O 17 de maio foi establecido no ano 1963 pola Real

Academia Galega para conmemorar a publicación do libro

de Rosalía de Castro, «Cantares Galegos».
O día das Letras Galegas homenaxeamos aos escritores
e escritoras galegos.
Naceu en Valencia de Alcántara, na provincia de
Cáceres.
Seu pai chamábase Vicente e era militar.
Súa nai chamábase Sara e era mestra de escola.
Estudou Bacharelato Estudou Filoloxía na
en Barcelona Universidade de
Madrid.
Aos 22 anos veu a Galicia. Aquí comezou a traballar de
profesora de instituto. Asiña foi consciente de que a
mellor maneira de integrarse en calquera lugar é
mergullarse na súa cultura. Pero Mª Victoria foi máis aló,
e decidiu facela súa, aprendeu galego escoitándoo e lendo
obras clásicas da nosa literatura. En plena ditadura, nun
tempo no que o idioma propio estaba fóra das escolas, Mª
Victoria, converteuse nunha auténtica activista que
impartía desinteresadamente cursos para que as persoas
puidesen aprender a nosa lingua.
Mª Victoria daba clases de galego e iso, a algunha
xente, non lle gustaba nada, así que, como castigo,
retiráronlle o pasaporte.

O seu compromiso co galego era a tempo completo, así

que esta lingua pasou a ser a súa primeira lingua. Nunha
entrevista explicou o porque desa elección:
 «ESCRIBO EN GALEGO PORQUE
AMO GALIZA,
PORQUE GALIZA ME DEU MOITO,
PORQUE PENSO EN GALEGO»
O seu primeiro libro en galego foi «Mar Adiante». No
que conta a historia dunha mestra que pon escola nun
barco chamado «Arroás».
 Raparigos do Arroás,
fóronse as nubes do ceo
e erguese o sol dende o mar…
Non sexades preguiceiros
vinde todo almorzar!
Dous anos despois coa obra «O cataventos», gañou o
primeiro premio do concurso nacional de contos «O
Facho». Nel conta a historia dun galo moi fachendoso,
Don Pío.
De todos os libros que escribiu Mª Victoria o que máis
lle gustaba era «Leonardo e os fontaneiros». Cóntanos
as historias de Antón e do seu can Leonardo.
Mª Victoria sentía moito amor polos animais sendo unha
abandeirada do seu benestar, o cal reflectiu nos seus
libros.
En «E haberá tirón de orellas?» conta a historia de
Alma, unha cadela bonita e pequena que un día decide
marcharse de casa.
O último libro que se publicou en vida de Mª Victoria,
foi «Eu conto, ti cantas…», nel reúne tres contos
escritos en verso «Xa non teño medo», «Can branco, can
negro» e un «Cachiño de bica», nos dous últimos os
animais teñen un papel central.
 Cunha presa de letras
e un aloumiño
vouche contar un conto
coma un sorriso.
Un conto ledo
coma os ollos dun can
e a voz dun neno
 Correcamiños naceu
na beiravía da estrada
onde un home malo e feo
botara a cadela branca,
que levaba na barriga
seis cadeliños de nata
 Letras Galegas 2018: 2º
«Xa non teño medo»
«Xa non teño medo» é un poema do libro «Eu conto, ti
cantas…», editado por Edicións Xerais na colección
Merlín no 2005.

Eu durmo na bufarda,
porque son malo
porque esperto de noite
e porque falo
Parte o Arroás, deixa atrás a aldea e lémbrase
a historia dun naufraxio de cando Xosé do
Outeiro, chamado don Anaco:

Don Anaco, home malvado,

por non dar acougo ós pobres
o sol fuxiu do teu lado.
 O cataventos é un conto escrito
pola homenaxeada nas Letras
Galegas 2018 e que nos fala da
liberdade, da envexa e da
ambición a través da historia
dun galo fachendoso de nome
Don Pío. Estamos diante dun
libro de valores, no que
apreciamos a querenza da autora
polo rural e pola riqueza
presente na natureza, que se
define nas verbas de Mª
Victoria.
O libro “O amor e as palabras é unha escolma de
seis relatos ou contos que María Victoria escribira
ao longo da súa vida para diferentes colectivos ou
con motivo de diversas campañas de fomento da
lectura, ás que ela sempre apoiaba co seu gran de
area. Neste libro atopamos o relato “Querida
avoa”.
Nesta historia Mª Victoria
trata temas recorrentes: o
amor ou a loita a favor dos
dereitos das persoas máis
desfavorecidas.
Describe á avoa como “miudiña e
souril, que a agarda cunha cunca
de caldo e unha cama mol”. O
rural sempre esta aí e ela
réndelle homenaxe cando pode a
través das letras.
Nesta historia Mª Victoria trata outro sentimento, o
amor entre dúas persoas de estamentos diferentes e
narra ese sentimento entre un neno e unha nena que
non entenden de convencionalismos sociais, tan só de
xestos cotiáns.