Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Criterios de Resistencia en Una Lamina PDF
Criterios de Resistencia en Una Lamina PDF
TEORÍAS SOBRE LA
RESISTENCIA A ROTURA DE UNA
LÁMINA
5.1. INTRODUCCIÓN
S = resistencia al corte
90
Figura 5.1.
Yt (MPa) 35 28 42
E1 (GPa ) 45 85 134
E2 (GPa ) 12 56 7
Tabla 5.1
91
fijar ideas supóngase el estado tensional representado en la figura 5.2 en
el que, además, se han dibujado las fibras. Si σ1 y σ2 fueran tensiones de
tracción,
Figura 5.2
σ1 < X t
σ 2 < Yt
τ máx < S (5.1)
σ1 > X c
σ 2 > Yc (5.2)
− Xc < σ1 < Xt
- Yc < σ 2 < Yt (5.3)
92
posibles modos de fallo; es decir, si σ1 superara el valor Xt la lámina
rompe independientemente de los valores alcanzados por las otras
tensiones siempre que éstas, a su vez, no superen sus respectivos
valores de rotura.
Figura 5.3
Xt
σ1 = σ ⋅ cos 2 θ σ<
cos 2 θ
Yt
σ 2 = σ ⋅ sen 2 θ ⇒ σ<
sen 2 θ (5.4)
S
τ12 = −σ ⋅ senθ ⋅ cos θ σ<
senθ ⋅ cos θ
93
5.3. CRITERIO DE DEFORMACIÓN MÁXIMA
( )
X ε t X ε c = deformación longitudinal a tracción (o compresión)
máxima en la dirección 1.
( )
Yε t Yε c = deformación longitudinal a tracción (o compresión)
máxima en la dirección 2.
ε1 < X εt
ε 2 < Yε t
(5.5)
γ máx < S ε
ε1 > X εc
ε 2 > Yε c (5.6)
94
Figura 5.4
σ
ε1 =
E1
σ
ε 2 = −ν 21 ⋅
E1 (5.7)
γ =0
Por tanto:
σ
< X εt
E1
σ (5.8)
− Yε C < −ν 21 ⋅
E1
σ < E 1 X εT
E 1 ⋅ Yε C
σ<⋅
ν 21 (5.9)
95
Figura 5.5
ε1 =
1
E1 E1
( )
(σ1 − ν 12 ⋅ σ 2 ) = 1 cos 2 θ − ν 12 sen 2 θ ⋅ σ
(5.10)
ε2 =
1
E2 E2
(
(σ 2 − ν 21 ⋅ σ1 ) = 1 sen 2 θ − ν 21 cos 2 θ ⋅ σ )
τ máx
γ máx = =−
1
(senθ ⋅ cos θ) ⋅ σ
G 12 G 12
Xt Yt S
X εt = Yεt = Sε =
E1 E2 G 12
Xc Yc (5.3)
X εc = Yεc =
E1 E2
96
por lo que el criterio de rotura equivalente expresado en tensiones
pasaría a ser:
X
σ<
cos θ − ν12 sen 2 θ
2
Y
σ<
sen θ − ν 21 cos 2 θ
2
(5.4)
S
σ<
cos θsenθ
97
Figura 5.6.
σx = X
(5.6)
(G + H)σ 2x = 1
(5.7)
Por tanto:
1
(G + H ) =
X2 (5.8)
98
Figura 5.7.
σy = Y
(5.9)
(F + H)σ 2y = 1
(5.10)
Por tanto:
1
(F + H) =
Y2 (5.11)
Figura 5.8.
99
σz =Z
( F + G )σ Z2 = 1
1
( F + G) =
Z2 (5.12)
1 1 1
2H = 2
+ 2− 2
X Y Z
1 1 1
2G = 2
+ 2− 2
X Z Y
(5.13)
1 1 1
2F = 2 + 2 − 2
Y Z X
Figura 5.9.
τ xy = S
(5.14)
2 ⋅ N ⋅ τ 2xy = 1
(5.15)
Por tanto:
100
1
2N =
S2 (5.16)
1
2L =
S 2yz (5.17)
1
2M =
S 2xz (5.18)
1 2 1 1 ⎛ 1 1 1 ⎞ ⎛ 1 1 1 ⎞
σ x + 2 σ 2y + 2 σ 2z − ⎜ 2 + 2 − 2 ⎟σ x σ y − ⎜ 2 + 2 − 2 ⎟σ x σ z −
⎝X Z ⎠ ⎝X Y ⎠
2
X Y Z Y Z
⎛ 1 1 1 ⎞ 1 1 1 (5.19)
− ⎜ 2 + 2 − 2 ⎟σ y σ z + 2 τ 2yz + 2 τ 2xz + 2 τ 2xy = 1
⎝Y Z X ⎠ S yz S xz S
Figura 5.10.
101
Figura 5.11.
cos 4 θ ⎛ 1 1 ⎞ sen 4 θ 1
+ ⎜ − ⎟ cos 2
θ sen 2
θ + = 2
X2 ⎝S X ⎠
2 2
Y2 σ (5.22)
102
(σi = componentes contractadas del tensor de tensiones)
Figura 5.12.
σ1 = X
(5.25)
F1σ1 + F11σ12 = 1
(5.26)
F1X + F11X 2 = 1
(5.27)
103
Figura 5.13.
σ1 = − X '
(5.28)
F1σ1 + F11σ12 = 1
(5.29)
y por tanto:
− F1X'+ F11X' 2 = 1
(5.30)
1 1
F1 = +
Xt Xc
1 (5.31)
F11 = −
Xt Xc
1 1 1
F2 = + F22 = −
Yt Yc Yt Yc (5.32)
104
Realizando ahora un ensayo de cortadura la rotura se produciría
cuando:
Figura 5.14.
τ xy = S
(5.33)
F6 σ 6 + F66 σ 62 = 1
(5.34)
y si es negativa:
− F6 σ 6 + F66 σ 62 = 1
(5.35)
1
F6 = 0 F66 =
S2 (5.36)
105
Figura 5.15.
En la rotura:
σ1 = σ1R
σ 2 = σ R2 (5.37)
1 ⎡ ⎛ 1 1 1 1 ⎞ ⎛ 1 1 ⎞ 2⎤
F12 = 2 ⎢
1 − ⎜⎜ + + + ⎟⎟σ + ⎜⎜ + ⎟⎟σ ⎥
2σ ⎣ ⎝ X t X c Yt Yt ⎠ ⎝ X t X c Yt Yc ⎠ ⎦ (5.40)
106
Para conocer este parámetro es necesario, por tanto realizar un ensayo
de tracción biaxial que es muy complejo. Una manera alternativa de
calcular F12 es por equivalencia con el criterio de Von Mises. Si
aplicamos el criterio de Tsai-Wu como criterio de plastificación de un
material metálico isótropo en ejes principales:
X = X' = σ y
Y = Y' = σ y (5.42)
1
F11 = F22 =
σ 2y (5.43)
2 2
⎛ σ1 ⎞ ⎛ σ2 ⎞
⎜ ⎟ + ⎜ ⎟ + 2F12 σ1σ 2 = 1
⎜σ ⎟ ⎜σ ⎟
⎝ y ⎠ ⎝ y⎠
2 2
⎛ σ1 ⎞ ⎛ σ2 ⎞ σ1σ 2
⎜ ⎟ +⎜ ⎟ − =1
⎜σ ⎟ ⎜σ ⎟ σ 2
⎝ y ⎠ ⎝ y ⎠ y (5.44)
Identificando términos:
1
2 ⋅ F12 = −
σ 2y (5.45)
107