modurik ez zegoen.
Irantzu loti handia zen, eta amak ezin zuen ohetik altxa, lo seko egoten baitzen.
- Irantzu, altxa zaitez, maitea-. esaten zion muxu batez, baina ezer ez.
- Irantzu, altxa zaitez, gosaria hoztuko zaizu eta- jarraitzen zuen amak,
pazientzia gutxiagorekin.
Eta horrela egunero. Egun batean amak Irantzuri ohetik jaikitzeko hamar aldiz
Amak atea ireki zuen eta hara hor zein azaldu zen: basurde bat, lepotik iratzargailu bat
- Egun on, andrea. Hemen nauzu, Basurde Esnatzailea, zuen beharretarako. Non
Eta amak erantzun baino lehen, korridoretik aurrera tipi-tapa joan zen basurdea.
Irantzuren gelan sartu zen, eta salto batez Irantzuren ohera igo zen, Irantzuren ondoan
Irantzuri.
- Ama, egon geldi! Gaur atzazal zorrotzak dituzu!, ametsetan esan zuen berriro
Irantzuk.
pentsatu zuen eta hortxe hasi zen kurrin-kurrin. Basurdeak munduko kantanterik onena
zela uste zuen, baina Irantzuri ez zitzaion honela iruditu, ametsetan kexatzen hasi
baitzen:
- Ama! Mesedez, isil zaitez! Katarroak ez dizu ondo abesten uzten! Hori da
Basurde Esnatzaileak atsedena hartzeko unea zela erabaki zuen, eta Irantzuren
gosaria jateko aprobetxatu zuen: laranja zukua eta kola-kao guztia edan zuen, bi dozena
gaileta, pare bat jogurt eta lau madalena jan zituen, gutxienez. Tripa beteta zuela,
logaletzen ari zen eta Irantzuren ohean sartu zen lo kuluxka bat egitera. A zein goxo
Amak, gelan sartu zenean, Basurdea eta Irantzu ohe berean lo seko aurkitu
zituen.
Irantzu ez du esnatu, eta berak, ordea, lo hartu du! Basurde Esnatzailea nola izango da ?
entzun zen. Basurdeak lepotik zintzilik zeraman iratzargailua jotzen hasi. Basurdeak eta
- Egun on, andrea. Nire lana bete dut, andrea. Ni banoa, oraindik lan asko daukat
eta. Hala ere, ez ahaztu, hemen zure beharretarako Basurde Esnatzailea izango duzula.
- Aio, prexioxa.
Eta korridoretik zihoala amak eta Irantzuk entzun zuten Basurde Esnatzaileak