Jaarrapport 2010

JAARRAPPORT 2010 BELGISCHE SECTIE
INHOUD
pagina 01 Voorwoord pagina 03 Voorwoord pagina 06 Themas pagina 14 Projecten pagina 30 Financieel
voorzitter
VOORWOORD VAN DE VOORZITTER
verslag
Handicap International Belgi kan dit jaar weer terugblikken op heel wat verwezenlijkingen. Dat is enerzijds dankzij onze medewerkers op het terrein en op de zetel in Brussel en anderzijds dankzij onze institutionele en private donateurs. Het voorbije jaar zal jammer genoeg de geschiedenis ingaan als het jaar van de aardbeving in Hati. Daar heeft onze organisatie nog maar eens bewezen wat ze kan betekenen in crisissituaties. Maar ook in Azi, Afrika en Zuid-Amerika hebben onze teams tal van mensen met een handicap een nieuwe toekomst bezorgd. We hebben velen onder hen geholpen bij hun fysieke revalidatie. Maar we stimuleerden hen ook om opnieuw deel te nemen aan het maatschappelijke leven. Zo gaven we kinderen met een handicap de kans om naar school te gaan, begeleidden we volwassenen naar het beroepsleven en ondersteunden we lokale verenigingen van mensen met een handicap. En ten slotte hebben we veel gedaan om handicaps te voorkomen, onder meer met campagnes over verkeersveiligheid. Elk jaar komen alle landenverantwoordelijken samen in Brussel. In 2010 viel die bijeenkomst samen met de buitengewone algemene vergadering in oktober. We kregen meer uitleg over de projecten en iedereen was onder de indruk van de concrete acties en inspanningen van de medewerkers op het terrein. Verder heeft de raad van bestuur aan de verschillende departementen van de zetel gevraagd om hun activiteiten te komen voorstellen. De algemene vergadering en de raad van bestuur willen zo de communicatie tussen de verschillende instanties van Handicap International Belgi verbeteren. In 2011 blijven we daaraan werken. Op de buitengewone algemene vergadering van 9 oktober 2010 heeft Philippe Delescaille ontslag genomen als voorzitter van
W. DANIELS - HANDICAP INTERNATIONAL
01 |
Onze organisatie heeft nog maar eens bewezen wat ze kan betekenen in crisissituaties.
De leden van de raad van bestuur

Benot Smets,
Voorzitter
de raad van bestuur en ben ik hem opgevolgd. Hierbij wil ik Philippe bedanken voor zijn inzet, achtereenvolgens als ambassadeur van Handicap International en als schatbewaarder en voorzitter van de raad van bestuur. Verder heeft Vincent Slypen in 2010 het roer overgenomen van Marc Joolen als algemeen directeur van Handicap International Belgi. Die functie vraagt veel terreinkennis en leidinggevende capaciteiten. Marc heeft bewezen dat hij die kennis en kwaliteiten bezit, want hij blies onze organisatie nieuw leven in. Daarvoor wil ik hem feliciteren en bedanken. Het is nu aan Vincent en zijn team om Handicap International Belgi naar nieuwe horizonten te leiden. Ik ben er zeker van dat hij zijn taken succesvol zal volbrengen. In 2010 hebben we inspanningen geleverd om onze gebouwen grondig te renoveren. De plannen om ze toegankelijk te maken voor minder mobiele personen zitten in een laatste fase. We hopen dat we ze eind 2011 kunnen realiseren. Ik wil ook wijzen op de gezonde financile toestand van onze organisatie. Dat hebben we te danken aan het consequente financile beleid van de voorbije jaren en aan de professionele houding van onze medewerkers.
Ten slotte hebben we tijdens de voorbije buitengewone algemene vergadering besloten gesprekken aan te gaan met de Federatie van Handicap International. Eind 2010 zijn verschillende werkgroepen opgericht om vanaf 2011 intensief na te denken over onze toekomst binnen de Federatie. 2011 belooft dus weer een bijzonder jaar te worden. Nog veel succes en bedankt voor het prachtige werk.
Mary-Odile Lognard,
Ondervoorzitter
Etienne Masquelier,
Ondervoorzitter
Jean-Frdric Vigneron,
Secretaris
Vincent Willemart,
Schatbewaarder
Philippe Swennen,
Lid
Olivier Champagne,
Lid
Benot Smets
Voorzitter raad van bestuur
02 |
JAARRAPPORT 2010
HANDICAP INTERNATIONAL
2010 was een druk jaar met tal van evenementen. Voor Handicap International Belgi was het ook een scharnierjaar, omdat de voorbije driejarige beleidsperiode afliep.
VOORWOORD
Toen we eind 2007 ons vorige beleidsplan opstelden, besloten we ons te blijven richten op de revalidatie van mensen met een handicap in ruime zin. Daarnaast namen we ons voor de projecten voor de preventie van handicaps uit te breiden naar verkeersveiligheid en de gezondheid van moeder en kind. Ook onze activiteiten voor de economische en sociale integratie van mensen met een handicap, via formeel en informeel onderwijs en professionele vorming, zijn het vermelden waard. Verder ging er bijzondere aandacht naar de ondersteuning van verenigingen voor personen met een handicap, zodat zij op een zelfstandige en efficinte manier over hun eigen toekomst kunnen beslissen. Eind 2010 mogen we trots zijn op onze resultaten. Zo wordt Handicap International Belgi internationaal erkend als een onmisbare partner voor de preventie van verkeersongevallen. Daarom waren we in 2009 aanwezig op de eerste VN-conferentie over verkeersveiligheid in Moskou. In de meeste landen waarop we ons richten, zijn we er ook daadwerkelijk in geslaagd tal van projecten uit te werken die verenigingen voor personen met een handicap bijstaan. Het voorbije jaar zijn we begonnen aan de voorbereiding van nieuwe projecten, die vanaf 2011 worden uitgevoerd. In Benin gaan we een partnerschap aan met de ngo Alinagnon om er aan de preventie van verkeersongevallen te werken. Voor Afrika is dat een primeur. Ook in Bolivia starten we nieuwe activiteiten, meer bepaald binnen een project voor gemeenschapsgerichte revalidatie van mensen met een handicap in Potos. Ook dat project zullen we leiden in samenwerking met een lokale ngo. Ten slotte brak er eind 2010 een nieuwe polioepidemie uit in Pointe-Noire, in de Democratische Republiek Congo. In 2011 zullen we hulp bieden aan de vele mensen die verlammingen hebben opgelopen als gevolg van die ziekte. Maar hoe zouden we over 2010 kunnen spreken zonder het te hebben over de natuurrampen die zoveel slachtoffers hebben geist in Hati en Pakistan? Als reactie op beide tragedies werden uiteenlopende solidariteitsacties georganiseerd. De aardbeving in Port-au-Prince was een ware verschrikking. Er vielen meer dan 300.000 doden en 230.000 gewonden, van wie velen blijvende letsels hebben opgelopen. Dankzij het geld dat werd ingezameld via de actie Hati Lavi 1212 en onze samenwerking met Artsen Zonder Grenzen, was er weer hoop voor heel wat gewonden, mensen die ledematen verloren... Maar de medische verzorging van gewonden volstaat natuurlijk niet. Daarom zullen we ons in 2011 niet alleen richten op revalidatie, maar zullen we ook het dagelijkse leven van mensen met een handicap proberen te verbeteren. Dat doen we met projecten voor sociale en professionele integratie. Zo
03 |
2010 was een jaar van uitdagingen en successen.
A. HODALICS - HI
helpen we mensen met een handicap bijvoorbeeld een zaakje op te richten zodat ze een inkomen verwerven. Een jaar na de aardbeving blijft Hati een land in crisis. De heropbouw laat op zich wachten en wordt ernstig bemoeilijkt door de politieke en economische toestand en de onveiligheid in het land. In dat opzicht is de situatie erg verschillend van wat we in 2004 meemaakten na de tsunami in de landen rond de Indische Oceaan. Beide natuurrampen hebben evenveel werk nagelaten voor hulporganisaties, maar in 2010 ging het om n land, dat voor de ramp al in een erg moeilijke situatie verkeerde. In Hati zullen onze acties vanaf midden 2011 gedeeltelijk in de richting van ontwikkelingsondersteuning op lange termijn evolueren. Mede dankzij de giften die werden ingezameld door het Consortium 1212, kon Handicap International ook hulp bieden na de overstromingen in Pakistan. Die ramp leidde niet tot eenzelfde vrijgevige reactie bij de westerse donorlanden. Nochtans is de situatie van de Pakistaanse bevolking erg dramatisch: 20 miljoen mensen zijn getroffen. Dat zijn er meer dan na de tsunami in 2004 en zelfs meer dan na de aardbeving in Hati. We moeten blijven stilstaan bij de duizenden slachtoffers van de vele humanitaire rampen die zich dit jaar hebben voorgedaan. De dramatische gebeurtenissen sterken ons in onze wil om hulp te bieden aan de vele slachtoffers die zowel lichamelijk als in hun dagelijkse leven getroffen zijn.
L.AERTS - HI
L.AERTS - HI
Verder was 2010 het juiste moment om eens achterom te kijken. 15 jaar geleden ging Handicap International Belgi voor het eerst aan de slag in de Democratische Republiek Congo, na een polio-epidemie in MbujiMayi, in Oost-Kasa. Tijdens de daaropvolgende jaren hebben we ons sterk toegelegd op revalidatie in Kikwit en Idiofa. We ontwikkelden er verschillende soorten acties: gemeenschapsgerichte revalidatieprojecten, inclusief onderwijs, gezondheidszorgprojecten voor kinderen en jonge moeders in Kinshasa... Helaas verzonk het land in oorlog en viel de bevolking steeds meer ten prooi aan schrijnende armoede. Daarom besloot Handicap International in 2000 om een project op te zetten in Kisangani, een
E. DE CALUW - HI
D. TELEMANS - HI
stad met erg veel landmijnen en ander nietontploft oorlogstuig. In 2009 zijn we ons stilaan uit dat project gaan terugtrekken. We hebben er onze opdracht immers afgerond en de grootste gevaren voor de bevolking hebben we weggewerkt. Er is dus een belangrijke bladzijde omgedraaid, maar het boek zelf klappen we niet dicht. Congo is een immens land, dat al vele jaren te kampen heeft met instabiliteit en waar de bevolking erg kwetsbaar is. Het is onze plicht die mensen te blijven steunen, zoals momenteel in Noord-Kivu, waar we ons inzetten voor ontheemden. Het is bovendien duidelijk dat onze aanwezigheid er nog lang nodig zal zijn. Ik wil ook graag wijzen op enkele projecten die me bijzonder na aan het hart liggen. Sinds enkele jaren heeft Handicap International zich gespecialiseerd in een aparte tak van revalidatie: de zorg voor mensen met ruggenmergletsels. Onze organisatie ontwikkelde haar expertise op dat vlak in Vietnam, waar verschillende zorgstructuren werden uitgebouwd voor paraen tetraplegiepatinten. De Zuidoost-Aziatische landen kennen enerzijds een erg snelle toename van het wegverkeer. Anderzijds is er ook een sterke industrile groei die gepaard gaat met onveilige werkomstandigheden. Dat brengt een sterke stijging van het aantal ruggenmergletsels met zich mee. Mensen met zon letsel hebben niet alleen medische problemen. Ze maken ook een sociaal drama mee, omdat er zo goed als geen voorzieningen zijn die een terugkeer naar een zelfstandig leven in hun vertrouwde omgeving mogelijk maken. Het spreekt voor zich dat wij ons voor die problematiek interesseren. Handicap International geniet intussen grote erkenning voor haar werk met paraen tetraplegiepatinten. We nemen dan ook actief deel aan talrijke internationale congressen. Onze Vietnamese partners verwelkomden trouwens al twee keer de ASCONcongressen (ASCON, Asian Spinal Cord Network) waar heel wat internationale specialisten ideen en ervaringen konden uitwisselen over hun werk en vorderingen. Die ervaring is ook nuttig in crisissituaties, zoals na natuurrampen waarbij veel mensen ineens ernstige letsels oplopen. Het is van cruciaal belang om voor die mensen aangepaste opvang en zorg op lange termijn te voorzien.
Verder heeft Handicap International nog steeds aandacht voor mijnen en clustermunitie. In november vond in Laos de eerste conferentie plaats van landen die het Verdrag van Oslo ondertekenden. Dat verdrag verbiedt het gebruik van clustermunitie. De Ban Advocates, een groep slachtoffers van dat soort wapens, was er in naam van Handicap International aanwezig. Onze organisatie pleitte er de hele top voor dat landen hun verplichtingen onder het verdrag vastberaden zouden nakomen. Zo zijn de verdragspartijen verplicht om slachtoffers bij te staan en om restanten van clustermunitie te ruimen. Ook in het rapport Sustainable 101 Bridging the gap between policy and practice hadden we het over de steun aan slachtoffers. Dat rapport was de afsluiter van een driedelig project over de blijvende noden van slachtoffers van nietontploft oorlogstuig. En ook in Belgi is er veel gebeurd. Handicap International blijft de Belgische bevolking sensibiliseren over mensen met een handicap in het Zuiden. Dat gebeurt niet alleen in scholen, maar ook via de samenwerking met verenigingen van of voor personen met een handicap. In 2010 hebben we meerdere uitwisselingen tussen dergelijke verenigingen en voorzieningen in het Noorden en het Zuiden georganiseerd. Zo willen we de onderlinge solidariteit tussen die verenigingen versterken. Op dit moment is er onder andere een samenwerking tussen Home Thaleia in De Pinte, bij Gent, en de Chinese organisatie Hui Ling. Wij zetten alles in het werk zodat dergelijke samenwerkingen in de toekomst ook zonder de steun van Handicap International zouden blijven bestaan. In 2010 vonden ook grote solidaire acties plaats. Zo was er in december de tweede editie van Solidanza in de Brusselse Beurs. Ondanks het druilerige weer werd het een groot succes. En in Ieper organiseerden we de tentoonstelling Scars of War, samen met het In Flanders Fields Museum. Ook de actie Kus voor een Klus mag ik niet vergeten. Jaar na jaar staan we versteld van de ingenieuze uitvindingen die ons uit alle hoeken van het land bereiken en die het leven van mensen met een fysieke of mentale handicap moeten verbeteren.
In 2011 staan we voor verschillende uitdagingen. In Benin en Bolivia zullen we nieuwe projecten op touw zetten. We gaan ook door met de activiteiten die we in 2010 zijn begonnen na onze humanitaire noodhulpacties. Anderzijds moeten we het einde van onze aanwezigheid in Angola voorbereiden. Onze lokale partners kunnen voortaan zelfstandig werken, al zullen we hen in het begin vanop afstand blijven steunen. Verder hopen we de koers van de voorbije twee jaar te kunnen aanhouden. We vonden immers een financieel evenwicht dat ons de mogelijkheid gaf nieuwe projecten en initiatieven op te starten en een nieuwe dynamiek te creren. 2011 wordt bovendien een belangrijk jaar. We maken al deel uit van het netwerk van Handicap International, maar nu moeten we beslissen of we ook toetreden tot de Federatie Handicap International. Hoe we over onze toekomst zullen beslissen, is in ieder geval een uitdaging en zal bepalend zijn voor de komende tien jaar. Tot slot wil ik mijn voorganger Marc Joolen bedanken. Hij was meer dan drie jaar lang algemeen directeur van Handicap International. Het is een grote uitdaging om zijn plaats in te nemen en ik wil die met veel enthousiasme aangaan. 2010 was een jaar van uitdagingen en successen. Ik weet zeker dat daaruit een erg veelbelovend 2011 volgt.
Vincent Slypen
Algemeen Directeur
JAARRAPPORT 2010
05 |
THEMAS
LEREN LEVEN MET EEN VERLAMMING HANDICAP INTERNATIONAL IN CONGO NOODHULP: HATI
Ha Van Than Vo leeft in Vietnam en was 23 jaar toen hij door een ongeval een ruggenmergletsel opliep en verlamd geraakte. Hij werd verzorgd in een ziekenhuis waar Handicap International een project had lopen voor de behandeling van dergelijke letsels. Intussen werkt Vo er zelf als ervaringsdeskundige.
01
LEREN LEVEN MET EEN VERLAMMING

Handicap International heeft al heel wat ervaring met patinten als Vo, voor wie in het Zuiden vaak geen gepaste verzorging bestaat. We ondersteunen in de eerste plaats hun fysieke revalidatie, maar we stimuleren ook hun socio-economische integratie in de maatschappij, zegt Eric Weerts, revalidatiespecialist van Handicap International in Vietnam. Haar expertise in de behandeling van ruggenmergletsels of dwarslaesies bouwde Handicap International op in Vietnam. Vanuit die expertise helpt Handicap International ook in noodsituaties. Dat was bijvoorbeeld het geval na de aardbevingen in China en Hati. Op tal van congressen deelt Handicap International bovendien haar ervaring met andere organisaties.
Fysieke revalidatie
In Vietnam lopen zorgwekkend veel mensen een ruggenmergletsel op. Dat komt grotendeels door het toenemende aantal verkeersongevallen, vooral met bromfietsen. Verder zijn er door de gevaarlijke werkomstandigheden veel arbeidsongevallen. Vooral armen, die onderbetaald zijn en weinig of geen sociale bescherming genieten, lopen zo een ruggenmergletsel op. Dat heeft verregaande fysieke gevolgen. Paraplegiepatinten zijn verlamd aan de beide benen en tetraplegiepatinten aan de vier ledematen. Velen hebben ademhalingsbeperkingen, zijn incontinent, hebben spasmen, zenuwpijn, lijden aan gevoelloosheid en ondervinden problemen op seksueel vlak.
L. AERTS - HANDICAP INTERNATIONAL
07 |
THEMAS
Voor het grote aantal mensen met een ruggenmergletsel bestond er in Vietnam oorspronkelijk geen aangepaste zorg. Velen stierven aan infecties, die ze bijvoorbeeld opliepen door doorligwonden. Om de zorg voor de patinten te verbeteren, startte Handicap International in 2003 een vormingsproject op vraag van het Vietnamese ministerie van Volksgezondheid. Handicap International opende in het zuidelijke Ho Chi Minh City een centrum voor ruggenmergletsels. De organisatie paste er de bestaande infrastructuur aan en zorgde voor nieuw medisch materiaal. Revalidatiespecialisten van Handicap International leidden vervolgens lokaal personeel op en behandelden de eerste patinten. 80 procent van de mensen die in het centrum in Ho Chi Minh City werden behandeld, bleek echter uit de omliggende provincies te komen. Daarom wonnen we advies in van lokale gezondheidsdiensten en besloten we om kleine centra op te richten in drie provinciale ziekenhuizen, aldus Eric Weerts. In 2008 hielp Handicap International bij de oprichting van een afdeling voor ruggenmergletsels in het nationaal revalidatiecentrum in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Daarna kregen nog zes ziekenhuizen in de noordelijke provincies een revalidatieafdeling. Op basis van onze ervaring in het Zuiden hebben we dus een nationaal programma ontwikkeld om het zorgaanbod over het hele land te verspreiden. Dat was belangrijk voor het Noorden, dat minder toegankelijk is en economisch achterop hinkt, vertelt Eric Weerts.
digen en opkomen voor hun rechten. Het is ook belangrijk dat lotgenoten steun vinden bij elkaar. Ha Van Than Vo doorstond na zijn ongeval een lange en moeizame revalidatieperiode in het ziekenhuis. Daar viel het de teams van Handicap International op dat hij enorm meeleefde met de andere patinten, allemaal laag opgeleide handarbeiders. Vo ging vervolgens als ervaringsdeskundige aan de slag. Hij is ook sportleraar, trouwde onlangs en wil een gezin stichten. Vo is voor andere patinten dus niet alleen een vertrouwenspersoon, maar ook een bron van inspiratie.
Noodhulp
Bij natuurrampen, aardbevingen bijvoorbeeld, lopen vaak veel mensen ineens een ruggenmergletsel op. In China organiseerde Handicap International noodhulpacties na de aardbevingen in Sichuan in 2008 en in Yushu in 2010. Om hen op lange termijn beter te kunnen behandelen, gingen artsen en verplegers uit China expertise opdoen in Vietnam. Toch verschilde de aanpak in China van die in Vietnam. In Vietnam bestaat 80 procent van de paraen tetraplegiepatinten uit mannen, terwijl er bij de aardbevingen in China ook veel vrouwen een ruggenmergletsel opliepen. Volgens Eric Weerts kan het effect van zon letsel nogal verschillen tussen vrouwen en mannen. In China moesten onze teams aan heel wat vrouwen toelichten wat hun beperkingen waren. Zo moesten ze specifieke uitleg geven over hun nieuwe rol binnen de familie, over incontinentie en over hun seksuele mogelijkheden. Na de aardbeving in Hati in 2010 moest Handicap International vaststellen dat de infrastructuur ontbrak om slachtoffers met een ruggenmergletsel op te vangen. Artsen hadden geen ervaring met dergelijke letsels en na de ramp was er geen enkele structuur meer in de ziekenhuizen en liet de hygine te wensen over. Velen stierven dus na een tweetal weken omdat ze geen gepaste behandeling kregen. Handicap International heeft geprobeerd om zoveel mogelijk slachtoffers thuis te begeleiden en om tijdelijke opvang te verzekeren voor diegenen die alles verloren hadden. Nu nog worden een veertigtal mensen in samenwerking met andere organisaties opgevolgd.
Sociale opvolging
De teams van Handicap International bezoeken ook patinten nadat ze het ziekenhuis hebben verlaten. Zo kunnen ze zien of de patinten verdere behandeling nodig hebben en welke impact een ruggenmergletsel op hun sociale leven heeft. We stellen de patinten en hun familieleden een heel aantal vragen, zegt Eric Weerts. We willen weten welke inkomsten ze hebben, welke medische kosten ze moeten dragen, of ze verzekerd zijn, of ze land moesten verkopen, of een kind thuisblijft van school om voor een familielid te zorgen Vervolgens kijken we hoe het met de levenskwaliteit van de patinten is gesteld. We vragen hoe ze zich voelen, of ze nog contact hebben met de buitenwereld en hoe fysiek contact verloopt. Op basis van die gesprekken stellen we van de patinten profielen op. Zo krijgen we zicht op hun revalidatieproces en kunnen we beter inspelen op hun behoeftes en op die van nieuwe patinten. Aan de hand van die profielen leiden we ook sociaal werkers op die de patinten op lange termijn moeten opvolgen. Wanneer we zien dat patinten het financieel moeilijk hebben, helpen we hen bijvoorbeeld met de verzekering. Of we richten een solidariteitsfonds op. Dat dekt een deel van de ziekenhuiskosten van patinten die het echt nodig hebben omdat ze niet verzekerd zijn of geen uitkering krijgen na een werkongeval. Als het mogelijk is, stimuleren we de patint om voor zijn eigen inkomsten te zorgen, bijvoorbeeld door thuis een zaakje op te starten. Ook hun familieleden staan we bij. Als een vrouw haar man voortdurend moet helpen, zorgen we ervoor dat ze thuis haar eigen winkeltje kan uitbaten. Of we ondersteunen de opvoeding van kinderen die moeten thuisblijven voor de patint. Verder wil Handicap International bestaande organisaties stimuleren om verenigingen voor mensen met een handicap op te richten. Dan kunnen zij mensen met een ruggenmergletsel vertegenwoor-
Handicap International wil ten slotte dat er in de toekomst meer aandacht gaat naar preventie. Samen met regionale en internationale organisaties, zoals het Asian Spinal Cord Network, stelt Handicap International immers vast dat de meeste ongevallen die ruggenmergletsels veroorzaken te voorkomen zijn. Daarom organiseert Handicap International projecten voor verkeersveiligheid, onder meer in Vietnam. In dat land zal onze organisatie bovendien nog zeker tot 2012 paraen tetraplegiepatinten ondersteunen. In China gebeurt dat intussen binnen een post-urgentieproject en ook in Hati zullen patinten op langere termijn worden opgevolgd. Handicap International blijft haar expertise over ruggenmergletsels dus verder uitbouwen.
08 |
JAARRAPPORT 2010
A. THIEL - HANDICAP INTERNATIONAL
02
VIJFTIEN JAAR HANDICAP INTERNATIONAL IN DE DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO
In 2010 vierde de Democratische Republiek Congo vijftig jaar onafhankelijkheid. Ook voor Handicap International was 2010 een bijzonder jaar. Het was immers het vijftiende jaar dat de organisatie in Congo projecten leidde. Naar aanleiding van de vijftigjarige onafhankelijkheid verschenen heel wat analyses. Tegelijk maakte Handicap International de balans op van haar activiteiten in het land.
Gedurende die vijftien jaar heeft Handicap International verschillende projecten op touw gezet. Met die projecten willen we de leefomstandigheden van mensen met een handicap verbeteren en ervoor zorgen dat ze een waardig bestaan kunnen leiden. Niet zelden heeft het politieke leven in Congo echter ons werk bemoeilijkt, bijvoorbeeld tijdens de regimewissel tussen president Mobutu en president Kabila. Toen hebben we onze activiteiten op het terrein aanzienlijk moeten inperken. Verder was Kinshasa eind jaren negentig niet veilig wegens de burgeroorlog in Congo-Brazzaville, zegt Vincent Slypen, algemeen directeur van Handicap International en vroegere verantwoordelijke voor onze projecten in de Democratische Republiek Congo. Na de oorlog heeft Handicap International in Congo-Brazzaville een programma uitgewerkt om prothesecentra en revalidatiecentra te ondersteunen. Ons team uit Kinshasa had bijna een jaar lang de rechtstreekse leiding over dat programma. Vervolgens hebben onze Congolese teams die activiteiten voortgezet, ondanks de moeilijkheden waarmee ze meermaals te maken kregen. Zo hebben ze heel wat mensen met een handicap kunnen helpen.
Fysieke revalidatie
In 1995 trok Handicap International naar Mbuji Mayi in de provincie Oost-Kasa om er vele honderden slachtoffers van het poliovirus te helpen. Expats hebben ter plaatse kinesitherapeuten en assistenten opgeleid. Daarna voorzag onze organisatie ook fysieke revalidatie in de steden Kikwit en Idiofa, in de provincie Bandundu. In 1997 verscheen er een studie over leven met een handicap in Kinshasa. Handicap International heeft zich op die studie gebaseerd om haar project voor gemeenschapsgerichte revalidatie in de hoofdstad vorm te geven. Dat project helpt mensen met een handicap om zich te re-integreren in de maatschappij en betrekt hun familie daarbij. Handicap International ging ook een aantal partnerschappen aan. Eind jaren negentig was dat met de Villages Bondeko en in 2002 met het Centre de Radaptation des Handicaps Physiques (CRHP). Zo kwamen er in de miljoenenstad Kinshasa meer diensten voor mensen met een handicap.
09 |
THEMAS
Uiteenlopende acties
Handicap International heeft zich in Congo op de eerste plaats gericht op revalidatie, maar legde zich daarna ook toe op andere projecten. Dat is hoe Handicap International over het algemeen te werk gaat. Zo begonnen we in 2001 een nieuw project in Kisangani om de gevaren van niet-ontploft oorlogstuig in te dijken. De nood om een dergelijk project op te starten ontstond na een zesdaags conflict tussen gewapende Oegandese en Rwandese troepen. Er vielen veel burgerslachtoffers en bovendien lieten de gevechten een getekende stad achter, bezaaid met niet-ontploft oorlogstuig: antipersoonsmijnen, bommen, granaten, kogels... Vanuit haar ervaring in Laos begon Handicap International in Kisangani ontmijningsoperaties. En om ongevallen te voorkomen, organiseerden we sensibilisatiecampagnes. Onze organisatie was op dat moment trouwens de enige die in Congo dergelijk werk verrichtte. Verder hebben mobiele teams hun werkterrein nog uitgebreid naar getroffen gebieden in het noordoosten van het land. We blijven onze activiteiten variren. Dat doen we in de eerste plaats binnen onze bestaande projecten voor gemeenschapsgerichte revalidatie, maar we starten ook nieuwe projecten op. Zo zijn we in 2008 een project begonnen om handicaps bij moeders en hun kinderen van bij de geboorte tot vijf jaar - te voorkomen. Daarvoor werken we samen met meerdere gezondheidscentra. We hebben ook gewerkt aan de integratie van kinderen met een handicap in het Congolese onderwijssysteem. Ons project voor inclusief onderwijs is een goed voorbeeld van de algemene benadering van Handicap International. Enerzijds gaat het om een actie op lokaal niveau waarbij scholen toegankelijk worden gemaakt en onderwijzers van de lagere school opleidingen krijgen. Anderzijds lobbyen we ook voor een verandering in de houding tegenover kinderen met een handicap en voor andere wetgeving, zegt Anne Colmant, verantwoordelijke operaties in Brussel.
Balans en vooruitzichten
De balans die Handicap International van haar activiteiten in de Democratische Republiek Congo kan opmaken is niet eenzijdig positief. In Congo werken is niet altijd eenvoudig. Handicap International heeft dan wel projecten geleid die voor vele duizenden mensen met een handicap grote en concrete veranderingen hebben teweeggebracht. Toch is het moeilijk om op grote schaal een impact te hebben, legt Anne Colmant uit. We hebben ons misschien onvoldoende gericht op lobbywerk, bijvoorbeeld om Congo te stimuleren tot het Verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap toe te treden. En we hadden meer moeten focussen op het versterken van bestaande instellingen. Al werden we geconfronteerd met een zwak lokaal verenigingsleven en met instellingen die onvoldoende middelen hebben om goed te functioneren. Ondanks die moeilijkheden mag Handicap International ook trots zijn op haar resultaten: Andere hulporganisaties op het terrein en onze donateurs stellen ons werk in Goma op prijs. Het is immers niet vanzelfsprekend om ervoor te zorgen dat er bij noodhulpacties steevast aandacht gaat naar mensen met een handicap. Handicap International is er trouwens in geslaagd om de kaderwet over het onderwijssysteem te laten wijzigen. Sindsdien is inclusief onderwijs algemeen erkend als onderwijsstrategie. Vandaag kan Handicap International lessen trekken uit haar activiteiten, die zowel tot goede als tot minder goede resultaten hebben geleid. Zowel in Kinshasa als in Goma herorinteren we die activiteiten. Zo zullen we partnerschappen aangaan met Congolese verenigingen en zullen we bestaande partnerschappen versterken. Verder herbekijkt Handicap International al haar revalidatieprogrammas. In Congo is het duidelijk dat de bestaande diensten ondersteuning nodig hebben, besluit Anne Colmant. Daarom zullen we samenwerken met de Universitaire Ziekenhuizen in Kinshasa. Samen met hen willen we het aanbod aan kinesitherapie verbeteren. En we streven ook naar een betere diagnose van hersenverlamming bij kinderen. Vincent Slypen voegt daar nog het volgende aan toe: In 1995 hielp Handicap International de slachtoffers van een polio-epidemie. We hoopten dat het de laatste epidemie was geweest en dat het virus tegen de millenniumwissel zou verdwijnen. Jammer genoeg moest de Wereldgezondheidsorganisatie meerdere keren die kalender bijstellen. Eind 2010 volgde een bittere vaststelling: vijftien jaar later was het virus weer uitgebroken, namelijk in Pointe Noire, in de Republiek Congo-Brazzavile, en in Kikwit, in de Democratische Republiek Congo. Opnieuw kwam Handicap International de slachtoffers te hulp. Volgens sommigen zullen alle pogingen om het virus uit te roeien in een mislukking uitmonden. Voor ons maakte de nieuwe opmars van het virus duidelijk dat we waakzaam moeten zijn. En tot slot bleek nog maar eens dat de acties van Handicap International voor de meest kwetsbare bevolkingsgroepen enorm belangrijk blijven.
Acties in noodsituaties
Handicap International heeft haar strepen ook verdiend in noodsituaties, zoals na de uitbarsting van de vulkaan Nyiragongo in Goma, in 2002. Sinds 2007 is onze organisatie opnieuw in Goma aanwezig om ontheemden te helpen die op de vlucht zijn voor de vijandigheden tussen gewapende groepen. In regionale ziekenhuizen voorziet Handicap International kinesitherapie. In therapeutische voedingscentra zijn er ook projecten voor ademhalingskinesitherapie voor ondervoede kinderen. De meeste kampen voor ontheemden in de buurt van Goma zijn eind 2009 gesloten. Onze organisatie heeft daarom besloten mensen met een handicap via mobiele ziekenhuizen te blijven opvolgen. Handicap International ging zelfs nog een stap verder. We hebben namelijk alle humanitaire hulporganisaties in de regio overtuigd om rekening te houden met mensen met een handicap. Zij namen concrete maatregelen, bijvoorbeeld het toegankelijk maken van sanitaire voorzieningen. Ze werkten bovendien een globale strategie uit om rekening te houden met mensen met een handicap.
Handicap International heeft het leven van mensen met een handicap concreet veranderd.
10 |
L. AERTS - HI
03
Ik was bij mijn zus en ik lag op bed. Plots hoorde ik een hels lawaai. Het was de muur van de kamer die instortte. Ik viel van het bed en belandde onder het puin. Ik wist meteen dat mijn zus het niet had gehaald. Zelf riep ik zo hard als ik kon en uiteindelijk kwamen ze me helpen. Het zijn de woorden van Marguerite, die vertelt over de fatale twaalfde januari 2010, toen in Hati de aarde beefde. De aardbeving vernietigde de hoofdstad Port-au-Prince met een kracht van 7 op de schaal van Richter. De Hatiaanse overheid schat het aantal gewonden op 230.000 en het aantal doden op meer dan 300.000.
HAITI: HET BELANG VAN KINESITHERAPIE IN EEN NOODSITUATIE
Slachtoffers moeten van bij het begin kinesitherapie krijgen en dat vonden de dokters ter plaatse ook. De medische ploeg was ons erg dankbaar, zegt Viviane, die een week na de ramp naar Hati ging. Artsen verzorgen de gewonden, maar hebben geen tijd om de patinten op te volgen omdat ze te veel werk hebben. Een kinesist kan meer tijd met de patint doorbrengen. Hij luistert naar het verhaal van de patint en is de juiste persoon om problemen te signaleren, bijvoorbeeld wanneer een infectie terrein wint of een blessure pijnlijk blijft. Hij is dus de schakel tussen de patint en de arts. Begin maart werd er een centrum voor revalidatie en postoperatieve zorgen opgericht in Sarthe. Sindsdien heeft Handicap International daar een project voor klinische kinesitherapie. Kinesitherapie is immers onmisbaar voor patinten die een chirurgische ingreep hebben ondergaan. Het ziekenhuis heeft nu zelfs een revalidatiezaal en een atelier voor prothesen en orthesen. Het team van Handicap International coachte ook plaatselijk medisch personeel en leidde hulpkinesisten op. We organiseerden ook een workshop voor Hatiaanse artsen om hen een algemeen idee te geven van kinesitherapie en behandelingsmethodes. Elke patint krijgt individuele hulp dankzij een multidisciplinaire benadering. Die bestaat uit een medische behandeling, met meerdere raadplegingen per week, en kinesitherapie. Maar ook de patint zelf moet bijdragen aan zijn herstel, bijvoorbeeld door alleen oefeningen te doen of zich van zijn bed naar de zetel te verplaatsen. Ten slotte is er psychosociale steun voor diegenen die tekenen van een depressie vertonen. Die benadering past perfect binnen onze noodhulpstrategie, zegt Marc-Andr Peltzer, cordinator noodhulpacties op de zetel van Handicap International in Brussel. Tijdens aardbevingen ontdekken we de meeste slachtoffers van traumas. Ze verliezen ledematen of lopen breuken en ruggenmergletsels op. Handicap International helpt de gewonden met kinesitherapie en orthopedisch materiaal. In 2008 was dat al het geval in China en de aardbeving in Hati heeft bevestigd dat onze organisatie in zon context een belangrijke rol speelt. Dat vinden onze partners ook. Zeker in landen waar patinten gewoon zijn om in bed te liggen tot ze volledig genezen zijn, is klinische kinesitherapie erg nuttig. Soms is het moeilijk om mensen te overtuigen mee te doen aan kinesitherapiesessies. Hoe vlugger hun behandeling start, hoe sneller ze nochtans zullen herstellen. Patinten die eerste zorgen toegediend kregen, moeten uiteindelijk wel weer naar huis. Handicap International heeft een originele tussenoplossing gevonden om de noden van de patinten verder op te volgen met het tentendorp le Village des Vigoureux (Dorp van de Dapperen). Het is dichtbij het ziekenhuis gebouwd voor patinten die niet meer in het ziekenhuis thuishoren, maar die wel nog revalidatie nodig hebben. Ze doen er oefeningen, leren hun prothese te gebruiken en hervatten er het dagelijkse leven. De patinten kunnen er zelfs meedoen aan vrijetijdsactiviteiten zoals handisport en theater. Marise, die na de aardbeving een amputatie onderging en een prothese kreeg, leidt het dorp: Ook psychologische steun is belangrijk. De patinten praten elke dag over de aardbeving en ik probeer hen te motiveren. Soms toon ik een foto van mezelf, zodat ze zien wat voor lange weg ik heb afgelegd. Ik maak hen duidelijk dat mijn handicap mij niet beperkt. Ik ga immers waar ik wil en ik kan werken.
Meteen stroomde er van overal ter wereld hulp toe om de Hatiaanse bevolking te ondersteunen. Handicap International was al in Hati aanwezig omdat ze er een logistiek platform leidt, nadat een aantal vernietigende orkanen in 2008 over het land waren getrokken. Omdat de behoefte aan hulp enorm was, besloot Handicap International Belgi om andere humanitaire organisaties bij te staan. Op 18 januari landden de eerste expats. Olivier Champagne, kinesist en lid van de raad van bestuur van Handicap International, trok eerder al naar China na de aardbeving in Sichuan in 2008. Hij vertelt over zijn eerste indrukken: Ik reisde via Santo Domingo en werd dus niet onmiddellijk geconfronteerd met de gevolgen van de aardbeving. Port-au-Prince heb ik met de bus kunnen bereiken. Naarmate ik de stad naderde, zag ik steeds meer mensen op de vlucht. Huizen vertoonden enorme barsten en wat verder bleken de woningen volledig ingestort. Toen ik in Port-au-Prince aankwam, was ik precies getuige van het einde van de wereld: hopen puin, vuur, opgeschrikte en wanhopige mensen, verwarring en ellende Alle hulporganisaties ter plaatse waren het erover eens dat ze voor een nooit geziene noodhulpactie stonden. De Belgische sectie van Handicap International werkte samen met Artsen Zonder Grenzen. Eerst in de ziekenhuizen van Choscal, Martissant en Chancerelle, vervolgens in Sarthe. Tijdens de eerste drie weken na de aardbeving dienden de teams de meest dringende medische zorgen toe aan de patinten. Vooraleer aan kinesitherapie te beginnen, moesten ze dus vooral spalken, verbanden en gips aanleggen.
JAARRAPPORT 2010
11 |
THEMAS
In enkele simpele bewoordingen toont Marise de echte uitdaging aan van mensen met een handicap in Hati: zich opnieuw thuis voelen in hun gemeenschap, werk vinden, een leven leiden zoals iedereen. En dat is niet evident, vooral in een land dat volledig moet worden heropgebouwd en waar het voordien al moeilijk was om te leven. Hoe kan je werk vinden, als je een kokobe bent (creools woord dat gebrekkig betekent), terwijl mensen zonder handicap al geen werk kunnen vinden? Naar huis terugkeren, blijft ook moeilijk: de levensomstandigheden zijn altijd onzeker. In 2011 staan Handicap International nog grote uitdagingen te wachten. In ziekenhuizen blijven we kinesitherapie voorzien. We zullen niet alleen slachtoffers van de aardbeving verzorgen, maar ook patinten die een ernstig trauma hebben opgelopen na een verkeersongeval. Op basis van onze ervaring met centra voor paraen tetraplegiepatinten in Vietnam zullen we revalidatiecentra inrichten. Verder zal een ergotherapeut het team vervoegen en mensen bij hun terugkeer naar huis begeleiden. Ten slotte zullen we ook aandacht schenken aan de socioeconomische integratie van mensen met een handicap. En gezien het grote aantal gewonden dat toestroomt in Sarthe, zullen we de verkeersveiligheid onderzoeken en zien wat we kunnen doen om verkeersongevallen te voorkomen, verduidelijkt Marc-Andr Peltzer. Handicap International kan dus een positieve balans opmaken van haar acties in Hati. De gewonden kregen snel de nodige hulp en onze steun werd geapprecieerd, zowel door andere hulpverleners als door de slachtoffers. Maar toch zullen we nog enorm veel moeten doen om de mensen met een handicap in Hati een nieuw leven te kunnen geven.
We zullen nog enorm veel moeten doen om de mensen met een handicap in Hati een nieuw leven te geven.
12 |
PROJECTEN
ANGOLA BURUNDI D.R. CONGO COLOMBIA CUBA HATI CAMBODJA CHINA D.V.R. KOREA LAOS VIETNAM BENIN BOLIVI IRAK BELGI
13 |
OVERZICHT LANDEN EUROPA

ALBANI DUITSLAND BOSNI-HERZEGOVINA RUSLAND FRANKRIJK KOSOVO MACEDONI MONTENEGRO SERVI
MIDDENOOSTEN
AFGHANISTAN EGYPTE IRAK
JORDANI KIRGISTAN
LIBANON PAKISTAN TADJIKISTAN PALESTIJNSE AUTONOME GEBIEDEN JEMEN
* * * * * * *
AFRIKA
ALGERIJE ANGOLA BENIN BURKINA FASO BURUNDI KAAPVERDI
AZI
BANGLADESH CAMBODJA CHINA INDIA INDONESI
LATIJNS-AMERIKA
BOLIVI BRAZILI COLOMBIA CUBA HATI HONDURAS NICARAGUA
ETHIOPI
KENIA LIBERIA MADAGASKAR MALI MAROKKO MOZAMBIQUE NIGER OEGANDA D.R. CONGO RWANDA SENEGAL SIERRA LEONE SOMALILAND/PUNTLAND
MYANMAR
NEPAL FILIPIJNEN LAOS D.V.R. KOREA SRI LANKA THAILAND VIETNAM
Projecten ondersteund door Handicap International Belgi Projecten ondersteund door de Federatie Handicap International
SOEDAN TANZANIA TSJAAD TOGO TUNESI
* Projecten ondersteund door Handicap International (Belgi en Federatie)

Internationaal netwerk (secties, bureaus en vertegenwoordiging)
01
AFRIKA ANGOLA
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 6 Nationaal personeel: 50 (onder wie 14 met een handicap) Budget: 1.184.999 Belangrijkste donateurs: DGD, Europese Unie , Ministerie van Buitenlandse Zaken Nederland (BUZA), Canadian Auto Workers (CAW), Canadian International Development Agency (CIDA)
Handicap International startte haar projecten in Angola in 1995. Sinds 2007 steunt ons werk er op drie grote pijlers: gemeenschapsgerichte revalidatie, professionele integratie van mensen met een handicap en ondersteuning van verenigingen van personen met een handicap. De medewerkers van Handicap International stellen vast dat de projecten hun vruchten afwerpen. De discriminatie en stigmatisering van mensen met een handicap nemen immers af.
Luanda
Benguela
HUAMBO
Huambo
BENGUELA
Bibala
NAMIBE
HUILA
Lubango
Met het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie helpt Handicap International mensen met een handicap opnieuw te integreren in hun gemeenschap. Onze teams streven ernaar de werking en de toegankelijkheid van de sociale dienstverlening en gezondheidszorg te verbeteren en communiceren daarover. Daarnaast sensibiliseren onze teamleden de gemeenschap zodat mensen met een handicap beter worden aanvaard. Er werden onder andere steungroepen opgericht, meer mensen met een handicap namen deel aan het verenigingsleven en meer kinderen konden naar school. Binnen het project voor de professionele integratie van mensen met een handicap gaan teams op zoek naar mensen met een handicap die ondersteuning nodig hebben. Zolang dat het geval is, worden ze indivi-
dueel begeleid. Via het project kunnen mensen met een handicap een opleiding volgen of een stage lopen. Of ze krijgen een microkrediet of basismateriaal om zelfstandig te kunnen werken. Dat kunnen ze combineren met een cursus bedrijfsbeheer. De teams zoeken ook naar mogelijke werkgevers. Verder zijn er seminaries voor ondernemingen, overheden, vormingscentra en ngos. Zo wordt de arbeidsmarkt bewust gemaakt van de problemen waarmee mensen met een handicap te maken krijgen. Samen met een lokale partner staat Handicap International in voor de ondersteuning van verenigingen voor mensen met een handicap. Die verenigingen willen invloed uitoefenen op beslissingen die mensen met een handicap aanbelangen. We willen dat de verenigingen via het project volwaardig deel gaan uitmaken van het maatschappe-
lijke middenveld. Ze moeten dus volledig zelfstandig voor hun leden en voor mensen met een handicap over het algemeen leren opkomen. Om dat te bereiken, organiseert Handicap International opleidingen en seminaries. In 2010 zijn de rechten van mensen met een handicap opgenomen in de nieuwe grondwet. Er is ook gelobbyd bij de overheid om toe te treden tot het Verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap. Bestaande wetten die mensen met een handicap beschermen, blijven echter nog te vaak dode letter. In 2011 zal Handicap International haar activiteiten voor gemeenschapsgerichte revalidatie overdragen aan lokale partners. In 2012 en 2013 blijft Handicap International lokale verenigingen van personen met een handicap vanuit Belgi steunen.
JAARRAPPORT 2010
15 |
D. TELEMANS - HANDICAP INTERNATIONAL
MUYINGA
Muyinga
Bujumbura
Gitega
GITEGA
RUYIGI
RUTANA
MAKAMBA
02
AFRIKA
Burundi is een van de armste landen ter wereld: bijna 90 procent van de bevolking moet met minder dan 1 dollar per week overleven. Het aantal mensen met een handicap wordt er op 800.000 geschat. Al sinds 1992 heeft Handicap International in Burundi projecten lopen. Tegenwoordig steunt ons programma op de volgende vier pijlers: gemeenschapsgerichte revalidatie, institutionele steun aan fysieke revalidatiecentra, ondersteuning van verenigingen voor mensen met een handicap en lobbywerk. In 2010 zijn we een nieuw project gestart om vrouwen met obstetrische fistels te helpen.
BURUNDI
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 6 Nationaal personeel: 26 Budget: 832.788 Belangrijkste donateurs: DGD, Europese Unie , Handicap International Luxemburg, Stad Luxemburg, WBI
Het project voor de ondersteuning van fysieke revalidatiecentra is gestart in 2009 en streeft naar meer autonomie voor twaalf partnercentra. Met het project willen we ook een groter aantal mensen met een handicap verzorging bieden en willen we de bestaande zorg verbeteren. Het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie is ontstaan in de provincie Ruyigi. Met dat project willen we meer respect voor mensen met een handicap en een betere integratie in hun omgeving. In Ruyigi heeft Handicap International nauw samengewerkt met SOPRAD (solidarit pour la promotion de lassistance et du dveloppement). In 2010 eindigde de eerste cyclus van het project voor de steun aan verenigingen van personen met een handicap en werd het verlengd. Verschillende organisaties hebben dat jaar samen een rapport gepubliceerd
over de leefsituatie van mensen met een handicap in Burundi. 2010 was vooral het jaar van de start van een specifiek project: les femmes de larrire-cour (de verstoten vrouwen). Met dat project willen we vrouwen helpen die aan obstetrische fistels lijden na een zware zwangerschap. Vrouwen met obstetrische fistels zijn incontinent, waardoor hun gemeenschap hen uitsluit. Voordien werden al veel van die vrouwen geholpen binnen ons project voor gemeenschapsgerichte revalidatie. Het project wil de levenskwaliteit van die vrouwen verbeteren, onder meer door hen te stimuleren een medische ingreep te ondergaan en hen achteraf aan werk te helpen. Voor al die projecten is een goede communicatie en lobbywerk belangrijk. Zo stimuleren we de preventie van handicaps, een
betere samenwerking tussen de verschillende betrokken partijen, de organisatie van workshops om ervaringen uit verschillende regios te delen en lobbyacties voor een mentaliteitsverandering. Voor de acties van Handicap International in Burundi is 2011 een scharnierjaar. Dat is zeker het geval voor het project voor de ondersteuning van verenigingen van mensen met een handicap, dat in 2010 eindigde, maar nu met drie jaar is verlengd. We moeten tegen februari 2012 ook het einde van het project voor de steun aan fysieke revalidatiecentra voorbereiden. Toch zullen we de revalidatiecentra in het bijzonder het CNAR- de komende drie jaar blijven steunen. Daarbij zal er meer aandacht gaan naar revalidatie binnen de eigen gemeenschap. Ten slotte zullen we het project voor vrouwen met obstetrische fistels verder ontwikkelen.
16 |
JAARRAPPORT 2010
03
AFRIKA DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 16 Nationaal personeel: 116 (11 niet rechtstreeks betaald door Handicap International) Budget: 2.961.616 Belangrijkste donateurs: Big Lottery Fund, DGD, ECHO, Europese Unie, Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken Belgi (humanitaire hulp), UNICEF, Ministerie van Buitenlandse Zaken Groothertogdom Luxemburg, Ministerie van Buitenlandse Zaken Nederland (BUZA), Ontwikkelingsfonds van de Verenigde Naties (UNDP)
Kinshasa
OOSTELIJKE PROVINCIE
Kisangani
NOORD-KIVU
Goma
De Democratische Republiek Congo is een land waar de sociale indicatoren meer dan verontrustend zijn. Het sterftecijfer onder moeders en jonge kinderen is hoog en 80 % van de bevolking leeft met minder dan anderhalve euro per dag. Handicap International werkt in Congo sinds 1995. Momenteel leiden we projecten in de omgeving van Kinshasa en Noord-Kivu. Eind 2010 heeft de organisatie zich teruggetrokken uit ontmijningsprojecten in Kisangani.
L. AERTS - HI
In Kinshasa heeft Handicap International eind 2010 haar project voor gemeenschapsgerichte revalidatie stopgezet, nadat ze de slagkracht van lokale comits voor gemeenschapsgerichte revalidatie heeft versterkt. Die comits zijn intussen ook financieel onafhankelijk. Zo is hun voortbestaan verzekerd, wat belangrijk is voor de 8000 mensen met een handicap en hun families die van de comits steun krijgen. Het project voor inclusief onderwijs is in 2010 voortgezet. De focus ligt op de vorming van onderwijzend personeel in de centra Bon Dpart en Kikesa en twaalf lagere scholen in de hoofdstad. Voor het schooljaar 2010-2011 zijn 1069 kinderen met een handicap ingeschreven in de scholen die aan het project deelnemen. In vergelijking met 2009 betekent dat een stijging van 30 %. Een van de belangrijkste streefdoelen in Congo is het verbeteren van de gezondheid van moeder en kind. In twee gezondheids-
zones van Kinshasa hebben we vormingen voorzien voor het personeel van gezondheidscentra en hebben we hen het nodige medisch materiaal bezorgd. Handicap International heeft ook informatie verzameld over de risicofactoren voor en het bestaan van handicaps. De geleidelijke terugtrekking van Handicap International uit het project voor de strijd tegen mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig in Kisangani heeft zich voltrokken in 2010. In dat jaar hebben we ons enkel nog gericht op vormingen over de risicos van mijnen en de steun aan lokale ngos. Handicap International komt eveneens tegemoet aan de noden van kwetsbare mensen die het slachtoffer zijn van het conflict in Noord-Kivu. De organisatie staat in voor klinische kinesitherapie in de ziekenhuizen van Lubutu, Masisi, Kiroshe en Rutshuru. We zorgen ook voor ademhalingskinesitherapie voor ernstig ondervoede kinderen in
drie therapeutische voedingscentra in de omgeving van Goma. Ten slotte heeft Handicap International de meest kwetsbare mensen in ontheemdenkampen toegang verschaft tot humanitaire hulp en hen geholpen bij hun terugkeer naar huis. In 2011 wil Handicap International een nieuw project voor fysieke revalidatie op touw zetten in de hoofdstad, in samenwerking met de Universitaire Ziekenhuizen van Kinshasa. Verder blijven we aan het werk binnen onze projecten voor inclusief onderwijs en de gezondheid van moeder en kind. In Goma worden de projecten voor klinische kinesitherapie en ademhalingskinesitherapie voortgezet. Onze teams zullen bovendien hulp bieden aan ontheemden met een handicap in andere kampen, namelijk die van Masisi, Rutshuru en Nyiaragongo. Er zal ook verder worden nagedacht over de zorg voor mensen met een handicap in Noord-Kivu, in een context van wederopbouw.
JAARRAPPORT 2010
17 |
04
LATIJNS-AMERIKA COLOMBIA
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 2 Nationaal personeel: 38 Budget: 625.615 Belangrijkste donateurs: DGD, Europese Unie, Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken Belgi (conflictpreventie), Lord Michelham of Hellingly Foundation, Ministerie van Buitenlandse Zaken Duitsland, Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg, Spaans Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking (AECID), Zwitsers Agentschap voor Ontwikkeling en Samenwerking
Colombia is een van de grootste en met 46,8 miljoen inwoners een van de dichtstbevolkte landen van Zuid-Amerika. Jammer genoeg is het ook een van de landen die het zwaarst zijn getroffen door antipersoonsmijnen. Na een gewapend conflict tussen illegale gewapende groepen en regeringstroepen liggen 31 van de 32 departementen bezaaid met landmijnen.
G. TURINE / VU - HANDICAP INTERNATIONAL
Cartagena Sincelejo Ccuta Bucaramenga
Medelln
Handicap International werkt al sinds 1998 in Colombia en steunde er oorspronkelijk de REI Foundation, een organisatie die mensen met een handicap helpt te revalideren in Cartagena. Intussen is het project afgerond, maar het orthopedisch centrum dat Handicap International mee heeft opgestart, vangt nog steeds slachtoffers van mijnen op. In 2010 heeft Handicap International haar activiteiten binnen het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie voortgezet. Met het project krijgen mensen met een handicap toegang tot basisdienstverlening. In de departementen Antioquia en Bolivar leert de gemeenschap ook respect op te brengen voor de rechten van mensen met een handicap. In 2010 is de eerste driejarige cyclus van het project geindigd. Onze teams hebben de voorbije activiteiten geevalueerd en betrokken daarbij alle belanghebbenden: sociaal werkers, mensen met een handicap en hun families... Op basis daarvan zullen de activiteiten voor de volgende drie jaar, dus van 2011 tot 2013, vorm krijgen. In de departementen Antioquia en Bolivar heeft Handicap International een project voor de ondersteuning van verenigingen van mensen met een handicap. De organisatie
steunt tien verenigingen die mensen met een handicap stimuleren om actief lid te zijn van hun gemeenschap. Voor de sociale integratie van mensen met een handicap hebben we in 2010 een sensibilisatiecampagne over hun rechten georganiseerd: Inclusin con Derechos. Die campagne lag in de lijn van ons project voor revalidatie op gemeenschapsgerichte basis en kwam tot stand in samenwerking met lokale partnerorganisaties. De eerste fase van het project is in 2010 afgelopen. Vanaf 2011 gaat het project een tweede fase in voor een periode van drie jaar. In Colombia zijn de projecten voor actie tegen mijnen gericht op de rechtstreekse hulp aan slachtoffers van mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig. Daarnaast wil Handicap International de slagkracht versterken
van organisaties die opkomen voor de slachtoffers van landmijnen. Dat gebeurt in vijf departementen: Antioquia, Bolivar, Sucre, Santander en Norte de Santander. In 2011 gaat het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie een nieuwe fase in, waarna het in 2013 zal worden afgerond. Op basis van de operationele strategie 20112013 zal het vervolgens evolueren naar een project voor lokale inclusieve ontwikkeling. Het project voor de ondersteuning van verenigingen begint ook aan een nieuwe cyclus. De teams zullen de verenigingen in de eerste plaats helpen om voor mensen met een handicap op te komen op verschillende niveaus, namelijk lokaal, regionaal, provinciaal... De actie tegen mijnen wordt uitgebreid naar de departementen Arauca, Meta, Nario en Casanare.
18 |
JAARRAPPORT 2010
Havana
PINAR DEL RIO
HOLGUIN GRANMA
05
LATIJNS-AMERIKA CUBA
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 2 Nationaal personeel: - 2, ter ondersteuning van Handicap International, gefinancierd door onze partners - projectteams, ook gefinancierd door onze partners Budget: 522.305 Belangrijkste donateurs: DGD, Ministerie van Buitenlandse Zaken Groothertogdom Luxemburg
Cuba telt ongeveer 11 miljoen inwoners en heeft te kampen met een steeds grijzer wordende bevolking: een op de tien mensen is ouder dan 65 jaar. Verder heeft volgens de laatste volkstelling 3,26 % van de Cubanen een handicap. Handicap International trok in 1998 voor het eerst naar Cuba om er de productie van prothesen te ondersteunen. Sindsdien zijn de projecten gevolueerd. In 2001 startten we een project voor gemeenschapsgerichte revalidatie. Vervolgens kwam er in 2005 een samenwerking met het ministerie van Onderwijs om inclusief onderwijs en dus de integratie van kinderen met een handicap in het gewone schoolsysteem te bevorderen. Die twee projecten hebben we doorheen de jaren verder uitgewerkt. Sinds 2008 steunt Handicap International ook verenigingen die mensen met een handicap vertegenwoordigen. In 2010 hebben we bovendien bijzondere aandacht besteed aan mentale handicaps.
In de provincies Pinar del Ro en Holgun hebben we het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie voortgezet. Een netwerk van 451 vrijwilligers, ondersteund door specialisten, organiseert bezoeken aan mensen met een handicap die in verder gelegen zones leven. De twee provincies hebben het project elk op hun eigen manier vormgegeven. In 2010 heeft het team van de provincie Pinar del Ro methodes ontwikkeld om mensen met een mentale handicap en hun familie te ondersteunen. Het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie in Pinar del Ro heeft sinds 2010 ook een luik voor inclusief onderwijs. De teams van Holgun hebben eerder gewerkt aan toegankelijkheid in brede zin. Naast het wegwerken van fysieke obstakels, bijvoorbeeld om toegang te hebben tot gebouwen, heeft Handicap International samen met haar partners ook voor een breed publiek cursussen georganiseerd over gebarentaal en braille. Binnen het project voor de ondersteuning van verenigingen voor mensen met een handicap hebben we in 2010 samengewerkt met het ACLIFIM (Asociacin Cubana de Limitados Fsico-Motores Cubaanse vereniging voor mensen met een fysieke of motorische handicap), het ANCI (Asociacin Nacional del Ciego Nationale vereniging van blinden) en het ANSOC (Asociacin Nacional de Sordos de Cuba Cubaanse nationale vereniging van doven). Binnen het project steunt Handicap International onder meer vormingscentra voor volwassenen, namelijk door hen materiaal te geven. Toegang tot werk voor mensen met een handicap is in de Cubaanse context een belangrijke uitdaging. Samen met haar partners heeft Handicap International ten slotte op grote schaal sensibilisatiecampagnes op touw gezet. Filmpjes, documentaires en tekenfilms maakten de Cubaanse bevolking duidelijk dat mensen met een handicap over veel potentieel beschikken. In 2011 zal Handicap International haar partnerorganisaties blijven steunen om mensen met een handicap in Cuba een plaats te geven in de maatschappij. Verder wil Handicap International het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie in de provincie Holgun uitbreiden naar een bijkomende gemeente. Ze plant ook om te blijven werken met de families van personen met een mentale handicap. 2011 wordt voor Cuba trouwens een jaar van belangrijke economische hervormingen. Voor mensen met een handicap brengen die hervormingen uitdagingen met zich mee, zeker op het vlak van werk. We zullen er in het bijzonder op letten dat mensen met een handicap begeleiding krijgen om met die uitdagingen om te gaan.
JAARRAPPORT 2010
19 |
Cap-Hatien
Gonaves
Port-au-Prince
Petit Gove Jacmel
De Republiek Hati is het armste land van het Amerikaanse continent. Decennia van armoede, geweld, onstabiliteit en dictatuur hebben de ontwikkeling van het land belemmerd. En dan zijn er nog de vele natuurrampen: aardbevingen, cyclonen, aardverzakkingen, in de hand gewerkt door milieuproblemen als ontbossing. In zon context zijn mensen met een handicap bijzonder kwetsbaar. Handicap International kwam al tussen in Hati nadat drie orkanen in 2008 het land hadden verwoest. Na de aardbeving op 12 januari 2010 trok Handicap International Belgi naar Hati om de enorme noden van de slachtoffers op te vangen.
06
LATIJNS-AMERIKA HATI
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 7 (eind 2010) Nationaal personeel: 50 (eind 2010) Budget: 1.059.016 Belangrijkste donateurs: Consortium 1212, Eden Foundation, Europese Unie, Sanofi Aventis Trust Foundation, Vlaamse Overheid
Handicap International Belgi heeft ervoor gekozen om zich in de eerste plaats te focussen op gewonden die revalidatie nodig hebben. Onze eerste kinesitherapeuten zijn in Hati aangekomen op 18 januari 2010. Zij hebben geholpen met de noodhulpacties in de ziekenhuizen van Artsen Zonder Grenzen (AZG) in Choscal, Martissant en Chancerelle. De eerste drie weken na de aardbeving hebben de teams de patinten dringende medische zorgen toegediend. De gewonden bleven toestromen en diegenen die er het ergst aan toe waren, werden meteen verzorgd. Onze ploeg is in de ziekenhuizen snel gestart met kinesitherapie. Vervolgens heeft ze revalidatieprojecten op touw gezet. Sinds maart werkt Handicap International in het chirurgisch en postoperatief referentiecentrum van het ziekenhuis in Sarthe. Er is een aparte zaal voor kinesitherapie en een ruimte voor de productie van loop-
hulpmiddelen. Zo kunnen de patinten aan hun revalidatie beginnen en kunnen geamputeerden een voorlopige prothese krijgen. Er werd ook een gemeenschapsdorp opgericht om patinten buiten het ziekenhuis op te vangen. Daar worden ze zolang als nodig begeleid. Velen moeten voortaan met een handicap door het leven, terwijl ze het hoe dan ook al moeilijk hebben, uit armoede bijvoorbeeld. In 2011 zullen we nieuwe projecten voorbereiden om die mensen bij te staan. We zullen een project voor socio-economische integratie beginnen, zodat mensen met een handicap zich opnieuw zouden thuis voelen in hun gemeenschap. In 2011 openen we ook een centrum om mensen met een ruggenmergletsel voor te bereiden op hun terugkeer naar huis. Verder blijft onze ploeg ter plaatse streven naar meer verkeersveiligheid. Verkeersongevallen eisen immers veel slachtoffers, van wie velen een blijvende handicap oplopen. Onze ervaring in Zuidoost-Azi komt daarvoor goed van pas.
20 |
JAARRAPPORT 2010
07
AZI CAMBODJA
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 5 Nationaal personeel: 140 Budget: 1.811.647 Belangrijkste donateurs: AusAID, DGD, Europese Unie , Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken Belgi (conflitpreventie), Global Road Safety Partnership (GRSP), Half Marathon Committee, Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Ministerie van Buitenlandse Zaken Finland (FINNIDA), Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg, Ministerie van Sociale Zaken Cambodja (MOSVY), Olympus Keymed, Spaans Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking (AECID), Ontwikkelingsfonds van de Verenigde Naties (UNDP)
Handicap International is bijna dertig jaar actief in Cambodja. De organisatie heeft er verschillende programmas, namelijk voor verkeersveiligheid, de gezondheid van moeder en kind, fysieke revalidatie, socio-economische integratie en actie tegen mijnen.
Handicap International leidt verschillende projecten voor verkeersveiligheid. We hebben de overheid geholpen met een actieplan en we hebben gelobbyd voor een betere wetgeving. We blijven ook investeren in bewustwordingscampagnes, in scholen bijvoorbeeld. Daarbij vestigen we de aandacht op rijden onder invloed, snelheid en helmgebruik. Het aantal motorrijders dat een helm draagt is zo op korte tijd verdubbeld. Verder hebben we in 2010 het project RCVIS overgedragen aan de overheid. Dat staat in voor de inzameling en verspreiding van gegevens over verkeersongevallen. In 2008 lanceerden we het project Happy Child om handicaps bij moeder en kind te voorkomen. Vroedvrouwen en medisch personeel kregen daarover opleidingen. In 2010 hebben we het project overgedragen aan de overheid. Verder leidt Handicap International verschillende projecten voor fysieke revalidatie. In revalidatiecentra in Takeo en Siem Reap worden per jaar meer dan 5000 patinten behandeld. Vroeger waren de patinten bijna uitsluitend slachtoffers van niet-ontploft oorlogstuig, nu behandelen we ook patinten na bijvoorbeeld een verkeersongeval of hersenverlamming. In 2010 zijn we begonnen aan de voorbereidingen om de leiding over die centra over te dragen aan de overheid. Handicap International werkt eveneens aan de socio-economische integratie van mensen met een handicap. Zo helpen we de
Cambodian Disabled Persons Organization in hun pogingen om de positie van mensen met een handicap te verbeteren. Op lokaal niveau doen we aan gemeenschapsgerichte revalidatie. We helpen steungroepen op te richten en maken plaatselijke overheden bewust van de problemen van mensen met een handicap. Cambodja blijft een van de landen waar de meeste ongevallen door landmijnen en clustermunitie voorkomen. Tegen 2015 wil de Cambodjaanse overheid zelf de volledige verantwoordelijkheid dragen over de acties tegen mijnen. Handicap International bereidt de overheid daarop voor. Tegenwoordig maakt clustermunitie meer slachtoffers dan landmijnen. Daarom lag onze focus in 2010 vooral op bewustwordingscampagnes over de gevaren van clustermunitie. Handicap International blijft zich ook toeleggen op de opruiming van explosieven en versterkt lokale diensten die de risicos van dergelijk niet-ontploft oorlogstuig indijken. In 2011 zal Handicap International succesvolle bestaande programmas voortzetten. We blijven samenwerken met de overheid of met het maatschappelijke middenveld. Handicap International zal in de toekomst ook meer aandacht schenken aan minder zichtbare en soms onderbelichte handicaps, zoals gehoor- en spraakproblemen. Bij jongeren leiden die handicaps immers vaak tot sociale uitsluiting en moeilijkheden op school.
Banteay Meanchey
PREAH VIHEAR
Siem Reap Battambang
Phnom Penh
Takeo
JAARRAPPORT 2010
21 |
Handicap International werkt al meer dan twaalf jaar in China en heeft er verschillende projecten voor preventie, revalidatie en socio-economische integratie. De noodhulpacties na de aardbeving in 2008 zijn uitgegroeid tot projecten op langere termijn. Onze projecten lopen inmiddels op elf verschillende locaties in vijf provincies en zijn vooral gericht op het platteland. Daar leeft immers 75 % van de mensen met een handicap, terwijl hulp er beperkt en weinig toegankelijk is.
Beijing
TIBET
Shigatse
Lhassa Chamdo
SICHUAN
GUANGXI
Nanning
08
AZI CHINA
Handicap International leidt projecten voor een betere gezondheid van moeder en kind. Medisch personeel krijgt vorming over handicaps die tijdens en na de zwangerschap en de geboorte ontstaan. Verder verstrekken we de nodige medische zorgen voor een vroege revalidatie. En dankzij projecten voor fysieke revalidatie krijgen heel wat mensen met een handicap een behandeling. Zo ook de slachtoffers van de aardbeving in april 2010 in de provincie Qinghai. Handicap International organiseert bovendien opleidingen in kinesitherapie en orthopedie. Via gemeenschapsgerichte revalidatie wil Handicap International mensen met een handicap stimuleren om actief deel te nemen aan het maatschappelijke leven. We werken samen met lokale overheden en organisaties voor mensen met een handicap. Medewerkers van partnerorganisaties en overheden leerden technieken om mensen met een handicap bij het maatschappelijke leven te betrekken. Verder vonden mensen
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 6 Nationaal personeel: 46 (onder wie 6 met een handicap) Budget: 1.477.583 Belangrijkste donateurs: Ambassade van Canada in China (Canada Fund), Ambassade van Frankrijk in China, British Department for International Development (DFID), Brussels Hoofdstedelijk Gewest, DGD, Dr. Gustav Krau Krankenhaus-stiftung fr mechanische Orthopdie, EDF China, Europese Unie , Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg, Ministerie van Buitenlandse Zaken Frankrijk (crisiscentrum), Partnerships for Community Development (PCD), Rotary Club of Kowloon North, Sanofi Aventis
met een handicap of hun familieleden de weg naar een inkomen. Kinderen en jongeren met een handicap deden mee aan vrijetijdsactiviteiten en universiteitsstudenten kregen les over de sociale integratie van mensen met een handicap. In scholen werden er ook bewustwordingscampagnes georganiseerd en voor ouders kwamen er steungroepen. Handicap International heeft bovendien specifieke projecten om onderwijs voor kinderen met een handicap te promoten. En met projecten voor economische integratie willen we de levensstandaard van mensen met een handicap verbeteren. Sommigen genoten financile steun om een beroepsactiviteit te kunnen starten. Anderen volgden een opleiding of liepen een stage. Verder biedt Handicap International steun aan lokale verenigingen die opkomen voor de rechten van mensen met een handicap. Onze teams voorzien opleidingen om het bestuur van die verenigingen te verbeteren en geven technische vorming over handicaps. Zo organiseerden we lessen in doventaal. Via lobbywerk streven we naar meer sociale zekerheid en een betere dienstverlening voor mensen met een handicap. We willen immers dat ook zij kunnen deelnemen aan het beleid en het maatschappelijke leven. In 2011 zal Handicap International een eindrapport publiceren over haar projecten voor gemeenschapsgerichte revalidatie in China. Op basis daarvan zullen we een nieuw project uitwerken in samenwerking met de Chinese Nationale Federatie voor Personen met een Handicap (CDPF). De acties die voorzien in steun aan de slachtoffers van de aardbeving in Yushu in 2010 eindigen in 2011. We onderzoeken de mogelijkheid om daar een project voor de gezondheid van moeder en kind te starten. Verder zal Handicap International zich in de toekomst nog meer toeleggen op bewustwordingscampagnes, onder meer over landmijnen en clustermunitie.
24 |
JAARRAPPORT 2010
Dokchon
Tongrim Hamhung
09
AZI DEMOCRATISCHE VOLKSREPUBLIEK KOREA
Op vraag van de Koreaanse Federatie van personen met een handicap (KFPD) trok Handicap International in 1998 naar Noord-Korea. Een van onze activiteiten bestaat uit de ondersteuning van de orthopedische werkplaats van Hamhung. Daar zijn we gestart met de productie van orthopedisch materiaal op basis van polypropyleen. Sinds 2004 werken de KFPD en Handicap International ook samen rond zintuiglijke handicaps. Nadat we meer dan tien jaar aan de zijde van de KFPD hebben gestaan, is de rol van Handicap International gevolueerd naar institutionele steun. Daarom trekken we ons geleidelijk terug uit de directe organisatie van projecten. In 2005 kondigde de Koreaanse regering aan dat het land geen internationale hulp meer nodig had en dat de humanitaire projecten via het European Union Project Support (EUPS) zouden verlopen. Toch wist Handicap International haar acties voort te zetten via Unit 7, een structuur die onder het toezicht van EUPS staat.
Pyong Yang
Wonsan
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 3 2 voltijds en 1 voor 6 maanden Nationaal personeel: 8 (via de KFPD en het ministerie van Buitenlandse Zaken) Budget: 832.995 Belangrijkste donateurs: Ambassade van Nederland in de Republiek Korea, DGD, Europese Unie, Zweeds Agentschap voor Internationale Samenwerking (SIDA)
In 2010 is Handicap International zich blijven richten op de ondersteuning van de Koreaanse Federatie van personen met een handicap. Zo kon de KFPD een efficint lobbynetwerk uitbouwen, mensen met een handicap betrekken bij het dagelijkse leven en voor een degelijke dienstverlening zorgen. Handicap International heeft samen met de KFPD ook verschillende opleidingen en seminaries georganiseerd. In 2010 zijn leden van de KFPD naar Europa en Zuidoost-Azi gereisd om orthopedisten en andere specialisten op het vlak van handicaps te ontmoeten. Voor het verbeteren van de diensten voor fysieke revalidatie heeft Handicap International verschillende centra en ziekenhuizen
gesteund. Het gaat om het orthopedisch centrum en ziekenhuis van Hamhung, het centrum voor fysieke revalidatie van Lac Sijung, het ziekenhuis van de steenkoolmijn van Dockchon en het verzorgingstehuis voor ouderen met een handicap in Tongrim. De aard van de hulp varieerde naargelang de behoeften: renovatie van lokalen, opleiding van verzorgend personeel (kinesitherapeuten en orthopedische technici), levering van uitrusting en gebruiksgoederen... Samen met haar partners streeft Handicap International ook naar aangepast onderwijs. Zo heeft de organisatie elf scholen voor dove en blinde kinderen ondersteund via een pilootproject in Wonsan, in de provincie Kangwon. In Wonsan hebben we een
afdeling voor beroepsopleidingen opgericht. Regelmatig worden er seminaries georganiseerd, waarop alle directeurs van soortgelijke scholen uit heel Noord-Korea aanwezig zijn. In 2011 zal de samenwerking tussen Handicap International en de KFPD worden voortgezet en dat tot 2015. Het wordt een uitdaging om de komende jaren voldoende financile middelen te vinden voor de Koreaanse Federatie van personen met een handicap. Verder wil Handicap International het handicapthema meer onder de aandacht brengen, ook op politiek vlak.
JAARRAPPORT 2010
23 |
10
AZI DEMOCRATISCHE VOLKSREPUBLIEK LAOS
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 5 Nationaal personeel: 94 Budget: 1.251.054 Belangrijkste donateurs: USAID, AusAID, Coalitie tegen Clustermunitie (CMC), DGD, Europese Unie, UNICEF, Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Groothertogdom Luxemburg, Oostenrijks Agentschap voor Ontwikkeling (ADA), Wereldbank
De Democratische Volksrepubliek Laos blijft een van de minst ontwikkelde landen ter wereld, ondanks de economische groei van de laatste jaren. Laos is ook het land dat het zwaarst is getroffen door clustermunitie. In 1996 ging Handicap International er voor het eerst de strijd aan tegen niet-ontploft oorlogstuig. In 2010 had de organisatie daarnaast projecten voor gemeenschapsgerichte revalidatie, de preventie van verkeersongevallen, steun aan verenigingen voor mensen met een handicap, de gezondheid van moeder en kind en de socio-economische integratie van mensen met een handicap.
Vientiane
Xepon Savannakhet
T. DIRVEN - HANDICAP INTERNATIONAL
In Laos vormt het verkeer een belangrijk probleem en Handicap International is een van de enige organisaties die zich om verkeersveiligheid bekommeren. In de provincies Savannakhet en Vientiane bijvoorbeeld houden we sensibilisatieacties. In 2009 werd een netwerk opgericht van ngos en internationale private ondernemingen die binnen hun beleid rekening houden met verkeersveiligheid. In 2010 is dat netwerk uitgebreid. Eind 2010 is het project voor gemeenschapsgerichte revalidatie in de provincie Savannakhet overgedragen aan onze partners, namelijk het provinciaal revalidatiecentrum en het ministerie van Gezondheid. Onze acties voor economische steun zijn overgeheveld naar het project voor de economische integratie van mensen met een handicap. Handicap International blijft nauw samenwerken met de LDPA (Laos Disabled People
Association). Sinds 2010 gaat onze organisatorische steun aan de LDPA vooral naar de ontwikkeling van een nationaal netwerk van buurtcomits die opkomen voor de rechten van mensen met een handicap. Zij streven naar een betere integratie van mensen met een handicap in de maatschappij. Mensen met een handicap aan werk helpen is een ander belangrijk streefdoel van Handicap International en de LDPA. Het bureau voor arbeidsbemiddeling dat we in 2009 samen met de LDPA hebben opgestart, is voortaan volledig werkzaam. Dat geldt ook voor het bureau voor loopbaanbegeleiding. In de provincie Savannakhet blijft Handicap International zich inzetten voor het verminderen van de dreiging van niet-ontploft oorlogstuig. In 2010 hebben we een sensibilisatiemodule herzien. Het gaat meer bepaald om de module die specifiek is gericht op ouders en kinderen die metaal van cluster-
munitie proberen te recupereren. Handicap International heeft al een pilootproject geleid om voor die families andere bronnen van inkomsten te vinden. Nu onderzoeken we verschillende pistes om dat project in 2011 uit te breiden. Eind 2010 was Laos trouwens gastland voor de eerste conferentie van partijen bij de Conventie inzake clustermunitie. De Laotiaanse groep Ban Advocates, die begin 2010 is opgericht, heeft er een belangrijke rol gespeeld. In 2011 blijft Handicap International in Laos aan de slag, zowel om de gemeenschap aan te sporen meer rekening te houden met mensen met een handicap als om de strijd tegen niet-ontploft oorlogstuig voort te zetten. Ten slotte zullen we in 2011 onze meest recente projecten, vooral die voor de rechten van mensen met een handicap, evalueren. Waar nodig zullen we onze strategie aanpassen om doeltreffender te werken.
24 |
JAARRAPPORT 2010
Hano
Hu Da Nang
Nha Trang
Ho Chi Minh
De Vietnamese economie is een van de snelst groeiende van Zuidoost-Azi. Ondanks die groei is er een grote ongelijkheid tussen landelijke en stedelijke gebieden. Sinds 1991 is Handicap International in Vietnam aan het werk. De organisatie leidt er preventie- en revalidatieprojecten voor mensen met een handicap als gevolg van een ongeval, een aangeboren misvorming of een ziekte. Voor elk project proberen we samen te werken met Vietnamese partners. Het is de bedoeling dat zij onze acties overnemen wanneer een project is geindigd. Dat vergroot immers onze impact op de doelgroep.
11
AZI VIETNAM
IN CIJFERS
Internationaal personeel: 4 Nationaal personeel: 25 Budget: 732.736 Belangrijkste donateurs: Amicale des Francophones du Vietnam, ANOVA, Belgisch ontwikkelingsagentschap (BTC), Business British Group in Vietnam (BBGV), Children for a Better World, DGD, Europese Unie, Karl Storz Company, Martin Iversen, Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg, Provincie Limburg (Belgi)
Sinds 2007 werkt Handicap International samen met het Bach Mai ziekenhuis in Hanoi aan de verbetering van de zorg voor mensen met een ruggenmergletsel. Zoals voorzien in ons actieplan, hebben we het project uitgebreid naar twee ziekenhuizen in de provincies Bac Giang en Thanh Hoa, vanuit het referentieziekenhuis in Bach Mai. Zo hebben we twee nieuwe patintenafdelingen uitgerust en hebben we het personeel opleidingen gegeven over de verzorging van ruggenmergletsels. We blijven ons ook inzetten voor de gezondheid van moeders en hun jonge kinderen met de projecten Welcome to Life en Congenital Differences. Laatstgenoemd project focust op de preventie, de opsporing en de vroege behandeling van aangeboren handicaps. In 2010 hebben Handicap International en haar partners daar opnieuw vormingen over gegeven aan artsen, verplegers, vroedvrouwen en kinesitherapeuten. Handicap International heeft ook haar project voor verkeersveiligheid Safe roads for better life verder uitgewerkt. Dat project
steunt op vijf pijlers: in scholen les geven over verkeersveiligheid, het grote publiek sensibiliseren, de eerste hulp voor slachtoffers van verkeersongevallen verbeteren, de verkeerswetgeving versterken, technische ondersteuning bieden om de zwarte punten op de wegen weg te werken en vormingen geven aan comits voor verkeersveiligheid. 2011 wordt een bijzonder belangrijk jaar voor Handicap International in Vietnam. Het betekent immers het begin van een nieuwe strategie voor de komende drie jaar. Onze twee projecten voor de gezondheid van moeder en kind gaan ook een nieuwe fase in, terwijl het project Safe Roads for Better Life eind 2011 stopt. Ten slotte zal Handicap International in Vietnam een nieuw project beginnen om de sociale en economische integratie van mensen met een handicap in de provincie Dong Nai te verbeteren.
JAARRAPPORT 2010
25 |
NIEUWE PROGRAMMAS
Potos is een bergachtige streek in het zuidwesten van Bolivia. Het gebied is erg arm en mensen met een handicap zijn er bijzonder kwetsbaar. Ze kunnen niet rekenen op gepaste hulp en moeten tegen veel vooroordelen opboksen. Om het leven van die mensen te verbeteren, start Handicap International er een project.
In 2010 heeft Handicap International een verkennende missie georganiseerd in de provincie Potos. Samen met haar partner Ayninakuna, een plaatselijke ngo voor mensen met een handicap, heeft de organisatie beslist op welke gemeenten het project zal focussen: Puna en Cotagaita. Met de ngo Terre des Hommes onderzochten we daar de noden van mensen met een handicap. Uit de missies bleek dat er in Bolivia een wil is om de situatie van mensen met een handicap te verbeteren. Zo heeft het land het internationaal verdrag voor de rechten van mensen met een handicap bekrachtigd. Voor Handicap International is het een uitdaging om mee te werken aan de oprichting van gemeentelijke diensten voor mensen met een handicap. Na verloop van tijd zullen zij verantwoordelijk worden voor de cordinatie tussen alle lokale publieke organisaties en organisaties uit het maatschappelijke mid-
La Paz
Potos
12
LATIJNS-AMERIKA BOLIVIA
IN CIJFERS
Budget: 10.346 Belangrijkste donateurs: Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg
denveld die zich inzetten voor mensen met een handicap. Samen met Ayninakuna zal Handicap International de komende jaren een project leiden voor gemeenschapsgerichte revalidatie. Via sensibilisatiecampagnes en steun aan lokale verenigingen en diensten moeten mensen met een handicap zich gemakkelijker kunnen integreren in hun gemeenschap. Daarvoor zullen onder meer gemeentelijke diensten voor mensen met een handicap worden opgericht.
13
AFRIKA BENIN
IN CIJFERS
Budget: 23.202 Belangrijkste donateurs: DGD
Handicap International start een project voor verkeersveiligheid in Benin, een van de Afrikaanse landen die volgens de Wereldgezondheidsorganisatie het meeste verkeersdoden telt. We zullen ons vooral richten op Cotonou en Porto Novo, omdat het verkeer vooral daar slachtoffers maakt.
In 2010 organiseerde Handicap International een verkennende missie. We stelden vast dat er voor verkeersveiligheid geen langetermijnstrategie is. Wetgeving, bijvoorbeeld over helmen gordelgebruik en snelheidsbeperkingen, blijkt ook nauwelijks afdwingbaar. Verder zijn er in Benin onvoldoende hulpdiensten voor de dringende medische verzorging van verkeersslachtoffers. Ten slotte ontbreekt ook een degelijke gegevensverzameling over de verkeerssituatie in Benin, hoewel dat noodzakelijk is om het beleid vorm te geven. De komende jaren zal Handicap International verschillende acties ondernemen om de verkeersveiligheid in Benin te verbeteren. Het Nationaal Centrum voor Verkeersveiligheid zal technische ondersteuning krijgen, onder meer om een actieplan voor verkeersveiligheid op te stellen en uit te voeren. We zullen overheidspersoneel ook aanmoedigen om deel te nemen aan regionale en internationale conferenties en workshops. Verder zullen we werken aan een gegevensdatabank om de verkeerssituatie in Benin beter in kaart te brengen. We zullen ook gemeenschapsgerichte acties organiseren. In 2011 houdt de lokale ngo Alinagnon bijvoorbeeld een week van de verkeersveiligheid, waarin de bevolking informatie krijgt en er helmen worden uitgedeeld.
Porto-Novo
Cotonou
26 |
G. IAMELA - HANDICAP INTERNATIONAL
14
MIDDEN-OOSTEN IRAAKS KOERDISTAN
Handicap International startte haar activiteiten in Iraaks Koerdistan in 1991. De organisatie werkte mee aan de opening van een revalidatiecentrum in Suleymaniyah. Zeven jaar later kwam er een tweede centrum in Halabja. Op die plaats kwamen in 1998 5.000 Koerden om en geraakten er 12.000 gewond na een chemische aanslag door het regime van Saddam Hoessein. Tot op vandaag vangt het centrum slachtoffers van die tragedie op. Sinds 2001 zijn er nog drie centra geopend. Die bevinden zich in gebieden met mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig.
Suleymanyah
Halabajah
IN CIJFERS
Personnel de KORD : 49 Budget : Beheerd samen met Handicap International: 76.655 Beheerd door KORD: 363.147
Belangrijkste donors van Handicap International Ministerie van Buitenlandse Zaken Nederland (BUZA), Ministerie van Buitenlandse Zaken Groothertogdom Luxemburg Belangrijkste donors KORD: General Directorate of Mine Action (GDMA), ICBL, United Nations Development Programme (UNDP)
Vandaag bieden we steun aan de lokale organisatie KORD (Kurdistan Organisation for Rehabilitation of the Disabled), die onze activiteiten in 2005 heeft overgenomen. Eerder was Handicap International zelf veertien jaar actief in de regio. Al enkele jaren ondersteunen we voornoemde ngo vanop afstand. Dat doen we in samenwerking met Handicap International Luxemburg. Handicap International begeleidt KORD om een financieel evenwicht te vinden, een strategisch plan te ontwikkelen en haar managementcapaciteiten te verbeteren. Daarvoor hebben we eind 2010 twee korte missies ondernomen.
In 2010 bleven de activiteiten van KORD grotendeels dezelfde als de voorbije jaren: de ngo levert prothesen en orthesen, zoekt of creert werk voor slachtoffers van landmijnen zodat zij hun familie kunnen onderhouden en zorgt voor sensibilisatiecampagnes die aandacht hebben voor handicaps. De Iraakse organisatie blijft ook lobbyen bij de regering. Daarnaast geeft KORD vorming aan organisaties van personen met een handicap en stimuleert ze hen om netwerken te vormen. Handicap International heeft ernaar gestreefd een lokale structuur uit te bouwen, zodat de mensen die hulp krijgen niet zouden afhangen van een internationale ngo.
Intussen kan KORD onafhankelijk functioneren en druk uitoefenen op nationaal niveau, wat uiteraard een goede zaak is. KORD heeft de voorbije jaren heel wat expertise opgebouwd. De ngo heeft een gezonde en stevige structuur. Tot eind 2013 wil Handicap International KORD blijven steunen om de capaciteiten van de ngo te versterken op het vlak van fysieke revalidatie, sociaal-economische integratie en steun aan verenigingen van mensen met een handicap.
JAARRAPPORT 2010
27 |
15
EUROPA BELGI
IN CIJFERS
Personeel : 12 Budget : 809.188 Belangrijkste donateurs: AusAID, DGD, Europese Unie, Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken Belgi conflictpreventie en vredesopbouw, Gemeente Waterloo, Internationale Campagne voor het Verbod op Landmijnen (ICBL), Ministerie van Buitenlandse Zaken Nederland (BUZA), Ministerie van Buitenlandse Zaken Luxemburg, Ministerie van Buitenlandse Zaken Noorwegen, Vlaamse Overheid
Beleid
Vanuit Brussel pleit de beleidseenheid van Handicap International voor de rechten van personen met een handicap en voor een verbod op landmijnen en clustermunitie. Daarom promoot de organisatie het Verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap, het Landmijnenverdrag (Verdrag van Ottawa) en de Conventie inzake clustermunitie (Verdrag van Oslo). In 2010 lag de klemtoon op die laatste twee verdragen. Via uiteenlopende activiteiten wil de beleidseenheid zoveel mogelijk landen overtuigen om tot die verdragen toe te treden en ze daadwerkelijk toe te passen. In enkele getroffen landen ondersteunt Handicap International slachtoffers van landmijnen en clustermunitie. De beleidseenheid moedigt ook andere verdragspartijen aan om hen te steunen. In 2010 richtte het lobbywerk van Handicap International zich opnieuw op Belgi, de Europese instellingen en lidstaten, de internationale gemeenschap en de nationale en internationale pers. Verder nam Handicap International als lid van de International Campaign to Ban Landmines (ICBL) en de Cluster Munition Coalition (CMC) deel aan verschillende internationale conferenties. De organisatie was onder meer aanwezig op de eerste bijeenkomst van de staten die partij zijn bij de Conventie inzake clustermunitie in november 2010 in Vientiane, de hoofdstad van Laos. In Laos, het land dat het zwaarst door clustermunitie is getroffen, houdt Handicap International ontmijningsacties en staat ze slachtoffers bij.
Handicap International werkt ook mee aan verschillende publicaties over landmijnen en clustermunitie. Zoals elk jaar verzorgde de organisatie het luik slachtofferhulp voor het Landmine Monitor Report 2010 en de Cluster Munition Monitor 2010. Die rapporten onderzoeken en monitoren de naleving van bovengenoemde verdragen en de algemene houding van de internationale gemeenschap ten opzichte van landmijnen en clustermunitie. De BBC en Handicap International maakten een film over de impact van clustermunitie op het leven van de mensen in Laos. In september werd die vertoond. In december lanceerde Handicap International het rapport Sustainable 101: Victim Assistance 10 years on bridging the gap between policy and practice. Het gaat in op de uitdagingen van nationale niet-gouvernementele organisaties, die steun verlenen aan slachtoffers van mijnen en clustermunitie.
Vervolgens brengt Handicap International slachtoffers van clustermunitie samen in het team Ban Advocates. In 2010 hebben ook zij weer gepleit voor de toetreding tot en de uitvoering van de Conventie inzake clustermunitie. De Ban Advocates namen deel aan verschillende internationale conferenties en stonden meermaals de pers te woord. Ze kregen via workshops in groep en individueel psychosociale begeleiding. Over de Ban Advocates kwam er ook een film, die in juni werd voorgesteld. In 2011 zet de beleidseenheid van Handicap International haar huidige activiteiten verder. De organisatie zal ook dieper ingaan op een nieuw thema, namelijk gewapend geweld of armed violence. Verschillende vormen van gewapend geweld leiden immers tot handicaps. Het komende jaar zal daarover een studie worden voorgesteld.
28 |
JAARRAPPORT 2010
Acties en evenementen
Handicap International zet pedagogische projecten op touw om kinderen en jongeren te sensibiliseren. Met onze workshops bereikten we meer dan 700 leerlingen en onze handleiding Handicap en Internationale Solidariteit werd onder onderwijzers verspreid. Daarnaast organiseerden we projecten om de banden tussen verenigingen van mensen met een handicap in het Zuiden en het Noorden te versterken. Twee verantwoordelijken van een Burundees netwerk voor verenigingen van mensen met een handicap kwamen naar Belgi. En Home Thaleia, een Belgische voorziening voor mensen met een mentale handicap, bezocht haar Chinese partner Hui Ling. Elk jaar beloont de wedstrijd Kus voor een Klus bedenkers van uitvindingen die het dagelijkse leven van mensen met een han-
dicap gemakkelijker maken. In 2010 bedacht Julien een draagbaar oprijvaliesje voor zijn vrouw Eveline, die in een rolstoel zit. Zulke ideen worden beloond en verspreid, waardoor ze voor veel mensen een verschil kunnen maken. In december, vlak na de Internationale Dag voor Mensen met een Handicap, vond in de Brusselse Beurs voor de tweede keer het dansfeest Solidanza plaats. Waagden zich op de dansvloer en zamelden zo geld in voor Handicap International: jong en oud, mensen met en zonder beperking, ervaren dansers en beginners... In 2011 verhuist Solidanza in Brussel naar BOZAR, waar we zullen samenwerken met Europalia. Daarnaast trekken we ook naar Gent en Namen. Fatal Footprint toont het werk van drie Belgische topfotografen. Tim Dirven, John Vinck en Gael Turine fotografeerden in Cambodja,
Colombia, Ethiopi en Laos de gevolgen van landmijnen en clustermunitie. In 2010 was de tentoonstelling te zien in Luik en Louvain-la-Neuve. Scars of War is een tentoonstelling van Handicap International en In Flanders Fields Museum, gesponsord door het Vlaams Agentschap voor Internationale Samenwerking. De tentoonstelling legt de link tussen de impact van niet-ontploft oorlogstuig uit de Eerste Wereldoorlog en uit conflicten elders ter wereld waarin landmijnen en clustermunitie werden en worden gebruikt. Tim Dirven ging naar de Westhoek en naar Laos. Gal Turine en John Vinck bezochten Cambodja, Colombia en Ethiopi. Andere fotos komen uit het archief van In Flanders Fields Museum. In 2010 stond de tentoonstelling al in Ieper. In 2011 gaan we opnieuw naar Ieper en ook naar Leopoldsburg, Brugge en Genk.
JAARRAPPORT 2010
29 |
FINANCIEEL VERSLAG 2010
BELANGRIJKSTE VASTSTELLINGEN
Financieel evenwicht
Het resultaat van het boekjaar bedraagt 412.781,80. Dat betekent 11.582,28 meer dan in 2009. In 2009 al vonden we weer een gezond financieel evenwicht. In 2010 lag het financile beleid in dezelfde lijn als in 2009, waardoor we dat evenwicht konden behouden.
Budget
Het budget van de vereniging is licht gedaald. In verhouding zijn de bestedingen iets meer gedaald dan de inkomsten, wat een positief effect heeft op het resultaat van het boekjaar. Dat er minder is besteed, is deels te verklaren doordat de projecten naar aanleiding van de tsunami in 2004 zijn afgerond. Er ging ook minder financile steun naar partnerorganisaties. Verder zijn de kosten van verschillende diensten en goederen over het algemeen gedaald.
FINANCILE TRANSPARANTIE
We schenken veel aandacht aan het goede beheer van de fondsen die ons ter beschikking worden gesteld. Alle rekeningen van de vereniging worden gecontroleerd door het kantoor Bossaert, Moreau, Saman SPRL. De jaarrekening 2010 werd op 24 juni 2011 goedgekeurd door de algemene vergadering. Verder worden de uitgaven voor onze projecten regelmatig specifiek gecontroleerd in opdracht van onze donateurs. Daarnaast kunnen onze budgetten slechts worden ingezet na het doorlopen van strikte interne procedures. Dankzij de hoger genoemde externe en interne controlemechanismen kunnen we verzekeren dat de middelen die we van onze donateurs krijgen optimaal worden beheerd.
Recht op informatie
Handicap International is een actief lid van de Vereniging voor Ethiek in de Fondsenwerving (VEF - www.vef-aerf.be) en onderschrijft de deontologische code van de VEF. Daarin is uw recht op informatie opgenomen. Via dit jaarrapport beschikt u al over heel wat financile informatie. U hebt daarnaast het recht om aanvullende informatie te vragen, meer bepaald:
I
G. TURINE / VU - HANDICAP INTERNATIONAL
I I
een kostenanalyse van de winst- en verliesrekening; uitleg over wat de organisatie verstaat onder de verschillende kostenposten, voor fondsenwerving in het bijzonder; het verslag van de bedrijfsrevisor; de loonspanning (verhouding tussen het laagste en het hoogste brutosalaris); de afschrijvingstabel.
Via het nummer 02 280 16 01 of het e-mailadres donateurs@handicap.be kunt u vragen om die documenten naar uw adres te sturen. U kan ze eveneens raadplegen op onze hoofdzetel in de Spastraat 67, 1000 Brussel. Meer algemene informatie over Handicap International, over ons handvest en over de Raad van Bestuur kan u vinden op onze website www.handicapinternational.be.
31 |
BALANS
ACTIVA Immaterile vaste activa Materile vaste activa Gebouwen en inrichting Meubilair en materieel Financile vaste activa Totaal vaste activa 2010
133 271.184 236.084 35.100 59.176 330.493
2009
276 208.008 190.646 17.362 57.579 265.863
PASSIVA Fondsen van de vereniging en reserves Resultaat boekjaar Totaal fondsen van de vereniging
2010
2009
2.434.520 421.782 2.847.302
2.033.320 401.200 2.434.520
Vorderingen Handelsvorderingen Te innen opbrengsten Donateurs Overige vorderingen Voorraden Liquide middelen Geldbeleggingen Rekeningen bij kredietinstellingen Kassen-contanten Interne overboekingen Overlopende rekeningen Totaal vlottende activa
2.435.116 195.695 0 2.132.091 107.330 9.966 4.384.385 283.197 3.799.051 282.337 19.800 173.029 7.002.495
2.991.429 28.901 0 2.770.989 191.538 10.024 2.541.013 80.869 2.150.043 295.615 14.486 260.319 5.802.784
Voorzieningen voor kosten Voorzieningen voor risico's Voorzieningen voor geschillen Totaal voorzieningen
0 864.335 0 864.335
150.000 361.674 900 512.574
Langetermijnschulden Kortetermijnschulden Donateurs Leveranciers Fiscale en sociale schulden Overlopende rekeningen Totaal schulden
0 1.764.870 1.034.432 585.368 145.070 1.856.481 3.621.351
0 2.942.485 1.345.710 1.272.898 323.877 179.068 3.121.553
TOTAAL VAN DE ACTIVA
7.332.988
6.068.647
TOTAAL VAN DE PASSIVA
7.332.988
6.068.647
Financile zekerheid
Uit de balans kan worden afgeleid dat Handicap International een goede liquiditeitspositie heeft. De organisatie is dus in staat om op korte termijn al haar schuldverplichtingen na te komen. De voorbije jaren heeft Handicap International ernaar gestreefd om haar solvabiliteitspositie te verbeteren. Ook de komende jaren zal de organisatie inspanningen leveren om meer reserves op te bouwen en dus financieel onafhankelijker te worden. Het is ons streefdoel om de werkingskosten voor drie maanden ofwel een vierde van het jaarlijkse budget van Handicap International te kunnen financieren met eigen vermogen.
Bestedingen per thema

Steun aan verenigingen: 10 % Sociaal-economische integratie: 1 % Verkeersveiligheid: 7 %
Gemeenschapsgerichte revalidatie: 24 %
Inclusief onderwijs: 3 % Gezondheid van moeder en kind: 8 %
Voorzieningen
In 2010 zijn de voorzieningen met 351.761 verhoogd. Zo komen we onder meer tegemoet aan de risicos die met een gewijzigde regelgeving van de Europese Unie gepaard gaan. De Europese Unie zal namelijk niet langer instaan voor belastingen die in projectlanden worden geheven. Door de voorzieningen te verhogen, dekken we ons ook in tegen het risico dat een belangrijke donateur ons de beloofde fondsen niet zou geven.
Fysieke revalidatie: 31 %
Acties tegen mijnen en clustermunitie: 16 %
32 |
BESTEDINGEN EN INKOMSTEN
BESTEDINGEN Realisatie programmas Uitvoering programmas Investeringen Aankoop verbruiksgoederen en materiaal Andere kosten en externe lasten Belastingen en heffingen Lokaal en internationaal personeel Partnerschappen en andere werkingskosten Diverse programmakosten Ondersteuning programmas Technische bijstand Gespecialiseerde diensten Beleid en ontwikkelingseducatie Beleid Ontwikkelingseducatie Fondsenwerving Werving en beheer van giften en peterschappen Communicatie en evenementen Algemene diensten Diverse kosten 2010
15.488.266 13.666.321 1.050.552 624.096 4.142.311 52.034 5.968.877 1.402.452 425.999 1.821.945 893.546 928.399 809.188 634.045 175.142 1.784.913 1.354.801 430.111 616.857 411.840
2009
15.697.881 14.082.549 1.186.891 528.881 4.076.548 52.086 5.583.439 2.356.822 297.882 1.615.332 751.857 863.475 878.369 756.444 121.925 2.076.851 1.633.551 443.300 532.239 393.476
INKOMSTEN Inkomsten van overheden Internationale organisaties Europese Unie Verenigde Naties en Wereldbank
2010
13.007.276 4.039.819 3.769.691 270.128
2009
13.200.846 3.648.049 3.439.518 208.531 9.552.797 4.514.000 1.296.642 3.103.338 638.817 1.048.866 5.373.699 3.748.708 571.142 1.032 15.250 1.037.568 110.231 41.673 14.486 54.072 161.440 51.185 110.255 84.933
Nationale instellingen 8.967.457 DGD (Actieplan) 4.842.930 Overige Belgische publieke instellingen 1.028.829 Buitenlandse instellingen binnen de EU 2.718.442 Buitenlandse instellingen buiten de EU 377.256 Private inkomsten Inkomsten uit fondsenwerving Opbrengsten van fondsenwervingsacties Legaten Verkoop en dienstverlening Sponsoring Andere (Consortium 1212) Overige opbrengsten Subsidies Kosten verhaald op derden Andere diverse opbrengsten Financile inkomsten Financile producten Winst op wisselkoers Uitzonderlijke inkomsten
863.509 5.207.334 4.067.355 426.954 60 26.510 686.455 200.242 68.908 36.446 94.888 169.211 14.593 154.617 76.273
TOTAAL BESTEDINGEN
19.111.063
19.578.815
TOTAAL INKOMSTEN RESULTAAT
19.523.845 412.782
19.980.015 401.200
Resultaat
Het resultaat na de vorming van voorzieningen is 412.781,80. Dat positieve resultaat is aan verschillende factoren te danken. Ten eerste zijn de netto-opbrengsten van fondsenwerving bij het grote publiek gestegen. De kosten voor fondsenwerving zijn immers gedaald, terwijl de opbrengsten uit fondsenwervingsacties zijn toegenomen. Een andere belangrijke factor die het resultaat heeft bepaald, is de beperking van de loonkost op de zetel van Handicap International. Ten slotte heeft de steun van onze institutionele donateurs, dat zijn overheden en grote private donateurs, tot het goede resultaat bijgedragen.
Inkomsten
Globaal bedroegen de inkomsten 19.523.844,59. De voornaamste inkomsten worden in de volgende drie categorien onderverdeeld.
I
Inkomsten van overheden - Het gaat om publieke middelen van bijvoorbeeld de Europese Unie en de Directie-Generaal Ontwikkelingssamenwerking (DGD). Private inkomsten - Dat zijn private middelen van bijvoorbeeld stichtingen, grote ondernemingen en andere ngos. Inkomsten uit fondsenwerving - Eveneens middelen van private oorsprong, bijvoorbeeld opbrengsten van direct mailings, evenementen als Solidanza, sponsoring...
Realisatie programmas
15.488.265,95 of 82 % van de totale bestedingen ging rechtstreeks naar de realisatie van onze programmas. Ongeveer 80 % van dat bedrag ging naar ontwikkelingsprogrammas, terwijl de overige 20 % naar noodhulp ging.
Handicap International wordt voor 67 % gefinancierd door inkomsten van overheden. De private inkomsten en de inkomsten uit fondsenwerving financieren onze werking voor 33 %. Ten belope van dat percentage doet Handicap International dus een beroep op middelen van private oorsprong.
JAARRAPPORT 2010
33 |
NOODHULPACTIES GESTEUND DOOR HET CONSORTIUM 1212: HATI EN PAKISTAN

Hati
Netto-inkomsten in 2010: 2.506.073 Bruto-inkomsten van het Consortium 1212: 1.908.131,69 Totaal besteed in 2010: 1.275.362 Te besteden in 2011: 1.230.711 Eerder in dit rapport kwam al uitvoerig aan bod hoe bovenstaande middelen werden besteed. Na de aardbeving in januari 2010 zijn onze teams snel gestart met kinesitherapie. De komende jaren blijft Handicap International in Hati aanwezig. Naast de projecten voor fysieke revalidatie zal er onder meer worden gewerkt aan socio-economische integratie en verkeersveiligheid.
Pakistan
Netto-inkomsten in 2010: 340.404 Bruto-inkomsten van het Consortium 1212: 326.852 Totaal besteed in 2010: 18.500 Te besteden in 2011: 321.904 In juli en augustus 2010 werd Pakistan getroffen door zware overstromingen, die miljoenen slachtoffers eisten. Bovenstaande middelen werden besteed door de Federatie Handicap International, die zorgde voor noodpakketten, drinkbaar water, steunpunten voor mensen met een handicap en schuilwoningen. In 2011 worden de huidige projecten voortgezet.
www.1212.be
34 |
35 |
DONATEURS
INTERNATIONALE PUBLIEKE INSTELLINGEN Europese Unie Bureau voor humanitaire hulpverlening van de Europese Unie (ECHO) EuropeAid Ontwikkeling en Samenwerking Verenigde Naties Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF) Ontwikkelingsfonds van de Verenigde Naties (UNDP) Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) Overige Wereldbank
Instellingen buiten de Europese Unie Agentschap voor Internationale Ontwikkeling van de Verenigde Staten (USAID) Ambassade van Canada in China (Canada Fund) Ambassade van Japan in Cambodja Australisch Agentschap voor Internationale Ontwikkeling (AusAID) Internationaal Agentschap voor Ontwikkeling van Canada (CIDA) General Directorate of Mine Action (GDMA) Ministerie van Buitenlandse Zaken Noorwegen Ministerie van Sociale Zaken in Cambodja (MOSVY) Zwitsers Agentschap voor Ontwikkeling en Samenwerking
FINANCIERING DOOR ANDERE SECTIES VAN HANDICAP INTERNATIONAL Handicap International Luxemburg: Acties Handicap International Belgi in Burundi Steun aan netwerk van verenigingen voor personen met een Handicap in Burundi Steun aan de ontwikkeling van een gemeenschapsgerichte en inclusieve benadering van de revalidatie van mensen met een handicap in Cuba Happy Child: preventie van handicaps in Siem Reap en Takeo in Cambodja Centra voor fysieke revalidatie in Siem Reap en Takeo in Cambodja Ontwikkeling van activiteiten voor de preventie van handicaps en revalidatie in Chamdo in de Autonome Regio Tibet Steun aan KORD (Kurdish Organisation for the Rehabilitation of the Disabled) in Irak Versterking van de lobbyactiviteiten van verenigingen voor personen met een handicap in Colombia Preventie, vroege opsporing en behandeling van kinderen (0-7 jaar) met een handicap of die het risico lopen op een handicap in Savannakhet, Laos Opzetten van twee eenheden voor de behandeling van ruggenmergletsels in Noord-Vietnam (fysieke revalidatie en sociale integratie van patinten) Inclusie van personen met een handicap in het departement Potos in Bolivia Handicap International Frankrijk: Actie tegen mijnen en ander niet-ontploft oorlogstuig in de Democratische Republiek Congo Handicap International Duitsland: Actie na de aardbeving in Sichuan in China
NATIONALE PUBLIEKE INSTELLINGEN Directie-Generaal Ontwikkelingssamenwerking (DGD) Programma en Noodhulp, Revalidatie en Voedselhulp Federale overheidsdienst Buitenlandse Zaken conflictpreventie Instellingen binnen de Europese Unie Ambassade van Frankrijk in China Ambassade van Nederland in de Republiek Korea Belgisch ontwikkelingsagentschap (BTC) Brussels Hoofdstedelijk Gewest (Belgi) Departement voor Internationale ontwikkeling van het Verenigd Koninkrijk (DFID) Gemeente Waterloo, Belgi Oostenrijks Agentschap voor Ontwikkeling (ADA) Ministerie van Buitenlandse Zaken Duitsland Ministerie van Buitenlandse Zaken Finland (FINNIDA) Ministerie van Buitenlandse en Europese Zaken Frankrijk, Crisiscentrum Ministerie van Buitenlandse Zaken Groothertogdom Luxemburg Ministerie van Buitenlandse Zaken Nederland (BUZA) Provincie Limburg (Belgi) Spaans Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking (AECID) Stad Luxemburg Vlaamse overheid Walloni-Brussel-Internationaal (WBI) Zwiters Agentschap voor Internationale Samenwerking (SIDA) PRIVATE DONATEURS Amicale des Francophones au Vietnam (AFV) ANOVA Artsen Zonder Grenzen Frankrijk Big Lottery Fund (BIG) British Business Group in Vietnam (BBGV) Canadian Auto Workers Union Children for a Better World Association (CBW) Coalitie tegen Clustermunitie (CMC) Dr. Gustav Krau Krankenhaus-stiftung fr mechanische Orthopdie Eden Foundation EDF China Foundation Lord Michelham of Hellingly Global Road Safety Partnership (GRSP) Half Marathon Committee Internationale Campagne voor het Verbod op Landmijnen (ICBL) John Hopkins Bloomberg School of Public Health Karl Storz Company Martin Iversen Olympus Keymed Partnerships for Community Development (PCD) Rotary Club of Kowloon North Sanofi Aventis Trust Foundation
36 |
SECTIES
Handicap International Belgi Spastraat 67 B-1000 Brussel Tel. : +32 (0)2 280 16 01 Fax : +32 (0)2 230 60 30 E-mail : info@handicap.be Handicap International Duitsland Ganghofer Str. 19 D-80339 Mnchen Tel. : + 49 (0)89 547 6060 Fax : + 49 (0)89 547 60 620 E-mail : kontakt@handicap-international.de Handicap International Canada 1819, boulevard Ren-Lvesque Ouest Bureau 401 Montral (Qubec) C-H3H 2P5 Tel. : + 1 514 908 2813 Fax : + 1 514 937 6685 E-mail : info@handicap-international.ca Handicap International Verenigde Staten 6930 Carroll Avenue - Suite 240 Takoma Park, MD 20912-4468 - USA Tel. : + 1 301 891 2138 Fax : + 1 301 891 9193 E-mail : info@handicap-international.us Handicap International Frankrijk 16, rue Etiene Rognon F-69363 Lyon Cedex 07 Tel. : +33 (0)4 72 72 08 08 Fax : +33 (0)4 26 68 75 25 E-mail : info@handicap-international.fr Handicap International Verenigd Koninkrijk 27 Broadwall London SE1 9 PL Tel. : + 44 (0)870 774 37 37 Fax : + 44 (0)870 774 37 38 E-mail : info@hi-uk.org Handicap International Luxemburg 140, rue Adolphe-Fischer L-1521 Luxembourg Tel. : + 352 (0)42 80 60 1 Fax : + 352 (0)26 43 10 60 E-mail : hilux@pt.lu Handicap International Zwitserland Avenue de la Paix 11 CH-1202 Genve Tel. : + 41 (0)22 788 70 33 Fax : + 41 (0)22 788 70 35 E-mail : contact@handicap-international.ch Federatie Handicap International 14, avenue Berthelot F-69361 Lyon - Cedex 07 Tel. : + 33 (0)4 78 69 79 79 Fax : + 33 (0)4 78 69 79 94
Verantwoordelijke uitgever: Jan Brigou Handicap International Spastraat 67 - 1000 Brussel - Belgi Tel. : +32 (0)2 280 16 01 Fax : +32 (0)2 230 60 30 E-mail : info@handicap.be
www.handicapinternational.be
Rekeningnummer: 000-0000077-77 IBAN : BE80 0000 0000 7777 BIC : BPOTBEB1 Redactie: Lies Ryckeboer, Aurore Van Vooren Vormgeving: Beltza (Chiquinquir Garca) Drukwerk: Nevelland (werkplaats voor aangepaste arbeid) Vertaling: ISO Translation Foto voorpagina: W. DANIELS Wordt gratis verspreid. Contacteer Handicap International voor bijkomende exemplaren. Une version franaise est galement disponible sur demande. An English version is also available upon request.
www.handicap-international.org
T. DIRVEN - HI
L. AERTS - HI
Handicap International is een onafhankelijke humanitaire organisatie die hulp biedt aan mensen met een handicap in een zestigtal landen, overal ter wereld. De organisatie staat vooral bekend voor haar strijd tegen landmijnen en clustermunitie en voor haar hulp aan de slachtoffers van die wapens. Daarvoor werd Handicap International in 1997 - als medeoprichter van de Internationale Campagne tegen Landmijnen (ICBL) - beloond met de Nobelprijs voor de Vrede. De steun van Handicap International beperkt zich niet tot fysieke revalidatie. De organisatie werkt ook aan preventie en begeleidt mensen met een handicap op hun weg naar autonomie en integratie in de maatschappij. Handicap International organiseert bovendien noodhulpacties, bijvoorbeeld na een natuurramp of in conflictgebieden. Preventie, revalidatie en re-integratie: dat zijn onze kernwoorden. De Belgische sectie van Handicap International leidt momenteel projecten in vijftien landen. Dit jaarrapport geeft een overzicht van onze activiteiten in 2010.
Onder de Hoge Bescherming van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Mathilde

Jaarrapport 2010

Cargado por

Información del documento

Derechos de autor

Formatos disponibles

Compartir este documento

Compartir o incrustar documentos

Opciones para compartir

¿Le pareció útil este documento?

¿Este contenido es inapropiado?

Copyright:

Formatos disponibles

Jaarrapport 2010

Cargado por

Copyright:

Formatos disponibles

JAARRAPPORT 2010 BELGISCHE SECTIE

VOORWOORD VAN DE VOORZITTER

W. DANIELS - HANDICAP INTERNATIONAL

De leden van de raad van bestuur

2010 was een jaar van uitdagingen en successen.

W. DANIELS - HANDICAP INTERNATIONAL

LEREN LEVEN MET EEN VERLAMMING

L. AERTS - HANDICAP INTERNATIONAL

A. THIEL - HANDICAP INTERNATIONAL

VIJFTIEN JAAR HANDICAP INTERNATIONAL IN DE DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO

HAITI: HET BELANG VAN KINESITHERAPIE IN EEN NOODSITUATIE

OVERZICHT LANDEN EUROPA

SOEDAN TANZANIA TSJAAD TOGO TUNESI

* Projecten ondersteund door Handicap International (Belgi en Federatie)

D. TELEMANS - HANDICAP INTERNATIONAL

G. TURINE / VU - HANDICAP INTERNATIONAL

Cartagena Sincelejo Ccuta Bucaramenga

L. AERTS - HANDICAP INTERNATIONAL

W. DANIELS - HANDICAP INTERNATIONAL

Siem Reap Battambang

T. DIRVEN - HANDICAP INTERNATIONAL

L. AERTS - HANDICAP INTERNATIONAL

G. IAMELA - HANDICAP INTERNATIONAL

FINANCIEEL VERSLAG 2010

G. TURINE / VU - HANDICAP INTERNATIONAL

2.434.520 421.782 2.847.302

2.033.320 401.200 2.434.520

150.000 361.674 900 512.574

0 1.764.870 1.034.432 585.368 145.070 1.856.481 3.621.351

0 2.942.485 1.345.710 1.272.898 323.877 179.068 3.121.553

TOTAAL VAN DE ACTIVA

TOTAAL VAN DE PASSIVA

Bestedingen per thema

Inclusief onderwijs: 3 % Gezondheid van moeder en kind: 8 %

Acties tegen mijnen en clustermunitie: 16 %

TOTAAL INKOMSTEN RESULTAAT

NOODHULPACTIES GESTEUND DOOR HET CONSORTIUM 1212: HATI EN PAKISTAN

Onder de Hoge Bescherming van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Mathilde

W. DANIELS - HANDICAP INTERNATIONAL

También podría gustarte