riJN Jnnn uiJ JrnN-rnnir nrnrcxrn

Houtekiet
Antwerpen / Amsterdam
1nirnnv nrurIs
Mijn jaar bij
Jean-Marie Dedecker
Thierry Debels / Linkeroever Uitgevers nv /Houtekiet zoo
Houtekiet, Katwilgweg, z bus , zoo Antwerpen
www.houtekiet.com
info@houtekiet.com
Omslag Jan Hendrickx
Foto omslag Christophe Licoppe, Photonews
Zetwerk Intertext, Antwerpen
isuN ,8 o 8z(o 8
n zoo (,6 ,
Nun ,(o
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd
en/of openbaar gemaakt door middel van druk,
fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande
schriftelijke toestemming van de uitgever.
No part of this book may be reproduced in any form,
by print, photoprint, microfilm or any other means,
without written permission of the publisher.
Inhoud
inleiding 7
noorns1ux I
De overstap van Dirk Vijnck 9
Zoals steeds voor Cathy, Loc, Brieuc en Elouan.
Deze keer ook voor Leo de Haes, de beste uitgever
Ordo ab chao.
ro11o vnN nr vniJrr1srInnns
Elites hebben de neiging hun hand te overspelen en daarmee
een reactie op te roepen van andere delen van de bevolking,
meestal andere elites die namens de bevolking als geheel
optreden. Elites die almaar meer macht vergaren, gaan
daarin vaak te ver en prikkelen zodoende concurrerende
elites om hun gezag op de proef te stellen of om onvrede
onder de gehele bevolking aan te wakkeren.
nnvin no1nxor
,
voonwoonn
door meester Leo Goovaerts
W
etenschapper n journalist Thierry Debels vertelt in dit boek
de interne partijgebeurtenissen van zijn njarig verblijf bij
Inn. Hij tekent de man Jean-Marie Dedecker zelf, ten voeten uit.
Het boek, scherp en toch positief, geeft een beeld van het fenomeen
Jrnn n van de ween van een politieke partij die in barensnood
verkeert.
Het is een spannende bijdrage tot inzicht in het politieke leven
dat in de traditionele partijen afgedekt blijft. Als strategisch onder-
handelingsanalist kan ik Debels alleen maar feliciteren voor zijn
werk.
Debels verhaal toont aan dat Dedecker als persoon vergelijk-
baar met het wisselende Noordzeeklimaat (nog) geen strategische
politicus is. Dedecker doet aan politiek voor de publieksliefde, met
een groot ego. Hij neemt risicos, is transparant, loslippig en reageert
impulsief. Zijn onzekerheid compenseert hij met een pathetische
mix van sympathie, emotionaliteit en Calimerogevoelen.
De levensgrote vraag die uit het boek druipt, is dan ook: Wat
heeft de sportman Jrnn nog in petto en hoe zal hij zichzelf verwer-
ken in zijn politieke toekomst? Ikzelf had twee gesprekken met
Jrnn en blijf dat een existentile vraag vinden.
Wat de partij betreft: Debels, als enigszins ontgoochelde waar-
nemer, nuanceert de woelige organisatie van de partij en terecht
want het is gewoonweg onmogelijk een liberale partij op poten te
brengen binnen aan aantal maanden waar anderen er decennia over
deden.
8
Het grote voordeel van de verkiezingen van , juni is dat men bij
Inn nu weet wie wat waard is en vooral, wie dacht wat waard te zijn.
De partij Inn van voor , juni komt uit het verhaal als een politieke
partij zonder oligarchische bovenlaag, golvend op een gedesorgani-
seerde verzameling van tooghelden. De interne frustraties en afre-
keningen liggen op een bijna pathologisch niveau. Het is ook duide-
lijk dat Debels van oordeel is dat de machts- en activiteitsconcen-
tratie bij n man de partij verlamt. Het liberale waardepatroon
van Inn zit in ontelbare tegenstrijdige hersenpannen. De auteur
vraagt zich af of Dedecker dat aankan.
Debels ziet met enige bewondering een bewogen politieke waak-
hond als Inn wel zitten. Ook al blaft die soms als er geen dieven te
zien zijn. Het populisme van het gezond verstand kan in deze barre
tijden alle richtingen uit nu de instellingen kraken en het vertrou-
wen van de burgers erin naar een nulpunt neigt.
In de verdere toekomst lijkt Debels wel te hopen op een Inn-
keizersnede voor de geboorte van een Liberale Vlaamse Partij. Jrnn
moet dan wel het juiste spoor kiezen. En erop blijven. Want er zul-
len hem geen cadeaus gedaan worden.
Leo Goovaerts
Voormalig penningmeester vIn
Brussel, september zoo

iNIriniNc
D
insdag I6 juni zoo. Inn fractiesecretaris Jan Van Brussel ver-
telt me dat onze samenwerking, die iets meer dan een jaar
geduurd had, beindigd is. Dirk Vijnck maakte niet alleen bij Open
vIn slachtoffers. Voorzitter Bart Somers ging zoals geweten na de
mislukte overstap van kamerlid Vijnck, diep door het stof en betaalde
de beruchte afspraken- of beloftennota cash bij de Vlaamse verkie-
zingen van , juni. De fles champagne die door de Open vIn eerder
was opengetrokken toen Vijnck (opnieuw) aan boord kwam bij de
liberalen, liet er een fikse kater achter. Somers nam die zondagavond
nog ontslag. Zijn speech was eerder die dag al geschreven. Hij werd
daartoe verplicht door Verhofstadt zelf.
Van Brussel vertelde me dat ik mijn cv naar Vijnck had opge-
stuurd toen hij kortstondig bij de Open vIn zat. Ik bevestigde die
informatie. Ontkennen was onmogelijk. Dat was ik overigens niet
van plan. Ik vertelde de fractiesecretaris van Inn wel dat ik nooit
van plan was geweest daadwerkelijk de overstap naar de Vlaamse
liberalen te maken. Van Brussel kon daar beslist een eind in mee-
gaan. Maar hij bleef wel bij zijn beslissing. De wrok tegen de Open
vIn zat te diep bij Dedecker, vertelde hij me. En ook bij senator Lieve
Van Ermen, mijn eigenlijke werkgeefster, was de rancune tegen de
liberalen te groot om mijn misstap te kunnen vergeven.
Dirk Vijnck kwam op dinsdag zI april tijdens de middag naar zijn
bureau: lokaal zz in het Huis van de Parlementsleden. De aller-
laatste kamer op de tweede verdieping in de tweede vleugel van het
nieuwe gebouw. Gelegen vlak naast het Federale Parlement in Brus-
sel. Nagenoeg iedereen van de fractie was toen afwezig. Het was im-
Io
mers lunchtijd. De meeste Inners zaten boven in het restaurant
van het parlement. Ik had er op dat moment enkele maanden met
Vijnck in dat bureau opzitten. Vijnck zag er die middag opvallend
opgewekt uit. Dat was lang geleden. Hij vertelde me glunderend dat
de ontslagbrief voor zijn persoonlijke Inn-medewerker al verstuurd
was.
Tijdens het gesprek met Vijnck bleek dat hij van de Open vIn
anderhalf of zelfs z medewerkers mocht aanwerven. Een kranten-
lezer merkt schamper op dat de ene medewerker Vijnck zal leren
lezen, de andere moet hem dan leren schrijven. Het parlementslid
is intellectueel immers geen hoogvlieger. Vijnck hengelde op dat
ogenblik openlijk naar mij. Om hem te plezieren vertelde ik hem
dat ik hem wel uit de nood wou helpen.
In de maanden daarvoor had ik Dirk beter leren kennen. Geen
haar op mijn hoofd dat er echter aan dacht ooit met die man samen
te werken. Daarvoor had ik het te veel naar mijn zin bij Inn. Ik volgde
de financile dossiers op federaal en Vlaams vlak: Fortis, Dexia, xuc,
Ethias om er enkele te noemen. Vijnck van zijn kant volgde dan
weer de commissies energie en landsverdediging. Domeinen die mij
maar zeer beperkt interesseren.
Op menselijk vlak had ik evenwel geen enkel probleem met Dirk.
Maar samenwerken was dus uitgesloten. Zo moest ik voor hem eens
iemand bellen in het kader van een uitgebrande loods op het grond-
gebied van Zaventem. Hij had alleen een telefoonnummer. Heb je
ook een naam voor me? vroeg ik hem. Altijd handig immers om te
weten met wie je precies belt. En de persoon aan de andere kant
van de lijn vragen met wie je nu eigenlijk spreekt, komt niet echt
professioneel over. Vijnck had echter geen naam voor me. Merkwaar-
dig, aangezien hij met die man en zijn collegas al eens eerder een
vergadering had belegd in het parlement. Dat voorval typeert Vijnck
echter ten voeten uit. Een arbeider die per ongeluk in het parlement
beland is. Een man die het volk moet vertegenwoordigen maar die
nauwelijks zichzelf kan vertegenwoordigen.
Enkele dagen later, we zijn dan eind april zoo, verstuurde ik
inderdaad mijn cv naar Vijnck. Als ik de cv vandaag opnieuw be-
kijk, zie ik dat het om een zwaar verouderde versie gaat die toevallig
nog op de harde schijf van mijn pc stond. Mijn ingesteldheid toen
II
was dat het geen kwaad kon om eens te praten met Open vIn. In-
dien ik al uitgenodigd zou worden door de liberalen. Dedecker zegt
toch ook steevast dat hij met iedereen praat?
Kamerlid en gemeenteraadslid in Aalst Martine De Maght zou
bijvoorbeeld in die periode met Open vIn kamerlid Luc Van Biesen
gaan lunchen. En ook Rob Van de Velde had maanden eerder een
vertrouwelijk gesprek met het kopstuk van een andere aangebrande
partij. En nogmaals, Dedecker praat met iedereen zoals hij zelf al-
tijd aangeeft zelfs met het Vlaams Belang? Hij beroemt er zich zelfs
op.
Mijn ontslag werd vergemakkelijkt door de slechte score die Inn
haalde bij die Vlaamse verkiezingen van , juni zoo. Slecht? Ja: slecht.
Fractiesecretaris Van Brussel vertelde me dat binnen een explosief
groeiscenario, waarop door de meesten in de periode voor de Vlaam-
se verkiezingen binnen de partij heimelijk of zelfs openlijk gerekend
werd, een dergelijke pekelzonde makkelijker vergeven kon worden.
Nu de partij moest terugvallen op een minimalistisch krimpscenario
dat zelfs onder mijn meest negatieve voorspelling van Io Vlaamse
zitjes uitkwam werd elke fout genadeloos afgestraft.
Bovendien werden er voor de verkiezingen van , juni beloftes
gedaan aan mensen die zich zwaar gengageerd hebben tijdens de
kiescampagne. Mathias Danneels bijvoorbeeld raakt niet verkozen
in Antwerpen. Hij gaat nadien wel deeltijds aan de slag bij Inn. Nog
anderen die na , juni uit de boot vallen, zoals Anne De Baetzelier,
omdat ze niet verkozen zijn, willen wel aan de slag gaan bij Dedecker.
Sommige kandidaten zoals Moniek Denhaen hebben zelfs hun con-
tract met hun werkgever verbroken.
Ik besef evenwel dat ik een enorm voorrecht gehad heb. De natte
droom van elke politieke journalist: een jaar meedraaien met een
nieuwe partij. Embedded journalism op zijn best. Een jaar lang in
de voetsporen van Dedecker. Mijn jaar met en bij Jean-Marie.
Cameraman en Bruggeling Willem Van Mullem van het produc-
tiehuis Arendsoog zou Jean-Marie weken lang op de voet volgen
om nauwelijks I minuten (!) te mogen tonen in de Panorama-re-
portage Rechts marcheert op Canvas. Wat een verspilling van tijd
en energie. Van Mullem beschikt op een volle week voor de verkie-
zingen al over meer dan zooo (!) minuten filmmateriaal. Er wordt
dus nog geen percent getoond van wat op beeld staat.
Iz
Tijdens dat jaar bij Inn besefte ik voortdurend dat ik ook jour-
nalist was en bleef. Niet zozeer in de eerste helft van dat jaar het
tweede deel van zoo8 dus. Wel in zoo. Als ik mensen contacteerde
voor dossiers van Inn, bleken de contactpersonen me vooral te ken-
nen als auteur en redacteur. Niet als politicus. En dat was zeker geen
nadeel. Als ik de curn, de vroegere bankcommissie dus, om uitleg
vraag in het kader van het Fortis-dossier is de vraag aan de overkant
of ik die informatie nodig heb voor een boek. Mensen spreken me
nu nog over dat boek, De ondergang van Fortis, aan.
Ik weet nog precies wanneer dat omslagpunt kwam: eind decem-
ber zoo8. Ik kreeg een vers verslag van het Rekenhof over de Belgi-
sche ontwikkelingssamenwerking binnen. Het Rekenhof controleert
de overheid. Rapporten van het Rekenhof worden vooral door op-
positiepartijen gebruikt om de regering aan te vallen. Dit rapport
was ronduit vernietigend voor de u1c, de Belgische instelling die de
ontwikkelingssamenwerking uitvoert.
Zo vond het Rekenhof ondermeer dat de dubbele signeerbe-
voegdheid bewust en systematisch omzeild werd. Fraude dus. Daar-
naast stond het rapport bol van ernstige tekortkomingen. De pers-
dienst van Inn wees evenwel een voorstel van persbericht hooghar-
tig af. Het rapport weegt niet zwaar genoeg, werd gesteld. Ik heb
het rapport dan maar in arren moede gelekt aan blogger Luk Van
Braekel.
Tot ziens. Dat waren de laatste woorden van de fractiesecretaris
die dinsdagvoormiddag in het Huis van de Parlementsleden. In de
bocht zoals het vergaderlokaal gemeenzaam genoemd werd bij Inn.
Ik werd al die tijd beschouwd als een buitenbeentje. En door som-
migen ronduit gewantrouwd. Dat besefte ik maar al te goed. Maar
meestal wel impliciet gewaardeerd omwille van mijn stevige dossier-
kennis in de financieel-economische onderwerpen.
Rik Van Cauwelaert, hoofdredacteur van Knack, gaf het nauwe-
lijks enkele dagen daarvoor via de telefoon aan. En een medewer-
ker van de persdienst is blij dat het Vlaams Belang geen financieel
expert zoals Debels aan boord heeft die het dossier van rv en de
rommelkredieten (cnos) genadeloos en tot op het bot kan fileren.
Maar toch bleef ik een buitenbeentje. Een outsider. Die argwaan
is trouwens typisch bij Inn. Als een nieuwe medewerkster aange-
I
worven wordt, hoort ze toevallig dat een ancien vraagt of ze wel
vertrouwd kan worden. Het meisje is er dagen niet goed van.
Ironie van het lot is dat Vijnck me die dinsdag in kamer zz ver-
telde dat mijn positie bij Inn ter discussie stond. Alsof hij me impli-
ciet aanmoedigde om de overstap naar de echte liberalen te ma-
ken. En alsof ik dat zelf niet wist. Kamerlid Martine De Maght vroeg
me eerder al, met aandrang bovendien, om voorzichtig te zijn. Ik
was volgens sommigen immers intern iets te ver gegaan bij de ver-
dediging van enkele parlementsleden. Ook andere welwillende ka-
merleden hadden me ervoor gewaarschuwd.
Het enige wat ik die dinsdag nog doe, is een boek terugbrengen
naar de bibliotheek van het Federale Parlement. De instelling be-
schikt immers over een fenomenale en erg boeiende verzameling
boeken. Het paradijs voor een boekenworm dus. Een van die boe-
ken is een interessant werk over de politieke partij nossrr van Jean-
Pierre Van Rossem. Het boek is geschreven door Eric Rosseel.
De man zal trouwens een vernietigend verslag schrijven naar
aanleiding van een een vergadering van de onafhankelijke denktank
Cassandra. Het boek van Rosseel ligt al enkele weken ostentatief,
bijna uitdagend zelfs, op mijn bureau. De inleverdatum is al lang
voorbij. Als ik het boek die ochtend terugbreng, vraag ik de biblio-
thecaresse of het niet erg is dat ik te laat ben. Neen mijnheer, zegt
de vrouw achter de balie. We zijn al lang tevreden als de boeken
gewoon terugkomen.
I
noorns1ux I
De overstap van Dirk Vijnck
Alles wat ik van politici vraag, is dat ze zich ertoe beperken
de wereld te veranderen en niet ook de waarheid.
J.nuInnN
Inleiding
O
p maandag zo april in de late namiddag maakt Inn kamerlid
Dirk Vijnck in het federale parlement zijn overstap naar de
Open vIn bekend. Tijdens een inderhaast bijeengeroepen en dui-
delijk gemproviseerde persconferentie in dat parlement, maakt
Open vIn voorzitter Bart Somers de overstap glunderend bekend.
Inn wordt in snelheid gepakt. Op het zelfde moment opent Guy
Verhofstadt een fles champagne op de komst van Vijnck. De over-
stap van Vijnck is vooral symbolisch erg belangrijk voor de Vlaamse
liberalen.
Eerder die dag werd Luc Van Biesen, kamerlid voor de Open vIn,
in de gang van Inn gesignaleerd. Op het einde van verdieping z van
vleugel z in het Huis van de Parlementsleden. Een parlementslid
van Inn signaleert me later dat Van Biesen met een gezicht tot op
de grond liep. Maar misschien probeerde hij zich gewoon zo goed
als mogelijk te verstoppen? Het is immers niet echt gebruikelijk in
de gang van de vijand te paraderen. Elke politieke partij heeft im-
mers zijn eigen stek in dat huis.
Niemand binnen de partij Inn is op het moment van de pers-
conferentie van Open vIn op de hoogte van de overstap. En vooral,
I6
in eerste instantie kan niemand binnen Inn de verklaring van So-
mers geloven. Vijnck zat immers nauwelijks een paar uur daarvoor
nog op het partijbestuur van Lijst Dedecker. Met een uitgestreken
gezicht nog wel.
Enkele mensen van de fractie van Lijst Dedecker zijn op dat mo-
ment die maandag in het parlement aanwezig. Ze gluren stiekem
aan de deur van de zaal om te kijken wat er precies gebeurt. Als on-
deugende jongetjes. En vooral om met eigen ogen te zien of het wel
degelijk waar is. In de pers, ondermeer in De Standaard, staat de
volgende dag te lezen dat Inn compleet in snelheid werd gepakt.
Een van die mensen die aan de deur stond te gluren is Luc Rochtus,
hoofd van de studiedienst bij Inn. Hij zal het me de volgende dag
zelf enigszins onthutst vertellen.
Die maandag tijdens de gemproviseerde persconferentie van
Bart Somers, ben ik niet in het parlement aanwezig. Ik werk deeltijds
voor Inn en ben in principe enkel op dinsdag, woensdag en donder-
dag in Brussel. Ik zie het persbericht van Belga dan ook thuis voorbij-
flitsen. Echt verbaasd ben ik niet. Ik ken de voorgeschiedenis van
Vijnck. Ik stuur onmiddellijk een berichtje naar het kamerlid via
Facebook waarin ik hem als mens succes toewens met zijn over-
stap. Niet omdat ik blij ben dat hij naar de Vlaamse liberalen is over-
gestapt. Maar als collega. Als vriend bijna. Ik ben op dat ogenblik
wellicht een van weinigen die echt begrijpt waarom hij die overstap
gemaakt heeft. Dirk zal me drie weken later verraden. Tijdens een
gesprek met Dedecker plant hij een mes in mijn rug. Ik vergeef het
hem. Op dat vlak verschil ik zeker van Dedecker.
Eind april, met nog enkele weken te gaan tot de Vlaamse verkie-
zingen, wordt nagenoeg elke aankondiging of persbericht van Inn
op het zelfde moment overschaduwd door een ander negatief be-
richt. Eerder die dag werd immers verteld dat communicatiemana-
ger Piet Desl en advocaat Jan Vandenbussche, zoon van de onlangs
overleden politicus Michiel, in Brussel als lijsttrekkers voor Inn zou-
den opkomen. Desl voor het Brussels parlement. Vandenbussche
zou een gooi doen naar een zitje in het Vlaams parlement. Tever-
geefs zal later blijken. Ook het intense lobbywerk van Isabelle Van
Laethem, voorzitster van Jong Gezond Verstand, was nutteloos ge-
weest. Ook zij aasde immers op die lijsttrekkersplaats voor Brussel.
I,
En mandataris Monique Moens moest tevreden zijn met een scha-
mele tweede plaats op de Brusselse lijst voor het Vlaams parlement.
Haar carrire bij Inn stopt op dat moment. Dat beseft ze ook.
Als Dedecker die maandag zo april, laat in de namiddag, opge-
beld wordt door journalist Wouter Verschelden van De Standaard,
speelt zich een uiterst merkwaardig tafereeltje af. De redacteur van
De Standaard meldt Dedecker als eerste dat een kamerlid van Inn
is overgelopen. Wat zegt u? mompelt Dedecker. Een kamerlid van
ons overgestapt naar Open vIn? Wie dan, Martine De Maght? vraagt
Dedecker verbluft aan de journalist.
Dedecker spreekt voor zijn beurt. Het is niet de eerste keer en
het zal zeker niet de laatste keer zijn. Zwijgen is immers niet de sterk-
ste kant van Dedecker. Kamerlid Martine De Maght kan er niet meer
niet lachen als ze de dag nadien met de uitspraak van Dedecker ge-
confronteerd wordt. De journalist van De Standaard weet dat het
om Dirk Vijnck gaat. Dedecker reageert in eerste instantie met on-
geloof. Dat is bijna onmogelijk, stamelt hij.
De Maght vertelt me nadien de echte reden waarom Dedecker
in eerste instantie aan haar dacht. Ik kon die dag niet aanwezig zijn
op het partijbestuur. Mijn gsm was uitgevallen en Carl De Coster
(een medewerker van de fractie) kon ook mijn moeder Anny (ook
omschreven als Anni of Annie) niet bereiken. Toen ik mijn gsm weer
aan de praat kreeg, bleek dat er wel tientallen pogingen gedaan wa-
ren om me te bereiken. Tevergeefs. Wellicht werd bij Inn vermoed
dat De Maght op dat moment een en ander met de liberalen had
bekokstoofd.
De geurtjesman
Ik ken Vijnck behoorlijk goed. Eind zoo8 wordt door Inn fractie-
secretaris Jan Van Brussel beslist, zonder mijn inspraak weliswaar,
dat ik in het bijgebouw van het parlement van bureau moet veran-
deren. Ironisch genoeg heeft de bevoegde dienst van het parlement
net daarvoor mijn naam voor het bureau van het Huis van de Parle-
mentsleden geplaatst. Rijkelijk laat aangezien ik al sinds begin juni
zoo8 deeltijds voor de partij werk. Maar de parlementaire molen
I8
draait, net zoals de gerechtelijke, blijkbaar erg traag. Ik zal de bodes
van de Kamer later horen sakkeren dat het personeel van Inn nooit
in de juiste bureaus zit. Als Vijnck na zijn dubbele salto opnieuw bij
Inn is, komt een bode zijn naamplaatje opnieuw bevestigen voor
lokaal zz. Vijnck zal daar echter niet meer zitten. Hij krijgt een
bureau dichter in de buurt van de fractiesecretaris en de persdienst.
Eind zoo8 zit Vijnck nog samen met Luc Trocheus van de studie-
dienst in een bureau. Kamer zz. Het botert niet echt tussen bei-
den. Zoveel is duidelijk. Intellectueel Rochtus heeft een duidelijk en
bovendien nauwelijks verholen misprijzen voor de arbeider Dirk.
In het bureau hangt overigens een interview gepubliceerd in De Tijd
waarin sn-parlementslid Meryame Kitir en Dirk Vijnck door de
krant over hun arbeider-zijn ondervraagd worden. Arbeiders in het
parlement: het is eens iets anders.
In die eerste vier maanden van zoo leer ik Dirk dus beter ken-
nen. Zijn manier van denken, zijn motivatie om aan politiek te doen.
Zijn privleven ook. Ik leer zijn zwakke maar ook zijn sterke kanten
ontdekken. Zijn sterkste punt is zonder twijfel zijn zeer grote gedre-
venheid. In een interview zal zijn ex-vriendin later vertellen dat hij
tot een gat in de nacht blokt op de moeilijke begrippen die in het
parlement gebruikt worden. En er zijn er inderdaad nogal wat. Zelfs
sommige politieke journalisten kennen niet eens het verschil tus-
sen een wetsvoorstel (van het parlement) en een wetsontwerp (van
de regering). En wellicht het belangrijkste: ik overzie het hele pro-
ces dat bij Vijnck uiteindelijk tot zijn overstap naar de Open vIn zal
leiden.
Er is wel een puntje van conflict: Vijnck is een geurtjesman. Wel
op drie verschillende plaatsen in het bureau staan automatische
geurverspreiders opgesteld. Zelf heb ik de onhebbelijke gewoonte
om sigaren te paffen. Het mag niet. Ik weet het. Maar we zijn Inners
natuurlijk. Zowat iedereen binnen de fractie paft er in het parlement
lustig op los. Een vermaning van de directie van het parlement wordt
dan ook vertikaal geklasseerd. We lijken op Dedecker die tijdens zijn
liberale periode op een affiche zijn bloot achterwerk toont tegen
de superboetes. Dedecker wordt wel teruggefloten door Verhofstadt.
Wij zijn tegen het rookverbod. In cafs en in het parlement. Enkel
als Ulla Werbrouck vriendelijk vraagt om niet te roken, doof ik mijn
Oud Kampen sigaar.
I
Van Brussel vertelt me na enkele weken dat ook parlementslid
Vijnck het moeilijk heeft met mijn gerook. Zijn vriendin klaagt er-
over dat zijn kleren stinken, stelt hij. Vijnck is, net als Ulla, een van
de weinige niet-rokers bij Inn. Een veeg voorteken? Ik verbaas me
er wel over dat hij me dit niet persoonlijk verteld heeft. Nadien pro-
beer ik wel niet te roken als hij er is. Gelukkig voor mij is zijn aanwe-
zigheid in kamer zz relatief beperkt. Op donderdagmiddag moe-
ten de parlementsleden al aanwezig zijn tijdens de plenaire zitting.
Vijnck mag uiteraard geen vragen stellen aan de regering. Hij neemt
dan altijd het recentste exemplaar van het tijdschrift Knack mee.
Ook P-Magazine durft hij wel eens mee te nemen naar de grote ple-
naire zaal van het parlement. Om er rustig te kunnen lezen.
Het enige nadeel is dat de geurverfrissers van Dirk me barstende
hoofdpijn opleveren. Verbieden die dingen, bedenk ik. Neen, dat kan
niet. Verboden te verbieden is immers het motto immers bij Inn.
Het is me snel duidelijk dat Vijnck een gigantisch perceptiepro-
bleem heeft. Door de meesten binnen de partij, vooral door de stu-
diedienst, wordt hij beschouwd als een nitwit, een intellectueel licht-
gewicht, een snul eigenlijk. Quantit ngligeable dus. Het zal een
blunder van formaat zijn. Niet omdat de analyse an sich verkeerd is,
maar omdat het misprijzen van deze mensen voor Dirk onherroe-
pelijk zal leiden tot zijn overstap naar een andere partij.
Dirk zelf daarentegen vond van zichzelf dan weer dat hij goed
bezig was. Hij doet me sterk denken aan studenten die keihard blok-
ken voor een examen maar toch zakken. Om dan nadien een beter
cijfer te vragen netomdat ze zo hard geblokt hebben. In interviews
na zijn overstap zullen hij en zijn voormalige vriendin Myriam Hae-
sen stelselmatig benadrukken dat het parlementslid zo hard gestu-
deerd heeft om die vreemde terminologie van het parlement onder
de knie te krijgen. Alsof dat telt.
In eerste instantie vond Vijnck wel dat hij recht had op zijn par-
lementair mandaat. Hij had er immers in genvesteerd. Maar liefst
ooo euro volgens het inmiddels beruchte verhaal van Jean-Marie.
Dirk stak zijn vinger immers op in caf Thierbrau (nu: De Waaiberg)
in Leuven toen Dedecker vlak voor de federale verkiezingen van zoo,
een lijsttrekker zocht voor Vlaams-Brabant. En die lijsttrekker moest
voor Dedecker ook bereid zijn te investeren in zijn eigen campagne.
zo
Slechts ooo euro? Een pak meer volgens Dirk zelf als hij alle be-
dragen tenminste samentelt. Alleen, rekenen is niet zijn sterkste
kant. Taal ook niet zal snel blijken. Als hij na zijn overstap naar de
liberalen een korte toelichting geeft aan Rob tv lacht streekgenoot
Peter Reekmans hem vierkant uit. Hij slaat twee uitdrukkingen door
elkaar kraait hij.
Dirk plaatst in de maanden voor de Vlaamse verkiezingen van
, juni wel elke week enkele advertenties met zijn kop in een plaatse-
lijk huis-aan-huisblaadje in de streek van Landen en Zoutleeuw, het
meest Oostelijke punt van de provincie Vlaams-Brabant. Limburg
is er vlakbij. En net omdat hij zo veel advertenties laat plaatsen, krijgt
hij zelfs korting.
Bovendien had Vijnck iemand die voor hem de schriftelijke par-
lementaire vragen opstelde. Volksvertegenwoordigers hebben im-
mers de mogelijkheid om ministers te ondervragen over het gevoer-
de beleid. Op basis van het antwoord kan dan eventueel een pers-
bericht gemaakt worden. Liberaal Guido De Padt was zelfs kampioen
van de schriftelijke vragen voor hij minister werd.
Ik heb enkele van die extern opgestelde vragen voor Dirk ge-
zien en ik was behoorlijk onder de indruk. Ze waren gewoon goed.
Ze pikten in op de actualiteit en vroegen de bevoegde minister
meestal ministers De Crem of Magnette om uitleg.
Boycot
Toen de net verkozen kamerleden van Inn na de federale verkie-
zingen van juni zoo, voor het eerst in het parlement bij elkaar kwa-
men, werden de bevoegdheden losjes onder elkaar verdeeld. Som-
migen onder hen, zoals Ulla Werbrouck, waren op dat ogenblik voor-
al stomverbaasd dat ze het zo bij zo gehaald hadden. Jean-Marie
niet in het minst. De peilingen voor Inn net voor die verkiezingen
waren toen immers rotslecht. De kiesdrempel van % zou niet eens
gehaald worden.
Dirk zou zich vanaf dan vooral bezighouden met energie en de-
fensie. Vijnck was, als arbeider, vooral oprecht bezorgd om het feit
dat sommige mensen het moeilijk hadden met het betalen van hun
zI
energiefactuur. Niet echt een neoliberaal Inn-thema. Maar dat was
geen uitzondering bij parlementsleden van Inn. Zo is kamerlid Mar-
tine De Maght, dochter van voormalig burgemeester van Aalst Anny
De Maght, ook altijd een pleitbezorgster geweest van de kleine man.
Ik zie ze in haar bureau nog een pleidooi houden voor de sociaal
zwakkeren in het kader van de hospitalisatieverzekering. Sommi-
gen binnen de partij hebben het dan ook moeilijk met haar eerder
linkse ideen.
De persoon die voor Vijnck achter de schermen de vragen zou
opstellen, volgde de actualiteit op beide domeinen goed op en stelde
dus op basis hiervan gerichte vragen op. Dirk vertelde me dit tussen
neus en lippen toen ik al enkele maanden bij hem op bureau zat.
We zijn in maart zoo. Drie maanden voor de Vlaamse verkiezin-
gen. Ik was in eerste instantie stomverbaasd. Is dat niet de taak van
de studiedienst?, vroeg ik hem.
Het antwoord zat eigenlijk in mijn vraag. Zelf hield ik me met
financieel-economische dossiers bezig: Dexia, Fortis, xuc om er drie
te noemen. Het grootste deel van de berichtgeving over probleem-
dochter rsn van Dexia in de Vlaamse kranten komt er door mijn
spitwerk in documenten van de Amerikaanse beurswaakhond src.
Een journalist van De Standaard kan niet begrijpen hoe ik in hemels-
naam aan al die informatie kom. Nochtans is alles op het internet te
vinden. Als je maar weet waar je moet zoeken.
Ik werkte vooral voor kamerleden Van de Velde en Dedecker. Af
en toe voor De Maght. En soms voor de Vlaamse parlementsleden
als het over rommelkredieten gaat. Het Vlaamse niveau interesseert
me iets minder. Bijna alle belangrijke beslissingen worden immers
federaal genomen wat de separatisten ook mogen beweren.
Vragen opstellen voor parlementsleden is dus wel degelijk de taak
van de studiedienst. Maar niemand wilde voor Dirk werken. Rochtus
kon zijn misprijzen voor Dirk niet beter tonen dan door een verplaat-
sing naar een ander bureau te vragen. Zelf probeerde ik Dirk zoveel
mogelijk te helpen. Maar hij werd ronduit geboycot. Ik zou het aan
den lijve meemaken. Uit het antwoord van de minister op een parle-
mentaire vraag van Dirk, hadden we bijvoorbeeld samen interessan-
te informatie gedistilleerd over het absentesme in het leger. Ik maak-
te het persbericht voor hem op. Het bericht is nooit verstuurd.
zz
Dat was geen eenmalig feit. Het gebeurde systematisch. Ideen
van hem werden genegeerd. Dirk klaagde er in die periode ook over
dat niemand met hem mee wilde gaan naar de commissie Energie.
Medewerkers mogen parlementsleden begeleiden in dergelijke com-
missies. Ze moeten wel zwijgen. Maar ze spreken eigenlijk door de
mond van het parlementslid dat naast hen zit. Ik ging regelmatig
met Martine De Maght mee naar de commissie Buitenlandse Za-
ken. Met veel plezier overigens. En ik zag Martine in dat jaar duide-
lijk groeien in haar rol.
Uit medelijden ben ik wel een keer met Dirk meegegaan naar
zijn commissie. Hij had een vraag voor minister Magnette voorbe-
reid. We zaten wel twee uur te wachten. En toen werd de zitting af-
geblazen omdat Magnette plots weg moest. Dirk mocht zijn vraag
niet stellen. Hij leek opgelucht. Of was dat maar een indruk?
Voorstellen van Dirk werden afgeketst enkel en alleen omdat ze
van hem kwamen. Aanzetten tot persbericht van Dirk werden door
de studiedienst en de persdienst niet eens bekeken. Een fractiemede-
werker noemde de persdienst begin zoo zelfs de gedachtepolitie.
Het is een terechte opmerking. Ik zag de frustratie bij Dirk van dag
tot dag groeien. Ik zal hard terugslaan, zei hij op een dag. De bitter-
heid droop er af. Vijnck vertelt het kort voor zijn overstap naar de
Open vIn.
Dirk was overigens niet de enige met dit probleem. Ook kamer-
leden Martine De Maght en Ulla Werbrouck hadden er in iets min-
dere mate weliswaar eveneens last van. Martine De Maght mocht
bijvoorbeeld af en toe over sociale zaken communiceren. En Wer-
brouck had op dat ogenblik haar focus al verlegd naar het Vlaamse
parlement waar ze na , juni minstens jaar zou zetelen. De veldslag
die Werbrouck op dat moment leverde, was vooral een strijd onder-
meer tegen ondervoorzitter Sabbe om in West-Vlaanderen op een
verkiesbare tweede plaats te staan. Na lijsttrekker Dedecker uiter-
aard.
Wat het drietal Vijnck, Werbrouck en De Maght vooral hoog zat,
was de exclusieve aandacht die kamerlid en Antwerpenaar Rob Van
de Velde opeiste. En ook kreeg. Dat Jean-Marie voortdurend nage-
noeg alle aandacht kreeg, vonden ze terecht niet erg. Hij had de
partij opgericht. Jean-Marie was Inn. Hij was het boegbeeld van de
partij. En vooral Ulla ging voor Jean-Marie steevast door het vuur.
z
Van de Velde is de begrotingsspecialist en financieel expert van
Inn en mag eind zoo8 en begin zoo tientallen persberichten
buitensturen waarin hij de begrotingsaanpak, of beter gezegd, het
gebrek er aan, van de federale regering aankaart. De Maght heeft
niet alleen een probleem met de hoeveelheid persberichten voor
de Antwerpenaar. Ook het feit dat deze persberichten nagenoeg al-
tijd identieke kopin zijn van eerdere berichten vindt ze stuitend.
En wanneer wordt er eens een persbericht voor mij verstuurd?
vraagt ze zich vertwijfeld af. Bovendien vindt ze dat ze, ondanks haar
harde werk, eigenlijk intern onvoldoende gewaardeerd wordt. Na
de verkiezingen van zoo zal ze een versnelling lager schakelen. Het
heeft toch geen zin stelt ze ontgoocheld.
Hoeveel kost een Cola?
Als het persbericht over de overstap van Vijnck die maandag zo april
dus op Belga verschijnt, is mijn eerste gedachte wat de invloed van
deze erg drastische beslissing van Dirk zal zijn op de federale ka-
merleden De Maght en Werbrouck.
Het drietal heeft na hun formele eedaflegging medio zoo, in de
kamer, immers een tweede meer geheime eed gezworen. Een ge-
lofte om elkaar door dik en door dun te steunen. Een voor allen en
allen voor een als het ware. De drie parlementaire musketiers. Ook
met Vlaamse parlementslid Monique Moens, overgekomen van
Vlaams Belang, klikt het goed. Net zoals de drie musketiers zijn ze
dus eigenlijk met zijn vieren. Moens heeft een oneigenlijk bureau in
het federale parlement. Moens beschikt als Vlaams parlementslid
immers over een lokaal in het Vlaamse parlement. Maar ze verkiest
om samen te zitten met De Maght in kamer zzz van het Huis van
de Parlementsleden aan de Leuvenseweg.
Die eendracht heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de
drie federale volksvertegenwoordigers nieuw in het parlement zijn.
Een merkwaardige en vreemde wereld gaat medio zoo, voor hen
open. Vooral voor Werbrouck en Vijnck is alles gloednieuw. Wer-
brouck zat eerder bij uIoso. De Maght kent de politiek uiteraard
deels via haar moeder, de nog steeds erg populaire ex-burgemees-
z(
ter van Aalst. Ter illustratie hiervan: als ze na de eedaflegging in half-
rond iets drinken, vraagt Martine De Maght aan de bode van de Ka-
mer hoeveel haar schuld is. De bode legt haar vriendelijk uit dat ze
op kosten van de belastingbetaler zoveel cola en koffie mogen drin-
ken als ze maar willen. En in die koffiekamer van het parlement wor-
den ze door Open vIner Guido De Padt dan weer scheef bekeken
omdat ze volgens hem op de liberale plaatsen zitten. Dat konden
we toch niet weten, vertelt Martine De Maght achteraf enigszins
verbouwereerd.
Terwijl ik de frustratie van Dirk elke dag voel groeien, vraagt hij
me op een bepaald moment in maart om contact op te nemen met
een geschorste brandweerman uit Zaventem. Alleen heeft hij de
naam van de man niet. Enkel het telefoonnummer. Vijnck heeft een
interessant dossier in verband met de brand van een loods op het
grondgebied van Zaventem. De inhoud van dat dossier zelf heb ik
nooit gezien. Hij neemt het telkens terug mee naar huis. Hij wil het
nieuws uitbrengen vlak voor de verkiezingen van juni zoo. Wat ui-
teraard niet zal gebeuren.
De persoon die ik aan de lijn heb, vertelt zeker een aantal inte-
ressante zaken. Ik stel Dirk voor om dit in een persbericht te gieten.
Hij wil eerst nog het advies van de persdienst en van Kris Alpha zo
Daels. Ik hoor er nadien niets meer van.
En zo gaat het eigenlijk voortdurend. Na de overstap van Vijnck
was te lezen dat niemand van het publiek hem kende. Iemand an-
ders had opgesnord hoeveel parlementaire vragen Vijnck in die klei-
ne z jaar gesteld had. Die persoon schreef, op basis van dat beperkte
aantal parlementaire vragen, dat het geen groot verlies was. Ik weet
dat heel veel vragen onterecht ingehouden werden en dat een hele
resem interessante persberichten gewoon niet verstuurd zijn. Om-
dat ze van Dirk kwamen.
In de pers wordt Vijnck de volgende dag uiteraard genadeloos
neergesabeld. zoIz voorkeurstemmen haalde Dirk Vijnck op Io juni
zoo, schrijft De Standaard smalend. Volgens die krant is zijn kamer-
zetel enkel het gevolg van een grillig spel van apparentering tussen
Leuven en u-n-v. Apparentering betekent dat restzetels worden
toegewezen aan een kandidaat. In Nederland wordt gesproken over
het duidelijkere begrip lijstverbinding.
z
Binnen de fractie signaleert iemand dan weer dat Inn steeds
meer op Lid van Rudy Aernoudt begint te gelijken. In de pers wordt
de partij zelfs voorgesteld als een Waalse halfzus van Lijst Dedecker.
Dedecker en Aernoudt zijn dan ook goede vrienden. Als in het voor-
jaar van zoo een nieuw boek van Aernoudt wordt voorgesteld, is
Dedecker bij de presentatie aanwezig. De broer van Rudy, Ronny,
bekleedt in West-Vlaanderen zelfs een sleutelfunctie voor Inn. Som-
migen begrijpen overigens niet goed hoe dat berhaupt mogelijk is.
Het talent is volgens die persoon immers niet helemaal eerlijk ver-
deeld binnen de familie Aernoudt. Economist Rudy Aernoudt
schreef wel mee aan het programma van Inn. Hij zal overigens later
openlijk afstand moeten nemen van de partij Lid die hij nota bene
eerder zelf had opgericht.
Dat Dirk in zoo, verkozen werd, is echter louter en alleen zijn
verdienste. In de briljante rubriek Bladspiegel van Knack in juni vindt
redacteur Koen Meulenaere Vijnck overigens slimmer dan Bart So-
mers. Of beter: Somers is dommer dan Vijnck omdat hij de voorwaar-
den op papier zette. Maar dat heeft dan weer meer met de waarde-
ring van de figuur van Somers en de liberalen in het algemeen door
de redacteur te maken.
Vijnck houdt wel van uiterlijke schijn. Typerend bijvoorbeeld is
dat hij onmiddellijk na zijn eedaflegging in het federale parlement
in zoo, een nieuwe wagen bestelt: een Audi A(. De chauffeur van
Dedecker signaleert dat het verduiveld moeilijk is dat model van een
A6 te onderscheiden. Zeker in de achteruitkijkspiegel. Ik voel een
vleugje afgunst in zijn stem. Of is het eerder een tikkeltje misprij-
zen? Dedecker zelf wordt vervoerd in een A8. Dat wordt beslist door
de partij. Men wil Dedecker zoveel mogelijk sparen. Bovendien kan
hij er dan ook nog wat werken. Opvallend is dat Dedecker naast de
chauffeur zit. De meeste hoogwaardigheidsbekleders verkiezen
immers een plaatsje achteraan in de wagen.
Op de fonkelnieuwe Audi A( kan Vijnck alvast zijn glimmende
P-plaat vastschroeven. Het bezit van een dergelijke P-plaat levert
overigens al eens wat verwarring op. Als Vijnck een afspraak neemt
voor een klein onderhoud van de Audi, moet hij wel drie keer de
nummerplaat herhalen. En hij heeft bovendien nog eens de gewoon-
te om erg stil te spreken. Niet onmiddellijk een strategisch voordeel
als volksvertegenwoordiger.
z6
Dirk houdt dus van pracht en praal. Een mooi pak, een flitsende
auto. Hiermee wil hij wellicht zijn opgang illustreren en onderstre-
pen. Op de vensterbank van bureau zz staan een aantal boeken
van het parlementslid. Als ik er een vastneem, over Sarkozy, merk ik
dat het boek ongelezen is. Dirk in een zin samengevat: Van arbei-
der tot parlementlid. De mannelijke versie van Hyacinth Buckett
als het ware. Zijn eenvoudige afkomst kan hij, net zoals het perso-
nage Buckett, evenwel nooit helemaal wegsteken behalve als hij
zwijgt.
Vlak voor de federale verkiezingen van zoo, waren de peilingen
voor Inn dus bijzonder slecht. De kiesdrempel van procent zou,
volgens de peilingen althans, zelfs niet eens gehaald worden. De laat-
ste poll van De Standaard geeft aan dat Inn zou stranden op nau-
welijks ,8%. Onvoldoende dus. Mensen die toen hun nek uitstaken
zoals Vijnck, verdienen een zekere mate van respect alleen al daar-
voor. Andere Inners van het eerste uur zoals Peter Reekmans en
Stef Goris, beiden uit Vlaams-Brabant, durfden op dat moment de
stap niet te zetten net omwille van die prangende onzekerheid.
Tussen haakjes, de strategie die Inn in het algemeen en Dedecker
in het bijzonder wat uiteraard op hetzelfde neerkomt bij de sa-
menstelling van kieslijsten van zoo toepast om andere mensen het
eerste uur te vervangen door zogezegd betere nieuwkomers is dan
ook volkomen laakbaar. De strategie is ook niet eerlijk ten opzichte
van die anciens. Het is een van de strategische fouten van Inn bij
de campagne van zoo. Het is ook steevast d reden waarom waar-
devolle Inners van het eerste uur misnoegd de partij verlaten.
Na de overstap van Dirk op maandag zo april zoo wordt bin-
nen de partij alvast druk gespeculeerd over de motieven. Iemand is
er heilig van overtuigd dat de liberalen Dirk zijn komen halen. Com-
municatiemanager Piet Desl in Dag Allemaal: Dirk is er ingeluisd.
Een persoon die erg dicht bij Jean-Marie staat, beweert dat dat pro-
ces eigenlijk al maanden bezig was en wel heel concrete vormen
aangenomen heeft tijdens een studiereis van de parlementsleden
naar Libanon. Dirk nam deel aan die studiereis. Op de korte trip
waren ook liberale kamerleden Luc Van Biesen en Hilde Vautmans
aanwezig die hem toen ook uit Inn probeerden los te weken.
Die theorie is verleidelijk en wellicht ook goed om het eigen ge-
z,
weten te sussen. Toch klopt het niet helemaal. Dirk is in eerste in-
stantie wel altijd goede relaties blijven onderhouden met de Open
vIn. En misschien waren er wel degelijk pogingen van de liberalen
om hem opnieuw in te lijven. Dirk was namelijk eerst lid van de vIn
voor hij in zoo, de stap naar Inn zette. Met ooo euro in de hand.
Maar je kan een parlementslid die goed in zijn vel zit, helemaal niet
losweken.
Noodpartijbestuur en publiekelijke berisping
De echte reden voor de overstap van Dirk ligt dus bij die permanen-
te interne boycot en het gebrek aan ondersteuning en waardering
voor het parlementslid. Zelfs na de overstap van Dirk wil men bij
Inn die les blijkbaar niet echt leren. Dirk krijgt immers vanaf sep-
tember zoo een halftijdse medewerker terwijl hij gewoon recht
heeft op een voltijdse bediende. Net zoals elk parlementslid.
De katalysator voor de finale beslissing van Dirk om de overstap
te maken, ligt merkwaardig genoeg bij concullega (een samentrek-
king van concurrent en collega) kamerlid Rob Van de Velde. Deze
laatste geeft op eigen houtje een opgemerkt interview aan De Stan-
daard waarin hij zijn bittere gal spuwt over ondervoorzitters Jurgen
Verstrepen en Ivan Sabbe. Het interview verschijnt op zaterdag II
april: Open oorlog bij Inn is de vette en schreeuwerige kop op de
voorpagina van de krant. Het interview slaat bij Inn uiteraard in als
een bom. We komen er verder in dit boek nog uitgebreid op terug.
De partij roept na dat interview van kamerlid Van de Velde op II
april in allerijl en voor de eerste keer een noodpartijbestuur samen.
Op die vergadering zaterdag net voor Pasen zoo zitten alle belang-
rijke figuren van Inn. Op het einde van die emotionele vergadering
keert Dedecker zich echter onverwachts tegen Vijnck. Dedecker
sneert dat hij uit zijn schulp zal moeten komen. Vijnck krijgt nog
twee jaar om zich te bewijzen. Zoniet ligt hij er in zoII, bij de volgen-
de geplande federale verkiezingen, definitief uit.
Vijnck is zichtbaar geschrokken. Hij trekt wit weg. Hij krijgt een
publieke berisping in het bijzijn van alle prominente Inners. Vol-
gens een kamerlid dat aanwezig was, is het een fout van Dedecker
z8
dat hij deze kritiek aan Vijnck openbaar geeft. Misschien had Dirk
die harde boodschap wel aanvaard indien Jean-Marie hem persoon-
lijk zou hebben aangesproken in een tweegesprek. Een ander hoog-
geplaatst lid minimaliseert de uitval van Dedecker. Niet harder dan
anders, stelt die. En bovendien heeft Dedecker ook eerst gewezen
op het feit dat Dirk dit (het interview van Rob aan de krant) nooit
gedaan zou hebben.
Maar Dirk is vooral geschrokken omdat Dedecker hem daarvoor
altijd complimenteerde. Goe vent, zei Dedecker als Dirk een onder-
werp per telefoon met de partijvoorzitter besprak. Althans, Dirk
dacht dat Dedecker het ook echt goed vond.
Op dat moment is de veer wel gesprongen bij Vijnck. Hij wil best
uit zijn schulp, komen maar als hij intern voortdurend afgeremd
wordt, is dat quasi onmogelijk. Zijn frustratie kookt over. Hij heeft
me in de eerste maanden van zoo vaak verteld dat hij een stille
jongen is en dat hij veel kan verdragen. Maar dat hij op een bepaald
punt wel hard zal terugslaan. Ze zullen me niet herkennen zei hij.
Dat punt is op paaszaterdag bijna bereikt.
Die dag al besluit Vijnck de overstap te maken. Het incident met
de privdetective enkele dagen later grijpt Vijnck alleen maar aan
om de finale stap zetten. Het is de spreekwoordelijke druppel. En
eigenlijk is het indirect de schuld van Rob Van de Velde. Indien hij
die gigantische blunder niet zou hebben gemaakt door op eigen
houtje een interview te geven over de interne werking van Inn, zou
Vijnck wellicht nog bij Inn zitten Althans tot in zoII. De dominos
die nadien zouden vallen de publieke vernedering van Bart Somers,
de zwakke resultaten van Open vIn n Inn, het ontslag van Somers,
de ontering van het parlementaire mandaat door Vijnck, mijn eigen
ontslag kunnen dus eigenlijk allemaal herleid worden tot dat ene
interview van die ene persoon, Rob Van de Velde. Daarom alleen al
kan ik niet boos zijn op Dirk. Helemaal merkwaardig wordt het als
duidelijk zal zijn wie Rob dit kamikaze-initiatief mogelijks ingefluis-
terd heeft.
Niet alleen Vijnck zal trouwens in de klappen delen. Net na het
noodpartijbestuur stuurt Dedecker een harde sms naar Jurgen Verst-
repen: Je rijdt de partij in de vernieling, meldt de voorzitter. De-
decker verwijst naar het interview dat Van de Velde gaf en waarin hij
hard uithaalde naar Verstrepen.
z
Verstrepen is er niet over te spreken. Rob Van de Velde is begon-
nen en nu is het mijn schuld. Verstrepen zal later nog wel wraak
nemen en Van de Velde in P-Magazine een stagiair noemen. Mis-
schien koelt Dedecker zijn woede en frustratie wel op andere parle-
mentsleden. Om zijn poulain Van de Velde te sparen.
Alle hens aan dek
Onmiddellijk na de aankondiging van de overstap van Vijnck was
het in elk geval alle hens aan dek bij de fractie. Stef Goris, een strate-
gische medewerker van Dedecker en voormalig parlementslid van
Open vIn, is op dat ogenblik aanwezig in het Huis van de Parle-
mentsleden.
Goris zit al een poos in de politiek en herinnert zich dat een aan-
tal jaren geleden ook al overgelopen werd van de ene partij naar de
andere. Niets nieuws onder de Belgische zon dus. Volgens Goris zou
het kamerreglement zelfs een clausule bevatten die toen werd inge-
bouwd om dit overlopen te verhinderen.
Carl De Coster, medewerker op de fractie, vraagt me het regle-
ment goed te bekijken. Artikel I8 van het reglement (van juni zoo,)
is duidelijk. De benoemingen door de Kamer te doen onder haar
leden, met uitzondering van die welke betrekking hebben op het
Bureau, geschieden volgens de evenredige vertegenwoordiging van
de politieke fracties. Deze evenredige vertegenwoordiging van de
politieke fracties wordt bepaald op basis van hun zetelaantal, zoals
vastgesteld na elke verkiezing voor de Kamer van volksvertegenwoor-
digers. (eigen cursivering)
Vooral die laatste zin is belangrijk en bovendien erg duidelijk: de
samenstelling van een fractie wordt dus bepaald in functie van de
verkiezingsuitslag. In dit concrete geval de uitslag van juni zoo,. Wat
er nadien gebeurt, is volgens dit artikel I8 irrelevant. Sommige ge-
zichten binnen de fractie klaarden die dinsdag zI april merkbaar op.
Op basis van dit artikel zou de collateral damage door de overstap
van Vijnck beperkt blijven. Artikel I8 bepaalt immers dat Inn wel
degelijk zijn kamerfractie kan blijven behouden.
o
Maar er is evenwel een ander artikel in het zelfde Kamerregle-
ment. Meer bepaald artikel II deel z. Daarin staat dat een politieke
fractie, om erkend te worden, minstens uit vijf leden moet bestaan.
Juristen van de Kamer, en ook daarbuiten overigens, plaatsen dit
artikel II op de koop toe boven het eerdere artikel I8.
Een volwaardige fractie telt in de Kamer dus minstens leden.
Door de overstap van Vijnck telde Inn slechts ( dergelijke parle-
mentsleden meer: Jean-Marie, Ulla, Rob en Martine. Senator Lieve
Van Ermen telt hierbij niet mee.
Na de federale verkiezingen van juni zoo, zou Groen eveneens
met dit beruchte artikel te maken krijgen. Groen had immers slechts
( volksvertegenwoordigers in de Kamer verzameld. Daarom werd
wijselijk beslist om een gezamenlijke fractie te vormen met de ka-
merleden van Ecolo. Dit zou nadien overigens als tegenargument
gebruikt worden door de meerderheid: als Inn een fractie zou mo-
gen vormen op basis van artikel I8, dan zou Groen dit ook kunnen
vragen. Onterecht overigens aangezien Groen na de verkiezingen
slechts ( volksvertegenwoordigers had en geen zoals Inn.
Het was duidelijk dat de meerderheid Inn geen cadeaus zou
doen. Op maandag z, april, een week na de overstap van Vijnck naar
open vIn, wordt door een bode van de Kamer een brief afgegeven
aan Inn. Ignaz Rodenbach, de chauffeur en vertrouwensman van
Jean-Marie, neemt deze in ontvangst en geeft hem aan de fractiese-
cretaris Jan Van Brussel. In de brief staat dat er nog geen definitieve
beslissing genomen werd door de bevoegde organen van de Ka-
mer. In afwachting van die beslissing werden de materile voorde-
len van de Inn-fractie wel ten bezwarende titel bevroren. De ont-
slagbrieven voor de talrijke medewerkers werden ook al verstuurd.
Een definitieve beslissing moet door het Bureau, een belangrijk
orgaan binnen de Kamer, begin juni genomen worden. Kamerlid
Martine De Maght denkt dat de meerderheid zal proberen de be-
slissing over de verkiezingen van , juni heen te tillen. De beslissing
van de Kamer om de materile voordelen te bevriezen is alvast een
verdienstelijke poging om geen definitieve beslissing te moeten ne-
men. Jezueten zouden geen beter besluit kunnen nemen.
Ondertussen oefent N-vn wel druk uit op cnxv. En cnxv dan
weer op Open vIn om Inn toch maar niet in zijn favoriete slacht-
I
offerrol te duwen. Er wordt binnen die partijen voorzichtig gepleit
voor een uitzonderingsmaatregel voor Lijst Dedecker. Daar zijn ze
terecht erg bang. Als Dedecker immers geen fractie meer kan vor-
men in de Kamer wordt vermoed dat hij dit als verkiezingsthema
zal willen gebruiken. Een uitspraak van Jan Segers in het Laatste
Nieuws dat de liberalen Dedecker hiermee zwijggeld zouden wil-
len betalen, doen de liberalen dan weer twijfelen. Volgens toenma-
lig fractieleider Bart Tommelein veranderde die uitspraak van Segers
immers opnieuw het hele spel. Van zwijggeld kon geen sprake zijn.
Paniek
De overstap van Vijnck creert regelrechte paniek bij Inn. Fractie-
secretaris Jan Van Brussel is een van de eersten om de financile
gevolgen van het vertrek van Vijnck voor de Inn-fractie correct in te
schatten. Ook voor Van Brussel zelf heeft de overstap rechtstreekse
gevolgen: aangezien er geen fractie meer is, is hij ook geen secreta-
ris meer. Een fractiesecretaris geniet bovendien een bijkomend fi-
nancieel voordeel. Dedecker zelf daarentegen zal volgens een
vertrouwenspersoon de gevolgen voor de fractie niet onmiddellijk
doorhebben.
De fractiesecretaris vraagt me uitdrukkelijk niet te veel berich-
ten hierover te posten op Facebook. Wellicht verwijst hij naar een
berichtje van me waarin ik op vraag van een vriend stelde dat ik
niet onmiddellijk betrokken was bij de gevolgen voor de fractie aan-
gezien ik verbonden was aan senator Lieve Van Ermen.
Van Brussel had die post van secretaris eerder overgenomen van
Eric Indeherberge. Hij werd buitengezet onder impuls van Luc Roch-
tus en advocaat Jan Vandenbussche, voorzitter van Inn Brussel, die
beiden vonden dat Indeherberge ondermaats presteerde. Niet ie-
dereen was overigens gelukkig met die beslissing. Binnen de fractie
waren er zeker een aantal mensen te vinden die de praktische know-
how van Indeherberge, eerder bij Inr, wel wisten te waarderen.
Na het vertrek van de man, bleek de lacune al snel. In het kader
van een praktisch en prangend probleem in verband met een amen-
dement, dit is een voorstel tot wijziging of aanvulling van een arti-
z
kel van een wetsvoorstel, werd door die persoon zelfs om raad ge-
vraagd aan het Vlaams Belang. Indeherberge zou tijdens de cam-
pagne nog even in Limburg opduiken.
Een van de pistes die bewandeld werden om de fractie te red-
den, was om een onafhankelijk kamerlid te overhalen om bij Inn te
komen. Veel mogelijkheden waren er toen niet. De naam van Luc
Sevenhans (ex Vlaams Belang) viel dus erg snel. Parallel daaraan zou
kamerlid Rob Van de Velde een onderhoud hebben met kamervoor-
zitter Patrick Dewael. Van de Velde zou uiteraard pleiten voor het
behoud van de fractie.
Niet iedereen binnen de fractie was overigens de mening toege-
daan dat deze overstap van onafhankelijk kamerlid Sevenhans, in-
dien ze er al zou komen, ook aanvaard zou worden door de voorzit-
ter van de Kamer. In een gesprek dat onafhankelijk parlementslid
Luc Sevenhans inderdaad met Dedecker zal hebben, wijst Sevenhans
op het door hem bij de bevoegde diensten van de Kamer ingewon-
nen negatieve advies hieromtrent. Maar het was volgens de mees-
ten binnen de fractie in elk geval de moeite waard om het te probe-
ren. En ook Dedecker wilde die optie zeker bekijken.
Ik ontmoette Sevenhans eerder in het voorjaar van zoo eens
vluchtig in het klassiek restaurant van het parlement tijdens een
lunchvergadering. In de wandelgangen klonk het echter dat Seven-
hans geen enkele belangstelling zou tonen voor een alliantie met
Inn. Het gerucht circuleerde immers dat hem na zijn parlementair
mandaat in zoII in zijn thuishaven een schepenpost beloofd was.
Op woensdagnamiddag z april kwam Lut Wille, parlementair
medewerkster van Ulla Werbrouck, in het voormalige bureau zz
van Vijnck binnen. Er was een gezellig onderonsje bezig tussen en-
kele kamerleden. Iets wat wel vaker gebeurde maar dan vooral op
donderdag tijdens de voltallige zitting. Donderdag is dan ook de dag
waarop de meeste parlementsleden in het huis aanwezig zijn. Wille
vertelt dat Sevenhans net het bureau van Jean-Marie binnengegaan
is. Op het moment dat ze deze woorden uitspreekt, schrikt ze. Snel
zegt ze erbij dat ze niet weet of ze dit eigenlijk had mogen zeggen.
Maar wat zij openlijk zegt, weet iedereen natuurlijk al.
Dedecker houdt bureau samen met fractiesecretaris Jan Van
Brussel. Daar is een goede reden voor. Op die manier kan Van Brus-

sel gasten die te lang blijven plakken vriendelijk maar kordaat de

deur wijzen. In dit bureau staat ook een wat sjofele sofa waarin Jean-
Marie desgevallend wat kan rusten of een dutje doen. Ik zal er zelf
even plaats nemen als Dedecker een interview geeft aan het maand-
blad Joods Actueel. Een tevergeefse poging van me om beide par-
tijen iets dichter bij elkaar te brengen.
Het gesprek tussen Sevenhans en Dedecker zal enkele dagen la-
ter in elk geval toch uitlekken. In De Morgen, de lievelingskrant van
Dedecker lezen we dat hij naar een ex-vuer vist. Redacteur Fabian
Lefevere stelt dat Dedecker ook niet zonder zonde is en Sevenhans
naar zijn fractie probeerde te lokken. Zoals bij Vijnck dan, bedoelt
de redacteur.
Volgens Sevenhans was Dedecker echt radeloos en maakte de
voorzitter van Inn duidelijk dat zijn overstap wat mocht kosten.
Het contrast met de stoere uitspraak van Dedecker eerder in Humo
is enorm. Toen, eind oktober zoo8, pochte hij dat hij wel vijf parle-
mentsleden van het Vlaams Belang en een van de sn kon overne-
men. De dag daarop al als hij dat wou.
Volgens Sevenhans werd echter niet over bedragen gesproken
aangezien snel bleek dat hij niet als onafhankelijke in een fractie
met Dedecker kon zetelen. Sevenhans zwaaide op dat moment dus
met het advies van de diensten van de kamer. En van een overstap
naar Inn is geen sprake, stelt het onafhankelijke Kamerlid boven-
dien resoluut in het interview.
Het gesprek met Sevenhans die donderdag zal hooguit een half-
uur duren. Dedecker weet dat deze piste geen oplossing biedt. Maar
hij weet op dat moment nog niet dat de verlossing wenkt. Sneller
dan hij denkt bovendien.
Humor
Net zoals Dedecker ziet niet iedereen binnen de fractie onmiddel-
lijk de financile gevolgen van de overstap van Vijnck in. Om kwart
voor acht die maandagavond zo april stuurt iemand van de studie-
dienst een mail rond met de z ondertussen beruchte parlementaire
vragen van Vijnck over het vat ruwe olie en de NMBS. Ter illustratie
(
van ons verlies, staat er bij. De vragen zullen gelekt worden en in
extenso in de pers worden geciteerd.
Vragen Dirk hier
De volgende dag antwoordt een ander lid van de fractie dat het ver-
sturen van dergelijke mails gevaarlijk is. Zijn bovenburen van de Iode
verdieping klagen dat mijn lachbuien hen storen. Kortom, hilari-
teit alom op de studiedienst.
Die maandagavond nog stuurt nationaal secretaris en lijsttrek-
ker voor Vlaams-Brabant Peter Reekmans een persbericht aan alle
leden van de provincie. Hierin stelt hij dat de waarheid is dat Dirk
Vijnck angst had voor zijn toekomst binnen Lijst Dedecker en o.a.
Stef Goris uit Tienen als een bedreiging zag.
Die analyse is correct. Dirk zal me in die maanden regelmatig
zeggen dat Goris niet onder zijn duiven moet schieten. Goris, ook
uit Vlaams-Brabant, wordt in de pers vaak voorgesteld als diegene
die Vijnck moet helpen en begeleiden. Volgens Dirk is dat schrome-
lijk overdreven. Zoniet gelogen zelfs. Dat Goris uiteindelijk niet ver-
kozen zal raken op de Europese lijst noch op de Vlaamse lijst, bete-
kent in de nabije toekomst dan ook weinig goeds voor Vijnck. Wel-
licht zal Goris, als ondervoorzitter, bij de federale verkiezingen van
zoII opnieuw een gooi doen naar een zitje. Vlaams-Brabant is ook
het Afrika van Inn.
Op Facebook is het die maandag zo april in ieder geval groot
alarm. Dirk Vijnck is namelijk de virtuele vriend van heel wat
Inners. Ik zal Dirk trouwens begeleiden bij zijn eerste stappen op
dit voor hem vreemde terrein: het virtuele netwerk Facebook. Hij
vindt het allemaal wat moeilijk. Nu hij zijn overstap naar de Open
vIn bekend gemaakt heeft, moeten al deze vriendschappen vol-
gens sommigen binnen Inn zo snel mogelijk verbroken worden.
Op dinsdag al vraagt het provinciaal partijbestuur van Inn om
Vijnck als Inn-vriend te verwijderen op Facebook. Het secretariaat
van Vlaams Brabant plaatst die dag ook de boodschap MERCIE (sic)
DIRK op de persoonlijke pagina van Vijnck met de verwijzing naar
een artikel in Het Laatste Nieuws. In dat artikel wordt gesproken over

het mogelijke verlies van zo.ooo euro omdat Inn in de Kamer geen
fractie meer vormt.
De altijd eerlijke en vranke Derk Jan Eppink schrijft op zI april
op de persoonlijke Facebookpagina van Dirk Vijnck dat hij een Ju-
das is. Eppink vertelt er tegelijk een verhaal bij. Het journalisten-
bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. Eppink was in een vo-
rig leven redacteur bij het NRC Handelsblad.
Het verhaal gaat als volgt. In het Park Atrium van de ron Binnen-
landse Zaken werden begin april de kiesnummers geloot voor de
verkiezingen. Lijst Dedecker krijgt nummer Iz.
Eppink vertelt aan de aanwezige Joris Van Hauthem, fractielei-
der voor het Vlaams Belang in de Senaat, dat het nummer Iz toch
geen slecht nummer is: De Iz apostelen van Dedecker grapt de Ne-
derlander. Van Hauthem repliceert gevat en vraagt Eppink wie Ju-
das dan wel is.
Eppink schrijft op de pagina van Vijnck dat hij nu wel weet wie
die Judas is. Toen je applaudisseerde voor Dedecker tijdens het u
(partijbestuur) maandag, kraaide de haan. Eppink verwijst naar het
feit dat Vijnck die maandag zo april nog netjes op het partijbestuur
aanwezig was. Hij gaf geen krimp. Gezicht in de plooi. Toneelspeler
Dirk. Niet alleen broodjesman zoals hij smalend in de pers wordt
voorgesteld. Nauwelijks een paar uur later kondigt Vijnck in het
kamp van de vijand zijn overstap aan.
Die dinsdag zI april wordt door Inn Vlaams-Brabant ook ge-
vraagd om DRINGEND alle websites en blogs met een verwijzing
naar Vijnck aan te passen. De grote zuivering is begonnen. Als Vijnck
twee weken later terugkeert naar Inn, weten velen niet goed hoe ze
moeten reageren. Sommigen verwijzen naar het verloren schaap uit
de Bijbel. Er wordt in die periode heel wat inspiratie uit dat heilige
boek gehaald. Zeker is dat ze een beetje een mal figuur slaan. Het
lachen is hen ondertussen wel compleet vergaan.
Snel wordt ook duidelijk wat de praktische gevolgen zijn van de
overstap van Vijnck. Als ondermeer communicatiemanager Piet
Desl kort na de overstap van het kamerlid, zijn ontslagbrief in de
bus vindt, is hij razend. Dit is de eerste keer dat ik aan de deur gezet
wordt roept hij uit. Op z8 april stuurt hij zelfs die ontslagbrief per
fax door naar De Standaard. Ook andere medewerkers die ontsla-
6
gen worden, kunnen er uiteraard niet om lachen. Maar ze weten dat
er een vangnet is na de Vlaamse verkiezingen. Fractiesecretaris Van
Brussel roept op tot kalmte en maant iedereen bovendien aan zich
geen zorgen te maken.
Volgens Desl is het parlement wel een snertbedrijf. Hij werkte
eerder geruime tijd bij de Vlaamse Media Maatschappij (vmma)
vooral bekend van v1r. In het populaire weekblad Dag Allemaal
mag Desl twee weken later nog eens zijn gal spuwen. Op dat ogen-
blik is duidelijk dat hij zijn baan wel mag houden. Vijnck is immers
teruggekeerd naar Inn. Volgens Desl is alles de fout van Vijnck: Hij
had zich er niet mogen laten inluizen. Desl vond het vooral een
persoonlijke affront. Het zou verdorie de eerste C( uit mijn car-
rire zijn geweest, sneert hij.
Een cola voor de broodjesman
In die tussenperiode van twee weken zit Dirk dus bij de Open vIn.
Hij houdt wel contact met ondermeer Martine De Maght. Maar ei-
genlijk sijpelt relatief weinig informatie door.
Zondagavond mei zoo heeft Vijnck een lang gesprek met De-
decker in een caf in het Gentse. Eerder die dag was Vijnck op de
voorstelling voor de liberalen van het nieuwe boek van Guy Verhof-
stadt in Leuven. Vijnck zit op dat moment dus bijna een halve maand
bij de Open vIn. Hij maakte de overstap immers op maandag zo
april bekend.
De top van Inn Vlaams-Brabant, nationaal secretaris Peter Reek-
mans en provinciaal voorzitter Fred De Keyser, is in die in alle op-
zichten merkwaardige periode van z weken, blijven inpraten op
Vijnck. De Keyser is trouwens de man die maar liefst ,8Iz euro scha-
devergoeding zal eisen van de vnn+ voor 6 (!) overplakte Inn-affi-
ches in Aarschot. Er wordt door het tweetal vooral het argument ge-
bruikt dat Dirk zich heeft laten naaien door de liberalen. Zijn af-
sprakennota is volgens de Inners juridisch immers niets waard.
Vijnck gaat uiteindelijk door de knien. Die zondag signaleert
hij dan aan een plaatselijke Inner uit de streek van Landen en Zout-
leeuw in Vlaams-Brabant dat hij opnieuw met Jean-Marie wil pra-
,
ten. Vijnck voelt zich niet op zijn gemak bij Open vIn. Bovendien
mist hij zijn collegas Werbrouck en De Maght.
Hij heeft ook, toen hij op het toilet zat, negatieve zaken over hem
gehoord. En op een feestje van de liberalen hoorde hij toevallig dat
men van plan was hem te dumpen na de verkiezingen van , juni. En
vooral, hij beseft welke schade hij bij Inn aangericht heeft door zijn
overstap. Er wordt ook op het schuldgevoel van Dirk ingespeeld. Die
plaatselijke Inner aan wie Vijnck zijn voorstel formuleert, contac-
teert onmiddellijk de Inn-top van Vlaams-Brabant. Jean-Marie is
razendsnel daarna op de hoogte. Er wordt afgesproken om elkaar te
ontmoeten in het Gentse zowat halfweg tussen Vlaams-Brabant en
West-Vlaanderen.
Na een lang en zeer emotioneel gesprek, Vijnck spreekt nadien
dat bij Dedecker de tranen in de ogen stonden, wordt beslist dat
Vijnck opnieuw overkomt naar Inn. Het is Vijnck die spontaan maar
onder zware druk die stap zet. Open vIn weet op dat ogenblik zon-
dagavond van niets. Deze keer worden zij voor schut gezet.
Op Facebook sijpelen maandagmorgen ( mei al de eerste signa-
len binnen dat er iets staat te gebeuren. Ook in Vlaams-Brabant gonst
het die ochtend van de geruchten. Ik krijg de informatie vroeg die
ochtend via een sms. Ik woon zelf in Vlaams-Brabant. Rudi De Kerpel,
vertrouweling van het eerste uur van Dedecker, signaleert publie-
kelijk op Facebook om half twaalf dat hij straks een verloren schaap
gaat verwelkomen. De Kerpel verwijst naar het partijbestuur van Inn
dat later die dag maandag ( mei gehouden wordt en waarop Vijnck
zijn blijde intrede zal maken.
Als de pers iets later die dag ingelicht wordt, is het hek uiteraard
van de dam. De gsm van Vijnck begint onophoudelijk te rinkelen.
Alle journalisten willen weten wat er precies gebeurd is. Vijnck pani-
keert en zegt dat hij niet weet wat hij moet doen of zeggen. Rekenen
en taal, weet u nog. En communicatie. Op dat partijbestuur neemt
penningmeester Rudi De Kerpel de rinkelende gsm van Vijnck. Met
het secretariaat van Dirk Vijnck, vertelt De Kerpel. Ik verwijs u door
naar de persverantwoordelijke. Daag.
Kris Alpha zo Daels, die eveneens op dat partijbestuur aanwe-
zig is, vliegt onmiddellijk uit tegen De Kerpel. Daels is terecht ra-
zend omwille van het onprofessionele gedrag van De Kerpel. Daels
8
weet op dat ogenblik ook dat hij naast de eerste opvolgersplaats in
Oost-Vlaanderen gegrepen heeft. Er is dan ook een openstaande
rekening met De Kerpel. Alpha zo houdt zich op dat moment niet
in.
Maar op dat moment speelt dat element bij de altijd professio-
nele Daels niet mee. Hij gebiedt Vijnck om onmiddellijk zijn gsm af
te zetten. Vanaf dat moment is Vijnck incommunicado. Alle commu-
nicatie over Vijnck zal via andere kanalen verlopen. In de meeste
gevallen via communicatiemanager Piet Desl. Vijnck wordt onzicht-
baar gemaakt. Net zoals hij eerder al onzichtbaar was in het parle-
ment. Dus eigenlijk verandert er niet zo heel veel.
The invisible man
In de pers wordt uiteraard lustig gespeculeerd over de eventuele
belofte die Vijnck van Dedecker zou gekregen hebben om de over-
stap te maken. Volgens Vijnck zelf heeft hij niets materieels ontvan-
gen. Enkel de belofte om binnen de partij beter omkaderd te wor-
den. En een cola uiteraard in dat Gentse caf.
In een debat met Bart Somers zal Dedecker overigens ontplof-
fen aangezien de toenmalige voorzitter van Open vIn meer dan sug-
gereert dat Vijnck wel degelijk iets ontvangen heeft. Dedecker looft
wel een miljoen euro uit voor wie concrete bewijzen hiervan kan
aandragen. Ook in het debat tegen Caroline Gennez van sn bij Het
Nieuwsblad zal de bloeddruk van Dedecker door het dak gaan als ze
iets gelijkaardigs suggereert. Dedecker dreigt op dat moment mid-
den in het dubbelinterview zelfs met opstappen. Van het interview
wel te verstaan. Kuis de boel hier maar op, h! tiert hij. Ik ben dat
beu. Dedecker vindt het maar een dovemansgesprek. De twee re-
dacteurs van Het Nieuwsblad moeten Dedecker sussen. Hij blijft dan
toch voor het vervolg van het dubbelinterview.
Volgens mijn informatie heeft Vijnck inderdaad niets gekregen
afgezien van die betere omkadering. Er is wel een niet gefundeerd
gerucht in verband met een hypothecaire lening. In een brief van
erevolksvertegenwoordiger Jef Valkeniers aan Knack is er overigens
een indirecte verwijzing hiernaar. Vijnck zal in die periode immers

verhuizen. Zijn relatie met vriendin zit er op. Vreemd eigenlijk dat
Vijnck die betere omkadering bijna moet afdwingen, als je bedenkt
dat een parlementslid daar gewoon de facto recht op heeft.
Door de nieuwe overstap van de liberalen naar Inn te maken,
heeft Vijnck evenwel zijn politieke doodsvonnis getekend. De kran-
ten vinden terecht dat het een klucht geworden is. Dat is ook de vi-
sie van zijn ex-vriendin Haesen. In een interview met De Morgen
geeft ze aan niet te begrijpen waarom Dirk terug naar Inn is over-
gelopen. Ze verwijst naar de afspraken die Vijnck met Open vIn
maakte: Een gegarandeerd brutoloon van Io.ooo euro per jaar is
toch niet niets, verklaart ze. Als Dirk inderdaad, zoals Dedecker be-
weert, niets gekregen heeft van Inn behalve die betere omkadering,
vindt ze hem maar een stomme ezel. Bovendien gelooft ze dat zelf
niet. Later zal ze echter verklaren dat haar woorden door de redac-
teur verkeerd werden weergegeven.
In die periode is Vijnck uiteraard een dankbaar onderwerp voor
columnisten en humoristen van allerlei slag. Vijnck wordt schiet-
schijf. En Dedecker is een Vijnckenvanger geworden. Zo schrijft
Geert Hoste dat zwevende parlementair Vijnck vooral stemmen
wil halen bij twijfelaars. De dubbele salto van Vijnck en de saga van
de privdetective vormen geheid onderdelen van de populaire
najaarsconfrence van de West-Vlaming eind zoo.
Alleen al hierdoor maakt Vijnck bij de volgende federale verkie-
zingen bij Inn welteverstaan geen schijn van een kans meer. Als
parlementslid dan bedoel ik. Nochtans is het gerucht in de zomer-
vakantie van zoo dat hij in zoII als eerste opvolger op een Inn-lijst
in Vlaams-Brabant zou figureren. Zijn toekomst als broodjesman
daarentegen Maar dan moet hij wel opnieuw een relatie aankno-
pen met een vrouw die broodjes verkoopt.
Zijn denigrerende bijnaam broodjesman dankt hij aan zijn ex-
vriendin, de flink oudere Myriam Haesen, die een snackbar had. De
partij kocht elke dag dertig broodjes. Dirk reed daar dan mee naar
Gent. Dat was zo afgesproken. Sinds onze relatie is beindigd, wil
Inn mijn broodjes niet meer. Daarom had hij die nieuwe wagen
dus nodig. Het staat te lezen in De Morgen. Inn heeft zijn hoofd-
kwartier in de uco-toren in Gent. Als Haesen na de breuk met Dirk
een en ander over hem wil uitbrengen, dreigt Vijnck even met finan-
(o
cile represailles. His masters voice weet u wel. Volgens Vijnck heeft
hij Haesen immers financieel geholpen met deze en een andere zaak.
Paradoxaal genoeg zou Vijnck liever zetelen in het Vlaamse par-
lement. Tijdens de vele gesprekken die we samen voerden in ons
bureau, was dat een thema dat regelmatig kwam bovendrijven. Om-
dat de materie daar volgens hem eenvoudiger is. Hij vermoedt
dat hij daar minder tot diep in de nacht zal moeten blokken. En de
vraag over de exacte inhoud van een vat olie is nu eenmaal federale
materie.
Vijnck vergist zich uiteraard: de onderwerpen die in de commis-
sies van het Vlaamse parlement besproken worden de Oosterweel-
verbinding bijvoorbeeld zijn minstens even complex als de fede-
rale dossiers.
De afsprakennota
Maandag ( mei wordt de nieuwe overstap van Dirk naar Inn be-
kend gemaakt en de dag daarop, op dinsdag mei dus, is Dedecker
aanwezig op een scholendebat in Oostende. Aanwezig zijn ook on-
dermeer Oostendenaren Bart Tommelein en Geert Lambert. Op een
bepaald ogenblik komt bijna onvermijdelijk het onderwerp Dirk
Vijnck aan bod. Tijdens de campagne van , juni overheersen twee
themas alle gesprekken en debatten: de privdetectivestory en de
overloperij van Vijnck.
Merkwaardig genoeg wordt op die manier het schandalenboek
De buffel van Raf Sauviller over Dedecker enigszins uit de peri-
meter van de pers gehouden. Onderzoeksjournalist Ren De Witte
zal zich overigens, in een gesprek met me, over dit laatste punt ver-
bazen. De wegen van de pers blijven ondoorgrondelijk.
In het panel vooraan in de zaal in Oostende de sprekers zitten
netjes naast elkaar vraagt iemand die rechts van Dedecker zit in
het plat West-Vlaams hoeveel Dedecker Vijnck betaald heeft. Hoe-
vele hejje em betold, Jean-Marie? vraagt de spreker nog een keer.
Dedecker voelt aan dat zijn moment de gloire er zit aan te ko-
men. Deze keer ontploft hij niet. Hij beseft ook dat net dit fragment
later op televisie getoond zal worden. Cameraman Willem Van Mul-
(I
lem van Arendsoog filmt voor Panorama in die cruciale maand vlak
voor de verkiezingen alles wat Dedecker doet. De kopman van Inn
beseft ook dat hij de Open vIn in de tang zal nemen en ze een zware
klap zal toedienen.
Ik heb hem niets betaald, antwoordt Dedecker. Ondertussen
grijpt hij naar zijn binnenzak. Dedecker vertelt het publiek dat hij
een brief bij zich heeft die aantoont dat Open vIn wl afspraken
gemaakt heeft met Vijnck. Dirk Vijnck heeft die nota uiteraard de
dag daarvoor al aan Dedecker overhandigd. Geert Lambert van sI
zal het nieuws snel lekken en er bovendien bij vertellen dat hij het
schandalig vindt.
Het jonge publiek wordt wild. Tonen, tonen! scanderen de jon-
geren unisono. Dedecker weet als voormalig sportcoach als geen an-
der hoe hij een publiek moet bespelen. Op voorwaarde dat hij goede
kaarten heeft. Het contrast met een ontgoochelde Dedecker enkele
weken later na het kopstukkendebat tegen Kris Peeters over Opel
op de vn1 is gigantisch. Ook dat is Dedecker: Himmelhoch jauch-
zend, zum Tode betrbt. Niet voor niets bevestigt Dedecker in het
Canvas-programma Voor eens en altijd de analyse dat de grootste
vijand van Dedecker, Dedecker zelf is. Walter Pauli vraagt zich dan
ook openlijk af of Dedecker eigenlijk wel bestand is tegen zijn eigen
karakter.
Maar in Oostende weet hij dat hij voor het jonge publiek en voor
de camera gigantisch zal scoren. Dat moet deugd doen. Dedecker
haalt dan ook de beruchte afsprakennota van de Open vIn boven
en vertelt erbij dat hij die brief s avonds eveneens zal tonen aan
tante Phara.
Bart Tommelein, toenmalig fractieleider van Open vIn, is even-
eens aanwezig op het debat. Hij richt, op een gespeeld strenge toon,
het woord tot Dedecker goed wetende dat hij het onderspit zal del-
ven. Zijn opdracht is immers hopeloos: Mijnheer Dedecker. Wat ik
vaststel is dat u van de politiek een groot circus maakt. Dedecker
maakt uiteraard brandhout van het argument van Tommelein.
Tommelein moet noodgedwongen gas terug nemen.
Bij de Open vIn gaan op dat moment zowat alle alarmsignalen
af. Wellicht wordt besproken hoe de schade zo veel mogelijk beperkt
zal worden. Een van de slachtoffers is uiteraard voorzitter Somers
(z
die de dagen nadien zo vaak door het stof zal kruipen dat hij van-
daag nog een vreemde smaak in zijn mond voelt. En als hij iets later
op de vn1 in debat gaat met Dedecker, verwordt de discussie vol-
gens Bart De Wever snel tot een veredelde scheldpartij. De enige
die bij het debat wint is uiteraard De Wever zelf.
Minder geweten is dat ook rijzende ster bij de liberalen advo-
caat Kris Luyck bij de Vlaamse verkiezingen in de brokken zal delen.
Luyckx is immers een van de ondertekenaars van de afsprakennota
(
met Vijnck. Zijn handtekening staat helemaal onderaan naast die
van Somers (zie afsprakennota). Luyckx staat bij de Vlaamse verkie-
zingen van , juni op de vijfde plaats van de Antwerpse Open vIn
lijst. Hij haalt op , juni slechts ,zo6 stemmen. Bart Brinckman van
De Standaard schrijft in een analyse dat de uitverkoren Kris Luyckx
in de zaak Vijnck zon belabberd figuur sloeg, dat hij niet gekozen
raakte.
Ondertussen bij de Open vld
Na de overstap van Vijnck bij de Open vIn, mag het voormalige Inn-
kamerlid plaats nemen in het bureau van fractievoorzitter Bart
Tommelein. Deze zal vertwijfeld vragen wat hij moet aanvangen met
Vijnck. In de gang roept hij Ignaz, de vaste chauffeur van Dedecker,
ook toe dat hij er niets mee te maken heeft. Beide mannen kruisen
uiteraard geregeld elkaars pad. Tommelein denkt ook dat Dedecker
door de overstap van Vijnck zijn chauffeur zal kwijtspelen doordat
er geen fractie meer in de kamer is. Maar Ignaz staat wel op de payroll
van senator Lieve Van Ermen. Zijn job is veilig.
Als Vijnck me in die eerste Open vIn-week heimelijk komt be-
zoeken hij is bang voor de reacties van sommige Inners in zijn
vorig bureau bij Inn, vertelt hij dat hij onder de indruk is van het
professionalisme van de liberalen. Zo haalt hij de snelheid aan waar-
mee zijn nieuwe e-mail adres en computer stand-by gezet worden.
Later zal hij overigens nog een e-mail als Open vIner onderteke-
nen als hij opnieuw bij Inn zit. Het tekent Vijnck helemaal. Trou-
wens, kan hij zelf nog volgen?
Dat Vijnck bij de Oostendenaar Tommelein terecht komt, is uiter-
aard een wrede speling van het lot. Over de lotgevallen van Dedecker
en Tommelein kan je een hoofdstuk in dit boek vullen en in het beste
geval zelfs een volledig nieuw boek schrijven. Feit is dat hun relatie
sinds de uitzetting van Dedecker uit de Open vIn op zijn minst ge-
brouilleerd is.
Nochtans waren Dedecker en Tommelein ooit beste vrienden.
Dedecker zal Tommelein zelfs even in zijn huis laten logeren als deze
laatste privproblemen heeft. Ook dat is overigens typisch voor
((
Dedecker: mensen helpen als ze in de problemen zitten. Je kunt ze
niet op een hand tellen: Aagje Vanwalleghem en Kevin Van der Per-
ren om maar twee sporters te noemen. Maar het is een kant van zijn
persoonlijkheid die hij liever niet te veel laat zien. Dedecker blijft
immers een echte man. Een macho volgens sommige vrouwelijke
parlementsleden. Niet toevallig scoort Inn slecht bij de vrouwelijke
kiezer. Een parlementslid suggereert schertsend om het lied Macho
man van Village People door de luidsprekers te laten schallen op
het verkiezingscongres medio mei in Antwerpen, net op het mo-
ment dat Dedecker opkomt natuurlijk.
Inn heeft zelfs een fundamenteel probleem bij de vrouwen. De
typische Inn-kiezer is immers een man. Dat blijkt uit onderzoek na
de verkiezingen van zoo,. Bij de vrouwen werd de kiesdrempel zelfs
niet eens gehaald. En een ander punt van zorgen is dat Inn even-
min de jongeren aanspreekt. Uit een onderzoek van het Centrum
voor Politicologie blijkt dat nauwelijks (,I% van de I8-jarigen voor
Inn stemt. cnxv is daarentegen wel populair bij de jeugd. Het kan
verkeren.
Over vrouwelijke parlementsleden gesproken, kamerlid Martine
De Maght heeft in elk geval altijd een nauwe band gehad met Vijnck.
Een voor allen en allen voor een weet u nog. Op donderdag z april,
drie dagen na de overstap van Vijnck naar de Open vIn dus, gaan de
twee volksvertegenwoordigers over de middag samen iets eten.
Het is een publiek geheim dat De Maght niet echt gelukkig is
met de gekozen koers van Inn. Volgens haar bestaat die er vooral in
schandalen naar buiten te brengen. Ze verwijst impliciet naar de
door Rudy Aernoudt aangebrachte onthullingen over Fientje Moer-
man en de canapbenoemingen van Fernand Koekelberg. De Maght
wil meer op inhoud spelen en een zachtere of meer vrouwelijke
Inn laten zien. Een Inn dat ook sociaalbewogen is. Linkser zo je
wil.
De Maght heeft het ook moeilijk met de exclusieve aandacht die
collega Rob naar zich toetrekt. Maar ze benadrukt telkens opnieuw
dat ze de partij trouw blijft. Ik blijf geloven in Jean-Marie stelt ze
die middag nog. Ondanks alles, denkt ze wellicht bij zichzelf. Haar
vertrouwen in Dedecker zal niet lang daarna nog eens zwaar onder-
mijnd worden als ze weet krijgt van een e-mail van Dedecker. In dat
(
bericht beweert de voorzitter dat een persoon uit Aalst niet op de
lijst staat omwille van de clan De Maght. Martine moet wel toege-
ven dat ze tegen de persoon gelobbyd heeft.
Maar de weg naar de Open vIn is voor haar toch versperd met
het puin van het bitse gevecht tussen haar moeder Anny en de vIn-
top (vooral Karel De Gucht). De wonden blijven te diep. De kloof is
te groot. Andere partijen zoals de sI van Geert Lambert trekken
vlak voor de verkiezingen eveneens aan haar mouw. Tevergeefs.
Ook ex-judoka Ulla blijft rotsvast in Dedecker geloven. Op don-
derdag , mei, vlak voor het begin van de plenaire zitting, omhelst ze
voor de camera nota bene Luc Van Biesen van Open vIn. In het plat
West-Vlaams zegt ze hem dat zij niet zal overlopen. Van Biesen weet
niet goed hoe hij moet reageren. Hij weet dat de cameras van Villa
Politica draaien.
Werbrouck vertelt me die dag ook dat ze een tijdje daarvoor een
vraag had klaargemaakt voor een zitting in het parlement. Toch werd
de vraag uiteindelijk door de studiedienst niet ingediend. Hoe noem
je dat dan? vraag ik haar. Ik probeer voorzichtig de Socratische
methode. Zelfbescherming! antwoordt ze kordaat. Ik antwoord dat
ze dit voorval nogal positief bekijkt. Wellicht is dat nu eenmaal in-
herent aan (voormalige) topsporters. En niemand is trouwer aan Inn
en Dedecker dan Ulla. Ze moet wel toegeven dat de begeleiding van
Dirk, Martine en zijzelf in die twee jaar eerder ondermaats geweest
is. En dat is nog voorzichtig uitgedrukt.
Een voordeel van het lange gesprek dat Vijnck op zondag ( mei
met Dedecker in het Gentse caf zal hebben, is dat de voorzitter van
Inn nu wel met de neus op de feiten gedrukt wordt. Af en toen be-
stond immers de indruk terecht of onterecht dat hij niet echt
goed op de hoogte was van wat er zich in Brussel afspeelde. Hij kan
natuurlijk ook niet alles weten. Sommigen vermoeden zelfs dat
Dedecker gefilterde informatie doorkreeg.
(6
De brief van Valkeniers
Tijdens zijn kortstondig verblijf bij Open vIn, zal Vijnck ondermeer
een gesprek hebben met dokter Jef Valkeniers. Valkeniers is erevolks-
vertegenwoordiger. Over deze gesprekken stuurt Valkeniers deze
merkwaardige brief naar Knack. De brief staat in de rubriek Het laat-
ste woord van zo mei zoo.
Dirk Vynck
Op maandag ., april had ik na het nationaal partijbureau
een vriendelijk en los gesprek met Dirk Vijnck, waarbij hij mij
bevestigde dat hij vrijwillig naar Open vIn was teruggeko-
men wegens het dictatoriale gedrag van Jean-Marie Dedecker
die in hun partijbestuur geen tegenspraak duldde (Week Bel-
gi, Knack nr. .o). Ook vertelde hij dat Dedecker aan zijn ver-
kozen parlementsleden opdracht had gegeven om een dossier
op te maken tegen Open vIn-mandatarissen van wie hij ver-
dachte informatie had gekregen zoals met de zaak van het
gerechtshof van Veurne. Hij noemde zelfs de naam van het par-
lementslid tegen wie hij een dossier moest opstellen. Een dos-
sier dat hij naderhand doorspeelde aan een Open vIn-parle-
mentslid dat het nog in zijn bezit heeft.
Op zondag 3 mei had ik nogmaals een gesprek met Dirk
Vijnck. Toen bevestigde hij opnieuw dat hij vrijwillig naar
Open vIn was teruggekeerd zonder enige druk van de Open
vIn-leiding. Dezelfde namiddag verklaarde hij dat hij zeer
sterk onder druk werd gezet door de Inn en dat hij nu plots
o.ooo euro waard was (ik laat in het midden wat hij daar-
mee bedoelde!).
Dr. Jef Valkeniers, erevolksvertegenwoordiger
Knack, .o mei .oo
(,
De brief zelf gaat evenwel zonder veel poeha voorbij. Enkel in De
Morgen wordt er even allusie op gemaakt. In de rubriek Onverwijld
van zaterdag z mei meer bepaald. De Morgen noemt het zelfs nieu-
we verwikkelingen. Nagenoeg niemand weet nog wat waarheid is
en wat gespin. Zelfs niet binnen de eigen partijen Open vIn en Inn.
Ook de verklaringen van Vijnck worden nadien netjes afgebor-
steld. Toch zal De Morgen vooral onthouden dat Vijnck gezegd heeft
dat Inn hem in de steek gelaten heeft. In dat zelfde interview stelde
Dirk ook dat Somers zich beter helemaal kon terugtrekken. Het klinkt
wat overmoedig geen woorden alvast die de zachtaardige Dirk
spontaan in de mond zou nemen.
Klusjesman Vijnck
Door zijn overstap naar Open vIn n terugkeer naar Inn een dub-
bele salto zo wordt geschreven is Vijnck in de pers vogelvrij ver-
klaard. From hero to zero. Of is het omgekeerd? In de politiek van-
daag weet je het eigenlijk niet meer.
Journalisten gaan wel na wat deze vreemde vogel allemaal in zijn
mars heeft. In het parlement bitter weinig behalve dus die vragen
over een vat ruwe olie en openstaande treindeuren bij de NMBS.
Maar dat weten we op dat ogenblik al. Zo werken journalisten. Mis-
schien krijgen ze zelfs instructies van de hoofdredactie om een arti-
kel te plegen over de man. En dan moet je natuurlijk iets kunnen
schrijven.
Jan Segers van Het Laatste Nieuws heeft in het begin van mei in
ieder geval beet. Vijnck is dan opnieuw bij Inn maar hij laat zich
niet zien. Vijnck is de onzichtbare man. Bart Brinckman van De Stan-
daard is ondertussen razend op Dedecker omdat Vijnck niet aan-
wezig is tijdens de plenaire zitting van donderdag , mei. Nochtans
had Dedecker dat twee dagen eerder met veel bombarie aangekon-
digd bij Phara.
Vijnck kan op dat moment niet eens optreden. Hij zit immers in
Nederland omdat de stress hem zogezegd te veel wordt. Als kamer-
lid Martine De Maght hem opbelt, klinkt hij echter opvallend goed-
gemutst. De Maght is verbaasd en vraagt zich af of Vijnck wel goed
(8
beseft wat hij allemaal heeft aangericht. In een ander telefoonge-
sprek vraagt De Maght aan Vijnck of alles niet in kaart is gezet. Zelfs
zij begint op dat moment te twijfelen aan het hele verhaal.
In het veelgelezen tijdschrift Dag Allemaal vraagt Stijn Meuris
op dat ogenblik de lezers openlijk om politici zoals Vijnck af te straf-
fen op , juni: Haal ze neer, kleed ze uit. Dat het stopt, voor eens,
voor altijd en voorgoed. Dag Allemaal bereikt maar liefst z miljoen
Vlaamse kiezers. Dat kan tellen.
Terug naar Het Laatste Nieuws van Jan Segers. Meer dan een mil-
joen lezers, dat kan dus eveneens doorwegen zo vlak voor de ver-
kiezingen. Krijgt Segers een tip van een loslippige kennis van Vijnck?
Zeker is dat de redacteur Vijnck in de week van II mei wel aan de lijn
krijgt wat in die periode helemaal geen evidentie is. Vijnck neemt
immers maar heel selectief op.
In een groot artikel in de krant van zaterdag I6 mei kopt de krant
dat broodjesman Dirk Vijnck ook ex-klusjesman is. Segers is naar
eigen zeggen op een zoekertje van Vijnck gebotst waarin het parle-
mentslid zijn diensten als schilder of elektricien aanbiedt. De naam
van Vijnck is niet aanwezig. Enkel zijn gsm-nummer. Segers belt het
nummer.
Kan ik bij u terecht voor al die klusjes? vraagt Segers die zich
voordoet als een potentile klant. Vijnck antwoordt dat hij dat niet
meer doet maar dat hij mensen heeft die dat doen. Op zelfstandige
basis weliswaar. Segers signaleert Vijnck dat het zoekertje op dat
ogenblik nog maar (o dagen bij Kapaza online staat. En dat zijn uit-
leg enigszins rammelt. Vijnck ontkent het. Indien het zoekertje op
dat ogenblik inderdaad (o dagen online staat impliceert het alvast
dat Vijnck het berichtje geplaatst zou hebben vlak voor hij naar de
Open vIn is vertrokken.
Volgens Vijnck is hij gestopt met die firma en verwijst hij auto-
matisch door naar de mensen die dat doen in bijberoep. Vreemd.
Toen ik met Vijnck gedurende bijna een half jaar in een bureau zat
kamer zz van het Huis van de Parlementsleden heb ik hem regel-
matig bestellingen horen doorgeven. Zoveel liter verf van die kleur.
Om er nadien toch nog een litertje extra bij te doen. Vijnck was in
die periode wel aan het verhuizen. Het kan dus een bestelling voor
eigen gebruik zijn. Maar de manier waarop hij die bestellingen door-
(
gaf hij sprak de persoon met de voornaam aan toonde onomsto-
telijk aan dat hij dat wel regelmatig deed.
Wat onmiddellijk opvalt tijdens die telefoongesprekken is dat
Dirk dan helemaal in zijn wereld zit. Hij is en blijft nu eenmaal een
arbeider. Het parlement is voor hem een vreemde omgeving. Zelfs
na twee jaar. Als hij voor de voltallige kamer een korte toespraak
moet geven hij leest enkel af wat de studiedienst voor hem voor-
bereid heeft moet hij volgens een medewerker van de studiedienst
met medicijnen zijn opspelende zenuwen onderdrukken. In het
openbaar spreken is een gave die arbeiders niet vaak bezitten.
Zeker is dat de reputatie van het kamerlid op dat ogenblik hele-
maal om zeep is. Van broodjesman naar ex-klusjesman. Ex-vrien-
din Myriam Haesen schrijft op het forum van Het Nieuwsblad dat ze
n grote verliezer in het verhaal ziet: Vijnck. Ze vindt hem te naef
voor de politiek.
Broodjesman, geurtjesman, Judas, toneelspeler, klusjesman. En
dan zijn ze de belangrijkste omschrijving voor Vijnck eigenlijk nog
vergeten: Vijnck beschikte immers over een fenomenale voorraad
chocolade, snoep en koekjes. Vijnck de snoepman dus. Of candy man
Dirk. Dat bekt beter.
Alle fractiemedewerkers van Inn wisten van die geheime voor-
raad af. Toch waren er die de weg naar het snoepgoed nog makkelij-
ker vonden dan anderen. En Dirk was bovendien zo sympathiek om
de snoepkast regelmatig bij te vullen. Chocotoff, Mars, Snickers, Kin-
der chocolade, rxrs.
Haesen noemt Vijnck in haar reactie op de site van Het Nieuws-
blad ook een goede man. Dat blijkt wel. Hij was dus niet alleen een
candy man. Hij was ook een sympathieke candy man. Zo. Nu is zijn
palmares wel volledig. Voor zover bekend uiteraard.
sms
Van zodra Vijnck terug in het Inn-kamp zit, voelt Dedecker zich een
flink stuk beter. Dirk mag nadien verkiezingsborden plaatsen in
Vlaams-Brabant voor sterkhouder Peter Reekmans. Iemand signa-
leert Vijnck met pet en zonnebril. En ex-vriendin Haesen schrijft
o
opnieuw iets op het forum van Het Nieuwsblad: Vijnck is nu de per-
soonlijke klusjesman van Peter Reekmans. Een duidelijke verwij-
zing naar het eerder verschenen artikel over ex-klusjesman Vijnck
in Het Laatste Nieuws.
Dedecker voelt zich goed omdat hij de talrijke voordelen van een
fractie in de Kamer behoudt en vooral, omdat hij in bezit gekomen
is van waardevolle informatie van de liberalen. Zonder het zelf te
willen, is Dirk gedurende twee weken duikboot geweest bij Open
vIn. En heeft hij interessante documenten en smsje voor zijn poli-
tieke papa Dedecker bemachtigd. Wat moeten de liberalen vloeken.
Met de beloftennota kwam Dedecker eerder al naar buiten. Maar
Dedecker beschikt via Dirk nu ook over smsjes die Bart Somers per-
soonlijk naar Dirk Vijnck gestuurd heeft. In een smsje vraagt Somers
op vrijdag z( april om kwart voor tien of Dirk denkt dat een gesprek
met (Martine) De Maght op korte termijn kan. Er is volgens Somers
immers ook bij De Gucht bereidheid om de strijdbijl te begraven.
smsje hier
Somers verwijst naar de vete tussen Anny De Maght, oud-burge-
meester van Aalst en Karel De Gucht. Kamerlid Martine De Maght is
de dochter van Anny. Moeder De Maght is overigens bij Inn Oost-
Vlaanderen zelf actief als penningmeester en als ledenadministrator.
Dochter Martine heeft deze bittere strijd tussen haar moeder en De
Gucht aan den lijve meegemaakt. Volgens Martine is haar eigen
imago ook door de liberalen opzettelijk besmeurd. Geen haar op
haar hoofd dat er aan denkt om naar de Open vIn terug te keren.
Die bruggen zijn opgeblazen, vertelt ze me. Ze onderhoudt wel een
goed contact met ondermeer Hilde Vautmans, huidig fractieleider
van Open vIn in de Kamer en beschermelinge van Verhofstadt.
Als Dedecker op donderdag , mei met de sms van Somers in de
Kamer loopt te pronken, voelt De Maght zich niet echt lekker. Ze
weet dat haar naam genoemd wordt en ze stoort zich overduidelijk
aan het hele gebeuren. Waarom doet hij (Dedecker) dat toch? mom-
pelt ze. Tegen mij vertelt ze dat ze die smsjes van Somers nooit ge-
zien heeft. Ook andere mensen in de partij hebben ernstige beden-
I
kingen bij de dmarche van Dedecker. Ze wijzen op het feit dat Inn
de open vIn net echt pijn gedaan heeft met die beloftennota aan
Vijnck. Is het nodig om die smsjes nog eens boven te halen? wordt
er openlijk gevraagd.
De Maght weet op dat ogenblik ook dat haar etentje met kamer-
lid Luc Van Biesen van Open vIn zal uitkomen. De Maght luncht op
donderdag o april met de liberale volksvertegenwoordiger. Ergens
in de buurt van het federale parlement. In het restaurant van de Ka-
mer zelf zou het gesprek iets te veel opvallen natuurlijk. Op donder-
dag is het huis immers compleet. De Maght zal Van Biesen onmid-
dellijk meegeven dat er geen sprake kan zijn van een overstap naar
Open vIn. Ze verwijst in het gesprek nog eens naar de geschiedenis
met haar moeder.
Volgens de Open vIn gaf Dirk Vijnck dan weer zelf de voorzet
voor het smsje van Somers. Er werd helemaal niet geronseld vol-
gens de liberalen. Vijnck gaf ons het signaal dat ook Martine De
Maght ongelukkig was bij Inn. Dit smsje zegt alleen dat onze deur
openstond voor een gesprek. Niets meer. Politiek directeur Tom On-
gena vertelt het aan Frans De Smet van Het Nieuwsblad.
In Het Nieuwsblad staat wel een grote fout in de kop van het arti-
kel van 8 mei. Ook De Gucht lokte Inners. En op de voorpagina
staat zelfs: Ook De Gucht ronselde Inners. Iets te kort door de bocht
aangezien in de sms van Bart Somers en niet De Gucht enkel
verwezen wordt naar de jarenlange bitsige vete tussen Karel De Gucht
en Anny De Maght. De Gucht zelf heeft bij mijn weten nooit
Inners geronseld of gelokt. De pers is dus niet altijd tegen De-
decker zoals hij nochtans zelf altijd beweert.
Ook Koen Meulenaere van Knack vindt dat het journalistieke fat-
soen bij de Corelio-krant weg is: Wat Het Nieuwsblad doet, is wat
Bild Zeitung en The Sun vroeger wel eens durfden, maar zij zijn met
die praktijken gestopt. Meulenaere noemt het stuk dan ook een
ronduit oneerlijk bericht.
z
Besluit
Sommigen suggereren dat de overstap van Vijnck door Inn hele-
maal in kaart gezet is. Met de bedoeling om de Open vIn te bescha-
digen. En om Somers een hak te zetten. De opdracht van Vijnck was
om die beloftennota en wat smsjes te pakken te krijgen en deze ver-
volgens aan Jean-Marie te bezorgen. Zelfs kamerlid Martine De
Maght begint op een welbepaald moment te twijfelen. Zij die dat
denken dwalen.
De ontreddering binnen de partij na het onverwachte vertrek
van Vijnck was immers veel te groot. De verontwaardiging van De-
decker over de vermeende drooglegging door de Open vIn was op-
recht en niet gespeeld. Dedecker zat er toen echt helemaal door.
Een Vlaams parlementslid vertelt zelfs dat hij om een kogel vroeg.
De mokerslagen bleven immers maar komen.
Bovendien bewijst het gesprek met onafhankelijk kamerlid Se-
venhans dat Dedecker echt wel alle pistes heeft onderzocht om de
financiering voor de fractie te behouden. Bij Dedecker speelde ze-
ker zijn eigen weddeverlies mee. Als fractieleider krijgt Dedecker im-
mers een mooie toeslag bovenop de vergoeding als gewoon kamer-
lid. Maar ook het element dat een aantal fractiemedewerkers hun
job zouden verliezen was aanwezig. Een punt dat uiteraard in zijn
voordeel speelt. Het bewijst dat hij zich ook bekommert om het lot
van anderen. Misschien niet op de eerste plaats, maar toch.
Neen, laat dat duidelijk zijn: de overstap van Vijnck naar de Open
vIn was niet voorbereid. Niemand binnen Inn was, bij mijn weten,
op de hoogte. Peter Reekmans vindt het een ronduit domme beslis-
sing. Hij is zot foetert Reekmans als hij het bericht hoort. Reekmans
was vroeger jongerenvoorzitter bij de liberalen. Maar hij werd vol-
gens De Standaard wegens wangedrag uit JongvIn gezet.
Die bewuste maandag zo april was Vijnck zelfs nog aanwezig op
het wekelijkse partijbestuur. Om te applaudisseren voor Dedecker.
Van een goede toneelspeler gesproken. Derk Jan Eppink zou hem in
de dagen nadien zelfs een Judas noemen.
Bij de beslissing van Vijnck om nadien naar Inn terug te keren,
speelden een aantal elementen mee. Het belangrijkste element
naast de vaststelling dat hij de Inn-fractie gebroken had is de over-

tuiging van Vijnck dat de Open vIn hem met een kluitje in het riet
had gestuurd. Prominente Inners slaagden er immers in Vijnck te
doen inzien dat zijn beloftennota juridisch niets waard was. Ze ver-
wezen ook naar de belofte die Jean-Marie van de liberalen gekregen
had om minister te worden.
Vanuit zijn strikt egostische sandpunt was Vijnck echter be-
ter bij Open vIn gebleven. Die nota is weliswaar juridisch niet wa-
terdicht, het is in elk geval iets. Bij Inn is hij politiek dood. Bij de
federale verkiezingen van zoII zal hij als eerste opvolger in het zand
bijten.
In de zomer van zoo circuleert immers het plan om bij de fede-
rale verkiezingen van (wellicht) zoII in Vlaams-Brabant Vlaams volks-
vertegenwoordiger Peter Reekmans op de eerste plaats bij de effec-
tieven te zetten. Reekmans verkiest immers het federale parlement.
Vijnck zou er als eerste opvolger op diezelfde lijst staan. Wellicht
hoopt Vijnck dat Reekmans dan in het Vlaamse parlement blijft. Op
die manier kan Vijnck het zitje van Reekmans overnemen en als op-
volger in het federale parlement blijven. Maar wat als Reekmans toch
zijn federale mandaat toch opneemt? Hij verkiest immers dat ni-
veau boven het Vlaamse. En dan moet Inn nog de kiesdrempel ha-
len op dat moment in Vlaams-Brabant. In z jaar tijd kan er heel veel
gebeuren.
En nog belangrijker: vanuit strategisch oogpunt had Dedecker
Vijnck beter later zitten bij de Open vIn. Ik verklaar me nader. Het
is juist dat een aantal mensen van de fractie hun job zouden verlie-
zen. Maar dat probleem kon via de Vlaamse verkiezingen opgelost
worden. In het Vlaamse parlement was na , juni immers ook volk
nodig: persoonlijke medewerkers van parlementsleden, administra-
tief personeel, fractiemedewerkers. Die medewerkers van de Kamer
konden dus perfect ingepast worden in de nieuw te vormen fractie
van het Vlaamse parlement.
Een parlementslid geeft me volmondig gelijk als ik mijn analyse
met haar bespreek. Ze beweert dat mijn conclusie correct is. Als
Vijnck dus bij de Open vIn was gebleven, had Dedecker zijn slacht-
offerrol voluit kunnen spelen. Vergeten we immers niet dat we op
dat ogenblik op nauwelijks een maand voor de Vlaamse en Euro-
pese verkiezingen zijn. Het feit dat andere partijen Dedecker willen
(
breken, kan hij dan Ioo% uitspelen. Het kan zelfs het thema wor-
den van de verkiezingen: namelijk, Inn wordt monddood gemaakt.
Zeker bij het Vlaams Belang wordt met die optie ernstig rekening
gehouden. Mensen krijgen vervolgens op , juni de mogelijkheid om
voor Inn te stemmen als ze willen dat die partij in de toekomst nog
gehoord wordt. Als blaffende waakhond.
Tegelijk legt Dedecker de bal in het kamp van de andere par-
tijen: N-vn, cnxv en Open vIn. Zij moeten uitmaken of een uitzon-
dering op het Kamerreglement mogelijk is. Wellicht zou die beslis-
sing negatief uitgevallen zijn. Of in ieder geval over de Vlaamse ver-
kiezingen heen getild zijn. Perfect voor Dedecker: nog een element
om zijn Calimero-verhaal te stofferen.
Neen, doordat Vijnck terug bij Inn kwam, werd de antipolitiek
gevoed. Het was een circus. Een klucht. Een vaudeville. En deze keer
zou Dedecker er geen garen bij spinnen terwijl het toch zijn core
business is.

noorns1ux z
De media
De kiezers denken dat de politiek de
geschiedenis maakt, in plaats van omgekeerd.
nnninnN noIs1
Inleiding
D
e maanden voor de Vlaamse verkiezingen van zoo werden
voor Inn gekenmerkt door een vernietigende pers. Elke objec-
tieve buitenstaander moet het toegeven. Er zijn enkele uitzonde-
ringen. Zo schrijft politiek redacteur Wim Van de Velden van De Tijd
altijd zeer sereen en objectief over Dedecker. Hij krijgt ook regelma-
tig informatie van me over financile dossiers.
Maar er was bijvoorbeeld het schandaalboek De buffel van on-
derzoeksjournalist Raf Sauviller en vooral de spin-offs van het boek
in P-Magazine en Humo. En er was het kritische artikel van Douglas
Deconinck over Kamerlid Rob Van de Velde in De Morgen over de
vermeende fraude van de man.
Het is verleidelijk om een complot te zien van de linkse en recht-
se? media tegen Dedecker en Inn. In de wagen vertelt Dedecker
na weer een onheilstijding dat Inn op die manier , juni niet eens
haalt. Iedere dag word ik kapotgemaakt, zegt hij. Aan Filip Dewinter
van het Vlaams Belang vertelt hij vlak voor een debat dat ze (de me-
dia) hen (het Vlaams Belang) deze keer gerust laten. En als hij me op
vrijdag zz mei in de ochtend belt klinkt hij echt down. Elke ochtend
kijk ik waar de scun-raketten deze keer vandaan komen, vertelt hij
6
me. Ik zeg hem naar waarheid dat die aanvallen (na , juni) wel zul-
len overgaan.
Dedecker heeft zo zijn eigen theorie over die mogelijke samen-
zwering tegen hem en de partij. Tijdens een verkiezingsmeeting in
Westende vertelt hij de toehoorders namelijk dat Inn in de pers in
de beginperiode werd opgehemeld. We hadden de elite mee omdat
we knaagden aan het percentage van het Vlaams Belang. Impliciet
verwijst hij hier naar de steun van de loge. De boodschap aan de
broeders was immers dat alle middelen goed waren om de opmars
van het Vlaams Belang te stoppen. En Inn was de enige partij die
daar wonderwel in slaagde. Het was de enige strategie die echt werkte
om de opgang van het Blok te stoppen.
Nadien begon Inn, nog steeds volgens een fulminerende De-
decker in Westende, aan de kiezers van Open vIn, cnxv en sn te
knabbelen. Wellicht heeft Dedecker het moment in zijn gedachten
dat Inn in de opiniepeiling maar liefst I6% van de stemmen haalt.
De magische drempel van wel zo% komt in zicht. Sommigen bij Inn
beginnen op dat moment luidop te dromen: Inn kan de eerste par-
tij van Vlaanderen worden. Stel je voor. Eind december wordt er dan
ook vurig gehoopt op federale verkiezingen. Ook Stef Goris is voor-
stander: Dan kunnen we alle deuren tegelijk intrappen vertelt hij.
Het is dan ook niet uitgesloten dat dit scenario ook bij de con-
currentie bekeken wordt. Maar die stemmen moeten natuurlijk wel
ergens vandaan komen. Het Vlaams Belang is ongetwijfeld de groot-
ste stemmenleverancier voor Inn. In die zin maakt Dedecker op-
nieuw een grote fout door mensen zoals Dewinter op een vriend-
schappelijke manier te benaderen. Dat valt zeker op tijdens de su-
blieme reportage Rechts marcheert van Panorama. Maar ook andere
partijen zoals de Open vIn lossen mogelijks kiezers in de peiling.
Op dat moment zijn we publieke vijand nummer I voor de media
geworden denkt Dedecker. Deze complottheorie is erg verleidelijk.
Maar Dedecker vergist zich.
Het is wel zo dat alle incidenten bij Inn uitvergroot worden. Vol-
gens politicoloog Carl Devos komt dit omdat het niet om een partij
van I% gaat. Dan is het interessant (voor de pers) om al die dingen
uit te pluizen. En Devos vergeet nog te vermelden dat er veel (ex)-
Inners zelf naar de pers stappen. Omdat ze een domme fout ma-
,
ken zoals Van de Velde. Of uit wraak zoals Geens. Van de complot-
theorie blijft dan niet veel meer over.
De realiteit is dus dat de media zich altijd interesseren voor her-
rieschoppers die tegen de gevestigde waarden stampen. Toen De-
decker bij de (Open) vIn zat en dwars begon te liggen, hebben de
media hem groot gemaakt. Het bezoek aan Marc Dutroux met een
journalist van v1r: gefundenes fressen voor de media. Het voorstel
om de dotatie van de koningskinderen af te schaffen. De aanval van
Dedecker op het voorzitterschap van de Open vIn. Het was eigen-
lijk telkens bijna te mooi om waar te zijn. En het leverde fantastisch
kijk- en leesvoer op.
Niets is immers erger voor een krant of een televisiejournaal dan
saaie verhalen. Dedecker bracht leven in de brouwerij, of zoals Tom-
melein het in Oostende plastisch uitdrukte, maakte er een circus
van. Lezers en kijkers zijn wel degelijk gek op dat spektakel. Pech
voor de ernstige politici en andere grijze muizen.
Bij de Open vIn was Dedecker de rebel, de outsider, de amok-
maker, de relschopper. Wat wil je nog meer als hoofdredacteur van
een krant? Elk interview met de man was vuurwerk. Er zat elke keer
opnieuw wel weer een spitante uitspraak in die dan de kop boven
het artikel kon opleveren. En in het beste geval zelfs op de voorpa-
gina van die krant of dat tijdschrift. Op die manier worden kranten
verkocht. De media hebben Dedecker groot gemaakt omdat hij een
dwarsligger was. Hij was gewoon goed voor de oplage van de krant.
Dat veranderde toen hij zijn eigen partij had opgericht. Hij werd
integraal onderdeel van de structuur. Hij is nu de partij Inn en de
pers interesseerde zich voor de nieuwe amokmakers. Provinciale
voorzitters zoals Jo Claus die kritiek hebben op Dedecker, gefrus-
treerde ex-voorzitters die documenten aan v1r lekken, gedupeer-
den die zetelende kamerleden aanvallen, leden die Dedecker open-
lijk terugfluiten, Inners die zich publiekelijk verontschuldigen voor
het gedrag van Dedecker, een privdetective die ingezet wordt om
de handel en wandel van een minister na te gaan, kamerleden die
overlopen en opnieuw terugkeren, mandatarissen die uiteindelijk
gefrustreerd de partij verlaten. Gefundenes fressen voor de pers. De
realiteit overtreft altijd de fictie. Ook in de politiek.
Waarom zouden de media veranderen? De media zijn niet ver-
8
anderd op Io jaar tijd. Dedecker is veranderd. Van outsider bij de
liberalen werd hij insider bij Inn. Van aanvaller verdediger. Alleen
hoopt hij dat de journalist, die hem ooit genterviewd heeft toen hij
bij de Open vIn amok maakte, hem nu als voorzitter van zijn eigen
partij even lovend zal beschrijven als toen. Maar dat is naast de kwes-
tie. Eigenlijk gaat het in essentie zelfs niet eens over de figuur van
Dedecker. Het is de amokmaker die in het voetlicht staat. Of hij nu
Dedecker heet of Janssens. Of Pieters. Of Claus. Of Geens. Dedecker
wordt in de verdediging geduwd, net zoals hij de vIn toen in de ver-
dediging duwde met zijn bezoek aan Dutroux of met zijn gewaagde
gooi naar het voorzitterschap van de partij. Of met zijn gewaagde
voorstellen om het cordon rond het Blok te doorbreken. Kortom,
journalisten interesseren zich voor verhalen. En die verhalen wor-
den gebracht door klokkenluiders, amokmakers, stokers, gefrustreer-
den, halve garen. Zo werkt de pers in ons land. Overal trouwens.
Dus is Dedecker een beetje naef dat hij dat fundamentele principe
niet eens doorheeft. Of wil doorhebben.
Schampschot in P
Het jaar zoo begint alvast niet bijster goed voor Inn en Dedecker.
En dat ondanks een spetterend feest in discotheek Carr. En dat is
uiteraard een understatement van formaat. In P-magazine van dins-
dag I januari, het nieuwe jaar is dus nauwelijks enkele dagen oud,
verschijnt een interview met reclamemaker Wim Schamp. Op het-
zelfde moment verschijnt een artikel op de voorpagina van de Ga-
zet van Antwerpen: Te koop: naam en logo Lijst Dedecker.
In het lange interview met Schamp gaat het in essentie over de
betwisting tussen Schamp en Dedecker over het gekende partijlogo
van Inn met de quote Gezond verstand. Iemand grapt op het inter-
net dat we nu eindelijk weten wie dat schreeuwlelijke logo met de
felle kleuren ontworpen heeft.
Schamp haalt in het interview keihard uit naar Dedecker. Iemand
van de fractie wijst er fijntjes op dat Schamp het interview aan de
redacteurs van P in licht benevelde toestand gaf. Er wordt immers
letterlijk gesproken over enkele inleidende biertjes en aangepaste
wijnen bij het eten.

In elk geval kan men bij Inn niet echt lachen met het incident.
De dag daarop al wordt een brief van Schamp gepost op de gespe-
cialiseerde website scribd.com. Het gaat om een webstek waarop
documenten gepload kunnen worden die nadien door iedereen
bekeken kunnen worden. Het document is vandaag overigens nog
steeds te bekijken op die site. Het volstaat de woorden Schamp,
Inn en dreigbrief in te tikken.
Volgens Inn gaat het dus om een dreigbrief. Die term is wel-
licht wat overtrokken. Het document dateert in elk geval van april
zoo8 en hierin vraagt Schamp, voor het gebruik van het logo door
Inn, een vergoeding van maar liefst ,.ooo euro. Inn zal in persbe-
richten verwijzen naar dit bedrag en stellen dat Schamp Dedecker
ronduit gechanteerd heeft. Als hij het bedrag niet krijgt zal Schamp
volgens Lijst Dedecker dan weer de vuile was van Inn buiten zet-
ten.
Schamp en Dedecker kennen elkaar op dat moment al een tijdje.
Wat beide mannen bindt, is hun afkeer voor politieke correctheid.
Maar beide heren hebben ook enorme egos en conflicten tussen
haantjes op dat niveau draaien in de meeste gevallen maar om twee
mogelijke elementen: vrouwen of geld. Hier ging het duidelijk om
het laatste.
Eind zoo8 en vlak voor het interview van Schamp zijn er nog vol-
op onderhandelingen bezig tussen beide heren. Nationaal partij-
secretaris Peter Reekmans wordt ingezet om te bemiddelen. Op een
bepaald ogenblik waren Schamp en Dedecker niet zo heel ver ver-
wijderd van een compromis vertelt hij in het bureau van Dirk Vijnck.
Het ging over nauwelijks enkele duizenden euros. Dat was het ver-
schil tussen beide bedragen.
Reekmans vindt het spijtig dat er net op de valreep geen akkoord
uit de bus gekomen is. Hij weet op dat moment al dat Schamp zijn
interview zal geven. En dat Schamp inderdaad de vuile was van
Inn zal buitenzetten.
Over de kern van de zaak is het voor een buitenstaander onmo-
gelijk een objectief oordeel te vellen. Het is uiteraard aan de bevoegde
rechtbank om te beslissen. Dat zal in het najaar van zoo ook ge-
beuren. Zeker is dat voor nauwelijks enkele duizenden euros, Inn
een eerste keer negatief in het nieuws zal komen. Schamp zet het
6o
logo van Inn te koop op de internetveiling eBay. Het object wordt
echter snel van de site gehaald omdat het niet helemaal duidelijk is
wie nu de rechtmatige eigenaar is van het logo. De teller staat op dat
moment wel al op III.(o euro.
De fall-out
Als volleerd reclameman beheerst Schamp de dagen nadien alle
media. Inn zit voor de eerste keer dat jaar voluit in de verdediging.
Ook Kristel Monten zal op de rijdende kar springen. Ze vindt dat
Dedecker in het verleden te veel uitspraken gedaan heeft tegen de
Joodse gemeenschap en ze wil de man dan ook een lesje leren.
Monten is als christen een vurig pleitbezorgster voor Isral. Ze roept
dan ook via het maandblad Joods Actueel op om het logo van Inn te
kopen.
Erger is natuurlijk dat Schamp in het interview eveneens enkele
parlementsleden van Inn viseert de vuile was dus. Kamerlid Mar-
tine De Maght is niet gelukkig met de uitspraak die over haar ge-
daan wordt. Volgens Schamp heeft Dedecker gezegd dat de hersen-
inhoud van Martine De Maght omgekeerd evenredig is met de om-
vang van bepaalde lichaamsdelen. Toch beschikt ze over voldoende
flair, relativeringsvermogen en incasseringsvermogen om het voor-
val niet al te zeer op te blazen. De Maght is een uitstekende maar
spijtig genoeg ondergewaardeerde politica. Ze kan er nog om lachen
als we het over het interview hebben. Ze vraagt zich alleen af welke
lichaamsdelen Dedecker nu precies bedoelt. Ze veronderstelt haar
billen.
Kamerlid Rob Van de Velde wordt door Dedecker dan weer om-
schreven, nog steeds volgens Schamp in het interview met P, als een
tuinkabouter. Ook hierom zal op de fractie een aantal keer op een
vriendelijke manier gelachen worden. Penningmeester Rudi De
Kerpel is volgens Dedecker dan weer een gefrustreerd homootje.
En bovendien heeft hij geen kloten te zeggen. Ondervoorzitter Jur-
gen Verstrepen wordt door Dedecker dan weer omschreven als een
lafaard.
Dedecker zal al deze bewoordingen intern ontkennen. Niemand
6I
tilt, bij mijn weten, erg zwaar aan het interview en het incident wordt
snel gesloten. Dat Inn op dat moment hoge toppen scheert in de
opiniepeilingen, verzacht het leed wellicht. Toch zal ik zelf een gelijk-
aardig merkwaardig voorval meemaken. Een voorval dat wellicht
typerend is voor Dedecker. Als we de middag voor kerstavond in het
klassiek restaurant van het parlement een lunchvergadering over
Fortis hebben, geef ik aan tafel een aantal verduidelijkingen over de
stand van zaken in het dossier.
Dedecker verbaast er zich over dat ik het dossier zo goed ken.
Hoe komt het dat ik daar niets van hoor? vraagt hij verwonderd. Je
bent precies een zombie. Aan tafel zitten gelukkig alleen mensen
die me goed kennen. Senator Lieve Van Ermen is aanwezig. Kamer-
lid Rob Van de Velde is er ook. Ik slik de vernedering met een wrange
glimlach en leg Dedecker diplomatisch uit dat ik een aantal voorstel-
len tot persbericht heb ingediend die, en ik druk me opnieuw voor-
zichtig uit, niet alle tot een positief resultaat hebben geleid. Lees: de
persdienst heeft ze tegengehouden. De onzinnige regel binnen de
fractie was immers dat een persbericht eerst intern verkocht moest
worden. Een medewerkster van de fractie stelt hierover dat Jan (Van
Brussel), Piet (Desl) en Jouri (Casteleyn) te veel macht hebben. Cas-
teleyn werkt samen met Desl op de persdienst van Inn.
Als ik Dedecker enkele weken later op een vriendelijke en ont-
spannen manier confronteer met zijn eerdere zombie-uitspraak,
valt hij volledig uit de lucht. Ik heb net interessante informatie ont-
dekt in een ander bankendossier (Dexia/rsn) en zal Dedecker de
volgende dag in de pers brengen. Niet slecht voor een zombie, h?
zeg ik lachend. Dedecker beweert op dat moment dat hij daar hele-
maal niets meer over weet. En bovendien geloof ik hem. Maar het
impliceert wel een aantal heel vervelende zaken.
Zeker is dat het voorval tussen Schamp en Dedecker een invloed
zal hebben op de eventuele naamsverandering van Inn. Dedecker
zal na de verkiezingen van , juni immers verklaren dat daar voorlo-
pig nog geen sprake van is. Een kernlid van Inn vindt dit merkwaar-
dig genoeg een goede beslissing. Maar eerder verklaarde Dedecker
in een interview wel dat het merk Lijst Dedecker zeker niet zal mee-
gaan tot de gemeenteraadsverkiezingen van zoIz. Wellicht wacht
Dedecker dus een uitspraak van de rechtbank af in de zaak Schamp.
6z
Die mogelijke naamsverandering zal overigens het onderwerp
zijn van een leuk fictiestukje van redacteur Louis van Dievel op de
blog van de vn1. Als Verstrepen Van Dievel, in naam van het midden-
kader van de partij om een nieuwe naam vraagt om wat minder
afhankelijk te worden van de prsident-fondateur suggereert de re-
dacteur Lijst Plankgas, vnoonnnn en Godverdoeme. Ook Fuck
Taxes en de anti-postjespakkerspartij n behoren volgens Van
Dievel alle tot de mogelijkheden.
Tot slot suggereert de vn1-redacteur nvrrNvrn of Alles voor
mij en niets voor een ander en Lijst rco. Dat laatste voorstel vindt
Verstrepen zeker een goeie. Niet iedereen vindt het overigens de-
cent dat een redacteur van de vn1 dergelijke stukjes op de website
van de omroep mag plaatsen maar dit uiteraard geheel terzijde.
De zaak Claus
Begin februari zoo, op iets meer dan ( maanden voor de Vlaamse
verkiezingen piekt Inn in de opiniepeilingen. Maar liefst I6, pro-
cent van de Vlaamse stemmen wordt Inn door een poll in Het Laat-
ste Nieuws toegedicht. De onrust over het logo van Inn is enigszins
weggebd. De parlementsleden zijn de krasse uitspraken van De-
decker over hen vergeten. Zelfs de altijd nuchtere en rationele fractie-
secretaris Jan Van Brussel is door het dolle heen als hij de goede cij-
fers ziet.
Dedecker baseert zich voor een keer op deze prognoses in ande-
re gevallen minimaliseert hij de waarde van opiniepeilingen en
beweert dan ook in een gefantaseerde overwinningsroes dat zijn par-
tij na de Vlaamse verkiezingen incontournable zal zijn. De tradi-
tionele partijen kunnen niet iedereen uitsluiten, ze zullen niet het-
zelfde kunnen doen met Lijst Dedecker lezen we in de rubriek Kre-
ten & Gefluister van De Standaard op I januari. Dedecker verwijst
impliciet naar het cordon rond het Vlaams Belang. Volgens Wouter
Verschelden, redacteur van het stukje, is Dedecker vrij zegezeker.
Met andere woorden: Dedecker zal niet toelaten dat er een cordon
bleu rond Inn gelegd wordt.
Dedecker geeft in die euforische gemoedstoestand begin februari
6
dus, een lang tot ( uur interview aan Knack. Interviewer van
dienst is Jol De Ceulaer, een redacteur die bekend staat om zijn,
volgens Dedecker dan toch, eerder linkse ideen. In een opgemerkte
column zal De Ceulaer later overigens als enige redacteur in Vlaan-
deren wel pleiten voor een cordon sanitaire rond Inn. De veront-
waardiging over de oproep van de Knack-redacteur binnen Inn is
bijzonder groot. Het interview tussen Dedecker en De Ceulaer werd
nadien wel grondig nagelezen door de persdienst. Er wordt groen
licht gegeven.
Het interview met Dedecker wordt op volle bladzijden door
Knack gebracht op ( februari. Dedecker kijkt de lezer grijnzend aan
van op de voorpagina. Als achtergrond is door de ontwerpers van
de pagina bewust zwart gekozen. De cover doet enigszins
duivelachtig aan. Ook Dedecker heeft iets demonisch. Naast
Dedecker staat de quote Ik zou graag besturen zonder links.
In de kranten wordt die woensdag voluit reclame gemaakt voor
die editie van het weekblad. Daar wordt ook een korte samenvat-
ting gegeven van het interview. Ik wil besturen met cnxv en Open
vIn staat er. Bij Roularta, de uitgever van Knack, weten ze dat het
nummer van het weekblad bijzonder goed zal verkopen. Rik De Nolf
kan tevreden zijn. Interviews worden immers afgenomen om ma-
gazines te doen verkopen.
Diezelfde dag al verschijnt een artikel in De Morgen waarvan de
kop luidt dat Inn zichzelf al in de regering ziet. Eigenlijk is de bood-
schap niet eens zo verschillend van de vorige waarin Dedecker zijn
partij eerder incontournable noemde. Gazet van Antwerpen meldt
die dag gelijklopend dat Jean-Marie Dedecker in regering wil.
Binnen de partij wordt door sommigen wel negatief gereageerd
op het interview. Een parlementslid vindt het tactisch niet verstan-
dig om nu al, ( maanden voor de verkiezingen, de voorkeur uit te
drukken voor Open vIn en cnxv. Dedecker ontploft tijdens dat ge-
sprek. Ik heb verdomme uur samen gezeten met die kerel (Jol De
Ceulaer). En dan pikken ze er dat ene zinnetje uit. Doe het dan zelf
h! Het parlementslid is verbijsterd. Ik mag hem dat toch zeggen,
niet? Het parlementslid kijkt me vragend aan. Tijdens de woorden-
wisseling tussen Dedecker en de volksvertegenwoordiger zeg ik niets.
Ook een ander lid van de fractie is toevallig aanwezig. En zwijgt.
6(
Dedecker heeft uiteraard gelijk. Maar zo werken de media nu
eenmaal. Uit een interview van bladzijden wordt n interessante
quote gehaald. Die wordt op de cover gezet en nog eens boven het
artikel. Die zin wordt ook overgenomen door Belga en door de andere
kranten. Uit een boek wordt ook een uitspraak gehaald, bijvoorbeeld
dat prins Laurent vindt dat Dedecker een goede premier zou zijn.
En die vermelding verschijnt dan op de telex van Belga.
Wat verder in het boek of het interview staat, verdwijnt op de
achtergrond. Zo gaat dat. Dat is het vaste stramien. En bovendien
kan je dit als politicus of auteur ook in je voordeel laten werken. In
het interview zegt Dedecker bijvoorbeeld eveneens dat hij best wil
discussiren over een vermogensbelasting. Ook niet slecht natuur-
lijk als mogelijke quote. Maar we leven nu eenmaal in een cultuur
van soundbites. Niemand spreekt vandaag nog over die mogelijke
vermogensbelasting van Dedecker.
De meeste Inners houden de kritiek op Dedecker evenwel bin-
nensmonds. Ze kennen Dedecker. Zwijgen is meestal de beste op-
tie. Niet iedereen ziet dat zo. Een iemand binnen de partij zal open-
lijk verklaren dat hij de uitspraak van Dedecker onverstandig vindt:
Jo Claus. Een man die tot dan onbekend was voor vriend en vijand.
In een interview met, jawel Jol De Ceulaer, beweert Claus dat
Jean-Marie naef is als hij een coalitie van Open vIn en cnxv wil.
Het interview verschijnt een week later in Knack: De onderbuik van
Inn spreekt. De zaak Claus is geboren. Opnieuw wordt het bla-
zoen van Inn bevuild. En opnieuw wordt Dedecker, voor de tweede
keer in zoo, helemaal in de verdediging geduwd.
De rollende bal
Eigenlijk doet de uitspraak van Dedecker in Knack, dat hij met rechts
wil besturen dus, sterk denken aan een eerdere quote van hoogle-
raar en partij-ideoloog Boudewijn Bouckaert. Vandaag is hij Vlaams
parlementslid. Op I juli zoo8 vertelt de professor eveneens aan
Knack dat Inn met vu wil besturen. En er zijn ook effectief allian-
tiegesprekken geweest tussen het Vlaams Belang en Inn. Maar Ma-
rie-Rose Morel was tegen. En ook binnen Inn was er bij sommigen
6
hevige weerstand tegen die mogelijke samenwerking. De gesprek-
ken worden dan ook tactisch gelekt vanuit Inn.
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van zoIz heeft Inn bij mon-
de van professor Bouckaert medio zoo8 alvast grootse dromen. Dan
zouden we in een aantal gemeenten zo sterk moeten staan dat we
er in een coalitie (met het Vlaams Belang) kunnen stappen vertelt
Bouckaert. Zo zouden we meteen het cordon sanitaire naar de ge-
schiedenisboeken kunnen verwijzen.
In een slag haalt Bouckaert ook nog eens uit naar de zetelende
federale parlementsleden van Inn. Bij de volgende (federale) verkie-
zing zullen we moeten bekijken wie van hen mag blijven en wie naar
huis moet. Vooral de relatie met provinciegenoot Martine De Maght
is barslecht. Als Bouckaert haar in de kiescampagne van zoo zal
beschouwen als een lokale mandataris is ze ziedend. Ze stuurt de
hoogleraar onmiddellijk een onderkoelde e-mail waarin ze nota
neemt van zijn beslissing. Martine vertrouwt me dan ook toe dat ze
de activiteiten van de professor in het Vlaamse halfrond met argus-
ogen zal bekijken.
Ook andere parlementsleden van Inn zijn niet erg tevreden over
deze uitspraak van Bouckaert. Zij zien ook een mogelijke samenwer-
king met het Blok niet echt zitten. Dedecker moet het brandje blus-
sen en argumenteert dat het voor een professor gemakkelijk is om
vanaf de zijlijn kritiek op parlementsleden te geven.
Vanaf o juni zoo mag Bouckaert aan heel Vlaanderen tonen
wat hij waard is in het parlement. Door vriend en vijand zullen
zijn woorden en daden op een gouden schaaltje gewikt en gewogen
worden. Net voor , juni is het nog eens prijs in het televisieprogram-
ma De Zevende Dag. Bouckaert verklaart er dat hij de giften aan po-
litici wil optrekken tot wel zooo euro. Nu is dat bedrag begrensd tot
oo euro. Een fractielid geeft Bouckaert een woedende telefoon. Nog
een keer een dergelijke verklaring en je zal publiekelijk terecht-
gewezen worden, luidt het op strenge toon.
Terug naar het interview met Jo Claus van II februari zoo in
Knack. Claus is secretaris in Oost-Vlaanderen. Door Dedecker in een
interview openlijk af te vallen, krijgt de man uiteraard nationale be-
kendheid. Zelfs in de Franstalige pers wordt over hem gesproken.
Misschien dat het hem daar allemaal om te doen is. Ook dat is een
66
strategie natuurlijk. De kunst voor de tegenpartij bestaat er dan in
hier niet in mee te gaan.
In het interview durft hij Dedecker wel frontaal aan te vallen. Als
de interviewer hem vraagt of hij de voorzitter tot de orde roept ant-
woordt Claus bevestigend. Als Dedecker het interview leest, ontploft
hij. In een emotionele bevlieging zet hij Claus onmiddellijk buiten.
Claus is volgens Dedecker bovendien een mol die alle gesprekken
opneemt. Op het volgende partijbestuur grijpt Dedecker het inci-
dent aan om te dreigen: Als iemand ooit iets durft op te nemen van
wat er besproken wordt, zal het stuiven, briest de voorzitter.
De pers heeft uiteraard bloed geroken. Als een redacteur van Ter-
zake Dedecker telefonisch uitnodigt om tekst en uitleg te geven in
de studio van de vn1, barst Dedecker een tweede keer in korte tijd
uit. De deur van zijn bureau is gesloten. Toch zal zijn woedeaanval
tien meter verder te horen zijn. Kamerlid Martine De Maght, ze houdt
bureau tussen Dedecker en Vijnck, roept in het Aalsters dialect be-
zorgd uit: Zen herte. Ei goat iets on zen herte kreigen.
Zijn hart dus. De Maght verwijst impliciet naar de vaststelling
dat het hart van Dedecker al enigszins dichtgeslibd is. Dedecker ver-
toeft dan ook regelmatig in Milaan voor een check-up door de sport-
arts van nc Milan, Jean-Pierre Meersseman, een vriend van De-
decker. Hij zal er in interviews overigens zelf naar verwijzen als hij
zich filosofisch afvraagt of het wel nog de moeite waard is om aan
politiek te doen. Niet dat Dedecker specifiek op zijn voeding let. Zijn
lievelingsbroodje is er immers een met rauw gehakt. En als Dedecker
nog iets later ontploft, vraagt De Maght waar Dirk (Vijnck) is. Ze ver-
moedt dat de tirade van Dedecker tegen hem gericht is. Maar Vijnck
bevindt zich op dat moment gelukkig niet in het bureau van De-
decker.
In een interview met De Morgen verklaart vertrouweling Rudi
De Kerpel achteraf dat de partij het zeer slecht gespeeld heeft. We
hadden het hoofd koel moeten houden. De pech was dat Jean-Marie
door omstandigheden veel te impulsief reageerde. Dat is natuurlijk
niet goed. Hadden we de zaak rustig intern uitgepraat, dan was al-
les opgelost met een gezamenlijk communiqu.
Volgens De Kerpel is het dus de fout van alle betrokkenen. Lees:
ook de fout van Dedecker. Voor De Kerpel is het leergeld die de par-
6,
tij betaalt. Maar die som begint ondertussen wel aardig aan te tik-
ken. En net zoals op de beurs kun je in de politiek geen leergeld blij-
ven betalen. Op een bepaald ogenblik ben je immers gewoon blut.
Een poll door het weekblad Knack lijkt de stelling van De Kerpel
te staven. Op de website van Knack wordt de vraag gesteld of het
terecht is dat Dedecker Jo Claus uit de partij gezet heeft wegens diens
openlijke kritiek op de voorzitter. Van de Io(I stemmers vindt ,%
het niet terecht. Slechts zI% onderschrijft de beslissing van Dedecker.
Het verschil in aanpak tussen Dedecker en aartsvijand De Gucht
kan niet groter zijn. Als Karel De Gucht door Eurocommissaris Louis
Michel telefonisch uitgescholden wordt, leunt De Gucht rustig ach-
terover, steekt een sigaartje op en laat hij Michel uitrazen. Het con-
trast tussen een emotionele Dedecker en de rationele De Gucht kan
niet groter zijn. Dedecker is een straatvechter. Een goeie weliswaar.
Maar De Gucht is een samoerai.
Raad van Gezond Verstand
Intern wordt bij Inn beslist de zaak Claus voor de Raad van Ge-
zond Verstand te brengen. Het gaat om de statutaire commissie van
Lijst Dedecker die zich over het dossier moet uitspreken. Voorzitter
van de Raad op dat moment is Walter Govaert. Secretaris is commu-
nicatiemanager Piet Desl.
Zelf zit Dedecker ook niet stil. Een bevriend journalist vertelt me
dat hij telefonisch onder druk is gezet door Dedecker om niets meer
over de zaak Claus te publiceren. Dedecker liet ons (de krant dus)
de keuze: blijven publiceren over Jo Claus en geen interviews meer
krijgen (met Dedecker) of Claus laten vallen. In dat laatste geval
zou Dedecker wel beschikbaar blijven voor interviews. We stonden
voor het blok, vertelt de journalist. Maar de keuze was niet zo moei-
lijk. Er zou in die krant effectief niets meer verschijnen over Claus.
Dedecker kreeg zijn zin. Maar het kwaad was wel al geschied.
Jo Claus neemt voor de verdediging voor de Raad van Gezond
Verstand alvast een advocaat in de arm. Niemand minder dan mees-
ter Hugo Coveliers die nota bene Dedecker eerder verdedigde voor
een gelijkaardig orgaan bij de Open vIn (zie fax).
68
Fax Coveliers hier
Volgens Jurgen Verstrepen zit er dan ook een reukje aan het hele
verhaal: Zeker nu plots Hugo Coveliers (vIo11) opduikt om die man
te verdedigen. Mijn intutie zegt me dat hier iets niet klopt. Dit ver-
haal is te mooi voor iemand waar ik nog nooit van gehoord heb,
verklaart Streep aan De Standaard.
6
Op woensdag z maart mag Claus in elk geval met zijn raads-
heer Coveliers de zaak verdedigen voor de Raad. Coveliers noemde
Dedecker overigens eerder al Verhofstadt in het kwadraat en Poe-
tin aan zee. Tijdens deze besloten zitting stelt Claus dat het inter-
view in Knack helemaal geen schade toegebracht heeft aan het imago
en de werking van de partij. En mocht er toch schade zijn geleden,
deze schade eerder het gevolg is van de reacties van de voorzitter en
het provinciale bestuur.
De raad van het gezond verstand beslist iets later, niet geheel
onverwachts overigens, met een meerderheid van leden en I ont-
houding, dat Claus geschrapt wordt als lid van Lijst Dedecker en dat
hij tegelijk het recht verliest om namens de partij te spreken of enige
andere activiteit uit te oefenen. Dedecker moet als voorzitter deze
beslissing nog bekrachtigen.
Als Claus even later in Oostende tijdens een congres opduikt,
wordt Kris Alpha zo Daels op hem afgestuurd om een oogje in het
zeil te houden. Als voormalig politieman is Daels uiteraard de ge-
knipte persoon voor een dergelijke opdracht. Claus houdt zich te-
gen alle verwachtingen in opvallend rustig. Hij vertelt zelfs dat hij
een goede babbel gehad heeft met Daels.
Een eerdere bemiddelingspoging van penningmeester Rudi De
Kerpel in de hele zaak zal jammerlijk mislukken. De Kerpel stelt Claus
voor om niet meer te communiceren. In ruil mag hij dan het lid-
maatschap van Inn behouden. Claus weigert in te gaan op het
bemiddelingsvoorstel. Hij noemt het chantage.
In Het Laatste Nieuws van de volgende dag, donderdag z6 maart
zoo, staat wel te lezen dat Claus deed wat Jean-Marie zei en nog
werd uitgescholden. Op de foto is Jo Claus te zien. Achter hem figu-
reert raadsman Hugo Coveliers. Volgens Dedecker is Claus dan weer
een mol die alle gesprekken opneemt.
Op , april zoo wordt de beslissing van de Raad per aangeteken-
de zending naar Jo Claus verstuurd. Met dit aangetekend schrijven
wordt u op de hoogte gebracht van de beslissing die de Raad geno-
men heeft in deze zaak. Gelieve in bijlage de beslissing te willen vin-
den.
Voorzitter van de Raad is op dat ogenblik Walter Govaert. De be-
slissing van de Raad is op z april genomen. Cynisch genoeg zal Wal-
,o
ter Govaert nauwelijks enkele weken later zelf zijn ontslag geven.
Ook hij heeft het moeilijk met hoogleraar Bouckaert. In een perscon-
ferentie kondigt hij het einde aan van de samenwerking van zijn lijst
Respect en Inn. Govaert zal op eigen kracht naar de verkiezingen
gaan. Hij zal zI voorkeursstemmen binnenhalen. Govaert is po-
pulair in zijn streek.
Open oorlog
Terwijl de affaire Claus nog maar nauwelijks verwerkt is, voor zover
dat mogelijk is natuurlijk, wordt intern al een nieuwe torpedo ter
lancering klaargemaakt. En wat voor een. Niemand verwacht ze bo-
vendien zoals zo vaak in de politiek.
Op vrijdag Io april zoo schrijft Guy De Wilder, voorzitter van
Inn van Mechelen, een berichtje op de Facebookpagina van Rob
Van de Velde. Facebook zal een determinerende rol spelen in de cam-
pagne van zoo. Niet zozeer om kiezers te overhalen maar vooral
omdat het een open blik geeft op het reilen en zeilen van de kandi-
daten.
Weinigen geven zich immers ten volle rekenschap van die open-
heid en transparantie van het medium: iedereen kan gewoon mee-
lezen. Ook journalisten van kranten bijvoorbeeld. Daar zal binnen
de hoofdkwartieren van de politieke partijen in de toekomst toch
eens grondig over nagedacht moeten worden. Zeker als politici van
een oudere generatie onbevangen op Facebook komen.
Inner De Wilder schrijft op dat moment, vlak voor het lange
paasweekeinde, aan Rob: Het is hier zo stil. Paasverlof? Kamerlid
Rob Van de Velde repliceert nagenoeg onmiddellijk: Stilte voor de
storm.
Op dat moment heeft Van de Velde al een uitgebreid interview
achter de rug met redacteurs Peter De Lobel en Wouter Verschelden
van De Standaard. Rob kan uiteraard nog niets prijsgeven en houdt
zich die vrijdag op de vlakte. Het interview verschijnt immers maar
de dag daarop op zaterdag II april. Net voor paaszondag.
Niemand bij Inn is op de hoogte van de dmarche van Van de
Velde. Senator dokter Lieve Van Ermen had wel opgemerkt dat het
,I
kamerlid wat stiller was dan anders. Maar afgezien daarvan was haar
als dokter niets opgevallen. Beiden zijn van de provincie Antwer-
pen.
Ook de persdienst is niet op de hoogte. Van de Velde nam dus op
eigen houtje het initiatief voor het interview. Het zal hem nadien
bijzonder kwalijk genomen worden. In dat interview zal hij hoofd-
zakelijk zijn gal spuwen over twee kaderleden van Inn: ondervoor-
zitters Jurgen Verstrepen en vooral Ivan Sabbe.
Sabbe is wat omstreden binnen de partij. Zeker bij de Vlaams-
nationalistische stroming van Inn. Maar ik kan het wel goed vin-
den met de man. Als hij na een bezoekje aan de fractie in het voor-
jaar van zoo in mijn bureau komt, vertelt hij over zijn frustratie
met de persdienst van de partij. Ik kan de man dan ook volkomen
begrijpen. Hij stelt me zelfs voor om na de verkiezingen van juni
nauwer samen te werken. We zitten immers op dezelfde golflengte,
vertelt hij.
Maar Van de Velde daarentegen stelt in het interview letterlijk
dat Ivan Sabbe iemand is die beter eens wat zou werken voor de
partij en laten zien dat hij het verdient. Een toontje lager zingen zou
geen kwaad kunnen met zon bleke staat van dienst. Van de Velde
antwoordt hiermee op een opmerking van Sabbe over Vlaams par-
lementslid Gino De Craemer. Van streekgenoot Jurgen Verstrepen
eist Van de Velde dan weer dat het engagement er moet zijn, duide-
lijk zichtbaar.
De Standaard plaatst het interview op de voorpagina van de dikke
zaterdagkrant. Open oorlog bij Inn. Ook de reclamejongens bij Co-
relio wrijven zich in de handen. De krant van zaterdag zal goed ver-
kopen, weten ze.
Overal bij Inn beginnen die ochtend csrs te rinkelen. Er wordt
stante pede een spoed- of noodpartijbestuur bijeengeroepen. In de
regel gaat een partijbestuur op maandag door. Niemand begrijpt
waarom Van de Velde, die op dat moment al bijna twee jaar op hoog
niveau meedraait, een dergelijke fenomenale blunder begaan heeft.
In de heisa gaat de fundamentele boodschap van het kamerlid al-
weer verloren: namelijk dat hij met lede ogen moet toezien hoe een
waardevol project waaraan hij meegewerkt heeft, door sommigen
in de prak wordt gereden.
,z
Noodpartijbestuur
Die zaterdagochtend post Jurgen Verstrepen volgend berichtje op
Facebook: Er zijn zo van die dagen en vandaag is er verdomme ze-
ker ene. Kamerlid Ulla Werbrouck schrijft op haar facebookpagina:
Verdomme Rob, ge doet ons iets aan!
Het interview van Rob doet die ochtend als een lopend vuurtje
de ronde. Mensen die de krant niet gekocht hebben, reppen zich
naar de krantenwinkel om toch maar een exemplaar aan te schaf-
fen. De laptops worden her en der opengeslagen om te kunnen le-
zen wat er op de website van De Standaard staat. Iemand signaleert
zelfs op Facebook dat er een extra u is. Die persoon heeft het net
op de radio gehoord.
Op dat extra partijbestuur van die zaterdag is Dedecker uiter-
aard bijzonder emotioneel. Jean-Marie was bijna aan het schreien,
stelt iemand. Dedecker begrijpt vooral niet waarom net Van de Velde
zoiets gedaan heeft. Dedecker schat voor zijn normen dan toch
Van de Velde behoorlijk hoog in. Als Dedecker niet naar de Conferen-
tie van Voorzitters, een belangrijke vergadering in het Federale Par-
lement, kan gaan, mag poulain Van de Velde hem vervangen.
Dedecker heeft uiteraard ook kritiek op het Antwerpse kamer-
lid. Dedecker blijft nu eenmaal Dedecker. Niets of niemand is ooit
goed genoeg. Zo vindt Dedecker hem niet vinnig genoeg als Van de
Velde een eenmalig debat mag aangaan in De Zevende Dag. Hij de-
batteert als een liberaal, is de kritiek van Dedecker. Dedecker ver-
wacht dat alle parlementsleden zijn harde stijl overnemen. In een
Inn-persbericht over Didier Reynders is Van de Velde volgens De-
decker dan weer veel te soft. Dedecker roept woedend uit dat hij
het allemaal zelf moet doen. En als Rob in de plenaire een goede
vraag stelt aan de minister, vindt Dedecker dan weer dat zijn voe-
ten verkeerd staan.
Waarom heb je dat gedaan? vraagt Dedecker tijdens dat nood-
partijbestuur van II april aan Van de Velde. Je zaagt toch de tak niet
af waarop je zit? Dedecker noemt Van de Velde zijn primus en zijn
dauphin. De tranen staan letterlijk in de ogen van Dedecker.
Een ander hooggeplaatst lid van het partijbestuur richt het woord
tot Van de Velde: Dacht je echt dat je hiermee Sabbe en Verstrepen
,
hiermee buiten zou krijgen? Het misprijzen staat op zijn gezicht te
lezen.
Volgens een ander parlementslid is het een combinatie van hu-
bris en depressie die bij Van de Velde tot dergelijke wanhoopsdaad
heeft geleid. Leden van het partijbestuur die meestal kalm zijn, vlie-
gen op dat moment uit tegen Van de Velde. Ook communicatiemana-
ger Desl is terecht woedend. Zelfs fractiesecretaris Jan Van Brussel
is ziedend. Achter de schermen nemen sommigen van de fractie het
wel op voor het kamerlid. Hij heeft gelijk, zegt iemand. Maar dat is
uiteraard naast de kwestie. Zo werkt de politiek niet. Zo werken de
media niet. Perceptie is alles.
Dedecker nogmaals die zaterdag voor Pasen: We bellen elkaar
drie keer per dag. Waarom dan dit? Zeker is dat er op die dag iets
geknakt is. Tussen de persdienst en Rob, tussen de fractiesecretaris
en Rob ze waren nochtans de beste vrienden en wellicht ook
tussen Dedecker en Rob. Nagenoeg iedereen neemt hem die domme
beginnersfout erg kwalijk. Heel erg kwalijk zelfs.
Jurgen Verstrepen zal nadien een dagje ergernis twitteren.
Waarop Ulla repliceert dat hij niet alleen is. We delen allen in de
brokken.
De zaterdag daarop, op I8 april, blijkt dat het interview met Rob
Van de Velde een van de meest gelezen berichten is op DS Online.
Open oorlog bij Inn staat op de zevende plaats. Nog voor het be-
richt over de ontploffende Senseos.
Waarom
Voormalig premier Jean-Luc Dehaene beweert dat je de beweegre-
denen van iedereen kan doorgronden, zelfs als die op het eerste zicht
vreemd lijken. Dehaene zegt dat hij die overigens interessante
analyse aan zijn vader te danken heeft. Vader Dehaene was psychia-
ter in Brugge.
Wat kan de aanleiding geweest zijn van Rob Van de Velde om
met zijn ongenoegen naar de pers te stappen? Een parlementslid
signaleert dus een combinatie van hubris of hoogmoed en depres-
sie bij het kamerlid. Ik laat de medische diagnose voor de rekening
van het parlementslid.
,(
In een gesprek nadien vertelt Van de Velde me dat zijn beweeg-
redenen alvast oprecht zijn. Hij gelooft echt in Inn. We zijn nooit
echt goede vrienden geworden. West-Vlamingen en Antwerpenaars
onder elkaar: het is en blijft een moeilijke combinatie. Maar Van de
Velde kon wel altijd op me rekenen om iets te checken. Zeker in de
financile dossiers belde hij me geregeld op om zijn ideen te toet-
sen. Hij deed het volgens mij nog iets te weinig. Zeker omdat hij
geen universitaire economische opleiding heeft. Feit is dat hij in die
z jaar een lange weg heeft afgelegd. Hij was goed bezig.
Ik twijfel ook geen seconde aan de goede bedoelingen van Rob.
Dat hij een fout gemaakt heeft, beseft hij ook. Van de Velde geeft bij
het begin van het interview aan de redacteurs van De Standaard
overigens ook mee dat hij getwijfeld heeft of hij wel naar de pers zou
stappen met zijn verhaal. Maar hij vond op dat moment dat het bij
Inn op die manier niet meer verder kon.
Even terug in de tijd om die mogelijke papa Dehaene-verkla-
ring ook te vinden. Op z april zoo wordt een boekje van Derk Jan
Eppink over Europa voorgesteld in Brussel. In hotel Mtropole meer
bepaald. Na de presentatie Dedecker zal Eppink overigens verwij-
ten dat hij nog meer praat dan hij zelf, wat uiteraard niet uitzonder-
lijk is voor een Nederlander zit Rob Van de Velde op het terras van
het Mtropole met Frank Thevissen. Thevissen was hoogleraar com-
municatie aan de vuu maar werd er geroyeerd.
Thevissen is ook lid van de denktank Cassandra en hij heeft al-
tijd goede contacten onderhouden met Inn. Tussen haakjes: Cas-
sandra wordt een paar jaar eerder opgericht door ondermeer Alain
Boone, toenmalig politiek manager van Inn. Als hij de partij in zoo8
na een zwaar incident met Dedecker moet verlaten, wordt dit door
velen terecht als een zwaar verlies ervaren.
Bij de federale verkiezingen van zoo, was zelfs even sprake van
een mooie plaats voor de toenmalige vuu-professor Thevissen.
Althans, dat goede contact is het vermoeden van iedereen. Als net
voor de verkiezingen van zoo, door enkele Vlaamse kranten aan
(semi-)uvs wordt gevraagd voor welke partij ze zullen stemmen, is
het antwoord van Thevissen alvast niet Inn. In Het Laatste Nieuws
geeft hij zeer duidelijk aan voor Sven Gatz en Hilde Vautmans te zul-
len stemmen beiden van Open vIn.
,
Thevissen is ook bevriend met Katja Beckx. Deze laatste heeft
zich bij Inn en Cassandra samen met Marina Cooreman bijzon-
der hard ingespannen op het vlak van onderwijs. Ze is dan ook, te-
recht, zwaar ontgoocheld als ze hoort dat niet zij maar uv Anne De
Baetzelier op de tweede plaats in Vlaams-Brabant zal figureren.
Er is vooral frustratie bij de dames als door Peter Reekmans me-
dio februari aangekondigd wordt dat De Baetzelier met Bouckaert
het onderwijsprogramma van de partij op punt zet. Een Inner stuurt
onmiddellijk een bericht naar De Standaard om te stellen dat dit
ronduit gelogen is. Volgens die persoon hebben Cooreman en Beckx
dat onderwijsprogramma geschreven. Het partijbestuur had het
daarna ook al goedgekeurd. En dat was maanden geleden. De Stan-
daard besluit dat Lijst Dedecker een echte krabbenmand is.
Misschien heeft het een niet onmiddellijk met ander te maken.
Maar iemand signaleert dat Van de Velde en Thevissen (op dat ter-
ras) samen zaten te gniffelen. Volgens die persoon is het interview
van De Standaard met Van de Velde dan ook niet uit de lucht geval-
len. Heeft Van de Velde begin april wel het goede communicatie-
advies gekregen? Stel dat Thevissen Open vIn-minded is zoals hij
met zijn stemgedrag openlijk aangeeft? Het interview met De Stan-
daard vindt nauwelijks enkele dagen later plaats.
De fout van Van de Velde doet in ieder geval denken aan een eer-
der interview van Isabelle Van Laethem. De sympathieke voorzit-
ster van Jong Gezond Verstand (Jcv), de jongerenafdeling van Inn,
zal in een interview met De Zondag in het najaar van zoo8 pleiten
voor een meer Vlaamse koers voor Inn. De top van Lijst Dedecker is
not amused. De carrire van de mooie, beloftevolle en bovendien
erg talentrijke jonge vrouw is geknakt. Voor de verkiezingen zal ze
dan ook naast het lijsttrekkerschap in Brussel grijpen.
De bloedband
Het interview van kamerlid Rob Van de Velde in De Standaard wekt
heel wat hevig emotionele reacties op. Vooral dochter van Ivan Sabbe,
Marie-Alexandra, is in haar wiek geschoten. Op de website van De
Standaard verdedigt ze op het forum haar vader en vindt het enorm
,6
laag dat Rob Van de Velde zijn eigen partijgenoten via de media aan-
valt. In een andere reactie richt ze zich zelfs persoonlijk tot Van de
Velde omdat ze weet dat hij de berichten wel zal lezen.
Een vertrouweling van Dedecker merkt lachend op dat de politie-
ke opvolging van vader Sabbe verzekerd is. Later zal haar broer Max
de eedaflegging van vader Ivan in het Vlaamse parlement vanuit de
publiekstribune filmen. Ook hij wil in de voetsporen van zijn vader
treden. Hij verspreekt zich wel als hij stelt dat hij net als zijn vader
halftijds wil werken. Hij is nog jong natuurlijk.
Een ander lid van Inn schrijft naar aanleiding van het interview
van de volksvertegenwoordiger zelfs een open lange brief en wil Van
de Velde onmiddellijk uit de partij zetten. Rob Van de Velde is een
gevaarlijk man. De schade voor Inn is quasi onherstelbaar, zo klinkt
het.
Volgens die persoon ziet Dedecker ook niet welke spelletjes er
zich in Antwerpen afspelen. Deels door de sterke afscherming door
zijn entourage, deels door de non-informatie en/of verwrongen in-
formatie welke Dedecker van sommigen krijgt, rechtstreeks of on-
rechtstreeks. Deze visie lijkt overigens sterk op die van voormalig
voorzitter John Vrancken voor wat Limburg betreft dan wel.
De analyse in de kranten van dinsdag I( april op paasmaandag
zijn er immers geen dagbladen is onverbiddelijk. Jan Segers vat
het goed samen: Het moet maar eens gedaan zijn met dat beeld
van Lijst Dedecker als een partij van ruziemakers, dacht Kamerlid
Rob Van de Velde. Waarna hij in een vlammend interview de halve
partijtop de levieten las. En daarmee de indruk versterkte dat Inn
inderdaad een partij van onverbeterlijke ruziemakers is, die zelfs aan
de top bestaat uit klungelaars en luieriken. (eigen cursivering) Na
de verkiezingen van , juni merkt iemand van de persdienst versla-
gen op dat de resultaten wel moesten tegenvallen: Wie stemt er nu
op een bende ruziemakers? Het harde werk van z jaar is in een be-
weging naar de vaantjes.
Ook Hugo Camps maakt in zijn column in De Morgen natuurlijk
brandhout van Inn. Volgens hem zal het bordeel binnen Inn al-
leen maar groter worden. Peter Vandermeersch van De Standaard
vindt dat het schouwspel bij Inn relevant voor onze politiek is. Inn
is volgens hem gewoon een partij als een ander. Die andere partijen
,,
lachen zich overigens een bult als ze de heisa binnen Inn zien. Pro-
minent cnxvster Inge Vervotte bijvoorbeeld maakt zich volgens een
bevriend journalist tijdens een lokaal gebeuren erg vrolijk over de
perikelen van Inn. En kan je haar en haar collegas overigens onge-
lijk geven?
Dedecker is uiteraard woest. Om zot van te worden, zucht De-
decker die zaterdag nog als hij redacteur Segers van Het Laatste
Nieuws aan de lijn heeft. Dedecker grijpt het interview van Van de
Velde alvast aan om nog meer macht naar zich toe te trekken. Vanaf
dat moment wordt de lijstvorming exclusief zijn terrein. Wie niet
met mij of met mijn beslissingen kan leven, moet het maar aftrap-
pen, vertelt hij Segers en andere journalisten die Dedecker om een
quote komen schooien. Op het partijbestuur foetert Dedecker dat
hij het weer allemaal zelf moet oplossen.
Op de site van de De Standaard wordt ondertussen gevraagd hoe
de mensen Inn zien. Als een jonge partij met groeipijnen of als een
eenmansbeweging die al over haar hoogtepunt is? Het antwoord
van de IIz6 stemmers is verrassend: maar liefst ,8,(z% van de men-
sen vindt dat de partij al over haar hoogtepunt is. Ook Filip Dewinter
van het Vlaams Belang zal dit naar aanleiding van de resultaten van
, juni verklaren.
Van de Velde zelf is een geslagen hond. De fractiesecretaris stelt
kordaat dat hij enige tijd zal moet ontluizen. Ik vertel Van Brussel
dat het interview van Rob voor mij niets verandert in mijn relatie
met hem. Ik heb daar een eenvoudige theorie over: medewerkers
van de fractie of de studiedienst moeten ter beschikking staan van
de parlementsleden. Wat er ook gebeurt. Ik probeer me dan ook zo
veel mogelijk professioneel en neutraal op te stellen. Dat weet ik,
vertelt Van Brussel. Maar Van de Velde moet toch even in quaran-
taine. De wonde is te diep. En zal maar heel moeizaam helen.
Ook de persdienst wil even niets meer horen van het kamerlid.
Als die woensdag I april parlementsleden van Groen de sympa-
thieke Almaci en sn voor Terzake genterviewd worden over Fortis,
is Inner Rob Van de Velde er niet bij. Nochtans heeft hij dat dossier
al maanden gevolgd.
Als ik dit de volgende dag aan de persdienst signaleer is de laco-
nieke reactie van manager Desl dat hij net vurig hoopt dat Van de
,8
Velde het televisieverslag, waarin hij dus niet in figureert, gezien
heeft. Desl verwacht vooral dat Van de Velde inziet welke fout hij
gemaakt heeft door de persdienst te passeren en hoopt dat zijn straf
tijdelijke boycot pijn zal doen. Even voel ik zowaar medelijden
met Van de Velde.
Oplichting?
Van de Velde zal overigens de voorpagina van de kranten blijven
halen. Maar deze keer niet onder de vorm van een lang interview.
Op donderdag o april vraagt communicatiemanager Piet Desl
zich grappend af of Inn het lange weekend van I mei eens zonder
kleerscheuren kan doorkomen. We sluiten de lange en zware werk-
week af. Toch wel.
Desl vraagt aan senator Lieve Van Ermen of ze s anderendaags
van plan is om op te stappen in de I mei betoging. Met een rode
vlag, bijvoorbeeld? vraagt hij. Diep in zijn hart weet Desl als vol-
leerd communicatietalent dat het gevaar overal kan loeren. De pers
lust Inn op dat ogenblik rauw althans volgens Dedecker en Desl.
Desl zal ontgoocheld worden. Van Ermen stapt uiteraard niet
mee op met de sossen. Op zaterdag z mei is het daarentegen kamer-
lid Rob Van de Velde die opnieuw voorpaginanieuws is: Kopstuk Lijst
Dedecker hielp bij twee frauduleuze faillissementen. Het bericht
staat prominent op de voorpagina van De Morgen. Zelfs de aanslag
op Koninginnedag van net daarvoor verdwijnt in het niets. Zet dat
bericht over mogelijke fraude maar eens recht.
Kris Alpha zo Daels is verbaasd dat uitgerekend redacteur Doug-
las De Coninck het verhaal brengt. Hij had net zo gewerkt aan zijn
geloofwaardigheid, vertelt hij. En Daels verwijst vooral naar de tal-
loze tips die De Coninck kreeg in het dossier over politiechef Koekel-
berg. Maar zo werken de media nu eenmaal. Daels vindt het stuk
beneden alle peil: riooljournalistiek. Ook Dedecker noemt De Mor-
gen in Knack een rioolkrant.
Het verhaal rammelt volgens anderen dan weer langs alle kan-
ten. Woordvoerder Patrick Vits bij het parket van Leuven bevestigt
bijvoorbeeld kort nadien dat Van de Velde niet mee in verdenking
,
werd gesteld. Op de website van Inn Lier staat te lezen dat het opval-
lend is dat maandag geen enkele krant dit nieuws heeft overgeno-
men. Dit is uiteraard helemaal niet opvallend. Zo werken de media
nu eenmaal.
Dedecker is verontwaardigd. Hij spreekt van een karaktermoord
op zijn beste parlementslid. Rob Van de Velde is volgens Dedecker
het grootste talent dat hij in huis heeft. Wat hebben wij de maat-
schappij misdaan?, vraagt Dedecker zich vertwijfeld af. Straks zeg-
gen ze nog dat ik de reus van de Bende van Nijvel ben. Hij begint
smsjes naar zijn zoon Dimitri te sturen die steeds wanhopiger klin-
ken. Volgens John Vrancken roept Dedecker zelfs dat hij er mee wil
stoppen.
Over de grond van de zaak is het ook in dit dossier moeilijk
een helder en objectief oordeel te vellen. In elk geval is de perceptie
gecreerd dat Van de Velde een oplichter is. Ook in het parlement
voel je dat na het artikel enigszins anders tegen het kamerlid aange-
keken wordt. In de commissies n in de plenaire vergadering. Patrick
Dewael is dan net voorzitter van de Kamer geworden. Je merkt dat
de kamervoorzitter feller wordt als Van de Velde aan bod komt tij-
dens het vragenuurtje. Dewael is de aanvallen van Dedecker tegen
hem immers nog niet vergeten. Leedvermaak? Van de Velde is im-
mers de financile expert van Inn.
Dat Dedecker in de kranten uitroept dat Van de Velde het groot-
ste talent is dat hij heeft, doet bij andere parlementsleden uiter-
aard opnieuw enige wrevel ontstaan. Het is een publiek geheim dat
Dedecker en Van de Velde het goed met elkaar kunnen vinden. Dat
nog eens in de pers lezen maakt sommigen natuurlijk niet echt blij.
En wat zijn wij dan? vragen ze zich vertwijfeld af.
Ook over de Vlaamse parlementsleden zal Dedecker zich in die
periode enigszins laatdunkend uitspreken. Begin april moet de
Vlaamse gemeenschap een waarborg geven aan drie gemeenten die
zich in het riolen cross border lease verhaal hadden gestort. Hoe
hebben ze gestemd, die pipos in het Vlaams parlement? vraagt De-
decker zich af. Dedecker loopt overigens niet hoog op met het Vlaam-
se parlement. Hij beschouwt het als een kleuterparlement. Een extra
reden om federaal te blijven zetelen na , juni. Hij hoopt alvast dat
de Vlaamse Inn-parlementsleden niet voor de waarborg hebben
8o
gestemd. Alleen het feit dat hij die vraag stelt, toont aan dat hij niet
de minste waardering heeft voor hun werk. Alleen hij weet hoe het
parlement werkt.
Facebook
Het artikel in De Morgen over oplichter Rob Van de Velde wordt door
sommigen gretig aangegrepen om een nieuw groepje op Facebook
op te richten. Stop het gesmos!!! Rob Van de Velde buiten!!! Met
respectievelijk vier en drie uitroeptekens.
Op Facebook vind je heel veel dergelijke groepjes. Ze zijn in we-
zen onschadelijk. Toen Bert Anciaux bijvoorbeeld de overstap naar
de sn bekend maakte, werd op Facebook eveneens met scherp ge-
schoten. Door zogeheten echte sners die Anciaux niet lusten. En
je vindt ook veel groepen waarin Dedecker over de hekel wordt ge-
haald: Weg met Dedecker, Halt aan Dedecker, Anti Inn, Echte libe-
ralen stemmen niet op Dedecker.
En er is ook het vrij populaire Ik heb gezond verstand. Ik stem
niet op Dedecker. Met meer dan ooo leden al eind juni. Die groep
kent bovendien een explosieve groei. Medio mei waren er immers
slechts IoI( leden. Bedoeling van de oprichters is na , juni er een
Inn-watch van te maken. Dedecker zal het wellicht zelfs als een
eer beschouwen.
Als Van de Velde niet aanwezig is op het verkiezingscongres van
Antwerpen medio mei, wordt deel z van het groepje op het internet
opgericht. Van de Velde is even in het buitenland om te bekomen
van alle emotie. Vooral het artikel over hem in De Morgen heeft hem
zwaar uit evenwicht gebracht. Het is ook Jurgen Verstrepen opge-
vallen. Hij informeert of het correct is dat het kamerlid op vakantie
is. Volgens de oprichter van het groepje ligt Van de Velde met zijn
luie kont in de zon. Ik ben net even bij Derk Jan Eppink als deze
laatste een uitnodiging op zijn Blackberry krijgt om zich aan te slui-
ten bij deze groep. En als Van de Velde bij het plakken in de provin-
cie Antwerpen andere affiches overplakt, ontluikt zelfs deel van
de groep.
De groepjes hebben nauwelijks leden. Op Facebook kan je je vrij-
8I
willig aansluiten bij dergelijke clubjes. Deel I heeft eind juni zoo
telle en schrijve z leden. Deel z nauwelijks I, leden en deel
slechts Iz leden. Niet om van achterover te vallen dus. En zeker niets
om ongerust over te worden. Nog een andere groep tegen Dedecker
heeft meer dan Iooo leden dit ter vergelijking. Zelfs aan de hand
van de omvang van haatgroepen kan je de populariteit van een po-
liticus afmeten.
Van het eerste groepje tegen Van de Velde zijn wel enkele beken-
de mensen lid. Annelien Coorevits bijvoorbeeld, die in zoo zelf voor
Open vIn opkwam. Ze had samen met Anne De Baetzelier van Inn
afwisselend een column in Het Nieuwsblad. Ook zangtalent Danny
Fabri is lid van de drie groepjes.
Bij het klikken op de Facebookoptie om alle leden van de groep
weer te geven, verschijnt plots een opvallende figuur bij het eerste
groepje: professor Boudewijn Bouckaert. Lijsttrekker voor Inn in
Oost-Vlaanderen en Vlaams parlementslid. Van een verrassing ge-
sproken. Dat concurrenten van de Open vIn of ontevreden Antwerp-
se Inners lid worden van een groep op Facebook met het verzoek
om kamerlid Rob Van de Velde buiten te zwieren, is een zaak. Een
prominent lid van het kader van Inn n collega-parlementslid die
dat eist, dat is toch een ander paar mouwen.
Merkwaardig is bovendien dat beide heren een tijd daarvoor sa-
men in de Golfclub Cleydael bij Antwerpen debatteerden op vraag
van Senator Lieve Van Ermen. Zou de professor de reikwijdte van
zijn lidmaatschap van dat groepje niet beseffen? Of wil hij Rob Van
de Velde echt buiten? Beide opties zijn uiteraard onprettig.
Tongeren
Laten we even naar een andere woelige provincie gaan: Limburg.
Inn heeft het tijdens de lijstvorming n de campagne vooral moei-
lijk met Antwerpen. En Limburg. Dat is geweten. Limburg heeft op
korte tijd zowaar opeenvolgende voorzitters. En in Antwerpen zal
Inn op , juni bijna in de Schelde verdrinken.
We zijn op twee weken van de verkiezingen. Eddie Box is op dat
moment al een tijdje uit beeld bij Inn. Ook op de fractie verschijnt
8z
de Limburger niet meer. In de verkiezingen zal zoon Armin het in
Limburg van hem overnemen.
Toen ik in juni zoo8 op de fractie begon, was Box verantwoorde-
lijk voor de Vlaamse fractie. Jurgen Verstrepen en Monique Moens
op dat ogenblik. Beiden komen van het Vlaams Belang. Later kwa-
men daar nog eens John Vrancken (ex Vlaams Belang) en Gino De
Craemer (ex N-vn) bij. Technisch gesproken vormde het viertal geen
echte Inn-fractie. Maar Verstrepen werd wel beschouwd als de in-
formele fractieleider. Ook door toenmalig voorzitster Marleen Van-
derpoorten.
Eddie Box was eerder schepen van Tongeren. Voor de vIn. Er
liep een gerechtelijk onderzoek naar de man. In juni zoo6 werden
in dat dossier zelfs drie huiszoekingen verricht. Box werd ook on-
dervraagd. Dat was geweten binnen de fractie.
In een lang en gepassioneerd betoog zal Box me in het najaar
van zoo8 in het Huis van de Parlementsleden uitleggen hoe de vork
volgens hem precies aan de steel zit. Hij schreeuwt zijn onschuld
uit. En wie ben ik om daaraan te twijfelen? Ook binnen de fractie
wordt uitgegaan van de onschuld van de man. Of in ieder geval van
de lichtheid van het dossier tegen hem. Die analyse zal overigens
verkeerd zijn.
Er zit natuurlijk wel een politiek kantje aan het verhaal. Box is
een vIner en bij Inn wordt goed beseft dat vanuit dat liberale kamp
wel eens wraak genomen kan worden. Tongeren is bovendien de
stad van Patrick Dewael. Box werkte er eerder samen met Dewael,
de man die als minister in de commissie wekenlang door Dedecker
onder vuur werd genomen.
Op vrijdag zz mei krijg ik s ochtends al een sms: Box naar cor-
rectionele. Een goed ingelichte bron geeft me correcte informatie
door die pas later op de dag inderdaad officieel bevestigd zal wor-
den. In de kranten van het weekend wordt er ook over bericht: Eddie
Box (Inn) naar rechtbank voor gesjoemel staat in Het Laatste
Nieuws. Iets gelijkaardigs vind je die dag in De Morgen.
In Het Belang van Limburg is het nieuws uiteraard iets belang-
rijker: Eddie Box naar correctionele rechtbank. De voorzitter van
de raadkamer verwijst Box door naar de correctionele in de zaak
van mogelijke corruptie met parkeerbedrijf Vinci Park. Ook op Lim-
8
burg is het hot news: Box wordt prominent aan de zijde van Dedecker
getoond. Een beetje extra imagoverlies daar in Limburg voor de voor-
zitter. Dat net dat beeld van Box met Dedecker samen gekozen wordt,
is uiteraard geen toeval. Iemand wijst op de mogelijke connecties
tussen de plaatselijke zender en de Limburgse socialisten.
Iemand van de fractie vraagt zich vertwijfeld af of ze de enige is
die niet op de een of andere manier verwikkeld is in een gerechtelijk
dossier. Het is wat overdreven natuurlijk maar er zit wel een grond
van waarheid in. Indeherberge, Box, Van de Velde, De Coster, De-
decker zelf. De lijst is lang.
En op dat moment is er in de pers zelfs nog geen sprake van de
klacht die tegen Kris Daels ingediend zal worden. Dat bericht ver-
schijnt pas op donderdag ( juni ondermeer in Het Nieuwsblad. Vol-
gens Daels gaat het om een wraakactie. Een persoon is alvast bij-
zonder genteresseerd in het verhaal: Rudi De Kerpel. Hij vraagt zelfs
telefonisch bijkomende inlichtingen om te weten hoe de vork pre-
cies aan de steel zit.
De indiener van de klacht tegen Daels zal overigens eerst een
brief sturen naar v1r. Daar blijft de brief geruime tijd op de desk
van een redacteur van de nieuwszender slingeren. De brief zal door
iemand van Inn woord voor woord overgeschreven worden die
persoon doet meesterlijk alsof hij telefoneert en notities neemt. De-
decker zit op dat zelfde moment voor de cameras van deze zender.
Als het interview gedaan is, wordt de inhoud onmiddellijk aan De-
decker meegedeeld. Deze laatste waarschuwt dan weer op zijn beurt
Alpha zo. Dat het bericht uiteindelijk wel een keer in de krant zou
komen, was op dat ogenblik dus slechts een kwestie van tijd.
We zijn op het moment van de publicatie van het artikel over
Kris Daels op nauwelijks drie dagen voor de Vlaamse verkiezingen.
Operatie beschadiging, volgens Dedecker althans, is afgerond.
Besluit
In het boek De Buffel van journalist Raf Sauviller wordt Dedecker
onder vuur genomen. Als de fractie in het voorjaar van zoo weet
krijgt van het boek, wordt er aanvankelijk zenuwachtig gereageerd.
8(
Wellicht roddels, vertelt fractiesecretaris Jan Van Brussel aan een
journalist. Die uitspraak van de fractiesecretaris noopt columnist Jo
Van Damme tot een scherp stuk in De Standaard. Enkel over die ene
zin. Communicatiemanager Desl vermoedt dan weer dat het alle-
maal wel niet zon vaart zal lopen.
Op dat moment weet niemand uiteraard wat er precies in dat
boek zal staan. Men vraagt zich af waar het boek gedrukt wordt. Alsof
dat belangrijk is. Willen ze het boek voor publicatie onderscheppen?
Met Alpha zo in een undercover operatie? Dat het geschreven wordt
door onderzoeksjournalist Raf Sauviller, die eerder de scalp van Leo
Delcroix mocht omgorden, beloofde voor Inn en Dedecker alvast
weinig goeds.
In eerste instantie meen ik dat de titel buffel slaat op de Chine-
se horoscoop van Dedecker. Een buffel heeft volgens de Chinezen
ondermeer de typische eigenschap doorzettingsvermogen. Bij de
Chinezen staat een volledig jaar in het teken van een dier.
Maar Dedecker is geboren in Iz. Dus is hij volgens deze Oos-
terse astrologie een draak: opschepperig, met een grote mond, den-
kend dat ze perfect zijn, trots, tiranniek, geen orders verdragend van
anderen. Hm. Schuilt er dan toch waarheid in (Chinese) astrologie?
Het verhaal over buffel Dedecker verschijnt in elk geval in Humo
en P-Magazine. Maurice De Velder, grote baas van P-Magazine, had
het stuk liever niet gepubliceerd. De hoofdredacteur had op de plan-
ning een groot bord een opening gelaten. Die opening sloeg op
dat artikel. Ik wist niet dat het er in zou komen. En toen ik het wist,
was het te laat. Als ik het eerder had geweten, had ik het wellicht
niet gedaan, vertelt De Velder. De Velder heeft wel sympathie voor
sommige ideen van Inn.
De Velder was eerder al op het hoofdkwartier in Gent met een
journalist uit zijn eigen stal en vond dat de sfeer bij Inn wat zenuw-
achtig was. Als Dedecker even verdwijnt, durven sommigen het aan
om de voorzitter aan te vallen. Wie denkt hij wel dat hij is? wordt
gevraagd. De Velder begrijpt niet goed dat Inners dit vertellen ter-
wijl hij er samen met een eigen journalist is. Hij vraagt zich af of het
Inn typeert.
Een goede vriend van me vertelt dan weer dat hij geen proble-
men had met het detectiveverhaal van Dedecker maar dat hij wel
8
schrok van de onthullingen over Dedecker in Humo. Dedecker ziet
in alles een samenzwering van de linkse pers. Hij heeft het vaak over
doelgerichte aanvallen met scudraketten op hem. Dat is uiteraard
niet correct. Alles wat met Dedecker te maken heeft, ligt gewoon
goed in de markt. Dat is alles. Punt aan de lijn. En hoge bomen van-
gen natuurlijk altijd veel wind.
Dedecker mag dan een grote voorstander zijn van de absolute
vrijheid van meningsuiting het staat zelfs prominent in het partij-
programma van Inn. Als er iets over hem geschreven wordt dat hem
niet zint, zet hij de grote middelen in. Zoals in het dossier Claus waar
hij, net zoals Verhofstadt, journalisten persoonlijk opbelt.
Zo verklaart hij ook nog voor de Vlaamse verkiezingen tijdens
een interview aan een redacteur van een krant dat hij die Raf Sauvil-
ler en ook Julien Weverberg, de uitgever van het boek De buffel, een
zwaar proces aan hun broek zal smeren. In de oorspronkelijke ver-
sie van een interview begin april met journalist Jo Smeets van Dag
Allemaal over het boek zal Dedecker trouwens al een tipje van deze
sluier lichten. Zo stelt hij letterlijk dat ze (Sauviller en uitgever We-
verbergh) iets aan het uitvinden zijn en dat ze dat als een boeme-
rang in het gezicht zullen terugkrijgen.
Dedecker beseft op het moment, net te laat eigenlijk, dat hij al-
weer voor zijn beurt gesproken heeft. Want wat hij zegt, is immers
nieuws voor deze journalist. Hij vraagt de redacteur dan ook om het
bericht nog niet te publiceren. Ook belt hij de redacteur nadien nog
eens op om dat allemaal goed af te spreken. Dedecker belooft hem
alle details te geven als de tijd rijp is. Het is een van de vele para-
doxen bij Inn. Openlijk iets verdedigen en het intern met de voeten
treden zoals bij het incident met Jo Claus.
Het boek van Sauviller heeft Dedecker ongetwijfeld veel stem-
men gekost. En als het dat boek niet is, zijn het wel de artikels in P of
Humo of de vele krantenartikels over de buffel die rond zI april
verschenen. Net op hetzelfde moment dat Open vIn door de over-
stap van Dirk Vijnck even van revanche genoot. Kan het ironischer
als in de zomer van zoo blijkt dat het nieuwe boek van Sauviller
door Houtekiet wordt uitgegeven de uitgever ook van dit boek?
8,
noorns1ux
De privdetective
Le mpris des hommes est frquent
chez les politiques, mais confidentiel.
rnInnux
Inleiding
D
e uitzending van Terzake van vrijdag I, april zoo opent met
spectaculair nieuws. We zijn op iets minder dan twee maan-
den van de Vlaamse verkiezingen. Dedecker heeft een privdetective
ingeschakeld en uitgestuurd op Karel De Gucht.
Mijn eerste, overigens verkeerde, indruk is dat parlementslid
John Vrancken het dossier gelekt heeft. Er is tijdens de uitzending
immers sprake van een voormalig voorzitter van Limburg. En op
dat moment zit Vrancken inderdaad in deze oncomfortabele posi-
tie. En hij heeft bovendien een openstaande rekening met Dedecker
omwille van een slechte plaats op de kieslijst in Limburg.
John Vrancken stuurt onmiddellijk een aantal mails en smsjes
rond om te melden dat hij met dit verhaal helemaal niets te maken
heeft. Hij voelt zich uiteraard geviseerd. Achteraf blijkt dat niet
Vrancken maar voormalig provinciaal voorzitter Guy Geens achter
het lek zit.
Dat Dedecker een detective op De Gucht heeft ingezet, kwam ik
eerder dat voorjaar toevallig te weten. Ik spreek Dedecker over het
dossier van de mogelijke voorkennis van minister De Gucht bij de
verkoop van aandelen Fortis. De mysterieuze getuige uit Humo is
88
ons het volledige verhaal over die verkoop komen doen. Dedecker
zegt tussen neus en lippen dat hij een privdetective heeft ingezet
op De Gucht. Als de voorzitter weg is krijg ik de formele instructie
van fractiesecretaris Van Brussel om voorlopig niets te doen met het
voor mij nieuwe dossier over de verkoop van het gerechtsgebouw
van Veurne.
Dedecker overhandigt me dat dossier wel. Er zitten enkele inte-
ressante stukken in: het niet ondertekende huurcontract van dat
gerechtsgebouw in Veurne, jaarrekeningen van de onderneming
Redeba (kort voor Regie des Batiments), een anonieme brief van
een medewerker van het departement Buitenlandse Zaken. Ik neem
op eigen initiatief het dossier door en moet snel besluiten dat er op
het eerste zicht niets belastends in zit.
Op het moment van de uitzending van Terzake medio april zoo
weet ik dus niet dat er binnen Inn al maanden een groot onderzoek
aan de gang is tegen de minister De Gucht. Dedecker zelf is in gang
geschoten nadat hij een tip kreeg van een onderzoeksrechter van
Veurne. Zoals De Gucht in het televisiedebat De keien van de Wet-
straat tegen Dedecker enkele weken later terecht opmerkt, is deze
onderzoeksrechter snel te lokaliseren. Er zijn er immers maar twee
in Veurne.
Volgens een zeer betrouwbare bron ging het er als volgt aan toe.
De architectenfamilie Jaspers is verantwoordelijk voor het gerechts-
gebouw van Veurne. Zij kochten het gebouw immers via de beruchte
sale & lease back-operatie. Een term die eigenlijk niet helemaal cor-
rect is: het gaat immers over een sale & rent back.
Met de verkoopprijs en de huurprijs is eigenlijk niets verkeerd
ondanks de kritiek van Dedecker en vooral ondervoorzitter Sabbe
in Terzake. Over de techniek zelf kan gediscussieerd worden wat
overigens in het parlement ook is gebeurd. cnxv voerde op dat mo-
ment immers stevige oppositie tegen Verhofstadt.
Als eigenaars zijn de Jaspers dan ook verplicht ervoor zorgen dat
de staat van het gebouw in Veurne tiptop in orde is. Net zoals elke
eigenaar die een gebouw verhuurt. Tijdens een werkvergadering
hierover met Laurent Jaspers, in eerste instantie over banale zaken
zoals bijvoorbeeld de verlichting van het gebouw, vertelt zoon Jas-
pers, nog steeds volgens deze betrouwbare bron, aan onderzoeks-
8
rechter Vanmaele dat, en ik citeer deze bron uiteraard met het nodi-
ge voorbehoud, dat Karel De Gucht betrokken zou geweest zijn bij
de verkoop van het gebouw. Dat is ook het verhaal dat Dedecker op
een avond zal horen.
Onderzoeksrechter Vanmaele zal deze informatie immers enige
tijd later tijdens een gelegenheid, een organisatie van een lokale ser-
viceclub, doorspelen aan Dedecker. Nadien komen er nog enkele
personen van het gerecht van Veurne bijstaan die dit verhaal beves-
tigen. Een goed geplaatste bron signaleert me dat die personen even-
wel geen grote lichten waren. Vanaf dat ogenblik speelt Dedecker
uiteraard met het idee alles te laten uitpluizen. Eventueel door een
privdetective.
Merkwaardig genoeg heeft Dedecker me nooit iets verteld van
dit onderzoek. Vreemd aangezien ik als financieel econoom toch wel
een balans kan lezen. Achteraf beschouwd is het een goede zaak dat
ik met het dossier in eerste instantie niets te maken had.
Inn besliste wellicht om zo weinig mogelijk mensen op het dos-
sier te zetten om het uitlekken van informatie te voorkomen. Maar
de grootste risicofactor werd wel over het hoofd gezien: voormalig
voorzitter Guy Geens uit Limburg.
Innster Helena Van Dessel, voorzitster van Heusden-Zolder in
Limburg, zal het nieuws over de privdetective alvast gebruiken
(misbruiken?) om publiekelijk haar verontschuldigingen aan minis-
ter De Gucht aan te bieden. Ze beleeft haar minuut van roem. Het
bericht verschijnt zelfs op de telex van Belga en staat de volgende
dag in de krant. De herrie blijft voortduren staat te lezen. Kort daar-
na wordt Van Dessel zonder pardon uit de partij gezet.
Ik vertrouw het niet
Nadat Dedecker in het najaar van zoo8 deze tip dus van de onder-
zoeksrechter uit Veurne had gekregen, werd eind zoo8 snel een ver-
gadering belegd in Oostende. Persoonlijk heb ik me hierbij altijd twee
vragen gesteld: gaat het niet om een vals spoor om Dedecker te be-
schadigen? En twee: is het niet aan het gerecht zelf om deze tip te
onderzoeken.
o
Iemand antwoordde me dat niet alleen onderzoeksrechter Van-
maele dit verhaal vertelde. Er waren nog andere personen van het
gerecht van Veurne die de informatie die avond onderschreven. En
een parlementslid spoort me aan om zeker verder te blijven zoeken.
Haar eigen broer heeft op een golf court eveneens iets gelijkaardigs
opgevangen. Die persoon had het dan weer van een verantwoorde-
lijke bij de verkoop van het gebouw. En wat het tweede punt betreft:
men vond het buitengewoon naef van me om te veronderstellen
dat het gerecht een grondig onderzoek zou willen voeren tegen Karel
De Gucht.
In elk geval: toenmalig Inn-voorzitter voor Limburg Guy Geens
beschikte in Oostende over een appartement. Hij was tijdens deze
vergadering aanwezig met zijn vrouw Liesbet. Dedecker was er uiter-
aard ook. En Kris Daels. Tijdens de vergadering stelt Guy Geens voor
om te werken met streekgenoot privdetective Marleen Ceyssens.
Ceyssens is vooral gekend als voormalig handbalspeelster.
Als Dedecker en Daels in de lift naar beneden gaan, zegt Daels
aan Dedecker dat hij het toch niet helemaal vertrouwt. Vooral de
vrouw van Geens boezemt Daels geen vertrouwen in. Dedecker
vraagt aan Daels wat hij moet doen. Ik zou het niet doen zegt Daels
in het West-Vlaams. Dedecker lacht hem uit en zegt dat hij zichzelf
nog niet eens zou vertrouwen.
Een bron die zeer dicht bij Dedecker staat, meldt me dat De-
decker toch twijfelt of hij wel een detective wil inzetten. De persoon
vertelt dat Dedecker op dat ogenblik niet eens een privdetective
kende. Sportjournalist Hans Van de Weghe zal op radio I dan weer
verklaren dat het inzetten van een privdetective Dedecker ten voe-
ten uit is.
De naam van Ceyssens wordt inderdaad naar voor geschoven
door Guy Geens. Hij is via Guy (Geens) in contact gekomen met die
vrouw, vertelt de bron. Het is niet Dedecker die met iemand afkomt,
wat dus eerder pleit voor Dedecker.
Dedecker twijfelt dus. Ook in andere dossiers is dat overigens
typisch voor de man. Wellicht doet de rancune tegen De Gucht de
balans toch in de richting van een ja overhellen. Dedecker is de
talloze vernederingen bij de vIn niet vergeten. Zo werd hij ooit ont-
boden in het bureau van De Gucht. Deze laatste liet hem gedurende
I
enkele lange minuten wachten zonder op te kijken. Ook vlak voor
de cruciale confrontatie op tv tijdens het debat De keien van de Wet-
straat zal De Gucht Dedecker niet aankijken. En het beruchte inci-
dent na het overlijden van zijn vader zal Dedecker hem wel nooit
vergeven. Vergiffenis staat trouwens niet in het woordenboek van
Dedecker. Hij heeft van zijn vader geleerd dat, als iemand op je ge-
zicht slaat, je moet terugslaan. Maar dan stukken harder.
De detectiveknoop wordt eind november uiteindelijk doorge-
hakt. Het contract met de Limburgse vrouw wordt op zz november
zoo8 ondertekend. Om een mistgordijn op te trekken wordt het con-
tract op naam gezet van rs, de afkorting van Eco Products and Ser-
vices. Het gaat om een van de bedrijven van Dedecker. Het onder-
zoek betreft een Patentonderzoek.
Het contract leest een beetje vreemd: Ondergetekende rs ver-
klaart een onderzoek in te stellen tegen Patentonderzoek (zie afbeel-
ding contract). Bedoeling van het onderzoek is dat de detective maxi-
maal een maand zal zoeken of de informatie van de onderzoeks-
rechter van Veurne correct is. Het onderzoek zal veel langer duren
en niets concreets opleveren tegen De Gucht.
Afbeelding contract hier
In een interview met Dag Allemaal is er wel een verklaring van Kris
Daels die niet helemaal in overeenstemming hiermee is. Zo stelt
Daels dat Dedecker, hijzelf, Ceyssens, Geens en zijn vrouw Liesbet
op I, januari (zoo) bijeenzaten in Oostende. Het is de bedoeling
het contract en de opdracht voor Marleen te bespreken. Merkwaar-
dig aangezien het contract al op zz november van het jaar daarvoor
ondertekend werd. En de maximum duurtijd op I maand werd be-
paald. Zijn er dan meerdere contracten? Daels beweert in ieder ge-
val van wel.
Half april was het onderzoek van Ceyssens klaar. De detective
meldt formeel dat ze de link tussen het gerechtsgebouw van Veurne
en Karel De Gucht niet heeft kunnen vinden aan de hand van de
informatie die ik van u bekomen heb. Dedecker loopt niet erg hoog
op met de privdetective. In een interview met Knack vertelt
z
Dedecker dat ze met open ogen in de val (van de Open vIn) is ge-
trapt. Dedecker verwijst hierbij naar een handgeschreven nota van
Guy Geens. De intussen beruchte informatie over de familie De
Gucht die in die nota staat, zou Ceyssens klakkeloos in haar rapport
overgenomen hebben.
Zeker is dat de Limburgse privdetective een fenomenale blun-
der maakt. In plaats van het dossier aan Dedecker zelf te overhandi-
gen, speelt ze het dossier immers door aan Guy Geens. Ze gaat er
van uit dat Geens het rapport wel zal doorgeven aan Dedecker. Maar
op dat moment is Geens geen voorzitter meer van Inn. Je hoeft zelfs
geen detective te zijn om dat te weten. Meer zelfs: op dat ogenblik is
hij geen Inner meer. Geens zit op dat moment bij de Open vIn!
Een misser van formaat van de detective. Zoveel is duidelijk.
Revanche
Geens beseft dat hij met het dossier een gouden kans heeft om De-
decker te vloeren. Het zegt natuurlijk alles over de wrok, haat en
grimmigheid die in zon korte periode sinds de oprichting van Inn
in zoo,, stelselmatig en in alle uithoeken van het Vlaamse land zijn
opgebouwd.
Geens lekt het dossier op vrijdag I, april aan v1r en aan de vn1.
Bij v1r wordt een anonieme getuige opgevoerd. Het is de vrouw
van Geens. Sommigen herkennen de gordijnen van de woning en
kunnen op die manier het verband leggen. Het is uiteraard breaking
news. Dedecker wordt vanaf dat moment voluit in de verdediging
geduwd. Niet onmiddellijk zijn lievelingspositie. Dedecker valt im-
mers liever zelf aan. Op en naast de tatami.
De pers zal vooral focussen op de details uit het privleven van
De Gucht. De verdienste van Karel aan de vuu, de wedde van zijn
vrouw en het feit dat zoon De Gucht in zijn leven slechts drie dagen
officieel gewerkt heeft.
Vanaf dit moment lopen de versies hierover enigszins uiteen. Bij
Inn wordt gesteld dat deze passage over de familie De Gucht via
Geens door de Open vIn is toegevoegd. Volgens Inn ging Guy Geens
immers eerst naar de top van de Open vIn met het rapport. Daar

werd tevreden vastgesteld dat er in het verslag niets belastends te-

gen de minister in stond.
De passage over het priv-leven werd vervolgens toegevoegd om
de aandacht van de pers hierop te vestigen. Op die manier werd de
focus slim verlegd van het eigenlijke verhaal de sale & lease back
naar het schandalige van dit privonderzoek. De Gucht heeft het
zelfs over Gestapopraktijken.
Andere bronnen wijzen dan weer op een alternatieve versie van
het verhaal. Iemand toont Kurt Wertelaers van Het Laatste Nieuws
het e-mail verkeer van een select groepje Inners en de privdetec-
tive. Mails van Inn aan de detective werden door haar onderzocht.
Die (detective) stuurde mails terug met daarin de nevenactiviteiten
van De Gucht en de verdiensten van zijn vrouw Mireille Schreurs.
Op ( maart zoo schreef de privdetective volgens de redacteur van
Het Laatste Nieuws dat Jean-Jacques in zijn leven nog maar drie da-
gen officieel gewerkt had. De informatie zou wel aangeleverd zijn
door Geens via die handgeschreven nota.
Wat er ook van zij: het hek was in ieder geval de dam. Het ver-
haal is natuurlijk voorpaginanieuws bij alle Vlaamse kranten die
nieuwsluwe zaterdag. Geens lekt de informatie immers heel strate-
gisch op vrijdag. De timing kan niet beter vanuit het standpunt
van de vijand van Dedecker welteverstaan. Dedecker zet detective
op De Guchts, kopt Het Laatste Nieuws. De Morgen heeft het zelfs
over de vaststelling dat Dedecker een privdetective inzet om De
Gucht in opspraak te brengen.
Ook op televisie is het moment suprme aangebroken voor de
Vlaamse politieke partijen om Dedecker voluit en gezamenlijk in
het vizier te nemen. Lang geleden dat ze zo eensgezind waren. De-
decker zal totaal gesoleerd naar de verkiezingen gaan. Als commu-
nicatiemanager Desl Dedecker meldt dat Inn op eigen kracht naar
de verkiezingen gaat, is dat eigenlijk een compleet overbodige op-
merking. In het praatprogramma De Zevende Dag mogen de Vlaamse
partijvoorzitters Dedecker op zondag unaniem afbranden. cnxv-
voorzitster Marianne Thyssens vergelijkt de techniek zelfs met een
methode van de onderwereld.
Het detectiveverhaal sleept Dedecker in ieder geval voor de rest
van zijn leven mee. Het straalt ook af op andere Inners. Jurgen Verst-
(
repen klaagt erover dat hij er tijdens de campagne voortdurend op
werd aangesproken. Streep heeft een punt.
Dedecker torst dit verhaal mee, net zoals zijn fel gecontesteerde
bezoek aan Dutroux daarvoor. Dedecker had die dag eind zoo8 be-
ter naar Kris Alpha zo Daels geluisterd. Maar luisteren is niet met-
een de sterkste kant van Dedecker.
Beeldvorming
Dedecker is de eerste die beseft dat het detectiveverhaal door een
deel van het publiek zeer slecht onthaald zal worden. En hij zal het
ook ruiterlijk toegeven. Alle internetpolls geven aan dat een grote
meerderheid van de mensen het inzetten van een privdetective
afkeurt.
Binnen de partij wordt stoere taal gesproken. Voor een stuk is
het fluiten in het donker natuurlijk. Toppers van de partij zoals Derk
Jan Eppink en Kamerlid Rob Van de Velde nemen het openlijk voor
Dedecker op en verdedigden hem voluit in de pers. Hebben ze een
andere keuze?
Op het partijbestuur van maandag zo april, net nadat het nieuws
over de detective werd gebracht dus, wordt Dedecker warm onthaald
met een applausbegroeting. Niet toevallig zitten er leden zoals Bou-
ckaert of Reekmans die ook wrok koesteren tegenover de Open vIn.
Op die vergadering werd ook voorgesteld om een steunactie te
organiseren voor de voorzitter van de partij. Een actie in de pers in
de aard van: Wij steunen Jean-Marie. Het voorstel van ondermeer
Moniek Denhaen werd afgewezen. Sommigen vonden het maar
niets.
Toch was er in de pers ook voorzichtige kritiek van prominente
Inners te lezen. Jurgen Verstrepen stelt dat hij het anders aange-
pakt zou hebben. Rudy De Kerpel vertelt dat Jean-Marie gezegd heeft
dat hij tot de grens is gegaan, niet erover. Wel ik hoop dat we hier
een les uit trekken en die grens niet verder exploreren. Het staat in
De Morgen.
Buiten de partij valt een interessante reactie op te tekenen van
Luc Dedecker, een van de talrijke broers van Jean-Marie. Ik moet

eerlijk bekennen dat ik kippenvel kreeg toen ik hoorde dat hij een
privdetective had ingezet. Als hij mij op voorhand om advies ge-
vraagd had, had ik hem dat zeker afgeraden. Ik vrees dat hij zich
heeft laten leiden door zijn haat tegen Karel De Gucht. En boven-
dien, Dedecker luistert uiteindelijk alleen naar zichzelf. Of in het
beste geval naar de persoon die hem het laatst gesproken heeft.
Ook zijn zoon Dimitri, advocaat, is echt boos. Niet zozeer om-
wille van het feit zelf maar omdat politiek-correct linkse kranten
zoals De Morgen dan kunnen schrijven dat zijn corebusiness drek
is. Jean-Marie is een beerboer, zoals redacteur Pauli later zal uitha-
len. Voor Dedecker zelf zal het zwakke resultaat van Inn op , juni te
wijten zijn aan een modderoffensief dat gestart werd door Humo
en de rioolkrant De Morgen. Hij vergeet wel dat hij zelf die beslis-
sing genomen heeft om een privdetective in te schakelen en dat
ook hij mee verantwoordelijk is voor de verstoorde relatie met Guy
Geens. En hij vergeet uiteraard eveneens dat hij enkele maanden
daarvoor nog in Humo stond te gloriren.
Wat zijn de gevolgen binnen de partij zelf? De persoon die het
daar het moeilijkst heeft met de dmarche van Dedecker, is ongetwij-
feld Martine De Maght. Ze staat voor een iets andere invulling van
het politieke mandaat en ze houdt niet van de schandaalsfeer die
rond Inn hangt. De Maght houdt zich vooral met sociale themas
bezig zoals kinderopvang. Wat haar telkens zwaar valt, is dat ze zich
lokaal, in de streek van Aalst dus, moet verantwoorden als er iets
dergelijks zoals met de privdetective gebeurt. Ook in dit geval.
Alleen aan haar non-verbale communicatie merk je dat ze heel on-
gelukkig is met de gebeurtenissen.
De partijmilitanten van het eerste uur vinden het dan weer alle-
maal prima. Meer zelfs: ze steunen Jean-Marie en gaan voluit mee
in dit verhaal. Inn moet deze constructies wel uitspitten. Het inzet-
ten van een privdetective op een politieke tegenstander is volgens
de achterban helemaal niet laakbaar. Integendeel. Ze juichen de gro-
te leider toe. Op Facebook worden zelfs berichtjes geplaatst waarin
Jean-Marie als een held wordt omschreven.
Maar Dedecker zelf weet dat het hem stemmen zal kosten. Ope-
ratie beschadiging vanuit de Open vIn is volgens hem gelukt. Maar
de liberalen hebben uiteraard wel het sterkste punt: Dedecker had
6
maar geen privdetective moeten inzetten. Hij is eerst begonnen
klinkt het daar.
De redenering van Dedecker over het stemmenverlies is eenvou-
dig: van de groep mensen die eventueel op , juni op Inn zou stem-
men, haakt een deel af. Mensen die verontwaardigd zijn. Geen groot
deel, maar toch een pak kiezers. De kans dat Inn nieuwe kiezers
krijgt omwille van het verhaal, is dan weer eerder klein. Netto resul-
taat is dus een verlies. Wat zich inderdaad op , juni heeft afgete-
kend.
Eerste debat
Dat de privdetective van Dedecker de kiescampagne van , juni zal
beheersen, is vanaf dat ogenblik midden april een evidentie. Al op
woensdag zz april is het raak. In de Gentse Vooruit symbolischer
kan haast niet wordt voor de eerste keer onder leiding van Siegfried
Bracke politiek gedebatteerd. Alle Vlaamse partijvoorzitters Thys-
sen, Vogels, Dedecker, De Wever, Valkeniers, Somers en Gennez
zijn er.
Bart Somers steekt van wal en vertelt nog eens zijn vertrouwde
verhaal van meer jobs. Jobs, nieuwe jobs, daar gaat het om en dan
geen job als privdetective. Al in de allereerste minuut is het prijs.
Als Dedecker iets later een aanval inzet op de erfelijke democra-
tie bij sommige partijen hij stelt merkwaardig genoeg dat de sn
daar kampioen in is, met al die zoontjes en dochtertjes van krijgt
hij onmiddellijk weerwerk van Caroline Gennez die stelt dat De-
decker dan weer het bedrijf van zijn zoon misbruikt heeft om de
detective in te huren. Dan werkt ze liever met de zoontjes en dochter-
tjes van is de duidelijke boodschap. Het detectiveverhaal zal in elk
geval een passe-partout worden die voortdurend tegen de Dedecker
en de andere lijsttrekkers van Inn gebruikt kan en zal worden, onge-
acht het onderwerp van het debat. Zoveel is duidelijk op dat mo-
ment.
Ook andere kopstukken van Inn zullen last ondervinden van
het detectiveverhaal. Als hoogleraar Boudewijn Bouckaert iets later
in de campagne in Oost-Vlaanderen tegen Jean-Jacques De Gucht
,
debatteert, doet de privdetective uiteraard op de achtergrond op-
nieuw mee.
In cartoons duikt Dedecker voor het eerst als privdetective met
vergrootglas en regenjas op. Erik Meynen voert hem op z april in
Het Laatste Nieuws op tegen minister Pieter Crembo De Crem. En
in P-magazine is er een verhaal met Dedecker en premier Van Rom-
puy. Telkens delft Dedecker het onderspit. Hij is kop van jut gewor-
den. Dat is eens iets anders in vergelijking met vroeger. Toen was
Dedecker de held in de strips.
Hoofdredacteurs maken uiteraard ook dankbaar gebruik van dit
verhaal om hun al dan niet gespeelde verontwaardiging te spuien.
Eric Donckier stelt in Het Belang van Limburg op maandag zo april
dat het eigen politieke project van Dedecker op de achtergrond is
verdwenen. Straks weet niemand nog waar Inn voor staat. Don-
ckier vreest zelfs dat Dedecker helemaal dreigt te ontsporen.
Rik Van Cauwelaert van Knack is dan weer als een van de weini-
gen iets genuanceerder. In zijn editoriaal van woensdag zz april ver-
wijst de hoofdredacteur van het weekblad naar het optreden van de
partijvoorzitters in De Zevende Dag. Opvallend is wel dat alle partij-
kopstukken die tijdens het afgelopen weekend in de rij stonden om
de Inn-aanvoerder de oren te wassen, met geen woord repten over
de grond van de kwestie, de sale & lease back-operaties die de voor-
bije jaren onder Paars werden doorgevoerd.
Van Cauwelaert belt Dedecker in die periode af en toe op om
hem te melden dat hij de Inn-voorzitter op televisie verdedigd heeft.
Wat Van Cauwelaert er op die momenten wijselijk niet bijvertelt, is
dat hij in die interviews achteraf ook minder positieve zaken over
Dedecker vertelt.
De juridische gevolgen
Het belangrijkste juridische gevolg van de beschuldigingen van De-
decker en Sabbe is dat Karel De Gucht een klacht wegens laster neer-
legt. Ik kan niet anders vertelt De Gucht aan Het Laatste Nieuws.
Dedecker en zijn ondervoorzitter Ivan Sabbe blijven dezelfde onge-
fundeerde beschuldigingen herhalen en voor waar verkondigen,
8
hoewel ze zelf toegeven dat ze ze niet kunnen bewijzen. Dedecker
zal in dat dossier op I juli zoo gehoord worden. Als getuige, stelt
een betrouwbare bron.
De Gucht komt in het hele dossier eigenlijk maar een keer licht-
jes in de problemen als hij eerst formeel ontkent de familie Jaspers
te kennen om nadien schoorvoetend toe te geven dat hij Michel Jas-
pers toch wel degelijk kent. Hij deed immers beroep op de expertise
van de man bij de verkoop van het ambassadegebouw in Tokio. De
Standaard heeft deze tegenstrijdigheid bij de minister alvast opge-
merkt.
Een voormalig politicus van de Open vIn vertelt me dat vader
Jaspers in het verleden heel vaak aanwezig was bij evenementen van
de liberalen. Maar dan wel op de achtergrond. Zeer discreet.
De Gucht verwijst voor de klacht impliciet naar het optreden dat
Ivan Sabbe in Terzake gaf. Sabbe nam in die aflevering de sale & lease
back-constructie nog eens zwaar onder vuur. Hij deed dat overigens
met verve en zelfs mensen binnen de partij die het niet onmiddel-
lijk voor Sabbe hebben, zoals fractiesecretaris Van Brussel, moesten
toegeven dat hij zich goed verweerd had. De ondervoorzitter van
Inn liet de z totaal onvoorbereide nieuwsankers van Terzake letter-
lijk alle hoeken van de studio zien.
Sabbe ligt ook bij de meer Vlaamsvoelende Inners moeilijk. In
De Standaard van eind oktober zoo8 stelde hij immers dat Belgi
nog een meerwaarde had en dat Belgi splitsen een enorme stom-
miteit zou zijn. Bij de separatistische stroming van Inn en vooral
de jongerenafdeling Jong Gezond Verstand had hij het sindsdien de-
finitief verkorven. Rijzende ster binnen Inn Wouter Vermeersch,
plaats ( op de lijst in West-Vlaanderen en na de verkiezingen zelfs
nationaal secretaris, stelt duidelijk dat hij geen genoegen zal ne-
men met een confederaal model. Vermeersch pleit dus ronduit voor
een zelfstandig Vlaanderen. Die confrontatie kan in de toekomst nog
vuurwerk opleveren.
De Gucht dient dus de klacht in tegen onbekenden. Op het eer-
ste zicht verrassend aangezien iedereen weet dat de uitspraken door
Dedecker en Sabbe werden gedaan. De Gucht speelt het natuurlijk
tactisch slim. Op die manier wordt ook de onderzoeksrechter uit
Veurne mee in het onderzoek opgenomen. Volgens sommigen zal
alles echter in de doofpot belanden.

In een verklaring vraagt De Gucht aan het gerecht wel om de

zaak snel en grondig te onderzoeken. Enkele weken later, in de uit-
zending De Keien van de Wetstraat, zal De Gucht stellen dat Dedecker
met zekerheid veroordeeld zal worden. Een merkwaardige uitspraak
aangezien het onderzoek op dat moment nog maar net gestart is.
Dat opsporingsonderzoek wordt medio mei geopend door het
Gentse parket-generaal. De reden hiervoor is dat de onderzoeks-
rechter van Veurne die Dedecker getipt heeft, onder het rechtsgebied
van het hof van beroep van Gent valt. Op die manier is het parket-
generaal van Gent bevoegd.
En dan is er uiteraard ook nog de privdetective zelf. Ik zal ze
eind april en begin mei in totaal z keer ontmoeten in het Huis van
de Parlementsleden. De vrouw zit in het bureau van Daels. Ze maakt
een ontmoedigde en neerslachtige indruk. Ik heb de laatste week
ondergedoken geleefd, vertelt ze de eerste keer. Volgens Philippe
Bosmans, voorzitter van de Unie van Belgische Detectives, heeft ze
alvast de wet overtreden. In het contract tussen Ceyssens en De-
decker ziet hij immers enkele inbreuken. Het contract had opge-
steld moeten zijn in zijn persoonlijke naam of in naam van zijn par-
tij, stelt hij in Knack. Maar wat als er twee contracten zijn?
De opdracht is volgens hem ook niet nauwkeurig omschreven.
Enkel patentonderzoek is volgens Bosmans onvoldoende. Tot slot
wijst hij er op dat de personen die geviseerd werden bij het onder-
zoek, de familie De Gucht in dit geval, de mogelijkheid moeten heb-
ben om die gegevens te verifiren. Dat lijkt hier niet gebeurd.
Tegen de vrouw zelf werd door het parket van Hasselt begin mei
een voor- of informatieonderzoek opgestart. Het parket meldde toen
dat er nagegaan wordt indien er geen inbreuken zijn gepleegd op
de wetgeving inzake privdetectives. Enkele weken later verschijnt
een piepklein bericht in Het Laatste Nieuws: Huiszoeking bij priv-
detective Inn. Wordt ongetwijfeld vervolgd zoals dat heet.
Ioo
uut op bezoek
Het lekken van het detectiverapport door de oud-voorzitter van Inn
Limburg heeft in ieder geval een onverwacht gevolg. Een aantal men-
sen van de Bijzonder Belastinginspectie (uui) hebben de heisa rond
de sale & lease back van het gerechtsgebouw in Veurne in het week-
end van I8 april ook gevolgd. Veel tijd hebben ze daar bij de uui al-
vast niet nodig. Al op maandag zo april staan ze voor de deur van
het hoofdkwartier van de partij in Gent. Ze willen Dedecker over de
zaak spreken.
Dat de uui genteresseerd is in dit verhaal, is uiteraard niet toe-
vallig. De opdracht van de uui is immers om te speuren naar inge-
wikkelde mechanismen of procds met internationale dimensie.
Op het eerste zicht is in dit dossier van beide elementen sprake.
Binnen de partij wordt op het zelfde moment ook beslist het dos-
sier over de verkoop van het gerechtsgebouw van Veurne nog eens
helemaal te herbekijken. Nieuwe mensen nemen alles van voor af
aan door. Alles stond vanaf dan eigenlijk in het teken van het nakende
debat dat Jean-Marie zou voeren tegen Karel De Gucht in De keien
van de Wetstraat op vrijdag z mei. Dat interview stond trouwens al
heel lang in de agenda van Dedecker genoteerd.
Kris Alpha zo Daels neemt de leiding van dit onderzoek en ver-
zamelt een aantal mensen van de fractie rondom zich. Waaronder
ook mezelf. Daels is uitstekend geschikt hiervoor. We hebben het
altijd goed met elkaar kunnen vinden en mijn bewondering voor de
man groeit tijdens dat onderzoek alleen maar. En ik hoor van ande-
ren dan weer dat dat gevoel wederzijds is.
Tijdens dat tweede onderzoek van alle sale & lease back-construc-
ties die onder Paars-Groen (Verhofstadt i) en Paars (Verhofstadt ii)
werden doorgevoerd, valt me onmiddellijk een eigenaardig element
op. Het heeft niets met het gerechtsgebouw van Veurne te maken.
De verkoopprijs van een ander door de staat verkocht gebouw, komt
in eerste instantie niet overeen met de prijs die bekend gemaakt
wordt door de koper in de vs. De aangekondigde prijs in de vs is
veel hoger dan het bedrag dat in de Belgische begroting werd inge-
schreven.
Als ik via e-mail uitleg vraag aan de koper, repliceert deze nage-
IoI
noeg onmiddellijk. Dat is opvallend. Hij wil weten of er een verband
is met het gerechtsgebouw van Veurne. Merkwaardig. Ik heb immers
niets verteld over Veurne. De koper zit bovendien in de vs. Mijn adre-
nalinepeil stijgt. De koper zal in opeenvolgende berichten aanvoe-
ren dat het verschil tussen koop- en verkoopprijs te maken heeft
met kosten, commissielonen en interne vergoedingen of fees. Het
verschil tussen de z gerapporteerde bedragen blijft in ieder geval
erg hoog. En vooral het feit dat gewerkt wordt met een Delaware-
vennootschap doet intern toch de wenkbrauwen fronsen. Bij een
dergelijke vennootschap is de privacy erg belangrijk. Zo hoeft vol-
gens de wetgeving ter plaatse niet bekend gemaakt worden wie de
eigenaar is van een dergelijke vennootschap.
De link tussen die Delaware-vennootschap en de bewuste ko-
per vind ik door wat te grasduinen in de interne database Edgar
van de Amerikaanse beurswaakhond src. Wat er ook van zij, een
aantoonbare link met Karel De Gucht wordt niet gevonden. Dat is
ook zeker.
Als ik het verhaal later vertel aan prominent voormalig liberaal
politicus is hij niet verbaasd. Toch stelt hij ook duidelijk dat het niet
mogelijk is om De Gucht op een foutje te betrappen. Daarvoor is hij
veel te slim, klinkt het. Dat is uiteraard binnen de werkhypothese
dat De Gucht met de sale & lease back ook maar iets te maken zou
hebben.
Op woensdag z, mei wordt bij Inn een interne meeting belegd.
Aanwezig zijn Daels, Dedecker, ondergetekende en enkele andere
zeer intelligente nieuwe medewerkers van de fractie. Het is twee
dagen voor D-day, het debat Dedecker/De Gucht op tv dus. Daels
neemt het hoge woord. Hij doet dat overigens met verve. Een van
die jonge medewerkers hij komt net van de universiteit is wel erg
verbaasd over deze sale & lease back-constructies. Hij wijst er op dat
de staat dergelijke gerechtsgebouwen helemaal niet kan verkopen.
Dedecker wijst hem onmiddellijk vriendelijk terecht en vertelt dat
Belgi nu eenmaal het Sicili van het Noorden is. De merkwaardi-
ge gebeurtenissen rond rechter Francine De Tandt in de zomer van
zoo corroberen de stelling van Dedecker alleen maar.
Dedecker ziet er die dag vermoeid uit. Zijn das is losgeknoopt.
Eerder die dag vraag ik Kris Alpha zo Daels of Jean-Marie eigenlijk
Ioz
wel al weet dat we geen verband tussen het gerechtsgebouw van
Veurne, de familie Jaspers en Karel De Gucht gevonden hebben. Ik
heb het hem voorzichtig laten weten, vertelt hij me. Hij fluistert me
ook toe dat hij niet meer zo gemotiveerd is als ongeveer een half
jaar geleden. Toen stond hij dag en nacht klaar voor Jean-Marie. De
strubbelingen bij de lijstvorming in Oost-Vlaanderen hebben ook
bij hem sporen nagelaten. Als ik hem vraag wat de eventuele gevol-
gen van zijn klacht tegen De Kerpel voor de partij zijn, antwoordt
hij: Dat is mijn probleem niet.
Daels geeft tijdens de vergadering een stand van zaken en gaat
wat dieper in op de discrepantie die ik ontdekt heb. Ik voel dat Daels
vindt dat ik goed werk geleverd heb en mogelijks een nieuw belang-
wekkend element gevonden heb. Maar we beseffen op dat moment
ook allemaal dat we niets bruikbaars gevonden hebben voor het na-
kende interview. Dat interview wordt immers al op vrijdagmiddag
opgenomen. Dedecker zal zonder extra munitie naar het debat te-
gen De Gucht moeten gaan.
De dag daarop, donderdagochtend, is Dedecker opvallend vroeg
aanwezig. Meestal komt hij pas rond een uur of Io aan. Hij komt
immers van het verre Oostende. Dedecker heeft net een debat ach-
ter de rug in het Vlaams Parlement. Dat gebouw ligt naast het Huis
van de Parlementsleden. Ik grijp de kans aan om hem nog even toe-
lichting te geven bij het merkwaardige Delaware-verhaal. Maar ook
daar moeten we samen besluiten dat we onvoldoende ver staan om
voluit te kunnen schieten. Er blijft nog een dag voor de finale con-
frontatie met De Gucht over.
De voorbereiding
Nog belangrijker dan de vergadering die Daels over het inhoudelij-
ke luik van de sale & lease back-operatie leidde, in de ogen van som-
migen dan toch, was ongetwijfeld de strategische vergadering die
eveneens die woensdag op de fractie werd belegd. In de sublieme
reportage Rechts marcheert van Panorama wordt trouwens een stuk-
je uitgezonden van die meeting. Ik blijf me er vandaag nog over ver-
bazen dat dergelijke informatie en beelden van Inn getoond mo-
gen worden.
Io
Stef Goris, voormalig kamerlid voor vIn en medewerker van het
eerste uur van Dedecker, voert tijdens deze vergadering het hoge
woord. Goris kent uiteraard eveneens de vIn en De Gucht. Karel
zal verwachten dat je hem zal onderbreken, stelt Goris. Als hij A
zegt, dat je direct B zegt. Hop. Goris maakt een gebaar met zijn hand
alsof hij een vlieg wil vangen. Dedecker leunt achterover. Zijn das is
nog steeds losgeknoopt. Hij luistert niet echt met volle aandacht.
Zijn gedachten zijn elders. Hij is moe.
Hij wil van jou een vechter maken, gaat Goris verder. Hij wil
dat beeld tonen. Je moet hem laten komen. Het klinkt raar. Maar hij
zal op dat ogenblik te veel zeggen. En dat zal zich tegen hem keren.
Deze analyse van Goris is onjuist. De Gucht is een rationalist en
hij zal nooit een woord te veel zeggen. Zeker niet voor de cameras.
Ook in het debat tegen Dedecker is elke zin inderdaad netjes afge-
wogen. Met precisie uitgesproken. De Gucht is een samoerai. Een
zwaardvechter. Elk woord is een uithaal met zijn vlijmscherpe
zwaard. Bij Dedecker zijn de woorden stoten van een straatvechter
of bokser. Veel talrijker maar minder precies.
Tijdens die vergadering op de fractie is ook Karel Deruwe aanwe-
zig. Acteur Deruwe stapte eerder over naar Inn en zal de zesde plaats
op de Antwerpse lijst innemen. Hij zal er z(z8 stemmen halen. Deru-
we kan Dedecker nog enkele praktische televisietips meegeven. Alsof
Dedecker die nodig heeft met zijn honderden uren ervaring voor de
camera.
Aan de andere Inn-kandidaten geeft Deruwe in de aanloop van
de Vlaamse verkiezingen overigens eveneens mediatraining. Ook
oud-journalist Derk Jan Eppink is aanwezig tijdens deze vergade-
ring. Eppink is het gezicht van de Europese campagne. Als de verga-
dering afgelopen is, vraag ik aan Daels of Jean-Marie Dedecker reke-
ning zal houden met de tips. Het antwoord is even kort als duidelijk:
Neen.
Het titanendebat tussen De Gucht en Dedecker wordt vrijdag-
middag al opgenomen bij de vn1. Ik zend Dedecker een sms: Veel
succes vanmiddag th.. Tegen zijn gewoonte in antwoordt Dedecker
niet. Meestal smst hij na gelijkaardige boodschappen snel bedankt,
txs of bedankt buddy terug.
Derk Jan Eppink vindt dat Dedecker die dag wel een strategisch
Io(
voordeel heeft: De Gucht komt immers van een trip van Bagdad.
Hij zal moe zijn. Jet lag. Eppink weet waarover hij spreekt. In die
periode pendelt hij regelmatig tussen New York en Brussel.
De Gucht moet inderdaad een zware vliegtuigreis maken: van
Bagdad via Koerdistan en Jordani naar Brussel. Tijdens het debat
zal er alvast niets van die vermoeidheid bij de minister te merken
zijn. Enkel bij het binnenkomen in de studio oogt De Gucht wat ver-
moeid.
Niet alleen Piet Desl, communicatiemanager van Inn, is die
vrijdag aanwezig tijdens het debat. Desl is overigens aanwezig bij
elk belangrijk debat van Dedecker. Als Dedecker Desl aangeeft dat
zijn hoofd leeg is, stelt Desl dan ook voor om het op te pompen.
Ook Peter De Backer, politiek redacteur van Het Nieuwsblad, weet
dat het een interessant gesprek kan worden. Het verslag is de volgen-
de dag in geuren en kleuren te lezen in Het Nieuwsblad.
Zelf blijf ik die vrijdagavond op om het politieke debat te kun-
nen volgen. Het wordt laat uitgezonden op Canvas en iemand bin-
nen de fractie vraagt terecht hoeveel mensen er die avond eigenlijk
zullen kijken. Zeker is dat alle belangrijke figuren binnen de politie-
ke wereld het debat met argusogen zullen volgen.
Mijn eerste onmiddellijk indruk was dat De Gucht op punten
gewonnen had. Dedecker had het zeker niet slecht gedaan vooral
als je weet dat hij eigenlijk vanuit een underdogpositie vertrokken
is. En nogmaals, vooral de uitspraak van De Gucht dat Dedecker ze-
ker veroordeeld zal worden voor zijn gratuite beschuldiging is me
tot vandaag bijgebleven.
Carl De Coster, voormalig kabinetsmedewerker van Dirk Van Me-
chelen en sinds begin zoo actief bij Inn, vond het debat dan weer
niet zo goed. Tachtig percent van de communicatie is non-verbaal.
Jean-Marie moet leren lachen, vertelt hij op dinsdag z juni. Zet de
klank uit en je ziet een grimmige, boze man. Maar is dat nu net niet
het handelsmerk van Dedecker?
Io
Een nieuw element
Tijdens het debat op televisie introduceert Dedecker sluw een nieuw
element in het detectiveverhaal. Het wordt opgemerkt door Michiel
Galle van Het Laatste Nieuws. De bewuste passage over de familie
De Gucht komt er trouwens niet van die detective, maar van de man
(Guy Geens) die het document liet uitlekken aan de pers. Ik kan het
bewijzen, beweerde Dedecker gisteren. Daels zal er later ook naar
verwijzen in een interview met Dag Allemaal.
Tegelijk zal Dedecker het debat besluiten met de voorspelling
dat De Gucht opnieuw voorzitter van de Open vIn wordt. Wedden
voor een fles? daagt Dedecker De Gucht opnieuw uit. De Gucht rea-
geert onderkoeld en stelt sarcastisch voor er een fles spuitwater van
te maken. Ter herinnering: De Gucht was voorzitter van de vIn toen
Dedecker door Verhofstadt in I als wit konijn werd binnenge-
haald.
De voorspelling van Dedecker is gevaarlijk en bovendien tactisch
zeer onverstandig. Er zijn twee mogelijkheden: ofwel bestond op
dat ogenblik inderdaad een mogelijkheid dat Karel De Gucht voor-
zitter zou willen worden van de Open vIn. Bart Somers leidde op
dat moment de partij maar iedere insider wist dat zijn positie zeer
labiel was. Op de avond van de , juni treedt Somers ook effectief af.
Verhofstadt zal op dat moment interim-voorzitter van de liberalen
worden.
Door deze uitspraak te doen, verplicht Dedecker De Gucht bijna
om af te zien van dit plan indien er al zon plan zou bestaan. Door
de uitspraak te doen, vernietigt Dedecker de validiteit ervan. Het is
dus een self destroying prophecy. Waarschijnlijker is dat De Gucht
helemaal geen zin had om opnieuw voorzitter te worden. Het is trou-
wens geen geschenk, dat voorzitterschap van de liberalen.
Vraag is dan ook waarom Dedecker zoiets beweert. Ook Carl De
Coster, voormalig medewerker van liberaal Dirk Van Mechelen en
sinds begin zoo actief bij Inn, denkt dat Dedecker fout zit met zijn
voorspelling. De Gucht wordt geen voorzitter (meer) van Open vIn,
stelt hij resoluut. Ook hij kent de Vlaamse liberalen uiteraard erg
goed.
De Gucht zal in ieder geval gretig gebruik maken van de ope-
Io6
ning die Dedecker opnieuw in zijn verdediging gelaten heeft. Het
wordt een slechte gewoonte van de voorzitter. Bij de liberalen heb-
ben ze geen strategische vergaderingen nodig. Ze weten gewoon dat
Dedecker wel te veel zal zeggen. En in een interview op radio I enkele
dagen later in de vroege ochtend maakt De Gucht inderdaad brand-
hout van deze voorspelling. Dedecker zegt wel vaker vreemde din-
gen, vertelt hij ijselijk. In n beweging brandt hij het merkwaar-
dige Inn-idee van een ondergrondse tunnel van Antwerpen naar
Zeebrugge zonder afrit in Berlare af.
Kris Alpha zo Daels vindt het debat tussen De Gucht en De-
decker dan weer wel goed. Hij (Dedecker) heeft zich niet uit zijn
tent laten lokken, vertelt hij. Daels wijst op het cruciale ogenblik in
het debat waarop over de onderzoeksrechter van Veurne wordt ge-
sproken. Dedecker zal in de uitzending zeggen, zo beheerst als mo-
gelijk, dat hij de informatie na het gesprek wil meegeven aan de twee
journalisten Cools en De Vadder.
De journalisten die het debat zagen, zijn enigszins ontgoocheld.
Ze hadden er meer van verwacht. Geen vuurwerk, enkel wat von-
ken, kopt Het Laatste Nieuws. Voor Peter De Backer van Het Nieuws-
blad, die dus zelf aanwezig was bij het debat, was de uitspraak van
Dedecker dat hij gedreven wordt door revanche dan weer het be-
langrijkste element.
Maar het belangrijkste gebeurde eigenlijk voor en na het debat.
Non-verbaal weliswaar. De Gucht geeft Dedecker een hand zonder
hem aan te kijken. Net voor het debat zoekt Dedecker opnieuw oog-
contact. De Gucht blijft voor zich uitstaren. En na het debat merkt
de redacteur van Het Nieuwsblad opnieuw die kilte op. Er wordt in
de schminkkamer geen woord tussen beide mannen gezegd. Tus-
sen die twee komt het nooit meer goed. Daar wed ik een fles op.
Geen spuitwater.
Besluit
Een intimus van Dedecker vertelt me dat Dedecker niet weet wan-
neer hij moet ophouden. Ook als we (Inn of Dedecker) op punten
voorstaan of zelfs gewonnen hebben, gaat hij door. Tactisch is dat
Io,
niet slim. Misschien is dat wel ht verschil tussen sport en politiek?
Deze persoon wijst ondermeer op het uitbrengen van de beruch-
te smsjes van Bart Somers aan Dirk Vijnck. Dedecker leurt er mee
in de Kamer bij journalisten tijdens de plenaire zitting. Als een markt-
kramer haast. Tim Pauwels zal er in Terzake die avond zijdelings naar
verwijzen.
Deze smsjes van Bart Somers moeten volgens Dedecker aanto-
nen dat ook Karel De Gucht Inners probeerde te ronselen. Meer
bepaald zou op Martine De Maght gejaagd zijn. Die bron dicht bij
Dedecker vindt het niet slim om dat te doen. We hebben er niets
mee te winnen aangezien we op dat ogenblik tegen de liberalen voor-
stonden. Maar dat is nu eenmaal de aard van Dedecker. Een erfenis
uit de sportwereld? Maar politiek verschilt toch op enkele punten
van topsport.
Ook het interview over het echte detectiveverhaal met Dag Al-
lemaal eind juni is vanuit communicatief en strategisch standpunt
niet slim. Sommige medewerkers morren. Is het echt nodig dat ver-
haal opnieuw op te dissen? fluisteren ze discreet. Ze smeken bijna
om het op dat ogenblik, na de verkiezingen dus, opnieuw over in-
houd te hebben.
Bijvoorbeeld over het rookverbod in de horeca waarover in het
federale parlement op dat ogenblik gedebatteerd wordt. Het is een
van de punten waarop Inn inhoudelijk nog eens kan scoren. Paul
Geudens van de Gazet van Antwerpen lacht eens: Dedecker die pleit
voor inhoud is als Albert II die pleit voor de splitsing van Belgi.
Het verhaal in Dag Allemaal van dinsdag z juni gaat vrijwel ge-
ruisloos voorbij. Het tragische en vooral onverwachte overlijden van
Karel Van Miert is natuurlijk ht nieuws van de dag. En in de dagen
nadien sterven zangeres Yasmine en muziekfenomeen Michael Jack-
son. Alle media-aandacht gaat daar naar. Misschien wel goed voor
de Open vIn. Gered door de sn. Karel Van Miert was immers boeg-
beeld van die partij. Want in het artikel van Dag Allemaal slaat libe-
raal Hilde Vautmans maar een belabberd figuur.
Ook een intimus van Dedecker hoopt tijdens de moeilijke pe-
riode nadat het nieuws over de privdetective gelekt werd, op spec-
taculair nieuws. Hij weet dat enkel op die manier de aandacht van
de bevolking verschuift van het ene naar het andere nieuwsitem. Ik
Io8
heb Dedecker gezegd dat een aardbeving ons goed zou uitkomen,
analyseert hij trefzeker. Iets later krijgt de man wat hij wil als Tom
Boonen opnieuw betrapt wordt op cocane. Boonen rijdt bovendien
voor Lefevere, de aartsvijand van Dedecker.
In het artikel in Dag Allemaal wordt Hilde Vautmans dus bij het
privdetectiveverhaal betrokken. Persoonlijk heb ik het altijd goed
kunnen vinden met de Limburgse. Martine De Maght en ikzelf heb-
ben regelmatig met haar samengewerkt in de Commissie Buiten-
landse Zaken en als we haar informatie meedelen die Vautmans
persoonlijk aanbelangt (een per vergissing uitgelekte e-mail waarin
de Limburgse wordt geviseerd) is ze ons oprecht dankbaar.
Vautmans pakt het interview met Dag Allemaal in ieder geval
helemaal verkeerd aan. Ze geeft in eerste instantie aan dat ze niet
aanwezig was in de woning van voormalig Limburgs Inn-voorzit-
ter Guy Geens op zaterdag I8 april. De dag nadat de hele zaak in de
pers kwam dus. Later belt ze journaliste Van Peel op met de melding
dat ze die dag wel degelijk in die woning aanwezig was. Zou je ons
eerste gesprek kunnen vergeten. Ik was even in de war en ben dus
wl gegaan. Dat ze even later van Verhofstadt himself niet naar een
eerder toegezegd dubbelinterview met Herman De Croo bij de vn1
(De keien van de Wetstraat) mag gaan, is dan ook geen toeval.
De journaliste van Dag Allemaal is duidelijk niet van plan het
eerste gesprek te vergeten. Codetaal onder journalisten en politici
is dat om enkel het tweede gesprek te vermelden. En waarom ook
niet als er zelfs linkse politica zijn die na interventies van hoger-
hand hele interviews op tv opnieuw mogen doen.
Vautmans heeft in het stuk wel een punt natuurlijk: het is im-
mers Dedecker die beslist heeft een detective op De Gucht af te stu-
ren. Dat je een privdetective op iemand afstuurt, dat is hallucinant
stelt ze resoluut. De Vlaamse liberalen gebruiken dit argument stee-
vast om aan te tonen dat Dedecker eigenlijk geen echte liberaal kan
zijn. Vautmans beweert ook dat De Gucht niet via haar weet had dat
hij gevolgd werd door een privdetective. Misschien had De Gucht
wel weet van dat feit via een rapport van de staatsveiligheid?
Io
noorns1ux (
De lijstvorming
Nergens tiert het dilettantisme weliger
dan in de politiek.
zrnNicxr
Inleiding
B
egin zoo wordt het campagnelied van Inn op de populaire
website YouTube gepload door de persdienst van de partij.
Vandaag vind je het nummer nog steeds op YouTube.com/users/
Innpersdienst.
Ene Mister Al zingt het spuuglelijke nummer Al Diddy. Geef mij
maar Mahler of Mozart. Provinciaal voorzitter voor Limburg en lijst-
trekker Lode Vereeck iemand merkt terloops op dat beide functies
bij Inn eigenlijk niet gecombineerd mogen worden kiest dat num-
mer van Mister Al ook op Radio z ook als zijn favoriete plaatje. Al
Diddy klinkt als Inn, argumenteert Vereeck.
Het nummer zelf levert een bonte mengeling op van merkwaar-
dige boodschappen: Crushing all. The empty and the fake en What
you earn is what you own. Die laatste zinsnede wordt nog eens be-
krachtigd door te stellen dat de belastingontvanger niet mag ste-
len. (Hear now taxman, dont steal).
Dat laatste lijkt een beetje op wat frontman Dedecker in een toe-
spraak eerder zei namelijk dat het ontwijken van belastingen een
vorm van wettige zelfverdediging is. De andere partijen zijn veront-
waardigd en fiscaal specialist Dirk Van der Maelen van de sn vindt
IIo
het schandalig dat Dedecker oproept om de belastingen te ont-
duiken. Ontwijken en ontduiken is uiteraard niet hetzelfde. Dat weet
fiscaal expert Van der Maelen ook wel.
In het nummer over Al Diddy komen alle boodschappen op het
einde in elk geval nog eens netjes samen. In het midden staat in
grote letters Inn. Daarrond staan quotes zoals Dont trust Brussels,
Power to the people is the deal, Waste money, stupid laws, Put you
in a boot camp Punk. En dat allemaal op een pompende technobeat
die de jeugd zou moeten aanspreken.
Mijn oudste zoon van Iz vindt het nummer maar belachelijk.
Maar wellicht worden een aantal jonge mensen wel aangesproken
door het nummer. Iemand stelt op YouTube dat hij zich alvast lid
gemaakt heeft van de partij. Hij is overtuigd door het nummer van
Mister Al.
Ik ontdek het nummer als ik niet meer bij de partij ben. In juni
zoo heb ik mijn lidkaart niet meer hernieuwd. Het filmpje doet me
enigszins huiveren. Ik weet hoe benvloedbaar sommige mensen zijn
en de boodschap Put you in a boot camp Punk is niet bepaald om-
floerst. Dedecker is er dan ook voorstander van om hardvochtige
(allochtone) tieners in een dergelijk boot camp her op te voeden.
Met de felle kleuren en de hypnotiserende muziek lijkt het wel
op een vorm van brainwashing. Auteur Tom Naegels zal in een co-
lumn voor De Standaard schrijven dat hij het gevoel heeft dat Inn
een sekte is, met papa Dedecker als sekteleider. Ik bespeur in het
nummer alvast propagandatechnieken die wel degelijk door som-
mige sekten gebruikt worden. Sacrifing their own take, stelt Al Diddy.
Waste money, stupid laws.
Sommige jongeren hebben het nummer op hun mp-speler ge-
download en spelen het naar eigen zeggen herhaaldelijk af. Crushing
all. The empty and the fake. Laten we ze vermorzelen, de leeghoof-
digen inderdaad. En de punks? Die steken we maar in een boot
camp.
III
De vier plagen van too
Egypte had zijn Io plagen. Inn had er in de lange en vooral slopende
aanloop naar de Vlaamse en Europese verkiezingen van , juni zoo
op zijn minst vier: het geval Vijnck, de privdetective, het schandaal-
boek van Raf Sauviller n, zeker niet te vergeten, de lijstvorming in
de diverse Vlaamse provincies.
Eppink zal in zijn typische heldere en nuchtere analyse hij blijft
natuurlijk een Nederlander stellen dat de lijstvorming Inn uitein-
delijk de das heeft omgedaan. Ook Dedecker geeft in Knack toe dat
Inn zich in de voet geschoten heeft. In een e-mail aan een gemeen-
schappelijke vriend medio augustus geeft Eppink overigens groot-
moedig toe meer van Inn verwacht te hebben.
Ook communicatiemanager Piet Desl miskijkt zich enigszins
op het uiterst moeizame proces: Ik wist niet dat de lijstvorming zo
zwaar zou zijn, zucht hij medio april iets meer dan z weken voor
het definitief afsluiten van die lijsten. Federale parlementsleden die
hun gewicht in de schaal werpen om de campagne te ondersteu-
nen, kreunen openlijk onder de stress. Bovendien voelen sommi-
gen onder hen zich niet gewaardeerd voor het vele werk. Ik wil de
campagne helpen en door de andere Inn-kandidaten word ik be-
schouwd als een tegenstander vertelt iemand ontgoocheld.
In een beschouwing over de verkiezingsresultaten van Inn,
maakt politicoloog Peter Van Aelst van de Universiteit van Leiden
en helemaal in het verlengde van de analyse van Eppink, een verge-
lijking met de erg populaire vv van Nederlander Geert Wilders. De
vergelijking tussen beide mannen en hun partijen ligt in eerste in-
stantie helemaal voor de hand. Als Dedecker zijn nieuwe partij in
zoo, voorstelt, is Wilders voor hem een van de lichtende voorbeel-
den. Naast Pim Fortuyn.
De twee politici Dedecker en Wilders zullen zelfs een opmerke-
lijk dubbelinterview aan De Standaard geven. Dedecker moet daar-
voor helemaal naar Nederland rijden. Het interview wordt in de
streng beveiligde Tweede Kamer opgenomen. Spijtig genoeg gaat
het in dat interview grotendeels over het enige twistpunt tussen bei-
den: het Midden-Oosten. Wilders heeft veel sympathie voor Isral.
Van Dedecker kun je dat zeker niet stellen. Een mandataris van Inn
IIz
noemt het interview dan ook een gemiste kans. Dat klopt. Een groot
verschilpunt tussen Inn en de vv is wel dat er in de vv van Wilders
iets meer discipline van de parlementsleden aanwezig is.
Volgens Van Aelst ligt in het kiessysteem de sleutel tot verklaring
van het eerder zwakke resultaat van Inn. In Belgi wordt gewerkt
met provincies die elk een kopman of kopvrouw moeten hebben.
Een lijsttrekker. Een gezicht van de partij in die provincie. Een smoel.
Niet toevallig worden in sommige Afrikaanse landen fotos geplaatst
naast de naam van verkiezingskandidaten op de stembiljetten.
In Nederland is er maar een enkele kieskring. Op die manier kan
kopman Geert Wilders voluit uitgespeeld worden. Dedecker probeert
diezelfde truc toe te passen door te kiezen voor de naam Lijst De-
decker. Op die manier kan overal op hem gestemd worden. Maar
dat is toch niet helemaal hetzelfde. Heel veel mensen kiezen im-
mers bewust plaatselijke politici die ze vertrouwen, op welke lijst ze
ook staan.
Volgens politicoloog Van Aelst is dat d achilleshiel van Inn. De
titel van het opiniestuk is overigens dat Dedecker persoonlijkhe-
den zoekt, die politiek willen voeren, in die naam van een andere
persoonlijkheid. In naam van Dedecker dus. Walter Pauli van De
Morgen noemt ze dan weer caretakers voor een troon die overal door
dezelfde man (Dedecker) bezet wordt.
Dat Van Aelst gelijk heeft, bewijst de definitieve lijst met voor-
keurstemmen voor de Vlaamse verkiezingen van , juni. In de top-o
komt slechts I Inner voor: Dedecker zelf met (.zI stemmen op
plaats ,. Verder is er helemaal niemand van Inn te bespeuren.
Het echte probleem is dat deze analyse een inherente paradox
bevat. Om zo goed mogelijke resultaten te halen in de provincies
heeft Inn dus sterke persoonlijkheden nodig. Mensen met een dui-
delijke visie op de politiek. Sterke smoelen ook. Alleen mogen deze
mensen ook weer niet te sterk zijn dat ze Dedecker zouden kunnen
overvleugelen. Want Inn is immers van Dedecker alleen. Hoe ont-
war je deze Gordiaanse knoop?
Wat dat laatste betreft is er een onluisterende scne te zien in de
reportage Rechts marcheert van Panorama. Dedecker maakt zich in
de coulissen klaar om een speech te geven op het verkiezingscongres
in Antwerpen, drie weken voor de verkiezingen. Op een bepaald
II
moment foetert hij dat de sprekers voor hem toch de lijsttrekkers
voor de verschillende provincies in Vlaanderen te veel tijd nemen
voor hun toespraak. Ze hebben te grote egos vindt Dedecker.
Misschien is er maar een echte oplossing die ongewild gesugge-
reerd wordt door politiek redacteur Wim Van de Velden van De Tijd.
Dedecker zoekt klonen voor de provincies, schrijft hij in een stuk
na de verkiezingen. Als je deze zin letterlijk interpreteert, kan deze
Gordiaanse knoop inderdaad ontward worden.
Streep doet het weer
De strubbelingen bij de vorming van de lijsten voor de Vlaamse ver-
kiezingen van zoo kwamen nooit zo duidelijk in beeld als bij de
aanstelling van Jurgen Streep Verstrepen als kopman voor de provin-
cie Antwerpen. Een Innster die lager op de Antwerpse lijst zal staan,
merkt op dat bij de verkiezingen van zoo de eendracht van zoo,
helemaal weg is.
De vrouw was er met de federale verkiezingen van zoo, ook al
bij. Ze is dus uitstekend geplaatst om te vergelijken. Niet toevallig is
ze ook van de provincie Antwerpen. Deze provincie is bij de verkie-
zingen extreem belangrijk aangezien het de meeste parlementszitjes
voor Vlaanderen oplevert. Maar liefst van de Iz( in totaal.
Ik weet niet of Streep een fan is van het nummer Al Diddy van
Mister Al. Zeker is dat de relatie tussen Dedecker en Verstrepen in
het voorjaar van zoo al ernstig gebrouilleerd was. Dat was overi-
gens een publiek geheim. Als Verstrepen het opneemt voor de be-
ruchte en omstreden pedofielenwebsite van de Nederlander Chris
Hlsken, moet de persdienst vliegensvlug een persartikel in elkaar
boksen om de stelling van Verstrepen te nuanceren. Het standpunt
van Verstrepen is geen partijstandpunt luidt het droogweg.
En die moeilijke relatie tussen de twee mannen blijkt eigenlijk
nog het best uit de non-verbale communicatie. Net voor het verkie-
zingscongres medio mei in Antwerpen, staan beide mannen in de
coulissen van Hangar z waar het congres doorgaat. Dedecker is
duidelijk zenuwachtig. Waarom duurt dat hier zo lang. Vier minu-
ten per spreker(skoppel) hebben we afgesproken sneert hij naar
II(
Verstrepen. Streep is de communicatieman die alles daar in goede
banen moet leiden. Verstrepen trekt een grimas als was hij een ge-
slagen hond. Waarom moet iedereen met zijn eigen ego blijven ze-
veren? foetert Dedecker nog. (eigen cursivering)
De grootste breuklijn tussen beiden ligt in de posities over het
Midden-Oosten. Het maandblad Joods Actueel zal het schisma tus-
sen beiden handig uitbuiten. Wat is het standpunt van Inn vragen
ze zich af: Dedecker is immers tegen Isral en Verstrepen voor?
Als Dedecker in januari harde standpunten inneemt tegen Is-
ral, krijg ik woedende telefoons vanuit de Joodse gemeenschap. Ze
beschouwen me als een vriend en ze begrijpen dan ook niet dat ik
nog met een antisemiet (in hun ogen) zoals Dedecker wil samen-
werken. Je moet onmiddellijk ontslag nemen is hun dringende ver-
zoek. Zelden zoveel druk gevoeld als toen. Ik probeer hen uit te leg-
gen dat ik meer voor hen kan doen binnen de partij dan buiten Inn.
Dat argument wordt er weggelachen. Ze wijzen er terecht op dat het
opiniestuk van Dedecker in De Standaard over Gaza getekend is door
Dedecker als partijvoorzitter en mij dus ook verbindt.
Ook binnen de partij ligt Streep moeilijk. Als Antwerps kamerlid
Rob Van de Velde op zijn website, na de Vlaamse verkiezingen van
juni, schrijft dat hij een pax politica, een politieke vrede dus, met
Verstrepen gesloten heeft, betekent dit uiteraard dat er eerst een oor-
log tussen beiden was. Anders moet je geen vrede sluiten. Zoveel is
duidelijk.
Senator Lieve Van Ermen, ook uit de provincie Antwerpen, ver-
wijt Verstrepen dan weer een gebrek aan leiderschap. Als mensen
vragen hebben over een flyer, dan zullen ze niet spontaan raad vra-
gen aan Jurgen, vertelt ze. Ook Van Ermen loopt niet hoog op met
Streep. Ze verwijst ook naar een debat in Antwerpen waar Streep
het volgens haar niet zo goed deed. Hij stond met zijn mond vol
tanden. Voor Van Ermen zijn universitaire diplomas ook belang-
rijk. Iets wat Verstrepen niet bezit.
Sommigen van de studiedienst drukken het zelfs nog krasser uit.
Iemand zegt dat, als hij in Antwerpen zou wonen, hij ronduit voor
Bart De Wever zou kiezen. Dat is overigens ook een beetje de teneur
tijdens een gesprek op een radioredactie precies een week voor de
verkiezingen.
II
Drie bekende presentatoren slaan voor de uitzending een bab-
beltje en vragen voor wie de anderen zullen stemmen. Laat me ra-
den? zegt een van de drie. Jij bent voor Inn maar ze zal stemmen
voor Bart De Wever. De andere zegt dat zijn analyse juist is en ver-
telt identiek hetzelfde over de andere. De nagel op de kop, zegt die
dan weer.
Een van de presentatoren vertelt me na de verkiezingen waarom
hij op Bart De Wever gestemd heeft: geloofwaardigheid. Hij maakte
in de week voor de verkiezingen gewoon de meest geloofwaardige
indruk.
Je kunt over Verstrepen vertellen wat je wil, maar communica-
tief is het wel een rastalent. Als hij net na de Vlaamse verkiezingen
genterviewd wordt door Terzake, speelt hij het spel op een meester-
lijke wijze. Ook Kris Alpha zo Daels zal dit op Facebook erkennen.
Streep weet dat hij door Terzake door de mangel gehaald zal wor-
den. Dedecker wijt de zwakke resultaten immers aan hem. Verst-
repen is de zondebok. Dat Streep voorzitter is van de regio Antwer-
pen Centrum en uitgerekend daar zwakke resultaten neerzette,
maakt dat proces voor Dedecker alleen maar makkelijker.
Bij kritische vragen vanuit de studio doet Verstrepen alsof hij
problemen heeft met het oortje. Streep bevindt zich op dat moment
op de Grote Markt in Antwerpen. Doordat hij zogezegd problemen
heeft met het oortje hij prutst er voortdurend met zijn rechter-
hand aan verstaat hij de kritische vraag van ankervrouw Liesbeth
Imbo maar half en kan op die manier een ontwijkend antwoord ge-
ven.
Ook op politiek vlak kent Verstrepen zijn pappenheimers. Hij
zetelde bij het vormen van de kieslijsten voor Antwerpen dan ook al
bijna jaar in het Vlaams parlement. Het bewijs hiervan wordt
onomstotelijk geleverd door een filmpje dat op YouTube te vinden
is. De overigens onterechte titel van het stukje is Lijst Dedecker
valt grandioos door de mand.
Wie de moeite doet om het hele fragment te bekijken, merkt op
dat Jurgen Verstrepen de zwaar in problemen gekomen Gino De
Craemer meesterlijk uit de nood helpt. Er wordt gefilmd in het
Vlaamse parlement tijdens het vragenuurtje. De Craemer heeft op
dat moment net zijn overstap van N-vn naar Inn bekend gemaakt
II6
en wordt uiteraard frontaal aangevallen door zijn vorige collegas.
Een N-vner noemt hem zelfs een crapuul.
Ook het Inn-voorstel, een vrijstelling van de onroerende voor-
heffing op de eerste woning het kadaster of de grondbelasting zo-
als de mensen gemeenzaam zeggen is voorwerp van de aanval.
Op dit punt wordt met scherp geschoten vanuit cnxv. Het voorstel
van Inn kost volgens hen teveel.
Vlaams parlementslid Gino De Craemer staat vooraan in het half-
rond en is duidelijk uit zijn lood geslagen. Hij laat deze vraag over
de onroerende voorheffing dan ook slim aan zich voorbijgaan. Op
dat moment neemt Verstrepen, als informele fractieleider van Inn
in het Vlaams parlement, van op de achterste rij van het parlement
meesterlijk over. De Craemer krijgt even de tijd om zich te herpakken.
Geen leiderschap?
Zware voet
Op woensdag I8 maart zoo, een paar weken na de overstap van De
Craemer naar Inn, belt Jean-Marie Dedecker Antwerps dokter Luc
Beaucourt op. Dedecker is volop uvs aan het ronselen. Hij wil zijn
kieslijsten versterken. Beaucourt antwoordt Dedecker dat deze op
een slecht moment belt. Ik ben vorige nacht op de E( gepakt te-
gen I,( per uur antwoordt Beaucourt. Dedecker schiet in een lach.
Dat is geen punt. Join the club!
Dedecker pakte als liberaal eerder uit met een palmares aan ver-
keersboetes wegens overdreven snelheid. Zo vertelde hij trots dat
hij op een jaar tijd wel voor bijna Ioo.ooo frank verkeersboetes we-
gens overdreven snelheid had verzameld. .ooo frank (zoo euro)
om exact te zijn.
Nadien kalmeerde Dedecker enigszins. Op het moment dat hij
door de vIn een ministerspost beloofd werd, kwam chauffeur Ignaz
in dienst. Hij zou met de jaren telkens iets afdoen van de snelheid
van de Audi waarmee Dedecker vervoerd werd.
Dedecker leert Ignaz Rodenbach kennen in Oostende. Roden-
bach houdt er een drankgelegenheid open en Dedecker zal er vele
nachten discussiren met de sympathieke en erudiete West-Vlaming.
II,
Rodenbach is immers afkomstig uit een notoir Vlaams textielge-
slacht. Beide mannen roken er samen lekkere en vooral dure Monte-
christo-sigaren en dromen er tegelijk van om de wereld te verande-
ren.
Als Ignaz in de beginperiode, naar de zin van Dedecker, te traag
reed, vroeg Dedecker hem of hij bang was. Maar geleidelijk zakte de
gemiddelde snelheid van de Audi A8. Beetje bij beetje werd de snel-
heid op autosnelweg omlaag gebracht. Op therapeutische wijze
haast. Nu houd ik Io km per uur aan, vertelt Rodenbach.
Beaucourt reed dus iets sneller die nacht. Geen punt voor De-
decker. Hij garandeert de spoedarts uit Antwerpen zelfs een zitje in
het Vlaamse parlement. Meer nog: Dedecker stelt Beaucourt het lijst-
trekkerschap voor de provincie Antwerpen voor. De gesprekken tus-
sen de spoedarts en Dedecker zijn op dat ogenblik al een tweetal
weken bezig. In een interview met De Morgen is Beaucourt daar heel
open over: Er is gepraat over het lijsttrekkerschap, maar dat wilde
ik zelf niet omdat vanaf mei op missie ben in Birma en dus geen
campagne kon voeren. Volgens Beaucourt werd wel afgesproken
dat hij dan maar de derde plaats op de Antwerpse lijst zou bezetten.
In het weekend van zI maart, enkele dagen nadat hij door de
verkeerspolitie betrapt werd, is de snelheidsovertreding van Beau-
court overal groot nieuws. De man wordt publiekelijk afgebrand.
Zelfs zijn eigen vrouw vindt het terecht. Maar eigenlijk is dit de beste
publiciteit die Inn zich kan indenken. De overtreding van Beaucourt
maakt hem plots geschikt voor de partij. De Tijd schrijft immers dat
Dedecker bekend staat om zijn grote strijd tegen een al te betutte-
lend verkeersbeleid, terwijl Beaucourt precies het omgekeerde ima-
go heeft.
Het nieuws over de mogelijke overstap van Beaucourt kan niet
stilgehouden worden. Nauwelijks een week na het gesprek tussen
Beaucourt en Dedecker staat op donderdag z6 maart zoo8 s och-
tends, ondermeer op de website van De Tijd, te lezen dat Beaucourt
op , juni kandidaat zal zijn voor Lijst Dedecker. Dat bevestigt Jean-
Marie Dedecker aan De Morgen, lezen we. Iemand merkt schamper
op dat Dedecker met Beaucourt wel een persoon binnenhaalt die
haaks op de ideen van Inn staat en dat enkel en alleen omwille
van de stemmen.
II8
Het nieuws doet Jurgen Verstrepen alvast panikeren. De gedood-
verfde lijsttrekker voor Antwerpen voelt nattigheid en heeft zich die
donderdag over de middag in het bureau van Dedecker in het Huis
van de Parlementsleden verschanst. Hij wacht er op Dedecker. Streep
zit op de stoel van Jan Van Brussel aan het raam. In de sjofele roest-
bruine sofa links zit communicatiemanager Piet Desl. Het gezicht
van Verstrepen spreekt boekdelen: de barometer staat op onweer.
Desl vraagt ondertussen hoe Rob Van de Velde het gedaan heeft.
Het kamerlid heeft in de plenaire zitting net een vraag gesteld.
In de wagen wordt Dedecker ondertussen via zijn gsm onophou-
delijk bestookt met vragen van journalisten. Wie wordt de lijsttrek-
ker voor Antwerpen? Verstrepen of Beaucourt? Dat is zowat de meest
gestelde vraag. Dedecker wil de lijsten zo lang mogelijk openhou-
den en antwoordt quasi-filosofisch op een vraag van een redacteur
of Verstrepen dus naast de hoofdprijs grijpt, dat hij (Dedecker) niet
gezegd heeft dat hij (Verstrepen) het niet is.
Dedecker speelt hoog spel. Daar houdt hij ook wel van. Door de
lijstvorming zo lang mogelijk open te houden de lijsten voor de
Vlaamse verkiezingen moeten maar uiterlijk begin mei binnen
creert hij wel een sfeer van ongerustheid. Zeker bij de trouwe
Inners van het eerste uur. Zoals Verstrepen. Zijn uitspraak op televi-
sie dat hij in Antwerpen wel kandidaten heeft die allen vanuit pole
position willen vertrekken, gooit alleen maar olie op het vuur. De-
decker houdt ervan de touwtjes stevig in handen te houden. Onte-
recht. Nogmaals: dankzij Verstrepen kwam Rob Van de Velde met
een zeer beperkt aantal stemmen achter zijn naam in zoo, in het
federale parlement.
En bovendien is al maanden in de pers aangekondigd dat Ver-
strepen in Antwerpen zal trekken. Als ik Martine De Maght vertel
dat de plaats van Streep op dat ogenblik nog altijd niet definitief
vastligt, reageert ze gepikeerd: Dat kan hij (Dedecker) toch niet ma-
ken? De Maght, Moens en Verstrepen komen wel behoorlijk goed
met elkaar overeen. We gaan regelmatig samen lunchen in De Ja-
guar, het stamcaf van Inn.
Maar beide elementen spelen eigenlijk niet mee voor Dedecker.
Hij wil met de beste man (of vrouw) naar de verkiezingen. Dedecker
wil het beste team samenstellen om naar de Vlaamse verkiezingen
II
te gaan. Alsof hij opnieuw naar de wereldkampioenschappen judo
vertrekt.
Begin juni circuleert overigens even de naam van rechter Walter
De Smedt. Hij zou voor Inn opkomen in zoII. Als Rob Van de Velde
het bericht aan de Gazet van Antwerpen bevestigt, wordt hij door
fractiesecretaris Van Brussel de huid volgescholden. De lijstvorming
is het exclusieve domein van Dedecker, foetert Van Brussel.
Sommige bekende koppen zijn trouwens op het allerlaatste mo-
ment bij Inn gekomen omdat ze niet anders konden. De uvs die
voor de verkiezingen van juni zoo wel de overstap maakten, had-
den vaak elders nog verplichtingen. Ze kwamen te laat, volgens som-
migen. Anderen werden dan weer overgehaald doordat uvs of semi-
uvs ook de sprong in het duister hadden gewaagd. De overstap van
Derk Jan Eppink vroeg in het jaar zoo speelt zeker een dergelijke
katalyserende rol voor hen. Met Eppink werd alvast het signaal gege-
ven dat Inn toch iets meer wilde zijn dan Jrnn. De zwakke resulta-
ten van Inn tonen alvast een ding aan voor uvs die de overstap zou-
den willen wagen: in de politiek is geen enkel zitje echt gegaran-
deerd.
Doet hij het of doet hij het niet?
Dat Verstrepen zich op dat ogenblik grote zorgen maakt, is natuur-
lijk helemaal terecht. Dedecker verwijt hem ondermeer ook dat hij,
in tegenstelling tot Peter Reekmans in Vlaams-Brabant, geen Ant-
werpse uv voor de verkiezingen van , juni heeft aangebracht. En
aangezien Verstrepen het niet doet, gaat Dedecker dan maar zelf op
zoek in de provincie Antwerpen. Luc Beaucourt bijvoorbeeld. Maar
ook Anissa Temsamani wordt door Dedecker benaderd. Het gesprek
vindt plaats in een grote villa in Mechelen. Zonder resultaat.
Bart Brinckman van De Standaard schrijft die donderdag z6
maart dat Lijst Dedecker zichzelf nog een dikke week geeft om een
alternatief voor Jurgen Verstrepen te vinden. Duidelijker kan de stra-
tegie van Dedecker niet verwoord worden: Verstrepen is enkel lijst-
trekker in Antwerpen behalve als Dedecker iemand beter vindt. Dat
van die dikke week is evenwel overdreven. De formele beslissing
Izo
wordt immers al op het partijbestuur van maandag o maart geno-
men.
Volgens Brinckman is de vriendschap tussen beiden bekoeld.
Volgens de redacteur neemt Inn het hem ook kwalijk dat hij bepaal-
de diensten aan de partij heeft overgefactureerd. Verstrepen heeft
zich een tijd beziggehouden met internettoepassingen voor Inn,
maar is daar naar eigen zeggen in de loop van zoo al mee gestopt.
Zijn versie van de feiten klinkt uiteraard enigszins anders. Hij voelt
zich niet echt gewaardeerd. Volgens hem is Inn ook te weinig multi-
mediaal bezig.
Wat zeker meespeelt bij het al dan niet aanstellen van Verstrepen
als lijsttrekker voor Antwerpen is dat hij volgens de redacteur van
De Standaard een politiek onvoldoende meekrijgt. Als plaatselijk
voorzitter voert hij geen klap uit. () Op geen enkel moment geeft
Verstrepen de indruk dat hij wil/kan uitgroeien tot de plaatselijke
sterkhouder.
De analyse van Brinckman is hard. Te hard. Hij onderschat de
politieke spelletjes die in Antwerpen door en tussen verschillende
clans gespeeld worden. De oprichting van de drie groepjes tegen
Van de Velde zijn hiervan een mooie illustratie. En na de verkiezin-
gen wordt tijdens een briefing openlijk toegegeven dat sommige
kandidaten die in Antwerpen op een prominente plaats stonden, er
eigenlijk helemaal niet thuishoorden. En het gaat voor een keer niet
over Verstrepen in dat geval. Journalisten hebben dus makkelijk
schrijven. Zeker is dat deze zoektocht van Dedecker naar een bete-
re kandidaat de start van de campagne in Antwerpen zal vertragen
en afremmen.
Verstrepen is alvast niet te spreken over het artikel in De Stan-
daard. Hij twittert om 8uz, het volgende: wow de prijs van journa-
listieke kwakkel van het jaar gaat naar de standaard vandaag over
mij en de ldd lijst :-p
Verstrepen moet zich alvast niet al te lang zorgen maken. Al de
volgende dag, op vrijdag z, maart dus, verschijnt het bericht op de
website van De Standaard dat de overstap van Beaucourt toch niet
doorgaat. Beaucourt niet naar Inn, is het kurkdroge bericht. De
kritiek op het internet, zowel over de mogelijke overstap van de
spoedarts (Wat komt hij bij Inn doen?) als het niet doorgaan ervan
IzI
(Wat een circus!), is overweldigend en het journalistengild scherpt
op dat ogenblik collectief de potloden om de pittige artikels voor de
kranten van het weekend voor te bereiden.
Toch is er ondertussen ook nog eens goed nieuws over Inn. In
een peiling van La Libre wordt Inn zelfs de tweede partij van Vlaan-
deren voor de Open vIn nog wel. Alhoewel, vraag is of dat wel echt
goed nieuws is. Het gaat immers maar om een peiling. En volgens
Dedecker wordt Inn op die manier nog meer de schietschijf van de
andere partijen.
Maar voor het verschijnen van de zaterdagkranten mag dokter
Beaucourt nog even langsgaan in de studio van Terzake. Die vrijdag-
avond geeft hij tekst en uitleg over zijn beslissing om toch niet op
een Inn-lijst te staan. Tijdens het gesprek in de studio bevestigt hij
wel nog eens dat hij het met Dedecker wel degelijk over het lijsttrek-
kerschap in Antwerpen had.
Dedecker reageert ontgoocheld. Als een van de laatsten nota be-
ne vernam hij die vrijdagavond om precies tien voor zes het nieuws
dat Beaucourt niet op de lijst zou staan. Dedecker bevond zich die
vrijdag immers in het buitenland. In Milaan meer bepaald. Bij vriend
medical director Meersseman van nc Milan. In de krant van zater-
dag wordt schamper geschreven dat hij er gespot is met de blonde
van x.
Dedecker zou het nieuws vernemen via Jan Segers van Het Laat-
ste Nieuws. Dedecker vertelt Segers dat Beaucourt onder druk werd
gezet. Inn is cnxv niet of Open vIn. Dat is hem op een subtiele
manier duidelijk gemaakt. Dat hij als Inner op geen financile steun
voor zijn projecten meer hoefde te rekenen of op goodwill in het uz
(Antwerpen).
Dat Beaucourt de (derde) plaats geweigerd heeft, is achteraf ge-
zien, wel een correcte beslissing geweest. Dedecker beloofde hem
immers een zitje in het Vlaams parlement. De peilingen voor Inn
waren op dat moment uitstekend en een zitje voor de spoedarts was
via die derde plaats toen quasi zeker. Maar zelfs als lijsttrekker was
dat zitje voor Beaucourt achteraf beschouwd helemaal niet zeker.
Misschien was met lijsttrekker Beaucourt de kiesdrempel in de pro-
vincie Antwerpen niet eens gehaald. En was Inn wel degelijk in de
Scaldis, de oude naam voor de Schelde, verdronken.
Izz
Cui bono?
Jurgen Versterpen verzekert Jan Segers van Het Laatste Nieuws dat
hij de pers niet getipt heeft over de mogelijke overstap van Beaucourt
naar Inn. Ik zit hier voor niets tussen, verzekert Streep. Met het
afhaken van Beaucourt heb ik niets te maken. Ik ben het alleszins
niet die zijn komst voortijdig gelekt heb waarom zou ik? Hij was
welkom. Ook op mijn vraag bevestigt Verstrepen nog eens dat hij
de pers niets verteld heeft.
De hamvraag is uiteraard wie beter werd van het vroegtijdig lek-
ken van de mogelijke overstap van Beaucourt? Of in het Latijn: cui
bono? Eigenlijk is dat antwoord verrassend snel te geven: niemand
bij Inn behalve Streep zelf.
Eigenlijk hadden alle sterkhouders binnen de partij er belang
bij dat dokter Beaucourt lijsttrekker zou worden. Dedecker omdat
hij Beaucourt een sterkere kandidaat vond. Van de Velde omwille
van zijn oorlog tegen Streep. Bouckaert omdat Verstrepen tegen een
samenwerking met het Vlaams Belang was. Sabbe omdat hij Streep
een milde vorm van oplichting verweet.
Maar misschien waren er wel externe partijen die rechtstreeks
belang hadden bij het aan boord houden van Verstrepen? Dedecker
vraagt zich al een tijdje af of zijn telefoon afgeluisterd wordt. De-
decker heeft net daarvoor in verschillende opiniestukken zeer harde
standpunten ingenomen tegen Isral. Vooral het opiniestuk in De
Standaard begin zoo over Gaza wordt hem door de joodse gemeen-
schap in ons land en daarbuiten bijzonder kwalijk genomen. Als ik
in mei zoo8 aan iemand van de joodse gemeenschap vertel dat ik
halftijds op de studiedienst van Inn ga werken, vertelt hij me het
volgende: Je moet over Dedecker twee zaken weten. Een: hij is de
grootste antisemiet in het parlement. En twee: hij heeft zijn vrouw
in het openbaar geslagen. Dat laatste verhaal staat nog eens in De
Buffel van onderzoeksjournalist Sauviller. In latere gesprekken zal
overigens blijken dat de joodse gemeenschap zeer goed op de hoogte
is van het interne reilen en zeilen van Inn. Soms vertellen ze me
zaken die zelfs ik niet weet.
Verstrepen heeft dan weer in diverse interviews openlijk zijn lief-
de voor Isral en de Joodse gemeenschap in Vlaanderen betuigd.
Iz
Als hij net voor de eerste keer verkozen als Vlaams parlementslid is,
wordt hij uitgenodigd door de Amerikaanse ambassade in ons land.
Is het te ver gezocht dat bepaalde krachten het waardevol vinden
om ervoor te zorgen dat Verstrepen lijsttrekker zou worden in Ant-
werpen?
In de zaterdagkranten spreken de koppen over de bedenking van
Beaucourt alvast boekdelen: Ik voel me als een aangeschoten oli-
fant staat in Het Laatste Nieuws. In De Morgen vertelt de dokter dat
hij in snelheid gepakt is. Wellicht ontgaat Beaucourt de dubbele
bodem van de titel.
Jurgen Verstrepen wil die maandag o maart, na het partijbe-
stuur, alvast meer uitleg geven over de lijstvorming in Antwerpen.
Hij weet de vrijdag daarvoor dus al dat zijn eerste plaats in principe
veilig is. Maar met Dedecker weet je natuurlijk nooit. Zo doen er
over de Antwerpse kieslijsten van zoo, hardnekkige geruchten de
ronde over het oneigenlijke gebruik van Tipp-Ex door sommige
Inners nadat de definitieve lijsten al waren gevormd en vastge-
legd.
Sommigen binnen de partij vinden het overigens ongehoord dat
deze eerste plaats voor Streep zo bij zo in vraag werd gesteld. Ze
wijzen terecht op de vele berichten die eerder dat jaar verschenen
zijn waarin Versterpen als lijsttrekker voor Antwerpen werd aange-
kondigd. Die zaterdag is er in de pers al sprake van Moniek Denhaen
van Touring en oud-journalist Mathias Danneels. Danneels zal na
de verkiezingen opgevist worden door Dedecker en een halftijdse
betrekking op de fractie krijgen. Streep noemt de lijstvorming alvast
een zware bevalling.
Op het partijbestuur van maandag o maart is het voor Verst-
repen toch nog even nagelbijten. Om IuIo twittert het parlements-
lid dat hij nog in vergadering zit. Lot me effe met rust, signaleert
hij. Zijn zenuwen blijven hooggespannen. Nog geen kwartier later
zet hij op Facebook dat er eindelijk witte rook is. Om Iuzz om pre-
cies te zijn. De kogel is eindelijk door de kerk.
Iz(
Limburg
Op hetzelfde moment van de perikelen met Beaucourt, geeft Vlaams
parlementslid John Vrancken er de brui aan. Vrancken kwam in au-
gustus zoo8 van het Vlaams Belang over naar Inn en werd begin
oktober zoo8 zelfs de nieuwe voorzitter van Inn Limburg.
Op dat moment was Vrancken al de vierde, jawel, voorzitter van
de opstandige provincie: na advocaat Marc Similon, Guy Geens (de
spil in het detectiveverhaal) en tijdelijk voorzitter Jos Wolfs.
Dedecker had op dat moment de allergrootste moeite om deze
provincie onder controle te krijgen. Na een plasbeurt in het Huis
van de Parlementsleden foetert hij ter hoogte van de toiletten, bo-
vendien duidelijk hoorbaar voor iedereen, op de Limburgse menta-
liteit. Als West-Vlaming kan hij zich maar erg moeilijk inleven in deze,
voor hem, totaal andere manier van werken. En de nuchtere vast-
stelling dat Hasselt ver verwijderd ligt van Oostende, speelt natuur-
lijk ook mee misschien naast het inherente taalprobleem. Dedecker
moet immers ondertiteld worden in Limburg.
In Limburg wordt zelfs een vernederende sollicitatieprocedure
voor kandidaten ingelast. Een comit dat bestaat uit de volgende en
dus vijfde voorzitter voor Limburg Lode Vereeck, communicatie-
manager Desl en Eric Indeherberge. Als Dedecker hoort dat uitge-
rekend Indeherberge de kandidaten in Limburg zal screenen, springt
hij uit zijn vel. Wat doet die daar? buldert Dedecker. Indeherberge
werd immers ruim een half jaar eerder aan de deur gezet.
Door de heisa over de kandidaatstelling van spoedarts Luc
Beaucourt wordt het nieuws over Vrancken enigszins weggedrukt.
In Het Laatste Nieuws staat dat Inn in Antwerpen en Limburg ru-
ziet. In Limburg zit het er bovenarms op, wordt Vrancken geciteerd.
Hij is ontevreden over wat hij het plat opportunisme van Dedecker
noemt.
In De Standaard van dat weekend eind maart lezen we dan weer
de uitspraak van Vrancken dat hardwerkende partijleden van hoog
tot laag opzij worden gezet voor nieuwkomers. Volgens Vrancken
is Dedecker op dat moment ook in Limburg volop op zoek naar uvs
om zijn lijst er te versterken.
In Limburg speelt bovendien een probleem dat zich elders, bij-
Iz
voorbeeld in de provincie Antwerpen, eveneens manifesteert. Maar
in die provincie is het toch nog sterker aanwezig: een clanoorlog
tussen ex-vuers en ex-vIners. Kort geschetst bestaat Inn Limburg
op dat ogenblik uit drie wingewesten: Noord-Limburg onder leiding
van Vrancken, Midden-Limburg met Similon en Zuid-Limburg on-
der aanvoering van Eddie Box.
Een nieuwe partij zoals Inn kan z soorten mensen rekruteren:
mensen met een politieke achtergrond of volslagen nieuwelingen.
De eersten hebben het voordeel het klappen van de politieke zweep
te kennen. Nadeel is dan weer dat ze een kleur hebben die ze moei-
lijk van zich af kunnen schudden. Eenvoudig gesteld: Box is iemand
die van de Open vIn komt en Vrancken is afkomstig van het Vlaams
Belang. Beiden zijn of waren (in het geval van Vrancken) Inners,
maar de oorspronkelijke verf is uiteraard altijd zichtbaar.
Dat Box zeker geen onbesproken figuur is in Limburg, bewijst
volgende anekdote wel. Er worden koekjes uitgedeeld met het logo
van Inn. Als een voorbijganger een koekje krijgt, bekijkt hij het aan-
dachtig en smijt het koekje ostentatief op de Limburgse grond. Inn
is de partij van Box. Daar moet ik niets van weten klinkt het.
Vrancken kreeg nooit een kans
Op de fractie in het Huis van de Parlementsleden heeft Vrancken
nooit echt een kans gekregen om zich te tonen en te manifesteren.
Het feit dat hij van het Vlaams Belang kwam, speelde onmiddellijk
tegen hem. Een vertrouweling van Dedecker: Ik heb hem nooit ge-
mogen. Vanaf de eerste minuut al. Ook de nuchtere vaststelling dat
Eddie Box op dat ogenblik medewerker was op de fractie en de acti-
viteiten in het Vlaams parlement cordineerde, speelde duidelijk
tegen Vrancken. Box beschouwde Vrancken uiteraard als een bedrei-
ging voor zijn Limburg. Ook de persdienst werkte niet onmiddel-
lijk met Vrancken mee.
Nagenoeg alle ideen en voorstellen van Vrancken werden dan
ook tegengehouden. Meestal met het argument dat de geur van het
Vlaams Belang nog iets te sterk aanwezig was. Waarom kreeg hij dan
een kans bij Inn? Vrancken vroeg ook een plaatsje in een bureau in
Iz6
het federale Huis van de Parlementsleden net zoals collega Moni-
que Moens om zich beter te kunnen integreren in de groep. Dat
werd hem botweg geweigerd.
Tijdens lunchgesprekken met me signaleert Vrancken dat het
Vlaams Belang bijzonder goed op de hoogte is van de activiteiten
van Inn. Zo beweert hij dat de top van het Vlaams Belang volledig
uitgetikte verslagen krijgt van plaatselijke Inn-vergaderingen. Dat
Inn genfiltreerd is door het Vlaams Belang is uiteraard een publiek
geheim. Dedecker zal criticus Jo Claus zelfs buitenzetten met het
argument correct of niet dat hij een mol is. Goede mollen wor-
den echter niet gevonden.
Merkwaardiger nog is dat Vrancken een paar keer aangeeft dat
hij vanuit het Belang informatie krijgt over zijn eigen persoon die
hij op dat ogenblik nog niet eens van Inn ontvangen heeft. Hoe
komt het Vlaams Belang aan deze informatie? vraagt hij me op een
dag. Tja.
Zeker is dat Vrancken bij de overstap van het Vlaams Belang naar
Inn een verkiesbare plaats aangeboden kreeg. Omdat hij, volgens
Dedecker, de provincie niet onder controle kreeg, werd hij als voor-
zitter geroyeerd en vervangen door hoogleraar Lode Vereeck van de
Universiteit Hasselt. De naam van deze laatste werd voorzichtig ge-
suggereerd door collega Bouckaert uit Gent.
Iemand schampert op dat moment dat Vereeck het fileprobleem
wil aanpakken door aan mensen gratis toegangstickets uit te de-
len. Een verwijzing naar een eerder idee van de hoogleraar uit Lim-
burg. Hij lichtte dat voorstel toe in een interview met Het Belang
van Limburg begin zooI.
Vereeck heeft het in dat interview over gratis mobiliteitsbonnen
die mensen naar eigen goeddunken kunnen gebruiken. Volgens de
hoogleraar lost het fileprobleem op die manier vanzelf op als je maar
een beperkt aantal vouchers of bonnen op de markt brengt. Niet
gebruikte tickets kunnen dan weer door de mensen verkocht wor-
den. Misschien een goedkoop idee om het beruchte fileprobleem
op de ring van Antwerpen op te lossen?
Volgens Dedecker reed John Vrancken, de voorganger van
Vereeck dus, Limburg zelfs ronduit in de vernieling. Vrancken be-
schouwde dit uiteraard als een publieke vernedering.
Iz,
De tweede vernedering kwam er volgens hem toen hij een plaats
op de Limburgse lijst kreeg die niet overeenkwam met wat hij ver-
wachtte. Vrancken stuurt volgende pittige sms naar Dedecker:
Avond Jean-Marie,
ik verneem van Lode (Vereeck) dat ik vereerd word met de lijst-
duwersplaats: dit was in geen geval de afspraak en de belofte
om mij in het parlement te krijgen. Dit is ook de 2de publieke
vernedering die mij bij Inn te beurt valt. Ik neem hiervan akte
en zal maandag of dinsdag mijn beslissing kenbaar maken.
Je zal wel begrijpen dat ik diep ontgoocheld ben! En te zeggen
dat ik vanuit het vu met een verkiesbare plaats vertrokken ben.
Ik had het meer geapprecieerd het rechtstreeks in mijn bakkes
gekregen te hebben niet welkom te zijn op een Inn lijst. On-
danks mijn inspanningen om uw partij in Limburg eindelijk
op de kaart te hebben gezet.
Beste groeten,
John
Op dat ogenblik was de maat bij Vrancken vol en stuurde hij zijn,
volgens journalisten, wat zurige persbericht rond waarin hij mee-
deelde dat zijn avontuur bij Inn voor hem afgelopen was.
Volgens Helena Van Dessel, voormalig voorzitster Inn Heusden-
Zolder, speelt nog een ander element mee om Vrancken aan de kant
te zetten. In een column schrijft ze dat de zaak Machiels Vrancken
eigenlijk de das heeft omgedaan. Zo kon watergeus Jean-Marie
Dedecker het de man (Vrancken) niet vergeven dat hij in zijn uppie
naar buiten was gekomen met een verhaal over smeergeld bij het
Remostort van de Group Machiels. Heel slecht signaal was dat naar
de donker- en lichtblauwe vrienden. Ergo: exit Vrancken, die zijn
mond niet meer mocht opentrekken in het Vlaams parlement. Ent-
rat Group Machiels bij de Inn. Een zeer betrouwbare bron signa-
leert me in elk geval dat Dedecker en Machiels in die periode samen
Iz8
in een restaurant gespot werden. Misschien om de plooien glad te
strijken die Vrancken had veroorzaakt?
Een paar weken later zou Vrancken me nog een sms sturen met
de vraag wat ik er van vond indien hij voor de federale verkiezin-
gen en op expliciete vraag van enkele Inners in Limburg zou te-
rugkomen. Vrancken heeft het altijd gewaardeerd dat ik een neu-
trale houding heb ingenomen. Hij vraagt me logischerwijze of er ook
een draagvlak voor bestaat in Brussel, Gent en Oostende. Een paar
dagen later besefte hij zelf dat het een wanhoopspoging zou zijn.
Die weg terug is immers definitief afgesloten. Hij zal voortaan zijn
heil in het meer rationele bedrijfsleven zoeken. Hij wil ook nog een
onafhankelijke denktank oprichten.
Mimount twijfelt
Laten we even naar Antwerpen terugkeren, die andere moeilijke
provincie voor Inn. Jurgen Verstrepen was na het afhaken van Beau-
court dus zeker van het lijsttrekkerschap in die provincie. Dat bete-
kende niet dat alle plaatsen op die Antwerpse lijst definitief vast la-
gen. Voorzitster van de Antwerpse afdeling van Jong Gezond Ver-
stand Demi Braet pleegt ettelijke telefoontjes naar de fractie om te
informeren naar haar plaats op de lijst. Ze zal op plaats I, eindi-
gen. Ze haalt uiteindelijk 88 stemmen.
Belangrijker dan die I,de plaats was ook hier de eerste opvolgers-
plaats interessant. Die strategische plaats was nog onzeker. De stek
was aangeboden aan Mimount Bousakla. Ze kwam over van sn en
is een van de eerste sterkhouders van Inn in Antwerpen. Bousakla
had voor de Vlaamse verkiezingen van zoo gerekend op een hoge
plaats bij de effectieven.
Een eerste opvolgersplaats kan goud waard zijn. Dat is zo wan-
neer een parlementslid vervangen wordt door een opvolger. Het ge-
beurde bijvoorbeeld in het geval van het vertrek van Ulla Werbrouck
uit het federale parlement naar het Vlaamse parlement medio zoo.
Ze werd in de Kamer vervangen door opvolger Paul Vanhie.
Binnen partijen worden vaak intern afspraken gemaakt: iemand
zetelt een aantal jaar in het Vlaams parlement. Bij de latere federale
Iz
verkiezingen staat dit Vlaams parlementslid dan op een federale lijst
om over te springen naar Kamer of Senaat. Op dat ogenblik is er nog
een open mandaat van twee of drie jaar in het Vlaams parlement
dat opgenomen wordt door de eerste opvolger. Kiezersbedrog vol-
gens De Standaard. Een mandaat moet volgens de krant voor de volle
periode uitgedaan worden. Die analyse is overigens correct.
In Antwerpen was het onwaarschijnlijk dat Jurgen Verstrepen zou
overgaan naar het federale parlement. Integendeel. Hij had dat ka-
merzitje eerder in zoo, grootmoedig overgelaten aan de toen volko-
men onbekende zaakvoerder Rob Van de Velde. Van de Velde werd
dus kamerlid met een zeer beperkt aantal stemmen. Een element
dat overigens nogmaals in het voordeel van Streep speelt maar dit
uiteraard volledig terzijde. Zelfs in zoo haalde Van de Velde nauwe-
lijks iets meer dan Iooo stemmen vanuit de nochtans strategische
lijstduwersplaats bij de opvolgers. Ter vergelijking: Streep haalde
meer dan Iz.ooo stemmen voor Inn binnen. Het is dus intellectueel
oneerlijk te stellen dat het slechte resultaat in Antwerpen volledig
zijn schuld is.
Bij de voorstelling van de Antwerpse lijst op maandag o maart
door Streep is het niet zeker dat Bousakla op de eerste plaats van de
opvolgers zal staan. Het is zelfs de ondertitel van het artikel dat de
volgende dag in De Standaard verschijnt: Mimount Bousakla (ex-
sn) beslist over enkele dagen of ze genoegen neemt met de eerste
opvolgersplaats. Merkwaardig aangezien die maandag toch
namen zoals die van Moniek Denhaen (ex Touring), gedeputeerde
Martine De Graef en Mathias Danneels (ex Dag Allemaal) bekend
gemaakt worden op plaatsen z, en ( van de effectieven respectie-
velijk. Danneels wordt niet verkozen op , juni. Hij krijgt wel een
deeltijdse functie bij Inn. Nauwelijks iets meer dan Iooo kiezers kleu-
ren het bolletje rood naast zijn naam.
Bousakla geeft die maandag mee dat ze eerst wil overleggen met
haar familie. Een dooddoener. In n beweging verdedigt ze haar
kandidatuur door te stellen dat ze hard gewerkt heeft in de denk-
tank Cassandra. Ze is er overigens ondervoorzitter van een commis-
sie. Bousakla kan ook goed overweg met hoogleraar Boudewijn Bou-
ckaert. Op een nieuwjaarsfeestje begin zoo van Inn worden ze sa-
men al dansend gespot. In ook in het Huis van de Parlementsleden
voeren ze samen geregeld vertrouwelijke gesprekken.
Io
Toch weegt ze kennelijk nog wat te licht binnen de partij. Ook de
steun van Bouckaert zal niet baten. Ze zal de zwakke plaats uiteinde-
lijk aanvaarden goed wetende dat er deze keer niet meer inzit. Bin-
nen de fractie suggereert iemand dat de eerste opvolgersplaats in
Antwerpen toch geen slechte plaats is. Je weet nooit dat iemand mi-
nister wordt. Het tekent de onwerkelijke sfeer van toen helemaal.
Het feit dat Mimount haar beslissing in beraad hield, duidt er echter
op dat ze niet gelukkig was met die plaats. Zoveel is duidelijk. Ook
voor buitenstaanders. Bousakla behaalt uiteindelijk II6 stemmen.
Je bent een kloothommel
In Limburg bleven de problemen dan weer aanhouden. Erger: bui-
tenstaanders kregen de indruk dat de problemen nog in aantal n
in intensiteit toenamen. Het leek een beetje op de grimmige opstan-
den in het graafschap Vlaanderen tijdens de woelige Middeleeuwen.
Na het indienen van de kieslijsten verklaart Andy Pieters bijvoor-
beeld leukweg dat hij zal opkomen als onafhankelijke. De jongen,
hij is amper begin zo, beleeft zijn moment de gloire op Terzake als
hij dit glunderend aankondigt. Hij is wel zo slim om te wachten tot
de kieslijsten definitief zijn. Op de fractie wordt ziedend gereageerd:
De geilaard, wordt er geroepen.
De jongen krijgt nadien van Inners uiteraard een heleboel kri-
tiek. Als hij tijdens de campagne als onafhankelijke affiches van
voormalige partijgenoten overplakt, is voor een vrouwelijke Inn-
kandidate de maat vol. In een e-mail vergelijkt ze Pieters met een
kloothommel. Een scheldwoord dat overigens in het Groene Boekje
staat.
H, kloothommel, wat zit je mensen van je eigen lijst te overplak-
ken? Als ik het zie, trek ik je kop eraf! Een kiescampagne is zo bij zo
geen gebeuren voor watjes maar dit overtreft toch alle verbeelding.
Het politieke gezegde dat de ergste vijanden binnen de eigen partij
zitten, blijkt toch helemaal waar te zijn. Pieters lekt de mail naar de
pers en je kunt ze vandaag nog lezen op de website van HuvL en
vandaag.be.
Sommige kandidaten die op een hoge plaats staan in Limburg
II
krijgen dan weer de kritiek dat ze die plaats niet verdienen. Zo wordt
de sympathieke Els Jacobs, vierde plaats bij de effectieven in Lim-
burg, bedolven onder hatelijke berichten. Haar campagne wordt ook
door sommigen binnen de eigen provincie geboycot. Ze is even uit
evenwicht en trekt het zich hard aan. Als onafhankelijke Andy
Pieters haar in een boodschap persoonlijk viseert, voelt ze zich ver-
ward en aangeslagen.
Els Jacobs werkt op dat ogenblik als gedetacheerde van de Vlaam-
se administratie al een tijdje op de fractie en persoonlijk kan ik het
goed vinden met haar. We delen ondermeer een bijtend gevoel voor
cynische humor. Ze waardeert het ook dat ik haar een tip geef over
hoe ze de situatie precies kan aanpakken. Jacobs zal ondanks de te-
genkantingen een meer dan behoorlijk resultaat neerzetten in Lim-
burg. Ze is terecht tevreden. Ook de partij is blij met haar score. Toch
zal Limburg voor Inn maar I inwoner afleveren voor het Vlaamse
parlement: Vereeck zelf.
Over andere kandidaten die op een hoge plaats op de lijst staan,
wordt dan weer geroddeld dat ze flink wat geld betaald hebben aan
Dedecker. Een plaatselijke secretaris van de partij, Jean-Marie Jacobs,
noemt zelfs een bedrag van o.ooo euro. Volgens Knack zou Her-
man Schueremans, huidig partner van Appermans, de vele plooien
tussen zijn partij (Open vIn) en Inn enigszins gladstrijken met fi-
nancile steun voor de campagne van Appermans. Plaatselijk secre-
taris Jacobs zal de partij overigens eveneens verlaten. Ook de hoge
plaats van advocaat Georges Michiels (derde plaats) in Limburg doet
bij sommige Inners van het eerste uur de wenkbrauwen fronsen.
Els Jacobs, die nochtans lager op de lijst staat, haalt er meer stem-
men dan Michiels. Dedecker doet het allemaal af als onzin. Maar
Vijnck betaalde eerder toch ook ooo euro? Zo ver gezocht is het
dus niet.
Handgemeen
In de provincie Antwerpen wordt de kiesstrijd dan weer verstoord
door een handgemeen tussen twee Inners. Het bericht doet razend-
snel de ronde al was het maar omdat er telkens opnieuw wordt
Iz
bijgezegd het incident vooral niet door te vertellen. D brandver-
sneller van geruchten uiteraard. Tegelijk worden sommige Inners
ervan beschuldigd affiches van andere Inners te overplakken.
Een parlementslid noteert schamper: De tweede laag strontvlie-
gen vecht er met de eerste laag. En eerder was er een felle discussie
op een Inn-feestje in Herselt, regio Kempen. Eppink was er bij en
analyseert trefzeker: Er was te weinig eten en te veel alcohol.
In West-Vlaanderen is het al bij al relatief rustig. Niet iedereen is
er tevreden met de toegewezen plaatsen op de lijst. Maar zware in-
cidenten zoals in Antwerpen en Limburg blijven wel uit. Lut Wille,
advocate en medewerkster van Ulla Werbrouck, zal signaleren dat
ze het enigszins lastig heeft met de houding van uittredend Vlaams
parlementslid Gino De Craemer.
In het Brugse neemt De Craemer tijdens de campagne niet on-
middellijk een loyale positie in. Hij vertelde John Vrancken, Monique
Moens en mezelf dan ook eerder dat hij er volledig voor zou gaan.
Dat er zelfs in West-Vlaanderen hard gebikkeld wordt voor elke stem
is duidelijk. De Craemer gelooft op dat moment nog steeds in zijn
zitje in het Vlaamse parlement ondanks zijn relatief lage plaats op
de kieslijst.
De Craemer staat op plaats bij de effectieven in West-Vlaande-
ren. Hij pruttelt eerst wat tegen. Een hooggeplaatste Inner: Wat
had hij wel gedacht? Als hij de overstap maakt van N-vn naar Inn
krijgt hij zelfs van iemand uit het N-vn kamp het scheldwoord cra-
puul naar zijn hoofd geslingerd. In het parlement nota bene.
Een ander hooggeplaatst bestuurslid van Inn signaleert ook dat
de spreiding van de kandidaten in de provincie aan de Noordzee
niet helemaal optimaal is. In andere provincies zoals Vlaams-Bra-
bant is dat eveneens een zwak punt. In de Druivenstreek bijvoor-
beeld Overijse, Hoeilaart, Tervuren staat Inn ronduit zwak.
Erger nog is dat Inn ook waardevolle elementen verliest. In het
Vlaams-Brabantse Keerbergen verlaat Krystyna Van Eyndhoven in
juli zoo de partij. Ze stapt over naar de lokale partij d.e.n.k. In een
persbericht laat ze verstaan dat Inn op lokaal vlak niet goed boert.
De Keerbergense stond bij de Vlaamse verkiezingen op plaats 8 in
Vlaams-Brabant. In een e-mail naar me via Facebook vertelt ze dat
ze aan politiek wil doen in plaats van te ruzin. Ze is het bovendien
I
beu om naar de pijpen van Dedecker te dansen die ze in dat bericht
overigens in niet al te fraaie bewoordingen omschrijft.
De waarheid over Limburg?
Vlak voor de Vlaamse verkiezingen en na zijn outing als onafhanke-
lijke op de Inn-lijst van Limburg, is er dit merkwaardige e-mail ver-
keer tussen Andy Pieters en Tony Soetaert. Soetaert was plaatselijk
voorzitter van Houthalen maar nam, ook al, ontslag uit Inn.
From: andy@andypieters.be
To: tonysoetaers@msn.com
Subject: Re: verandering mailadres
Date: Thu, .1 May .oo 11:1(: +o.oo
Tony,
Bedankt voor u eerlijke mening en visie over de Inn.
Het verhaal van Lode Vereeck klopt compleet. Inhoudelijk
is hij prachtig, maar hij is politiek en sociaal gehandicapt.
Ik denk echter wel dat ik minder dan jijzelf denkt heb bij-
gedragen tot het opzijschuiven van John.
Over de manier van werken van John kon men zeggen wat
men wil, maar als hij op de lijst stond, stond er tenminste iets
van bekwaamheid op.
De lijst wat nu voorligt is zelfs het niveau van de gemeen-
teraad niet waard.
Een opgeluchte Limburger,
Met vriendelijke groet,
Andy Pieters
,de plaats Vlaams Parlement Lijst 1.
I(
Verbindingstraat 1
6o Maasmechelen
(o() 1, 8(
andy@andypieters.be
www.andypieters.be
------ Original Message ------
From: tonys soetaers
To: andy@andypieters.be
Sent: Wednesday, May .o, .oo 1o: nr
Subject: RE: verandering mailadres
Beste Andy
Eindelijk heb je ook ingezien hoe het er aan toe gaat bij Inn.
Inzet is er niet belangrijk, of toch, je inzetten voor anderen
dat wel. Lode Vereeck is misschien wel intelligent maar op po-
litiek vlak een grote 0.
Het moet mij toch van het hart dat jij en Jos samen met
het kliekje Box erg jullie best hebben gedaan om John aan de
kant te schuiven. Nochtans is John een eerlijk en bekwaam
iemand,die het samen met zijn entourage erg goed meende
met de partij.
Eigenlijk te eerlijk binnen deze rotte mentaliteit van Inn.
Maar ja, beter laat dan nooit inzien dat je daar fout zat.
groeten
Tony Soetaers
Het e-mail verkeer tussen beide heren is toch wel opmerkelijk. Hierin
wordt dus toegegeven dat John Vrancken effectief aan de kant werd
gezet. Er wordt ook gesuggereerd dat hoogleraar Lode Vereeck maar
weinig kaas van politiek gegeten heeft. Vereeck zal dat overigens zelf
toegeven aan Linda Vissers, sterkhouder van Vlaams Belang Lim-
I
burg. Het gebeurt tijdens een debat tussen beiden. Vereeck zal op
dat zelfde moment ook nog eens erkennen dat hij het moeilijk heeft
om zijn Limburgse lijst op te vullen. Hij heeft het vooral moeilijk om
(vier) vrouwen te vinden voor de lijst. De informatie komt van het
Vlaams Belang zelf. Zelfs Dedecker moet begin juli aan De Standaard
toegeven dat Vereeck wat politieke ervaring mist.
Maiden speech
Is het vreemd dat Jurgen Verstrepen na de aanstelling van Vereeck
als fractieleider in het Vlaams parlement, stelt dat Dedecker hier-
mee een risico neemt? Academische intelligentie is immers niet het-
zelfde als politieke slim- of sluwheid. Iemand suggereert dat De-
decker met de aanstelling van marionet Vereeck de touwtjes zelf in
handen wil houden. Met Bouckaert of Verstrepen is dat volgens die
persoon immers een stuk moeilijker.
De maiden speech van Vereeck in het Vlaamse parlement is in
elk geval zwak. Terwijl hij er medio juli een saaie verklaring voor-
leest, wordt voor zijn neus een echt debat gevoerd. Vereeck staat er
bij en kijkt er naar. Een waarnemer vindt ook dat de verklaring te
lang duurt. Volgens hoogleraar Carl Devos heeft Dedecker gewoon
de verkeerde fractieleider gekozen. Devos denkt niet aan Verstrepen
als fractieleider maar aan Peter Reekmans.
Devos ziet in Reekmans een kopie van Dedecker. Dat kan wel
eens kloppen. Volgens een Inn-lid is Reekmans zelfs nog straffer
dan zijn baas: Jrnn duldt geen tegenspraak? Hij is maar klein bier
tegenover de brulaap Peter Reekmans. Die duldt geen tegenspraak,
zet mensen uit de partij en kan vooral niet hebben dat andere men-
sen in de kijker zouden kunnen komen. Het niet al te lovende por-
tret van Reekmans staat onder het kopje Leugenaar in de rubriek
Kreten & Gefluister van De Standaard van I6 februari zoo. Iemand
binnen de fractie signaleert dat Reekmans wel eens de ondergang
van Dedecker zou kunnen betekenen. Persoonlijk heb ik nooit pro-
blemen gehad met de man. Binnen de fractie en zeker door de De-
decker wordt hij dan weer gewaardeerd omwille van zijn werkkracht.
Ook in de zomer van zoo valt Reekmans positief op door het grote
aantal persberichten.
I6
Tijdens diezelfde namiddag in het Vlaamse parlement worstelt
de andere Inn-professor, Boudewijn Bouckaert, met het aan & uit-
knopje van de microfoon. Nieuwbakken voorzitter Peumans moet
Bouckaert vriendelijk maar streng aanmanen om de microfoon aan
te zetten zodat hij voor iedereen begrijpbaar zou zijn.
Als Streep na , juni naast het fractievoorzitterschap grijpt, is hij
dan ook erg ontgoocheld. Er is natuurlijk het niet te versmaden mis-
gelopen financile voordeel. Fractievoorzitters verdienen zowat zooo
euro meer dan gewone Vlaamse parlementsleden. Ook speelt de
publieke blamage door Dedecker nauwelijks enkele weken na het
openlijk in vraag stellen van zijn lijsttrekkerschap in Antwerpen. Op
zijn Facebook-pagina schrijft hij bitter dat ervaring (bij Inn) niet
gewaardeerd wordt. Volgens de kranten gooit hij met zijn uitspra-
ken opnieuw een knuppel in het hoenderhok.
En de dag voor de eedaflegging in het Vlaamse parlement op
dinsdag o juni, schrijft Streep op zijn populaire website dat hij po-
litiek gekwetst, geschonden, misbruikt en wantrouwig is.
Verstrepen zal de kelk tot op de bodem moeten leegdrinken. In
de zomervakantie van zoo neemt Dedecker hem zijn persoonlijke
parlementaire medewerker Terry Verbiest af. Dedecker beweert dat
hij Verbiest nog nooit gezien heeft.
Streep reageert onmiddellijk: Vreemd, schrijft hij op Facebook.
Ik ben immers de werkgever van Verbiest en ik weet van niets. Dat
belooft alvast voor de toekomst. Zijn eedaflegging van o juni zal
volgens de Antwerpse politicus alvast van een totaal andere orde
zijn dan jaar geleden. Toen legde hij als onafhankelijke de eed af
voor het Vlaams Belang. Van welke orde? Daar moeten we volgens
Streep nog even op wachten: Geduld vraagt hij.
Als redacteur Wouter Verschelden van de Standaard tijdens die
eedaflegging aanwezig is, noteert hij dat Verstrepen niet bij de an-
dere Inners staat. Volgens de journalist staat Streep er zelfs als ver-
schoppeling bij. De Inn-fractie staat een beetje verderop te lachen.
Een dag later noteert Bart Brinckman in diezelfde krant De Stan-
daard dat de relatie tussen Verstrepen en Dedecker van kwaad naar
erger evolueert. In de weekendkrant van ( juli staat Streep opnieuw
bij de verliezers: Bij de eedaflegging in het Vlaamse Parlement durf-
de alleen Christian Van Eyken (Union des Francophones) nog een
I,
glaasje met hem nuttigen. Onzin uiteraard, maar perceptie is poli-
tieke realiteit.
Oost-Vlaanderen
In Oost-Vlaanderen is vooral de strijd om de eerste plaats bij de op-
volgers interessant. Die plaats is in deze provincie zeker goud waard.
Het is immers een publiek geheim dat de interesse van hoogleraar
Boudewijn Bouckaert zich vooral op het federale niveau situeert.
Hij zou graag in de Senaat zetelen. Als reflectiekamer komt deze in-
stelling inderdaad goed overeen met de intellectueel die Bouckaert
is.
Dat Bouckaert nog steeds goede contacten heeft binnen de Open
vIn, zijn vorige partij, is overigens een enorm strategisch voordeel
voor Inn. Zo beschikt Bouckaert eind juni zoo8 over een wat zurige
e-mail van de liberaal Christian Floru, fractieleider districtsraad Ant-
werpen, aan partijgenoot en toenmalig minister Dirk Van Meche-
len. Floru heeft intellectuele problemen met het decreet over be-
taalbaar wonen en Bouckaert stelt dan ook slim voor om de man
vanuit Inn te benaderen (zie e-mail).
e-mail hier
I8
Het probleem in Oost-Vlaanderen is dus die gouden eerste opvol-
gersplaats. Een intimus van Dedecker legt uit waarom de ruzies bij
de vorming van de kieslijsten zo hevig zijn: Een Vlaams parlements-
lid verdient zowat ooo euro per maand. Per jaar is dat 6o.ooo euro.
Doe dat getal nog eens maal en je hebt de werkelijke waarde van
een plaats in het parlement. In frank is dat meer dan Iz miljoen.
Een robbertje vechten meer dan waard dus. En die persoon vergeet
dan nog de zeer aantrekkelijk ontslagpremie van de parlementsle-
den te vermelden. Die komt nog eens bovenop die Iz miljoen.
In Oost-Vlaanderen zijn er twee ernstige kandidaten voor deze
fel begeerde opvolgersplaats. Indien er federale verkiezingen zijn in
zoII, komt voor Oost-Vlaanderen bij Inn een zitje vrij in het Vlaams
parlement. Een zitje dat tot zoI( veel geld oplevert en bovendien
enorme mogelijkheden biedt. Bij eventuele vervroegde federale ver-
kiezingen is het zitje in het Vlaams zelfs nog meer waard. Een par-
lementslid in het Vlaamse parlement zetelt immers voor een vaste
periode van jaar.
De twee kandidaten voor deze eerste plaats bij de opvolgers zijn
Kris Alpha zo Daels en Rudy De Kerpel. Penningmeester De Kerpel
is een Inner van het eerste uur. Hij is zaakvoerder van een bloemen-
zaak en voormalig lid van voxn. Ook hij komt van de vIn. Omwille
van die bitse strijd tussen beiden, wordt dan ook in eerste instantie
medio april een onvolledige lijst voorgesteld. De resterende namen
worden nadien wel ingevuld.
Ondanks het feit dat hij in de woorden van reclamemaker Wim
Schamp door Dedecker in P-Magazine omschreven wordt als een
gefrustreerd homootje, kunnen beide mannen, De Kerpel en De-
decker dus, het uitstekend met elkaar vinden. Ze zijn overigens regel-
matig samen te vinden in de koffiekamer van het federale parlement.
Ook Daels heeft uiteraard uitstekende kaarten. Hij heeft De-
decker in het dossier van de beruchte canapbenoemingen, het dos-
sier rond politiechef Koekelberg, een hele tijd prominent in het
nieuws gebracht. En alle andere gevoelige dossiers, bijvoorbeeld het
sale & lease back-dossier, worden eerst door hem grondig gescreend.
Daels is zonder twijfel een van de belangrijkste mensen van de frac-
tie.
De strijd tussen beide kandidaten wordt dan ook op het scherp
I
van de snee gestreden. Daels krijgt op een bepaald moment zelfs de
belofte van Bouckaert dat hij op die eerste plaats bij de opvolgers
mag staan. Daels denkt dat de buit binnen hij bezit immers een
document waarin de belofte geformaliseerd is maar ik waarschuw
hem op dat moment dat de strijd nog niet over is. De Kerpel zal zich
immers weren als een duivel in een wijwatervat. Medio april signa-
leert de penningmeester van Inn bijvoorbeeld op zijn Facebook-
pagina dat het een bewogen maar daarom geen verloren dag was.
De Kerpel haalt letterlijk alles uit de kast om die kostbare eerste plaats
veilig te stellen.
Laster?
De Kerpel voert op dat moment een venijnige campagne tegen Daels.
Daels beschouwt die dan weer als lasterlijk. Zo beschuldigt De Ker-
pel Kris Alpha zo Daels er in een e-mail van dat hij zijn succesboek
tijdens de uren in het parlement geschreven heeft. Onzin uiteraard
aangezien het boek uitgeschreven werd door een ghostwriter: Pano-
rama-redacteur Wim Van den Eynde meer bepaald. Van den Eynde
schrijft het boek op basis van de talrijke gesprekken die Daels met
de reportagemaker had.
De uiteindelijke beslissing valt inderdaad in het nadeel van Daels
uit. Rudi De Kerpel kraait het uit van vreugde. Hij schrijft op I6 april
rond de middag op zijn Facebook-pagina dat hij net de bevestiging
gekregen heeft dat een zo-jarige politieke droom in vervulling zal
gaan. De Kerpel geeft mee dat hij Iste opvolger wordt voor de pro-
vinciale (sic) verkiezingen. Hiermee geeft De Kerpel uiteraard ook
impliciet aan dat deze eerste opvolgersplaats stukken meer waard
is dan wat velen vermoeden. De meeste opvolgersplaatsen laten im-
mers geen politieke dromen in vervulling gaan.
Daels is ontgoocheld maar als een volleerde professional beschikt
hij over minstens twee andere opties buiten de politiek. Hij kan on-
dermeer commissaris worden of zich bij de politie laten afkeuren
en na enkele jaren al op pensioen gaan. Tijdens de maand juni is hij
met die twee opties overigens volop bezig. Naar eigen zeggen gaat
hij er door als een bulldozer.
I(o
Hij spreekt wel intern af om zijn klacht tegen De Kerpel in ver-
band met de lasterlijke e-mail over de Vlaamse verkiezingen heen
te tillen. Wraak is nu eenmaal een schotel die volgens Alpha zo koud
gegeten moet worden.
Als na , juni blijkt dat De Kerpel nog geen zooo stemmen bin-
nengehaald heeft, merkt iemand die de Oost-Vlaamse kiescampagne
een beetje gevolgd heeft, terloops op dat het wel erg dure stemmen
zijn. Er circuleert een cijfer van Io euro per stem. Daels corrigeert:
I euro per behaalde stem.
Op de tweede plaats in Oost-Vlaanderen staat Patricia De Waele.
Ook zij komt over van de Open vIn. Ze zal op , juni wel een fel-
begeerd zitje in de wacht slepen. Terecht. Ik heb de vrouw een keer
ontmoet in het federale parlement en ze heeft op mij een uitste-
kende indruk gelaten.
Het nieuws van de overstap van Open vIn naar Inn wordt in
Terzake medio april in elk geval vrij denigrerend aangekondigd: Zelf-
verklaarde idioten zijn welkom bij Inn. Meer zelfs, ze krijgen een
verkiesbare plaats. Bij Terzake kunnen ze het schimpen echt niet
laten. Als Vijnck iets later een exclusief interview geeft aan Rob te-
levisie na zijn dubbele salto, wijdt Terzake er een kort stukje aan.
Anker Emmanuel Rottey sluit af door te stellen: En nu naar meer
ernstige zaken.
Vlaams-Brabant
In Vlaams-Brabant is nationaal secretaris Peter Reekmans dan weer
de sterkhouder. Als hij door De Standaard omschreven wordt als een
querulant is hij erg boos. Maar door zijn vaak buitenissige gedrag
maakt hij binnen de fractie alvast een aantal vijanden. Vooral bij de
vrouwen. En het ergste wellicht is dat hij dat niet eens beseft.
Al vrij vroeg in de campagne komt Reekmans wel met een uv op
de proppen: Anne De Baetzelier. Vlaanderen kent de vrouw van het
liedjesprogramma Tien om te zien op v1r. Opdracht dus geslaagd
in Vlaams-Brabant. Reekmans kan pronken met een bekende naam.
Verstrepen in Antwerpen niet.
De man van De Baetzelier is dan al een tijdje lokaal actief met
I(I
politiek bezig voor Inn. Sommige vrouwen uit Vlaams-Brabant die
heel hard gewerkt hebben voor Cassandra en Inn voelen zich te-
recht gepasseerd.
De Baetzelier doet het in de campagne als nieuweling eigenlijk
vrij behoorlijk. Een keertje zal ze pleiten voor het invoeren van de
taal Frans in het basisonderwijs terwijl dat al een vast onderdeel is
van het leerprogramma. Maar dat is een foutje dat door de partij
met de mantel der liefde wordt bedekt.
De verwachtingen in de dame zijn dan ook bijzonder hoog ge-
spannen. Ze mist wel een mooie kans om in beeld te komen als ze
door Phara uitgenodigd wordt om er te debatteren met ondermeer
Jean-Pierre Van Rossem. In paniek belt ze Piet Desl op. In eerste
instantie geeft de vn1 de namen van de andere gasten niet vrij. Ook
al omdat niet iedereen op ogenblik al vast ligt. De programmama-
kers maken er een kwalijke gewoonte van om de lijst met namen tot
laat op de dag open te houden. Later lekken ze toch uit. Als de naam
van Van Rossem verschijnt, wordt er binnen de partij beslist om niet
te gaan. Spijtig. De uitzending met Van Rossem levert spectaculaire
televisie op.
Wel aanwezig die avond bij Phara zijn Hendrik Bogaert van cnxv
en Caroline Gennez van sn. Het fragment waarin Van Rossem voor-
stelt om de financile crisis op te lossen door een deel van het spaar-
geld van de mensen te bevriezen, wordt nadien verschillende keren
heruitgezonden. Ondermeer in De Zevende Dag. Inn had toch kun-
nen weten dat het debat rond Van Rossem zou draaien?
Toch wordt door sommigen binnen de fractie over de kandida-
tuur van De Baetzelier wat gemord. De uv ziet zichzelf op dat ogen-
blik al in het parlement en behandelt sommige (vrouwelijke) fractie-
medewerkers wat uit de hoogte. Ze is natuurlijk een Bekende Vla-
ming en ook het feit dat ze in Het Nieuwsblad een vaste column heeft,
helpt. Ze mag zelfs even op televisie debatteren. De pers doet on-
danks haar verwoede inspanningen toch wat smalend over haar
omdat ze eerder verklaarde een onderwijsspecialiste te zijn die zich
door haar drie jonge kinderen zou laten bijstaan.
Toch zal ze ondanks een goede score naast een zitje in het Vlaam-
se parlement grijpen. In de krant vertelt ze dat ze enigszins ontgoo-
cheld is. Terecht. Ze haalt immers meer stemmen (6.8,) dan lijst-
I(z
trekker Peter Reekmans ((.(). Maar dat is nu eenmaal het politie-
ke spel. Sommigen beseffen ook terdege dat de partij het in Vlaams-
Brabant veel beter had kunnen doen indien De Baetzelier lijsttrek-
ker was geweest.
De partij is wel tevreden over De Baetzelier. En bovendien is het
voor haar volgens Inn niet evident om voluit terug te keren naar
haar vorige mtier, de (bedrijfs)presentaties. Haar coming out voor
Inn sluit immers heel wat (politieke) deuren. Het zou voor haar
gemakkelijker geweest zijn op te komen voor de liberalen wordt tij-
dens een vergadering van Inn gesteld. In de druivenstreek is De
Baetzelier bijvoorbeeld bekend omwille van haar fel gesmaakte pre-
sentaties van de lokale Druivenfeesten in Overijse. Vooral de man-
nen zijn vol lof over haar. De schepen van cultuur in Overijse is overi-
gens een liberaal.
De Baetzelier zal in de toekomst dus uitgespeeld worden als uit-
hangbord van Inn. In een gesprek met een radiopresentator in Ant-
werpen zegt ze na het interview dat ze een zachter imago aan Inn
wil geven. Dat is nodig aangezien Dedecker vooral bij de mannen
scoort. Begin juli verschijnt zelfs het bericht dat De Baetzelier onder-
voorzitster van Inn wordt. Het voorstel moet eerst nog besproken
worden op het partijbestuur van maandag 6 juli.
Jurgen Verstrepen reageert onmiddellijk op zijn website: De
Baetzelier ondervoorzitter van Inn? Dan zijn we met drie. Streep
geeft aan dat hij van niets weet. En hij wijst er fijntjes op dat hij en
Sabbe al ondervoorzitters zijn. Maar in het bericht in de krant voel
je duidelijk dat Sabbe zich halftijds zal focussen op zijn rol in het
Vlaams Parlement. De Baetzelier moet dan weer de weg effenen naar
de federale verkiezingen van (wellicht) zoII.
De Baetzelier wordt medio juli zoo inderdaad ondervoorzitter.
Vertrouweling Stef Goris wordt de andere ondervoorzitter. Verst-
repen is razend: Vandaag (donderdag I6 juli) afgezet als ondervoor-
zitter. In alle stilte. Dictatoriaal. schrijft Streep verbitterd op zijn
website. Tegelijk wordt de jonge Vlaamsgezinde Wouter Vermeersch
politiek secretaris. Hij moet zich concentreren op de jongeren bin-
nen en buiten Inn.
Niet iedereen is in Vlaams-Brabant blijkbaar even vlijtig als De
Baetzelier tijdens de campagne. Nota bene Dirk Vijnck merkt op dat
I(
zijn mentor Stef Goris opvallend weinig aanwezig is tijdens die cam-
pagne. Goris rijdt wel driftig rond in een suv met een foto van onder-
meer zichzelf. Maar Vijnck bevestigt me dat de prestaties van Goris
op het campagnevlak eerder beperkt zijn. Goris wordt natuurlijk in
die periode wel opnieuw vader. Dat kan dus meespelen. Zeker is dat
hij opnieuw naast een felbegeerd (Europees) zitje zal grijpen on-
danks de excuustruusen die voor hem op de Europese lijst staan.
Europa
De enige plaats die vrij vroeg vast lag en waar intern ook weinig over
gepalaverd werd, was die voor Europa. Eind zoo8 waren er contac-
ten gelegd tussen Derk Jan Eppink en Inn. Meer bepaald Rudy De
Kerpel zou vaak als go between fungeren tussen Dedecker en Eppink.
Dedecker en Eppink kennen elkaar al vanuit de liberale periode van
Dedecker. Eppink zal in het voorjaar van zoo ook tijdelijk gedomici-
lieerd worden op het adres van De Kerpel in Lochristi.
Dat Eppink boegbeeld zal worden voor de Europese campagne,
wordt vrij vroeg bekend gemaakt. Eind januari al. Officieel heet het
dat het niet zeker is dat hij lijsttrekker wordt. Maar elke goed genfor-
meerde journalist weet dat Dedecker de Europese lijst zal trekken.
Eppink moet het immers opnemen tegen stemmenkanonnen zoals
Dehaene (cnxv) en Verhofstadt (Open vIn). En tegen hen heeft Ep-
pink uiteraard geen schijn van een kans.
Voor vertrouweling Stef Goris wordt ook een plaatsje voorzien.
Hij staat op de derde plaats bij de opvolgers. Op twee daar staat Ulla
Werbrouck. Bij de effectieven staat op twee voormalig Touring-
woordvoerster Moniek Denhaen. Een verbitterde Innster die vindt
dat ze te laag op die lijst staat, merkt op dat het om z excuustruusen
voor Goris gaat.
Eppink staat op n bij de opvolgers. Met Verhofstadt heeft Ep-
pink nog een openstaande rekening. Op dat vlak past hij dan ook
perfect bij Inn. Eppink was in zooz immers columnist bij De Stan-
daard. Tegelijk werkte hij toen voor Eurocommissaris Frits Bolke-
stein. De columns van Eppink zijn behoorlijk pittig. Daarom wor-
den ze door een groot aantal lezers best gewaardeerd. Eppink heeft
I((
het vaak over paars-groen de coalitie op dat ogenblik tussen socia-
listen (rood), liberalen (blauw) en groen. En als hij schrijft is het niet
in positieve bewoordingen. Vooral de liberalen van de vIn zijn kop
van jut en dus not amused. De methode Verhofstadt en Waar is de
rechtervleugel van de vIn? verschijnen respectievelijk in mei en
maart zooz in de krant.
Als Eppink in juli zooz een stuk over de papenvreters schrijft,
de invloed van de vrijmetselaars in Vlaanderen, voelt De Gucht zich
persoonlijk geviseerd. Karel De Gucht is immers lid van de loge. Eerst
belt De Gucht naar de krantenredactie. Ook Guy Verhofstadt neemt
de telefoon en belt hoofdredacteur Peter Vandermeersch van De
Standaard persoonlijk op. Hij zet Vandermeersch zelfs onder druk
om de column Eppink op vrijdag en vooral de columnist af te
voeren. Volgens Eppink zwicht De Standaard niet voor de chantage
van Verhofstadt. De Standaard en Corelio worden nog altijd in het
christendemocratische kamp gesitueerd. Dat zal ook wel meespe-
len op dat ogenblik.
Eppink komt in de maanden voor , juni regelmatig langs in mijn
bureau. We kunnen het goed met elkaar vinden. Misschien heeft het
te maken met het feit dat we beiden (ex-)journalisten zijn. Of met
de vaststelling dat we op ethisch vlak allebei eerder conservatief zijn.
En ook over het Midden-Oosten hebben we gelijklopende standpun-
ten.
Hoe zit dat dan dan precies, dat verhaal? vraag ik hem op een
dag. Onder journalisten wordt deze anekdote over de beruchte co-
lumn van Eppink al eens verteld en aangezien de betrokkene aanwe-
zig is, wil ik uiteraard zijn versie van de feiten wel eens horen.
Nadat Verhofstadt besefte dat het niet zou lukken via De Stan-
daard, speelde hij het via een andere weg, vertelt Eppink met ple-
zier. Hij neemt contact op met Romano Prodi, die op dat moment
voorzitter is van de commissie. Prodi contacteert op zijn beurt Bolke-
stein die me de keuze laat, vervolgt Eppink. Bolkestein adviseert Ep-
pink om de column te laten vallen. In een beweging moet Eppink
ook een boek dat net zou verschijnen een paar jaar uitstellen. Dat
laatste is nieuw, vertel ik hem.
In september zooz verschijnt dan inderdaad het bericht in De
Standaard: Eppink niet meer op vrijdag. Verhofstadt heeft zijn slag
I(
thuisgehaald. In het Europese parlement mogen beide heren alvast
vanaf juni zoo opnieuw de degens kruisen. Maar eerst zal De Stan-
daard nog eens smalend schrijven over Inn. Eppink gaat volgens
de krant immers scheep met onverkwikkelijke bondgenoten. Een
verwijzing is dat naar de uitspraak van de linkse Brit David Miliband
over de bondgenoten van Eppink en conservatief Cameron.
Eppink zit namelijk in een fractie van conservatieven en hervor-
mers. Vooral de Poolse partij Recht en rechtvaardigheid (PiS) en
Letse partner 1u INNx doen bij sommigen de wenkbrauwen fron-
sen. Verhofstadt zal dan weer fractieleider bij de liberalen worden.
Verkiezingsdag
Elke verkiezing heeft zo zijn verrassingen. Het is bijna een platitude
geworden maar de uitspraak van voormalig premier Martens klopt
nog steeds als een bus. Ook deze dubbele verkiezingen van , juni
Vlaanderen/Brussel en Europa leveren die op. Filip Dewinter van
Vlaams Belang kraait die zondag zelfs uit dat Inn er niet aan te pas
komt. De kopman van het Vlaams Belang weet dat elk minder goede
resultaat van Inn een iets beter resultaat voor zijn partij is.
Niet alleen Dewinter verkeek zich op het fenomeen Inn. Nage-
noeg iedereen binnen Lijst Dedecker vergiste zich bij het voorspel-
len van de uitslag van Inn. Ik was met voorsprong de grootste pes-
simist binnen de fractie. Ik voorspelde aan cameraman Willem Van
Mullem van Arendsoog Io zetels in het Vlaams Parlement. Het wer-
den er uiteindelijk maar 8. En volgens Knack kon Inn in het Brus-
sels parlement zelfs zonder klinkende namen probleemloos min-
stens n zetel veroveren. Zelfs dat lukte niet.
Voor het Vlaamse parlement hanteerden alle andere medewer-
kers prognoses die in de buurt van de I6 zetels lagen. Een strate-
gisch medewerker heeft zelfs al een oefening gemaakt wie van die
I6 toekomstige Vlaamse parlementsleden welke commissies zal vol-
gen. Ook hij baseert zich zonder bedenkingen op een maximumsco-
re. Enkel financin is niet goed afgedekt stelt hij. Het zal een com-
pleet zinloze oefening zijn. Iemand anders calculeert niet minder
dan zo zitjes voor Inn in.
I(6
In het begin van die zondagnamiddag , juni zag het er aanvanke-
lijk nochtans nog vrij behoorlijk uit. Dedecker had maanden aan
een stuk verklaard dat hij enkel die kaap van Io% wilde halen en in
eerste instantie zou dat ook gebeuren. Tijdens een gemoedelijk ge-
sprek voor de verkiezingen met Peter Reekmans Dedecker heeft
zijn kleinzoon Flavio op de schoot zegt hij toch enigszins weife-
lend dat Io% er wel in zit zeker? Misschien kwam die eerste ver-
keerde indruk die zondag , juni doordat vooral resultaten uit West-
Vlaanderen binnensijpelden. Daar zette Inn immers wel een goed
resultaat neer.
Rond I,uoo verklaart Dedecker in het uco-gebouw in Gent dan
ook vrij zegezeker dat de Io% gehaald zullen worden. Hij wordt ge-
feliciteerd door Bouckaert en Sabbe. Misschien wordt het nog be-
ter als de uitslagen van de grote steden binnenlopen. Zo wordt ge-
zegd. Een illusie zo blijkt. Zeker als het barslechte resultaat van Ant-
werpen centrum (kanton) bekend gemaakt wordt. Inn haalt er zelfs
de kiesdrempel niet (,8%).
Naarmate steeds meer resultaten binnenkwamen, werd duide-
lijk dat die Io% niet gehaald zouden worden. Is die Io% belangrijk?
Ja. Het geeft volgens Dedecker zelf gewicht aan een partij. Onder
die Io% tel je eigenlijk nauwelijks mee. Dan ben je een kleine partij.
Je vertegenwoordigt maar een zeer beperkt deel van de bevolking.
Filip Dewinter: Dedecker doet het slecht h. De topman ver-
klaart het met nauwelijks verholen leedvermaak in Rechts marcheert.
Dewinter bedoelt wellicht Inn als geheel. In zijn overmoed van het
moment verklaart hij ook dat het voor Dedecker voorbij is: het mo-
mentum is volgens de topman van het Vlaams Belang gepasseerd.
Wishful thinking of realiteit? De toekomst zal het zeker uitwijzen.
Ondanks het feit dat Dedecker eerder die week verklaard had
dat hij die zondag geen interviews zou geven hij was de journalis-
ten immers kotsbeu ging hij toch naar een studio in Gent en Roe-
selare (w1v-Focus) voor een gesprek. Eerder die dag werd Dedecker
ook al in Oostende genterviewd door de vn1.
Dat Dedecker die dag niet in het openbaar zou verschijnen, af-
gezien van het verplichte nummertje om zelf te gaan stemmen met
vrouw en kleinkind, doet cameraman Willem Van Mullem van
Arendsoog (in opdracht van Panorama) even panikeren. Hij weet
I(,
dat die dag een belangrijk moment zal worden in de reportage Rechts
Marcheert. De ijzersterke reportage wordt exact een week later op
Canvas uitgezonden.
De ongerustheid van de cameraman is voor niets nodig. De-
decker zal die zondagavond zelfs, naast de andere partijvoorzitters
van de Vlaamse partijen, in het Vlaams Parlement debatteren voor
de vn1. Redacteur Jan Claeys van Het Nieuwsblad vindt Dedecker
die avond maar opvallend stil. Hij kwam er nauwelijks aan te pas,
schrijft hij een beetje te streng in de krant.
Daarna rept Dedecker zich nog eens naar het Inn-hoofdkwar-
tier in Gent. Dedecker verklaart er dat de champagne gedronken zal
worden. We hebben ze immers besteld. Volgens de redacteur is al-
les een beetje geforceerd.
The week after
Op het partijbestuur van maandag 8 juni, de dag na de Vlaamse en
Europese verkiezingen, wordt net zoals bij de andere partijen
een analyse gemaakt van de resultaten. Kanton per kanton, district
per district wordt nagegaan wie de meeste stemmen binnenhaalde.
Of wie ontgoocheld heeft. Dedecker zal de correcte analyse overi-
gens al op zondag maken: We kunnen niet winnen h. We pakken
van het Vlaams Belang maar we verliezen aan N-vn. Volgens De-
decker nam De Wever eigenlijk zijn rol over. De Wever belichaamde
deze keer de integere politiek.
Sommige kranten zijn die maandag zeer hard. Zo schrijft De Mor-
gen dat Inn het nauwelijks een half procent beter doet dan in zoo,.
Inn haalt uiteindelijk op , juni ,,,% van de Vlaamse stemmen. Er
worden 8 Vlaamse parlementsleden verkozen: voor West-Vlaan-
deren, z voor Oost-Vlaanderen en in de drie andere provincies Lim-
burg, Antwerpen en Vlaams-Brabant telkens I iemand. Brussel le-
vert niets op.
De volgende analyse van De Morgen is dan weer wel juist: Hoe
verder weg van West-Vlaanderen, hoe verder weg ook van de Io pro-
cent die Dedecker gisterochtend (zondag) nog als streefdoel voor-
opstelde.
I(8
Verstrepen krijgt op het partijbestuur de volle laag. Hij is kop van
jut. Er wordt een zondebok gezocht voor die slechte resultaten bui-
ten West-Vlaanderen. Stef Goris zal naar Antwerpen gestuurd wor-
den om te bemiddelen tussen de vechtersbazen. Een parlementslid
vindt die verzoeningsvergaderingen nutteloos. Tijdverlies, wordt
ronduit gesteld.
In de wandelgangen circuleert de naam van Rob Van de Velde
die als sterkhouder voor Antwerpen naar voor geschoven zal wor-
den in de lange aanloop van de federale verkiezingen van (wellicht)
zoII. Antwerpen moet volgens Dedecker versterkt worden. Verge-
ten we immers niet dat Knack begin juni zoo nog schreef dat de
verwachtingen bij Inn hooggespannen waren. De ambities reiken
tot vier zetels. De kans dat Streep in zoII lijsttrekker wordt is dan
weer quasi nihil. Als hij dan nog bij Inn zit.
Een Antwerps parlementlid vertrouwt me toe dat er tijdens de
campagne zaken gebeurd zijn die een diep spoor nagelaten heb-
ben. Zo werd er voor mijn voeten op de grond gespuwd. Zo sterk
was de minachting en het misprijzen er in de provincie.
Hoogleraar Lode Vereeck wordt dan weer gespaard en volledig
uit de wind gezet. Limburg levert Inn nochtans slechts een scha-
mel zitje voor het Vlaams parlement op. Nolla Appermans, tweede
bij de effectieven in Limburg, zal kort nadien zelfs op Facebook sig-
naleren dat Vereeck fractieleider wordt omwille van de goede resul-
taten in Limburg. Het fractieleiderschap van Lode is te danken aan
de goede resultaten in Limbabwe (sic). En ik die dacht dat Comical
Ali de grootste optimist was.
Vreemd dus aangezien de vn1 radio op , juni zal melden dat
Vereeck als prof niet populair is en dat Limburg in de voorbije we-
ken werd opgemerkt door vetes en ruzie. Ook de naam van Apper-
mans valt even tijdens die radiouitzending. Er wordt verwezen naar
het feit dat ze affiches op een hoogtewerker zou hebben aangebracht.
Dat heeft dan weer de woede van sommigen opgewekt. Neen, schie-
ten op Streep is uiteraard een stuk makkelijker.
Tijdens dat partijbestuur wordt door een prominent lid van Inn
ook voorgesteld om tabula rasa te maken. Die ontgoochelde per-
soon stelt niets anders voor dan de partij from scratch terug op te
bouwen. Hij verwijst naar de rotte appels binnen de partij en stelt
I(
voor om ook de zieke takken van de Inn-boom af te zagen. Het lid
van het partijbestuur stelt tegelijk voor om bewarende maatrege-
len te treffen. Er zijn in sommige provincies immers gortigheden
gebeurd. Het voorstel van deze persoon wordt terecht of onterecht
afgewezen. Hij zal zich naar eigen zeggen bezinnen over zijn toe-
komst binnen Inn.
Op het zelfde moment komt ook een ander opvallend fenomeen
aan bod: de nagenoeg complete afwezigheid van Inn tijdens de aller-
belangrijkste campagneweek net voor , juni. Op dat vlak lijkt poli-
tiek sterk op wielrennen: je moet pieken op het juiste moment. Dat
moet Dedecker toch weten?
Volgens voormalig wielrenner Tom Steels hebben alle renners
een vormcurve. Als je je voorbereidt op pakweg de Ronde van Frank-
rijk, moet je ervoor zorgen dat je op het juiste moment in topvorm
bent. Een renner mag vooral niet te vroeg in vorm zijn. Maar ook
niet te laat. Volgens Steels is het ideaal wanneer de curve precies op
de dag van de proloog, de eerste dag van de Tour dus, zijn hoogste
punt bereikt.
Bij politici is het zo. De vormcurve moet zijn hoogste punt be-
reiken de week voor de verkiezingen. Een journalist merkt terecht
op dat de verkiezingen voor Inn eigenlijk een paar maanden te laat
kwamen. Je kunt het ook anders bekijken natuurlijk: Inn was een
paar maanden te vroeg in topvorm.
Volgens politicoloog Carl Devos heeft Inn dus te vroeg gepiekt
en daardoor veel tegenstand opgewekt. Hij (Dedecker) is beginnen
roepen op het moment dat de anderen nog niet op het gaspedaal
stonden. Collega Marc Hooghe van de xuLeuven ziet het in De Mor-
gen eveneens zo: Het is altijd gevaarlijk te vroeg in de campagne te
veel aandacht naar zich toe te trekken, om dan tijdens de cruciale
laatste twee weken uitgeput in de touwen te hangen bij gebrek
aan nieuwe argumenten. Het zijn zeker analyses waarover binnen
het partijbestuur van Inn nagedacht zou moeten worden.
Io
Boodschap van angst
Premier Herman Van Rompuy suggereert die week na , juni aan
Kamerlid Rob Van de Velde alvast een bijkomende mogelijke verkla-
ring voor de overwinningsnederlaag van Inn. Volgens de eerste
minister heeft Inn verloren omdat een boodschap van angst werd
gebracht. Winnende partijen zoals cnxv slaagden er daarentegen
in de angst bij de bevolking enigszins te temperen.
De analyse van de premier komt alvast overeen met die van mar-
keteer Marc Michils. Michils werkte in het verleden overigens voor
enkele politieke partijen. Mensen zijn bezorgd om hun job, hun
pensioen, hun spaarcenten: er leeft angst onder het volk stelt hij in
een interview met De Standaard. Je kunt dan ook geen verkiezingen
winnen door deze angst nog eens aan te wakkeren. Inn is een partij
die het goed zou doen in tijden van hoogconjunctuur. Eigenlijk is
de verkiezingsnederlaag van Inn dan ook veroorzaakt door de fi-
nancile crisis.
Maar misschien zinspeelt de premier wel op het debat van
Dedecker tegen minister-president Kris Peeters over Opel. Dedecker
zal als enige voorwaarden eisen bij de steunmaatregelen voor Opel
Antwerpen en als politicus ook openlijk kritische vragen stellen bij
eventuele garanties van de Vlaamse overheid.
Dedecker zal het debat tegen Peeters als een flop ervaren. Als hij
in de donkerkleurige Audi A8 stapt, zegt hij aan communicatie-
manager Piet Desl dat hij eigenlijk niet voor dit (politieke) vak deugt.
Dedecker doet zijn sportjasje uit en legt het in de wagen. Desl ant-
woordt kort en krachtig: Allez Jean-Marie. Dedecker: Ik maak mij
daar meer en meer bedenkingen bij. Ik kan het niet. Communicatie-
manager Desl repliceert dat Dedecker voor dit theoretisch gelul
bij de vn1 inderdaad niet geschikt is. Maar dat is niet de politiek
h! Dedecker vertelt dat hij er een dgout van begint te krijgen. Als
er nog een iemand vraagt waarom er op mij gestemd moet worden,
krijgt hij een klap voor de kop.
Misschien heeft de premier wel een punt met zijn boodschap
van angst. Ik vertel Rob dat Inn een partij is die het omwille van
het programma uitstekend zou moeten doen in een bloeiende eco-
nomische omgeving. In tijden van hoogconjunctuur dus. Ten tijde
II
van paars-groen (Verhofstadt i) of paars (Verhofstadt ii) eigenlijk.
In een dergelijk klimaat is er immers een mogelijkheid om de staat
te ontvetten. Nu het slechter gaat, komt de boodschap om de meeste
ambtenaren niet te vervangen bij pensionering wat moeilijker over.
De werkloosheidscijfers rijzen immers de pan uit. Kortom, bij een
analyse van de overwinningsnederlaag moet zeker de economische
toestand in ogenschouw genomen worden. Ook hier zaten de om-
standigheden voor Inn dus zwaar tegen.
Dedecker zelf is in die week na , juni niet in zijn gewone doen.
In tegenstelling tot anders, komt hij op dinsdag Io juni niet naar zijn
bureau maar verschanst hij zich in de koffiekamer van het parle-
ment. Hij heeft die ochtend net een kort onderhoud met toekom-
stig minister-president Peeters achter de rug. Dedecker vertelt Pee-
ters dat hij de N-vn in de regering wil. Peeters repliceert gevat en
vertelt Dedecker dat hij dat vraagt om nadien beter op de Vlaams
nationalisten te kunnen schieten.
Het gesprek tussen beide mannen is hartelijk en Dedecker krijgt
zelfs koffiekoeken. Het gesprek zelf gaat iets later door dan door Pee-
ters gevraagd. Dedecker moet om uoo bij de uittredende minister-
president zijn. Maar de voorzitter heeft geen zin om in de files vast
te zitten en verschuift de afspraak naar een later uur die ochtend.
Op de foto na het gesprek zien we een lachende Peeters en De-
decker. Die middag wil Dedecker wel opnieuw naar Oostende. Hij is
het restauranteten hartsgrondig beu. Dat plan zal echter in het wa-
ter vallen. Het worden opnieuw broodjes. Eerst wordt Eppink gesom-
meerd om langs te komen in de koffiekamer. Er dienen dringend
afspraken gemaakt te worden over de invulling van het parlements-
mandaat in Europa.
Communicatie
Iemand van de fractie merkt op dat het zwakke resultaat van de par-
tij eigenlijk niet onlogisch is: Het programma van Inn heeft geen
belang. Wie stemt er nu op ruziemakers? Zeker is dat de communi-
catiestrategie na , juni grondig geanalyseerd zal worden. Toch een
milde bedenking: als je als partij in de maalstroom van gebeurte-
Iz
nissen zit Vijnck, de privdetective, het geruzie in de provincies
dan is het erg moeilijk om daar een tegengewicht tegenover te plaat-
sen.
De enige oplossing in een dergelijke situatie is dan vaak om niet
te communiceren. Als je geschoren wordt, moet je immers stilzit-
ten. En nadien is het essentieel om een in wezen negatief verhaal
zoals dat over de privdetective definitief te begraven en niet op-
nieuw zelf op te warmen. Door te reageren op negatieve berichtge-
ving, vererger je de situatie vaak alleen maar. Je laat immers ope-
ningen voor de vijand om opnieuw te vuren.
Een andere foute inschatting van Dedecker is dat hij er van uit-
ging dat de antipolitiek een grote rol zou spelen op , juni. Als hij een
geruime tijd voor , juni met een vulpen de peiling opschrijft die Inn
een score van II,,% toedicht hij krijgt de informatie via de telefoon
verklaart hij dat deze cijfers niet kunnen kloppen. De antipolitiek
speelt meer bij de bevolking dan blijkt uit deze peiling, zegt hij. Dus
eigenlijk hoopt Dedecker op een hogere score dan die Io% die hij
steeds naar voor schoof.
Vooral op het erg goede resultaat van de cnxv heeft Dedecker
zich grondig verkeken. Aan Knack verklaart hij net na de verkiezin-
gen dat hij de kiezer hierin niet begrijpt. Die partij heeft het land
twee jaar lamgelegd, heeft geen van haar beloftes gehouden en wordt
daar dan nog voor beloond ook. Dedecker geeft tijdens het gesprek
overigens zelf het antwoord: Koos men voor oude, vertrouwde re-
cepten uit vrees voor een crisis waarvan men het einde niet kent?
Het antwoord is ja. En bovendien heeft de kiezer deze keer wel dege-
lijk het onderscheid gemaakt tussen de verschillende beleidsniveaus.
Vriend en vijand moeten toegeven dat Kris Peeters (cnxv) een uitste-
kende minister-president van Vlaanderen was.
In tijden van angst en crisis richt een bange bevolking zich dus
inderdaad naar vertrouwde waarden en partijen. Daarom heeft net
de cnxv het zo goed gedaan. Antipolitiek, toch de us de Unique
Selling Proposition of datgene waarmee een onderneming of partij
zich onderscheidt van de andere van Inn verdwijnt dan helemaal
op de achtergrond. D vraag is of dit tijdelijk is of definitief.
I
Besluit
Er is interne en extern veel kritiek te horen op het feit dat Dedecker
beroep zal doen op uvs om zijn lijsten op te vullen. Anne De Baet-
zelier in Vlaams-Brabant of Karel Deruwe in Antwerpen. Het zijn
maar twee namen die in het oog springen. Maar er zijn ook nog eens
Moniek Denhaen en Mathias Danneels in Antwerpen. Of zelfs Derk
Jan Eppink voor Europa. Hij is wel een uN of Bekende Nederbelg.
Een lezer van Het Nieuwsblad heeft het niet zo begrepen op deze
strategie. Hij vindt dat we al genoeg hebben aan n Ulla Werbrouck.
Zelfs Derk Jan Eppink moet zich weren als een duiveltje in een wij-
watervat bij het verdedigen van de kandidatuur van De Baetzelier.
Hij noemde uvs immers eerder bedrijfsongevallen.
Columnist Jo Van Damme suggereert alvast met een vette knip-
oog in De Standaard om het populaire olifantje Kai-Mook op een
Antwerpse lijst te zetten. Volgens de columnist is er aan de olifant
zelfs een strijdplaats aangeboden.
Het plan van Dedecker is in elke geval om met een zo sterk moge-
lijk team naar de Vlaamse en Europese verkiezingen te trekken. Maar
politiek is natuurlijk geen judo. De mensen die verkozen zijn op de
lijsten, moeten nadien wel met elkaar samenwerken. En niet elk af-
zonderlijk tegen een vijand op de tatami vechten. Een journalist ver-
wijt Dedecker dat hij het conflictmodel, dat hij eerder succesvol in
de sport gebruikte, ook in de politiek toepast. De journalist vindt
dat terecht een grote fout.
Er speelt bovendien een extra element in het nadeel van De-
decker. Bij het samenstellen van een judoteam kan hij beroep doen
op de allerbeste judokas van dat moment. In de politiek moet hij
zich tevreden stellen met overlopers, gefrustreerden, halve talen-
ten. Het Laatste Nieuws heeft het over een Mexicaans leger van poli-
tieke asielzoekers, dwarse professoren, balorige liberalen en bekeer-
de blokkers. En de echt intelligente mensen bij Inn hebben dan
weer geen politieke ervaring. Het is altijd iets.
De politieke toppers blijven uiteraard zitten bij hun eigen partij.
Vandaar misschien ook de regelmatig weerkerende frustratie van
Dedecker die terugdenkt aan de periode waarin hij wel met toppers
kon werken. Hij vertelt graag en vaak dat hij omlaaggevallen is van
de sport naar de politiek.
I(
De strategie van Dedecker doet bovendien heel wat beloftevolle
mensen vertrekken. Zo meldt Paul Schietekat, gewezen Oost-Vlaams
provinciaal voorzitter, dat hij de insteek van uvs niet ziet zitten.
Op , april trekt hij de deur achter zich dicht. Binnen de partij wordt
ontgoocheld gereageerd. Iemand merkt op dat Schietekat een waar-
devol element was.
Dedecker vindt overigens dat hij helemaal niet overdrijft met de
uvs. We hebben drie uvs in onze partij: Ulla Werbrouck, Karel Deru-
we en Anne De Baetzelier zegt hij verbouwereerd. Dedecker ziet er
geen graten in. Maar Inners van het eerste uur zijn natuurlijk niet
gelukkig. Zeker als een uv een (te) hoge plaats op de lijst inneemt.
Storender is wat De Standaard de carrousel van kiezersbedrog
noemt: mensen die op lijsten staan maar hun mandaat niet zullen
opnemen. Dedecker trekt de lijst voor Europa en trekt Inn ook in
zijn West-Vlaanderen. Geen van beide mandaten neemt hij op. Hij
blijft in de Kamer. Dat was overigens de afspraak met Eppink (eerste
opvolger Europa) en Sabbe (eerste opvolger West-Vlaanderen).
Ivan Sabbe zal het overduidelijk in een e-mail stellen. Midden
maart vraagt hij immers steun aan vrienden. Steun in de vorm van
een milde financile bijdrage. Dat die steun ook effectief nuttig zal
zijn, blijkt uit de zinsnede in dat bericht: Als eerste plaats bij de op-
volgers op de lijst voor de Vlaamse verkiezingen voor de provincie West-
Vlaanderen zal ik zetelen als Vlaams parlementslid, gezien onze West-
Vlaamse lijsttrekker Jean-Marie Dedecker in het federale Parlement
zal blijven zetelen. Duidelijker kan niet.
Bovendien speelt een opvolgersprobleem in de Kamer. Als De-
decker het federale parlement zou willen verlaten, komt een opvol-
ger op zijn plaats die niet echt salonfhig geacht wordt. De Krant
van West-Vlaanderen schrijft dat die eer Tony Coorevits, genoemd
in een dossier van valsmunterij, zou toekomen. Dedecker kan fede-
raal dus gewoon niet weg. Bovendien houdt hij van het federale ni-
veau. Het Vlaamse parlement is voor kleuters.
Dedecker verdedigt zich opnieuw: alle anderen doen het, dus
moeten wij het ook doen. De Standaard roept op om niet te stem-
men voor mensen die op verschillende lijsten staan. Het haalt niets
uit. De populistische partijen die die maar al te graag de klassieke
formaties de les lezen, zijn in hetzelfde bedje ziek, schrijft hoofdre-
dacteur Peter Vandermeersch.
I
Bij de motivering van de stemkeuze op Inn geven mensen als
derde overweging het verzet tegen ministrile kandidaten en minis-
terile stoelendans. Het zou een sterk statement van Inn kunnen
zijn om niet mee te doen aan deze carrousel van kiezersbedrog.
Maar Inn spant volgens een onderzoek van het Centrum voor
Politicologie van de xuLeuven zelfs de kroon inzake dubbelkandi-
daten. Dat zijn kandidaten die op meer dan een plaats of lijst staan.
Ofwel de Vlaamse en de Brusselse ofwel de Vlaamse en de Europese.
Of ze staan bij effectieven en opvolgers. Inn heeft maar liefst ( der-
gelijke dubbelkandidaten. Als Inn in de zomervakantie van zoo
dan ook de cumuls van sommige politici aanvalt, klinkt de partij
hierbij niet echt geloofwaardig. En als de partij nog iets later minis-
ter Ingrid Lieten van De Lijn verwijt dat ze niet kan kiezen, verzwijgt
Inn wijselijk dat er op de fractie ook een aantal gedetacheerden
uit de Vlaamse administratie rondlopen.
In Terzake van dinsdag o juni zoo wordt nog eens op diezelfde
spijker geklopt. De Iz( Vlaamse parlementsleden hebben die dag de
eed afgelegd en staan klaar voor een mandaat van vijf jaar. Terzake
signaleert dat van de Iz( parlementsleden, er op dat ogenblik al maar
liefst I opvolgers zetelen. Een van die opvolgers is Ivan Sabbe. Ter-
zake haalt de man voor de camera. Het parlementslid ziet er geen
graten in.
Als ik het probleem met een voormalig kabinetsmedewerker van
Paul De Keersmaeker (cnxv) bespreek, lacht hij eens hartelijk: De-
decker is te lang ondergedompeld geweest in de cultuur van de vIn,
is zijn antwoord.
Dedecker weet natuurlijk dat hij geen andere keuze heeft dan
zowel de lijst van West-Vlaanderen als de lijst van Europa te trek-
ken. Zonder hem was Eppink niet in het Europese parlement be-
land het was nu al kantje boordje en zonder hem was de score in
West-Vlaanderen een pak lager. Dedecker weet dat er, nog steeds en
dat na z jaar al, gewoon geen plan B is. Vraag is wanneer dat plan er
wel zal zijn.
I,
noorns1ux
Jrnn
Drijfveren van politiek zijn ijdelheid,
eerzucht en machtswellust, zelden hebzucht
en nog veel minder vaak het onbaatzuchtige verlangen
een idee of een groep mensen te dienen.
counrNnovrN-xnIrnci
Inleiding
D
edecker is natuurlijk op zijn best als hij in de aanval kan gaan.
In de Fortis-commissie over de schending van het heilige
principe van de scheiding der machten, in de zaak Koekelberg/De-
wael, tegen Fientje Moerman. Niet toevallig is de nummerplaat van
Dedecker als kamerlid Po.
Sommigen, zoals liberaal Bart Tommelein, beweren dat Dedecker
niet gelukkig is met het hoge nummer. Door zijn verhuis van Senaat
naar Kamer, is ook het nummer van zijn parlementaire nummer-
plaat gestegen. Senatoren krijgen immers de eerste getallen. Maar
precies die nummerplaat past uitstekend bij Dedecker.
De Po is immers een zogeheten personal defense weapon (nw)
gemaakt door rN Herstal. De typische eigenschap van het wapen is
dat het licht en eenvoudig is. En vooral dat het door de kogelwerende
vest van de vijand kan boren.
Net zoals Dedecker dus. In vaak eenvoudige kwatongen spre-
ken over simplistische of populistische bewoordingen taal vuurt
hij op zijn politieke vijand. Die zich liefst in het Open vIn kamp
I8
bevindt. Die stempel werkt als een rode lap op stier Dedecker. In de
Fortis-commissie neemt hij steevast het woord doofpotoperatie in
de mond. Om tactische redenen uiteraard. Hij weet dat hij het in
een complex juridisch dossier zoals dat anders moet afleggen tegen
collega-parlementairen zoals Renaat Landuyt van de sn die wel een
juridische achtergrond hebben.
Maar hij weet vooral dat hij hiermee zal scoren bij een deel van
de kiezers. Voor die kiezers is het immers voldoende om enkel het
woord doofpot in de mond te nemen. Ze zijn geconditioneerd zo-
als de hond van Pavlov. Geen enkele andere politicus verstaat dan
ook zo goed als Dedecker het concept van de soundbite een korte,
krachtige en pittige toelichting. Zijn tegenstanders noemen het dan
weer smalend antipolitiek.
Dedecker is in zijn element als hij externe informatie aangeleverd
krijgt. In het dossier tegen toenmalig minister Dewael kwam die van
de politievakbond en meer bepaald van de minder mediageile Jan
Adam. Redacteur Douglas Deconinck van De Morgen zal er naar ver-
wijzen in een scherpe open brief aan Dedecker. De informatie over
Fientje Moerman komt dan weer van boezemvriend Rudy Aernoudt.
Enkel de visie op Belgi scheidt beide heren. Aernoudt wil het uni-
taire Belgi behouden. Dedecker pleit voorzichtig voor een onafhan-
kelijk Vlaanderen. Te voorzichtig volgens sommigen binnen Inn. Op-
vallend is een ander gemeenschappelijk kenmerk: beide heren De-
decker en Aernoudt geven een slap en klam handje bij een begroe-
ting. Vooral bij Dedecker komt dit voor een voormalig judoka wat
vreemd over.
Dat Dedecker van extern aangeleverde informatie leeft, is tege-
lijk zijn sterkte n zwakte. Als hij immers geen nieuw dossier heeft,
valt Dedecker een beetje stil. Daarom is het ook onzinnig om uitspra-
ken te doen over de toekomst van Inn. Het is voldoende dat er vlak
voor de federale verkiezingen, wellicht in zoII maar misschien vroe-
ger, een nieuw en zeer belastend dossier tegen zetelende ministers
op het bureau van Dedecker komt, en de partij verdubbelt de score
van Vlaamse verkiezingen. Het dioxineschandaal is een typisch voor-
beeld van een gelijkaardig geval. De groenen konden er toen garen
bij spinnen.
Maar Dedecker wil vooral snel gaan als hij iets binnenkrijgt. Soms
I
te snel. Als hij informatie prijsgeeft over de snoepreis van senator
Johan Vande Lanotte, blijkt dat hij de bal toch enigszins verkeerd
slaat. Vande Lanotte was immers niet aanwezig op die reis. Op zijn
persoonlijke website haalt de socialistische senator dan ook keihard
uit naar Dedecker. Vande Lanotte noemt Dedecker een doelbewuste
bedrieger. Beide Oostendse heren lusten elkaar rauw.
Een vertrouweling wijst erop dat Dedecker ook niet selectief ge-
noeg is als hij met informatie naar buiten komt. Net voor de verkie-
zingen lanceert Dedecker het bericht over de provinciale fractietoe-
lagen. Deze worden onterecht gebruikt voor verkiezingscampagnes.
Redacteur Tim Pauwels van Terzake geeft Dedecker wel volmondig
gelijk. Probleem is alleen dat alle partijen zich hieraan bezondigen.
Dedecker schiet dus op de blauwen, de sossen en de tsjeven vol-
gens die persoon. Niet goed volgens die vertrouweling aangezien je
op die manier heel het systeem viseert. Ik zou het niet gedaan heb-
ben stelt deze intimus resoluut.
Misschien lekken sommigen uit het vijandige kamp ook bewust
valse informatie. Feit is dat de geloofwaardigheid van Dedecker een
serieuze deuk heeft opgelopen na het privdetectiveverhaal. Mijn
taak zal er in de eerste helft van zoo vooral in bestaan de credibiliteit
van Dedecker en Inn wat op te krikken. Door gerichte informatie
over financile dossiers Dexia/rsn, Fortis, xuc, Ethias, rv door
te geven aan bevriende journalisten lukt het om Inn regelmatig in
de pers te krijgen. Als ik Dedecker op een middag in het klassiek
restaurant van het parlement tegenkom, vertel ik hem dat hij die
dag in de krant staat. Dedecker luncht er op dat moment met Michel
Vandenbosch van Gaia.Ik sta toch op een positieve manier in de
krant? vraagt Dedecker vertwijfeld. Deze keer wel ja. Lijst Dedecker
wordt zelfs in een artikel op de voorpagina van De Tijd vermeld.
Maar voor de partij is het nooit genoeg. Als ik Dedecker bij het
dossier Dexia/rsn opnieuw op de voorpagina van De Tijd krijg, krijg
ik het verwijt van de fractiesecretaris dat Lijst Dedecker slechts een
keer in het artikel voorkomt. Er is een goede verklaring voor, name-
lijk dat het artikel door plaatsgebrek ingekort moest worden. De frac-
tiesecretaris vindt die uitleg maar flauwekul. Maar hij heeft nooit
op een redactie gewerkt natuurlijk. Iemand stelt dan ook dat de par-
tij gewoon te weinig schouderklopjes uitdeelt.
I6o
Zeker is dat Dedecker in de toekomst niet zomaar wat zal kun-
nen beweren. De Po zal iets minder vaak kunnen vuren. En het zal
voortaan vooral iets meer in de juiste richting moeten zijn. Niet meer
in het wilde weg, zoals vroeger al eens gebeurde.
Ajuin
Dedecker klaagt erover dat hij steeds meer informatie over zijn pri-
vleven moet prijsgeven. Als het boek De buffel in het voorjaar van
zoo uitkomt, grapt hij enigszins geforceerd dat hij er geen probleem
mee heeft. Er zijn slechts twee voorwaarden: er mag niets over zijn
priv-leven instaan en zijn achternaam moet correct gespeld zijn.
Hij maakt spontaan de vergelijking met een ajuin die laag voor
laag wordt afgepeld. Maar Dedecker doet ook zelf gretig mee om
dat afpellen door de media mogelijk te maken. Ook de toelating
van Inn aan Panorama om de kopman van Inn zes volle weken te
laten volgen door een camera is eigenlijk best merkwaardig aange-
zien in de reportage toch pittige en belangwekkende beelden ge-
toond zullen worden.
Dedecker maakt eind maart zoo zijn optreden in het Canvas-
programma Voor eens en altijd van Tom Lenaerts en Michiel Devlie-
ger. Dedecker is er te gast met vn1-journaliste Kathleen Cools. Dat
Cools die avond de side kick van Dedecker zal worden, is overigens
lange tijd onzeker. De directie van de vn1 moet immers eerst nog
zijn fiat geven. Als vervanger wordt West-Vlaming en artistieke dui-
zendpoot Kamagurka even op de reservebank gehouden.
Uiteindelijk mag Cools toch aantreden. De interactie tussen bei-
den levert zeker mooie televisie op. Maar een belangwekkende vraag
is natuurlijk of het wel kan dat politici en journalisten samen in der-
gelijke amusementsprogrammas optreden. Cools zal Dedecker sa-
men met collega De Vadder dan nauwelijks enkele weken later in-
terviewen in het harde interviewprogramma De Keien van de Wet-
straat op Canvas.
Het amusementsprogramma Voor eens en altijd wordt uiteraard
zeer grondig voorbereid. Een week eerder is er immers een diepgra-
vend gesprek met Dedecker. Tijdens de opname wordt bijvoorbeeld
I6I
het nummer Je te dirai les mots van Melina La veuve du colonel Mer-
couri gespeeld. Dedecker kiest dat nummer uit omdat hij aan dit
lied bepaalde zeer persoonlijk herinneringen overhoudt. Hij mag
zich nadien thuis wel verantwoorden. Kortom, Dedecker kiest er
dus zelf voor om nog een laagje van die ajuin te laten afpellen.
Met andere woorden: Dedecker zelf beslist om zijn privleven
prijs te geven. Hij kan ook weigeren om in dergelijke programmas
te zetelen. Of hij kan ook dergelijke intieme details gewoon verzwij-
gen.
De meeste journalisten beschouwt hij als vrienden. Een fenome-
nale blunder. Ik moet regelmatig uitleggen dat persmensen niet te
vertrouwen zijn. Maar hierin zal Dedecker wellicht nooit meer veran-
deren. Aan sommige journalisten heeft hij echt een bloedhekel. Als
Bart Eeckhout van De Morgen schrijft dat er op het verkiezingscon-
gres van Inn in Antwerpen medio mei slechts een paar honderd
sympathisanten samentroepten, is Dedecker in alle staten. Iemand
grapt dat het beter is voor de gezondheid van de journalist dat hij
zich op , juni niet te dicht bij Dedecker bevindt. Op dat moment
verzamelen de journalisten zich immers aan de ingang van de hoofd-
zetel van Inn in het uco-gebouw van Gent. Ze willen allen een glimp
van Dedecker opvangen als hij om I,uoo toekomt.
En kan je Dedecker hierin ongelijk geven als een redacteur van
De Standaard nogal tendentieus schrijft dat vooral Inn (bij monde
van Rob Van de Velde) probeert de stem te vertolken van de boze
aandeelhouder. (eigen cursivering) En het hoofd van de wetstraat-
redactie, Bart Brinckman, schrijft zelfs dat Dedecker gewoon een
leugenaar is. Hij (Dedecker) neemt het niet zo nauw met de waar-
heid. Afgelopen dinsdag ( mei) zat hij bij Phara (met de afspraken-
nota van de Open vIn). Als hij voor elke leugen Ioo euro kreeg, ging
hij met een fortuin terug naar huis: tiptop gewapend om de volgende
overloper te strikken.
Phara De Aguire van de vn1 beschouwt hij dan weer als een zwar-
te weduwe. Na het eerste verkiezingsdebat in de Vooruit van Gent
spreekt hij haar in de foyer aan. Volgens iemand van Inn is De Aguire
enkel daar omdat Bracke het debat modereert. Dirk Vijnck is net
overgelopen naar de Open vIn en Dedecker stelt Phara vicieus voor
om hem eens uit te nodigen in de studio tijdens haar programma.
Dedecker weet goed genoeg dat ze dat niet zal doen.
I6z
Tegelijk zal Dedecker dan weer het programma van Phara gebrui-
ken om iets later de beloftennota van de Open vIn aan Vijnck te
tonen. Hij zegt het letterlijk op het scholendebat in Oostende wan-
neer Dedecker de brief voor het eerst uit zijn jaszak haalt. Ik ga van-
avond naar tante Phara.
Als het verhaal over de privdetective bekend gemaakt wordt,
schrijven hoofdredacteurs Dedecker in de grond. Een vertrouwe-
ling: Nu kunnen ze hem niet zwart genoeg maken. Maar als hij er
niet meer zal zijn, zullen ze schrijven: Waar is Dedecker om al de
wantoestanden aan te kaarten?. Om Hegel te parafraseren: het is
nu eenmaal gemakkelijker om gebreken in individuen te ontdek-
ken, dan om hun werkelijke belang en waarde te zien.
De meeste andere journalisten beschouwt Dedecker dus wel als
vrienden. En hiermee maakt hij een kolossale vergissing. Journalis-
ten zijn immers as such niet genteresseerd in Inn of Dedecker maar
in het verhaal dat ze kunnen brengen. Met die verhalen worden im-
mers kranten verkocht. Het verhaal dient dus om de uitgever winst
te laten maken. Niet om een partij groot te maken.
Dedecker maakt bij op het eerste zicht banale gebeurtenissen
meestal wel de juiste reflex. Als het campagnebusje van Lijst De-
decker voor het Inn-hoofdkwartier in Gent net voor de verkiezin-
gen bewerkt wordt met een snijbrander, geeft Dedecker telefonisch
instructies mee dat er onmiddellijk een persbericht gemaakt moet
worden. Hij weet instinctief dat dit vrij banale voorval communica-
tief interessant is voor de partij. Alleen als er persoonlijke rancune
bijkomt Open vIn weet u wel verliest de rationele Dedecker het
wel eens aan de emotionele Jrnn. Niet voor niets noemt cabaretier
Freek de Jonge Dedecker een politicus van de kleine rancune. Al-
leen, klein?
Schandaal
Dat hij journalisten te veel als vrienden ziet, blijkt ook uit een inter-
view dat hij aan Humo geeft. We schrijven eind oktober zoo8. De
verkiezingen van juni zijn op dat moment nog veraf. Dedecker blaakt
van zelfvertrouwen.
I6
De redacteur van Humo komt op bezoek in het Federale Parle-
ment. Dedecker vertelt aan Humo dat hij op dat moment al een
schandaal heeft klaarliggen voor de verkiezingen van zoo. De-
decker voelt zich goed. Hij zit vol adrenaline. Hij weet dat hij op dat
moment bij een welbepaald kiezerspubliek gigantisch scoort met
zijn permanente aanvallen op minister Dewael. Vooral De Morgen
stapt gretig mee in het verhaal. En hij heeft net nieuwe informatie
ontvangen over politieman Guido van Wymeersch. De zoveelste
episode in het ondertussen beruchte politiefeuilleton. Dat overigens
met een sisser zal aflopen.
Volgend jaar zijn het Vlaamse verkiezingen: ik heb nu al een
schandaal klaarliggen over geknoei met wegenwerken. En dat is een
Vlaamse bevoegdheid, vertelt hij aan de journalist van Humo.
Humo repliceert gevat en vindt dat Dedecker het dossier op dat
moment al moet uitbrengen als het inderdaad zo zwaarwichtig is.
Maar Dedecker wil dan niet al zijn pijlen tegelijk verschieten be-
weert hij. Op de website van Humo wordt het interview aangekon-
digd met de quote dat Dedecker niet kan zwijgen. Correct.
Zoals verwacht reageert de goegemeente negatief. De teneur is
dezelfde als die van de journalist van Humo. Als Dedecker inder-
daad over een zwaarwichtig dossier beschikt, heeft Dedecker als
volksvertegenwoordiger de plicht om het op dat ogenblik uit te bren-
gen. Of het nu over federale of Vlaamse materie gaat. Dat hij het
dossier voor electoraal gewin probeert te misbruiken, wordt hem
zeer kwalijk genomen.
In de maanden die volgen, wordt af en toe gevraagd hoever het
staat met het dossier over de wegenwerken. Dedecker zal drie keer
stellen dat het dossier toch nog niet helemaal rond is. Hij mist een
sleutel, een document, een element zegt hij op drie verschillende
momenten. Dedecker kan echt niet zwijgen.
Als hij een paar maanden later in het sale & lease back-dossier
van het gerechtsgebouw van Veurne de frontale aanval moet uit-
voeren in de wetenschap dat in dergelijk geval de aanval beter is
dan de verdediging menen sommigen dat dit nu het bewuste
zwaarwichtige dossier over wegenwerken is. Quod non.
Vlak voor de verkiezingen is er geen sprake meer van het zwaar-
wichtige dossier in verband met wegenwerken. Misschien komt het
I6(
omdat Inn in die maanden net voor de Vlaamse verkiezingen bedol-
ven wordt onder negatieve verhalen. Zeker is dat relatief weinig re-
dacteurs of mensen Dedecker nog vragen hoe ver het eigenlijk staat
met het dossier. Ook dat is typisch voor de media.
Vaststaat dat Dedecker toen in oktober zoo8 zegezeker zijn hand
overspeeld heeft door iets te vertellen over het dossier. Hij vertelt te
veel en te graag. Dedecker kan niet zwijgen zoals Humo het terecht
stelt.
Omlaaggevallen
Dedecker vertelt ook graag dat hij omlaaggevallen is van de sport in
de politiek. Tien jaar geleden maakte hij op vraag van Guy Verhofstadt
de overstap naar de vIn. Hij zetelt begin jaren zooo als senator. Merk-
waardig genoeg wordt Dedecker vandaag nog steeds aangesproken
als senator terwijl hij al sinds de verkiezingen van zoo, kamerlid is.
Zijn chauffeur Ignaz kan er zich danig over opwinden.
Als hij zich eind zoo( kandidaat stelt voor het voorzitterschap
van de vIn, haalt hij bijna (o% van de stemmen. Hij is verrassend
tweede. Bart Somers wint die verkiezingen. Onterecht overigens vol-
gens Dedecker: er is gesjoemeld. Volgens hem is de telling zelfs ver-
valst. Ik had die verkiezingen gewonnen beweert hij in De Volks-
krant. Maar volgens Dedecker mocht hij van de partijtop gewoon
geen voorzitter worden van de Vlaamse liberalen. Een zware beschul-
diging is dat.
Tijdens deze voorzittersverkiezingen zal ook Patricia De Waele
een gooi doen naar het hoogste zitje van de liberalen. Tevergeefs.
Geprangd tussen Somers en Dedecker haalt ze nauwelijks stemmen.
Ze wordt vijf jaar later wel verkozen als Vlaams parlementslid op de
Inn-lijst voor Oost-Vlaanderen.
In oktober zoo6 wordt Dedecker uit de vIn gezet. Eind novem-
ber zoo6 wordt hij lid van N-vn. De partij zit op dat ogenblik in kar-
tel met de cnxv. Volgens de pers is het Jan Renders van het ncw die
bezwaren uitte tegen de komst van Dedecker. Ook de conservatieve
vleugel van de christendemocraten had problemen met het profiel
van Dedecker.
De werkelijke reden voor het afwijzen van Dedecker door de
I6
cnxv is enigszins anders. Ik geef het verhaal met het grootste voor-
behoud mee. Een voormalig kabinetsmedewerker van de liberalen
vertelt het me. Niemand wil of kan het bevestigen. Bij de cnxv had
men weet van een dossier (wellicht vastgoed of ruimtelijke orde-
ning) waarin de naam van Dedecker zou vernoemd worden. De-
decker had immers als liberaal advies ingewonnen op het kabinet
van Dirk Van Mechelen. Volgens sommige hooggeplaatste cnxvers
bestond zelfs de mogelijkheid dat Dedecker enkele maanden later,
begin zoo, dus, achter de tralies zou belanden. Dat risico konden ze
bij de cnxv uiteraard niet nemen. Vandaar hun negatief advies aan
kartelpartner N-vn.
Wat er ook van zij. De N-vn sloeg zoals geweten de deur voor
Dedecker dicht. Dedecker was woest op De Wever. Een poging om
als onafhankelijke bij het Vlaams Belang te zetelen mislukte en be-
gin zoo, begon Dedecker dan maar met zijn eigen partij. Volgens
Gerolf Annemans van het Vlaams Belang heeft Dedecker die partij
overigens enkel opgericht om af te rekenen met de vIn die hem zo
veel onrecht had aangedaan. Op I januari van dat jaar wordt Inn
officieel voorgesteld in het Huis van de Parlementsleden. Zoals ge-
weten haalde Inn in zoo, bij de federale verkiezingen helemaal on-
verwacht een verrassend goede score.
Boer Clerck
Dedecker wordt al eens vergeleken met Pim Fortuyn, Geert Wilders
of zelfs Jean-Pierre Van Rossem. Maar om de figuur te vinden die
qua eigenschappen het beste op Dedecker lijkt, moeten we eigen-
lijk buiten de politiek gaan.
In het uitstekende boek Beaulieu pleit onschuldig van ex-journa-
list Ludwig Verduyn krijgen we een portret van Roger De Clerck, be-
ter gekend onder de enigszins denigrerende bijnaam boer Clerck.
Hij is de stichter van het Beaulieu-imperium.
Volgens Verduyn gaat boer Clerck regelmatig agressief te werk
en stoort hij zich aan geen enkele norm. In het begin wordt door de
conservatieve francofone bourgeoisie smalend neergekeken op het
Vlaamse boerke.
I66
Wat duidelijk bedoeld is als een belediging, draait boer Clerck
om tot een eerbetuiging. De Clerck toont in eerste instantie geen
enkel respect voor de gevestigde waarden. Hij krijgt zelfs een re-
bels tintje. Managementprincipes worden bij De Clerck puur geba-
seerd op eigenbelang. Hij is voorstander van de vrije markt maar
put tegelijk alle subsidies uit.
Boer Clerck heeft durf, lef en arrogantie op het vulgaire af. De
systematische kritiek heeft bovendien een stimulerend effect op de
man. Hij vindt ook dat de staat al genoeg afpakt van de mensen.
De Clerck is volgens Verduyn ook een overlever die helse stor-
men kan doorstaan. Hij straalt charisma uit en maakt mensen
bang. Hij is tegelijk een man die zijn vak zeer goed kent. En het
doel heiligt voor hem steevast alle middelen. Zelfs als de manier
waarop hij dat doel wil bereiken in vraag gesteld wordt. Drie woor-
den staan tot slot centraal bij boer Clerck: werken, werken en nog
eens werken.
Net zoals boer Clerck is Dedecker een West-Vlaming die zweert
hij noeste arbeid. En alle andere eigenschappen van Boer Clerck kan
je uiteraard probleemloos op Dedecker transponeren. Als de parle-
mentairen vlak voor Kerstmis zoo8 het vuistdikke verslag van het
Rekenhof het beruchte blunderboek ontvangen, zegt hij dat ik
dat verslag met kerstdag onder de lichtjes van de kerstboom mag
doornemen.
Ik lees het verslag overigens met veel plezier. Feesten is aan mij
immers niet besteed. Ik ben dan ook gefrustreerd als de persdienst
opnieuw niets wil doen met de door mij gedistilleerde informatie.
Er staan immers enkele zeer boeiende passages in het verslag. Een
intimus van Dedecker ziet het zo: Als ze (de persdienst) het niet zelf
gevonden hebben, doen ze er niets mee.
Tijdens een werkvergadering in het parlement komt Dedecker
even langs. Een van de genodigden is een vriendelijke dame uit Kon-
go. Ze is op dat ogenblik werkloos. Dedecker biedt haar onmiddel-
lijk aan om bij hem te komen werken. Dedecker denkt dat alle maat-
schappelijke problemen opgelost kunnen worden als iedereen aan
de slag gaat. Een parlementslid verwijt Dedecker dat hij nog in een
verouderde dickensiaanse wereld leeft waarin alles bovendien
zwart/wit is.
I6,
Ook Dedecker stoort zich aan geen enkele norm binnen de poli-
tieke wereld. Dedecker is uiteraard ook een rebel en de kritiek maakt
hem alleen maar sterker. Niet onmiddellijk hij is even down maar
snel daarna. Een intimus: Dedecker is een straatvechter. Een jon-
gen van de straat. Hij komt altijd terug.
Er zijn natuurlijk ook enkele verschillen tussen beide mannen.
Boer Clerck neemt snel beslissingen. Hij steunt vaak op zijn intu-
tie. Dedecker durft al eens te tobben. Over het al dan niet inzetten
van een privdetective heeft hij bijvoorbeeld lang nagedacht. En als
ik na de verkiezingen van , juni een vriendin uit de reclamewereld
vraag om de campagne van Inn in een trefwoord te omschrijven
geeft ze automatisch het begrip besluiteloosheid op. Ook binnen
de fractie is er heel wat wrevel over het feit dat er geen eenvoudige
knopen doorgehakt kunnen worden tijdens de campagne.
Op het vlak van de media is er eveneens een hemelsbreed ver-
schil tussen de twee West-Vlamingen: De Clerck houdt niet van de
pers. Dedecker weet dat hij niet zonder de kranten en de cameras
kan. Volgens sommigen, zoals voormalig minister De Gucht, is
Dedecker zelfs het product van de media.
Winnen is het enige
In het boek van Verduyn over boer Clerck wordt niets vermeld over
de competitiedrang van de man. Zeker is dat die bij Dedecker altijd
en op elk terrein aanwezig is. Als hij bijvoorbeeld in het najaar van
zoo8 uitgenodigd wordt door de vn1 voor een uitzending van het
programma Volt over onderwijs, moet hij eerst een aantal vragen
beantwoorden. Vragen in de stijl van Wie was koning van ons land
ten tijde van wo i? en Wat is het hoogste punt van ons land?.
Dedecker komt in mijn bureau en begint me werkelijk alle vra-
gen te stellen. Niet een of twee maar allemaal. Van de eerste tot de
laatste. Ik moet enkel passen op eentje ervan. Je bent intelligent,
stelt hij. Zoals ik. Er verschijnt zowaar een glimlach op zijn gezicht.
Maar ik had wel alle vragen juist,pocht hij.
Uiteraard heeft dit niets met intelligentie te maken maar met
parate kennis. Kwiskennis ook. En ik heb geluk met drie jonge school-
gaande kinderen die precies die zaken op school leren.
I68
Het voorval toont aan dat voor Dedecker alles competitie is. Hij
wil altijd winnen. En meestal lukt dat ook. Kijk maar naar zijn boek
Rechts voor de raap. Meer dan (o.ooo exemplaren van verkocht. Het
best verkopende boek van een politicus in Vlaanderen. Rudi De Ker-
pel gebruikt het zelfs als argument tegen de opstandige Jo Claus:
Verkoop eerst eens (o.ooo exemplaren van een boek. En spreek dan.
Het heeft uiteraard niets met de discussie terzake te maken.
In het najaar van zoo8 is Dedecker al volop bezig aan de opvol-
ger van die bestseller. Hij voert parallel onderhandelingen met ver-
schillende uitgevers. Allemaal willen ze uiteraard het nieuwe boek
van Dedecker uitgeven. Ze zien de kassa al luid rinkelen. Uitgever
Andr Van Halewijck heeft de beste kaarten. Dedecker en de uitge-
ver komen goed overeen. Ze zijn vrienden. Bovendien heeft Van Ha-
lewijck het boek Rechts voor de raap uitgegeven. Dedecker vermoedt
alleen dat de verkoopcijfers niet helemaal kloppen. Van Halewijck
zal Dedecker in het voorjaar van zoo regelmatig bellen om te vra-
gen hoever het staat met het manuscript.
Ook Roularta Books is genteresseerd in het manuscript van De-
decker. Uitgever Jan Ingelbeen wordt in het najaar van zoo8 zelfs
uitgenodigd in het klassiek restaurant van het parlement. Roularta
denkt nadien zelfs even dat zij het boek mogen uitgeven. In de Na-
jaarscatalogus zoo8 wordt het boek van Dedecker ook aangekon-
digd voor december van dat jaar.
Nog even geduld en dan wordt meer dan een tip van de sluier
opgelicht over het nieuwe boek van Jean-Marie Dedecker en Rudy
Aernoudt. Zelfs de titel van het boek is gekend: Vitaminen voor de
nieuwe maatschappij. Het wordt een paperback van zowat zo blad-
zijden. Althans volgens Roularta Books. Dedecker beslist nadien om
het deel van Aernoudt over economie niet op te nemen.
Gelukkig moeten we onze adem niet inhouden. Het boek ver-
schijnt niet in december van dat jaar. Dedecker pocht ondertussen
dat hij al een auteursvergoeding onderhandeld heeft van bijna zo%.
Auteurs ontvangen in de regel Io% van de verkoopprijs van een boek.
Zonder u1w. Heel uitzonderlijk kunnen ze Iz of I(% ontvangen. Meer
dan I(% is echt heel veel.
Dedecker maakt er een spel van om zoveel mogelijk auteursver-
goeding binnen te rijven. Hij licht me op geregelde basis in aan hoe-
I6
veel hij op dat moment al zit. Het is een wedstrijd voor hem. Hij
weet dat ik ook auteur ben. Om ter meest dus. Die wedstrijd kan ik
uiteraard niet winnen. Op een bepaald moment komt hij mijn bu-
reau binnengewandeld en stoeft dat hij al aan I6% zit. Hij weet dat
hij in een zetel zit. Hij is de sterke partij. De uitgeverijen bedelen
om het boek toch maar te mogen uitgeven.
Het boek zelf bevat behoorlijk explosief materiaal. Ik heb het ma-
nuscript dan al twee keer gelezen en nagekeken. Volgens Dedecker
zelf staan er straffere zaken over de islam in dan in het boek Insjallah
van Filip Dewinter. Dedecker vertelt dit tijdens een dubbelinterview
(met Dewinter) met De Standaard. Een fatwa is volgens mij zelfs
niet uitgesloten. Ik vertel het hem als hij me in de zomervakantie
belt nadat hij te weten kwam dat dit boek er zou komen. Het is toch
geen boek om me te blameren? vraagt hij vertwijfeld. Hij heeft het
boek De buffel in gedachten wellicht.
Typisch voor Dedecker: de eindredacteur mag geen enkele let-
ter wijzigen aan het manuscript. Vooral over de islam is Dedecker
vrij cassant. Politiek incorrect dus. Dedecker ten voeten uit. Zijn vaste
chauffeur Ignaz maakt zich alvast terecht grote zorgen. De don-
kerblauwe Audi A8 van Dedecker parkeert hij veiligheidshalve bin-
nen. Hij is de rumoerige periode met doodsbedreigingen ten tijde
van de dopingschandalen niet vergeten. Patrick Levefere is De-
deckers grootste vijand. Maar binnen de sportwereld zijn er nog
mensen die het bloed van Dedecker wel kunnen drinken. Zo is James
Storme niet te spreken over de procedure die door Dedecker in zooo
tegen hem gestart is. Dedecker beschuldigde Storme als trainer van
Roeselare onterecht van mensenhandel.
Ik adviseer Dedecker in het voorjaar van zoo om toch even te
wachten met het boek tot na de verkiezingen. En tot na de coalitie-
gesprekken droomt iemand hardop. Voor een keer luistert Dedecker.
Dat ook zijn vaste chauffeur Ignaz mijn visie deelt, zal hierbij wel-
licht een nog grotere rol spelen.
Als de verkiezingen van juni achter de rug zijn, drukt Dedecker
het manuscript alvast opnieuw af. Bedoeling is het boek in septem-
ber uit te geven. Ik heb gewacht tot na de verkiezingen vertelt
Dedecker begin juli aan De Standaard. Maar eind augustus zoo is
het voorlopig windstil. Er is op het internet geen enkel spoor van
I,o
het nieuwe boek van Dedecker te vinden. Als het inderdaad uitkomt
met de oorspronkelijke passages over de islam zal het een bom wor-
den. Dat is wel zeker.
uossrm
Ook Van Rossem is een auteur. Of hij (o.ooo exemplaren van een
boek verkocht heeft, is een andere zaak. Maar hij heeft wel meer
boeken op zijn palmares staan dan Dedecker.
Als de vergelijking al eens gemaakt wordt tussen Dedecker en
Van Rossem, dan is dat nog meer het geval voor de partijen van beide
heren. Op diverse internetfora lees je dan ook dat Inn een kort le-
ven beschoren zal zijn. Net zoals nossrr. Maar is dat ook het geval?
Volgens auteur Eric Rosseel, die een interessant boek schreef over
het fenomeen nossrr (Het negende leven van Jean-Pierre Van Ros-
sem), zal als Van Rossem verdwijnt, een andere mediafiguur de kans
wagen om het beter te doen dan de politici zelf. De uitspraak da-
teert van I. Dedecker zal zijn kans slechts wagen in I. Toch
is het een haast profetische voorspelling van de auteur.
Volgens Rosseel zijn figuren zoals Van Rossem en Dedecker
geen creaties van de media. Dit in tegenstelling tot wat voormalig
minister De Gucht over Dedecker beweert. Ze beschikten immers al
over een track record op het moment dat ze in de politiek stapten.
En Rosseel vindt een populistische partij zoals nossrr of Inn die
tot Io% van de stemmen binnenhaalt zelfs een goede zaak voor de
democratie. Als bliksemafleider. Of als kuitenbijter van de schapen
zoals De Croo waakhond Dedecker ooit plastisch omschreef.
In het boek over Van Rossem noteert Rosseel een interessante
anekdote. In de periode november Io tot maart II zouden er
tussen Van Rossem en Boudewijn Bouckaert gesprekken geweest
zijn. Bouckaert adviseerde toen in zijn liberale periode Guy Verhof-
stadt. Als ik de anekdote met een oud-mandataris van de liberalen
bespreek, reageert hij niet echt verbaasd. Het typeert Bouckaert he-
lemaal.
Net zoals Inn zal nossrr ook bekende Vlamingen zoeken om
de lijsten op te vullen. nossrr doet mee aan de vervroegde fede-
I,I
rale verkiezingen van eind november II. Het levert een bont hete-
rogeen gezelschap op. Iets wat ook over de kieslijst van Inn in Ant-
werpen een acteur van Familie, een voormalig journalist, een ex-
woordvoerster van Touring geschreven zal worden. Maar in tegen-
stelling tot Dedecker hield Van Rossem zich nauwelijks met de kies-
lijsten bezig.
Volgens Rosseel lijken de ideen van nossrr nog het meest op
die van Georges Boulanger met zijn boulangisme van eind negen-
tiende eeuw. Boulanger is een man van de massa (een populist dus)
met een melting pot aan ideen. Zijn beweging is typisch antipoli-
tiek. Ook Inn kan je dan ook voor een stuk beschouwen als boulan-
gisme.
Wat Rosseel binnen nossrr opvalt is het steeds terugkerende
niveauverschil tussen Van Rossem en de anderen. Iets wat uiteraard
ook zal frapperen bij Inn. Er is Jean-Marie en er zijn de anderen.
Hoe sterk de pogingen van sommigen van binnenuit ook zijn om
van Inn meer te maken dan een eenmanspartij.
Ook de pers speelt niet echt mee om van Inn meer te maken
dan een eenmansformatie. Als Dedecker geruime tijd voor de aftrap
van campagne uitnodigingen krijgt om in televisieprogrammas zo-
als Terzake of De Zevende Dag op te draven, wijst hij in eerste in-
stantie het aanbod af. Hij suggereert voorzichtig de namen van ande-
re parlementsleden zoals poulain Rob Van de Velde. Als de program-
mamakers weigeren ze willen absoluut kijkcijferkanon Dedecker
in hun programma geeft hij toe. Hij beseft dat er maar twee alter-
natieven zijn: gaan of niet gaan.
Ondanks de verwoede inspanningen van volksvertegenwoordi-
ger Van de Velde, is hij zelfs door het journaille niet echt gekend. Zo
wordt hij in een extra uitzending van Villa Politica door Linda De
Win rond de jaarwisseling zoo8/zoo voorgesteld als de adviseur
van Dedecker. Dedecker heeft net de beruchte nota van Ghislain
Londers ontvangen. Van de Velde haalt als lijstduwer in Antwerpen
op , juni iets meer dan Iooo stemmen. Ter vergelijking: dokter Dirk
Van Duppen haalt voor vnn+ als eerste opvolger wel I6I( stem-
men. Van de Velde moet nochtans het boegbeeld van Inn in Antwer-
pen worden in de aanloop van de federale verkiezingen van zoII.
Net zoals bij nossrr was er eerst de leider Van Rossem bij
I,z
nossrr en Dedecker bij Inn. De volgelingen definieerden zich in
functie van Van Rossem zelf. De banden tussen deze volgelingen
waren volgens Rosseel dan weer secundair.
Qua stijl is er zeker een gelijkenis tussen nossrr en Inn: durf,
lef, verbale agressiviteit, stoere taal. Of correcter: tussen Van Rossem
en Dedecker. Want niet iedereen binnen Inn houdt van die agres-
sieve en stoere stijl van de kopman. Zeker sommige vrouwelijke par-
lementsleden hebben zo hun bedenkingen.
Als nossrr na de geslaagde verkiezingen toch roemloos ten on-
der gaat, wijt Jean-Pierre Van Rossem dat aan de pers. Het is volgens
hem de schuld van de pers die geen aandacht besteedt aan de in-
houd van zijn partij. Ook bij Inn is dit te horen. Zeker nadat De Stan-
daard sommige Inners zoals Peter Reekmans, Jurgen Verstrepen,
Gino De Craemer en Mimount Bousakla als querulanten omschreef.
Degrelle
Nu we toch vergelijkingen aan het maken zijn, kunnen we niet bui-
ten die met Lon Degrelle van de partij Rex. Als je in de zoekmachine
google op het internet de termen Dedecker en Degrelle samen in-
tikt, krijg je (6Io resultaten. Niet gigantisch veel, maar toch vol-
doende om betekenisvol te zijn.
De eerste mainstream journalist die openlijk de vergelijking
tussen Dedecker en Degrelle maakt, is Walter Pauli van De Morgen.
Hij schrijft een vlammend pamflet tegen Dedecker als uitkomt dat
hij een privdetective heeft ingezet tegen De Gucht.
Volgens Pauli is er een frappante gelijkenis tussen beide politici:
ze komen beiden van de rand van het land: Dedecker uit Oostende
en Degrelle uit Bouillon. Een beetje zwak als basis, dat is zeker. In
het stuk wordt Dedecker vergeleken met een beerboer. Dat is vol-
gens Pauli de werkelijke Dedecker. De rest is slechts een dunne film.
Als Dedecker kort nadien een interview geeft aan diezelfde Wal-
ter Pauli van De Morgen, gaat de voorzitter na afloop van het ge-
sprek even naar het toilet. Zijn chauffeur en vertrouwensman Ignaz
Rodenbach blijft met Pauli achter. Ignaz zal Pauli de mantel uitvegen:
Dat was erover, zegt hij op een vermanende toon aan de journalist.
I,
Ignaz verdedigt Dedecker op consequente wijze. Toch is hij in andere
gevallen ook de eerste om eerlijk toe te geven dat Decker, zijn koos-
naam voor Dedecker, een tactische fout gemaakt heeft. Bijvoorbeeld
bij het lekken van smsjes van Bart Somers aan Dirk Vijnck.
Pauli is zeker niet de enige journalist die gelijkenissen ziet tus-
sen beide mensen. Zo is Dedecker voor freelance journalist Willy
Van Damme zelfs de hedendaagse Degrelle.
Het populisme van Degrelle dreef in de late jaren o van de vo-
rige eeuw op het uitbrengen van politieke schandalen en de belofte
om de stal schoon te vegen. Het lijkt sterk op wat Dedecker vandaag
belooft. Of beter gisteren. Want uit het boek De buffel bleek dat hij
niet zo maagdelijk wit is als hij zich voordeed en dat heeft hem niet
alleen veel pijn gedaan maar ook zijn. Degrelle had natuurlijk wel
zijn eigen dagblad: Rex. Op zI februari I6 beschikt Degrelle over
documents terribles sur le Boerenbond. Eerder publiceerde hij een
artikel over een socialistisch schandaal: Les oo millions de la Ban-
que du Travail. Degrelle zal de schandalen die op dat ogenblik uitbre-
ken op handige wijze exploiteren. Net zoals Van Rossem en Dedecker
later brengt Degrelle zelfs enkele volgelingen in het parlement.
Dedecker probeert hetzelfde te doen. De financile crisis die van-
af midden september zoo8 hard toeslaat door het faillissement bij
Lehman Brothers, biedt uitstekende gelegenheden voor de Oosten-
denaar. De talrijke problemen bij Fortis, Dexia, xuc zijn weliswaar
geen schandalen maar geven Dedecker wel de kans om met scherp
te schieten. Dat lukt een paar keer wonderwel. In het parlement zit-
ten immers niet veel financile experts.
Hoofdredacteur Rik Van Cauwelaert van Knack merkt op dat De-
decker in de financile dossiers de laatste tijd beslagen ten ijs komt.
Rara, hoe zou dat komen? Bij Inn ben ik de eerste helft van zoo
financieel onderzoeksjournalist. Met veel plezier zelfs. Volgens
Dedecker omdat de echte journalisten hun werk niet doen.
Ik heb Degrelle uiteraard nooit gekend. Maar er is een merkwaar-
dige anekdote die ik wel in de leefwereld van de man zou kunnen
situeren. Op donderdag z6 maart is een vriendin op bezoek in het
parlement. Net voor de plenaire zitting die dan begint, komen we
Dedecker tegen. Ik stel haar aan hem voor. Ik vertel Dedecker dat
we samen in Antwerpen op kot gezeten hebben. Het allereerste wat
I,(
hij haar vraagt is of ik chanteerbaar ben. Ik repliceer vliegensvlug
en anticipeer op die manier een mogelijks vervelend antwoord van
haar dat iedereen wel chanteerbaar is. Dedecker gromt instem-
mend. Hij kan zich wel vinden in het antwoord en vervolgt zijn tocht
naar het halfrond van het federale parlement.
Kortom, er is misschien wel enige gelijkenis te vinden tussen
Degrelle en Dedecker. Beiden wisten/weten op handige wijze kleine
en grote schandalen uit te buiten voor eigen gewin. Meer dan dat is
het wellicht niet. Dedecker is de huidige Degrelle niet. Zijn chauf-
feur Ignaz heeft zoals steeds gelijk. Dedecker is Dedecker. Of beter:
Dedecker is Decker.
Spons
Maar wie is dan de echte Dedecker? De grootste kwaliteit van De-
decker is ongetwijfeld dat hij nieuwe informatie als een spons kan
opzuigen. Bijvoorbeeld over de financile instellingen. Het feit dat
hij zelf bankier geweest is (bij uuI) speelt natuurlijk in zijn voor-
deel. Maar het bankenlandschap is ondertussen wel enigszins veran-
derd. Toen was er bijvoorbeeld geen sprake van rommelkredieten.
Maar Dedecker is onmiddellijk mee als ik hem het concept kort uit-
leg.
In een recent interview met Jean-Pierre Van Rossem in De Stan-
daard zal deze laatste stellen dat er bij Lijst Dedecker slechts een
intelligent persoon rondloopt: Boudewijn Bouckaert. Niet toevallig
de persoon waarmee hij begin jaren o ook al eens contact had.
Maar Van Rossem vergist zich schromelijk. Ook Dedecker is intelli-
gent. En niet omdat hij alle vragen op een quiz van Volt correct heeft.
En bovendien is het nog de vraag of Bouckaert wel politieke intelli-
gentie zal vertonen. Dat is nog helemaal iets anders. En dat zal alle-
maal moeten blijken in het Vlaamse parlement.
Een illustratie van het spons-vermogen van Dedecker: als ik hem
over een interessant nieuw boek spreek Political hypocrisy hoor
ik hem de volgende dag stellingen verdedigen die in het boek staan.
Precies alsof hij het zelf gelezen heeft. Meer heeft hij niet nodig: de
kerngedachten.
I,
Dedecker houdt ook erg van leuke boutades, pittige bon mots en
originele vergelijkingen. Zo is hij helemaal in zijn nopjes als chauf-
feur Ignaz hem vertelt over een cordon bleu de liberale versie van
het cordon sanitaire dat rond Inn gelegd wordt. Alleen is hij gepi-
keerd dat hij die term niet eerder had vernomen. Soms pikt Dedecker
gewoon schaamteloos de ideen van anderen. Zo stelt Open vIner
Herman De Schuer Schueremans in een interview met Het Laatste
Nieuws dat de uitspraak van Dedecker dat (cultuur)subsidies de co-
cane van de elite zijn, eigenlijk van hem komt. Pittig detail: Schue-
remans is de huidige vriend van Lddster Nolla Appermans.
Ik heb in mijn carrire met niemand zo goed samengewerkt als
met Dedecker. Geen gelul. Altijd de kern van de zaak. Geen poes-
pas. Recht(s) voor de raap. Iemand merkt op dat het niet toevallig is
dat we beiden West-Vlamingen zijn. Ook vertrouwensman Kris Al-
pha zo Daels is een West-Vlaming. En dat West-Vlamingen het goed
met elkaar kunnen vinden, is geweten zeker als ze zich samen bui-
ten hun provincie bevinden.
En hoe kan ik iets tegen Dedecker hebben als hij letterlijk stelt
dat uitgerekend ik de nieuwe gouverneur van de Nationale Bank
moet worden. En dat bedoelt hij echt niet als grapje. Het mandaat
van Quaden is op dat ogenblik immers bijna ten einde. In het voor-
jaar van zoo wordt door de regering beslist dat Guy Quaden aan-
blijft. Hij lag nochtans eerder onder vuur in de parlementaire com-
missie over de financile crisis. Later lekt uit dat er een binnen de
ministerraad een zijdelingse afspraak gemaakt is dat Quaden na een
verkorte termijn aftreedt en plaats ruimt voor Luc Coene.
Dat Coene (uiteindelijk) de nieuwe gouverneur zou worden van
de Nationale Bank wist ik al in november zoo8. Ik signeer op dat
ogenblik op de Boekenbeurs. Een lezer signaleert me dat Minister
van Staat en cnxver Mark Eyskens hem verteld heeft dat Coene de
nieuwe gouverneur van de Nuu zal worden. Ik bel Dedecker op om
hem dat mee te delen. Dedecker zegt onmiddellijk: Jij moet dat
worden. Ik voel bovendien aan zijn stem dat hij het nog meent ook.
Hij bedoelt wellicht vooral dat we weg moeten van de gepoliti-
seerde benoemingen bij dergelijke belangrijke instellingen zoals de
Nationale Bank van Belgi. En hij ziet me op dat moment vooral als
financieel expert en minder als Inner. Als ik de beurswedstrijd Strijd
I,6
der Strategen editie zoo8 van De Tijd win, is hij ook de eerste om me
te feliciteren. Winnen is immers belangrijk voor Dedecker.
Redacteur Peter De Lobel zal me in juni zoo na mijn vertrek bij
Inn vragen of ik geen rancune bezit. Hij weet dat het avontuur bij
Inn er dan op zit. Waarom zou ik rancuneus zijn? Als Dedecker op
donderdag in het voorjaar van zoo in de plenaire zitting van de
Kamer een tussenkomst moet geven, moet ik hem op nauwelijks I
minuten briefen. De agenda van Dedecker zit altijd barstensvol. Ik
bespreek snel de technische details van een moeilijk financieel dos-
sier.
Een uur later staat Dedecker in het halfrond een geloofwaardig
verhaal te declameren. Hij zal letterlijk zinnen gebruiken die in de
voorbereiding staan. Onvoorstelbaar. Vergeten we immers niet dat
de man toch al bijna 6o is. Een universitaire studie heeft hij nooit
aangevat. Senator Lieve Van Ermen merkt op dat hij het zeker zou
aangekund hebben. Voor de senator is een universitaire bul erg be-
langrijk. Mensen zonder diploma bekijkt ze een beetje vanuit de
hoogte. Behalve Dedecker.
Als Dedecker zich in de zomer van zoo na een slopende kies-
campagne terugtrekt, zal hij lezen. Veel lezen. Hij blijft immers open-
staan voor nieuwe ideen. Niet slecht voor een man van zijn leef-
tijd.
Dikke nek, autoritair, koppig
Tijdens de kiescampagne zal het onderzoeksbureau F een doorlich-
ting van Dedecker maken. Er wordt een profiel van Dedecker ge-
maakt op basis van hoe het publiek hem ziet. Niet noodzakelijk van
hoe hij werkelijk in elkaar steekt. Maar perceptie is realiteit. Zeker
in de politiek.
Dedecker wordt op maandag I8 mei in een verkiezingsprogram-
ma door journaliste Kathleen Cools ingeleid als een dikke nek, auto-
ritair, koppig. Cools merkt fijntjes op dat het niet zeer positief is.
Iets later verschijnt het volledige profiel van Dedecker: arrogant, kop-
pigaard, bullebak, opportunist, egotripper, doorbijter, rechtvaardig.
Wat de mensen niet weten is dat Dedecker ook een controlefreak
I,,
is. Als het verkiezingscongres immers de dag daarvoor op zondag
I, mei in Antwerpen in de ochtend gehouden wordt Dedecker wil
absoluut het vn1-nieuws van Iuoo halen neemt hij die ochtend
nog eens alle teksten door. Bij sommige mensen breekt op dat ogen-
blik lichte paniek uit. Fractiemedewerkers die het congres die dag
meemaken signaleren dat het er in Hangar z eerder saai was. Ie-
mand anders drukt zich voorzichtiger uit. Hij vond het vooral lang
duren.
Dedecker haalt overigens inderdaad het vn1-nieuws van n uur.
Er wordt zelfs geopend met een beeld van een archetypische priv-
detective in ruitjespak, oubollig petje en vergrootglas. Mijn eerste
indruk thuis is dat er een of andere lapzwans Inn belachelijk wil
maken. Later hoor ik dat het een idee van Inn zelf is. Een blunder
vind ik dat. Hoe is het toch mogelijk? Misschien moeten we dat on-
derwerp wel zien als humor?
Onderzoeksjournalist Raf Sauviller vindt dat Dedecker alvast
gn gevoel voor humor heeft. In een artikel in P over het populaire
programma Top Gear vergelijkt Sauviller de presentator Jeremy
Clarkson met Dedecker. De boomlange Clarkson I.6 meter is
Dedecker in het groot omdat hij het niet kan laten het weldenken-
de deel van de bevolking de gordijnen in te jagen. Maar in tegenstel-
ling tot Dedecker heeft Clarkson volgens Sauviller wel een gevoel
voor humor.
Aan Dedecker is zeker een zachtere kant maar die toont hij
niet graag. Begin april zoo krijgt de voorzitter van Inn immers be-
zoek van een meisje van een jaar of Iz samen met haar moeder. Het
meisje heeft eerder een interview van Dedecker afgenomen voor een
schoolwerk en komt Dedecker nu persoonlijk bedanken. Ze heeft
een geschenkje bij. Dedecker neemt de gift met een glimlach aan.
Het doet hem duidelijk plezier. Hij is zelfs een beetje ontroerd. De-
decker zit er bij als een Oosterse priester aan wie geschenken geof-
ferd worden.
Een ander aspect van die zachte kant is dat Dedecker graag
feedback krijgt. Als ik hem in het najaar van zoo8 oprecht feliciteer
na een optreden in het programma Volt over onderwijs, is hij op-
recht aangedaan. Hij wist niet of hij het goed had gedaan. Naar het
schijnt hebben veel (top)politici last van deze eigenschap.
I,8
Een andere verborgen kant van Dedecker is dat hij altijd klaar
staat om mensen te helpen. Als een parlementslid tijdelijk wat krap
bij kas zit, springt Dedecker genereus bij. En ook sm-rechter Koen
Aurousseau zal hij even uit de brand helpen. Lang zal de samenwer-
king even niet duren. Aurousseau kampte op dat ogenblik immers
met de drankduivel. Dedecker moet later toegeven dat hij met de
man weinig kon aanvangen.
Dat de sm-rechter nog voor Dedecker gewerkt heeft, verneem
ik uit zijn eigen mond. Ik sms, naar aanleiding van de film over de
man en zijn vrouw, de vraag aan de Dedecker of hij wel het echte
verhaal kent over de voormalige rechter. Dedecker belt me nog geen
o seconden later op. Ik vertel hem dat het alweer een logeverhaal
is. Aurrousseau had geweigerd een dienst te bewijzen aan een loge-
broeder en hiervoor werd hij keihard aangepakt. Een verhaal dat
overigens veel parallellen heeft met de geschiedenis van rechter Jan
Beirens.
Een vertrouweling vertelt me niet lang na dit telefoontje dat De-
decker ook honderd procent tegendraads is. Hoe meer je zegt dat
hij iets moet doen, hoe meer hij er zich tegen zal verzetten. Zo wil
Dedecker in het voorjaar van zoo een korte vakantie nemen. Hij
twijfelt. En hoe meer mensen hem aanraden om er even tussen door
te knijpen, hoe meer hij twijfelt. Om er voor te zorgen dat Dedecker
zeker iets doet, moet je hem eigenlijk aanraden om het omgekeerde
te doen, zegt die persoon nog.
De meest rake typering van Dedecker komt van een persoon die
hem wellicht als een van de besten kent. Hij roept eerst luid. Hij
provoceert. En als er dan teruggeroepen wordt, gaat hij in een hoekje
wenen en stelt hij de vraag waarom ze dat doen. Bart De Wever heeft
het door: Dedecker speelt afwisselend de rol van bullebak en slacht-
offer. En hij geraakt er nog weg mee ook.
Besluit
Hoe is het mogelijk dat over de figuur van Dedecker zoveel verschil-
lende meningen bestaan? Volgens prins Laurent is Dedecker zelfs
ronduit geschikt om premier van Belgi te worden. In een vertrouwe-
I,
lijk gesprek tussen beide mannen vergelijkt prins Laurent Dedecker
met voormalig eerste minister Jean-Luc Dehaene. U bent beiden
werkpaarden, vertelt Laurent aan Dedecker. In een beweging no-
digt de prins Dedecker uit in zijn villa Clmentine in Tervuren. Iro-
nie ten top. Dedecker wil de dotatie van Laurent immers afschaffen.
En Dedecker bracht eerder ook het vastgoeddossier van de prins
uit.
Voor anderen is Dedecker dan weer een baarlijke duivel. De-
decker is dan ook een complex man. Volgens redacteur Walter Pauli
is de man zelfs de meest complexe of meervoudige politicus in
Vlaanderen. Dat maakt hem natuurlijk ook zo boeiend voor de me-
dia. Hij is immers niet eendimensionaal zoals veel andere politici.
Dedecker is een Janus met niet z maar wel ( gezichten. En elk ge-
zicht is ook Dedecker. Waar je ook kijkt.
Als advocaat Leo Goovaerts hem het uitstekende boek Politieke
onderhandelingen overhandigt, is de opdracht aan Dedecker op
6 september zoo,, vlak voor de federale verkiezingen dus, als volgt:
In de hoop dat hij het onmogelijke toch waarmaakt. Met sympa-
thie en liberale groeten.
Goovaerts zal net voor de Vlaamse verkiezingen met een ander
zeer lezenswaardig boek uitkomen: Wat ik zag was ontnuchterend.
Passage van een penningmeester bij de vIn. Op de cover van het boek
staat overigens ook een foto van Dedecker. Het boek zelf gaat vooral
over zijn conflict met Guy Verhofstadt over een lening (volgens hem)
of een schenking (volgens Verhofstadt). Ook Goovaerts heeft dus
letterlijk zelfs een openstaande rekening van z miljoen frank met
de Open vIn.
De advocaat Goovaerts gaat in dat gevecht met Verhofstadt ove-
rigens zeer ver. Zo koopt hij doelbewust een terrein in Itali dat pal
naast het domein van Verhofstadt gelegen is. Enkel om Verhofstadt
te jennen. Kortom, de wrok tegen de liberalen zal toch zon beetje
de rode draad vormen bij de relaties die Dedecker onderhoudt. En
die lijst is erg lang: Eppink, Goris, Reekmans, De Kerpel, Bouckaert.
Het is wat het gremium en de voorban van Inn verbindt.
Toch is Goovaerts geen vriend van Dedecker. Dat benadrukt de
sympathieke advocaat tijdens een lunch in de Villa Lorraine in Ukkel.
Ik heb Dedecker twee keer ontmoet, vertelt Goovaerts. Toen De-
I8o
decker me vertelde dat hij Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws
als een vriend beschouwde, heb ik eens smakelijk gelachen. Het
gezicht van Dedecker betrok onmiddellijk. En op een strategische
nota die ik voor Inn schreef, heb ik nooit reactie gekregen. Goo-
vaerts stelde Dedecker in de aanloop van de verkiezingen van zoo
ook een politicus van gewicht voor. Volgens de advocaat hapte De-
decker niet toe omdat hij geen sterkere figuren naast of boven zich
duldt.
Als de opiniepeilingen voor de federale verkiezingen van zoo,
Dedecker geen schijn van een kans geven, kruipt hij die dag in zijn
bed. De laatste peiling van De Standaard geeft Inn nauwelijks ,8%
van de stemmen. Dedecker gelooft er dus niet in. Laat in de namid-
dag gaat een telefoon. Dedecker neemt in kamerjas op. Het is een
journalist van Knack die hem een reactie vraagt bij het nieuws dat
hij toch boven de kiesdrempel uitgekomen is. Dedecker is stomver-
baasd. Snel trekt hij nette kleren aan en vertrekt vliegensvlug naar
de televisiestudios in Brussel.
Hij heeft dus die zondag in zoo, wel degelijk het onmogelijke
waargemaakt. En bovendien, hij heeft het waargemaakt ondanks
peilingen die ik druk me voorzichtig uit enigszins gemanipu-
leerd waren. De peilingen moesten er voor zorgen dat Inn geen kans
kreeg. Het verhaal wordt aan Dedecker verteld door een hoofdre-
dacteur van een Vlaamse krant.
In zoo zaten de peilingen voor Inn er opnieuw naast. Gemani-
puleerd? Om ervoor te zorgen dat Inn snel in de campagne schiet-
schijf zou worden van andere partijen en de pers? Mogelijk. In dit
land moet je van niets meer versteld staan.
I8I
nIcrrrrN ursIui1
V
olgens Walter Pauli van De Morgen waren de verkiezingen van
, juni wellicht de belangrijkste voor de partij. Ofwel slaagt hij
erin de verwachtingen te beantwoorden, en dan is de kans groot
dat Inn levensvatbaar blijft. Ofwel faalt hij en dan dreigt een uitge-
rekte variant van het Rossem-scenario, waar een eenmanspartij uit-
eenviel in evenveel ruzinde fracties als er Rossem-parlementsle-
den waren.
Dat beseft Dedecker ook. In een interview begin mei met diezelf-
de krant De Morgen stelt hij dat de grens op Io% ligt. Ook op ver-
kiezingsdag , juni zegt hij in de wagen dat Io% toch wel haalbaar
moet zijn. Als we die halen, zijn we geslaagd. Als we die niet halen,
weten de andere partijen dat ze niet echt bang moeten zijn voor
ons. Dan hebben we een probleem.
Heimelijk hoopt Dedecker toch op meer. Als in maart immers
bekend wordt dat Inn een paar procentpunt verliest ten opzichte
van de vorige peiling (6 maart: Inn haalt volgens een peiling DS/
vn1 nog II,8% van de stemmen), zal Dedecker eerst eens goed vloe-
ken. Daarna bekijkt hij het positiever: op die manier gaan er vol-
gens hem minder pipos naar het parlement.
Toch wordt Dedecker op dit punt in zijn eigen partij wat wegge-
lachen. De meeste medewerkers van de fractie rekenen op heel veel
meer. Als ik enkelen vlak voor de verkiezingen vertel dat ik op dat
moment ronduit zou tekenen voor die Io%, word ik zelfs weg-
gehoond. Ze bekijken me alsof ik van Mars kom.
Filip Dewinter van Vlaams Belang is oprecht verbaasd als de re-
sultaten van Inn die zondag , juni binnenstromen. Dat had ik niet
I8z
verwacht zegt hij verrast. Het momentum van Dedecker is voor-
bij. Inn zal die dag uiteindelijk landen op ,,, procent.
Derk Jan Eppink zal ,juni nagelbijtend doorbrengen. Zijn zitje
in het Europees parlement staat op het spel. Op basis van de Vlaamse
resultaten is die tot laat in de avond hoogst onzeker. Als hij om zzuoo
verneemt dat het zitje voor het Europees Parlement toch binnen is,
is hij zowat de enige die durft toe te geven dat het niet het verhoopte
resultaat is. Met de hakken over de sloot laat hij optekenen. Eigen-
lijk is het resultaat nauwelijks beter dan tijdens de federale verkie-
zingen van zoo,. En toen was er nauwelijks tijd om deftig campagne
te voeren.
Volgens politicoloog Carl Devos heeft Inn inderdaad een pro-
bleem. Door te focussen op schandalen heeft Dedecker op korte
termijn slagkracht. Maar op lange termijn kan je dit niet volhou-
den. Dan worden de mensen dit beu.
Medewerkers binnen de partij voeren dan altijd aan dat Inn wel
degelijk een onderbouwd programma heeft: de flat tax of vlaktaks,
een onderbouwd standpunt over migranten, gefundeerde stellin-
gen over onderwijs. Maar je moet het wel verkocht krijgen aan de
mensen. In het stemhokje zijn mensen bovendien geen rationele
wezens. Emoties en perceptie primeren er. Als ze aan Dedecker den-
ken, komen automatisch begrippen naar boven zoals privdetec-
tives en overloperij. Top of mind awareness dus zoals dat in de mar-
keting heet.
Als ik met Kris Alpha zo Daels na de verkiezingen van , juni in
het personeelsrestaurant van het Federale Parlement lunch, vertel
ik hem dat de partij nog lang niet uit de gevarenzone is. Ik geef de
partij o% kans om te overleven. En uiteraard ook o% kans om te
mislukken. Terwijl we praten zitten naast ons prominente cnxvers
te genieten van hun maaltijd: parlementsleden Tony Van Parys en
Hugo Vandenberghe om er twee te noemen. cnxv is tevreden met
de resultaten. Een beetje verderop zit Hilde Vautmans. Ze zal op dat
moment met de steun van Verhofstadt een (nieuwe) gooi doen naar
het fractieleiderschap van de Open vIn in de Kamer. En winnen van
opponent Rik Daems.
I8
riIooc
D
onderdag I8 juni zoo had ik de indruk dat ik in een surrea-
listisch schilderij terechtkwam. Belgi heeft een patent op sur-
realisme. Wat zich tijdens de zomer afspeelt in het Belgische gerecht
en het gevangeniswezen tart werkelijk alle verbeelding. Dat is het
kader dat ik gebruik als ik mijn Amerikaanse overburen vertel over
de politieke context in Belgi.
Twee dagen daarvoor had fractiesecretaris Jan Van Brussel me
aangekondigd dat mijn korte loopbaan bij Inn afgelopen was. Een
aangetekende brief was onderweg. Die donderdag had ik evenwel
nog niets ontvangen. Bedoeling van die dag was een dossierover-
dracht te verzorgen. Een goed idee uiteraard. Samen met Kris Alpha
zo Daels hadden we in de weken voor de Vlaamse verkiezingen on-
dermeer gewerkt op een vastgoeddossier.
Het surrealistische gevoel werd nog versterkt door de betogende
boeren. In het Huis van de Parlementsleden waren ze duidelijk te
horen. En er cirkelde zelfs een politiehelikopter boven onze hoof-
den. Commissievoorzitter Barroso snelde in de Brusselse tunnels
richting Schumanplein.
In de gang van Inn kom ik om Izuoo Van Brussel tegen. Ik meld
dat ik nog steeds niets ontvangen heb. De brief is onderweg vertelt
hij. Nog altijd?, bedenk ik. Ik begin me af te vragen of het hier om
een soort proef gaat. Om te testen of ik naar een hoger niveau mag
bij Inn. Een examen om na te gaan om te zien hoe ik met deze stres-
serende situatie omga. Zoals bij de vrijmetselaars als nieuwelingen
door ervaren logebroeders met een zwaard geprikt worden. Als te-
ken van onderwerping. Het is een krankzinnige gedachte, ik weet
I8(
het op dat moment. Maar ik heb dan in dat ene merkwaardige jaar
al geleerd dat werkelijk niets onmogelijk is in de politiek. En zeker
niet bij Inn. Kijk maar naar het absurde avontuur van Dirk Vijnck.
Een klucht volgens de pers.
Kris Alpha zo Daels geeft op dat moment een interview aan jour-
naliste Valerie Van Peel van Dag Allemaal. Tijdens de lunch is hij
lovend over de mooie vormen van de vrouw. Hij houdt van mooie
vrouwen. Toch is ze niet helemaal mijn type zegt Daels nog. Daels
legt Van Peel uit hoe het detectiveverhaal volgens hem precies in
elkaar zit. Tijdens de lunch vertelt hij me dat hij tijdens dat inter-
view Dedecker niet spaart. Ik heb haar verteld dat ik negatief gead-
viseerd heb. Volgens Dedecker zal er wel goed gezorgd worden voor
Daels. Dedecker verwijst naar het feit dat Daels in Oost-Vlaanderen
uit de boot gevallen is. Daels twijfelt er aan. Hij heeft dan ook al veel
meegemaakt bij Inn.
Kris Daels vertelt zijn verhaal aan Dag Allemaal omdat hij onge-
wild mee in het ijskoude bad werd getrokken. Alpha zo is immers
gewoon om als undercover te werken. Hij is nog steeds ontstemd
omdat zijn naam gevallen is in het dossier. Dedecker kan niet zwij-
gen.
De overdracht van dossiers stelt niets voor. Ik maak op mijn een-
tje mijn bureau of liever dat van Vijnck leeg. De interessante dos-
siers houd ik opzij en zal ik in een doos meenemen. Er zit misschien
alweer een nieuw boek in. Niet dit maar een over de sale & lease
back-constructies. Hopelijk voor zoIo. De rest van de documenten
is voor de recyclage. Of voor nieuwsgierige medewerkers van ande-
re partijen.
Ik gruwel van deze hybride situatie: blijkbaar wil men nog be-
roep op me doen. Jan Van Brussel weet dat ik waardevol ben in de
financile dossiers. Ik heb Dedecker meerdere keren naar voor ge-
schoven in een complex bankendossier. Het was zelfs de bedoeling
om met Daels een onderzoeksteam op te richten. Een schitterend
idee dat nu niet doorgaat.
Daels vraagt me tijdens de lunch in het gewoon restaurant hoe
ik zijn toekomst zie. Ik wil je niet benvloeden Kris, vertel ik hem
naar waarheid. Ik zal een aantal personen missen bij Inn. Daels is
er zeker een van. Ik herinner me het moment dat we aan elkaar wer-
I8
den voorgesteld begin juni zoo8. Ik ben maar een eenvoudige flik,
zei hij. Mensen die dat zeggen zijn meestal zeer intelligent, repli-
ceerde ik. In talloze vinnige woordenwisselingen in het West-Vlaams
moest hij mij meestal laten winnen. Debels, je moet altijd het laat-
ste woord hebben, zei hij dan lachend.
Als hij aan zijn uitstekende boek Alpha .o over zijn periode bij
de politie werkt, zal hij me geregeld advies vragen. Wat is de beste
uitgeverij in Vlaanderen? vraagt hij op een dag. Ook in dit geval wil-
len alle uitgeverijen in Vlaanderen dit manuscript wel uitgeven. Het
boek staat nadien wekenlang in de top Io van bestverkopende exem-
plaren. Het succes is hem gegund. Daels is verstandig omdat hij in-
formatie bij de juiste mensen ophaalt. En er nadien ook rekening
mee houdt.
Ik zie je toekomst niet meer bij Inn, vertel ik hem naar waar-
heid. Het is de tweede keer dat ik hem dat zeg. Daels werpt onmiddel-
lijk op dat indien hij Inn verlaat, dit door zijn vijand De Kerpel als
een overwinning zou beschouwd kunnen worden. Dat ligt gevoelig.
De eerste keer was nadat hij me het incident vertelde over de lijst-
vorming in Oost-Vlaanderen. Daels gaf nadien eerlijk toe dat zijn
motivatie door de gebeurtenis geknakt was.
De komende maanden zullen moeten uitwijzen of mijn analyse
correct is. Ik heb mijn evaluatie nog niet gehad, besluit Alpha zo.
Ik weet niet of dat een goed of een slecht teken is. Ik ben de laatste
in de rij. Daels verwijst naar het gesprek dat fractiesecretaris Van
Brussel in die periode met alle medewerkers hield en dat voor mij
slecht afliep. Het kan een goed teken zijn dat ik laatste kom. Omdat
het een fluitje van een cent kan zijn.
Of het kan een slecht teken zijn, Kris, repliceer ik vlug. Mis-
schien wordt het een lang en moeilijk gesprek. Ook deze keer heb ik
nog het laatste woord.
I8,
nrNnix
De zwakke plekken van Lijst Dedecker
een swo1-analyse
B
ij bedrijven is het gebruikelijk een zogeheten swo1-analyse toe
te passen. swo1 is een acroniem en staat voor Strengths, Weak-
nesses, Opportunities en Threats. Sterktes, zwaktes, kansen en be-
dreigingen van die onderneming dus.
Ook politieke partijen kunnen aan een dergelijke analyse onder-
worpen worden. Meester Leo Goovaerts doet het in zijn uitstekende
boek over onderhandelingstechnieken. We komen er in het besluit
van dit onderdeel nog uitgebreid op terug.
De sterktes en de kansen van Lijst Dedecker worden gepersoni-
fieerd in de figuur van Dedecker. Redacteur Douglas De Coninck
van De Morgen moet in een boze open brief aan Dedecker toegeven
dat het aanvoelen van de politieke impact van welbepaalde dos-
siers Koekelberg/Dewael, Moerman, Fortis (de scheiding der mach-
ten) de kracht van Dedecker is. Combineer dat met de wendbaar-
heid en de flexibiliteit waarmee de medewerkers van Dedecker inge-
zet kunnen worden er wordt ook niet op een uurtje meer of min-
der gekeken en je hebt een potentieel winnend team.
Maar er zijn ook talrijke zwaktes en bedreigingen voor Lijst De-
decker. Dedecker weet het bovendien als geen ander.
I88
De mengelmoes van ideen
Lijst Dedecker trekt een welbepaald type mensen aan: vrijbuiters,
mensen met een duidelijke mening, individualisten ook. Een parle-
mentslid noemt Inn zelfs een geuzenpartij. Het Laatste Nieuws
spreekt over een Mexicaans leger. Net zoals Georges Boulanger eind
negentiende eeuw, heeft Dedecker een aantrekkingskracht op men-
sen van een divers pluimage.
Het gevolg is dat ze er eigen ideen op nahouden die niet altijd
in overeenstemming zijn met de partijlijn. Senator Lieve Van Ermen
is bijvoorbeeld fel gekant tegen de bouw van de Lange Wapper, de
beruchte nog op te richten brug in Antwerpen. Als cardiologe is haar
insteek niet zo moeilijk te raden: de gezondheid van de omwonen-
den. Haar standpunt ligt bij Inn gevoelig: Inn is immers de partij
van de mobiliteit. Gezondheid is iets minder belangrijk.
Als Lijst Dedecker in Antwerpen verruimd wordt met Moniek
Denhaen, voormalig woordvoerster van Touring, zal het standpunt
enigszins wijzigen: de Lange Wapper kan plots wel als het de snel-
ste oplossing betekent. Denhaen denkt vooral aan mobiliteit. Paul
Geudens van de Gazet van Antwerpen schrijft dat Van Ermen haar
strijd tegen de Wapperbrug mag opbergen. Op de site van Indymedia
verschijnt zelfs een grappig artikel waarin de senaatsfractie van Inn
opgedoekt wordt.
Van Ermen is razend. In een vlammende e-mail naar Piet Desl
sneert ze dat ze niets meer mag zeggen over de Lange Wapper maar
iemand die gn parlementarir is, zoals Moniek Denhaen, voor 1v
(dat) wl (mag)? Van Ermen is vooral ziedend omdat ze voor schut
gezet wordt. Ze heeft immers als senator zoo handtekeningen ver-
zameld voor het referendum. Eerder bracht ik Van Ermen in contact
met de actiegroep Ademloos van Wim Van Hees. De Lange Wapper
is immers ook vanuit economisch oogpunt een blunder. Een tunnel
is in alle opzichten beter.
Sommigen binnen de partij zijn ook voor een samenwerking met
het Vlaams Belang. Zo pleit professor Bouckaert in Knack voor een
coalitie met die partij na de gemeenteraadsverkiezingen van zoIz.
Anderen vinden het idee op zich al verwerpelijk.
En zo kan je nog wel een tijdje doorgaan. Soft drugs, een onaf-
I8
hankelijk Vlaanderen, de toetreding van Turkije bij de ru, het Mid-
den-Oosten. Ingenomen standpunten concorderen niet altijd met
het partijprogramma. Als er al een standpunt van de partij is.
In ethische kwesties laat de partij iedereen vrij. Sommigen zijn
ethisch rechts. Anderen ethisch links. Zoals Dedecker zelf. De partij
laat iedereen vrij om er het zijne of hare van te denken. Eigenlijk is
dat op termijn onhoudbaar. Het is een truc van de foor die maar
kortstondig kan werken.
Typisch is ook telkens de overtuiging van het grote gelijk. Men-
sen met een andere visie zoals Jo Claus zijn vaak gekken en echt
gedebatteerd wordt er niet over ideen. Er heerst vaak een bunker-
mentaliteit en een ons tegen de rest-houding. Als er een slechte
peiling over Brussel uitkomt, is het de schuld van het onderzoeks-
bureau dat de peiling afnam. Volgens een Inner werden er immers
te weinig Vlamingen ondervraagd.
Dedecker neemt te veel hooi op zijn vork
Dedecker vindt het moeilijk om te delegeren. Hij wil zoveel moge-
lijk zelf doen. Als de lijstvorming in de aanloop van de Vlaamse en
Europese verkiezingen behoorlijk stroef verloopt, trekt hij het laken
helemaal naar zich toe. Als er op dat moment nog ontevredenen
zijn in de woorden van Dedecker, moeten ze de partij maar verla-
ten. Het gebeurt ook. Waardevolle elementen zoals Paul Schietekat
en Walter Govaert zijn uit onvrede weg.
Tegelijk is Dedecker ook kamerlid. Hij moet de federale dossiers
als boegbeeld van Inn blijven opvolgen. In Walloni combineren
Didier Reynders en Jolle Milquet het voorzitterschap van hun par-
tij met het ministerschap. Bij Lijst Dedecker combineert Dedecker
zowat alles. Maar Dedecker is ook maar een mens. In de aanloop
van de verkiezingen zal hij zoon Dimitri een aantal keer smsjes stu-
ren met de boodschap dat hij er mee wil stoppen. Iemand die De-
decker goed kent bevestigt dat hij in die periode heel diep zat. Een
vertrouweling signaleert dat Dedecker een jongen van de straat is.
Hij komt altijd terug.
Er is wel een onverwacht voordeel. Doordat Dedecker in mei
Io
verstek geeft in de plenaire zitting op donderdag, mogen andere par-
lementsleden vragen aan de minister stellen. Martine De Maght
grijpt terecht haar kans en mag twee keer achtereenvolgens de rege-
ring het vuur aan de schenen leggen. Ze doet het overigens met verve.
Als Dedecker uitgenodigd wordt voor een debat over Europa
klaagt hij dat hij over dat onderwerp eigenlijk niet zo veel weet. De-
decker doet zowat alle debatten op tv voor Inn. Verstrepen is veront-
waardigd. Op de telex van Belga verschijnt zelfs een bericht waarin
staat dat Streep meer op tv wil. Hij heeft geen ongelijk: het zijn im-
mers Vlaamse verkiezingen. Dedecker is op dat ogenblik federaal
kamerlid. En helemaal niet van plan in het Vlaams parlement te ze-
telen. Maar hij denkt dat hij het beter kan. Of anders gesteld: dat de
anderen het niet kunnen. Hij roept minstens een keer verontwaar-
digd aan telefoon: Is er iets dat daar draait in Brussel?
Communicatie
Terry Verbiest is even parlementair medewerker van Vlaams parle-
mentslid Jurgen Verstrepen. Op de Facebookpagina van een gemeen-
schappelijk vriend noteert hij het volgende: Inn en communicatie:
het zal nooit iets worden. Verbiest moet voor Verstrepen de campag-
ne van Obama in de vs analyseren en nagaan of we er ook in Vlaan-
deren iets van kunnen leren. Yes we can.
Open vIn, met Laurent Hoornaert op kop, zal er het slimst ge-
bruik van maken. Verbiest wordt begin juli door Dedecker wegens
verregaande desinteresse ontslagen. Dedecker geeft mee dat hij
Verbiest zelfs nooit gezien heeft. Verstrepen reageert onmiddellijk
op zijn website: Ik ben de werkgever van Terry en Ik weet van niets.
Inn en communicatie: het zal inderdaad nooit wat worden.
Als kamerlid Rob Van de Velde een opgemerkt en uiterst wrang
interview aan De Standaard geeft waarin hij bikkelhard uithaalt naar
de partijtop ondervoorzitters Verstrepen en Sabbe krijgen er ste-
vig van langs is het vele werk om het merk Inn in Vlaanderen op
te bouwen, in een klap om zeep. Een goede reputatie komt immers
te voet maar vlucht te paard weer weg. De overloperij en vooral de
blijde inkomst van Vijnck en het merkwaardige verhaal met de
II
privdetective schieten het laatste restje geloofwaardigheid van Inn
en Dedecker helemaal aan flarden.
Een fractiemedewerker signaleert goedwillend dat Van de Velde
met het interview leergeld betaalt. Net zoals die keer toen hij door
de vn1 genterviewd wordt naar aanleiding van de commissie over
de financile crisis. Van de Velde begint met de positieve elementen
van de voorstellen van de meerderheid op te sommen. Daarna geeft
hij voor de camera een waslijst van tekortkomingen. In het journaal
heeft men zijn lange interventie echter geknipt: enkel de lovende
punten komen in het stuk aan bod. Het is alsof Inn als oppositie-
partij de voorstellen van de meerderheid enkel goed vindt. Van de
Velde is uiteraard verontwaardigd. Maar dat is nu eenmaal het spel.
Denken in termen van soundbytes is een hele kunst.
De medewerkers van de communicatiedienst sakkeren nog meer.
Als Dedecker in de plenaire zitting van de Kamer uitpakt met zijn
smsjes die moeten bewijzen dat Karel De Gucht Inners ronselde,
smeekt communicatiemanager Desl in een e-mail om dat verhaal
alsjeblieft te begraven. Als volleerd communicatiestrateeg weet hij
dat Inn hier niets mee kan winnen. Maar Dedecker luistert niet en
gaat voluit. De borst naar voor. En hij chargeert later nog een keer in
Dag Allemaal in het dossier van de privdetective. Dat verhaal is op
dat moment dan al weer helemaal koud. Dedecker wil het toch
opwarmen omdat hij de Open vIn kan aanvallen. Waarvoor Inn
precies staat, verdwijnt telkens op de achtergrond.
Als Dirk Vijnck, hij is dan al een paar weken opnieuw bij Inn, op
Rob tv een exclusief interview geeft om het echte verhaal te doen,
vloekt communicatiemanager Desl opnieuw. Waarom ben ik daar
niet bij? vraagt hij zich terecht af. Vijnck denkt dat hij groot genoeg
is om een dergelijk interview alleen te geven. Niemand moet zijn
handje vasthouden, denkt hij. Hij vindt zichzelf een grote meneer.
De broodjesman.
Iz
Medewerkers of kandidaten?
Het is een publiek geheim dat Lijst Dedecker met een capaciteitspro-
bleem zit. Daarom werpen fractiemedewerkers tijdens de Vlaamse
verkiezingen zich ook voluit in de kiesstrijd. Het mooiste voorbeeld
is communicatiemanager Piet Desl die de Brusselse lijst voor het
parlement van dat gewest trekt. Maar nog andere fractiemedewer-
kers doen mee aan de kiesstrijd. Voorzitter Lode Vereeck klaagt in
Limburg zelfs dat hij zijn lijsten niet volkrijgt. Hij moet nog vier vrou-
wen vinden voor de top van de lijst. Vereeck vertelt het nota bene
aan vijand Linda Vissers van het Vlaams Belang.
In die campagne kruipt natuurlijk heel veel tijd en energie. Op
dat ogenblik kan die tijd niet meer naar de communicatie van Inn
zelf gaan. Crowding out wordt dit fenomeen met een moeilijk woord
genoemd. Je merkt het trouwens ook aan de persberichten die eind
mei verstuurd worden. Vaker wordt door Desl een Brussels thema
gekozen.
In sommige partijen is het ronduit verboden dat medewerkers
van de fractie of de studiedienst openlijk een mandaat ambiren.
Het is een verstandige regel. Bij Lijst Dedecker is het (nog) mogelijk.
Een overgekomen mandataris suggereert ook een eenvoudige regel
om te communiceren. Een parlementslid bespreekt in eerste instan-
tie een dossier met iemand van de studiedienst. Eventueel kan een
second opinion gevraagd worden. De persdienst voert nadien ge-
woon uit. Die persoon begrijpt niet waarom dit bij Inn niet kan.
Een ander probleem is dat niet alle parlementsleden op het juiste
niveau zitten. Sommige federale parlementsleden willen liever in
het Vlaamse halfrond zetelen. En Inners die net verkozen zijn in
het Vlaams parlement, willen dan weer liever een zitje op het fede-
rale niveau. Kamerleden Martine De Maght en Dirk Vijnck bijvoor-
beeld prefereren het Vlaamse niveau. De Maght is boos als ze niet
hoog genoeg op de Oost-Vlaamse lijst mag staan om effectief verko-
zen te worden. Ex-judoka Ulla Werbrouck wil ook naar Vlaanderen.
Daar kan ze zich toeleggen op sport. Maar zij is wel geslaagd in die
operatie. Vlaamse parlementsleden Lode Vereeck, Boudewijn Bou-
ckaert en Peter Reekmans hebben dan weer vaak op subtiele ma-
nier duidelijk gemaakt dat ze liever in de Kamer of in de Senaat
I
zouden willen zetelen. Over hoogstens z jaar bij de federale verkie-
zingen van zoII moeten de kaarten in elk geval op tafel gelegd wor-
den. Of anders gezegd: de maskers zullen afgezet moeten worden.
Kieslijsten
Dedecker kiest ervoor om de kieslijsten voor de Vlaamse verkiezin-
gen zo lang als mogelijk open te houden. Zijn strategie bestaat erin
valabele kandidaten de kans te geven toe te treden tot de partij.
Dedecker zoekt vooral bekende koppen die volgens hem veel
stemmen kunnen opleveren. Beaucourt, De Baetzelier, Deruwe,
Denhaen, Danneels.
Zijn strategie zal zeker in Antwerpen niet veel opbrengen: Den-
haen haalt als tweede op de lijst zz stemmen. Dat zijn er een pak
minder dan gedeputeerde Martine De Graef die nochtans een plaats
lager staat. Danneels haalt iets meer dan Iooo stemmen binnen. Ac-
teur Deruwe z(z8. Ter vergelijking: Inge Faes van N-vn haalt op plaats
z (!) z(6( stemmen. En Els Baeten sprokkelt op diezelfde lijst van
N-vn vanop plaats z, nog altijd zz8I stemmen.
Deze strategie van Dedecker heeft ook grote nadelen: Inners
van het eerste uur worden zenuwachtig. Nieuwkomers die hoge
plaatsen op de lijsten innemen worden meewarig bekeken. Moniek
Denhaen bijvoorbeeld wordt in Antwerpen in de kiescampagne een
beetje uitgesloten. Sommigen vragen zich ook af wat ze Dedecker
in ruil hebben gegeven. Vijnck gaf wel ooo euro om bovenaan een
lijst te mogen staan. En toen bestond Inn net. Niemand gaf de par-
tij een kans. Door de uitstekende peilingen steeg de marktwaarde
van Inn pijlsnel.
Door de plaatsen op de kieslijsten zo lang open te laten, worden
bitsige gevechten gespeeld om niet eens verkiesbare plaatsen. Som-
migen vinden dat ze op plaats 6 moeten staan op de lijst en niet op
plaats ,. Geen van beide plaatsen levert een zitje in het Vlaamse hal-
rond op. Het gaat enkel over het ego van die mensen.
En na de verkiezingen wordt toegegeven dat sommige kandida-
ten niet eens op de kieslijst thuishoorden.
I(
De opstandige provincies
Dedecker krijgt sommige provincies maar niet onder controle. Ant-
werpen en Limburg bijvoorbeeld. Het is correct dat heel veel kandi-
daten vinden dat ze veel in hun mars hebben terwijl ze objectief
eigenlijk weinig betekenen. Je kunt grote winst maken en rijk wor-
den door ze te kopen voor wat ze waard zijn en ze opnieuw te verko-
pen voor de prijs die ze denken waard te zijn. Maar dat is typisch
aan politiek.
Binnen de provincies wordt een harde strijd geleverd tussen di-
verse clans of stammen. Voormalige ex-belangers tegen ex-vIners.
Aanhangers van die ene kandidaat tegen een andere kandidaat van
dezelfde partij.
Sommigen gaan zelfs op de vuist met elkaar. In de provincie
Antwerpen is dit het geval. Het gerucht gaat als een lopend vuurtje
rond. De ene kandidaat overplakt de affiches van de andere kandi-
daat. Een kandidaat in Limburg die net na het afsluiten van de kies-
lijsten opkomt als onafhankelijke wordt door een echte Innster
op Facebook uitgemaakt voor kloothommel. Je leert al eens nieuwe
scheldwoorden bij.
Hij verzamelt vijanden
Dedecker schiet op iedereen: de vakbonden, de mutualiteiten, de
andere partijen, het gerecht, de loge, de katholieke kerk, de islam,
de Joden, het koningshuis. En hierbij vernoemen we aartsvijand
Patrick Lefevere niet eens. Dedecker heeft weinig of geen objectieve
bondgenoten. Alleen met voormalige vIners is er telkens dat ge-
meenschappelijke verhaal van rancune. En sommige bedrijfsleiders
zien wel wat in het neoliberale verhaal van Dedecker.
Erger nog is dat hij binnen zijn eigen partij een hoop vijanden
gemaakt heeft. Provinciaal voorzitter van Limburg John Vrancken
wordt in zoo brutaal aan de kant geschoven om plaats te maken
voor hoogleraar Lode Vereeck. Vrancken voelt zich geschoffeerd. Hij
weet dat er binnen Limburg hard gebikkeld is om hem de gracht in
te rijden en bewijst dit ook met e-mails. En hij weet ook dat hij wel
I
degelijk over een machtsbasis beschikt in grote delen van die provin-
cie. Bovendien is Vrancken een mandataris hij is op dat ogenblik
nog steeds Vlaams parlementslid en kent op die manier toch iets
van het politieke spel.
Als Vrancken op de kieslijst bedankt wordt met een onverkiesba-
re plaats, geeft hij zijn ontslag. Wat heeft Dedecker hem bij de over-
stap precies beloofd? Op zijn website schrijft Vrancken nu pittige
stukken over Inn. Dedecker heeft er opnieuw een vijand bij. Ook de
vorige voorzitter van Limburg, Guy Geens, lekt het dossier van de
privdetective aan de pers. Zijn motivatie is wraak. Wellicht ook voor
een verbroken belofte van Dedecker.
De wrok van misnoegde ex-Inners is een sluipend gif. De erg-
ste vijanden zitten binnen een partij. Of hebben net ontslag geno-
men. De ergste vijanden, de ex-partijleden, zijn net zoals voormali-
ge rokers: zij worden de hevigste antirokers.
Hoge heren en kersen
Dedecker beschikt over uitzonderlijke kwaliteiten. Anders bereik je
niet wat hij bereikt heeft. Zo eenvoudig is dat. Dat staat buiten kijf.
Politiek inzicht en werkkracht bezit hij in niet geringe mate. Hij heeft
op eigen kracht een partij uit de grond West-Vlaamse klei ge-
stampt. Hij twijfelde nochtans. Hij wilde naar Spanje emigreren. Ook
dat is Dedecker. Maar Dedecker moet het natuurlijk wel opnemen
tegen gevestigde partijen die volgens hem over een oorlogsmachine
beschikken.
Als hij met Oostendenaar Bart Tommelein een praatje slaat vlak
voor een interview in Thermae Palace, vertelt Dedecker hem dat de
Open vIn een machine is. Uiteraard is Open vIn een machine. Ze
hebben het geld en de middelen. Ik ben maar alleen foetert hij. De-
decker is natuurlijk niet alleen. Maar die uitspraak zegt alles.
Het Vlaams Belang beschikt over interne informatie van Inn die
gelekt wordt door Inners. Dedecker slaat gemoedelijke praatjes
in het West-Vlaams met Bruggeling Filip Dewinter vlak voor de-
batten waar ze allebei in optreden. Dedecker kan moeilijk zwijgen.
Interne documenten afgedrukte e-mails, kladversies van brie-
I6
ven, vertrouwelijke notas worden in het Federale Parlement op
het einde van de dag verzameld en opgehaald door personeel van
de Kamer. In een vrij toegankelijke stapelplaats ligt zeer gevoelige
informatie. Ik lees er probleemloos e-mails van kamerleden waarin
de strategie van CdH over de asielzoekers wordt bepaald. Ik vind er
vertrouwelijke memos opgesteld door de top van Groen. Er liggen
onbetaalde facturen van partijmedewerkers. Een kladje van een ont-
slagbrief waarbij tegen de wettelijke regels gezondigd wordt, vind je
er ook. En ik zie er zelfs een gebruikte agenda liggen van zoo8 van
een senator van sn
Ook Inn vindt het niet nodig om gevoelige documenten te ver-
snipperen. Alleen professional Kris Alpha zo Daels heeft een der-
gelijk toestel in zijn bureau. De man weet, als voormalig undercover
agent, natuurlijk wel wat hij doet.
Volgens iemand is het e-mail systeem van Inn niet helemaal
waterproof. Het is uiteraard zo dat elke goede hacker kan binnenbre-
ken in nagenoeg elk e-mailsysteem. Toch blijkt het eenvoudiger dan
gedacht. En Dedecker vermoedt dan weer dat hij wordt afgeluisterd.
Inn speelt mee in een spel dat gespeeld wordt met en door de
grote jongens. Niet alleen andere politieke partijen in Vlaanderen.
Maar echt grote jongens. Belgische en buitenlandse inlichtingen-
diensten bijvoorbeeld. Dan moet je ook je speelgoed aanpassen
aan dat spel.
De basis
In de loop van zoo bouw ik een goed contact op met een gemeen-
teraadslid in een middelgrote Vlaamse stad. Hij is overgekomen naar
Inn. De man kan ons interessante informatie geven in het dossier
van de cross border lease van het riolenstelsel van deze stad. Ge-
meenten hebben hun riolen eerder verkocht aan Amerikaanse inves-
teerders en daarna teruggekocht of gehuurd. Gemeenten zoals Sint-
Niklaas verbranden hun vingers er aan. In zoo moeten ze peperdure
rekeningen betalen van gespecialiseerde advocaten en adviseurs.
In de pers is het nauwelijks een voetnota waard.
Op een bepaald ogenblik stopt de samenwerking met de man.
I,
Er zijn plaatselijke strubbelingen binnen de partij. Hij is ook al een
jaartje ouder en stopt met politiek. Spijtig. Een dergelijke persoon is
immers van vitaal belang bij de opbouw van de partij van onder uit.
En dat is zeker zo omdat hij in de gemeenteraad zit.
Redacteur Bart Eeckhout van De Morgen voelt op het verkiezings-
congres van Inn in Antwerpen dat Inn geen echte ledenpartij is
maar een kiesvereniging. Dedecker is woest op de man. Maar hele-
maal ongelijk heeft de redacteur niet. De partij roept alle hens aan
dek om er voor te zorgen dat er toch maar voldoende mensen naar
Antwerpen afzakken. Dedecker wil het congres zelfs even afblazen.
Er zijn in het begin van de week voor het verkiezingscongres nog
maar Iz8 officile inschrijvingen via de website van Inn. Ironisch
detail: stand-up comedian Raf Coppens mag het publiek in Antwer-
pen opwarmen. Toch is hij van plan links te stemmen. Ik vind dat
het wat te rechts wordt, vertelt hij aan De Standaard.
Iemand signaleert me dat de timing van het congres opnieuw
verkeerd is. Er wordt dezelfde fout als de vorige keer (zoo,) gemaakt.
We zitten vlak in de periode van de communiefeesten. Die zondag
hebben mensen misschien andere plannen. Een ander fractielid
wijst op de vaststelling dat knopen niet snel genoeg doorgehakt wor-
den. Vaak gaat het bovendien over vrij banale zaken zoals drukwerk.
In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van zoIz is
nog een lange weg af te leggen. Er zijn bovendien nog veel witte plek-
ken op de kaart waar Inn geen voet aan huis heeft. En erger: som-
mige waardevolle Inners zoals in Keerbergen geven er ontgoocheld
de brui aan en stappen over naar andere partijen waar volgens hen
minder geruzied wordt.
Respect
In de aanloop van de verkiezingen van zoo, maakt communicatie-
talent Jurgen Verstrepen een aantal filmpjes met een gebeten hond
in de hoofdrol. Niet slecht gemaakt overigens. Op YouTube waar
de filmpjes vandaag nog bekeken kunnen worden is de commen-
taar vernietigend. Over smaken kun je nu eenmaal niet twisten.
In de filmpjes neemt de hond van Verstrepen wel een aantal
I8
krasse uitspraken in de bek. Zo heeft het beest het op een bepaald
moment over onzen dikken en dubbeldekker Dedecker die er wat
zenuwachtig bijloopt. Volgens de hond overigens volkomen nor-
maal: peilingen, plakploegen, organisatie en , juni die dichterbij
komt.
Als ik Verstrepen aangeef dat de termen misschien wat denigre-
rend zijn voor de voorzitter van de partij, zeker als je ze op een open-
baar medium zoals YouTube gebruikt, verdedigt hij zich door te stel-
len dat niet hij maar zijn hond deze woorden in de mond, excuseer
bek, neemt. Van een tsjeventruc gesproken.
Stel dat bij de Open vIn een lid van het partijkader zich in derge-
lijke bewoordingen zich uitlaten over Bart Somers of tijdelijk voorzit-
ter Guy Verhofstadt. Het blauwe kot zou te klein zijn. En dan is er
Boudewijn Bouckaert nog die zich aansluit bij een groepje op Face-
book om Rob Van de Velde buiten te kegelen.
Ook op dat vlak is er bij Inn nog een lange weg af te leggen. Vraag
is natuurlijk of iedereen deze weg wel wil bewandelen. Rebellen blij-
ven nu eenmaal rebellen.
Respect wil evenwel niet zeggen dat iedereen Dedecker naar de
mond moet praten. Zo zijn er binnen de partij al meer dan genoeg.
Een vertrouweling merkt op dat er te weinig Inners zijn die Jean-
Marie tegen de haren durven in te strijken. Ook zijn zoon Mimicry
Dedecker geeft iets gelijkaardigs mee in een interview aan Walter
Pauli van De Morgen.
De advocaat Dimitri Dedecker verklaart dat zijn vader niet mak-
kelijk wijkt maar wel respect kan opbrengen voor mensen die hem
tegenspreken. Ook zoon Dedecker merkt overigens op dat er te wei-
nig mensen binnen de partij dat effectief doen. Hij noemt de na-
men van een tweetal mensen. Maar dat is niet genoeg signaleert
hij tegelijk. Vreemd genoeg zou dat volgens Dimitri Dedecker zelfs
de redding van de partij en van Jean-Marie zelf zijn.
Zoon Dedecker was echter niet aanwezig toen een parlements-
lid kritische vragen durfde te stellen bij het interview van Dedecker
met Jol De Ceulaer in Knack. Dedecker ontplofte zowaar. En op
een partijbestuur zal hij een kritisch kaderlid toeroepen dat hij hem
niet meer herkent. Die persoon vond de uitspraken van Dedecker
over Brussel en het Midden-Oosten niet gepast. Dedecker vindt dat
hij hem eveneens afvalt.
I
Terloops, mijn allereerste gesprek met Dedecker ging ook over
de problematiek van het Midden-Oosten. We verschillen fundamen-
teel van mening. Dat bleek al overduidelijk tijdens dat eerste gesprek.
Het heeft Dedecker niet belet om met mij in zee te gaan. We zoeken
vrijdenkers, vertelde hij. Ik voel dat dit aspect bij Inn nu helemaal
weg is. Alleen de jaknikkers zijn overgebleven.
Besluit
Ook het boek Politieke onderhandelingen van Leo Goovaerts be-
vat een swo1-analyse over Lijst Dedecker (zie tabel hieronder). Het
boek werd geschreven voor de federale verkiezingen van zoo,. Lijst
Dedecker is dan nauwelijks enkele maanden jong. Dedecker richt
Inn immers op begin zoo,.
(s)w(o)1-analyse too
Bedreigingen Zwakke punten
Uiteenvallen van de partij Geen regeringservaring
Het niet kunnen inlossen van de in de
nieuwe partij gestelde verwachtingen
Geen gestructureerd partijbestuur
Boezemt traditionele partijen angst in Onduidelijk en niet-gestructureerd
programma
Mokerslagen van andere partijen Niet nodig voor de vorming van de
federale regering
Gebrek aan snelheid in realiseren
politieke partij
Succes gebaseerd op het boegbeeld
Dedecker (I-mans partij)
Free rider-syndroom rond Inn Scholing politiek personeel
Bron: gewijzigd overgenomen uit Leo Goovaerts,
Politieke onderhandelingen, p.IIz, Auxis.
Volgens Goovaerts zijn er op dat ogenblik minstens 6 bedreigingen
voor Inn. Als eerste noemt hij het uiteenvallen van de partij. Dat is
ondertussen niet gebeurd. Integendeel. Inn heeft bewezen dat ze
zoo
al twee verkiezingen aankan: zoo, en zoo. nossrr van Jean-Pierre
Van Rossem verbrokkelde voor een tweede mogelijke verkiezingstest
voor deze partij.
Dat Inn de in de nieuwe partij gestelde verwachtingen niet kan
inlossen is een tweede bedreiging. Hier wordt het iets vervelender
voor Inn. Sommige kiezers die in zoo, voor Inn stemden, zullen
wellicht die indruk hebben. Het probleem met hoge verwachtingen
is immers dat je nadien makkelijk ontgoocheld kan worden. Inn
heeft bij de Vlaamse verkiezingen van zoo nieuwe kiezers gewon-
nen. Maar er zijn ook een pak oude kiezers van zoo, opnieuw weg.
Naar N-vn bijvoorbeeld.
Dat Inn de traditionele partijen angst inboezemt, beschouwt
Goovaerts als een (derde) bedreiging. Op het eerste zicht lijkt dit
vreemd. Want Dedecker zal zelf stellen dat hij meer dan Io% van de
Vlaamse stemmen wil omdat op die manier de traditionele partijen
weten dat ze bang moeten zijn van Inn.
Toch heeft Goovaerts gelijk. Doordat de traditionele partijen zo-
als cnxv en Open vIn wel degelijk bang zijn van Inn de helft van
de stemmen komt ook van deze partijen richten ze hun pijlen op
Inn. Meestal weet Dedecker dat nadeel handig om te buigen in
een voordeel. Hij speelt de slachtofferrol met verve. Sommigen noe-
men hem een Calimero. Maar in de privdetectivezaak en de over-
stap van Vijnck kon dit niet.
Bedreiging nummer ( is dat Inn mokerslagen van andere par-
tijen zal krijgen. Het zal een profetische voorspelling zijn van Goo-
vaerts. De aanvallen tegen Inn in het voorjaar van zoo kwamen
inderdaad zeer hard aan.
De voorlaatste bedreiging is dat Goovaerts inschat dat er iets zal
schorten aan de snelheid in het realiseren van (de) politieke partij.
Dat valt eigenlijk best mee. Op die ruim twee jaar tijd staat Inn er.
Er is nu zelfs een volwaardige fractie van acht parlementsleden in
het Vlaams Parlement. Binnen de partij werd wel gehoopt op het
dubbele. De kunst zal er wel in bestaan een echte fractie te smeden.
Er ontstaat dus eigenlijk een nieuwe bedreiging: deze acht men-
sen zullen gedurende vijf jaar met elkaar moeten samenwerken. Ze
zullen allen in het nieuws willen komen. Willen scoren. Dat is onmo-
gelijk. En dan is er Dedecker zelf nog die de voortrekkersrol zal wil-
zoI
len blijven spelen. Ook in het Vlaams parlement. Dat hij bij de eed-
aflegging van de nieuwe Inners even op de publiekstribune ver-
schijnt, om een oogje in het zeil te houden, is dan ook een duidelijk
signaal. Deze fractie tot een hecht team op Vlaams niveau smeden
zal een titanenklus worden. Een eerste schot voor de boeg werd al-
vast gegeven door Jurgen Verstrepen die naast het lijsttrekkerschap
greep. Hij vond dat Dedecker met Vereeck een risisco nam.
Bovendien zullen alle Vlaamse parlementsleden van Inn zich
willen profileren misschien ten koste van de partij. Een ander schot
voor de boeg werd alvast gegeven door Marc Vanden Bussche (plaats
in West-Vlaanderen en verkozen als Vlaams parlementslid). Van-
den Bussche is ook burgemeester van Koksijde. Hij valt enkele da-
gen na , juni op door een keuring voor kustrijwielen of gocarts te
willen invoeren. Een verhuurder van dergelijke gocarts is woest: Als
ze onze stiel kapot willen maken, zijn ze op de goede weg reageert
hij in Het Nieuwsblad. Iemand binnen de fractie stelt zich de terechte
vraag of dit voorstel wel kadert binnen de Inn-filosofie.
Tot slot vindt auteur Leo Goovaerts ook het free rider-syndroom
rond Inn gevaarlijk. Het begrip komt uit de economie en betekent
dat je van een openbare dienst gebruik maakt zonder je bijdrage
ervoor te willen betalen. Een free rider is dus een profiteur.
Het is correct dat Inn heel wat goudzoekers aantrok toen de pei-
lingen in het voorjaar van zoo zeer goed waren. Velen dachten bij
Inn een graantje van het mogelijke succes te kunnen meepikken
met I6% van de Vlaamse stemmen. De opdracht van Dedecker werd
plots om de nitwits uit het parlement te houden. Vandaar ook zijn
tweede bedenking als de peilingen wat tegenvallen.
Leo Goovaerts somt ook zes zwakke punten van Inn op. Nog-
maals, hij doet dat net nadat Inn in zoo, is opgericht. Het voordeel
is wel dat hij Dedecker vanuit zijn tijd bij de liberalen redelijk goed
kent en op dat moment bovendien waardeert getuige zijn lovende
opdracht in het boek. Twee jaar later is zijn waardering al iets min-
der zo blijkt uit een gesprek.
Dedecker heeft geen regeringservaring. Maar dat is geen zwak
punt. Inn is immers een typische oppositiepartij die net moet aan-
kaarten wat er misloopt bij de regering. Er is ook geen gestructu-
reerd partijbestuur noteert Goovaerts. Dat blijft zelfs vandaag nog
zoz
een zwak punt. De uithaal van Kamerlid Van de Velde in De Stan-
daard gaat in wezen daar over. Ivan Sabbe zit (te) vaak in het bui-
tenland. Toch moet net hij de partij structureren. Quod non. Fractie-
secretaris Jan van Brussel doet wat hij kan om de fractie te stroom-
lijnen. Van Brussel is hyperintelligent en een workaholic. Hij ver-
richt uitstekend werk. Hij doet me steevast denken aan een jong-
leur die tegelijk 6 ballen in de lucht wil houden. Maar ook hij blijft
maar een mens met slechts z( uur per dag in zijn agenda. En boven-
dien heeft hij de neiging om de menselijke kant van het hele gebeu-
ren wat te verwaarlozen. Een typisch kenmerk van dergelijke perso-
nen overigens.
Slechts een keer zal hij de schouders ophalen en stellen dat hij
geen kleuterjuffrouw is als er weer eens een incident is bij de lijstvor-
ming. Anders is hij professioneel en leidt hij de fractie met vaste
hand.
Een derde zwakke punt is op dat moment in zoo, een onduide-
lijk en niet-gestructureerd programma. In de aanloop van de ver-
kiezingen van zoo wordt hard gewerkt aan het Vlaamse programma.
Inn beschikt over talentvolle en intelligente jonge mensen die hier-
aan meeschrijven. Het programma zal in het voorjaar van Oostende
worden voorgesteld. Tegelijk is er het abc van Inn een boekje
waarin kernbegrippen staan die het programma van Inn moeten
verduidelijken. Het boekje zet bij sommige parlementsleden wel
kwaad bloed omdat een aantal lemmas niet eens opgenomen zijn.
Reclamemaker Wim Schamp is natuurlijk niet de meest objec-
tieve persoon als het over Inn gaat. De man heeft een conflict met
Dedecker aangaande het logo van Inn. Toch heeft hij gelijk als hij
stelt dat dat boekje eigenlijk weggegooid geld is: de meeste mensen
lezen dit volgens hem niet eens. In het stemhokje denken ze primi-
tief. Als ze op , juni de keuze moeten maken, is de perceptie de
realiteit.
Een programmamaker van een bekende radiozender houdt wel
van de inhoud van Inn. Toch zal hij op Bart De Wever stemmen om-
dat net hij die laatste week geloofwaardig overkomt. Die laatste week
van de verkiezingen is Inn trouwens volledig uit het beeld verdwe-
nen. De allerbelangrijkste week in de verkiezingsstrijd nota bene.
Te vroeg gepiekt dus. Het zal een van de punten worden die goed
geanalyseerd moeten worden.
zo
Een vierde zwakke punt van Inn in zoo, is volgens Goovaerts
dat de partij niet nodig is voor de vorming van de federale regering.
Ook in zoo is Inn op Vlaams niveau niet nodig. Even verschijnt het
bericht voor de verkiezingen dat Inn en Nvn samen in een regering
stappen. Er is een akkoord tussen beide partijen: Samen uit, samen
thuis. Dedecker doet het terecht af als onzin. Een intimus weet dat
Dedecker hierover niets heeft onderhandeld.
Piet Desl vergelijkt het met kleiduifschieten door de pers. De
strategie van Inn is net om N-vn aan te vallen als ze in de regering
zitten. Als Dedecker een korte ontmoeting heeft met formateur Kris
Peeters, zegt Dedecker dat N-vn in de Vlaamse regering opgenomen
moet worden. Peeters antwoordt hem lachend dat hij op die manier
beter oppositie kan voeren. Neen, die gemiste regeringsdeelname
is zeker geen zwak punt. Alleen ziet Dedecker zijn gewilde ministers-
post steeds verder van zich af verdwijnen. Vraag is dan of hij zich in
de toekomst blijvend zal kunnen opladen.
Een voorlaatste zwak punt is dan weer wel pertinent. Goovaert
beseft op dat moment dat het succes van Inn teveel gebaseerd is op
het boegbeeld Dedecker. Ruim twee jaar later is dat nog steeds het
geval. De partij zit in een catch zz-situatie gevangen. Dedecker weet
dat hij anderen ruim baan zal moeten geven als hij de partij wil la-
ten uitgroeien tot een stabiele kracht. Tegelijk kan hij de partij moei-
lijk uit handen geven. Inn is van mij, roept hij Jo Claus aan tele-
foon luid toe. Als de partij effectief van naam verandert, kan dit een
symbolisch signaal zijn van Dedecker dat hij echt meer wil zijn dan
een eenmansformatie.
Tot slot stipt de auteur ook aan dat de scholing van het politiek
personeel te wensen over laat. Op een jaar tijd heb ik zelf veel ge-
leerd over het politieke bestel. Dus dat valt goed mee. Maar het is
correct dat het op sommige vlakken beter kan. Als een medewerk-
ster voor advies bij het Vlaams Belang te rade gaat, is dit eigenlijk
een afgang voor Inn. Vooral omdat die kennis eerder aanwezig was.
zo(
urInNcniJxr crurun1rNissrN
bij Inn in de aanloop naar , juni
de krantenkoppen op een rij

I juli: Inn wil met vu besturen (Knack)

zo augustus: Brigitte Grouwels: Dedecker gooit Brusselse Vlamin-
gen te grabbel (Knack)
z8 oktober: Dedecker: Ik heb nu al een schandaal klaarliggen voor
de verkiezingen van zoo (Humo)

I januari: Gino De Craemer van N-vn naar Inn: overstap rijt wonde
open (DS)
Jean-Marie, de patroonheilige van propere politici? (GvA)
Te koop: Lijst Dedecker (P-Magazine)
I( januari: Onbekende biedt III.(o euro voor Lijst Dedecker (GvA)
I, januari: Lijst Dedecker wordt derde grootste (I6,%) (HLN)
I januari: Inn zal incontournable zijn na de regionale verkiezin-
gen (DS)
zo januari: Dedecker op zijn hoede voor zelfgenoegzaamheid (De
Morgen)
zI januari: Derk Jan Eppink wellicht bij Inn (DM)
z januari: Derk Jan Eppink: de troefkaart van Dedecker voor Eu-
ropa (De Tijd)
o januari: Derk Jan Eppink bij Inn (De Morgen)
z februari: gerechtelijk onderzoek naar Brugs gemeenteraadslid Inn
(De Morgen)
zo
( februari: Inn ziet zich al in regering (De Morgen)
Dedecker: Ik zou graag besturen zonder links (Knack)
II februari: Jo Claus: Jean-Marie was naef (Knack)
Iz februari: Dedecker zet kritisch partijlid buiten (De Morgen)
I februari: Anne De Baetzelier komt op voor Lijst Dedecker (De
morgen)
Klacht Inn: nieuw onderzoek naar Remostort (GvA)
I( februari: Jo Claus staat op z bij de verliezers (DS)
I6 februari: Inn is een krabbenmand (De Standaard)
I8 februari: ,% van de stemmers vindt het onterecht dat Dedecker
Claus uit de partij gezet heeft (Knack)
z februari: Dedecker kan zich geen fouten meer veroorloven (Knack)
6 maart: Inn haalt nog II,8% van de stemmen (peiling DS/vn1)
, maart: Lijst Dedecker lijkt over hoogtepunt heen (DS)
I8 maart: Aernoudt naar Inn? (Knack)
I maart: Piet Desl: ethisch ben ik links (brusselnieuws.be)
zo maart: vertrouwen in Belgische politiek historisch laag (De Mor-
gen)
z6 maart: dokter Luc Beaucourt op Lijst Dedecker (De Tijd)
Inn zoekt Antwerpse lijsttrekker (DS)
z, maart: John Vrancken weg bij Inn (Belga)
Beaucourt toch niet naar Inn (Belga)
z8 maart: Zit Dedecker in Milaan met de blonde van K? (GvA)
Beaucourt blaast vroegtijdig de aftocht bij Inn (De Morgen)
o maart: Verstrepen trekt toch Antwerpse lijst (DS Online)
I maart: Opdracht: hou de nitwits uit het parlement (De Morgen)
Mathias Daneels en Moniek Denhaen bij Phara (vn1)
I april; Jurgen Verstrepen ontdekt Joodse afkomst (I april grap)
( april: Jean-Pierre Van Rossem: Dedecker is een hypocriet (DS)
, april : Ulla Werbrouck tweede op lijst Inn (GvA)
8 april: Paul Schietekat verlaat Inn (De Morgen)
II april: Dedecker staat bij op I bij de verliezers (De Standaard)
Open oorlog bij Inn (interview Van de Velde) (DS)
I( april: De vuile was van Inn (HLN)
Dedecker: Ik heb mijn macht gebruikt (DS)
I april: Hoe ziet u Inn? (DS Online; IIz6 stemmen)
Een jonge partij met groeipijnen (zI,8%)
zo6
Een eenmansbeweging die al over haar hoogtepunt is (,8,(z%)
Jean-Marie Dedecker razend om schandaalboek (De buffel)
(GvA)
I, april: Guy Geens lekt het rapport van de privdetective
Mission impossible bij Lijst Dedecker (DM)
I8 april: jager Dedecker wordt zelf opgejaagd (De Standaard)
I april: de partijvoorzitters branden Dedecker in De Zevende Dag
collectief af
zo april: Dedecker riskeert vervolging in zaak van privdetective (De
morgen)
Iedereen tegen Dedecker (HLN)
Vijnck kondigt overstap van Inn naar Open vIn aan (Belga)
zI april: nieuwe aanval op Dedecker (boek De Buffel) (GvA)
Ging Dedecker uit de bocht toen hij een privdetective inhuurde?
Ja: ,I% (De Persgroep)
zz april: Jol De Ceulaer pleit voor een cordon sanitaire rond Inn
(Knack)
z april: overstap Dirk Vijnck kost Dedecker zo.ooo euro (HLN)
Privdetective beheerst eerste verkiezingsdebat (HLN)
z april: Dedecker: En toch heb ik gelijk (HLN)
z8 april: De schandalen van Jean-Marie Dedecker (z) (Humo)
Een demagoog, een mestkever, een tafelspringer en een oppor-
tunist. Raf Sauviller over Dedecker (P-Magazine)
z april: Stekker uit Inn-fractie (DS)
o april: De Gucht legt klacht neer wegens laster
z mei: gerecht onderzoekt Dedeckers detective (De Tijd)
Kopstuk Lijst Dedecker hielp bij twee frauduleuze faillissemen-
ten (DM)
mei: Inn is geld kwijt (DS)
( mei: Inn-kopstuk (Van de Velde) ontkent fraude
mei: Dirk Vijnck keert terug naar Inn
6 mei: Somers loog over Vijnck (Nieuwsblad)
De man (Vijnck) die zijn kop niet meer vertoont (DS)
, mei: Somers door het stof (De Standaard)
Dedecker vist naar ex-vuer (De Morgen)
8 mei: Dedecker heropent de aanval: ook De Gucht ronselde Inners
(Nieuwsblad)
zo,
mei: Exit Somers, enter Van Mechelen (De Morgen)
Dedecker even sterk als Peeters (HLN)
Inn haalt I8 zitjes in het Vlaams parlement (HLN)
De Gucht: Geen Inners geronseld (GvA)
Iz mei: affaire Vijnck haalt Open vIn onderuit (DS)
Regeren met Dedecker? (DS)
I mei: acteur Guy Van Sande afgewezen door Dedecker (Nieuws-
blad)
Onderzoek naar laster tegen De Gucht (HLN)
SP.a herademt even dankzij Dirk Vijnck (GvA)
I mei: Vijnck terug bij papa Dedecker in parlement (DS)
Verse broodjes! (Nieuwsblad)
I6 mei: ex-broodjesman Dirk Vijnck (Inn) is ook ex-klusjesman
(HLN)
I, mei: verkiezingscongres Inn Antwerpen
I8 mei: Inn wil weg van schandaalsfeer (Nieuwsblad)
Moddercatch kost Dedecker stemmen (Nieuwsblad)
Inn haalt nog Io,% van de stemmen in de peiling (DS/vn1)
z mei: Alleen Verstrepen mag Dedecker tegenspreken (z mei)
Eddie Box (Inn) naar rechtbank voor gesjoemel (HLN)
z mei: debat De Gucht versus Dedecker in De keien van de Wet-
straat (vn1)
Inn en N-vn hebben voorakkoord (Nieuwsblad)
o mei: angst voor een overwinning in mineur (De Tijd)
juni: de zaak Vijnck is een van de uitschieters van een makke cam-
pagne (Nieuwsblad)
, juni: Inn behaalt 8 zetels in het Vlaams Parlement met ,,,% van
de stemmen en I zetel in het EP
juni: De Baetzelier: democratisch kan je dit niet noemen (Nieuws-
blad)
Io juni: Dirk Vijnck: Inn liet me aan mijn lot over (De Morgen)
Iz juni: Dedecker gunt Verstrepen leiding Inn-fractie niet (Nieuws-
blad)
Inn zoekt een heel klein beetje vrede (GvA)
I juni: Jurgen Verstrepen staat bij op bij de verliezers in DS
I( juni: De uitzending Rechts marcheert van Panorama wordt uit-
gezonden (Canvas)
zo8
z juni: het detectiveverhaal van Dedecker; we dalen neer in de
slangenkuil; hallucinante nieuwe wending (Dag Allemaal)
o juni: de 8 Vlaamse parlementsleden van Inn leggen de eed af;
Verstrepen staat er volgens De Standaard bij als verschoppeling
z juli: Anne De Baetzelier wordt genoemd als ondervoorzitster van
Inn