Está en la página 1de 101

t,ñ

),t,

fr,-tffi,i,i'il'rii'iñnr
o
(J
tt)
\§i
L) l,
o
bO a
§) 2
L
bO !
a)
\J
o
q
L
U
Noel Ol.aya Perdomo
C olecci ón Apuntes Maesúros
Curso de griego cl"ósico
Colección de la Rectoría
de la Universidad Nacional de Colombia

I'ara la Rcctolía dc la Univcrsirlarl Nacional dc Colonrbia


es rnotivo dc gran satislaccirirr Irrcscr)tJr ¡l lcc(or csta
obra quc fonna par-tc dc la (lolceciirtt A¡runlcs Maestlos.
lll tc'xto que usted tienc cn sus nlluos cs, sin dudn, de la
mayol calidad acadónrica y clc inncgaLrlc impot'tuucia pat'a c'l
conocinrit'nto. Con e-sta obla, t'stoy segttro clc quc' cl trabajo
y la dedicación dcl prof'c'sol Noel Olaya l'ct'don.to dc'iar'á una
impronta cic excelencia en todos nosotlos.

La Colección Apuntes Macstlos, cre'ada por esta llectoria,


agrupa obras de intelectuales invitados quc han tc'r-rido algírr-r
iazo con la Univelsidad N¿rcional cIe Colombia.
Los académicos qlle con su obra colnponen lluestla Colección
son represcntantes excepcionales de distintas ár'eas del
conocimiento: las ciencias, las artcs y las I'rumanidades.
Ln todos los casos hemos ter-rido que recurrir a la insistencia
para delrotar la modestia de los autoles y lograr la
aceptación para publicar sus apuntes maestros.
Esta Colección es un reconocimientojusto a obras quc sc
oliginan en cl pc-nsamiento maduro de quienes aclui escriben.

@
IGNACTo MaN'r'll.r.a PR..toa
Rector

ffi
B7rñ
trNl\¡l,ltsllrAIr N ACIONAL r)ti ('()t_oMlilA
Itlr( l()l{iA

It()q()r.i, l). (1 ,2Ol(


¡., Universidad Nacional de Colombia
o Nocl Oloyo Pcrdomo, Curso de griego clásico

RLCT'L]R

Ignocio Montilla Prado


Et)I'I'OR DE LA COI,ECCIóN

Gilstov0 .§ilvo Correro

t-ust;ño ¡e La cor.lcclciN
Notitia Linguarum est primq portq sapientiae.
Morco Aurclio Córdcno.s
RoGER BACON
O pus T er tium (rz 67 - rz 68)
,t
,l,,
{.

[l
ilt,
')
i, il

Plirner¡ cclición, zor5


ISBN 978 eqS 77.5-216 8
tlogotá, D. (1., Colonrbia
Prohibida la leproducción total o parcial pol cttalquicr nredio
sin la autolización escritit del tit,-rlar de los dct'ccho:i patrimoniiiles
Impreso y hccho ett Bogotlt, D. C.. Colornbia
Panarne-ricana lorrnas e lm¡rrcsos S.A.

Imagen en la guarda, prilner nlonograrna instituciotlal


de la Univcrsidad Nacional de los Ustados Unidos de Colombia,
discñado en el re'ctorado de Manuel Ancízar (1868).
Agradecemos a la tditorial alemana Vandenhoeck & Iluprccht pot'otorgar los
permisos neces¿rrios del texto dc llorst Holterntann: Iauua Linguae'Glaecae, 1972.

ll¡taloga(ión clr l¡ puLrlicacii)n Llrivcrsi(lad N¡cion¡l rle Colonrbi¡


Ola-\,a Pcrdoruo, Nocl, l92E
Curso clc griego cli¡sii:tt j Nocl Ol¡) a I'erclorlo. l'rirllt'rr ctlición. RogtrtJl
Univcrsidrcl N¡cional dt Cololllbi¡. Iic(toria, 20 1,1.

2o2 p. ((lolección apunlL's ln.tcstros)


Inclrryc refcrrncirs bibliogrirlicrs
rs|N: q?8 .)sti 77( 2 r(i ti

r. (lr¡clo (;rf,nr¡li(¡ I 'l ítulo ll. strit


r lIr ]l 135 i :lol.l
ÍN»rcr

rNrRonuccróN
EL ESTUDTo DE LAS LENGUAs cI-Ás¡ces 13

PRIMERA PARTE
0. LA LENGUA GRIEGA, SUS FoNEMAS, su cnaTÍe
0.7 LaLengua griega 17
0.2 Fonemos deL griego 18
0.3 Grafía del. griego 20

1. Drcr,rNeclóN truÁrrce I
7.1. Inú o du cción gr amotical,

1.2. Tema y desinencias en La declinación 2S

7.3. Declinación temática zG


7.4. Ejercicios
7 .5. Anotaciones gramaticaLes 28

2. Decr,lNacróN DE TEMAS EN -d I
2.L. Generalidades 31
2.2. DecLinación de temas en -ct > q 31,

2.3. Ejercicios 31,

2. 4. An otaci onis gr am atic aLes ]J

3. PRoNoMBRE RELATTVo y pRoNoMBRE ATTO>


3. 1,. Intr o ducción gr am ati caL
3.2. El, pronombre rcLativo y eL pronombre onafórico
olrn69 en griego 38
3.3. DecLinación delt relatívo y del, anafórico rúrbg 39
3.4. Ejercicíos 40
4. DrcuNecró¡.¡ DE TEMAs EN -fI II
4.1. GeneraLídades 43
4.2. DecLinoción de temas en -ct > ú, l 43
4.3. Ejercicios 43
4.4. Anotaciones gr amaticaLes 44
5. At:r:N tr'r
5. L (,r'lrlrulirL¡rfts 47
10 Curso de griego clásico 11

5.2. EI qcento yiego 47 13. CoN.IUGACIóN v - voz l,rrola


5.3. Reglos de acentuación 48 73.7. Generattidades 81
73.2. Vslores de lq voz media
6. DECLTNACTóN rruÁrtce II 81

6.1. . Generalidades 13.3. Ejercicio 82


51
6.2. Adjetivos 51 14. PARTrcrPro
6.3 . Ejercicio 51 1 4.1. Intr oducción gr amdticaL 83
14.2. MorfoLogía participio griego 84
7. CoNJUGACIóNI - I¡nprnrrcro dcL

7.7. Generalidades 74.3. Ejercício 84


53
.2.Impe$ecto 74.4. Sintaxis dcl participio griego 84
7 54
74.5. Ejercicios 88
7 .3. Ejercicios 54
7 .4. Anotaciones gr amaticaLes S6 15. DIcLINACIÓN a'rrrr,tÁrrca II
5.1 . Temas terminados en -lut-
8. CoNJUGACTóN II - AoRrsro rsl4ÁrIco 1 91
1 5 .2 . Ejer cicios 93
8.7. GeneraLidades 59
8.2. Aoristo temático I 5.3. Anotaciones gromotico¿es 94
59
8.3. Ejercicios 6o 16. DEcT.TNACIóN arruÁrrca III
8.4. Anotaciones gr ofiotical.es 61 16.1 . GeneraLidades 95

9. CoN¡ucacrór.¡ III - AoRIsro s¡cuÁrtco, 76.2. Temas terminados en ü-, 'r- 95

AOIIIS'fO PASIVO
I 6.3. Los odjctivos zoló9y pé1cA 96

!).l. Aoristo sigrntif iro 63 16.4. Ejercicíos 96

9.2. Aoristo pti.siuo 63 7 6. 5. Anotaci ó n gr o m sticaL 98

9.li. F)crcicio.s 64 VOCABULARIO DE LA PRIMERA PARTE 99


9.4. Anotocioncs grontoticolcs b5
SEGUNDA PARTE
10. CoN.TuGACIóN IV I'uruno
1 0.1 . Iuturo octivo y nredio 67 17. CoNJUGACTóN VI - suBJUNTrvo y op'rA'r'rvo
10.2. [:uturo pasivo 67 77 .7. Generalidades 113

I 0.3. Ejercicios 68 17.2.a. Subjuntivo - Morfol.ogía 113

1 0.4. Anotocionc.s gr0ril0tic0les 68 17.2.b. Subjuntivo - Sintoxis lt4


17.3. Ejercicios rr5
11. DEcLtNACTóN oe Trrr,ra EN -fr III
17.4.a. Optativo - Morfología 116
i 1.1. Gcncro[idodcs 71
17.4.b. OpLativo - Sintoxís '117
I L2. Dcclinoción dc tclnos cn -a > q 71
17 .5. Ejercicios rr8
1 1.13. Ejcrcicios 71.
7 7 .6. Anotacioncs gramoticoles. 118
1 1.4. Anotocioncs gr0rndticoles 73

12. Dlcr.rNACIóN n'r'¡:uÁ'l rc,r I


18. CoNJUGACTóN vr - TMPERATTvo
1 8.1. Impertrtiv o - MorfoLogía 119
1 2. t. tlcrrcrolirlodcs 75
I8.2. Ilnpcroliuo - Sintoxis 119
1 2.2.'l'cn:rcs tcnn ilrotios cn oc[u.sivo 76
I 8.3. Ejercicios 120
12. |. l'.jtrcitio 77
'li'll¡rls lr'rl¡iltr¡rftrs 8.4. Ano ta cio nc.s gronro ticales 120
12.".1. o) v V r,r p 77
1

13.'i. l.jr'rririo 78 I:). (loN.rricACr(r¡¡ vilr - pDRl.Ec'ro


l.l.(i,\,t()l(t(¡(),)r'r r¡rrlttrtltrrtlIr 78 I 1). I. tlcncrolidorlcs 123
12 Curso de griego clásico

19.2. Perfecto y pLuscuamperfecto 124 INrRoouccróN


79 .3. Ejercicios 1.25

19.4. Anotaciones gt amaticaLes 126

20. DECLINACTóN erruÁrrce rv


20.7 . Introducción fonética 129
20.2. Temas terminados en -eu- 131
20.3. Temas terminados en t f er a32
20.4. Ejercicios 132

21. DEcLrNAcrów ereuÁrrce v


El. estudio de l"as l.enguas clásicas
21,.L. Temos terminados en -u I eu- 135
21.2. Ejercicios 135 El estudio de las lenguas griega y latina y de sus literaturas (en sen-
22. DEcLrNAcróN amuÁuca vr tido amplio: sus textos no solo literarios, sino también filosóficos,
22.7. Temas terminados en -c- 137
científicos y religiosos) debe ocupar un lugar de importancia en la
22.2. Ejercicios 137
universidad, por estar ellas en la raiz de la cultura occidental, por
ser griego y latino el vocabulario de las ciencias y por ser el latín la
23. CoNJUcAcróN rx - vERBos coNTRAcros
lengua de donde se deriva nuestra lengua materna.
23.7. Presente contracto. 141
23.2. Futuro controcto 141
La cultura occidentaL
23.3. Lectura 142
23.4. An otaciones gr amati cal.es 143 Si bien las raíces de la cultura occidental no se reducen a la cultura
24. CoNJUGAcTóN x - FoRMAS ATEMÁTrcAS
grecolatina (pues incluyen también, en diversa medida, las culturas
24.7. Generalidades a45 hebrea y árabe), la corriente principal de nuestra cultura occiden-
24.2. Presente otemático. 145 tal está constituída por la cultura grecolatina y son el griego y el la-
24.3. Aoristo atemático 146 tín los vehículos de transmisión y presencia de la cultura hebrea en
24.4. Lectura 147 occidente.
24.5. Anotaciones gr amaticsLes 148 El estudio científico de estas culturas permite reconocer nuestros
orígenes y tendencias culturales y constituye, por consiguiente, par-
25. SrNTAxrs DEL vERBo
25.'1. . Lectutqs 151
te del estudio de nuestra cultura.
25.2. An otaciones gr am ati caLes 157
Las ciencias, la flosofía y las tetras
VoCABULARIo DE LA SEGUNDA PARTE 161
Bien sabido es que el vocabulario de las ciencias es, principalmente,
CUADROS DE MORFOLOGÍA de origen griego, sea porque se trata de palabras griegas antiguas,
Morfologío nominal del griego 184 sea porque está hecho a base de raices y afijos griegos. No es exage-
Morf olo gía p ro no minal gr ie ga 186 rado decir que parte importante de la formación de un científico es
Sistema verbaL griego. Voz activa 188 aprender un vocabulario que es principalmente griego (a excepción
Sístema verbaL griego. Voz medid 190 de la Informática, cuyo vocabulario es inglés). En cuanto al lenguaje
Sistemo verbol gríego.Voz pasiva 192 del derecho hay que decir algo similar, pero con vocabulario latino.
Conjugación deL v erbo eiyt 193 La filosofía y las letras occidentales, por otra parte, nacieron en
"t94
Sistema verbal, griego. Formcs controctas Grecia, se trasladaron de allí a Roma y continúan marcadas por sus
Síntesis de La morfoLogío verbal. griega 196
r!
F
H
LI
fr.l
tu
,! 0)
a-)e
!i
,'-
.r
ña ^
UU
)t-
G
o-

(Écd
i-.,i
=
.P. uts
(Ú'E
O-6J
U 'ú>
'7 tr:a ü
;h!h^
o.Y o -
=o9bo
9.Oe
tr u 7ü
.O o o)'il
'ú sd
^.h
É-^(u
,v(t
=@u*
Y6JT
oE'úLP
o.^v.i-
o áE Eg
!f - I o5
'ñtr¡;oo3
b¡ D ()Ea
o-@!.)
13/i0i5p
o olE O.F
E P^F,2P
ÉUUU
O. LA LENGUA GRIEGA, SUS FONEMAS, SU GRAFÍA

0.7 La l"engua griega


El griego, como el latin, pertenece a la farnilia lingüística llamada in-
doeuropea, a la que pertenecen tambiérr el sánscrito, el persa anti-
guo, el hitita, las lenguas eslavas, las lenguas germánicas, las lenguas
célticas y otras más.
La lengua griega tiene una larga historia y variadas formas, debi-
das no solo a su evolución a través del tiempo, sino también a dife
rencias dialectales. Hoy día se conoce una variedad de griego que se
remonta hasta el siglo xIrI a. C. y aun antes; se la llama griego micéni-
co, por corresponder a la civilización llamada micénica.
Ln la época clásica había diversos dialectos que se clasifican en
los siguientes grupos:
1. occidental, que se subdivide en dórico y noroccidental;
2. arcadio-chipriota; el micér-rico se relaciona con etapas
antiguas de este grupo;
3. jónico-ático;
4. eolco, subdividido en tesalio, beocio y lesbio;
5- Panfílico.

Se da el nombre de lengua koiné o lengua común a la forma del


griego que se extiende desde fines del siglo Iv A. C. hasta mediados del
siglo vt de nuestra era, es decir desde Alejandro Magno hasta Justinia
no. EsLa lengua común se deriva fundamentalmente del dialecto ático.
De la lengua koiné se derivan el griego medio (desde Justiniano
hasta la caída del Imperio Bizantino en 1453) y el griego moderno.
Comenzaremos el estudio del griego estudiando el dialecto ático,
en el cual escribieron Esquilo, Sófocles y Eurípides; Aristófanes; Tucí-
dides y Jenofonte; Platón; Lisias, Demóstenes y Esquines.
Para profundizar sobre este punto puedc consult¿rrse Adrados, F.
ll., Ili.storio dc lo lorguu gricEr, Madrid, Gre'dos, r9t)9.
rB Curso dr. gricgo clásico La lcngua griega, sus fonenros, su grofío r9

0.2. Fonemas deL griego Sistema consondntico

labiales dentales velares glotal grafía


Sistemo vocdlico.

y otra de
oclusivas sonoras b dg PE''t
Cornprende dos series dc vocales, una de vocales breves sordas p tk TI, IK
vocales largas: aspiradas ph th kh 9ox
nasales m n Fv
vocales breves
lateral I I
übrante r
anterioles ccntrales posteriores grafia P
silbante S o

cerradas i,y t, u fricativa (aspiración)

medias e o
observación:

abiertas a (1
El fonema /s/ se sonorizaba ante consonante sonora lzb, zd, zg, zm).
El grupo [2d1, que se escribía (, se pronunció más tardelzz] y, al me-
vocales largas nos a partir de la koiné, la silbante sonora se convirtió en un nuevo
anteriores centrales posteriores gralia fonema lzl , escrito t.

l,y Para profundizar sobre los fbnemas del griego puede consultarse
cerradas i, u
Brandenstein, W., Lingüístico gricga, Madrid, Gredos, sir.r fecha, 'El
étl¿lou
sistema fónico griego', págs. 86-.136; Fieury, E., Compendio de foné
medias
tica griega, Barcelona, Bosch, 1986.
9pro
rbiertas J o Nota sobre la pronunciación del griego clásico
A partir del Renacimiento se han propugnado dos manelas de
Comprende los siguientes diptongos: plonunciar, o de leer, el griego antiguo en el árnbito escolar. La
una, propuesta por Erasmo de Rotterdam en su Diologus de rectd
au eu (ou) áu éu Latini Graecique sermonis pronuntiatione, Basilea, 1528, y antes de
sonrclos ar (elJ or yt al el oI óu
él por Antonio de Nebrija (r+86) y otros, se basa en lo que de
grafía qt er or ut S n A ClD ¿1) ou dD Ílu (()1)
bió de ser la pronunciación del griego antiguo. La otra, llevada
al occidente europeo por eruditos bizantinos, propuesta por el
humanista alemán Johann Reuchlin y difundida por su sobrino,
O bservociones: Philipp Melanchton, en sus Institutioncs Linguoe Grdecdc, se basa
en la pronunciación del griego bizantino y es acorde con la del
El sonido [yl, que también se encuentra en el dialecto jónico, tiene su
griego moderno.
origen en un sonido [u], que conservaron los otros dialectos. Ambos Pronunciar el griego antiguo como se pronuncia el griego rnoderno,
sonidos se escriben con la misma letra u. aunque se hace en Grecia, ya no tiene cabida en los medios cientí
ficos, ya que 1os estudios de fonótica histórica del gricgo pclmiren
Los sonidos tel y lól tuvieron doble origen; por una parte se ori-
conocer la pronunciación del griego en sus diversas épocas, aunque
ginaron en los diptongos ei y ou, respectivamente, que perdieron pueda habel dudas de detalle.
su carácter de diptongos, y, por otra, en el alargamiento de [e] o de Existe, sin ernbargo, la dificultad práctica, si se quiere adoptar
runa plonunciación acorde con la realidad histórica, de ter-rer que
[o] por compensación al desaparecer una consonante o en la con-
canrbier scgún divcrsas épocas y según diversos dialectos. Si
tlacción de e¿ o de oo. Estos dos sonidos se pronuncian leyl y lul grrit'ntlo, puc's, r.ln criterio rnírs práctico que estrictamcntc cicn
l'('spcclivanr cntc. tílir'o, sc srrclcn ado¡rtur clos plonurrciacione-s, o lecturas, una,
20 Curso de griego clásico La Lengua griega, sus fone:mas, su grafía zr

que corresponcle a la pronunciación del dialecto ático, para e1 lispíritus: '


áspc-ro representa la aspiración [h], que es inicial de
griego antiguo, incluídos los períodos l.relenístico (34-t+6 a. C.)
palabra;
y rornano (146 a.C.- 394); otra, que corresponde a la pronuncia-
ción del griego moderno, para el griego de los períodos bizantino suiive ' indica la ausencia de aspiración.
(:g¿'r¿5g) y moderno (:t¿SS-...). '
Acentos: ligudo indica elevación del tono:
Sobre la plonunciación del griego clásico puede consultarse glave ' indica suavización del tono;
Sturtevant, E. H., The pronunciation of Greek and Latin, Second Edi-
tion, Philadelphia, University of Pennsylvania, r94o; Allen, W. S., cilcunflcjo - indica elevación y descenso del tono.
Vo¡ Graco: The Pronnunciation of Clossicol Greek, 3ra edición, Cam
bridge University Press, 1987. Iota suscrita: Los diptongos flr, lr, ot suelen escribirse con la r
suscrita (+, n, ,.r) cuando se escriben con minúsculas. En algunas edi
0.3. Grafía del. griego ciones modernas, sin embargo, se usa siempre la t adscrita, tanto en
dA ,itrgo alfa ara hrgaobreve el caso de las mayúsculas como en el c1e las minúsculas.
pB !n"o beta b oclusiva labi¿rl sont¡rir El sonido n, seguido de y, rc, X, se escribe y; por consiguienre, yT,
yr yéLVWd gamma g oclusiva vel¡r sottorit yK,"(Xdeben leerse ng, nk, nkh.
6A 6ítrro delta cl oclusiv¿ dentrrl sonor¡ Los diptongos qu, ru, Iu se pronuncian au, eu, eu; ou suele pro
EE é rfrftóv epsilón c brcvc
nllnciarse u.
lz firo zera zcl, z sillrantc sorrun (+ tl)
Se utilizan los siguientes signos de puntuación: el punto (.) y la
r¡ H ñru eta é lrrg.t
coma (,), que equivalen a nuestro punto y a nuestra coma, y el punto
e@ 04:ra theta (zeta) tr' t+ aspirrrcitllr (ozespariola)
arriba (.), qlle equivale a nuestros dos puntos o a nuestro punto y
II ííotq iota ii larglobrcvc
KK «a¡cra caPpa k oclusivir vc]ar sortl¡r coma. Para indicar interrogación se usa el punto y coma (;).
tr^ 1á¡rp6o lambda I l¡tr:rrl Leer Ias siguientes palabras:
pM ¡tó mY r1r nirsal labial
1N 'r,ó nY n nas¿l clent¿rl grlooogír,r ¡ráOr1¡ra ¡oúoa 1u¡nráorov Eíorcog
Et )o l<s = Ko, (To, Xo) 0Éatpol d1.¡elog aotpo.voprícr ia:ró8popog rñt'y"yeteoia furo\oyia
oO ó prrcpóv omicrón o breve
¡r¡.ÁrrrN 'epr: r'c¡ r'i:.,rn: 'Htti.ro lo: '.q.pr>rooÁNg: Brpmf¡H>
ÍfI ii Pi p oclusiva l¡bi¡rl sorcla
pP pñ ro r vibrantr'
o§* > oLTVd sigma s silbante sorcl¡
IT fqi tau t oclusiv;r cic'ntal sorda
UT é rfrtróv iPsilón yy breveolarga
9o PÍ Phi(ofr) lru p + aspiración (o f)
Xx XL khi(oji) krr k + aspiraci(rn (o j)
vY
ar C)
Vi Psi
6 Vqa omega
ps = (po),ro, (9o)
ó larg;r

' g sc rrsr al linrl cle palabra.


't. DrcrrNecróN rsuÁuca I

7 .7. Intr oducción gr amatical"


Examinemos la siguiente oración:

e\" amigo dice siemprebeLLas pal,obras a su amiga en el. jardín, porquel.a ama

En primer lugar, podemos dividirla en dos sub-oraciones, con Lln


elemento común, así:

eL amigo dicebell,as pal"abras a su amiga


dice siempre, en eL jardín, porque La ama.

El elemento común a las dos sub-oraciones, dice, es una palabra


de la clase verbo, que expresa u:na acción o proceso y que constituye el
núcleo de la oración, razón por la cual la hemos repetido en las dos
sub-oraciones-
En la primera sub-oración hemos agrupado a los participantes en
la acción: el sujeto de la acción (responde a la pregunta ¿quién?¿quién
dice?), el objeto de la acción (se le llama también compl"emento directo,
responcle a la pregunta ¿qué? ¿qué dice?) y e7 objeto indirecto o benefciario
cle la acción (se le llama también compLemento indirecto, responde a la
pregunta ¿a quién? ¿a quién dice?). Tenemos pues que aLguien dice algo
a aLguien. Las palabras que cumplen estas tres funciones sintácticas
pertenecen a la clase sustontivo, son funciones sustantivales; otras
clases de palabras, ciertas expresiones pueden también cumplir tales
funciones habilitándose para ello ('sustantivándose'); las oraciones
llamadas completivas o sustantivas pueden tambien cumplir funcio
rres de sujeto u objeto.
En la segunda sub-oración hemos agrupado las circunstancias de
la acción: ¿cuándo? ¿dónde? ¿por qué? y podríamos añadir muchas más,
por cjcrrplo: ¿¡t|mo? ¿,paro qu(? ctc. Llamamos a esta clase de lirncio
Declinoción ttmdtica I z5
24 Curso de griego clásico

nes sintácticas comp¿emento circunstanciol. Las palabras que cumplen jeto, objeto, complemento indirecto, etc.), variación llamada caso. El
esta clase de funciones pertenecen a la clase adverbio, son funciones conjunto de estas variaciones se llama decLinación.
adverbiale s. Pueden también cumplir tales funciones las expresiones En español solo los llamados pronombres personales (yo, tú, é1,
adverbiales (por ejemplo: en eL jardín) y las oraciones llamadas circuns ella, nosotros, vosotros, ellos, ellas) varían según la función sintácti-
ca (por ejemplo: yo (sujeto), me (objeto), etc.).
toncioles (por ejemplo porquel.s qms).
En griego existen los siguientes cosos (funciones):

nonrinotivo: es la forrna que toma el sustantivo cuando


cumple la función de sujeto;
ccusativo: es la forma que toma el sustantivo cuando cum-
ple la función de objeto o compLemento directo;
dctivo: es la forma que toma el sustantivo cuando cum-
ple la función de objeto indirecto (beneÍciario) o compLemento
indirecto;
objeto ] genitito es la forma que toma el sustantivo cuando cum-
j",:ain la,rma
I siernpre
¡_ "" "t I
1ror.1rtc ple la funclón de conrplem ento de un nombrc (sustantivo o
circunston ciales adjetivo);
vocotivo: es la forma que toma el sustantivo cuando ex-
presa la persona (o personificación) a la que se dirige la
Examinemos ahora la siguiente expresión:
palabra.

los belias Polabros dcl omigo


El genitivo, el dativo y el acusativo, acompañados de preposición
o solos, pueden fungir como complementos circunstanciales.
El núcleo de esta expresión (que llamaremos .sintogl.r'lo sustanti-
val) 1o constituye el sustantivo paLsbras, que tiene tres modilcodores:
Otros usos de los casos se irán aprendiendo progresivamente.
el artículo'las' (que cumple una función de determinoción), el ndjetivo
'bellas' (que cumple una función stributiva) y la expresión (que es El adjetivo y el artículo tolnan el caso, el género y el número del
también un sintagma sustantival, pues su núcleo 1o consituye un sus- sustantivo que modifi can.
tantivo) 'del amigo' (que cumple una función stribtttiva al igual que un En griego, como en español, el verbo varia según Ia persono (yo,
adjetivo como 'amigable'; es un complemento del sustantivo). Puede tú, éD, el número (singular, plural y, además, dual), el tiempo (presen-
también cumplir la función atributiva una oración relativa o adletiva. te, pasado, futuro), la voz (activa, pasiva y, además, medio), el modo
(indicativo, subjuntivo, imperativo y, además, optotivo) y, además, el
aspecto (imperfectivo, perfectivo y perfecto). El conjunto de estas va-

mrns riacione s corlstituye la conjugación.


las []Ii1i" del amigo

7 .2. Tema y desínencias en La decLinación

I)n gricgo, a cliferencia clel español, el sustantivo (como también A los sufijos que expresan los casos se los designa con el nombre de
cl ncl jctivo y c.l plonon-rbre) varía no solo segírn el número (singular, dcsinencios (casuales). Estas desinencias se añaden altema nominal, es
plrrnrl y, urlcrttlts, duot) y el góncro (masculit'to, fenlenino y, además decir a la forrna que sirve de base a Ia flexión (o declinación).
llr,¡lro), sillo tlllltltiólt scgíttt la filncióll sirlthctica qttc dcsempeñe (su I )cbt' no1¡ rsc, si n crnba lgo, rlrrr' las cl csi nr'ncias pueden nparecer

liurrlrd:rs con [)¡r'te tlcl tcrr¡; por-t'jcnrplo, cn Ia f orrla tróyot,, la


26 Curso de griego clásico Decl.inacíón temática I 27

terminación -oo contiene la vocal o del tema y la desinencia -ro


o -oo del genitivo.

En griego, de acuerdo con los temas, se tienen tres clases de


declinaciones:
ratróv
declinación temátics, que comprende los nombres cuyo
tema se forma añadiendo el sufijo -o/e-, llamado vocal te- Ob jeto

mática. Por ejemplo: gil-o-; d€r oTt


declinación de temos en -o-, que comprende los nombres
cuyo tema termina en la vocal a. Por ejemplo: r1¡repa-,
KoPa-;
declinación atemático, llamada así por oposición a la de- L.4. Ejercicios
clinación temática, que comprende los nombres cuyo
tema termina en consonante o en -r- o -u-. Leer, anoLizar y traducir Las siguiente.s orociones:

ó yer.rplóg róv á7pór, oúp.¡eu


7 .3. D eclinación temática oi learpTol toüg áypoüg otép7ouorv.
Comprende sustantivos y adjetivos masculinos y neutros y, en menor ó gii,og tQ gile ratroüEtróyougfu7eu
número, femeninos. La flexión de los nombres masculinos y femeni- é gí),og toíq gitrorg rotroügtróyougleTer.
nos es común; la de los neutros se distingue en los casos nominativo, é yec.rpTóg zó Eév8pov plézer
vocativo y acusativo tanto del singular como del plural. é 7e«op7óg rü 6évEpa P}ézrer
é yeap'yóg §évEpa i:r rQ irypr.o gureúeu
Masculino-Femenino Neutro ó Tec,rpyóg td toú áypoú 6Ér§po orép"yet.
Singulor Nominativo 1úr og 6áv6p ov é pr.rp7óq rdt6:u á7póv 6évEpo orépyet.
Vocativo trúr e 6áv6p ov é yecopyóq t@ gíl.«p).é7er. 6: qi)v,¡aqe.
Acusativo trúrcov 6ávEp ov é Tearpyóg roig gíl,orgtrÉpr ó gítror, Xaipere.
Genitivo trúr oo 6év6p oo tiyo0óg &r0 paxogtd 6év6po ctép"yet.
Dativo lúr rp Eév6p r¡r
Troducir aLgriego las siguientes oraciones:
PluroI Nomir-rativo lúror 6év6p c
Vocativo lúrcor 6ÉvEp c. El agricultor tiene hermosos árboles en el campo.
Acusativo trúr oug 6évEp c Los campos del agricultor son hermosos.
Genitivo trúr rov 6évEp rov El agricultor recoge buenos frutos.
Dativo trúrc org Eév6p org El amigo del agricultor mira los árboles del campo.
El agricultor dice a su (al) amigo: amigo, mira los hermosos frutos del
El artículo masculino y neutro, cuyo tema es ro-, se declina de campo.
igual manera, excepto las siguientes formas: sNM ó, sNN tó, pt¡pr o[. El hombre ama los árboles y los campos.
El artículo no tiene vocativo. Los hombres aman los frutos de los árboles.
El agricultor no (oú) recoge los frutos malos.
Los buenos amigos aman a sus amigos.

Leer, analizar y troducir Las siguientes oraciones:


28 Cluso de griego clásico Declinocitin temática I 2q

é Tecrpyóg tirv &ypóv mép'yeu z. En la construcción pasiva, el agente, cuando es persona o perso
ó d1póE ér¡ó to6 ytapyoít orLpy*ol. nificación, se expresa mediante la preposición ú:ró + el genitivo; por
oi ctypoi útó toú lerrrploú orípyo,trot. ejemplo ú¡ó toú ler"rpyoú = por el agricultor.
ritroí: tt ypou 6év6pc rcotroüg rcopzroüE géper 3. El verbo de un sujeto neutro plural va en singular; por eiemplo
ro),& 6év6po óró roit "¡eapyoú guteúetor. rd Eév6po guteúetor = los árboles son sembrados.
ó vó¡rog releúer pi¡ rctrézterv. 4. El adjetivo atributivo y el genitivo complemento de un sus-
ó ló¡roq oú retreúer 6ár,6po guteúew. tantivo se colocan entre el artículo y el sustantivo; por ejemplo ol toü
gí),ou rcotroi),ó1or : las bellas palabras del amigo.
Traducir al,griego las siguientes oraciones:
El hombre es amado por los amigos.
Los árboles del campo son mirados por el agricultor.
ot toú gilou
^., roloi I
1

Bellas palabras son dichas por el hombre a sus amigos.


Buenos frutos son recogidos por el agricultor.
Los árboles son sembrados por los amigos del agricultor.
El amigo es amado por el amigo.

Leer y üaducir:
Av0pornóg :*g'itcrcott rcoi óvov é¡er óbwog rcoi ó óvog óEeuouow, ó ¡riv óvoq tór'
góptor gépeL, ó 6i iznrog éleú0epog góptou etroúveL'),é1et oév ó óvog rQbrnc¡'
ó gítre, gépe tóv góptov, oú ydp gépew Euvotóg ei¡r áltrdtQ óvip oúXÚnarcoÚet
ó'boroc,, ó 6i ór,og rcá¡rveL rcoi á:ro0v¡orcer.

7 .5 . Anotaciones gr amatical.es

1. Formas verbales del presente (imperfectivo):

Indicativo Indicativo Pasivo Imperativo


Activo (o medio) Activo

SinguLar 7'^ orLpy ro amo oríp"¡ o Fút soy


amado
2d^ orLpy eq o'tépT n mÉPYe
¿r'l'T

t'luroI mepy ó ¡reOc


2d" ctép'y e c mépy e oOe otépy e te
3" mép1 ouot orégy o a'tüt-
Infinitivo Infinitivo
Activo Pasivo (o medio)
orégy ew amar orLpy z o0or ser amado

En los diccionarios el verbo aparece en la 1" persona singular del


presente cle indicativo.
2. DrcrrNacróN oE TEMAS EN -a I

2.7. GeneraLidades
La declinación de temas en -a comprende sustantivos y adjetivos fe-
meninos y, en menor número, sustantivos masculinos.
En el singular, estos temas alargan la a en o cuando está precedida
de p, e, r; de lo contrario la alargan en r1.
Hay, además, un grupo de sustantivos y adjetivos femeninos for-
mados mediante el sufijo -ja (-so), que sirve principalmente para for-
mar el femenino de temas atemáticos. Estos nombres terminan en
-oa (-ooqlrta, -\a, -!a), -(o, -tr),o, -wfl y conservan la a, sin alargarla,
excepto en el genitivo y el dativo, en que la alargan en q.

2.2. DecLinación de temss en -d > l


Femenino Masculino
SinguLar Nominativo regol { :ro},ír r1g
Vocativo rega). ri ¡otriz a
Acusátivo regal, 4v :rotrít r¡v
Genitivo rcegatr 49 ¡rotrír oo
Dativo xegol fr :rolít ¡
PLurol, Nominativo regc), cí ¡oIIt ar
Vocativo rcegotr cí ¡oñ¡ rt
Acusativo rego), óg no)lir ótg
Genitivo rcegal óv Ito^tT (r'v
Dativo rcegol criq zrolít crg

El artículo femenino, cuyo tema es rfl-, se declina de igual manera,


excepto las siguientes fbrmas: sN t, pN ci.

2.3. Ejercicios
Lc er, analizar y tr aducir los sigu ien tes or aciones :

4 *ópn énroto).4v ypageu


ai rclpat Énro, o),dg y¡rágouorv.
32 Curso de griego clásico DecLinación de temas en -aI33

r1{g rcóp49 érumo},r¡ rcolr1. BeD,epogówqg goveúeror, riil),& qv toú'Iopárou rcópr¡v vú¡rgqv dyercai
crí:.6lt rcopóv Ézrrototrai ratraí. rTSdng¡SVeréXeL
é zrotlti¡g tr¡vé:rroto\v pléner. Tomado, con pequeñas modificaciones, de H. Holtermann, IanuaLinguae Graecae.
oi zrorltai tr¡v Énrototr4v ptré:rouorv. Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
ó épamqq rco},oüg lóyouq ).é7er rfi ró pfi.
oi épaoroi rcatroüg tró1oug tréyouor tcrig rópcrg.
2.4. Anotaciones gr amoticql"es
Traducir al"griego las siguientes oraciones;
r. Siguiendo una terminología y un punto de vista más cercano a la
La joven tiene hermosa figura. Lógica, se puede decir que la oración consta de dos componentes:
La figura de la joven es hermosa. sujeto y predicado, el cual comprende el verbo (núcleo del predicado) y
El enamorado ama la figura de la joven. sus complementos (directo, indirecto y circunstanciales).
Los enamorados escriben cartas a lasjóvenes.
o
Las jóvenes aman las cartas de los enamorados.
La joven tiene buena suerte. SP
Las jóvenes no tienen buena suerte. A la oración que tiene por predicado (o núcleo del predicado) un
La suerte de las jóvenes es buena. verbo se la llama oruciónyerbaL. Por ejemplo: el. agricuLtor siembru árbol,es
La joven escribe una carta a su enamorado. (ó yearplóq 6év6po guteúer).
Lasjóvenes escriben cartas a sus enamorados. Hay también oraciones cuyo predicado no es un verbo, sino un
Leer, anslizar y traducir: sustantivo o un adjetivo. Por ejemplo: el, mejor aLcaLde, el, rey; úr §év6pa
rq),á (los árboles, hermosos = los árboles son hermosos). A esta clase
BEAAEPOOONTH>
de oración se la llama oración nominsl..
1. Oi 0eoi BeD,epogóvz¡ rco),4v ¡riv guqv rcoi zrotrtrdq dperdgrapé¡ouow,
z. Un adjetivo puede modificar al sustantivo de tres maneras o
áyo04v 6i ruX4v oú.2. Zri.p'¡et ydp trrlv paoü'rrcr1v vú¡rgqv. 3. 'Ote oúv
cumpliendo tres funciones diferentes : atributiva, apositiva y pr edicativ a.
llpoirog ó paoü,eüg árcoúer zrepi trls vúpgr¡S rcqi toú Épaorou,¡ñexai"tet
Cumple función atributiva cuando modifica al sustantivo de manera
tQ BeD,epogóvr¡ rcai 6ug0eÍperv éOé).et tóv épaorr¡v. +. 'Et éntpoutr¡g
inmediata especificándolo, por ejemplo: un árboLbello adorna el" jardín .
ópc rcor4v ézrrmol4v "ypágeu 5. O oúv BeD,epogóvtls rl1, ézrototrr¡,
Cumple función apositiva cuando esrá en aposición (es decir adjunto al
xgóg'Ioparrlv, tóv toú flpo[tou gítrov, géperv rcetreúetcL 6. Toüg 6é l1g
sustantivo sin conjunción, después de pausa o coma), explicándolo o
érrmotr{g tróyoug oú Ttyvóorceu 7. O:wa tóv ópov úteppoívet, íircer eig
añadiendo una información complementaria, por ejemplo: este arboL,
rr¡v toú 'Iopátou aúli¡v rcot t4v éztotol.r¡"r é1aeryL(eu 8. 'Ercei oóv Úzró
belto, es un pino. Cumple función predicativa cuando modifica al sustan-
xotrtróv latsgalwx4 toú tévou rco),r¡ gu4 rai ai dperai. 9. floil'oi Éoptai
tivo por intermedio de un verbo, por ejemplo-. este árbol"parecebella.
ü1o'wx rcai rópat rc).oüg Xopoüq ¡opeúouotv. 10. O lévog raÍ5 LoptaÍg
La función apositiva es más propia del sustantivo, por ejemplo:
rcoi ¡rátrrmo roÍg rcn ropóv Xopoig ¡aípeu 11. Tá'og 6'ó'Iopát4g
Alejandro, rey de Maceilonia.
qv ézrmo\v avoiTet. 12.'E't 6i r11 éznoro),¡ 'Iopaqg rcel¿úetat tóv La función predicativa, por modiflcar también al verbo, tiene,
Be}}epogóvtqv goleúerv. 13.'O 6"Iopátr1g oúrc eúOüg úzrorcoúer, áü& además, carácter adverbial, es decir expresa también una circuns-
rpGsro,,t ¡riv róv l..:vo'v elq6ew&q ga¡agxégceu 14. Oi 6i 0eoi gutráttouor tancia de la acción.
tóv Beüepogóvr4v. 15. Oútorg ó BeD'epogówr¡q érc notrlóv zóvc^rv rcoi
'Iopác¡q érc risv vtrcóv yt'¡'vóorcet ótt ó 3. En griego estas tres funciones se expresan mediante tres cons-
¡ta¡ús,v oiplerat. 16. Te),oq 6'ó
trucciones diferentes:
Beüepogóvtqq ú:ró tóv Oeóv orépyeru rai gutratretau 17. Oúrc rÍpa ó
34 Curso de griego clásico Declinoción de tenlos en a I :1.5

Un adjetivo en función atributiva se coloca entre el artículo y el 4. Algunos verbos pueden llevar un acusativo de la misma raíz
sustantivo, por ejemplo: o de una raíz de significado semejante; este acusativo, llamado de
objeto interno, es muy frecuente en griego. Este acusativo lleva un
ó rotróq ri.rrOptonog = el hombre ltermoso.
adjetivo modificador. Por ejemplo: rca),oüq Xopoüg Xopeúer = danzsher-
mosas danzas.
o rcal,óq m:EryT,.ffi Lc c I ur a c om ple m e nt orí o

:I»TOO:KAI OANATOI
Un adjetivo en función apositiva se coloca después del sustanti- r. Aío),og :rol),oüg uloüg éXer. 2. Al).'o[ 0eoi toüg uioüg oú otépyouorv,
vo, con su propio artículo, por ejemplo: r]rcLoto6itóv Ziougov. 3. IlÉ¡rrouorv iipaú.v Oávatov rcoi rcá,eúouor róv
É¡0póv áv0parzov eig Táptopov drayar. a,.Toic,6itoú Zrougou 6ótrorg ó
ó áv0por:rog ó ratróq : el hombre, (el) hermoso.
Oeóg 8eo¡loig reptpii,l),etat roi rcoráXetor. 5. Oi piv áv0pc-rzroL
¡oipouorv,
oi Ei 0eoi 0ou¡rá(ouoL, Eról oi ctv0pu-rrcor oúrcerr dzo0v¡orouorv. 6. Tóv
ó[ --] óL-I
I

yd,p 0ataw a1a0óv vopí(ouor roÍc, arlparorg. 7. Té),og 6'Apr1q, ó tóv


no),É¡ralv 9eóc,, ir.;xé¡txetar npóg toüq ovOpózoug. 8.'O oúv Apqg rjrcer rcai
á:raD,o7r1v gépertQ @a^tatp, ó 6ü Xiougog eig Tápropov dnaytat g. Oí
En este caso el adjetivo, mediante el artículo, está sustantivado. 6i 6ou),or ol toú Xroúgou tóv vercpóv oú Oá:rouorv oú6i to vó¡rt¡ra iepü
Debe, sin embargo, anotarse q1le esta construcción suele consi- rparrouont. 10. "C)ors At64g rai llepoegóv4 oú Xalpouor tQ )rougrp.
derarse como equivalente de la construcción atributiva. Véase F.
R. Adiados, Nuevo sintcuis del, griego antiguo, Madrid, Gredos, 1992, áveu ydp tór vo¡rí¡lov iepóv rlruXoi oú pévouorv év tQ ArEou o1rcq,r. rr.
Pág's+t' Avozé¡rnouotr iipa róv Llougov rcoi toig 6oú],o19 td iepü xpoorarul,
hrewa 6t :rá),rv rjrcerv rcetreúo DsL\. 12. 'O 6i ná}lv qrerv oúrc áOiler, áD,' év
Un adjetivo en función predicativa se coloca antes del artículo o tQ oírq ¡réveL rcoi oei ro},óv oirov rai oivov üXer. r3. Aútírco 6'ó @ávotoE
después del sustantivo, pero sin artículo, por ejemplo: raptortv, 'róv )íougov rcora)"o¡rpáver rcoi elg i\rEou dná1er. r4. 'Erce1 oüv
oütor rco},á(etrrr' ú g' ArEou tp o or atter at triO ov ávü ).ó gov rcu),ív6etv, ó 6i
ó ctv0ponog rotróq o bien rcoldq ó cÍv0po:roq = el hombre es helmoso.
1.í0oq év rQ ürcpq oú péver. L5."Aore áreqor tóv zróvov é¡er é tóv Oeóv
é¡0póq.
lbmado de II. Holtermann, Ionud Linguae Graecae .
Vander-rhoeck & Ruprechr, 1972.

Nótese que en el ejemplo anterior se tiene una oración nominal,


según lo dicho en el n. r.

ó ár,0pra:rog rco),óq galr,etoL = el hombre se ve herr-noso


3. PnoNo¡vrsRE RELATTvo y pRoNoMBnp ATTOI,

3.7 . Intr o ducción gr amoticaL

Examinemos las siguientes oleciones:

a. el"hcnnbre que está en el campo (ccoge frutos


b. eLhontbre que veo en el campo recoge lrutos
c. elhombre al que elhijo entrega un árbol omo ios árboles
d. elhontbre miro los úrboles cor¡ los que se olegra
c. La joven que esuibe una corta ama a su enamorado

f. La joven que ama el enamorado escribe una carta


g. La joven a la que el enamotado dice bellas palabras niro los
árboles.

Iln rodas estas oraciones encontramos oraciones en que aparece


el relativo que, sobre el cual podemos observar lo siguiente:

1. Cun-rple diferentes funciones: sujeto en a. y e., objeto en


b. y f., beneficiario en c. y g. y complemento circunstan
cial en d.
En todos los casos representa a sustantivos que aparecen
en otra oraclón: a hombre en a., b. y c.; a árboics en d.;
a joven en e., f. y g. El sustantivo representado se llama
ontecedente.
). Aunque este relativo que no varía, tiene el género y el
nirmero del antecedente: en c. decimos a(e)l que, pero en
d. decin'ros los que y en g. decimosla que.
4. Podemos decir que el pronombre relativo
a. es Lln slrstantivo, puesto que cumple funciones co
rrcspondierrtes a los sustantivos:
b. cs r-ur onoforico, puesto que representa a su antecedente;
c. tic'r'lc- ur.r valor conjunt ir¡o, prlesto qlle une o subordina
l¡ olacióu lc'l¡tiva a la oración principal.
38 Curso de griego clásico Pronombre reltativo y pronombre ATTO» 39

Por ejemplo, en a. la oración relativa equivale aproximadamente En la oración a. el relativo 69 es masculino singular porque su
ay él estd en eL campo. antecedente, que es ih}paroc,, es masculino singular, y está en caso
Algunos prefieren llamar proposiciones a este tipo de oraciones nominativo porque es el sujeto del verbo éotr en la oración relativa.
que dependen de otra oración. En Ia oración b. el relativo óv es masculino singular porque su
En español tenemos otras formas del relativo (cuol, quien), cuyo antecedente es masculino singular, y está en caso acusativo porque
uso apropiado puede verse, por ejemplo, en Seco, M., GramÓtica
es el objeto del verbo ptrélrar en la oración relativa.
esencial, deL espoñol, Madlid, Espasa, 2o11.
En la oración c. el relativo fr es femenino singular porque su ante-
Examinemos ahora las siguientes oraciones: cedente, que es rcóp4, es femenino singular, y está en dativo porque
es el beneficiario del verbo tréyer en la oración relativa.
s. ELhombre miro los campos,los omo
En la oración d. el anafórico cútoúg es masculino plural como su
b. La jotten escribe una carta, Luego h envía.
antecedente ón¡poi:<,, y está en acusativo porque es el objeto del ver-
c. La joven ama a su enamorado,lo mitay se alegrs.
bo mápyer.
En estas oraciones encontramos diversas formas (los, [s, lo) del En la oración e. el anafórico oúr4v es femenino singular como su
pronombre éL, ell"a, ello. De este pronombre podemos decir: antecedente é:rLmotr4v, y está en acusativo porque es el objeto del
verbo né¡rzrer.
a. que es un sustantivo, puesto que cumple funciones co- z. aúróg es, en realidad, pronombre y adjetivo;
rrespondientes a los sustantivos; a. como adjetivo, en constrllcción atributiva, significa iden-
b. que es rnanafórico, puesto que representa a un sustanti-
tidad (mismo): é oútóg i;rv?paxoc, = el mismo hombre;
vo anterior (que llamamos también antecedente); b. corno adjetivo, en construcción predicativa, significa én
c. que, a diferencia del relativo, no tiene un valor conjun- fasis (mismo : personalmente): oútóq ó áv0parzog : el
tivo, pues no une ni subordina la oración en la que se hombre mismo, el hombre personalmente;
encuentra, que solamente está )'uxtapuesta; c. como pronombre cumple la función anafórica explicada y,
d. que varía no solo de acuerdo con el género y el número
en el nominativo, tiene también valor de énfasis: oútógtrÉ7er
de su antecedente sino también de acuerdo con la fun-
= é1 (personalmente) dice; aútóg),éTo = yo mismo digo.
ción sintáctica que cumple.

3.3. DecLinación de!" rel"ativo y del" anafórico ai:róg


3.2. EL pronombre rel,ativo y eL pronombre anafórico ot;bróq en griry
El pronombre relativo y el pronombre oúróg se declinan como un
r. En griego tanto el pronombre relativo como el pronombre anafó- adjetivo de tema en -o, -a > I, con las siguientes particularidades: no
rico crúróg varían en género, en número y en caso; el género y el nú-
tienen vocativo; el nominativo singular neutro y el acusativo singular
mero corresponden a los del respectivo antecedente, el caso corres- neutro terminan en -o (sin v):
ponde a la función que desempeñen en la oración en que aparecen.
Por ejemplo:

a. ó ávOp«rnog, óq Év tQ a'ypQ Lorat, ropzroüq ou}tráyeL


b. ó civOponog, óv év tQ it"ypQ p)tixa, rapnoüq ou}tré1er
c. t fl ó époorlq roloüqlóyougIé1e1, td 6évEpo p)'é:reL
"óp,1,
d. ó áv0pc.rzog toüg olpoüg ¡riv ptrénet, oútoüg 6i otép1eL
c. 4 *óp,l É:rLotolrlv ¡rir 1págeL, ót¿Lto 6i aót4v xé¿xtt
40 Curso de griego clásico Pronombre rel,ativo y pronombre ATTO2 ¿t

Pronombre Pronombre Muchos son los trabajos de que los dioses libran a Belerofonte.
relativo anafórico
Los poetas escriben libros que yo amo.
MFN MFN Los poetas escriben obras con las que yo me alegro.
Singul"ar Nominativo ó9ító oi:róq oi:ri¡ aótó Las obras de los poetas son hermosas, yo las amo.
Acusativo óv í¡r ó cútóv cútriv d.itró Los poetas, cuyas hermosas obras amo, escriben muchos libros.
Genitivo oé 4S oó oúto0 ainfi5 cúroi
Dativo 4,ñA ai;rQ ainfi oitrQ Leer, onalizqr y traducir:

PLutoL Nominativo oí sí ti aúroí aútcí o¡útdt AAIAAAO> KAI IKAPO>


Acusativo oüs tig & aitroí:q o;i:'co,g ui,rú r. Aoí6o).oq ó A04volog d"tetlú'v,6g aproceúer trt ú:¡';¡, goveúet. z.
Genitivo óv 6,t óv cúróJ oitrñ,t oúróa @eú7etv iipa d'vayrct\eraq ú ¡iq oútóg goveúeo0or éOetrer, rcai 6r¡ rai
Dativo ols o,lg ois oótorg oitrorg ctitoig geú7er ouv 'káp«p tQ uiQ. 3. "Hrcer oúv eig Kprjqv, i¡g úre Mívcog
&p¡er +. Mívarg rceleúer aútóv ).opúptvOov l8púerv trp MLvotoúpca 5.
Mrvótoupog 6'óvo¡rá(erar ó uióg aúrou, 6l raúpou K€gotrIl gépsr,
3.4. Ejercicios
4v oúrcftt xpoo$\éxecv é0á,er ó r'ctrnp. 6. @aupaleror orSv ó AaíEo}.og
Analizar y traducir los siguientes oraciones: 6r& tó épyor, 6 rcord ti¡v toú tupár,vou Frrlt, [6póer, rai 9ccopalerat i1
rLprl ainou. Z. Kai ó rupowog Oou¡rá(er aútd rot ¡aípeu 8. IIoDd ápa
tóv óvOponoa Wércor, óg rcapnoüg i¡'r.S úTpq ouMéyer. 6iopaxapé¡er rQ A0r1vaírp, oíg ¡rátra répxerat, rcai Éoptrlv á1erv rce).eúet,
toüq rirv0pónoug p).ézcrr, o'i rcopnoüg L,t rQ itt¡pQ outr),é7ouorv.
¡reO'Íiv ó Mrvótoupog furtyeru eig tóv veóv oírcov. g. Oúrcél rív8uvog
qv rópr¡v 9avyalo,fl ú:ró toú xovyoú mépyerat. í\xet xap' aistoi, óv ó ),apúprvOoq qg gu1rl§ rcolúeL. 10. Oi ¡rév riD,or
rdq rópo5 9au¡tala, cri ú:ró toú zrorqtoú oré.pyovrat.
áv0porror ¡aípouot ril érya9l1ds¡g, ó 6i Aoí6o),o9 yó.rog ¡aluaíver. rr.
é üv0pr.rzog, tiv p},ént.r, rcopzoüg L"tre itypQ ou11,é7er.
Trlv yep Kp4tr¡v }eízerv é06trer ouv 'hape, é 6i Mívo6 zrtroiov oútoig
o[ óv0po*or, oüg p],énar, rapzroüg tu @ irype ou]trÉ1ouorv.
oú xapé¡* rz. Títroq E'ó :ral1p rca),4v ¡rr¡Xovrlv ¡iS guTrlS eúpiorcet, fl
i*ópn, iiv ó :roult4g orip.yeq rcoloüg),óyoug oútQ).é7et. ra\ oQleru aÍnóc,' mepir ydp rapaoreut\eq ii rqpe ou"ranweq roi tóv
aixópaq &g ó zoultrlg orép"¡eq rcil,oüg).óyoug oútr¿rl,eyouorv.
ulóv t4v 6rd toú oúpovoú guTla 6r6áorcer. r3. Ke],eúer 6'oútóv év q
ó nor¡rr¡g mép"yurr¡v
róp4v, {g oi},ó7ot rco},oí.
guy¡ geúyetv tóv f]}tov, t!, ó tóv a,r:epis:u rqpóg ra¡tora riyerat 14.'O
é ror4qg mépyurdgxópa5, óv o[],ó7or
E' oúX únorco ú er ain Q, átr),d rQ 4),irp atr r1 orá(e r, óme trüer at it tw ep d ra\
rco],oi.
,l*ópt, fr ó épom4q ra),oüg),ólouglé1er, oútóv mép1et. ainóg raraxbrcet eig rdv zróvtov. 15. Aoí6a),og 6' ércgeú1er rcoi r¡ Xrrce},ía
aí rópu, aí5 oi xovyai rca),oü6 ),ó7oug }é7ouotv, oütoüg mépyouorv.
rataguyr¡v xap é¡et aitrQ.
F4 po§, ol: d, i.p'y a 0 ar: ya\o ger, :ro rqt4 g 6órr ¡ro g Éorív.
"O
td §év8pcr gu)ra:;la, ü L,v rQ dypQ goreúli., aúrit-yitp otépyct. Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Groecae
Vandenhoeck §r Ruprecht, 1972
Traducir al" griego l.as siguientes oraciones:
Admiramos las bellas palabras que son dichas por los poetas.
Admiramos las bellas palabras que dicen los poetas.
Amamos los árboles cuyos frutos son buenos y hermosos.
El poeta ama a la joven y le dice hermosas palabras.
El pocta ama a las jóvenes y les dice hermosas palabras.
Las jóvencs sc. alegran con las palabras que les dice el poeta.
Los dioscs cuidan a llc'lcrolbntc porque lo aman.
4. DrcuNecróN or rEMAS sN -a II

4.7. Generalidades
El grupo de sustantivos y adjetivos que ahora consideramos son los
que terminan en -oo, -ooaffis", -Eo, -!o, -(a, illo, -Lvo, formados me-
diante el sufijo -ya/sa, que forma temas femeninos.

4.2. DecLinación de temas en -4 > ú,


l
Singular Plural
Nominativo 1ala« o Oátrart il.
Vocativo 0á),«¡r o 9q¡rot:,:- c.l
Acusativo 0álqtr cv Oa),árr og
Genitivo 0atrsrt ls Oatrcrrr óv
Dativo 0¿trá"rr ¡ Oc),átr ar§

4.3. Ejercicios
Leer, analizar y traducir Las siguientes oraciones

4 tóv Mouoór y\árrót Lort¡apíeooa.


r] Moúoa t4v roí; rowyoís 6ó\ar mégyeu
¡rorOávo¡rev tr¡r O¡rr]pou rcoi fftrácovoE @en.) y\Gnrar.
0 au paleu ñ ú¡q 0 a\auqs Komo§ @c. neutr o) .
é nor4t4g t¡ Eói4 réprerau
¡otr),& rcol& év q1 0 a).c.wg ior w.
o[ ¡rátrrrtar ¡.urcpoi &11d o¡ou8aIaí elorv.

Traducir a!" gríego l.as siguientes oraciones:

Admiro la gloria de los poetas.


Admiras las abejas y sus (las de eltas) obras.
Las muchas cosas bellas del mar son admiradas por los poetas.
44 Curso de griego clásico Declinoción de tonos en -a I 4\

Los cocheros disfrutan de sus carros. jetoes rri amigo, lleva el verbo en infinitivo. En griego este tipo de ora
EI cochero disfruta de su carro. ción es muy frecuente. y tiene de especial que su sujeto, si es distinto
del sujeto de la oración subordinante, va en acusativo: ázro0v¡orcerv
Lccr, analizor y lraducir: T
oüg tÉvoug = morir los huéspedes (quemuúeran los huéspedes).
MINO: KAI KOKAAO»
r. IQrlq rcoi )rrcetrío 6etv¡ Oo).áttq¡api\ovrat z. ToÍg ¡riv:roltroig n1

latrffira gópov:ropé¡er rcoi geúyouow aú:r¡t, ó 6i Mívorg oü. 3. T4v y&p


OáIotrov eú ¡rá),o 'yt1'vúoret, 6t iip¡u ain\c,.4. lrótrov oúv oul},é1er
rcai Etdt{g Oo},átt4q tóv Aoi6q},ov 8rórcer, óg {El rcotogu14v fietxapd,
I(orcátrrp, rQ ús,t lrrcelóv rupáwq. 5. 'H ¡riv roú I(orcá).ou 6óto rcoi
eiq trlv I(pr¡qv gép*at, ó 6i Mívc'rg oú ¡rá1,o rtoteúet t¡ 6ó(¡ rrútoü,
átr}d rcai inrya\et oútóv. 6. OV¿ 6'riD.ou tupáwou Eó[av ¡11 a:rga\ecu
"O:r. ydp r1rcet, ó Kórca},oq ávo¡réver oútóv ouv rol)"¡
¡rov0ávet. Z.
róWn Kci |nÍ@v rcoi ápa[óv. 8. Ai paoü.1rca\ ii¿alca tóv tévov ¡ret'oú
:¡oltróv éraípr.rv eig tóv roú I(orá)"ou oirov gópouor, rai loutpd eúOüq
xapaorua\etoL oútoig ú¡ó tóv EoúIu¡v. 9. Td 6¿ troutpa oüt<^r 0eppi
o[ Eou]oL rapaoretta\ouorv, óote áno0v1iorcerv toüq tÉvoug. ro. 'O 6i
Aoí6o),o9 de\ rapd, toig I,rrce),oig 6tá1er, t4v flóttol oútóv prar,Oáver
rcoi Év zotrtrrrig tr¡raÍg áno0v¡orceL.

Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguoc Groecac.


Vandenhoeck & Ruprecl.rt, 1972.

4.4. Anotaciones gr amoticoles


r. El neutro plural de los adjetivos se usa sustantivaclo con un valor
equivalente al adjetivo neutro sustantivado de español (lo bueno); por
ejemplo td rca),o: lo bello; puede también traducirse lrrs cosr¡s bellos.
z. tbore, corno conjunciór'r (de suerte que,demodo que), puede construirse
con indicativo (óm¿ trúero t rit mepa) o con infinitivo (óore aro0v¡orcew
toüg !évoug). La construcción con indicativo expresa que la consecuencia
se siguió de hecho (de modo quc las olas se suclton); Ia construcción con in
finitivo expresa que la consecuencia debería seguirse, pero sin indicar si
de hecho se siguió o no (de modo que muriersn los huéspedes).
3. Observemos las siguientes expresiones:
Supe quc nri omigo habís muerto.
Supc hobcr muerto rlri orlrigo.

l.as dos cx¡lrr.sit-lncs sigr-rifican 1o mismo, en ambas tenemos clos


or':rtiolrt's, l)ct() t'n lu st.gtrrrtla cx¡-'»'r.sión la scgunda oración, cuyo su-
S. AcrNro

5.1. GeneraLidades
Se llama acento el realzamiento de una sílaba dentro de la unidad
acentual o palabra. El realzamiento se hace mediante la energía ar-
ticulatoria o intensidad, mediante la altura melódica o mediante la
duración de la sílaba acentuada.
Se llama tonola diferencia de altura musical empleada para distin-
guir unidades de significación.
Sobre estos conceptos puede verse Martinet, A., ELementos delin-
güísticageneral,, Madrid, Gredos, Lg7o, cap.3, III La prosodia.

5.2. EL ocento griego


El acento (zrpooqr6ia) griego era melódico o musical, aunque para co-
mienzos de la era cristiana ya se había convertido en acento de inten-
sidad. La diferencia entre la sílaba acentuada y las sílabas átonas era
de una quinta (como do - sol).
El acento de una vocal larga-o de un diptongo puede recaer sobre
la primera o sobre la segunda parte de la vocal o del diptongo (estas
partes se designan con el nombre de mora, palabra latina que signi-
fr.ca demoro); si el acento cae sobre la primera parte, se señala con el
acento circunflejo (-) (zreprozro¡rév4 :rpoog6íc = acento vuelto); si el
acento cae sobre la segunda parte, se señala con el acento agudo (')
(ófeíaryooqEio: ótúg = agudo). El acento de una vocal breve se seña-
la siempre con el acento agudo.
Sobre el acento griego puecie verse Sturtevant, E. H., The ptonun-
tiation oJ Greek and Lstin, Second Edition, Philadelphia, University
of Pennsylvania, tg4o, Chap. lv The Greek Accent; Vendryes, J.,
Traité d'atcentuotion grecque, Paris, Klincksieck, 1945; Allen, W. S.,
Vox Grnca: The Pronnunciation of C[ossicol Greek, 3ra edición, Cam-
bridge University Press, 1987.
48 Curso de griego clásico Acento 49

5.3. Reglos de acentuación Son enclíticos:

5.3.1. Una palabra griega puede llevar el acento agudo en la última El pronornbre indefinido en todas sus formas (tLg, ttvoq, etc.;;
sílaba (oxítona), en la penúltima (poroxítona), o en la antepenúltima Algunas formas de los pronombres personales (¡rou, ¡ror, etc.);
(proparoxítono); puede llevar el acento circunflejo en la última sílaba Los adverbios indefinidos (zr«rg, ¡ore, etc.);
(perispómena) o en la penúltima (properispómena). Las formas bisí1abas del presente de indicativo de ei¡l y 94¡rL;
Algunas partículas (ye, re, etc.).
orcotrróg . a oxítona
oogoúg . : oxítona De acuerdo con las reglas de acentuación, aparece un acento se-
¡¿§[ol i . paroxítona cundario, llamado acento de enclisis, en los siguientes casos:
oogó) ¿: perispómena
En toda palabra átona que precede a un enclítico;
piorog : proparoxítona
En la última sílaba de toda palabra proparoxítona o pro-
rougog : : . properispómena
perispómena que preceda a un enclítico (d"t9paróc,rtc,;
6ópóv t0;
Toda palabra oxítona pierde su acento en el encadenamiento de En la últirna sílaba del enclítico bisílabo que siga a una
las palabras; solo se exceptúan los interrogativos r[§ y r[; pero el palabra paroxítona (gítroE Éorí).
acento se conserva cuando sigue una pausa señalada por la puntua-
ción. Esta carencia de acento agudo se señala con el llamado acento 5. Proclíticos. Son formas átonas que, unidas en la pronunciación
grave (papeío rpoo«p6ía) (' ). a la palabra siguiente, forman con ella una unidad de acentuación.
Alguna diferenciafonÚtico debió cle existir entre la sílaba carente Son proclíticos:
de acento y la sílaba f,nal barítona, pero se clesconoce.
Las formas é, 4, oi, o[ del artículo;
Las preposiciones Év, etg, érc, óg;
5.3.2. Las principales reglas sobre el lugar del acento se refieren a la
cantidad de la vocal final: La negación oú;
r. Si la última vocal es breve, la palabra puede ser oxitona, paroxí- Las conjunciones ei, ó9.
tona proparoxítona o properispómena.
Los diptongos -or, -ot finales de palabra se consideran, para este Aunque no las toma en cuenta Ia ortografía tradicional, son tam-
caso, como breves, con excepción del vocativo, el locativo y el bién enclíticas: las diversas formas del artículo, las preposiciones en
optativo. posición propiamente preposicional (con excepciór-r de &¡rgí, dwL),la
z. Si la última vocal es larga, la palabra puede ser oxítona, paroxí- negación ¡11 y algunas conjunciones (rcai, ri, etc.).
tona o perispómena.
La metátesis cuantitativa es una excepción.

g. Si la última vocal es breve y la penúltima larga y acentuada, el


acento debe ser circunflejo.
,1. Enclíticos. Son formas átonas que, unidas en la pronunciación
(a veces en la escritura) a la palabra anterior, forman con ella una
trnidacl dc acentuación.
6. DrcuNecróN rruÁrrce II

6.7. Generalidades
La declinación temática, como ya se vio, comprende, en su mayoría,
sustantivos y adjetivos masculinos y neutros, pero incluye también
sustantivos y adjetivos femeninos.

6.2. Adjetivos
La mayoría de los adjetivos que se declinan según la declinación te-
mática forman el femenino según la declinación de temas en -o; esta
-o se mantiene en la declinación cuando está precedida de p, e, r; de
lo contrario, se alarga en { en el singular.
Muchos adjetivos de esta clase, en especial los compuestos, se
declinan para el masculino, el femenino y el neutro según la declina-
ción temática.
Ejemplos:

Masculino Femenino Neutro


dya9óc, dyoOr1 iryalót
'trypó.¡
e1,fr[o§ iyXpa
;oXueós ¿lrTlpo§ evfrpov

6.3. Ejercicio
Leer, anaLizar y traducir

ATO IIOPOI
r. "Ote Aior.rzog ó loyozrotóg bt Zagq 8outreúer, É:rroro),r1 i\ret rrapit
I(poioou toú tí:'¡t Au6Ov rspavtou, fl oi Iá¡lor rce],eúovtor gópov
aÍ:rQ xapL¡el'v Kilr'é'vwtsró'v, ei 6i pr¡, zrpóg :ró),e¡ro'v rccii pa¡ag
rapaorceualeola¡ z. {Dópog áp' é¡u róv tóv Za¡tíar 6r1¡rov, rcai rjE4
oi 611pr41ópot ou¡rpou),eúouow oútoLq i¿l;'ctrouew rQ rupa'v"tttp.3. "Ev0q
611 Aíoor:roq qv pó¡^u1v ).é1er' 4. «'H dXq 6úo rópoug roÍc, ccvlpdsxotg
52 Curso de griego clásico

r'spt3eLroi píou, róv ¡riv érepov éleuOáporg, oú r1 ¡riv op¡r1 6úopatog,l Ei


te),euq ó¡ro),r1 rcoi évtL¡rog, tóv E'Étepov Eoútrotg, oú 11 ¡lüv apX4 eüpotog,
7. CoN¡ucecrÓNI - I¡rprnFECTo
46itei.eull ávó¡ra).og rcoi átr¡.roq rcoi 6erv4.» 5. ft1"vóorcouotv oúv eúOüg
oi I,á¡rror r1v toú 6oútrou TVópIv rcoi toüg áyyó),oug aroxé¡txottow
atpawouc, rciri áveu eip1vrlg.
Tomado de H. Holtem-rann, Ianuo Linguac Groccoc.
Var-rdenhoeck & Ruprecht, 1972.

7 .7. GeneraLidades
En el sistema verbal griego se distinguen las siguientes categorías:
1. Aspecto de la acción: €n el verbo griego se distinguen tres as
pectos de la acción:
imperfectivo: se expresa la acción prescindiendo de su
terrminación;
perfectivo: se expresa la acción incluyendo su terminación;
perfecto: se expresa el estado resultante de la acción.

El aspecto se expresa mediante los llamados temas temporoles (que


deberían llamarse temas aspectuaLes o temposspectuoles): el tema del
presente expresa la acción imperfectiva; el tema del aoristo expresa
la acción perfectiva; el tema del perfecto expresa la acción perfecta.
EI tema del futuro no expresa de por sí el aspecto.
z. Tiempo de la acción: los tiempos son presente, pasado y futuro.
Esta categoría, en principio, solo vale en el modo indicativo.
El tiempo se expresa mediante las desinencias personales: las de-
sinencias primarias expresan el presente, las desinencias secundarias
expresan el pasado. El futuro utiliza las desinencias primarias.
3. Modo: se distinguen los modos indicativo, subjuntivo, optativo
e imperativo.
Los modos se distinguen por las caracteristicas modales. El impe-
rativo tiene desinencias personales propias.
4. Yoz: las voces son activa, media y pasiva.
La activa y la media se distinguen mediante las desinencias per-
sonales. La pasiva sólo tiene dos temas propios, el aoristo y el futuro;
para los otros sc sirve dc las formas de la voz media.
§. Persona: primcra (yo; nosotros), segunda (tír o usted; vosotros
o ustcclcs); tct'ccra (('1, cllu, cllo; cllos, cllas).
Llls ¡rcl'sorurs st' tlistirrgtrt n llcdi¡lrtc las dc.sirrcl'tcias pclsonale-s.
54 Curso de griego clásico Conjugación I - Impetfecto SS

6. Número: singular, plural y dual. 4 *óp,1 fl6e rco),üq Q6dq Év 11Loprg.


El número se distingue mediante las desinencias personales. rco),ai cir8oi flEovro ó:ró t{g rópqg év rf¡ iopr11.
Además de las formas personales, que constituyen la conjugación zpóg róv oúpovóv avép).e:rov rcai tüg vegé),og ép}"e:rov.
propiamente dicha, existen algunas formas nominales, a saber elinfniti- Traducir al" griego l"as siguientes orcciones:
v0, que es un sustantivo verbal, y elparticipio, que es un adjetivo verbal.
Las formas nominales se distinguen mediante sufijos propios. Ícaro se acercaba al sol y la cera de las alas se derretía (era derretida).
Dédalo construía una casa para el Minotauro.
7 .2.Imperfecto Creta y Sicilia estaban separadas por el mar.
Minos perseguía a Dédalo a través del rnar.
El imperfecto es un imperfectivo pasado; se forma mediante los si- Minos era esperado en Sicilia por Cócalo
guientes elementos: Los samios obedecían a los oradores populares.
aumento + tema verbal del presente + desinencias secundarias Esopo decía muchas fábulas.

Activo Pasivo (o medio) Ls misma en voz pasiva.

Conocíamos las opiniones de los filósofos.


eg
2d" Éorrp1 émépy on Aprendías las palabras de los poetas.
3'' Éo-rrove émÉov¿ ro
Plurol Leer, analizar y lraducir
?l'émÉpye re ÉotÉ,pye oOe
J" €or€PIov eotePyo vro KAATAONIO» I(AIIPO>
r. 'Ore Némop róv llulíary pooü.eüg 11.v, 16,r Kq),u6ovíov épaoí),euev
En los verbos cuyo tema comienza por consonante, el aulnento Oiveúg, oú ¡rátr'é9augalerc ó aloúróg te rcoi r1 d.ped1. z. 'H 6'Apre¡rLE
se forma añadiendo el morfema €- antes del tema verbal; este tipo de é8iorrcev aó:ró.r É rcai tóv 6{ ¡rov oúroú , órt aix[1oúrc éOuov póv4 róv Oeóv.
aumento se denomina aumento silábico. 3. I(átpov ilp' intyxt 6ewóv, óg eig toüg alpoüg eioépoil,e, toüg rrrpzroüg
En los verbos cuyo tema comienza por vocal, el aumento se forma rcarépatr),e rcai t& 6év6po 6rég0erpev, óme gópog rarilag8,ale toüE re
alargando la vocal, así: a, e se alargan en {; o se alarga en t^l; t, u se alargan Tei,rpyoüg rcai toüg dmoúc,. a. flotrl,oi ydp rcoi tóv w?pt»xa"t égoveúowo
en i, ú; cuando el verbo comienza por diptongo con t, la t se suscribe a la ú:r'qúroú. 5. "EpaD.ov piv aútóv }í0org rcoi árcovtíorg, aei 6'oúrou
vocal alargada (n, ,p). Este tipo de aumento se denomina aumento temporal". axwó11awlr útró yitp t{g 6eo:roív4g Égutrátteto rai éoQl*o. 6. Té},og
64, óte r1 8éozorva de\rpooilyt ró"v raxpot rcoi td qrcóvtto áei r1¡ráptovev
7.3. F.jercicios a:ísrou, oi ávOpcoror rágpoug <ispulr,o.t xpó rat oka.v, gpaypoüq Í6puov
rcoi 6ó),oug ügawov, oíg ró 04píovl.oppáveLv riOetrov. 7.'Erel E'oúE'óg
Leer, analizar y traducir Las siguientes orociones: rcordtrá¡rpcvov, ó gópog 1úla"verc roi rj64 rpópam rpoépatr},ov oútQ
o[ áv0pi^rzroL iteyov rccrrcd rcoi irya1a. eig r4v ú14v, ÉvOo 6rá7ew aúróv 1jrco(ov. oütu: yitp imorpbrew oútóv
ai ró p u i-y p aq ot totr),dq Étr totolog.
ifrxtlo.'t, ótr áD.o oú6üv :r'epre),ebwro ai.roÍc,. 8. O 6¿ toú tupáwou u[óg,
69 Metréo1po g auoya\erc, &D,1v ¡r4Xavr1v qüprorce. 9. Toüg ydp apímouE
rcarcoi rcoi oya0oiló1ot étéyovto ú¡ó tóv d'tlpthxa',t
¡otrlqi ézrrototrat í.ypago:uro úzró tóv rcopóv. tóv gíL^,rv ouvflele rcrri ¡ret' oútóv ÉvÉpoD,ev eig t4v iil,4v, Ét {E ó ratpog
oi ¡raOr1roi épovOávopev trlv O¡r4pou 1Áa«av. áei ú:¡ó trlg Eeonoiv4 g é\uté¿txerc. ro. Tóv 6t 0rrlpeutóv oi iipwrot floav
r¡ toú'Oplpou y\Gs«a É¡rov0ávero únó róv ¡raO4tór,.
NÉmarp ó Nfl.ei64q,'Iaoan,I(ámarp r¿ rai llolu8eúrcr1q, o[ Aróoropot,
rctrr oúX rlrrcrra Atatráwr1, r] ¡ro),' év8olov rótov ei¡ev.
ú ¡reiq, o i 6 rE áorclo r, é6 16 áorcete l1v toú O pq p ou "¡lCom a'v :'oü g poOr1tá g.

4¡rcig, oi ga0qtoi, é6r6oorcópe0c trlv toú'Opr'¡pou y)..ó:rat,. Tómado de H. Floltermann, Ianua Linguae Graecae.
rú ¡rtilrr érpt¡e5 Év tó ¡ryvcroío. Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
56 Curso de griego clásico Coryugación I - Imperfecto 5Z

7 .4. Anotaciones grsmstical.es fetr-v-o- Kcttr-v-o-


&¡tapr-av-o- aioO-fl-o-
r. He aquí el presente de indicativo y el imperfecto del verbo ei¡rí (ser, -v-
con infijo rD'fX-o'Y-o- ¡rcv0-cv-o-
estor): 'rnPcf-oK-o- &pe-orc-o-
Presente Imperfecto con reduplicación 'fL- Tv@-oK-o- 'il- TP&r-OK-O-
Singulor 1'" ei¡rí Soy, estoy ñn/n era, fui, estaba, estuve
2d" ti El sufijo -j-, en unión con determinadas consonantes, se manifies-
{oOa
3'" Éotí {v ta de diversas maneras:

2d' ioré ñr, -p-y, -6-r, ti- , -l- vr(-o- (r,rp-), rpal-o- (*poy-), ,r,atl-o- (ro16-)
3'" ¿ioí {oav -Í-i-'-g'i- > -tr- Ko'tÍ-r-o-,$ax<-o-(Foq-)
Infinitivo
+i, -0-i- > -Tr- Lptrr-o- (Épet-), Kopurr-o- (rcopu0-)
-K-j-'-X-i- > -rt- gutrart-o- (gu},arc-), rdpútt-o- (ropq-)
'> -}}-
ei'vat
-1-i- patr-)'-o-
Las formas bisÍlabas del presente son enclíticas; el acento seña- -'t-i -rv- rerv-o- (tev-), gqrv-o- (qor-)
lado es el de enclisis (ver 5.3.2.4).'EotL, eiot también pueden -P-r , -rp- xilLp-o- (Xop'), gOerp-o- (qerp-)
equivaler ahay y l1't, í1oa"v ahabía.
En algunos casos aparecen reunidos dos de estos sufijos:

2. Tema temporal. > -v€- dg-trc-ve-o-


-,r-o-i-
Lo constituyen el tema verbal más el sufijo temporal y, en algunos
''t-i- > -w- pc-n-o-
casos, la reduplicación.
-r-oK- eúp-rorc-o-, ázo0vr¡-tor-o-

Se da el nombre de temas temporales atemáticos, en particular, a Algunos verbos llevan reduplicación en el tema del presente, con
los temas temporales que no llevan ningún sufijo temporal y, en ge- la vocal r.
neral, a los temas temporales que no llevan la vocal temática -e/o-.
2.'J.. Tema temporaL del. presente 3. Temaverbal,.
Del tema temporal del presente se forman todas las formas per-
Es la parte léxica de una forma verbal (lexema).
sonales del presente en todos los modos y en todas las voces, las
Los temas verbales pueden ser rodicates, si contienen solo la raí2,
formas personales del imperfecto en todas las voces y las formas no-
derivados, si contienen, además, un sufijo formador, y compuestos, si
minales del presente en todas las voces.
resultan de la unión de varias raíces.
2.2. Tema temporaL del presente temdtico.
El presente temático lleva como sufijo temporal la vocal temática
-elo-. Por ejemplo: Ejemplos: radicales: geoy-,\etx-,7--, Eo-

derivados: rLLt-il-, gñ-e-, E4I-o-


tru-o-, geuT-o-, ler¡-o-, r€re-o-,'tLlto"-o-, gñe-o-, 64),o-o-. compuestos: rdpc-6o-,X¿LPo-ro\¡e-

Muchos verbos, además de la vocal temática, llevan alguno de los Un mismo tema verbal (o una misma raíz) puede aparecer en di-
siguientes sufijos que son propios del presente: -v-, -ov-, -or-, -j-. Por versos grados vocálicos.
ejemplo:
58 Curso de griego clásico

Ejemplos: grado e ye,r- Ier¡r- psl- 8. CoN¡ucecróN II - AoRrsro rEMÁTrco


grado o Torl- Iotn- FoI-
grado o 1.v- trt¡- ptr-, pol-, pla-

Esta variación se llama aLternanciavocáLica o apofonía.


Sobre estos aspectos del presente puede consultarse Smyth, H.
W., Greek Grammar, Cambridge, Harvard University Press, 1966,
496 S31; Curtius, .I., Gromática griega, Buenos Aires, Desclée de
Brouwe¡ 19-51, nos. 245-253. Sobre el aspecto fbnético puede
consultarse Fleury, E., Compendio de t'onética griega, Barcelona, 8.7. GeneraLidades
Bosch, 1986, n. 3r. Sobre la alternancia vocálica o apofonía puede
consultarse Hernández, E. y Restrepo, F., Llovc del griego, Bogotá, En la voz activa y en la voz media hay tres tipos de aoristo: sígmarico
Instituto Caro y Cuervo, 1987, págs.371-377. (con suf,jo -oú-), teffiático (con sufijo -ole-) y atemático (sin sufijo).
Otros nombres son ooristo primero o débil (sigmático), ooristo se-
gundo o fuerte (temático), aoristo tercero (o segundo) o aoristo radicaL
(aremárico).

8.2. Aoristo temático


El tema del aoristo temático se forma mediante el tema verbal, más
el suf,jo temporal -ole- (vocal temática), por ejemplo rc7-ole,?tw-ole-,
6pa¡r-o/e.
En el indicativo, además, el aoristo lleva aumento.
En el indicativo el aoristo, como tiempo pasado, toma las desinen-
cias secundarias o de los tiempos históricos o pasados.

Indicativo Activo Indicativo Medio


Singul"at trL¡ ov dejé É ),rr¡ó FI, dejé; quedé
2d^ é, trrreg É tri:¡ ou
3'" é trr¡ ¿ É líne 10
PLural. 1.' i, trin o pev É trLró pe0c
2a^ é trl¡ e r¿ É ),ir¿ o0¿
é trLr¡ o v é Ií¡ o vro
Infinitivo Activo Infinitivo Medio
Irr eiv trr¡ é oOar
60 Curso de griego clásico Conjugación u - Aoristo temático 6t

8.3. Ejercicios zpóg róv N4),e í611v, óg cip'ÉléguyEv ávd úrfq),óv 6Év6pov. 7. 'Ev 6i rQ
rtv8úvp rcoi o[ Aróorcopot ilpaprwov aúroú. 8. Móvn¡ E'q Atotrávtr¡
Comparur Las siguientes formos verbales e indicar cuá\" es imperfecto y
oimQ étuXe r\Sroi) rcánpou regatr¡g, óote ¡urpóv rtpóorceo0ar aútóv.
cuá\" aoristo:
g. Tó 6i 0r'¡piov oú6a¡róq éraye'v, &tr},' óDlp Oqpeurff :rpooé6pa¡rev, óg év
n¡óprorcol ¡úpov r¡óp[orcowo r¡üpovto riguTyl rcoré¡eoe rcoi éfié!q',]e. úzró toú rarpou. ro.'E¡ei 6é rcqt ó'Iáo@v
ütr¡e tter¡e éteíneto éll¡reto axérlo¡e"t,ümaroc, ó Metréa7poE aútóg 6úo orcóvrrq ilapev, oig épo),eró
épátr).ovto Épá).ovto épotrov épol),ov 04píov rard yéoo'v tóv vótov, tisarerqrhreoe rcai trlv roú píou tetreut4v
É¡rá0o¡rev é¡rav0ávo¡rev Épav0ávete Épá0ere éoXe:u. n.'Evrau0a 6n¡ ó Me),éaypog toüg 6oú1.oug xpooiyyayu' ri0e).e
aútoüq ró 6ervóv 0qpíov i6eiv. rz. Merd raútq oi piv 6oü),or oívov
ereyec, éregveg Étá¡rvou Été¡rou 7&p
te rcoi oitov ijve1rcov, o[ 6é 04pewoi ünrvov rcoi iio0rov' É¡ei E'é¡rov rcai
égú1ete Égeúyete geú1etv guyeiv Égayo'v, ó Me),éoypo c,rcepiri¡gvlrr¡g eineiv riOe],e rcoi eizrev oür«^rq'
}eízeo0qr trr¡ÉoOot lr¡eÍrr tre [¡etv

álépa).o,t Élépdüov ile8,ñere étepáil,ete Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecae.


Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
i\ltapre \gapra've d¡to.pra'vew ápapteiv
il,aperc éIa¡rpávete é),appcvó¡l1v é),apópr¡v
8.4. Anotaciones gt amaticales
Traducir aLgriego los siguientes oraciones: r. El aoristo, como se dijo, es un pasado perfectivo; al traducirlo al
Lanzábamos jabalinas. Lanzamos jabalinas. español corresponderá al pretérfto (amé) o al pluscuamperfecto
Cogíamos dardos. Cogimos dardos. (había amado).
Bebíais vino. Bebisteis vino. z. La conjunción ó1, después de verbos que significan decir, creet,
Las muchachas se cansaban. Las muchachas se cansaron. pensar, introduce una oración completiva (sustantiva) cuyo verbo va
El hombre cogía las flechas. El hombre cogió las flechas.
en indicativo: llpótevog einev ótr ó éX0póq xapemw (Próxeno dijo que
Te equivocabas. Te equivocaste.
el enemigo estaba presente). Puede introducir la cita de palabras tex-
Ícaro no huía del sol. Ícaro no huyó del sol.
tuales: llpótevog ebcey 6:*oútóg ei¡rt ttv$yúq (Próxeno dijo: yo soy el
Dejabas los frutos en el campo. Dejaste los frutos en el campo.
que buscas).
El amante decÍa muchas cosas. El amante diio muchas cosas.
Eljabalí corría en el bosque. Eljabalí corrió en el bosque. También introduce una oración circunstancial (adverbial) causal:
o[ 0r¡pewai 6rórcouor ró'v rarpo:u ótr 6ragOeíper toüq aypoúq (Los caza-
Leer, analizar y traducir: dores persiguen aljabalí porque destruye los campos).
3. El acusativo se emplea para expresar la duración o la extensión:
KANPOT TEAETTH
r. "Hyev oúv cúroüq ó Metréaypoc,, é'v9a tóv rcánpov ei'vat iyalov. z. ¡rarcpóv Xpóvov durante Laryo tiempo.
4. El aoristo temático es propio de algunos verbos cuyo tema ver-
Marcpóv ¡rév ¡póvov oúX 4ópiorceto, tflog 6'é Me)'éo7pog 4úpev aúróv
bal termina en consonante; en el indicativo, parece un imperfecto,
év Oá¡rvp. s. EúOüE oúv oi ¡riv Eoúlot 8írctuo :repÉpa)'ov tQ Oá¡rvp
pero nunca es igual a su correspondiente imperfecto, del cual se dis-
xa'vra¡óle'r rcai urópov oú nepréltzot ai.rQ, oi 6i 0rlpeutqi arcóvtto rcai
tingue de alguna de las siguientes maneras:
oiotoüg étrapov, érei é¡ra0ov órtxpompL¡eL ij84 é raxpo9 ¿. O 6i, óg
ei6e noltroüq d'v! pthxoug, rpCoro'r ¡riv étégeu1e , éxewa E' eioépatrev eig td por no llevar sufijos propios del presente (eúp- eúprorc-,
6ír¡uq rcoi rotére¡rev qlr.c..s.AM' oú6' óg etreú0epog r1v' oi y&p 04 peutai trop- trc¡rpav- , relt- ta1v-, pa),- pdü-);
ratrca¡ólrv iyó'vrt\ot, rcoi étóteuov, oú6eiq E'épatrev oútóv, átrla rcqi o[ por llevar el terna verbal en un grado vocálico diferente;
áprcrror 0rlprutai, arov:w:,ai u rcai rolóraq rlpaprol aútoú. 6. "Ev0o
ordinariamcntc el tema vcrbal del aoristo temático va en
rrrado ccro Q.rn- Iern-, guy- geuy-, tpcn-'rprrn-);
Ei¡ ó rrirpoq ¡rarcpüv püv Xpóvov oúrc érco¡rvev, tÉlog 6Ü :rpooÉ8popev
62 Curso de griego clásico

por tener un tema verbal diferente (verbos defectivos que g. CoN¡ucecróN III - Aorusro srcMÁrrco,
se complementan - los llaman poliwizos, es decir de nru- AORISTO PASIVO
chqs raíces) O.ey- etx , Lo9- gay-,qey 6pay-, gep- Éve1rc-);
por alguna otra particularidad (of- o"foy-,rctx(e)r-xet +
xeo-).

Tres verbos tienen aoristo temático con reduplicación rítica (repi-


te la primera sílaba): qT- af d"f-,ffrl- ff-F€xr- ' ei¡-, év-e7c-.
5. Desinencias personcles
Las desinencias personales, además de distinguir las personas, 9.7. Aoristo sigmático
distinguen, por una parte, los tiempos primarios de los secundarios
o pasados y, por otra, la voz activa de la media. Por esta razón hay El tema del aoristo sigmático se forma mediante el tema verbal, más
cuatro series de desinencias personales. el sufijo temporal -od-, por ejemplo: orepT-od.- (orcpla-),6rc^rrc-oo-
Además, el imperativo tiene desiencias propias activas y medias y
(6 rioEa-), rctren-oo (rctrerlra-), 6etE-oo (6etoo-), lu-oo-.
el perfecto tiene desinencias especiales en la voz activa. EI dual tiene En el indicativo, además, el aoristo lleva aumento.
también sus propias desinencias. En el indicativo el aoristo, como tiempo pasado, tomas las desi-
nencias secundarias o de los tiempos históricos o pasados.
Activas Pasivas
Primarias Secundarias Primarias Secundarias Indicativo Activo Indicarivo Medio
singulor (-p,) -v -Pot -Erlv
é lu oa é ),u oó pl!
Zá, (-o,) -g -oort* -oo*
3', (-r,) -r -aol -ro 2d^ étruoog É),ú §@

PLural. 1'" -¡lev -psv -¡re0a -Pe0a -) é),uo¿ élúoa ?o


2d" -aE -t¿ -oOe -o0¿ é trú oa pea É tru oó peOc

"dJ
é ),ú oa te é Iú oc oOe
'r' O contracción.
-) étruoové),úoarro
Infinitivo Activo Infinitivo Medio
),ú ocl ),ú oo o0ar

9.2. Aoristo pasivo


El tema del aoristo pasivo se forma mediante el tema verbal, más el
sufijo temporal -0e/0q- Ce/r1), por ejemplo: orepy-lry (mepX0q-), trem-
04- Oerg04-), zer0-04- (:rero04-).
En el indicativo, además, lleva aumento.
El aoristo pasivo toma en el indicativo las desinencias secunda-
rias de la voz activa.
64 Curso de griego clásico Conjugoción lu . Aoristo sigmiitico, aoristo posivo 6-5

lndicativo 9.4. Anotaciones gramatical.es


Singulor 1'" Étrú04v Las siguientes anotaciones son más propiamente fonéticas y
2d. é),ú 04 e
ortográficas.
.) é lú 0r¡
r. Las oclusivas labiales y velares seguidas de o se ensordecen (po,
Plurol 1" é trú 04 pev
2n" é trú 0n¡ te go > 'rroi ^{o, Xü > Ko) y se escriben rlu y t respectivamente. Esto debe
.) Étrú 04 oc v tenerse en cuenta en el aoristo sigmático.
Las oclusivas labiales y velares seguidas de una consonante aspi
Infinitivo rada se aspiran (p0 > 90, lr0 > 90, 1,0 , X0, rcO > ¡0). Esto debe tenerse
),u 0¡ vcr
en cucnta en el aoristo pasivo.
z. Las oclusivas dentales seguidas de o desaparecen, por ejemplo
9 .3. Ejercicios
¡Er0oa- > r,aLoú-. Esto debe tenerse en cuenta en el aoristo sigmático.
Conjugar en eL aoristo activo, medio y posivo los siguie ntes verbos (tener Las oclusivas dentales seguidas de una consonante aspirada se
en cuenta si el, verbo tiene ooristo temdtico o sigmático): convierten en ú, por ejemplo :rer00r1 > zreroOrl-. Esto debe tenerse en
goveúo, Etórcc0, drowí\a, rréWoo, ¡e[Oco, rctr@, oúpya, t0.éma, dya, cuenta en el aolisto pasivo.
treinr¡, jsfira.
Lccr, analizsr y traducir
MEAEAIPO'
r. "Tig 611 coJ'oq Eírcotóg émr td á0)'o 6tcr)'a¡rpávew, ei ¡11 69 te)'og
égóreuoe ró 0r1píov roi bwvoet;2.
tóv rcív8uvov A»'á 'yera:«r tl1v ép4v
6ótov o1v rcóp4v tó:rpótov tóv riOtrarvlopeiv 6ei' xptorrllap étóleuoe tóv
ruxpor." 3. A:rete¡rev apaú 6ép¡ro rcai toüg EoÚtroug Ércá'euosv Éve1rceiv
oútó t¡ -i\tatrávq. ¿. C)g 6'o[ á]loL O4peutoi ei6ov rcoi r1rcouo«v rctltra,
¡ñerúc, piv rjvelrcor o[ :rotr].oi, é8etoqv 6i tóv Metréalpov rcqi éÍet0ov
roüg Aroorcópoug tré1erv npó oútóv. 5. f)g 6'oúr énetoqv rrwoÚq, o[ 6Úo
@emrovi6ar, oltoú Me).eá7pou p4tpá6e)'got , i¡p\a:',\élu oútog' 6. "Ifui
átrtroug :roD,oüg Orlpeutag éte¡rlrev t'E}}oS ouv04peúoot tóv rcázrpov, óv
ÉvLoL rcoi égoveúOn1oov ú¡'oútoú. Z. Oúr'ápornq rcópqq póvr1g oÜte toú
épamoú td á0],á Émr 8trcaíog, bwi y'oú¡ ú:r' aútóv ¡róvov é04peÚ01. 8.
Atrtrd rcoi úr' áD,cov oúrc dtí¡rc^rv tó 0r1píov é61óX0r1, of taig toú Mel'eáypou
é:rtorolalg É:reío04oov rcai úzó tóv oirceícov 6eúpo é:ré¡rg0¡oov. 9. 'Oors
rcoi r1q róv ct)Ic^rv TvóF{q árcouoot rcai neroOrlvot oúq 6eÍ." 10. 'O 6¿
Mei,éaypog, é:rei qtt¡ráoOr1 úzó tóv oirceíov óg épomrlg l1g 7\totrávr4g,
oúrcftr rarú¡el1v óp14v. rr. Toüq oúv ¡o1tpa8flgoug r'1róvtLoe, toiq 6i
EoútroLg trpooéraltrcüg vercpoüg ¡11 eúOüq Oárfot, áltr'oírco8e btqxew. tz.
Oi E'úrr1rcouoov, óg rpooeta¡11, ümeragoc, oÜrco rcrrteorceuáoOr1 toig
(iecrru^rvíEorq.

l'ornado dc I [. I It¡ltt.lnrann, Ionuo Linguoe Groccotl.


V¡ntlcnhoccl< ñ lltr¡rrt'cht, 1 972.
10. CoNJUGACTóN IV - Furuno

'10.7. Futuro activo y medio

El tema del futuro activo y medio se forma mediante el tema vcr-


bal, más el sufijo -ooloe-. por ejemplo dy-ao- (irlo-), p).e:r-oo- (ptre{o-),
netO-oo- (¡eroo-), Qo1,€u-oo.
El futuro toma en el indicativo las desinencias de los tiempos
primarios.

Indicativo Activo Indicativo Medio


trúo o Iú oo por
2t" trú o srg ),ú o tt
.) ).ú o €l lú oe ror
Plural 1'' tró oo p¿v Iu oó ¡reOo
2d, trú oe ae Iú oe oOe
f, trú o ouol Iú oo rr¡¡r

lnfinitivoActivo lnlluitivoMctiio
lú o €r1, Iú oe o0crr

10.2. Futuro pcrsivo


El tema del firturo pasivo se'fonla rlcdiantc cl tt'nl:l vt'r'lr:rl, nr,i:, t'l
sulijo temporal -04oo/01os-, por ejernplo: o'rcp1 t)11«r,, (trlt1r¡()¡¡1r1r 1,
ay 01oo (a¡04oo-), itre:r-0r1oo (rleg0rloo ), trr0 011,r,r (ntttr()t¡iro )

En el indicativo cl futuro pasirro totna llls rlt'sirtt'rtt'irs ptittt.r t.r',


medias.

Indicativo
Singu [o r 1'' Iu 0{oo For
2¿^ Iu 01o ?l
:l'" tru Orlot aol
I'l rr ro I 1'" Iu 04oír ¡rtea
2'^ ).u 0r1oe oOc
3" Itr 04oo vrorr

Inñnitivo
Iu O{oe o0ar
68 Curso de griego clásico Conjugoción rv Fuluro 69

10.3. Ejercicios 3. Hemos encontrado oraciones circunstanciales temporales in-


troducidas por é:reí, Éner6r1, óg (después que,unavez que), por óre (cuon-
Conjugar en el, futuro octivo, medio y posivo los siguientes verbos: do), por éog (mientros que,hasta que).
goveúo, Etóro, néyruo, ¡eí0ro, rama, oú.p^ya, xlé¡zco, ciyc,r, Ieí:ro, 4. El artículo nominaliza el sintagma preposicional rd zrepi toú
yapLla,rpútwo. Mei,eáypou : Io reLstiyo t MeLeagro.
Leer, anal,izar y traducir 5. He aqui el futuro del verbo ei¡rí:

AAOAIA Singulor 1'" éoo¡roL


r. l\),0oío 6i, ri toú Mel.eáypou ¡r1o1p rcai tóv (leolovrE«;v oEdl,gr1, Z'1" éol
óg ei6e toüg vercpoúg, ioXupóg úVr(c rcqi róv otépvov irox:crv. z.
'E¡ei E'é¡ra0er óg'oú áné0ovov oI d6e],goí, oúrcétr é6árcpuev, átr]"d róv 3'" ÉoTcr

Me),éolpov goveúoetv ü¡rel),ev. 3. MrlXovrlv oúv 4úpe 6etvrlv' 6te 1dp Phrrol 1'" Éoó¡reOa

éterce tóv ulóv, ai tpeiq Moipor 4),0ov roi ei¡or' 4. "Tó tÉrcvov ra),r^rg 2¿' éo¿o0¿

priv tóv píov 6ráler' Oou¡ráoouow ydp rcoi otéptouorv aútó o[ óvOporor :1"' óoovrtrr
rcoi ú¡ó tóv Oeóv gu),oX0r1oetat te rcqi Érc rotr],óv rrv8úvr'rv ooO4oetor'
priltret 6' eúOüq eig AL6ou áno¡0rloeoOar tóre, 6tt ai o¡L\aq of órcei év rQ Nótese que su fon.na es de voz media.
rcopív«p t
rcolovror, oúrcél oo0r1oovrat." 5. Tóte ¡riv oúv p4rrlp rrútírco
cr:re).ope rag oXí(ag Érc roú rca¡rívou rai eú érpurlze, vúv Ei ¡oltv ávetropev,
évOa ÉrcpúgO4oov. 6. Morcpóv püv Xpóvov Égpóvl(e :rótepov roú tóv
dEi).góv góvou 6irr1v),operv 4 rór, uióv oóoor Eei, tÉ),og Ei rdg o¡L\ag tig
tóv rápuvov eioépo),ev. 7. EúOüg ciptr róv Me}éoypov, 6g toüg 04peutdg
oílcrr8e 4ye, 6etvó9 rcá¡rcrtog ratil,ape, rcai Éog ¡rüv ai oXí(or éroíovto,
etr plltrov érco¡rvev. 8. Td,og 6i, ót'r1govío0r1oav, aútóg ázé0ove rcoi
drí¡¡014 VrXn aúcoú eig AL6ou rcotü róv róv Morpóv }ó1or,. 9. 'H Ei
p4qp eúOüq pet'oútóv á¡éOovev aúOa[petov Oávotov. ro. Tcrúrá éotr
it repiMeAeú1pou.
Tomado de FI. Iloltern-rann, Ianua Linguac Groecoc.
Vandenhoeck & Rrprecht, 1972.

70 .4. An otaci ones gr am oti coles

t. rórtpo,t (como conjunción) introduce una oración completiva


(sustantiva) interrogativa indirecta bimembre; el segundo miembro
va introducido por la conjunción rl. Obsérvese que el verbo de la ora-
ción interrogativa indirecta va en el tiempo en que iría la interroga-
tiva directa.
z. Ill verbo ¡rdr\,),io (ir 0, estor a punto de , tener I,s intencitin de) se cons
tluyc cou infinitivo de futuro.
11. DECLINACIÓN DE TEMA EN -d III

77.7. Generalidades
Consideramos ahora el grupo de sustantivos y adjetivos en que la -a
del tema está precedida de e, r, p. Este grupo comprende sustantivos
femeninos y algunos masculinos.

1.1..2.Declinoción detemas en -d> a

Femenino Masculino
Nominativo ,l,esvr c§
Singulor nvép a
Vocativo ,,lfép e vtdvt o
Acusativo \¡ttp an vEovl cv
Genitivo nVép ótE 1,ttwl ()t
Dativo tlFéP s veúrvr {
Nominativo ipíp at vEclrt 4l
Vocativo ¡póp or v¿cvl cft
Acusativo ñvép aE vealí ig
Genitivo rlpep óv vecvr 6v
Dativo 1pép cq veorrí ctg

71.3. Ejercicios
Traducir ql. grip las siguientes oraciones

El olivo produce sombra.


Las aceitunas son los frutos del olivo, son muy amadas por los ciuda-
danos de Atenas.
Los jóvenes atenienses escucharon las palabras de muchos filósofos.
Amamos el olivo porque produce hermosos frutos.
El sol brilla durante el día (acusotivo).
72 Curso de griego clilsico Dcclinoción de tcma en a ur 73

Leer, anaLizar y traducir roú rupáwou, Ile),orlr Eé, Q llooer8rov Épo40r1oe rrri Ínnoug opíorouq
rapío¡e, ércpár'¡oev súróv. zr.'E6íaxe pdv oúróv ó Oivó¡raog rcoi olí1ou
TANTAAO> I(Ai rIEAOY rcatetrope, rétrog E' Évrrcr104 rcoi toú veovíou ga¡aipq ÉgoveúO1. zz. 'j\11.or
r. AuE[a {v Tovtátrou ápXr1 rccri pooü,eío, évOo Év :rotrfu¡ :rtroút«p rcai 6i ),Éyouorv óg fle],ol/ Múptü,ov, róv 'roú Oivopáou Eoútrov, §ópotg
eú6o!íq 4pxrr. z. Ard 1ap l1v rca).orcáyo0lov Oeoig re rcai 0eaig gítrog ézreroe rccri ¡rer'oútoú riyv iLga\w éptrorlzev óore oupzreoeiv oút4v év t¡

4v, óv Év roiq oircíorq óg oirceiog §u1yev. 3. l\tr),oLg 6'dvOpónorq o'd te FqKp{ rcoi Xcr),e:ri1 ó6Q. 23. Tóv Ei Múprü,ov ),éyeror goveúorrr ¡rerd rrlv
róv Oeóv oircírrL ctpotor rcoi d:rópp4ror ilocrv rai ó),r1 1 :repi tóv'O),u¡r:rov víw¡,t.24. Oi6i Ile),o:ri6arzrotr),oüg Évrauroüq i¡p¡orri¡c,lle),orcovvrloou.
Xapa. +. T¡ E'eúEolíq Ereg0eípeto 11 toú Tavtálou rfruX11, óote téIog 1'omado de H. Holtern-rann, Ionuo Linguac Groecoe.
peoq r1v ézrL0u¡tóv rcoi d8rrcíog. 5. Meta 6ü touta :roD.o¡óg üppr(ev Vandenhoeck §r Ruplecl.rt, 1972.
eig toüg Oeoúg. 6. Ilpótov ¡rüv oúv roüg tóv'O),u¡r:r[cov tró1oug, oi év
irxopp,i1q etréyovro, Élr'¡ve1rcev eig toüq rrv0pó:rouq, éxeffu 6i vérctop
77 .4. Anotqciones gr amatical,es
rcai o¡rppooíov Érc),erlrev, tdAog Eü Oeoúq T e rcai Oedg rpoorlyayu eig l1v
o ircíov qúrou etr0eiv' Eei¡vov y itp iip tw ot rop ooKsuoo0rl oeoO ar fl elev. Los verbos crlyo tema termina en vocal alargan la vocal del tema an-
7. Kú,4 oúv 0éq r1v 4 róv Oeóv:rpóg tag toú Tqvtátrou Oúpoq :ro¡r:r4' tes de los sufijos temporales que comienzan por consonante, así: fl
á}}'d oirov napeore,baoat rrúroig róv u[óv, óg ll0"or[ óvo¡ráoO1. 8. Oi ,I o cr (cuando va precedida de e, t, p); e r li o, a; t>i; u > ú. Por
¡riv oúv :rtreioror tóv Oeóv r4v roú távou rarcou p'yiat :rcaúgoOov rcpiv ejemplo: rryt1oa, 0r'¡paor^r, gü,4or,r, etreuOepóoto, lúoro, rior^r (apreciar,
goyeiv, próvr1 6i Aq¡r1tqp, 4 tóv rcoptóv 0eá, ¡rtrpóv tou ó¡rou égoyev. venerar).
9. Aúqg ydp r&t ¡reotrl 4v q Oed :repi llepoegóvr1g qg rcópr1g, r1v Tóv Múprr)ov ),éyetor goveúoor: el sujeto cle la oración de infini-
Il),oútorv tlpraoer, roi Er1 rcai oúrc ¿i6ev, ct égoyev. ro. Metd 6itcruta tivo es el mismo de la oración subordinante, por lo cual se omite en
ol 0Eoi r& tou 8eínvou ¡rópto eiq ¡ofuceiov ép«),ov rcoi qrfrov ¡rarcpóv la infinitiva.
¡póvov rccri oútorg veopóv rccteorceúnoov tóv u[óv. rr. Móvov tó toú Un sustantivo en acusativo puede modiflcar un nombre: avó¡roroq
ó¡rou ¡róprov étregávrtvov KqrcroKeudo0r¡,ar éEer úg''Hgalotou (oú tóv tóv p lov disímil, en cuanto s su vida (.acusstivo de relacíón) .
rcá¡rrvov év q l,trcetríg i6erv xapeoror). rz. Táwolov 6ü 6r'óp14g eiq
Taotapo.v rcotépotrov ol 0eoi tr1g t'a8mícrg roi rcorcoupyt«g évero. r3.
T¡ roú Tavrátrou tetreur¡ ó ndl,orlr veavíag ú:re),eíg0r1, óg tQ Towátrp
avó¡roLog 1v tóv te píov rcai rdq ap*ac,. r4. Toüg yop Oeoüg Er'ó.trou
tou píotr é'rí¡r4oev, óore Égil.r1orrv oútóv rcoi rí1q ¡oú Tavtá),ou oioXpaq
rú¡4g 4),eu0éptooa'l. r§. Tíg yirp Oeóg 4 Oed oú grl4oer veavíav rcolóv
re rcql rcorou pyíac, dxetpov; 16. Td Ei:repi toú rrecrvíou ó6e ouvépatvev'
ry. 'Exei ó flé),orf riyv xaqipm ápX4v úró tóv Tpoíoq Évoírcr^rv
á:répa),ev (Ércpál1oav ttp qe Au6iaq) Év t¡ d:ro8r1¡ríq roD.dg r,loouq
re rcai r1:reipoug ei6e rcai 64 rcoi llrocrv, ÉvOev Oir,ó¡raog EÉ époo[leuev
É¡i ¡ol),d t{g flelo:rowrloou. r8. I(oteíXeto 6'Oivó¡raoq 6erv¡ "r4q
Vrús vóo«p, tfl ¡re1a).ogpooúv¡. 19. 'Evo¡rt(e ydp áprotoq 1vío¡og tóv
üv0 pónr.rv, veov róv te rcai rfl,trro r Co.v, tl.v u roi :rope L¡ev'Iznro6 á¡rerav,
tó tÉrvov aütoú, vú¡rgr1v tQ veovíq óg 4vto¡eig aútóv vrrcrloet' ei 6i ¡u1,
govrúoetv crúróv é¡reA).¿v. 20. Aó8erco ri6q veoviar é04páO4oav ú:ró
12. DECLINACIÓN ATEMÁTICA I

72.7. GeneraLidades
Esta declinación se llama atemático porque no lleva la vocal temática
ole.
Comprende temas terminados en consonante, en -t- o en -u-.
Comprende nombres masculinos o femeninos (animados) y neu-
tros (inanimados).
La diferencia entre masculinos y femeninos no se manifiesta
morfológicamente; cuando se quiso señalar morfológicamente
tal diferencia (a veces en sustantivos, frecuentemente en adje-
tivos), se acudió a la declinación de temas en -o, mediante el
sufljo -jo-, -so-.

Los neutros se diferencian de los masculino-femeninos en las de-


sinencias del nominativo, el vocativo y el acusativo y tienen en co-
mún las desinencias del dativo y del genitivo. Los neutros tienen una
misma forma para el nominativo, el vocativo y el acusativo.
El vocativo singular tiene el tema puro, es decir una desinencia o;
pero los temas terminados en oclusiva usan para el vocativo la forma
del nominativo, con desinencia -q.
El nominativo singular de los masculino-femeninos tiene como
desinencia -s, excepto en los temas terminados en -v , en -p- y en
-¿o- (estos últimos son adjetivos), que solo alargan la vocal (o, e) de
Ia sílaba final.
Los temas terminados en consonante o en -eu- (esta ü es, en rea-
lidad, consonántica) tienen el acusativo singular en -fl y el acusativo
plural en -aq; los temas terminados en vocal tienen el acusativo sin-
gular en -v y el acusativo plural en -9.
76 Curso de griego clásico Declinación atematica I 77

D esinencias de La declinación otemática 12.3. Ejercicio

Masculino Neutro Leer, qnsLizar y traducir


y femenino
-g-v Oú 6eI¡Loreúetv rcótratw
Singular Nominativo @
t. Kó p a\rcré ru p óv rc).é:rre I Kai rois óvu(Lv ézri 6 év6 pov úr[4],óv ano g é p e t.
Vocativo o@
z.'Erei iipa raraqayeiv éOe).er. 3. 'Afuhm1f E'rircer ó¡ó ró EfuEpov rcoi
Acusativo -A-'t) @
tóv rcóporco rcotrareúer ag :rtg piv :rtépuyaq éXer rca),üg rcai rc{pú[ Émrv
Genitivo -o§
évtr¡rog r\g ú»t Oeóv pou},r1g, {6erv 6'íoog oú 6uvotóg. 4. «eL yitp rai
Dativo -t
gc.rvrlv eíXev ó rógal, paorl.eúerv rpoo\xw d,v a'isrQú:..v }1pir.o,t, á}},'oú
PLuraL Nominativo -e§ -d rcr]purca ¡róvov eIvot.» 5. O ouv rópal, ei¡rr] ¡rópog rr'¡v, oúr üv ÉneiOeto
Vocativo -e§ -d roTq roít rótrorcog ).ó7org. vúv 6ü rco),arceuó¡revog rt1 ildneru goíverv
Acusativo -dS -g -q éOfl,er rr¡v gcovr¡v. 6. Mé1o rpaleq óo0'ó rupóg iwrimet. 7. Ta¡tora
Genitivo -ov E'ó rupóg úzó rr¡q otrónercog dpxa\erat ral dxogégerat thg uo:r"pol
Dativo -or rcotap poX0 ro0r1 oó ¡revo g.

Tomado de H. Holtermann, Ianuo Linguae Graecae.


Los temas monosilábicos llevan el acento en la sílaba radical en el Vandenhoeck & Ruprecht, 1 972.
nominativo, el vocativo y el acusativo y en la sílaba final en el dativo
y el genitivo. Esto no vale para los participios.
72.4. Temas terminados en -v y en -p
72.2. Temqs terminados en oclusiva Los temas terminados en -p son sustantivos masculinos o femeninos
y sustantivos neutros terminados en -4p-, -op-, muchos de estos con
Comprende sustantivos masculinos o femeninos y algunos adjetivos
terminados en labial, dental o velar, sustantivos neutros terminados un segundo tema en dental, como rizrap, iixarcg; ü6op, ú6oroq.
Los temas terminados en -v- son sustantivos masculinos o feme-
en -flr- o -rr-y adjetivos (principalmente participios) terminados en
-1,T- O en -OT-.
ninos y adjetivos.
Para el nominativo singular, como se dijo, alargan la vocal de la
Singulor Nominativo qlÉp E>V tro¡r:ráE 9 gúIcrc g>\ oopa+ sílaba final del tema; hay, sin enibargo, algunos remas terminados en
Vocativo qlÉP s>V troyzáE 9 gutrorc9>! ooya+ -v- que toman la desinencia -§ en el nominativo singular.
Acusativo 9).ép c tra¡rzá8 c gútror o oa¿a+.
Genitivo g),ep ó9 ),a¡r:ráE og gú).or og oapar oq Singul.ar Nominativo pi:rop - > ap úwap 6aípov -> or, trr¡rer, -> rlv piv g
Dativo g),ep í troprzrá8 r gútror r orh¿ar t Vocativo Éirop vi«ap 8ai¡rov }.r¡rev -> r4v pív g
Acusativo a pipop véxrap 6oí¡rol c }'tpév c pív c
Plursl" Nominativo 9),ép eg la¡rzáE eg gútrax eg oóyar o
Genitivo og píyop vérrap og 6oí¡rov og ),r¡rév og prv óg
Vocativo g}ép e9 tro¡r:rá8 eg gútrcr eg otb¡tar o
Acusativo g),ép o9 tro¡r:ráE ag gúIar cg orJs¡tar o
Dativo itíryop t ti:r:rap t 6aípov r ),r¡rév r pru í
PLuraL Nominativo i:iryop eg 8oi¡rov eg ),r¡rév eg pL:u eg
Genitivo gtrep óv tro¡rráE rov gutrár rov oayar an
Vocativo i:ipop eg 6cí¡ror eg ),1¡ráv eg i:tt eg
Dativo g).ep or > rl.,í lcpnáE or gútrar or > lt oís¡ta+ ot
Acusativo p4top og 6aí¡rov cA ),1¡rév cA pív cg
Genitivo itryóp m 6cr¡róv rov trr¡rév rov prv rÉv
Solo hay un tema terminado en -tr: á1,- Got), que se declina como los temas anteriores.
Dativo itipop ot 6ot¡ró* ot trr¡rÉu or (tw ai

Algunos oxítonos, .o*o trt¡fr'¡v, usan el nominativo para el vocativo.


78 Curso de griego clásico DecLinqción atemática I 79

12.5. Ejercicio z.t. La condicional Íeol, es decir la que plantea una condición que
se cumple, lleva su verbo en indicativo.
Leer, analizar y traducir
2.2. La condicional irreal", es decir la que plantea una condición
Neavíag rcoi Xe),16óv que no se cumple, lleva su verbo en imperfecto de indicativo, si la
r. Nerrvlg zrtrouoirp, ézeL64 d, rwpQt raúgayett, 6úo ¡róvov Xrtóveg condición se refiere al presente; lleva su verbo en aoristo, si la condi-
úzeleíg04 oav . z. XetgCor og oúv ¡rótr rg ÉOep poíveto roic, ¡trGs ow, é:ret6r1 ción se refiere al pasado.
6i ¡ore ii¡ta rQ (.apt xpmq Xe).r6óvo e16e zopd rcorpóv, é tearLag "rL La oración subordinante lleva el verbo en los mismos tiempos y
6ei», é9r1, «¡wa'van; XeL¡rdv 1dp éguyev' éap rtpeow,t." g. Ifui á¡ro toüE va introducida por la partícula áv, que indica eventualidad.
'Ezrer6r1 6' oú0rq Értilagpa,terc,
¡wistaq a:répo).ev. 4. Xer¡rórrr rcoi dvé¡rorg EjempLos:
L¡ñénante fl1 atarctq Xe).16óvL, úg'{g
rfreuo0rlvrrL Évó¡l(e, ¡réXpr oút4v
ei6e tapd tQ lr¡révr vercpáv. 5. "Ev0a 64 éyíyvcoorcsv, ól
¡ría Xe),t6üv éap Ei ¡rr1 ¡rópog fii i: rópal, oúr itv é¡eí9ero toig rou ró).oroE ).óyoLg.
o.ú rcarayet si el" cuewo no fuera insensoto, no serta percuadido por las pal.obras del,
adul.ador.
llepi ¡roípog ei p4 ó irtrulp Érótruoev, ó'Hpoi).1g ircoí1oru dtt ga¡a.r,crv.
r. flotr),oi fleyov repi túXqg r1 ¡roípoq, oúEeig 6i no prrltcop
rj6r1 prltopeg
Si su padre no l.o hubieru impedido, Herscl,es hsbrtohecho una espado.
4ópev 6Ld rí rcoi o[ oyo0oi Évíore 8uotu¡Lqrrepoúrl'onúw.2. Oi 6t 0eoi
6od]pég eiorv oú ¡róvov tóv ttya?a:u, &D.d rcoi tóv rcrrrcóv. 3. Iógpoveg
3. Como ótr (ver 8.¿.r) la conjunción óg introduce una oración
oúv &vOp«rzor toig l1g ¡roípog 6ot{por 0úouor rcoi orévEouorv ér completiva; también puede introducir oraciones circunstanciales
rpartlpa"t. ¿. Oú6eiq ldp dei eú6oipu,rv. (causal, final, consecutiva, temporal).
Tomados cle H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecae. 4. Sobre el participio véase adelante, en la sección r4.
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.

7 2 .6 . An ota cio n es gr om ati caLe s

r. En esta declinación es necesario tener en cuenta los puntos de


fonética y de ortografía estudiados en 9.4. sobre las oclusivas segui-
das de ú, como puede observarse en el nominativo singular y en el
dativo plural.
Cuando una v va seguida de o, la v desaparece, como puede obser-
varse en el dativo plural de los temas terminados en v y en el nomi-
nativo singular de los mismos cuando 1o hacen con la desinencia -9,
por ejemplo pí9.
Una palabra griega no puede terminar sino en vocal, o en v, p o
g (rlr, l); otras consonantes desaparecen, como se ve en oopor-(tema
puro). Son excepciones aparentes oúrc y Érc, puesto que son enclíticos;
cuando no son encliticos su forma es oü, é(.
z. La oración condicional (que es circunstancial o adverbial) se
introduce mediante la conjunción el (si). La negación es ¡11.
Ilay en griego varios tipos de oración condicional:
13. CoNJUGACTÓN v - voz MEDrA

73.7. GeneraLidades
Lavoz media es una de las tres voces que tiene el verbo griego (ver
sección 7.r.4).
Conocemos sus formas en el presente (sección r.5), en el imper-
fecto (sección7.2), en el aoristo (secciones 8.2; 9.r) y en el futuro
(sección ro.r) de indicativo y de infinitivo.
Como la voz pasiva se sirve de la voz media en los temas del pre-
sente y del perfecto, es el contexto el que nos permite reconocer si
tales formas están utilizadas como voz media o como voz pasiva.

73.2. Valores de La voz media


La voz media indica que lo significado por el verbo repercute de al-
guna forma en el sujeto:
r. Valor reflejo directo: el sujeto ejerce la acción sobre sí mismo.
Por ejemplo: troúo¡ror mel,avo.
z. Valor reflejo indirecto (cuasi-refLejo; ver Bello n. ZSg sgts.): el
sujeto ejerce la acción en su propio provecho. Por ejemploi XLrínc-
énot4oá¡r4rr me hice una tunica.
3. "Junto a estos usos centrales de la voz media, hay usos margi-
nales, en que a partir del contexto se deduce, con más o menos vero-
similitud según los casos, una referencia implícita al sujeto, a veces
con valor estilístico.
Existen también los usos neutros, que no es posible distinguir
siempre claramente de los anteriores. Esta es una «media» puramen-
te formal" (Adrados, F. R., Nueva sintaxis det griego antiguo, Madrid, Gre-
dos, 1992, pág.SS+)
Hay verbos que solo tienen voz media. Por ejemplo: poúIo¡ror,
querer.
8z Curso de griego clásico

73.3. Ejercicio 14. PARTTCTPTO


Leer, analizar y traducir

HPAKAI'KO:,
r. 'Hporl,qg A¡rgrtpúovoq, roú róv @4paiov
r1v uióq i$,rc¡l1vr1g rcai
orpatlyo{:, t¡ 6'o},r10eíq Zeic, fiv rarilp oúroú. 8rózrep ó 'Hporc},4q
ra\ rap'óIov tóv piov ÉX0póg i¡,r ri¡"}{,pq z. eúOüg üpo rQ rpixq rou
píou Évrout«¡ 11 Oed Eúo ÉXi8vag é:re¡rlrev, &g Ércá,euoe goreúocrr róv
tou Kpovíarvoq u[óv. 3. 'i\}},«,rg 6i ouv4véX0l t "Hpq Lxe9úg1oet. 4. 7 4. 7 . Intr o ducción gr amatical.
'Hpod,r1q
1dp, é:rei'Igrrc),r1q, ó o6el"góg rcoi á),r10rvóg roú A¡rgtrpúorvog El participio, el infinitivo y el gerundio son formas no per.sonole.s del
uióq, péy'q¡t«,c\e'v, dgóproq rlpraoerüg É¡í6v«g rcoi oveitr¿v. 5.'Ore E'11
verbo; el infinitivo (sustantivo) y el participio (adjetivo) son formas
yilrrlp rapifu1t, rapi.o¡err oúti1 roüg vercpoúg.
nominales, el gerundio es forma adverbial en español y nominal en
6. Oi @rlpaior sl6ov qvzror8eíov aú'roú, 4v oú ro).ü 8Légepev *é.pat
latín; en griego no hay gerundio.
tÉrcvarv'Elfu1vrrcóv, rcri l1v rpírq.v
4),rrciov. 7. Tó ydp rércvov xparou El participio es, pues, un adjetivo verbal; como adjetivo, modifica
¡riv ú:ró t4q tpogoú Érco¡río0r1 rcoi e),oú04, ¡rerd Ei rpelg évroutoüq rrútó al sustantivo de las tres maneras en que puede hacerlo un adjetivo
Euvaróv r1v troúooo0crr. 8. 'Ore rélte Ltwu'c6t¡ ráwq qoov, ó 'Hporc),¡g
(ver sección 2.4); como verbo, puede tener los complementos que
rai ó 'Igrd,r1q oioroügrapeoreuaoavro, of xpórepo,v ú¡ó 6oúlc,.rv
tiene el verbo.
rapeorevao0rloov oúro1q. 9. "EpeD,ev ri6r1 rcai ¡táXorpov zor4oeoOar
En español solo tenemos un tipo de participio (amado, ssbido, vivi
ó 'Hporc),4g, ra\ bwnloar'dt, ei pri ó rollp ércó).uoev. ro. Arónep
do), que es pasivo, por lo que solo puede llevar complementos com-
úotepov oürot'é¡ícrzeue Vcl1c.ipS, átr)"'r1 tólrp r1 pono}.g, 6 Ét elaíog
patibles con una forma pasiva (por ejemplo complemento agente:
lepñq rcoteorctuuowoioXupóg yitp i.¡, üot'oit ¡otrezróv {v aútQ 6ervq
un niño amado por su padre). Tenemos adjetivos (con frecuencia sus-
ó:rtrq Katoorceuáooo0or. u. "Totepov 6' ú¡ó :rar6otp ípou i1"u ¡rv alo.vro
tantivados) que conservan la forma participial latina del participio
év tQ lupwooiq, e'v1axep rcq.i cttr),ot veaviat é1.vy:valuvto, petd 6' oú zro),ü
presente activo y del participio futuro pasivo, pero ya no funcionan
rcoi ¡róvog é.yu¡nalerc áveu 6r6oorcálou :révra0lov. á),¡ro, uroEcorceíov,
como participios (amante, viviente, doLiente, eL educando, eL sumsndo, eL
Eíorcov, ctrov"rc, :rá),r1v.
multipLicando), pues no pueden tener los complementos del verbo.
12. Atr),' oüxa'nctúe:'ar
11 :rar6eío' óopoq
lcrp ó :rar6otpípr1q vrlXeLv oúróv
Sobre el carácter de1 participio y su uso en español puede con-
Er8áorcerv poú)craL rcoi eúpíorceL ).i¡rvr1v ¡lrcpdv, eiq i)v átr),eoOor zreí0er
sultarse Seco, M., Gramatica esenciaL deL espoñof , Madrid, Aguilar,
oútóv rcoloIg ),óyotg. r3. Al).' oúr ara:yrq 4¡ríOeov oúrt,l ¡eíOeo0or 1972, nos. 8.2.3; 1z.t.S; 8.8.5; 9.1.8; 9.3.6 y Real Academia Espa-
oú6ü rco),or¿úeoOqr ú:ró notEorpipou, oD,d Ércoúotoq reile:.il oútQ rcot ñola, Esbozo de una nueva gramatica de I,a Lengua españolo, Madrid,
ágopoE ríD.etar eig qvtri¡^wr1v. :l4."^{orepo,r als L,v rotagoig rcoi év r¡ Espasa-Ca1pe, 1985, r-ros. 3.1.6.1"r-17.

0a).átq vlyew yvgtaler* 6i repr/lvetar ó ¡ro0rp1E


15. 'E:rer6r1 El gerundio español se deriva del gerundio latino, que es la fbr-
roú 6r6oorcá),ou, r'auol¡rar ri6r¡ t4g nor6eíog. rG Oüri»g é A¡rgLtpúov ma declinada correspondiente al inflnitivo. En gliego, gracias al
artículo. se tiene declinación del inf,nitivo. Por esta razón no
ra),orcoyoOó'! yea'víüv nar8eúetar, óg roig rc épyotc, roi tQ píp évrt¡iov hay gerundio en gliego. Conviene consultar sobre el carácter y
xodloerat¡óv oircov. el uso del gerundio español, porque con él puede traducirse el
participio griego (y latino) en uno de sus usos. Ver nar., op. cit.,
Tomado de H. Holtermann, lonuo Linguae Graccae. nos. 3-16.6-ro.
Vandenhoeck & Ruplecht, 1972"
84 Curso de griego clásico Pafticipio 85

74.2. Morfol,ogía del. participio griego 14.4.1. El" participio atributivo


En griego se tienen participios presente, aoristo, perfecto y futuro en El participio que acompaña al sustantivo en construcción y función
cada una de las tres voces. atributiva (entre el artículo y el sustantivo), por cuanto es especifica-
El tema de los participios acrivos (excepto el perfecto) y del par- tivo, equivale a una oración relativa especificativa y puede traducirse
ticipio aoristo pasivo se forma añadiendo al correspondiente tema como tal. Por ejemplo:
tempoaspectual el sufijo -vt-. A este tema, que en el masculino y el OI rcpóvte5 wpatCoru Ércor¡r404oav. (que estaban consados)
neutro se declina según la declinación atemática, se le añade el sufijo OI eropóvreg mpaulyoi poútrowoL róv Kúpov iEelv. (presentes)
-6d- para formar el femenino, que se declina según la declinación de fI p ótov ¡riv oúrc á0u ¡l1réov t oÍg x ap oi o t rp ay paow. (pr es entes)
temas en -a. ei érc toú ncpetr4tru0órog Xpóvou td 6éoy¡o oúrot ouvepoútreuoov...
El tema del participio perfecto activo se forma añadiento al tema (que trascurrió)
tempo-aspectual los sufijos -or-, -otja- > -oía.
El tema de los participios medios y pasivos (excepto el aoristo pa- 1 4.4.2. El. p articipio sustantiv ado.
sivo), se forma añadiendo al correspondiente tema tempo-aspectual
El participio atributivo, suprimido su sustantivo, cumple la función
los sufijos -Fw-o-, -F€v-a- ) -Fsvl.
del sustantivo. Por ejemplo:
En función de sujeto: oúrc éor zrl,oúorog ó notr)d é¡rov a}},' é
¡r4Eevóg
Activo Medio Pasivo
§eópevog.
Presente trúo yr- truó Fsro- truó Fevo- En función de objeto direcro: ó Kúpog úze),opetoüg geólovtcg.
Aoristo sigmático ),úoo vt- truoó ¡revo- En función de objeto indirecto: ó Kpítrov elxe re ¡róvtr tó
temático trr¡ó w- trtzó p¿ao- gáp¡rorov...
pasivo ),u0é w- En función de complemento de un nombre: ínelo}q roig toú
Futuro trúoo a1- truoó F¿ro- truOr1oó pevo- rolareóoyrog ),ó1org.
Perfecto tretrur ót- láu ¡révo- tretru ¡révo-
14.4.3. El. participio apositivo.
Sobre las particularidades de la declinación de temas terminados en -vr- ver
sección 1 5. El participio en construcción y función apositiva (precedido de artí-
culo) equivale a una oración relativa explicativa y puede traducirse
como tal. Por ejemplo:
14.3. Ejercicio Kupog Ézo),é¡rer (= É:ro),épee) toiq @pq(i tolg ú:rép 'ED,rlonovzov
oiroóor (-oircéouot ). (que habitaban).
Formar temas de Los participios presente, aoristo
l"os y futuro activos, Si la construcción apositiva se considera equivalente de la atri-
medios y posivos del"os siguientes verbos: butiva (ver 2.4.3), esta construcción equivaldría a una oración
relativa especificativa. Soble estas dos clases de oración relativa
mépya, xeí9uo, p),éto, treizur, &yut,\éya, gu}áro, goveúr^r, xéptrci., puede consultarse R. A. E., op. cit. n.3.20.2.
raraorcettallo.
1 4.4.4. El" participio predicativ o (I).
74.4. Síntaxis del participio griego
El participio en construcción y función predicativa (sin artículo) a un
El participio griego, como adjetivo que es, puede cumplir las fun- mismo tiempo modifica al sujeto o al complemento directo (con los
ciones atributiva, apositiva y predicativa; puede, además, sutanrivarse cuales debe concordar en género, número y caso) y expresa una cir-
mediante el artículo y cumplir así funciones propias del sustantivo. cunstancia del verbo; equivale, pues, a una oración circunstancial o
86 Curso de griego clásico Participio 87

"predicativo" (nos. 387 sgts.). Este error parece tener origen en


adverbial. Puede traducirse al español por una oración circunstancial
Curtius (1852), renovador de los estudios gramaticales griegos.
o por el gerundio, cuyo valor es justamente adverbial.
Por ejemplo:
7 4.4.5 . P articipio pr edicativ o (II) .

TemporaL
Se construyen con participio predicativo referido al sujeto
Kci ó Xc.rrcpárrr¡g tilvopler[cE zrpóg (Levontondo fo visto).
a. Verbos que expresan un modo de ser del sujeto: ruy¡wa ser por
aisr(¡y itr.e -..
casualidod; trar,Oávo estqr oculto goívo¡rot aparecer; etc. Por ejemplo: ó
fIoD,aXoú ge Énéo¡e?té'¡o:ura ger a\tt. (mientr os habloba). rpeo$ixepog (roíg) zap6¡1 érú'yya're el" mayor estabs casualmente pr esente.
Causal. b. Verbos que expresan un momento o cualidad de la acción:
O otpar4yó c,ri1,r ¡«bpm in*pele (poryue era). ü"p¡ogu comenzat; zraúo¡rat dejar de; gOávo LLegor primero; etc. Por ejem-
6taptao at r oÍg m p atdn atg in e plo : Luait o aro lalóv Galé«^rv) dejó de hobl"ar .
c. Verbos que expresan sentimientos: Xcípo, aLegrarse; (t1¡9o¡tat aJLi'
nole¡rícv oúocrv.
girse; aio¡bvoltil avergonzorse; etc. Por ejemplo: Toúto oúr oigg.rvo¡rct
'H p{"lp itri¡p¡erQ Kúpq grloúoc (por amar I omando).
),é1ov no me avergüenzo de decir esto.
(= gtléouoo) aútóv.
Se construyen con participio predicativo referido al objeto directo:
ModaL Verbos como ópáar ver; oi6o saber; droúa oir; Eeírvu¡rt, go[vo mos-
'trf,Orbv 6' Érco0é(eto treloopévog. @stando l"avado). tror; etc. Por ejemplo: Aei(o oú:,u¡ raira iilr:us demostraré que esto es así
Condicional
74.4.6. Porticipio en genitivo absotuto.

Életq gí),ov. Absoluto significa, en este caso, independiente.


Oúrc to¡ eú8cí¡rtov rca¡róv. (si no trabajas, sin trabajar) . Cuando un sustantivo en genitivo no cumple una función sintácti-
¡u1
ca en la oración subordinante (por eso su nombre de genitivo obsoluto)
Final (siempre con participio futuro)
y está modificado por un participio, esta construcción equivale a una
"Fltr0etruoópevogt4v0o"yaúpa. (porarescatar).
oración circunstancial y puede traducirse como tal.
llpó(eloq ArnflOe óq notre¡uicov (parahocer La guena). Existen en español construcciones similares con gerundio y con
Trooogéprret. participio (oraciones circunstanciales o adverbiales). Sobre esto pue-
Adversativa de consultarse Seco, M., op. cit., nos. 9.3.5; 9.3.6 y R. A. E., op. cit., nos.
"E}tr4veq óweg, poppápoLg (aunque seomos I aun siendo). 3.16.10 b y 3.16.16.

8outreúoo¡rev;
Kalnep poorleüg 6v, drcoúo¡. (oun siendo I ounque seas).

Berenguer Amenós, J., üamática griego, Barcelona, Bosch, nos'


383 sgts. llama "participio apositivo" al que, en realidad, es par-
ticipio predicativo, pues complementa el signiflcado del verbo
indicando una circunstancia; algunos llaman a esta clase de
participio predicativo "participio circunstancial" y llaman "par-
ticipio complementario" o "participio suplementario" al partici
pio predicativo que ve[emos en seguida y que Berer-rguer llama
88 Curso de griego clásico Porticipio 89

Ejemplos: Vivían tranquilos creyendo estar libres de males.


Conocerás muchas cosas si lees muchos libros.
Temporal" Mientras los atenienses vivían tranquilos, Alejandro combatía en
T nS VoxíaS iW p aS yevo pév4 Cuando el. combate se hizo fuerte ... muchas partes.
9
Lro\zi:0qA),rcuoveúg. (Habiéndose hecho fuerte eL combate...) Si dios quiere, las hermosas golondrinas que admiramos ayer ven-
drán hoy trayendo felicidad.
CausaL
Te alegras de conocer todo.
Ate0eropévrovtóv Éraipan (Porestor observandol.os compoñeros...)
toD,r¡ gü,ovrrcía É7í1vero.
Condicional.
@eoú Oétrovroqraúrarodpts. (Si dios quierc...)

Adversativa
"FI).0ov rcottcep péoou (Aunque er a La mitod del invierno... Aun
Xerp6vog
óvtog. estsndo en medio delinvierno...)

14.5. Ejercicios
Leer, analizar y traducir

(continuación)
t7. ffap' ó),ov Ei tóv piov aei ¡o1).& iio0u rcai é:rwe, pou),ó¡revoE
iryupóg yevéo0at'toD,oú 1,itp oíro',t 6eItQ pou),o¡réve póp¡ tóv átrtr«¡v
rcpryí.yveo1or. r8. Te).og 6'A¡rgrzpúov eiE d:roE4¡ríat LfLzeptle.l cri:ró.v
Kútd.úKeuilúápevov óztra 4¡rtOÉoo ü\ta. r9. Ilpórov ¡riv É:ri nor6eí6
{}Oev óg Xeípovo, tóv Kévtaupo,v, xap' oü é¡roOe rd rc\euroÍa úg
rñord'yt9íag, btewa E'É[¡],0ev óg oan4p éoó¡revog roÍg a"v1ptoxorg roi
rcqoó¡revog ti¡v notrúnovov tipetrlv qv 6/ ép7a» 7r1,vo¡rév4rr. zo. "Hv rcoi
Lrripmo év:rotr),oiE L'rwtroÍg ¡roXo¡revog rcarcoig 0r4píorg i] ovOpózrorE.
Tomado de H. Holtermann, Ionuo LínguaeGraecae.
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.

Tr sducir ol, griego Las siguientes or aciones :


Ustedes no cuidaron los árboles que habían sido sembrados en el
campo.
Las jóvenes deseaban leer muchos libros para liberar sus almas de la
ignorancia.
Los hombres que miras sembrando árboles en el campo los cuidarán
durante mucho tiempo.
Los soldados combatían al mismo tiempo que marchaban.
15. DECLINACIÓN ATEMÁTICA II

75.7. Temas terminados en -ar-


Comprende sustantivos de temas terminados en -ovr-, -ow-, adjeti-
vos terminados en -d\tr-, -ew- y participios.
Los sustantivos de temas terminados en -ovr- forman el nomina-
tivo singular como los temas terminados en -v-. Es excepción ó6ow-,
cuyo nominativo es óEouq.
Los participios temáticos, que tienen tema terminado en -orr-, se
declinan comotrúovr-.
Los participios no temáticos (sigmáticos, atemáticos, aoristo pasi-
vo) se declinan comotru0éw- otrúoavt-.
Los adjetivos, y por consiguiente los participios, tienen el vocati-
vo igual al nominativo
Participio Participio Participio a)
Singulor Nominativo yíyaw gtos tréov+
-'ov trúóv+-rov lúoo¡¡+ s'a§ truO¿vr g>¿íg
Vocativo yíya't+ tréov+ trúor¡+ - , rdv trúoar¡c § ' a§ truOear § ' Eí'§ o
lu0évr a
§
o
Acusativo yiyaw o trÉovt a trúow c lÚoqvt c üq
Genitivo ytya'w og tréolt og }óovt og lúoavt og luOé'uc o5 o
Dativo yíyatn t ),éovt r trúovt t trúoavt I ),uOéw r o
D.
PLuratt Nominativo ^yt'¡aw eq tréovt eg trúovt eg trÚocrrt eg 1'u0éw e9
Vocativo yt¡aw eE tréovt eg trúolt eg trÚocrt eg 1u0évt eg o

Acusativo yi"ya'vr ag tréow ag lúow cA trúoavt og )'u0evt ng


Genitivo yryaw an treó'u"r ol truóvt rov luoávt ¡ov 1u0évt r¡l
Dativo yiya»+ ot tráor,+ or trúo+,+ or trúoo++ ot )'uOóvr ol
)o1l )olj 'et
Los participios femeninos son: Iúóvt- oa trúoávt- oa lu0é¡s- oa
>trúouoo »trúoooa >tru0eioa,
cuya declinación puede verse en la sección 4.
Los participios neutros son: lúovs trúsov+ 1u0évn
cuya declinación sigue la pauta de los neutros
atemáticos.

§ 3e 3.§§.HE. 3 3'erÉE:. n§€§'Í+PE E'€8P*.I*qE i §¡


:;=iis;i;: 3:r§gEsE =§
iii; i.i§.i:iiti;,5
ií-'ii*{iiÉÉi;g E
;,i ;,§ i; : :
í'ili§ásgÍii§iliE=
§ E
* r ¡ n §=ré'i ; ?ír¡;rE
Éi§?*eEs;§ñ*i:EE=
. F I :;i§t§iit,:i+,E:i
€1éi:i'lgiiÍÉ§É ,
CEi § E ɧI íí Éi I§EI¿Éiifii,i? §

á¿ri§iiá!,iÉiÉíigie:íÉiÉE§§EEI,§Iɧ
94 Curso de griego clásico

:,ryv airía,v. 8. A0u¡r4oarrtr E'oút@ 'i1).rc4mtg t frut trpooetr0oúoo rcoi 16. DECLINACIóN ATEMÁTICA III
lapaipaoa elzrev étor¡rog eiwil dlro9q,reirr óg e),eu0epóoouoa aútóv r4g
¡roípa6. 9. llpórov piv dvéveuoey, trrercc- 6'éEé[oto áre dtr].ov ó6óv
oú napouoóv toú ¡rr¡ yevéo0ar rd rcqpuX0évrc". ;:c. Au:n10eig ci¡ra rcai
rcougro0eig tpoo*afe)touO¡vor oútqv rcai rcoo¡r4O{vat óg npóq lqyoLro,r
dxa¡01oogé'vrlv. 11. Tp,rn, 6'íi64 4¡répov dno0avoúo4 g aÍni6 oú6é z«r
ÉleveX0 eío4 g'H p arc),4 g zap{tr0 ev ázrer p o g toü oú ¡rrovro g óv. tz. fl p Gsro.tt

¡riv eú ¡rola terLo0eíg, Lrerca 6i 0ou¡ráoag :;ryv drawrl'.r &0u¡ríov é¡ú0eto


úg\rigTi:xqg arcia. rg. "Eu0üg roú A6¡rr]tou eixóttroc, époútreto oóoor 76.7. Generalidsdes
aútoúg. t4. Tóre 6r¡ ó @ávcrog :rap{},0e1 ag dxa\w"r n1v dzro0avoúoov. Muchos de los sustantivos de tema terminado en -u- lo alternan con
15. O 6''Hporc),r1g rata),apóv aúróv é¡átrarev ótrí1ov ¡póvov, ¡réXpr un tema en grado e. La mayoría de temas en -r- alternan también con
rpari¡oaq oútoú r¡tr eu0épooe roi éoooev &tcqv:cró,r :,oú AE¡rrltou oírcov. tema en grado e.
Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecoe. Los adjetivos de tema en -u- (excepto ¡olús) tienen tema alterno.
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972. Los nombres con tema alterno se estudiarán después.

L5 .3. Anotaciones gr amatical.es 76.2. Temas terminados en -ü-, -r-

r. El participio predicativo (ver porticipio predicativo (I) "circunstan- Singulor Nominativo iXOú E or§
cial") y el participio en genitivo absoluto con frecuencia están acom- Vocativo aXOú ot
pañados de adverbios o conjunciones que precisan su valor circuns- Acusativo i¡0ú .r,
otv
tancial temporal (iiga al, mismo tiempo; ainíra, eóOúq en seguida; yerafi: Genitivo iXOú o§ or o§
mientras), causal (üre poryue; ac, porque - causa subjetiva), concesivo Dativo iXOú r otl
(raí, ratxep aunque), final (ós poro).
l'lurol Nominativo iXOú €s or r§
z. Los adjetivos ritr),og, ercpoE se pueden usar repetidos con el si-
guiente valor: dD,og áD,o significa uno una cosa, otro otrq cosa; ó Étepog
Vocativo i¡0ú €9 or r§
... ó Étepog ... eLuno... el otro...
Acusativo iXOú s or§
3. El adverbio puede cumplir a veces una función atributiva: ó
Genitivo iXOú &,v ot úr1,
rcpi,t ¡pfuoq ettiempo de antes (qnterior).
f)ativo iXOú or or ot
4. vr que precede a o desaparece con alargamiento de compensa-
Los temas terminados en dental precedida de r no acentuada, a
ción en la vocal que le antecede:
imitación de los temas terminados en -r-, hacen el acusativo singular
a>a;e>tuo>ou. en -v, por ejemplo ¡aprv (yaprc-), Apre¡lv ( Apté¡rt6-), ópvrv (ópvr0-);
pero el,zrí6o (etrzí6-).
Dectinocíón ñemática ut 97
96 Curso de griego clásico

El siguiente es un ejemplo de tema terminado en -ou-, y luego un 6. Tétcrptov E'é r]pcog róv 'Epu¡ráv0rov oúv eig :roD,r1v Xróvc e),oúvorv
ejemplo de tema terrxinado en -t.l-, que originalmente eran en -ou-: ila^yprye,r¡io¡i;trtoreúorv é64oe rcai Ee0ávro éveXe íptoerQ tvpuvt,tq. Z.
'O 6"Epu¡ráv0rog oug iepóg
4v l1g Apré¡lEo c,, ooxep rcoi ó I(a),uEóvLoq,
SinguLx Nominativo Po, 9 rPt., § rcai 6tdrouto oúrc é[rlvtoig rlparor avetreivtoüg oug ri ópyí(etvqv Apr¿¡rtv.
Vocativo Frú 4p" § 8. llpoooX0óvtog 6t tou ouóq Eúpuo0eüg ¡ro),o gop4Oeig Ércpúurteto.
po, v {pt.r (")
Acusativo 9. 0 ¡réwor xiyxrog á01.og áválrog 4v 4pa,oq. é6er 1dp toüg tou Aúye lou
Fo, óg np" o§
Genitivo oro0¡roüq xavrag rco0aíperv t{q ró:rpou 1v :rotr}.ai ay0,or toúpov rccri
Dativo9o, í tpo I o'uóv év rotrtroig Évroutoig rcorétrurov. ro. IIlg áv0poaog avéveuoev &v
PLuraL Nominativo 9ó" €E ,1p, es tóv ¡óvov, é E"Hpar)"r1g Étil,eoev, oú6'áveu p41ov¡g 4 gópov zropei¡e
Vocativo Fó, r§ ,l p" s§ raot roÍc, i6oúoLv. rr. llpiv 6'cip{croOar :ropd "roú Aúyeíou ¡rro0órr
Acusativo 9o, § {pt., (o)s fltloe qv Eerútqv qg dyeblg, r1v rcai úrécr¡e0'ó paoü,eüg rQ í)ptot. tz.
Genitivo Fo, útt ,lpó &r't, 'Hpor),r1g oúv tó toú A),geíou rcoto¡rou ioXupóv
t':eo¡ta xap&per[e rcrri
Dativo Po, o't ,lp, úL
Etü tóv xq:uran oto0próv i\'yayet. r3. Oútu-rg ctveu zrór,ou irxí1Xlqraoa
4 rcózpog, d11& tóv ¡lo0óv oúr itopev, oú :ropóXovtog roú Aúyeíou. r4.
1.6.3. Los adjetivos rolósy ltéTsS Tó 6'épyov oúrc áne6álot'Eúpuo0eúg, ózt É¡i ¡lo0«¡ éyéveto.
15. "EKrov E'a[ Xru¡rgotríEeg {oov, 1,DÍeS \ ópvt0eg yur]riv óprotor, ai
Estos adjetivos tienen dos temas: péycr pela)'o/a- y rrolÚ- ¡ol)'ólá-
mépulw r1 óvutrv i] oró¡root toüq Zru¡rgo).ioug Ézríe(ov rcoi Éritpcoorcov,
Masculino Femenino Neutro Masculino [remenino Neutro ¡réXpr oú'Hpai),4q oút&g dzegóprloev oioXpQ 0opúpp.
g 16. "Ep6o¡rog E'r1v ó taúpog ó I(p4ttrcóg, óv rcoi:rep 6ervóg prrrvópevov
Singular Nominativo V4aS Uslol¡ VtYd zotrÚ
"om{ :rotró
v zoD'r1v É6á¡raoe, óote géperv tóv rlpoa 6td 11g Orrláto1q pé¡pr tqg'E1),á6oq.
Acusativo ¡ré¡r I ¡re1atr1v VéIa ¡oIÚ ¡olÚ
r7. 'Fltreu0épo,oe 8i tóv roupov é EúpuoOeúg, rc«ri d:réEpa¡rev Ércervog eiE
El resto de la declinación usa el tema en -o/o . Mopa0óvo 11q Attrrcí1g, ÉvOo @r1oeüg üotepov Érpát4oev crútóv rccri
arioga\er.
1,6.4. Ejercicios r8. "Oy6oov E'épyov Lxe:rLX?l rQ í\pot tdg áv0porzogá7oug '[mroug
rcopi(eLv, &g Aro¡u16r1q, ó róv @pgrcóv paoü.eúg, év roig ota0¡roig
r. Identificar las formas correspondientes a los temas estudiados
Étpégero. r9. Má),o dypwt\oar, é E' 'Hporc),r'¡g tóv 6eozótr1v ropépo),ev
y analizarlas
oútaiq I o p *, rcoi 611 rrri { ¡repo r é1óvovro éo'0 íou oor qúrou. zo. EÍc,6i róv
2. Leer, analizar y traducir
axo'yó.var oútóv 4v ó i\),e[áv6pou tou Mqrcé8ovog Í:rzrog, Bourcégo],og
AC)AEI(AOAOT y'-r'¡' óvo¡rcr.

r. T pwoc, irl)"og tneru¡Or1 aút@ tlv lGpuvitLv itogov la"yp\oat ra\ Tornado de H. Holtermann, Ionuo Linguoe Groecac.
eig Murcqvoq éve1rceiv. z.'IH',t 6'4 KepuvÍttg Apté¡rL8oq lepd roi td ¡riv Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
rcipara el¡e Xpuooú, roüq §i:ró6aq Xolrcoú. 3. ToÍg Ed rcépoot rcai toig
nooi toüg tóv Aprcá8cov á1rpoüg 6ré90erpev, tbore oa:,rlpa toig Aprcáot AHIANEIPA
goíveoOat é6er tóv tí1g IGpuvírt8og e)'eu0epóoovt' ai.r'oisc,.4. 'E6i«rrcev r. 'Hporc),r1q :ropcryevópevog eig Ifu).u6óva qg Aito).íog é¡rv4oreuoe
oúv trlv ilagov ótrov Évtqutóv ¡ré¡pr iiprrov roi :rátrtv eig qv 'EMá6tr A4ráveLpov, Í¡c, 6 ra:ci1p r1v Oiveúg é paoñeúg. A),0oío 6'4 U4rnp
pou),ó¡revoq oúl1v prlte dvelelv ¡ttltt :,p,itou áte iepdv oúoav r4g 0eag. aúl1q I64 srÉOcrv¿v. z. 'H Ei 0uyát1p roi zopa toú A¡etr(rou zotoproü
5. Te),og 6'{6q rcá¡rvouoov Koi toto¡róv 8topoír,erv ¡rétrlouoov ouvilope É:reOu¡rr'10r1, óv :ratÉpa vo¡rl(ouorv dtrcrr::,o.r tóv tr1q 'E11á6oq zro. apóv.
rcoi árcó¡loev eiq Murcrlvcrq, oi E'Aprcá8eg trei Xáptv eiXov aútQ, ótr t4r; :1. [Io]«íerrr oúv Ét\¿r róv ijpotr ÉniT oig 11g 0ulotpóg yú¡rorg tQ AXe].úe,
illri8o rrúróv oúr érfeuoev. tiq ptrtptiMr, o rig iilltrg tiri ¡ropgrig' riv§ptig, É¡í§vr1g, roi Er1 rcri poó9.
gti Curso de gricgo clisico

¿. Oütarg E'áXovtog oÚtou zreptey|.'tera arorórfzoq Év rcÉpag, qv Ei VocesurARro DE LA PRTMERA PARTE


Quyaúpa á01ov éo¡e xapd rou rarpóc,.5. 'Ev 6i rQ \elílzo?aL petd tóv
a.yava árcorv prg il4 yg dxérrtwev i'vc(tlo,r rcLíEcov, over[tóv óvta toú tr1g Los sustantivos aparecen con la desinencia o la terminación de su genitivo y
vúFglg raqóc,. {i. Oi ¡rüv rarépeg o¡rgótepot o'uve1lparorcov aúcQ, ótt con el artículo, que indica su género.
árcorv égóveuoe róv nniEo, ó E"Hparc),r1g rotd toüg vó¡roug rcaOrrp¡róv rQ Los adjetivos aparecen en masculino y con indicación de la terminación del
xarp\raptcr¡tw rcoi Érc¡i¡re tv Érc d1g Xrpag Étot¡rog r1v' ó rcoi rjpeore roig femenino y del neutro.
xatpaow. I . Zuy¡aploáv«¡v orJv ran xarlpw,r 0úoog Ari I(o0opo'íp e iq En los verbos se destaca el tema verbal con subrayado; en el caso de algu-
Tpafvo r{g Bou,-rríag petiprl(eto oüv r¡ vég'¡'uvorci. nos verbos está indicado, en el lugar alfabético, el tema verbal del aoristo
8. "Hrcarv E'eig Eür1vov, Vlqn roragóv, évétuXe Nóootp ttp I(evtoúp{.r temático.
8torco¡rí(owt coüg zropeuo¡révoug zotrtroú ¡rto0ou. 9. "E),e1e Eü :rapd
üpar og -ov intransitable. aitía -agq causa; acusación.
tóv Oeóv ró éplov éXeLv 6rd tó 8írcatoq eivot. ro. 'Hparc)'r1g oúv ¡róvog
d'yoy- aor. te.m. de ir"¡to. oíttog -c -or causante,
6répoLvev áveu poqOeíog, Arlráverpcrv 6i tQ éx*pele 6tarco¡ríoot'
Nóo'o«p
'O irya0óg -4 -óv bueno, noble. responsable.
VluS yiLp qv ó rclv8uvog. rr. 6i Év tQ Etorco¡rí(etv 6to tou ¡reyá].ou
srfyiloS -oo é mensaj ero. aróvuov -oo ró jabalina, dardo.
peú¡rotoq tyrcerc oút4g, rr1q 6i péyo oi¡rto(oúo1g oio0ó¡revoq ó'Hpoi),r1g
otrtrl -nS r¡ rebaño, banda, arovtí(co riqq+u§- lanzar jabalina,
rcoretóteue tóv NÉooov Éie),Oóvro. rz. 'O 6i &:ro0vdorcr^rv xapiyeoe
manada. dardo.
q Arltoveípq ou)}á7erv ¡oIü toú ai¡rarog (gítrtpov 7dp eivcrO, pl6iv ií"tptoS -c -or agreste; salvaje, fiero. &rovrwrilg -oú ó lanzador de
E' ¿ineiv rQ avEpí. r3. I(ai),opoúoo égútrotte:rolüv Xpóvov' :ro).üq yüp é jabalina.
drypó5 -oú é campo.
¡póvog 4r r,,lg &:ro8r1¡ríog oútóv. @o llevar, conducir. {¡6Sr¡c,oir; escuchar.
Tomado de Il. Iloltcrn-rann, Ianuo Linguoe Groccoe. o§etrg1 -{9 ri hermana. cirpog -o -ov agudol alto.
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972. dEetrgóg -oü ó hermano. órpov -ou tó cima.
o§rrío -og ri injusticia, of'ensa, úrov -ouoc -ol obligado, contra su
daño. voluntad.
1 6.5 . Anotacíón gr amotical"
@o cantar. olq0erc -ag 11 verdad.
Los siguientes temas raúp- p{rep-, 0uyctép , "yaoúp ticncn las si' ri§úvatog -4 -ov itrcapaz: otrtró conj. pero, sin embargo.
guiente s particularidades : in-rposible. dltropar saltar.
dsiadverb. siempre. ótr},og -4 -o otro entre varios; oi
Singular Genitivo rarpóg trlrpó§ Ouptpóg lootpóg A0o,vaoís -o5 q inmortalidad. riltror los otros.
Dativo xargL tr1rpi 0ulatpi lootpí inmortal.
&Oéo,orog -o§ -ov ótr¡ra -rog tó salto.
PLurol, Dativo rarpaot ¡rlrpoor 0uyar¡ráor 1'oorpáot ñ0lov -ou tó premio, recompensa; iíLaxr¡\ -ero5 i¡ zona.
contienda. iiyoadvub. al mismo tiempo; prep.
riOtrog -ou ó lucha: trabajo. con dot. con.
penalidad. iLyo.lalgr) carro.
o0+lÉr., estar desanimado. 4g48¡óv¡o errar, equivocarse; no
&0upío -og rr¡ desánimo, clisgusto. alcanzar algo (con gen.).
oi¡ro -tog ró sangre. a¡rppooío -cE r) an-rbrosía.
oipeor (oor. él-) coger; abolir, o¡rgíprep. oc. gcn. dot. alrededor
tna1ltt de, acerca de.
aipto lcvantar-; qrritar, uratar. i,vtprcp. oc. hacia arriba; durante.
rrio¡póg -c -óv l'co, vclgonzoso- dvop),Éno nliral hacia alriba;
aitÉro pcdir'. volvcr lt vr'r.
1oo Curso de griego clásico Vocobulario de l.a primera porte rc1,

dr t yxo'lr,o 44+Eq§ ob Ii gar. ixor.íywll cortar. itrtlto5 -os -ov sin precio, 7íylo¡ror nacer; ilegar a ser;
dvó1rcq -4g neccsidad.
r1 ozo41rílro matar. despreciado, deshonrado. suceder.
itru*wwc, -c -ov inocente. ólro),qppóvo llevar fuera, separar. ñ adverb. de nuevo. 7rg!¡orco conocer, reconocer.
avarpÉo levant¡r: ¡bolir: vaticin¡r. itxoxéyura de spachar, despedir. aüOrg = 61¡. 'y).íorra. -r¡g 4 lengua.
ovclappór,r"r recoger; coger de incopío- -o.gri sin salida, difi cultad. aüOoípetog -og -ov voluntario. pensamiento,
TvópI -r1g r'¡
nuevo. incó p ptyog -og indecible, secreto, aü14 -49 4 palacio. casai patio. sentencia.
&t o.y!4a espera r, a guardar. prohibido. o¡i*,avl¡ aumentar; pos. crecer. tglqlro escribir, dibu;ar.
ovclir:o hacer señal de negación; anoogrittro agaT degoI Iar. ai:'íraen seguida. yr: ¡r,r é$a $4rf4! ej ercitar.
rehusar. il.r,ot!ryv a amputar, cortar, a&óg -í1-ó ver sección 3.2.2. tó ejercicio, lugat
7u¡rvóororr -ou
irrét\tog -a -ov indigno. desoliar. drgoví(o 4g4¡u1!- ocultar, hacer para los ejercicios.
inan!rya enviar (hacia arriba, ri¡orpÉzo rpart rr. desviar'. desaparecer. yuv4 Tovorróg mujer, esposa.
tierra adentro). a*oroy1¡a:ui,o lállar, no alcanzar. &g14véo¡rcr 11egar. yitrl -*óg buitre.
ovaglro hacer crecer; nred. crecer dzro+ol3éro ahuyer-rtar.
de nuevo. ázrogoy4 -r1g ¡ huída, refugio. fi4ívro andar. Ecr¡ró(ro§a$s§- domar; someter.
arr§peiog -cr -orr varonil, valeroso. ii*parrog -os -o'r, inútiI, fracasado, p_ríIlo arrojar; alcanzar, herir. Eé y, pero ver ¡rév.
ü:uers prep. gen. sin. sin provecho. F@, sumergir; bañar. §eí§&, temer.
cverfróg -oü ó prirno; pariente. riztro suietar, atar; Med. gen. tocar; paorl.eía -ag n¡ t'ea leza, re i rr o. §ei es necesario; imperf . éEer. Ver
civ0pozog -oo é hombre. tener trato sexual. poortreúg é rey. §éro.
ovoi+ro abrir. cipa prres. pol cottsiguieute sicrttprc paortrrróg -1 -óv real, regio. §ervóg -4 -óv temible, terrible,
ovóporoE -s -ov diferente. vo en scgundo lugor. píog -oo ó vida. hábil.
intíprep. gen. en frente; en lugar o+Éorto reparar, satisfacer; pfutztr"r l-racer daño; estorbar. §ei¡vov -ou ró comida (principal),
de. agradar. &}.Éso mirar; ver. banquete.
cvó¡rotrog -os -ov dispareio. dpetl¡-ig4 pericia, valor, virtud. por'¡0era -ag r1 auxilio, socorro. §érca diez.
ü\tog -t -ov digno. ríprar¿oro ser el mejor, sobresalir. &oq0¿r.r socorrer. Eércotog -r1 -ov décimo; r) Eercótr1 la
fuc@a apartar, 11evar, conducir; cíprotog -4 -ov superiotivo de popót-dg4 alimento. décima parte.
sacar. o1a0ó9. poutr4 -4E { voluntad, §évEpov -ou ró árbol.
ózrollcyrl -{g q salida; liberación. óprrog -ou é/í'¡ oso, osa; Osa deterrninación; asamblea §éppc -tog ró piel.
ifucag -aot -av todo. Mayor; norte. deliberante- Eéo faltar, tener necesidad.
ihceqog -o§ -o1, infir.rito, sin límite. dpxo\a iq¡,q- arre b atar; &rólo F,r, querer', de sear. ñÉ(l) atar.
órerpoE -o§ -ov igrrolante. sin apoderarse de. $or:l¿ur.r deliberar; decid ir. §eo¡róg -oú ó ataclura.
experiencia. óptog -ou ó pan. poüg -ó9 ó /q bucy. vaca. Eéozorvo -4g r] señora, an.ra.
d.r,flO- oor. tem. dc dtcép¡ogat étpXi -nE4 principio; mairdo, §eozót4g -oo é señor, amo.
dró prcp. gcn. de dc oltjorrricnlo. a prir-rcipado. 7ó¡rog -ou é rnatrimonio. §eüpo odvcrb. lcá; altor¡.
partir de. {pXro ser el primero, mandar con yúp pues, sin duda, porque §4 precisamente (llama Lo atención
ri:ropríilr"r arroj ar ; p e rder. gen.; med. comenzar. siortprc vo cn scgundo lugnr. sobre [o paLabra que prccede);
o:ró1ovog -ou é descendiente. &oró9-oi ó habitante de Ia ciudad. 7e al menos, en todo caso, por entonces, pues (rccapitulo lo
ózro§iao¡ror recibir; comprender. ij:'e advcrb. conro: r on ptirl iripitr cie rtcl. quc prcccdc)-
dao§1¡ría -o5 r'¡ vi:rie, est¡nci¡ porque. Ts1,- rl()r. tcnl. dc 1í7vo¡rar. Er¡p41ópog -ou ó orador popular.
fuera de casa. ótr¡ró(ro q¡+a§- de shont'a r, yeropyóg -oir ó lgricullor'. §qpo5 -ou r! tcrlitolio; población,
úzro0av- oor. [.o1r. dc dnoev¡oro. dcsprt'ciar. I'iyag vrog ri gir:.ttttt'. ¡rue [rlo.
rino0v4roro lttorir.
1o2 Curso de griego clásico VocabuLario de La pñmera parte 7o3

§ró prep. oc. a causa de; gen. a ei conj si (condicionol o interrogativo). áveg- oor. [cm. dc Aépr.r. Étor¡rog -os (-r4) -ov listo,
través de. eira\o ¿ixa§- imaginar. évero postposición gen. a causa de. dispuesto.
6t@ro pasar (llevar a través cle o a ¿ivar ser. estar. haber. ver secciones é,y0 t adv erb. allí; donde; entonces, eé bien.

1o largo de); vivir. 7.4.1;rc.4. cuando. eópotog -os -oa fácil de andar,
§rcro¡rí(«r §!p4E- transportar. git- aor. tenr. de tré1ar decir. év0el adv. de allí, de donde; desde transitable.
§tc),qppór@ distribuir, dividir. elpi¡lut1 -qS i paz . entonces. eó§crí¡rr.rv -ot¡ -o:u feliz.
6 wpxótlo &p¡+I- de sp e dazar; eígprep. oc. a, hacia (entrondo). évroutóg -oú ó año. eó§otío -og r] buena opinión,
devastar. eig ¡río év uno. évror -ar -o algunos. celebridad; aprobación.
§u+O¿ípo destruir. eiofti}trro arrojar dentro, lanzarse évorxog -ou ó habitante. eó0ú5 en seguida, directamente.
§r§óoxo ErEaX- enseñar. sobre. Érraóoo adv. ahí; entonces. ¿l+íoro encontrar.
Eóriorccrlog -ou ó maestro. éx, gen. de, descle (soiiendo),
i\prep. ér,trpog -os -01, apreciado,ilustre, eóapoíg&, alegrar.
Eírcrog -o -orrjusto, ajustado a la ley. después de. honroso. á94 dijo.
§ír4 -r1g r,1 uso; norma; derecho; érccotog -{ -or cada uno. i\ler ir. *0póS -ó -ór enemigo, odioso.
justicia, venganza. érei allí. Éopt4 -rr¡g 11 fiesta; regocijo. éXrEvo -n¡g { víbora.
§írcroor, -ou tó red. éreivog -4 -o aquel. dzsí con.¡. después que; ya Que: si !!{ú, tenef.
§ró por 1o cual, por eso. éxoúorog -s -ov voluntario. bien. É:{¿ro cocer.

§rózrep por eso: porque. gustoso. ézrer§4 conj. una vez que; ya que. Lag conj. mientras que, hasta que.
§rótt porque. ixaiaga enviar fuera. i¡ewaadv. luego, después.
§íorog -ou ó disco. érnrzrtro.alej arse. ériXro retener, sujetar, contener. L¡o++áto coger vivo.
§uixo perseguir. seguir. érctog -r1 -ov sexto. iríprep. oc. hacia, contra; gefl.
sobre, en; dot. sobre, cerca de, liconj. o; que (de comparación).
Eórupog -os -o1, estimado; notable. Ér4i4ro sacar.
ér+¿ó+ro escapar de. en. ii64 odv, ya.
§ótrog -ou é engaño, trampa.
iiruoraadv. superl. de ninguna
§ótc -r15 4 opinión; fama, gloria. ff,,- oor. tem. de úpéoo. Éntpootrr1 {g r1 propósito;
maquinación. manera; lo menos.
§otí¡p -og é dador. élcíc -cg r] olivo; aceituna.
§orl},:lro ser esclavor servir. Sarlruo empujar, condttcir: Ét Énrpootrr'¡g con premeditación. !i4o venir; llegar; haber llegado.
Eoútrog -oo ó esclavo. marchar. éerr@io desear. {lrrcío -og f edad, juventud.
iilcgog -oo ó/rl ciervo/a. énrOu¡ríc -ag q deseo, pasión. f1lrrctót4g -oo é coetáneo,
§pó«ov -rrrog é dragón.
EpaF- oor. tcnr. dc qé1¡oo. ÉleúOepog -o -ov libre. énrotoffi -4g i¡ mensaje, carta. compañelo.
éxt¡4tj4i,o hacer volvel, desviar; iilrog -ou ó sol.
Euvatóg -i¡-ór capaz; posible. rilegávtrvog -4 -ov de marfrl.
Eúo dos. ilegog -vtog ó elelante. entregar. f1pépo -og { día.

Eúopctog -os -ov poco transitable; iil.ro arrastrar', sacar. ipwrig-oú ó amante, enamorado. iit rpo§ -c.- ov manso,

Éi.0- aor. tem. de ép¡o¡rcr. dplov -ou ró obra, trabaio. domesticado.


difícil de transitar.
'E?üúg -Eog f¡ Grecia. lpao¡ror irse, marcharse. ri¡rí0eoE -ou é semidios, héroe.
§ó§ero doce.
"Eltrrr¡v -r¡v -¡v gliego. is0í¡o comer. i1l,to1¡eío-ag{ acción de conducir.
Eópor, -ou tó regalo.
étrzrÍ(r.r dl,¡r§- e spe ra r'. áozépa -r4g { tarcle (eL atardccer); 4vío¡og -oo é cochero.
Éap -og tó primavera. esperanza. ocaso. lireryog -oo 4 tierra firme.
etruríg -Eog {
ipEo¡rog -r1 -ov sépt irrro. é¡rpdrfuo arloiar en. irrttmpir. étaipog -ou é compañero. ,iprS -oE é héroe.

é'¡,1úE cerca, al laclo. Épóg -ú -órr mío. Étepo5 -q -ov otro (dc rirrsr. iiou¡og -o§ -ov tranquilo; callado.
Ly¡xtpí\a i+XerprE- entregar (en la Év prcp. dot. en. étr ody. a[rn, ya; oúr étt ya no, nc'r

rrreno Xeíp). ÉvEéxcrog -rr¡ -ov trrrdócirno. Irr.is. 0óIotto -45 r) r'nar'.
eó¡rvog -ou ó lltatorral.
i0Éfu.r q rrt' rc r', tl cselt r. év§otoq -oE -rl1, [:rlloso, glorioso.
1o4 Curso de gliego clásico Vocabul.orio detta primera porte 1o-5

oor¡laros -oS -or monal. I¡nir§r¡ dormir. I xdtlqqo consümt 1,{0o§ -oú ó pie&a.
oó1úo§ -o! ó ñuerte. Ia¡ y, t¿mbiéni rcÍ... xcl tánto... I xatqr.r detener. fut¡rF -seos ó puefto.
oúrirdlqe- enteÍar, hoüár con como. lI g!4!.dincitaB rflarda¡, ordenari lvl l§{ lago.
los ritos funemrios. frt§i ¡dl v en verdad también. I pemitir. !4-aoLr¿m.de?|e¡flr,
0aofÁr, animarse, mostr¡rse *olrr.p corj. aunque. I t<r4cXri -is i cabezá. troforoó§ 'oo ó escrito4 f¿br¡listá-
audáz. ratPó§ -oo ó momenrc oporturc. il Í¿p!§ -ro§ ró cuemo. trólos -or, ó palabra, aseno,
OaDFdg.dqaaga!- adntrar (se), ocasión favorable. f Í4pós -o5ó cem. ¿hscurso, mzón.
pregürt se con admimdón. r4if, encender quemr I r.rtpoÉ -t(os ó mensajero, heÉfdo. 1o¡'!ó§ 'f -óv restante; que $rcd¿.
0¿a -as i espectáculo, l.aró§ -{ -ór malo, sucio. I qpórsr, gE4- proclamar lóeos -oD ó cuello; penácho;
contemplaciór rul.oúryla -cs i mala acdón. rll,Euyo§ -oo ó peligro.
I colina.
o€ú-¡si diosa. Ílrospfos -o§ -or perverso, I 4trí,, robal. lq[rn lavar.
@!o[dr cont€mplar, obse ar; malhechor. I |.oM{ú, rsa4!- contener, castigar, troorpóv -oó"ó lavetorio, baño.
rcconocer s¡É¡dlamar. I reprcnder. !s& afligi¡ (se).
0¿ó§ -o0 ó dios. rá¡¡o§ -o¡s ró belez¿. rckrdo adular, halagar trón t -4gt dolor; pena, t¡tsteza.
I
Qggar¿r., calentar. raló§ -{ -& hefmoso, bu€no, I rók! -r.os ó adrfador. !!r, solta¡, übrá¡, rcscatar.
0€+Fó§ -l -ór cáüente. nobl€. I I't¡l&, r4g4- cuidar, Uevar.
o,{oÁ¡d cazr r.aor¿1aotd-r{ 4 hombria de f ¡&!pos -oÚi estiércol. g4g-oot.tzn.d¿r6Igúaa.
Wa cazil. bi€n. I !Err,, golpear, her gaory4§ -06 ó disclpulo.
o¡psríl§ -oo ó cazador. hombre de bien, I ¡ópdg -rDs ó suewo. ggllró poner turioso: pr5. estat
'.rL'dfc6ós
orpfov -oÚ ró animal (sebático). adstocrata. f rópi -Is i muchacha, joven. loco.
ql?¿r{¡ tocar, alcanzar r¿Íarog -or, ó cansarcio. esfuelz o. n raElb ordena! adomai t¡d,tr -cr tr locula-
o,lFós -4 -ór mortal. !Svú, tabaja4 afanalse, cansarse. I ¡ódt¡os -oo é orden, murdo, gat(pós -ó -ó, largo, Srande.
Oópt Pos -o¡ ó alboroto, esEépito. r¿prro§ -@ ó homo, fragu^ univelso- gdl¿ adv. mucho, muy.
oópa-dsi puena; casa, p.lacio. rórpos -o! ójaba[.
- roog(oI@4a!- aliüar,
L g¿fuorq oú,. s¡rp. müchlsimo,
orfr{p -rpóstr hija. -o0 ófruto. resultado. f ro69o§:'t -orliviano. sobre todo.
qú¡ó saüificar. raróprel. ar. hacia abajo, durante.
'.dp,ró§
n ¡pd(o{G4+- gútar; gazna¡ Íáltrov comp. más, nás bien.
se$l¡; gm. de ardb¡ abaj", I ¡04d!r,, tener pode! donúna¿ ' !!r4¿vú, aplmdeÉ conoceÍ
t§- aor. tsm. d¿ ópci.,vel. conrr¿. copa.
I rpdr¡p -ipos ó Garera; comprender.
!!E!o asentar; erigk, construa. xffaprh@ bajar lI rtsb,@ ocultar ltayr¿-¡or, -oo ó vadctÍto.
l€póg -¿ -& §agrado, consagrado a. r.aí&!ll@ echar abajo, deÍibar gloFú adquidr
lX ¡¿¡r¡po -d§ t cuchillo de guena,
lrrn-os -o', ó/t cabalo/yeg]á. Í.ard.qgorgllÚ,
8e4U!- enguXix f I)¡h§o rod¡r, empuja¡. espada.
túNúpós -ó 'óe tuerte. ñe!4+I., llevar hacia abajo I rúptos -o! ó señot i
t¿f¡ ns lü€ha, combate.
tdxúg -o§ 4 tuerza. xc.rc{4k¡ quemar del rodo I ry&qr¡ apartár, impedL gko['rluchef.
ry.o/Ii-oiópez. r.ar¡trq|¡pól,., apodeÉrse de. I I¿Td§ -ófut -a grande.
ldos al -oe i$al. exam¡r,ár, dot.tan. de^aqlerrn
I b&- ¡eralogpooúvr¡ -¡s i anogancia;
fdú,s odr. igualmentq $¡izás. '.arsu4rqturd
comprende( saber. I lapúp§,oo§ -oo ó laberinto. nragnaÍimldád.
l.!!¡r!hr¡., caer (detd€ lo alro). ,L 149!ivto.coger, tomar. FA¡?!a -1§ f abeia.
rcolpld[ó§ -o§ ó pürtfcaclór. ñararxsodlr. cEr¡§- equipat :I la$rú§ -Eo§ 4lámpara. g8¡¡. est¿¡ a puÍto de, ir a.
t(lo¡pós -ó -óv pir¡o, ltmplo. org¡¡izar, const¡tri¡. lr !*r,, escoger rer¡¡E deci!, hablar. Vt, estapafilúla, ryew sí¿mprc
raoúporos -o§ -or $re purt6ca. Ía!¡AUro despedazar. ¡Ats¡ú dejar; tncd, qued4
I m §ql¿ndo lüfor. iÍhodu(s una
r¡01+,, Ía0- d- sentar (ss). rctoprl -is ti tuga, retugio. f l¿¡i? -orros ó león. üiñalnparteild srl¡J;r,dapoftevo
1oG Curso cle griego clásico Vocobulorio dc La primera paftc 1a7

inLroducida por Et. No es nccesoritr uxri¡o vencer. 6:uol -¡ogó uña, garra, casco. xap aflÉ.a anirnar, exhortar;
traducirl,a, pero sí tenerla en vírq -49 4 victoria. ó¡rtror, -oo tó arma. aconseiar.
cuenta cofio guít deLo que se dice. rcTñ- acostumbrar, usar;
vo¡rí(ro óWi -4Srl ira, agitación. xop aoreo a\a s!iq!q§- p reparar,
lrélro permanecer, esperar. creer, pensar. óp1í(ro ó++ñ- enojar (se). fabricar.
péoog -r¡ -ov medio, que está en la vóprpog -4 -ov usual; td vó¡lpa los ópvq -0og ó/4 pájaro; ave. núpry*!4rol desviar.
r¡itad. USOS. ópog -ou é límite. ncpép¡opor pasar al lado; llegar.
¡reotóg -óv lleno; harto.
-n¡ rró¡rog -ou é costumbre, ley, ópínra óp¡+- cavar. x&petltt estar presente; port
g*aprep. oc. después de; gen. con. norma. 69ii ó pron. rel. que, quien, el cual. r.rptblu.
pe«\í: odv. en medio, en mitad. vóoog -ou é enfermedad. óte cuando. xapeotes posible; está presente.
¡retop¡i}trro voltear; cambiar. aóEgÍl -qs r] joven; novia; esposa. órtconj. que, porque. *api4a ofrecer, suministrar, dar.
¡rerorrí(ro oi4rñ trasladar, hacer vúv odv. ahora. oú, oór, oúXadv. no. n&SÍi,úúÍ'ytado.
emigrar. vórog -ou é espalda, lomo. oú§é ni. xa'c\p -rpóg é padre.
Ver$oo participar. oúre ni. xaqQog -ú -ov paterno, patrio.
¡réXprodv. hasta. tévog -ou ó forastero. extranjero. oúrétr ya no, no más. roú¡o hacer cesar; apartar (de);
p1 no. que no, para que no. huésped. oúEo¡rég odv. de ningún n-rodo. desposeer; med. dejar de.
¡r4Eéni, y no. \rrí(a Etvr§- hospedar, agasa.jar ouEeig ninguno; ver eiE; oú§ér, neí0ro persuadir: nled. dejalse
p4re ni, y no. como huésped. nada. persuadir, obedecer.
piptlp -'cpó94 madre. oév así pues, pues bien, entonces. oÉW enviar.
61§oo9 -r1 -oT, octavo.
¡filrpcEelgóg -oú é tío lnaterno. oixo adv. todavía no. xéltxrog -r¡ -ov quinto.
6Ee ii§e tóEe este.
ltq1úlul -{g { medio, recurso, oúpovóg -o0 é cielo. zsévtaOtror, -oo tó lucha quíntuple.
máquina. óEóg -oú 4 camino. oüto5 oür4 roúto ese. repíprep. ac. alrededor de; gen.
óEoúg -orrtog ó diente.
¡rrxpóg -ó -óv corto, pequeñor oútro, oütcoq adv. así. acerca de; dat. alrededor de.
oixa§e odv. a casa. a la pal lia.
¡urpór un poco. órfé adv. tarde. zep rfttlfu.r arroj ar alre dedor.
oirerog de la casa, doméstico; de
¡rro0óg -oü ó paga, salario. *epvyí1topor ser superior, vencer.
la patria; propio. zar§eíc -ag ri educación (de los
¡rv4oteór.r pretender, desear en nepíer¡n rodear: aven taja r:
matrimonio. oirÉro habitar. niños); cultura. sobrevivir.
parte; destino. oircío -ag rj casa. uor§eúo educar. *epw@a caer sobre; chocar.
¡roipo -og ri
oíxor odv. en casa, en la patlia. *orEorpípr1g -ou ó maestro de neprtr¿í:rr"r quedar. so brevi vi l'.
¡rólrg apenas.
olrcog -ou é casa. gimnasia.
¡róvog -r'¡ -ov único. solo. T.tg- aor . tem. de xí¡cra.
popíov -oo tó porción, miembro. oi¡ró(o qi$ú,§- q ueja rse. noÍg -Eóg é/ri hijo, niño, xfupa -agr1 r'oca. piedla.
olvog -ou ó vino. muchacho; esclavo. xÉlo ¡l-rÁ- oprimir,
¡roúoa -49 4 arte, musa. acosar.
p6pog -o -orr necio, Ioco. oiotóg -oó é flecha, darclo. r,§.Lilto¡luchar. ¡ct0- aot. tem. de ¡seí0a.
ólí1oq -I -ov poco: ótrí1ou por' xéil1 -1194 lucha (atlética). rqívar beber.
:ueo.ruíaq -ou ó joven, muchacho. poco. ¡cilt¡¡ adv. de nuevo. x|*to caer.
vecpóg -ú -órr.joven, nuevo. ótrog -r¡ -o'r, todo. xa:ural¡ó0tru de todos lados. r,fiauuro creer, confiar.
verpóg -ri -óv muerto; sus. cadáver. épolóE -óv liso, plano.
-r1 xap&prep. oc. al lado de, a lo largo ntreiotog -4 -ov muchísimo, el
vértop -og tó néctar. ó¡roiog -c -ov (6¡rorog) semejante. cle; fucra dc; gen. <lel lado de; mayor; oi ¡leiotor la mayoría.
reóE -ó -óv nuevo. ópi,rgadv. sin embargo. dor. al lado de. zrtrrlfi -rtS 4 golpe, l-rerida.
legéfu,¡ -qg 4 nube. óvopa -tog tó nombre. zapo,.yiy"voyar cstar o lraccrsc tilt1o rdrlut z1,4ou§ - a c e rc a rs e.
v4oog -ou { isla. óvo ¡rá(co órro ¡ra.§- 1lamar. fcsc nt c. ¡rtroiov -ou rti navc-
P
v4¡.0 rladllr. óvog -ou ó/rj burro/a. :rloúoroq -cr -ov lit'tr.
1o8 Curso de griego clásico VocabuLario de La primera patte 1,og

ntroútog -oü ó riqueza. tc po ú+!X@ correr hacia. oot¡gfuú, reunir; aprovechar; pos. tr¡r.lpíc.-og r] socorro, castigo,
no§órera -cA r] agilidad de pies. lpo+i+to llevar delante; presentar. suceder. venganza.
zoréro crear, hacer. xpÓrog -4 -o, primero. afu prep. dot. con. rí5 rí5 rí pr on.interr ogativ o ¿quién?
*ou¡ri¡g -oú ó creador, hacedor; xrepór, -oútó pluma; ala. oolulu¡ a atar (juntamente). ¿qué?
poeta. xrépo\-1og { pluma; ala. oovOrq+eúro cazar (juntamente). a.g rt; r. pr on. indefinido alguno.
uoleg¿&, hacer la guerra. ¡r¡'v0úvopar preguntar, averiguar. org -óS ó/ri cerdoia;jabali/ina. tr¡gi¡orro herir.
zrotrÉ¡log -o -ov belicoso, guerrero. Í@ adv. todavía, de algún modo, q qot. tem. de é¡o. ¡nlelóa lanzar flechas, flechar.
nótrepog -ou ó guerra. alguna vez. ofila -ngri Ieño, rl'onco. tótov -oo tó arco.
zollo¡oú odv. muchas veces. od(ro aar(r)§- salvar. rolórq5 -ou é arquero.
notrlc¡ó5 adv. de muchas peupa -tog tó corriente. a6oyo -rogrit cuerpo. ú¡tesdv. entonces.
maneras. itrlrtp -opog ó orador. aari¡p -og ó salvador. rpÉa¡o volver, cambiar.
zrotróg -tr},ri -trú mucho. plc,rolanzar. oornpia -cg ri salvación. tpelgrptj4tpío tres.
*otrúzovog -os -ov muy trabajoso. pózrotror, -oo tó mazo. oógprov -o1, cuerdo, prudente. rpe+¡o alimentar; criar.
xógxrl-45 ri envío, escolta, Éót rl -rtS i¡fuerza. ¡pÉ{ro correr.
procesión. tqttotsx- ordenar (poner orden, rpwo5 -I -o'r, tercero.
nórrog -or.r é trabajo, fatiga. oÍrog -oo é trigo, alimento. mandar). rpogóg -óg -óv que alimenta; sust.
erópog -ou ó paso; camino; recurso. oó§ -i -o1, tuyo. taopog -ou é toro. nodriza.
xoropó5 -oú é río. auÍi¿E&, derramar, hacer libación. rÉúrc esto (neutro pLural de oótog). rn¡yolur,o alcanzar, tener suerte.
no'ce adv. (alg)una vez. czeú§r.r apresurarse ; esforzarse tógog -ou ó funerales, entierro. tupóg -oú é queso.
*órtpott... iisi (interrogativo) ... o. por. rógpog -ou ó fosa, foso. ry- aor. tem. dero¡17étluto.
xpo«oo ¡,gsr- obrar, hacer. onoo§crÍog -o -ov diligente, rápido. ro¡toraadv. super[. con mucha *Xn -nS 4 suerte (buenq o maLa).
*pa'¡ya -tog tó acción, negocio, otnOpóg -oú ó establo. rapidez.
asunto. xi++a amar, querer. tey (enclítico) te... re,re,.. roí éppí(o rr+pr§- ser soberbio,
* p zopítrep o 5 comp. mayor. orépvov -ou ró pecho. tanto... como. injuriar.
npív odv. antes. orótrog -ou é viaje; ejército, aEx- aoT. tem. de :.íxrol. oióg -oú é hijo.
*póprep.gen. delante, antes de, en séquito, flota. rérvov -ou tó niño, hijo. ú11 -rnS f bosque, selva; materia.
favor. o:,ó1to -r o5 ró boca, rostro. zá¿ro ejecutar, realizar, cumplir. úz4roúro escuchar atentamente,
*pop!!|ro echar hacia adelante, acpwrl.yó5 -oú é general. táetrtaÍog -a-ov último, supremo. obedecer.
empujar. «pwubrq5 -oo é soldado. *lfI|lrÉ.!Ú terminar. ixr&gX<o empeza r; existi r.

xpóparolu -ou tó ganado menor, ouryrlvriolcro reconocer, tetreutr,1 -{5 { término. úúpprep. cc. sobre, más allá; gen.
oveja. perdonar. tétrog -oug ró acabamiento; odv. al sobre.
tpó5prep. hacia; gen. del lado
oc. ouTralé¡o convocar. fir'ra1. ú*ep$4wÚd traspasar.
de, cle parte de; dat. cerca de, ooT1al+éro reunirse; ser del mismo ¡fgvro cortar. úzrrqvéo¡ror emprender;
en presencia de. parecer; consentir en; estar de *+;r,to alegrar, saciar; disfrutar de. prometer.
xgoo@to lanzar hacia. acuerdo. cé:,aprog -rrl -ov cuarto. itxó prep. oc. (hacia) debajo ) ; §en.
erpoo$trezro mirar. outrfuftro reunir, recoger. ré1§¡tl -nS rl arte, ofi cio. de debajo ü, por (agente); dat.
npooÉpxopar avanzar; atacar. oup$cívr.l reunirse, convenir; ¡4«.r derretir. debajo de 4.
rcpoolylto venir hacia: convenir. suceder. :.írra r¡¡r- dar a luz. úno|4ppóvro coger por abajo;
zpoorpovteg allegados. parientes. 60 F$4rll¿ll&, acons ej ar. u¡rár.r evalttar, estimar. recibir, acoger.
r po or o* a 1ga- poner delante ; abgrca5 -oú - úa todo (junto). trg4 -I§ 4 plccio. lprccio. ú¡otr¿í*o dejar como residuo; dejar
ot'dc.rrar. aw@a caer juntamente; atacar. en pos de sí; po.s. qnedar'.
lio Curso de gliego clásico

éno$Évo quedarse (atrás), X4ípro alegrarse; ilrper. salud! (porrr SEGUNDA PARTE
aguantar. saludar y para despedirse).
üorotog -4 -orr último. *ú¿raQo ser áspero; estar
üotepog -cr -o1, siguiente. enojado.
ó+aí1ro tejer, urdir. ¡atrezróE -ri -ov áspero; difícil.
úr[4]ó5 -rr¡ -óv elevado. ¡ñe*ag géperv tomar a maI,
enojarse.
g r- aor. tem. de i,o0i.!Ú. ¡atrreiov -ou tó fragua: marmita.
+-s,íl@ mostrar; hacer brillar; med. ¡atrróg -oú é cobre; bronce.
parecer.
¡opíeq -rooo -sr gracioso, amable.
gópporov -ou tó medicamento, ¡apq gracia; gratitud.
-'cogd1
veneno. ¡eqtthtt -óvog é invierno; mal
eé+r.r llevar; producir; soportar. tiempo.
gróao huir: esquivar, evitar. Xetrr8óv -ovog r1 golondrina.
+rl,éo amar, querer. 1¡t'ctbr -6luog é túnica.
grlío -og r1 amistad. Xróv -orrog { nieve.
gítroS -rl -ov amador emigo.
Xs@.., danzar.
grlovrríc -cg 4 rivalidad,
¡opó5 -oü ó danza: coro.
emulación. Xpn(&, Xpqr§- carecer. necesit ar.
gítrtpov -ou ró hechizo. Xplopó§ -oú é oráculo; respuesta
glérf -póg { vena. de un oráculo.
gopepó5 -ó -óv temeroso, terrible.
1¡pórog -ou ó tiempo.
+o$aro asustar, ahuyentar. Xpuoóg -oú é oro.
gópog -ou ó miedo, espanto.
¡tbpa-agr] región, espacio de
+o¡u¿uro matar. tiempo.
góvog -ou ó homicidio. asesinal.o. dividir.
¡api\a Xr,,pr§- separar,
gópog -oo ó tributo.
góptog -ou é carga, fardo. *ex§c, engañaE defiaudar.
gpoypó§ -oi é cerca, empalizada. ,lruX4 -rlE 4 aliento. alrna.
gpolurílo gg"rr§- pensar en,
atender a, preocuparse. ó ¡ohl (convocotivo).
{Ep+- dor. tetn. de qeúyi,».
éEeodv. aqui, así.

er,Tú 4s 4 fuga. ó§rl -iS 4 canto, oda.


ó¡rog -oo ó hombro.
qurl -4S 4 crecirniento; figura.
óg odv. así.
gúlct -rog é guardián. óg odv. como.
golótto +rñff- cuidar, guardar, thgadv. como, así como.
observar. óE conj. que, para, cuando, porque.
+l¡c!r.l plar-rtar. thgprep. oc. hacia.
g&,v{ -4§ 4 sonido, voz. óote odv. como.
úare conj. de manera que.
17. CoNJUGACTÓN VI - sus¡uNTrvo y oprATrvo

77 .7. Generalidades
Recordar las categorías que se distinguen en el sistema verbal griego
(sección z.r).
Conocemos el modo indicativo (con excepción del perfecto) y al-
gunas formas del modo imperativo; además conocemos el infinitivo
y el participio, que son formas nominales. Estudiaremos ahora los
modos subjuntivo, optativo e imperativo

77.2.o. Subjuntivo - Morfol.ogía


El subjuntivo tiene como caracteristica modal en el presente el alar-
gamiento de las vocales ¿/o; las desinencias personales del subjunti-
vo son las de los tiempos primarios.

Activo Medio (o pasivo)


ortpy a* orípy lo¡tat**
z'r" orLpy gg otLpT tl
.) orépy 11 mípy 1rot
mé.py tt¿trru orLpy úye0a
2¿' orépyrye mép1 4o0e
ortp-y r,oor oripy i,o:urat
' A]IC

" anrt'(scr rrmado,)

Los otros temas tempo-aspectuales (aoristo, perfecto) toman es-


tas rnismas terminaciones: ver los cuadros del Sistema Verbal Grie-
go. El aoristo pasivo toma las telminaciones de la voz activa.
ri4 Curso de griego clásico Conjugaciiin vr - subjuntivo.y optdtiuo 115

17.2.b. Subluntivo - Sintoxis 6. En oraciones condicionalcs de futuro eventual, introducidas


por Éáv (ei áv):
El subjuntivo se usa:
1. Para expresar una orclen o una prohibición en l" pcrsona del
plural (del presente o del aoristo); la negación es ¡u1:
ÉdvT eléor1re "ro rpoo, aX0Évto si lleváis a cabo lo ordenado.

7. En una oración conclicional universal que se refiera al presente:


T
ó n).oiov eü rcoteioxeuá(c,.rprev ¡fabriquemos (vayamos fabricando) la
nave bien!
Éch É11ug $,0¡ 0ávotog, oú6eig si (siernpre que) se ace-rca la
ápto'rov rtroiov vúv iconstruyamos ¿rhora una excelente poú),etor Ov¡orcetv mllerte, nadie quierc rnorir.
vouzrrlyrloo¡rev nave!

¡rr1 ¡re pgó¡reO cL u.úró'v ¡no 1o ccnsuremos! 8. En orac'iones completivas que dependen de verbos que signifi
can tcmcr, introducidas por p4 (que)
2. Para expresar una prohibición cn 2" ó 3" personas (del aoristo); o ¡r¡ oú (que no):
la negación es p4:
gopoúpot t rl ilOn temo qlle venga.
pr1 rápqte ¡no os canséis! gopoú¡ror ¡r4 oúrc e'1,0¡ temo que no venga.
¡n1 zroteúo¡g oútQ ¡no confies en él!
1.7 .3. Ejercicios
3. En oraciones interrogativas deliberativas, gcneralmente en 1" Traducir al, gtip Los siguientes textos:
persona:
Cuidemos loa árboles, tengamos y leamos buenos libros, obremos
con justicia.
rlvc rpórov xapaoreuct\a¡rev tü de qué manera hemos de preparar
No destruyáis 1o bueno, no améis lo malo, no practiquéis lo injusto.
:repi rd iperga; 1o de los remos?
Non fuyades, cobardes (Quijote).
¿Qué debo hacer? ¿Adónde puedo ir?
4. En oraciones finales (que expresan el fin o intención), que van
El maestro dice algunas oracio¡es griegas, para que sean escuchadas
introducidas por Ívrr, 6:r«o9, ó9. La negación es ¡11:
por los discípulos.
El agricultor siembra árboles para que los campos estén hermosos.
;iaipi;ytoc,igéw11c, para que remes con tranquilidad.
Cuando escuches todo conocerás la verdad.
lva ¡rr1 rcrv8úvq rqwéoy1ró n),oiov para que la nave no se vea aqueja- Si alguien roba un buey o una oveja será llamado ladrón.
da de peligro. Si por ventura vierdes / aquel que yo más qtriero / decidle que... mue-
ro (son JuandelsCruz).
5. En oraciones temporales que se refieren a futuro eventual (con No temáis que se diga la verdad.
la partícula civ, que indica eventualidad), introducidas por óra"¡ (óte
áv, cuando), É:reLEáv (é:rerErl civ, una vez que, después que): Leer, analizar y traducir

APTO
órotv riléo¡1c, áxocwa cuando termines todo. t.'Ic.o<»,¡ gecd" rCo'r parcpóv ailoiov r.uaurilyqot':u. z. <<"Ayr-re
*alpu,t
ázerEdv elg KotrXoüg itgtrryatñ una vez que la nave llegue donde los 6i¡», éq4, «ó gíl,or, ró ailoTov 1rpúWnrairptppq eú rarcorceualage'^tt,
¡rtroiov colquios.
fvo ¡ri¡ rcw8úvqr repwéo11 ¡rq6é 6ú4tot, é.d'v Zeic, ¡etgñva ¡céWrn ñ
áve¡ror xara}'a¡tpd.roow crútó.3. Mt¡ rcú¡r4re épyalígewq d: áraípot. 4.
116 Curso de griego clásico Conjugación vr - subjuntivo y optativo 1.1.2

Aprotov ¡rlolov vúv vaurql4oolrev Koii lo.púoKeuaoó¡re0a ézi ¡rorcpdv 17.4.b. Optativo - Sintoxis
ó6óv.» S. EiS 6t ris'v *aípav ipno'.<Tíva rpóxo't raraorwa\ugw
El optativo se usa:
td nepi d Lp*ya;6. Apa roi (uyór, xotiloa;>> 7. O 6"Iáoov' ..h7e Err¡
r. Para expresar un deseo realizable, sea solo, sea precedido de
rai (u1óv rcoírloor,iva imó roútou noúXrS épérty1E r4v rcóm1v év Xepoiv
eíOe o ei 7áp, ojal"á:
éXorr rcoi ¡tiprorc né1,¡1 ipé:rorv. 8. 'Edv (bret6ar/(rcav) Ei teléorye
rir trpoora¡1évra rai cruorceuáo4o}e, róre ti¡v á1rcupav rcoi r& lo¡ía
e10e &ei ércgeú1otpr toüg rcwEúvoug ojalá siempre escape de los
oipó¡re0a ra\ d,vaytogeOo. 9. 'Ezer6dv E' eig KotrXoü q ilgírcqrarró zrtroiov
peligros.
rai rarayayó¡re0o, r4v ctTrcupav paló¡re0o, rd íorío, ouotfll«r¡rev rai
ép¡rr(ó¡reOa Év rQ ércei).r¡rÉvt, év0ev drcaloye'^v ró Xpuoó¡rotrlov 6ép¡ra.» ei 1dp ágirco wó ¡rorz:',ó ¡rtroiov ojalá llegue la nave algún día.

Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecae. Un deseo irrealizable se expresa con el imperfecto de indicativo,
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972. si se reflere al presente y con el aoristo de indicativo, si se refiere
al pasado; en ambos casos precedidos de eíOe o ei'yap.

77.4.a. Optativo - Morfología 2.Pafa expresar un hecho posible: en presente con cÍv si se refiere
al presente; en presente o en aoristo con dv si se refiere al futuro:
El optativo tiene como característica modal en el presente el sufijo t
(r4, re); las desinencias personales del optativo son las de los tiempos
históricos. roúto 1í.¡.vorro rÍv o toúro "¡é'vowo il't esto sucedería; esto podría
suceder.
Activo Medio (pasivo)
3. En un período condicional posible, tanto en la prótasis o hipó-
orépyot pt meploí¡r4v tesis como en la apódosis:
2'1', orépyot 5 mÉpyoto
aúpyor wipTorro ei gff,ov É¡otyt, eúEar¡rov áv eín¡v si yo tuviera un amigo (y eso es
mépyor pev úrepTo í¡re0cr posible) sería feliz.
2d^ wépyot re mép1 oroOe
f crépyorev mÉpTorwo 4. En la oración condicional universal o temporal general, cuando
se refiere al pasado:
Puede observarse que la primera persona del singular de la voz ac-
tiva lleva Ia desinencia personal -Fr. que es propia de los tiempos pri- ei IGpoq isrcóo¡otró tt, oúrc é{eó6ero si (siempre que) Ciro prome-
marios; no sucede esto con los verbos contractos, ni con las formas tía algo, no engañaba.
atemáticas (exceptuadas las que llevan sufijo -vu-), ni con el aoristo étorc trepiteüporev ro.repd, é[éril]ov cuando encontraban plumas
pasivo, los cuales llevan la desinencia personal --v, que es la propia de malas las arrancaban.
los tiempos históricos.
Los otros temas tempo-aspectuales (aoristo, perfecto, futuro) to- S. Puede usarse, en vez del indicativo o del subjuntivo, en tocla
man estas mismas terminaciones; ver cuadros del Sistema Verbal oración subordinada que expresa el pensamiento de alguien y quc
Griego. El aoristo pasivo, en el singular, toma como característica depende de una oración en tiempo histórico; se le llama optatlvo
modal el sufijo rI; esto mismo sucede con los verbos contractos y oblicuo o de estilo indirecto:
con las formas atemáticas (exceptlradas las que llevan suf,io -vu-).
igr¡ iirr l(u1r1rq 1,¡¡111r¡tt (r'víxr¡,rt ) rlijo t¡ttt'tiito lt:tlrirt vt'rtt itlrr.
118 Curso de griego clásico

77 .5. Ejercicios 18. CONJUGACIÓN VII - IMPERATIVO

Traducir aLgriego los siguientes textos:


Amigos, que seáis felices!
ojalá todos los hombres se amaran recíprocamente.
¡Ojalá, niño, hubieras obedecido al maestrol
Si quisieras llegar a ser médico, ¿qué harías?
Sócrates no bebía si no (cada vez que no) tenía sed. 7 8.7. Imper ativ o - Morfol"ogía
Leer, analizar y traducir:

ro. flpiv 6'ova7a7éo0at, qü¡olro tolg Oeoig &traweg. rr. O ¡rir Activo Medio (o pasivo)
'laoa.r qü¡erc' .<e10e áei ércgeú1ot¡rt toüg toú oró),ou rcwEúvouq rcai ¡14 Presente Singular 2'L' mégy e orépy ou
Erog0erpoíp4v. rz. EíOe rcoi vúv érgú1ot¡rL tdg toú lletriou é:rtpou)'áq. r3. 3'" orcpy i ra mepl é o0ro

ZQlo q,,J: Z tts, toü g ou


¡rzo p eu oo ¡révou g go t' itxoq Lmo w e, ls Oú p ov íoveg, Plural 2'1" oúp"y e r€ oú.py e o0¿
rarrac, toüq Eervoüg Xetpóvoq. t¿,. Ei9e tu¡or¡rév xore r\g l(otrXíEog. 3'" mtpy ó \fio"l) ortpy i. oOov

rcci ¡rr¡ ázro0ávotev o[ étoipor rilropeíq.» 16. O[ 6'ciMot' «Mrprote


L'v
Activo Medio Pasivo

Énrtrov0ávoro0e 4¡róv, ó Oeoí. t7. Eíyitp óveu p),ápr1q ágírconó xoreró


Aoristo Singular tru oo'r,
2d" trD scr Iú 0r¡ tr (e 0r)
ntroiov rcai ¡áIw ézcrvepXoÍpe0a. r8. Eí0'oi KólXot Ércóvteg úno8éXotwo
3" tru ai ta tru oót o0ro tru 04 «o
rlplS. rg. flúOoto 6\, ú ZeÍt rrarep, & r1¡reig eóXó¡re0a.» zo. Me:rd:,,au:'o- Plural 2d" trú oa aE trú os oOe trú 0rr¡ te
d'v1y a"y ow o 4 Eó ¡revo t. 3'" tru ct lurt¡t tru oo s0ov lu 0é ltrov
Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecae. 7 8.2. Imp er ativ o - Sintoxis
Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
El imperativo se usa:
r. Para expresar una orden:
77 .6. Anotacíones gr amaticsLes.
Estudiar los pronombres personales en el cuadro de Morfología rcai (u1óv xoír1oo'v haz también el yugo.
Pronominal. vúv É¡i ró dpyov rpaxoú vuelve ahora al trabajo.
Observar que en los casos acusativo, genitivo y dativo del singular É),Oéto 4 paoü,eía oou'7ev40r1tt^r ró venga tu reino, hágase tu
tienen una forma acentuada y una forma enclítica. La forma acentua- 0é\¡rc oou voluntad.
da se usa al principio de frase con valor enfático; la forma enclítica
nunca va al comienzo de frase. 2.Para expresar una prohibición (con el presente); la negación es ¡nj:

¡ri¡ ¡rou áztou no me toques.


12o Curso de griego clásico Conjugación vrt imperativo tzt

78.3. Ejercicios z. Las desinencias personales del imperativo son las siguientes:

Troducir al" griego los siguientes textos: Activas Medias

¡Dime siempre la verdad! .SingLrlor 2d'\ -01 -O -oo

¡Nunca os canséis de trabajarl 3'" -ro -o0o


¡Lee ahora este libro; lee siempre buenos librosl I'[uro[ 2']" -rr -o0e
¡Amad y cuidad los árboles! 3'' -(r)tt.,v -o0r¡v

Leer, ansLizar y traducir eL siguiente texto:

IA»ON O IIAPAI(OAXOI'
r. 'ErerEq oi Apyovautat rarlyayovto, 'Iooov eúOüg {}'0e :rpóg tóv
Airltlv rcoi Éteyev ooc, ir&a\er oútQ ó Ilef iog rcopí(etv tó toú rcptoú
Eép¡ro. z. 'O 6'Air1t4g'«Ilapé\a ooL tó Eéppo, éüv :rou1o¡9 & &v )'é7io.
3. Ilpórov ¡riv úzó luyóv ir¡e toüg taúpoug oüg "Hgatotog ÉEarprlo'oto
r1¡riv, roüg trúp LrxL¡nrovtog Érc ro:u oroyarat' é1rewa petd toÚri^»,
ápooov ércervov tóv a1póv. 4. 'Ezer6&v 6'dpóonq, oxúpt toÜo8e toüg
8párcovtog ó6óvtog. 5. 'Otav 6i tetráo¡g &xwrq, rcóptoot tó 6éppa, rccri
yer d, r aur a ooyXio pr1 oo prev ú gw av ay ayáoO or rcai azron)'¿ú oo t. 0. lÚüd ¡rr1
i:rl¡eryr1ogc,rfeúEetv nV"S.z. fleío04tt toig É¡roig trpooruyyaot rccri eÜXou
toig Oeoig por10r1ooíoot. 8. Núv 6' É:ritó {.pyo.urpaxoú.» q.'O pivAirplg
ifim,(e'v futa"\).a\to0ar toú !óvou :.aisrarc, wtc, gv1¡wú.g, ó E"Iáoov, év
[reTflhl irxopiq óv toú }wxpolcl. rcai tetréoat it xpoora¡1éwo, aúOtg
qü\arc roig Oeoig' ro. «EíOe te),éoat¡rt tó ép1ov rcai tó 6ép¡ro rcl1oaí¡r4v.
tt.Ei,^y ap rweg ú ¡róv po4 0¡ootev. rz. Eí0e po4 0'ipat ó rp atoro g drawan
rai rrírcr1v 6«^rprioorro. B. 'A Zeú, Eé[aLo tdg Épdg eúXdg rcai gpovtíootg
toú eúXo¡révou. t4. Bíuod.r toüg toúpoug ávt' Époú 4 cillov ttv& né¡n[ov
róv ou¡r:rpáto)rfl. 15. 'T¡reig Eé, ó Étoipot, yirye rcotogpovr'¡oattÉ pou
p4te ¡ré¡rrfrrro0e tQ vúv Év ¡re1il'¡ axopiq 6'vrt.>>
Tomado de I'I. Holtermann, Ionuo linguoe Groecoe.
Vandenhoeck ñ Ruprecl.rt, 1972.

7 8.4. Anotaciones gr amoticales

r. En el optativo aoristo de la voz activa se pueden usar también las


siguientes formas un poco diferentes:

Singular 2d" ),ú dcu5 o trú oer{r§

:l'" ).ú oo".Ea o lú o€lcrv


19. CoNJUGACTÓN Vrrr _ PERFECTO

79.1. GeneraLidades
Recordar el valor del tema tempo-aspectual del perfecto (sección 7.r).
El tema del perfecto se caracteriza por la reduplicación, que, por
ser parte de este tema, permanece en todos los modos y en las for-
mas nominales.
La reduplicación es una sílaba que se añade antes del tema verbal
y que se forma así:
- con la vocal e,
- cuando el tema verbal comienza por consonante, con esta con-
sonante; si la consonante es aspirada, con la correspondiente sorda o
áfona; si la consonante es p, la reduplicación es Ia sílaba ép-:

Iejtro- ¡ÉE+rotl- "f¿-Ton- re-retreo-


ip-por- t¿-Ou- ne-gety- r,E-Xc.p1¡-

- cuando el tema verbal comienza por dos consonantes y estas so1-r


oclusiva y líquida (o nasal), la reduplicación se hace con la oclusiva;
si las dos consonantes no tienen estas condiciones o se trata de una
consonante cloble, la reduplicación se hace con la sola vocal e:

Tr-Ipflp- x€-Kpr- Fr flf,l re-rrvru-


É-lrr- É'(elco-
sincnrbargo: Kr-KrI- pe-F)l1- Íe-llrlo-

'cuando el verbo comienza por vocal, la reduplicación consiste en


alargamie-nto dc' l¿r vocal, como cn cl aumento temporal:

ri¡'ttr r10c)'¡ óp0c,-


pelo: Éopo-

Algunos verbos tienen reduplicación con e1-, por ejemplo ei-lr¡g-,


124 Curso de griego clásico Conjugación vm - perfecto tz5

Algunos verbos que comienzan por vocal tienen reduplicación Un grupo de verbos de tema en labial o en velar sorda o sonora las
ática; ver adelante r9.4.
aspiran antes del sufijo -o-. Ejemplos:

79.2. Perfecto y pluscusmperfecto


Ftr'r- péplega
KnpuK- (rc4púooro) rz-r\pu¡a
Perfecto
Activo Medio (o pasivo)
Singulor 1'^ tré tru ra ),é tru pcr Pluscuamperfecto
2d^ ),é tru Kc g tré tru oct Activo Medio (o pasivo)
3'^ 1é tru re lé tru rcl. Singulor 1'" é tre Iú rsr v é ),e lú p1r
PLuraL l'" tr¿ tró ra Fsv I¿ tró ¡reOc
2d^ 1¿ lú rn 'Ee Ié lu c0¿ 2d" é tre ).ú xer g é ),é tru tro
lú Kc or tré Iu vrcr
1" é le lú rcer ps1, É tre ),ú peOn
El suñjo propio del perfecto activo es -Kr- o -o-(en el pluscuam-
2d^ é tre trú rar re é ),é tru oOe
pedecto -Ksr- o -er-).
Toman el sufiio -rco- (-rcet-) los verbos cuyo tema termina en vocal
y, ordinariamente, los verbos cuyo tema termina en dental, en líqui-
Notar que el pluscuamperfecto, como tiempo pasado del indica-
da o en nasal.
tivo, lleva aumento.
Ejemplos:
79.3. Ejercicios
'clFcf- te-ftvn-Kd
(vo¡rí(«o) v€-vopr-Kq
vo¡lE- Leer, anaLizat y traducir Los siguientes textos:
ma},-(mé'I),or) b-wu).-rq KOAOTO> KA'I "OPNI@E>
KP11'- Ke-KPr-K(t t. Zeúg zote toüg ópvrOog bt dxopíq 6.vrag xepi qS dppnS qúri),r
pol- pe-p),q-rca outr),étaq útrernEe' 2. <<"Ouúpiv oúrc émr pooü,eüc, ücxep toiq 0qpoir,,
te¡r- (ré¡rvo) Íe-rq-Kc- tóv ráMroroy d¡cayrun ú¡róv róv lorzróv ilp¡ew roú1oa.>> 3. Oi 6¿
eúOüg Év lí¡rv¡ trvi éIoúoovto rcoi éróo¡r¡oov éauroüg. ó¡óre 6é ttva
Toman el sufijo -a- (-er) los verbos cuyo tema termina en labial o ;'ór trctpCo,t eüporev xovrlpit óvta, é[érñ],ov rcqi d:répoD,ov. 4. O E¿
en velar y algunos cuyo tema termina en dental, en líquida o en nasal. rcotrotóq imt :r1,r Éouroú 8uo¡ropgíav i6óv ouvfl.e(eútragirra.r *épav
Ejemplos: ánop1,40éwa rai toútorg ércóo¡lrloev Équtóv ou.ucrrlrai,y aúrd rcÍg
oirceíorg. S. Oüro rercoo¡r¡¡révoS Vwd róv ct)trov rcapeyé.tero:rpóg róv
9eur- xL-getsya roú Aróg Opóvov. 6. O E¿ 1augaoagtr1v toú rotroroú zorrcttríov «oú ye»,
trerzr- ).É-),or¡a égq, «¡rriil,rotarercóoyqaar, rcoi vevircqvror o[ ál],or ú:ró ooú eúrpmeiq.
úfPeP- t-orpoga 7. IyA¡fiil ri64 n¡ tóv ópviOurv furopíaKcrirEérlorl:,,ctr. 8. Kot& 7dp c1v
(goivco) É¡rr¡v pou),r1v ó rotroróg paoñeüg npryw 9. >ü 6'oúv, ó gítre rcotroté,
gav- re-gryra
)"apüv trr¡v pooü,eíav rcércrr¡oo rcai terí¡r4oo ítg' atátral ró ¡rer& roiro,
Iv-
'{E'v- 'yí1ora
ei rcai ró xp\t
ra:ttregpóvr1oo.» 10. Ol 6'ál],or q8rrcrlo0or oló¡revor
¡etO- r.e-Íot9c-
avércpayov' «l(arcoúp7óg tíg éo-rrv ó rcoloróg. roig 7dp twepoic, ri r1¡riv
árco- dr-,iyoa
rz6 Curso de griego clásico Conjugoción vnt perftcto t:,7

ime$éphyo, roúrors rceróop4tot' üonep rc9qpay&a oú6'óg éautoÚ 2. RedupLicación en el, tema del, presente
6'wa gépet rü notrcíf,c trepal» rr. Kqi :rai:-'eíxó't:utg óp¡r4Or1oav Ézi Algunos verbos tienen reduplicación en el presente con la vocal t.
róv Eertróv rcotrotóv rcai ¡&),w é[ÉtrD'ov éramogtd ÉautoÚ mepa. rz.'O Ejemplos;
6é, 6te émépqto t{g uuotrctlíog, oúrcétt iipeore ttlr Ati, 65 elzre' r3. «Tó
t.4. Ílixawat yoÚv 11 éptg áD'¡
¡rerd toúto rcotrotóq rcérüqoo ó6 tó npív. 1r-1vóo«^r y|-"y'rogu Eí-6ro¡l Í- mq¡rr
r] :rpooe6éXeo0e' oú6eig 1üp ú¡róv ü\tóc, Lmt pooñeüq rcerctrqo0at. r5.
"4 n, 84, dzÉpXeo0' oirca8e' návO' 4 ¡rlv :r.exo Lry an.>>
3 . Reduplicación en el" temo deL ooristo
Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecae. Hay tres verbos que tienen reduplicación ática en el tema del aoristo
Vandenhoeck & RuPrecht, 1972.
temático:
.OAOIIOPOI KA'IAE'INH
r. Aúo t4v oúr4v óEóv ézropeúotto. 2. @aúpors 6'titivrlv eúpóvtoq iq-ay{tl Év-eyrceirr. ei:reiv ( ¡e-yexew).
ó étepog íf,e7ev «qúpr1rca¡rev», ó E¿ eupo;, óg tfl áil1Oeíq 4úplrcet'
4. Son perifrásticos (participio más el verbo ei¡l) la tercera perso-
rapiyeorr aútQ ¡r4 )'fi,eLv «4Úpr¡rcc¡rev», ótt oúX 4épr]ror, al)'d na del plural del perfecto y del pluscuamperfecto de indicativo de la
«4üpqroq», },é1ov ótr «é7ü ¡rüv r1Úp4rco, aü 6'oÚ'» 3. Metd ¡lrcpóv
voz medio-pasiva de los verbos cuyo tema termina en consonante,
6' énel0óvt«¡r aútotg tóv a:ropeptrqrcót«rv r4v &tívr¡v iiv r1Úprpeoor, rcci
el imperativo de la voz activa, el subjuntivo y el optativo de la voz
épo¡révorv «oúrcoúv r1i:piyarc it\L'tr1'v tnr& ánopep)'4¡té'tryt xap' 4¡róv;»
medio-pasiva.
ó r4ópr¡rcóg rcai éXcov aútr¡v tegop4¡révoq eirce rQ LraLpq' 4. « 'Ev rarcQ
§. Los verbos de tema en consonante pierden la o interconsonán-
yeyó,rage'v,ettep oútot tfl tirl'n¡Oeíq &topepl4rcaow aútr]v.» 5. K&rcewoq'
tica de las formas en -o0e y -oOar.
<<"f éyovfl" pdD.ov eité' oü6d yáp, 6te trlv dlí'vr¡t 1í:pec,, é¡ré ó¡ro}óy¡oag
ouvrlupqrcévor, óonep oú6'r'¡úpr1cew.» 6. Kai toig átopeptr4rcóow'
«Oútoq r1üpr4rcev.»

Tomado de H. Holtermann, Icnuo Linguae Graecae.


Vandenhoeck & RuPrecht, 1972.

1. 9 .4. Anotaciones gr omaticates

1. Redup[icociónática

En el perfecto hay algunos casos de reduplicación ática, consistente


en repetir la vocal inicial y la consonante siguiente; además se alarga
la vocal inicial del tema. Ejemplos:

&rcoúo dr-iyoa
étrO-(épXo¡rat) etr-r¡)'uOa

ótr).u¡l (destruir) otr-totra


20. DECLINACIÓN ATEMÁTICA IV

20 .1 . Intr o ducción f onética


En los temas que estudiaremos en seguida encontraremos formas no-
minales y formas verbales contractas (con contracción de vocales);
por esta razón estudiamos ahora las reglas de contracción y de alar-
gamiento de las vocales.
La clasificación de las vocales se explica en la sección o.2, Fone-
mas del griego, página r8.

1. Contracción.

La contracción tiene lugar cuando hay encuentro de vocales fuertes


en la flexión o en la derivación.
La contracción se realiza así:
r.r Dos vocales de igual sonido se contraen en una vocal larga del
mismo sonido:

dq su
eI )Íl
o«, ) (d
ee >é»et
oo >ó;ou
r.z Cuando se encuentran vocales de sonido oscuro con vocales
de sonido claro o de sonido medio, prevalece el sonido oscuro:

(¡) e oo G)q üo o0 ro oJe Io oI flou lou


a e (tr(Jt

ou ( to ot tou
ot ( tot
r'lo Cnrso dc gliego clásico Dcclinoción otrmático rv i31

r.3 Cuando se encuentran vocales de sonido claro y cle sonido me- 3. Alargamiento.
dio, prevalece el sonido que cstá prilnero:
Una vocal breve puecle alargarse en la derivación o en la flexión. El
alargamiento puc-de ser de dos clases, orgánico o por compensación.
o <oea4
3.r Alargomiento orgónico. Es una caso de alternancia vocálica:
o eoeLo¡
I +۟ rr ) q o o (si precede e, r, p)
t)1l
I r €c{t 1'l(1r
o)o
1.4 Cuando un diptongo está precedido de una vocal igual a su t)t
prirner elernento, esa vocal desaparece: u)ú
3.2 ALargamiento conipensotorio. I,ara compensar la pérdida de una
üot ) l;It
consonante:
oq)4
ett ) tt ct)a,
€)tt
ET)T
r)i
oot ) or o)ou
oqo ) q.)
u)ú
oou ) ou
20.2.'l.emas terminados en -eu-
2. Altern an cio v o c oLic a.
Consiste en quc una misma raíz o sufijo puede aparecer con distintos Srngulor Nominativo loveú §
grados vocálicos (grado e, grado o, grado cero) y con la vocal breve o Voe¡rivo yovtú
alargada: Acusativo To1,¿t o>éc
Genitivo 1ov¿t og > éroq
grado e geuy- gOep- ptt- tper- gI- (o)rf -rep-
lern- D¡tivo yov€ú r 'ei
grado o lorur- g0op- pol- rpolr- go- (o)ox-
Plurol Nominativo
grado A gDT- fu¡- g0op- pol- rpq:Í- go- §x- -fPú- Tovso eq > eig

pl -rP-
Vocativo Tovsll eg > eÍg
Acusativo Tor¿tj ag> éog
Nótese que, en el grado cero, al Iado de l, p o v puecle aparecer o. Genitivo lovrú ¡orr > éov
I).ll ¡\ o yovrú ol
Aunque este procedimiento morfológico ya no se emplea sis
temáticamente en el griego clásico, es útil tenerlo en cuenta para
reconocer la unidad de una raiz o de un sufijo bajo sus diversas
manifestaciones.
132 Curso de griego clásico DecLinación atematica tv 77?

20.3. Temas terminados en -t f et- Égr¡, «zó),erq oúxore 8élovtar paoü,éa tóv ró0ov u[óv.» rr. O 6i ézip
qg rcarrrgéglec^rg ópyro0eig zpóg róv tarépa rarageúya rldloa,t ri1,t
SinguLar Nominativo ¡ó),1 s
áI40erov Xpnla"r &rcoúew t4v zepi ris"r yo,réar. rz. O ¡riv oúv lló),upog
Vocativo ¡¡ótrr
¡rr1 §eiv rapaT¡9iptunepi totoútc.rv rcota¡rép{ecov},éyer rcoi áD,ag :roD,üg
Acusativo :rótr1 v
rpogaoetc, eúpíorcer üsg raúoav aútóv t{g óp (ñE, ó 6ü veovíog rciq
Genitivo ¡ótret og ) €«r§
rpogaoeorv oú ne r0ó¡revog rcpúgo rcu rarpóc, eig Ae),goüg xopeoerat ag
Dativo zó),et r ) ar
¡ravreu oó ¡revoq róv 0eóv.
PLuraL Nominativo nóIet ) €r§
€s
Vocativo zrótret €g ) sr§ Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Graecqe.
Acusativo ¡rótret sg ) €l§ Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
Genitivo ¡ólet Grv) r&r,
Dativo ¡óIet or) eot

20.4. Ejercicios
Traducir al,griego ¿os siguientes texüos

El rey ama la ciudad de sus progenitores.


Los progenitores del rey temen el oráculo de los sacerdotes.
Los sacerdotes anuncian un mal oráculo al rey y a sus progenitores.
Los pastores no habitan en la ciudad.
Los reyes y los sacerdotes habitan en hermosas ciudades.

Leer, analizar y tyaducir el, siguiente texto:

OIAIilOT>
r. Aárog paoü,eüg iyt r6t @r1póv rcoi tolq áMorg poortreúow oei eipqv4v
el¡et. z. Ard 6é xporépa.v doépetw Trsgop1péve ainQ r.aplysoe róv
iepér^rv rtc, ¡ta:vrdseaOor rór év Ae),goig 0eóv. 3. O 6i toú Azrótr),arvog
NpIopós éteye tóv roú Aaíou ¡oi6o éoeo0or roú ¡riv :rotpóg govéo, trlg 6i
plrpós cÍv6pa, ooraq d,ygorépoug toüq yoréac,6rag0eípovto. ¿. Toú Ei
paoiléac,rauta zruOo¡révou r:¡ áOu¡río FeTdAl {v. 5. Te},og 6' o[yoveiq tóv
nat6a vo¡rei :,rlut L,rc&pe\rav eig róv Kr0arpóvo géperv tetpar¡révov roüg
ró64q, Íva ¡11 ércgúyor'rcai é7éveto oútog. 6.'EvtaúOq 6i¡ tóv llo),úpou,
tou ran Koptv0íov pooü,é«rq, vopéa» rtg eúpíorcer tó rércvov é'v rQ rilg
"HpoS ler¡róvr rcoi eig I(óprv0or rogi\*au Z."Eot 6'r1 Kóprv0og zó).rg
peTotrI rcai eú6aí¡rarv, noD,oig d,vlpaxoq(rrcr'¡¡révr1. S.'EnetE4 6'óvo¡reüg
eig qv nótrrv rircer, Mepó24 11 pooí),ero, &re ihwtg oúoa aúd1,6éXetcr
tó rércvov rcai rpéget óg aúrr¡g óv, Oi6Íno6a ó,vopa(oooa airó,r. g.
Neavíq 6i yevo¡révqr aútQ eig ris"t Lraípa"v úpper úreírcarv),é7e r fló),upov
rcai Mepózr1v oúrc eivar yo,téac, oúroú. ro. Kqi 611 «ai toú flo),úpou»,
Declinoción otemriricn vr r35

21. DECLINACIÓN ATEMÁTICA V

21.7. Temas terminados en -u f u-


Solamente hay tres sustantivos masculinos (:n1Xug antebrazo, zrétrercug
hoz, trpiopug viejo) y uno neutro (áoru ciudacl, Atenas), con tema ter
minado en -u / eu ; la declinación de los masculinos resulta igual a la
de nólrg excepto en N.V.A. del singular ('u§, u, uv); la declinación de
áotu puede verse en el cuadro de Morfología Nominal del Griego.
Los adjetivos de tema terminado en -u- tienen un segundo tema
terminado en -su-; el femenino se forma añadiendo e1 sufijo -jo- y se
declina según la declinación de temas en -a.

Masculino Femenino Neutro


Singulor Nominativo ppa6ó s ppoEei o ppcr6ú

Vocativo ppo6ú ppo8ei o ppoEú

Acusativo ppo6ú r, ppoEei cr ppa6ú

Gcr-ritivo ppo6áu o§ ppo6eí dg ppo6éu o9

Dativo ppa8eu -Í pprrEeí + ppaEeu Í


PluroI Nonrinativo ppo8eu e5 » eí9 ppa6el or ppo8éo o
Vocativo ppaEeo eg + eí9 ppo6eÍ cr ppoEéo o
Acusativo ppaEeu ¿g>ú9 ppaEeí d9 ppo6Éu o
Genitivo ppa6éu &,v ppaEer óv ppoEéu r.rv

Dativo ppo6éu ú. ppaEeí srs ppa6éu or

27.2. [',jercicios
Lacr, snsLizsr y troaducir cl .siguicntc tcxto:

1'I)IOAOI
t. ()ir\í¡ous i:gÉprto rtrínr¡'r [tpo§üq tiv toirg ntiErlg xr:ti Év citrí1or Xpór,o
rigíxr ro tig Attrtf oi,q, oir t\ 0t r\g [i1rrr¡üv ¡¡rr1tr¡rt'rv rivt].ti.rv d'¡ttrv'rrútttr
136 Curso de griego clásico

aútQ ovóo'tov Koi pflpü npayya óEe nt',g tréyov' z. «Tóv xaripa 22. DECLINACIÓN ATEMÁTICA VI
goveúoerq, dsluecLvíc-, raitrlg Flrpóg dv4p yevr'¡o¡.» 3.'O 6'oúv §e6otrcóg
g\tali';,arepafirya\ tl1v I(óptvOov geú1er, IIo),upov rcoi Mepó:n1v r¡
¡rovteígtréyeo0ar oió¡revo§. 4. l\tr),'oúrc éotr, 0v4tQ 'y' orv}pistro;, tü tr1g
Moipag papéa ¡raweio ércguyeiv. S.'Ev é yitpxopeiseror, ¡rerotü Ae),góv
rcoi @4póv, Év tptó8rp "¡épo'vrt i:lruy¡aru ó),pip Ég' AV"\nq á.aúvovtr
oüv torg Eoú).otg. 6. Toú 6i rónou roútou oúx eúpÉog óvtog ó r'1vío¡oq
tóv ó6orróp o'v dr'o¡aprloat Lr :;,1S óEoú rcetreúet . 7. @paoéluv 6i ).ó1ov
Ielo¡révarv (ó[eiq ydp o[ árcotépov rpótrot {oov) rcoi ÉprEog oúlavo¡révr1q 22.7. Temas terminados en -o-
ó Oi6í:roug 6¡rarg oúr é8EEoírcer roüg tpo¡eig tróyoug oÍq ézrrlzeítrr1to, Estos temas comprenden sustantivos neutros terminados en -oo / eo-
ou6' o:reXópr1oev. 8. 'Ev Ei toútp «útóq ¡retootpegó¡revog üpper
ó yéparv
o en -so-, adjetivos terminados en -to-, a los que pueden asimilarse
tilil:urtt'u étó),pu1oe tr1v ó6or:rópou rcego},4v rcévrpc.o óEe¡. g. O 6ü Erd algunos nombres propios (y algunos sustantivos masculinos o feme-
rpa¡eíag óp74g ó!éot n},¡1¡roo'r rcorércqvev fuwwag:rtrr1v ávóg, 69 tóv
ninos terminados en -oo-).
góvov étéguT€v. 10. Oúrc ógelocrto oúEevóq, oútóg 6'oúr ézraOev oúEév.
rr. Ourco 1oúl., ilxpút1róv ovooíc^.rv rcai poperóv ou¡rgopóv 6rü ppa¡étov Sust. Ne¡. Sust. Neút. Ad.M-F. Ad. Neut.
rcoi to¡ét^rg 6re:rpáX0r1, oú ytlvóorcovtog rou OiEíroEog óvtrv'Évtoú0q ctr40co»45
.SinguLor Nominativo1évog rlpog átr40ég
rccwércovev. 12. Al).d rcoi q &épa papeia ou¡rgopü dvépevev oúróv Év
Vocativo 1év o5 rLp ag á\0 é9
t1ñr'¡0 ég
$pa¡eÍ. rcép cg
Acusativo yé',t og a)'10eo a » { tir\0 é5
Tomado de H. Holtermann, Ionuo Linguae Groccac. Genitivo yéveeog>oog répooog>rog dlr10eoo5>oÚg I
Vandenl.roeck [ü l].uprechr, 1 972. Dativo yérree t répaot+ q átr¡0ee t+ ei e

>OINE Nominativo yl'veea>q répaeaso álr¡0eoeg>ei5 ctrr¡0eec>{


Vocativo ylree a>
1 répae a> a átr¡Oee eg > eig &tr1Oeoo +{
r. Eig 6i rdg 04poS dgrrópevog ó OiEizoug toüg €)r1paíouq qg lgLlyóg
rfl.euOÉpooetd aívr1¡ro oút4g}.úoaq. z.'Hv 6' r1 >giyi 0r1 p 6ervóg, rcegohlv Acusativo yé'veer>q rÉpaoo>a átrr1Oeee5>eig &I40eoa>{
¡rüv ÉXouoo *ópIg, twépuyac,6' ópvr0og, tó 6' dltro oó¡ro ).éovtog. 3. Tó Genitivo 1éveo rov > órr répoe ov > 6v dfu4Oeo rov> 6v é
E' otvrl¡ro r1v toEi' «T[ éotr toüro ó év te rcai taútó óv retpo:ró8ouv rcai Dativo y|teet rípaecr átrr4Oéeot e
6í¡our rco.i tp[rouv yí'y.verat;»> 4.l7atrcac, Eü roüq oúrc dXovtag tó oívr7¡ro
trúew rcot4o0rev. 5.'O E' OiEí:roug eú0ét'rg ituoe, róv áv0pc.,rov),éyeoOot
22.2. Ejercicios
1t1.vóorctov. 6.
"Ev0o 611 11 :gifi épprrfzev áout1v ra:;rtú¡gxérpac, ég' i1c,
ÉraOé(ero. 7. 'O 6¿ dvti rilg trúoet^rg rcoi eAeu0epóoeog qv rór @r1póv Traducír aL griego los siguientes oraciones:
opXr'¡v étrope rcrri 'Iorcáotr1v, t1v roú Aoíou rou rportpou pooü,Écoq Pólibo y Mérope no eran los verdaderos progenitores de Edipo.
ci).oXov, luvoirco l\ya'yer.8. O yop Aároq Ére0vr1rcer ú¡ó tr¡otóv twrol Edipo creia que ellos eran sus verdaderos progenitores.
goveuOelg, óg eig róv á¡rg' aútóv EL4¡"¡ooto ¡róvog l1v g0opdv guyóv. Los estudiantes de lengua griega nos alegramos con las palabras
(é:roq) de Homero.
Tomado de I'I. Iloltermann, Ionuo Linguoe Groecae.
Muchos otros hombres admiran la hermosura de esas palabras.
Vandenhoeck & Ruprecl-rt, 1972.
EI linaje de Edipo no fue afortunado: sus hijos padecieron sucesos
desdichados.
138 Crrso de griego clásico DecLinacíón dtemática vr 739

Leer, onaLizar y traducir eL siguientetexto: Lalr"ti¡t, ó 6' Oi6í:roug roüg ógOa),¡roüg é(ercórlraro, oüti^rg wr\roú ó\éuc,
ptrézrovtog rcaitr¿Iurcórog tó t4g Xgryyóg alí'vryyatug).óq 1evó¡revog roi
OIAIIOT: TTPANNO> 6uotuX4g &vr1p.
r. Ilotr),oig dteotv úorepov, óte tó toú Oi8ízoEoq 1óvog rjEl 1i3\arc
rérrapot zcrLol, 6ew¡ rcai popeíq .vóog rt pÉreoev 4 róv Orl ptrio» :ró],tq. Tomado de H. Holtermann, ionud l"inguaeGroecae.
z. TQ Ei 11g g0opoq ¡^teyéOer ne ro0eig ó túpovvoq Kpeóvta tóv 1o¡rppóv Vandenhoeck & Ruprecht, 1972.
éne pnfrev eig Aei,goüg óg :repi d1g oitíog ¡rovteuoópevov rccri'ur1g oorqplag.
3.'Erc 1dp nrrvtóq toú É0voug toltroi éteOv4reoav rcai rcol).oi qq q[épag
crnéOv¡orcov. ¿. Td Ei roú povtelou éxt1i¡t, tsEi' 5. «Tóv toú Aoíou toú
npotépou pooü,écoq govóa, év6ov él 6ráyovto zrop'ú¡riv, érc t4g Xapc"q
étel"áocrr Xpn' ei 6É ¡r4, oü:rote),q[et r1 vóoog.» 6. Toútqrv Eü tóv inatt i't
t¡ Ércr'itrr1oíq rc4puX0évtov é túpowoq eüOüg árcdl,euotxa.wu ttvá óortq
urepi toú rpa ygarcc,\éyerv l
éXor dveu d,éou 11 gópou ¡l1vúetv, ei 6i ¡r1,
oúróv Ér¡eoeiv' tQ Eü rero).prpótt roüp1ov rcoi Ee8porcótt píov tovrlpóv
rcai guy4v rurlú\aro ¡re1á),org o:rertraig.
z. Tíq 6'r1v r1 tirfu1Or1q oitío rcai tíq ó 6uopev,lg Av,lp 6q aveitre tóv Aátov
tóv á4provo; 8. Ilepi toútov oúv tó o),40ig zruOÉoOcrt poutró¡tevog ó
OiEí:rouq Terpeoiavtóv právtLv ¡rete:ré¡n{zaro róv énror1¡rovoroi dogatrr1,
óv tó roú ooepouq govécoq 6vo¡ra 61),óoerv ritr:rt(ev. 9. Oú 1dp dré¡o"wat
oi r4v VuX,l, eúyeverg rcoi o¡ou8qior d1S á\0eíoq rcpunto¡révr'¡q. ro.
Oi §i ¡ráwerg ei roi o),10e( Eólclg rcérco1wat xepl re tot¡ óvtarv rcoi
róv Éoo¡révov rcni tóv levo¡révr..rv, ó¡rarg E' a¡rgótepo lrccrvoí eiotr,' 11 to
trovOávovt' o),r10r1 roulorrt r1 rcpúnretv rai {eu6r1 }"é'f ¿t.v.'tt. 'E:ret64 oúv ó
tug).óg "ylpar oú¡ ó¡ro}ó¡1oe tr1, cr)"40r4 oitíav 64tróoetv é6E6oirev
ydp pt ró qg ¡roipag péye0og 6t& ppoXeov repaiwryaq &re
-
oú¡mc.u:.ard.
:repi roó govéorq rcoi r{g toú paortrtrcoú 1évoug oo^yye'veiag é1vorrcóg
tóte Er1 ó Oi6í:roug, Év dogátret wyi\w eivot oútóg, ).óyotq qa¡eot
rcoi Euo¡revÉ.orv t1tí¡rooev oútóv, óg 6ópoLg rccri rcÉp8eoL zreto0eiq oúr
ovagcrí.,,roL trlv zepi ta'v d'oeprJs.v rpayya«uv ixtorrl¡tr1'v, ei ¡r1 rcai aútóq
ougxparrl,i.v toLg goveuoot. 1.2.'Evtoú0o Er1 :reptgovóq é¡llvuoev ó
yiptor róv OiEí:ro8cr oútór 6e8éo'0st t¡ cloepeíq, árcptpiq 6i rcoi ocrgig
6uf.0ev oú6iv, d11.'é¡p4oato zroMoiq rcai rotrc[trotg Ézr¿ow.
* 13. 'l)ore tóv OiEí:roEa::c,.^yeyo"róro toig iElorq gpeolv eúplorceLv é6et
raXiog, toüq vo¡réaq Éle::c.\orra árcotépoug, tóv te toú lio)'úpou, óg
r1úpr1rcer tóv noiEo, rcoi tóv roú Aaíou, róv oútóv óvta óv érc t1q tptó6ou
oco0{voL rpóte pov elé1o¡rev. r4. Húpé01oal E' oú IIó},upog rcoi Mepó:rr1,
dtrld AátoE rcai'Iorcáot4 óg ofu1Oóg yor;eig óweq toú Oi6íno6og, rcoi
ó¡rotróy4oev ó róT ¿ oo0eig oú zotrtroüg tr¡ot&E negoleurcévcrt tóv Aátov,
iril,ci évc\g provou óEot:rópou Xerpi rir¡o0qveiv oúT óv. -t.5.'Errtcru0q Eq r1 ¡riv
'lorccio-n1, iitt' tit\irlirtoq oúorr noúoqtT r)r, ttr{¡rovu l1g (rp1otc"rg, d:r41[ev
23. CONJUGACTÓN rx - vERBos coNTRACTos

23.7. Pr esente contr acto.

Los verbos cuyo tema verbal termina en o, s, o contraen estas vocales


con la vocal temática o/e de acuerdo con las reglas de contracción de
vocales.
Aunque es preferible memorizar dichas reglas, el siguiente cuadro
puede ayudar a verlas en uso:

oouot
d (t dq (1t q q@oQ ú) a
tl et tt EI T 11 0u ou ot o (.")

o OJ ou ot ot (, ot o0 0u ot (, (..,

Las tres personas del singular del presente de optativo activo to-
man la característica modal -14- y la primera persona del singular del
optativo activo toma la desinencia personal v.
Ver los verbos contractos en el correspondiente cuadro de Siste-
ma verbal griego, Formas contractas, pág, t9z.

23.2. Futuro conúacto


Los verbos cuyo tema verbal termina en ),, ¡r, v, p forman el futuro
activo y medio con el sufijo -eoo-; esta sigma, por ser intervocálica,
desaparece y da lugar a contracción, de acuerdo con las reglas perti-
nentes. Las terminaciones de este futuro contracto son iguales a las
del presente de los verbos cuyo tema verbal termina en e. Ejemplos;

a¡reD'o áy1e)'éoco ) dpel.ó


réyta rslrcúopdr + te¡rou¡rot

¡rév«r pevéoo + peró


gOeipc.r gOepÉuo¡ror + g0rpoü¡rcrr
142 Curso de griego clásico Conjugación ¡x - verbos contractos 143

Varios verbos de tema terminado en -€-, o en -46- (presente -a(ul) rcoi. tpégerv 'írcxo,sS rcoi lzr¡eúew év ópetv¡ oúo¡ t¡ yhpq rai i6eiv [¡¡ov
pierden la sigma (que es intervocálica) y hacen un futuro contracto za:uu ona"rrcv í¡t.
llamado futuro ático. Generalmente tienen también futuro ático los Aerrvóv 6i 64 ó Aotuá74g ouv r11 0u"¡arpi rcai rQ I(úpp, pou).ó¡revog tóv
verbos cuyo tema verbal termina en -16-, los cuales toman para el zroi8a óg ij8Lma 8erzrvelv, hta \ro.r td oírca8e no0oír1, rpoorlyw aisre
futuro el sufijo -oeo-. Ejemplos: rcoi zropor[rí8 aq ra\ rcarro8ozü é¡rpá¡r¡r ara rui $payaru. Tóv 6i Kupóv
goot ),fi,erv' .."A Íarsrt, iSaa rpayp+ara é¡eq Év tQ Eeíz-vqr , ei inayrl
rcatréo (llamar) rcoléoo¡rev ) rcotroú¡rev oot ézri Túvrq td ),erápra raúta ltqreivenr tag ¡eÍpac, rcai ozoyeúeo0oL
toútq.rv ran rq,vro6orxo.v ppoya-c<ov.» «Tí 6é», gávor tóv Amuá7r1v,
$$étla (hacer andar) ptpáEoo¡rev ) ptpo¡rev
«oú 7dp no).ü oor 8orcei eívar rcó}trrov ró6e ró 8einvov roú Év llépoorq;»
,toyí\t: vo¡rtEoéo¡rev ) ro¡rtoú¡rev
Tóv 6i Kupov xpóg rawa dxorpfuao9ar [,é1etor]. «Oür, ta xa.rsTe,
tiA],d ¡o),ü án),ouorépo roi eúOutépa xap' tti', t ó6ó9 Émrv Ézri td
23.3. Lecturs é¡ral4oOr¡vot\xap' ú¡iiv.r¡¡rfg ¡iiv 1&p ciptoq rai rcpéa eig rouro iiytt,
ró aútó f¡¡r1v oreú6ete, :roil.oüg 6é rwag e).ry¡roüg rÍvc.r
ú¡reiq 6é eig ¡riv
SENOOONTO>
rs.ircta ntrovó¡revot pó).rq ágLrcvelo0e ó¡or l¡¡reig za),ar i]rco¡rev.» «A11,',
I(TPOT IIAIAEIA> A III 1-6
6 raÍ>>, gávor tóv Amuá'¡4v, «oúrc o¡0ó¡revot rai)ra neprn),ovó¡reOo.
IGpog yitp gé¡pt ¡riv Eó8erco étóv ii ó},íycp :rtréov rctúr¡ r[1zror6eíg
yeuó¡revog 6i rai oú», égq, «1vóo¡ ótr 116éo émív.» «AD.d rcai oé»>, gavat
Énat6eú0q, rai xcL"wav tóv r4),irca» 8rogépov Égaívero roi eig tó toXu
róv Kúpov, «ópó, ó ¡tuxxe, ¡ruoottó¡reroy rqirq.ilt pyhgam.» Kai róv
¡ravOáverv ri 6éor rcoi eig tó rca).roE rcai ovEpeÍarg Éro.ora ¡oreiv.'Erc 6i
Aotr:ayryt éxepio9av «I(oi rívr 64 cu rerc¡ratpó¡revoE, 6s xú, léyerg;»
toútou toú Xpóvou ¡rerené¡nlroto Aotuáyqg trlv éautoú Ouyatépo rcai
«Otr oe», ga,vat, (<ópó, ótov ¡riv roú üprou iitlq, eig oú6iv :r1,v \¡apa
róv ¡rar8a aini¡g'iEeiv 1dp éneOúpet, 6tt rircouev oútóv rcolóv rcd140óv
dno{ró¡revov, ótav 6i roútarv rvóg 0í¡1g, eúOüg azrorcaOoíper tr1v Xeipa
el"rau "Ep¡eror 6i aúq te r] Mov8árl rpós ró"t rcarépa rcai tóv Kúpov
eíg út ¡ery ó yo;Kt p q., a g raw áX0 ó
róv u [óv é¡ou o a. C)g 6i ág írcer o r a¡tm a rai Élvar ó Ku pog tóv A o:,rs rp¡'t ¡revo g 6T tiléa o o t d¡' ain a"¡ é7éveto. »
flpóg toúto 6i róv Amuáyr¡t eircú,v- «ei ¡oívuv oürar Tryvóoreq, 6s xat,
xaripa óvto, eúOüg oio 6t xaÍc, gisou gñómoploq «tv
ú1c, grlrpóg
oD,& rcpéa 7e eúarXoú, í"ratea.riaq oírca8e dzré),O¡g.» Apo roúra),éyotra
\oraleú oútóv tioxep &v eí lq zátrar ouvte0pa¡rpÉvog rcot zrátrot
te
:totrtrd ainQ xapagéperv roi 04pero,rcoi rórr 4¡repóv.
gilar doxa(orto, rcai épóv 6r'1 aúróv rc¿rcoo¡r4¡^rÉvor rai ógOo),póv
ú:ro7pogfl rcai Xpó¡rorog rvrpLlu rcoi rcó¡raLg :rpooOétotg, ci 6i¡ vó¡rL¡ro
23.4. Anotaciones gr amaticales
rlv Év M46org nawaM46rrcá Éort, rcai o[:ropgupoi ¡wiorec,
-raÍraydp
rcoi o[ rcáv8ueg roi o[ mpetwoi oi zepi { EÉp¡ rcai td rffl,ta iltxepiraÍc, r. Estudiar en el cuadro de Morfología Pronominal (página r8¿) los
¡epow , Év flépoarg 6i toig o'írcor rcai vüv ért ¡o),ü rcai éoO{teq gcutróre pat demostrativos y los pronombres indefinido, interrogativo y relativo
rcoi 8íotror eúreléorepor- ópóv Er¡ róv rcóopov roú xo;rÍÍoo, É¡rp),ézt^rv indefinido. z. Comparación. z.a. El adjetivo expresa grados de compa-
aúrQ eneyev' «'0 ¡r{tep, óg rco},óq got ó xamcoc,.>> ración expresados mediante sufijos.
'Eparcoolg 6i aúróv 146 ¡r4rpóq tórepoc, rco)trÍarv ar)rr! 8orcei eivot El comparativo se refiere a dos términos y expresa que uno de ellos
é nar\p ii oúrog, ilrerpi,'nro ápa ó Kúpos' «"O Fqrsp, flepoóv ¡riv posee en mayor grado lo significado por el adjetivo; puede expresar
¡otrü rcátrtrrorog ó é¡róg Tro'rip, M\6unr ghrot óoo.rv áópara é7ó rcoi Év también, sin comparar explícitamenre, que lo significado por el adje-
raig é6oig rcai éÍi :c"Íg9úparc, ro).ü oútoq ó Épóg xanxoc, rcátrtrtotog.» tivo se posee en grado bastante alto (más que lo ordinario).
A.lmotalógevoq Ei ó rarnog oútóv rcoi otüv rca)'i¡v Évé6uoe rcai El superl.ativo se refiere a muchos y expresa que un término posee
orpezwoÍc, rcai rfe),íoLg étí¡ra rcoi ércóo¡reL, rcai eí ¡ot Étetraúvot, ég'ltrnou lo significado por el adjetivo en mayor grado que los demás; puede
XpuooXa),[vou neptrlyev, tbcxep rcai oútóg eióOer :ropeúeo0ot. O 6i expresar también, sin comparación explícita, que lo posee en un gra-
I(úpog ikt r,aÍq óv rcai gttrórcolog rcoi gil.ótr¡rog Íi6eto oto}fi rcoi { do rrrrry alto.
brxtt¡erv ¡ravOávarv úrepé¡aqet év flépoatg 1ap 6td tó Xatrenóv eivrrt La cclntparación dc infr.rioridad sL- c-xprL'sA nrcdialrtc' adve.rbios.
144 Curso de griego clásico

z.b. Para la formación del comparativo y del superlativo, los adje- 24. CoNJUGACTÓN x - FoRMAS ATEMÁTrcAS
tivos se dividen en dos clases.
Unos los forman mediante los suñjos -tov- (e -to-ov-) para el com-
parativo e -toro- para el superlativo, añadidos alaraiz. Ejemplos;

aiol¡-póg aío¡rov- aía¡tmo-


t6-úq il8tov- ii6roto-
rcal-óg rcá}trtov- ráMtmo- 24.7. Generalidades
Ve.f-ds (e
¡renov-) ¡tí1wro-
¡ret(ov- Aunque suele decirse que en griego hay dos conjugaciones, en -o y
rqx-l)s 0aooov-(e toXtov-) ra¡tmo- en -pt, esto no es exacto. Lo real es que hay verbos que forman el
tema del presente sin la vocal temática o/e (presente atemático) y
Estas formas se declinan de acuerdo con su tema: en -v-, en -o-. usan algunas desinencias personales diferentes (entre ellas -pr para
Otros lo forman mediante los sufijos -repo- para el comparativo y la primera pesona del singular) y hay verbos (en pequeña parte los
-roro- para el superlativo, añadidos al tema. mismos) que forman el tema del aoristo activo sin vocal temática y
Los temas en -o- cuya penúltima sílaba es breve alargan la o sin sufijo -oa (aoristo atemático); pero en los demás temas tempo-
temática. aspectuales no tienen diferencia.
Algunos temas, antes del sufijo de comparación, añaden -eo-, -o,L-,
Se llaman formas atemáticas aquellas en las que las desinencias
-to-. Ejemplos: personales se unen directamente al tema verbal, sin que medie la
vocal temática (como sucede en el presente y en el aoristo temáticos)
6ewóg Eewótepo- 8etvótqto- ni otros sufijos temporales (como en el aoristo sigmático o en el per-
oogóg oogórepo- ooqtbraro- fecto activo).
Úa9I|s oagéorepo- oagéoraro- Las formas atemáticas que estudiaremos son el presente atemático
y el aoristo atemático.
ppa6ús ppo6úrepo- ppo6útato-

LrflaS pe).áwepo- gilctwmo- 24.2. Pr esente stemdtico


eú6or¡ra» eú6or¡rovémepo- eú6ot¡rovémato-
Se caracteriza por no lleva¡ en principio, la vocal temática.
z.c. La comparación puede expresarse de dos maneras:
Hay dos grupos de presente atemático:
i. Los dos términos comparados van en el mismo caso, unidos por
A, que no lleva ningún sufijo,
B, que lleva el sufijo -vu-.
la conjunción ri ( que ):
Aotr,aylg ¡tei\ll'v éod 11 Kúpoq , Astioges es mqyor que Ciro; Ejemplos:
ii. El segundo término va en genitivo:Ao:ruayl..gei\,:'t émí Kúpou.
El superlativo de comparación (o relativo) se expresa con geniti- AB
vo: llepoóv rcá)trrotog, eL máshermosos de los persqs. K€r- 6errc-vu-
gal4- ó),-tru-
6uvo- ó¡r-vu-
146 Curso de griego clásico Conjugación x fornras atentaticas t47

Ver la conjugación en los cuadros del Sistema Verbal, a partir de alargado en ou, rr y mantienen la vocal breve en el resto del indicati-
la página r84. vo y en el imperativo.
Obsewacíones: Algunos verbos tienen aoristo sigmático y atemático, el sigmático
transitivo y el atemático intransitivo. Por ejemplo: épr1oo (hice an-
r. Los verbos que tienen presente atemático son llamados en las dar), épr1v (anduve); iorqoa (coloqué), éotqv (estuve).
gramáticas verbos en -Fr, por llevar esta desinencia personal en la Ver la conjugación en los cuadros del Sistema verbal, a partir de
primera persona del singular. la página r8z.
z. La vocal temática aparece, de hecho, en el subjuntivo (y en el
optativo B). 24.4. Lectura
3. En el singular del presente de indicativo activo y del imperfec-
to activo alargan 1a vocal que precede a la desinencia personal. Por I(TPOT ilAIAEIA> A III 7- 12

ejemplo: t[0r1¡rL, 6í6io¡rt, g{¡rt, Étí0erg, É6íEouv. Con los verbos 6í6r^r¡rr, Koi tóv I(úpov, Lxe\ iúspa noD"d ta rcpéa, eizreiv' «'H rcoi 6i6org», ga'vaq

t101g, Íq¡rt, el alargamiento en el imperfecto es en a, ou; pero ki04v.


«Co xalure, xci.urctruúrc- por rd rcpéo 6 rL &v poutr<o¡.rot oútorg Xp4o0ot;»
«N4 Aío», gat,au <<ú xú", éyi»7e oor.» 'EvtoúOo 64 tóv I(upov tropórto
4. El presente atemático tiene las siguientes desinencias en la voz
activa: róv rcpeóv Ero6r6óvar toig a¡rgi ró.v rqlutoy Oeponeutaig, éxÁéyovra
árcáotrp' «I,oi ¡riv touro órr :rpo0ú¡roq ¡re ircneúerv ErEáorcerg, ooi E'6l

Presente Imperfecto ¡rot zrotrtóv é8corcag' vúv 1&p roút'é¡o. ooi 6'6rL ¡ó.¡ Taruto\ rcú.tig
0epozreúeLg, ooi 6' ótr ¡rou r4v yrryépatgQc,>».rowt)rc-¿ltoíer, éarq 6reEíEou
-Fr -trev -v -Ér"\,
Tawq d, d),ape rcpéa. «Zárcq 6é», gávar tóv Aotuáy4v, «rQ oivoXóq, óv
é7ü ¡rálroro tt¡ró, ou6iv 6i6cog;» O 6i Xárcag ápo rcrr).óg rt ü,r irúy¡aw
-úL -sdt. -odv rcai tL¡rr1v é¡a'v xpooayerv roüg 8eo¡révoug Aocuayoug roi qnor@).úerv
oüq frl aútQ 8orcoíq ehtatrpooayerv. I(ai tóv l(upov ürtpéo}at
rcoLpóq
5. Las tres personas del singular del presente atemático A toman xpoxeroc, á:c, dv ratc, ¡u16ézo úxoxripoa.v' «Aro rí 6\, o xaxxe, roúrov
la característica modal -r{- en el optativo activo.
oúro tr¡r{s;)> I(ai róv Aotuá74v orcrhtlatrca eizreiv. «OúX óplqr, gávcrt,
6. El sufijo del inflnitivo activo es -vdr. «óg rcctróq oivoXoet roi eúo¡1¡róvr^rg;» O[ E! róv pooü,écov roúrurv
oivo¡óor rcopn{róg re oivo¡ooúor rcoi rcoOopeít^.rg É1,xéouor rcai 616óooL toig
24.3. Aoristo atemático rpLoi Earrú).org óXoúvteq llv grá},r1v rcai :rpoogépouorv óg riv Év6oi¿v
El aoristo atemático se forma con el tema verbal puro. ró iwraya dü¡w&crra tQ ¡rétrIovrt zríverv. «I(é),euoov Eq», gávrrL,
El tema de los verbos que tienen aoristo atemático es tema.ter- «ts xarwt, róv Lárcov rcoi É¡.roi 6oúvar ró ércac^r¡ro, Ír,o rcoyü rcalóg oor
minado en vocal, que se alarga en el indicativo, en el imperativo (ex- r'rit Ly¡éag ovorct4ocopor oe, 4v 6úvo,¡rar». I(qi róv rce)"eüoqr 6oúvor.
cepto ante -w-) y en el infinitivo activos. Ejemplos: 9o- , 9n-, ope- > Aapóvto 6i tóv I(úpov oúrc,.r ¡riv 64 eú rc).úoot ró éwu.oya üorep ró,t
opr,l-, Tvo- >'),.vo-. Lárcsv t-dspa, oiira Eü or4oovtotóxpóoarot onouEoíog rcoi eúoXr1¡róvarg
Las desinencias personales son las de los tiempos históricos; la de T@S lTpooeleyrcerv rcoi évEoúvcrt tr1v grcl¡l,r1v rQ tarurq üorc 11 gtyg\
la tercera persona del plural, en el indicativo, es -oa,,t. La desinencia rc«i tQ Aoruáyet :ro),üv yel,u.rca xapao¡ew. I(ai crú-róv 6i tóv I(upov
de la segunda persona del singular del imperativo activo es -0r (en Éryetráoavra avoq8i]ocrr urpóg tóv ri'axro,r rcai grtroúvto &ga eixeú.
unos pocos es -S, por ejemplo 6óq da, 0éq pon); el sufijo del infinitivo «f) Iára, o:ro).u.r),ag' Érpali.r oe Érc qg tyi¡g. w :t'yitp átr).a», gávor,
activo es -r0r. «oou ráD,tov oivoXorloro rai oür Érc:río¡rar aütóg tóv oivov». Oi 6'ctpo
Los verbos ú9q¡t¡6í6c.rpr Í4¡rL, que tienen aoristo atemático, for- tr^.rv poor).éov oivo¡óor, É¡er8üv Erc\óor 11v grátrr1v, crpúoovreg ol' aúl1g
man las tles personas del singular del indicativo añadiendo el sufijo to lcuci0o tig trlv tipro,rpüv ¡cipo iy¡rá¡rtvor rcoTo¡ipogoüor, toú Er.1
-rca- (É6arrcq, éEarrcaq, é6rorc¿), el infinitivo activo con el tema verbal ti gtilr¡or<rr iy¡Éortr, ¡ri1 trrrtrrrrtrrirr rrriroi,..'lrx ¡oirrorr t\i¡ ti Atrrtrrilr¡r,
148 Curso de griego clásico Conjugociirn x /onnas oüemátirds r.19

ixwrthxran, «I(qi t[ 64», égr1, «ó I(upe, táD,a ¡rL¡roú¡revoq tóv Zárcov pev- e¡retvrr pernrJnecer
oú rcoreppóg4oog tou oívou;» «"Ott», égr1, «v4 Aía É8¿Eoírcew p4 év tQ
rpoqpL gáp¡rarca ¡re¡n1¡rávo eí4. I(oi "¡itp &e elmlooog oü toüg gí]'oug
gav- (goivo) Égr1vo mostrar
Év toiq 1eveOtríotg, oogóg rcoté¡ro0ov gápporco ú¡riv cútóv i:y¡i-a:vra»,. ¡^uov- (¡loivo) É¡ríava rnanchar
«I(oi zóg E4 oü toútor, é91, «ts xú, rarb¡",ac,;>» «'Ott vr1 Ai'Ú¡rcq 4y^- riyyeü,rr anunciar
éópc'rv roi taig pó¡rotg rcai toiq oó,sgaot oga}tro¡révouq. IIpótov ¡riv 1dp ég0eLpa destrurir
90ep- (gOeipco)
& oúrc éóte q¡rog toüq :raiEog zroteiv, toúta oútoi Lxowke. Iláweg ¡rir
vÉp- üveL¡ro repartir.
ydp tipa ércercpá1ette, É¡rovOávete Ei oú6üv átrfufl,ov, flEete 6i rcoi ¡rátra
orcpoó¡revot 6i tou {Eovtog ó¡rvúete áptota qtEew'}'élcov Ei
yetr oí«rg, oúrc
ércaorog ú¡róv t4v áoutoú póp,,lr, étrerc'ei. a:uaoraíqre ópXr1oó¡tevot, ¡r4
órog óp¡eioOor év pu0pQ, d11' oú6' óp0ouo0ot é6úvrro0e.'E:re)'e).r1o0e
6i:r'av:,cixaor oú re ótr paoü,eüq {o0a, oÍ te áltrot ótr oü áp¡o,v. Tóte
ydp En éyoye rcoi xpisro.'t rcotépaOov ótt toúr' iip' in 14iotlyopia ó úyeig
tól urot{tte' oúEé¡ote yoúr Lowrdre.» Itoi ó Aoruá14q }'éyeL' «'O 6i
oógralryp, Co xat,xi"rat oú ¡re0úorcetot;» «Oú ¡rd Aí'», ég4. « Atr)'d:róg
zoret;» «Aulróv ra'beran, cttr)"o Ei rcqrcóv oú6iv xaoyet' oú yáp», oi¡raL,
<<ds rqiure,Zarac, aútQ olvoXoel.» I(ni r1
¡rr1qp eitev' « Atr)'d úrorc o'ú,
a r'at, rQ Zárcg oüto notrepetg;» Tóv 6i I(úpov ¿i¡eiv' «'Ott vq Aío»,
gávar, «¡noó oútóv' rotrtrárcrg ,tAp VE npóg tóv ralrzrov étt0u¡roúvra
zrpoo8po¡reiv oútog é ¿raptharoc, qÍorccotrú¿t. Atrl'lrcEteúo», gávar, "ó
TMwe,6ó9 pot tperq 4¡répcrg iip\at al":.oú»>. I(ai tóv Aotuá¡1v ei:reiv'
.. I(oi :ró g d,', iip\aqaútoú; » I(ai tóv I(ú pov gávar' « )tdg &v ó otep oúto g
É:ri q eioóEqr , éxercq. ó:róte poúlotto tcrptévat é:r' áptotov, )'é'yoty' d'v 6rt
oü¡ar 6uvatóv tQ Éwu¡eiv' ozrou8á(et ldp:ipóg ttvag' eiO'ónóte rjrcot Ézri
ró 6ei:rvov, tré1or¡r' civ ótttroútqt' ei Ei ¡ávu onouEá(oL grryew, einot¡r' &v
i1;r rapd ratg yu,latlfu éottv' ét^rg xaparcwatgt toutov üortp oútoq é¡ri
lrcrpúreb)il áró ooú rcu¡trútor,.» Tooaútog ¡rir oútoiq eúOu¡rioq xapúye'v
éri tQ 6eí:rvrp'taq E'tfÉpog, eí ttvoq sío0oLto 8eó¡revov i¡rú ramrov i1
tóv tr'¡g trlrpós o6e),góv, ¡olenóv r1v áD,ov gOáorrt roúro xotilowrq' ó
r yüp 6úvarto ó I(úpoq útepáXotpev oútoÍg Xapt(óptevog.

24.5 . Anotaciones gr amoticlLes

Los verbos cuyo tema verbal tcrmina en),, ¡t, v, p tienen las siguientes
particularidades:
r. Tienen futuro contracto; ver sección 23.2.
2. Tienen ooristo sigrnático, pero la o desaparece con alargamiento
compensatorio (ver secciones 20.1, 3.2) de la vocal de la sílaba flnal
de'l tcrna vcrbal. Ejemplos:
25. STNTAXTS DEL vERBo

25.1 . Lecturas
EENOOONTO>
KTPOT ANABA'EO> A I 1-11
Aope[ou rcoi flopuoátr8oq 1í1.vovtor nal8eg Eúo, :rpeo'pútepog ¡ril
Ayalep$y,, veótepog Ei Kúpog' É:rei 6i r1o'0évet Aopeiog rcoi ú:rónreue
rei,eur4v toú píou, Époú},eto tó ¡o16¿ d,ygoúpa rapit'val'O ¡riv
r:úv :rpeopútepoq nopóv irúy¡we' I(úpov 6ü peta:ré¡reretar o:ró "rr1g
dpXfS ñS aúñr oarpaxrpt ixoíqoe, ra\ orpavlyóv Eü aútóv dná8erle
xuxro.r óoor Ég I(qorotroú ¡e6íov a1poi\otrco Avopaívet oúv ó I(úpoq
),opóv Trooagépvr1v óg gí),ov, rcoi tó.u'El).r1v«rv é¡a,'t érilftac, d'vépr1
tprcrrcoo[oug, dp¡ovra Ei qútóv 3evíav IIappáorov.'E¡¿i 6i éref,eúl1oe
AopeÍog rcoi rcoréoq eig l1v pooü,eiov Apta[ép{nq. Troocgépvr1g
ELopátr).er róv l(upov npóg tóv d6e),góv óg é:rrpou),eúor aútQ. 'O 6i
:¡e[OEtor rcai outr].a¡rpáveL I(úpov óg o:rortevóv' 11 Eü gíryqp i\arcqoa¡rév4
ai)tdv illro1tt¡rrer nátrrv É:ri t4v irpmr.
'O 6'óg á24),0e rcrv8uveúoog rcoi dtr¡roo0eíq, pou).eúerat 6xac, ytlxo:re
ÉT iotut Lx\ rQ A6á,9Q, all,á, qv 6úv4tor, pooü.eúoeL dv'r'érceívou.
flapúootrg piv 611 n Vqrnp i:xr1p¡e rQ Kúpp, gü.ouoo oútóv pátr).ov 11

tóv prro'ñeúorra Aprafép[r1v. 'Ootrg 6'agtrcveito rCor rapd poor],éog


:rpóq oútóv ra'vrag oúrco 6rcrrt0 e\c, arué¿utso aort oútQ ¡ratr),ov
gi).oug eircrr 4 pooü,ei. I(oi tóv xap' LaurQ 6i poppápc^rv Éze¡releito óg
zolepetv re lrcavoi eír1oav rcoi eúvoxóg é¡orev oútQ. T4v 6i'El],r1vtrc1v
Eúvo¡rrv r10poL(ev óq ¡rálroto é8úvrrro ixwputwóyevog, ónog ór
azopoorceuóTotov lápot paotléa. 'C)6e oúv é:roreÍro qv ouD,o¡1v.
ózróocrg el¡e gu),crr<&g Év toig ¡ótreor xapíry'yeÁt roig gpoupápXotg
Ércáo'rorq la¡rpáve tv civEprrq llilo:rowrloíouq órt ntreloroug rcoi
piltiotoug, óg énrpoutreúovtog TLooagépvoug raig ¡ótreor. I(oi
'lcovrcai rólerg 'frooagtlpvoug tó apXoiov Ér pooü.éoq
1dp rloav o[
EeEo¡révar, ttltc §ü trgrLo, 4rcotrv npóg I(upov ntioor r),r1v Mñr1rou. 'Flrr
Mür1tq, §i 'l'rot-rrrgÉpvrls npo(Ito0ti¡t'vttg'rt\ rrü-rr\ toutcr porrtrttro¡lÉvotrg
tinorrrilv«t nlrüq I(ú1ror,, ¡pi,9 ¡riv rti,rtirrr tinirr¡'¡1,¡ ¡1rirg §'i[Épo]rv.'t)
152 Curso de griego clásico
sintoxis del.verbo t53

li§p"t úzro).opüv roüg geúTovrog cuD,é[a g orparevga éno].róprcet


Míl,r1tov rcai rcrrd 7{v rcai raril lc.:llqrrav rcsf l.:rretparc t{g oíra6e ó6oú, :rpou8eEórceoov Ei oútoüg rcai oi oüv Kúpp dvapáweg
rcaráyerv toüg pappapou ¡róvor Eé rcatatretrer¡r¡ré'rot ípw oú6i [z:réq oúEéva ou¡r¡roXov
Érxe¡rccorcóras. Kai óÁ)o1 xpógaorg
{v oúte toú ilpofen,
mparcuga.IIpóg Ei 1ürn^!ú é¡oweg, óote eü6r¡),ov {v ór vrrcóvteg ¡riv oú6évo &v rcororcávorev,
paoiléarégrwl, i¡fíou d8e),góg üv qúto¡
Sie4ro, ipt1lbna'r 6i oúróv oúEeig &vtrergOe[4' taút'éwooú¡revor rcai á0ú¡«og
oÍ ro;úraE tdg :ró),erE fioo.ogjpv q t Ap¡ew'qútcot, rcai i¡ gtytlp
tffi:, paoü,eü6
anbrparrett aisreraúra..óme
fl É¡ovrcg ó1.í7or piv aútóv eig t4v Lotrépa"t otrov é'yeísoattro, ótri1or 6i
qr ¡riv npóE Éauróv er,'pfrU¡, toip it'térauoq:u, bti 6é ¡d óz),a noMoi oúr {10or rainry t4v rúrto,
oúrc foOávero, Twoagépver 6,Évó¡l(e
,roir¡rojrro orrO, a[ii ,,1 dt¡eÍqúolro 6i ó¡ou Érit"y¡at,o,o ércaorog, oú Euvá¡revor rca0eú6eLv
otpareú¡tara6,r.wA,u.. óore oú6iv ii¡lerc aúróv
zole¡roúvrc.rv. *ai ú:ró ),ú:r4g roi ¡óOou natpí8arv, yo,této,t, luvorróv, zaí6c.rv, oüg
Kú o g dxéruepre toü g Tdrp
iTtooagépvoug Tryvo ¡révou g'Eao¡roü g p aoü,ei i*o,,O),erv,¡,
p

i-rísyXawt éXr.rv. AD,o Ei mpáteu¡ra aúrQ


oú¡cot' évó pr(ov él ólreoOot.
ouve),éyeto
Év Xeppov4oq rq ral
_d,vrncépag
Apú6ou róv6e róv ,pdnor. meopXo,
Aarce8cr¡róvrog gu7&g.{v. -coisrq ouyywó¡revog
ft AToNo>
é Kúpog r17áo0q te aúróv oAraoN 1158-118
rcoi &§roorv aúró
¡rupíoug 6operrcoúE. O Atf,opar, ,i
¡p""irn *pi*yo Tqut,q 611 ei:rówog qútoú ó Kpírarv, Eíev, Éq4, <b Zdsrpaug. rí Ei
ouv6l,e[ev dxó roisr<^st r,ñ,v
¡pq¡tanov rai'éuro],é¡rer e* Xrpior4oo, toútorg í1 époi émotá),erq 4 zepitól naí8arv ii repi ciD,ou rou, ótr ctv oor
up.tO.f]:t toiE @pqti.roig úzip 'Etrtr4ozovrov oiroúor
*oi agfl,r, zoroúvteq 11¡reig év ¡apl:'r yaTwraxorcÍgat;
roüg'El),r¡vaE. óme-rcai
Npn1ürc- ouvep,iD,ovro aúre eiE ri¡v tpog4v ?\ltep aei tréyo, é94, ó l(pítcor, oú6üv rcarvórepov' ótr ú¡róv aútóv
rGst mpataúsv qi 'ED'eozov,crcai róierg
tpegó¡revov é),áv,qvev aútr! ró orpáreuga.
ércoúoqr. Toúro é,o,5 ot* ézrr¡reloú¡revor ú¡reig rcoi é¡roi rcoi toiq é¡roig rcoi ú¡riv oútoig É"t ¡apwt
Apíormog'é ó @etrc)dE trotiloere q'cr' d1t xot\re, rc&v ¡11 vúv ó¡ro),opor¡te' Édv 6i ú¡róv [¡riv]
tévog óv ér,ísy¡are,v ai:rQ, rcair,r(á¡rrrog úzó róv oírcot dytw.caown(ny c;úrun dgÁ1nt rcoi ¡r4' Oáqre áotrep rct'tlXyrl rcffid it vuv te eipr¡¡révo
ép¡erx rpóg róv Kúpov rcai aitei ajróv eig 6ro¡ü.íoug
[erorf *ol'rpr.^, rcsi ¡d Év trp É¡rnpooOev Xpóvrir (4v, oü6i édv ¡oM,d ópo),o74o4te Év rQ
¡r1vóv ¡rro0óv, óg oútr.rE teptye.vó¡tetog dv róv d,vrtwaotaróv. o xagóvt rcoi ogó6po, oú6iv :rtéov trotiperc.
6é I(úpog 8íE«rorv aúrtp eiE,r"po*,oXü.táug
*ai é\ yrl.lcar t _OJr, *l Tait:,c- ¡rüv roívuv :rpo0u¡rqoó¡reOa, tg4, oütr.r zror¿iv' 0áztar¡rev 6é oe
8elrar aúroú p4 zpóoOev rcata).úoar ,ot,g ari,,ioorAiog npín Au rbtarpóxo,o;
afuQ ouypou).eúor1rar. Oijrar 6i aó "pOg -ró i\, @erta),íq
-rpegó
É},ár,0avev aúrQ "Ozcog itv, tg1, poutr4o0e, Éavrep yetapryé ¡re rai ¡r¡ ércgú7c^r ó¡roq..
¡revov^ot p auu ya. fI pó(evov Ei róv Bo rótrov \é"v ot, i5rr aÉrcfl,euoe Ie},áoog 6é rÍ¡ra i¡ouXfl rcai zrpóg n¡¡rñq Azrop),érfrag eí¡rev' Oú xeí0ci, <i
)'opóvra áv6pag ótr n).eímoug xapayetéolar,
óq ég l¡oí6og poutrOferoE riv6peq, I(pítarva, óg É7ü ei¡l oúrog Zarpáu¡c,, ó vuvi Era),eyópevoq
or p arcít eo9 au a E x p ay yar a ra p e¡órr
an .r úy lI roiE ov r¡¡ iou, ot, rcoi 8rotártc¡v ércaorov róv treyopév{.rv, átrtr' oierai ye érceivov eivaL óv
Zogaí,'tero"t Ei róv lru¡rgátrrov roi Iorpátqv iÁ p q.
róv AXaró r, iirorE ólretar ótríyov üotepov vercpóv, ra\ LparQ Er¡ róg geQa.m¡. 'Ol 6é é1ó
ó"v'cag ral roútoug, ércé),euoev áv6pag
).apóvrag ¿ier¡, ¿r, ?), ,t*orq, ar, ¡áIor ¡olüv ),ó7ov rero iqga\ ó g, éne r6dv ríus t ó g á p ¡rarcov, oúrcél ú ¡riv
x7\tlttlo:n1/ Trooagépver oüv rorg g,u"ya.o,toig
Mrtr4oír.rv. Kqi ¿rroío, xagape'vio, dD,'oiX4oo¡ror ozrróv eig ¡rarcop«rv 6r¡ two6 eó8ar¡rovíoq,
oütr,r6 oúror.
raora pot 6orcó aúrQ ritr),og ).É7erv, nopa¡ruOoú¡revog á¡ra ¡riv ú¡rag,
á¡rc E'é¡routó"v.'Ey"p:ípao0e oúv ¡re zpóg Kpírarvc, Égr¡, rr¡v Lyqytíqy
KTPOTANABA>EO> f I2-3
'E¡ei 6i oi orparlyoi. Lyyun, r'1 i)v oótog npóq toüg 8Lrcaordg i1'yytarc. Oúrog ¡riv 7ep { ¡r4v
ouveü,r1¡r¡rév ot
\oay rcqi rü)y To¡ayht rq.l rú\) xapayar{w' ú¡reig 6i{ fiv prt rapageteÍ'v éy1u'ipao0eÉner6&v itÍo9ava,
orpattorGs,v o[ ouvezó¡revor a¡co],ó],eoqt), É,,)
roD,¡ Sii áx.opíq i¡oat, áD,d oiX4oeolil oLxtó'i,:.q, Ívo Kpítr^rv pqov gép¡, rcoi p4 ópóv ¡rou tó
oi'Etr),4veE, éw99ú¡re1o1^ótt i¡ct ratg paoñ,é.toc
Oúpo,g 4o-,
aúroÍgzávr¡ eroDd rcoi É0vr1 rcci nólerg zo). é¿tati¡iat,'dTopiLlEÉ
St lffi oó¡ra ri rcoó¡revov \ rarcpwróyerov d"¡ararctfi únép é¡roú óg 6eLvd
ét tapélew É¡reD.ev, dtu\ot 6i qg 'EIfáSog oú oú'6eig rao¡otroc,, ¡rr¡6i),é1¡ Évtfl tagfl óg n¡ npotí0eratZarcpauyl ércgépet 4
l)
¡reiov ¡rrjpra orá6ra, rcaropísrret. eú ydp ioOr, { 6'óg, ó áprme I(pÍtarv, tó ¡r4 rca},ó6tré7erv oú
4ye¡róv 6'oú6eig r¡g éEoú f1.r, trorayoi 6t 8rcipyov á8rápator év ptóvov eig oútó roúto :rtrq¡r¡rc),éq, rr»ri Kdi rccrcóv tr Épnotei toig r[uXaig.
¡réoqr
154 Curso de gliego clásico Sintaxis deLverbo $S

i\ild OappeÍv reWnKci gávor roú¡róv oó¡ro 9axrew, rcat 0ázrterv oútarq Koi ó I(pítov droúoog éveuoe tQ rar6i atr4oíov Lmo't. I(ai ó :ratg
6xol,g ii'r oor gíf,ov fl rcai ¡rá)lma rly¡ vóptpov eivar. étá,0óv roi ou¡vóv ¡póvov 8torpír[ag {rev áyov tóv ¡rfl},ovta 6óoew
Toút'eizdrv ÉrceivoE yú ttímarc eig oírr¡¡rá l óg trouoó¡revog, rcai ó tó gáp¡rarcov, Év rcótrrrcr gépovto retpr¡r¡révov. 'IEóv 6i ó Xc.rrcpál1q tóv
Kplttor elxero aisrQ, nVdS 8'Ércítr¿ue teptyé,'tew. flepr¡rárro¡rev or]v ü,v 0 p aror, eiev, é94, ó p é,trtLote, cú .y d p r otn a,v Lrwr\gav, r i
¡pi1 xo tú.v ;
Íp ó g l FAg aútoü q 6 ro},eyó ¡rev o t xepi {,t't e ip4 ¡rÉvr.rrr rai dt qoroxoúvte6, Oú6iv rÍD,o, ég4, i1mótrc- xepté"vaq tuc, ii.v oou pápoq év toiq orcá,eor
toti 6' a$ xep\t4q ou¡rgoplg 8re[róvteg óo4 r1¡riv .¡e.¡owÍa eí1, arepoq "¡é'vrya; ÉxewqrarorreÍo1cl rcoi oütog oúró zouloer. Kai rf¡ra tipe\eri1.t
r17oú¡revot üotep raqóg mepqOéweg 6rá[ew ópgovoi tóv ézera píov. rcútrrrcotQ Lcirpartt.
'EnetE4 6i etroúoato rcai
4véX04 rap' ai:ró,v zd ¡ar6ía 1dp aútQ
-6úo
Koi óg },apüv rcat ¡rá),a t},ec.rq, ó 'E¡ércpareg, oú6iv rpÉoog oú6i
úetq o¡rtrcpoi fioar, ú,g Eé ¡ré7ag- rcoi o[
oirc¿iar Tuvatrceg ágírcovto 6rag0eípaq oóre toú ¡ptoyarcc, oót¿ roú rcpootbrou, átrtr' óonep eióOer
Érce1vor, évavtíov toú I(pírovoq 6ro),eX0eíg re rcai Lxwre(\ag &ma raup4Eóv úzop),érlzog zrpóq róv iir1parco"r, Tí),éye rq, ég4, nepi toú6e toü
Époútreto,toq ¡riv yuvoircog rai td ¡arEío dxti'iil ércéIeuoev, oúróg rthyarcq:rpóg tó d¡cootreÍoaitrvr; é[emrv { oü;
6i {re rap'iypdc,.Itui {v 461 ¿yfrS n¡}.iou 6uo¡róv. Xpóvov ydp nolüv Toooútov, égn, úZírparcc,, tpípo¡rev óoov oió¡reOa pétptov efvqr Íreiv.
6 rérp r{zev évEov.'81,0 üv E' ÉrcoO é(eto },e}.ou ¡révo q rcoi oú noMd inr a ger it Mov0áv«¡, 4 6'óS' &M'eü¡eoOaíyénou toiq Oeoig éleoirc roi Xpr¡,rr1v
tauto Ete),éX0r1. Koi qrcev ó róv év6¿rca úqpéqc, rcai mdg xap'a'bró'v, ¡retoírc4orv t4v Év0Év8e érceioe eúru¡4 ye,véo1av & 611 rai éyó eú¡o¡rat re
l)Zd,xparcg, égr¡, oú raray'vbooyaíye ooís ózep dil.«rv rara ¡ty'trboroo, rai yévotto raw¡1. Kai á¡r'zbrü.'t raisrq, érno¡ó¡revog rcai ¡rcil,a ei¡epug
ótt ¡ro r Xatrenaívou o t xai rar ap Covtot é¡e t6 dv aútoig r.ap ayy et\,a xL"t ew rai eúrcótr«rg iléxrctt. Ifui r1¡róv oi ¡otr],oi tétog ¡riv bcercCoq oíoí u
ró gápparcov drayra\ó.waltrGs,v d.p¡&uov. Iü 6i {ü rcoi átrIog é1.vaxa \oa'v raú,¡erv tó ¡r4 8crcpúerv, óg 6i eí8o¡ret r|votrq re ra\ xexooróra,
év toútqr rQ ¡p6vq yevtatórano:u rai xpqórctov rcqi üptoro't ár,6po oúrcétr, oD.'ápoú ye 9íS rcoi aútoú d.orqKr\ L"ybpu rd 6árpuo, óote
6,wa ;,Co'r xá¡co:,e Eeúpo dgrrcopévov rcoi 611 rai vuv eú oi6' 6l oúrc é¡roi épa),ur[rá¡revog ánércloov Épauróv 7&p E4 érceivóv 7e, oDd tr¡v
¡ñeralltttg,7t'¡.vóorcerg ldp toüg aitíoug, oM& Érceívotq. Núv oúv, oío0o é¡routoú tírpnn, oÍou dv6póg éraípou -oúÉmepq¡révog eír¡v. O 6é Kpír«,rv
y&p & 4),0ov dy7eil,arv, ¡aÍperercai neLpó ac, itQom gÉpetv rd inayraÍa. etrpfuepoc, É¡roú, Éner64 oú¡ olog r'íyt raré¡ew t& 8árcpua, éla.,tÉ.orr1.
Ifui á¡ro 8orcpúoag yeraoqegógrvog iLTqeL Atotr),ó6c.rpog 6i rcai é,'t rQ é.yttrpooOerr Xpóvrp oú6iv Ézoúero 6orpúov,
Koi ó Irorcpat4g avopl,ér[ros rpós aúróy, Koi ou, É.91,¡atpe, rcai 4¡reiq rcai 64 rairó'ce inappuploa¡revog rc),áarv ra\ ayatarróv oú6éva órtrvo
raorarcoú1oo¡rev. Kai ügaxpógtpoq, OS douÍoc,, égq, ó rívOponog.rcoi oú rcotér),aoerís'v rapówcov z\v ye aúroú Zc.rrcpátoug.
xapdrarra por tóv Xp&or tpoci¡etrcai 8reléyero évíore rcai r¡v áv6póv 'Erceivog 6é, Oío, é.9r1, xotúre, ó 0au¡ráotor. '87ó ¡révror ois¡ í\wma
l«¡rmog, rcoi vüv óg lewoíc.rg ¡re á:ro8arcpúer. Ail' qr 6n, é KpÍtc.rv, toútou éverca tdg ¡rvoircog dxLrieplra, Ívo ¡rr1 roraúro zr),n¡¡r¡re),oiev. rco,i
zer0ó¡reOa aúrQ, rcat L've'yraw tq ñ gap¡taKov, ri rérpuww ei 6i ¡rr], ydp drilroa ótt Év eúg4¡riq Xpn te).¿uráv. A11,'4ouXíov u ilyerc rcai
rprr[áro ó áv0ponog. raprepiwe.
Ifut ó Kpítov, A11'o1¡ror, Égr1, 4rTr, ds Zthrpareg, él ri).rov eívsr é¡i Ifui 4¡reig drcoúoovreq ¡oXúv0r1¡rév rcra\ éxéc¡o¡rev roú Earcpúerv. O Ei
toiq ópeow rcai oóno 6e6urévar. Koi ri¡ro {ü oi6a rcoi cttrtroug rávu órlzé :reprelOóv, É:ret64 ol papúveo0or égn¡ td orcál,r¡, rcarer),ívq üertrog
xi'rowag, É:rer6&v rapa"y'¡ilP¡¡ aútoig, Eerzrv4oowág re rcai znóvrcg eü -oúrc.r
7dp érce),euev ó tÍrr0porrog- rai &pa égaerró¡revog aútou oúrog ó Eoüg rd
¡rá1o, rcoi ouryevopÉvouq 1'híouq 6:t dt rú1¡aorv énrOu¡rouvteg. i\Itrd gúp¡rorcov, 6ra)l:rüv Xpóto¡t bworórer toüg zró6aq rcai rd orce),r¡, ralwLrq
¡rr16iv fueí7ou' étr 1dp éy¡apei. c9ó6po xtéoac, aúroú tóv xó6aíip*o eioioOávorto, ó E'oúr ég4. Ifui
Koi ó Larrcpáqq, eircótarq Te, égl, ó I(pitrov, érceivoí tetaúra noroúotv, ¡reto toúto oú0rg rdg rcv4¡rog' rcai étrovrüv oürc.rg r¡¡riv Éne8eírcvwo órt
oüg ou tréyerg
-oiovtoL 1dp
rcep8aív en¡ ruúra roiloavrec,- ra\ éyaye !óXotró ltra\xí1¡¡.turo. I(si alr,óEí[rcerc rcqi eizev ó1, É¡erEüv zpóg t¡
:.cruta elrótlu.g oú zrorr¡o«r' oú6iv ldp olpor rep8averv o),i7ov ümepov rap6íg "yé.vqru aísrQ, róre oi¡rloerav
"H6q oúv o¡e6óv rt oútoú
¡rüv rillo 7e i) 76tralta ógtrr¡oerv r.ap'égawQ, fl,tXó¡revog roú (r¡v rcoi {v rd nepi tó {tpov rlru¡ó¡revo, rcoi
gerEóprevog oú6evóg érti"l6"trog.Altr'í0r, égr¡, re[0ou rcoi ¡rq átr].r^rg rroier. érrcalur[á¡uvog einEv
-Évxercá).unto T¿tp-- -6 6r,1 te]euroiov
156 Curso de griego clásico Sintoris dcLverbo t57

iglLfiarc-'C) Kpittov, ígn, ,q Aorc}'qzttlr óqefto¡rev dtrercrpuóva' "EPII>


aD,ü ozó8ote rcoi ¡rr1 opel'r¡or1te. ror'apatq, éoopó gépovrarólov
¡reoorurriorq
i$Id roúra, ég1, LoraL ó Kpitor' &il'' ópa et tt áItro )'é1etq.
Taí)tq épo¡rávou oútoú oúEiv ért ifirerpwúto, o}I'ólilov Xpórrov
mpéger'qvírc'Aprctogii64 rcrépu'yagrcralgap&pq"t.
Eratrtzróv érw40r¡ te rcoi ó áv0potoq étera)'urfev aútóv, rcoi óg td 6g¿tam rard¡apar4v Boótou, nop& E' iorLryv ra9ílag
Éorqoev i6üv Eé ó Kpítorv ouvflape ró otó¡ra rcoi toÜq ó904l¡roÚ9. ¡repónrov 6i gú),o ran:'u 20 rilayawr Xeipag aútoú
"H6e te).eur1, 6t'E¡érpa:r,g, toú éto[pou r¡¡riv éyéveto, ávEpóg, óq 14¡reig
4 5 rcéoror rcórrp 6a¡révta, ávé0alzrov, 6t Xaítqq Érc
gai¡rev ü'v, ran róte 6s't éze tpá04¡rel dpimou rcoi ctltroq gporrL¡rotátou
rór"'Epac, énrmaOeíq ¡reu &zéO),rpov ú1póv ü6arp.
rai 6rrcorotátou.
0upéov érotw' óX!oS. ó 6', Énei rcpúoq ¡re0{rce,

Anacreónticas ..rígr, ég1v ..oÚpog dpaoou ..pépe', qqoí.<:¡leqaoopev


rarayeu o¡ioac,óveípoug;>, 25 ú6eúfov, eítr ¡rorvúv
TETTIE XEAIAON
l0 ó E"'Ept^l§ ..ávorTe',grloÍr. p},áperar ppa¡úoaveuprl>r.
parccpí(o ¡rÉv oe, r trrt\, oü ¡rév, gítr¡ Xe),r6óv,
*ppégoq ei¡rí, ¡rr¡ gópr¡oar' ta,vúu6i rcoi ¡re :rsxtet
óre 8evEpÉcov ix' drpan érr1oír1¡roloúoa
ppéXo¡rar 6é rcáoel4vov Ípagt üorep oiotpog. géoo'v
ó),íyp Epóoov xtnarüg 0éper atrércetg rcolr4r,'
rcard,")úrtaretilavlymrr. irt&6'átrtrerarra¡alov
paoü,eüq ózrcog áeí6erg. Xer¡róvt 6'eiq ágovroq
é\,éqoaraur' droisoac,, 30 ..tévet 6'eÍzre.<ouy¡ápr10r.
5 oityap É.mt r{ttaxa"na, 5 i) Neítrov ii'zri Mé¡rgw.
15 ávd 6'eú0útrú¡vot ócVaS rcépog tiptropég ¡riv r1¡riv,
óTóoa ptrénerq Év á7poiq "Epc^rg 6' &ei zrtrércer ¡reu
inéqlarcai ppégog ¡riv ou 6i rcap8íov xotí1ouc,,,.
¡axóoa gépouow ó1o1. év rcap6í¡ rcatruiv'
ou 6¿ tgñíc t 1ec^rpyóv, ftóOoq 6'ó ¡riv rrcepoiraq
25 .2 Anotaciones gr amaticaLes
ozró ¡r¡6evóg tt ptráurtov' ó 6'Qóv Émw árc¡r4v,
ro cu Ei rí¡loq ppotoiow ro ó 6'rr¡¡rítrunoq {84' Síntesis de oraciones griegas

Oépeo g fl,urcü g rp o gipqg po4 Ei 7ívet' ciei r. Independiente o principal


güéouor ¡rév oe Moúoat, rceXr1vótov veortóv' r.r Enunciativa:Hecho real: Indicativo; negación oú.

gñéer 6t «Doipoq airóg, 'Epott8eig 6i Hecho posible (y afirmación suaüzada): Optativo + &u; negación oú.
¡rtrcpoüg
Hecho irreal de presente: imperfecto + üo; negación oú.
Irlupr¡v 6' éEorcev oí¡rqv' oi ¡reí(oveg tpégouow'
de pasado: aoristo Indicativo + au; negación oú.
rS ró 6i yipo"q oú oete[pet, r5 oi Eitpagérteg eúOüg r.z Volitiva: Orden a 2'.3a. persona del singular: Imperativo presente o aoristo.
a o g é., y1y e'r r1s, Q ítru ¡rve' ¡álw rúouotv ciMoug. a 1'. persona del plural: Presente o aoristo Subjuntivo.
imalip, dtat¡tóoapre, ri pil¡og oév yérr4tat; Prohibición a 2'. 3a. persona del singular: Presente Imperativo + ¡r4.

oú ydp o0évc^r toooútoug Aoristo Subjuntivo + ¡rr'¡.


oXeEóv ei 0eoig ó¡rotoq.
a 1a. persona del plural: Presente o aoristo Subjuntivo + ¡r1.
"EporaE érpofioau
Deseo realizable: t etOe o et 1ap y Optativo; negación ¡r4.

irrealizable: eiOe, ei yapde presente: imperfecto; negación pr¡.


de pasado: aoristo Indicativo; negación pr1.
158 Curso de griego clásico Sintoris del.verbo t5g

r.3 Interrogativa: dubitativa (geralmente 1". persona del singular): + morfema eventual: dv= Éáv + Subjuntivo; apódosis futuro o Imperativo.
interrogativo + Subjuntivo o bien futuro Indicativo; negación Subjuntivo + ¡11. posible: Optativo; apódosis como 1.1. Hecho posible.
otras: l morfema interrogativo (pronombre, adverbio, partícula: universal de presente = eventual; apódosis: presente.
óqa, i¡ dpa oú, oúroOv; ¡tar, 6.pa, ¡r4; nótepov... fl.) y como en r.r. de pasado = posible; apódosis: imperfecto.
2.2.S Concesiva: rot ér (Éáv), er (éól) rar: como la condicional.
z. Subordinadas (Suboraciones)
2.2.6 Temporalz óla,iptrca, ézei, é:re6r], óE, érog, éme, yí¡pt, tv Q, ót§' oi, é\oít;
z.r Sustantivas o Completivas
real: Indicativo; negación oú.
Cumplen la función de sujeto o de complemento directo de la oración
eventual: áv + Subjuntivo; negación p{; ver condicional
principal o de apósito de un sustantivo o un pronombre que cumple algu-
eventual.
na de estas funciones.
repetido: ver condicional universal.
z.t.t 6tt, óq e Indicativo; negación oú. Con verbos que significan r. per-
Notar: rlpív se construye con infinitivo si la oración principal es afir-
cepción intelectual o sensible, z. decir u opinar, 3. sentimientos (ale-
mativa; como las ouas temporales, si la oración principal es negativa.
grarse, enojarse, etc.).
Adjetivas o relativas
2.1.2 Infinitivo; negación ¡r4. Con verbos que significan r. decir u opinar;
Cumplen la función de un adjetivo.
2. querer, ordenar; 3. con verbos y locuciones impersonales (Eei, ¡p4, Las introducen pronombres relativos: óg, ómrE, o[og, óoog (correlativos)
áv&1rcq, etc.). rl sujeto y el complemento predicativo del infinitivo
o adverbios relativos.
van en acusativo; si el sujeto es el mismo de la oración principal, no
Pueden tener, además de su valor adjetival, un valor circunstancial: flnal,
se expresa y el complemento predicativo concuerda con el sujeto de
causal, consecutivo, condicional.
la oración principal.
Final: verbo en futuro de Indicativo; negación ¡r4.
2.r.3 ózrog y Futuro de Indicativo; negación ¡r4. Con verbos que signiflcan
CausaL verbo en Indicativo; negación oú.
cuidar de, procurar.
Consecutiva: verbo en Indicativo; negación oú.
z.t.l Subjuntivo; negación ¡r¡ oÚ. Con verbos que significan temer.
Vú y Condicional: como las condicionales respectivas.
Notar: oú p4 (= oú Sopr¡téov pq) puede construirse con subjuntivo o
Notar: el relativo concuerda con su antecedente en género y número.
con futuro de indicativo.
Cuando el relativo debiera ir en acusativo y su antecedente está en geniti-
2.1.5 Interrogativa indirecta. El modo del verbo es el mismo de las inte-
vo o dativo, puede, por atracción, concordar con su antecedente en caso.
rrogativas r.3. Además de los adverbios y pronombres intelrogati-
Comparativa: Es una modalidad de la oración relativa; va introducida
vos (se suele preferir el interrogativo ómq), se usa la partícula inte-
por pronombres o adverbios relativos Qig, ilanep, etc.), cuyo anteceden-
rrogativa si si.
te es un adjetivo o adverbio correlativo (roroütog, oüTar§, etc.).
z.z Adverbiales o Circunstanciales
Cumplen la función de un adverbio o de un complemento circunstancial.
z.zt Einal:l|va,6rra<,, óg y Subjuntivo; ¡r4 (solo = para que no).
z.z.z Consecutiva óore+ Indicativo; neg. oú; cuando la consecuencia es un hecho.
+ Infinitivo; neg. ¡ri; cuando la consecuencia debería darse.
2.2.3 Causal: órt,6ró1, i¡¿t, éx¿t, Éner6l1 e Indicativo; negación oú.
2.2.4 Condicional et; negación ¡rr];
real: Indicativo.
Irreal de presente: imperfecto; apódosis como en 1.1.

Hecho irreal.
de pasado: aoristo Indicativo; apódosis: como
en r.r. Hecho irreal.
160 Curso de griego clásico

VoceeurARro DE LA SrcuNoa PeRrs

Este vocabulario está hecho agrupando, por io general, las palabras


según sus raíces, con el objeto de que los estudiantes las relacionen y
retengan más fácilmente el significado. Por esta razón, Ios verbos que
llevan preverbio deben buscarse por el verbo simple, salvo dos o tres
excepciones. De manera semejante, otras palabras deben buscarse al-
rededor de aquella de la que se derivan.

icyaOó9 -ri -óvbueno. rcrtó1co hace r bajar, llevar hacia


cÍ1a¡rar admirar(se) (ac.; gen.); abajo; conducir al puerto;
envidiar (dat.); sor. iy¡ooétgtp, med.desembarcar.
ri1óo04v. *epw"¡to conducir en derredor;
ó1cv mucho, demasiado. ir en torno; med.llevar
ir.¡ w *rr Éa irritarse, indignars e. consigo.
i rebaño, banda, manada. rpoaaya conducir hacia;
"y ^rl introducir; presentar.
&ryétrIro anunciar.
ercpcryétrlro trasmitir una it ytht &ytítv- ó asamblea, la
orden, una consigna; concurrencia a los juegos
ordenar. olímpicos; certamen, lucha.
cíyrupc { ancla. riTrovo0ét4g é director, juez,
ét"yo p& i1 ágora, asamblea del presidente de los certámenes
pueblo; discurso.; plaza pública, (rr01yt).
mercado. it¡a'viloyot competir por un
ür{p.oS -c -ov silvestre, salvaje. premio.
da¡ro estrechar; estrangular, ahogar. ó§etrgó5 ó hermano.
ótttót ¡1¡to estrangrtlar¡ med. &§rópctog (paívo) intransitable.
ahorcarse. ri§rré¡o ser injusto; cometer
&1ro conducir, llevar; ír, avanzar. injusticia.
&T", o§óvotog -oluincapaz.
&yere (imperatiuos usados como 6§ro (riet§ro) cantar; alabar.
interj ecciones) ¡ adelante ! &eí siempre.
vamos. ó0trov ró premio de la competencia.
&Otrog ó cornpetencia.
162 Curso de griego clásico Vocabul.ario de l.a Segund,a Parte 163

ti0póog (-c) -ov reunido, agrupado. atrertpuóv é dTLerrpoóv- gallo. &vóorog -n -ov impío, sacrílego. ripet4 4 ürtud, valor; pericia,
éú poí\to reunir, recoger. rilértrop ó &lérrop- gallo. óvúro cumplir, rcalizar,llevar a cabo. habilidad.
riOúprog (0tpog) sin ánirnos, sin otréro apartar; med. rechazar. &ttíprep. gen en frente de; en lugar itptorepóg -ú -óv izquierdo.
8usto. tifuiOerc f
verdad. de. ilpwr ot út desa¡rno; comida
airí(o maltratar; atormentar. verdadero.
-ég dvrwépag enfrente, del otro lado menor.
ai¡rc tó sangre
"IlOiS
rilqOrvóg -i1-ó:uveraz (xép aq extremo, linde). iiptorog -q -ot, sup. de iry*0óg.
crivéro contar; alabar; aconsejar. rilló pero; sino. dtnto'caoubrqg del partido (otóorE) riprér.r apartar, rechazar; ser
* ap *oÉut animar, exhortar.; alláttr.r dll a7¡- cambiar opuesto. suficiente.
aconsejar. &¡rallótto alej ar; Iibrar. dvro hacia arriba; arriba. élo"p xé to alcanz ar, b as tar.
ahtrygo r ó enigma ; adiünanza. &trlo¡rrul- saltar. ri[ív4 { hacha. óp¡ra -ctog tó carro.
uipto &p- levantar; quitar; matar. ótrl,og -n¡ -o otro lat. ahts¡ con art. el iilrcg - a - o,t digno; apreciable &póa arar, cultivar.
oipéut aípe- é1.- coger; med. elegir. restante, los demás. @t'). óptog ó pan.
cvctpér.r levantar; destruir; ritrlrilrovy demás casos ex.c. nom. &rótlto5indigno ripúro sacar.
responder en oráculo, vaticinar. unos a otros; recíprocamente itlóio jtzgar digno; reclamar. óp¡ro ser el primero, comenzar,
oio0óvopor oio0- aio0e- sentir, átro¡og 4 esposa, concubina. ét\rcoqówr¡.¡og digno de ser mandar, gobernar.
percibir. rípo al mismo tiempo qu.e: con part. general. iLp¡ar é üp¡otc- arconte,
zrpooro0órropcr presentir, o dat. it¡sotol,o engañar. magistrado.
presumir. opeívrov -o:u dpeívou- comp. de É\a*or io engañar, burlar. itcóp¡a empezar; haber; estar,
cio¡og ró aiqpoieo- vergüenza; écya0ó5. é*"Mrl amenaza. ser; favorecer.
fealdad. opeléo descuidar; olüdarse de i¡eíLéo¿ amenazar. ó,pXi i principio; mando; cargo;
oiq6uv4 11 vergüenza. (dat.). éxg,¡eiléo amenazar con. reino, principado.
alo¡úv to av er go nzar ; m ed. opóv<o aparta r, r echazar ¡ castigar; tuc)rqor ía \ ins aciab ilida d. á.p¡ato5 -c -ov primitivo,
averSonzarse. med. defe¡derse; combatir por rizr)l'óo5 -4
-o:u lat. simplex; simple, antiguo.
aio1¡póg -ó -óv vergonzoso; feo. algo. sencillo. iwepi¡q -é5 impÍo.
oitéro pedir. itltgí prep. respecto a; gen. acerca
ac. óntroog -ov innavegable (á,eo). rioOer,é¡o estar sin fuerzas (oOévoq
élc;w éo pe dir, r eclamar ; m e d. de; dat. alrededor de. ir*ó prep. gen. de, lejos de. ró), débil, enfermo.
pedir gracia. &ggo dat. y gen. it¿rgoir ambos. o*opéco estar en duda; carecer. daxalo por aco ger cariño samente,
okio i¡causa, acusación. a¡rgótepog -c -ov ambos. iuto pí* i1 duda; difi cultad (*ópo5). saludar, abrazar.
úír.o5 -ú -ov causante, culpable. ów particula que indica eventualidad.. iit*a ág-pegar, ata\ encender; itttrg,crcítlogar acoger a su vez
citróopnr acusar. &t¡= éslu med. tocar. cariñosamente.
¿"t 4 4 punta; extremidad; culmen. iuóprep. ac.hacia arriba; por, igóurca atar, cargar; tocar, óorartí abundantemente.
&rgé$a dr¿ra6- florecer, culminar; durante. apoderarse. oútla (o'c o2tótlo) n óy - go te ar;
estar en pleno ügor. tivó1q { necesidad; es necesario &p r p artí cul a interr o gatiu a. echar gota a gota; destilar.
rirotrou0éo seguir, acompañar. (como predicado nominal). ópo pues; fuego (ilativ o). or al,a.¡ go r ó or al áy ¡t ar - gota.
auvqrotrou0éro acompañar ior *.yxét(o &t ayr aE - obligar. &póo¡ror pedir, implorar; invocar; iloro -ea5ró ciudad; capital
(juntamente). óvOprozog é ({) hombre (mujer). prometer. (Atenas).
droúo dxou- perf. ar1xo- oir. óve¡rog ó üento; aire. rarapaogu desear mal; üorúog -o -ov urbano; fino,
orptprig -ég exacto; perfecto. ówip dv6p- é hombre, varón; maldecir. amable.
irpoóo¡rcr escuchar. marido. rip7!prov tó plata. &te porque; por.
ilror (üérav) -oooa -ov ríxovr- crEpeiog -o -orr varonil; &péora dpe- rcplrlr, satisfacer; üt4 ri ccgucra cspiritr-ral, desgr:rcia.
obligado, a disguto. valeroso. agraclar. &tt1t6\to tlcshorr rar, u Itrrrjirr (",pt ).
164 Curso de griego clásico Vocabultario de La Segunda Parte 165

oó de nuevo; a suvez. petrtírov -or pelríov'comp. de ye restringe: al menos; refuerza: estar pendiente
1trí¡o¡ror pegarse a,
oé0rg = 4fr. ti1o0ó9. ciertamente. de.
ait\ówto oúf4- aumentar; crecer. pétrtroto5 -t1-o't super. de
1etróro brillar; brillar de aiegría; Toleúg yoveú- ó padre; progenitor.
oúprov mañana. ti1o0óg. bull¡r'se.
regocijarse, reí¡'; 7oüv - 1s + ouv.
airóg -i¡ -ó é1 (anaJórico); mismo, pícr r,1 fuerza, violencia. ér1efuico romper a reír. ypóLgru, grabar, dibujar, escribir;
personalmente (laf. ipse); ó p w(a
fotzar, violentar. "yé'l,tog yélar- tó risa denunciar o citar por escrito.
aótóg el mismo (laf. iclem); prppóo«.r ppo- devotar, tragar.
letroiog -o -ov risible; ridículo. ourypógo escribir, reclactar.
rcris¡ct='citaí:.alomismo. ppap'tó ppopa. - alirnento, Tsv- ver 1íavo¡ror úzro1pógro suscribi r; escrihir
cígOovog -orr sin envidia, generoso. cotnida. yerreó 4 liruje; origen. como modelo; esbozar.
g0óvog ó envidia. píog é vida; medios de vida; los yevÉOlrog -ov relativo al úro1pogr1 r1 irrscripe ion;
cÍ¡0o¡ror afligirse; disgustarse. viüentes. nacimiento; td 1evéOlu fiesta pintura de los ojos.
FI¿Prt tl perjuicio. de cumpleaños (1ípo¡rot) yoú¡yuvaír- 4 mujer; esposa.
pofuro pa- pry- andar, catninar. plopepóg -ó -ór' perjudicial.
ieavúo engendrari dar aluz;
olopoívosubir;embarcarse. p?tÉ*aple*p7.4x-ver,rnítar. prociucir. Eórtulog é cledo.
Ercrpoívo crvzaÍ, atravesar. ovaplézro levantar la vista; levvciog -c -ov genuino; r.roble; §crpúro llorar:.
&§rópato9 intransitable. volver a veL. excelente. &zro8orpúro llorar; larnentar en
érpaívro salir. Épptré*o dirigir la mirirda. yé:uogró origen; linaje, familia, raza. voz alta.
É¡rpoivro entrar, meterse en. ÚnoptrÉzro lnirar con
1épr.rv -ov viejo. §oncvór"r gastar.
npopoívr.l ir delante, avanzar/ desconfianza, con desprecio. yeóro hacer gustar, clar a probar; §apexóg é darico (rnonecla persa)
Progresar.
plégapov tó párpaclo. med. gustar, probar. Eoo¡róg ó reparto (ciel botín).
oo¡rpoívro reunir(se); suceder. poutreÚro deliberar, clecidir, ser ózro1eóo¡rar gustar, probar. §eí§¡o §el8- §or§- temer; venerar.
póllro pal- ply- echar,lanzar, herir lniembro de un consejo; zed. 1égupa4 terraplén, calzada; puente §etvóg -r1 -óv temido, venerado;
(dat.instr.). consultarse, meditar. (lúerv cortar un puente). terrible; hábil.
&nopóllo arrojar; perder. ézrpouleúo maquinar, asechar. ¡¡ q tierra; país, nación;patria. Eertróg -4 -óv miedoso, cobarde.
§rapóltrro hacer pasar; acusAr, Éntpootr4 4 propósito; "yí.yttopatyv- Tey- Tov- yelte- rtaceÍ, §eírvu¡l 6err- mostrar, señalar;
calumniar. maqutnaclon. llegar a ser, hacerse; suceder, revelar; ¿red. saluclar.
Ércpótrlo echar fuera; fluir; med. ou¡rpootreóo aconsejar; sobrevenir. onoEeírvu¡u mostrar, clar ir
desembarcar. consultar. xaptyí"y'toyatPresentarse;estar conocer;establecer.
páxra pag- sumergir; bañar. poólo¡rorpool- poulq- querer, presente, asistir; auxiliirr. ézrtEeírvo¡u mostrar; demostrar.
éppúp¡rotó iypáyyat-salsa. desear. ou11í1vo¡ror nacer con; vivir Eei¡vorr tó EeÍzrlog ó comida
póppopog -orr extranjero, no griego. ppo§ó5 -or.a-í) lento; torpe. con; ser discípulo o compañero (principal); banquete.
pópog tó papoo/ eo- peso; Fp"Xí,5 -eio -ú corto, breve; Erü de. §er¡r,ér"r hacer una corlrida;

7,ur",- conocer; darse


gravedad. ppq¡éol, en pocas palabras; év .yty:uúorco cenar.
papúvro agobiar, molestar. ppo¡eÍ en corto tiempo. cuenta; saber. Eéprl 4 cuello, garganta.
pcpúg -eia -ú pesaclo, grave. ppovt4 4 trueno; Pasllo' olrrytylutborio reconocer; leer; §eopo aiquí, acá.
paorleúg ó paarleú- rey. ppu¡óo¡ror rugir, bramar; gritar de persuaclir. Eé¡opor recibir, aceptar.
pooíXera r] reina. dolor. rcara'ytylutborro rlrrrsc cuerltri zpoo8éXo¡ror esperxr
paortreía 4 reino; realeza. &voppu¡óo¡ror gritar de dolor. pcnsilr; rcprochlr; ctlnclcnirr. §Éo ltlr, sujctlrr; cncrrcelar.
pooñeúro ser re¡ reinar. yvóF{ 4 r'.rzt'rn; conocirrricnto; úrroEÉro ltrrr rrlr.rjo.
pépclrog -a -ov sólido, firrne, estable, Topppóg é yerno, cuñado' scrtl rrrtrcrtlos; olrrrr rirn ; irnr'rEllprr rri t .t lz:rtlo.
1ó¡rog é matrimonio. st'nlr'rtt i.t.
166 Curso de griego clásico VocabuLario de La Segunda Parte 167

Eéo carecer; med. necesltar; pedir. zpoo§oróro aguardar; esPerar. eirto eix- oirc- parecer; part. perf. Ételcúvto sacar; expulsar;
lmp. Ea es necesario, hay que. §orcé«o creer, oPinari parecer. Éorró9, marchar a caballo.
§ri ciertamente; ya; rci E4 roí sobre zpoo§oréro parecer además. eiró5 semejante; conveniente. iteog ró compasión.
todo. §ó¡rog ó edificio; casa. eipíéo- ser; estar; haber. éleóOepog -c -ov libre

E4tro5 -¡ -ov claro, manifiesto, §oótrog -t¡ -ov esclavo. ¡rÉterpr estar entre, al lado de; rileu0epóro librar.
evidente. Epc¡r- ver tpé¡ro. tener parte. é1ry¡ró9 é vuelta; rodeo (Étrt«o

eü§4trog -ov claro, visible, §póro obrar, hacer, ejecutar; servir. r&petyt estar presente; asistir. hacer girar)
evidente. Eúvopat Euvo- poder, ser caPaz. éterpr ser posible: solo se usa itO- ver ép¡opcr.
Eovotóg -li -óv posible; caPaz. en formas impersonales: é\ewq 'Ellóg ri Hélade, Grecia.
84tróro hacer manifiesto, rO tol
Eoogevrig -Ég hostil.
-
€1,€rvor, €§ov. "Etrlr,¡v "Eltrryv - gri e go.
mostrar.
§r4pog ó territorio de un pueblo, §oo¡ropgíc -r) deformidad. eípti- ei- ir, venir, caminar. élrtíg { esperanza.

habitantes de un pueblo; §óro sumergir; ocultarse; envolverse. cizrer¡l irse. á.pp &g¡rrr r ó É yp ú yg ar - s alsa
población. cvc§óopar salir, emerger. EÉ!er¡l salir; atravesari exponer. (paztro).
Eúprep. ac.por, a causa de; gen. érr8úro vestir; vestirse. énór,er¡u subir; tratar de nuevo. épzro§óv "al pie", estorbando (im-

por, a través de. Euo¡rci ci ocaso. npóoer¡u ir hacia; ser discípulo ped-ir); susf. obstáculo.
Eícrtari modo de üür; üvienda; §ropéro donar. de. h prep. dat. en, entre.
régimen. §ópov tó don, regalo; favor; ei*- vertré¡o. évEexc once.

§róvotc ri pensamiento, intención, ofrenda. eiput ép- pe- decir, hablar. év§ov dentro; en casa.
designio (r,óo9 voéro). eíp1o encerrar; separar; apartar; Év0rí§e acá, aquí; ahora.

§r§óorro §rEaX- enseñar; med. éóv = ei ór si. impedir. elu0írep allí donde.
aprender. éóro dejar hacer, dejar ir; permitir' §reípy<.r impedir; apartar.; Év0évEe de allí; desde ahora.

§í§ro¡n Eo- dar; conceder; permitir. itWít tigarantÍa; promesa de interponerse. Éveyrc- ver gépr"r.

azro§i§<o¡n devolver; entregar. matrimonio. elgprep. ac. a,hacía. Évrog -c -ov algunos.

Erc8í§ro¡rt distribuír; divulgar. é'¡"pótto dar como garantía; eig pícr üv év- uno. évíote alguna vezi a veces.
év§í§opt entregar; revelar; prometer. oú§eig ninguno. dru:,añ0aallí; entonces.

conceder. É71óg cerca. p4§eíg ninguno. évtprrfq ri fricción (tpípro).


zpoEí§ropt dar de antemano; é1eípo éyep- iyo p - despertar(se) ; eitc después; enseguida. el sels
traicionar. Ievantar. i¡cewa después, Iuego, éteoa es posible.
rO
Eír4 { costumbre; derecho, justicia; ilrue"¡eípto despertar(se); animar. enseguida. ¿\ef s,\.n r nvestlgar, avenguar,

causa, Proceso. é0étrro querer; desear. Lr, é\prep. gen. de, fuera de. examinar
Eírntog -a -ov justo, honesto, éOvogtó é|voa/eo- grupo; Pueblo; *";".: -4 -ov cada unoi uno por ézreí después que.

recto. faza, ÉnerE4 después que; ya que.

§tró(ro juzgar, ser juez. é0¡o acostumbrar; perf. eío0a. ér;otepog -a-ov cada uno (de dos). éu¡er§óv una \¡ez que

Errcot45 ó juez. ei si. Lreíoe allá; hacia allá. (eventualmente).


Eró §rózep por eso. ei 1úp ojalá. érrl4oía { asamblea. i*eíya pesar; oprimir;

Eíg dos veces. eíOe ojalá. éróv -oúoc -ót éxóvr- gustoso, de apresurar(se).
Ero¡ilror -ct -o dos mil. ei8- ver ópóo. grado. hcíprep. ac. a,hacia, corfira; gen.
Eírfor] sed. eí«o ceder; retirarse; ser inferior. éwtoyaró éwayar- copa (rív<o). sobre, en; dat. sobre, cerca de,

En¡óo tener sed. úzreír¡o retroceder; ceder; értóg fuera. en.

Eróput ri zanja, trinchera; canal. permitir. étrcúvro enrpu jirr; con ciuci r; ézrrerx45 - tq é*ercéa- convcniente.
cabrrlgirr'. Éerterxóg ct»r.tvcnicntcnrcl.r tc.
§oróro observar; espiar.
VocabuLario deLa Segunda Patte 169
168 Curso de griego clásico

áo0ía Éo0r éE- é§e- gdT- comet.


eüXopcr jactarse; ofrecer; suplicar. {rcrotcr mínimamente; óg
énr¡retréo ¡ror cuidar(se) ;
rcteó¡o¡rar rogar; maldecir; {rrocc lo menos posible.
Éotcépoiltarde; eíg ÉopéPcv al
PreocuParse. desear. íiro venir; IIegar.
rlvteerr¡retréo¡rct preocuparse a atardecer.
su vez, éore hasta; hasta que.
eóg4pía { palabras de buen agüero; {trrríc { edad; época; tiempo.
i,awa hospedar; invitar a comer.
silencio religioso; buena fama {trírco5 -r'¡ -ov de qué edad o
ézríoto¡ror saber, conocer; ser caPaz
étaipog é compañero; amigo
(flF,). tamaño.
de.
eú o¡éo obsequiar magnífi camente; it ép"4 día; edad.
énrot4¡rov -ov político; discípulo.
pas. regalarse espléndidamente; it (-o) -ov manso;
irttot4 yort - conocedor. étr todavía. "poE
deleitarse. domesticado.
Éerrotolrl r) encargo, mensaje; carta. oóréttya no; no más.
É¡0póg -ó -óv odioso; enemigo. ripí decir.
Énrtr¡§erog -c -ov conveniente; éto5ró éroo/eo- ai,o.
é.¡a é¡- 6qC ry cl(e-teneri con i1oo1¡ío iltranquilidad; silencio;
necesario,; t& énrt{§ero Io eúlevrig ég noble (bien nacido).
adver. estar, encontrarse. reposo.
necesario; proüsiones. eóEcíprov - ot eú 6 al yov - feliz;
&véXro sostenery med. soportar tiouXfl tranquilamente; en
LzséXto aplicar; presentar;
Éxía¡to = próspero.
(ac.; gen.). secreto.
dominar; med. contenerse. eó§crpovíc { felicidad; prosperidad.
azré¡ro recibir i aleiar(se); med. llrpo,t ró vientre; abdomen.
ézro¡rot seguir. eüEo dormir, reposar.
ra0eóE&, dormir, descansar.
abstenerse; apartar. fitror, -or, dÍtov- menor, inferior;
our,ézropnt seguir; acompañar.
ror á¡to retener; soportar; vencido; adv. menos; comp. de
É*ogró palabra, sentencia; Poema eó0ó5 -eÍa-ú eú9ti/eú- derecho;
épico. recto.
contenerse. i*o.
xrp í4to suministrar; ofrecer; ftróopot ser inferior; ser
Ép1ú(opcr trabajar. rectamente; enseguida.
eú0ú g
permitir. vencido.
ép.¡o:u ró acto, hecho, obra, trabajo. eú0opíc ri alegría; tranquilidad de
r¡¡éo resonar, retumbar.
épetpóv tó remo. espíritu.
eÜxolog -o1, contento;
(óro üür.
épé:rro remar.
(1téo buscar; investigar. Orilctto ri mar.
épqpoS -4 -ov solitario; desierto. complaciente,
llrqors{ búsqueda; 0ólztog tó 0 álroa/ ea- calor; ardor.
éptg ri riña. eiiilqntog -ov fácil de coger
investigación. Oóvcto5 ó muerte.
épopat preguntar. (14¡rptivro).
érlqr é.o buscar; i nquirir; Oan:uo zag- sepultar; tributar los
Ézépo¡rou pregr.rntar. eúpevr¡g -ég benévolo, ProPicio'
reclamar; exigir, vengar honores frrnebres.
Épúro contener, seParar; alejar; eú¡ropg ío ri hermosura.
(r:"¡óq it y lo,¡tu ró yugo; banco de ra94 4 = ró9o§ ó funerales;
rechazar. eóvotróg -ri -óv benévolo; amistoso;
remero. tumba.
Él(u)O' iilers0- ir,
üp1¡opo;" ép7¡- adicto
ei*pé*ew i¡hermosura, buena
(rarip ó cinturón. Oappéto y Oorpoéro conñar; estar
venir; marchar.
animoso; mostrarse audaz.
ozrép¡oPat irse. apariencia.
§Ép¡opct pasar Por, atravesar. eépog tó anchura. i, i Vi" ciertamente;
seguramente. 0 oopétloo admirar(se) ; preguntarse

eúc¡ri prov - o,t eis c¡rl yort- de cente; iio; comparación que.
en con admiración o curiosidad.
Étép¡o¡rat salir; marcharse.
{1éopar guiar; conducir; pensar, 0nopóorog -ó -ov admirable.
br *t É p¡o ¿tol sub ir, marchar distinguido (É¡o).
creer. 0ao¡raotóg -ri -óv admirable.
tierra adentro. eútelri g - §.g eúreléa- b ar ato ;
i¡,¡eprh,t 6 i¡yegóv- guía; jefe. Oeóg é dios.
rreptép1¡opot ir en derredor; sencillo, humilde.
0 ep a*eíso servir; cui dar.
girar; pasear. eútuXrf g -ég eúro1¡éo- afortunado; {§opor gozar; complacerse.
{§ú5 -eicr -ú i¡6ri/eú- agradable; 0epareliwfigó servidor;
ouvépXoporr ir en comPañía de; favorable.
amable. cuidador.
- á,q ei¡ep éa- bondadoso;
reunirse; conferenciar. eit1¡epi1g

Ép adta pr egttntar; Pedir. despreocupad o; fácll.


ri§ovri { pllcer; gusto; aglaclo. 0epútcan ó 0epútrovr- servidor.

eüXr1 r] suúplica. fl rc lcvcrr.rcntc; clcltril rrtentc. 0éa 0eu- cor'rer,


éo04S 4 éo04r- vestído; ropa blanca.
17o Curso de griego clásico VocsbuLario de la Segunda Parte 1,21,

Oriperog -¡r -ov de animal silvestre. úgí4pr echar abajo; sobornar; futoro0 úp a limpiar; alej ar §rórer¡rcr encontrarse; estar
0r11óvo 0ty-tocar. med. arriarlas velas; someterse. como impuro. establecido.
Ov¡oro 0at 0v4- morir, ser iror,óg -ri -óv suficiente; apropiado; rcrOopeírog con limpieza. rar o;retgrt estar tendido,
muerto. caPaz. rc;0éla rafl.eE- sentar(se); estar reclinado; estar enfermo.
ano0v¡ioro morir, ser muerto. ireteúo ser suplicante; suplicar. sentado. re?[eót., ordenar; exhortar; pedir;
0r,4tóg mortal. irr,éo¡ror ir- venir; llegar. rarvóg -4 -óv nuevo; inaudito. aconsejar.
0óvctog ó muerte. cgrrvéopor venir; llegar; acudir. rc;il¡l,o xan-matar. rcévtpov tó aguijón; pica.
0ópopog é alboroto; tumulto. lXerog -rov propicio, favorable, rotnrcrÍvro matar. repauvóg ó rayo.
Opnoo5 -eia -ú animoso; audaz. benigno. rowep aunque. rép§o5 tó ganancia; paga; avaricia.
Opóvog ó asiento, trono. ívo para quei para. rok¡ raa- encender; quemar. rcepEcívro rep6av- ganari sacar
Ouyct4p \ |uyar(e) p- áiia. btxogé caballo; yegua. &vorqíú, encender(se) ; provecho.
0upó5 ó ánimo; energía, inzrerlg é irweú- iítete, soldado inflamar(se). regclri \cabeza; fuente; jefe.
sentimientos; gana; cólera; de caballería; caballero. raróg -r1 -óv malo; sucio; miserable. rc4§epóv é r;46 e¡tóv- protectori
pasión. í¡xeí¡a cabalgar; setwir como ral[éro llamar; citar; dar por tutor.
0u¡róro irritar, encolerizar. jinete. nombre. rív§ovog é peligro; combate;
ri0opéco estar desanimado íoog -rr¡ -ov igual. ér¡rrtréro apelar; apellidar. Proceso.
c0upíc ri desánimo íoro5 igualmente; quizás, cuyrcoléo llamar en conjunto; rrv8uleóo peligrar; arriesgarse;
ávOopéo¡ror tomar a pechos; posiblemente. convocar. ser probable.
reflexionar; trazar un plan. ior¡1opía rl igualdad de derecho rc}ó5 -r¡ -ór, hermoso; noble; rrvéo mover; pas. marchar; ayanzar.
ÉatOo¡réco desear. al uso de la palabra; igualdad de perfecto. rclc( í) <o ñao - llor ar ; lamentar.
ÉnrOo¡ría ri deseo, apetito, derechos. ralóg r&7c0óg hombre de bien; tinortra(í)ro llorar.
pasión. íor1yt oza- poner( se) ; poner aristócrata. rortc*iln(í)ro llorar.
npo0o¡réo¡rot estar dispuesto; en pie; Ievantar(se); rcaldrg bien. rtróo romper
desear vivamente. establecer(se); permanecer. ratrlíror -ot xal$lo* comp. de rctcrlóro conmover
npó0o¡ro5 -ov bien dispuesto; tiv íotrr¡ pt leva ntar ¡ alzar ; rctró9. rctrívro inclinari acostar; desplazar.
animoso. resucitar. ratrúzrtro rcafu:p- cubrir; envolver; .. rctcrlfvro depositar; colocar;
Oúpa rr¡ puerta; casa, palacio. ógíor4pr separar(se); ocultar. extender.
0ú¡o sacrificar. apartar(se). é7rotrúntro ocultar; tapar; riló(ro limpiar.
Étcvíotr¡ ¡rr levantar(se ); envolver. r?l'óo oír; escuchar.
ióo¡rat curar; cuidar. expulsar; emigrar. ércrcrtrú¡tro descubrir. §4t¡I4 pierna.
larpei:o ser médico, ejercer la raO íotr1 ¡rt colocar (se) ; rcóvEu5 óxáy&t-caftán ror¡rí(ro dormir (hacer dormir).
medicina, curar. establecer. (sobretúnica). rcworoqrí(o enüar a dormir,
i*rpóg ó médico. ouvíot4 pr colocar juntamente; rop§ío 4 corazón; espíritu, adormecer.
i§- ver épóro. componer; reunirse; Presentar. pensamiento. xotr,óg -{ -óv común.
íEro5 -c -ov propio, particular, itéov hay que irse (eipr). xaprepéo ser constante; soportar. rorvóro comunicar.
privado. 'l¡r o 9 r ó [¡t o o/ eo- huella. rar&prep. ac.hacia abajo; en, &rrcrowóro comunicar.;
iepeóg ó sacerdote. durante, por, segúrn; gen. de consultar.
'í4¡u é- poner en moümiento; roOcpóg -ó -óv limpio; puro. arribir abirjo. roloróg ó grajo.
enüar; emitir. rcOoÍpro xailap- limpi;rr; rcótro tlc irrribl .rlrrjo; irlrirjo. rcopl(ro cuidar; Ievar.
igí4¡l lanzar, soltar, deiar libre; purificar. xeipat ret- cstitr tcrttlido; cstiu' rop{óg -ti -óv acicalirclo; ele¡;ante.
clespcdi r; t'emitir, perdor.rar. n[rirti«lo; crlr'onl litt'st'. róÍr&, roz- gol¡rcnr, ¡roglr; cortirr.
1?2 cuBo de griego ctásico vo.obutnno de ti S¡aindo porr. t3
¿rorórEr¡ cortd ¡¡a+§d¡,a,d§-140- coeel¡ Mlos ó palabn; expresiónj ¿roppúí,oFr marchir¿Be,
¿rxórrro sacarj amputar. cons€guiq alcan?árj acogerj ¡azonamiento, razótrj eninguiEe.
mo¡É<,r ordenq adomr. comprender. proporción. !¡úXI tl lucha, combate, bat¡[¡.
róor¡tos -c 'o1 ordenadoj aÍeglado, dJro¡aFpúl,¡., separar, ¡partar, lofqo!¡ar coDtár, calcüa¡, aóÍEaxos 01, aliado.
moder¿do, modesto. aislarj detene¡ recobrar. refl€xionar. oot¡grfo'i aüanza (de guena).
ryq- g.lrart $únú. rctclapp6ro coger¡ lo¡rós -4 -ó1, (¡,€r?úo) restante. F¿Xog¡ll luchar.
"ptí.r muypoderoso, el apodenrse; comprender;
xpóloros -1-or loór.,lala! brñd. Fl1cs geTúU rl?agránde,
míspoderoso. encontr¡r. llhos ó €mboscad¡, p€lotóq import¿nte.
tpdrá, tener tueza poder¡
o co)rkppór¡¡ tomar ¡ntam€nte, compañia de sold¡dos. $¿gñ oa conp. de V4ca.
dominú, vencer. reuni4 resmirj lle\ar €onsigo, ?(oXa7ós ó Ffe de tr¡lóXosj géI€oos ró grandeza, tamaiis
Kp¡'iipéK.pdñtp- üateei copa. alrestar; concebir. capitán. poder, fterra.
Kpáaaíryéar/d- cúe. ó,lorc|lptuo nela1 honbrosj
a trú,!¡ t tlist€za, desgraci¿ t¡eoód'ú Í80ü- emborreha(se).
rp¿íB¡rr-or rps¡?ro*neio! más r€cibirj sospechar. lor¿.d anigi(se), contristar(se). ¿et/.¡rt -wcomp.dtpxpó;.
tuerte. l¿t¡tld brilaq resonar cla$m€nte. trlatfá{§ -és lut¡joso; útil [átu L a, esta¡ a punto de, pensar,
xúq i tuenté. l¡t¡rpós -ó -ó1, brillant€. lofl!€lÉi¡, converir. duda¡.
fpúS ó c¡ñdo. la eáÍ¡.J lco- ¡40' ocultase; pasar Mr.: soltar; llberu; disolver. E¿Í9ot¡.¡ censum¡
rpí-l¡ separdj distiDguirj iuzga! inadve¡tido, ,re¿ olüdar. tatül,óo disolveq abohj rorc|rq¡VE -i censura.
É'ñar0óroptolvida$€. ücencia4 ne4 ponerin ala géworreatmente, sin embargo.
rioroxptro¡¡tseprme; réTr¡l?- recoSe& elegn. 8ueffa. gévr,r permaneceq quedane;
responder. oomóy.,, reunirj recogef, ?.Óaa -o,r^tt@' @mp. de qc06e. esperar.
xp'jñ(ó qú9- @brirj ocultar compflar. ¿raFóvr¡ €speral
isrxpó'rfrd ocult¿rj disimular. LTrd tu/- €lr'deci! hablari V¿,'$p ttáxap-fúzj ncoj rwpcyóvr.: queduse con;
a escondids. siSni6car. bienáventuado. permanecer.
'.pf9q
rad'ov sa- adqldtnj perf.poseer. §lrllryaes(,ogerinedtpas. pcf¡¡pl{ró t.ner por feliz, feücit¿r. drq¡á,r¡ esp€E, soportar.
¿vasóouclg¿lrse, conqüst¡r. cont€rÉarj discutir. I¡crpó§ -¿ -óv l¿rgq gr¡nde, álto. l¡s!¿pt ¡ ac d€spués de, gdr. con.
razf,'@,.tEJ,'x.¡ov rrca tutú. Lrópro1,ró plato; tuent€. púkmucho, muy, comp pn?llo, llEtolf'lottl$aontot/
ó,rorr¿lr{., matarj condetrd a L¡Éóv ó prado, pnderá- más, s¡ry'. úturla muchoj migración.
¿¿-
muert€. lzl',a,'ritr-,'ot,.tulr- deiaq ned. prhcipalñent€. ¡¿rpros -o -or de diDe¡sión
xñ,¡os1ó r''4tot/Er-Íoftúat qu€darj 1as. ser deiadoj quedar. Urn e&o f¡co- aprende$ conocerj coniente, propo¡cionado.
¡iquezás. 6lal¡trrd d€jaruninte¡!álo; comprender. ¡rÉ¡¡rrhasta.
rócoos ó clato (raso con asa larga). distar. l(drct¡6v0órr, erplorar, Ft "o'
ó chculo, objeto cncular. ahndonar, de, bserarj conocer; sáberr est¡r ¡'{q6¡x¡§ -4 -ó,nedo.
xótu1{ rórrr copa (redonda,
'ró'Aos '(drdl!{ri¡
übre. tuform¡do. pr! ó mes,luna.
aacha, de pie baiq con dos lloÍó§ -f -fi, blanco. Íavr€td t y FcrE¿-roÍró oráculoj ¡'ir €n \€rdad, sin eñbarso.
asas). U7,r terminar, cesár, €alm oDsulta del oácüto. Fr¡dr., declard.
aparta! imp€dk. fudrts óladrór! pirata F¡ryleúoFoanunciar, conudcar plolpip14É)p-na&e.
dfoK.,lór, impedi¡, detener. l0(rflró§ -4 -óv corsario, pirata;
'n,ló¡., por oráculo, consultar ¡l oráculo Fl¡rró§
,ú -óy nanchado de;
r(érq rl mango, asa. r{Jl pnatería. Frl¡lq ¡diviño, vate.
ó malv¡do.
rq¡ri 4lago. l¡cpct d ¡p.rg r, cxtnrguir ¡r¡ropr ¡ery- ¡ry- mezctar(se)
1afi(Ú'a,.ar-¡,rtr-,,nL- obtenet por nixr.lil¡r. F{¡¿oÉ«nnih! rc,rcdüi
suertej P¡rtrciP¡r. tu.¡rc§(jnl r.
174 Curso de griego clásico
Vocabul.ario de La Segunda parte t7S

¡uoéo odiar; tener horror. wyílo acostumbrar; Pensar. ótreOpo5 pérdida, ruina.
proOóg ó salario; pagai recompensa. { éppóo poner en movimiento;
vóoog f enfermedad. óll,opr dl- destruir; perder; perJ. impulsar; emprender, empezari
¡rv& r] mina (unidad de peso; ú:li¡vúrr- noche.
moneda). Perecer. med.Iatzarse.
Élop¡róro impulsar hacia
¡rvr¡¡ro tó recuerdo, memoria; \i:uog -1-ov extranjero; susf. rizótr¡olc estoy perdido. adelante; excitar; lanzarse.
monumento. huésped.
ó¡r¡rnró ópgar- ojo; üsta (dz-). ép¡rí(ro llevar Ia nave al puerto,
¡roipc ri parte; destino. !úv = oúv con. ópvo¡rr óp- ii po - jnr ar. poner en seguro.
¡róIrg apenas; de mala gana. ó¡ro¡r4tprog -o -ov de la misma
póvo5 -4 -ov solo, único; solitario. ópvrg ó ri pájaro; ave.
ó§óg { camino; modo de üda.
madre. ópog tó ópoa/ eo- montaña.
tropgi ri forma, figura. eloo§og r] entrada.
ó¡rotro7éro estar de acuerdo;
pú0og é palabra; discurso; fábula. ópervó5 -ri -óv montañoso.
zpóco§o5 ti acceso; procesión
convenir en, reconocer; ópo5 é límite, frontera; definición.
¡ro0éopat conversar; considerar; religiosa; ataque.
prometer. ópircro óprsr- excavar; perforar.
decir. ó§owópo5 viajero.
é
6¡«o9 sin embargo. r*r o pístt ro enterrari arruin ar.
ncpopo0éo¡rcr animar; ó§orzopér.r viajar, caminar.
é¡róg igualmente. ópgcvóg -ri -óv huérfano;
consolar. ó§oú9 é diente.
6vo¡rcl tó nombre; título. despojado.
¡rúpror -cr -c diez mil ol6tperf. de el§ú, saber.
óluopót(o llamar. óp¡éo¡rcr danzar; bailar.
lruoór"otrct sentir asco, oírcog ó casa, viüenda; familia. iho,pró órrop- sueño, üsión.
repugnancia por. óoog -r4 -ov cuántos; cuantos (todos
oíror en casa; en la patria. óló5 -iío-ú agudo; agrio. los que).
oíra§e a casa; a la patria. órc- uer ópan,o ver.
wfig\pl. v{eg nave, buque. óral cuando.
oíro0ev de casa; de la patria. é*óoog -4 -ov cuanto.
vcupn¡éro combatir por mar; óre cuando.
oireÍog -c -ov de casa,
óxótot cuando. ótt porque; que.
participar en un combate naval. doméstico; pariente; patrio.
ózlov tó armE armamento. oú donde; cuando.
t ootctl¡éto construir naves. otlr4pcró oirfigar- üüenda (o ózro5 que; para que; eninterrogatiua oú§apo6 en ninguna parte.
verpóg -ó -óv muerto; sust. cadáver. parte).
indirecta cómo. oóv pues; así pues; por
vépro dividir; apacentar. oiré¡o habitar.
épao ópa- (¡)i6- ó*ver. consiguiente.
véog -c -ovjoven; nuevo; inaudito. oirío casa; familia. éro pirto mirar; ügilar. oó¡ote nunca.
rleoluía5 é joven, muchacho. oiro§o¡réro edificar.
óp.yíla enojar(se). o{l¡¡¡o todavía no.
v€ó&, asentir (por señas). oirctíp<.r lamentarse; compadecerse.
ópé.¡a tender; ertender; med. oütro(g) así.
vír4 ti victoria. oíoyot / olpor creer; pensari desear; tratar de alcanzar. ógeilro deber, ser deudor.
vrréo/ átovencer. sospechar.
ópOóg -{ -óv derecho; recto; ógétrllo aumentar; enriquecer; pas.
rroéo pensar; observar; comprender. olvog é vino; pl. üñas.
íntegro.
§rovoéo¡rcr tener en mente, oivo¡oéro escanciar; echar üno. ProsPerar.
óp0óro levantar(se); ó90atrpós ó ojo.
proyectar; pensar, meditar. o[og -c -ov cual; capaz de; olc, ofov
enderezar(se). ógfuoróvo óg7"- óglie- estar
ér,voé¡¡ pensari considerar. como, por ejemplo; oloy Éotív
óprog ójuramento. condenado; hacerse culpable,
éztvoéro pensar, proponerse. es posible.
ópxí(r.r hacer jurar; conjurar. mereceri exPonerse.
vóOog -4 -ov bastardo. oí5 rl oveja.
ópróro l-racer iurar. ó¡é<o conducir; llevar; soportar.
rro¡reóg ó (vépro) pastor. oíao futuro de gépi,o llevar.
éxto préo perjurar; jurar ór[é demasiado tarde; mucho
vópo5 é (vépo) costumbre; regla; oll¡opor irse; desaparecer; morir.
falsuncntc. después.
l"y' órvéro vacilar, dudar
ópp4 4 atirquc; gol¡rc; sirlida;
vó¡upog -ov usual; legal; sust. pl. 6trpro5 -c -ov feliz, rico.
tlopiczo. zctg ó { rañ- hijo / a¡ nirio/a;
usos.; ritos. ótríyog -r¡ -ov poco; pequeño.
nluch¿rcho/iU csclovo.
176 Curso de griego clásico Yocabul.ario dc La Segunda Patte 177

¡cr§eúro educar; enseñar; irxoxépxa despachar. ril\"y yo r it golpe, herida. oo¡rnopeÚo ¡ror ir juntamente.
corregir. yer orréptca mandar llamar; nloótog ó riqueza. ropeía ri camino; viaje;
norEeíc ri educación; cultura; hacer venir. urloutéro ser rico; hacerse rico. erpedición.
edad juvenil. pobre.
tcélutlgz,,íluqr- ntroúorog -c -orr rico; poderoso. éwo pia i¡ apuro; difi cultad; sin
ónar5 dzrar§o5 que no tiene *epc;ílu a nep ctit - cumplir, realizar; zó0og ó ansia; nostalgia; añoranza. salida.
hijos. concluir. z¡o0éro ansiar; añorar; echar de nopgupéog -a -ov (-oú5 - -oúv)
zótrat hace tiempo. *epiprep. ac. alrededor de; gen. menos. purpúreo.
xo,)ll,ó:u ró dardo, jabalina. acerca de, de; dat. alrededor de. ztotéo crear, hacer. noto¡róg ó río.
¡rótrrv de nuevo; hacia atrás. zéro¡rcr volar. zotrítro5 -r1 -ov de colores variados; ¡óte cuándo?
zróvo bien; muy; sin duda. errr¡lvupr ÍdT- rE7T- hundir; artificioso, astuto; oscuro. ¡oté encl. alguna vez.
tcíttttcogó abuelo. construír; cristalizar; helarse. norrrtríc { policromía; habilidad. pi¡tcorc nunca.
*op&prep. ac.hacia el lado de; a lo nr¡Eríro saltar; palpitar. zorpr¡v é pastor. oózote nunca.
largo de, durante; gen. de, del avonlEóro saltar; lanzarse. zrótrepog é guerra. xórepog -c -ov ¿cuál de los dos?
lado de; daf. allado de, en. zrré(ro oprimir; angustiar; pas. notré¡rrog -n -ov hostil; enemigo. xórepot si (introduce una
:l;opotlíg i1 -orlrí6- golosina (ór¡ov Io angustiarse. urotre¡rér.r hacer 1a guerra; interr o gació n b imembr e)
que se come con pan). ntrpóg -ó -órr picante; amargo. combatir. noóg ó ú6-pie.
tc&g*fat*ll ¡avr-todo rcígtc\r1¿u rla- ñ4 - llenar. ou¡r*olepéro combatir como tcpSo5 tcptiíanp{ov manso; afable.
*anrar'act perfecla, é¡rrí¡rrln¡ ¡rt llenar. aliado. * parro rp ax- obr ar ; hacer.
absolutamente. ¡ítto ¡st- ¡o-beber tólrg { rólt/et- ciudad; Estado. Ewrpólruro llevar a cabo.
xétlur11 p or todas partes. ér¡ívro beber. zrolít4g ó ciudadano. ooyr po:r, a cooperar; auxiliar.
zovro§onóg -ri -ór de todas ¡kro rr- rer(reo)- fiÍ@- caer, z¡otrtteúro üür como ciudadano; xp&yya ró npdT(dr- cosa;
clases. ér¡cíx:,o caer de; apartarse; ser ser ciudadano. asunto.
¡cqr,]ro0el de todas partes. echado. nolropréro sitiar; asediar. * p éopo 9 r p éapu / eu- viej o; sasf.
&nog todo. épxkcti,o caer en; sobrevenir. zrotrúg erolt4 ¡colít rolú- rollo/a- embajador.
oúpncg todo. sobre; atacar.
Lxt¡c,í¡ctto caer mucho; o[ ¡roltroí la mayoría. xpeopúrepoq mayor.
ilrc¡o nu0- Íev|- (reroo) rov|- *eptxhcrto verse aquejado. ¡rleírov -oa comp. dexo)lí:g. xpío;polrpm- comprar.
padecer; estar afectado. urtrcvóro extraüar; pas. errar. :rtreíotog -l -oa super. de xo),;óq. xpó prep. gen. ante(s); por.
*orip ó *ar(é)p- padre. ntréog -o -ov lleno. nollórrg muchas veces. r'por'eri¡g -ég que cae hacia
xorpi5\raqí6- patria. nléro navegar zoÍog -a -ov cuál? adelante; precipitado (xix"c o).
xo,:,pt.oog (-c) -ov paterno. it¡co¡clÉo emp render la ¡oi a dónde? *pógprep. ac.hacia, delante de;
¡saú¡ohacer cesar; calmar; med. navegación. ¡coi encl. en alguna parte. contra; gen. de, dellado de; dat.
dejar de; descansar. érz¡Mr.: zarpar; pasar :rotéro hacer; producir; crear. junto a, además de.
&vozcú¡o hacer cesar; descansar; navegando. dp:roÉro hrcer; crear; inspirar. zpóo0etog -ov aplicado; postizo
med. descansar; dormir. urtroiov tó nave. zróvog ó trabajo penoso; fatiga; (tí0r1pr).
¡ceEíov tó llanura; tierra cultivada. er?t4 ppetrrf g - é5 rlq g geltéo - sufi'ir¡iento. npóo0ev delante; enfrente; antes
¡ceíOo ¡¡et9- xot0- n0- persuadir; desafinado; defectuoso. novqpóg -ó -óv clifícil; n.rrlo. de; tó npóo0ev antiguarnente.
me d. dejarse persuadir; ntr4 ¡rpeléro delinquir; ofender tcolu4stía 4 rnirl iciir, rnrrlcl irtl. xpóor,lxolu to rostro; ntíscrtra;
obedecer. ertrriv fuera de, excepto. nópog ó l¡itsr¡; c.'ultino; rcculso. pcrsonrric; [)crsoltil.
retpaoo ensayarj experimentar; ntrqoíog -c -ov próxirno, vccino. :roPf(o .l.t t' ¡r.¡¡,,t; I)11)l)()l'( i()rr.l¡ . nprittp«rq o -ov plirrre ro (r.lc .l,rs ).
intentar; tentar. tilrru:'a alr¡7- golpcu', he rir. rrtptirt.r .r I r'.r vt's.r r'; I r',rsl)() rl.l r'; nprigtrorq i1 gtrot/tt l)r't'te xlo.
tcé7txro ltEltú- Íoqlr- envilr; escoltlr. ¡Inn 4 golpe, hcridr. ,,lr'{/. (.lnrin,u ; ir'. n¡ogrroi(oprr l)¡
('l('xLl r'.
178 Curso de griego clásico VocabuLario de La Segunda Parte 179

rtpúpvo ri popa. oo oreo alo e quip ar, prove er. orofq 4 vestido; uniforme de ogóEpn duramente; mucho; og.
np@pa { proa. oxrycróg ó huracán; rayo. gala. 1e sin duda; oiinro og. en modo
tcpñsrog -4 -orr primero. oro¡réo examinar; cuidarse de. otó}og é expedición; ejército; alguno.
*r\ooto rrqr- asrtstar; esconderse. dt¡o,oro*éo considerar tropa; flota. o¡eEóv casi; unpoco; euizás.
itrcoxt\oo a agazaparsei ser atentamente. ouotétr}r¡ colocar; restringir; oQ(a ao6- salvar; proteger.
tímido. é¡cwro¡ér,o supervisar; aminorar; envolver. oógaró d@Uar- cuerpoj cadáver.
xuv0 at oyat ruO - *eu 0 - preguntar, examinar; visitar. orepéa robar; despojar.
averiguar; darse cuenta. oróz«o burlarse; bromear. orcpeóg -ú -óv sólido; robusto; rapa«ao Tdpdy- agitar, revolver,
zóp ró rup- fiego. é¡twr.ú¡r,:.a reírse de; burlarse. duro. turbar.
nó todavía; algunavez. oogóg -n¡ -óv experto; prudente; oeppó5 -a -ó¡t = otepeó5 rgrr@ rar- ordenar; mandar.
oü¡¡o todavía no; cle ningún sabio. or ópa r ó oró yar- b o ca, rostro; §ratúrtro disponer (en orden de
modo. oogrotrlE ó experto, sabio, vanguardia. batalla).
xóg ¿cómo? sofista. or p ateía \ expedición militar. Lwwarta prescribir.
rlog encl. de rlgúrr modo. ofio¡)aoi -o -o1, raro; escaso. or p ata i¡ ej ército; expedición taop4§óv fij amente; fi eramente
úÍeíp.!d sembrar. militar. (mirada de toro).
pdEro5 (-o) -ov fácil. ozévEro derramar; hacer una orptrubrlg é soldado. rog4 4 = ro"gosó funerales; tumba.
p{rorr -or comp. de pr!§tog libación. o'cpareítoo militar; ir a una ro¡(:g -úa -í: ra¡u/ea- rápido;
prlotog -1'-oa super. de p{§rog. o¡oo¡ér,§¡o hacer una iibación. expedición militar. b r ev e ; sup. r a¡ror a; th g r i¡tor a

i»e- uer eipo decir. onov§4 ri libación; pacto; or p &r eo yt r ó or p d.r E u U ar - tan pronto como.
pffgaró palabra; cosa; hecho. tregua. ejército; erpedición. 'reita r¿v- ra- tendery extender.
prit<"rp é orador. oreú§lo apresurar(se) ; trabajar por; oqarlyóg ó general; jefe. Eror¿Ív¡o tender; extender;
pogéro tragar; devorar. inquietarse. orpÉgr,o úrpEg- a.rpog- orpdE- distender.
rccff cf p Po9é&r tragar. o:rouE4 { apresuramiento; volver; hacer volver; volver Ia ta"pa'cewa extender al lado;
puO¡róg ó ritmo; compás; armonía diligencia; trabajo. espalda. desarrollar; prolongar; diferir.
de un período. orlo1)8oÍos -a -or diligentei il,v*arpégco enderezar; volver a rercg4ptolu ró señal; ejemplo;
É¿¡r4 t fuerza; poder. serio. dar la l,uelta; volver atrás. prueba.
ozroo§ó(o apresurarsei ocuparse yer aor p ég a cambiar; volverse. rerpo,ip a,, EKltd p - mostrar;
oagi6 -ég oagéú- claro; verdadero. en. orpetwóg -4 -óv entrelazado; indicar; zed. reconocer por
ooqa*1g ó sátrapa. oró§rov tó estadio (lugar); estadio flexible; collar. indicios.
oíEepog é hierro. (medida de longitud = 600 outrlop r] colección; leva de teleutr1 4 firy muerte; realización.
o{¡ra tó señal. pies). soldados. tel,eutaiog -a -ov último;
oitog ó trigo; alimento. oraopóto levantar una empalizada; oupgopú { (ou¡rgépar) sucesoj extremo.
ottotcí1i¡ silencio. crucificar. desdicha. r e\¿or oto acab ar; cumplir;
orro¡c,to callar; med. hacer callar. dluaoraopóa empalar; aílv prep. dat. cor' morir.
orétrog ró orcéloa/¿o- pierna. crucificar; colgar. ou¡vóg -4 -óv numeroso; régl»io rc¡t- TuU- rlt€.- cortar.
oxénro¡rcrr observar; ex.unin¡r. oréltr¡o cr¿l- atal- disponer; abunclante; Iargo. imoréy:uoo amputar.
oxeo alco preparari equipar; ataviar. enviar; I-racer venir. ogótrlro clcrriblr; l-urcer vlcillr; nlcil. réog hasta clue; mientras.
xcrcoxruó(ro preprr.rr; eq u i pa r. É¡rotétrtrr¡ cnvr.tr; ( on'l un ¡c.l r'; v¡ci ll r'. t1¡repov = orlpepov hoy.
xapo.oreoa\to equipar; orclcnar. rioga}rlg ú5 lirrrre , sr'uur(). tÍ04yr 0u- poncr' clcpositur;
construír'. énrotol4 4 r»cnsrrjc; crrrta. cstrt bIcce r.
ri:rapóorctuog ov dcsrrpcrcibirltr
18o Curso de griego clásico VocabuLario de La Segunda Patte 181.

&¡tto{¡¡ disponeq distribuiü rpogós -óry que áIimetrtá, rasl ürnog -e 'ov de espaldas, boca e0ór¡', flegr útes, ¡delant¿¡se.
est¿blecer,lar. ser Eatado. rcdriz¡. a¡riba. eo¿Iyol¡dt emitir un so¡ido,
rpori0ft¡r poner delante, qtao qz¡- 6pry coner. I órlEpos -a -or último, §guiente. habla! cantár
ploporcr, exponer. rpGpér{ó corer delúte;
'po¡ I eo¿rpo dést¡uír, echár a perderj
üróo¿dr§ { principio. addútme coEiendo. gclvoga* ha(€rvisible; mostran pa.morir.
Éúdarnento, suposición. ¿norpqo irse conie¡do. manifestarj me¿ r€spladece! Eúgo¿fpo destn¡l! matarj
rúltr depilar, desplumar. rp¿otemblarj huir. mostra¡se. coEonper.
r{¡l4 precio, apre.io, cárgo, rpfpo &ota4 tritD! m.ltratú, úm9obr.,mostrar. eoop¿i perdiciónj destrución.
recornpensa. consumir. ú,logctur., mostrarj declararj g&1rt ri msiFj t¡za.
r{¡áo saluar, ápreciar, honrár, 6rctptpo gastar; empleu ("1 , revetar. gños -'t -or queridoi amigo.
reconpensu. tiempo). ¿rprrromostraq sacá¡ aluz; 9rtr&o querer.
¿q¡¿(¡, dshonrd, ultÉis. rp¡4p1s -€s tdremei 5&sr tlireme I dar a conocerj comunicar. eñ,óxa\os -o" mante de lo
írpódx¡, rpd- herir, seducii (,*.). i ¿pav4s -4 inüsibte. be o, aniso de aresla$e.
rpr.ró5 -rf -rúr vuherrble. rv,¡abo ru¡- rzr¡- np. alcanzaq ¿tecv{§ -4 visible. ?'tróompfos -oa cadñoso.
üU¡,,, -o! valeroso, p¡cietrte. enconEa¡ por casualidadj ten€r páfEat or ró m€dicañento; Qrtrórrpog -or amarte d€
rot¡ádaheverse suerte. 1¡ glori¡, de los honoles,
aÚdoúaoee¿t útios e1 el cua&o de évrDTXúrr., encontrar. páat ú, anda.r diciendo; decir, ambicioso.
MoúolngraPtuno¡ntflalt^, rúf¡ suerte, azár. afirmar. 9ó0os ó niedo; tu8a.
t ¡to. 'l
&a!ort" { desgracia. eoolos -¡ cálidad;
-o1, de baia 9opéo poner en tuga; asustar.
rpad§ -!io -ó áspero, desigu.l, ropr& -4 -óe ci€go; sec(eto. neglig€nte, 'lplgopo§ -o1, muy asüstado.
maligno; incapaz;
sáháie. ü1; sencillo, modesto. eóros ómuerte, homicidiq
rpeisrpictres. úppq'l üÉp'^r orgulo; altanela. 9€t6o8fltratar con consideración, asesmato.
rpl4xódúr -cl -a hes miL úppt{r., ser irsolente, aftentati . dejarvivivn, evita! economi?ár. 9sr¿ór., matar.
rpúxoEa Eeinta. propasa¡se. $épa gcp- t1,É@x- ollle.IñJt 9or¿ós ó homicida"
rgáaa 4aa- rpoz- qa*.volveq otóÉ6yat6st'Íl//*hijo. sopoltar. ep'i, diaÍiagña, üsc€ras,
'i
dirigirj h¡cer volverj poner etr ó:rcttro5 -c -cv responsablei t',opépo [esa$€ corazón; alma, ment€, esplritu.
tuga. ftlpable; reprochableporparte §u9¿pr¡ hasportá¡, dilátarj gpoEt{r.,pensaren; atender a.
,
&forp¿,sr aparta¡, desüar, de. diferir. 9po1,¿¡, t€n€r entendimientoi
.leie. ür¿p prqp. a{. sobre, rnás a[á d€r rapcAéprd s€rvir a la mesaj pen$r, sentn.
¿,lnpérs¡ hacer volver o hacer ger. sobre, por. excedel alte¡a¡. qpóqua ró espúitu, mentej
toñar una di¡ecció¡; entrega¡, úrqpáqs ó remero; servidor, I rpocarpró ller-¿r junto a, intdigencia.
co¡fa¡. eiec¡torj \€rdügo. oftecer, presertar, hblar sobre. epór¡t¡os -ov prudente,
rpóros ó direGión, aclitudj §rl'xl,É¡Fa¡óro-qf- prometer o[9Épolevarjuntamentei consci€nte; sagaz.
modo. desposar. aproÉchar; pas. suceder. Íarcapol,¿o despreciar.
tp¿qr¡1,?¿P-tpsP tpoq-n]ufliú, &,ñ,os ó sueño, somnol€ncia. qeqo gEoZ- gel-huir, ser, estár 9poópapXos ó ide de un puesto de
cnarjeúxarjtas..rcceL tnópr¿p. ac debzjo dei gen.de , desteúádo. guardia (gpoupó).
olrrp¿?r¡ nuEir, educar debajq bajo; da¿ bajo, debaio értÉóTi., huir, eüt¡r. goláTf..,gulm- guardar; custodiar.
ju¡tamente; par. c¡ecer con. de. puI¿s qrldt- huldo, srl.
I 9ó1¡t ó 9ó¡¡r' guarAán.
'l
rpoe'i t alimentación; úro,!!Eóúr suponeÍ sospech¡r. próñ'go. 9ú¡,i h¡cer nncet cria4 eng€ndra¡,
educación. óro{,fd i sospecha, enüdia; acecho. rcr¡9¿úTo uir, rclugi¡rsc.
h nrecr, srr por lt.ttlrrnleT¡.
f¡pl 9c Llc(iri h¡blnü l)cnsnr.
182 Curso de griego clásico

gúoq { gúot/ et- naturaleza; ¡pooóg ó oro; objeto de oro. CUADROS DE MORFOLOGÍA
índole. -ov de freno de
gógtó g@r-brz. lfJ:"r^..s
96r,9ó gtor- hombre (de alto rango). ¡pooó¡rcllog -ov de lana
de oro; vellocino de oro.
¡aípa yap- alegrarse; desear salud
(para saludar). .¡prúlrorit ¡proyar- color de la piel;
útep¡oípto alegrarse colorido.
sobremanera. Xtbpoiespacio de tierra; país,
¡otrenóg -ri -ór diffcil; molesto; región.
adverso. Xropé&, hacer sitio; retroceder;
¡ol,e*oiluto ser molesto, hostil; apartarse; ir hacia.
estar enojado. á"¡1¡topéto permitir; imp. es
¡olreiol tó fragua; vasija, marmita posible.
(Xc?\róg ó bronce).
¡úp rc- gracia; benevolencia;
7¡ótpt9 i¡ tl á.to fu otar ; limpiar; disolverse.
favor; gratitud. crorfóo limpiar; li mpiarse.
¡ag íll,o agradar; otorgar rféfuov tó anillo; brazalete.
graciosamente; otorgar perdón. {eoE{g -ég mentiroso; falso.

¡erpólu ó inüerno; mal tiempo. rfeú§ro engañar, defraudar.


¡eip i¡ ¡etp- ¡ep- manoi actiüdad; VuX4 ú hálito; alma; üda.
energía. rfúXog tó rlru¡oa/eo- frescura; frío;
¡etpópo;r:, pov tó servilleta.; invierno.
toalla. rfúX<o respirari enfriar.
é*¡eq éa emprender; atacar
(dat.). óvéo¡rcr comprar; negociar.
Xér,overter; derramar. óg como; así como. tbg + supeil.lo
é1¡éro verter; llenar (una copa). más ... posible.
¡ftror-or-cmil. ó9 que.
¡wtbr» ó ¡trov- túnica. óonótog del mismo modo.
Xpóopar tener necesidad; desear; 6o:rep como.
seryirse de. tbsr¿ de modo que.
¡p{ es necesario. ó9e.1éo a¡rdar; socorrer; asistir.
¡p4(ro necesitar; desear; pedir
Xpñl1rr ró lgrtlltc.r- cosa; quehaceri
plur.bienes, riqueza.
Xp4opós é oráculo.
¡póvo5 é tiempo; período.
¡poró{ superficie; piel; cutis.
Xpuoíovtópedazo, objeto de oro;
dinero.
Morfol.ogía nominol. deL griego
Declinación temáúca Declinación de temas en -«
Número Caso
l44Cc_q!lo Femenino Neutro Femenino
Singulnr Nominativo +n os v¡o os 6év6p o.r, ,'ltép o lAiirt cr regntr ¡ veali d,E zolit ¡q
Vocativo Qil e e
rri'1o 6ár6p ol tÉp o 1,lórt a rego), r1 veorrí o ¡o).[.r a
Acusativo +tl or, vÍo 01, 6évEp ol r1¡ép a'u 1á,c.rtt c{'u rega), r¡, r,eoví d) ao},ic ¡v
cenitivo QíI ou )4o ou 6évEp oo npép oS 1Aótr rls rega). ¡q veaví oD ¡o).ir ou
DatiVo +ft .., r,4o r¡ 6ér,6p rp ,ipép s 1Aótt n rcegcl ii veo.rrí q rotrír ¡
PiuroL Nominativo +ft ot )¡o or 6év6p o r'1pép aL 1Aórr or rcegol aL veqr,í ctL ¡o).ir íL
Vocativo Qil or ./¡o or 6évEp a r1¡ép ct y',ótt dr rega), cu veali dr ¡otri¡ or
Acusativo qí), ouE !úo ou§ 6évEp a tpÉp oq 1Aótr dq rego), ag .',ecví d,S :rotrír oE
Genitivo +ft t,.r! u1o o.r Eé.,,6p rol r1¡rep ór, 1Aa;rr órr rcegotr ó1, r¿r¡vr rir, ¡olrr óv
Dativo Sfi ots u1o' or§ 6év6p oLq 11¡rép oLg flótt d¡s rcegatr aiq .i,eavi dtg ro).ir crg

Declinación atemática
Número Caso
oclusiva
oclusiva -w
-w i-tr
-r, -p,
-v, -0,-o -tr -u -tur-dur-ou)-our-ot
slr4rlm N"r"ir.ii"" óiB s r.l, 1.,ryr* ,, rÑ-- -,
6cf É*§ loveú
6aípov "r- "féyoe "óI, E
Vocativo ó1É0 s ) V flfdrr ¡ró),r
¡¡ófu yov€ü
Toveú
Acusativo ólép a yi'yatrc a 8oi¡rov a .¡é.tog ¡óIr nrl
¡óIr yo.tdt
yo,t)d¡ a> éa
Genitivo óléP óc, yt'ya'n o§ 6oi¡rorr o§ 1Éveu o6 + ooE :ró),¿t os ) €os yo.tt6 og > é1¡¡g

PLuraL Nominativo ó1éB ¿s TtTdw e§ 6aí¡rov es yélEr d.)\ ¿§+€rE


zró).¿t ¡o1et eE>{tg
vocativo óléP es yíyaw €E 6o[¡rov ec, yá:r€d d s \ €§ ) srq
rló)t¿t ^yo.te.6 4 > úg
Acusativo óléP c.c, yt"fwr q.e 6oí¡rov dq yé'oeo a> r¡
tó\et ¿E ) €rs yo,tú ag> Lag
Genitivo 0tre0 ñ'¡ yLyd"rr a1t 6ot¡róv ov yé.teo an > C»,t xóT* ov ) ¿ú)) 1.olm rov > érol
Drtiuo ótriB oír,üí yio* o, §oípor o, yérro o, ,ótrn or yorrü o,
Síngular Nominativo Sútrorc s)q óEovt s)oús trL¡rev -)úa cc.óéo -)úe e TpAú ,,
Vocativo QúIorc C>E ó6ow § > oús lLpév - >i1.t oagég "í
oi ypcLú
Acusativo $úlarc o ó6órry a )ttpLlu a oa|éo a>i¡ ol v ypoü v
Genitivo gútrarc os ó6óvr os trr¡rÉrr os oo{áo og > oú oi óE TpcLú óg
Dativo gútror r ó6óvr L ),r¡rél r oagéo r>ei oi i ypod" í
PLuraL Nominativo Sútrorc ¿s óEów €§ lL¡rev ¿S aagfu 4.> eq ol eS TpcLo sE
Vocativo SúIorc ¿s ó6óv¡ €§ trL¡rérr eS oa$éa 4> e6 oi €E ^ypdú s§
Acusativo óútror dS ó6óvt os trLpev de ooóéú €E > ¿rs oi S ypaü §

Declinación atemática
Número Caso
oclusir.a -vf -), -P,-l -t, -U -€Ur-L1U)-OUr-('Ur-a¡l

Genitivo Sutrárc or; ó6óvr o1, ),r¡-rél r.tv oaQóo c,.:.r + ó1, ol óv f pctÉ ó!
Dativo óú),arc qí > !í ó6ovr ot > oúoL trtlré¡ oL ooÓéooL oi ol Ypcu oí
@ 6 tréovt -rcry óí'', g ripaq itmu 0or., §

vocativo tra¡rráE g léovt Óír q rcépnE ámu 0ol¡


Acusativo a
trapnáE léov¡ a i:t't d rcépog itotu 0o¡ !
cenitivo lapzáE oE tréor¡ oq ÓLr óq répao og > c..rg itoteu og > ecog 0o, óc.

Dativo tro¡rzáEr tréo'u¡ t PLv répao t>q áoteo t l3oo L

PLuraL Nominativo lcrptá8 eg tréo'ur ¿E Óiv eE répao o>ct ¿Íoreü o)n 9óo €§
vocativo )'aprzá6 eg tréovt e§ bi't eq répao a> d ct6reÉ ct,)\ 0óu eq-
Acusativo trapr:rá8 ag léovt dq oq
Ói'', répao a+t doret a>r1 0oú q
Cenitivo lop:rá6 a», tr¿ó.ur o, at
óL'', rcépco tor, > ó'r, áme¡ > ecov Bou óv
¿.r'r,

.-= Datl\,o trau¡áE oi lÉorr oL>ouoL ót¡ o[ - tépao oL áoJeo ot !pq-,-,S,


s,-rgi;hr Nominatir,o ropir -( óúrop - ) op ir§¡ g - :ret§ó
Vocarivo Xáprt S Ó¡rop if'% ¡et§oi
Acusativo Xáptr r p4top a ix$u v ¡¿L§ot ci > c
Genitiyo X|ptr oq ónrop o-( ifS, oq neL$ot oq > ot'c
Dativo xáptt t pritop r ix$ú t ¡eLSot t)c¡i
Plural Nominativo xápLt sq ¡i¡top €q if$ú e-(
vocarivo xáprt sq Óú¡op s-( ix"gú eq
Acusativo 1ápLr .1E óútop cq ix§., q/oq
Genitivo lapit cdr Ól¡óp cdlr iXOÚ cdr
yáorr or óú¡op ot ixOÚ ot
Singul,ar Nominativo oóLrctr vértcp ñpa e
Vocativo oóLrdr rértcp ñpo q
Acusativo o'ó[ctr rrértap ñpa alñpa
Genitivo oó¡rat og rrértap og ñpo o§
Dativo oóprct t vérrcrp L 4pro r

PLuroL Nominativo oópror o ñpa, ¿§

Vocativo oó¡ror a I pr, .§


Acusativo oó¡cr a ñpco ac,/ñpar,
Genitivo oco4ár ilv \pco a,'t
Daliro oc,ucf or ¡Po ot
Mor f ol.o gía pr onomin al. gr íe ga

^-..-..r^
LlLlll,
Demostrativos Demostr¡tivos
Número C¿so ^l

si,,s.,l"¡ N"",*.r*"
Acusativo tór rlt tó
¿- * ;L *f- d-;*-
ór,E¿ qlEe ¡ó6e toútov roúr1v rouro ir¿ivorr éreír,1v Ér¿Lro
T "r#- d-;*- .-#a *fi='
"*-
Genitivo roú l1q toi tou§e qo§e roúE¿ roúrou roúr¡q roúTou Érceilou éreív¡g éxEirou
Dativo rQ ri¡ rQ tr!6e tfi6e tr!,6e roísrq rcúq1 to,isrt4 Érceívr¡ Éreiv1¡ Éreivr¡
P1ural Nominativo o[ ai ta oÍ6e ai6e tá6e oúror aútil :.a¡:"a ÉrceivoL éreiraL ÉrceÍva
Acusativo toúg rdg ta toúo6e raoEe :'c.o6e toútoug ra,brac, «tita Éreívoug Érceivaq érceÍra
Genitivo tistt t6¡t tlst tór,E¿ tóv6e tóv6e Toúrc^rv :.ctis:uan roú«.rv éreívro.y érc¿írrr¡v érceílo-r-1,
Dativo roig raÍg toiq toio8e ¡oio'Ee toloE¿ roútoLg raúratc, roúrorg Érceír,orq Ér¿ívor( éreí1,oLq

Númcro
Relativo Indefinido Relativo indefinido Interrogarivo Anafóricoe

-f"--LLmf"
si"grn' N".ri*t1.. *, i ;#- tí ómrg tirrE ó rt ris ti aüróg crúq aúró
Acusativo óv rjr ó rLvá ti óvrrra r]vrrrrc ó ¡L ¡írra tí
Gcnitivo oú ,lS oú lr,óg' rLvó(r oúrLvogl 4otLvog oúrLog+ rít,ogt tír,og-
D:rtivot,¡úQtrvíl rLvi: +,Trvr ¡rrlr 4'rrvr' ri}L rivr
Plu¡al Nominativo oi oi ri ru,ég tn,ár oitrveq ai ttrrec cilr,aó rilrg rira
Acusativo oüs &q ü trráE ttvá oüotLvct-c &mrvoq ci¡rva 'ri'r,a_c rivo
Genitivo ó;- óv ór, f tró1) ft!ó) óvtrvc¡'ir ór¡¡trrtorr ól¡rvcov rírror, ¡í.r,c.r.ir
D¡rir o orl qr! ofs rlqr ¡roí oio¡roL ¿imLoL oiorLot ¡íor ¡ioL

Personales
Núme¡o Libre Er.rclítico
1"_ 2" 3' 1" 2" :1" 1' 2'
Singular Nominativo Éyó oú aú¡óq/úi ó
Acusativo .r.
¿tti *¿ '¿
pe 6E L égawó^r / -iy ozawóv / -í1'v Lalr'ó» / -i¡:u / -ó
Genitivo Épou ooú oú pou oou oó égau'co»/-Í1g oeaoroúf-\c, Lcrorou/-il;/-ól
Dativo É¡roí ooi oi por oor oi iyawQ/-¡ oea,trQ/-¡t LcLwql-ñ/lA
Plural Nominativo tt riE úpeíg ogeÍg
Acusativo ,lUaS úVAE ogrl§ \¿a9 aúoi:g/á5 i¿tag ctiroi:6/'hc, ÉouroÚ5/ogáq aütoÚ-c
Genitivo 4t ó, ú¡rórr o'góv cÜtórr
r1¡rór, Ú¡ró",, aÜt6r, éoutó1,/ogór, oÜtó'i;
Dativo flUiv úp-nr ogíoL ipw aúoÍg/ú"g úptw aüroÍc,/atg áoutoiE/ogÍoL qulolq

1. fou
2.Iq
3. dtrt
¿. ótou
s. ó'r+)
6. Aard
l.tox
8TQ
9. lste prononb¡e. anafórico de ¡erce¡a persona. puede teuer, adenás de su uso anafór',co
propialrente dicho (cl, 1o, 1e. etc.), otros usos: a) énfasis 11 o personalmentc, é1 mismo) v
b) identidacl (con artículo ió oútóg) como un adjetivo (el mismor..
Sistema verbal" griego

Voz activa

Temas tempoaspectuales A.'f odos Modos Formas nominales


Indicativo
Va¡iante ='^ Tiempos Tiempos Subjuntivo Optativo Imperatir.o lnfinitivo Participro
morfblógica
principales históricos
S1 trú co é },t,, , )',1 , I,J", t,
2 trú er6 ).u ¿ s lú Is lúo r q trú€
Temático
trú er lue trúr trúo L tru e rL.r
A.U tru o r':-
P1 trú o ps-l, trúo Ft! trú clr psr, trú o L u¿r €IV

2 lúe re ),ú ¿ r¿ ),ú 1'l rE ).ú o L re trú


trú ouoL tru o r, trú cüo'r trú o Le v
Presente
si tí 0¡ Ur ri 0¡ r, ¡r0 ó ¡L0E irl ,
r-..-'1) ri0n rí OeL E tL 0 ns tL 0e ,\s ti OeL

Aremático A
3 tí0¡ crr ¡í 0¿t rL0 ¡ tL0e Lt1 tt 0é
tL 0é r,dL ct 0e
P:t ¡i 0¿ p¿r, ¡í 0e ¡rel tL 0 ó ¡rrv tL 0e Í p-
z rt0e rr d0e te tL0 \rc rL0e Í re ú0e
3 rL 0é d.6t é rí 0e ool tL 0 rioL tL 0e ie v ¡L 0é )fo./
s1 ).ú oi¡ trú oo L ¡rL
2 lú oetg trú ooL E

trú oer lú ooL


trú o etr, ).u oor';-
P1 trú oo ¡ev trú oo L ¡rev
2 trú o¿ re lú ooL tE
3 trú oouoL trú oo r¿ rr

Modos Formas nominales


Temas tempoaspectuales

ariante
iz Indicativo
\ YZ
Tiempos Tiempos Subjuntivo Optativo Imperativo Infinitivo Participio
morfologica 2 L principales históricos
S1 ¿ trut" f,l t, trú oa L ¡rt
z lu orr g trú o¡s trú oar g ),u oo"l,

3 tru o¿ tró o¡ lú oaL lu oq tn


tru oar lo oovr-
Sigmático trú o o ¡rer trú oo L pev
P1 trú oo ¡re.',
2 lú oo rE tró or1 te trú oor ¡¿ ).ú
t lu oav út¡or trú o¿L¿v ),u
S1 é lL¡o r tri¡ úr tri:r ot ¡rL

2 é trLne g ),í¡ n§ ),í:r o L q liz e

3 é trt¡¿ trí¡ I ),i¡ o L li¡ ¿ t@


trt¡ eiv fu¡ro vr-
Aoristo Temático
P1 É liz o ¡rerr ),í¡ @ ¡r¿rl ot
trí:r ¡e'r,
2 é. )rí,¡r ¿ e lí¡ n re trl¡o t r¿ trí¡ t
é trt¡r o rr trí¡o rEv 'trf(dv
éP,trl p ó pa , í,1

nq pa s
S1
É f3,l flp¡poir13ú i,'t p¡ 0L

é 9,r
2 §

3
TO)
p¡ )cr po vr-
Atemático
Pt ¿0n p co ¡el pct i ¡el
2 é f3,l
L1e)
fe p n.. pa 7t¿ |3¡
é Frl oar' . .13 óoL , Fo
0á vtt¡'r' ie v
s1 létru ra é tr¿ lÚ r o
trÚ Ie trÚ xo r ¡rt
rEL 'u tre
z lélu ra E é )'¿ Iú rEL g )'e trÚ r ¡g )'e trÚ ro t g letruró-c/ouia io0t
3 trétru re É le ),ú r¿t l¿),ú r I tr€ trÚ to L letruróq/ouir:r émt¡ t ..:-
).¿1u rÉ r,oL ,\¿,.ru
Perfecto p1 tretrú ta r¿r, il¿lú ret ¡rer, )'elÚ K o Fil lelÚ ro t ¡rel
z letrú rr1 tE É tr¿ trú r¿L r¿ ).strÚ r 11 re tr¿ trÚ ro L re lfruróteg/ouiaLéme
trelú ro ot rcer oar, tre lú r r¡ot
Sistemo verbal" griego

Voz media

Temaslemooasoectuales > Modos Formas nominales

varlante
[ 5 Indicativo
,noiiÁioii." É e riemposhistó Subjuntivo Optativo Imperativo Infinitivo Participio
olfsJ"::,
sr trú o ¡ror É lo ó pqv trú o ¡ror tru o í ¡rqv
z),ú¡É,\úoutrú ¡ lúo to lú ou
q lúe rcrL É trúe ro ).ú lrartrúotro ),u é o0<¡
Temático
P1 tru ó ¡re0c É lu ó ¡eOc lu ó pe0a tru o í ¡re0a trú ¿ oOar tru ó ¡revo-

z ),úe o0¿ É trúe o0¿ trú ¡oOe1úoroOe tú ¿ oOe

Presente
3 lúo ltct É lúo wo lú o ,fdr lú o t lro ).u é o0ov
s1 rí 0e par it 0É. ¡rr¡v tr 0ó Ecr r0¿ í pI,
2 ti 0e 6o;. éú 0¿ oo tr 0¡ rOe 'I o tí 0e oo
¡í 0e rol Ézí 0e ro trO¡ rcl r0¿ Í to tt 0é ooo
Atemático A
3
P1 t0É peOa étr 0é ¡re0c trOri pe0c tL0e í ¡i o¿ ooaL ¡r oé F€vo-
¡re0o
2 'rí 0e oOe étí 0e oOe trO¡ oOe tL0e i o0¿ ¡í 0e o0e
3 ¡L 0e "tat i.ú 0e vro r 0ó lrrdr tL 0e i rrto t 0L o0ov
S1 ),ú oo ¡roL tru oo i ¡lr1v
2 Iú oI trú ooL o
trú o¿ ror lú soL ¡o trú o¿ o0ar tru oó ¡relo-
Pt lu oó ¡reOo tru oo í ¡rcOa
a lú se oOe trú oo t oOe
J lú oo vtot trú oot wo

Modos Formas nominales

H 3 Indicativo
,:ií:11;'."
morfológica §[m
s1
ti"*pot Tiempos histó-
É lu oá p4v lú o c.r Pot
Subjuntivo

tru
optativo

oa í ¡l1r
Imperativo Infinitivo Participio

2 é lú oco ),úo ! ),ú oqL o ].ú oar


É trú oa¡o trú o 4 "tdt trú oat to ),u oá o0Lo
),ú oa odot \r. c.i -.'.---
Sigmático
P1 t ).u oá ¡reOc tru o ó ¡re0a ),u oa í ¡-reOc
2 e 1.ú oa oOe trú o r1 o0¿ ),ú oo r oOe lú os oOe

J t lú oa vro 1ú oo wo"L trú oa t vto lu oá oOc¡r,

s1 e fu:ró ¡r1v Ií¡ @ Éct Ita o í ¡r4v


z líz 01) ),i¡ ¡ trlzo t o lí¡ ou

3 trl¡¿ to trí¡ n Íctt trí¡o r to ).rr e o0c,.,


Li;r r o0oL \L: ¡ u:'. ,'-
Aoristo Temático
P1 € trL:ró ¡re0a lL¡ ó ¡re0o trL:r o I ¡re0a
2 e trl¡¿ o0¿ Ii:¡ rl o0r trí¡ o L oOe li¡ ¿ oOe

J t trl¡o lto tri¡ o .trdL llz o L vto Ir¡ é o0c¡v

sl ¿6ó pry 6ó lrdr 6o í tt1,


2 é 6ou §É 6o Io 6ou

3 é6oto Eó rol 6o I ro 6ó o0r¡


óo o0ar 6ó
Atemático
P1 ¿ 6ó [€0d 6ó Ee00 6o í ¡re0c
2 é 6o oOe 6ó o0¿ Eo i ooe Eó o0e

é 6o .vro 6ó .ñdL 6o i wo 6ó o0c¡v

S1 ).étru Voit Életrú trl, tretru¡rér,oglqó tretru¡rÉvoq/1eI¡r'


1.étru odt étrétrr.r úo ),elu¡révog/qfig tretru¡révo5/r1eí¡g tré tro oo

J AI A1) rol ÉlÉlu to tretru¡révog/q¡ letru¡révog/r'¡eI1 le lÚ ooo Mtr, ooct tr¿lu


Perfecto
P1 l¿trú ¡re0a Étre)'ú ¡re0a s / r16¡te"t trelo¡revog/1ei¡rev
tretru¡révo

A€ AU oOe É ).é lu oOe tretru¡rÉvog/r14te le),u¡rÉvo5/r4elte trÉlu o0¿

tré ),u vtar ÉtrÉlu ).e trú o0r^rv


Sistemo verbal, griego

Voz pasiva

Modos Formas nominales


Temas Indicativo
tempoaspectuales .=X rlempos
Tiempos rlempos
Tiempos Subjuntivo optativo Imperativo Infinitivo Participio
principales históricos
s1 tru 0r1oo ¡rar tru 0¡oo i prlv
2 tru Orio¡ tru 0¡oo r o

Futuro
3 tru Or]oe taL lu 0\oo t to lu O¡oe o0or tru 0¡oó uelr.-
P1 ),u 0r¡oó ¡re0o ),o 0r1oo i ¿t9a
2 lu 0r1oe oOe tru 0rioo r oOe
tru 04oe vtar lu 0úoo t 'r'ro
S1 Élú0r4v lu0ó tro 0e itl ,
2 élú0r¡6 lu0¡9 lu0e ilg trú 0r'¡ tr
Aoristo
3 élú0r¡ Iu0¡ ).u 0e ir¡ tru 0r1 rc.r
lu 0r1 r,cr tru 0¡ !r-
P1. é trú 01 ¡rev Iu 0 6 ¡rev lu 0e I ¡.rev
2 Étrú0rr1 te lu0{te lu0¿ Í te trú 04 tL
É trú 0n oov tru 0 óor tru 0e ie rr },u 0é wr.n,
s1 trelú oo [r4r tr¿ tru oo i p,1,
z lelú o¡ treIú oo r o
3 lelú o¿ letrú oo r ro o¿
Futuro perfecto
P1 Ie ),u oó
fdt
tre lo oo í ¡re0o
),¿ trú s0aL tre tro oó Fsvo-
¡te1a
z ),e ),ú oe o0¿ tre trú oo r o0¿
: Ielú oo ,ttdL tretrú oo r wo

NOTA: Para la voz pasiva, los temas del presente y del perfecto utilizan las formas de la voz media

Conjugación del. v erb o ei yí


Formas nominales

'lemas tempo- Número Indicativo Subiuntivo ODtativo Imperat. Infinitivo Participio


aspectuales p..{on. Tiempos Tiempos
principales históricos
S1 El u[ \ th € lrl ,
2 €t { o0c úe a 1,1 s io 0L
-vot
J to Tt ú ú e 1q Lo ta €t
P1 L6 UII \ Ll€! ópev e I ¡rev
2 to fe ñ fe ñ,, ¿ irc io te
ttot ddn óoL le rr ó vttlv
S1 do lldr oo í ¡rlv é oó pevo-
2 on oot o
o fdl ool fo é o¿ oOat
Aóristo oo í ¡reOc
P1 oó ¡reOa
2 oE oOe o,o r oOe
1'f l;tl oo t lfo
Sistenro v erb al, griego

Fornros contractas

Modos Formas nominales


3r-
Temas i .¡' Indicatlvo
tempoaspectuales y, Tiempos Tiempo5 Subjuntivo Optatrvo Imperativo lnfinitivo Participio
z= * principales históricos
51 l[r«0 rrul¡ fii[dor' aritror, rtydo rrpó rLpao{¡r' rr[É111'
2 1rtro,.. r'!,q: i- .riu¡- :ilr.ttJ :rfq; rLuoo.f( :r¡+ti :i¡ae ri¡ra
"or:
j rt¡íer rLtr{ iri¡rac i¡iuo . rurrl iruq iluüorf :rtr* rl ;LuaÉtu rtuard
Presente activo a tt¡áeer r!Éoa lpáolr- lpór'r-
P1 1¡rrio¡el iLu6U€1 ltry.ioper Ért[ó[¡' iru..u|1¡r :r[r-l](\' r'udJr[]¡\ trucu,r
2 rlFr.:( :ltrnr¡ ¡rrf.cr:i itru¡¡r lr¡á¡re irlrarÉ rL¡ráotre lpq,.re tr¡ráete lÉdr€

I l[úofor ÍL¡róor i¡iuoor itipor il[]Ju'cr :r[1..'or rllrourrr Trlre¡\ rryoórtov tr¡rówor

51 rL¡ráo¡roL tpóFor érpoó¡r1v étL¡ró¡r¡v rL¡ráo¡roL rrpóBdr l¡rooi¡ry rt¡qyr1r

2 TVdeL ryQ €T|F4OU ¿fLrO :r¡Jrl r(uq l¡tJor'. rtr\'J :r¡aol' :i¡o
3 ryáxu aVAtü Lrt¡t&*o ilydro rt¡ár1ror alpdior rt¡doLro ri[r{]r!. lgoéo0o luáo0o
l'resente medio tr rL¡róeooct tt¡oo0aL rLuoóptcro :r¡u¡'r"-
p1 tr¡roópe0a rLpó¡re6a mpoópe0a mpóp¿eá rL¡áopeoo rr¡ró¡reoo rL¡ooi¡reoo rL¡rc";¡coa
2 tpaeole tL¡rao0e rt¡ráeo0e ÉtrpáoOe tr¡ro1o0e rrpao0e tt¡ráotc0e rt¡rL.ro0e trpáeo0e rrpaoe.
3 lu4orror r!Éówd! éI¡ráowo ¿rtuówo rrBá6ro( TLFólTdr l¡ráotlro l¡{rro ¡ruoÉo0or ¡Lu¡io0ol
51 ¡orÉo aoló if,oiEor itoiotr ¡oLéo roró zoLec-íIr roroirlr

2 :o.,§r; :u..r\ if,cl.al ,--¡.,1. :ar¿,I: lJll¡i :J -¡i,lJ :.\.oirli ¡oi¡e ¡e.itr

] :o.',' :orrr i¡ot.. ,:¡,r .tol¿,I rolll :ol.ul'l :r'.\if ¡oLtÉro xortird
Presente activo E totéeet roteia Íotéw- ¡oroór-
fl :Jr:aU.' :olol'ur\' ¡t:or,cu¡r ¡:ol.iU¡ lor .¡ ill \ fJrnt,. I :.\.l¡tFL ;ololurv

2 .lJlr¿It --otrlTr r:olt.lt i--¡r,t;¡ fJrrlTa lorlli ¡o.iorr. :ororTr ¡orÉe¡¿ aor€ir€
'l :crr ot cr icr.,i r r:ol. i' i:o or'v f-L¿ilcr .lorJol :o.ior.r ;J JlrI aoLtoxiov aoLoul)for

Formas nominales
3¡ Modos
6I Indicativo
Incticativo
tempoaspectlales
z5 E
5 riempos Subjuntivo
.Tier.ngos
Optativo Imperativo Infinitir,o Partic ipri
- ¡rincioales hisroricos
51 ;oLiotcr ;oro¡L1o( irotró¡r¡, éloLoúur¡, roreogLoL aotó[dt loLcoi¡r¡l aotoig¡r'
2 rolÉ.r noLli i¡oLÉou á¡orol roié¡ tortl ¡otéoto :otoio rotéo! roto¡

J? 'LrL"r+r- nor¿iicr
aorlardr É¡oLée¡o iaor€aro
''"-."^ rori¡roL roolrdt notéotro f,otoiao ¡oteÉo0u' ¡ol¡:ioeo
presentemcdios .-..-" I" I^ ¡oLéeo0ot;oLcis0ot :!¡i¿'r*:r':::'-::
p1 loLeó¡eQa loLoúpe0a er..L¿ó[e0o Éloroú¡eOo roLeó¡reOo roLópe0a roLtoi¡re0á roLoi¡re0a
2 toÉeo)t ¡oLoúo0e é¡oLéeo0e é¡or¿lo0e roLé¡o0e zoLrlo0e ¡odotoOe totoio0e rolé¿o0e ¡oleÍo0e
¡oréov¡ot ¡otoúrtqt lrotiot¡o ¿roloúwo Íoté@)adt Íotl)afdt ¡oLÉotwo rotoirro ¡oLeóooor ¡ot¿íg0or
S1 d¡,\óc, §¡,\o iErflool i§r1l\.our §1).óo §¡lli §¡trooír1r §¡troi¡r
2 Erll.ieL-< Erltroiq iErltroe-< i§ri).ou¡ §¡Ió¡r §¡troiq §r1looirl-( E¡loi¡9 E¡tro: Erf'ou

r E¡tróeL S¡loi i§¡loe i§illou §r]1ó¡ 3¡,toi E¡trooir1 d1troi¡ E¡loÉro ErlloÚru
ürl^o'€r ¡rl^t¡r1 §'fi,ir'; :,-:, .
Presente activo o id¡lóo¡c, i§illorutr §r1lóouer §rfló¡rtr §¡tróoL¡rer §¡troiuea
P1 §¡i\.óo¡ier S¡lorp.
2 6¡).óe:e s1).oure eEil),óere i§¡loire §¡Ió¡re E¡Ióre 6¡).óotre S¡lorre Srf,óete E1lc.Útt

§1),óouoL §floúor éEr'¡)'oor §¡lóooL E¡lóoL §{'óotsr

S1 E1lóo¡ror Eqtroú¡r*t i§¡loó¡¡r i§floú¡l1v t¡)'óo¡roL §¡)'ouot Sr1).ooiu¡r §¡loi¡¡r


2 5¡tróst E¡).oi i§¡lóou i§¡troú E¡ión §1troi tr1.\óoLo S¡troio E¡)'óou §¡loÚ
§¡lórraL §¡,loú:oL i§r1tróeto i§¡)'outo 5r1)'ór1tat §r'1,LataL §¡lóoLto §¡Ioito 61)'oéo6a' h-ntrorioetr
' E¡lóeooar E¡trouooo' §¡-lrt'rr:'': l'-': '-' ::
Presente medio o
P1 srltroouego §{.oú¡reoa isrf,ooueoá i§¡}.oú¡re0n §¡).óo¡re0o E¡}.ó¡reoc §¡rooíprc0a §¡troi¡eoa

2 s¡).ócotlr E¡troooüe i§¡Ióeooe É6r1),ouo0e E¡tó¡o0e §q).oooe §r1tróoroee E¡loiooe §¡tróeooe E1)'ouooe

§l1).óovrar §¡trouwoL éE{ourro 6$óoraL§qtrortor §¡loéo0or 6¡)loúo0or


Síntesis de I,a morfol,ogía verbal griego

Preverbio Aumento Reduplicación Tema verbal Sufijo tempoaspectual y vocal Característica Desinencia personal o sufijo nominal

ávc yr lryó or o r c
Prefijo que Por indicar Se usa en todos los Un mismo tema ver Los temas tempo-aspectuales son Tienen caracte Además de las personas, las desinencias
forma verbos tiempo modos y en todas bal puede aparecer presente-(imperfectivo), futuro, ristica modal el personales indican la voz (Activa o Media) y,
compuestos. pasado, solo las formas. en diversos grados aoristo (perfectivo) y perfecto. subjuntivo y el parcialmente, el tiempo (tiempos principales
Hay casos en se usa en el En el tema del per- vocálicos (alternm- optativo. o tiempos históricos) y el modo (el subjunü
que forma indicativo, fecto se usa siste- ciavocálica). agunos temas tempo-aspecrxales vo toma las desinenciás de los tiempos p y el
p'arte del en imperfác- máticamente; en el Eiemplos. toman la vocal temática o/e (tiem- SUBJUNTTO optativ; l;s á" ior ti"tnpor ft; el Imperahío
iema verbal. ro. ,o.irto. rema del presente y
"','.'- pos temáticos).
crado
^ ,
o/sto/¡
ri'ene desinencias propiásr.
riempro: pruscuam- á;iá;;iri;:;" a.tr o,*nor,"*rrrempoaspecruaresno
";;i esporádicr
perfecto. manera
xcoí(o y&- iü"";;""""á.;;;;ia
|||
;;;Ji;;il;;;máticos).
ni'sufijo tem_ oprATrvo
Silábico e ),er¡-
pre^verbios Perfecto -¿ geu7- PRESENTE - s P12 P3 p
si el tema s D
Tllli teruaL c... 3 cec- crado temárico
rsrrrdrr(u -_"^l,i-
-o/t- r/v¡ r *
Lr
i,(ol- ;;;"",, gol
^o^ Ap I ¡l/v -usv
g'0/¡... X:i:,."-
'^';;,. Po^- -v- -o/t-
qwtr
i;i"., porc p ' 3 r'tlrc-
3 ,pp #l; r- ;,;r ll_ _ :i!,:
)
;
-r¡ .¡
.:l-:, .1.i,, v o,-oo, .::l

ll:' remporar v cc... eour' |


-)tt(9l -l-))LL-
I sii:tbl ,r,

-o/¿-
-o/€- Ah I -v -p€.,
tr/\- siettema Oc+Li C CeCC, Grado pl/pfc A l-r/o/rc/xl -i->n- -o/¿-
-o/¿-
2 -g -a€ -roa
h/tt,A- verbal sino 3 eCC- I II i 3 -r -vr -oaa -r.!
'n
*or(o) Porv V... 3V- il;
qtry- t_j]
l- l;
-tr-
- -Z/i
-o/t-
MP1 -pd,
2 -ott
-¡reoa
-o0e
u¿t(a)- aveces s - -o6or
rtqP\u,- ática Los lemas rermi-
trEPr- á"oft." vC_ "u nados en vocal AORISTO Mh I -¡r¡v -¡rrOa
rpo- pf V contraen Ia vocal del simático _oo_ 2 -ao -o0¿ _o0or
TPoo.- ", "t tema (fl- €- o-, con -ole- 3 -ro -aro -oo¡v
Ejemplo: ó),_d),a. a"I-áai.o
'."'-:'--
l¿ vocal temática to.
lre,uh- ó
an/y,r[-
ur:pl pRrslNrf,-, 3:ft 1a"1
,..'¿.i ;:#:"* N
1
1 2,!. -wd(v
-rd ::..,.,, -rov
úr(o)- No es sistemáüca. Presenle. I -T@v

Preverbio Aumento Tema verbal Desinencia personal o sufijo nomina.

PERFECTO MI2 -oo


AORISTO activo (x)a- 3 'o0o -o0o(r) ci;'
ática, no sistemá '(x)et
tica. medio @o P{Z -0o
Ejemplo: d1-a1cir,.
FUTURO
AyM -c- -ole- \l
l/y/r/p -e§- -o/E-
dórico -ú¿- -o/- Intinitivo -E1, :i.;
pasivo -(0),,1"- -!!1t
-olE-
Participio -rt io.rl -*...--'
-of

activo/a
C consonante
D dual
I imperativo
Li líquida
M medio/a
Oc oclusiva
P plural
Pf perfecto
s singular
v vocal
alugamiento de la vocal
h hisórico
p principal
se conüerte en
o
si... entonces

en 1as formas ve¡ba1es;1os particjpios añaden al morfema propiamente participial los morfemas corrcspondientes a la declinación adjetival.
Esta primera edición deCurso de gricgo clásico, se terminó de imprirnir
en la ciudad dc Bogotá el mes de febrero del año MMXV.

Para la edición clc las oblas que integran la Colección Apuntes Maestros
se usó, por primera vez en libros, la familia tipográfica Ancízar,
en su variante Serifa l0/13,5 puntos. El forrrato de este ejemplar
es de 15 x 22,-5 centímctros. l,a tapa dura se elaboró en papel Classic
Cl'est Rccl l'epper Stipple de 216 glarnos, guardas impresas er-r papel
Iris llojo dc 180 gran-ros y las paginas interiores en papel Offset Beigc
de 115 gramos.

"1.,r t'\lt',r)(),ltft)lo rfu'sll llorrocitin.


Sr lrdlrrrl:r¡rfrr t,i0 r¡l)rlrrtr'l l(t Dldt)fl1¡(i,
v v r rtllri rlr\( r('l(ln¡('nl("'

I rl., Dl¡l lror lllr y t¡r¡rl l¡rlr ltl l

También podría gustarte