2. PRESENTE DE INDICATIVO E INFINITIVO PRESENTE DEL VERBO εἰμί.

PRIMERA DECLINACIÓN: NOMBRES FEMENINOS EN -α, GEN. -ης

1. Forma el genitivo y el dativo singular de:

a) γλῶττα, -ης ἡ
b) δέσποινα, -ης ἡ
c) πεῖνα, -ης ἡ
d) μέλιττα, -ης ἡ
e) θεράπαινα, -ης ἡ
f) ῥίζα, -ης ἡ

2. Declina los siguientes sintagmas:

a) ἡ χαρίεσσα γλῶττα
b) ἡ τάλαινα δέσποινα
c) ἡ μέλαινα θύελλα

3. Analiza:

CASO NÚMERO GÉNERO

τῆς ἁμίλλης
ταῖς δεσποίνας
τὴν ρίζαν
τῇ θαλάττῃ
ὦ θεία δέσποινα
τῶν ξηρῶν ῥιζῶν
ταῖς ταλαίναις θεραπαίναις
τῇ αἰτίᾳ
τῶν θυελλῶν
ἡ δέσποινα
τῆς οἰκίας
τῆς πικρᾶς ἥττης

4. Analiza y traduce:
a) Ἐν τῇ θαλάττῃ θύελλαί εἰσιν.
b) Ἡ ἐλαία ξηρά ἐστιν ἐν πάσαις ταῖς ῥίζαις.
c) Αἱ τῆς δεσποίνης θεράπαιναι τάλαιναί εἰσιν.
d) Ἡ τῶν Μουσῶν γλῶττά ἐστι χαρίεσσα.
e) Ὦ δέσποινα, τάλαινα εἶ.
f) Ἡ τόλμα οὐκ ἔστιν ἀεὶ ἀναγκαία.
g) Ἡ ἦττα ἐστὶν ἀεὶ πικρὰ ταῖς στρατιαῖς.
h) Αἱ μέλιτται οὐκ ὀκνηραί, ἀλλὰ σπουδαῖαι εἰσίν.
ἀεί adv. siempre
αἰτία, -ας ἡ causa; acusación
ἀλλά conj. mas, pero, sino
οὐ μόνον … ἀλλὰ καί: no solo … sino también
ἅμιλλα, -ης ἡ lucha, rivalidad
ἀναγκαῖος, -α, -ον necesario
γλῶττα (-σσα), -ης ἡ lengua
δέσποινα, -ης ἡ señora
ἐλαία, -ας ἡ olivo
ἐν prep. dat. en, entre, en casa de
ἦττα, -ης ἡ derrota
θάλαττα (-σσα), -ης ἡ mar
θεῖος, -α, -ον divino
θεράπαινα, -ης ἡ criada
θύελλα, -ης ἡ tempestad
μέλας, -αινα, -αν negro
μέλιττα, -ης ἡ abeja
Μοῦσα, -ης ἡ musa
ξηρός, -ά, -όν seco
οἰκία, -ας ἡ casa, familia
ὀκνηρός, -ά, -όν tímido, lento
οὐκ adv. no
πᾶς, πᾶσα, πᾶν todo
πεῖνα, -ης ἡ hambre
πικρός, -ά, -όν amargo
ῥίζα, -ης ἡ raíz
σπουδαῖος, -α, -ον diligente, celoso
στρατιά, -ᾶς ἡ ejército
τάλας, -αινα, -αν miserable
τόλμα, -ης ἡ audacia
χαρίεις, -εσσα, -εν gracioso, grato, amable
ὦ interj. ante vocativo ¡oh!