Está en la página 1de 4
me parece que ahora piensan menos en el fu- turo. O tal vez supongan que vamos a estar aqui mucho tiempo. Sea como sea, aceptamos uno de los cachorros de Leticia. Hay que es- perar a que deje de ser amamantado para po- der traerlo a casa, pero ayer hubo un anticipo: Jo tuvimos de visita. Y acompaiiado por toda su familia. Todo fue porque Leticia va todos los martes a San Marcos a dar unas clases de piano. Esta vex se tenia que quedar a dormir allé, pero no queria dejar a los perros solos por la noche. Entonces nos pidié que los albergéramos. Asi los ibamos conociendo, dijo, y podiamos elegir tranquilos cual de los tres cachorros preferia- mos. Si algo sucedia, agreg6, podiamos lamar a Sebastian, el chico alto de la estancia. Es que en el pueblo no hay veterinario y él sabe tratar mejor que nadie a los animales. Por suerte dejé ese teléfono. Si no, no sé qué hubiéramos hecho cuando a Ia noche los eres cachorros se pusieron a gemir a coro. Era de- sesperante: daban ganas de Hlorar con ellos. Se- bastian Ieg6 media hora después de que lo Hla- miramos y rapidamente dio su veredicto: cenian hambse, dijo. Al parecer habia proble- mas con la leche de la madre. —Es extrafio que Leticia no les haya dejado algan alimento -comenté~. porque ya ayer ha- bia sucedido algo similar uw ‘mw v onb sofour anb 0915 -uaiq okt> 2] anb os] axiq ‘soxad ap opurjqey ‘oueu “394 Tur oD spur os0d un eLaepor oponb 25 7 “aUJOP & Ig du “epesuED “Ok UY TY TE] ony ou epeyp v] onb opow aq -epesu x] rerasop. anb o8ua2 A Jp sod ezusnBioa ep our rw y “pid fis 9p s0]09 [> sauourepider opuewsoysuen eA & offeno |> apsap aqns ay anb ofony un owos HOA ap ose sq “opesoyos auod >s 4[9 a1qos offe oyunfoid J of aonb zaa eped ‘seuropy ‘seaqey -ed viuanou1 ap spur 91108 ou aysou ve] epor ua anb 0912 “ugrsess9au09 ef so ou ‘s2usuTer -ep ‘okns of oxaq eurs]qoxd ]> s9Ajosor ered zeoxyp 198 grnses weqesuad of owos worpr > -uatureperewias wey $9 ou UETISeqag anb 3330409 -o1 onb o8uaq, ‘ophoarp ang oypoy vy soup $9] ‘S9qoq UEraNY Js OMOD ‘A so7eIg UD 03204 -P9 Un QUOI oN epeD anb opowi qj ‘sesopeur “el seun epinosu orn}su09 ‘sisaNs 0g i1 Us perro. Esa es la altima estrategia de papa para lograr que mi hermano mejore su humor: que tenga un perro. Durante mucho tiempo, Leo pidi6, 0 mejor dicho, rogé por un perro en cada cumpleafios y cada vez se lo ne- garon. Pero act és distinto, dicen mis padres. ‘Ac& tenemos jardin, hay mucho espacio, y ade- més ningGn perro se pierde. No tienen adén- de ir. En verdad, no se les ocurrié realmente a ellos. Fue Leticia, la profesora, Ia que les dio la idea: le conté a papa que su perra habia tenido tres cachorros y los estaba ofreciendo. Creo que en otro momento ellos hubieran du- dado més. Se hubieran hecho preguntas como esta: qué va a pasar con el perro cuando vol- vamos a Buenos Aires el afio proximo? Pero 70 9 “seUso> SPW osnyny ja UA Ue—s Su -o1unay se} anb Jod A zan euang eun ap sow ja elins anb sod ‘oyjeyse j2 ered erejd ej sowebisuo> anb sod :sowepung ‘sopeiobe ek ‘ownin sod “osuoyty op e JeRISIA e ep) UOISIWO> euN oduian OWS! Je A oquajwessece ap ouaiu onanu un eveY BD -2] :e21UQWIOJes UD!ON|Os eUN e OBaI} as ‘Uy IY “epne7 g1sa}UO> af- seydaDe © en feq25 UOD SOWRZUEAE OU Is— “osuojty. uop @ se1151n e sowek -en K soypefoid sonanu sonsanu oduy ua sow -a6eq “oUNse ayS9 SOUNapIAjO anb UD 0}515UI— “ewar ap giquie> IN} “Sopousgou) sounje e Uosa|snd anb sopapa -je ns e saquasaGns sepesiw seun gyda jnbe A ‘aewe ap zedeou! so ‘auaweyuas ‘anb auab fel} “ugised 2] ap elas e} so axjua asia ou ‘anb so “epeu gsed ou eioye eysey Is “-eueW e apap 10d olp af- asiez10) apand ou s0We |3— “say Ip SOUdI) UB OUD UOISN>SIP ey “soDI4> SO} ‘anua eiai6ins obje anb exed pepunyiodo ewnin eun seiua6 ua ‘sew o>0d un seqoid ua ensis
    aAo1d sonsanu ap UgDe>I|dxe epeyjeiap eun uo> e1oye “osuojjy UOp e JeLISIA JanjOn ‘olquie> ua ‘K oBzeINou jap eap! e| 2) ou ofan [p ‘upt

También podría gustarte