HEGALIK GABEKO TXORIA

- Ama, zer da apalean dagoen kopa txiki hori?- galdetu zion Gorkak bere amari.

- Kopa hori? Zazpi urte nituenean ipuin lehiaketa batean parte hartu nuen eta nire

ipuinari saria eman zioten: kopa txiki hori, aiton-amonen etxean dagoen txapela eta

liburu batzuk.

- Ama, eta gogoratzen al zara ipuinaz? Kontaidazuuuuu!!!

Bazen behin hegalik gabe jaio zen enara txiki bat. Bera jaio zenean beste hiru

txorikume ere jaio ziren baina bera zen hegalik ez zuen bakarra. Hasieran amak

ekartzen zien denei jatekoa baina txorikumeek hegan egiten ikasi zutenean, bakoitzak

bere jana ekartzen zuen, beno, denek ez, gure txoritxoak ezin zuen hegan egin eta

anaiek ekartzen zioten.

Enarak zirenez, asko eta ongi abesten zuten, baina gure txoritxoak bereziki ongi

abesten zuen. Kattagorriak, igelak, hontzak, untxiak...denak adi-adi egoten ziren

hegalik gabeko txoria abesten hasten zenean. Baina txolarre batzuek barre egiten

zioten gure enarari.

- Bai, bai, zuk oso ongi abesten duzu baina ezin duzu hegan egin eta guk bai!-eta

barrez hasten ziren denak.

Hegalik gabeko txoria oso triste jartzen zen barre egiten ziotenean eta abesteko gogoa

joaten zitzaion.

Gau batean, bere anaiak eta ama habian lo zeudenean, ipurtargi bat ikusi zuen.

Hegalik gabeko txoria harrituta zegoen ipurtargiari begira ipurdia arrosa kolorekoa

zuelako.

- Zu al zara hain ederki abesten duela dioten enara hori?- galdetu zion ipurtargiak.

Enarak baietz esan zion baina txolarre batzuek barre egiten ziotela hegalik ez zuelako

eta ez zuela abestu nahi izaten.

- Barre egiten al dizute?-esan zion ipurtargiak haserre- Sekretutxo bat kontatuko dizut:

ikusten al duzu nire ipurdiko argia? Ikusten al duzu arrosa kolorekoa dela? Ba, niri ere

txikia nintzenean denek barre egiten zidaten argia ez zelako besteen kolorekoa

bezalakoa. Ni triste egoten nintzen, zu bezalaxe, baina handitzean konturatu nintzen

argi arroxa magikoa zela.

- Magia egiten al du zure ipurdiko argiak?

Ipurtargiak, irribarre handi bat eginez, baietz erantzun zion. Lasai lo egiteko esan zion

eta hurrengo gauean berriro ere etorriko zela. Anaien artean kuzkurtu eta goxo-goxo lo

egin zuen enarak.

Hurrengo goizean esnatu zenean bere ama eta anaiak berari begira-begira zeuden. Bi

hegal eder zituennnn!!!!!!!!!!Hura zen enararen poza!!!!!

- Hegoak dauzkat, hegoak dauzkat!!!- esaten zuen etengabe pozez txoratzen. Amak

eta anaiek hegan egiten erakutsi zioten eta egun osoa hegan ibili ziren batetik bestera.

Halako batean, txolarreen habi ondotik pasatzean, denak geldik eta negarrez ikusi

zituzten. Txolarreek esan zieten hegalak ezin zituztela mugitu eta ez zutela ezer jateko.

Hegalik gabeko txoria orduan, hegan joan eta zizare batzuk ekarri zizkien. Txolarreek

eskerrak eman zizkioten eta barkamena eskatu zioten barre egiteagatik berak hegalik

ez zuenean.

Gure enarak barkatzen ziela esan zien eta lasai egoteko...hasiko zirela hegalak

martxan.

Gau hartan denak lo zeudenean, ipurtargia azaldu zen bere argi arrosarekin eta enarak

hegalak emateagatik eskerrak eman ondoren, txolarreen hegalak martxan jartzeko

eskatu zion.

Ipurtargiak halaxe egingo zuela esan zion baina, baldintza batekin: gauero, abesti polit

bat abestu behar zuela.

Ordutik, gauero gure enararen kantu hotsa entzuten da mendian

Ipurtargi polita bizi da zelaian

ipurtargi polita argitsu gauean

- Ama, kontatuko al dut ipuina ikastolan?

Egilea: Mª Luisa Erzibengoa Elustondo (Errenteria)