The Empire Series 1: Vander Lewis

by jazlykdat

If there is one thing Vander Lewis regrets that is rushing through life.

=================

The Empire Series: Vander Lewis

If there is one thing VANDER LEWIS regrets that is rushing through life.

Author's Note:

Ito po ang unang story sa mga Filan siblings.

Every story has a lesson to tell.

I am writing this to impart a lesson. I hope you will find that along the way.

Rated SPG. Strong Parental Guidance is recommended.

One more thing, please forget about Vaughn and Lianna's story when you read this.

[Vaughn and Lianna are the Filan's parents. Their stories are Married to a Hot
Magnate and The Ignored Wife.]
Leave it,

Jazlykdat (just like that)

=================

Prologue

Vander Lewis

"Shit! Vander! Ohhhh fuck!" The woman's voice echoed inside the girl's washroom as
Vander pushes his hardness on the woman's wet core.

Mas malakas pa yata ang ungol ng babae kaysa sa music sa labas. They are inside a
bar. Vander came to the bar alone and the girl approached him kaya naman
pinagbigyan na niya ito.

Nakaangat na sa ere ang babae at nakasandal sa pintuan habang pabilis ng pabilis

ang kanyang pag-ulos.

"Oh god Vanderrr. You're ahhh... fast...ohhh!" The woman moaned and screamed. Pero
wala siyang pakialam. He banged her hard on the door. It was fast and hard just
like what he does to all his women in the past years.

"Oh yeah...that's it! Ohhh! Ohhh!" The woman screamed and moaned with his intense
thrusts.

Her moaning stopped when he withdrew his cock.

"Hey! Why?" kunot-noong tanong ng babae nang ibaba niya ito mula sa pagkakabuhat.

Hindi siya sumagot at itinapon ang ginamit na condom sa basurahan.

"Shit! Tapos ka na?" inis na tanong ng babae. Namaywang pa ito. Hindi alintana na
nakataas pa ang suot nitong dress at kitang-kita ang pagkababae nito.

"Yeah!" Vander answered curtly. Inayos nito ang suot na pants.

"That fast? Wow? Just wow!" sarkastikong saad ng babae.

He looked at the girl. Halatang bitin na bitin ito. Kasalanan ba niya kung
nilabasan siya agad at nabitin ito?

"I told you. I'll just give you five minutes." He smirked at the girl.

Pinamulahan naman ito. Halata ang galit nito sa mukha.

"You're a douche! Wala kang silbi!" bulyaw nito.

Who cares? Hinawakan niya ang pinto at akmang lalabas na nang magsalita ulit ito.

"You know what? They are right. You are the worst among your triplets. Pati pala sa
sex wala kang silbi." The girl said smirking at him.

"Really? Why? Have you tried them?" He asked raising his brows.

"Yes and they are both good in bed." Eksaherada namang tugon ng babae. Napailing
siya sa pinagsasabi nito.

"Even Vance Luanne?" He asked mischievously.

"Yes. He's a lot better than you." The girl replied crossing her arms on her chest
while raising an eyebrow.

"You are not just a slut. You're also a liar. Vance Luanne my ass!" He said before
going out.
Vander Lewis is one of the Filan triplets. The other two is Von Leandrei and Vance
Luanne. Kung si Leandrei ang tinutukoy ng babae na naka-sex nito maniniwala pa
siya. But Vance Luanne? That's impossible. Ni hindi iyon tumitingin sa mga babae.

He went to the bar counter not minding the girls' stares when he went out of the
washroom. He had three shots before he decided to go home.

-----

"Vander, where have you been? Madaling araw na." Sita ng ina niyang si Lianna nang
makapasok siya sa loob ng bahay. Lianna is already in her early seventies pero mas
bata itong tingnan kaysa sa edad nito. There are only few visible wrinkles on her
forehead.

"I just had a little drink, mom." He answered not minding his mother's serious
aura.

"Little? Buti nga naiuwi mo pa ang sarili mo sa kalasingan mo. Whom do you expect
to prepare the

party tomorrow?" naiinis na litanya ng ina.

"Baby!" His eyes landed on his father, Vaughn, walking towards the living room. Ang
tanda na ng Mommy niya pero tinatawag pa rin itong baby ng daddy niya. How's that?

"Tama na yang sermon," saway ng ama niya sa ina at inakbayan na.

"Sige na magpahinga ka na," his father told him. He nodded in recognition at

umakyat na ng hagdan.
He doesn't want to spend a minute longer whenever both his parents are around. Lagi
kasi silang sweet sa isa't-isa. If he didn't witness how sweet they are since he
was a child, he'd think that is too impossible to believe. Walang ganoong klaseng
pagsasama ng mag-asawa. But no, they are like that ever since. Nasuwertehan lang
siguro ng mga magulang nila ang isa't-isa. It doesn't happen to everyone.

He shook his head and shrugged the thought off. He hurriedly went to his room and
took a bath. It's funny how his mom acts that way samantalang ang tanda-tanda na
niya. Well, he was once her ultimate pain in the ass but now he changed somehow.
He's been managing the hotels, restaurants and resorts of their family's business
empire. Yung ibang business ventures nila ay sa mga kapatid naman niya. Kung dati
ay malayong mas magaling ang mga ito pagdating sa business, ngayon ay hindi na siya
patatalo sa mga ito. He's been as successful as them kaya naman palaki ng palaki
ang business empire nila.

Nagulat siya paglabas ng bathroom nang makitang nakaupo si Desiry sa kama.

"Bakit hindi ka pa tulog?" kunot-noo niyang tanong. Desiry sighed and stared at
him.

"Daddy, when will you ever change?" balik-tanong ng dalagitang anak.

"I'm a changed man. You know that!" natatawa niyang tugon at nilapitan ito. He gave
his daughter a hug.

Tomorrow is Desirey's 16th birthday. Ito ang tinutukoy ng ina niya na party na
dapat niyang paghandaan.

"Dad, whom are you kidding? Alam kong nambabae ka na naman." Natatawa namang sagot
ng dalagita sa kanya. He hugged and kissed his daughter's head. Hindi na siya
sumagot.

"Matagal ka nang hindi nambabae, dad. Why all of a sudden nambabae ka?" tanong nito
nang nakataas ang dalawang kilay.

His forehead creased at his daughter's query.

Kilalang-kilala na talaga siya ng anak. Dito lang siya hindi puwedeng magkaila.
Para ngang lahat ng galaw niya alam na alam nito.

"Agitated ka sa pagbabalik ni Mommy 'no?" nanunudyo nitong tanong. Napatawa siya sa

tanong ng anak.

"Where's your brother?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Tulog na, dad." Natatawa namang tugon ng anak.

"Sige matulog ka na rin. You have to be beautiful tomorrow." Taboy niya rito.

"Hay naku dad! You can't lie to me." Natatawa namang tugon ng anak bago lumabas ng
silid.

Desiry is right. He doesn't know why he's agitated at the thought of Aubrey coming
back in the country.

Si Aubrey ang asawa niya at ina ng dalawang anak na sina Desirey at Ayder.
Labindalawang taong gulang na si Ayder. Dalawang taong gulang lang si Ayder nang
makipaghiwalay sa kanya ang asawa. Iniwan nito ang dalawang anak sa poder niya
dahil mas kaya niyang bigyan ng marangyang buhay ang mga ito.

Now after 10 years, she's back in the country to attend Desiry's 16th birthday.

=================
1: Desiry's Birthday

Vander Lewis

"Dad, hold my hand. Kinakabahan ako." Desiry told him before they are about to
enter the function hall of their hotel kung saan gaganapin ang party. Nasa loob na
kasi ang mga bisita - relatives, friends, business partners, Desiry's friends and
their family.

"Dad, mas malamig pa ang kamay mo kaysa sa akin ah," natatawang saad ng anak nang
mahawakan ang kamay niya.

"Where's Ayder?" pag-iiba niya ng usapan.

"Nasa loob na daw, dad. Kasama si mommy." Nakangiting tugon ng anak. Hindi niya
alam kung bakit mas lalo siyang kinabahan.

The kids communicate with their mother often. Tanggap ng mga ito ang naging
sitwasyon nilang mag-asawa. Though there were times when his daughter would ask
kung may pag-asa pa ba silang magkabalikan which he never answered. Hindi naman
kasi siya ang magde-decide sa bagay na iyon. It's Aubrey's choice. Wala naman
siyang ibang minahal kung hindi ang asawa at kahit maraming taon na ang nakararaan
simula nang umalis ito ay wala na siyang ginustong makasamang babae.

The emcee announced Desiry's grand entrance bago sila tuluyang pumasok sa loob ng
function hall. Inalalayan niya ang anak nang maglakad na ito sa red carpet. His
eyes automatically searched the function hall.

He blinked when his eyes finally settled on her. His heart started beating fast
like it did almost 22 years ago on his first day in high school.

He took a deep breath.

She changed a lot. That's for sure. Kung hindi lang sa pamilyar na tibok ng puso
niya iisipan niyang estranghero ang babaeng

nakatayo sa harap.

Aubrey's wearing a red gown that hugs her sexy body. Her cleavage is exposed.
Gumanda ang pangangatawan at nag-mature na ang itsura nito magmula nang huli niya
itong makita sampung taon na ang nakararaan. Pero hindi maikakailang gumanda ito ng
todo.

"Mommy!"

He stared at her as she hugs their daughter. Binitawan niya ang anak para mayakap
ito ng tuluyan.

"Happy birthday, anak." Nakita niya ang bahagyang pangingilid ng luha nito. He
feels like hugging her. Parang noon lang sa tuwing umiiyak ito dahil sa sitwasyon
nila. Pero dahil sa pride niya, nilalayasan lang niya ito noon. He can't accept the
fact that he can't stomach to see her crying because of him.

"Happy birthday, ate." Sumunod naman si Ayder na bumati at nakiyakap sa dalawa. He

wants to hug them, too. Pero parang naitulos siya sa kinatatayuan. He couldn't earn
the courage to step a little closer.

Napatingin siya nang may tumapik sa balikat niya. It was his dad. He gave him a
half-smile.

"Happy birthday, Princess Desiry," his father greeted nang kumalas ang mag-iina
niya sa pagyayakapan.

"Thank you, Dee." Yumakap si Desiry sa lolo.

His children call his father "Dee" and his mother "Mee."

"Happy birthday, lady." Bati naman ng mommy niya.

"Thanks, Mee." Naiiyak na yumakap ang anak sa lola.

He is thankful with his parents. Sila ang pumuno sa lahat ng pagkukulang nila ni
Aubrey sa mga bata kaya naman lumaki ang mga ito ng matino.

Lumapit rin ang ilang business partners at kakilala

para bumati.

"Is she your wife? May pinagmanahan pala si Desiry." Saad ng isang kakilalang
lalaki.

He smiled and looked at Aubrey na kanina pa niya pinapakiramdaman. Ni hindi ito

tumitingin sa direksyon niya.

He is not sure if Aubrey's still mad at him.

Bahagya siyang nainis sa suot nitong criss-cross back. Kitang-kita kasi ang makinis
nitong likod. Kung nagsasama pa sila hindi niya ito papayagang magsuot ng ganon.

"Thanks. I'm Aubrey. Vander's ex-wife." Pakilala nito sa lalaki. Sumikdo ang dibdib
niya sa narinig. Yeah, he must not forget. Sampung taon na silang hiwalay ng asawa.

"Oh, I'm sorry. I didn't know. It's nice to meet you anyway," apologetic namang
tugon ng lalaki.

Nobody knows that they are separated except their family. Wala naman kasing
nagsasabi sa kanila na hiwalay na sila ng asawa. It was something that they don't
talk about in the family kaya ikinagulat siguro nito ang pahayag ni Aubrey.

Aligaga siya habang idinadaos ang party. Nakikipagbiruan na nga siya sa ilang
kakilalang lumalapit pero hindi niya pa rin maiwasang mag-isip kung ano ang susunod
na mangyayari ngayong nagbalik na si Aubrey.
"Aub," he finally earned the courage to approach her nang sila-sila na lang ang
natira sa party.

"Vander," Aubrey uttered and stared at him for a moment. He was taken aback. She
used to call him "Vand". It was her pet name for him.

"May sasabihin ka?" tanong nito nang hindi siya nagsalita agad.

He inhaled deeply.

"Ahm, there is a reserve suite for you and the kids." He uttered quite nervous. May
inilaan kasi siyang suite sa hotel na puwedeng tuluyan ng mag-iina niya habang nasa
Pilipinas ang ito.

"Yes, I know." She said cutting him right away.

Their kids must have told her. Napatango na lang siya. He didn't know how to create
further conversation. He lost for words.

"Sige, I'll go ahead." Saad na lang niya bago tumalikod.

"Vander wait."

He looked back when she spoke. She smiled at him. Sumikdo ang puso niya. Ngayon na
lang siya ulit nito nginitian. Their last conversation ten years ago was full of
heated argument and painful stares.

"Can we meet at lunch tomorrow?" She asked. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso
niya.

"Sure! Saan?" excited niyang tugon rito. Sasagot na sana ito nang unahan niya itong
magsalita.

"I know a place. I'll fetch you here tomorrow at 11AM. Is that fine?" tanong niya
sa asawa.

"Okay," napapatango naman nitong tugon. He smiled. She is a lot tamer now than the
last time.

"Isasama ba natin ang mga bata?" tanong niya ulit rito para humaba ang usapan.

"Nope, tayo lang dalawa."

He smiled. They have a lot of catching up to do. He missed her so much. Maybe it is
about time that they reconcile things. Siguro naman sa tagal ng panahon mapapatawad
na siya nito sa mga nangyari noon at mabubuo na ang pamilya nila.

.
.

*Kaya ba talagang hilumin ng panahon ang lahat ng sakit?*

=================

2. Lunch Date?

Vander Lewis

Maaga siyang nagising kinabukasan. He made sure he'll look handsome sa lunch date
nila ni Aubrey. He wore his best long sleeves polo and unbuttoned the upper three
buttons, faded jeans and brown boots.

Aubrey was already at the hotel lobby nang makarating siya doon. He felt the urged
to snake his arms around her shoulders when he saw how sexy her dress is.
Nagpaganda pa yata ito para sa pagkikita nila.

But he hates it because men are ogling at her. Naka-above the knee fitted dress
ito. Parang mini-version lang ng red gown nito kagabi. Kitang-kita ang cleavage at
hubog ng katawan pati ang likod.

"Since when did you learn how to dress like that?" Napasulyap siya sa asawa bago
itinuon ang atensyon sa daan. Papunta na sila sa restaurant kung saan siya nagpa-
reserve.

Aubrey just smiled but didn't answer. Hindi na lamang siya nagsalita pa.
"What are we going to talk about?" He asked while waiting for their order. They are
on the second floor of the restaurant. It is overlooking a man-made lake. Maganda
ang panahon dahil bahagyang malamig ang ihip ng hangin. It adds to the romantic
ambiance of the place.

"Kumain muna tayo," saad nito. He can't do anything but oblige.

They ate silently.

After eating, he waited for her to talk. Nang hindi na siya makapaghintay ay siya
na ang gumawa ng hakbang.

He reached for her hand. Bahagya siyang nagulat nang bawiin nito ang kamay. Pero
hindi naman niya masisisi

ang asawa kung may pag-aalinlangan ito. Ngunit hindi ito ang magiging rason para
panghinaan siya ng loob.

"Aub, I am sorry for being irrational and irresponsible before. I know I've caused
you so much pain." Umpisa niya. Ito na ang matagal niyang iniisip gawin simula nang
malamang babalik ang asawa. He inhaled deeply and stared at her.

Aubrey stared back for a moment bago ito tumango at ngumiti ng tipid. Gumaan ang
dibdib niya sa reaksyon nito. The anticipation for this moment gave him sleepless
nights. Hindi niya kasi sigurado kung ano ang magiging reaction ng asawa. He
expected worse than this.

"Tell me what I should do para makabawi sa lahat ng kasalanan ko sa 'yo." Puno ng

sinseridad niyang saad.

"I've already forgiven you, Vander. Matagal na." Aubrey uttered calmly.

Napangiti siya sa sinabi nito. So, they stand a chance to get back together?

"But don't ever think that I did it for you," she said smiling bitterly. Natigilan
siya sa narinig mula sa asawa.

"It was something I had to do to fix myself." She added. Napatitig siya rito. Her
eyes are so calm. Hindi siya nakapagsalita agad. Pakiramdam niya ay bumalik ang
bigat sa dibdib niya.

"Ngayon isa na lang ang kulang para tuluyan na akong makawala sa anino ng nakaraan
natin." Dagdag nito na mas lalong nakapagpatigil sa mundo niya.

"I am filing an annulment." She stated. He felt like the world crushed. Sunud-sunod
ang ginawa niyang pag-iling.

"No, Aub. I don't like." kontra niya sa pahayag nito. It was the last thing he
wants.

"We

can still fix our marriage." He said with conviction.

"Vander please don't make it too hard for all of us. Besides matagal na tayong
hiwalay." Kalmado nitong hayag.

Her calmness scares him. Ibang-iba ito sa Aubrey na laging nagagalit at nakabulyaw
noon sa tuwing may ginagawa siyang kabalbalan.

"No! Let me prove to you na nagbago na ako. Ten years, Aub. Marami na akong
ipinagbago. I'm more responsible now. Kaya ko nang alagaan ang pamilya natin."

Siguro kapag nakita nito na okay na siya, na nagbago na ang lahat ay iko-consider
nito ang pagbabalikan nila.

"Ten years Vander...Ikaw na rin ang nagsabi." She said inhaling deeply. "Malaki na
rin ang ipinagbago ko at isa sa ayaw kong balikan ay ang pagsasama natin. Please
just let me go."

He was dumbfounded. He wasn't able to utter any word when she stood and walked out.

_______

"Vander, that's totally crazy and irrational!" galit na saad ng Mommy niya.
Pinuntahan niya ang mga magulang sa kuwarto ng mga ito para sabihin ang binabalak
niyang pagpapakasal sa girlfriend.

"Mom, I love her. I don't want to waste time to be with her." Depensa niya.

"Anak naman. Ang babata niyo pa. You just graduated high school." His mother
retorted.

"Mahal mo ba talaga?" His father asked.

"I love Aubrey, dad. I want to marry her."

His dad sighed and looked at his mom.

"Don't tell me payag ka, Vaughn? You know he's too

young and he'd regret this in the end." Madiing saad ng Mommy niya. Kilala niya ang
ina. Galit na talaga ito kapag tinatawag na ang ama sa pangalan nito.

"Para namang hindi ka na-inlove dati," tugon ng ama niya. Nabuhayan siya ng loob.
Sa tuwing nagkakagipitan, ang ama talaga niya ang taga-rescue niya. Lagi niya itong
kakampi.

He took that opportunity to encourage his mom further.

"Mommy, kayo nga ni dad 'di ba nagpakasal agad after few days of meeting?" He said
trying to let his mother see his point.

"Do not compare our situation with yours. I was 30 when I married your dad. He was
32. We were matured enough to decide!" galit na saad ng ina.

"Mom, Aubrey and I are 18. We are of legal age." Depensa niya.

"Kahit na! Alam na ba ng parents ni Aubrey 'tong pinagsasabi mo?" galit pa ring
saad ina. His mom knows that his relationship to Aubrey is open to both of their
families.

"Not yet, mom. Kaya nga po sa inyo ko sinasabi because I know once kayo ang
kumausap sa kanila, papayag sila agad. Mom, dad, please?" Vander pleaded.

"Wife?" His father murmured.

"No, Vander!" saad ng ina at tumalikod na.

"I'll talk to your mom," saad ng ama at sumunod na rito. He nodded and smiled at
his dad. Alam niyang ang ama lang ang alas niya para makumbinsi ang mommy niya..

The next day, they invited Aubrey over dinner.

"I don't

want to pretend Aubrey. Honestly, I don't like what you both are thinking. You're
still too young to get married." Madiing saad ng ina niya habang nasa hapag sila.
His siblings are silently listening. Alam na ng mga ito ang plano nila ni Aubrey.
They also questioned him but he doesn't care. He loves Aubrey.

Hinawakan niya ang palad ng kasintahan sa ilalim ng lamesa at marahang pinisil.

"I know Tita but I love Vander. Gusto ko na rin po siyang makasama habang buhay."

He could sense Aubrey's nervousness kaya naman nanatili siyang nakahawak sa kamay
ng nobya.

"Puwede naman kayong maging magkasintahan lang muna. Pagka-graduate niyo ng college
saka kayo ulit mag-decide." Saad ulit ng ina. They both looked at each other and
sighed. It was really hard to convince his mom. Pati yata ang daddy niya ay hindi
umubra.
Hindi pumayag ang mga magulang niya kahit anong pilit nila kaya naisip niyang
buntisin na lang si Aubrey para pumayag na silang ipakasal sila.

They were in first year college then. Hindi naituloy ni Aubrey ang pag-aaral dahil
sa panganganak.

His parents were generous to give them a two-storey house to live in, financial
allowance and maids to help them.

They were both happy that they finally get to accept their decision.

After giving birth, Aubrey went back to college. It was his parents who supported
them financially.

Aubrey's parents are not that rich. Her father is a bank manager and her mother is
a full time housewife.

Pangatlo si Aubrey sa limang magkakapatid. She was lucky enough to get a

scholarship in their school. Kaya ito nakapag-aral doon. Bukod sa matalino, maganda
pa kaya naman nahalina siya rito. He had lots of flings before pero si Aubrey lang
ang nag-iisang niligawan niya.

He's rich and handsome. Tinatabunan niya ito ng regalo kasama ang pamilya nito kaya
kahit high school pa lang ay pinapayagan na siyang manligaw rito.

Incoming 4th year college na ito nang mabuntis ulit. Desiry was three years old,
then.

Aubrey was so mad at him. Gusto kasi nito ay makatapos muna ito ng college bago
magbuntis ulit. Pinigilan niya ito sa tuwing pupunta ito sa doctor para magpa-
inject ng birth control. It was stupid and irrational. He got jealous to one of her
classmates at gusto niyang tumigil muna ito para hindi makasalamuha ang lalaki.

Mula noon naging shaky na ang relasyon nila. Madalas na silang mag-away. He can't
concentrate on his studies kaya naman bagsak ang karamihan sa mga grades niya. He
started going out with his friends to escape from their situation.

Aubrey eventually graduated at siya ay naiwan pa ring nag-aaral. His parents want
Aubrey to handle the business na dapat ay siya ang hahawak pero mas ginusto nitong
mag-apply sa ibang kumpanya. It was again the source of one of their fights.

When he gets home late, lagi itong galit na sumasalubong sa kanya. She would always
try to compare him to Vance and Leandrei who already had their own business of
their own efforts aside from the family businesses they are managing. Mas lalo
siyang nanliliit sa sarili kaya naman mga barkada niya ang pinagtuunan niya ng
pansin.

Going home becomes a dreadful thing for him because it reminds him of being a
failure and instead of Aubrey encouraging him to do better he felt like she was the
first person telling his face how a failure he'd become.

He stopped studying for a semester para lang makahinga dahil sayang lang ang pera
kung mababagsak din lahat ng subjects niya. But when Aubrey found out, isinumbong
pa siya sa mga magulang niya. All of them think he's a loser. Totoo naman. He
wasn't an obedient and good son. He wasn't a good husband kaya iniwan siya ni
Aubrey.

Now after 10 years, he must say he's a lot better than before. Puwera na lang sa
mangilan-ngilang pagkakataon na nagkakaroon siya ng one-night stands. It was one of
his ways of releasing his frustrations. Gaya ng nangyari noong isang gabi. He was
agitated of Aubrey's return so he had to release it. But other than that, wala na
siyang ibang kalokohan. His children can attest to that. Maybe he just had to prove
Aubrey that he changed a lot.

He can't give her up nang ganun-ganun na lang. If he would have to court her again,
he'll do it. They are not having an annulment. Patutunayan niyang nagbago na siya.

*Sapat bang nagbago ka na para mabura ang lahat ng sakit ng nakaraan?*

=================

3: Visit
Vander Lewis

"Dad?" Desiry's questioning eyes turned into a smile when she saw what Vander is
holding. Pinuntahan niya ang mga ito sa executive suite ng hotel kung saan
tumutuloy ang mag-iina.

Hinayaan na muna niya ang mga anak na makasama ang ina nila sa kundisyong titira
ang mga ito sa hotel suite na inilaan niya para sa mga ito.

"What's with the flowers?" nanunudyong tanong ng dalagita sa kanya. Hindi nito
tuluyang binuksan ang pinto. He smiled at his daughter's query.

"Sabi ko na eh. You still love mommy. Manliligaw ka na niyan?" tudyo ulit nito.

Sa lahat talaga ng tao, ito lang ang may kayang biru-biruin siya ng ganito. Well
before it was only Aubrey.

"Bakit hindi mo na lang ako papasukin?" kunot-noo niyang tanong rito. He tried to
hide his excitement baka mas lalo siya nitong kantiyawan.

"Wait, I'll have to ask mommy kung magpapaligaw siya." Nakangiting tugon nito at
akmang isasarado na ang pintuan kung hindi niya lang napigilan ang anak sa braso.
She chuckled at what his father did.

"Papasukin mo na lang ako or else hindi ko popondohan yung debit card mo." Banta
niya sa anak. It was only a joke. It's what he always says to blackmail his
daughter. Mahilig kasi itong mag-shopping.

"Okay lang binibigyan naman ako ni mommy ng allowance," she answered smiling.

"Papasukin mo na ako. Ayaw mo bang mabuo ang pamilya natin?" nagtatampo-tampuhan

niyang tanong sa anak. Napatawa naman ito ng malakas.

"Desiry, sino yan?"

Bahagya

siyang kinabahan nang marinig ang boses ng asawa. Their conversation awhile back
wasn't that okay. His daughter chuckled at his reaction. Niluwagan nito ang bukas
ng pinto.

"Good luck, lover boy." Desiry whispered in his ear bago ito mabilisang lumayo.
Napatawa siya sa sinabi ng anak. Luko-luko talaga ito kahit kailan. She's always
bubbly. Kaya kahit wala ang ina nito noon ay ito ang nagbibigay sa kanya ng
kasiyahan.

Aubrey's forehead creased when she saw him.

"Hi, Aub!" Iniabot niya ang hawak na bouquet. Tumingin muna ito sa mga anak na
nakaupo sa couch at nakatingin sa kanila bago nito tinanggap. Ayder waived his hand
to recognize his presence. Tinanguan naman niya ang anak.

"You don't have to give me flowers." Aubrey hissed. Tumalikod ito at nagtungo sa
kitchen. The suite is the largest in their hotel. May kitchen ito at living room at
isang malaking bedroom parang isa itong condo unit.

Sumunod siya sa asawa.

"I am not changing my decision, Vander. Tomorrow, I am going to submit my petition

for annulment." Madiin nitong saad nang hindi na sila rinig ng mga bata. Inilapag
nito sa kitchen counter ang bulaklak.

"Baka puwede pa nating pag-usapan. As I've told you, I am going to prove that I've
changed, Aub." Pakiusap niya rito.

She stared at him and smiled bitterly.

"Hindi na kailangan. Alam ko namang nagbago ka na pero hindi na talaga tayo

puwedeng magkabalikan." Seryoso nitong tugon.

Biglang sumikip ang dibdib niya sa narinig. Aubrey has really made her decision.
Kilala niya ito. Kagaya niya, kapag sinabi nitong

gagawin ang isang bagay, gagawin talaga nito. Kaya nga kahit ayaw ng mga magulang
niya ay nagawan nila ng paraan para maikasal noon dahil pareho sila ng ugali na
kung ano ang gusto nila ay nakukuha nila.

"Why?" He asked with a heavy heart.

"People change Vander. Hindi na ako yung babaeng kaya mong paikutin." She said
looking at him. For her to say that straight in his eyes means she's really serious
about it.

"Hindi mo na ba ako mahal?" nagbabakasakali niyang tanong rito. Aubrey smiled

bitterly. She heaved a deep breath before speaking.

"Ten years Vander. What do you expect?" mahina ngunit madiin nitong tanong. He
inhaled deeply. Pinalakas niya ang loob para sabihin ang nilalaman ng puso niya.

"I expect that you still love me. Kasi ako mahal na mahal pa rin kita." Puno ng
sinseridad niyang saad.

"Well then, let's say mahal pa rin kita Vander. Mahal na mahal pa rin kita." She
answered staring at his eyes.

"But fortunately, I already love myself more than I do to you."

He tried to suppress his eyes from crying. He doesn't want to appear like a
weakling.

"Mas mahal ko na ang sarili ko at ayaw ko nang pagdaanan lahat ng kalbaryong

naranasan ko sa 'yo." Dagdag nito.

That statement felt like array of bullets hitting his chest. It was hard to hear
from the woman he loves how she despised being with him, how disastrous their
marriage was. But he can never blame her for feeling that way. Umaasa lang siya na
sana maayos pa nila.

"Pero sa lahat ng mga nangyari mayroon namang maganda 'di ba? Desiry and Ayder." He
mumbled.

"Yes my children will always be the best thing that happened to me and you will
always be the worst, Vander."

He wasn't able to react with what she said. Ang sakit ng balik nito sa kanya.

"But I don't hate you. 'Yon nga lang hindi mo na magagamit 'yang matatamis mong
dila para baguhin ang desisyon ko. I've learned my lesson the hard way. I am not
changing my decision." Her voice is low and serious hindi katulad noon na kapag
nagsasalita ay laging pasigaw.

That was the last strand. He didn't know what to say. He can not gather the right
words to utter to convince her not to file the annulment.

Lalapitan sana niya ito pero agad itong humakbang paatras. He didn't want to worsen
the situation kaya hinayaan na lamang niya ito. Good thing the children appeared in
the kitchen.

"Aren't we going to eat dinner yet? Gutom na ako." Ayder said as they walked in.
From a serious aura, Aubrey smiled at their son.

"Sandali, maghahain na ako." Tugon nito.

The kids help their mother habang siya ay nanatili sa kinatatayuan. He only budged
when Desiry ask him to sit down on the vacant chair.

"So, magkakabalikan na kayo?" Desiry asked candidly nang kumakain na sila. Hindi
niya agad nalunok ang kinakain at napatingin sa asawa.

"What made you think that? Your dad and I are actually talking about the
annulment." Aubrey answered.

"What's with the flowers?" Ayder asked looking at the bouquet on the kitchen
counter.

"Your father's just being friendly. Ayaw na kasi namin nang may samaan ng loob."

Tumango na lang siya sa pahayag ng asawa. She's really serious about the annulment.

He inhaled deeply to stop himself from whining. Desiry stared at him. Nginitian
niya ito. He could sense his daughter's sadness. Parang noon lang. Noong mga
panahong hindi nila tanggap pareho ang paglayo ni Aubrey. Desiry inhaled deeply and
gave him a half-smile. He knows his daughter well, it's her way of saying "it's
okay, dad."

Napatingin siya sa asawa na tahimik nang kumakain. Hindi naman niya masisisi sa
tigas ng loob na pinapakita nito. It was him who taught her how to be like that
because of what he did to her.

The dinner was scorching for him. Sumasakit ang dibdib niya sa isiping hindi na
mabubuo ang pamilya nila. Pero baka naman ngayon lang ito? Like what happens to
most people, in denial pa siguro si Aubrey at hindi matanggap na nagbago na siya.
Sana bigyan pa siya ng pagkakataon na itama ang lahat.

.
.

*Kailan nga ba sapat ang salitang "palayain mo na ako" para ibigay mo ang
kahilingan niya sa kabila ng sakit na dulot nito?*

=================

4: Losing Ground

Vander Lewis

He deliberately went to the hotel early. Nagdala siya ng ilang damit dahil balak
niyang okupahin muna ang katabing suite ng mag-iina.

He waited for the flower delivery bago niya kinatok ang mga ito.

He'd been ringing the door bell for few minutes pero walang nagbubukas ng pinto
kaya tinawagan niya ang dalagitang anak.

He paced back and forth while waiting for Desiry to answer.

["Good morning, dad."] Agad na bati ng dalagita pag-angat ng telepono.

"Morning. Pabukas naman ng pinto." Tugon niya rito.

["Dad?"]
"Kindly open the door please." Ulit niya sa anak.

["Nasa hotel po kayo?"] balik-tanong ng anak.

"Obviously."

["Oh no! Maaga po kaming umalis, dad. Hinatid kami ni mommy dito kina lolo't lola
kasi may aasikasuhin daw siya saglit."]

He mentally cursed. Inagahan pa niya ang pagpunta para sana pigilan ang asawa sa
pag-file ng petition.

["Dad?"]

"I'm still here. Please inform me kapag nandiyan na ang mommy mo. I'll come over."
He said before hanging up.

He inhaled deeply. Mukhang hindi na talaga niya mapipigilan ang asawa.

-----

He gathered his strength bago nagdoorbell sa bahay ng mga in-laws. Hindi naman siya
kinakabahan sa mga in-laws niya. He's always been welcome at their house kahit
noong umalis si Aubrey.

Hindi nagalit ang mga ito sa kanya o kung nagalit man ay hindi siya pinagtabuyan ng
mga ito. Marahil ay dahil sa mga apong nasa poder niya kaya open pa rin siya sa
bahay ng mga ito. Ipinapasyal din kasi niya minsan ang mga anak dito kapag hindi
siya busy at pinatutuloy naman siya ng maayos.
Kinakabahan lang siya sa magiging reaksyon ni Aubrey. Nasa loob na daw kasi ang
asawa at malamang kagagaling nito sa korte.

Agad siyang pinapasok ng biyenang babae nang makitang siya ang nag-doorbell.

"Kumusta na? Matagal kang hindi napasyal." Tanong nang ginang habang papasok na
siya ng bakuran. Iniwan na lamang niya ang kotse sa tabi ng kalsada. Isa lang kasi
ang kasya sa garahe ng mga biyenan niya.

"Okay lang po, ma. Busy sa business." Parang may bikig sa lalamunan ang pagtawag
niya rito ng "ma". Iniisip niya kasi kung dapat pa ba niya itong tawagin ng ganon.

"Sabi nga ng mga bata parami ng parami na daw ang hotels niyo. Meron na yata sa
Dubai." Komento naman nito.

"Medyo po. Paano niyo po nalaman yung sa Dubai?" tanong niya sa biyenan.

"Ah, nabanggit ng mga bata." Tugon naman nito.

As far as he know hindi niya sinasabi sa mga bata ang tungkol sa hotel sa Dubai.
His parents might have told them. Aasa pa ba siyang may maililihim siya sa
dalagitang anak. Mana yata 'yon sa ate Vanna niya na magaling mag-spy. Ito nga lagi
ang nagpapauwi sa kanya noon sa tuwing gumigimik siya. Lagi nitong alam kung nasaan
siya.

"Nag-usap na kayo ni Aubrey?" tanong ng biyenan habang binubuksan ang maindoor ng

bahay.

"Opo." Magalang

niyang tugon rito. Do they know that Aubrey's filing an annulment?

"Mabuti naman kung gano'n. Gaya ng sinasabi ko, welcome ka pa rin naman dito sa
bahay kahit na hiwalay na kayo."
He inhaled deeply as he nodded. So they knew?

Bakit parang ang dali lang sa mga ito na tuluyan na silang maghihiwalay ng asawa
niya?

He shrugged the thought off at ibinigay ang mga dalang pagkain sa mga anak na
sumalubong sa kanya. He wanted to talk to Aubrey pero hindi ito lumabas ng kuwarto.

His kids told him na doon matutulog ang mga ito kaya nang umalis siya ay sa bahay
na siya ng mga magulang umuwi.

-------

"You're not really a fan of elevators, are you?"

Napatigil siya sa akmang pag-akyat ng hagdan nang marinig ang ka-triplet. Vance is
sitting on the stool at the bar counter. Matagal na kasing may elevator ang bahay
ng mga magulang niya pero hindi niya ito ginagamit. Nasa second floor lang naman
kasi ang kuwarto niya. Mga anak niya ang madalas gumamit non dahil nasa third floor
ang kuwarto ng mga ito.

"Ginagawa mo dito? Sawa ka na ba kae-experiment mo?" sarkastiko niyang tanong dito.

Tumawa naman ito ng mahina.

"I have actually invented a pain reliever and it might be a breakthrough in the
field of medicine." Seryoso nitong saad habang pinagmamasdan siya ng maigi. Vance
has his own pharmaceutical company bukod sa ito ang nagmamanage ng cruise ships ng
pamilya nila.

"Ano

namang kinalaman ng pag-akyat ko sa hagdan diyan sa pain reliever mo?" nakangisi

niyang tanong.

"Well I need to see first hand kung makakagamot nga talaga ito ng broken heart. I'm
going to test it on you." Vance answered grinning.

"Gago!" natatawa niyang sagot. Akala naman niya seryoso ang sinasabi nito. Chemical
engineer kasi ito at madalas ito ang nag-iimbento ng mga gamot na ginagawa sa
pharmaceutical laboratories nito.

"Dapat nakakagamot din ng pagkabulag, bro!"

Napadako ang tingin niya sa couch nang marinig ang boses ni Leandrei. Nandoon pala
ito, hindi man lang niya napansin pagpasok niya ng bahay. Masyado yata siyang pre-
occupied sa sitwasyon niya.

"Isa ka rin! Inumin mo rin yung gamot para gumaling ka sa pagkabulag mo diyan sa
asawa mo!" Biro niya rito.

"Aba! Kung makapanlait ka ah! Hindi ka naman guwapo!" Tumayo ito mula sa sofa at
nagkunwaring susugurin siya. Napatawa naman siya sa inakto nito. Alam niyang hindi
naman ito nasasaktan. It was their family's covert joke before they get to know his
wife well.

"Hindi tayo guwapo period." Natatawang tugon niya rito. Sa kanila kasing tatlo,
silang dalawa ang higit na magkamukha.

"Vance pigilan mo ako. Bubugbugin ko 'to!" Leandrei shouted that made Vance laugh
hard.

"Umalis na nga kayo!" saad niya sa mga ito. Natawa lang ang dalawa sa sinabi niya.
May mga sariling bahay na rin kasi ang mga ito. Sila lang namang tatlo ng mga anak
niya ang nakikitira sa parents nila. All of them have their own houses and a family
to call their own.

"Ano ba kasing ginagawa niyo rito?" tanong niya at nilapitan ang dalawa na pareho
nang nasa bar counter.

"Alam kasi naming kailangan mo ng kasamang uminom." Vance answered getting a

whiskey.

"Bakit naman ako iinom?" kunot-noo niyang tanong sa kapatid.

"Celebration sa pagbabalik ni Aubrey." Natatawa namang sagot ni Leandrei. He glared

at him.

"Puwede rin para sa pagkalimot mong may elevator naman naghahagdan ka pa at

pagiging bulag dahil sa laki naming dalawa hindi mo kami nakita." Natatawa ulit
nitong hayag. Kahit kailan talaga maloko si Leandrei.

"Halika na may regalo kaming babae mamaya baka hindi ka na makatikim ng iba ngayong
bumalik na ang asawa mo." Sabad naman ni Vance.

Tiningnan niya ang kapatid. Ngayon lang niya ito narinig na magsalita ng ganon.
Among the three of them, Vance has always been reserved.

"Joke! Para masanay ka na sa ibang flavor." Bawi nito.

"Vance?" Hindi makapaniwalang napatitig siya sa kapatid.

"Bakit akala mo ba inosente yan? Mas makamandag pa yan sa 'yo. Puro mga babae ine-
experiment n'yan dati." Natatawang saad ni Leandrei.

"Napag-iwanan ka talaga dahil diyan sa broken heart mo. Tara samahan ka naming
maglasing." Natatawang namang dugtong ni Vance. He thought he'd disagree with
Leandrei. Sumang-ayon pa ito.

Kinuha na lamang niya ang basong iniaabot nito at itinungga. Maybe he really needs
to drink. These two really know kung kailan niya kailangan ng kapatid.

*Tama bang tumigil na kapag alam mong wala ng pag-asa?*

=================

5: Annulment

Vander Lewis

His secretary had been calling him dahil kailangan na niyang pirmahan ang mga
nakabinbing dokumento pero ipinagsawalang bahala na muna niya ito. Itinext kasi ng
anak na nasa mall ang mga ito at nagsa-shopping kasama ang mommy nila. He finds it
an opportunity to spend time with them. Kahit na may kaunting hang-over pa siya
dahil inabot na sila ng mga kapatid hanggang madaling-araw na nag-inuman.

"Hi, nandito pala kayo?" kunwaring gulat na salubong niya habang nasa isang
boutique ang mga ito at namimili ng damit. His daughter winked at him. He averted
his gaze baka makahalata si Aubrey.

"Obviously," sagot naman ni Aubrey at tumingin-tingin na sa mga damit.

"Great. Samahan ko na kayo." Nakangiti niyang saad rito habang sinusundan niya. Sa
ibang direksyon naman naglakad si Desiry. He saw Ayder at the men's section na
kumaway lang sa kanya.
 "Wala ka bang gagawin sa opisina mo?" tanong nito sa kanya.

"Wala naman. So, I might as well spend this day with you," masaya niyang saad.

"-and the kids," he added nervously. Kinabahan kasi siya dahil tumingin si Aubrey
sa kanya nang nakakunot-noo.

Huminga ito ng malalim at tumitig sa kanya ng mataman. His heart skipped a bit.

"You don't have to do this, Vander. My decision is final." Titig na titig ito sa
kanya habang nagsasalita. He can't decipher how she feels.

That remark stings big time but he just shrugged it off.

"I know. Sasamahan ko lang naman kayo ng mga bata."

Mahina niyang tugon rito.

"For what? So you can use it in court to claim that we are one happy family?" taas-
kilay nitong tanong.

Ni hindi iyon pumasok sa isip niya pero malamang ay ito nga ang iisipin nito dahil
sa hindi niya pagsang-ayon sa hinihingi nitong annulment.

"Wala 'yan sa isip ko. I just want my kids to experience a day with their parents.
Mahirap bang ibigay iyon?" hayag niya para depensahan ang sarili.

"Please do not let them live in your make-believe world, Vander. Huwag mo silang
itulad sa akin na minsang nabuhay sa paraisong ipinangako mo na hindi naman
nagkatotoo."

He inhaled deeply to calm himself. Ayaw niyang maiyak sa sinabi nito. It took him
quite a while thinking how to refute her remark. Sinabi nitong napatawad na siya
pero sa pagbitaw nito ng mga kataga nararamdaman niya ang sama ng loob nito.

"It's funny how you say na napatawad mo na ako pero puro naman sama ng loob ang
lumalabas sa bibig mo." Saad na lamang niya.

"I have forgiven you, Vander. Ayoko lang na itrato mo ako na parang ako pa rin yung
Aubrey na kayang-kaya mong paikutin."

Pinaikot ba talaga niya ito noon? Hindi ba sapat na pinakasalan niya ito noon sa
murang edad para ipakita na seryoso siya rito? Siguro nga hindi niya natupad ang
pangakong magiging responsable siyang asawa rito.

"I'm sorry, Aub. I was young then. Now, I can show you that all I've promised
before is no longer a fantasy. We can be happy again, together."

"Stop it!" Aubrey exclaimed before turning away. Tinawag nito ang mga anak bago

lumabas ng boutique. But the Vander that he is didn't just watch the three,
sinundan niya ang mga ito.

"Look," inis na bumaling si Aubrey sa kanya. Desiry held her mother's arm.

"Mommy, isama na natin si daddy please." Pakiusap nito. Aubrey looked at her
daughter for a moment. Inilipat din nito ang tingin kay Ayder na halatang
nakikiusap din.
Nakahinga siya nang maluwag nang tumango ito. The kids smiled at him. At least, he
has two powerful allies, now.

They went inside a restaurant. Agad naman niyang ipinaghila ng upuan ang asawa. He
was a bit happy she didn't retaliate.

The kids eagerly talked about their latest projects in school na sinesegundahan
naman niya dahil alam na alam niya ang pinagkakaabalahan ng mga ito sa eskuwelahan.

"Desiry's really good in acting. You have to watch her latest school play. I have a
soft copy. Ibibigay ko sa 'yo." Baling niya sa asawa nang madako ang usapan tungkol
sa school play ng anak.

"I know. I've already watched it. She uploaded it in vimeo." Tugon naman nito.
Napahiya pa siya. Mabuti na lang sumabat ang anak na babae.

"But dad's file is the uncut version, mom. Iniklian ko lang kasi yung in-upload ko.
He really should give you a copy," saad ng anak. Nginitian niya ang anak bilang
pasasalamat. Tumango lang naman ang asawa sa pahayag ng dalagita.

"So, how's your leg Ayder? Okay na? Hindi ka naman nakararamdam ng sakit?" baling
ni Aubrey sa halip na sagutin ang sinabi ni Desiry. Nagka-injury kasi ang lalaking
anak sa latest football game nito sa school.

"Hindi naman po, mommy."

Tugon naman ni Ayder.

"He's okay, now. I made sure he was attended by the best orthopedic doctor in the
country." Dagdag naman niya para sumali sa usapan. Tiningnan naman siya ni Aubrey.

"Really? Sinong nagbayad? Parents mo?" Napapailing nitong tanong.

Nasaktan ang ego niya sa narinig. Wala talagang bilib sa kanya ang asawa. Hanggang
ngayon ba tingin nito umaasa pa rin siya sa mga magulang?

"Bakit naman po sila Mee at Dee ang magbabayad may pera naman si daddy?" Desiry
stated matter-of-factly. Nagkibit-balikat naman ang ina at hindi na ito sumagot.

"Dami ngang pera ni daddy eh. Ikaw sumagot nitong bill natin, dad ah. Pati lahat ng
bibilhin namin mamaya." Natatawang dagdag ng anak niya.

"Of course." Nakangiti niyang tugon.

He mutely thanked his daughter sa pagsalo nito sa kanya. Alam niyang sinasabi lang
iyon ng anak niya para i-build up siya. Naramdaman siguro nito ang pagkapahiya niya
sa pahayag ng ina nito.

Kahit nasasaktan siya sa pambabara at pambabalewala ni Aubrey sa kanya ay hindi pa

rin siya natinag. Sinamahan niya ang mga ito hanggang magsawa sa kasha-shopping.

Aubrey never allowed him to pay for whatever item she bought. May sarili daw itong
pera. Marahil ay ayaw talaga nitong tumanggap ng kahit ano mula sa kanya.

Ayaw pa nga sana nitong sumakay nang ihatid niya ang mga ito sa hotel pero pinilit
ito ng mga anak. Si Ayder na lang ang sumakay sa passenger's side habang ang
dalawang babae ay sa backseat.
------

Sa katabing suite sana siya matutulog kaya

lang ay tinawagan siya ng ina para umuwi ng mansiyon. May dumating daw na sulat
para sa kanya galing sa Regional Trial Court. He has hint kung ano yon pero hindi
na lang niya binanggit sa ina.

----

His parents were waiting for him at the living room pagdating niya ng bahay.

"Open it," utos ng daddy niya nang iabot sa kanya ang sulat.

"Sa kuwarto na lang po." Tugon naman niya sa ama.

"We want to know what that is. May ginawa ka bang kalokohan? Why do you have a
letter from court addressed here?"

Hindi niya sinagot ang ama. He may be thinking that if it's about business dapat ay
naka-address ito sa opisina niya.

"Vander?"

Napatingin siya sa nagsalitang ina. He inhaled deeply. Ayaw niyang sumama na naman
ang loob ng ina niya. He always gave her headache since he was born. Not this time.
He opened the letter and read its content.

His guess is right. It's a court summon asking him to answer the annulment
petition.

"What is it?" tanong ng ina niya.

He inhaled deeply before answering. "It's a subpoena for the annulment case."

"Oh!?" Iyon lang ang lumabas sa bibig ng ina. Umupo ito sa couch. She might have
expected this a long time ago. Noong umalis is Aubrey inasahan niyang sasabihin ng
ina na "I told you, so." But it never came out her mouth. Ang sinabi lang nito nang
magbalik siya ng mansion kasama ng mga anak ay "Gather, yourself up, son for the
kids. They need a sound father." Hindi siya pinagalitan. Siguro napagod na rin ito
sa kapapangaral sa kanya. Aminado naman siyang siya ang black sheep ng pamilya.

"Pormal na talaga ang paghihiwalay niyo ni Aubrey." His dad mumbled. He nodded.

"Baka may balak nang pakasal si Aubrey sa boyfriend niya."

Napatingin siya komento ng ina.

"Boyfriend? Aubrey has a boyfriend? Kanino niyo nalaman?" Sunod-sunod at

naguguluhan niyang tanong sa ina.

"Your kids. Nabanggit nila."

"Desiry knew about it?" kunot-noo niyang tanong. Napatango naman ito.

Hindi niya sigurado kung ano ang mararamdaman sa narinig. His kids knew?

He felt his father's tap on his shoulder.

"Not everyone gets a fair share of happy endings," rinig niyang saad ng ina. His
mother is right. Kung may boyfriend na talaga si Aubrey malabo na niya itong
mapigilang iatras ang petisyon.

But fuck? They are still married. Sana man lang nakipaghiwalay muna ito ng pormal
bago nag-boyfriend.

*Sapat ba ang sampung taong paghihiwalay para magkaroon ng karapatang magmahal ng

iba?*

=================

6: Confrontation - STRONG Parental Guidance

Vander Lewis

He immediately went out of the house without minding his parents calling him and
drove to the hotel.

It was Desiry who opened the door.

"Where's your mom?" tanong niya sa anak. He wants to ask straight from Aubrey kung
totoong may boyfriend na ito.

"Tulog na po dad," tugon naman ng anak. He drew a deep breath. He really wants to
know the truth.

"Can I come in? May itatanong lang ako."

Pinatuloy siya ng anak. They sat opposite each other on the sofa.

"Is it true? May boyfriend ba talaga ang mommy mo?" umpisa niya sa usapan. If he
weren't man enough he would have stammered. Para kasing ang hirap lumabas sa bibig
niya ang mga katagang iyon.

Tumitig muna ang anak bago ito nagsalita.

"As a matter of fact yes."

He inhaled deeply at what he heard. So, it is really true. O baka naman gawa-gawa
lang ni Aubrey to spite him. But why would she? Iyong hindi nga lang nito
pagpapakita ng maraming taon ay sobrang sakit na. Dadagdagan pa ba nito ng isang
kasinungalingan para lumalim ang sakit na nararamdaman niya?

"Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?" tanong niya sa anak. Pakiramdam niya ay
parang pinagkaisahan siya.

"You never asked anything about mom." Mahinang tugon nito.

"Pero sana man lang nabanggit mo."

Napayuko ang anak sa pahayag niya.

"Because I know you'd be hurt..." She said inhaling deeply. Saglit itong sumulyap
bago nagsalita. "For the longest time dad, wala kang naging girlfriend. I know you
still

love mom."

"Bakit hinayaan mo pa akong lumapit sa mommy mo kung alam mo naman pa lang may iba
na siyang mahal?"

"Kasi umaasa rin akong mabubuo pa ang family natin, dad. Kaso mukhang ayaw na
talaga ni mommy."

Hearing that from his daughter torments him. Akala niya sa tagal ng panahon tanggap
na ng mga ito na hiwalay na talaga sila ni Aubrey. Akala niya siya na lang ang
umaasang magiging okay pa sila. He didn't know his daughter wishes the same thing
up to now.

Mas lalo tuloy siyang nabigyan ng lakas na ipaglaban ang nararamdaman niya.

"I wanna talk to your mom privately. Will you help me?"

"What do you mean dad?" balik-tanong ni Desiry.

"Gisingin mo muna yung kapatid mo. Sa kabilang unit muna kayo."

"Here's the keycard. Your mom and I need to talk." He added.

Saglit itong nag-isip bago tumango at inabot ang card.

Maingat na pumasok ang dalagita sa kuwarto. Paglabas ay kasama na ang kapatid.

Nagpaalam ang dalawa bago lumabas ng suite.

He inhaled deeply as he went inside the room.

Aubrey is already asleep. Bahagyang lumundo ang kama nang umupo siya sa gilid nito.

His heart beats fast as he stared at her. Parang noong bagong kasal pa lang sila.

Ngayong natititigan niya ito ng maayos mas lalo niyang napagtanto na mahal na mahal
pa rin niya ito sa kabila ng lahat. It was the reason why he never looked at any
woman this way before.

He lifted his hand to caress her lovely face. He was taken aback when she stirred.
Ikinurap nito ang mga mata.

"Vander?!"

gulat nitong sambit. Tumingin pa ito sa paligid.

Mabilis itong bumangon nang mapagtantong nandoon siya sa loob ng kuwarto.

"Where are the kids?" tanong nito nang makitang bakante ang mga single beds. She
immediately got up and wore her robe. Naka-negligee kasi ito na hanggang kalahati
ng hita. He could even see that she's not wearing bra.

Sinundan niya ito nang lumabas ito ng silid.

"Nasa kabilang suite sila. We need to talk, Aub." Saad niya rito.

"The case is already in court. Wala na tayong dapat pag-usapan." Sagot nito nang
hindi tumitingin sa kanya. Dumiretso ito ng kitchen. Sumunod naman siya rito.
Pinanood niya lang ito habang kumukuha ng tubig sa dispenser.

"Bakit ba minamadali mo ang annulment?" He said trying to calm himself.

"Can you hear yourself? Kung minamadali ko, I would have done it ten years ago."
Galit nitong baling.

"Then why only now? Dahil ba may boyfriend ka na? You wanna get married again?"
Hindi niya maiwasang magkaroon ng hinanakit habang binibigkas ang bawat kataga.

She momentarily stopped hearing his questions.

"It's no longer part of your business Vander," madiin nitong sagot.

"I have to know." Giit niya rito. Aubrey stared at him.

"Would it help you cooperate? Kapag ba umoo ako makikipag-cooperate ka na sa
annulment?" naghahamon nitong tanong. Siya naman ang natigilan sa tanong nito.

"a -I might." He answered unsure. No, he won't cooperate!

"Might? There's no point of this conversation. Get out, Vander!" galit nitong
pahayag. Aubrey

might have sensed what he's thinking. He inhaled deeply ang gathered his strength.

"Okay. Just tell me if it's true and who he is. After this I'll see you in court."
He said with finality.

Aubrey stared at him. She inhaled deeply. Siguro ay sinusukat nito kung nagsasabi
siya ng totoo.

"Yes. I have a boyfriend. Gusto na naming magpakasal. Are you satisfied?" Nakataas-
kilay nitong sagot. Hindi niya alam kung masasaktan siya o itatanggi sa sarili ang
sinasabi nito.

"Sino? Puwede ko bang malaman kung kanino mo ako pinagpalit?" Pinilit niyang
pakalmahin ang sarili sa kabila ng sakit na nararamdaman sa tahasang pag-amin nito.

"Charlie Aldeguer."

He felt like blood rushed through his veins. The name immediately popped on his
head.

"Charlie? That college classmate of yours?!" He can no longer control his temper.

Tumango ito.

"Bullshit Aubrey!"

Yung lalaking pinagseselosan niya noon? Yung naging dahilan ng malalim nilang away.
He wanted her to get away from that man kaya niya binuntis ang asawa para hindi na
nito maging classmate at wala ng dahilan para mag-usap ang mga ito.

Sinasabi na nga ba niya. Kaya mainit ang dugo niya sa lalaki noon pa man. Parang
pinatunayan lang ngayon ni Aubrey na tama ang mga hinala niya noon.

"Now that you know, puwede ka nang umalis, Vander." Matapang nitong saad sa kanya.

"Aalis?! Hindi mo ba ipaliliwanag sa akin kung paano nangyari 'yon?"

Umakyat na talaga ang galit sa dibdib niya.

"Siya ba ang dahilan kung bakit ka umalis noon?" Napahawak

siya sa ulo. He's trying to calm himself but he just can't.

"Answer me, Aubrey!" galit niyang bulyaw rito.

"You know the reason why I left, Vander. It was your fault!" Sinalubong nito ang
mga titig niya na mas lalong nakapagpainit sa ulo niya.

"My fault? You know that my jealousy then had basis, Aubrey." Hinawakan niya ito sa
braso.
"Let me go of me, Vander. Nasasaktan ako!" Reklamo nito.

Binitawan niya ang braso nito. Nakita niya kasing talagang nasaktan ito sa hawak
niya. Namula pa ang bahaging hinawakan niya.

He tried to calm himself pero hindi mawala ang galit sa dibdib niya sa nalaman. For
the past ten years sinisi niya ang sarili sa pagiging seloso at agresibo noon kaya
nawala ang asawa. Now, he'd found out that the same guy he hates before ay totoong
may gusto sa asawa niya.

Whenever they fought before, Aubrey would always tell him na magkaibigan lang sila
pero hindi iyon ang nakikita niya sa klase ng titig ng lalaki sa asawa niya kaya
nagagalit siya.

"So I was right. Did you have relationship with him nang magkasama pa tayo?!" Sigaw
niya rito. He doesn't care if he's like a monster. He's really mad.

Aubrey wasn't able to answer right away.

He lost his temper. May sapantaha na siya noong umpisa kung bakit gustong-gusto
nito na ma-annul ang kasal nila. Ngayon inamin na nito ang totoo. She's having an
affair with another man. Matagal na ba siyang niloloko ng asawa?

"Answer me!" He shouted.

"No! At wala akong dapat ipaliwanag sa 'yo. Please get out now! " Aubrey shouted

back. Mas lalo siyang nagalit sa inakto nito.

He pinned her against the wall kahit na nagpupumiglas ito.

"Vander, let me go!" she tried to move away from his grip pero mas malakas siya
kahit sinisipa na siya nito.

Asawa niya ito and he would never let her go. No way!

He used his left hand to grip her hands above her head habang ang mga paa ay inipit
para itigil nito ang paninipa sa kanya. He crushed his lips on hers. Kahit na
umiwas ito ay nalasahan pa rin niya ang masarap nitong mga labi. How he missed her
lips. Ibang-iba talaga ito sa lahat ng babae.

Para siyang nawala sa sarili.

He kissed her ears and neck kahit na ipinapaling nito ang ulo para makawala sa
kanya.

"Vander, please don't do this." Pakiusap nito pero hindi niya pinakinggan. She is
his wife. He has rights. He kissed her ears some more while his hand travels on her
body. Nagpumiglas pa rin ito at pilit na kumakawala pero wala itong epekto sa
kanya.

He slipped his hand inside her negligee and massaged her breasts.

"Vander, please stop." She whispered helplessly but he didn't stop. He continued
ravaging her neck hanggang sa tumigil ito sa pangingilag.

He expertly removed her robe along with her negligee and let it drop on the floor.
He was excited at the thought of entering her kaya sinunuod naman niyang tinanggal
ang pagkakabutones ng sariling pantalon at ibinaba ito. He used his foot to remove
it. Tumigil na rin kasi ito sa kasisipa sa kanya.

Without, second thought, he entered her. He had a hard time penetrating. Narinig
niya ang pag-aray nito pero hindi

siya natinag. It wasn't that wet. Pero pasasaan ba't masasanay din ito sa laki niya
gaya ng dati. He nibbled her chin. Napatigil siya nang malasahan ang maalat na
likido.

He looked at Aubrey and he was taken aback.

"Shhh, stop crying." He mumbled. Binitawan niya ang mga kamay nito at niyakap ng
mahigpit. She didn't protest. Nanatili itong nakatayo. Her hands dropped on her
sides. Ni hindi ito yumakap sa kanya. She continued sobbing.

"Aub, please stop crying. I'm sorry. I just missed you. Tahan na..." He kissed her
tears slowly. Hindi pa rin niya tinatanggal ang sarili sa loob nito. He gently
kissed her neck. Hindi ito tumatanggi pero nanatili itong tuod at tahimik na
umiiyak.

He kissed her tears away. He gently nibbled her chin and neck until her sobbing
subsided. Bahagya niyang hinugot ang ari mula sa loob nito bago dahan-dahang
ipinasok habang hinahalikan pa rin ito ng marahan.

He repeated the same until his gliding becomes smooth. Aubrey didn't protest
further. Hinayaan lang siya nito.

Her crying stopped. Her breathing became rugged.

Bumilis nang bumilis ang pag-ulos niya hanggang sa maramdaman niya ang pagsambulat
ng likido sa loob nito. It was the best release he had so far after ten long years.

He carried her to the bed.

"Vander, please get out now." Mahinang saad nito nang maibaba niya. He suddenly
felt guilty. Gusto niya itong yakapin magdamag at bantayan. He wants her to feel
that he did it because he loves her so much at ayaw niyang maghiwalay sila.

"Please, Vander. I just want to sleep alone." She said pleading. She wasn't crying
anymore. Kaya naman bahagyang napanatag ang loob niya.

"Will you be okay?" tanong niya. Tumango ito ng marahan.

"Call me if you need anything. Babalik ako bukas ng umaga." He said. Tumango ulit
ito.

*Sapat bang rason ang pagmamahal para pagtakpan ang isang maling nagawa? O mas
tamang tanungin kung tama nga bang gumawa ng masama dahil sa labis na pagmamahal?
Pagmamahal nga bang matatawag iyon?*

=================

7.1: The Past (STRICT Parental Guidance)

Aubrey

Tuluyang kumawala ang kanina pa niyang pinipigilang hagulgol.

Akala niya nagtino na si Vander sa loob ng sampung taon pero hindi pala. Ito pa rin
ang hayop niyang asawa.

Sa isang iglap nawala ang sampung taong inipon niyang respeto at lakas ng loob para
harapin na ito ng tuluyan.

Vander never changed a bit. He still considers her a sex object.

ELEVEN YEARS AGO

"Alam mong ayaw na ayaw ko kapag sinisigawan mo ako!" Vander whispered habang pilit
na ipinapasok ang kahabaan nito sa hiyas niya. Her eyes welled up. Sobrang sakit
nito dahil sa walang habas nitong pagpasok. Hindi siya handa kaya pakiramdam niya
ay may napupunit sa pagitan ng mga hita niya.

They've been fighting for an hour at sa sobrang galit nito ay ginawa naman nito ang
madalas na ginagawa sa kanya. Kahit ayaw niya at masakit ay pinipilit nitong
makipag-sex sa kanya. Ginagawa nito ang bagay na iyon sa tuwing nagagalit at
frustrated sa mga bagay-bagay.

"Vander masakit," reklamo niya rito.

"Bakit ayaw mo ba? Ha?" He asked gritting his teeth as he continued thrusting
deeply.

Sunod-sunod ang ginawa niyang pag-iling. "May iba ka na ba? Mas magaling ba siya?"
He said with a clenched jaw. Itinuloy nito ang walang habas na paglabas-masok sa
kanya.

"Ano bang pinagsasabi mo?" Napahagulgol siya sa sobrang sakit na dulot ng ginagawa
nito sa ibabang bahagi ng katawan niya.
"Eh bakit ka tumatanggi?" inis nitong saad. He licked her ears. Pinangilabutan siya
sa basa

ng bibig nito. Hindi nga siya pinagbubuhatan ng kamay pero madalas kapag galit ito
ay para itong hayok sa laman.

"Naka-drugs ka na naman ba?" She couldn't stop herself from crying. Matagal na
niyang alam na nagda-drugs ito dahil hindi naman nito ginagawa ang bagay na ito
noon. It was only after Ayder was born at nabarkada ito.

"Shhh! Ang saraap mo talaga," bulong nito habang hinahalikan siya ng marahan sa
leeg. She bit her lip nang maramdamang sinipsip nito ang leeg niya. Siguradong
magmamarka na naman ito kinakabukasan. Ugali talaga nitong mag-iwan ng kiss mark sa
anumang parteng gustuhin nito kahit na kitang-kita pa.

Kapag may mga barkada ito ay gusto pa nitong huwag niyang itago. Bumaba ang halik
nito sa dibdib niya hanggang sa unti-unti nang naging madulas ang paglabas-masok
nito sa loob niya. It caused her breathing rugged.

"You see? You always wet for me." Parang baliw nitong saad habang mabilis na
bumabayo. Bahagyang sumasakit ang likod niya na tumatama sa pinto habang malakas
siya nitong iniindayog pero hindi na lamang niya ininda. Somehow, he was right.
Napapikit na rin kasi siya sa sobrang sarap ng ginagawa nito. She can't help but
moan when he continued moving in and out inside her. Kahit tinatanggihan niya ito,
sa bandang huli ay nadadala rin siya.

"Aray!" napapiksi siya nang pisilin nito ang likod niya. Binuhat siya nito kanina
patungong kama nang matapos silang magniig. Nakahiga siya patalikod sa direksyon
nito.

"May pasa ka sa likod, hon." Bulong nito. Na naman. Hindi

siya nagsalita. Lagi naman kasi siyang nagkakapasa kapag binabalya siya nito sa
kung saan kapag gusto nito ng sex.

"I'm sorry, honey." He mumbled softly as he ran his finger on her hair. She smiled.
Kahit gano'n ito, bumabawi naman ito paminsan-minsan sa pinapakitang concern sa
kanya.

She got up at tumabi sa asawa na nakasandal sa headboard.

"Vand, please stop taking that drug." Saad niya sa asawa. Yumakap siya at sumandal
sa dibdib nito. Alam niyang may tine-take ito kaya ganon ito pagdating sa sex.
Nakita na niya ito minsan sa mga gamit nito. His friends are really bad influence
on him.

"Baka iyan pa ang ikamatay mo." Dagdag niya habang nakayakap pa rin sa asawa.

"Konti lang naman ang tinetake ko. It's just to energize a little." Depensa nito.

"But you can get addicted to it. Hon, itigil mo na habang maaga pa. Isipin mo naman
kami ng mga anak mo," pakiusap niya sa asawa.

"Aubrey para ka namang si Mommy eh!" Tinanggal nito ang pagkakayakap niya.

"Sinasabi ko lang naman ang makabubuti para sa 'yo." She said in defense.

"Huwag mo nga akong sinesermonan!" inis nitong tugon at tumayo na mula sa kama. He
immediately went to the bathroom without hearing her out.

Paglabas nito ay nakabihis na.

"Saan ka pupunta?" Agad niyang tanong nang damputin nito ang susi ng kotse.

"Magpapalamig. Puro ka sermon!" saad nito bago ibinalibag ang pinto.

Her heartbeats raced. Umakyat ang galit sa dibdib niya. Ito pa ang galit? Wala
namang masama sa sinabi niya.

He is so immature. Not

only that, he's also very irresponsible. Nakaasa na lang lagi sa mga magulang. Okay
lang sana kung nag-aaral ito ng mabuti pero noong inaakala niyang ga-graduate na
ito sa kursong Aeronautics nalaman niyang nag-shift pala ito ng business course.

She accepted his reason before. Sinabi nitong iyon ang kinuha nitong kurso noong
una dahil gusto nitong pantayan ang kuya Liam nito na paborito ng ama nila pero
naisip daw nitong hindi dapat iyon ang basehan kaya nag-shift din ito sa gusto
nitong course.

Kaso lagi itong bagsak. Gusto kasi nitong ulitin noon ang ilang subjects para daw
magka-klase sila. Pakiramdam niya ay napaka-immature ng desisyon nito dahil tatlong
semester na lang ay magtatapos na ito. Hindi nito naipilit ang gusto. Iyon ang isa
na namang pinag-awayan nila hanggang sa pagselosan nito lahat ng classmates niyang
lalaki na nakikipag-usap sa kanya.

_____

"Madaling araw ka na namang umuwi! Lasing ka naman! Kailan ka ba magtitino ha?!"

galit niyang bulyaw sa asawa. Punong-puno na talaga siya. He's always been like
this.

"Puwede ba, Aub. Umagang-umaga ang ingay ingay mo." Saad nito habang nakaupo sa
kama at nakayuko sapo ang ulo.

Malamang ay may hang over ito.

"Alas dose na ng tanghali hindi na umaga. Kung umasta ka parang hindi ka

pamilyadong tao." Inis niyang bulyaw rito. Lunchtime na at umuwi lang siya ng bahay
mula opisina para gisingin ito dahil may pasok pa ito sa eskuwelahan baka maantala
na naman ang pagtatapos nito.

Matagal na kasi siyang nagtitimpi sa ugali nito.

Parang

gusto niyang magsisi na nagpakasal siya rito ng maaga.

Isa pang ikinagalit niya ang pagpipilit nito noon na magbuntis siya ulit. Napag-
usapan kasi nilang magbubuntis lang siya ulit after grad pero ipinilit pa rin nito
ang gusto.

Pinigilan siyang pumunta sa doctor. Everytime she'd attempt to go to the doctor,

lagi itong nandoon para hilahin siya sa kung saan. He'd drive directionless
hanggang sa mag-away sila at mauwi na naman sa makeup sex. Sobrang spoiled brat.
Naantala tuloy ulit ng isang taon ang pagtatapos niya.

Ngayong nagtapos siya problema na naman dahil gusto nitong siya ang mamahala sa mga
hotel na dapat ay siya ang magma-manage na mariin niyang tinanggihan. She wants him
to learn how to be responsible. Hindi niya aakuin ang reponsibilidad na dapat ay
para rito para matuto din ito gaya ng mga kapatid nito.

"Aubrey, isa pang bulyaw mo. Makakatikim ka na naman sa 'kin!" banta nito.

"Diyan ka magaling! Sa sex! Stop going out with your friends or else I'll tell your
parents na ipa-rehab ka!" banta rin niya rito.

"Ayaw mo talagang tumigil?!" tumayo ito at humarap sa kanya.

"Nope! I wont stop hanggang sa magtino ka! Why can't you be like Vance and
Leandrei? They are very responsible!" Sigaw niya rito.

"Anong sabi mo?!" nanlilisik ang matang nilapitan siya nito at hinila sa braso.

"Bitawan mo ako! Hayop ka!" pumiksi siya pero mahigpit ang hawak nito sa kanya.

Bahagya siyang nahilo nang itinulak siya nito papunta sa kama at mapahiga roon.

"I told you to stop shouting. Masakit ang ulo

ko!" Mabilis itong kumubabaw sa kanya.

"Vander, umalis ka diyan. Babalik pa ako ng opisina!" Nagpumiglas siya pero hindi
siya makawala rito.

"Bakit may iba ka na ba sa opisina niyo, ha?" Bulong nito sa tainga niya habang ang
mga kamay nito ay naglalakbay sa maseselang parte ng katawan niya.

"What are you saying? Tingin mo gano'ng klase akong babae?" She said trying to get
up but it was futile.

"Nope, but let me just remind you. You.are.mine. All.of.you." Madiin nitong saad
habang tinatanggal ang mga saplot niya sa katawan.

"Stop wearing skirts to office!" saad nito habang puwersahang tinanggal ang suot
niyang skirt. Nanakit ang baywang niya sa paghila nito sa suot niya.
Her eyes started to well up. Why did Vander turn out to be like this? Hindi na niya
ito kilala.

She sobs as Vander rummaged her body. Even if he is her husband, she can't take it
anymore.

Vander was soundly sleeping nang pilitin niyang bumangon mula sa kama. Hindi niya
mabilang kung ilang beses siya nitong inangkin maghapon hanggang sa napagod ito.
Her whole body aches pero mas nananakit ang buong pagkatao niya sa mga nangyayari.

_______

She went to her in-laws and told them about Vander's wrong doings except what he
does to her sexually. Iyong parte lang ng pagbabarkada nito at ang pagte-take nito
ng drugs ang isinumbong niya at ang madalas nitong pag-uwi ng madaling-araw.

Vander is so mad at her but he wasn't able to do anything nang sapilitan itong
ipinasok sa rehabilitation center.

He stayed there for two months para sakto lang sa bakasyon nito sa eskuwelahan. His
parents were discreet about it. Ni hindi nga nalaman ng mga magulang niya ang
nangyari.

*Tayo nga ba talaga ang nagtuturo sa isang tao kung paano tayo tratuhin?*

=================

7.2 The Past (STRICT Parental Guidance)

Aubrey
Nang bumalik ito ng bahay mula sa rehab ay naging tahimik na ito. Ilang araw itong
hindi lumalabas ng bahay. He'd only play with the kids. Tinuturuan din daw nito si
Desiry na magbasa ng maayos ayon sa mga maids.

She was happy to see the changes in him. Hindi na rin ito nag-iinsinuate ng sex.
He'd only cuddle her until they fall asleep.

"Vand, patapos na yung enrolment period niyo. Kailan mo balak pumunta ng school?"
tanong niya rito. They are about to sleep.

"Gusto kong tumigil muna," tugon naman nito. Her forehead creased. Akala niya
magbabago na ito.

"Sayang yung panahon, hon. Nauna pa akong nakatapos sa'yo considering na tumigil
ako ng dalawang taon." Pangungumbinsi niya rito.

"So, anong ibig mong sabihin?" bigla itong bumangon at umupo sa kama sapo ang ulo.
He brushed off his hair using his hands.

Her heart raced. Mukhang minasama na naman nito ang sinabi niya.

"Vand, ang gusto ko lang naman ay makatapos ka na rin. I don't mean anything
negative." Paliwanag niya. Tumabi siya sa asawa.

"Lumalaki na ang mga bata. Si Desiry nakakaintindi na 'yan. Para naman maipagmalaki
ka rin niya." She caressed his back.

"So, there is nothing to be proud of me, gano'n ba?" galit itong tumingin sa kanya.

Natigilan siya sa reaksyon nito. Vander's line of thinking has always been like
that. Napaka-immature.

"Hindi naman sa gano'n. Ang gusto ko lang naman---"

"Stop it! Oo na bukas!" inis nitong saad at padabog na lumabas ng kuwarto.

She

waited for him to come back pero ilang oras na ay hindi pa rin ito bumabalik ng
kuwarto.

She went downstairs and found him sleeping in the living room. Nakatulugan na
nitong nakabukas ang TV.

Napangiti siya. At least, unlike before hindi ito lumabas ng bahay at naglasing.

Pinatay na lang niya ang TV at bumalik na ng kuwarto.

Hindi na niya ito naabutan kinabukasan. Maaga daw itong umalis.

------

Nag-alala siya nang hindi pa rin ito umuuwi mag-aala una ng madaling-araw. Ang alam
niya nag-enrol lang ito. Hindi naman niya matawagan ang cell phone nito.

She was left with no other option but call her sister in-law, Vanna. She is
Vander's elder sister. Alam niya kasing magaling itong mag-track ng tao.

["Hey Aubrey! May problema ba? Is Vander back to his old habbit again?"] tanong
agad nito pag-angat ng tawag. Vander's brothers didn't know about his stay in the
rehab center. Si Vanna lang ang nakakaalam dahil walang bagay ang maililihim sa
hipag niya. She has ways of knowing everything.

"Hindi naman ate. Nag-aalala lang ako. Ngayon lang kasi siya ulit na-late umuwi."

["Do you want me to spy on him?"] diretso nitong tanong.

"Hindi naman po. Gusto ko lang sanang malaman kung nakikipagkita siya sa mga dati
niyang mga barkada."

["Copy, sissy. Anything else?"] tugon naman ng hipag.

"Wala na ate. Thanks."

["Welcome."] Her sister-in-law answered before hanging up.

Fifteen minutes after the call, nag-text na ang hipag niya

na nasa bar daw ang asawa niya ta umiinom mag-isa. At least, he's alone.

An hour later, Vander entered inside the room. Nagkunwari na lang siyang tulog.
Naligo lang ito bago tumabi sa kanya at natulog na rin.

--------

Akala niya tuluy-tuloy na ang pagbabago ng asawa pero madalas na ulit itong late
umuwi lalo na nang mag-umpisa ang school days nito. Hindi nga ito nagbabarkada pero
madalas naman itong umuwi ng lasing.
There was one time when he went home mad dahil pinauwi daw ito ng ate niya. He's
mad why his sister is following her around. Lagi siyang pinapauwi. He's telling her
how he hates when people doesn't trust him.

"Trust is earned Vander. Kailangan kung gusto mong pagkatiwalaan ka ng ibang tao,
ipakita mong katiwa-tiwala ka talaga." Paliwanag niya rito.

"Are you saying that I can't be trusted?"

"Hindi naman sa gano'n." saad niya rito. Ngali-ngali niyang aminin na siya ang
humiling sa ate nito na sundan ito pero pinigilan niya ang sarili.

"They mean the same!" Saad nito bago mabilis na nagtanggal ng damit at pumasok na
ng banyo. Ni hindi na naman siya pinakinggan.

-------

Siya ang inutusan ng boss niya na makipagmeeting sa isang client kinaumagahan at

dahil malapit ang meeting place sa dati niyang school pinuntahan na lamang niya ang
asawa. Hindi na naman kasi sila nagpang-abot dahil wala na ito paggising niya.

She was calling his phone but it was turned off. Ayaw niyang masayang ang effort
niya kaya nagtungo siya registrar para itanong ang schedule nito para mapuntahan

ang asawa at ma-check na rin kung may umaaligid ditong babae. Her husband is
handsome and quite popular in school. Hindi niya alam kung dahil sa mga kapatid
nito na sikat din sa school lalo na si Vance o dahil isa ito sa pinakamatagal
grumaduate at tinatanggap pa rin ng school.

"Aubrey, hindi naman enrolled ang asawa mo." Saad ng isang staff sa registrar's
office Business Admin department. Kilala niya ang karamihan sa mga staff at alam
din ng mga ito na kasal siya kay Vander dahil gamit niya ang apelyido ng asawa.

"Sure ka?" tanong niya rito. Tumango naman ito.

Galit siya sa nalaman. She tried contacting Vander pero naka-off pa rin ang cell
phone nito. She decided to call her parents-in-law para ipaalam ang lahat.

It was dinner time when Vander's parents arrived with his brothers.

"Wala pa po siya." Salubong niya sa mga ito. Tumango naman ang biyenang babae.

"Don't worry. Vanna will bring him home." Saad naman ng biyenang lalaki.

"He's really a pain in the ass." Komento naman ng kuya Liam nito. Nagkatinginan
lang din ang ka-triplets ng asawa niya at hindi na nagsalita pa. Sa kanilang
magkakapatid kay Leandrei at Vanna siya pinaka-close medyo distant at aloof kasi sa
tao sina Vance at Liam. They seldom socialize pero mababait naman sila. Lagi silang
may pasalubong sa mga bata kapag nagpupunta ng ibang bansa.

All of them scolded Vander when he arrived. Ipinaalala ng mga ito ang lahat ng
responsibilidad na dapat nitong gampanan bilang ama kaya nararapat lamang nitong
ayusin ang sarili. Her husband was

silent the whole time. He didn't disagree nor retaliate but she could see him
balling his fists.

Galit ang nakikita niyang nararamdaman ng asawa kaya hindi na siya sumali sa
pangangaral ng mga kapamilya nito.

She was silent the whole time. She didn't expect na pagtalikod ng pamilya nito siya
naman ang pagbubuntunan ng galit ng asawa.

"Masaya ka na? Ha?" galit nitong baling sa kanya. Nabigla siya sa pagsigaw nito.
Mas lalo siyang nagulat nang damputin nito ang vase at akmang ibabato sa kanya.

She covered her face. Narinig na lamang niya ang pagkabasag ng vase. Nang tingnan
niya ay sa pader ito tumama.

"Vander ano bang sinasabi mo?" nangingig ang boses niyang tanong.

"Diyan ka magaling sa paninira sa akin sa pamilya ko!" galit nitong sigaw. His eyes
are raging in fury.

"Hindi kita sinisiraan. Sinasabi ko lang ang totoo sa kanila."

"Lahat na lang isinusumbong mo. Ano bang gusto mong mangyari ha?" Galit nitong
binuhat ang center table at walang habas na itinapon sa kung saan na sanhi para
mabasag ito. The sound was so loud. Narinig niya ang iyak ng mga anak sa taas ng
bahay. Pati ang katulong ay napatakbo papuntang sala para tingnan ang nangyayari.

Her heartbeats are racing. Naghalo na ang kaba, takot at pagkatulirong nararamdaman
niya. Aakyat sana siya para tingnan ang mga bata nang hilahin siya ng asawa.

"Saan ka pupunta? Nag-uusap pa tayo!" galit nitong bigkas.

Her eyes welled up. Hindi na talaga niya maintindihan ang ugali ng asawa.

"Stop crying, Aubrey!" utos nito pero mas lalo lang siyang

napahagulgol.

Galit na initsa siya nito sa sofa at umalis sa harap niya. Narinig na lamang niya
ang pagharurot ng sasakyan nito.
She thought Vander wouldn't come home that night pero wala pang isang oras ay
bumalik na ito ng bahay. She was sitting on the bed at iniisip ang nangyari kanina.

She got up and headed towards the door nang umupo ito sa kama.

"I'm sorry, Aub." Bigkas nito. Napatigil siya paglalakad pero agad niya ring
tinungo ang pinto.

What Vander did can not be resolved with a sorry...Sa lahat ng maling nagawa nito,
ngayon lang ito hihingi ng tawad.

She went to Ayder's room. Tulog na ang bata. Napagod na rin siguro ito sa kaiiyak.
Nakahiga na rin ang yaya nito sa katabing kama.

She decided to check on Desiry pero nakasalubong niya si Vander. Hindi niya ito
pinansin pero sumunod pa rin ito sa kanya.

"Honey, sorry sa nangyari kanina." Niyakap siya nito mula sa likod na sanhi para
mapatigil siya sa pagpasok sa kuwarto ng anak.

He buried his face on her neck. Napapikit siya. Vander should learn his lesson.

Tinanggal niya ang kamay ng asawa na nakayakap sa kanya.

"Aubrey, I am already apologizing. What do you want me to do?"

She could sense his irritation. Ganito naman talaga si Vander kahit noong hindi pa
sila kasal. He's hot tempered. Gusto nito ay makukuha agad ang gusto nang hindi
pinaghihirapan.

"Nothing," madiin niyang tugon at tinalikuran na ito pero mabilis siya nitong
nahawakan sa braso.

"Nothing? Ano bang gusto mong mangyari, ha?"galit na naman nitong

tanong.

"Just give me some time and space to breathe, okay?" inis niyang tugon rito. Sa
tingin ba nito mapapatawad na niya ito sa isang sorry lang?

"Space my ass! May lalaki ka siguro, ano?"

Hindi siya makapaniwala sa sinambit nito. He's being irrational again.

"Bakit hindi ka makasagot?!" Hinila siya nito at nang manlaban ay tuluyan na siyang
kinaladkad papuntang kuwarto.

"Vander, ano ba! Nasasaktan ako!" reklamo niya sa higpit ng hawak nito.

"Masasaktan ka talaga kapag nalaman kong nanlalalaki ka!" He shoved her to the bed.
Nakita niyang nagtanggal ito ng belt. She knew exactly what would happen next. He's
frustrated again. Pipilitin na naman siya nito.

Hindi na talaga niya kaya ang ugali ng asawa. If he's on drug, she would have
understood but he's sober.

She immediately got up at tinakbo ang pinto pero nahila siya nito.

"Saan ka pupunta?" galit nitong tanong. He pinned her against the door.

"Vander, ayoko." Madiin niyang saad sa asawa nang itinaas nito ang suot niyang
blusa.

"Bakit may iba na bang gumagawa nito sa 'yo?" bintang nito at pilit na tinanggal
ang suot niya. She tried hard to cover her breasts pero marahas pa rin nitong
tinanggal ang suot niyang bra.

"Ano bang klaseng pag-iisip meron ka! Ganyan ba talaga ang tingin mo sa akin!"
Nasasaktan siya sa lahat ng binibintang nito na wala namang basehan. Lahat na lang
ng lalaki iniisip nitong nagkakagusto sa kanya. He's very possessive and freaking
jealous.

Napahiyaw siya nang maramdaman niya ang pagkagat nito sa nipple niya.

"Shit ka, Vander!" She wasn't able to control herself. Nasampal niya ito sa mukha
na sanhi para mapatigil ito.

"Fuck! Why did you slap me?" Baling nito sa kanya. Pinanginigan siya sa nakitang
galit sa mukha nito pero hindi siya nagpatinag.

Binuhat siya nito sa kabila ng pagpupumiglas niya at itinapon sa kama. Bago pa man
siya makabangon ay kinubabawan na siya nito at hinalikan ng mariin sa kabila ng
panlalaban niya.

She was crying profusely when he took off all her coverings. Pinagbabayo niya ito
sa dibdib pero hindi ito natitinag. She was so helpless and she can't do anything
but endure the pain of having sex with a beast who happened to be her husband.

*Maitatama pa ba ang isang bagay na sa umpisa pa lang ay maling-mali na?*

=================

8: Present Time

Vander Lewis

It was already late when Vander woke up. Agad siyang naligo at nagbihis para
makabalik ng hotel. He needs to see if his wife's okay. Dapat ay hindi na lang niya
iniwan ito kagabi. Malamang ay pumasok na rin ng eskuwelahan ang dalawang anak.

Nagulat siya nang makitang may kausap na pulis ang mga magulang niya sa living
room. His mother is crying habang ang ama niya ay nakatunghay sa isang dokumento.

"Siya po ba si Vander Lewis?" tanong ng pulis sa ama niya nang makita siya sa may
hagdan.

"Yes." Nag-aalangan namang tugon ng ama niya. Agad namang umalerto ang mga
kasamahang pulis ng lalaki. His forehead creased pero lumapit pa rin siya sa mga
ito.

"Vander Lewis, what did you do to Aubrey?!" his mother asked trembling. Bigla
siyang kinabahan sa tono ng ina.

"Sir, may *warrant of arrest po kayo sa kasong marital rape." Saad naman ng pulis.
His father shoved the papers to him. Hindi ito nagsalita pero halata ang galit sa
mukha nito. His mother continued sobbing.

Halos hindi niya mabasa ang nilalaman ng arrest warrant sa panginginig ng kamay
niya. He couldn't believe Aubrey sued him.

"Sumama na lang po kayo sa amin, sir. Pasunurin niyo na lang po ang abogado niyo sa
presinto." Hayag ng pulis.

"Go!" his father commanded.

"Dad?" He looked at his dad pleading. Puwede naman siguro nitong kausapin ang mga
pulis para hindi siya arestuhin.

"Go, Vander. Susunod kami sa 'yo." Saad nito.

He can not do anything but obliged.

/>

------

"Dad, please help me get out of here," he pleaded nang nasa investigation desk na
sila ng presinto. Iniwan muna sila ng pulis para makapag-usap sila. Hindi pa siya
pumayag na mainterview dahil wala pa siyang nakakausap na abogado. His elder twin
siblings Vanna and Liam are also there.

"Rape is non-bailable, son." His father answered curtly.

"Hindi ba marami po kayong kilala. Let me get out of here. Ayokong makulong dad."
He knows his dad's very influential. Marami itong kakilalang heneral at hukom na
puwedeng makatulong sa kanya.

"You should have thought about that before you raped her." Nanggagalaiting saad ng
ina niya. Her eyes are red. Halatang kagagaling nito sa pag-iyak. Pati ang ate
Vanna niya ay umiyak din.

"Mom, I didn't." depensa niya sa ina.

"Vander, Can you hear yourself? She won't accuse you of rape if you did not do it."
Galit nitong saad.

"She's my wife mom. How could that be?" naguguluhan niyang tanong sa kawalan.

"If she resisted and you insisted. That's rape. Stop giving alibi." His mother
shouted. He feels hopeless. Alam niyang sa tono ng ina hindi siya nito tutulungan
and his dad would follow her order for sure.

"Ate, Vanna Please help me," baling niya sa kapatid. Alam niyang marami din itong
koneksyon dahil sa trabaho nito at maaari rin itong makatulong sa kaso niya.

"Vander, whatever happens do not plead guilty." Saad ng kapatid niya.

"Vanna!" saway ng ina nang marinig ang sinabi ng ate niya.

"What mom? He's

my brother." Baling naman nito sa ina.

"Babae ka rin, Vanna. You are not supposed to tolerate your brother. Let him face
his charges alone."

"I am just giving him legal advice, mom. Once he pleads guilty kakasuhan pa rin
siya ng gobyerno kahit mag-file si Aubrey ng *affidavit of desistance. Makukulong
pa rin siya." Paliwanag nito.

"Mas lalong magagalit si Aubrey kapag hindi mo inamin ang kasalanan mo," baling
naman ng ina sa kanya.

"Mom, I did not rape her. I did that because I love her."

"Do you think having sex proves your love? Para ka pa ring bata mag-isip!" Galit
nitong hayag. Nasapo niya ang noo. Hindi na talaga niya alam kung ano ang dapat
gawin.

"Kung talagang mahal mo siya gaya ng kine-claim mo. Aaminin mo ang mga maling
ginawa mo." His mother reiterated.

There was a long silence. His tears suddenly rolled down but he immediately brushed
it saka yumuko para itago ito sa mga magulang.

Iniisip niya kung rape nga ba ang nangyari kagabi. She was okay when he left her.
Tumigil naman ito sa pagtanggi. Was it really considered rape?

"Kuya Liam?" baling niya sa nakatatandang kapatid nang kumalma ang pakiramdam niya.

"I'll send a lawyer." Saad naman nito.

"Nobody's helping him. Let him face this charges on his own. Let's go!" saad ng ina
niya. His father didn't say anything. Tumayo ito kasabay ng ina niya.

"Vanna, Liam, let's go!" Madiing bigkas ng ina bago naglakad palabas ng presinto.

"Babalik ako!" Vanna whispered before going away.

Sumunod din ang kuya Liam niya.

Susunduin na sana siya ng pulis para dalhin sa selda nang dumating si Desiry.

"Dad, what happened? Bakit po kayo nandito?" Agad na yumakap ang anak. Umiyak ito
sa dibdib niya na sanhi para maiyak din siya. Paano ba nagkaganito ang lahat?

"Shhh. Don't cry. Tama na. I did something wrong to your mom." He said wiping his
tears. He caressed his daughter's hair.

"Kakausapin ko po si Mommy. Hindi ka dapat makulong dad." Pilit pa rin ni Desiry.

"Huwag na, anak. Kasalanan ko naman. What I did was unforgivable."

"Dad I don't understand why mom had to send you to jail?"

Pinaharap niya ang anak at tinitigan ito sa mata. It breaks his heart to see his
daughter cry. It was his entire fault.

"Listen, I know you are old enough to understand." He inhaled deeply and earned the
courage to speak. "Your mom is accusing me of rape. I don't know if that would
count to be one. Maybe yes. It was my fault. I insisted myself on her. But I am not
a criminal, okay?"

He can't help his tears from falling. This is the hardest thing he'd ever done. To
look at his daughter in the eye and tell her he isn't the man she thinks he is.

"I know dad. I know you are not bad!" Desiry answered crying some more. Yumakap ito
ng mahigpit sa kanya habang ngumunguyngoy pa rin.

Ilang minuto silang nasa ganong posisyon hanggang kumalma ang pakiramdam niya o mas
tamang sabihing namanhid ang pakiramdam niya. He can't be a weakling. He has to
face this problem.

"Anak, call my secretary. Tell her to ask Atty. Gonzales to come. Tawagan mo rin
sina Daddy Leandrei at Daddy Vance mo." Saad niya sa anak habang iginigiya ito
paupo.

"Papunta na sila dad. Sila po ang nagsabi sa akin na nandito ka. I immediately came
here from school." Desiry answered. Napatango na lang siya.

Minutes later, his triplets came with the lawyer. Sila na rin ang kasama ni Desiry
na umuwi.

[Footnote para sa mga batang matigas ang ulo: *affidavit of desistance - ito yung
pina-file ng complainant sa korte para iatras/itigil ang kasong isinampa niya.
*warrant of arrest - court order na nagsasabing dakpin ng mga pulis ang taong
akusado, hindi puwedeng hulihin ng pulis ang isang kriminal kung walang warrant of
arrest maliban na lang kung huli ito sa akto. ]

*Sa panahong alam mong mali ang iyong kapamilya, kakampihan mo pa rin ba o papanig
ka sa kung ano ang tama?*

=================
Tatlong Paalala

Hindi ito part ng story!

Para ito sa mga babaeng menor de edad na nagbabasa at nagsusulat... Ang titigas
kasi ng ulo niyo. Sinabi nang huwag basahin eh. Hahaha!

1. Rape is rape.

Kaibigan mo man iyan, boyfriend o asawa, kapag pinilit kang makipag-sex bumigay ka
man o hindi sa huli, it is still rape. The moment they insisted even with your
pakipot "no", it is still considered rape kung may penetration and sexual
harassment kapag walang penetration.

-Kaya kapag nagsusulat ako ng SPG part sa wattpad ingat na ingat ako na hindi
tumatanggi iyong babae kahit pakipot lang and if she says no hindi talaga
natutuloy. I'm afraid girls might have that notion na okay lang na pinipilit yung
babae kasi hindi okay.-

When you write a wattpad story please be mindful okay? Kapag may maliit na
pagtanggi yung babae sa umpisa at pinilit pa rin siya, rape pa rin 'yon kahit
sobrang hot at guwapo ng lalaki, kahit boyfriend o asawa pa niya. Gets?

2. If you feel disrespected, you really are being disrespected.

Hindi ibang tao ang makapagsasabi sa 'yo kung binabastos ka niya o hindi. Sa oras
na pakiramdam mo binabastos ka na sexually, sa tingin man, salita o galaw, you are
absolutely right. That is called "Act of Lasciviousness" at may karapatan kang
magreklamo.

3. Be vigilant of your right as a woman and a person.

People often treat you based on how they see you. People can be so cruel and
abusive, kapag nagpabastos ka kahit minsan lang nang hindi nagrereklamo, they'd
definitely do that again because you let them and it will become a natural thing
for them.
About the story...

I'm sorry about Vander's actions. Tiwala lang.

Lovelots,

jazlykdat

=================

9: Trials

Vander Lewis

He wasn't able to see Aubrey during his *arraignment. Hindi na rin dumalaw sa kanya
ang mga magulang. He is sure his mom is still mad as hell.

[*arraignment - a legal procedure done in court para malaman ng akusado ang kasong
isinampa laban sa kanya at kung magpi-plead ba siya ng guilty or not guilty.]

Mga kapatid lamang niya ang pabalik-balik sa kulungan. The only favor his ate Vanna
was able to give was to make sure he'll stay in camp crame during his trial para
hindi siya maisali sa mga pangkaraniwang taong nakakulong. He has his own jail room
like all VIP prisoners.

He's a bit nervous. Alam niyang makikita niya ang asawa sa korte dahil ito ang
unang araw ng trial.
His children Ayder and Desiry are also inside the court room. Simula daw ng araw na
makulong siya ay hindi na rin nagpakita ang ina ng mga ito sa kanila. Ngayong araw
lang din nila ito makikita kung sakali.

Gumaan ng kaunti ang pakiramdam niya nang masilayan ang mga kapatid niya. Ngunit
bumigat ulit ang dibdib niya nang hindi makita ang mga magulang. Tuluyan na yatang
sumama ang loob ng mga magulang niya.

Mas lalo itong nadagdagan nang pumasok ang mga magulang ni Aubrey. Halatang masama
ang loob ng mga ito sa kanya. Sino ba naman ang hindi?

It was more painful when Aubrey appeared. She was with a man. Nakapulupot ang kamay
ng lalaki sa baywang ng asawa niya. He will never forget the man's face. So, iyong
Charlie talaga na kaklase nito noong college ang boyfriend nito?

He

can't believe that seeing Aubrey with a man hurts more than the rape charges she
pressed against him.

Pinamumulahan siya ng mukha habang isinasalaysay ng asawa ang nangyari nang gabing
iyon. It was fresh on his mind but he never thought that would fall as rape. Gusto
lang naman niyang iparamdam rito na siya pa rin ang minahal niya hanggang sa
ngayon.

Aubrey was crying. Gusto niya itong takbuhin at yakapin pero hindi niya magawa.
Pinanood na lamang niya ito habang inaakay ni Charlie. Yumakap naman ang asawa sa
lalaki at umiyak sa dibdib nito. He balled his fist. That's even more painful than
his first night in jail.

He wasn't able to comprehend with the proceedings. May mga exhibit na sinasabi pero
wala na siyang naintindihan. His mind shuts.
Nang makabalik siya ng crame ay kinausap siya ng abogado. Nagpaiwan din ang ate
Vanna niya.

"Could that really be rape? I know she enjoyed it in the end. She's my wife." Saad
niya sa abogado.

"They exhibited a medico legal saying that Aubrey had lacerations in the vaginal
opening and sperm samples." Paliwanag ng abogado.

"The court is asking you to undergo DNA testing." He added.

Napatingin siya sa abogado. He's really doomed.

"What do you suggest we do?" tanong niya rito.

"We can't refute with the DNA test," tugon naman ng abogado.

"Go on with the DNA testing. Ako na ang bahala." Vanna interjected.

"Ate, huwag na..." Pigil niya rito. Ayaw niyang idamay pa ang kapatid sa kasong
kinasasangkutan niya. Alam naman

niyang kayang-kayang gawan ng ate niya ng paraan para hindi magmatch ang DNA nang
hindi ito mahuhuli pero ayaw niyang gumawa pa ito ng mali para lang mailigtas siya
sa kaso.

"Gago ka ba? Akala ko ba ayaw mong makulong?"

"Hayaan mo na, ate. Kung mapatutunayan sa korte na rape talaga yung ginawa ko. Let
it be." Saad niya.

"And you know it certainly was." Sarkastiko nitong tugon. Napayuko na lamang siya.
His sister may be right.
-----

His days in jail were excruciating. Wala na siyang maramdamang bigat sa dibdib sa
pagkakakulong pero hindi naman mawala sa isip niya ang eksenang yakap-yakap ng
ibang lalaki ang asawa niya. Hindi niya ito matanggap kahit pinipilit ng utak niya
na tanggaping nagbago na talaga ang lahat.

Kung lalabas siya ng kulungan at araw-araw na magdusa. He'd rather stay in jail so
he would have all the reason to be miserable.

---

He was looking at Aubrey as he sat on the witness stand. Katatapos lang niyang
manumpa na sasabihin ang katotohanan at pawang katotohanan lamang.

He balled his fists under the desk when he saw Charlie smirking at him. Nakakagago
lang! Anong ibig sabihin nito sa reaksyon na 'yon?

"Will you tell the court what happened on the night of November 13, 20...?" His
lawyer asked.

He started narrating from the time he asked Desiry to let him talk to her mother so
Aubrey and he could patch things up.

Hindi na niya ikinuwento ang pagtatanong niya sa anak kung totoong may

boyfriend si Aubrey. The lawyer said it wouldn't be safe to tell it in court as it

might suggest a slight motive for the rape.

Aubrey started crying as he narrates his side. Naisip niya tuloy ang sinabi ng ina
na mas lalo itong magagalit kapag hindi niya sinabi ang totoo. He inhaled deeply.
"What happened after your children went out of the hotel suite?" The lawyer asked
bringing him back to his senses.

He was about to tell the court that he actually insisted himself on Aubrey at the
kitchen when he saw Aubrey leaning against Charlie's chest sobbing. Galit namang
nakatitig ang lalaki sa kanya.

He can not control his raising anger. No one should be that close to his wife. At
bakit ang gagong 'yon pa ang galit makatingin?

"We are married. What happened that night was between a husband and a wife." He
said looking straight at Aubrey's direction. His blood's boiling over the man
caressing her back.

"If it was rape the entire suite should've have been cluttered. The police went
there the morning after that and there was no trace of turbulence whatsoever." He
said inhaling deeply.

"What happened to us was normal for married couple. It was mutually accepted."
Sinalubong niya ang masamang titig ng lalaking katabi ng asawa. If he's going to
jail, he's going to make sure he'd knock the man's ego down.

"If there were lacerations found in my WIFE's private part, the OB-gyne could
attest that it could be normal for a big manhood to enter into a vagina which was
never used for TEN years even if she

was not forced." Naikuyom pa niya ang palad sa huling mga salitang namutawi sa
bibig niya.

----
Aubrey

Aubrey was crying so hard as Vander said those words. She can not take it anymore.
She decided to get out from the court room. Hindi niya kinakaya ang ginagawang
pagdepensa ng asawa. Sumunod naman sa kanya si Charlie.

Inalalayan siya nito papuntang kotse.

Charlie was quietly caressing her back habang nakayakap siya rito at umiiyak. Hindi
na sila bumalik sa loob hanggang sa natapos ang trial.

Charlie has always been there for her simula nang magkita ulit sila sa Dubai
sampung taon na ang nakararaan. Patapos na noon ang kontrata nito pero nag-renew
ito dahil sa kanya. She was badly broken then and she needed someone to depend on.
Charlie knows everything about her and Vander.

Pagkatapos ng dalawang taon, sabay din silang nag-apply sa Canada kung saan sila
parehong nakakuha ng permanent resident visa. They've been inseparable since then.
Iyon din ang rason kung bakit naging sila. Bumalik lang siya ng Pilipinas para
humingi ng annulment dahil niyayaya na siya nitong magpakasal.

"Sana hindi na lang kita pinayagang bumalik ulit." Saad nito nang makitang kumalma
na ang pakiramdam niya.

"Hindi mo naman kasalanan kung gano'n ang ugali ng hayop kong asawa." Puno ng
hinanakit niyang saad. Umayos siya ng upo at sumandal sa headrest ng sasakyan. Her
eyes are already swelling.

"I don't understand why you let this happen, Aubrey." Saad nito habang mahigpit

ang hawak sa manibela.

"What do you mean? Na ginusto ko to?" gulat niyang tanong kay Charlie.

"Do you still love him? Why were you inside the hotel with him?" His eyes are full
of doubt. Sa tono ng pananalita nito ay parang siya pa ang may kasalanan kung bakit
nangyari ang bagay na iyon.
"Narinig mo naman yung kuwento hindi ba? He manipulated Desiry." Tugon niya rito.

"Why were you inside his hotel? Hindi ba bumili tayo ng condo para doon ka tumira
habang nandito ka sa Pilipinas?"

"Because I thought he changed." Saad niya rito. She'd like to believe that Charlie
is only confused kaya ganoon ito magtanong.

"He changed and you would rekindle your marriage?"

That statement shocked her.

"What are you saying? That's ridiculous! Bumalik ako para makipaghiwalay so we can
get married." She said defenseless. Hindi niya akalaing wala palang tiwala ang
boyfriend sa kanya.

Charlie looked at her for a moment.

"I'm sorry. I thought when you didn't answer my proposal you still love him." He
said breaking the silence.

Sa isang iglap parang nagbago ang tingin niya sa lalaki. Why would he think she
liked what happened?

"That's crazy. Ihatid mo na ako sa bahay ng parents ko," saad niya rito.

"But Aubrey?" reklamo nito pero pinatigil niya ito sa pagsasalita.

"Please! I don't want another man distrusting me." She said averting her gaze.
Napaluha na naman siya sa sitwasyon niya. She was forcefully taken by her ex-
husband and her boyfriend seems not to believe her claim. Kung hindi ito maniniwala
sa kanya, whom would she expect to believe her?

"Aubrey you're just vulnerable." Malumanay nitong saad.

Siya ba talaga ang vulnerable o ang lalaki?

"Let's just talk when I'm ready." She said with finality. Lumabas siya ng kotse at
hindi na tiningnan pa ang lalaki.

She was about to walk towards her parents' car nang magsilabasan ang mga tao sa
korte.

Umakyat ang galit sa dibdib niya nang makita ang asawa na palabas ng korte. May
katabi itong dalawang pulis pero ni hindi man lang ito nakaposas.

Hindi niya napigilan ang sarili at napasugod dito.

"How dare you say that in court!?" galit niyang saad sa asawa. Vander was utterly
shocked. She took that opportunity to slap him twice in the face so hard. She gave
all her strength that it even stings. Namula ang magkabilang pisngi ng asawa.

"You know exactly what you did Vander!" nanggagalaiti niyang saad rito. She wants
to slap and punch him more para makabawi sa lahat ng kasalanan nito pero nahawakan
siya ng mga pulis at pinigilan.

"I'm sorry, Aubrey. Believe me...that happened because I love you." Maamo nitong
saad. Maaawa siguro ang kahit na sinong tumingin rito pero kilala niya ito at
hinding-hindi siya madadala sa pagpapaawa nito.

"Putang inang pagmamahal yan!" Nagpumiglas siya sa pagkakahawak ng mga pulis.

Binitawan naman siya ng mga ito nang dumalo ang mga magulang niya. She saw her
children's shocked faces. Gustoo niyang daluhan ang mga ito pero inakay na siya
palayo ng mga magulang.

The police immediately took Vander to the police car kasunod ng mga kapatid nito.

.
.

*Kapag lahat ay hindi na naniniwala, lalaban ka pa ba?*

=================

10: Mommy Lianna's Angst

[Warning: Kailangan ng panyo o tissue. I had it when I wrote this part. O baka
iyakin lang talaga ako. Hehe!]

Aubrey

Her mother in-law, Lianna, had always been nice to her. Kaya kahit sobrang masakit
sa kalooban niya ang harapin ito ay hindi niya ito matanggihan.

She's been calling her parents at nakikiusap na makipagkita ito sa kanya.

"You know when Vander got you pregnant, I told my husband na huwag kayong ipakasal
kasi sobrang bata niyo pa." Lianna started. "Your feelings could change." She wiped
a tear and tried to control herself from crying.

Napayuko si Aubrey sa sinabi ng biyenan. They are inside a private dining room in a
restaurant.

She remembered how stupid and stubborn they were that time. Tumanggi na nga ang mga
ito na ipakasal sila noon, gumawa pa sila ni Vander ng paraan para pumayag ang mga
ito.

They were very young then. Wala silang inisip kundi ang bugso ng damdamin nila.

"Pero yung daddy Vaughn niyo, isang iyak lang ni Vander handa na siyang kontrahin
at awayin ako," natatawa nitong dagdag pero ramdam niya ang bigat ng kalooban nito.

"Wala akong nagawa, nagkasundo ba naman ang dalawang matigas ang ulo." Napapailing
nitong dagdag.
Aubrey silently listened to her mother-in-law.

She must admit nasilaw siya sa karangyaang maaari niyang matamasa sa piling ni
Vander.

Kaya naman talaga niya pinilit ang mga magulang noon na payagan siyang mag-aral sa
exclusive school dahil gusto niyang makasalamuha ang mga mayayaman.

She

was young and ambitious.

Well, she experienced the rich life she wanted when they got married but it came
with a great responsibility and a huge price.

"You know you have always been a daughter to me since then," hayag nito. She
reached for her hand and held it.

Napaluha siya sa pahayag nito.

"I know what Vander did was unforgivable. Kahit ako galit na galit sa ginawa niya.
Any woman doesn't deserve to be disrespected by anyone." Lianna said sobbing in
between.

Aubrey cried at what her mother-in-law just said. Of all people, she never expected
that she would believe her claim against her son. Halos lahat na lang kasi hindi
naniniwala sa kanya. Yung mga magulang nga niya tinanong pa siya kaagad kung
sigurado ba siya sa binibintang niya.

"I never visited him in jail kasi masamang-masama ang loob ko sa ginawa niya."
Umiiyak nitong dagdag.

"I don't wanna see him. I can not afford to look at the person who reminds me that
I wasn't a good mother." Lianna's shoulders started shaking as she said it.

"Mom?" Aubrey wiped her tears and stared at her mother-in-law. She didn't expect
that remark from her.

"Mommy, hindi niyo po kasalanan ang nangyari. Vander has his own mind." She said
trying to at least ease a little of her mother-in-law's pains.

"He keeps telling that he did it because he loves you." Saad nito. Natahimik siya
sa pahayag ng biyenan.

"Kung naging mabuti akong ina, sana naturuan ko siya ng ta-mang pag-res-pe-to at
pag-ma-ma-hal sa i-sang ba-ba-e." Ramdam niya ang sakit sa bawat bitaw ng salita

ng biyenan.

"I failed Aubrey. I failed to be a good mother to Vander. I am sorry." Humagulgol

ito.

"Mommy wala po kayong kasalanan." Saad niya rito. It breaks her heart to see
Vander's mom suffering. It was the last thing she wants to happen. Pero wala din
naman siyang magagawa dahil nangyari na ang nangyari.

There was a long silence before Lianna spoke again.

"But you know what, no matter what my son did. Ayoko pa rin naman siyang makulong."
Lianna wiped her tears and looked at her.

"You see, Aubrey, Vander claims that he did it out of love for you." She inhaled
deeply before she continued but it sounded like she ran out of breath. "Hindi
kulong ang kailangan ng anak ko. He needs psychological help, Aubrey. That wasn't
normal."

"Please Aubrey. I am appealing to you, mother to a mother. Don't let him rot in
jail."

Would she let the man who disrespected her womanhood at large?

She didn't expect her mother-in-law to plead like this. Ang sakit sa dibdib na
sabihin ditong hindi siya pumapayag sa pakiusap nito.

"Mommy, noon pa man ganoon na ang ginagawa niya sa akin. If he's frustrated, he'd
force himself on me." The pains and aches she felt before seem to come crushing her
heart. Naalala niya ang lahat ng sakit na dinanas mula sa asawa.

"I know, I understand now. Iyon ang dahilan kung bakit ka umalis noon. I should
have known it before. Sana nagawan ko ng paraan para maliwanagan ang isip niya."

Napayuko siya sa sinabi nito. She never told anyone about it. Nahiya na rin kasi
siya.

That was too personal to share.

"Pero ngayon kung makukulong siya I could never help him," her mother-in-law added.

"I promise kapag lumabas siya ng kulungan. We'll never allow him to get near you
again." Nakikiusap ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya.

"Your ate Vanna will take care of it. You know her kapag sinabi niyang hindi
makakalapit si Vander, hindi iyon makakalapit kahit anong mangyari."

"I'm sorry, mommy. I can not let this thing pass. Mabigat po ang kasalanang ginawa
ni Vander." Tugon niya rito. It was so hard to say those words knowing that she'll
hurt Vander's mom.

"I am not pressuring you. I am just appealing. My son needs psychological help."

Hindi na siya nagsalita pa.

There was a long silence before Vanna and Liam appeared and sat on the vacant
chairs.

"Aubrey, we're very sorry of what Vander did to you." Liam stated. Napatingin siya
rito. Liam never volunteered a conversation with her. Lagi itong tahimik at
nagmamasid lang. Now, he's actually speaking his mind. Naalala niya ang sariling
kapatid na sinabi pang nag-iinarte siya nang ikinuwento niya ang ginawa sa kanya ni
Vander.
But maybe Vander's family just knows what he's capable of doing kaya naniniwala ang
mga ito sa kanya.

"Vander seem to have accepted na makukulong na siya." Vanna interjected.

"I know how hard it is for you to forgive him but please do it for your children.
Pag nakalabas siya, Liam and I promise na hinding-hindi siya makakalapit sa 'yo
kahit hindi ka umalis ng bansa." Her sister-in-law uttered seriously.

"I am sorry ate, kuya. I can not give you any answer now. Because right now, the
pain's too fresh to let him enjoy life outside of jail." She told them sincerely.
No matter how good they are to her, she just can't let it pass that easy.

"We understand, anak. But please think about it a hundred times." Lianna said.

They all went to silent.

Parang pinipiga ang puso niya sa pagtangis ng biyenan sa harap niya. She exactly
knows how she feels as a mother pero ibang kuwento kasi ang ginawa ng anak nito sa
buong pagkatao niya.

*Pagkukulang nga ba ng isang ina ang pagkakapariwara ng anak?*

=================

11: Desiry's Angst

[Warning: Kailangan ng mas maraming panyo o tissue. I had it when I wrote, reread
and proofread this part. Joke! Iyakin lang talaga ako. Hehe!]

Aubrey
"Mom, bakit niyo po pinakulong si dad?" Desiry asked. Nakipagkita siya sa mga anak
para kumbinsihin ang mga itong sumama na sa kanya. This whole thing torments her
being. Ayaw na niya ng magulong buhay. Ito ang tinakasan niya 10 years ago, ayaw na
niyang balikan ulit.

"Your dad did something which is unforgivable." Tugon niya sa anak.

"But he said he only did that because he loves you."

Ang sakit marinig mula sa anak na ipinagtatanggol nito ang ama sa krimeng nagawa.

"Desiry, there will never enough justification for a crime. I know you are old
enough understand." Nanginginig ang boses niyang paliwanag. Her tears began
falling.

Ganito bang pag-iisip ang itinuro ng asawa sa anak niya?

"Pero ayaw ko pong makulong si dad." Desiry said wiping a tear. Mas lalo tuloy
siyang napaiyak. Hindi naman niya masisisi kung maka-ama ito.

"Sige papayag akong iatras ang kaso laban sa daddy mo pero lumayo na tayo. Sumama
na kayo sa akin ng kapatid mo."

"Mommy?" gulat na tanong ni Desiry sa kanya.

"Sige na anak. Layuan na natin ang daddy niyo."

Gusto niyang sa muling pag-alis niya ay kasama na ang dalawang anak. Gusto niya ng
tahimik na buhay na kapiling ang mga ito. Kahit wala ng lalaki sa buhay niya.

"No, mommy! Hindi ko magagawa iyon." Sunod-sunod nitong iling. Natigilan siya sa
mariing reaksyon ng anak.

Napailing din si Ayder pero hindi nagsalita.

"Bakit? Takot ka ba sa kanya? Ginawa rin ba niya sa 'yo ang ginawa niya sa akin?"
nahihintakutan niyang tanong. She swears she will never forgive Vander if he did
something to their daughter. Tinanggap niya ang lahat ng kabastusang ginawa nito sa
kanya pero hindi sa anak nila kung sakali.

"No! Why would you even think of that? You think ganoon kasama si daddy?"
Resentment is evident on Desiry's voice.

"Hindi! Pero kung nagawa niya sa akin. He can do it to anyone else." Depensa niya
sa anak.

Desiry smiled bitterly.

"You don't know dad, anymore. He just loves you, mom." Her tears rolled down as she
said it. It breaks her heart to see her daughter like this over her dad.

"You don't know how much he was hurt when you left. He keeps drinking and drowning
himself with alcohol." She narrated sobbing. Hindi siya makapagsalita sa sinasabi
ng anak.

"I was six, mom. Takot na takot ako sa tuwing nagbabasag siya ng gamit pero ayaw
naman niyang umalis kami sa bahay." She added sobbing.

"Kapag kinukuha kami nina Mee at Dee. Sinusundo niya kami nagwawala siya. I was
young but I know how dad feels."

She can't help her tears falling. Na-imagine niya kasi ang mukha ng anak noong anim
na taong gulang pa ito.

"Kahit noon naiintindihan ko na kung bakit ganoon si dad. Kaya binabantayan ko na

lang si Ayder." Desiry continued narrating while sobbing in between.

She inhaled deeply. Her shoulders

started shaking as she remembered how young they were when she left. Ayder was two.
He can barely walk and speak. Now, at 12 he's a lot taller. Nakatingin ito sa
malayo at pinipigilan ang sariling maiyak.
"Halos dalawang taong ganoon si dad." Desiry wiped her tears pero nagsilaglagan pa
rin ang mga luha nito.

"One night, I heard him breaking things inside your room. Kahit takot na takot ako
pumasok ako para tingnan siya." She continued sobbing.

"I saw dad sitting on the floor. Nakasandal sa kama. Nilapitan ko siya." Desiry
inhaled deply as she wiped her tears.

Pigil ang hininga habang hinihintay niyang ituloy nito ang kuwento. Her tears are
uncontrollable.

"Natakot ako noong bigla niya akong niyakap. I was eight. I know what a rape is,
mom." She narrated sobbing in between.

Napahawak siya sa dibdib habang minamasdan ang anak na umiiyak.

"I was so scared. Sobrang higpit ng yakap niya. He was so drunk."

Her tears run profusely. He won't forgive Vander if he did something bad to Desiry.

"Tiningnan niya ang mukha ko. Sabi niya 'Ang ganda-ganda mo. Kamukhang-kamukha mo
ang mommy mo.' The only word I said was "Daddy"

Tatayo sana siya para yakapin ang anak pero pinigilan siya nito. Desiry wiped her
tears pero hindi talaga ito maampat. Like her, Desiry's shoulders are also shaking.

"He cried so hard. Really so hard in my shoulder, mom. He was mumbling "Sorry, my
princess. Sorry." Desiry sobs some more narrating his father's reaction. "Sorry.
Pinabayaan ko kayo. Mo-mmy niyo l-lang..." Desiry sobs

in between. "Mommy niyo lang ang umalis pero pati daddy niyo nawala." She
continued.
"He was crying and crying, mom."

Nobody spoke as Desiry calms herself from sobbing. Nang kumalma ito ay saka
itinuloy ang kuwento. She saw Ayder wiping a tear.

"He slept crying that night. I thought he'd go back drinking the following
morning." Tumingin ito sa ina at ngumiti ng tipid bago nagpatuloy.

"Pero dinala na niya kami sa bahay nina Mee at Dee. Doon na kami tumirang tatlo. He
also went back to school."

"Dad was always there for us. Hindi niya kami iniwan." Umiiyak nitong hayag. Her
heart sank.

"Two years, mom. Two years siyang nawala sa amin ni Ayder bago siya bumalik nang
tuluyan sa amin."

She cant help her tears from falling as Desiry speaks.

"Ikaw? Iniwan mo kami ng sampung taon."

Napahawak siya sa dibdib. Desiry is right. She left them.

"Kung naghintay ka sana kahit ilang taon lang. You could have seen him change,
mom." Garalgal ang boses ng anak habang binabanggit ang mga katagang iyon.

"Kung hindi ako umalis hindi rin magbabago ang daddy niyo." depensa niya.

"Someday maiintindihan mo rin ang naging sitwasyon kaya ako umalis."

"Naiintindihan ko naman, mommy. I'm old enough. Alam kong nasaktan ka rin pero sana
man lang naisip mo na mas masakit ang ginawa mong pag-iwan sa amin." Puno ng
hinanakit nitong hayag. Desiry's never been like this before.

Madalas silang mag-skype pero never nitong sinabi ang hinanakit sa pag-alis niya
noon.

"You abandoned us! He did not."

"Sobrang sakit, mommy. Hindi mo man lang kami inisip. Ang inisip mo lang kung gaano
ka nasaktan."

"I'm sorry, anak." She mumbled between tears. Napakasakit marinig mula sa anak ang
mga salitang iyon. She doesn't even know how to react.

"Sana tiniis mo man lang kahit kaunting panahon pa yung sakit baka sakaling nagbago
pa si daddy."

If she stayed longer, nagbago kaya ang lahat? Vander never changed. Inakala lang ng
lahat na nagbago na siya pero kung nagbago siya. He shouldn't have done what he
did.

"Sana ipinaglaban mo man lang na mabuo ang pamilya natin."

"I did try, Desiry. Matagal ang ipinagtiis ko sa daddy mo." Depensa niya pero
umiling lang ang anak.

"You did not try harder, mom. If you tried sana bumalik ka para mabuo tayo but you
didn't. Sana bumalik ka para sa amin ni Ayder. But no, you only came back for
yourself. So you could marry your boyfriend."

That statement caught her offguard.

"Sana hindi ka na lang bumalik." Saad ng anak bago tumayo at nilisan ang lugar. Mas
lalo siyang napaiyak sa inakto ng anak.

Tiningnan niya ang anak na lalaki. Pinigilan niya ito nang akmang tatayo at aalis
na rin.

"Ayder, anak. Sumama ka na lang kay mommy." pakiusap niya rito.

Ayder looked at her hands clasped in his arms.

"I'm sorry mommy. Sanay po ako na si daddy lang ang kasama namin." He smiled
bitterly. Her heart crumbled at her son's remark.

"Lumaki naman po ako na walang ina. I can live another ten years without a mother."
He said before turning away.

All she could do was cry in pain.

Siya ba talaga ang nagkamali?

Was it so selfish to think about herself matapos ng lahat ng pinagdaanan niya sa

asawa?

*Kailan nga ba napatutunayan ang pagiging isang ina? O Kailangan nga bang patunayan
ang pagiging ina?*

=================

12: Clock
...

Tic

...

Tac

...

Tic

...

Tac

...

Tic

...

Tac

...

=================

13: More Than One Year Later

Aubrey
"Aubrey, please? If we get the deal with VLF Empire hotels and resorts, aangat
itong travel agency natin."

"Shut up, Lily!" tugon niya sa kaibigan. Alam na alam nito na si Vander ang
nagpapatakbo ng VLF Empire hotels and resorts tapos kino-consider pa nito ang
makipag-deal doon.

"This could be our gateway to the international market."

Tiningnan niya ng masama ang kaibigan. She's been her friend since high school at
alam naman nito ang naging sitwasyon nila ni Vander ng nagdaang taon.

"Look, ang dami nating nasasayang na prospective clients dahil gusto nila sa VLF
Empire ang accommodations nila kaso hindi tayo makapagpa-book kasi ayaw nila ng
bookings from travel agencies. Now, that they are opening up the deals for travel
agencies, hindi tayo makiki-bidding?"

"No!" madiin niyang saad.

Isang taon na rin nang simulan nila ang travel agency business nila na nag-ooperate
lang sa Pilipinas at naging matiwasay naman ito.

"Everyone's up for the bidding. Sige na Aubrey. Mag-aaral na ngayong year na 'to
yung inaanak mo. Kailangan ko ng mas malaking kita." Nagpaawa pa ang kaibigan
habang nagsasalita.

"As if naman wala kang ibang business at hindi mayaman yang asawa mo!" irap niya sa
kaibigan. Napatawa naman ito.

"I just want this business to prosper. Pangarap natin to pareho 'di ba?" pilit pa
rin nito.

"You know I can't stay near Vander." She answered inhaling deeply.

"Baliktad yata. Hindi ba siya ang bawal lumapit sa 'yo? Besides it's just business.
Ipinangako rin

ng hipag at mother-in-law mo na hindi ka na niya masasaktan ulit di ba?"

pangungulit ng kaibigan niya.

"Iyon ay kung iniatras ko ang kaso pero hindi naman di ba?" tugon niya habang
inaayos ang ilang folder na nasa mesa niya.

"Hindi ka nga sumipot sa hearings di ba kaya ibinasura ang kaso ibig sabihin no'n
umatras ka pa rin sa kaso."

The case she filed against Vander became discreet. Siguradong pinigilan ng pamilya
ni Vander ang pagkalat sa publiko ng naging kaso. Maliban sa kani-kanilang pamilya
at malapit niyang kakilala ay wala nang nakaalam ng lahat.

"Magmumukha lang akong tanga at kawawa kapag ginawa ko iyon matapos kong hindi
magpakita ng mahigit isang taon."

"Hmp! Bahala ka na nga!" irap naman ng kaibigan at sinagot ang telepono na kanina
pa nagri-ring.

Magkatabi lang sila ng table ng kaibigan. Iisa lang ang office nila. Medyo malaki
ito dahil may mga upuan na rin para sa mga walk-in clients na gustong magpa-reserve
ng travel packages nila.

Napakaimposible talaga minsan ng kaibigan niya. Gusto pa nitong makipag-deal kay

Vander samantalang alam naman nito ang naging sitwasyon nilang mag-asawa.

Matapos silang mag-usap noon ng mga anak at gusto ng mga ito na sa ama sumama
naisip niyang mas lalong masasaktan ang mga anak kapag nakulong ang ama ng mga ito
kaya hindi na lamang niya itinuloy ang kaso at umalis para maiwasan ang ano pa mang
gulo.

Months later, they put up a travel agency business. Kailangan niya rin kasing
kumita at pangarap talaga nila ito ng kaibigan.

The business had been stable mula nang ipatayo

nila ito.

______

Galit niyang tiningnan ang kaibigan nang marinig mula sa ilang representative ng
ibang travel agencies na bidding pala ng VLF Empire Hotels and Resorts ang
pinuntahan nila.

Gumawa kasi siya ng presentation sa pag-aakalang sa ibang resort hotels sila

magpre-present ng deal para sa travel bookings. Sa restaurant naman kasi na hindi
konektado sa mga Filan ang naging venue kaya hindi niya inakala na ito na pala yung
bidding nila

Mahigpit siyang hinawakan sa braso ng kaibigan nang akmang tatayo siya. Nai-submit
na nila ang flash drive nila at siguradong naka-queue na sila para mag-present.

"Everyone, please get ready Mr. Vander Lewis Filan and the other stockholders of
VLF Empire Hotels and Resorts are already here."

Napatuwid siya ng upo. Bahagya siyang nagtago sa gilid ni Lily nang sunod-sunod na
pumasok ang mga naka-business suit na lalaki.

Ang table ng mga stockholders ay nasa kaliwang side sa harapan at sa kanan naman
ang projector at podium para sa magpre-present. Lahat ng presenters ay nakaupo
naman sa mga nakahilerang upuan. Sideview lang ang nakikita nila mula sa kanilang
kinauupuan pero kahit naka-sideview ay kilalang-kilala niya si Vander. Mabuti at
natatakpan ito dalawang nakaupo ring lalaki kaya hindi siya nito pansin.
She felt a little tense. Paano kung hiyain siya nito? The last time she saw him was
outside the trial court kung saan niya ito sinampal.

"Relax, hindi yan magsasalita against you kasi siya ang may kasalanan hindi ikaw."
Bulong ng kaibigan. Parang nabasa nito ang

nasa isip niya.

"He will turn our proposal down, kaya umalis na tayo." Bulong niya sa kaibigan.

"Let's just try. Nandito na tayo eh."

She was trying to go out discreetly habang may mga nagsasalitang representative ng
ibang travel agency pero ayaw talaga siyang bitawan ni Lily. Ayaw naman niyang
makalikha ng kahit na anong komosyon kaya pilit niyang nilalabanan ang namumuong
galit para sa kaibigan. Pakiramdam niya ay trinaydor siya nito.

"Our next business presenters are from L&A travel and tours." Pakilala ng emcee.
Agad naman siyang hinila ni Lily patayo. Napatingin tuloy siya kay Vander pero ni
hindi umangat ang tingin nito. Maybe he doesn't know na isa siya sa magpe-present.

Hinila siya ni Lily sa harap kaya wala na siyang nagawa.

"Hello, good afternoon gentlemen I'm Lily and this is my partner, Aubrey." Pakilala
nito. Napatingin siya sa gawi ni Vander. Mabuti na lang at nakayuko ito at
nagbabasa ng dokumento sa isang folder. Pero hindi pa rin mawala ang kaba sa dibdib
niya.

"L&A Travel and Tours has only been in this business for a year but we assure you
that we offer superb services. That's why we've been skyrocketing in the travel
agency field just for a short period of time." Umpisa ng kaibigan niya.

"Aubrey here will explain to us, how we deal with clients and what innovation we
can offer so that the VLF Empire Hotels and Resorts will gain more clients through
our travel agency."

She was taken aback when Lily handed her the microphone and the first part of the
presentation was flashed on the

screen. Napatingin siya sa mga stockholders na naghihintay sa sasabihin niya.

Gumaan ng konti ang pakiramdam niya nang hindi tumingin si Vander.

"Our agency offers client-oriented services..." She inhaled deeply and looked at
Vander's direction. Hindi pa rin ito nag-aangat ng tingin. Imposible namang hindi
nito nakilala ang boses niya. Itinuloy na lamang niya ang pagpre-present sa kabila
ng kaba at pag-aalinlangan.

This is not really a good idea.

Nakalimang slides na siya nang senyasan siya ng emcee na tumigil. That means there
is a question from the stock holders.

Her heart beats started racing when she saw Vander holding the microphone.

"I have already read all the proposals. There is no need for everyone to present."
saad nito. He was looking at the gentlemen in the table.

"We'll give the deal to L&A Travel and Tours." Dagdag nito na nakapagpamaang sa
kanilang lahat
"Vander are you sure? They are just new. They haven't even established their name
yet." tugon naman ng isa nitong kasama.

"Yes, I am sure." Saad nito at tumayo na. She felt like her world stopped when he
looked at her. She mentally scolded herself for feeling nervous and not angry upon
seeing him.

"Mrs. Vander Lewis Filan, I am expecting the full contract until next week." Saad
nito sa kanya bago nilisan ang lugar. Everyone looked at her. Pakiramdam niya ay
pinamulahan siya ng mukha. Then the blabbering starts. Lumapit sa kanya ang mga
lalaking kasama ni Vander at nakipagkamay.

"I'm sorry we didn't know you are Mr.

Filan's wife." Saad ng isa bago ipinakilala ang sarili at mga kasamahan nito.

------

Hanggang sa makauwi siya ng sariling condo ay hindi siya makapaniwala sa nangyari.

"Oh my god, Aub. Grabe hindi ko kinaya yung Mrs. Vander Lewis Filan." Bulalas ni
Lily nang makapasok sila ng unit. Inihatid siya nito dahil coding ang sasakyan niya
at kanina pa nito inuulit-ulit ang nangyari kanina na parang wala siya doon.

"Have you seen everyone's reaction when he said that?" tanong pa nito.

"Shu up, Lily!" inis niyang saad dito. Natatawa naman itong pumasok at nauna nang
tinungo ang kuwarto na para nitong sariling bahay.

"Relax ka lang sis." Natatawa nitong saad. She immediately went to the bed at
binati ang kasambahay niya bago umupo sa kama.

"Ang cute-cute talaga ng inaanak ko." Agad nitong hinalikan ang limang-buwang
gulang na sanggol.

"Kamukhang-kamukha mo talaga ang daddy mo." Nanggigigil nitong saad at hinalikan

ang bata. She heard her daughter's giggle. Nawala tuloy ang stress niya sa
kaibigan.

"Akin na nga yang baby ko. Pinanggigigilan mo na naman." Saway niya sa kaibigan.
Binuhat naman nito ang bata at natatawang inilayo sa kanya.
"Ang cute. Babaeng version talaga ng ama niya. Hindi dapat Deshima pangalan niya
eh."

"Shut up! Mas magaling ka pa sa akin eh! Kanina ka pa!" inis niyang saad sa
kaibigan. Alam na alam na naman kasi niya ang pangalang babanggitin ng kaibigan.

"Word of the day: Shut up!" her friend exclaimed. Inirapan naman niya ito.

"Hindi na nga! Sorry na, sis." natatawa naman nitong tugon at lumapit na sa kanya.
She immediately took Deshima from Lily.

"Ang cute. Promise sis, mas bagay talaga sa kanya ang pangalang Lady Vander.
Kamukhang-kamukha oh?" pilit pa rin nito. She sighed and glared at her pero tumawa
lang ito.

"Aminin mo sis. Nawala lahat ang galit mo sa asawa mo nang masilayan mo 'tong
sobrang cute na babaeng version niya." tudyo nito.

"Ang cute-cute taalaga ng inaanak ko." Hahalik sana ito pero inis niyang inilayo
ang anak sa kaibigan.

"Sus! I know you! Stop pretending. You were not even mad when you saw him earlier."

She glared at her friend pero tumawa lang ito.

"Where's Dirran?" baling nito sa kasambahay na napapangiti lang habang

pinapakinggan silang nag-uusap.

"Tulog na po nasa kabilang kuwarto." Tugon naman ng kasambahay. Napatango naman ang
kaibigan bago siya tiningnan ng nakakaloko.

"Umalis ka na bago pa ako tuluyang magalit sa 'yo. May kasalanan ka pa sa akin."

pinagtaasan niya ito ng kilay.

"Okay. Baka hinihintay na rin ako ng asawa ko. You know ang sarap ng may asawa.
Bye, Lady Vander! Say 'hi' to Dirran for me," natatawa nitong saad bago lumabas ng
kuwarto.

Her daughter giggled kaya imbes na magalit sa kaibigan ay napangiti na lamang siya.

=================

14: Kontrata

Turn the table upside down once in a while. -jazlykdat

Aubrey

Kung siya ang masusunod, ayaw na niyang ituloy ang deal sa VLF Empire kaya lang
magmula noong pumayag si Vander na sa kanila ibigay ang deal ay hindi na siya
tinigilan ng kaibigan. Araw-araw siyang kinukulit na pirmahan na yung kontrata para
maibigay na sa opisina ng asawa.

Maraming tanong ang gumugulo sa isip niya. Siguradong alam ni Vander na co-owner
siya ng travel agency kaya siguro nito inopen ang deal. Ilang beses niyang
pinapaamin si Lily kung kinausap siya nito pero mariin naman itong tumanggi. Sinabi
lang nito na nabasa nito ang invitation to bid sa newspaper.

If she doesn't know Lily, iisipin niyang kasabwat ito ni Vander. But why would he
do that? Revenge? Hindi naman sana. Mula nang huli silang nagkita ay hindi na siya
nito ginulo.

Tumira siya sa private in-land resort nina Lily sa Cavite nang umalis siya hanggang
sa nakapanganak. Doon na rin nila inumpisahan ang travel agency na matagal na
nilang pinaplano. Nang makapanganak siya ay saka sila lumipat ng Manila.

Huminga siya ng malalim habang nakatingala sa mataas na building ng VLF Empire. Ang
alam niya sa building na ito nag-oopisina ang magkakapatid na Filan maliban kay
Vanna. May sarili din namang opisina ang hipag sa building pero hindi nga lang ito
naglalagi doon.

Dala-dala niya ang kontrata para dalhin kay Vander. Hindi niya alam kung bakit siya
pumayag na dalhin ang kontrata

sa opisina. Marahil ay umaasa siya na magiging civil na sila ng asawa sa isa't-isa

kahit para na lang sa mga anak nila. Gusto na rin kasi niyang sabihin ang totoo sa
asawa.

Isang buwan pa lang matapos siyang nagpakalayo-layo ay nalaman niyang buntis pala
siya. She was sure it was Vander's child dahil wala namang ibang lalaking nakagalaw
sa kanya. Kahit na naging sila noon ni Charlie, hindi naman naging intimate ang
pagsasama nila.

Noong buntis siya ay binalak na rin niyang makipagkita rito pero natatakot siya sa
maaaring mangyari kaya ipinagpaliban na lamang niya. The pain was still so fresh,
then. A part of her is still mad for what happened. It took a while before she
finally accepted that things really happened as it should be.
Wala na siyang balita kay Vander simula noon maliban lang sa ilang detalye mula sa
society pages ng dyaryo.

"Ano pong pangalan niyo ma'am?" tanong agad ng guwardiya sa bukana ng building
lobby. Mahigpit talaga ang seguridad ng building noon pa man. Ito kasi ang central
office ng business empire nila.

"Aubrey--" she stopped for a moment. Nag-alangan kasi siya sa sasabihing apelyido.
Kahit kailan naman kasi ay Filan ang ginagamit niya kahit noong nagpunta siya ng
Dubai at Canada.

"Aubrey Filan po?" sabad agad ng guwardiya. May mga pinindot ito sa monitor at
lumabas ang mukha niya sa screen.

"Ma'am sama na po kayo sa akin. Ihahatid ko kayo sa opisina ni Sir Vander," saad
nung isa pang guwardiya. Huminga siya ng malalim at sumunod na sa guwardiya.
Mukhang

hinihintay talaga ng asawa ang pagpunta niya ng opisina nito.

They rode on the elevator. Pagtigil sa 25th floor ay iginiya siya nito isang
pintuan. A lot of uniformed staffs are walking along the corridor. Pagpasok nila ay
namangha pa siya sa dami ng cubicles at employees. Abala ang mga ito sa telepono,
parang isang call-center company.

"Mga nag-aasikaso po yan ng bookings sa mga hotels at resorts ng mga Filan." Saad
ng guwardiyang kasama nang makita ang reaksyon niya. Napakunot-noo tuloy siya.

So kaya ayaw nilang tumanggap ng bookings from travel agencies, may sarili din pala
silang staff para sa mga ganung bagay. Pero bakit ngayon nag-open sila? They
practically don't need it. Kayang-kaya naman nilang i-handle ang mga direct
bookings. Was it because of her? What is Vander thinking?

Iginiya siya ng guwardiya papunta sa pinakadulong opisina.

"Nasa loob po ang sekretarya ni Sir. Siya na lang po ang kausapin ninyo," saad nito
bago yumukod at umalis na.

She earned the courage to go inside the office. Akala niya ay opisina na agad ni
Vander, receiving area pa pala. May kausap pa ang sekretarya kaya naghintay muna
siya saglit.
"Ate Aubrey?" Nagulat siya nang biglang tumingin ang sekretarya sa kanya.

"Ate Aubrey, ako 'to!" Excited nitong saad at lumapit sa kanya. For a moment her
forehead creased bago nakilala ang babae.

"Marlene?" she asked unsure. Nagliwanag naman ang mukha ng dalaga.

"Kumusta na po kayo?" Tuwang-tuwa itong lumapit. Marlene was Ayder's nanny. Parang
nag-iba na kasi ang

itsura nito kaya hindi niya agad nakilala.

"Okay naman. Kumusta ka na?" agad niya itong niyakap. Naluha pa siya nang mayakap
ito. She was once a witness of her life with Vander more than a decade ago.

"Ayos naman ate. Sandali ate, umupo ka muna," agad siya nitong ipinaghila ng upuan.
"Miss mamaya ka na lang bumalik ha? Asawa nga pala ni Sir Vander," baling nito sa
kausap kanina. Bahagya namang yumuko ang babae bilang paggalang bago lumabas ng
opisina.

"Sekretarya ka na ni Vander?" takang tanong niya sa dating yaya.

Ngumiti ito. "Oo, ate. Noon kasing umuwi na sila sa bahay ng parents ni kuya,
tinanong niya ako kung gusto kong bumalik sa pag-aaral. Umoo naman po ako kaya
naging scholar niya ako."

Napakurap siya at prinoseso ang sinabi ng sekretarya.

"Tapos noong nagtapos na ako pinag-apply niya ako dito sa kumpanya," dagdag nito.

Hindi siya makapaniwala sa naririnig mula rito. Did Vander really have that side?
Sabagay ni hindi niya ito nakitang nagalit sa kahit na sinong kasambahay noon.

"Mabuti naman at hindi niya kayo pinabayaan." Tugon na lamang niya.

"Naku! Hindi po, ate. Yung driver niyo po dati saka si manang Rosa, binigyan niya
rin ng pang-negosyo."

Napangiti na lamang siya sa sinasabi nito. Kasambahay din nila dati si Manang Rosa
simula nang ikasal sila. She can't help but remember what Desiry said before. "Sana
tiniis mo man lang kahit kaunting panahon pa yung sakit baka sakaling nagbago pa si
daddy."

"Magkakabalikan na po ba kayo?" excited na tanong ng sekretarya matapos ang ilang

sandali.

"Hindi,

nagpunta lang ako dito para ibigay itong kontrata." Tugon niya rito. She has
nothing to hide from her. Alam na alam naman ng mga ito ang naging sitwasyon nila
noon ni Vander.

"Pasensya ka na, ate kung matabil ako, ha. Na-miss po kasi kita." Nahihiya nitong
saad.

"Okay lang. Namiss ko rin kayo." She answered smiling. She's also happy to see her.
Ito ang naging kasama niya dati sa pag-aalaga sa anak.

"Akin na lang po yang kontrata. Wala kasi si sir. Hindi po ba niya nasabi? Wala po
siya kapag first Thursday of the month." Her smile is contagious. Ang laki na
talaga ng ipinagbago nito.

"Ah ganun ba. Sige pakibigay na lang ito." Tugon niya rito at iniabot ang folder.

There was a long silence. Magpapaalam na sana siya nang makuha ang lakas ng loob
para itanong ang nasa isip.

"Bakit nga pala wala si Vander kapag first Thursday of the month?"

May date kaya ito sa mga anak nila? O sa ibang babae?

"Atin-atin lang po ha. Tutal asawa niyo naman po si sir Vander dati..." nahihiya
nitong saad. Tumango na lamang siya.

"May session po siya sa psychologist kapag unang huwebes ng buwan."

Napatango siya sa binanggit nito. She didn't expect that news. Her mother-in-law
had been really true to her word.

Hanggang sa nakaalis siya ng opisina ay iniisip pa rin niya ang nabanggit ng

sekretarya. Kaya pala mukhang kalmado na si Vander noong nagkita sila.

Sana nga maging maayos na rin si Vander para masabi na niya ang lahat dito.

--------

She went back the day after para kunin ang kontrata. Kinakabahan pa siya dahil
siguradong nandoon na si Vander.

"Good morning, Marlene." Bati niya sa sekretarya. She only gave her name to the
guards at the lobby and they already gave her keycard to use.

"Hi, ate. Good morning din po." Bati naman ng sekretarya. Napangiti na lamang siya.
Nasanay na talaga ito sa pagtawag sa kanya ng ate.

"Yung kontrata sana." Saad niya rito.

"Nasa opisina pa po ni sir, gusto mong pumasok na lang sa loob?" nakangiti nitong
tanong. Alanganin siyang napatingin sa pintuan ng opisina ng asawa. Is it a good
idea to be near him?

Sasagot na sana siya ng oo nang may tumawag sa telepono ng sekretarya. Tiningnan na

lamang niya ito.

"Yes, Sir. Sige po." Tugon ng sekretarya.

Kinabahan siya bigla. Kausap yata nito si Vander.

"Ate, saglit lang ha." saad nito pagkababa ng telepono bago mabilis na tinungo ang
opisina ng asawa.

She waited until the secretary went out holding a folder. Nginitian siya nito kaya
ngumiti rin siya.

"Ito na po yung kontrata. Napirmahan na ni Sir. " Nakangiti nitong tugon. Inilahad
nito ang folder sa kanya. Her smile faded.

"Si Vander?" takang tanong niya rito.

"Nasa loob po. Medyo busy eh kaya hindi na po siguro kayo maharap." Nahihiya namang
tugon ng sekretarya. Alam niyang tinted ang glass wall ng opisina ni Vander at may
sapantaha siyang nakita na siya nito kaya ito tumawag para ipakuha ang dokumento sa
sekretarya.

"Sige, salamat." Saad na lamang niya.

=================

15: Friends Convo

We all have that one friend who always tells how stupid we are but will never ever
leave. - jazlykdat

Aubrey

Halos tatlong buwan na simula nang mag-full blast ang kontrata nila sa VLF empire
pero ni minsan ay hindi sila nagkita ni Vander. All their transactions were
connected to a representative of the company.

There was one time when she saw him in a restaurant pero tumango lang ito sa kanya
bago lumabas ng lugar.

Pinapanindigan siguro talaga nito ang ipinangako ng hipag at biyenan niya na hindi
na siya lalapitan nito sa oras na iatras niya ang kaso.

She must be happy but she just can't. May mga bagay pa kasi siyang gustong linawin
sa asawa at hangga't hindi niya nakikita ang mga anak na nasa poder nito ay hindi
siya magiging maayos. She had to tell them what really happened.

"Sis, kailan mo ba ipapakita 'tong inaanak ko sa daddy niya?" tanong ng kaibigan.

Pumasyal ito ng condo at kinukumusta silang mag-iina.

"Paano kung mangyari ulit ang nangyari noon kapag kinausap ko siya?" Saad niya
habang nakatunghay sa anak na natutulog.

"Hindi naman siguro. Hindi ba naga-undergo siya ng psychological therapy? Saka

mukhang tinutupad naman niya yung ipinangako ng pamilya niya na hindi ka na niya
guguluhin sa oras na makalabas siya ng kulungan."

Her friend has a point. Nasabi niya kasi dito ang tungkol sa pagpapagamot ng asawa.

"Hahanap ako ng tiyempo." Tugon na lamang niya. She had to face Vander sooner or
later.

There was a long silence before Lily

spoke again.

"Sis, ni minsan ba hindi sumagi sa isip mo kung paano nga kaya kung hindi ka umalis
noon?"

For the longest time, Lily never questioned her decision. Noong nagkita sila sa
Canada, ito na ang naging kasa-kasama niya sa lahat maliban kay Charlie. She never
even questioned her when she took her relationship with Charlie to the next level.
Kahit alam niyang may kaunting pagtutol ito noon.

"I did pero nangyari na ang nangyari." Tugon niya sa kaibigan.

"Bakit hindi mo na lang kasi sinabi sa biyenan mo noon? She could have asked Vander
to undergo psychological therapy. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat."

She also asked herself the same question. Hindi rin niya alam kung bakit ang unang
naisip niyang solusyon ay ang tumakas. Ayaw na niyang maulit ang ginagawa ni Vander
noon kaya umalis na lang siya. She wants to get her children but Vander was always
at the doorway. Hindi siya makakuha ng tiyempo hanggang sa napagod siya at umalis
na ng bansa.

"Baka hindi ang pag-alis mo ang solusyon noon. It could have been marriage
counseling. For all you know hindi lang kayo ang mag-asawang ganoon. There are a
lot of couples out there at na-overcome nila." Dagdag ng kaibigan.

"Naisip ko rin yan pero ganoon na lang siguro iyon."

"Sayang lang kasi. Remember dati ang saya saya mo pa. Every school break kung saan-
saang bansa kayo namamasyal."

She smiled bitterly as she remembered those days. Ang saya nila na parang hindi
darating ang ganitong oras sa buhay nila. Hindi na rin niya maisip kung paano nga
ba naging ganito ang sitwasyon nila.

"Iniinggit

mo pa ako. You always say, perks of marrying a Filan." Dagdag ng kaibigan.

"For ten years, my anger succumb me. Nadamay pati ang dalawa kong anak. Pakiramdam
nila iniwan ko sila at pinabayaan. But you know, I don't have a choice, then."

Ginusto niya ring bumalik noon para kunin ang mga anak but things became different.
May mga dahilan kung bakit hindi siya nakabalik para sa dalawang anak. As a mother,
it was the hardest choice she had to make.

"I understand sis. Kahit ako naman bilang isang ina, pipiliin ko ang desisyon mo.
But if you tell them the truth now, maybe they'll understand. Hindi mo kailangang
solohin ang lahat." Tugon ng kaibigan.

Parang gusto niyang maiyak dahil sa sinabi nito. At least somebody understands her
decision before. There was a long silence bago ulit ito nagsalita.

"Pero may kasalanan ka rin talaga dati, eh. Ang asawa kasi nilalambing kapag
nagagalit. Isa pa, talaga namang kapag mag-asawa may marital responsibility." Ingos
nito. Napakunot-noo siya. Kapag talaga bestfriend, kakampihan ka sa umpisa tapos
bigla kang ilalaglag sa huli saka tatawanan.

"Hindi mo ba naisip noon na everytime Vander was frustrated ang kailangan niya yung
paglalambing ng asawa hindi yung matabil niyang bunganga."

Natigilan siya sa sinabi ng kaibigan at napaisip.

"He wanted love and he wants to feel that he is loved kaya niya ginagawa iyon sa
'yo dati." Dagdag nito.

Could there really enough justification for that deed?

"Saka kung hindi ka niya mahal. He would have done that to other women. Remember
guwapo siya. Isang ngiti lang niya siguradong pipila ang mga malalanding babae. But
no, he wants his wife, no one else."

She never thought about that.

"Kailan ka pa naging psychologist?" naiiling niyang tugon sa kaibigan. The truth

is, Lily has a point. Bakit nga ba siya pipilitin ni Vander kung marami namang
ibang babaeng willing makipag-sex sa kanya?

"Correction! Hindi ako psychologist. Abogada ako ni Vander." She said chuckling.
Napailing na lang ulit siya. Ganito talaga ito kausap. Seryoso tapos biglang kung
anu-ano na lang ang sinasabi.

"Crush na crush ko talaga yang mga Filan na yan dati. Bakit ba kasi ayaw nila sa
magaganda?" biro nito.

"Magaganda? Baka hindi ka lang nakaabot sa standards nila." Ganting-biro niya.

"Eh di ikaw na ang lampas sa standards nila. Take note ha. Mahal na mahal ka pa ng
pamilya nila pero sinayang mo. Tsk! Alis na nga ako." Inis na tumayo ang kaibigan.
Alam niyang nagbibiro lang ito kaya tinawanan na lamang niya ito.

Wala pang isang minuto ay pumasok na ulit ito sa kuwarto.

"Ako na muna diyan kay Deshima. Puntahan mo si Dirran. Mukhang wala na naman sa
mood." saad nito ng makalapit. She inhaled deeply before going out of the room.

=================

16: Daddy
It may take a while but the right thing will come out naturally. - jazlykdat

Aubrey

Parang namimigat na ang mga mata niya nang makarating ng condo. Late na kasi silang
nakauwi ni Lily dahil nag-audit sila. Lumalaki na rin kasi ang scope ng travel
agency. Lily was right, the deal opened their doors to the international market.
Marami kasing hotels at resorts ang VLF Empire sa iba't-ibang bansa at kapag nakita
na part iyon ng travel packages nila ay talagang ina-avail ng tourists.

At sa mga nagdaan pang mga buwan talagang hindi na sila nagkita ni Vander. She was
trying to reach him pero mailap ito. Ni hindi siya makasingit sa schedule nito.
Gustong-gusto na niyang makita ang dalawang anak. Ayaw naman niyang pangunahan ito
dahil baka ito na naman ang maging sanhi ng pag-aaway nila kapag hindi siya
nagpaalam rito kahit pa sabihing may karapatan siya bilang ina. She wants a
peaceful life at mangyayari lang iyon kapag nakapag-usap na sila ng maayos ni
Vander.

"Good evening Ma'am Aubrey! Akala ko po nandoon na po kayo sa unit niyo."

Nakangiting bati ng guwardiya ng condo tower sa kanya. Kilala na siya ng mga ito
dahil mahigit isang taon na siyang residente.

"Medyo late na kasi kaming natapos sa agency." Tugon niya rito.

"Ma'am okay lang po ba na pinaakyat ko yung asawa niyo?" tanong ng guwardiya.

"Sino?" balik-tanong niya rito. Biglang lumakas ang kabog sa dibdib niya. Her
husbands face automatically pops on her head.

"Asawa niyo daw po ma'am. Vander Lewis Filan po. May ID naman pong binigay." The
guard

handed her Vander's driver's license.

Halos liparin niya ang direction papuntang elevator. Her heart beats fast.

Samu't-saring isipin ang pumapasok sa utak niya. Ipinagdarasal niya na sana hindi
ito pinapasok ng kasambahay niya.

Mas lalo siyang kinabahan nang makitang walang tao sa hallway. Vander must have
been inside the condo unit.

She inhaled deeply as she unlocked the unit.

"Vander," Kinakabahan niyang saad nang makita ito sa living room.

He looked at her but never spoke. Mag-isa itong nakaupo sa couch. Hindi niya
mahinuha kung ano ang iniisip nito.

"A-anong ginagawa mo dito?" tanong niya nang hindi ito umimik. Humakbang siya
papuntang sala. Nanatili itong nakatitig sa kanya. She maintained a little distance
between them.

"Deshima..." He whispered. Nasapo nito ang ulo at yumuko. She felt like Vander was
about to cry.

"S-she's our daughter." Sambit niya sa asawa. Vander looked at her. Nanatili itong
nakaupo.

"I am sorry, Aubrey. For all that I have done." Yumuko ito at tinakpan ang mga mata
gamit ang kanang kamay. She bit her lip when Vander's shoulder started shaking. It
was always Vander's way of hiding his tears.

If this would have happened before, she will laugh at him. Pero iba ang
nararamdaman niya. She suddenly felt his angst. Umupo siya sa harap ng asawa.

"I'm sorry, ang laki-laki ng kasalanan ko sa 'yo." Saad nito habang takip pa rin
ang mga mata..

Pakiramdam niya ay pinipiga ang puso niya sa reaksyon nito. Lalapit sana siya para
hawakan ito sa mga kamay pero bigla itong tumayo

at tumalikod. She saw him wiping his tears. It was different from the Vander who's
always tough and strong.

"Can I go to her room?" Paalam nito nang humarap. His eyes are red. Napatango siya.
Sinundan niya ito nang tingin nang pumasok sa kuwarto.

Vander may have been worse for a husband pero alam niyang mabuti itong ama.

She wiped her tears and decided to follow him.

Naabutan niya itong nilalaro ang bata. However, she could sense his sadness.

"Puwede ko ba siyang dalawin dito?" tanong nito nang maramdaman ang presensiya
niya. Ni hindi ito tumingin sa direksyon niya.

"I promise I won't ever do something against your will again," sumulyap ito saglit
sa kanya. Hindi niya sigurado kung ano ang mararamdaman sa sinabi nito. Dapat
maging masaya siya na hindi na siya nito guguluhin pero bakit parang hindi niya
makapa ang saya sa dibdib niya. The way he said sounds serious and final.

"Aubrey, please allow me to see our daughter?" pakiusap ulit nito.

"Yes, karapatan mo naman iyon bilang ama." Saad niya rito. Batid naman niyang hindi
niya puwedeng ipagkait sa anak ang pagmamahal nito bilang ama.

Napatango naman ito at binuhat ang bata.

She wiped a tear. It's been so long since she saw him carry a baby in his arms. The
last time was Ayder. He was so happy then. Ngayon hindi niya sigurado kung masaya
ito o malungkot.

"Salamat." Tugon nito. Gumaan ang loob niya na parang maayos na itong kausap ngunit
pakiramdam niya ay may pader nang nakapagitan sa kanila.

Deshima seemed to be at ease with her father.

Yumakap pa ito sa ama nang tumayo ito at inihele ng ama.

She stood there looking at the two. The room was so silent.

Yung katahimikang nakakatakot pakinggan. Hindi niya mawari kung ano ang emosyong
bumabalot sa bawat buntong hininga ng taong kaharap. He never even dare moved a
step closer to her.

"Bakit ka nga pala nandito?" tanong niya makalipas ang ilang saglit. Vander glanced
at her.

He laid Deshima on the bed. Ang bilis lang nitong napatulog ang bata.

He stood up and put his hands on his pockets.

"Next week will be Desiry's debut." Umpisa nito.

Napatango siya. Of course, she will never forget her birthday.

"I was thinking that if I invite you over and we act civil towards each other. It
will be the best gift we could ever give to her."
Napangiti siya sa sinabi nito. He's really a good father. No doubt.

"I will be glad to." Sagot niya rito.

"I promise. I will keep my distance."

"Okay." She doesn't know why her reply came out as a whisper. There was a long
silence before Vander spoke again.

"Can I ask a favor?" He asked inhaling deeply.

"Ano 'yon?" balik-tanong niya rito.

"Can I have the liberty to tell my family about Deshima?"

"Sure." Ito naman talaga ang may karapatang magsabi sa pamilya nito ang tungkol sa
bata. Isa pa hindi rin niya alam kung paano haharapin ang pamilya nito.

"Thanks." Saad nito. Napatango na lamang siya.

"Sige, alis na ako. I'll just come back to visit our daughter." Basag nito sa
katahimikan.

She just nodded. Vander walked out

of the room.

Huminga siya ng malalim at napapikit.

A tear escape from her eye.

She has to tell Vander everything now. Baka magalit ito sa kanya kapag hindi pa
niya inamin ang lahat. She immediately went out of the room and followed him.

"Vander!" tawag niya rito. He was about to get out of the unit. Napatigil naman ito
at tumingin sa kanya.

She inhaled deeply and earned her strength to speak.

"There is something else that you need to know," saad niya rito. Vander didn't
move. Nanatili ito sa kinatatayuan.

"Puwedeng umupo ka muna dito?" tanong niya rito habang nakaturo sa sofa. He inhaled
deeply and obliged.

Umupo rin siya sa kaharap na couch.

She doesn't know how to start explaining. Ilang beses siyang huminga ng malalim
pero hindi niya pa rin maisip kung ano ang tamang salita para umpisahan ang lahat.

"Aubrey?" untag ni Vander sa kanya nang hindi siya nagsalita. Saka lang siya
natauhan.

"When I left almost twelve years ago, galit na galit ako sa 'yo. I was mad at you
for making me feel less human."
It was surprising that she didn't feel the same pain remembering what happened
years before.

"Gusto kong magdemanda noon pa man pero iniisip ko lahat ng kahihiyan magiging
dulot 'non." Pagpapatuloy niya.

"I am sorry," Vander mumbled.

"Ang hirap tanggapin na 'yong lalaking minahal ko, ginawa akong parang hayop. Pero
alam mo kung ano 'yong mas mahirap?" tanong niya rito.

Vander

stared at her. Dama niya ang kalungkutan sa mga nito. She averted her gaze. She
doesn't know why looking at Vander's pained eyes affects her.

"Yung gustong-gusto kong kunin 'yung mga anak ko pero hindi ko magawa kasi may
isang taong mas higit na nangangailangan ng kalinga ko." Her tears started falling.

"I am so sorry, Aubrey. But I did take care of our kids." Nanatitili itong nakaupo
sa sofa at nakatitig sa kanya. If he was the old Vander, he would've crashed her in
his arms. But this Vander didn't make a move. Ni hindi ito lumapit sa kanya.

"I know. And I am happy you didn't make me regret my choice." She smiled behind her
tears.

Tumayo siya at pumasok sa kuwarto kung nasaan si Dirran. Napaluha siya nang
makitang ngumunguyngoy na naman ito at sinasaway ng kasambahay.

Inakay niya ito palabas ng kuwarto. Tumahimik naman ito at tumingala sa kanya nang
may nagtatanong na mata. She smiled at the kid.

"Vander, I want you to meet someone," saad niya nang makarating sila sa sala.
Umangat naman ang tingin ng asawa at napako sa labing-isang taong gulang na bata.

"Dirran anak, meet your daddy," naiiyak niyang saad sa anak. The kids' eyes blink
for so many times. Tumingin ito sa ama bago inilipat ang tingin sa kanya. Dirran's
head tilted sidewards for a couple of times. Bumalik ulit ang tingin nito kay
Vander

"Da-da-da-dadd---dy?" the kid mumbled. Aubrey saw how Vander broke down in tears
looking at his son. Kung kanina ay tinatago pa nito ang pag-iyak ngayon ay umiyak
na ito ng tuluyan sa harap ng

bata.

Vander moved closer at akmang yayakapin ang anak nang yumapos ang bata sa baywang
niya.

"Ma-ma-mmmy!" tumalikod ito mula sa ama at sumiksik nang tuluyan sa tiyan niya at
pumalahaw ng iyak. Vander looked at her with tears in his eyes. Nakaluhod na ito sa
harap niya.

"He's special." It almost came out as a whisper. Mas lalo namang naiyak ang asawa.

"Dirran, go to your daddy, anak." Kinalas niya ang pagkakayakap ng anak at inilipat
sa asawa. Vander immediately held him in his arms kahit na nag-iiiyak ito.

"Shhh, daddy's here, son. I'm daddy. Don't be scared." Inalo nito ang bata. She
can't help but cry as she saw his husband broke down.

"I'm sorry. I'm sorry, son. This is my fault! Daddy's here. Don't cry." bulong nito
sa anak habang inaalo ito.

Mas lalo siyang naiyak nang yumakap na rin ang bata sa ama.

"Dada-daadddy," pauta-utal nitong banggit. Vander caressed his back hanggang sa

unti-unti itong kumalma. Binuhat nito ang bata at umupo sa may sofa nang walang
imik. He never asked anything. He just sat quietly caressing his son's back.
"I was so mad when I learned that I was pregnant. You know I was having my birth
control shots. Nakaligtaan ko lang ng limang araw. I thought it was impossible for
me to get pregnant." She broke the silence. Vander looked at her without saying a
word.

"I had this fear na lalabas ang anak kong ganyan. Then it happened. Mas lalo akong
nagalit sa 'yo."

Nakinig lang ang kaharap sa sinasabi niya.

"I tried all possible medications

para lang maging normal siya. Kahit gusto kong bumalik para kina Ayder at Desiry. I
just can't. Nauubos ang pera ko sa therapy niya." She added.

"When I earned the courage to comeback para ayusin na ang gusot natin at ibaon sa
limot ang lahat, nangyari na naman ulit ang kinatatakutan ko."

"I am sorry Aubrey. Kung hindi dahil sa kagaguhan ko, hindi ka mabubuntis nang wala
sa oras." Nakayuko nitong saad. Kahit hindi ito tumingin sa kanya, nararamdaman
niya ang sinseridad sa boses nito.

"I was so mad at you, Vander. Gusto kong mawala ka na lang sa mundo ko." hayag niya
rito. Vander glanced at her but averted his gaze right away.

"Pero paano mangyayari 'yon? Look at Dirran. Even if he's special, kamukhang-
kamukha mo siya. Mas lalo na si Deshima." Lily was right when she said that her
anger faded when she first laid her eyes on Deshima.

"I am sorry, Aubrey. I know I haven't been good to you but please let me be a
father to my children especially to Dirran."
Parang nahaplos ang puso niya sa sinabi ng asawa. He kissed Dirran on the forehead.
Nakatulog na ito sa mga bisigi niya. Parang si Deshima kanina.

"He needs me, Aubrey." Dagdag nito.

Seeing how Vander accepts her son makes her doubt her decision before. She's too
overwhelmed to answer. She had to avert her gaze.

"Puwede ko bang iuwi na lang siya ngayong gabi?" tanong ulit nito nag hindi siya
magsalita.

"Iiyak 'yan mamaya kapag hindi ako nakita paggising niya." Tugon niya sa asawa.

"Gusto ko siyang iuwi," saad nito habang pinagmamasdan ang anak.

Parang gusto niyang pumayag

pero ano na lang ang sasabihin ng mga in-laws niya kapag nalaman ang tungkol sa
bata?

There was a long silence between them. She could even hear her heart beats.

"He's having a therapy? Anong sabi ng doctor magiging normal daw ba siya?" Vander
asked breaking the silence.

"There is a huge possibility na magiging normal din siya eventually basta mai-guide
lang ng tama. Yung speech niya ang itinutuwid ngayon." Tugon niya rito.

"Dati kasi pati motor skills hirap siya. Ngayon normal na siyang kumilos. Maliban
kapag nagsalita siya o nakararamdam ng labis na emosyon, his eyes are blinking
rigourously and his head's tilting sidewards." Paliwanag niya. She remembered how
difficult it was. Ni hindi siya makapagtrabaho noon dahil kailangang bantayan ang
anak. She needed to work online para mabantayan lang ang bata.

"Sabi ng doctor hindi pa daw niya kayang pagsabayin ang cognitive at psychomotor
skills niya. Hindi pa raw kasi fully-developed ang mga mental faculties niya."

"I will look for a specialist na tutulong sa kanya." Hayag naman ng kaharap.

"I'm sorry Vander kung itinago ko siya sa 'yo. I was so mad. Akala ko kaya kong
solohin ang pag-aalaga sa kanya."

Vander smiled bitterly.

"I understand. Hindi ka naman mabubuntis kung hindi kita pinilit dati. I am sorry.
It was all my fault. Pinagsisisihan ko ang lahat ng nagawa ko sa 'yo."

Her eyes welled up. Agad niyang pinunasan ang mga luha. She knows in her heart
napatawad na niya ang asawa. The kids are more than enough reason para patawarin
ang asawa sa lahat ng nagawa nito.

"Ihatid mo na sa kuwarto ang bata. Bumalik ka na lang ulit bukas," saad niya sa
asawa. Napatango naman ito. Sinundan niya ito hanggang sa maipahiga ang bata sa
kama.

"I'll go ahead." Saad nito bago tuluyang lumabas ng kuwarto. Nilagpasan lang siya
nito mula sa kinatatayuan niya.

Parang nabunutan siya ng malaking tinik sa dibdib sa pagsasabi ng totoo sa asawa.

She was so busy nurturing her anger. Ni hindi niya naisip na mas okay sana kung
ipinaalam niya sa asawa ang tungkol sa anak nila.

Pero nangyari na ang lahat. Ngayong alam na ni Vander ang lahat, she only hopes for
the best for her children.
=================

17: One Call Away

Every child needs a father. - jazlykdat

Aubrey

She was awakened when Deshima stirred from the bed. Nauna na naman itong nagising
at naglalaro sa tabi niya. Napangiti siya. Hindi talaga ito madalas umiyak kapag
nagigising sa umaga.

Napakunot ang noo niya nang makarinig ng ingay mula sa sala. Gising na naman yata
si Dirran. She took Deshima in her arms at tinungo ang pinto ng kuwarto.

She doesn't know what to feel when she saw her kids playing.

"Kuya will save you, Dirran!" sigaw pa ni Ayder.

"A-a-a-haha!" Dirran shouts trying to escape from his sister na tumatawa habang
hinuhuli ito.

Kiniliti ni Desiry si Dirran nang mahuli ito. Tawa naman ng tawa na umiiwas ang
bata habang pinipigilan naman ni Ayder ang kapatid na babae sa ginagawa.

"Hey, stop that!"

Napatingin silang lahat sa bukana ng kitchen nang sumigaw si Vander.

"Dad---daa-dad-dy!" Dirran screamed at mabilis na tumakbo sa ama at yumakap.

Her heart melted at the scene. She even blinked hard to stop herself from crying.

"Morning!" tipid na bati ng asawa sa kanya nang makita siyang nakatayo sa may pinto
ng kuwarto.

Desiry and Ayder looked at her. She felt a little nervous. Galit ang mga ito nang
huli niyang makausap.

She smiled at the two. Dahan-dahan ang mga itong lumapit.

"Mommy," Desiry mumbled before kissing her on the cheek. Mas lalo itong tumangkad
at gumanda. Dalagang-dalaga na talaga ito. Ayder also approached her.

"I'm sorry about last time, mom." Saad nito bago

humalik sa pisngi niya. Her tears rolled down at their gesture.

"Mommy, can I carry Deshima?" Desiry asked. Agad naman niyang ipinahawak ang bata
rito. Ayder held her baby sister's hand and teased her.

Before she burst down into tears, agad siyang pumasok sa kuwarto. Parang sasabog
ang dibdib niya sa sayang nadarama. Her four children are in the same room and it
felt like they're so close with each other kahit ngayon lang naman sila nagkasama-
sama.

It took her few minutes to calm herself. Tinungo niya ang banyo at inayos ang
sarili. It wouldn't be good kung mukha siyang ewan sa harap ng mga anak. Nagbihis
na rin siya ng pambahay bago lumabas ng kuwarto.

Rinig niya ang ingay ng mga bata sa kusina paglabas niya.

"Dirran, don't throw the food." Rinig niyang saway ni Desiry sa kapatid. Dirran is
wailing. Mukhang nagta-tantrums na naman ang anak kaya nilapitan niya agad ito.
Hindi kasi nito ma-verbalize ang gusto kaya madalas ay nagwawala ito kapag hindi
nahuhulaan ang gusto nito.

"Why?" tanong niya sa anak nang malapitan ito.

"He's throwing the food mom. Ayaw niya yata ng bacon." Tugon naman ni Ayder. Ang
kasambahay naman ay nililinis ang natapong pagkain. Desiry is feeding her baby
sister with mashed potato.

"Why, anak? Bacon's your favorite. Kain ka na?" pang-aalo niya rito tinabig naman
siya nito.

"No-non-no!" sigaw nito. His eyes are blinking and his head's tilting again. He's
always like this when he's emotional.

"Okay baby. What do you want to eat?" Hinaplos niya ito sa likod para pakalmahin.

"Non-no-no-no!" sigaw ulit nito. His fidgeting and wailing.

She inhaled deeply.

"Da-dad-da-ddy!" sigaw nito. He crossed his arms and looked angrily at the table.
Napatingin siya sa mga anak.

"Asan ang daddy niyo?" tanong niya sa mga ito.

"Kailangan daw po niyang pumunta sa office." Tugon naman ni Desiry. Napakamot siya
narinig.

"Anak nasa office daw ang daddy. Babalik naman siya mamaya. Kain ka na ha?"
pakiusap niya sa anak. Galit pa rin itong nakatitig sa lamesa.

"Daaaddddy!" gigil nitong sigaw. Napatanga siya sa pagsigaw nito. It was the first
time he didn't repeat the first syllable of a word.

Parang gusto niyang maiyak.

"Gusto mo tawagan natin si Daddy? Para makausap mo siya?" tanong niya sa anak.
Hindi naman ito sumagot. Ano pa nga ba? Nag-umpisa na naman itong ngumuyngoy.

Binalingan niya ang dalagang anak.

"Desiry, please call your dad." Agad naman itong tumayo at tinungo ang sala.
"Mom, dad's not answering his phone." Saad ng anak pagbalik ng kusina. Nagdial ulit
ito. They all waited for the call.

"Wala, hindi talaga sumasagot, mommy." Saad ng dalagang anak. Dirran started
howling again.

"Baka nagda-drive," Ayder butted in.

"Anak, busy si Daddy. Mamaya tatawagan ulit ni ate ha?" baling niya sa anak.

"Gu-gu-gusto ko daaddy!" sigaw ulit nito. Napaiyak pa si Deshima sa lakas ng

pagsigaw nito. Agad naman itong dinaluhan ni Desiry at binuhat mula sa baby chair.

"Laro na lang tayo. Halika na kay kuya,"

yaya naman ni Ayder sa kapatid na lalaki at hinila na ito. Nag-aalangan man ay

sumama rin ito sa kapatid papuntang sala.

Minutes later, narinig na niya ang malakas na tawa ng mga anak.

She was happy to see her children that way.

Maghapon ang mga ito sa condo. Nag-message rin siya kay Lily na hindi muna papasok
ng agency. Nagdahilan na lamang siya na hindi makakapunta yung stay-out na
tagabantay ni Dirran kaya kailangan niyang alagaan ang anak.

It was already late night nang magpaalam ang dalawang nakatatandang anak. Tulog na
ang dalawang nakababatang anak.

"Mommy, kailangan na naming umuwi. May pasok pa po kasi kami bukas," paalam ni
Desiry.

"Sige," She answered inhaling deeply. Inayos naman ng mga ito ang mga dalang gamit
at magkasunod na tinungo ang pinto.

"Does your grandparents know you came here?" tanong niya sa dalawa habang palabas
na sila ng unit. Sumabay siya sa mga ito.

"They knew, mom." Tugon naman ni Ayder.

"Alam na ba nila ang tungkol sa mga kapatid niyo?" tanong niya ulit.

Nagkatinginan ang dalawa. Nagkibit-balikat si Ayder.

"Dad said he'll tell them." Desiry answered. Napatango na lang siya.

She wants to ask kung bakit hindi na nakabalik ang ama ng mga ito pero naunahan na
siya ng hiya.

Hinatid niya ang mga ito hanggang sa lobby ng condo tower. Nakita niyang sumakay
ang mga ito sa isang mamahaling sasakyan na humimpil sa harap ng lobby.
She half-expected that the next morning

Vander will be at the unit pero hindi na ito dumating hanggang sa makapagbihis siya
at nagising ang dalawang bata ay wala talaga ito.

Dirran is throwing tantrums again at hinahanap ang ama. Ni hindi man lang niya kasi
nakuha ang number nito kay Desiry kahapon. Pati nga number ng mga anak, hindi niya
nahingi.

Matagal niyang pinapakalma ang anak pero puro daddy lang ang sinasabi nito. Nag-
umpisa na naman itong magtatakbo sa buong unit dahil hindi makuha ang gusto.

She decided to call up Lily.

["Hello, sis! Ang dami nating walk-ins ngayon."] Bungad nito sa kabilang linya.
Bahagya siyang nahiya. Absent na kasi siya kahapon tapos ngayon ay late pa siya.
Ayaw naman kasi niyang iwan si Dirran nang hindi ito kumakalma.

["Kailangan na talaga nating magdagdag ng tao,"] dagdag nito.

"Yeah, tingin ko nga." Tugon naman niya rito.

["Thanks to you!"] natatawa naman nitong tugon.

["Bakit ka nga pala tumawag. Hindi ka ba papasok ulit?"] tanong nito.

"Male-late lang ako saglit. Nagta-tantrums na naman kasi si Dirran." Umpisang

paliwanag niya sa kaibigan.

["Ah, ganun ba. Don't worry sis. Asikasuhin mo na muna yang bata."]

"Sis, I have a favor to ask. Puwedeng pa-send naman sa akin yung number ng opisina
ni Vander. Yung nasa file natin."

["Why?"]

She inhaled deeply before answering. Alam kasi niyang mangungulit na naman ito.
"Hinahanap kasi ng bata ang daddy niya. I need to talk to Vander."

["Wait what? That's weird. Hindi naman ganyan si Dirran dati ah."] nagtatakang
tanong ng kaibigan.

"He

already met him. I will explain later. Basta kailangan ko lang makausap si Vander."
Saad niya rito.

["Okay, I'll send you but you owe me a lot of explanations."] Saad nito bago
ibinaba ang telepono. Nakahinga naman siya ng maluwag.

Wala pang isang minuto nang dumating ang message nito.

She immediately dialed the number.

["Ate, busy po kasi siya. May mga kausap sa opisina."] Tugon ng sekretarya nang
itanong niya ang asawa.

"Importante lang please. Pakisabi hinahanap siya ni Dirran. Kahapon pa nagwawala."

She told Marlene. She inhaled deeply as she waited for her answer.

"Sige, ate. Try ko. Tawagan na lang ulit kita." Tugon nito. She said her thanks
bago nito ibinaba ang telepono.

It took a while before her phone started ringing.

["Aubrey, what happened?"] It was vander's voice on the line.

"Si Dirran kasi nagwawala. Hinahanap ka. Ayaw niyang tumigil." Diretso niyang sagot
sa asawa.

["Sige, papunta na ako."] Saad nito.

Inalo naman niya ang anak at sinabing papunta na ang daddy nito. Pinaupo niya ito
sa sofa pero patuloy pa rin ang pagnguyngoy nito. He's wailing and fidgeting while
mumbling "daddy."
Minutes later, Vander appeared at the doorstep. Agad namang tumakbo ang anak rito.

"Sorry, may emergency kasi sa office kahapon," saad nito habang yakap ang bata.
Hindi niya alam kung sa bata nito sinasabi ang bagay na iyon o sa kanya.

The child couldn't stop crying kaya binuhat niya ito at inalo.

"Aubrey, you can go to your office. Ako na ang bahala." Saad nito sa kanya.
Nagdadalawang-isip man ay hinayaan na lamang niya ang mag-ama.

[A/N: May mga nakita akong mispelled words at grammar lapses sa mga huling
published parts. Please bear with it. Wala na kasi akong time i-edit. Hehe! Salamat
pala sa lahat ng nag-iiwan ng votes at comments.]

=================

18: Family

There comes a time when the place where you had always belonged to will make you
feel out of place. - jazlykdat

Aubrey

Hindi siya mapakali habang nasa opisina. Iniisip niya kasi ang mag-amang naiwan sa
condo.

"Sus, hindi mawala sa isip ang asawa," tudyo ni Lily nang dumaan sa harap niya.
Naikuwento na niya rito ang tungkol sa pag-uusap nilang mag-asawa at ang pagpunta
ng mga anak sa condo kahapon.
Mas malakas pa ang tili nito kaysa sa anak na nagwawala kanina habang nakukuwento
siya.

"Tumawag ka na sa kasambahay mo para kumustahin ang mag-ama mo. Nahiya ka pa."

tudyo nito bago bumalik sa table nito.

She stared at her phone for a while before finally deciding to call her maid.

["Ma'am lumabas po si sir Vander kasama si Dirran."] Tugon ng kasambahay nang

itanong niya ang mag-ama.

Napakunot-noo siya.

"Saan daw nagpunta?"

["Hindi ko po alam mam. Ayaw po kasing payagan ni Dirran na umalis si sir kaya
pinabihisan na lang po niya at isinama."]

"Hindi ba sinabi kung saan pupunta?"

["Hindi po basta ang sabi po babalik din daw sila mamayang hapon."]

She immediate called Vander's secretary. Sinabi naman nitong nasa opisina ang mag-
ama.

Hindi na siya makapag-concentrate nang mga sumunod na oras. Iniisip niya kasing
baka makagulo ang bata sa opisina ng ama. Makulit pa naman ito baka kung anu-ano
ang pakialaman nito sa opisina ng asawa. Hindi rin ito makakapagtrabaho kung

sakali.

Naghintay siya ng tiyempo bago nagpaalam sa nanunudyong kaibigan para puntahan ang
anak.
"Nasaan yung mag-ama?" tanong agad niya kay Marlene nang makarating sa opisina ni
Vander. Sinamahan naman siya nito sa opisina ng asawa. Binuksan lang nito ang pinto
at iniwan na siya.

The office is very spacious. Sa kaliwa ay conference area kung saan may mahabang
lamesa na may labindalawang magkakaharap na upuan. Sa gitna ay ang table ng asawa
na may dalawang magkaharap na upuan sa harapan nito. May living area ito sa kanan
kung saan may mahabang sofa, dalawang single couch at centertable.

Nakita niya ang mag-ama sa may sofa. Nagkalat ang mga eroplanong papel sa paligid
ng dalawa. May mga bondpapers pa na nakapatong sa centertable at ginagawa ng mga
ito na eroplanong papel.

"Pa-pa-pa-pilot daaaddy!" Pinalipad ng anak ang papel.

"Yehey! Pilot si Dirran," tugon naman ng ama nito. Pinalipad din nito ang hawak na
papel. The two of them laughed.

She stepped closer to them. Napatingin naman ang dalawa sa kanya.

"Maaaammy!" Dirran jumped and ran to her. Agad naman niyang niyakap ang anak.
Halata ang kasiyahan nito. Umupo siya sa may sofa kasama ang anak.

"He wants to be a pilot," saad ng asawa. Tumayo ito at nagpunta na sa table nito.
Hindi niya alam kung paano nito nalaman ang tungkol sa pangarap ng anak. Ni hindi
nga sumagi sa isip niya na gusto iyon ng bata. Alam niya kasing hindi normal

ang bata at mahirap makakuha ng sagot mula rito kaya ni minsan ay hindi niya ito
tinanong.

Masaya siya na mukhang naging maganda ang epekto ng pagpapakilala niya sa anak kay
Vander.
They seem to get along well. At mukhang pasensiyoso naman ito sa bata.

Napatingin siya sa mga eroplanong papel na nagkalat sa living area. Inisa-isa niya
itong pinulot.

"Hayaan mo na 'yan. Ipapalinis ko mamaya."

Nagulat siya nang biglang nagsalita si Vander. Nakaupo na ito sa swivel chair nito
at may tinatawagan sa telepono. Hindi na lamang siya sumagot.

"Marlene, pakisabi sa El Nido branch, mag-furnish ulit ng kopya ng mga finances

nila." Saad nito sa telepono.

She looked at the papers she's holding. Mukhang financial reports nga ang ginawang
eroplanong papel ng anak. Pinakialaman siguro ng anak ang dokumento sa mesa nito.
Mabuti naman at hindi nito pinagalitan ang bata at mukhang sinamahan pa sa gustong
gawin.

Inakay niya ang anak para magpaalam na sa asawa.

"Mom and dad want to meet Deshima at Dirran. They will wait for them at dinner
time. Okay lang ba na dalhin ko sila?" tanong nito nang makalapit sila sa lamesa
nito.

Nag-alangan siya saglit pero wala namang dahilan para hindi siya pumayag.

"Okay." Tugon na lamang niya.

"You are also invited. They will be glad to see you, too." Dagdag nito. Muli siyang
natigilan. Is she ready to face his family?

"Sige, pag-iisipan ko." tugon niya rito.

"Sinong kasama ni Deshima kung hindi ka sasama?" tanong nito.

She inhaled deeply. He has a point.

"Okay, then." Nahihiya

niyang sagot. Bahala na.

"Sige, hintayin niyo na lang ako saglit. Daanan na lang natin ang baby sa condo."

"Ngayon na?" Kunot-noo niyang tanong rito. She looked at her watch. It's still 4PM.

"Yes. Daanan na lang din natin ang dalawa sa school. Well, that is if you want to
stay with me in one car." Napatingin ito sa kanya. She doesn't exactly know what
emotion he's feeling. Pero parang ayaw naman niyang hiyain ito.

"Okay lang," tugon na lang niya rito.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman habang papasok ang sasakyan sa dati
nilang eskuwelahan. It has a lot of memories. Lalo na sa high school grounds kung
saan nila susunduin si Ayder. Vander said pupunta na lang din daw doon si Desiry
dahil magkalapit lang ang college at high school campus ng eskuwelahan.

Vander was silent the whole time. Ni hindi ito tumingin sa kanya. Nasa backseat
silang mag-ina.

Hindi ito lumabas ng kotse nang makarating sila. Tinawagan lang nito ang anak na
babae at inabisuhang nasa parking area na sila.
The kids greeted her happily when they entered the car. Alam yata ng mga ito na
kasama sila. Desiry occupied the passenger's seat.

Dinaanan muna nila si Deshima bago sila tumuloy sa bahay ng mga magulang ng asawa.

She inhaled deeply as they entered the house. Mas lalo siyang kinabahan nang
makitang marami silang nandoon sa living room.

Leandrei was the first person who smiled and greeted her. Ipinakilala

nito ang dalawang anak at asawa na bumati rin sa kanya.

"Aubrey, anak!" her mother-in-law was teary-eyed when she hugged her. Nagpunas siya
agad ng mata para hindi malaglag ang nagbabadyang luha.

"M-mommy," she mumbled. Hindi niya ito mayakap dahil hawak niya si Deshima. Lianna
kissed her baby. Inilipat nito ang tingin kay Dirran.

"This must be Dirran." Agad nitong nilapitan at niyakap ang bata na nakayapos sa
baywang ng ama nito.

"Aubrey," her father-in-law mumbled and gave her a hug. Ito ang bumuhat kay
Deshima. Vance also greeted at ipinakilala ang asawa at nag-iisang anak na babae.

Liam also approached her with his wife and two kids. Ipinakilala din nito ang asawa
at anak ni Vanna.

They are about to go to the dining area nang dumating ang hipag niya.

"I'm not late. Am I?" tatawa-tawa itong lumapit. She gave Dirran a hug bago binuhat
si Deshima.
"Aubrey," bati nito sa kanya at ngumiti ng tipid. She doesn't know what to feel
about her gesture towards her but she just shrugs it off. Ang importante nginitihan
siya nito kahit tipid lang.

Hindi naman niya masisisi kung magtatampo ito sa ginawa niyang pagtatago sa mga
pamangkin nito.

"So, let's eat?" singit naman ng biyenang lalaki. They all went to the dining area.

It was a noisy dinner. Parang natural lang na nandoon silang mag-iina. Parang noon
lang din. Tuwing Sunday ay nandito silang lahat for lunch. Ang pagkakaiba lang may
kani-kaniya ng pamilya ang magkakapatid.

Dati rati si Vander lang ang may dala-dalang asawa't anak.

Nagkukuwento-kuwento ang mga ito at paminsan-minsang tinatanong siya sa kanyang

opinion. They never made her feel that the dinner was unusual at ngayon lang
nangyari.

Hindi binabanggit ng mga ito ang tungkol sa pag-alis niya ng maraming taon at
ginawang pagtatago ng mga anak. Sometimes they'd joke and they will all laugh.

At some point, Desiry became the star of the conversation. Nabukas kasi ang usapan
tungkol sa debut nito. It will be the first time that the Filans will open their
yard for a celebration. Ayaw kasi ng anak na sa isang hotel ang venue ng debut nito
kaya sa lawn at pool area sa likod ang magiging venue.

"Dad, can I shift my course next semester?" baling nito sa ama nang matapos ang
usapan tungkol sa debut. Everyone looked at her. Hindi niya tuloy maiwasang isipin
ang pag-shift din noon ni Vander ng kurso.

"Why? Akala ko ba gusto mong maging lawyer?" balik-tanong ng ama. She learned that
Desiry's taking up A.B. Political Science at nasa unang taon na ito sa kurso.

"Well, I changed my mind I wanna take up B.S. Psychology instead." Saad nito at
sinulyapan pa ang kapatid na nilalaro na naman ang pagkain.
She smiled at her daughter. Alam na niya kung bakit gusto nitong magbago ng kurso.
Vander didn't disagree.

"I know a specialist in California that might help Dirran. He's one of the best in
the world," Vance butted in.

"Really? Give me the details. I'll schedule a meeting with him." Sagot agad ni
Vander sa sinabi ng kapatid.

"Okay," tugon naman nito.

Nanatili lang siyang tahimik at nakinig sa usapan. Narinig na rin niya ang tungkol
sa doctor na 'yun. She was actually earning the courage to tell Vander about it.
Mabuti at nabanggit na ito ni Vance.

"Why? Ayaw mo na?" tanong ni Vander kay Dirran. Inilayo na kasi nito ang plato. The
kid tilted his head and smiled widely at his father.

"P-play! Daaddy!" Dirran said aloud. Napangiti naman ang ama nito.

"C'mon, let's play." Agad nitong binuhat ang anak at dinala na sa living room. Ni
hindi na nito itinuloy ang pagkain. Nakakalahati pa lang nito ang kinuhang pagkain.

His siblings smiled while gazing at the two. Napapailing ang mga itong itinuloy ang
pagkain.

"Can I play with Dirran and Tito Vander, dad?" baling naman ng panganay na anak ni
Leandrei rito. He's already seven years old.

"Nope, you have to finish your food first." Tugon nito sa anak. Napatingin silang
lahat sa mag-ama.
"Why dad? Dirran and Tito aren't done eating also. That's unfair!" Inis at simangot
na tugon ng bata.

"Dirran's different. Uhm, I mean he's special." Napapakamot nitong paliwanag sa

anak. He looked at Aubrey apologetically. Naintindihan naman ni Aubrey ang bayaw.

"Why dad? You said I'm the most special kid in the world." Giit pa rin ng anak
nito.

"Hon?" baling nito sa asawa para humingi ng tulong.

"Bakit? Problema mo na yan!"

Natatawa namang tugon ng asawa nito. They all laughed at Leandrei when he scratched
his nape.

Napangiti rin siya sa mag-asawa. Knowing Leandrei, Aubrey never thought he would
marry this woman. Pero hindi pa naman niya masyadong kilala ang babae. Leandrei
really matured a lot from the last time she was here.

"Vander's really a lot like me," Vaughn stated smiling.

Napatingin naman sila rito.

"Mapagmahal sa anak," natatawa nitong dagdag.

"Mapagmahal sa anak? O nang-iispoil ng anak?" Napapailing namang tugon ni Liam.

Napatawa ang mga kapatid nito sa biro ng panganay.

Among the siblings, ito lang ang tanging may guts na barahin ang ama ng ganun. He's
always been like that since time she can remember. Madalas pa nga, magsasalita lang
ito sa hapag kapag babarahin ang sinasabi ng ama.

"Oo nga!" natatawa namang dagdag ni Lianna.

"Dirran's special. So, he must treat him that way." Depensa ng matanda.

"Dee, are you saying that dad's special? You're always treating him special."
Desiry commented.

"A little! You know, he has that--" He laughed and even gestured his finger on his
head and spinned it round. Nagtawanan naman silang lahat.

"Ako ba ang pinag-uusapan niyo?" Nagulat silang lahat ng dumungaw sa dining area si
Vander.

"Dad, sabi ni Dee may ferris wheel ka raw sa utak." Natatawa namang sumbong ni
Desiry sa ama. Everybody laughed.

It took a while before she gets the joke. Napatawa siya ng mahina.

"Dad, huwag niyo naman akong ipinapahiya sa mga anak ko." Reklamo nito. Everybody
laughed again. Para kasi itong batang nagrereklamo.

"Nandito lang si Aubrey, nahiya ka na?" Vance butted in.

"Sus, marunong ka nang kumantiyaw ngayon ha," saway naman ng asawa ni Vance na
ikinatawa nilang lahat. Hinampas pa nito si Vance sa braso.

His siblings seem to have a happy life with their own family. Nahuhuli pa niya ang
paminsan-minsang pagkabig ni Liam sa asawa at paghalik sa tuktok nito kapag
nagtatawanan sila. Vanna also looks so happy, too, with her handsome husband and
cute little daughter.

She can't help but smile bitterly. Hindi kasi nagmadali ang mga ito. They waited
for the right time and the right person.

Sana naghintay na lang din sila ng tamang panahon.

Siguro ay nakikipagtawanan din sila ni Vander ngayon at totoong maligaya.

Now, what they have seemed to be uncorrectable. Parang tumaas lalo ang pader na
nakapagitan sa kanilang dalawa. He seldom talks to her. Mukhang umiiwas ito. Ang
mga anak lang nito ang pinapansin at kinakausap.

Hindi niya maintindihan kung bakit nakaramdam siya ng pangungulila nang ihatid na
sila sa condo. Desiry's carrying her one-year old sister while Vander's carrying
Dirran. Pareho nang tulog ang dalawa.

She went inside the master's bedroom with Desiry and Ayder while Vander went to
Dirran's room.

"Alis na po kami, mommy." Paalam ng anak nang mailapag ang kapatid sa kama.

"Okay," she answered inhaling deeply.

Bago niya makalimutan ay kinuha na niya ang number ng magkapatid.

"I also saved dad's number, just in case." Saad ni Desiry nang ibalik ang cellphone
sa kanya. She wasn't able to react right away. Iniisip pa lang kasi niyang hingiin
kay Vander iyon bago sila makaalis.

"We'll go ahead, mom." Ayder said before kissing her on the cheek. Desiry did the
same.

Nasa pintuan na ng condo ang ama ng mga ito nang lumabas sila ng kuwarto.
"We're going," saad lang nito bago lumabas ng unit. Tumango na lamang siya.

It's been an hour since the three went off pero hindi pa siya makatulog. She's
thinking if they are already home.

She took her phone and scrolled down Vander's number. Iniisip niya kung tatawagan
ito para itanong kung nakauwi na pero bigla siyang nahiya.

Nang hindi pa rin makuha ang antok ay napagpasyahan niyang itext na lang ang asawa.

[Vander, this is Aubrey. I'm just wondering if you're home safe with the kids.]

Texting Vander seemed to be a wrong idea dahil mas lalo lang siyang hindi makatulog
kakahintay ng reply nito.

Tatlumpung minuto na ay hindi pa rin ito sumasagot. Si Desiry na lang ang tinext
niya kung nakauwi ba sila ng ligtas.

Her heart slumped when she received Desiry's reply.

[Yes, mom. It's been an hour since we arrived home safe. I'm about to sleep.
'Night, mom!]
=================

19: Nostalgic Debut

Stop wishing about turning back the hands of time. You're just wasting your wish.
-jazlykdat

Aubrey

The Filan's are wealthy, no doubt. Halatang ginastusan nila ang debut ng panganay
na apo.

May miniature pink castle na bahagyang nakaangat sa gitna ng swimming pool. It

serves as a stage. Mukha itong lumulutang. The spotlights make it look like it is
glowing. Doon nakalagay ang malaking upuan kung saan nakapuwesto ang debutant. May
tulay ito sa magkabilang gilid at gitna kung saan puwedeng dumaan papunta doon.

Desiry's really stunning in her baby blue gown that matches the pink decorations.

The entire lawn is decorated with sparkling balloons and pink roses. May mga LED
lights yata sa loob ng mga balloons at sa gitna mismo ng mga rose buds kaya
kumikislap ang mga ito. Their vastness lights up the wide lawn.

There are round tables around. Everyone's in gown and formal suits.

Dirran looks so handsome in his black suit. Ngayon lang ito nagsuot ng gano'n.
Mabuti at hindi nito tinatanggal ang damit. Ayaw na ayaw kasi nito ang long
sleeves. Masaya itong inililibot ang paningin sa mga ilaw. Nakadaop pa ang mga
palad nito at patawa-tawa. Ayder is also seated next to Dirran. Binata na talaga
ito. Baka nga may girlfriend na rin ito. Sila nga noon ni Vander kinse anyos lang
nang sagutin niya ito.

Ang bunsong anak naman ay naiwan sa loob ng bahay kasama ng yaya nito. She felt a
twinge of pain. Vander's really keeping his distance. Ni hindi kasi lumalapit sa
table nila. Kapag wala ito sa tabi ng dalagang

anak ay may mga bisita itong kausap. Pero kahit ganoon ay nag-focus na lamang siya
sa debut ng anak.

Nakikita niya ang kasiyahan ni Desiry habang ginaganap ang seremonya. Masaya naman
ito kahit ang 18 roses ay puro mga kamag-anak lang. Ni wala yatang chance ang mga
classmates nitong lalaki na isayaw ito. Ayder was the first rose and Vander's the
eighteenth.

Nakaramdam siya ng kaunting lungkot nang maalala ang sariling debut.

Vander was her 18th rose. Ito pa ang mismong tumulong sa parents niya para maidaos
ang debut niya noon. Malamang ito pa siguro ang gumastos. Doon kasi mismo nito
ginawa ang wedding proposal.
Nakaalis na noon ang mga bisita at sila na lang dalawa ang naiwan sa venue.

She thought Vander just wants to dance with her without anyone watching pero balak
pala nitong mag-propose na agad naman niyang sinagot ng oo.

If she could only turn back the hands of time. Things would have been different.

Umalis siya sa kumpol ng mga bisita at nagpunta sa may garden. She felt at peace
with the little noise. Umupo siya sa isang bench.

"Ginugulo ka pa rin ba ni Vander?"

Agad siyang napatingin si nagsalita. Vanna is walking towards her direction.

"Hindi naman ate," tugon niya rito.

"Remember, if ever Vander does something nasty again or even attempts to. I-dial mo
lang ang 21 sa phone mo. I'll come in split second."

Napatawa siya ng mahina sa sinabi ng hipag. Na-imagine niya kasi literally ang
pagsulpot nito. But of course, she knows she doesn't mean it literally.

"Ate?

Iba na ang phone ko." tugon na lamang. She knows that before she just had to dial
21 and it will directly connect to her sister-in-law's phone.

"Kahit na anong phone mo. Puwede yan." Natatawa nitong tugon.

Her forehead creased while Vanna grinned.

"I'll tell you a secret. But it's just between us." Tumingin ito sa paligid at
lumapit sa kanya. Umupo ito sa tabi niya.

"Lahat ng family members natin may microchip sa katawan. I had it implanted para
alam ko kung nasaan kayo plus if you dial 21 on any calling device. It will
automatically connect to this?" Itinaas nito ang sariling phone.

Tiningnan niya kung nagbibiro ito pero mukha naman itong seryoso.

"Saan yung microchip ko?" tanong niya nang mahinuhang mayhimig katotohanan ang
sinabi nito.

"Secret. Baka ipatanggal mo." Natatawa nitong tugon.

"Lahat kami meron?" Hindi pa rin talaga siya kumbinsido sa sinasabi nito.
"Yes, I will also put something on Dirran and Deshima. Para kapag nakidnap sila
alam ko agad kung saan sila hahanapin." Seryoso nitong saad.

Napaisip siya. Kaya ba alam agad nito noon kung nasaan si Vander dahil sa microchip
na 'yon?

"Joke!" natatawa nitong bulalas nang makita ang seryoso niyang mukha.

"Masyado kang seryoso. Halika na nga bumalik na tayo doon." Saad nito at tumayo na.
Hinawakan pa siya nito sa kamay. Nagpatianod na lamang siya.

They both went back to the lawn kung saan ginaganap ang party.

"Remember 21, okay?" bulong nito sa kanya bago tuluyang humiwalay.

Hindi tuloy niya alam kung seryoso

ang hipag o hindi sa mga sinabi. She'll probably try if it will work some time.

She was busy looking around when her eyes landed on Vander. Nag-init ang pisngi
niya nang makitang may dinala itong babae sa dancefloor at isinayaw.

She averted her gaze but she just can't.

Nagulat pa siya nang lumapit sa kanya sina Desiry at Ayder. They also look at their
father's direction.

"That's Dr. Sienna Watson." Desiry informed.

"She's dad's girlfriend." / "She's dad's businesspartner." Halos magkasabay na

sambit ng dalawa. Napatingin siya sa mga ito na nagkatinginan din.

"Your dad's what?" tanong niya sa dalawa.

"Business partner I think." Ayder answered.

"Naniwala ka naman? They've been dating like for a year. I think girlfriend na
niya." Desiry disagreed with her brother.

"But dad claim's she's only a business partner." Depensa naman ng isa.

"C'mon Dr. Sienna's businesses are derma clinics and beauty care products. So you
think Dad's her business partner?" sarkastikong tanong ng dalaga.

Napatingin siya sa anak na lalaki. She was hoping he'd disagree further.
"Well, ate knows more of dad's activities. So maybe, she really is dad's
girlfriend."

"Why would your dad hide it?" She asked trying to hide whatever she's feeling.

"Well, Mee said dad might be protecting her from gossips because your marriage
wasn't annulled yet." Desiry fired right away.

"Dr. Watson is quite popular y'know." She added at ibinalik ang tingin sa dalawang

nagsasayaw.

She saw how the girl laughs while Vander's whispering something in her ear. She
tried so hard not to be affected with the scene but she just can't.

"I'll just go up. Titingnan ko ang mga kapatid niyo." paalam niya sa dalawang anak.

Nasapo niya ang dibdib pagkapasok ng bahay. She doesn't know why she felt bad
seeing Vander with another woman. Nasanay kasi siyang wala itong ibang babaeng
tinitingnan at kinakausap ng gano'n.

Now she wonders if Vander felt the same when he learned about her relationship with
Charlie before kaya ganoon na lamang ang galit nito.

She tried hard not to overthink about what she saw.

Walang katao-tao sa living room nang makapasok siya. She went to the kitchen and
took a glass of water.

She breathed heavily to stabilize the beating of her heart. She stood there for
quite some time.

Nagulat siya nang pagtalikod ay nakatayo na sa bukana ng kitchen si Vander. Ngumiti

ito ng tipid. Nagbigay-daan siya nang kukuha din ito ng tubig.

She stood frozen. Hindi niya alam kung lalabas ba siya o pauunahin itong umalis.
Parang gusto niyang itanong kung totoong girlfriend nito ang kasayaw kanina pero
iniisip niya kung may karapatan pa ba siyang magtanong pagkatapos ng lahat ng
nangyari.

Napayuko siya nang tumitig ito sa kanya matapos lagukin ang tubig. Her heart beats
started racing. Napailing siya sa sariling nararamdaman. She's not scared anymore
unlike before.

"You and Desiry already got one thing in common," Vander uttered. Napatingin siya
sa asawa. Ngumiti ito ng tipid.

"Our faces?" she asked trying to act normal. Vander looked down on his feet and
smiled.
"No," sagot nito at muling ibinalik ang tingin sa kanya.

"I was both your eighteenth rose." Dagdag nito.

Napangiti siya. Naalala din pala nito ang debut niya noon. Her heart beats skipped
realizing they actually remembered the same thing.

"I didn't want any boy to be her eighteenth rose. Baka yayain din siyang
magpakasal." Vander added chuckling.

The memory is just so nostalgic for her to laugh.

There was a long silence before Vander spoke again.

"If there is one thing I regret in life that is rushing." Vander murmured that made
her heart sank.

"I was so eager to marry you. Look where it got us?"

She couldn't utter any word to refute his statement. Gusto niyang sabihin na kung
hindi iyon nangyari wala rin ngayon ang apat nilang anak pero hindi niya magawang
ibuka ang bibig niya.

"But you know what? Of all the things said and done, there is one thing I would
never ever regret, Aubrey," dagdag nito. She remained static. Her heart beats
erratically fast.

"-loving you." He added with a smile.

She felt like the world stopped turning.

She doesn't know what to say.

"But there are really things which are not meant holding on." He uttered before
turning away.

There are really things which are not meant holding on.

There are really things which are not meant holding on.

There are really things which are not meant holding on.

It took a while before the words sinks in her head. She had to repeat it in her
head to grasp what he meant.

She shuddered in tears. Ang dami niyang gustong sabihin pero nakaalis na ito at ni
hindi siya binigyan ng pagkakataong magsalita.

=================
20: Don't Mess with a Filan

The world does not revolve around you. Learn how to adjust. -jazlykdat

Aubrey

After Desiry's debut, hindi na sila umuwi ng condo dahil dumiretso na sila ng
airport kinabukasan. Pupunta silang anim sa Los Angeles para ipakita si Dirran sa
isang espesyalista. Ayaw magpaiwan nina Desiry at Ayder at ayaw din namang iwanan
ni Vander si Deshima sa pangangalaga ng ibang tao kaya lahat sila ay kasama.

Gustong-gusto niyang itanong si Vander tungkol sa sinabi nito noong debut ng anak
pero alam niyang siya lang din ang mapapahiya. This is what she wanted in the first
place. Dapat nga maging masaya pa siya. Vander's already civil at ni hindi na siya
kinakausap ng tungkol sa personal nilang issues. It's all just about the kids.

But she doesn't know why it hurts like hell. Hindi niya ito inasahan.

Kung maaari nga lang na hindi na siya sumama pero ayaw naman niyang wala siya kapag
ipina-check up ang bata. She need to set aside her own feelings for the kid.

Halos isang oras nang umiiyak si Dirran mula ng lumipad ang eroplano at inaalo ng
ama pero ayaw nitong tumigil. Kapag naman siya ang umaalo ay yumayakap naman agad
ito sa ama.

Kinuha na nga rin ito ni Vander sa upuan nito at kinandong. Magkatapat na isahan
kasi ang upuan sa loob ng plane kaya hindi sila magkakatabi, perks of a first class
flight. Katapat ng upuan ni Desiry ang upuan ng ama nito.

Tumayo siya at ipinahawak ang anak kay Desiry para tulungan ang asawang patahanin
ang bata. Kita na kasi niya ang yamot ng ibang mga pasahero na hindi makatulog sa
ingay ng bata. Pero sa halip na tumigil

ay itinulak lang siya ng anak. Sinenyasan naman siya ng asawa na bumalik na lang sa
upuan. She can't do anything but oblige. Tiningnan na lamang niya ang dalawa.

"What do you want, son? Are you hungry?" he asked patiently to the kid. Tinawag
nito ang attendant. Dinala naman nito ang cart kung saan maraming chocolates at
chips.

"Get everything you want, c'mon!" saad nito sa anak. Dirran only fidgeted and
wailed.

"Nooooo!" Sigaw nito at itinulak ang laman ng cart. Natapon tuloy ang mga iyon sa
sahig.

"Gusto mong matulog? Let's go the private room," aya ulit nito sa bata. Binuhat
niya ito pero nag-iiyak ito at itinuro ang upuan nila. He's yelling unrecognizable
words. Hindi naman nito first time na sumakay ng eroplano. Malamang ay talagang may
sumpong lang ito.

"You want some lollipops?" Desiry asked his brother. Inabutan niya ito ng isang
pack ng lollipops. Kinuha naman ito ng kapatid at inakap pero hindi pa rin ito
tumigil sa pagnguyngoy.

Alam niyang inis na inis na ang isang babaeng pasahero sa ingay ng anak. Nakita pa
niya itong nakikipagdiskusyon sa isang attendant at itinuturo ang mag-ama. Nahiya
tuloy siya. Hindi napapansin ni Vander ang babaeng nagrereklamo dahil busy ito sa
pag-alo sa anak.

Ipinahawak niya ulit kay Desiry si Deshima at dinaluhan ang mag-ama. Ayder also
went there pero ayaw talagang tumigil ni Dirran.

She saw the woman stood up and approached them. Pinipigilan naman

ito ng attendant. She looked at Vander na inaalo pa rin ang anak.

"Mister, if you can't stop your son, can you just exchange place with my staff at
the back? The kid's so noisy. I can't sleep." Mataray nitong saad kay Vander.

Vander looked at the woman.

"Can't you see? My son's special and he's having tantrums!" Inis na saad nito sa
babae. He stood up. Buhat nito ang anak na nakahilig sa balikat nito at pumapalahaw
pa rin ng iyak.

"I don't care if he's having tantrums. I just want my peace!" Mataray na sigaw ng
babae.

"What do you want me to do? Inject him with sedative so he would stop?" Vander
asked gritting his teeth.

Sandaling natuliro ang babae bago ito galit na sumagot.

"I took a first class flight so I could relax. So, please could you just exchange
seat with my employee?!" giit ng babae.

Vander's jaw clenched. Gusto niyang pigilan ang asawa para wala nang gulo pero
naitulos siya sa kinatatayuan.

"Hear me out woman. If you can not understand my son's situation, put your headset
on, have it in full blast and fuck off!" sigaw nito sa babae.

Nagulat siya sa sigaw ni Vander. Naghalo na rin siguro ang pagod at inis ng asawa.
Alam niyang mainitin ang ulo ni Vander, mabuti nga at hindi nito pinapagalitan si
Dirran kahit na kanina pa ito nagwawala.

"You don't have the right to yell at her! Don't you know who she is?" Galit na
lumapit ang isang lalaki na halatang mayaman din. Hinawakan niya ang braso ng
asawa. Tumingin naman ito saglit sa

kanya pero galit pa rin itong bumaling sa lalaki.

"I don't care who the hell she is! You don't have the right to tell me where to sit
inside OUR fucking plane!" Sigaw nito. May mga flight attendants na lumapit pero
natatakot na pumagitna. Alam marahil ng mga ito na sa pamilya ni Vander ang VLF
Empire airlines.

Napatingin pa halos lahat ng pasahero. May mga tumayo pa para tingnan ang
nangyayari. "Vander," she whispered but it was futile.

"I will return everything you paid for your flight. Just don't ride in any of OUR
planes again! Bullshit!" Dagdag nito bago humakbang paalis.

Gusto niyang maawa sa babae pero nakataas pa rin naman ang kilay nito at hindi
natitinag. Alam niyang puro VIP ang lulan ng eroplano kaya't nakasisiguro siyang
mayaman ang babae kaya kung magtaray ito ay ganun-ganun na lang.

"That's why I told you earlier ma'am that I can not grant your request. They are
the owner of this airline." Paliwanag ng attendant sa babae.

"He's so arrogant! I swear my family won't ever ride in this plane again." Inis
nitong saad bago bumalik sa kinauupuan. Umirap pa ito sa kanya pero hindi na lamang
niya pinatulan.

Napatingin siya sa mga anak. Nagkibit-balikat naman ang dalawa. Pa-simple na lamang
siyang bumalik sa kinauupuan at kinuha si Deshima mula sa dalagang anak. Tumahimik
naman ang buong paligid.

Maaaring mali ang ginawang pagsigaw ng asawa at pagmamayabang pero sa isang banda
ay humanga siya sa pagtatanggol nito sa kalagayan ng anak.

There'd been a lot of people who don't understand kids like Dirran.

Madalas noon kapag nagpaparinig ang nasa paligid na naiingayan sa bata, nanahimik
na lamang siya sa hiya.

Vander is different. Ipinagtanggol talaga nito ang anak. He wants people to adjust
to the kid's situation. Imposible nga rin naman na yung bata ang mag-aadjust dahil
hindi naman ito conscious sa ginagawa dahil espesyal nga.

Mas lalo tuloy siyang humanga sa nakikitang pagbabago sa asawa.

It took thirty minutes bago bumalik ang mag-ama sa kinauupuan. Tahimik na ang bata.
May lollipop na ito sa bibig. Parang gusto niyang matawa nang makitang naka-
lollipop din si Vander. Mukhang kalmado na ito.

"Dad, you're so cute. I'll take a picture of you." Desiry chuckled. Agad nitong
pinicturan ang mag-ama. Vander glared at Desiry pero hindi naman ito pinansin ng
dalaga.

"Dirran, bigyan mo rin si ate." Saad nito sa anak. Agad naman itong lumapit sa
kapatid at binigyan ng isa. Dirran also went to her side and gave her two.

"Thank you, anak. Ang sweet naman. Pero bawal pa ito kay baby Deshima." Ginusot
niya ang buhok ng anak. Tumawa naman ito. He went to Ayder and also gave him one.
Natawa na lang sila sa ginawa nito. Lahat tuloy sila ay may tig-isang lollipop sa
bibig.

"Family picture!" Desiry suggested. Natatawang lumapit ang tatlong lalaki at

nakipag-picture sa kanila.

They stopped laughing when the pilot made an announcement.

"This is your pilot captain Gacoscos. I would just like to inform everyone that in
ten minutes, we will be having an emergency landing at Guam International airport.
But rest assured, there is no technical problem.

There is just an emergency and we'll only be there for fifteen to thirty minutes.
Thank you for understanding."

Nagkibit-balikat na lamang siya. Ang alam niya doon sila sa Japan magstop-over at
hindi sa Guam.
Inihatid ni Vander ang bata sa upuan nito at nilagyan ng seatbelt bago ito bumalik
sa sariling upuan.

Minutes later, they were informed that they are about to land in Guam.

When the plane stopped, Vander asked them to move out from the plane kahit wala
pang announcement.

Pagbaba nila ng plane ay iginiya sila nito sa isa pang eroplano na mas maliit kaysa
doon sa sinakyan nila. She automatically knew, it is one of the Filan's private
planes. So, kaya sila lumapag ng Guam para lang makalipat ng plane?

"Finally, we own the plane by ourselves! Puwede ka nang magsisigaw!" saad nito nang
makapasok sa loob. Binuhat pa nito si Dirran na sumigaw ng "Yeyyyy!"

Tuwang-tuwang nagtatakbo ang bata nang ibaba ito ng ama.

Alam na niya ang loob ng plane. Madalas din silang sumakay sa private plane ng mga
ito noon. It looks like a restaurant. Magkaharap ang dalawang upuan at may table sa
gitna ng mga ito.

"This is all your fault!" saad ni Vander nang lumabas ang kapatid mula sa cockpit
area.

"I already told you, we needed a private plane," dagdag nito.

"Hello Daddy Liam!" Desiry and Ayder greeted. They used to call their uncles, daddy
eversince.

"Kasalanan ni Vanna, ginamit niya 'tong plane nang walang paalam. Saka sinabi ko
naman sa 'yong bumili ka ng sarili mong plane 'di ba?" tugon naman ni Liam sa
kapatid habang hinahalikan sa pisngi ang mga bata.

She doesn't know her sister-in-law can fly a plane by herself.

"I will really buy one. Please kuya, tell your employees to get the name of those
two people and ban them from our airlines. Isama mo na rin mga pamilya at kaibigan
nila." inis nitong saad sa kapatid.

"Consider it done!" tugon naman ng kuya nito. Parang gusto niyang matawa sa
magkapatid. Naalala niya kasi ang sinabi ng babae na hindi na sasakay ang pamilya
nito sa VLF airline. Mas matindi pala itong dalawa, dinamay pati ang mga kaibigan.

"Bakit sinong nang-api sa Dirran namin?" baling ni Liam sa bata at niyakap.

She almost choked at her brother-in-laws gesture. She's happy that they really care
so much for her son.

However, she can't help but smile bitterly at the thought. Alam niya kasing ilang
araw na lang ang bibilangin, maaaring magbukas na ulit ang usapan tungkol sa
tuluyan nilang pagpapa-annul ng kasal ni Vander.

=================

21: Guilt

When we are confronted with many things, we tend to see only the bad side. Little
do we realize there's still goodness in every distasteful situation. -jazlykdat

Aubrey

"There's a big chance that Dirran will become normal. He could even think and speak
his mind but not 100%. However, it may take some time."

Nagkatinginan silang mag-asawa. That wasn't new to her. Iyon din ang sinabi ng dati
nitong doctor.
"He would have to start sessions with an occupational speech therapist. We have the
best therapists here in our clinic. Plus I get to supervise his progress." The
specialist added.

"So, how long will he undergo the therapy?" tanong naman ni Vander sa espesyalista.

"It depends on his progress. We had patients who only had the therapy for a year
and they can already go on their daily activities. But there are also some that
takes two to three years."

"That long?" sambit ni Vander. Hindi na siya nagulat. Kapareho lang din kasi ang
diagnosis ng Psychologist ni Dirran sa Pilipinas at Canada noon.

"But basing it on your child's previous therapy session records and how he
responded a while ago, he might take only a year or less."

Napatango siya sa sinabi ng doctor. Nakita naman kasi niya ang progreso ng anak
lalo na nang makilala nito ang ama.

"That would be really okay but we are based in the Philippines. Is there any
therapist there that you could recommend who's equally good as the therapists in
your clinic?"

Napangiti ang doctor sa tanong niya. She hopes it didn't sound quite insulting.
Iniisip lang

naman kasi niya ang sitwasyon. Nag-uumpisa nang lumago ang negosyo nila ni Lily,
ayaw naman niya itong iwan sa kalagitnaan ng pag-angat nila.

"There's one whom I personally trained. I'll give you his details. But I suggest
you still take him here every quarter so I could monitor." Tugon ng doctor.
Nagpasalamat siya at hindi nito tinanggap ng negatibo ang tanong.

"We are going to think about it but most likely we'll have his sessions here."
Vander butted in. Napatingin siya rito. Hindi na siya nagsalita pa nang makitang
mukhang hindi nito nagustuhan ang sinabi niya sa doctor.

Vander was awfully silent nang nagmamaneho na ito pabalik sa hotel na tutuluyan
nila. Even the kids are silent.

Dinala lang nila kanina ang mga gamit sa hotel bago nagpunta ng clinic. Apparently,
Vander had everything prepared bago pa sila tumulak ng California.

The kids immediately sat on the couch when they entered the suite. The hotel suite
they occupied has its own living room, dining room and two huge rooms. Sa isang
room silang mga babae habang sa kabila naman ang mga lalaki. That was their set-up
before they went to the clinic.

Vander occupied the single couch. Agad namang kumandong si Dirran sa ama at yumapos
sa leeg nito. Umupo na rin siya sa katapat nitong single couch nang walang imik.

"I'll order food. Pick what you want." Iniabot nito sa dalawang nakatatandang anak
ang menu sa table. Kinuha rin nito ang isa at binuklat.

She has nothing left to look at. Maliit na bagay pero parang kumirot ang

dibdib niya. She suddenly felt out of place.

She inhaled deeply to calm herself. Deshima's already sleeping kaya ipinasok na
lamang niya ang baby sa kuwarto.

She breathed in and out bago siya bumalik sa living room. Wala na doon sina Vander
at Dirran. Desiry is already on the phone ordering food.
"Mommy, ako na ang pumili ng meal mo," Desiry said after putting the phone down.
Tumango na lamang siya. She occupied her original space.

There was a long silence before Vander came back at the living room.

"Dirran's asleep. I think we can talk now." Saad nito nang makaupo sa dati rin
nitong puwesto. He looks serious.

"Anong pag-uusapan natin?" Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa mag-aama.

"Dirran has to undergo the speech therapy here in L.A." umpisa ni Vander.

So, that's what he's been thinking kaya ito tahimik kanina pa?

"Puwede naman na sa Pilipinas na lang." suhestiyon niya.

"We should always make sure that he gets the best treatment. Narinig mo naman
siguro yung sinabi ni Vance, 'di ba? The specialist is one of the bests in the
world." He said calmly.

"I understand that pero hindi kasi ako puwedeng magtagal dito. Walang kasama si
Lily sa travel agency." She reasoned out.

"Can you not work online? Mas okay kasi kung ikaw ang kasama ni Dirran dito?"
tanong nito. Pakiramdam niya ay may yamot sa boses nito kahit kalmado naman ang
pagkakasabi nito.

Vander stared at her and for a moment she baffled on her own thoughts.

"Imposible kasing mag-work ako online. I need to be in the office." She answered
without thinking.

"Then give up the agency. I'll give you another business here if you want something
to work on while you're here."
Vander sounded authoritative. Parang pinamulahan siya ng mukha sa pagdidikta nito
sa dapat niyang gawin.

"Are you serious? No, I won't accept that. Hindi ba sinabi naman ng specialist na
may magaling din sa Pilipinas?" Pagmamatigas niya. She felt like Vander is back to
his old self. No, it can't be. Kailangan ay ipakita niya rito na hindi na puwede
ang ugali nito noon.

She looked at her kids. Tahimik lang naman ang dalawa bata.

"Look, it's the best thing we could do for the kid kaysa every session siyang
magpunta dito." Malumanay nitong saad.

"I really can't."

"It's for Dirran, Aubrey. Isa, dalawang taon lang naman." Pilit pa rin nito. Hindi
niya mawari kung galit ito o nakikiusap. He's rather calm.

"But---" She's about to protest when he cuts her.

"Fine! Ako na lang ang maiiwan dito. Damn all those businesses! Mas importante ang
anak ko."

Napipilan siya sa pahayag ng asawa.

"Who wants to stay and study here?" Baling nito sa dalawang anak. She wasn't able
to react. Pakiramdam niya ay napahiya siya sa sinabi nito.

"Ako, dad. I can accompany you," Ayder presented.

"Dad, I can't leave Mee and Dee alone. Malulungkot sila." Tugon naman ni Desiry.
"Okay then we're settled, kaming tatlong

lalaki ang maiiwan." Saad nito. He didn't even look at her. Tumayo ito at naglakad
na patungong dining area.

Nagkatinginan silang tatlo. She asked Desiry and Ayder to get inside the room bago
sinundan ang asawa.

Vander was holding a bottle and glass of wine when she reached the dining area.
Nakatalikod ito mula sa direction niya. She inhaled deeply and stared at his back.
Alam niyang ramdam nito ang presensiya niya pero ni hindi ito lumingon. His phone
is on the island counter.

"Nakakainsulto naman 'yon." Saad niya rito.

He drank the wine in his glass before he turned and faced her.

"What?" He asked with a creased forehead.

"Me, not leaving a meager business while you, sacrificing a multi-billion

business." She smiled bitterly at her own remark.

Nawala ang pagkakakunot ng noo nito.

"I didn't mean to insult you." Saad nito sa mababang tono. Tumalikod ito at
nagsalin ulit ng wine sa baso. He even gestured to offer her one but she shook her
head to disagree. Vander drank some more before staring at her.

Kataka-takang hindi na talaga siya nakararamdam ng takot sa asawa. Siguro dahil

mukhang naging mas okay na itong kausap o nasanay na siya kaya wala na siyang
maramdamang takot.

"I wasn't a good husband, Aubrey. The least I could do is to be a good father to my
kids." Saad nito. Her heart sank at his remark. Naramdaman niya ang sentimyento
nito.

"I'm sorry. Mali lang ang dating no'n sa akin." Puno ng sinseridad niyang saad.
Vander inhaled deeply.

"It's just one to two years. It cannot be compared to the ten years you took care

of him." Tugon ng asawa. Napangiti siya ng mapait. Parang ngayon lang nagsink-in sa
utak niya na ipinagkait talaga niya ang anak sa ama nito. Pero ang mas masakit ay
ang isiping ni hindi nagtanim ng galit si Vander sa kanya.

"Kung insulto 'yon sa 'yo, wala akong magagawa." Dagdag nito bago tumalikod at
umupo sa stool. He played with the glass' mouth. She suddenly felt guilty.

"Para kasing galit ka sa akin kaya akala ko nang-iinsulto ka sa sinabi mo."

Paliwanag niya rito. She sat on a stool next to him.

"I'm not mad at you. We are only talking about Dirran not about us. I do not like
to drag issues about the kids to whatever happened to us."

Napangiti siya sinabi nito. He really changed. The Vander she knew from twelve
years ago is entirely different from the wisdom of the man sitting next to her now.

"Dahil kung gano'ng klase akong ama, malamang galit pa rin sa 'yo ngayon sina
Desiry at Ayder." Dagdag nito.

That remark hits her. Isa rin kasi sa ipinagtaka niya iyon nang magpunta ang mga
ito sa condo. They were no longer mad at her considering that the last time they
talked, halos itakwil siya ng mga ito.

Vander must have explained and took all the blame for what had happened. Alam
niyang ipinagtanggol siya nito sa mga anak at hindi ito nagtanim ng kahit na anong
galit para pamarisan ng mga anak.

She looked at him staring at his glass. She suddenly felt like hugging him tight.

Lalapit sana siya para yakapin ang asawa nang tumunog ang cellphone nito na nasa
counter.

Vander took the phone and immediately answered.

"Yes, we're already here. I'm sorry. I was about to call you but something came
up..." rinig niyang saad nito bago nagmadaling lumayo sa kinaroroonan niya.

She felt like shrapnel exploded in her chest. Nakita niya kasi ang pangalan ng
taong tumawag.

It was Sienna.

She couldn't believe she could still feel that surge of jealousy.

Huli niyang naramdaman ang ganoong selos noong high school pa. Hindi pa sila noon
ni Vander. Nanliligaw pa lang ito sa kanya pero nakita niya itong may nilalanding
ibang babae. Sa galit niya ay sinugod niya ito at pinaghahampas ng bag. She even
told him to stop courting her. Pakiramdam kasi niya noon ay niloloko siya ni Vander
kahit hindi pa naman sila. Sinabi kasi nitong mahal siya nito pero may kalandian
namang ibang babae.

That was how Vander knew that she was in-love with him. Hindi na siya nito
nilubayan simula noon at ipinagpilitang sila na. Hindi naman siya tumanggi dahil
totoo namang gusto din niya ang lalaki.

Napangiti siya ng mapait. Simula kasi ng araw na iyon, hindi na siya binigyan ni
Vander ng dahilan para magselos sa kahit na sinong babae. Kahit pa nga noong mga
panahong nabarkada ito, ni minsan hindi ito umuwing amoy-babae.

It was one of the things she never realized before.

Madalas kasama ng pagkasugapa sa bawal na gamot at barkada ay iba't-ibang babae

pero ni minsan ay hindi niya ito kinakitaan ng anumang senyales na may
kinalolokohan itong ibang babae noon.

Bakit ba ngayon niya lang naisip na may positibo pa rin kay Vander noong mga
panahong iyon? Mas pinagtuunan niya kasi ng pansin ang mga mali nito.
=================

22: Uweee! Haha!

[A/N: Every weekends na lang po ang update. Kapag wala ng Saturday puwedeng Sunday.
Hindi ko din sure kung ilang parts per weekend.Busy na kasi ako. Kailangang
pagtuunan ng pansin ang mga susunod na lider ng bansa. Kailangan nila ng undivided
attention. Hehe! Salamat!]

This has always been the irony of life. You'd only know its worth when it's gone.
-jazlykdat

Aubrey

Vander didn't join them for dinner. Sinabi nito sa mga anak na hihintayin na lang
muna nitong magising si Dirran para may kasama itong kumain.

Nakaramdam siya ng lungkot sa pagdistansiya nito. Hindi niya tuloy maiwasang isipin
na baka pinagsabihan ito ng babaeng kausap kanina na layuan siya.

After dinner, she had a heart-to-heart talk with the kids. She wanted to find out
why they are no longer mad at her.
"Bata pa kami, lagi nang sinasabi ni Daddy na huwag kaming magalit sa 'yo." Desiry
answered smiling a little.

She was so busy nurturing her anger while Vander's pacifying their children in her
favor.

"Kung magagalit daw kami sa 'yo mas dapat daw kaming magalit sa kanya kasi siya ang
dahilan kaya ka umalis." Ayder seconded.

Hindi niya mapigilang ma-guilty sa mga naririnig mula sa mga anak.

"That's why when we had those chances to talk to you over skype we never said
anything bad to you." Dagdag ng binatilyong anak.

"Masakit lang talaga noong pinakulong mo si Daddy. He was the only parent we got
while growing up. I'm sorry

mom for saying those things to you. But that's how I felt." Desiry stated.

She can't help but wipe a tear.

"I understand." She whispered while trying hard not to sob.

"Mee said nobody has the right to judge a mother who abandoned her children. Kasi
may mabigat daw na dahilan ang lahat ng ina para tiisin ang hindi makita ang
kanilang mga anak."

Tuluyan na siyang napaluha sa pahayag ni Desiry. Her mother in-law had always been
so nice to her ever since. Lahat naman ng mga Filan ay naging mabait sa kanya.

"And she was right, mom. Dirran needed you more than us."

Hindi niya napigilang yakapin ang anak sa pagiging mabait nito sa kabila ng lahat
ng nangyari.

"Don't cry mom. Naiintindihan na namin ngayon." Ayder whispered. Sa halip na

kumalma ay mas lalo siyang napaiyak.

"But what I did was unforgivable. I abandoned you." She hugged both of them.

"No, mom! I know that you love us both. You just didn't have the choice. Sabi nga
ni Daddy kung hindi mo raw kami mahal, dapat noon pa lang ipina-abort mo na kami."
Desiry said chuckling while wiping her tears.

Kumalas ang mga ito sa pagkakayakap at tumingin sa kanya.

"Sabi nga niya sa amin, hindi ka daw handa noong nagbuntis ka kay Ayder but you
still carried him in your womb for nine months. Kung ayaw mo daw sa kanya dapat
noon pa lang hindi mo na siya binigyan ng pagkakataong mabuhay."

Her shoulders shuddered as tears rolled down her cheek realizing how profound
Vander is.

Muling yumakap ang mga anak sa kanya.

Hindi niya

akalaing ganoon ang paliwanag ni Vander sa mga anak nila para lang isaisip ng mga
ito na mahal niya ang mga ito.

She always think of him as an antagonist eversince their marriage was shaken.
Pakiramdam niya noon ay wala na itong gagawing tama.

Lily and her family were right, may mga pagkukulang din siya kaya nagkandaloko-loko
ang relasyon nila.

It took them minutes hugging each other.

Natatawa silang tatlo na bumitaw nang pare-pareho silang mahimasmasan.

Hindi siya makatulog. She kept caressing Desiry's face while sleeping. Her little
princess is already a lady. Pinagitnaan nila si Deshima na mahimbing ding
natutulog.

There are a lot of what if's in her mind.

Paano kaya kung bumalik din siya noon pagkagaling ng Dubai at hindi dumiretso sa
Canada?

Would they have fixed their marriage?

Baka hindi rin. Galit pa kasi siya noon sa naging sitwasyon niya. She wanted to
escape from Vander pero pinabaunan pa siya ng anak na espesyal.

She inhaled deeply and sat down. There is no use whining over the past. Nangyari na
ang lahat. Ang kailangan niyang harapin ay ang ngayon na sa kasamaang palad ay
mukhang mahirap nang ayusin.

Nakakapanghinayang ngunit parang mas madali na lang na pakawalan ang lahat kaysa
ayusin.

That thought made her shiver. Dati lang gusto niyang makawala kay Vander, ngayong
mukhang handa na itong pakawalan siya, saka naman siya nakararamdam ng sakit. This
has always been the irony of life. You'd only know its worth when it's gone.

Ang dami naman kasing nangyari noon na sapat nang

dahilan para matigil na ang lahat ng namamagitan sa kanila ni Vander.

She inhaled deeply and walked out of the room to calm herself.

Napatigil siya sa akmang paghakbang nang marinig ang asawa na may kausap sa
telepono.

"I might not go back to the Philippines yet." Rinig niyang saad nito. Nakahilata
ito sa couch. The television is turned on with low sounds.

"You may come here if you want." Saad nito matapos itong tumahimik ng ilang saglit.

She doesn't want to eavesdrop but she can't help it. Vander didn't talk. Malamang
ay nagsasalita ang kausap nito. She doesn't want to think negative but her
heartbeats are racing in a rhythm she doesn't want.

"Puwede ka namang pumunta dito anytime. Why wait for them to leave?" Tugon nito sa
kausap.

"Okay. I'll tell you when Aubrey goes home with the kids." Tugon ulit nito. Mas
lalo namang bumilis ang kabog sa dibdib niya.

Narinig niya ang pagtawag ni Dirran sa ama kaya mabilis siyang pumasok sa kuwarto
bago pa nito makitang nandoon siya.

Napasandal siya sa likod ng pinto.

There are a lot of things running in her head. She has a hint kung sino ang kausap
nito.

She waited for her heartbeats to stabilize bago siya kaswal na lumabas.

Naabutan niya ang dalawa na kumakain sa komedor.

"Hi!" alanganin siyang ngumiti sa asawa. Tumango lang ito bago itinuloy ang
pagkain. She felt a spasm in her heart with his reaction.

"Mommy, eat?" Dirran mumbled smiling.

Napangiti siya sa tinuran ng anak. He's really showing

some progress. She sat beside him. Naluluha niyang hinagkan ito sa ulo at tinapik
sa likod.

Vander looked at her and smiled down.

Kahit sa pagkain lang ito ngumiti, okay na sa kanya iyon.

Umupo lang siya doon habang kumakain ang dalawa. None of them dared to talk.
Namasyal sila ng sumunod na araw. They went to Disneyland. Tuwang-tuwa si Dirran sa
mga nagpaparadang Disney characters.

Desiry and Ayder seem not to be surprised. Maraming beses na din daw kasi silang
namamasyal sa mga Disneyland sa iba't-ibang bansa. [Eh, di sila na ang mayaman!
Hehe!]

They took turns in carrying Deshima except Vander dahil nakaalalay lang ito lagi
kay Dirran.

"Dad, kung nakakapagsalita lang si Deshima magrereklamo siya, oh!" Natatawang biro
ni Desiry sa ama habang buhat ang isang taong gulang na kapatid. Nagsisimula na
kasi itong umiyak at pilit na iniaabot ang kamay sa ama para magpabuhat.

"Oh, baby sorry! Come Daddy will hug you." Kinuha naman niya ito mula kay Desiry at
hinagkan sa noo. Deshima giggled. They all laughed at Deshima's reaction.

"Ay kinilig ang baby! Mana kay Mommy! Gustong-gustong hinahalikan sa noo." Vander
exclaimed glibly. Napatigil sila sa pagtawa at napatingin rito.

"Ehemm, dad!" Ayder whispered teasing.

"Omg! Kikiligin na ba ako?" Desiry also commented.

She smiled remembering how she liked it whenever Vander kisses her on the forehead.
Yung unang kiss nito noon sa kanya ay sa noo. She remembered smiling widely back
then. Kinantiyawan pa siya nito at sinasabihang

noo pa lang kilig na kilig na.

She looked at Vander. Ngumiti naman ito ng alanganin.

"Mommy Lianna likes to be kissed on the forehead." Saad nito.

Napalis ang ngiti niya.

"Oh, I thought it's mom. Gustong-gusto din pala ni Mee na hinahalikan sa noo."
Desiry seconded.

Hindi na lamang siya nagreact at nagkunwaring hindi affected.

"Kailan nga pala kayo uuwing tatlo?" pag-iiba ni Vander sa usapan. Ibinalik nito
ang bata sa kanya na agad naman niyang binuhat.

Kadarating lang nila kahapon, uwi na agad ang sinasabi nito.

"Ikaw hindi ka muna uuwi?" balik-tanong niya rito. Pinilit niyang maging kaswal
kahit na gusto niyang magngitngit sa inis.
"Hindi na. Dirran should start his therapy the soonest possible time." Tugon naman
nito.

"How about Ayder? Hindi ba muna ninyo aayusin ang transfer papers niya?" tanong
niya habang tinitingnan ang mga anak na tahimik lang na tumitingin sa paligid.

"Madali lang iyon. Mom could just send it. So, kailan mo balak bumalik ng
Pilipinas?" tanong ulit nito.

Nasaktan siya sa tanong nito. Parang gustong-gusto nitong makaalis na sila agad.

"Desiry can go first. Para hindi maantala ang pag-aaral niya." tugon niya rito.
Ayaw niyang sagutin ang tanong nito.

"How about you?"

She inhaled deeply trying to calm herself. Pakiramdam niya ay talagang gusto nitong
makaalis na siya. For what? Para makasunod ang Sienna na 'yon?

"I can stay longer. Isa o dalawang buwan siguro. Gusto ko rin kasing makita kung
ano ang magiging

effect ng therapy niya." tugon niya rito. Pinigilan niya ang pagngalit ng bagang
niya habang nagsasalita.

"Akala ko ba hindi mo puwedeng iwan 'yong business niyo?" giit pa rin nito.

"Can I not change my mind? Bakit ba pakiramdam ko gusto mo na akong paalisin?

Diretsuhin mo na lang kasi ako."

She wasn't able to control her emotions. Vander looked at her.

Bago pa man siya umiyak nang tuluyan ay tinalikuran na lang niya ang asawa at
naglakad palayo.

She sat on a bench. She tried playing with Deshima to calm herself pero parang mas
lalong sumama ang loob niya. Kamukhang-kamukha kasi ng bata ang ama nito.

Ilang minuto lang ang dumaan nang lumapit si Desiry sa kinaroroonan niya.

"Mommy, akin na muna si Deshima." Paalam nito bago binuhat ang kapatid mula sa
kandungan niya. Desiry walked towards Ayder and Dirran. Sinundan na lamang niya ng
tingin ang mga anak.

"What was that all about?" Vander asked as he sat on the bench leaving a space in
between them.

Ngumiti siya ng mapait at napailing.

"Are you mad?"

Hindi niya sinagot ang asawa. Tinanaw na lamang niya ang mga anak sa di-kalayuan.
Mukhang naghaharutan na naman ang mga ito.

"They look so cute together." Komento ng katabi niya. Hindi siya nagsalita.
Napasulyap siya nang maramdamang lumapit ito sa kanya. He stopped when their arms
were an inch closer.
She heard him inhaling deeply.

"Hindi naman kita pinapaalis." Saad nito.

"Don't worry I can pay my own accommodation here. Lilipat na lang ako ng hotel."
Saad niya rito. Para naman may oras sila ng

Sienna na 'yon.

"Ikaw ang bahala basta hindi kita pinapaalis." Tugon naman nito.

"Yeah but you ask me three times kung kailan ako aalis. You're so eager to send me
away."

Vander didn't say a word. Mas lalo lang nadagdagan ang sapantaha niya na magkikita
talaga sila ng dermatologist na iyon. Hindi naman niya masisisi si Vander kung mai-
inlove ito sa babae, sobrang ganda naman kasi ng isang iyon. Ewan lang niya kung
hindi retokada ang mukha no'n sa sobrang perfect.

Tatayo na sana siya nang pigilan siya ni Vander sa braso.

She stopped and looked at her arm.

"I'm sorry." Sambit nito at tila napapasong bumitaw sa pagkakahawak.

Hindi na niya itinuloy ang akmang pagtayo. They remain quiet for some time.

"You misunderstood me. Hindi kita pinapaalis." Basag nito sa katahimikang namagitan
sa kanila.

"I was actually hoping you'd change your mind kaya tanong ako ng tanong." Saad
nito. Bigla siyang napatitig sa asawa.

"I'm happy you changed your mind." He smiled.

Ang kaninang inis at panibugho ay unti-unting napalitan ng ngiti.

"Baka hindi ko alam ang gagawin ko kapag naulit yung pagwawala niya sa loob ng
eroplano." Nakangiti nitong dagdag.

Her heart started pounding so fast.

Mas lalo itong bumilis nang unti-unting lumapit ang mukha nito. She thought for a
moment he'd kiss her on the lips pero umangat ang mukha nito.

She closed her eyes as she smelled his manly scent. He waited for him to kiss her
forehead pero naramdaman niya ang pagtayo nito kaya't agad siyang nagbukas ng mga
mata.

"Puntahan na natin 'yong apat." Sambit nito. He's already standing at hinihintay
siyang tumayo. Napatango na lang siya.

She inhaled deeply before standing up.

She thought for a moment magiging okay na sila pero hindi pa pala. Sinabi lang yata
nito ang mga iyon para hindi na siya magalit.

Vander stopped walking and looked at her.

"Hanggang ngayon mabagal ka pa rin sa lakaran." Saad nito ng nakangiti.

Sa halip na mapangiti rin ay parang nalungkot pa siya pagkaalala sa mga pamamasyal

nila noon.

Lagi siya nitong kinakantiyawan dati na mabagal especially when they hike. Madalas
pa binubuhat siya nito kapag pagod na siya.

"Halika na nga!" Saad nito at inakbayan na siya saka mabilis siyang isinabay sa
paglalakad. Bahagya siyang natuliro. Sumabay ang bilis ng tibok puso niya sa
paglalakad nito. She didn't feel disrespected. Parang na-miss pa niya ang mga akbay
nito.

=================

23: Beef Broccoli

Things will always be different when we get older and matured. -jazlykdat

Aubrey

"Don't talk to any man on the plane," bilin ni Vander kay Desiry. Inihatid nila ito
sa airport dahil mauuna na itong uuwi ng Pilipinas.

They spent the whole week going around L.A. It was a good bonding moment for them.
Kahit na dumidistansiya lagi si Vander at palagi itong may kausap sa telepono.
Nasasaktan siya ngunit iniisip na lang niya na mabuti na rin iyon kaysa sa dati
nilang sitwasyon.

Lumipat na rin sila sa isang apartment na may apat na bedroom. It's a 2-floor
apartment. Sa taas ay may tatlong rooms na inokupa nilang mag-iina. Sa baba ay may
isang bedroom na inokupa nina Vander at Dirran. The kid seems so fond of his
father. Paunti-unti na itong nakakapagsalita ng buo. Madalas niyang makita ang mag-
ama na nag-uusap. Pakiramdam nga niya ay hindi na nito kailangan ng therapist dahil
natututo na ito sa ama.

"Dad, you're so overprotective. Wala na nga akong katabi sa plane 'di ba?" natatawa
namang tugon ng dalaga. Tahimik lang siyang nakinig sa usapan ng mag-ama.

"Yes pero paano kapag may lumapit sa 'yo? Bakit ba kasi ayaw mong mag-private
plane?" sagot naman ni Vander.

"Daddy talaga paranoid!" Napapailing lang na saad ng anak bago hinalikan si Dirran
sa pisngi na nakahawak sa kamay ng ama.
"Take care, li'l bro. Galingan mo sa sessions mo ha?" bilin nito sa kapatid bago
ito niyakap.

"Dirran, tell ate, "No boys!" dali." Untag ng ama nito. Parang gusto niyang matawa
sa inaakto ng

asawa.

"A-ate, non-no boys!" saad naman ng kapatid nito.

They all laugh at what he said. She was glad to see that Dirran only tilted his
head twice while saying it. Dati ay hirap na hirap ito.

"Dahil ikaw ang nagsabi, susundin ko!" Natatawa namang tugon ni Desiry. Mas lalo
silang natawa sa sinabi nito. Dirran also giggled.

Tumayo ang anak at humalik sa pisngi niya bago kinarga ang kapatid saglit at
hinalikan.

"Take care, mom." Saad nito.

"Ikaw ang mag-ingat sa biyahe, anak." Tugon naman niya rito. Napatango naman ang
dalaga. Ayder also said his goodbye bago tuluyang pumasok si Desiry sa loob. When
they could no longer see her back saka sila nagpasyang bumalik sa sasakyan.

Pagdating sa apartment ay humiwalay na naman ang mag-amang Vander at Dirran. Agad

na pumasok ang mga ito sa kuwarto. Si Ayder naman ay umupo sa couch at nakatutok na
sa phone nito.

She felt empty. Wala kasi si Desiry na lagi niyang kausap.

Ilang minuto siyang nakaupo sa couch nang lumabas ang mag-ama. May hawak na laptop
si Vander at dumiretso sa porch. He saw him set his laptop habang tahimik lang na
umupo si Dirran sa isang upuan. Dirran is surprisingly disciplined. Dati kapag
nagtatrabaho siya noon online lagi nitong gustong makialam sa ginagawa niya at
nagwawala kapag hindi pinagbigyan.

Inilapag niya sa crib ang natutulog na anak at pinabantayan kay Ayder bago nagtungo
sa kusina.

She prepared snacks for them. She gave Ayder a glass of pineapple juice and tuna
sandwich bago dinalhan ang
mag-ama sa porch.

Sinadya niyang dumaan sa likod ni Vander para makita ang kausap nito sa monitor.
Nasilip niya kasi na kanina pa ito may kausap doon.

Nakahinga siya nang maluwag nang makita ang sekretarya nito sa screen. Nagulat lang
siya nang kumaway ito sa screen, napalingon tuloy si Vander at nahuli siyang nag-
uusyoso. He put down the headset at tumitig sa kanya.

"D-dinalhan ko lang kayo ng snacks." Saad niya habang inilalapag ang tray sa mesa.
She didn't dare look at him.

Dirran immediately took a sandwich.

"Slow down, son." Saway ng ama nito nang kukuha din ito ng isang basong juice.
Napangiti siya nang makitang nagdahan-dahan naman ang bata.

"Dirran, what did I tell you when someone gives you something?" saad nito sa bata.
Saglit naman itong tumingin sa ama na mukhang nag-iisip bago bumaling sa kanya.

"T-thank you, mommy." Saad nito bago itinuloy ang pagkain.

She felt teary-eyed with her son's gesture. Nilapitan niya ito at hinalikan sa
tuktok. Ang dami talaga nitong natututunan sa ama. Dati kasi ayaw makinig sa kanya
ng bata kapag tinuturuan niya ng mga ganoong bagay. He's having a hard time talking
until he gets frustrated.

"It's my pleasure, baby." She mumbled wiping her tear. Napatingin siya kay Vander
na nakatingin din pala sa kanila. She mouthed "thank you". Tinanguan naman siya
nito bago ibinalik ang tingin sa laptop.

She stayed there for a while at inalalayan ang anak habang kumakain. Pansin naman
niya ang mga pagsulyap ni Vander. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ng mga
sulyap nito. Pakiramdam niya

ay nakakaistorbo na siya kaya nagpaalam na lamang siya.

They were so silent during lunchtime. Wala na kasi si Desiry na laging nagbubukas
ng usapan.

Hindi na lang din siya nagsasalita. It was her first time to cook lunch since they
arrived in the apartment. Lagi kasi silang sa labas kumakain ng lunch at dinner.

"Marunong ka na pa lang magluto." It was Vander who spoke first.

Napatango siya. Pakiramdam niya ay pinamulahan siya sa sinabi nito. Hindi talaga
kasi siya marunong magluto noon. They have their own maids at home kaya hindi siya
kailanman nag-prepare noon ng pagkain.

"The food's delicious mom especially the beef broccoli. It is dad's favorite."
Ayder seconded.

"Thanks," she mumbled smiling at her son. Napasulyap siya sa asawa na patuloy lang
na kumakain. Alam niyang iyon ang favorite ni Vander kaya niya niluto. He loves
everything with beef and broccoli.

"I just wished it would be a little salty." Komento naman nito.

Napatango na lamang siya. Akala pa naman niya ay nagustuhan nito dahil mukhang
magana naman itong kumakain. Nagbaba siya ng tingin. Para sa kanya ay sakto lang
naman ang lasa. She knows his taste of food. Maliban na lang kung nagbago na ang
panlasa nito. Sabagay, mahigit isang dekada silang hindi nagkasama.

She was thankful nang umiyak si Deshima para may dahilan siyang umalis sa hapag.
Hindi na kasi siya kumportable. Nasa living room kasi ang crib ng bata.

Nagulat siya nang makitang lumapit si Vander sa kinaroroonan niya. She was

seated at the couch with Deshima in her arms.

"I saw this at the kitchen counter." Ipinakita nito ang bowl ng mashed squash na
inihanda niya para kay Deshima.

"Kumain ka na muna. Ako na ang bahala kay Deshima." Saad nito. Inilapag nito ang
pagkain sa center table at akmang kukunin ang bata sa kanya pero nahihiya niya
itong inilayo.

"Ako na lang ang magpapakain," tugon niya sa asawa.

"Ang konti pa lang ng nakain mo. Sige na, akin na si Deshima" giit nito. Ibinigay
na lamang niya ang baby at hindi na nagsalita pa.

She stood up and started walking towards the dining area but she stopped when
vander called her name. Napalingon siya rito. Kandong nito si Deshima at mag-
uumpisa nang pakainin.

She stared at him with questioning eyes. Tumitig naman ito sa kanya.

"The beef broccoli is fine." Saad nito bago hinarap ang anak at pinakain.

Her heart started pounding fast.

Hindi pa niya alam kung ano ang sasabihin. Ngumiti na lamang siya ng tipid bago
tumalikod at hindi na sumagot.
"Mom, why are you smiling?"

Nagising siya mula sa pagkatuliro nang magsalita si Ayder. Malapit na pala siya sa
lamesa. Hindi man lang niya napansin na nakatitig pala ang dalawang bata sa kanya.

"Yey! Ha-happy si mommy!" sigaw ni Dirran. Agad naman niya itong sinaway. Ang lakas
kasi ng boses nito at ang klaro pa ng pagsasalita. Now, she doesn't know if she'd
be happy at his speech progress.

Sumilip siya sa sala kung nasaan si Vander. She saw him averting his gaze from the
dining

area. Nakangiti nitong sinubuan ang anak.

She doesn't know what to feel about what happened. It was one of the traits she
can't get over with. Ang hirap niyang itago ang pagkakilig kaya alam lagi noon ni
Vander kung gusto niya ng ginagawa nito o hindi.

She spent the entire afternoon upstairs. Inihanda niya kasi ang gamit ng dalawang
bata. Dirran will start his sessions the next morning. Papasok na rin ang
binatilyong anak sa bago nitong eskuwelahan. Napag-usapan nilang ihahatid ni Vander
at susunduin ang mga bata.

It was late afternoon when Ayder and Dirran came inside the room.

Iniwan na muna niya si Deshima sa dalawa.

She went to the kitchen para magluto nang maabutan niya si Vander doon na nagpre-
prepare ng ilulutong ulam. He's cutting different vegetables. Nakasalang na rin ang
rice cooker.

Marunong na din pala ito sa kusina. Marami na talagang nagbago sa asawa. Biglang
bumilis ang tibok ng puso niya nang mapatingin ito sa direksiyon niya. Their eyes
met for a fraction of second bago ito nagbaba ng tingin at itinuloy ang ginagawa.

May beef na rin sa table at mga ingredients sa paggawa ng cream sauce.

"Don't tell me you'll just stand there?" basag nito sa katahimikan. Pinamulahan pa
siya sa sinabi nito.

"May maitutulong ba ako?" tanong niya rito. She gathered her composure and walked
towards him.

"Do you know how to cook vegetable stew?" tanong nito.

"Of course."

Kailangan ba talaga tanungin pa siya? Pinasosyal lang naman iyon na nilagang gulay.

"Okay

then, ikaw na ang magluto ng gulay. I'll cook beef Stroganoff." Hayag naman nito.
Napatango na lang siya. So, that explains the cream sauce ingredients.

She started stewing the veggies while Vander is slicing the beef thinly. Wala
silang imikan. Pero paminsan-minsan silang napapasulyap sa ginagawa ng bawat isa.

She suddenly blushed when Vander caught her glancing at him. Hindi niya tuloy
nabawi agad ang tingin niya.

Vander shook his head and smiled before continuing where he left off.

Nang matapos ito sa paghiwa ay lumapit ito sa stove at inilagay na ang paglulutuan.
She's almost done. Iba-iba kasing gulay ang nilalaga niya kaya hindi puwedeng
pagsabay-sabayin.

After he finished cleansing the beef, he also started cooking beside her. Mabuti na
lang at hindi sila nagkakabanggaan ng braso. Pinipigilan niya ang puso sa bilis ng
pagtibok nito pero wala yata itong balak tumigil.

Hindi niya napigilang mapatingala sa katabi kaya't nagkahulihan na naman sila ng

tingin. Her heart beats raced even more. Dapat talaga nag-blush on na lang siya
kanina para hindi mahalata ang pamumula ng mukha niya.

Vander chuckled and shook his head bago itinuloy ang pagluluto. Her heart pounds
erratically.

"I was just wondering what if--" Vander started saying but later shook his head.

"What if?" tanong niya rito. She took that opportunity to inhale deeply to
stabilize the beating of her heart.

"Paano kaya kung saka lang tayo nagpakasal noong marunong na tayo sa mga ganitong
bagay?"

Vander stared at her. "Okay pa rin kaya ang marriage natin hanggang

sa ngayon?" Mabilis nitong dagdag.

His question left her dumbfounded. Pakiramdam niya ay may natitira pa talagang pag-
asa sa puso ng asawa na magiging okay pa sila.

Napatungo at huminga ng malalim.

She tried to gather her strength to tell him, they might still stand a chance to
fix everything but she lost for word.
She stared at him. His eyes are also fixed on hers.

She tries to speak but whenever she opens her mouth, she forgets the words she was
about to utter.

Napatingin sila pareho sa bukana nang kitchen nang marinig ang iyak ni Deshima.

"Mom, I can't pacify her." Ayder stated referring to Deshima while walking towards
them.

"Ako na muna dito," saad naman agad ni Vander at kinuha na ang sandok na hawak
niya.

Dinaluhan na lamang niya ang anak. Agad naman itong tumigil sa pag-iyak nang
buhatin niya.

"M-mommy, daddy lu-luto, luto!" Dirran squealed happily. Napatawa pa silang pareho
ni Vander at nagkatinginan.

"Gusto mo rin bang magluto?" natatawang baling ni Vander sa bata. Napailing naman
ito.

"D-daddy kiss mommy!" malakas nitong saad sa ama. Nagkatinginan silang mag-asawa.

"Dirran, stop! Kiss? Ang bata-bata mo pa!" Pinandilatan ito ni Ayder.

"N-no! Daddy kiss mommy!" sigaw nito. His face became angry. Tumitig na naman ito
sa sahig.

"Ki-kiss ko si mommy?" tanong naman ni Vander sa anak. Tumango ito at tumingin sa

ama.

"Saan ko iki-kiss si mommy?" Vander asked smiling at the kid.

"Dad!?" Ayder reacted. Itinaas naman ni Vander ang

dalawang kamay bago bumalik sa niluluto. Dirran went to him at hinila ang laylayan
ng t-shirt nito.

"Dirran, anak. Hindi puwede." Saway nito sa bata na nagdadabog na.

"Kiss!" Dirran shouted.

"Come to kuya, Dirran. Let's play." Yaya ni Ayder sa kapatid para mailihis sa
hinihiling nito pero tumingin ito ng masama sa kapatid.

"No!!!" Dirran shouted. "Kiss mommy!" Hinila ulit nito ang damit ng ama at
itinuturo siya.

"It's just a kiss!" She blurted para matapos na ang pagwawala ng bata. Her heart
started racing when the three looked at him. Dirran seemed to understand what she
said because his face suddenly lit up.

"Mom?" Ayder muttered. Nginitian na lamang niya ang anak.

"Okay, sa noo lang." Vander said. Hindi niya alam kung kanino nito sinabi ang mga
katagang iyon.

Para ba kay Ayder na halatang tutol sa sinasabi ng kapatid?

Para ba sa kanya at nanghihingi ng permiso? O kay Dirran?

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya nang lumapit ito. He inhaled deeply when
he was inches away.

Dahan-dahan itong yumuko. Hindi niya alam kung bakit siya napapikit. It feels like
the first time. Para siyang teenager na kinabahan paglapit ng bibig nito.
Pakiramdam niya ay nagsitaasan ang balahibo niya sa batok nang maramdaman ang
hininga nito sa noo niya.

His lips were cold. Ninenerbiyos ba ito? Parang noon lang. Kung gaano katagal ang
paghintay niya sa pagdapo ng bibig nito sa noo niya, para namang kisapmata ang
paglayo nito. If it was not for the familiar beating of her heart, she wouldn't
even believe it actually happened.

She slowly opened her eyes. Vander is back on his cooking while Dirran is hopping
like he won the lottery.

Halik lang sa noo, pakiramdam niya ay tumigil na ang pag-ikot ng mundo...

Well, maybe because that gesture reminds her of the times when Vander respects her
as a woman.

"Mom, are you okay?" Ayder asked. Napatango siya at nginitian ang anak. Maybe he's
nervous that what happened two years ago will be repeated. The case was a nightmare
to him and Desiry. She knows that.

She was taken aback when Vander went back infront of her. Dumagundong ang kaba sa
dibdib niya nang kabigin nito ang ulo niya at hinalikang muli sa noo. His lips were
no longer cold.

"I missed you, Aub." he whispered before going back to what he's doing.

Her eyes welled up not because she was aggravated but because she felt the same way
when he kissed her the first time. Parang bumalik ang lahat ng nararamdaman niya
noong pagmamahal sa asawa. All this time, nakabaon lang pala ang pagmamahal na iyon
sa puso niya. Natabunan lang ng galit at sama ng loob.

She stared at his back. Bigla na lang nakaramdam ng panghihinayang ang puso niya sa
panahong lumipas.
Bago pa man tuluyang bumagsak ang mga luha niya ay tumalikod na lamang siya at
umalis ng kusina.

=================

24: Konting Pasilip Kay Vander

Most often than not, we have ways on messing things up. -jazlykdat

Vander Lewis

"Stupid!" Vander muttered to himself while he continued what he was cooking.

Dapat ay hindi niya hinalikan ulit si Aubrey. Nakatalikod na nga siya bumalik pa
siya.

Pagdating sa asawa, hindi pa rin siya nakakapag-isip ng tama.

Dapat hinayaan na lamang niyang magwala si Dirran. Sinaway na nga siya ni Ayder
hindi pa siya nadala.

Ang gago niya talaga!

He balled his fist. Ni hindi na sumabay sa kanila si Aubrey na kumain ng hapunan.

Everything would have been okay but he's messing things up again.

Kapag nalaman ito ng mga magulang at kapatid niya siguradong hindi na naman siya
papayagang lumapit kay Aubrey.

Sienna was right. If he wouldn't keep his distance from Aubrey, things like that
would happen. Lagi itong tumatawag para paalalahanan siya pero hindi niya pa rin
napigilan ang sarili.

Dapat nakinig na lang siya sa mga sinabi nito.

=================

25: Back at One

Anything done prematurely is always risky. - jazlykdat

Aubrey

Maaga siyang nagising dahil first day ni Ayder sa school nito at first session din
ni Dirran sa therapist.

She went to knock on Ayder's door. She waited a while.

"Mom, why? It's too early." Pupungas-pungas nitong wika pagbukas ng pinto.

"I know but you already need to prepare." Natatawa naman niyang tugon sa anak.

"Akala ko po ba mamayang gabi pa ang flight natin?" Naguguluhan namang tanong ng

binatilyo.

"Anong flight? Aren't you supposed to go to school?" Kunot-noo niyang tanong rito.
Ayder seem to have awakened at tumitig sa kanya.

"Sabi po ni Dad kagabi babalik na tayo ng Pilipinas." Ayder muttered that totally
left her dumbfounded.

Babalik ng Pilipinas?

Bakit?

Has it something to do with what she heard last night?

Agad niyang tinalikuran ang anak at bumalik sa kuwarto. Her tears started falling
the moment the door closed.

______

Pababa siya ng hagdan para dumulog sa hapag nang marinig ang boses ni Vander.

"I know! I'm sorry, okay?" Vander said. Napatigil siya sa paglalakad.
"Sienna, please stop and hear me out." Saad ulit nito. Her heart felt a twinge of
pain hearing that name.

"It was just a kiss on the forehead, okay." Rinig niya ang pagbuntong hininga ni
Vander.

So he's confessing what happened to Sienna?

He heart

sank.

"I know. I don't have plans of hiding it to you. Kaya ko nga sinasabi." Vander
sounds so submissive. Saglit itong tumahimik. Maybe the girl's talking on the line.

"I have always been honest to you." Vander said after a while.

Hindi na niya kayang pakinggan ang sasabihin nito kaya umakyat na lamang siya. Her
tears were falling as she entered her room. Kanina napuno ang pag-asa niyang
maaayos pa nila ang lahat ngayon ay bigla na lang nawala.

Vander's honesty to the woman only means that he loves and respects her.

______

Nakatulugan niya ang pag-iyak. Nagising lamang siya nang umiyak si Deshima.

Ayaw sana niyang bumaba pero alam niyang bukod sa gatas kailangan na ni Deshima ng
solid food. Hindi na ito nabubusog sa gatas lang. Mahigit isang taon na rin kasi
ito.

Mabigat ang loob niyang bumaba ng hagdan. Mas lalong nadagdagan ang bigat ng
kalooban niya nang madatnan si Vander sa kitchen.

"I made this," nakangiti nitong saad. May hawak itong bowl ng mashed carrots. She
would have smiled widely if not for what she heard last night and his abrupt
decision to go home without telling her first.

He put it on the table bago hinila ang high chair para kay Deshima.

"Dirran and Ayder are already packing their luggages," saad nito nang maiupo niya
si Deshima.

She inhaled deeply.

"Bakit hindi na matutuloy ang session ni Dirran?" tanong niya rito. She doesn't
know why she sounded hostile. Hindi niya kasi matanggap na nagbago ang isip nito
dahil sa babaeng 'yon.

Saglit itong natigilan

pero nakabawi rin.

"He's showing some improvements so I think puwedeng sa Pilipinas na lang niya

gagawin ang therapy." Tugon nito. His decision seems final.

"Akala ko ba mas gusto mong sa Pilipinas na lang para nakikita mo siya?" Dagdag
nito nang hindi siya nagsalita agad.

"Akala ko ba kaya mong isakripisyo ang lahat para sa anak mo?" Ipinilig niya ang
ulo at napapikit para pakalmahin ang sarili. Vander was staring at her when she
opened her eyes

"Where is this leading, Aubrey?"

"Wala naman. Akala ko lang kasi ibang-iba ka na sa Vander noon." Tugon niya bago
ito tinalikuran

"Ikaw na muna ang bahala kay Deshima. Mag-aayos lang din ako ng gamit."

Saad niya bago tuluyang umalis ng kusina at umakyat ng kuwarto.

Napatingin siya sa pinto nang bumukas ito. She was sure she pushed the locked
button before arranging her suitcase.

May pakiramdam siyang si Vander ang nagbukas ng pinto. Bumubukas kasi ang pintuan
dahil sa sensor at tanging authorized person lang ang makakabukas noon. The kids
couldn't even enter by themselves.

Nagpatuloy siya sa pag-eempake nang makitang nakatayo si Vander sa tapat ng pinto.

Hindi siya nagsalita at nagpatuloy lang sa ginagawa. Ilang minuto na ang nagdaan
pero hindi niya maramdamang humakbang ito ni isang beses.

She's sure that he's still there because the door remained open.

Hindi niya napigilang mapatingin sa nakabukas na pintuan.

"Where's Deshima?" tanong niya rito nang makitang nanatili pa rin ito sa
kinatatayuan at nakatingin sa kanya.

"She's with Ayder."

Tugon naman nito. Nanatili itong nakatayo. Hinayaan na lamang niya.

"Aubrey, c-can I come in?"

She looked back at her husband. Nag-aalangan pa rin ito.

Tumango siya. Sa reaksiyon nito duda siyang gagawin ulit nito ang nangyari noon sa
hotel. Isa pa wala na siyang nararamdamang takot.
"Are you mad?" tanong nito nang makalapit. She inhaled deeply while walking from
the closet to the bed where the suitcase is laid.

"Akala ko lang kasi buo na ang desisyon mo? Bakit bigla na lang nagbago?" balik-
tanong niya rito sa halip na sagutin ng diretso ang tanong nito. She was hoping
he'd tell her about Sienna.

"Nabigla kasi ako sa desisyon ko. I was so eager to see my son to be okay not
thinking there are thousands of families na umaasa sa VLF Empire Hotels." Paliwanag
nito.

She smirked at his explanation. "Talaga bang iyan ang dahilan?"

"Yeah. Should there be any other reason?" Kunot-noo nitong tanong.

Nagkibit-balikat na lamang siya at itinuloy ang pag-aayos ng damit.

They stayed silent for a moment.

"Aubrey, I know when some things are not quite right with you," Vander uttered
inhaling deeply. She didn't react.

"Aubrey?" untag nito nang hindi siya nagsalita. She gathered her strength and
looked at him.

"Sienna." She mumbled. Ilang beses niyang pinigilan ang sarili na huwag itanong ang
nasa isip pero sa huli ay naibukas niya ang bibig para magsalita.

Vander looked at her with a creased forehead.

"Is she your girlfriend?" tanong niya rito. Parang gusto niyang kastiguhin ang
sarili nang makitang nagbaba ng tingin si Vander.

Will he admit it? Sana hindi.

She waited for him to speak. Pakiramdam niya ay biglang bumagal ang oras. Nag-angat
ng tingin ang asawa niya.

"I only had one girlfriend since the day I was born, Aub." Saad nito at tumingin sa
kanya ng diretso. She was lost for words. Those words sounded so melancholic from
him.

"I married her when I was 18." His brown eyes stared intently at her.

"And in case you forgot, we are still married." Saad nito bago tumayo.

She wasn't able to utter any word. Bumilis na lang bigla ang tibok ng puso niya.

"Sienna is not my girlfriend." Wika nito bago tuluyang naglakad palabas ng pinto.
=================

26: Move In?

When the door opens, all you need to do is enter. - jazlykdat

Aubrey

"Sis, may bisita ka." Wika ni Lily pagpasok ng opisina niya. Their office is
already bigger. May kanya-kanya na silang office room ni Lily at sa labas ay
reception area at mga upuan para sa mga walk-in clients. May staff na rin sila sa
labas na nag-aasikaso ng mga walk-ins at online clients. May conference area na rin
sila kung saan nila kinakausap ang mga mas malalaking kliyente.

"Sino raw?" tanong niya sa kaibigan.

"Actually kausap pa lang niya 'yong receptionist." Lily grinner at her and looked
outside the door. Hindi niya kita mula sa puwesto niya ang kung sino mang sinasabi
nito na nasa reception area.

"Parang si Leandrei," dagdag nito.

Leandrei? Ano namang gagawin nito sa opisina nila?

Is it really Leandrei? Baka naman si Vander, magkamukha kasi sila.

Nagmadali siyang tumayo.

It's been three days since they went back to the country. Wala pa siyang naririnig
mula sa asawa. Iniiwasan na siyang kausapin nito noong pauwi na sila ng bansa.
Pagkatapos kasi nilang mag-usap noon ay umalis ito ng apartment at ipinasundo na
lamang sila papuntang airport. Parang naiwan sa ere ang naging pag-uusap nila. Ni
hindi niya matanto kung ano ang emosyong kalakip ng mga pahayag nito noon.

"Si Vander," mahina niyang sambit nang matanawan ang asawa.

"Wow, the heart recognized what the eyes can not." Tudyo ng kaibigan niya. Inirapan
naman niya ito.

For other people, it's

really hard to distinguish the two. Pero ewan niya dahil kahit noon pa man hindi
siya nalito sa dalawa kahit na magpanggap pa sila at magpalit ng katauhan.

Vander looked at their direction kaya hindi na siya nakasagot sa kaibigan.

"Hi, Vander! Long time no see." Lily greeted. Agad kasi itong lumapit sa
kinaroroonan nila.
"Nice to see you again, Lily." Vander smiled.

"Nakikilala mo pa ako?" tanong ng kaibigan niya. Vander chuckled at Lily's

question.

"Sira ka talaga!" palihim niyang siniko ang kaibigan.

"Ito naman. I am just honored that a Filan recognized me." Depensa naman ng
kaibigan niya na ipinarinig pa kay Vander.

"I won't ever forget you. You were my favorite among Aubrey's friends." Vander
stated. Her friend almost squealed.

"Hindi ka nagkamali ng kinampihan." She answered chuckling.

"Umalis ka na nga." Bulong niya kay Lily.

"Sus, selosa ka pa rin hanggang ngayon. Para nginitian lang ako ng asawa mo,
pinapaalis mo na ako." Pinandilatan niya ang kaibigan pero tumawa lang ito. Vander
is also smiling. Sinadya pa kasing iparinig ni Lily ang sinabi nito.

"Bye Vander." Saad ng kaibigan niya bago nagmadaling umalis. Vander just smiled at
her. Sinundan na lamang nila ito ng tingin habang pabalik sa sarli nitong opisina.

There was a long silence between them.

Vander cleared his throat before speaking.

"I've already talked to the therapist. Puwede nang mag-umpisa si Dirran bukas." He
started. Napatango siya.

"Sige, ihahatid ko na lang siya. Familiar

naman ako sa daan papunta sa clinic ng therapist." Tugon niya sa asawa. Ibinigay
kasi sa kanya ni Vander noon ang pangalan at address ng Psychologist bago sila
ipinahatid sa kanilang mag-iina sa condo.

"Idadaan ko na lang siya bago ako pupunta ng opisina. Puwede ko rin siyang sunduin
pagkatapos." Kontra nito sa pahayag niya.

"Hindi ba malaking istorbo 'yon sa'yo?" tanong niya rito.

"My children will never be a disturbance to me."

Vander looks insulted. Nasaktan yata ito sa sinabi niya. Naumid tuloy ang dila
niya.
There was another long silence before she finally spoke.

"I'm sorry." Nahihiya niyang saad sa asawa.

"Ako dapat ang mag-sorry sa lahat ng kasalanang nagawa ko. Now, I totally
understand that there could never be enough justification for all the hurt I've
caused you."

She smiled at what Vander said. Deep inside her heart, she truly forgives him.

"I want to start anew Aubrey. Sana maging okay tayo para sa mga bata." Dagdag nito.

"Ako rin." Napangiti siya. There are a lot of things she wants to say. Gusto na rin
talaga niyang maayos ang lahat sa kanila.

Vander nodded. Matagal bago ulit ito nagsalita.

"I'm sorry about the kiss." He whispered.

"K-kiss?" Biglang nasamid ang dila niya pagkaalala sa paghalik nito sa noo niya. It
was that exact moment when she realized her true feelings for him.

"Yes. In L.A. It shouldn't have happened." Vander uttered.

Vander regrets the kiss.

Her heart was a little disappointed.

Napatango

na lang siya. Wala naman siyang karapatang kuwestiyonin ito.

There was another long silence.

Pakiwari niya ay pareho silang nagpapakiramdaman.

"May sasabihin ka pa?" tanong niya rito.

Vander scratch his nape.

Alam niyang may gusto itong sabihin kapag ganoon kaya hinintay niya itong
magsalita.

"Vander, what is it?" untag niya nang hindi siya makatiis.

"T-there's a house I bought a long time ago at San Antonio Village."

Her heart beats raced.

Will Vander ask her to move in with him?

"You could stay there with our four kids para naman magkasama-sama kayo sa iisang
bahay. It's a five bedroom house. Sakto sa inyo."

She doesn't know why her heart slumped. Nadismaya siyang sila lang pala ng mga bata
ang titira sa sinasabi nitong bahay. A part of her hopes that he'd ask her to be a
family again.
"Alam ba ng parents mo ang tungkol dito?" naitanong na lamang niya. She knows how
close Desiry and Ayder to them. Ayaw niyang isipin ng mga ito na kinukuha niya ang
mga bata sa mga ito.

"I will tell them if you agree with it."

Tumango siya. Gusto rin kasi niyang makasama ang mga anak. Hindi rin kasi sila
magkakasya kung sa condo lang sila.

Her visitor the next morning was unexpected.

"Good morning po." Nahihiya niyang bati sa biyenang babae.

"It's nice to see you again, Aubrey." Lianna greeted with a smile.

"Can I invite you over a cup of coffee?" dagdag nito matapos siyang halikan

sa pisngi. Nag-aalangan man ay pumayag pa rin siya. Maybe it has something to do

with what Vander said yesterday.

"Salamat pala dahil hindi mo itinuloy ang kaso noon kay Vander."

She smiled at Lianna's remark. Magkaharap sila sa isang café. Kaaalis pa lang ng
waiter na nagbigay ng order nila nang magsalita ang biyenan.

"I know that you and Vander are already in good terms." She smiled again. "Well, I
hope somehow." Dagdag nito.
"Opo," nahihiya niyang tugon rito.

"You had always been Vander's weakness. Sana huwag mo na ulit siyang sanayin na
nandiyan ka."

Those words hit her straight. Parang sinasabi nitong huwag na lang silang
magbalikan ni Vander. But she can not take that against her mother-in-law. Lahat
naman sila ay pare-parehong nasaktan sa nangyari noon.

She didn't answer and looked down.

"You're also a mother, Aubrey. The least you want for your child is to get hurt
over and over again for the same reason." Lianna added. Napangiti siya ng mapait.

"Civil naman po kami ni Vander ngayon sa isa't-isa hindi katulad noon na

nagkakasakitan na." She said in defense.

"I know. But we also both knew that we could never stop him from hoping, right?"
Lianna said softly. It is really so hard to argue with the person you respect so
much. Para kasing lahat ng sinasabi nito ay may punto.

"Please I am begging you. Don't lure him into doing things he might regret in the
end."

Hindi naman niya intensyong guluhin si Vander. Ang gusto nga niya ay maging maayos

na sila.

"Hindi ko na lang po ba tatanggapin yung offer niya?" tanong niya rito. She felt
like it is what she actually means.

"If you want to be with the kids, you can stay at the house. Vander won't even
think of anything nasty if you're inside our house." Saad nito.

Hindi siya agad nakasagot sa sinabi ng biyenan.

"Think about it, Aubrey." Malumanay nitong saad. Napatango na lamang siya.

Will she have the guts to stay in her parents-in-law's house?

Naabutan niya ang mag-aama sa condo nang makauwi siya. Nasa hapag na ang mga ito at
masayang kumakain.
The kids greeted her with a kiss on the cheeks at niyaya siyang kumain. Even
Deshima is holding her own spoon. Tinuturuan ito ng ama na kumaing mag-isa. May mga
pagkain pa ito sa pisngi at ilong dahil lumalagpas ito kapag sumusubo. Ngunit
masaya siyang makita na kinakaya naman nito.

They ate happily for dinner. Siya ang nagligpit matapos silang kumain. Ang
magkakapatid ay nagpunta na ng living room. Kinuha naman ng maid si Deshima a
nagprisintang siya na ang magbibihis sa bata.

Napasulyap siya kay vander nang maiwan ito sa kusina.

"Nag-usap kayo ni Mommy?" he asked while helping her fixed the table.

"Oo. Niyayaya niya ako na doon na lang sa bahay niyo tumira." Tugon naman niya
rito.

"Pumayag ka?"

"Hindi pa. Ayaw mo ba? Do you prefer us to stay in the house you bought?" Balik-
tanong niya rito.

"Whichever is more comfortable for you," kibit-balikat nito.

"Pag-iisipan ko," tugon niya. She doesn't know if she would want to stay there.
Pero iniisip niya rin ang mga anak niya. She wants to be with them.

"The kids need you, Aub. Kahit pa sabihing matanda na sila. They'd be happier to
stay with you in one house." Vander said. Hindi niya alam kung kinukumbinsi siya
nito para magkasama-sama sila o para sa mga bata. Pero kahit ano pa man, masaya
siya na makitang ganito na mag-isip ang asawa niya.

"You think so?" Ngumiti siya ng tipid.

"Oo naman." Vander answered smiling genuinely.

Napatango na lamang siya. They silently help each other in cleaning the table. They
went back to the living room and let the maid wash the dishes after.
[A/N: Unti-untihin natin, ha?]

=================

27: Welcome Home

Home will always be where the heart resides. - jazlykdat

Aubrey

Nag-alangan siya noong una pero kalaunan ay napagpasyahan niyang sa mga biyenan na
lang tumuloy. They've been nice to her. Ayaw niyang ilayo ang mga bata sa mga ito.
Tumatanda na rin kasi sila. Someone has to be with them inside the big mansion.

"You made the right decision." Lianna said welcoming her. Kinuha nito ang apo.
Samantalang si Vaughn naman ay inakay si Dirran.

"I'm starting to get jealous." Desiry said pouting.

"Me, too." Ayder seconded looking at their grandfather. Napatawa naman silang lahat
sa drama ng dalawa. The two later laughed at themselves.

"You'll stay at the third floor beside Desiry's bedroom." Lianna stated. Paakyat na
sila sakay ang elevator.
Iginiya siya nito papasok sa isang kuwarto nang makarating sila. Nakasunod ang
ilang kasambahay hila-hila ang gamit nilang mag-ina. Dirran will stay at Vander's
bedroom.

"If there is an emergency, you just press this button" turo nito sa tabi ng pinto
pagpasok nila.

"There's also one button beside the bathroom door inside." Dagdag ng biyenan niya.

Napatango na lang siya.

"Your daddy Vaughn already instructed the guards to immediately rush here when that
button alarms." Dagdag nito.

Napanganga siya sa sinabi ng biyenan.

"Just to make sure. Vander's unpredictable you know that." Nakangiti nitong saad
nang makita ang reaksyon niya.

Parang nasaktan siya na walang

tiwala ang sarili nitong mga magulang kay Vander.

"Thank you po pero baka hindi na po mauulit 'yong nangyari noon. I can see the
changes in him." Saad niya sa biyenan. She won't ever agree to stay anywhere near
him if she's not sure he already changed.

Tumango lang din ang biyenan.

"Bakit ka nandito?" Sita ni Lianna nang pumasok si Vander sa silid.

"Just checking on them, mom." Tugon nito sa ina.

"Siguraduhin mo lang." banta ng ina nito.

Hindi naman nito pinansin ang ina at lumapit sa kanila ni Deshima.

"Okay na kayo dito?" tanong nito sa kanya.

"Yes, don't worry." She answered with a smile. Ayaw niyang mag-isip ang biyenan na
hindi sila okay ni Vander.

"How's my baby girl version?" baling nito sa bata at binuhat mula sa kanya.

"Tara na sa baba. Sila na lang mag-aayos ng gamit niyo." Tukoy nito sa mga
kasambahay na naroon.

"Ako na lang. Mauna na kayo sa baba." Tugon niya sa asawa. If it was the old
Aubrey. She would say yes right away. Pero nasanay na kasi siyang nag-aayos ng
sariling gamit at hindi na siya kumportable na hinahawakan ng iba ang mga gamit
niya.

Lianna only smiled. Nagkibit-balikat naman si Vander.

They went out seconds later.

Huminga siya ng malalim.

Was it really a sound decision to move in after everything that happened?

"Saan galing yan?" Kunot noo niyang tanong sa maid nang pagbuksan niya ito. May
hawak itong isang bungkos ng pulang rosas.

"Kay sir Vander po."

Bumilis ang tibok ng puso

niya sa sinabi nito. Aabutin sana niya ito nang humakbang ito papasok ng kuwarto.

"Ilagay ko daw po sa mga vases." Dagdag nito. Para namang biglang nagpreno ang puso
niya sa bilis nito kanina.

Napailing siya sa sariling nararamdaman. Asa!

Their first night at the Filan's was okay. Nagsidatingan pa ang mga kapatid nito
para sa hapunan. They all extended their gladness sa pagpayag niyang tumira sa
mansyon.

Panay ang kantiyaw ni Lily sa kanya kinabukasan. "Malapit na namang bumalik ang
mahangin na Aubrey." Tudyo pa nito. Hindi na lamang niya ito pinansin.

Lagi nitong pinipilit na mayabang siya dati simula noong ikinasal sila ni Vander.
Sabagay ganoon din ang reaksyon ng mga kapatid niya noong sinabi niyang titira sila
sa bahay ng mga biyenan.

Ang mga magulang naman niya ay nagalit pa sa kanya. Nakakahiya daw pagkatapos
niyang ihabla noon ang asawa.
Parang may kaba pa rin siya habang tinatahak ang daan pauwi sa bahay ng mga Filan.
A part of her is in denial gaya noong mga panahong hindi siya makapaniwala na kasal
na siya kay Vander.

"Mag-snacks ka muna bago umakyat." Lianna offered when she reached the living room.
Kasama nito si Deshima at nilalaro habang nasa stroller.

Ang biyenang lalaki naman ay kalaro si Dirran.

"Dirran go kiss your mommy." Utos ng biyenang lalaki sa bata pagkakita sa kanya.
Vaughn seldom talks. Sanay na siya rito kaya naman nagulat siya na nagsalita ito.
That reaction from her father-in-law

is enough para maramdaman niyang okay para rito ang presensiya niya.

Dirran immediately rose to his feet.

"Mommy! I love you!" He said aloud and kissed her quickly on the cheek.

Napaluha siya sa sinambit ng anak.

"He's been practicing that the whole afternoon para hindi mabulol." Natatawang saad
ni Lianna sa kanya.

"Itinuro yata sa sessions niya." Vaughn added.

"Dee, no! Daddy, na-na-nagturo Dirran." Sabad naman ng bata. Napatawa na lang sila.
So it was Vander? That thought made her smile.

Umakyat na siya pagkatapos para magbihis.

Saktong papunta siya sa elevator nang bumukas ito at iniluwa ang bulto ni Vander.
Tumigil ang mga mata niya sa hawak nitong pulang mga rosas.

"I figured nalanta na yung mga bulaklak kahapon. Bumili ako ng pamalit." Saad nito
nang mapansin kung ano ang tinitingnan niya.

Napatango siya. Hindi naman 'yon malalanta ng ganoon kabilis dahil airconditioned
naman ang buong bahay.

"Maganda raw kasi sa ambiance ng mga bata kapag may bulaklak sa paligid." Dagdag
paliwanag nito. So, it was for Deshima?

"Sige," tugon niya at inabot ang bulaklak. "Dalhin ko lang 'to sa loob."

"Sige hintayin na lang kita. Sabay na tayong bumaba." Tugon naman nito. He put his
hands on his pocket. Sumandal pa ito sa pader.

"Hindi ka ba magpapalit muna ng pambahay?" takang tanong niya rito. Ngumiti naman
ito.

"Mamaya na lang."
Only their breathing can be heard

inside the elevator until Vander spoke.

"Anong paborito mong bulaklak para iyon ang bibilhin ko bukas." Basag nito sa
katahimikan.

Sandali siyang natigilan hanggang sa napangiti na lamang siya kasabay ng pagbilis

ng pagtibok ng puso niya.

"Yung dati pa rin." Tugon niya rito.

"Some things never really change," komento nito nang nakangiti.

Like love? Gusto niyang idagdag pero napangiti na lang din siya.

Sakto namang bumukas ang elevator.

"Looks like some people are happy." Desiry uttered grinning. Natatawa naman itong
pinisil ng ama sa batok na sanhi para mapatili ito.

"Daddyyy!!!" hiyaw nito.

"Masama bang maging masaya?" Natatawang tanong ng ama nito bago ito binitawan.
Hinila nito ang anak pabalik ng living room. Tatawa-tawa naman ang dalaga. Sumunod
na lamang siya sa mga ito.
"Naghaharutan na naman kayong mag-ama." Sita ni Lianna sa dalawa.

"Si daddy po kasi." Natatawa namang depensa ng anak.

"Bakit ako? Ikaw kaya." Vander stated.

Parang batang nagturuan ang dalawa.

She's happy to see the kind of bonding her kid have with her father. Para lang
silang magkapatid. Why not? They are only 18 years older than Desiry.

After dinner, napagtripan ng tatlong magkakapatid ang mag-night swimming. She sat
on the poolside watching them swim. Mabilis lang nilang naturuang lumangoy si
Dirran.

"Thanks, Aub. Sa pagpayag na tumira dito." Vander said as he sat near her. Pareho
nang nakalublob ang mga paa nila sa tubig.

Nginitian niya ang asawa bago ibinalik ang tingin sa mga anak. Nauna nang iniakyat
ng yaya si Deshima kanina dahil nakatulog na ito.

"The kids are so happy. Pati din sina mom at dad." He added.
"It's my pleasure." Kimi niyang tugon.

There was a moment of silence. Naramdaman niya ang unti-unti nitong paglapit
hanggang sa ilang pulgada na lang ang layo nila sa isa't-isa. Hindi siya gumalaw.
She could even inhale his manly scent.

"Sana masaya ka rin kasi ako masayang-masaya." He murmured before draping his arm
around her shoulder. Kinabig siya nito at hinalikan sa tuktok. Pakiramdam niya ay
nagrigodon ang tibok ng puso niya. The beating felt good inside.

She was about to lean on his chest when his phone rings. Hinintay nila pareho ang
pagtigil nito pero nag-ring ulit matapos lang ang ilang segundo. Vander released
her shoulder and excused himself.

P.S. Ang ibig kong sabihin sa unti-untihin na natin ay unti-untihin na nating

tapusin. Hehe! Gusto ko na kasing gumawa ng feel-good story. Yung happy lang,
walang ending? Haha!

=================

28: His Wife

It only takes you to make things right. - jazlykdat

Aubrey

Aubrey went to Vander's office. Hindi kasi ito umuwi ng nagdaang gabi.

Ilang araw na rin ang nakararaan simula nang tumuloy sila sa bahay ng mga magulang
nito. He was only home for dinner during their first two nights. Nang mga sumunod
na araw ay hindi na ito umuuwi ng dinner.

Madalas ay tinatanaw na lamang niya ito mula sa kuwarto kapag paparating ang
sasakyan nito. Nagpapang-abot sila ng breakfast pero mukha itong pre-occupied kahit
na paminsan-minsan naman itong sumasali sa usapan. Ewan niya kung napapansin ito ng
mga magulang ni Vander dahil hindi naman nagtatanong ang mga ito pero siya ay
ramdam na ramdam niyang mayroon itong pasanin.

"Nasa loob ate, may problema po yata." Sagot ng sekretarya nang tanungin niya kung
nasaan ang asawa. She was right. Pati ang sekretarya nito ay napansing problemado
ito.

Nag-alangan siyang tumuloy pero kalaunan ay napagpasyahan niyang pumasok na lamang.

His secretary stood at the doorway bago nagmadaling umalis nang bumukas ang pinto.

"Marlene, I told you not to disturb me!" inis nitong saad nang mapansin nitong
nakabukas ang pintuan. Ni hindi ito nag-angat ng tingin.

She cleared her throat and walked inside.

"It's me." She announced. Nag-angat naman agad ito ng tingin. She tried hard not to
be transparent. Bumilis na naman kasi ang tibok ng puso niya sa pagtitig nito.

"Bakit may problema ba? May tantrums na naman ba si Dirran?" tanong nito bago
ibinalik

ang tingin sa dokumentong binabasa.

Napailing siya.

"Hindi si Dirran ang dahilan kaya ako pumunta dito." Nahihiya niyang saad rito.

"Hindi ka kasi umuwi kagabi. Gusto lang kitang kumustahin." Dagdag niya bago pa man
siya takasan ng lakas ng loob.

Vander stared at her for a moment. Mukhang nag-isip ito ng malalim. He later shook
his head and looked back at the documents in his table.

"Busy lang ako." Mahinang tugon nito. She sat on the chair in front of his table.

"Hinahanap ba ako ng mga bata kaya ka nandito?" tanong ulit nito. Her forehead
creased.

"Vander, may problema ka ba? You look stressed the past days." Saad niya sa asawa.
Saglit itong sumulyap sa kanya ngunit hindi nagsalita.

That's one of Vander's traits. Mas mabuting hindi ito sasagot kaysa magsabi ito ng
kasinungalingan.
Huminga siya ng malalim para humugot ng lakas ng loob.

"Vander, I am still your wife. Kung may mga bagay kang hindi kayang sabihin sa iba,
puwede mo pa ring sabihin sa akin." She didn't know where she got the courage to
say those words. Isa lang ang alam niya, lumabas sa bibig niya ang nilalaman ng
puso niya.

Vander stared at her. He opened his mouth but decided to close it later.

"M-may problema lang sa kompanya." He uttered. He gently pushed the table so that
his swivel chair would slide away from the table. Ngumiti ito ng alanganin.

She's not sure if Vander's eyes glistened.

"I'm sure you can handle that. Napalaki mo nga ng ganyan ang hotels at resorts niyo
siguradong malalagpasan mo

iyan."

She knows it sounded cheesy but she thinks he really needs encouragement. Ganoon
naman talaga lahat ng tao kapag frustrated. Kailangan ng encouragement. It was one
thing she never did before. It's the least she can do for him now.

Vander seemed lost. Matagal itong tumitig sa kanya. He was about to stand up when
the office door opened. Pareho silang napatingin sa pintuan.

"Sienna." Vander muttered. Tumayo ito mula sa kinauupuan. Hindi yata nito alam kung
sasalubungin ang babae o hindi dahil tumingin ang asawa sa kanya at napatigil sa
akmang paghakbang.

Hindi niya alam kung maiinis siya sa biglang pagsulpot ng babae.

"Babalik na lang ako mamaya?" Sienna said right away enough for them to hear.

"Nope. Please come in. Sienna, this is Aubrey, you haven't introduced yet, I
think." Sunod-sunod na pahayag ni Vander. Parang natuliro pa yata ito. Hindi ba
talaga espesyal ang babae rito?

"Aubrey, of course." Sienna walked closer and extended her hand. There's nothing
antagonistic in her aura. Pero hindi niya alam kung bakit naiinis siya. Maybe
because Vander seems so affected with her presence.

"Vander's wife." Inabot niya ang pakikipagkamay ng dalaga.

"Wife? Is it not ex-wife?"

Pakiramdam niya ay nang-iinis ang tono ng babae at napatingin pa kay Vander. She
saw how Vander smiled nervously. Hindi ito nagsalita. Pinaglipat-lipat lang nito
ang tingin sa kanilang dalawa.

Bakit?

"Our marriage had never been annulled. So, I think it should be wife." Saad niya sa
babae.

Hindi niya napigilan ang inis sa tono ng pananalita niya.

"I see," Sienna muttered glancing at Vander. Bigla siyang nainis.

Ano bang pagkakaintindihan meron ang dalawa?

The girl's presence infuriates her. Nanggigigil talaga siya kaya mas mabuting
umalis na lang siguro siya. Baka any moment ay mag-eskandalo siya. Nakakahiya.

"I better get going. Hintayin na lang kita sa bahay mamayang gabi." Baling niya kay
Vander. She stressed the last sentence to spite the girl.

"Okay, see you." Vander answered. Medyo nasaktan siya sa sagot ng asawa. Umasa kasi
siya na pipigilan siya nito at 'yong babae ang paaalisin.

Pigil-pigil ang inis niyang lumabas ng opisina.

Hatinggabi na ay hindi pa rin dumarating si Vander. Kating-kati ang kamay niya na

pindutin ang number nito sa phone niya pero pinigilan niya ang sarili. Mag-isa
siyang nakaupo sa sofa sa living room.

Napatayo siya nang bumukas ang pintuan.

Nakahinga siya ng maluwag nang pumasok si Vander sa loob.

"Bakit gising ka pa?" tanong nito nang makita siya.

"Nauhaw kasi ako, kukuha lang ako ng tubig," palusot niya.

Vander's forehead creased.

"Wala bang laman 'yong ref sa kuwarto niyo?" tanong nito. Shocks! Sobrang tanga
lang niya mag-isip ng palusot.

"I'm going to remind the maids tomorrow para hindi nila makaligtaang lagyan." Wika
nito bago pa man siya makasagot. Humakbang ito patungo sa bar counter.

She watched him as he took a bottle of liquor and glass.

Napasulyap ito sa kanya kaya nagmadali na lamang siyang tumalikod at nagtungo ng

kusina.
She went back with a bucket of ice cubes.

"You might want some ice for your drink." Hayag niya sa asawa at inilapag sa bar
counter ang maliit na bucket.

Vander stared at her. He shook his head and smiled. Nagmumukha na yata siyang epal?

"Thanks." He uttered before putting some on his glass.

Umupo siya sa stool. She left a decent space between them.

"Matulog ka na, Aubrey. Aakyat na rin ako maya-maya." Saad nito nang makitang umupo
siya. She was a little bit hurt but she can't back down.

She inhaled deeply and looked at him. She knows when something is bothering him.

"You can tell me what's wrong, Vander." Wika niya rito.

Vander put another shot on his glass and drank it straight. He didn't speak.
Naghintay siyang magsalita ito pero patuloy lang ito sa pag-inom.

She patiently waited kahit parang wala itong balak magsabi.

Nakainom na yata ito ng makauwi dahil ang bilis yata nitong natamaan sa iniinom. He
already looked tipsy.

"Vander, is it Sienna? Hindi ba siya kumportable na dito ako nakatira?" tanong

niya. She momentarily held her breath when Vander stared at her with a creased
forehead.

Ang kunot-noo nito'y unti-unting napalitan ng ngiti.

"Konti na lang iisipin ko na talagang nagseselos ka sa kanya." Natatawa nitong

saad. Yumuko ito at tumitig sa basong hawak. His smile faded.

She inhaled deeply.

"What if I tell you, I am?" tugon niya rito.

Vander looked at her. Parang tinitingnan nito kung seryoso siya sa sinabi niya.

"You are?" balik-tanong nito. Napapailing itong ngumiti.

She didn't answer and averted her gaze.

There was a long silence. She could even hear him breathing heavily.

"She's my Psychologist." Vander uttered. Napatingin siya sa asawa.

"Akala ko ba dermatologist siya? That's what Desiry and Ayder said." kunot-noo
niyang tanong sa asawa.
Vander gave her a half-smile before looking down again.

"She's only a co-owner of derma clinics but she's a Psychologist by profession. The
kids don't know that I am or should I say was on therapy." Paliwanag nito.

Parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib sa nalaman. So the girl knows everything?
Kaya naman pala ganoon maka-react ang babae kanina.

"So you're okay now? I mean the Psychological way." Wika niya. Napatango naman ito.

"Maybe." He mumbled. He drank another shot.

"So, what's bothering you now?" tanong niya ulit sa asawa. Vander looked at her and
chuckled. Kailangan na talaga niyang masanay ulit sa bilis ng tibok ng puso niya sa
tuwing tititig ang asawa.

"Ang kulit mo talaga kahit kailan, Aub." He said smiling. He raised his hand and
pinched her nose.

"Hmm, puwede ba kitang halikan?" Natatawa nitong saad habang pinanggigigilan ang
ilong niya. She felt like her entire face flushed.

She wants to laugh at his teenager-like gesture but she was too overwhelmed.
There's also this giddiness she felt. Matagal na panahon na mula nang maramdaman

niya iyon. It suddenly felt alien. Ni hindi na niya alam kung paano ba mag-react ng
normal kapag kinikilig.

Vander let go of her nose and looked away.

"I was just kidding." Bawi nito.

Puwede ba siyang umoo kahit sinabi nitong nagbibiro lang ito?

She tried to stabilize her breathing when Vander's face suddenly became serious.

"Ano ba talagang problema?"

"I made a huge mistake, Aub." He said inhaling deeply. Bigla siyang kinabahan sa
sinabi nito.

What mistake?

"When we went in California. I entrusted the VLF Empire hotels to someone." Kuwento
nito. Huminga ito ng malalim bago ulit uminom ng alak. Pinagmasdan lamang niya ito
at hinintay na ituloy ang kuwento.

"SHIT! Ilang araw lang tayo doon nailipat na niya ang pera ng kumpanya sa mga
unknown accounts." He really sounds frustrated.

Paano nangyari iyon? Can anyone really do that to a Filan?

She didn't hesitate to tap his shoulder to heft his feeling.

"Okay lang sana kung ilang milyon lang kaya ko pang pagtakpan para hindi mahalata
ng pamilya ko na naloko ako. But it's one billion, Aub. That's huge! Now the man's
nowhere to be found."

Nakaramdam siya ng awa rito. Alam niyang simula't-sapul pakiramdam nito ay underdog
siya sa mga kapatid. She knows how hard it will be for him to tell his family about
his failure and misjudgment.

"I'm sure you can figure out ways para ma-trace kung nasaan ang mga perang iyon.
You can hire the best people to track him down." Saad niya para pakalmahin ito.

"Ate Vanna will find out once I hire

agents to track that person down." He answered with frustration.

"Bakit hanggang ngayon ba natatakot ka pa sa sasabihin nila? We've been through

tough times Vander. You are stronger now."

Hindi niya mahagilap ang tamang salita para pakalmahin ito. Ang tangi lang niyang
naisip ay sana maging matatag ito.

"I'm a loser, Aub." Saad nito bago itinungga ang laman ng baso.

"No, Vander. You are a good father. That makes you a winner. I am sure your family
won't judge you. They are the kindest people I have ever met."

Gusto niyang gumaan ang pakiramdam nito dahil parang nararamdaman din niya ang
bigat ng loob nito.

Napatango ito kalaunan pero nakayuko pa rin sa alak na iniinom. He even wiped his
eyes using his palm.

Is he crying?

She stood up and went to his side. Niyakap niya ito mula sa likod para kumalma ito.

"Vander it's just money. Pera lang ang ninakaw ng taong 'yon. You are far more
important than that. I'm sure your family would understand." Pang-aalo niya sa
asawa. Unti-unti naman itong napatigil sa pag-iyak.

"Sorry!" saad nito nang makahuma. Kumalas ito sa yakap niya. Para naman siyang
napahiya sa ginawa niyang pagyakap.

"Akyat na tayo?" aya nito matapos ang ilang saglit. Tumango na lamang siya at
umayos ng tayo.

Her eyebrows furrowed when Vander wasn't able to stand straight pagtayo nito.
Gumewang pa ito nang maglakad.

She went near him at inalalayan na lamang ito. Iniakbay niya ang braso nito sa
balikat niya at inakay papuntang elevator.

"Thanks, Aubrey." He mumbled when they entered the elevator. She pressed three.
Vander looked at her and smiled. Then, he pressed two on the button. Sa second
floor kasi ang kuwarto nito.

Lasing ba talaga ito?

"Sa kuwarto ka na lang kaya matulog? Baka matakot si Dirran kapag nakitang lasing
ka." Saad niya rito nang akmang lalabas na ito sa second floor.

Vander stared at her.

"Do you want my mom to kick me out of this house?" He immediately held the elevator
door when it is about to close again.

"Ako ang magsasabi sa kanya." Nginitian niya ito. She understands his dilemma.

"No way wife baka mahalikan kita," natatawa nitong saad.

Hindi niya alam kung sino sa kanilang dalawa ang lasing dahil bigla niya itong
hinila pabalik sa tabi niya at agad na pinindot ang close button.

She tiptoed and pressed her lips on his. Vander was utterly shocked. Ni hindi siya
nito niyakap pabalik. She tried to move her lips to sway him in kissing her but he
didn't move one bit.

Nahihiya siyang bumitaw sa pagkakayakap sa asawa.

When the elevator stopped at the third floor, mabilis siyang lumabas. She was
hoping Vander would follow her but he did not. When she looked back, sarado na ang
elevator at nakita niyang umiilaw na ang down button.

Napahawak siya sa bibig at napahikbi.

Why did she suddenly miss him kissing her?

=================

29: Pasilip naman kay Vander

Whoah! \0.0/ Haaang lakiiiii! Charot!

--------

Everything should stop where it should. -jazlykdat

Vander Lewis

He was sober.

Nagkunwari lang siyang lasing para akayin siya ng asawa. He wants to scold himself
for being stupid again. Iniisahan na naman niya si Aubrey.

When Aubrey kissed her, he felt like he was hit by a bullet train.

Naalala niya lahat ng halik na ipinilit niya sa asawa.

He was so selfish. Aubrey didn't deserve all of those.

Now, he's acting flustered.

Anong ipinagkaiba nito noon? Wala. They are basically the same. He's taking
advantage of Aubrey again.

No he will never hurt her again.

Everything should stop where it should.

He needs to stop.
=================

30: Vaughn's Secret

Rated SPG! Joke! Haha!

[A/N: Sa mga nagrereklamo na maikli yung update kanina. Hindi naman kasi lahat
mahaba. Huwag nga kayong ano. Try niyo tingnan mga ano ano ng jowa niyo, 'di ba
minsan maliit? Minsan naman mahaba? hahaha! Wala akong sinabi ha?]

_______

Old trick doesn't always work. Does it? -jazlykdat

Aubrey

She watched as Dirran plays around the wide lawn. It's a weekend. May sinisipa
itong soccer ball. Nakaupo siya sa isang bench sa lilim ng isang puno. Deshima is
on the stroller. Panaka-naka niya itong kinakausap para hindi ito umiyak.

Nakaramdam siya ng kaba nang lumapit ang biyenang lalaki sa kanya. Sa kabila ng
edad nito ay makikita pa rin ang kakisigan nito noong kabataan. Umupo ito sa
katabing bench at ngumiti sa kanya.

"How's your stay here so far?" tanong nito. May isang linggo na pala sila sa bahay
ng mga ito.

Alam niyang hindi ito ang tipo ng taong makikiupo na lang at makikipagkuwentuhan ng
kung anu-ano. Malamang ay may gusto itong sabihin.

"Okay naman po, d-dad." Nasamid pa siya sa pagtawag rito ng dad. She felt a little
at ease when he smiled. Nginitian na lang din niya ang biyenan.

"You know, Aubrey, Vander and I have a lot of things in common." Saad nito.
Napatingin siya sa kawalan. Tama nga siya may gusto itong sabihin.

Sana lang ay hindi siya paalisin.

Paano kung nakita nila sa CCTV ang paghalik niya kay Vander sa loob ng elevator?
Didn't her mother-in-law warn

her of not luring Vander?

"Lahat ng gusto niya ay nakukuha niya."

Napangiti siya sa sinabi nito. Is his father-in-law ever like that?

"I'll tell you a secret. Not even Lianna know this."

Napatingin siya sa biyenan. Ngumiti naman ito.

"What she doesn't know won't hurt her right?" he asked chuckling.

Kanina ay hindi niya maisip kung aling parte ang pagkakapareho ng mag-ama na
sinasabi nito. Now, she's starting to see their similarities.

"Ano po 'yon?" tanong niya sa biyenan.

"Alam mo naman siguro 'yong kuwento namin ng mommy niyo 'di ba?"

Napatango siya. Madalas iyong ikuwento noon ni Vander sa kanya.

"Ang akala ng Mommy niyo tuluyan ko ng binitawan ang firearms business. Well, that
was actually my plan."

Napatango siya. Ang alam niya wala na iyon dahil iyon ang naging dahilan ng hindi
pagkakaintindihan noon ng in-laws niya na nagpahiwalay sa kanila ng ilang taon.

"Kaya lang wala akong makitang tao na siguradong hindi makikipagtransact sa illegal
na bagay. I was hesitant to let it go kaya hinawakan ko muna until it became fully
mine again." Kuwento nito.

Magagalit kaya ang biyenang babae kapag nalaman ang bagay na ito? She doubts it.
Wala na sigurong makatitibag sa relasyon ng dalawa.

"But the business is no longer under me. I gave it to Vander. Among my children, I
know he is the right one to handle that."

Really? He trust Vander that much?

"I am telling it to you now para hindi ka mabigla. Alam ko namang nagkakamabutihan

na ulit kayo." Nakangiti nitong dagdag. Natigilan siya sa huling pangungusap nito.

"Po?"

"I saw the CCTV footage at the elevator." He smiled. Pinamulahan siya ng mukha.
Argh! Sinasabi na nga ba niya. Aware naman kasi siyang may CCTV sa lahat ng parte
ng bahay. Maliban sa loob ng mga kuwarto.

Napatawa ang biyenan sa reaksyon niya.

"When Lianna went back after she left. I was so mad. I almost want to drive her
away but she did one thing that made me change my mind." Kuwento nito. Napangiti pa
ito habang sinasabi ang pagbabago ng isip niya noon.

"Vander is a lot like me so I think it might also help you break his wall."

"Ano po yon?" she asked curious.

"Lianna lied down naked beside me. Hindi ako nakatanggi." Natatawa nitong saad bago
tumayo at tuluyang naglakad papasok ng bahay.
It took a minute or two bago nagsink-in ang sinabi nito.

"I can't believe your grandfather is naughty!" natatawa niyang baling kay Deshima
na parang nakinig din sa usapan dahil tahimik lang ito.

"Ma'am Aubrey, nakalimutan daw pong ibigay ni Sir Vaughn." Napatingin siya sa hawak
ng maid. Isn't that her cellphone?

Tumingin siya sa lamesa. Wala na roon ang cp niya na nakalapag lang kanina. Agad
niya itong kinuha at binuksan. It's really her phone. Picture nilang anim ang
wallpaper niya. Kuha noong pare-pareho silang may lollipop sa bibig.

"Tingnan niyo daw po 'yong bagong app." Saad ng maid.

Agad niya itong ini-scroll. There's an app called CCTV

17. Binuksan niya ito. Video yata ito ng hallway papunta sa room niya sa
thirdfloor.

Is it real time?

"Para daw po makita niyo kung kailan papasok si sir Vander sa room niyo." saad ng
maid bago tumalikod.

What?

Napahawak siya sa mukha. Pinamulahan pa siya. Is her father-in-law real?

Pabaling-baling siya ng higa. Deshima's not in the room dahil hiniram ito ng mga
biyenan niya. Doon daw muna ito matutulog sa kuwarto nila.
She took her phone and stared at it.

Umuwi na kaya si Vander?

Tatawagan sana niya ito nang biglang may kumatok sa pinto. She got up and opened
the door. She was surprised to see Vander.

"I'm sorry ngayon lang ako nakabili ng paborito mong Lily of the Valley." saad
nito.

"Thanks." Napangiti siya at inabot ang bulaklak na inilahad nito.

"Galing ako kay ate Vanna. She's helping me track down the man. Alam na namin kung
saang mga bangko nailipat 'yong mga pera. Kuya Liam's helping me get it back."

Mas lalo siyang napangiti sa sinabi nito. He really changed a lot. Humihingi na ito
ng tulong sa mga kapatid.

"I am happy to know that." She said softly. He finally realized that his siblings
are not his rivals but supporters.

"Thanks for helping me clear my mind." Wika nito.

She nodded.

"I am still your wife. It should be my duty." Tugon niya sa asawa. She expected a
wide smile from him. Pero ngumiti lang ito ng tipid at nagbaba ng tingin.

Saglit silang natahimik.

She was

a bit disappointed nang magpaalam itong aalis na. Umoo na lamang siya.

Anong magagawa niya kung ayaw nitong patagalin ang pag-uusap nila?

She doesn't know why she wept a tear when she closed the door. Ilang beses siyang
huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili pero nakararamdam pa rin siya ng
lungkot.

Vander's too civil.

Inilapag niya ang bulaklak at nagtungo na lamang sa bathroom. She needs water to
calm herself.

She was a bit okay matapos maligo. Halos isang oras siyang nagbabad sa dutsa.

She's only wearing robe when she went out of the bathroom. Kukuha na sana siya ng
damit na susuotin nang maalala ang sinabi ng biyenan kaninang hapon.

She took her phone at tiningnan kung legit ba ang CCTV na naka-install sa phone
niya.

Napakunot noo siya nang makita si Vander sa may hallway na pabalik-balik ng lakad.
He'd stop and stare at her door then walks back again.

Tiningnan niya ang CCTV sa phone niya at nung makitang nakatalikod ito ay binuksan
niya ng konti ang pinto para silipin kung real time ang kuha nito. Agad niyang
naisara ang pinto nang makitang nakatalikod nga at naglalakad ang asawa.

Her phone's connected to the CCTV camera for real?

Tiningnan niya ulit ang phone. Hindi pa rin umaalis si Vander sa hallway. Nakita
niyang bumalik ito sa pinto ng kuwarto at tumitig lang rito.

The moment she saw him knocking on the door ay narinig naman niya ang pagkatok
nito.

She inhaled deeply.

She pressed the button and hid behind the door.

"Aubrey?" mahinang tawag ni Vander.

"Come in," she said softly. Pumasok naman ito at isinara ang pinto bago iginala ang
paningin.

"Aubrey?! What are y-you? Shit!" Vander said incoherently. He averted his gaze but
it was too late. Ibinaba kasi niya ang suot na robe nang dumapo ang tingin nito sa
kanya. She stood there naked in all her glory.

"Babalik na lang ako mamaya," Vander uttered and turned to the door. Agad niyang
pinigilan ang kamay nito nang pipindutin na ang open button.

"Aubrey, what are you doing?" He asked not even facing her.

Niyakap niya ito mula sa likod.

"Stay here, please." She pleaded holding him tight. She could feel him breathing
heavily.

Nagulat siya nang hawakan nito ang mga kamay niya at tanggalin mula sa pagkakayakap
niya. Humarap ito sa kanya. He inhaled deeply. Pinagdikit nito ang mga noo nila.

"I am starting to build back my respect for you Aubrey. I beg you. Please don't
make me do it again." Bulong nito. His eyes are closed.

"But you have my consent, Vander." She whispered. "Touch me." Hinawakan niya ang
kamay ng asawa para iyakap sa katawan niya pero binawi agad nito.

"I still love and adore you, Aubrey pero ayaw na kitang masaktan ulit." Saad nito.
He kissed her forehead and left her alone...

...naked in the cold room.

P.S. Next update Sunday. Busy ako bukas at sa Saturday. Malapit nang matapos.
Konting Kembot na lang. Salamat!

=================

31: Take It Slow

Sometimes before you splurge, you gotta gather your breath, slow down and feel the
calmness of your heart. - jazlykdat

Aubrey

It took her few minutes before she earned the courage to pick up her robe and wore
it.

Vander still loves her. Ayaw lang siyang masaktan ulit nito.

Tumimo iyon sa utak niya. Nabigla siguro ito sa ginawa niya. Nababagalan na kasi
siya sa nangyayari. She wants everything to be okay between them.

Agad siyang nagbihis at pumunta sa kuwarto ni Vander. They need to talk.

Nag-alangan si Vander nang mapagbuksan siya ng pinto.

"You said you still love me, Vander." She said straight.

"I did," Vander nodded. Nanatili lang itong nakatayo sa may pinto at hindi
niluluwagan ang bukas nito.

She inhaled deeply and blinked her eyes. It's now or never.

"Gusto ko lang malinaw ang sitwasyon natin kasi mahal pa rin kita. I realized that
when we were in L.A." Hayag niya.

Bigla itong natuliro. Pumasok ito ng kuwarto at hindi nagsalita. She took that
opportunity to get inside his room. She saw Dirran sleeping tightly on the bed.
Ibinalik niya ang tingin kay Vander. Nakatitig din ito sa kanya. They stood across
staring at each other.

"Do you still want me as your wife, Vander? Because I still want to be yours..."
she said courageously. Wala na siyang pakialam kung ano ang iisipin nito.

Vander crossed their distance and hugged her tight. She thought he'd kiss her but
he just hugged her close.

Yumakap siya sa asawa. It's been a

long time since they shared a hug like this. It feels nostalgic but surreal. How
contradicting?

"You will always be my wife, Aubrey. I would never want anyone replace you. But I
don't want to repeat the same mistake again." He whispered in her ear. They are so
close that she could even feel his heartbeat.

"Ayoko din namang balikan ulit ang mga pagkakamali ko. I perfectly understand na
hindi mo kasalanan lahat ang mga nangyari noon. I had a part, too." Tears escape
her eyes. Kanina pa niya ito pinipigilan. Vander hugged her tighter and kissed her
hair.

"I wasn't a good wife. Hindi kita sinuportahan at inalagaan na dapat ginagawa ng
isang asawa. I'm sorry."

Vander held her face and smiled.

"You don't have to say sorry. We are going to start over, alright?" tugon nito.
Napangiti siya. She tiptoed to kiss him pero natatawa itong humalik sa magkabilang
pisngi niya bago siya niyakap ulit ng mahigpit. Yumakap din siya ng mahigpit sa
asawa.

"Let's take it slow." Vander murmured in her ear.

Siguro nga ang mali nila noon ay minadali nila ang lahat-lahat.

Hindi na dapat iyon maulit.

If he wants to take it slow.

So, be it.
___

She was surprised to see Vander at the office during lunch break. Medyo malayo ang
opisina nila sa building ng mga Filan. They are renting a space along Magallanes
while the VLF building is at Dela Rosa St. in Makati.

"Bakit? I mean what brought you here?" tanong niya sa asawa.

"How about a lunch with my wife?"

He smiled and handed her three stems of lilies of the valley.

Napangiti siya.

"Ahm, kunin ko lang 'yong bag ko," namumula niyang saad. His question caught her
off guard. She thought he'd still be civil gaya kaninang umaga pag-alis nila ng
bahay.

She heard him chuckle a bit. Hindi na lang siya nag-react.

Inalalayan siya nito papunta sa nakaparada nitong kotse.

He drove silently to a nearby restaurant.

"Ang laki ng table natin ah." Natatawa niyang komento nang lumapit sila sa animang
mesa.

Is he going to leave a considerable distance between them?

"The kids are coming over. Malapit na raw sila."

"Family affair pala ito." Natatawa niyang saad.

Vander nodded and smiled.

"Yeah, family affair." He repeated before he guided her to one of the chairs. Umupo
din ito sa tabi niya.

The waiters started serving. Few minutes later, their three children appeared with
a grin on their faces.

"Sinong naghatid sa inyo?" Pukaw niya sa pagkakangiti ng tatlo.

"Desiry knows how to drive." Vander answered.

Her forehead creased. Really?

"I have a license mom," natatawa itong lumapit at humalik sa pisngi niya, ganoon
din ang ginawa ng dalawang lalaki.

"Where's Deshima?" tanong ng ama nila.

"Pinaiwan po ng dalawang madramang matanda," Ayder said joking. Napatawa naman si

Vander.
"They don't want us to leave the house. They're convincing the kids to stay."
Vander explained to her.

"Hindi naman tayo aalis ah?" baling niya

rito.

"Well, they figured since we're kindda okay -nevermind." Natatawa nitong saad.
Naintindihan niya ang sinabi nito. Akala siguro ng mga ito ay bubukod na sila
ngayong parang nagkakaintindihan na silang mag-asawa.

"Let's eat na. Kanina pa ako nagugutom." Desiry interjected. Napatawa silang
pareho.

They ate happily. The kids seem so happy with what is going on. Kuwento ng kuwento
ang mga ito. Natuwa pa sila lalo dahil sumisingit si Dirran tungkol sa napag-aralan
niya. He's really showing a lot of improvements.

Halos isang oras ang itinagal nilang kumain dahil sa pagkukuwentuhan. When it was
time to go, Vander held her waist as they walked to the parking area. Nakahawak sa
kabilang kamay nito si Dirran. Ang dalawa naman ay masayang naglakad sa unahan nila
habang nagkukuwentuhan.

She can't help but smile at their style. They look like one happy family.

"Drive safely." Vander reminded Desiry when he guided Dirran to the backseat.

"Yes, dad. Don't worry." Desiry answered smiling as she put on her seatbelt.
Pinanood nilang makalabas sa parking area ang sasakyan ng tatlo.

"Ano boss, alis na rin tayo?" baling ni Vander sa kanya nang makalayo na ang
sasakyan ng mga anak.

Nagtaas siya ng kilay sa pagtawag nito sa kanya ng boss pero traydor ang mga labi
niya napangiti na lang ito bigla.

"Tinawag ka lang ng boss, kinilig ka na?" Vander uttered chuckling. Kinabig siya
nito at niyakap. Napasubsob tuloy siya sa mabango nitong dibdib. His Filan scent is
filling her nostrils.

"Bakit naman ako kikiligin? Ako naman talaga ang

boss mo dati...High school days." Natatawa niyang tugon. Kumalas siya sa yakap
nito. Uminit kasi bigla ang pakiramdam niya. Pati ang pisngi niya ay parang uminit.

"Dati? Ngayon hindi na ba puwede?" natatawang sumunod si Vander sa kanya papunta sa

kotse nito. He opened the door for her. Natatawa naman siyang umupo sa passenger's
side. Umikot si Vander papuntang driver's seat matapos isara ang pinto.

"You didn't answer my question," he asked as he was putting on his seatbelt.

"Kailangan pa ba kasing sagutin 'yon? Akala ko ba okay na tayo?" She answered

smiling.

"I am just making sure. Ayoko nang mag-assume na gusto mo pero hindi naman pala."

Hindi siya nakasagot agad sa sinabi nito. She inhaled deeply and looked at the
road. She mentally noted open communication.
"So we're okay now? As in you...me-" Itinuro niya ang asawa at ang sarili. Vander
glanced at her.

"Husband and wife...I mean back to being couple?" She added. She wanted to make
sure. Akala niya kasi kagabi okay na sila pero kaninang umaga parang civil na naman
ulit si Vander sa kanya.

"Ayaw mo ba?" balik-tanong naman nito nang nakangiti.

"Vander naman eh. Para kang bata. Maghuhubad ba ako sa harap mo kung ayaw ko?"

Vander chuckled. Napangiti siya sa pagtawa nito. The laugh is just so genuinely
happy.

"Well, you were even moaning before. I thought you liked it. Hindi naman pala."
Napapailing nitong hayag. Pinamulahan siya nang mapagtanto ang tinutukoy nito.

It was those times when he'd force himself on her but she'd end up moaning because

she was swayed by his skillful thrusts.

"Sumeryoso ka na diyan. Nagbibiro lang ako." Untag nito. Inabot nito ang kamay niya
at pinisil ng marahan. The gesture calmed the rumbling of her heart. They are
starting anew. The past should remain where it should be buried.

"So, can Deshima and I move in your room tonight?" tanong niya sa asawa. Napatikhim
naman ito at dahan-dahang binitawan ang kamay niya.

She waited for him to answer but he did not. She averted her gaze and looked at the
road ahead when he glanced.

"Listen to this song. It's pretty good." Nilakasan nito ang music. Hindi na lang
siya nagsalita.

It won't be long

We gotta play our love just right

I know you know the time will come

But baby for tonight...

Let's take it slow (so slow)

Anywhere you wanna go

Baby for you, I'll lay it all on the line

"Niloloko mo ba ako? Sabihin mo kung oo o hindi. Dinadaan mo pa sa kanta eh." Saad

niya sa asawa. Napatawa naman ito.

"Bakit parang galit ka?" tanong nito habang ipinapark ang sasakyan.
Hindi na lang siya nagsalita at lumabas na nang huminto ang sasakyan.

"Hey, Aubrey wait!" Habol nito nang maglakad na siya papasok ng building. He draped
his arms on her shoulder.

"Boss, kaaayos lang natin hindi na ulit tayo nagkakaintindihan." Wika nito.

Tumigil siya sa paglalakad at hinarap ang asawa.

"Then, answer my question."

Vander smiled and cupped her face.

"I told you. Let's take it slow." He said before kissing her forehead.

"Ang OA mo! Ako na nga ang nagsasabi. Diyan ka na nga!" sagot niya rito at nauna
nang naglakad.

She was expecting him to follow pero ilang minuto na siyang nakapasok sa opisina ay
wala ni anino nitong sumunod. Wala tuloy siya sa mood maghapon.

Fuck that taking it slow thing.

=================

32: Together?

Sometimes you think it was gone but it was always there all along. -jazlykdat

Aubrey

Vander wasn't around at dinner time. She texted him once pero ni hindi ito
nagreply. She was waiting for his call pero hindi ito tumawag.

Akala niya okay na sila. Bakit parang hindi naman yata sila mag-asawa? He didn't
even inform her na hindi ito makakauwi ng maaga.

Nakatulugan niya ang inis sa asawa.

Pagkagising kinabukasan ay naabutan niya itong nasa komedor at kumakain na ng

agahan. He took Deshima from her embrace. Bahagya siyang nasaktan pero binalewala
na lang niya ang nararamdaman dahil nasa hapag din ang mga anak at mga biyenan.

Isang minuto lang yata nitong binuhat ang bata bago ibinalik ulit sa kanya.

"I have to go to the office early," saad nito nang maibigay sa kanya ang bata. Ni
hindi niya alam kung kanino ito nagpaalam.
Sa kanya ba? Sa mga bata? O sa mga magulang nito?

Aligaga siya buong araw. Hindi niya kasi mawari ang nangyayari sa kanilang mag-
asawa. Simula kahapon nang tanungin niya kung puwede silang sa kuwarto nito tumuloy
ng anak at hindi siya binigyan ng diretsong sagot ay hindi na sila nagkausap ulit.
Ni hindi niya alam kung anong oras na ito nakauwi kaninang madaling araw.

She kind of expected that they'll be okay. He said he loves her still but he's sort
of ignoring her.

Pinaglalaruan ba nito ang damdamin niya?

Ni hindi ito nagtext o tumawag sa kanya buong araw. Hindi tuloy siya makapagtrabaho

ng maayos. Kaya naman nang yayain siya ng kaibigan na mag-dinner sa labas ay sumama
na lang siya para maaliw. She just texted Desiry to tell her grandparents about it.

Nagulat siya nang madatnan si Vander pag-uwi ng bahay. Nginitian lang niya ito bago
tumuloy sa elevator.

Sumunod ito sa kanya at sumakay din.

"Are you still mad at me?" He asked when the elevator closed.

"Nope? Why?" Tipid niyang tugon.

"Hindi kasi halata." Natatawa nitong saad bago siya kinabig at inakbayan. Hindi
niya talaga ito maintindihan. Now, he's being sweet again.

"Huwag ka nang magtampo, boss." Bulong nito sa tainga niya.

Inis siyang tumingala sa asawa. Nakangisi naman ito sa kanya.

"Sige, welcome na kayo ni Deshima sa kuwarto. Ikaw talaga! Para 'yon lang nagtampo
na." natatawa nitong saad at pinanggigilang halikan ang tuktok niya.
Iniisip pala nito na nagtampo siya sa pagtanggi nito. Nakakatampo naman talaga pero
hindi naman iyon ang mas ikinasasama ng loob.

"Hindi lang 'yon. Dapat nagsasabi ka rin sa akin kapag hindi ka makakauwi ng
maaga." Saad niya sa asawa. Ni hindi man lang kasi nito sinagot ang text niya.

"Iyon ba? Sorry, nawalan ako ng pagkakataong magreply. Inasikaso kasi naming
magkakapatid 'yong paghuli sa nagnakaw sa kumpanya."

Natigilan siya sa sinabi nito.

"Nahuli niyo na ba?" Parang nakunsensiya pa siya. May iba pa nga pala itong
problema. Napaka-selfish niya talaga. Ni hindi niya naisip, nainis siya agad sa
asawa.

"Yes, he was in Macau. Sumama ako

kahapon sa Interpol para hulihin."

Tumigil ang elevator sa third floor kaya sabay silang lumabas.

"Hindi ba nag-lunch lang tayo kahapon?" tanong niya rito. Vander smiled.

"Susundan kita dapat sa opisina niyo kaso pinagmadali ako ni ate Vanna na pumunta
ng airport. I wasn't able to call you. I'm sorry." Paliwanag nito. Napatango siya.

"Okay lang. Ang importante nahuli niyo na." tugon na lamang niya. Next time she'll
try to understand Vander's situation before overthinking their situation.

"Yes, lucky charm talaga kita, boss." Nakangiti nitong saad. Kinabig nito ang
baywang niya.

"Huwag mo nga akong binobola. Yung ninakaw na pera naibalik ba?" napapailing niyang
tanong. Hindi niya maiwasang mapangiti.

"Not all. He was able to spend a hundred million. But it's okay. It's just a
hundred." Vander shrugged.

Napatango na lang siya. It's just a hundred million? Ang yaman.

"Bakit ka nga pala sumunod sa akin dito?" Natatawa niyang tanong nang sumunod itong
pumasok ng kuwarto.

Nadatnan nilang pinapatulog na ng yaya si Deshima.

"I'm fetching you and Deshima." Nakangiti naman nitong tugon.

"For real?" She asked smiling. Ngumiti din ito.

"Ayaw mo ba?" Balik-tanong nito.

"Gusto ko. Baka naman bawiin mo pa!" Natatawa niyang sagot.

"Baliw ka talaga minsan." Natatawa nitong komento. Napatawa na lang din siya. Her
heart is beating fast. Nae-excite siya na hindi niya maintindihan.

Kumuha siya ng ilang gagamitin nila ni Deshima bago sila bumaba ng second
floor.

Dirran was ecstatic when they told him na doon na sila ni Deshima matutulog sa
kuwarto. Tumalon-talon pa ito sa kama.

Nakabihis na siya at mag-aayos na para matulog nang makarinig sila ng katok.

Mahimbing nang natutulog sina Deshima at Dirran sa kama. They both stared at each
other.

Magkasunod silang nagtungo sa pinto.

"Mom, Dad, why?" tanong ni Vander nang mabuksan ang pinto. Nasa likod siya ng asawa
kaya hindi niya makita ang mga biyenan.

"Where's Aubrey?" Lianna asked.

Humawak siya sa baywang ng asawa at nahihiyang sumilip sa may pinto.

"Nandito ako, 'my." Tanong niya rito. Pinamulahan siya nang tumingin ito sa mga
kamay niyang nakahawak sa baywang ni Vander.

"You'll gonna sleep here? Are you sure?" Lianna asked. She doesn't sound hostile.

"Yes, mom." She answered. Pakiramdam niya ay mas lalo siyang pinamulahan. Vander
caressed her hand to calm her.

Napatango naman ang biyenan. Ang biyenang lalaki ay nakangiti lang sa kanilang
dalawa na parang nanunudyo.

"Tara na," Lianna muttered to Vaughn before turning away. Natatawa namang sumunod
ang biyenang lalaki.

"Si mommy talaga." Napapailing namang komento ni Vander nang isara nito ang pinto.

"Bakit?" tanong niya sa asawa. Yumakap siya sa baywang nito.

"She's too nosy. Para namang may gagawin akong masama sa'yo." Tugon nito. He snaked
his arms around her shoulder.

"Wala ba?" Nakangiti niyang tanong rito.

"Tulog na ang mga bata." She glanced at the kids and smiled seductively at him.

"Wala, matulog na tayo. Ikaw talaga!" Natatawa nitong saad at nauna sa kama.

Pinagitnaan nila ang ang dalawang anak.

"Ayaw mong lumipat dito sa tabi ko?" tudyo niya kay Vander nang nakahiga na sila.

"Stop teasing me, Aub." He mumbled.

"I was just asking." Natatawa niyang saad.

"Whatever! I'm sleeping. Good night, boss." Saad nito at pumikit na.

Kakasuhan kaya siya kapag binato niya ang asawa ng lampshade?

Naiinis na siya sa pagpapakipot nito.

Huwag nitong sabihing na-trauma ito? Ang lagay ito pa talaga ang na-trauma?

Napailing na lang siya sa naisip.

She stared at the three. First time itong nangyari. It feels great to sleep next to
them in one bed.

Ang akala niya dati ay na-trauma siya kay Vander kaya ni halik ay hindi niya
mapagbigyan noon si Charlie pero hindi lang pala talaga niya kayang ibigay ang
sarili sa ibang lalaki. Si Vander pa rin pala talaga. And Deshima is the evidence
that it was always Vander all along.

"Vander Lewis Filan, wait 'til you become mine again." She said staring at her
husband. Nakapikit na ito.

"Stop being dramatic, Aub. I was always yours." Tugon nito ng nakapikit. Ngumiti pa
ito ng nakakaloko. Shocks, akala niya ay tulog na ito.

=================

33: Take Me

Keeping marriage is not all about financial stability but more so emotional
maturity. -jazlykdat

Aubrey

"Aub, where are you going?" habol sa kanya ni Vander nang papunta na siya sa
sasakyan niya. Nasa garahe sila ng mansion.

"Sa opisina." Nagtataka siyang napalingon sa asawa.

"I'll just drop you off and Dirran. Would that be okay?"

She almost gasped when Vander smiled.

"How would it not be?" nakangiti niyang balik-tanong.

"I think so, too."

Sabay pa silang napatawa sa takbo ng usapan nila. They only stopped when Dirran
came with his nanny.

"Here's your new space, son." Nakangiting saad ni Vander sa anak habang iginigiya
ito sa may backseat.

"Sure, daddy!" Dirran answered that made them both smile. Marunong na itong
makipag-usap ng maayos nang paunti-unti.

"Halika na misis!" Napaigtad siya nang dumaan ang kamay ng asawa sa baywang niya at
marahang pinisil. Napatawa pa ito nang makita ang reaksyon niya. Mabilis siya
nitong pinagbuksan ng pintuan ng kotse.

"Stop, teasing me, Vand." She said smiling. Naalala kasi niya ang sinabi nito
kagabi, makabawi man lang. Hehe!

Vander just shrugged and chuckled.

Kumindat pa ito nang papasok na ito ng driver's seat.

He was about to drive out from the garage when Desiry and Ayder knocked on the
window beside her. Ibinaba niya ang windshield ng sasakyan.

"What is it?" she asked the two.

"May

paghatid na talagang nagaganap ngayon?" Desiry said giggling. Ayder also laughed.

"So you disturbed us just to say that?" Vander asked shaking his head.

"Aba, distorbo na kami ngayon, dad?" Desiry chuckled. Napatawa siya sa panunudyo ng
anak. Vander glared at Desiry.

"Bakit noon kapag nambabae ka at sinusundan kita never mong sinabi na istorbo ako?"
natatawa nitong biro sa ama.

"Nambababae?" Kunot-noo niyang sambit.

"Ate's just kidding mom. We're going!" Sabad ni Ayder bago hinila ang kapatid
palayo sa sasakyan.

She saw Vander shrugging while starting the engine.

"Anong ibig sabihin ni Desiry?" baling niya sa asawa. Napatikhim naman ito.

"Si Daddy may babae." Dirran answered innocently.

Napatingin siya sa anak. She was surprised to hear na nakakaintindi na talaga ito
ng usapan at nasasabi na ang nasa isip. He even volunteered to answer the question
na ayon sa pagkakaintindi nito.
"Tingin mo may babae is Daddy?" natatawa niyang tanong sa anak.

"Babae? Uhm, Mommy babae, ate -babae, Mee-babae." Tugon nito. Napatingin pa siya
kay Vander at napangiti dahil sa pagsagot ng anak sa tanong niya.

"Lahat sila babae, 'no? Very good, son!" Kindat ni Vander sa anak mula sa rearview
mirror.

"Thank you, daddy!" Dirran answered.

"Wow, ang galing naman ng baby ko!" nasisiyahan niyang saad sa anak. She can't help
but feel glad.

"Thank you, mommy." Tugon ulit nito na nakapagpatawa sa kanya.

Hinatid nila ang bata sa therapist nito.

/>

"Ano 'yong sinabi ni Desiry kanina?" Pagbubukas niya sa usapan nang sila na lang
ang nasa sasakyan.

"That was a long time ago, Aub." Tugon naman nito. Nakatuon ang atensyon nito sa
daan.

Ayaw sana niyang ituloy ang pagtatanong pero mas mabuting bukas sila sa isa't-isa
ngayong nag-uumpisa ulit sila.

"Vander, hindi ko naman kinu-question kung nambabae ka noon o kung nakailang babae
ka." Malumanay niyang saad. Vander glanced at her and waited for her next sentence.

"I was away. I could never blame you if you've found comfort from other women but
why do you have to tell Desiry about your women?" She said inhaling deeply.

"I never told her. She's just too nosy like mom." Vander answered.

Huminga siya ng malalim. Ano ba talaga ang issue niya? Ang totoo lang naman talaga
nasaktan siya sa narinig kanina pero wala din naman siyang karapatang magreklamo o
magalit o magtampo man lang dahil siya ang umalis.

"I see." Tugon na lamang niya.

"Wala naman akong inuwi sa bahay ni isa. Madalas lang talaga siyang tumakas para
sundan ako dati." He explained further.

Napatango na lang siya sa sinabi ng asawa.

"Flings yes I had lots of them after you left pero yung steady relationship. I
never had one except you." Dagdag ulit nito.

"Huwag ka nang mag-explain. That's good enough as long as there will be no other
women starting now." She said calmly cutting the conversation off. Ang importante
naman talaga ay ngayon. They should stop dwelling on the past.

"Yes, of course."

Vander held her hand and kissed it. Napangiti siya. Alam niyang isa lang naman ang
dahilan kung bakit nambababae ang isang lalaki, kapag hindi ito satisfied.
_____

She looked at Vander walking out of the bathroom. Nakaputing t-shirt ito at boxers.
He's drying his hair using a towel. Nauna na siya kaninang naligo sumunod naman ito
sa kanya.

"Let me," she said smiling as she took the towel. Umupo naman ito sa kama at
hinayaan siyang tuyuin ang buhok nito.

"I missed this," Vander said chuckling. Naalala niya noon lagi nitong pinapatuyo
ang buhok sa kanya. Kapag tumatanggi siya ay pinagpagpag nito ang buhok para
matalsikan siya hanggang sa mainis siya at mapipilitan na lang para tumigil na ito.

They were really very childish then. Bata pa naman kasi sila talaga noon. Para
silang nagbabahay-bahayan lang. They thought keeping marriage would be as easy as
that. Akala nila dahil financially supported sila ng mga magulang nito ay magiging
okay na ang pagiging buhay mag-asawa nila.

Keeping marriage isn't at all about financial stability but more so emotional
maturity.

"Where are the kids?" tanong nito nang matapos siya.

"Doon daw muna sila sa kuwarto nina mom at dad matutulog." Tugon niya.

Vander stared at her with a creased forehead.

"Dalawa lang tayo dito," kindat niya sa asawa.

"Don't ever think of that, Aub." Vander said turning away.

What? Siya
talaga nagsasabi ng ganoon?

"Huwag ka ngang OA. Pakipot ka pa kasi eh. I know you Vander, gusto mo rin."
Natatawa niyang niyakap ang asawa. She tiptoed to kiss him. Umiwas naman ito.

Hinila niya ang tali ng silk robe niya at inilaglag ito sa sahig. Vander groaned.
Hinawakan nito ang mga kamay niya at tinanggal sa pagkakayakap. Pinulot nito ang
robe at ibinalik sa pagkakasuot sa kanya bago pumunta sa kama at humiga na.

She felt insulted. She was trying to understand him but she doesn't think she'll be
able to hold her emotion this time.

Nang tingnan niya ito ay nakatakip na ang braso nito sa mga mata.

Nasaktan siya sa ginawa nito. Tinanggihan siya ng harap-harapan sa pangalawang

pagkakataon.

"Vander, what's wrong with us?" She tried hard not to cry.

"Let's sleep, Aubrey." Walang emosyong tugon nito. Ni hindi ito tumingin sa kanya.

That hurts her even more. Hindi na niya napigilang mapaluha. She sat on the bed.
She was trying to control her tears. Pero mas lalo lang siyang napahikbi.

"Aub, are you crying?"

Mas lalo siyang napaluha sa tanong nito. She could no longer hold back her sobs.

"N-napipilitan ka lang bang m-makipag-ayos sa akin para sa mga b-bata?" She asked
sobbing.

"What are you saying?" Vander asked as he sat next to her.

"Gumaganti ka ba sa mga pasakit na ginawa ko noon sa 'yo?" Hindi niya napigilang
maging emosyonal. Thinking that Vander don't love her at all pains her.

"Why would you think of that? If there is someone here na dapat gumanti. It should
be you. Ang laki ng naging kasalanan ko sa 'yo." Tugon nito. Kinabig siya nito at
mahigpit na niyakap.

"Is there somebody else satisfying you?" She asked bravely.

"What??" Vander held her face and looked at her.

"Ilang beses mo na akong tinanggihan. Ayaw mo na ba sa akin?" She said averting her
gaze pero ipinaharap pa rin siya nito.

She would have sobbed again if Vander didn't seal her mouth with his lips. She
wasn't able to move.

She remained static and tried to calm herself down. It was that instant when he
moved his lips in rythmn. It felt like the first time. He nibbled her lower lip
gently. Napasinghap siya. Vander stopped and smiled at her.

"I have never learned how to dislike you, Aubrey." He whispered wiping her tears
gently using his thumb.

"Then take me now," she mumbled. Another tear escape her eye. Vander smiled before
he slowly sealed their lips. His right hand clasped her waist while his left hand
is holding the back of hear head.

She moved her lips slowly chasing his kisses.

[P.S. Mamaya daw 'yong SPG part, masyado pang maaga. Kain muna kayo. Hehe!]

=================

34: R-18 (Strictly for Adults Only)

Things will happen in its perfect time and it's always worth waiting for.
-jazlykdat

Aubrey

They've been kissing for minutes. She's been scratching her breasts to his chest to
give him signal that it's just about time but Vander seem not to mind.

She bent her head to give him access to her neck but instead of kissing her there
he buried his face on her neck.

"Vander, please?" She whimpered. Napatingin naman ito sa kanya. He smiled before
kissing her again on the lips. This time it is a little bit rough. His lips moved
down to her neck and gently nibbled it.

She lied down as he continued to kiss her. His hand started roaming around her
body. He gently caressed her legs. Ramdam na ramdam niya ang init ng palad nito
habang hinihimas ang hita niya.

She moaned when his lips moved at the base of her breast. He nibbled it around
before gently biting her nipple. Her body shivered in pleasure. That made her wet
down there. Sinasabayan pa ng mainit nitong palad na umaakyat pataas sa kaselanan
niya. His other hand caressed the other breast.

She knows she's really getting wet. This foreplay thing torments her. Pakiramdam
niya ay sobrang bagal ng galaw ng asawa. He's like taking his time. She held his
head and guided her to her other breats.

"Ughhh..." Napasinghap siya. Her moans and breathing are getting louder at every
licked.
Hinawakan niya ang kamay nito na kanina pa naglalaro sa hita niya. She guided it
towards her wet center. He gently caressed it.

"Ohhh, that's it..."

she moaned. She moved her hips to hasten his pace. She felt a little frustrated
when his pace didn't change. He even withdrew his hand and stopped kissing her.
Magrereklamo sana siya kung hindi niya ito nakitang naghubad ng suot.

His toned body shows up. Mas lalo tuloy bumilis ang paghinga niya.

Vander stared at her body while she stared at his erect manhood and swallowed hard.

"Getting impatient?" Vander asked grinning. He moved down to her feet.

Her toes curled when he started giving her chase kisses from her feet to her thigh.
Her breathing became rugged as his kisses trailed up.

She held his head. Hindi niya alam kung saan ipapaling ang ulo nang dumapo ang
halik nito sa puson niya.

"Ohhh, shit Vander..." she moaned aloud. Mas lalong nagwala ang kalooban niya nang
dumapo ang halik nito pababa.

He's gently kissing ang nibbling her skin around her wet core. Mahigpit niyang
hinawakan ang ulo nito at iginiya sa gitna. She held her breath when his hot tongue
touched her core. She's really wet.

"Ummmhh, ooohhh..." Her hips swayed as he swirl his tongue around her core.
Binilisan niya ang paggalaw ng balakang niya pero hinawakan ito ng asawa para
kontrolin. Parang hindi na niya kaya ang sensasyong nadarama. All she wants is him
inside her. Hindi siya makuntento sa ginagawa ng dila nito.

She lifted his head. Hinila niya ito pataas. Vander smiled as he moved up to level
with her face.

"You're very impatient," he smiled as he devoured her lips. Sinalubong niya ang
halik ng asawa. Her hand is moving up and down his back. She glide

her breast on his bare chest giving her more pleasure.

When she can't take it anymore, she held his hips. At long last, Vander gets what
she wants. He spread her legs wide and positioned himself in between.

"A-a-aahhh, deeper." She said when he slid his manhood on her wet core slowly. The
familiar sensation filled her core. Pigil niya ang paghinga habang dinadama ang
paghagod ng kahabaan nito sa loob niya. It felt good.

"I missed you, Aub." He whispered as he started moving inside her gently. She
closed her eyes and enjoyed his slow thrust. He's so long and thick and hard.

Putol-putol ang paghinga niya habang dinadama ang kahabaan nitong naglalabas masok
sa kanya. She moved her hips to hasten his pace. Gustong-gusto na niyang maabot ang
kanina pa niyang inaasam pero hindi siya sinasabayan ng asawa.

She moved her hips faster to meet his manhood but he didn't' catch her speed.

She felt frustrated.

Inis niyang itinulak ang asawa. Ayaw pa sana nitong umalis sa ibabaw niya pero
itinulak niya ito ng mas malakas.

"Why?" Nagtataka nitong tanong sa kanya.

"Are you even enjoying it?" inis niyang tanong. Hinila niya ang comforter para
itakip sa kahubdan.

"Huh?" Vander's forehead creased. She got furious with his reaction. He's fast and
rough and more than that. Parang hindi si Vander ang kaniig niya.

"C'mon Vander, that's not how you make love! It's either nagpipigil ka o talagang
ayaw mo na sa akin. Just tell it honestly." Inis niyang saad sa asawa.

He stared at her. Hindi niya alam kung bakit napaluha siya sa huling mga sinabi.

Napatungo

siya nang hawakan ni Vander ang mukha niya at ipaharap sa kanya. Her heart pounds
fast when he kissed the tears from her cheek.

"If I'd be bold and honest, would you give me the liberty?"

"Liberty? What?" Naguguluhan niyang tanong.

He wants freedom?

From what?

From her?

"Yes or no, Aubrey." He asked sternly. His adam's apple is moving quite rapidly.

Huminga siya ng malalim bago napatango. "Yes."

If he wants liberty then she had to accept it.

She was taken aback when he removed the comforter from her body. Tumayo ito at
bigla siyang hinila. Bago pa man siya makapag-react ay niyakap na siya nito at
binuhat.

"Vander," she murmured. Her heart's pounding fast.

"Kanina ko pa 'to gustong gawin," saad nito habang iniaangat ang paa niya para
iyakap sa baywang nito. She gladly wrapped her legs around his waist. She could
feel her wetness against his erect manhood.

A moan escaped her lips when he suddenly assaulted her breast. He kissed it
ravagely like how he used to before.

"Oohhh, I missed this..." Vander whimpered as he walked towards the wall behind
her. Napaliyad siya sa sarap ng pagsipsip nito sa nipple niya. Her belly's churning
at the delicious sensation.

Bahagya siya nitong iniangat nang lumapat ang likod niya sa malamig na pader.

"Uhmp," she opened her eyes when his manhood entered her core. It was too abrupt.
Naghalo ang gulat at sarap na naramdaman niya. Yumakap siya ng mahigpit sa batok
nang bumitaw si Vander mula sa pagkakayakap sa kanya. She wrapped

her legs tightly on his waist.

Vander pushed his hand against the wall. She closed her eyes.

"Ugh! Fuck...Ohhh," Vander groaned. Parang mababaliw siya ng umpisahan nito ang
malakas na pagbayo sa pagkababae niya. He thrusted fast and hard. It was
delightful. The cold wall is adding more sensations as she felt his hard manhood
going in and out of her core.

His pace is too fast that all she could was moan in pleasure. She wanted to scream
not in pain but sheer pleasure. This is the real Vander. His hips grinded with hers
fastly and skillfully. Halos mapugto ang hininga niya sa sarap ng sensasyong
nadarama niya. The feeling of his thickness touching the walls of her femininity
was just so scrumptious. She felt like her walls are tightening in pleasure.

"Don't cum yet," Vander whispered in her ear. Napangiti siya.

"Sa galing mo mapipigilan ko ba?" She answered and bit his ear lightly. Vander
groaned. Bigla itong napatigil.

She catches her breath as he put her down. Napangiti ito. She instantly knew what's
going to happen when he asked her to turn around.

She bent down and pushed her hands against the wall. Hinawakan naman ito ang
baywang niya.

"Lovely ass," Vander uttered before he slammed himself from behind. Napapikit siya
ng mariin sa tindi ng sensasyon. She bit her lip when he started thrusting fast.

She pushed the wall harder and harder as he hastened his pace. The sound of her ass
slamming his body adds makes her pleasurely delirious.

They both moan in unison as they felt the slamming of their sexes. Mabilis,
nakakabaliw, nakakapagpalimot

ng mundo.

"Shit! This is heavenly!" Vander whimpered. Gusto niyang sumagot ng oo pero sa

lakas, sarap at bilis nito kailangan niyang kagatin ang mga labi para maramdaman ng
husto ang sensasyong bumabalot sa katawan niya. Binilisan pa nito ang galaw. It
didn't take long before they both reach their apex.

Napasandal siya sa pader para pabagalin ang tibok ng puso niya.

"Is that how you wanted it?" Vander asked teasing. Yumakap ito sa kanya. She could
feel his fast breathing.

"Yeah, it was worth the wait," she mumbled burying her face on his chest. His scent
is really addicting.

"Sorry, natagalan," Vander whispered in her ear. Hindi siya sumagot. She was still
catching her breath.

"Ipinangako ko kasi sa sarili ko na hindi mo ako matitikman hangga't hindi ka

umiiyak sa harap ko." Natatawa nitong saad.

"Ano?!" Bigla niyang itinulak ang asawa. Tatawa-tawa naman ito.

"Ang sama mo!" irap niya sa asawa. Naglakad siya papuntang kama. Yumakap naman agad
ito.

"I love you, Aub." He whispered. Napatingin siya rito.

Paano naman siya maiinis kung ganito ang sinasabi nito?

"Ngumiti...Gusto niya ng isa pang round." Vander teased. Pinigilan niya ang
sariling mapangiti pa lalo.

"Ay sumimangot, dalawa pa?" tudyo ulit nito.

"Tigilan mo nga ako!" irap niya sa asawa. Sumampa siya sa kama at nagtakip ng
comforter. Tumawa naman ito at tinabihan siya.

"Sige, titigilan kita mga 10 seconds," He said smiling.

"At the count of ten dapat ready ka na ulit. Ten...nine...eight..."

She laughed when he started counting.

Is he serious?

"Seven, six..."

"Luko-luko ka talaga!" She took the pillow and slammed it in his face. Natatawa
nitong sinalag ang paghampas niya. Pero nagpatuloy pa rin ito sa pagbibilang.

Vander is Vander.

She inhaled deeply. She needs to get ready for another round.

=================

35: Strict Parental Guidance

You'll never get tired for the one you love. - jazlykdat

Aubrey

Hindi niya mapigilang mapangiti habang ibinabalik ang tingin sa screen ng laptop.
Katatawag lang kasi niya kay Vander. Sinabi niya ritong mag-oovertime siya at mauna
na itong umuwi pero ipinipilit pa rin nitong pupunta ng opisina para hintayin siya.

Last night was a blast.

It settled every wrangle they had for over a decade.

Kung babalikan niya ang nangyari sa kanila ng mga nagdaang taon parang ang hirap
paniwalaan na magiging okay pa sila.

"Hey, Mrs. Vander Lewis Filan!"

Napatingin siya sa may pinto nang marinig ang boses ng asawa.

"Ang bilis mo naman yatang nakarating dito?" Napangiti siya. Kabababa lang kasi
nito ng telepono nandito na agad.

"I was at the building lobby when you called." Nakangiti nitong tugon. He
immediately stepped towards her direction.

"Mauna ka na lang ka--" She wasn't able to continue her sentence when Vander
immediately kissed her. She didn't protest any further.

She wrapped her arms on his shoulder when he deepened the kiss. Nagawa pa niyang
isara ang laptop para hindi makaharang sa kanilang halikan.

She gasped when he gently bit her lower lip before releasing her. She let out a
silent groan. Parang nabitin kasi siya.

"Nawiwili? Akala ko ba may trabaho ka pang gagawin?" Vander said chuckling while
holding her chin and staring at her eyes.

"Hmp!" She rolled her eyes. Alam niya kasing kakantiyawan na naman siya

ng asawa. Parang noon lang din lagi siyang tinutudyo nito.

Natatawa naman itong humalik sa kanya ng mabilis bago umalis sa harap niya. Umikot
ito papunta sa likuran niya. Binuksan na lamang niya ulit ang laptop sa harap niya
at bumalik sa ginagawa.

"Ano bang ginagawa niyo at kailangang mag-overtime?" tanong nito.

"Iteneraries ng mga travel bookings. Ang dami kasing reservations." Tugon niya sa
asawa.

She closed her eyes when he gently massaged her shoulders.

"I see. Kain muna tayo sa labas bago mo ituloy yan." Saad nito. Nakakarelax ang
pagmasahe nito.

"Tapusin ko na lang muna 'to." Tugon niya. Vander didn't speak.

"Stop it, Vand." She murmured. Napatingala siya sa asawa. Bumaba kasi ang kamay
nito mula sa balikat niya papunta sa kanyang dibdib.

"This or we eat first?" He asked smiling while gently caressing her breasts.
"Vander," she whispered. Nagpasalamat siya at hindi siya napaungol sa ginagawa ng
asawa. Hinawakan niya ang mga kamay nito. Baka kapag hindi ito tumigil tuluyan na
siyang madadala.

"What? Sexual harassment?" He asked smiling. He withdrew his hand.

Shit. Why did her breasts felt empty without his hands?

"Nope, it's fine basta sa akin mo lang gagawin 'yan." She said laughing. Ayaw
niyang magkaroon ito ng alalahanin na baka ihabla niya ulit kung sakali.

"Possesive wife!" Vander joked. He kissed her lightly on the lips before moving
away. Umupo ito sa monobloc na nasa harap ng table niya.

"Ayaw mo talagang lumabas muna para kumain?" tanong ulit nito.

Sasagot

sana siya nang kumatok si Lily sa pinto. She would have said "Come in" but Vander
stood up immediately and went to the door and opened it.

"Bakit kayo nagla-lock ng pinto?" Lily asked raising an eyebrow. Tuloy-tuloy itong
pumasok.

"Just in case we could sneak in, y'know." Vander answered laughing. Lumabas ito ng
pinto at hindi na lumingon.

"Yeah, Go for quadruplets!" Lily said joking. Inirapan naman niya ito.

"Huwag naman sana." She mumbled to herself. She can't imagine herself taking care
of four babies all at the same time.

"What do you mean by 'huwag naman sana'? May nangyari na ulit sa inyo?" nakangising
tanong ng kaibigan niya. Umupo agad ito sa harap ng table niya.

She wasn't able to answer right away.

"Oh my, ang landi mo talaga! Kuwento dali!!" Excited nitong tanong. She didn't even
have to answer her question. Alam na agad nito ang sagot.

"Anong ikukuwento ko?" kunot noo niyang tanong. Hindi niya mapigilang mapangiti.

"Kaya pala kakaiba ang aura mo ngayong araw, sis. Magkuwento ka na!" Niyugyog pa
siya nito sa braso at isinara ang laptop niya.

"Hala, pag ito nasira, bayaran mo!" Natatawa niyang saad sa kaibigan.

"Sus, para yan lang. Magpapabili ako kay Vander ng pamalit." Natatawa nitong sagot.
Napailing na lang siya at binuksan ulit para ituloy ang ginagawa kanina.

"Dali na, sis! Kagabi lang ba? Nakailang posisyon kayo?" she grinned.

"What?!"

Kung may iniinom lang siya baka naibuga na niya dahil sa tanong ng kaibigan.

"Sus,

guilty ka naman masyado. Madami siguro, no?"

"Mahigit isang dekada, okay? Anong ine-expect mo?" tugon niya rito. Alam naman kasi
niyang hindi titigil ang kaibigan hangga't hindi niya napagbibigyan ang tanong
nito.

"Sabagay," nakatawa nitong tugon.

"Ano bang sasabihin mo?" tanong niya sa kaibigan bago pa man ito magkomento ulit ng
kung anu-ano.

"Wala naman, nang-istorbo lang." Natatawa nitong sagot bago tumayo mula sa
kinauupuan. She rolled her eyes at her friend. Tumawa lang ito bago lumabas ng
opisina.

She picked up her phone and called Vander. Umalis na lang kasi ito ng walang
paalam. Loko talaga!

"Hey, misis! Ang bilis mo naman akong na-miss." Bungad nito mula sa kabilang linya.

"Bigla-bigla ka na lang kasing umaalis," tugon niya rito. Alam niya kasing
kakantiyawan lang siya lalo kapag kumontra pa siya sa pahayag nito. She knows
Vander.

"I just received the food delivery," sagot nito kasabay ng pagbukas ng pinto. He's
holding three boxes of pizza. Ibinaba niya ang telepono at tumayo na.

"Sa pantry na lang." Saad niya sa asawa at nilapitan ito. Inakbayan naman siya nito
nang makalapit siya. She can't help but smile.

Tinawag niya ang dalawang kasamahan sa labas na nag-oovertime din para sumunod sa
kanila. Lily was standing at the pantry when they went in. Ito pala ang nagdala ng
mga drinks na kasama ng pizza.

Lily was teasing them while they eat. Gusto kasi ni Vander ay subuan pa siya. Agad
naman siyang kumagat sa pizza na iniumang nito sa bibig niya. It was late when

she realized that they had company. Nakisama din ang dalawa nilang kasama sa
opisina sa kantiyawan. Hindi na lamang niya pinansin. She's happy that Vander's
showing his genuine care for her. Nothing can spoil it.

When they were done, he accompanied her inside her office. Matiyaga itong umupo sa
harap ng table niya at naghintay. Nang sulyapan niya ito, nakatutok ito sa
cellphone. He may be scrolling something or texting. She's not sure. Ipinagpatuloy
na lamang niya ang ginagawa.

Napatingin siya rito nang mag-ring ang phone nito. He looked at her apologetically.
Tumango naman siya bago ibinalik ang tingin sa ginagawa.

He didn't even go away when he answered the call.

"Okay baby," He said chuckling.

Baby? Napakunot-noo siya pero hindi niya ipinahalatang nakikinig siya sa usapan.

"You're really the best daughter in the world next to Deshima!" He said chuckling.

"Okay what reward? Anything basta huwag lang blessings para magboyfriend." Saad
nito.

Nakahinga siya ng maluwag.

It must be Desiry he's talking to.

Itinuloy niya ang ginagawa. Tumingin lang siya nang naibaba na nito ang telepono.

"Desiry, took Deshima in her room. Doon daw matutulog." Nakangiting balita nito sa
kanya. Napatango siya.

"Dirran is also sleeping in Ayder's room." He added. Saka lang niya nakuha ang
gusto nitong ipakahulugan nang kumindat ito.

"Ikaw talaga!" natatawa niyang tugon.

Kaya pala may reward itong nalalaman para sa anak. Baka iyon ang itinetext nito
kanina nang busy ito sa cellphone

niya. Binilin siguro ang anak para sila lang dalawa sa kuwarto mamaya.

"Hindi ka pa ba tapos?" tanong nito matapos ang ilang minuto.

"Hindi pa," napapangiti niyang tugon.

"Baka mapagod ka masyado. I can call an employee to do that for you. They do travel
bookings and iteneraries in the office." Seryoso nitong hayag.

"Oo nga eh, pagod na ako gusto ko nang mahiga at matulog agad pag-uwi natin." Tugon
niya rito. Parang nalungkot pa si Vander sa narinig.

She smiled inwardly and turned off the laptop. Tapos naman na talaga siya sa
ginagawa. Nag-e-email na lang siya nang kausap nito si Desiry.

"Ganon ba. Okay." He answered. He leaned on the chair. Para itong nalugi.

"Tara na?" Saad niya rito habang inaayos ang gamit. Saka lang ito tumingin sa
kanya.

"Tapos ka na?" balik-tanong nito.

"Yeah. Pagod na rin kasi ako. Gusto ko na talagang matulog pagdating na pagdating
natin ng bahay." Tugon niya rito.

"Okay," he nodded and stood up. Lumapit naman siya sa asawa.

"Thanks for waiting." She put her hands on his nape and gave him a peck on the
lips.

"Anything for you," he answered with a smile. Pinindot pa nito ang tungki ng ilong
niya. It was a small gesture but it felt good inside.

"I love you, Vander." She muttered sincerely. She was happy to see his smile. It
was just so handsome.

She tiptoed and kissed him. Nagulat pa yata ito.

She teased him by gently nibbling his lower lip. He felt his lips curving into a
smile.

"Akala ko ba pagod ka?"

tanong nito nang maghiwalay ang mga labi nila. They are staring straight in each
others eyes.

"Well sinabi ko lang na matutulog na ako pagdating ng bahay," she whispered in his
ear.

"I didn't say we can't do it here." She added and kissed his chin.

"Yeah," Vander nodded. His hand started caressing her waist. Idinikit niya ang
sarili sa asawa. Vander held her head and kissed her deeply on the lips. His other
hand clasped her waist. She returned the intensity of his kisses. She doesn't care
if there are other people outside her office.

She moaned when Vander nibbled her chin.

"Shhhh," He murmured. Napangiti naman siya.

Napalakas ba ang halinghing niya?

She bit her lip to stop herself from moaning. Bumaba kasi ang halik nito sa leeg
niya. His hot tongue ravaged her neck wildly. Hindi pa niya alam kung saan
ibabaling ang ulo sa sarap ng paghalik nito. Her hand traveled to his hard chest.

She loosened his tie and unbuttoned his polo to touch his chest. The hotness of his
body added to her desire. She gently pushed him so she could kiss his neck. Hinagod
ng dila niya ang leeg nito. She could feel his adam's apple moving rapidly. Alam
niyang nagpipigil din ito ng ungol. The way he's biting his lower lip is just so
sexy.

She nipped and nibbled his neck as she caressed his chest. Bumaba ang halik niya sa
dibdib ng asawa. Ang kamay naman nito ay naglakbay sa dibdib niya. He was pinching
her nipple gently kaya mas lalo siyang ginanahan sa paghalik sa asawa. Tuluyan na
siyang nadala sa init ng katawan nila.

Itinulak niya

ang asawa paupo sa table. Nagsilaglagan pa ang ilang folders na nasa table.
Who cares?

She kissed him down to his belly. Vander groaned.

"Huwag kang maingay." Bulong niya. Tiningala niya ito. Nakatingin naman ito sa
kanya. She went back kissing him down while unbuttoning his fly. Napalunok siya
nang maibaba ang pants nito at boxers. His huge manhood sprang up and it's towering
her face. Pumipitik pa ang ugat nito. She flipped her tongue out and ran it to the
vein of his manhood. She swirled her hot tongue on its tip.

"Aub," Vander whimpered and held her face up.

"Bakit?" takang tanong niya rito.

"You have to stop. I can't promise not to scream aloud if you'll continue doing
that." He answered with a smug smile. Napangiti na lamang siya.

He flipped her skirt up and moved her underwear down. She lifted her feet to take
it off. Nang maibaba nito ang underwear ay tinulungan siyang sumampa sa kandungan
nito. Her knees are on the table. He guided her to his erect manhood.

"Ohhh, goodness..." she whimpered as she glides smoothly. His hot and hard manhood
filled her wetness. Her walls glided smoothly at his entrance. Kumuha siya ng
puwersa sa mga balikat nito at gumalaw pataas at pababa sa kahabaan nito. Kinagat
niya ang labi para mapigilan ang sariling mapaungol ng malakas. Hinawakan siya nito
sa baywang at tinulungan sa paggalaw. Her eyes are dazed in ecstacy as she moved up
and down on his hard and thick manhood.

Nakadagdag pa sa sarap ang pagpipigil niyang mapahiyaw. She could only hear his
rugged breathing and the sound of their sexes meeting in delirious sensation.

"Ooooh," she convulsed in ecstacy as she moved up and down. Vander held her mouth.
Napatigil siya sa ginagawa.

"We need to finish this fast," he whispered. Tinulungan siya nitong makababa. He
held her butt tightly and positioned infront of her. Yumakap siya sa batok nito
nang ipasok ulit nito ang kahabaan sa basa niyang pagkababae. He started thrusting
fast and hard. His hand on her butt is helping her to grind against his manhood.
Ang sarap lang. Pakiramdam niya ay masusugat ang bibig niya sa pagkakakagat niya.

"Vander, ooohhh..." She can't help but moan his name as he thrusts fast and hard.
Her head's spinning in delicious sensation. She doesn't need to push herself
forward to meet his manhood because his hands are doing it for her. Mas lalo niyang
ibinuka ang mga hita para lasapin ang pagpasok nito. Vander breathes rapidly as he
continued thrusting fast and hard. Mas humigpit ang kapit niya sa batok nito dahil
sa sensasyong nadarama. Kasabay ang malalakas na pagbayo nito ay ang pagkarating
niya sa rurok. It didn't take long before she felt him spasm in ecstasy.

=================
36: Family

All parents should realize that nothing compares to a happy family. Not even wealth
or fame or any material things. -jazlykdat

Aubrey

"Good morning! Gising na!"

She groaned hearing Vander's voice.

"Mommy!"

Iminulat niya ang mga mata. Vander and Dirran are both smiling at her.

"Ang aga pa." reklamo niya sa dalawa nang makita ang oras sa alarm clock. It's only
5AM.

"Picnic tayo, Mommy!" Dirran squealed.

Kaya ang aga ng mga itong mambulabog?

"Maligo ka na, amoy Vander ka." Natatawang saad ng asawa. Akala niya makakatulog
siya kaagad kagabi pero humirit pa ito bago sila matulog. Palibhasa wala ang
dalawang bata sa tabi nila. Dirran slept at Ayder's room last night while Deshima
was at Desiry's room.
"Where are we going?" tanong niya sa asawa nang palabas na sila ng bahay. Ayder's
on the passenger's seat. Sa backseat naman silang apat. Kandong niya si Deshima, sa
gitna si Dirran at sa tabi nito ay si Desiry.

"Tagaytay" He answered with a smile. Tumingin pa ito mula sa rearview mirror.

"Family outing pala ito." Natatawa niyang komento.

"Yeah family outing," he seconded. He's grinning ear to ear. Napailing na lang siya
at napangiti.

"Family outing!" Desiry also repeated.

"Family outing," natatawa ding ulit ni Ayder. Napatingin siya sa mga anak.

"Yes!!! Family!!!" Nagulat siya sa pagsigaw ni Dirran.

Sa halip na magulat ang kandong niyang si Deshima ay tumawa pa ito na nakapagpatawa

sa kanilang lahat.

"Mga baliw tong mga anak mo." Natatawa niyang baling sa asawa.

"Mana sa 'yo!" natatawa naman nitong balik sa kanya.

"Sa 'yo kaya!"

"Eh di sa akin! Ako na ang baliw sa 'yo!" Vander said laughing. Pinamulahan pa
siya.

"OMG, dad! Can't you think of another cheesy line? That' so overused!" Desiry
commented teasing.

"RIP Cheesy line." Ayder said laughing.

"Pinagkakaisahan niyo ako? Kung hindi ako baliw sa mommy niyo, wala kayo ngayon."
Vander said in defense.

Napatawa siya. She can't believe he's acting childlike in front of his kids.

"Omg, Dad! Pinipilit mo talaga yang cheesy line mo. Si mommy lang natawa sa 'yo."
Tudyo pa rin ng dalagang anak.

"It's not a cheesy line. I'm stating a fact." Vander answered. Mukhang nagsisimula
na itong mapikon.

"RIP statement of facts." Ayder interjected. Napatawa siya. Pinagkakaisahan talaga

ng magkapatid ang pagkantiyaw sa ama nila.

"Huwag na tayong tumuloy kung ganyan kayo ka-kill joy."

Sa halip na tumahimik ay napatawa pa ang dalawa sa pahayag ni Vander.

"Huwag niyo na kasing apihin ang daddy niyo." pagtatanggol niya sa asawa. Mukha
kasing napikon na ito ng tuluyan. Hindi na maipinta ang guwapo nitong mukha.

"May kakampi na siya," Ayder muttered to her sister with a laugh.

She saw how Vander smiled.

"Kinilig ang matanda. Daddy ilang taon ka na? Para kang teenager!" Desiry said

chuckling.

"He's thirty seven. Okay lang naman kiligin kahit anong edad ah." Natatawa niyang
tugon sa anak.

"May kakampi na talaga siya, ate. Hindi na natin puwedeng kalabanin si dad." Ayder
butted in. The kids laughed. Pati si Dirran ay nakitawa rin.

"Dapat lang!" Vander replied proudly.

"Para kayong mga bata." Napapailing niyang saad sa mga ito.

"Mommy, ganito talaga kaming tatlo dati pa." Desiry said smiling.

"I understand but I just hope your respect to him as a father will always be
there." Napangiti siya. However, her insides churned. Ang dami talagang bagay ang
napalagpas niya pero wala na siyang magagawa. Ang magagawa na lang niya sa ngayon
ay bumawi sa mga ito.

"OMG! Dad, kaya mo pang mag-drive? Baka naiihi ka na diyan sa kilig."

Napatingin siya kay Desiry nang kantiyawan niya ulit ang ama.

Vander only laughed. Tumingin siya mula sa rearview mirror. Kumindat naman ito sa
kanya. Nginitian na lamang niya ang asawa. Mukhang siyang-siya naman ito sa
nangyayari.

"Para talaga kayong teenager. Tinginan pa more." Tudyo ulit ng dalagang anak. Ang
kulit talaga!
"Puwede naman kasing sabihing, thank you sa pagtatanggol." Natatawa nitong dagdag.
Napailing sila pareho ng asawa sa walang patid nitong pang-aasar sa kanila.

"Anong endearment niyo na dati, dad? Heart yata..." She said monopolizing the
conversation.

"I remember calling mom 'heart' before kasi 'yon ang lagi kong naririnig kay dad."
She

laughed again.

Napangiti siya sa sinabi ng anak. Vander stared at her at the rearview mirror. He
used to call her 'heart' before. His short term for sweetheart.

"Let's grab a breakfast somewhere. Heart, sa'n mo gustong kumain?" Vander asked
glancing at her. Pinamulahan pa siya.

"Omg!" Desiry squealed. Ayder and Dirran also laughed.

"Shut up Desiry, masanay ka na." sita ng ama nito sa dalaga.

"Okay, sorry dad." She gestured zipping her mouth. Napangiti na lamang siya.
Tumingin naman ang dalaga sa kanya at pinagdikit pa ang kamay para makabuo ng
korteng puso at ngumiti sa kanya.

"Vander oh, si Desiry, ako naman ang sinunod na kantiyawan." Natatawa niyang saad.
Vander glared at his daughter but she only stuck her tongue out while laughing.
Napatawa din ang mga kapatid nitong lalaki.

She can't help but smile. A tear even escaped her eye. She's overjoyed looking at
their kids laughing out happily.
After breakfast from a restaurant along the way, they headed to Tagaytay. Sa isang
private resthouse sila tumigil. They were met by few maids. Vander lead them to the
backyard where a picnic set was laid on the grass under a tall tree. The lawn's
overlooking the Taal Lake. It was just so magnificent.

"Picnic talaga?" nakangiti niyang tanong sa asawa na nakaakbay sa kanya.

"Yeah," he answered smiling.

They all nestled on the mat. The kids started teasing and talking.

There were a lot of foods in the baskets. May nakaready pang soccer ball, chess
board, scrabble board, coloring materials, uno cards, lego at kung anu-ano pa na
puwedeng laruin ng mga bata.

Sumakto naman ang panahon dahil maulap kaya mas malamig ang hangin. He must have
planned this bonding.
Naglaro ang mag-aama ng soccer habang siya at si Deshima ay nandoon lang na
nakaupo. Nang mapagod ang mga ito ay bumalik na ulit sa pagkakaupo at
pinagdiskitahan namang kainin ang mga prutas.

After that, they started talking and telling stories.

Dirran was busy coloring a book when Desiry stared at her dad seriously.

"Dad, are you and mom really getting back together?" tanong nito. Magkakaharap
silang apat. Deshima is already sleeping. May dinala kasing airbed ang mga maids
kanina.

"I think so. Yes." Vander smiled and drape his arms around her shoulders. She felt
the familiar beating of her heart when he kissed her head.

Nakatingin lang ang dalawang anak sa kanila.

"How about Dr. Sienna? I thought she's your girlfriend." Desiry asked.

"She's not my girlfriend," Vander answered inhaling deeply.

"I told you," Ayder whispered to his sister.

Napatingin siya sa asawa nang pisilin nito ang balikat niya.

"The truth is, she is my Psychologist." Pag-amin ni Vander sa mga anak.

Napamaang naman ang dalawa.

Vander cleared his throat before speaking.

"After the case, I had to undergo Psychological counseling and Dr. Sienna was in-
charge of me." He added. Mas okay din siguro na malaman ng mga ito ang tungkol
doon. May isip na sila para maintindihan ang naging sitwasyon noon.

"I thought she's a dermatologist?" nakataas-kilay na tanong ni Desiry.

"Co-owner lang siya ng derma clinics. Her sister is the real dermatologist. She has
a doctorate degree in Psychology." Paliwanag nito sa mga anak.

"Are you still on therapy, dad?" Ayder butted in.

"Hindi na. But sometimes I call her up for advice."

"Bakit lagi pa rin kayong nagkikita?" Desiry asked further. Napatingin rin siya sa
asawa.

"Are you sure, she doesn't like you romantically dad?" pangungulit pa rin ng anak.

Paano nga kaya kung may gusto ang babae sa asawa niya?

Ang ganda-ganda pa naman ng isang 'yon.

"Don't give your mom doubts, okay? Para sa akin ang mommy niyo lang, wala ng iba."
He answered tugging her closer. He's grinning ear to ear.

"Ang corny mo talaga, dad!" natatawa namang tugon ng dalaga.

Napatawa na lang sila.

=================
37: Confusion

Have faith. Just have faith and everything will follow. -jazlykdat

Aubrey

Napapangiti siya habang sinusundan sina Vander at Dirran sa supermarket. Tulak-

tulak ng dalawa ang cart na halos puno na. Hindi niya alam kung bakit naisipan ng
asawa na mag-grocery para sa mga bata. Puwede naman nilang iutos na lang.

Kahapon pa ito nagpapaka-ama. Ipinag-drive pa sila hanggang Tagaytay. Kung hindi pa

kinantiyawan ni Desiry na puwede naman silang mag-chopper pauwi ng Manila, pipiliin
pa nitong mag-drive ulit.

"Heart, okay na ba talaga 'tong diapers ni Deshima? Dagdagan pa kaya natin ng

dalawang packs?" Lumingon ito sa kanya at tumigil sa paglalakad. Dirran also
stopped. He's been calling her heart since yesterday. Napapangiti pa rin siya kapag
tinatawag siya nito ng gano'n

"Isang karton na lang kaya ang bilhin mo?" natatawa niyang tanong rito.

"Bakit hindi mo sinabi?" seryoso naman nitong tanong.

"Luko-luko ka talaga. Sige kuha ka pa ng isang pack para may reserba," tugon na
lamang niya.

"Sige, hintayin niyo na lang ako dito." Saad nito at humalik pa sa pisngi niya.
Agad itong bumalik sa diaper section. Napapangiti siya habang sinusundan ito ng
tingin.

Dirran is quietly counting the cans on the rack. Napangiti siya. Kaya na nitong
bigkasin ang mga salita ng normal.
"Aubrey?!"

Natigilan siya nang may tumawag sa pangalan niya.

She instantly recognized the man's voice.

"Charlie? Hi!" Alanganin niyang bati rito. Ngumiti naman ito.

"How are you? You look better than the last time," he said genuinely. Napangiti na
lang siya.

"Sorry sa nangyari noon ha?" saad niya sa binata. Alam niyang may kasalanan siya
rito. Pakiramdam niya ay niloko niya ito noon dahil nabuntis siya ni Vander at
hindi niya magawang maituloy ang kaso dahil sa mga anak. Masama ang loob nito noong
nakipaghiwalay siya. Sa kabila daw ng lahat ng kabutihang nagawa niya, si Vander pa
rin pala ang pipiliin niya. It wasn't true that time but now it's like everything
he said was real and had basis.

"Matagal na iyon. Huwag mo nang isipin." Tugon nito. Ngumiti ito. Maybe he really
had accepted everything.

"Tito Charlie?" Dirran uttered when he saw him. Napatingin naman ito sa bata at
napangiti.

"Hey, kiddo. I missed you!" yumakap ito kay Dirran.

"I miss you, too, Tito Charlie." Dirran muttered. Hindi makapaniwalang tumingin si
Charlie sa kanya. He must be surprised to hear Dirran responding.
"He's improving," Charlie murmured as he got up. Napangiti na lang siya.

"Mommy, where's dad?" Dirran asked innocently.

"Nagkabalikan na kayo ni Vander?" nagtatakang baling ni Charlie sa kanya.

"Yes!"

Napatingin siya sa nagsalita. It was Vander. Inilagay nito ang hawak na diaper sa
cart bago siya hinapit sa baywang. Umusal siya ng piping dasal. She knew how Vander
is jealous with the guy noon pa man. Ito rin ang naging dahilan kaya nagawa nito
ang nangyari noon sa hotel.

Yumakap siya sa baywang ng asawa. She has to let him get the signal that he has
nothing to worry

about Charlie.

"What were you telling my wife?" kalmado ngunit madiing tanong ni Vander kay
Charlie.

"Nangungumusta lang," tugon naman ng isa.

"Sige, Aubrey. Mauna na ako." Paalam nito. "Vander," Charlie muttered nodding at
him before he turned to Dirran and bade goodbye.

"Bye, Tito Charlie," Dirran said before he turned away.

Sinundan na lamang nila ng tingin ang lalaki. Bumitaw naman ang asawa sa kanya nang
makaalis ang lalaki at itinulak na ang cart papunta sa cashier section.

He was so silent. Natatakot siyang magtanong. Baka ikinasama ng loob nito ang
pakikipag-usap niya kay Charlie. Mabigat talaga ang loob nito sa isa.
Tahimik sila hanggang makauwi ng bahay. Napansin niya ang pag-iwas nito sa kanya
lalo na nang makarating na sila ng bahay. Agad itong humiwalay sa kanilang mag-
iina.

Hindi rin ito masyadong nagsasalita nang maghapunan sila at nauna pang umakyat.

When she entered their room, nakaligo na ito at nakabihis. Ni hindi siya pinansin.
Parang gusto niyang maiyak nang binibihisan na si Deshima, kumukuha pa lang kasi
siya ng lakas ng loob para kausapin ito pero bigla na lang itong lumabas ng kuwarto
nang hindi nagsasalita.

Vander Lewis

He inhaled deeply as he went out of the room.

No matter how much he convinces himself that Aubrey loves him, he has fears.

A lot...

What if things

screw up again?

Naghahagilap pa nga lang siya ng mga paraan kung paano ulit magsisimula kapiling si
Aubrey, bigla na namang sumulpot ang lalaking 'yon.
Nakadagdag pa ang nakita niyang pagyakap ng anak sa lalaki. Naiinis siya na mas
maraming taong nakasama ng anak niya ang lalaki kaysa sa kanya.

He knows how immature it is to get jealous over his son's closeness to the guy but
he can't help it.

Ano ba ang dapat niyang gawin para hindi magsisi ang asawa sa desisyon nitong
tanggapin siya ulit?

He never asked about what happened between her and Charlie.

Kailan ba naghiwalay ang dalawa?

The last time he saw them together two years ago they were hugging each other.

Paano kung nabibigla lang si Aubrey?

Nilayuan ba ito ng lalaki nang malamang ipinagbubuntis nito ang anak nila ni
Aubrey?

BUT he would be a lot happier if it was Aubrey's own decision to stay away from the
guy.

He went down to their bar counter to have some drinks.

He already had three shots when his mother appeared at his side.

"May problema ba?" malumanay nitong tanong. She even taps his shoulder.

Nginitian niya ng tipid ang ina.

Bakit kaya alam lagi ng mga ina kapag may dinaramdam ang mga anak nila?

Alam na alam din lagi ng mga ina ang makabubuti para sa mga anak nila.

His mom for instance never made any bad decision for them. Kapag sinabi nitong
hindi puwede at sinuway pa rin nila. Siguradong napapahamak sila sa huli. A good
example was when she violently reacted

on him marrying Aubrey at an early age.

"Bakit ikaw noon, 'my, bumalik para maging maayos kayo ulit ni dad?" tanong niya sa
ina.

His mother smiled. Umupo ito sa stool sa tabi niya. She inhaled deeply before
speaking.

"Ours was different, son. I left because I thought your dad was doing something
bad. Umalis si Aubrey noon dahil ginawan mo siya ng masama."

Napatitig siya sa ina. He didn't have to explain that he was talking about Aubrey
for her to understand. Naintindihan na agad nito ang gusto niyang sabihin.

"Mahal ko siya, 'my. Noong wala siya wala akong ibang minahal pero bakit nagmahal
siya ng iba? Tanong niya sa ina.

"What did you do with that love?" She asked softly.

"For ten years hinayaan mo lang siya." She added looking straight at him. Napayuko
siya sa pahayag ng ina.

"Parang ang hirap pa rin kasing tanggapin na nagmahal siya ng iba noon." Saad niya
bago nilagok niya ang laman ng kopita.

"Kahit sinong babae, anak. Kung may magmamahal sa kanila ng higit, iyon ang
pipiliin nila." Paliwanag ng ina.

"While I was away with your ate Vanna and kuya Liam. Your dad was discreetly
following us kasi mahal niya kami at ayaw niya kaming malayo. Ikaw you were just
there doing nothing."

His mom may be right. He did nothing to chase Aubrey. He was frustrated and scared.
He had flings, too. A lot of them.

So, who is he to blame Aubrey?

"Dapat sinundo mo siya noon pa man. I was expecting that to you nang maka-graduate
ka." Wika ng ina nito.

He actually started the hotel project

in Dubai then hoping to see Aubrey but she was no longer there. Napailing siya.
Nobody knew that. Nobody even suspected that he had hidden agenda for the Dubai
project. Akala nila parte lang iyon ng hotel expansion ng kumpanya.

"Why didn't you advise me?" biro niya sa ina. He wants to divert the serious
conversation. Ayaw niya ring balikan ang kapalpakan niya dati.

"I thought you already fell out of love...until she came back. Doon ko lang
napatunayan na si Aubrey pa rin pala." Lianna smiled and tapped him on the nape.
Napailing na lang siya sa sinambit nito.

There was a long silence before his mom spoke.

"You know after your dad and I got married for the second time. Isa na lang ang
lagi naming pinag-aawayan."

"What was it, mom?" Napatingin siya sa ina.

"Ikaw." Natatawa naman nitong tugon.

He shrugged as he inhaled deeply.

"You were right, mom. I should have not rushed things. Dapat nakinig ako sa 'yo
noong sinabi mong huwag muna kaming magpakasal. Minadali ko ang lahat." He felt
like hugging his mother but that is not so manly. Napailing na lang siya.

"If you weren't stubborn and a little evil, Desiry and Ayder would have not
existed. Dirran and Deshima, too." Lianna laughed. Napatawa rin siya.

"Kaysa naman sa nangyari they suffered a lot because of me." He played circles
around the brink of his glass.

"No, son. Don't say that. They were meant to be born."

"For what, mom?" He asked smiling bitterly.

"Para ipaalala sa 'yo na walang forever." His mom said chuckling.

"Meron po. Yung sa inyo ni dad." Natatawa naman niyang sagot sa ina. His parents'
relationship is one of a kind. Nakakainggit minsan.

"I was just kidding. Bakit give up ka na? Ngayon pang parang okay na kayo ni
Aubrey?"

"Para po kasing gumugulo na naman ang sitwasyon."

His mom smiled at his answer.

"Wala namang gulo ang hindi naaayos basta mahal mo siya." Wika nito. Napangiti na
lamang siya.

"But as I've told you, hindi sapat na sabihin mong mahal mo siya dapat ipakita mo."
Dagdag nito. He listened intently as his mom spoke.

"Ipakita doesn't mean sex. There are a lot of ways to show your love." Nakangiti
nitong dagdag.

"Like what ways, mom?"

"Ask your dad. He could help a lot." She answered smiling. Napatango na lamang
siya.

"For the mean time, start by having faith on her love for you."

=================

38: Mark Your Territory

Life is playful and unpredictable. You must learn how to dance a little. -jazlykdat

Aubrey

Nang mapatulog ang anak ay napagpasyahan niyang hanapin ang asawa. Pababa siya ng
hagdan nang makitang nakaupo ito sa bar counter kausap ang ina. Agad niyang
nilapitan ang dalawa.

Alam niyang may problema si Vander at may kinalaman iyon sa nangyari kanina sa
supermarket.
Her mother-in-law smiled upon seeing her. Tumango ito at ngumiti bago tumayo at
iwanan silang dalawa.

Huminga siya ng malalim bago nilapitan ang asawa. Niyakap niya ito at hinalikan sa
batok.

"Akyat na tayo?" malambing niyang bulong sa tainga nito.

Vander turned around and looked at her. Napalunok siya. Ngumiti naman ito bago siya
hinapit sa baywang at hinalikan sa noo.

Napayakap siya rito.

"You have nothing to worry about Charlie. We separated a long time ago." She told
him.

Napangiti naman ito.

"I know. I am sorry for ignoring you this afternoon. Everything should be part of
the past now." He mumbled as he hugged her tighter.

"I love you, Vander." She murmured burying her face on his chest.

"When I started managing the hotel, I also started planning on putting up a branch
in Dubai." Kuwento nito.

She felt him inhaling deeply before kissing her head.

"Akala ko kasi dati nandoon ka pa. I was so stupid. Ni hindi man lang ako nag-
imbestiga muna kung nandoon ka pa." He added. Napatingala

siya sa asawa. Ngumiti naman ito ng tipid bago siya hinagkan sa noo. Her heart
pounded so fast.
"Ayokong aminin sa lahat na nagkamali ako kaya pinanindigan ko na lang. Everybody
thinks I did nothing."

So, he planned to chase her?

"Paano kasi nag-uumpisa pa lang ako, palpak na agad. I was afraid to fail again
kaya hindi na ako nag-attempt ulit." Dagdag nito. She could see a glint of regret
on his brown eyes. Mayroon talagang inferiority complex ang asawa noon. Mas lalo
niyang isiniksik ang sarili sa asawa.

"Then, I figured if I'd take care of our kids well. You'll be happy when you come
back." He said holding her tighter.

"You're the sweetest, Vander and don't ever forget you've been a good father. Kung
ano man ang nangyari noon, kalimutan na natin. Let's start all over." She said to
appease him.

"Yes we will, I love you, Aubrey." He whispered in her ear. They stayed tucked in
each other's arms for a while before they went back to their room.

She smiled as she stares at her husband sleeping soundly. Napagigitnaan nila si
Deshima. Nakayakap pa ang asawa sa anak nila. Her heart's full of joy. Parang ang
hirap paniwalaan na magiging okay sila ng ganito pagkatapos ng lahat ng sakit na
napagdaanan nila. Life could be really so unpredictable and playful. Sana lang
huwag na ulit silang paglaruan ng pagkakataon. They've suffered enough.

/>
----

She planned to surprise Vander at his office. Gusto niyang siya naman ang gumawa
ngayon ng effort.

Nag-takeout siya ng pagkain, bago nagtungo sa opisina ng asawa para sabay silang
mag-lunch. She ordered his favorite beef menu and broccoli salad.

Napangiti ng alanganin si Marlene nang makita siyang papasok ng opisina. Napakunot-

noo siya pero binati niya pa rin ito.

"Where's Vander?" she asked.

"Nag-lunch out na ate," tugon naman nito. Kaya pala ganoon ang reaksyon nito
kanina.

"May lunch meeting ba?" tanong na lamang niya. She looked at her watch. It's only
11:08AM. Inagahan na nga niya ang pagpunta, na-late pa rin pala siya pero ayos lang
naman dahil alam naman niya kung gaano kalaki ang business na hawak ng asawa niya.

"Wala pong naka-schedule, ate pero nagpa-reserve siya kaninang umaga ng table for
two sa VLF Empire Hotel." She answered unsure.

Table for two?

Did Vander plan to take her for lunch kaya maaga itong umalis para masundo siya?

She smiled inwardly.

She left the food to Marlene and headed to the hotel. Siya na lang ang pupunta
doon. She also texted Vander while she's on her way there. Tinanong niya lang kung
nasaan na ito.
She was already at the entrance when she received Vander's reply.

"I'm out for lunch," was his reply. Napakunot-noo siya.

Kung hindi para sa kanilang dalawa, para kanino

ang reservation nito?

Her heart started pounding fast. Bigla siyang kinabahan pero ibinaling na lamang
niya ang atensyon sa iba.

"Table for how many persons, ma'am?" tanong ng receptionist sa kanya pagpasok niya
ng restaurant.

"Vander Lewis Filan's reservation please." She said smiling. The girl looked at her
and then to her monitor.

"Pardon, ma'am?" The girl muttered.

"Vander Lewis Filan's table," she repeated. The girl did not respond.

Inis niyang inilabas ang ID mula sa hawak na purse.

"Ma'am, we'll just add a chair. We were not informed there'd be three of you. We
were told to reserve a table for two only. Our apologies, ma'am." She said.
Tinanguan na lamang niya ang receptionist.
A waiter ushered her inside. Iginiya siya nito sa isang private dining room.
Bahagya itong yumuko bago siya iniwan sa may pintuan.

With a nervous heart, she slowly opened the door.

She was greeted by Vander's laughter. Kaharap nito si Sienna na ngiting-ngiti rin.
They did not even bother to see who opened the door. Maybe they think it was
another waiter. May waiter din kasi na nagse-serve sa mga ito.

"That was funny," Vander muttered smiling. She felt jealous. Parang gusto niyang
lumabas na lang pero masyado namang immature kapag ganoon. She needs to ask first
before concluding anything. Ayaw niyang magselos nang wala namang basehan.

Nag-reply naman si Vander sa text niya. If this woman was more important to him,
then he would've not bothered sending her a message while having lunch with her.

"Vander," she called out

softly as she approached their table. Napamaang ang dalawa sa kanya.

She smiled. "I went to your office. I was told that you're here." She mumbled. She
tried to hide her nervousness.

"Why? Is there an emergency?" Vander stood up. The girl remained silent while
watching them.

"Yes," She smiled. Lumapit siya sa asawa.

"This," she muttered. She tiptoed and kissed him quickly. Vander held her waist.
Ayaw sana niyang tapusin ang halikan nila pero napatikhim si Sienna. When she
looked at her, napahawak ito sa batok at napatingin sa ibang direksyon.

"You missed me?" Vander asked smiling.

His smile turned into a chuckle when she nodded.

"That's sweet." He commented.

"Sienna, I think Aubrey and I need to go," baling nito sa babae. Ngumiti naman ang
babae.

"Yeah, you two should get a room," she answered with a smirk.

She didn't look back when Vander immediately took her hand and walked out.

Vander was grinning ear to ear as he takes the keycard of the hotel room from the
hotel staff. Inakbayan siya nito at agad iginiya sa elevator.

"Hindi pa ako kumain," saad niya sa asawa. Iba na naman kasi ang ngiti nito.
Kitang-kita niya mula sa repleksyon nito sa pinto ng elevator.

"We'll order once we get inside the suite." He smiled. Huminga siya ng malalim.

"Hindi ka lang napagbigyan kagabi, pinuntahan mo na ako," he added chuckling. He

pinned her on the

elevator wall. Solo kasi nila sa loob.

"Tumigil ka nga. Buti nga pumunta ako sa opisina mo. May ka-lunch date ka pala,"
nakasimangot niyang saad rito.

"What? Sienna's a friend and we just had lunch." Natatawa nitong sagot.

"I wasn't told. Bakit kasi kailangan mo pang makipagkita sa kanya? Hindi ba tapos
na ang therapy mo?" She pouted.

"Well, for the last two years, I got used to talk to her about everything. Sort of
a habit." Vander smiled.

"A habit can become addiction." She muttered averting her gaze.

"Are you jealous of her?" He asked smiling widely. He kissed the tip of her nose.

Napatango siya. Kahit na kantiyawan siya nito. She has to let him know how she
feels.

"I'm not comfortable thinking that my husband's having lunch with a beautiful
woman." She admitted honestly.

"Mas maganda ka naman sa kanya." natatawa nitong saad. Umayos ito ng tayo.
Nakarating na kasi sila sa palapag kung saan sila pupunta.

"Huwag mo nga akong bolahin," tugon niya sa asawa.

"I swear, you are far more beautiful than her." He said seriously. He swiped the
keycard and leads her inside.

"If it would make you feel comfortable then I won't talk to her again," he said as
they sat on the couch.

Vander stared seriously at her.

"Totoo?" tanong niya rito.

"Yeah. I'd do everything so that we'll have that happy marriage we've been deprived
off for so many years." He said sincerely. That remark made her insides jumped.
Napangiti siya. Hindi niya napigilan ang sariling kumandong at humalik sa labi
nito.

Vander returned her kisses as he caressed her back. She started feeling hot. Kaya
naman mas lalo niyang idinikit ang katawan rito. She only stopped when Vander
chuckled.

"Akala ko ba gutom ka?" natatawa nitong tanong.

"It can wait. Bakit mo kasi ako dinala dito sa hotel?" she said smirking. She
nuzzled his neck.

"Whoah, easy, heart!" He said chuckling. Humawak pa ito sa siko niya para pigilan
siyang yumakap.

"KJ!" she said pouting. Umayos siya ng upo sa tabi nito. Natatawa naman nitong
inabot ang telepono at nag-order ng pagkain.

When he was finished ordering, he looked at her and smiled.

"You need to eat. Medyo mahaba-haba ito. I am going to free my afternoon sched." He
winked.

Napatawa na lang siya. Knowing Vander's caliber, it will be a blast. She'll

probably need a lot of energy.

\_(*o*)_/
=================

39: The Last Part

There's a proper time for everything and it oftentimes comes out of the blue.
-jazlykdat

Aubrey

"Mom, you look exhausted," Desiry commented.

Nagkatinginan silang mag-asawa. Sinundo kasi nila ang dalawang anak sa eskuwelahan
dahil coding ang sasakyan ng dalaga. Hinatid lang ng driver ang mga ito kaninang
umaga.

"Pagod lang sa trabaho," tugon niya sa anak. Vander grinned secretly at her.
Tinaasan naman niya ito ng kilay at bahagyang pinandilatan. Napatawa naman ito ng
mahina bago ibinalik ang tingin sa daan.

Gusto pa sana niyang matulog muna kanina sa hotel pero pinilit siya nitong
bumangon. Sasamahan daw nila si Desiry na mamili ng isa pang kotse nito para hindi
problema kung coding ang dati nitong sasakyan. She would have spare car.

"Gusto mong dito na lang muna sasakyan para makapagpahinga ka?" Vander asked her
when they were already at the auto shop.
"Ehermm, parang alam ko na kung bakit pagod si Mommy," Desiry snapped. Napatingin
pa silang pareho sa dalagang anak.

"I think so, too." Ayder muttered grinning at his sister.

"Kayong dalawa ha?" sita ng ama ng mga ito. Napatawa naman ang dalawa.

"Dad, I'm turning 19. That's fine!" balewalang tugon ng dalaga.

"As if naman hindi namin alam kung paano kami ginawa," Ayder said laughing.

Hinayaan na lamang niya ang mga itong magbiruan. Halata ba talagang pagal siya?

"Ang dumi

ng utak niyong dalawa." Vander said sternly.

"Dad, we are your children. Mana-mana lang yan." Desiry answered back before
walking out of the car laughing. Sumunod din ang kapatid nito.

Nagkatinginan pa silang mag-asawa. Parang gusto niyang matawa sa itsura ni Vander.

Pikon yata ito lagi kapag tinutukso ng dalawa.

"Pa-obvious ka kasi." Natatawa niyang saad sa asawa.

"Nakisama ka pa. Dapat ako lagi ang kinakampihan mo."

Napatawa na lang siya sa sinabi nito at hindi na sumagot pa.

Sabay silang umibis mula sa sasakyan at sumunod sa dalawang anak na excited

tumingin ng kotse.
"Dad, gusto ko yung four-seater na Ferrari," Desiry requested as they were looking
around kasama ng car sales agent.

"Tamang-tama po itong Ferrari FF. Pang-racing yung speed niya pero convenient din
gamitin sa road trip kasi hindi mo mararamdaman kahit lubak 'yong daan."

"Dad, ito na please?" Desiry requested.

"Let's ask the boss." Tugon naman ng asawa at bumaling sa kanya. Nakaakbay ito sa
kanya. Desiry even laughed at her father's remark.

"As long as it's easy to use and safe. That would be okay." Tugon na lamang niya.

"How much is it?" tanong ni Vander habang pinapasadahan ng tingin ang kotse.

"17.5 Million, sir. Included po na lahat ng processing and licensing fee."

Napalunok si Aubrey pagkarinig sa presyo.

Ganoon na talaga kamahal ang mga sasakyan ngayon?

"Mura na kung ganon," Vander muttered. Napatingala siya sa asawa.

Wow

ha? 17.5 Million, mura?

"Oops, ayaw yata ni boss." Vander told Desiry when he saw her reaction. He was
grinning ear to ear.

Inirapan naman ito ng anak. Napakunot-noo siya sa dalawa.

"Sorry, baby. Gustuhin ko man kung ayaw ng boss wala tayong magagawa," Vander
uttered smiling. Nagpigil siya ng ngiti.

Parang alam na niya kung bakit inirapan ito ng anak. Vander's teasing Desiry.
Parang gumaganti ito kanina sa ginawang pangangantiyaw ng anak.

"It's too expensive. Spare car mo lang naman 'di ba? Besides, your pink Cadillac is
already expensive." She commented.

Vander winked at her. Pinisil pa nito ang balikat niya.

"Mom, I would use it, too. So it has to be high quality." Desiry said in defense.

"Vios na lang kaya? Okay din naman iyon." suhestiyon niya at hindi pinansin ang
sinabi ng anak. Iyon kasi ang model ng kotse niya.

"Mom, are you serious? I'm a Filan's daughter. I deserve the best."

Napatawa siya sa sinabi ng anak. Alam na niya kung ano ang namana nito sa ama.

"Remember, you're my daughter and I am not a Filan." She muttered joking.

"Haluhh, Dad oh? Si Mommy, hindi daw Filan." Tudyo ni Desiry. She was taken aback
when Vander released her shoulder.

"Gano'n ba?" bulong nito bago lumayo. He looked around the displayed cars.

Nagtampo?

"Mommy, hala!" tudyo ng anak. Itinaas pa nito ang hintuturo. Napatawa pa si Ayder

sa ginawa ng kapatid. Hindi niya pinansin ang anak at sinundan ang asawa.

"Vand, bakit?" tanong niya sa asawa ng malapitan ito.

He inhaled deeply.

"Hindi ka Filan?" he asked seriously.

Her forehead creased as she smiled.

"It was supposed to be a joke. Para kang bata." Natatawa niyang saad sa asawa.
Hindi ito sumagot at ibinalik ang tingin sa mga nakahilerang sasakyan na kunwari ay
sinusuri ang mga ito.

"I don't mean it." She whispered. Agad siyang pumunta sa harap nito at yumakap.
Tiningnan niya ito sa mga mata. Vander stared back.

Hindi nagtagal ay ngumiti rin ito at hinapit siya sa baywang.

"It's time that you get reminded that you are a Filan," he whispered nuzzling her
cheek. She chuckled a bit.

"Ang yucky dad!"

They both looked at Desiry.

"Nakakasuka 'yang style niyo. Hindi na kayo teenager." Nagkunwari pa itong

nasusuka. Ayder was laughing behind his sister.

"Akala ko ba alam mo kung paano kayo nagawa?" Vander asked laughing. Niyakap pa
siya nito ng mas mahigpit.

"I know but I don't intend to see it with my naked eyes." She said stucking her
tongue out. Napatawa naman ang ama nito. The sales agent even laughed at them.

Napatingin siya sa mag-ama nang ilahad ni Vander ang kamay nito sa anak. His other
hand is still snaked around her waist.

"As in now?" Desiry asked.

"Yes, akin na." Vander

said smiling. He released her waist.

Desiry opened her bag. Nagpalipat-lipat lang ang tingin niya sa mag-ama.

Her heart rumbled when Vander fell down on his knees.

Mas lalo siyang kinabahan nang iabot ni Desiry sa ama ang isang kahita.

"Aub, it's already been two decades since you became a Filan. Nakalimutan mo na rin
yata," natatawa nitong umpisa.

Napasinghap siya ng buksan nito ang kahita. There lays a diamond ring.

Her heart thumped faster.

Is this a proposal? But they are already married?

Bigla siyang natuliro.

"Please let me remind you again, how was it to become a Filan. Marry me, again on
our 20th wedding anniversary." He said looking up at her.

Hindi na niya napigilan ang karambola sa dibdib niya.

Napaluha siya. Ilang linggo na lang pala ay anniversary na nila.

How could she ever forget?

She looked at her kids. They are smiling at her. Nang mapatingin siya sa asawa ay
nagpunas pa ito ng pawis.

"Get up please. It's a yes. It will always be a yes." She said nodding many times.

Tumayo naman si Vander at yumakap sa kanya ng mahigpit. The ring perfectly fits
her. Alam na alam talaga nito ang size ng daliri niya.

She didn't protest when Vander kissed her deeply.

"Aw, porn!" Desiry and Ayder said in chorus. Napahiwalay sila sa isa't-isa at
nagkatinginan.

"Kuya yung Ferrari FF ang kukunin namin, sigurado na 'yon! Good mood sila pareho!"
Natatawang baling ng dalaga sa sales agent. Napatawa naman ang lalaki.

The kids gave them a group hug.

"Ang ganda ng proposal mo, ah! Halatang pinaghandaan." Kantiyaw niya kay Vander.
Napatawa naman ang dalawang anak na nasa backseat. Pauwi na sila ng bahay.

"Sinabi mo kasing hindi ka Filan, I panicked." Depensa ng asawa.

"Ang sabihin mo dad, atat ka masyado!" Ayder butted in.

"Oo nga. Pa-plano-plano pa na dapat sa harap ng buong pamilya sa magkabilang side.

Hindi naman pala." Desiry said teasingly.

She looked at Vander. Napakamot naman ito sa batok.

"Nagbago ka na talaga 'noh? Hindi ka na impulsive." Natatawa niyang saad sa asawa.

It was just a joke.

"It's not being impulsive. It's called timing." Depensa ulit nito. Napatawa naman
sila.

"Timing ba 'yong agad-agad?" Desiry asked laughing.

"Tigilan niyo nga akong tatlo. Aubrey, akala ko ba kakampi na kita ngayon? Bakit
parang sumasama ka na naman sa mga nanghahamak sa akin." Nagtatampo nitong hayag.

"Nanghahamak? What a word? We are just teasing you." She said laughing. Hindi naman
ito sumagot.

She moved closer and gave him a peck on the cheek.

"Sorry na. Kakampi mo naman talaga ako eversince kaya dapat makinig ka sa akin
lagi." She said smiling. Vander didn't hide his smile.

"Ang corny!" "Parang bata!" Sabay pang hiyaw ng dalawa sa likod.

"Inggit lang kayo!" baling ni Vander sa dalawa. The kids laugh at their father.

She smiled inwardly. After everything that were said and done, who would say that
this time will come? Ito ba yung sinasabi ni Vander na timing?
=================

Epilogue: Roller Coaster of Emotion

Mothers never abandon their children because children always reside in their
mother's heart no matter how the hell happen. -jazlykdat

[Tissue please para sa tears of joy. Nakakaiyak naman kasi si Ayder. Haha!]

Vander Lewis

"Shit! Vander! Ohhhh faster!" The Aubrey's voice echoed inside the bathroom as
Vander pushes his hardness on her wet core. Hindi nila alintana ang nakasasagabal
na suot nitong gown.

Mas malakas pa yata ang ungol nito kaysa sa music sa lawn at pool area ng mga
Filan. They are inside the bathroom on the first floor of their house. Hindi na
talaga sila nakaabot sa taas.

Vander took Aubrey's hand while she was talking to some guests. Akala nito ay kung
saan niya ito dadalhin.

Nagkaintindihan lamang sila nang ipasok niya ito sa banyo at agad na nilakumos ng
halik.

Nakaangat na sa ere si Aubrey at nakasandal sa pintuan habang pabilis ng pabilis

ang kanyang pag-ulos.

"Oh god Vanderrr. Baka hina-ahhh hanap na... tayo...ohhh!" Aubrey moaned and
screamed. Pero wala siyang pakialam. Kanina pa niya gustong itakas ang asawa mula
sa kumpol ng mga bisita.

"I'm making it ummmhhp fast," Vander moaned in her ear as he thrusts deeper.

He banged her hard on the door. It was fast and hard like they are running out of
time.

"Oh yeah...that's it! Oooohhh!" Aubrey screamed and moaned with his intense
thrusts. Mas lalo niyang iniangat ang mga hita nito.

Her moaning did not stop. Mas lalo pa nitong ipinulupot ang mga hita

sa baywang niya na nakadagdag sa sarap na nararamdaman niya. The feeling of her wet
core around his manhood feels good. Her hands are clasped on his nape.

"Hey! Why?" kunot-noong tanong nito nang tumigil siya panandalian.

Hindi siya sumagot bagkus ay pinindot ang pulang button sa pinto. Napansin niya
kasing kanina pa may pumipindot sa pintuan tanda na mayroong gustong pumasok ng
banyo.

"Shhhh..." bulong niya sa asawa. Nanatili naman itong nakayakap sa kanya. He could
feel her heart beating fast.

"Vander! The program isn't done yet."

He closed his eyes when he heard his dad's voice. ISTORBO!

"Do you think narinig niya tayo?" bulong ni Aubrey sa tainga niya. He didn't even
need to answer. His dad spoke again.

"Finish that fast! Hinahanap na kayo ng Mommy niyo at ang makulit niyong maid-of-
honor." Saad nito.

He looked at Aubrey. Pinamulahan pa ito pero halatang bitin na bitin sa nangyayari.

"I told you. They'll look for us." Saad nito.

"Ang ingay mo kasi," tudyo niya rito. Napatawa siya. Mas lalo naman itong
pinamulahan.

"Kainis ka! Bilisan mo na lang kasi," saad nito. Mas lalo siyang napatawa. Akala
niya ay bibitaw na ito at ayaw nang ituloy ang ginagawa nila.

"Ano na?" She asked smirking at him. Saka lang siya napatigil sa pagtawa.

He kissed her torridly as he started pushing his manhood again. Halos mapugto ang
hininga niya sa bilis ng paglabas-masok sa asawa. But he doesn't mind, ginanahan na
kasi siya sa init ng paglukob ng pagkababae nito sa kaibuturan niya.

"Vander

ahhh, put me down," Aubrey hissed. Ayaw sana niyang tumigil dahil paparating na
siya sa sukdulan pero marahas siya nitong itinulak.

Dahan-dahan niyang hinugot ang kanyang sandata mula sa mainit nitong pagkababae.

Napangiti naman ang asawa at itinaas ang gown. She turned around.

"Hold my gown," she commanded. Hinawakan naman niya ang laylayan ng gown nito
hanggang sa baywang.

He smiled inwardly when Aubrey bended and pushed the door.

"Change position, huh?" he teased.

"Shut up! Make it fast," saad nito. Napangiti na lamang siya at walang sere-
seremonyang pinasok ang asawa. His manhood filled her wet core.

"Ohhh, this is better," Aubrey mumbled.

"Yeah, I feel you," he said before he started pounding fast and hard.

"Ohhh, shittt...aaaahhh" Aubrey moaned. Mas lalo niyang binilisan ang paglabas-
masok. Her hot wetness encircling his manhood feels deliciously great. Hindi
mapigilang mapaungol habang pabilis ng pabilis ang kanyang paggalaw. He gripped her
waist tightly as he pushed himself in and out harder and faster.

Aubrey was right their position is a lot better. Nakakapagpawala ng huwisyo.

It didn't take long before they both feel their orgasm.

He helped her clean up before going out of the bathroom.

They went back to the wide lawn, where the wedding reception is happening.

"Where have you been?" tanong ng makulit nilang maid-of-honor nang makaupo sila sa
puwesto nila sa harap.

"Your mom got a headache. Uminom lang saglit ng gamot,"

tugon niya kay Desiry.

"Fifteen minutes siyang uminom ng gamot?" pangungulit pa rin nito. Aubrey looked at
him glanced at her watch.

"Fifteen minutes nga," she mumbled smiling at him. Sapat lang na marinig nilang
dalawa. Pinigilan niya ang sariling mapatawa.

"Dad?" Desiry eyed him suspiciously.

"What?" Patay-malisya niyang tanong.

His daughter smiled devilishly.

"Kilala na kita dad. Kapag nawawala ka na lang bigla, nambababae ka." She muttered.
He heard Aubrey laughed. Wala talaga siyang kawala kay Desiry.

"Bakit? Mommy niyo naman ang kasama ko ah?" tugon na lamang niya.
"Sabagay," Desiry said laughing.

They all looked at Ayder when he went to the podium. He is their best man. Dirran
is also one of the groom's men. How he wished Deshima could already walk. Ito sana
ang flower girl. Pero matagal pa kung hihintayin nila ito.

"Perhaps, the worst thing that could happen to a child is to grow up without a
mother." Ayder stated. His voice almost broke. Lahat ay napatingin rito.

Inakbayan niya ang asawa at hinalikan sa noo. She must not feel bad about Ayder's
remark.

"It takes a lot of getting used to seeing my friends being hugged by their mothers'
tightly as they watch them get inside the school." Ayder said honestly. Everyone
became quiet. Pati ang mga nagse-serve ay napatigil din.

Tiningnan niya ang asawa. He could feel that she's about to cry kahit na nakangiti
ito sa sinasabi ng anak. He kissed her hair. Yumakap naman ito sa baywang niya.

"Sobrang

nakaiinggit... Nasanay kaming walang kasamang ina...But then, ate Desiry and I made
it through." Ayder said and smiled at him.

"Thanks to Dad and our grandparents." Pinaglipat nito ang tingin mula sa direksyon
nila ni Aubrey papunta sa mga magulang niya.

"I always defined mother as Mee Lianna or Tita Vanna or ate Desiry." He stated.

"When mom came back two years ago and something bad happened between her and dad. I
got so mad. Mas higit pa sa galit ko bago siya bumalik. I cursed the day I ever saw
her again."

He saw Aubrey wiped a tear. He wants to stand up and stop Ayder from talking pero
pinigilan siya ng asawa na tumayo. Ngumiti pa ito sa kanya.

"Kaya noong sinabi ni dad na nagkita ulit sila ni Mommy at inamin niyang mahal pa
niya at gusto niyang magkabalikan sila. I told him he's stupid."

He remembered that exact scene. It was the night after Aubrey went to get the
signed contract in his office. Gustong-gusto niya noong lumabas ng opisina habang
kausap ito ni Marlene pero pinigilan niya ang sarili. It was something he had to do
out of shame.

"Then one night, he came home and told us that we need to be a family again for the
sake of our two younger siblings. May mga kapatid pala kami. Like what the hell?"

Hinigpitan niya ang pag-akbay sa asawa dahil tuluyan na itong umiyak.

"Hindi ko maintindihan noon. Mom hurt all of us. She kept our siblings away. Why
would he still want her?" Ayder muttered.

He kept kissng Aubrey's hair to pacify her. Her shoulders are already shaking.

"Dad's
answer left me totally speechless." Ayder inhaled deeply before continuing.

"He said, wouldn't you want your siblings to experience what you and Desiry did
not?"

It is the first time he saw Ayder broke into tears in public. His son always mask
himself with toughness.

"No matter how I hated mom, being a child, if I had a choice, I'd still want to be
with her..." His voice broke as well.

He could see most of the guests are also wiping a tear. Ni hindi na nga nila
magawang tumingin sa anak.

"I won't ever forget what Mee said. If the worst thing that could happen to a child
is grow up without a mother. Perhaps the worst thing that could also ever happen to
a mother is not being able to see her children grow up."

Napatingin siya sa ina na tahimik ding nagpupunas ng luha.

"I'm sorry, mommy. You didn't deserve all the hate that I bestowed on you. I know
that if I was hurt before, it hurts you MORE."

There was a long silence. Aubrey also inhaled deeply trying to regain her momentum.

"I guess Mee Lianna is absolutely right when she said that mothers never abandon
their children because children always reside in their mother's heart no matter how
the hell happen."

Aubrey looked at his mom and smiled. Tinanguan din ito ng mommy niya nang may
pagmamahal. Aubrey's parents and siblings also looked at his mom. Their faces spoke
of gratefulness.

"When I saw Dirran, I understood why you never came back for me and ate. Dirran
needs you more than us." Ayder said smiling at his mother.

Nakahinga siya ng maluwag

nang ngumiti na rin si Aubrey sa wakas.

"And then I saw how happy dad is. I haven't seen him that happy since time I can
remember."

Napangiti siya sa sinabi ng anak. Aubrey even tapped his chest when she saw him
smiling.

"Thank you mom for painting that smile on Dad's face. Thank you for making us all
happy by embracing dad again."

Napatango si Aubrey sa sinabi ng anak.

"Thank you for making me believed in happy family. No matter what happened in the
past, I still love you."

Aubrey smiled and nodded. There was a moment of silence before Ayder raised his
glass for a toast.

"Hear ye everyone, I'm raising my glass to mom and dad's long overdue happy ever
after na muntik nang nakalimutan ng tadhana." Natatawa nitong saad. Napatawa naman
ang mga tao.

"Cheers!" Ayder said aloud. Nagtoast naman silang lahat.

Ayder came to them and hugged them tight. Aubrey kept mumbling "sorry." Malugod
namang tinanggap ng anak ang sorry nito. He even said she doesn't need to say
sorry. Aubrey hugged him for a while before releasing him with a smile.

Desiry went up the podium after.

"Ang drama ni Ayder ayoko nang gano'n." natatawa nitong umpisa. People laughed.
Pati ang asawa niya ay napapatawa habang pinupunas ang mga mata.

"Mula nagkaisip ako sa tuwing titingnan ko yung mata ni Dad, brown ang nakikita
kong kulay." Natatawa nitong pahayag.

Nagkatinginan silang mag-asawa. Brown naman talaga ang mga mata niya.

"Ewan ko pero

napansin ko lately, hazel pala ang kulay ng mga mata niya." She added with a
chuckle.

"Truth is. I never truly saw who dad really is until mom went back to his life."
She uttered seriously.

They all listen to her intently.

"Marunong din pala siyang tumawa na parang wala nang bukas."

Napangiti siya sa binanggit ng anak.

"Marunong din pala siyang magtampo sa maliliit na bagay."

Naalala niya ang pagkapikon niya minsan sa mga anak na hindi nangyari noong wala pa
si Aubrey. Kahit kasi ano ang sinasabi ng mga ito noon wala siyang pakialam. Pero
noong ipinagtatanggol na siya ng asawa parang nasasaktan na rin siya para sa sarili
niya. Maybe because he felt like somebody already cared for him. Corny but true.

"He was always strong before until mom came back. I saw his weakness." Desriy said
smiling.

"Kaya 'yong may galit kay daddy diyan. Alam niyo na kung paano siya gagantihan."
She added laughing.

Lokong bata.
"Joke lang! I'm sure dad won't let you hurt mom if you'd attempt to. Haha!" bawi
nito. Napailing na lang siya sa kalokohan ng anak.

"Like Ayder, pinangarap ko ring makasama si Mommy noong bata ako pero gano'n yata
talaga hindi lahat pinapalad makasama ang mga nanay nila habang lumalaki." Seryoso
nitong pahayag.

"But if there is one thing it taught me. That is to remain grounded kahit ano pa
man ang gusot ng mga magulang natin."

He smiled at his daughter's wisdom. She really is that one person who kept him
grounded all these years.

"Hindi kailanman damay ang mga anak sa gusot

ng mga magulang. Sila lang ang puwedeng mag-break. Tayong mga anak, hindi naman
puwedeng makipagbreak sa mga magulang." She said with a smile.

He saw how Aubrey smiled at Desiry. Hindi maikakaila ang paghanga nito sa anak.

"Kahit bali-baliktarin natin ang mundo, hindi natin puwedeng piliin ang mga
magulang natin."

"God gave us the exact kind of parents that we need and all we have to do is
embrace what He gave us." The way she said was just so serene.

He's happy to see how Desiry's catholic school upbringing materializes. Hindi
nasasayang ang ibinabayad niya sa school nito. Hehe!

"It would always be our choice kung mapapasama tayo o hindi. Hindi kailanman natin
puwedeng isisi sa mga magulang natin kung nagkandaloko-loko ang buhay natin. It was
our choice to be good despite and inspite of everything."

Puwede na yatang maging counselor ang anak niya.

"As for me, I am happy for my parents. Dahil sa kabila ng sakit na naranasan nila
in the past. They chose to fix their relationship."

Ngumiti ito at tumingin sa mga bisita.

"The easiest way was going out but they chose the hard one. It took them several
years but I am happy for both of them."

"It's never too late to experience a happy family, bro." saad nito sa kapatid.
Itinaas naman ni Ayder ang hawak na wine glass at nginitian ang kapatid.

"Saka kahit anong edad, kailangan pa rin naman natin ng mga magulang and knowing
that they are happy, we also should be happy." She added with a serious tone.
Pinisil niya ang balikat ng asawa. Napangiti naman ito at yumakap ng mahigpit sa
kanya.

"Kaya, isang toast para sa dalawang baliw na tao diyan na pinaabot pa ang mahigit
isang dekada bago nagkapatawaran." She said chuckling. Napatawa ang lahat.

"Nagsayang pa ng mahigit sampung taon, magkakabalikan din naman." Irap nito. Aubrey
even laughed.

"Honestly and seriously speaking, I am the happiest today. So, cheers everyone!"
=================

Epilogue: Renewal of Vows

The children may be the thread that could sew up a broken marriage. -jazlykdat

Aubrey

Parang ayaw niyang bitawan ang asawa nang tawagin ito ng emcee. Hindi pa yata siya
maka-get-over sa speeches ng dalawang anak. They made her heart crumble at the same
time jump with so much joy.

Alam kasi niya kung gaano siya naging makasarili noon at ang suwerte niya na nagawa
pa siyang tanggapin ng mga ito sa kabila ng lahat. Salamat sa mga in-laws niya.

"Pagkatapos ng lahat ng ginawang pang-aapi ng dalawang 'yon sa asawa ko hindi ako

papayag na hindi siya ipagtanggol." Vander said as he held the microphone. Napatawa
siya. Lalo na nang makitang napakunot ang dalawang anak.

"Joke lang," bawi nito.

"Anyway, thank you sa inyong lahat na dumalo. You are the chosen ones. Konti lang
ang iniimbitahan namin dito sa loob ng bakuran namin. You are very lucky." He said
smiling at everyone. Some people laughed. She can't help but admire her husband.
Ang kisig talaga nito sa suot na three-piece whitw suit.

"Pero mas masuwerte yung mga nakasaksi ng kasal namin noon at ngayon." Dagdag nito.
Napangiti siya sa asawa.

"If you are to ask me, what's the difference between our marriage 20 years ago and
now, I'd say they are pretty the same." Vander inhaled deeply.

"Naririnig ko pa rin kasi yung dugdugudug dugdugudug dito sa puso ko. Sobrang
lakas." He said looking straight at her. Sumabay pa ang tibok ng puso niya sa
pagkakasabi nito sa dugdugudug.

"Ang pagkakaiba

lang ngayon alam ko na kung ano ang dapat kong gawin. Alam ko na kung paano
pananatilihin at aalagaan ang pamilya ko."

Napatango siya sa sinabi ng asawa. Tama ito. Ngayon alam na nila kung paano alagaan
at mahalin ang isa't-isa.

"I'll tell you a secret." He smiled. She looked around. Nakatuon ang pansin ng
lahat kay Vander.

"When I was young, I always admired my parents' marital relationship." He

continued.

"Sobrang sweet nila lagi na parang kanila lang ang mundo. They always have this
aura of happiness whenever they are with each other."

Nakita niya ang pagsilay ng ngiti sa mga labi ng mga biyenan. Until now, they look
so happy with each other.

"That's why when I found the love of my life, I locked her with me right after we
reach the marrying age." Nakangiti ito sa kanya habang nagsasalita. Her stomach
churned.

"I was too eager to experience what mom and dad are experiencing with each other."
He added.

"But we were too young and that sets the difference. We were too young to handle
each other's emotional issues and so we ended up hurting each other in the
process." Ngumiti ito ng mapait.

Siya rin ay napangiwi. She remembered some distasteful scenes that happened in the
past. If they were a bit older, baka na-handle nila ng mas maigi ang sitwasyon.

"For the young people who are here now, I'd like to leave you a very important
lesson. Don't ever rush for love." Vander stated.

"If you really love the person, you have to wait until you both are matured enough
to lunge into marriage."

He smiled and inhaled deeply.

"Enjoy the moment while you are still young because the right time will always
come."

There was a long silence before he spoke again.

"I was thinking, if I had married her 10 years later, it would have been different.
We would have handled our marriage maturely."

They have the same realization.

"Wala din sana 'yong dalawang nagsalita kanina. Ang saya sana 'di ba?" Vander said
laughing.

Napatingin siya sa dalawang anak. Nakangiti ang mga ito ng alanganin.

"Joke lang!" bawi nito nang makita ang reaksyon ng dalawa.

"Our kids were actually the big consolation no matter how wretched our marriage was
at some points."

Napangiti siya. Masaya siya na hindi siya nagkamaling iwanan ang mga anak sa poder
nito. Matagal na niyang kinukumbinsi ang sarili na mas mainam ang pag-iwan niya sa
mga anak sa poder ni Vander. Ngayong nakikita niyang lumaki sila ng maayos, unti-
unti na rin niyang napatatawad ang sarili at tinatanggap na nangyari na ang lahat.

"And we both would never regret about their birth. They were the thread that sewed
up our broken marriage and I would always be thankful that they exist."

She wiped a tear. Vander's right. They are the strings that kept them bounded when
they were far from each other physically and emotionally.

"To my wife for 20 years now. I am sorry for all the hurt I've caused you."
Napangiti siya nang tumitig sa kanya si Vander. Ngumiti ito bago nagsalita ulit.

"See? I kept my promise. You are still my wife now and for the

next 20 years and 20 years more until we ran out of breath."

Tuluyan na siyang naluha sa pahayag nito. Masaya siya na kahit umalis siya ng
napakahabang panahon, hindi ito nagpapasok ng kahit na sinong babae sa puso nito.
Masaya siyang hinintay nito ang araw na tuluyan niyang matanggap ang sitwasyon
kahit pa sobrang tagal ng pagkawala ng galit niya.

"Some people may think that you don't deserve me or the other way around. But I
believe we always deserve whoever we love. Tayo lang naman kasi ang makapagsasabi
kung ano ang nararapat para sa atin dahil tayo lang din ang nakararamdam ng kung
ano man ang nasa puso natin."

Ang swerte niya kay Vander. She feels like her heart wants to explode in sheer joy.
Ang swerte niya sa in-laws. Ang swerte niya sa mga anak.

"I love you, Aubrey. Hinding-hindi kita bibitawan, magalit ka man ulit sa akin."

She got up and went to Vander's side. She just had to hug him tight.

Vander Lewis

He smiled when Aubrey went to him and embraced him tightly. He can't help but kiss
her right in front of everyone cheering. It took a while bago sila bumitaw sa
isa't-isa.

Bumalik lamang siya sa kinauupuan nang si Aubrey naman ang pagsalitain ng emcee.

Aubrey smiled nervously before speaking. Tinanguan naman niya ito.

"As a kid who had less, I always dreamt of marrying a rich man." She started.

Napangiti siya. Hindi niya alam ang bagay na iyon.

"Kaya nagpumilit akong mag-aral sa school ng mayayaman. I was blessed with a little
intelligence so I was

able to get a scholarship."

Aminado siyang una niya itong hinangaan noon nang magpakilala sa buong klase. She
was so confident plus she's exceptionally beautiful. Since then, he's been eyeing
her.

"Cliché as it is, kapag daw talaga matalino, bobo sa pag-ibig." Natatawa nitong
saad.

He always looked at her as intelligent.

"I am not saying na mali ang pinili kong mahalin. I am saying that I was too
overwhelmed with Vander's love that no matter what his and my parents say, hindi
ako nagpaawat. Nagpakasal pa rin ako."

Pareho lang naman silang na-overwhelm sa isa't-isa.

"You can't blame me. I only wished for a rich husband. He's being handsome was a
big bonus."

Handsome? Napangiti siya.

"I was so stupid to think that it was as simple as that. Mahal ko siya, mahal niya
ako, mayaman sila puwede na kaming mabuhay ng magkasama at masaya."

They have the same line of thinking back then. Siguro dahil ganoon ang normal na
mentalidad ng taong in-love sa mga ganoong edad.

"Well, our marriage was happy at first. We had everything we needed but that was
the downside. We can't even provide for ourselves on our own, anong puwede naming
ialay sa isa't-isa?"

Natawa siya at napailing.

"Kung babalikan ko ang lahat. Itinatanong ko sa sarili ko kung bakit nga ba

nagpakasal ako ng maaga. Nasaktan lang kami pareho."

Aubrey's right.

"But everytime I'd go back to that, I'd end up shrugging. I shouldn't regret. Kasi
kung hindi nangyari 'yon wala sana ang apat naming mga anak."

Napatingin

siya sa mga anak.

"You will always be the reason why I'd never regret marrying too young. I know the
pain I've caused will never be justifiable but let me make it up to you for the
rest of my life."

His children smiled at their mom and nodded.

Aubrey turned to look at their parents' table. Magkakaharap kasi ang apat sa iisang
table.

"To my parents and parents-in-law, THANK YOU. Thank you for understanding us and
for the undying love. Sorry kung naging matigas ang ulo namin ni Vander. Let your
grandchildren be our peace offering for you."

Their parents smiled and nodded. Napatingin ang mga ito sa direksyon niya at
ngumiti. He smiled at them gratefully.

"Aside from my children and our parents, there is one person above anyone else.
Well, except God that I am thankful for ---Vander." She smiled.

"Thank you for waiting 'til I got back to my senses. Thanks for loving me kahit na
nasaktan kita. For all the hurt I've felt before, I totally forgive you."

Nagpapasalamat din siya dahil sa kabila ng kasalanan niya ay napatawad siya ng

asawa. Alam niya kung gaano kabigat ang naging kasalanan niya rito pero napatawad
pa rin siya at tinanggap ang kahinaan niya.

Ngayon maaari na talaga niyang sabihin na hindi siya kailanman nagkamali ng babaeng
minahal.

"I promise this time will be different."

It will really be different because this time they already know how to treat each
other.

"I love you, Vander Lewis Filan."

He stood up and went to his wife. Agad naman itong yumakap sa leeg niya at humalik
sa mga labi niya.

There was a loud applause from the crowd. Napangiti na lang sila pareho at humarap
sa mga tao. Lumapit naman ang apat nilang mga anak. Desiry was holding Deshima
while Ayder was holding Dirran's hand. Agad na yumakap ang mga ito sa kanilang
dalawa.

Together they pose for their happiest family picture.

This is just the start, he is sure there willstill be a lot of happy family
pictures that they are going to pose for.

=================

Author's Note

There is a perfect time for everything. Don't rush!

SALAMAT sa pagbabasa at pagsubaybay.

Kapag may nakita kayong unanswered questions please feel free to comment here.

I'll re-read the entire story and see if there are unexplained parts. Kapag meron,
gagawan ko ng isang special chapter. Kapag wala akong nakita, ganyan na siya! Hehe!

I will try to write Vance Luanne and Von Leandrei's story simultaneously if I can.
Kapag nangarag utak ko, uunahin ko si Von Leandrei.

Leave it,

Jazlykdat (just like that)