Está en la página 1de 3

Prudencio

A diferencia de Tertuliano y San Agustín, Prudencio escribe en verso su obra Psycomachia.


Igual que varios poetas paganos, pide la inspiración o permiso de Cristo para escribir su
poema, como lo hacían los clásicos al ser guiados por las musas. Cabe mencionar que él
nació en España (probablemente en Caesaragusta1).
Prudencio ve a Eneas como un héroe estoico, no es coincidencia que cite casi exactamente
un pasaje de la Aeneida: Aeneas maesto defixus lumina uultu2; a lo que el poeta cristiano
escribe al referirse a la Paciencia que spectabat defixa oculos et lenta manebat3. Así pues,
la misma Paciencia se enfrenta contra la Ira, en una personificación tanto de la virtud como
del vicio. También podemos encontrar varias referencias en Lucano 4, ejemplo, al referirse a
la lluvia de dardos en el verso 129 de la Psycomachia, e incluso podemos encontrar un
significado semántico dentro de la obra del mismo Lucano: Serpens, sitis, ardor, arenae,/
dulcia virtuti: gaudet patientia duris.5.
La Paciencia pues, resiste el ataque de la Ira y ésta perece al haber agotado sus esfuerzos.
Es una pelea dentro del hombre cristiano entre las virtudes y los vicios, bien adornada y
detallada haciendo uso de la prosopopeya llevar a cabo las batallas.

ecce modesta gravi stabat Patientia vultu


110per medias inmota acies variosque tumultus,
vulneraque et rigidis vitalia pervia pilis
spectabat defixa oculos et lenta manebat,
hanc procul Ira tumens, spumanti fervida rictu,
sanguinea intorquens subfuso lumina felle,
115ut belli exsortem teloque et voce lacessit,
inpatiensque morae conto petit, increpat ore,
hirsutas quatiens galeato in vertice cristas.
‘en tibi Martis,’ ait, ‘spectatrix libera nostri,
excipe mortiferum securo pectore ferrum,
120nec doleas, quia turpe tibi gemuisse dolorem.’
sic ait, et stridens sequitur convicia pinus

1
Vease el estudio introductorio de la edición de gredos de la obra del Prudencio
2
Vir., Aen., VI, 156.
3
Prud., 109-112
4
Luc., Phar., IV, 776.
5
Serpientes, sed, ardor, arena, son dulzuras para la virtud. La paciencia disfruta con las durezas. Luc., Phar.,
IX, 402-403.
per teneros crispata notos, et certa sub ipsum
defertur stomachum rectoque inliditur ictu,
sed resilit duro loricae excussa repulsu.
125provida nam virtus conserto adamante trilicem [p. 288]
induerat thoraca umeris squamosaque ferri
texta per intortos conmiserat undique nervos.
inde quieta manet Patientia, fortis ad omnes
telorum nimbos et non penetrabile durans.
130nec mota est iaculo monstri sine more furentis,
opperiens propriis perituram viribus Iram.
scilicet indomitos postquam stomachando lacertos
barbara bellatrix inpenderat et iaculorum
nube supervacuam lassaverat inrita dextram,
135cum ventosa levi cecidissent tela volatu,
iactibus et vacuis hastilia fracta iacerent,
vertitur ad capulum manus inproba et ense corusco
conisa in plagam dextra sublimis ab aure
erigitur, mediumque ferit librata cerebrum,
140aerea sed cocto cassis formata metallo
tinnitum percussa refert aciemque retundit
dura resultantem, frangit quoque vena rebellis
inlisum chalybem, dum 1 cedere)nescia cassos
excipit adsultus ferienti et tuta resistit.
145Ira, ubi truncati mucronis fragmina vidit
et procul in partes ensem crepuisse minutas,
iam capulum retinente manu sine pondere ferri,
mentis inops ebur infelix decorisque pudendi
erfida signa abicit monumentaque tristia longe
150spernit, et ad proprium succenditur effera letum.
missile de multis, quae frustra sparserat, unum
pulvere de campi perversos sumit in usus:
rasile figit humi lignum ac se cuspide versa [p. 290]
perfodit et calido pulmonem vulnere transit,
155quam super adsistens Patientia ‘vicimus,’ inquit,
‘exultans vitium solita virtute, sine ullo
sanguinis ac vitae discrimine; lex habet istud
nostra genus belli, furias omnemque malorum
militiam et rabidas tolerando extinguere vires,
160ipsa sibi est hostis vesania seque furendo
interimit moriturque suis Ira ignea telis.’
haec effata secat medias inpune cohortes
egregio comitata viro; nam proximus Iob
haeserat invictae dura inter bella magistrae,
165fronte severus adhuc et multo funere anhelus,
sed iam clausa truci subridens ulcera vultu,
perque cicatricum numerum sudata recensens
millia pugnarum, sua praemia, dedecus hostis,
illum diva dubet tandem requiescere ab omni
170armorum strepitu, captis et perdita quaeque
multiplicare opibus, nec iam peritura referre,
ipsa globos legionum et concurrentia rumpit
agmina, vulniferos gradiens intacta per imbres,
omnibus una comes virtutibus adsociatur,
175auxiliumque suum fortis Patientia miscet.
nulla anceps luctamen init virtute sine ista
Virtus, nam vidua est quam non Patientia firmat.

También podría gustarte