Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
Personajes:
ACTO PRIMERO
La accin en la epoca actual. Representa una casa de clase social media, con
cortinas al foro y una puerta a la derecha y otra a la izquierda. Como mobiliario
mesita redonda y sillas, cuadros, etc... al gusto de quien la monte.
2
JUAN.- Telfono 500 euros... agua 134... luz 270... ropa, comida,
combustible, y otros que querr decir esto de otros?...1100 euros. La madre
que.... total... total...100 horas extras que tendr hacer este mes, para cubrirlo
todo. Ser posible, no estoy en casa durante 20 horas al da, y cada mes lo
mismo. Si pudiera vendera mi alma al primer demonio que se apareciera! (Se
levanta) Esto no puede ser, no podemos continuar as. Ya esta decidido...
primero me sucido, y despus las mato. No, pero que tonterias digo. Lo que
hace falta es pegar tres puetazos en la mesa y hacerlas comprender que
estamos aruinados. Si seor, eso es lo que har. Por algo soy el hombre de la
casa, y el que gana la "pastuqui".
PEPITA.- Coge esto... y esto... y esto tambin (Le entrega todo lo que traa).
NITA.- Toma bap que no puedo ms... buf!.. como pesa todo (Lo
mismo).
DOS.- S.
PEPITA.- Pero que has hecho tarugo? (Empieza a revisar las compras).
PEPITA.- Djalo hija, que tu padre, naci tarugo y tarugo se morir... a ver,
mira, hemos tenido suerte, no se ha roto nada.
3
JUAN.- Pero que habeis comprado que vais con tanto cuidado?
NITA.- Ay!.. Bap si vieras las cosas ms chulas" que habia a las
tiendas.
PEPITA.- Calla. Y haz el favor de traer todo esto al cuarto de la nia, que
despus tenemos que repasarlo, no sea cosa que se nos haya olvidado algo.
PEPITA.- Nada... hija no le hagas ni caso... que parece que hoy tu padre
tiene ganas de guasa.
4
FONSETA.- (Interrumpe la criada que tiene muy pocas luces y encima
tartamudea un poco, bastante). ora, Pe... Pe... Pe... pita.
FONSETA.- Que, que quiere que haga... haga, con los gar... garban...
garbanzos, los pongo a re... re... remojo, o los meto di... di... directamente en la
caca... caca... zuela?
NITA.- Si, bap date prisa que tengo que ir a recoger unos paquetes a
la tienda de ropa.
FONSETA.- (Vuelve a entrar) ora... una co... co... una, co... co... co... co.
FONSETA.- Que deca, que una co... cosa... ms. El nabo... y la xiri... xiri...
xiri...
5
PEPITA.- (Aparte) A ti, si que te ahogaba yo. Remjalos primero, los cortas
despus y los metes en la olla.
JUAN.- Quiero decir que esta casa, hemos llegado al limite... estamos....
NITA.- Cmo?
PEPITA.- Venga hija mia. No llores ms, que todo tiene arreglo en esta vida
(A Juan) pero mira que eres animal, has visto el disgusto que le has dado a tu
hija? Estas cosas no se dicen asi hombre. No hagas caso hija, que tu padre es
un exagerado.
PEPITA.- Tate, tate, tate.... no ser para tanto ya veras. A ver Juan, Qu
cantidad es la que debemos al banco?
6
PEPITA.- Ya est? Esto es todo?.
PEPITA.- Animal! Bien... vamos por partes. Esto tiene arreglo ya veras.
(Coge papel y "boli" y empieza a escribir) T ganas al mes...?
JUAN.- Dejame pensarlo bien... que la cosa esta difcil... treinta euros.
JUAN.- Si, claro. Debera pagar 800, pero en cuanto llega al banco la
nmina con las horas extras incluidas, lo engancha el de la caja para cubrir el
descubierto de las tarjetas de crdito que vosotras tenis. Y por lo tanto no
llega para el recibo de la hipoteca, y se van acumulando intereses y capital.
JUAN.- Pues, piensa y rpido que hoy ha llegado esto (Por un papel) es el
primer aviso.
7
NITA.- Calla bap... que la bami est hablando.
PEPITA.- Pues bien. A partir de ahora y para hacer frente a esta pequea
crisis econmica, empezaremos a controlar y rebajar el gasto diario.
JUAN.- (Aparte) Como los polticos, habla como los polticos. Dicen lo que
ya sabemos y resuelven los temas como ya sabemos tambin. Porque
tiemblo, dios mo?
JUAN.- Que s... que s... que, tienes toda la razn, porque no se me ha
ocurrido a m esa idea? Y dime perla, como afrontaremos esta pequea
"crisis"? Quiero decir (Saboreando), de dnde vamos a rebajar gastos,
guapa?
JUAN.- Entonces?
JUAN.- Queee?
8
PEPITA.- Tranquila hija, la bam lo ha pensado todo. Veras: los sbados,
en lugar de salir los cuatro juntos, saldremos solo Edmundo, t y yo. Y tu
padre...
JUAN.- Y yo que?
PEPITA.- Tu padre, como tendr que hacer unas cuantas horas extras ms
en el trabajo, los sbados en lugar de un "bocata", para comer... se llevar dos,
y asi cenar despus de trabajar, y nos ahorramos el dinero de su cubierto. Y
los domingos, cmo tendr que descansar, mejor se queda en casa acostadito,
que yo ya le dejar un hervidito para comer, y para cenar. Que te parece hija?
JUAN.- Quiero decir. Que est bien que venga todos los sbados y
domingos para salir a cenar con vosotras, Pero es que, l, viene todos los das
9
tambin a comer y cenar a casa. No crees que la cosa es un poco
exagerada? Es decir, que son cinco das a la sopa boba.
PEPITA.- Ahorrar que? O sea que para ti la felicidad de nuestra hija, son
las cuatro patatas que se come el buenazo de Edmundo?
JUAN.- Y tan dificil "hiji", porque creo que empresas que se dediquen a
comprobar el sexo de los pollos que estn dentro de los huevos de las gallinas,
creo, que ya no existen. (Nita llora).
10
JUAN.- Vaya, menu. Pero Pepita, si yo no vengo a comer ningn da de la
semana excepto los domingos, que ya me has dado el hervido para ese da. Y
de cenar, dices que huevos...?
PEPITA.- Pero los chicos comern lo que deseen. Estn en edad de crecer
y necesitan buenos alimentos. Y no se hable ms.
11
PEPITA.- Tendra cara!... Ahora que oigo el timbre, Juan, cuando te venga
bien lo desconectas, el que quiera que le abramos la puerta que toque con las
nudillos y as ahorramos electricidad, no te parece?.
EDMUNDO.- Muy bien, y muy contento de volver a estar de nuevo entre esta
familia tan digna, amable y honrada.
JUAN.- (Con sorna) S mujer, para comrselo crudo, y echar los huesos a
la perrera. Edmundo, Que es eso que traes en las manos majete?
EDMUNDO.- (Rie) Aqu le dejo la notita, Don Juan, y muchas gracias por la
confianza.
12
EDMUNDO.- Besarle la palma y el dorso a su hija.
PEPITA.- El queeee?
NITA.- Ay! Edmundo... que ganas tengo de que nos casemos... por otra
parte bap tiene razn. Cmo te ido la entrevista de hoy?
JUAN.- Hombre, entre una cosa y la otra, tampoco hay tanta diferencia. Al
final, las dos cositas son redondas.
PEPITA.- Tienes razn, que para eso has estudiado tantos aos. Bien, no
hablemos ms de cosas tristes, y vmos a cenar.
EDMUNDO.- Muy bien: cogete a m, duea de m ser, que aunque tiene pinta
de llover, cuando sales a la calle, el sol sale, y no para de crecer.
13
EDMUNDO.- Con su permiso seor Juan.
14
CRISPULO.- (Con voz profunda) Musha grazia. (En esta escena los dos estn
lo suficientemente alejados para que cuando Juan encienda el cirio, el otro
quede fuera del campo de luz).
JUAN.- Ya est, (Se acerca poco a poco al hombre que mira para otro
lado, hasta que le ilumina y vuelve la cara, y ya podemos imaginarla.
Autenticamente Mefistoflica). Ahhhhhhh!... (Juan se queda helado, pero
reacciona)... Ahhhh!... es usted.
JUAN.- Claro, claro... sientese por favor (Lo hacen los dos juntos a la
mesita).
15
CRISPULO.- (Saca un dosier tipo contrato) Zi me hace el favo de firm aqu,
daremos el azunto po concluzo.
CRISPULO.- Penzaba que uste lo tena to clarito ya. Pero zi quiere podemoz
hablar, de to ezo. A ve, punto primero?
JUAN.- Esto... Jejeje! Si firmo ya, podr hacer lo que quiera el resto de
mi vida, sin miedo a nada de lo que pueda pasarme en este mundo?
CRISPULO.- Ya... Pero ezo va con la presona, zabe ust. Hay, quien
z'arrepiente a los poco zegundos, y le da dol de panza. Y hay quien, este
paso lo conzidera tan norm como jurgarze la nar.
JUAN.- Pero hay mucha gente que haga lo mismo que yo acabo de
hacer?
16
JUAN.- Claro lo entiendo. Bien pues, si ya est todo claro?
JUAN.- Lo mismo le digo, aunque a usted le dar igual que sea por la
tarde que de da que por la noche no?
CRISPULO.- Zi ze.
17
ACTO SEGUNDO
18
FONSETA.- Si seor, puedo retirarme ya seor?
FONSETA.- (Medio llorando del susto) Si, claro que s... Quiere un poquito de
hielo?
NITA.- No est, esperad que voy a ver. (Se acerca a la puerta derecha y
comprueba que Juan est en el lavabo). Ah! est arreglndose.
19
NITA.- "Bami". Esto habr sido por el susto que le ha pegado bap a la
pobre chica. Y la cara, Pues que no se habr lavado.
PEPITA.- Ay! Como est el servicio... (Entra Juan, con la cara enrojecida y
repeinado). Buenos das Juan.
PEPITA.- Por nada, por nada... (Aparte) Rediez, a ver si va a tener razn la
criada. (A Juan) Escucha, sabes que Fonseta...
PEPITA.- Ya no tartamudea.
PEPITA.- S. Ya ves.
20
PEPITA.- Hombre... Yo te veo rarito, pero como demonio, demonio... Te
encuentras mal?
PEPITA.- Eh?
PEPITA.- Juan, por dios... no estalles... Que te pasa?... Ay! mi madre que
es verdad... que l, ya no es l.
PEPITA.- Ostias... Juan por favor!... Calmate... Dime, que quieres que
haga por ti?
PEPITA.- Claro que s hombre, ahora mismo (Las saca del pecho y se las
da a Juan). Ten, ah estn todas.
21
JUAN.- Encamina tus pasos a la cocina, y traeme unas "papas fritas con
"bacn" y pimientos, antes de que te devore a t.
PEPITA.- Claro, claro... Faltara ms... (Se va, pero vuelve)... El bacn,
muy frito?
JUAN.- (Por donde se fue Pepita) Y dile a t "hiji", que la espero aqu...
(Aparte) Rediez, qu actuac... Jojojojo!... Se lo ha credo. Mira por donde
todava arreglar lo del gasto antes de irme de este mundo.
NITA.- (Rpido las saca) Aqu estn, claro que s... Lo que usted diga.
(Le entrega solo dos).
22
JUAN.- Ahhh! Pretendes engaarme? Voy a convertirte en una rata
voladora si no me entregas la otra.
NITA.- Si seor.
PEPITA.- Lo siento hija, pero no quera hacer ruido. Donde est tu bap?
23
PEPITA.- Y que estar haciendo este hombre... Ah! ya me acuerdo, iba a
habla con su amo... Y cmo se hace eso?. En nuestro cuarto no hay telfono.
FONSETA.- Yoooo?
PEPITA.- Si mujer. Pero no hace falta que entres, escucha desde la puerta
y vuelve a decirmelo enseguida.
PEPITA.- Ni yo hija, ni yo. Como no sea que en el otro mundo tambin hay
centros comerciales. Ah! Fonseta dime, que hace el seor?
24
NITA.- Cmo de raros?
EDMUNDO.- Yoooo?
25
PEPITA.- Si hijo s. Nosotras estamos "acojonaditas" como se suele decir.
PEPITA.- (Idem) No, tranquilo, eso no, pero frerte como una "butifarra" es
ms probable.
EDMUNDO.- Pero Nita... Escucha... (A solas) Buf!, que cacao hay aqu. Que
cosas ms raras pasan en el mundo. Y si fuera de verdad todo eso que me
han contado?... Que podra hacer yo?... (Piensa un instante) ya lo tengo... un
exorcismo... bueno al menos eso es lo que hacen los curas no? Pero no
adelantemos acontecimientos. Voy a llamarlo, que seguramente ser otra cosa
distinta. (Se acerca al termino derecha y llama a Juan pero susurrando). Seor
Juaaan! (De pronto aparece Juan, que tiene el pelo con dos cuernos por la
postura de la siesta. Edmundo se asusta) Ahhhhh! Buenos dias.
EDMUNDO.- Ah, s?... Pues aqu estoy... (Miedoso del todo), vaya.... qu
color.... de cara ms, "cuco".
26
JUAN.- (Da la vuelta alrededor de Edmundo) Vaya, vaya, vaya!
JUAN.- Lo que?
EDMUNDO.- Hombre, lo veo raro, pa que negarlo, pero si usted quiere, ahora
mismo nos vamos al mdico y que le den una ojeadita.
EDMUNDO.- Y una mierda! (Tomando el rol de cura, haciendo la cruz con los
dedos, pero "acojonado" como nadie). Atrs!... Ser del abismo... vuelve a tus
andurriales... y abandona el cuerpo de m suegro... Yo te lo mando!, en el
nombre del bap... del hijo... y...
EDMUNDO.- Ehhhh?
27
JUAN.- El rayo infernal caer sobre t cabezn!... Desnudate
tocapelotas!
EDMUNDO.- S... ahora mismo (Se quita con una increible rapidez toda la ropa,
hasta quedarse en calzoncillos a lunares, lacitos o cualquier otro lo
suficientemente llamativos o ridiculo, y contina arrodillado rezando).
JUAN.- Baila.
EDMUNDO.- Que?
28
menos. (Todos se paran de pronto). Quien os ha dicho que pareis?...
Quereis que venda m seor, y empieze la barbacoa?
TODOS.- No, no!... (Vuelven a bailar y entra Fonseta con una botella de
anis a la que le esta dando un repasito y va medio bufada ya).
FONSETA.- No te digo yo!... Ale pa la cocina otra vez. (Sale. Los bailongos
dan sntomas de agotamiento).
TRES.- (Se han quedado mudos, quietos y sin aire. Gritan) Ahhhhhh!.
(Suenan tres golpes ms) Ahhhh!
FONSETA.- (Entra con una lata de cocacola, y empinando el codo con una
petaca) Ya va... ya va!... Otro ms que viene a la fiestorra, seguro (Sale y
abre).
FONSETA.- (Gritando desde la puerta entra corriendo con cara de susto, sin el
bote y cagadita de miedo) Es l... es l!.. El de anoche... ha vuelto... ha vuelto.
(Se va hacia la derecha -bao- corriendo).
29
JUAN.- (Aparte) Rediez, cmo puede ser?... si me dijo que vendra por
la noche.
JUAN.- (Se lo lleva aparte) Que hace usted aqu?. Se supona que no
deba venir hasta las doce de la noche.
JUAN.- No?
CRISPULO.- N.
CRISPULO.- Zi. Ver ust. La poliza que me ha firmao, no era pa ust, era pal
vecino dabajo. Que me enquivoque de pueta, zabe uzt? Y como el hombre
mhaba llamao tr vece, pue con las priza, que ni comprob zu carn.
CRISPULO.- Oiga zin falt. Que aunque uno no tenga una cara agrazi...
30
JUAN.- (Abrazndolo y besndolo) Gracias... gracias y gracias!
JUAN.- (Asiente y con carcter contesta a Pepa) Pues, vers. Como hace
ms de treinta aos, que no hago otra cosa ms que trabajar, para pagar
recibos de hipotecas al principio -esto se poda aguantar-, de cinco aos hacia
aqu, prstamos de vacaciones para vosotros tres slo!, y ultimamente recibos
de caprichos estpidos e innecesarios tambin para vosotros. Estaba harto!
Comprendes? Y por eso ayer invoqu al demonio, para venderle mi alma a
cambio de ser feliz durante el resto de mi vida, aunque mi vida se acabara al
da siguiente, puesto que ni t, ni tu hija, ni ese gandl...
EDMUNDO.- Sexador...
CRISPULO.- Oiga, ti razn zu nia de ust. Est ust ms colora que un jigo
chumbo mauro.
FONSETA.- (Entra con una toalla manchada de rojo y sin darse cuenta de
nada cruza charlando a solas con la melopea a cuestas) Y ahora, a la "teta" es
a la que le toca rascar. Los "potitos" de laca para las uas si no se cierran bien,
al caer, manchan las cosas... (Sale).
31
JUAN.- Ah tenis la explicacn... Esta maana me he secado la cara con
esa toalla y no me ha dado cuenta que estaba manchada.
32
EDMUNDO.- Sr. Juan, le voy a demostrar, que yo si que estoy dispuesto a
ayudar en lo que haga falta... Escuche seor... cuente conmigo... Que tengo
que hacer?
NITA.- Mun que no se refiere a ese tipo de fiambres... sino a los otros...
(Gesto de difunto).
PEPITA.- Y ahora yo. Maana mismo me voy a las tiendas y devuelvo todo
lo que compramos ayer.
33
JUAN.- Esto est hecho. (A todos) Escuchadme... Que os parece si nos
vamos a cenar fuera de casa para celebrarlo? Usted tambin claro.
FONSETA.- ora... los pipi... pipi... pimientos, "pa frer"... son morrones o
normales? (Todos rien y cae el teln)
34
Obra registrada (Versi en Valenci)
ACTE PRIMER
L'acci en lpoca actual. Representa una casa de mitjana classe soial, amb
cortinatge al foro i una porta a la dreta i atra a l'esquerra. Com a mobiliari
tauleta rodona i cadires, cuadres, etc. Al gust de qui la monte. Es dissabte.
35
JOAN.- Telfon 500 euros... aigua 134... Llum 270... Roba, menjar,
combustible, i atres, que ser a datres? 1100 euros. La mare que... total...
total...100 hores extres que tindre que fer este ms, per a cobrir-ho tot. Ser
posible, no estic en casa durant 20 hores al dia, y cada ms el mateix. Si
poguera vendria la meua nima al primer dimoni que s'apareguera. (S'ala) A
no pot ser, no podem continuar aix. Ja est deidit... primer me suicide i
despres les mate. No, que tonteries dic. El que fa falta es pegar tres punyades
a la taula i fer-los comprendre que estem arruinats. Si senyor, aix es el que
far. Per "algo" soc l'home de la casa, i el que guanya el "titos".
NITA.- Pren pare que no puc ms... Buf! Com pesa tot (el
mateix).
DOS.- Si.
JOAN.- Ja? (Ho deixa caure tot a terra) Recollons quin gust.
36
PEPITA.- Deixa-ho filla, que ton pare, va naixer troncho i troncho es
morir... a vore... mira hem tingut sort que no s'ha trencat res.
NITA.- Ai! Pare si vera les coses ms "chules" que hi hava a les
botigues.
PEPITA.- Res... filla, no li fasses ni cas... que en sembla que hui ton
pare te ganes de xufla.
37
JOAN.- Be el que volia dir... es que des-de hui... (pujant la veu)
en esta santa casa....
FONSETA.- Que que vol que fa... faa con los "si... si si... grones",
los pongo a re re... remull, o los meto di di... directament a la pe... perla?
PEPITA.- Vinga Joan parla ja, que no puc ms. (Torna a ballar)
FONSETA.- (Torna a entrar) Nyora... una co... co... una co co... co...
co.
38
FONSETA.- Que el nabo i la xiri xirivia... Se pelan?... O s'aufegan?
FONSETA.- (Torna a entrar, veu com la miren i sen-se dir ni mitja, pega
la volta i s'en va).
NITA.- Com?
PEPITA.- Vinga filla meua. No plores ms, que tot te arreglo en esta
vida. (A Joan) Per mira qu'eres nimal, has vist el disgust que li has donat a ta
filla. Estes coses no es diuen aixna home. No faes cas filla, que ton pare es
un exagerat.
PEPITA.- Tate, tate, tate... No ser per a tant ja voras. A vore Joan,
39
Quina quantitat es la que debem al banc?
40
PEPITA.- Voreu. No podem deixam d'admetre que hem fet
ltimament ms gasto del degut.
PEPITA.- "Pos" b. A partir d'ara i per a fer front a esta xicoteta crisi
econmica, cal comenar a controlar i rebaixar el gasto diari.
JOAN.- (Apart) Com els politics, parla com els politics. Diuen el que
ja sabm i solventen el tems com ja sabm tamb. Perqu tremole, x?
JOAN.- Que si... que si... Que tens tota la ra, com no se m'ha
ocorregut a mi eixa idea. I dime prla, com afrontarem esta xicoteta "crisi". Vullc
dir (assaborint), d'on anem a rebaixar gastos, bonica.
JOAN.- Aleshores?
JOAN.- Queee?
41
JOAN.- I els dissabtes tamb filla no t'oblides.
JOAN.- I jo que?
PEPITA.- Ton pare, com tindra que fer unes cuantes hores extres
ms de faena en el treball, els dissabtes en conter de un "bocata", per a dinar
no ms... s'emportar dos, i aixna sopara despues de la faena, i s'estalviem els
diners del seu cobert. I els diumenges, com tindr que descansar, millor es
queda a casa gitaet, que jo ja li deixare un bollidet per a dinar i sopar. Qu'et
sembla filla?
42
NITA.- Que passa en el meu novio "bapa"?
43
a casa com ha fet fins ara, i fins que trobe una bona feina; per per a que vetjes
que atenc a rans, arreglarem lo de la dieta d'esta familia. A partir d'ara tu i jo
de dilluns a divendres per a dinar... bollit, i per a sopar ous.
NITA.- Ai! deu ser Edmundo... Quin hora es? Mare meua les
vuit ja! Mama, m'en vaig dins a arreglar-me.
JOAN.- Res filla, res. (Eix Fonseta a obrir la porta) I tu que vols?
44
PEPITA.- Ara que senc el "timbre", Joan, quan et vinga b el
desconectes, el que vullga que li obrim la porta que cride amb les mans i aix,
estalviem electriitat, no et sembla?
JOAN.- Nyas coca! Quina caseta, mare meua, quina caseta! (Obri
la porta i entra Edmundo amb un paquet de pastisseria, un xic molt honrat i
molt fi, molt fi, molt fi). Passa avant, passa... en tota confiana.
JOAN.- "Pos" les de crema de carabassa, tinc ents que son prou
cares no? I el "jampagne", dic jo No podria ser de Tors?
45
PEPITA.- (Previnguda) Quina fill?
PEPITA.- El queeee?
NITA.- Ai! Edmundo... que ganes tinc de qu'es casem. Per atra
banda "bapa" te ra. Com t'anat l'entrevista hui?
EDMUNDO.- Senyor Joan, m'ofen... lo meu son els ous i no les pilotes.
46
PEPITA.- Ale, "Pos"ahi te quedes
marido mo,
si tienes hambre de comer,
te fas unes bledes,
i no digas ni po.
(S'en van tots entre rialles).
47
FONSETA.- (La por li fa parlar rapidament) Terrassa, extenent la roba i
m'ha "pillao" el apagn fuera con esto puesto porque est ploviendo.
CRISPULO.- (Amb veu infernal) Mucha grazia (En esta escena els dos
estan prou allunyats per a que quan Joan encenga el ciri, l'atre quede fora del
camp de llum).
JOAN I FONSETA.-Ahhhh! (La cri li dona la safa a Joan, i s'en torna cap a la
cuina corrent, amb bossa i tot al cap). Se veu que t pressa. Que segurament
est el novio esperant-la. Tinga la seua caca coca cala... tinga.
48
CRISPULO.- Grazia (Beu d'un glop tot el pot).
JOAN.- Clar, clar... sentes per favor. (Ho fan el dos a la tauleta).
JOAN.- Aix... Jejeje! Si firme ja, podr fer el que vullga la resta
de ma vida, sen-se pr a res del que puga passar-me en este mn?
49
CRISPULO.- Ja... Per ezo va con la presona, zabe ust. Hay, quien
z'arrepiente a los poco zegundos, y le da dol de panza. Y hay quien, este
paso lo conzidera tan norm como jurgarze la nar.
JOAN.- El mateix li dic, encara que a vost li donar igual que siga
de vesprada que de dia que de nit no?
CRISPULO.- Zi ze.
50
la coincidencia que torna la llum) Ahhhh! Dem, vaig a "cascar" dem... Ay
sinyor!, Que he fet?... Que vaig a fer ara?... He venut la meua nima al
dimoni. (Sona un atre tr i s'entorna a anar la llum acompanayada de msica
fnebre).
ACTE SEGON
(Es diumenge per el mat, veiem a Joan dormitant damunt la tauleta, i parlant
entre dents en un mal son).
FONSETA.- Si se se nyor.
51
FONSETA.- (Quasi plorosa) Si... se se senyor.... Nif,nif,nif!
FONSETA.- (Mig plorant ja d'esglai) Si, clar que si... vol un poquet de
gel?
52
NITA.- Quines proves?... Que mon pare tena el monyo
"esturufat"? I que t'ha demanat per a "desdijunar" una coca cola?
PEPITA.- B, de totes forms, ara quan ixca parlar en ell. Tu, torna
la cuina i deixa-nos a "nosatros".
53
JOAN.- (Riu tamb) Jajajajaa!.... (Apart) X, est "cri" es boba, no
s'entera de res... Per mira, aprofitar el lio. (A Pepita i "sibilino") Aixna que
creu que soc un dimoni?
PEPITA.- Eh?
PEPITA.- Ma mare... Joan per favor... calmat... dime que vols que
faa per tu?
PEPITA.- Clar que s, home ara mateix (Les trau de "les mamelles" i li
les dona a Joan). Tin, ah estan totes...
54
dbil mortal. "Ac" solo hay tres... Y son seis!
NITA.- Ho sent. (Ja cagaeta del tot) I digues... Per a que m'ha
cridat senyor?
55
del mas all... debis desprenderos de vuestros bienes del ms... ac.
NITA.- Ac estan, clar que si... lo que vost diga. (Li entrega dos no
ms).
NITA.- Si sinyor.
PEPITA.- Ho sent filla, Per no volia fer "roido", aon est ton pare?
56
d'acord... agafa un taxi per a vindre quant abans eh?
FONSETA.- Yoooo?
57
PEPITA.- Vetjes tu. Fins i tot i a pesar de estar "endimoniat", te molta
cura amb la panxa. Es que a ton pare el picant li dona flato.
PEPITA.- Ni jo filla, ni jo. Com no siga que en l'atre mon tamb hi han
centres comercials. Ah! Fonseta dis-me, que fa el senyor?
58
FONSETA.- Que es de veritat seor "Demundo", que yo lo vi anoche
"parlando con el senyor", y cuando se fu, parece que le dej al "senyor", un
"dimoni" dentro de s mismo. (Ploren totes).
EDMUNDO.- Yoooo?
PEPITA.- (Idem) No. Tranquil, aix no, per fregir-te com una
"botifarra" es ms probable...
59
color... de cara ms, bonico.
EDMUNDO.- Eh? Escolte sr. Joan, quan fa que no s'ha mirat el sucre?
JOAN.- El que?
EDMUNDO.- Home, el veig "raro", "pa" que negar-ho, per si vost vol,
ara mateix s'en anem al metge i que li peguen una ullaeta.
60
JOAN.- (Amenaant-lo, com si anara ha tirar-li un llamp) Jajajaja!
"Despullateeee"...
EDMUNDO.- Ehhhh?
EDMUNDO.- Si... ara mateix (Es lleva amb una increible rapidessa tota la
roba, fins quedar-se en calotets a llunars, llaets o quansevols atres prou
ridiculs i continua agenollant ressant).
JOAN.- Balla!
EDMUNDO.- Que?
61
PEPITA.- Ai! La "ceatica"... que m'agarra... xico Edmundo... ja podies
haver triat un "pasodoble", i uns "calsnsillos" ms discretets.
FONSETA.- No te digo yo. Tira "pa" la cocina otra vez (S'en va. I el
"ballarins" van parant esgotats).
PEPITA.- Mira "xico". Jo ja no puc ms, s'en va eixir el cor per les
orelles (S'assenta en una cadira).
62
per m'ha vingut de perles.
FONSETA.- (Crida des-de dins i entra corrent amb cara d'esglai, sen-se
el pot i pixant-se de por) Es ell, es ell, el de anoche. Ha tornao, ha tornao!
(S'en va cap a la dreta -bany- corrent).
TRES.- (Miren a la cri com s'en va, despres pausa i crit) Ahhhh! (I
tornen a ballar).
JOAN.- No?
CRISPULO.- N.
CRISPULO.- Zi. Ver ust. La poliza que m'ha firmao, no era pa ust,
era pal vecino d'abajo. Que m'enquivoque de puerta, zabe uzt? Y como el
hombre m'haba llamao tr vece, pos con las priza, que ni comprob zu carn.
63
JOAN.- (Sorpres) Alehores, el que vaig firmar anit, ha segut una
polissa de defunci...? Ara comprenc jo lo de la estabilitat econmica i lo de la
tranquilitat de per vida... O siga que vost no es... el dimoni?
CRISPULO.- Oiga zin falt. Que aunque uno no tenga una cara
agrazi...
EDMUNDO.- Sexador...
CRISPULO.- Oiga, ti razn zu nia de ust: Est ust mas colora que
un jigo chumbo mauro.
64
EDMUNDO.- Aix ser el sucre... (Tots el miren) Pense jo. (Comena a
vestir-se).
FONSETA.- (Passa pel mig amb una tovallola tacada de roig i sen-se
adonar-s'en de res creua xerrant a soles mig beoda) I ara, a la "teta" es a la
que le toca rascar. Los "potitos" de laca para las "unglas" si no se "sierran"
bien, al caer "tacan" las cosas (Desapareix).
65
CRISPULO.- Perdone ust que me guerva a met. Per en mi empreza
hay una vacante... vamo... un compaero que s'ha jubilao forzozamente (Gesto
de palmar), y prezizamente andaban buscando un chav jovencito con gana de
trebaj.
PEPITA.- I ara jo. Dem mateix m'en vaig a les botigues i torne tot el
que comprarem ahir.
66
CRISPULO.- Oiga zeora... No tendr ust una hermana po que zi?
JOAN.- Aix est fet. (A tots) Escolteu... Que vos sembla si s'en
anem a sopar fora de casa per a celebrar-ho? Vost tamb clar (A Crspulo).
F DEL JOGUET
67