Alma; Sustancia o parte principal de cualquier cosa. Teoloxa; Ciencia que trata de Dios y de sus atributos y perfecciones.

Acto; Concentracin del nimo en un sentimiento o disposicin. Potencia: Capacidad pasiva para recibir el acto, capacidad de llegar a ser. Para Aristteles hai o mundo sublunar que a terra que esta no cenntro do universo e que esfrica que imperfecto e incorruptible que ten catro elementos (aire, auga, terra, e lume) e que s existe o movemento rectilneo, imperfecto, tamn est o mundo supralunar que o resto dos planetas e estrelas fixas as cales son perfectas e corruptibles onde o ter o quinto elemento incorruptible e existe o movemento circular, perfecto e inalterable. Tema 4. O Coecemento. 5.1 o mito da caverna: unha alegora da teora das ideas e tamn un retrato antropolxico da conflitiva situacin humana. Platn narra neste mito o doloroso e escarpado camino do coecemento. O mundo do interior da caverna o mundo das cousas. O camino de saida representa o proceso de coecemento. Deste xeito, os dous mundos do mito correspndense cos dous mundos da sa metafsica, e o escarpado e dificultoso camino de saida mstranos o difcil acceso ao coecemento. 5.2 o proceso de coecemento: o coecemento achegamento a verdade, superando a ignorancia e o engano. A verdade se encontra no mundo ideal ou intelixible. Despois de vivir o segmento que representa o nivel visible da realidade en imaxes e obxetos fsicos, se debe dividir tamn en dous mbitos, o segmento correspondente ao mundo intelixible. As catro clases de obxetos resultantes, das sensibles e das intelixibles, Platn atribulle unha operacin mental ou va de coecemento diferente. Respecto as imaxes que son sombras das cousas, so podemos ter suposicins ou conxecturas. Con respeto aos obxetos matemticos, a nosa va de coecemento o pensamento razoado ou razn discursiva. A ferramenta das ideas, para Platn, a intelixencia pura ou razn intuitiva. A opinin sera o coecemento propio do mundo sensible A ciencia en cambio o autentico saber, porque coecemento racional do mundo intelixible. 5.3 reminiscencia: para Platn, na nosa alma, hai, en estado latente, pegadas ou sinais destas ideas. Polo tanto o nico que se debe facer espertar, facer emerxer o que xa est en nos. Platn trata de demostrar que non hai ensinanza, senn reminiscencia. ARISTTELES 1. O liceo. Crtica a teora das ideas: o contacto entre Platn e Aristteles e innegable. Platn centra o seu interese no abstracto e inmutable mundo ideal. Aristteles achgase e situase no mundo sensible e palpable que nos rodea. Para Platn a autentica realidade e o mundo das ideas. O que nos rodea so unha copia imperfecta e corruptible destas. As ideas son aquilo que fai intelixible o mundo fsico, porque constiten a esencia das cousas. Algns dos inconvenientes que Aristteles adverta na teora platnica son os seguintes: Para Aristteles e inadmisible a existencia de ideas perfectas de todo o malo e negativo que hai no mundo. Para Aristteles a esencia dunha cousa, non pode existir separada desa mesma cousa. Non consegue explicar nin dar razns ao movemento e o cambio. 2. Metafsica: 2.1 O problema do cambio: unha das primeiras preocupacins dos filsofos foi encontrar unha explicacin racional para o que os rodeaba. Unha explicacin que lles fixese comprensible e clara a natureza. 2.2 A realidade substancial: a realidade, aquilo que e existe, o que Aristteles denomina sustancia. As sustancias non son mais que os individuos concretos que nos rodean. Toda sustancia e algo concreto, encontrase nun lugar en un momento determinado, forma parte do mundo sensible e material, a realidade sustancial constite unha sntese dos dous mundos platnicos, vexmolo. O hilomorfismo: toda sustancia un composto de materia e forma. De todo individuo concreto, e mis a esencia ou forma, aquilo que a fai ser o que , neste caso unha mesa e non unha cadeira. Por unha parte, a materia, componente fsico; e pola outra a forma, conxunto de calidades especificas dunha cousa que fan que sexa aquilo que . 2.3 Potencia e acto: segundo Aristteles, o que non pode xurdir da nada, nin tampouco pode acabar as. O ser e perfecto e eterno. Para Aristteles o erro de Parmnides radica no feito de non se decatar de que

existen diversas maneiras de ser ou de non ser. Esta distincin lvanos a una distincin tpicamente aristotlica, potencia e acto: Potencia: capacidade que pose a materia dunha substancia de asumir ou recibir unha forma diferente da que ten. A madeira e en potencia unha mesa, un banco, unha culler Acto: e a realidade actual de calquera substancia e consiste na forma particular que recibise a materia. 2.4 As catro causas: a explicacin do cambio completase coa teora das catro causas. Todo aquilo que e necesario para que se produzca un fenmeno a sa causa. As pois, a materia, a forma, a causa eficiente e a finalidade son consideradas as sas causas. Teleoloxismo: a causa final. Igual que as persoas actan perseguindo uns obxetivos que elas mesmas se imponen, toda a natureza est animada de tendencias cara fins determinados. 2.5 Da cosmoloxia a teoloxia: o universo e un cosmos finito no espazo e eterno en canto a tempo, e est dividido en dous mundos: o sublunar ou terrestre, e o supralunar ou celeste. O movemento necesita un motor que o produzca. Aristoteles deduce a existencia dun primeiro motor inmvil. 3. Coecemento e Lxica. 3.1 Todos os homes desexan saber: a curiosidade e a ansia de coecer son caractersticos da natureza humana. A admiracin, o maravillarse ante as cousas o que impulsa o coecemento. 3.2 Teora do coecemento: Aristteles non acepta a existencia innata das ideas. Confan na posibilidade humana para alcanzar un coecemento seguro, estable e universal. Das cousas sensibles e materiais, son as nicas que nos poden achear un autentico coecemento. 4. Antropoloxa e tica. 4.1 O ser humano: o ser humano e un ser animado, e dicir, ten alma. Alma e vida son dous conceptos prximos e prcticamente sinnimos. Como platn , Aristteles mantn unha unidad, pois considera que o ser humano e un composto de alma e corpo, de forma e materia, de acto e potencia. Alma e corpo son, segundo o estaxirita complementarios e non opostos. A alma e o principio vital que move e lle da vida ao corpo. Encontrmonos con 3 tipos de alma, a alma vexetativa, propia das plantas. A sensitiva propia dos animais, e a racional exclusiva do ser humano. 4.2 tica: na procura da felicidade: a tica, un saber practico, trata da maneira como deben organizar a sa vida os humanos para poder vivir ben e ser felices. A tica ten unha importante dimensin teleolxica. Toda accin responde a unha finalidade. Segundo Aristteles, a felicidade o ben supremo. 4.3 Virtudes dianoticas: aquilo que propio e caracterstico do ser humano, e a sa dimensin intelectiva. Dianotico significa pensamento. Por iso as virtudes dianoticas son todas aquelas que estn elacionadas coa capacidade de reflexin e deliberacin. Aristoteles fala das seguintes virtudes dianoticas: a arte, a sabedoria, a ciencia e a intelixencia intuitiva. 4.4 As virtudes ticas e o termo medio: as virtudes ticas estn relacionadas coa maneira de actuar no mundo, e controlan as nosas paixns e desexos.o ser humano actuar correctamente e ademis ser virtuoso se os seus desexos e costumes se encontran dentro do racional. Ante a variedade de factores e circunstancias, a pauta tica mis adecuada buscar sempre o termo medio, a moderacin en todos os aspectos do comportamento.