sumario
Polo Nadal actuamos
Aprendemos a recitar poemas
As noticias de 1ºB
As nosas excursións
A rapa das bestas
Estudiantes e Periodistas
Viaxe a Coruña
Preparados, listos, a correr
A excursión, a nosa ilusión
Tilirín visita a clase de Segundo
Coñecemos a localidade
Cazadores e Pescadores
Chegou a primavera
Así nos viron
A Paz
Ven ao Camiño
FoxoNadal 2004
O Magosto: Historias de castañas
Coplas do Entroido
Despedida de 6º curso
AS NOSAS EDITA
CEIP do Foxo
COUSAS
número
25
Deseño e Maquetación
Aula de Informática
editorial
3 U n novo número da revista “AS
4 NOSAS COUSAS” sae á rúa , chega aos nosos
Fogares e pretende ser unha pequena
5 mostra da actividade educativa que se
8 desenvolve no noso Colexio durante todo o
curso, aínda que ben sabemos que moitas
10 outras actividades quedan agochadas nas
11 aulas e que non poden saír nestas páxinas,
por falta de espazo; pero non por isto
12 deixan de ser tanto ou máis importantes.
14 A edición desta revista é posible
grazas á colaboración de todos os
15 compoñentes de comunidade educativa:
16 nenas/os, nais/pais, familias...., que
poñéndolle moitas gañas, ilusión e interese
19 seguen alimentando as páxinas coas súas
20 COUSAS: redaccións, contos, debuxos,
opinións.... , e ano tras ano somos quen de
21 poder publicala, relatando sempre NOVAS
22 COUSAS.
Este número inclúe unha separata
24 especial realizada dende a Biblioteca do
25 Centro, composta por sete boletíns
informativos baixo o título “O
26 PEREIRIÑOS”, en alusión á festa que con ese
27 nome se celebra preto do Colexio e onde
comezaban a súa andaina cultural os nenos
30 dos arredores.
31 Bueno, pois non queda máis que
convidar a todos aqueles que teñan ocasión
de ter esta revista nas mans, que a abran e
que se mergullen nela, xa que hai suxestivas
lecturas saídas das experiencias das nenas e
nenos, mostra fotográficas de actividades,
comentarios de prensa coa intención de que
o noso quefacer diario teña incidencia cara
o exterior....
Desexando que disfrutedes dela e
que vos serva de estímulo para continuar
traballando e facendo BOAS COUSAS,
despedímonos ata o vindeiro curso.
data
abril
Equipo de Normalización Lingüística
 Infantil-4 anos

FESTIVAL DE NADAL

Nº 25, abril 2005 3

 Infantil-4 anos

APRENDEMOS A RECITAR POEMAS!

4 AS NOSAS COUSAS
 1º de Primaria

AS NOTICIAS DE Primeiro B

(Ángela Riveiro Recimil)

(Laura López Rey)

Nº 25, abril 2005 5

 1º de Primaria

(Rocío García López)

(Saleta Marque Seoane)

6 AS NOSAS COUSAS
 1º de Primaria

(Tania Neira Iglesias)

(Verónica Vaamonde Villaverde)

Nº 25, abril 2005 7

 3º de Primaria

AS NOSAS EXCURSIÓNS

8 AS NOSAS COUSAS
 3º de Primaria

(Alumnos/as de 3º)

Víctor Bascuas Sanmartín Bárbara Fernández García

Daniel Caramés Villar Laura Sande Munín

Esteban Brea Puente Lucía Gañete Vidal

Nº 25, abril 2005 9

 4º de Primaria

A RAPA DAS BESTAS

Sonia Figueiras Ferreiro (4º)

Que ben o pasei!

Do día 24 para o 25 soñei que as miñas
amigas e máis eu iamos a Sabucedo a rapar
as bestas.
Chegou a mañá. Vestinme e collín dúas
bolsas e fun para o colexio. De alí a un
pouco collemos viaxe cara Sabucedo.
Fomos os primeiros en chegar e había alí
un camión que botou un monte de area
monte teñen o pelo e a pel dura porque
no medio do curro. O curro é un sitio de
viven ó ar libre.
pedra, redondo, cun portal cara a estrada. Foto:Gwen Wilkinson
Este ano foron buscar as bestas uns días
Ó redor do curro vense todos os montes.
antes do 25 de outubro porque ese día foi
Fomos acompañados dos cursos 5º e 6º.
a rapa das bestas infantil.
Seguidamente foron chegando máis
Foron chegando as bestas e, en canto
colexios e máis cursos e profesores.
cerraron o portal, aplaudímoslle. Cando
Máis tarde chegou un señor chamado
entraron os cabalos, a min cheiroume moi
Valentín. Contounos a historia de dúas
mal.
señoras: fai máis de 400 anos que lle
Entón empezou o mellor: primeiro sacaron
ofreceron un par de bestas a San Lourenzo,
os poldros para que non se mancasen.
que é o patrón de Sabucedo. O cura
Os aloitadores serven para rapar as bestas
botou as bestas ó monte e así empezou a
e os cabalos despois de dominalos. Poden
existir a rapa. A cor do pelo das bestas e
ser aloitadores se son da parroquia, se non
dos cabalos e castaño, ruán ou cincento.
son da parroquia non poden ser
Os inimigos das bestas e cabalos son os
aloitadores. Son aloitadores porque son
lobos. Os cabalos e as bestas que viven no
áxiles: primeiro collen carreiriña e montan
ós cabalos ou bestas. Despois un agarra
polas orellas, outro tápalle os ollos e outro
agárralle do rabo mentres que lle cortan o
pelo das crinas e o pelo da cola.
Un aloitador tiña unha fusta para domar
os cabalos e as bestas.
Había dúas aloitadoras que se chamaban
Noemí e Nuria.
Cada cabalo ou besta dedicábanlla a un
colexio e poñíanlle un nome. Ao noso
puxémoslle “Sabucedo”.
Déronnos de recordo un pouco de pelo de
cabalo ou besta.
Na rapa das bestas estaban moitos medios
de comunicación: Tele 5, Radio Estrada,...
Valeu a pena ir!

10 AS NOSAS COUSAS
 5º de Primaria

ESTUDIANTES E PERIODISTAS EN ACCIÓN

Isabel Pena Rey (5ºB)

Nº 25, abril 2005 11


VIAXE A CORUÑA
Ola! vai comezar unha
aventura chachi!
O día 17 de Xaneiro os nenos e
nenas de quinto e sexto do C.E.I.P.
Foxo fomos á Coruña. Para nós
máis ca unha excursión foi unha
aventura.
Saímos da escola ás 9,20. O
primeiro lugar que visitamos foi o
Acuario da Coruña; pretiño de alí
estaba a Torre de Hércules. Era moi
alta.
No acuario vimos moitos peixes.
Iamos facer a actividade de “Falando
cos peixes” pero non puido ser
porque o aparello non funcionaba.
O peixe que máis me chamou a
atención foi o peixe Lúa porque o
seu corpo era dunha forma rara e
era moi cariñoso para darlle de
comer. ¡Ah!, e as “raias”.
Logo fomos ver as focas e os polbos.
As focas eran simpatiquísimas. E os
polbos algo travesos...
Despois fomos a un lugar moi
tranquilo no que había unhas
cadeiras e enfronte unha cristaleira
con medusas dentro facendo moitos
dos seus espectáculos. Seguidamente
pasamos a unha sala onde Manuel e
Liliana lles deron comida aos
tiburóns.
Sobre a unha e media fomos ao
Domus, alí fomos comer unha
comida de rechupete, e dicir,
riquííííííííííma. Logo un señor colleu
12
5º de Primaria
Isabel Pena Rey (5ºB)
Foto:Gwen Wilkinson
un obxecto no que gardou as nosas
mochilas e seguimos xogando a
xogos do corpo humano que tiñan
alí. Había moitos xogos e
documentais; eran, como por
exemplo, bailar nunca discoteca de
esqueletos, sacar cun flash unha
especie de foto na que che quedaba
a sombra marcada, unha cociña con
moitas ramplas, etc. Só había un
documental no que se vía unha
muller parindo.
¡Ah!, e xa se me esquecía: despois de
comer vimos un documental de
delfíns que durou corenta e cinco
minutos.
Tamén escoitamos os latexos dun
corazón humano. Vimos un corazón
de rato, de vaca, de cabalo, de
coello e de cervo. E ulimos cousas
como rosas, ovos, etc.
Saímos do Domus porque tiñamos
que ir á Casa das Ciencias.
A Casa das Ciencias parecía un
palacio por fora. Entramos e vimos
unha especie de péndulo que, cando
pasaba unha hora, tiraba un metal
AS NOSAS COUSAS
 5º de Primaria
que estaba dereito no chan.
Logo unha monitora prestounos un
obxecto para entreternos un pouco.
Era unha especie de cubo torcido
suxeitado por un barrote e tiña
amarrado dúas cordas, unha grosa e
“amiga” a Terra aconsellounos.
outra delgada. ¡¡¡Foi difícil!!! Non o
Logo chegamos ao autobús e
conseguimos.
volvemos para o Foxo onde as nosas
Tamén vimos uns pitiños que estaban
nais nos agardaban.
nunha incubadora e un xogo.
Ó final, houbo unha reunión escolar
Logo subimos as escaleiras e
nais-mestras e nós xogamos polo
chegamos ó primeiro andar, onde
xardín da escola.
había moitos xogos, algúns para
Paseino xenial. Estou desexando
facer exercicio.
volver ou co colexio ou cos meus
Despois subimos ao segundo andar,
pais.
no que había tamén xogos de
Aconséllovos que vaiades se tedes a
ordenadores, etc.
oportunidade. Esta aventura foi
Máis tarde ao terceiro andar, no que
unha das mellores da miña vida.
había tamén xogos.
Espero que o pasedes ben, foi moi
E, ao final, o Planetario, que era
bonito e moi interesante.
inmenso. Vimos estrelas, e a nosa
¡Gustoume un montón!.

Debuxo: Noelia Fernández Álvarez (5ºB)

Nº 25, abril 2005 13
 Deporte na escola
PREPARADOS, LISTOS, A CORRER
Bárbara Fernández García (3º)

N este curso, como adoitamos facer outros anos, todas as nenas e nenos
do CEIP do Foxo participamos na carreira escolar que se celebra nun circuito sito
na zona dos institutos da Estrada.

Cando unha voz dixo iso de: ¡preparados, listos...xa! Todos comezamos a
correr con varias premisas na cabeza: non mancarse, pois o circuito estaba en moi
malas condicións. Pasalo ben, desfrutar correndo con outras nenas e nenos
doutros colexios; e, intentar chegar ao final, á meta.

O obxectivo cumpriuse: ninguén se mancou, pasámolo moi ben e todos,

absolutamente todos chegamos á meta. E se por isto fose pouca cousa, 9 levamos
medalla. E fomos represetando ao noso colexio e ao noso pobo á carreira de
Ponteareas.

14
14 AS NOSAS COUSAS

A EXCURSIÓN A NOSA ILUSIÓN
Q ue ben!!. A nosa
excursión de fin de curso xa está a
chegar. Levamos traballando todo o
curso para poder facela: vendendo
lotería no Nadal e en Reis e tamén
rifas e así xuntamos os cartos
necesarios para poder viaxar.
Iremos os nenos e nenas de 5º e
6º de primaria. Fainos moita ilusión.
Seguro que vai ser moi divertido ir cos
amigos e coas amigas.
O ano pasado fomos a
Barcelona e como era a primeira vez
Nº 25, abril 2005
5º de Primaria
Alumnos de 6º
que saiamos do colexio tiñamos
nervios ata as orellas. Iste ano xa
estamos máis tranquilos.
Iremos a Madrid e veremos
moitas cousas pero sobre todo, o máis
interesante é que iremos ao Warner
Bross Park, o máis grande e divertido
parque de atraccións de toda España.
Todos estamos esperando a
primeira quincena de maio porque
desde xa fai moito tempo estamos
pensando: a onde iremos?, cando
será?... Só preguntas, pero non vos
estrañedes porque... ¿quen se resiste a
unha excursión tan larga e seguro tan
divertida? Ninguén, claro.
Adrián Requeijo Dono
Miguel Moimenta Mohammed
15
 2º de Primaria

TILIRÍN VISITA A CLASE DE SEGUND

16 AS NOSAS COUSAS
 2º de Primaria

DO RIMAS

Nº 25, abril 2005 17

 2º de Primaria

18 AS NOSAS COUSAS
 2º de Primaria
COÑECEMOS A LOCALIDADE

Nº 25, abril 2005 19

 Infantil-5 anos

CAZADORES E PESCADORES
¡¡Somos os nenos e nenas de 5 anos
disfrazados no Entroido!! ¿Gústanvos?

20 AS NOSAS COUSAS
 Infantil-3 anos

CHEGOU A PRIMAVERA!!

CHEGOU A PRIMAVERA
MEDRAN AS FLORES E OS PAXARIÑOS
TAMÉN CRECEN NO COLEXIO
OS NOVOS MENIÑOS

PICO PICO MAZARICO

¿QUEN CHE DOU TAMAÑO PICO?
DEUMO DEUS PARA OS MEUS TRABALLOS,
PARA PICAR NOS CARBALLOS.
PIQUEI E REPIQUEI,
TRES GRAUCIÑOS ATOPEI.
LEVEINOS AO MUIÑO.
O MUIÑO A MOER E OS RATIÑOS A COMER.
COLLÍN UN POLO RABO E LEVEINO AO MERCADO.
¡SEÑORA! ¿CANTO ME DAN POR ESTE PORCO CEBADO?...

Nº 25, abril 2005 21

 O noso CEIP nos xornais
ASI NOS VIRON

22 AS NOSAS COUSAS

PLUMAS CONVIDADAS
O pasado mércores, invitado
polo colexio do Foxo, acudín a este
centro para lles contar quen foi o
amigo Chano Piñeiro e que
representou a súa obra para a nosa
cultura. A menos de un mes para
que se cumpran dez anos
do seu falecemento, a figura
do director de cinema
nacido en Forcarei no ano
1954 segue a espertar unha
ilusionante curiosidade nos
cativos. Digo isto porque,
con anterioridade ó meu
relatorio, tódolos nenos,
desde os máis cativos ós
maiores, motivados polos
seus mestres mestras na súa
maioría-, traballaron o
tema con profundidade e con moita
paixón. Ollaron as películas de
Chano, traballaron sobre a súa
biografía en banda deseñada,
mesmo fixeron dúas caricaturas,
unha de Chano e outra miña, para
presidir o marco da charla. Pero
non quedou aí a cousa.
Cando eu rematei a miña
exposición, os rapaces entregáronse
tanto á causa que a directora do
centro tivo que poñer punto final ás
preguntas dos propios nenos porque
levabamos máis de media hora e as
mans seguían a se erguir para me
inquirir sobre a vida e obra de
Chano, sobre Mamasunción, sobre
Nº 25, abril 2005
O noso CEIP nos xornais
Rochi (Faro de Vigo)
Farria, sobre a emigración... Con
toda a sinceridade do mundo,
quedei abraiado polo interese que
espertou a figura de Chano Piñeiro
nos nenos e tamén pola motivación
que lles soubo imprimir o persoal
docente do colexio.
Deste xeito, un labor de
divulgación que comezou
coa publicación dun libriño
por parte de Edicións
Fervenza (impulsado polo
seu incansable editor, Xosé
Luna), segue o seu camiño a
través dun vizoso contacto
con aqueles que están
destinados a ser os gardiáns
ou os desbaldidores da nosa
cultura e da nosa
identidade. Estes actos, e
non é porque eu fose partícipe neste
en concreto, son os que fan que a
nosa cultura poida pervivir. O
demais son palabras fermosas que
van cara a ningures e compromisos
rotos á primeira de cambio. O que
vale é traballar (e non se entenda
traballar como manipular) nas
conciencias dos que o día de mañá
serán os que tiren do pesado carro
dunha cultura milenaria que, por
orgullo, ten que sobrevivir.
Iniciativas coma esta valen máis ca
mil palabras, igual cas imaxes de
Chano. Felicito de corazón ós nenos
e ós mestres do Foxo. E ó editor,
claro.
23

A PAZ
F ai uns días vivín a mellor
experiencia da miña vida e tamén a peor
decepción. ¡Si! Entendestes perfectamente.
Ben, pois, atopábame nun mundo mundo
cheo de ledicia e bos sentimentos. Non
había inxustizas, nin cárceres, nin
tampouco delincuentes. Non existía a
discriminación. Non se coñecían as guerras
e a palabra abuso... non figuraba nos nosos
diccionarios. Todos conviviamos en
perfecta harmonía. Descoñecíase o diñeiro.
Sabedes por que?. Non se
necesitaba porque non se
utilizaba. Daquela, non se
descubrira aínda a a
propiedade privada. Todo
o que podían detectar os
nosos sentidos podíamos
gozalo. Iso era o que
sucedía. ¡¡todo era de
todos e para todos!!
Todos os lugares da terra
estaban envoltas pola
felicidade, polo amor e
pola entrega aos demais. Os nenos lucían
un sorriso permanente,os anciáns
amosaban unha mirada de ilusión e os
enfermos mostrábanse esperanzados polo
apoio brindado por todos. A ninguén se
lle impoñían, entón, fronteiras físicas nin
psíquicas. Naquela época vivía nun
mundo de ensoño, nun mundo máxico
envolto nunha nube que estaba tocando
...¡¡O CEO!! Sentíame orgulloso da etapa
que me tocara vivir. Atopábame
empachado pola ¡“PAZ”!! que envolvía o
meu entorno. ¡Sl! unha “PAZ” que non
quixera perder nunca.
Cando chegara alá enriba onda os
anxos... sentín un desacougo inexplicable.
De súpeto, vinme envolto nunhas tebras e
percibín como baixaba en picado ata o
24
6º de Primaria
Cristian Carbajales Neira
inferno. Non podía crer o que me pasaba,
pero unha inquietude estábase apoderando
de min. Todo o resplandor convertérase en
escuridade. Quixen tentear ao redor e...
entón acendeuse a luz. Mirei incrédulo e
... estivera soñando? ¡¡Noooo...n!! ¡Non
podía ser! Se fora así, prefería non espertar
nunca. Collín un xornal e... nese intre
pareceume como se me deran un mazazo
na cabeza. Informaba sobre violencia,
inxustizas e marxinación. Conectei a radio
e falaba sobre os conflictos de “Iraq”. Ao
día seguinte, no colexio, vin
como se mofaban dun
compañeiro. O mundo
atopábase, pois, coas patas
para enriba.
Estaba, neses momentos, moi
enrabiado, moi impotente e
moi defraudado. Atopeime
aniquilado polas inxustizas da
xente. Considereime golpeado
pola violencia cometida no
meu entorno e sentinme
furioso e avergoñado pola
época que me tocara vivir.
Pregunteime logo: porque temos que ser
víctimas de todas esas mentes retorcidas?
Por que a nosa dignidade ten que ser
pisoteada por todos eses monstros
disfrazados de persoas?. Por que nos teñen
que arrincar o noso mellor tesouro, por
que nos teñen que roubar a “PAZ”?. Por
que? Por que hai individuos tan malvados?
Por que? Por que son capaces de serrar
tanta maldade. Por que? E... por que non
recapacitan e nos deixan vivir en “PAZ”?
Por que?
Pasan os días e sígome preguntando:
que é a “PAZ”? É unha ilusión? É un
soño? Ou...non?
AS NOSAS COUSAS
 6º de Primaria
VEN AO CAMIÑO
Alumnos-as de 6º

O s días 1 e 2 de marzo os alumnos

e alumnas de 6º fomos a facer o camiño de
Santiago desde Pontedeume ata Miño.
Primeiro fomos a ver un tramo das
Fraguas do Eume. Alí recorremos uns poucos
quilómetros ata chegar a unha ponte
colgante; cruzámola e demos unha
García Naveira. Alí ademais da fonte de
camiñada moi cerca do río. Logo volvemos
Diana, levántase un monumento dedicado a
ao autobús e dirixímonos ata Pontedeume.
estes benefactores, representados por medio
Alí empezamos a nosa viaxe. Primeiro fomos
dun grupo escultórico. Fronte a eses
ata o casco histórico de Pontedeume onde se
edificios destaca a igrexa de Santo Domingo
atopa o concello e empezamos o camiño
(S. XVII) e o seu campanario construído
cara o albergue de Miño. Un cacho do
entre 1700/1774 por obra de Fernández de
camiño fixémolo por aldeas, outro cacho
Casas Novoa, o arquivo do Reino de Galicia,
fixémolo pola estrada e o resto polo monte.
obra dos tempos de Carlos III (1775) e a
Antes de entrar en Miño paramos pola parte
biblioteca nacional (S. XVIII). Logo
medieval deixando atrás o río Baxoi e
dirixímonos ao Pasatempo que foi mandado
entramos en Miño dirixíndonos ao albergue
construír polos irmáns García Naveira.
de peregrinos que está situado ao lado do
Vimos un precioso parque con estanque e
mar. Alí pasamos a noite.
visitamos as grutas. Tamén vimos as
Pola mañá dirixímonos a Betanzos,
esculturas e mosaicos. A mín o que máis me
onde unha guía nos ensinou a cidade.
gustou, foi a dun enorme león construída
Primeiro fomos á praza dos irmáns García,
con mármore e tamén había unha serie de
logo a igrexa de Santiago (S. XV) que foi
escudos que representaban os distintos
construída por Fernán Pérez de Andrade.
países latinoamericanos.
Ten na súa portada unha imaxe de Santiago
Finalmente deixamos atrás Betanzos,
cabaleiro. Presenta unha planta de tres naves
dirixímonos a Santiago de Compostela e
e tres ábsidas e conta con capelas coma as de
visitamos a Catedral. A súa construcción
San Pedro de Ben.
iniciouse no ano 1075. De orixe románico,
Outra igrexa gótica é a de San
evolucionou a través dos máis diversos
Francisco (S. XIV) onde se encontra o célebre
estilos especialmente o barroco, que
sepulcro de Pérez de Andrade. Presenta unha
alcanzou a súa culminación na fachada do
fermosa cabeceira oxival e un notable
Obradoiro (1738-1750). Despois de ver a súa
conxunto de sepulcros señoriais nos seus
fachada entramos ao seu interior par dar a
ábsidas e cruceiros. A terceira igrexa e a de
tradicional “aperta” ao apóstolo Santiago,
Santa María de Azougue (S. XIV) de tres
unha escultura de orixe románica. Tamén
naves e tres ábsidas, cun retablo barroco no
visitamos a cripta, onde están as cinzas do
seu altar maior, no que se reutilizaron
apóstolo Santiago. Despois vimos a Porta
catorce relevos hispano-flamencos (S. XVI)
Santa e as demais capelas da Catedral, e sen
dedicados á vida de María e a paixón de
esquecernos do botafumeiro.
Cristo.
Sobre as seis volvemos ao colexio.
Logo volvemos á praza dos irmáns

Nº 25, abril 2005 25

 Agrupación Folklórica “Abrente”
FOXONADAL 2004
actuació ns co mo : excursió ns,
N este Colexio temos o proxeccións de vídeos documentais,
actuacións de baile, gaita e percusión,
privilexio de contar cun grupo
programación dun festival polo
Folklórico que, dende hai 25 anos,
Nadal......
traballa arreo con ilusión, altruismo e
Este festival vense realizando
grandísimo interese, para fomentar a
dende o ano 2000 e nel participan
nosa tradición musical e cultural.
todos os membros da comunidade
Participa en moitos actos sociais
educativa, cunha estensa variedade de
e culturais, tanto a nivel municipal
actuacións.
coma extramunicipal: Semanas
Ve l a i q u í u n h a m o s t r a
culturais de parroquias limítrofes,
foptográfica do mesmo.
feiras anuais, festivais folks.... ata
chegaron a Oporto.
Na nosa comunidade educativa
desenvolven un labor moi importante
e complementario na educación dos
u
nosos alumnos, programando

26 AS NOSAS COUSAS
” 6º de Primaria
O MAGOSTO
O Magosto é unha gran
festa. É a festa das castañas, e no noso
colexio este ano celebrouse o día 12 de
novembro.
Foi divertido incluso antes do
propio día pois na nosa clase o día
anterior estivemos quitándolle un
anaquiño a todas as castañas para que
non estoupasen cando se asasen.
Cando chegou o día o primeiro
que fixemos foi ir algúns rapaces e
rapazas ao salón de actos par facer
c u c u r u c h o s e o u t ro s p o u c o s
axudáronlle a don Manuel Antonio a
asar as castañas.
Nº 25, abril 2005
Laura Nogueira Castro (6ºB)
Despois viñeron os xogos nos
que participaron todos os nenos e
nenas do colexio, desde os de
Educación Infantil de 3 anos ata os de
6º. Fomos pasando por ciclos por
todos os xogos e así mentres uns
bailaban no salón coas castañas na
cabeza ou no nariz outros xogaban no
pavillón ou facían debuxos. Cada
ciclo estaba diferenciado por uns
distintivos.
Logo chegou o momento máis
esperado por todos . o momento de
comer as castañas. Repartíronse os
cucuruchos e fómolas comendo
quentiñas. ¡Estaban deliciosas!
27

A CASTAÑA ANA E XOÁN
U n día, uns homes de Carriz
estaban preparando os angazos para
ir ao souto.
Chegaron alá e xa había moitos
ourizos e follas no chan. Puxéronse
a angazar e angazaron un ourizo
cunha castaña dentro. O ourizo
regañou e a castaña quedou alí.
Á tardiña apareceron
uns nenos que
buscaban castañas.
Xoán, o mediano,
encontrouna e
levouna para a casa
e púxolle de nome
Ana, meteuna nunha
caixa e ela deulle as
grazas, pero el
díxolle que o facía
porque a vía
tremendo co frío.
Ana tiña medo de que a foran asar
ou comer, pero el díxolle que non se
preocupara, que el non o permitiría.
Pasaron varios días e a castaña
estaba moi contenta e quentiña xa
que se fixeran amigos e xogaban
moito.
Un día o neno chegou da escola e
foi ver a Ana, pero ela parecía que
se estaba poñendo mala, entón el
preocupado foi contarlle a historia
de Ana a seu pai. Este, sorprendido,
díxolle a Xoán que iso sería porque
tiña que estar no lugar adecuado, no
souto. O neno non o quería facer
14
28
5º de Primaria
Xeila Nodar Castro (5ºB)
pero ao final tivo que facelo.
Chegou ao souto con Ana e o seu
pai púxoa alí, a un lado, escondida.
Todos os días íaa ver. A castaña cada
día estaba mellor ata que se
recuperou de todo.
O neno púxose moi feliz e foi polo
seu pai para que a vise. Entón a
castaña saíu da caixa e foi dar un
paseo moi contenta.
De noite miraba cara a
o castiñeiro de onde ele
caera e recordaba o que
pasara alí. Mentres o
recordaba poñíase triste
porque non quixera ir
coas súas compañeiras
pero entón volvíase a
poñer alegre cando se
acordaba de que un
rapaz a coidara. Así
facía un día tras outro e
durmía moi ben na caixa.
Chegou o inverno e a castaña
empezou a ter moito frío. Entón el
levoulle cousas para que non tivese
frío. Pasouno mellor con aquilo.
Chegou o Nadal e entón Xoán
pediulle ao seu pai para levar a Ana
para a casa. O pai aceptou.
O neno chegou ao souto e
comunicoulle a noticia. Ana púxose
moi leda e foi para a casa de Xoán
contenta, ata que un día un xabarín
a comeu e Xoán botou moitos días
triste e chorando.
AS NOSAS COUSAS
 5º de Primaria

A CASTAÑA QUE TIÑA MEDO

Blanca Lorienta Silva (5ºB)

H ai xa disto moitos anos, nun

A castaña tiña tanto frío e lembrouse
das súas amigas que agora estaría
souto vivía unha castaña que tiña quentiñas, mentres ela estaba
moito medo porque xa se ía metidiña no ourizo tremendo co frío
acercando o Magosto e non quería e co medo.
que ningún cativo a collera, pois Pasou día tras día e o ourizo caeu ao
iana comer. Así comezou a dicir: chan, a castaña cada vez estaba máis
-¡ Non quero que me coman! nerviosa, tremendo de que a comera
Pois as miñas algún animal
amigas vanse rir e suplicaba
de min. que soplase o
Unha tarde vento para
chegaron polo que a levara
souto unha e así podería
pandilla de nenos, atoparse con
ela xa os veu vir algunha das
desde lonxe e súas amigas.
agachouse no Pero non foi
ourizo que estaba así, antes do
un pouco aberto e vento, pasou
as súas amigas por alí un
ríronse dela. porco que
Os nenos tiña fame e
adentráronse na comía o que
fraga e comezaron a encher os sacos pillaba. Ao lonxe viñan uns nenos
de castañas que por alí había. Xa lles en procura do porco que fuxira do
abondaban para celebraren a súa seu cortello cara o souto. Os nenos
festa “O MAGOSTO” e os nenos, colleron ao porco e máis levaron
voltaron para o pobo todos algunha castaña para súas casas,
contentos. entre elas a esta medosa que xa
A castaña que axexaba desde o quería xuntarse coa súas amigas.
ourizo, bailaba de ledicia ao ver que A castaña quedou moi feliz ao verse
os nenos non a colleran. de novo coas compañeiras.
Pasaron uns días e empezou a chover
e ventear con tanta forza que o
vento arrastrou un caldeiro que
quedara fóra dunha casa.

Nº 25, abril 2005 29


COPLAS DO ENTROIDO
Os pintores do Concello
veñen ao Colexio pintar
como o pintan a anaquiños
cando acaben... a empezar
O ano pasado estiveron
na zona de preescolar
pintaron catro aulas
marcharon sen avisar
E este ano viñeron
uns dous días a pintar
marcharon coma andoriñas
non sei se aquí volverán
Dese asunto das ventás
non queremos nin falar,
por alí entra tanto frío
que nos imos conxelar
Non hai calefacción que quente
o Colexio frío está
é por culpa das ventás
que aínda están sen cambiar
Das tuberías da auga
xa é mellor nin falar
sae a auga cor da terra
ímonos intoxicar.
Sen falarvos do xardín
non nos queremos marchar
Reboredo sen tardanza
¡vénnolo ti arranxar!
E no corredor de arriba
dona Rosa anda a correr
detrás moito máis a modo
vai tamén María Xosé
Con elas no mesmo corredor
están Lolita e Balbina,
xunto con Manuel Antonio
coa súa tose tan fina
Aquí no corredor de abaixo
están as de preescolar
Isabel e Maricarmen
con Ana sempre a calar
Entre a profes de infantil
sempre hai conversación
14
28
30
Entroido
debe ser iso que chaman
boa coordinación
As profesoras pequenas
son Teresa e Marilí
que xunto con Maricarmen
andan tamén por aquí
Dona Concha e Cabaleiro
fixéronos o Belén,
deseñóunolo a de Reli
e quedounos moi ben
D. Anxo está caladiño
mira para o ordenador
sempre moi preocupado
para que quede mellor.
Mercedes fixo os debuxos
dona Cristina axudou
moito as dúas traballaron
aínda que ninguén lles mandou
Alá polo pavillón
temos a D. José Luna
traballa moito o deporte
pero sempre con tenrura.
Tamén temos a Ana Eiriz
que nos dá clase de Inglés
tivo un neno o ano pasado
a ver se chegara aos tres
Chámase María do Carme
é a nosa substituta,
parece moi faladora,
cos nenos ela disfruta
Agora temos con nós
a Rocío de Calviño
quere que falemos ben
pagarémoslle con viño.
E non pensedes rapaces
que falamos con rancor
estamos neste colexio
que da Estrada é o mellor
AS NOSAS COUSAS
 A DESPEDIDA DOS DE 6º

P ara a maioría dos nenos e

nenas de sexto, este curso será o
convivimos profesores e alumnos
compartindo penas, alegrías, éxitos,
último que pasaremos neste colexio, fracasos, ilusións, caprichos...
Agora cando xa estamos a
porque para o ano que vén iremos ao
piques de rematar a nosa estadía no
instituto.
centro atopámonos con moita
Aínda nos lembramos do día
morriña por ter que deixalo, pero
que chegamos ao colexio por
sempre o recordaremos con moito
primeira vez. Parecíanos moi grande
cariño.
e con moita xente descoñecida e
Só nos resta darlle as gracias a
estabamos un pouco asustados,
todos os profesoras e profesoras por
¡algúns ata choramos!
ensinarnos tantas cousas, por ter
Pasados os anos todo cambiou
tanta paciencia e por axudarnos a ser
e o colexio converteuse para todos
cada día un pouco máis grandes
nós en unha segunda casa na que
como persoas.