Έκτο μάθημα – lekcja szósta

Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι

Ο Θεμιστοκλής

Ο Θεμιστοκλής είναι ο πιο καλός μου φίλος. Τον ξέρω από μικρό παιδί. Ο Θεμιστοκλής έχει μεγάλη
οικογένεια. Μένουν σ’ ένα παλιό αρχοντικό στο χωριό του. Ο Θεμιστοκλής έχει οχτώ αδέρφια: πέντε
αδερφούς και τρεις αδερφές. Οι πιο μεγάλοι δε μένουν πια μαζί με τους γονείς τους. Σπουδάζουν ή
δουλεύουν στην πόλη. Ο Γιάννης είναι ο πιο μεγάλος αδερφός του φίλου μου. Είναι κιόλας παντρεμένος
και έχει τρία παιδία: δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Μένουν στα προάστια της Αθήνας. Ο πατέρας του
Γιάννη και του Θεμιστοκλή είναι δάσκαλος και η γυναίκα του Γιάννη, η Ελένη, είναι κι αυτή δασκάλα. Ο
Γιάννης είναι γιατρός.
Η Μαρία, η κόρη του Γιάννη, πηγαίνει στο δημοτικό και είναι πολύ καλή μαθήτρια. Ο Κωστάκης, ο γιος
του, δεν είναι καθόλου καλός μαθητής, δεν προσέχει καθόλου και κάνει πολλά λάθη. Η Βαγγελία είναι
πολύ μικρή, είναι το μωρό της οικογένειας. Ο παππούς και η γιαγιά αγαπάνε πολύ το μωρό. Η γιαγιά
τραγουδάει της Βαγγελίας και μερικές φορές ο άντρας της τραγουδάει μαζί της. Του αρέσει να
τραγουδάει με τη γυναίκα του. Και ο Θεμιστοκλής αγαπάει πολύ τα ανίψια του και κάθε
Σαββατοκύριακο πάει στο σπίτι του αδερφού του και παίζει μαζί παιδιά. Είναι καλός θείος.

Διάλογος Α’
Δε νιώθω καλά!
Δανάη: Γεια σου, Αριάδνη. Τι κάνεις;
Αριάδνη: Καλά, ευχαριστώ, Δανάη μου. Εσύ πώς είσαι;
Δανάη: Δε νιώθω και τόσο καλά σήμερα.
Αριάδνη: Το βλέπω, μα τι έχεις; Μήπως είσαι άρρωστη;
Δανάη: Όχι ακριβώς. Μόνο λίγο κρυωμένη. Όλοι μας στο σπίτι είμαστε κρυωμένοι.
Αριάδνη: Μάλιστα. Είναι ο καιρός. Βρέχει συνεχεία. Γιατί όμως δεν Ι πας αμέσως σπίτι; Η μύτη σου
τρέχει κι έχεις φοβερό βήχα.
Δανάη: Ναι, έχεις δίκιο, αυτό πρέπει να κάνω.
Αριάδνη: Περαστικά, Δανάη μου!
Δανάη: Ευχαριστώ, Αριάδνη! Αχ, αυτές οι βροχές!
Διάλογος Β’
Είσαι παντρεμένος /-η;
Αλίκη: Ξέρεις το Δημήτρη, αυτόν που κάνει παρέα με τον αδερφό μου;
Σωτηρία: Σπουδάζει ιατρική, έτσι δεν είναι;
Αλίκη: Όχι, όχι. Είναι δικηγόρος.
Σωτηρία: Α, ναι. Ωραίος άντρας, ε; Είναι όμως παντρεμένος.
Αλίκη: Μα... Δεν είναι. Είναι εργένης. Ελεύθερος, ακούς, Σωτηρία μου;
Σωτηρία: Μα τι λες! Κάθε Σαββατοκύριακο φεύγει για το χωριό του να δει το γιο του. Το ξέρω καλά.
Αλίκη: Αλήθεια; Τότε πρέπει να είναι χωρισμένος.
Σωτηρία: Μπορεί να είναι χήρος, το καημένο το παιδί!
Αλίκη: Αχ, Σωτηρία μου!

Σ’ αγαπώ·δεν μπορώ Σ’ αγαπώ·τι μπορώ

τίποτ’ άλλο να πω Ακριβέ, να σου πω
πιο βαθύ, πιο απλό Ι πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο! Πιο μεγάλο;
Μυρτιώτισσα (1883-1967), Κίτρινες Φλόγες 1925
(απόσπασμα)
Pokaż mi swojego przyjaciela, a powiem ci, kim jesteś
 Temistokles

Temistokles jest moim dobrym przyjacielem. Znam go od małego dziecka. Temistokles ma wielką
rodzinę. Żyje w starej siedzibie na wsi. Temistokles ma ośmioro rodzeństwa: pięciu braci i trzy siostry. W
większości dorośli, nie mieszkają już razem z rodzicami. Studiują lub pracują w mieście. Janis jest
najstarszym bratem mojego przyjaciela. Jest już żonaty i ma troje dzieci: dwie dziewczynki i chłopca.
Mieszkają na przedmieściach Aten. Ojciec jego oraz Temistoklesa – (też) Janis, jest nauczycielem, a żona
Janisa, Eleni, jest również nauczycielką. Janis jest lekarzem.
Maria, córka Janisa, wyjechała do miasta i jest bardzo dobrą uczennicą. Kostakis, jego syn, nie jest wcale
dobrym uczniem, wcale nie uważa i popełnia dużo błędów. Wangelia jest bardzo mała, jest najmłodszym
dzieckiem w rodzinie. Dziadek i babcia kocha dzieciaczka bardzo. Babcia śpiewa Wangelii, a czasami
mąż jej śpiewa razem (z nią). Lubi śpiewać z żoną. A Temistokles bardzo kocha swoich kuzynów i w
każdy weekend jedzie do domu swego brata i bawi się z dziećmi. Jest dobrym wujkiem.

Dialog 1
Nie czuję się dobrze!
Danae: Cześć, Ariadno. Jak się masz?
Ariadna: Dobrze, dziękuję, moja Danae. Jak się masz?
Danae: Nie czuję się tak dobrze dzisiaj.
Ariadna: Widzę, co ci jest? Czy jesteś chora?
Danae: Nie dokładnie. Tylko trochę przeziębiona. Wszyscy w domu jesteśmy przeziębieni.
Ariadna: Tak. To (taka) pogoda. Bez przerwy pada. Dlaczego zaraz nie idziesz do domu? Cieknie ci z
nosa i masz straszny kaszel.
Danae: Tak, masz rację, muszę to zrobić
Ariadna: Zdrowia, moja Danae!
Danae: Dziękuję, Ariadno! Ach, te deszcze!

Dialog 2
Czy jesteś żonaty / mężatką?
Alicja: Znasz Dimitrisa, tego, który pracuje razem z moim bratem?
Sotiria: Studiuje medycynę, prawda?
Alicja: Nie, nie. Jest prawnikiem.
Sotiria: A, tak. Przystojny mężczyzna, nie? Jednak jest żonaty.
Alicja: Ale ...Nie jest. Jest kawalerem. Wolny, słyszysz, moja Sotirio?
Sotiria: Co ty mówisz! W każdy weekend wyjeżdża na wieś, by zobaczyć się ze swoim synem. Wiem (to)
dobrze.
Alicja: Naprawdę? Zatem musi być rozwiedziony.
Sotiria: Może być wdowcem, biedny dzieciak!
Alicja: Och, moja Sotirio.

Kocham cię – nie mogę Kocham cię – co mogę

nic więcej powiedzieć droga, powiedzieć ci
głębiej, prościej, głębiej, prościej,
więcej! więcej?

Myrtiotissa (1883-1967), Żółte Płomienie, 1925

(fragment)