Está en la página 1de 7
LAS PREOCUPACIONES ‘Nena, vamos a casarnos, hemos estado solos demasiado tiempo, LEONARD COHEN & SHARON ROBINSON Los nanrrantes pz Monres de Maria, un villorrio sofocante ubicado en la serrania de San Jacinto, solian despertarse con el canto de los pajaros para preparar el café cerrero que se tomaban antes de salir a trabajar alas fincas. Sabian cuando era mediodia, por la ausen- cia de sombras, y cuando comenzaba el ocaso, por el coro de las cigarras. Desconoeian las direcciones. Ubicaban por ins- tinto la tienda, la botica, la carniceria, el hospital y la plaza principal. Como el tiempo abundaba, disfrutaban de la siesta en hamaca, de largas jornadas de dominé y de la conversacién amable, espatarrados en mecedo- ras de mimbre. En los Montes de Maria el tabaco era mas legenda- rio que el tabaco cubano, la yuca daba para el sustento y las maticas de marihuana crecian silvestres en los solares de las casas. Los temas de conversacién cotidianos eran los amo- res dificiles, el honor de las familias y la politica del pais. 33 se “omastry ues vy & oqts9s9 of anb ‘Yosayord ‘adnaoard as ON "end [> BAI of anb ou ts ‘saxopaqaq sopueas K— ro;aNp ‘sono Anur saquiopy— ‘ounjorpauag un sa eLTEWy ap saiuoyy ap emo [9 “zanapoy sosayoud ‘ore[Q— ‘uapz0 F] 390005 — ‘p4ogoy 12 v40 ‘sosayoxd ‘094 ex— yOWDoNp ‘ouasuY ues eq gpaisn onp -vxB as pepisiaarun anb ap? ‘zonSyzpoy ‘suresiq— -zoyau1p ‘8 ye} o| as epand onens wq— ‘oftp 2 eyosortg ap oman Jap zdoo eun ousazau o7exuo9 ns rezrTeULIOy ered ‘1osayorg— ‘eUPYO Ns v zansupoy v oUIeT] oDaNp [> ‘sauny wp vedomg wa qruaanf wore) -18e ¥] a1qos seIonou sel saqUEpnsa soy v sapz99] ered zanSupoy eqeypaaosde anb uoIseo0 “uoTes [ap BITES as A sajeaatpaur sogosory so] ap re[qey O[sI0 ap ELE as 8992 st] ap eHOeUE PT “ZONE tIpoy ap soUOTD99] SEIU -tad sey oySnase roWaNp [2 ‘YofsuL o]1e20U09 eI 98 o[ ON— Eprepanb as anb saary?— veqreq ey ape — gsaqes of om19y?— ‘rola ns & oF39]09 Jap 1O}aNp [> aypou eun offp a[— eorpr un sao afuour un s2 Q— ozone [op opese oypeute ja regedurose vred oyaysoo oans [2 A eppoo wand ey eqeredard axpeur vf sexuayu ‘esaray, ap asped Ja orn Sine— opureur omny my auata ryy— ve -eyefd woo aaquioy un ea anb wesor9 ‘Tp ap seuope, -ued 4 ‘vBire] eSureur ‘seauyyq our ap sestures os oprysaa asreased eyo of aqua8 ¥] opueny ‘azdurats vied ojqand asa ua IAIA & eprepanb as anb odng “eBajoo un opmbre aj anb uopenqey eun ua gpoulose as sgndsap ‘eze(d ey ap [A104 [a Ua OfoTe as sexp soxunsd soy “exporpaut fo uo optusyap orre1oy Jo o> osind ap fojar umn eqesn ‘edomg up [Huerpnyss oyaruTAOU [ap soyDay Soy WequszeU anb sootpouiad op soyr0004 op ugyHOU! un oD eqeBIED ‘Te -uaureyredag orfajop [2 ue eyosoTEY ap rosayord owr0> zefeqen v epTEy ap saluoWy ¥ opeBoT eIquy ZanTipoy -eqoase un ooo A of[speune Je wfoNA EL OFP 9] “ETI vun ap vdeq er] oo ofany [a opuearaR omnSts esazay, OyUaIA [a Ua seZTUAD A OIUDTA BIqEH ‘opumut [a por aqes o| Bf osy— “ugtsntt sa opoy anb “efty ‘xy— esyur gn? — orayfos $2 ani — gsaqes spur 910)?— “euryeur esa orrefed un o9109 0] ayW— ‘wsa1ay gyundaid— zeuasua gnb saqes ow93?— -axpeur | oftp— eyosofty ap r0sayoud Ja auata ryy— “opeisesap o1ano ap unafeut un eqeaze9 anb arquioy Je ATW9A OLA BUIDOD ¥T ap eUEIUDA I I0d ‘opuens ‘[eumtur [9 eqese as anb [9 ua wuay ap oUZoY [ap offany [2 equzne esaray, ‘opeunre un ap epeuianb wze109 x 10d opronpord oumy 9 expadsap vousumys eT “zanBpspoy ap epeBol] P| ap woresaya as Isy ‘exreymi el ap sopeuedurooe soreynf soy uepnustEN se] seionou se] sopeyqod un osnduroo ‘«euojadendus as apreqoo syur [2 “euare ef v UeITes 50x01 Soy optrEN» ‘Mientras el fuego ardia en el fogén de la cocina y la chimenea expulsaba el humo gris, Teresa salié a barrer la entrada de la casa. Andaba descalza, vestia una ligera blusa de algodén y una falda larga estam- pada con flores. Se habia lavado y peinado la cabellera negra. Rodriguez se dirigia al colegio por la calle princi- pal. Cuando pasé enfrente, la vio, como nunca la habia visto otras veces, y tuvo la impresin de ver una garza apenas posada. Teresa sonrié, Era la primera vez que se encontraban cara a cara. Estaban en agosto. Los envolvié un remolino de aire, polvo, cenizas y hojas secas. La armonia reinante entre Jupiter y Saturno presagiaba la felicidad. Rodri- guez imaginé que hacian algo loco. Que se casaban y que ella quedaba embarazada de Gloria. Rodriguez fantase6 con la felicidad lejos de Montes de Maria y se invent el futuro. —{Estas lista? —pregunté Rodriguez. —No —respondié Teresa. Yo tampoco —dijo Rodriguez—, pero si espera- mos hasta que estemos listos, estaremos aqui el resto de nuestras vidas, vamonos. El mecanismo del reloj de pulso comenzé a fun- cionar. Olia a armadillo asado. La capital era un lugar habitado por dos millones de desconocidos. E1 tio Eduardo y la tia Ernestina, que vivian en una casa del barrio Teusaquillo, los recibieron con una mal disimulada efusividad. Glorita tenia tres afios. ‘Cuando la vio, al tio Eduardo se le iluminaron los ojos. —Tranquila, tia, que solo sera por unos dias —dijo Rodriguez. 36 —Eso espero, mijito —dijo la tia en voz baja, adop- tando la actitud y el tono antipatico, tipico de las sefio- ras de la capital Teresa la salud6 con timidez. La tia Ernestina pensé que le vendria bien una sirvienta. Rodriguez traia una recomendacién del alcalde de Montes de Maria, un politico curtido, para entregarsela al sena- dor Humberto Vergara. Rodriguez creyé que sus tios no tendrian problema en dejarlos vivir con ellos, por un tiempo. Saldrian los fines de semana a comer a algin pueblo de los alrededores y Gloria podria estudiar en un colegio cercano, Llena de optimismo, la familia se instal6 en la habitacion de servicio que la tia Ernestina dispuso para ellos, amoblada con una cama sencilla y un armario. La humildad de la habitacién contrastaba con el lujo casi barroco del resto de la casa. En la sala habia sofas Ches- terfield, sillones de cuero color chocolate y alfombras persas. De las paredes colgaban acuarelas costumbristas de pintores santaferefios y gobelinos traidos de Francia con motivos de caballos. En una vitrina de vidrio, la tia conservaba una coleccién de platos de cerémica y unas jarras de cristal de Murano. En un rincén, sobre una mesita de madera habia una coleccién de pajaros de porcelana, que llamé la atencién de la nifia. Teresa agradecié con timidez la generosidad de la tia Ernestina. La tia ignoré las gracias y advirtié que Glorita miraba con ilusién la mesa de los pajaros. —Mijjita, cuidado con los pajaritos que no son para jugar, son de coleccién. Me ha tomado afios y dinero conseguirlos —dijo la tia. 37 oe {1010p ‘pepzaa? ‘oIBa[o9 Jop saxofour se[ wos ‘wyeafmbey £ eyexSouvsour uo seizadx secure 2}MBasuoo ap oFzv9ua aur ‘setreja1998 opueyssz0u aso axdusa}s vze319, 10190p [9 ou10D ‘fo un opueu ~In “eyanyeoye eT oftp— gserousaof sey v o1A?— SeqTIOUaS seun e aurreyuasezd v outa anb o1fajo9 un ap e10199n1p vpmsunstp eso eure ‘zanSupoy ‘esaqugts- ‘er0uds ‘oysnS oy — ‘sefoy ap epnia PUT[aD “opron ux; “ezeB1a, 10}90p ‘a]qvure UL] — "BUTI29 LUop ¥ OYUASard 9] ‘zanFtxpoy ‘oseq— zafnur bun offp— epnap so opraurosd of ‘orraquinyy— “TeI9YO oF8aJo9 uN ap auLosTUM Ja UoD sepysaa ‘gos un ua sepequas seuTu san ueqeysa viodso ap ves ¥| UY “seININsosd sv] A snsoAEN soy Uequinqureap o7 -Ua0 [ap saqqeo sey od ‘apze} e| ap stas sey sepeseg ‘opzenpg on [9 offp— [1 -9189 so wusoug o1ad ‘softy sau} asmb axdurorg— “sarejoooyp vqembasqo a] 4 seqezrd ap serroysty eqeyuod ay ‘seurard. sns uo vqejuas vy “euTU ej eqeyUoUD 9] oprenpy on TY “eseo v] ap sazaovyanb soy ua vunsaurg ey Ele equp -n&v a] A BHO ap eqepmo vsaray, seNUDTUN ‘CysTYM ¥Iq9q ‘Oprenpy On [9 Uo equs1aAUO, “opourgS oNUIS 8 zanBupoy ‘son sns op wseo ua sep soxauttad soy "exe1A 1OWOp ‘seIIvVID— ‘oysand un ajzm#asuoo ered sowssey gnb 294 v ‘saaanf ono [9 “euBUias eurTxosd vf vBU9A —10p -Bu9s [2 offp 2[— offa90U09 oysn# un ‘zonFupoy— ae “ugoepusuiosar ap wLTeD ef oaxqua 9] A ereB19q, opraqumyy ap eUTDYo yf wa gIUES -oad as aonb sy “oor od unfiye uoo persture ns ap out | ap opeurdurose vat oxdurats osaxoxd ns anb gsuad zanSyspoy ‘opxenpy on [ap svaqered sey ap resad y sopeuas 19s opond esomb -qeno mnbe anb “esau e] ap soyrefed soy opuepowooe ‘eunsaurg en e ourazaqut— opzenpg ‘saqes nL — ‘£a3nq [2p Ou2Nl [9 UEIDAP a] “F99OUOD ¥ SEA O| ER ‘vorqnday e] ap ropeuas sas v 9fay] OWI 95 ON “EID ® siqeuue> ap ouanp [e sopepuvur soy aavy aj anb wast opexouaSop un ‘ofenewoy ‘oxaTIySUEYD un sy— {01 ‘se oWIoD?— -eyndanfiy oxBau un 59 ere8.12,— oprenpg on ‘peprrenses a7} — copeoqe ap opuenpeaa eqeisa as upioax opueno ‘sour soun ay, Pp woo afeqeny anb saqes? ‘oydnsoo ap wury auaH LIES -194 anb oyorape a anbuny “uarq vAwA aI yTeLO— “onens sey 12 uo B19 O89) vuRZeYy ‘orsand [ap peprNgas vy 9Uay vred ‘pepnip v] e s1u9A ap saytre gure] Of ‘On IS— ‘oprenpg oF [2 oftp— ereB19, ovraquingy ered up}oepuowiooar eun soe anb ayseiu09 ay\— -esar -a] ofip— viouas ‘sosopepms sas sowarens0rg— souru so] ved eypay vise ou seo ey “vuNsourg en Py oftp— sofny sourtany oN— en ¥] ap sortzefed so sanbo} ou ‘esaray, oftp— eu0]g ‘vor vied uap— —=Témese un whisky, Rodriguez —dijo el senador, abriendo un bar oculto en un archivador—. Le tengo lista la recomendacién para que se presente en la ofi- cina del doctor Zuleta, en el Ministerio. Rodriguez se sent6 en un sillén, se tomé un sorbo de whisky que le quemé la garganta y advirtié que el senador le entregé un cheque a la mujer. Luego se qued6 mirando las fotografias y los diplomas colgados en las paredes. Cuando la celestina salié del despacho, Ver- gara lamé a las estudiantes. ; —A ver, cuéntenme, zqué saben hacer? —pregunt6 con aire de padre comprensivo. Las tres nifias, timidas, se miraron entre si. Luego de un ineémodo silencio, la mayor de ellas hablé: —En el colegio aprendi taquigrafia. Yo sé escribir a maquina —dijo una jovencita regordeta. La tercera se quedé callada. —Siéntense, queriditas —dijo Vergara levantandose y acercandose a las nifias—. A ver, encanto, ,cdmo te lamas? —Matilde —contesté la pecosa, sonrojandose. —Cusntos afios tienes? —pregunté el senador. —Quince, —{¥ ta, princesa, cémo te llamas? Alicia. © Era triguefia, tenia las cejas pobladas y un pequefio lunar en la mejilla izquierda. iY cudntos afios tienes? —Dieciséis. —iJajajé! —rio el senador. 40 ay ti? —Me llamo Celeste —dijo la mayor, asumiendo una actitud recia—. Voy a cumplir dieciocho afios. —Me gustas, chiquilla, me gustas —dijo Vergara, tienes espuelas. Rodriguez observé la escena con sorpresa e indig- naci6n. Vergara se quit6 el saco, se aflojé el nudo de la corbata y se sirvié otro trago. Los bordes de la camisa se Ie salieron del pantalén. Usaba tirantas y ostentaba una prominente barriza. Tenia sesenta afios, era un presti- gioso abogado y estaba casado con la mujer blanca de la fotografia. Era padre de dos nifias adolescentes, a las que seguro amaba, y de un nifio. Vio a la familia reunida, elegante, como para asis- tir a un matrimonio. Vio a las jovencitas abrazando a un Papa Noel negro. Vio a un nifio con un bate de béis- bol: Vio a la esposa sonreir satisfecha. Vio diplomas de cursos en universidades norteamericanas, vio titulos de universidades locales y cartones de sociedades de abogados, vio las imigenes de un hogar feliz. Rodriguez creyé que Vergara era un hombre ejemplar. —{Se queda a la fiesta? —preguntd, ya ebrio, el se- nador Vergara. —No, doctor, solo venia por la recomendacién. —Hombre, quédese. Ya conoce a mis nuevas secre- tarias —dijo Vergara mirando las caras asustadas de las escolares. ~Gracias, senador, pero me espera mi familia. —Tome la recomendacién y dele saludos al doc- tor Zuleta. Su oficina queda en el piso dieciséis del 41 ep “80H sns ap eseo ev. ure £ oorjgnd ouoy9}a1 un go1qn zangupoy ‘seurey sey FefoNUOd 10d sozronyso uerey soraquiog Soy “eqlre e1oeY so10389 osid [ap operpuasur PIqey as LOUwLAY OfutP? [y Fopueyueg onbseg Te ofaI] zanSyspoy, ‘eure [2 30d uozepoa serroyeaZnu saav ap epepueq vun, otro anb seuejaoiod sey ap esaur vy uoo gzadon ‘oant Pp zeqeoe ap onmd v equiso opens seiqey v ouasta ay JUeUL 91240 2] ‘oprenpy on Ja eqeytOD 9] anb sets0ysKy, Se 9p suyeaid soy Ouro oxquioy Jo ud osnd vI ag vps vf tod over uanq tn oro & warps un ap sopapare sean OFp "eNIeaED Bf O1o5 ‘onan OBfe uaLqHosap opuEno sour So] wa2ey oMI09 ‘peprsorn oD sorefed sey 9A195q0) "¥S0190 asepo EI ap seys9]SNYy SEI BJOOUOIsAp BITIO[5 “WosSIOY ap tex9 ‘Teas Oavd osonysofeur fa ‘eUsoUAg vA "Lap eprrajaad aae [a “Av! ‘< o7feB Ja ‘oraymdreo orefed 1p “ofeeded jo “uystey ja eaqeo vpmsiy jo anb ‘oxpeyy ap ora ofox afeunid ap oyng fo 4 enyeoe9 vy ‘ootre|q 010], [2 anb ‘eruourory ap ‘upzow09 Ja & euTyD op vpaoo1d vzeo10) ¥] anb ‘onseqepe ap oajod ap soysay ueqeise sor, “eure suo; xnpasto soy anb ‘onSeyuado3 ap ueusa Inze ezoqeo ap seoezm sey anb ‘wipe ap uvsuoaoad vurer PUN 21G98 souOTIIO8 OoUTD soy anb vqvioUsy “sorefed 50] 9p wsou vy v Oos99R as vUTU ey eyes Ef UO vqesinl wHZ “OD SexUATUT ‘eMID09 v] Ua LZO] BT LqLAL] EsaIa], ‘oWWOIA Jo Ua seztu9D & oUOTA wIqUET vsoiqes eyo opese ofppeune [3 “oumy ap euumyoo ey pep “PAF Woo or, “wuNA FI OrqureD saq anb oma" 20ds9 [9 2sx9pied weysanb ou ‘soxajaaou ‘onb saunasuen spuiap So] W0D aes vy sod ozueAy “epestur vy reqUeADT o714 a] ze oxaydoatjay un ap ojana 1g sox2qui0g ap soxse9 so] ap A sviouejnquie se] ap seuanis sey ap sopra soy wosarp -uaidios 07 ‘opezuviadsasap ofeq ag ‘oxua9 [9 BOC sesried woo aq] of anb snq Te o1qns as “eysrumdo sousut UX “pepnyo v] ap oye syUE [2 “"voURLAY OTDYTpa opm -suoo up{oa4 [9p sigs}oorp ostd Ja ua wo e] v OfnUpEUT souny 1g ‘2aqumpruaout vy “efiy ns ap A sa{nur ns 9p ‘rv y] ‘sauopednooaad se] ‘omngny [9 WoreppAsap OT Sep -inis saypou san aqueanp [eu ORAM zanBspoy ‘esjeg LION VI UD aye|oDYP AwUIO} B OUFAUE SOT LUN “sour en wy reqrey oyenax roUU12d Jo wyLIO[D & VSO], “zandtapoy v oui0} sa] ‘exapeur ap apodyay un auqos wper -uour uofea ap exeur9 wun UoD ‘st18 wqreq ap OFeAAOIO} ug, Ten ajysap fe uorarA “wrafoqfeo wBUEIU A epelout suons 8 wo zed eT aaqummpaqypnte vf ant epompoar onus 9s opzenpa on [g ‘soredez soy A sepreyrumt sey ‘soz -afnut sey ap sourapou sopeurad soy opuestut ofexysip 9s vsazgy_“zveur gypa 89] A sewuoped sey v 99491109 PHO[D, sreagjog op P7¥[g PI TOD0UOD v VOIITY RUNSOUNG EN El ap wafiemsyfoa [p ua sopefnyaide ‘aquomsis exp Tv ‘ugroepuawionax ap eyre9 v] 409] red oanjap as oxresoy Jap wi2[OzeIq PI Ug "ZDUDUN epTIDAY er eisey ouTUIES ‘uoIENUISUT 2[ 28 ‘SAaIN SET OLLEEG [OP saueniez so] ta svyjnoo ‘svynd sey ‘o1oedsap oanpue & opuoy onidsay ‘orsyspa [ap gues zanyzpoy ‘erefiia, 1090p ‘opoy 10d see] — -vfeq -e1 a1pen “eouapuadapuy vy ap exp sa eURUEY— -zopeuas ‘eueueut sje 10d autresed wiapod o,— -apuatye of [2 anb 98 of anb ‘ouesduzay sauny a asayupsarg ‘eourtay ofoytp> —Ya te paso a tu mujer —contesté la tia Ernestina con voz glacial. —zAl6? —dijo Teresa. Rodriguez noté por el tono de su voz que algo anda- ba mal. —gEstas lorando? —Tu tia nos acaba de echar de su casa. —Por favor, Teresa, no te vayas a ningiin lado. Espé- rame, que ya voy para alla. “Nos dijo que empacaramos las cosas y que nos largéramos. Rodriguez oyé los gritos histéricos de la tia Ernes- tina, —Glorita se puso a jugar con los pajaros y rompié varios —dijo Teresa. —

También podría gustarte