Está en la página 1de 105
CONCILIOS VISIGOTICOS E HISPANO. ROMANOS JOst vives m0 5 Mm mteieseinn TOMAS Matin snan Tinos GONZALO waxtivars ole BARCELONA Mati eae oa SE Digitalizada com CamScanner 1 Concilio de Elvira: a. 300 - 306? Vig, ff. 198d - 1972 ConciLIO DE ELVIRA, CELEBRADO EN EL REINADO DE CONSTANTINO, CON LA ASISTEN- DE DIECINU: S, POR LOS MISMos EN QUE SE TUVO EL CONCILIO NicENO Reunidos los santos y religiosos obispos en la iglesia Eliberitana, a saber: Félix, obispo de Acci; Osio, obispo de Cérdoba} Sabino, obispo de Hispalis ; Camerino, obis- po de Tucci; Sinagio, obispo de Cabra; Secundino, obispo de Castulo; Pardo, obis- po de Mentesa; Flaviano, obispo de Elvira; Cantonio, obispo de Urci; Liberio, obispo de Mérida; Valerio, obispo de Zaragoza; Decencio, obispo de Leén; Melancio, cbis- po de Toledo; Jenaro, obispo de Fibularia ; Vicente, obispo de Ossonova; Quintiano, obispo de Elbora; Suceso, obispo de Lorea; Enticiano, obispo de Basti; Patricio, obispo de Mélaga; estando también presentes vein- tiséis presbiteros [Restituto, pbro. de Epo- ra; Natalis, pbro. de Osuna; Mauro, pres- bitero de Tliturgi; Lamponiano, de Cér- bula; Barbado, de Ecija; Felicisimo, de Ateva; Leén, de Acinipo; Liberal, de Lorea; Jenaro, de Lora; Januariano, de Barbe; Victorino, de Cabra,’ Toto, de Ayune; Eucario, de Calahorra; Silvano, de Segalvinia; Victor, de Ulia; Jenaro, de Urci; Leén, de Gemella; Turrino, de C4s- tulo; Luxurio, de Braga; Emérito, de Vera; Eumancié, de Solia; Clemenciano, de Ossigi; Eutique, de Cartagena; Julia- no, de Cérdoba] ; acompaiiados de los dié- conos y todo el pueblo, los obispos de- clararon : I. De los que después del bautismo sacri- ficaron a los édolos. Se establecié en el concilio: El adulto ITEM CONCILIUM ELIDERRITANUM, XVIII EPISCOPORUM, CONSTANTINI TEMPORIBUS EDITUM, EODEM TEMPORE QUO ET NICAE- NA SYNODUS HADITA EST Quum consedissent sancti et religiosi episcopi in ecclesia Eliberritana, hoc est: Felix episcopus Accitanus, Osius episcopus Cordobensis, Sabinus episco- pus Spalensis, Camerinnus episcopus Tuccitanus, Sinagius episcopus Epa- grensis, Secundinus episcopus Castolo- nensis, Pardus episcopus Mentesanus, Flavianus episcopus Eliberritanus, Can- tonius episcopus Urcitanus*, Liberius episcopus Emeretensis, Valerius episco- pus Caesaragustanus, Decentius episco- pus Legionensis, Melantius episcopus Toletanus, Ianuarius episcopus de Fib[u]- laria, ‘Vincentius episcopus Ossonoben- sis, Quintianus episcopus Elborensis, Suceesus episcopus de Eliocroca, Euty- tianus episcopus Bastitanus, / Patricius episcopus Malacitanus. [Item presby- terii; Restitutus presbyter de Epora, Na- talis presbyter Ursona, Maurus presby- ter Tliturgi, Lamponianus de Karbula, Barbatus de Astigi’, Felicissimus de Ateva, Leo de Acinippo, Liberalis de Eliocroca, Ianuarius a Lauro, Tanuaria- nus Barbe, Victorinus Egabro, Totus a Tune, Eucharius Municipio, Silvanus Se- galvinia, Victor Ulia, Iannuarius Urei, Leo Gemella, Turrinus Castulona, Lu- xurius de Drona, Emeritus Baria, Eu- mantius’ Solia, Clementianus Ossigi, Eutiches Carthaginensis, Tulianus Cor- doba. Die iduum maiarum apud Eli berrim residentibus cunctis, adstantibus diaconibus et omni plebe, episcopi w versi dixerunt] : I. De his qui post babtismum. idalis imolaverunt. ay Placuit inter eos: qui post fidem © Urcitanus) Cursitanus Vig |» Ast Ger || eHumantius) Cumantius Ger. Digitalizada com CamScanner 2 1 mo de que habiendo recibido Ia fe det baut alvacién acuda al templo de los idolos para idolatrs re este crimen capital, por ser | reeiba la comunién ni y comet mayor maldad, decidimos que no in al fin de su vida. Il. De los sacerdotes de los gentiles que ‘sacrificaron a los idolos después del bau- tismo. Los flémines que despt bautizados y regenerados sacrific haber duplicado su delito si aiiaden cl ho- micidio o triplicado su culpa si agregan el adulterio, decidimos no reeiban_ la comu- nién ni aun a la hora de la muerte. r sido n, por de IIL. De los mismos fldmines, si sdlo ofre- cieren a los idolos alguna ofrenda. Ademés los flamines que no sacrificaron a los idolos, sino que solamente presentaron alguna ofrenda, por haberse abstenido de Jos sacrificios funestos, decidimos que sean admitidos al final de su vida a Ja comunién después de haber hecho la conveniente peni- teneia. Pero si después de haber cumplido la penitencia cometieren fornicacién, esta- blecemos no se les vuelva a admitir a la comunién, para que no parezea que hacen burla de la comunién del Sefior. IV. De los mismos fldmines, cudndo serdn bautizados si siendo atin catectimenos, sacrifican. También los fldmines que siendo catacé- menos se abstuvieren de sacrificar, deben ser admitidos al bautismo pasados tres afios. V. Sila dueta encolerizada matare a su esclava. Si alguna mujer, instigada por el furor de la eélera, azotare a su esclava, de modo que ésta muriera entre dolores, dentro del tercer dia, como no se sabe si la muerte sobrevino casual o intencionadamente: si fue intencionada, después de siete aiios, cumplida la conveniente penitencia, sea ad” mitida ala comunién ; si casualmente, des. pués de cinco afios. Pero si dentro de estos plazos enfermare, recibiré la comunién CONCILIO DE ELVIRA tismi salutalis adulta actate ad temp idolaturus accesserit, et fecerit ai tale", quia est sump in finem eum eon ide est crimen cay seeleris, placuit n munionem accipere. IL. De sacerdotibus gentilium qui habtismum immolaverunt, Pa, Flamines qui post fidem lavacri gencrationis sacrificaverunt, e9 que} tt scelera, accedente hart! cidio vel triplicaverint facinus cohaeren te moechia, placuit eos nec in finem aceipere conmunionem. III. De eisfdem] si idolis munus tay. tum dederunt. Item flamines qui non immolaverint sed munus tantum dederunt, eo quod se a funestis abstinuerint sacrificiis, placuit in finem eis praestare conmunionem, ac. [ta] tamen legitima poenitentia. Item ipsi si post poenitentiam fuerint moecha- ti, placuit ulterius his non esse dandam conmunionem, ne inlusisse de dominica comunione videantur. IV. De eisdem si cathecumini adhuc immolant quando babtidientur. Item flamines si fuerint cathecumini et se a sacrificiis abstinuerint, post trie- nii tempora placuit ad babtismum ad- mitti debere. AV Si domina per zelum ancillam occi- derit. Si qua femina furore zeli acensa fla- | gris verberaverit ancillam suam, ita ut intra tertium diem animam cum cruciatt effundat, eo quod incertum sit voluntate an casu occiderit ; si voluntate, / post septem annos, si casu, post quinquennit tempora, acta legitima poenitentia #4 conmunionem placuit admitti. Quod si infra tempora constituta fuerit infirm ta, accipiat conmunionem. 4 capitale] principale Em. Digitalizada com CamScanner 1. CONCILIO DE ELVIRA VI. Si alguien con maleficios matare a otro hombre. Si alguien con malefii porque no pudo r st crimen sin ido- latefa, ni aun al fin de su vida se le admi- ta a la comunién, VU. De los fornicadores penitentes si vuelven a recaer en la fornicacidn. ios matare a otro, Si algin fiel después de haber incurrido en el delito de fornicacién y de haber he- cho la penitencia correspondiente, volviere otra vez a fornicar, no recibir la comunién ni aun al fin de su vida. VIII. De las mujeres que abandonan a sus, maridos y se casan con otros. También Jas mujeres que sin causa alguna abandonaren a sus maridos, y se unieren con otros, no recibirén la comunién ni aun al fin de su vida. IX. De las mujeres que abandonando a sus maridos adiilteros se unen con otros. También Ja mujer cristiana que abando- nare al marido adultero, igualmente cristia- no, y se uniere a otro, prohibascle esta unién. Si se casare, no reciba la comunién antes de que muera su primer marido, a no ser que obligue a ello una grave enfer- medad. X. La abandonada por un catectimeno si se casare con otro. Si una mujer abandonada por un cate- cfimeno se casare con otro, puede admitfr- sela al bautismo de salvacién. Lo cual puede también observarse, aunque las mujeres sean catectimenas. Pero si fuere una mujer cris- tiana, la que se casa con aquel que aban- doné a la mujer propia, inocente, y su- piere que este hombre estaba casado ante- riormente con Ja que sin causa abandoné, decidimos aue sélo se le daré la comunién al fin de su vida, XI. De Ia catectimena que enfermare re- pentinamente, Si en el transcurso de los cinco afios en- fermare gravemente una catacimena, de- VI. Si quiquumque per maleficium ho- minem interfeccrit, Si quis vero maleficio interficiat al- terum, eo quod sine idolatria perficere seelus non potuit, nec in finem inper. tiendam esse illi ‘conmunionem. VII. De poenitentibus tidus moechige si rursus moechaverint. Si quis forte fidelis post lapsum moe- chiae, post tempora constituta acta poe- nitentia, denuo fuerit fornicatus, placuit nee in finem habere eum conmunionem, VIII. De feminis quae relictis viris suig aliis nubunt. Item feminae, quae nulla praecedente causa reliquerint viros suos et alteris se copulaverint, nec in finem accipiant con- munionem. VIII. De feminis quae adulteros ma- ritos relinquunt et aliis nubunt. Item femina fidelis*, quae adulterum maritum reliquerit fidelem et alterum ducit, prohibeatur ne ducat. Si duxerit, non prius accipiat conmunionem, nisi quem reliquit de saeculo exierit; nisi forsitan necessitas infirmitatis dare con- pulerit. X. De relicta catechumini si alterum duzerit. Si ea quam catechuminus relinquit duxerit maritum, potest ad fontem lava- cri admitti; hoc et circa feminas cate- chuminas erit observandum. Quod si fuerit fidelis quae ducitur ab eo qui uxo- rem inculpatam relinquit, et quum scie- rit illum habere uxorem, quam sine cau- sa reliquit, placuit in finem huiusmodi dari conmunionem. XI. De catechumina si graviter aegro- taverit. Intra quinguennii autem tempora / catechumina si graviter fuerit infirma. ‘ CONCILIO. Dt cidimos se le olorgue el bautismo, que no se le niegue, XIL. De las mujeres que ejercen et leno: Si la madre o el padre, o cualquier: tiana, ejercicre cl lenocinio, no ree comunién ni al fin de su vida, por haber vendido el cuerpo ajeno, 0 mas bien cl suyo. De las virgenes consagradas a Dios, XU si cometicren adulterio. Las virgenes consag i ques brantaren el voto de vi 1, y conti- nuaren viviendo en la mi dad, sin reparar en el delito que cometen, no reci birén Ja comunién ni ain al fin de su vi Pero si las tales mujeres, seducidas, 0 ha- biendo sueumbido una vez a la debilidad de la carne, hicieren después penitencia todo el tiempo de su vida, y se abstuvieren del acto carnal, recibirdén la comunién al fin de su vida, porque aparece haber tro- pezado mds bien ocasionalmente. XIV. De las virgenes seglares que forni- caren. Las virgenes que no guardaren su virgi- nidad, si legan a casarse con aquellos que las violaron, deberén ser reconciliadas sin penitencia después de un afio; porque solo las faltaba el matrimonio. Pero si conocie- ron a otros varones, por haber fornicado, no serdn admitidas a comunién hasta des- pués de cinco afios de penitencia. XV. Del matrimonio de aquellos que pro- ceden de la gentilidad. Por la abundancia de doncellas né se han de dar las virgenes cristianas en matrimo- nio a los gentiles, no sea que por su tierna edad incurran en adulterio de alma. XVI. Que las doncellas ficles no se casen con infieles. A los herejes que no quisieren volver a Ja Iglesia catélica ne se les dard por muje- res, virgenes cristianas. El motivo para negar el consorcié con judfos y con here. 4 ELVIRA ta, dandum ei babtismum placuit denegari. ? Mon XI. De mutieribus quae lenocini e ini fecerint. ‘um Mater vel parens vel quaclibet fidetig si lenocinium exerenerit, e9 quod ali hum vendiderit corpus vel potius suume placuit cam nee in finem accipere ee munionem. XUT. | De virginibus Deo sacratis a adulteraverint. Virgines quae se Deo dicaverunt, sj paclum perdiderint virginitatis, atqye jem libidini servierint, non intelle, gentes quid admiserint, placuit nec in finem eis dandam esse conmunionem, Quod si semel persuasae aut infirmi ‘cor- poris lapsu vitiatae omni tempore vitae suae huiusmodi feminae egerint poeni- tentiam, ut abstineant se a coitu, eo quod lapsae potius videantur, placuit eas in finem conmunionem accipere debere, XIV. De virginibus moechaverint, Virgines quae virginitatem suam non custodierint, si eosdem qui eas violave- rint duxerint et tenuerint maritos, eo quod solas nuptias inviolaverint, post annum sine poenitentia reconciliari de- bebunt; vel si alios cognoverint viros, eo quod moechatae sunt, placuit per quinquennii tempora acta legitima poe- nitentia admitti eas ad conmunionem oportere. saecularibus si XV. De coniugio corum qui ex genti- litate veniunt. Propter copiam puellarum gentilibus minime in matrimonio dandae sunt vir- gines christianae, ne aetas in flore tu- mens in adulterium animae resolvatur. XVI. De puellis fidelibus ne infideli- bus coniungantur. Haeretici si se transferre noluerint ad ecclesiam catholicam, ne ipsis catholi cas dandas esse puellas; sed neque iu- daeis neque haereticis dare placuit, eo Digitalizada com CamScanner 1, CONCILIO DE ELVIRA jes es porque no puede haber sociedad en- tre un infiel y un fiel. Si los padres viola. sen esta prohibicién, se abstendrén de la comunién por cinco ‘aiios. XVII. De aquellos que casan sus hijas con sacerdotes gentiles. Si alguno casare sus hijas con sacerdotes de los idolos, decidimos no reciban la co- munién ni aun al fin de su vida, XVIII. De los sacerdotes ministros for- cadores. Los obispos, sacerdotes y diéeonos quo ejercieren su ministerio y se descubriere que cometicron fornicacién, decidimos que a causa del esedndalo y por la profanidad de su crimen, no reciban Ia comunién ni aun al fin de su vida, XIX. De los elérigos que se dedican al comercio y acuden al mercado, Los obispos. presbiteros y didconos no salgan a negociar fuera de sus lugares, ni anden de provincia en provineia en busca de pingiies ganancias. Ciertamente, para procurarse el sustento necesario envien a su hijo, liberto, empleado, amigo, o cual- quier otro. Y si quisieren dedicarse al co- mercio, sea dentro de la provincia. . De los clérigos y legos prestamistas. Si se descubriere que algiin clérigo reci- be interés por su dinero, decidimds sea de- gradado y retirado de la comunién. Tam- bién si se comprobare que un laico ha reci- bido interés, y amonestado promete que no reineidiré, sea perdonado. Pero si insis- tiese en la misma iniquidad, se le arrojaré de la iglesia, XXI. De aquellos que acuden a la iglesia sélo de tarde en tarde. Si alguno de los habitantes de la ciudad no acudiese a la iglesia durante tres do- mingos, apartesele de la comunién durante algén tiempo para que aparezca reprendido. XXII. De los catélicos que pasan a la he- vejia y se arrepienten. Si alguien pasare de la Iglesia catélica a la herejfa, y después se convirtiere de nue- 5 5 quod nulla Dossit esse societas fideli cum infidele. Si contra interdictum. f 7 fecerint Parentes, abstineri per qui erentet Per quinquennium XVIL. De his qui filias suas sacerdoti- bus gentilium coniungunt. Si quis forte sacerdotibus idolorum filias suas iunxerint, placuit nec in finem cis dandam esse conmunionem. XVIIT. De sacerdotibus et ministris si moechaverint, Episeopi, presbyteres et diacones si in ministerio positi detecti fuerint quod sint moechati, placuit propter scanda- lum et propter profanum, crimen nec in finem cos conmunionem accipere debere. XVIII. De clericis negotia et nundi- nas sectantibus. Episcopi, presbyteres et diacones si in locis suis negotiandi causa non discedant, nec circumeuntes provintias quaestiosas mundinas sectentur. Sane ad victum sibi conquirendum aut filium aud liber- tum aut mercennarium aut amicum aut quemlibet mittant; et si voluerint ne- gotiari, intra provinciam negotientur. XX. De clericis et laicis usurariis. Si quis clericorum detectus fuerit usuras accipere, placuit eum degradari et abstineri. Si quis etiam laicus acee- pisse probatur usuras, et promiserit cor- reptus iam se cessaturum nec ulterius exacturum, placuit ei veniam tribui: si vero in ea iniquitate duraverit, ab ec- clesia esse proiciendum. XXI. De his qui tardius ad ecclesigm accedunt. Si quis in civitate positus tres domi- nicas ad ecclesiam non accesserit, pauco tempore abstineatur, ut correptus esse videatur. ‘ XXII. De catholicis in hacresem trans~" euntibus, si revertantur. oe Ree Psa Digitalizada com CamScanner 6 1 Vo, decidimos que a éste no se le rehuse la Penitencia, porque ha reconocido su pecado, EI cual, sin embargo, har diez aiios de penitencia. Pasado este decenio, se lo dara Ia comunién. Pero si el trénsito de la hi jia se hizo durante la infaneia, debe ser inmediatamente recibido, porque no pecs por culpa propia XXII. Las disposiciones acerca del dimos se guarden todos los meses, con ¢x cepeidn de los dfas correspondientes a | meses de julio y agosto por la debilidad de algunos. De los periodos de ayuno. yuno, deci- XXIV. De aquellos que fueron bautisados en tierras lejanas, que no se ordenen clérigos. Todos aquellos que fueron bautizados en tierra lejana, decidimos que no sean promo- vidos al clero, fuera de sus provincias, pues- to que su vida no es conocida. XXV. De las cartas comunicatorias de los confesores. A todo aquel que trajere Jetras confeso- tias, suprimiendo el nombre del confesor, porque bajo la fama de éste drdinariamente se engajia a los sencillos, se le dardn cartas comunicatorias. XXVI. Que todos los sébados se ayune, Decidimos corregir lo equivocado: Que todos los sébados se celebren los ayunos dis- puestos. XXVII. Los clérigos no tengan en sus ca- sas mujeres extranas. El obispo o cualquier otro clérigo sélo tenga consigo a la hermana o a su hija con- sagrada a Dios; mujer extraiia no tenga consigo de ningin modo. XXVIII. Acerca de las ofrendas de aque- los que no comulgan. De aquel que no comulga, el obispo no debe recibir dédiva alguna, XXIX. De la conducta a seguir en la igle- sia acerca de los energtimenos. El nombre del energdmeno al que ator- 6 CONCILIO DE ELVIRA rerit, placuit huie poenitentiam non ¢ denegandam co quod cognoverit tum suum. Qui ctiam decem annie age poenitentiam, cui post decem ann, praestari conmunio debet. Si very fantes fuerint transducti, quod non «> vitio pecenverint, || ineunctanter este debent. XXII. De temporibus ieiuniorum, juni superpositiones per singulog menses placuit cclebrari, exceptis dieboy duorum mensium Tulio et Agusto prop. ter quorumdam infirmitatem. XXIV. De his qui in peregre babti. santur, wt ad clerum non veniant, Omnes qui in peregre fuerint babtidia. ti, e0 quod corum minime sit cognity vita, placuit ad clerum non esse pro. movendos in alienis provinciis. XXV. De epistolis conmunicatoriis con- fessorum, Omnis qui adtulerit litteras confesso- rias, sublato nomine confessoris eo quod omnes sub hac nominis gloria passim concutiant simplices, communicatoriae ei dandae sunt litterae. XXVI. Errorem placuit corrigi, ut omni sab- bati die superpositiones celebremus. Ut omni sabbato ieiunetur. XXVII. De clericis ut eatraneas femi- nas in domo non habeant. Episcopus vel quilibet alius clericus aut sororem aut filiam virginem dica- tam [Deo] tantum secum habeat. Ex- traneam nequagquam habere placuit. XXVIII. De oblationibus corum qui non conmunicant. Episcopum placuit ab eo, qui non con- municat, munus accipere non debere. XXVIII. De inerguminis qualiter ha- beantur in ecclesia. Tnerguminus qui ab erratico spiritu Digitalizada com CamScanner 1. CONGILIO DE ELVIRA menta el espiritu del error no debe recitarse ca el altar con la ofrenda, Ni ha de permi- tirse que sirva en Ja iglesia por su mano. XXX. Los que fornicaren, después del bantismo no sean promovidos al dia- conado. No conviene ordenar difcono a aquellos que en su adolescencia hubieren fornicado ¢ porque hay peligro de que sean promovidos més adelante a un grado mayor dolosamente. y los que han sido ordenados en tiempos pa- sados, sean removidos. XXXI. Acerca de los adolescentes que des- pués del bautismo han fornicado. Los adolescentes que después del bautismo de salvacién hubieren fornicado, cuando se casen habiendo cumplido la penitencia con- veniente, decidimos sean admitidos a la co- munién. XXXII. En caso de necesidad los presbi- teros excomulgados puedan dar la ao- munién. Si alguno pecare mortalmente, no debe- ré hacer la penitencia ante el presbitero, sino més bien ante el obispo. Pero en caso urgente de enfermedad, debe el presbitero levarle la comunién, y aun el diécono, si se lo ordenare el obispo. XXXII. Que los obispos y ministros se abstengan de sus esposas. Decidimos prohibir totalmente a los obis- pos, presbiteros y didconos y a todos los clérigos que ejercen el ministerio sagrado, el uso del mattimonio con sus esposas y la procreacién de hijos. Aquel que lo hiciere, seré excluido del honor del clericato. XXXIV. En los cementerios no se encien- dan cirios. No deben durante el dia encenderse en el cementerio cirios, porque no se ha de molestar a los espfritus de los justos. Aque- los que no cumplieren estas cosas, sean excluidos de la Iglesia. XXXV. Que las mujeres no velen en los cementerios. Se prohibe que las mujeres velen en los 7 exagitatur, huius nomen neque ad altare cum oblatione esse recitandum, nee per- mittendum ut sua manu in ecclesia mi- nistret. XXX. De his qui post lavacrum moe- chaverint, ne subdiacones fiant. Subdiaconos eos ordinari non debere qui in adulescentia sua fuerint moechati, €0 quod postmédum per subreptionem ad altiorem gradum promoveantur ;_ vel qui sunt in praeteritum ordinati, amo- veantur, | XXXI. De adolescentibus qui post lavacrum moechati sunt. Adolescentes qui post fidem lavacri salutaris fuerint moechati, quum duxe- rint uxores, acta legitima pocnitentia placuit ad conmunionem eos admitti. XXXII. De excomunicatis presbyteris, ut in necessitate conmunionem dent. Apud presbyterum, si quis gravi lap- su in ruinam mortis inciderit, placuit agere poenitentiam non debere, sed po- tius apud episcopum; cogente tamen infirmitate necesse est presbyterem co- munionem praestare debere, et diaco- nem si ei iusserit sacerdos. XXXII. De episcopis et ministris, ut ab uxoribus abstineant. Placuit in totum prohibere episcopis, presbyteris et diaconibus vel omnibus clericis' positis in ministerio abstinere se a coniugibus suis, et non generare® filios. Quiquumque vero fecerit, ab ho- nore clericatus exterminetur. XXXIIII. dantur. Cereos per diem placuit in cimiterio non incendi, inquietandi enim sancto- rum spiritus non sunt. Qui haee non observaverint arceantur ab ecclesiae co- munione, XXXV. Ne feminae in cimiteriis per vigilent. T vel omnibus clericis interpolado? generate Vis. Digitalizada com CamScanner comenterios, porque muchas veces bajo cl Pretexto de la oracién se cometen oculta- mente graves delitos. XXXVI. Que no haya pinturas en la iglesia. Deeidimos que en las igles no debe haber piniuras, para que aquello que se adora y reverencia no se vea retratado en las _paredes, XXXVIT. Acerca de los energrimenos no bautizados Aquellos que son atormentados por los espiritus inmundos y se vieren en peligro de muerte, pueden ser bautizados. Si fue- ren cri: nos, déseles la comunién. Se les prohibe a éstos que enciendan piblicamen- te luces. Si obraren contra esta prohibicién, aparteseles de la comunién. XXXVI. En caso de necesidad, también los ficles bauticen Navegando por pafs lejano 0 también si no hubiere una iglesia préxima, puede cualquier fiel que no ha mancillado’ su bau- tismo, ni es bigamo, bautizar al catect- meno que se halle gravemente enfermo. Pero si llega a sobrevivir, debq levarle ante el obispo para que su regeneracién sea completada con la imposicién de las manos. XXXIX. Los gentiles que en peligro de su vida piden el bautismo. Los gentiles que en caso de enfermedad deseen recibir la imposicién de las manos y por otra parte fueren de honesta vida, decidimos que se les imponga las manos y se les haga eristianos. XL. Que los fieles no reciban lo ofrecido a los idolos. Tenemos a bien prohibir que los duefios, cuando ajustan las cuentas con sus rente- ros, anoten como recibido aquello que fue ofrecido a los fdolos. Si en el futuro contra- vinieren esta disposicién, debeni ser exclui- dos de la comunién durante un quinquenio. XLI. Que los sefiores prohiban a sus sier- vos el culto de los édolos. CONCILIO DE ELVIRA prohiberi ne feminae in cimi igilent, eo quod saepe sub ationis latenter scelera con. Placu terio per obtentu or mittant. XXXVI. Placuit picturas in ecclesia esse non debere, ne quod colitur et adoratur in us depingatur. Ne picturae in ecclesia fiant, XXXVI. De inerguminis non babti. zatis Eos qui ab inmundis spiritibus vexan- tur, si in fine mortis fuerint constitu baptizari placet; si fideles fuerint, dan. dam esse conmunionem. Prohibendum etiam nec lucernas hii publice accendant, Si facere contra interdictum voluerint, abstineantur a conmunione. | XXXVIII. Ut in necessitate et fide- les babtidient. Loco peregre navigantes aut si eccle- sia proximo non fuerit, posse fidelem, qui lavacrum suum integrum habet nee sit bigamus, babtizare in necessitate in- firmitatis positum catechuminum, ita ut si supervixerit, ad episcopum eum per- ducat, ut per manus inpositionem per- fici posset. XXXVIII. De gentilibus si in discri- mine babtizari expetunt. Gentiles si in infirmitate desiderave- rint sibi manum inponi, si fuerit eorum ex aliqua parte honesta vita, placuit eis manum inponi et fieri christianos. XL. Ne id quod idolothytum. est fide- les accipiant. Prohiberi placuit, ut quum rationes suas accipiunt possessores, quidquid ad idolum datum fuerit accepto non ferant. Si post interdictum fecerint, per quin- quennii spatia temporum a comunione esse arcendos. XLI. Ut prohibeant domini idola cole- re servis suis. Digitalizada com CamScanner 1, CONCILIO DE ELVIRA Yenemos por bien avisar a los fieles que, vinieren esta disposicién, deben ser exclui- en cuanto les sca posible, prohiban en sus propias casas Ia teneneia de idolo si temen la violencia de sus esclavos menos ellos consérvense puros. hicieren sean excluidos de Ia Iglesia. Pero al no lo XLII. De aquellos que se convierten a la fe. cudndo deben ser bautizados. Tenemos por bien que aquellos aue se acerean a recibir las primicias de la fe, si fueren de buenas costumbres, sean bau zados dentro del bienio, a no ser que ur- giendo la enfermedad, apareciere raxi ble acudir mas prontamente en auxilio de agquel que en el peligro solicita esta gracia. XLII. De la celebracién de la fiesta de Pentecostés. Tenemos por bien corregir una mala costumbre apoyados en la autoridad de las Escrituras. Todos celebremos el dia de Pen- tecostés y si alguien no lo hiciere, sea sefia- lado como introductor de una nueva he- rejia. XLIV. De las meretrices paganas que se convierten, Aguella que fue meretriz y después tuvo un marido, si més adelante se acercare a la fe, tenemos por bien sea recibida inme- diatamente. XLV. De los catectimenos que no fre- cuentan la iglesia. Aquel que en otro tiempo fue catectimeno y durante largo tiempo jamés acudié a la iglesia, si algdn clérigo supicre que era cristiano, o hubiere algunos testigos fieles de lo mismo, tenemos por bien que no se le niegue el bautismo, porque parece ha- ber renunciado al hombre viejo. XLVI. Cudnto tiempo han de hacer peni- tencia los fieles que apostatan. Si algdn cristiano apostatare y no se presentare en la iglesia en muchisimo tiem- po y volviere después sin haber idolatrado reciba la comunién después de diez afios de penitencia, 9 Admoneri placuit fideles, tum possunt prohibeant ne mibus suis habeant. tuunt servorum vel st ut in quan- it ne idola in do- + Si vero vim me- se ipsos puros con- vent; si non fecerint, alieni ab eccle- ia habeantur, XLIT. De his qui ad fidem veniunt, quando babtidientur, Kos qui ad primam fidem credulitatis accedunt, si bonae fuerint conversati nis, intra biennium temporum. placuit ad babtismi gratiam admitti debere, nisi infirmitate conpellente coegerit ratio ve- locius subvenire periclitanti vel gratiam postulanti. XLIII. De celebratione Pentecosten, Pravam institutionem emendari pla- cuit iuxta auctoritatem Scribturarum, ut cuneti diem Pentecosten celebremus, ne si quis non fecerit, novam haeresem induxisse notetur. | XLIV. De meretricibus paganis si convertantur. Meretrix quae aliquando fuerit et post- ea habuerit maritum, si postmodum ad credulitatem venerit, incunctanter pla- cuit esse recipiendam. XLV. De catechuminis qui ad eccle- siam non frequentant. Qui aliquando fuerit catechuminus et per infinita tempora numquam ad ec- clesiam accesserit, si eum de clero quis- que cognoverit esse christianum, aut testes aliqui extiterint fideles, placuit ci babtismum non negari, €0 quod ve- terem hominem dereliquisse videatur. XLVI. De fidelibus si apostataverint. quamdiu poeniteant. Si quis fidelis apostata per infinita tempora ad ecclesiam non accesserit, si tamen aliquando fuerit reversus nec fu rit idolator, post decem annos placuit conmunionem accipere. Digitalizada com CamScanner 10 1 XLVIL, De aquel que siendo casado adul- tera repetidamente. Si algiin cristiano, teniendo mujer come tiere adulterio, noun: arias veces, puesto en peligro de su vida, sera repren- dido; y si promete Ia enmicnda, désele 1a commién. Pero si restablecido vuelve cometer adulterio, no se le dé mis la co- no parezea que se burla de ell: igo no reciba nada de muni XLVUL. Que ef old los bauticados. Tenemos por bien se suprima la costum- bre de que aquellos que son bautizados echen en la concha algiin dinero, para que no parezea que el obispo concede por pre- cio lo que graciosamente recibié. Ni tam- poco los obispos ni los clérigos Javarén los pies a los bautizandos. XLIX. Que los judios no bendigan los frutos de los cristianos. Amonéstese a aquellos que cultivan las tierras, no permitan que sus frutos, reci- bidos de Dios como accién de gracias, sean bendecidos por los judios, para que no apa- rezea vana y burlada nuestra bendicién. Si alguno después de esta prohibicién con- tinuare haciéndolo, sea totalmente excluido de la Iglesia. L. Acerca de los cristianos que comen con los judios. Si algiin clérigo o cristiano tomase sus manjares con judios, decidimos se abstengan de la comunién a fin de que se enmiende. LI. Que los herejes no sean promovidos al clero. Si un cristiano se convirtiese de cualquier herejfa, no ha de ser en modo alguno pro- movido al clericato, y aquellos que fueron ordenados anieriormente sean depuestos sin vacilar. LI. De aquellos que colocan en la iglesia panfletos infamatorios. Aquellos a quienes se probare haber co- Jocado en la iglesia libelos infamatorios, sean anatematizados. 10 CONCILIO DE ELVIRA XLVI. De eo qui uorem habeng saepius moechatur. Si quis fidelis habens uxorem non ge. mel sed saepe fuerit moechatus, in fineny mortis est conveniendus dari conmunig. nem. Quod si se promiserit cessaty. m, detur ei conmunio. Si resuscitatuy ursus fuerit moechatus, placuit ultering non Iudere eum de conmunione pacis, XLVIIL, De babtidiatis ut nicil accj. piat clerus. Emendari placuit, ut hii qui babtidian. tur, ub fieri solebat, nummos in conea non mittant, ne sacerdos quod gratis ac. cepit pretio distrare videatur. Negue pedes eorum lavandi sunt a sacerdotibus vel clericis. XLVI. De frugibus fidelium ne a iudacis benedicantur. Admoneri placuit possessores ut non patiantur fructus snos, quos a Deo per- cipiunt cum gratiarum aetione, a iudaeis benedici, ne nostram inritam et infir- mam faciant benedictionem. || Si quis post interdictum facere usurpaverit’, penitus ab ecclesia abiciatur. L. De christianis qui cum iudaeis ves- cuntur. Si vero quis clericus vel fidelis cum iudaeis cibum sumserit, placuit eum a comunione abstineri ut debeat emen- dari. LI. De haereticis, ut ad clerum non promoveantur. Ex omni haerese fidelis si venerit, minime est ad clerum promovendus: vel si qui sunt in praeteritum ordinati, sine dubio deponantur. LIL. De his qui in ecclesia libellos fo- ‘mosos ponunt. Hii qui inventi fuerint [libellos'] fa- mosos in ecclesia ponere. anathemati- zentur*. 3 4 usurpaverit} usurpare Vig || ‘libelios om Viel kanathematizentur) ~zantur Vig. 4 Digitalizada com CamScanner 1, CONCILIO DE ELVIRA LIL. De los obispos que otorgan la co- munién al excomulgado por otro. Todos tenemos por bien que cada eual reciba la comunién de aquel obispo que le cexcomulg6. Y si otro obispo tuviere la pre- suncién de reeibirle en su comunién, sin haberlo reeibido antes o al menos con tido aquel que lo excomulgé, sepa que de- berd dar enenta de su conducta en el sinodo, con peligro de su grado. LAV. De los padres que rompen Ia fe es- ponsalicia. Si algunos padres violasen la fe esponsa- licia, absténganse de la comunién durante tres afios. Pero si el futuro esposo o In es posa incurrieren en un delito grave, los pa- dres quedarén dispensados. Si el delito fuere entre ellos mismos y se profanaren mutuamente, guérdese la decisién anterior. LV. De los sacerdotes de los gentiles que ya no sacrifican. Los sacerdotes que sélo llevan coronas, pero que no sacrifican ni contribuyen con su dinero a los idolos, tenemos por bien que después de dos afios reciban la co- munién. LVI. De los magistrados y duunviros. El magistrado, durante el aio que ejerce el duunvirato, tenemos pér bien no entre en Ia iglesia. LVII. De aquellos que prestaron sus ves- tiduras para las procesiones mundanas. Las matronas o sus maridos no den sus yestiduras para adornos de las procesiones mundanas, los dieren, absténganse du- rante tres afios de a comunién. LVIIL. De aquellos que presentan cartas comunicatorias, que se les examine acerca de su fe. En todas partes y en especial donde se halla la edtedra metropolitana, examinese a todos los que presentan cartas comunica- torias, para convencerse por su propio tes- timonio de la verdad de lo afirmado. 11 u LIL. De episcopis. qui ic alieno communicants eonmenicate Placuit cunctis ut ab co episcopo quis recipiat conmunionem, a quo abstentus in crimine aliquo quis fuerit, quod si alius episcopus pracsumserit. eum admit. Ui, illo adhuc minime faciente vel con. sentiente a quo fuerit conmunione p vatus, sciat se huiusmodi cat sas fratres esse cum status sui ter periculo LIV. De parentibus qui fidem spon- saliorum frangunt. Si qui parentes fidem fregerint spon- saliorum, triennii tempore abstineantur ; si tamen idem sponsus vel sponsa in gravi crimine fuerint deprebensi, erunt excusati parentes, Si in eisdem’ fuerit vitium et polluerint se, superioris sen- tentia servetur. LV. De sacerdotibus gentilium qui iam ‘non sacrificant. Sacerdotes qui tantum coronas por- tant nec sacrificant nec de suis sumpti- bus aliquid ad idola praestant, placuit post biennium accipere conmunionem. LVI. De magistratibus et dumviratis. Magistratus vero uno quo agit dum- viratum, prohibendum placet ut se ab ecclesia cohibeat. LVIL. De his qui vestimenta ad or nandam pompan dederunt. | Matronae vel earum mariti ut vesti- menta sua ad ornandam seculariter pom- pam non dent; et si fecerint, trienii temporis abstineant. LVI. De his qui conmunicatorias li teras portant, ut de fide interrogen- tur. Placuit quoniam' ubique et maxime in eo loco, in quo prima catedra consti- tuta est episcopatus, interrogentur hii qui conmunicatorias litteras tradunt an om- nia recte habeant suo testimonio con- probata™. probe Tauoniam sobra || m conprobata] couprobati Vio. Digitalizada com CamScanner 1 R LIX. Que los fieles no suban al capitolio para ofrecer sacrificios. min cristiano, Debe prohibirse que mingtin como si fuera gentil, suba al eapitolio para crificar ni asista a los mismos sacrificios + sac f 1 el mismo delito. si ast lo hiciere incurrité Si estuviere bautizado admitascle a la co~ de conyeniente munidn pasados diez penitencia. LX. De aquellos que son asesinados por destruir los idolos. vere los {dolos y fuere mo lugar, porque en el ngelio no estd escrito, ni hallamos que si se hieiere durante los tiempos apostéli- cos, tenemos por bien que los tales no sean contados entre los mértires. LXI. De aquellos que se casan con dos hermanas. Si alguien después de la muerte de su mujer se casare con la hermana de aquélla y ésta fuere cristiana, tenemos por bien que se abstenga de la comunién durante cinco afios. A no ser que una grave enfer- medad obligase a administrarsela antes. Si alguien destru nado en el m LXII. De los aurigas y cémicos si se con- vierten. Si un auriga o un cémico quisiere venir a la fe cristiana, tenemos por bien que pri- meramente renuncie a su oficio y después sea admitido, de tal modo que no vuelva a ejercer aquél, y si intentare violar esta prohibicién, sea arrojado de la Iglesia. LXII. De las esposas que dan muerte a sus hijos adulterinos. Si alguna mujer, ausente su marido, con- cibiere adilteramente y diere muerte al fruto de su crimen, tenemos por bien no se la dé Ja comunién, ni aun a la hora de Ja muerte, por haber incurrido en una do- ble maldad. LXIV. De aquellas mujeres que hasta la hora de la muerte viven con los maridos de otras. Si alguna mujer hasta Ja hora de su muerte cometiere adulterio con el esposo 12 CONCILIO DE ELVIRA LVIIII. De fidelibus, ne ad Ca, causa sacrificandi ascendant, Prohibendum ne quis christianus gentilis, ad idolum Capitolii caus,’ crificandi ascendat et videat; quod q_ fecerit, pari crimen teneatur, Sj fade fidelis, post decem annos acta poenitey tia recipiatur. - Ditoliny LX. De his qui destruentes idole occ. 4 duntur. Si quis idola fregerit et 4 it. quis idola fregerit et sbidem fue oceisus, quatenus in evangelio scribtom non est neque invenietur sub apostolig. umquam factum, placuit in numerum eum non recipi martyrum, pulantur. 4 Si quis post obitum uxoris suse rem eius duxerit, et ipsa fuerit quinquennium a conmunione placuit tineri, nisi forte velocius dari, necessitas coegerit infirmitatis. LXI. De aurigis et panto convertantur. Si auriga aut pantomimus voluerint, placuit ut prius a renuntient et tune demum s ita ut ulterius ad ea non qui si facere contra interdi verint, proiciantur ab ecel LXIII. De uzoribus quae. adulterio necant, Si qua per adulterium abs suo conceperit, idque post. derit, placuit nec in finem di communionem eo quod” scelus, / LXUI. Si qua usque in finem 1 cum alieno viro fuerit moechatt 1. CONCILIO DE ELVIRA Je otra, tenemos por bien no se le dé la omunién, ni aun al fin de su vida. Pero + abandonare a aquél e hieiere penitencia larante diez afios, reciba la comunién. De las Se LXY, old Si In mujer de algin clérigo cometiere adulterio, y sabiéndolé su marido no la despidiere inmediatamente, no reciba éste Ja comunién, ni aun a Ja hora de la muerte. Para que no parezea que los ejemplos de maldad proceden de aquellos que deben ser modelo de buena vida. LXVI. De aquellos que se casan con sus hijastras. mujeres adilteras de los Si alguno se casare con su hijastra, por ser un incestuoso, tenemos por bien no se le dé la comunién, ni aun a la hora de la muerte. LXVIL. Acerca del matrimonio de las ca- tectimenas. Debe prohibirse que ninguna mujer bau- tizada o catecimena se case con cémicos o comediantes. Y si lo hiciere sea excluida de la comunién. LXVIII. De la catectimena adiiltera, que ‘mata a su hijo. La catectimena que concibiere adiltera- mente, y ahogare al feto, tenemos por bien bautizada, ni aun a la hora de la no sea muerte. LXIX. De los casados que cometen des- pués adulterio. Si algin hombre casado cometiere alguna vex adulterio, tenemos por bien haga peni- tencia durante cinco afios y seré reconci- liado, a no ser que una grave enfermedad obligue a darle la comunién antes de este plazo. Lo mismo se ha de observar acerca de las mujeres. LXX. De las mujeres que a sabiendas de sus maridos cometen adulterio. . Si sabiéndolo su marido, alguna mujer cometiere adulterio, tenemos por bien no se la dé Ja comunidn, ni aun a la hora de 13 19 nee in finem dandam ei esse communio- nem: si vero eum reliquerit, post de. em annos accipiat communionem, ac{ta] legitima poenitentia, LXV. De adulteris uxoribus clerico- rum, Si cuius clerici uxor fuerit moechata ct scierit cam maritus suns moechari ct non eam, statim proiecerit, nec in finem accipiat communionem, ne ab his qui exemplum bonae conversationis esse de- bent, ab eis videantur scelerum magis- teria procedere. LXVI. cunt. De his qui privignas suas du- Si quis privignam suam duxerit uxo- rem, eo quod sit incestus, placuit nee in finem dandam esse communionem. LXVII. De foeminae. coniugio catechuminae Prohibendum ne qua fidelis vel cate- chumina aut comatos aut viros cenora- s habeant, Quaecumque hoc fecerint a conmunione arceantur. LXVIII. De —catechumina quae filium necat. adultera Catechumina si per adulterium con- ceperit et praefocaverit, placuit eam in finem babtizari. LXVIIII. De viris coniugatis postea in adulterio lapsis. Si quis forte habens uxorem seme fuerit lapsus, placuit eum quinquennium agere debere poenitentiam et sic recon- ciliari, nisi necessitas infirmitatis coe- gerit ante tempus dare conmunionem. Hoc et circa feminas observandum. LXX. De foeminis quae consciis mari- tis adulterant. Si cum conscientia mariti uxor fuerit moechata, placuit nec in finem dandam ei esse conmunionem. Si vero eam reli- Digitalizada com CamScanner a 1. CONCILIO Ia muerte. Pero si aquél Ia abandonare, des- pués de haberla recibido en su casa sabién- dola adiltera, reciba la comunién pasados LXXI. A los estupradores de 1 niggucseles la comunién, aun a la hora de Ja muerte. De tos estupradores de jévenes. Ly KXIT. De las vindas pecadoras si se ca- san con aquel con quien pecaron. Si alguna viuda fornicare con el hombre con quien después se casa, recibiré la co- munién después de cinco afios de conve- niente penitencia. Pero si abandonando a aquél se casare con otro, no recibird Ia co- munién ni ain a Ja hora de Ja muerte. Y aquel con quien se casare, no recibiré la comunién si fuere cristiano, si no es cum- plidos diez afios de conveniente penitencia, ano ser que grave enfermedad obligue a abreviar este plazo. LXXIII. Si algin cristiano fuere denunciador, y por su denuncia alguien fuere proscrito 0 condenado a muerte, tenemos por bien no se le dé la comunién ni a la hora de la muerte. Si la acusacién fuere en causa me- nos grave podrd recibir la comunién dentro de los cinco afios, y si fuere un catecime- no, se le admitiré al bautismo pasado el quinquenio. LXXIV. De los testigos falsos. El falso testigo se abstendré de la co- munién durante algin tiempo, segin la gravedad de su delito, Pero si no fuere una acusacién capital el objeto de su testimo- nio y probare aquello que testificé, se abs- tendré de la comunién durante dos aiios. Pero si no lo probare en la reunién del lero, tenemos por bien se abstenga duran- te cinco afios. De los denunciadores. LXXV. De aquellos que acusan a los obis- pos y a los clérigos, y no lo prueban. Si alguno acusare al obispo, a un pres- bitero o a un diécono de falsos erfmenes y no los pudiese probar, no se le dard la co- munién ni aun a la hora de Ja muerte. 14 DE ELVIRA querit, post decem annos accipiat munionem, / si eam quum seiret ai teram aliquo tempore in domo gua! tinuit. te LXXI. De stupratoribus puerorun Stupratoribus puerorum nee in §; dandam esse conmunionem, LXXIL. De viduis mocchis si ey postea maritum duxerint, Si qua vidua fuerit moechata et eum, dem postea habuerit maritum, oq quinquennii tempus acta legitima poenj. tentia placuit eam conmunioni recone, liari. Si alium duxerit relicto illo, neo in finem dandam esse conmunionem, vel si fuerit ille fidelis quem accipit’ conmunionem non accipiet, nisi per de. cem annos acta legitima poenitentia, vel si infirmitas coegerit velocius dati conmunionem. inem undem De delatoribus. Delator si quis extiterit fidelis, et per delacionem eius aliquis fuerit proscribtus vel interfectus, placuit eum nec in finem aceipere conmunionem. Si levior causa fuerit, intra quinquennium accipere po- terit conmunionem. Si catechumenus fue- rit, post quinquennii temporis admit- tetur ad baptismum. LXXIIII. De falsis testibus. Falsus testis prout est crimen abstine- bitur. Si tamen non fuerit mortale quod obicit ct exprobaverit, quod non tacue- rit, biennii tempore abstinebitur. Si au- tem non probaverit convento clero, pla cuit per quinquennium abstineri. LXXV. De his qui sacerdotes vel mi- nistros accusant nec probant. Si quis autem episcopum vel presby- | terum vel diaconum falsis criminibus petierit et probare non poterit, nec in” finem dandam ei esse conmunionem: * Digitalizada com CamScanner 1 INNVI. De los didconos a quienes se prueba haber pecado, antes de su orde. Si alguno se atreviere a ser ordenado de iicono y después se deseubriere haber oo wtido alin pecado grave, si lo confess pontineamente, tenemos por bi e, en que umplidos tres afios de conveniente peniten- cia, reciba la comunién, pero si se supo por testimonio de otro, eumplidos cineo ahios de penitencia, recibiré tan sdlo la co- muni6n Jaical. LXXVII. De los bautizados que mueren sin ser confirmados. Si algiin diécono de los que rigen un grupo de ficles, sin obispo ni presbitero, hantiza a alguno de aquéllos, el obispo de- herd después confirmarlo. Pero si antes muriere podré justifiearse por aquella fe ca la nal creyé. LXXVIII. De los fieles casados si come- tieren adullerio con mujer judia o genti Si algiin fiel casado cometiere adulterio con mujer judia o gentil, apdrtesele de la comunién, ‘pero si fuere descubierto por in de otros, cumpliré cinco afios de conveniente penitencia, pasados los cuales podré ser admitido de nuevo a la comunién del Sefior. LXXIX. De aquellos que juegan a los dados. Si algin fiel echa a la suerte, esto es, juega dinero a los dados, sea apartado de ia comunién, y si reprendido se enmenda- re, podré ser reconciliado después de un afio. LXXX. De los libertos. Debe prohibirse que los libertos,, euyos patronos viven atm, sean promovidos al clero. LXXXI. De las cartas de las mujeres. Que las mujeres no se atrevan a eseribir a los seglares en nombre propio, sino més bien en el de sus maridos. Y las que en bautizadas, no reciban cartas de ami uno, dirigidas a ellas solas. 15 CONCILIO DE ELVIRA 6 LXXVI. De diaconibus si ante tem peccasse probantur, one Si quis diaconum se Permiserit ordi P stea fuerit detectus in crimi- ne mortis || quod aliquando conmiserit, {i sponte fuerit confessus, placuit ack, legitima Poenitentia post triennium ac- cipere conmunionem. Quod si alius eum detexerit, post quinquennium acta poe- nitentia accipere conmunionem. laicam debere. LXXVII. De babticatis qui nondum confirmati moriuntur. Si quis diaconus regens plebem sine episcopo vel presbyter aliquos babti- diaverit, episcopus eos per benedictionem perficere debebit. Quod si ante de seculo recesserint, sub fide qua quis credidit poterit esse iustus. LXXVIII. De fidelibus coniugatis si cum indaea vel gentile moechaverint. Si quis fidelis habens uxorem cum indaea vel gentili fuerit moechatus, a conmunione arceatur, Quod si alius eum detexerit, post quinquennium acta legi- tima poenitentia poterit dominicae so- ari conmunioni. LXVIIII. De his qui tabulam ludunt. Si quis fidelis aleam, id est tabulam luserit nummis, placuit eum abstineri; et si emendatus cessaverit, post annum poterit conmunioni reconciliari. LXXX. De libertis. Prohibendum ut liberti, quorum pa- troni in seculo fuerint, ad clerum non promoveantur. LXXXI. De foeminarum epistolis. Ne foeminae suo potius absque ma- ritorum nominibus laicis scribere au- deant, quae fideles sunt vel litteras ali- Cuius pacificas ad suum solum nomen scriptas accipiant. Digitalizada com CamScanner

También podría gustarte