OLATZ ETA GAILETA LANDAREA

Goiz hartan Marijo andereñoak haur guztiak bildu zituen biribilean:

- Adi, haurrok, bihar esperimentu bat egiten hasiko gara eta horretarako

etxetik pote bat lurrez beteta ekarri behar duzue.

Esperimentu bat! Bai ongi! Haur guztiak saltoka hasi ziren. Esperimentu bat!

Marijo andereñoari ikasleak lasaitzea izugarri kostatu zitzaion, baina azkenean

isilarazi zituen.

- Entzun! Potea ez ezik bakoitzak hazi bat ere ekarri beharko du. Hazia

lurrean landatuko dugu eta egunero ureztatuz gero landaretxoak aterako

zaizkigu.

Hazi bat! Hazi bat!, berriro saltoka hasi ziren haurrak. Hori bai esperimentu

mundiala: hazi txiki batetik landare eder bat ateratzea. Bat-batean, iskanbilaren

erdian, Noaren ahotsa entzun zuten :

- Nik letxuga haziak ekarriko ditut, nire osaba baserritarra da eta berari

eskatuko dizkiot.

- Ba, nik azokan babarrun haziak erosiko ditut, esan zuen Marenek poz-

pozik.

“Eta nire potean sartuko ditut… dilistak, ilarrak, tomateak, kalabazak…” jarraitu

zuten haurrek esaten. Olatz, ordea, isil-isilik zegoen, bere begi handiekin denei

begira. Orduan Marijo andereñoak galdetu zion:

-Eta zuk, Olatz, zein hazi ekarriko duzu?

- Nik? Ba, nire landaretik gailetak sortuko dira, nire laguntxo guztiei

banatzeko gaileta goxo-goxoak.

 - Baina, Olatz, gailetak ez dira landaretatik sortzen. Gailetak egiteko

orea prestatu behar da irin, azukre, esne eta arrautzekin eta ondoren labean

sartu.

- Ba, nire gailetak landare batetik aterako dira- erantzun zuen neskatoak

erabat konbentziturik.

Biharamunean haur guztiek poteak eta haziak eraman zituzten

ikastolara, baita Olatzek ere, baina honek haziak eraman ordez gaileta

papurrak sartu zituen lurrean. Egunero haurrek beren potetxoak ureztatzen

zituzten eta laster hosto berdetxoak azaltzen hasi ziren lurretik, baina Olatzen

potean ez zen ezer agertzen. Hala ere, gure neskatoa ez zen larritzen. “Gaileta

goxoak ateratzeko pazientzia behar da” esaten zuen seriotasun osoz.

Ikastola guztietan bezala, ikastola hartan ere iratxo familia bat bizi zen.

Iratxoek izugarri maite dituzte haurrak eta hauek egoten diren lekuetan bizi

omen dira; hori bai, ezkutatuta egoten dira, baina beti ere haurrek egiten dutena

eta esaten dutenari adi egoten dira iratxoak. Horregatik Olibeta iratxoak Olatzen

potea hutsik ikusi zuenean laguntzea erabaki zuen eta gauean, ikastolan inor

ez zegoenean, Olibeta Marijo andereñoaren gelan sartu zen eta hitz magiko

hauek esan zituen:

Beta beta beta, hemengo pote honetan

Beta beta beta, sor daitezen gailetak

Hurrengo egunean… hau poza! Haurrek, gelara sartu zirenean, gelaren

erdian sabairaino iristen zen landare bat aurkitu zuten, eta hostoen ordez

gailetak zintzilik zituen.

Eta egun hartan Olatz, poz-pozik, hamaiketako orduan Marijo

andereñoari eta laguntxoei gaileta goxo haiek banatu zizkien.

Egilea: Maite Ruiz de Azua (Errenteria)