Txakurrik ezagutzen al duzue? Txakurren bat bizi al da zuekin etxean? Niretzat
oso garrantzitsua izan den txakur baten istorioa kontatuko dizuet.
Nelson Donostiako txori-denda batean ezagutu genuen Martak eta biok.
Txakur txiki eta txuria zen.
Egunero dendaren aurretik pasatzen ginen, eskaparatean egoten zen eta
tristura begiekin begiratzen gintuen.
Egun batean, Martari ezer esan gabe, dendara joan nintzen eta Nelson txakurra erosi nuen. Hura poza! Nelson besoetan hartu eta etxera eraman nuen.
Egunero Martaren baserrira eramaten genuen eta Nelson txakurrak primeran
pasatzen zuen han.
Handia egin ahala, gero eta gehiagotan, desagertzen zen Nelson txakurra baserriko lurretan barna.
- Non dago Nelson txakurra?- galdetzen zuen Martak
- Ideiarik ez – erantzuten zuen Belenek - Nelson! Nelson! Deitzen genion, baina jeneralean ilunabar arte ez zen agertzen, isatsa hanka artean eta penaturik.
Baina egun batean Nelson ez zen azaldu. Guk triste eta kezkatuta pasa genuen gau osoa, ia lorik egin gabe.
Hurrengo goizean tximeleta gorri bat ikusi genuen. Gure artean hegan zebilen. Bai polita zela! Konturatu ginenerako bere atzetik gindoazen korrika, saltoka eta laster baserri batera iritsi ginen.
Hantxe baserriko atea erdi irekita zegoela ikusi genuen, eta tximeleta handik sartzen. Bere atzetik joatea erabaki genuen. Eta badakizue nor zegoen barruan? Ba, Nelson txakurra, gu ikustean Nelson pozaren pozez saltoka hasi zen.
Azkenean badakizue zer gertatu zen? Baserritarrak uste izan zuen agian Nelsonek ardiak jango zituela, eta badaezpada kortan lotzea erabaki zuen.
Martak eta biok baserritarrarekin hitz egin genuen, eta esan genion Nelson txakurra ez zela arriskutsua, oso txakur zintzoa baizik, gainera ardiak bere lagunak zirenez, inoiz ez ziela kalterik egingo.
Handik aurrera konturatu ginen Nelson txakurra ardiekin oso gustura egoten zela, horregatik erabaki zail bat hartu genuen: Nelson zoriontsu izatea nahi genuen, beraz, Nelson baserrian bizitzen gelditzea proposatu genion baserritarrari. Gaur egun, askotan joaten gara Nelson txakurra ikustera; oso pozik bizi da lagunen artean.
EGILEAK: Belen Márquez, Marta Ruiz de Oña eta Marta Mendia (Pasaia)
