvv Tíkr¡ xakisxat. i. e. lili au
lem , qui hinc profecti JRhegium confugerant , civitatem condide-
runt in agro Oenotriae, quae nunc Ilyele vocatur. Videsis, quae
in ' Ekta annotavimus.
&vfi.axaôa i, èijuoç xrjç ' Inno&omvrlSog tpvkijg.] Thyina-
radae, populus Hippothoontidis tribus, qui ob blesychio é>v-
f.uoxâôeç , ab Harpocratione Ovu,oixaôai , ab Suida 0v[icuxuôa i
dicitur, sed vera lectio ex Ilarpocratione pclenda est Etenim
 ANNOÏATIONES. 545

hoc oppidum ab héroe Thymoete, ut testatur Harpocratio et Sui

das nomen habuit, de quo nihil uotabile pro uostri instituti ru-
tionc inveniebam.
&v(ißcc<, nókig TçaaSoç, etc.] Thymbra , urba Troadis,
a Dardano condita, ut inquit noster auetor, sed sine auctore;
Straboni dicitur campus, seu planifies per quam íluebat ainnis
Thymbrius. Sic enim ille lib. 13. "Eazi tè ntSíov r¡ ©vft(3$a, xal
¿i avzov Çsav nozauog Oinißgiog, iußakkav tig rùv XxáuavSgov
ката tov &viißoaiov Anôkktùvog ítgóv. i. e. Campus est Thymbra,
quem Thymbrius amnis interfluit, aquas devolvens in Seaman-
drum iuxta Apollinis Thymbraci fanum.
— Ov погааод &vußgwg, etc.] Memorat fluvium Thym-
briuni, a quo nomen aeeepisse inquit templum Thymbraei Apol- 314
linis, ulriinique célébrât Strabo lib. 13. cuius verba attulimus b
iiota praecedenü ; eius quoque memiiiit Andinus rales Aeneid.
lib. 3. v. 85.
Da proprium Thymbrace äomum , da moenia fessis.
Ad quem locum ita Servius: Thymbraeus Apollo dicitur a loco
Troiae, id est, agro vicino , plenolhymbra , quae sütureia dici
tur, et bene Deli positus Thynibraeum appellat , quem in Troia
adsueverat colère in agro , in quo eius et nemus est , et templum :
ubi a Paride Achilles occisus est : unde ßngiiur manu Apollinis
vulneratus. Ergo Thymbraeus , ut Delius: nam numina a locis
frequenter nomen aeeipiunt : alii Thymbram locum in Delo con~
secratum Apollini tradunt.
Qvußgaqa, nókig '.áoíac.] Thymbrara, urbs Asiae, Pactólo
ailhacrens ex Xenoplionte memora tur; apud quem de Cyri insli-
tutione lib. 6- dicitur QvßaQga. Eius appono verba : Zvkkêyta&at
dh zó Ozgazivfia aaa>\ zèv üaxzoikov nozauàv , ngo'Civai 61 ask—
luv aviovg iig Qvßag'ga , h'v&ct xaï vvv 6 avkkoyog zav vtzo ßaai-
Ita ßagßagav tav хаты Aeíag. i. e. Cogí vero copias circa Pacto-
lum fluvium, progrediendum vero ipsis esse Thybarrha, ubi et nunc
congregantur barbari inferioris Asiae , qui sunt sub regis imperio.
&vpßotg, notauog 'Ршищд, l'g xai Tißtqig.] Thymbris,
iluvius Romae celeberrimus celebratur ab auctore nostro, qui,
ut iuquit Servius ad Aeneid. lib. 8. v. 31- et 330. In sacris Ту—
berinus, in coenolexia [in communi loqueudi modo] Tyberis,
in poemate l'ybris vacatur. De quo vide quae in Teßsoig anno-
tavimus.
Svpicttr¡qla, nóhc Aißvt}g.~\ Thymiateria , urbs Libyae.
Meraoratur in Kttg%i¡oav Scylaci : MtràèhAlÇov, Kqaßtg noza-
pèg xa} ki¡ir¡v, »aï nóktg 'PuivUav вуршгцоюд bvopa. i. e. Post
Stephanus Vol. IV. Mm

Г s
 546 THOMAE DE PINEDO

iÂxiim , Crabis fluvius et portas, et urbs Fhoenicum Thytniateria»

nomine. Aliqui putaut esse quae vulgo dicitur Azamor LusiUuis.
.415 &vvta, ij joáoa ràv &vva>v. ] Thyuia, regio Thynoruni,
a quos memorüiit Strabo lib. 7. et 12. Herodotus lib. 1. с. 28.
Coiistanlinus Porpliyrogencta Them. lib. 1. Them. 5- de quibu«
sic l'Iiniiis lib. 5. с. 32. Tenent oram отпет Thymi, interiora Bi-
ihyni. Is finis Asine est, populorumque cclxxxii. qui ad cum lo
cum afine Lydiae numerantur. Bithyni vsro et Tbyni Asiae ori
gínela Irahebaut a Bithynis et Tliynis Thraciae, ut apparet ex
Sliabonis lib. 12- Oí fièv ovv Bt&vvoi oióu kqüzequv MvOoi ovxtç,
usz(ovo¡i¿o9r¡eav ovxa>g ало тыг &ççcxàv ràv ínoixr¡auvzu¡v ßi-
Svväv xe Jtcl &vvo5v. i. e. Enimvero Bithyni cum ante Mysi es—
sent , sic post vocati Juere a Thracibus Bithynis atque Thynis,
qui eo commigrarunt. Apud Stcphanum pro Qvvov lege Qvvàv,
cuius reddimus rationém nota subsequenti.
— Го IdviKÔv &VVOÇ, SucHpàvcoç, etc.] Gentile Thyniae
scribcndum est cum accentu in ultima &vvèç. Inquit euim esse,
ut &егтаХос , 'IiaXoe, alioquin csset ut TtvxQoç, MijSog.
Qoviàç, vîjooç nçoç ты Gtánart rov nôvtov , xel axoc]
Lege ©i/viffs, id enim suadet et literarum ordo, et genLile &vvuc-
êtog. Ergo Thynias , ut inquit, erat insula ad Ponti os et pro—
iiH4il.ii ¡um. &vviáóa ¿*xr¡v vocal Arrhianus in fine Peripli Ponti
Euxini, eodem etiam modo Slrabo lib. 12. ас eodem libro paulo
infra inquit : Пии/., irai, ôi xijg naçaUaç ravxt¡c Xttl r¡ Ovvía vi¡-
Coç. i. e. lacet vero ante hanc oram et Thynia insula. Erat ea-
dem insula seu Thynia , seu Thynias dicatur, e nostris roemo-
ratur Plinio lib. 6. с 12. Melae lib. 2. с. 2. Recta dehinc ora,
nisi quod media ferme in promontorium , quod Thyniam vocant,
eorit , et incurvis contra se liioribus obtenditur , urbesque sustinet
Halmydessum et Phileas et Phinopolim.
— Alycxai xcrl ®vvr\, v.a\ &vv\g, xal &vvr¡íg.] Sunt diver-
' sae insulae et proniontorii Tb yniadis terminationes , quod apud
scriptores est translatitium.
Qvoia, neçi 7]ç 'Aoycïoi , «or! AaxtSaiuóvioi IffoXifMjffev.]
Thyrea, de qua Argivi, et Lacedaemonii bellum gessere. Fuit
sita in agro Cynurio Laconicae ct Argolicae limitáneo, unde nata
inter Lacedaemonios et Argivos controversia , in qua praeliuni
Othryadis memorabile, de quo postea.
— "EuTiöixai xyç Kaivaoyiaç yijç, iirQooia Si rtjç 'Aq-
ytiaç xoù Aaxeôaïuoviaç.] In his verbis pro xijç Katvaoyiaç yijç
lege ri¡s Kvvovçiaç yijç, quod confirmo auctorilate Thucydidis,
вк quo videtur auctor nostersua desumpsisse. Sic rnim ille lib. 4.
de bac urbe loquitur: 'AtftKYovvTui èmï Qvoêav, ц iaxi fitv tijç
 ANNOTATIONES. 547

KvvovQttiç yrje KaXovu-évijc , fitfrop/e Sstrjç 'dçyttaç, *«1 Aaxm-

vixijç. i. e. Devetiiunt Thyream, quae est quidcm terrae Cynuriae
nomine, limitánea vero Argiae et Laconicae.
— Aiytтог» kcÎ nkr(dvvTixwç йотà avvalçtaiv , €hiQt}-] Dici— 315
tur Tyrea plorativo numero per synaeresin Tbyre, quo usus est Ь
Solinus c. 12. Antia [lege Antliaue, vel Antlicuc] et Cardamyle,
ubi quondam fuere Thyre , nunc locus diciiur, in quo anno sé
ptimo décimo regni Romuli inter Lacones , et Argivos memora-
tiilc ¡nil bellum. Alludil Solinus ad victoriain Othryadis I.acedae.
nionii miljlia Gi\.ecis valde celebrem, nee Latinis ignotam, qui
solus in illa pugna mullís vulneribus acceplis superstes, ac plu-
liniis bostium spoliatis moribundus trophaeum erexit, ac pro
prio sanguine inscripsit Jovi Tropaeucho, quam victoriain Lace-
daemonii festo in eius memoriam consécralo celebrabant, in quo
prolastae coronas gcstabant, ideo 7'hyrealicas dictas, ut refcrt
Atbenacus lib. 14- Ex. diclis apparet lalsuiu fuisse Salinasium in
Solinum fol. 139. qui pro Thyre, seu Thyrea legendum coutendit
Tburia. Sacpe enini vii i etiam doclissimi corrigunt quae non
sunt corrigenda.
— "Eati xai 'Axctçvttvtctç Bvolov 5ià toù t.] Memorat nune
Acarnaniae Thyrion, quod Livio lib. 36- с. 11. dicitnr Tbyr-
rlieum: Tuenda mediterránea Acarnaniae esse, el omnibus, qui
arma ferrent, exeundum ad Medeoncm et Tyrrheum, ne ab An-+
tiocho, aut Aetolis occuparentur. Ac paulo infra eodcm libro cius
oppidanos vocat Tyrrhenses.
Ovaeayerai, S&voç jrtgl t»jv MaidSriv llfiVijy.] Thyssa-
getac, gens circa Maeotim paludeni ex H ero doto, qui eiue me*-
minit lib. 4- с. 22- Меи) oí rijv к'дгщоу ¿itoyXívovzi ¡làkXov jrçôff
anr¡h<ÓTT}v ctvífiov , vèpovruv Qvaaaylrai, ïdvoç noWôv xnl ÏSiov.
Ztaovet ôk ало дусгц, i. е. Post soliludinem scu désertant terram
declinnnti m agis ad subsolanum venlum , incolunt Thyssagelae,
natio magna, et proprii iuris; vivunt auicm e venationc. Aliis
l'hyrsagetae dicuntur; Mela lib. 1. capite ultimo eos una cum
Turcis célébrât : Juxia Thyrsagetae Turcaeque vastas sylvas oc
cupant, alunturque venando. Meniurantur et Val. l'lac. Argonau-
ticorum lib. 6.
Non ego sanguineus gestautem tympana belli*
Thyrsageten, cinctumque vagis post terga silebo
Pellibus.
Bây.vtia, TroAtç ЛокиЫид , ¿tito Qcoxvov , etc.] Memora-
tur Thocnia, urbs Arcadiae, a Thocno numen adopta ex Pau-
saniae lib. 8- cuius sunt verba: 'EvxivOtv ôi naoïùv , xov 'Лк-
ipnùv av&is otoßtiori, яш in) &(a/.víav àtpi'èn, to uvo,u« ало вшл
Miu 2
 543 THOMAE DE PINEDO

vov той Avxâovoç fyovaav , Ig iïnav 6è iq>' îjfiûïv fotjuov. >. e.

Uinc aulem progrediens , Alpheum rursus transibis , et Thocniam
perverties, noinen a Thocno Lycaonis filio habentem , aetate no
stra prorsus desertam.
J16 6tuviç, TtoXiç Alyvnrov , etc.] Thonis, urbs Aegypti, no-
a men adepta a rege cogtiomine, qui hospitio excepit Menelaum.
Sunt verba desuiupta ex Slrabonis lib. 17. Sic enim ille: Ta as
nctkctiov xal &(âviv xtva nôUv evrai&a qiaatv , bro'nvaov roi ßa-
aïkécoçrov Se^ctfiéuov Mivíkaóv te, xaV E\ívr¡v trvitt. i. e. An—
tii/uiius et l'honin quandam urbem hicfuisse dicunt denominatam
a nomine regis, qui Menelaum et Helenam hospitio excepit. Aptld
Ftolemaeum lib. 4. с. 5. memoratur Thisnites , et Nomos Aegypti
et metropolis, camdctn fuisse urbem existimo.

/.
"Jaßtc, nôltç. 'Iûatjmtoç. Asyttai xal 'la/frffoc. ] la-
bis, quae et labisus urbs Iudaeae, cuius gentile, Jabitidcs, et
Iabisenus pro primitivi terminatioiic. Hebraice dicitur W3'
l'Ai labes Gilhad Iudicum capite ultimo v. 8, 9, 10. Io—
seplio Antiquit. libro sexto, capite ultimo Iabisa ; eidcui An
tiquit. lib. 5- с. 2. vocatur Jabisus. Fuit Celebris et primo
.S,-, u li prirni li'ibi aeonun regis facinore , cuius fit mentio Sain.
lib. 1. с. 11. et eius sepultura, ut apparet ex eodem libro
capite ultimo v. 10, 11, 12- гтпгшу тз vba nx wot
ivbs юз* чи' vSn ij>bo<i :jü глз лопз lupn irvia пмч
laVi Vn V4t Ьэ чсчр-ч : SlNttfb D'nwbü HB» *НУК# PM
je n'a noinn vaa mu nm Vnw iïïu n« трч nVb.i Ьэ
iiap'i Dn*moxi> n« inD-n : вш ппк laittni nu/з' iN3'i
.ГгегЗ'З. Ьюмл ППП i.e. JE* collocaverunt arma eius in domo Ast-
harotli , «f oorpus eius affirerunt muro Bethsan; Et audientes de
to habitatores labes Gilliad , quae fcceranl Pelisthim Saulo : Et
surrexerunt omnes viriJortes , et perrexerunt iota illa node, tule—
runlquc corpus Sauli, et corpora filiorum eius de muro Bethsan,
gl5 et vencrunt in labes et combusserunt ea illic. Et accipicntes ossa
b eorum et sepelicrunt in nemore labes. Hieronymus in libro de lo-
cis Hebraicis tradit lianc urbem sua aetate pergrandem vicuiu
fuisse.
IaÇvytç. üdvos Evoamcñov.] Iazyges, gens Europaca , ex
Marciani Períplo, qui eos vicinos Sarmatiae Europaeae locat et
Mctana stas vucat in Sarmatiae Europaeae periplo; quos Ptole-
macus uiemorat lib. 3. с. 7. sed eodcui lib. с. 6. Iazyges collocat
 ANNOTATIONES. 549

iuxta Moeotidis paludis latus; ergo iuxta eum diversi fuere po-
puli : Strab. lib. 7. Iazyges eliam célébrât.
'latría, nóXig ¿txcXíag.} lacha urbs Siciliae; iuxta lite—
rarum ordiuem scribendum est 'iai&íct; civitas adeu ignota apud
alios, ut pjusdeij) Siciliae urbes quae sequuntur: Amathc , Ar
gos , Abolla, Atabyron, Aterion, Aphannae, Eizelos , Elauïa,
Jíexagyios , Crascrion, Cydonia, Cypc, Megarsos . Miscera,
Naconc, Piacos, Rhybdos , Tarchia, Terbeiia, Torone, et
aliae, quarum nunc non inri 11 ¡ni. ;'•
'Iá X t¡a «то?, jtóAic iv 'Роды-] Lege 'láXveeog. Sic enim
apud reliquos auctores scribitur , quod etiam apparet ex eius
gentili 'iaXvoaiog, quod affcrt noster. Erat vero urbs iusulae
Rbodi ex tribus, quas memorat Homerus II. 2. v. 656»
Oí' Pböov iqicfLvífiovro 8шт(л%а zoa¡ii]üivtíg * ,
AívSov, 'irjkvooóv Ti,-/.cà ¿nyivótvra КщШООМ,
Qui Rhodum habitabant trifariam distincli 3J7
Lindum Ich ssumque , et albicantem Camîrum. a .
Fuere hae tres urbes, quas célébrât Homerus, Rbodi celcberrimae, \
nec puto alias oliin habuisse, ideo %Rhod¡; forleañ ab Homero
Siavviya v.0Bpr¡&ivxtg vocantur , et ab Scylace etiam ipsa Rhodos1
ví/ooj zoíitoXig , i.e. insula tripolis hoc est , quae tres urbes, ha-'
bet , appellatur; nomen habuit ab lalyso quodam Cercaphi, et
Cydippae filio , auctorc Strabone lib. 14. qui non fuit adeo cele—
lier, ut ipsius pictura a Protogcne facta, quam Rhodi se vidisse
inquit Cicero de Oratore ad M. Brutuni, quae pictura Jalysus
etiam dicebalur, propter quem, ne cremarct tabulas Demetrius
rex poliocertes dictus , cum ab ea parte sola posset Rboduiii ca-
pere, пол incendit, parcentemque pioturae fugit occasio victo-
пае, ut inquit Plin. lib. 3.5. с. 10. cuius eliam historiac meminit
Gellius Noct. Attic. 16. с. 31. in quo pingendo scpteuuiuiu con-
Burapsissc Protogenem auclor est Aeliamis de Varia historial. 12»
с. 41- fuit una ex ccleberriniis antiquitatis tabulis.
—- 'O TtoXitrjg , 'Iakveaioç, v.a\ 'bjXvaaioç.] Oppidanus ur-
bis lalyssi dicebatur lalyssius, noster appoint elium 'IrjXvaaiog,
quia ab Homero versu nota praecedenti citato 'b'¡Xveaog verso a
in г] dicitur ex dialecto Iónica,
'làu-via, noXljviov Фою1щд. etc.] Гагшна, oppidum Phoe-
niciae, quod Strabo vicum vocat, cuius ex lib. 16- sunt verba : Ka\
íij -/.ai svuvÔQijatvovzog S xônoç, мбтг ix щд nhjaiov яы^д' lau,-
vdag. xa'i tcùv xaroixiuv twv xvxXm rêxtagag u-VQiáSac 6¡iXi JfC^ai.
i. e. Locus hic adeo hominibus abundavit, tit ex Tamnia proximo
vico, et circumvicinis habitalionibus quadraginta hominum mil-
lia artmircniur. Fuit urbs Iüdaeae, auclare Plolcinaeo lib. 5
 550 ТН0МДЕ ÜE PINEDO

c,,16. «Ы nostef Pbocniciae cam adsaribit; utemoratur Iosepbo

üe bello Judaico lib. 2- v. 4- Machabaeorum lib. 2- c. 12. <juaiu
una cum classe, erat eiiiui urbs maritima, inccndisse ludas Ma-
chabarus dicitur, cuius incendii fulgor Hierosolyinain usque re-
luccret pei- stadia ducenta quadraginta , ut itiibi narratur , eam
cejiil, rt muros diruit Oziae rex Paral ¡ponienoin lib. 2. c. 26.
v. 6. ubi naa^ iabneh dicitur, mide parum corrupto nomine fa
ctum est 'íáfivia »eu 'lúu vtia, ulroque euim niodo reperitur,
quare ejus etymologia, quam ¿no ' Iáfivov deducit nosier est
confeclu ex Graecorum farina , qui in liuiusmodi rebus desipiunt.
Quaerere enim etvniologiani urbis ludaeae scu Phoeniciae a lin
gua Gracia dusiperc est.
— KcAtôv ¿iaviv)]ç.~\ Suspicorlegendum esse ¿javírr¡g. Fa-
cilis cnini est transitu* ex v in v, quandoquidem nostro auctori
suo loco lneiiioralnr Аащ, Arabiae, a qua gentile ¿Javivqg.
317 'lánoStg, ï&vog KíItikov, etc.] Iapodes, gene Céltica,
b memoratur ex Dionysii lib. 16- qui non extat, cuius locum sup-
plcbit Strabo , qui cos memorat iuxta Alpes, quae ad líos po
pulos usque porrigebanlur, ut ipse inquit Hb. 7. Al. Swztivovat
(ieyci тшр ItmoSœv, Kllrmov re аца xaï 1X\vqixov Idvovç. i. с.
Quae perlingunt ad Tapodes usque, Cclticam simul geniem , et 11-
lyricam. Hos Augusluin Cacsarcin debellasse inquit idem auctor
eodem libro: Kai oí ' láno&eg èi tovto ^Sr¡ iníu,ixTov 'IXkvQtoîg,
xtel Kekzoïg s&vog, nig\ tovzovg oikovGl rovg zónovg, xai i¡ Oxga
nhjoioi' tcvzoiv ¿Gzív. Oí fiív qvv Ianooíg itgorigov »ai ttiav—
Sgovvzcg , xaí rovg ogovg la) Ík&tíqov zrjv olxqaiv ty>vxig, xal
rolg kr¡arr¡gíoig Imxguzovvzig, ixnenóvr¡vzai пИыс vno тои 2i-
padzov Kaíaagog xazaTZokmtj&svzcg ' nóketg 6' avzäv, Mlxovkov,
Agovntivov , Movqxriov, OvevSgov. i. e. lápades quoque per-
mixta Illyriis et Cellis gens circa haec loca habitant, et Öcra
his vicina est. Hi quidem lapodes cum prius hominibus abunda-
rent, et terminas ad utramque habilationem haberent , lalrocîniis—
que invalcscerent , tandem ab Augusto Caesare debcïlati confecti-
àue sunt ; urbes auiem eorum t Blclulum, Arupenum , Monettium,
y'en drum.
'lanvyla, Si'io xoksiç . de] Duas liuius Hominis urbes
memorat, alteram il.iüae, alteram lllvridis, quai nui nulla apud
alios, quod sciam, lit meutio ; at lapygiani, seti lapydiatn regio-
neni Ilaliae moulurant inter alios Strabo lib. 6. de qua videsis
Cluv. llaliáe Antiquao lib. 4. c. 10. Serviuui ad Géorgie, lib. 3.
v. 475. Aeueid. lib, 11. v. 247. ubi nieuioral curuin oppidum
Japidum.
 ANiNOTATlOÍÍES. 651

'Iaçtttvoç, потапод AvStag.] Célébrât Iardanum Lydiae

fluvium ex Homero, cuius aflert bemistichium, quod bis apud
eum lcgilur, scilicet II. 7. v. 135- cuius integer versus est
Фпад nag xtiytaatv, 'jctnSávov apcpl çésdoa.
Pheae iu.rla muros, Iardani circafiuenia.
Ubi East. Фиа ¿f TzôXiç jrapa Tijv Hliv , nsgt rjv 'lâçiavoç gêct
яохааос. i. e. Phea vero urbs iuorta Elin , circa quam Iardanus
fiuit munis. Nostro etiam auctori Феа suo loco est urbs Elidís,
alterum vero Houieri hemisticm'om invenitur Odyss. S. v. 29t.
cuius integer versus est
Hiyj KvSwvtç tvtaov 'iagSâvov àacpi ç*ie&ga.
Lbi Cydones habilabant Iardani circa fiuenia.
Ad quem locum sic Eust. KvScoviç ôl, Kgr¡rr¡g í'&vog xal Kv-
êtovlç, itôhç aexôdi norctuov ?xovaa lágSavov. i. e. Cydones
vero, Cretae gene; et Cydonis, urbsinibifluviumhabens Iardanum.
Ex quibus loris apparet lardauum fuisse iluviuin et Elidís, et Cre
tae, non Lydiae, ut inquit noster.
'iàç, 'iiivolaç fiSQog.] Incjiiit Iadem ; quae Jonice cli.ini SIS
dicebatur, fuisse lllyriae partem , cuius incolae vocabaiilur la- •
lac, sed huius ici nullum proferí idoneum testera, quamobreni
reor esse uvr¡u,ovixov ¿цадхгцха, Strabo vero lib. 9'. inquit auü-
quitus Aiticam vocntam fuisse Iadem et Joniam: Hyùo 'Аггищ
то ndkawv 'latvia et 'làg èxaltîxo ' xcïi ó л oi i/i»,;ç Ôxav tpij
' Ev9âôc Boioaxo'i xai'lâovig.
Tovg 'A9r¡vaiovg liyti- i. e. sínica enim antù/uilus vocabatur Io
nia, et las} et poeta, cum ait:
Illic Boeotique et Iaones.
Athénienses intelligit. Herodot. etiain lib. 8. С. 44- aitclor est
Atbenienses sub duce loue vocatos fuisse Iones. Quare si tibi
placet pro 'iklvotaç lege 'Arttxrjg.
'iaeaig, itôktç Kaolag. ] lassos, urbs Carine, «¡ta in in
sula cogiiomine, de qua sic Strabo lib. 14. Klx ' Ioaoùç èrci inf
am r.tïrai TTQooxtiufvn tjj f]nitom • F^fi ëc hfiévct, Kai то ttWhWov
xov ßtov toîç h>&¿8t ix Tijs éalâxxriç. Evotytî yàg, %aoav x
fyl nagákvngev. i. e. Deinde Iassus in insula iacet ante conti-1
neniem sita; portum vero habet, et plurima rictus ¡tars incolis est
ex mari. Est enim optimi sapons, rcgionemifne habet sterilem.
Memoratur etiain Ptolcmaeo lib. б- с. 2. inter Caria« urbes iuxta
Myrtouin pelagus.
— 'Aa>' ou Xoinikkoç wv 'Imtitltvç. ] Ex urbe Cariae lasso
inquit fuisse Choerillum scilicet poctam, qui victoriuin Alhcnieu-
shim contra Xerxein cecinit , pro singulis versibus statere aureo
accepta , ao dccretuni est ,• ut eius poema una cum Homerioo

'
 552 THOMAE DE PINEDO

publice recilarctur , de quo \ i Jes is Su! dam suo loco, qui aliura
quoque Choerillum tragicum poetara et Atlienieiiseni meraorat.
— "laaoç. ôs то' yiçyoç-} lasos vero Argos vocatiuu est. Id
non memini nie legere apud alios , sed "Iaaov "Aayoç, , de quo
vide quae in^pyog annotavimus.
'lâcûv, xcà Ii'iav.] Iaon, seu Ieon, nisi poetis puto non
dici. Nam prosae scriptoribus " Iav dicitur. Fuit vero Ion, a quo
Jones dicti fuerunt tañí ipsi Iones, quam Athenienses, Xutlii
íilius. , a uc tore Herodoto lib. 7. с. 94. et lib. 8. с. 44.
— 'j4q> ov то 'lavtcxi íní{i(jr¡\iuJ] Lege 'law vidi, ab 'Jee-
viÇa> enim aliter non potest dcJuci, quod vulgo dicitur ' lavifa,
i. e. Iones imitar.
—f- 'Ek oh toü 'Iáat to"J«¿.] Lege ¿к ôh tov 'látov то "lav.
, — Kai'Iaovtç.] Lege ' Iacavïg ab'jówv cniui deducitur, quo
nomine significan potest et foemiua Iónica, et regio ipsa Ionia,
idem de nomine ' lag intelligendum est. Fuit autem louia Asiae
minoris regio, in qua erat Ephesus urbs templo Dianae clarjssi-
ma, de qua suo loco egiraus, lunes vero tamquam molles et la—
scivi prosciudebantur, uude Venusiuus vates Carat, lib. о- Od. 6.
inquit :
Moius Hocen gaudet Iónicos
Ъ/Latura virgo, et fingitur artubus
523 lam nunc, et incestos amores
b He leñero meditatur ungui.
Et baec de Ionia et lonibus dicta sufficient; si plura desideras,
adi Pausaniam , Strabonem , Pliuium et alios.
'Ißr)clai, ovo, etc.] Duas célébrât Iberias , alteram ad
Hercúleas columnas ношен adeptnm ab Ibero anme, alteram ad
Persas; prior postea vulgatiore nomine Hispania vocata fuit ab
Hispano quodatn seu rege, seu héroe, poetae vero Hesperiam.
appellant nomine cum Italia commun!; iacet autem inter Galliam
et Africain, ideo ñeque, ut Africa violento sole torretur, ñeque
ut Gallia assiduis ven lis fatigatur, at in liaruiu vicinia et tórrido
sole , et violcutis ventis laborat , de qua loqui timeo , turn quod
de ea silero melius est, quam parum diuere , tum quod si aliqua
inexpertis incredibilia referam , Hiberias naenias me seetari cx-
istimabuut, tarnen aliquid dlccndum est. Hispanorum oniniuiu
consentiens est opinio, Xbubalem Japheti (ilium , cuius fit incu-
tio Genesis с. 10. in Ilispauiam venisse. Quare loan. Mariana de
liebus Hispauiae lib. 1. c. 1. inquit: Iapheti fdius Thubal morla-
lium primus in Hispaniam venu. Id duobus argumentis probare
conantur, priiuum ex loseplii auctoritale Antiquit. lib. 1. с 7.
KtnoixlÇst, at «oi @ofir¡Xovs Oo/JjjAog, oí zivts tv tqí¡ vvv"jßnQic
 'AN NOTAT! ON£S. 553

xaXovvrai. i. e. Condit vero et Thobelos Thobelus, qui nunc Ibè

res vocantur. Secundum argumentum desuinunt ex nomine op-
pidi in Lusitaniu, quud vulgo dicitur Selhubal, atque ex oppi-
dis Navarrae Thafala et Ihudela, quae prefecto sunt ficulnca
argumenta contra rationem, quae clamât Thubalcin Iapbeti filium
non relicturum tarn amplam regionem habitatoribus adhuc va-
cuam ex diluvio, quod aetate avi sui pracecsserat, ac per terra-
rum deserta in ultimam lbcriam venturum: noa est verosiinilo
id fecisse iter terrestri itinere. Quid enim comederet ipse et oius
familia? Manna enim de caelo tantum in Ârabiae deserlis deeidit;
marítimo dicent, sed qua navi mari se commisit? nmiquid arca
avi? atqui ista in montibus Armeniae consederat, et adbuc lu-
scpbi aetate, ut ipseinquit, ex eius fragments amuleta incolae
illins regionis coniieiebaut ; nisi forte dicant, Tbubalcm illa cele-
ritate praedilum fuisse, quam poeta Camillae tribuit Aeneid. 1.7«
v. 808- vel aliuui Angelum , eum sicut Abacuc suspensum cri-
nibus per acrem illuc trausvexisse , vel aliam aquilam ut Gany-
incdcni, aul Persei alaluin equum. Iosepbus nomina Palriarcba-
гиш ingenióse ad orbis terrarum regiones api a vit, sicut amant
faceré Ilebraei et Graeci, ut videre est apud Tlialmud Babyloni-
cum c. 1. tractatus loiuah ad Genesis с. 10. apud Thalmud I lie -
rosolymitanum traclatu Megilah с. 1. apud Beresith llabah se-
clione 37. In quibus toto coelo aberrat Iosepbus ille vnoßoh-
fiaïos, qui lib. 1. с. 1. Iiacc deliria lamquaui iebri correptus pro-
tulit пмющ 1лэ Ьу toptsin упю О'зюлм en bain i. e. Thubal,
hi sunt habitantes in ierra llioscana , supra fluvium Pisa. Eius-
dem fariuae occurrunt aliquammulta apud epitomatorem nostrum, 319
ac praesertim in Tvqoç, ГаСсг, et Гаоида. Qui» non videt, quam a
plumbeus sit gladius, quo densas anliquitalis tenebras iugulare
conantur, in quibus nudum Anlistbenis lucerna videre lucem
possumus. Nee defuere, qui Hispaniam Selubaliam vocatam
fuisse dixerunt, Nocbumque ipsum ex longo errore tandem in
Hispaniam appulsum Noelam in Gallaccia , in Asturia Nocgam
rondidisse, quae nugamenta maximum incrementum accepere ab
illo Beroso bypobolimaco Anuii Viterbiensis , quern doeti oinncs
manifesto con victum explodunt. Verosimilius est , auclore Ma
riana de Rebus Hispaniae lib. 1. с 7. Iberos iuxta Pontum ali—
quando in Hispaniam venisse , ac provinciae nomen Ibcriac uuli-
disse. At Slrabo lib. 1. circa libri calcem iuquit, Iberos, occi
dentales in loca ultra Pontum, et Colchidem commigrassc, Ut et
Dionysius v. 697. ct Eust. ad eiusdem v. 282. Sed neutrum aflir-
mari potest. Нас enim res execdunt iugenii huinani aciem, neo
opus est ad commeudandaui Hispaniam antiquitatibus, ipsa per

f
554 'ГНОМ A E DE PINEDO

se sat!« eommcndatur. Nulla est enim in toto terrarum orbe pro

vincia, quae cum ea comparari poHsit fructus arborum suavilate,
vini generositate , olei bouitate, nielli« dulcedine, carnis omnis
generis sapore, arietinae, bovillae, suillue, gallinácea« , perdi-
cuni, et aliarum avium, ac denique praestantia omnium, quae
gignit, ßaadevovaa provinciarum omnium foret sine dubio , nisi
pluviarum penuria laboraret ; leges et iiistiliita sunt optima sod
ad nulla serviunt minus, quam ad ea, quorum gratia sunt insti
tuía; illa triuii] inilitarium ordinum sánela inventio, qua regio-
nuiu reperitur? multo niagis utilior, quam Romanoruin coronae
civicae, quorum insigne et auuui redditus priinitus mililibus tan-
tuin strenuam operam navantibus in bellis adversus Mauros, qui
per mullos anuos Hispaniani tenuerunt, dabantur: at nunc prae-
mio illo et honore alios , (ad quos non pertinet) ac eoruui filios
in cunis adbuc vagicntes impcrtiunt reges. Haec enim est tempb-
rnm et reruin vicissitude omnibus inortalium rebus communis.
Hanc terrarum optimam , banc provinciarum reginam, hanc fe-
licem Arabiam eius gubcrnatores pessimo consilio non solum pe-
Iraeam , sed etiam desertam fecerunt, atque ad inopiam et pan—
pertatem redegerunt, iam angendo, iam minuendo aercac mo
netae valorem, adhibita etiam maxima cura, ne argenleae valor
excrescat, scilicet ut advenae earn facilius extrabere possint.
Nescio enim quo fato Hispania semper reliquis gentibus argentan)
et auruin subministravit. (nsignis est ad banc rem locus Aristo-
tebs de Mirabilibus , ubirefert, Phoenices tantain argenti, nuri-
que copiam ex Hispania asportasse, ut cum, onustis navibus,
argentuin superesset, ex ipso anchoras confiasse. Plinius lib. 33.
c. 7. ductor est , adbuc sua aetate puteos ab Annibale inchoaios
durare , sua ab iuventoribus nomina babentes , ex queis , qui
Bebelo appellabatur с с с argenti pondo ei indies subministrasse.
Ex Livio elianí et aliis constat, Romanos mgentem argerili aun
que summam ex Hispania asportasse, iam vero quod ex Novo
Orbe asporlutur, ex quo ab Hispams patefactus est, pucri etiam
sciunt ; quam gloriarentiir in opinione sua de infinitis miindi»
Democritus et Epicurus, si viverent, audientcs Hispano* alte-
rum orbem nostro multo maiorem'invenisse; ad quern aptari pos
aunt illi versus Senecae tragici in Medea :
V^eniunt annis sécula seris
Quihus Ocranus vincula renim
jLasrct , et ingerís paient tellus
Tiphysque novos detegat orbes
Nee sit terris vltiina Thule.
Non quod Seneca illud in mente habucrit, »cd quod poetae fu
 ANNOTATIONES. 555

rore qoodaui perciti, velut prophetac futura quoque nescientes

caminí , sed prob dolor, ex his plus ilanini qu :in utilitalis His-
paniae illaliim est. Iuimanitatem vero illain Ilispanorum in indos,
quam rei'ert Bartliolouiaeus Casaeus episcopus Cherpeneniis,
ceilo quodam modo cxcuset Lucanus Hb. 10.
Nulla fides piclasrjue viris , qui castra sequuntur.
Huius moví orbis aliquain videntur lialiuis.se veleres uotitiam , elsi
'obscuram et Graecorum mendacüs quasi conditam, ut videre est
ex Thcopompo apud Aelianum de Varia Historia lib. 3. с. 18. 819
apud Platonem in Timaeo, apud Aristoteleui de ¡Vlirabilibus, quo b
de orbe inter admiranda referendum est, eius Íncolas liteiaiuiri
et pecuniae usum ignorasse, cuín tanta nrgcnti aurique infecti
copia ipsis esset; incites mercibus comniutabaiit, in rebus par
vis ciiHiulis apud Mexicanos cacaus, ex quo potus ille suavissi-
nius cunlicitur, qui vulgo Ilispauis chocolat* vocatur, apud Pe—
rusiuos coca , parvi folii viridis species, quod in ore gerebant,
loco pecuniae erat. Cum idola haberent, quae Dei loco coli bant,
tarnen in eoruni lingua nullum erat ношен, quo Deus significare-
tur. Quainobrem llispani cum Deum Indoruin lingua Dominant,
Hispánico Dei nomine, id est, Dios, utuntur. Praecipuum ido-
luiu inter alia apud Pcrusinos erat T'iracocha, apud Mexicanos
Vitzilipuztli , id .sinistra in pennant lucidam , illud creatorem si-
guilitabat. Plurimae etiam animantium species apud eos erant,
quae iv xr¡ laaváxi TtrpeaWyeo-apudNocliimi non fuero, цес apud.
hos sunt. Plurimae sunt apud nos, quae apud illos non inveuiun-
tur. Vidcrint Theologi , quomodo hunc apparcnteiu nudum sine
Macedonis gladio scindere possint. Poetan sane ruptis omnibus
eius loris una cuín Virgilio caniint:
Continuo has leges, aeternaque foedera ceriis
Imposuit natura lo eis , quo tempore primura
* Deucalion vacuum lapides iaetavil in urban
Unde homines naii, durum genus.
1 loriiiii vero , quae de novi orbis indis retulímus , inter alios te
stis est locuples Iosepbus de Acosta lesuita de Hist. Natur, et Mu
ri bus Ind. lib. 4. с. 8. с. 22. lib. б. с. 9. lib. 6. с. 4. с 21. Nuuo
ex novo orbeadllispaníain revertaniur. lilis quae de Hispania su
pra retulimus, additae sunt ingentes Iudacuruin etMaurorum ex»
pulsiones: hos Philippus Ш. vano timoré, illos Ferdinundus V.
sub praetextu religionis ul noinen suuui memoria cxpulsianis pro
pagare! , Hispania expulerunt , gentein seu imicaturac, scu agri-
cullurae natam quarum deicetu res in peius coll ¡die lapsae sunt,
negociatio enini alio inigravit, terra vero colonis viduata nescit
terre l'ructuni. Agnovit errorem Philippus III. itaque decreto со-

'
•
 556 THOMAE DE PINEDO

lonos revocavit, sed frustra. Volentibus enim erat horrori fidci

illc Areopagus a Ferdinande) V. institutos; exaetissimus si prae-
posteram iudiciorum formam adeineris, qui Moriscos (sic Hispa-
nt vocabant gentein illatn) cius carceres expertos a reditu in His-
paniam deterruit. Difficilliinum enim est servitutem persuadere
eis qui liberta lein gustarunt, unde provinciaruin optima facta est
deserta, de quibus supra in "Aaiav.oç egimus; de indigents
etiam aliquid nobis dicendum est. Nulla in toto terrarum orbe
gens est in advenas adeo humana et liuspitalis, nulla in servanda
lide fldelior , nulla inagis fiilu.ru amicitiam sei'vat. Nihil sane ge-
niUini caret morbis , arbores etiam suis iufestantur malis, regno-
rum morbi sunt veluti apud medicos febris clhica, quae in prin
cipio difficillime cognoscitur, sed cognila facillime curatur, in
fine vero facile cognoscitur, sed diflioillime curari potest; huius.
modi morbo conilictatur Hispania, sed salus non est deplorata,
uec deerit remedio locus, si mentis oeulos aperueril. Aliler enim
de ca cum Aesopica vulpe dicere possumus: ш ola r.scpaXí] , y.at
lyx¿q>aXov ovx c%tii sod his rcliclis ad Stcphauum revertamur.
— rH Si erioö jroôs Шооад tail.] Altera Iberia est iuxta
Persas, sed i'ullilur auctor noster, Plolcmacus enim lib. 5. с. 11.
et Strabo lib. 11. earn iuxta Colchidem et Albaniam locant cuius
iucolae nunc Giorgiani vulgo dicuntur, quorum linguae grainma-
ticam cgnscripsit Franciscas Maria Maggius Panonnitanus Roniae
impressam anuo 1643.
— Фас\ ô' avrovç vôçonortïv, toç A9r¡vaiog.] De occideu-
talibus Iberis sunt intclligenda haec verba, quae Atlicnaeus Di-
pnosophist. lib. 2. sub Phvlarchi persona in hune nioduin proferí:
Фг\в\ ai xovç JßtjQac nâvraç vôqotîothv, xaizoï tcXovOkotUtovç
avbQ(on(ùv vvtaç' iiovoontïv ri avzovç ctù Xéytl 6ià (iixooXoyiav,
ie&iixaç ôi cpoçcïv nolvrelsararaç. i. e. Inquit vero [Pliylarchus]
el Iberos omnes aquam ¿ibère quamvis hominum ditissimos, et
semel cibum capere in die eos semper dicit propter parsimoniam,
vestes vero gerere sumptuosissimas. Eadem refert Eust. ad Periege-
tae v. 282, et fortassis hi fuerunt veterum Hispanorum mores,
nunc in peius omnia sunt delapsa.
820 "IßvXXa, nôXiç TaQTT¡aiac.] Ibylla, urbs Tartesiae , nem-
a pe in regione Tartesi. Tartesus vero fuit in Daetica , Hispauiae
regione, quae nunc vulgo dicitur slndaluzia , qua in urbe inquit
fuisse auri ot argent! fodinas; al cum haec urbs a nemine, quod
sciam, memoretur, atque Slrabo nos doccat in locis circa Ilipam
plurimuni argenti fuisse, facile credo auctorein nostrum de ea
dem Ioqui , cuius nonien sie ¡ipud aliquem aucloreiu invenerat.
Strabo vero loquitur de Hipa lib. 8. IíttQÚXXr¡Xoi Sí uves (>á%tic
 ANN ОТ ATI 0 NES. 657

JocGV naçarstvovet xtp noxaam, ftàkkôv те *at yxxov CwcatxovCai

ïtqoç ßoQpav , fiEicíUwv nh'iQsig' itkcïtSxoç 6 ïaxiv aoyvoog iv
xoïç xaxù'lMnav xonoiç i xai xoïç Hieântùva , xov te naXtttov kt-
yóuevov xcti xov viov. i. e. Dorso, vero quaedam montium a se uoi-
tjue acqualifer ilislanlia, et Boream versus modo magis, modo
minus cohaerenlia iuxiaßuvium [Baetim] protendunlur , métallo-
rum plena ; plurimum autem est argenti in locis circa Ilipam et
Sisaponem, tamveterem, quam novum.
"Iyvn, nôkiç, nirjoiov üoianov.] Igné, urbs iuxta Pria-
pum mejiioi atur , cuius incolae aliquando Ithudinn insulaminco-
luerunt, ut inquil noster in I'vijç, Priapus vero fuit urbs Helle-
spontiae , de qua suo loco.
'Iôakiov, nôktç Kvtiqov.] Idalium, urbs Cypri, et insula
et urbs sacra Veneri fuit, lucinoralur Virgilio Aeneid. lib. 1.
v. 684.
Липе ego soppum somno super alta C\ ihera
Aut super Idalium secreta sede recondam.
Eadem urbs eiusdem Aeneid. v. 697. dicitur Idalia :
At Venus Ascanio placidam per membra quietem
Irrigat , et fotum gremio Dea iollit in altos ,
Idaliae lucos. •
Ipsa quoque Venus vel ab urbe , vel a monte cognomine Idalia
dicitur Aeneid. lib. 5. v. 76.
Tum vicina astris Erycino in vértice sedes
Fundalur Fencri Idaliae.
— Xcr¡a^og iôô&rj.] Deficit persona cui redditum est oracu-
lum , scilicet xoj Xakxr¡vcoci de quo s I al im loquitur, qui »omen 32O
imposait urbi, cuius ctymologia deducit ab illis verbis, clôov b
uhov , i. e. Vidi solem , scilicet quia Cyprus akiog dicebatur Sol,
qui ab aliis dicitur ¡¡kioç.
"16 ri, Tooiag Sçog.] Ide, Troiae nions ex Homero, apud
quem ter reperitur hemistichium illud , quod affert noster, Пет
ре II. 3. v. 276. II. 7. v. 202. 11. 24. v. 808- ac semper scribitur
"lôrj&tv ntôiav. i. e. ldae imperans, non"ISr¡g (itôiav, ut est
apud nostrum ; fuit vero Ide mons poetis decantatus iudicio Pari'
dis, ex quo quindecim ilumina defluebant, ut annotavit Abr. Or-
tel, in suo Tbesauro Geographico , quorum pluriraa suo tempore
exar uissc refert Plinius, quare mérito Horatius Idam vocavit
aquosam, eius cacumen Gargarus dicitur Straboni et Macrobio,
nostro vero Phalacrae , Hesychius autem Phalacron vocat Idae
Promontorium. Ab Ida Dactyli Idaei dicti fuere, alio nomine

r
 558 THOMAE DE PINEDO

Corybantes , fern inventores dicunlur ex Idoe incendio, ut et ar-

gentuni invcntura fuisse rcferunt ex Pyrenaeorum montium con-
flagralione, quae graphice depingit Lucretius de Herum natura
lib. 5.
Quod superest, aes, atqut aurum, ferrumque rtpertum' ft
Et simtil argenti pondus , plum bique potcstas
Ignis ubi ingenies sylvas ardore crcmarei
Montibus in magnis; sen coeli fulmine muso
Sive quod inier se bellum sylvestre gerentes
Hostibus inlulcrani ignem formidinis ergo
Sive quod inducii terrae boniiate volebant
Fandere agros pingues , et pascua reddere rum.
Negari non potest plurimas artes casu quodam repertas fuisse.
Idain monlem quatuor liabuisse promontoria refert Lycopbronis
Scholiasta ad eius v. 1170. ea vero erant Pergamos, Lecton,
Gargaron, etPhalacra, at Phalacrae dicebantur omnes montes,
qui crant Cal vi, ut inquit nosier in Фалпн^кн. Fuit etiaui Ida
alius nions in Creta.
'iSofíEval, mohç MaxcSoviaç.] Ne Carncades quidcm du-
bilaverit fuisse eaiidem urbem, quae Eioopivq, de qua suo loco
egiraus.
S21 'iSovaalot, S&voç 'Eßoctlcov.] Idumaei, gens Hebraoo-
a vu in, Idumaei et Edumaci iidem fuere populi , etsi noster Idu—
macos Ilebraeorum geniem nuuc vocal.: Eduuiaeos vero Arabum
fuisse populos suo loco inquit; ас îiescio cur eos vocet Ilebraeo
rum gentem. Sic etiam ¿imalccitas vocavit l'&voç Eßoct'ixav, cum
fuerint Hebraeis inimici, nisi forte, quod ab Abrahame, quem-
admodum Hebraei originen] traliebant , vcl quod aliquando He
braeis subdili fuerint, vel quod magis certum est, quod auctor
noster erat in sacra historia liospes, ut ex eius opere diversis lo-
cis apparel. Iduinaca vero erat regio Iudaeae finitinia quam David
rex subegit Sam. 2- с. 8. v. 14. ас cum defecisset a Iehudah Pa-
ralipom. 2. c. 21- v. 8. cam postea Hyrcaiius Juilaeoruin etiam lex,
iterum subegit, qui Idiunacos coegit circumcisioneiu et reliquos
Iudaeorum ritus reeipere , nisi mallent e propias sedibus pellt,
quod illi patriae auiore admiserunt, ouetore losepbo Antiquil.
lib. IS. c. 17. Antea ciiim Coze quenidaui Deuin vencrabaulur,
auetore eodem auclore Antiquit. 1. 15. c. 11. qui Anliquit. lib. 2.
с. 1. praeeipuas Iduniaeae partes vocal Gobolitin et simalecitin,
«juaiuni incolae nostro dicunlur Gomolitae et Amalecüae , de qui-
bus suo loco egiuius. Celebrantur apud scriptores Iduniaeae pal—
mae et civitas Idumo: Virgilius Géorgie, üb. 3« v. 12. canit:
Primus Idumacas referam tibi Mantua palmas.
 ANNOTATIONES.

Per excellentiam Idumaeas palmas vocat, quae apud Idumcit

Phoeuiciae civitatem nasccbnntur, inquit Scrvius ad vcrsuin ci
tatum , quod ex auclorilate
arbustoLucani
palmarum
ex eius
dives
libro
Jdume.
tertio probat

— ''Ano 'A6ó¡iov.] Idumaei , seu Edumaei noinen Labent ab

Edoino, qui Graecis dicitur "jáácojuoc, Hebraice впм Edom , lxx
senibus 'Hocü¡i, quare etiam apud Stephanum, per o mega scri-
bendum est.
— "Adofia yac o! 'lov5aîoi tô igv&çôv xaXovai.] Sunt verba
Ioseplii dcsumpta c.v eius Antiquit. lib. 2. С. 1. in quihus conti-
uetur nouiinis Adomi elymologia, cuius quoque íit mentio Gene-
sis с 25. v. SO, 31. cadein inest ratio in nomine protoplast! Ada
ini. Sic enim vocatus est, quod пвпмп ya min haadamah, i. е. 821
е ierra rubra faillis fuit, ut apparet ex Genesis с. 2. v. 7. apud Ь
Stephanum pro Sôoua lege uôcùua. Sic ciiiin apud Iosepbum scri-
bilur, propter rationem , quam redd o pag. ЗЛ. а.
— "От* %av&ov ßocöutt ôovç тш ¿бекфф, etc] Наес cum sint
contra historiae vcritalcm, iuxta historiain legenda sunt ort £av-
•Oôv ßgüua öoig avriS ó aStXcpàg , та- по ro m « tïkr](pt. i. е. quod
flavum cibum dans ipsi [Adorno] fraler [facob] primatum acccpit.
Cuius fit inentio Genesis с. 25. v. 33. Iosephi Antiquit. 1. 2. с. 1.
'Iôçiàç, nókig rijg Kaçlaç.) Videsis, quae- in ' Enaxi\aict
annotavimus. ¿•
"Iôvfia, nôhç Kctçlag-] Idyma , urbs 'Cariae memoratur
Ptolemaeo lib. б. с. 2. inter oppida Cariae, cui'Idvpog dicitur.
'Itçà Kcófn;, öijuog Kaçiag.] Hiera come, oppidum Ca
riae memoratur ex Polybii lib. 16. cuius locum, quia esl deper—
ditus, supplebit Livius lib. 38- c. 13. Trangressi Maeandrum,
ad Hieran comen pervenerunl , janum íbi augustum Apollinis , et
oraculum: tories versibus hand incondiiis dare vales dicuntur;
hinc aliens castris ad Harpasum flumen veniumest, quo legati
ab Alabandis venerunt , ut castellum, quod ab ipsis nuper descis-
set , aut aucioriiaie , aui armis cogerei iura aniiqua pati.
, rJtQ¿, nôktç, fitxa^v Фоьу1ад, etc.] HierapolU, inter
Phrygiani et Lydiam urbs memoratur Ptolemaeo lib. 5. c. 2. inter
Plirygiae magnae ri vi la tes, cui 'itçanoXiç una dictione dicitur,
id Hominis sonat sacram urbem. Sic eniin vocata fuit, ut inquit
nos toi-, ¿по toi itçà nokkà h'%tiv, i. e. quod templa multa habe
rei. Ex bac urbe fuisse pliilosophum illum Epictetum celeberri-
munj inquit Suid. in 'Ejtîxtijtoç. *
-*- &tçuàv iSârav rcokkàv nly&ovaei.} De his Hierapob's
aquis calidis cor.su le Slrabonem lib. 13. inquit enim лаоабо£оАо-
ylav xtvà habere.
 66tt ТНОМАЕ DE PINEDO

— y Svçiaç.] Tertio loco namerat Blerapolin Syriae,

quam inquj't quoque Hieropolin vocari per о micron ; memoratur'
Ptolemaeo lib. S- inter civitates Syriae mediterráneas Cynhisti—
cae regionis.
322 Isçà Uvxva, irokiç Kqtjtijç, etc.] Hiera Pytna, urba
a Crctac, quae prius habuit tria illa nomina, quae refert noeter,
ac tandem Hiera Pytna vocata fuit. Memoratur inter alios Dioni
lib. 36. qui ' IiQctTcvôva una dictione ac neutro plurali usurpât.
Ptolemaeo lib. 4. с. 17. flcgù nêrça Hiera petra dicitur.
rltQl%ovç, ftiTo|ù rhçoaokvncov xal ' loçôavov гготпиоь-]
Hierichûs, untis, urbs Iudaeac inter Hierosolvuiatn et Iordanum
fluvium, quae et masculino et fueminino genere usurpatur. Di
citur ctiam Hebraice im< Iericho, cui adluic inagis accedit nostri
auctoris 'lsqi%(à , quae ami reach, i. e. adore videtur ношен
habere, fuit una ex decern Iuducae toparcliiis, teste Plinio lib. 5.'
с. 14. fonte, palmetis, el balsamo celebérrima. Föns cum antea
terrae et arborum fructus, cunctaque pariter corrumperet, post
ea ab Elíseo proplieta salubcrrimus, ac feracissimus redditus fuit,
ut tradit Iosepbus de Bello ludaico lib. 5- с. 4. Palmeta ferebaiit
pracstantissimaruui palinularum magnaui copiam, eodeui Ioscpho
auctore Antiquit. lib. 15. с. 5. Quarum ctiam ineminit Silabo
lib. 16- Ideo Deuteronomii ultimo capite v. 3. dicitur Еэ-чяпл vtf
hir hathamarim, i. c. civitas palmarum; balsamuin eius vallis
tan tum fe rebut, quam plantain reginae Aetliiopiae , quae ad vi-
sendum Solomonem venit, acceptam referunt, referente losepbo
Antiquit. lib. 8. с. 2. ex cuius vectigalibus ojies genti crevisse au-
ctor est Iuslinus lib. 36- с. 3- Praecipua gratia lacryinae, secun
da semini, tertia cortici, quarta ligno dabatur. Ilinc apud Grae-
cos onoßakeafiov , opobalsamum , i. e. succi balsamum , xagno-
ßaXaa^ov, carpobalsamum , i. e. fructus balsamum, cvloßakca—
ftov, aylobalsamum, i. e. ligni balsamum eclebrantur, de qui—
bus sic Plinius lib. 12- с. 25. Sed omnibus odoribus praefertur
balsamum uni terrarum Judaeae concessum , quondam in duobus
tantum horlis , utroque regio, altero iugerum xx non amplias,
altero pauciorum , ostendere arbusculam hanc urbi Imperatores
Vespasiani, clarumque dictu a Fompeio Magno in iriumpko ar
bores quoque duximus. Ac paulo post: Saeviere in earn /udaei,
sicut in vitam quoque suam , contra defenderé Romani, et dimi-
catum pro fruclice est, seritque nunc eamfiscus , nee unquam fuit
numerosior, aut proccrior; quod ni fallor, apud Iosephum quo
que legitur. Odoralissimum Tero omnium unguentorum fuisse
opobalsamum innuit Iuvenalis Sat. 2. v. 4-
 ANNOTATIONES. 561
t
Tertius e coelo cecidit Cato , sed tarnen unde
Лаес émis, hirsuto spirant opobalsama eolio.
Quae tibi?
Nescio qua de causa Babini balsami nomine non utuntur, cum 322
sit ex Hebraeo fonte ЕзчвсЬУЭ baalsamim , i. e. dominus vnguen- b
torum , ac si díceres praeeipuum unguentorum, sed pro eo р»0Ч2М
aparsamon dieunt , quod videtur ab illo corruptum. Hierichun-
tem cepit Iosue Moysis successor subversis niocnibus divinifus
clamore militum, ac tubarum clangorc, quam fundi! us delevit
nemini parcens praeter Bachab , et eius familiae , quae explora-
tores prius hospitio exceperat, ac diris devovit eum, qui vasta-
tarn instaurare aggrederetur, Iosue с. 6. v. 24. Ioseplii Antiquit.
lib. 5- с 1. earn Hiel Betlielilhes régnante Achab diras illas con-
temnens instauravit, sed eas expertus est, Sam. 2. c. 16. v. 24.
postea Herodes Magnus magniiicis exornavit aediliciis, et Vespa—
sianus delude solo aequavit, ab Adriano postea instauratain ine- '
morant; in buius urbis planicie Scdecias rex Iehudab a Chaldaeis
captus et ad Nebucadnesar in Kibla abductus est, cuius Jilii ipso
vidente iugulati , ac tandem ei oculi eruli fuere , Keg. 2. c. 25.
Eiusdem urbis descriptionem habes apud Iosephum libro citato
o.4.f
'IéQvr¡,%r¡6oc ¡v tçî ncQaxi TCQoç Svepaïç,.] lerne insula ce-
lebratur, quae alii» Iovernia, aliis Jvemia , communiore nomine
Hibernia dicitur, insula nolissima situ inter tropicum cancri , et
circulum arcticum inter llispaniam et Brilanuiam; Iuvenali Sat. 2.
v. 160. vocatur Iubarna:
■ :. . . Arma quidem ultra
Littora Iubernae promovimus , et modo captas
Oreadas , ao minima contentos node Britannos.
Noster etiam suo loco Iverniam insulam, et Ivcrnen urbem rae.
morat, ac eicvocatam inquit minorem ex Pretauicis, id est, Bri-
tannicis insulis , cuius Íncolas vocnt Ivcrnicitas , et /vernos , qua
de insula videsis Melam lib. 3- Solin. с 35- Plin. lib. 4. c. 16.
Ptolcmaeum lib. 2. с 2- et Marciani Periplum.
1 soo a ókv a a , r] ft^Tçojiohç тт}д Iovôaiaç.] Hierosolyma,
ludaeae metropolis, longe clarissima urbiun) orientis/ поп fu-
daeaemodo, et foem. singul. et lieut. plur. usufpatur , poelis ut
plerumque Solyma neut. plur. dicitur, Martiali Epigram, lib. It. '
Epigram. 95.
Ulud me cruciát Soljrmis quod natus in ipsis.
Mascul. gen. usus est Iuvencus lib. 2.
• .. ■ Ad Solymos direxit iter ternplumque subibat. ,,¡i ,-
Stephanus Vol. IV. Nn
 562 THOMAE DE PïNEUO

In saciis uteris dic-itur еЬшчЧ* JerusaJaim , unde corrüptuni Ie-

rosolyma, ac delude Hierosolyraa far-.tumest, ac si aliquid habe-
ret commune cum nomine Graeco îtçoç ; lebusaei prius eam pos—
8?3 sederunt, quibus ademere Iiidaei Iddic. c. 1. v. 8. de cuius Ru
ft minibus hoc distichuin circumfertnr:
¿loAmo, huza. Bethel, Hierosohma , Hebus , Helia,
Urbs sacra Hierusalfift diciiur alque Salem.
Sed numquam dicta est Luza , neque Bethel. Error procedí t ei
Genesis с 28. v. 19. ubi f acob appeliat потел urbis , in qua dor-
mivit Bethel, i. e. domus Dr», cum prius Luz appellaretur, quod
per propepsin factum existima ni, postea eniin ill ic lerosolymam
aedüicntain fuisse aiunt, noc licliu cliain sec! Aclia vocata fuit:
illud ratione metri factum est, de qua videsis, quae, in Alkia
annotavimus Tandem sub Constantino pristinum nomen ei resti-
tutum, quod adliuc retinet. Eius conditorem fuisse Melchisedec
Chananaeorum dynastam, qui earn Hierosalyma voeavit, cum
prius Solyma vocaretur, tradit losephus de Bello Iudaico lib. 7.
с. 47. iuxta Graecum, iuxta Lutiitam versionein c. 18. 'O öl
nçcStoç XTtCerç t¡v Xavavttltov SvváaTtJc, 6 ty патош уХыавт] x\t¡-
©ilç , ßaailivg èixaioç. Hv yàç 3i) Totovtoj. Atà tovto ítoáottTÓ
tí Ttô deà 7ro(BT0g , xcd то Ícqov ociftáusvo?, Ieijoaúkvua ti'jv
nóktv itQoarjyÓQivee , £ói.v¡ia %uíovpévT¡v ncúrtodtk i. e. Primus
eius conditor erat Chananaeorum dynasta , patria lingua vocaliis,
rex iustus ; erat aiiippe talis; ideo sacerdotium,Deo primus exhi-
buit , elfanum aedificans , riierosolyma civiiaiem appellavit , cum
prius Solyma vocaretur. Alludit ad Melchisedec nomen , qilod
lingua sancta significat rex iustitiae. Non possum non mirari Io-
sephum, qui Canehaeae urbis ctymologiam deducit a lingua
Graeca, quod ipse culpavit in Lysimacho contra Appionem 1. 1.
circa calcein, qui liuius ccleberriniae urbis nomen deducebat ¿no
zïjç îsQoOvkiaç , i. e. a iemplorum spolialione, quid ¡nuptias,
quam Canauaeae urbis nomen a lingua Graeca deducere, cuius
etymologia sciri certo non potest. Latet enim in autiquitatís tcne-
brisj ad summum felicitatis fastigium evasisse , atque in extre-
iimín iniscriac tandem devenisse , tradit idem losepbue in prologo
de Bello Iudaico, urbem arduam situ opera molesque lirmaverant,
queis vol plana satis munirentur. Nam duos colles immensuui edi
tos clandebant muri per arteni obliqui, aut intiorsus sinuali ; ut
latera oppugnantiuui ad ictus patescerent ; extrema ropis abru
pta, et turres ubi mons iuvisset , in sexaginta pedes, inter de-
vexa in centenos vicenosque attollebaiitur, mira specie, ас pro-
cul intuentibns |)ares, alia intus moenia regiac circuraieeta, con-
spieuoque fastigio iurrU Antonia in honorem M. Antorai ab He-
 ANNOTATIONEN 563

rode appellate , ut inquit Tacitus Histor. lib. 6- Sed nihil contra

discordia di et dissiditun muniUim inter multitudiuem , quae me
lius vatibus , quam ducibus suis paret. Decus urbi addebat teni-
plum ab Herode constructum, quod magnitudine et magnificent
tia Seloinonicum cxcedebat, et urbem et lemplum solo aequa-
runt Romani Vespasiano duce. Selomonicum cnim a Chaldaeis
eversum fuit, cum urbem caperent, in quam lamentabiles thre-
1103 lugubri tristitia composuit leremias propbeta in quibus amis-
snm queritur , e versa in (let et tamquam phi lómela Mantuaua
Moestis late loca questibus implet.
Sub imperio Romano perseveravit varia fortuna, usque ad Hera-
clii témpora. Tunc enim Persae, postea Arabes, deinde Chri—
stiani Argonautae, duce Godefrido Bilioneo Lolharingiae princi— $23
pe sexccnta peditum millia, cquitum centum millia secutn feren- b
tes earn ceperunt , ac cius regem eumdem Godefridum consli-
tuerunt, cuius successores earn possederunt per anuos lsxxtih.
illud vero factum fuit imperante Gerinanis Henrico IV. Graecis
Alexio Comncno, postea earn cepit Saladinus, deinde Selimus
Turcarum imperator 6ub quorum imperio adhuc nunc gemit.
'■Titel- tpQovoiov Zt-KiUttg.] Ietae, castellum Siciliae. Urb»
dicitur in Eclogis ex Diodori Kb. 23. cuius oppidani letini: ' It^
tivoi ôi Ixßakovrtc xr¡v tcJv G>oivlnav cpoovoàv, tj)v nókcv ' Pa-
fiaíoig УЗтксп). i. e. Jetini vero expelientes Phoenicum praesidium,
nrbem liomanis tradiderunt. Ietenses dicuntur Plinio lib. 3- с. 8.
de quo ita Kuzcllus dccad. 1. lib. 10. Jetum Plinio (cuius popu
los Ietenses vocat) Jetas celsns Silius , latum hodie dictum oppi
dum in editissrmo et undique praernpto monte situm est, in maçnn
quidcm aquarum indigentia muniiissimum et ingens, cuiusque vix
unus et is anluus ac peracclivU est aditus. Silius Italicus eius me-
minit lib. 14.
j4rbela Jerox , et celsus Jetas.
Hodie vulgo Italis dicitur Jato ('luv. auctore Siciliae Antiquae
lib. 2. c. 12.
' I&('iki] , vt¡<Soc nçùç n] KfípaXXrjvta.'] Ithace, insula pro-
pe Cephallcniam in mari Ionio , celebérrima , quod fuerit Ulyssis
patria , qui ideo Jthacensis et Penelope eius uxor Jthaceia coniux
a poetis dicitur; insula vero nunc Italis nantis vulgo dicitur Jsola
sou Val di compare , celebratur ab Homero diversis locis una
cum monte Nerito , ac praecipue II. 2. v. 632.
Avtuo OSvaaevg т/уе Kcq/akkijvas (itya9v(tovç,
Gl §' 'I&érxt]v tl%ov xa\ Nr¡oirov tlvoaítpvkkov.
Sed Ulysses ducebat CephaUenenscs magnánimo*
Qui lthacam tenebant et Neritum frondosum.
Nu 2

r
 664 THOMAE DE PINEDO

Memoratur etiam vat¡ Andino Acneid. lib. S. v. 272-

Effugimus Ithacae scopulos , Laertia regna
Et ierram altriccm saevi cxsecramur Ulyssis.
' Erat etiiiii Ithaca in asperrimis scopulis tamquam nidulus affixa,
ac taiiicn Ulysses sapientissimus vit immortalité ti antcponebat,
ut inquit Arpiñas Philosophas lib. 1. do Orat. adeo vehemens est
patriae auior , quae noverca etiam facta auianda est. Ithaca ba-
buit civilatem cognominem, teste Ptolema eo lib. 3. c. 14. epito-
mator noster in Kgoxvkuov vocat Ithacam xExcuu¿gr¡, id est in
quatuor partes divisant.
'l&tófir], Ttôkiç всббаМас xi¡g üekaGyimxiSog.J IÜioine,
urbs Tliessaliae Pclasgiotidis memoratur ex Homero, cuius aflcr-
tur versiculus, qui apud eum reperitur II. 2- v. 729. in quo pro
xkr¡u,ay.óíaaav leges xkauaxósacav. De qua sic S trabo lib. 9. Tt¡v
o"l9(üu.r¡v ouwvvfMog ту MeG(¡i¡viotxr¡ keyopêvtjv, ov ¡petal ëùv
ovxtoç ir.rpégtiv , akkà ti)i> ngtôxtjv Gvkkaßriv acpcaoHV. Ovxa yàg
xaXeïe&cti ngóxigov' vvv 6' I9uar¡ uExa>vopùa9ai, yagiov igv-
uvàv xctî xro ovxi xka>u,axotv, iOQVf/iévov (itxa^vxcaaagav cpgov-
(jÎcùv auxin iv xcxgaickevga xsiuévmv , Tgtxxr¡g te xal Мпхдоло-
кшс , y.cà Ihkivvuíov Y.tù Tóutpmv. i. e. Ithomen vero , quae idem
Cum Messeniaea nomen habet , dieunt non sic deberé proj'erri, sed
prima syllaha adempfa- sie enim prius vocari, nunc autem Itlio—
mam appellari, oppidum munilum et re vera asperum , silum in
ter quatuor castella relut i in quadrilatcra figura posila , TWccara,
Metropolin , Pelinnaeum , et Gomphos.
SU — "Eoxi xal Mc6a^vr¡g.] Secundo loco numeral Ilhomain
a Messeiiiae. Cuius arcem fuisse valdo munitam tradit Strabo hb. 8.
H ог Msaor¡ví(ov nókig i'oixe KooivQa' vnègxuxai yàg tijç nó~
кшд íxaxígag ûgog vtjjtjkov xal ¿лохоцоу , zíi%u xoivà atgitû.r\~
¡iêvov, шах ахдолокн %gi¡o9cu. То uiv xakovuevov '' 19ши.щ , xo
ôi Axgoxógivdog' ¿îax' olxeicag ôoxiï ¿íijuí¡xgiog о Oakrjgevg тхдод
t&íkiTXJtov elxùv , to'v At]ur¡xgíov , ixagctxtktvúuivog zovxav ejjí-
adai xdSv nokttov ccutpoïv, ijti&vpovvxct xfjç Ilskoitovvrjoov ' xtSv
xtgâxœv yàg ùutpoïv , f'<jd»j, xgaxr¡<¡ag , xaQéztiç zi)v ßovv. KJgaxu
uiv kéytav xijv I&<oar¡v, xal xèv' yíxgoxógw&ov , ßovv ôi x»)v IIs-
konovvrjGov. Kalôt) ôià xijv '.tvxaiglav xavxr¡v ¿pa>r¡giaxoi yeyó—
vaaiv al noksig aviai. Kógiv&ov uiv ovv xazéoxatyav 'Pauatoi,
xcà avéexrjeav Tiukiv ' MsuGr¡vr]v o,lv àviikov uiv Aaxiàaiaoviot,
nakiv à avikaßov €hqßaiot, xaï цеха таьта OíkiTtnog '' j4uvvxov
ai o axgonókng aotxijxoi otéjisivav. i. e. Mcsscniorum vero urbs
Corinthi similis est, utrique enim harum urbium mons imminet ex-
celsus atque praerupius communi contenius muro adeo ut arcis
usum praestet , alter nomine Itkome, alter Acrocorintkus, adeo
 ANNOTATl.ONES. 565
i

ut proprU vtdeatur Demetrius Phalereus Philippo TDemetriifilio di-

xisse, suddens ut utramque vrbem haberet, si cupercl Peloponne—
sum, utriusque enim cornu compos Jactus , bovem oblinebis , vor.
nua dicens Jthomen , et Acrocorinthum , bovem vero Peloponne-
sum; certe ob situs opportunitaiem urbes isiae multis pracbuerunt
causam certaminibus ; Corinlhum quidem diruerunt Romani et
rursus instaurarunt. lUessenen autem everierunt I^acedaemonii,
receperunt Thebani , el postea Philippus Amyniaefilius , sed ar
ces inhabitaiae permanscrunt. Лапе Lacedaemonii post decern an-
norum obsidioncm tandem deditarn acceperunt, ut rerum monu
ments tradidit Tbucj'd. lib. 1. Ol ö' iv 'i&oípri ôtxâuo èrei, ws
ovxéu iôvvavTO ¿vrs%civ £vvé§r¡Oav nçog toiÎs AaxtSaiftovLovg
itp fi} TE l%Îa<SlV ix illlonOVVIjGOV vnOOTMVÔlOl XUÏ U.r¡OÍ7COTB £Л1-
ptjoovrai avTT¡g' *¡v ôê rig aXíexiqxai , xov laßovrog tlvtii öovkov.
i. e. lili vero, qui lihomae erant décimo anno , cum non amplias
possent resistere convenerunt cum Lacedaemoniis , ut ex Pelopon-
neso excédèrent sub fide publica , пес unquam amplius in earn re—
vertcrentur; quod si quit caperetur [reversus] eius qui eum cepis-
sct , esset seii'us.
— KcikittttL es 5 rónog гг}д &trtakixt¡g , 0oiîf4«iov.] Quia
Ithomc Thessalica prius Thome vocala fuit, ut p. 323. b. ex Stra-
bone anuotavimus, iota enim per pleonasmum addilum fuit, id
eo nunc incjuit locum quondam Ithoinae Thessalicae vocari &ov-
fiaiov, pro quo sine dubio legendum est вшраюг.
— Kai ' Idtoui¡Tt¡c ош Tov к.] Lege fideiitcr ôià той r¡. faci-
lis enim est transilus ex t¡ in x , 'Юацугцд euiin per ij dicitur,
et Dórico modo 'JO-wftttTijç, ut inquit »oster, pro quo puto le- 324
gendum '/^ojfint« j. Dores enim r¡ in к vertuet ut q>i'¡(ir¡, фара, Ь
confirmât oliam nostrum couiecluraui quod sequitur 'Zivi '1&ы-
цагад , cuius memiuit etiaiii Thucyd. libro primo. i
^Ixttçta, öijfiog rijg Alfnîôog ipvkijg.] Icaria , oppidum At-
tienc Aegcidis Alhcnicnsiuin tribus, quod IJcsychio dicitur 'lx¿-
()toç. llarpocralioni 'ixaçitvç, in quo primuui tragoediaui iiiven-
taui esse inquit Casaub. in Animad vers, in Allien, с. 3. sed nemi
nem ad partes vocat. Icárius etiam Atlicae nions celebrutur l'li—
nio üb. 4- c. 7. Solino c. 13.
"Jxeooc, fila ví¡aog %<5v Kmtlâôav.] Icarus, insula prope
Samum sita, erat una Cycladuui, olini diclu Macris) ■ Doliche,
Jchthyoessa ; Straboni, et Ptoicniaeo dicitur Icaria; Pausauias
in Boeoticis scribit Pcrgamum vocalam fuisse , anteqilain Jcarus
in earn praccipitalus esset, a quo пошей insnlae , muri Icario ab .
insula inditum cs.se prodidit Slrabu Hb. 14- ut pocUiu.'niarc ab
Icaro nomen habere poetanlur, Ovid. Trist, üb. 1. ri.i
 566 THOMAE DE PINEDO

Icarus Tcariis nomina fecit aquis.

Milcsiorum fuisse coloiuu.ui liad il S trab o libro citato ex Anaxi-
juetic Lanipsaceno , in qua Diauae tcuipluin insigne nomine Tau-
ropoüum célébrât, de qua sic ille lib. 10. sub líbri calcem: IJkt\-
cíov ó sou xa\ ■>) Патиод, y.ai KoQttaalai , щос ôvoiv xtíutvat
r]¡ ' Jr.aQÍu' civxrj ôh £áptp' i) fifv ovv 'Ixaoía к'счцбс: ¿OH, vouùg
¿' tx¡i , xcù -/oeuvrai ttvzaiç Háuioi.' totavTtj ô' ovoct, ¿vUoiog
о/но)? ¿o«, Kcù ал avxi¡g Ixâçiov xaltlxai то tijo/íí/uevov лека-
yog- i- e. Prope est Palmos, el Corassiae, ab Icaria versus occa-
sum sitae: ut et Icaria respectи ¿íami. Ipsa quidem, Icaria deserta
est, pascua vero habet, et ipsis utuniur Samii, nihilominus tarnen
est Celebris, et ab ea Icarium vacatur pelagus ante ipsam situm.
— Tçlrq , vi¡<¡os naos t»J 'Eov&^à &(tká<S0y¡.] Memorat in-
•ulam I carura prope шаге II ubruin , quam Plin. lib. 6. cap. 28.
Jcharam vocat; Arrbianus de expedüioue Alexandri lib. 7- inquit
ex Aristobulo Icarum ab Alexandre vocari iussam de noraine in-
sulae Icari in Aegaeo mari sitae, quam iuxta Euphratis ostia local,
nun pi'ocul iude uhi Euphrates in шаге exil, sed quomodo ante
vocala fucrit, silenlio praeterit.
— rO aokirrjç , 'ixaçiog.] Incola insulae Icarii , seu Icarias
dicebalur Icarius, in cuius couíirmationem aflèrt lieinisticbium
in nomínala poeta , quod invenitur apud Нош. II. 2- v, 145- ш
quo non de íncola Icariae insulae agit poetarum parens , sud de
ponto, quem Icarium vocat.
— Ktù&tlkvKÙç, 'ixaçia-] Inquit Icarum ¡nsuiam dici et-
iam Госш. gen. Icariam , de quo vide quae paulo «nie dixiuiu*.
825 ' Ix 6 v 1,0 v, nókig Avxaovíag , it$oç roiç opoig r»v Tavyov.]
a Iconiui», urb.s Lycaoniae ad Tauri términos. Memoratur Stra-
boni lib. 12. Ptolcmaeo lib. 5- с. G- Plinio lib. 5. с. 32- de qua
nihil notabile produnt.
— Фаа\ 6' ort, r¡v ti¡g 'Awaxog."] In lus verbis pro «J* le
ge rov. Sequitur en ¡m oç , \>ro ' Avvaxùg , scribe 'Avvaxov. Sic
enim шох scribitur.
— 'Atp' ov nagoiula, то ln\ 'Avvaxov %htveuv^\ Videsis
Erasmum in Chiliadibus adagioruin in lies Cannacae, quem enim
noster Annacum , alii Cannacum , alii Cannacam voran t .
— Am ovv t¿c tlxóvag Ixiî oiayoaq>r¡vat, etc ] Deducit ne
nien Iconii urbis a nomine ttxcov , i. e. imago ex fabula illa Pro-
jiiflhei et Miuervae, ctsi scriplura non couveniuut. Nouten enim
urbis acribitur per iota, nomen vero imagiuis per a.
¡y.ùç, víjaog t<Sv KvxXáSav.] Icos, insula una Cycladum,
dc quaruni numero nun coaveuit inter uuclores, íuenioratur ab
 ANNOTATIONEN 567

cuetore nostro prope Euboeaei , cuius meminit Scylax in JVtJ<jo»

Kvxlaôeg, a quo dipolis vocatur , quod duas urbes habere t.
fIX«Qavyáxai^ ot'Iß.iqotc.} Ilaraugatae, Ibères. Sed qui
Ibères, orientales, an occidentales nobis divinandmn relinq ait;
Liv. lib. 22. с. 21. Ileraconenses , Ptolemaeus lib. 2. с. 6. Iler-
caones, Caesar lib'. 1. de- "bella civili Illurgavonemes Hùpaniae
populos niemorant. Ilercaones vero fuere Tarraconensis Hispa-
niae popuK, apud quos Dertosa urbs; Ortelius in'; rao Thesaurq
Geographico in Ilercaones inquîtse habere nmnmum aercum Tib.
Caes, in cuius parte aversa, navis expansis velis sculpta erat, cui
subscriptum DERT. in ora autem ILERCAVONIA. Ludovi-
cus Nonius c. xx civ. cosdern existima t esselllurgavonenses cum
Ptolemaci Ilercaonibus. '
"I^toSa', nóXig лаод ту IJvcr¡vn 'Ißrjclag.] ílerda, urbs Si%
Tberiae, i. e. JJhpaniae Tarraconensis Hispanis vulgo parum cor- b
ruptó nomine dicitur Lérida. Sita est in colle arduo , obiecto q<l
, aepteutrionom túmulo ; orientale latus Sicori fluvio ai lui tur , au-,
»■lore Mariana de Rebus llispaiiiac lib. 3- с. 13- quam sic depin-
git Lucanus lib. 4. ., ' . • . . » »
Colle tumet módico,, Icniijue excrevit in altum ; : i . iT
Pingue solum tumvio , super hunefúndala vetusta
Surgit Hada manu , placidis praelaùitur undis
. Hesperios inter, Sicoris nonultimus, amnes,
Saxeus ingenti , quem pons amplectitur arcu
-Uybernas passurus aquas . , i-, . ' ,• ■ 'It. . .-:••>! '.
Undo urbi погаси , eta quo condita ignorahur, etsi loan.'Geítin-1
ileiiais episcopus lib. 2. ems originen) ad lllyricos ex .siniilitndinc -
1ншпш referat. Vibius Soquestcr ab Ilerda lluvio nenien ei indi—4
tum ti adit, cuius nullibi nisi in diphthcra lovis ht mentio. lux ta
June urbein Alranitis et Petronius Pompeiani duces a Uivo Chac
eare devicti fucrunt, ut idem narrât de bello civili JibVl.xiéeWn
Strabo lib. 3- Ab Idatio episcópo in suo (bromeo Jlerdensis vrbs'
vocatur, quam a Kechiario Rechilae Suev. regie lilio per dolour
»aplani fuisse prodit; postea redeuntibus arinis Mauri саш tenue-
re, quibus ab Hispanis ereptam fuisse anno леи. aeUrgelitaflö'
coœiti ilatain . Guillehno Peresio eius epis»:opo creat'o auctor'est *
Mariana de Rebus Hispaniae lib. 10. с. 18. Academiain in ea cx-
citatam fuisse anno мс ce. inquit Nonius. Mea-aetate a i Gallia ca
pta, ab Hispanis deinde fuit recupérala duce Plulippo de Sylva
Lusitano. Eius agri luxuriant Baccho, L'erere, et Pomona-, oliai
videtmr fuisse emporium sali tin piscibua celebre: 'ffórtftius eniiri
Lpistolamm lib. 1. Epístola 20. inquit ad librum suimi :

r
 668 THOMAE DE PINEDO

Aul tineas patees taciturnus inertes

Aut fugles Uticam, aut unclus mitleris Ilerdam.
3i6 "Ikiov, nôhg Tçaaôoç.] Ilium, urbs Troadis, id est,
a Plirygiae. Xroas enim erat iiiPlirygia, celebérrima excidio suo;
sita erat inter Idaui montem , et oram maritimam , a qua distabat
stadiis XXV. auetore Scylaçe in, Tqcûciç. Ei us cqnditorem Darda -
пит vocat Virgilius Aeneid. lib. 8. v. 134.
Dardanus Iliacae primus pater urbis , et auetor. , t
At Géorgie, lib. 3. v. 36. Cynihium appellat Troiae auctorem:
Et Troiae Cynthius aucior.
Ad quem locum Servius: Vel Apollinem dicit propter muros:
Vel Cynihium regem Troiae, quern in Troicis suis Nero commé
morât. Euseb. Chronic, lib. 1. ab По conditam, a Graecis ever-
sam, ab licet oris filiis instauratam fuisse refert; poetae ab Her
cule everaatn canuot, ad quod videtur alludere Horatius Ode
nona. Fuit Ilium Ilcroicis casibus darum adeo, ut ex tota auti-
qiiitate Etbnicorum nihil fuerit clarius. Romani ab Iliensibus
euani deducebant originem per Aeneam, de quibus videsis Mes-
salae Corvini lib'rum, qui urbcrn prius a Dardano Dardaniam,
postea a Troo Troiam, deinde arcem in urbe aedificatam ab lio
Troi fdio Ilium dictam fuisse prodidit, quae pro urbe ipsa indif
ferenter usurpatur. T.Claud. Caesar Iliensibus, quasi Romanae
gentis autoribus tributa in perpetuum remisit: recitata vetcre
epístola Graeca Seiialus , populique Romani Seleuco regt amici-
tiani, et societatem ita deinum pollicenti«, si consanguíneos suos
Ilienses ab omni oncre immunes praestilisset. Sunt verba Sueto-
uii Tranquilli in Tib. Claud. Caes, ad quem Ilienses legatos mi-
sisse narrai idem autor in eodem Tiberio с. 52. Quin et llicnsium
legaiis paulo serias consolanlibits [de morte lilii] quasi oblitérala
iam dolo ris memoria irridens: sequoque respondit, vicem. eorum do-
lcrc,quod egregium civem Heeloremamisissent. Tacitus etiam Annal,
lib. 12 с. 53. auetor est, Ncronem, ut cloquentiae gloria niles-
ceret, causa Iliensium suseepta Romanum Troiae demissum et
Iuliae stirpis autorein Aeneam, aliaquo baud proeul fabulis ve
lera, facunda oxsecutum inipctrasse, ut Ilienses omni publico
numere solverentur. IusLinus quoque üb. 31. c. 8- narrât gratu-
lationeui llicnsium. ac Romanorum, cum Romani, dueo Scipione
in Asiam Irausieruut : Iliensibus Aeneam, caclerosque cum eo
duces a se provectos , Romanis se ab his procrcatos referentibus,
ianiaque laajitia omnium fuit , quanta esse post longum tempus iw
ter parentes el ¡iberos solel , iuvabat Ilienses, nepotes sitos, occi
dente et Africa Ûomita, Asiam ui avilum regnum vindicare, opla-
hiUm Troiae ruinam fuisse dícenles } ut iam féliciter.renasceretur,
 ANNOTAÏIONES. i 669

contra Romanos , avitos Lares ; et incunabula tnaîorum , iemp7a~

que, ас Deorum simuíachra, inexplebile desiderium videndi tcnebat.
Silla etiani et Divus Caesar mulla beneficia in Ilienses conlnlc-
runt, ub refert Strab. lib. 13- Non fuisse anliquain Ilium eodem
loco si ta m quo tunc erat aevo Strabonis, variis argumentis colli-
git ipse libro citato.
■ ■»— nHv oí Tomes 'Anrqv èxâkovv.] Legendum existimo i¡v
о» Тофгс "Ащд Xócpov ixúkovv, i. e. Quam Troes Ates colleni vo- ¡26
cabant. Huius enim collis meminit Lust, ad II. 19. v. 136» Ato b
st «I "Ащд kórpog ixtî, ov ó vlvxó<pQ(ov fttuvijiai. Tour o di,
¿axtítog nlnkaaxat èiù rciç ptyakag Stag, erg i» Aiog oí Toœtç
ïna&ov. íiv í'vixci, xal'Jkiàg xaxtöv nSTiaçoiuiaerat. i. e. Quart
et sites .collis illic [in oppido Dio] cuius Lycoph.ro meminit) hoc
auiem urbane fictum est propter magnas атад , i. e. îioxas , quas
a Jove Troes accepere, quorum causa el Ilias malorum iuxta pa—
roemiam dictum est. Lyoophro vero memorat ho» colles v. 29.: ;
— Ovôeiéocaç ôh naoà nâai to "IkioD , etc. ] Inquit namen
IIa ab omnibus usurpan neutro genere; ab Homero vero foemi-
nina; variis loois usurpât Homerus foem. genere Шит , ex qui
lma praecipuus est ex II. 3. v. 305. ■ •; '■■ ;
"Яго* iyav íipi nçoxl "Ihov ■>} vspózoaav
Equidem ego vedo ad Ilium ventosam.
Quod etíam jiuetac Latini imitati sunt, Horat. Carni. lib. 4.
Od, 9. v. 18.
——— Non stmA llios
Vexata ■■- \
Ovid. Epist. Pcnelop. ad Dlyssem. ,v* '
Sed mihi, quid prodest vestris disiecta lacertis
Ilios? etmurus, quod fuit ante , solum.
.—■ To yào "Rtov alnù, voOivti ' Ао1отасход.] "Ihov alitv
i. e. Ilium excelsum. Est hemistiebium quod invonitur apud Ho-
merum II. 15. v. 71. quod dicebat ArisUrchus, esse spurium, et
non lloincricuin. Nam iuxta Aristarcbi senlenliaiii Humerus sem
per usurpavit Ilium foem. genere.
"JA tee oc, izôhç tijç 'AxxiKtjg , iv ф xiumvrai at Movtfert.]
In liis verbis pro nóktg , urbs, lege noxafiog, lluvius. To nóktg
eiiim irrepsit propter incuriam, vel traiisscribentis , vel typo-
grapbi; sequitur enim то Iv ф, i. e. in quo; quod nullo modo
potest praedicari de nomine nóktg, sed de nomine fluvii, a quo
Jlissides Musac dicebantur. Ilissus ciiiiu lion fuit urbs, st:d flu-
viue Atticae, iiiciiioialiir Apollonio Argonautie. lib. 1. v. 215,
Pausauiae lib. 1. cuius verba adduxiuius iu "Ayoa
 Ö70 THOMAE DE PINEDO

'lk Aw 0 la, %âça nhjeíov rov Uayyaiov.] Illy ría, regio props
Panga eu ш , quae alii» dicilur Illyris, et Illyricum, Varie eiua
termini ab autoribue dcscribuntur , a recenlioribus dividí tur in
J.iburuiani , quae vulgo Contado di Zara vocatur, et in Dalma
tian); utraque a Romanis subiugata luit, sub quorum imperio
stetit, donee Gothi cam occuparunt; post bos Sclavonii a Jlacoti
paludo, profecti, qui regiuni de suo nomine ношен imposuere ;
postea llungari, ac novissiuic Turcae, Uuugaris opprcssie inte-
riora lenent, Venelis огаш mnritimam sibi vindioaiUibus, exce-
ptis duabus civilatibus, Scardona , quae Turcis paret, el Epi-
dauius, vulgo Rag usi , quae sui iuris est, sed Stipendium pen
dit Turcis, de qua consulesis Ploleniaeuiii, Strabonein, Pli.
ilium, JVlelam, Appianum, et Cluv. iulroduct. Geographiae
' lib» 4- c. 5.
327 'ikovpysia, nohc'lßtiQiac.] Ilurgia, urbs Iberia e memo-
a ratur ex Polybii lib. 11. qui пои extat ; nee urbe etiam extare
creditur. Nam earn funditus evertit Scipio , ut apparet ex Ap-
piauo in Ibericis : О èl nQonifirf/aç ttvù naQaaxewqv яокмох1»е,
tïizezo , nul naooSevuv èvifialksv iç Ikvçyiav nóitv, ij Ршиш'ол'
¡lev r\v q>lkr¡ xaxà rov noozeoov SKimcova , avcuot&êvzoç i' ixtl-
vov, y.Qvcpa fítzsxl&evro, xai azçaziàv \>ло&1^ацЬц Ptouaiav . ¿s
¥zi qiikij, Kaçxrjôoviotç èxStôaxn, càv %aoiv о Exi-rcímv , avv оцу-ц
xiaûaooiv wqcuç Àfeïkev avirç'v. i. e. lile vero [Scipio] praemistis
ad obsidionem , aliquot machinis , subsequebafur ; sed i/i itincre
Jlyrgim oppugnare statuit, quae Romariorum erat socia tempore
prioris Scipionis , quo perempto , clandestino cum -Carthoginensi-
bus pactis inilis, Cum cxceplsset exercitum Romanorum, iamquanx
adhuc amicat, Carthaginensibus prod¿dit , qua de causa Scipio
irritatus'quatuor hoñt ean\ subvertit. Eadem jùïjt urbs, quantvis
apud Stephan um 'llbvoytiu, apud Appianuui'/AtîoyK« scribatur.
Lacuuani illam in Iiuiu« seclionis calce hoc modo supplebis, то
i&vwèv Ikovyytiavóg. . l
"ifijSoaöo ç, i] £ajxoç ano tow" ЛогилоИ. J leibresus,
Samus insula vocata est ab Imbraso fluvio, qui prius Parthe-
nius fuit vocatus , a quo etiam Samus Parthenia appcliata
i'uil, uttcstatur Strabo lib. 10. Ov ô' cxakùzo ta avzà ¿vúuaxi
afOQTfopv, çtkkà Mckápepvkoc riz AvQf^ùç, ¡Its Hao&tvía ano
xoi¡ iwrauov той nao&tviov , o; "Ififiçcteuç ueTWVofiáoíh/. i. e.
fleque sane prius [Samus] eodem nomine vocabatur, sed Melam—
pliylos , deinde Anthcmis, deinde Partlienia ab amne Parlhenio,
qui lmbrasus postmodo appellalusfuit.
"l^ßgo ç, %'ijaoi ítQU Kitfilloa, v. ] Inibrus , insula Ca biris
et Mercurio sacra , Tluaciae adiaceu» prope Lemiium , quam
 ANNOTATIONEN Ы\

niemorat Plinius lib. 4- с. 12. пес поп Scylax in Tbracia , qui in

fine Peripli iuquil banc insulam iuter Ínsulas maris interni deci—
пани uouuin magnitudiue occupare locuiu.
r— "Esii xai aôhç ' oí «Uovvzeq , "Ipßowt..] Imbrus , insula,
babebat urbem cognominem , cuius incube Imbrii diccbanlur;
bine adagium, Imbrius , et Lemnius de els dici solitum, qui
conseii Judicium subterrugiebant , causantes se in Imbro, seu
Lemno insulis abfuissc , quod refert l.lcsych. in "Iußgog-
'Iftiçcc, «ôltç ZmeUaç.] Himera, urbs Sicilia«, ex Нес*-
laei Europa cclnbralur, quae нишей iuvenil, a fluvio со.цпошше,
autore nostro an tore in 'Axoáyavnc. St rabo nus docet eius eou-
di tores. Sic enim illo lib. 6. T>)v ' luipav u,îv oí iv Mvkctiç ïxxi-
eçtv .Zoy/.iatpi. ¿. e. Himeram quiflem Zanclaei, qui Mylishabir
labant t condiderunt. Fuere vero Mylae äicibVe etiara urbs, ut 327
inquit epitomator noster in Mvkcti Illius eversorem fuisse Anni- b
balem prodidit Diodorus Siculus lib. 13- ' О о" ' ylvvißag та ¡ùv
Uoà Cvlr¡aag , Mai tovç xaTarpvyuviaç ixêiaç diwanaeuç tvértçqCi,
■s.cà Z7¡v Ttóhv ttç iôctcpov y.ciTÍoxotysv , oiMOdilaav '¿щ ôia/.octct
TiOaoQc'iy.ovTa. i. e. Aniiilal templa Deum exspoliat , et abstraw
ciis inde supplicibus , qui eo с Oí\fvgérant, incendit , et urbem
solo aequavit, ccxl annçs post quam çondiia fuerat. Eius cives,
quibus belli calamitas pepercerat, seso Tbcruiis coUocarunt iu
eiusdem agri ünibus, non longe ab antiquo oppido, ut tradit
disert issiinus Romuli ncpoluni in Verrem Oral. 11. Himera dr*
leta, quos civeis belli calamitas reliquat fecerat , ii sese fhermW
tollocarant, in eiusdem agrifinibus, neque longe ab oppido anti-
quo. Putnam fuisse Stesieliori poetae aiunt. In ea enim fuit eius
statua autore Cicerone- Sed si Himera Stesieliori patria fuisset,
non retiecret Cicero, qui de bac statua sic loquitur Oratione ci
ta ta : Erat eiiam Stesichori poetae statua senilis incurva , cum li
bro, summo , ut putant, artificio facta : qui fuit Him erас , sed
et est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et
nomine.
— "Eon x«l потацод' Iuiçaç.] Est efiam fluvius, Himeras,
scilicet Sicibae. Duos buius nominis iluvios niemorat Ptolemaeus
in Sicilia lib. 3. с. 4. alterum in latere iiisulac occidental!, alte-
rum in nieridionali. Alii credunt, unum eundemque fuisse lluviuiu
induas partes d i visum ; e quibus uiuis est Vitruvius, cuius ex 1.8t
c. 3- quae scquuu tur sunt verba: In Sicilia fiumen est Himera,
quod, a fonte quum est progressum, dividiiur in duas partes ; qua«
pars projluit contra Aetnam , quod per terrae dulccm suecum per-
currit, est infinita dulccdine ; altera pars, quae per еащ. terrant
curra, unde sal foditur, salsum habet saporem. Noil bene eius amad-

r
 572 THOMAE DE PINEDO

tudinís' et dulcedinis causam coelcstibus plagis tribuit Solinas

с. Ц. Simeram coelcslcs mutant plagae; amarus est dum in
Aquilonem ßuit ; dulcís, ubi ad meridiem ßectitur. Saepe homii
lies cum rerum iintüralium ignoramus causam, ad syinpalbiaiu
vcl antipatbiam quandam occultam, Tel ad coeluui et astra tarn,
quam ignorantiae nostrae asylum reourrimus. ■ • ■
'ivojrio, ij IIelo7tóvvt¡aog, ] Peloponnesum dictam fuisse
inquit Inachiam ab Inaclio flu vio, quem Ptolemaeus, Slrabo,
Pausanias et alii memorant, huno vero üb Inacho Argivorum
primo rege nomen babere dicunt, a quo Graeci Inachidae dicuu-
tur Statio lib. 8. cuius filia lo, ideo lnachia quoqUe dicitur,
quam vitiasse Iovem fabulabantur , ac Iunonis indu in vaccam
mutatarn, Oestro percitam ab Ianoiic fuisse, sub qua fabula in-
volvunt poetae zelotypiam.
828 — Ov fiói'ov tà"Açyoç.] Peloponnesus non solum sirgos
a dicta fuit, sed etiam Inachia, ut nota praecedenti dictum est,
liabuit enim diversa nomina, sub Ар. Plioronei filio, Apia; sub
Pelasgo , Pelasgia; sub Argo, Ärgos; sub Pelopidis, Pelopon
nesus, auctore nostro auclore in IlBko7tóvvt]aoc. Erat aulcm
Peloponnesus Graeciae peninsula, quae nunc vulgo "Marea dici
tur, cuius munitissimae arces fuere Ithome , et Acrocorinihus,
haec Corintbi, ilia Messeniorum urbs erat. Quare lepide Deme
trius Pbalareus apud Strabonem lib. 8. suadet Demetrio Philipp!
filio, ut si bovein habere desiderat, utrumque .cornu apprehen-
deret, bovem, Peloponnesum , cornua vocans Ilhomen et Acro-
corinthvm , de quibus suo loco agimus.
— rSlç AiaxvXoç Паоилцдн оеоцшгт;.] Duosillos versus, quos
ex Aeschylo iiiPrometheo ligalo и licit, sic apud ipsum leguntur:
Jlâç 6' ov xkvm Tijc olozQo5ivr¡Tov xóar¡c
7ijg 'Iva%(lr¡s, fj Aw<¡ dáXnet xêcta
"jEowrr.
Quomodo vero non celebrem Oestro agitatam puellani
Inachiam, quae Iovis fovet cor
Amove.
'Ivômri, itôhç' Ißrjoiac , nlrjalov JTupïjvi/ç.] Indice, urbs
Iberiae, id est Hispaniae prope Pyrenen, id est montes jPyre-
naeos ; existimo eamdem' esse, quae Deciana dicitur Ptolemaeo
lib. 2. с. 6. quam inter urbes Endigetarum , niemorat , ab ali-
quibus Blaberuram dictam fuisse inquit auclor nosler, sed
sine auctare.
— To ¿Onxov 'ivôixïxai. ] Lege 'IvôixîJTai , ex Strabonis
Jib. 3: qui eos sic vocat, ас quadrifarie divisos fuisse inquit;
JSndigctae dicuntur Ptolemaeo libro capiteque citatis, qui eos
 ANNOTATIONES. 573 "

Hispaniae citerions populos fuisse induit, ас prope Sambrocae

Jluvii ostia local , quorum celebrior urbs Emporiae, et Apliro-
disium, mediterraneae vero urbes, Deciamt, et [angaria. Pli—
ijio lib. 3. с. S. dicunlur Indigetes , eosdem existimo fuisse, obi
ter inonendum Indigetes apud Hoinanos fuisse Déos tutelares ex
liominibus factos, qui propter aliquod benoficium in Deoruui nu-
merum relati fuerunt, undc erudilissimus pu darum Géorgie,
lib. 1. canit: ... .
DU patrii Indigetes , et Romule , destaque mater.
'Ivôoç, iwxapoç- ¿q> ov 'Ivôol.] Indus, fiuvius, a quo
Indi et India ношен haben t, Oricntis secundum Gangem maxi-
mus, ex Paropamisso Caucasi seu Tauri parte excelsa oriens,
longoque decursu ad versus solis ort um cil usus, eius quasi quo-
dam comitatu in occasum versus duobus osliis, ut Arrliianus de
Expeditione Alex, lib. 5- vel septem , ut Ptolemaeus lib. 7. с. 1.
Océano infunditur, Arrhiauo in Periplo maris Erylhraei Sinthus 52s
dicitur , cui septem quoque ostia tribuit, quae exilia et Iacunosa b
esse inquit, nec navigabilia praeter medium ; nunc Hynd vu cari, ,
a quo omni ferme terrae tractui ad orieutem nomen inditum esse
inquit Niger Geograph. Comment. 10. Esther с. 1. v. 1. India
dicitur, nn Hodu, a quo non muHum abludunt Hynd, Indi, et
India. Obiter notaudum vulgo novum Orbcm Indias vocari, cuius
causam puto esse , quod vulgus remotissimas et dilissimas regio
nes Indias semper vocavit. Ac etiam notatu dignum est nostri
orbis máximos fJuvios , scilicet, Indiaruni orientahum Indum et
Gangem, Africae Nilum, Europae Danubium, omnes iunctos
non aequare alterum ex duobus novi oi-bis celeberrimis Huviis.
Ivvaaoç, nókig Aiyvjttov.] Inyssus, urbs Aegypti, prope
Cäsium monlcni ex Herodoto, apud quem Ienysus Syriorum
scilicet Palaestinorum dicitur. Eius ex lib. 8. c. 6« sunt verba : 'A it ô
zavrr¡c ta ipnógia то ini QaXaoorjç uêxyi 'lt¡vvaov nókióg iart
ri]ç Aoaßiov. 'Ало àl Ir¡vvaaov , avztç 2vqícov ufyçi Zioßavi-
ioç Ufivtjç , ïtctQ r¡v dt) то Káoiov iïooç rtívst i¡ Qákaaaav. i. е.
Jtb hac urbe £Cadytij emporio, secundum mare usque ad Ienysum
urbem sunt Arabicac ditionis ; ab lenyso rursus Syriorum usque
ad Serbonidem ¡a cum, iuxta quem Casius mons periingit ad
mare. Ego existimo ex Herodoto corrigendum esse nostrum au-
ctorem. Ter eniui Herodotus libro citato memorat liane urbem,
ac semper 'itjvvoov vocat , quare apud Stephanum pro 'Ivveaoç
lege Ii¡vv6oc.
'ivaoßctQ iç, S9vog Kekzixov jtoos тш Jlááw] Insoberes,
et Insobres , geutem Celticam , id est , Gallicam ad Padum ilu-
vium célébrât, atque iu próxima ditione Insobvos, geutem Ita-

r
 Й74 THOMAE DÉ PINEDO

licam ; ego vero ét líos et illos camdcm gciitem laisse existimo,

qui Straboni lib. 5- Jnsubri , Polybio lib. 16. Insobri , Plinto
lib. S- t. l7. Insubrés dicaiitur; quamobrem noster autor eos di
ent esse gentem Celficam et Italicam reperio apud Livrum, qui
de hac gente Gallica sic loquitur lib. 5. с. 34. Id GalU fortunat
suae omen rati adiuvere , ut qaem primum in ierrani egressi oc—
Cuptcverant locum, paienlibus silvis communirent , ipsi per Tau
rinos saltusque Iuliae Alpis iranscenderunt : fusisque áúie Tuscis,
haud procúl Ticintí fluntine, cumt in qua coüsederant, agrutn in-
subiium , appellari auclissent, cognomine InsabribuS pago He-
âuorum, Hi omen sequentes loci, condidere urbem, Mediolatmin
appellarunt. Ticinus fluvius est, a qu'a Ticimim urbs nomen ha-
bnit , quae nunc Pavia vulgo tlicitur , celebérrima victoria" Hi-
spanorum adversus Gallos. Ad illam enim Hispani Francisent« I.
Galfiarum regem , victum , captunique in Hispaniam abduxe-
rünt. De Insubribus vero adisis Cluv. Itai. Anbiquae lib. 1. с 24.
829 "lveoßooi, Foto ? ' Ixa\ix5v.~\ Insobri, gens Itálica ex Po-
a lybii lib. 16- qui non extat, memorantur, de quibus vide, quae
nota praeccdenti anriotavimus.
Ivvxtov , nóhc Hixekíag.] Inyctum, urbs Siciliae , quant
Pausanias lib. 7. vocat"7vvxov, ad quam ex Creta íugisse tradit
Daedalom ; ' ExdtSoáóxti te Ik Kor¡tr¡c , xcrl è$ "Ivtxov ZixtWiv
тго/Uv ¿qiixvtïxai naoà Káxctkov , xcà iraXifiov naotäyt roí? £ixs-
ЯоГе Ahíav ярее rove Ap?)iaç, on H-utrovvroç Mivta fit) rtpóouito
tíuVov о Kcôxakoç. i. e. Fugitque [Daedalus] ex Creta et in Sicu-
ïorum urbem Inycum pervertit ad Cocalum , ct belli causam prae-
buit Siculis contra Cretenses, quoniam repetente eum Minoé Co-
calus non traderet. Noster etiam in Ktxitixo$ ex Charace vocat
"Ivvxov. Huius urbis iiedum vestigia extant.
-a- HoôSotos 6i"IvvxToç en5r?ji/ aujffiv, ano tov " IV»§.] In
Ks verbis pro "Ivvxroç lege , "Ivv/.ov. Sic enim rcperitur apud
Herbdotum lib. 6. c. 23. Exvdy¡v u\v tóv ¡»ovvkoxdv tuïv Zay
vlumv , cíe anoßakövra tr¡v nókiv , о ' Ыпог.оигщ nsSr\e«ç-, xcà
ro\> ¿Stkq>càv uvTov Ttoboyiviu, Iç "Ivvxóv ñókiv ¿xêmtnfrt- i. e.
Scythen quidem Zaticlaeoriim monarchum , tamquam urbis deser-
iorem et fratrem eius Pyihogenetn vinculis ligatos in urbem Iny
cum relegavit. Ac (feinde codent libro с. 24. tamquam ex nomi
nativo "lvv£ inquit: £xv&t¡$ Si о <wv Zayxkatav fiouVtfp^oç , ix
Trjç"Ivvxog ¿y.öiÖQiJGy.n lcrIu4or¡v. i. e. Scythes vero 2Zanclaeorum
monarchus ex Jnyce Jugit Himeram.
— 'Aq¡ ov 'Ivvxñvo$ oZvoc.] Quia vinum Inyctinum dici-
tur, ideo innuit gentile esse 'Ivvxtïvoç. Si mbi* nomen est'Ivv-
xrov, ab hoc bene deducitur Inyctiiius, scif si esb'Jvvxoç, de
 ANNOTATIONEN 616

ducendum est gemtile 'Irvkivoç, apud Hesycli. celebratnr vfcwih

Iiiycinum ex hac urbe, 'ivvvmvoç [Lege ' Iwidvog] olvog, ¿ni
'Ivvxov tjjç ZiY.iXíuc, hit ôi noll%viov ívoivov. i. e. Inyoinum
t mum , ab Inyco Siciíiar , est vero cppidulum boni viniferax.
' leitet, л1т/*ЮТ1кшс, %coqÍov tijg 'Póoov. ] Ixiae regio,
seu oppiJum Rhodi, plurativo numero memoratur ex Artemi-
doro, cuius sed singubri numero meminit Strabo lib. 14. Mtià
èi Aivöov 'Ща '/шу toi' y.aï MvaOvQiov. i. e. Post Lindum vero
Ixia regio , et Mnasyrium.
'l\ißttTcti, i'óVos TtQoç тш navrai^ noootjïç где IvSmtjJ]
Videsis quae in Гооу1ппш anuotavimus.
'lent], nôhç (Vnivixrjc, 7tkr¡aíov 'ianvlaç.'} lope, nrbs
Pboeniciae prope Iamniam ex Fhilone , vel Palaestinae ex Diony-
sio ; auctorcs enim veteres frequenter Phoenician!, Palaestin.nn 329
et Iudaeam confundunt utpote inter se finítimas ; erat vero lope Ь
una ex decern Iudaeae toparcbiis , teste Plinio lib. 5- с. 14. ter-
rai-uní inunda tioiie antiquior, ut testa tur Plinius libro, capite-
què citatis, Mela lib. 1. с. 11. Solinus с. 47. ubi servatae a
Perseo Andromedae darum vestigium. Nam ibi belluae marinae
ossa immauiu ostentabantur, tit referunt auctorcs citati, quae
M. Scaurus advexit Romain, ut refert iSolinus capita citato, cu
ius subiiciam verba : Deinde Joppe oppidum antiquissimum orbe
loto, utpote ante inundationem terrarum concilium , id oppidum
saxum ostentat , quod vinculum Andromedae vestigia adhuc reti-
net, quam expositam belluae non irritas rumor circumlulit, rjuippe
ossa monstri illius HI. Scaurus inter alia miracula aedilitale su»
Лотае publicavit , annalibus nota res est , mensurac quoque ve
racious libris continentur , scilicet , quod costarum longitudo ex-i
cessent pedes xi. cxcelsitas elephaniis fuerit Indicis eminentior,
porro vcrticuli Spinae ipsius latitudinem semipedum sunt super-1
gressi. Sed non ideo Veritas fabulae Andromedae statuminari po
test, quod M. Scaurus belluae marinae immania ossa domain ad
vexit. Andromedae enim et Europao fabula ex navibus, qua«
Geti, et tauri parasema habebant, conficta sunt; etsi losephu»
de Relio Judaico lib. 3. с. 15- dicat adhuc sua aetate illic extare
Andromedae catenarum signa, quaeantiquitatem fabulae confirma
ban!. Illa enim omnia ex vulgi credulitate fuere ficta. Erat lope
portus maris mediterrauei, ad quern olim ligna ex Libano ad rem
pli Selomonici structurant ratibus regis Hirami iussu deportaban-
tur , ut inde Hicrosolymam asportarentur, ut apparet ex Parali-
pom. 2- c. 2. v. 16. in bac quoque urbe lonas prophet« navem
conscendit, ut in Tarsis fugeret, ut ipse narrât с. 1. v. 5- A
Ceslio Romanoruin duce primuni cversam , deinde a Iudaeis in-

r
 676 THOMAE DE PINEDO

stau га lam, Véspasianus iterum funditus delevit, teste Iosepho

libro capitcque citato. Eius etiam fit mentio Maccabaeorum lib. 2
с. 12. de qua videsÍ3 Egesippum lib. 3. de Bello Iudaico , Stra-
Ъопеш lib. 16. Plinium lib. 6. с. 14. eius ¡iodic nil extat, nisi tur
ns et diversorium excipiendis peregrin is qui ex Europa Hieroso-
' lyinam leiidunt, vulgo Iaflo ct Zajffo noininatur.
— Exkr\9r¡ ôs ¿jzo lónt¡g rfjg AtóXov Qvyazgog.] Iopen ur-
bern vocatain fuisse ab lope Aeoli filiu inquil , sunt inerae nugac.
lope enim est numen parum dolloxuin ab 1 lebraeo IB4 Iapho , sic
eniin Hebraice vocatur.
SSO — Ov 1'бг» yvvi] KaaaitTtua <, oí "Eíkt¡veg кахю; qpctcrtv.]
a Frequentius Cassiepea dicilur Cassiope, seu Cassiopea, quae fuit
uxor Cephei , et buius fdia Andromeda quae cum pâtre et mal re
in coeluin translata est, fabula est notissima, ac cum autor no-
ster uxorem Iopem tribuat Cepheo , inquit male Graccos dicere
Cassiopcam esse eius uxorem, sic autoris nosli'i uientein accipio,
et eius verba interpungo.
— 'Acp ov Kr¡tpr¡vsg oí Alblontg.'] Cephenes a Cepheo Ac-
tliiopee vocati fuere, undc nonnulli Andromedae fabulam ad Ae-
tbiopiain revocabant, ac illic Cepheum régnasse dicebaiit. ut ap-
paret ex Strabonis lib. 1. ad cuius verba videtur alludere Slepha-
nus. Ea vero sunt: Elol ó' ot zr¡v Ai&wniav tig tjjv ка&' урод
Q>oivLxr¡v usxáyovaí , scat та niçl tjjv AvSgojiioav iv Iotcjitj Gvp-
ßijvai tpaaiv. i. e. Sunt vero, qui Aelhiopiam in nostrum Phoe—
nicen transferunt , et quae de Andrómeda in urbe Joppe acci disse
aiunt.
'Ióvwv, néXayog, то ntoï Ttjv 'IraXiav.] Ionium, pelagus
circa Italiam. Quod Graeci dividebant in Siculum , et Creticuni
ab insulis eiusdein Hominis , teste 1' linio lib. 4. с. Ц. ut pi er uni
que mare ab oris , quae alluit nomina sumit. Sic Hispanicum,
Gallicum, Ligusticutn , Tyrrbenum, Adriaticum, Siculum, etc.
- ' 'log, vrjaog toív KvxXáStov.] los, insula una Cycladuin,
quam meraorat Scylax in KvxXaôtg Homeri sepulchro illustrem,
quod etiam testatur Strabolib. 10. Anyti as т»/с Kg^rt¡g dg 1л-
laxoolovg ataôiovg ' nXr¡aíov à' avrrjg tjrt 'Avâcpt] , ка\ &цдав1а,
Toúroov ö'"Ioov ínáart] aniyn vtjglôiov log, lv à ncy.r>Siva&aí
(pací xiviç zov Jtou/Tijv "0(H]qov. i. e. Distal vero a Creta ad
ggO UCC stadia, prope ipsam vero est Anaphe et Thcrasia, ab vtraque
Ь aequali intervalle distat Tos, parva insula, ubi quidam Junciatum
aiunt poctam Homerum. Habebat los urbem cognomincm , quae
una cum alus sex urbibus conteudebat Homerum fuisse suum
civeui, ut apparet ex íllo celebri disticho, quod affert Gellius
Noct. Attic, lib. S. с Ц.
 ANNOTATIONES. • 677

'Eircànolitg SitoiÇovai neçi £í£orv'Ofn/oov,

¿[iÚqvu, 'Pôôog, Koloçpàv, Zalaiùv, 'log, "Aoyog,
'A&i¡vuu
Septem urbes contenäunt de radice Homeri
Smyrna, Rhodos, Colophon, Salamin, Tos, sirgos,
yllhcnae.
— "Odtv y\v 'OpriQov (ii]Tt¡Q. ] Ex insula lo fuisse matrcm
Homeri inquit iuxta Oraculi scntenliam cuius carmina affert, in
quibus pro "OXßr\ lege "OXßig ex Pausania , apud quem lib. 10.
illa inveniuntur carmina.
— 'Ехакнто ôi xaï <S>oivlr.r¡ ij 'log.] Insula los vocata ctiam
fuit Phoenice, ut inquit autor noster, quod Plin. quoque lib. 4.
с. 12. testatur hisce verbis: los a Naxo xxnii. mill. pass. Homeri se-
pulchroveneranda,longitudinisnx\.mill.an1caPUoenxceappellata.
'Iovoaía. ] Iudaea, fuit regio Asiae maioris notissima,
prius JV3D yiK eréis Cenaan , i. e. Ierra Cenaan , deinde Palae-
etina, parum deflexo nomine a nomine П^гтоЬэ Pelisthim , ac sic
communi vocabulo vocabatur ab Ethnicis scriptoribus. íudaeae
enim cognomenlum unde ceperit, ignorabant, ut testatur Dio
Cass. hist. lib. 36. Syriae Palaestina dicitur Ptolemaeo lib. 4.
с. 16. Iudaea vero vocata fuit a luda lacobi filio, incolae Iudaei
dicti fuerunt, cum prius Hcbraci dicerentur, quorum res adeo
olim Ethnicis scriptoribus ignotae fucre^, ac nunc omnibus sunt
iiotae, quod fuit in causa , ut meras nugas et «ilanias de eis re- SSI
ferrent, ideo Alex. Polyistor, ut inquit autor noster, Iudaeae a
no m с n a Inda et Idumaea Semiramidis Iiberis deducebat, idem,
ut ait Suidas in 'AXQavitjog scripsit Hebraeam foeminam noiniiife
Moso fuisse, quae Hebraeis leges dédit. Claudius Iolaus, ut
affirmât noster, a ludaeo Spartone coruni noinen trahebat, qui
ex ïhebis Aegyptiacis una cum Dionyso in militiam profectqs est.
Alii dixerunt a Gymnosophislis origincm trahere, auctore Laer-
tio in prologo historiaephilosophicae ; alii ab Aegyptiis prognatos
esse , ac Mosern , unutn ex" Aegyptiis sacerdotibus fuisse assere-
bant, teste Strabone lib. 16- alii ab Ida Cretae monte aucto in
barbarum cognomento Iudaeos vocatos ; alii a Solymis, gente
Homeri carminibus celebrata conditae urbi Hierosolytnam noinen
esuofecisse; alii ab expulsis ex Aegypto alienigenis, quorum^
pars ducibus Danao et Cadmo in Graeciarn , pars autem maxinla'
in Iudaeam duce Mose pervenerit , origincm ducere affirmabant/
quorum testes sunt С. Tac. historiarum lib. 5- D. Siculus in Fcloga
ex lib. 40- unde procul dubio Arius Laçedaemoniorum rex apud Iose-
phum Antiquit. lib. 12. с. 5- Macchab. lib. 1. с. 12. ubi регре-
ram vocatur Darius , niittit legatum ad Oniam Iudaeorum ponti-
Stephanus Vol. IV. Oo

r
578 THOMAE DE PINEDO

fireiii cum epístola de amicitia ineunda , in qua inquit Iudaeos et

Lacedaemonios esse ex eodeiii genere, quam auiicitiam postea
(unalbas pontifex rénovât, autore eodem autore Antiquit. lib. 13.
c. 9. Non ignorabant El Imici quamvis in Hebi aeoruru rebus hos-
pites, eos contemnere Deos gentium, nee eorum ullum colère,
sed unum quemdam summo studio ac mente sola venerari, cum
profanos pjl .rent eos , qui Deiun imagines morlalibus materiis
in species bouiiuum effingerent, summum ill n tl et aeternum nee
mutabile, ncc interiturum ; ideo nulla simul.nchra urbibus suis
nedum templo esse. Hiric plurinias calumnias adversus eos con-
iinxerunt, asinum colère, quod eis fontem aquarum in deserto
monstraverat , suem veneran , tamquani sationis et arationis ma-
gistram , teste Plutarcho Symposiac. lib. 4- с 5- Sabathum in
honorem Saturni sacrum habere, ac quia vitis aurea, ex qua ra-
cemi quoque aurci dependcbanl , arte et materia miraculum ad-
spicientibus , in templo reperla fuit, Liberum patretn Orientas
domitorem colère arbitraban tur: eorum religionein barbaram
superstiiionem vocabant , gentem superstitioni obnoxiam , re-
ligionibus adversam , contumelia numinuni insignem , ac pro
pter circumeisionem in opprobrium, apellas, curios, recutitos,
verpos appcllabant, un de Martialis locus, Epigram, lib. 7- Epi
gram, 81. i
Dum ludil media, populo speetanie, palaestra
Delapsa est misero fibula, verpus erat.
Vide quam futiles commentitiasque eententias Elhnici protulerint
de Hebraeorum origine et religione (alias foetidas prudens omit—
to; nemini lnortalium averse saltern pars bene, aliquibus os
male ölet; non Natura, nee Religio, sed paupertas et supersti-
tio reddunt homines imbelles , infelices, ridiculos, squal lentes
et foclentes) cui Cliristhmi tantuui pretii addiderunt, quantum.
illi adimere conati sunt. Quin etiam inter Ethnicos èfh'ixaîzaioç
ille Imp. Iulianus ó nacaßaxijc, cuín Etbnicorum religionem re-
stituere conaretur apud Cyrilluin Alexandritium una cum llegio
Fsalmista plenis buccis clamât: Noíus in Judaea Deus. Eorum
vero origo clarior est, quam ut indicari egeat: gens ipsa diutiiia
calamitate satis nota , odio et ignominiae obnoxia ; eis eiiini vitio
datar, quod aliis laudi foret. In duodecim tribus divisa erat,
quibus nomen a nomine (iliorum lacobi et Iosephi, quarum tres
trans Iordanem sedes Iiabueruiit , Ruben, Gad, Manaste, eis
Iordanem autem Iudah, Beniamin, Simeon, Ephraim, Dan,
Äser, Issachar, Zabulón, Naphthali. Post defectionem decern
tribuum a domo Uavidica duo inter eos extiterunt régna , Iudah
et Israel , hoc sedem regiam habuit Samariaui, donec Salmaneser
 ANNOTATIONES. 679

Assyrioium rex civilalem tribus annis obsessam ccpît et Israel

transtulit in Assyrian}, et eos collocavit iuxta Chabur ct Gozan SSI
aniñes et in civitatibus Medorum, Regum lib. 4. c. 17. Iudah b
vero captivum duxic in Babyloniam Kebuchaduesar lieg. lib. 4.
с 24- de eorutn vero sectie videsis Ioseph. Antiquit. lib. 13. с. 9.
et Scaligerum de tribaeresi. Iudaeae descriptioncni reperies apud
C. Tac. historiarum lib. 5. с. 6. Ptolemaeum lib. 5. с. 16. Strab.
lib. 16. et apud alios. Nescio qua au tori tale fretus Iosepb. An
tique, lib. 1. c. 7. alios memorat ludaeos, Aetbiopicam genteui
ab alio luda, lilio, nescio, cuius Romi, vero similius est, illos
ludaeos esse prognatos ex illis decern tribubus. De quibus idem
autor Antiquit. lib. П. c. 5. sic loquitur: At ôt бела, rpvlcù, яг-
çâv tloiv Evipgarov tag dsvQO цьдшосд ¿Intinoi, xai ¿oid^uS
yvtoadvjvai (it] èvvûutvai. i. e. Decern aulem tribus, ultra Euphra-
tem sunt usque nunc myriades in/initae, quae numero cognosci non
possunt. Esse vero ludaeos prope Aetbiopiam testantur Benia-
min Thudelensis in suo Itinerario , Eldad Danius in sua relatione,
quam in Latinum sermoneui vertit Geneb. ut ipse inquit Cbron.
lib. 1. anno niundi 3443. Franciscus Alvarez in sua historia Ae-
thiopiae, qui in bac regione per sexennium conunoratus est, loan,
de Barros, cuius verba ex Asiae decade terlia lib. 4. с 1. hicsub-
iiciam : As quaes serranías vaô correntio quasi com as correntes
do rio Nilo, que elles [Aetlliopcs] c/iamao Toauii, [AbauiiJ de
que elles lern somente noticia sem uso das suas aguoas, por razaö
das grandes serranias de Damud et Sinaarii {emque tarnbem ha ou
tras minas) se meierem entre elles ct elle. E daqui vem chamarem
elles ao rio Abauii; рае dasaguoas , рог naù verem as do Nilo:
et estas dizem elles, que bebem dous géneros degente, de que tem
noticia, huma de Hebraea, que iaz maes ao Ponente, a quai
tem rey muy poderoso, de que ellesfabulaà grandes cousas et cha-
maàlhe per nome commum Ncguz Tederos , que quer dizer , rey
dos Judeus. Quamobrem bac de re (¡des liabenda est Beuiaiuiui TIiu-
delensi, quam ipse derogat Coustantinus l'Empereur pag. 112.
1. 9. in suis in Beniaminem notis ; fabula vero illa úejluvio Sab-
hiitliico decántala procedit ex Uuviu Gozan, cuius supra iiiemi-
niiiius et ex lluiniiiibus Aetliiopiae, quorum incuiinit Isaias, quam
eruditi onines mérito explodunt, a quorum senleutia discedere
est mihi religio. M iror equidem doctos, profanum vulgus non odi,
sedarceo, qui dubitant, cos ab alio Iosue ex bac diulurna per
to turn terrarum orbem dispersione, vel ab alio Cyro gloriae arn-
bitione, et ab alio Zorobabel religionis zelo iu antiquam patriam
posse restituí. Kon ideo aliquod l'ietati Cliristianae periculum
subest; noime quod semel accidit, iterum accidere potest? Jta
O« 2

■r N
 680 THOMAE DE PINEDO

profecto. Orbis enim terrarum est veluti tlieatrum quoddam, ubi

rerum humanarum fabulae aguntur, quae eaedem semper, et
tlieatrum idem , personae tatilum muta ntur. uptime poetaruui
parens genus humanuni arborum foliis comparât 11. 6. V. .146-.
07r¡7iíQ qyvXXav yevtt) , тощое xel avôomv.
Quale foliorum genus , tale et virorum.
Sed nos ad Spartam uostram revertamur.
'Ioveovla, r¡ JIceravixr¡, twv ävo Ikúeacov.] Iuernia, in
sula Prelanica , duarum minor , iuquit epitomator noster. Maior
ergo erat Albion , quae a noslro suo loco vocatur yikßimv vr,ooç
BQETTCíviy.i) , et in duas dividilur , Angliam et Scotiam , alterant
ab altera disterminat nions Cheviota, Brcttanica et Prcltaiiica
idem est , Iuernia vero dicta fuit ctiam 'léçvtj , de qua suo loco,
dicebantur eliain Bçeztaviôtç vijooi, de quibus in Bomoxia
egimus.
'Iovêçvij, Ttohç iv rrJ яогаиш im Логгсачхед.] Гиегпе,
urbe ad fluvium Pretanicum, id est, Brettanicum. Videtur esse,
quae Ptolemaco lib. 1. с 2. dicitur 'Iovçvïç, quae nunc Dunheran
vocatur, autore Philippe F err. Alexandr. in suo Léxico Geo-
graphico, sed Pretanicum lluvium in dipbthera Iovis memoran
tantum existimo.
'Iovtçvla, vrjûoç.] lam supra egit de hac insula, itaque
opinor hue per incuriam irrepsisse.
SS2 'IovXeîç , oí rPû)fiaîoi, ano xov ßaaiXiac, aq> ov xtrl o
a fn'/v.j Iulei, Romani ab Imperatore , a quo, scilicet a Iulio Cae-
aare, et menais, neinpe Iulius nonicii accepit, qui ante Quintilis
dicebatur ; duo tantum menses inter duodeeim , in quos Romani
annum divisere, nomina a duobus iiupcratoribus habent a Iulio
Caesare, et ab Augusto Caesare. Nero etiam, teste Suet, in Ne-
rone , et Commodus, teste Aelio Lampridio in Commodo, ae-
ternitatis, perpetuaequc fatnac cupidine de nomine suo nomina
mcusibus quibusdam imposuerunt , sed id obtinere non pojuere.
Ipsis cnim mortuis antiqua nomina recepere. Romanos vero de
nomine Iulii vocatos fuisse Juicos, apud historíeos non memini.
Lucauus lib. 9. circa libri caleein Iulaeam gentem vocat :
Geniis lulaeac vestris clarissimus aris
■ » - Dai pia thura nepos , et vos in sede priori
Rite vocat.
Eodem modo Ilorat. Carm. seculari v. 45- gentem Bomulam vocavit :
Di probos mores docili iuventae,
Di , senectuti placidae quietem,
Romulae genti date remque , prolemque
Et decus omne.
 ANNOTATIONEN 581

— "И ¿по *IovXl8eç.] Cuín prius dixisset Romanos vocari

luleos ab Imperator« Tulio Caesare , nunc inquit id cognomenti
habere, nescio a qua Iulitle, quam ipse somniat, verum sic pos-
sunt etiam diei ab lulo Aseank).
'IovXlg, nóktc iv Kia xr¡ vijffw.] Iulis, urbs m Ceo insula,
quae insula cum haberet quatuor urbes, iiempe Iulidem, Car-
tbacam , Poeessam , Corissiam ; Corissia in Iulidem , Poeeessa in
Carthacam translata fuit, ас ideo insula facta est Dipolis cum
antea esset tetrapolis; ad partes vocandus est Strabo ex eius
Hb. Ю- Kéiùç ôi TeiQÚiíoXig filv vtííJq^s' Itlnovxai oh ovo ц те
'Iovíls я** r¡ Kao&ala, tig Sç avvtnoUo&r¡oav , »J ¡лЬ Пои'цааа
tig xr¡v Kaçéalav ' r¡ dh KoQioola as xr¡v 'iovXlda. i. e. Ceos vero
tetrapolis fuit , id est , quatuor urbes habuit ; restant auiem duac,
Iulis et Cartfiaea , in quas reliquac translatas sunt , Poeeessa qui—
dem in Carthaeam , Corissia vero in Iulidem.
— 'Aa>' ^ç 2t(iayviôr]ç ècxïv, etc.] Sunt verba desumpta ex
Strabonis lib. 10. quae apud eum sic leguntur: 'Ex ôe TÍ"¡g 'iov-
XUoç, о, та £ipavíor¡c r¡v o (itXonoiog, »al Bax%vXídr¡c aèeX-
qiiôovç ixelvov* y.al utxà Taira ' Eoaciaxçavoç S larçèg, xal zùv
Ík tov itcomárov q>ikoeówov 'Agíercov ó rov Boavadivírov Bíco-
voç fijAwnjj. i. e. Ex Julide vero erat Simonides lyricus poeta et
Bacchyliilcs eius ex fratre nepos ; et praeterea Erasistratus medi
cas et ex Peripateticis philosophis Aristo Borysthenitae Bionis
aemulatfir. Ideo ab Horatio Carm. lib. 4. Od. 9. Ceae Camenas
pro Simonide usurpautur, quia Iulis eius patria erat una ex Ceae
insulae urbibus , Ceam Latini vocant , quae Graecis dicitur Kêeiç.
Non, si priores Maeonius tenet SS2
Sedes Homerus, Pindaricae latent b
Ceaeque , et Aleaei minaces
Stesichorique graves Camoenae:
Nec , si quid olim lu sit Anacrcon,
Delevil aetas.
— Пао' oïç vo'fíoff ixi9r¡ , ¿ç MivavSçoç.) Sunt cliam verba
desumpta ex eodem lib. 10. Strabouis, ubi sic leguntur: Паса
rovrotç Si ôokcï rt&rjvai яотг vouoç, ov рг'(ют/тси xat Mé-
vetvôùoç :
KaXàv то Kttav vôytiaôv len (pavía
'O fiij Svvàpivag t,i\v naX<ôg , ov fjj xaxwç
IJooeiWm yàç «s lotxe* ó vófiog xovç rmln l|i)xovtoe i'tij ytyovo-
xetg xovtaÇeo&at , той SutQKtïv roïg aXXoiç xr¡v xgotpr¡v. i- e. Apud
hos lex posila aliquando videlur , cuius meminil etiam Menander :
Optimum Ciorum institutum est Pkania
Qui non polest vivere bene , non vivat male.

■
 582 THOMAE DE PINEDO

lubebat c/iini f vt videtur, 'lex , eos qui sexaginta annot cxcessis-

tent, cicuiam bibere , ut alus victus sufficeret. Quare apud Ste-
]>b. шли in primo ]\lenanJri veisu pro xakwv lege xakov, pro
a yavífcodcti , id est, in ceriamine dimicare , seu contendere lege
xavtiá&efrat , i. e. cicuiam bibere tam apud Stephanum, quam
apud Strahonem pro xoveá£e69ai, quod confirmatur ex Aeliano
de Varia Historia lib. 3. с. 37. qui de hac barbara consuetudiiie
loquciis inquit: nívovoi y.ávaov- i. e. cicuiam bibunt.
Inava, nôkiç tcsqÏ Kaçyrjôova. ] Ipana, urbs circa Car -
thaginem ex Polybio lib. 1. quem oscitanter admodum videtur
legisse ; ox Polybii enim libro citato apparet fuisse Ippanatn ur-
bem Siciliae dilionis Cartbaginiensium, non circa Cartbaginem.
Ita enim ille: 7a ó' iv zij Eixzkia втоаталеба zmv ' Pœpaiav xazà
fièv tÓV i|r]ç Iviavzoi', oiôiv á'|ior ïnoaÇav kôyov. Tors ai nçoaôt-
£ù(itvoi zovg èmxa&earapivovs aQ%ovzag, Avkov 'Azikiov , xui
TaCov ¿ovkníxiov , £gu,r¡aav inl zàv üávoQu-ov , ош tri zàç Kaç-
%i)ôovia)v ôwapeiç lx(î naQa%£inál;tiv. Oí ôi az(/azt¡yai avvtyyl-
eavzeç Z7j mokei (itzù лаащс zijç ovvafiemg naçtzà^avzo. Tâtv ôi
nolfulcov ovx avzeCióvzcov , nâliv hntv&tv ènotqeavzo xr¡v ÓQptjv,
im жо'ш Innótvav , xat xavzr¡v fiiv Ijj iayóSov xctxà xçâvog &«-
ßov. i. e. Proximo anno Romanorvm exercitus, qui crant in Si-
cilia nihil memorabileJecerunt ; tunc vero exspecianies creates cón
sules, Aulum Alilium t et Caium Sulpicium proficiscuntur adver—
sus Fanormum , quia illic Carthaginiensium copiae hibernabant,
duces autcm cum appropinquarent urbi Universum exercitum in
aciem insiruunt; nemine hoslium adversus prodeunte , rursus hide
profecti Ippanam peiunt , eamque primo Ímpetu per vim ceperunt.
S3S Invoç, ¥¡v' Invèav zivtg. Aoxoàv zmv 'OJóAwv.] Jpiius,
a urbs Locrorum Ozolorum, quam Ipneam aliqui dicunt; sic in-
telligenda sunt illa verba ; buius urbis oppidanos memorat Tbu-
cyd. lib. 3- Kal avzol nçtàzov ôôvzig ¿¡x^çovg, xat zotig äkkovg
httiaav Sovvai, yoßovyitvovg zov imóvza azoazóv' ttqcotov fùv
ovv xovç ofióoovg aizoïg Mvovéag (zavzy yap Svataßokiozazog if
AoxQig) tneiTCi Jnvéag. i. e. Et ipsi primum dederunt obsides , et
alios dare persuaserunt , mciuenics advenientem exercitum ; pri
mum quidem Myonenses sibi finítimos (hac enim Loáis aditum
habet difißcillimum) deinde Jpnenses.
1л пока y nókig ¿oyalu Aaxavixviv.] Hippola, urbs antiqua
Lacónica ex Pausania lib. S- qui sua actate buius urbis ruinas
tantum extare rei'crt, in quibus erat Minervae Hippolaitidis sacel-
lum ; EvzevOtv ànoayôzi zgiâxovza Ozaôiovç, &V(¡íoeg ¿txoa Tat-
vagov , xat лбкшд ignmu'Innôkaç èaziv. ' Ev ôi avxoîg A&r¡vag
UQQV I7i7iokaïtiàoç , ¿kiyov ôi nncûzÎQco Mtoca nókig xat kt^ttv
 ANN0IAT10NES. . 583

i. e. JUihc digresso stadia xxx, Thyrides [Feneslrae] Taenari

Promontorium, et и r bis ruinae llippolae sunt; inter eas vei-o Mi-
nervae J'anum Hippohitidis , paulo autem longius ft'Icssa urbs et
porius. ti о Aaxiovwijv lege AziDi'iq, pro хщхт lege taitto.
Sunt errores qui pertinent ad typograpliuin.
'Inno víjoos, jtoAiç ÄcrjtKg.] Duas huius nouiinis urbes
memorat , alterara Cariae ex Hecataei Asia , quam Plinius lib. 5-
с. Sl> in Cerámico siAu locat, sinus vero Ceramicus ad Cariara,
pertinebat, teste Scylace in Kaçia, alteram Libyae ex Arlcnii -
doro, cuius apud alios, quod sciam, nulla fit mentio.
"lnnoç, vîjooç EotTQiaç.] Hippus, insula £retriae ex
Theopompo meinoratur. Vossius in suis eruditis ad Melam ob-
servationibus ad lib. 1. c. 17. solicitât banc lectionem, ac scri-
bendum inquit"Innog, vijooç ' Eçv&gaiag > quin suae correclio-,
nis reddat rationem , aut aliquara aficrat autoritateui , praeter
Pytbagoricaui avroç ïepa. Eretria vero fuit urbs Euboicarum ma
xima, ad quam potuit pertinere Hippos insula. IlluJ nus ducct
S trabo lib. 10. cuius verba adduximus in ' Eqíxqíu. Quod si le
ctio Stepbani solicitauda est, pace tanti viri legeudum putamus» >
" Ыпод , vijaoç 'Eov9qo¡v. Apud cuindem cniui Slrabonem lib. 13.
legimus quatuor fuisse huius noininis Ínsulas pi ope Erytbras: At
Egv&Qttl , rzôkiç Jwviki/, lipsva i'yovaa , y.cù vi¡eíñac ngoxiipivac
tÍitciqcíc ' lnnovç xabovfíívag. i. e. Erythrae, urbs Iónica, por-
tum habens, et quatuor parvas Ínsulas ante eum iauaxlcs, quae
Hippi [Equi] vocaniur. ;
— "Eaxi nal Ttólig Zixtllag. ] Inquit Hippum quoque esse
Siciliae urbem , sed cum liuius nominas nulla Siciliaç urbs apud SS3
alios inveniatur, existimo epitomatorem nostrum lô qui de Jppana b
seu Hippana de qua suo loco egimUs.
— Eaxt xa\ IJalaietlvrjç.] Memorat etiam Hippum Palae—
stinae urbem, cuius oppidanos vocat Hippenos losepbus de Bello'
Iudaico lib. ?. с. 34. iuxta Graecum in capitis fine. Earn quoque
célébrât Plinius lib. 5> c. 15. Ptolemaeus lib. 5- c. 15. Coelesy—
riac adscribit.
'Inn ox a fi«3o i, Sijuoç Oívr¡tSoc qpuiijs-] Hippotamadae,
populus Oeneidis tribus, a nemine, quod sciam, memoratur.
Meurs, de populis Atticae legendum existimat ' InnoBctutiáSai,'
íiculueo iiixus argumento, quod Hippodamus Milesius Euryboon-
tis iilius Alhciiiciisibiis < Piraeeum divisit, etineo forum exstruxit,
quod ab cius nomine 'IrcnoSáptict ùyoaù appellabatur, cuius me-
minit Harpocratio inr Ьтодациа.
'Innovaxoa, nohç Jißvyc.] Hippuacra , ас si díceres
Lqui Promontorium t urbs Libyae, quam Appianut de BelliS
 584 THOMAE DE PINEDO

Pun. vocat' Imtayotxtt, corrupto, puto, pro 'IanováxQBV, vtl'bt-

náxQav, de qua sic loquitur :' Ало Si zavzt¡g ¡s''btnáyatra umjkuir,
f¡(ity¿Xr¡ zt t}v, xnt xii-ftoi xcrl áxoonóXtt acal Xiuioi xal vicoqIoiçvtc
'Áya&oxXíovg xov ZixzXiwzàv zvoávvov r.aziOAZvaezo хаХыд.
Méar¡ ó' ovoa Kaqyr¡bóvog *«' 'Ixvxijg. i. e. Ab hoc vero ad
Hippagrcta transiit, quae magna est, et moenibus , et arce, et
porlubus, et navalibus ab Agathocle Siculorum 1yran.no inslructa
juerat pulcherrime ; media vero est inter Cärlhaginem et TJticom.
Ptol. lib. 4- с. 3. "Innov uxaa, duabus dictionibus dicitur, qui-
bus signilicatur Ec/ui Promontorium.
— sOnoXlzr¡g, ' InnaxQÍzr¡g.] Chis, uibiá LibyaeHippuacrae
dicitur Hippacrites, ас sic eius oppidani vocantur a Polybio
Ilistoriavum lib. 1. AitXóvxeg ocpâç itoXiOQXHv iviyclor¡aav , oí
¡liv Ixvxtjv , oi ôh xoigr Innaxolxag' diu го xavxag гад nóXtig (tr¡
ßovXea&ai iitz&Ofùv avxoîç zi¡g ¿noazâeeoiç. i. e. Divisis copiis
aggrecliunfur obsiäere , alii quidem Uiicam , alii vero Hippacri—
las; quod hae duae urbes noluerint rebellionis participes fieri.
'InnovqloKoc, vrjaoc Kaçiaç.] Hippuriscus, insula Cariae
eadem, quae Melae lib. 2- с. 7- Plinio lib. 4- с. 12. dicitur Hip-
puns. Vossius ad Melae libro capiteque citato solicitât nostri au-
toris leclionem ' lnnovolaxog , vr¡aoc Kaçiag, ас inquit; Mani
feste haec appcllatio confíala est ex duabus vocibus, nempe lnnov-
ç«ç et KdSç. Ergo si sic licet argumentan, Tomodlaxoç etiam
erit conílatum eodem modo, et alia huiusmodi, quod mihi certe
non arridet.
gi¡4 'Innàv, jiißvtjc nóXig. ] Hippon , onis, urbs Libyae er
a Polybii lib. 12. qui non extat, eius locum supplebit Strab. 1. 17.
H ts on Kioza nohç Ivxavda , xol oí ôvo ' Innavíg, ó ftev «Atj—
olov Izvxrjç, о es aitoziqa tzqoç zr¡ Toizà paXXov , арсрш ßaoi-
Яе(«, »J ôs Xzvxt) ëcvziou цеха KuQpi&ôva tdî utyídíi, Kai хф
ajtcoucm. i. e. Cirta porro urbs hic sita est, el duo Hippones, al
ter prope Uticam, alter remotior et Trito propinquior , ambo re-
giae, Utica vero est secunda post Carthaginem magnitudine et di-
gnitate. Plinius etiam duos célébrât Hippones lib. 6. c. 34- Pto—
lemaeo vero lib. 4. c. 3- alter dicitur 'Ixmàv ßaaiXixoc, i. e. Hip
pon regius , alter, Innàv oiáfjQvzog, i. e. Hippon diarrhytos,
i. e. irriguus. Silius Italicus lib. 3. ingenióse ulruuique di-
etinguit:
Turn vaga , et antiquis dilectus regibus Hippon.
Cum inquit vaga notât xov 'inmSva Si¿<¿<jvtov , cum Antiquis
dilectus regibus , intelligit tov 'innorva ßaaiXixov , et in eodcui
versu utilur ulroque genere Гоеш. et mascul. Hipponis Regii epi
 ANNOTATIONEN 585

acopum fuisse D. Aurelium Augustinum tradunt, ideo Hipponen-

sis tpiscopus vocatur.
'Imtàviov , nôliç BçtxTÎmv, ¿m> rjocoog, •>'/ цначорабЭг],
etc] llipponium, urbs Bruttiorum, abberoo, quae mulato no
mine a Romanis vocata est Vibo Valentía. Id habet ex Strabonis
lib. 6. Sic enim illc: Mtxà èi xr¡v KmvOtvxíav 'lnnúviov Ao-
xpwv nxlaaa. Bçixxlovç ôh xaxé%ovxaç ¿eptiíovio 'Patuaïot, r.a\
ptxetvóuaaav Ov'Cßavctv OvaXtviíav. i. e. Post Consenüam vero
sequilar llipponium, a Locris conditum , de Brultiis ceperunt
líomani , ti mutato prior* nomine nuncuparunt Pibonam Valen-
iiam. Quare apud Stcphantnn ex illis verbis Ovtßav »aï Üvaliv-
■tía expungcndum est то xm ; sic etiain dicitur Plinia lib. 3- с, 5.
Hippo; quod nunc VibonemValentiam appcllamus. Intel ligit Pli-,
nius oppidum. Nolo enim pro Hippo legere llipponium, quia eo~
dem modo vocatur Melae lib. 2. с. 4- Hippo , nunc Vibon. In
banc urbem coloniam deduxisse Romanos tradit I.iv. lib. 35.
с 40. Eodem hoc anno Vibonem colonia deducta est ex Senatus-
consulto plebisque scito, Iria millia el septingenti pedites ierunt,
irecenli équités ; triumviri deduxerunt eos , Q. Naevius, Ш. Mi-
nuiius, Ш. Furius Crassipes; quinadena iugera agri data in sin-
gulos pedites sunt: duplex equitibus. ЛЬ bac urbe Vil) une, earn, 331
quae nunc Bivana nomen train re inquit Leander in sua Lucauia. Ь
Inà, иоод Msaai¡víuc.] Hira, mous Messeniae ex Rbiani
Messeniacorum Jib. 1. memoratur; Pausanias vero in Messenicis
Messeniae urbem Hiren fuisse inquit , unam ex illis septem , quaa
Agamemnon Acliilli pollicetur apud Hotnerum II. 9. v. 150. quam
Slrabo quoque nieinorat übro pono. >
loaau, холод Atßvtjg tls í'¡v.] Pro tic r¡v lege tic ov , prae-
cedit enim tonos. Fuit eniin Irasa (sine aspiralione legitur apud
Herodotum) locus Librae, ut ex eodem Horodoto, inquit noster,
qui eum memorat lib. 4. с. 158. "Eoxt ôi %шо<р zovxa ovvoaa
Jçaaa. i. e. Est vero loco huic nomen Irasa.
Iqoç, nôkiç QeaaaUctç.] Irus, urbs Tbessaliae , ex Lyco-
phrone, cuius alTert versiculum , qui apud cum legitur v. 905«
reliquos appono, ut mentem accipias.
Ilo&ovvxtç, oïô Eyjvov, oí ôè Tïxaoovt
"içovxij xaï Toiftïva, xaï IliQ$ttißiHriv
róvov , Фиксч'оутв, r¡ ô" Okoooóvcov yvlaç.
Desiderantes , alii Echinum , alii vero Titarum,
Jrumque , et Trachina , et Perrhaebicam
Gonum , Phalanumque , sive Olossanum arva.
Iç, noltf Шпат]' IJqÔôozoç ясахт).] Is, urbs Pérsica,
et fl uv ¡us ciusdem nominis celebratur, ex Herodoü üb. 1. fluviu»
 586 TiiOMAE DE PINEDO

aquas in Euphratem devolvebat, ac plurimos asphalti grumos fe*

rebat, bituminis genus, ex quo Babylonis rauri loco calci s con
glutinati fuere. Civitas octo dierum itinere a Babylone distabat,
autore eodem autore libro citato с 179. "Ean ôc cíXXr¡ ttoXiç o'íií-
%ov6a o'jcto» ■tjuiQÍbJV ¿Sov ело BaßvXtSvog' "Ig otivofta arijj.
Ev&a iaû itoxapàg ov fiêyaç' ™Ig xoi тм лотары to ovvouo" la-
ßaXXu Sk ovtoç ig xov Ev<pcr¡rt¡v norapov то (¡itdcov. Ovxog av
ó Ig noictfiog , cíua гй v&azi &QO(ißovg aatpakzov avaitôoï noX-
tovg, iv&tv ц SaqxtXxog lg то lv BaßvXavt тй%од h.o¡iíe&r¡. i. e.
Est vero alia urbs, quae distat ocio dierum itinere a Babylone; Is
nomen est ipsi; ubi sstfiuvius baud mägnus; Is etßuvio nomen;
in/luit aufcm hic in Euphratem fluvium. Hic fiuvius Is una cum
ûqua multos reddit asphalti grumos, unde asphaltus in Babylonis
tnurum comportata fuit.
885 — "EvQtv i\ ¿¡вфаХтод iv Stv * тн%од houîa&r).] Sunt ver-
a ba Herodoti lacunosa quao ex ipsius lib. 1. с. 179- sic supple-
bis: fvdfvij aGipaXroç Iç то h BußvXmvi zcí%o; ÍKO(iíodr¡. i. е.
Unde asphaltus in Bahylonis murum comportataJuit.
'loavola, prrajjv sivxaovlag , xal KUixíag, яоод xtS
Tavgto.] lsauria, regio minoris Asiae ínter Lycaoniam et Ciliciam
ad Taurum montem, quae memoratur inter alios Constant. Por-
phyrogenetae Them. lib. 1. Ptolemaeo lib. 5. с. 4. Quam P. Ser-
vilius in ditionem Romanorum redegit, ideo Isaurici cognomen-
tum meruit, autore Strabone lib. 12. unde Clàudianus Lb. 1. in
Eutropium :
Indómitos curru Servilius egit Isauros.
Qui olim piraticam exercuerunt ; quo usque Pomp. Magnus prae-
donuin receptacula diruit, et mille trecentas scaphas et amplius
combussit, autore eodem Strabone lib. 14. Rcgioni ab urbe co-
gnomine nomen impositum videtui', quae Straboni et Ptolemaeo
libris citatis Isaura dicitur; earn postea Claudius imperator , co
lonia eo deducta , denomine suo Claudiopolin vocavit, autore
Animiano Marcellino lib. 14. Eadem etiam Isauropolis vocata fuit,
nunc corrupto parum nomine Saura vocatur , teste Thev.
— Xácat, ôs &t¡Xvxug, [nal nóXtg, xa\ то Idvixàv'loavQevç,
xel'lffawpoc.] Inquit Characem usurpasse foem. gen. Gentile pro
и ibis nomine. Sic etiam accepit ex nostris Florus , cuius verba
ex eius lib. 3. с. 6. sunt: Interim dum populus Romanus per di
versa ierrarum distractus est , Cilices invaserant maria: sublatis—
que commereiis , rupto foedere generis humará , sic maria bello,
quasi tempestafe , praecluserant. Audaciam perditis, furiosisque
iatronibus dabat inquieta Miihridaiis praeliis Asia: dum sub alie-
ni belli tumultu , exterique regis invidia , impune grassantur. Ac
 ANNQTATIONES. 587

prima m <luce Isidoro, contenti proximo mari , Cretam inter, at-

<juc Cyrcnas , Piraeeum et slchaiam, sinumque IUaleum, quad a
epoliis Aureum ipsi vocavere, latrocinabantur , missusque in eos
Publias Semilius , quamvis leves , et fugaces myoparonas , gravi
et Bilartia classe iurbaret , non incruenta victoria superat. Sed nee
mari subrnovisse contentus, validissimas urbes eorum, ei diutina
praeda abundantes, Phaselin, et Olynpon evertit , Isaurumque
ipsam, arcem Ciliciae: unde conscius sibi magni lab oris , Isau-
rici cognomen adamavit. Non ideo tarnen tot cladibus domiti,
ierra se coniinere potuerunt , sed ut quaedam animalia , quibus
aquam , terramque incolendi gemina natura est, sub ipso hostis
recessu impatientes soli, in aquas suas resiluerunt, ei aliquanta
In lins , quam prius. Sic Ule quoque ante felix, dignus nunc victo
ria Pompeius visus est, et Alithridaticfae provinciae facia acces
sio, ïïle dispersam ioto mari pestem semel , et in perpetuum volent 335
extinguere , divino quodam apparatu aggressus est , etc. De Cili-i Ь
cibus narrât Florus, quod alii de Isauris. '
Ietïov, nôhç Alyvnxov , ¿ло" leiôoç.] Jseura, urbs, Ae-
gypti ab hide, id est, Cerere, Strabom lib. 17. "IatSoç ttQov, id
est, Indis fanum vocatur, Plinto lib. 5. с. 10. Isidis oppidum.
— riooniQiGnàrai ôs, ceç îcoiîov , xaï Ntusoeïov, etc.}
letton accent и circumflexo in penúltima notatur , ut omnia luce-
rum seu templorum nomina, quae geiiitivi literam a non servant,
iuxta autoris nostri sententiam : ¿aà*lotôoç enim dicitur 'Iasïov,
sedd literam non servat.
'le&uoç, rj ryiXixaQvaaoc rrjç Kaçiaç.] inquit Halicarnas-
eum (ut plurimum liuiusmodi nomina per duplex s scribuntur)
Jsthmum vocatam fuisse, de quo egtt in ' AXixagvacaoç.
— '0 noXlxtiç, "laduoç.] Lege" Ie&uioi , Isthmius enim di-
cebalur Xeptunus ab Istbnio Corinlhi, ubi colebatur, utriusque
vero bppidanus"2í&fitoe dicitur.
— "JEffrt xal Kooivdov la&uôç.] Est et Corinlhi Isthmus.
Isthmus est terra augusta inter duo maria, cui opponitur noç&uoç,
i. e.j'retum. Est enim breve mare inter duas terras, sed Isthmus
хит l%o%r¡v dicebatur Corinthiacus , qui etiam Peloponnesiacus , et
Ai haiais, quod Corínthum comprehenderet Peloponnesus, et
utrasque Achaia. Ule autem Aegaeum mare ab Ionio diiimcbat,
in cuius faucibus sita erat Corinthus, quae ideo ab Horatio Сагш.
lib. 1. Od. 7. bimaris vocatur:
Laudabunt alii claram Rhodon , aut Mitylenen
Aul J'phesum , bimarisve Corinth*
. . Moenia. .. , ... i ......
 568 ТИОМАЕ DE PINEDO

Isthmum perfodere destinavcr.it Iulius Caesar, пес non Caligula,

utriueque testis est Suet, in Caesare с 44. in Caligula с 21* quin
eliain Nero id aggressus praetorianps pro concioiie ad inchoan—
dutn opus cohorla tus est, tubaque signo dato, primus raslello
liunium effodit, et corbulae congestam hurncris extulit , eodem
autore in Nerone с 19. Id etiam alii tentarunt, sed omnes irrito
cuccessu, unde dimanavit adagium, Isthmum perfodere, de eis
dici solilutn, qui magno conatu, sed irrito eventu aliquid mo-
Jiuntur. Hoc in Isthnio praccipue colebatnr Neptunus , ideo Isth-
mius dictus , atque in eius honorem singulis quoque annis certa-
mina celebraban tur, quae Islhmia vocabantur, quorum victoria
Jsthmias dicebatur, ut inquit noster ; fuere autem ludi Isthmici
ex quatuor Graecorum celeberrimis , qui ne excisa quidem Co-
rintho a Mummio intermissi fuero, victori corona dabatur ex pi-
nu, Delphicis e lauro, Olympicis ex oleastro, Neniéis ex apio,
teste Pausania lib. 8.
ÍS6 "laivôoç, nóhg'Icovlaç.] Isindus,urbs Ioniae, quae etiam
a Jsinda dioebatur. Huius urbis nulla apud alios, quod sei am , fit
inentio, nisi forte sit, quae in Excerpt ¡s legationibus ex Polybii
faistoriis с 31. dicitur ' IaiovSa, ac Curiae adscribitur, parum in
terest, quod noster Ioniae, Polybius Cariae attribuât. Regiones
enim quae erant in Asia ininori , seu ut cum Plolemaeo loquar
iv tjJ ióícog 'Adía, erant inter se linitimae, ut videre est ex eo-
dein Ptolemaeo lib. 5. с 2.
— 'ОпоНщд, 'JaívSiog, Ivcnrág.] То Ivemàç est lectio—
iiis monstrum , ac si nobis licet Andabatarum more pugnare , sic
iugulandum est, о noXírqg, 'Ioivôioç kcù 'laivôirrjç, i. e. civis
Jsindius et hindúes. Sic quippe ainal loqui Stephanus. Per iucu-
riam enim vel transcriptoris, vel typographi pulo illud irrepsisse«
Non nego ad huiusmodi loca aliquid aliquando posse conferre
manuscriptos codices, sed eos habuisse non tantuiu adderet pre-
lii obseryationibus nos tris:
Quale manus addunt ebori décrus, aut ubißavo
jirgentum, Pariusvc lapis circumdatur auro.
'Ionáijla, rfjg 'Aqaßlac ^шр/ov.] Isrnaela , Arabiae oppi
dum, seu regio ,| utrumque significa t то %(ùqîov, cuius incolae,
Ismaelitae , et regio , et incolae nomen adepti sunt ab Ismaele
Abraham! filio ex Agar ancilla, a qua etiam égarent dicuntur;
Saraceni etiam vocantur, sed non a Sara eiusdem Abrahami
uxore, etsi hoc cognomento gloriantur, sed a verbo Saraca, vel
a Saraca regione, ut inquit noster in £âçaxa, verbum Sai'aca
Arabice eiguificat lairocinari. Erat enim gens latrociniis dedita,
Isrnaela vero urbs Pcrsidis memoratur ïcixeirae lib. 2. с. 55.
 ANNOTATIONES. 689

"Ieauçoç, nôliç 0o¿xt¡c tcîv Kixóvav.] ïeinarus, urbs

Thraciae Ciconum ex Homero , apud quem memoratur Odyss. 9.
v. 40. et 198. erat etiam eiusdem Thraciae mous: qui plurativo
num. et neut. gen. Jsmara dicitur Virg. Géorgie, lib. 2.
Iuvat Ismara Baçbho
Conserere, atque olea magnum vestiré Taburnum.
Idem sing. num. usurpavit Écloga 6.
Nee iantum JUiodope miralur , et Ismarus Orphea,
Urbem sua aetate Maroneam dici autor est Hesych. in"Idfuxcoc,
inter quam et S try maní lacus eral nomine Ismaris, teste Hero-
dot lib. 7- с. 109.
Loui\vr¡, r¡QWÍct xcíl -/.Gj'fn; Boiaxlaç.] Isnienc, licroina, ggg
et pagus Boeotiae; heroína fuit Ocdipi filia, ut est in fabulis, b
pagus memoratur Aeliano de Varia historia lib. 12. с. 57- cui Is-
menon dicitur.
— "Eau xa\ Jöfit/vos яота/xcç Boiaxlaç, àtp ov , etc.] Est
et Ismenus, fluvius Boeotiae, a quo Ismenius Apollo dicebatur,
sed fluvius ab Ismeno Apollinis filio Ismenus dictus est, cum prius
Jm ¡Ion nuncuparetur , autore Paus, lib, 9- memoratur etiam Plu-
tarcho de fluminibus.
lanuvltti, 6vo tfjç IraXiaç faaoxiat.'] Ispaniae duae Ita-
liae eparchiae, id est, praefecturae , (nomina quae incipiunt a
iota aliquammulta eorum apud antiques scriptores sine adspira-
tione scribimtm) Stephani mens est, Hispanias a Romanis in
duas praefecturas maiorem et minorem divisas fuisse. Ideo баз
vocat Italiae praefecturas.
— 'EkI^&t} ai xa'i'lßrjcla, xccï Ilavvavla.] Hispaniam vo-
catam quoque fuisse Iberiam et Pannoniam inquit: ultimum co
gnomen, apud neminem, quod sciain, memoratur, pro quo Ра-
nia legendum esse censeo. l'lmius enim lib. 3. с. 1. Plutarchus in
Nilo, et ex his Mariana de Rebus Hispaniae lib. 1. с. 12. autores
sunt, lspaniam primo vocatam fuisse Paniam a Pane, quem Li
ber pater Ispaniae praefectum reliquit , ас cum ignaros Stephani
transcriptores id latcret pro lluvia, substituerunt Ilavvavla, de
qua videsis, quae in 'ißtjoiai annotavimus.
"Iaaa, nôliç iv Aiaßa , etc.] Issa, urbs in Lesbo insula,
nomen adepta ab Issa Macaris filia, cuius meminit Strabo lib. 1.
Ipsa etiam Lesbus vocata fuit Issa , ut idem eodem libro tradit.
Quod si a Phocnicibus, huic urbi пошей iiulituui fuit, qui in
omnibus pene interni maris insulis stationes habebant, ac urbi-
bus e lingua sua nomina imponebant, quae erat Hebraeae veluti
dialcctus quacdam, ut videre est , ex Plauti Poenulo , ex Sam.
 690 THOMAE DE PINEDO

Petit. Miscellaneis lib. 2. cl. ex Sam. Bocharti parte 2. lib. 2-

с. 6- a Pboenicum lingua huius urbis etymologia eruenda est.
ГШЧН isah eniin Hebraice viraginem sonat.
- "Eoti xaï vijcoç nókiv ontovvfiov ïfovaa , etc.] Issa , in
sula urbem cognominem babeus, inter Dalmatian! et lllyriani,
Syracusanorum coloniam, memoratur Marciano Heracleotae in
Periegesi, quam Strabo lib. 7. Ptol. lib. 2. с. 17. célébrât,
337 -i- Jlaqà Ilaqdtvla¡, iv ' Hqaxkti.] Farthenius fuit Poeta,
* cuius léctione delectabatur Tiberius Mero Caesar, autore Suct.
ш vita Tiberii c. 70. de quo videsis conunentariolum nostrum
autorum , quos ad testimonium vocat Stephanus.
'l0<sr¡oóv£c, c&vos 2xv9ixóv.] Issedones, gens Scytbica,
quos Ptolemaeus lib. 6. с. 16. locat in Sérica. Sérica auteni re
gio erat finítima Scytbiae extra Itnaum montent, autore codera
Ploleinaco libro capiteque citato.
— "Eazi xaï 'Iaer¡Si¡>v nókic.] Innuit Issedonem fuisse ur
bem Issedonum , quam Ptolemaeus locat in Scythia extra Imaum
montcm lib. 6. с. 15. cum Issedones locet in Sérica, ut ex nota
praecedenti apparet, sed ipse etiam aliam Issedonem locat in ea-
dem Sérica. Ergo iuxla Ptolemaeum duae fuere Issedones, scili
cet Scytbiae extra Imauin inontem, et Sericae, alteram vocat ille
Scythicam, alteram Sericam.
'latSoç, itohç (i£t£«£¿ £vçlaç xaï Kilucletç.] Issus, urbs in -
ter Syriam et Ciliciam , victoria Alexandri adversus Darium Ce
lebris, quae propterea ab ipso Nicopolis, ac si díceres Victoriac
■urbs vocatà fuit, ut inquit noster; sed Straboni Issus et Nicopo
lis diversae sunt urbes. Ita enitn ille lib. 14. Мета oí Alyalag
loaoç, TcoUiviov vcpoçfiov ïjptv xaï яотацод IIivSoç. Evrav&a
ó ¿yàv evvêntotv' Ah^avoça , xaï ¿laqua' xaï о хоклод (ÍQtjxat
'laaixos' èv аьтш Sc Tiókis' Paaoç, xaï MvçlavSçoç êréça itôfoç,
xaï'AkeÇavôçeia, xaï Nixonohç, xaï Mùipov ¡aria ' xaï ai Ilv-
io» ktyôp.tvtti , oniov Kiklxav tî xal £vq<ov. i. e. Post Cegatas
vero Issus est, oppidulum navium slationi aptum habens, et flu—
vius Pindus. Jbi accidit certamen Alexandro et Dario; et sinus
dicitur Issicus ; in eodem autem est urbs Pthosus et Myriandrus
alia urbs, et Alexandria , et Nicopolis, cl Mopsu heslia [id at
Mopsi focus seu lares] et quae Pylae [Portae] dicuntur , limes Cili-
cum et Syrorum. Diversas etiam urbes facit Ptol. Issum et Nico-
polim lib. 5- с. 8. Marcus etiam T. Cic. apud Issum Imperator
appellatus fuit, ut ipse de se refert £pist. ad C. Curionem et
alios lib. 2. Epist. 10. et lib. 5. Epist. ad Atticum Epist. 20. glo-
riatur se habuisse eadem castra , quae olini Alexander. Castclla
munitissima, nocturno Pontini adventu, nostro matutino, cepi-
 ANNOTATIONES. 691

mu», incendimus. Impera tores appellati sumus, Castra paucos

dies habuimus , ta ipsa, quae contra Darium habuerat apud Js-
sum -Alexander , imperator haud paulo melior , quam auttu, aut
'go.
— Ka\ о 'laetxoç хоЯяогО Ab Isso noiiicn aeeepit Issicus 337
sinus , ab aliis sinus Pamphylius a regione Pampbylia , quam al- Ь
luit, (licilur. Memoralur inter alios Straboni lib. 14. Ptolemaeo
lib. $. с. 8. Constant. Porplryrogenetae de Them. lib. 1. Them. IS.
— 'Exti ôh xol яохаибд 17»v«po? ¿vouaÇousvoç.] Pro noza-
(tài UivctQoç existimo legendum яохацод Jlivàoç. Sic enim vo-
catur apud Strabonem, cuius verba adduximus supra.
'IaocoQiov , IIqoç хщд AaXavwfjg, etc.] Issorium, nions
Laconicae, a quo Diana Jssoria, quae ibi colebatur; Hesychio
' IaouQÎct dicitur non solum Diana, sed etiam festum in eius ho
norem, et locus in Sparta.
* Jozlaicc, nohç Evßolag.] Hisliaea, urbs Êuboeae ex H07
mero cuius afiert hemistienium , quod legitur 11. 2. v. 537. de
qua videsis , quae in ' Eoxluia annota v imus.
— Nvv ôi y.aXihcu 'Slçanog.] Lege 'Slotóg. Ex Strabonis
enim lib. 10. et ex Pausaniae lib. 7. quorum verba adduximus in
'Еах'шш, constat Hestiaeam prius vocatam fuisse rSiqeàv , ac
deinde 'Ecxiaïuv.
— Kai' 1вхшщд , ttJs ©îttoaixi/c.] Haec sic puto legenda,
jtfil 1вхшиап}В » z>]s ®exxakiKÍjg uoiçaç, i. e. et JJistiaeoies,
Thcssalicae portionis. Eaxiuiàzig enim seu laxiaimxig erat pars
quaedam Thessaliae ex quatuor, in quas dividebatur, ut appa-
ret ex Strabonis lib. 9- de quibus suo loco; nostram coniecturam
confirmât Eust. ad II. 2. v. 5¿7. cuius sunt verba: "Textoov of,
(paoiv, ixki¡¡}i¡ avxrj'Sloeóg. 'O nokízrjg xavxng 'laxianvg. 'O de
xijg ßtaaahxijg laztctíag nokíxr¡g , rIaziaiáir¡g. i. e. Postea vero,
dicunt, vocata fuit ipsa [Histiaea] Oreus. Civis huius Histiaeusj
Thessalicae vero Histiacae civis, Histiaeotes.
'Iaxág, vijaog Aißvr\g , Ovdivót) ktyou,évr¡ , etc,] Ittus, in
sula Libyae, a Libybus Udenoë , a Phoenicibus Cellararsath di
cta. Udenoë fortean est eadem, quae Stephane suo loco dicitur
Evieínvtj, Cellararsath vero est corruptuin nomen ex Hebraea
lingua, in qua vhp Kela significat cortinam, velum, et ПСПЗ? ar-.
sath sonat ledum , forma construeta ex nun» arsah , unde Ha
mos с. 6. v. 4. dicitur omen» amotham , i. e. lectis eorum. Sic
enim vocata fuit a Phoenicibus haec ínsula, ut iuquit noster,
quod esset navi, i. e. velo navis, similis; illa autem literarum ar
repetitioex nominis ignorantia procul dubio procedit, quin etiam "**

'
 692 THOMAE DE PINEDO

«Torem inesse puto in nomine Graeco 'letntïç, pro quo legen-

dnm lavov vtàç, i. e. velum navis; obiter notaiidum taxai, id
est velum , notari spiritu áspero, ас eodem modo scribendum no-
men huius insulae. Utruraqne enim sic scribitur apud Hcsvch.
'larèç, то ¿o9¿v ïvAov zr¡~ ггсис, xei то Ccpavxixov аяо xov íexá-
yai, *al vijaog. i. e. HLstos, rectum lignum navis, et textorimm
a verbo síare, et insula. Et}-mologia huios insulae, quam affer?
Bochartus parte 2. Geographiae sacrae lib. 1. с 26- et lib. 2.
с. 12. ex Ьзп chebel, i. e. funis, et ex rnosi rapsotk, i. e. ra
tee, nullam verisiuiilitudincni habet, u l vides.
'lazóla, '/.¡¿Qu y.arcc rov'lcávwv y.ó).nov, etc.] Istria, regio
iuxta Ionium sinum , quae Ilaliae pare iadicatur, qdhuc ношен
retinet, cuius praecipuae urbes Pola, olim Píelas íulia, Pai cu
tí um, vulgo Parenzo , caput Istriae, vulgo capo à? /siria, olim
Aegida , deinde /ustinopolis , i. e. Jusiini civiias , quod ab impe-
ratore Justino instaúrate fuerit, teste Bunonio ad Cluverii intro-
duct. in univers. Geograph, lib. S. с. 35- incolae dicuntur Istri
et Istrii. Id nominis scribitur etiam cum aspiratione , quod plu-
rimis nominibus, quae ineipiunt ab iota , frequenter accidit. Cu
ius descriptionem habes apud Ptol. lib. 3. c. 1. apud Plin. lib. 3.
с 19.
'Iatqtavà, niltç tctçl xr¡v IIíQOixr¡v dáXaaaav.] Istriana,
urbs circa mare Persicum memoratur etiam Ptolemaeo 1. 6- c. 7.
"laxo o i, ü&vos lv reí 'Iovlm xólna] Istri, eeu Istrii, (utro-
que enim modo reperiuntur huinsmodi populorum nomina) ut
Bocoti , Boeotii, Syri, Syrii et alia eiusdem farinae, suntpopuli
(¡rea 1. m ¡um sinum quorum regio Istria, de qua et eius incolis
egit in' laxóla, quare haec sectio videtur supervacánea.
"lato o ç* /¡tvxèQa jioAiç*'Iatgog , Iv xa ílóvrm.] Cam prias
SS8 memora veri t 1st ruin urbem Cretac , cuius altum apud alios silen-
b ti um , nunc célébrât Istrum urbem in Ponto , quae Ptolemaeo
üb. 3. c.,10. dicitur Istropolis , de qua ita Plin. lib. 4. с. Ц.
Namque Thracia altero latere a Pontico lilore incipiens, ubi Ister
amnis immergitur , vel pulcherrimas in ea parte urbes habet /strio-
polim Milesiorum, Tomos, Calatin, etc. Ainm. Marcellinus
lib. 22. c. 19. Jsiron vocat ac quondam potentissimam fuisse ci-
vitatem inquit, hodie teste Nigro earn vulgo Grosseam barbari
appellant. Euscb. Chronic, lib. 1. autor est, conditam fuisse re
ge Macedonum Argaeo.
'laxúvi}, opoç ngoasfjkç tíj KeQxvoa.] Istone, muns Eni-
timus Corcyrae , scilicet urbi cognomini insulae ex Thucydidis
lib. 3. cuius subiiciam verba : ytvetßavttc iç xo ó'poc xr¡v Ioxm-
vt]v, xn%oç ivotxooopi¡<¡áu.tvot , fy&tiQOV xovç év xrj nolti, r.cù
 ANNOTATIONES. 595

tr¡cyí¡i ixgárovv. i. e. Montent Istanem conscenderunt , et muro,

id est , castello illic exstructo , eis qui in urbe erant multa damna
inferebant, agrisque potiebantur.
'ixaXta, t¡ %шоа, ¿no 'IzaXov.'] Italia, regio Europae no- .
tissima et anliquilus Romanorum imperio celebérrima; sic di-
ctam fuiâse inquit noster ab Ítalo, quod etiam testatur poeta-
rum eruditisshnus Âeneid. lib. 1. V. 534-
Est locus Hespeiiam Graii cognomine dicunt
Terra antigua , potens armis , atque ubere glebae
Oenotrii coluere viri: nuncJama , minores
Italiam dixisse , ducis de nomine gentem.
Ilunc Italum , a quo Italiae nomen factum est , Arcadum quem-
dam regem fuisse tradit Thucyd. lib. 6. Eleï öl xal vvv Им ¿i>
trj 'izuXla. ErAthn, xal t\ '/аса ало ' IzaXov ßaaikecüc zivoç AqkÚ-,
öav zovvoua xovto ïfovxoç, ovmùç' halla inovouáo&r]. i. e. Sunt
autem et nunc adliuc in Italia Siculi, et illa regio ab ítalo rege
çuodam Arcadum , qui hoc nomen habebat, sic Italia cognom¿~.
nata -est. ■',.'■.,<. - • ,
P|—- rHnç\v Avoovía, «aï Avcovlç.] Italia, prias vocata fuit 539
Ausonia, et Ausonis. His adde et haec , Hesperia, Saturnia, a'
Latium, Oenotria, a vini copia , quibus nominibus poetae utun-
tur, de cuius laudibus referti sunt tam poelarum, quam histo-
ricorum libri. Itaque cum Sólino с. 8. possunius dicere .* Sed
Italia tanta cura ab omnibus dicta est , praecipue a M. Caloñe,
■ut iam inveniri non passif, quod non veterum autorum praesum—
pserit diligentia, larguer in tandem cxcellentU ferrite materia sup-
petenie, dum scriptorcs praesianlissimi reputant locorum salubri—
tatem , coeli temperiem , ubertatcm solí, apriea collium ,. opaca
nemorum , innoxios saltus, Vitium , olearumque provcntus , ovilitx,
pecuaria, tot amnes , lacus tantos, bífera violaría, inier -haec
Jr esuvium flagrantis animae spiritu vaporanlem, tepentes fontibus
Hajas, colonias tam fréquentes,' iam assiduam novarum urbium.
gratiam , iam darum decus velerum oppidorum , quae primum.
Aborigines, Aurunci, Pelasgil , Arcades, Siculi, toiius post-
modum Graeciae advenae ,' et in summa viçfpres Romani condide-
runt. De quibus vide l'liniuui üb. 3- c. 5- Virgiiium Géorgie,
üb. 2. v. 136- His tot bonis vitium masculae Veneris obiieiunt
Italos enim primos necessitate coaclbs in diutinis bellorum expe-
dilionibus niaribus abusos fuisse rel'ert jSícoL Leonicu» de Van.
Rist. üb. 3- c. 25. sed id villi ego potius a Graecis crediderim
Qriginein trauere , quandoquideiiítradit Herodulus ¡ib. 1, с 135.
Persas puerorum quoque iudul¿jciü ошлш.а Graecis educios, а
Stephanus Fol, IV. Pp

"
 594 THOMAE DE PINEDO
quibus id vitiiin alias irrepsisse gentes verosimile est, etsi vitia
sine magistro etiain discuntur.
— Kai Лмшщс.] Legendum pufo xal ¿ivxifóxi]c , a Lycia.
-— Tí 6h oicapiQii xo ItaXog xov Ixahaxov ív хы ntqi Ei-
xcXiag íiQT¡atxai.] lu quo différât Jialus ab Jlaliotes promittit sa
dicturum, cura de Sicilia egerit, ego vero nolo illuc reuiiUere
lectoreiu. Jialus ¡¿"¡tur, et Sicuîus , dicitur indígena regionis,
Jtaliotes vei-o et Siceliotes , advena, et sic alia huius formae
nomina. <
— "EtfTt xal 'haXixüV xtoçtov ZixtUaç.] Fallitur epitoma-
tor noster. Italicum fuit oppidum .Italiae, noil Sicilia'c, prius
Cor/inium dictum, autore Strabone lib. 5. Koçtplvtov xi)v tcJv
IJeiiyvav ¡irjTQonohv xon?jv unaei toi? IxaXtcoxctiç cmoôcH-avxsç
it4i.IV, ¿Vrltfjç'PtÛuriÇ, ¿Q¡ir¡Xr¡QlOV XOV TCokfflOV , flSrOWOftttfffff (-
aav 'Ixahxr¡v- i. e. Corfinium Pelighorum meli-opolin communem
ómnibus /taliotis designantes vrbem , pro Roma, arcem belli no—
ininarunt Jialicen. Terminationem oppidorum ne cura. Diversa
enim est apnd scriptores, ut saepe saepius aunotavimus.
— "£«« xul'lxahxrj, nóhq 'lßqoiac.] Itálica, Iberiae urbs,
SS9 cùi orbis terrarum tres debet imperatores, Traianutn, Adrianum,
Ь Tiieedosium. Ex ea quoque aiunt fuisse Silium Italicum;, eUi hu
ius urbis gentile, iuxta Stepbani sententiam id non adiuvat, cui
' ktthyjaioc dicitur; earn condidisse Scipionem tradit Mariana de
Rebus Hispaniae lib. 2. с 23. ex Appiano in lbericie. Leovegil-
dutn Hispaniae regem instaurasse piodidit loan. Abbas Biclarien-
sis hi suo Clironico, de cuius situ non convenit inter auctores.
L. Non. in. sua Hispatiia с 17. autor est, sitam fuisse eo in loco,
qui nunc vulgo Hispauis dicitur Siiilla la vieja, verosimile est
ex buius minis cre visse Hispalin, quae, nunc vulgo Siviüa vc-
catur. . ■ • ■ ~ ■ \ . • • «. - ivs' r
, Kai Olvaxnia, xal r Евыoía.] Haec suspicor esse extra
suiiiii lecum. Hispania enim , si bene meniini, nuiiquam vocata
fuit Qenotria , sed Hesperia ultima; Italia et Ocnoiiia, et Hespe-
ri'o appellata fuit, ut paulo auto annotaviuius.
'llevo s, ütóAtc «V Kqi'¡xt¡.] Itaaus urbs Gretac memoratur
Ptblemaeo lib. 4- с. 17. Herodóto lib. 4- с 151.
— "£öw xal ахов.] Itaiium Promontorium memorat Plin.
lib. 4. с 12.
'itia. 'Ixaïoç.] Lege 'ixtaïoç. Id enim ratio formae ab
Itea exigit, ac quae sequuntuv, sic sunt legenda : 'AvÖQOxiav ói
XQUSvkkaßcoc íq>r¡, 'Ixaïoç.
'ltvxi¡, nôXiç jiißvric, TvQÙav âxoixoç.] Ityce Graecis,
Utica Latinis fuit urbs Libyae Tyriorum colonia , ut iuquit noster,
 ANNOTATIONES. 595

qaod inter alios testantur Iusliii. lib. 18. c. 4. Velleius Paterculus

lib. 1. с 2. Eius quoque nomeii Tyriam , i. e. Phoeniciam origi-
nem rcdolet. p*ov athik enim Hebraice est antiquus et forma foe-
minina KpTi» athica, antiqua , unde paruui corrupto nomine
Graecis Ityce, Latíais Uiica, cuius etymologiam expressit Sil.
Italicus lib. 8-
Próxima Sidoniis Utica est effusa maniplis
Prisca situ, veleresque ante arces condita Byrsae.
Fuit urbs maritima, de qua sic Strabo lib. 17- 'H ое'Ььщ Siv-
тёда nata Kao%r¡5óvtt тш utyédtt , y.al im áj'iwiiau ' y.arakv'àii-
er¡g èh zrjg Kao%r¡dovog , Íxcívt¡ t]v oíg av [ir¡TQonoXig roïg ' Рш-
ftaioig, xoi ópfti;Tj¡'piov jtçèg ràg êv Aißvr) nçai-iig, etc. id est
Vtica vero et magnitudine , et dignitate secunda post Carthagi-
nem : et hac excisa illa fuit sicut metropolis Romanis et arx ad
res in Africa gcrendas. In eodcm sinu sita erat , in quo Cartha
go , ad alterum ex promontoriis, quae siman faciebaat , a qua
unius diei erat praeternavigatio, autore Scylace in Kaçxrjôav.
In ea Cato песет sibi conscivit, teste Mela lib. 1. с. 7. Urbes
Utica, et Carthago , ambae inclytae , ambae a Phocnicibus condi—
iae, illa Jato Catonis insignis, haec suo. Nonnulli putant esse,
quae Biserta bodie vulgo dicitur.
"Ii<av, nókig QiGOttXíag.] Iton , urbs Thessaliae, quae et- 340
iam lio nus , et Itone et Silon , a frumenti copia dicta fuit, me- *
moral ur Homero II. 2- V. 696. ubi legitur hemistichium illud,
quod ia nomínalo poeta ail'erl nobler, пес non Straboni Hb. 9.
"i^ava, nokl^viov zijg ZixtXiaç.] Icbana , urbs Siciliae.
Icbanenses inter Siciliae populos célébrai Pliniue lib. 3. с. 8- Pto-
lemaeo lib. 3- С 4. Ina dicitur, quem ex Stephane corrigendum
esse existimo, ас pro "Iva legendum "iyavct.
— I%aväv d¿, to imdvutïv.] Iyavàv significat expeleré, a
quo verbo deducit Icbaaae Siciliae oppidi etymologiam, quod
apud alius icyctvçtv dicitur, ac sic nomea oppidi " loyava scriben-
dum erat. Perperam etiam apud Hesych. legitur layyáav pro
loyuvùv.
"I%vai, izokig Maxcioviaç.] Ichnae, urbs Macedoniae ex
Herodoti libro 7. qui eammemorat libro citato ab Stephano с. 123.
ex nostris earn célébrât Pliiiius lib. 4. с. 10.
— Kai irêça laû rijç avaroiixtjg noi.iç.~\ Célébrât etiam ur-'
bem h linas orientis, quam Dio lib. 40- Ichnias vocat, et Meso- ялп
potamiae casteHuni esse inquit. j,
'Iiptxovooi, ïdvog Atyvarwov.~] Ipsicuri, gens Ligurum,
ex Theopompi lib. 43- cuius apud alios alluin est silentium, 'Jij>l~
xoooi dicunlur in 'Acßa^avoi , et hi in hac sectione ' AQßa$avoi.
Pp 2
 596 THOMAE DE PINEDO

'Jeoixôff, nóhg QcaOaXiag.] Iolcus, scu IqoIcus, utroquc

oiiim inoilo dicilur, teste Eustatliio ad I!. 2. v. 712. urbs Thes-
saliao ,. quam Humerus célébrât Iliade versuque citato, ubi legi-
tur versiculus ille , quem nosler aifert, in noininato poêla , valde
corruptuui. Sic enim apud Homer um habetur : ■ ■ , \ .
BoißrjV, xal rkaq>VQuç', xorl ivxiiuívrjv Iacokxóv.
Soeben, et Glaphyras , el bene conditam laolcum.
Quare apud Stepbanum pro Фо'ф-qv , Гкасрщад, ' Iukxóv leges
Boißyv, rkaqjvçàç, 'iaatkxóv. li; ,..r, ■ ,
"Ialov, uoôff üí¿ ¿txißiag. ] Iolum, itiontcin Perrhaebiae,
ex Homero memorat, cuius eifert versiculum, qui. iuvenilur
II. 2- v. 749. in quo nulla Ht Jmius uiontis mentio.
541 'Joivtj, oviag ixaksim t¡ slvnúyjiu, y ènl Aacpvy.] loue,
a sic vucabalur Antiochia ad Daphnen, inquit nunc epitomator
noster, cum in ,Aviiô%tia id silentio praeterierit. Gaza ctiani id
cognomen babuit, ut ipse dixit in Га£а, quae nescio, ex quo
desumpscrit. >
— Kknwvalog o Xáoetvog. ] Lege Kktcovatov Xâçavoç,
i. е. Cleonaei leonis , ex Suida in Kktmvel. Est eniro principiuin
Versiculi , quem nfierebat noster in confirniationem gcnlilis prae-
cedentis; integer locus sic apud Suida m loco citato se babel :
Kkicovaï ,• ôVoua тояои , tvOoc (¡itzatßiv 6 kia>v , ôV avfiksv ó 'H-
oaxkrjg.
Kktmvaiov Xboojvoc , zov %aaonov kíovrog.
Id est: Cleonac, nomen loci ubi vcriabaiur leo ille , quem Hercu
les sustulil:
Cleonaei Charonis, ierribilis leonis.
'Icovía, i] 'Azrtxi) jrportpov ¿no "lavog.] Allicam prius lo-
niam vocaLam fuisse inquit ab June, et Allicnicnses Iones, пес
solum Allieifienses, sed eliain inter Dores sen Dorienses, Aetoli,
et inter Acoles Boeolii, et alii ctiani sic vpeati sunt, ut videre
est ex Uosychio iu"Jwvss, et Strabone lib. ß. at vero Joiiia ei-at
regio Asiac minons , teste Plolemaeo lib. 5- с. 2. cuius, incolac
orunt divisi in duodeeim civitatea (otsi Ploleiuaeus buic regioni
libro capitcque citato tantum duas tribuil , Sinyrnam et Clazo-
341 menas) eae vero erant iuxta Harpocrationem in ' Icovía: Epbesus,
b Audroclus, Miletus, Myrus, Pricne, Colopbon, Tcos, Lesbus,
Erytb rae , Pbocaea, Clazomcuae, Samus , de quibus videsis Sui-
dam in 'latvia, Acliauuni de Varia Historia 1. 8- с. 5. Hinc Pa-
nionion dicebatur convenlus, ubi congregabanlur о nines Iones,
.scilicet, viri ab illis duodeeim civitalibus missi de rebus gravibus
consulturi, cuius meuiinit Herodotus lib. 1. c. 143. 148.
 ANNOTATIONES. ■ 597

— Kai 'iwvix/fû» cr¡¡ia.] Jouicizo, id est, /спит mores

imiter. Dicitov etiam <«£ю , lavitu). Invenilur etiam advcrbiiitn
írítfrl , unde rj 'Iaozl uçuovta, teste Alhenaeo lib. 14. quae alus
dicitiU' Jasius, et Jastius, non ab urbe lasso, ut aliqui e\islï-
mant.
IatTtlç, v^vrôvag, yîuxiûvir.t} ycùQa.] Iopis, Lacónica re
gio ex Herodiani lib. 4- Quis fuerit isle Herodianus ingenue fa-
teor me nescire. Nosier rniin autor diversos buius noininis auto
res ad partes vocat, ut videre est ex nostro commeutariolo: lo-
Л »is vero a pud Pausaniam in Laconicis non est regionis , sed Hc-
rois nornen. ' ,
'Imraxarct, 7iôhç Zvçiag.] Iotapata, urbs Syriuc ex To-
sepbo lib. 3. scib'cet de Bello ludaico : fuit vero urbs Galilaeae,'
non Syriae, qu,am Iosephus adversus Vespasianum defendebat,
ut ipse refert , cuius descriptionem, obsidioneni, et expugnalio-
nein babes apud ounidcin loseplium libro citato с 12. íuxta tex
tura Graecum,.

KaßaXlg, nôXig TtXijalov Kißvoag.'] Cabalis, urbe pi-ope 342

Cibyram. Haec desuinpta sunt çx Strabonc, apud quem Cabali/a
est regio, non urbs. Sic enini ille de ea loquitur lib. 13. ' Tiftç-
ßt'dXovat ôh zr¡v ¡icaoyiôa zt¡v fiízaj-v Kaoñv te, xai zrjg Nvdaî -
¿os, í¡ lau %щ« y.azà Mcuúvdoov nlgav ue%Qi fijç Kißvganoog,
nal tîjç KaßaXXiSog. i. e. Progrediunlur ultra mediterranean! re—
gionem inter Cares , el Nysaidem , quae est regio ultra Macan
drum usque ad Cibyrat'uhm , el Caballidem.
— IJqoç viSzov MatâvÔQOv.] Lege naôg vûrov Maiivôçov.
i. e. ad partent australcm lHaeandii,
— 'Slg HzQaßav iv zy tlQr¡aévr¡.] Citât Strabonem in co-
dem libro, ас si eum in hac sectione iam cilasset, cuius apponit
verba, quae apud eum lib. 13- sub libri calcem ita lcgunlur:
yiêyovzai Se ¿nôyovoi AvSàv oí Kißvoiizai zàv Mazao%óvTCOv zr¡v
KaßciXXiStav. i. c. Dicunfur vero prognati a Lydis esse, Cibyria-
tae , qui Caballidarum regionem obtinebant.
— Eîvni 61 то ysvog avzrjv 'OXßiav.J Mentem Stepbani in
lus puto esse, Caballidem urbem fuipse coloniam Olbiae civita
tis : Sed cuius (Nam ipse suo loco diversas buius Hominis refert)
ouiisit dicerc.
Kaßrjaao g, noXtg iv KctxrtaBoxlr/.] Cabcssus, urbs Cap-
padociaej patria Othryonei tnemoralur ox Homero, cuius all'crl
bcmiblicliium ex II. 13. v. 363- Eiuj integer versus est:

'
 598 THOMAK DE PINEDO

ITi<pvt yàç '09gvovrja KaßijGOdcv ïvSov ióvta.

Occidit eriim Olhryoneum , gui ex Cabcsso ipsa erat.
Non bene vertit interpres Latinus ilia , Kaßrjoa&ev ïvôov lóvza,
ear Cabcsso , qui adtrat; pro, qui ex Cabesso ipsa erat. Нас de
urbe scripsisse Didymum librum integrum innuit noster in 'Aya—
fivQGoi , de qua promisit se hic diclurum , sed oblitus est.
— Kai avuaxovcï xa\ r¡ zov yáfíov èknïç twv Ogotucüv a/.oXa-
oia ] Et convenit nuptiarum spes cum Thracum incontinentia.
542 Haec verba vidcntur esse extra rem, de qua agit, sed non sunt,
b Aliud it mini ad historiara Othryonei, quem ex oppido Cabesso
inquit Humerus venisse ad belli Troiani famaui Ut pcterct Cassan
dra m indotatain filiarum Priami tlioç ¿gíaxt¡v, ас promittebat se
ex Truia expulsurum Graecos , ut patet ex eadem Iliade versibus
post sequentibus , ac quia noster ex Hecataeo dixit Cabessum
esse urbeni supra Thracium Aemum , quasi confirman« Hecataei
sententiaiii, inquit optime conveuire spem nuptiarum, nempe
quam conceperat Othryoneus cum intemperantia Thracum.
— MuÇaxn 6i 1/ Kamtaôoxiu txakiho KcuOaofin] Lege
ÏÏTccÇaxu ôi rijç KaJcnaSoKÍag , etc. i. e. Mataca vero Cappado—
ciae vocabaiur , Cacsaria. Mazaca eniin urbs Cappadociae Cae
sarea vocata fuit, non Cappadocia, ut noster testatur in Mà-

Kaßcigia, nóhc xijç яато) 'Ав'шдЛ Cabiria, urbs inferió—

lis Asiae , cuius inculae Cabirii. Nec de urbe , nec de incolis
aliquid memoria dignuin refertur. Fuere cliam Cabirii Boeotiae
pupuli autore Pausania , lib. 9. quorum historian) narrant Strabo
lib. Ю- Herodotus lib. 2. с. 51. Fuere etiani Cabiri daernones
quidam, qui colebantiir apud Ethnicos tam Graecos, quam bar
baros, in Lenino praecipuc , teste Hesychio in Kaßagoi, apud
Aegyplios Meuiphi , in quorum temphim alteri , quam sacerdoti
inaccessuní Cambyses ingressus est, quae in со crant simulacra
deridens concremavit , quae Paiaicos Phocnicum referebant , au
tore Horodoto lib. 3. с "87. Pataicos vero vocabant япопоциата
ilia, quae in navibus depicta gerebant, quibus adhuc hodie
utuntur nautae, et ab ill is suis navibus nomina impoiiunt, Cabi-
l'oriuu vero noinon dcducitur ab Hebraeo V23 cabir , quod sonat
validum , seu potens , quam ctymologiam afiert inter alios Bo—
chartus, et Seldenus de Dis Syris Syiitaginate 2- c, 4.
543 Kaßekkloav, nákig Mctaaaklaç.] Cabell ion , onis, urbs
n Massaliae, Massalia dicitur Graecis , quae Latinis 3Iassilia, urbs
Galliao, in Narbonensi provincia, nolissima ac comraercio Cele
bris. Cabellion erat prope Avcnionem , Gallis vulgo dicitur Ca-
vailon du Contât, quam aliqui cum Cabilloiio confunduut, quod
 ANNOTATIÜNES. 699

oppidum vulgo appellant Chalón /rur Saone , illam mcuiorat Pli-

niiis lib. 3. с. 4. пес non Strabo lib. 4. et alii, banc Caesar de
bello Gallico lib. 7. et Strabo libro citato, cui Kaßvkkivov dici-
tur, ilia ad metrupoliin Avenionem , haec ad Lugdunum pertine-
biit , aulore Iosepho Scaligcra in Galliae Notitia.
. Kaßvkn], nóhg oçréxijç.] Cabyle, urbs Thraciae ex Poly-
bii lib. IS- qui non extat. Memoratur etiam Harpocrationi , Pto-
leinaeo lib. 3- c. 11. eius oppidani Plin. lib. 4. c. 11. dicuntur
Carbiletae , pro Cabyletae , puto.
Kaöusict, nóktg Orißav aupónokig.] Cadraea, urbs, The-
barum arx, 'de qua ita Pausanias lib. 2. Kaôuoç ôi rr¡v nóliv xr¡v
xctkuvuívijv â'ri xa& Jjuàg Kaêfieicev äxiatv. Av^r¡&tíat¡g ói vaxs-
çov xijç яокшс, ovxco irjv KaSfitlav ttxgónokiv avvißtj xmv xáxm
ytvia&at &r]ß(5v, i. e. Cadmus vero civilatem adhuc nostra adate
vocatam Cadmeam condidit. Sed aucta postea cuítate , tic conti-
git Cadmeam arcem inferiorum Thebarum esse. Quod frequens
est, ita с ti i in Atlienis et Cartilágine accidit.
Rao oí, nóhc Mvelaç.] Cadi, urbs Mysiac ex Strabonis
lib. 12- cuius sunt illa verba, quae subsequuntur, sed trunca,
apud quem libro cilato sicleguntur: Trjç ôè' Enixxyxov Фдьу1ад
'AÇavoi tí fluí, xal Maxôkua, xal Koxvafhv , xal Miôaîov , xa\ 34S
¿lüQvkuíov локас, :.a\ Káiot , rovç Si KáSovc h'vioi xijç Mvaías Ь
(paaív. i. e. Epicteli vero Phrygiae Azani sunt, el Nacolia , et
Cotyaeum, et Midaium, et Dorylaium urbes, et Cadi, Cados
autem nonnulli Mysiac esse dicunt. Quare apud Stephauuní pro
¿loQvkaov , leges /loQvkutov.
Kaôova lo i, £¡?voc uít«|i) xr¡c Kaaniag dakáoarjc, ele]
Cadusii, gens inier шаге Caspium et Ponluin, ex Slrabonis 1. ] I.
cuius sunt verba: To fuviot nkíov rjjç tííqi xi¡v ootivr¡v лада—
Jilag Kadovaioi vtpovxat. ■ o^tSov 6' ítt ixl ntvxaxiayiklovc or«-
ôlovç, toc (pi¡0L llaxQoxkrjç ' oc y.cà ntiQiaov r\ylïiat x¿ nékayoç
rovxb TCÎ [lovxixm. i. e. lUaiorem quidem partem orae montosae
Cadusii incolunt , fere ad quinqué millia stadia, ut inquit Patro-
clcs, qui etiam existimat hoc pelagus aeqtiale Pontico. Memoran»
tur etiain Ptolemaco lib. 6. с. 2.
Л.« ù'iif fte. 'EQutjvivsxai èi cíxov çptyfiôc r¡ nokiç.} Lego
aíxov (ppvyftoc.
Ká&aiva, nôkiç ' Iv8ixi¡ , etc.] Memorat urbem Indiae
Calliaenaiu, in qua pulchri tinto in honore liabcbantur, ut in
regem eligerent pulcherrimuni. Id iioster desumpsit ex Strabonis
lib. 15- Strabo ex Oncsicrito, cui urbs Cathea dicitur. Sic eiiiiu
ille libro cilato: ' Ev ôè tjj Ka&éct xawóxaxov íoxooiixttt то ntoi
xovxâkkovç, on xipàxai дикргооигюс , cue ï^jiqjv r.uixvvûii ' ßa
 600 THOMAE DE PINEDO

cilia те yào tôv jcóAAkjtov aîotïaOai cpi¡aiv Ovr¡etxcitog. i. е. 1л

Caihea vero mirum maxime est, quod de pulchriludine narrant,
quod máximo in precio habetur, ut equorum et canum ¡ regem
enim pulcherrimum tligi ait Onesicritus.
S4t Kalxivov, %<ùqîov 'lxaXixóv.'] Caecinuin, oppidum Itali-
a cum, ex Pbilisto lib 2. гепдт Sicularum. Cecina dicitur Mclae
lib. 2. c. 4. ubi Olivarius inquit; Cecina, Cesena hodie. Cluve-
rius autem It. .Anliquac üb. 4. Cocinlum, ex Antouini itinerario
putat esse.
Kaivivt], nôhç 2aßlvcov.] Caenine, urbs Sabinorum a
Romulo capta. Mcmoratur Festo Pompeio; Cenina urbs, quae
fuit vicina Romae, a Ccnite conditore appeilata. Sed non con-
veniL urbis numen cum conditoris nomino ; Liv. lib. 1. с. 10- eins
oppidanos vocal Caeninenses , ас inter illos tres populos célébrât,
ex quibus Romani virgínea in uiatriinoniuui rapuere, quos vicit
Romulus coruui rege Acrone obtruncalo; cuius opima spolia Io-
vi dedicavit Fcretrio, eique tcmplum statuit, quod primum Ro
mae sacratum fuit, et de Caeuinensibus primum triumpbum egit,
autore Meisala Corvino de Augusti progenie, memoratur eliam
Ovidio Fast, lib 2.
Te Taiius , parifique Cures, Caeninaque sensit.
Kairo}, Jl&voç ©çttxiov.] Caeni, gensThracia, ex АроГ-
lodori Chronic, lib. 4. Ptolemaeo lib. 3. с. 11. inter Strategias,
i. e. praefecturas Tbraciae, Caenice memoratur j Euseb. Chronic,
lib. 1. circa libri calccm castellum quoddam nomine Caenon inter
Heracleam et Byzantium célébrât, in quo Imperator Aurelianus
a niiülibus occisas luit, ut ipse refert; Vopisco in Divo Aurelia-
no Caenophrurium dicitur: Sed cum iter Jaccret , apud Caeno-
phrurium, mansioncm , quae est inter Heracleam et Byzantium,
maliiia notarii sui, et manu Mucaporis inieremptus est. Livius
vero lib. 38. c. 40. Cáenos inter Tliraciae populos memorat: /la
que cum per sallum irct, Thracum decern haud amplius millia
ex quatuor populis , Asiii et Caeni et Maduaicni et Coclciae ad
ipsas angustias viam circumsederunt. Opinio erat, non sine Pki-
Uppi regis Macedonum fraude id factum, eum scisse, non alia,
quam per Tkraciam redituros Romanos, et quantam pecuniam
tecum porlarcnt.
A'uîqi], nohç Tv$$r}vtaçA Caere, urbs Tyrrheniae , id est
Elruriao , de qua vide quae in Ayvlla annotavimus.
Kaivvg, vijaoi nh]aiov IbXaQiiSoc , etc.] Caenys, insula
prope Pelorum Siciliae. Seil i'nllitur. Caenys cnim erat Promon
torium lUliac eicgione Pçloji, uoniueiüa, quod Ilali vulgo vo
 ANNOTATIONEN . 601
* .
cant Coda de la volpe , teste Cluvcrio Italiac Aiitiquae lib. 4. mo-
nioratur inter alios Plinib lib 8. c. 5. Caene vero erat Siciliae in*-
sula versus Africain , eodcm Plinio autorc libro citato o. 8. circa
capitis сак-еш.
—-"Eexmai nohg 'Italimç Kaivvawv ] Célébrât Caenysium
Italian urban, quam Philippus Ferr. Alexandrinus in suo Léxico
Geogvaphico Fiumara di Moro vulgo vocari tradit , ego cum Or-
lelio eauuiem puto esse, ac Canysium, de qua suo loco ageinus.
К a iGct Q eia, fír]ToónoXig tîjç Каллааоыпе , r¡ nolv , etc.] S44
Caesarea, metropolis Cappadociae, quae prius Eusebia, et Ma- b
zaca appellata fuit, ex Strabone, qui eam mcmorat Hb. 12. £v
èi T)j KiXixiçt xaXov(¿évt¡ rà MaÇcï/.a i¡ (irjzQoaoXiç tov í'&vovc '
xaksïret ó' Eieißiia, яса itviy ë7ciy.h}aiv ц nçàç тш ^ Аоуа'ш' xïî-
тс( yeto vito too 'Aoyatat ó'oí» mtviav уф-цкотата xaï avh.kunxov
jrióvi xr¡\> ¿xçâçsiav ï%ovxi. i. e. In ta vero [praefectura] quae
Cilicia vocatur Mazacá, metropolis gentis, vacatur vero et ipsa
Eusebia cognomento, quae ad Argaeum : iacet cnim sub ¿irgaco
monte omnium altissimo, cuius vertex nunquam nive privatum.
Corrige ex Strabone Slephanum; apud quem pcrperani legitur
Ma'Qa pro Malaxa. Eam quoque memoral Solinus c. 56. iose-^-
plnis Antiquitatum lib. 1. c. 7. Constant. Porphyrogen. Them,
lib. 1. Tbem. £• Ex bac urbe fuisse Pausaniam Sopbistam autor
est Philostratus de vitis Sophistarum lib. 2. utrum idem fuerit,
qui do Graeciae regionibus scripsit, nccnc, viderint doctiores.
— "Eoxi xai IIukai6xivr¡<;- ] Secundo loco numerat Caesa-
ream Palaestinae, quam Bcniamin Thudelensis in suo itineraria,
sua aelate N^lrtti sezaria ; et oliin Gad Palaestinorum vocatam
fuisse inquit , ac a Caesare acdificatam .VIO"^ Caesaream dictam
fuisse narrât, sed Thudelensis ut pote ¿i^ovooç Iosepbuni non
i logerai , qui Anliquil. lib. 15- c. 13- buius urbis historiam late
persoquitur, prius Stratonis turrim iliclam, dcinde ab líerode
jiiagniiicc conditain, poi'lubus , ас templis exornalam in hono
rem Caesaris , Caesaream ab со noniinatain prodidit, opus de~
cimo anno, ]iostquam coeptum fuerat, absolutum refcrt Anti-
quit, lib. 16- c. 9. quod oliain Plinius lib. 5, o. 13. confirmât:
Inde Apollonia, Stratonis turris, eadem Caesarea, ab Herode
rege condita : nunc colonia prima Flavia , a Vespasiano impera*
Юге deducía. Huic civitati debet natales suos Eusebius Pamphili,
cuius pluriiui extant libri, quos Criticorum tiaïàtç diurna noclnr-
naque manu versunt , de quo in nostro aulorum cominentariolo.
TuJit quoque Caesarea PalacstiuaeAcaciuui LibaniiSopbistae syn-
chioiiuin ,' cuius vilain habcmus apud Eunapium Sardianum.
Uaud verositnüc est fuisse Chrislianum, ut aliqui prodiderc. Eu.
 602 THOMAE DE PINEDO

napius enim nominis Chrisliani acerrimus Jioslis cum inter Philo

sophe» et Sophistas non commemorasset , si fuisset Christiana«,
лес cius vilain scripsisset. Fuit etiam ex hac urbe Procopius
rhetor, et historicus , Belisarii ducis lustiniani Iraperatoris ama
nuensis , et omnium cius beilorum socius , quorum historian»
conecripsit.
— Kaï tpinj ярое ttj IlavtáSi.] Tertio loco numerat Cae-
sareain ad Paneadem , quae Iosepho Ânliquit. lib. 20. с. 8- Cae
sarea Philippi dicitur, quam Agrippas rex in Neronie honorem
Neroniadem vocasse tradit, Ptolemaeo lib. fi. с. 15- Caesarea
Panias dicitur.
345 KaXaßola, jjœp« reltje/ov 'JterA/oç.] Calabria, regio prope
a Italiaui, imo potius Italiae regio notissima, de qua videsis Lean-
drum Âlbertum in Italiae regione séptima ; incola dicitur Cala
ber, Ovid, de arte amandi lib. 3.
Ennius emeruit Calabris in montibus ortue
' Contiguus pont , Scipio magne , tibi.
Fuit enim Ennius poeta, ex cuius stercore Virgilius aurum colli-
gebat, ex civitate Calabriae, Bhudiis, teste Mela lib. 2. с. 4.
Straboue lib. 6. ас in sepulchre Scipionuni constitutus fuit, re
ferente Cicerone pro Archia poeta. Eius opera magno reipubli-
cae litterariae damno deperdita sunt. Fragmenta ex diversis au-
toribus collegere Hieronymus Columna et Merula, hic Lugduni
Batavorum anno 1595- Ше Neapoli anno 1590. typis mandavit.
Kctká&r¡, nôktç ov ло'^ш Twi/ Hquy.Xuw ozr¡ká>v. ] Cala-
the , urbs haud longe a coluinnis Herculeis , cuius nulla apud
alios exstat memoria; apud Ptolemaeum lib. 4. с S- Calathe in
ter Africae Ínsulas prope continentem adiáronles memoratur. For-
sitan est eadein, quam noster urbem esse inquit. Solet enim Sle-
phanus ex urbibus ínsulas , ex insulis urbes faceré.
— Eaxi Y.ai xov nóvTov Kakádovoa.] Calathusa , insula
Ponti , Plinio inter Ínsulas desertas circa Thraciae Chersonesuin
locatur.
Kakáaat, nókic TIckonovvr¡aov.] Calamae, urhs Pelopon-
nesi ex Paus. lib. 4. cui libro citato vicus dicitur: " Eoxi 6s iv t>'¡
цсаоуаш xa>ur¡ Какйрси xaï Aíiivaí ftooíov. i. e. Est vero in me
diterránea parte vicus Calamae et Limnae oppidum, Memoratur
etiam Polybio historiarum lib. 5. cui ywoiov vocatur: Avnovayoc
i í£oQu,r¡<sac tag ahv Kakapag, %o)QÍov xi xàv Mcaar¡viaiv , жро-
i Sotsitt y.aitoxf. i. e. Lycvrgus vero cum copiis [Sparta] profectus Ca
lamos oppidum Messeniarum proditione cepil.
Как a (f va, nafaç Maxeôovtaç. ] Calarna, urbs Maccdo-
niae, cuius apud alios uullatu iuveniebam notitiam, Melao 1. 2'
 ANNOTATIONS. 60S

с. 2. Turris Calamea memoratur inter Thraciae urbes, eaindem

esse credo. Tbracia éuini erat Macedoniae vicina.
KakúoiQ ig , fíoíoa Alyvmov. ] Calasiris, pars Aegypti,
ex Herodoti lib. 2. apud quem ex septem Aegyptiorum generibus, S45
Calasiries , et Hermoiyhies dicebantur, qui rebus bellicis operam b
iiavabant ; bi vero reliquia erant nobiliores. Semper enim inter mi.
seros moríales nobilius fuit carnificinain exercere,, quam artes, agri
cultural! , et roercaturam. Calasiris etiam apud Acgyptios erat
veslimenti linei genus, a quo fortasse liuiucmodi genii nunicn in-
ditum, cuius meminit etiam Herodotus libro citato c. 81-
KaXaxia, yivoç ' Ivdi/.vv. ] .Calatiae, genus Indicum. Si
tibi placet pro yivoç legere h'9voç, per me licet. Calatiae enim
fuere gens ludiae, autore Herodoto lib. 3- o. 38- qui refert Da-
iimii Persarum rcgem, cum vidisset Graecos , qui sub eius ini-
perio erant, parentes definidos combínete, eos interrogasse,
quantum pecuuiarum vellcnt; hac conditione, ut parentibus de-
functis vescerentur. lilis negantibus, ulla se pecunia id factures,
coram ipsis Indos Calatias , qui parentibus defunctis vescebantur
interrogasse eliam, quantum pecuniarum vellcnt, liar, conditione,
ut parentes definidos comburerent, eos respondiese, nulla sc pccu~
nia id facturas. Scilicet singulis gentibus suae consuetudiiies et
leges omnium optimae videntur. Aesopica etiam simia suos lilios
ab love interrógala, omnium pulchcrrinios dcclaravit: Calatiae
vero apud cumdem Herodotum libro citato c.97. Calantiae quo»
que vocantur.
К nkav Qtirt , vr¡atSiov npàç rr¡ Ксуту.] Calauria, parva
insula prope Cretam circiter triginta stadia , nobilis morte De-
mostbenis , ac templo Neptuni, tantac apud Graecos veneratione,
ut Macedunes , Graccia in suam potestatem redacta , ius asyli ei
illaesum servarint, autore Mela lib. 2. с ultimo, Strabone 1. 8.
ad quod fugisse Demostbenem refert , atque epoto veneno mor-
tuuin fuisse.
— 'Exaltlro xol EÍQr¡vr¡. ] Calauria . insula iuxta Cretam
Irene etiam vocabatur, prius Irenen vooutam fuisse tradit Harpo-
cratio ex Uecataeo in Kalavona. At l'linius lib. 4. с. 12. Ca-
lauriam et Irenen diversas fuisse Ínsulas autor e«t, apud quem
perperam scribitur Jrine, pro quo ex noslro autore legendum
est Irene. In fabulis fertur Neptunus cum Lutona pcrmutatioiiem
fecis.se, quae data Délo, Calauriam habitasse fiugebatur, undo
adagio locus, pro Délo Calauria, in mu lui benéfica memoriam
dici solituin.
tit'dßioc, у.пц\ч] slvxiaç. ] Calbios, fons Lyoiae, cuius 346
nullaní apud alios iuveuicbaui noliciain , at Calbis Curiae íluvius a

r
 604 ТНОМЛЕ ÜE PINEDO

(Caria erat Lyciae finítima) memoratur Melac lib. 1. с. 16. Pli-1-

nio lib. 5- с. 28. Indus postea appellatus ab Indo quodam in со
ab elephanto excusso, ut refert Liv. lib. 38- с. 14. quem Plinius
libro capiteque citato tradit ьх perennes flu viosrecipere, torren
tes vero amplius centum, qui cum fonte Lyciae, pace Vossii act
Melae librum caputque citatum minime convenit, nisi forte dhce-
rie , epitomatorem nostrum fecisse ex lluvio fontem , quemadmo-
dum alibi ex insulis civitates, ex civitalibus ínsulas facit.
KaX-r) ¿xt?}, JïoAtç KçrjrcSv.] Calle acte, id est pulclirum
litus, urbs Cretensium, Ptolemaeo lib. 3. с. 15. Euboeae, Hé
rodote lib. 6. с. 23. Siciliae, quae Ciceroni Orat. 8. lib. 3. di-
citur Caíala, incolae Calatini.
1— 'Axtwi) yàç , t¡ Azzixr¡.] Lege Axzi) yàç 17 Атщ. Sic
enim Attica vocabatur, contracte ab Actaea, ul videre est apud
Eustathium ad II. 1. editionis Basileae fol. 63. 10.
Kc'iXctQoç.] Vide, quae in 'Aíamíxla annotavimus.
XaXrjol«, jtóAig Avaovixi].] Calesia, urbs Ausonica, quae
(hies dicitur Ptolemaeo lib. 3. c. 1. et inter Campanorum urbes
numeratur, Strabo lib. 5. Calenorum urbem vocat. Memoratur
etiam disertissimo Romuli nepotum Epist.lib. J. ad Atticum: Ad
v 1 Cal. Febr. Capuam Calibus proficiscens , cum fluenier lippi-
rem has literas cledi. Eius etiam meminit Liv. lib. 8. Trisequens
annus L. Papyrio Crasso , Caesone Duellio Coss. Ausonum magis
novo, quam magno bello fuit insignis. Ea gens Cales urbem inco-
lebat, Sidicinisfinitimis arma coniunorerat. Unde poetarum eru»-
ditissimus Aeneid. lib. 7. v. 728. Sidicina litora cum Calibus
coniunxit:
с • Sidicinaque iuxta
Lit fora: quique Cales linquunt , amnisque vadosi
Accola vulturni,
Siliuslib.8.
34S Ncc cedit studio vicinus sanguine miles
Ь Quem genuere Cales.
Kakazißoc, itôkiç Aißvrjc.'] Calatibus , urbs Libyae me
moratur ex Herodoti lib. 7. Iiisigniter corrnptus est locus isle.
Calatebus enim , non Calatibus fuit urbs Lydiae , non Libyae, ut
apparet ex Herodoti lib. 7. с. 31. cuius appono verba: 'Qç öl
tx tijç 0ovyíf¡g iaißaXe ig тг/v Avoír¡v, 6itCoaívt¡c vifs ¿íov , xnl
т»/5 (lev in à(jiaiei)i)v, inï Kaiiíi¡v cptooverjc, zr]g ôi ¿g ôe!;ïr}v,
¡g£ttQÔtç, tf¡ xai noQivojiévm oiaßijvai Tov Malavôçov notauov
nàoa ccvttyy.T] ylvcrai, xreî levai, naçà KaiXavrißov nóktv. i. e. Ubi
autem e Phrygia in Lydiam venit [Xerxes] dividente se via, quae
ud sinistram in Curiam ducit , ad dtxtram Sardis , qua trans-

r
 ANNOTATIONEN 605-

eunii necesse prorsus est Шасапагит fiuvium transiré , et ai ur~

bem Callatebum ire*.' Quare apud Stepbanum pro KaXc'tiißoc, sia
lic Лфщд fidenter legendum KaXXuxijßog , noktg Aväiijg. i.e.
CaUaubus,urbsLydiae. ..;. ._.' ^ _, ' ' '_
KáXaxic, noXí%viov ív ti/ nctoaXta тои JTovtov.] Calatis,
oppidulum in oraPonti, ex Sti'abonis lib. 7. cuius sunt verba:
Kita nóXig hukuziç ív ôtaxoaioiç úyi)ot¡y.ovra. Hçuxlttaiàv círcoi-
xoç. i. e. Deinde urbs Calatis stadia ccxxc [distans a Sacro
ostio] Heraclcotarum colonia. Alemoratur Pliii. lib. 4. с. 11.
KáXa&og, etc.] Iíaec verba adducít, ac si essent ex - .
Strabonis libro citato, in quibus pro ioixvïa legendum ioixw'g. :
Çalatbus enim, quo etiam usus est Virgilius, est generis raascu—
lini, a quo пошел urbi iuditum fuisse inquit, Tbesmophoriaci
vi'iu Calathi eraut, quibus in Tbesmophoris id est in sacm Ce-
reris utebantur, sacra vero Cereris erant ' EXsveîvta , Ащцгоих,
веОиОфодш. Eleusinia ab oppido ubi colebalur, Demetria ab ipsa
Çerere, , quae Graece dicitur ¿тщцщц, Thesmophoria dijcebantur
a legum la 1 lone, quia Ceres Оеоцосрооос. appcllata íuil, ало zoo
çÎQStv xovg деоцоьд i. е. ajerendis legibus. . ^ ¡jij,f
KttXXlai, Tzôhç ¡lia xijg Iv AltmXia TçitoXîcùç. ] Calliae, 547
urbs una Tripoleos in Aetolia. Ni fallor , epitomator nos ter fa!-> a
lilur. Calliae euim non fuit urbs Tripoleos in Aetolia , sed urbs
Arcadiae, Tripolis dicta, ut patet ex Pausania in Arcadicis:
ÜQoatyivtxo öi xaï ToinoXiç oVouaJofisv?; KctXXía , v.u\ Jínoiva,
Kcti Ntúvaxotg. i. e. Accessit yero et Tripolis nuncupala Callia,
et Dipoena , et Nonacris. Callion autem urbs inter Aetoliae urbes
ab eodem Pausania recensetur in Pbocicis, quamGalli subBrenno
expugnar unt, ac direptam combusserunt, utideui refer t libro pro-
\iine citato. . • ■■; ■ . ::л". У.
— O nollrr¡c KctXXiívg tog ünttvlag.] Pausanias in Pboci
cis oppidanos urbis Aetoliae Callios vocal KaXXiíag , a singularí
KaXXttvg; apud Stepbanum pro ¿jcavíag legendum existimo ' Iana-
vttvg. Une enim gentile affert , in similitudinem xov KaXXuvg.
Nee interest, quod eius non meminerit in ' laxavíai.
— "Eexi xaï yaiQiov 7tXi¡aíov TaXávrov.] Huius regionis, sea
oppidi, nullum apud alios inveniebam notitiam, pro nXt¡aíov Ta
Xávrov legendum puto nXr¡clov TavXavrlov. Talanti enim nullibi
lit men tío, at Taulantii noster meminit in TavXávxwt.
KaXXtaoog, nóXtg Aoxoñv.] Calliarus, urbs Locrorum
ex Ilellanico memora tur , cuius meminit Homcrus 11. 2- v. 531-
Oi Kvvov x ÍvÍu-ovt , Onótvxúxt, KaXXlaoúv xe.
. . Qui Cynumque habilabant , Opocntaquc , Caüiarumque.

'
 606 THOMAE DE PINEDO

— Sxcaßmv S iv Ivvúvn nctça то tiijçotov , etc.] AfiTert

etymologiam urbis CalUari ex Strabonis lib. 9. apud quem nihil
tale memini me legere, sed tant uni habitan desiisse: ' Slv ó"*OfiTj-
çoç /iéfivT¡rai , Kakklagoç fùv ovkîti. oixdzat. Quorum vero [oppi-
doi'Um] Homerus meminit , Calliarus non amplius habitatur.
Каккюпг], Ttôkiç Пидд-vaími'-] Calliope, urbe Parthy acoruin
meinoratur ex Polybii lib. 10. depeidito. Eius quoque meminit
Appianus de Bellis Syr.
KakkiTcokiç, nokifyiov Aauípáxov.] Describit situra Cal-
847 lipolis oppidi Lampsaci ex Alexandre in libru de Bithynia. Me~
b moratur inter alios Plinio lib. 4. с. H. Et Hellespontus , Septem
{ut dixitnus") stadiis Europam ab Asia dividens, quatuor illic
inter se contrarias urbes habet , in Europa Callipolin et Seston,
in Asia Lampsacnm et Abydon. Quod etiam cônfîrmatur èx Stra
bonis lib. 13-
— 'Ev ttj Педи!а, etc.J TJiQaia opud Graecos est terra,
eeu regio ulterior, quemadmodutu aríoóa sumitur pro terra
firma. Astericus ille innuit uliijuid deiJecre, sed in hac sectione
nihil desiderari existimo.
— Jivitoa хата t¿v 'Avánlovv. ] Secundo loco numeral
Callipolim urbeni iuxta Anaplum. Ubi fuerit iste Anaplus plane
fatcor me nescire. Non est enim verosiniile loqui Stephanum de
suburbio Constantinopolitano sic dicto , ¿vánkovv vocant Graeci
venavigalionem , forsitan iste de quo loquitur autor nos ter per
antonouiasiatn vocabatur Avánkovc.
— Toi'rt;, nôUç Zixekiaç.] Tertio loco nuincrat Callipolin,
nrbem Siciliae, quam Naxios condidisse autor est Strabo lib. 6.
aed iain sua aetate non habitan iuquit.
Kúknai, nókic Bidvi/wv. ] Calpae, urbs Bithynorum
meinoratur ex Theopompo, cuius nulla apud alios fit iiieiilio.
— "EOTi xaï kiur¡v KákKT¡.] Portus Calpe, Arrhiano in Pé-
riplo Ponti Euxini dicitur Какщд kiar¡v , i. e. Calpae portus,
idem Plinio lib. 6- с. 1. vocatur portus Colpas.
— Rui ztjv Ttókiv, Kákntiav.] Vide, quae in Каолц'Са an-
notauius.
— Tivlç toviovç Kaomravovc, tíf Kakiiriavovç фвоч'.] In
his verbis suspicor incssc mendum, ac legenduni tiiî,- toviovç
Kaçjttj-tavovç , dç Kakmavovç cpaOi. Sic enim apud nostrum au-
torcm legkur gentile illutl in Kaçnrjïa.%
Kakvßti, Tiôkiç вдахщд, Snoixoç MaxtSôvmv. J Calybe,
urbs Thraciae, Macedonuin colonia. De^qua sic Strabo lib. 7.
' TíiéoHeiiai ôItov BvÇavtlovTÔ twv 'Aor<SvÈ&voç, iv ы nôkiç Kakv-
§t¡ <X>ikl7inov Tov'AfivvTovxovç novr¡qoxátovc ivxavda iÔQvoai'zoç.

К
 ANNOTATIONES. 607

i. e. Superiacet Byzantio Astorum gens, in qua esturbs Calybe, ubi

Philippus Amynlae filius pessimos collocavit. De eadem urbe геог зд$
loqui Plinium lib. 4. c. 11. Oppidum ¡tub Rhodope Poneropolis a
[id est improborum urbe] antea mox a conditore Philippop olis¿
nunc a situ Trimontiuin dicta. Haec urbs confunditur cum Ca—
1>v le , etsi autor noster diversas facit. Nainque Paulus Diaconus
hist, miscel. lib. 6. inquit LucuJluui cepisse Cabylen, Sextus
Rufus vero in suo breviario tradit euindeui cepisse Calybenf de
Cabyle vero suo loco egimus. !Ego suspicor utiain eauideiiique
fuisse urbem. Namque Strabo libro citato Calyben, Ptoleinae.
lib. 3. c. 11. Cabylen tantum memorant.
Kâkvôva, VTJaoç, xnl nôkiç @rrfr)ç.] Calydna, insula, et
urbs Thebae. Nostro au tori Kakvôva et Kákvuva diversae sunt
insulae, at Eustathio ad II. 2. v. 677. ubi poeta Ínsulas Calydnas
célébrât, inquit Calydnas et Calymnas eumdem esse insulani ; he-
mislichiuiu Homeri appono claritatis causa:
NqOovg ТВ Kakvôvaç.
Insulasque Calydnas.
Ad quem locum ita Eust. Tù ôh vqaovc Kakvôvaç, ov ngàç âia~
azoktjv iÏQrjrai yjQaaiav A'alvôvâjv. Akka ôià aacprjvsuiv. "Iva
iít¡ ôrjkov, ou vijaoi ai Kakvôvai tlaiv , a\ ïttqoi Siù toi u, yqâ-
<povOi Kakvuvaç. i. e. lllud Ínsulas Calydnas, non dictum est ad
distinctionem terrestrium Calydnarum , sed ad claritatem , ut ma
nifestum esset, quod insulae Calydnae essent, quas alii per m
scribunt Calymnas. Ac paulo infra earum sitiiin describit: Aiyst
èh r¡ увюуоаанщ ¡atocia, xa! ort ai Kakvôvai, xctrà rov ¿л! As-
xroV nkovv Y.tivtai. Akqojtjçiov ôt ¡Ozi to ylsKtcv , y.al on Ka
kvôvai vrjoot xaxá rivaç ai ¿Inoqàôtç, âv uta Kakvfivct , ¿| t'¡g
naauy.tiutvai xakovvto, oi ôh (ilav vi¡aov Kakvôvaç epaaï xkr¡&f¡vat
itkydvvtixtuç, mc'A&r¡vucxul Brjßac. i.e. üicit vero Geographica
historia, et quod Calydnae iuxta navigationem ad Ledum sitae sint ;
Promontorium vero est Ledum , et quod Calydnae insulae iuxta.
quosdam sint Sporades, quarum una est Calymna, a qua reli—
quae adiacentes vocantur, alii vero dieunt unam insulam Calydnas
vocari plurativo numero , ut Alhenas , et Thcbas. Videsis Strabo-
nem sub libri decirai calceni. Ilesych. Calydnas ínsulas prope
Rhodum locat: Kakvôvai ai vijaui nkt¡eíov ' Pôôov, Nota quam
diverso accentu noteiitur; apud nostrum in antepenúltima, apud
Eustathiuin in penúltima , apud Hesychium in ultima, inter has
tres quaenam sit certa nescio. llaruin insularum mel laudatur ab
Strabone libro citato in libri fine, a Plinio lib. 11. c. IS. ad
quod alludit Ovid. Metamorphos. lib. 8. cum inquit :
Dextra Lebynthos erat , foecundaque melle Calymna.
 608 THOMAE DE PINEDO

848 . Kalb S tû v , AtrmXiaç rco'Ai?.] Calydon, onis, urbs Actoliae

Ь memoratur inter alios Straboni lib. 10, Scylaci in jihmkia , ex
jiostris Plinio lib. 4- с. 2. ab bac urbe vicina sylva Calydonia vo-
cata fuit, in qua Meleager mirai; magniludinis aprum interiecit;
ideo a poetis aper Calydonius vocalur, cuius coriuni adltuc ae-
tate Pausaniae Tegeae erat , sed putre iaui prae vetustate , et se-
tis nudalum, eius quoque dentés asportasse Caesarem Augustuin
victo Antonio, quoruiu alter in Liberi Patrie aede, quae erat in
Caesaris bortis suspensus visebatur, ut inquit L'uusanias in Ar-
cadicis. . ,
KÚkvpvtt, VtjaoÇ) 7¡V ¿ HijljJloi nktj&vvutàç Kakvfivaç
(pijai.] Nunc memoi'at Calymnam iiisulam, ас si esset diversa a
Calydna, de qua suo loco connus, ubi adduxitnus verba Eusta—
thii , ex. quibus opparet unaiu earndemquc insulam esse Cajydnam
et Calymuam, quod ipse desumpsit ex S trabón is libri decnui line,
ex quo nosier transcripsit , quae sub persona Scepsii de Calyuiua
inquit. Sic enim Strabo libro citato.: '0 6i 2/.r¡T¡>iog itkt]&vvTix<£s
¿vouáaag rr¡v vi\aov Kaivfivag (prjalv , roç Лд-rjvctç, xaí &j}ßag.
i. е.' Scepsius vero plurali numero nominani insulam Cal} muas in-
quit, ut Alhenas , et'l'hebas, ■ ¿i..-.А •..• .■ . •]..' :b
Kákvvóa, nóktg Kaolaç.] Calyuda, urbs Cariae, ex He-
rodoli lib. 8. qui libro citato ab Stephane eorum oppidanos vo
cal Calydnios , quibus Arlcniisiam il lain celebérrima ni iinpcrassc
trad it ex nostris memoratur Plinio lib. 5. c. 27. ad quem perpe-
ram scribitur Calydna. :; ' i '.
Kákvrig, Tiohç £vala'g.] Calylis, urbs Syriae ex Hero-
doti lib. 2. mcuioralur, qui cam Kaàvnv vocal, et célébrât
eiusdem libri c. 159' Ka\ £vooiOt nsÇy о Mixùg avaßcauv h
МаубоХы ivíxijat. Мета ôi xr¡y páyr¡v , Kúovriv nákiv -tijg Zv-
ciíjc iovatev fiíyákrfv êïie. i. e. Et cum Syrü congressusHîagdoli
terrestri acie Necus [Aegypti rex] victoria potitus est, el post prae
vium Cadytin Syriae magnam urbem cepil. Vera lectio est apud
Herodotuin. IluiiiR cniui urbis iiomcu corrupluin est ab Hebraeo
ttnp Cades, cuius fit nïentio varus in locis Sacrae Scripturae,
a quo nomine Joseph. Anti<]iiit. lib. 5- с 1. formavit Caedeearo,
quae Cades nominatur TMaccbab. lib. li с 11. v. 63. ■■ '■■■■' >•
Кацаса, nókig Xoijnjf.] Cámara, urbs Cretae, memoratur
Ptolemaeo lib. 3. с 17» i"" ■ l'"4''' ; " J' ■•' •'• ''■■ ' ,ч " "
— Kai о itoklrqç ■*. ] Hanc lacunam supple lioc modo x*í
o nokiz)]ç KapaQîvç. Haec enim est forma gentililii nom in uni in
a, utaCandasa, Candase us , a Candyba , Candvbeus. '
S49 Kauaor¡voi, vijooi 'Aqaßtav. ] Camareni , însulao Ara-
a bum celebran tur ex Hecataeo. Arrhiano in Periplo maris Ery
 ANNOTAT! ONES. 609

tliraei Cámara inter Arabiae Felicia emporia menioratur, quae

Plinio lib. G. c. 18. Camari , insula maxima inter Arabicas
dicitur.
К «pacía, nókig 'Iraíiy.i], 'AXßavtöv ¿noixiciç. ] Camaria,
uibs Itálica, Albanorum colonia ex Dionysii Rom. Antiquit.
lib. 1. qui mullís annis ante Roinam conditam fuisse traclit libro
citato; Straboni lib. б- Camarinum et Camcrlc , Caesari Belli
Civilis lib. 1. Camerinum, Plinio lib. 3- с. 5. Camerium diciturj
eîus oppidani Camarini, et Camtrini, et Camertes dicebantur,
de qua videsis Cluv. Italiae Antiquae lib. 2. с. 6.
Kafiacíva, woAiç Sixûlaç, xa» UyLVi).] Camarina, urbs
Siciliac, et palus; urbs a Syracusanis condita fuit annis ferme
с xxxv. post conditas Syracusas , ас postea ab eisdein ex ea
pulsis oppidanis ob defectionem , Hippocrates Gelae lyrannus eo
coloniaui deduxit, ut narrât Thucydides lib. 6. Non longe ab
bac urbcllouiaiii Aemilio consule ccclxxxiiii. naves naufragio
amiserunt. Ab eadem urbe procul dubio Camerino, poma Plinio
lib. 15. с. 14. memórala nomen accepere, non a Camarenis Ara.
biae insulis, ut existimavit Gothofredus in nolis ad Anonymum,
quem ipse primus vulgavit с. 6- Haius urbis etymologiam dedu-
cit ßoehartus de Phoenic. Colon, lib. 1. с 29. a verbo Hebraeo
ion chamar, i. e. lutosus est, tamquam a Pboenicibus nomine
iraposito, ac si Plioenices earn condidissent, sed cum ex Thu-
cydidis lib. 1. constet a Syracusanis conditam fuisse, corruit
etymologia , utpote a nominis paronomasia lantuiu deducía.
— Atp ï/s Jiaooifita.] Parocmia ilia, quam aflert noster de
palude Camarina, dici solet de eis, qui sibi mala accersunt, ad
quam vidctur ulludcrc Virgilius Aeneid. lib. 3. v. 700. »
Etfads numquam concessa moveri
Apparet Camcrina procul
Ubi Serv. Camerina procul: palus est iuxta eiusdem nominis op
pidum; de qua quodam tempore cum siccata pestilentiam créasse/,
consultus Apollo , an earn penitus exhaurire deberent ; respondit,
fij} xt'i'ft KautQÍvav, cocivrjxog пасарыгаха. [i.e. ne wove Caineri-
nam, immola manual ] Quo contemplo exsiccaverunl paludem, et sé
dala pesiilentia, per earn partem ingressis hostibus poenas dederunt,
sed hoc responsum Aeneae temporibus ignotumjuit , ergo non ob—
servavit poeta, sed ad praesens tempus locutus est, Solent enim
poetae per prolepsin nominare oppida, quae uouduin erant, sed
postea fuere. Palus Camerina hodie vulgo accolis dicitur Lago di
Camarana, et aninis, qui olirn Hipparis medium lacum transit,
Fiume di Camarana, autore Cluv. Siciliac Antiquae lib. 1. с. 14-
Slcphanus Vol. IV. Qq
 610 THOMAE DE PINEDO

349 Kaftßvetjv, xara Hfoi-rçv, etc.] Locus valde dépravants-,

j, si quis alius, lege Kaußvarjvt], ¡una Sfniyvrj. i.e. Cambvsene,
vt Xcrrcnc Slephanum Stephane corrige. Sic enim apud eum
legilur in Ssgb'jvii. Sic etiam scribuntur liae regiones apud Stra-
Ъопеш , cuius adducimus rerba nota subsequent.
— IltQOiKa) -/ырш.] Cambysenen, et Xerxcnen esse Persi-
dis regionis inquit, Strabo cas locat in Armenia, cuius ex 1. 11.
sunt verba: KaQuntn 1J Kaußvorjvri , хад' i¡v apa r.ai toîff
"Jßr}QGi, ка\ xoîç'AXftavoïç oi' Aqiiívwi avvaiitovei. i.e. Quem—
ndmodum Cambyscnc , iusrla quam et Ibères, el ¿líbanos j4rme-
itü aUingunï. Atque sub ciusdem Jibri calcein : Xakvßuv Si v.a\
Moawolxav UaQr¡vr¡rf¡v , xaí Atç^vriv, a xr¡ fiixoâ 'Aofievia
letiv опор«, xal plot] avtrjç èarl. i. e. Chalybibus vero et Мозу-
noecis [ademisse] Parenetin et Xerxenen, quae minori Armeniae
sunt ßnilimae , et ciusdem partes.
KafiiKoç, 7t6liç Sr/.iUaç , etc.] Camicus, urbs Siciliae,
in qua Cocalus imperavit, nomen adepta a fluvio cognomine, ut
inquit Duris apud au torem nostrum in 'jjjtoayavuç , memoratur
inter alios Slraboui lib. 6. circa quam Minos ille celeberrimus
Gretcnsium rex ac legislator occisus fuit, ut tradit Pbilosopfaus
Polilicorum lib. U.c. 10. Geograpbus libro citato, ob cuius пе
сет Cretenses magna classe in Siciliain traicctos, Camicum per
quinquennium obsediese, sed non expugnasse narrât Herodotus
lib. 7. Fruslra quaeritur bodiernum huius urbis nomen ; namque
Strabo lib. 6. tcstalur interiisse.
— 'O AaiSákov.] Dacdali Cocalus dicitnr Stepbano, quod
Daedalus occiso sororis filio ad Minoem confugerat, a quo ad Co.
calum fugil, referente Pausania in Acbaicis.
— Xácn'¿ 61 "Ivvxov ravrtjv <pt¡tfív.] Charax vero hanc Iny-
cum vocat. Haec verba non sunt intelligenda de urbe Cárnico,
sed de Cocali regia urbe. Nonnulli enim dicebant Cocain m regiam
liabuissc in urbe Cárnico, Cbarax vero in urbe in veo. Quare cum
iiostcr dixisset Camicum esse Siciliae urbem , in qua imperavit
Cocalus, nunc inquit Characem dicere urbem illam, in qua im
peravit Cocalus , esse Inycuin.
KáuiQoc, ?tóAic ¿v rPó6cp. ] Camirus, urbs Bbodi, fuere
vero tres Rhodi urbes antiquilus praecipuae, Lindus, lalysus,
et Camirus, quaspoelarum parens célébrât illo versículo citato ab
Stepbano, qui legitur II. 2. v. 656. ideo Rbodus ab Scylace di-
citur vijaoç Tçtnolig, id est, insula iripolis , scilicet, quod tres
urbes liaberet , supra memóralas , quas Strabo in uuam urbem
Rhodum insulae cogiiomincm coivisse tradit. Eius ex lib. 14. bic
 ANNOTATIONES. 611

appono verba: JIqÓxíqov uèv ovv хо/О avxovg inohrtvovxo oî

Aivôioi, KaQântQ xat Каищйд xaï lakvaim' fiera ravxa oè
Cvvijk&ov Snavtiç (lg тт/v 'Paôov. i. c. Primum Lindii per se ip-
sos rempublicam gerebant , sicut et Camircnscs cl lalysiij postea
autcm omnes simul coiveruni in Rhodum.
— 'Ало той naiôùç KtQxácpov. ] Inquit Camirum , urbem 350
Rhodi пошеп habuisse a filio Cercapbi, nempe Cauiiro. Tres cniin a
fuere filii Cercapbi , Lindus , Ialysus et Camirus , .qui tribus
Hliodi urbibus a se conditis Lindo, lalyso et Camiro nomina
imposuere, ut teslalur Su abo lib. 14- etsi alii a Tlcpolcnio con-
ditas aiuut, et cum ipsis nomina iuiposuisse a quibusdani Da
llai iiliabus.
— Ano Ktgxatpov Sh ai PôStat yvvaïxsg Ktgxacpldeg.] Cer-
capbus fuit Rhodi Nympliae et Solis iilius, ac pater Lindi, Ia-
lysi, et Camiri , ut tradit Euslath. ad II. 2. v. боб. a quo, ut
inquit nobler lUiodiae foemiuae Cercaphides diclae fucrunt ; quod
etiam confirmât Eustalhius loco citato: ' Hklov xaï r Poôov Ní>¡i-
(pr¡g víog KÍQxacpog , ov xaï Avomnr¡g [lege- Kvoínnr¡g] Atvôog,
It¡kvaog, хсн Каридод, ov y.cà o Xoigoßoßxog xaxà xuvova, bice
èicp'àôyyov ytjácpn iv Tw og&oygacpLçe , 1л de той fadévxog Ktgxá-
epov, Ktoxcupiàiç at Poôiai yvvaïxsg ír.ulovvzo. i. e. Solis et
lihodi Nytnphae , filius Cercaphus, cuius et Cydippae, Lindus,
lelysus, et Cameirus, quem Chocroboscus iuocla canonem per diph-
ihongum scribit in ortographia , ex diclo Cercapho Cercaphides
Hhoáiae joeminac vocabantur.
— JIiiaavÔQoç.] Videsis , quae suo loco annotamus.
Kaiiuuviu, ftoioa &f07igcoriag.] Сашшашаш , partem
Thesprotiae Graeciae regionem, quae postea Ccstrinia vocata fuit
a Cestriúo filio Heleni filii Priami , célébrât nosier autor, sed
sine autore, quae videlur desutn]>sisse ex Pausaniae Corinthia-
cis, ubi liaec leguntur : T« illg 'Ektvov xiv Ilgiáuov oiat'¡ka-
'/.iv o koyog t¡5r¡ ftoi , usra Uvggov той Ajj.kkitag avxov èkdiiv ig .
" HntiQov , xa\ t mxqoTttvGui те той llîuj'jov naïdag , awotxovvxa
AvSoouairj , xal xr¡v KtOxQivijv xakovuevr¡v ano Ksazolvov той
' Ekivov kaßctv то ovojia. i.e. Quae vero ad Helenum Priami filiúm,
ea sunt a meiam expósita, una cum Pyrrho Achillis filio venisse
cum in Epirum; [eoque lhortuo] suscepisse eius liberum tulelam,
cum Andromachen ducerel uxorem , ac Cestrinen [Epiri partem]
dictam a Cestrino- Heleni filio accepisse потея. Quae a noslro
Ccstrinia a Pausania dicitur Cesirine, quae supra iiiirium Thya-
min iacebat, teste eodem Pausania lib. 1. ' Eyivixo us xai ' Ekiva>
Ktaxçivog' xovxat yag AvSgouwp] ovvmxtjßtv, aTto&avóvrog lv
¿Jiktpoïç Ilv'jóuv. 'Ekivov ôè, (sj ixtkevra, Mokoaoù ты JJv^uv
Qq 2 ' '
 612 THOMAE DE PINEDO

naQuSôvTOç TijV àç%rjv , Ktarotvog (itv evv xotg idlkovoiv Hnet-

(juToji' Tijv vnio ©tíafuv KOTttfiov jjwpnv ?ffj¡e. i. e. Natus vero
fuit Heleno Ceslrinus : huic enim Andromache nvpsit , Delphi»
Pyrrho interfecto. Cum autern llelenus moriens Molosso Pyrrhi
filio regпит tradidisset, Ceslrinus collecta voluntariorum Epiro-
tarum manu , cam , quae supra Thyamin fiuvium est , regionem
tenuit.
S50 — 'E£ r¡c KáSuog, ó потаиод Ksatoïvoç.] Cum apud alios
Ь nulla Cadmi íluvii fiat inenlio , quia Cestrinia regi one, ut inquit
noster, vel a Cestrine, ut earn appellat Pausanias, Cestrinus fue-
rit vocatus , atque Pausanias, cuius verba nota praecedenti at-
tulimus, nos doceat, Cesirinen regionem a Cestrino dicta m esse
earn, quae supra 'fliyaniin fiuvium erat, facile adducor, ut cre-
dam apud Stephanum pro ¿| r¡c Kâôuog, etc. Iegendum esse t|
i)q tírame, etc. Nostram coniecturam conlinnamus autoritate
Thucydidis, ex eius lib. 1. ' Pel as ка\ &vauiç Jtorafiog, oqîÇùjv
T»)v OíGnomída, y.ai KteTQÍvr¡v , àv ¿wog r¡ uxoa averti zo%ti(»é-
owv. i. e. Currit vero et Thyamis amnis, disterminans Thespro-
iidem, Cestrinenque , intra quos Chimerium Promontorium per—
iingit.
« — "Eezi xtiaaa Kiatolvov.] Assent bis verbis Cestrinum He-
leni lil ¡uni condidissc Cestrinen regionem, ut apparet ex nota
pag. 350. a.
К á ft я о д , гл'юца Kctii-nrúvov , etc. ] Campus , opus Cain—
pañi, a quo Campani conditi fuere, Саш puni vero dicebantur in-
colae Capuae. Campum vocat noster, Capuam, quae Virgilio
Aeneid. lib. 10. v. 145. Campana urbs:
Et Capys , hinc nomen Campanae ducitur urbi.
Campanus vero est idem, qui Virgilio Capys , qui et urbi et re-
gioni потоп dédit. Campanum fuisse Nucvium poetam constat ex
Gellio Noctium Atticarum lib. 1. с. 24. qui de se subsequens epi-
gramma scripsit superbiae Campanae plenum :
Jmmorlales mortales si foret fas fiere
Fièrent divae Camoenae Naevium poetam.
Jtaque posiquam est orci traditus tliesauro ,
Obliti sunt Piomae lingua Latina loquicr.
Videsis , quae in Kccxva anuotamus.
Kávct&a, nóhg noog tt¡ Baorça 'Agaßiag.] Canatha, urbs
iuxta Bostram Arabiae, quam Plolemaeus hb. 5. с. 15. Coele-
syriae tribuit, et Iósephus Antiquit. lib. 15. с. 6. Plin. lib. 5-
с. 18. in Syriae Decapolitana regione cam locat. In SS. duae hu
ms Hominis urbes memoranlur, altera pertinebat ad tribum Me-
naseli quam JN'obacli cej>it, ас de suo nomine Noback vocavit.
 ANNOTATIONES. 613

Num. с 32. ▼• 42. ubi vocatur nop Cenath, altera ad tribuin

Ascher, losue с 19. v. 28. ubi dicitur пзр Canah. Unde Grae-
cis et Latinis factum est Canatba. Cana Galilaeae dicitur loan.
с 4- v. 46. ubi lesus fecit , ut ibi refertur, véaç olvov. Canatba
Iosepho de Bello Iudaico lib. 1. с 14. iuxta versionem Lalitiam,
Galilaea vero pro parte quadam Syriae babebatur.
Kávui, no\l%viov Evßo'ixov, etc.] Canae, oppidulum S51
Euboicum, sou Locrorum. Sunt verba desumpta ex Strabonis a
lib. 13. Kâvai ôk noXtyyaiov Aoxqóüv tkv ix Kvvov, xazà rà âxça
хщд Aiaßov та vozuózaztt , xiíusvov iv ri¡ Kavaice. i. e. Canae
vero oppidulum est Locrorum ex Cyno iuxta extremas Lesbi ver
sus meridiem partes, situm in regione Canaea, Quare apud Stepba-
num tô Evßo'ixov puto expungendum esse: pro Aoxqov autem le-
gendum AoxQÜiv, ut est apud Strabonem. Gentile ciiiin Loçrorum
est AoxQioç, ut nosler inquit in yloxçoi.
— 'Eazv %a\ nôXiç zrjç Tcraááoc,] Canae, urbs Troadis ce-
lebratur ab Strabone lib. 13. qui cliaiii lib. 10. Canas Aeolidk
memorat.
— Elai xa) Kavvcti 5t¿ ovo v, ■xlr¡GÍov Kacyr¡Sóvoc.] Can
nas per duplex n, prope Carlbaginem local, sed cum nemo,
quod sciain, has Cannas celebret, existimo autorein nostrum in-
telligere Cannas Italise, nec înirainlum est, quod Carlhagini tii-
buat urbein quae ad Ilaliain pertinet: in " ¡лага enim Ipanain,
urbem Siciliae tribuit Carthagini , et alibi quae ad Siciliam perti-
nebant, Carthagini assignavit. ínter omnes vero huius noininis
urbes Cannae Italiae celeberrimae sunt clade Romanorum ab An—
nibale accepta, de quibus sic Liv. lib. 22. Quum ut ñusque consu
lts eadem , quae semper ante, fuissct sentenlia, caeleruiT} Karroni
fere omnes y Paulo nemo praeter Sérvilivm , prioris anni Consu-
lem, assentirelur , mäioris partis sententia ad nobilitandas clade
Momana Cannas , vergente fato projecti sunt; pràpè eùm vicum
Annibal castra posuerat. Etsi Livius vocat vicum, alii urbem
fuisse dicunt. /.-... .. П'
'" —» "Eozt xcrl rrôliç Kávaí tot? TïypijTOç »отслои.] Canas Ti-
gridis lluvii nemo, quod sciam praeter Stephanum memorat; ex1-
istimo eum intelligere Canas Arabian, quas Flolemncus lib. 6.
с. 7. vocat Cañen emporium et Promontorium Adraniitarum , et
Flinius lib. 6- с. 23. Cañan tburiferae regionis; in Adramitarum
enim regione erat thurifera regio. Cañen etiam Arrhianus in Pe-
riplo maris Erytbraei celebra!, quae adhuc, teste Rbamusio Ca—
nacain vocatur, nisi fortasse sit, quae Cana lient, plur. dicitur 351
Josepfao Antiquitatum lib. 15- с. 6. quam uibeiu in Coelesyria lo- b
cat , eclebrem victoria Hcrodis regis contra Araber. Verum Ci-
 614 THOMAE DE PINEDO

nacas ille Jupiter iiixta Utcrarum orJincm liic non Iiabet locnm,
nisi íortasse vocandus sit Cauaeus, a Cana enim aliter deduci non
potest.
KávctetQov, SxQov @Q¿/.r¡c %a\ Maxtdovíag.] Canastrum
vocat noster Promontorium Tbraciae et Macedoniae , quod alus
dicitur Canasiraeum , memoratur Ptol. lib. S. с. 18- Herod, üb. 7.
". . e.122. qui id vocat KavaazQatrjv axçav , foem. gen«
Káv авт gaiov (priatv aKQianiQiov t»/s riakítjvxfS.i] Cana—
, straeum Promontorium Pallencs, et Caiiastraeum Promontorium
Tbraciae et Macedoniae idem erat Promontorium , Pallenen alii
Macedoniae assignabant alii Tbraciae. Tbracia enim et Macedo
nia erant regiones finitimae.
f— Kai slvxemv та yv^viaiov. ] De Lyceo gymnasio vide-
sis, quae in LW.a&i'¡utin aniiotavimus.
— Kai Avxvog 'Anókkav-] Vide, quae in Avxata.
Kávñaaa. 'Sic Málaaa, Щуава.] Cum autor noster non
ruemoret Malasaiu , suo loco., sed Mylasam, pro Makaoa lege
Muías«, at Pcgasam ipse célébrât in П-ijôaaa, quae oinues erant
Cariae urbes. .
Kuv'ôetQu, itôhg TlatpXayovlag, cog ¿no aïoivicav, etc.] Can
dara, ûrbs Paphlagoniae, a nemine memoratur; pro illis ver-
bis caj a7to o%oivt(ov tçmdv Гауудюу , etc. Legesis, ход exotvlovç
■tgtïç ало Гауудшу xa\ Qagißa xwiiijç. i. e. Circiier ires' Schoerios
a Gangris , et a Tbariba vico. Sic legenda et interpùngenda illa
censeo.
— Oi oíxr¡xogtg , KavSgrjvoi.] Incolae urbis Candarae, Kav-
êc(Qip>o'i debent vocari, ut et luno Kavóagr¡vi¡ , nisi usus aliter
obtiuebat, quod monendum erat.
KávSv ßa, ov6íT¿Qa>g , noli; Avxiag.] Candyba , neut
plur. urbs Lyciae, quae Condyba dicitur Ptolemaeo lib. 5. с S.
inter celebérrima Lyciae oppida memoratur Plinio lib. 5. c. 27.
Lycia quondam l x. oppida habuit , nunc xxxvi. habet. Ex his
celebérrima praeter supra dicta Canas , Candyba , ubi laudatur
Oenium nemus.
352 Kavxußgla, yaga] Cantabria \ regio ex Strabonis lib. 3.
• 'celebratur. Erat Hispaniae regio , quae nunc vulgo Bisca\ a dici
tur, ferro totius Europae óptimo celebérrima. íncolas olini Cán
tabros, nunc Biscaynos vocant, cuius partem autiquitus a Laco-
nibus occupalam fuisse tradit Strabo libro citato ex Asclepiade
¡My rico, qui in Turditania grammaticam docuit; Auguetum Cae-
sarem eos subegisse idem est autor, ad quod vidclur alludere
Horatius Cai-m. lib. 3. Od. 8. v. 20.
 ANNOTATIONS. 615
. . Servit Hispanae vet us hostis orme '¡ . -..'»■». i id
, , .
Caniabcr , sera ilomii us catena: ' . i .!« ■
( lam Scythae laxo meditantur arc и
Cederé çampis. •>
К et v га vu д. r£lg Zivíwv iv xiaiooiov «ptnxov rónm.j Hue*
verba sic puto legenda, ¿g Sevitov Iv zoîg Kgrftixoîç, í. e. ut Л'г-
iiion in Creticis. Sic ciiini cilatur liic autor ab autore •■ ilo&tru iit
'u4çxâôeç et in J(ia-t^iú¿. Cantaiii vero urbis Crelae nulla lit apud
alios meiilio. ... •.•..•'.-•' ■ •*".■■, , чк','.
Kavíi aiov , (iíyía*r¡ nókig zcSv IzukiazLSmv-} Canysiou
Graects, al Lalinis Canusium, urbe llaliiwrum maxima ex Slra»
bonis lib. 7. uiemoratur. Eius- sunt verba: Olí nokv yàg on ЩС
■&aXuTTt]í V7t£QKiiviai ovo nóleig i'v у в то» neditp fiíyiazai. reo v 'Iro-
Ximzlôav ysyovviat ngôztgov, mgextàv ntqißokav ôfjkov, toit
Kuvvaiov , xcà r¡ ' Agyvgínnr¡ , ukkà vvv Ikázzovg fíoív. i. e». Et-
enim non procul a mari in planicie sitae sunt düae urbes , quae, ut
ambitus earum ostendunt , quondam Jialioarum fuerunt maximae,
Canysium et Argyrippe , sed nunc sunt minores. Non bene Lean
der in Kegione ltaliae décima Canusium et Cannas uiiani, eandein-
que ri \ i tali in inquit fuisse, cum. fuerint diversae, quod inter
alios testatur Procopiu» G u Lliic. lib. S. Kavovaiov xtïrai èv 'Anov-
koiç nov uÎGoiç, xoviov Kavovaiov ïiivTt xai tïxoai azaöiovg ant-
fpvai Kavvat. i. e. Canusium in mediis feresitum est epulis, ab hoc
xxv. stadia distant Cannae. Lanas Canusii laudat Plinius lib. 8.
с 48. unde Murtialis Epigram, lib, 9. Epigrammale 23- inquil:
Ut Canusinaius nostra Syrus assere sudet ,
Et mea sit culto sella cliente Jrequens.
El Epigramm, lib. 14. Epigram. 127.
Haec tibi turbaio Canusina simillima mulso
Munvserit, gaude: non citofiet anus.
Kávvxig, nókic 2vqÍ(dv ixtyúkr¡.~\ Memorat Canytin Syro-
rum magnam urbem, ex Hecataei Asia; cum buius urbis nulla
apud alios fiat mentio, existimo esse Cadytin urbem, quae nostro
autori dicitur perperam quoque Kákvxig ex lleíodoto, auud <|uein 352
KûovTiç legitur, ut in Kúkvzig annotavimus. Portasse incidit au- ь
tor noster in depravatos Hecataei codices, apud quos legebatur
Kávvng pro Kúavzig. ' .
Káviúitog, i'ôli yoáq>se9at ôià toi ß' ' Zzgaßcov Ixxaiöt-
xoírij.] Cauopum deberé scribi per 6 inquit. .Sic omni senbiturapud
Strabouein, quem ex lib. 16. citât, sed falso. Strabo enitn de bac
urbe loquitur lib. 17. quae utroque modo dicitur et Canopus,
et Canobus. Fuit vero urbs Aegypti cxx. stadiis ab Alexandria
dislans, nomen adepta a Cauopo scu Canobo JVlenclai na vis gu
 616 THOMAE »E PINEDO

bernatore , ibi sepulto , in cuius memoriam Menelaus fertur earn

condidisse; erat luxuria et lascivia tain foemhiarum, quam vi-
roruni famosa. Quare luv. Sat. 6. v. 84. inquit:
Prodigio et mores urbis damnante Canopo.
Exaggerat luv. mores Urbis. i. e. Romae , qui adeo detestandi
erant, ut Canopus ctiam eos damnaret. Virgilio etiain Géorgie,
lib. 4. Canopus Pellaeus vocatur, ac si ab Alexandre Magno
fuisse t conditus; .••
Nam , quae Pellaei gens fortunata Canopi ■
Accolit effuso siagnantemflumine Nilum.
Pellaeus iuvenis vocatuf Alexander a Iuvenale Sat 10. v. 168-
JJnus Pellaeo iuveni non sufficit orbis.
Ex Canopo fuisse ahmt Claudianum Poetam, qui sub Heracl. et
Honor. Imperatoribus floruit, a qua urbe etiam ostium quoddatn
Nili uomeu aeeepit, et fossa. Erat Canobus metropolis in Nomo,
cui ношен Menelaites , teste Ptolemaeo lib. 4. с. 5.
Kavaßoaa, ¡art nôhç, etc.] Haec verba corrupta per
incuriam disiuncta fuerunt a praecedentibus, quibuscum erant
coniungenda. Sunt enim Strabonis, apudquemlib. 17. sicleguntur:
Kuvtoßoc ó leu nôhç iv í'tKoei xaï ixaxôv eraôiotç ¿no 'Ahl~
ttvôatiaç ne£ij lovOiv, ¡пшюцос Kavcoßov zov McvsXaov xvßiQ-
vijTOv , ano&avovxoç avxô&i, llovera го той ¿acántooc leoèv
nokifj ¿yiOTEÍa Ttuw.uEvoi'. i. e. Canobus vero est urbs disions cu
stadiis ab Alexandria terreslri itinere, cognominis Canobi, qui Me-
nelai gubernator fuit, el ibi obiil, habens Serapidis templum magna
purilate cultum. Quod etiam confirmât Amin. Marcellinus lib. 22.
с. 41. Canopus inde [ab Alexandria] duodecimo disiungitur lapide':
quem , ut priscae memoriae iradunt , Menelai gubernator sepul-
1us ibi cognominavit. Hactenus impendió locus fanis el diversoriit
latis exstructus, auris et salutari temperamento perflabilis , ila ut
extra mundum nostrum morari se quisquam arbitretur in illis tra-
ctibus agens , cum saepe aprico spiritu immurmurantes audierit
ventos.
S53 Kaovç, xáurj xrjç Iv'AgxaSla Telqiovaias yrjç.] Caûs, vi-
a eus Telphusiae terrae in Arcadia, ex Pausaniae lib. 8. apud quem
libro citato vicus Kalovç vocatur, regio dsínovaía. Eius sont
verba : Ev Sh ту yrj rjj Qeknovaia noxaaôç iaxiv "AoSt\v xaXov-
ftcvoç ' Tovrov Stj Siaßi'jari , ка\ oaov nivrs ait avxov oruôiovç.
<*<pt'£ij xaleiKoei ini intima Kakovvxoç xtùfitjç, oy.al ttQov 'AckIi]-
nlov xaXovei nncoirjatvov iv tij одф. i. e. In regione vero
'Thelpusia , /Inri us est Arsen nomine; kunc ubi iransieris, et cir—
citer viginii quinqué stadiis ab eo pervenies ad ruinas Caluntis vici,
quod fanum quoque Aescukrpii vocant, quod in via factum est.
 ANNOTATWNES. 617

— Exit yàç ovTtoç Авякцтос htuSto Kuovaioç.] Illic,

hoc est, Caunte vico Aesculapius colcbatur Causius, ex Pausa-
jiiae lib. 8. qui libro citato huius Acsculapii templum iti urbe
Tlielpusa inquit fuisse non Caunte , nee eum vocat Causium, ut
inquit noster, qui oscitanter videlur legisse Pausaniam. Sic enim
ille: "Eaxi ô$ Iv @íÍKOvar¡ vaèç ' Aaxkrjmov , xa\ 9ec5v Icgov xtSv
быбг/.а. i. e. Est vero in urbe Thclpusa templum Aesculapii , et
duodceim deorumfanum. • * '■' "■''■>
Kanttmktov, iv fPc¡ur¡ Xôcpoç, Tagq>aîog nuXa% Xtyo-
fiivoç.] Capetolium Graecis, Capitolium Latinis non erat collis,
olim Tarphacus diet us , sed erat templum totius Ethnici orbis
celeberrimum Romae in clivo Tarpeio Iovi sacratum , qui ideo
Jupiter Capitolinus dicebatur, quem triumphantes adibant, bino
Virgilius Aeneid. lib. 6. v. 836. canit:
Ille iriumphata Capitolio ad alia Corintho
Victor aget currum
Id aedificasse Romulum , ac in eo Palladium ex urbe Alba trans
lation collocasse refer un t; alii, ut in re prisca, aliter sentiunt,
inter quos Euseb. qui Chronic, lib. 1. inquit, Numam Pompi-
liuin Romanorum regem et legislatorem id ex fuudamentis aedi
ficasse, sed praestat hac de re audire C. Taciturn Histor. lib. 3.
c. 72« Voverat "Tarquinius Priscus rex , bello Sabino j iecerat-
4jue fundamenta spe magis futurae magnitudinis . quam quo mo-
dicae ndhuc Pop. Rom. res sufßcerent. Мох Servius Tullius, so^
riorum studio ; deindc Tarquinius Superbus , capia Suessa Po-
metia, hosiium spoliis exstruxere. Sed gloria operis libertaii re—
servato. Puls is regibus, Horatius Pulvillus iterum Consul dedi-
cavit , ea magnificentia , quam immensae postea Pop. Rom. opes
ornarent potius , quam augcrcnt. Jisdem rursus vestigiis situm est,
postquam interiecto с с с ex v. annorum spatio L. Scipione, С
Norbano Coss. fiagravcrat, Curam victor Sulla suscepit, neque
tarnen dedicavit , hoc solum felicilati eius negatum. Lutatii Ca-
luli nomen inter tanta Caesarum opera, usque ad Vitcllium man- 353
sit. Ea tunc acdes cremabatur. b
— IJeçi ôh xrjç уоафуд xov xtutvixov , etc.] Agit nunc de
diversa scriptura Capitolii , quod tribus inodis reperitur apud
Groecos, ut innuit noster, nempe Kanexáíiov, KantxuXíua,
KanttaXtïov. Noster accipit to xtu,tvixov pro xêixtvog-
— To es КатнхаХйи, 1л\ too ayùvoç , лоопсоЮкахм.]
KamxctXtla cuín de л gone dicilur circumflcctitur in penúltima,
intelligit ludos Capitolinos, quos iustituit Camillus , autoro Livio
Decadis primae lib. 5. c. 50.
 618 THOMAE DE PINEDO

... —. To í&vixóv, KtbttrbaXivog.] Genlile Capilolii dicitur La-

linis Capitolinus. Sic M. Manlius vocalus fuit, quod CapitoJiuul
a Gallis dcfetidissct, quare Virgjlius Aer.eid. lib. 8. cauit:
In summo cusios Tarpciac Ulanlius arcis
i ,, Slabat pro templo, el Capitolia ceba lencbat.
Ac quia, ne Galli id caperciit, anserum clausure coriiinquc ala
lina crepitu acciderat, per siugulos anuos eo die, quo hoc fa
ctum est, canes quod donnientes non seuscrant, cruci suffige-
bantur; ansercs vero aur.o et purpura in rei meinoriam exorna li
in lecticis gestabantur. Hie laincu Manlius postmodum adductug
ill susjiicionem regui adpetiti, vel iiiiuiicorum oppressus faclione
a populo damnutus est, cuius rei locuples est testis Scrvius ad
Afiicii!. librum vcrsuiuquc citatum- Si plura de Capitolio scire
desideras, vide Alex. Donatum Scucnscni de urbe Ноша lib. 2.
с. % et sequentibus , lus tum Ryckiuin de Capitolio.
Kanívva, ТофСциищ nóAtc. ] Capiiina, Tyrrhenica, id
est, Etrusca , urbs. Servius ad Aeneid. lib. 7- v. 697. Сарепащ
urbem vocat, a qua porta Capena Romae nomen accepit, ut ipse
iiiquit, Livins lib. 5. с. 8. Capenates eius oppidanos meuiorat:
Nee Vejis melius gesta res est , yuod tum caput omnium curarum,
publicarum erat. Nam et duces Romani plus inter se irarum,
'quam adversus hostes animi habucrunt , et nudum est bellum ad-
ventu repentino Capenatium, atque Faliscorum, Hi duo Etruriae
populi, quia proximi regione erant delictis Vejis, bello quoque
Romano se próximosfore credebant.
— Aiytiai xaî nXijdvvziy.uJç.'] Capena urbs non solum di
citur siugul. num. sed eliain plur. quod etiani aliis urbium nonii-
nibus accidit. Silius lib. 13. célébrât fluviuin Capenaui:
Itur in agros,
Dives ubi ante omneis colitur Feronia luco •
Et sacer humectât ßuvialia rura Capcnas.
354 — То idvr/.àv Kamvv¿rr¡g, сод AlyiviaTtjg x«l Atyiv^tr¡g.] •
a Haec verba suspicor esse mutila et corrupta , ita legenda duco :
то iOviTtôv Kanivvait]ç , xa\ KamvvT¡Tr¡c , ¿g Aíyiváiíjg y.ui Al-
уигцтуд, aliter non consonat exeraplum.
— Ta xTTjnxôv, Kantváuog.] Possessivum, Capinatius,
quod por duplex n scribendum est , vel Capinna per simples,
Latinis dicitur Capenus, Virgil. Aeneid. lib. 7. v. 697.
Jli Fescenninas acies aequosque Faliscos,
Hi Soraciii habent arceis Flaviniaque arva
Et ('¿mini cum monte lacum , lucosque Cápenos.
Kannaô o»ia , %шоа ту Aik¡/.ía itQooßo$$og.] Cappado-
cia, ab occasu terniinalur Galatia, ameridie, Cilicia, abonen
 ANNOTATIONEN' " 619

te, Armenia, a septentrionibus, paite Euxini Ponti, aùtore,

Plolemaeo lib. 5. с. 6. eius incolac Cappadoces dicebantur, a«-»
toa Leucosyri, teste Plinio lib. б. с. 8. Syrios etiaiu, scu Syro*
vocatos fuisse prodit Herodot. lib. 1. с. 72. Ante imperii Homaiû
incranenlum sub Persis fuisse, ас deinde sui iuris factos, Aria-
ratharege, post quoin rognasse Arcbelaurn llerodis ludaeoruro.
regis generuui prodit Const. Porpbyrogen. Them. lib. 1. Them. 2.
Paulo aliter rem narrât Strabo lib. 12. videlicet, cum genus de-
fecisset rogium , Romanos rationc foederis et amicitiae cum eis
initae, iis permisisse, ut libere suis vi verent legibus , Cappado-
cos antern, missis legatis, libertatem répudiasse, diceutcs cam
,se ferre, non posse , xegein sibi dari postulantes , Koinarri vere
mira ti homines, qui liber talem faslidii-ent , eis permiscrunt, ut
'«ос aeipsis regem eligerent, quem velleut, ita Ariobarzanein ele-
gisso, cuius cum in tertia stirpe genus defecisset, Archelaus ab
Antonio ipsis rex est datus, nulla propioqudtate Ariobar .anea
attiugens. Quern Strabo Ariobarz.anen.f Const. .Porphyrogon. li
bro, capiteque citato vocat jirvaratham. i'aniosa olini ob nequi-
tiam et fraudem fuit Cappadocum gens , ut et Ciliciim , et Cre-
tensium, unde adagio fuctus est locus Toi« калла каулата, we.
Tria Cappa pessimal quod detortum fuit in Cornelium. Syllam,
Corncliuiu Cinnam, et Cornelium Lentulum, qui olim rempubli-
cam Romanam pcrturbarunt ; in Cappadocum vero malitiam duo
exstant epigrammata apud Const. Porphyrogenetam libro capite
que citato , quorum alterum , utpote magia lcpiduiu übet hic
apponere: . ■ ■ >
Каппабощ» not ï/iSva »axt¡ ôaxBV , ¿lia xol avzy
Kardave ytveauivri atuaxoç loßokov.
Cappatîocem aliauando vipera mala momordit , sei et ipsa
JMoriua est gústalo sanguine virulento.
Nulla est regio adeo mala, quae non proférât aliquos bonos et
excellentes viros. Ita Cappadocia protulit inter alios tres insignes
episcopos, Gregorium cognomiue Thaumaturgum Neocaesanen—
eem, Basilium 3Iagnum Caesariensem, Gregorium Naiianzenum;
olim vero produxit Pausaniam et Strabonein, qui пах i£o%i}v
Geographus appellatur.
— Jiciotjxai ó" otîjr сад vvv, etc.] Agit nunc de divisione 854
Cappadociae, de qua videsis Constan tiuuin Porphyrogenetam de b
Them. lib. 1. Them. 2.
KanQir^vn, vijaoç'jxaliaç.~\ Capriene, insula Italiae, quae
Capriae etiain dicitur (Capreas vocant Lalini) iacebat prope Л/Ае-
naeum i. e. Minervae Promontorium , a quo abruptam credunt
sicul Lcbbuui ab Ida, Sicilian! a Hlicgio, ut referí Strabo lib. 1.

Г
 620 THOMAE DE PINEDO

erat insula obscura, et importuosa , пес aditu facilis, iiisi gnaro

custode, ut inquit Tacitus Ann. lib. 4. sed Tiberii Caesaris seces-
bu nobilis. Illustrant eiiini et nobilitant principes accessu suo ter
ras ignobiles , qui hac insula praecipue delectabatur, quod uuo
parvoque litore adiretur ; septa undique praeruptis immeiisae
altitudinis rupibus et profundo maris, ut refert Suetonius in Ti
berio с. 40. unde luvenalis Sat. Í0. v. 92- inquit:
—■— Tutor haberi
Principia Augusta Caprearum inrupe seclcntis
Cum grege Chaldaeo.
Ad luvenalis locum ita eitis vetus Sclioliasta: Tiberius Nero se-
cessum eum elcgerat : de qua insula Augustus ccTtcctyonoliv dixit,
quod ibi esset otii locus, ut ait Suetonius. At pace Scholiastae
uixcrim, Augustus non Caprcas, sed vicinam Capreis insulam
itnqayonoXiv appellabat, a desidia secedeutium illuc e comitatu
suo, ut videre est apud Suetonium in Augusto с. 98- a Soliuo
c. 9. Capraria dicitur. Graeci etiam Alyi\ov dixere a caprarum
vel similitudioe , vel copia ; olim Thelebois babitatam referunt,
autorc Tácito libro citato , unde Virgilius Aeneid. lib. 7. v. 733.
canit:
Nee tu carminibus nostris indictus abibis
.. ,,.. Oebale , quem générasse Telón Sebelhide Nympha
Pertur, Theleboum Capreas cum regna ieneret
lam senior.
Ideo Sil. Ital. lib. 8. dicitur Telonis insula:
Non Prochyte, non ardeniem sortila Typhata
Inarime, non antiqui saxosa lelonis
Insula.
Hodie parum corrupto nomine Italis dicitur Capri, epïscopum
habet, et coturnicibus abunda t, ex quibus episcopo redditus
baud modicus est , autore Philippo Few. Alexaiidi'ino in suo lé
xico Gcograpbico.
Kánva, sróAic 'Iraliaç.] Capua, urbs Italiae, olim cele
bérrima, ас totius Campaniae caput, inter máximas tunc urbes
numerata, nempe Romain et Cartbaginem, aulorc Floro lib. 1.
с. 16- prius Vulturnum dicta, deinde Capua a Capye Troiano,
. ut inquit noster; Homero Mantuano Aeneid. lib. 10. v. 145-
Campana urbs dicitur:
Et Capys : hinc nomen Campanae ducilur urbi.
Livius lib. 4. с. 37. a catnpestri agro sic appellatam fuisse tradil,
sed prior cl) tuologia confirniatur ex Suetonio in Caesare с 81.
855 Narrai ei lim tabulant aciicani in monumento, in quo dicebatur
■ .Capys, conditor Capuae sepulius, invenlain esse, conscriptam
 ANNOTATIONES. i 621

uteris , verbisque Graccis : at Servius ad Virgilii locum citatum,

postquam varias de liuius urbis conditoribus retulisset opiniones,
tandem inquit a Tuscis conditam ab falconis augurio, qui Tusca
lingua Capys dicebatur. Fuit adeo opulenta, arrogan«, supcrba,
ut alteram a Romanis consulem postulare t, teste Cicerone Orat. 1 .
cont. Rullum; fuit semper in luxuriein prona affluent! volupta-
1 um copia , et illecebris omnis amoenitatis , tarn maritimae , quam
terrestris, verum eius affluentia et illecebrae valde profuere Ro
manis, dum Annibalem armis tunc invictum dclitiis vicit. undc
illud dimanavit , Capuam Annibali Cannas fuisse , qui si relicta
Capua post victoriam Cannensem, Romain tendisset, cam fundi-
tus delevisset; sed fatum urbis imperaturae id prohibitif , eam
postea Romani, (ad Annibalem desciverat) in suam redegere pe—
testatem, ac lxxx principes senatus interfecerunt , eue ferme
nobilibus Campanis in carcerein conditis , civitatis, ас senatus
corpore adempto, ut memoriae pfodidit Liv. 1. 26. Hodierna Ca-
' pua a veteri distat duobus amplius milliaribiis , autore Cluverio
I tal. Antiquae lib. 4- A Genserico Vanda forum rege excisam , a
Narsete instauratam, rursus a Longobardis eversam , ac deinde a
Ioanne ХШ. Pontífice Maximo metropolim factam, autor est Phi-
lippus Ferr. Alexandrinus in suo Léxico Geograpbico.
Kc'tQctkXiç, i) KctQulXmi , laavQiY.i) 7iuXiç.~\ Carallis quae
ctiam Carallea , Isaurica urbs , a nomine , quod sciam , memora-
tur, at Livius lib. 38- c. 15. célébrât Calaurem amhein et Cara-
litin paludem: jl Cibyra per agros Sindensium exercitus ductus,'
transgressusque Calaurem amnem , posuit castra ; postero die est
praeter Caralitin paludem agmen ductum ; ad Mandropum man-~
serunt , inde progredientibus ad Lagon proximam urbem , metu
incolae Jugcrunt.
KaQttpßvxai, %9vocrTntQßoQBO>v, etc.] Carambycae,
gens Hyperboreorum , nomen adepti ab amne Carambyca , qui
Plinio lib. 6. c. IS. Carambucis vocatur, eos célébrât noster in
\EU|o«f.
Kuçavvu, nohç Falarlaç.] Lege KÚQava: alteram cniin S55
n per in curiam irrepsit, ut videre est ex gentili Kaoavixric; sic b
ctiam scribitur apud Strabonem, a quo Armeniae adscribitur, .
cuius nomen neutro gen. et plur. num. usurpât. Caranitis Arme
niae maioris praefectura memoratur Plinio lib. 5. с 24. in qua
Euphrates oritur.
Kacßavlc, etc.] Cuius regionis fuerit urbs seu locus , di-
vinandum nobis rclinquit. liuius et Carbanae Lyciae nulla apud
alios fit mentio ; at Ptolemaeo lib. 5- c. 6. Kuoovavlc inter Po-

r
 622 'IHOMAE DE PINEDO

Jemoniaci Ponti oppida mediterránea in Gapjwdocia memoratur.

Forsitan fuit eadern, quae nostro Carbanis.
K«QOauvkr¡ , "Ofít/poff.] Cardamylc, memoratur eiHo-
mevo; fuit vero una ex septem illis,'quas Agamemnon promiltit
AchiHi II. 9- v. 150. ubi legitur liemielicbium illud, cuius inte-
gri versus sunt, qui sequuiitur:
*Enzà oí oí âtôaio tvvuiófitva «roAít^oo,
KacSauvk-nv , Evonriv zi , xal Jqi)v noir¡tGGav,
Фцоид tí £a&lag , »Jó "Av9ttav ßa&vkttuov,
Kakr¡v x Aïmiuv , xal IltjSaaov ¿untkóteeav.
Tlàeai S lyyvg ¿код viatai TIvkov r¡fía\>ótvzog>
Septem vero ei dabo bene habítala oppida
Cardamylen , Enopenque et Iren herbosam
Pherasque divinas , et Aniheam pralosam
Pulchramquc Aepcam , et Pcdasum vitiferam.
Omnes autem prope mare kabitantur Pyli arenosi.
•— 'Hooöozog èi Aaxavix^v avzijv tpijeiv.] Herodotus célé
brât Cardamylen lib. 8- с. 73. ubi earn Laconicam vocat , ut ait
noster, at Slrabo lib. 8- earn Messeniae adscribit- Aliquando
enim Mcsseniis , aliquando Lacouibus parebat: de qua sic Pau-
sanias in Laconicis : Каооирукт] Se t]g ха1"Оцг]оод nvr¡u,tjv Ыощ-
Cazo iv 'Ayauéfivovog vnoayíatoi ôcooatv , Aaxtoaiuovítav ioiiv
vni'¡xoog tc5v Iv ¿naozy , ßaaiktag Avyovazov zrjg Miaarvíag
unoz£¡io¡i.ívov , arcr/ii ôh Каддарькг) &akúoG-ng ¡iiv ¿¡сто» ezaaíovg,
Atvxzçcûv 51 Qqxovxa. i. e. Cardamyle vero , cuius efiamjecit me-
moriam Homerus in Agamemnonis promissionibus donorum , La-
cedaemoniis, qui in Sparta paret , Imperators Augusto 31esscniac
adimente, distal autem Cardamyle a mari quidem octo stadia, a
Leuctris vero sexaginta.
356 Ka o 5 la, nokig zijg iv &gáxr¡ Xe$$ovr¡Gov.l Cardia, urbs
a Cbersonesi in Tbrncia , memoratur Scylaci in Qoáxr¡ , Ptoleruaeo
lib. 3- С 12. quam Kaoöiuvtav nóhv vocat Pausanias üb. 1. pro
qua Lysimacbiam coiulidis.se Lysimacbum tiadit: Тф áf'Jípa-
n'iira ráyee (lev itov xal akka r¡v ilg Avoiu,aypv iyxhjuaza , píyt-
czov da, on zr¡v KagSiavoiv nóhv avcktúv, AvGipaylav àvr av-
•rijç axtasv 1тп tô iG&utp zi¡g &Qççxiug Xt^ovvijGov. i. e. Hiero-
vymus vero [Cardianus] el alia habuit forsan in Lysimachum cri~
mina, maximum autem , quod Cardianorum urbem evcrlens , Ly-
simachiam pro ea condidii in Jsthmo Thraciae Chersonnesi. Quod
etiam ex nostris memoriae prodtt Pliu. lib 4. с. 11. Illustrant
duae urbes utrinque litara, quae baud dissimili modo temiere, Pa
rtie a Propontide, Cardia a Mclanc si/tu : haec exjacie loci no
 ANNOTATIONES. 623

mine accepte : uiracque comprehcnsae postea Lysimachia quinqué

mil. pas. a Jjongis minis , Chersonesus a Propontide habuit ly-
rislasin, etc. • ' • '1
— Кодака tjjv r.agStav ¿çrcâoavxa etc.] Agit nunc de Car
diac ш bis etymologia , miscens Graecorum fabulas : verosiniilius
est, sic vocatam fuisse, quod cordis speciem referret, ad quod,
nlludit Plinius, cuius yerba nota proximo praeçedenti atlulimus,
sed clarius adliuc eius simia id ait с 15- Propontidis oram insi-
gnit Pactye, Mclanem sinum Cardia, quod in cordis fuciem sita-
sit , dicta Cardia est. Graeci enim Kagdiciv cor vocant.
— rO noUrtjc Kaçaiavôç.} Civis Cardianus. Sic Hieronymus
Cardianus historicus dicebatur, quod buius urbis civis esset,,
de quo vide l'uusaniaiu Lb. 1. acpraecipue Vossiun» de liisluii-
cis Graecis lib. 1. с 11. -..,..
Kaoôov%oi, ï&voç Mtjôlaç.] Carducbi, gens Mediae, ex
Xenophontis Anabasis lib. 3. cuius afiei't verba ¿ quae apud cum
sub libri calce sic leguntur : 'H oh Sià xàv ogéwv xai rtoóg úgr.xov
xixga¡iuévi] , o« tie KaoSovxovç ayoi. Tovxovg ô êq>aaav oixtïv
avci xà OQf] , Jtal Ttolt umoiç elvai , jtnl ßaou.ttuc ovx uxuvitv. i. eT
Quae [via] per montes ad septentrionem versa , ad Carduchos du-
cit. Hos l'ero dicebant incolere montes et bellicosos esse , et régi
non parère, Nescio quo falo accidat autori nostro afierre autoruui
verba saepe trunca , inversa, et corrupta. Strabo lib. 16. Car
duchos Parthis adscribit. Plinius vero Adiabenis. Sic cniui ¡Ile
lib. 6. с. 15. Adiabenis connectuntur Carducbi quondam dioti,
nunc Cordueni. Perperam apud Ptol. lib. 6- с. 2. dicuntur Car- S56
chudi pro Carduchi, qui prope Armenian) habilabaut, ut videre b
est ex Xen. lib. S. et 4.
KcîqBvtoç, tag BtjqvtÔç, nôlLiç Zvçav ficyáh].] Cardy-
tus, urbs Syrorum magna, ex Hecataei Asia, cuius oppidauos
noster Cardytios vocat , Plin. lib. 5. с. 23. Cardytenses , quos in
Coelesyria locat.
h agi) vi], nôlig Mvalaç.] Carene , urbs Mysiac , ex Hero-
doti lib. 7. cui libro citato capite 42. Carine dicitur: ' EzoUno
SI xr]v iôôv ix xijg Av&ir]ç 6 axçaxàg lut xs noxapov Kciïxov xai
«}v ff\v MvairjV ano ôi Kaîxov oçuicofisvoç, Kávr¡g oqoç Fjjmv
¿v àçiaxtçn, ètù xov 'Axaovtog ig K.aatvr¡v nóXtv. i. e. Ecrercitus
vero facieoat viam ex Lydia ad amnem Caicum et terrant Tüly-1
siam: a Caico autem profectus Canes montem a laeva habens,
per Aiarnem ad Carinen urbem. ,
— r£lg KtiQzigoç y ' naçà tyqcpiapuxi ygvvn etc.] Haec ver
ba sunt legenda et interpungenda hoc modo : 'Äc Kaçxigog y
Ttfoi tpi]q>iau.áxcüv I'gvvaïoi, ¿miavaîoi, Kaotjvttïot. i. e. Ut Car
 624 ТНОМАЕ ПЕ PINEDO

ierus iertio de Psephismaiis Grynaei, Spilanaei, Carenan. Carte-

rus enim scripsit Psephismatum , id est, Decretorum, libros, ut
patet ex nosti'o auto re in jíip¡/t¡(tavioc , et in TvçéôiÇa.
Kag&aíct, plu rrjç tv Кш тгтоатсоке шс.] Carthaea, una ex
quatuor in Co insula urbibus. Haec habet noster ex Strabone,
apud quem lib. 10. Kttag insula, поп Кыд, ut inquit noster,
vocalur ietrapolis, quod quatuor urbes habere!, scilicet lulidcm,
Carihaeam , Foeeessam , Coiissiam , ex quibus sua actatc duae
tanlum restabant, Iulis et Carthaea, quia Poeeessa in Car-
thacam, Corissia in Iulidem translata fuit: Kfag öi rízcáíiolig
(thv vnijojje ' Xilnovxai Se ovo r¡xt lovXlg r.cti i\ Kao&uia, tlç àg
ewtnoMa&rjCav aíXomaí' r¡ piv ПощМви slg xr¡v Kaodaiav ij
Sh KoQiaaía tig vr¡v IovUSct. i.e. Ceos vero fuit ietrapolis; re
stant autem Лиас Iulis el Carthaea , in quas reliquae sunt transía-
lúe: Poeeessa quidem in Carihaeam- Corissia autem in Iulidem.
Quae Graecis Kêag , Latinis dicitur Cea, autore Plin. 1. 4. c. 12^
"Eari ка\ 'Ißqoiag KacQala.] Menloral eliam Carihaeam Ibe-
riae, quae Graecis alio nomine dicitur ctiam Tartessus; Latinis
vero Carteia , Plinius lib. 8. C. 1. Caricia, Tartessus a Graecis
dicta. A Ptolemaeo lib. 2. c. 4. КаагцСа vocatur; vide quae in
Taortjoeog annotamus.
S57 Keijia, щ %ái>a.] Caria, regio Asiae proprie dictae , cuius
a oliui celeberrimae urbes fuere Miletus , dives antiquitus cidtas
atque mari potens Tbaletis Astrologi, Timothei Musici , et Ana-
ximandri Physic.i patria t lana et stragulis illustris, cuius cives
adeo luxu et delictis afíluebant , ut Aristides Philosophus libros
de eorurn luxui-ia composucrit; Myndus Iioilie Meniese sedes
praefecti, urbs maritima; Magnesia hodie Mangrcsia, quam
Themistocles exul accessu suo nobilitavit; hic euim domicilium
sibi constituit, ibidemque mortuus est. Xerxes enim ei cam in
pauem donaverat, propter quam Antiochus rex a Scipione victus
est, un de Asiatici cognomentum sibi adscivit. Priene hodie Pa-
ZafioBiantis patria. Alabanda adhuc seryat antiquum nonien, olim
fortunatissima urbs, quam Iuvcnalis poeta tanquam barbarie ¡s
deliciis perditam proscindit Sat. 3. v. 70. Ex lluviis celeberrimus
omnium eral Maeander , cuius tortuosos reflexus graphice depiu-
git Ov. Met. lib. ß.
Non secus ac liquidis Phrygius I\lacander in undis
Ludit, et ambiguo lapsu refluitquefiuitque
Occurrensque sibi venturas respicit undas :
Et nunc ad fontes, nunc ad mare versus apertum
Incalas exercel aquas.
 ANNOTATIONES. 625

Unde usus obtinuit ut gyri appellentur Maeanilri. Sexcentas

enim flexiones faciebat, teste Dionc Prusaeo. Regio vero ipsa ad
septentrionem habebat Ioniam, ad ortura Lyciam, ad occasurn
mare Myrtoum, ad meridiem Rhodium шаге, autore Iohanne
Bunone ad Philippi Cluvcrii introductionem in univcrsaui Geo-
grapbiam Hbrum 5. c. 7.
— To l&vixov Kaç-1 íncola Cariae dicebatur Car, plurali
numero Cares, qui quondam in rebus bellicis excelluere , ac mer-
cedc , ut nunc Helvetii , militabant, unde paroemia in Care pe—
riculum , dici solet de rebus, quae periculo cxponuntur, qua-
rum iactura gravis noa est. Cares enim, utpote mercede condu
ctos primos in acie collocabant, ut primura hostium impetum
sue sus I ¡nerent periculo, bine Cicero pro L. Flacco ait: Nonne
hoc vestra voce vulgatum est , si quid cum periculo experiri veils, 857
in Care id pofissimum esse faciendum. Ь
— TO l&vixov ката zifVTjv Kâctça.] Pro tô i&vtxov , puto
legendum, то 9t¡Xvxóv. lam enim de gentili egit, nunc agit de
foeminino , ас sic infra in eadein seclione inquit , то dtjlvy.ov,
Kagia. Nomine vero foeminino Káeica usus est Humerus II. 4»
v. 142. ad quem locum vide Eustathium. Herodot. eliani id usur
pât lib. 5. с 88-
— Aíysxai xaï Kúawg ■ ovtq> yào o Zeig пади MvXctaeivai
TifiÖTKi.] Id habet noster ex Herodoto qui lib. 1. с. 171. de hoc
love Cario sic loquitur: 'Anoítixvvaí ùs iv Mvkaeaoîo* Aióg Ka-
çlov íqov cto%uiov, той Mvaolai xcà AvSoïat plxtexi, mg xaoi-
yvrjxowi lovai тоГл Kaeaí. i. e. Ostendunt vero apud Mylassos
Iovis Carii fanum antiquum , quo communiter quidem utuniur
Mysi et I¿ydi , tanquam qui Caribus sunt Gcrmanifratres. •
— "Eoxt xaï (Dovyíag náhg , 'Axaçig , xal Kacídtg-] Huius
urbis altum est apud alios silentium. Antecedentia verba et sub-
sequenlia clamant Iegeudum esse Kaçig.
— 'HgóSoxog Iv rcowrjj. To Kaçixov ê&vog doxiuútarov.]
Aflert verba Herodoti in Carum landein , sed mutila, quae apud
Herodot. lib. 1. с. 171. sic se habeiit: "Art ôi Mivca хахевхоацие*
vov yi}v noXXr] v , xal tvxv%iovxog toï nokiu-a , то Kani/.ùv r¡v Hd-
vog koyiutüzaxov ztiSv lOvécov ¿nâvxtov xaxà toûtov oifta tow %oo~
vov , xal ftaxoro fiáhaza. Kai ocpi TOi|à l^vQ^iaza iyîvtxo, тоГо»
ot'E\i.i]veç IxQtiaavxo. Ka\ yàç ¡tz'l xà xoavta kôqyovg imôhodai
Kâçlç doi oí xaxaôiçavxtg' xaï Inl xàg àaniôag xù atjfieïa nad-
lodai. Aal '¿xava ¿entai ovxol elai ot notr¡aáfievoi ttooItoi" xiiog
Si âvtv ¿%âvav iqtoçsov xàg ¿anlôag nâvxtç oiVtso liodueav aonlat
XQÍta&ai. i. e. Quum vero Minos subegissel mullam terram, et fé
liciter sese in bello gessisset , Carica gens trat celebérrima omnium
Stephanus Vol. IV. R. r

'
 626 THOMAE DE PINEDO

gentium, in ïllo tempore et longo post maxime, atqxic tres res er-
cogitarunt, quibus Graeci usi Juerunt; etenim Cares sunt, gui
docuerunt cristas galeis impontre , el clypeis insignia addere. Et
ansas clypeis, hi sunt, quifeccre primi, usque ad iüam dient si
ne ansis gestabant clypeos omnes , qui clypeis solebant uti.
S58 Kaçixùv zorcoç làiaÇav, etc.] Mcmorat peculiarem
a qucindam locum Memphide, quem Caricum vocat, quod ibi
Cares aliquando habitareiit; ex Herodoto \ его lib. 2. с. сыт.
apparut, l'sainuiiiicluiii) А еду]) ti regem dédisse Ionibus Caribus-
que loca quaedain babitanda propemodum ad mare supra urbem
liubastiu, ad ostium Mili Pelusium nomine, uude postea Amasia
Mempbin eo» transtulit in sui custodiam ad versus Aegvptios, quae
loca ¿тратолёои , id est Castra Tocata fuere : unum ex bis loéis
. vidctuT iiiU llexisse autor nosler. Verba Herodoli sunt : Г0Г01 61
'iaotxal Totöi Kaçoï toÎgi avyxazcçyccaa^évoiot avrtß . о Фац-
(iizi%og SidùiGi ■¿¡aoovç Ivoixrjoul avzlovç àkk^kav , roxi Nelkov то
uteov i%ovtos ' той» uvvoptiTa èzé&tj ¿zoazóntoa. Tovzovg те áij
ocpioi zovg yácovg tiíótucí , *aï x äkka та vnéiS%tT0 návxa clní-
ôtdxs. Kai ói¡ Kai naïôag naclßaks uvroîai Aiyvnxíovg, r>]v ' Ek-
kûàa ykùaaav . ixôtSaaxEodai. Ало 81 toutwv íxpa&óvrcav trjv
Ekkaôa ykmooav , oï vvv ÍQurjvétg iv Alyvnza ytyóvuai' 01 ôi
"Icavéç te Kai oí Kâoiç zovzovg tovç%(Oqovç olxr¡aav %cóvov inl
nukkóv • tiVi öf otTüi ot yßgot nçog oklyov дакавацд ëveç&t Bov-
ßaeitug nóktatg, ¡л! rra 1]i¡íovgí¡ú xakiofiévat ozójiuzi zov R'ctiuv
zovzovg aiv or] %QÓvm lîozsyov ßaaiksvg 'Auctotç icavaozijijac , h~
Oeùiiv xazoixrjCe Iç Méiupiv , tpvkaxrjv itùvrov noievuevog ядод
Aîyiinziuiv. i. e. His Tonibus Caribusque, quibusfuerat usus ad-
iutoribus, Psammitichus dédit ad habitandum pasita altrinsecus
loca , Nilo medió dirempta , quibus nomina imposita fuere. Ca
stra, Et cum hace eis loca dédit y tum vero cetera, quae fuerat
pollicitus repracsentavU. Fueros quin etiam Aegypiios commisit
lingua Gracoa imbuendos, a quibus linguam Graecam edoclis
oriumli suntj qui nunc in Aegypio interpretes sunt. Incoluerunt
autem Iones et Cares diu hoec loca propemodum ad mare, ali—
quantulum supra urbem Bub a si in , ad ostium Nili nomine Pela—
sium. linde postea Amasis rex Memphin eos transtulit in sui cu—
»lodiam contra Aegyplios.
Kuqixov ziixog, nókig Aißvrjg, etc.] Caricus, inurus,
urbs I.ibyae. Habuit conditorem Armón cm Carthaginiensium regem,
ut ipse refert insuoPeriplo : Kaxaxi'isufiev nôktig лоод ту&акат-
ryxakovuévag, Kuçtxôv те titeos, xai Ivzzrjv, xaï'Axçav, xai Mí-
kiTzav , xai Acaußvv. i. e. Condidimus civitates ad more nomine
Caricumque murum, Gytten, Acram , Melillam , et Arambyu.
 АГОШТАТЮМЯЗ. : ' 627

Kttoxivixr¡g, nah? Sxvdtxy.] Lege Kaoxivíng. Carcini-

tis enim urbe diceba tur, sinus vero Carcinitcs; urbem célébrât
Herodotus lib. 4» с. i. iv. "Exzog oí 'Tnáxagig яотицод, oç op—
(xàrai (tiv.ix ltfivt¡g, ota fiêamv 6s zcSv Nofiádmv £xv&icov {>ém>,
ixoiôoï xazà Kacxivhiv7toi.lv, ig de|t«}v uTtígymv zi)v is ' Tlaír¡v
x«l rov 'AyúJáfiov xakiófievov ôçôiwv. i. e. Sextus fiuvius vero est
Hypacaris , qui oritur e palude quidem , per medios vero Nóma
das Scythas currens , mari immergitur iuocta Carcinitin urbem , ad
dexleram coercen» Hylaeenque et s/chilleium nomine ôqouov , i. e,-
ourtum. Ad banc usque urbem pertingebat relue Soythia , ■ eo—
déni antore libro, citato С. xcit, Avti\ r¡Si] ¿ojaiij' £xv9ir¡ èaû
noog fiiauußgitjv rt , nal vóxov aveuov xti(iévi¡ ,■ fif'xQi nákwg xa-
teoutvijg Kagxiviztôog- i. e. Haec iam velu» Scythia tsi , meridiem.
vertu», et austrum sita, usque ad urbem Carcinitidént. Cárcin'ai S53
dicitur Ptoleniaoo lib. 3. с 5. Carcine l'uni o lib, 4. o. 12. Melae ь
lib. 2. с, 1 . Sinum vero Carciniten memora t I'liiiius et Mela librig
capitibusque cilatis , Melae verba sunt: Quod inter paludem et
sinum est )■ Taphrae nominatur. i Sinus Carcinites. In eo urbs est
Carcine : quam duo flumina , Gerrhos , ei , Hypacaris\ мпо osito
effluentia attingunt; 'Verum diversis Juntibus , et aliunde delapsi.
Nam Gerrhos inter Basilidas et Nómadas , Hypacaris per Noma-
datievàliitur.ni . : jibuni'"* '/it 53. /■;'•'<■• ■.' г " Ч У / ". !¡ !i .'. Г.'
Kaûit/uvlm, ytíoa tijç' Ivotxvç.] Carmmñiy regio Indtae,
ex Straboiiis lib. 15- memóratur;, cuius sunt, quae sequuntur:
'H 6k KctQuavia rflcvzttLa (lív ion zf¡g «ло toi Ivôoù ¿xp'oA?/y.' tü.
fifvxoi лысого v ttvi^s ¿Ikqov Sxxtirtt» eiçoç vóxov eh Tijv цеуаАтр/
Oaiarrav- reoíijotív di то orófia той lliçaixov xÚXtcov jroôî t-»}v
мяо tij£ suSaiuovèç ' Agußictc ù'xguv iv àxutpn ovaav, xáfinrtzat
nqoç zov Iltgeir.ùv xóknav, tag av avváipy zr¡ Iltgaíot.i. e. Car—
mania vero ultima quidem est ab Indi fluvii ostio, primum sane
eius Promontorium in mare magnum protenditur ad aus t mm; cum.
autem fecerit Ptrsiçi sinus ostium ad Promontorium frlicis Лга-
biae, quod in conspectu est, inflectitur versus l'ersicum sinum,
quousque Pcrsidi coniungatur, Plulemaeus lib. 6> c. 6. dupliccm,
esse prod it, alteram cultam; alteram desertam. Nomen accCpiase
videtur ab urbe Сагшапа rogioiiis metrópoli, quam célébrât i'to-
leinaaus üb. {¡.с. 8- Amni. Marcellinus lib. 23. с. 26. i «niui , 1 ■
- '—г-.. То idvixèv, Kaouávioi, etc.] Gentile. Carmeuiae f Car-
raami, sou Carraaui. dicuntur, ut et alia liuius farinae sexceuta,
de quibus sic Mela lib. 3. С 8- In ipso [sinu Pérsico] Carmani
navigantium dextra posiii , sine veste ас Jruge, sine pecore ас se-
dibus , pitcium cute s»- vêlant, ■са\тпе vescunimr , praeter , capita
loto corpore hirsuti. Quae non credo, quia contrariuin apparet
Rr2
 628 THOMAE DE PINEDO

ex Slrabonis lib. 15. 77oUi¡ Si xctl ту ucaoyaia ierïv Inrzivouivn

fittalv zi¡v Ftögaeiag xaï rijç Iligoidoç , naçaliàtxovaa nléov
tfjç FeOQüíaíac, ngoç agxxov. Jijloî S' r¡ svxagniu' r.aï yàg
náfupogof xal ¡uyalaôevigoç , nh)v ¿kaiaç, %aï nozctfioïç катку -
puroç. i. e. Longe quoque in mediterránea parte extensa inter Ge-
drosiam et Persidcm, abscedens magis a Gedrosia ad aquilonem.
Quod ostendit fertilitas , omnium enim rerum ferax est [Сагшз-
liia] et magnas arbores gignit , praeter oleam , et fiuviis est irri
gua. JVIercibus etiauu abundaba t , quandoquidein -ad earn |>er tint -
bat Harmus celeberrimuin ad hue emporium, quod Ptolemaeo
lib. 6. с. 8. Harmuza, Pliti. lib. 6. с. 23. Armuzia regio; Ar-
rbiaiio in Periplo maris Eiytliraci Harmozia dicitur, per tot sé
cula nomine usque ad nostra témpora servato, quae Àmmiano
lib. 23. с. 25. vocatur Hermupolis quam adliuc anno 1604. pos-
sidebant Lusitani, ut vidcre est ex itinerario Petri Teixeirae c. 2-
sed forlassc illa Melae de Carmania deserta intelligenda sunt.
— "Eau леи KciQfxava vijooç.] Carmena insula inter insula*
adiáronte» Cafmaniae memoratur Ptolemaeo in Indico mari, cui
Kágfiivva, Carminna dicitur; ab Arrbiano vero reru in Indica-
juin libio vocatur Kagvívi), Camine; ego puto eamdcui esse,
quae infra epitomatori nostro dicítur Kaguivet, Carmina.
859 KaQptjXoç, oçoç Sva%etpeQov.] Carmelus , mons bybernis
a Lempestatibus obnoxius , cuius regionia fuerit mutis silentio jirac-
terit. Ptoiemaeus lib, -6. с. 15- Phoeniciae adscribit; inter Iu-
daeam Syriamque locat С Tacitus Histor. lib. 2- c. 78- Est ¡u-
daeam inter, Syriamque Carmelus, iia vocant montcm, Deum-
que, nee simulacrum Deo, aut templum (sic fradidere maiorts)-
aram tanium et reverentiam. lllic sacrificanti Vespasiano , cunt
spes occultas versaret animo, etc. Ex SS. apparet duos fuisse lin—
ius Hominis montes, alter, in quo stiiltus illc iVabal prudenlis ас.
fonnosac Abigailis maiitus babilabat, 'cuius fit mentio Sam. 1.
c. 25. «rat vero mons iste in Ghebronis vicinia ; alter erat in con-
iinibus Zabulón tribus, cuius fit mentio Reguni lib. 3. c. 18. in
quo Elias propheta quadringentos et quinquaginta Baal prophètes
trucidavit, ut apparet, ex eodem Reguni libro , capiteque citato,
a quo monto Germelilae , inonacborum ordo inter Catholicos ce-
lebeiTimus numen sibi assumpsit, Hebraice dic.il ur Ьсчэ CarmtL
- Kagftivct, vijeos ' Iv8ixr¡.] 'Carmina, insula Indica, ine-
moratur Marciano in Periplo Carmaniac , cui Káguivva, Gar
minna dicitur ; mihi videtur eadem esse , quae supra dicitur
KúofLova. •.•-•■• , - ■ \¿-n '.-. •.'
Ká g va va, nóktg Mivtttcov , ï&voç nXljalov içv&gâç, etc.]
Carmana, uibs Minaeoruni, gens prope rubrum mare, quae
 ANNOTATIONEN i 629

Ptolemaeo üb. 6. c. 7. Carna vocatur , atque inter felicie Ara-

biae oppida locatur, Plinio vero Jib. 6. с. 28- Carnus dicitur,
Minaci nutcm erant Arabiac populi, de quibus suo loco ageraus.
KttQvr], jroAiç Ootvixr¡g.^ Carne, urbs Phoeniciae, quam 359
célébrât Plinius libro 5- с. 20. Hinc rursus Syria , desinente Phot, b
nice, oppida Carne, Balança, Paltos, Gabale.
— ""O JtoAfnj ç , Kaçvlttjç.] Oppidanue civitatis Phoeniciae
Carnes dicitur Corniles, in cuius confirmationem a fiert versicu-
lum illum ex Lycopbrone, qui apud eius Alexandrarn legitur una
cum bis :
"Okotvro vavzai лошта Kaçvhai xvvtç
Oï zrjv ßoaniv xavQOTcaçOcvov x6qt¡v
AÎqvtjç ¿vijQiÍTpavzo q>0QTi]yo\ kvxot.
Pereant nautae primo Carnitae canes
Qui bovis oculos habeniem lauro virginem pucllam
A Lerna asportarunt onerarii lupi.
Ad quem locum Lycoplironis Scholiasta sic: Káovn, nôktg Ф01-
víxr¡¡, <I>oÎvixîç ôs {firtoçot ovtíj, i}k9ov ilç"Aoyoç, xcà ¿tQná-
GavTtç 'là tjjv 'Ivàyov évyazêoa , lxô\uaav tlg AÏyvnxov zá'Oaí-
çiôi, (ûç o AvxôqiQcav ovtoç cpr¡ai, xcà eteçoi. i.e. Carne, urbs
Phoeniciae, Phoenices vero cum e'ssent mercatores Argos venerunt,
ac raptam /o Tnachifiliaux in Acgyptum Osiridi asportarunt, ut
Lycophro inauit, et alii.
К et Q и 710 ii ç, nokiç KaçiaS'] Mcmorat Caropolin, urbem
Cariae ex Alexandri Caricorum lib. 1. cuius apud alios altum est
silentium.
Kaçovtvroç, nokiç Aaxivuv.] Caruentus, seu Caryen-
tus , urbs Latinorum celebra tur ex Dionysio Uoinanac antiquit,
lib. 2. cuius nulla apud alios fit mentio, Livius vero lib. 4. с. 53-
теш ora t arceiii Caruentanam ab Aequis captam, quam s tat im dé
host iljus с ер ere Romani, ut eodem libro capiteque citato uar-
ratur.
К ¿qtiu&oç, vr¡oos nXrjalov T?]ç К<5.~] Carpat^us, insula до
propeAoî, ex Homero, sub cuius nomine affert hemisticbium a
illud, celebratur, sed pace autoris nostri hemistichium i II ud 11011
est J Ionic ri , sed Dionysii Periegetae, apud quern legitur v. 600.
hoc modo :
KÛqku9oç av&' íiioaOi «oti fo'çjov , lyyv&i à' (tvxi¡s
Kçi'jir] пццеави Atog usyákoio ri<ri)vi¡.
Carpalhus item alia in parte ad occasum , pi ope vero
Ipsum
Creta honorala Iovis magni nutrix.

r
 630 THOMAE DE PINEDO

Quare apud Stepbanum pro av Ы «fl*» lege* ev*' Ырвга ; Hu

merus nulein célébrât banc insulam II. 2. v. 676* quam Каста—
&0V, CrapaÜium per transpositionem toxi o vocal :
Oí ó ciça Níovqov г d%ov , Kcánu&óv те, Káaov xi.
Qui auiem Nisyrumque tencba.nl , Crapathunxque , Ca~
manque.
Earn Jcscribit S trab o lib. 10. circa calcem libri sic: 'H. il Káo-
яа&од, t¡v Kocína&ov tînev" Оцтщос vi\>r\kr¡ latí, kvkIov fjovaa
Ciaóíwv ôiay.oaitùv ' TBTQctnohç ó' V7ií¡(ii-t , xal óvoiía tl%tv ¿|ió-
XoyoV acp uv v.ai тм niláyíi Tovvopa èysvito, (tía oh xmv nó~
kmv Ixàktïxo Níavgog óuávvuog ti/ zñv Niövomv vi'¡gcj, utixtn
6e rr¡g jiißvrjg »ото ylevxtjv ¿xtr¡v. i. e. Carpalhus auiem , quam
Homerus Crapatbuin appcllat , sublimis est ambit и t/adiorum ce
quatuor vero urbes habuit , et n ornen celebre, a quo pelago no-
men, una urhium vocabalur Nisyrus eiusdem nominis cum insula
Nisyrorum , sita vero est ad Libyae Leucen acten. [id est litus
album] 1 Iodic Scarpanto vulgo vacatur, si .Sophia no credimus.
— 'О o/'.ijrwç, Kaçna&iùç , etc.] Gentile insulac Carpatbi
dicitur Carpathiue, unde adagium,' Carpathius leporem , dici so-
litnni de eis, qui sibi perniciem aflerunt, quia importad aliunde
a Carpathiis in Carpa tbum lepores in tantani copiam excreve-
runt, ut exitium frugibus attulerint, autore Eustatbio ad locum
Homcri nota proxime praecedenti citatum.
— Ka\ Káonadov. ] Lege jcol Kaorcádiov , id enim prae-
cedentia verba exigunt , Kaonâatog eniui est xQiytvig, Kaoná-
Оюд, ш, юг.
Kan rc et a ¿a, nókig Kvnçov.] Carpasia, urbs CypriexHel-
lanici Cypriacis celebratur, quae Constant. Porpbyrogenet. Tbem.
lib. 1. Tbem. 11. dicitur Carpasus, l'linio lib. 5. с. SI. Carpa-
sium , de qua nibil notabile referunt.
— 'H ô' óitóaoi KivvQttov, ïô' afauvr¡v KoctTiáoeiav.] Ver-
sieulus iste ex Dionysii tertio Bassaricorum sic legendus est :
560 'H d ónóaot KtvvQtwv , ■>) &' abttivr¡v Kaorcctanav.
b Aliter enim sensus percipi non potest, пес ideo Claudicat versus.
Poetae enim Graeci eadem licentia qua breves syllabas produ-
eunt, longas corripiunt. Ex plurimis exemplis unum apponam,
ex Homero , qui aiitepenultimatn verbi ßovkeads natura longam
corripit, penultimam brevem producit:
El cf vfiïv Säe ¡ivOoç ¿tpavSávu, aklà ßovktaut.
Si auiem nobis hoc verbum non placet , sed vultis.
Versiculus iste legitur Od. 16. v. 387.
— "Eon хсЛ vijaoç Kctimaaia, etc.] Cum prius memoravc-
rit Carpasiam , urbeni Cypri , nunc memorat Carpasiam insulam
 ANNOTATIONES. 631
iuxta Promontorium Sarpedonium , sed pace epitomaloris nostri
Carpasia erat urbs; Carpasiae vero лит. plur. erant insulae, et
urbe et insulae iuxta Promontorium Curpasium , utrunque appa-
ret ex Strabonis lib. 14- Eiza Kaonaaia noXig Xiuéva êyovou mi
rai ôi xazà rr)v ¡xxquv xr]v £aonr¡Só*a- Ex 61 xijg Kagjzaaíag
vniQßaaig {azi totfpov xoiaxovxa axctôicav тгрос to'ç v>'¡aovc гад
Kaçnaaiaç, xaï то vóriov itiXayoç ' tîz âxça naï oqoç. i. e. Dein-
de Carpasia urbs cum portu ; iaccl auiem iuxta Promontorium
Sarpedonem. E Carpasia istkmi transitas est stadiorum xxx. ad
Ínsulas Carpasias, et ausirinum mare¡ inde Promontorium et
mons, Cosmographus etiam üb. 5- с. 14. célébrât Carpasias ín
sulas. *
KaQTtrjïa.] Carpeia , a nemine memoratur, praeter Pau-
ganiam, qui lib. 6. eamKaçntav, Carpiam vocat, quam aliqui
existimabaut esse, quae antiquitus Tartessus dicebatur : Etala'
o'I Kaçniav'lßt\omv nóXiv xnXcta9at voftiÇovai xà açxaioxtoa Taç-
ttjOOov. i. e. Sunt vero gui Carpiam Iùerorum urhem vocari exi-
stimant antiquitus Tartessum. Appianus de Bcllis Hispan, ait,
ïartessum maritimum oppidum fuisse, quod sua aetate, Carpes-
sus appellabatur, sed cum noster dicat, se in KaXitai dixisse de
bac urbe , quam illic KáXnciav vocat, puto eamdein fuisse , quae
Calpe dicitur Straboni lib. 3- ' Evxav&a ôr] oqoç laxi xav>Iß7]gwv
toîv xaXovutvcov Baozi}xavàv , ovg y.u\ BaozovXovg xaXovaiv , i¡
KáXizrj' xr¡ 7ttoioxr¡ uîv ov uiya, xà ô vipti (iéya, xaï og&iov,
mats nó$$w9iv vf¡aoit5ig qwivto&ai. 'ÉxnXioveiv ovv ix xi¡g j/iu-
tígag &aXáxxr¡c tig zrjv è'|<» ¿cfíóv iaxi xovro ' xal яоод avzo
K¿XitT¡ nohç Iv XBzzagâxovxa ezaôtoiç , à^wXoyog xaï naXaià,
vavoza&n¿v noxt yivouivr) xtâv 'lßi\g(ov' íVtot ôi xaï 'HoaxXiovç
xxiapa Xèyovatv avxrjv, mv lazi xaï ТцювЪЬцд' ííg q>r¡ai xai'H-
çaxXtlav ¿Voftáfta&a-i tô naXaiôv ôeixvva&ai xs ulyav ntglßoXov,
xaï viCoaoUovç. Eïza MeXXaola, zagr/iíag '¿yovaa. i. е. 1Ы ergo
mons est Hispanorum Basletanorum nomine, quos Bastulos quo- 861
que vocant , Calpe , cirçuitu quidem non magnus , allitudine vero a
magnus et erectus adeo ut a longe insulae speciem reddat: navi
gantib и s vero e nostro mari in externum ad dextram est, et ad
eum Calpe urbs circiterxL. stadia, memorabilis et vetusta, quon
dam sintió navibus Hispanorum: nonnulli ab Hercule coniitam
dicunt , inter quos est Tïmosthenes , qui earn antiquitus Heracleam
(ippellaiam fuisse refert , ostendique adhuc magnum circuitum , et
navalia. Deinde Mellaría, ubi salsamenta condiuniur. Pro on ti»
vf с KáoKuav , lege ort xiviç KáXnnav , in KáXnai enim sic earn
vocavit. Sed situs Carpiac Fausaniae , et Calpae Strabonis non
um vciiit cum situ Carpciae Sti'phani , qui eius gentile iuquit ess«.

'
 632 THOMAE DE PINEDO

Cárpetenos. Carpetani enim longe a Tartcsso et a Calpe dista

ban t, quorum oliin práecipua urbs et metropolis erat Toi с tu m,
ubi reges Gothorum et alii , expulsis Mauris sedein habcbaiit re-
giain, nunc vero reges sedem habent Madrili eiusdem Carpetaniae
regionis oppidum, ubi nos educati suinus ac uteris operam im-
pendimus sub divcrsis magistris ac postremo sub Francisco de
Maccdo Lusitano, poeta et oratore summo, Philosophe et Theo
logo cruditissimo penes Iesuitas , geiitcra erudicndae adolesceu-
tiae natam.
Каспцаю1, ft>vos 'Ißyoixav.] Carpesii , sunt ¡idem qui
Carpetani , Ibcriae populi , vulgo Hispanis lioruin regio dicilur
el reino de Toledo. Nihil interest , quod noster eos locet inter
lberum ilu\ ium. Polybius Historiarum lib. 3. cos vocat fortissi-
mam gentem : Mtzù es tavza naoaôo£a>ç t¡s rovç uiyiazovç ïjlôe
xivàîirovç Inuviyav , avvSoau-óvztov in avrm rùv Kaomjaîav,
S 0%tö6v itfuv lapioozaxov i'&vog tùv xoi ¿neivovç rovç zônovç.
i. e. Post hace vero ex inopinato maxima pericula adiit rediens
£Annibal] impeliim in ipsum Carpesiis facientibus , quae fere for
tissimo gens est in Ulis locis. Quo in loco interpres JLatiuus pro
Carpesiis habet Carpctanos. Livius etiam lib. 21. с. 6. eamdem
Annibalis historian) narrans populos illos Carpetanos vocat , qui
ultra Iberum lluvium eos locat. Quare apud Stephanum pro та*
ivzoç J^iipoçlcgendurnTuîv îxzoç" Ißrjcoc, i. e. extra Iberum. Gens
enim Olcaduni, de quibus loquitur Polybius et Livius erant ultra
Iberum lluvium, ut apparel ex codemLivio libro capiteque citato.
In Olcadumfines prius [ultra Iberum ea gens in parte magis, quanx^
in ditione Carlhaginiensium erat) induxit exercitum.
X«/Jpoi, noltç Micoizozapiaç.] Carrhae, urbs Mesopota-
miae Abrahami oliin domicilio, ас Tarac eius patrie obitu insi
gnia, neenon Crassi in tori tu, et Romani exercitus aerumnis no-
bilis , quae urbs Hebraice dicitur pn Charan , cuius fit uientio
Genesis с. Ц. Mein ora tur Aiuiiuano Marcellino lib. 23« c. 4.
Straboni lib. 13. Ptol. lib. 5. с. 18. Lucan. lib. 1.
3'Iiscrando funere Crassus
Assyrias Lalio maculavit sanguine Carrhas.
S61 Eas inter et Edessam Antoninus Caracallus Imperator in expedi-
Ь tiouc adversus Persas occisus fuit , ut videre est ex Spartiano in
eius vita; Carrheni eius oppidaui Lunum Deuui colcbant, qui
superstitione quadam credebant, cos qui huncDeum foemineo no-
mine, ac sexu putabaut nuncupanduin, umlicribus semper addi-
ctos inservire, sed qui marem Deum esse crediderint, eos uxo-
ribus dominan, пес ullas muliebres pati insidias, ut prodit idein
Spartianus loco citato. L. Holst, in Annot. ad Geograph. Sacraui
 ÁNNOTATIONES. 633

fol. 191- ait Canlias vulgo Orfa dlci, cuius Episcopus subscri-
psit Basil. Magno epist. 814.
— "Ecrixel поЯ«; nçoç rr¡ Íqv&qü Qakúoor¡.~] Cum priua
Carillas Mesopotamiae urbciii memoravcrit, nunc al ¡am eiusdein
Hominis œemorat ad mare rubrum; eadcin erat urbs, quam
alii Mesopotamiae, alii Arabiae ad mare rubrum adscribebant. .
Kágva, %cdpi'ov zijg Ааяш vixi¡c.~] Carya, oppidum Laco-
nicac fuit sacrum Dianae et Nymphis , ubi erat Dianae Caryatidis ,
simulacrum , in cuius lionorcin Laccdaemoniae virgincs anniver
saries choros celebraban t, autorc Pausania in Laconicis, cui Ca.
ryae plur. num. dicuntur, quod festum llcsych. Carya neut. plur.
vocat, ex hoc oppido Caryatides columnac celebrantur l'linio ct
Vitruvio. - .
KctQvavSu, rcókig y.cn k¡avr¡ Spuvvpoc ] Caryanda, urbs
et palus eiusdem Hominis prope Myndum el Co , quam in Caria
locat Strabo lib. 14. Elx' tvQvg r¡ MvvSog , ki¡xéva syovaa' r.cà
цеха xavxrjv Baoyvkia, xa\ avxr¡ nókig- iv di ira ueza¡-v Ka-
Qvuvùa kl(ivr¡ , ум\ vi¡aog ó.utóvffios zavxr¡, i¡v ¿íxovv Kagvctv—
itíg' EvtívDív o' r¡v xoi £xvku!~ 6 nakaióg Ovyygacpsvg. i. e. De-
hinc statim Tläyndus cum portu , et post hanc Bargylia et ipsa
vrbs ; interiaeet Caryanda palus , et insula eiusdem nomiuis,
çuam incolebant Caryandenses. Hinc vero fuit Scylacc antiquua
acripior. . . .
KÚqvotoc, nókig vno tjj "Oyij » nókn rijg Evßoiag.~\ Ca-
ryslus, urbs sub Ocba , civitate Euboeae memoratur Ptolemaeo
lib. 3- с. 15- inter Euboeae oppida , apud quem urbis Ocliae nulla
fit mentio ; sub monte Ocha earn locat Strabo lib. 10. Káovaxoc
dé Jöriv VKO тш oçci xrfOfrf nkr¡eiov Si га Xzvga, xoi то Mao-
¡ic'tQiuv, lv ai то karôuiov twv Kagveiíav xiúvav , íegov í%ov
'Anókkutvog Maofiaçtvov, o&ev ôiânkovg tlg'Akàgràç 'Apaqnjví-
дад. i. e. Carystus vero iacet sub monte Ocha ; prope au fem sunt
Sfyra , et Шагтагшт , ubi Carystiae exscinduniur columnaet
Tanum habens Apollinis Marmarini; unde iraiectus est ad Halas
siraphenidas. Quare cum Ocha mm l'unit urbs , sed mous , apud
Stephanum pro nókti rijg Evßotag, lege lidenter, '¿qu xrjg Ev-
ßoiag, i.e. monte Euboeae , quod ctiaui ipse in cadcui sectione
confirmât.
— Oí yàç '^íjotol xr¡v xQoyyv o-fflv epaot.] Haec verba. sic 862
sunt legenda; r¡ oiún AyctioX z>)v xQorpi)v, etc. i. e. vel quod a
Achaei nutrimenlum dicunt ¡ifflv. Aliter eiiim non coiivcniunt
cum praecedentibus.
— 'Ev zavxr¡ t¡; пики yiyvexai ki&og, etc.] Sunt verba de-
suinpta ex Strabonis lib. 10. apud quem ila lcguutux: 'Ev 6i tg
 634 THOMAE DE PINEDO

Касьвты , хв1 г} Xi&oç cp-¿пси i¡ ^atvofiívtj , xol vq>aivouevr¡ , ¿»arm

ta ьфаоиата -¿apóftcotrpo; ylvíO&ai , §via¡¡}ívxa ó elg rpXóya ßuk-
ito&ttt *a\ ¿noxa&alotedaury nXvaei r¿v nïvov капапХуашс. i. e.
Jn oppido vero Carysto lapis nascitur , qui plectitur et texitur,
aiaue ex eo mantilla conficiuntur , quae ubi sordem contraxerunt,
in Hammam iniecta purgantur, perinde atque lotione Unieorum
maculae. Apud Strabonem pro те ьсраацаха , lege ex nostro au-
tore irj vrpfj , Genus istud lini Latini vocant amiantum, Graeci
¿aßearov, de quo videsis Cocí. HLodigiii. Anliqu. Lect. libro
octavo c. 16. Fancirol. rer. memorab. tit. 4- Leouicum de varia
historia, lib. 1. с. 93.
— "Eaxi xal Каогвтод, хояод rijf AXyvoç, etc.] Sunt verba
desumpta ex Strabonis lib. 10. quae apud eum legunlur hoc mo
do: kaçueroç Sí latí iv xr¡ Actr.tûvixrj голод щс Aïyvoç jrpôç 'Ао-
xaöiav, ¿ер ov Kaovauov olvov 'АХкцаг eicr¡xt. i. e. Caryslut
vero est in Lacónica locus Aegyis versus Arcadiam , a quo Cary-
stium vinum Alemán dixit.
— ' Ev -n to Atrrófttov «ov Kanvarícov v.ióvmv.] Jnquit in op
pido Euboeae Carysto fuisse lapidicinam Carystiarinn columna-
rum ; Strabo , ex quo noster frequenter sua transcribe , dicit
lapidicinam columnarum Carysliarum fuisse in M armario op
pido; eius verba attulimus pag. 361. b. Celebrantur autem
apud scriplores Columnae Carystiae, ex quibus in villa Qor-
diauuruin Imperatorum erant in uno peristylo quinquaginta
inter ducentas , quas liabcbat , autore iul. Capitolino in Gordia-
norum tertio ; Tibullus propter columnas et Taenarum et Сагу-
atom célébrât lib. 3. Elcg. 3-
Quidve domus prodest Phrygiis innixa columnis:
Taenare sive iuis , sive Caryste tuis.
Kaç%ri6àv, ur¡TQÓ7cohc Aißvrjc , Siaetjuotátri «o'Atç.J
Carchedon Graecis dicitur, quae Latinis Carthago ь metropolis
Libyac et celebérrima urbs, de qua cum Sallustio mérito dicaiu,
silere melius puto, quam parum dicere. Tarnen ne indicta nobis
maneat, aliquid dicemusStepliani vestigiis inhaerentes: eopoten-
tiae pervenit, ul cum Roma de imperio decertaret. Quare Strabo
lib. 17. earn vocavit nóXiv ttvxlnoXtv tjj '-Poífijj. i. e. urbem aemu-
lam Romae. Mela lib. 1. с. 7. Utica, et Carthago, ambae incly-
. tat, ambae a Phoenicibus conditae: illa fato Catonis insignis,
haec suo , nunc populi Romani colonia , olim imperii eius perti-
nax aemula, iam quidem iterum opulenta, etiam nunc tarnen prio-
rum excidio rerum, quam ope praesentium clarior. Fuit prima
562 colonia, quae a Romanis cxlra Italiani deducía est, ut memoriae
b prodidit Veil, l'alci cuius lib. 1. In tres partes erat divisa, Co
 ANNOTATIONEN 686

Üioncm, Byrsain, et Magalia, seu Megara, seu Megaria, quae

omnia sunt originis Phoeniciae , sed ad Graecorum dialectum de- .
Jlexa. C'athon cniin erat Carthaginis poilus, manu factus a verbo
Vcp ( 'utah, quod Hhabiuis, Chaldacis, Syris , et Arabifaus idem
est acLatinis incidit , ad quod vidctur alludere eruditissimus рое»
tarum Aeneid. lib. 1. v. 4SI- ..,'■.. '» ■ ■■' ■' ••■.'
Hic partus alii efjfodiunt , hic aha theatris :■' . >.'-.> v»
' Fundamenta laçant alii. ■ ■ * -■'* "in, '•>
Festo et Servio apud Cerclam in Virgiliuin ad librum versumque
citatum Cot hones, vel Cothona mascul. et neut. genere a ppellan—
tur portus arte, et manu facti. Byrsa quoque originem habet a
verbo 1X3 bitser, i. e. munivit : Byrsa vero erat Carthaginis arx¿
nisi a botsrah, Hebraice di ci tur munitus locus ab eodem, verbo,
a botsrah vero parum corrupto nomine factum est Byrsa , quod
cum Graeci ignoraren t , fabulara illain de çorio bovis iinxerunt in
cuius arcis vértice erat Aesculapii teinpluui , quod Asdjjubalis
uxor urbe capta una secuin combussit, referente Appiano de
Bel. Punic, circa Jibri calcem. Magalia quoque seu Megara seu
Blcgaria origincindeducit a lija magur , quod Hebraice signifi
ca I habitationem a verbo lia i. e. peregrinatus est, seu habitavit
in loco peregrino , a cuius significatioiie non multum abludit Ser*
vius ad Virgilii Aeneid. libro primo v. 425. •>
Miratur molern Aeneas , magalia quondam.
Ad quem locum inquit: Magalia vero antistoechon est; nom de*
buit Magaria dicere , quia ningar , »on magal , Poenorum lingua
villain signifîcat. Earn condidisse Didonem Tyriam referunt. l'ro-
tulit vii os insignes non solum armis sed etiam uteris. Inter bos
fuere Q. Septimius Florens Tertullianus , Cypríanus ; et alii; cui
etiam suos debet natales Pub. Tcrciitius poetarum Coinicorum
princeps, in quem extat piilchruni epigramma ex antiquo códice
roanuscripto in Bibliotheca Cbrislianissimi regis GaUiarum, quod
placet apponere:
Natus in excelsis teciis Carthaginis altae . . -.:.-• •
Romanis ducibus bellica praeda fui.
Descripsi mores hominum , iuvenumque senumque
Qualiter et servi decipiant dominos.
Quid meretvix, quid leño dolis confingat avarus, • {,}
Haec quicumque legit , sic puto , cauius erit.
De Cartilágine vero vide Appiani Libycen , seu Carcbedonicen,
Aldrctumlib. 2. c. 2. Bocbartum in suo l'balcc lib. 1. с. 24- et
cruditum commentariolum , quem de bac urbe lingua Hispánica
scripsit D. Gaspar Ybaricz de Segovia et Peralta, tamquain suae
они lige nue eruditiunis prodroinum. ... ■■ ■ '••*
 6S6 THOMAE DE PINEDO

363 — 'Ало KaQirjSóvog Фо/vmoç. ] A CarcLedone Phocnice

а ношен faabuisse inquit. Graeci enim cum nominis etymologiam
ignorarent , ducem finxerunt Carchedonem , a quo nomeii liuius
urbis deducebant, cum eius numen sit corruptum ex lingua Sy-
riaca , in qua НП1П Nnip Cartha Chadatha sonat urbem novam,
quod «on Intuit Solinum. Sic enim Ule с 70. Cum rex Hiarbas
rerum in Libya potirciur , Elissa mulier extruxit [Cartbaginetn]
domo Phoenix, et Carthadam dixit, quod Phoenicum ore exprimit
civitatem novam. Noster etiam etsi causam ignoraret, inquit :
ixakeito ah xaivr¡ italic, i. e. vocabatur vero nova urbs.
— Kal Kaöutla.] Cadmea etiam vocata fuit, quodnomen a
Dip Kedem , deducitur , quod Hebraico significat inter alia an-
tiquiiatem, ad quod videtur alludere Virgilius Aeneid. lib. 1.
v. 16. t
Urbs antiqua fuit , Tyrii tenuere coloni.
— Kal Oïvovaaa.') Oenussa quoque, id est, vinosa dicta
fuit. Nam cum woin tharsis in sacris libris pro Carthagine ac-
cipiatur , id nominis a ttinvri Thiros , i. e. mustum potest deduci,
ct sic Tharsis et Oenussa erunt looövvaua.
— Kai Kay.y.aßt]. Tovzm of, xerra tijv olxtiav, etc.] Caccabe
etiam dicta fuit , quo nomine, propria Carthaginiensinm lingua,
equi caput sigiiificalur. Caccabe corruptum est а *рчр Carcaph,
i. e. caput , neglecto r , ct ph mutato in b. Illius exemplum invc-
nitur in Dammesec , Acbad, Ace. Legi tur enim Darmesec, Ar
enad , Arce ; posterions Tero exempla sunt frequentissima.
Fueri enim sciunt literas tenues, medias, aspirates commutaii
frequenter; Carcaph vero a quo corruptum est Caccabe non
significat equi caput sed quodcumque caput. Quemadinodum
enim Capitolium dictum est, quod inibi hominis caput inven-
tuni fuerit, ac tamen in hoc nomine id non expriiu/tur; sic
Carthago Caccabe dicta fuit, quod ibi equi caput inventum fue
rit, etsi id in hoc nomine non exprima tur, ad quam his toriatn al-
ludit Virgilius Aeneid. lib. 1. v. 447-
Effodere loco signum , quod regia Tuno
Wlonstrarat , caput acris equi, sic nam fore bello
Egregiam , etfacilem victu per saecula gent cm.
Quod Silius lib. 2. imitatur:
Ostentant caput effossa tellure repertum
Bellatoris equi, alque omen clamore salutant.
— "Ест» ¿s Jtal Skkr¡ KaçyrjScôv nókic 'i/fypiac.] Nunc agit
de Carthagine Iberiae, quam etiam novam urbem diclam fuisse
inquit. Id enim significat Carthago, ut paulo ante anuotavimus,
de cuiu3 conditoribus non eunvenit inter scriptures. Alii ab Au
 ANNOTATIONEN ■ 6íT
ч
nibale , alii ab ipsis Poenis conditam fuisse référant. Earn uno co-
pit die P. Scipio, autore Livio lib. 26. c. 48- cu» eodem lib.
с 42- Nova Carthago vocatur : Carthaginem novam interim op-
pugnare statuit: urbem cum ipsam opulenlam suis opibus, turn
hosiium omni bellico apparatu plenam {ibi arma , ibi pecunia,
ibi lolius Hispanice obsides erant) sitam praeterea cum opportune
ad traiiciendum in African* , tum super portum satis amplum
quantaevis class* , et nescio an unum in Hispaniae ora, qua
nostro adiacet mari. Nemo omnium quo iretur , sciebat , praeter
С. Laelium. Is classe circummissus , iia moderari cursum naoium
iussus erat, ut eodem tempore Scipio ab terra exercitum os ten
deret, classis portum intraret. Quam historiam grapbice, ut et
urbis situm depingit Silius II a I. 15- •'< ■ '>■>•■■'
, At pelago vecius servato Laelius hora, - »-, . '.. i" . i
Quam dederal ductor subigendae ad moenia class*, ,
.A iergo affusis cingebat iecta carinis . rn.\ ; ;
Carthago impenso naturae adiuta f'avore
Excelsos tollit pelago circumfiua muros '■■ t
Arctatas ponti fauces módica insula claudii, . ■ ч -' . mi
1 Qua Titan ortu terras aspergit Eoo, •.. л j.r \
At qua prospectât Phoebi iuga sera cadentis . «*<'-
Pigram in planiciem stagnantes egerit undas ,
Quas auget veniens, refluusque reciprocat aestus, - ■■ v
Sed gélidas ä fronte sedel sublimis ad Arcios , < о » » • 4
\. •■» • Urbs imposta iugo , pronumque excurrit in acquor,
•\ ' Et tuta aeterno défendit moenia fiuetu. •. .. >• .
In bac urbe virginem forma egregia captain perduetamque ad se, S6S
patri inviolatam reddidisse Publium Africanum prodit A. Gellius Ь
Noct. Attic.lib.6. c,8- Lepida igitur quaestio agitari potest, utrum
videri continentiorem par sit , Publiumne Africanum superiorem,
qui Carthagine ampia civitate in Hispania expugnaia , virginem.'
tempestivam , forma egregia, nobilis viri JJispani jiliam , cap-
iam, perduetamque ad se, patri inviolatam reddidit,- an regem Ale-
xandrum , qui Darii regis uxorem camdem eiusdemque sororem
praelio magno captan* , quam esse audiebat exsuperanti forma/
videre noluit, perducique ad se prohibuit. Appianus de Bellia
Hispan, pu tat esse Saguntum , quam Annibal evertit, ac postea
instaura tain Carlhaginem Spartagenam yocatam fuisse in quit; Tr¡v
&Ï nókiv oQwv ¿7tidaXúeoióv rixul KctQi/r¡oóvoc ov ftaxoov, jcorí %¡á-
çag uQiovOav ¿yu&ijc, çûxifiv av&iç , xaï KaQx<nSovitav arcoixov
¿mícpaivtv ' f¡v vvv oluai KuQfr¡Sóva xukele&ai vr¡v £naQtayivi)v.
i. e. Cum auiem videret [Annibal] urbem mari propinquam, et
non procul Carthagine et agris bonis imperantcm , ilerum condi-

'
658 ТПОМАЕ D£ PINEDO

Jit, et Carthaginiensium coloniam declaravit ; quam nunc puto

Carthagincm vocari Spartagenam, Seil i'allilur. Sagunlum euim
et Cartílago lberiae diversa fuere oppida, ut videre est ex Plo-
lemaeu Jib. 2. с. 6. et ex aliis ас pruccipuc ex Strabone qui lib.3.
cam Cartbaginis situm dcscripsisset , tandem ait: lláhv à' 1я1
Quxtoaxov £ovxqu>voç lívxiinl xt)v Ixßokr/v xov" Ißtjcoe, Sáyovv-
10V , xxíaua Zaxvv&lmv ' nv Avvißac xaxaaxûifiaç naoà то avy-
xtiueva nooç Pmualovç, xov êsvxeoov avtolç è^'j^ie nôktuov яоо?
KaQxrjSoi'iovç. i. e. Rursus a Sueront in alteram parient eunti ver—
bus ostia Iberi , Saguntum a Zacynthiis condUum , quant urbem
cum Annibal evertisset contra pacta cum Romanis convenía, se
cundum ipsis contra Carthaginienses excitavit bellum. Strabo ab
Asdrubalc qui Barcae Annibalu patri successit, coiiditaui fuisse
tradit lib. S. Мета xolvvv rà "slßörjoa laxiv ?} KjxQyt¡ia)v ц vía,
xxlOfia '/loScovßa , xov ôt£au.êvov Búqr.av xov 'Avvißa naxêga,
XQaxlaxrj noXv xmv xctvzy nóXstttv ' xaï y ад èovpvoxaxtj , »ai xtL-
yci xataaxsvaouha xakàç, v.m lifdjsi xaï Xíuvrj xtxóaut¡Tat , xaï
xoiçxâv ¿Qyvçtiuv atxâXXotç iftçi mv et¡n¡xt<uti>' xavxav&a ök xaï
Iv xoïç nXr¡alot xônotç- noXXr¡ t¡ гаощйк' xaï Махь zuvio utïÇov
iu,noQtîov xmv fiív ix &xtXáxtr¡c xoïç èv xx¡ ¡itaoyaíu' toîv 6' ixcï-
#iv xoïç f|co itùew. 'H d' Iv&évôc ué^çi tov"Ißrigognaculia, xaxà
ulaov яюд то ёкхвггща ïyti. xov ¿ovxoravot noxapôv , xaixi)v ixßo-
3l»)v avxov , xaï nóKtv 6u.ávv¡wv. i. e. Ergo post Abàera est Car
thago nova, ab Asdrubalc condita , eo qui Jiarcae Annibalis pa.
tri successit, praestäntissima omnium eius regionis urbium ¿ nam et
loci natura est munilissim'a , et muro pr^eelare exstrucio , et or
nato est portubus et lacu , et argentéis*, quae dixi, mciallis . et
cum iui tuni vicinis in locis multumfit salsamcnlorum : estque hoc
magnum emporium , ubi et mediterranei marítimas, et maril¿mi
mediterráneas mercantur merces. Ora kino usque ad Iberum flu-
vium , medio fere spacio habet Sucronem ßuvium , eiusque ostium,
et- urbem cognominemt Quemadiiiodum Cartílago velus «rat ca
put omnium oppidorum ditionis Carthaginiensium in. Libya, ita
Carthago nova in Hispania, quod exprintit Silius lib. 15. bisce
varaibusr >• , ■■■■ »вЛ í ■. - i.ii.«? ,mi.^,i •■ .-..- "и.,«
•i Urbs colitur Teucro quondam fundaia vetusto
Nomen Carthago, Tjt-Íus tenet incola muros
V Ut Libyae sua,: sic terris memorabile Iberia
Пасс caput est , non ulla opibus certaverit auri
Nonportu, celsoue situ, non dotibus auri
Uberis, aut agili fabricando ad tela vigore. , ',
Vulgo Hispanis parum corrupto nomine dicilär Carthagena, ct est
urbs episcopalis inter cuius ¿piscopos fuit utius D. Paulus de Santa
 w ANNOTATION ES., , 639

BJaria , natione Tudaeus , Burgis natu» cum qua dragesimiim ae-

tatis suae annum ageret, CIrristianae religioni nomen dodit, li-»
beris et uxurc reliclis, Lutetiani Paiisiorum profectus Theologiae
operam impcndit. Deinde Avenioneua se con tul it, ubi tunc erat
Sedes Pontificia , ibi cum per condones iimotesceret summo Pon-
lilici ; erat ciiiin suinimis orator ct in SS. valde versatus , ab eo
creatus fuit Archidiaconus Trevigniensis, et Canonicus Hiepal.cn-
sis, postea ab Henrico III. Castellae et Legionis rege Cactus est
Episcopus Carthaginènsis , executor testamentarme, eius filii /o- 364
annis i I. magister, Arcbicancellarius, ac inortuo rege, regni a
gubernator, JBenedicti XIII. Summi Ponlificis legatus, ac postremo
Episcopus Burgensis; filios reliquit Gonsalvum de Carlhagena
Episcopum Placentinum , Alfonsum de Caithagena еж Decano
Segobiensi et Compostellano in patris locum subrogatum Episco
pum Burgensem , cuius extat de Hispaniae regibus opus non
conternnendum, cui Anàcephalacosi nomeil fecit, utrique con
cilio Basiliensi afl'ucie, Peirum de Cartliagena regis Ioannis II.
satellitum magistrum, Alvarum Garsiam iamiliae propagalorem,
qui ex nobilibus Hispaniae iamiliis uxorem duxit. Eius quoque
extant commentaria de rebus, Joanne IL rege, gestis, non in
eleganter conscripta , quorum sunt locnplctes testes M. F. Chri-*
stophonis Sanctitosius Augustinianus Burgensis, qui illius vitam
conscripsit , Mariana de rebus Hispaniae lib. 19. с 8« cui Paulus
Carthagena , cognomento Burgensis idicitur. Vide tad quot, et
quam sublimes dignitatis gradus ev.ectus fuerit vir ilk'. At nunc,
si Petrus et Paulus e mortuis resurgentes in llispaniam se. con»
ferrent, quocunque nebulonum testimonio, eorum qui pecuniain
rommodatu petunt à pagar nel Purgatorio (i»t lepide aiunt Hi-
spani) in tenebrosos ilios carcetes detruderentuf , ac, si torluram
ferre non pussent, amissis bonis, vcl perpetuis vincuiis, vel
triremibus damnarentur. Scilicet, omnium optime Calient ho—
dierni Hispani artem politicam, cum eis non certet Bodinus , noo
xollTUCoitatoc illc DucisValentini magister. Uli enim sciunl prac-
postcro religionis zclo, ac vano rebellionis timoré viduaro terrain
colonia, faceré ex civitatibus nemora, reddeie ex civibus bostes,
agriculturam et nicrcaturam contemiiere. Flocci non faciUnt iilud
sapientissimi Uegum : In multitudine popuU gloria Regis- Arm«
negligunt: .• .... i t...-, ■•. •' i.'
Nee ouram impendunt populis , nee otia Musis. / . ,
Non loquor de eis, qui intra privates pañetes delilescunt, sea
annis, seu uteris condecorati, semper enim in Hispania tales
viri quaesiti inventi sunt sed illos r¡ tàv xoaxovvTrnv ¿aa&ia
numquam quacsivit , ipsi enim non quaerunt viro*, dignitatibui,.

•r
 640 THOMAE DE PINEDO

sêd digni tales hominibus, qui eaepe (at cuín Homero loquar
Od. 20. v. S80.) nihil aliud sunt,' nisi inutile:
"Afôoç ¿QOVQT¡C.
liorum autem via ducit in Mauroduliam, quam iam per
IDCCI.XXVIII. annos experti fuerunt : ego, cum natura fe cent
homincin consultandi virtute praedituro , ac nihil frustra faciat,
ut loquunlur Philosophorum filii (rara est harum regionum liber
tas , ubi sentiré, quae velis, et quae sentías, dicere licet) non
credo , esse ineluctabile fatum , praedictum non posse evitan, (fu.
- tum iiitelligo catenatum rcrum eventum ,) sed credo omne Im
perium esse , sicut genus huinanum mortalitate damnatum , et
quod semel contigit , iterum contingcre posse. Quod si illud con-
tigerit , Ecclesia iterum eos post tolidem annos apertis thesauris
suis, id est, iudulgentiis concessis in bellum contra Mauros eun-
tibus, ab ipsis redimet, si taruen maiorum bellicam virtuteui re-
S64 Hquosque mores iinilati fuerint. Optiinc enira inquit Sallustius:
b Ubi socordiae tete alquc ignaviae tradideris , nequicauam Deos
implores. Verum nos his relictis ad Áthenas nostras rcvertaniur,
in harum enitn acropoli quietos nulla cura sollicitât.
— *rO koXÎtijç, KacxySovioc , ooepèç ¡.isyag , etc.] Horuin
verborum sensus est , oppidauum Carchedonis urbis , id est Car-
1haginis dici Carchedonium , id est Carthaginiensem , et eiusdein
urbis fuisse civeui Carchedonium , pliiloeophum magnum. Aste—
riscus iile ad latus positus innuit aliquot verba defîcere, puta,
i)v oè x«l KaQyrfiùvioç, etc. i. e. erat vero et Carchedonius, sed
sine illis intelligi potest Stcphani mens.
*— ' Ау. доаоао&са-] Lege t]y.ooáeuzo.
Káaiov, oqoç, Kai nókig Aiyvnzov itçoç ты TIr¡kovaía>.]
Casion , Graecis , Casius Latin is , hi enim montem , illi ó'oo? sub-
intelligunt. Fuit mons celeberrimus , et urbs Aegypti , ut inquit
nos ter, sed urbis nulla apud alios , quodsciam, fît mentio, íl-
lius noniinis duo reperiuntur apud scríptores montes, primus
trans Pelusiacum , extrem uni Nili ostium , in quo erat Iovis Ca-
sii tcniplum , et Magni, sed infelicis Pompeii tumulus, autore
Plinio lib. 5. c. 13. Л Felusio Chabriae Castra, Casius mons, de—
lubrum Jovis Casii, tumulus Magni Pompeii, etc. Hunc fuissse
existimo, quem sacrae literae Sinai vocant commerça) Dei cum
Moseh celeberrimum , cuius saepe in SS. fit mentio. Alter erat in
Syria Antiochena, ut refert Pliiiius libro citato с 22- ex cuius ex
celsa altitudinc , quarta vigilia oriens per tencbras Sol adspicie-
batur , brevi corporis circumactu <liom noctemque pariter osten-
dens , ad quem videndi solis ortus gratia nocte adscendisse Adria-
nue dicitur, teste Spartiuuo in eius vita с 14. Eiusdem curiosi
 ANNOTATIONES. 641

latís causa eumdeni quoque adscendissc Iulianus Apostates me-

moratur, ut narrât Auimíanus lib. 22. c. 33. Inde enim secundis
gallic-iniis videbatur primus sous exortus, ut idem autor tradit.
Inter omnes imperatores millos invenies magis curiosos, et aeter-
iiae memoriae magis cupidos, quam Adriaiium et Iulianum.
— 'ExXt'¡9r¡ öl ¿no TTJç KvxXâôog vr¡aov , etc.] Moiitem Cä
sium ab insula Cyclade vocatum fuisse inquit, scilicet, quia
ab insula. Caso, una Cycludum in bunc montcm colonia dedu
cía fuit , ut ipse tradit in Кавод.
KaCixivt] , nóXig EixtXíag.] Casmene, urbs Siciliae шето-
ratur ex Herodoti lib. 7. с. cl v. 'O ttXuv xarayayàv xovzovg
ix Kaafiivqç nôXig ig xàç Zvçrjxovcsaç , Sait xaï xavxag. 'O yàç
ôrjfioç S tùv £vQf)xovalmv iiuôvzi FéXaii naçaSiôoï tijv noXiv xaï
iav'xóv. i. e. Gelon deducens hos ex urbe Casmene ad urbem Sy
racuse* habuii et has ; populus enim Syracusanorum venienli Ge-
loni tradidit urbem , et se ipsum. Eaui quoque ¡nemoral Thucy—
elides, cui lib. 6. Káoptvaí num. plur. dicuntur: "Axqcu il, xa\
Káo uivai i-Tio Xvaaxovaiav axiofrrjOav , "Лхда uîv , ißöofxi'j-
y.ovtce t'zeai (itxà JSvoaxoveaç , A'atTfifvoi as, iyyvç tïxoOi (itxà
"Лхдад. i. e. Acrae vero , et Casmenae a Syracusanis conditae
Juerunt , Acrae guident , septuaginta annis post Syracusas , Cas
menae vero circiter viginti post Acras. Nunc nullae sunt Casme
nae. Urbes enim sicut homines moriuntur fato cedentes. 365
Kâaoç, nia tùv Kv/J.âdcùv. ] Casos, una Cycladum me- a
moratur ¡Ho versículo, in iiominalo poeta, qui legitar apud Ho-
incruiu 11. 2. v. 676. de qua sic Strabo lib. 10. 'H KaOog il zav-
Ttjç plv ano ißöoui'ixovta ian araôiav ' xov 61 ¿aXumvíov
TOiJ Úxqov xr¡g Ko-r¡v»ic ôtaxoaiiav ntvrijxovxa' nvxXov il (%sl
ataSíatv ¿ySorpcovxa' Sari à' h avxy xai TzúXig óuávvnoc, xuï
Jiaeiiov vijeot xaXoi'iiivui nXtlovg mol avjt]v. i. c. Casos vero
ab hoc [Carpalho] abest ixi stadiis, a Salmonio vero promon
torio Creiae cci, circuitum autem habet XX С est in ea urbs eins—
dem Hominis , et Casiorum insulae dietae plures circa earn. Valde
diversa est distantia a Carpatbo ad Casum, quam tradit Plinius
ab illa Strabonis. Sic enim ille de bac insula loquitur lib. 4. с. 12.
Inde [a Curpatlio] Rhodum Áfrico vento quinquaginta 31. pass.
a Carpalho ad (Jason vir. il/, a Caso Samonium Creiae Pro
montorium xxx. m. Sed de rebus Geograpbicis fides babenda est
Straboni potius, quam l'Iinio praescrtiiu in rebus, quae magis
ad Graecos, quam ad Latinos pertinent.
— 'ExuXííto il "Auq>r¡, xai 'Aaxcaßr].] Casos insula vocaba-
tur etiam Amphe , etAslrabe, rtro"A¡iq>r¡ legendum puto^yi^,
quod duabus coniecturis fulcirc couabur; prima , quia sic ар—
Stephanus Vol. IV. Ss
 642 THOMAE DE PINEDO

365 peJlatar a Plinio lib. б. с. S- Rhodiorum insulae, Carpalhus,

b quae mari nomen deJit; Casos, Achne olim. Secunda, quia Ca
eos insula olet Phoenician! origineni et Hebraico iyp Cas expri—
mit stipulain et a%vt¡ Graece idem signifîcat, Hesycli. "Аулгц, то
äyvQov- i. e. Achne, stipula. Astraben ctiani dietam Casan in-
sulamtradit Plinius lib. 4. с. 12. Casus, quae Astrabe, Citno-
lus , quae Echinussa.
KaanÛKVQog, 7iohç r<tvSaotK^.] Caspapyrus , urbs Gan
da ryca , et Scytharum litus ex Hecataei Asia nienioratur, а ne-
miiic, quod sciam, memórala. Gandarioa vero erat Indiae quae-
dam regio, ut refert noster in ravöctoct. Cosmograplius autem
lib. 7>. c. 1. célébrât Gándaras et Caspiraeos Indiae populos. Ve
nerum, Sieyöiac eran t Indiae Cnitimi , ut vider« est ex eodem au-
clore libro cita lo.
KâentiQOç, nókig nâgd-mv, пообвис Щ 'ivStxrj.] Cas
sinis , urbs Partliorum Indiae adhaerens celebratur ex Herodoli
lib. 3. apud qucni nulla lit mentio huius urbis , at Caspapyriu
apud eutn memoratur libro cítalo с. 102- lib. 4. с. 44. ex qua
Scylax Caryandehsis et alii profecti.eunt, a Dario Persaruni rege
ibísbí, ut exploreront, ubi Indus fluviug mari iinmcrgitur, ut re-
rum nioiuiinculis ti'adit idem autor libro , capiteque ultimo citato.
асе К ß с л í a Oula0au.~\ Célébrât Caspium mare, Caspios po-
a pulos, Caspium montera, et Caspium regionem, quam Hyrca-
niant quoque vocatam fuisse inquit, ctsi aliqui cas dislraguebant ,
Caspium vero шаге , Hyrcanum eliam dicebatur, nee cum alio
communicabatur, nisi forte per subterráneos meatus. Erat enitn
vcluli lacus aquae salsae, circa quod oliniTurci ignoli habilabant,
quod cum Cimmerio Bospboro per fossain manu faclam communi
cate .voluit Nicator Seleucus , ut ex Claudio Caesare refert Plin.
Kb. 6- c. 11. Claudius Caesar a Cimmerio Mospkoro ad Caspium
mare с L. M. pass, prodidit : eaque perjodere excogitarse Ñica—
iorem Sdeucum , quo tempore a Plolemaeo Cerauno sit inlerjer
vius. Gaspii populi, quorum regio. Caspia dicebatur, tenebant
Mediae occident« lia iuxta Armeniam, teste l'tolcmaeo lib. 6- с. 2.
Bine Virgilrus Aeneid. lib. 6. v. 798« ..Caspia régna usurpât pro
omnibus Aeiae regnis : ■ . ,\ •
Jl¡nus in adventum iam nunc et Caspia régna
Mcsponsis horrent Divum. ■':....
Caspius vero nions est idem qui Taurus, seu Caucasus, qui plu-
rimis sc gentium noniinibus hinc et illiuc implct , a dextra ttyr*
canus , Caspius , a laeva Pariedrus , Moschicus , Amazonian,
Coraxicus, Scythicus appellatus, ut tcstalur Pliu. lib. 5. с 17.
Ptolcmaeus autem libro supra citato с 2- fit 9. Caspiam rcgionem
 AN NOTATION BS: ; 643

distinguit ab Ilyrcnnia. Gel obra utur etiam Caspiae portât, quae

alibi Armcniac, alibi Ciliciae vocantur, nutore I'linio libro ca-
piteque citato. Erant vero.interrupta quaedam Caspii moutis loca,
per quae tamquam per porta» quasdam transit us paleb.it in Me
diara, Arnicniani, et Ciliciam. • • •■ •
*KaaavSçiia , naUç Mcty.iSovlaç.] Casandria, urbs Ma-
ccdoniac prope Thraciam, quoe oliwi Potiilßea,..(alii per duplex
s scribunt) autor iui.sl.cr soi oblitus in floziöaict Thraciae urbctn
ease inquit. Tbracia cniiii et Macedonia crant vicinap , niciiio—
ratur Straboni in Excerpt is ex eius lib. 7. Pausaniae lib. 5. Pli
nto lib. 2-е. 58. in qua coli lapidera inquit, qui de coclo cr,-
ciderat ..■■'.) ■> ■.•!'■■ .cr.u ..,,•. .
Kctaactvtr ai, fônoç iv trj н&ааЩ , etc.J Cassanitae, po-
puli in ora maritima maris rubri ex MarciauLPeiiplo menioraniur
Ptolemaco lib. 6. c. 7. inter Arabiae Fclicis populos , quorum prae-
cipua urbs erat Badei regia , Stepbano Jiadeopolis'fUcta. x:y'
Kctoalrsoa, vr]eoç iv zcô'Sly.cuvà] Cassilci a , est insula 355
in Océano,- Indiae viciua , undo о xaeairtQuç, id est, stanaum, Ь
iuxta autoris noslri seutenliani, cuius nulla apud alios lit nicntio ;
at Cassiteiidcs , quae ¿no rov xaoaittoov , i.e. ah ;slarmo <|iio-
que nonicn liabcnt, a diversis memoran tur, sed inter cos non
convenit de carinii numero, et (itu, etsi Periegeta «v. 561. cae
locat sub lli.spaiiiae promontorio Sacro, quas Hispanos cundi-
disseproditi *» -i -■ .' ■■»■ n .:'.?•'.■ • Л .■
Aviàç V7l aKQr¡v . :;n....- > .. »
Jor¡v , ijv ivbtov6i%¿^r\v l'fitv EvgaxBÍr¡c ■■
Nit¡eovc ■&' ' Eaxtqiàaç, toó* y.aaancQoíu yevsQír},
Atfvtioi valovmv ayavmv Tvaïôeg Ißijo/ov. ■ - ■■
■ ..i¡>'\ i ■'•■ .•■ ' —¡*- At sub promontorio ...,ч
Sacro, quoi perhibent caput esse Eurapae, , , . ,.!(1
Jnsulist/uc Hcsperidihus [occiduis], ubi stanni.pr.igo,
i Diviies habitant illustrium liberi lbcrorum.
Ad quern locum Euslatbius ait decern esse, quarum unain deser-
tam esse , reliquas habitar!, quod ex Strabunc desumpaiL bic
enim iste de istis iusulis loquitur circa lib. 3. calcem: Ai il Kaz-
Ttttçlôiç , Sêxa uív (loi, r.ùvxui à iyyvç ttkh'fiav , itçàç açr.zov
ànà xov тшу Aoiaßatov hfiévoç nilayiai , ¡lia ô' uvitàv lyijfiog
iaxi ' tàç à' Skkaç oixoiaiv ¿vöoeanot , etc. i. e. Cassiteridcs in-*
sulac decern sunt numero , vicinac invicem , versus sep lсntrio пет
ab Arlabrorumportu in alio sitae mari; una earum deserta est, reit-,
quas vero incoluiU homines, etc. quas antiquitus soli PJioeniccs iio-
verant, ecteros mortales celaba ut lucri causa quod ex stanuo
plumboque illis vciiiebat, wide cum Romani suuuno studio illarum
Ss 2

'
 64é THOMAE DE PINEDO

notiliam indagarent, cursum íiaucieri cuíusdam observantes, nau-

clerusille, ne ínsulas detegeret, navem in limosa quaedam loca
sponLe sua impegit , ubi et Komani naufragiuní fecerunt, ipse
autem incolumis evasit, ct ex publico aerario amissarum merci urn
pretium recepit , ut narrât idem autor eodeni libro. Qua re non
est inirandum Herodotum dixisse, se nescirc Cassitcridas intuías,
unde vciiit cassittros, id est, stannum, ut tcstatur Eustatli. ad
Dionysii versum cifátum, quod a pud Herodot. lib. 3. с. их v.
roperies , de qtribus cousu Icsis Ludovici JVoiiii Hispaniam с. чип.
Каааылщ, Ttóhg iv Moloaaâ.] Pro ¡v Mokosaà lege
h ttj Mokooalçt. Molossia enim eral regio EpLri, ut ait noster
in Mokoaeia, in qua Cassope erat urbs, quae Cassiope-potius
dicitur Ptolemaeo lib. 3- с. 14. quam in Chaoniâ Epiri régi one
local, aliam vero Cassiopcn célébrât in ei»d. Epiri regio ne Cas-
siopacoruin. ' |J ' ■ '•' *•»!/.• •'''
3g7 — cHquÔ(oqoç ôb Kaaeáitovg avvoig q>r¡ai.] Herodorum di-
a xïese ('assopos , Cassopae oppitlanos, fortasse non bene; inquit
>' noster. Sic cliam eos vocat Scylax in Kaaaúnot, , et S trabo I. 7.
> Kaar^ßaka, Kikir.iaç . '/.at Фоичщд Ttúkig. ] Gastábala,
Ciliciae ct Phoenicia« urbs ex Strabonis lib. 12. apud quem me-
roorantur non tamquam urbs Ciliciae, et Phoeniciae , sed tani-
quain urbs Cappadociae, ut ct l'Iinio lib. 6. с. 3. at Ptolemaeus
lib. 5. с. 8. Cafctabala inter Ciliciae urbes numeral. Curlius 1. 3.
c. 7. Castabalum vocat et Ciliciae adscribit. Castabala Pboeni-
ciae a iieminc, quod sciain, memoratur, nisi forsitan sit, quae
Anonymo , quem vulgavit Gotfaofredus §. 13. dicilur Caslabetia.
— ' H'/.al Tlsçaeia Ixakefro.] Inquit Castabala urbem Pera-
siam quoque vocatam fuisse, quod nullius autoritate confir
mât^ Strabo vero nos docet Castabalis fuisse Perasiae Dianae fa-
num, sed non inquit Castabala urbem Peraeiaui appellatam
fuisse: Ov nokv 6' (¡JtoO-iv таьщд laû то' те Kaozaßaka, xal te
KvßtGTQa, f» ¡xàkkov ты öoet nkr¡outCovT<t nokía^iaxa' w» br roíf
Kaaiaßakoig laû то щд üegaaíag Aoréutôog teoóv. i. e. Haud
procul inde Casiabala et Cybistra sunt, magis adhuc monti pro—
pinqua oppicla; quorum Castabalis est Perasiae Dianae fanum.
KuGxulla, nóktg Ktkixíag. ] Castalia, urbs Ciliciae ne-
znini , quod sci'am memoratur : Herodotus lib. 8- с. 39- célébrât
Caetaliani sub Нуашрсо vértice prope Paruassura, a qua Casta-
liaefonii потен inter poetas celebérrimo. Virg. pro omnibus suf-
ficiet. Sic enim tile Géorgie, lib. 3. v. 291.
Sed me Parnassi deserta per ardua dulcís • •
i ..... Raptál amor: iiwat ire iugis; qua nulla priorum
Castaliam molli diverlilur órbita clivo.
 ANNOTATIONES. 645

KaGxáXcov, fttytan¡ nôhç ' SlQr¡xavlag. ] Quae Castalon,

tirareis, Castillo dicitur Latiuis, maxima quondam Hispaniae
urbs in Oretania regione , meinoratur Straboni , cui KaixovXov
"sed j>erpcram pro ЯаотогАшс lib. 3. dicitur: Ti\ç fiiv ovv'Slgr}-
ravlaç, xçatiaxtvovaâ iaxt itóXig KttlxovXov, xol Slqía. i. e. Ore- 867
laniae primaria urbs est Caeiulum , et Oria. Kaaxovitov dicitur b
Ftolemaeo lib. 2- с. 6- eius oppidanos Casiulonenses memoratPlin.
lib. 3. с. 3. Caesar quoque de Bello Chili lib. 1. célébrât salUim
Oastulonensem, de qua urbe sic Mariana Her. Hispan, lib. I.e. 12.
IMilici nepotes non procul Biatia [vulgo Bauza] Castulonem con—
diderunt in Oretanis, urbem quondam inier primas Hispaniae ло-
hilem. Nescioexquoautore id deprompsit Mariana. Historia enim
Ilispaniac illius temporis est valde iucerla, utpote quae incerta
lama, non bisloricorum fide nilatur. . ■ .
KaúTctvuíci] Castanaea, nempe urbs celcbralur ex Lyco-
phronc, sed nee ex nostro, ncc ex Lycopbrone constat, cuius
regionis fuerit urbs, at luiius Scholiasta ad versum Lycoj)bronis,
quem aflert noster, inquit fuisse Maguesiae Tbessalicaeurbem, quae
celebratur a Plinio lib. 4. c. 9. sed perperaiu apud cum scribitur
Castaña pro Castanaea.
Кабха%, noktc'lßrio[ac.~\ Castax, urbslbcriae, ex Ap-
piano memoratur, qui eius fecit mentionem de Bellis Hispan, li
bro: 'Лфмормод 5' iç Tijv Kúaxaxa 6 Exinlatv, tov u\v otgaxov
ig rçia ôttïXt, xai xyv nôXiv ècpQOvçti' u.áyr¡g ôh ovx 7¡g%s, ôiôovç
?rt xoïg Kaaxay.aioiç jifiayvawra. i. e. Projectusvero Castacem Sri—
pió , copiis tripartito divisie, urbem obsidebat, pugnam vero [id
est oppugnalionem] non incipiebat, dato Caslacaeis resipiscendi
»patio. Ex Appiani verbis subsequentibus coniicilux' fuisse oppi
dum non longe a Carthagiue nova.
KaexoXov , iteSLov dexjiiuv.'] Haec sic legenda et inter-
pungenda pulo , KaaxíoXov ntôiov , ntôiov AmoUtov, i. c. Casio-
fi campus, campus Doriensium. Castoli campus vero uiemorat ex
Xenoplionte, qui lib. 1. Cyri Anabasis in libri fronte de hoc cam
po ¡ta loquitur; Kvqov Sh (UXtnlu,niTO ¿no xijç àgxrjç, 4S «vtov
aaxQanr¡v inoír¡ae, ка\ 6xgaxr¡yev ôs avxov aniöei^s itavxav, обо»
tiç KaaxaXov ntälov aflpoífovrei. i. e. Cyrum vero [Darius eius
pater] arcessit a praefectura , cuius cum satrapam fecerat , • atque
ducem designavit omnium , quicumque ad Castoli campum сое—
gregantur.
— "Ort Knaxtôkovç xovç ¿ftogitïç, etc.] Doricnses isti, quos 368
stolos Lydi vocabant, longe diversi crant a Doricnsibus Doridis a
inter Aetoliain et Locros Ozolos , et a Doriensibus Pcloponnesi,
ingenue fatcor me nesciie qui et ubi turraruui iueiint, nisi forsi-
 646 THOMAE DE PINEDO

tan eint incoláfe Doridis Cariáe, quam regionem célébrât Ptole-

njaeus lib. 5- с. 2. '.•. '
Kacaa Q loVf то noçvtïov.] Cassoríum, id est, lupanar,
praeter literarum ordinem locum occupât, quo vitio peccat ple-
rumque epitoraator uoster, apud Etymologici maguí autorein
KcxgocoqIç, dicitur t¡ n¿QV7¡, i. e. meretrix, ct y.aoacúgtvovoa ц
noçvtvovoa , i. e. quae meretricatur. - :,
К ax ó ßa&pog, холод lv Aißva , etc.] Catabatbmos, locus
in Libya inter Animoncni , et Paraetonium , Ptolernaeus üb. 4. c.
5. duo liuius Hominis loca memora t, scilicet Catabathmum ma
gnum, et parvum, noster de parvo loquitur, ut videre est ex Pto-
lemaei libro capiteque citato ; Catabathmos vero Graece sonat
descensum Latine.
Kar a y. e к av (ilvrj , yaca tjjç ' Ecpeolac.~¡ Catacecaumene,
regio Epliesiac ex Strabonis lib. 13. memoratur, apud quem uon
Epbesiae regioni, sed Mysiae, seu Meoniae adscribitur: Меха ót
xavx íoxtv щ Karn/.txavfiévr] ktyofievn ушоа , fijjxoç uiv xat ntr-
raxoGÍcov araoímv, nkáxoc óe xexc«y.ooí<ov , t'íxs Mvoiav jpi) «o-
A«v, tïxs Mr¡ov(av' kéyszat yep áufpoxcQm. i. e. Post hace vero
est regio, quae Catacecaumene dicitur, longitudine etiam id sta-
diorum , latitudine с с с с sive еа Mysia , sive Meonia est appel-
landa , utroque enim modo dicitur.
— "AàtvSçog апава, nkrjv xijg apnilov , etc.] Sunt verba
Strabonis iutcrrupta, quae integra apud cum lib. 13. sic haben—
tur: Aitavia ¿tôtvôçoç , nkr¡v ànnékov rijç xov KavaxExaVfitviTtjv
<ptQovarjç olvov , ovStvoç xw ikkoytumv ciotrij kemôfiEvov. "Eert
ôe rj tTtitpc'iviia xetpDwSriç xàv niôtmv ' r¡ ô' o'oftvij xaï летдаоцс,
fiikatva, uç ttv IJ; èmy.avOKoç. Ei/.û'Çovai ftiv ovv xivîç 1% xeçav-
voßokitüv , xai щцохщыу avnßi]vai toíto ' xei oiix ù/.vovci те
ittoï tov Tvtpmva Ivxuvdtt uv&okoynv. i. e. Arboribus caret dem-
pta vite , quae vinum Caiacecaumeniteni gignit nulli nobilium vir-
tutc inferius ; Camporum superficies est cinericia , montana vero
saxosa et nigra, veluti ex adustionc : coniiciunt itaquc aliqui ex
fulminibus et presteribus hoc accidisse , nee dubitanl со fab и lam
Typhonis referre.
— 'Ex xsoavvoßokiac пдуахуот' ovußkyjvni.] Lege cxStra-
S68 bonis verbis nota proxime praecedenti albus: Ix Ktcavvoßokimv,
b xtrl поцтщюу ovußrjvat. Sed eodem Strabonis loco pro cutàvxa
âôevÔQOSj leges ex auctore uoslro aôtvôooç änaaa.
Kaxavtj, nokig Xixtkiuç.) Catarte Graccis, Catana Latims,
vulgo Italie Catania, uibs Siciliae notissima, et nunc et olim ex
huius insulac praecipuis, patria Cüarondac Philosopbi , ас legis
lators celebcrruiM, cuius iiicolae Catanaei Graece, Catanenses
 ANNOTATIONEN 647

dicunlur Latine: a Naxh's couditam fuisse autor est Strabo lib. 6-

Tbucydidcs vero lib. 6. Chalcidenses ex Waxo prefectos eanicon-
didissc referí; ab llierone Syracueanoruiu lyrauno deductis eo
uliis colonis vocata íuit Aetna, ideo a Pindaro Pyth. Od. 1. Aet—
Tiaeus vocatur; ad paites vucaudus est Strabo ex libro citato:
Kai 7¡ Kazavn ö i<Szï Na^íaiv toûv avjüiv xrtöfia. TaVQoaivio*
óh ztäv iv"Tßky Zayxkaivov' ¿Tteßaks ôhzovg oixijToosrcTovs&jaç-
%i]ç щ Kaxúvi\, xazoïxiaavzoç iziçovç 'Iéamvoç zuv Hvoaxovoimv
rvçâvvov, xaï nooauyoQivaavxog avztjv Aïzvnv ¿vz\ Kazavrjç-i. e.
Catana auiem est Naariorum colonia, 'J'auromenium vero Zan—
clacorum, qui Hyblac erant. Pristinos auiem incolas Catana ami-
sit, deductis со aliis ab Hicrone Syracusanorum tyranno, el appel—
lantc cam Actiiam pro Catana. Sed ex eodem Strabonis libro
ou i -I al j Cataiienses postliminio reversos sub mortem llieroiiis
Íncolas illos expulisse , sepulclirumque tyranui diruisae : Kazà öh
ti}v T(Xtvtr¡v toù léçœvog xazekdóvztg oí Kazavmoi, tong тг èvol-
y.ovç ittßakov , х<Л tov záipov ùi>êaxu\pav tov zvoavvov, oí Si
Alzvaioi nttQaxtoQ^aavTtg , ' Evvqcíav xakovpivt¡v , rrjg A"zvt¡c
0Qwr¡v rpxr¡aav, xaï ncoer¡yÓQivaav zo %caglov Aïzvnv, dii%ov zijg
Kazavng azaSíovg ¿ySor¡xovxa ' xctl tov 'iíocova olxtozrjv ¿nítpr¡-
vav. i. c. Sub mortem vero Hieronis Catanenscs postliminio re-
versi inquilinos cûrpulerunt , sepulchrumque tyranni diruerunt , at
Aelnaei cedenles loco Ennesiam nomine regionem Aetnac montanam
incoluerunt, et appcllarunt locum Aetnam distantem a Catana sia-
iliis xx с et Hieroncm conditorem declararunt. Non longe dista—
bat ab Aetna monte, eius eiiim favillam Catanam usque perveni-
re scribit Plin. lib. 8. с. 8. quae lmius urbis agros foecuudabat,
nt apparet ex eodem Strabone libro citato: 'H a\v ovv блооод kv-
nr¡aa6a лсос xaiçàv , tvtQytxtï zrjv %tüQav %qÔvoiç vaztçov tv-
âunekov y«() Ttaçêitzai xal %Qr¡ezóxaQnov , rijç ukkt]ç oif_ oaolfoç
ovOrjç tvoivov. i. e. Cinis igiiur Ule cum iristitia ad tempus offi
ciât ierram , postea beneficio earn impertit : reddii enim earn vine-
lis Inflam ас bonae frugis Jeiacem , cum rcliqua non ita praestet
lini oonitale.
— Kixktjzai 6h ovzcog. ] Duas Hominis Catanae , urbis Sici- SG9
liae alTert etymologias, ulrasque ex Graecorum fermento coiifc- a
lias. iMagis ingeniosa est quam aflert lioebartus Geograpbiae Sa-
crae part. 2. lib. 1. с. 28. a nomine югр Ketana , i. e. parva, si
probasset Catanam a L'hociiicibus conditam fuisse; sed, cum con-
liari um ajiparcal i \ Tliiu vdiile clSlraboiic libris nota juaeccdciili
citalis, labal Bochaili elymologia a lingua Phoenicia desuuipla.
— llçoç tov Autkiavov itozauôv.] Lege , jroog tov Autva-
vov, notapôvi. с. ad Amenaiium fluvium. Amenauus ciiini diceba
 648 THOMAE DE PINEDO

tur amnis, qui per Catanam flucbat, ut patet ex Strabohis lib. 5.

Ка&атид TttQi xov A¡mv¿vov avußalvuv (petal, xov iia Kaxúvr¡i
Qtovtoç' ly.Xùittt yàg ènl'noXXà t'rrj, xaí naA.iv gu. i.e. Sicut
Amenano fiuvio evenire perhibent per Catanam ßuenti : qui per
mullos annos deficit , et iterum finit. Quod expressit Ovid. Meta
morphosig lib. 15.
Nee non Sicanias volvens Amenanus arenas,
Nunc fiuit , interdum suppressis fontibus aret.
Qui fluvius nunc vulgo ludicello dicitur autore Cluv. SiciT. AnU-
quae üb. 1. с 9.
Kax aovíct, poÎQCt la%ávt¡ xov Taigov , etc.] Cataonia,
pars ultima montis Tauri , quam Strabo Cappadociam vocat, sci
licet lib. 12. ubi eius descriptionem reperies ; erat Cappadociae
pars Corumagenac praetenta , autore Fliuio lib. 6« с. 3.
Karaßnvia, xaxoixla xr¡g tvSaiiiOVog Agaßiag.] Catába
nla, liabitatio, id est, regio felicis Arabiae eclebratur ex Strabo-
nis lib. 16. cuius ailcrt verba male sana quae apud cum sic le-
guntur: Феди öh Xißavaxov uèv ■$ Kazaßavia , аць-gvav ôi r¡ Xa-
xga^axiziç' xaï xavza ôs xa\ xa SkXa ageopaxa liszaßaXXovzuixoig
ifmógois- "Eg%ovzai ôs ngàç avxovg ¿£ Ekuvâv fùv slg Mivaiav
iv ißSopijxovza rjpégaig. Eaxi ô щ" EXava nóXig èv &azégto ftu jrtJ
xov Agaßiov xóXnov , ти xazà lafav тш EXavlzy xakovuivu),
na&antg tlgr¡xa\itv. i. e. Fert vero thus quidem Calabania, myr-
rham untan Chatramotitis , et hace et alia aromata cum mercato-
369 ribus permutantur. Veniunt vero ad cos esc Elanis quidem in ЯИ-
Ъ naeam in diebus septuaginla. Est auiem Elana vrbs in altero re-
ccssu .'Irabici sinus, qui apud Gazam est nomine Elaniticus, quem-
admodum dürimus. Quare apud Stephanum pro t] Kaxtaßavia
leges tJ Kaxaßaviu , pro щ Xaxgapavíxt¡c scribes XaxQafuoxixig.
— To i&vixov xaxxaßnvtvg. ] Incolae Catabaniae regiouis
Arabiae felicis Straboni dicuntur Kaxaßavsic , quos inquit esse
ex quatuor niaximis gentibus, quae partem illam Arabiae incolunl,
eius ex lib. 16. hie subiiciam verba : Kazmxiî ôi га асуюга xíz-
xagtt Шщ xr¡v ia%áxr¡v Xex&tîaav gttpav. Mivaïoi ¡liv lv тш izçog
TTjv Egvdgàv pégti ¡zôXig avxmv r¡ (ieyíazr¡ Kágva [r¡ Kagttvá.]
íjfóf'fi'oi 6c xovzmv JSußatot' pr¡xgónoXig 6' avztSv Magiaßa'
xgízoi ôs Kazaßavtig , r.a&r¡xovzig ngàg xà czcvà , xal xr¡v otußu-
CKV xov 'Agaßiov xóXnov' xo öh ßaaiXtiov avtáv Táfiva xaXtïzai'
ngoç ею ôè (lákiatct Xazga(iazïzai ' nókiv S ' i'%ovai Kaßaravov. i.
e. Habitant vero quatuor maximae nationes ultimam resionem di-
dam • jyiinaei quidem , in parte ad Rubrum guiare] civiias eorum
maxima Cama, [eive Cuianu,] his finitimi sunt Saùaei, quorum
 ANNOTATIONEN 649

melrCpoUs Mariaba: Tertii vero Catabanenses , patingentcs ad

angustias et iransitum Arabici sinus , corum regia vocatur Ta-
mna. -dd, orientent autem maxime Chatramotilae , urbem habeni
Cabaianum.
Äeitovfe, o9tv xàç ytçâvovç ocfiSv [omet,] etc.] Cattu-
za, cuius rcgionis fuerit urbs, nobis divinandum relinquit, erat
vero urbe Tbraciae , sic a barbarie vocata , cum ante Gerania
vocaretur, ut narrât Solinus c. 16. quod ex Plinio desuinpsit.
Sic eiiim ille lib. 4. с. 11. Geranio, ubi Pygmaeorum gens fuisse
proditur, auos Calizos barbari vocant , credunt a gruibus fugatos.
AtStepbani verba de bac urbe mutila Salmasius ex Stephani có
dice, quem habebat, in suis Pliniani.s in Soliuum exercilalionibus
fol. 164. sic restituit: KáxxovCa nokiç @оахт]с, iv r¡ xatoáxovv oí
Jlvyuaïoi, oí olxrjxoQiç, KaxxovÇot' S&sv ¿î xàç yiaûvovg uttaàv
то yiúQÍov PaxtóXr¡v nooCciyoQivtadai. i. e. Cattuza, urbs Thra-
ciae, in qua habitabant Pygmaci, incolae Caituzi, undc grues
proficisci, regioncm llbaculen appcllari [aiunt.]
KXavôiov, úc'Pr¡yiov, nolis ' IxaXiaç-] Claudium urbs 370
memora tur ex Dionysii Rom. antiquit. lib. 16. quae Ftoleniaeo a
lib. 3- с. 1. dicitur qpóoog KkavSíov t i. e. forum Claudii, sed
idem autor duas buius Hominis Italiae urbes célébrât, alteram
Centronum, alteram Tuscorum, de quibus vidcsis Cluv. Italiae
Antiquae lib. 1. с 13. apud Stcpbanum praeter literarum ordi-
11cm occupât locum.
Kav/.aooç то Zoos, o'ecdv filyiorov.] Caucasus mons, mon-
tium maxiinus vocatur ab Stephana, erat idem, qui Taurus et
Caspius, de quibus nominibus suo loco, sed illo nomine praeci-
puc a poetis celebratur, atque pro quibuslibet asperrimis monti—
bus u.surpatur. In hoc scnsu inquit Dido apud Virg. Acneid. lib. 4.
v. 365. '
Nee tibi diva parens, generis, nee Dardanus autor
Perfide , sed Juris genuit te cautibus horrens
Caucasus , Hyrcanaeque admorunt ubera tigres.
De quo Plin. lib. 5- c. 17. Caspius mons est idem, qui Taurus
seit Caucasus , qui plurimis se gentium nominibus hinc et illinc
implet , a dextra Hyrcanus , Caspius , a laeva Paricdrus , Mo—
schius , ylmazonicus , Coraxicus , Scythicus nppellatur. In I or Eu-
xinum ct Caspium mare Iberia et Albania ad meridiem divisa de-
scribitur ab Strabonc lib. 11. a quo Cauca siac portae dicebantur,
ubi eraut angusliac inter cum et mare Caspium. Jurat adeo excel
sos, ul cius cacumina ad tertiam noctis partem solaribus radiis
illustrai i prodat Arist. Meteorologie, lib. 1. c. 13. liius eummas

'
 650 THOMAE DE PINEDO

partes CoHcos montes vocari tradit noster in KâXoi. In Loe mon

te Proraetheum vinclum aquila, »eu vulture eiiis iceur depascciitc
fabula ti (.ur poetae, quod paucitatem liominum dolens, i g мот e
rota solis surripuerit, quo homines ex luto formatos animavit,
undo Virg. Écloga 6. v. 40. canit:
Hinc lapides Pyrrhae iaclos, Saturnia regna ■
Caucaseasque refert volucres , furtumque Promethei.
— 'Slg zó OvaOízr¡g, zijg Ováoiog.] In Lis suspicor inesse
mendum, legendum existimo 'Slg zo Avaaizr¡g, zijg Aváowg.
Auasis enim et llyasis , et Oasis , a quibus fit Avaaítr¡g , ' Taal-
ztjg, 'Oaotzi¡g reperitur, sed non Oùuaig.
870 Kavxtó ve ice, %(óga zcSv Kavy.wuav. ] Cauconia, regio
b Cauconum circa Pontum et Bitliyniam, qui ad Teium et Parthe-
iiium usque lluiucn Ilenetis finition habitabant, ut refert Strabo
lib. 12. eos quoque memora L Ptolemaeus lib. 5. с. 1."
KavXixol, H&vog xaza zôv Ioviov xoXtcov] Caulici, geus
iuxla Ionium siiium ex Hecataei Europa, celebrantur, quos
Apollonius Cauliacos vocat, ut ait noster; Caulici a nemitie,
quodeciam, memorantur; quos Apollonius non л'oca vit Caulia
cos, sed scopulum Cauliaci célébrât Argonaulic. lib. 4. V. 324.
Аьтас intl г Ayyovçov uçog xoù anaQtv lovza
Ayyovçov ogtog oxóntXov naçà Kavhaxoïo
(Slïneçl dí} ayl&ov"latQog §àov ïvda xa\ ïvQa
Bc'dku aXog) neôlov zs TaXavQiov i'meíipctvzo.
Verum ubi Angurum montent et procul distantem
Ab Anguro monte scopulum Cauliacum
(Quem circa diffindens Ister hue et illud
Slinit in mare) campumque Talaurium iransierunt.
Ad quern locum in eins Sclioliis haec leguntur: rO SI Kavlutxàg
cxomXog zijg £xvdiag , nXr¡aíov zov"Iazçov, ov u,vr¡povtvti По-
iêfiûiv h xtíoh 'ImAtxwv xcù £ixchxaàv. IIoXXoi yoâq>ovaiv "Ay~
yovQOV OQog, xa\ Ayyvçov, xaï Ayyvçov ôçtog' avzt ôè zov
Kuvxaeioio, KavXiaxoio. i. e. Cauliacus scopulus Scythiae, pro-
pe /strum , cuius meminit Polemo in condiiu Jlalicarum , et Sicu-
larum [urbium:] multi scriùunt Angurum montem , et Angyrum
montem , et Angyri moniis [apud Apollonium scilicet] pro Cau-
casi vero , Cauliaci.
KavXcovla, nóXtg'IzaXlag, etc.] Caulonia, urbs Italiae,
quae iam Strabonis et Plinii actate orat deserta, prius Aulonia di
cta fuit ало zov avXùvoç, i. e. a convalle, inquit noster; quod
ex Strabonis lib. 6. habet. Sic enim ille de hac urbe loquitur:
Mtz« ùè zi¡v Záyouv 'Ацишу xxíapu Kavlavla , xqÓzsqov ó' Av
 i ANNOTATION ES. 661

Яш vi« ktyo\ilvr¡ Sià ràv nçoKtiptvov cnlAcôve, ?<m ô' ¡¡оуцод. Ol

yào î%ovt£ç èv Sixtklec vno tûv ßacßaotuv i^intaov , »ni xr¡v èxeï
Kavkmviav h'xxiaav. id est: Post Sagram sequitur Caulonia oh.
Achatis condita , prius Aulonia dicta propter convallem anteia- 371
centem ; est aulem deserta , qui enim earn tenebant in Sicilia a a
barbaria expulsi sunt , et ilUc Cauloniam condiderunt. Eins arecs
célébrât Virg. Aeneid. lib. 3- v. 653. A Campanis eversarn fuisse
prodit Pausanias lib. 6. Kavkuvla ôè ànatxia&r} piv ¡g ' Ixulluv
vno 'A%auiïv , olr.iaxr¡g ôè èyévsxo avtijç Tvqjav silyitvg. IlvQÇov
it той Ala/.iSov r.ai Tuocivxivmv êç ràv nDoç 'Papaiovç nóí.raov
•Anraarávrcov, akkaí тг twv iv Irakía nokttav iyivovto ai ujv vita
' Ptauaítov , ai ai vno twv Hniioatràv avaatatoi' xaxckaße ëi ig
tin uv içt](ia9ijvai v.ui tijv Kavkiavíav ukovoav vjto Kaunaváv,
o'i ' Panaíoig atylaxt) xov avuua%ixov poica r¡ectv. i. e. Caulonia
vero colonia deducía est in Jtaliam ab ui'cha eis , deductor colo-
niaejuit Typhon Aegiensis ; bello aulem a Pyrrho et TarentinU
contra Romanos suscepto , aliae Italiae civitales a Pomanis, aliae
ab Epirotis eversac fuerunt , Caulonia etiam a Campanis capta et
deserta facta fuit , qui maxima pars erant sociorum Romanorum,
Vide quae in Avkav annotaviraue.
— 'Ano yàç «¡-S Avktûvoç , etc.] Conalur reddere rationcm,
quauiubi'cni Aulonia civitas , quae nomen habebat ¿по той avkœ-
voç. i. e. a convalle, postea vocata fuit Caulonia, sed nullain,
quae convincat, reddit, tantum a1 similitudinc arruínenla tur, ac
inquit: sicut a Metabo heroe, Melaponlium dictum est, et Epi-
daurus urbs dicta est Epitaurus, ita etc. quod forlassc accidit
ex quadam nominis corruptione. Sed Clazomenae urbs nullain
Labet cum Ulis conuexionem , quare earn ex hoc loco expungen—
dam existimo.
— "Eoti xa\ akhn Ztxektaç.] Caulonia etiam fuit urbs Sici-
liae, cuius meminitScylax in£txtkía. Strabolib. 6- cuius p. 650. b.
attulimus verba. «
— "Eau xa\ akki¡ Aoxoùv.] Célébrât etiam Cauloniam Lo-
croruin , cuius nulla apud alios extat memoria. Servias ad Virg.
Aeneid lib. 3- v. 553. supra citatum autor est Locros condidisse
in Cauloue, monte Calabriae, oppidum, cuius verba apposui-
inus , cum egimus dc Aulone. I h inn Stepbanua intelligat banc
urbeni nee ne , tuum esto iudicium. ■
Kuvvoç, nókig Kctçlag.] Caunus, urbs Cariae. De qua
sic Strabo lib. 14. "Eftt ó' i¡ nóhg vewnia , xat kipivu y.kiiaxóv •
vníaxtixai öi t»/ç лакешд iv vtyn epaovowv , "lpßqog. Tr¡g ii уш-
çag ivoaípovog vvOr¡g , ¡¡ nokig xov &éçovç ¿¡юкоуйтаапици nav-
ii*v iivai avüáiQog, xal wv psionuçov , àiâ и xuvpuxu, %ul u/V
 652 THOMAE DE PINEDO

¿q>9ovlav tñv ¿çalav. i. c. Habet vero [Caunus] urbs navalia,

ut porlum clausuni ; supra urbem iacet in allitudine casieUunt ;
Jmbrus, regio etsi estfelix, urbs tarnen apud omnes in confesso
est habere pessimum a'crem , et per auiumnum ob aestum et abun—
dantiam pomorum elfructuum huius generis.
— 'O Kavvioç ï'ptoç.] Caunius amor est adagium dici soli—
tum de eis , qui ea desideraiit, quae nee fas est coiicupiscere,
nee licet assequi . de quo videsis Erasmum.
— "O&tv xol UroaTOvixoc 5 xi&aQtori)ç ISàv , etc.] Haec
S7l verba sunt Strabonis, sed mutila, quae apud cum lib. 14. sic se
Ь liabent: Kai <5т) кал та xoiavxa ощууцаха &QvUtïxai • он 2тда-
tovikùç о M&açiGtris ISwv smfiekmç %Iu¡qovc xovç Kuvv'tovç , xovx
tïvai e¡pi] то тот; пощхоу.
OtT¡ntQ cpvkkav ftvsr¡, Toir'jSs y.ui avôçâv '
Mtucpofiívcov 6s , toç бктяголо itvtäv i¡ itôhç oîç vogeooc êytà,
¥<pr¡, ui'¡7tote Фаффувшц' av liyeiv voaigav, ojiov y.ai oí vsxqoÍ
necinarovotv. i. e. Quin eiiam vuigalum est , Slratonicum citha—
roedum , cum videret Caunios admodum paludos , hoc esse , di-
xisse, illud Poetae:
Qualis foliorum generatio , talis el virorum,
Culpanlibus vero eum [Cauniis] quod eorum urbem morbosam sub-
sannarcl • ego , dixit, non ausim dicere morbosam [urbem] ubi
mortui quoque ambulant. Erat dilionis Rhodiorum , a quibus cum
deficeret, Romanorum sententia , iterurn ab eis fuit recepta, qua
de re estabat Molonis ad versus Caunios oratio, ut prodit Strabo
libro citato. Qua in urbe líenosos gigni tradit Plin. Hb. Ц. с 37.
— "Eaxi xai nó\ic ív Kf¡rixr¡.~\ Esse quoque aliain Cauuuru
urbem in Creta iuquit , a qua Caunii Cariae se oriundos esse af-
firmabant, ut testatur Herodotus lib. 1. с. 172. Ol ai Kavvioi,
avxo%9ovtç, Soxêuv Ifioí, flat. Avxol ¡itvioi t/. Kqr¡rr¡<¡ qiaol tï
vai. i. e. Caunii vero, indigenae , ut mihi videtur , sunt; ipsi qui-
dem ex Creía aiunt esse. Mcmoratur vero ab Scylace in ädt/ttj,
apud quem perperam scribilur Bavxog pro Kavvog, ut ex no-
stro autore corrigunt Salmasins, et Isaacus Yossius , Criscus
duo fulmina.
— T¿ i9vixov Kavvioç.] Gentile utnusque urbis , videli
cet Cariae et Cretae dicitur Caunius, et Caunaeus. Cariae oppi-
dani Caunii mernorantur Ciceroni Epistolarum ad C. Memmium
lib. IS. Epiet. 56. Idem de divinatione lib. 2. caricas, quae ex
Calino Cariae urbe asporlabnntur Cauneas vocat, quae omen fe-
r.ere M. Ciasso advci'sus Palillos navim conscendenli , cum qui
dam caricas Catino advcc.las vendens, Cauneas clamitaret , quod
cüaui referí Plin. lib. 15. с. 19. Antiqui Cauneas, pro cave nc
 ANNOTATIONEN , 653

cas, dicebant, üt et auruncare, pro averruncare , ut annotavit

Scaliger ad Fcstum in voce Aurum. Caunum Cai'iae nobilitavit
Protogenes ille celeberrimus pictor, cuius . admirandas picturae
recenset Plin. lib. 85- с. 10. et inter ea, illas tres celebres lineas
diversi colorís in una linea , prima et tertia ab Apelle, secunda
a Protogene; placuitque (sunt verba Phnii) sic earn tabulant po
stais tradi, omnium quidem, sed ariificum praecipue miracul»,
consumpiam earn constat priore incendio domus Caesaris in pala-
tio , avide ante a nobis specialam , spatiosiore amplitudine nihil
aliud continentem , quam lineas visum effugientes , inter egregia
multOTum opera inani similem, et eo ipso allicientem, omnique
opere nobiliorem. Quae tabula etsi consumpta incendio, tarnen Л
adhuc hodie vivit Plinianis verbis. ■* •■., . , .-. . ...■
KavoTQiov, Titbiov rrjç 'Etptelaç.] Caystrium, campus, 372
seu planicies Ephesiae regionis. Ephesiam regionem vocat no.sLer, a
quae; continebat Catacecaumenen , ut videre est in Karaxcxav-
pívr¡. Catacecaumenen vero regionem Strabo lib. IS. cuius verba
adduxiinus in KazaKotavu,ivtj , dubitat, Mysiane, an Meonia sit
vdcanda: Caystrum vero campum a iluvio cognomine nomen ha
bere refert idem Strabo codeni libro. Erat vero liuius Hominis
campus, lacus, fluvius, et pratum., ut videre est ex eodem
Strabone libro citato. Caystrium vero. íluvium célébrât llomer.
II. 2.v. 461. " .v ., ,';¡: , .ц
'jíela Iv Xtiu,âvt Kaverçlov ¿u<p\ $íe&qu> < ' л ' •,. •
Asiae in prato Caystrii circaßuenfa.' "
>,\ ,■■:'. .."
Quod Virg. Géorgie, lib. 1. imitatus est:
Et quae Asia circum ,
Dulcibus in siagnis rimantur prata Caystri. :¡
¡'
Vide quae in Aaia annotavimus.
— Tr¡v xsxavucvrjv jjw'pav.] Lege tíjv xaxaxcxav¡isvi¡v. Sic
eniin baec regio vacatur ab Strabone lib. 13. et ab ipso Stephana
i» Karaxexavuévt}. ., ■ ........... .> Ji ,;. . .,n,;, . -, , i
Kacp>i Qcvç , htlvuov Evßoiac, etc.] Capliercus, La thus
plerumque Caphareus dicitur, Stephane est Euboeae navale, alus
Promontorium. Euboea enim duobus promontoriis fuit in&ignis»
Geresto versus Atlicam vergente , Caphareo versus HelJespoti-
luin , autorc Plinio lib. .4- c. 12. nobüe ciado Graccorum cum
Agamemnone с Troia rcdeuntium , teste Pausania lib. 4- circa li-
bri calcem : Eoixuei äi al avdaúmtuii zvyai xaï %a>qLu zia$ äyvo-
eralç dó£av UQoijyJvai. Kacpr¡Qéa>gziyáQÍaxivovo^.axovlvEi¡^ola
rot's Gvv Ayauéu-vovi" EkXrjoiv iniysvoulvov luaavoc. Ivxav&a, ais
ixoulfrvro ¿| 'Iklov. i. с VideniuT vero hominum casus et fortuna.

i
 654 THOMAE DE PINEDO

loca ernte obscura in famam provehere; namqueCaphcreum in Eu-

boea nobiliiavit Graecorum ab llio cum Agamcmnone redeuntium
naufragium. Memoratur ctiaui Virgilio Aeneid. lib. Ц. v. 259.
Seit triste Minervae
.: > Sidus , et Euboicae cantes, uliorque Oaphareus.
De hodierno nomine non convenit inter autores, SophiatU) Chi-
mi, Nigro ct Thevelo Figera dicitur. ...».» .
Kayvla, ítúkic Aoic&Slag.] Legenduin existimo Katpvai.
Sic enim reperitur apud Polvbium, divereis locis. inora vero
Caphyoc , urbs Arcadiae memórate Folybio Ilisloiiaium Hb. 4.
872 UoLrjcáfisvuc at xr¡v xoQlLav ¿là xí¡g Açxaôtaç , xal nokkàg ¿va
il St$áu¡ voç flovttÇ ка\ такашад'шд ïv xaïç xcùl zàv Aiyvyyov vruQ-
ßokaig, t¡¡ toItt] rtàv r¡uCD¿¡v хатуас vvkxcoç eig Kaasvag, i. a.
Faciens vci-o iter [Philippin] per Arcadiam cum multas nines , at-
■ que acrumnas in vértice Ligyigi montis pertuUssel , ieruodb.per*
venu no du Caphyas.- :•:.". j ' ' ..' »-•# ¡i«-.'.
i.i. . KsßctjZa , %¿oa if)ç TqùwSoç.) Fidenler legendum Kt-
ßcirjvia , %(ода хцд Toaaäog, i. e. Cebrenia,. regio Troadis, ex
códice Aldiiio, et ex Strabone, cuius de bac regione sunt verba
lib. IS- Tavxt¡v ö ' о яощхуд vno Alula xúxtct xal totç '' Avit¡vo-
ffiiaiç, vxtktï èï jdaoôaviav' Vno ôs tavxr¡ Ktßofjvlrit ntStàç 1]
Лк*1охщ , паоаккцкбд ни; щ Jagèavla ' i)V es xaí nôktç поте Kt-
/Spijvij. i. e. Hanc Homcrus sub Aeneae ditione locat et sub. Anie-
norisfiliis, et Dardaniani vocal: infra .hone vero est- Cebrenia,
campestris maxima sui parte , et aequaj.ipu$ Jère spaciis dislans
a Dardania ; fuit auiem et urbs quondam Çebrene.
— 'Ano Kißoipvov xov nQtauov."] In lioc etiam filii Priami
nomine suspicor inésse mendum, quia cum regio sit K(¡ÍQr¡vía,
ille a quo dcnoniinatur , eadem paronomasia denominandus est,
ergo pro Ktßoiovov legendum est Kcßgtjviov. >
••■' -— rO oUr¡xa>Q Ktßorjvpc, »al Kißgrjvtvg, xal KßcQ^vtog.]
incola Cobreniae rcgionis dicebatur Ccbrcuus , €ebrcncus , Latino
ore Cebrenensis , et Cebrenius. Pro KßcQtjvtog erúm , quod est
knpressoris iiicui-ia, legendum est Kcßcyjvtog, . Duobus priprib us
usus est Strabo lib. 13. ubi situm .Cebreoiae describí I: Tt)v Ss
Kt ßcqvkri» 8щквм> p¿%oi щ$ £nt¡^)iag ' optov S that го* £x¿-
uavögov u4aov avxáv «Wovte* h%&aavö' ¿cl xat núkcpov chat
tolg te KcßgtjvoTg, к«( eoS? £Ki¡^)íotg, eco g 'Avtíyovog aviovg
cvrtóxtGív zlç vr¡v tote fùv Avziyovíav , vvv as Akcçavôçuav'
ro¿g fiiv ovv Kcßgijvuac |t)fif»eívo» toíe akloiç èv ту Akc&vOQtla.
i.«. Cebreniam vero periîngerè usque adJJiccpsiam [regiojiem] ier-
mitium auiem case ¿àcamandrum , qui per medium earumjiuit. Jn-
imivitiam vero semper fuisse .Cebreiiis .et Stepsiis, donee Antigo
 ;АЯ NO TATION ES. - 666

nus eos transtulit in итЬет Aniigoniam tunc, nunc autan Ale-

xandriam; Cebrenienses vero mansisse cum aliis civibus in ea,
quae etiam nunc tlicitur Alexandria. Nihil interest, quod apud
nostrum scribalur Kcßcijvog et KißQTjvevg , et apud Strabonem
Ktßorivoic, et Keßotiviktc ex forma Ktßorjvog et Ksßoqvuic.'
Quod plorumque solet aeeidere , cadem cuim sunt gentilia.
Ksyxçécii, jióAig Tçmâooç, etc.] JVIemorat Cenchreae, ur- 373
bem Troadis naoovaict Homcri celcbrcm, ingenue fateor, me a
nescire, unde baec desumpserit noster autor. Nemo omnium no
vit hanc Troadis urbem , in qua oomiuoratum fuisse inquit Uo-
merum , ut de rebus Troianis certior iieret.
— dtvxéoa nukiç xal htiveiov KooLvQov.] Secundo loco шь
merat Cenchreas , urbeni , et navale Corinthii : sitae vero erant
in via, quae Tegea ducit Argos per monlcm Parthenium, et Creo-
poluui , autore S trab one lib. 8. Elaï ¿I и«! Toicti, timoç yvâçi-
fioç tfjç 'АдуоктТц ' xai KiyxQScà • «ï *îhitah inl tij о5ф tjJ ix
Ttyiaç tlç"Aoyoçt êià toi ïlaç&tvlov iïçovç, xal tov Kçtoiw-
kov. "0(it]QOç ô' avtàg ovx oîâev. i. e. Sunt et Hysiae, locus no-
lus Argolicae ; et Cenchreae; quae sitae sunt in via, quae ducit
Tegea Argos per montent Parthenium et Creopolum. Homerus eas
non novit. De quibus insi^nis est locus Püriii ex libro 4. с. 4. Le-
cheae hinc , Cenchreae illinc , angustiarum termini, longo el an—
cipiti navium ambitи , quas magnitude plausiris transvehi prohibet,
quam ob causam perforiere navigabiti álveo angustias ientavere,
Demetrius rcx , Dictator Caesar, Dominus Nero, infausto, ut
omnium patuit exila f incepto , medio hoc intervalle , quod lsth-
mon appellavimus , applicata colli habiiatur colonia CorinthuS)
antea Ephy ra dicta, sexagertis ab utroque litare stadiis . e sum
ma sua arce , quae vacatur Acrocuriiil dus, in quafans Pirene di
versa duo maria prospectons. De quibus videsie Pausaniae Coirin-
tbiaca. ■ ;i . ■< '.<.;... ',..,'.*
— Toltt¡ , 'ltaXiaç. ] Cenchreae Itoliae aàeo ignotae et ob+
scurac surit, ut ne lucerna quideni Anlisthcnis videri, noc a Ti-
phye detegi possiut. ' •«—.v.j*
— Aêyttai nul Kiyyçuoç ¿ IloOdSâv.] Cenchrius ¡sic Nep-
tunus colebatur ConchreisCorinthi, autore Pausania Corinlliiacis :
Kofjivdioig de toîg êmveioiç ta ovofutta Aép¡e nal Keyring loo
tsav , HoetiàcSvoç slvai xal HíiQT¡vnc trjç A/tláov keyóatvoi.'
nsnoirjzai ôè iv 'Holuiç fieyákaig Olßakov {rvyatéoa rivai x«ù Flti-
qÍ\vi]v. 'Eaii bl iv Atfuitû (¿iv Hooeiôàvog isçov xal elyakfia %txk-
xovv' tr¡v Si lg KeyxQsiag lûvicav il¡ ' lo&pov , vetog Aorifitôog
xtù ¿jóavov ¿Qxaiov. 'Ev ôè KsyiQtUtiç 'Aq>Qooltt¡c xi ¿от» vais
xal âyakua ki&ov- Meià ôi Ini zcà Çtvaati ta ôt« xijg дакивацд,

'
 656 THOMAE DE PINEDO

IloetlSâvoç цакиом. i. e. Corintlùorum vero navalibus Leche» et

Cenchrias nomina dederuni, qui Ntpiunii essefilii ex Pirene Aclieioi
filia ilicuniur ; in Eoeis vero magnis ficlum est Oebalifiliam ease Pi-
renen. Est inLechaeo guident Neptuni tcmplum et simulachrum ae-
878 neum ; in via, quae ex Islhmo Cenchreas ducit, est Uianae lemplum
Ь et signum vêtus ligneum. InipsisveroCcnchreis Veneris est delubrum
et marmoreum signum, post ipsum ad maris fiuxunt est Neptuni
quoque signum aeneum.
. .. Ksö Qweooi , ëiïvoç; nhjaiov rfjg igvd-oùç Oítí.cíact/c- ] Ce
drossi, gens prope mare rubrum, cuius nulla apud alios fit men-
tio , nisi forte sint ¡idem populi , quos noster in l'eôoaoia vocat •
Gedrosios. Nee interest, quod hos in India locet ; namque India
apud vetcres non longe distabal a mari rubro.
KeiQiáou, ârjaoç rrjç ' IkkoO-oiùvtÎôoc çpvbjç.] Ceriada,
populue Hippothoontidis tribus memoratur Harpocrationi , lie-
«ycbio , Meuisio, apud quos num. plur. legitur KciçiâSat, ex
quibus corrigendus est autor noster, sed de hoc populo nihil
uotabile narratur. ...... . ■ .1 . * ■.. • • ■ •
KcxQorcía, yùqa, etc.] Cecropia, regio, et Cecropis
tribus a Ceci'ope nomen habere dicuulur ; quorum vero fuerint,
divinanduin nobis relinquit autor noster, sed nullo Oedipo nec
ullo Tipbye opus est., praesertiin illis, qui in literatura Graeco-
rum non sunt liospites. Cecrops eiiim fuit rex Atbeniensium, qui
regioni, Atlieiiieusibus et tribui nomen dédit: Apollodorus lib. 3.
ubi de Cecrope: Ka\ ti}v yijv, ядотеооу ktyoftiviiv"Axxr¡v , àq>
ittVTov KixQOTciav ovó uaas. i. e. El regionem, prius aictam Acten,
p, se ipso Cecropiam nominavit. Oppidum quoque vocasse Cecro-
jùam , quae erat a r s. Athenis prodidit Win. lib. 7. с. 56- Oppi
dum Cecrops a se appellavit Cecropiam, quae nunc est ara: Athe
nis. Herodotus lib. 8- с. 44* 'Adnvaîoi ôs ¿л1 fit» ïlskaoyàv
í%Óvtcov zr]v vvv r EXXuèa xaktouevrji' , Saav Шкаауо\, ovotiaÇo-
fitvot Koavaol' îiû es Kéxaonoç ßuodtjoc lnsxkr¡&t¡aav Ktxça-
itiBai' ixôc^auévov äs £c£%&r¡oc xr¡v ¿ayr¡v , 'Afrqvaioi ucTcavo-
ptta&rjGav. i. e. Athenicnses autem sub Pelasgis, cam quae nunc
Graecia nuncupatur leñen tibiis , erant Pelasgi, nominati Cranai:
sub rege vero Cecrope cognominati sunt Cecropidae ; Ercchtheo
vero adepto imperium , mulato nomine appellati AÜicuienses sunt.
A poeta ctiam nullius artis experte Aeneid. lib. 6. v. 20* Cecro
pidae vocantur : 1.
—- Tum penderé poenas
—— Cecropidae iussi. . ; ., 1
Ex quatuor vero tribubus Atbeniensium, prima vocata fuit Ce
cropis, ut apparet ex luí. Pollucis lib. 8. с. 9. sectione SI. Ka)
 ANNOTA.TIONES. '■. ■ 657

at cpvkcù, xêaç (lev 1л1 KÈxQonog, i¡<Sav rieeaqtg , Kexoomç,

jîvtox&cûv , A/.zaía , naçakla , Ы\ 6s Kçavaov uiTcovouaai}i¡oav,
Kçavaiç , 'AxQlg, Msaóyaia, Aiaxqlg' inï 6s 'Eoi'¿9ovlov, Aiàç,
'A&T¡vatc, HoatiStûviùç, 'Rq>ui6xiûg. Anù 6è xov "Jmvoç natâcûv 374
* ini ' Eoi%dovmg te * xal sliovxoç, 'Onkïxai, Aiyixoçiig* Ká— a
itiç. Eni 6i Akxiiaioivog , 6ixa iyêvovxo ix Twkkùv ovofiaiwi',
etc. i. e. Et tribus quidem, usque ad Cecropem , quatuor fuere,
Cecropis, Autochthon, Actaea , Paralia, sub Cranoc auiem
adnominatae sunt, Crânais, Atthis , JMcsogaca, Diacris; sub
Mrichthonio vero , Dias, Athenais, Posidonias , id est Neptunio,
Hephaestias , id est Vulcania ; a filiis autem Ionis * sub Erich-
ihoneo * et Leonie, Oplitae, Aegicoreis , * Cadeis. Sub Ale—
maeonevero decern faciae sunt et mullís nominibus , etc. Ilia Pol-
lucis quae cum asterisco sunt notata corriges ex Herodolo. Sic
euiui ille dc eisdeni tribubus loquitur lib. 5. с 6G. Ovtoi oí av—
t)Qtç laxuaíaaav moi 6vvá¡iwg' êeaovptvoç 6s о Kksiodivqg tov
Sijiwv TCQoetraiQÍ'Cízai' fitxà 6i, Tixoa<pvkovg iôvxag 'Abt\vul-
ovç, itxatpvkovç Í7iotr¡ai, таи "Icovoç naiiwv Гсксоуход xa't Aï-
ytxôqcog xaï 'Aoyaôsa xai"Onkr¡xog , anakkâ^ag xàg inavv^iag,
etc. i. e. Hi viri de potcnialu per factiones contendebant¡ cum
autem vinceretur Clist/ienes , populum associât: postea vero, cum
Athenienses in quatuor essent divisi tribus, in decern eos divisit,
cognominibus lonis filiorum , Celeontis et Aegicoris et Argadei et
Hopletis in alia commutatis , etc. Integra FoLlucis verba attuli-
lnus in Bf QivixíSai , ubi egimus de Atheuiensiuui tribubus, et
caruui nominibus.
KtxQv qiáXtia, axon Tis, ntçï f¡v, etc.] Cecrypbalia,
Promontorium quoddam circa quod Aeginctae vicerunt Atlienieu-
8es , quod ex Thucydide videtur desuuipsisse , sed oscitantcr ad-
inoduin. Contrarium euim narrai Thucydides lib. 1. Kaï vaxcoov
Afhjvuïoi ivavu,úftiaav ini Kexovepaktia Iltkonowr¡aía)v vavaï,
■¿cu ivixatv Afrqvaïot, noktpov 6s xuxaoxávxog jiços Alyivrjxaç
Adr¡valoig, (itxà xavxa vav¡ia%ía ylyvtxai in Aiyivy fiiyâkrj
Afhqvaiwv, xol Alyivr\xùv , xal oî Çvfiuayoi ixctxsaotg naqf¡oav,
not ivíxcov 'Adijvalot. id est, Posleaque Athenienses navali pugna
ad Cecryphaliam cum Peloponnesiorum classe conflixerunt , et
Athenienses vicerunt , post hace autem bello adversus Aeginetas
molo praelium navale magnum ad Aeginam fii inter Aeginetas et
Athenienses, et socii utrisque adfuere , et Athenienses , Aeginetas
vicerunt. Ex quibus patet Athenienses vicíese Peloponnesios ad
Cecryphaliam, et Aeginetas ad Aeginam, ubi Thucydidis Scholia- 374
sta inquit, Cecryphaliam esse insulam ad occidentales partes Pe— b
loponnesi.
Stephanus Vol. IV. Tt

^
 658 THOMAE DE PINEDO

Kóoaxoc nirça, тояос h> 'I9axr¡.] Comeos peira , Le.

Corvi petra celebra! ur ex Homero. Erat vero locus in I iliaca in
sula prope fontem Arelhusam, ut apparet ex Ilomeri IL 13-
v. 408. quem nosier afl'ert in ' Aoédovoa.
— О Tavrrjv oixàv , Кооахолетоа1ос.] Coracos petrae loci
liabitator, dicitur autori uostro KoçaxontTQalog , Eustathio ad
lloinericum versum nota proxime praecedeuli cilalum Кооахоле-
Tçmjç , ubi Coracis et Arethusae fabulam refert. Inier haue et
praecedentem dictionem pluríma deíiciunt, ut indicat épigraphe
illa , ac cum iucidissein in Car. Stephani Dictioiiarium a doctis—
simo viro Nicolao Lloydio nuper auclum, ubi in Argynnis inquit,
Parrbasium nosjri Stephani integro códice usum esse. Convenu
cnini inter eruditos luinc, quem habemus non esse, nisi epito
men quandain : cum per literas super his consului, qui mihi re—
8cripsit, se id hausisse ex loan. Passeratii praelectiouibus sole-
mnibus in Propcrtii lib. 11. Eleg. VI. penes quem fides esto, de
qua dubitabat il le, ut in nostra ad lectoremadmonitione diximus.
AT ó o a|, oqoç finntîi KcdkiTtokmç xuï NavitâxTOv.] Corax,
mona inter Callipolin et Naupactum, Achaiae scilicet, qui vulgo
Ilalis Lepanlho dicirur, memoratur Ptolemaeo lib. 3. с. 151 Stra-
buiii lib. 10. qui cum in Aetolia locat, de quo sic loquitur Liviue
lib. 36. cap. 80. Ut ad Coracem est venium, (mons est altissi-
mus inter Callipolin et Naupactum) ibi et iumenta mulla ex agmi-
ne praecipilata cum ipsis oneribus sunt , et homines vexati, etfa
cile apparebat , quam cum incrii hoste res esset , qui lam impedí-
ium solium nullo praesidio , ut clauderet transitum , insedisset.
KÓqcíCoi, '¿9vog Kók%av, 7tkr¡aíov Kmkav-] Coraxi, gens
Colcliorum , prope Culos. Coli vero fuit gens prope Caucasum
montent, ut inquit noster in Kûikoi, Corasphi, sed perperam,
utputo, dicuntur Ptolemaeo lib. 6. с 14. Strabo lib. 1. célé
brât Coraxos Hispaniae populos, quorum lana erat optima. Nunc
temporis Hispania lanae copia et pracslantia praestat omnibus to-
tius orbis' teiTarum regionibus sine controversia.
875 Ko Q i ов oç, nôktç ti¡c ' Eçpeeiaç.] Corissus, urbs Epbesiae
a regionis, qui ab llcrodoto lib. 5. с. 100. dicitur KôorjOoç cum
accentu in antepenúltima , per r¡ et per simplex s. 'Amxópivo*
Se та атака Tovrw "laveç lç"E(peaov, nkoïa ¡ilv xarékinov iv Ko-
Qi}0(p rrjç Eq>¡nir¡c. i. e. Iones vero hac classe pervenientes Eplie-
sum , naves quidem reliqueruni apud Coresum Ephesiae. Eodcm
modo appellatur a Pausania lib. 5. 'ilç oí TÍ¡g 'Etpeetav яокнос
exovTtg то ¿vouaCóua'ov KÓqt¡C0v. i. e. Ut ii, qui Ephesiorum ur-
ois habitant nomine Coresum. ínter hanc urbetn et praecedentem
iuxta literarutn ordinem mulla quoque videntur deficere.
 ANNOTATIONES. 659

— Kai ïamç àno rov Koçtaaiç léysxat xetî KoQiootvç.] In

Alilina editionc Iegitur cirro zov Kooíaiog.
— Kaï KoQtaetct, jroifjfviov T4ff A/e», v.a\ inlvciov.] Co-
rissia, op|)idulum in Cea insula, et navale. Memoratur Straboni
lib. 10- cuius verba attulimus in" Iovkiç , in quam inquit Coria-
siam translatuui fubse ; eius quoque uieininil Scylax in Nrjaot
KvxlaSeg, cui Koorjaia dicilur, a] ¡is Corissus, aliis Coressu*,
Kccùç vero insula Latinis dicitur Cea, Plin. lib. 4. c. 12. Deintlt
Cats, quam noslri quidam dLrere Ctam. Alii legunt Ciam , prio-
rem lectioncin confirmât Ovid, in Epist. Acotitii ad Cydippen:
Insula Corisiis quondam celebérrima Nymphis '
Cingitur Aegaeo nomine Саеа mari.
Саеа vero vcl Cea eadem est insula , quae Tetrapolis prius dice-
batur quod quatuor Laberet Ínsulas, postea Dipolis dicta fuit,
quod ex Ulis quatuor faetae eint duae, ut testalur Strabo libro
citato.
Kú Qiv9oç, nókíc ïaa xov labaov ruv IIti.onovvi'¡amv.']
Bene nobiscum actum est , iuiu quando sine periculo virtute du
ce, comité fortuna Corintbum ingressi suinus , quo iuxta adagio-
nem non dabatur omnibus adiré, sed illas Virgilii ¡Ilusas auro
vestes, Ephyreaque aera , et illas celebérrimas Veneris halçaç,
scu îeooSovkovç , quae in illiu.s oyulenlissimo templo amorum
Deae ministraban! et merebant, ut rcfert Strabo lib. 8- illic non
vidimus. Omnia enim tempus edax consumpsit. Erat Corinlhus,
quam discrtissimus Romuli iicpotuni pro Lege Manilia lumen totius
Graeciac vocat, urbsAchaiac, seu Peloponnesi. Peloponnesus
enim in Achaia comprebendebatur, sita in Isthmo ab ea nomen
adepto. Isthmos vocaut Graeci quascuiique terrae angustias, per
quas e peninsula ad continentem itur, sed пат i£o%i¡v de Curin-
tbiaco seu Peloponnesiaco dicebatur, in quo ludi Neptuno cele—
brabantur. Erat vero urbs duobus inclyta portubus , quorum al- S75
ter dicebatur Lecheae, alter Cenchreae, illo ad Europaeas, hoc b
ad Asiáticas negociatioucs utebantur , alter Ionio, alter Aegaeo
mari immiuebat, quare Latinis bimaris dicebatur, Graecis ¿ц-
qu&alâaioç , Horatius Carm. üb. 1. Od. 7.
Laudabunl alii claram Rhodum , aut Milylcnen
Aut Ephcsum , bimarisque Corinthi
lyioenia.
Ovidius Fast. lib. 4.
Adriacumque patens late, bimaremque Corinthum.
Eius arx dicebatur Acrocorinthus. Erat autein mons moenibus ita
cireundatus, utarcisusum pracberet, auloreStrabone libro citato,
ubi erat Pirene fons Musis sacer, olim vocata fuit Ephyra, Pa-
Tt 2

1
 660 THOMAE DE PINEDO

gos, Heliopolis, quod Soli esset sacra. De eius condítore non

convenit inter autores , etsi Plutarchus in libro de malignitate
Herodoti earn vocat Glauci urbem , ac si a Glauco fuerit condita,
cuius fit meiitio apud Stephanum m'Etpvptt. Autiquissimam fuis
se he Jubila , quandoquidem memoratur a poetarum parente
II. 2- v. 570- Ei suos debet natales Periaiider unus ex septem
Graeciae sapientibus. Diogenes etiam ccleberrimus ille philos o-
pbus praesentia et obitu suo cam nobilitavit, utrumque refert
Diogenes Laërtius in eorum vita. Romani eius potenliam veriti
solo aequarunt , ut et Carlhaginem eadem de causa, illain duce
L. Muuiniio, banc Scipione , et vix ullum ulriusque urbis reli-
ctum est vestigium. Utramque postea lui. Caesar instauravit, de
qua operae pretiurn est audire Florum lib. 2. с. 15. Tandem ab
incolis deserta civüas , direpia prim um , deinde tuba praecinenfe
delelaest, quid sign oruml quid vestiuml quodve tabularum га—
plum, incensum; alque proicctum est? quanlas opes et abstulerit,
et crcmavcrit. Il¡ne scias, quod quidquid Corinthii aeris ioto
orbe laudatur, incendio superjuisse comperimits. Nam el aeris no-
tarn praeciosiorem ipsa opulcntissimae urbis fecit iniuria , quia in
cendio pcriislis plurimis slaluis , atque simulacris , aeris , auri,
argenlique venae in commune fluxerunt. Aes Corinthiacum iam
ante in suinmo pretio fuisse constat. Nee est verosimile , quod de
metallis refert Floras. Virtus enim ilia qua aes Corinthiacum
conimeudabatur , sine dubio procedebat ex quadani occulta vi
aquae fontis Pirenes , ut tradit Nicolaus Leonicus de varia histo
ria lib. 1. с. 58- Si plura de bac urbe scire desideras, praeter
autores citatos vide Constantinum Porpbyrogenetara de Them.
lib. 2> Them. 6. Thucydidem lib. 1. Pausaniaui in CorinÜiiacis,
et alias.
576 KdpiAA«, яго Ai g Aaxivtav. ] Colilla, urbs Latinorum ex
a Dionysio Rom. Hist. lib. 4. apud quem A'ooíAAij legitur. Vide-
rint doctiores , fueritne cadem quae in sequenli dictione dicitur
Coriolla. Illa enim praeter lilerarum ordincm occupât locum.
Ko atolla, nôhç rijç ' Iraliaç.] Coriolla, urbs ltaliae ex
Dionysio celebratur, qui earn memorat Rom. antiquit. lib. б. Гд
S'e xarómv гцлеоа xr¡v àvvuuiv avalaßwv nçoijyev ixl Kogiollav
noliv imçpavij o<pó8oa, xa« швлсд av (ir¡rcÓ7ioliv ràv Ovólaxav.
i. e. Sequenli die cum copiis Coriollam petit , urbem valde insi-
gnem, et quasi metropolin Volscorum. Laiini plurali numero Co-
riolos vocant , oppidanos Coriolanos , uude Marco Coriolano no-
men, quos Plinius lib. S. с. 5* inter lui. populos, qui ex an
tique Lalio sine vestigiis iuterierunt, numerat.
 ANNOTAT 10 NES. 661

— ¿itovieioç xol tjjff imtoiiijç.] Hace verba mutila, sic

concipienda esse existimo AiovvCwg extra Pmuaïxrjg agyctioXo-
yiag , xoi xr\ етхоцу. i. e. Dionysius lib. 6- Ptom. antiquitatis el
in epitome. Huius enini urbis mcuiinit Dionysius libro sexto, cu
ius verba nota praecedenti attuliinus, et idem ecripsit librorum
suorum epitomen, au tore l'liotio. Quod \ no ad iola ademptum
altiuet, id ait, quia MvoXtia plerunujue dicitur, sed aliquam-
multa gentilium iota primitivi abiiciunt, ut inKoQoivHu p. 379. b.
annotavimus.
KoçvixXoç, nóXtg Aaxivuv.~) Corniclus, urbs Latinoriim
ex Dionys. Roui, antiquit. lib. 3. celebratur , quae Latinis dicitur
(Jorniculus. Graeci eniin nomina Latina ii\ ulus, adcmplo priore
u, et ultimo in oj verso proferunt. ut KúnvixXoc, AivxXog, Tv-
GxXavog , Corniculus , J.entulus, lusculanus, ct alia liuiusmodi,
lamen Dionysius libro citato, more Latino Cornicolon vocat:
Mira Si xr¡v KoXuiiag nagáSooiv im xov xaXovuívov KoqvIxoXov
ó ßaatXevc Taoxvviog loxgáxtvaev , r¡v ôs xàxttvr] toi Aaxívcav
ÏQvovç núXig. i. e. Post Colatiae dediiionem adversus Cornicolon
excrcitum duxit rex Tarquinius , erat vero et illa Latinorum gen-
1¿s urbs. Memora tur etiain Livio lib. 1. с. 38- et с. 39- ubi ti adit
Tarquhiium earn cepisse, ас inde Servii Tullii niatrem gravidam,
viro occiso, captivam abduxisse , quae ob nobililatcm servitio
probibita puerum in Tarquinii domo peperit , cui Tarquinius post- 975
ea íiliain suam despondit, ас bine factum, ut serva natus credo- ь
re tur. Plin. lib. 3. с. 5. earn numerat inter x.111 populos, qui
ex antique Latio interiere sine vestigiis.
Kooixovoapr], nXrjeiov 2iv(óitr¡g. ] Coricondame, prope
Siuopen. Literarum ordo exigit, ut Corocondame scribatur. Qui-
11am locus fuerit, omisit dicere, Strabo nos docet fuisse paguin
quondam, ubi desinebat Bosporus Cimmericus : sic augustiae
Macotidis paludis appellabantur. Illius ex lib. 11. sunt verba:
nXijßiov èi xcífiíj IlaTQaivg, ¿q> t¡g Ы\ xwii-rçv KoQOXOvdaur¡v
ixaxóv TQiáxovxa ' avxr¡ 6 iaxl xov Ktuuioixov xaXovuévov Boo-
nócov Ttioctg' xaXihai ós ovxtog 6 azevamoc, irtï xov oxófiaxog xijç
Maibíztóog , ano xáv x«t¿ to AyíXXtiov , xcct to MvQur¡xiov oxt-
v<5v Siaxeívmv pi/ci noogxr¡v KqqohovSbu-tiv , xcrl xo avxixttfit—
vov eùrij xtájuiov tijs Jlavxixanaícov yrjg Zvo^a'Axoa, ißoou,rj-
xovra ataoícav éitinyúfMvov яооЭиср. i. e. Prope pagus est Patra'cus:
a quo ad pagum Corocondamen exxx. Ipse «•s/^nisBosporiCiui-
merici. Sic vero vacatur angustia in ostro Macotidis, ab eis quae
iu.rta Achilleum et Myrmccium sunt, perlingcns usque ad Coro
condamen , ct huic oppositum parvum victim Panlicapaeorum ter
rae , qui Acra dicitur, Jreio stadiorum lxx intcrccptum.

'
 662 THOMAE DE PINEDO

— Ktù Uuvr¡ Koçixovôafiiziç. ] Quemadmodum pro Koçi-

xovSáfit] legcmlum est Koooxovôafxij, quod ordo lilerarum exige-
bal, et ex Slrabonis loco nota praecedenti citato, confinnavimus:
sic pro КосглооарЬис legenduni ex eodem Strabono Koqoxov-
êau (¡t's- Fuit vero Corocondametis palus magna supra paguni il
ium Corocondamen memoratuiu, a quo ношен actxpit; Strabo
lib. 11. rTnéç-/.nrat ôs %r¡c KoQOXOvdápt]c svpiyifhiç li¡ivr} , tjv
■/.u'hovoi un ctvzijç KoQOxovôaurJTiv ' ixôiôcoai à ano ôixa era-
Slav rijç xwprjç с ig tîjv dâlartav e^ißallsi tig tj¡i/ Xíuvr¡v- anoôôm^
■cig rot? ' Âvzixtizov reoroftov, xaï itbuï vr¡aov ncaixXyctav «va
Tttvtr¡ te Xíuvr¡ , Kort tjJ Maiwxiôi xu\ toî nur.mw. i. e'.: Supra Co
rocondamen palus est bene magna quam vacant ab ipso pago Co-
rocondametin ; immergilur marc decern stadiis a jmgo ; influit ve
ro in paludem diveriigium quoddam Anûcitac fîtwii, insulamque
ejfficit quamdam cîausam et hac palude, et Wlaeoùde , cl fluvio.
S77 KoQouàvT], nóXig noog zôv IltQaixàvy.uXnov.] Cororuane,
a urbs ad Pereicum sinum, quae l'tolemaeo lib. G. c. G. dicitur Co-
romanis.
— Maoxiavoç iv niçÎJzXrp аьщд. To idvutov Aopo/toftavioç]
In periplo Persidis Marciani nulla fit mentio urbis Coromuncs,
иес cliam gentile Kogoxouavwg meinoratur, pro quo leges Кроо-
(iuvr¡vog, quod coníii-matur exemple sequcnli TIaQciiraxr¡voi.
Kooónt], itôXiç QsaaaXíag.] Coropc, urbs Tbessaliae ce-
lebratur ex Theriacis Nicandri, cuius affert versiculum, qui apud
cum invenilur v. G14- boc modo :
—■—• r¡ iv 'AjzÓXXodv

Mctvzoavvaç Koçvnaioç i&yxazo xa\ &t[iiv avSouv.

. •■ 'In qua Apollo
Divinationis Corypaeus posuit et 'l'hemin virorum.
Sed ex boc versículo uon constat fuisse Coropcn Tliessaliae ui-
bcin. Quin etiam autor noster inquit apud Nicandruiu legenduni
esse , Oropacus ab urbe Euboeae Orope , in qua erat Apollinis
tempi иш ecleberrimum. . -
•—* Фао\, NixavÔQoç, 'Ooonaïoç, xaï 'Ooonaïoç 'Anól-
Amv,] Haeo sic mihi videutur legenda; (pact, Nixavôçoç, 'Slça-
Tcaïoç 'AnôXXmv i. e. Dicunt, [nempe autores praeced entes] Ni-
çander [ dixit] Oropacus Apollo, Alterum igilur ex illis «pithetii
expungendum, et quod remanet per a mega in prima et in an
tepenúltima scribendum est, 'Slçamog ciiim Euboeae civitas sic
scribitur. ■.
•»» 'Ayvoiï 5è то Aucpiaaáov, tsgàv 'ArtôXXwvôg ¿6«. ] Pro-
cul dubio baec sunt mutila , quod etiam dénotât asteriscu* illead
latus posilus, sed нес Coi seni» ope sanitati rcstilui possum.
 ANNOTATIONES. 663

Forte all adit ad Amphiarai arae partes, qnarum una erat Apol-
linis, ut videre est ex Pausauiac lib. 1. A'ai 'Slgamiotg vaógzé
¿агч> Afiquagáov , xal ayakua kcvxov ki&ov. ITaçèiezai os о ßto-
fiog fiíot}' то (icv Hçctxkéov, xal Aiog, ксп 'A7zoM<ovnçi<szi IlaL-
«o vo ç. i. e. Et apud Oropios templum Amp/ùaro , cl eitlem e can
dido lapide signum. tia bet vero ara partes, auarumunae.it Iler-
culis, et /ovis, et ApoUinis Paconis.
— sîiyrtcti Si кот' Шги/uv той t. etc.] Lege пат' ikkaipiv
той é. Quia adempto a a Kogonaïoç remanet Л'ооояюс, sed
adempto i remanet Kogónaog , quod in Lac forma non habet
locum. >
— Kai ynúyiTcti ' Ogonaïog' 'Ogónij yàg itókig Evßoiag.]
Lege' Slçtanaïoç' 'Slg¿nr¡ yàg, etc. Oropus eniin civitus Euboeae,
de qua loquitur 'Slnurcùç dicebatur, ac coder» modo scribenduin
est 'SlQwntj.
Kôgovcu, nôktg 'AxctgvavUtç. ] Coronta ii^ut. pi or. urhe ^7?
Acarnauiac memoratur ex Tliucydidis lib. 2- qui eius, meminit li- b
bro citato. Kaï anoßavxtg iç zr¡v utaóynav ztjg Axagvavíag, rs-
Toaxooioiç ftèv onkizaig Afrrjvalfov tijç aizo zijç vioav, zezgaxoaioig
de Mteai\viiov , «,u\ i'x te Ztgazov, xel Äopovrcov , xcd ükkcov
'ftoqlav, avëgaç ou Soxovvzaç ßißalovg tîvcti i£r¡kaeav , xa\ Kv—
vr¡xa zèv Gtokvzov ig Kógovza y.azayayóvztg , avt%<ágr¡eav na-
kiv i-ti zùg vovg. i. e. Et egressi ex navibus in mediterránea loca
Acarnaniae , cum quadringentis miliiibus armatis Atheniensium,
ac totidem Messeniorum , et ex- Strato et Corontis , et aliis oppi-
dis, viros, qui videbantur dubiae fidei, eiecerunt , et Çynttem
'l'heolyti Coronta deducenies ad naves redierunt.
— Toi&vixèv, Kogvxtvg.] Qui« non videt legendum esse,
то l&vixov, KoQovzevg, quod etiam confirmât gentile, quod affert
in exemplum priori». A Coronta eiüm dicitur Coronleus, ut a
Siiniosata, Siiuiosaleus. • • <■ *' ■ '. . ..•
Код ovïùv , nôktç Alxavàv lv'lzakiu.~\ Corüion, urbe
Aequorum in Italia celcbratur ex Dionysio, qai cam Mb. 10- Rom.
antiquil. vocal Koaßiava. Eius sunt quae sequuntur: AixavoL zi,
oí viuaù xazaKokiut]Qtvz(g, h zoïg onkoiç aviïiç r¡aav xat ot uïv
(с/.цс/iózciTOi avrœv vvxrog èkâottvxtg Itii Kooßtiava nôkiv , r\v iv
tro nagikdóvzi íviKVzáÜ'Paiiaíoic izaçéooaav, zi\v zs (pçovçav zr¡v
èv avztj ;(Hacoaevi¡v tvoôvztç Y.ctziùij u'ictv. i. c. Aajuani ctiam,
nuper devicti, rursus erant in armis, et valentissimi eorum per no-
etem invadentes Corbionem urbem, quam praelerilo anno Romanis
trndiderant, cum invenissent praesidium, quodinipsa cratsopiium
iugulnrunt. Qtfos Gracci Aecanos vor.anl , Lalini dicunt Acquos.
I.iv. lib. S- Sequuntur Consulta , Ç. Miiiulius , Al. Horalius

r
 664 THOMAE DE PINEDO
%
Pulvillus. Cuius initio anni qman Joris olium esset, domi seilitio-
71«, iidem tribuni, eadem lex faciebat , ulteriusque ventum foret,
ni , velut dedita opera , nocturno ímpetu Acquorum СогЫопе
amùisum praesidium, nuncialum esset. Senatum cónsules vocant,
iubentur subitarium scribere exercitum et in Algidum ducere. Ab
Horatio cousule eversam fuisse apparet ex eiusdcm Dionysii libro
с ¡talo : 'Ооа'гюс ai rgeipá^cvog tovg nokíuíovg, xal nokkà n'jç
yúgcig ttvziàv какшаад , rov re Koaßiavog га гйутц катавтшаас,
nal xorç oiKr¡otic ix Qcuekíov àviktôv , ànijys rr¡v àvvafiiv ht' oT-
xoti. i. e. Horatius , hostibut fusis , magnaque corum agri parte
vastaia , Corbionisque moenibus solo aequatis, et aed¿ficus Jundi-
tus eversis domum reduxit exercitum. '
S78 KokTttjôol, Qoáxmv.] Colpedi, supple ?¡>voc. i. e. gens
а Thracuni , Plinio lib. 4- с. 11. Corpilli dicuntur.
— * Tivls 'Agaßav f', etc ] Locus est insiguiter corruptus,
quem Salin, in suis Plinianis in Solin. exercitationibus fol. 158»
E. sic corrigit : KoknLkot, Qgaxav è'Ovoc , ij %oiga Kokniki%r¡. ij
yap Alvog keuch y.cirù tijv ngótcgov ' Atyvv&iáoa , vvv ih Kokm-
kiy.r¡v keyoiiévi¡v. i. e. Colpili, Thracum gens, regio Colpilica.
Aerius enirn iacei iuxta regionem , quae prius Apsynlliias , nunc
vero Colpilica dicitur. Sed series literarum apud Stepbanuin in
dicate Kuijriikol scribendum.
Kagoiai, vtjaog TTJg 'Iaviag, avuxov Zauov."] Corseae,
insulae loniae, e regione Sami ex Hecataei Europa merooratur,
cuius quoque iiieminit Strabo lib. 14. cui Corsiae dicuntur: Tijg
Sé Tgcaydíov noóxtitai vnaíov üiicóvvicov ' IvTtvfrtv dé tre iyyv-
•tctxcp óíagita ItSTiv 1к\ Eúvvíov ataoíav yikíav ílaxooícov * xaxao-
j;og ulv 2á[iov Iv âc^t-à ïyov чо» ' L/.agíav, jicirl Kogeiag. i. e. Ante
'I'rogilium iacet parva insula eiusdcm nominis ; inde proxime ad
Sunium lraieclus est stadiorum С1Э1ЭС; ab initio habens Samum
addextram, et Icariam , et Corsias. Plimus üb. 5. C. 31. vocat
Corseas, ut Hester: loniae ora Aegeas, et Corseas habet, etica
ron, de qua dictum est. ,
KoQolg, vijaog iv zcß Ti>ggi¡viy.t5 nekáyei.] Corsis, insula
in Tyrrhenico pelago, quae Corsica etiam dicebatur, nee uon
Cyrnos, memora tur Dionysio Periegetae v. 458.
£açSa> т' svgviaTtj, xoi апнднод tiv ak\ Kvçvog
Hv да та Kooalda cpcàxeg tnv/ßovtoi y.aXinvoiv.
Sardiniaque latissima , et immensa in mari Cyrnos
Quam quidem Cursida viri indigenae appellant.
Erat una ex illis , ad quas ltupcralorcs Romuni solebanl relegare
reos alieuius criminis, ad quam Séneca pbilosopbus sub Claudio
iinperaturc propter adultera suspicioneui cum lulia Gcnnumu
 ANNOTATIONES. 665

relegatus fuisse dicítur, quam ipse auto librum de Consolalione

ad Uelviam matrem graphice descripsit. Ipei cnim tribuuntor
epigrainmata illa :
Barbara praeruptís inclusa est Corsica saxis • i .. •;
Hórrida, itcseriis ¡indique vasta ¡o eis ;
Non poma autumnus, segotes non educat aesias
Canaque Palladio muñere bruma caret, .ю '. i ,>
Umbrarum millo ver est laetabile foetu ■' - f< •'•
, . j Nullaque infausto nascilur hrrba solo : . ;í-;. J.>.
Non pañis, non haustus ai/uae , non ullimus ignis <■
Hic sola haec duo sunt , cocsul et exsiliian. ., '.
De cadein sic Strabo lib. 5. 'H es Kvqvoç vno zcàv' P<ouattov %w-
kiízai kúgoiy.a' oîxHxat öi tpavkaiç xoayiiá xs ovaa, xaï zotg
xksíaxoig uéoiou övaßazog xiktutg , ¿täte xovg xctxiyovxag xà 'бощ
xeri ¿no Ai/ar>;oiwi' £wxaç, aygicaxigovç tivaï ítypíeav* ónáxav
yovv ¿обуваем oixùv Pío¡iaíaiv axQaxr¡yo\ , st ni тгоол£(Ти'|<г£стоГс
igv¡iaat, nokv nkrfôog '¿канн reùv àvSgaJtoôuv, Sgàv iextv iv tij
Púfir] , stal Oavfti £íi v ooov ¡¡itpaivtxat го {h)oi¿59tc , xcà хо Soe
stî^ucacôiÎEç iv avxoïg' r¡ yào ov% vnoiiivovoi £ijv, ij Çavttç ¿яа~ 378
&tía stal ava(6íh)6Ía rovg uivijaauivovg ¿mrpí/JoixJtv coazt xaí- b
ягу то iv%óV -/.aicípáAAovGiv г/яго avtagi/, o.iiwc fií zaiiíkkuv. "Ecu
а' оцюд о1щацш «va (legt], xa\ nokíaftaxá nov Bkr¡aíva¡v zc, xu\
Xána$, »ai ' Evixovíat , stai Ovánavsg' fiijxog ôh rife vr¡oov gjtj— >: :'
olv ó %toQoyoá(pog fiíha ç| , rtAaroç 6i o. i. e. Cyrnus vero а Me*
manis vacatur Corsica, habitatur auiem male, cum áspera: sit, ас
plurimis locis plane invia. Quo fit, ut montana incalen les el latro
cinas vivent**, feris sint agrestiores; cum igitur duces Romani
in earn incursioncm faciunt , et munitiones adorti magnam mulli-
ludinem mancipiorum capiuni, videre est Romae et admirari quan
tum in ipsis appareat ferilatis et indolis belluinae. Namquevel
non sustinent vivere, aut impatientia et stupiditaie dominos obtuny
dunt, adeo ut etsi quis vilissimo prelio emerit , tarnen poeniteat.
Habenl tarnen habilabiles quasdam panics et oppida, ut sunt Mie»
sino, Charax , Eniconiae et Uapanes; ¡pngitudinem vero insu lue
inquil Chorographus esse miUia clx laliludinem autem i.xx. Vi.
tic (¡uae in Kvqvos aimotamus. , , n i,- . Л i . , i . >i ...i^v
KoQvùakka, Tiuktç' Poôicov.j Corydalla, urbs Rhodiorum
eclebrantur ex Ilecatae.i Àsia, quam l'linius lib. б. с. 27* in Ly-
ciae monlaiiis local; Ptoleniaco lib. 5. c. 5. Corydallos dicitur et
inier Lyciae oppida numeralur. л '. •
KoQvôakkoç, егцход xrjg ' IiznoQoovxíSog rpvkijg. ] Cory-
dallus, populus Ilippothoonlidis tribus mcuioiatur Hcsycbio, et
Straboni lib. 10. Jncy ai xi¡g ¿xzyg zuvztjs, ogoç lexiv о »akii-

r
 666 THOMÄE' DE PINEDO

retí KoftvèaU.oç , xcà o ôrjftoç , oí KoQvàakkrïç. i. e. Supra nrlcn

hanc mont csl, quivocatur Corydallus ,: ct populas , Corydallcis.
AtlieiKims lib. 9. docet ex Theophrasto, perdices ultra Corydal—
luin versus Alheims xaxy.aßiCtiv , ültérius vero xixxvßl&iv.
Koovkttov , х(оцг} nsQÎatinoç sv JJatpkayovia.] Coryleura,
pagus insignia in Paplilagonia , а Corylla rege numen adeptus,
qui Corylas dicituriXrtiophonli Cyriacerun) Hb. 6. statin» in prin
cipio, cui eiusilcm historiae lib. o. pagus i Ho vocatür KoovLct,
Ut tradit Ab. Ort. in suo l besam о geograpüico in Coryleum, sed
non est Kóoovka Ptorcinaei , ut idem ait.
Ko çvrpctïo v, oqoç hù xcô Eniiïccv (¡ил, iv (¡> xiañxai, etc.]
Gorypliaeum , mons in Epidaurio, in quo colebatur Diana Con-
phaeUfiw moiatnr, ex Patteaniae lib. 2. Foifitur «pilomator noster,
quia Pausanias lib. 2. non iinjuil in Epidauro esse montem пиш!-
)ie Coryphaeum, in quo coli ■!).. lui' Diana , sed apnd Epidaurios
célébrât duos montes, alterum Tîttbiutii, ulterum Cynortium,
in cuius vértice iuquit fuisse (borypbaeae Diaúae templum: Ея\
àè ir¡ txxça xov -opo.v? ? KnQvçpalaç iaxïv k'oov 'jiox-iuiôoç , ov
кот Tikteikku iiwitjcaxo iv âopari uvr¡pr¡v. i. e. In vértice montis,
■ Coryphaeae est ïemplvm Dianac , cuius el Telesilla fecit in Cán
tico quodam memoriam. Pro ixi xa ' ExtôavQÎcù lege ini ты Еаи-
ùavho), vel im xrj Enioavca. ■:■';>. ' ■ \
379 -: Koçvjp âaio v, yaoLov slaxovixov, nkr¡<slov Ilvkov.] Co
ït ryphosiiun, oppidum Laconicura , prope Pylum. l'y lus vero erat
urbs in Messeno, quae erat Laconicae vidua, «t Coriphasium dice-
balur, ut uo.slcr inquit in [Jvkoç, ad testimonium vocans Thucy-
didem, qui liunc locum incmoral lib. 5- non lib. 4- Eius sunt verba:
-O 4tf{ioa&ivr)ç vè&vçij^lov xtixí£ia&ai xo %u¡gío v, ¿ni tout» yàg |vv-
tnnktvaai. Kal ¿7tiq?ctivE rcokkrjv tvnoolctv Çvkav té xai ki9av, *el
fyvaei ttaçxiQov ov, xaï f'orçjwi' ctvxóxe xa\ imitokv xijç jíojooc* ¿né-
fu yttn oxaàiovç uákiGxa r¡ ilvkoç t»]ç 2¡ná(>xr¡c''xexcaitoelovc, xel
ïoxw sv rij Msaar¡vín noxi ovar¡ p~¡. Kakovai Si ^bx^v oî slaxtSai-
ftéfiot Ko(>v<paaiov. i. e. Demosthenes autem poslvlabat, ut locus
Ule confestim munirctur ; hac enim de'Causa se cum Ulis navigasse
[dicebat,] demonslrabat anlcm magnum esse lignorum , lapidum-
que copiam, et locum natura esse munitum , et cum ipsum , tum
viiam magnum iUiús regionis tracium esse desertum. Distat enim
-Pvîus' ab Sparta stadia circiter quadringenta , et est in Messenia
olim terra ; earn verà JLaoedaemonii Coryphasium vocant.
— "Kaxt TIvkoç яро llvkoio, etc.] Est versículos, qui vi-
oeni àdagii gerit. Dici solitum de eis, qui se iactant, tamquam
si sint soli, et summ! in al¡c]üa re, cum alii quoquc sint, qui
cum eis deccrtare possint, dc quo vidcsuD. Eiasm. adagia.
 AííNOTATIONES. J667

Ko Q(óvs ta, nokiq Boiwtiaç.] Coronoa, urbs BocoLmoecle-

bratur ex Hecataei Europa, quae erat eita prope Heliconemoion-
tein edito loco autore Slrabone lib. 9. 'H цеу ovv Koaúvaa ¿yyùf
«о« 'Ekintùvaç ianv èqp' vtyovç ¡5ovfiév7¡ • xarikaßovzo ô' ovii)y
ixavióvrte s* Ttjg Оеттактцс*'Aqj/tjc ai Boiatoi uezà та Tçtoïxà,
on лео xcrl tóv ' Oqxolkvov s%ov. i. e. Coronet* igitur sita est prope
Hclicaticm ineäitu loco, earn vero oceupaveruní ßoeoti post helium
'J'roianuni raleantes ex Thessalica.j4.rna, quando etiam Qrçho-ч
maium abtinuerunt. Mûinoralur inter alius Ptoleinacu 1. S. c' 15.
• i./. T— Ano Kooávov zov Osqguvôqov.] A Corona Thwsandr«
filio ношен babuisse Coroiieam inquit,, A quo cliam irtxtdiUiu
fuisse prodit Pausanias in Boeoticis. .;т.ш\
,.,.. __ ' Ev ravnj ov tpaivtrat ¿onukal- ,, , etc. ] , In- Boeolica Co-
rvnea nulla« fuisse talpas inquit, cum tota lîocotia id animal baba» ..
ret; nescio ex quo aulore nostcr boc dosmnpsciit, I'liuius id du
Bocotiae Lobadia uiemorat lib. 8. с. 58. м • ¡,i¡: ■];• j.'u-io.J ч
— Jcvxiça, Tiahç. Jlekoitovvyaov , etc.] .Sççundo loco me-, 379
niorat. Coroneani Pelopoiiiieei inter Sicyoncui cl Corintltuin, quam Ь
¡Slrabo lib. 91 Coroaeam Messeniacam vocaty.lU A lîocotia diffé
rât j. buiiis oppidanos, Coronios , iilius Cvro/ieîs vocari inquit:
Oí (liv ovv ti] Koomvsla KoqÚviol кгуччтм, oíÓ' ¿v ту Mte*
Ci)VKtK-i¡ KoquvUÇ. i. e. Qppiilani igifufi Coroneae [ liocolir.ae]
Coronii (Jicuntur, B/Icsseniacae auleln , Coronéis. {) наш vis
noster Pclopoiîiieso , et Slrabo Messcniuo asstguet;,. taniea cadeiu
erat civitas, quia autores IVlopoimeeum.i^eiMniam .et Achaiam
confuudunt. Acliaia cniui utrasque coinprcliciidcbuL, ut iani. ali-r
bi anuotavimus, a Coroiiea LMopoiuicai sinus, Coronaeus, diceba—
tur, autore Plinio lib. 4. с. 5. . . ■». . j i-.4Vl> '»
— TdItti, vijç ФдкапЗос.] Tertio Досо «etebrat iCordnèdut
Phtliiutidis regionis. Pblliiolis erat regio Mucedoniae, et uibrm
et regioncntmeminitP.tolemaeus lib. 3- с. IS- пес non Strabo 1.9.
— Шцлп}, Tiôkiç kiftëi'cav Kaoïjvr]-] Pro Kaor¡vr¡ legendum
existimo Koqcûvij. Id eniin literarnm ordo cxigit, et confirmât
gentile Koomvaïoç, quod sequi tur. . ., £
— Oî ôé ipcai naoct xr\v KoQcaviav, Koqovhvç.'] Pro Ins
legendum existimo oí oí tpaat лапа rr¡v K&Qcóvutiv, Koçûtvtvç.
Quia gentilia urbium quae ab aliquo duce vid rege nomeu babe-
bant, bac forma ut plerumque proferebanlur, ut;ab Alexandre»
Alexandria, gentile Alexandreus, eodem modo a Corono, Corone»,
gentile Coroiicus. Alia cliam gentilia iota primilivi amittebant,
Ut Evßotvc , Nixatvç, rJJ(J4iivç;, 'Щилкшщд et alia.
Л о у ы у ц , nóktg Mti¡ts>¡viic.] Corono, urbs Messeniao.
Cum iuin tnetuoraverit Coroucuui Pclopoiiticsi , de qua paulo ante

r
 668 THOMAE DE PINEDO

egimue; nunc meinorat Coronen Mcsscniac urbcm tamquam

si fuissent diversae, cum ex Pausaniae Mcsscnicis appareaí
Corouem , postea Coroneam vocatam fuisse : Kal zo vSmo av-
tó&tv íc KoQOívriv r¿ nCTtfiov xázeiOi. To flíV Sr¡ ¿Votier то ¿Q-
%aiov tfytv jlïmux" tnù ôh vno 0r\ßaimv хахщдусау ig Ht-
i.anóvv7¡aov , ' ЕтцуШуу tpaalv àuoazcdévza oíxiozt¡v xakiaai
Koocóvstav' tlvaí yac avzov Ix Kooavtîaç zijg ZiuiwrcJv. i. e. Et
aqua illa potabilis descendit ad Coronem vsque. Nomen priscum
quidem habebat Aepea; postquam vero a Thebanis deducli sunt in
reloponnesum [Messenii,] aiuni, Epimclidem missum ad conden-
dam urbem vocasse Coroneam ; esse enim cum ex Coronen JBoco-
lonum. V:v-
880 *а- Kai to/tjj" xavzt]ç oí olxrjxooeç, KoQcovizcti.] Quis non
a videt in liis deficere regionis nomen , cuius tubs erat Corone isla,
quam tertio loco nunicrat , quae sine dubio erat adeo obscura,
ас Corone Bilhyniae, quam quarto loco nicmoral: quandoqui—
"". dem neutra apud alios celebratur.
.1 í:'" Ков act, TtóltgOlvázQtav, iv xm ¡icooydo).] Cossa, urbs
Oenotrorum , in mediterránea parte celebratur ex Hecataei Eu
ropa. Pro Hecataeo erit Strabo , qui in rebus Geographiae л cle
vis est instar omnium, qui de bac urbe sic loquitur lib. 5. Meza
èè llonkúvwv Kósoamákig uixqov vtcÏq zijç докатт-цс' eezi ô sV
ttóknm ßovvog vifrrikàç , Itp' ov zo xziopa. i. c. Post Populonium
чего urbs Cossae paulum supra mare¡ est autem ad sinum colli*
sublimis , in quo est oppidum situm. Atidinus vates etiam plur.
num. usurpavit, ut Strabo. Sic enim i lie Aeiieid. lib. }0.
' Sub quo mille manus iuvenum , qui moenia Clusi
Quique urbem liquere Cosas n
I'bi Scrvius: Cosas, civitas Tusciac, quae numero dicitur singu-
lari secundum Sallustium. Scd notabile est, Serviuin, cum paulo
supra dixiseet, non deberé dici Tusciam, quia nequáquam in
idoneis autoribus legilur , sed aut Etruriam, aut Lydiam, aut
Tyrrhenian), nuno tamquam sui oblitum vocare Cosas ¡ urbem
Tusciac.
• • • — Ol nokïxai , Xotfffaîbt.j Incplae regionis Cossaeorum di—
qebantur Cossaei , sic dicuntur Straboni locis nota praecedenli
citalts. Fallii in- eruditissinius vir Ab. Ortelius qui in suo The-
eauro Geographice in Cossca inquit, a Polybio vocari Cossas.
Decepit eruditissimum virum scriplura Polybii verborum, qui
Cossacus célébrai hisLoriaruin lib. 5- Kazà 6é zivaç xónovg avkw-
Civ, ovç xazoixovei Koaoaï о« я n't Kooßgijvai, y.ctï Rachat, xa«
eúata'ytvr¡ Bc/cßctQOiv ¡¡teca. i. с. Jn aliquibus vero locis in cavis
vallibus deguitt , quas Cossaei incolunt , et Corbrenae, et Carchi,
 ANNOTATIONEN 6G9

pluraque alia Barbarorum genera. In quibus vcrbi* pro Kocaal

01 legendum Koaaaïot.
Koaaêa, fit'oog üccolSog.] Cossca, pars Pcrsidis, ex
Slrabonis üb. 15. inemoratur ab aulorc nostro, sed fullilur. Slra-
bo enim üb. 16- non üb. 15. ut inquit noster, cclcbrat Cossaeos:
Koaacitui fitv ovv tiai то£ота1 to ti'ksov , xa&ániQ xal ot avvvftïç
OQtivoi XQOvou,ivovxig así' yianctv yào í'xovaiv olíyr]v xi xal kv-
7Tt>àv , max' Ix xiüv akkoxotmv ¿váyxrj ft}v ¿váyxr¡ ôh nal ioyyuv '
anavxtg yáq tlsi uayiuoi. i. C. Cossaei quidcm sunt sagittarii , sic-
ut et montani fînitimi, qui semper praedantur; regionem enim
parvam habeht et slcrilem, adeo ut nécessitas sil ex alieno vivere;
nécessitas vero ctiam est pracvalere. Omnes enim sunt bellicosi et
pugnaces. Idem autor lib. 11. esse gcntciu, quae non .solum tri
buta ab alus exigit, sed etiam ipsis muñera ollerantur: Niaofoç
6í ащв1 тгггароп' óVtidv Atjffroixœv lOvàv , cov Maçôot u,hv Шо—
oaiç Ttçoaiyjïç r¡aav , 0¿'|tot èi , xal Ekvuaïoi Toiboig ri , xal
¿ovoioig , KoOOaïoi ôi Mr¡5oig' navxag uiv tpôoovg nçaitsGdai
rovg ßaatklag • Koaaaiovç ôi, xal acopa kafißuvstv , r,víxa о ßa—
Cikevç di'jíoag lv ' Exßuxavoig tig xrjv Baßvkaviav xctraßaivct. i. e.
Nearchus vero ait, cum quatuor sint populi latrociniis vivenies , de
quibus TYlardi Persis contigui erant , Uxü et Elymaei iisdem, et
Susiis, Cossaei Medis : omnes eos tributa a regibus exigere ; Cos- SSO
saeos etiam muñera aeeipere, cum rext aestaie Ecbatanis trans- b
acta, in Babyloniam descendit.
KÔovqoç, vrjeog xarà XekivoCvzct, xal Stxskiag norexuog.
Ka\ nókig óu-úvvaog , xal Aißvtjg vijaog Äo'avoa.] Duae memo—
rantur epitomatori nostro insulae, Cosyrus, et Cosyra, haec
iuxta Libyam, illa ad Selinuntem sita erat, quod ex Strabone
videtur desumpsisse. Utrasque enim célébrât üb. 17- sed quae
nostro Kóavoog , Straboni dicitur Kóaoovoa. Kius ex libro citato
aunt verba : 'Ano Si ще TaylxiSog lv xgxçuxoaiotç ozaóioig vij
aog ¿от» KúaaovQct хата Esktvovvxa xi¡g Hixskiaç xoxafièv, xai
nókiv ïyovan oficávvaov , ixuxov xai ntvxrjxovxa oxaSíuv ova»
T>)v jtf o/fttrpov , Stl%ovaa xijg Xtxsktag mol t^ay.oaíovg axaôtovç.
"Eaxi Si xal Mikity vijooç lv ntvxuxoaioiç axaôioig а'яо rrjç Koa-
covçag. i. e. Ab Taphilide autem stadiis quadringentis insula est
Cossura iuxta Selinuntem Siciliae fiuvium , et urbem habens eius-
demnominis, ambitum cl. stadiorum , distans a Sicilia circiier
1 3 с stadia. BIclilc etiam insula stadiis i з a Cossura. Quare apud
Stepbanum, pro Kôavçoç, vijaog xal Ztkivovvra, xal ¿txektaç
noxaftoç, legendum ex Strabone ¡isxà £tkivovvxa rijg £ixikiaq
norauôv. i. e. iuxta Selinuntem Siciliaefluvium. ínsula vero Li-
byac, quae nostro Kôavqa, Straboni libro citato dicitur Koq-

"
 670 THOMAE DE PINEDO

cono«, occe eius verba: Kcrtà ¡ilaov 6h то бтоца rov АвоэдЗо*

víov xókitov , vijaôç taxi Kógaovoa' ¿i'xínoQ&fios 4 èarîv щ £uts-
Xía rofç xonotç tovtoiç 1} кат« .AAvßaiov, 06ov iv бюан'щаи %t-
Xiœv nul ncvraxoelcuv oxaôtcav' xooovxov yâg cprjei то i* AAv-
ßaiov fit'zc KaQ%i)öwvoC' i. e. In medio ostro Carthaginensis sinus
insula est Corsura; his locis с regione opponitur Sicilia iuxta Li-
lybaeum , stadiorum fere с loin iniervallo. Tantum est enim ex
Lilybaeo usque ad Carthaginem. Alteram memorat inter alios Plo-
leniaeus lib. 4. c. 3. neo non Ovid. Fast. lib. 3.
Fcrlilis est Ülelite sterili vicina Cosyrae
Insula, quam iAbyci verberat undafreti,
S81 Koxva £10 v, nôkiç xfjç Emxxr¡xov <Pçvyiaç.~] Cotyaeium,
a urbs Epicteti, id est, additae Pliiygiac, (sic vocabatur par»
quaedam Phrj'giae, quae Phrygiae addita fuit) ex Strabo. lib. 12-
cuius sunt verba : Tijç ô' Enixxr¡xov Фдьу1ас 'AÇavoi ré (loi, xa\
Naxôltta, xaï Koxvâtiov, xcti Miâaïov , xal AogvXaïov rtoÀtiç.
яа) KáSot. i. e. Epicteti vero Phrygiae sunt Azani, Nacoleia, Co
tyaeium, Mida'ium , Dorylaïum urbes , et Cadi. Memora tur et—
iam inter alios Constantino Porphyrogonetae Tbem. 1. 1. Them. 4»
apud Stephanuin pro Miôaiov, legendum puto ex Strabone Mt-
Sâïov, et sic de reliquia , quae huius formae alTcrt nostcr.
— "Ev&a qv 'Alî^avôçoç ¿ 'Aay.Xr¡7itáoov , etc.] £x urbe
rhrygiac Cotyaeio fuisse inquit celeberrimum ilium Grumnialictnn
Alcxandrum Asclepiadae lili um, cui ad des celeberrimum fabula-
rum scriptorem Aesopum, qui primus fabularura usum in vilain
invexit humanain, autore Constantino Porpbj'rogeneta libro, ca-
pileque citato ct Suida in Aïaartoç.
KÓqtvtcc, %coqíov Aaxwvmóv.] Cortyta, oppidum Laco-
nicum ex Thucydide, qui eiusmeminit libro primo. Mía ôi tpçov-
çà , rpiiQ xaï i^vvaxo Ttcçl Koçxvxav xal ' ArpaoSiaíav , xov uîv
S%Xov tcîv \\)ikmv èa/.eôctauLvov itpoßrjasv етиодоиу, xâv Si onli-
tcôv ôiiapivcov ьтцадщас náXiv. i. e. Una vero custodia , id est
praesidiaria cohors, quae etiam ad Corlytam, et Aphrodisiam Äo-
stes propulsavit , turbam quidem levis armaturae palatam , Ímpetu
in earn Jacto , terrait ,• sed cum gravis armaturae milites earn еэг—
cepissent, rursus sc recepit. Ex quibus vides Cortytam focm. gen.
usurpare Thucydidein, sed huius oppidi noincn praeter litera-
rum ordinem occupât locum.
Koxv cu pa, xtúfit/ 7T00Ç too J7óVtm.] Cotyora, pagus , sen
vicus ad Pontuin ex Arrhiano , qui in Pcriplo Ponti Euxini id
oppidum célébrât, sed Kvxcoqov vocat: 'Ev&ivds tlç Kvxcoqov,
ivivqxovTct. 'Oçfiog vavalv Iv Kvxcooco' xal ¿ко Kvxcoqov tlç Al-
yutXovSt ¿i^xovre. i. с Hin с ad Cytorum, nonaginta ; navium
 ANNOTATIONEN 671
statin in [oppido] Cytoro ; et a Cytoro ad Regíalos , searoginla.
Eodeni eliam dicitur Ptülemaeo üb. 5. c. 1. at Plinio lib. 6. c.'4i
oppidum Cotyorum vacatur. Fuisse Siuopcnsiuni emporium, et
ношен a Cytoro Phryxi filio habuisse üadit Slrabo üb. 12. cui
cüani KvTtoQOv neut. gen. dicitur.
KovQtjç, ¿'4/.açvavlaç.] Cures, Acarnaniac, scilicet oí- ззх
хт/тюо, id est, incola, ex Homero, cuius afl'ert beinist icliium, ¡,
quod apud cum legitur II. 9. v. 425. Curetés igitur (sic dicuntur
plur. num.) cclcbcrriini fuere apud Etluiicos, quos Aetolhm prius
inbabilassc , ac postea ab Aetolis in Acurnaniam duce Aetolo ex*
pulsos fuisse autor est Strabo lib. 10. de quorum nominis с I vino-
logia tot varias affert sententias, ut vcrain eligere nimie sit d i fu
cile-, scilicet dictos fuisse Curetés, quod cum de Leían tu campo
dimicarent; bustes anteriore eos coma appréhendèrent) quam-
obrem illam in oeeipite alere, in sjneipite rädere instituissc ; cus
autrui qui trans AcUeloum iluvium habilabant, quia caput non
fondèrent, Acarnanes dictos fuisse. Alii utramrjue gentem ab
aliquo li croc ношен liabuissc aiebant ; alii e Curio monies Curetas
appellalos, ac Aetolicam gentem esse aÛerebant ; alii diccbaiit
Curetas fuisse quosdam genios, administrosque Deoruin; at qui
Cretenses et Phrygias res tradidere, Curetas vocatos affirmabant,
eos quilovis in Creta educatiouis curam babuere, nec non eos qui
matris Deûm sacrificiis in Phrygia , ac locis circa Idani Troiae
montem praeerant. Alii eosdera cum Curetibus, Coribanies, Ca-
biros, Jdaeos Dactylos, Telchines fuisse existimaba nt: alii de-
nique Aetolicos Curetas sic dictos putabant, quod in puellarum
morem , quae Graecis xo'pai dicuntur , vestes gérèrent. Curetés
eliam (si bene memini) dicebantur , qui saltationein quamdam ar-
mati saltabant, quae Pyrrhicc dicebatur.
Kovqioi, Sdvoç Eaßaiv>v.~\ Curii, gens Sabinorum , quo
rum urbe Graecis Kvqiç, Latinis Cures num. plur. dicebatur/ 'ex
qua fuere T. Tatius , et Numa Pompilius Romanorum reges, au
tora Si jabone lib. 5. Kvqíc ôs vvv ftív xúfuóv ¡Otiv ' r¡v ôl noliç
iniet]uoç, ¿£ »jç (upfijjVTO oî trjç P(â(ir]ç ßaeiktvaavxti, Tixoç Tá-
xtoç, Kttï Novuâç IJoiirrikioç. i. e. Curis nunc viculus est, quon
dam urbis insignis, ex qua originem trahunt T. 7 alius, et Numa
Pompilius Piomae regno potiti. Earn célébrât Virgilius Acneid.
lib. 6. v. 810.
Primus, qui legibus urbem
Fundavit, Curibus parvis , et paupere terra.
Nuniaiu Pompilium intelligit.
— Kaï oî Papaïoi KovçiTtç герое ixílvov ¿xXr¡&r¡aav. ] In 332
bis verbis aliquid decsse suspicor, ad quod referatur то itoàç "

r
 672 TIIOMAE DE PINEDO

sxttvav, puta пошел .oppidi Curetntn, a quo Romanos vocatos

ibissc Quintes inquit; nostram coniecturam videtur confirmare
Strabo Jib. 5. 'üvttv&ev ók y.ai KvQÍxag oVoftáfouaiv oí 6imr\yo-
çovvxtg, xovç ' Pcofialovç. i. e. Hinc vero [loquitur de Curibus] et
Çuiriles vocant condonantes ad populum , Romanos. Es noslris
idem narrât Livius lib. 1. с. 14- ülovct res tum multitudinem, tum
duces ;. .silentium et repentina jit c/uies; inde ad foedus faciendum
duces prodeunt : пес pacem modo, sed et civitalem unam ejc dua-
bus faciunt , regnum consociant , imperium omne conferunt Ro-
тпат. Ita geminaia urbe, ut Sabinis tarnen aliquid daretur, Qui-
rites a Curilms appellati. Haue etiam historiaui tetigil poetaruin
erudilissimus Aeneid. lib. 7.
• . Postquam in partem data Roma Sabinis
Una ingens slmiterna cohors , priscique Quirites.
Ad qnem locum ita Servius: Prisbique Quirites, id est Sabini.
Prisci autem ideo , quia postfoedus Tilii et Romuli placuit , uf
quasi unus de duobus ficret populus. linde et Romani Quirites
aieli sunt, quod nomen Sabinorum fucrat civilalc Curibus, et Sa
bini a Romulo Romani dicti sunt.
Kovqiov, nôfoç Kvnoov.] Curium, urbs Cypri ex Hero-
doli libro quinto, cuius sunt verba ex eodem libro с 1 13. Ma-
jjofifvav 6í kcí\ xav ¿'Uwv ZxrjOijvuQ , Tvçavvoç lav Kovqíov
nQoSiSoi£¿(uv öwctfiiv avôçùvncçï tcov-uv ov u.ixqi¡v. Oí Óí Kov-
çiêiç ovzot. ylíyovrca tii ca Agyeíav anomal. IIqoÔuvtcûv ai rwv
Kovçiêcov , avzíxa v.ul xà £a).u¡uj'íu¡v 7toliuiaxr¡Qta oQpaxct хшьхо
xoiai. KovoLtvot ireoíte. i. е. Ceteris auiem pugnantibus , Stesenor
(Jurii tyrannus non parvam copiam virorum circa se habens pro—
didit ; Curienses vero hi dicuntur esse ¿trgivorum coloni ; post ho-
rum prodiiionem, statim Salaminiorum bellici currus idem, ас
Curienses fecerunt.
To idvtxov Kovqiívc. ] Gentile urbis Cypri Curii. Dicitur
Curieus, quo usus est Herodotus cuius verba attulimus nota
próxima praecedenli.
"Eaxi xal noktç Alrouliciç. ] Secundo loco nuinerat Curium,
Aetuliac urbem, cuius ineminit Strabo lib. 10. Kovqíov óí tijí
nakaiàç IlievQÙvoç nkr¡eíov, aqj ou xovç ükivoaviovc Kovçijxaç
ovotiaadrjvaí xtvtç vnlXctßov. i. e. Curium vero est prope antiquum
Pleuronem, unde Pleuronios nominates fuisse Curetas aliqui eaci-
stimant.
«¡go Kcaßaoia, nóhc ' Ißtioav.] Crabasia, urbs Iberoruui ex
jj Hccataci Europa , cuius nullam apud alios inveniebani notitiain,
Crabasiac iugi meminit Sex. Avienus in llispania Tarraconense
 ANNOTATIONES. 673

Kgàyog, ogog Avxlug.] Cragus, mons Lyciae ex Alexan-

dri Lyciacorum libro secundo, est idem, qui Taurus, et Cauca
sus, de quo suo loco egimus. Diversa cniin habuit nomina , quae
recenset Plin. lib. 5. с. 27. Vocabatur cniin Imaus , Emodus , Pa-
ropamisus , Circius , Chambades , Pkarphariades , Choatras,
Orcges, Oroandus , Niphates , Taurus, Caucasus, Sarpedon.
Coracesius, Cragus, Hyrcanus, Caspius, Pariedrus, Moschicus,
Amazonicus, Coraxicus , Scythicus, ac in Universum Graece Ge^
raunios, a fulmiuibus. Graece emmfulmcn dicitur xioavvoc, a
cuius promontorio in Lycia est mons Chimaera noctibus flagrans,
ex quo monstrum conünxere poetae. Erat montium maximus ut
noster inquit in Kavxaaoç ; ab Eois litoribus veniebat , ut rofert
Plin. libro capiteque citato ; alii in Lycia incipere existimaban!,
auctore Strabone lib. 14-
— Ano Kçctyov 70V Tgeutltjzog vlov, (ir¡TQ¿g Sh Ila^iSi-
xr\ç JVvftqpTjç.] Insigniter corruptus est locus iste, cuius Verba sic
sunt legenda: ¿ко Kgáyov той Tçtfiliov vlov, xaï ПдаСМщд
Nvu,<pr)ç.\.c.aCraj!p Tremilifilio, et Praxidicac Nympliae. Quod
patet ex Panyasi apud Steplianum in TgifiUt] , ubi illins ¡me lac
versus apponit, ex quibus apparet, Tremiluni duxisso uxorein
filiam, Hympham Ogygiam i "quam Praxidicam vocabant, ex
qua habuit íijios, Tlouin, Xanlhuni, Piiiaium et Cragum , de
quo nunc fabula agitur.
— "Eert xttïoooç'Awinçayoç ittQOV.] Cum Cragum mon-
tem , omnium maximum notíore nomino Caucasum dictum me-
mornverit, nunc inemorat inontcm Anticragum, ac si díceres с
regione Crugi, dequo ita Strabo lib. 14. Eîd'' t^ijç ¿'Avrlxga—' <
yoj, ôgdiov ogog lep' o Kaçfiv^rjacàe %iogíov , iv qpagayyía xei-
fiEVOV, xaï fi£T¿ toütov o Kgáyog, F¡f(ov ctxgag с!хтш, xaï nóXiv
¿¡.lúvvuov * negï rama fivdivirai та ogr¡ то iztol rrjç -//¡laigag.
i. e. Deinde sèquitur Anlicragus , mons pracceps , et in eo Carmy-
lessus oppidum in convalle haud magna situm, et post, hune Cra
gus , habens octo vertices , et urbem eiusdem nominis ; circa hos
montes fabula Chimerac fingitur.
К о (i ,« ß о v б a , vijeoç ntol ZiXtv/.tiav rrjç ' Iaavglag.] Cram- 333
busa , insula circa Seleuciam lsauriae ex Slrabonis lib. décimo a
quarto, cuius sunt verba: Eît' Avtfiovgtov икса, ópúvvpoc г?]
naoiÍQct , xaï Kgafißovaa vijeoç , xaï Kùiqvxoç Sxga , vnèg цд ¿V
îÏ/.ooî Oxaolotç ¿¿ri то Kwqvxíov âvTQOV , lvi.ii] agiazt¡ xgóxog
qpverai. i- в. Deinde Ancmurium Promontorium eiusdem nominis
cum priort, et Crambusa insula , cl Corycus Promontorium, su
pra quod ad xx stadia Corycium est antrum in quo optimus его—
Stephanus Vol. IV. ■ Vv

r
1
 674 THOMAE DE PINEDO

cus nasciiur. Eius quoque mcmiiu't Ftolemaeus lib. 5- с. 5. qui

earn circa Pamphyliam local, i .
— To t&vixov, Kyctußovaiig , ij*] Haec si tibi placet, aie
supplebis: то èdvixàv, Kca[ißovaric, i¡ KQaußoMSrjvoc, i¡ Koaft-
ßovaivg. i. e. Gentile, Crambuses, vel Crambusenus , vel Cram-
buscas. Sic eniin huiusmodi formae nomina formant Gentilia ple-
rumque, ul а Báooinna, BoQOmitr¡v¿g , et Bopauiîtevg, etsi ali
ter etiam soient formare.
Koavar¡ , vrjaog Aaxa>vttf¡.] Cranaë, insula Lacónica, ex
Homero , cuius aü'eit hemisticliium , quod apud eum lo^ilm- II.
3- v. 445. Miror autorem nostrum in etymologia oppidorum el
insularuin luxuriantem ; nunc luiius insulae etymologiam silentio
praeterire, quae Crana'é difcta fiat, Ut in illo versículo iiinuit
Humerus, quod in ea Paridis concubitus cum Helena accident,
unde postea Helena etiam vocata fuit. Utrumque testatur Strabo
lib. 9. Hqóxnrat, (it щд naqakLag гаг/гуд ttqo ¡tcv той 0oqíkov,
ха\ toû ¿utm'ov , vijöog Ekêvt], тоа^гГо xcù é'çjjftog , жаоаа>]у.<;;.
ôffov |||]ЧОУта ataèiovg то pijxoc' уд cpaei (icu.vi¡¡i&ai lùv noir¡xr¡v,
ív tilg'Akí^avSqog kíyu noog tr¡v 'EXivr¡v. ,.
, Ou'cS ' ore ai. nçtÙTov Aant&alpovog l'í igmciv^g .
"Enltov ¿gná^ag iv novronôçousi víte<Uj".i'..^ г ■'
-, , , , JVjjeo» d' ¿v Kçavaij iuiyt¡u tpdórijxi xni iv*fi.< ■■■
Tavrr¡v yac Xéyst Koavcn'jv . xr¡v vvv EkivrjV , €tno iov heñ y*r
via&ai n)v ft/^iv. Mttà 6t it}v 'EUvtjv, r¡ Evßotcc, ele. i. e.
Ante oram liane et Thoricum , et Sunium iacci insula Helena,
883 áspera et deserta, in longum porrecta spacio circiter lx stadío rum
b cuius aiunt meminisse poetam in his, quae Alexander ait ad Ые-
lenant: ; , • j •. -. i . .
Nee cum te primum Lacedacmone amabili
Navigabam rapiens in pontigradis naviburt- •
Insula vero in Crana'é mistus sum amore el ledo.
Hanc enim dicit Cranaën , quae nunc Helene, quod illic concuf>i-
iusfuerit; po*t Helenen veroEuboea, etc. Memoratur quoque in
Paus, in Laconicis; Eust. ad Humeri locum citatum dubitat, no-
menue sit insulae proprium, au epitbetum. . ■ . . •■.
—^rHttç noáxiitai той ¿V&c/o.v.] Insülam Cranaën, seu Hele
nen ante Gytlinum sitam fuisse inquit, :Gytheurri vero Fait oppi
dum et navale Lacedaemoniofuni de quo suo loco égrniu.».' De re-
bus ad Geographiam pertinentibus fides Straborii potius quamSte-
pliano adhibenda est: qui Cranaën insula m ante Thoricum et Su
nium Atticae locat lib. 9. cuius verba attulimus nota proximo
praecedenti.. ' . ■•■ ■ ,
 ANNOTATIONEN 67«

— Ovuog ixakiîxo xa)$ 'Axzixrj, ¿ne Koaváov.'] Cranacn et-

iarn vocatam fuisse Atticam a Cranao inquit. Cranaus vero fuit
rex Atheniensium, a quo Attica dicta est Сгалаё, quemadmodum
a. Cecrope vocata fuit Cecropia , unde inquit noster, nonnulli il-
lud Homericum iv Kçavarj , i. e. in Cranaë, pro in Atthidc ac-
cipiunt. '
— '£ftol êoxtï ' Aki^avôçog , etc.] Nunc explicat nienlem
Alexandri, id est, Paridisin sua navigatione, cum abrcpla Helena
Lacedaemone per mare fugeret.
Kçavlôeç, ovvoixta nçàg rtp Ilóvxa.] Granides, oppidum
ad Pontum ex Parthenio in Anthipe. Memoratur eliam Arrhiano
in Periplo Ponti Euxini , cui Kçijvlôeg dicitur : SavoaQ¿xr¡ , og-
fioç vavaï fiixçuïç. 'Evdêvds zlg Kgr¡vlSag, i!-r¡xovra. Kai ¿na
Kgr¡vldtav tig Wvkkav iunógiov, Tgiáy.ovra. i. e. Sandáraca, par
tus navibus parvis; hinc ad Creriidas , sexaginta; et a Crenidi—
bus ad Psyllam emporium, triginia. Ego reor exnostro autora
corrigendum esse Arrhianum. • 1! ' •"' ' •• ■ ■'
KqÚviov , JtoAiç iv Rt<pakkt¡vla xr¡ vf¡<sep.\ Cranium, urbs 384
in Cephallenia insula , quae Kgávtoi dicitur Straboni plur. ma- a
ecul. Eius ex lib. 10. sunt verba: Tr¡v ôh Kiyctkkt¡víav xtrgáno-
Xiv ovoav , ovi avTijv cT!ot¡xt тю vvv ovoaaxi , oyxe xwv лоАгш v
ovôtutav , nkt¡v uiàç tïxs 2¿p,r¡g tïxs £¿uoV r¡ vvv usv ovxéz'
iaxiv , l%vi¡ б avxi\g Stíxvvxai, хата usaov xov itçàç 'H}áxr¡ nog-
&uóv ' oí д an avxtjg 2!a¡ialoi xakovvxai ' at S ákkái xaï vvv
tlaiv íxi píxgal núkng tivlg; IIg<¡ívi¡Gog xal Kgáviot. i. e. Ce.
phalleniam veto , cum quatuor näheret urbes , ne earn quidem suo
dixit nomine [Homerus] nee ullam urbium , praeter Samen sive
Samum; quae nunc quidem non extat , i<estigia vero ipsius oslen—
duntufad medium versus Jthacam iraiectum , cuius oppidani Sa-
maei vocantur ; reliquae autem adhuc nunc sunt parvae urbes quae-
dam, Pronesusj et Cranii.
— TitQUKokig Sh r\ vrjaog ana toll» Kttpúkov naiScav, etc.]
Cephallenia, insula erat lelrapolis , id est, quatuor habebat ur
be«, ipsa a Cephalo, urbes ab huius quatuor filiis nomen habe-,
bant , quorum nomina autor noster prodit. Urbrum vero nomina
recenset Thucydide» lib. 2. Ktïxat èi r¡ Kicpakkr¡vía xaxà 'Ляад-
vavíav xai Atvxaôa' rtxçanoktg ovoa , Ilttkkijç , Kgávioi, Ea~
fiaïoi, ITgóvaioi. i. e. Cephallenia vero iacet iuxïa Acarnaniant et
Leucadem ; Tetrapolis est, id est, quatuor urbes habet; eaeáu-
tern sunt Pallenses, Cranii, Samaei, Pronaei. Apud Thucydidem
pro Ilgávawt legendum puto ex Strabone Jlqovtjàai, tjuuniani a
Proneso habebat nomen, qüi erat anus ex quatuor Céphaíi filiis,
qui quatuor Cephalleniae urbibus nomina dederunt', ut inquit no-
Vv2

'
 676 THOMAE DE PINEDO

sler. EustaUiias ad Ocfysscae primae- v. 103. amwtat, Cephalle-

niain per duplex l scribi , cum a Ceplialo noinen habebat, iW te
ÍOvikov Kecpakh)v, s'yoi èiarpoQÙv nnnç rtjv iv аыцап Kiqxth'j*.
i. e. ut gentile Cephallen, i. e. Cephallensis différât nçàç tifv Ir
CiáftRTí xs<pai.kr¡v. i. e. a capite corporis.
Kçuvtov, nûkiç Tijç QioGaXiaç, etc.] Cranon, onis , urbs
Tliessaliac Pelasgiotidis ex Hecataei Europa. Memoratur Scylaci
in &teaalia, Plinio libro 4. с. 8- Livius libro 42. cap. 64. Сгзп-
liona per duplex л vocat: Jbi cum securi , et propter castrorum
longinquitaiem , et viae inopia aquarum <li¡ficultatem , quae inter
S\ curium et Crannona est, siaiiva haberent, repente prima luce
384 in imminentibus tumulis equitalus regius cum levi armatura vims
Ь ingentem iumultum Jecit. - - , *,.
— "Eeti xaïak\r\ itóXig A9a[tavtciç,vte.] Secundo loco nu
meral Cranona urbem Alhaniauiac , ex Herodoli lib. 6. cuius of
fert verba male interpuncta et non bene scripta quae sic apud cum
habentur libro citato с 127. 'Ек ôi Ssoaakirjç qldt ta» £коха-
¿íoiv AiaKroolSr¡c Kçavavioç. i. e. £ Thessalia vero venit Scopa-
deorum DiactOrides Cranonius. ., .
— 'Ajfíxsi oí GraoLovç éxazby t^efvoraTvoffiJ Koaviov nóXic.]
Quam supra in eadem ser li one dixerat Crauona, vocat nuuc Crâ
nien, liuius dislantiam a Gyrtonc inquit ex Strabone fuisse sta-
dioruin centum r cuius verba aflert , ut puto, male sana, quae
apud ipsum Strabonetn non bene, quoque se babent. Sic enim
apud eum leguntur in excerplis ex eius hb. 7. fine: 'Anéjii ¿' щ
JTuptcev tijs Tv$(¡t]voc , nólsms Koavvàv' xaí rpaOiv otav elxr¡i
яощщд. То (ùv ao ¿к воущс , 'Eqpvçovç u,lv kiytcfa-a toes
liçavvavlovç, (PAéyvfrg Se гоьд rvoravlovç. i. e. Abest vero Gyr-
ton Tyrrhenis , urbis Cranarum ; et dicunt , quod quanda dixit
poeta Ты (lev, etc. j. e. Hi quidem ex Thracia. Ephyros quidem
dici Crannonios, Phlegyasvero Gyrtonios. Si tibi placet, ex Stfe-
pliano corriges. Strabonem hoc modo: 'Ané/ji ô' r¡ rvQwàr vqç
TioXtaç Kçavovoç aiaôiovg Íy.c.tov. i. e. Distat autan G yrton ab ur
be Cranonc stadia centum. Gyrtonios vero priua Phjegyas voca-
tos fuisse, et Cranonios, Ephyros testatur iteruui idem S trabo
lib. 9.
К quo то ç, naiiç ZixtUctç rtàv Sixavàv- ] Crastus, urbs Si-
ciliae, ex Philistp rerum Sicularum lib. 13. quae Herodoto
hb. б. с. 45- Crasiis dicitur, ex qua fuisse Epicharmum. comi-
cum poétam , et Laidera meretricem inquit. Celebres eilim mere
trices urbes etiain , si Dus placet, illustrant : de qua decertabant
quaedam civitates baud secus ас de Homero. Alii enim с Crasto,
alii ex Hyccaro, alii e Corintho fuisse contendebant. Duac autem

"Л
 ANNOTATIONES. 677

fuere liuius nomiiiis meretrices insignes, altera senior, altera

junior. De iuniore est apophthegina Dcnioslhcuis celebre, cui
cum ilia pro concubilu peteret fivQÍag ôgct%uàç , i. e. decern mille
drachmas, Demosthenes fertur dixisse, ovx covovfictl iivoiutv öq<x%-
jucJi» ucrauéktiav, i. e. non emo decern mille drachmis poeniten—
tiam, ut refer t Gell. Noct Atticarum lib. 1. c. 8-
A'o f ii fiií cor , xú(tr¡ fcoQÍv&ov.] Cremmyon, onis, vicus S85
aeu pagus Corintbi , ex Eudoxi terrae periodo, quae Cromyon a
dicitur Stráboni lib. 8. unde desumpta sunt illaSlephani de Crem-
inyonia sue, et Thcsei laboribus, sed mutila, quae ex Strabo-
nis libro citato sic restiluenda sunt: ' Ev ;; ¡iv&ívovgl xà jrspl
ir¡v Kqu¡¡xvovÍcív vv, r,v urjii'ja xov Kalvioivíov xarroov fpuai,
xai xùv &f¡oéiuc £&íav eva xovxov itctQaôiôouoi , rí¡v xijç vàç xav-
гцс iíaíqtoiv. i. e. In qua fabulantur , quae de Cromyonia sue,
quam Cal\ donii apri matrem aiunt, ас ыпит de Thcsei laboribus
hune Iraditnt fuisse huius apri caedem.
— Oaßtaoivog ôh xai xov' Eoupav&oç, xaï той KakvScovíov
fn(rijo i\v. ] Lege Ф(Г(Зюл|Ч'ос di çi;oi, хал <m tov 'Eqvjiov—
■Oíov , xal той Kakv'ômvlov t/o; гЩхщ i]v. i. e. Phavorinus vero
ait, quoi с liant erat mater Erymanthii, et Calydonii aprL'
KçriylStç, nókig 2ixtkiaç, Sç OiUitnoç, etc.] Crenides,
urbs Siciliae , quas Pbilippus de suo nomine Philippos vocavitj
quis unijuam audivit , urbem Siciliae a Philippe nouicii accepisse,
nescio cui tribuam hune crrorein Stephanone, an typographe,
an rranscriptori ; pro nókig Sixtkiag lege jiôhç MaxiSoviag, i. e.
vrbs Macedoniae , baec enim urbs , cum antiquitus dicerctur
Crenides, a Philippo vocata fuit Philippi. L't ex Artcmidoro tra-
ibl m is 1er in Oíkmnoi, quam alii Tbracíae,, alii Thessaliae, no
sier loco citato .Macedonia«: adscribit, illud etiain confiruiatur ex 385
excerptis ex lib. 7. Slrabonis: "Orí r¡ vv» 'Piuxnoi núkig, Kqi\- Ь
viôtç i/M/.ovi'TO то Ttcikuiuv. i. e. quod nunc Philippi urbs, Creni
des vocabantur antiquitus.
Kçrjaatt, itôkiç JlaqiXayovlaç. ] Cressa, urbs quam noster
Paphlagoniae , Scylax i liraciae adseribil in &gáxr¡ , neutra apud
alios mcuioratui'.
Л y j,'ü'twv, nóAic вдахцд • íoixe Si tïvai r¡ AorçCrwvij, etc.]
Crestón, onis, urbs Thraciae, videlur esse, quae Herodoto et
Lycophroni dicitur Chrestone, ut inquit noster , sed aperte falli-
tur, quia Herodotus lib. 1. с. 57. Crestona urbem supra Tyrrhe
nes inemorat , quae millo modo ad Tliraciam pertincre potest , ac
forsilan pro Crotona ; nulla enim aj>ud Tyrrhenes urbs Crestón,
sed Crotón celebra tur, apud Lycophroneiu etiain in illo versí
culo , quem uHert Crcstono non usui'patur pro urbe liuiut nonii-

r
 678 THOMAE DE PINEDO

n¡s, sod pro Tbracia quam sic vocat Lycophro ab orbe Thraciae
¡llius nominis, utprodit eiusScholiasta ad vcrsum citai uni: Kçrj-
6rávr¡, r¡ воакг), ало (uàç noktaç ovtw xalovuhijç, •ô'ioç ¿k
rotç Bçanmoïç о'Аощд, S« noktfiixoï го naXaiov oí ®y«xtç. i. e.
Chresione , Thracia ab una urbe sio vocaia, Dcus vero Tkraci-
bus Mars , quoniam Thraces olim bellicosi crant. Quare in illo
Lycoplironis vcrsiculo Kot¡6závr¡c &íqv. i. e. Chrcstonae ileum,
nihil aliud est, nisi Thraciue dcus.
.S86 actJtíj, r¡ (itylafT) vr¡aoc.) Creta, maxima insula, ut in—
и quitnoster, quae nunc vulgo dicitur Candía, mullís olim fami-
gerata fabulis , adventu Europas, Pasiphaës et Ariadnae amori—
bus, Minotauri feritate fatoque, Daedali operibus et fuga, ас le
vis sepulchre , cui eius nomen insculptum esse accolae ostende-
bant, ut memoriae prodidit Mela lib. 2. c. 7- ideo Sallustius apud
Servium ad illud Virgilii Aeneid. lib. 8- v. 349-
lam tum religio pavidos terrebat agrestes
Dira loci.
Tnquit Cretenses primos invenisse religionem , quod apud eos na
ins ílngebatur lupiter. Hecatompolis vero dicebatur apud scriptu
res, quod centum haberet urbes, Eustathius ad Od. 19. v. 177.
reddit rationem , quare cum Moeonius vates II. 2. V. 649. eam vo-
cet Hecatom|)olin, id est, centum habentem urbes; Odyss. 19.
v. 174. h'(vr¡KovTct nóhi\(c. '• e* nonaginta urbes habere tantum
dicat, ubi divinue vales hanc insulam depingit, quae iuxta Pto-
lemaeum lib. 3. с. 17. ab occasu terraiiiabatur mari Adriático, a
septentrionibus pelago Cretcnsi, a meridie Libyco, ab oriente,
Carpathio. Eius praecipuae urbes fuere , Gortyna, Phalasarna,
Cydonia, Cnossus, Minois regia, sed non Strabonis patria, ut
inquit Conrad. Gesnerus in Creta , de qua sic Virgilius Aeneid.
lib. 3. v. 104.
Creta Iovis magni medio iacet insula ponto
Ulons Jilacus ubi, et gentis cunabula nostrae
Centum urbes habitant magnas, uberrima regna
Blarimus unde pater , si rite audita recordar,
Teucras Rhoetcas primum est advectus ad oras.
Troianos enini a Creta insula profectos duce Tencro in Phrygiam
venisse , atque [dam Troiae ab Ida Cretae monte appellassc pro
cerlo babcbul.ur, quo in monte Varro in libro , quem de litora-
libus fecit , adhuc suis temporibus affirmât sepuJchrum Iovis ibi
visitatum, ut refert Solinus c. 17. in cuius rei testimonium dicc-
banl Teucrum Apollini Sminlfaio tcmplum consccrasse. Sminthum
enim Cretenses vocabant murem, cuius magna fuit apud Troia-
 ANNOTATIONES. 679

nos religio, aiictore Slrabone lib. 18. Celebris fuit Creta prae-
terea labyrinthe» omnium celebérrimo a Daedalo iussu Minois fa
ció (vesana dementia fuit consumere opes in artificia taut um glo
rian! ccssuras) cam eliain illustrabaiit Minos et lîhadainaullius, qui
propter insigneui Justitium iudices a poetie upud inferos fingebuu.
tur, quorum Minos Cretensibus Jcges qüoque dédisse i'ertur. Earn
quoque nobilitavit L\ curgus Lacedaemoniorum legislator vol un- 386
tario exilio. Cretenses ctiaiu fuere Epimenides, et Georg. Trape- Ь
zuntius insignia philosophus, ille de reruin natura Carmine scri-
psit, ut apud Latinos Lucretius, Georg. Trapezuntius etsi iu
(¡reta natus a Trapezunte Cnppadociae uibe, unde pateniuui ge
nus trabebat, numen habere maliiit ; Àrislotclem maxime iidnii-
rabatur, Platoncm valde contemnebal, plurima e Graeco vcrlit,
iil'c pauca Latine scVipsit. Ferunt in extrema seneelute omnium,
aesui quoque nominis obiituiu fuisse, de quibus videsis Voss, de
historiéis Lutinis lib. 3. с. 8.
' — Ka'/.íirai di r¡ vrjeog xetl 'j4tola, etc.] Nunc agit do Cre-
tae diversis nomÍHÍbus, de quibus consulesis Fliuium lib. 4. с 12-
Soliuum с. 17.
Kgi¡r)¡vía, холод 'PáSov, Iv ça àîxovv oí Jtjpl 'Ak9t¡ue-
i'jji'.J Cretcuia, locus Rhodi, in quo babitabat, Althemenes, nc-
uiiiii, quod sciajn, memoratur: nt Àlthemcnis historiain illain
iiarrat Diodorus, qui Camiruní Rhodi urbein confugisse iuquit
non Crcteniam, ut inquit пол ter. Eius ex lib. 5- sunt verba:
"TartQov öi xovxmv*A\#ttiuevr¡g o Kaxgitog Под той Koipaiv ßa-
oiUmç, ncçl Tiviov XQijarriQiaÇofisvoç , haßt jroijofiov о« ntnçm-
fiévov iaxiv avxÇ xov латоод avxvxtiça ytvéodai. BovXofttvog ovv
xovxo tô uvaoç ixtpvytïv, ixovalmg ïtpvytv ix xijg Koi¡ir¡g (itrà
xcov ßovXofievutv cvva.ii'uui , nXeiôvaiv Svtiov. Oiïtog ¡tlv ovv xa-
xinXivas xf¡g Poôlag clg Kâ^nçov. 'Eni Ô' ooovff 'Axauvoov Aïoç
Uqov ídyúcazo xov nuoeayoQCVOfiivov 'Axa^ivgiov' "OntQ frt xorl
vvv xifiàxai Ôiatpcoovxag , xilptvo v inl ri vue vtyijkijg axçag , atp
T¡g iaxiv «qtooñv tt)v Kci'¡xr¡v. rO fiiv ovv 'AX9atutvt)g и.гха xàv
avvaxoXov&ijoávxav xctxúxrjaev iv xf¡ Kopilota, xtu,ú(itvog vno
xäv ty/woiaiv. i. e. Post illa Althaemenes Catrei Vretensium re
gis ßlius vinculum de quibusdam sciscilans , responsum aeeepit,
falo constitutum esse, ut sua manu oeeidat patrem ; hoc nefas ut
eff'ugeret, sponte rum aliis quam plurimis , qui ultra se Uli adiun-
xerunt, in exsilium abiit, et in И h inline terrae urbem Catnirum
traiecit, in Aiamyro vero monte lovis iemplum fun davit , qui Aia-
myrii [lovis] dicitur; qui nilhue hodie eximie cvlitur, situm in
excelso cacumine , unde viderc est Cretam. Apud Diodoruin pro
ooovg ' AxauvQov lege oQovg 'Axaßvoov, pro Axa^vqiov lege
 680 THOMAE DE PINEDO

'Arttßvclov ; Atabyron cnim mons ille , et Atabyrios Iupiter dí-

cebatur, ut apparet ex noslro auctore in 'Ataßvcov.
— Eiaï öh vncQ avTov та Azaßvoia ooi;.] De Atabyriis mon-
tibus, quos nunc memorat, videsis ñutas nucirás in 'AraßvQOv.
387 Kgij&oift] , nókig ' Ekkr¡07tóvzov , etc.] Cretbote, urbs
" Hellespont i L x x x. stadiis a Cardia distans , nieiiioiat ur Strabonî
lib. 10. una cum promontorio eiusdem Hominis cui /vo»#wrjj di-
citur: Elia axga Á'iuíícm), v.ai E%ivaôeg: r.cù nókig Aozar.èç
¿jiaivvfioç TiJ neoi Nixopyôciav xa\ tôv jÍ6zaxr¡vov v.oknbv *•>»-
jtcôff nooaktyofiivr] , xa\ r¡ Xpi&rat»} 5' oiitavvpoç nokiyyt] tcbv hv
ту Qouxía Xf i'Ôoi'îJcw. i. e, Deinde Cithrote Promontorium, Echi-
nades , urbs ¿isiacus , cognominis «, quae apud Nicomediam et
sinum -dstacenum singulari numero dicta, et Crithote cognominis
parva urbs eis, quae in Thracia Chersoneso.
Koiuiea, nokiç'bakiaç, etc.] Crimisa, urbsltabae, in
ter Crotonein , et ïhurium ex Lycopbrone, пошей adepta a Cri
misa Nympba, cuius sunt quae sequuntur:
Olvuralaç ytjç xcy%çivy ßtßocoiiivov
Kntuiaea cpizçov èi^iiat ¡.uaupuvov.
Oenotriae terrae ab hydro morsiim
Crimissa lampadis reeipiet occisorem.
Ad quem locum nihil de bac urbe refert eius Scholiasta; at Stra-
bo ]ib. 6. еаш célébrât: <&ikoxzi¡zov ó' ¿où xa\ í¡ пакта KQtuioa
sitôt avzovg zovg zânovg. i. с. Philocietae vero est etiam vêtus Cri-
misa circa eadem loca.
— "Eazi xal nozauóg.] Crimisa fluvius hodie Fiumica vulgo
Ilalis dicitur, auctore Cluverio Italiae antiquae lib. 4- с. 15-
Kglaa, nóktg Фы/лЗод.'] Crisa, nrbs Pliocidis ex Heca-
taei Europa. Memoratur etiam Straboni lib. 9. IJákiv ó' l<pt£i¡g
tativ Skír¡ Ttóhg Kglaaa , aa> t¡g ó xóknog KqícgcíÍoc. i. e. Лиг-
eus inde alia urbs Crissa , a qua sinus Crissacus [noincn babet.]
— Kal KoiOaïov iziôiov.] Crisaeus campus celebra tur ab
Strabone lib. 9. apud quem per duplex s scribitur, ut et noraen
lu bis et sinus: J7pov.fi г ai öi n]ç K;<]<Jaç то Kçicaaïov ntôiov tv-
datfiov. i. c. Ante Cirrham iacet Crissacus campus feUx.
— Tivlç à' avxi)v ту Kioôci epetai.] Inquit nonnullos Cris.im
Phocidis urbem eamdem cum Cirrba esse dicerc } at Straboni 1. 9.
Crissa et Cirrba diversae sunt urbes: ' ТлолЫтыкв ôi iij Ktoqiti
ziii'/.iç agíala Kig$a, ln\ zr¡ Qakazzy î&çviiévq' игр i)g avaßaetc
tig Aektpovg, оудоцу.пта nov GtaöUov ïôgvzai ô иттагплсв
^ixvcovog' ngixtizai óh zf¡g Klg'gaç tü KgiGGuïov ziibíov ívSai-
fiov • nákiv ó' lytíijs iuuv ¿kit] nóhg Koíaaa, atp t}¡ o xóknog
 ■ ANNOTATIONEN \ 681

KoiOGaîoç. i. e. Infra Cirpkin iacet urbs antiqua Clrrka ad mare 887

sita , a qua adscensus Delphos stadiorum eirciter x x c. iacet vero b
e regione Sicyonis , ante Cirrham auicm iacet Crissarus campus
felix. Seyuitur inde alia urbs Crissa , a qua sinus Crissaeus no~
men habet.
Koiàa, ôrj(i.oç trjç ''Avrio%tSoç.] Crioa , populas Antiocbi»
dis tribus, Suidae Koioç dicitur, Hesychio Kqicùzcvç, apud
utiosque perperam scribitur, quod ex nostro auclore et ex Har-
pocralione debet corrigi. Huic cnim eliam Koiua dicitur , de qua
nihil nolabile narra tur. - :
Kqo ßv fot , lùvoç îtQoç vÚtov Bvluov , tov"Igzqov.] Cro-«
byzi, gens versus îiotum ventum Istri, t. e. ab austro lstri. Qao-ч
rum uienriiiit Strab. lib. 7. Mszà 6i zr\v zàv Zxooàiaxmv ycaçav
itctçà fiÈv zàv "Igtqov , r¡ тш> TytßaM.iüV xai Mvaàv iaziv, <ùv
iuvi'jG'àrjucV nçozcçov Mal zà îh] t« тцд (Xixquc xakovuêvTjç ¿XV-
Oiaç, ztjç èvxoç"IarfoV x«i zovrav ¿javjjaíb/ftsv. ' TniQoixovot
è' ovzoi ts xal Kooßv£ot, xa\ oí Tçaykoô vrai Xeyóucvvt, xtuv
nsoi KctXaziv xal Toualav xcti" Igzqov zóntov. i. e. Post Scordisco-
rum vero regionem iuxia Jstrum quidem Triballorum el Mvsarum
regio est , quarum meminimus priut. Sunt etiam paludes parvae
Scythiae divine intra Istrum , et ¡шгит jncminimus. Habitant ve
ro hi el Crobyzi, et qui Trogludytae dicuntur loca circa Calatin
et Tomaeam et Jstrum. Mos quoque célébrât Herodotus lib. 4.
c. 49. intra Tliraciam : Ata bi &cr¡Íxt¡c xctl &or¡txu>v zùv Kooßv~
£eav çèo.vztç, "Адоуд, xaï JVojjç, xal ' Azáüvi]c , txöiöovaiv èç
zàv" Igzqov. i. e. Per Thraciam vero et Crobyzos Thraces curren—
tes amnes uilhres, et Noës, et ¿1turnes aquas exonérant in Jstrum.
Horum ctiam iiiciniuit Plinius üb. 4. c. 12. Plolcmacus üb. 3.
с 10. eos Mysiae adscribit, iidem fuere popuü. Mysia eiiiui
erat Tliraciae viciua.
' Kooxêa, nohç ylaxa)vi/.i¡.~] Crocea , urbs Lacónica ex
centum buius rcgionis una num. sing, ut iuquit nosier , memora-
tur Pausaniae in Laconicis cui xúut¡ , i. с. viens seu pagus et
num. plurali dicitur, cuius lapidicinam célébrât: ' E:ù bâkaaaâv
zi iç lv&iov xazctßaLvovzi, èozi Aaxcôaiaovioiç r¡ хшац xaXov—
¡lívi] Kooxiát. Hct¡ h&ozoflia, uia ulv nizoa avvc/гц, ov au¡-
xovoa. yJÍQoL üs ôçvoaovzui Gp]Lia zoïç TtOTupioiç iofxózec, uAXcúg
fia' ôvotnyùç' ijv ôh èntçyao&àoiv, lmxoG(i4]Gaitv av xai ■O'ecJv
tica, i. c. Ad mare in oppidum Gythion descendenti est Lacedae-
moniis vicus nomine Croceae ; cuius est lapidicina , una petra
continua, non interrupta; fodiuniur inde lapides ßuvialibus si
miles, sculpendo difficiles, elaborad tarnen, eis ornaniur Dco-
rum templa. t . L
 682 THOMAE DE PINEDO

588 Кдохоб tlktov ítóktg, italic iv «j MoioiSt tg A/ftvjj.]

a Crocodilorum urbs , urbs in Moeride palude, in Aeg\[>to, ex
Herodoti lib. 2. qui earn meinorat libro citato с 148- ' Етсои) -
Cttvxo kaßvQiv&ov, ukíyoi vnïo xtjg klu,vr¡g vfjç Molçwç, xaxà xgo-
r.ouíílwv xakeouivtjv rtókiv uáhaxá xovxeíutvov. Tov iyàrjài) ïàov
koyov fifjí». i. е- Fccerant labyrinthum , paulo supra paludem Mot
rin iuacta Crocodilorum urbem maxime fere nit um ; quem ego iam
vidi fama maiorem. Eius quoque mcniinit Ptoleuiaeus lib. 4- с. 5-
Slrubo vero lib. 17. autor est , Arsinoen urbem Aegypti olim Cro
codilorum urbem vocatam fuisse, in cuius praefectura, quam
Plinius lib. 5. с. 9. Crocodilopolitem Nomon vocat, miruin in
moduin crocodilus colcbatur , saccrdotibus Suchos dictus.
, ,,. — 'Exkr¡9r] èh ovxcog S ftov * etc.] Nunc agit de etymologia
Crocodilorum urbis, quam petit ab illa historia sou fabula, quam
refert, in cuius verbis illa lacuna sine aliorum codicum ope sup-
pi eri non potest, pro 6 vero sine dubio legeudum est ои. Sic
cniii) ainat loqui Stephanus , ixkr¡9r¡ at ovtcoç ort , etc.
Kçoxvkeiov, vi¡eog'l9áxr¡g."\ Crocyliuni , insula Ithacae
ex Thucydidis lib. 3. apud quem non tamquam insula Ithacae,
sed tamquum Aetoliae urbs memoratur : "Afxa xrj i'a¡ Soag íno-
çtvtxo ig T)]V AlxcoXíav, xtù aiçtl xr¡ tcqÚtij rjuíoa Hoxiàaviav,
nui rjj ôtvxégct Kooxvkiov , х<*1 tfl тц1хтц Tlktov. i. e. Simul cum
aurora castris moiis profecius est in jíetoliam , el capit primo die
Potidaniam , et secundo Crocylium , et tertio Tichium. Sed Cro-
cylia neutro plurali tamquam insula Ithacae celebratur ab Ho
mero II. 2- v. 633.
• ' •• AvtcíQ 'Odvaatig r¡yt Ktcpakkijvag ¡j.syce9v¡.iovg
Oí $' 'i&áxijv iliov , nal Nr¡Qirov slvooícpvkkov
■ Kal Kçoxvku èvipovto , %a\ Aiyíkma toí^íícv.
Sed Ulysses ducebat Cephallenenses magnánimos
, Qui linacam lenebant , et Neritum frondosum
Et Crocylia habitabant , et jíegilipam asperam.
At hic Humerus iuxta Strabonis sententiam annumerat ínsulis,
quae sunt in continente. Crocylia eiiim eránt in Acarnaiiia. Eius
ex lib. 8- sunt verba : Tú г iv rpxuoat xaïç v¡¡aoig ovpcpQÚ&i.
Oí § I&axt]v tlyov
Ka\ Kçoxvkei ivéfiovxo
Ta y¿Q Kooxvkeici iv xoig 'Axaováaiv. Ovia 6i xai vvv xrjAíyívy
388 ^ov Мавута evvfjtyev , ôvxa x^g'Agyokuit'jg ¿¡tcíÍqov. i. e. Quae
b in continente insulis annumerat :
Qui Jihacam iencbanl ——
Et Crocylia habitabant
 ANNOTAT! ONES. 683

Crocylia enim sunt in Acarnania. Sic et nunc cum Acgina Mase,

tem coniun.-ril , qui est Argolicae conlinentii. ■ >■
— HoaxXéœv ôi о rkctvHov , rizçci^sçrj q>r¡6i xt)v 19¿xr¡v.]
Qui nunc dicitur Heracleo Glauci in '/4yvià vocatur Glauconis
Jilius, ex quo inquit, in quatuor partes divisam esse Itbacam,
quaruin primaui partem non exprimit. Forsitan erat, quae lio»
mero -Od. 1. v. 103- dicitur ¿ijpoç.
Zti¡ i J9¿xr¡( Ivl ¿ft¡ua> In l nçodvQoiç 'OSvaijoç-
Sin txtt auicm Jihacae in Demo ad vesiibulum Ulyssis.
Ad quern locum ila Eustathius: "Ott oi¡aoc, toi^taj nao« zoiç л«-
Xuwiç, 7¡i.>]9óc те у ¿у апкшс, у. aï noliztxàv аьагтща i J ou то
ôrjuox'jazitedni UQrjTtti , xa\ тояос ziç iv Waxy ovia xalov(itvoç
fi'tfir ta tov 'OSvaaêug ßaaiXeia. i. e. Quod Sr'juoç:, iripliciier ас.
cipitur opud veteres , simpliciier cnim est multitude, cl politicum
syslema, a quo verbum ôrjuoy.gaztïabai , ». е. а populo régi dici^
tur, et locus quidam in hlmca ita vocal и s , ubi erant Ulyssis те.
giae aedes. Secundam vocat Ni'fiov, cuius iiieminit llonicnis
Od. S. v. 81. apud quem perperam acribilur vnov^'Cov pro vno
Ni¡'Cov¡
rff(itlç ¿I 'J9áxt¡c vito Nt'ftov tui'jXovdptv.
Nos ex Ithaca sub Neium sita venimus.
Tcrtiam vero partem appcllat Kçoxvlttov , cuius incininit noster
in z/ijfioç, Crocylia vero neutro piar, quae noster neut singul.
célébrât Hoiuerus 11. 2. v. 633. cuius versus apposuiraue
pag. 388- a. Quartam nominat Alyiof¡a cuius apud alios aulla,
quod scianí , extat memoria.
Kqozcov, noliç IzaXtaç ivOr¡[ioc яго! то Ptjyiov.] Crotón
eeu Croto, utroque enim modo dicitur Latinis, fuit urbs Italine
insignis prope Rbegium , ubi Sicilia аЪ Italia per fretum quod--
dam dividitur, olini inter Italian urbes celebérrima, quam My—
acellum condidisse eodem tempore, quo Archia» condidit Syra-
cusas , consulto prius oráculo tradit Strabo lib. 6- "Apa 61 Mv-
6y.tU.ov ti ipaoiv ciç ¿lí/.cpovc ik&eiv , y.ai то v 'Aoylav %cr\exr¡oia-
¡¡ó/itvov, ícéa&ai tov Oíov, nózecov atoovvzai nXovtov , r¡ vyítiav"
tov fièv ovv Aoyiav íkéa&ai tov nXovrov, Mvaxdlov Sí trjv vyt-
tiav Tt5 filv ôrj 2'voctxovoctç öovvat xxl&iv , ztô ôh Koózava' 889
%a\ Si¡ Ov(ißilvat Kooztovtázac ulv ovzioç vyiwqv olxrjaai noiiv, a
oç t¡Q¡¡xa¡i£v. ZvoaxovOttç Si tul toaovtov ixntacív nlovxov,
íáazt , etc. i. e. Aiunt vero simul Delphos venisse Myscellum , et
Archiam consullurum oraculum , deum auicm respondiese , utrum
eligerent, diviliasne, an sanitatem , Archiam igilur elegisse di-
vitias, Myscellum vero sanitatem , igitur allai concessum condere
684 . THOMAE DE PINEDO

Syractisas, altcri autem Crotonem; et sane contigissc, Crotonia—

tas quidcm sic incolere salubrem urbem , ut diximus, Syracusas
vero eo divitiarum cvcctas , ut , eic. Distábate!., stadiis a Laci-
jiio promontorio et earn illustrabat aninis Aesarus et porlus, et
alius ainnis Neaethus , autore eodem aulurc libro citato : Псащ
ó' lazi KqÓtcdv iv íxarav xotl v ozaôioiç ¿no tov sJamvíov ' xai
noTa¡t6c AÏOccqoç xat Xiur¡v , »tal cilios notados iVit/í&os. -i. .«•
Prima est Crotón ci., stadiis a Lacinia; et amnis Aesarus et por.
tus, et aliusßuvius Neaelhus. Eius potentia hiñe coniici potest,
quippe conscripsit exercitum, cxxx niillium Crotoniatarum , de
quibus victoriam roportarunt decern taiitum millia Locroram cum
lthoginis, quae pugna adagio fecit locum, dici solitum contra in
crédulos , ¿kr¡9éaTeoa rtàv Jal Eáyqa. i. e. veriora Ulis, quae ad
Sagram. Quia ad Sagrain fluvium praclium illud accidit incrcdi-
bile, atque illam cladciu aiunt causam fuisse, cur Crotoniatarum
res attritae fuerint, propter multituditiem virorum , qui in illo
praelio ceciderunt, quorum locuples est tcslia Strabo libro cita
to: adhuc hodie nomcn servat. Crotone eniin vulgo dicitur, au
tore Cluv. Italiae antiquae lib. 4. с. 15. Urbem liobilitabat no
bile templum, ipsa urbe nobilius , Laciniae Iunonis, sanctum
omnibus circa populis, et lucus una cum sylva Deac sacer, au
tore Livio lib. 24- с. 3- Urbs Croto murum in circuitu patentem.
XII. millia passuum habuit ante Pyrrhi in Italiam adventum\ post
vastitatcm eo bello faciam vix pars dimidia habitabàtur; -flumcn,
quod medio oppido fluxerat , extra frequentia 1cet is loca praeter—
jiuebat muros, procul iis quae inhabitabantur ; sex millia aberat
ab urbe nobile templum, ipsa urbe nolñlius, Laciniae /unonis,
sanctum omnibus circa populis ; lucus ibi frequenti silva, et pro-
ceris abieiis arboribus septus , laeta in medio pascua habuit , ubi
omnLs generis sacrum deae pascebatur pecus sine ullo pastare; se-
paratimque egressi cuiusque generis greges, nocte rcmeabanl ad
stabula , numquam insidiis ferarum , non fraude violati hominum j
tnagni igiturfructus ex eo pécore capti: colùmnaque inde áurea
solidaJada , et sacrata est , inclytumque templum divitiis cliam,
non tantum sanciitatejuit; ac miracula aliqua affingunlur ple-
rum que tam insignibus locis. Fama est, агат esse in vestíbulo
tniipli, cuius cinerem nullus umquam moveat venlus. Et arx Cro-
lonis una parte imminet mari, altera vergenie in agrum, situ tan-
turn naturali quondam munita, postead muro cincta , qua per
avcrsas rupes ab Dionysio Siciliae tyranno per dolumfucrat capta.
Alhlclicac eliam , non tanluni rei bellicae sluduit, auxit urbis
gloriain Pythagorcorum rnullitudo, ti Milu illo atbletaruin cele-
bcrrimus, idetuque discipulus Pytliugorac, teste Slraboue libro
 ANNOTATIONEN 6S5
citato : Joxû S rf itôkiç xàxs itoliuttt àaxijaai , r.a\ то txîqÏ ttjv
a9lr)<nv ¿v ила yovv' OXv(imâSi oixmv ullmv nooxsQijoavric tçî
OTctôia I«t¿ avôçcg , anavxtç inijg^av Kooxtoviàtai ' aar tlxó-
Tcoç slorjadai ôn/.cï, Start Kaorcoviaxav S йт^итос, псттод t/v
triîv ¿'AAcov ' EXki)vcov' nal tijv naçoifiiav èè, vyiéatsçov Kçora~
voç , kéyovaav , ivxtv&ev ttoijaircei qxxaiv , o»ç xov xônov naoç.
vyiuav xa\ tvíl-íctv f^ovroff « ijpooùv óm t¿ ixlrj&oç twv «oAt/tcùv.
JZAtfctouç ovv ' OkvpntovlKctc '¿e%t, nabtto ov noliv jjoóvov olttr¡-
ftttaa ¿tù tov tpdÓQOvTcav Inl JSáycanEeóvTiov ¿vSqóSv, totfovteoy to
wAjJdoff. ricooißaki ùè Tij dó§ijxaf то тшу IIvdayoQííav nlfjOoç, xct\
JMÍXwv, {mçavéaruToç fiív tcîv B&AíjTtov yîyovcoç, ¿"fuAijríjff ás J7v-
Oayóoov , oiarçityavroç iv хЦ náXti noXvv %oóvov. i. e. Videtur
autem urbs [ С roto] rt rebus bellicis studuùse , et athleticis; itl
una enim Olympiade Septem viri, qui studio vicerunt, omnc* 339
fuere Crótoniatae , ut mérito dictum videtitur, Extremutn Croto-* Ь
niatarum, reliquorutn Graecorum esseprimum, inde quoque di-
ciam aiunt paroenriam , Salubrior Crotone, quod ex athleiarum
multitndine colligeretur , locum istum ad sanitalem ec boham cor
poris habitùdinem habere aliquid conducibile. Habuit enim pluri*
mos, qui Olympia rincèrent, etsi non diu [urbs i)>sa] habitata
fucrit, propter cladem civium , qui ingenii numero ád Sagram ce'
ciderunt. ¿iuxit gloriara etiam Pylhagoreorum multkudo , et Jllilo
athleiarum celeberrimus , et discipulus Pythagorat longo iemport
ea in urbe versati. ,' a »■ .<•• i.a U. ■ •'. • ч-^ »<■ .-i ">Л \.i..¡>
— ÉctQvvtrüi 81; tie rd^oçbs егЩаШь,' o&si S"Alto's $iï
похацос.] Inquit npster autor, quo4 Äpo'nav, сцт ' sigriificàt
montfem',' uhefc deflítít A'xiirs amnis 7 nótátur'aceéntif gravi -, a
Itébiáe, qnoa-sciám; mtímtfratúr nioni CrMó' cogtiotôftrs'ulb»,
пес puto, alium montem babuiestí CrVtqiVèhi praeter Éaciniurtíi
monterrt et Promontorium, a' quo ïunoni Laöiniac riomen, üíid¿
sine dubio fluebat fluvius jiesarüs, non ¿ixios, utiuquit noste'rl
Sic enim' vocabatur amnisillo, ut appâret ex Strbbóne. cuius
verba apposuimus nota proxime praecedenti , et ex Dionjsia
V. 970. qui hanc lirbeni prope Metapontios locat:
„'..., Tovc Si ftéd' Qsivt Mexcmôvxtot. 'Eyyv&i 6h acpcSv ., ■..,-.
JfltQXUV TCIOXÎB&QOV iiJßreCpUvQlO KqUzCùVOÇ, , ; л ;..,;<
Naiúptvov %ttQÎiVTuç ¿тс Aiaâçov TTQOlOlJOlV, ..'.(,7
* 1
"Evda XEV cÙtzvv ïSoto slu/.iviaaoç Só¡iOv"liQt¡s. , \)
Post hos autem deinceps Melapontii, prope ipsosvtro > 5
Opiabilc oppidum bene coronatae Crotonis - ••■•■■ . ->s
Habit a tum amoeni apud siesarijiucnta • ,й";-< ■• .»
Lit excelsaru videas Laciniac aedem Iunonis.

Г
 686 ÏHOMAE DE PINEDO

Ad quem locum Euslathius: "Ou AaxívioVj Uqov i¡v "Hçaç,

nlovaiov vnág^av поте' o'yog èè Knortovoç r¡v Aar.lviov ií ov
y.4'1 [too* AuY.íviov , «cri ' Hga Auxivíag. i. e. Quod Lacinium,
tetnplum erat Junonis , dives aliquando ; mons vero Crotonis erat
Lacinium, ex quo et tcmplum Lacinium, et Juno Lacinia.
Alius vero eral Macedoniae jluvius, auctore Flinio lib. 4. c, 10.
— To (livrai ¿7ii Tov фдадтоь xuv xar.âv , ¿ívvtxui. ] Kgó-
T(ùv sigmficat etiam apud Giaccos rcrmicuhim illuin, qui Lalinis
djcilur ricinus, quo canee infestantur. Itaque in illis verbis pro
tmv Aervoîv lege xvvaïv.
. ;— "£otiv trica nóUg Tv¿Qt¡vías ftijw>ójioi«c.] Nunc célé
brât aliam urbein Crotonem Tyrrheniae i. e. Etruriae metropoliu,
quae Latíais dicitur Cortona, eed Graecos propter celebritatem
Hominis Crotonis vocas.se Crotonem verosimile videtur. Memora-
: tur Liv. 1. 9. c, 37. inter Etruriae populorum capita ; Sed ubicum-
qùc pugnatum est , res Romana superiorfuit : ilaque a Perusia , et
Cortona, et Aretio , quae ferme capita Etruriae populorum ea
tempestóte erant , legaii pacem Joedusque ab Romanis petentes in
ducios in triginta annos impetraverunt. Non longe aberat a lacu
ïlirasvnicno IloiiKiiioruin clade celebérrimo, abAnnibale accepta,
auctore eodem auctore lib. 22. с. 4- Annibal , quod agri est in
ter Cortonam urbem Thrasimenumque lacum , omni clade belli
pervastal ; quo magis iram hosti ad vindicandas sociorum iniuriat
acuat. Et iam pervenerat ad loca insidiis nata, ubi maxime mou-
•!<# Çortonenses Thrasimcnus subit. Videsie quae iu Avotomoç
uiinolainus. . ' - ... ,.. .;.-i..
, ; ,— ,Кя1хй1щ, JxutfasA In his verbis latere meiidum su-
spicor, quia auctor Jioster primo loco memoravit Crotonem, ur-
bem Italiae, secundo Tyrrliciiiac: n.unc alterius.regionis urbs
memoranda erat, non Italiae, cuius iam meminerat, at ego cu-
iusiiam régi onis fuerit urbs, .divinare non possum.
— Oí jroAírna, Aporta viáxag.] Lege Kqoxoiviáiat, error ty-
pograpbi ralionibus inferendus. ,
890 KoovaTOfiscla, tioktç Zaßivtov, etc.] Crustomeria, urbs
a Sabinorum, quae Romulo una cum aliis bellum intulit, memora-
tur ex Dionvsio Romanae antiquitatis lib. 2* cui Koovetouioiov,
non KgovGiofiecia, dicitur, sed eras oppidanos Apouerojifpivovf
vocat, ut inquit noster. Eius ex libro cítalo apponam verba:
O ds Papvkog iiajtça^afitvoç fVr» Kcovoxoutolvovg icáyei tijv
атсатшк 7saçta»cvaafiévovg aptivov tcdv nootiotav' ovç lx naga-
tû£e(us te ymÏ хщоипушд netgaaxf¡aáutvoc , avôgaç àyadovç y.uxà
XOV ayàva yivofiêvovg ovdîv lu àttt&ùvai i)h,ia>atv , àkkà xert xav-
xr¡v iaoitjaiv ¡xnoir.ov x})v nófov, äantg tag ngoxloaç. Hv 61
 ' ANNOTATIÖNES* 687
KcovarofiÍQtov AXßavav anôxuotç, npXXoïç nçortçov tt]ç /'ш-
(if¡c anoGxakltßa %QOVOtç. i, c. Romulus i<ero, his peractis, in Cru*
stumcrinos illicit exacitum , qui se melius praeparnverant, quam
priores, quos acie et murali pugna x'icios , viros fortes in praelió
se gerentes, ideo tarnen durius tractare ttoluit, sed liane quoque
ciiitalcrn coloniam fecit, sicut priores ; erat autem Crustomerium
j4lbanorutn colonia, mullís annis ante Romammissa. Ex nostris
eamdeni historiam narrât Livius, qui oppidanos Crustuminóf,
urbem Crustuminium vocat. Eus ex lib. 1. с. Ц. sunt quae se-
quuntur: Inde contra Crustuminos profectus , bellum inferential
ibi minus etiam (quod iam. alunis cladibus occiderant animi) cer-
laminisfuit; uiroque culoniae missac, plurcs inventi, qui propter
ubertatem terrae in Crustuminium nomina darent. Cr us turneri -di?
cunfur poëtarum eruditissimo Aeneid. lib. 7.
Quinqué adeo magnae, positis inçudibus , urbes-,
Telanovahi, Atina patens, Tiburquesuperbum •
Ardta, Ciuslumerique et turrigenae jinttmnae. ' ' ..
Ad quem locum inquit Scrvius poi't ли niulasM' nomcri oppidi.
Nam CruSiumerium dicituif. Crustumerjiaii) earn vocat Liv. lib. 3-
С 42. Fusi et ab Sabinis ád Entum et in jilgiclo ab Requis лх~
erciius erani'. jib Ereio per sileniium noctis profugi propius urbem
inter Fidenas Crustumeniamque loco, edito caslra communieront.
Eidem lib. 2. С 19. vqçatùr Crustuiijeria {"His consulibus Fide—
пае obsessae, Crustum'erîa capta Pràenesie ab Latíais ad Roma
nos deseivit. Crust uinina nyra célébrât l'linius üb. 22. c. 7- quae ggo
Crartwnia dieuntur Virgilio 'Géorgie, lib. J. ' , V" т Ь
' —— JVfc sin cuius idem
;„. ... ^?№^Ш^пр^им^^я"^^»- ; ил
Ubi aervius ait: Lrustumia руга sunt ex parte rubentia ab oppi-
do Crustumip nomimata.. Ex diçtis apparet quam diversis nonii-
tiibus appellator liaec.urbs ab scripîoribùs^' viderait doctiores,
Crusluinium a quo руга Crustumia, seil Crustumina dicebantur,
füeritne diversum a Crustumeria, nee ne. ' '
К ova, nôkiç Av/.Laç ] Cry a, urbs Lyciae memora tur ex
Artemidori epitomae lib. 1. quam Planus lib. 5. с. 27. Cariac ad-
scribit, cui 'Crya fugilivorum , at Ptolemaeo lib. 5- с. '3- Kaovcc
dicitur, atque inter Lyciáe oppida riumerat.ur.
— Elai 6i xal Skiât vrjoot Kqvíiov, etc.] Crycorum insulae
date cclrbranlur Carysie et Alina , sed sine auctore. l'linius
lib. 5. c. 31. tres inquit fuisse, at eas non nomina t, apud quem
non bene scribitur Cryeon tres pro Cryeorum tres nisi forte L'linius
iptissimum nomen reliquil, ut iuvenil apud aliquem scrip torem
Graecum Kovimv rofij. *"<•"' , ••■ ■■> -■ '■-•J — > ••. t..«,i.-.<:

r
 688 THOMAE DE PINEDO

-*- Kcfoßlalog, nolt%vtov яро£ Щ novmvi¡.] Crobialus, op.

pidulum ad l'onticani regionein ex Apollonii lib. 3. cuius all ci t
vcrsuni , qui apud Apollouiuin Argonaulicorum lib. 2. noii lib. 3-
Ut iioster ait, legitur v. 944- ad quem locum apud cius Scbolia
haec leguntur: Kgußiakov , itôKiç itiùî Iltupkttyovlav , yç lúftvij-
%ai JÜToaßbiv iv ytcoyyatpovpêvoiç. i. с. Crobialum , urbs circa Pa-
phlagqniam , cuius mcminit Sirabo in Geographicis. Strabo vero
lib. 12- iuquit, quosdam apud Нот il. 2- v. ö55. pro .
Koupvav %' AlymXóv и ——-••* v
ecribere, •. ». ■-■■
« ■ Kc¿(ivav Kußlalov tí •-"
». '•■ . » Cromnam Cobialumque '' ■ \"'';'\ '"
Sed ex nostro auctore et ex Apollodoro scribendum est Kom-
ß'<*b°v- ■■'•' ' •'.,.'.-►, >¿í>,

— Kotópva, rto'Atí JlayXeyov/crc, >j vyv sipaaioiç, etc.]

Videsis, quae in">tfficiöroi£ arfnotavimus. ' ,.'
391 Krt¡[isvt), nôiiç Sntallâç.} Ctérnené; urbs Tliessal jae
a ineinoralur Ptolemaeo lib. S- с 13. wter Estiotar'um oppída pro-
pe Thessalos, quorum regiones Macedonia comprehendebat , ut
videre est ex eodem aüctore ПЬго citato, cui КтцрЬси plur. num.
dicuhtúr. л "'■ ,,, . , .v ,
■'■". — fJ3ç rovç noiÍTacr'Oiir¡Q0s Aóloitác çiqGi.J Ctemeues, ur-
bis Thessaliae cives, înquit uoster, ab Homero Dölopas vocari,
qùos meniorat II. 9. v. 4S0. , : , ц , \ -\ . -Л>
'" 'l'" " Tfctîov 5' ie%aTtr¡v G>9ír¡c, AoÍoni(Sfit.v',ayáeceiv. ,
Incolebam aulein I extrcmam partem
■ 1. *. .Mil ■ " -Phihiae Uolopïbus
xmperflns~. .*
Sed urbem Thessaliae Ctemeñen^ seu Ctemenae^mdlibi memoravit
Humous. | V, jM^-i^n,, „• . ,...
— Ka\ Krr¡uivt]V JoíomaSa.] ihnint норлегит vocare Си-
mener, ùrbem Dolopiafo , sed faTIitún Homérus enim non célé
brât ' Ctemenen Dolopîada, at Apollonius Ar¿onauticorum b'b. 1.
v. 68. ... .'■, T' '.'."Лу%1 Se','A/fiv»7$,"\
■"-' ';'„;' ;l'r .' , \
1 £WiaJoô Kxiuivr\v JoXo7CT¡Í5(t vunxéùexov.
Propc vero lacum ;
Xyniada Ctimenen Dolopeïda incoikbant.
Ad quern locum eius Scholiaslae aiuut; Kztpévri «o'itç rrjç 9t6±
aallaç. ¿loXonrjîôa ôèzrjv Qiaaaliav tins. Jokontg yàç H&voç Sta-
actllaç. i. e. Ctimene, urbs Thessaliae ■; Dolopctda vero TJiessaliam
¿ixil; Dolopcsenim, gen? Thessaliae. Apollodorusue cl tius
Scholiastae corrigendi siut ex Stephano , au Stepbajius ex. Apol
 ANNOTATIONES. 689

lodoro, tuo relinquo arbitrio. Apud illos em'm scribitur Ktifiivt},

apud nostrum vero Krr¡(i.évr¡, banc lcctionein literarurn ordo cx-
igit, et confirmât.
Kxt] aiqymv, noXtç'Aoevoiaç.] Ctesipbon, urbs Assyria e
celebratur ex Marciani periplo. Tres fuero oliiu Assyriae urbes
celeberriiuae, Babylon Clialdairarum gentium caput, a qua regio
quoque ipsa Babylonia dicta fuit , ubi adhuc Plinii aetate Iovis
Beli temptum sideralis scientiae inventorie durabat, ut idem
Plinius lib. 6- c. 26. prodit. Secunda fuit Seleucia , cuius vicini-
tate Babylon in solitudinem rcdiit, ob id a rege Nicatore condita,
quae Babylonia etiam ab aliquibus vocabatur. Tertia fuit Ctesi
pbon, quam ad Seleuciam exhauriendam iuxta terlium ab
ca lapidem in Cbalonitide regione Partbi condidere; sic al— 391
tera altcrius ruinis crevit, nunc celebratur quae vulgo dici- Ь
tur Bagdad, baec quoque cadet, atque redeunlibus annis
alia exorictur. Magna eiiiin diu stare nesciunt; de quibus vide-
eis quae in Baßvkcov annutavimus. Ctesipbonte Partborum reges
hiemem , Ecbatanis aestatetn agebant, auctore Strabone lib. 16.
de quibus operae prelium est audire Ammianuin Marccllinum lib.
13. c. 20. In omni auiem Assyria multae sunt urbes, inter qua»
Apamia eminel Mesene cognominata, el Tcredon, et Apollonia,
et Vologessia, hisque similes multae, sphndidistimae vero et per-
vulgatae hae solae sunt ires: Babylon, cuius moenia bitumine,
Semiramis struxit, arccm enim antiquissimus rex condidit lielus:
et Clesiphon , quam Vardanes priscis lemporibus instituit, postea-
que rex Pacorus incolarum viribus amplificalam , et moenibus
Graeco indita nomine Persidis effecit specimen summum : post
haue Seleucia, ambitiosum opus Nicanoris Seleuci, qua per du
ces Veri Caesaris (ui ante retulimus) expúlsala , avulsum scdibus
simulachrum Chomei Apollinis,perlatumque Romam in aedeApol-
linis Palatini Deorum antislites collocaverunt. Clesipbontem prae-
tenneabat Eupbratis quoddam divertigium, quod. Naarmalcha,
i. e. Jluvius regis diccbatur, eodem Amtniano auctore lib. 24.
c. 5. Ultra cam progredi arma Romana féliciter numquaiu po-
tuerunt , cuius rei varia reperiuntur exempla in historia Doma-
ua. M. Crassus consul cum adversus Parlhos missus pacem ab eis
rogarctur ad Clesipbontem se responsurum dixit, sed traiectoEu—
pbrate una cum cxercitu est interfectos. Traianus imperator cam
cepit, sed redieiis infcliciler mortuus est. íulianus Apostata ea
potitus , cum illinc egrederetur dolo cuiusdam transfugac in de
serta perductus occisas fuit. Gordiaiius quoque el Carus iuipe—
ra tores Ctesipbonte cgrcssi periere; sed nos ex ea egressi incó
lumes ad Iovis urbcin , Deo volenle divertamur.
Siephanus Vol. IV. ■ Xx

Г
 690 TIIOMAE DE PINEDO

Kvaloç, nóXig Avolaç , etc.] Cyalus, urbs Lydiac a lo-

ve condita. О felis, urbs, quae talem babiiit conditorem, sed
cura eius conditor sit tain Celebris, ipsa a nomine celebralur.
Ethiiici non generis modo , sed et civitatum originem ad Dcos re-
ferebant , ut sic eas augusliores redderent.
392 Kvßikcia, nùhç'Icoviaç.] Cybelia , urbs loniae ex He-
a cataei Asia, memoratur Straboni, cui Kvßtlkiu xúu,r¡ , Cybelba
pagus dicitur. Eius ex lib. 13. sunt verba: Mtxù ók Kaçvtov
'Akôvvrjaos vrjsLov' cita то "Açytvvov, ¡xxqa xijç ' Eovfrcaiac,
пкуашСоьаа цакюха xtô %íov IJoaciSíw moiovvii noç&iiôv oeov
í!-r¡>iOvta OzccSítov. Mcxaj-v oè xrjç Eovoçàv xal zov v7to¡tQi¡avov.
Mîuaç Iffriv Sqoç vtynjkov, EÎi&riQov, nokvacvëçov clxa Ká¡ii¡
Kvßckkia xctï Икса Mékaiva xukovuívi¡, ¡xvktov ï%ovaa kaxôuiov-
i. e. Post Corycum vero fJalonnesus parva insula, ddnde Argen-
num , Promontorium Erylhraeae, accedens maxime ad Chiorum
Posidium conficiens {return lx circiler siadiorum. Inter Erythros
auiem et praccipilcm ilium locum Mimas est mons excelsus , feris
abundans el arboj-ibus; deinde pagus Cybellia, et promontorium
Melaena nomine, ubi molares lapides exscinduntur.
— "Eaxixaï Kvßekka (Pçvyiaç, etc.] Cybelia, nrbs Phry-
giae, et fanum Cybellum, a quo Cybele dicitur Rhea, celebratur
auctori n ostro, in cuius verbis pro Kvßekkov Uoov i. e. Cybellum
fanum, legendum puto Kvßekkov ô'çoç i. e. Cybellum mons. A
quo monte, nona fano Rhea dicebatur Cybele , quemadroodum
a Dindymo Diudymene, Strabone auctore lib. 12. "Eaxi ií ovo;
vnsQxeíuevov zijç nóltatc, xo ¿¡ív&vuov, aa> ov r¡ //»vévuivi¡,
ха&алсд ano xwi» Kvßekav r¡ Kvßihj. i. е. Жоп« autem imminet
urbi Dindymum nomine , a quo Dindymene , sicut a Cybelis Cy
bele. Quare apud Stephanum et погаси urbis et mentis per sim
plex I scribendum est , quia Deae погаси eodem modo scribitur,
quod nunc moneo. Haec enim tarn minuta plerumque négliger«
soleo. Cybelia autem Phrygiae urbs a neraine quod sciam memo
ratur, at J .i vins célébrât Cuballuin Gallograeciae castellura. quod
puto esse Cybellam nostri auctoris, Livii verba ex eius lib. 58-
c. 18. sunt: Ad Cuballuin Gallograeciae cast ellum^ castra kabeit-
libus Romanis, apparuerc cum magno tumultu hostium équités,
пес iurbarunt ianlum stationes Romanas repente inverti, sedquos-
dam etiam occiderunt. Sic legendura est погаси illius casteUi,
perperain enim legitur Euballum.
Kv ö a&yv cci о v, etc.] Cydathcnaeum, populus Pandio-
392 nidis tribus celebratur Suidae, Harpocrationi, ilesyebio etMeur-
Ь sio de populis Allais, nulluni ob aliam rem memorandus , nisi
quod ex hoc populo fuerit Nicochares Comicus et Cyo tile quos
 ANNOTATIONES. 691

mcmoral noster, quibus etiam addrndus est Andocides unus ex

decern oratoribus, qui fuit populo quoque Cydalhenaeus, am lu
re PJutarclio in eius vita.
Kv&avzLSai, etc.] Cydautidae, populus A egeidis tribus
celebratur Harpoci-ationi , Suidae, Hesycliio, sed de eo nihil no-
tatu dignum narrant.
Kvôva, nôXiç Maxe Sovtag.'} Cydna, urbs Macedoniae quae
Pydna corrupto nomine dicebatur, memoratur Scylaci in Maxt-
ôovict, Citrum etiam vocata fuit; sita aulem erat in regione Ma
cedoniae quae Pieria vocabatur, ut apparet ex Excerptis ex Stra-
bonis libri septimi fine: "On (liza zodiov nóXiv, ó'Aktúxfioav ло-
гацод ioxiv, ixßaXXav eig tov &eouaîov xókrcov • r.cà ¿no rovzov i/
TtQog ßoo^av Tov aóknov nacakía, TIiíqUí xakûiaf í'cog zov 'Ai-tov
iwza(iov' ivn xoi nókig TIvôvet, rjvvvKitço» xaXeizai. i.e. Quod
post Dium urbem , Haliacmon fluvius est, exonérons aquas in
Thermaeum sinum ; et ab hoc ora maritima ad aquilonem sinus,
Pieria vacatur, ad Axium usque fluvium , in qua urbs Pydna,
quae nunc Citrum appellator. In huius campo Romanos Perseura
Macedoniae regem debellasse refertur in eisdcin Excerptis: 'Ev
fi£V ovv тот nao TTJg IIvovt¡c Ktôiœ, Pmuaïoi Педаеа хаталоХеиг)-
Oavztç, xu&tïkov zt]V zàv MaxeSôvatv ßaaiXtiav. i. е. Тп campo
igitur ante Pydnam Romani debellalo Perseo, everterunt Macedo-
num regnum.
— "H xazà naoctcpOoQÙv IJvSa Xêyexai. ] In his verbis pro
Tlvia lege IlvSva. Sic enim Cydna corrupto parum nomine vo
cata fuit, ut apparet ex nota proxime praecedenti, quod etiam
confirmât gentile Pydnaeus , quod apponit noster.
— "Eozi xaï Kvövog nozapàç Bi&vvlaç. ] C}'dnus iluvius,
quem noster Bithyniae, Plinius lib. SI. с. 1. Ciliciae adscribit,
memoratur inter alios Tibullo lib. 1.
At te, Cydne, canam lacitis , qui leniter undis
Caeruleus placíais per vada serpis aquis.
Ex Tauro monte defluens l'ai sum urbem Ciliciae mediam secabat,
in cuius undam se proiec.il Alexander Magnus, unde morbuni 393
contraxit adeo ut de eius vita rcliqui niedici praeter Pbilippum a
desperarent, ut narrât Quint. Curtius lib. 3- c. 5. Arrhianus Ana-
basetus lib. 2. Juslinus lib. 11. Eiusdem fluvii aquae Friderico
lmperatori vitam ademere , ut refert покшхахатос ille Florenti-
nus liistoriae suae Florcutinae lib. 1. cuius libet apponere verba:
Ma arriuaio sopra il fiume Cidno allettato dalla chiarezza dell'
acque, vi si lavo dentro, per il quale disordinc mori. Et cosi Г ac-
que Jecere più favorc a i Blaumelisti, que le scommuniche a i Chri-
stiani, perche questeJi-enarono I' orgoglio suo , e quelle lo »pen—
Xx 2

r
692 THOMAE DE PINEDO

sero. Podagricis mederi lumc fluvium prodít Plinius libro capile-

que citato , quod s.ine dubio habet ex Vitruvio , et ex Strabone
1. 14-Illius ex libro de architcctura octavo, с S- placet hicsubii-
cere verba : Ciliciae vero civitale Tarso fiumen est nomine Cvdnos,
in quo podagrici crura macerantes levantar dolore. Eius cursum sic
depingit Quint. Curtius lib. 3. c. 4. Cydnus non spatio aquarum,
sed liquarc memorabilis, quippc leni tractu e Jontibus labens,
puro solo excipitur ; nee torrentes incurrunt, qui placide manantis
nivalin turbent. Itaque incorruptus , idemque frigidissimus, quip,
pe mulla riparum amoenilatc inumbratus , ubique Jontibus suis
similis in mare cvadit,
Kvôçai, nôUçrâv от * 2xc«ßav /?.] Haec sic legenda
existimo Kvôçiai nôkiç twv Bvçaàv ¿zoaßav fßöouy. i. е. Су-
driae, urbs Jiyrsorum, Strabo lib. 7. Quia apud Strabonem lib.
7. legitur: KvÔQicu 0£ BvoOcZv, AlyLviov Se Tvatpa'uov. i. е. Cy-
driae vero Byrsorum , Aeginium autem Tympkaeorum. Quae in
Epiro locat.
К íi (5 Q a Q a, jío/Uc* 'HoôSoioç IpMoufl-] Cydrara celebra tur
ex Herodoti lib. 7» cui Cydra , non Cydrara , ut inquit noster,
dicitur neut. plur. Erat autem inter confinia Phrygum ei Lydo-
í um , ubi cippus erat erectus a Croeso indicans literis eos unes,
ut libro citato с. 30. (radii Herodotus: 'Ex ùl Kolooeitov oouiá-
utvoç о ezoazoç inï zovç ovçovç zùv (Povyàv xaï toJv Avôiùv,
¿nixixo èç KÍioqu nókiv ' IVôa exrjír] xaxaitmriyvïa , ста&нва ôh
vno Knoíaov xazaur¡vvet oía yoauuuzwv tovç ovqovç. i. е. E С'о-
lossis vero motis castris pervenil in urbem Cydra, quae est infini-
bus Phrygum et Lydorum : ubi cippus depactus , erectus vero a
Croeso indicat per literas fines.
К vu ы v í « , nôhç Aot/tfjç, i] TtniirtQov ' АяокХтиа.] Cy-
donia , urbs Crclae , quae prius Apollonia ; fuit una ex tribus
praecipuis Cretae m bib us, auctore Strabone libro décimo. Jló-
A«s à iiCiv ¡v tí} Kqijxt¡ itlciovç uiv , ¡tíyioxai ôh xai íiticpaví-
axaxai zçeïç , Kvaaoàç , Fóoxvva , Kvômvla. i. e. Urbes autem ùi
Creta sunt complurcs-, maximac vero et illustiissimac ires, Cnos-
sus , Gorlyna, Cydonia. Erat vero civitas maritima, ut patet ex
Scyjace in Kqt¡xí¡ et ex ciusdem Strabonis libro citato , cuius
sunt verba: KvStovía ô' 1щ 9akúxxr¡ u.iv ïoavxai, ßlinovea щ>ос
Tijv Aarímvixr¡v ' ôlêxti ô' exetzioac то ïaov xijç xs Kvwaaov xol
t^s ' roQivvoç , oïov oxxaxoaiovç axaôiovç, Anxîoaç ôï oyioij-
Jcovr«' xrjç xavzrj ôè dakazxtjç xiGGotaaxovxa. i. с. Cydonia vero ad
marc quidam sita est, respiciens Laconicam ; dislat autem ac
qualibus spaciù a Cnosso cl Gortync ad ioccc stadia; ab ¿ápte
ra autem xx с. о mart proximo xl. Earn cliam nobililabanl
 ANNOTATIONES. Г 693

.-minis Iardantis et nions Tityrns, aiictorc codent aúctorc libro

citato. Celebranlur ctiam anna et poma Cydoiiia. Virgilius Bu
colic, écloga 10. v. 57.
lam mihi per rupes viilcar, lucasque sonantes 893
Jre: li/iet jfartho torqucrc Cydonia cornu b
Spicule!. * 1
Ovid. Metauiorph. lib. 8- . • .' ¡ »
jírmaqu«, equosejue, hauitusque , Cydoneasque phartiras
Nuvcrat. »'
Лс poinis vero Cotoneis sic Plin. 16. c. 11. Hit próxima amplia
ludine mala, quae vocamus Cotonea, el Graeci Cydonea, ex,
Creta insula adveeta. С} donia aulcui urbs липе Cunea vocatuj,
mule vero prius vocata fucril Apollonia, ul inquit rioslcr, me
latet
-— Ало Kvôtovoç, той Anôklcovoç, «aï Ay.cty.uV.i5og TJJg
MiVœoc ôvyotoôç. ] Cydoniam Cretac civitatem a Cydouc filio
Apollinis ex Acacallide filia Minois Ci clac î-cgis noinen habuissc
tradit. Pausauias lib. 8. narrât, Tegealas assererc Cydoucin ïe-
goatac iiliuui condidissc Cydoniam, at Cretenses non asscutiie
ipsis, dicentes Cydonem fuisse filium Acacallidis liliae Minois, et
Mercurii: KoiJTiç 6k ovyauokayovvxsç tûJ TiyiaitSv коуш, Kvöco-
vci uiv Ar.axalkiôos &vyttrçùç .Viva xaï Epfiov, KtttQ$a¿étpa6iv
liven M ii' to , Tt!v ôi rù^TVva'.Paôanav&voç. и è«> Cretenses^
vero non assentienics Hgeaiarum clictis, Çytlonejn Acacallide
Minois filià et Mercurio genitum dicuni , Calreum aulcm aiunl
esse Minois, Gortynem vero Khadamanl liyis. ' . .
-r~ Atvxkqu, ZixtXicti * rtjç Aißvrjs. ] In bis verbis aliquid
deficit, ut iunuit asteriscus , quod si divinare liccrel , sic resti
tuèrent: ôevriça ¡EixtUaç * xqLxt) yjeßvric. i. e. Secunda Siciliae;
tertia Libyae. Sic eniui aniat loqui auclor no'sler, sed caí um
neutra memoratur apud alios, quod sciaiji.
KvÇixoç, nôkiç t»7s Tlçonovzlôoç , etc.] Cyzicus, urbs
Propontidis, id est, in insula propc Propoutidem,' cuius nomen
neutro quoquc genere usurpa tur apud Latinos , Pliiiius lib. 5.
с 32. Vitra insula, quam conlinenti iunxit Alexander , in qua
oppidum Milcsiorum Cyzicum, antea vociiatum Arconnesus , el
Dolionis, et Dindymus, cuius a vértice mons Dindymus. apud
Pliniuni pro Arconnesus leges ex nostro auctorc Arcionnesus, id
est, ursorum insula; idem Pliniu.s 1. 36. c. 15- célébrât Cyzici mi-
randuui delubruni, quod sua aclate adbuc durahat, Diudyincnac
Dconun nialri ab Argonaulis dedicatum fuisse tradit Strabo 1. 12.
quod postea Christi nialri, impera tore Zenon e sao aluni fuissecon-
slat ex Cedí cno. Fuit Cyzicum, nobilissúnu lotius llcllcsponli ci vi-

'
 694 THOMAE DE PINEDO

tas, quae ob magnitudinem, et pulchritudinom, arcem, moenia, et

portum, turresque marmóreas Asialicae plagae litora illustrabal ;
eam obsediese JVlilhridatem ci-, peditum millibus, magnoqueequi-
lalu, accccc. navibus, sed re infecta, ас peste in eius exerci-
tu coorta discessissc narrât Strabo libra citato; erat autem in
eiusdeiu Hominis insula sita, quam alii Mysiae, alii Bithyniae,
alii Fhrygiae assignabanl, ut trad it idem auetor eodem libro:
"Earl ôi vijaos iv tij IIqokovtîùi i] A'vJixoç avvanrofsivr} yttpv-
Qaiç Svaï mjàç îjiieiQOV , àotri] xQaxiozx] , uiytdoç ôh odov ntvxa-
xoaicov azctôiwv ttJ v nsçifitiçov * î'xsi ^ ôftoîwf»ov nôkiv nçog av
iáis Tafç ysqvgcas, r.cà kiuévuç ôvo nkttezovç v.ai vtaaaixovç
nXeiovg rwv ñiuxocicov , lijç uiv nôkscaç то uiv tariv Iv Inmiôa,
*o <5È nçnç ôçti ' xakiïiat S ' «oxtoiv ö'po? ' vxéoxstitu à akko
394 AivSvpov (iovo<pvtg, (£oà v ïyjav if¡¡ Atvovu.ivr¡¡ pr¡iQocTwv Qtàv,
а ÏSov/ia idv' Aoyovavicav, "Eouö' evajiikkoc ralç ttqcOtuiçtcôv хата
ri¡v Aaíav 7¡ Ttôkiç , pcyéùei re xai xákkfi, y. ai tvvofiCçi noóg it
tlot¡vr]V xai Koisiwv ' ioixê it ты nagaTtkr¡aícp толю xodutie&at ыО-
niQ r¡ xùv Poôicov, y.cà Maoaakuonôv , xai Kac>%r¡aovÍQ>v таи
rtákai, etc. i. e. Insula in Proponlide est Cyzicus , duobus ponti-
bus conlinenli adiuncla, virtute praestaniissima , ambitu circiier
l s. stadiorum urbem eiusdem nominis habet ad ipsos pontes, duos.
que porlus, qui claudi possunt , et navalia plura с с. pars urbis in
piano est, alia monti adiacet ; qui Arcton aros, id est, ursoruni
mous vacatur: supra hunc est alius, Dindymum nomine, uno
cacumine, qui fanum Dindymenae metris Deorum habet, Argo—
limit mum opus. Haec urbs contendere potest cum praecipuis Asiat
îirbibus , ob magnitudinem, pulchritudinem , et legion bonilalem,
hello pacique iuxta accommodata , videturque eisdem arnamentis
praedita , quibus Hhodiorum , Massiliensium , Carthaçinensium-
que urbes antiquitus Juerunl decoratac , etc.
—■ ' Exaktlxo ôi xal Паулса v vijaoç. ] Cy»icum urbem vo-
catam quoque fuisse Arctonnesos, i. c. ursorum insula , inquit no-
ster, ut et Plinius libro nota proximo praecedenti citato; at
Strabo non urbein sed uiontem, qui urbi immincbat Arcton oros,
i. e. ursorum montem vocitat, cuius verba nota praecedenti ad-
duximus.
— "Oj«t;poç 61 lovç xavoixovviaç KvÇixov, Aokiovâç tpf¡et.]
Hoinciiis Íncolas Cyzici vocal Doliónos, utetcos, qui Ismarum
incolebaut, Ciconas, iuquit auctor nosier ; at apud Ионич uní iml-
libi fit Doftonum iiientio, Ciconum vero varus loci« ineuiinit ас
maesertini II. 2. v. 846.
£JV(pt¡fiog о aç%oç Kixovcov r\v tugpr/rauv,
' Tíos TqoiÇi'jvqio ùioTQccpéuç Keâdao.
 ANNOTATIONEN. 695

Euphemus vero princeps Ciconum erat btUicosorum

Filius Troczeni nobilis Ceadae.
)>olionuni auteru meminit Slrabo üb. 12. ¿fokiôvnç /ilv ovv рок
ота xakovot rovç лет KvÇixov ano Alar¡nov i'toç Pvvôaxov , nal
tijç ¿laaxvkizi&oç kí(ivT¡c. i. e. Doliónos igitur maxime vacant,
€jui circa Cyzicum habitant ab Aesepo ad Hhyndacum usque et
Uaavylitidcm paludem.
— Kv-Oijga, vijaoç itoltv oucivvuov ïyfivatt xçoç ту Kor¡-
щ.~\ Cythera, insula urbeni cagnominem habens iuxla detain.
Ptolcmaeo lib. 3. c. 16- eadem insula et urbs celebratur intev ín
sulas adjacentes Péloponnèse, Peloponnesus vero fiiiiebatur Cré
tico pclago , ut videro est ex eodein autoie libro capiteque citato,
ideo non male iiiquit noster banc insulain esse iuxta Crelam,
quam sic depingit ¿¡Irabu lib. 8. IJooxitxctt ôi xuià to'vrov Kv-
tfijpa Iv Tsoaaqáy.ovza , aiaoioiç vijaoç evkiptvoç, nóktv t'y ovan
¿uávv¡iov i]v Sa%tv Evovxkijç iv péçei xtr¡atéc iôlaç, o xatr'
l'ifiûç zàv Aaxio«ntovia¡v ijycuoiv. i, c. Ante fTaenarúni] sita est 394
insula Cythera XL. stadiis bono portu praedita, urbcm -haben» <U>
eiusdem nominis ; quam habet Eurycles privatim, nostra aetata '■
Jjacedaemoniorum princeps. Erat Veiieri sacra , ncut. gen. usur-»
palur. Virgil. Acneid. lib. 10- v. 86. - '.< -'it
Est Paphos , Idaliumque tibi, sunt alia Cythera. .'•.♦>
Ab insula vcl ab urbe Venus quoque ipsa vocata fuit Су therea
eidcin poetae Aeueid. b'b. 1. v. 261- ' •"•y
Parce metu Cytherea, manent immota lucrum
Fata tibi.
— 'ExakiÏTo ôi noQ(pvnovaact . etc.] Inquit Cythera insu
lain ab Aristotele vocatain fuisse Porphyrussam a purpurarum
pulcliritudine. Piinio lib. 4. о. 12. Porphyris dicitur, nunc vulgo
Cerigo vocatur, autorc Sopbiauo. Cytheris fuisse Veneris lira-*
niae lemplum omnium antiquissimum, et in.su lac navale Scan-
deam testatur Pausanias lib. S. Kv&ijça ôi xûxcxi uiv ¿navxtxov
Boiâv. 'Eç ôi nkaxaviaxovvxa (IkàyiOTOv yàç xîjç ijntinov xaiixn
ôiéoxijxt v tj vijaoç) lç -xuvxtjv rf¡v uxouv tov JlkaTaviaxovvxa ujcd
Sxqoç Tijç rjneÍQOv , xakov¡iivr¡c ôi Ovov yva&ovç , ataÔioav,
nkovç Tieaaoáxovxá loxiv. 'Ev KvdyQotç ôi ¿no ■dakâaatjç, Zxáv-
ôeirt iaTiv inívtiov. Kv\h¡oa ôi r¡ nôkiç avaßavu ало £xavôdaç,
oxùiia wç ôêxa. То ôi tiçàv Tijç Ovçaviaç ayiwraxov , xai ¡içàv
ónóaa ''yiq>oooízr¡c nafa "Ekktjaív iaxiv açiaiôrarov. Avxtj ôi r¡
<h<5ç í,úavov úmkiG¡iévov. i. o. Cythera vero sita sunt contra Bocas;
ad Platanisluntan auiern (minimum enim a continenti hac distal
insula) ad hóc Promontorium Plalanistuntem a promontorio conti~
nentis Asini maxilla nomine , navigatio est хь. stadiorum. Cythe-

r
696 ТНОМЛЕ DE PINEDO

ris vero a mari Scancïea est navale. Cythera autem urbs ascenclcnti
ab Scandea siadia circiter decern. Fanum vero Uraniac est san—
ctissimum, et omnium quae Venus apud Graecos habet antiquis-
iimum ; ipsa autem Dea signum armatum est.
K.v&r\Q oç-] Cylherus, populus Pandionidis tribus, Kv~
ftr\QOv ucut. gen. dicitur Harpocrationi et Suidae. At Hesychio
iiiascul. gen. ut autori nostio, de quo nihil meinorabile legitur.
Kvdvoç, vrjaoç nçàç trj /Içvomôi zcàv KvxkûStov.] Cy-
llinus, insula , una Cj'claduin Pliuio lib. 4. с. 12. Mclae lib. 2.
с. 7. Ptoleinaeus lib. 3. с. 15. earn locat iuxla Atticam sub Eu-
boea, meraoratur etiam Livio lib. 31- С 15. Secundum hace rex
jiiialus u4eginam ad classent se recepit. Pihodii Ceam ab jlegina,
inde per Ínsulas Rhodum navigarunt, omnibus, praeter Andrum,
Parumquc , et Cylhnum, quae praesidiis Idacedonum tenebanlur,
in socictatem aqceptis. Ovid. Met. lib. 5. - ..
Inde cava circumdata nave Seiiphon?
.i. . Deserit , a dcxtra Cylhno , Gyaroque relict is.
i — Ktà Kv&vioç tvçèç, xol Kv&vios ¡¡ayoacpoç.] Célébrât
casciim et pictovem Cylhnium ; pictor vero vocabalur Cydias.
Utrosque memora t Euslatliius ad P wiege tao v. 526. Фаа\ ai oí
naXaiol тес Kvxkânaç nlcîovç tirai xâv *ß, uv liatv , i/ Ai—
dvoç, atp ус о Kv&uoç liytrai woof èÇ^ç kuÏ Cmycácpoc Svo-
pa i'/wv S Kvôiag. i. e. Aiunt vero prisci Cyclades esse plures
quam XII. quorum sunt, Cythnos, a qua Cytlinius caseus dicitur;
ex qua erat etiam. pictor , qui nomen habebal, Cydias. Conrr.
Gesnerus in Cythnos auctor est, sed sine auctore Timanlhcm
fuisse Cythniûm, qui fuit celcberrimus pictor. Ab bac etiam in
sula origineni habet paroemiaÄu&vcjöftj av¡j.<poQa\, i. e. Cyl/iniae
calamitates, dici solet de gravissiuiis calaiuitatibus, de quibus
videsis .Suidam et Ei'asmum.
Kvxvïtiç, t¡c o Kvzvoç eßaoiksvoi.] Cycnitis regio, seu
urbs , ubi Cycnus regnavit ex Sophocle íaomoratur. Nos cum
poeta possumus dicere;
Die quibus in terris ? et cris mihi magnus Apollo,
Nescimus eniín ubi terrarum fueiit haec regio , seu urbs , nec
quis fuerit Cycnus isle.
— 2о<рояЦс iv IJijlti, etc.] Haec sic sunt distinguenda :
Xotpoxkijg lv Iltjkcï xai iv IJot^ési'
Boi\v KvkvÎuv.
Sophocles in Peleo cl in Pastoribus :
Vocem Cycnitin.
Pcleus euiui et Pastores erant nomina duarum Sophoclis i'abu-
laruui.
 ANN ОТ A TIO NES. 697

JE w il») vi/, oqoç 'AçKctSiaç-} Cyllene, irions Arcadiae,

montium lmius l'cgipnis altiasimus, in cuius vértice Mercurii Cil-
l*nii erat icmplum aetale Pausaniae iam collapsum , ut ipse nar
rât in Arcadicis, et munti et Mercurio noincn inditum a Cyllene
Elali filio. Eius ex libro citato sunt verba, quae scquunlur: Mi
ra 6s tav Ainvzov tov xarpov, oqoç tí vi^rjkótaiov ooàv zcav iv
AgxaSícc Kvkkt)vr¡, Jtffl 'Equov Kvkkrjvíov xaTí^óiuiisvog vaôç
i Gziv ítú xoQvq>y tov ogavç. ¿JijXu Sé iauv ano Kvkkr¡vov tov
EiküTOv Tçî те оси то uvoytu v.cù t¡ InixkrjOiç yiyívr¡ji¿vri та? Otà.
i. e. Post siegypti sepulchrum iacct mons altissimus omnium mon.
lium Arcadiae Cyllene , in cuius vértice est Шегсиги Cyllenii temr,
plum collapsum. Cerium vero est monti nomtn , et J?ea cognomen
a Cyllene Elati jilio factum esse. . i .... О
— Ev rovxtp Se ejafft tri oçei rovç xoirvcpovc, etc.] Ja
monte Cellene Arcadiae merulas albas nasci trad it nosier, dft
«juibus sic Pausaniae lib. 8: IlaQt^ttai ôe x«l Оаьра toio'vqí 17
Kvkkr¡vt¡. Kóoavyoi yac oí '¿çvi&sç oXóktvxoi tiatv Iv avzrj, oí
Si turo г.шцыою!' «aXovuivot, yi'voç tikko nov tí iloiv VOVÍ'uCOV,
ovx tpSlxov. i. e. Pracbet vero huiusmodi miraculum Cyllene
[mons]. Merulae enim aves iotac albae sunt in ea, quae vero a Co-
micis hoc nomine appcllaittuí ■■, genus aliud quoddam sunt avium,
kaucl canorum.
— "Eau Si xaï 'Hlitav Inivtiov Kvlhjvr¡.] Cum Cyllenen
Arcadiae montium altissimum memoraverit , nunc memorat Cyl- «595
lenen Eleorum navale, cuius situm describit Pausanias ljb. 6- Ь
Kvkkt\vr¡ Si (Traitons utv tïxoaiv "HkiSoç xel sxarùv ¿cpíarr¡xe,
v.ÛTai Se TtTQau,ulvr¡ ri яро? Zixtlínv , xal OQftov naot%0(itvt¡ vav-
c\v ircroj Sttov , Inivtiov Si ova« 'Hktíav, ало àvSç'oç 'AoxaSoç
го ôvoft« tikt]q?t. i. e. Cyllene autem stadia cxx. distal ab Elide,
sita vero est versus Siciliam , et opportunam navibus praebens Sta
tionen!. Est autem Eleorum navale , ab Arcade viro nomen sum"
psif. in hac urbe nalum Mercuriuni arbilrabantur, teste Mela
lib,. 2- с. 3. Messenii Pyliique terras colunt : et ipsa pelago Py—
los adi-jcet. Cyllene, Enneapolis, Patrae warn ¡Ham tenent: in
quam Chelonates et Araxos excurrunt: sed Cyllene, quod Шег-±
curium ibi natum arbitrantur , insignis.
— Xal Kvkktoç kíytzcur Eo¡it¡c, etc] Gentile, et mon I ¡s,
et urbis dicitur Cyllcncus, seu ore Latino Cyllenensis, el Cy No
nius, ab hoc ultimo per syucopen dicitur Cyllius, Mercurius,
( y Nonius vero vocatus fuit vel a Cyllene Elati filio, ut ex
l'ausania supra aunotavimus , vel quod euni in monte Cyllcuo
peperit Maria, ut canil poeta Aeneid. lib. 8- v. 13a.

'
 698 THOMAE DE PINEUO

Vobis Mcrcurius pater est , quem candida Maia

Cyllenes gélido conceptum vértice fiulil.
Id Hominis absolute posituin pro Mercurio accipilur. Ovid. Mo-
tauiorpli. 13.
Est quoque per matron Cyllenius addiia nobis
altera nobilitas
Lucen, lib. 1.
—— Motuque celer Cyllenius haeret.
KvftT), TTokiç AloklSog що rijç Aiaßov.] Cyme Graecis,
Cuma Latinis, urbs Aeolidis anle Lcsbnm, nomen invenit а Cu
ma Amazone , quare Amazonium quoque vocitata fuit , quod
confirmare viiletur Strabo lib. 12- Eî-n yào av kíyav tj)v vno
zùv Aiokemv, xaí'iiávwv oUiG&cioav vOtsqov , nçoxsçov i' vni
u4ua£úv(ov ' y.a\ intûvvpovç пбкад fivàc eîvai (paGiv xal yào"Etpt-
бог, xal £^ivovr¡v , »ai K.VU.TJV, xal Mvokeiav. i. e. Loqueretur
enim de urbe , quae prius ah Amazonibus condila , deindc ab
Aeolensibus et lonibus est instaúrala ; et aiunt urbes quasdam
esse Amazonum cognomincs, Ephesum, Smyrnam, Cumam, ac
Myrleam. Fuit Aeolicarum urbium maxima et praestantissima cui
etiam decus natalibus suis, addideruut Hcsiodus poeta , Jüphorus
bistoricus, ut tradit noster, utriusque rei locuplcs est testis Stra
bo lib. 13- MeytaxT} ôé Ian ztôv Aiokixav xat aoíaztj Kvai¡ , xal
Gfí&ov fiijTQÓnofoc avzt¡ тг xal r¡ Asoßoc zùv akkutv Ttókiav mol
xoictxovxá nov xov c'qií)uov , a>v ¿y.ktloínaGiv o vu okíyai. id est
Maxima vero Aeolicarum et optima Cyma , et fere metropolis ipsa
et Lcsbus aliarum urbium, numero circiter xxx, quorum non
paucae inierierunt. Ac paulo infra: 'Avi}0 à' a|ioç uvíjui¡g ix xrjç-
öi tijs Tcoktcoç avavzikéxzoç iexiv "EqioQoç xùv Iooxoáxovg yva-
çiucov xov Qi'jxoQOg o zr¡v íoxooiav evyyoaijiag xal ta «sol xtâv sv-
Qr¡uuxaV xal frt noôzcQOÇ xovxov 'HaLoSog о лощхгц. i. e. Vir
S96 vero memoria dignus ex hac urbe fuit sine controversia Ephorus
a ex Isocratis oraloris discipulis unus , quihistoriam conscripsil el
de inventionibus rerum ; et adhuc eo prior Hesiodus poeta. Ex
Lac quoque urbe fuisse aiunt Sibyllam Cumacum , quae in Ita-
liain profecía plurima de Romanis vaticínala est, ideo a Silio Itá
lico lib. 13. Y«. 494. Cumes anus vocatur:
At gravida arcanis Cumes anus ailigil ore
Postquam sacrißeium , delibavitquc cruorem.
Terrae ßiotu inter alias x и. Asiae urbes aetatc lierodis II. colla-
psam fuisse tradit iiuaebius Chronic, libro primo.
— "Eaxi 6i xal tripa Wgixfovixtg keyouívrj.] Aliam Cumam
célébrât. Phriconitida dictan), quam ¡Silabo Phriconida vocal
üb. 13. 'Ek'aóvTitg ói xiÍQuiri¡v Kvuyv, nal xovç ntQtyevoftivovç

f
 ANNOTATIONEN 699

¿vdçwnovç Ixtles àvoiy.loaf tato ai тог» Лоу.ошоН oqovç tijv т«

Kvur¡v Oçixtovtôa xaXuvew , ópoicoc es xeí rr¡v ylaçiaaav ££>'í«4
ó' icrl viV. i. o. Trementes vero [Pelasgos] condidisse Cumam, eo-*
que supersfites homines in coloniam deduccisse; a Locrico autem
monte Cumamque Fhriconida vocant , similiter ti Larissam; de-
serta vero est nunc,
— Avxr¡ Si icol t¡ sitoßoc, CKtáncTfT«» «fe ¿VoMiOijeíev.] In-
quit ouctor noster Cymara A col ¡cam et Lesbum notatas fuisse
atoliditatis , quod de Cuma tanliim Aeolica prodit Strnbo Hb. 13«
Шхшххехы à (lç ¿vctiaüi¡eíav r¡ Kvut¡ ката toihvtijv tívk, tic
tpaaivïvlOl, bÓbtV , Ô« TylCtXOOtOlç i'rlCSlV V6TCQ0V xr¡c y.Tt'ü'fWS
anídovjo той Xiulroç те réX-n > nçôrcçov ô ovx kxaonovxo xr¡v
nqoooôav xavxr¡v ó ôrjuoç" xaxla%iv ovv ôô|ot wç ¿rf>s r¡<f&r¡uivc¡>Vf
OTi ¿«i даАатти nóXtv oixolfv. i. e. Notatur autem stolidilatis Си-*
ma, iuecta kuiusmodi quanfdam , vi nonnulli aiunt, opinionem;
quod ce <:. ri/» ur6e condita demum annis portorium exegerint, neo
prius eutn retlitum populus perceperii ; itaqut obtinuit opinio sao
eos sentisse, maritimam se urbem habitare.
— "Eoxi ôi xol triga' haUttç.] Tertio loco numerat Cuinain
haliac, quae Latinis plerumque num. plurali Cumae dicitur, cu
ius incolae a Chálenle Euboica originan traliebant, auctore Livio
lib. 8' с. 22- Palaeopolis fuit haud procul inde, ubi nunc Neapo-
lis sita est: duabus urbibus populus idem habitabat. Cumis crant
oriundi. Cumani ab Chalcide Euboica originem trahunt. Ab Cbal-
cideusibus siinul et Cumanis nempe Aealidis candilas Italiae Cu
mas tradit S trabo lib. 6. Tavxaiç è' ед>е£г}с lait. Kvu,t¡t XttXxt-
ôlav y.ai Kvfiaitùv nalaioxaxov xxtofia • TtaGiàv yâg lau notßßv—
xàxt} tcöv te £ixiXix<ôv , xal xtSv ' IrahmziScuv. Ot ôi ràv CxôXov
Syqvxtç , "1ллохХщд ó Äv/io/off, яс1 Mtyaa9lvr¡c ó XaXxiStvç,
eia>u,oXoyr¡aavTO nooç старо?; ttvxavç xtZv ¡iiv ¿noixíav tlvat, xñt>
ti xt)v Litowiiíav. "Odev vvv nçooayoQevea&at Kvut] • xxieai o
avxijv XttXxiSsïç ôoxovoi. i. e. Has subscquuntur Cumae Chalci-
densium et Cumaeorum opus antiquissimum ; est enim omnium Si*
cularum et /lalicarum velustissima. Ductores classis /Jippocles
Cumaeus ct Megasthtncs Chalcidensis inter se convenerant , ui al-
terius colonia esset, allerius appcllatio coloníae , unde nunc ap
pellator Cuma. Condidissc autem earn Chalcidenses videntur. Id
eo poctarura eruditissimus Acneid. lib. 6. v. 2. canit:
Et tandem Euboicis Cumarum allabítur oris.
Ubi Scrvius inquil : A colonia Cumas appellavit , nam Euboea
insula est, in qua Ckalcis civitas est, de qua venerunt, qui ct>n-
diderunt civitatem in Campania , quam Cumas vocarunt , vel если
xov xvpazmv', vel a gravidae mulieris augurio , quae Gratet i'y-

'
 700 THOMAE DE PINEDO
xvoç diciíur. Secundara Hominis Cumarum elymologiam merainit
ctiaiu Sti-abo libro citato: 'Slvoii¿ía9ai ó" Svwt Kv¡tr¡v ¿no rmv
xvpázav cpttoi. i. e. Nonnulli aiunt Сушат ano ztàv xvuaxar.
i. e. aßuciibus vocari. Eiua situm sic describa Agatinas Histo-
396 riur. lib. 1. UúiiCfxcioc Izahxov r¡ Kvfi>] iayvQÚxaxov, '¿ai 0(0v
b ov (¡паха jtoAe/h'oiç ¿Icôvai. "iôçvzai ¡ilv yào hti íótptp «vi öv<S~
ясоооош te xcti avévTíf Mezi. öh sv niQiunrj tov neláyovg zov
TvQOrjvixov . ¿я» yac ту axzy o Aoqpoj aviyti ы? Kai cevrov 6r¡ ixov
■tov nçônoôa Q0%Qtïv те v.uï y.iyIùqQki то §ó&tov, âva èi fotifia
mQißeßktjzai , nvçyoïç. te xoi inákl-Ш xaorecáraz« t'itioyaüiä-
vuv. i- с. Oppidum vero Italicum est Cuma munitissimum ñeque
eXpugnatu facile; situm enim est in arduo colle difficilem adit um
habente; estquc veluti specula maris Tyrrkenici; imminet quîppe
ïitori callis ita , ut ad eius radices fluctus maris illisijrangantur;
ediiiore igilur loco situm y vallo iurribusque cl propugnáculos va-
lidissimae slructurae cinclum est.
< — Tavrr¡c то e&vixav, Kvfiivç.] Cumae Italiae urbîs. Gen
tile, secundum auctoris nostii sententiam dicebatur Kvjitvç, Cy—
meus , seu Cyinensis , Cumae vero Acolidis Kvuaïoç, Cymaeus,
Lulinis Cumanus dicebatur.
— IJêunzrj , zrjç Evßotac , xoi uafiqivilàç.'] In Iiis verbis
euspicor esse meiidum. Una enim urbs non polest esse duarum
regionum. llague pro Ktoi TlapqivXlaç lcgeudum puto' xaî Hapqiv-
Xiaç íiíQcc. i. e. et Pamphrliàè altera, scu u',\li¡ , i. e. alia, sic
enim amat loqui autor noster. Sed nculrius fit nienlio apud alios,
quod «ciam.
— "Eezi xai vtjeoç nhjctov Sixtllaç.] Nunc celebra! Çu-
шаш insulam prope Siciliam, cuius nullibi fit mentio, nisi in
anlinuis scholiis ad Piudari Pylli. Oda prima , ubi de Typlione
agit.
Tôv noie
A'dixLov &çéipe tcoXvco-
vvfiov &VTQOV' vvv ye uav
Tai& vjtlu Kvficiç ¿Xte^xlee oxOat
XiKíkía г' avzov nûÇu
£ziova la%váevza
Quem quondam
Cilicium cducavit mulli-
nominis antrum ; at nunc
Jjitora supra Cumam mare coerccnlia
Siciliaquc eius /ire m it
Vectora hispida —
 ANNOTATIONES. 701

Ad quae ita in nntiquis illis scboliis: Kí(ir¡, vr¡6og naQttxnp.iyrj

ty Étxtkla. "Eon Sk xaî êxéga, xmv Alokíav. Фамстси 8è oi%
r¡ Kvprj nvç ¿vadrfovCa , ele. Cuma, insula adittcens Sicilian:
Est et alia Acolen.iium ; apparet autem non ipsam Cumam ignem
cmiitere, etc. Minim est Straboncm antiquae geograpbiae facile
principein, cum versus illos Pindari lib. 6- et 13- inseruerit,
iiullam fecisse buius insulae menbonem, quamobrem suspicor
nulluni fuisse liuiusuiodi insulani, sed aliquam ex eis, quae circa
illa loca sitae erant.
Kvvai&ct, nóktg 'Aoxaôiag.] Cynaetha, urbe Arcadiao
mcmoratur Folybio divcrsis locis , ac praecipue Bistoriarum 1. 4.
OîSsncçl tov dooiuaypv ôià tîJç AyaiáxiSog noir¡aáptvoi tijv яо-
Qtíav, í/xoi" ácpvto nçog tjjv Kvvai&av. £vvißaive ôs xoig Kv-
vcii&cïg ovxag AoxáSag ix nokkmv iqqviov iv áxuxcmaíaxoig xol
fieyákaig ovvtayfiQdaí axaacot , xal поккад fùv хат ù/.h'jUov ы-
лощвда1 Gcpayùg xcà cpvyág. id est Dorimachus per ditionem
Achaeorurti itinera habito venit siatim Cynaetham, Cynaethenses
vero genere Arcades a longo iempöre continuis maghisque sediiio-
nibus agiiati , qua caedibus , qua exsilio persacpe invicem saevie-
rant. Idem autor eodem libro coruni impietatem, et feritatem ex- '
agitât, ac inquit ex omnibus Arcadibus caelo soloque uti incle—
mentissimo. Pausanias lib. 8- célébrât fonteui dis tan tern ab oppi- .
do duqbus stadiis , cuius aquae polus adversus cam's rabidi iiior-
siiin, vel vu) nus praesentaneütn est remedium, quem ideo ab
cñ'ccta"Akvaoov , Al) sson vocant, ac si díceres , qui curat ra-
biem. N
— Tá i&vixov, etc.] Tria gentilia format ab urbis Cynae- S97
tbaê nomine, priore usus est Polybius, cuius verba adduximus *
nota proxime praecedenli ; posteriore utitur Pausanias in Arca—
dicis: Elai de xivtg yívovg uiv x«l outoí xcSv 'Aqx¿5(ov , lívoutt
oí acpiOt Kvvaidañg , ot y.al iv 'Okvpnía то âyakfia ¿vi&teav tov
Aiog y.(Qavv¿v iv ixitrioce i'yuvxu ri¡ )¡£«o/. Ovxoi oí Kvvaidatïç
xtOOctQaxovxa âncouçcù axabíoig uàkkov oixovat. i. e. Sunt vero
aliqui generis Arcadum quibus nomen est Cyiiaethafts. Hi Cy-
naethaenses in Olympia Iovis signum posucrunt utraque manu
fulmén habens. Hi Cynaethaenses XL. stadia longius habitant.
Kvvnx ixôv, 'Ißijolag холод, itkijeíov'Slxeavov] Cynetí-
cum, Iberiac locus, prope Oceanum , cuius incolae dicebanlur
Cynetes et Cynesii. Mcmorantur Herodolo lib. 4. с. 49. 'Peu yào
й^ о«« náerjg xijg Evoúmjg ¿"laxoog, ¿оЦармод Ik Kskxcâv, oí ,
i'ayaxot 7tQoç t¡Uov ¿vetif'wv цеха Kvvrjxag oixiuvai xùv iv xij
F'jVQo'mij ' Qionv Si ôià itáar¡cxijg Evçâmjg, ig xà nkayia xijg 2xv-
ôt'jjS iaßakkci. i. С. Fluit enim Ister per omnem Europam, ineipiens

r
 702 THOMAE DE PINEDO

ex Cellis , qui omnium in Europa ad SoUs occasum sunt extre-

mi post Cynetas; currens vero per totam Euiopam, in latus Scy-
tkiae ingredilur. Eos quoque célébrât Jiui'us Festus:
Hinc dictum ad amnem soiis unius via est
Centi et Cynelum hic terminus.
Tuslin us libro 44- С. 4. Sallus vero Tartesiorum , in quibus Tita
nos bellum adversus Deos gessisse proditur, incoluere Cynetes.
Vulgo legitur Cúreles, sed male, ut annotavit Vossius ad Mcbm
lib, S. с. 1. de quibus videsis quae in ГЬ"}хее annotavimue.
Kvv&oç лас' 'AvTiuáya), etc.] Cyntlius, qui locus fuerit,
dicere praetermisit. lluiusinudi incuria tralatitia est apud epilo-
matorcni nostrum; erat vero in Délo insula nions, in quo Latona,
Ut est in fabulis, Apolünein et Dianam Uicitur peperisse , undo
ille Cynthius, ilia Cynthia frequenter a poëtis appellantur.
Montis nicminit Virgilius Aeneid. lib. 1. v. 502.
Qualis in Eurotae ripis, aut per iuga Cynthi
Exercct Diana choros
S97 ApolLinis Cynthii Écloga 6.
i Cum canerem reges, etpraelia, Cynthius aurem
Vellit et admonuit,
Dianam seu Iunam Cynthiam vocat Val. 2. Argonauticorum:
Puraque, пес grávido surrcxit Cynthia cornu.
Kvvoç, ÍTiíveíoír Onovvxoç.~\ Cynus , navale Opuntis ex
Fhilone et Pausania, qui boc Opuntiorum navale célébrât in
Phocicis statim in principio: rTnèo ôï 'Tápnoliv xal "Aßac, ос
siókiv ti ' Onovvxa xci Onovvxiwv ènivuov Kvvov. i. e. Supra
Hyampolin vero et Abas, qui urbem Opuntem , et Opuntiorum
navale Cynum incolunt. Strabo lib. 9. de illo sic loquitur: !/íit¿¡{«
ôi &akáaar¡g 7cí(jI mvxexaiSíxa axaôiovç, xov i' imveiov ка\ á|ij-
xóvxa. Kvvoç ô toxi то ènivuov. i. e. Distal vero a mari [ Opus
urbs] xv. circiler stadiis, a navali autem ьх. Navale vero est
Cynus. Ac paulo infra: Ev óh хы Kvvto /¡ivxctiimva cpaatv oi-
KÜedui. Ku\ rfjç IIv$§aç avx¿9i öiixvvzai oijua, rov óh Atvxa-
liwvoç A&rjvyai. éú%n èi Trjç Kvtuiôos о Kvvoç oaov jwvt»¡-
Kovxa oxaôiovç. i. e. In oppido Cyno habitasse Jerunt Deucalionem.
Et monimentum ibi ostendiiur Pyrrhae, Deucalionis vero Alhenis.
Distal autem Cynus a Cnemide circiler l. stadia. Versiculus ille
Homericus, quem aflert nostcr, invenitur II. 2. v. 531. ad quern
nihil notabile inquit Arcbiepiscopus Thessalonicae.
Kvvóaaoytc, yv/iváaiov iv xr¡ 'Azxixy. ] Cynosargcs,
gymnasium in Attica. Tria fuere apud Alhenienses celebérrima
 ANNOTATIONES. 70S

gymnasia, Cynosargcs, Lyceum, ct Academia; in primo docuit

Antislhcncs seclae Cynicae auctor, in secundo Aristoteles 1)яе->
nionius, in tertio Plato divinus. Qui deindc Antistlicnein secuti
sunt , Cynici , cjui Aristotelem Peripatetici , qui Platonem , Аса—
demici philosophi vocati fuere. Cynosargcs et Lyceum a Philippe .
Denietrii filio, Macedonian rege iiicensa fuisse narrai Liv. lib. 31.
cuius verba apponemus pnstca.
— Ken ôrjfioç , ¿no Jicofiov. ] Cynosarges fuisse quoque S98
populum ait, Atticae scilicet a Diomo, id est, cui Diomus no- a
incn imposait ab illa historia, seu fabula, quam refert. Sic enim
iutelligendum est ¡Unci ало ¿jiápov. Diomus enim Cynosarges
:ippcllavil vel ab albedine canis, vel a celeritatc. 'Aoyoç enim
Greece uti'umque signifient et album et velox, Hesych. Kvvóaao-
ytÇ, tOJioff ttoóc" mvofiáa&t] ôi ало zoiavtr¡c ahlaç, ¿lióuov,
apaaï, &VOWOÇ rHquxXtí, xvcov иолааас та urjçia , t(pvyt ôitor.o-
fiEvoç * ixí^&r¡ 6è о голод ovzaç , ало xijç itvxotf]toç rov xvvoç,
ijrov xctypvç. i. e. Cynosarges, locus sacer, appellatus fuit ab huius-
modi causa. Diomo, aiunt, Herculi sacrafaciente , canis, coxa
abrepia, cum Ule persequeretur cum, fugit, locus autem ita voca-
tut fuit, ab albedine canis , vel a celeritate.
— 'Aap' ov ó %oq6ç Jiúf-iíta y.cdñrai.] In hie verbis pro ¿"
J[oooç, chorus, lege %àaoç , locus Id onim ratio clamât. Sensus
enim est, locum ilium a Diomo vocatum fuisse Diomeam.
— ¿Народ yào' Hçaxkeï юс 9itß &vav.] Diomus enim Her
culi, ut Deo sacra faciens. Nempe quod in Cynosarge erat ipsi
templum, autore Pausania in Atticis: " Eon ôs'Hçaxliovç tsQOV
»akovfitvov Kvvóoaoyts' naï xà piv iff t»)v xvva ilikvat wjv lev-
x»jv btiki%tt(i.ivoiç laù rov %Qr)Ou,6v. i. e. Est vero Herculis tem
plum, quod Cynosarges vocatur; ac quae de cane alba dieuntur,
scire licet eis, qui oraculum legerunt. Etpopulus, et templum,
et gymnasium erant prope Athenas, quae cremasse Philippum
Demetrii filium, Macedonum regein tradit Livius lib. 31. с. 24.
Philippus signo reeeptui dato, castra ad Cynosarges, (templum
Herculis, gymnasiumque et lucus erat circumiectus) posuit. Sed et
Cynosarges , et Lyceum , et quiequid saneti amoenive circa urhem
erat , incensum est : dirutaque non teda solum , sed etiam sepul—
chra: пес divini humanive iuris quicquam prae impotenti ira est
senatum. Postero die cum prima clausae fuissent portae , deinde
subito apertae: quia praesidium Attali ab Regina, Romanique
ab Piraeeo intraverant urbem, castra ab urbe retulil rex tria fer
me millia passuum. Ac quia in Cynodarges nomina connu, qui
rclcgandi erant in testant ecribentes, et nullius proiieiebant,
auctorc Ioanue Tzetza Chi!. 13. с. 489* ubi agit de Alhciüciisium

г
 704 TU O MAE DE PINEDO

Ostracismo , ideo factum est adagium dg KvvóeuQysc , i. е. aA

Cynosarges, ос si díceres tlçxooaxaç, i. e. ad corvos j de quo
videsis Erasraum. Ilia lacunosa apud Slcphanum alteri divino se
in' rclinquo restituenda. Ego enim non audeo illis manus medicas
adliiberc.
Kvvôç xttpaXal, Xótpog tijç QzGGaXiag. ] Cynos trephalae,
i. е. Солы capita, collie Thcssaliae ex Polybii lib. 19. qui in ex-
cerptis ex eius lib. xvn. celebralur; Oiyùo nooncrjucvoi lay at,
r.alovvxai (i£V Kvvóg xcqpaXai. Tgayiïçô' fioï y.alncQtxtxkaeftlvoi,
v.a\ nqhg vtyog txavov uvaxiíyovxig. i. e. Colles supra dicii vocoii-
lur Cynos cephalae , id est , Canis capita , sunt avtem asperi et
amfracti, et in altitudinem satis mugnam cdiii. Quibus in locis
393 victus est Pbilippus a Romanis , quod etiaui e noslris rerura mo-
b numentis tradidit Liv. lib. 33. с. 4. Tum forte legati redierunt ab
Roma, comilfr auditi , dimissique ' ut tempus postulaba!, incur-
to adhuc adversus Philippum eventu belli. Cum haec legati regis in
condone Rhodiorum agerent, nnntius venii , dcbcllaium ad' Cy
nos cephalas esse. Huius praelii meminit etiam Paus, in Achaïcis.
— Hv Ss xai %(ûqIov 0t]ßmv , ¿cp' ou .ZT/vocrooe.] Cynos ce
phalas, i. e. Canis capita esse qUOque Tbebarutn seu regionem
seu oppidulum inquit, ex quo eratPindarus Tlicbaiius, de quo
Venusiuus vates Carm. lib. 4. Od. 2- canit :
Rindarum quisquís studet aemulari,
Tule, ceratis ope Daedalea
Nititur pennis , viti-eo daturus
Nomina ponto*
Huius Odas Ángelus Politiamis profana audacia, Davidis Psalte-
rio praeferebat, ipse cnim litems Hebraicas uesciebat, quern ego
profana audacia , alii impietate damnant» Namquc a quodam in
terrogates, an Biblia legerei, respondit: semel perlegi librum
istum , et numquam collocavi peius ullum tempus , auctore Georg.
Hornio Historiae Philosopbiae lib. б. c. 8v 'Cynos cephalas vero
célébrât Xenophon libro de Agcsilao : Kai yàa intl xovg iv Qr¡-
ßaic tóv Aaxíbuiuovíav xatêxxavov of ivavxíoi, ßor}&mv av aviáis
GXQaxevii in\xag@t]ßag. Evçùv ôs arcoxixaapctvpivaxaiaTciGxau-
Qapéva anuvxamcQ xùç Kvvàç Ki(pa)iàgè5ijovTi)v/ûnav fu'xpí xov
aoxiog. i. e. Nam cum Thebit Lacedaemonios adversarii necasseni,
ut eis auiriliarctur , expediiionem. contra Thebas suscepit, cum.
que fossa valloquc munita cuneta reperissct , supra Cynos cepha
las ad urbcm usque vaslabat regionem.
Kvvóaov ça, axoa 'Açxadtag.] Cynosure, id est Canis
cauda cpitomatori uoslro Promontorium Arcadiae; Ptoleniacus
 ' ANN0TATI0NES.: ' . 705

lib. S. С. 15. Achaiae adscribit. Memoratur ctiam Statio The

baic!; lib. 4. '
Divis et Orchomcnos pecorum , et Суп оsura ferarum.
Est el ¡am Cynosure, i. e. Canis cauda, sidu9 septentrionale ex
septem constans stellis , quod alio nomine ursam, minorem appel
lant', et Phoenicen, quod PLo<mices id inter nayigapduin obser
vare sólereot, sicut Graeci Zfe/icen, ut nolavit Oyidius de Tri-
stibui: ",. ',■-,,
' 'Esse ¡bias Arctos , quorum Cynosura putatur
Sidoniis, Hclicen Graia carina notet,
... . i '. ■ . , ' ¡ti i*i « >»;k ■ ' ) . ,

Optimo M. iManilius lib. 1. ea.s depingit; л\

Qua duce per fluctue Graiae dant vela carinae '"
Angusto Cynosura brevis iorquetur in orbe, ' i.
■ Tarn spatio , quam luce, minor, sed iudicevincit
lUaiorcm Tyrio. Poenis haec'ceriior aitclor ■ '■<
Non appareniem pelago quaerentibus erben*. >>. .■•■. i
Kvvóa<St](t.a , холод Aißvrjs1- ] Cynosstttiát i. fe. Cariis- sé-
pulchrtím , íócus Libyaé ex Heçataei periegesi i^sitls; qui Strahouí
ínter Aegypti oppida celebratur lib. 17- apud quAa'Kvvoç ot'¡¡iu
ecribitur. . \•
■— "Etsxi 7ta\ Hilo ¡(oop/ov. ] Esse aliud oppidum Cyndssema 399
iiiquit, ncinpe Troadis regionis*, cuius tneminit Strabo lib. 18. •
Kan xoivvv p.tt '"'Aßvdov rjxs Aaodavlg oy.na, т\д ¡иксы ícoóa&rt '• •
i(ivr¡a9t¡iiiv, xel щ nólic ■/) JâçSavoç , 6il%ov4a tr¡g'A$l$ov iß- '•
oiiur'iKovra axaöiovg, ßtxa^v Si ó 'Poôioç ¿хяЛпгяЛотЬиос ,'яссд-'
o Iv xi¡ Xs^ovr¡aoi xo Kvvàç cv,¡iú iaxiv , o. qpootv Exaßtjc livat,
xatpov. i» e. Est igiturr post Abydum Uardanis Promontorium , cu
ius paulo ante meminimus, et urbs Dardanur, disians ab Abydo
I. xx. stadiis; inier has Rhodius effluit amnis, iuxla quem in
Chcrsaneso est Cjnos sema [Canis scpulcbrumj'guocZ Jíevubae se-
puichrum esse die uni. E îiostris celebratur l'uni о lib. 4. с. 11.
JCtî yo vpe, яоЦд"Aoyovg , кяо Kvvúí'jou , etc. J Cynura,
и ri «s Ai'golidis, a Cyuuro Pcrsci lilio пошел adepta , ex Pausa?
iiiae lib. 3. cuius sunt verba: Етй ùs *Eftexçâxov xov"Ayi&ocßa-
OiXtvovxoç lv ~£nciQxr¡ KvvoVQiaç xov èv tij i]km!çe Aaxiôataôviot
noiovàtv ' ¿vaaxazovç , àlxiav Imvtyxovxtç , v>g hrp> *AqyoUSk
(avyytvtâv acpiotv ovxmv'Açyitmv) Xr¡axaí те ix xijç Atrt/ovct'cncijj
y.axovçyiïv , xai avxol »axaSaou-àç èx xov cpuvcçov noioïvxo Iç
xt¡v yijv. Acyovxai 61 oí Kvvovçùg Açytïot то nvêxaùtv tlvai,
»al oîkkîïîjv tpaoiv avxbv xùv Kvvovqov ytveaQai xov Ilajûtroç.
i. e. Echestrato vero Agidis filio régnante Spariae, ljacedaemonii
Cynurenses bmnes, aetatis militaris sedibus suis erpulerunt eau*
Siephanus Vol. IV. Yy
 706 THOMAE DE PWEDO

santés, quod protectants ex Çynuriaca regione, Argivorum agrot,

qui sibi essent consanguinei vexareni atque popularen/ ur aperie;
dicuniur autem Cynurenses ab Argivis oriundos esse , et Coloniae
duclorem fuisse ipsum Cynurum JHersepfilium.
— KvvovQtiç то idvixov, etc. 5 Noster auctor plerumque
amat loqui hoc niodo , то fOi-izôr Kvvovotvç. Gentile Cynuren-
sis, dlcebatur1 etiam Cynurius: priori usus est Pausanias, cuius
verba nota proxime praecedenti adduximus , posteriori utitur
Herodotus lib. 8- c. 73- Ûùcm di njv Iltkoaóvvijeov s&via 1згта"
xovxitov öl xa ùh>' Svo, avxóydoikx ¿Úvtu, у.ита %a>QT¡v ïâovtei'
vvv xt xai tu nukai oîxtov , Aoxâôeç, xai Kmovqioi. i. e. Inco-
ïunt aulem Peloponnesum gentes septtm, quarum duae indigenae
eomdem, quam habitarunt olim regioneM nunc incolunt, Arcades
et Cynurii. •-.•■ <. ■>
— Kai kx*¡tikov KvvovQixaç. } Possessivum , Cynuricus.
Iiuins forma possessivi et in t'eus- et in iarus solet desinere,
utrumque usurpavit Pausanias libro tertio : posterions habes
exemplinn paullo anie allaluni , prions in his quae sequuntur:
'EnotoUvxo ôi ig aviovg iy/.li¡uaxu, v¡\v хг KvypvQixi¡v íioV
rai' cwtcùv. i. с. Dabant ipsis crimiid, quoi Cynuricam regionem
cepissent.
KvvfSv ví¡aoc, Aißvxtj vijaoç.] Çyoam nesqs, id est, Са-
iiiiii) insula, Libyca insula, ex Alexandri Ш. Libycorum; a ne—
S99 mine, quod sciaui, memoralUr, vide ne sit, quae nunc vulgo
Ь dicitur Canaria, quae Hispanis paret, unde aspprtont aviculas
illas canoras quas vulgo Ilispani vocant Canarios.
Kvvùv nókic , Alyvnxíu jroÀiç. ] Cynmn colis i.C. Солит
urbs, Aegyptia urbs, memo] alurSlraboni libro 17. Ptolemaeo 1.4.
с 6. a 4ua Cynopoliles Nomos, id est, praefectura denominaba-
tur, cuius etiam iidem auctores eisdem locis meniiiterunt.
— 'Ev д nôkiç o'Avvovßic riuàtai. ] In qua urbe, nempe
Cytlwnpoli Aiiiuibis colitur. Colcbatur vero canino capite , au-
ctore Plutarcho de Is. et Osir. et Euseb. de Praep. libro secundo
с. 1. unde eruditissimus poëtarum Aencid. lib. 8- v. 698. canit:
Qmnigenutnquc Deum monsira , et latrator Anubis.
IJbi Servius: Quia capile canino pingi/ur, hunc volunt esse Wer.
curium: ideo quia nihil est cane sagacius. Virgilius imitator Ovid.
Met. 9.
»■ Cum qua luirator Anubis
Sanctaquc Uubastis , variusque coloribus Apis
Quique premit vocem , digiioque sileniia suadet
Sisiraquc ciani, numquamque satis quacsitus Osiris.
 ANNOTATIONES. 507

KvnaQKjactía, aóXtg xi¡g TçtepvXtaç, etc.] Cyparissnoa,

tirbs Tripliyliac, quae Eranna vocabatur. At Straboni lib. 8.
Cyparisia (sic earn vocat) ct Erana diversae sunt urbes. Sic eiiim
Шё: TlXrtGiov oí Koçoivijg , v.axà fiiaov nag xov xoXnov , о Па-
fuaùç itoxapàg ixßaXXet , xavxijv uev iv St |i« fywv xal xàg [£>]ç,
uv tiöif éclatât jrpoç ùvGiv , xal IJvXog , xal KvTtctQtaaia , (tÎGtj
ôi toiÎiwv * Equvu {i\v ov\ tvxivlg Aoijvr}v ttvai vtvopixaat ясо-
xtçov) &ovçiav ко« Ф^оас, iv ¿giariçà.i. e. Propc Coronen ad
medium jerme sinum exonérât aquas Pamisus amnis, hanc quiJem
ad dextram habens et quae deinceps, quorum sunt ultimae ad oc-
casum Pylus et Cyparissia t media vero inter has Erana (quam.
non rede npnnulli drenen esse existimarunt prius) Thuriam et¡
Pheras аЦ sinisiram. Çypariseias nam. plur. appellat Paus, in
Messenicis : 'Aquxouívav oí ig KvKaoiGoiac ix IIvXov , а<р(а+
nrjyt] ало xt¡ nóXtt nhfiíov &aXaaar]ç iffrt. ' Pvyvai d¿ /Iiovveu)
•to vaag Xtyovi» &VQ0tp nli^avxi eg xi)v yijv ' xat ini xovxcp Aio-
vvaiaôa ovo¡iá ÇovGl Tr¡v nrjyrjv. i. e. Pervenientibvs vero Cyparis—
sias e Pylo fons est sub urbe propc mare , ex quo fluxisse aquam
ferunt Dionyso ihjrso terram perçytienii , caque de causa Dioiiy-
siada vocqnt fontem ipsum.
— Kat A'vtíciqíoc:u< , r¡ '^t9r¡va-1 Et Cyparissia , Minerva.
Huius cl ¡¡un Minervae raeminit Pausanias libro nota proximeprae-
cedenti citato , cui Rvxaptaala per t'oie , ut et urbis пошел scri-
bitur. "£ar* 61 xal 'AnôXXayvog iv KvTtaoïaalaiç leoàv xal 'A&r¡-
vàç lnixXr\aa> KvnaQiaaittç. i. e. Estàylemet Apollinis templunt
Cyparis/iis tt Hliriervae cognomento Cyparissiae.
Kyitaa%aaytig, niXiç хце MtoativiaS'l Cyparisseenses, 400
urbs Messeniae, ex Homero, cuius affert versiculura , qui aputl a
eum legitur II. 2. y. 593- ad quem versum sic Strabo libro 8.
'О ôt Кьлаощауцс iaxl atv reeqi xi¡v Ttoóxtoov MaxiGxiuv , црьха
%a\ nioav xijg Niôag ixi r¡v Mar.ioxía- àXX' ovx oixtîxaf ¿g ovii
zo MúxiGxoV eUij ¿' iaxlv y Mteotjvtaxy KvJiaoiGGÍ«' ofiiovv-
¡шс f(Èr p'Wy ouoltog dl vyv x¿xttvr¡ Xêycxai Kmaçiaaia, ivixcôg
T£ xal &i}Xyxalg, о ôh rwvauùç KvTtayiGGi'^iç. i. -e. Cyparisseenses\
vero est circa priorem Macistiam ; quando ef ultra Neijam mlhue
erat Mqcislia } sed non hqbitqjur , ц< ñeque HJax:isliim ¡ alia aif-
tern est HJcsseçiaca Cyparissia , sed nunc eodem nomme similiter,
et ilia nunc dicitur Cyparissia , num. singyl. ,et fl)em,inino generef
fluvius vera Cyparisseenses. i
Aiiióiiitc»;, nóXig iv IIaQvaaa<ji xaxà xovç AeXtpovg,
etc.] Cyparyssus , urbs in Parnasse projie l)eIpbos, ex Homero
II. 2- v. 519. cuius aiïert veraum, ad quem locum Eustathius
ita: Tt)v ôt ôijOùaav Kv.xuqiggov , un¿ KvKagíaoov acial xaXti—
Yy 2
 708 THOMAS DE PINEDO

adai víov Mivvov ¿ôikcpov Ogyojievov. Oí Si , ¿жо nlydovç tâv

intï xvnaçiaaav , tav irvuoloyia GTtyy¡qa , ov nâvv nakaià, то
«vet naQtaovç i] KvitUQiaeoç xkâôovç ' èy.ùkovv ôe avxi)v xoî Kv-
' TtctQiaaovvra, jcal 'jínoklcavtáSa. Tlçôtsçov ¡s тсотв xal'Eçavvov
iv ôvai vv, îtooç ôiaazokrjv той ¿v 'Oôvoaela èçâvov. i. e. Di
ctant autem Cyparissuin, a Cyparisso vocari aiunt , filio Minyi
fralris Orchomeni', alii vero a multitudine Cuprcssorum illic na-
sccntium, quorum et'ymologia orâine lilerarum procedit, non ad-
modum antigua, scilicet го stvfi napíaovg, i. e. parit aequales
cuprcssus ramos, earn quoque Gyparissunta et Apoîloniada vosa-
bant, prius vero Erannum per duo nn , ad differenliam rov içà-
vov , i. c. eotivivii m Odys. Pausanias vero in Phocicis autor est
Anticyram postea, vocafcim, sed ejus aiitiqurím nomen fuisse Cy-
parissum : Ta 6s ило tov icçov Tt¡g dir.xvvvaiuç xaTovnjg oSog £j
Avtîxvqciv TtSaâ iffrt. TÛ ôl ¿цуыотЕса ovopa lïvat KvTiâçieaov
Ti/ nókti epaoí. Kai" Ofujgov iv Olu/Jcúv хатакоуср то ôvotta 9t-
kí¡5ui déaSai ys (tvxùv , ort f¡ai] zrjvivMVta exakñxo Avtlxvga.
í. c. Via autem a templo Diciynnaeae [DianaeJ declivis est ad An
ticyram usqub tata; antiquissitrtum- nomen urbifuisse Cyparhsum
a! unt ; el Homerum in Phocensium Catálogo ipsum nomen voluis-
sc poneré, 'iam enim tune vocabaiur Anticyra.
KvTta.aiç, nókkcntgVEkk^anovzov.'] Cypasis, circa 7íel-
lcsponlura , ex Hecataei Europa. Meinoratur ctiam Scylaci ínter
Thraciae oppida», «pud gueaj'iuofl.rçcte Kviutayiç pro Äwra«*s
SCl'ibitUr. .- •! "i\('j F.Y ■>?.• ..■ -. - . .• ':. \.
Kvnge^l vrjeoç' utyakij iv Tftï n<xutpvkla> y.ôlna.] Cyprus,
insula 'itoagna in Píiiíiphylio sinu/ a,b occasu quidera terminabatur
Pampbylio pcIagOj a meriilie', A'egyptfo ctSyriaco, ab oriente,
Syriacoya scptcnhióiiibus vero ahgusbo Cilicire freto, iuxta Pto-
lcmaeum lib. 5. с. 14- qua vcrosimilius, cst.Naturam earn Ciliciae
avulsisse iionSyriaè, ut tradit Pliuius ljb. 2. cl 88-' praestantia
nulli cedebàt insïïlae.vNam et vino et' olci ferax erat, et suo ute-
batur contenta ïriunento. 'Antiquitus novem regnbrüm siedem
fuisse autor est PJîmùs libro ', va'pitcque citato , prius singulae
4C0 urbes suis paru'eruut tyrannie. Sed ab со tempore, quo Ptole-
b maei reges Aegyptum obtiuuerunt, Cyprus quotfUe in coram ve-
nit potestalein.aàiuvantibus saepe ctiam Rohiatiis..' Criin' autem
ultimus Hex Ptolemaeus, patruus Cleopalrae, quae Strabónis aé
rale reguabat, videretur inique agere, neque bon'ara grbiiam re-
ferre , eo deiecto Romani iiisulam occUpaverunt , ac in praeto-
riam provinciam redegerutit. Peruiciei causa praeeipua fuit
P. Claudius Pulchcr: is enim cum ineidisset in Cilices piratas,
 ANNOTATIONES. 709

lum maxime viribus vigentes, ot rodifiiendi siii prclium poscerc-

tur: ad regem inisit petitum , ut inisso rcdcmpLionis pretio se li
belare!. Misitille, sed ita exiguum, ut piratas id accipere pu
deret, ас pretio ad regem,. remisse, Claudiuru liberum sine pre
tio diiniserunt. Ita servatus utrisque refercudac gratiac mempr
fuit. Factusque tribunus plebis obtinuit, ut M. Cato uiitteretur,
qui régi Cypruin possidenti adimeret. Atque is quidcni adveu-
luin Catonis se occideus praevertil. Cato superveniens Сургцш
oceupavit, regieres familiares divendidit, ct pecuniam in aera-
riuui populi Romani asportavit. Exjndc insula liaec fuit provin
cia praetoria. Paulo interiecto tempore Antonius earn Clcopatrae
et sorori eius Areinoac tradidit, verum Antonio everso, «лише«
eliain eius conslitutiones sunt eversao, quorum locuplcs est te
stis Sliabu lib. 14. At Ainmianus MaiceJlnius .propter buius ni-
sulae invasionetn carpit Romanos. Sic cniín illc de ca loquitur-
lib. 14. с. 27. Gjprum iiidejn insulam procul a conlincnli discre-
tam , et portuosam inier municipia crehra urbes duacfaciunt cla-
ram , Salamis, et Paphus: altera lavis delubris , altera Veneris
templo insignis. Tanta autem , tamque multiplici fertilitate ab-
■untlal rerum omnium catlcm Cyprus , .ut nullius exlerni indigent
adminiculi, indigenis viribits a fundamento ipso carinae ad su
premos usque carbasos aedificet onerariam navem, qmnibusijfte ar-
mamentis instructam mari committat, пес piget dicerc, avide ma-
gis hanc insulam populum Piornanum invasisse, quam iusie. Pto~
iemaeo enim Picgcfoederato nobis (t socio, ob acrarii nostri an
gustias lusso sine ulla culpa proscribí , ideoque hausfo veneno vo
luntaria morte deleta, ct tributaria facta est, et velul hostiles
eius exuviae classi imposiiae , in urbem advectae sunt per Catcnem.
Brcvius ct elegantius Lucius Annaou» lib. 3. c.'9. Äderet fatum
wsularum ; igitur et Cjpros recepta sine bello. Insulam veteribus
divitiis abundantem ,' et ob hoc Vcncri sacram J Ptolemaeus rege—
bat. Sed divitiarum tanta erat fama, пес falso, _ut victor gentium
vopulus, el donare regna consuelus , Vublio Clodio Tribuno du
ce, socii vivique regis confiscalionem mandaverit. Et illc quidem
ad reifamam, veneno fata praccepit. Ccterum Pórcius Cato C\ —
prias opes liburnis per Tibcrinum ostium invexit , quae res lalius
aerarium populi Piorna ni, quam ullus triumphus implevit. Si ex-
tarent PMlostephanus et Androcles , qui de Cypro scripserunt,
ac saepe ab antiquis scriptoribus citantur , plura de liac ínsula
sciremus. Earn possedere Acgyptii , Romani, Saraccui, Vcncti,
nunc teuent Turci.
—'j4etvvo(ioç èi qwjfft xmov, etc.] In his verbis pro xv- 401
jïtov lege XQvntov. Id cuim elymologia ostcudit , et Pliuius cou- a
 710 THOMAE DE PINEDO

íiniiat üb. 5- с. 31. citans Astynoinum cuindcm autorem. cuius

verba nota subséquent! apponenius.
— 'ExaXsïxo fi xaï lùçaaz\(, etc.] Cum priuségerit de ery-
mologia Cyprí, cuius tres afl'crt sentenlias, nunc agit de cius
diversis nominibus, de quibus ita Plinius lib. 5. с. 31. Voca-
iam [Сз'ргдт] ante Acamantida , Philonides CerasI in , Xenago-
ras et Aspeliam, et - ímáthusiam , et Macariam, Asfvnorrius Cry-
pion ei Coliniam. Hebraeis dicitur *|ЭпЭ copher, apüd quos oinnes
insulae et loca maritima vocabantur DTD Kethim, autore losc-
pbo Antiqiiitatum libro primo capite séptimo.
— 7o i&vixôv, Kvnohi}ç.] Sine dubio legend um est tô ftf-
Ivxov Kvixçlxtç, i. e. Foemininum, C\pritis. Praecedentibus enim,
verbis egit nto\ xov ifrvixov Kvnçliijs. Cypritcs verb dicebator
vir ini-ola Cypri , Cj-pritis autem facmina ; ac miram est Stepha-
num cuín sit Philomerus, non meminissè Çiprin, i.e. Venerem
quam saepe celebravit Homerus hoc nomine, ac praecipuc il. 5-
v. 3?0. Kaxà xi¡v luijw quad Cyprus eiset ipsi sacra, frequenter
eniin in opimls vegionihus viget Venus; ob di vi lias ipSi lacram
dixit Lucius Annaeus, cuius verba adduxiinus pag. 400. b.
quod diversis locis testatur Horatius Carin. lib. 3.
О quae beatam Diva tenes Cyprian.
Idem Carm. lib. 1. Od. 3.
Sic te Diva potent C\pri.
• Magni Etymologici autor in KvitQtç conatur probare Нотегшп
ñon vocasse Vencrem Cyprin a loco , sed ab clfectit scilicet ano
fou и 1>ш, i. e. concipio, oscuîor xvônoçtç. et per syncopén Jtv-
hqig, quod aliis exemplis probat et illustrât.
Kvoavvïç, vijaoç xazà rvÇavxaç xovg Iv Atßvy-] Cyrau-
nîs, insula iuxta Gyzantes I,ib\ ac, ex Heroduti üb. 4- cui insub
Kvquviç, gens Zvyavrii dicunlur. Eius ex libri ci lai i с. ex civ.
sunt quae »oquuntur; Tovzuv àh Zvyàvuç ¡xovrai , iv zolai ait
(ilv noXXàv uékiaaai xttxioyàÇovxai , noXXà ô' îzi nXlov lèverai ti¡-
fiiovçyovi avocas noiíuv. MiXxovvzm О av nâvxiç ovzoï , set
ni(h¡Kocpayiovaiv, Oí5é oçpi âq>9ovoi, oaoi Iv xoiai, ovoiai ylvw-
tat. Как) xovzovg Si Xéyovoi Kaç-^ôôvioi r.hadai vijaov tj ot-
voiio ilvca. Kvoaviv uijy.os (iiv, ôiijxooimv axaSiav, nXáxoc Si
aziivijv, Stctßatov ix tijç ^neíyov • IXailàv xt (MÓxr¡v îlot ¿¡intXar.
i. о. Hit ßnilimi sunt Z\ gantes , inter quos magnam vim mtUis
apes conficiunt , sed multo plus ópifices viri faceré dicuntur;
bmnes aulcm minio inficiuniur , ac simiis vescuntur , quorum Ы
401 abundantia ipsis, qui in monlibus degunt. Juxia hos aiunt Car-
It ihaginenses iacere insulam , cui nomen esse Cyranin, longitudvu
duLcntorum stadiorum, latiludinc arclam, in quam transiri с
 ANNOTATION*:». 711
continente potest , oléis referlath et vitibus. Quare apud Stepha-
ii um pro Kvgawls lege« ex HoroUoto Kvçavtg, pro rvfrvruç
leges Zvyttvxtç.
KvQijvt], itoktç Aißvr\c.'] Gyrene , urlis' TJbyac celebérri
ma, cujus situtii sic describ'it Sallustius de bello lugurlhino: Tgi~
lur ad Catabathmori , qui lucus Aegyptuni nb Africa dividit , se
cundo muri prima -Cyrérit est, colonia IVicrcOn , ac deinceps duae
*yrtcs, interque eds Leptis, deinde PMlehon itráct quem locum
Aegyptum versus fincm imperii hiibtierc Carihngihenses. Fuit civi-
tas magna et opulenta, auture eodein autorc éodeir. libro : (Jim
tempestóte Cárthaginenses pleraerfue Africnc iriiperitabant , Cyrc-
nenses qttoqnemagni, dique bpúlénti fuere. Ager in medió areno-
sus, una specie, ñeque flumen, ñeque mons erat , quißnes coram
discerherët , qüae res eos in magno diuturnaqve btlla inter se ha-
buit. Ab illa tota regio Cyrenaica , et a nUiilci-o urbiuui Penta-
politana âicebaliir. Urbes eratit Berenice ¡ Arsitio'è , Piolernais,
Apollohia, et ipsa Смене, regio illusliia Hamitioiiis oráculo,
«juod a Cyrcnc abrrat с с ce м. pansuum , autorc l'linio lib. 5. с. 9.
cuius conditorem fuisse Battuth 'Theraeum aliis Arisiotelent , aliis
Aristaeum prius dictum Fenint. Qnare Cyterienses a Sil. Itálico
lib. 2. JJalliadae vocau tur :
Et inique e sole calentéis
Batliadas, late imperio , sceptrisque regebat.
Tbera voro erat insula, una Sporadum , Lacedacnioniormti co-
Ionia, teste Strabonc lib. 10. et llcrodoto lib. 4. a <jua llaltusCy-
renae conditor Thcraeusaictusfo.it, al(|ue eadeni tic causa So-
lino c. 40. dicitur Lacedaemonius , a quo CelltmachUe poeta di—
cebat, se genus traliore, ut tradit Strabo lib. 17. Aêyexai ôi i]
K.vqt¡vi¡ xxiaua Báxxov. IJoóyovov Si zoixov iavxov cpáaxéi X«A-
Aifiajjoc" r,v¡-r¡0£ ós ola xr¡v ¿gezr¡v xrjç хысад' ик! yàg Í7c7toxg&¿
tpoç loûv uqíort} , xcà хаШг.адкод, xaï nolkovç civogaç crjjtoAÓ—
yovç 2o%r. i. e. Dicitur autem Oyrene condita a Hallo , quem suuni
progenitorem vocat Callimaclius , illa ob regionis praestantiani
plurimum aucta est ¡ nám et equovum nutrijr est optima , ei fru~
dus pulchras fert , et complures virus claros habuil. In huius re-
gione nascebatur laserpitium in media's rebus olirn cclcbcri iiiium,
quod alio nomine silphium appellabant. Ilinc adagium Haiti sil-
phium, de raro quodam honore alicui exhibifo, dici solitum,
quod iam aetate Strabonis propcmotluin deiecerat, qubd barbaiï
odio quodam impulsi radices eitis pene ouines émissent, ut tra
dit Strabo libro x vi i. Nobilitarunt quoqüe Сугспая Arislippus So
cráticos Cyrenaicae sectae auloi*, et Arela eius tilia, quae ci in 402
Schola succeseit, et Aristippus ciu* lilius metrodidactos diclus, a
712 ТНОМДЕ DE PINEDO

quod a matrc doctus fuissct, neenon Eratosthenes , qui de Geo

graphie scripsit, Carneados Philosophus academicus, Caluma—
chus poeta, teste SU'aboue libro citato, et Diogenc Laurtio de
vilis Philosophorum. Fuit etiam Cyrenensis Jason ludaeus histo-
rieus qui historian} Chasmonaeorum seu Macchabaeorum quinqué
libris conscripsit, quos in epitomen redegit autor libri Maccha
baeorum, ut rcferlur МассЬаЬаеогшц lib. 2. с. 2. v. 24. Ceterum
hace nibs iu historia sacra Amos c. 9. v. 7. Regum lib. 4. с 16.
v. 9. I'p Kir vocatur, Unde' verosimile est , Graecos Cyrenm
dixissc, quos Latin i secuti sunt, et adhuc hodie videtur car—
rupti nominis vestigia servare , si Yillanovano credimus cui Co
rone dicilur, et vulgo barbaria Cairoan, ut tradit Aut. Baudrand.
Parisinus in Lcxicun) Philippi Ferrarii Alexandrini. Quare ety-
niolugiaui huius uoniinis , quam naster all'crt a Cyreue Hypsei
lilia, vela Cyrefonte i-eiiciendam existimo, nec meae sententiae
Qjiponitur historia Bal ti, qui hanc urbem dicilur condidisse. Ve-
leres euiín , cum eos lateret coudilaris nomen , instauratarem
vocahant candilorom. Battus igitur pqtuit eam instaurara.
-— " Egti xcti 'JßriQiag, xotl Maoaalíag ó'Ujj.] llaruin civi-
tatuiu uulja a ¡nul alios íi t nicnlio. Mirar Stephanum non fecisse
mentionem Cyrenae urbis Cypri, ex qua fuit Ladicc , quae nu-
psi t Amasi Aegypti regi , cuius historiam narrât Herodotus lib. 2.
iu libri calée. <\ ,\
— 'Evzív&ív ijv ' EoaTOB&êvfis Ayaxkêovg naïç , etc.J Era
tosthenes istc , qui nostro dicitur 'Áyaxkíovg ticiïç , Agacl eis
filius, Suidas 'Aykaov lilium fuisse inquit in 'E,Qaioa&ívt¡í, cu
ius varia opera reoenset.
Kvgig, fnjrpo'iioAiç 2aßivmv,~\ Curis Graecis, num. sin-
gul. Latinis Cures, num. plur. erat urbs , metropolis Sabiuarum,
de qua egimus iu Kovqioi.
Kvçvog, vijaog 7tQQOßo$Qoc ' IanvyLas-] Cyrnua, insula
versus aquilouarem partem Iapygiae, quae Latinis dicitur Car-
sica, quam in Ligustico mari locat Plinius.lib. 3. c. G- in Liçu-
stico mari est Cársica, quam Gracci Cyrnon appellavere : Sed ЦО-
stro cpitoiualori (л mus et Corsis, seu Corsica tauiquain diversae
insulae memorantur, cum una eademquc fuciil, de qua vide
quae in Kôoaig anuotavimus, ,, , .
— Фаа1 ôè rovg KvQvaiovg jioAuxoovKUTOrovc tl*ai , etc.]
Haec verba et quao sequunlur, desumpla sunt ex Alheuaei lib. 2.
apud quem sic legujilur; Avxog ôs nokvxçoviovg tpijoïv sivai tovff
hvQviovg (oiy.uuOi 6h vvzui mol £aaô<à) à ш xô ftt'Äiri ¿ù /u<]-
o'àui' якнвгор ôe tovto yiyvsTitu nag uuioïg. i. e. 1a cut vero
longaaos induit tssç Cyrnius, (habilant auttm hi çirca Hardi
 ANNOTATIONES, JT13

niam) quod melle semper uiantur, quod plurimum apud tas fil. 408
Fuisse Iiuius insulac jix-ulas longacvos propter continuum îucjlis к
usiiiii tcstatur etiam Lustathius ad Periegetae v. 458- Erant au- ,
tcui Coi sicaiia mella amara , ut docet Scrvius ad Géorgie, lib. 4. v
v. 100.
Tlinc coeli tempore certa
i ' Dulcía mella premes.
L'bi ille : Dulcía mella, non est superfluum epilheton, nam idea
ait dulcía , quia etiam sunt amara , ut Corsicana , sicut in Buco.-
licis diximus. Causam amaiitudinis explicat Ovid. Am. lib, 1,
Eleg.12.
Quam puto de Ibngae collcctam fiorc elcutae
Melle sub injami Corsica misil apis¡
Kvqov nôliç, i] xn» XvQ¿iara , etc.] CjTupolis, id est,
Cyri urbs, quae rliam Çyrechata vocatur, erat urbs ad ultima
Persidis ; at Ptolemaeo Cyropolis et Cjrcschata dirersae sunt ur»
bes. Nam baec ab eo inter Sogdionorum oppida numeratur lib. 6.
с. 12. illa codem libro c. 2- in Media locatur, quae Strabon^
lib. 11. Cire plur. num. dicitur: Kai iu Kv'oa ïa^arov oV Kv
qov xríeua ¿tí xa 'Ial-aciy потаит r.elutvoii ,' u'e.tfo r¡v í'oiov tijj
JliQOmv acyrlí ' jtar«0xái¿>a» dl x¿ xzte¡ia rotJfo, xalnzo ovia wi-
¡lóxvoov oía t¿í nvxvàç ¿яоатйанд. i. e. El Cyra ultimum oppi
dum, quod Cyrus condidit ad Iaxartem fluvium situm , qüod erat
terminus Persarum imperii- everlisse vero oppidum hoc, etsi erat
Çyri studiosus propter continuas rebellioncs. fri quibus verbis la-
tet urbis Cyreschata etymologia, ac si díceres Cyri ultima, qua-,
re apud Stcpbanum pro KvQfyaia Gdcnter legendüm KvQÉaxtzá,
Sic enim ctiam scribitur apud Ptolemaouin libro supra citato]
ego puto Graecos ex м'п*С«П1Э Corescartha, id est, Cyri urbs
ïccisse Cyrieschàta. Nee enim vcrosimilc est Cyrum urbi a sç
couditae nomen e lingua Graeca petitum impositurum. Quemad4-
moduin enim Tigranes urbi a se condjtáe nomeu üuposuit Tigra-
nocertha , quod est Parlborum lingua Tigranupolis , ut iiujuit
nosier in Tiyouvóy.iQia , sic Cyrus de nomine .sua urbi ношен
impoeuit Coriscertha , seu Corescartha, quod est Cyropolis. , Cy
rus enim Hebraice dicitur unis Cores. Nihil certius nostra con
jectura si aliquid inter mortales est certum praeter mortem. Cy-r
ropolim vero cepisse, et diruisse Alcxaudruin magnum narrât
Quint. Curtiua lib. 7. c. 6. Itaque Melcagrum el Perdiccam in oh,
sidionem iungit , Cyropolin , ut ante dictum est , obsidenies. Sta-*
iuerat autcm parcere urbi condilac a Cyro : quippe nun alium gen*
iium illarum magis admiratas est, quam hunc regem, el Semira-i
mint, in quls cl magnitudinçrn aniña, çt tluiilulcni leium longf
 714 THOMAE DE PINEDO

¿miculss* credebat. Ceterum pertinacia oppidanorum eius iram de

venait. Itarjue captant urbem diripere iussit,
405 , Kv¿$og, 7tó\ig Zvaíag, tj axoónoXig 2iv5açoç.] Cyrrhu«,
a ürbs Syriac, arx Sindarus; urbis ineminit Plol. lib. 5. с. 15.
Eius aixie Slrabo lib. 16. cuj Gindarus dicitur: £vv¿7tzti al zov-
zotg i} Kv$iji}Oztxt) fiîjjçi 6iVQO naçazsivovaa. 'Evzav&a ô ' ieri
лоЛ(£ rîvôciQoç, axçonoUg zijg Kv^<jr¡azixi¡g, xaï hjuz-qctov ró-
(pvig. i. e. Coniungitur vero his Cyrrhestica, со juque pertingens.
Hoc in loco est Gindarus uros, Cyrrhesticae arx, el receptaeulum
latronibus aplum. ilaque apud Steph. pro t¡ ¿xoóicohg Eíviacog
puto legendem r¡g pxoónoktg ГМасод, i. с cuius arx Gindarus.
Auctor onini noster sine dubio rcspexit locum ilium Straboiiis,
quern paulo post ad partes vocat, Plolemaeus vero libro capite-
que citato in Cyrrhistica regione, (sio haue regionem appellal,
• quam Sliabo Cyrrhesiicam) non locat Gindarum , sed infra inter
Seleucidis regionis civ ¡lates; Cyrrhus auleui ineuioratur ex uo-
atri» Flinio lib. 5. с 23- quam nobilitavit Audronicus ideo Cyrr-
hestes dictus , qui ecleberrimam illain lurriui marmoream octogó-
non ocio ventorum cxemplum Atheiiis collocavit , et in singulis
lateribus octogoni, singulorum ventorum imagines exsculptas
contra suos cuiusquo flatus designa vil, supraque earn metaiu
marmoream perfecit, et insuper Tritonein aercum collocavit, dex-
tra manu virgam parrigentcm , et it" est machina tus , uti vento
circumagerctur, et semper contra flatuni cousisteret, supraque
iiuaginem flantis venti indicem virgam leneret; cuius figuram
babes apud Vitruvium de Architect, lib. 1, c. 6. ubi banc exndi-
tam fabricam et historian! narrai, cuius etiam meminit Varro de
RR., lib, S. с. 5, apud quem perperam Cyprestes pro Cyrrhestes
scribitur , quod iam ex nos tro aucturo correxit Seal, in suis ad
Varron. noli« loco citato.
— O noXízT¡g , Kvfâlarriç , шс üolußioc лс/ижтм. ] Civi»
СуггЫ urbis Syrjae, Gyrrhestes dicitur, ut Polybius quinto,
a pud quem libro citato hoc gentile per r¡ in penúltima ; non per
г pailón, ut est apud nostrum scribitur,
•*— kai Kv$$êeziç q'AfrnvS, etc.] Cyrrhestia Minerva et
Cyrrhestica regio eclebratur, ex Strabonis lib. 16- apud quem
Minerva Kv$ór¡oz\g , regio KvQ§r¡aztxT) dicitur libro ab auetore
ñostro citato: Aüfii S' i} 'Haaxltia QtiMovg iïxoat tot? ziji
AùfjvSg tiQov zijg Kv^rjüzioog' tha i} rXv$$r¡aztxt¡ uí%qi zïjç
Avxio%l5og. 'Ajío ôi róSv Soxzatv Ifftl tó xt"yiiiavov nkrjalov, xa't
l¡ Кощшуцуу. i. e. Distal autem Heraclea stadia XX. a JYlinervat
Cyrrhesiijís templo; deinde Cyrrhestica usque ad slntiachidcm re
 ANNOTATION ÍÍ3. '7Í5

gioncm. Л septentrionibús vero est mous Amanús prope , et Com-

magena.
— JiHirjtotoc , ele] C(xm Cyrrhi urbis Syriae gentile Kv$-* 403
cÍGTr]t per * psilon auetori nostró dicatur, in cuius confirmation b
nein adJuxerat Polybium, nittic inquit, u Demetrio Antigoni Kv$~
§r¡a*4C per t¡ scribi , huiusmodi enim gentilia diversa scriptara.
apud scriptores repefiüfttiir; Frontinus Sírateg. lib. t. с. 1, exem
ple sexto célébrât Pbarneuin quemdam proditorein Cyrrliesten.
KvQzctla, nókic iv TTj íov&Qa &ok¿aar¡- ] Cyrtaea, nrbg
in mari rubro , ex Ctesiae Persicorum lib. 3. in cuius Persicis
excerplis Cyrtae num. plur. non -Cyrtaea, ut inquit noster, legi-
tur, de qua nihil inemordtu dignuin narrât.
Kvptoç, nokiç Aiyintov iv tçï (iteoyttcp. ] Cyrtus, lirbs
Aegypli in mediterraneis, a nemine, quod sciam, memoratur, neo
celeber ille medicus illius civis, ideo Cyrtus dictus non a corpore,
sed ab urbe. Kvorôç eniui cum accentu in ultima signifient gibbo-
sum, et luiius urbie ci vein, Kvqzoç Vero ciiüi áccénlu in penúl
tima de urbe tantuin dicilur, banc puto esse uostri auctoris meii-
tem in illie verbis. ч
Kvaiaveç, italic Botatziaç.] Cyrtonêï, úfbs Boe'otfae, èx
Pausaniae lib. 9. cuius verba transcripsit naster mutila. Apud
cum libro citato sio inveniuntur: 'Tijzzov St axáSia ¿ц eïxoai
¿xéyovci. Kvqtcûvîç, то ¿£ aoj[aîov [ ó'vofia] tw nokíi^iazí cpaúiv
thai, Kvczávr¡v ' axiazai es Inï Sqovç vtytjXov, xoi Anôkkmvô^
ioxiv ivtav&a vaog te xcù akeoç. i. e. Ab Hyetto stadia circiier xx.
absunt Cyrlones , oppidulo priscum fuisse [nomen] Cyrtonen cli—
cunt; conditum vera est in excelso monte, et Apollinis Ulic est
iemplum , et lucus.
— To i9viKovKvçr(ôvioç' Tov SI 7toki%vlov Kvozmvts-] Hijee
sic mihi videntur intclligcuda, ac si diceret то i'&vixàv i<5v Kvör
jwi'wk , Kvotávtog , TJjff Si KvQTcôvtiç , KvQtàvss > •• e- Gentitk
Cjrlonum , Cyrtonius , Cyrtonae vero Cyrianès, . .
Kvçztûvioç, nókii' Izaklaç,] Cyrtonius, úrbs Italiae, ex
Polybii lib. 3. cuius sunt verba; "Oyt jíijv 'Avvlßac tlç zovançê-
oVtv юс nooç zr¡vrpúut¡v луиун Sià zt'ií Tv$$r¡vlac , tvtovvnov
ulv nóktv tyav zt)v ngouciyoQtv[iévy¡v Kvqzwwv, -/.al zà zavtijç
oqt¡' 5t£iàv Si Tt¡v Qouavnevr¡v xakovutvr¡v kíavr¡v. i. e. Añnibál
vero ulterius iamquam versus Ramam progrediebatur per Etruriam^
ad laevam fiabais urban nomine Çyrtoniurri , el adiaceHles Uli
montes: ad dextram Thrasymenum lacum. Locum Polybii vide-
tur rc.spexis.se Livius lib. 22. с. 4- cuius verba in Kqozoiv apposui-
iñus. Ex quibus apparet Cyrtonium esse idem oppidum, ас Cur-
tonam Luliuis.
 716 THOMAE D£ PINEDO

404... ■■— Ta zijg %шсад hit. ] Lege zu zijg %úoag £#" error typo-
a graphi ratiouibus infereudus.
Kvzaïa, nólig Kol%ixr¡, nato\g Mr¡otíag.] Cytaca, urbs
Colchica, patria Medeae, una ex celeberríniis veneficie, quae
cuín Circe decertare posset, ideo a Propertjo 2. 4- Çytaeis
dicjtur;
Non Jiic herba valet , non hic nocturna Cytaeis.
— "Eazt xa! aklr¡ Zxv&íag.] Cytaeam cjuoquc Scythiae ur-
bem inquit esse, cuius meminit Scylax in,£xv9ía, apud quera
perperani scribitur Kvôaia pro Kvzaía. Sic cnini ex noslro au-
ctorc legendum est.
— ' О noltzr¡g Kvzalog, etc.] Civís, utriusque scilicet urbis
Colcbicae, et Scythicae dicitur Cytaeus, unde Val. Place, lib. 6.
Talia cerfatim Minyae, sparsique Cytaei
•' ' Fuñera miscebant. .i ■
Altero gentilitio utitur Apollonius, ut apparet ex versículo, qui
Bequitur.
' ' — Ilvoy ovg , etc.] Versiculus iste ; quern in nominate poeta
offert, invenitur apud Apollouium Rhodium Argoriauticôrum
üb. 2. v.'405.
—- T¿ l&vixàv, Kvzçtiïàg, xttï Kvzaia.~] Adducit nunegen-
tililium foein. Cytaeis, et Cylaea , pro posteriore a offert Lyco-
phroiiis Ycrsum qui apud cum legitur. v. 1312-
— Akyizat «al KvraiTg.] Hoc nomine utitur Apollonius,
Bed apud eum Kvxaîg scribitur Argonautic. lib. 2. v. 401.
"Evda ô' ht rjnsigoio Kvraîaoç, tfà" ' AfutQavr'àv.
Ibi vero per contineniem Cytaïda , et ab ¿fmarantit.
Ad' quern. locum ejus Scholia: KvzatSog^ Kol%ixr¡g, Kviaict yào,
Ttókig Kol%í5og- "Eazt. es xal szsQct nûhç zijg EvQ<¿nr¡g Ruraux,
¿ptóvvfiog zr¡ JSxvQixy, a<p' yg q>aai xa\ zr\v Kotyxyv ieinxivat
ztjv açynv. i. c. Cyiaidis, Colchicae, Cytaca enim , urbs Colchi-
dis. Est et alia urbs Europae Cytaca, ciusdem nominis cum Scy—
ihica, a qua aiunt et Colchicum habuissc principium.
— Oi äs , on ovo tlei zavza, etc.] Dues innuit fuisse illius
nominis urbes Europae praeter Scy lliicam, quod ex Scholiastis
Apollouii confirmatur, quorum verba appoiuiuius nota proxime
praccedenti.
, . . —^Eczt y.cà Kvzaiov , náfog Коухцд- ] Су taeum , urbs Crc-
tae mcinoralur Ptolemaco Hb. 3- с 17. inter huius iusulac oppi-
do Orientalin lalcris , receuli vocabulo uautac Candiam vocant, a
qua loi a insula Candía nunc denounnalur , auclore Nigro Geo-
graphiae Comment, x l. Sic enim ille : Inde terra in marc longe
 ANNOTATIONES. r ftf

extenditur, vnde iterum cUrvatut, ubi Cytaeum urbs ólitn, quam

tcctnli vocabulo Candiam паи tac aicünt , Vcneiorum coloma, a
qua lota insula Caiidia nunc denominator. Extat adbuc nunc tubs
arcbiep. et inetrop. .praeclara in ora Boreali rtptime contra Turcas 404
munita , ' sub Venetis , auctore Philippe few. Alexandrine in suo Ь
Léxico Geographico, ad quern locum Michael Antonius Baudrand
inquit ante aliquot almos a Turns cap tum, ipsis subesse cum to- ■
ta regione adiacente.
Kvxiçiov, noXig Olvmxgcov iv xrj ptooyrf«. ] Cyteritimy
urbs Oenotrorum in nicditcrranea parte ex Hecataei Europa, quae'
Ii oil in Cytisanb G. Barrio auctore, (ides sit penes euin.
Kvxiva. "Eaxi Kal Kvxiviov, fiiaxav xQiâv xàv doîçtxâvJÎ
Cytinium, urbs una, ex tribus Doricis; quatuor ftoridis ci vita Les
célébrât Ptolemaeus lib. 3.. <!. 15- i|i Achaia , quae Doridfein té-
gioiiem coinprehcndcbat , eae vero eran't, Erineus, Cytirtium,'
lluro, Tel Ilion, I.ilaea; perperam apud Plolemacum scribitur
KvxtTviov, Bota, i¡ Btov/pro Kvxiviov, Botov. Quarum rheminit
Thucydides 1. 1. Kai Фыу.шу 6xQaxtvaúvto)v lg Aaciaga., t^v'tià^
JlaxtSainovltov ^vnxqónoXiv' Boiov , xaï Kvxiviov , xaï Eqivîov,
Mal îlôvxav *èvxàv noXia(taxtùV , etc. i. e. Et Phocensibus exerci-
tum ducentibus contra Dorienses , Lacedaemoniorum metropolin,
Bocum, et Cylinlum t et Erineum, et capientibus unum horurrt
oppîdorum, etc. Ad quem locum ita eius Schol. BoióV, xaï Kv
xiviov, y.al' KqivîÙv , avxai ai x'quç noXsig nsgl xov Tlaovciaaóv
tiai. i. e. Boeum, et Cytinium, et Erinium hae tris urbes circa Par-
nassum sunt. Idem Thucydides etiara 1. 3- Cytinium vocat Dorir-
cum , atquc id local ad dextram Parnassi : Kal ¡iáí.iaia voiitGaç
ttvtv irjg "tcîv yí9r¡vaíiov Swâpeaç roîç 'Hmiçcoxaiç ^Vfifiâioiç
fiíT« xwv AlxáXmv ôvvao&ai av xazayvjv'tX&tïv Ы\ Êoimx'ovg Sià
Aoxçdv xùv OÇoXùv ig Kvxiviov xo' ¿iagixóv, lv ôi^ià ï%ov ib&
üaovaoeov , ?ojç xaxaßaivt] ig Oartiaç. i'.' e. 'Ac praetípúi 'cùni
existimasset , se sine Atheniensium ¿opus [cum Sblîs JEpiMibpt '
sociiSf et Aetolis posse itinére terrestri proficiscî, contra Ebeofôi
per Locros Ozolas ad Cytinium Dortcum, quod ad dexïfani'hài'-
bet Parnassum , donec desccnderet ad Phocénses. 'Strabo etîini
lib. 10. inquit Dorienses condidisse tres illas' urbes'] Erineùm',j
Boeum, et Cytinium: Toig uiv ovv ' Extoxoijxaç , xal rov?'' Kv*
Scôvag avxai&ovaç vnâç^ai elxog, tovç Si Xo(«oi)j inr¡Xv5ag; ot/Ç1
Ix &cxxaXtag iX&iïv qi'neiv"Avb'gtov xijç JcanîSoç fiîv TCQOxtQOv',
vvv es xijç EoTiàiaxiSog Хгуо^щд' ¿îj i¡g mQni¡9r¡eav, ¿ig ywaiv,
oí ntQÍ xov Tlacvaooov olxr¡aavxtg /íoooitís" xa\ ïxxiOav xr\vxi
'EgivsoVf xai Boiôv, xa\ Kvxiviov' ¿tp' ov xaï Tni%uïxeç vno
xuv noir¡rov kiyovzai' ov návv iè tàv xov"Av5qo)voç Xôyov ¿tto-

r
 Щ ТНОМАЕ DE PIÎiEÇO
^«Xpvtei» Ti}y plv urgeitoXiV 4wptô«f ffifaoliv aitotpatvovTOi,
tvv ic ¡itjrçonohv twv Jioffiêav ânuixov twv 0£zrcàùji> • tgijpïxag
óí &'¿ovia» , »yrui ало тщ toicvi/flf > rç «no tqtf Tgijr£yovg *7vet
TOÚJ A<içpoi>j. i. e¿ Ettficretes veto et Cyclones indígenas, fuisse est
verosimue, reïiquos autan advenas, c/uos Andro divit e Thessalia
venibse , yunc o/im Doris, nunc IJesliacolis aicilur: ex qua pro—
405 feci i sunt , ut aií. Doñeases, </ui iu.rla Pqrnnwum nqbitaruml,
*• rt condiderunt , Erhteum, tt Boeum, et Cyiinium, undс cl ¿am
a poeta Trichaices [ quasi tripartiti ] dicunlut] non admodum a¡¡-
lem Jianc slndronis rationern recipiunt , Dorídern lettapolin [u e.
qualuor urbes habcntenij diecntis tripolin [i. e. tree urbes haben
dem ] <t pi(tropolin Dorienslum facienfis Thcssalorum coloitiam ;
jprickaicas an lern intclligunt vel a tríplice crista, vil quod e crí-
n\lus cristas haberent. Idem auctor lib. 9. quatuor Doriensium
urbes hoc ordinc uumerat: Ovtoi u.sv ovy doiv oí xt}v tecoáxoliv
0tY.>¡0avxEc, j¡v cpaOiv ztvaí u,i¡TQÚnoliv TÙv áxúvmv ¿(oqiÍcúv
apÓAfif ô Ицоу. Eçivtàv, Bôïov, IllvSoy, Kyrivtov vnéyxeizai i'
O Ilíviog zov Eqlvcov. itttçatâiïô avn'jv upuvvfiog лотарод , i¡i-
ßaklcov tig tôv Kqcpioaày ov naiv щд AiXaiaç Sncodtv. i. e. IL
tgiiur sunt, gui fttrapolin [a quatuor uibibus sic dietam] ince—
luerunt, quam aiunt esse metropolin omnium Doriensium; urbes
ygro habeoqtit , fZrincum , Boium , Fir\dum, Cytiniurn ; Pindus
supra Erineutn sita est, praeteijluil vero tarn amhis ciusdem nomi-
vis, qui in Cephissum exit non procul a Lilaea. Apud Strabonem
alibi Bôïay, alibi Всноу reperio.
Ну toi 'j о g, »<Ц«с hctyXaycivlag^ ] pylorus, urbs Paphla-
Joniae , cuius mcmiiiil Scylax in Ilacplayoviç; ex qua et ex aliis
juastris urbs composita fuit ut prodit Slrabo lib. 12. 'Ehsivti
Htv ovv l* Tsxtaçcov у.агог/.шг cvváxiae tí¡v nóíiv, ïx te £i¡aá-
IjOV, xoi Kvtácov , x«l Kinóuvtjs ( ú¡> xai'üiujou; fiiuiíji.i ¿y
tw Пакркауоумф èw/.оаца) ritagrijç &t zi¡¡ Trftov. i. e. Tila qui-
<fem ex quatuor pagis composult игЬет Г Ämastrim ] ex Se*amo,
Çytoro , Cromna , (quorum ettam in Paphlagonum nai'ium recen,
sjonc rneminil Éfomerus) et quqrta} Tirio, líoincius Cjtoruru ce-
IçbraÇ jl. 2. v. 853- Wiroy equidem Slephanuui, cum sit Philo—
iijcrus, id non aduiouuissc. Circa Cytoruui optima buxu.s uasce-
batur, auctore eodem Sti-abone jib. cilato,- Illeíotr¡ 6ï xai «gí-
atr¡ nÚ|0C CpVlXttl '/.lila rijV .íuC(GTQlcin¡V, Xtà ftOÀlOtllf 7Z(o\ TO
ÄvTOi'jor. i. e. Plurima auiem , et optima buxus nascitur in Ama-
striana regione, maxime circa¡ Çyiorum, Uude Virgilius Géorgie,
lib. 2. V. 437. canil:
Et iuval undantçm buxo spectare Cytorum.
Ad quera locum Scrvius inquit Cytorum esse Mncedoniae monlcnr,
 ANNOTATIONES. Щ
sed puto esse uvr]u,ovixov с<и,астт]иа, Maccdouiac dixit pro Pa-
phlagoniae. Ideo etiam a Catulb vocatur buxifer :
Amaslri Ponlica , et Cytore buxifer.
Ovid. Met lib. 4.
! Sacpc Çyloriaco dcduxit pectine crines.
r.vtoriaco pectine, kl est buxeo. M ¡inique ex buxo ojilimi fiinil
pectines, nieliores adbuc, quam ex eborc. Utrique sunt in usu
commun). Adco vero buxo abundabat Cytorus, ut in ndagiuin ab-
i( i it nvçov ilç Kvtwqov ijyayfç, i. e. Лихит in Çjrforurn ащЦ-
«<», simile illi, nociuas Alhenas , tesjle Eustasio ad HouiericJua}
versum citatum. " ;,. , л. 4)iî
■— 'Ano KvtcÓqqv tov fl>p/|ot> ntiiSóc.] Cytorum, urbemPa-
plilagoniae, nom cu habere a Çvtoro Phrixl Clip inquit, id habet ex 405
Suabonie lib. 12. Го Si ¡CvfcoQOV íukqqíJov щ note ¿vvrnmau " Ь
íovóaaad-tti ¡J* ¿no KvzÚqov zqv Oçibw rcctiuôç, uç'Ecpooôç cpr\Gi.
i. e. Cylçrum emporium aliquando fuit Sinopcnsium , si tero no—
m%natumesiaCyloroPhrixißlio,utEpliörus ait. Phrixus iste adeo
ceteber est a с Jason vellere áureo, apud poetas, qui sub ihvo- '•
lucro utriusque expeditionem ad Colchos propon un t, ас quia ego
plerumquc soleo iniitari iuris peritos, qui sine' lege loqui erubes-
cunt, ad partes nunc voco Straboném ex eius lib. Ц. Го uiv
yàp itukcHov oojjw Initpávciuv ïa-ftv r¡ %¿ca ttvtr¡, or¡íovatv oí fttfc
<h>», tr¡v [¿aovog croariíav alvtxtóficvoi, tzqozI&Úvtoc fif/pi y.al
MtjSiaç' F« 6i noÓTcoov rí¡v Фр1'|ог>. i. e. Enimvero quantum an
tiquitus habuerit splendorem regio ipsa [Colchos ] fabulât ótten-
aunt , Jason is expeditionem sub involucro proponenies , qui usque
ad Mediam processerit , ac antea etiam Fhrixi. Quae expeditlo-
nes fuere ex antiquissimis Graecoruui. Et casum Helles sororie
Plirixi, quae Hellesponto tiomen dedit, etPhrixi arietem aurei
velleris célébrât Ovid, in Epist. Leandrj: !■ " ,•
Fluciibus immodicis Athamantidos acquora caneni, ' ■
fixque manet portu tuia carina sua. '■ i > '.'■ ■ '
Hoc mare, cum primum de virgine nomina mersa
Quae tenet, est nactum , talefuisse puto.
Est satis amissa locus hie infamis ab Helle :
Utque mihi parcat , nomine crimen habet,
lnvidco Phrixo , quern perfréta tristia tutum
Áurea lanígero vellere vexif oris. .„
Brevius Mauilius lib. 4. Astronómico»»/ :
—— Testis tibi laniger ipse
Cum vitreum findens aurato vellere pontum
Orbatumque sua Phrixum per fata sorore
Phasidos ad ripas et Colchida tergore vexit.
 720 ТПОМАЕ DE PINEDO

Et Phrixi arietem/ et îàsonis havim suo qûoflam4Urè" poëtac in

coclum retulcrunt , non invilis Malhematicis, qui sud in coelo
locum multis poëlarum fabulis tíederUnt, et ipsi quoque illis veb
uti invidentes Berenices reginae comam in coelum reccpiertint.
Kvcpoç, nahç Ils$§aißlac. ] Ctyphûs , ui'bs' Pcrrhaebiac,
ex Homero, cuius aflertversumy qui apud cum invenitnr II. 2-
748. EiUs quoque fecit menfionetn Strabo lib. 9. Cui nrons dicirar.
liabcns pagum cognominem : Tivig ¿' avruv e ¡ittvav Tf pi Kvqjov,
Ih$yaißiy.ov 0005, óutávvuov xazolxínv '¿/av. i. e. Nonnulli' áulem
iorum munserunt apud Cyphum , Perrhachicum monttm , eiusdem
nominis pagum habenicm.
KvxQtïoÇ) núyog ttfoI ZtAanlva , clc.l Cychreüs, pagus
circa Salami iici ii , ex Sopboclis Teücro çelebràtur, cuius apud
alios nulla fit mentio , at Strabo lib. 0. auctor est, Salaniineiu in—
sulam Çycnream vocal. un fuisse a Cychreo heroë.
406 — "Oç ócpif ixsxÍTjQtj Stù t»jv тсор'готв , etc.] Qui serpens
a vocatus fuît propter asperitatcm morum, ncuipc Cychreus ille,
qui pago Salaminis et iusulae nomen dédit, 4e Pychrei vero fa
bula, с cuius involucro dctcgit nosier liisto'riam, sic loquitur
Sliabo lib. 9. 'A(p' où ô>) xaï KvxQiaôyç ôcpiç, ôv cpi¡aiv lioioôos
rçarpivia vnà Kv/çtcoç, i¿tXctOi¡vat vaà EvQvy.kc.) kvu.aivópti'Oi'
TijV vijoov , vxoSi'iaa&ai $ avzàv zr¡v ^i¡ar¡rqctv tiç BUvatva,
xal ytvio&ai ravrnç ¿¡içpÎ7ir>lov. i. e. A quo et Cychriodes serpent,
quem ¡Jesiqdus aîilum O; Cychrco , eaçpulsum <ib Euryefa сищ in->
sulam devaslareif récépissé vero cum Cerçrçm Eleusine, ne suum
admmistrum Jecisse inquil. Quem tiosler vocal Eurjlochum, Slra-
bp JE'uiyc/^Wiappellat. ¡ ,, • ". ,. /->■■••
i- tr-r* 'An' avtbv ¿t xei i$ Salctpiç Kv%çsi« ¿xlijíhj. 3 A Cy*
chreo, Salamis vocata quoque est <Cyàhrea, ut Strabo, quod 1, 9.
affirmât, sed apud ечт dLv%ota lçgitur; 'Eaiaktïzo ó' héooiç
évófiaai то naXaióv v.aï y ào Hxiçàç , xai Kvxçia > «ко ttvov
i¡q¿av. i.e. Vocabutur aulem [Salamis] aliis naminivHs anliquilus;
elenim Sciras , et Cj chria a quibu.sdam heroibus dicebalur.
Kvty tXa, rpoovQtov tezit%iOfiivov iv 'ЛдкаНа. j Cypsela,
praesidium id est cask-Hum muro cinctuhrin Arcadia ex Tbucy-
didis lib. 5.*1 Jifia- de y.ai то iv KvijjêXoiç ret^oç c'vaiQjj&ovzeç, i¡v
ôvvcûvrai, о itel%i0uv Mattxvrjç', xtti ctvzbl èp^pvoovv ¿V rjj Пси)-
$aaixr¡ xilfitvov , inï tí¡ Zy.iQÍriSt rfç Aakavntijç. i. e. Simul rf-
iam eversuri, si possent murum [ici est, castcllnm] in Cypselis,
quam Mantinei,' TriMftiverant , et ipsi pracsidió lenebaht situm in
Parrhasica regione ad Sciritidem Laconicae. Idem paulo infra:
AaxtSçuuoviOi ôe, tovç te Tla^aeíovs avtovónovg noiijoavttç,
 ANNOTATIONEN 721

xel то гщос xadiXóvTíc, ¿vti¿Qr¡<Sav in oYxov. i. с. Lacedae-

Tnoniivero, cum Parrhasios liberos fecisscnt , ct murum ilium ever-
1 is sent, domum rcdierunt.
— "Eati xal Kvtyika nohg Qoáxr¡c, etc.] Cypsela, urbs
Tliraciae prope Ebrura fluvium, memoratur Ptolemaco lib. 8-
с 11. Plinio lib. 4. с H.
KU ßnvg, nôkiç вдащс. ] Cobrys, urbs Thraciae, ex 406
ïheopompo, memoratur etiam Scylaci in @oúxr¡; apud quem b
perperam Kufiqvc scribitur, et emporium Cardanorum dicilur
esse.
Ká&av, Vijtfoç, ov izonrja KvO-yçav.] Cothon, onis, in
sula baud procul a Cytberis; de qua agit noster , erat in sinu La
cónico prope Cytberas , insulam quoque in eodem sinu iuxta Cre-
tain, quam suo loco Cytheram vocat, de quibus Plinius lib. 4*
с. 12. In Asinaco sinu ires Thyrides, in Lacónico Teganusa, Co.
thon, C'ythera cum oppido, aniea Porphyrie appellata. Miror
Stepbanum non meminisse Cothoiiis Carthagiiiis ad cuius ulrain-
qtie partem in orbeiu erant navalia Cartliaginis , autore Strabonc
lib. 17. De quo videsis quae in KciQ-pipàv aiinotavimus.
Kcokiuç , ¿y.Qtt , lyioi Факт)до1 àxzi) ¿nov, etc.] Colias, adis,
Promontorium seu Phalcri litus * ubi et Venus Colias. Quae vide-
lur desumpsisse ex Pausania. Sic eniin illc lib. 1. 'Attèyti ôe xal
Giaôiovç tïr.oaiv oxpor Kcokiaç. Eç raimjv cp&açh'roç toi vavxi—
xov tov Mi'/äcov, xoTi/VEj'Xfv о xkvôiùv та vaváyia. Kakiaôoç ôê
iatkv ivtav&a 'Atpooôivrjç. ссуакца, xat revirvkkiSec ¿voua&utvai
■or ai. i. e. Distal vero et stadia xx. Promontorium Colias, quo
lUedorum classe deleta , navium fragmenta aestus detulit ; Colia-
dis autem est inibi signum, et Genetyllides Dcae. Herodotus litus
Atticae vocat lib. 8. с. 96. Tiàv èi vevrrficov itokkà vnokaßuv 5
¿ú'ffioc £éq>VQ0C , S'çpfÇi Tijff Atnxr¡c im ri¡v y'ióva tÍ¡v y.cdton;-
vt]v KcùktâSa. i. e. Porro naufragiorum plcraque ventus zeph\rus '
detulit in litus Allicae nomine Coliadcm. De eodem Pcrsaruin
naufragio loquitur quos l'ausanias vocat Medos; memoratur et
iam Colias Harpocrationi et Hesycbio.
Как ot, Œ&voç nçèç ïm Kavxáaai.] Coli, gens prope Cait-
casam inter Coraxos ct Melanclilacnos celcbrantur Scylaci, quo
rum regio ÄwAwij perperam apud cuiiidoni scribitur Koqixi), quod
ex uostro auctore corrigendum est.
— 'Hoioôo;.] Versus ille Hcsiodi, quem uflTert, invenilur 407
in cius libro , cui ношен Opera et Dies , v. 344. ubi vulgo legi- a
tur %oi¡(¿ iy/úoiov , pro ;jt>i|,<*' iyxúuiov, quod ex noslro auclorc
corrigendum. Mens Hcsiodi in ill o versu sic accipienda est:'
. Si enim ubi res aliqua rustica evenial.
Slephanus Vol. IV. Zz
 722 THOMAE DE PINEDO

Quod oplimc ex Proclo cmendavit loan. Georgius Gracvius ami

cus noster in suis cruditis lcctionibus Uesiodeis.
Kmvántj , nóXig'Axagvavlag.] Conope, urbs Acarnaniae,
ex Polybii lib. 5. cuius sunt verba. Elg ôi xr]v voxtgaiav хаха-
axáipag zr¡v Mixaïtctv ngoi¡yt , xal nagivißaXs ntgl xf¡v xaXov/ií-
vt}v nóXiv ,"Axgag. Tr¡ ó' lijíjs upa ngoayav , ÍtcÓq&si n)v jágav'
xaí xazaazgazonsôtvaag negl Kmvájtr¡v inípeive xi)v iyout\i¡v
i]uigetv. i. e. Póstero die, ubi Melapam solo aequasset , ire per-
gil, et castramclaius est circa urbern nomine lieras ; inde postri-
(Jie profectus depopulabalur agros; et castris potitis circa Сопя-
pen , ibi proximum quievit dient. Inter Pleuroucin et Arsinocs ur-
bem earn Iocat Strabo lib. 10. in Acarnania : Meza£v ПХсьдсогис,
xal Agßivorjg nôXcaç , i\ aoi^t] \\\v i\v mnntgav xaXovuivfj Ko-
vúittt, xríeuct ö' V7tr¡(j^(v AgGivór¡g xr¡g IJzoXtpaiov zov ôzvzégor
yvvaixoç, «ft« xa\ aôiXqtijç, {vq>v¿jg inixtiuévn ткод rjj го« A%l-
Xáov Sifíftáaei. i. e. Ínter Pleuronem et uirsinoes urbern pagus est,
gui piius vocabaiur Couopa , conduits ab ¿Irsinoè Ptoîemaei se-
cuiiiii ujrore eadem et sorore commode admodum imposUus Iraie-
ctui Aclicloi fluvii.
К à nui, яо/Ltç Boia>xiaxr¡.] Copac, urbs Boeotica ex Ho
mero incmoralur, cuius ailert hcniisliehiuni , quod apud luin Je-
gitur II. 2. v. 502. de qua sic Strabo lib. 9. Ar¡Xoi di xat ó Ki)-
tpiaûog xovzo púXioza, xt}v Kanatôa Xiuvijv nXt]ç<Sv «vio/ién/g
avxijç, (Зви xivôvvsvsiv xaxano&t\vai xàg Kûmag, ùç o noir¡xr¡s
¿vouú&i, xal ¿л avxûv ij Xifivfj xr¡v inavvjiíav iVXr¡fi. id est:
Ostendit vero et hoc maxime Cephissus amnis Copaidem paludem
implens, ipsa illius arjuis itaaucla, ut de submersione periculum
esset Copis, quas poeta nominal, et ab eis palus nomen aeeepit,
— Kai r¡ Xíu,vt¡ Kwnaïg , ij èXéytxo Atvy.a>vígJ\ Copáis, pa-
407 lus nomen accepit ab urbe Copie, ut apparet ex Strabonis lib. 9.
Ь cuius verba adduxiinus nota proxime praecedenti , in quamamnes
Cepissus, Permessus et Olmcius aquas devolvebant codem aucto-
re , eodem libro: EÏza 5ш zi¡g ' Og%o¡i£víag , xaï xr¡g Kogavia-
jmJç tlg xr]v KtûTtaîSa Xifiv>¡v J|t/»at* xal o IJeçfitjaaog èi xal i
OXfiíwg ix xov EXiKtSvog ovpßaXXovzec âXXijXoig elg xr]v evrijr
lii-minxovßi Xíuvi\v xi)v Kanaîàa xov AXtágzov TzXrjalov. i. e. De~
inde per Orchomeniam , et Coroniacam in paludem Copaidem exit
[Cephissus amnis] Permessus quoque et Olmius ex Helicone con-
jiuenles in camdem Capaïdem paludem prope Haliartum incidan!.
Kágvxog, nóXig KiXixíag.] Corycus, urbs Ciliciae incmo-
ratur РЫ. lib. б- с. 8. Straboni lib. 14. Ex bac urbe fuit Op-
pianus poeta, cuius extant Cyuegetic. lib. 4* et llalieut. libri
quinqué, quos AI. Autoiiino Iiupcratori dicavil, qui ei in singu
 ANNOTATIONEN 732

los versUB anreum staterem donavit, auctore Suida in 'Onmttvog

Kilt!;; nntiquitus cliam Athenienses Choerilum poetam qui eo-
rum victoriam contra Xerxera ecripsit, eodem proemio imper-
tierunt. "'
— JIuq y to Kioçvxeiov Svtqov vvpqxSv ¿¡-láyaerov &av¡ia,
ы óuávvfiov iv Падгавба.] Ego non memini nie legere , fuisse
antrum Nympharum in Cilicia, sed Corycium antrum Nympba-.
rum in Parnasso fuisse homonymon, id est, eiusdem nominis cum
antro Corycio Ciliciae, quod testatur Slrabo lib. 9. 'itqonQtnriç
S' iax\ nàç о IJrtQvaaeàç ïpov avrça tï, xaï akka%açia, Ttftcóftt-
va Tf xaï oyíOTtvófiev« ■ mv ieu yvMçt.uwtarov xaï y.úIIiotov то
Kcooíxiov , Nvticpcîv Svtqov Ofiaivvjtov toj Ku.iv.im. i. e. Sacer vero
est iolus Parnassus , habens antraque el alia loca, quae religiose
colunlur, quorum est nolissimum , а с pulchcrrimum Corycium,
Nympharum antrum eiusdem cum Cilicio nominis. Hoc antrum
erat supra Promontorium eiusdem nominis , in quo optimus cro
cus nascebatur, tesle eodem Strabonc lib. 14. Ka\ Kcaußovaa
vijooc, xaï Kmçvxiov ovrpov , iv ю i] acíaxr¡ jcpoV.oç cpvszai. i. е.
Ht Crambusa insula, et Corycium antrum, in quo optimus crocus
nascitur. Comniendatur propter odorein Martiali Epigr. lib. 3.
Epigr. 65-
Quod spiral teñera malum mordente puella:
Quod de Corycio quae venit aura croco.
— "Eon xaï Kcùqvxoç 'oqoç, etc.] Célébrât nunc montem 40g
Corycum inter Teium loniac, et Erytliras, et poi-tum et insulam ft
eiusdem nominis, circa cuius navigationem erat Corycaeorum
praedonum magnum latrocinium quod ex Strabonis lib. IS. de-
sumpsit, sed non bene transcripsit. Sic cnim ille: Kara pioov
$i nov tov itigiitkow at ' EqvOqoÏ , nóktc'ltovixT¡, í.iniva hov-
Oe, xaï vnelôaç nooxtifiêvaç rirraçctç" Innovc xakovfiêvaç. ÏIçïv
¿* Ik&lïv itù тад 'jSovdçaç, izqùtov u.lv l'Voat itokfyviov ' fît«
Trfiov , thu Kwçvxoç 0005 vi¡ir¡k¿vt xaï ki¡.u}v vit avrà Kaav-
Oxrji , xctï âkkog 'Eçv&gaï iifiijv xalovacvoç , xaï lqyei,rjç itktlovg'
"Ertçot Se cpaai xàv naoankovv xov Kaqvxov navra Хпвтуанх
VTtaçlai Twv Kcoçvxalœv xakovuivav, cvQa¡.tívcov tqotcov xatvov
tijç {nißovkrjc rtàv nko'CCofievmv, etc. i. e. luxta mediamfere na
vigationem sunt Erylhrae, urbs Jónica , portum habens, et qua
tuor Ínsulas ante exim sitas, quae Hijipi [i. e. equi] vocaniur. uin-
lequam Erythros veniatur, primo quidem sunt Gerae oppidulum,
deinde Teium, deinde Corycus mons alius, et portus sub eo Ca—
syxics , et alius Erythrae portus nomine, et deineeps complures.
Alii vero dieunt iotam navigationem [i. e. litus] Coryci esse prae-
donibus , Corycaeis nomine plenam, qui novum insidiandi modum
Zz 2
 724 THOMAE DE PINEDO

naviganlibus invenerunt, etc. Scilicet quia hi piratae clanculum

auscultabant , quid veherent , et quo navigarent niercalores , un
tie adagio lactus est locus: ■ .' , , . .. .
Nimirum ct hoc Corj'caeus auscullavit.
Dici solilum de iie,'qui curiosi aliena secreta perscrutantur, au-
ctore eodem auctore libro citato.
— JJktjSÍov Tea TTJg Jcovlag, xai iovu,vóv.] Corycus mons
prope Teon Ioniac, et munitus. Fidenter legendum icXtjoior
Tf¡tov rijs 'Icoviaç xai'Eov&çmv, i. o. prope Teium Ioniue , et
Erythros. Prope Teïura cnim et Erytbras erat Corycus mous , ut
apparet ex Su abone , cuius verba apposuiiuus nota proxime
praecedeuli. ,; ,•; . ■
— Kai ¿xçmxriQiov Ког]щд Kaovzlt).] Corycie promonto-
riuui Crctiic dicitur auctori nostro, at Plolemaeo lib. S. c. 17-
Káovxog est Promontorium et urbs Crctae , quod hodie Cam
bia sia , ut aiuut, appellator.
Kàg. Kúovg yàp та xoiXáaat* xfjçyrjç, etc.] Coos voca-
bant Gracci cavitates terrae, et orinics specus , teste Hcsychio
in Kùç, et Euslathio ad II. 2. v. 617. Ilispaui Calabozos vocant
loca subterránea in carceribus, ubi latrones ct facinorosi deti-
neiilur.
Kàg, nôhç, xal vrjaog.] Cos, . urbs, ct insula ex Homero,
cuius aflert hemistichium , quod legitur II. 2. v. 677. Erat in
408 mavi ^iegaeo circa Cariae oram, auctore Pomp. Mela lib. 2. с. 7.
Ь In Ionia Chios et Samos, in Caria Cos. Earn nobilitavit Apelles
Ше, omnium pictorum cclcbcrriinus, unde ab Ovidio de arte
auiaudi lib. 3. Cous vocalur:
Si J'enerem Cous numquam pinxisset Apelles
Illa sub aequoreis mersa laterct aquis.
Addidit nobilitati^plciidoreui divinus ille sciiex , (sic Hippocra-
iem vocant inedicorum filii) qui medicinam primus revocavit in
lucem, cuius genealogiam recenset Stephanus, in quem cxtat
ramm ob antistrophen disticbum, quod ex lib. 1. .Florilegii vari.
Epigram, с 39. libet hie aj>ponerc:
Ыяохдащд <púog 1¡V tnoóntov , xai oáezo ).aùv
"Edvia, xal vtxvav r¡v a.iávtg tlv àîôt}.
Hippocraies lux erat horninum , et servabat populorum
Gentes, et mortuorum erat rarilas in inferís.
Anlistrophc vero cisdem verbis sic se habet:
Eiv uÍot¡ anavig r¡v vtxvav , xai ï'ùvea kwàv
¿Wto , xai utQunav yv rpuog ¡плохситцд.
In inferís rarilas erat mortuorum , et gentes populorum
Servabat, et horninum erat lux Hippocrates.
 ANNOTATIONS. 725

Huic divino seni honores eosdem , quos Hcrculi decrevit Graecia,

auctore Flinio lib. 7. с. 37. Fuit in bac insula Aesculapii tein-
l ) I ii i и celebre , nccnon I м поп is , de cuius insi gnibus librnin scri-
psit Theodorus, nt prodit Vitruvius lib. 7. Insulares crant di-
serti, unde adagium , Chins Count loquinon sinit. Dici solitum
de eis, qui multiloquio alios impediuut obstrepentes. Chii enim
loquaces habebantur. Celcbrantur ex hac insula vestes Coae te-
nuissimae quae ex bombyce fieri solcbant ad foeminaruin orna.
mentum sed non lioncslum , ut videre est ex Horatio Satyraruin
lib. 1. Sat. 2. v. 101.
• Cois tibi pene viiere est,
Ut nudam : ne entre malo , ne sit pede turpi.
Uarum inveutioneni Fampbilac cuidam foeminae ex eadem insula
U-ibuit Alibi, de Hist, animal, lib. VI. Plinius lib. II. c. 22.
lion fraudandae gloria excogitatae rationis , ut denudaret foerai-
lias vestis; ad quud videtur alludcrc Tibullus :
Jila gerat vestes tenues , quas foemina Coa
Texuit, auratas disposuilque vias.
Viros cliam usurpasse has vestes levitatem propter aestivam pro
dit Flinius libro citato capite 23- in hace verba prorumpens:
Nec puduit lias vestes usurpare etiam viros , levitatem propter ae
stivam. Jn iantum a lorica gerenda discessere mores , ut oneri sint
etiam vestes. Nunc Cos insula, Lango dicitur. Disiabai ab Hali-
carnasso xv. M. pass. aut. Plin. lib. 5. t. 31.
— "H MIqotxoç ixakùxo, ¿ло , etc ] Lege Mtoom; aucto- 409
re nostro auctore in Mtaoty , ubi iiiquit: Mêooty , Toiôna itaîc, a
aq> ov Мвдотссд , oí Kéoi, nal vïjaoç, Меоотд. i. с. Merops,
Triopae filius , a quo Meropes , Coi, et insula, Meropis. Vide
quae nota subsequent annotamus.
— Aiytxat na\ Káoog ôtù Svo о.] Suspcctam iudico banc
lcctioiicin. Nam paulo infra inquit quoquc: Aiytxai r.ai Kôoç, Sià
Svo 0. i. e. Itaque in priori loco puto legendum: Aiytxat y.ai Aw-
ag diu ovo « , i. c. dicitur et Комод per duplex ы mega • nostrani
coniecluram videtur confirmare Eustalliius ad II. 2. v. 677. Sic
enim apud cum lcgitur: ' laxtov Si ort r¡ Ktùç avxr¡ Мгаощ xal
MtQomfiç Ikiyexo , ¿no Mtoônav ï&vovç, t¡ yêvovç oÍAi](¡ávx(ov
avxr¡v , t¡ ¿по -Меаолод. Ov &vyáxr¡Q Кшд, i¡g cpaOiv i¡ vijaoc
inávvpog. Kcíi orí Sicvkkaßtog Кышд kíyixai ¿ta ovo fityáka ш
Kaï Kôcoç ota fuxpoù о y.cà (ityakov. E¡- ov tu, Kocov tv vato-
¡tivi.v naoà хы 7toti¡xf¡. Kai Каод Ss ôià ôvo о hikqdïv. £¿v Gvvai-
QíMvxav , Ïoiy.c yivtaOca r¡ Ktàç. Kaxa Si xtvag , r.ui tac itokvf
ngußttxog ovxui xakiixai. Koov yáo <puoi кота ykcSooav , xo tcqÚ-
jiuiof kéyECdaí, svotjxai Si xal Kítag ííyouévn cíg Ц Tiene. H,

r
 726 TIIOMAE DE PINEDO

l&vinov, Ksïoç. Kai ly.záeu KifCoç, coç Téïoç, Tifioç. Ka\ Iv avvaioî-
Oii, Kéînç Klïoç. i. e. Sciendum vero est, quod CosipsaMeropeellüe-
rope'is dicebaturaMeropihus gente, vel genere qui eam incoluerunt ;
iida lilerope; cuius filia Cos, a quasic denominaiarn esse insulam di
eu ni; et quod disyllabice Coos dicitur per duo magna о ; et Coot
per о micron [in prima] et per о mega, [in ulliuia ;] eje quo est illud:
409 Kótav iv vaiofiivTjv , i. e. Coon bene habitatam apud poetar», el
Ь Coo* tiro per duo o parva ; quibus per synaeresin coalescentibas
videtur factum esse Cos ; iu.rta nonnullos aulcm , quod el sic va
catur tamquam ovibus esset abundantissima. Coon enim aiunt
iuxla glossemata dici ovem ; invenitur etiam Ceos dicta , ut Teos,
cuius gentile, Ceius, et extensione [id est, production«] Crtius,
ut Te'ius Tifius; el per synaeresin , Ceïus Celos.
— Kai piv, etc.] Est versus Homericus ex eius II. 14.
v.255.
— Tr}ç 6è Km novoevkkaßov , Kâoç' xol Хьнос.] Horum
gentilium frequeulior est usus apud solutae orationis scriptures,
quam alioruin, de quibus nota praecedenti egimus. Itaque lli| j)o—
crates ab insula Cous teñese , et Apelles Cous vucalur, de quibas
egimus pag. 409. a.
Ktù vozâvreitt, ij èv KvjzQip Eakauiç.] Constantiam dictam
fuisse urbem , quae in Cypro Salamis , inqtiit auctor noster, sed
sine auctore , Salamis vero Cypri insulae urbs celcbraUir Ptole—
uiaeo lib. 5. с. 14. Plinio lib. 5. с. 81-
Ka aravT ívov nókic, etc.] Lege Kcovozavzlvov яо/liç,
i. e. Conslantini urbs. Constautinus enim, non CoKtanliims ap-
pellabatur imperator ille a quo haec celebérrima urbs Constanli-
nopolis vocata fuit, cum antea Byzantium diceretur. Quam Iu-
lianus imperator natalibus suis illustravit, auctore Amin. Mar-
cellino lib. 22- с. 22. De qua vide quae in Bv£ávuov anuota-
vimus.

410 AS, nókic Аакюхчщ. ] Legendum puto, Лад, itôkiç Aa-

a xtovixij. i. e. Las, urbs Lacónica. Sic enim a Graccis et Latinis
dicitur; Pausanias in Láconicis: T¿ de iv бф« rvdíov Aàçien,
{>cikáaar¡c utv Sena oráoia, Fv&lov àè rtaaacariovxa àizixovoa.
i. e. Ad dexiram Gythii Las est, a mari quidem decent stadia,
a Gyihio vero XI.. Livius lib. 88. С. 31. Dccretumque eo referente
У actum est, cum in fidem Achaeorum tutclamque T. (Juin tins et
liomani Laconicae orne castclla et vicos tradidissenl , ci cum ab~
stinerc his exfordere Lacedacmonii deberent, Las vicus oppugna
 ANNOTATIONES. 727

tus esset, caedcsque ibi Jacta: qui dus rei auctores affinesque
csscnt, nisi dcdercntur ¿4chaeis, violatum vithri focdus. Ex codent
I.ivio etiuin libro citato с. 30. apparet fuisse vicum inaritiinurh :
Jd aegre patientes Lacedaemonii , ut aliquem librum ad mare ha—
¿erent aditum : si quando Котит , aliove quo milierent legatos ;
simulque ut emporium et receptaculum peregrinis mereibus ad ne.
cessarios usus esset: node adorii vicum mariiimum nomine Lan,
improviso oecupavere. Vicani, quique ibi cecules habitabant,
primo inopinata re ierriti : deinde sub lucem congregati , levi cer-
tamine expulcrunt Laccdaemonios.
— Tttixrjv, tíóvzec oí ¿livay.QvQoi , Aanioaai hkr¡dr¡0av.]
Lan capientes Dioscuri, Lapersac vocati sunt. Id habet noster
ab Strabone. Sic enim iste lib. 8. Trjv ôi Aàv oí AiÓgxovqoí nor$
l/. rtofooQxiaç êktïv laroçovvrai, aw' ov 8t¡ Aanioaai яаовцуо-
Qtv\h¡aav. i. e. Lan autem Dioscuri [Castores] erpugnasse ali—
quando dicuntur , unde et Lapersae [ £. e. qui Lan exciderunt]
cognominati sunt.
—* Tavzrjy 5iaXvaag"Ofir¡Qoc , etc.] Inquit Homerum dis—
solviese Aàv ac dixisse Aiav in cuius confirmationein adducit
bemistichium illud , quod legitur II. 9. v. 588.
— Ktîrai ôh fcri nhçaç, etc.] Sitam fuisse in subi ¡mi pelra
Lan vicum , unde ci nomen inditum tradit , quia Acic Graecis la- 410
pis scu pelra dicilur, quod ex nostro desumpsit Eustallùus ad II. b
2- versum citatum.
Aaßai, nôhç, ы? Zi'ßai, Xam¡vtag nokiç.] Labae, arum,
urbe Cbatteniae ex Polybii lib. 13. cuius libri fragmenta tantum
extant. Huius urbis meminit Plolcmaeus lib. б. с. 7. cui Laba
dicitur et inter civitatcs mediterráneas felicis Arabiac memoratur.
— Aaßoakov , axçov zav 'Emnokaíav, etc.] Labdalum,
Promontorium Epipolaeorum , prope Syracusas ex Tbucydidi»
1. 6.' EnavayaiQijtiavTeç wqovqiov inl га Aaßoaka axoSópijoav 1я'
âv.QOiç toîç xçi]fivoîç tcuv ' En tnoloüv, oçiSv ярое to Miyaoa. i. e.
Egressi [Alhenicnses] caslellum inljabdalo aedificarunt insummis
Hpipolarum rvpibus specialis versus Megara. Epipulao vero erant lo
cus praeruptus prope Syracusas, de qui bus suo loco cgimus. Qua-
re apud Stepbanum pro Zvoaxovoíav n\r¡aíov , i. e. prope Syra-
cusanos , lege Evoaxovadv 7ikr¡aíov i. e. prope Syracusas.
— Aaßi viov, itókic Irakíac, Aii'íiov xtíaua.] Labinion
Craccis, liovinium Latinis , (Gracci cnim ut plcrumquc u Lati-
norurn per ß proferunl) urbs Ilaliae, cuius conditor creditur
Acneas, qui ci nomen imposait ab uxorh nomine regis í. al lui
filiae, auctore Euscbio Chronic, lib. 1. de qua ad illud Aeneid.
üb. 1. v. 6.

'
 726 THOMAE DE PINEDO

Troiae , qui primus ab oris

Italiam faio profugus , Lavinaque vcnit.
Sic Servius: Haec civitas tria habuit nomina: nam primumLa-
vinium [lege Lávinimi] dicta est a Lavinio [lege Lavino] Latini
fratre, postea Laurentum a Lauro inventa a Latino , dum ad
epto inipeiio post mortemJratris civilaiem augeret. Post Lavinium
a Lavinia uocore Aeneae. Ergo Lavina dicendum , non Lavinia,
quia post advenlum Aeneae dictum est Laviuiuin. Vide, quae in
Aavovßiov aiinotaviinus.
411 Aaßgavda, xáurj Kaçictç.] Labranda, vicus Cariae , ex
a Strabonis lib. 14. cuius sunt verba: Ta ôs ylaßgavoa xaífiTj ¿ffrî»
¿v ти осп хата zr¡v vnegdiaiv xr¡v ¿| AkaßavScuv ¿ig те Mvlaaa.
i. e. Labranda vicus est in monte iuxta eminentiam, qua iiur
ex urbe Alabandis versus fl/lylasa.
AayagLa, ygovgwv ¿txtkíag, nkycíov &ovolav.] Laga
ña, castellum Siciliae, prope Thurios , exSlrabone, qui eius
nieininit lib. 6- sed in Italia, non in Sicilia locat, ut inquit noster.
Eius hic subiiciam verba: TitgavxLvuv ó' Kq>íXo¡iéva¡v ixsLvovg,
ík\ rPa>tiaíovc xariyvyov ' oí ôs neptyavesg avvoLxovg ¿UyavSgov-
Ci, fiEKavofiaoffv Копшд n¡v nvkiv. Mtzù èi Oovgtovg , Aaya
çia tpQOvgiov , Eiztíov xctl Фшхеозу XTtfffior. i. e. Tareniinis au-
tem eos opprimeniibus , ad Romanos conjugcrunt. Hi vero [TZiu-
riis] virorum pauciiatc laboraniibus colonos mittcntes urbem muta-,
to priorc nomine Copias nuncuparunt. Post Thurios autem est
Lagaña castellum, Epci et Phocciisiiim colonia. Quare a^iud
Stephan, pro ¿txskLag lege hakiag. Thurii cniui eraiit in Italia,
non in Sicilia.
— "OO-tv xai AayctQiTnvog olvog."] Lagaritauum vinum a La.
garia Italiae castello célébrât, quod cliam ex sexto Slrabonis
libro desumpsit. Sic enim ille : "O&sv xa\ 6 AayaoiTUvug olvog,
ykvxvg xaï алаХод, xol лада roïg lazgoïg crpoàgu tvdaxifiûv
xa\ о Qovgîvog Se, tûv èv ovô^art oL'vcuv lexL. i. e. Unde Lagari-
lanum vinum dulce ас suave et apud medicos valdc commendabile,
et Thurinum vinum inter nobilia est. Quae Straboui Lagaritana
vina, Plinio lib. 14- с. 7. JLogari/iadicimtur.
Any iv La, nolí%viov KaçLuç. ] Laginia, oppidulum Cariae,
célébrât ex Apollodori Caricis, auctore deperdilo, Lagina neuf,
plur. dicitur Straboui lib. 14. Orjol ôs 'АдпцИюсод ало* Qvexov
xr¡g PoSLcov nsgvtíag íovoiv tig"Ecptoov, p.i%gi fiív ylayívav o'xrn-
xooiovg ctvai xa\ ntvx>)xovza atttôiovç. i. e. Ait vero Artemi-
dorus , a Pliysco quae est in opposila PJiodo continente , eunlibus
versus Eplicsum , usque ad Lagina esse stadia i э с с ct..
 ANNOTATIONS. 729

Aáyov6a, víjaog «Eoï Xçi/Ttjv.] Lagusa, insula circa Cre- 411

tam> ex Strabonis lib. 10. Aii%ti ôi zrjç Кдухуд tîg snxaxoolovg Ь
Gzaôiovg nltjalov ô' avxi¡g í¡xs 'Avúarq , x«\ &rjçaela, xovxutv д'
ïaov ixàexri ¿iTciyci vr¡aí6tov 'log iv ы xtxr¡ieveo9aí cpctaí tLvtgzov
3toir¡zr)v"OuriQov' ¿no ôè xijg"Iov noùç éanéoav lúvzt, Xíxtjvog,
•ла\ Aáyovaa, xaï Ookiyavôçog, tjv"Aqutoç aiôrjçtlijv ovouá^n
Stà xr¡v xca%vxr¡za. i. e. DLslai a Creía ad pxx. stadia; ргорв
ipsam sunt y/naphe , et Therasia ; ab utraque aequali inlervallo
distal insula parva Jos , in quafuneratum aiunt nonnulli Home—
rum; ab lo si occasum versus naviges, Sicenus est et Lagusa , et
Pholegandrus , quam ob asperilatem Aratus ferream vocat.
ylaôéoxa, i? Aaôiazov , fita xtôv AißovQvtöav , etc. ] La-
desta, vel Ladeston, una Liburnidum insularum , ex Thcopom-
]>o , cuius nulla apud alios fit menlio. Liburnides vero insulae
erant in IHyride numero circiter XL. auctore Strabone lib. 7. qui
cas, quippe quae erant ignobiles , non nomitiat. 1 tuque videtur
esse quae lubulis'Peutingerianis dicitur Ladesiris, nunc llalisLra.
gosta, Slavis Lastovo.
Aáor¡, vt'aog AloUSog.] Lade, insula Acolidis, ex 1 Icon -
taci Asia. Meinoratur ctiam llerodoto lib. 6. c. 7. Straboui 1. 14.
l'linio. lib. 5- с 31. Pausaniae lib. 1.
ylaÎQrijç, Kdiy.íag %aolov.] Laertes, Ciliciac regiuncula,
ex Strabonis lib. 14. cui cpQOVQiov i. e. caslellum; nun yauiov,
i. e. regiuncula, ut inquit iioster , dicitur, cius e libro citato sunt
verba: Elxa Aatozijç (pçovQiov inï íúcpov uaarotiôovç, vtpoçfiov
t/jiv. i. e. Dcinde Laertes, castcllum in colle, qui mammillae
jormam referí , locum navium stalioni aptum habens. Ptolemaeo
lib. 5. с. 5- Aaéyxi} dicitur, et inter Ciliciae asperac mediterránea
oppida uumeratur. Quare apud Stcphanum pro ztogiov lege
ipoovçiov. Ex hoc opj)ido fuisse Diogenem Laërtium, cuius cir-
cumferuntur de vitis Pliilosopborum libri decern tlxozokoyov6*
Ciilicorum lilii.
AuÇot, 2xv&tôv ëdvog.] Lazi, Scytharum gens, celebran- 412
tur ab Arrliiano in Periplo ponli Euxini: Baailcvg ô' avtwv 'Ay- a
%ialog " Mct%elôvuv 61 xaï Hviôyuv íjÓ^ívoi Zvôqsïzhi. Фаоа-
cuurov ovzoï v7r>]xooi. ZvSgtizùv ôs ActÇoL BaaiXcvç 5h ylaÇàv
Malàaaag , oç xr¡v ßaatktiav naga tsov f/fi. AaÇùv <)î , 'Aipiïai,
ï'/ovztti. i. e. Hex eorum est Anchialus ; Hlachclonibus vero etJIe-
niochis finilimi stmt Zydritae; Pharasmano hi parent; Zydritis
autan Lazi; rex vero Lazorum Malassas, qui regnum a te ha
bet ; Lazi" aulem Apsilae ßnitimi sunt.
— "£cri xnl * lata Aa£ixr¡ , tue A$$iavóc.] Locus isle ши-
il us ex Aii hi uno, quem ud partes vocat noster, l'a ci lo restituí

'
 750 THOMAE DE PINEDO

potest. Sic ciiim apud Шит inPeriplo pontiEuxini legitur : '£*-

&évôe tiç trjv xakovuévrjy nalaiùv AaÇixyv, eixociv y.al kxax'ov
ezáéioi. i. e. Ilinc ad earn quae vocalur vêtus Lazica , cxi sta
dia. Quarc apud Stepbanuiii sine dubio legeudum est: "Eau m*
nakatà AaÇixtj. i. e. Est etiam velus Lazica.
Aàïvoi, ï&voç Пшоггхог. ] Laïni, gens Paeonica, cv
Thucydidis lib. 2. qui eos Asaiovç vocat : 'Avéoxr¡ ai r.ai '¿iyçtâ-
vag , r.ai Atuiovç, r.aï âlia off« Sfh>t} IJaiovixà , av r¡Qj¡t. Xw
tayazoi rijç ctçyiis ovroi jjoov , aiyjai rçaattov xai Aeaîcav Пшо-
v(ev, r.ai xov ¿xqvuovoç nota¡iov , oç ix xov Exoulov oqovç àiè
Foaaiiav xai Aialxùv çii. i. e. Evocavit etiam Agriones , et quas—
cumque alias gentes Paconicas quibus imperabat ; et ultimi sui
imperii erant hi , usque ad Graecos et Lcacos Paeonas , et Stry-
moncm fluvium, qui ex Scomio monte per Graecos et Leaeos
currit. . .
AatOtQvy ó v t ç, nçtîxoi utxa Kvxlui7tcov, etc.] Laestry-
goncs, primus una cum Cyclopibus Siciliam babitasse inquit, ex
Tbui'3 didis lib. 6. cuius sunt verba : TlaXaiózazoi aiv liyovxat ht
ftip» Tivl zr]ç ушоад KvxXíotic ç , xaï Aaiaxçvyovtç olxrjöat, u,v
lyù ovxe yévoç finttv, ours оло'Эгу sícrjl&ov, x\ (moi amicógraav,
¿Qxcíxoi ôè wç noirjialç te f i <¿i¡tcíí , xaï uç txaazoç nr¡ ytyvàcxti
ntoi avzùiv. i. e. Anliquissimi in quadam regionis [Siciliae] parte
dicuntur habitasse Cyclopes , et Laestrygones , quorum ego neque
genus, Ticrjuc unde venerint, neque quo abierini habeo dicere, suf-
Jîciat vero ut po'étis dictum estt et ut unusquisque de ipsis sentit.
Hon in Sicilia modo, sed et in Italia fuisse buiusmodi bominum
monstra prodit Plinius lib. 7. С. 2. Esse Scytharum genera , et
quidem plura, quae corporibus humanis vescerentur, indicavimus.
Id ipsum incredibile fartasse , ni cogitemus in medio orbe terra-
rum, ac Sicilia et Italia fuisse gentes huius monstri, Vyclopas et
Laestrygones , et nuperrime trans Alpes hominem immolari gen
tium earum more solitum : quod paulum a mandendo abest. Idem
auctor lib. 3. с. 5- inquit, oppidum Formias, Hormias dictum,
ut existimavere , fuisse antiquum Laestrygonum sedem ; Formias
vero ipse eodem loco inter ltaliae oppida numeral; Humerus
Odyss. 10. v. 82. célébrât Laestrygoniam Laestrygonum civitatem,
ad quern locum sicEustatbius; <J'i ov (lóvov ulivoi хата xi)v iszo-
412 iflttv, ¿Hà xai ¿vdoamoyayoi q>atvovxai. Kaxiaxrjxôxiç xí¡v mai
b ¿ixtkíav yáoBV xútv Atovxívav. i. e. Qui [Laestrygones] non so
lum inhospitales secundum hisioriam, sed etiam anthropophagi vi-
dentur. Qui possederunt Leontinorum regionem in Sicilia. Quod
videtur ex Hes} cirio desumpsisse, apud quem legimus: Aataxov-
yóvic, oi viiv Ato vxïvoij Aaiaxovyovír¡ , r¡ twv Aaiozcvyúvav
 ANNOTATIONES. 731

riólij. i. e. J-iOesirygoncs, qui nunc Leontini, Laestrygonia, Lae-

slrygonum urbs. Flinius etiatn lib. 3. с 8- Laestrygouios campos
propc Leontinos locut. De quibus videsis Valguarueram in suo
erudito libro de primis Siciliae Italiacque cultoribus. Valdeincre-
dulus sit oportet , qui negaverit , fuisse Gigautes , vcl Cyclopas,
vel Laeslry gones , cum corum tot cadavera in Sicilia et alibi re-
pci ta fueriut , adeo ut de his ne Carneades quidem tot convictos
teslimoniis dubitare possit. Pro Aaiyovyov\ç legendum censea
ylcaOTQvyorlç i Laestrygonis. Ex Laesti'ygoiuiui regioue nunc re-
cte, nee unquam verius Spartam nobis eundum est.
Aatitöai(i(iiY, noUç ivoo^ozárt], etc.] Lacedaemon, urbs
clarissima totius Feloponnesi celebérrima , ad Eurotam iluviuin
sita , Sparta quoque et Lacón vocitala , Lycurgi legibus incl via,
olim Menelai Ágameinnonis fratris regia; cives Lacedaemones,
Lacedaemonii, Spartani, et Lacones dicebantur, et regio Lacó
nica; origineni ab ludaeis et Abrahame ducere gloriabantur, ut
apparet ex epístola Arei eorum regis ad Oniam ludaeorum ponti—
íiccin. quae extat apud Iosepbum Autiquit. lib. 12- с. 5. ei acci—
nente Diodoro Siculo Écloga ex lib. 40. Mainquc cum aliquando
ahenigenae ab Aegyptiis expcllcrentur, pars dueibus Danao et
Cadnio in Graeciam, et alia quae Jam loca, pars in ludaeam du
ce Mose pervenerunt, ut inibi narratur. Plurimis ac celeberriiuis
ducibus lloruit, adeo ut Sparta, mater ducum diceretur, quibus
plurimas victorias obtinuere ; at duas ab Thebanis acccperc cla-
des in historia Graecorum valdc celebres, ad Leuctra, et Man-
tincam Thebanorum duce Epaminonda. Lacedaemonios inpraeliis
non coruuum, tubarumque signis, sed tibiarum niodulis usos
fuisse ex Thucydide tradit Aulus Gellius Noct. Attic, lib. 1. с.
11. Lacedaemonium fuisse Chilonein uniirn ex septem Graeciae
sapientibus auctor est Suidas in Xulmv et Diog. Laërtius in eius
vita. Si plura de hac urbe scire desideras, consule Miscellanea
Lacónica Meursii lib. 4. с 1 0- Straboncm lib. 9. Constant. Forphy-
rogenet. Tbcm. libro 2- Them. 6. et alios.
— *H Sw uixà ti}v toîv ' HcaxUicav xa&oôov ovvdeiiivuv
xkr¡na, etc. ] Haec ex Eustathio ad II. 2. т. 581- sic sunt legen
da: r¡ от» uiui Tijv tcîv 'HoaxluStav xá&oSov <svv9êutvoi «lijo»
íiavtíuaadat xt¡v jcioav, etc. i. e. vel quod post Heraclidarum
rediium, cum conveniret inter eos sorte dividere regionem, etc. Qua
re apud Stephunuui pro tuv 'HaaxXtimv lege io>v ' Hnaxlfiààv,
pro avvOiutvuv , lege avv&iutvoi.
— "Eon xel ¡JQxnoiç Aaxtovixi), etc.] Esse quod Jam salta- 413
tionis genus, quod Lacónica saltaiio dicebatur, de qua promittit a
so dit lui uni in de JUantiiiea, iiiquit, sed nosier auctor raro stat
 732 THOMAE DE PINEDO

promisses, ne verbum quidem de hac saltatione, quam ego puto

notiore vocabulo Pyrrkichen dici , iti Mavztvtia dixit. De salta—
tionibus vero Laccdaemouum videsis Mcursii Miscell. Lac. lib. 2-
c. 12.
Aaxkqsitt, nókig Mayvr¡aíac.'] Laceria, urbe Magnesiae,
ex Hellanico memoratur," cuius nulla apud alios fit lricntio. No
sier in" Eoiitov inquit Hermium , sea Hermionen vocatam fuisse
Laceriam, do quibus videsis quae aimotaviinus.
ylaxicid ai, 6rj¡iog Ttje Oivijïôoç tpvkijç. ] Laciadae, vel
Lacia, populus erat Oeneidis tribus uullarn ob aliam rem raemo-
raudus, nisi quod fuerit patria Miltiadis Allieiiiensiuui ducis, qui
Persarum sexceuta millia ad Maialhonem prolligavit, cum decern
413 millia Atlicniensium el Platacenses auxiliares mille tantum liabe-
Ь ret, auctore lust i no lib. 2. c. 9- ideo Mela lib. 2. Maratlionem,
Atticae urbem magnarum et multarum virtuium testent appcUat.
ylaxiv i о v , oooç Koôravoç.] Lacinium , inous Crotonis,
ex Lycophrone, cuius appoint hemistichium ; sed ex eo поп ар—
parct fuisse raontein, quem noster m ontem , Plinius lib. 8- с. 11.
Promontorium vocat, a quo iucipiebat secundus Europae sinus,
ubi célébrât Laciniae Iunonis teuipluni , dives quondam , multis-
que refer tum donariis, auctore Strabone lib,- 6. Livio lib. 24. с-
3. cuius templi adhuc superessc allissimas, crassissimasque colu
mnas auetor est Leander Albertus in Italiac regione octava. Ad
quae videtur alluilere Mautuanus vates Acneid. Jib. 3. v. 551.
Hinc sinus Herculei {si vera est fama) Tarcnii
Cernitur, atloUit se Diva Lacinia contra.
de quibus vide quae in Kooxav annotavinius.
414 yláxfiav, Sxqu тог? ílivbov oqovç , l^tjç, etc.] Lacmon,
a Promontorium Pindi montis , ex quo Inacbus et Aeas defluit
annus, ex Ilecataeo; quod ex eodcrn auctore narrât Strabo, at apud
cum ylaxfiuc , non Aáxpcov, ut est apud nostrum legitur. Sic
enim ille lib. G. Bekrîcov ô Exarcâoç, од rpijoi rùv ¿vroiç Aiupi-
kofoiç"Iva'/ov , èx xov ylaxuov çéovza, l!¡ ov xol о Aïaç {jtï, ш-
çov iîvai rod yioyoXixov. i. e. Melius Hecaiaeus, qui Inachum
yimphilachorum e Lacmo profiucntem , unde et yJcas labilur, di-
versum ab Argolico esse, inquit. Lacmum vero fuisse divcrsuiii a
promuutorio , seu vértice Pindi inonlis , apparet ex codem Stra
bone libro citato. Sic enim ille : ' Ptï yôo an axouç Ilivôov <pr¡oív
o £oipoxfa~¡g , ylaxfiov те ало Пецдафом , tlg 'AfMptkô%ovç ха\
/fxaçvavctç. i. с. Fluil enim [Inacbus] a vértice Pindi ait So
phocles et hacino a Perrhaebis in yímphilochos et yîcarnanes.
Aaliaa v <) et , nùhç 'laavQixr¡.] Lalisanda , scu Dalisaiida,
urbe Isaurica , quae Ptolemaeo lib. 5. с. 6. dicitur Dalisandus et
 ANNOTATIONEN 7S3

int«' oppida Armeniae in praefectura Calaonia numeratur ; eius

quoquc mcminit Constantiuus Porpbyrogericta de Them. üb. 1.
Them. 13. cui Dalisanäus quoque dicitur. '
yíiífti«, noXig &taaaXiaç xàv MrjXtc'av.] Lamia , urbs Thes-
saliae MeHensium ex Polybio, qui eius fecit mentioiiein üb. 9. ut
apparet ex eiusdem libri excerptis: Ovöilg yac Ion xcSv ôvxav
oÍítojs ùnoayuwv , ¿g ov%i nénvaxai môg 'Avxinaxoog uïv iv xr¡
mol Aufiíav u,a%r¡ vixr¡aag rovg "EXXrjvaç, , катета aïv ixQVatno
xoïg xalainiùQotç 'Adr¡vaíotg. i. e. Nemo enim est rcrum gestarum
aili-o incuriosas , qui non audiverit, quomodo Antipater praelio
viclis ad Lamiam Graecis , miseros Athenienses pessime acccpcrit.
Et urbs, et praelium ad cam Maccdouibus et Antipatro cuutÀthç-
niensibus commissura, in quo occubuit Leoslhcnes Allicniensium
dux, memoralur ab Strabone lib. 9. cuius verba nota subsequenti
apponemus. Eius quoque menùnit Livius diversis locis. Necuon
Scylax in Makieig. ,• * .* •. i. >
. • — ' Ev r¡ y.aï ylaf.aay.ug nôXtuog.] Lamiacum bellum ab urbe 414
Tlicssaliae Lamia iiomen accepit, de <]Uo sic Strabo lib. 9. 'Evo' Ь
avxttiç &>)ßag xàg Ф&иоиоад, E-fïvov , slauinv , nzo\ i¡v о Aa-
fiiaxóg OvvéoxT] nóXsaog Mcr/.iöoGi xai 'Avxi7iázQ(p ngog 'A&r]val-
ovg' iv ы Attua9¿vt¡g entas xcSv A&r]vaicov axoarr¡Y¿g . AXit-av-
¿pov xov ßaaiXiag îraïooç. i. e. In his Tkebas Fhthiotides , Echi-
»um , Lamiam , ad quam fllacedonibus et Antipatro bellum cum
Atheniensibus commissum fuit , in quo ceoidit Leoslhcn.es , Athc-
niensium dux, Alcxandri regis socius.
— "Ean и«! líXXt] Kúixíag.] Quae auctori nostro Lamia
uibs Ciliciae ; Ploleinaco lib. 5. c. 8- Lamus dicitur.
— A au, y vT to i , ni'ù.iç, ¿tío yJau,i'¡xov похпцоИ.] Lame—
tini, urbs, потен adepta a Lámelo fluvio circa Crotoneoí celej-
bratur ex Ilccataci Europa ; videlur esse eadem, quae paulo in
fra dicitur Aafinixiia. Quae nunc Barrio Ceirara dicitur esse;
Lametus vero fluvius , quem noster etiam Larnetem vocat , ' cor—
rupto p.uum vocabulo hodie vocatuí' V Amato fiume, auctore
Cluv. Italiac antiquae lib. 4- с. \."¡.
A« ¡i o g, яохацод Kùixiag.] Lamus, Jluvius Ciliciae, cele-
bralur apud Ptolernaeuin lib. 5. с. 8. intersex buius regióme
amnes. Ш vero craut Arymagdus.Calycadnus, Cydnus, Lamas,
Pyramus, Sarus. • ■
A á fis ta, одод'АокаШад.] Lamea , mons Arcadiae , Men?
ter legendum Aúp.ntia. Id cnim series literarum postulat,, et sic
scribitur apud Sti-abonem lib. 8- Erat vero Lampea Arcadiae
mons Panos sacer, itt quo Eiymanthus amnis fontes habebat suos,
auctore Pausania in Arcadicis : "Ejh ôi xàg щуад ó 'EgíifiavOos
 784 THOMAE DE PINEDO

iv Son Aaunttlçt. To ós iïooç rovxo teoov tlvat Ilavoe My trat. Шп

■о «V xov oçovçtov JCqv¡iuv9ov Ц01оа r¡ vlauKzia. i.e. Habet vero
fontes Erymanihus in monte Lampea, Hic autem mont sacer este
Panos äicilur ; essetjoriassis montis Erymanthi pars Lampea.
Лицпехна, nôliç Fiotxxiuç. ] Lampetia, urbs Brutiac
quae Liv. lib. 30. с. 19. dicitur Dampetia, Mela lib. 2. t. -í.
Clampetia, quae verior scriptura sit, íiescio. Vi Je quae in Aa-
fir¡iivot. annotavimus.
415 Аарлг], rcoAiç Кактус."] Lampen, urbem Cretae, ab Aga-
a lucmnonc conditam fuisse ait auetor noster, sed sine auetore, cu
ius oppidani dicebantur Lampaei ; quorum meminit Polybiua üb.
4. Kai TIo).v$grivioi fisv xui KeQÍrm xoî Aauxaioi, nçàç ôi xov-
roig Oyiot ft£T Açxaôtuv ouo9v,uaäov anoaxávxtc xftç râv Kvaa-
6Íoiv rpiUaç , HyvioOav rotç Avxxloiç аьица^т1- i. e. Et Polyrrhe-
nii quiilcm et Ceretae et Lampaei, et insuper Orii cum Arcadibus
cammuni consilio decreverant Lyttiis ausciliari. Lampaeorum ci-
vilalem eversam instaurasse Caesarem Octavia num, ac eis libcr-
tatem concessisse tradit Dio Cassius lib. 61- Kvômvtaxag те xai
Aafinaiovç èkiv&éoovç aq>f¡xev , oxi xivà avxcp OvvrjaavTO' xal
TOtç уг AajiTtaiotç »aï xi)v itôkiv ¿vtaxwaav GvyxrtxtÓKtüt. i. е. Су-
doneatis et Lampaeis Ubcrtatcm dédit , praestiti sibi auxilii cau
sa , instaúrala etiam Lampaeis civitate, quae eversa fuerat.
— Atv'uùv df iv Kptjrjj, ôià ôvo Я я. yçatpzi, efc.J Inqait
ex Xenone Lampen urbem Cretae per duplex p p scribij Sic et
iam invenitur apud Ftolemaeum lib. S. С 17- qui earn »nier Cre-
tàé civitates mediterráneas locat, et Lappam vocat. Eodera modo
vocat Dio Cassius lib. 36. Kaï uixà rovxo Aànixav , жег/roi toi;
Oxxaovtov avxr¡v xctx{%ovxoç , Ix nooaßolrjc tiït. i. e. Ac post
Lappam , etsi haec Ociavius earn lenebal , vi cepil.
— Kai diu ovo Я Я, xorl Stà xov щ.] In bis suspicor men-
dum, puto scribendum xnl diu ovo u u. i ta ut baec urbs Cretae
Aaftmj, Ааяла, Аиццт) di cere tur ; banc esse reor nostri auctoris
meutern.
Aaufío'ivtic., nóktc TqcuOôoç.] Lamponia, urbs Troadis,
ab Strabone lib. 13. Aeolidi adscribitur, apud quem Aafimavía
scribitur: Kuï ' EIXÙvi-aoç os AioUSa cpr/aiv ¿>axs xrcl xà Feipyct-
ça, xai v¡ slapTttuvitt AíoXiuv. i. e. Hellanicus vero Acolicam in-
quit urbem , ut et Gárgara , et Lamponia Aeolensium.
— EXláviv.oç êi Auftjtávtov avxr¡v epr¡ai.~\ Lamponiam, ur
bem Troadis seu Aeolidis, ab llcllanico Lamponium diet tradit
415 Sic etiam vócarur ab Herodoto lib. 5. BvÇavxiovç tï eîlt xal
jj Kalfflôoviovç. Elit àl"Avxav&aov , tt¡v iv Tomâôi yr]. Elis ¡i
 AiraOTATIONES. 785

Лcty.7iá vio v. i. o. Byxanths cepit et Calchcdonlos ; Cepit item An-

tandrum , quae est in Troade ierra, cepit quoque Ijamponium.
Aáuvoa, Tiókig Avxiag, y.eà noza^ôg Aápvoa, etc.] La-
йгута, urbs Lyciac, et amnis eiusdem nomiuis. Et urbs et flu-
vius celebrantur a Ptolemaeo lib. 5- c. 8. in Lycia , cui lluracn
Limyrus, civitas, Limyra dicitur. y
yi(!|ii(/«üof, nóktg xarà tî]v IIço7tovxiSa. ] Lampsacns,
urbs iuxta Prôpontidem, cuius meminere Ptolcniaeus lib: б. с. 2.
Plinius lib. 5- с. 82. Herodotus lib. б. с 117. et alii plurimi in
ter quos Slrabo lib. 13. Kai ■>] Acïutyaxog ô' ènï dakarvi] nôkig
iaxlv tvkiutvog v.ttX cd-iókoyog , avfiuivovact xaktSç, ыв-rttQ xtà t¡
"Aßveog ' foi%ct ô avrijg oaov ißSoutjxovva, xai txarov ataSiovg'
ixaktUo ai Trùoteçov Пихюцва, xa&âjttç v.ui tàv Xiov tpaolv.
i. e. Sed et Lampsacus mari imminet , urbs bono porta praedita
et memorahilis , adhuc bene constans , ut et Abydus, a qua ad
<: i. x \. sladia alies t: vocabatur autem prias Pity usa, ut et Cliium
vocant.
— "E(STt Si Ocoxalmv -/.rlúna, nákui IliTvovae, etc.] Lam
psacum a Plioccnsibus conditani fuisse et antiquilus Pityusnm
djetam inquit, ex Deïchoro Cyziccno; ultimum confirmât Strabo,
cuius verba ex eiuslib. 13. apposuitnus not. praccedenti; at inquit
Lainpsacenos fuisse Milesiorum colonos, eius ex eodem libro sunt
verba : Ol ôi ПшвгрнА (ttTcáxrjaav tig Aúutyaxov , Mikrjaiav ov—
rtg â-xoixoi xcù avvol, xadántg xai oí Aaui¡>axr¡vol. i. e. Paeseni
tmigrarunt Lampsacum , Ulilesiorum cum essent coloni et ipsi,
sicut et Lampsaceni.
'EiickpqOôitoç ôs IJizveíav v<p" OurjQto , etc.] Ex EpapLro-
dito inquit Lampsacum ab Homero vocatam fuisse Pityeam; Pi-
tyea vero celebratur ab Homero II. 2. v. 859.
— Аш то »riTiíwv ïyt iv nkrj&og.] Lampsacus, urbs Propon-
tidis dicta fuit Pityea, etPityusa, quod pinis abundaret, quod
etiam с nostris confirmât Plinius libro quinto с 32*
— "Eari xal cvoivog' oirtv BtuiïJtonktï , etc.] Erat boni 416
vini ferax, quainobrem Tbcmistocli a rege Persarum dono data a
fuit in viiiuin, ut inquit noster, quod ex Strabonc desumpsit.
Sic eniin ille lib. 13. EittiSr¡ a<póSqa tváuntkóg ionv r¡ %úua xal
itvTT¡. Ka\ ¡(ptiijg ouoQog, í¡ te riHv Haoiaviav , xal r¡ toív Аал~
i¡>axr¡vo¡v. 'O yo¿v SíqIvS tw @t¡ii<SToxktí tic olvov iSaxtr^vAáfi-
liMíXdi'. i. e. Quoniamvitibus haec regio etiam abunda! , et quae
delude seijuilur finítima Parianorum, et Ijampsacenorum. Xer
xes igitur Thcmistocli in vinum dedil Lampsacum. Eidcrn Thc-
mistocli ab eodeni rege in ранет et opsonium datne quoque sunt
Magnesia , ct Myus , auctore Plutarcho iu Thcmistocle.
 736 THOMAE DE PINEDO

— ¿ItjtLOC&ivqç ôe 5tu ri, etc.] Lainpsacum propter vini

abundantiain a Priapo Veneris et Dionvsi filio conditaní fuisse in-
quit, ex Demostliciie. Pag. 415- b. apparet fuisse Milesiorum
coloniain ; at hac iii urbe exiinie colebatur Priapus , un Je O vi J.
Trist, i. 9. ,
Et te ruricola , Lampsace , iuia Deo.
Namqne Lempsaceni plus quam rcliquos Déos Prinpum venera-
bautur, Pausanios est iiuius reí auctor lib. 9- Kai àyakua IJoiá-
íiov&íag ¿'¿íov. Tovzw Ttual raï ôfaï ôéôovrat uèv xa¡ âkkaç iv&a
tiGiv aiywv voftul r.cà nooßazmv , ij y.cà iouoï fifkiaaùv ' Лщпра-
JM/VOÍ Óf ¿g TíktOV 1] &tovç zovg äkkovg vo¡.il£ova , ¿liovvauv Tí
avzov nalUa slvai v.cà Aqtçoôîzqç kiyovzcç. i. e. Et Signum Priapi
visu dignum ; huic deo honores dantur et alibi, ltbi sunt capeVLa-
rum et ovium greges , vcl et alvearia apum ; Lampsaceni autem
plus quam ¡-cliquas Deos venerantur , dícenles eum esse filium
Dionysi et Veneris. Ideo etiam Lampsacius versus et Lampsaciae
puellae Marliali Epigram, lib. Ц. Epigram. 17. et 52. usurpantur
pro lascivae, quippe quae erant Priapo dicatac, nihilominus ta
uten extat Julius oppidi insigne elogium apud Cicerouetn Act 2.
in C. Vcrrein lib. 1. Oral. 6- Oppidum est in Hcllesponto Lam—
psacum , iudices , in primis jisiae provinciae darum , et nobile :
homines autem ipsi Lampsaceni tum summe in omnes civeis So—
manos offciosi, turn practcrea maccime scdaii, ct quieti, prope
praeter celeras ad summuyn Graccorum olium potius , quam ad
ullamvim, aut tumullum accommodait. Kobilitarunt praeterea
lianc urbcui viri clari, Charon historiens, Themista Zoili filia,
quae cum Gargettio illo sene lq}ikooo<pr,ecv , et Metrodorus cius-
dem senis socius, ct Anaximenes Philosophus, qui vafro et
prompte cousilio patriam ab intcritu liberavit. Nam cum Alcxan.
der Magnus èam solo aequarc voluisset, quod Darii partes sc-
quuta cssct, Anaximenes a Lampsaceuis ad Alcxandrum culpam
dcprecalurus millilur. Quod cum Alexander scirct, iuravit, per
Deos, se omnia, contra quam rogaret Anaximenes facturum.
Id sciens Anaximenes , cum rogaretur a rege, ad quid ven ¡ret,
inquit, se venire rogaturum , ut Lainpsacum funditus everteret,
quod Alexander iureiurando ohslrictus faceré noluit; quorum
sunt testes Strabo lib. 13. Pausanias üb. 6. Diogenes Laërlius,
4X6 ct alii. Anaxagoras quoque sua praesentia Lainpsacum nobilita-
b vit, qui cum ¡hi moreretur, quaerentibus amicis, vellct nc Cla-
zoincnas in patriam aflerri , fertur respondiese: Nihil necease
est , undiquc enim ad inferos tanlundem viae est. Quod narrât
Cicero Tuscul. Quacst. lib. 1.
 ANNOTATIONS. 737
. : ■Aaodixtia, nóktg zr¡$ Zvçtaç , »J, etc.] Laodicea, urbs
Syriae, erat ad шаге sita, et portu praedita óptimo, agros habe
bat praeter caeteram frucluum ubcrlalem villi quoquc feraces,
auctore Strabone lib. 16. Elxa Aao&ixua, inl xrj 9akáxxr¡ xákXi-
axa IxxiOftivT} , xal tvkipivoç JióAic , yajpov ts '¿¿ovou nokvoivov
reçus xij á'AA?j ivxaoniu. Toiç fílv ovv Alti,av8(Jiveiv avxr} паре-
•¡ti xo nkiiuxov xov oiVov , то vniQxilfiivov xrjç nôXiaç ooog näv
xaráfintXov i'xovaa , ul^gi ayjàovxi xmv xoovtpàv , at es xoQV¡pal
ri¡g (ifv Aaoùixtiaç itokv äna&iv tlaiv, t'¡<jiua an' avxijs xaí xax'
oAi'yov avaxXivoutvai. Tt'g Anafiiiaç à vntoxvnxovaiv en ¿q-
Qiov vtyoç avaxixaasvai. i. e. Dcinde Laodicea ad mare sita,
opiime exstructa, et bono portu praedita t agrumque habens
mullí vini feracem praeter caeteram fructuum abundanliam.
jilexandrinis quidem haec praebet plurimum vini, imminentem
sibi montent Habens vineis plenum usque ad vertices Jete ¡ vertices
vero a Laodicea quidem longe absuni , paulatim ab ea hdsurgen~
ies: Apameae vero imminent in reclam altitudinem erecti.
— 'H ncoxsgov Atv/.T) axxi) IvyOfiivr¡ , xa\ jrpô" xovxov * Pcf
fU&or.] J-ieuce acte , i e. album lilus, et ante id Jihamiia vocata
luit Laodicea, ut inquit auctor nosier ex Philoue, scilicet qui
Sauchonialboneiii anliquissimuin reruin scriptorein ex Phoenicio
in Graecum translulit scrmonem; Rhamitha vero con-upturn vi-
dctur ношен a Syriaco Hama, a quo fit Ramatha, i. e. excelsa,
quod erat ношен urbium in ¡His rcgiombus baud infrequens, ut
norunt, qui in sacris libris non sunt bospites, etsi eius elymo-
logiam aliter ex Philonc aflcrat, de qua nota subscqueuli.
— Efaye Papâi'&aç, xovxêexiv , о'ф' vifjovç ô deoç" 'Pû-
fiav yÙQ xo vxfjoç , "A&aç öh 6 deôç.] lulerpreialur ex Philoue
то ' l'ùui'àa quod dixit fuisse prius noiucn Laodiccae, cuni pa
stor quidam in illius agris fulmine percussus exclamasset, iï/iu-
rnanthas, quodest, ut interpretabatur Philo, ab altiludinelieus.
llhaman eniiu est altitudo, Allias vero Dens. Quae paru m cor
rupta sunt ехпзн cal Ramanth, id est, excclsus tu, en Ram
eoiui Hebraïce est excelsus et пзм on/A Chaldaïce , lu, qnod in—
venitur apud Dauielem , et apud Léxica Chaldaica, et haec est
vera illius noniiuis etymologia. Illud euini ex epístola priore Pauli
ad Corinth, cap. ultimo v. 22. fi«pàv ¿Oà , i. e. Dominus venit,
millo modo aptari potest buic Slcphani loco, ut existima t I).
Heins, in exercit. sacris ad Pauli locum citatum. Voces enini iliac
apud Paul uni sunt principium quoddam veiboium excomfnuni-
çalionie, at apud Slephauuin est pastoris exclamalio, qua in
suiiiu auxiliuui invocaba! üeum, do quibus consule sis Seldciiuin
Stephanu* Vol. IV. Ааа
 738 THOMAE DE PINEDO

de Die Syria Syntag. 2. с. 10. Bochartum de Colon, et serai.

Pboenicio lib. 2. с. 12.
417 — stíyiTtti ôh ¿по AaoSlxrjç , etc. ] Laodicea пошел acce-
a pit a Laodice, matre Seieuci Nicatoris, quod testator Strabo lib.
16. Latina , Grnecis omissie, appono: Antiácida apud Daphnrn,
Seleucia in Pieria , Apamea , et Laodicea: quae propter concor-
diam sórores dicebantur. Eas Seleucus Nicaior condidit. Maxi-
mam a suo patre Anliocbiani denominavit, Seleuciam munitisà-
mam a seipso, Apainiaui ab uxore tua Арата, Laodiceam a
maire.
— "Eexi S' tvoivoTsttri , xai nâerjç tvxaçniaç, etc.] Laodi
ceam agros babuissc oinnis generis fructuum, et vini feraces in-
quit , quod etiam desumpsit ex Gcograpbo cuius verba apposui-
liius primo liuius seclionis Scbolio.
— "Ecti xal higa Avôiaç , etc.] Secundo loco célébrât
Laodiceam Lydiae , quae Ptoleniaeo lib. 5. с. 2. dicitur Laodicea
ad Lycum, et earn inter Cariae civilates locat, Strabo vero lib.
12- Phrygiae adscribit. Lydia eniiii, Caria el Phrygia erant inter
se fiiiitimae. MaeanuVr cin'ni iluvius per Pbrygiam iluebat ac Cu
min a Lydia disteriniuabat, auctore eodem Strabone libro citato
cuius bac de urbe sunt verba: Eira Anaymn í¡ Kißattac Ityo-
flêvr), xal ylao5iy.ua , rurrsg liai (líytOiai tîùv лога t»)i> (pgvyíav
nókftov. i. e. Dein de Apamea Cibui us dicta, et Laodicea, quae
sunt maximae in Phrygia urbium. Idem eodem libro eius agros
laudat el oves, quarum Ianae Milesias superabant mollUie , quae
corvorum coloreiu aeinulabautur, ac tandem liiijuil: jEiraûDa 5*
xal о Kaitçoç, xal о slvxoç avußuXlu та Maiaväga яотацш,
noiauoç ivptyedr¡c' aq> ov xal i/ nçoç tçî Avx.a> Aaoôlxaa lêyc
tat. 'TitigxtiTui èc rijç nôkt we ôooç Káouog, l| ow xal i AvxnÇ
gei xal ctkioç ou,mvvu.oç тгЛ agit. i. e. Ibi etiam Caprus et Lycut
in Macandrum injiuunt^ Lycus est ßuvius satis magnus: a quo et
Laodicea ad Lycum dicitur: supra urbem situs est mon» Cadmus,
ex quo et Lycus defiuil: et alius eiusdem nominis cum monte.
— Eaxi xal â'Aiij Avxaoviaç , xal MrjSiaç liiga.] Célébrât
etiam noster auclor, sed sine auctore Laodiceam Lvcaouiae, et
417 Mediae, illius nemo, liuius meminit Strabo libro 11. Etal ôi xaï
b Eiiijviôcç Tioltiç xriauaza xtSv Muxtôovav iv тэд Mt]6ia, ¿v
Aaoaixtia tí xnl Anaufitt. i. e. Sunt et Graecanicae urbes a Ma-
cedonibus conditae in Media , quarum est Laodicea et Apamea.
Лаос, яп.:.1? Aevxaviaç,] Laus, urbe Lucaiuae, пес so
lum ui 1>ч , sed etiam Iluvius et sinus, ut prodit Strabo, qui eins
eiluni lib. 6- sic descripsit : Mtrà ¿i IIv^ovvTat Лаос яоХяос,
ха\ потаиос Aàog , xal nókis ia%áit) r(àv Aevxaviôav, ftixgîy
 ANNOTATIONES;. 759

vnlo rijç &<úátrr¡c, ¿лотос Zvßagtxmv, tig r¡v ¿no "Ekrjç axá-
Sioi v. i. е. Post Buxcnium est Laus sinus, eißuvius Laus, et
■uros ultima Lucanicarum , paululum supra mare, Sybaritarum
colonia a Vclia cccc. siadiis disions. Et amnis et oppidi raeminit
Plinius lib. S. cap. 5. Oppidum Buarentum, Graece Pyxus, Laus
amnis : Juit et oppidum eodem nomine.
Aaovvxiov , ищхпопокгд xùv Aaxtvav.] Launtium, me* .
tropolis Latinorum, ex Dionysii Romanae liistoriae lib. Q. apud
quem Aaovtviov, non Aaovvxiov, ut inrjuit nosler , legitur.
Eius enim ex libro citato sunt, quae sequuutur : Tuqxvvioç usv
ii¡ Koklaxïvoç xoiavxrj rtíjtj ntauitaùv tig Aaovîvwv ¿áytxo tijv
¡ir¡XQ¿icoi.iv xov Aaxívav. ylvovg , Iv i¡ yr¡ociiog iiektvxa. i. e.
'Tarquinius ergo Collalinus in huiusmoili fortunam incidens alñi.f.
Lavinium Lalinae gentis metropolin , uf)i scnex fato functus est.
Quarc noster auctor in aliquein dcpravatum Dionysii codicein
sine dubio incidit. De Lavinio vero л ¡Je sis quae in sloßiviov
annota viinus.
Aanéo в a, dr]Xvxo}ç , oqoç Aaxnvutrjg.] Lapersa, foemi-
nino genere, nions Laconicae a Lapersis Dioscuris nomen adoplus,
cuius nullam apud alios inveniebain notitiam; apud Stepfaanum
pro AaontQOàiv lege Aamuaàv. Lapersae enim Dioscuri dicti
fuere, quod Lan urbem everterint, de quibus egimus in ли.
Аапщ&од, itóhg Kvttqov , etc.] Lapetbus , urbs Cypri,
quae portum et navale babebat; memoratur Plinio lib. 5. с. 31.
at Ptoleiiiaeo lib. 5. с. 14. et Constant. Porpbyrogenetac de Them.
lib. i. Them. 15. Aamdog dicitur.
Aaní&rj. Oí olxrjxoQig Aaní&ai.] Habitatores urbis Tbes- 418
saliae Lapithae, cuius nullam apud alios inveniebam notitiam, a
ait vocari Lapithas non ab urbe, sed a fente, Lapilbarum scili
cet. Erant enim Lapkliae, gens Tbessaliae, ut apparct ex Stra-
bone , lib. 9. quos equorum frena reperisse inquit Virgilius Géor
gie, lib. 3. v. 115-
Primus Erichthonius currus , et quatuor ausus
lungere equos: rapidisque rôtis insistere victor
Frena Peleironii I^apithae, gyrosque dedere
Impositi dorso, aique equitem docuere sub armis
Insultare solo , et gressus glomerare superbos.
— "EflTt xoi Aani&ai , ¡¡voua ôçovg xijç Aaxoivixijç] In fait
verbis suspicor esse mendum. Itaque scribeudum puto Aaní-
Ouiov. Syllaba enim huius nominis ultima coaluit cum prima se.
quentis, quod saepe solet accidere festinante vel typographe vol
transcribente. Namque Lapithaeon, non Lapithne, erat nions
Laconicae, ut apparet ex Pausaniae Laconicis: Iltvxtxaiôtxa de
Aaa 2
 740 TIIOMAE DE PINEDO

tov 'Ektvaivlov ara&tovç aqpíóTtjKs Aant9aiov xalovusvov ¿жо

¿vSpoç iy%e>QÍov Actní&ov- Tovto ze ovv то Aambaiov Iffrtv iv
tt¡¡ Tavyíxat, xel ov rcóyúw sltmnov. i. e. Sladia xv. oJ E¿eusi-
nio distabat LapilJiaeum , sie dictum a viro indígena Lapit/ia.
Hoc içitur LapLi/шеит est in. Taygelo, пес procul Derrhium.
AaQttvàa, italic Avxaovlaç.] Laranda , urbs Lvcaoniae,
celebratur ab Strabone lib. 12. a Ptoleinaeo lib. 5- c. 7- at Saidas
Lyciae adscribit, ex qua inquit fuisse Nestorem poctam epo-
paeum , Pisandri poetac patrera, qui Iliadeiu scripsit sub Severo
inipcratore Хилоуоащлитоу , i. e. Uteris carenlem , quae libruni
deuolabaiit, scilicet Liber primus cui épigraphe erat a, nullain
babebut lileram a, ct sic reliqui libri ; quem iinitatus est Try-
phodorus simili modo Odysseam conscribcns.
Aaçiva, Ttôkiç Aaßtvia>v.~\ Lariiia, urbs Laviniorum ; sed
cum nulla nalio fuerit in Italia Laviniorum, Lavinii enioi erant
oppidani Lavinii, pro slaßivimv Jegendum existimo AavvUov.
Daunii cnini Italinc gens est notissima. Mean) coniecturam firmal
Mela, qui inter Douiiuruiu oppida numerat Lurinum, sic enini
Latini vocant, quae noslro dicilur harina. Illius ex lib. 2. c. 4-
sunt verba: Dauni (intern Tifernum amncm, Cliiernam, Lari—
nam , Tcanum , oppida.
— To i&vtxùv , AuQivaîoç.'] Gentile urbis Larinae, Lari-
rlaeus; at Polybio lib. 5. Larinatae dicuutur, ut et Piiu/o lib. 3.
c. 11. Livius etiam divcrsis locis agrum Lariualein celebrat , Ci
cero pro A. Clutulio muuicipium fuisse testatur, ex quo erat
413 ipse A. Cluentius pro quo scripsit Cicero optimum ¡Наш oratio-
b ueiu , cuius oratio est optima , quae longissinia.
Ai'io юса , пч.-.ig TyiT7/ tíiaout.íctc . etc.] Larissa, urbs
tri lia Tlicssaliac, quae ad Pcnctim. In bis verbis non possum
concoqueriî illud тр.'тт/, i. e. latin. Postea cniiu sequilur divrsoa,
i. c. sectimln. Itaque pulo legendum тгпсогч], i. с. prima. Auclor
rniiii nosier numeral suo ordiue nudecim huius noiuii.is urbes,
ex quibus Larissa ad Peneuni, et Larissa, quaui octavo loco nu
merat ad Thcssaliam videulur perliuerc. Pausanias eliam duas
tantum huius uomiuis urbes Tbessaliae célébrât lib. 2. 'Ало rav-
rtiç o£ y.al ovo tcüv ¿v tíiaeakict яокеюг r¡tt ini дакасоп xcà t¡
¡tana xov ïlrjveiov cuvouaoOtjaav. i. e. ,A6 hoc vero et duae úi
7'hesialia urbes denominaiae fuerunt , altera ad mait, altera ad
Ген, um. Prima illa, ul inquit noster, sita erat ad Peueuui cele-
berrimum Thcssaliae Лимит, cuius Pausanias verbis proximo
allatis ex eius lib. 2. tneminit.
— Aívzíca, 1/ Koeuaoti}' vitó Ttvwi» ñt , Jhka ayia. ] Se
cundo loco célébrât Larissam nomine Cretnaslen , quae ab aliqui
 <'ANNOTATIONES. 741

bus PâlMgia dicebatur , cuius mcniinit Slrabo lib. 9. Eí&' fjjj/s

яадалХгьааг'п atitSiovc cxatùv, о Eyîvoç vnioniizai rijc <$' tgrjç
naoaXitiç iv (iseoyaiçç iazïvf}' Кпцкабх1)) Aúniooa ¡ïxoai araôtovg
auzr(ç dfitfnxsa' y] à' avzí¡ uîv llikaayla ityouêvrj , xai Aáctaact.
i.e. Deindi naviganti stadia centum , Echinus imminet; deinde
versus Oram maritimam in mediterránea parte sita est Cremaste
Larissa'xx stadia au Ediino distans, quae eadem Pelasgia dicitur
et Larissa. Memoralur Lir. lib. 42: с. 56. in ßocotia.
• :■*» :7(>ttTl iv tij "0<5<sr¡ icoaíov.] Tcrlio loco célébrât Larissam
in Ossa, scilicet monte in fini bus 'ill r.ssalbc , cuius etiam uie-
tuinit Strabo libro nola pracccdenli (.'ila to : AUçiaaa ô' iozi хсЛ
iv"Oà0rf ytootov. i. С. Lbrissa eliam est ad Ossam oppidum.' :.n<
■■*—» Tetaçrn] , vi¡c Tcaáios, etc.] Quarto. loco memoraf Là*,
rissam Troauis, quam imjuit ;il) Homero celebran; cuius aifert
lieiiiisticbiuiii. Eius tntogri versus 'sic loguntur II. 2. v. 840.- • .
■Ircrtodooç à ays <pvln IJeXuiryàv è/iiaiixcôocov, ■ ;
■ ' ' -J'ùv oí slaçiGOav egißalaxtt vatizaaaxov.
Hippothous autem ducebat gentes Pclnsgorum bellicosorum
JEàrum, qui Larissam fcrlilcm habitaban*.
At Strabo lib. 13 ad eunidem Нот cri locum coiiiioit Ilomerum
Joquutum do Larissa, quae erat circa Cumarn patriam scilicet
Hesiodi, contra quam opinatur auctor noster, ut annotât Eusta-
thius ad locum citatum, et libro nono ineminit Larissae Troadis
iuxta Hamaxitum. "i- ■>
— Пеиятт] , Aloilôoç, mai Ävfir/v zi\v * vi5a.~\ Quinto 4l¡>
loco memorat Larissam Auolidis circa Cuuiarn Phriconida. Sia' «
enim restilucudus est locus ille mutilas ex Stïaboiio, qui hanc
urbein célébrât lib. 13. Kazaiaßovzctg os towç Utliaoyovç, xtxa-
xioaiiovç vno xov Tûviïxov izoíéuov , xaxéxovzaç ó' оиыд in zf¡v
AÚyiGOav, ¡itxovaav zi}ç Kvur¡c ííoov IßSou.'tjxovza czttôiovç, ini-
Tti%í(íai avroîç то vvv ft» keyófitvov JVÉoi/ T£¿xoe, ¿no zotáxovrce
azauímv zrjg Aaoíoüyc- Ik&óvzac öe xzLoai zr¡v Kvurjv , xal rovg
ncQiytvouêvovç aV^jiáreovff éxitos ¿votxíaat ' ano 6s zov Aoxoi-
xov oqovç tr'¡v tí JtvfMjv <&Qixo>vlda xalovciv lifioícdg as xal zr)v ''■■•
AáctoaaV ¿p'/f'1/ •*' ^at^ v^v- *• e- 'Cumque offendissent Pelasgot ••
adfiictos quiderri bello Troiano , Larissam lamen adhuc tetuntes, ■
distante»! a Cuma circiter i.xx. stadia , advenus eos exiruxisse
cum, qui etiam пит dicitur Novus munis, a Larissa xxx. sta~
iliis; venieniesque condidisse Cumam , coque superstitum homi—
пит coloniam deduxLsse; a monte vero Locrico, et Cumam Phri-
conida dictant , similiter vero et Tjarissam., ч'-.s ^
— "Exztj, Zvçiaç, ijv 2vqoi ZiÇaça /.aXovOi.) Sexto loco
numera t Larissam, Syriae civitalcm, quam a Syria bizaru vocari
 742 THOMAE DE PINEDO

iiiquit , quod nomeii nescio a quo desunipsit , at Larissam Syriíe

memorat Strabo lib. 16. Ptolemaeus lib. 5- cap. 15.
— 'Evváxt] , Кдущс.] Nono loco numerat Larissam Creta?.
Strabo lib. 9. Kaï èv Kcr¡xri nól.ig r¡ vvv tic 'bqánvivttv twoi-
y.iüí>tíüf¡ , ¿tp t¡c y.cà то vTioxi íjicvov tte&íov vvv Aaoíaawv vtkit-
rnt. i. e. El in Creía urbs , quae nunc in Hierapydnam congrt-
gata est, a qua et subiacenlem campum Larissium vocant.
— Kui iv VQ AxTixrj laxi AÓQiooa.] Décimo loco ponit La
ngsam Atticae. Slrabo libro proxime cítalo : Kai Iv ту Апщ
à ¿Ort AÚúiggu. i. с. Et in Attica est etiam L&rissa.
••::'. i— Kai ij aKQÔitohç xov"Açyovg, Aáousaa.] EtarxArgo-
rum Larissa. Argivoruin quoque лгсеш Larissam célébrât Strabo
lib. 8. rH ulv ovv jroÀig TtSv Aqytiatv iv %woioic inmt&oiç ïôov-
t«i к) nkiov '¿r.Qav è ïyii zr,v xakovfiévtjv Ac'tciaaav' kóipo*
tvioxij ftfroicuj , i'jovra îsçov Aièg peí ó' av'xñjc nkr¡aíov o h/a%oe,
%aQaOQ(¿5r¡c Ttotapàç, ¡!%a>v xàg nr¡yag ir. AvqxIov tov xerà Tijv
KvvovqIciv oçoç xtjç Apxaôiaç. i. c. Urbs equidem Argivorum
matóte sui parte sila est locis plañía • arcem habet Larissam, col
lent mediocriter munitum , in quo est Iovis templum. Егоре иг.
bem fluit Tnachus amnis per multas delapsus convalles, haoens
Jbntes er Lyrcio apnd Cynuriam , montent Arcadiae. Placuit hic
nion (:rc leclorem Latinos plcruiuque usurpare noinen urbis argi
vorum , quae Graecis neut. gen. dicitur Argos , num. píw. и**"
cul. atque interpretes cuín apud aucloree Graeco» imeniunt 10
\iV*nakiç'Aoyov.ç ., verlere vel urbs Argorum, vel Argiae, st\Ar-
a golidis, vel Argivorum. Argus enim apud Latinos est genilivu»
navis illius celeberrimae Iasonis , cuius gubernator fuit Tiphyíj
illius noiiiiiiativ. est Argo. Haec etsi minuta, non sunt coiite-
mnenda. Saepe enim mhuiusmodi rebus seu dormitan t, eeu cae-
epitant viri etiam docli..
— A' «i vlaçtaasvç Ztúc.] Iupiler Larísseus erat in arce Ar-
gorum, ut apparet ex Strabouc loco nota praecedenli allato.
— ExQttßav Si xo)fir¡v q>r¡c\v'Eq¡éeov, etc.] Memorat eliam
419 ev Strabone Larissam, viuum Epbesi ubi erat Apollo Larissenu«.
b V'idelur respexisse nuclor noster locum Strabouis ex lib. 13- '1C
enim ille : Tqíxt¡ ôï Aaçiaaa, xojftq xijg 'Etpteíag lv *« Kayetfl»
itt&itp' t¡v qtaat nóuv ictboÍcíi iíqÓtíqov, í'^ovcov xai то UQ°*
AnóUcovos Aacics^pov , 7tkr¡aiáCovaav хф Тцшкт uûkkav , 4 V)
JE<péeo>, tou't»js yiru txaxàv xai ¿yôotjxovta ôiê%ii oxaiiovç, ••*•
írco rofg Mydaiv av tic la'trot xavxr¡v. 'Etploioi ó' av^dtnK
voxíqov, ítokkt)v xr¡c xùiv Mr¡óvav, ovç vvv Avéovi tpaacv , a^i-
if'uoi то. i.' e. Tertia harissa est pagus regionis Ephesiae in campo
Cayttrio: quam olim Juisse urbem aiunt, et habuisse tempi""*
 ANNOTATIONES. 743
Apollini« Larisseni, propinquie/tgm Tmolo , quam Epheso , ab
hac enim distal clxxx. stadia, adco ¡it sub IWeonibus poni possit;
Ephesii autem postmodo audi, multum regionis Meonibus, quos
nunc Lydos dicimus, absiulerunt. Ex dictis apparel tria usurpan
urbium hui us Hominis gentilia, Larissaeus , Larisseus, Larissje-
nus ; Latini plerumque usurpant го Larissaeus, Virgil. Aeneid.
lib. 2. v. 197' Achilles Larissaeus d icitur, quod esset ex urbe
Thessaliae Larissa, . , л
— Captique dolis , lachtymisque coacti
Quos ñeque 'lydides, пес Larissaeus Achilles
Non anni domuere decern , non mille carina*. ,.'. • ...
: i Ax¡ pvoç, vrjaoç ярое tij (Уррхт;, ote] Series literarum
ostendit deflepre omnia oppidoruni ct regionuin nomina, quae
per Ae incipiunt, nulla eniui eoruin facta uientionc, loquitur de
Leinno insula, quae ¡acebal iuxla Thraciam in Aegaeo uiari non
longe a monte Albo fabuloso Vulcani casu uobilitata, quem a
maire Iunone simul atque natus est, c.b drl'orinitatem in baño
iusulam praecipilatum decidiese fabulabautur , ad quod alludit
Periegeta v. 522. : .-.
Ev&iv xal j4i]u,voç, xçavaôv niàov'Hcpaiaxoio
ТЦататса.
_, .: linde et Lemnus asperum solum Vulcani
Patescil. ■>'•'
Adhuc in hodierno nomine latent ciñeres antiqui nominis, vulgo
enim dicitur Stalimine. Duas babuit tantum urbes Hephaesliam,
et Myrinam, auctore Ptoleniaeo lib. 3 с. 13. ideo dipolis dicitur
M. Etyinologici auctori in /lÍTtoXic. In Myrinae forum solstitio
Alhos nions uuibram eiaculabalur , cum ab insula distaret
Lxxxvii. M^pass. ut prodit Plin. lib. 4. c. 12. Ab hac insula.no-
inen habet Ierra J^-mnia, quae in ea eiludicbatur, cuius tree
erant species ii\ usu , prima fullonibus, secunda fabris, quae alio
nomine Graecis uikioc, Lnlinis rubrica a colore dicebalur, ca
dera quae Sinopis Plinio lib 35. c. 7. tertia uiedicis, quae alio
nomine acponyiç, i. e. sigillum dicitur , quia obsignabalur , de
qua vide Dioscoridem lib. 5. c. 72. Galeiiam lib. 9. de facult.
•impl. medicament. Gesnerum in suo onomástico. Fuit ex hac
insula Fhilostralus , qui sub Severo imperatore iloruit , et octo
libros de vita Apollonii Tyanei conscripsit, vanissimus omnium
scriptoruiu.
— 'SlmíeOrj Sr¡ jipwrov »no Gçâxoiv , etc.] Lrninuin iusu
lam a Thracibus, qui Sinties vocabantur primum conditam fuisse
tradit ex Strabone , cuius ex lib. 7. excerptis sunt verba: "Ott
ZiVTOi 'idvoç oçreXlKÔ V KOtlWXf l T1JV JîtjflVOV vi¡Oov • Z'ùiV "Our¡-

s
 744 ТПОМАЕ DE PINEDO .

poç Zivrtaç «VTOV5 xaltï, XíytPP, Ïv9a ue Zivzitç ÛvSqsç. i. e.

Çuod Sinti, gens Inracica habilavit Lcmnum insulam, unde
Homerus Sintias eos vocat cllcens: Uiï me Sinties viri.
420 ri — Oí ó' avToi oúroi val Sanaïoi. } Inquit Tliraces Sinties
a qui primura Lemimm insulam incolucrunt esse eos Jem, qui Sa
pait; quod etiatn ex Strabone Jesumpsit. Sic enim ille lib. 10.
Ttvig ùs Sáfiov Kcdtiedctí cpaoiv, ¿no Saîatv xcov otxoúvimv
Qoáxmv nçoziQOV, o'I xaï xr¡v i¡itncov leypv xr¡v jtpofffjjij • tïre
oí uviol toïç Sanaioiç Svrtç, ■!} toFç Shvroîg , oils livras xalei
о пощгцс, iï&' ËztQOt. i. e. Quidam Samum vocari dicunt a
Saiis Tliracibus , qui cam prius habiiarunt , et qui finilimam
eontinenlem habebant; sive hi iidem cum Sapaeis sunt, wive cum
Sintis , quos Sititas vocat poeta , sive diversi. •
ylrjva ю ç, ¿yùv Jiovvßov iv ауроГс-] Diversa fuere apud
ethiiicos l. cunea fes ta in honorem Bacchi celebrata ', ношен ad
epta àno Ttjç ki¡vov , i. e. a torculari, ut ait nos 1er , dé quibus
vide sis Aristoplianis Seholiastem ad Acliarn. pag. 390. edilionis
Caldorianac societatis. Quin etiam Bacchus ipse Lenaeus dicitur
poëtarurn cruditissimo Géorgie, lib. 2.
Hue pater o Lenaee veni, nudalaque muslo
Tinge novo mccum direptis crura cothumis.
•— "Eaxi öh xal ôrjuo?-] Fuisse quoque Lenacum , populum,
Atlicae scilicet inquit, cuius videtur memiuisse Hesycliius in 'Eni
ylr)váía>;'m quo erat Dionysi templum, ubi Allienienses festa
Lenaea celebrare solcbant, antequam llieatrum aediGcaretar,
auctore eiidem Hesychio loco citato. >■
sîrjvoçi, %ána rijç Iliac'icav-] Pro vw?« «JS Tlieáiov , puto
legeiulum %¡óca Ttov ILiGaiñv, regio Pisalaruni; er nostro au-
ctore in Шва, et cx'Slrubone vnriis in locisj quorum regio divisa
erat in octo urbes, ut apparet ex Strabonis lib. 8- Eis yovv
охтш nôleiç jüfoijofiiv»;? rrjç Ihcatiôoç , fila tovrov líynai xai
r\ Zalficávy. i. e. In ocio civilates divisa Pisatide, una ha rum
Salmone ilicilur. i " .
jii¡tr¡, nóhc MaxeSovlag. ] I.etc, urbs Macedoniae Cele
bris íiatalibus Nicarclii , qui socius fuit in militia Alexaudri
niagni,- ut inquit noster, in cuius historia nullum Nicarchum
420 nicmini me legere, sed Nearchuin, cuius meiniuit Srrabo diver-
fa sis locis. Q. Curt. lib. 9. о. 10. et lib. 10. с. 1. Arrhian. de ex-
peditioue Alexaud. 1. 5. ct 1. 7. nee non in libro renn» Indica-
rum, ex quibus apparet fuisse praefectuni classi Alexandri ad
Indos, et horuin rcgiouls historian) scripsissc. Quare non du-
bito apud nostrum pro NUao%oç legenduin Néito%oç. Lete vero
urbs Macedoniae uienioralur РЫешасо lib. 3. с Í3. I'liuio lib.
 «''ÀttNOTATIONES.f 745

4i с. 10; et Harpocratiem ex Marsyae Iunioris lib. 6- rerurti Ma'-

cedonicarum, apud quem ut et apud Suidam perperam seribitur
Aixr¡ per iota in prima. ■•'!• <
' ,; Ar\xoiç nôXtg, nôXiç Alyvnxov.] Letus polis , i. e. Lato-i
пае urbs , urbsAcgypti, a qua Letûpolites Nomos , et urbe et
Nomo» meinorantur a Ptolemaeo lib. 4. c. 5. ' •«»• ,il ч"!
.i ; — KtA 'AnoXXuvioç 6 'AQXiq>ttoÇ Xtyôpsvoç avaycóupemi.]
In his verbis codem înoilo accipio то àvayoclqxzai , ас m sectione
proxime praecedenti то taxooüxat. Mentem enini auctoris nostri
puto esse Polystratum et Apollonium Archiplici filium inscribí
Lctapolitas , quod fuerint ex Letnpoli Aegypti urbe. Ego neu-
(ruui coruiu novi , nee etiam Archipheum, pro quo v/de, an о
¿o%iiç£vs scribendiini sit , пес ne. Ego enim, cum non laborem
porrigine corrigendi, nolo Stephanum incrustare, etsi apud Sui
dam in 'AnoXXuvioç legitur: 'slrcoklûvioç , 'A<pooötauv9i ¿р%«г-
pívff xcîl Îgxoiji-aoç , ysytjctcpi Kaniy.it, etc. Id est: Apollonius
Aphrodisieus summits pontifex et historiens, scripsit Carica , etc.
Aijtyrjuavô oç, itokl-/yiov Kttotaç. ] Lcpsemandus, oppi-
dulum Cariae, cuius, apud alios ahum est silentiuui ; Piinius lib.
5- с. SI. in ora Cariae célébrât insubin Lampsemandum, de qui-
bus pro arbitrio luo iudicabie. •\
Aißaval, jroAic 2vçiaç, xaïç "Axqaiç ytixvia^avoa. ] Li-
banae, arum, uvbs Syriae, Atris vicina ; Libanarum summum
est apud alios silentium, de Atris vero vide sis quae in "Azqcu an-
notavimus.
— "Eoxi xa\ Alßavog ôçog zijç .Zvoiec.J Libanum montem 421
cclcberi iiniiin a praeslantissimis cedris , ex quibus Sapientissimus a
regumtemplumexslruxit, Syriae tribuit auctor nosler: С Taci- "
tus Iudaeae adscribit Ilistoriarum lib. 5. с. б- Praccipuum mon-
lium. Libanum erigil , [ludaca] mirum dicta tantos in ardores
opacum, ßdumrjue nivibus. Idem amncm lordanem alit J'unditque.
Ilebraice dicitur ]2uS lebanon , eclcbrnlur saepe iu sacris libris;
prolctariae cruditionis bumincs dictum putant a n:iab lebonah
i. e'. thus, cum nullibi thus ipsi attributum reperialur, melius
ab albedinc nivium alii eius noincn deducunt. Erat enim, ut in-
quit Tacitus , tantos in ardores opacus et fidus nivibus , quae
etiam célébrât Ieremias Prophètes с. 18. v. 14. pb laban vero
Hebraico est albus, candidus , a quo sine dubio monti nomcu,
cuius fecere mentionenj Strabo lib. 16. Ptolcmaeus lib. 5. с 15.
Pliu. lib. 5. с 20.
Aißvi}, %исй noXvcuVVfioc.] Libya, regio polyonymos, id
est , quae multa nomina liabebat , quae receuset auctor noster,
praccipua vero et quae adhuc obtinct usus, sunt Libya, et
 746 THOMAE DE PINEDO

Africa, at prius Libya, deiiide Africa vocata fuit; Graeci Li-

byam a foeinina eiusdem Hominis Epaphi filia, Apliiicam ab
Aplira quo'lam Herculis socio vocatam fuisse aiunt j sed vero
propius videtiir, Libyern ab Hebraeo C'^ib Lubim , Apbxicain
a nepote Abrubaiiii Opine, nomina liabuis.se , illuruin fit menti»
Paralipom. lib. 2. с. 12- v. 3- ubi ьхх. senes et Hieronyruus Li-
Ъуеш vcrtunl, alterum testatur loscpluis Antiquit. lib. 10. c. 16.
Aiytrai as cug oiling о "£1<рсг]с, azçativoag ¿ni rrjv Aifivi¡v, xaxi-
C%tv avrr¡v , xal ot vtotvoï ùvtov xutoixyectvTsç iv evW/, tijv yijv
¿no toi txiivov ovounTOÇ, jicpQKav itQO<¡t¡yÓQtv0av ' fiaotvijfi
ôé fiou tía Xoyat xal AléîavSnoç о [Iokvi'atcoç- i. e. Dicùur etiam,
quoi hic Ophres, expeditionefacta in Libyam, earn oblinuii, et
tins nepotes ; cum earn incoluissent , terram ab illius nomine,
Apliiicam appellarunt , testis est meae sentenliae et Alexander
Polyhistor. Graphice earn depingit Periegeta v. 174.
"i/roí uiv Atßvrj TEtrtWöjXEvi; , igvótov tgnti,
E¡ vérov ¿vto\Ít}v гв , Tga7ifÇia> tlSoç ófioi-n,
Ao£aiiévr¡ ngátiota raScigá&ev , ifal Kig SxçiJ
Шд u,uj(ôV ¿Ivvdeïaa riraivftni 'Sltttavoïo,
Ovqov 6 'AQ,$aßit]g Tfxfiaißftot ayfi 9ai.áaar¡;
Evgvxtgov ' год-i, yaïa xekaivcSv Atf>ion\\<av
Tmv [xêgiav , tcùv ây%i xitaii'sxat ovôag Eot(tß<ov
IIc<!>3a)J>¡ SÍ fllV SvÔQeÇ ÍTll/.llíoVQlV ü[WÍ>li'.
Nempe Libya quidem extcnta ad austrum serpit
¿id austrum tí orlum , mensulae forma similis:
421 Orsa primum a Gadibux, ubi quidem extrema
b In secessum acuminata porrigilur Oceani,
Limitent vero Arabiae terminât prope mare
Laiio rem , ubi terra nigrorum Àethiopum
Alterorum , quos iuxta porrigitur solum Ere/nborum :
Pelli pantherinae vero ipsam homines perhibent similenu
Ad quem locum vide sis Eustatb.
— Ta ifrvmov, ylißvaaa.] Gentile Libyae foemin. eat Li-
byssa, îiiascul. Libys, qui est etiam proprium, dequibua et eius
deriralis agit infra.
Atßvovol, i'£>voç itoooexh ïô ívóoiéom (ilçtt xov 'ASçia-
rixov xôknov.] Liburni , gens adhaerens ititeriori parti Adriatic«
sinus inter Histriam et Dalmatian], meuiorantur Virgilio Aeneid.
lib. i. v. 248.
Anienor poluit mediis elapsus Achivis
JUyricOf penetrare sinus , atijue intima tutus
Régna Liburnorum , et Joniem superare TimavL
 ANNOTATIONEN 747

Regio Liburnia dicebatur, vulgo nunc Croatia iu. dit ¡one Du-
cum Austriae, de qua consule ais Strabonem üb. 7. Melam lib. 2.
с. 3. Pun- bb. 3. с 22. . ;,.
— EvQr¡uxt rà sJißvQviY.u вхскрг).] Liburnica , seu Liburna
erant genus navigii levissimi, velocissimique, sie vero diceban-
tur , quod buiusmodi navigiis Liburni olim piralicam exercebant,
unde Venusinus Vates Epodon libro, Epod. i. ad Maecenatem :
Ibis lÄburnis inier alia navium, , ,,r.
Amice , propugnáculo: , ; , , •. . i
Faralus omne Caesaris ptriculum . -\,, \ .
Subiré, fllaecenas, iuo. .... \
Liburnus etiam est leclicae genus, quod esset celer, luv. Sat.
S.v. 240. ^ .-„■ ... V.. . . ' ..,-
Turba cedente vehetur s . , Л •■
Dives, et ingenti curret super ora liburno , «.. ',„*
Atque obiter leget, aut scribel , vel dormiet intus,
Namquejacit somnum clausa leeiiea fenestra. . ,-., ,', ,
Eidem etiam Liburnus usurpatur ]>ro lecticarius Salyra 6. v. 476.
Tarde venisse Liburnus
Dicilur , et poenas alieni penderé somni
Cogiiur. ,.,.,. .;,•.> (
Liburnus etiam dicebatur praeco, qui iussu imperatoris vocabat
senatores. Id nominis adpptus, quod ex Liburnia fere orti es
tent buiusmodi boulines. Hinc idem poëta Sat. 4. v. 75.
, Primus clamante Liburno
Currite , iam sedit , rapta properabat abolla ,,-,
Pegasus, atlonitae positus modo villicus urbi.
Aißva act, tpoovoiov Bifrvvlaç ixidakáaeiov.] Libyssa, 422
castclluin liilbv niac ad mare situni fuit memorabile túmulo Anni- a
balis Carlbagineiisis , teste Plinio libro quinto, capite ultimo:-
Fuit et Libyssa oppidum, ubi nunc Annibalis tantum tumulus.
Ex Plinio videtur desumpsisse Aimn. Marcell. lib. 22. c. 22.
Transgressus [liiliauus | itaque fretum , praelercursa Chalcedona,
et Libyssa, ubi sepullus est Hannibal Poenus, inde Nicomediam
venit urbem antehac inclytam. Ammianus confirmât verbis aHatis
eententiain nostri auctoris, qui ait Libyssam fuisse casteïlum ad
mare, ctsi Ptoleinaeus lib. 5. с. 1. id inter mediterráneas Bitby-
niac urbes memorat, apud quern non bene scribitur Libyssa per
iota in penúltima. Fuit etiam Libyssa Bithyniae fluvi us apud
Appianuni de Bellis Syriacis , a quo Libyssae oppido nonien.
Atßvdxivoi, e&voç ncioay.iiptvov ÄOA^oic. ] Libystini,
gens adiacens Colcbis, quos alii Ligystinos vocabsnt. Vide sis
quae in Atyvaiivtj unnotauius.

'
 74д ТНОМАЕ DE PINEDO

-"" Jíl y § , noTCtftàç MavQitavtaç, y.aï nûkiç, etc;] Linx, munis

Mauritaniae , et urbs', quam alii Lixum dicunt; ex una urbe,
ut mihi videtur, quatuor auctori nostro suis locis farine sunt, sei»
licet, jí/yg, Al%a, Avy'í,, Avyl<o. Fuit autein Phocnicum urbs,
jd"és't, colonia, teste Scylace in Kagjt¡6ái>. Jíuní: vulgo Lora-
che dicitur, iacet in ora Africae maritima, non longe a Gadibus
post moiitem Allantctn , ut ait nosier in Avy%. Quam cepere íli-
apani anno мюсх. referente Aldreto de Africa lib. 4. с. 18- de
qua operae pretiuni est audire Plinium loqucntcin lib. 5- c. 1.
Et ab cu [Zili] xxxfti'Sitf pass, colonia a Claudio Caesare facia
Liaros , vel fabulosissime ah anliquis narrata. 1Ы regia Antaei,
cèrfamenquecum Hercule , et Hespëridum horli, affunditur au—
iem huic aestuarium e mari fiexuoso meatu , in quo d tacones сu-
stodiac instar fuisse nunö ihterpretáhtür , aniplectitur intra se in-
sulam , quam solam e vicino tractu aliquanto excelsiore, non ta
rnen aestus maris inundat-, exstat in ea ara Herculis , nee praeter
oleastros aliud, ex nárralo illo aurífero nemore; minus profecto
mirentur portentosa Graeciae mendacia de ils, et amne Lixo pro
dita, qui cogitent nostros hupc'r paulo minus monstrifica quaeJam
de iisdem tradidisèè, prûevalidam hanc urbem, maioremque Car-
ihagine magna : praeterca ex adverso eius siiam, et prope immenso
iracltt ab 'Jïngi, quaeque alia Cornelius Nepos audacissime cre-
didit. Strabo lib. 17. ¿uctor est, ex Gabinio Homauarum rerum
422 scriptore apud Lingeni Antaei sepulturam fuisse , et compagem
b ossium cadaveris absumpti cubitorum sexaginta, cauique a Ser-
torio detectaru . et rursus humatam ,- quae fabulas mugis sapiunt,
quam veritatem.
Atyvçoç, S&vog »oofff%èc roiç Tvfâtivoîs-] Ligurus, geus
finitima Tyrrhems, nomen adepta a iluvio Liguro, ut inquit no-
ftter. Sic Eustatb. ad Dionysii v. 76- nomen Ligyum (cadem est
gens) deducit ab amncquodamLigye, quod est tramlativum apud
Graecos; regio Liguria dicitur, incolae plerumque Latinis Li
gures, quorum praécipua m-bs et с о mm orci o celebérrima Genua,
vulgo Genova, de qua suo loco egimus ; antiquilus non bene au-
dierunt, nec liodie bene audiunt. Ideo Virgilius Aeueid. lib. Ц.
v. 715. canit:
Vane Ligur, fruslraque animis elate superbis
Ncquicquam patrias tentasli lubricus artes.
Obiter notandum apud seriptores Ligycs, et Ligures eanidcm esse
gentcm.
AiyverivT], nóltc Aiyvtov , ti7î ôvttxijç Ißnoittc. ] Ligy.
aline, urbs Ligurum propc occidenlalcni Iberiam et Tarlcssuní,
cuius incolae Ligyes, id est, Ligures dicebanlur: 1res auteiu ce
 ANNOTATIONEN 749

lcbranlur Ligyes, id estj Ligures apud scrip lores, primi in

Italia, de quibus egimus iu praccedeuti dictione, a quibus vel—
uli coloni uriginem deduxcrunt reliqui, scilicet Ligyes Colchi—
eis vicini, qui liostro auetori Libysiini suo loco, £ustathio ad
Dionysii v, 7ö. Colcliici dieuntur ; tertii eran t in occidentali Ibe
ria prope Tartcssum , de quibus loquitur Thucydides in libri
scxli initio , Dionysius llalicai nasseus lib. i.
— Kai xrjg Taooov nh^aiov. ] Quia unquam audirit Tarsum
fuisse in occidentali Iberia; nemo puto; itaque pro xai zrjç Тад-
aov 7ih]OÎi)v, i.e. et prope Tarsum, legendum est, xa\ tt]c Tag-
xr¡GGov nhjaíov, i. e. et prope Tartcssum. ïartessus ciiim fuit
urbs et auinis Ibcriae occideulalis , quod lippis et tonsoribus, ut
:iiniii , est notuin, amnis ex Ligyslico lacu proüuebat, ut aperte
inquit Avienus.
— Sed insulam
Tartessus amnis ex íibystico lacu
Per opería lapsus undique ab lapsu ligat.
Libyslicus yero lacus Avieno idem est, atque Ligysticus, Tel Li-
gystiuns, vel Libytinus, sicut et CylaeaLibystiua, vel Ligystica,
invenitur.
Ai&riGioç, etc.] Nihil videtur deficere in Lac seclione, 423
ctsi appositus asteriscus innuit contrarium , namque sensus opti-r a
inepereipi potest; Apollijiem vero illnm .Maleae Lithcsium voci-
ta tum ¿7io Tov Httov supra quem collocatus erat , ego non novi.
Jîàkik; nohç Ocoxiooç-] Lilaea, urbs Pbocidis, ex Ly-
coplirone, ex cuius Alexandra afTert versiculum, ad quem ita
i il ais Scboliasta: AlXaia , xa\ 'Aveucûçeta, xcà "AutpiCa, xaï
"Aßai, nLkeiç liai Oaxiäog, 'Aviuñoeta 61 ¡xh'¡&r¡ ôià то tïvat
«ÚtíJv yvxoàv xaï ¿viuuài]. i. e. J.ilaea , et Anemona , et Am—
phisa, elAbae, urbes sunt Phocidis, Alnemoria vero vocata fuit, .
quod esset frígida , et ventis expósita. Memora tur etiain poëta-
1ШП paren ti 11. 2- v. 523.
Oîts ALXaiav 'é%ov itr¡yi}c «яс» Kt]<piasoîo.
Quique Lilaeam habebani fonte super Cephisi.
Non bene iuterpres Latinus vertit:
Quique Lilaeam habitant fontem in Cephisso.
I. ilaea eniin non erat fous, sed civitas ad Cepliis.i foutes, prope
quam oricbalur Cepbissus amnis, auclore Straboue lib. 9. ílv
о Ki)(piaoàç èx AiXaiaç Фыхг/.уд 7iókía¡s ti¡v agyj¡v kaiißavti, xo-
&ámg xa\"Ofir¡gog <pt¡aiv '
Oír» AÍXcaav fyov nr¡yi¡g ¿я» Kr¡(pieooío.
Ji' Elaniaç oh gvelg utyían¡g zùv Iv Oaxevdi nóíiav , xaï ôtà
llaoaïioiauicui', xai Фауогшу ouoicuj Oomuxùv noXiau-úiav, ils
 760 THOMAE DE PINEDO

Xeaçmvtictv rrjs Boianiaç jrpófiffiv. i.e. Quorum ипиз est CephL-

tus ex Lilaea Phocica urbe initium sumit , sicut et Homerus ait :
Quique L.ilaeam habebant ad fontem Cephissi.
Per Elateam vero fluens maximam Phocicarum urbium, et per
Parapatamios et Phanoteos similiter Phocica oppida in Charontam
Boeoùae pergit. Eustatbius ad versum Humeri cilatum duas célé
brât Lilaeas. Memuratur eniin Statiu libro 7. Tbebaidis:
Coryciumque nemus , propellentemque JLilaeam
Cephissi glaciale caput.
Ailvßaiov, t¡ jrpùe ôvatv ¿'xpa rrjç JEixtXlaç.] Lilybaeuro,
Promontorium Siciliae ad occasum. Erat unuiii e tribus Siciliae
promontoriis , quud ad Africain spectabaf, auctore inter alio«
Mela lib. 2- с. 7. Ipsa [Sicilia] ingens, et tribus promontoriis in
diversa procurrens Graecae literae imaginem , quae delta dicitur,
efficit. Pachynum vocatur, quod Graeciam special: Lilybacum,
quod in AJricam, Pelorus , quod in Italiam vergcns Scyllae ad-
versum est , causa nominis Pelorus gubernator ab Annibale ibi
dem condilus , quem idem vir profugus ex Africa, ас per ea
loca Syriam petens , quia procul intuenii videbatur continua esse
litora , et non pervium pelagus , prodilum se arbitratus occiderai.
Haec de Peloro Annibalis navis gubernalore Melam audacissinie
crcdidisse reor, cura iain ante illa témpora Promontorium istud
vocaretur Pelorus, ut tradit Servius ad Aeneid. lib. 3. v. 411.
Tria baec promontoria grapbice depingit O vid. Met. lib. 13.
Intrant
Sicaniam, tribus haec excurrit in arquora Unguis
E quibus imbríferos est i>ersa Pachynos ad austros
JYlollibus expositum Zephyris JLilybaeum : ad árelos
Aequorif expertes spectat Boreamque Pelorus.
423 Dionysio Periegetae v. 469. foem. gen. Lilybe dicitur pro Lily-
Ь baeon, ut et Peloris pro Peloros.
"Axça Ö oí ní%vvúc т£, ПсХа>о!д те, Advßti те.
Promontoria vero ipsi , Pachynosque, Pelorisque, Lilybeque.
Ad quern locum consule sis Eustaihium; Lilybaci etymologiam
ingenióse admodum deducit Bocliartu«, ac si esset a aibb lelub,
i. e. ad Libyam, scilicet quod ad Libyam special« t , (Africam
Graeci Libyam vocabant) et Libyes Hebraice dicunlur Q^nS lu-
bim , utsuoloco annotavimus; Solinus с 6. tradit Su-abonera
queindam solitum ex Lilybitaua specula exeuntem a Carthagine
classem, numerumque navium manifestissiinc denotare. Lynceoi
habuisse oculos pactum ilium oportebat, qui ilia videre poterat.
— "£oti xcù italic.] Lilybaeum quoque fuisse urbem со—
gnominem promontorio apparat ex diversis scriptoribus ас ргае—
 ANNOTATIONEN 751
cipue ex Diöd. Siculi lib. 22. eclogis, cui oppido Sibyllae sepul-
chrum decus erat, ut inquit Solinus c. 11. At Sibyllarum actas,
et liuius m bis xzioiç non conveniunt. Naraque baec urbs condita
fuit a Carthaginensibus aevo Dionysii tyranni ; Sibyllae vero sunt
longe séniores, hoc in confcsso est, illud patet ex Diodori libri
«itati eclogis : 'O «5È IIv§§og павг\д Tt¡g Kacxr¡Súvog ¡лсхдатцвг
ovváu,ta>g xctl Kvgioç lyivtzo , nXyv той AiXvßaiov, avtr¡ yào r¡
nóltg ino Aapxtjáóvcov Ixría&tj , utt¿ rrjv akaatv xr¡g Kàgyriôo-
vlav MotvTjg vno /fiovvotov той tvqÍvvov , xovg yàp ex тиьтуд
vnoXEi<p9ívTag; ¿Oyoioavztg , xazmxiaav (ig то AiXvßaiov. i. е.
Pyrrhus omnem Carthaginiensium ditionem suae potesiatis et arbi-
1rii fecit ; praeter I.ilybaeum • haec enim urbs a Carihaginiensibus
conditafuit, post captam de Carihaginiensibus Motyam a Diony-
sio tyranno ; eos enim qui ex hac supererant congregantes Liíy-
baeum habitatum detulrrant. £ius situm sie describit Polybius
lib. 1. To tqítov xijç vi]eov axooairjotov nQoeuyoQtvtxai AiXv
ßaiov- Km of tovtoo nui.iç oftcovimoç xñxai ta romo Jitpl i¡v tots
ovvlßatvt xoiç'Pcouaiovg ovvioxaadai xi)v noUoQxíav ' xtlytai öl
èiaançovTiag i'¡Ccpai.ioaív7}v , xa\ Jitoii; xácpon ßa&eia xa\ xtváyt-
Otv èx daXáxxr¡c, Si' 0)V laxiv clç tove Xifilvaç tionXovg, noXXrjg
dsúutvug iunitolrtc xat 0vvr¡9tiug. Hoc est: Tertium insulae Pro
montorium appellatur Lilybaeuin, in hoc urbs eiusdem nominis
sita est cum ipso loco; quam tunc conligit Romanos obsidere,
muris egregie muniiam , atque circumcirca profunda Jossa, et "
aquis e mari reslagnantibus , per quas patet ad portus iniroitus,
multa peritia et consuetudine indigens. Fuisse olim liiiuiilissiniam
et splendidissimam civitatem constat ex Diod. Siculo, et ex Cice
rone, huius ex Venina V. sunt verba: Testes publicae tabulae;
testis splendidissima cuitas Lilybaetana ; testis honeslissimus ma-
ximusque conventus civium Romanorum. Illius ex lib. 24. eclogis;
EixoaiTiöOaca hr¡ noXtu,r¡o,avxtg oí ' Pœu-uïot Kacyqio víovg , Ai
Xvßaiov Si Sixaettj noXiooxi¡aavxeg , ггоо'с ¿XXi'¡kovg 6iekv9r¡aav.
i. e. Cum perxxiin. annos Romani bellum gessissent cum Cariha
giniensibus, -Lilj baeum vero per decennium obsedissent , inter еоя
de расе convenu. Hodie in eius minis extructain esse urbem in
ter primas Siciliae celebrem , vulgo Marsalla dietam testis est
Cluverius Siciliae Antiquae libro secundo cap. 1.
Л «fii} г, etc.] Limen Graecis, qui Latinis portus dicitur,
id Hominis ad Lexicograpbos pertinet.
A lu va la, xoiui/ xov "Aoyovg."] Limnaea, vicus Argiae, 424
celebralur ex Thucydide, qui eiua meminit lib. 2- Toixco та! b
OToofTçî ¿яоо£г»гто Kvi}(ioç , ov nioiptlvag то ano KoqIv&ov
vavxixóv. Kai Sià Aoytiag. lóvxig, Atfivrxlav xtáfnj v àxtlyioxov inóo-
752 ТН.ОМЛЕ DE PINEDO

ôljtfav. '• e- Cum hoc exercitu Cnemus non cxpectata Corinthio—

rum classe discessit, el per Argiam euntes¿ iÀmnaeam vicum nul-
lis'cinclum mûris diripuerunt. Fuisse oppidulum maritiinum ap-
paret ex. Polybii liistoriarum lib. 5. ¿îiavvGaç ôi xtù xae-oçfxc&tiç
ßau'/y пса ijuéQctç 7CQ0Ç xf¡ Kukovuivrj Aiuvain, rots \l\v öiocncJ-
jaiç aQiaxoTio4Ï(S&ai naçriyynks. i.e. Confecla, autem navigatione,
portum capiens prius quam illucesceret ad Limnaeam, loci id no-
гпеп, mox prandere milites iussit.
. .— 0ovxvôiôiiçx etc. ] Iiinuit apud Thucydidem nomen vici
Limnaeae scribi per л. lantuni in penúltima. Aliter eniin non pos
sum illa iiosüi auctoris verba coiicoqucre; at uuue apud Thucy-
didcin, ut ex eius verbis no la praccedenli allatis, apparet , nihil
tale invenilur.
ALpvai, woAie EXkr¡enávxov ъцп ¿ijöio»1.] Limnae, urbs
Hellcsponli circa Scstuni, ex Hccutaei Europa tnemoratur, cuius
etiam raeminit Strabo üb. 14. 'Ava'¿,iuívi]g yovv ó Аии.\^ащ\>ас
ovia <pi,a\v , ort xaVlnaoov Ttjv vijoov /mi Aíqov Mih]oioi evvu-
v.iaav , ¡tai jtfpi Ekh¡anúvxov sv [iiv xrj %íQ$ovi¡Grp Aijivaç, iv ôl
ry 'A<sl<x "Aßvöov , Aoioßav , l'Iaioúv. i. e. Anaximenes quidem
Lampsacenus ait h arum insulam et Lcrum Milesiorum esse colo
nics, el iuxta Hcllespontum in Clierrhoneso Limnas, in Asia
Arisbam, Abydum, Paesum.
-,1'i'iv Qct, nókic AvxiaSt uno AtavQOv noTttjiov.] Limyra,
urb.s Lyciae, a Limyro íluvio ношен habeas. Videtur suctor no—
ster. respexisse Straboucui lib. 14. Sic enim ille de hac urbe lo
quitur: £¿!>' ■»/ ixßokri ход Aipvoov noxa^iov, xort ai'tovri «íjy
Gxaôiouç uxoGi xà Aíuvga itokízvi). Mtxatv ô èv хш kiydsvxma-
оатхка vt¡aía яокка, ка\ kifiévtç' civ xct't (ityíaxr] г /¡сое xaï nôkiç
Ofiûvvuoç ■>] Kia&r¡vr]. i. e. Deinde ostia JLimyri amnis, et pe-
desiri ilinere eunti Limyra oppidulum. Inleriacent autem in hac
circumnavigaiione multae insulac et portus; quorum maxima in
sula et urbs ciusdem nominis Cisthene. Eius quoque facit mentio-
íiem Ptoletnacus lib. 5. с. 5. Scylax in Avxíu; nosier uuctorsuo
loco célébrât Laiiiyram Lyciae (¡tiuque urbem, ac cum soleat ex
una eademquc urbe diversas faceré, fucile credain eaoideni iuisse
шЬеш. . .
Aivdóviov, nólig rijg BotTruvíac.] Lindonium , urbs
Brittaniae, quae aliis dicitur Londinum , iuveniliir eliaui Lon-
diniuin, Lundinium, Lunduninni, ac posterions seculi scripto-
ribus Lundo'iia, vul«o Angh's Lamían , Hispanis el Gallis Lon
dres, anliqnilus vocatam fuisse Augustam testalur Лини. Mai -
cellinus lib. 28. с. 17- Theodosius vero dux nominis inclyti, ani
mo vigore collecta , ab Augusta projectus , quam veteres appella
 ANNOTATIONS. 753
vcre Lundinium, cum milite, industria compáralo soUerti, versa
turbatisque Britannorum fortunis opcm maximam tulit. Est re-
gum Angliae sedes et totius regionis caput, commercio celebér
rima ас inter Europa с máximas, cuius couditores ignoran tur.
Nescio eiiini quo fato id omnibus maximis civitatibus accidere
solet. Sita est ad fluvium Tamesim, uiium e maximis illius insu-
lae. Eius commercii celebritas et antiquitas elucescit exC. Tácito. 421
Sic enim Ule de ea loquitur Ann. lib. 14. с. S3. At Suetonius mira Ь
constantia medios inter hosies Londinium perrtxit, cognomento
auidem coloniae non insigne, sed copia negociatorum et commeatu
celebre.
Alvôog, itôUç lv ' PóSca.] Lindus, urbe in insula Rho
de , fuit una ex tribus buius insulae civitatibus oliin celeberri-
niis, propter quas Rhodus dicebatur iripolis, eae vero fuere Lin
dus, lalysus, et Camirus, quas uno versu celebravit poëtarum
parens 11.2. v. 656.
Oí 'Pôôov autptviuovzo дшхдца xoCu,r¡devztg,
Aivdov , ¡i]\voov te | y.cà agyivotvxu KÚ¡.iciqov.
Qui Rhodum habitabant trifariam distincti,
IJndum , Ielysumque et albicantem Camirum.
Lindumautem describitSlraboIib. 14- Lisce verbis : "Евп S\ nçâ-
xr¡ ¡iiv Alvôog ano zrjg nûkicoç nkêovaiv èv ¡фа í'xovoi xijv vi¡aov,
noktç Inï oqovç îôçvuîvr} jioAv noàç (itar¡u§QÍav avaztívovaa, xaï
псе? 'Akí^ávaoeíav (tâkiaza • itçov ôê iaztv Адщуад Aivôiag av-
■cô&i initpavîç , zùv ¿lavaîëav ï5ovu,a' nçozeoov uh> ovv xa&
avtovç InoXizívovzo oí jlívSwi , xuüünto xaï Kaufiçiig y.a'i la-
¿Jaiot' fttza zavza ôs avvijX&ov anavzeg tlg ztjv'Pôôov èvzev-
dtv è' tozïv tïg tcjv inzà aotpav , KkioßovXog. i. e. Est autem
prima Lindus , ab urbe naviganiibus , insula ad dextram relicta,
vrbs monti imposita multum versus meridiem vergens , et versus
Alexandriam maxime; templum est ibi Mincrvae JLindiac illu
stre a Danaidibus posiium , prius Lindii per se rempublicam
gesserunt, ut et Camirenses, etJalysii; postea vero unam in urbem
Rhodum convenere ; Aine autem fuit Cleobulus unus de vu. sa—
pienlwus.
— KiQxátpov tov 'Hktiov xa\ KvSinntjç, etc.] Innuit Lin-
duni Rhodi urbem conditam fuisse a Cercapho Elei et Cydippao
filio, quod videtur desumpsisse ab S trabo и ¡s lib. 14. Met« ôi
rovç Ttl%ïvctç, oí Hhaàai (ivOtvovzai xazu%tïv zr\v vrjoov, wv
¿vôc KtQxâ<pov xai Kvôinntjç yiviaQca naiôug, zovg гад nóXtig
mzlaavzag incovvuovg avztôv
Aivèov, 'h'jXvaóv te, xa\ àçyivôivza KâutiQOV.
"Evioi&irùv Ti.r¡nóXtu.ov xúaai çoa!, déadai ai TÙàvôfiaza ¿¡tavv-
Stephanus Vol. IV. 15 b b
 754 THOMAE DE PINEDO

(хшд toûv Aavaov bvyaxiaiav. i. e. Post Teichinas Eliadae ,ute$t

in fabulis insulam | lïlioduin ] occupaverunt ; quorum unius Cer-
caphi et Cydippae filii urbes condidcruntt ac de se denominaveruntf
[ Humerus. ]
Lindum , Ielysumque , et albicantcm Camirum.
Nonnulli vero Tlepolemum cas condidisse aiunt , et nomina impo-
suissc a quibusdam filiabas Danai.
Aivov, %coqÍov rrjg Eklrjenovxlaç.'] Liiuiin, regio IIcllcs-
pontiae id est regionis Hellespont ex Strabonis 1. 13. cuius aflert
verba trunca, quae integra sic apud eura libro citato legnntur:
lhiviia ö Ict\v iv IIiTa9vvztTr¡c IlaQitivi'g , vniçxtiutvov ¡xovaa
ntwSöes oqoç, u,txa$v ôh xcïxai Щкхтхоь , xal Ilaçiov , хата
Aivov iwoiov ln\ tiu).áxxr¡, onov ol Aivovetoi xoxMat Ôqioxoi
rùv nâvxuv ¿kiaxovxcu. i. e. Pityca vero est in Pitounte Paria-
nae , superiacentem habens monttm pinuum feracem , iacet autem
inter Priapum et Parium iuxta Linum regionem ad mare, ubi co
chleae Linusiae omnium opiimae capiuniur.
425 Aí£a, nókic Ai§íir¡s, etc.] Lixa, urbs Libyae, de qua
a vide q liai: in Лt'y! aunotavimus.
Ainaloç, nôkiç opréxrçe.] Lipaxus, urbs Tbraciae, cele-
bratur ex Hecalaeo, cuius uicminit Herodotus lib. 7. с. 123.
Ilaf/ankt'tov dt хш zavttjv ri¡v %ágr¡v, Unite iff то nootioyutvov,
nacakaußavoav o*Toam}v xaïlx xalv nçoOBxécov nokiav ту !IaXXr¡vr¡,
Ofiov(fn>vúf'cúv öi та> ÔfOfiatw xoknqt" rijct ovvóuaxá lau rate,
Aína^oi, Kaaßccta, Aidai, f'iyiovoç , Kú¡.ii¡>ct, ¿'píka, Äivtia.
fHôs Tovxíav %(¿Qt]> Кооааащ tri xni èç xódc xakhxai. i. e. Prat-
ternavigata vero et hac regione ad praedicium locum pervenù,
sumplis multibus etiam e vieillis Pallenae civitatibus, Thermaeo
sinui conterminis ; quibus haec sunt nomina, Lipaxus, Combrea,
Lissae , Gigonus , Campsa, Smiia , Aenea ; quorum regio adhuc
Crossaca vocatur.
A ut a ça, vijaoç fif у/önj Teïv intà x<ov Alólo v.] I apara, sin gui.
num. foeni.et plur. insula maxima ex Septem, quae Aeoli sea Aeo-
liaeinsulae dicebantur, quod in eis Aeolus antiquitus regnaverat,
Graecis Hephaestiades dicuntur, a cuius Hominis argumento Latinis
etiam X uleaniae seu Vuleani insulae appellabantur, quod earum
aliquot igneraevomerent, quae etiam a Lipara, quippe quae cele-
briorerat, Lipuraeorum insulae dicebantur; nec de earum numero,
, nec nominibus convenit inter scriptures, at maior eorum pars
celebrant septem inter quos unus est Plinius, cuius ex lib. 3. c.
9. sunt verba : Lipara cum civium Roman, oppido , dicta a Li-
par» rege, qui successif Aeolo, antea Melogonis, vel Meliguuis
vocitaia, abest xu. M. pass, ab Italia, ipsa circuitu paulo minors :
 ANNOTATIONES. 755
inter hanc et Sicilian* altera, antea Therasia appellata, nunc
Hiera : quia sacra Vulcano est , colle in ea nocturnas evomente
flammas. Tertia Strongyle, a IApara м. pass, ad exortum solis
vergens , in qua regnavit Aeolus, quae a Lipara liquidiere flam-
ma tantum differt : e cuius fumo , quinam flaturi sint venti, in
triduum praedicere incolae traduntur: unde ventos Aeolo paruisse
exisiimaium. Quarta Didyme} minor quam Lipara. Quinta Eri
cusa, Sexta Phoenicusa, pábulo proximarum relicta. Novissima,
«ademque minima, Euonymos. Ex omnibus his septcm insulis sola
Lipara hodie babitatur, apud quam olim Duellius consul primus
Romanorum praelio navali Carthaginienses vicit, ut tradit Florus
lib. i. c. 2. Liparaeorum urbein non modo ad felicitatem, sed et 425
ad gloriam magna antiquitus fecisse incrementa, quod pulchris Ь
a natura portubus thermisque celeberriinis exurnata esset, ad quae
multi peculiaribus vexati morbis se conferebanl , ac praeter opi—
nionem valetudinem pristinam recuperabant, auctor est Diodorus
Siculus bibliotb. bistoricae lib. 5. Habuisse eliam hanc insulam
famigerata alumiuis me talla, unde magnum Liparaeis, et Roma
nis vectigal, frugum vero mediocriter esse feraceui, piscium va
riorum copia , ac arborum fructuum abiindassc , refert idem au
ctor libro citato; de quibus insulis plurima ad nauseam usque
congessit Cluv. Siciliac Antiquae lib. 2. с. 14*
Atoaoç, nôkiç'lkkvçiaç, nal axaov Aiaaov.] Lissus, urbs
Illyriae, et Promontorium Lissuin ; Promontorium Acrolissus,
dicitur Straboni , qui de eo et de urbe sic loquitur lib. 7. Мета
¿i xùv 'Pijovijtôv xóknov, Aiaaoç iaxï nôkiç xaï 'Axcóhcoog xaï
'EniSafivoç KcçKvçaiav xzîaua, r¡ vvv Jv${iá%iov. i. e. Post vero
ïïhixonicum sinum , Lissus est urbs et Acrolissus , et Epi-
damnus , a Corcyraeis condita quae nunc Dyrrhachium. Memora-
tur etiaiu Ptolemaeo lib. 2* с. 17. inter Dalmaliae civitates; Dal—
matia vero etlllyris, seu Ulyria, quia erant finitimae, confun-
duntur apud scriptores, II lyris vero comprehend ebat Dalmatian].
Lissum vero urbem a Dionysio Siciliae tyranno conditam fuisse, ut
inde sibi aditum facilem in Epirum aperiret, prodit Diodorus Si
culus Bibliothecae Hist, libro 14. Ovios yào àxotxlav ¿тсгакхшс
tlç xov Aôyiav ov nokkotç hqvxeqov i'zieiv , Ixxixùç t¡v ti¡v nókiv
xr¡v ¿vona£ou,ivt]v Aiaaóv. 'Ex xavxr¡c ovv ¿Quaptvoc' a%okr¡v
Syav xazaaxtvaos vttôçia Siaxooiaiç xctr¡Qtai, xaï xeï%oç ntcteßake
15 nókn, xr¡kixovzo (tiyt&oç, шахе xy nókci yevêa&ai xèv neolßo-
kov fiiytazov zûv 'Ekkrjviôcov KÔktmv xaxtaxtvaae Si xaï yvu-vaaia
piyáka naçà xov "Avanov nozajxóv. Slav хв vaoiç xazíOXívaOt,
xaï xâkka xà avvxtivovxa жоос av^natv nôkwç xaï dú|«v. i- e. Is
enim [Dionysius] annis non mullís ante missa colonia in Adriam,
Bbb 2
 756 ТПОМАЕ DE PINEDO
id est ad oram maris Adriatici urbcm Lissum aeäißcaverat ; cuius
urbis occasionc adiutus , dum a caeleris negotiis vacat Dionysius
navaiia pro cc. iriremibus exstruxil et tantae magnitudinis muro
urbcm circumdedit , ut ambitus urbis maximus esset Graecanica-
rum urbium: construxit vero et gymnasia magna secundum впа
рит amnem, Deorumque templa, et alia quae ad amplificalionem
et gloriam urbis conducebant. . - n " v.
426. Aoxqoï 'EmÇi(pvQioi , néltç 'iraXiaç. ] Locri Epizephyrii,
a urbs Italiao, ex Hecataei Europa, cuius cives, Jjoctí eodem
modo dicebanlur ; quatuor vero celebraritur Locri apud scripto-
res , Epizephyrii , Ozolae, Epicnemidii, Opuntii, poster auctor
in 'O^úkai tres tarnen fuisse ait. Epizephyrios eiiun et Opuutios
eosdem esse tradit. Locri Epizephyrii erant in Italiae parte, quae
Magna Graccia, vocabatur ideo Locri Italici etiam dicebantur.
Epizephyrii vero vocali sunt, vel a monte Zephyrio , ut Eusta-
thius ad Periegetae v. 426. vel a vento Zephyro, ut Strabo lib.6-
Reliqui Locri in Graccia Parnassum montem ulriuque accolebant,
Ozolae occiduam plagam ad Crissaeum usque siuum, medii inter
Aetolos, et Phocenscs , a gravitate, seu putredine odoris no—
шеи adepti, a situ Tero Hesperii. cl ¡am dicebantur, quorum
pi'aecipue urbes lucre Euan this et Amphissa; Epicnemidii amonte
Cnemide, Opuntii ab urbe Opunte Patrocli patria ношен babe-
bant, utrique Orientalein Parnassi plagam ad шаге usque Euboi-
cum exteusi incolebant. Italici originem ducebaut ab Opun—
tiis , quandoquidem eos poëta Narycios vocat Aeneid. lib. 3-
v. S99.
■ ïieic Narycii posuerunt moenia Locri.
Ad quem locum Servias: Namque prius Naryx , Opuns postea
dicta, eadem el Epicnemidia vocabatur. Solinus etiam Virgilii
sententiam sequitur sui Polyhistoris c. 8- siquidem inter Italiae
oppida aNaryciisLocros liicmorat. Euit LocrisProserpinae fa и um
celebre, quod cum expilavisset Dionysius, navigabat Syracu-
sas, ac cum secundissimo vento cUrsum teneret, ridens fertur
dixisse, ut eral impius, Videiitne, amid, quam bona a Diis
immortalibus navigatio sacrilegis detur? narrante Cicerone de
Natura Deorum libro tertio. Celebérrima est Loci omni pugna ad
Sagram iluvium, qui de cxxx. Crotouiatarum millibus victoriam
reportarunt, mide aiunt traetam paroemiam contra eos, qui li-
dern rei non adhibent , veriora quam quae ad Sagram. Quorum
locuples est testis Slrabo libro sexto. Celebratur etiam plurimo-
rum] praeconiis Zaleucus Locrorum legunilator, quem ulluni fuisse
negabal Tiniacus , ut Cicero nos docet de Leg. üb. 2« Epist. ad
Alticura üb. 6- Epist. 1.
 •■) ANNO ÍÍAT3 ONES. 757

. ■'.'. л.А»па Sovaaa, vf¡aog кот« fíeítjwv ri¡g Aißvtjc. ] Lopa-

dussa, insula iuxla Thapsum Libyac; ulriusquc memiiiit Strabo
lib. 17. Елха 'tíútyog. nôktç- xaï ptra zavvryv 4*17005 mkayíu Ao- -
Ttáoovoct. i. e. Deinde Thapsus urbs ¡ ct post капе insula est in
pelago Lcpadusa. Est naufragio classis Caroli V. imperatoria ас
Hispahiarum regis anno cioidli. nicinorabilis, auctore Felip.Perr.
Alexandrine in suo léxico Geographica, ad quem locum ¡Michael
Antonius ISaudraud addit esse iuhabitalam insulam in mari Medi
terráneo, ct i.xx. inilliaribus distare abora Africae ct С circiler a
Meli la in occasum versus Adruincluin. \ »'•••*•-'
->:>■ Aavydovva, itokig Kekxoyakakiac.]- Lugduna , urbs Cel*
togalaliac; quis non videt legenduui csee^ittoAtç KtkToyakariaç, 4S6
i. e. itrbs Celtogalatiac. Ccltogalatia ciiim , non Ccltogalalia scri- "
bîtur, ac sic cliam legitur apud Ptolemaeum lib. 2. cap. 7. quem
nos ter >àd. partes vocat. Lugduna aulem dicitur Stepliano, quae
reliquis Lugdunuin. Est autem urbs Galliae Archiepiscopalis, ac
eaaporium cdeberrimuin , vulgo luybn, a quo pars Galliae voca— -
tur Lugduncnsis ; dunum lingua antiqua Céltica, significabat emi-
nontcui locum , ut docet Menage scriptor Gallicus de Originibus
linguae Gallicae, lugon vero corvum ; utrumque ctiam affirmât
auctor libelli de Jluviis, qui Plularcho adsc'ribitur, in Arm: Coii-
ditum fuisse Lugdunuin y.azà xi)v evu.ßoki)v Ai ai is ct Rhodani,
ubi postea leuipluin suiuptuosuin Caesari Augusto consecratum,
in quo erat ara memorabilis cum inscriptione gentium i.x. numero,
ас caruin singularuni imagine, quaruui inipensa id exstructum
fuerat , 'narrât Strabo lib. 14. A Munacio Planeo Ciccronie discí
pulo, cum Gallinm Comalamrcgeret, couditum fuisse, auctor est
Euscb. Pauiphili Chronic, libro posteriore. Ex Suetonio in vita
Caligulao с 20. palet, huno Impcratorem Lugduni inslituisse lu-
dos miscellos , et certamen Graecae Latinaeque faoundiae, quo
victorihus pracuiia victi conferebant, eorumdcm et laudes coacti
contponebant. Ad quod vidclur alludero luv. Sat. i. v. 44-
..'■••.. ,. .'.'—'—' '* s,'°
' Tálleat, ut nudis pressit , gui calcibus an ¡¡ист
, '. " Aut Lugdunensem rheior dicturus ad агат.
Seneca, iicscio qua epistola prodit, una noetc sub Nerone cento-
simo auno , а quo fuerat conditum conllagrassc. In hac ci vitale
duos iinperatores Romanos natos leginius , T. Claud. Ca<-snrcin,
et Aurel. Antoninum Caracallam, ùt tradunt Suetonius in
Claud. Cacsare, Sextus Лиг. Victor in Caracal!«. Gratjaiiuni lin-
pcraloreui Maxinii tyrauni dolo apud hanc ttrbcm occisuui refort
JuarceUinua lllyviciauus in suo Cbionieo indiclioneil'l. ■ '
 768 THOMAE DE PINEDO

— Kai AovySovvioola Inaojía. ] Lege xa\ Aovy5ovvr¡esia

inaçyia , ex Ptolemaei lib. 2- с. 7.
Aovxaoía, nóhg'hallag.] Lucaria, urbsltaliae exPoly-
bii lib. S- quae Luceria apud Dionysium scribitur; in aliquemde-
pravatum Polybii codiceui incidisse videtur auctor noster. Nam—
que apud Polybium libro citato Luceria, non Lucaria , ut inquit,
scribitur, ex quo apparet fuisse in Daunia regione, Ilomanorum
coloniam: Eîç jipwrqv ivißale xr\v Aavvíav. АоСацегод ôh xavn¡c,
¿no Aovxigíug ovatjg ¿nomiag'PauuUav , ináq&u zt¡v láoav. i.e.
Primam invasit Dauniam , orsusque in hoc a Luceria Romano—
rum colonia, vastaba^ regionem. Quatuor vero huius nominis ce-
lebrantur urbes, Luceria Dauniae, Campaniae, Umbriae, et
Galliae Cispadanae, de quibus consule sis Cluv. Italiae Antiquae
üb. 4. с 12. •
— Пада be AiovíxKp.] Lege naga ih 4iowal<¡>. Dionysus
enim de Deo , Dionysius vero de viro dicitur.
427 ylovol«, x(5vrTaxív&ov dvyttjiomv qv, etc.] Cum auctor
a noster agat de populis, non de foeminis, nec viris, suspicor
fctinc locum sic esse legenduni: Aovaía, ôrjuoç Olvrfôoç (pvXr¡g,
¿по ишд TtSv Taxiv&ov dvyaTÍcav • 'O 6f¡fióvr¡c , Aovattig. i. е.
Lusia, populas Oeneidis tribus, ab una filiarum Hyacinth*. Po
pula ris , JLusieus. Sic enim solet loqui Stephanus. Quo de populo
nihil mcmorabile referunt liarpocratio, et Suidas, qui eius ijuo-
quc iiiciuincre.
Aovatxavla, utgoç ri¡g BatTixrjg.] Lus i ta ni am , par lern
esse Baeticae inquit auctor noster ex Marciani Periplo , sed falli-
tur. Marcianus enim in Lusitaniae Periplo non ait, Lusitaniam
esse partem Baeticae, sed terminan Baetica a îneridie. Ems enim
loco citato sunt verba : 'H Aovairavla toïv 'IanavitSv ntoto-
çi'Çnai ¿no phi aa-Azrov ту Taggaxavtjata ' Janavia naga xo 6v-
xiKov péoog xov Aoqíov noxauov , ¿no 61 ¿vaxoXtüv ту avrrj Tag-
caxtavrjaía , ¿no ók óvaimg xa ôvrixrS 'ílxtuva, ¿no óf \чоци~
ßgtag ту ngoftçrjfiivy Вашху , y.aï ту xa&' rjjiag дакабву- i. е.
Lusitania Uispaniarum ierminatur a septentrionibus quidem Таг—
rhaconesia Hispania ad occidentalem partem Dorii ßuminis , ah
oriente vero eadem Tarrhaconesia , ab occa.su autem occidental*
Océano a meridie praedicta Baetica et mari nostro. Praetermisit
Marcianus diccre Ana eiiain iluvio, qui vulgo Hispanis Guadiana
dicitur, a meridie dirimí. De liar, numquam satis laúdala regione,
cui nostros debemus natales, parum dicere oportet, ne in adu
lai ionein progredi vidcanuir, regio est suis contenta bonis, nec
alienis egens propter nioruin synceritatein, nec indiga ullius
pracconii amplius: tanta clarilas superlluit , de cuius nominis
 ANNOTATIONES. 759
etymologia audi Plinium lib. 3- c. 2- In ■universam Hispaniam
M. Vatro pervertisse leeros et Persas et Phocnicas , Celtasque et
Poenos tradit. Lusum enim Liberi Pat¡is, out Lysam cum to
bacchanlem nomen dédisse Lusitaniae, et Pana praefectum eius
universae. At quae de Hercule ас Pyrene, vel Saturno tradunlur,
fabulosa in primis arbitror. Verosimilis videtur haec Varronis de
Lusitaniae et Iiispaniae etymologia sent enlia , etsi Sam. Bocfaar-
tus in suo Phalcg fol. 698. contrariam sequatur. Veritas enim
exfabulis, quibus antiquitas historian) involvere solet, eruenda
est. Atque ratio clamât et suadet, ВассЪшп sou Dionysum fuisse
quemdam polentissimuin regem, qui anliquitus plurimas gentes
subegerit, a quo et eius ducibus et praefectis nomina aliquibus
imposita fuisse verosimile est. Nunc I.usitania vulgo dicitur Por-
iugal parum corrupto nomine a porlu Caliz circa Durii Jluvii
ostia, auctore Andrea Resendo , etsi alii aliter sentient; praeci-
pua urbs ac totius Iiispaniae celebérrima, non modo Lusitaniae
est Olyssipo, equarum e Favonio vento conceptu nobilis, ut in-
quit Plinius. Hanc fabulam alibi explodimus. Id enim confictutn
fuit propter equorum equarumque in curau celcritatein, et adbuc
bodie huiusmodi pbrasiologia vulgo Hispani uluntur, es hijo del
viento, cum equi celeritatem laudant. Totius regionis celeberri-
iui iluvii sunt Munda, Minius, Durius, 'l'a »us, duo posteriores
extra Lusitaniam fontes habentes earn perfluunt, Tagus prope
Olyssiponetn, Durius prope Portum, alteram eiusdem regionis
celebrem commercio urbem , in Oceanum aquas exonérant. Inco-
lae semper fuere noktutxÔTaroi , avorum nostrorum aetate audaci.
felicitate seu felici audacia Atlanticum Oceanum, ac Africae
ignota antea lilora, supéralo bonae spei promontorio primi na-
vigarunt, ac ultra Garamantas et Indos, iinperium protulerunt,
profligatis poten tissimis Indiarum Regibus, quod Lus ¡tan us olor
graphice expressit Lusiadum cantu primo : et veré ran tu, cuius
sua vi ta te et dulcedine ncmiiii poëtarum cedit, iuio oui nés su- 427
perat, quamvis contra artein opus illud numquam interituruin b
inceperit, et ei praeter gravitatem poëmatis epici versiculum
Italuin b'rancisci Petrarchae iuscrucri t Lusiad. nono, octav. lxxviii.
sed baec ipsi naturalem illam »uavitatem et dulcedinem adimere
non valent. Sic eijùn canit:

As armas , et o» varoens assinalados

Que da Occidental praya Luritana
Por mares nunca d antes navegados
Passaraô ainda alem da Taprobana
Em perigos et guerras esforzados

Г
760 ÏIIOMAE DE PIJNEDO

Mais do que prometía àforça humana

E entre gente remota edificaraô
Novo Heyno, que tanto sublimaraô
E tambem as memorias gloriosas
Da quelles Beys, que foraô dilatando
A Fè , o Imperio el as terras viciosas
D Africa et d' Asia andaraô devastando
Eaquelles, que por obras valerosas
Se vaô da ley da Morte Libertando,
Cantando espaiharei por Iode, à parte
Se â tanto me ajudar o engenho , et arte.
Cessen do Sabio Grego, e do Troyano
As navegaçoens grandes, queßzerao:
Caliese de Alexandra, et de Trajano
Ajama das viiorias, que tiveraôl
Que eu canto o peilo illustre Lusitano
A quem Nepiuno et Marte obedecerao
Cesse ludo o que à Blusa antigua canta
Que outro valor mais alto se alevanta: ■
Nostra etiam aetate Hispanorum iugo excusso pristinam reenpe-
rarunt libertatem; et haec de Lusitania suflíciant; de cuius
Jaudibusvide sis Athenaeum lib. 8. stalim in principió libri eius
descriptionem apud Strabonem lib. 3. Ptolem. lib 2 с 1 Me
lam lib. S. ci. Pliuium lib. 4- с. 21. Cluv. btrod." Geograph,
ib. 2. cap. 3. ° r
Aovoaol, nohç 'Aoxctoiaç, onov Mdiunovç, etc. ] Lussi,
Arcad.aeuibs, ub, Melampus, etc. Quae desumpsit noster ex
Faueama, qui hbro octavo narrât illam Melampodis et Proeli fi-
liaruin seu historian! sen polius fabulam, Lugorum vero urbii
neduin ruinas sua aetate exstare inquit: ' Tnlo H xr¡v JVoîvexpiy
сети xakovfieva Açoavia Kai a^iatáv i0uv iv avxoïc. 'Ее tov-
to «vayvytw то опцШоу ràç &vyaxêoaç xov Лоо/tov uaveloac
liyoyaiv, aç Mtlapnovç Ovaû»S „ ¿rco^xotç «ai кадаоио*
xaxtjyaytv ig Z<ao/ov xakowtvov Aovaovç • Tov ply ôy ôoovc xov
AQoavlmv <LW«» xcnolkà ivipovxo. Ot ai iv Saotç i¡L *A«-
»oçtov ,Wv nAoveot- „ôhv tfv Ц „ote Л„ Uyov0l zove
Aovoovg. 1. e. Supra Nonacrin vero montcsque appellatos. Aroa-
ша et spelunca est in ipsis, ad quam confugisse Proeti filia,
furore correptas dicunt, quas Melampus quibusdam arcanis cx-
piatwmbus deduxit in locum nomine Lusos; montis vero Aroa-
morum partem sunlmaximamPheneatae incohnt. In fmibusenim
 ANNOTATIONÏS.' 761
Gitoriontm sunt Lütt. TJrhcm aliquando fuisse âicunt Lusos.
Idem paulo infra inquit: Ta Si tq>' г/pûv ovôi tourna ht Хижо-
(itva ?Jv Aova av. TÙç il dvyaxioaç xov LTooixov xtnqyayiv О
MtXaunovç iç rot!; slovoovç , xcù цкевато xi¡s paviaç iv 'Aaxlyn-
Sog iiçtâ. i. e. Nostra autem aetate ne ruin ас quidem Lusorum
extant, filias vero Proeti Melampus deduxit Lusos, et curavitab
insania in Uianae j ano. ■ ' ■ ;' ;; "'. ..
Avyxoç, nôXtç 'Hnttoov.] Lyncus, urbsEpiri, ex Stra—
bonis lib. 7. apud quem non Lyncus, ut inquit noster, sedLynr
cistus dicitur : Kai б») xcù та ni o\ Avyx*OX«v , xcù IliXttyovlav,
Hal 'Ootenútbt, Kai 'EXvfitav , ri]v uva Maxcôuviav ixáXovv.
i. e. Çuin etiam et quae circa Lyncistum , et Pelagoniam, et Ore- 428
stiada ; et Elymiam Maccdoniam superiorem vocabanti At Thu- a
cydidi libro quarto dicitur sJvyxoç , apud quem et pro regione
et pro oppido accipi potest. Sic enim ille ; BoaaiSaç de xai JI»p-
ëixxaç iv xovxat OTQKTivavaiv afia btï 'AijQißaiov го Stvxtoov ig
Avyxov. i. e. Brasidas vero et Perdicoas interea copiis contundís
bellum Arrhibaco secundo iniulcrunt ad La ncum.
— 'ExXrjdr] ano Avyxlatvç. ] Lege àno Avyxiwç. Lynceu»
enim cclebratur apud Pausaniam diversis locis.
— То èdvixàv , Avyxiaxal.~] Ccntile urbis [.yncisti, dicitur
Lyncisiae , quod etiam confirmât veram esse lectionem a pud Stra-
boncm, quia a Lyncog non deducitur Lyncistae, sed nLyncistos,
quo gcntili etiam usus est S trab o libro citato, iidciu apud Tliucy-
didem libro quarto dicuntur Lyncestae, sacpe enim то t et то ц
apud scriptores confunduntur. . • • : : ,
Avy\, nóXig Atßvtjg, наос toïç FaStlootç, etc.] Lynx, игЪа
Libyac prope Gadcs post Alluutcin montem et insula. De insula
altum est apud alios silentium , de urbe vero vide quae in Aíy\
annotaviuius. ' • i■
Avóía, ■>) yúoei. ] Lydia, regio, scilicet Asiae minons,
quam sic dcscribit Plinius lib. 5. с. 25. Lydia perfusa flexuosis
amnii Maeandri recursibus super Ioniam procedit , Phrygiae ab
exortu soils vicini, ad septentrionem Mysiae, meridiana parte
Cariam amplectens , Maeonia antea appellatd. Huius regionis ur
bes celeberrimae fuere Sardis, Croesi regia ad latus Tmoli moii-
tis, etThyalira, iluvii, Pactolus et Hermus historiéis et poëti*
decantatus; uionlium celeberrimus fuit Tmolus vilibus consitus,
ex quo Pactolus am i rameuta deferebat. Celebriores reges fue-
runtAlys, Alyattis, Croesi pater, et ipse Croesus calamitate
sua clarior, quam alii; Atys duos perbibetur bubuisse ülios, Ly-
dum et Tyrsciiuin , ecu Tyrrbenum , ille Lydiac nomen dedit,
cum antea Maeonia diceretur; bic in Etruriam coloniam dedusit,
 762 THOMAE DE PMEDO

a quo haec regio dicta est Tyrsena, et Tyrrhenia, a qua mart

Tyrrhenum nomen habet, ас quia Tusci Etruriae incolae a Lydiis
originem ducebant, ideo Tibris Lydius vocatur a Virgilio Aeueid.
lib. 2. v. 781. .-... . . г.«'
Ad terrain Hesperiam venire, ubi Lydius arva
Inter opima virion , lenifiuit agmine Tibris. ■ *,
Alyattis regis sepulcbrum Croesi patrie mirandum Herodoti ad—
hue aetate conspiciebatur, quod ipse lib. i. c. 93- cum Aegyptio-
rum, ac Babyloniorum operibus comparât; Croesus celebratur di-
vitiis et Solonis familiari täte. Lydi vero utebantur legibus Graeco-
rum pene similibus , nisi quod tilias prostituebant Primi nuinum
aureum et argenteum percusserunt, epectacula invenisse gloria—
ban tur, a quibus Romani ludos vocarunt, ut inquit Hesychius in
Avöoi. Eos subegcrunt Pcrsae, ac quia Iones Atheiiiensiuin au
xilio Sardis regialn expugnarunt , Persarumque praesidiarios mi
lites occidcrunt, ideo Darius primum , ac deinde Xerxes pater—
428 nam cladem ad Maratlioncm acceptatn vindicaturus Graeciaebel—
b luin intulerunt, de quibus vide sis Herodotum libro citato: olim
a Comicis carpebantur, quod mollee, intemperantes, et lascivi
essent, unde exorta adagia, Lydus in meridie ludit, Lydium me—
los , Lydorum caryca, de quibus vide Erasmum. Inde etiam ver-
bum Lydiazo , i. e. Lydorum mores imilor. Mantissae loco esto
Lydius lapis, quo aurum et argeutum proba tur.
Avltia. To l&vinov Avltvç, %aï Avia.] Cum Lyxeam,
Acarnaniae urbcm quae praeter literarum seriem locum occupât
memoraverit , cuius nullam apud alios inveniebam notitiam, nunc
inquit illius gentile esse Lyxcus et Lyxates. Pro Av%a enim le—
gendum puto Av¡~árr¡c, Av^aevç. Id enim ratio clamât.
AvKctia, nokiç 'Açxuôiaç.] Lycaea, urbs Arcadiae, et
Lycacum gymnasium , et Lycaeus Apollo memorantur iu hac se-
ctione ab auctore nostro , urbis uemo omnium, quod sciam, fe
cit mentionem , at Lycaei montis Arcadiae meminit VirgUiiu E-
cloga 10.
Macnalus , et gelidi fieverunt taxa Lycaei.
Ad quem locum inquit Servius, Maenalum et Lycaeum ease mon
tee Arcadiae ; olim etiam ab incolis Olympus et teoà xâv 'Локаотг
KOQV(pr¡. i. e. sacer Arcadum vertex , diceba tur, quod Iovem in
eo , non in Creta Arcades educatum fuisse contenderent, in quo
lucus quoque erat Apollùii cognomento Parrhasio sacer, ut re
ferí Pausanias in Arcadicis; erat etiam Lycaeus mone non solum
Iovi, sed et Pañi pastorum Dco sacer, quandoquidem eruditissi-
mus poetarum Géorgie, lib. i. v. 16. caait:
 ANNOTATIONEN 765

> ■ Ipse nemus linquens patrium , saltusque Lycati

Pan ovium cusios.
Ab bac etiara urbe deducit noster Lycü Apollinis nomcn, cuius
Lyciae sortes celebrantur eidem Virgilio Aeneid. lib. 4.
Sed nunc Ilaliam magnam Grynaeus Apollo
Italiam Lyciae iussere capessere sortes. ,>
Ad quem locum Servius et Cerda tot afferunt buius nominis ety
mologies , ut veram dignoscere non facile possis. Ego verosimi-
liorem existimo , quam noster affert , vel quam alii a Lycia re-
gione. Lyceum autem, gymnasium fuit, in quo Aristoteles Atbe-
nis Pbilosopbiam docuit, de quo in Kvvoaaçyte egimus. Celebran
tur eliain Fausaniae libro citato certamina Lycaea in Lycaei lovis
honorem instituía.
Avxaovla, %¿Qtt Avxlaç тг, xaï 'Iaavçlaç.] Lycaonîa,
regio Lyciae, et Isauriae memoratur inter alios Straboni libro 10.
Ftolemaeo lib. 5. с. 6. Constantino Porpbyrogenetae de Them,
lib. 1. Them. 1. cui Pbrygiae salutaris pars isauriae finítima ver
sus Taurum dicitur; Strabo lib. 12. Cappadociae conterminam
facit, cuius praecipuae urbes fuerunt Iconiura, et Adopissus; eius
incolae, Lycaones dicebantur, qui simul cum Phrygibus, Isauris,
Pampbyliis , et Pisidis Anatolicum incolebant thema, auctorè eo-
dem Constantino libro themateque citato.
slvxaaroç, itohç Kqijttiç. ] Ly castus, urbe Cretae, ex 429
Homero , cuius apponit versum ex II. 2. v. 647. quam Strabo a
lib. 10. sua aetate iam cbiisse testatur.
Avv.nov, то yvfivaatov f etc.] De Lyceo gymnasio et Ly-
ceo sive Ly cio Apolline vide sis quae in Avxata annotavimus.
Avr.ia, ц -/top«, etc.] Lycia, regio erat duplex, prima
inter Cariara, et Pampbyliam sita, nomcn adepta a Lyco rege Pan-
dionis filio , ut inquit noster, quod etiam testatur Mela lib. 1. c.
15* Chimera fanngerata monstro, quae Crago huius regionis ce
lebérrimo monti allingebatur, qui crebro ignem eructabat, ut
Aetna Siciliae ; quod monstrum graphice depingit poétarum pa
rens 11. 6. v. 181.
J7póff&£ lítov, onidtv Sí Soúxtov , (têaatj ôh %tpatQa.
Prima leo , postrema draco, media ipsa chimaera.
Sic imitatus est Lucretius et verlit felicius, quam Ovidius:
Quoque Chimaera iugo mediis in partibus hircunx
Pectus et ora leo , caudam serpentis habcbat.
Mons ille occasionem fingendi hoc monstrum praebuit poëtis , in
cuius vértice leones , in medio caprae, in radicibus dracones lia-
bilabanl, cuius fabulam ad amorem deflectebant , qui sicut leo
invadit, nee discedit, nisi palíala libídine, quam capia libidino-

r
 764 THOMAE DE PINEDO

sum animal srgnificat, in fine au tern poenitentiae morsum draconis

instar relinquit; quod monstrum occidisse Belleropbontem fabula-
bantur, cuius descriptionem vide sisapudStrab. 1. 14. etapudPtoI.
1.5* c. 3. altera autem Lycia erat Troica, de qua nota subsequenü.
— 'Eût) jcel Av/.ta r¡ npoç Kikixlav , r¡c »;pf£ , etc. ] Nunc
celcbrat alteram Lyciain ad Ciliciam , in qua regnavit Sarpedon,
ut inquil noster auctor, sed sine auctore; at Strabolib. 12. cum
duplices inemorctLycios, neutros ad Ciliciam locat. Alteros eiüm
vocat Troicos , alteros ad Cariam : Oí Sh ôirroïAviuot tov avtov
ylvovg vnóvoiav itace%ov6iv , i¡ iñv Tcmixav , r¡ rtôv tcqoç Ka-
çlctv tovff êrlçovg ¿itoiMOÓvtav. i. e. Duplices porro Lycii suspi-
429 vionem praébent eamdem gentem , vel Tróicorum , vel eorum , qui
b ad Cañam , alteros in coloniam deduxisse. Eadem Eustat bilis re
ferí ad Periegetae v. 857. 'Jarlov éi o« oiztoí tloiv oí Avxwi,
<üc y.ui'0(ij'¡gm 6oxelñ Oi u¡v Tçaïxol, ката xot o yftaycácpog
<pf¡aiv' oi 61 nçoç ту Kagla. "Aôrjkov 51 nôrcçoi zoig héoovg
c'tTTrûKiactv. i. e. Sciendum vero est, duplices esse Lycios, uí et Ho
mero videlur : altcri guident Troici, guemadmodum etiam Geo-
graphus ait , alteri vero ad Cariam ; incertum autem est gui duo-
rum alteros in coloniam abduoeerint. Verosiurile est de Troica Ly-
cia loqui Virgilium , cum AcneiJ. lib. 4. v. 143- ait:
Qualis ubi hybernam Lyciam Xanthigue fiuenta
•'. ■ ■ > j Deserit, aoDelum maternant invisit Лpollo.
■■ At Servi us поп novit Lyciain Troïcam, neo Ciliciae, el illud in
terpreta tur de Lycia absolute dicta Lycia, ut et Cerda. Menio-
raulur etiam apud poetas Lyciae sagiltae , et Lyciae phare-
trae, de quibus vide sis eosdem auctores ad Virgilii Aeneid. 1.7.
v. 814. •-.....
ii. . ■ ■' Ut Regias ostro
Velet nonos laeves humeros, ut fibula crinem
jíuro internectat i Lyciam ut gerat ipsa pharetram.
Avr.oa, Troltç'AçKciôiaç.] Lycoa, urbe Arcadiae, ex Pau-
eaniau lib. 8. cuius aetate tantuiii ruiiiae exslabant: Tov ôt oçovç
что гоТд Kazalqyovai , пбкшд arjucía Avxoag *«í Aozíuidos U-r
çov, y.cti Syctkuá ian yaXxovv slvxoanôoç. i. e. ad imas mentis
[Maetlalii] partes, urbis sunt signa Lycoae, et Dianae fanum et
signum est aercum Lyçoatidis.
Avxoçfiaç, notauèç, ov nvcç Evijvôv cpctoi.] Lycormas,
amnis, quem nonnulli Euenum aiunt; sine dubio id desumpsit
lioster ex Strabonis lib. Ю. 'Exaktïzo ôi AvKOopag яооггооу' xol
о Niaaoç èvrav&cc kcytzai noç&utvç cmoôiôeiyfiivoç , vtp' iiça-
xkiug aTto&avtïv , inciSrj koq9¡ievcov zi¡v Atjïavttçav i.-tejcíc»
fiutaaodai. i.e. l'ocabatur autan [ Euinus] Lycormas prius; et
 ANNOTATIONES. 765
Ncssus hic portitor constitutes , ab Hercule occisus fuisse dicitur,
quoniam traasvehens Deïaniram conatus est violare.
ylvxúaovca, nókicAoKttSíac.] Lycosura , urbs Arcadiae 430
inLycaeó monte, quam Lycaon Pelasgi filius condidit, auctore a
Pausania lib. 8. statim in principio : ylvxámv 6s ó Шкаауоь то-
cáSs ívqiv i} S ncnr¡Q oí ооозшггоа. Avxooovçav те yap rcoi.iv
cíxiacv Iv то» opa v<p Avxaítp, xal Ala (ovófiaas Avxaíov, xal
(î)'wvrt i'ÔTjxï ylvxaia. i. e. Lycaon vero Pelasgi filius nonnulla
iuvenil vel sapientius quam pater suus. Lycosuram enim urbem
condidit in monte Lycaeo , et Iovem vocavit Lycaeum, certamina-
que in eius honorem Lycaea instituit. Antiquissimam urbiutn
quotquot vel continens vel insulae suslinent, et quam sol vidit
priinam (sunt Graecorum nugamenla ) fuisse tradit idem Paus,
libro citato : 'AvarsQat &i ¿kiyov xel%ovs th nsQtßokoc ri}ç Avxo-
eovQuq loxl , xal oixr'jroQiç Ivswiv ov nokkot ' Iloktav 5i оловад
ènl ту i)ntÍQia É'áfiá-E yfl, xal lv Vîyffoiç, Avxúaovoá let» jipto/îv-
tárij, xoi tavTijv tlöev S rjkioç 7tçérr]v' ¿no TttVTijc 61 oí Xomoï
noieïadai nakciç (itua&r¡xaaiv Sv&QConoi. i. e. Paululum supra
Lycosurae murorum ambitus est , intra quem incolae sunt pauci.
Urbium vero quotquot continens terra vel insulae sustinent , Ly
cosura est antiquissima et hanc vidit sol primam ; et ab hac cae-
teri homines faceré urbes didioerunt.
Avxzoç, «¿Aie Коцтпс., etc.] Lyctns, urbs Cretae memo-
ratur Ptolemaeo lib. 3. с. 17. Plinio lib. 4. с. 12. Pausaniae lib.
4. Fuit Idomenei patria, qui ideo Virgilio Aeneid. lib. S. v.401-
l.yctius appcllatur : • .
Et Saleniinos obsedit milite campos
Lyciius Idomeneus.
1 Juins urbis etymologia , quam aílert noster , quatenus ad eigni-
iicatioueni allïrmat Hesychius, apud quemlegimus: ylvtxol, o»
vtyrjkol голой i. e. lytti, loca edita.
Avxtav, Tcókus ovo-] Sine dubio scribendum est Avxiáv
nofoç, nakiiç ôiio, i. e. Lycon polis, [luporum urbs] urbes
duac, Avxav enim absolute sine nukiç non dicitur, sed potest
dici Avxù, ut 'Hq¿ apud nostrum suo loco, Avxcà vero dicitur
Eunapio in Plotino : Ilkmûvoç i)v î; Alyvnxov yikoaocpoç' là le
Alyvnxov vvv yoâqxov, xal rijv naxçida псоодцвео, Avxut xav-
Ttfv ¿vopaÇovat. i. e. Plotinusfuit ex Aegyplo philosophui, ex.
Aegypto nunc scribens et patriam adiieiam, Lyco hanc vocabant.
Straboni vero Avxov noktç , i. e. lupi urbs dicitur lib. 17. ut 430
'Equov nokiç , i. e. Tilercurii urbs. Potest etiam dici Lycopolis, "
Ut et Hermopolis , quia liuiusmodi urbium forma utroque modo
dicitur. Iuvenitur etiam apud cumdein Strabonem libro citato
 766 THOMAE DE PINEDO

Axnuav nôltç , et hoc modo potest etiam scribi apud nostrum au-
ctorem. Avxmv enim per se nullo modo potest esse. Dims huios
Hominis civitatcs célébrât Stephanus, alteram in Lycopob'te No
mo, alteram in Scbennyte, Ptolemaeus vero lib. 4. c. 5- alteram
tantum , nempe quae erat in Lycopolite Nomo, cui etiam dicitur
Avxtnv nôkiç.
• — 'ЛЙ iiÍQa, xov Zvßtvvvxov vópov. ] Pro Zvßiwvxov
lege Zißevvvwv. Sebennytes Nomos enim dicitur, non Sy ben
ny tes , ut apparet ex Ptolemaei et Strabonis libris citatis.
Avxagi ta, ко fit] iv Jtkcpoïç.] Lycorea, vicus in ci ví
tate Delphis , cuius meminit Strabo lib. 9. 'iWoxthoi S ' avxi¡c ц
Avxâgua, i<p ov xôrcov ngôxtgov ïâgvvxo oí Atktpol vx'cg xov
itçov' vvv 6' ire' oûiftî oixovoi ntgi ti)v xQi¡vr¡v tî}v KaaxaXiav.
i. e. Supra earn vero sita est Lycorea, quo in loco antea sùi
erant Delphi supra templum; nunc autem ad ipsum habitant
templum circa fontem Castalium. Memoratur etiam Pausaniae
lib. 10.
Avkti, noXiç'AQxaStaç."} Lyle , urbs Arcadiae , sine dubio
erat eadem, quae Ptolemaeo libro 3. с. 16- dicitur AtiXaut , Li-
laea , et inter Arcadiae civitates numeratur. Forsitan scripsit no-
ster AvXal , a quo factum est Avíala. Saepe enim urbium no
mina in at Hunt singularia addito a, ut Aïyui, Alyaia, 'Aittpava!,
Aficpavaia.
Avqxsiov, ogos'Agyovg.] Lyrceum, montem Argolidis,
célébrât ex Callimacho ; Pausaniae vero in eadem regione civita-
tem, Lyrceam, quae ante Troianum bellum iam erat deserta, eius
ex lib. 2. sunt verba: 'Eg uiv ór¡ xavtr¡v iaxiv il'Agyovg, l|»J-
Jtovra ¡xcdioxá nov czûôia, ix èe Avgxtiaç, ïxtga xoaavxa iç'Oo-
vtâç. Avgxtiaç uÈv ôi) noktaç, axe i¡fjr¡¡xco¡ici7¡c i¡ei¡ хата X7¡v
'EXktjvcov axgaxiav Im" IXiov, ovx inotT¡ouxo"Otirigoc iv xaxakóya
fiVT/UTjv. i. e. Argis quidem ad hanc sunt stadia circiterbx. a Lyrcea
vero totidem Orneas ; Lyrceae porro civitatis, utpote quae iam erat
deserta tempore expeditionis Graecorum in Troiam, nullam fecit
Homerus in Catalogo mentionem.
431 AvQvrioooç, nôltç Трем«;.] . Lyrneseus, urbs Troica,
a Briseidis patria , quam Achilles eversa urbe secum abduxit, ut
narrât Houierus II. 2- v. 690. quare Ovidio Tristium lib. 4. Eleg. 1.
V. 15. Lyrnessis vocatur:
Eertur, et abducta Lyrnesside iristis Achilles
Haemonia curas atténuasse ¿у га.
Strabo lib. 13. Hiquit Lyrneesuni oppidum Troïadis munitum oliui,
iam sua aetate desertum fuisse. Lyrnessus vero Ciliciae quem cé
lébrât Quint. Curtius lib. 3. c. 4. divcisus erat a Lyrnesso Trot
 ANNOTATIONES. 767

dis, ut àpparet ex Strabonis lib. 14. 7Лв v It ft» Tootç Kiklxmv,

¿v"OptiQoç fífVví/toi, noXvÔMxcixav àno Teîv ñ-m tov Tovçoy
Kiklxav, oîf»ive«oç)o/vo«Civ «çx4^taS.T01'S^*' *tf Tçoiçt toiÍ-
ïojv, x«l í«xvvov6Í «ves tórtovc xevtotMte, юбЯЕр ¿i» xf Пац-
avkítt &nßvv, xoi Avcvr¡eaóv. i. e. Cton au«m Troiani Cilices,
quorum Homerus meminit, longe disienta Cilicibus extra Tau¿
rum sitis; quidam his auctores generis iïlos fuisse traduni, et
quaedam loca hic etiam monstrani, sicuti in Pamphylia Theben et
Lyrnessum. Lyrnessum, quem Srrabo in Pamphylia locat, Cur-
tius in Cilicia ponit, hae enim regiones erant finitiuiae.
— MLa tcîv fvôexa xâv iv ToaûSi. ] Lyrnessum , urbem
Troadis, fuisse unam ex undecim, scilicet quae Achilles cepit, ait
noster, eae autem fuere, referente Eustathio ad Homericuin ver-
sum paidlo ante citatum, Avcvt¡aooc , Щоааод, &r¡fa,^ Zêltta,
'AÔQOauia, Ilíxva, Iltoxávn, 'Aufaßt}, "Aßvdoc, Xovai¡, xa»
, i. e. Lyrnessus, Pedasus, Thebe, Zelea, Adrastea, Pitya,
Percoie, Arisbe, Abydos, Chryse Forsitan quae deficit in
textn Eustathii erat Kikka, quae Thebae erat vicina, auetore
Strabone lib. IS.
— To Idvixov , Avcvr¡aaioc.'] Gentile, Lyrnessius, quod
apud Virgilium Aeneid. lib. 10. pro Phryx aeeipitur, ut testator
Servius ad eiusdem Aeneid. librum citatum v. 128*
Fert ingens loto connixus corpore saxum
JJaud partem exiguam montis , Lyrnesius Agmon.
Idem Servius ad Aeneid. lib. 12. v. 547. ubi Lyrnessus celebratur
a poeta, inquit fuisse civitatein Phrygiae, unde fuit Briseis; non
est miranilum Servium Pbrygiae assignasse urbem , quam noster
Troadi adscribit. Pbrygia enim comprehendebat Troadem.
Av04iá%íia, nôktç xrjç Iv вдаху %t$$ovviGov , etc.] Ly-
simachia, urbs in Thracia Chersonesi, quae prius Cardia voca—
ta fuit, inquit auetor noster , sed fallitur secundum Pausaniam,
qui bac de urbe sic loquitur lib. 1. Toî Si 'hotovvutp то^о fifv
nov xaï ¿лАос ijv tic Avaíiw%ov iyxkr¡(iaxa, plyitsxov di, ort t»jv Kao- 431
ôiavùv rcóhv àvtkwv, AvOtpayíav àvx' avxfjç äxiOtv ¿ni toî 1б&- Ь
fia xrjç @Qçtxiaç %f$$ovvT¡aov- i- e. Hieronymo vero [ Cardiano] et
aliae forsan simultaiis causae contra Lysimachum erant, et maxi
ma quod Cardianorum urbem evertenspro ea Lysimachum inlsth-
mo Thraciae Chersonnesi condidit. Quin etiam in Excerptis ex
Strabonis lib. 7. Cardia et Lysimachia diversae sunt urbes : "Ort
lv toî 'Jcröfiw xrjç %t$$ovvr¡eov xçtîç icôkliç xtïvxaf nçoçplvxcà
Mékavi яикпы, Aaoöia' nçoç 6i rrj /7pOJrovtí6t , Паххщ' Jtpôff
ti ту (ttaoytla AvGipujia. i. e. Quod in hlhmo Chersonnesi tret
 768 THOMAE DE PINEDO

urbes iacent, ad Mclanem sinfitn , Cardia* ai Propontidem, Pa~

ctye ; ad mediterráneas parles, Ijysimachia. Plolem. eliaiu ¿b. 3.
с 11. et с. 12. Cardia et Lysimachia, sunt diversae urbes.
'— Eau y.cù nafoç jfitcoXiaç.] Lysimachia, urbs Aetoliae,
memoratur Plinio lib. 5- с. 30. inter Aetoliae pppida, quae inter-
ciderunt.
jiv%vl5oç, itôXiç'lkkvQÎas. etc.] Lycliuidus. urbe П1у-
riae, celcbratur a Livio lib. 44- с. 21. Additus est his tertius L.
Anicius Pr, cuius inter peregrinos iurisdiçiio erat. Eum in pro—
vinciam Jllyricum circa Lychnidum Ap. Claudio succedcre piacuit.
Ptolemaeus lib. 3. с. 13- earn local in Macedoniae regione Dassa-
retiorum , quos etiam memorat Livius lib. 27. c. 34. Nuncius
ex JUacedonia venil, Eropum quemdam corrupto arcis praesidii—
que pracfecto , Lychnidum cepisse, lenerc el Dassaretiorum quos-
dam vicos, et Dardanos etiam concirc. Polybius in Excerptis ex
eins lib. ix. legatiouibus earn vocat Lychnida : "EStazav ¿Èxal
IB.svqut<o Av/vl&a ка\ IlctQxrov , ovaaç u.îv IkkvQÎàuç , ¿зга Ф|-
kínnov ôs TttiTOuévaç. i. e. Dederunt vero et Pleuroto Lychnida et
Parthum, utrasque civitates Illy rides, quae fuerant sub Philippi
diiione. Strabo lib. 7. Lychnidium appcllat: ' H uiv ovv пива
Ikvaiía xctktîzai , r¡ àl лоспц èzi KavSaovîav klyerai opovç
Ikkvçixov ôià AvfViôiov тсокшс xai IlvkoSvoi , to.iou oqí¡ovtos
iv ту oôûJ TTjv tí 'ikkvçîSa xat Ttjv Maxtôovlav. i. e. Tola haec
Jgnatia via vacatur, prima vero ad Candauiam dicitur montent
Illyricum per Lychnidium urbem et Pylonem , locum distermi-
naniem in via lllyiida et Macedoniam. Idem Slrabo libro citato
eamdem urbem Lychnidunta vocat: Ata ôh toltiuv lat't rmv l-
&VÙV i¡ 'JyvctTÍa oàoç , ¿| Eniôafivov xul Aitokkavioc, ntai èi
rr¡v iitl KavSaovîaç oôov, cire Attirai eioiv al neçl Avjviôovvxa
xaçi%iLuç fyOíiav avzaçxuç ¡xovoai. i. e. Per has gentes est via
Jgnaiia ex Epidamno el Apollonia , circa viam autcm quae ducit
ad Canda и ¿nam sunt locus circa Lychnidunta , ad piscium salsa
menta abundanter suppeditantes. Ex quibus apparet quam liberi
eint scriptores in formando oppidoruin tenninationes.
432 — Kaï Avxvîa Xíuvr¡ , etc.] Et Lychnia, palus, et Lychni-
tes. In bis verbis suspicor inessc menduni. Lacus eniin iste но
шен videtur desuinpsissc ab urbe Illyridis Lycunido, circa quam
erant lacus , ut videre est ex Strabonis lib. 7. cuius verba paullo
ante apposuimus; itaque appellanda erat Lychnidia , et incola
circa illa loca Lycbnidites. Mcain coniecluraui finnat Polybius,
qui lacum istum vocat Lychnidiam lib. 5. Kaxekdßixo ôs t»Jç uèv
Aaocagrj-ciôoç , Kotûviov xaï Ffoovvr«' xmv ai mol xyv Av%vi-
ôîav lípvqv, 'Eyitkâvac, Kioarut, Zux'uova, Baioic. i. e. Oc
 ANNOTATIOXES. 769

cvpavit eliam [Phîlippoa] Dassaretidis, Creonium et Gerunta; cir

ca Lacum Lychnidiam , Enchelanas, Ceraca, Saliona , Bocos.
— "Eaxt 61 xotl 'Aofievlaç Av%víxric %capíov.] Est eliam Arme-
niaeLychnites oppidum sen locus. Lychnitidis lacus Armeuiaeme-
jiiinil Ptol. 1. 5. c. 13. Eia'i oh xol Íteocu Ufivai, r¡xe xa\ov[i(vr¡ Av-
yvhiÇf r¡c то fiíaov ¿Л£%'1 ¡.wiçaç or¡ (i y ô. i. e. Sunt et aliaepa-
ludcs , et quae vacatur Lychnitis , cuius medium gradus habet 7Q
43 4. At Lychuitein Ármenme seu oppidum ecu locum nemo
célébrât.
ylcojxivrà д , nóhg'lxaXíag.} Lomcntus, urbsltaliae, quae
eliam Lorentum dicebatur, ut inquit noster auctor, at prions no-
minis nulla fit apud alios mentio, Lorentum vero Latinis dicitur
Laurentum. Ego existimo habuisse Slepbanuin in mente Auiiirn-
tunt, cuius ipse rnetninit in Nap.tvxoq , quam non longe a Roma
locat. Laurentum vero erat prope Ostiam, quae non longe aberat
a Roma, Pliuius lib. 3. C. 5. In principio est Ostia colonia, a
Жотапо rege deducía , oppidum JLaurentum. Laurens eliam vo-
citata fuit ab arbusto noto , quorum erat copia in eius a gris, au-
ctore Sex. Aur. Vict. de origine gentis Romauae. Quod eliam ap-
paret ex Herodiano lib. 1. Тоге o Kúu¡io5og av¡j¡3ov).cvaávxuv
uvxtS xtvâv laxçâv, tic xt¡v Aavçtvxov avtymor¡Otv * tvijJV^tCzsQOV
yàç xo %aoíov , xotl (itylaxoig xuxuaxiov Sacpvijipócots Skotaiv
(ü'Oív и el то öi'Ofi« тм yacía) amxrjQiov ilvui loóxst , xa) nqog
Tt¡v xov aseóos qp&oçàv àvxê%(iv Шуехо, evadía xt xrjg xàv 6êv— -
ôçav rjêtiaç axiàg. i. e. Tune Commodus, suadentibus quibus—
dam medicis, Laurentum sectssit, frigidius enim est oppidum, et
maximis nemoribus Lauriferis opacum ( unde et nomen oppido )
conservandae valetudini idoneum videbatur , et aëris corruptioni
resistere, suavitate odoris arborum et iucunda umbra. Aliqui con-
fundunt Laurentum cum Lavinio, sed diversae fuere urbes, ut 432
prudit Strabo lib. 5- Ava \xtaov 6s rovxav xàv nôktâv laxi xo b
Aaovîviov , i'xov xoevôv xàv Aaxivav ttçov 'АсрдоИхцс' empt-
lovvxai 6 avxàv ôiù nqoyovav AaStäxui. Eîxa Aavçtvxov.
' ïWpxfiTOt 6h xovxotv t) Açiea. i. e. In medio harum urbium est
Lauïnium, quod habet omnibus Latinis commune fanum Vene
ris, quorum curam gerunt a maioribus Ardeatae • deinde Lauren
tum ; et supra iacet Ardea.
Aàçivfxa, naliç Kuçiaç. ] Loryma, uxbs Cariae, iiiciuo-
ratur Ptolemaeo lib. 5. с. 2- Lanmna dicitur Melae lib. 1. с. 16.
etsi Plinio lib. 5. с. 28* Loryma et Larymna sunt diversa loca.
— "Eexi xal h¡ii¡vr PóSov.] Cuín praecedenti seclione me—
moraverit Loryma , Cariae urbem , nunc memorat Lorynia Hho-
di porlum , cuius íncntioiiein fecit Livius lib. 43- с. 19. Cum
Stephanus Vol. IV. Ссс
770 THOMAE DE PINEDO ANNOT.

praclcrvehcrentur Asiam legati, et Loryma vcnissent, nui partus

vigínti paulo amplius millia ab Rhodo abest, ex adverso urbiipsi
■positus : principes Rhodiorum occurrunt.
AtorotpOQOç, %шда, etc.] Lolophoros, regio, id est, Jo
njera, cuius incolas Gracci vocabant Lotophagos , quod loti ar-
boris fructu victitare credebantur, qui adeo erat dulcis ctsuavis,
ut advenís patriae oblivionem incuteret, undeadagium, lotum
guslavit. Quod desumptum est ex Odyss. 9. ubi narrât Humerus
Ulyssis socios cum ad Lotopbagos delali essent, loto gustato vix
indc abduci potuisse, de cuius situ non convenit inter auctores.
Arternidorus apudStrabonem lib. 3. célébrât Aelhiopes Lotopba
gos supra Mauritanos versus occasum extensos, usque ad loca,
quae supra Cyrenen. Л pud eumdem auctorem libro citato cele -
braulur ctiam alii Lotophagi, qui Meningeal insulara iticolebant
ante parvain syrtjii. Scylax Lotophagos Libyes incolore inquit lo
ca, quae sunt intra Syrtiu usque ad os alteráis Syrtidis. Alii in
ipsa Sicilia Lotopbagos Hoineri locant, cum ex ipso Homero cou-
stct I'lyssein altero die a Lotopbagis ad Cyclopas pervenissc,
quod fieri nullo modo poterat, si illi Lotopbagi essent in Libya.
Alii aliter sentiutit, quorum senlentias afierre nimis longum foref.
Gindaups ctiam Libyae populos solo loto victilasse narrât Hero
dotus fib. 4- c. 176- do quibus suo loco egimus. Tbuanus Inst,
lib. 26. auclor est, Meningeal iiisulam esse , quae nunc Gerbis
dicilur, quam llispani parum corrupto vocabulô Jclves vocant.

.> .*

Boyerífdje^
Н<Ш1феп
г
*£ti
IK
F«fl

QCXM
1гЖ