Está en la página 1de 14

3era Practica Calificada

Darı́o Quino Ramos, Willy Estrada Vargas


November 30, 2015

1. Demuestre el teorema de los tres puntos dados tres puntos distintos z1 , z2 y


z3 , siempre pueden mapearse en tres puntos distintos prescritos w1 , w2 y w3
por medio de uno y solamente un, mapeo lineal w = f (z). Este mapeo esta
dado implicitamente por la ecuacion:
       
w − w1 w2 − w1 z − z1 z2 − z1
: = :
w − w3 w2 − w3 z − z3 z2 − z3

(si uno de estos puntos es el punto al ∞, el cociente de aquellos dos diferencias


que contengan este punto se sustituye por 1.)
Solución:

Tenemos:
       
w − w1 w2 − w3 z − z1 z2 − z3
. = . ......(∗)
w − w3 w2 − w1 z − z3 z2 − z1
az+b
Sea: w = cz+d
, la funcion compleja expresada en forma racional.

az1 + b az2 + b az3 + b


⇒ w1 = ; w2 = ; w3 =
cz1 + d cz2 + d cz3 + d
Hacemos:

ad(z2 − z3 ) + bc(z3 − z2 )
w2 − w3 = ......(1)
(cz2 + d)(cz3 + d)
ad(z − z3 ) + bc(z3 − z)
w − w3 = ......(2)
(cz + d)(cz3 + d)
ad(z2 − z1 ) + bc(z1 − z2 )
w2 − w1 = ......(3)
(cz2 + d)(cz1 + d)
ad(z − z1 ) + bc(z1 − z)
w − w1 = ......(4)
(cz + d)(cz1 + d)

Reemplazando (1), (2), (3) y (4) en la primera ecuacion de (*) tendremos:

1
       
w − w1 w2 − w3 z − z1 z2 − z3
. = . ......l.q.q.d
w − w3 w2 − w1 z − z3 z2 − z1
si: z1 → ∞

usando limites nos queda:


     
w − w1 w2 − w3 z2 − z3
. =
w − w3 w2 − w1 z − z3

2. Sea la ecuación diferencial que gobierna un circuito RLC:

q 00 + 2q 0 + 2q = e−t V (t)

siendo V la función periódica de periodo T = 2π definida por:


(
t + π, si − π ≤ t < 0
V (t) =
−t + π, si 0 ≤ t < π

Halle la carga q(t).


Solución:

Como es función par



a0 X 2π 2π
V (t) = + an cos(nw0 t) ; w0 = = =1
2 n=1
T 2π

V (t) = u2 (t + π) − 2u2 (t) + u2 (t − π)


V 00 (t) = δ(t + π) − 2δ(t) + δ(t − π)

2
sabemos: Z T /2
2
−n 2
w02 an = f 00 (t)cos(nw0 t)dt
T −T /2

Z π
2 2
−n an = (δ(t + π) − 2δ(t) + δ(t − π))cos(nt)dt
2π −π

1
−n2 an = [cos(−nπ) − 2cos(0) + cos(nπ)]
π

1
−n2 an = [2cos(nπ) − 2]
π

2cos(nπ) − 2
⇒ an = −
πn2
Hallamos a0 :
Z π
4
a0 = (−t + π)dt
T 0

⇒ a0 = π

∞  
π X 2cos(nπ) − 2
∴ V (t) = + − 2
cos(nt)
2 n=1

Solución Particular
q 00 + 2q 0 + 2q = e−t V (t)

qp (D2 + 2D + 2) = e−t V (t)

∞  
−t1 −t 1 π X 2cos(nπ) − 2
qp = e .V (t) = e + − cos(nt)
D2 + 1 D2 + 1 2 n=1 2


!
π X cos(nπ) + 1
⇒ qp = e−t −2 2)
cos(nt)
2 n=1
nπ(1 − n

Solución Homogenea

D2 + 2D + 2 = 0 → D = −1 + i ; D = −1 − i

3
⇒ qh = e−t (acost + bsent)

q(t) = qp + qh


!
π X cos(nπ) + 1
∴ q(t) = e−t −2 2)
cos(nt) + e−t (acost + bsent)
2 n=1
nπ(1 − n

3. Sea la función f : R → R tal que f (t) = t2 , −π < x < π, f (t + 2π) = f (t).


Usando la serie compleja de Fourier de la función f evalúe la siguiente suma:
1 1 1
S =1+ 6
+ 6 + 6 + ...
2 3 4

Solución:

Sea f (x) = x2 donde −π < x < π



X i(2πnx)
f (x) = Cn e T

−∞

Donde: Z T /2
1 −i(2πnx)
Cn = f (x)e T dx
T −T /2
Z π
1 −i(2πnx)
Cn = x2 e 2π dx
2π −π
Z π
1
Cn = x2 e−inx dx
2π −π

Debemos saber que:


Z
a2 e−a da = −e−a (a2 + a + 1)

Con esto tenemos:


1
Cn = [−e−inx (−n2 x2 + 2nxi + 1)]|π−π
−2πin3

−1
Cn = 3
[(1 − n2 π 2 )(einπ − e−inπ ) − 2nπi(einπ + e−inπ )]
2πin

−1
Cn = [(1 − n2 π 2 )2isennπ − 2nπi2cosnπ]
2πin3

4
−1
Cn = [−4nπcosnπ]
2πn3

2cosnπ 4cosnπ
Cn = 2
⇒ b n = 0 y an =
n n2
Hallando a0 Z π
1
a0 = t2 dt
2π −π

a0 π2
=
2 3
Ahora: ∞
2 π2 X cosnπ
t = f (t) = +4 2
cosnt
3 n=1
n


2 π2 X cosnπ
t − =4 2
cosnt
3 n=1
n

Integrando:

t3 π 2 t X cosnπ
− =4 sennt
3 3 n=1
n3

X (−1)n∞
t 2
(t − π 2 ) = sennt
12 n=1
n3

Usando el teorema de Parseval:


Z π ∞
1 t 2 2
2
1 X (−1)n (−1)n
( (t − π )) dt = 0 +
2π −π 12 2 n=1 n3 n3

Z π ∞
1 6 4 2 1X 1
2 4
(t − 2t π + t π )dt =
288π −π 2 n=1 n6


π6 1X 1
=
1880 2 n=1 n6


X 1 π6
∴ =
n=1
n6 945

5
4. Resuelva la ecuación de onda:
∂ 2u ∂ 2u
a2 = , 0 < x < L, t>0
∂x2 ∂t2
sujeta a las condiciones dadas.

u(x; t) = 0, u(0; t) = 0

(
2hx
L
, si 0 < X < L/2
u(x; 0) =
2h(1 − x/L), si L/2 ≤ X < L
∂u
|
∂t t=0
=0

Solución:

Nuestra función (x; t) es:



X nπx
u(x; t) = (Bn cosλn t + Bn∗ senλn t)sen( )
n=1
L

X
u(0; t) = (0) = 0

∂u
|t=0 = g(t) → Bn∗ = 0
∂t
Ahora: ∞
X nπx
u(x; t) = Bn cos(λn t)sen( )
n=1
L

para t = 0:

X nπx
u(x; 0) = Bn sen( )
n=1
L
Z L
2 nπx
⇒ Bn = u(x)sen( )dx
L 0 L

Graficamos u(x):

6
Obtenemos su función singular:
2h 4h L 2h
u(x) = u−2 (x) − u−2 (x − ) + u−2 (x − L)
L L 2 L

Derivamos dos veces:


2h 4h L 2h
u00 (x) = δ(x) − δ(x − ) + δ(x − L)
L L 2 L

Hallamos Bn :
Z L  
2 2 2 2h 4h L 2h nπx
−n w Bn = δ(x) − δ(x − ) + δ(x − L) sen( )dx
L 0 L L 2 L L

2
 
2π 2 4h nπ 2h
−n 2 Bn = 0 − sen( ) + sennπ
L L L 2 L

8h nπ
⇒ Bn = 2 2
sen( )
nπ 2

X 8h nπ nπx
⇒ u(x; t) = 2 2
sen( )cos(λn t)sen( )
n=1
n π 2 L

αnπ
⇒ λn =
L

8h X 1 nπ αnπt nπx
∴ u(x; t) = 2 2
sen( )cos( )sen( )
π n=1 n 2 L L

7
5. Halle una solución al problema de valores en la frontera
∂ 2u ∂ 2u
= + u, 0 < x < π, t>0
∂x2 ∂t2

u(0; t) = 0, u(π; t) = 0, t>0

(
x, si 0 < X < π/2
u(x; 0) =
π − x, si π/2 ≤ X < π

∂u
|t=0 = 0, 0<x<π
∂t
Solución:

Sea u(x; t) = F (x)G(t)

G(t)F 00 (x) = F (x)G00 (t) + F (x)G(t)

F 00 (x) G00 (t)


= +1=k
G(x) G(t)

F 00 (x) − kF (x) = 0 , k = −p2

F (x) = c1 sen(px) + c2 cos(px)

Usando condiciones de frontera.

Cuando x = 0:
F (0) = 0 → c2 = 0

F (x) = c1 sen(px)

Cuando x = L:
F (L) = 0 → pL = nπ


⇒p=
L
Tenemos:
nπx
F (x) = c1 sen( )
L
Ahora:
G00 (t) − (k − 1)G(t) = 0

8
nπ 2
k = −p2 = −( )
L

nπ 2
G00 (t) + G(t)[1 + ( ) ]=0
L

πn 2
sea: λ2n = 1 + ( )
L

G00 (t) + λ2n G(t) = 0

Gn (t) = an cos(λn t) + bn sen(λn t)

nπx
Fn (t) = c1 sen( )
L
Luego:
nπx
u(x; t) = (Bn cosλn t + Bn∗ senλn t)sen( )
L
r
πn
Donde: λn = 1 + ( )2
L
Ahora para el problema:
∂u
u(0; t) = 0, u(π; t) = 0, |t=0 = 0
∂t

Bn∗ = 0 porque g(t) = 0


X nπx
u(x; t) = (Bn cosλn t + Bn∗ senλn t)sen( )
n=1
L

sabemos: L = π

X
u(x; t) = (Bn cosλn t + Bn∗ senλn t)sen(nx)
n=1


X
u(x; t) = (Bn cosλn tsen(nx)
n=1

como t = 0 Z L
2
Bn = u(x)cos(nx)dx
L 0

9
con la funcion: (
x, si 0 < X < π/2
u(x; 0) =
π − x, si π/2 ≤ X < π
Graficando:

2
En funciones singulares:
π
u(x) = u−2 (x) − 2u−2 (x − ) + u−2 (x − π)
2

Derivamos dos veces:


π
u00 (x) = δ(x) − 2δ(x − ) + δ(x − π)
2

Hallamos Bn :
Z L
2 2 2 π
−n w Bn = [δ(x) − 2δ(x − ) + δ(x − π)]sen(nx)dx
L 0 2

2π 2π
w= = =1
T 2π
Z π
22 π
−n Bn = [δ(x) − 2δ(x − ) + δ(x − π)]sen(nx)dx
π 0 2

−2 h nπ
Bn = 2
0 − 2sen( ) + 0
πn 2

4 nπ
⇒ Bn = 2
sen( )
nπ 2

10

X 4 nπ
⇒ u(x; t) = 2
sen( )cos(λn t)sen(nx)
n=1
nπ 2
r
π 2 n2
⇒ λn = 1+ , L=π
L2

∴ λn = 1 + n2

6. Use la desigualdad de Bessel para obtener una cota superior para una serie
infinita. Sea f (x) = x2 para −π ≤ x ≤ π. La serie de Fourier de f converge a
f (x) para todo x en [−π; π]:

2 1 2 X (−1)2
x = π + 4 2 cos(nx)
3 n=1
n

Solución:

Nos piden generar una cota superior.

Aplicando Bessel:

2 L 2
Z
1 2 X 2 2
a + (a + bn ) ≤ f (x)dx
2 0 n=1 n L −L

Nos podemos dar cuenta que:


f (x) = x

1 2 1 2
a = π
2 0 3

π
a0 = √
6
Ademas como es una funcion par.

bn = 0

Entonces: ∞ Z π
1 2 X 4(−1)2 2
π + 2
cosnx ≤ (x2 )2 dx
3 n=1
n 2π −π

11

1 2 X 4(−1)2 1 π 4
Z
π + cosnx ≤ x dx
3 n=1
n2 π −π


1 2 X 4(−1)2 π4
∴ π + cosnx ≤
3 n=1
n2 5

7. Determine la temperatura en estado estacionario de una placa delgada que


ocupa una region:

Ω = (x; y)/y ≤ 0, y ≥ x, si T (X; 0) = 0

T (x; 0) = 0, x ≤ −2, T (x; 0) = 1, −2 ≤ x ≤ 0

Solución:

Tenemos inicialmente:

Transformandolo tendremos:

12
Sea la función:
φ = Aθ1 + Bθ2 + C

Para θ1 = 0 y θ2 = 0 → φ = 0

C=0

Para θ1 = 0 y θ2 = π → φ = 1

1
B=
π
Para θ1 = π y θ2 = π → φ = 0

1
A=−
π
Debemos tener en cuenta que:
v v
tanθ2 = → θ2 = arctan( )
u − 16 u − 16

v v
tanθ1 = → θ1 = arctan( )
u u
Reemplazando
1 v 1 v
φ = − arctan( ) + arctan( )
π u π u − 16

13
P∞
8. Indique si ∃an ∈ R tales que: t2 = n≥1 an cosnt, 0 < t < π/2
Solución:

Teniendo en cuenta la serie de fourier.



X
f (t) = an cosnt
n≥1

w = 1 → T = 2π
Pero 0 < t < π/2 por lo tanto no existe ya que el periodo de la serie de Fourier
no concuerda con el intervalo de desarrollo de la gráfica.

Ahora: ∞
a0 X
f (t) = + an cosnwt + bn sennwt
2 n≥1

Como la función eS par bn = 0


a0 X
f (t) = + an cosnwt
2 n≥1
P∞
Comparando con t2 = n≥1 an cosnt

a0
2
= 0 esto no puede mientras an exista


X
2
∴ No existe un t = an cosnt
n≥1

14

También podría gustarte