Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Ἤ κουσα Ἀ ρχεδή μου ὅ τι σὺ ἡ γῇ χρῆ ναι περὶ σοῦ μὴ μό νον ἐμὲ ἡ συχίαν
ἄ γειν, ἀ λλὰ καὶ τοὺ ς ἐμοὺ ς ἐπιτηδείους τοῦ φλαῦ ρό ν τι ποιεῖν ἢ λέγειν
περὶ σέ· Δίωνα δὲ μό νον [310c] ἐξαίρετον ποιῇ . Οὗ τος δὲ ὁ λό γος σημαίνει,
τὸ Δίωνα ἐξαίρετον εἶναι, ὅ τι οὐ κ ἄ ρχω ἐγὼ τῶ ν ἐμῶ ν ἐπιτηδείων· εἰ γὰ ρ
ἦ ρχον ἐγὼ οὕ τω τῶ ν τε ἄ λλων καὶ σοῦ καὶ Δίωνος , πλείω ἂ ν ἦ ν ἡ μῖν τε
πᾶ σιν ἀ γαθὰ τοῖς τε ἄ λλοις Ἕ λλησιν, ὡ ς ἐγώ φημι. Νῦ ν δὲ μέγας ἐγώ εἰμι
ἐμαυτὸ ν παρέχων τῷ ἐμῷ λό γῳ ἑπό μενον. Καὶ ταῦ τα λέγω ὡ ς οὐ χ ὑ γιές
τι Κρατιστό λου καὶ Πολυξένου πρὸ ς σὲ εἰρηκό των, ὧ ν φασὶ [310d] λέγειν
τὸ ν ἕτερον ὅ τι ἀ κού οι Ὀ λυμπίασι πολλῶ ν τινων τῶ ν μετ' ἐμοῦ σε
κακηγορού ντων. Ἴ σως γὰ ρ ὀ ξύ τερον ἐμοῦ ἀ κού ει· ἐγὼ μὲν γὰ ρ οὐ κ
ἤ κουσα. Χρὴ δέ, ὡ ς ἐμοὶ δοκεῖ, οὑ τωσί σε ποιεῖν τοῦ λοιποῦ , ὅ ταν τι
τοιοῦ τον λέγῃ τις περὶ ἡ μῶ ν τινος , γρά μματα πέμψαντα ἐμὲ ἐρέσθαι· ἐγὼ
γὰ ρ τἀ ληθῆ λέγειν οὔ τε ὀ κνή σω οὔ τε αἰσχυνοῦ μαι. Ἐ μοὶ δὲ δὴ καὶ σοὶ τὰ
πρὸ ς ἀ λλή λους οὑ τωσὶ τυγχά νει ἔχοντα· οὔ τε αὐ τοὶ [ἂ ν] ἀ γνῶ τές ἐσμεν
οὐ δενὶ Ἑ λλή νων ὡ ς ἔπος [310e] εἰπεῖν, οὔ τε ἡ συνουσία ἡ μῶ ν σιγᾶ ται. Μὴ
λανθανέτω δέ σε ὅ τι οὐ δ' εἰς τὸ ν ἔπειτα χρό νον σιγηθή σεται· τοιοῦ τοι οἱ
παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐ τή ν, ἅ τε οὐ κ ὀ λίγην γεγενημένην οὐ δ' ἠ ρέμα. Τί
οὖ ν δὴ λέγω νυνί; ἐρῶ ἄ νωθεν ἀ ρξά μενος . Πέφυκε συνιέναι εἰς ταὐ τὸ ν
φρό νησίς τε καὶ δύ ναμις μεγά λη, καὶ ταῦ τ' ἄ λληλα ἀ εὶ διώ κει καὶ ζητεῖ καὶ
συγγίγνεται· ἔπειτα καὶ οἱ ἄ νθρωποι χαίρουσιν περὶ τού των αὐ τοί τε
διαλεγό μενοι καὶ ἄ λλων ἀ κού οντες ἔν τε ἰδίαις συνουσίαις καὶ [311a] ἐν
ταῖς ποιή σεσιν. Οἷον καὶ περὶ Ἱ έρωνος ὅ ταν διαλέγωνται ἄ νθρωποι καὶ
Παυσανίου τοῦ Λακεδαιμονίου, χαίρουσι τὴ ν Σιμωνίδου συνουσίαν
παραφέροντες , ἅ τε ἔπραξεν καὶ εἶπεν πρὸ ς αὐ τού ς · καὶ Περίανδρον τὸ ν
Κορίνθιον καὶ Θαλῆ ν τὸ ν Μιλή σιον ὑ μνεῖν εἰώ θασιν ἅ μα, καὶ Περικλέα καὶ
Ἀ ναξαγό ραν, καὶ Κροῖσον αὖ καὶ Σό λωνα ὡ ς σοφοὺ ς καὶ Κῦ ρον ὡ ς
δυνά στην. Καὶ δὴ ταῦ τα μιμού μενοι οἱ ποιηταὶ Κρέοντα μὲν [311b] καὶ
Τειρεσίαν συνά γουσιν, Πολύ ειδον δὲ καὶ Μίνω, Ἀ γαμέμνονα δὲ καὶ
Νέστορα καὶ Ὀ δυσσέα καὶ Παλαμή δη--ὡ ς δ' ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ Προμηθέα Διὶ
ταύ τῃ πῃ συνῆ γον οἱ πρῶ τοι ἄ νθρωποι - τού των δὲ τοὺ ς μὲν εἰς
διαφορά ν, τοὺ ς δ' εἰς φιλίαν ἀ λλή λοις ἰό ντας , τοὺ ς δὲ τοτὲ μὲν εἰς φιλίαν,
τοτὲ δ' εἰς διαφορά ν, καὶ τὰ μὲν ὁ μονοοῦ ντας , τὰ δὲ διαφερομένους
ᾄ δουσι. Πά ντα δὴ ταῦ τα λέγω τό δε βουλό μενος ἐνδείξασθαι, [311c] ὅ τι
οὐ κ, ἐπειδὰ ν ἡ μεῖς τελευτή σωμεν, καὶ οἱ λό γοι οἱ περὶ ἡ μῶ ν αὐ τῶ ν
σεσιγή σονται· ὥ στ' ἐπιμελητέον αὐ τῶ ν ἐστιν. Ἀ νά γκη γά ρ, ὡ ς ἔοικε,
μέλειν ἡ μῖν καὶ τοῦ ἔπειτα χρό νου, ἐπειδὴ καὶ τυγχά νουσιν κατά τινα
φύ σιν οἱ μὲν ἀ νδραποδωδέστατοι οὐ δὲν φροντίζοντες αὐ τοῦ , οἱ δ'
ἐπιεικέστατοι πᾶ ν ποιοῦ ντες ὅ πως ἂ ν εἰς τὸ ν ἔπειτα χρό νον εὖ
ἀ κού σωσιν. Ὃ δὴ καὶ ἐγὼ τεκμή ριον ποιοῦ μαι ὅ τι ἔστιν τις αἴσθησις τοῖς
τεθνεῶ σιν τῶ ν ἐνθά δε· αἱ γὰ ρ βέλτισται [311d] ψυχαὶ μαντεύ ονται ταῦ τα
οὕ τως ἔχειν, αἱ δὲ μοχθηρό ταται οὔ φασι, κυριώ τερα δὲ τὰ τῶ ν θείων
ἀ νδρῶ ν μαντεύ ματα ἢ τὰ τῶ ν μή . Οἶμαι δ' ἔγωγε τοῖς ἔμπροσθεν, περὶ ὧ ν
λέγω, εἰ ἐξείη αὐ τοῖς ἐπανορθώ σασθαι τὰ ς αὑ τῶ ν συνουσίας , πά νυ ἂ ν
σπουδά σαι ὥ στε βελτίω λέγεσθαι περὶ αὑ τῶ ν ἢ νῦ ν. Τοῦ το οὖ ν ἡ μῖν ἔτι,
σὺ ν θεῷ εἰπεῖν, ἔξεστιν, εἴ τι ἄ ρα μὴ καλῶ ς πέπρακται κατὰ τὴ ν
ἔμπροσθεν συνουσίαν, ἐπανορθώ σασθαι καὶ ἔργῳ καὶ λό γῳ · περὶ γὰ ρ
φιλοσοφίαν φημὶ [311e] ἐγὼ τὴ ν ἀ ληθινὴ ν δό ξαν ἔσεσθαι καὶ λό γον ἡ μῶ ν
μὲν ὄ ντων ἐπιεικῶ ν βελτίω, φαύ λων δέ, τοὐ ναντίον. Καίτοι περὶ τού του
ἡ μεῖς ἐπιμελού μενοι οὐ δὲν ἂ ν εὐ σεβέστερον πρά ττοιμεν, οὐ δ' ἀ μελοῦ ντες
ἀ σεβέστερον. Ὡ ς δὴ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ τὸ δίκαιον ᾗ ἔχει, ἐγὼ φρά σω.
Ἦ λθον ἐγὼ εἰς Σικελίαν δό ξαν ἔχων πολὺ τῶ ν ἐν φιλοσοφίᾳ διαφέρειν,
βουλό μενος δὲ [312a] ἐλθὼ ν εἰς Συρακού σας συμμά ρτυρα λαβεῖν σέ, ἵνα
μοι τιμῷ το φιλοσοφία καὶ παρὰ τῷ πλή θει. Τοῦ το δ' οὐ κ εὐ αγές μοι
ἀ πέβη. Τὸ δ' αἴτιον οὐ λέγω ὅ περ ἂ ν πολλοὶ εἴποιεν, ἀ λλ' ὅ τι ἐφαίνου οὐ
πά νυ ἐμοὶ πιστεύ ειν σύ , ἀ λλ' ἐμὲ μέν πως ἀ ποπέμψασθαι ἐθέλειν, ἑτέρους
δὲ μεταπέμψασθαι, καὶ ζητεῖν τὸ πρᾶ γμα τί τὸ ἐμό ν ἐστιν, ἀ πιστῶ ν, ὡ ς
ἐμοὶ δοκεῖ· καὶ οἱ ἐπὶ τού τοις βοῶ ντες πολλοὶ ἦ σαν, λέγοντες ὡ ς σὺ ἐμοῦ
μὲν [312b] καταπεφρό νηκας , ἄ λλα δ' ἐσπού δακας . Ταῦ τα δὴ διαβεβό ηται.
Ὃ δὴ μετὰ ταῦ τα δίκαιό ν ἐστι ποιεῖν, ἄ κουε, ἵνα σοι καὶ ἀ ποκρίνωμαι ὃ σὺ
ἐρωτᾷ ς , πῶ ς χρὴ ἔχειν ἐμὲ καὶ σὲ πρὸ ς ἀ λλή λους . Εἰ μὲν ὅ λως
φιλοσοφίας καταπεφρό νηκας , ἐᾶ ν χαίρειν, εἰ δὲ παρ' ἑτέρου ἀ κή κοας ἢ
αὐ τὸ ς βελτίονα ηὕ ρηκας τῶ ν παρ' ἐμοί, ἐκεῖνα τίμα· εἰ δ' ἄ ρα τὰ παρ'
ἡ μῶ ν σοι ἀ ρέσκει, τιμητέον καὶ ἐμὲ μά λιστα. Νῦ ν οὖ ν, ὥ σπερ καὶ ἐξ
ἀ ρχῆ ς , σὺ καθηγοῦ , ἕψομαι δὲ ἐγώ · τιμώ μενος γὰ ρ [312c] ὑ πὸ σοῦ τιμή σω
σέ, μὴ τιμώ μενος δὲ ἡ συχίαν ἕξω. Ἔ τι δὲ σὺ μὲν ἐμὲ τιμῶ ν καὶ τού του
καθηγού μενος φιλοσοφίαν δό ξεις τιμᾶ ν, καὶ αὐ τὸ τοῦ το, ὅ τι διεσκό πεις
καὶ ἄ λλους , πρὸ ς πολλῶ ν εὐ δοξίαν σοι οἴσει ὡ ς φιλοσό φῳ ὄ ντι. Ἐ γὼ δὲ
σὲ τιμῶ ν μὴ τιμῶ ντα πλοῦ τον δό ξω θαυμά ζειν τε καὶ διώ κειν, τοῦ το δ'
ἴσμεν ὅ τι παρὰ πᾶ σιν ὄ νομα οὐ καλὸ ν ἔχει· ὡ ς δ' ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, σοῦ
μὲν τιμῶ ντος ἀ μφοτέροις κό σμος , [312d] ἐμοῦ δὲ ὄ νειδος ἀ μφοῖν. Περὶ
μὲν οὖ ν τού των ταῦ τα.
Ταῦ τα μὲν ταύ τῃ . Περὶ δὲ Πολυξένου ἐθαύ μασας ὅ τι [314d] πέμψαιμί σοι·
ἐγὼ δὲ καὶ περὶ Λυκό φρονος καὶ τῶ ν ἄ λλων τῶ ν παρὰ σοὶ ὄ ντων λέγω
καὶ πά λαι καὶ νῦ ν τὸ ν αὐ τὸ ν λό γον, ὅ τι πρὸ ς τὸ διαλεχθῆ ναι καὶ φύ σει καὶ
τῇ μεθό δῳ τῶ ν λό γων πά μπολυ διαφέρεις αὐ τῶ ν, καὶ οὐ δεὶς αὐ τῶ ν
ἑκὼ ν ἐξελέγχεται, ὥ ς τινες ὑ πολαμβά νουσιν, ἀ λλ' ἄ κοντες . Καὶ δοκεῖς
μέντοι πά νυ μετρίως κεχρῆ σθαί τε αὐ τοῖς καὶ δεδωρῆ σθαι. Ταῦ τα μὲν περὶ
τού των, πολλὰ ὡ ς περὶ τοιού των· [314e] Φιλιστίωνι δέ, εἰ μὲν αὐ τὸ ς χρῇ ,
σφό δρα χρῶ , εἰ δὲ οἷό ν τε, Σπευσίππῳ χρῆ σον καὶ ἀ πό πεμψον. Δεῖται δὲ
σοῦ καὶ Σπεύ σιππος · ὑ πέσχετο δέ μοι καὶ Φιλιστίων, εἰ σὺ ἀ φείης αὐ τό ν,
ἥ ξειν προθύ μως Ἀ θή ναζε. Τὸ ν ἐκ τῶ ν λατομιῶ ν εὖ ἐποίησας ἀ φείς ,
ἐλαφρὰ δὲ ἡ δέησις καὶ περὶ τῶ ν οἰκετῶ ν αὐ τοῦ καὶ περὶ Ἡ γησίππου τοῦ
Ἀ ρίστωνος · ἐπέστειλας [315a] γά ρ μοι, ἄ ν τις ἀ δικῇ ἢ τοῦ τον ἢ ἐκείνους
καὶ σὺ αἴσθῃ , μὴ ἐπιτρέψειν. Καὶ περὶ Λυσικλείδου τἀ ληθὲς εἰπεῖν ἄ ξιον·
μό νος γὰ ρ τῶ ν ἐκ Σικελίας Ἀ θή ναζε ἀ φικομένων οὐ δὲν μετεβά λετο περὶ
τῆ ς σῆ ς καὶ ἐμῆ ς συνουσίας , ἀ λλ' ἀ εί τι ἀ γαθὸ ν καὶ ἐπὶ τὰ βελτίω λέγων
περὶ τῶ ν γεγονό των διατελεῖ.