IRANTZU ETA BASURDE ESNATZAILEA

Goizero-goizero Irantzuren amak arazo bera izaten zuen: alaba esnatzeko

modurik ez zegoen.

Irantzu loti handia zen, eta amak ezin zuen ohetik altxa, lo seko egoten baitzen.

- Irantzu, altxa zaitez, maitea-. esaten zion muxu batez, baina ezer ez.

- Irantzu, altxa zaitez, gosaria hoztuko zaizu eta- jarraitzen zuen amak,

pazientzia gutxiagorekin.

- Irantzu! Kontxo! Altxatuko zara, behingoz?- amak, dagoeneko haserre.

Eta horrela egunero. Egun batean amak Irantzuri ohetik jaikitzeko hamar aldiz

deitu ondoren, honelaxe esan zion haserre bizian:

- IRAAANTZUUU!, oraintxe bertan altxatzen ez bazara Basurde Esnatzaileari

deituko diot- amari esatea bururatu zitzaion .

Basurde Esnatzailearen izena aipatu bezain pronto etxeko txirrina jo zuten.

Amak atea ireki zuen eta hara hor zein azaldu zen: basurde bat, lepotik iratzargailu bat

zintzilik zuena. Ama aho zabalik geratu zen.

- Egun on, andrea. Hemen nauzu, Basurde Esnatzailea, zuen beharretarako. Non

dago loti handia?

Eta amak erantzun baino lehen, korridoretik aurrera tipi-tapa joan zen basurdea.

Irantzuren gelan sartu zen, eta salto batez Irantzuren ohera igo zen, Irantzuren ondoan

eseri zen eta musu handi bat eman zion Irantzuri.

Irantzu ametsetan kexatu zen:

- Ama, bizar hori kendu behar duzu!

Baina lotan jarraitu zuen.

Orduan Basurde Esnatzailea, bere atzaparrekin kilimak egiten hasi zitzaion

Irantzuri.
 - Ama, egon geldi! Gaur atzazal zorrotzak dituzu!, ametsetan esan zuen berriro

Irantzuk.

Basurde Esnatzaileak Irantzu esnatzeko abestiak erabiltzeko momentua zela

pentsatu zuen eta hortxe hasi zen kurrin-kurrin. Basurdeak munduko kantanterik onena

zela uste zuen, baina Irantzuri ez zitzaion honela iruditu, ametsetan kexatzen hasi

baitzen:

- Ama! Mesedez, isil zaitez! Katarroak ez dizu ondo abesten uzten! Hori da

ahots kaxkarra! Euria egingo du!

Basurde Esnatzaileak atsedena hartzeko unea zela erabaki zuen, eta Irantzuren

gosaria jateko aprobetxatu zuen: laranja zukua eta kola-kao guztia edan zuen, bi dozena

gaileta, pare bat jogurt eta lau madalena jan zituen, gutxienez. Tripa beteta zuela,

logaletzen ari zen eta Irantzuren ohean sartu zen lo kuluxka bat egitera. A zein goxo

zegoen ohe hura!!!

Amak, gelan sartu zenean, Basurdea eta Irantzu ohe berean lo seko aurkitu

zituen.

- Baina, baina, baina… Zer da hau? Hau al da Basurde Esnatzaile ospetsua?

Irantzu ez du esnatu, eta berak, ordea, lo hartu du! Basurde Esnatzailea nola izango da ?

Hau da Basurde Lo-eginarazlea !

Eta une horretan : TXIRRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIIIIIN ! luze eta zaratatsu bat

entzun zen. Basurdeak lepotik zintzilik zeraman iratzargailua jotzen hasi. Basurdeak eta

Irantzuk begiak batera zabaldu zituzten, esnatu egin ziren !

- Egun on, ama- esan zuen Irantzuk.

- Egun on, andrea. Nire lana bete dut, andrea. Ni banoa, oraindik lan asko daukat

eta. Hala ere, ez ahaztu, hemen zure beharretarako Basurde Esnatzailea izango duzula.

Agur eta mila esker gosariarengatik.

 Eta gero Irantzuri esan zion:

- Aio, prexioxa.

Eta korridoretik zihoala amak eta Irantzuk entzun zuten Basurde Esnatzaileak

iratzargailua berriro martxan jarri zuela.

Egilea: Maite Ruiz de Azua Lizaso (Errenteria)